Pengenalan:

Pada 31 Ogos 1963, Sabah telah mencapai kemerdekaan di bawah British

Perkara 1: Agama

Walaupun terdapat tiada bantahan kepada Islam sebagai agama rasmi negara Malaysia harus

ada agama Negeri di Borneo (Sarawak & Sabah), dan peruntukan-peruntukan yang berkaitan

dengan agama Islam dalam Perlembagaan Malaya tidak boleh diguna pakai di Borneo.

Dalam perkara 1 telah menekankan bahawa setiap rakyat Malaysia mempunyai hak untuk

mrnganut atau mengamalkan agama masing-masing. Selain itu, pengurusan terhadap hal-hal

agama, menubuh serta menyelenggarakan yayasan bagi maksud-maksud agama dan

memperolehi serta memegang dan mentadbir mengikut undang-undang. Kebebasan beragama

yang diberikan haruslah mematuhi undang-undang, ketaatan awam, kesihatan awam dan juga

akhlak.

Perkara2:Bahasa

Dalam Perlembagaan Malaysia iaitu perkara 152 telah menyatakan bahawa bahasa

kebangsaan di Malaysia ialah Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan bagaimanapun

tidak menafikan kedudukan dan hak bahasa lain untuk digunakan, dipelajari dan dikembangkan

sekalipun dengan menggunakan dana awam. Secara tidak langsung perkara ini telah

menyebabkan wujudnya perkara 2 yang melibatkan penggunaan Bahasa Melayu sebagai

bahasa kebangsaan persekutuan manakala penggunaan Bahasa Inggeris pula terus

digunakan untuk tempoh 10 tahun selepas Hari Malaysia di Sabah dan Sarawak. Bahasa

Inggeris juga dijadikan sebagai bahasa rasmi bagi Sabah dan Sarawak untuk semua tujuan

baik samada di peringkat negeri atau peringkat persekutuan.

Perkara 3:

Walaupun perlembagaan Persekutuan Melayu sebagai asas untuk membentuk perlembagaan

Malaysia akan tetapi perlembagaan Malaysia hendklah satu dokumen yang baru dan bukan

sambungan perlembagaan persekutuan Malaya>

Perkara 4: Ketua Persekutuan

Ketua negeri di Borneo iaitu Sabah dan Sarawak tidak seharusnya layak dipilih semula sebagai

Ketua Persekutuan.

Perkara 5:Nama Persekutuan

Perkara 6: Imigresen

Kawalan ke atas imigresen ke dalam mana-mana bahagian di Malaysia dari luar memang tugas

Kerajaan Pusat tetapi kemasukan ke Borneo Utara perlu juga mendapat kelulusan Kerajaan

Negeri . Kerajaan Persekutuan tidak seharusnya mampu untuk veto kemasukan orang ke

Borneo Utara untuk tujuan Kerajaan Negeri kecuali atas bidang keselamatan . Borneo Utara

seharusnya mempunyai kuasa sepenuhnya ke atas pergerakan orang lain daripada orang-

orang yang bekerja Kerajaan Persekutuan dari bahagian-bahagian lain di Malaysia ke dalam

Borneo Utara

Perkara 7: Hak Pemisahan

Perkara 8: Borneonisation

Borneonisation daripada perkhidmatan awam perlu diteruskan secepat mungkin

Perkara 9: Pegawai Britishp usaha perlu dibuat untu

Seti mengallakkan Pegawai British untuk kekal dalam perkhidmatan awam sehingga tempat

mereka boleh diambil oleh orang yang berkelayakandari Borneo

Perkara 10: Kewarganegegaraan

Rakyat Sabah dan Sarawak yang lahir sebelum Malaysiaberhak menjadi warga negara

persekutuan

Perkara 11:Takrif dan kwangan

Perkara ke sebelas telah menekankan bahawa Sarawak dan Sabah harus mengawal kewangan

sendiri, pembangunan, tariff serta seharusnya mempunyai hak untuk menentukan cukai sendiri

dan untuk mendapatkan pinjamaan pada kredit sendiri.

Perkara 12: Kedudukan Istimewa Penduduk Asli

Pada awalnya, kaum peribumi Borneo harus menikmati hak istimewa sejajar dengan apa yang

dinikmati oleh Melayu di Malaya, tetapi formula orang Melayu sekarang dalam hal ini tidak

semestinya digunapakai di Borneo.

Perkara 13: Kerajaan Negeri

Selain itu, dalam perkara 13 yang melibatkan kerajaan negeri, perdana meneteri haruslah dipilih

oelh ahli-ahli tidak rasmi Majlis Mesyuarat Negara. Sarawak dan Sabah juga haruslah

mempunyai system menteri.

Perkara 14: Tempoh Peralihan

Dalam janka masa tujuh tahun, kuasa perundangan mesti ditinggalkan kepada negeri Borneo

oleh Perlembagaan dan tidak boleh semata-mata diserahkan kepada kerajaan negeri oleh

Kerajaan Persekutauan.

Perkara 15: Pelajaran

Pelajaran sebenarnya hendaklah djadikan perkara Persekutuan, tetapi polisi dan sistem pentadbiran

pelajaran di Sabah dan Sarwak berdasarkanperkara ini dikekalkan sepertimana kemahuan kerajaan

negeri-negeri terebut sehinggalah kerajaan ini bersetuju mengubahnya. Dalam hal ini memberi

peluang kepada kerajaan negeri menkaji perkara tersebut sebelum mengubahnya tau meminda

sistem pendidikan di Sabah dan Sarawak untuk kepentngan rakyatnya sendiri.

Sistem pendidikan Borneo iaitu Sarawak dan Sabah sedia ada perlu dikekalkan dan atas sebab

ini, ia perlu berada di bawah kawalan kerajaan.

Perkara 16: Perlindungan Perlembagaan

Dalam perkara ini sebarang pengubahsuaian pindaan atau penarikan balik mana-mana perlindungan khas yang diberikan kepada Borneo hendaklah dibuat oleh Kerajaan Pusat tanpa persetujuan positif Kerajaan negeri Borneo Utara. Rakyat di negeri Borneo mempunyai kuasa unutk meminda Perlembagaan Negeri Borneo

Perkara 17: Wakil dan Parlimen

Wakil di Parlimen bukan sahaja mengambil kira penduduk Borneo tetapi juga yang merampas dan potensinya di mana-mana kes tidak boleh kurang daripada Singapura.

Perkara 18: Nama Ketua Negara

Yang di-Pertua Negara

Perkara 19: Nama Negara

Sarawak atau Sabah

Perkara 20: Tanah, Hutan, Kerajaan Tempatan dan lain-lain

Peruntukan-perruntukan dalam Perlembagaan Persekutaun berkenaan kuasa Majlis Tanah Negara tidak boleh diguna pakai di Borneo. Di samping itu, Majlis Negara bagai kerajaantempatan tidak perlu memohon di Borneo

Perkara 15: Pelajaran

Sistem pendidikan/pelajaran di Sarawak harus dikekalkan kerana ia adalah di bidang kuasa pentadbiran negeri. Segala peruntukan dikawal oleh kerajaan Persekutuan. Dalam Rancangan Malaysia ke 9 (RMK9) sejumlah RM9 billion diperuntukkan untuk menaik taraf dan membina sekolah baru. Bukan itu sahaja, kontrak membaik pulih dan pembinaan juga dikawal oleh kerajaan persekutuan. Malah mereka juga melantik Muslim untuk menjadi juga guru besar dan pengetua di sekolah mubaligh kristian. Ini tidak sepatutnya berlaku di Sarawak.

Perkaitan pemupukan integarsi nasional dalam

a.b.c.d.

e.f.g.h. Bahasa Malaysia adalah bahasa kebangsaan bagi Persekutuan

b. Bahasa Ingeeris boleh diteruskan dalam tempoh 10 tahun selepas Hari Malaysiac. Bahasa Inggeris akan menjadi bahasa rasmi Sarawak untuk pelbagai tujuan negeri dan persekutuan tanpa had masa

Berdasarkan perkara ini, Bahasa Melayu hendaklah menjadi bahasa kebangsaan persekutuan dan bahsa inggeris

i.j. Contohnya:

1) Pegawai kerajaan Persekutuan yang beroperasi di Sarawak menegaskan bahawa semua komunikasi mesti menggunakan Bahasa Malaysia.2) Kementerian Pelajaran mahukan semua pelajar lulus dalam Bahasa Malaysia sebelum meneruskan pengajian ke peringkat yang lebih tinggi.

Semua arahan tersebut hanya boleh digunakan di Malaya, di Sarawak pula jabatan tersebut patur akur dengan persefahaman 20 Perkara. Usaha dalam mewujudkan jalinan nasional memang harus ada tetapi persefahaman tersebut harus juga dihormati.

Perkara 3: PerlembagaanSementara menerima bahawa Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu patut dijadikan asas Perlembagaan Malaysia, Perlembagaan Malaysia harus menjadi dokumen yang benar-benar baru yang dirangka dan dipersetujui dalam cahaya persatuan negeri yang bebas daripada dan tidak seharusnya menjadi satu siri pindaankepada satu perlembagaan yang dirangka dan dipersetujui oleh negeri-negeri yang berlainan dalam keadaan berlainan sama sekali. Satu Perlembagaan baru bagi Borneo (Sarawak & Sabah) adalah kursus yang penting