پ�اڻـي

ٻه �ي .پ�ن تان خش� ھوا سنھ�يون پٿريون گھليون ٿي ويئي سياري جي رشوعات ھئي، جابلو .��ر تان بروھ� جي ل� ٿي لٿيٻه �تا پٺيان .کنيل ھئا الء و�ري سنڌ ۾ ڏن�ا ۽ ھ� اٺ جنھن � بانس جون لٺيون. جن � سامان ل�يل ھو ڏاند ھئا،

وڏا .�وپ گندا ڀرت ڀريل م�ا ۽ مٿن ۾ عاليشان ���ن وارا .۽ لن�يون مـ�دن جا پ� اگھاڙا، سٿڻون ڦا�ل .ٿي آيا ڀڳا لوڏيندا پڇڏاس جا و�يل ٻورا رکيل، جن ۾ وڏا ڏاندن � .زائفن کي سھڻي کٿل ڀرت سان ڊگھا گگها. پيل چي�ھه ۽ اڻڀا خش�، وار،” ھون - ھي” ۽ رسيلو جن سان ڏاندن کي ھ�ليندا ٿي آيا ۾ ل�ڻ ھٿ مائ�ن کي سنھا ڏاندن � چ�ھيل، ٻار ننڍڙا .پيل رسا

.شاندار، بدن جي بيھ� ٺاھو�ي ش�ل� جا سھڻا ۽ .�يائون جو آواز پئي

ڏڌ جا اڇا ��ر ٻئي بج�ي مان س�ل .گودڙيء مان س�ل مان� جا ��ر سڀني کي ميل ويا .ھ��ي ھنڌ مانجهاندو �يائونسٺيون ۽ شيون کوڙ سنڌ ۾” چيو، ننڍڙي نون سالن جي پ�اڻيء .۽ سڀني ٻه �ي ڍڪ ڀريا پاڻيء جي جمن ۾ وڌائون �ڍي،ش� جون ٻ� ٻارن جي آڏو مٺ� مٺ� .ماڻس خفي ٿي ڏانھس نھاريو .پڻس �وپ الھي جوننئ ھاڻو مٿو کنھيو ”!سٺيون .ي ويونقطارون گھم خيايل

ڏاسن جا ۽ لٺيون بانس جون. پاتائون ٺاھي جو تا پالل جا پالل � سمھيا ۽ سنڌ ۾ پالل جي جھوپ�ين ۾ ويٺا، .�يڻون �ڍيائون ۽ �ڍيون �يائون .و�يائون رسا

.مليون ٻارڙن کي شيون �ونه .ٿيا مو�ڻ جا سانباھا ۽ سيارو گذريو

جوڻس ھيسجي پ�اڻيء جي چول�ي .بک ڦري ويئي سندن اڳيان سڃ ۽ .زال جي منھن ۾ ڏٺو ي پيء پ�اڻيء ج وڃڻ کان اڳ ۾ !ھو ان�ار �� سندس خاموش بيوس اک� ۾ .کي ڏٺو، جو اڃان ھاڻي ڌو� وڌو ھئائ�

و�ڻڻ کي ڌيء مطلب پيء جو “ کپي؟ ’سنگ‘�و ادو” �يائ�، ”!سالمالي�” .۾ آيو ڳوٺ ڀر واري پيء پ�اڻيء جوڏي پ� پيء جي اللوء ’!پڄا� پ� سڀ جي شل بادشاھه‘ .باسيل ھئا پ� �يرتن جا. سنڌ ۾ سڱن جي اڻاٺ. ھو جو

.سان گ�جي ويا ٻه �ي ڄڻا بروھيء . ھئس به ن�تا کنڀ ڇ�ا ڇ�ا آواز گگهو، ڏاڙھيء جا. مڇن جي ساول ڏٺو،

ڀڄي وڃي ماء جي چويل کي پ�اڻي پٺيء اگھاڙي ڄن�ا کليل، .مچا� ڏنائون ھوء ھا. جا �تا سنڌين کي ڏيس ڇتا ٿي پيابروھ� .کيس ھٿ الء ڏٺو پيء جي اللوء .جھليائ�

ستي تائ� ڳوٺ جي ٻاھرئ� ر .�� ڀون� نه ڇ�ي “ !ناھي) ڏٻري(ڊبرو ” پ�ا� �ندي چيو، پيء جي پ�اڻيء .ھنن پنھنجو فرض پورو �يو .ويا پک�ي بدن کي ڌوڻي ��ي لوڏڻ لڳا ۽ ک� ٻاهر �ڍي پڇ ڊوڙندا آيا، ڀون�ندا

ٻارڙن .م�ي وي�ھجي سي�هجي، ڏاندن � پئجي ويئي .اڄ بروھ� پنھنجا ت�ا پ�يا .روپ� � فيصلو ٿيو ’سٺ‘ڳوٺ جي ٻاھران سان پ�اڻيء جي ماء پ�اڻيء .ڳوٺ واٽ � ھو جو اللوء .۽ ��ر جي ٻ�ن جون ��ر جون .نڳوٺ جون ڳالھيون ٿي �يو

.پڻس به کيس اڱر ڏ� ھئي .بل�ل لڳي ٿي ھيل

ماڻس محسوس �يو ته �ا وڏي . ھو پيو سندس اندر کاڌو .پڻس �نڌ سان ھائو �ئي “ !ابا ھاڻي ڳوٺ ٿا ھلون”ماڻس مش� وانگر س� .بيٺا ھئا اڳيئي وارا اللوء .پئي کا� اڌ ما الء ٻاھر ن�رڻ جا ۾ ا��ي بيٺي آھي، سندس ڇا�ء يشء

پڻس .ماڻھو م�ي ويا .ڌڪ ڌڪ �رڻ لڳيون جون دليون ڌيء ۽ ماء .ڇا�ء سان چنب�ايو ۽ کي کڻي ورتو ڏيئي پ�اڻيء دل دانھن �ئي، ھنيانء ڦيس پيو، آن�ا وڍجي پيا، جو ماء .ٻانھن کي ڇ�ايوجي ھٿن سان پ�اڻيء ڏ�ندڙ

.اڏاميا ڏيئي ڀ��و پکي .دانهن �ئي ڦاڙي هيانء ڇو�ريء ”!ننڍڙو پ�اڻي منهنجو اڙي،“

مان ٿي پاڻي سندس ڏاڙھيء وج ۽ اک� ن� جي پيء جي پ�اڻيء .جھليو پيء جي کي اللوء پيل پ�اڻيء پ� ۾ماڻس کي گھليندا .پو�اريو “ اما ۽ ابا” ۾ اوٻاس� پ�ڻيء روا� ٿي، ل� .ڦٿ�ندڙ زال کي جهليائ� ۽ �ميو

منھنجو ،.. . ، سنڌ ويس... او ��ر کي باھه لڳي ! ...ننڍڙو پ�اڻي منھنجو جي خدا، او” آواز ايندو رھيو، کان پري ۽ ويا .پ�يا پئي ھن وار “ !پ�اڻي ننڍڙو

زور .اللو ڊوڙيندو شيون وٺي آيو. ڀڳي ڀڳي ٿي ويئي ڇ�ھيون ٿي ھنيون، ھن بل پئي کاڌا، .ڦٿ�ندڙ پ�اڻيء کي گھر کڻي ويا۽ اوٻاس� واز اچڻ لڳو،مان گگهو آ ن�يء �چيء ٻاراڻيء .مرصي وڌائون جا اجھ�ي سان ن�ري آ� سان سندس وات ۾

اکيون .�ا� کڻي آيو اللوء کي باھه وٺي ويئي، .�نھن کيس س� نه ڏنو .ٿي ن�تس “ ...امان ،...ابا ” س��ن ۾ ڀڳل، ��ل، . “ �ـھندوسانء بس �ر نه ته ” ڦو�اري چيائ�،

ڀاڳل پنھنجي ننڍڙيء ڌيء کي ڇ�ي ڇا�ء سان ما� ... ... سان چيخ �ئي سڄي رھيل طاقت پيل پ�اڻيء م�ي ۾ .لڳي ڦـر کي چ�ڻ �يو ۽ �ن اڀا �ري ٻي�اٽ ٻ�ريء .التو

.ٻيو جيل ۾ آھي سندس ھ� پ� پوليس وارو آھي ۽ جيرئي آھي، به اڄ پ�اڻي