Semantik atau makna boleh dilihat dalam dua sudut iaitu pemgembangan makna dan penyempitan makna. Peluasan makna meliputi sintaksis dan pragmatik dan menurut Nor Hashimah Jalaluddin (1992:1) yang memetik pendapat Sperber dan Wilson (1980) bahawa pengkajian makna belum dapat dipastikan makna sepenuhnya mengikut apa yang dihajati pleh penutur.

 

Cakupan makna sekarang lebih luas daripada makna yang

lama. Contohnya ‘berlayar’, dahulu ulu digunakan

dengan pengertian bergerak di laut dengan memakai

layar, sekarang semua tindakan mengarungi lautan atau

perairan dengan alat apa saja disebut ‘berlayar’ . Dahulu

kata ‘bapa’ hanya dipakai dalam hubungan biologi, sekarang

semua orang yang lebih tua atau lebih tinggi kedudukannya

disebut ‘bapa’ sedangkan segala orang yang dianggap sama

darjatnya disebut ‘saudara’.

 

Menurut Chaer (1995), Pateda (1986), penyempitan

makna ialah gejala yang terjadi pada kata yang

mulanya mempunyai makna yang cukup luas,kemudian

menjadi makna yang cukup terbatas hanya pada

makna tertentu sahaja. Sedangkan Keraf (1986:97)

menyatakan bahawa penyempitan makna sebuah

kata ialah proses perubahan makna kata

daripada makna yang lebih luas kepada makna yang

lebih khusus atau spesifik.

Sebagai contoh kata ’ahli’ membawa makna yang lebih luas iaitu keluarga, sanak-saudara atau orang-orang yang memasuki sesuatu golongan. Walau bagaimanapun kata ’ahli’ juga telah disempitkan kepada makna orang yang mahir atau pandai dalam sesuatu ilmu atau disebut juga pakar dalam sesuatu bidang.