Amber Dirkx6.4 HWe2014 - 2015

Globalisering en politieke vluchtelingen

Globalisering heeft twee kanten. Mensen, goederen en kapitaal circuleren nu rond de aardbol met een nog groter gemak dan vroeger. Aan de andere kant, voor de kwetsbaardere lagen van de samenleving, waaronder vluchtelingen en asielzoekers, zijn de gevolgen van globalisering iets minder positief. De steeds intensiever wordende processen van globalisering hebben geleid tot spanningen rond de manier waarop zelfs de meest kosmopolitische democratien nu te maken krijgen met niet-burgers die hun grenzen willen oversteken om te verhuizen. De postkoloniale natiestaten, zoals de VS en Canada, werden gesticht door vluchtelingen en immigranten die wereldwijd rondtrokken om burgers van een nieuw land te worden. Deze nieuwe landen werden gemaakt door de migranten die de inheemse volkeren verdrongen. Hoewel, in een wereld met landen waarin de verdringing van volkeren haast normaal is geworden, en in een wereld waarin alles in contact staat met de media en de mogelijkheid om een betere woonplaats te vinden steeds denkbaarder is geworden, proberen nu deze landen de globale stroom van niet-burgers die in hun land willen wonen te beperken door strenge veiligheidsmaatregelen. Historisch gezien, toen deze natiestaten gevormd werden, stapten de mensen weg van de ideologie dat bloed de basis is van burgerschap en richtten ze zich tot de tegengestelde ideologie: de territoriale positie is de basis van burgerschap of jus soli. Hoe ze jus soli beoefenden was echter niet altijd even oprecht. Wie een blank gezicht had, kreeg meer macht en was een invloedrijker persoon. Dit duurde tot de tweede helft van de 20ste eeuw. Zo had Australi bijvoorbeeld zijn zogenaamde White Australia beleid, waarbij alleen blanke immigranten toegelaten werden. Het beleid was enkel gebaseerd op afkomst en had vooral het doel Chinezen buiten te houden. Tijdens de tweede helft van de 20ste eeuw trachtten deze staten om meer kosmopolitisch te zijn. Hoewel, wanneer een bepaalde hoeveelheid van migranten en vluchtelingen een nieuwe thuis zoekt in deze staten of landen, worden de grenzen steeds moeilijker te doordringen. Deze landen willen misschien wel een mensvriendelijke rol spelen in de wereld, maar ze hebben het moeilijk om in deze rol te blijven wanneer ze te maken krijgen met vluchtelingen. Het smokkelen van mensen wordt steeds populairder. Doordat de normale routes om een land binnen te komen als vluchteling gesloten zijn, gaan de vluchtelingen vaak naar smokkelaars om toch een poging te doen om hun bestemming te bereiken, ondanks alle gevaren en financile kosten. Andere migranten doen zich voor als asielzoekers om de grenzen over te kunnen steken. Het resultaat is een vervaging van het onderscheid tussen deze twee verschillende groepen van mensen en een algemeen beeld van asielzoekers en vluchtelingen als mensen die de wet proberen te overtreden. Men moet dus proberen om de migratiestromen te beheren op een manier die de mensenrechten respecteert, maar op hetzelfde moment de zorgen van de staat met betrekking tot illegale migratie aanpakt. De uitdaging is ook om politici en andere mensen te laten stoppen met het stereotype dat alle asielzoekers nep of zelfs criminelen zijn. Laat mij me nu even focussen op de situatie in Europa, waar de inspanningen van de regeringen om de vluchtelingen en andere migranten te beheren hun hoofdpijn geeft en zelfs dagelijks de krantenkoppen haalt. Uit recente verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Denemarken blijkt dat de kwestie asiel en migratie als eerste staat in de politieke agenda. Meer en meer Europeanen zijn bezorgd en soms boos- om wat zij zien als een zwak beleid van de omgang met illegale migratie. Maar wat kunnen ze doen? Sommige politici denken dat de Europese grenzen gewoon afgesloten moeten kunnen worden, maar dit zou nooit werken. Een geglobaliseerde wereld zit zo niet in elkaar. Een poging tot de grenzen sluiten zal even effectief zijn als 70 jaar geleden, toen ze in Amerika een poging deden tot drooglegging. De mensensmokkelaars tegenwoordig zijn slim. Als je n route sluit, zullen ze toch snel een andere vinden. We moeten een streng en doeltreffend beleid hebben om een beter onderscheid te kunnen maken tussen economische vluchtelingen en deze die nood hebben aan internationale bescherming. En maatregel die al genomen is door de landen van de EU is beter politiewerk, zeker bij de randgebieden. Ikzelf heb geen bezwaar tegen een versterking van de buitenste grenzen van ons continent, op voorwaarde dat de aankomende vluchtelingen toegang hebben tot een snelle en eerlijke asielprocedure. Het laatste wat we willen zien is een vluchteling die zomaar wordt teruggestuurd naar gevangenschap, vervolging, marteling of zelfs dood door het dictatoriaal regime dat heerst in zijn vaderland. Dus als de overheid strenger wil gaan controleren op de grenzen van zijn land, moet er ook voor gezorgd worden dat dit correct gebeurd en door mensen die hiervoor zijn opgeleid. Asielprocedures zouden sneller en eerlijker moeten gebeuren in sommige Europese landen en er zou een beter systeem moeten zijn voor de asielzoekers waarbij het asiel geweigerd is om ze sneller terug naar hun land van herkomst te kunnen laten gaan. Er is ook behoefte aan grotere inspanningen om zowel immigranten als vluchtelingen te helpen integreren in hun nieuwe samenleving en om hen te helpen om burgers te worden die trots zijn op hun nieuw land. Integratie is zeer belangrijk als we willen voorkomen dat vluchtelingen zorgen voor sociale en politieke spanningen binnen de samenleving. Om samen te vatten, asieldilemmas in Europa zullen niet opgelost worden door alleen te focussen op n deel van het probleem. De hele verzameling van migratiestromen moet worden aangepakt, zowel binnen Europa als daarbuiten. Binnen Europa is een sneller en eerlijkere procedure nodig om onderscheid te maken tussen echte vluchtelingen en degenen die geen behoefte hebben aan internationale bescherming. Dit onderscheid moet gemaakt worden op basis van gemeenschappelijke normen. Buiten Europa is het nodig om meer hulp aan te bieden aan vluchtelingen en andere migranten in hun land van herkomst. De manier waarop Europa zich bezighoudt met migratie en asiel zal op lange termijn gevolgen hebben voor de sociale cohesie van de landen die een grote religieuze of etnische minderheid hebben. Ik hoop dan ook dat alle inspanningen in verband met verbetering van het asiel in Europa zal starten vanuit de veronderstelling dat Europa behoefte heeft aan een allesomvattend immigratiebeleid. Vluchtelingen kunnen helpen om onze samenleving te verrijken. Een groot deel van onze wereldleiders waren vluchtelingen. In plaats van vluchtelingen buiten te sluiten, kunnen we ze beter behandelen als een volwaardig mens, zodat elk van hen een positieve bijdrage kan leveren aan de maatschappij waarin ze leven. Het belangrijkste punt is misschien wel dat we moeten begrijpen dat vluchtelingen het in zich hebben om waardevolle burgers te worden. Ze zijn geen last of risico, maar waardevolle burgers.

Bronnenlijst

CAW GROEP VZW, Een veilig onderkomen, internet, 2013, (http://www.caw.be/opvang) CHIMNI B.S., Globalistation, Humanitarianism and the Erosion of Refugee Protection, internet, februari 2000, (http://www.rsc.ox.ac.uk/files/publications/working-paper-series/wp3-globalisation-humanitarianism-erosion-refugee-protection-2000.pdf) MULLER BENJAMIN, Globalisation, Security, Paradox: Towards a Refugee Biopolitics, internet, geraadpleegd op 29 maart 2015, (http://pi.library.yorku.ca/ojs/index.php/refuge/article/viewFile/21317/19988) RICHMOND H. ANTHONY, Globalisation and the refugee crisis, internet, 2005, (http://yorkspace.library.yorku.ca/xmlui/bitstream/handle/10315/2596/CRS%20Working%20Paper%201.pdf) VLUCHTELINGENWERK VLAANDEREN VZW, Asiel, internet, geraadpleegd op 29 maart 2015, (http://www.vluchtelingenwerk.be/asiel)