Embed Size (px)
Citation preview
1
TAKTYKA I TECHNIKI INTERWENCJI Formuła przedmiotu: warsztaty Cel zajęć : Zajęcia mają na celu naukę umiejętności obronny w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia, stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz posługiwania się bronią palną z uwzględnieniem zasad i procedur ich stosowania z elementami taktyki interwencji. Wstępny program zaj ęć:
1. dla specjalności : negocjator służb mundurowych : 1. Wykorzystanie elementów sportów i sztuk walki w samoobronie.(ciosy i kopnięcia oraz obrony przed nimi, obrony przed chwytami, trzymaniami, obchwytami i duszeniami, obrony przed atakiem niebezpiecznym narzędziem,) 2. Stosowanie siły fizycznej jako środka przymusu bezpośredniego. (chwyty i dźwignie transportowe, obezwładnienie duszeniem, dźwignią i poderwaniem nóg, ) 3. Techniki zakładania kajdanek i sprawdzenia osoby pod kątem niebezpiecznego narzędzia. (zakładanie kajdanek i sprawdzenie osoby w pozycjach stojących i w leżeniu,) 4. Techniki podstawowe wykorzystania pałki wielofunkcyjnej typu "tonfa" i teleskopowej "baton" w samoobronie i interwencjach.(obrony przed ciosami i kopnięciami, obrony przed chwytami, trzymaniami, obchwytami i duszeniami, obrony przed atakiem niebezpiecznym narzędziem, ) 5. Indywidualne umiejętności posługiwania się bronią. ( postawy z bronią, poruszanie się z bronią, wymiana taktyczna i bojowa magazynka)
1. dla specjalności : interwent kryzysowy : 1. Wykorzystanie elementów sportów i sztuk walki w samoobronie.(ciosy i kopnięcia oraz obrony przed nimi, obrony przed chwytami, trzymaniami, obchwytami i duszeniami, obrony przed atakiem niebezpiecznym nzrzędziem,) 2. Techniki zakładania kajdanek i sprawdzenia osoby pod kątem niebezpiecznego narzędzia. (zakładanie kajdanek i sprawdzenie osoby w pozycjach stojących i w leżeniu,) 4. Techniki podstawowe wykorzystania pałki wielofunkcyjnej typu "tonfa" i teleskopowej "baton" w samoobronie i interwencjach.(obrony przed ciosami i kopnięciami, obrony przed chwytami, trzymaniami, obchwytami i duszeniami, obrony przed atakiem niebezpiecznym narzędziem, )
2
5. Indywidualne umiejętności posługiwania się bronią. ( postawy z bronią, poruszanie się z bronią, wymiana taktyczna i bojowa magazynka) Bibliografia :
1. Dobrzyjałowski J., /Samoobrona i techniki interwencyjne/. Legionowo
1994 2. Dobrzyjałowski J., /Mała encyklopedia samoobrony/. Legionowo 2001. 3. Dobrzyjałowski J., /Pałka typu Tonfa przewodnik metodyczno -
szkoleniowy dla służb mundurowych/. Wyd. "Raster", 2002. 4. Dobrzyjałowski J., Machulski J., Rudnicki A., /Pałka typu Tonfa techniki
użytkowe/. Legionowo 1999. 5. Demura F., "/Tonfa/"., Wyd. Budo - Sport. Warszawa 1994. 6. Pawluk J., /Wybrane zagadnienia teorii treningu sportów walki/ Warszawa
1973. 7. Kondratowicz K., /Ju-jitsu - sztuka walki obronnej/. Warszawa 1991. 8. Jałoszyński K. /Współczesny wymiar antyterroryzmu/. Wyd. TRIO
Collegium Civitas. Warszawa 2008.
Rozwiązywanie konfliktów interpersonalnych
Formuła przedmiotu : ćwiczenia Założenia i cele przedmiotu :
1. Tematyka zaj ęć Kompetencje społeczne a możliwość kontroli przebiegu konfliktów.
Czynnki regulujace zachowanie ludzi: a)czynniki społeczne procesy grupowe, normy, teorie sprawiedliwości
Zaufanie w relacjach interpersonalnych. Reputacja spoleczne. Zasady sprawiedliwości: teorie sprawiedliwości, sprawiedliwość dystrybutywna i retrybutywna, wiara w sprawiedliwy swiat. Zasady społecznej wymiany dóbr. Kłamstwo ( teoria interpersonalnego oszustwa D.Bullera i J. Burgoon J., motywy i symptomy kłamstwa, rodzaje kłamstw, ograniczenia swobody kłamania, model oszustwa). Przyczyny zaburzeń w porozumiewaniu się – aspekt relacyjny, teoria analizy transakcyjnej E. Berne’a, podejście F. Schulza von Thuna).. Typy konfliktów. Dynamika konfliktów ( teorie S. Colemana, D.R. Petersona, K.
3
Thomasa, L.R.Pondy’ego). Sposoby zachowania się w sytuacji konfliktowej: bezczynność, unikanie, uleganie, kompromis, rywalizacja ,współpraca. Podmiotowe utrudnienia rozwiązywania konfliktów :
- zakłócenia percepcyjne dotyczące przyczyny konfliktu, - stronniczość i egocentryzm, podwójne normy, - zniekształcenie obrazu siebie i innych, - sztywność poglądów, spłaszczenie obrazu problemu, - negatywne emocja i zachowania agresywne, - wysuwanie osobistych zarzutów wobec oponenta, - zrzucanie odpowiedzialności za powstanie konfliktu i jego
rozwiązanie na partnera. Sytuacyjne utrudnienia w osiąganiu porozumienia:
- presja czasu, - utrudniona komunikacja, - różnice w pozycjach partnerów, - działanie pod presją własnej grupy, - obecność publiczności ( świadków ), - zaangażowanie w konflikt trzeciej strony.
Typ konfliktu a sposoby jego rozwiązywania. Style rozwiązywania konfliktow. Style negocjowania. Czynniki sprzyjające rozwiązywaniu konfliktów – podobieństwo stron, współzależność w realizacji celu, otwarte i jednoznaczne porozumiewanie się. Specyfika konfliktow rozgrywających się w organizacjach. Rola kierownika w rozwiązywaniu konfliktów. Eskalacja konfliktu. Pozytywne i negatywne konsekwencje konfliktów.
2. Cele i efekty kształcenia:
Rozszerzenie wiedzy o przyczynach konfliktów . Umiejętność rozpoznawania typów konfliktów. Wiedza o sposobach rozwiązywania konfliktów interpersonalnych. Umiejętność analizy sytuacji konfliktowej . Umiejętność dostosowania sposobu rozwiązywania konfliktów do typu sytuacji konfliktowej. Poznanie zasad prowadzenia negocjacji. Ćwiczenie umiejętności negocjowania poprzez uczestnictwo w grach symulacyjnych. Zapoznanie z technikami manipulacyjnymi stosowanymi w relacjach interpersonalnych.
Diagnoza własnych preferencji dotyczących sposobu prowadzenia rozmów negocjacyjnych.
Poznanie i zrozumienie procesu komunikacji interpersonalnej oraz
4
kształtowanie umiejętności porozumiewania się, ze szczególnym uwzględniem wypowiedzi przez publicznościa (referaty, odpowiedzi ustne, udział w dyskusji, prezentacje). Świadomość możliwości zastosowania w praktyce wiedzy dotyczącej teorii komunikacji:
Zrozumienie wagi czynnikow kontrolujących przebieg komunikacji. Poznanie sposobu dostosowania się do rozmówcy. Świadomość znaczenia etyki w prowadzeniu negocjacji.
3. Uwagi o realizacji Metody dydaktyczne: podająca, praca w zespołach, indywidualna praca studentów – przygotowanie prezentacji, gry symulacyjne, dyskusja. Środki dydaktyczne: rzutnik multimedialny, rzutnik pisma, kwestionariusze
5
4. Literatura podstawowa: Argyle, M. (1999). Psychologia stosunków międzyludzkich. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Balawajder, K. (1998).Konflikt, komunikacja, negocjacje. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. Cialdini ,R.,(1994). Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Deutsch,M. Coleman,P.T.,(2005). Rozwiązywanie konfliktów.Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Ekman P., Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce, małżeństwie, Warszawa 1997, PWN Hogan K., Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi. Warszawa 2001, Wydawnictwo Santorski &Co Pratkanis A., Aronson E., Wiek propagandy.Warszawa 2003, PWN
5. Literatura uzupełniaj ąca: Brock, T.C., Greek, M.C. ( 2007 ). Perswazja: perspektywa psychologiczna. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków. Davis, M.H. (1999). Empatia: o umiejętności współodczuwania. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. Detz, J. (2002). Sztuka przemawiania. Nie co mówić, ale jak mówić. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. Nierenberg, G.J. (1997). Sztuka negocjacji. Wyd. Studia Emie, Warszawa. Pilch, I. (2008). Osobowość makiawelisty i jego relacje z ludźmi. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice. Schulz von Thun, F. (2001). Sztuka rozmawiania. Wydawnictwo WAM, Kraków. Serafińska-Klecyk, K., Szmajke, A. (2005). Inklinacje makiawelistyczne a umiejętność odczytywania kłamstwa w komunikowaniu się. W.: red. Klebanik, J. (2005). Psychologiczne konteksty komunikacji. Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław.
6
Różnice mi ędzykulturowe z wykorzystaniem elementów j ęzyka serbskiego i
bośniackiego– wybrane zagadnienia
Opis przedmiotu: Przedmiot w formie konwersatorium związany jest z aspektami międzykulturowymi i dotyczy różnic kulturowych między kulturą środkowoeuropejską a kulturą Bałkanów (zwłaszcza Kosowo oraz Bośnia i Hercegowina). Istotną częścią kursu jest zaznajomienie się z podstawowymi elementami korpusu leksykalnego i gramatycznego języka serbskiego i bośniackiego tak, aby umożliwić podstawowe porozumienie się.
1. Politologiczne aspekty Bałkanów: enklawa, getoizacja, segregacja tożsamości, dezintegracja.
2. Bałkany jako region kulturowo-etniczno-językowy. 3. Zróżnicowanie etniczne i religijne Bałkanów. 4. Mniejszości narodowe / etniczne na Bałkanach. 5. Sytuacja społeczno-polityczna i formalnoprawna mniejszości narodowych /
etnicznych w krajach bałkańskich. 6. Spory i konflikty na Bałkanach. 7. Problem rozliczenia z przeszłością a przyszłość Bałkanów. 8. Alfabet łaciński i cyrylicki – jeden z wyznaczników tożsamości narodowej. 9. Podstawowe teksty stosowane w sytuacjach kryzysowych. 10. Podstawowe dialogi stosowane w sytuacjach kryzysowych. 11. Elementarny korpus leksykalny. 12. Podstawy struktury gramatycznej.
Bibliografia:
1. Gołembski F., Stosunki kulturalne na Bałkanach, Warszawa 2001.
2. Religijna mozaika Bałkanów, red. M. Walczak-Mikołajczakowa, Gniezno 2008.
3. Walkiewicz W., Jugosławia. Państwa akcesyjne, Warszawa 2009.
4. Narodowy i ponadnarodowy model kultury. Europa Środkowa i Półwysep Bałkański, red. B. Zieliński, Poznań 2002.
5. Krukowska M., Govorite li srpskohrvatski? Zwięzły kurs języka serbsko-chorwackiego, Warszawa 1985 (wybrane zagadnienia dotyczące języka serbskiego).
7
Podstawy komunikacji społecznej
Formuła przedmiotu
Wykład i ćwiczenia
Założenia i cele przedmiotu
Zdobycie podstawowej wiedzy w zakresie teorii wyjaśniających zjawiska
komunikacyjne. Zdobycie wiedzy o procesualnym charakterze komunikacji i
sposobach jej analizowania. Zapoznanie z modelami komunikowania.
Treści merytoryczne oraz sposób ich realizacji
Pojecie komunikacji. Poziomy komunikacyjne. Cechy komunikowania. Charakterystyka wybranych modeli komunikacyjnych. Podejście obiektywne i interpretacyjne do teorii komunikacji. Teoria symbolicznej konwergencji. Tradycja socjopsychologiczna (komunikacja jako wpływ interpersonalny). Tradycja cybernetyczna, model Shannona i Weavera (komunikacja jako przepływ informacji). Tradycja retoryczna. (Komunikacja jako kunsztowny przemawianie pubiczne).Tradycja semiotyczna (komunikacja jako proces dzielenia się, znaczeniem poprzez znaki). Tradycja socjokulturowa (Komunikacja jako tworzenie i odgrywanie rzeczywistości społecznej). Tradycja krytyczna (Komunikacja jako refleksyjne wyzwanie rzucone niesprawiedliwemu dyskursowi). Tradycja fenomenologiczna (komunikacja jako doświadczenie siebie i innych poprzez dialog). Problemy komunikacji interpersonalnej. Teoria łącząca język z percepcją i myśleniem. Skoordynowanie gospodarowanie znaczeniem. Teoria niespełnionych oczekiwań. Interpersonalna dynamika fałszu w kontaktach twarzą w twarz. Teoria penetracji społecznej. Teoria redukowania niepewności. Model Jakobsona.
Literatura Czarnawska M. 2003: Podstawy negocjacji i komunikacji. Pułtusk: Wyższa Szkoła
Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora. Dobek-Ostrowska B.: Podstawy komunikowania społecznego.
Fiske J., 1999: Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, Wrocław 1999,
Forgas J., Kipling W., Ladd W., 2005. Umysł Społeczny. Gdańsk. Gdańskie Wydawnictwa
Psychologiczne. Głodowski W., 1994: Komunikowanie interpersonalne. Warszawa. Goban-Klas T., 1999: Media i komunikowanie masowe. Warszawa-Kraków. Griffin E., 2003: Podstawy komunikacji społecznej. Przekł. O. i W. Kubińscy, M. Kacmajor. Gdańsk.
8
Kluszczyński Ryszard W., 2002: Społeczeństwo informacyjne, cyberkultura, sztuka
multimediów, Kraków: „Rabid”. Kossowska M., Śmieja M., Śpiewak S. (red.), 2005: Społeczne ścieżki poznania. Gdańsk:
Gdańskie Wydawnictwa Psychologiczne. Masterbroek, Willem. 2000: Negocjowanie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. McKay M., 2007: Sztuka skutecznego porozumiewania się. Gdańsk : Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne. Morreale S., Spitzer B., Barge J. Kevin, 2007: Komunikacja między ludźmi: motywacja,
wiedza i umiejętności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Nęcki Z., 2000: Komunikacja międzyludzka. Kraków. Stewart, John (red.). 2005. Mosty zamiast murów : podręcznik komunikacji interpersonalnej.
Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN. Thompson P.1998: Sposoby komunikacji interpersonalnej. Poznań: Zysk i S-ka. Tokarz, Marek. 2006. Argumentacja, perswazja, manipulacja. Gdańsk : Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
REGULACJE PRAWNE NEGOCJOWANIA KRYZYSOWEGO Formuła przedmiotu : Wykłady
Cel zajęć :
Celem zajęć będzie przedstawienie regulacji prawnych związanych z
reagowaniem kryzysowym. Słuchacze poznają na zajęciach zarówno
podstawowe terminy, jak i przepisy odnoszące się do sytuacji kryzysowych i
negocjacji. Efektem zajęć powinna być umiejętność wskazania przez
uczestników legalnych granic policyjnych interwencji z poszanowaniem praw
człowieka. Wiedza ta wspierać powinna działania przyszłych (lub obecnych)
negocjatorów oraz tych wszystkich, którzy mają do czynienia z interwencjami
kryzysowymi.
9
Wstępny program zaj ęć :
1. Sytuacje kryzysowe – definicje normatywne
2. Planowanie i organizacja działań Policji (i innych służb) w warunkach
sytuacji kryzysowych.
3. Formy i metody wykonywania negocjacji :
2. podmioty właściwe do realizacji tych zadań
3. tryb i sposób przeprowadzenia negocjacji.
Bibliografia:
1. Babiński A. (oprac.), wybór aktów normatywnych z zakresu prawa
policyjnego, Szczytno 2008
2. Bury J., Porywacze, zakładnicy, negocjatorzy. Operacje policyjne,
Problemy współczesnej kryminalistyki, t. 4
3. Częścik R., Łagoda K., Vedemecum interwencji policyjnych. Interwencje
od A do Z, Szczytno 2007
4. Fischer W., Walter M., Negocjacyjne rozwiązywanie konfliktów, swoboda
działania samoakceptacja policji, Przegląd Policyjny 1992 nr 1
5. Kowalczyk A., Mediacje i negocjacje jako metoda rozwiązywania
konfliktów: refleksje przyszłego administratywisty lub prawnika, Edukacja
Prawnicza 2005 nr 5
6. Stadniczeńko S.L. (red.), Prawno-psychologicne uwarunkowania mediacji
i negocjacji, Opole 2006
7. Wojtuszek T., Planowanie i organizacja działań Policji w warunkach
sytuacji kryzysowych [w:] Policja w systemie bezpieczeństwa państwa.
Materiały z konferencji legionowo 15-16 V 2003 r., Warszawa 2003
10
PRAWA CZŁOWIEKA W SYTUACJACH
SZCZEGÓLNYCH ZAGROŻEŃ Formuła przedmiotu konwersatorium Cel przedmiotu: Zdobycie podstawowej wiedzy w zakresie praw człowieka, ich cech i
rodzajów. Omówienie systemów ochrony i standardów przestrzegania. Poznanie
współczesnych problemów (takich jak np. prawa człowieka a terroryzm),
warunków ograniczania i testu zgodności działań podejmowanych przez
funkcjonariuszy porządku prawnego.
Treści merytoryczne oraz sposób realizacji
Co to są prawa człowieka? Źródła ideowe, źródła prawne. Cechy praw człowieka. Rodzaje praw człowieka. Systemy Ochrony Praw człowieka. Międzynarodowe systemy ochrony praw człowieka (ONZ, OBWE, Rada Europy, Unia Europejska) Prawa człowieka chronione w Konstytucji RP Organy i procedury ochrony praw człowieka w prawie wewnętrznym (Sądy, Trybunał Konstytucyjny, Rzecznik Praw Obywatelskich) Prawa i wolności człowieka: (zakres znaczeniowy, ograniczenia ,standardy i orzecznictwo ETPCz)
4. prawo do życia 5. zakaz tortur, nieludzkiego bądź poniżającego traktowania lub karania 6. prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego 7. prawo do rzetelnego procesu sądowego 8. prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego 9. wolność zrzeszania się i zgromadzenia 10. prawa cudzoziemca i uchodźcy 11. prawa więźnia i osób zatrzymanych 12. prawa ofiary przemocy
11
Znajomość praw i wolności człowieka oraz zrozumienie ich znaczenia i roli w demokratycznym państwie prawnym dla funkcjonariuszy porządku prawnego. Kwestia ochrony prawnej funkcjonariusza porządku prawnego.
Literatura
1. Hołda Joanna, Hołda Zbigniew, Ostrowska Dorota, Rybczyńska Julita Agnieszka, „Prawa człowieka. Zarys wykładu” Zakamycze 2004.
2. „Prawa i wolności człowieka” red. Andrzej Rzepiński, Centralny Ośrodek
Doskonalenia Nauczycieli, Warszawa 1993.
3. „Prawa Człowieka a Policja. Wybór dokumentów Rady Europy i ONZ” red. Andrzej Rzepiński, Centrum Szkolenia Policji, Legionowo 1992.
4. Beckley Alan, Zacny Monika, Filipek Paweł „Prawa człowieka. Poradnik
dla policjantów” Ośrodek Praw Człowieka Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002.
5. Nowicki Marek Antoni, Kamienie milowe. „Orzecznictwo Europejskiego
Trybunału Praw Człowieka” Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1996.
6. Cybulski Sławomir „Policjanci i ich klienci. Prawo w działaniu. Raport z
monitoringu” Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Warszawa 2001.
7. „Szkoła Praw Człowieka. Teksty wykładów” Zeszyt 1- 5 , Helsińską Fundacja Praw Człowieka, Warszawa 1998.
NEGOCJACJE POLICYJNE I KRYZYSOWE NA ARENIE MIĘDZYNARODOWEJ
Formuła przedmiotu : konwersatorium Założenie i cele przedmiotu
1. Zdobycie podstawowej wiedzy w zakresie negocjacji kryzysowych i policyjnych, którą winna posiąść każda osoba planująca karierę lub pracująca w instytucjach zajmujących się zagadnieniami bezpieczeństwa i
12
porządku publicznego, rozwiązywaniem konfliktów, interwencją kryzysową itp.
2. Zdobycie wiedzy jak postępować w przypadku wzięcia i przetrzymywania zakładników, zapowiedź popełnienia samobójstwa, groźby użycia przez sprawcę broni, niebezpiecznego narzędzia lub materiału w stosunku do osób lub mienia.
3. Uświadomienie, że nadrzędnym celem jest ochrona życia i zdrowia wszystkich uczestników sytuacji kryzysowych.
4. Poznanie nowych trendów negocjacji kryzysowych i policyjnych na arenie międzynarodowej
Treści merytoryczne oraz sposób ich realizacji:
1. Przedstawienie historii i początków negocjacji policyjnych. Omówienia możliwych sytuacji kryzysowych, które mogą zostać rozwiązane w drodze komunikacji i negocjacji. Strategie negocjacji policyjnych w kraju i na arenie międzynarodowej. Przegląd kategorii osób stwarzających zagrożenie dla siebie i innych (sprawców incydentów kryzysowych)
2. Omówienie głównych zasad prowadzenia negocjacji policyjnych oraz sposoby i fazy ich prowadzenia, zasad zachowania się w przypadku znalezienia się w sytuacji zakładniczej. Omówione pojęcia "syndromu sztokholmskiego oraz jego wpływu na prowadzenie negocjacji
3. Przedstawienie inicjatywy policji holenderskiej, której celem jest wypracowania jednolitych taktyk działania i szkolenia negocjatorów Unii Europejskiej oraz utworzenia bazy danych zawierającej informacje niezbędne do prowadzenia rozmów ze sprawcami sytuacji kryzysowych.
4. Omówienie profesjonalnych systemów negocjacji policyjnych, które wymogły tragiczne wydarzenia podczas Olimpiady w Monachium w 1972 r. Omówienie przypadków braków przygotowania do bezpiecznego rozwiązywania sytuacji związanych z zagrożeniem życia i zdrowia obywateli w innych krajach na świecie.
5. Przedstawienie zdań negocjatorów Biura Operacji Antyterrorystycznych KGP biorących udział w realizacjach poziomie krajowym, jak i międzynarodowym. Omówienie nowych trendów szkoleń negocjatorów policyjnych i innych służb negocjatorów kraju przez negocjatorów FBI, których celem szkoleń kształcenie umiejętności, poszerzanie wiedzy oraz wymiana doświadczeń na arenie międzynarodowej.
6. Omówienie sytuacji kryzysowej sytuacji gdy będzie zagrożenie bezpieczeństwa publicznego lub niebezpieczne zakłócenie porządku publicznego zaistniałe zwłaszcza w wyniku sprowadzenia: niebezpieczeństwa powszechnego dla życia, zdrowia lub wolności obywateli, bezpośredniego zagrożenia dla mienia w znacznych rozmiarach, zagrożenia atakiem terrorystycznym, zakłócenia porządku publicznego spowodowane protestami społecznymi, rozruchami antyglobalistycznymi, agresywnym zachowaniem się kibiców drużyn piłkarskich (kwestia nadchodzącego w Polsce EURO 2012)
13
7. Omówienie współpracy policyjno - wojskowej i współpracy cywilno-wojskowej na arenie międzynarodowej w ramach struktur europejskich i NATO, w zakresie przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym.
8. Omówienie policyjnych przepisów w sprawie negocjacji w sytuacji kryzysowej i pracy oraz składu zespołu negocjacyjnego.
9. Przedstawienie zadni: Polska jako jeden z trzech krajów odpowiedzialnych za wypracowanie jednolitych rozwiązań negocjacyjnych negocjatorów policyjnych Unii Europejskiej, którzy prezentują krajowe systemy negocjacji, opisują zdarzenia, w których brali udział, oraz systemy szkolenia negocjatorów policyjnych na arenie międzynarodowej. Omówienie znaczenie różnic kulturowych, mentalnych oraz sposoby funkcjonowania różnych grup narodowościowych i etnicznych.
Literatura:
1. Bielska T. „Zachowanie policjanta na miejscu przypadku z zakładnikami lub manifestacją próby samobójczej” red. Grażyna Kędzierska, wyd. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, Szczytno 2001.
2. Greenstone J.L., Leviton S.C. Interwencja kryzysowa. Gdańsk: GWP, 2004;.
3. Acerman R.J. Pickering S.E. –Zanim będzie za późno Gdańsk 2003; 4. Dawson R. (1999) Sekrety udanych negocjacji. 5. Hołyst B., Stanaszek M., Bińczycka-Anholcer M. (red.) Samobójstwo
Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej , Warszawa, 2002. 6. Greenstone james (2004) Interwencja kryzysowa. 7. Wąsowicz-Kiryło (2000) Kultura negocjacyjna w kontekście integracji z
Unią Europejską. 8. Hogan, K. (2001) Psychologia perswazji. Strategie i techniki
wywierania wpływu na ludzi. 9. U.Degenanim- Sztuka nawiązania pierwszego kontaktu, Gdańsk 2004; 10. James R. K., Gilliland B. E. “Strategie interwencji kryzysowej – pomoc
psychologiczna poprzedzająca terapię” wyd. Wydawnictwo Edukacyjne PARPA, Warszawa 2005;
11. Hatcher Ch., Mohandie K., Turner J., Gelles M. G. „The Role of the Psychologist in Crisis/Hostage Negotiation” Behavioral Science and the Law,1998;
KOMUNIKACJA NIEWERBALNA Formuła przedmiotu : warsztaty
Cel zajęć :
14
Zajęcia mają za zadanie rozwinąć umiejętności świadomego odbioru komunikatów niewerbalnych a także przygotować słuchacza do aktywnego i bezpiecznego uczestniczenia w procesie komunikacji w realnych sytuacjach, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji kryzysowych.
Wstępny program zaj ęć :
1. Natura komunikacji niewerbalnej 2. Ekspresja twarzy 3. Zachowania wzrokowe 4. Komunikacja ciałem 5. Komunikacja proksemiczna 6. Natura dotyku 7. Komunikacyjne funkcje wyglądu fizycznego 8. Sygnały niewerbalne w percepcji interpersonalnej. 9. Międzynarodowe podobieństwa i różnice w komunikacji niewerbalnej
Bibliografia :
1. Leathers D., Komunikacja niewerbalna, PWN, Warszawa 2007 2. Załazińska A., Niewerbalna struktura dialogu. W poszukiwaniu polskich
wzorców narracyjnych i interakcyjnych zachowań komunikacyjnych, Kraków 2007
3. Wierzbicka A., Mówienie o emocjach. Semantyka, kultura i poznanie, Warszawa 1999
4. Bobrowski I., Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków , 1998 5. Hall E. Bezgłośny język, PIW Warszawa 1987 6. Collett P. Księga znaków : jak poprzez ciało wyrażamy swoje myśli i
uczucia, Warszawa 2004. 7. Sikorski W., Gesty zamiast słów : psychologia i trening komunikacji
niewerbalnej, Kraków 2005. 8. Cieślak R., Retoryka ciała w dyskursie publicznym ,Toruń 2008. 9. Tease A. Mowa ciała : jak odczytywać myśli innych ludzi z ich gestów,
Kielce 2001 10. Ewa Czerwińska, Twarzą w twarz : komunikacja w kontaktach osobistych,
Warszawa 2006. 11. Wołowik W., Język ciała : pomoc dla pracowników organów ochrony,
prawa i porządku, Kraków, 1998.
ROLA ORGANÓW ADMINIST RACJI PUBLICZNEJ W ZARZĄDZANIU SYTUACJĄ KRYZYSOWĄ
Formuła przedmiotu : Konwersatorium
15
Cel zajęć :
1. Zapoznanie z systemem działania podmiotów pozapolicyjnych odpowiedzialnych za monitorowanie i przejmowanie kontroli nad sytuacją kryzysową w której swoje zadania realizuje negocjator.
2. Poznanie możliwości wsparcia działań negocjatora przez organy administracji publicznej i służby w sytuacjach kryzysowych.
3. Zdobyta wiedza pozwoli efektywnie wykorzystać uprawnienia i zasoby podmiotów wyszczególnionych w siatce bezpieczeństwa do skutecznego zabezpieczenia działań negocjatora na miejscu zdarzenia i poza nim.
Wstępny program zaj ęć :
1. Pojecie i istota kryzysu. - kryzys psychologiczny - kryzys społeczny - źródła kryzysów - klasyfikacja zagrożeń - poziom ryzyka podstawą systemu zarządzania kryzysowego 2. Zadania i zasady funkcjonowania organów administracji publicznej w
dziedzinie zarządzania kryzysowego. - Pojecie zarządzania kryzysowego, - Sytuacja kryzysowa, - Planowanie cywilne, - Rządowe Centrum Bezpieczeństwa oraz wojewódzkie, powiatowe i gminne Centa Zarządzania Kryzysowego, - Zadania i obowiązki organów administracji publicznej i Zespołów Zarządzania Kryzysowego na poziomie ministerialnym, wojewódzkim, powiatowym, gminnym w sprawach zarządzania kryzysowego, 3. Plan Zarządzania Kryzysowego. a ) realizacja przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych: - zadania w zakresie monitorowania zagrożeń, - tryb uruchamiania niezbędnych sił i środków, - procedury reagowania kryzysowego, określające sposób postępowania
w sytuacjach kryzysowych, - zasady współdziałania na szczeblach organów administracji publicznej. b) załączniki funkcjonalne PZK określające: - organizację łączności, - izolację terenu, - bezpieczeństwo i porządek publiczny, - zasady informowania ludności, - organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych, - organizację ratownictwa, opieki medycznej, pomocy społecznej i
16
pomocy psychologicznej, Bibliografia • Gołębiewski J. Podręcznik menadżera programów kryzysowych, Kraków
2003. • Kosowski G. Programowanie działań na wypadek zaistnienia sytuacji
kryzysowych, Kraków 2006. • Osierda A., Bernard W. praca zbiorowa, Współpraca służb porządkowych
z administracją rządową i samorządową, Bielsko-Biała 2008. • Jaroszyński K. Policja w walce i przeciwdziałaniu terroryzmowi,
BielskoBiała 2009. • Materiały konferencyjne. Akty terroru a infrastruktura krytyczna. CS PSP
Częstochowa 2008. • Bellona. Encyklopedia terroryzmu. Warszawa 2004. • Szpor G. Stany nadzwyczajne i zarządzanie kryzysowe. Katowice 2002. • Praca zbiorowa. Kryzys i zarządzanie . Bielsko-Biała 2006. • Kosowski B., Włodarski A. praca zbiorowa. Wyzwania bezpieczeństwa
cywilnego XXI wieku. Inżynieria działań w obszarze nauki, dydaktyki i praktyki. Warszawa 2007.
• Materiały sympozjum ogólnokrajowego. Hydrotechnika IX’ 2007. Katowice 2007.
Zarządzanie strategiczne – twórcze rozwi ązywanie problemów
Formuła przedmiotu : Wykłady Cel wykładów : poznanie interesariuszy w otoczeniu organizacji, metody opracowania strategii dla ró żnych rodzajów organizacji,
Wstępny program zaj ęć :
1. Definicje organizacji. Rodzaje organizacji 2. Ewolucja teorii organizacji i zarz ądzania 3. Funkcje zarz ądzania
3.1. Planowanie 3.2. Organizowanie 3.3. Motywowanie 3.4. Kontrolowanie
4. Wybrane teorie Organizacji
17
5. Elementy otoczenia organizacji 6. Wybrane metody wykorzystywane w zarz ądzaniu organizacj ą:
- Metoda Portera - Metoda Reenginering-u
- Metoda Benchmarking-u - Metoda outsourcing-u - Metody heurystyczne - Metoda controllingu
7. Istota procesu negocjacyjnego 7.1. Podstawowe poj ęcia 7.2. Fazy procesu negocjacyjnego
8. Faza przygotowania negocjacji 8.1. Ocena pozycji nastawienia partnerów 8.2. Zachowania negocjacyjne a płe ć 8.3. Plan taktyczny negocjacji
9. Faza wstępna - prenegocjacje 9.1. techniki negocjacyjne fazy otwarcia 9.2. Formalizowanie struktury procesu negocjacyjneg o
10. Faza główna – charakterystyka taktyk i technik negocjacyjnych 10.1. dysproporcja pozycji negocjatorów 10.2. negocjacje w równej pozycji 10.3. impas
11. Argumentacja jako sposób na impas pozycyjny
11.1. Kontrargumentacja 11.2. Taktyki argumentacji
12. Faza finalizowania negocjacji
12.1. Silne techniki finalizacji 12.2. Miękkie techniki finalizuj ące
13. Zarządzanie strategiczne - Strategiczna Karta Wyników
- Definicje strategii - Rodzaje strategii - Metody opracowania strategii - Metody wdra żania strategii
14. Zarządzanie w sytuacji kryzysu.
Literatura:
1. 2. Al. Ehrbar EVA Strategia tworzenia warto ści przedsi ębiorstwa Wyd Wig – Press W-wa 2000r. 3. Bassford Christopher, Von Oetinger Bolko, Vo n Ghyczy Tiha
18
ClAUSEWITZ o Strategii. PWE W-wa 2002r. 4. Bendell Tony, Boulter Louise Benchmarking wy d Profesjonalnej Szkoły Biznesu Kraków 2000r. 5. Brilman Jean Nowoczesne koncepcje i metody zar ządzania PWE W-wa 2002r. 6.. Colander C. David , Landreth Harry Histori a myśli ekonomicznej PWN W-wa 1998 r. 7. DeCenzo A. David, Robbins P. Stephen Podstawy Zarządzania PWE W-wa 2002r. 9. Evans Christina Zarz ądzanie wiedz ą PWE Warszawa 2005r 10. J. Foltys Wieloaspektowy model outsourcingu na przykładzie sektora hutnictwa żelaza i stali wyd. Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2007r 11. Fischer Roger, Ury William, Patton Bruce Dochodz ąc do TAK. Negocjowanie si ę bez poddawania si ę. PWE W-wa 1999r. 12. Flakiewicz Wiesław Systemy informacyjne w zar ządzaniu. Wyd. C.H.Beck W-wa 2002r. 13. Freeman R. Edward, Stoner F. A. James, Gilbert R. Daniel Jr. Kierowanie PWE W-wa 2006r. 14. Gay L. Charles Outsourcing strategiczny Wyd Oficyna Ekonomiczna Kraków 2002r. 15. Griffin W. Ricky Podstawy zarz ądzania organizacjami PWN W-wa 2007r. 16. Jan Pawł II Laborem Exercens. Powołany do pracy. Komentarz pod redakcj ą Ks. Jana Kruciny wyd. Wydawnictwo Wrocławskiej Ks ięgarni Achidieciezjalnej Wroclaw 1983r. 18. Kaplan Robert, Cooper Robin Zarz ądzanie kosztami i efektywno ścią. Oficyna Ekonomiczna. Kraków 2002r. 19. Kaplan S. Robert, Norton P. David Strategicz na karta wyników. Jak przeło żyć strategi ę na działanie PWN 2002 r. 20. Kotler Philips Marketing wyd Gebethner i S p. W-wa 2002r. 21. 22. Porter E. Michael Strategia konkurencji. Metody analizy sektorów i konkurencji. PWE W-wa 1992r. 23. Probst Gilbert, Raub Steffen, Romhardt Kai Zarządzanie wiedz ą w organizacji Wyd. Oficyna Ekonomiczna Kraków 2002r 24. Read Cedric, Jacky Ross, John Dunleavy, Donn ie Schuman, James Bramante Echo. Budowanie warto ści w przedsi ębiorstwach nowej ery Wyd. IFC Press Kraków 2004r 25. Robbins P. Stephen Zasady zachowania w organ izacji Wyd.Zyski i Sp. Poznań 2001r 26. Rutkowski Andrzej Zarz ądzanie finansami PWE W-wa 2007r. 27. Stuart Slatter, David Lovett Restrukturyzacj a Firmy wyd. WIG-Press W-wa 2001 28. Supernat Jerzy Techniki decyzyjne i organizat orskie Lord Kass Wrocław 2003r. 29. Ury William Odchodz ąc od NIE . Negocjacje od konfrontacji do kooperacji PWE W-wa 1998r. 30. Ury William Odchodz ąc od NIE . Negocjacje od konfrontacji do kooperacji PWE W-wa 1998r.
19
Zaliczenie: Wykłady egzamin pisemny – test
Opracował : Dr Joachim Foltys
ETYKA W PRACY SŁU ŻB MUNDUROWYCH Formuła przedmiotu: konwersatorium Założenia i cele przedmiotu Treści merytoryczne oraz sposób ich realizacji:
1. przedstawienie podstawowych pojęć związanych z etyką zawodową oraz
moralnością;
2. rys historyczny i przybliżenie zasad etyki zawodowej Policji Państwowej do
1939 r.;
3. przybliżenie zasad etyki i obyczajów funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa
i Milicji Obywatelskiej PRL;
4. zapoznanie z Kodeksem Honorowym Oficera Wojska Polskiego;
5. przedstawienie unormowań etycznych w poszczególnych służbach
mundurowych (Straż Graniczna, Służba Więzienna, Straż Pożarna itp...)
6. omówienie obowiązujących zasad etyki zawodowej policjantów w świetle
literatury przedmiotu;
7. refleksje na temat dylematów etycznych, a sztuki podejmowania etycznych
rozstrzygnięć i dokonywania właściwego wyboru – omówienie przykładów z
pracy funkcjonariuszy służb mundurowych
Literatura:
1. Zarządzenie nr 805 Komendanta Głównego Policji z dnia 31 grudnia 2003r.
w sprawie „Zasad etyki zawodowej policjanta” Dz.Urz.KGP 04.1.3.
20
2. Decyzji Nr 121 Komendanta Głównego Policji z dnia 14 lipca 1999r. Zasady
etyki zawodowej policjanta
3. Zbiór najważniejszych zasad i norm obowiązujących policjantów
„Przykazania Policjanta” wprowadzony przez Komendanta Głównego Policji
Państwowej w 1938r.
4. Zasady etyki i obyczajów funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji
Obywatelskiej PRL, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Warszawa 1985.
5. M. Ossowska, Podstawy nauki o moralności, Warszawa 1947.
6. Mały słownik etyczny - Oficyna wydawnicza „Branta” 1994r.
7. A. Pawłowski: „Tradycje etyki zawodowej w służbach policyjnych na ziemiach
polskich, Szczytno 2004r.
8. Kodeks honorowy oficera Wojska Polskiego
9. Zasady etyki zawodowej straży Granicznej, Służby Więziennej i
PODSTAWY JĘZYKA MIGOWEGO Formuła przedmiotu:
• warsztaty Założenie i cele przedmiotu Zajęcia w formie warsztatów maja za zadanie zapoznanie z alfabetem i liczebnikami niezb ędnymi w dalszej nauce j ęzyka migowego oraz zapoznanie ze znakami, które pozwol ą porozumie ć się z osobami głuchoniemymi w sytuacjach kryzysowych w niezb ędnym zakresie. Przykładowe hasła-znaki : m.in. dzień dobry, proszę usiąść, mężczyzna, kobieta, pan, pani, rozumieć, głuchy, głuchoniemy, będzie, był, pisać, imię, nazwisko, gdzie, mieszkanie, dom, ulica, numer, teraz, szukać, robić, chcieć, nie chcę, dlaczego, życie, musi, ochrona, pomoc, wczoraj, dzisiaj, jutro uciekać, powódź, bomba, pożar, pogotowie, policja, straż pożarna, straż miejska, wojsko, tłumacz, wolno ( w znaczeniu można) niewolno, wypadek, niebezpieczeństwo, opuszczać, lekarz, ból, zdrowie, choroba itp.
21
BEZPIECZEŃSTWO W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH
Formuła przedmiotu: warsztaty Cel zajęć : Wstępny program zaj ęć: 8. dla specjalności negocjator służb mundurowych 1. Zachowanie się i postępowanie w stosunku do osoby (osób) agresywnej (wykład, pokaz, ćwiczenia, symulacje) 2. Postępowanie w sytuacji zamachu terrorystycznego - sytuacja zakładnicza. (wykład, pokaz, ćwiczenia, symulacje) 3. Postępowanie w przypadku rozboju i wymuszenia rozbójniczego.(wykład, pokaz, ćwiczenia, symulacje) 4. Postępowanie z "niebezpieczną przesyłką". ( wykład, prezentacja) 5. Procedury postępowania w przypadku pożaru, zagrożenia bombowego, katastrofy. 6. Pierwsza pomoc ofiarom sytuacji kryzysowych, (wykład, prezentacja, ćwiczenia) 7. Kierowanie działaniami po zaistnieniu sytuacji kryzysowych do czasu przybycia policji lub służb ratowniczych. (pierwsza pomoc ofiarom, zabezpieczenie miejsca zdarzenia, powiadamianie służb ratowniczych, wykład, ćwiczenia, symulacje,)
• dla specjalności : interwent kryzysowy 1. Zachowanie się i postępowanie w stosunku do osoby (osób) agresywnej (wykład, pokaz, ćwiczenia, symulacje) 2. Postępowanie w sytuacji zamachu terrorystycznego - sytuacja zakładnicza. (wykład, pokaz, ćwiczenia, symulacje) 3. Postępowanie w przypadku rozboju i wymuszenia rozbójniczego.(wykład, pokaz, ćwiczenia, symulacje) 4. Postępowanie z "niebezpieczną przesyłką". ( wykład, prezentacja) 5. Procedury postępowania w przypadku pożaru, zagrożenia bombowego, katastrofy. 6. Pierwsza pomoc ofiarom sytuacji kryzysowych, (wykład,prezentacja, ćwiczenia, można też pierwszą pomoc wpleść w symulacje różnych sytuacji kryzysowych) 7. Kierowanie działaniami po zaistnieniu sytuacji kryzysowych do czasu
22
przybycia policji lub służb ratowniczych. (pierwsza pomoc ofiarom, zabezpieczenie miejsca zdarzenia, powiadamianie służb ratowniczych, wykład, ćwiczenia, symulacje,) Bibliografia :
1. Dobrzyjałowski J., /Samoobrona i techniki interwencyjne/. Legionowo 1994
2. Dobrzyjałowski J., /Mała encyklopedia samoobrony/. Legionowo 2001. 3. Dobrzyjałowski J., /Pałka typu Tonfa przewodnik metodyczno - szkoleniowy
dla służb mundurowych/. Wyd. "Raster", 2002. 4. Dobrzyjałowski J., Machulski J., Rudnicki A., /Pałka typu Tonfa techniki
użytkowe/. Legionowo 1999. 5. Demura F., "/Tonfa/"., Wyd. Budo - Sport. Warszawa 1994. 6. Pawluk J., /Wybrane zagadnienia teorii treningu sportów walki/ Warszawa
1973. 7. Kondratowicz K., /Ju-jitsu - sztuka walki obronnej/. Warszawa 1991. 8. Jałoszyński K. /Współczesny wymiar antyterroryzmu/. Wyd. TRIO
Collegium Civitas. Warszawa 2008.
Kierunki współczesnych zagro żeń Formuła przedmiotu:
• Konwersatorium - dla specjalności Interwent Kryzysowy • Warsztaty - dla specjalności Negocjator Służb Mundurowych
Założenie i cele przedmiotu
• Zdobycie wiedzy w zakresie współczesnych zagrożeń zdrowia i życia ludzkiego takich jak: kataklizmy, katastrofy i wypadki spowodowane z winy człowieka, wypadki lotnicze, zagrożenia spowodowane przez eksplozje, napady, morderstwa, samobójstwa, narkotyki doprowadzające do utraty zdrowia i życia, choroby.
• Wykorzystanie zdobytej podstawowej wiedzy w zakresie unikania i walce ze współczesnymi zagrożeniami.
• Zdobycie umiejętności dokonania oceny przyczyn zagrożenia w sytuacji kryzysowej, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo jednostki i porządku publicznego.
• Poznanie zagrożeń oddziałujących na zdrowie fizyczne i na psychikę, jakie występują we współczesnym świecie.
23
Treści merytoryczne oraz sposób ich realizacji:
• Omówienie pojęcia: kierunki współczesnych zagrożeń dla bezpieczeństwa, porządku publicznego i bezpieczeństwa narodowego
• Omówienie obecnej sytuacji politycznej na świecie, która stanowi grunt dla rozwoju zagrożenia ładu społecznego.
• Przedstawienie współczesnych zagrożeń w obszarze: wojny i konflikty, ataki terrorystyczne, katastrofy naturalne, telewizja, uzależnienia, zanieczyszczenie środowiska, globalny problem żywnościowy, zagrożenia rodzinne
• Przedstawienie pojęcia globalizacji jako kierunku rozwoju lub zagrożenia dla współczesnego państwa.
• Poznanie współczesnych zagrożeń terrorystycznych, sytuacji kryzysowych, jakie powstają w ich wyniku oraz likwidacji skutków ataków terrorystycznych. Przedstawienie nowych kierunków edukacji antyterrorystycznej i profilaktyki antyterrorystycznej. Omówienie pojęcia współczesnego terroryzmu i jego wielopłaszczyznowej działalności.
• Omówienie społecznych aspektów działania sekt religijnych, a w szczególności ich zaangażowania w życie gospodarcze, polityczne, szkolnictwo i życie kulturalne różnych społeczeństw. Przedstawienie historii, rozwoju oraz sposobie działania sekt.
• Omówienie problemu narkomanii jako elementu współczesnego zagrożenia. Metody diagnozowania zagrożonych osób pod kątem: diagnozowania poziom lęku oraz napięcia psychicznego, niezrównoważenia emocjonalnego, obniżenia poczucia sensu życia oraz myśli samobójczych.
• Przedstawienie pojęcia współczesnego terroryzmu religijnego i politycznego oraz cyberterrorystycznego skierowanego w sieci energetyczne, sieci przesyłowe paliw płynnych, transport lotniczy, kolejowy, drogowy, łączność rządową i służb ratowniczych, system finansowy/płatniczy kraju itp.
• Omówienie problematyki koordynacji działań instytucji bezpieczeństwa wewnętrznego we współczesnych państwach europejskich w przypadku wystąpienia zagrożeń.
• Omówienie głównych zagrożeń na obszarze Europy. Omówienie europejskiego systemu bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego. Współdziałanie Unii Europejskiej z organizacjami międzynarodowymi w zakresie walki z nowymi formami zagrożeń.
• Omówienie roli polskiej Policji w aspekcie współczesnych zagrożeń. Kierunki działań, system szkolenia, profilaktyka oraz współpraca na arenie międzynarodowej.
• Omówienie roli innych instytucji bezpieczeństwa wewnętrznego w kraju w zakresie rozpoznawania współczesnych zagrożeń tj.: zwalczanie przestępstw terrorystycznych, szpiegostwa, naruszenia tajemnicy państwowej, nielegalnego obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi.
24
Literatura:
1. Czego obawiają się ludzie? Współczesne zagrożenia społeczne. Diagnoza i przeciwdziałanie, praca zbiorowa Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007.
2. Zagrożenia informacyjne a bezpieczeństwo Państwa Polskiego. Piotr Baczek Wydawnictwo: Wydawnictwo Adam Marszałek
3. Drogami sekt, ks. Andrzej Zwoliński 4. Podstawy stosunków międzynarodowych, Andrew Heywood, PWN
Warszawa 2006 5. Bezpieczeństwo międzynarodowe czasu przemian, pod red. Romana
Kuźmiara i Lachowskiego Zdzisława, Warszawa PISM 2003 6. Społeczno-moralna potrzeba bezpieczeństwa i porządku publicznego red.
J. Świtka, M. Kuć, G. Gozdór, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin 2006. 7. Dobkowski J., Pozycja prawnoustrojowa służb, inspekcji i straży, Oficyna a
Wolters Kluwer Business. Monografie, Warszawa 2007 8. Wolanin J. Zarys teorii bezpieczeństwa obywateli. Ochrona ludności na
czas pokoju, Warszawa 2005
Aktywna komunikacja w sytuacjach kryzysowych
Formuła przedmiotu
Wykłady
Założenia i cele przedmiotu
Treści merytoryczne oraz sposób ich realizacji
Język w działaniu. Jezykowe realizacje okreslonego celu intencji nadawczych. Zakres i cele pragmatyki lingwistycznej. Składniki pragmatyczne tekstu - kontekst, nadawca, odbiorca, cel komunikacyjny. Teoria aktów mowy J. Austina. Składniki aktu mowy (aspekt lokucyjny, illokucyjny i perlokucyjny). Siła illokucyjna i zamierzone efekty perlokucyjne. Warunki skuteczności aktu mowy (np. prototypowej obietnicy). Bezpośrednie i pośrednie akty mowy. Reguły konwersacyjne P. Grice’a (zasada kooperacji, maksymy: ilości, jakości, odniesienia, sposobu). Teoria implikatur: implikatury konwencjonalne (presupozycja) i niekonwencjonalne (konwersacyjne i niekonwersacyjne). Procedury ujawniania ukrytego (naddanego) sensu wypowiedzi. Zasady uprzejmości Leecha (maksymy: taktu, szlachetności, aprobaty, skromności,
25
zgodności i sympatii). Etykieta językowa i jej zależność od kontekstu kulturowego. Akt mowy w dyskursie. Struktura dyskursu, najmniejsza jednostka (sekwencja, krok, wymiana). Rodzaje kroków w rozmowie (inicjujące, reagujące, reaktywujące). Pojęcie presupozycji. Typy presupozycji leksykalnych. Typy zdań pytających. Milczenie w negocjacjach. Językowe sposoby wyrażania agresji. Sposób skutecznego zadawania pytań. Rola skutecznego słuchania w negocjacjach kryzysowych.
Literatura
Antas J., 1999: O kłamstwie i kłamaniu. Studium semantyczno-pragmatyczne. Kraków. Antas J. 2002: Polskie zasady grzeczności. W: Język trzeciego tysiąclecia II, seria: Język
a komunikacja 4, t.1: Nowe oblicza komunikacji we współczesnej polszczyźnie. Red. G. Szpila, Kraków, 347-363.
Awdiejew A. 1991: Strategie konwersacyjne (próba typologii), „Socjolingwistyka” XI, 7-20. Awdiejew A., 1987: Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzeń. Kraków. Awdiejew A., 1989: Strategie nadawcy i odbiorcy w procesie konwersacji (analiza
pragmalingwistyczna prośby). W: Z zagadnień komunikowania interpersonalnego,
Kraków, 33-41. Blum-Kulka S. 1001: Pragmatyka dyskursu.W: Dyskurs jako struktura i proces. Red. T.
A. van Dijk. Tłum. G. Grochowski. Warszawa, 214-239. Boniecka B.: Struktura i funkcje pytań w języku polskim. Glucksberg S., 1986: Jak ludzie posługują się kontekstem w celu rozstrzygnięcia
wieloznaczności. Implikacje dla interakcyjnego modelu rozumienia języka. W: Wiedza a język, t. 1, Ogólna psychologia języka i neurolingwistyka, red. I. Kurcz i inni, Wrocław.
Grabias S., 1980: Społeczne i sytuacyjne uwarunkowania zachowań językowych. „Poradnik
Metodyczny dla Nauczycieli Polonijnych”. Lublin. Kmita J., 1971: Z metodologicznych problemów interpretacji. Warszawa 1971. Marcjanik M. 1993: Etykieta językowa. W: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku,
t.2: Współczesny język polski. Red. J. Bartmiński. Wrocław, 271-281. Nęcki Zbigniew, Komunikacja międzyludzka, Kraków 2000. Pajdzińska Anna, Dialog w świetle pragmatyki językowej, „Język Polski w Szkole dla
klas IV-VIII” 1998/99, z. 4. Pałka P. 2009: Strategie dyskursywne w rozmowie handlowej.
Peisert M.,1992: Etykieta językowa jako przejaw edukacji społecznej i kulturowej. W: Język a
kultura, t. 6, Polska etykieta językowa, red. J. Anusiewicz, M. Marcjanik.
26
Wrocław. Pisarkowa K., 1994: Pragmatyka. W: Z pragmatycznej stylistyki, semantyki i historii
języka. Wybór zagadnień. Kraków, 9-81. Skowronek B., 1998: Pragmatyka językowa – założenia ogólne, „Nowa Polszczyzna”. Wiertlewski S., 1995: Pytania bez odpowiedzi. Pytania jako pośrednie akty mowy. Poznań. Zdunkiewicz D., 1988: Pojęcie implikatury w językoznawstwie – przegląd
najważniejszych stanowisk, „Poradnik Językowy”, z 9-10. Zdunkiewicz D., 1993: Akty mowy, [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t.2:
Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław, 259-270.
Aktywna komunikacja w sytuacjach kryzysowych.
Formuła przedmiotu
Ćwiczenia
Założenia i cele przedmiotu
Treści merytoryczne oraz sposób ich realizacji
Sposoby prowadzenia negocjacji w sytuacjach kryzysowych i zagrożenia życia.
Językowe realizacje określonego celu intencji nadawczych
Milczenie w negocjacjach.
Sposób skutecznego zadawania pytań.
Rola skutecznego słuchania w negocjacjach kryzysowych.
Rola kłamstwa w negocjacjach kryzysowych.
Sposoby prowadzenia negocjacji w sytuacjach kryzysowych i zagrożenia życia.
Typy argumentacji. Środki perswazji i sposoby ich zastosowania w komunikacji
interpersonalnej.
Przekonywanie bezpośrednie i pośrednie. Posługiwanie się strategiami w
różnych typach komunikacji. Stosowanie działań mających na celu kierowanie
postawami i zachowaniami ludzkimi. Trening asertywności, negocjowanie
konfliktu.
27
Prawidłowości i wyznaczniki skutecznego komunikowania się, aktywne
słuchanie, umiejętność przekonywania i wywierania wpływu, sytuacje
konfliktowe i reakcje na nie, sposoby radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych,
strategie negocjacji.
Podczas trwania zajęć uczestnicy sprawdzają swoje umiejętności negocjacyjne
w kontakcie z różnymi osobami, które prezentują własne modele komunikacji.
Stosowane są ćwiczenia – scenki, których istota polega na aranżowaniu
fragmentów negocjacji.
Literatura Antas Joanna: O kłamstwie i kłamaniu. Kraków: Universitas. Birkenbihl V., 1997: Komunikacja werbalna – psychologia prowadzenia negocjacji.
Wrocław: Asstrum. Birkenbihl V., 2000: Technika szybkiego zadawania trafnych pytań. Wrocław. Wydawnictwo
ASTRUM Camp Jim, 2005: Zacznij od „nie”. Techniki negocjacji, których profesjonaliście nie chcą
zdradzić. Przekład Anna Sosenko. Taszów: Biblioteka MODERATORA Czarnawska M. 2003: Podstawy negocjacji i komunikacji. Pułtusk: Wyższa Szkoła
Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora. Dobek-Ostrowska B., 2001: Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne.
Wrocław 2001. Jung B., 2001: Komunikowanie w perspektywie ekonomicznej i społecznej, red. B. Jung,
Warszawa. Krzyminiewska G., 2007: Techniki negocjacji. Poznań: Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej Lubaś Władysław, 2006: Język w komunikacji, w perswazji i w reklamie. Dąbrowa Górnicza:
Wyższa Szkoła Biznesu. Masterbroek, Willem. 2000: Negocjowanie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. McKay M., 2007: Sztuka skutecznego porozumiewania się. Gdańsk : Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne. Myśliwiec Grzegorz, 2007: Techniki i triki negocjacyjne, czyli jak negocjują profesjonaliści.
Warszawa: Centrum Doradztwa i Informacji Difin. Stewart, John (red.). 2005. Mosty zamiast murów : podręcznik komunikacji
28
interpersonalnej. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN.
Zacher J., 1992: Społeczeństwo informacyjne. Lublin.
Techniki prowadzenia mediacji i negocjacji
Imię i nazwisko prowadzącego :
dr Katarzyna Grzybczyk
Formuła zajęć
Wykład i ćwiczenia
Cel zajęć :
Zajęcia mają na celu zapoznanie słuchaczy ze
specyfiką i zasadami postępowania
mediacyjnego, jego organizacją i etapami.
Omówione zostaną problemy pojawiąjące się
podczas sesji mediacyjnej oraz techniki umożliwiające
rozwiązanie tychże trudności.
Plan zajęć :
1. Zasady prowadzenia postępowania mediacyjnego
2. Etapy mediacji
3. Specyfika roli mediatora
4. Organizacja postępowania mediacyjnego
5. Techniki prawidłowej komunikacji
WARSZTAT PRACY NEGOCJATORA
Formuła przedmiotu :
29
Konwersatorium i warsztaty
Cel zajęć :
Celem zajęć jest zapoznanie słuchaczy z rolą i wykonywanymi zadaniami przez
negocjatora policyjnego oraz przygotowanie uczestników szkolenia do
prowadzenia prenegocjacji w sytuacjach kryzysowych
Wstępny program zaj ęć :
9. Warsztat Pracy Negocjatora:
9. Negocjacje a Negocjacje Policyjne – przedstawienie różnic
10. Rola i zadania negocjatora policyjnego
11. Omówienie funkcjonującego systemu negocjacji w Policji
12. Podstawy prawne podejmowanych działań negocjacyjnych
13. Przedstawienie katalogu zdarzeń, w których się negocjuje
14. Zasady tworzenia zespołu negocjacyjnego
15. Zasady negocjacji Policyjnych
16. Realizacja szkoleń dla negocjatorów
17. Kryteria typów sprawców sytuacji kryzysowych
18. Omówienie „syndromu sztokholmskiego”
Bibliografia:
• G.I. Nierenberg : „Sztuka negocjacji”, Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa
1998,
• J. Iwaszkiewicz: „Jak Polak z Polakiem. Szkice o kulturze negocjowania”,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa / Wrocław 1997,
• H. Januszek : „Kompetentny górą czyli negocjacje jako sposób rozwiązywania
konfliktów, „Personel”- zeszyt nr 4/1999,
• J. Kamie ński: „Przygotowanie negocjacji, „Personel” – Narzędzia, Wzory,
Procedury, zeszyt nr 12/1999,
30
• M. Huflejt – Łukasik: „Negocjacje z NLP (cz.II), „Manager” – zeszyt nr
4/1999,
• W. Mastenbroek: „Negocjowanie”, „Manager” – zeszyt nr 4/1999,
• Z. Nęcki: „Negocjacje w biznesie”, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły
Biznesu, Kraków 1996,
• R.Rządca, P.Wujec: „Negocjacje”, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne,
Warszawa 1999,
• M. Donaldson, M.Donaldson: „Negocjacje”, Wydawnictwo RM, Warszawa
1999,
• K. Balawajder: „Komunikacja, konflikty, negocjacje w organizacji”,
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 1998,
• P. Casse: „Jak negocjować”, Zysk i S-ka, Wydawnictwo Poznań 1996,
• L. Bellenger: „Negocjacje”, „Manager” – zeszyt nr 4/1999,
• J. Kamie ński: „Negocjowanie – techniki rozwiązywania konfliktów”,
Wydawnictwo POLTEXT, Warszawa 2003,
• W. Mastenbroek: „:Negocjowanie”, Warszawa 2000,
• R. Dawson: „Sekrety udanych negocjacji”, Zysk i S-ka Wydawnictwo
WAMEX, Poznań 1999,
• J. Kamie ński: „Kreatywny negocjator”, „Manager” – zeszyt nr 5/1999,
• S.Borkowska: „Style negocjacji zbiorowych. Stosowanie technik
manipulacyjnych”, „Personel” – zeszyt nr 2/1998,
• A. Winch, S. Winch : „Techniki sprzedaży i negocjacji”, Warszawa 1999,
• J. W. Salacuse : „Negocjacje na rynkach międzynarodowych”, Warszawa
1994,
• K.Bodziach, D.Powa ża: „Prenegocjacje policyjne – istota i znaczenie”,
Wydawnictwo Szkoły Policji w Katowicach – Katowice 2002,
• B. Ko żusznik, M.Adamiec, W.J.Paluchowski : „Materiały szkoleniowe dla
użytkowników programu „MultiSelect”, Chorzów 2002,
• Ustawa o Policji z dnia 06.04.1990 r.
• Dane statystyczne Komendy Głównej Policji w Warszawie,
• Materiały szkoleniowe z kursu FBI w Luizjanie 12 – 29.09.1994,
• Materiały własne z opracowanego szkolenia przez Centralny Ośrodek
Metodyki Szkolenia Komendy Głównej Policji, Legionowo 1996,
31
• Materiały własne pochodzące ze szkolenia z negocjatorami FBI, Warszawa –
Legionowo 1998,
• Materiały szkoleniowe ze szkolenia z negocjatorami Scotland Yard-u,
Warszawa – Legionowo 2000,
• Materiały własne ze szkolenia z negocjatorami francuskimi, Warszawa –
Legionowo 1999,
• Zeszyt dla kursantów – psychologów MBS,
• Zarządzenie Nr 213/2007 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 luty 2007 r.
w sprawie metod i form przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach
zagrożenia życia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa i
porządku publicznego,
• Zarządzenie Nr 4/2002 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 marca 2002 r.
w sprawie form i metod wykonywania negocjacji policyjnych.
• „Zespół ostrego stresu” – Bryant R. A, Harvey A. G. PWN Warszawa 2003
• „Wsparcie psychologiczne w słuzbach ratowniczych” – Hetherington A. GWP
2004
• „Strategia interwencji kryzysowej” – James R. K. Gilliland B. E. PARPA
Warszawa 2006
• Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
• Ustawa o zawodzie psychologa w samorządzie
• Kodeks karny
ZASADY SKUTECZNEJ INTERWENCJI WOBEC OSÓB, KTÓRE DOŚWIADCZYŁY KRZYWDY LUB STRATY
Formuła przedmiotu : Warsztaty
Wstępny zakres tematyczny:
1. Podstawy zagadnienia teorii i praktyki interwencji kryzysowej – natura, dynamika i rodzaje kryzysów, teorie kryzysu i interwencji kryzysowej, ocena – diagnoza klienta w kryzysie, modele interwencji kryzysowej, podstawowe umiejętności i procedury interwencyjne, interwencja kryzysowa przez telefon.
2. Interwent kryzysowy – zasoby własne interwenta, budowanie dobrej relacji, optymalizacja komunikacji z klientem, sztuka motywowania.
32
3. Pomoc ofiarom katastrof i innych zdarzeń traumatycznych 4. Przemoc domowa 5. Napaść seksualna 6. Praca z osobami zagrożonymi samobójstwem – teorie zachowań
suicydalnych, portret psychologiczny osoby zagrożonej samobójstwem, sposoby oceny zagrożeń, syndrom presuicydalny i czynniki podwyższonego ryzyka, podstawowe zasady pracy interwencyjnej z klientem suicydalnym, profilaktyka suicydalna.
7. Pomoc w przeżywaniu żalu i żałoby utraty bliskich osób. 8. Utraty okoloporodowe – pomoc w procesie zdrowienia. 9. Psychologia dynamiki napadów i porwań – typy sprawców, charakterystyki
osobowościowe, 10. Działanie w sytuacji silnego stresu - 11. Profilaktyka wypalenia zawodowego interwenta. Bibliografia:
• Strategia interwencji kryzysowej R.K. James, B. E. Gilliland PARPA Warszawa 2004
• Zrozumieć traumę C. Herbert GWP Gdańsk 2004 • Jak sobie poradzić ze śmiercią rodzica R. Gilbert Wydawnictwo WAM
Kraków 2004 • Jak sobie poradzić ze śmiercią współmałżonka M. Felber Wydawnistow
WAM Kraków 2004 • Przemoc. Uraz psychiczny i pwrót do równowagi. J.L. Herman GWP
Gdańsk 1998 • Zrozumieć samobójcę R. O'Connor N. Sheehy GWP Gdańsk 2002 • Zaburzenie po stresie traumatycznym B. Dudek GWP Gdańsk 2003 • Zespół ostrego stresu R. A. Bryant A. G. Harvey PWN Warszawa 2003 • Trauma M. Orwid Wydawnictwo Literackie Kraków 2009 • Pokonywanie traumy. A. C. Salter Media Rodzina 2003 • Konsekwencje psychiczne traumy. Red J. Strelau, B. Zawadzki, M.
Kaczmarek Wyd. Naukowe SCHOLAR Warszawa 2009 • Sztuka nawiązania pierwszego kontaktu U. Degen GWP Gdańsk 2005 • Jak przezwyciężyć życiowy kryzys. A. Downs GWP Gdańsk 2003 • Psychopatologia R. Meyer GWP Gdańsk 2003 • Na granicy życia i śmierci. B. Hołyst Warszawa 1995
• Podstawy umiejętności terapeutycznych. J. A. Heaton GWP Gdańsk 2004 • Stres, mobbing i wypalenie zawodowe. S.M. Litzke, H. Schuh GWP
Gdańsk 2007 • Psychiatria J. H. Scully Urban&Partner Wrocław • Psychologia zaburzeń R.C.Carson,J.N.Butcher, S.Mineka GWP Gdańsk
2005 • Wstyd i przemoc James Gilligan Media Rodzina 2001
33
Programowanie neurolingwistyczne (NLP) w negocjacja ch kryzysowych
Forma prowadzenia przedmiotu –
• Konwersatorium
Cel zajęć :
Zastosowanie NLP w jednej z dziedzin ludzkiej działalności, jaką jest sposób prowadzenia negocjacji kryzysowych. Zespolenie modelu komunikacji międzyosobowej Schulza von Thuna z programowaniem neurolingwistycznym.
Tematyka zajęć :
1. Powstanie i rozwój dyscypliny programowanie neurolingwistyczne. 2. Podstawowe rodzaje ram behawioralnych. 3. Technika dopasowywania się nadawcy do preferowanego przez odbiorcę
systemu reprezentacji jako skuteczne i świadome porozumiewanie się w sytuacjach kryzysowych.
4. Technika sugerowania zamierzonych treści za pomocą zaprzeczeń, zastosowanie metafory, implikacji, presupozycji.
5. Psychologiczny model komunikacji Schulza von Thuna i model neurolingwistyczny.
6. Całościowy obraz komunikacji międzyludzkiej (model interakcyjny i inferencyjny w powiązaniu z programowaniem neurolingwistycznym).
Literatura Batko A., 2005: Sztuka perswazji, czyli język wpływu i manipulacji. Gliwice.
Batko A., Całek G., 1999: NLP w sprzedaży ubezpieczeń i funduszy emerytalnych. Warszawa.
Fisher R., Ury W., Patton B., 1996: Dochodząc do TAK. Negocjowanie bez poddawania się. Warszawa: PWE.
Goffman E., 2000: Człowiek w teatrze życia codziennego. Przekł. H. Danker-Śpiewak, P. Śpiewak. Warszawa.
Hymes D.,1972: Models of the Interaction of Language and Social Life. ‘Journasl of Social Issues:, vol. XXIII-2. Problem of Bilingualism. Red. M. Macnamara, 8 – 28.
Kamiński J., 2003: Negocjowanie, Techniki rozwiązywania konfliktów. Warszawa: Poltext.
34
Kerbrat-Orecchioni C., 1980: L’Enonciation. De la subjectivité dans le nangage. Paris.
Mulholland J., 1991: The Language of Negotiation: A Handbook of Practical Strategies for
Improving Communication. London: Routledge.
Nęcki Z., 1996: Komunikacja międzyludzka. Kraków
Nęcki Z., 1999: Negocjacje w biznesie. Kraków: Profesjonalna Szkoła Biznesu.
Oleksyn T., 2008: Granice zarządzania. W: Współczesne paradygmaty nauk o zarządzaniu.
Warszawa: Centrum Doradztwa i Informacji Difin, 34 – 59.
Pałka P., 2006: Psychologia komunikacji i metamodel NLP jako narzędzie badawcze rozmowy
handlowej. W: Oblicza komunikacji 1. Perspektywy badań nad tekstem, dyskursem i komunikacją. Red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekota, M. Zasko-Zielińska. Karaków, 446 – 459.
Puttman L. L., Roloff M. E., red.,1992: Communication and Negotiation. Newbury Park: Sage.
Roszkowska E., 2007: Modelowanie procesów decyzyjnych oraz negocjacji za pomocą kompleksów reguł. Białystok: Wydawnictwo Uniw. w Białymstoku.
O’Connor, J. Seymour J., 1996: NLP. Wprowadzenie do programowania
neurolingwistycznego. Poznań.
Schulz von Thun F., 2001: Sztuka rozmawiania. T. I. Analiza zaburzeń. Kraków.
Walker W., 2001: Przygoda z komunikacją. Gdańsk.
Watzlawick P. , Helmic-Beavin J., Jackson D., 1967: Pragmatics of Human Communication.
New York.
Żuk M., 2001: O subiektywizmie z komunikowaniu się – refleksja językoznawcy i praktyka NLP (programowania neurolingwistycznego). W: Język w komunikacji, t. 2, Red. G. Habrajska, Łódź.
35
PLANOWANIE I ORGANIZACJA DZIAŁA Ń POLICJI W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH
Formuła przedmiotu :
• Konwersatorium
Cel zajęć :
Celem zajęć jest zapoznanie słuchaczy z elementami pracy służb
rozwiązujących sytuacje kryzysowe, podczas, których zagrożone było życie,
zdrowie oraz wolność człowieka oraz ukazanie procedur dotyczących
podejmowanych dalszych działań przez osoby zajmujące się pomocą w
sytuacjach kryzysowych
Wstępny program zaj ęć :
� Podstawy prawne organizacji działań Policyjnych
� Przedstawienie i omówienie najczęściej występujących sytuacji
kryzysowych
� Przedstawienie statystyki zdarzeń
� Zasady tworzenia struktur dowodzenia i rozwiązywania sytuacji
kryzysowych
� Omówienie zasad współdziałania służb wykorzystywanych do
rozwiązywania danej sytuacji kryzysowej
� Rola poszczególnych ogniw akcji i operacji Policyjnych
Bibliografia:
• G.I. Nierenberg : „Sztuka negocjacji”, Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa
1998,
• J. Iwaszkiewicz: „Jak Polak z Polakiem. Szkice o kulturze negocjowania”,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa / Wrocław 1997,
36
• H. Januszek : „Kompetentny górą czyli negocjacje jako sposób rozwiązywania
konfliktów, „Personel”- zeszyt nr 4/1999,
• J. Kamie ński: „Przygotowanie negocjacji, „Personel” – Narzędzia, Wzory,
Procedury, zeszyt nr 12/1999,
• M. Huflejt – Łukasik: „Negocjacje z NLP (cz.II), „Manager” – zeszyt nr
4/1999,
• W. Mastenbroek: „Negocjowanie”, „Manager” – zeszyt nr 4/1999,
• Z. Nęcki: „Negocjacje w biznesie”, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły
Biznesu, Kraków 1996,
• R.Rządca, P.Wujec: „Negocjacje”, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne,
Warszawa 1999,
• M. Donaldson, M.Donaldson: „Negocjacje”, Wydawnictwo RM, Warszawa
1999,
• K. Balawajder: „Komunikacja, konflikty, negocjacje w organizacji”,
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 1998,
• P. Casse: „Jak negocjować”, Zysk i S-ka, Wydawnictwo Poznań 1996,
• L. Bellenger: „Negocjacje”, „Manager” – zeszyt nr 4/1999,
• J. Kamie ński: „Negocjowanie – techniki rozwiązywania konfliktów”,
Wydawnictwo POLTEXT, Warszawa 2003,
• W. Mastenbroek: „:Negocjowanie”, Warszawa 2000,
• R. Dawson: „Sekrety udanych negocjacji”, Zysk i S-ka Wydawnictwo
WAMEX, Poznań 1999,
• J. Kamie ński: „Kreatywny negocjator”, „Manager” – zeszyt nr 5/1999,
• S.Borkowska: „Style negocjacji zbiorowych. Stosowanie technik
manipulacyjnych”, „Personel” – zeszyt nr 2/1998,
• A. Winch, S. Winch : „Techniki sprzedaży i negocjacji”, Warszawa 1999,
• J. W. Salacuse : „Negocjacje na rynkach międzynarodowych”, Warszawa
1994,
• K.Bodziach, D.Powa ża: „Prenegocjacje policyjne – istota i znaczenie”,
Wydawnictwo Szkoły Policji w Katowicach – Katowice 2002,
• B. Ko żusznik, M.Adamiec, W.J.Paluchowski : „Materiały szkoleniowe dla
użytkowników programu „MultiSelect”, Chorzów 2002,
• Ustawa o Policji z dnia 06.04.1990 r.
37
• Dane statystyczne Komendy Głównej Policji w Warszawie,
• Materiały szkoleniowe z kursu FBI w Luizjanie 12 – 29.09.1994,
• Materiały własne z opracowanego szkolenia przez Centralny Ośrodek
Metodyki Szkolenia Komendy Głównej Policji, Legionowo 1996,
• Materiały własne pochodzące ze szkolenia z negocjatorami FBI, Warszawa –
Legionowo 1998,
• Materiały szkoleniowe ze szkolenia z negocjatorami Scotland Yard-u,
Warszawa – Legionowo 2000,
• Materiały własne ze szkolenia z negocjatorami francuskimi, Warszawa –
Legionowo 1999,
• Zeszyt dla kursantów – psychologów MBS,
• Zarządzenie Nr 213/2007 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 luty 2007 r.
w sprawie metod i form przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach
zagrożenia życia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa i
porządku publicznego,
• Zarządzenie Nr 4/2002 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 marca 2002 r.
w sprawie form i metod wykonywania negocjacji policyjnych.
• „Zespół ostrego stresu” – Bryant R. A, Harvey A. G. PWN Warszawa 2003
• „Wsparcie psychologiczne w słuzbach ratowniczych” – Hetherington A. GWP
2004
• „Strategia interwencji kryzysowej” – James R. K. Gilliland B. E. PARPA
Warszawa 2006
• Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
• Ustawa o zawodzie psychologa w samorządzie
• Kodeks karny
SPOSOBY WYRAŻANIA AGRESJI WERBALNEJ
Formuła przedmiotu : konwersatorium
Cel zajęć :
38
Celem zajęć jest omówienie i uporządkowanie skomplikowanej sytuacji
komunikatywnej w jakiej dochodzi lub może dochodzić do agresji językowej o
róznorodnych postaciach, a także zapoznanie słuchacza z typami agresji
językowej oraz ze specyfiką napaści słownej.
Wstępny program zaj ęć :
I. Formy agresji słownej
1. Jawne formy napaści językowej z użyciem słownictwa znieważającego lub
podlegającego tabu
2. Jawne formy napaści językowej z użyciem słownictwa skodyfikowanego
3. Zakamuflowane formy agresji językowej
4. Agresywne zachowania językowe angażujące otoczenie
5. Agresywne zachowania językowe zakłócające spokój publiczny.
II. Funkcje agresywnych działań językowych
III. Role socjalne i miejsca sprzyjające powstawaniu aktów agresji werbalnej
IV. Językowe i parajęzykowe zachowania blokujące agresję.
Literatura :
1. Peisert M. ,Formy i funcie agresji werbalnej, Wrocław 2004
2. Dobek-Ostrowska B., 2001: Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne. Cialdini R. Wywieranie wpływu na ludzi : teoria i praktyka , Gdańsk 2001
3. Fromm E., Anatomia ludzkiej destrukcyjności, Poznań 1998
4. Marcjanik M., Polska grzeczność językowa, Kielce 2002
5. Lorenz K., Tak zwane zło, Warszawa 1972.
6. Maćkiewicz J., Językowy obraz ciała : szkice do tematu , Gdańsk 2006
39
7. Sarnowski M., Przestrzeń komunikacji negatywnej w języku polskim i rosyjskim : kłótnia jako specyficzna sytuacja komunikacji werbalnej, Wrocław 1999
8. Artur Schopenhauer, Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów ,Warszawa 2005
Różnice mi ędzykulturowe z wykorzystaniem elementów
języka rosyjskiego – wybrane zagadnienia
Formuła przedmiotu : Ćwiczenia Założenia i cele przedmiotu : Istotą zajęć jest poznanie kultury rosyjskiej a także korpusu leksykalnego i gramatycznego języka rosyjskiego, by umożliwić podstawowe porozumiewanie się w sytuacjach kryzysowych. 1. Prawosławie a katolicyzm. Prawosławna doktryna dogmatyczna. Obrzędy cyklu życia – sakramenty. Świątynia prawosławna. Nabożeństwa Kościoła prawosławnego. Święta stałe i ruchome.
2. Modele kultur występujących w świecie biznesu na przykładzie Polski i Rosji. Niewerbalne sposoby zachowania w różnych kulturach. Problemy etyczne.
3. Rosja – obyczajowość, tradycje, zwyczaje, mentalność, byt codzienny. 4. Potencjalny repertuar wartości kulturowych Polaków i Rosjan 5. Spory i konflikty w Rosji. 6. Alfabet cyrylicki. 7. Elementarny korpus leksykalny. 8. Podstawowe teksty stosowane w sytuacjach kryzysowych. 9. Podstawowe dialogi stosowane w sytuacjach kryzysowych. 10. Elementarny korpus leksykalny. Podstawy struktury gramatycznej.
Bibliografia: 1. L. Bazylow: Historia nowożytnej kultury rosyjskiej, Warszawa 1986. 2. G. Hofstede: Kultury i organizacje, Warszawa 2000. 3. J. Mikułowski-Pomorski: Komunikowanie międzykulturowe, Kraków 1999.
40
