Prezentację przygotowała:

Małgorzata Rzysko, klasa VI B

Upłynęło wiele tysięcy lat zanim człowiek dopracował się książki, a minęło jeszcze

kilka kolejnych wieków zanim książka stała się tym, czym jest dzisiaj. Najpierw bowiem

musiały się wykształcić warunki podstawowe, bez których książka nie mogłaby istnieć.

Były one wynikiem każdorazowych potrzeb społeczeństwa na różnych etapach jego

rozwoju. Zasadniczo chodzi o takie "zapisanie", czyli wyobrażenie, za pomocą

sygnałów wizualnych tego, co chce się zakomunikować i podać do wiadomości, jednocześnie, by treść i sens tego zapisu

pozostały zrozumiałe. Do zadośćuczynienia tym warunkom niezbędne są właśnie takie składniki książki jak: pismo i materiał do zapisywania, wraz z formą jaką mają one

przyjąć, by mógł służyć jako nośnik informacji. Na początku były:

HieroglifyEgipcie już na 3000 lat p.n.e. znane były hieroglify (święte pismo), powstałe na zasadzie pisma

obrazowego. Z biegiem czasu obrazy upraszczały się; i na tej drodze powstało pismo hieratyczne,

używane przez kapłanów, a obok niego ukształtowało się pismo świeckie, służące ludowi

tzw. demotyczne, o znakach jeszcze prostszych niż hieratyczne. Poprzez różne przemiany doszło do tego, że określone litery oznaczające głoski nazw

przedmiotów wyobrażano właśnie za pomocą rysunków tych przedmiotów. Nazwa alfabet

powstała właśnie z połączenia dwóch znaków: aleph (głowa wołu), oznaczające "A" oraz beth (dom),

czyli "B". Oznacza ona zamknięty szereg następujących po sobie zawsze w tej samej kolejności liter. Jest to wielki krok wobec

wymagającego opanowania tysięcy obrazów pisma obrazowego. Coraz bardziej utwierdza się zdanie, że korzeni alfabetu należy poszukiwać w Egipcie, skąd plemiona semickie przeniosły wykształcone

przez siebie znaki do Azji, a większe rozpowszechnienie tego wynalazku, możemy zawdzięczać ruchliwym kupcom basenu M.

Śródziemnego, Fenicjanom.

W miarę rozwoju cywilizacji gliniane tabliczki zastąpiono papirusem. Papirus używany w starożytności, wyrabiany był

z włókien rośliny, rosnącej w Egipcie, Abisynii, Palestynie i innych państwach.

Cięto go na paski, sklejano w długie wstęgi i zwijano. Zwoje papirusu odpowiadały dzisiejszej książce. Głębokiej przemiany w zapisach

dokonano dopiero około 2200 lat temu, kiedy wynaleziono pergamin

(odpowiednio wyprawiona skóra zwierzęca). Ponieważ pism ręczne wymagało dużo pracy i pochłaniało wiele czasu kilka wieków później

wymyślono druk.

Pierwszy zwój papirusowy

Zapisany odręcznie tekst , w odróżnieniu od

powielanego mechanicznie. Termin stosowany zwykle w

odniesieniu do zabytkowych książek lub

dokumentów pochodzących z okresu

przed upowszechnieniem się druku . W takim

rozumieniu każdy rękopis jest dziełem

niepowtarzalnym o indywidualnych cechach.

Rękopisy

Wydrukowana przy pomocy klocków drukarskich (na drewnianej płycie wycinano wszystkie litery, które miały znaleźć się na gotowej stronie), pochodzi z Korei z 704 roku naszej ery. Odkryta została dopiero w 1966 roku i jest starsza o 164 lata od księgi zwanej "Diamentową Sutrą", którą wcześniej uważana była za najstarszą wydrukowaną książkę świata. Zwój najstarszego wydrukowanego działa przechowywany jest do dzisiaj w Koreańskim Muzeum Narodowym jako Skarb Narodowy. Kilka stuleci później udoskonalono druk klockowy i zastąpiono go czcionką ruchomą.

Pierwsza książka wydrukowana ruchomą czcionką, pochodzi również z Korei. Jest to "Kompendium rytów i obrządków" (czyli podręczny zbiór podstawowych zwyczajów i sposobów zachowania), dzieło w 50 tomach, opublikowane w 28 kopiach w 1234 roku.

Pierwsze drukowanie książek

Biblia Gutenberga

Wynalezienie druku przypisuje się Janowi Gutenbergowi (Gensfleisch) z Moguncji, przyjmując jako datę tego wydarzenia rok 1440, choć nie wiadomo, kiedy Gutenberg wydał swój pierwszy druk. Istoty wynalazku tego nie stanowiły, jak się ogólnie mniema, ruchome czcionki, gdyż te były już wcześniej znane, lecz przyrząd metalowy, który umożliwiał odlewanie czcionek szybciej i w większej ilości niż to było dotychczas osiągalne przy stosowaniu form odlewniczych z piasku (zresztą sprawa ta nie jest jeszcze przez naukę dostatecznie zbadana i stwierdzona).

Współczesna pracownia drukarska

Dzisiejsza postać książki wywodzi się od kodeksu czyli kartek połączonych grzbietem, które wraz z upowszechnieniem pergaminu zastąpiły poprzednią formę dokumentu piśmienniczego, czyli zwój.

Książka elektroniczna

Treść zapisana w formie elektronicznej,

przeznaczona do odczytania za pomocą

odpowiedniego oprogramowania

zainstalowanego w urządzeniu

komputerowym (np. komputer osobisty,

specjalne urządzenie do czytania książek,

telefon komórkowy czy palmtop).