Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014 διανέμεται δωρεάν

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗΤΗΣ POETRY NEWS

Η Poetry News απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα στα μέλη της ομάδας της στο facebook αλλά και σε όλους τους αναγνώστες να συμμετάσχουν με ποιήματά τους στην έκδοση συλλογικού ποιητικού βιβλίου Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν μπορούν να αποστείλλουν ποιήμαποιήματά τους στο ekdoseis-dianismagmailcom όπου και θα λάβουν περισσότερεπερισσότερες πληροφορίες για την έκδοση Η προθεσμία υποβολής έργων λήγει στις 31 Ιουλίου Η ανώτατη συμμετοχή έχει οριστεί μέχρι τις 3 σελίδες διαστάσεων 14 Χ 21 εκ όπως αυτές θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της παραγωγής του βιβλίου ενώ το κόστος ανά σελίδα συμμετοχής είναι συμβολικό

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ amp ΕΚΔΟΣΗ Εκδόσεις ΔιάνυσμαΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ Λεωνίδας Σκυλίτζης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΛεωνίδας Σκυλίτζης

Νίκη Ταγκάλου

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΕνεργά μέλη της ομάδας Ενεργά μέλη της ομάδας στο Facebook

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑekdoseisdianismagmailcom

ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ amp ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟhttpissuucomlewnidasskylitzhs

ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ

Αγαπητοί αναγνώστες

ΣτΣτο έκτο φύλλο της Poetry News συνεχίζουμε τη δημοσίευση ποιημάτων που αναρτούνται στην ομάδα της εβδομαδιαίας ποιητικής εφημερίδας στο facebook Προτεραιότητα δίνουμε σε χρήστες που δημοσιεύουν για πρώτη φορά μέσα στην ομάδα με την ευχή να μεγαλώσει η παρέα μας

Σας εύχομαι καλή ανάγωνησηΣας εύχομαι καλή ανάγωνησηΛεωνίδας Σκυλίτζης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εφημερίδα διανέμεται δωρεάνμέσω του διαδικτύου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Iουνίου 2014

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Σου ταξα να σου γράψωτέσσερα ποιήματατέσσερα νυχτολούλουδαανταύγειες τέσσεριςπουλιά στα κύματα βαρκούλεςβαρκούλες

Σου ταξα τέσσερανυχτέρια τέσσερα φιλιάέρωτες τέσσεριςτης ευτυχίας των άστρωνκαι της σιωπήςπνοές

Σου ταξα να σου πωΣου ταξα να σου πωτον πόνο μου πουμέσα μου κρατώδεσμώτη και που μόνοσε σένα το κλειδί θαδώσω

Σου πα και τώρα πουγυμνός βαδίζω μοναχόςγυμνός βαδίζω μοναχόςστης αγκαλιάς σου τουςαβέβαιους λειμώνεςγίναν τα καλοκαίρια τα παλιάχειμώνες

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ ΙΙ

Κείμενα άδεια λέξεις κενέςμολυσμένα πηγάδια ξεραμένες πηγέςβλέμματα κίτρινα παγωμένα χείληπρόσωπα κέρινα κάλπικοι φίλοιΈρωτες άδοξοι κορμιά ερείπιαλόγοι παράλόγοι παράδοξοι αισθήματα ήπιαψεύδη ασύστολα πόνοι αβάστακτοικέρδη ανώφελα σκέψη παρείσακτηΌνειρα σπάταλα φευγαλέες εικόνεςποιήματα εύκολα ξεχασμένοι αιώνεςνύχτα ατέλειωτη ψυχής τρικυμίαμοναξιά αδυσώπητη ελπίδα καμία

Ιωάννης Δ Τσιτσίμης

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΤ ΑΔΡΑΧΤΙ

Στο μυαλό να το έχειςΝα ριζώσειΝα ανθίσειΚι όταν βγάλει καρπούςΜην τους πάρεις μονάχοςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΝα ακούσουνΝα μην πουν πως τα χείλη σου κλείσανΚι όταν η παρουσία όλων ολοκληρωθείμε σφραγίδα πύρωσε την καρδιά τουςΝα θυμούνται για πάνταΠως ότι σκορπάη μοίρα το χει φυσήξειΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιστ΄ αδράχτι της σκουπίδια

Χριστίνα Στράντα

ΛΕΝΕ ΠΩΣ

Όταν κλείνεις αγάπη στη καρδιά σουκαι δεν έχεις που να την δώσεις πενθείςστην ανυπαρξία σουΚι όταν τα μάτια δακρύζουν ένα κομμάτι της ψυχής σου πεθαίνειμονάχομονάχοΕσύ όμως μην ακούς κανένανΤη φωνούλα μέσα σου να ακούςΑυτήν να πιστεύειςΚι ας χρειαστεί να ματώσεις στο βάδιν σουΚι ας χρειαστεί να βουτήξεις στη λάσπη για το σταυρό σουΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούδι είναιΜε ρεφραίν τη πνοή σουΚι ότι το δάκρυ ξεπλένει τον πόνοΝα τον δεις καλύτεραΝα τον αξιολογήσειςΚαι μιά και καλή να του δείξεις το δρόμο της επιτο δρόμο της επιστροφής

Αριθμός φύλλου 1 Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

ΟΙ ΝΕΟΙ

Τα παιδιά με το σκουλαρίκι στην μύτηΚαι στο σώμα γεμάτο τατουάζΟι νέοι την οργή τους εκφράζουνΤον ύπνο των μεγάλων ταράζουνΓια τον κόσμο που έφτιαξαννα ζήσουννα ζήσουνΖητούν το κλειδί να ανοίξουνΕλπίζουν κι ονειρεύονταιΜεγάλες αλλαγέςΓια τις δικές τους τις ζωές Πόρτες κλειστές τεράστια τείχηΤους δρόμους τους κόβουν με αμε αστυνόμουςΤα παιδιά χιπ χοπ τραγουδάνε Τον καημό τους δυνατά και πονάνεΟι μεγάλοι δεν ακούνε τις φωνέςΟι πόρτες παραμένουν κλειστέςΤο παιγνίδι παιδιά είναι στημένομε χαρτί από παλιά σημαδεμένο

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Δεν φεύγει χωρίς ιδρώτα ο χειμώναςΟύτ`ερχεται ανέμελα η άνοιξηΠως ήλιος του καλοκαιριού Να σας αγγίξει στην ψυχήκαι στο κορμίΑΑν δεν το φέρετε εσείς με την δική σας την φωνήΟ κόσμος είναι ίδιοςδεν αλλάζειΧωρίς βροντές και αστραπέςχωρίς πλημμύρες και χαλάζιΑν δεν πνιγεί για πάντα εκείνο που σαπίζειεκείνο που σαπίζειΟ ήλιος στον ορίζοντασημάδι δεν ορίζει

Μανούσος Γ Δασκαλάκης

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Κώστας Παρδάλης

ldquoΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗrdquo

Ενός σάπιου βιβλίου τα φτερά ξεφυλλίζωξεφυλλίζω στιγμές της ζωής μου εικόνεςεικόνες της νιότης Καλοκαίρια ΧειμώνεςΧειμώνες χωρίς αγκαλιά και δακρύζωΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειπληγώνει γιατί η ψυχή μένει μόνημόνη σαν βάρκα σrsquo απέραντη θάλασσαθάλασσα αγάπης που μόνος μου χάλασαΧάλασα όνειρα για ανούσια πάθηπάθη κρυφά ανώριμα λάθηλάθη στιγμής που κρατούν μια ζωήμια ζωή μέσα μια ζωή μέσα στrsquo άλμπουμ διαρκεί μια στιγμή

Κωνσταντίνος Κ Χατούπης

1Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τrsquo ὄμορφο μπεγίριτὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μουὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρεικαὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου

22Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνειχίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει

3Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρινὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ amp ΕΚΔΟΣΗ Εκδόσεις ΔιάνυσμαΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ Λεωνίδας Σκυλίτζης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΛεωνίδας Σκυλίτζης

Νίκη Ταγκάλου

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΕνεργά μέλη της ομάδας Ενεργά μέλη της ομάδας στο Facebook

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑekdoseisdianismagmailcom

ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ amp ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟhttpissuucomlewnidasskylitzhs

ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΕΘΥΝΣΕΩΣ

Αγαπητοί αναγνώστες

ΣτΣτο έκτο φύλλο της Poetry News συνεχίζουμε τη δημοσίευση ποιημάτων που αναρτούνται στην ομάδα της εβδομαδιαίας ποιητικής εφημερίδας στο facebook Προτεραιότητα δίνουμε σε χρήστες που δημοσιεύουν για πρώτη φορά μέσα στην ομάδα με την ευχή να μεγαλώσει η παρέα μας

Σας εύχομαι καλή ανάγωνησηΣας εύχομαι καλή ανάγωνησηΛεωνίδας Σκυλίτζης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εφημερίδα διανέμεται δωρεάνμέσω του διαδικτύου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Iουνίου 2014

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Σου ταξα να σου γράψωτέσσερα ποιήματατέσσερα νυχτολούλουδαανταύγειες τέσσεριςπουλιά στα κύματα βαρκούλεςβαρκούλες

Σου ταξα τέσσερανυχτέρια τέσσερα φιλιάέρωτες τέσσεριςτης ευτυχίας των άστρωνκαι της σιωπήςπνοές

Σου ταξα να σου πωΣου ταξα να σου πωτον πόνο μου πουμέσα μου κρατώδεσμώτη και που μόνοσε σένα το κλειδί θαδώσω

Σου πα και τώρα πουγυμνός βαδίζω μοναχόςγυμνός βαδίζω μοναχόςστης αγκαλιάς σου τουςαβέβαιους λειμώνεςγίναν τα καλοκαίρια τα παλιάχειμώνες

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ ΙΙ

Κείμενα άδεια λέξεις κενέςμολυσμένα πηγάδια ξεραμένες πηγέςβλέμματα κίτρινα παγωμένα χείληπρόσωπα κέρινα κάλπικοι φίλοιΈρωτες άδοξοι κορμιά ερείπιαλόγοι παράλόγοι παράδοξοι αισθήματα ήπιαψεύδη ασύστολα πόνοι αβάστακτοικέρδη ανώφελα σκέψη παρείσακτηΌνειρα σπάταλα φευγαλέες εικόνεςποιήματα εύκολα ξεχασμένοι αιώνεςνύχτα ατέλειωτη ψυχής τρικυμίαμοναξιά αδυσώπητη ελπίδα καμία

Ιωάννης Δ Τσιτσίμης

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΤ ΑΔΡΑΧΤΙ

Στο μυαλό να το έχειςΝα ριζώσειΝα ανθίσειΚι όταν βγάλει καρπούςΜην τους πάρεις μονάχοςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΝα ακούσουνΝα μην πουν πως τα χείλη σου κλείσανΚι όταν η παρουσία όλων ολοκληρωθείμε σφραγίδα πύρωσε την καρδιά τουςΝα θυμούνται για πάνταΠως ότι σκορπάη μοίρα το χει φυσήξειΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιστ΄ αδράχτι της σκουπίδια

Χριστίνα Στράντα

ΛΕΝΕ ΠΩΣ

Όταν κλείνεις αγάπη στη καρδιά σουκαι δεν έχεις που να την δώσεις πενθείςστην ανυπαρξία σουΚι όταν τα μάτια δακρύζουν ένα κομμάτι της ψυχής σου πεθαίνειμονάχομονάχοΕσύ όμως μην ακούς κανένανΤη φωνούλα μέσα σου να ακούςΑυτήν να πιστεύειςΚι ας χρειαστεί να ματώσεις στο βάδιν σουΚι ας χρειαστεί να βουτήξεις στη λάσπη για το σταυρό σουΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούδι είναιΜε ρεφραίν τη πνοή σουΚι ότι το δάκρυ ξεπλένει τον πόνοΝα τον δεις καλύτεραΝα τον αξιολογήσειςΚαι μιά και καλή να του δείξεις το δρόμο της επιτο δρόμο της επιστροφής

Αριθμός φύλλου 1 Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

ΟΙ ΝΕΟΙ

Τα παιδιά με το σκουλαρίκι στην μύτηΚαι στο σώμα γεμάτο τατουάζΟι νέοι την οργή τους εκφράζουνΤον ύπνο των μεγάλων ταράζουνΓια τον κόσμο που έφτιαξαννα ζήσουννα ζήσουνΖητούν το κλειδί να ανοίξουνΕλπίζουν κι ονειρεύονταιΜεγάλες αλλαγέςΓια τις δικές τους τις ζωές Πόρτες κλειστές τεράστια τείχηΤους δρόμους τους κόβουν με αμε αστυνόμουςΤα παιδιά χιπ χοπ τραγουδάνε Τον καημό τους δυνατά και πονάνεΟι μεγάλοι δεν ακούνε τις φωνέςΟι πόρτες παραμένουν κλειστέςΤο παιγνίδι παιδιά είναι στημένομε χαρτί από παλιά σημαδεμένο

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Δεν φεύγει χωρίς ιδρώτα ο χειμώναςΟύτ`ερχεται ανέμελα η άνοιξηΠως ήλιος του καλοκαιριού Να σας αγγίξει στην ψυχήκαι στο κορμίΑΑν δεν το φέρετε εσείς με την δική σας την φωνήΟ κόσμος είναι ίδιοςδεν αλλάζειΧωρίς βροντές και αστραπέςχωρίς πλημμύρες και χαλάζιΑν δεν πνιγεί για πάντα εκείνο που σαπίζειεκείνο που σαπίζειΟ ήλιος στον ορίζοντασημάδι δεν ορίζει

Μανούσος Γ Δασκαλάκης

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Κώστας Παρδάλης

ldquoΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗrdquo

Ενός σάπιου βιβλίου τα φτερά ξεφυλλίζωξεφυλλίζω στιγμές της ζωής μου εικόνεςεικόνες της νιότης Καλοκαίρια ΧειμώνεςΧειμώνες χωρίς αγκαλιά και δακρύζωΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειπληγώνει γιατί η ψυχή μένει μόνημόνη σαν βάρκα σrsquo απέραντη θάλασσαθάλασσα αγάπης που μόνος μου χάλασαΧάλασα όνειρα για ανούσια πάθηπάθη κρυφά ανώριμα λάθηλάθη στιγμής που κρατούν μια ζωήμια ζωή μέσα μια ζωή μέσα στrsquo άλμπουμ διαρκεί μια στιγμή

Κωνσταντίνος Κ Χατούπης

1Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τrsquo ὄμορφο μπεγίριτὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μουὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρεικαὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου

22Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνειχίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει

3Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρινὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Σου ταξα να σου γράψωτέσσερα ποιήματατέσσερα νυχτολούλουδαανταύγειες τέσσεριςπουλιά στα κύματα βαρκούλεςβαρκούλες

Σου ταξα τέσσερανυχτέρια τέσσερα φιλιάέρωτες τέσσεριςτης ευτυχίας των άστρωνκαι της σιωπήςπνοές

Σου ταξα να σου πωΣου ταξα να σου πωτον πόνο μου πουμέσα μου κρατώδεσμώτη και που μόνοσε σένα το κλειδί θαδώσω

Σου πα και τώρα πουγυμνός βαδίζω μοναχόςγυμνός βαδίζω μοναχόςστης αγκαλιάς σου τουςαβέβαιους λειμώνεςγίναν τα καλοκαίρια τα παλιάχειμώνες

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ ΙΙ

Κείμενα άδεια λέξεις κενέςμολυσμένα πηγάδια ξεραμένες πηγέςβλέμματα κίτρινα παγωμένα χείληπρόσωπα κέρινα κάλπικοι φίλοιΈρωτες άδοξοι κορμιά ερείπιαλόγοι παράλόγοι παράδοξοι αισθήματα ήπιαψεύδη ασύστολα πόνοι αβάστακτοικέρδη ανώφελα σκέψη παρείσακτηΌνειρα σπάταλα φευγαλέες εικόνεςποιήματα εύκολα ξεχασμένοι αιώνεςνύχτα ατέλειωτη ψυχής τρικυμίαμοναξιά αδυσώπητη ελπίδα καμία

Ιωάννης Δ Τσιτσίμης

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΤ ΑΔΡΑΧΤΙ

Στο μυαλό να το έχειςΝα ριζώσειΝα ανθίσειΚι όταν βγάλει καρπούςΜην τους πάρεις μονάχοςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΝα ακούσουνΝα μην πουν πως τα χείλη σου κλείσανΚι όταν η παρουσία όλων ολοκληρωθείμε σφραγίδα πύρωσε την καρδιά τουςΝα θυμούνται για πάνταΠως ότι σκορπάη μοίρα το χει φυσήξειΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιστ΄ αδράχτι της σκουπίδια

Χριστίνα Στράντα

ΛΕΝΕ ΠΩΣ

Όταν κλείνεις αγάπη στη καρδιά σουκαι δεν έχεις που να την δώσεις πενθείςστην ανυπαρξία σουΚι όταν τα μάτια δακρύζουν ένα κομμάτι της ψυχής σου πεθαίνειμονάχομονάχοΕσύ όμως μην ακούς κανένανΤη φωνούλα μέσα σου να ακούςΑυτήν να πιστεύειςΚι ας χρειαστεί να ματώσεις στο βάδιν σουΚι ας χρειαστεί να βουτήξεις στη λάσπη για το σταυρό σουΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούδι είναιΜε ρεφραίν τη πνοή σουΚι ότι το δάκρυ ξεπλένει τον πόνοΝα τον δεις καλύτεραΝα τον αξιολογήσειςΚαι μιά και καλή να του δείξεις το δρόμο της επιτο δρόμο της επιστροφής

Αριθμός φύλλου 1 Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

ΟΙ ΝΕΟΙ

Τα παιδιά με το σκουλαρίκι στην μύτηΚαι στο σώμα γεμάτο τατουάζΟι νέοι την οργή τους εκφράζουνΤον ύπνο των μεγάλων ταράζουνΓια τον κόσμο που έφτιαξαννα ζήσουννα ζήσουνΖητούν το κλειδί να ανοίξουνΕλπίζουν κι ονειρεύονταιΜεγάλες αλλαγέςΓια τις δικές τους τις ζωές Πόρτες κλειστές τεράστια τείχηΤους δρόμους τους κόβουν με αμε αστυνόμουςΤα παιδιά χιπ χοπ τραγουδάνε Τον καημό τους δυνατά και πονάνεΟι μεγάλοι δεν ακούνε τις φωνέςΟι πόρτες παραμένουν κλειστέςΤο παιγνίδι παιδιά είναι στημένομε χαρτί από παλιά σημαδεμένο

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Δεν φεύγει χωρίς ιδρώτα ο χειμώναςΟύτ`ερχεται ανέμελα η άνοιξηΠως ήλιος του καλοκαιριού Να σας αγγίξει στην ψυχήκαι στο κορμίΑΑν δεν το φέρετε εσείς με την δική σας την φωνήΟ κόσμος είναι ίδιοςδεν αλλάζειΧωρίς βροντές και αστραπέςχωρίς πλημμύρες και χαλάζιΑν δεν πνιγεί για πάντα εκείνο που σαπίζειεκείνο που σαπίζειΟ ήλιος στον ορίζοντασημάδι δεν ορίζει

Μανούσος Γ Δασκαλάκης

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Κώστας Παρδάλης

ldquoΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗrdquo

Ενός σάπιου βιβλίου τα φτερά ξεφυλλίζωξεφυλλίζω στιγμές της ζωής μου εικόνεςεικόνες της νιότης Καλοκαίρια ΧειμώνεςΧειμώνες χωρίς αγκαλιά και δακρύζωΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειπληγώνει γιατί η ψυχή μένει μόνημόνη σαν βάρκα σrsquo απέραντη θάλασσαθάλασσα αγάπης που μόνος μου χάλασαΧάλασα όνειρα για ανούσια πάθηπάθη κρυφά ανώριμα λάθηλάθη στιγμής που κρατούν μια ζωήμια ζωή μέσα μια ζωή μέσα στrsquo άλμπουμ διαρκεί μια στιγμή

Κωνσταντίνος Κ Χατούπης

1Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τrsquo ὄμορφο μπεγίριτὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μουὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρεικαὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου

22Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνειχίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει

3Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρινὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΤ ΑΔΡΑΧΤΙ

Στο μυαλό να το έχειςΝα ριζώσειΝα ανθίσειΚι όταν βγάλει καρπούςΜην τους πάρεις μονάχοςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΔυνατά φώναξέ το σε όλουςΝα ακούσουνΝα μην πουν πως τα χείλη σου κλείσανΚι όταν η παρουσία όλων ολοκληρωθείμε σφραγίδα πύρωσε την καρδιά τουςΝα θυμούνται για πάνταΠως ότι σκορπάη μοίρα το χει φυσήξειΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιΔεν της αρέσει να μπερδεύονταιστ΄ αδράχτι της σκουπίδια

Χριστίνα Στράντα

ΛΕΝΕ ΠΩΣ

Όταν κλείνεις αγάπη στη καρδιά σουκαι δεν έχεις που να την δώσεις πενθείςστην ανυπαρξία σουΚι όταν τα μάτια δακρύζουν ένα κομμάτι της ψυχής σου πεθαίνειμονάχομονάχοΕσύ όμως μην ακούς κανένανΤη φωνούλα μέσα σου να ακούςΑυτήν να πιστεύειςΚι ας χρειαστεί να ματώσεις στο βάδιν σουΚι ας χρειαστεί να βουτήξεις στη λάσπη για το σταυρό σουΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούΕσύ να θυμάσαι πως η αγάπη τραγούδι είναιΜε ρεφραίν τη πνοή σουΚι ότι το δάκρυ ξεπλένει τον πόνοΝα τον δεις καλύτεραΝα τον αξιολογήσειςΚαι μιά και καλή να του δείξεις το δρόμο της επιτο δρόμο της επιστροφής

Αριθμός φύλλου 1 Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

ΟΙ ΝΕΟΙ

Τα παιδιά με το σκουλαρίκι στην μύτηΚαι στο σώμα γεμάτο τατουάζΟι νέοι την οργή τους εκφράζουνΤον ύπνο των μεγάλων ταράζουνΓια τον κόσμο που έφτιαξαννα ζήσουννα ζήσουνΖητούν το κλειδί να ανοίξουνΕλπίζουν κι ονειρεύονταιΜεγάλες αλλαγέςΓια τις δικές τους τις ζωές Πόρτες κλειστές τεράστια τείχηΤους δρόμους τους κόβουν με αμε αστυνόμουςΤα παιδιά χιπ χοπ τραγουδάνε Τον καημό τους δυνατά και πονάνεΟι μεγάλοι δεν ακούνε τις φωνέςΟι πόρτες παραμένουν κλειστέςΤο παιγνίδι παιδιά είναι στημένομε χαρτί από παλιά σημαδεμένο

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Δεν φεύγει χωρίς ιδρώτα ο χειμώναςΟύτ`ερχεται ανέμελα η άνοιξηΠως ήλιος του καλοκαιριού Να σας αγγίξει στην ψυχήκαι στο κορμίΑΑν δεν το φέρετε εσείς με την δική σας την φωνήΟ κόσμος είναι ίδιοςδεν αλλάζειΧωρίς βροντές και αστραπέςχωρίς πλημμύρες και χαλάζιΑν δεν πνιγεί για πάντα εκείνο που σαπίζειεκείνο που σαπίζειΟ ήλιος στον ορίζοντασημάδι δεν ορίζει

Μανούσος Γ Δασκαλάκης

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Κώστας Παρδάλης

ldquoΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗrdquo

Ενός σάπιου βιβλίου τα φτερά ξεφυλλίζωξεφυλλίζω στιγμές της ζωής μου εικόνεςεικόνες της νιότης Καλοκαίρια ΧειμώνεςΧειμώνες χωρίς αγκαλιά και δακρύζωΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειπληγώνει γιατί η ψυχή μένει μόνημόνη σαν βάρκα σrsquo απέραντη θάλασσαθάλασσα αγάπης που μόνος μου χάλασαΧάλασα όνειρα για ανούσια πάθηπάθη κρυφά ανώριμα λάθηλάθη στιγμής που κρατούν μια ζωήμια ζωή μέσα μια ζωή μέσα στrsquo άλμπουμ διαρκεί μια στιγμή

Κωνσταντίνος Κ Χατούπης

1Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τrsquo ὄμορφο μπεγίριτὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μουὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρεικαὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου

22Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνειχίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει

3Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρινὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 1 Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΜΑ

ΟΙ ΝΕΟΙ

Τα παιδιά με το σκουλαρίκι στην μύτηΚαι στο σώμα γεμάτο τατουάζΟι νέοι την οργή τους εκφράζουνΤον ύπνο των μεγάλων ταράζουνΓια τον κόσμο που έφτιαξαννα ζήσουννα ζήσουνΖητούν το κλειδί να ανοίξουνΕλπίζουν κι ονειρεύονταιΜεγάλες αλλαγέςΓια τις δικές τους τις ζωές Πόρτες κλειστές τεράστια τείχηΤους δρόμους τους κόβουν με αμε αστυνόμουςΤα παιδιά χιπ χοπ τραγουδάνε Τον καημό τους δυνατά και πονάνεΟι μεγάλοι δεν ακούνε τις φωνέςΟι πόρτες παραμένουν κλειστέςΤο παιγνίδι παιδιά είναι στημένομε χαρτί από παλιά σημαδεμένο

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Δεν φεύγει χωρίς ιδρώτα ο χειμώναςΟύτ`ερχεται ανέμελα η άνοιξηΠως ήλιος του καλοκαιριού Να σας αγγίξει στην ψυχήκαι στο κορμίΑΑν δεν το φέρετε εσείς με την δική σας την φωνήΟ κόσμος είναι ίδιοςδεν αλλάζειΧωρίς βροντές και αστραπέςχωρίς πλημμύρες και χαλάζιΑν δεν πνιγεί για πάντα εκείνο που σαπίζειεκείνο που σαπίζειΟ ήλιος στον ορίζοντασημάδι δεν ορίζει

Μανούσος Γ Δασκαλάκης

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Κώστας Παρδάλης

ldquoΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗrdquo

Ενός σάπιου βιβλίου τα φτερά ξεφυλλίζωξεφυλλίζω στιγμές της ζωής μου εικόνεςεικόνες της νιότης Καλοκαίρια ΧειμώνεςΧειμώνες χωρίς αγκαλιά και δακρύζωΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειπληγώνει γιατί η ψυχή μένει μόνημόνη σαν βάρκα σrsquo απέραντη θάλασσαθάλασσα αγάπης που μόνος μου χάλασαΧάλασα όνειρα για ανούσια πάθηπάθη κρυφά ανώριμα λάθηλάθη στιγμής που κρατούν μια ζωήμια ζωή μέσα μια ζωή μέσα στrsquo άλμπουμ διαρκεί μια στιγμή

Κωνσταντίνος Κ Χατούπης

1Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τrsquo ὄμορφο μπεγίριτὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μουὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρεικαὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου

22Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνειχίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει

3Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρινὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

ΟΙ ΝΕΟΙ

Τα παιδιά με το σκουλαρίκι στην μύτηΚαι στο σώμα γεμάτο τατουάζΟι νέοι την οργή τους εκφράζουνΤον ύπνο των μεγάλων ταράζουνΓια τον κόσμο που έφτιαξαννα ζήσουννα ζήσουνΖητούν το κλειδί να ανοίξουνΕλπίζουν κι ονειρεύονταιΜεγάλες αλλαγέςΓια τις δικές τους τις ζωές Πόρτες κλειστές τεράστια τείχηΤους δρόμους τους κόβουν με αμε αστυνόμουςΤα παιδιά χιπ χοπ τραγουδάνε Τον καημό τους δυνατά και πονάνεΟι μεγάλοι δεν ακούνε τις φωνέςΟι πόρτες παραμένουν κλειστέςΤο παιγνίδι παιδιά είναι στημένομε χαρτί από παλιά σημαδεμένο

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Δεν φεύγει χωρίς ιδρώτα ο χειμώναςΟύτ`ερχεται ανέμελα η άνοιξηΠως ήλιος του καλοκαιριού Να σας αγγίξει στην ψυχήκαι στο κορμίΑΑν δεν το φέρετε εσείς με την δική σας την φωνήΟ κόσμος είναι ίδιοςδεν αλλάζειΧωρίς βροντές και αστραπέςχωρίς πλημμύρες και χαλάζιΑν δεν πνιγεί για πάντα εκείνο που σαπίζειεκείνο που σαπίζειΟ ήλιος στον ορίζοντασημάδι δεν ορίζει

Μανούσος Γ Δασκαλάκης

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Κώστας Παρδάλης

ldquoΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗrdquo

Ενός σάπιου βιβλίου τα φτερά ξεφυλλίζωξεφυλλίζω στιγμές της ζωής μου εικόνεςεικόνες της νιότης Καλοκαίρια ΧειμώνεςΧειμώνες χωρίς αγκαλιά και δακρύζωΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειπληγώνει γιατί η ψυχή μένει μόνημόνη σαν βάρκα σrsquo απέραντη θάλασσαθάλασσα αγάπης που μόνος μου χάλασαΧάλασα όνειρα για ανούσια πάθηπάθη κρυφά ανώριμα λάθηλάθη στιγμής που κρατούν μια ζωήμια ζωή μέσα μια ζωή μέσα στrsquo άλμπουμ διαρκεί μια στιγμή

Κωνσταντίνος Κ Χατούπης

1Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τrsquo ὄμορφο μπεγίριτὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μουὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρεικαὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου

22Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνειχίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει

3Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρινὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Κώστας Παρδάλης

ldquoΑΝΩΡΙΜΑ ΛΑΘΗrdquo

Ενός σάπιου βιβλίου τα φτερά ξεφυλλίζωξεφυλλίζω στιγμές της ζωής μου εικόνεςεικόνες της νιότης Καλοκαίρια ΧειμώνεςΧειμώνες χωρίς αγκαλιά και δακρύζωΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειΔακρύζω γιατί η μοναξιά με πληγώνειπληγώνει γιατί η ψυχή μένει μόνημόνη σαν βάρκα σrsquo απέραντη θάλασσαθάλασσα αγάπης που μόνος μου χάλασαΧάλασα όνειρα για ανούσια πάθηπάθη κρυφά ανώριμα λάθηλάθη στιγμής που κρατούν μια ζωήμια ζωή μέσα μια ζωή μέσα στrsquo άλμπουμ διαρκεί μια στιγμή

Κωνσταντίνος Κ Χατούπης

1Μέσα στὴ νύχτα ἀπερνᾶς σὰν τrsquo ὄμορφο μπεγίριτὰ βήματά σου πῶς πατοῦν στὰ ἴχνη τὰ δικά μουὁ κόρφος σου στὸν κόρφο μου νιώθω νὰ ἔχῃ γείρεικαὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀστεριῶν νὰ ὁρμοῦν στὰ ὄνειρά μου

22Πῆρα τὸ δρόμο τοῦ σεβντᾶ ποὺ στὸν γκρεμὸ μὲ βγάνειχίλιες ἀγάπες κι ἂν θωρῶ μιὰ μόνο ὅμως μοῦ κάνει

3Μέσα στὴ στράτα τῆς ζωῆς πιασμένοι χέρι-χέρινὰ μοιάζῃ ὁλάκερη ἡ ζωὴ αἰώνιο καλοκαίρι

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Μιχαήλ Βάκρινος

ΚΕΛΙ

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίεςαναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανόγια μένα αγια μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζωΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου αέρας σύντροφος μονάχα να περνάγεμάτος ευωδιές του έξω κόσμουστα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα στον κόρφο σου να κρύψεις φυλαχτόΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουνα αφήνεσαι να αφήνεσαι στην αθωότηταπου οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουνΤα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν μην χαθούναπ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσεςΜε γιασεμιά να χτίσεις το κελί σουμιας και κελί καρτέραγες αυτό ίσως σε λυτρώσειΜα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκεςμανδύα μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσωΡαίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούςγια την απόδραση που λες ότι φοβόσουνhellip

Αριθμός φύλλου 5Κυριακή 31 Μαΐου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

1

Αντίκρυ κάθοντανΜα οι σιωπές τους πίσω απ αγκαθωτή θάλασσαέπλεαν χώριαΚι αγκύλωνε η ματιά τις προσμονές τηςΚάθεΚάθεπου ένα λαθραίο κύμαέμπηγε την απόδραση του στις άηχες λόγχες τηςΤο ανόητοΤου φάνηκαν κατάρτια ταξιδιάρικαΑν δεν βιαζόταν τόσοΑΑν περίμενε λίγοΘα βλεπε μια θάλασσααπό καρφωμένα μάτιατα αζήτητα τους να κοιτάνεΝα πονάνεΜπα ήταν από καιρό νεκρά

2

Έχεις δει θαυμαστικόνα γέρνειαπό την πλάνη του αποκαμωμένοΤο λύγισμα του ερωτηματικούαπ την απάντηση λησμονημένοέχεις δειέχεις δειΜα τι ρωτάωΕγκλωβισμένοςμέσα σε μια παρένθεσηαπό αποσιωπητικά περιφραγμένηπώς να τα δειςΠώς να σωθείςσυνωσυνωστισμένοςμες την γενικευμένη αμφιβολίαΚαι το παράδοξοΑναρωτιέσαιαν θα αντέξει να σε φορέσειτόσο επιχρυσωμένοαυτή η ψυχών πενίαΤι θράσος Θεέ μουhellipΤι θράσος Θεέ μουhellipΨεύτικε έρωταΣε σένα το λέω

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ειμαστεη απροσεξια ενος παραξενου Θεου η αμαρτια του που ζηταει αφεσηΕιμαστετο ουρλιαχτο ενος καλου λυκου η κραυγη του που θε η κραυγη του που θεριζει τη σιωπηΕιμαστετα λουλουδια του κοσμου ριγμενα καταγηςΕιμαστε ο σκορπιος στεναγμος του αρρωστουειμαστε ο θυμος του απελπισμενου η σκευωρια του τελους η ελεημοσυνη του ζητιανου η απεργια του πολεμι η απεργια του πολεμιστηΕιμαστε το λαιμαργο αγκαλιασμα του νεογνου

ΨΑΧΝΩ

Ψαχνω κατιΨαχνω το πανΤι θελω να επιβεβαιωσω ζωνταςΙσως ηδη το εχω ζησει η δεν θα το βιωσω ποτεΤΤωρα χθες αυριο ποτεΙσως λοιπον γιατιΕνταξει Καθολου Αναπνεω ζω Αληθεια ΜαλλονΑντε Σε γραπωνω με διωχνεις Βοηθεια Βοηθεια Θελω να κοιμηθω κλεισε το φως

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Ηταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη μουΤην εχασα μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την ψαχνω στα σοκακια του κοσμουαλλα η αλλοπαρμενη μου ξεφευγει καθως ειναι βουτηγμενη στην πληξηΜακρυνες και κοντινες πατΜακρυνες και κοντινες πατριδες παρουσες και απουσεςΚι εγω να περιπλανομαι χαμενη στο συμπανακουμποντας ελπιδεςΗταν μια φορα και εναν καιρο η ζωη σουΤην εχασες μια μερα συνηθισμενη του μαηκαι τωρα την αναζητας ματαια και τωρα την αναζητας ματαια στις στροφες του κοσμου εσυ που περνας βιαστικα ψηλαφοντας τον χρονο που σβηνειΗταν μια φορα και εναν καιρο η δικη μας ζωη και τωρα μας βλεπει αφυψηλουκαι κοροιδευτικα μας βγαζει την γλωσσακαι υκαι υστεραυστερα χανεται στα αστρακαιροφυλακτοντας το περπατημα μας

Καλλιόπη Μιχαλιόλα

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Δημήτρης Π Μποσκαΐνος

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι αφού Μονάχος ξάπλωσε το βράδυ Μ ένα ποτήρι δίπλα του νερόΟι διδαχές που μάθαινε καιρόΈφεραν Άγιο στην Ψυχή του ΧάδιΜόλις ξεθώΜόλις ξεθώριασε απαλά το Είναι έστειλε η Καρδιά μια Προσευχήμε περιστέρι ολόλευκο ταχύτο lsquoδε ο Θεός και του lsquoπε laquoΜείνεraquohellipΚι άρχισε το πτηνό να κελαηδάειΤις των ανθρώπων άβουλες βουλέςΓια ξοδεμένες μάταια ΖωέςΕλπίδα ζήτησε Ελπίδα ζήτησε στη Γη να πάειΚαι η Αγάπη του Θεού που ναι ΑιώνιαΔεν ετιμώρει όποιον την ξεχνάΕλπίδα έστειλε στη Γη ξανάΚι έκανε τις καλές στιγμές μας Χρόνια

Μαρία Σίγμα

ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΝΙ

Κει που τοτο βήμα σου πατεί φυτρώνουνόλοι οι ανθοίτο χώμα αφρατεύειτο χώμα αφρατεύειμακρυάτο βλέμμα μου μισεύεισε σέναΆνεμεΚαι κείνη η γλυκειάανασεμιά σουπως με ταξιδεύειΧάνεται ψηλά Χάνεται ψηλά στους ουρανούςκαι κατεβαίνει μονομιάςκοντοζυγώνειτις λεμονιέςτα φύλλα ανταριάζεικαι γυροφέρνειαπάνω μου Τί μπέρδεμα Τί μπέρδεμαφουστάνι κι άνεμος μαζίκαι φύλλατης φύσης ξύπνημασωστό γιορτάνι

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Νικόλαος Παϊζάνης

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Κυλιόμασταν εχθές στα ξύλινα πατώματα Στους κατακόκκινα στρωμένους καναπέδες Η σάρκα του ενός έγινε σάρκα τrsquo άλλου Τόσες φορές Και το σκοτάΚαι το σκοτάδι έλαμψε την προσμονή σαν είδεΤαίριαξαν όλες οι κινήσεις Ούτrsquo ένα λάθος δε συνέβη τη συμμετρία για να χαλάσει Τα χέρια βρέθηκαν στην ώρα τους Πόσες φορές Εκεί ακριβώς που τα κορμιά τ΄αναζητούσανΣαν τη ροή τrsquo αγριεμένου δίκαιου ποταμού ΑΑυθαίρετα δίχως σταγόνα οίκτου μrsquo άγγιζες Χορός και ζάλη Κοίτη και ρέμα Κραυγή Κραυγή Μια συναυλία για δυό μοναχικά βιολιάΆγρια ζώα κατασπάραξαν ότι μπροστά τους βρήκανΑν ο έρωτας επιτρεπόταν μόνο μιά φορά Θα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΘα lsquoταν η πιό λαμπρή και δίκαιη θρησκείαΜα εγώ σαν άπιστος πάλι θα ρθω να σε γευτώ Ελπίζω μόνrsquo ως τότε ξανά δυό ξένοι να lsquoμαστε

Γιώργος Δ Σκοπελίτης

ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι στο χρόνοτα κεριά του Καβάφητα χρόνια που σβήνουνστου νου μου τον χάρτηΤΤαξίδι στο χρόνοασάφεια θολούρατι λες να σημαίνειμια μπλε τσαμαδούραΧρόνια π΄αφήσανσημάδι στο στήθοςαρχές και τελειώματαχωρίς ή με ήθοςχωρίς ή με ήθοςΓιατί να το ψάξειςΔεν είναι αλήθειαεκτός κι αν φωνάξειςφοβάμαι βοήθειαΛες και δεν περάσαναλήθεια και ψέμακαι είπαν με δέοςκαι είπαν με δέοςlaquoδεν είναι το θέμαraquoΖωή μου που φεύγειςγιατί δεν μου δίνεις αυτά που μrsquoαξίζουν και πίσω μ΄αφήνειςΚαυτά μεσημέριακαι νύχτες με κρύοκαι νύχτες με κρύοΕγώ που σε θέλω

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κι αν κάποια νύχτα νοιώσειςμοναξιάνα μη διστάσεις να rsquoρθειςσrsquo ένα όνειρό μουbullθα σου lsquoχω χτίσει μια φωλιάγια να κρυφτείςγια να κρυφτείςφτιαγμένη από τα φύλλατης καρδιάς μου Μπορείς εκεί να μείνειςόσο θεςμονάκριβό μου μυστικόποτέ κανείς δεν θα σε βρει εκτός απrsquo την αγάπη μουεκτός απrsquo την αγάπη μουκι εμέναbullκι εγώ τη δύναμη θα παίρνω σε κάθε σου φιλίγια να μπορώ να ζω μόνο για σένα

ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ

Στάθηκες στο κατώφλι τ ουρανούμε τις μαβιές του δειλινού ανταύγειεςστην όψη σου απάνωνα χορεύουννα χορεύουνκαι τις χρυσές του ήλιουαχτίδεςνα ζωγραφίζουν κόκκινα φιλιάστο φόρεμά σουbullτο χέρι άπλωσες και μετα κρινοδάχτυλα άγγιξες τα μεταξένια σου μαλλιά τα μεταξένια σου μαλλιά λουσμένα με τα πορφυράτου ουρανού τα χρώματα bullέγειρες το κεφάλι σουστον ώμο μου απαλάκαι γιόμισε στο λιόγερμαη αγκαλιά μουμrsquo όλα της μrsquo όλα της Άνοιξης τrsquo αρώματα

Άρης Ζερβόπουλος

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Χρήστος Σίνος

ΟΜΟΛΗ

Έλπίδα ποια Φαντασία προσδοκίας καλού με εύλάβεια ύπομένεις Αίσθηση όσο διαρκείς κιrsquoάντιστέκεσαι τη φθορά Η άλκή σου φθίνει όσο και η κρίση σουΠροφήτες δεν κατέχουν τα κλειδιά τα χνάρια και το γνώμοναΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΟύτε οι μάντεις των καλών κακών δεινώνΣτο ζύγι την έπιστήμη με την πίστη να άντιτάσσεις Και στις ροπές της πλάστιγγας νrsquoάρμόττεις τrsquo άρρηταμη κλίνει ύπάνθρωπα βορά στην έρεβώδη Άνέραστrsquo Έξέταση λεία και στων άσήμαντων τα όνείατα της φαύλης ΉδονήςΩ έξαμβλωτικό παραμόρφωμα της θείας Πρόνοιας και Δίκης Αίώνες Λαέ μου άσελγούν το συλημένο της μοναξιάς κουφάρι της Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατης Σεμέλης άλάξευτο σύ κλέος μαρμάρινο και γυμνό από γλώσσατην άλήτιδα Κυανή Ψυχή μόνrsquoδέξου ώς χάντρα όφθαλμού φυλαχτό και δρακοσπορά στά σπλάχνα σου Δή-μητρα Άρχή όμονοούσα και άρρηκτα συνέχουσα Το δρόμο για τις Όμολωϊδες πύλες εκ νέου χάραξετον κοινωνούντα νούν άπάνθρωπα στις Ήλέκτρες ξεστράτισανΤο όμού φέρεσθαι τrsquoαϊδιον και το ΈρωτικόνhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Κάλλος τη Συμμετρία τήν ΆρμονίαhellipΤο Τίμιον το Άξιον το Δέον hellip

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom

Αριθμός φύλλου 6 Κυριακή 07 Ιουνίου 2014

Εβδομαδιαία Ποιητική Εφημερίδα

η εβδομαδιαια ποιητικη εφημεριδαpoetry news

σελιδοποιηθηκε amp σχεδιαστηκεαπο τις εκδοσεις διανυσμα

με σκοπο την προβολητης ποιησης

και χωκαι χωρις καμια αξιωσηπανω στα δικαιωματα των συμμετεχοντων

ekdoseisdianismagmailcom