1. Velike arterije se od malih arterija razlikuju po tome što velike arterije

a. ne sadrže nerveb. sadrže glatke mišićne stanicec. sadrže prugaste mišićne staniced. sadrže vlastite nutritivne krvne sudove

2. Sve sljedeće tvrdnje o varikoznim venama su tačne osim da

a. predstavljaju predispoziciju za trombozub. da su krivudavec. imaju nekompetentne valvuled. imaju povećan broj elastičnih lamelae. su uzrok venske staze i edema ekstremiteta.

3. Sve sljedeće tvrdnje o aterosklerozi su tačne osim da

a. je to najčešća stečena abnormalnost krvnih sudovab. češća je u zemljama Zapada nego na Dalekom istokuc. lezija pokazuje proliferaciju glatkih mišićnih stanica intimed. se lipidi akumuliraju u intimie. su arterije u svim dijelovima tijela jednako pogođene.

4. Dokazani uzrok većine aterosklerotičnih lezija kod ljudi su

a. serumski lipoproteinib. muralni trombic. trombocitni faktor rasta d. kongenitalna masa glatkih mišićnih stanica u intimie. ništa od gore navedenog.

5. Masne pruge kod djece sadrže masti u

a. stanicama endotelab. lamina elastica internac. glatkim mišićnim stanicamad. plazma stanicamae. aktiviranim T stanicama.

6. Aterosklerotična bolest srca je mnogo češća kod

a. žena u postmenopauzi nego prije menopauzeb. žena nego kod muškaracac. onih koji ne boluju od dijabetesa nego kod dijabetičarad. normotenzivnih nego kod hipertenzivnih osobae. onih koji koriste marihuanu nego kod pušača cigareta.

7. Incidenca ishemične bolesti srca je u inverznoj korelaciji sa serumskom razinom

a. hilomikronab. lipoproteina veoma niske gustoće (VLDL)c. lipoproteina niske gustoće (LDL)d. lipoproteina velike gustoće(HDL)e. holesterola

UPUTSTVOSljedeće fraze označene brojevima dovedite u vezu sa odgovarajućim terminom označenim slovima. Svaki od termina označen slovima se može koristiti jednom, više puta ili da se uop šte ne koristi .

Ugrušcia. premortalni trombib. postmortalni trombic. obojed. nijedan

8. Zahnove pruge A9. sadrže trombocite C10. sadrže fibrin C11. sadrže eritrocite C12. više su želatinozni nego drobivi B13. mogu se organizirati A14. mogu pokazati rekanalizaciju A

Arterijska hipertenzijaa. primarna (esencijalna) hipertenzijab. aldosteronom nadbubregac. feohromocitomd. koarktacija aortee. stenoza renalne arterije

15. kompleksno poligensko nasljeđe igra ulogu A16. najčešći oblik hipertenzije A17. paroksizmalni ataci hipertenzije A18. uzrok visokog nivoa renina u krvi E19. hiperkaliurija, hipernatrijemija, normalan nivo renina u serumu B20. visok krvni pritisak u rukama i nizak krvni pritisak u nogamaD21. uzrok povišenog nivoa cirkulirajućeg angiotenzina E

Patologija hipertenzijea. maligna hipertenzijab. benigna aterosklerozac. obojed. nijedno

22. fibrinoidna nekroza zida krvnog suda C23. proliferacija glatkih mišićnih stanica u arteriolama A24. sužavanje lumena C25. povezano sa starenjem B26. sadrži izrazite pjenaste stanice krcate lipidima C

Bolesti krvnih sudovaa. polyarteritis nodosab. arteritis gigantskih stanicac. Wegenerova granulomatozad. Buergerova boleste. dijabetična angiopatia

27. fibrinoidna nekroza sa neutrofilima uključujući male arterije na različitim anatomskim mjestima kao što je srce, slezena i testisi. A

28. granulomatozna reakcija na nivou unutrašnje elastične lamine B29. respiratorni trakt i bubrežna bolest C30. povezano sa uživanjem duhana D31. predominantno zahvata kapilare i arteriole E32. najčešće pogađa temporalne arterije B33. najčešća forma arteritisa kod starijih B34. mikroaneurizme retine E

Aneurizme

a. aterosklerotičneb. sifilitičnec. disekantned. mikotičnee. bobičasta

35. imaju tendencu da budu fuziformne, nalaze se u abdominalnoj aorti i predstavljaju predispoziciju za trombozuA36. općenito najčešća forma aneurizme A37. udružene sa obliterativnim endarteritisom vasa vasorum B38. najveća udruženost sa hipertenzijom C39. Marfanov sindrom C40. uzrok subarahnoidalnog krvarenja E41. izaziva ih bakterijska infekcija D

Varikozne venea. varikozne vene donjih ekstremitetab. hemoroidic. obojed. nijedno

42. hereditarna predispozicija C43. pogoršava ih trudnoća C44. naginju trombozi C45. otvoreno krvarenje česta komplikacija B46. varikokele česta komplikacija D

Vaskularni tumoria. kapilarni hemangiomb. hemangiosarkomc. Kaposhiev sarkomd. cistični limfangiome. sve gore navedeno

47. pojavljuje se u koži E48. mrlje porto vina A49. udružen sa AIDS-om C50. po pravilu loša prognoza B51. sadrži mliječnu tečnost D

TAČNE/POGREŠNE TVRDNJE(Zaokružite tačan odgovor koristeći slovo T ako je tvrdnja tačna a P ako je pogrešna)

52. Budd - Chiarijev sindrom predstavlja trombozu velikih hepatičkih vena, sa pratećom kongestijom, nekrozom jetre, razvojem fibroze i portne hipertenzije.

T P53. Uzroci Budd - Chiarijevog sindroma su: trombi, policitemija, leukemije, tumori, zapaljenski procesi u jetri, žučnoj

kesi, maloj karlici, kontraceptivi, trauma i trudnoća.T P

54. Klasičan trijas Budd - Chiarijevog sindroma je: abdominalni bol, hepatomegalija i ascites.T P

55. Opstrukcija portalne vene nastaje zbog:tromboze, kavernozne malformacije, stenoze ili atrezije, opstrukcije portae hepatis.

T P56. Najčeći uzrok bolesti srca u razvijenim zemljama zapada je hipertenzija.

T P57. Rubeola kod trudnice u posljednjem trimestru trudnoće je udružena sa visokom incidencom kongenitalnih srčanih

malformacija.T P

58. Izolovani atrioseptalni defekt je kongenitalna malformacija koja se tipično prezentira sa cijanozom od rođenja.T P

59. Ventrikularni septalni defekti se češće nalaze u apikalnom dijelu septuma.T P

60. Čak i najmanji interventrikularni defekti se trebaju ukloniti što je ranije moguće jer po pravilu izazivaju srčanu insuficijenciju.

T P

61. Inicijalni lijevo-desni šant krvi kroz ventrikularni septalni defekt može se obrnuti (desno-lijevi) zbog povećanja plućne vaskularne otpornosti.

T P62. Atrijalni septalni defekt se pojavljuje u nekoliko formi ali najčešće zahvata područje fossae ovalis.

T P63. Kod tetralogije Fallot aorta polazi iz desnog ventrikula a plućna arterija polazi iz lijevog ventrikula.

T P64. Kod postduktalne koarktacije aorte razvija se kolateralna cirkulacija između arterija aortalnog luka i abdominalne

aorte kroz unutrašnje mamarne i interkostalne arterije.T P

65. Cerebralno krvarenje je važan uzrok smrti kod pacijenata sa postduktalnom koarktacijom aorte. T P

66. Angina pectoris se klinički odlikuje rekurentnim epizodama bola u grudima, povišenja nivoa serumske kreatin kinaze (CK) i laktat dehidrogenaze (LDH) i prije makroskopskim nego mikroskopskim znacima nekroze miokarda.

T P67. Iznenadna smrt nastupa češće kod ljudi koji imaju koronarnu aterosklerozu nego kod onih koji imaju normalne

koronarne krvne sudove.T P

68. Trombotička okluzija koronarnih arterija će se prije naći nakon 4 nego 24 sata od pojave simptoma infarkta miokarda.

T P69. Osobe kod kojih sužavanje koronarnih krvnih sudova sporo progredira bolje podnose okluziju glavne koronarne

arterije nego one osobe kod kojih prethodno nije postojala koronarna bolest.T P

70. Kod mnogih ispitivanja srca na obdukciji, infarkt miokarda se obično može prepoznati otprilike 2 sata nakon okluzije koronarne arterije.

T P71. Infarkti stari tri do pet dana se mogu lako prepoznati na obdukciji zato što je to područje sivkasto bjele boje i čvrsto

na palpaciju.T P

72. Jasno izražene histološke promjene kod infarkta miokarda se otprilike vide nakon 2 sata i uključuju nestanak jedra, karioreksiju i kariolizu.

T P73. Kod tipičnog akutnog infarkta miokarda infiltracija leukocitima je najizraženija 2 do 4 dana nakon okluzije koronarne

arterije.T P

74. Kod velikih infarkta centralno područje se zamjenjuje fibroznim tkivom za otprilike tri sedmice dok periferija još uvijek pokazuje visoku vaskularnu granulaciju tkiva.

T P75. Aritmije su najčešći uzroci smrti kod akutnog infarkta miokarda.

T P76. Rupture miokarda nakon infarkta se javljaju najčešće u toku treće sedmice od okluzije koronarne arterije.

T P77. Aneurizma srčane komore je česta komplikacija rupturiranog akutnog infarkta miokarda.

T P78. Veličina infarkta i njegovo proširenje se može ograničiti lijekovima i tako smanjiti veličinu hemodinamskog rada I

energetske potrebe stanice.T P

79. Klinička dijagnoza reumatske groznice se ne može postaviti bez toga da pacijent ima visoku temperaturu, kongestivno popuštanje srca, poliartritis, choreu i povišenu sedimentaciju eritrocita.

T P80. Incidenca reumatske groznice je smanjena u SAD ali je još uvijek dosta česta u manje razvijenim zemljama.

T P81. Reumatska groznica tipično zahvata endokard ali pošteđuje ostale slojeve srca.

T P82. Aschoffova tjelašca su dijagnostički znak reumatskog karditisa.

T P83. Svi srčani zalisci mogu biti zahvaćeni hroničnim reumatskim endokarditisom ali je najčešće pogođen zalistak

plućne arterije.T P

84. Reumatski valvulitis može dovesti do stenoze (sužavanja) i insuficijencije (nepotpunog zatvaranja) zahvaćenog zalistka.

T P85. Što je ozbiljnija početna streptokokna infekcija veća je mogućnost naknadne reumatske groznice.

T P

86. Konstriktivni perikarditis je najozbiljnija kasna sekvela reumatske groznice. T P

87. Plućna embolija može izazvati i akutno i hronično plućno srce. T P

88. Pacijenti sa kongenitalnom srčanom bolešću imaju veći rizik za razvijanje bakterijskog endokarditisa nego osobe sa zdravim srcem.

T P89. Nebakterijski trombotski endokarditis je češći kod debelih osoba nego kod normalnih ili pothranjenih osoba.

T P90. Virusne infekcije češće izazivaju miokarditis nego oboljenje srčanih zalistaka.

T P91. Efuzije perikarda mogu biti zbog metaboličke, cirkulatorne ili neoplastičke bolesti.

T P92. Karcinoidni sindrom se odlikuje oboljenjem aortalnog zalistka.

T P93. posledice dekompenzacije su: smanjeni minutni volumen i zaostajanje krvi u venskom sistemu

T P94. Amiloidoza se može odvojiti od drugih restriktivnih kardiomiopatija putem endomiokardijalne biopsije.

T P95. Kardiomiopatije se klasificiraju kao kongestivne (dilatativne), restriktivne i hipertrofične ali samo hipertrofična forma

se nasljeđuje autosomno dominantno.T P

96. Alkoholičari često pate od srčane bolesti zato što alkoholizam ubrzava aterosklerozu.T P

97. Najizrazitija sifilitična lezija srca je zahvaćena aortalna valvula.T P

98. Miksomi, najčešći primarni tumori srca se prezentiraju kao želatinozni polipi koji su pričvršćeni na endokard.T P

99. Dekompenzacija srca (kardijalna dekompenzacija) je nesposobnost srca da u arterije izbaci dovoljnu količinu krvi za potrebe tkiva.

T P100. Dilatacija i hipertrofija srca kompenzuju smanjenu srčanu kontraktilnost i povećanu mehaničku opterećenost srca

jer povećana mišićna snaga u hipertrofičnom srcu osigurava veći kontraktilni kapacitet T P

101. Najčešći uzrok smrti kod maligne hipertenzije je insuficijencija bubrega, moždani inzulti i insuficijencija srca. T P

102. Hronična ishemijska bolest srca se javlja u starijih, podmuklo, manifestvuje se EKG promjenama i kongestivnom insuficijencijom

T P103. Kod subakutnog infektivnog endokarditisa manje virulentni mikroorganizmi, nedovode do insuficijencije valvule

T P104. Uzroci Insuficijencija lijeve strane srca su: ishemijska bolest srca, hipertenzija,bolest zalistaka,primarne bolesti

miokardaT P

105. Insuficijencija mitralne valvule je uzrokovana: reumatskom bolešću, infektivnim ekdokarditisom, regurgitacijom krvi u lijevu pretkomoru u sistoli

T P106. Svako smanjenje pritiska u plućnom krvotoku vezano je sa insuficijenciju lijeve strane srca

T P107. Insuficijencija desne strane srca nastaje zbog mitralne stenoze koja uzrokuje povećanje pritiska u desnoj strani

srca.T P

108. Insuficijencija desne strane srca nastaje zbog primarne bolesti pluća koje dovode do smanjenog otpora u plućnoj cirkulaciji

T P109. Insuficijencija desne strane srca nastaje zbog primarne bolesti miokarda koji treba da savlada povećan otpor u

plućnom krvotokuT P

110. Mane sa levo-desnim šantom se zovu i mane sa kasnom cijanozom, jer se cijanoza jevlja tek u odraslom dobuT P

111. Komplikacija koarktacije aorte je ruptura aorte i bakterijski aortitis i bakteijski endokarditis aortne valvuleT P

112. Simptomi stenoze mitralnog ušća se javljaju kada je otvor ušća sužen na 1/2 od normalnogT P

113. Lutembacherov sindrom je udruženost stečene stenoze mitralne valvule i ASD (urođene srčane mane)

T P114. Emfizem s bronhalnom astmom i plućna fibroza najčešće vode do kroničnog plućnog srca što dovodi do toga da

venska krv iz desnog srca, zbog blokade plućnog krvotoka ne može nastaviti do lijevog srca, te svih ostalih tkiva, te se krv nakuplja u plućnoj cirkulaciji

T P115. Akutno plućno srce nastaje kod masivnih embolja, a karakteriše se dilatacija desne komore

T P116. Akutno plućno srce nastaje kao posljedica dugotrajne hipertenzije u plućnoj cirkulaciji, a karakteriše se

hipertrofijom desne komore i dilatacijomT P

117. Stabilna angina nastaje u naporu, emocionalnom stresu i smiruje se odmorom.T P

118. Stabilna angina nastaje bez povoda, često u miru i posljedica je vazospazma a smiruje se primjenom nitroglicerinaT P

119. Prinzmetalova angina nastaje bez povoda, često u miru i posljedica je vazospazma a smiruje se primjenom nitroglicerina

T P120. Nestabilna angina nastaje sa ili bez povoda, a manifestvuje se dugotrajnom boli, koja ne prolazi na terapiju

nitroglicerinomT P

121. Od 7 do 10 dana makroskopski se kod infarkta miokarda vidi šarenilo sa dominacijom tamnocrvene boje a mikroskopski piknoza jedara i Intezivna eozinofilija a na granici se pojavljuju polimorfonukleari.

T P122. Od 2 do 8 nedjelja makroskopski se kod infarkta miokarda vidi sivi ožiljak

T P123. Naprasna srčana smrt je iznanadna smrt kardijalnog potrijekla koja nastaje u 24 sata od od nastanka simptoma

T P124. Akutni reumatski endokarditis je obolenje koje zahvata mitralne i aortne, a znatno češće trikuspidalne i pulmonalne

zaliskeT P

125. Akutni infektivni endokarditis je ulcerotrombotična,vegetativno-destruktivna infekcija koja nastaje na nepromjenjenoj valvuli

T P126. Subakutni infektivni endokarditis razvija se na prethodno oštećenim valvulama

T P127. Trombotični (marantični) endokarditis ima male vegetacije koje su smještene na kontaktnoj ivici zaliska (površina

zalistka u smijeru toka krvi) i lokalizovane su na mitralnom i aortnom ušću, bez destrukcije zaliska, i inflamacijeT P

128. Trombotični (marantični) endokarditis ima vegetacije smještene na liniji dodira, ali i na komornoj strani zaliska, parijetalnom endokardu, i hordama

T P129. Endokarditis kod sistemskog lupusa eritematodesa (Libman – Sacks) ima vegetacije smještene na liniji dodira, ali i

na komornoj strani zaliska, parijetalnom endokardu, i hordamaT P

130. Reumatska groznica je sistemska upalna bolest vezivnog tkiva, uzrokovana imunološkom reakcijomna antigene beta-hemolitičkog streptokoka grupe A.

T P131. Reumatska groznica je sistemska upalna bolest koja zahvata u raznim kombinacijama srce, zglobove, CNS, kožu i

potkožno tkivoT P

132. Reumatski karditis - zapaljenski proces koji može da zahvati miokard, endokard ili perikard, ili kombinaciju svih kada se radi o pankarditisu

T P133. U akutnoj fazi reumatskog karditisa nastaju u srcu (Aschoffljeva tjelešca) koje karakterizira fibrinoidna nekroza,

limfociti,makrofagi i Anitschkowljeve staniceT P

134. U hroničnoj fazi reumatskog karditisa nastaju u srcu (Aschoffljeva tjelešca) koje karakterizira fibrinoidna nekroza, limfociti, makrofagi i Anitschkowljeve stanice

T P135. Najčešći uzročnik miokarditisa je β-hemolitički streptokok

T P136. Najčešći uzročnici miokarditisa su enterovirusi, coxake A i B, virus influence, citomegalovirus, HIV

T P137. Srce kod miokarditisa je obično povećano, dilatirano, mlohavo a na endokradu je prisutna tromboza

T P

138. Srce kod endokarditisa je obično povećano, dilatirano, mlohavo a na endokradu je prisutna trombozaT P

139. Mikroskopski kod miokarditisa izazvanog Trihinozom vide se limfociti, makrofazi, eozinofili, i nekroza mišićnih stanica

T P140. Mikroskopski kod miokarditisa izazvanog stafilikokom vide se limfociti, makrofazi, eozinofili, i nekroza mišićnih

stanicaT P

141. Kardiomiopatija je neupalna bolest srca koja nije uzrokovana nekom definisanom bolesti (ishemija, hipertenzija, USM)

T P142. Dilatirana kardiomiopatija je praćena slabljenjem kontraktilnosti miokarda ( sistolička disfunkcija )

T P143. Hipertrofična kardiomiopatija nije uzrokovana ekstrakardijalnim uzrocima kao što su stenoze ili insificijencije

mitralnog i aortalnog ušćaT P

144. Kod dilatirane kardiomiopatije srce je uvećano i teško (900 g)T P

145. Dilatirana kardiomiopatija je karakterizirana sporim, progresivnim, kongestivnim zatajenjem srca. T P

146. Od dilatirane kardiomiopatije unutar 5 godina umre 35% pacijenata.T P

147. Od dilatirane kardiomiopatije unutar 10 godina umre 35% pacijenata T P

148. Hipertrofična kardiomiopatija se prenosi autosomno dominantno T P

149. Kod hipertrofične kardiomiopatije srce je uvećano i teško do 1000 gr.T P

150. Na presjeku srca kod hipertrofične kardiomiopatije ventrikularna pregrada je zadebljana i ima izgled banane T P

151. Na presjeku srca kod dilatirane kardiomiopatije ventrikularna pregrada je zadebljana i ima izgled banane T P

152. Hipertrofična kardiomiopatija je jedan od najčešćih uzroka nagle, neobjašnjive smrti u sportašaT P

153. Dilatirana kardiomiopatija je jedan od najčešćih uzroka nagle, neobjašnjive smrti u sportašaT P

154. Kod restriktivne kardiomiopatije miokard je oštećen ili infiltriran tvarima koje otežavaju ili sprečavaju dijastoličko širenje klijetki

T P

155. Restriktivna kardiomiopatija je indukovana je ednokardnom fibroelastozom, endomiokardnom fibrozom, Leoflerom endokarditisom, amiloidozom

T P156. Restriktivna kardiomiopatija je karakterizirana smanjenim ventrikularnim kapacitetom i ventrikularnim punjenjem

T P157. Hipertrofična kardiomiopatija je karakterizirana smanjenim ventrikularnim kapacitetom i ventrikularnim punjenjem

T P158. U perikardu se nalazi normalno 50 – 80ml tečnosti

T P159. Perikarditis je morfološki obično akutna eksudativna inflamacija sa različitim vrstama transudata

T P160. Serofibrinozni perikarditis najčešće nastaje u sklopu reumatske groznice, sistemske bolesti, akutnog infarkta,

Dresslerov-og sindroma, uremije, i radijacijeT P

161. Gnojni perikarditis može nastati limfogeno i hematogenoT P

162. Kod tuberkuloznog pleuritisa eksudat je obilan (do 3500ml)T P

163. Miksmi je tumor promjera 5 – 6 cm, smješten na peteljci obično u desnom atrijuT P

164. Rabdomiom srca formira nodularne mase u srcu i udružen je često sa tuberoznom sklerozomT P

165. Rabdomiom srca dovodi do tamponade srca i udružen je često sa tuberoznom sklerozomT P

166. Lijevi bronh se grana od traheje pod manjim uglom nego desni i zbog toga se strano tijelo češće aspirira u lijevo

pluće.T P

167. Zato što svaki plućni segment ima svoje vlastito bronhovaskularno snabdjevanje ti segmenti se mogu resecirati pojedinačno.

T P168. Većina tumora bronha su karcinomi skvamoznih stanica zato što je normalna mukoza bronha prekrivena

skvamoznim epitelom.T P

169. Većina tumora bronha su karcinomi skvamoznih stanica zato što je normalna mukoza bronha prekrivena skvamoznim epitelom.

T P170. Normalna mukoza bronha sadrži nediferencirane matične stanice koje se mogu diferencirati u one sa cilijama,

mukozne i neuroendokrine stanice. T P

171. Bronhiole se od bronha razlikuju po tome što ne sadrže hrskavicu i mukozne žlijezde.T P

172. Iako su respiratorne bronhiole obložene cilindričnim epitelom one ipak učestvuju u razmjeni zraka.T P

173. Zid alveola osim alveolarnih stanica koje ga oblažu sadrži limfne sudove i kapilare.T P

174. Većina inhaliranih čestica promjera većeg od 10 µm se zadrži u nosu, one čestice promjera od 2 do 10µm zaustavlja mukocilijarni pokrivač bronha a one male čestice čiji je promjer manji od 2 µm dospjevaju do alveola i fagocitiraju ih alveolarni makrofagi.

T P175. Akutno oticanje epiglotisa izazvano virusima parainfluence je po život opasna situacija koja se predstavlja kao krup

(gušobolja).T P

176. Iako je samo dio larinksa obložen skvamoznim epitelom, najmaligniji tumori larinksa su karcinomi skvamoznih stanica.

T P177. Tumori glotisa imaju bolju prognozu nego transglotički, supraglotički ili infraglotički karcinomi.

T P178. Od svih dijelova respiratornog sustava traheja je najrjeđe zahvaćena malignim tumorima.

T P179. "Veliki kašalj" je termin koji se koristi za traheobronhitis izazvan najčešće sa Haemophilus influenzae.

T P180. Zagađivači zraka iz smoga jednako izazivaju simptome kod zdravih osoba kao i kod onih sa postojećim plućnim

oboljenjem.T P

181. Atelektaze često nastaju nakon abdominalnih operacija zahvaljujući plućnim embolusima zbog hirurške manipulacije abdominalnim organima.

T P182. Atelektaze su češće uzrok nego posljedica pneumotoraksa.

T P183. Za razliku od abscesa mozga, plućni absces ima mogućnost spontane drenaže i klinički se može prezentirati sa

obilnim sekretom neprijatnog mirisa.T P

184. Incidenca karcinoma pluća u razvijenim zemljama zapada je u porastu.T P

185. Karcinom skvamoznih stanica je češći kod hirurški reseciranih pluća nego karcinom malih stanica.T P

186. Karcinom pluća se češće javlja kod muškaraca nego kod žena.T P

187. Karcinom skvamoznih stanica mnogo češće se pojavljuje u alveolama nego u bronhima.T P

188. Skvamozni karcinom bronha se histološki razlikuje od skvamoznih karcinoma na drugim mjestima (cerviks, usna šupljina, koža) po tome što tumori bronha zadržavaju neke od tipičnih osobina respiratornog trakta.

T P189. Većina adenokarcinoma pluća je smještena u blizini glavnog bronha u hilusu jer oni potiču iz žlijezda mukoze

bronha.T P

190. Karcinom malih stanica sadrži neuroendokrine granule koje su vidljive pod elektronskim mikroskopom.T P

191. Periferni bronhoalveolarni karcinomi pluća su histološki neodvojivi od metastatskih adenokarcinoma.T P

192. Bronhialni karcinoidi imaju neke zajedničke osobine sa plućnim karcinomom malih stanica pa se stoga smatraju visoko malignim.

T P193. Multiple lezije tipa "topovske kugle" (dobro-ograničene) na rentgenskom snimku oba plućna polja su vjerojatnije

metastaze nego primarni tumori pluća.T P

194. Virusna pneumonija se tipično karakterizira sa ozbiljnom eksudacijom polimorfonuklearnih leukocita u alveole.T P

195. Lobarna pneumonija koja je nastala zbog infekcije sa S. pneumoniae je posebno česta kod alkoholičara i osoba sa virusnom respiratornom infekcijom kao što je influenca.

T P196. Ozbiljne komplikacije pneumokokne pneumonije uključuju piotoraks, empijem i absces pluća.

T P197. Osim S. pneumoniae, Klebsiella pneumoniae je jedini organizam koji često izaziva lobarnu pneumoniju.

T P198. Absces pluća je česta komplikacija sindroma atipične pneumonije.

T P199. Tuberkuloza pluća se razvija samo kod osoba koje nisu u stanju da pokrenu silovit imuni odgovor posredovan

antitijelima na organizme koji su postojani na kiseline.T P

200. U poređenju sa Pneumocystis carinii koji predominantno inficira osobe sa kompromitovanim imunim sistemom, gljivice kao što je Aspergillus species pogađaju jednako imunokompetentne i imunodeficijentne osobe.

T P201. Respiratorni distres sindrom odraslih (ARDS) je izazvan isticanjem tečnosti u alveolarni prostor i otežanom

razmjenom gasova.T P

202. Smanjen broj leukocita u perifernoj krvi pacijenata kod kojih postoji rizik od ARDS-a je svakako loš prognostički znak.

T P203. Toksini, metabolički poremećaji i poremećaji cirkulacije mogu izazvati ARDS.

T P204. Produženo inhaliranje kiseonikom proizvodi plućne promjene koje su neodvojive od ostalih oblika ARDS-a.

T P205. Oštećenja pluća koja su izazvana lijekovima mogu se prezentirati kao eozinofilična pneumonija.

T P206. Svi pacijenti sa Goodpasture sindromom imaju intraalveolarnu hemoragiju, brzo napredujući glomerulonefritis i

cirkulirajuća antitijela protiv bazalne membrane glomerula. T P

207. Serozni bronhitis se odlikuje povećanim brojem seroznih stanica u bronhalnim žlijezdama. T P

208. Alergijska astma, tipično oboljenje za djecu, je u čvrstoj korelaciji sa pozitivnim alergijskim kožnim testovima reaktivnosti.

T P209. Virusna infekcija često predstavlja okidač za prvi napad astme kod djece.

T P210. Astma pogađa do 10% djece širom svijeta i glavni je uzrok mortaliteta djece.

T P211. Dijagnoza astme zahtjeva pokazivanje viskoznog sekreta koji sadrži trakice epitela, eozinofile, Curschmanove

spirale i Charcot-Leydenove kristale.T P

212. Jedan od najčešćih histoloških nalaza kod astme je prisustvo granuloma u zidu bronha.T P

213. Ozbiljna hronična obstrukcija protoka zraka je obilježena hroničnim bronhiolitisom i sužavanjem perifernih zračnih puteva.

T P214. Dilatacija bronha se javlja sekundarno na tešku bakterijsku ili virusnu pneumoniju, obično je reverzibilna i ne

izaziva bronhiektazije.T P

215. Bronhiektazije su česte kod cistične fibroze zato što čepovi viskoznog sekreta obstruiraju bronhe.T P

216. Centrilobularni emfizem je najčešća forma emfizema i ona forma koja je udružena sa kliničkim simptomima.T P

217. Hronična inhalacija čestica kvarca izaziva silikozu.T P

218. Granulomi sa centralnom kazeacijom su tipične plućne lezije kod silikoze.

T P219. Azbestoza je više izražena među rudarima koji kopaju azbest nego kod onih radnika koji rade na njegovoj

industrijskoj preradi.T P

220. Azbestoza pluća se odlikuje intersticijalnom plućnom fibrozom i plakovima na pleuri.T P

221. Azbestoza je patogenetski povezana sa dvije vrste karcinoma - sa mezoteliomom i karcinomom pluća.T P

222. Za razliku od granuloma tuberkuloze, granulomi kod sarkoidoze imaju manje leukocita i ne pokazuju centralnu nekrozu.

T P223. Obična intersticijalna pneumonija može biti dio sistemske kolagen-vaskularne bolesti kao što su sklerodermia ili

autoimuni poremećaj kao što je sistemski lupus eritematodes.T P

224. Deskvamativna intersticijalna pneumonija (DIP) ima bolju prognozu nego obična intersticijalna pneumonija jer su pacijenti mlađi a i pneumonija dobro odgovara na terapiju kortikosteroidima.

T P225. Eozinofilni granulom pluća sadrži fagocitne stanice koje imaju tipične osobine Langerhansovih stanica kože.

T P226. Tenzioni pneumotorax je označen pomjeranjem medijastinuma na bolesnu stranu.

T P227. Najčešći uzrok transudata u pleuralnoj šupljini je kongestivna srčana insuficijencija.

T P228. Infarkti pluća su tipično smješteni ispod pleure i ne izazivaju hemoptizije.

T P229. Aspiracija masivnog hidrotoraksa izaziva obostrani edem pluća.

T P230. Najčešća forma hidrostatskog edema pluća je izazvana popuštanjem lijeve srčane komore.

T P231. U slučajevima portalne hipertenzije, varikoziteti jednjaka se pojavljuju samo u donjoj trećini zato što se jedino ove

vene jednjaka ulijevaju u portalnu venu.T P

232. Iako se kongenitalna atrezija jednjaka može pojaviti kao izolirani kongenitalni defekt ipak je češće kombinirana sa trahoezofagealnom fistulom.

T P233. Među različitim tipovima divertikula jednjaka, trakcioni divertikuli srednjeg dijela su često simptomatski i udruženi

sa veoma izraženom disfagijom.T P

234. Barrettov epitel izaziva refluks ezofagitis zato što ova abnormalna mukoza pogoršava kontraktilna svojstva donjeg sfinktera jednjaka.

T P235. Hronični ezofagitis je češće izazvan refluksom peptičkih sokova nego virusima.

T P

236. Varikoziteti jednjaka predstavljaju predispoziciju za nastanak karcinoma jednjaka.T P

237. Karcinom jednjaka ima dobru prognozu zato što se simptomi javljaju u ranoj fazi kada se tumor može uspješno resecirati.

T P 238. Primarni maligni tumori su jednako zastupljeni u gornjoj, srednjoj i donjoj trećini jednjaka.

T P239. Većina karcinoma jednjaka se smatra neresektabilnim zbog njihovog lokalnog širenja a ne zbog udaljenih

matastaza.T P

240. Kongenitalna stenoza pilorusa se mnogo češće viđa kod žena nego kod muškaraca i odgovara bolje na terapiju lijekovima nego na kirurški tretman.

T P241. Akutni erozivni gastritis se najvjerojatnije javlja zbog velike količine lokalnog prostaglandina u želucu i najbolje se

tretira sa aspirinom i ostalim nesteroidnim antiinflamatornim lijekovima.T P

242. Kronični gastritis antruma nosi minimalni rizik za nastanak karcinoma dok je gastritis fundusa tipično premaligno stanje.

T P243. Perniciozna anemija nastaje kod većine starijih pacijenata koji imaju atrofični gastritis i autoantitijela.

T P

244. Osoba koja ne luči kiselinu ne dobiva peptički ulkus čak iako je lučenje pepsina normalno.T P

245. Karcinom želuca nosi visok mortalitet jer se obično prezentira kao difuzni infiltrirajući karcinom (linitis plastica).T P

246. Geografske razlike u incidenci karcinoma želuca upućuju da su genetski faktori važniji od uticaja životne sredine u patogenezi ovog tumora.

T P247. Limfom želuca, najčešći oblik ekstranodalnog limfoma, ima bolju prognozu nego adenokarcinom želuca.

T P

Pitanja sa više mogućnosti

Sljedeće fraze označene brojevima dovedite u vezu sa odgovarajućim terminom označenim slovima. Svaki od termina označen slovima se može koristiti jednom, više puta ili da se uopšte ne koristi.

Peptički ulkusa. gastrični b. duodenalnic. nijednod. oboje

248. predominantno lociran u distalnom dijelu organa A249. radiološki može ličiti na karcinom A250. može ga uzrokovati endokrini tumor pankreasa C251. često je okultno krvarenje C252. najčešća komplikacija je perforacija sa pneumoperitoneumom D

Intestinalne stanice

a. Panethove staniceb. apsorptivne stanice (enterociti)c. peharaste staniced. endokrine stanicee. ništa od gore navedenog

253. sintetizira IgA E254. na površini stanice su receptori za vitamin B12 B255. izazivaju karcinoidne tumour D256. luče holecistokinin D257. osjetljive su na zračenje E

Infektivni enterokolitis

a. Rotavirusb. Shigellac. Mycobacterium tuberculosisd. Yersinia enterocoliticae. Campylobacter jejuni

258. gutanje inficiranog sputum C259. može izazvati bilo dijareju ili opstipaciju C260. u procesu zacjeljivanja lumen može imati prstenastu strukturu C261. izaziva 50% dijareja kod hospitalizirane djece mlađe od dvije godine A262. mezenterijalni limfadenitis, sa mikroapscesima i granulomima, može imitirati apendicitis D263. zahvata pretežno kolon i u ranoj fazi stvara kriptalne apscese B264. granulomi su pretežno u terminalnom ileumu i cekumu. C

Upalne bolesti crijeva a. ulcerativni kolitisb. Chronova bolestc. obojed. nijedno

265. česta upalna bolest crijeva u porodičnoj anamnezi C266. uzrok se ne može definitivno identificirati D

267. zahvaćen transmuralni sloj D268. česti su sistemski simptomi C269. povezan je sa povećanom incidencom karcinoma C

Benigni tumori kolonaa. tubularni adenomb. vilozni adenomc. oboje d. nijedno

270. smatra se da je hamartom D271. može izazvati krvarenje C272. nađen kod familijarne polipoze kolona C273. može podleći malignoj transformaciji C274. proširenje mitotičke zone kripti na površinu sluznice C

Karcinom debelog crijevaa. karcinom cekumab. karcinom sigmoidnog kolona c. oboje d. nijedno

275. histološki se prezentira kao karcinom skvamoznih stanica D276. česte su metastaze tumora u jetru kod stadija B po Dukesovoj klasifikaciji D277. karcinoembrionski antigen (CEA) je koristan za ranu detekciju D278. prstenasta lezija B279. česti su simptomi opstrukcije crijeva B

280. Dijareja rezultira iz infekcije toksičnim sojevima E. coli primarno zbog smanjene apsorpcije intestinalne tekućine i pojačane peristaltike.

T P281. Infekcija sa Vibrio cholerae obilježava intaktna sluznica tankog crijeva, dok Salmonella typhi izaziva ulceracije

pretežno u terminalnom ileumu.T P

282. Mekonijalni ileus, tipična manifestacija cistične fibroze je izazvan hiperviskoznim crijevnim sadržajem.T P

283. Transmuralna infarkcija je češća u tankom nego u debelom crijevu.T P

284. Luminalna faza malapsorpcije se pojavljuje kod bolesti koje obilježava prekomjerno razmnožavanje bakterija.T P

285. Whippleova bolest se odlikuje malapsorpcijom i dobro reaguje na terapiju antibioticima.T P

286. Uprkos svojoj dužini tanko crijevo je izuzetno otporno na neoplazme.T P

287. Peutz-Jeghers sindrom obilježavaju polipi tankog crijeva.T P

288. Mediteranski crijevni limfom je proliferativni poremećaj T stanica starijih osoba.T P

289. Karcinoidni tumori su najčešći tumori tankog crijeva.T P

290. Karcinoidni tumori tankog crijeva su obično lokalno invazivni i loše ograničeni i imaju tendencu metastaziranja u jetru.

T P291. Karcinoidni sindrom je rijetko odlika tumora ograničenih na crijevo.

T P292. Do dijagnoze Hirschprungove bolesti se najbolje dolazi transmuralnom rektalnom bipsijom.

T P293. Divertikuloza najčešće zahvata sigmoidni kolon.

T P294. Više karcinoma se dijagnosticira digitorektalnim pregledom i sigmoidoskopijom nego fiberoptičkom

kolonoskopijom.T P

295. Akutni apendicitis je uzrokovan bakterijskom infekcijom.T P

296. Peritonitis je najčešće uzrokovan virusima.T P

297. Normalna jetra ne skladišti željezo i bakar ali se ove materije akumuliraju u jetri u patološkim uvjetima kao što su hemohromatoza i Wilsonova bolest.

T P298. Većina bilirubina u krvi se konjugira sa albuminom i stoga nije toksičan za mozak.

T P299. Nekonjugirana hiperbilirubinemija je više neurotoksična za novorođenčad nego za odrasle osobe.

T P300. Gilbertov sindrom, čest uzrok nekonjugirane hiperbilirubinemije izaziva samo manje, nespecifične kliničke

simptome.T P

301. U većini slučajeva žutica koja se razvija kod novorođenčadi je blag i prolazan fiziološki fenomen koji nema štetno djelovanje.

T P 302. Rana holelitijaza je označena nagomilavanjem žuči u periportalnim žučnim kanalićima.

T PZa svaki od sljedećih termina jedan ili više odgovora koji su označeni brojevima može biti tačno. Izaberite tačan odgovor na osnovu sljedećeg ključa:

a. ako su samo tačni odgovori 1,2 i 3b. ako su samo tačni odgovori 1 i 3c. ako su samo tačni odgovori 2 i 4d. ako je tačan samo odgovor 4e. ako su svi odgovori tačni

303. Muški pacijenti sa uznapredovalom cirozom su skloni A

1. hipoalbuminemiji2. smanjenoj saturaciji arterijskog kisika3. ginekomastiji4. trombocitozi

304. Nekroza hepatocita kod hepatitisa A se javlja zbog B

1. direktnog citopatskog efekta virusa na jetrene stanice2. citotoksičnih antitijela3. prirodnih stanica ubica4. aktivacije komplementa

305. Klinička slika hepatitisa A se često karakterizira B

1. blagim gastrointestinalnim oboljenjem bez očigledne žutice2. akutnom fulminantnom hepatičnom encefalopatijom3. kratkotrajnom žuticom sa temperaturom, anoreksijom i osjećajem slabosti4. kroničnim oboljenjem jetre

306. Virusom hepatitisa A se može zaraziti B

1. od akutno inficiranih osoba2. fecesom kroničnih kliconoša3. od jestivih ljuskara4. krvlju kroničnih kliconoša

307. Virus hepatitisa B će prije nego virus hepatitisa A izazvati C

1. akutno anikterično oboljenje2. akutnu fulminantnu insuficijenciju jetre3. epidemiju4. kronično oboljenje jetre

308. Serum pacijenata sa simptomatskim kroničnim aktivnim hepatitisom B obično sadrži A

1. HbsAg (površinski antigen hepatitisa B)2. HbeAg (e antigen)

3. Anti-HBc (antitijela na antigen jezgra B hepatitisa) 4. Anti-HBs (antitijela na površinski antigen hepatitisa B)

309. Wegenerova granulomatoza se karakterieše: A1. Sistemskim nekrotizirajućim ili granulomskim vaskulitisom2. Nekrotizirajućim granulomatoznim zapaljenjem gornjih i/ili donjih respiratornih puteva;3. Nekrotizirajućim (brzo progresivnim) glomerulonefritisom

310. Wegenerova granulomatoza: A1. se najčešće javlja u petoj deceniji u oba pola;2. lokalizovana je na malim krvnim sudovima, ali može se nalaziti i na većim arterijama i venama;3. praćena hipergamaglobulinemijom i ANCA

311. Wegenerova granulomatoza se karakterieše: E1. Ulceracijom sluznice nosa, sinusa, ždrijela;2. Nekrotizirajućim granulomima sa tendencijom konfluiranja;3. Nekrotizirajućim granulomskim vaskulitisom (sličan sa PAN (kod kojeg nema lezija u plućima). 4. Klinički tok je progresivan, i dvogodišnja stopa smrtnosti veća od 90%.

312. Thrombangitis obliterans (morbus Buerger) se karakterieše: B1. Zapaljenjem srednje velikih i malih arterija, pratećih vena i nerava ekstremiteta;2. Bolest se najčešće sreće u Evropi;3. Najčešće obolijevaju muškarci, ispod 40 godina, pušači;4. Etiologija nije poznata;

313. Thrombangitis obliterans (morbus Buerger) se karakterieše: C1. Okluzivnom trombozom vena2. Kasnije se pojavljuju mononukleari i džinovske ćelije;3. Bogatim limfocitnim inflamacijskim infiltratom;4. Poslije povlačenja medija je očuvana, unutrašnja el. membrana je intaktna, intima je zadebljala,

lumen je ispunjen organizovanim (ili rekanalizovanim trombom);

314. Polyarteritis nodosa E1. Nekrotizirajući vaskulitis lokalizovan na srednje velikim i malim arterijama;2. Obolijevaju odrastle osobe oba pola;3. Etiologija bolesti je nepoznata;4. obuhvata visceralne arterije (srce, bubrezi, jetra, mezemterijum), arterije ekstremiteta, kože;

�315. Polyarteritis nodosa se karakterieše: E

1. obuhvata visceralne arterije (srce, bubrezi, jetra, mezemterijum), arterije ekstremiteta, kože;2. Segmentalnim lezijama 3. Infarktom odgovarajućih područja4. Fibrinoidnom nekrozom unutrašnje polovine zida;5. Inflamacijski infiltrat izgrađen od neutrofilnih i eozinofilnih granulocita, limfocita i makrofaga.

316. Gigantocelularni (temporalni) arteritis E1. Najčešći tip arteritisa 2. Žene češće obolijevaju;3. Lokaliziran u aorti i ograncima (ekstrakranijalne grane karotidne arterije);

317. Gigantocelularni (temporalni) arteritis Ea) Panarteritis koji počinje u mediji;b) Inflamacijki infiltrat izgrađen od limfocita i makrofaga;c) Prisutne su i džinovske ćelije (u blizini unutrašnje elastične membrane);d) Tromboza

Sljedeće fraze označene brojevima dovedite u vezu sa odgovarajućim terminom označenim slovima. Svaki od termina označen slovima se može koristiti jednom, više puta ili da se uopšte ne koristi.

Kronični hepatitis

a. kronični non-A, non-B hepatitisb. kronični hepatitis izazvan virusom hepatitisa Bc. autoimuni (lupoidni) hepatitis

d. sve gore navedenoe. ništa od gore navedenog

318. poželjan odgovor na terapiju kortikosteroidima C319. predispozicija za karcinom jetre C320. većina pacijenata su muškarci B321. česta je hipergamaglobulinemija i antitijela C322. u razvijenim zemljama zapada se razvija iz najčešćih oblika post-transfuzijskog hepatitis A323. u biopsiji jetre se vide hepatociti koji izgledaju kao mutno staklo B

Morfologija virusnog hepatitisa

a. akutni virusni hepatitisb. kronični aktivni hepatitisc. obojed. nijedno

324. predominantno centrilobularna lokalizacija upale A325. karakteristike erozija portalne granične ploče B326. česta acidofilna tjelašca A327. balonirani hepatociti C328. infiltrati limfocita ograničeni na portalne predjele D329. infiltrati polimorfonuklearnih limfocita D330. proliferacija žučnih vodova B

Oboljenja jetre izazvana alkoholom

a. masna jetrab. alkoholni hepatitisc. oboje d. nijedno

331. povećana težina jetre C332. jetra na kraju može biti nodularna B333. po pravili ireverzibilna D334. obično asimptomatska A335. žutica, temperatura i leukocitoza B336. nedostatak proteina može kod djece izazvati slične histološke promjene A 337. tipično su prisutna Mallorijeva tjelašca B338. hijalina skleroza zahvata centralnu venu B

Bilijarna ciroza

a. primarna bilijarna cirozab. sekundarna bilijarna cirozac. obojed. nijedno

339. češća kod žena nego kod muškaraca A340. histološki se prezentira kao nesupurativni destruirajući holangitis A341. malapsorpcija masti i aholična stolica C342. antimitohondrijalna antitijela A343. infiltrati mononuklearnih stanica u portalnim predjelima C344. jezerca žuči C345. periportalna fibroza C

Ciroza zbog bolesti metabolizma

a. hemohromatozab. Wilsonova bolestc. oboje d. nijedno

346. nakupljanje metala u hepatičnim lizozomima C347. smanjena razina transportnih proteina u serumu B348. smanjeno bilijarno izlučivanje B349. autosomno recesivna crta C350. dijabetes i pigmentacije kože A351. očni i neurološki simptomi B352. histološke karakteristike u jetri liče na alkoholno oboljenje jetre B353. primarni karcinom jetre A354. nekroza žučnih vodova je tipičan histološki nalaz D

Portalna hipertenzijaa. prehepatičnab. intrahepatičnac. posthepatičnad. sve gore navedenoe. ništa od gore navedenog

355. najčešći oblik portalne hipertenzije B356. u više od polovine slučajeva nema osnovnog uzroka C357. nastaje zbog tumora D358. splenomegalija, varikoziteti jednjaka i ascites D

Toksično oštećenje jetre

a. zonalna nekroza jetreb. mikrovaskularne masne promjenec. intrahepatična holestazad. lezije liče na virusni hepatitise. ništa od gore navedenog

359. izazvana ugljičnim tetrahloridom A360. slika Rey-evog sindroma nakon davanja aspirina B361. povezana sa halotanskom anestezijom D362. izazvana oralnim kontraceptivima C363. najčešća idiosinkretsko oštećenje jetre izazvano lijekovima C

Hepatobilijarni tumori

a. hepatični adenomb. hepatocelularni karcinomc. holangiokarcinomd. metastatski karcinome. sve gore navedeno

364. najčešći maligni tumor jetre D365. sivobijeli čvorovi u jetri izgleda pupka D366. tendenca zahvatanja hepatičnih i portalnih vena B367. Hepatomegalija E368. oralni kontraceptivaA369. hepatitis B B370. metilj jetre C371. obično skirozni karcinom C

Bolesti žučne kese

a. holelitijazab. holecistitisc. obojed. nijedno

372. mnogo češće kod žena nego kod muškaraca C373. češće kod gojaznih ljudi C374. može biti izazvano Sallmonelom B

375. simptomi mogu biti neodvojivi od onih kod karcinoma žučne kese C

Karcinomi bilijarnog traktaa. karcinom žučne keseb. karcinom glavnog žučnog vodac. obojed. nijedno

376. Adenokarcinom C377. lokalno invazivan C378. žutica je rani simptom B379. loša prognoza C380. mnogo češći kod žena D

381. Termin "krajnji stadij bolesti bubrega" je sinonim za hronični glomerulonefritis.T P

382. Nefrotski sindrom uključuje sljedeća klinička svojstva: blaga proteinurija, hiperalbuminemija, edem i hiperholesterolemija.

T P383. Nefritički sindrom se neizostavno prezentira sa hematurijom.

T P384. Većina ektopičnih bubrega je smještena kaudalno od njihove očekivane pozicije u lumbalnoj regiji.

T P385. Cistična displazija bubrega se obično prezentira kao mali skupljeni bubrezi.

T P386. Policistična bolest bubrega kod odraslih, naslijeđena kao autosomno dominantna crta, izaziva značajno cistično

uvećanje bubrega i bubrežnu insuficijenciju do četrdesete godine života.T P

387. Oboljenje sa minimalnim promjenama i glomeruloskleroza fokalnih segmenata se prezentiraju sa nefrotskim sindromom ali se razlikuju u odgovoru na kortikosteroidnu terapiju.

T P

Sljedeće fraze označene sa brojevima dovedite u vezu sa odgovarajućim terminom označenim slovima. Svaki od termina označen slovima se može koristiti jednom, više puta ili da se uopšte ne koristi.

Nefrotski sindrom

a. bolest epitelnih stanica (bolest minimalnih promjena, lipoidna nefroza)b. membranska nefropatijac. obojed. nijedan

388. u većini slučajeva nepoznate etiologije C389. posredovana imunim kompleksima B390. češća kod djece nego kod odraslih A391. progresivni gubitak bubrežne funkcije B392. česta obilna hematurija D393. Proteinurija C394. fuzija nastavaka epitelijalnih stanica u glomerulima C395. depoziti komplementa duž bazalne membrane B396. zadebljanje bazalne membrane B397. infiltrati upalnih stanica u glomerulima D398. može biti povezana sa tumorima C399. pojavljuje se kod sistemskog lupus eritematodesa B

Bolest glomerulaa. postinfekcijski glomerulonefritisb. Goodpasture sindromc. obojed. nijedno

400. cirkulirajući imuni kompleksi A401. antitijela na bazalnu membranu glomerula B

402. stvaranje imunih kompleksa in situ C403. povećana celularnost glomerularnih čupica A404. polumjeseci mogu biti prisutni C405. patognomonični nalaz se otkriva putem elektronske mikroskopije A406. djeca oboljevaju mnogo češće od odraslih A407. oligurija je uobičajena C408. spontani oporavak se pojavljuje u većini slučajeva A409. anti-DNA antitijela su prisutna u serumu D