Programación Didáctica. Departamento de n Ruso... · PDF fileEOI A Coruña Programación Didáctica. Departamento de Ruso Páxina 3 de 166 3 NIVEL INTERMEDIO. 3.1 Obxectivos 3.1.1

EOI A Coruña Programación Didáctica. Departamento de Ruso Páxina 1 de 166

Programación

Didáctica.

Departamento de Ruso

Curso 2016 - 2017


ÍNDICE 1 INTRODUCIÓN

1. Definición dos niveis.

2 NIVEL BÁSICO

2.1 Obxectivos

2.1.1 Obxectivos xerais do nivel.

2.1.2 Obxectivos específicos por curso.

2.1.2.1 Básico 1

2.1.2.2. Básico 2

2.2. Contidos Xerais.

2.3. Contidos específicos

2.3.1. Básico 1

2.3.2 Básico 2

2.4. Secuenciación e temporalización por cuadrimestres.

2.4.1 Básico 1

2.4.2 Básico 2

2.5 Avaliación. Criterios.

2.5.1 Natureza da avaliación .

2.5.2 Criterios de avaliación Básico 1

2.5.2.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel

Básico 1

2.5.2.1.1 Procedementos e instrumentos de avaliación

2.5.2.1.2 Criterios de cualificación

2.5.3 Criterios de avaliación Básico 2

2.5.3.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel

Básico 2




3 NIVEL INTERMEDIO.

3.1 Obxectivos



3.1.2.1 Intermedio 1

3.1.2.2 Intermedio 2



3.3.1. Intermedio 1

3.3.2 Intermedio 2

3.4 Secuenciación e temporalización por cuadrimestres.

3.4.1. Intermedio 1

3.4.2 Intermedio 2



3.5.2 Criterios de avaliación Intermedio 1

3.5.2.1. Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Intermedio 1



3.5.3 Criterios de avaliación Intermedio 2

3.5.3.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Intermedio 2




4 NIVEL AVANZADO.

4.1 Obxectivos



4.1.2.1 Avanzado 1

4.1.2.1 Avanzado 2



4.3.1. Avanzado 1

4.3.2 Avanzado 2


4.4.1 Avanzado 1

4.4.2 Avanzado 2



4.5.2 Criterios de avaliación Avanzado 1

4.5.2.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles

para o nivel Avanzado 1



4.5.3 Criterios de avaliación Avanzado 2

4.5.3.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles

para o nivel Avanzado 2




5 METODOLOXÍA DIDÁCTICA 6 RECURSOS DIDÁCTICOS 7 ATENCIÓN A DIVERSIDADE 8 ACTIVIDADES CULTURAIS E DE PROMOCIÓN DO IDIOMA. 9 PROCEDEMENTOS DE COORDINACIÓN, VALORACIÓN E REVISIÓN DO

DESENVOLVEMENTO E O RESULTADO DA PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA.

10 PROCEDEMENTOS DE REALIZACIÓN DUNHA AVALIACIÓN INTERNA.


1. INTRODUCIÓN

A presente programación didáctica elaborouse segundo o establecido nos documentos legais que se citan a continuación:

• REAL DECRETO 1629/2006, do 29 de decembro, polo que se fixan os aspectos

básicos do currículo das ensinanzas de idiomas de réxime especial reguladas pola Lei Orgánica 2/2006, do 3 de maio, de Educación. BOE 4 de xaneiro de 2007.

• REAL DECRETO 806/2006, do 30 de xuño, polo que se establece o calendario de aplicación da nova ordenación do sistema educativo, establecida pola Lei Orgánica 2/2006, do 3 de maio, de Educación. BOE 14 de xullo de 2006.

• CORRECCIÓN DE ERROS DO REAL DECRETO 806/2006, do 30 de xuño, polo que se establece o calendario de aplicación da nova ordenación do sistema educativo, establecida pola Lei Orgánica 2/2006, do 3 de maio, de Educación. BOE 14 de setembro de 2006.

• LEI ORGÁNICA 2/2006, do 3 de maio, de Educación (LOE). BOE do 4 de maio de 2006.

• DECRETO 239/2008, do 25 de setembro, polo que se establece o currículo de nivel avanzado das ensinanzas de réxime especial de idiomas. DOG 29 de outubro de 2008.

• ORDE DO 8 DE SETEMBRO DE 2008 pola que se regula a avaliación e cualificación do alumnado que cursa as ensinanzas especializadas de idiomas de réxime especial que se establecen na Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, de educación. DOGA do 26 de setembro de 2008.

• CIRCULAR 5/2008 da Dirección Xeral de Formación Profesional e Ensinanzas Especiais, pola que se ditan instrucións sobre o procedemento de admisión e matrícula nas escolas oficiais de idiomas para o curso 2008/2009, e se establece o calendario da convocatoria extraordinaria de probas de certificación correspondente ao curso 2007-2008.

• INSTRUCIÓNS para a modificación da Circular 19/2007 da Dirección Xeral de Formación Profesional e Ensinanzas Especiais.

• CIRCULAR 2/2008 da Dirección Xeral de Formación Profesional e Ensinanzas Especiais, pola que se regulan as probas de certificación das ensinanzas especialidades de idiomas de réxime especial reguladas polo Decreto 191/2007, do 20 de setembro, así como as probas para a obtención do certificado de aptitude das ensinanzas de idiomas reguladas polo Real Decreto 967/1988, do 2 de setembro.

• DECRETO 191/2007, do 20 de setembro, polo que se establece a ordenación das ensinanzas de idiomas de réxime especial e os currículos dos niveis básico e intermedio.

• CIRCULAR 10/2004 da Dirección Xeral de Formación Profesional e Ensinanzas Especiais sobre a organización e funcionamento das Escolas Oficiais de Idiomas.


2. DEFINICIÓN DOS NIVEIS

Nivel Básico (2 anos) O currículo correspondente ao nivel básico ten como referencia as competencias propias do nivel A2, segundo se define este nivel no Marco común europeo de referencia para as linguas do Consello de Europa. O nivel básico ten a finalidade de capacitar, fóra das etapas ordinarias do sistema educativo, para utilizar o idioma oralmente e por escrito de xeito eficaz e apropiado en situacións comunicativas sinxelas e habituais, relativas a necesidades inmediatas, e que requiran comprender e producir textos breves nun rexistro neutro que conteñan expresións e estruturas básicas e termos sinxelos de lingua estándar. Este nivel de uso do idioma deberá permitir igualmente actuar en tales situacións mediando entre falantes de distintas linguas que non poidan comprenderse de xeito directo. Nivel Intermedio (2 anos) O currículo correspondente ao nivel intermedio ten como referencia as competencias propias do nivel B1, segundo se define este nivel no MCER para as linguas do Consello de Europa. O nivel intermedio ten a finalidade de capacitar, fóra das etapas ordinarias do sistema educativo, para a utilización do idioma oralmente e por escrito de xeito eficaz, apropiado e flexible, en situacións comunicativas diversas relativas a temas coñecidos ou de interese persoal, que requiran comprender e producir textos en lingua estándar, nun rexistro neutro, formal e informal, e que conteñan variedade de expresións, estruturas e locucións idiomáticas frecuentes, e termos habituais e cultos de uso común non especializados. Este nivel de uso do idioma deberá permitir igualmente actuar mediando entre falantes de distintas linguas que non poidan comprenderse de xeito directo, e garantir a relación fluída entre falantes e culturas. Nivel Avanzado (2 anos) O nivel avanzado deberá ter como referencia as competencias propias do nivel B2, segundo se define este nivel no MCERL do Consello de Europa. O nivel avanzado ten a finalidade de capacitar, fóra das etapas ordinarias do sistema educativo, para a utilización do idioma oralmente e por escrito con fluidez, flexibilidade e eficacia, en situacións comunicativas diversas relativas a temas coñecidos ou propios do campo de especialización do falante, que requiran comprender e producir textos de certa complexidade lingüística, en lingua estándar, nunha variedade de rexistros, e que conteñan expresións, estruturas e locucións idiomáticas variadas e frecuentes, e riqueza léxica. Este nivel de uso do idioma deberá permitir igualmente actuar mediando entre falantes de distintas linguas que non poidan comprenderse de xeito directo, e garantir a relación fluída entre falantes e culturas.


2. NIVEL BÁSICO 2.1 Obxectivos 2.1.1. Obxectivos xerais do nivel Básico Comprensión Oral Comprender o sentido xeral, a información esencial e os puntos principais de textos breves, referidos a asuntos da vida cotiá, ben estruturados, articulados a unha velocidade lenta e con claridade, transmitidos de viva voz ou por medios técnicos, nunha variedade de lingua estándar, e sempre que as condicións acústicas sexan boas e a mensaxe non estea distorsionada. Expresión e Interacción oral Producir textos orais breves, referidos a asuntos da vida cotiá, tanto en comunicación cara a cara como por teléfono ou outros medios técnicos, e comunicarse de forma comprensible, aínda que resulten evidentes o acento estranxeiro, as pausas e titubeos, e sexa necesaria a repetición, a paráfrase e a cooperación dos interlocutores para manter a comunicación. Comprensión de lectura Comprender o sentido xeral, a información esencial, os puntos principais e os detalles relevantes en textos breves referidos a asuntos da vida cotiá, de estrutura sinxela e clara, nunha variedade de lingua estándar. Expresión e Interacción escrita Escribir textos breves e de estrutura sinxela, referidos a asuntos da vida cotiá, nos que se pide ou transmite información, utilizando axeitadamente os recursos de cohesión e as convencións ortográficas e de puntuación máis elementais. 2.1.2. Obxectivos específicos. 2.1.2.1. Básico 1 Comprensión Oral - Comprender o esencial en situacións nas que se utilicen frases moi sinxelas sobre temas frecuentes que se refiren ao ámbito persoal sempre que se fale con lentitude e con claridade. - Seguir un texto breve articulado con claridade, con xeito e con pausas, no que se utilicen expresións sinxelas e habituais referidas a temas moi coñecidos ou a necesidades inmediatas. - Comprender instrucións moi básicas pronunciadas lenta e claramente e seguir indicacións sinxelas e breves. - Comprender a información esencial de pasaxes curtas gravadas que traten sobre asuntos cotiáns, e que estean pronunciadas con lentitude e claridade.


- Utilizar estratexias que faciliten a comprensión recorrendo a claves lingüísticas e non lingüísticas. Expresión e Interacción oral - Establecer contactos sociais moi breves, de estrutura moi sinxela, utilizando e recoñecendo fórmulas habituais de inicio e peche da conversa, tomando a palabra con cortesía. - Presentarse e intercambiar información básica e sinxela sobre si mesmo e sobre outras persoas, expresar gustos, preferencias e intereses sobre temas moi cotiáns. - Participar en conversas moi básicas sobre temas predicibles, facendo invitacións e propostas e reaccionando adecuadamente ante elas, e expresar sentimentos e opinións de forma básica. - Interactuar para obter ou ofrecer bens e servizos ligados a necesidades inmediatas sempre que se fale a modo e con estruturas moi sinxelas e habituais, e reaccionando adecuadamente. - Solicitar, mediante preguntas sinxelas e directas, a colaboración do interlocutor para entender e facerse entender. Comprensión de lectura - Comprender textos que inclúan ou soliciten información persoal básica. - Comprender instrucións breves e sinxelas, e indicacións, especialmente se contan con apoio visual. - Comprender mensaxes breves que conteñan informacións moi sinxelas relacionadas con actividades e situacións da vida cotiá. - Comprender o sentido global e localizar información relevante en textos moi básicos e claramente estruturados relacionados con temas da súa experiencia. - Comprender correspondencia persoal moi breve e sinxela. - Utilizar estratexias que faciliten a comprensión recorrendo a claves lingüísticas e non lingüísticas. Expresión e Interacción escrita - Completar documentos básicos nos que se solicite información persoal. - Tomar notas e escribir mensaxes moi breves e sinxelas a partir dunha información moi sinxela e predicible. - Escribir mensaxes sinxelas con información, instrucións e indicacións moi básicas relacionadas con actividades cotiás e de inmediata necesidade. - Intercambiar correspondencia persoal breve e moi sinxela, sobre temas da vida cotiá. - Utilizar elementos coñecidos lidos nun texto escrito para elaborar os propios textos, e elaborar estes seguindo textos modelo.


2.1.2.2. Básico 2 A) Comprensión Oral

Comprender o sentido xeral e a información específica de conversas cotiás que se desenvolvan na súa presenza, e identificar un cambio de tema. Comprender o interlocutor en transaccións e xestións básicas (por exemplo, mercar un billete de tren ou elixir o menú nun restaurante) sempre que se fale de xeito pausado e ben articulado e que se poidan pedir aclaracións e repeticións. Comprender o significado global e as informacións relevantes dunha comunicación telefónica moi sinxela (conversas ou mensaxes gravadas), sempre que non haxa distorsión do son e se poidan pedir repeticións e aclaracións. Comprender os puntos principais e os detalles relevantes en mensaxes e anuncios públicos, transmitidos por medios técnicos ou de viva voz, que conteñan instrucións, indicacións ou outra información en situacións de necesidade inmediata (avisos de perigo, horarios en estacións...). Comprender textos sinxelos que relaten experiencias persoais, captando tanto as liñas xerais como os aspectos secundarios de relevancia, sempre que se fale lentamente e nunha linguaxe estándar. Comprender a información esencial en exposicións e presentacións públicas breves e sinxelas, referidas a temas habituais e coñecidos. Comprender o sentido xeral e a información esencial de textos audiovisuais sinxelos tales como partes meteorolóxicos ou informativos, cando os comentarios conten co apoio de imaxes ou con outro apoio documental. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión recorrendo á axuda das claves lingüísticas e non lingüísticas.

B) Expresión e Interacción oral

Establecer contactos sociais breves utilizando saúdos, despedidas, agradecementos, desculpas e outras fórmulas de cortesía de estrutura sinxela, adecuadas á situación e ao interlocutor. Iniciar, manter e rematar unha conversa, tomar a palabra ou reclamar atención, utilizando expresións básicas. Desenvolverse en transaccións e xestións cotiás (as viaxes, o aloxamento, as compras...). Facerse entender nunha entrevista e poder dar nela información moi básica, ou intercambiar ideas sobre temas habituais. Describir de forma breve e sinxela persoas, lugares e obxectos en conversas informais en relación con asuntos cotiáns. Contar unha historia breve e sinxela, cun nivel moi básico de coherencia e cohesión. Facer anuncios breves, sinxelos e previamente ensaiados, sobre temas habituais e coñecidos, respondendo preguntas breves e sinxelas dos ouvintes se llas repiten e se lle axudan coas respostas.


Expresar de forma sinxela a opinión sobre un tema coñecido, mostrando acordo ou desacordo. Expoñer plans e facer hipóteses de forma breve e sinxela en conversas informais en relación con asuntos cotiáns. Pedir a colaboración do interlocutor: por exemplo, dicir que algo non se entende, pedir que se repita, que se soletree un nome, que se fale máis devagar, que se reformule a pregunta, etc. Utilizar estratexias para asegurar a comunicación.

C) Comprensión de lectura

Comprender instrucións, indicacións e información básica en letreiros e carteis nas rúas, tendas, restaurantes, medios de transporte e outros servizos en lugares públicos, por exemplo bibliotecas, centros de estudo, teatros, etc. Comprender o sentido global e localizar información relevante en textos relacionados con temas da súa experiencia, por exemplo revistas, guías de ocio, páxinas web, folletos ilustrados, etc. Comprender correspondencia persoal breve e sinxela, por exemplo cartas, correos electrónicos, etc. Comprender correspondencia formal breve sobre cuestións prácticas, tales como a concesión dunha bolsa, a confirmación dun pedido, a reserva dun hotel, etc. Comprender o sentido xeral e identificar información relevante en textos xornalísticos breves e sinxelos, que describan feitos e acontecementos, especialmente se contan con apoio visual. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión: por exemplo, deducir do contexto o significado posíbel dos termos descoñecidos, axudarse de materiais de consulta, dos coñecementos doutras linguas, etc.

D) Expresión e Interacción escrita

Dar informacións sobre a actividade profesional, a formación, os hábitos e os intereses, por exemplo redactar un curriculum vitae esquemático, cubrir enquisas e cuestionarios breves, etc. Describir de xeito sinxelo lugares, obxectos e persoas. Narrar e describir de forma sinxela e breve feitos e experiencias así como expoñer plans e presentar proxectos relacionados con temas cotiáns como a familia, as condicións de vida, a formación, o traballo, etc. Escribir correspondencia persoal breve e sinxela, como por exemplo cartas, correos electrónicos, postais, etc., na que se expresen sentimentos, opinións e actitudes. Escribir correspondencia formal sinxela e breve na que se solicite un servizo ou se pida información, nun rexistro axeitado á situación de comunicación. Utilizar elementos coñecidos lidos nun texto escrito para elaborar os propios textos, e organizar estes de acordo con textos modelo.


2.2 Contidos xerais Nivel Básico. Competencias xerais Coa finalidade de realizar as tarefas e as actividades que se requiren para abordar as situacións comunicativas nas que participan, os alumnos utilizarán varias competencias desenvolvidas no curso da súa experiencia previa. Á súa vez, a participación en acontecementos comunicativos, incluída a aprendizaxe de linguas, dá como resultado un maior desenvolvemento destas competencias. Todas as competencias humanas contribúen dunha forma ou doutra á capacidade comunicativa do alumno e poden considerarse aspectos da competencia comunicativa. No entanto, pode resultar útil distinguir entre as competencias lingüísticas propiamente ditas e as competencias xerais, menos relacionadas coa lingua pero que xogan un papel esencial na eficacia da comunicación. Estas competencias serán desenvolvidas ao longo de todo o nivel básico. Competencia sociocultural A aprendizaxe dunha lingua estranxeira é inseparable da aprendizaje dunha serie de aspectos relacionados con todo o que chamamos “cultura”. Os contidos socioculturais non constituirán en ningún caso temas illados, senón que serán tratados nos contidos comunicativos previstos na programación. Neste sentido, no nivel básico abrangueránse os aspectos xerais da vida cotiá nos seus diversos ámbitos segundo o previsto no MCER, as convencións sociais e as fórmulas de cortesía, as condicións de vida (a casa, o traballo, a sanidade...), os servizos públicos, as relacións persoais, os valores, crenzas e actitudes. Competencias estratéxico-comunicativas A competencia comunicativa pódese desglosar na competencia lingüística, a competencia sociolingüística e a competencia pragmática. Os contidos relativos a ditas competencias están recollidos nos decriptores de contidos de cada un dos cursos do nivel básico e apuntan todos eles a que o alumno se poda desenvolver e situacións básicas da vida cotiá, acadando un nivel mínimo de competencia en cada unha das destrezas. 2.3 Contidos específicos do nivel 2.3.1. Contidos específicos Básico 1

1. Contidos léxico- semánticos Identificación persoal: Nome, enderezo, teléfono, data e lugar de nacemento, idade e sexo, estado civil, orixe e nacionalidade, profesión propia e dos achegados, familia directa, gustos e hábitos. Vivenda, fogar e contorna: partes da casa e o mobiliario básico.


Actividades da vida diaria: iniciación no léxico relacionado coas actividades diarias na casa e no traballo. Tempo libre e ocio: actividades de lecer (deportes, xogos, prensa, radio, televisión), actividades culturais (cine, teatro, museos, exposicións). Viaxes e transportes: lugares de interese público, medios de transporte. Relacións humanas e sociais: relacións con outras persoas (familiares, de amizade,…), invitacións sinxelas, formas de tratamento sinxelas, correspondencia persoal moi sinxela. Educación: material e actividades da aula. Compras e actividades comerciais: establecementos comerciais principais (магазин, рынок,…) Alimentación: alimentos, comidas do día, tipos de comida e bebida, establecementos (cafés, bares, restaurantes) Lingua e comunicación: actividades de lingua (comprender, falar, repetir,…), metalinguaxe non especializada (letra, son, frase,…) Clima, condicións atmosféricas e ambiente: estacións do ano, animais de companía, iniciación no léxico relacionado co tempo atmosférico (хорошая / плохая погода, дождь,…) Ciencia e tecnoloxía: Medios técnicos de comunicación (teléfono, Internet,…) B) Contidos funcionais Usos sociais da lingua: Saudar e despedirse, presentarse ou presentar alguén, dirixirse a alguén, pedir desculpas, agradecer, interesarse por persoas. Control da comunicación: Manifestar comprensión e incomprensión; pedir confirmación da comprensión ao interlocutor; solicitar axuda ao interlocutor para facilitar a comprensión; preguntar o significado dunha palabra ou expresión; falar devagar, soletrear, repetir. Información xeral: Pedir e dar información sobre datos persoais (enderezo, teléfono, edad); pedir e dar información sobre lugares; horarios, cantidades e actividades (iniciación); indicar posesión, indicar onde e cando ocorre algo; referirse a accións cotiás presentes; contar o ocurrido no pasado (iniciación); expresar a frecuencia e o hábito; describir cousas e imaxes. Opinións e valoracións: Expresar intereses, preferencias e gustos; afirmar e negar algo; mostrar acordo, satisfacción; preguntar e expresar coñecemento ou descoñecemento, seguridade ou inseguridade; afirmar e negar algo. C) Contidos morfosintácticos Contidos gramaticais. 1. A oración simple.


1.1. Tipos de oración, elementos constituíntes e a súa posición. 1.1.1. Oración declarativa. 1.1.1.1. Suxeito en posición inicial. 1.1.1.2. CC en posición inicial. 1.1.1.3. Oración negativa. 1.1.1.3.1. Posición da negación. 1.1.1.4. Oracións elípticas. 1.1.2. Oración interrogativa. 1.1.2.1. Interrogativa total. 1.1.2.2. Interrogativa parcial con elemento interrogativo e elíptica. 1.1.2.3. Interrogativa disxuntiva con или. 1.1.3. Oración exclamativa. 1.1.3.1. Oracións declarativas con marca exclamativa. 1.1.4. Oración imperativa. 1.1.4.1. (Neg. +) V en posición inicial. 1.2. Fenómenos de concordancia. 2. A oración composta. 2.1. Expresión de relacións lóxicas. 2.1.1. Conxunción: и. 2.1.2. Disxunción: или. 2.1.3. Oposición: a, но. 2.1.4. Causa: потому что. 2.1.5. Relacións temporais. 2.1.5.1. Simultaneidade no presente, no pasado e no futuro: когда. 3. O sintagma nominal. 3.1. Núcleo. 3.1.1. Substantivo. 3.1.1.1. Clases: comúns e propios; animados e inanimados. 3.1.1.2. Xénero: masculino, feminino, neutro; regra xeral e excepcións máis usuais. 3.1.1.3. Número: regra xeral, formas invariables e outros casos; excepcións máis usuais. 3.1.1.4. Caso: nominativo, xenitivo, dativo, acusativo, instrumental e prepositivo. Declinación dos substantivos en todos os casos do singular. 3.1.2. Pronomes. 3.1.2.1. Persoais en todos os casos. 3.1.2.2. Posesivos. 3.1.2.3. Demostrativo этот. 3.1.2.4. Interrogativos/exclamativos. 3.2. Modificación do núcleo. 3.2.1. Determinantes. 3.2.1.1. Posesivos: xénero, número e caso; declinación en todos os casos do singular. 3.2.1.2. Demostrativo этот: xénero, número e caso; declinación en todos os casos do singular. 3.2.1.3. Determinativos каждый, весь (con substantivos que denotan tempo). 3.2.1.4. Cuantificadores. 3.2.1.4.1. Numerais cardinais de 0 a 1000.


3.2.1.4.2. Numerais ordinais de 0 a 20. 3.3. Fenómenos de concordancia. 3.4. Funcións sintácticas do sintagma nominal: Sux., Atrib., CD, CI, CC e CNNC. 4. O sintagma adxectival. 4.1. Núcleo: adxectivo. 4.1.1. Grao: positivo. 4.1.2. Xénero: masculino, feminino e neutro; flexión regular; forma longa. 4.1.3. Número: formación do plural; forma longa. 4.1.4. Caso: declinación en todos os casos do singular (desinencias dura, branda e mixta). 4.2. Modificación do núcleo mediante SAdv. 4.3. Posición dos elementos do sintagma: (SAdv. +) N. 4.4. Fenómenos de concordancia. 4.5. Funcións sintácticas: atrib. e sux. 5. O sintagma verbal. 5.1. Núcleo: verbo. 5.1.1. Clases e grupos: 1) читать - читаю; 2) уметь - умею; 3) рисовать - рисую; 4) встретить - встречу; 5) отдохнуть - отдохну; 6) вставать – встаю;7) ждать - жду; 8) писать - пишут; 9) петь - поют; 10) мочь - могут; 11) идти - идут; 12) ехать - едут; 13) хотеть - хотят; 14) брать - берут; 15) жить - живут ; 16) пить - пьют; 17) есть - едят. 5.1.2. Tempo. 5.1.2.1. Expresión do presente. 5.1.2.2. Expresión do pasado. 5.1.2.3. Expresión do futuro: futuro simple e futuro composto. 5.1.3. Aspecto. 5.1.3.1. Aspecto imperfectivo: durativo, habitual, incoativo (начинать + inf. / SN) e terminativo (кончать+ inf. / SN). 5.1.3.2. Aspecto perfectivo: puntual, incoativo resultativo (начать + inf. / SN), terminativo resultativo (кончить+ inf. / SN) e acción finalizada (cделать, прочитать). 5.1.4. Modalidade. 5.1.4.1. Factualidade: verbos factuais e tempos verbais de presente, pasado e futuro. 5.1.4.2. Necesidade: надо/нужно+ inf. 5.1.4.3. Obriga: должен + inf.; imperativo. 5.1.4.4. Capacidade: мочь уметь + inf. 5.1.4.5. Permiso: можно/ мочь+ inf. 5.1.4.6. Intención: хотеть+ inf. 5.1.4.7. Posibilidade: можно + inf. 5.1.4.8. Prohibición: imperativo negativo. 5.1.5. Voz activa. 5.2. Modificación do núcleo mediante preposición fixa e neg. 5.3. Posición dos elementos do sintagma: (neg. +) (neg.+) V. 5.4. Funcións sintácticas do sintagma verbal: V. 6. O sintagma adverbial. 6.1. Núcleo: adverbio.


6.1.1. Clases: modo, lugar, tempo, cantidade e grao. Os adverbios máis usuais, por ex.: хорошо, быстро, домой, далеко, теперь, давно, много, чуть-чуть. 6.1.2. Grao: positivo. 6.2. Modificación do núcleo mediante SAdv. 6.3. Posición dos elementos do sintagma: (SAdv. +) N. 6.4. Funcións sintácticas do sintagma adverbial: __. 7. Sintagma preposicional. 7.1. Núcleo. 7.1.1. Preposicións locativas (в, на, у,...), temporais (в, до, через, после), comitativa (c), posesiva (y), preposición «o». 7.2. Funcións sintácticas do sintagma: suxeito comitativo, CD, CC e atrib. Contidos ortográficos. 1. Sistema de escritura: alfabeto ruso. 2. Representación gráfica de fonemas e sons. 2.1. Correspondencias segundo a súa posición relativa. 3. Uso das maiúsculas. 4. Signos ortográficos. 5. Signos de puntuación. 6. Estrutura silábica. División de palabras no final da liña. Contidos fonéticos. 1. Sons e fonemas vocálicos. 1.1. Monotongos: anteriores, centrais, posteriores. 1.2. Combinacións. 2. Sons e fonemas consonánticos. 2.1. Clasificación: consonadores, soantes, semiconsoantes. 3. Procesos fonolóxicos. 3.1. Enxordecemento de consoantes sonoras en posición final absoluta. 3.2. Asimilacións. 3.3. Redución vocálica. 3.4. Alternancias vocálicas e consonánticas. 4. Acento dos elementos léxicos illados. 4.1. Sílabas tónicas e átonas. 4.2. Monosílabos inacentuados. 5. Acento e atonicidade: patróns tonais no sintagma. Tipoloxía de textos: A) Textos orais Anuncios (instrucións e indicacións) Contactos sociais


Conversas á cara Transacións Presentacións B) Textos escritos Fichas, formularios e cuestionarios Listaxes Horarios Catálogos, páxinas amarelas, guías e folletos Etiquetas Billetes e entradas Correspondencia persoal (cartas, tarxetas postais, correos electrónicos, fax, invitacións, felicitacións, tarxetas de visita…) Anuncios (instrucións e indicacións) Carteis, letreiros e sinais Menús Textos literarios moi sinxelos Manuais de instrucións Notas e mensaxes Dicionarios e tesaurus (dicionarios bilingües) 2.3.2 Contidos específicos Básico 2 Contidos específicos: A) Contidos léxico- semánticos Identificación persoal:

Formación e experiencia laboral. Descrición persoal: carácter, preferencias, crenzas. Descrición persoal: aspecto físico.

Vivenda, fogar e contorna: Mobiliario. Electrodomésticos e aparellos electrónicos. A vivenda e a contorna. Aluguer. Servizos (auga, luz, calefacción...).

Tempo libre e ocio: Afeccións e intereses. Viaxes e transportes: Transporte público (horarios, billetes,…)

Vacacións. Aloxamento. Equipaxe. Documentación. Lugares de interese turístico.

Relacións humanas e sociais: Actos sociais: festas, reunións. Correspondencia formal (iniciación)

Saúde e coidados físicos: Accidentes. Saúde e enfermidade. Partes do corpo.

Educación:


Centros de ensino. Tipos de estudos. Compras e actividades comerciais:

Artigos para a casa. Moda e vestido. Alimentación:

Comida: preparación e sabores. Materiais e utensilios. Bens e servizos:

Bancos. Institucións. Servizos médicos. Servizos sociais. Clima, condicións atmosféricas e ambiente:

Previsións meteorolóxicas. Paisaxe: campo, cidade. Ciencia e tecnoloxía:

Aparellos de uso cotián.

B) Contidos funcionais Usos sociais da lingua: felicitar, convidar, reaccionar ante unha información con expresións que manifesten o sentimento adecuado á situación. Iniciar e concluir unha conversa telefónica. Control da comunicación: Reformular unha palabra ou expresión para facilitar a comprensión. Información xeral: Pedir e dar información sobre lugares, horarios, prezos, cantidades e actividades. Describir persoas, obxectos e lugares. Referirse a accións e situacións presentes e pasadas. Expoñer proxectos e formular hipóteses. Opinións e valoracións: Valorar un feito. Xustificar unha opinión ou unha actividade. Preguntar ou expresar coñecemento ou descoñecemento. Estados de saúde, sensacións e sentimentos: Expresar sensacións físicas e sentimentos. Expresar estados de ánimo. Petición de instrucións e suxestións: Pedir e ofrecer axuda, obxectos e servizos. Invitar e reaccionar adecuadamente. Suxerir unha actividade. C) Contidos morfosintácticos Contidos gramaticais A ORACIÓN SIMPLE Oración declarativa. CD e CI en posición inicial. (Эту библиотеку построили год назад. Сестре я купил книгу, а отцу – шарф.) Verbo en posición inicial. (Курить – вредно.)


Fenómenos de concordancia. A ORACIÓN COMPOSTA Expresión de relacións lóxicas. Resultado: поэтому. (Шёл дождь, поэтому мы не пошли в кино.) Finalidade: чтобы. (Я пришёл, чтобы поговорить с тобой.) Condición: если + Indicativo. (Если завтра не будет дождя, мы пойдём в лес.) Relacións temporais. Expresión das relacións temporais mediante formas verbais de aspecto imperfectivo e perfectivo. O SINTAGMA NOMINAL Núcleo: Substantivo. - Clases: contábeis e non contábeis; Pluralia tantum e Singularia tantum (брюки, ножницы, каникулы мебель, ...). - Caso: nominativo, xenitivo, dativo, acusativo, instrumental e prepositivo. Declinación dos substantivos en todos os casos do plural. Ampliación de coñеcimentos sobre o xénero e a formación do plural. Pronomes. - Posesivos: declinación en todos os casos do plural. Pronome свой. - Demostrativos. - Negativos. Iniciación. (Там никого нет. Я никого не знаю. ...) - Reflexivo себя. Os usos máis frecuentes, por ex.: купить себе, чувствовать себя. Modificación do núcleo. Cuantificadores. - Numerais cardinais a partir de 1000. (Это пальто стоит 5 тысяч рублей.) - Numerais ordinais a partir de 20. (Это было в 1989 году.) - Outros cuantificadores: мало, несколько... Aposición. Modificación mediante SAdx., SPrep. e frase de relativo. Os pronomes relativos который e где. (Это мой друг, с которым я познакомился в университете. Это городок, где мы часто отдыхаем.) Posición dos elementos do sintagma: (Det. +) (SAdx. +) N (+ SPrep.) (+ frase de relativo). Fenómenos de concordancia. O SINTAGMA ADXECTIVAL Núcleo: adxectivo. - Caso: declinación en todos os casos do plural. - Adxectivos en forma breve. Xénero e número. Función sintáctica. Os adxectivos breves máis frecuentes. (Я согласен с тобой. Завтра я буду свободен.) - Grao: positivo, comparativo e superlativo. - Comparativo simple. Iniciación. (Москва больше Петербурга. Это пальто дороже, чем то.) - Superlativo composto con самый. (Москва – самый большой город России. Это самый старый университет Испании.) Modificación do núcleo mediante SAdv. e SPrep. (не очень интересный, интересный для тебя)


- Posición dos elementos: (SAdv. +) N (+ SPrep.). Fenómenos de concordancia. O SINTAGMA VERBAL Núcleo: verbo. Continuación co traballo do sistema de tempos. Revisión e ampliación de coñecementos do uso dos aspectos perfectivo e imperfectivo. Modalidadе. - Necesidade: нужен/нужна/нужно/нужны + SN en nom.; (Мне нужен телефон Андрея.) - Permiso: разрешить en imperativo + inf. - Posibilidade: можно + inf.; может быть/могут быть + SN. - Prohibición: нельзя/запрещается + inf. Funcións sintácticas do sintagma verbal: V, Sux., СD, Atrib. e CC. O SINTAGMA ADVERBIAL Núcleo: adverbio. - Clases: modo, lugar, tempo, cantidade e grao, interrogación e exclamación, negación e afirmación, causa, finalidade, orde. - Adverbios predicativos. - Grao: positivo, comparativo e superlativo. Iniciación. Modificación do núcleo mediante SAdv. e SPrep. (довольно хорошо, вредно для здоровья) Posición dos elementos do sintagma: (SAdv. +) N (+ SPrep.) Fenómenos de concordancia. O SINTAGMA PREPOSICIONAL - Preposicións locativas (из, с, от, около, напротив...), temporais (на, перед...), causais (из-за), finais (для). - Que rixen xenitivo: из, с, от (из дома, с работы, от врача), около, у, напротив (у окна, около театра, напротив школы), без (без сахара), для (для тебя), от … до (от Москвы до Киева) e outras. - Que rixen dativo: к (к врачу, к подруге), по (по субботам). - Que rixen acusativo: за (за границу, за дом), под (под стол) - Que rixen instrumental: за, перед (за мной, перед домом, идти за сыром, перед Новым годом), между, над, под. Locucións prepositivas: далеко от + xen., во время + xen. Modificación do núcleo mediante SAdv. Posición dos elementos do sintagma: (SAdv. +) prep. + Termo. Contidos ortográficos Ortografía das palabras estranxeiras segundo a súa orixe. Contidos fonéticos Patróns tonais no sintagma. Tipoloxía de textos:


A) Textos orais Mensaxes Anuncios (instrucións e indicacións) Avisos Horarios Entrevistas Transaccións e xestións Menús Partes meteorolóxicos Partes informativos Exposición e presentación pública Conversas á cara Conversas telefónicas e mensaxes gravadas Contos, historias e anécdotas Presentacións B) Textos escritos Fichas, formularios, cuestionarios e enquisas Listaxes Horarios Catálogos, páxinas amarelas, guías e folletos Etiquetas de produtos e embalaxes Billetes e entradas Correspondencia persoal (cartas, tarxetas postais, correos electrónicos, fax, invitacións, felicitacións, tarxetas de visita…) Correspondencia formal Anuncios (instrucións e indicacións) Carteis, letreiros e sinais Notas e mensaxes Menús Textos xornalísticos (noticias, ofertas de traballo…) Textos literarios sinxelos Currículos Manuais de instrucións Notas e mensaxes Axendas e diarios Tiras cómicas Folletos Receitas de cociña Horóscopos Programacións de radio e televisión Carteleiras de espectáculos


2.4. Secuenciación e temporalización 2.4.1. Secuenciación e temporalización por cuadrimestres Básico 1 O curso constará, aproximadamente, de 130 horas repartidas e estará dividido en dous cuadrimestres. O primeiro cuadrimestre comprenderá os meses de outubro a xaneiro e o segundo, os meses de febreiro a maio. O libro de texto que se utilizará será “Ruso para hispanohablantes Nivel 1”. Se distribuirá do seguinte xeito, sempre suxeito a variacións segundo a dinámica de organización da clase.: PRIMEIRO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 1, 2, 3 ,4, 5, 6 de “Ruso para hispanohablantes Nivel 1” SEGUNDO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 7, 8, 9, 10, 11, 12 de “Ruso para hispanohablantes Nivel 1” Este manual comprende a maior parte dos contidos establecidos polo decreto 191/2007 do 20 de setembro (DOG do 9 de outubro) para o nivel Básico 1.

CONTIDO

(Gramática)

TAREFAS

OBXETIVOS COMUNICATIVOS

Compresión oral e escrita.

Expresión oral e escrita.

TEMPORARIZACIÓN

UNIDADE

Fonética

Coñecer o alfabeto.

Vocais e consoantes.

Identificar o

Saber:

Nomear unha persoa ou un obxeto. Это Иван.


1

Presentarse.

Preguntas sinxelas

O nominativo.

Adverbios de lugar. Здесь. Тут. Там.

A oración simple afirmativa e interrogativa

alfabeto por medio de exercicios orais e escritos

Exercicios orais e escritos de presentación

Diferenciar

Nome, Patronímico Apelido.

Это книга.

Contestar afirmativamente ou negativamente.

- Это книга?

- Да, это книга. Нет, это не книга.

Preguntar polo nome dunha persoa ou dun obxeto.

- Кто это? Что это?

- Это Иван. Это книга.

Saudar.

Despedirse.

Desculparse.

Pedir e dar permiso para coller algo u facer algo.

- Можно?

- Пожалуйста!

Ofrecer algo. Пожалуйста!

Agradecer. Спасибо!

Contestar ao agradecemento.

Не за что. Пожалуйста!

Presentarse.

Presentar a outra persoa.

- Познакомтесь, это Наташа.

Preguntar polo nome dunha persoa.

Как вас зовут? Как тебя зовут?Как его/её зовут?

1º

CUADRIMESTRE


Dirixirse a unha persoa na rúa. Скажите, пожалуйста!

Preguntar dónde se encontra o obxeto ou a persoa, contestar.

Где книга?

Где Иван? Здесь, тут, там.

UNIDADE

2

Xénero de los sustantivos.

Pronomes posesivos.

Numerais cardinais 1-10

Exercicios orais e escritos para describir aos membros da familia

Saber:

Nomear aos membros da familia. Это моя сестра.

Presentar a outras persoas.

Это Андрей. Его фамилия Столяров.

Indentificar a quén pertence o obxeto. - Чей это рюкзак?

- Это мой рюкзак.

Expresar a suposisión, probabilidade. Может быть,это его портфель?

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

3

Caso nominativo dos sustantivos.

Caso prepositivo dos sustantivos.

O adxetivo

Numerais ordinais. 1º-10º

Nomes xeográficos.

Exercicios orais e escritos para descreber a vivienda.

Saber:

Saudar en diferentes momentos.

Preguntar a unha persona cómo lle van as cousas e contestar a esta pregunta. - Как у тебя (у вас) дела?

- Спасибо, хорошо (ничего, нормально).

Preguntar a unha persoa dónde vive e contestar a esta pregunta.

- Где вы живёте?

- Я живу в Москве на улице Обручева в доме № 5 в квартире № 15.

Preguntar dónde están as persoas ou os obxetos e

1º

CUADRIMESTRE


localizalos. - Где бабушка?

- Дома (в парке, на улице).

Expresar a probabilidade.

- Где мой карандаш?

- Наверное, в портфеле.

Invitar a pasar.

Проходите, пожалуйста!

Describir un obxeto.

- Какой это рюкзак?

- Это новый рюкзак.

Expresar admiración.

Indicar a posición dun obxeto no espacio. Стол стоит на полу. Книга лежит на столе. Картина висит на стене.

UNIDADE

4

Presente do verbo.

(1ª conjugación)

Complemento directo. Acusativo dos sustantivos inanimados.

Numerais cardinais

11-20

Conxunción «и y а»

Exercicios orales e escritos para describir el Hotel.

Saber:

Expresar unha acción no presente. Мой отей работает.

Indicar o obxeto ao que se dirige la acción. Дедушка читает газету.

Pedir información a unha persoa.

Unir obxetos, persoas, accións e frases análogas. Это карандаш и ручка. Я читаю, и Наташа читает.

Unir frases que comparan ou se confrontan mutuamente. Я живу в Москве, а мой брат живёт в Париже.

Preguntar e contestar en qué piso está. - На каком этаже мой номер? - На четвёртом этаже.

1º

CUADRIMESTRE


UNIDADE

5

Presente do verbo.

(2ª conxugación)

Plural dos sustantivos, adxetivos posesivos e adxetivos.

Numerais ordinales 6º-10º

Exercicios orais e escritos de conversación telefónica preguntando e descrebindo a profesión dunha persoa.

Saber:

Preguntar pola profesión dunha persoa e responder.

Contestar por teléfono. - Алло!

- Слушаю!

- Да!

Expresar pluralidade.

- Кто это? - Что это?

- Это студенты. - Это ключи.

- Какие это студенты? - Чьи это ключи?

- Это хорошие студенты. - Это мои ключи.

Preguntar por tenencia ou posesión de algo e contestar.

- У вас есть компьютер?

- Да, у меня есть компьютер.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

6

Pasado do verbo.

Caso acusativo dos sustantivos animados.

Caso acusativo e instrumental dos pronomes personais.

Numerais cardinales. 10-100

Conxunciones.

( но, когда, потому что)

Exercicios orais e escritos para expresar opinións, desexos, causas.

Saber:

Dar a sua opinión.

По-моему, русский язык очень красивый.

Preguntar de qué país é e contestar. - Откуда вы, Сантьяго?

- Я из Испании.

Preguntar en qué idioma fala e contestar. - На каком языке вы говорите? - По-английски.

Expresar unha acción en pasado.

Раньше я жил в Испании.

Expresar desexo. Света хочет знать английский язык.

1º

CUADRIMESTRE


Nomear á persoa que é o obxeto da acción.

- Кого ты видел вчера в театре?

- Бориса.

Preguntar pola causa de algo e explicala.

- Почему ты не понимаешь Бориса?

- Потому что он говорит очень быстро.

Asentir con seguridade a o que acaba de oírse, ou para confirmalo.

- Вы знаете Бориса?

- Конечно, знаю.

UNIDADE

7

Caso instrumental dos sustantivos en singular.

Exercicios orais e escritos sobre acción ao longo da semana, pedir a hora e pedir comida.

Saber:

Preguntar polo día da semana e contestar.

- Какой сегодня день недели?

- Сегодня понедельник.

Preguntar cándo (que día da semana) se produce unha acción e contestar.

- Когда вы отдыхаете?

- В субботу и в воскресенье.

Preguntar qué hora é e contestar.

Expresar qué parte do día é.

семь часов утра

два часа дня

семь часов вечера

2º


три часа ночи

Preguntar a que hora se produce una acción e contestar.

- когда ( во сколько) вы ужинаете?

- в 8 часов.

Animar, invitar a alguén a facer algunha cousa xuntos.

Давай (те) обедать!

Indicar o inicio e o fin de algo. фильм начинается, кончается.

новости начинаются, канчаются.

Poñer énfasis nunha pregunta.

- А когда же вы работаете?

Preguntar pola programación da televisión e contestar.

- Что идёт по телевизору?

- Новости.

Preguntar a dónde se dirixe una persoa e contestar.

Desexar bon proveito.

Preguntar cómo se chama unha cousa en ruso.

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Caso nominativo dos adxetivos demostrativos.

Caso prepositivo dos sustantivos.

Caso prepositivo dos pronomes personais.

Caso acusativo

Exercicios orais e escritos para mostrar interés sobre un artigoo de prensa e dando unha opinión no tempo futuro.

Saber:

Preguntar e responder sobre o contido da fala e o pensamento.

- О ком вы думаете? - О чём вы думаете?

-Об отце. - О работе.

Dar a razón a alguén.

- Это очень интересная статья.


8

dos adxetivos, pronomes posesivos e demostrativos.

Futuro composto do verbo.

Nomes xeográficos.

- Вы правы.

Expresar unha acción no futuro. Завтра я буду заниматься, потому что послезавтра будет экзамен.

Expresar unha acción na cual o interés céntrase en si mesma e non no axente.

О чём пишут в газетах?

Вчера по радио говорили о России.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

9

Verbos de movemento.

Caso prepositivo dos adxetivos, adxetivos demostrativos, posesivos e numerais ordinales.

Nomes xeográficos.

Exercicios orais e escritos para preguntar sobre o transporte usado por unha persoa, o tempo de duración dunha actividade e preguntar sobre a idade dunha persona.

Saber:

Preguntar que transporte utiliza unha persona e contestar.

- На чём (как) вы едете на работу?

- Обычно я еду на автобусе, но иногда иду пешком.

Preguntar pola duración dunha acción e contestar.

- Сколько времени вы читали газету?

- 20 минут.

Preguntar pola idade dunha persoa e contestar.

- Сколько вым лет?

- 20 лет.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

10

Aspectos imperfectivos e perfectivos do verbo.

Formación de tempos.

Exercicios orais e escritos relacionados coa correspondencia, expresando intervalos temporais e obligacións.

Saber:

Expresar o resultado dunha acción. Малчик выпил молоко. Мальчик выпьет молоко.

Expresar o intervalo de tempo que separa unha acción no pasado do presente. Я написал это письмо два часа (тому)назад.

Expresar o intervalo de tempo que separa unha acción no

2º

CUADRIMESTRE


futuro do presente. Я прочитаю эту книгу через две недели.

Expresar obriga. Антон должен учить новые слова.

UNIDADE

11

Caso dativo dos pronomes, sustantivos e adxetivos.

Caso instrumental dos sustantivos.

Exercicios orais e escritos para describir unha situación oridinaria entre un anfitrión e un invitado.

Saber:

Indicar o destinatario dunha acción. - Кому ты пишешь письмо?

- Брату.

Nomar á persoa coa cal se realiza unha acción.

- С кем ты пойдёшь в кино?

- С Борисом.

Decir si lle gusta oo non facer algunha cousa, algo ou alguen. Мне нравится слушать музыку. Мне не нравятся овощи.

Expresar a necesidade de facer algunha cousa. Мне надо (нужно) купить овощи.

Invitar a casa. Приходите в гости!

Enumerar os pratos dunha comida. На первое(на второе, на третье) я приготовлю...

Preguntar cómo se escribe unha palabra. Как пишется по-русски «борщ»?

Disculparse ao non poder aceptar unha invitación. К сожалению, я не могу?не умею).

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Caso instrumental dos adxetivos posesivos.

Oracións condicionais.

Caso xenitivo dos sustantivos.

Exercicios orales e escritos para indicar o tempo atmosférico e descrición sinxela acerca das vacacións.

Saber:

Preguntar polo tempo atmosférico e contestar.

Falar sobre as estacións do ano.

Negar a posesión ou confirmar a ausencia de algo. У меня нет машины. В Москве нет моря.


12

Adxetivo posesivo

«свой».

Pronome relativo который, -ая, -ое, -ые.

Nomes xeográficos.

2º

CUADRIMESTRE

2.4.2 Secuenciación e temporalización por cuadrimestres Básico 2 O curso constará, aproximadamente, de 130 horas repartidas e estará dividido en dous cuadrimestres. O primeiro cuadrimestre comprenderá os meses de outubro a xaneiro e o segundo, os meses de febreiro a maio. O libro de texto que se utilizará será “Ruso para hispanohablantes Nivel 2”. Se distribuirá do seguinte xeito, sempre suxeito a variacións segundo a dinámica de organización da clase.: PRIMEIRO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 1, 2, 3 ,4, 5 de “Ruso para hispanohablantes Nivel 2” SEGUNDO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 6, 7, 8, 9, 10 de “Ruso para hispanohablantes Nivel 2” Este manual comprende a maior parte dos contidos establecidos polo decreto 191/2007 do 20 de setembro (DOG do 9 de outubro) para o nivel Básico 2.

CONTIDO

(Gramática)

TAREFAS




TEMPORARIZACIÓN

UNIDADE Caso instrumental dos adxetivos en singular.

Exercicios orais e escritos para describir os

Saber:


1

apelidos rusos e presentarse socialmente.

Presentarse (novas formas).

Decir si coñece ou non a unha persoa. - Я, ты,он (не) знаком с Олегом.

Despedirse (novas formas).

Distinguir o nome completo do diminutivo. Миша - Михаил.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

2

Caso xenitivo dos pronomes persoales, adxetivos, adxetivos posesivos e demostrativos en singular.

Pronome relativo который, -ая, -ое, en singular.

Conxunción para unir elementos análogos da oración не только… , но и...

Exercicios orais e escritos para identificación de cousas e obxetos.

Saber:

Negar a posesión ou confirmar a ausencia de algo en pasado e futuro.

Identificar a quén pertence o obxeto.

- чей это учебник?

- Это учебник моего брата.

Describir unha persoa o un objeto con axuda de frases subordinadas coa palabra

«который».

Nomear os obxetos das persoas despois dos numeraiss 2, 3 y 4.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

3

Adxetivos demostrativos.

Numerais, cardinales do 100 ao 1.000.000.

Exercicios orais e escritos para sinalar data de nacimento e prezos de artigos.

Saber:

Preguntar polas datas e contestar.

- Какое сегодня число?

- Сегодня седьмое ноября.

Preguntar pola data dun acontecemento e contestar.

- Какого числа ваш день рождения?

- Двадцать третьего октября.

Preguntar polo mes dun


acontecemento e contestar.

- В каком месяце у вас будет отпуск?

- В мае.

Preguntar polo ano e o século dun acontecimiento e contestar.

Comunicar a data completa dun acontecemento.

Preguntar polo prezo dun artigo e contestar.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

4

Caso instrumental dos sustantivos e adxetivos cualificativos, posesivos e demostrativos en plural.

Nomes xeográficos (Crimea).

Exercicios orais e escritos para describir a profesión propria, expresar desexos fronte a outros e comunicar intereses proprios.

Tempo libre.

Ensino.

Saber:

Decir de qué traballa.

- Мой брат работает механиком.

Expresar o su desexo referente a terceira persoa. - Родители хотят, чтобы Петя стал врачом.

Falar da avaliación dos estudios. - Зина получила пятёрку по философии.

Falar dos seus intereses.

Desexar sorte e contestar.

- Ни пуха ни пера!

- К чёрту.

Expresar inseguridade, probabilidade.

- Ты не знаешь, когда приезжает Павел?

- Кажется, в субботу.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Caso prepositivo dos sustantivos, adxetivos, adxetivos posesivos e demostrativos en plural.

Exercicios orais y escritos para describir características físicas dunha persoa así como o seu vestiario e

Saber:

Describir unha persona.

Expresar a reciprocidade da acción (acción mutua). Помогать друг другу.


5

Modo imperativo. expresar necesidades.

Expresar a necesidad de algo.

Мне нужны туфли.

Decir que leva posto a persoa. Татьяна в куртке и в сапогах.

Aconsellar, pedir. Купи ей подарок.

Preguntar qué sucedeu. Что случилось?

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

6

Caso acusativo dos sustantivos animados e inanimados, adxetivos, adxetivos posesivos e demostrativos en plural.

Verbos de movimiento.

идти - ходить

ехать - ездить

лететь - летать

Nomes xeográficos.

Exercicios orais y escritos para expresar situacións básicas relacionadas co transporte.

Saber:

Desexar boa viaxe.

Sacar billetes ou entradas para unha data ou hora determinadas.

Preguntar de dónde chega unha persoa e contestar.

Dar a benvida.

Preguntar qué tal foi a viaxe.

Comentar qué rápido transcorre o tempo.

Preguntar cómo se vai a algún lugar.

Preguntar cánto debe pagar.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Caso xenitivo dos sustantivos, adxetivos, adxetivos posesivos e demostrativos en plural.

Verbos de movemento con prefixos в- у вы-.

Verbos que determinan un

Exercicios orais e escritos para indicar o lugar e acciones de movimiento nun hotel, banco, café, etc.

Saber:

Informar sobre a estancia na casa de alguén. Вчера вечером я был у своих друзей.

Informar sobre a ubicación no espazo. - Ваш номер слева от лифта.

Expresar o movemento para dar ao obxeto unha posición determinada. Катя поставила чемодан около двери, книги положила на стол,а костюм


7

movemento para dar ao obxeto unha posición determinada. поставить, положить, повесить.

Verbos que indican o estado do obxeto no espazo.

стоять, лежать, висеть.

Nomes xeográficos (Viena, O Cairo, Pekín, Roma).

повесила в шкаф.

Falar do movemeento cara ao interior. Учитель вошёл в класс, и урок начался.

Falar do movemento dende o interior. Лекция кончилась, и мы вышли из аудитории.

Dirixirse a unha persoa nunha carta e despedirse. Дорогая мама! Дорогой Василий!

Целую. Володия.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

8

Caso xenitivo do plural despois das palabras “много, мало, немного, сколько, несколько”

Grado comparativo dos adxetivos cualitativos e adverbios.

Grado superlativo dos adxetivos.

Exercicios orais y escritos para sinalar unha ubicación e comparar persoas e cosas.

Saber:

Indicar a situación, ubicación de unha localidade, poboación. Архангельск находится на берегу Белого моря.

Comparar persoas ou cosas. Иван выше Максима.

Это здание старее того.

Expresar a superioridade ao caracterizar un obxeto ou unha persoa. Это здание самое высокое в городе. Николай самый высокий в классе.

Indicar a dirección do movimiento. Идите прямо/ направо/ налево.

Preguntar en qué medio de transporte se chega a un lugar e contestar.

- Как доехать до вокзала?

- На метро.

- На 5-ом автобусе.

Pedir permiso. Разрешите пройти/войти/посмотреть...

2º

CUADRIMESTRE


UNIDADE

9

Oracións impersonais con un adverbio como predicado.

Modo subxuntivo que expresa unha acción supuesta ou irreal. Если бы..., … поехал бы... .

Oracións subordinadas concesivas.

Exercicios orais e escritos para indicar saúde e estado de ánimo.

Saber:

Decir cómo se encontran. Я плохо себя чувствую.

Preguntar polo estado físico e contestar. - Что с вами?

- У меня болит голова.

Expresar o seu estado de ánimo. Мне скучно. У меня хорошее настроение.

Falar do ambente que nos rodea. На улице шумно.

Decir que se dirixe ao lugar donde se encontra a persoa. Вчера Женя ходил к своему другу.

Expresar un desexo ou unha acción irreal. Если бы у меня не болела голова, я пошёл бы в кино.

Preguntar pola finalidade dunha acción e contestar.

- Зачем ты ходил к врачу?

- Чтобы попросить лекарство.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

10

Caso dativo dos sustantivos, adxetivos, adxetivos posesivos e demostrativos en plural.

Verbos de movemento.

Estilo indirecto.

Pronome relativo который en plural.

Exercicios orais e escritos para expresar actividades de fin de semana, sinalando tempos.

Saber:

Indicar con qué frecuencia prodúcese unha acción. По понедельникам я хожу в басейн.

Desexar boa fin de semana.

- Желаю тебе хорошо провести выходные.

- Спасибо, тебе тоже.

Indicar medias e cuartos de hora. Половина первого. Четверть первого.

Pedir billete de ida ou ida e volta.

2º

CUADRIMESTRE


- Дайте 3 билета во Владимир.

- В один конец?

- Нет, туда и обратно.

Pedir que unha persoa se poña ao teléfono. Можно Клавдию Васильевну?

Позовите, пожалуйста, Бориса.

2.5 Avaliación. Criterios. 2.5.1 Natureza da avaliación Os procedementos e instrumentos de avaliación, os criterios de cualificación e o sistema de certificación están regulados pola ORDE do 19 de abril de 2012 pola que se modifica a Orde do 8 de setembro de 2008 pola que se regula a avaliación e cualificación do alumnado que cursa as ensinanzas especializadas de idiomas de réxime especial que se establecen na Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, de educación. A avaliación das ensinanzas de idiomas de réxime especial ten por obxecto valorar o grao de dominio que posúe o alumnado como usuario dun idioma determinado de forma que permita obter a certificación no idioma correspondente e, se é o caso, a adopción das medidas oportunas para mellorar o proceso de ensino aprendizaxe. Forma parte igualmente do proceso de avaliación das ensinanzas das escolas oficiais de idiomas a valoración da idoneidade das programacións elaboradas polos departamentos didácticos e a eficacia dos métodos e dos materiais e recursos utilizados para o logro dos obxectivos propostos. As probas de avaliación serán elaboradas para verificar o grao de dominio en cada unha das destrezas lingüísticas, sen prexuízo do seu tratamento global no proceso de ensino aprendizaxe. O alumnado será avaliado tomando como referencia os obxectivos, as competencias comunicativas e os criterios de avaliación establecidos para os niveis básico, intermedio e avanzado nos currículos dos idiomas respectivos. A consecución dos obxectivos de cada nivel conducirá á obtención da certificación que corresponda.


O alumnado ten dereito a ser avaliado conforme criterios de plena obxectividade, polo que as escolas oficiais de idiomas farán públicos os criterios de avaliación e cualificación aplicables a cada destreza, así como os procedementos formais da avaliación e os criterios de corrección. Igualmente darán a coñecer os criterios para a promoción do alumnado e para a obtención da certificación que corresponda. O proceso de avaliación do alumnado Nos cursos ordinarios das ensinanzas regradas, realizaranse tantas avaliacións por curso como se estableza no proxecto educativo do centro, cun mínimo de dúas, coincidindo a última coa avaliación final global. Ademais, ao inicio de cada curso, o profesorado realizará unha avaliación inicial ou de diagnóstico do alumnado que terá carácter informativo para este e orientador para o profesorado, que establecerá as medidas pedagóxicas adecuadas. O grao de dominio acadado nas diferentes destrezas será avaliado mediante os seguintes tipos de proba segundo corresponda: 1/ Proba parcial de progreso: os departamentos didácticos realizarán esta proba ao alumnado presencial en todos os cursos dos diferentes niveis. Esta proba farase, con carácter xeral, ao finalizar o primeiro cuadrimestre (no caso dos grupos intensivos cuadrimestrais, será en novembro e de marzo). 2/ Proba final de promoción: nos cursos non terminais de nivel, o alumnado realizará unha proba final global elaborada polo correspondente departamento, que avaliará o grao de consecución dos obxectivos do curso. 3/ Proba terminal de certificación: nos cursos terminais de nivel, o alumnado realizará unha proba que será común a todas as modalidades e réximes de ensino en cada escola, e na cal se avaliará o grao de consecución dos obxectivos do nivel. 2.5.2 Criterios de avaliación Básico 1 A) Comprensión Oral - É capaz de comprender fórmulas básicas de contacto social, como saúdos, despedidas, desculpas e agradecementos, identificando a intención de comunicación e a relación de formalidade entre os interlocutores. - É capaz de comprender o esencial en conversas moi básicas e breves sobre temas frecuentes e de necesidade inmediata relativas ao ámbito persoal sempre que se fale con lentitude, articulando de forma clara e comprensible. - É capaz de comprender instrucións moi básicas pronunciadas lenta e claramente e seguir indicacións sinxelas e breves, sempre que poidan ser repetidas. - É capaz de comprender a información esencial de pasaxes curtas gravadas que conteñan conversas, narracións e/ou descricións emitidas mediante estruturas e léxico moi básico, que traten sobre asuntos da vida cotiá e de necesidade inmediata, e que estean pronunciadas con lentitude e claridade, aínda que sexa necesario escoitalas máis dunha vez. - É capaz de utilizar estratexias de comprensión para superar as limitacións que se encontren na comprensión da mensaxe, mediante claves identificadas no contexto lingüístico e non lingüístico


- É capaz de comprender transaccións moi básicas de bens e servizos, e relativas ao traballo, transmitidas de viva voz ou por medios técnicos (teléfono, televisión, radio, etc,.), e articuladas a modo, utilizando frases feitas e estruturas sinxelas e previamente traballadas, sempre que as condicións acústicas sexan boas e se se poden escoitar máis dunha vez. B) Expresión e Interacción oral - É capaz de establecer contactos sociais moi básicos de xeito intelixible sempre que o interlocutor colabore utilizando un discurso claro e lento e que repita o que non se comprende. - É capaz de intercambiar de xeito intelixible información sobre si mesmo e sobre outras persoas usando un repertorio básico de palabras e frases illadas, e facéndose comprender aínda que o interlocutor necesite repeticións e aclaracións. - É capaz de formular invitacións e realizar propostas moi sinxelas, reaccionando adecuadamente a elas, se se lle fala a xeito e con claridade, e usando estruturas lingüísticas sinxelas dentro dun repertorio aprendido. - É capaz de comprender e dar instrucións e indicacións moi breves e sinxelas se se formulan a modo e articuladas claramente, e reaccionar adecuadamente ante elas aínda que sexan necesarias repeticións e aclaracións e se teña que recorrer ao uso de estratexias paralingüísticas. - É capaz de comunicarse en conversas sinxelas que requiran o intercambio de experiencias persoais e de actividades cotiás e de necesidade inmediata mediante frases memorizadas, breves e illadas, facéndose comprender aínda que se fagan pausas para buscar as expresións e as palabras menos habituais, sendo capaz de utilizar as estratexias que lle permitan garantir a comunicación. - É capaz de expresar brevemente e de xeito comprensible sentimentos e sensacións físicas frecuentes empregando un repertorio básico de expresións sinxelas e fixas, e podendo axudarse de accións non lingüísticas discretas e axeitadas. - É capaz de seguir unha breve exposición sinxela sobre un tema cotián, articulada de forma lenta e clara, entendendo o suficiente para poder pedir aclaracións e repeticións que aseguren a comprensión das ideas principais. - É capaz de utilizar estratexias de comunicación e de comprensión para asegurar o éxito da interacción. C) Comprensión de lectura - É capaz de comprender a información esencial, e os puntos principais ou detalles relevantes en textos breves, de estrutura sinxela, que conteñan información persoal básica propia e doutras persoas. - É capaz de comprender mensaxes breves e sinxelas que conteñan instrucións, indicacións e información básica referida a necesidades inmediatas, de estrutura moi sinxela, especialmente se contan con apoio visual.


- É capaz de comprender información relevante e previsíbel en textos informativos ou narrativos breves, moi sinxelos e ben estruturados, se é o caso, en parágrafos curtos relacionados con conectores moi básicos e relativos a temas da propia experiencia. - É capaz de comprender a información esencial de correspondencia persoal moi breve e sinxela en papel ou soporte dixital - É capaz de comprender textos escritos sinxelos superando as dificultades lingüísticas mediante a extrapolación de significados utilizando estratexias lingüísticas e non lingüísticas. D) Expresión e Interacción escrita - É capaz de completar textos escritos en papel ou soporte dixital nos que se solicita información básica sobre a identificación persoal. - É capaz de escribir notas e mensaxes moi breves e sinxelas relativas a necesidades inmediatas. - É capaz de escribir textos con información, instrucións e indicacións moi básicas e breves relacionadas con actividades cotiás ou de inmediata necesidade. - É capaz de escribir, a partir dun modelo, correspondencia persoal moi breve e sinxela sobre temas da vida cotiá ou de inmediata necesidade. - É capaz de utilizar elementos coñecidos lidos nun texto escrito para elaborar os propios textos, e organizar estes seguindo textos modelo. 2.5.2.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Básico 1 Comprensión oral - É capaz de comprender fórmulas básicas de contacto social así como as principais ideas dunha conversa sobre temas de necesidade inmediata, aínda que a comprensión non sexa total. - É capaz de captar a información esencial de pasaxes curtas gravadas que conteñan conversas, narracións e/ou descricións emitidas mediante estruturas e léxico moi básico, que traten sobre asuntos da vida cotiá e de necesidade inmediata. Expresión e interacción oral - É capaz de establecer contactos sociais moi básicos así como invitacións e propostas moi sinxelas, sempre que o interlocutor colabore utilizando un discurso claro e lento e que repita o que non se comprende. - É capaz de comunicar as experiencias persoais e as actividades cotiás máis sinxelas e de necesidade inmediata mediante frases memorizadas. Comprensión de lectura -É capaz de comprender os puntos principais ou a información relevante en textos breves, de estrutura sinxela, que conteñan información básica propia e doutras persoas, referida a necesidades inmediatas.


- É capaz de comprender a información relevante de mensaxes curtas, textos narrativos e correspondencia persoal. Expresión e interacción escrita - É capaz de escribir textos como notas, mensaxes curtas, instrucións e indicacións básicas, relacionados coa información persoal e as necesidades inmediatas. - É capaz de escribir correspondencia persoal a partir dun modelo. 2.5.2.1.1 Procedementos e instrumentos de avaliación. Características xerais Estas dúas probas serán elaboradas, administradas e corrixidas polo profesorado do departamento didáctico. A proba parcial de progreso deberá elaborarse e ser corrixida de acordo coas especificacións establecidas por cada departamento. As probas de promoción terán carácter unificado para cada un dos diferentes cursos e serán corrixidas polo/a profesor ou profesora correspondente. No curso non final de nivel (Básico 1), as probas da avaliación parcial de progreso e da avaliación final de promoción serán elaboradas polo profesorado do departamento e terán carácter unificado: todos os grupos do mesmo curso farán o mesmo exame (en horario de clase na proba parcial de xaneiro; o mesmo día e á mesma hora na proba final de xuño e extraordinaria de setembro). A proba parcial de progreso realizarase ao finalizar o primeiro cuadrimestre. No curso no terminal de nivel ( Básico 1), terá un valor porcentual do 30% respecto da cualificación final en cada unha das destrezas. No curso terminal de nivel (Avanzado 2), a proba parcial de progreso terá unicamente valor orientativo e informativo para o alumnado e servirá ao profesorado para coñecer o grao de cumprimento no desenvolvemento da programación didáctica. No mes de xuño, no curso no terminail de nivel (Básico 1), celebrarase unha proba final de promoción que terá un valor porcentual do 70% respecto da cualificación final en cada unha das destrezas. No caso de que a cualificación da proba final de promoción sexa superior á da proba de progreso, prevalecerá aquela. Do mesmo xeito, esta proba final de promoción terá un valor de 100% para o alumnado que perda o dereito á avaliación continua. A proba final de promoción realizarase no mes de xuño en convocatoria ordinaria e no mes de setembro en convocatoria extraordinaria. Na convocatoria extraordinaria o alumnado só terá que examinarse das destrezas non superadas na convocatoria ordinaria de xuño. Esta proba extraordinaria realizarase nos primeiros dez días de setembro e terá un valor do 100% para todo o alumnado. A proba parcial de progreso nos cursos intensivos realizarase no segundo mes de cada curso e a proba final de promoción ao finalizar o correspondente cuadrimestre. Estrutura e organización: baremo e cualificación das probas: Tanto a proba parcial de progreso como a proba final de promoción terán un valor de 100 puntos, e cada unha das súas catro partes 25 puntos (comprensión de lectura, comprensión oral, expresión e interacción escrita, expresión e interacción oral).


Para avaliar a comprensión oral e a comprensión de lectura, os exercicios incluirán sempre os diferentes tipos de comprensión (detallada, global e selectiva), podendo, para iso, contar a proba con diferentes tipos de audicións e textos de lectura, sendo as preguntas posibles de diferentes tipoloxías (escolla múltipla, respostas curtas, rechear táboas con información, asociar, emparellar, verdadeiro/falso...). Para promocionar de curso dentro do mesmo nivel, o alumnado terá que acadar, polo menos, 15 puntos en cada unha das catro destrezas. Non obstante o disposto no punto anterior, para os cursos impares, o alumnado promocionará de curso cando, non tendo superado unha das destrezas, acade un mínimo de 10 puntos nela e 60 puntos na totalidade da proba. O alumnado que non promocione deberá repetir curso e ser avaliado de novo de todas as destrezas. Os resultados das cualificacións das ensinanzas de idiomas de réxime especial expresaranse nos termos Apto ou Non apto na convocatoria de xuño e, se é o caso, na convocatoria extraordinaria Non presentado. No caso de obter cualificación de Apto, este resultado irá seguido da escala numérica de 5 a 10 entre paréntese, sen decimais e figurará nas actas de avaliación final correspondente e no expediente académico do/a alumno/a. 60-66 puntos: 5 67-73 puntos: 6 74-80 puntos: 7 81-87 puntos: 8 88-94 puntos: 9 95-100 puntos: 10

As probas constarán de catro partes:

DESTREZA PUNTUACIÓN TOTAL Mínimo esixido ( 60 %)

COMPRENSIÓN DE LECTURA

25 puntos 15 puntos

COMPRENSIÓN ORAL 25 puntos 15 puntos

EXPRESIÓN ESCRITA 25 puntos 15 puntos

EXPRESIÓN ORAL 25 puntos 15 puntos

O alumnado examinarase de todas as partes da proba e ningunha delas será considerada eliminatoria para a realización do resto delas.

Tipoloxía de tarefas: EXPRESIÓN ESCRITA: escribir un ou varios textos que respondan a situacións auténticas ou verosímiles contextualizadas, respectando as pautas e a extensión indicadas, etc.


COMPRENSIÓN DE LECTURA: seleccionar información, eliminar partes inseridas no texto que non teñen lóxica, contestar a un cuestionario elixindo unha ou varias das opcións proporcionadas, dicindo se a información é verdadeira ou falsa, ou con respostas breves, emparellar textos con resumos, etc. COMPRENSIÓN ORAL: completar cadros, esquemas ou textos, ordenar viñetas, seguir instrucións, contestar a un cuestionario elixindo unha ou varias das opcións proporcionadas, dicindo se a información e verdadeira ou falsa, ou con respostas breves, etc. EXPRESIÓN ORAL: A proba de expresión e interacción oral constará das tarefas necesarias tanto ao logro da comunicación proposta como a corrección e adecuación fonética e lingüística no uso da lingua e comprenderá, cando menos, un monólogo sostido e unha interacción co profesor ou con outros aspirantes.

2.5.2.1.2. Criterios de cualificación e promoción. -Tanto a proba parcial de progreso como a proba final de promoción terán un valor de 100 puntos. Cada unha das catro partes nas que se estrutura a proba terá un valor de 25 puntos. -A cualificación será positiva cando se acaden, polo menos, 15 puntos en cada unha das destrezas . -Non obstante o disposto no punto anterior, o alumnado promocionará de curso cando, non tendo superado unha das destrezas, acade un mínimo de 10 puntos nela e 60 puntos na totalidade da proba -A cualificación outorgada ao alumnado será de Apto /Non Apto na convocatoria de xuño e, se é o caso, na convocatoria extraordinaria Non presentado. -Na convocatoria extraordinaria de setembro, as persoas candidatas só terán que

examinarse das destrezas/partes non superadas na convocatoria ordinaria de xuño. -De non obter a cualificación de Apto en todas as destrezas na convocatoria extraordinaria, o alumnado deberá repetir curso e ser avaliado de novo de todas as destrezas. Para as probas de progreso e promoción dos niveis Básico o Departamento de Ruso utilizará os baremos correspondentes á Certificación de Nivel Básico. Táboas de Baremación do documento de Especificacións Proba de Certificación Nivel Básico:



ASISTENCIA O alumnado que non se incorpore ao curso nos primeiros quince días lectivos sen xustificación razoada perante a dirección, perderá a condición de alumno oficial e a escola poderá dispoñer da súa praza para ser cuberta por outros aspirantes. O alumnado menor de idade deberá xustificar as súas ausencias. 2.5.3 Criterios de avaliación Básico 2 Criterios de avaliación Ao final do Básico 2, os alumnos deberán demostrar, nas condicións que determine a Administración, que posúen o grao de competencia comunicativa que se describe de seguido: A) Comprensión Oral - É capaz de comprender a idea principal e o obxectivo comunicativo en interaccións orais relativas a accións, acontecementos e necesidades da vida cotiá, e nas que se articule lenta e claramente. É capaz de identificar cambios de tema recoñecendo fórmulas e procedementos lingüísticos utilizados habitualmente para ese fin.


- É capaz de comprender os detalles de información relativa a datos persoais, horarios, prezos e números, e comprender preguntas e instrucións básicas e seguir indicacións breves relativas a necesidades cotiás sinxelas. - É capaz de utilizar un repertorio de fórmulas básicas adecuadas para o desenvolvemento dunha conversa telefónica, e a capacidade de reaccionar adecuadamente ante elas. - É capaz de comprender detalles concretos e relevantes (horas, números, letras, accesos básicos dos lugares públicos...) para o obxectivo comunicativo, relativos a accións, acontecementos e necesidades da vida cotiá. - É capaz de comprender as ideas principais e outros aspectos relevantes para o propósito comunicativo de textos orais que conten experiencias persoais (viaxes, estudos, experiencias laborais, relacións persoais, etc.), cunha fala lenta e nunha linguaxe estándar, identificando aspectos como a secuencia temporal das experiencias, a relevancia para a situación actual do falante e os sentimentos que suscitan. - É capaz de identificar as palabras clave e ideas principais dunha exposición pública breve sobre un tema habitual previamente coñecido, utilizando os coñecementos previos sobre os recursos lingüísticos máis frecuentes que poidan aparecer, e deducindo o vocabulario relacionado co tema e o contido posible do exposto. - É capaz de comprender textos audiovisuais informativos, sinxelos e breves (radio, televisión, publicidade, etc.), apoiándose para a comprensión nos elementos lingüísticos e paralingüísticos como son as imaxes, o coñecemento do lugar e do tema, o repertorio léxico previsible, sempre que sexa emitido con claridade, lentamente e en lingua estándar. B) Expresión e Interacción oral - É capaz de expresarse nun rexistro estándar en situacións habituais de social, usando adecuadamente os saúdos, despedidas, tratamentos e convencións para as quendas de palabra. - É capaz de aceptar ou declinar unha invitación, dar a benvida, interesarse por alguén ou por algo, pedir desculpas ou reaccionar ante elas, e mostrar empatía, se é o caso, co interlocutor. - É capaz de desenvolverse de xeito intelixible en intercambios sinxelos habituais sen moito esforzo, utilizando as fórmulas de inicio e peche adecuadas ao rexistro familiar ou neutro derivado do contexto. - É capaz de comprender preguntas e dar información básica sobre si mesmo relativas ao ámbito laboral (datos persoais, formación, gustos, intereses) e para obter bens e servizos en situacións de comunicación relativas a actividades da vida diaria (traballo, compras e actividades comerciais,transportes), tempo libre e lecer, alimentación e saúde e outros temas do seu interese, aínda que teña que solicitar aclaracións ou repetir as súas respostas para facerse comprender. - É capaz de manter un monólogo contando unha historia cun grao suficiente de coherencia e cohesión: utilizando os conectores lineais e de secuencia máis frecuentes e os recursos lingüísticos básicos, como anáfora, catáfora e proformas gramaticais. É capaz de utilizar un vocabulario básico relacionado co tema da narración ou da


descrición, así como o uso adecuado das locucións prepositivas e do tempo da narración, de xeito que a secuencia temporal dos acontecementos poida ser seguida polo interlocutor. - É capaz de producir un texto expositivo previamente ensaiado e de contido predicible para o oínte, cunha pronuncia suficientemente clara e comprensible, aínda que o interlocutor teña que solicitar repeticións de vez en cando para asegurarse de ter recibido a mensaxe. É capaz, igualmente, de responder ás preguntas dos interlocutores e de solicitar, cando cumpra, repeticións e aclaracións. - É capaz de participar nun intercambio simple e directo de información sobre actividades e asuntos cotiáns, expresando a opinión, o desexo, o gusto, o descoñecemento, formulando hipóteses, rectificando ou confirmando. É capaz de utilizar proposicións textuais introducidas por conectores simples de oposición (pero, non obstante, porén...), de adición (e, ademais, incluso...), de reformulación (é dicir, ou sexa..), de causa, de consecuencia e de peche do discurso (por último, para resumir...). - É capaz de describir unha intención ou un proxecto, e de facer suposicións, se é o caso, propoñer actividades, avaliar alternativas, exemplificar e recapitular, usando expresións habituais, conectores de transición (por outro lado, por outra parte) ou temporais, cunha pronuncia intelixible para un locutor ben predisposto aínda que poidan producirse nalgún momento malentendidos e interrupcións. - É capaz de expresarse nun rexistro estándar en situacións nas cales deban mostrar sentimentos que se acorden ou non coas persoas implicadas na interacción, utilizando os marcadores lingüísticos de relacións sociais básicos, as normas de cortesía, fórmulas fixas e habituais de rexistro neutro para lograr a adecuación sociolingüística á situación de comunicación. - É capaz, en todas as tarefas de interacción oral, de mobilizar recursos lingüísticos como a utilización de expresións memorizadas fixas, para pedir que lle falen a un máis amodo, que lle repitan o que lle dixeron ou que lle soletreen unha palabra que non se entendeu. C) Comprensión de lectura - É capaz de seguir instrucións básicas, por exemplo, comprar ou reservar un billete pola internet, comprender informacións que lle permitan elixir un menú nun restaurante, seguir unha prescrición médica, unha receita de cociña, matricularse nun centro de estudos, etc. - É capaz de localizar información específica básica. Por exemplo, nunha entrevista: información sobre o carácter da persoa, o aspecto físico, os gustos, datos sobre a vivenda; nunha noticia breve ou suceso: o lugar e as persoas implicadas; nunha narración, as liñas xerais do argumento, os personaxes que as levan a cabo, o tempo ou o espazo onde se desenvolven. - É capaz de identificar as formas lingüísticas que vehiculan a intención de comunicación do remitente, comprender expresións fixas e convencións sinxelas e básicas, propias do tipo de texto, e poder reaccionar de xeito adecuado. - É capaz de redactar cartas formais respectando a estrutura (remitente, cabeceira, lugar e data; asunto, saúdo ao destinatario, corpo da carta, despedida e sinatura), así como é


capaz de comprender un repertorio básico de expresións fixas de confirmación ou denegación, obriga, coñecemento, necesidade e permiso utilizadas para a concesión dunha bolsa, a confirmación dun pedimento, a reserva dun hotel, etc. - É capaz, en todas as tarefas de comprensión de lectura, de identificar palabras e ideas clave subministradas tanto polo texto como polas imaxes que o ilustran, inferindo o significado global a partir do contexto lingüístico e paralingüístico, e dos coñecementos que se poidan ter doutras linguas e das características do medio no que aparece impresa a información (revistas, carteis, xornais, folletos, internet, etc.). D) Expresión e Interacción escrita - É capaz de ofrecer información elemental sobre a actividade profesional (redactar un CV esquemático, cubrir enquisas e cuestionarios breves), os estudos, os hábitos (condicións de vida, horarios e actividades diarias) e os seus intereses (deportes, música...), dun xeito breve e sinxelo, usando estruturas básicas e aprendidas e utilizando un repertorio léxico moi básico e limitado, pero propio do tema. - É capaz de facer descricións elementais sobre lugares (os establecementos, a posición dos elementos no espazo...), obxectos (forma, tamaño, impresión que producen...) e persoas (aspecto físico, a roupa, o carácter...), utilizando un repertorio lingüístico sinxelo pero amplo. - É capaz de redactar textos sinxelos e breves sobre acontecementos, actividades, plans e proxectos relativos a asuntos cotiáns ou de interese persoal, usando unha serie de frases e oracións sinxelas enlazadas con conectores simples nas que, aínda que poida haber erros ortográficos, quede claro o que se intenta dicir. - É capaz de escribir notas e cartas persoais moi sinxelas nas que se expresen ideas básicas sobre temas persoais (os estudos, a familia, unha viaxe...) ou de interese persoal (música, películas...). Verificarase, igualmente, o coñecemento da estrutura das cartas persoais (cabeceira, saúdo, corpo da carta, despedida e sinatura). È tamén capaz de utilizar expresións fixas básicas propias da función comunicativa da carta: agradecer, desculparse, solicitar algo, invitar, etc. 2.5.3.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Básico 2 Comprensión oral - É capaz de comprender as principais ideas dun texto audio relacionado cos temas previstos na programación e axeitados ao nivel aínda que a comprensión non sexa total. - É capaz de captar as ideas principais de textos audiovisuais e outro material gravado sinxelo, articulado nun nivel lingüístico estándar e cunha reducida velocidade Expresión e interacción oral - É capaz de iniciar, manter e terminar breves e sinxelas conversas sobre temas tratados ao longo do curso aínda que se cometan erros.


- É capaz realizar descricións físicas di si mesmo, das persoas do seu entorno e desenvolverse nas transaccións máis comúns da vida cotiá articulando frases curtas aínda que teña que pedir que se lle repita ou solicitar a colaboración do interlocutor. Comprensión de lectura - É capaz de comprender información relevante en material escrito de uso cotián, como poden ser anuncios por palabras, postales, textos publicitarios, instrucións sinxelas, etc... Expresión e interacción escrita - É capaz de redactar notas, mensaxes, correspondencia sinxela (postais, correo electrónico...), pequenos textos descriptivos ou prescritivos (por exemplo receitas de cociña), cunha complexidade estrutural axeitada ao nivel, cunha corrección ortográfica e coa coherencia mínima para que sexa comprensible para o lector. 2.3.2.2.1 Procedementos e instrumentos de avaliación. A avaliación do grao de dominio das diferentes destrezas realizarase mediante a tipoloxía de probas que se establece a continuación.

TIPO DE PROBAS

Segundo recolle a circular de avaliación do 8 de setembro de 2008 o grao de dominio acadado nas diferentes destrezas será avaliado mediante os seguintes tipos de probas :

• Proba Parcial de Progreso O departamento realizará esta proba ao alumnado oficial. Esta proba farase, con carácter xeral, ao finalizar o primeiro cuadrimestre. • Proba Final de Certificación

O alumnado realizará unha proba terminal de certificación que será a mesma para o alumnado oficial e libre. Estas probas realizaranse no mes de xuño, en convocatoria ordinaria, e no mes de setembro, en convocatoria extraordinaria. Hai que precisar que, dende o curso 2012-2013, a convocatoria de setembro foi suprimida para o alumnado libre, de tal xeito que só o alumnado oficial poderá presentarse á convocatoria extraordinaria. Nesta convocatoria extraordinaria o alumnado só terá que examinarse das destrezas non superadas na convocatoria ordinaria. Esta proba será elaborada polos profesores de cada departamento.


ESTRUCTURA DAS PROBAS

As probas constarán de catro partes:

DESTREZA PUNTUACIÓN Mínimo esixido 60% COMPRENSIÓN DE LECTURA 25 puntos 15 puntos COMPRENSIÓN ORAL 25 puntos 15 puntos EXPRESIÓN ESCRITA 25 puntos 15 puntos EXPRESIÓN ORAL 25 puntos 15 puntos O alumnado examinarase de todas as partes da proba e ningunha delas será considerada eliminatoria para a realización do resto delas. COMPRENSIÓN DE LECTURA: seleccionar información, eliminar partes inseridas no texto que non teñen lóxica, contestar a un cuestionario elixindo unha ou varias das opcións proporcionadas, dicindo se a información e verdadeira ou falsa, ou con respostas breves, emparellar textos con resumos, etc. COMPRENSIÓN ORAL: completar cadros, esquemas ou textos, ordenar viñetas, seguir instrucións, contestar a un cuestionario elixindo unha ou varias das opcións proporcionadas, dicindo se a información e verdadeira ou falsa, ou con respostas breves, etc. EXPRESIÓN ESCRITA: escribir un ou varios textos que respondan a situacións auténticas ou verosímiles contextualizadas, respectando as pautas e a extensión indicadas, etc. EXPRESIÓN ORAL: A proba de expresión e interacción oral constará das tarefas necesarias tanto ao logro da comunicación proposta como a corrección e adecuación fonética e lingüística no uso da lingua,e comprenderá un monólogo sostido e unha interacción co profesor. A cualificación da expresión e interacción escrita e da expresión e interacción oral das probas será realizada por, polo menos, dous membros do departamento correspondente.

2.5.3.1.2 Criterios de cualificación e promoción.

- A Proba Parcial de Progreso terá un valor orientativo. - A puntuación total da Proba Final de Certificación será de 100 puntos.Cada unha das catro partes nas que se estrutura a proba terá un valor de 25 puntos. - A cualificación será positiva cando se acaden, polo menos, 15 puntos en cada unha das destrezas . - A cualificación outorgada ao alumnado será de Apto, Non Apto ou Non Presentado, segundo corresponda. Non poderá figurar Non presentado na avaliación ordinaria do alumnado oficial.


- O alumnado que non obteña a cualificación de Apto poderá solicitar unha certificación académica de ter alcanzado o dominio requirido nalgunha das destrezas que as probas avalíen. - De non obter a cualificación de Apto en todas as destrezas na convocatoria extraordinaria, o alumnado oficial deberá repetir curso e ser avaliado de novo de todas as destrezas. Para a proba terminal de certificación dos niveis Básico (Básico 2), utilizaranse os baremos incluidos no documento de Especificacións da Proba de Certificación do Nivel Básico e na Guía de Administración das Probas de Certificación dos cales se inclúen modelos a continuación. Táboas de Baremación do documento de Especificacións Proba de Certificación Nivel Básico:


ASISTENCIA O alumnado que non se incorpore ao curso nos primeiros quince días lectivos sen xustificación razoada perante a dirección, perderá a condición de alumno oficial e a escola poderá dispoñer da súa praza para ser cuberta por outros aspirantes. 3 NIVEL INTERMEDIO. 3.1 Obxectivos 3.1.1 Obxectivos xerais do nivel. Comprensión oral. Comprender o sentido xeral, a información esencial, os puntos principais e os detalles máis relevantes de textos orais claramente estruturados e en lingua estándar, articulados a velocidade lenta ou media e transmitidos de viva voz ou por medios técnicos, sempre que as condicións acústicas sexan boas e se poida volver escoitar o que se dixo. Expresión e interacción oral.


Producir textos orais ben organizados e adecuados ao interlocutor e ao propósito comunicativo e desenvolverse cunha corrección, fluidez e espontaneidade que permitan manter a interacción, aínda que ás veces resulten evidentes o acento estranxeiro, as pausas para planificar o discurso ou corrixir erros e sexa necesaria certa cooperación por parte dos interlocutores. Comprensión de lectura. Comprender o sentido xeral, a información esencial, os puntos principais e os detalles máis relevantes de textos escritos claros e ben organizados, en lingua estándar e sobre temas xerais, actuais ou relacionados coa propia especialidade. Expresión e interacción escrita. Escribir textos sinxelos e cohesionados, sobre temas cotiáns ou polos que se ten un interese persoal, nos que se pide ou transmite información, se narran historias, se describen experiencias, acontecementos reais ou imaxinados, sentimentos, reaccións, desexos e aspiracións, se xustifican brevemente opinións e se explican plans. 3.1.2 Obxectivos específicos por curso. 3.1.2.1 Intermedio 1 Obxectivos específicos. Comprensión oral. Comprender as principais ideas de interaccións prolongadas articuladas con claridade, ben estruturadas e en lingua estándar, nas que se traten temas cotiáns relacionados cos ámbitos persoal e profesional. Comprender en liñas xerais conferencias e presentacións ben organizadas e expostas con claridade, sobre temas coñecidos e emitidas cunha pronuncia estándar e clara. Captar as ideas principais e detalles específicos de textos audiovisuais e doutro material gravado sinxelo que traten temas coñecidos ou de interese persoal, articulados con relativa lentitude e claridade. Comprender información técnica sinxela o suficiente para poder seguir as instrucións de funcionamento de aparellos de uso frecuente. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión, recorrendo a claves lingüísticas e non lingüísticas. Expresión e interacción oral. Establecer, manter e cerrar adecuadamente contactos sociais e interaccións sinxelas, á cara, sobre temas habituais, de interese persoal e profesional, con eficacia no logro do propósito de comunicación.


Interaccionar con corrección sociolingüística, certa naturalidade e relativa fluidez, en lingua estándar, expresando de forma básica reaccións, actitudes e sentimentos, e dando instrucións ou solucións sobre temas cotiáns dos ámbitos persoal e profesional. Participar espontaneamente en conversas informais sinxelas e habituais, para realizar xestións e transaccións relativas a necesidades inmediatas en situacións de comunicación comúns, con obxectivos concretos. Intercambiar e contrastar opinións e explicar proxectos sinxelos ou plans, utilizando expresións fixas e estruturas idiomáticas moi frecuentes e un repertorio léxico básico propio do tema da interacción. Realizar breves exposicións preparadas, con certa fluidez, mantendo o tema con coherencia e cohesión. Solicitar a cooperación do interlocutor para verificar o logro do propósito comunicativo. Comprensión de lectura. Identificar e comprender información relevante en material escrito de uso cotián en lingua estándar e ben estruturado, que non presente excesiva complexidade se non está relacionado co seu campo de especialización. Comprender textos sinxelos sobre acontecementos, sentimentos, rgumentos e opinións que traten temas relacionados co seu campo de interese. Identificar as partes relevantes dun texto ou de varios en busca de información para realizar unha tarefa específica. Comprender instrucións técnicas sinxelas escritas con claridade e resentadas coa axuda de soporte visual. Comprender a información xeral e específica de textos auténticos, de extensión variada, sobre temas diversos, coñecidos e sen complexidade, que vehiculen aspectos socioculturais dos países nos que se fala a lingua obxecto de estudo. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión mediante claves lingüísticas e non lingüísticas. Expresión e interacción escrita. Redactar textos sinxelos, coherentes e cohesionados, coidando os aspectos formais e a corrección ortográfica e de puntuación para que sexan comprensibles para o lector. Escribir textos breves solicitando información e responder transmitindo información sinxela de carácter inmediato ou sobre temas habituais do ámbito profesional. Escribir textos sinxelos –correspondencia, narracións e descricións–, que conteñan experiencias, sentimentos e acontecementos expresados con detalle. Escribir informes e resumos breves en formato convencional para describir cuestións coñecidas do ámbito profesional, dando razóns e expoñendo de forma básica opinións, plans e accións. A) Contidos léxico-semánticos. Identificación persoal:


Información sobre o traballo Linguas estranxeiras Relixión Vivenda, fogar e contorno: Tipos de vivenda Descrición da vivenda Localización da casa (periferia, barrio, medio rural, etc.) Traballo e profesión: Actividade profesional Organización do traballo (lugar, cargo, horario, etc.) Condicións de traballo Tempo libre e actualidade: Descrición das actividades de lecer e culturais (localidades e instrumentos usados para actividades deportivas, xéneros cinematográficos, etc.) Acontecementos do momento Viaxes e transportes: Entrada e saída dun país Comunicación con empregados de locais para o aloxamento Planificación das vacacións Viaxes ligadas ao turismo (axencia de viaxes, monumentos, etc.) Relacións humanas e sociais: Tipos e formas de relación social (levarse ben, mal, conflitos, etc.) Formas de tratamento Asociacións Saúde e coidados físicos: Posición do corpo e movementos, sensacións e percepcións físicas Especialidades médicas Servizos de saúde Accidentes e lesións Síntomas de enfermidades Adiccións e drogas Educación: Actividades escolares Nomes de materias Títulos e diplomas Servizos de educación (matrícula, inscrición, bolsa, etc.) Exames


Compras e actividades comerciais: Relacións co persoal comercial Compra de alimentos Alimentación: Convites e brindes Comer fóra Características de comidas e de bebidas Relacións co persoal de hostalaría Preparación de comidas e de bebidas Produtos alimentarios Bens e servizos: Policía Automóbil (reparación, asistencia na estrada, etc.) Gasolineira e aluguer de coches Clima, condicións atmosféricas e ambiente: Cualificativos para o ambiente Partes da cidade Flora e fauna Problemas ambientais Ciencia e tecnoloxía: Instrucións de aparellos de uso cotián Tecnoloxías da información e da comunicación Contidos gramaticais A distribución dos contidos gramaticais está baseada fundamentalmente en criterios de frecuencia, grao de dificultade e importancia comunicativa. A oración simple Tipos de oración, elementos constituíntes e a súa posición. Ampliación. Oración negativa. Elementos das oracións negativas e a súa posición na oración. Oración interrogativa. Elementos das oracións interrogativas e a súa posición na oración. Oración exclamativa. Estruturas usuais. Elementos das oracións exclamativas e a súa posición na oración. Oración exhortativa. Tipos básicos de oracións exhortativas.


Partes da oración e modos da súa expresión. Casos especiais de expresión de suxeito: suxeito expresado por unha frase (Сколько лет прошло? У неё было двое детей.). Tipos de predicado: simple e composto, nominal e verbal. Casos especiais de coordinación de suxeito e predicado. (Приехали оба сына. Вера с Наташей были там.) Сomplementos. Modos da súa expresión. Clases de oracións segundo a súa composición: persoais, de suxeito indeterminado, persoais xenéricas, impersoais, nominais, elípticas. Cambios básicos no orde habitual de elementos por focalización. A oración composta Coordinación. Conxunción: ни… ни. Oposición: однако. Disxunción: либо. Subordinación. Subordinadas concesivas: хотя, несмотря на то что. Subordinadas condicionais: если бы. Subordinadas causais: так как, из-за того что, благодаря тому что. Subordinadas finais: чтобы, для того чтобы. Subordinadas consecutivas: так что. Subordinadas temporais. Simultaneidade: в то время как, пока. Posterioridade: когда, после того как; posterioridade inmediata: как только. Anterioridade: перед тем как, до того как. Discurso indirecto e pregunta indirecta (cos verbos introductorios máis usuais). O sintagma nominal Núcleo: substantivo. Clases: concretos e abstractos; colectivos. Substantivos de orixe adxectival: гостиная, животное, булочная, парикмахерская, etc. Número: irregularidades na formación do plural dos sustantivos de uso frecuente e a ampliación do repertorio dos substantivos masculinos que forman o plural en –a (я) tónica: дерево – деревья, яблоко-яблоки, крестьянин – крестьяне, адрес – адреса, лес – леса, учитель – учителя, etc. Caso. Declinación dos substantivos en singular e plural. Sistematización. Xenitivo plural: irregularidades nas formas do xenitivo plural (солдаты- солдат, глаза – глаз, etc.) e declinación en xenitivo dos substantivos pluralia tantum máis frecuentes (каникулы-каникул, брюки-брюк, etc.).


Declinación dos nomes propios: declinación regular (Бах), formas invariábeis (Дьего, Долорес, Осло) e declinación mixta (Пушкин, Иванов). Derivación. Principais prefixos e sufixos de derivación. Substantivos verbais: знать - знание, покупать-покупка, etc. Núcleo: pronome. Indefinidos: кто-то, что-нибудь, чей-то, какой-то, etc. A súa declinación. Diferencias semánticas entre os indefinidos coa partícula –то e a partícula –нибудь. Negativos. А súa declinación. Uso con e sen preposición. Determinativos: сам, самый, всякий, etc. A súa declinación. Modificación do núcleo. Numerais cardinais e ordinais. A súa declinación. Numerais colectivos: двое, четверо (детей); оба (обе). A súa declinación. Outros cuantificadores: четверть, половина, пара, etc. Aposición: У Ивана Петровича, нашего соседа, есть эта книга. Modificación mediante SN, SAdx., SV, SAdv., SPrep., frase de relativo u oración. Posición dos elementos e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma adxectival Núcleo: adxectivo. Grao: positivo, comparativo e superlativo. Ampliación. Modificación do núcleo mediante SAdv e SPrep.: совсем старый, интересный для тебя. Posición dos elementos е fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma verbal Núcleo: verbo. Tempo. Relacións temporais entre as formas verbais nas oracións compostas. Aspecto: perfectivo e imperfectivo. Valores principais dos aspectos. Revisión e ampliación. Valores aspectuais nas construccións moi frecuentes: cтать + inf., перестать + inf., продолжать + inf., etc. Modalidadе. Activación do uso das estruturas vistas no Nivel Básico. Expresión de orden, consello, permiso ou prohibición mediante o imperativo afirmativo e o imperativo negativo. Sistematización. Valores modais nas construccións moi frecuentes: пытаться, отказаться, привыкнуть, собираться, etc. + inf. e nas construccións con verbo быть + formas breves dos adxectivos: готов, способен, etc. Modo Subxunctivo-Condicional. Significación e uso. Verbos con partícula –ся.


Verbos transitivos e intransitivos. Verbos de movimento máis usuais sen e con prefixos. Xerundio. Xerundio imperfectivo. Formación, características e uso. Xerundio perfectivo. Formación, características e uso. Frase de xerundio. Réxime dos verbos moi usuais: радоваться + Dat., гордиться + Instr., мечтать о + Prep., готовиться к + Dat., скучать по + Dat., надеяться на + Acus., смеяться над + Instr., etc. Prefixos verbais máis frecuentes e os seus valores: петь - запеть, ставить – вставить, писать-дописать, делать – переделать. Voz pasiva (iniciación). Pasiva con verbos en –ся sen e con complemento axente: Дом строится. Дом строится рабочими. Posición dos elementos do sintagma e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma adverbial Núcleo: adverbios e locucións adverbiais. Adverbios de modo, lugar, tempo, cantidade e grao moi usuais: модно, направо, вовремя, намного, совершенно, etc. Adverbios pronominais moi usuais. Adverbios predicativos. Ampliación do repertorio: стыдно, лень, грустно, etc. O uso do verbo стать: Мне стало грустно. Grao: positivo, comparativo, superlativo. Ampliación. Valor do prefixo по- no grao comparativo simple: громче - погромче. Modificación do núcleo: mediante SAdv. e SPrep.: cовсем рано, абсолютно правильно, слишком быстро, полезно для здоровья. Posición dos elementos do sintagma e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma preposicional Núcleo: preposición e locucións preposicionais. Clases: locais, temporais, finais, causais, e outras. Sistematización dos usos das preposicións vistas no Básico e ampliación. Rexencia: preposicións de uso frecuente que rixen xenitivo, dativo, acusativo, instrumental ou prepositivo. Posición dos elementos do sintagma e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma: complemento do réxime. Contidos ortográficos. Sistema de escritura: o alfabeto ruso. Representación gráfica dos fonemas e sons.


Correspondencias segundo a súa posición relativa. Ortografía das palabras extranxeiras segundo a súa orixe. Uso das maiúsculas. Signos ortográficos: diéresis, guión e signos de puntuación. Estrutura silábica. División de palabras no final da liña. Contidos fonéticos Sons e fonemas vocálicos. Monoptongos: anteriores, centrais, posteriores. Combinacións. Sons e fonemas consonanticos. Clasificación: sordos, soantes, semiconsoantes. Procesos fonolóxicos (enxordecemento, asimilacións, reducción vocálica, alternancias, palatalización, elisión, etc.) Acento dos elementos léxicos illados. Monosílabos inacentuados. Acento e atonicidade: patróns tonais no sintagma. Entoación de diferentes tipos das oracións. Oración con enumeración. Oración interrogativa con palabra interrogativa. Oración interrogativa sen palabra interrogativa. Oración exhortativa. Oración exclamativa. Entoación enfática, con valor semántico. B) CONTIDOS FUNCIONAIS Usos sociais da lingua: En situacións formais e informais, dirixirse a alguén, saudar e despedirse, usar as formas detratamento adecuadas, desculparse, agradecer, presentarse e presentar outras persoas.Reaccionar ante unha información con expresións que amosen o sentimento adecuado á situación. Control da comunicación: Manifestar comprensión e incomprensión.Pedirlle ao interlocutor confirmación da comprensión.Solicitar a axuda ao interlocutor para facilitar a comprensión: por exemplo, falar de vagar, soletrear,repetir, preguntar o significado dunha palabra ou expresión. Información xeral: Pedir e dar información sobre datos persoais.Pedir e dar información sobre lugares, horarios, datas, prezos, cantidades e actividades.Identificar e solicitar información mediante preguntas.Resumir, repetir e transmitir información.Intercambiar información sobre asuntos cotiáns: actividades, normas, costumes, sucesos.Indicar posesión.Indicar onde e cando ocorre algo.Referirse a accións cotiás no presente, no pasado e no futuro. Coñecemento, opinións e valoracións:


Expresar intereses, preferencias e gustos (e contrarios).Afirmar e negar algo.Mostrar acordo total, satisfacción conformidade (e contrarios).Expresar aprobación e satisfacción ou os seus contrarios.Expresar e contrastar opinións. Desexos, estados de saúde, sensacións e sentimentos: Vontade, intencións.Estados de saúde, síntomas e sensacións físicas.Estados de ánimo, emocións e sentimentos: sorpresa, ledicia, mágoa, enfado, esperanza, etc.Desculpar(se) e aceptar desculpas.Compartir sentimentos e reaccionar adecuadamente ante eles.Eloxiar, facer cumprimentos e os seus contrarios. Peticións, instruccións e suxestións. Pedir e ofrecer obxectos, servicios e axuda.Expresar imposibilidade, posibilidade, obriga ou prohibición de facer algo.Pedir, conceder e denegar permiso (con ou sen obxeccións).Suxerir actividades, aceptar ou rexeitar e reaccionar ante suxestións.Invitar. Concertar unha cita. Organización do discurso: Dirixirse a alguén.Iniciar a intervención en situacións formais e informais.Pedir, tomar e ceder a palabra.Reaccionar e cooperar na interacción.Introducir unha secuencia, unha anécdota ou unha opinión.Ao teléfono: inicio, presentación, espera, recado, despedida. Control da comunicación.Recoñecer e axustarse á estructura das cartas e dos tipos de mensaxe utilizados.Utilizar as convencións propias dos textos ou discursos que se manexan. TIPOLOXÍA DE TEXTOS A palabra “texto” está empregada neste currículo no sentido amplo e coas características que lleoutorga o MECR: “O texto é calquera secuencia de discurso (falado ou escrito) relacionada cunámbito específico e que durante a realización dunha tarefa constitúe o eixe dunha actividade delingua, ben como apoio ou meta, ben como producto ou como proceso”.Este apartado inclúe un repertorio único de textos orais e escritos. A complexidadede cada un deles deberá ser adaptada aos obxectivos propios do nivel. Oral Anuncios publicitarios na radio e televisión e anuncios por megafonía. Instruccións e indicacións detalladas. Conversas á cara e en grupo. Reunións de traballo. Debates. Discusións formais. Entrevistas: de traballo, académicas, médicas... Enquisas. Textos audiovisuais: películas, programas de TV ou de radio, telexornais, documentais, material gravado. Conferencias, presentacións e declaracións públicas. Cancións. Representacións tetarais. Conversas telefónicas e mensaxes en contestadores automáticos. Escrito Anuncios publicitarios (en paneis, na prensa, etc.) e anuncios por palabras. Correspondencia persoal e formal (cartas comerciais, reclamacións, pedidos, fax, notas, mensaxes, invitacións, felicitacións, etc.). Textos xornalísticos (noticias, reportaxes, crónicas, cartas ao director, artigos de opinión, entrevistas). Informes. Resumos e esquemas. Apuntamentos. Textos literarios (contos, relatos breves, poemas, diálogos teatrais). Cómics e tiras cómicas. Documentos oficiais (formularios, impresos, instancias). Documentos comerciais (contratos, facturas, albarás, cartas comerciais,


extractos bancarios). Catálogos. Manuais de instrucións. Guións. Currículo. Dicionarios. Prospectos. Receitas de cociña. Adiviñas. Biografías. 3.1.2.2 Intermedio 2 Obxectivos específicos. Comprensión oral. Comprender as principais ideas de interaccións prolongadas articuladas con claridade, ben estruturadas e en lingua estándar, nas que se traten temas cotiáns relacionados cos ámbitos persoal e profesional. Comprender en liñas xerais conferencias e presentacións ben organizadas e expostas con claridade, sobre temas coñecidos e emitidas cunha pronuncia estándar e clara. Captar as ideas principais e detalles específicos de textos audiovisuais e doutro material gravado sinxelo que traten temas coñecidos ou de interese persoal, articulados con relativa lentitude e claridade. Comprender información técnica sinxela o suficiente para poder seguir as instrucións de funcionamento de aparellos de uso frecuente. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión, recorrendo a claves lingüísticas e non lingüísticas. Expresión e interacción oral. Establecer, manter e cerrar adecuadamente contactos sociais e interaccións sinxelas, á cara, sobre temas habituais, de interese persoal e profesional, con eficacia no logro do propósito de comunicación. Interaccionar con corrección sociolingüística, certa naturalidade e relativa fluidez, en lingua estándar, expresando de forma básica reaccións, actitudes e sentimentos, e dando instrucións ou solucións sobre temas cotiáns dos ámbitos persoal e profesional. Participar espontaneamente en conversas informais sinxelas e habituais, para realizar xestións e transaccións relativas a necesidades inmediatas en situacións de comunicación comúns, con obxectivos concretos. Intercambiar e contrastar opinións e explicar proxectos sinxelos ou plans, utilizando expresións fixas e estruturas idiomáticas moi frecuentes e un repertorio léxico básico propio do tema da interacción. Realizar breves exposicións preparadas, con certa fluidez, mantendo o tema con coherencia e cohesión. Solicitar a cooperación do interlocutor para verificar o logro do propósito comunicativo.


Comprensión de lectura. Identificar e comprender información relevante en material escrito de uso cotián en lingua estándar e ben estruturado, que non presente excesiva complexidade se non está relacionado co seu campo de especialización. Comprender textos sinxelos sobre acontecementos, sentimentos, rgumentos e opinións que traten temas relacionados co seu campo de interese. Identificar as partes relevantes dun texto ou de varios en busca de información para realizar unha tarefa específica. Comprender instrucións técnicas sinxelas escritas con claridade e resentadas coa axuda de soporte visual. Comprender a información xeral e específica de textos auténticos, de extensión variada, sobre temas diversos, coñecidos e sen complexidade, que vehiculen aspectos socioculturais dos países nos que se fala a lingua obxecto de estudo. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión mediante claves lingüísticas e non lingüísticas. Expresión e interacción escrita. Redactar textos sinxelos, coherentes e cohesionados, coidando os aspectos formais e a corrección ortográfica e de puntuación para que sexan comprensibles para o lector. Escribir textos breves solicitando información e responder transmitindo información sinxela de carácter inmediato ou sobre temas habituais do ámbito profesional. Escribir textos sinxelos –correspondencia, narracións e descricións–, que conteñan experiencias, sentimentos e acontecementos expresados con detalle. Escribir informes e resumos breves en formato convencional para describir cuestións coñecidas do ámbito profesional, dando razóns e expoñendo de forma básica opinións, plans e accións. 3.2. Contidos xerais básicos.

A) Competencias xerais. Coa finalidade de realizar as tarefas e as actividades que se requiren para abordar as

63olumen63n comunicativas en que participan, os alumnos utilizan varias competencias desenvolvidas no curso da súa experiencia previa. Por outra parte, a participación en acontecementos comunicativos, incluída a aprendizaxe de linguas, dá como resultado un maior desenvolvemento destas competencias. Todas as competencias humanas contribúen dunha forma ou doutra á capacidade comunicativa do alumno e poden considerarse aspectos da competencia comunicativa. No entanto, pode resultar útil distinguir entre as competencias lingüísticas propiamente ditas e as competencias xerais, menos relacionadas coa lingua; é destas últimas das que nos imos ocupar neste punto.


B) Competencia sociocultural. O alumnado deberá adquirir un coñecemento da sociedade e a cultura propias dos países e territorios en que se fala o idioma estudiado, xa que esta circunstancia mellora a competencia comunicativa e, alén diso, a ausencia dunha competencia sociocultural pode distorsionar a comunicación. O desenvolvemento destes contidos enmarcarase nunha perspectiva intercultural. Terán que ser adaptados ás circunstancias socioculturais específicas de cada lingua, e o léxico e as estructuras utilizados para os desenvolver adecuaranse aos obxectivos do Nivel Intermedio. Estes contidos deberán considerarse ao elaborar os materiais didácticos, mais non 64olum que aparecer necesariamente nun apartado específico da programación, xa que a 64olumen deles poden presentarse formando parte das diferentes áreas temáticas, coas que están estreitamente relacionados. Teranse en conta as seguintes áreas: A vida cotiá: alimentación (pratos e productos típicos, costumes alimentarios, tabús, convencións sociais e comportamento na mesa, horarios e servicios dos distintos establecementos, etc.); actividades de lecer: deporte e espectáculos, actividades en días festivos e non laborábeis (excursións, visitas aos lugares de interese cultural, monumentos, museos, etc.). Os servicios públicos: uso do transporte público (horarios, planos de transportes urbanos, estacións de trens, aeroportos, convencións e normas de uso de autobuses, taxis…). As condicións de vida: condicións da vivenda (tipos, 64olume, alugueiro, convencións relacionadas coa súa procura, etc.); niveis de vida (con variacións rexionais, sociais e culturais); comunicación (por vía telefónica, postal, informática, etc.); saúde (sistema de asistencia médica); o sistema educativo. O contorno xeográfico: paisaxes, condicións climáticas, medio rural e medio urbano. As 64olumen64 persoais: cos familiares (costumes familiares), cos amigos, cos 64olumen, con descoñecidos, no ámbito laboral, no administrativo, no educativo e nas actividades de lecer. Valores, crenzas e actitudes: valores e crenzas fundamentais, tradicións importantes, características básicas do sentido do humor, referentes artístico-culturais significativos (historia: feitos históricos e personaxes relevan tes; artes: literatura, música, teatro, pintura…; relixión: tradicións e supersticións máis 64olum); tradición e cambio social. As convencións sociais: tradicións sociais no ámbito familiar, aspectos relevantes do comportamento en contextos informais e formais (64olumen64n64ón, saúdos, despedidas, puntualidade, hospitalidade, visitas, regalos, etc.), convencións relativas ao vestiario en diferentes 64olumen64n, tabús e costumes nos comportamentos e nas conversas. O comportamento ritual: acontecementos de ámbito privado (nacementos, vodas, funerais, etc.), festas relixiosas e tradicionais, espectáculos e acontecementos públicos. A linguaxe corporal e sons paralingüísticos: linguaxe xestual (expresións faciais, acenos, posturas, contacto visual, etc.), contacto corporal e proximidade física; calidade de voz, ton e 64olumen. Lingua e sociedade: extensión xeográfica, status e contacto con outras linguas.


3.3. Contidos específicos do nivel 3.3.1. Intermedio 1 A) Contidos léxico-semánticos. Identificación persoal: Información sobre o traballo Linguas estranxeiras Relixión Vivenda, fogar e contorno: Tipos de vivenda Descrición da vivenda Localización da casa (periferia, barrio, medio rural, etc.) Traballo e profesión: Actividade profesional Organización do traballo (lugar, cargo, horario, etc.) Condicións de traballo Tempo libre e actualidade: Descrición das actividades de lecer e culturais (localidades e instrumentos usados para actividades deportivas, xéneros cinematográficos, etc.) Acontecementos do momento Viaxes e transportes: Entrada e saída dun país Comunicación con empregados de locais para o aloxamento Planificación das vacacións Viaxes ligadas ao turismo (axencia de viaxes, monumentos, etc.) Relacións humanas e sociais: Tipos e formas de relación social (levarse ben, mal, conflitos, etc.) Formas de tratamento Asociacións Saúde e coidados físicos: Posición do corpo e movementos, sensacións e percepcións físicas Especialidades médicas Servizos de saúde Accidentes e lesións


Síntomas de enfermidades Adiccións e drogas Educación: Actividades escolares Nomes de materias Títulos e diplomas Servizos de educación (matrícula, inscrición, bolsa, etc.) Exames Compras e actividades comerciais: Relacións co persoal comercial Compra de alimentos Alimentación: Convites e brindes Comer fóra Características de comidas e de bebidas Relacións co persoal de hostalaría Preparación de comidas e de bebidas Produtos alimentarios Bens e servizos: Policía Automóbil (reparación, asistencia na estrada, etc.) Gasolineira e aluguer de coches Clima, condicións atmosféricas e ambiente: Cualificativos para o ambiente Partes da cidade Flora e fauna Problemas ambientais Ciencia e tecnoloxía: Instrucións de aparellos de uso cotián Tecnoloxías da información e da comunicación Contidos gramaticais A distribución dos contidos gramaticais está baseada fundamentalmente en criterios de frecuencia, grao de dificultade e importancia comunicativa. A oración simple Tipos de oración, elementos constituíntes e a súa posición. Ampliación.


Oración negativa. Elementos das oracións negativas e a súa posición na oración. Oración interrogativa. Elementos das oracións interrogativas e a súa posición na oración. Oración exclamativa. Estruturas usuais. Elementos das oracións exclamativas e a súa posición na oración. Oración exhortativa. Tipos básicos de oracións exhortativas. Partes da oración e modos da súa expresión. Casos especiais de expresión de suxeito: suxeito expresado por unha frase (Сколько лет прошло? У неё было двое детей.). Tipos de predicado: simple e composto, nominal e verbal. Casos especiais de coordinación de suxeito e predicado. (Приехали оба сына. Вера с Наташей были там.) Сomplementos. Modos da súa expresión. Clases de oracións segundo a súa composición: persoais, de suxeito indeterminado, persoais xenéricas, impersoais, nominais, elípticas. Cambios básicos no orde habitual de elementos por focalización. A oración composta Coordinación. Conxunción: ни… ни. Oposición: однако. Disxunción: либо. Subordinación. Subordinadas concesivas: хотя, несмотря на то что. Subordinadas condicionais: если бы. Subordinadas causais: так как, из-за того что, благодаря тому что. Subordinadas finais: чтобы, для того чтобы. Subordinadas consecutivas: так что. Subordinadas temporais. Simultaneidade: в то время как, пока. Posterioridade: когда, после того как; posterioridade inmediata: как только. Anterioridade: перед тем как, до того как. Discurso indirecto e pregunta indirecta (cos verbos introductorios máis usuais). O sintagma nominal Núcleo: substantivo. Clases: concretos e abstractos; colectivos. Substantivos de orixe adxectival: гостиная, животное, булочная, парикмахерская, etc.


Número: irregularidades na formación do plural dos sustantivos de uso frecuente e a ampliación do repertorio dos substantivos masculinos que forman o plural en –a (я) tónica: дерево – деревья, яблоко-яблоки, крестьянин – крестьяне, адрес – адреса, лес – леса, учитель – учителя, etc. Caso. Declinación dos substantivos en singular e plural. Sistematización. Xenitivo plural: irregularidades nas formas do xenitivo plural (солдаты- солдат, глаза – глаз, etc.) e declinación en xenitivo dos substantivos pluralia tantum máis frecuentes (каникулы-каникул, брюки-брюк, etc.). Declinación dos nomes propios: declinación regular (Бах), formas invariábeis (Дьего, Долорес, Осло) e declinación mixta (Пушкин, Иванов). Derivación. Principais prefixos e sufixos de derivación. Substantivos verbais: знать - знание, покупать-покупка, etc. Núcleo: pronome. Indefinidos: кто-то, что-нибудь, чей-то, какой-то, etc. A súa declinación. Diferencias semánticas entre os indefinidos coa partícula –то e a partícula –нибудь. Negativos. А súa declinación. Uso con e sen preposición. Determinativos: сам, самый, всякий, etc. A súa declinación. Modificación do núcleo. Numerais cardinais e ordinais. A súa declinación. Numerais colectivos: двое, четверо (детей); оба (обе). A súa declinación. Outros cuantificadores: четверть, половина, пара, etc. Aposición: У Ивана Петровича, нашего соседа, есть эта книга. Modificación mediante SN, SAdx., SV, SAdv., SPrep., frase de relativo u oración. Posición dos elementos e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma adxectival Núcleo: adxectivo. Grao: positivo, comparativo e superlativo. Ampliación. Modificación do núcleo mediante SAdv e SPrep.: совсем старый, интересный для тебя. Posición dos elementos е fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma verbal Núcleo: verbo. Tempo. Relacións temporais entre as formas verbais nas oracións compostas. Aspecto: perfectivo e imperfectivo. Valores principais dos aspectos. Revisión e ampliación. Valores aspectuais nas construccións moi frecuentes: cтать + inf., перестать + inf., продолжать + inf., etc.


Modalidadе. Activación do uso das estruturas vistas no Nivel Básico. Expresión de orden, consello, permiso ou prohibición mediante o imperativo afirmativo e o imperativo negativo. Sistematización. Valores modais nas construccións moi frecuentes: пытаться, отказаться, привыкнуть, собираться, etc. + inf. e nas construccións con verbo быть + formas breves dos adxectivos: готов, способен, etc. Modo Subxunctivo-Condicional. Significación e uso. Verbos con partícula –ся. Verbos transitivos e intransitivos. Verbos de movimento máis usuais sen e con prefixos. Xerundio. Xerundio imperfectivo. Formación, características e uso. Xerundio perfectivo. Formación, características e uso. Frase de xerundio. Réxime dos verbos moi usuais: радоваться + Dat., гордиться + Instr., мечтать о + Prep., готовиться к + Dat., скучать по + Dat., надеяться на + Acus., смеяться над + Instr., etc. Prefixos verbais máis frecuentes e os seus valores: петь - запеть, ставить – вставить, писать-дописать, делать – переделать. Voz pasiva (iniciación). Pasiva con verbos en –ся sen e con complemento axente: Дом строится. Дом строится рабочими. Posición dos elementos do sintagma e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma adverbial Núcleo: adverbios e locucións adverbiais. Adverbios de modo, lugar, tempo, cantidade e grao moi usuais: модно, направо, вовремя, намного, совершенно, etc. Adverbios pronominais moi usuais. Adverbios predicativos. Ampliación do repertorio: стыдно, лень, грустно, etc. O uso do verbo стать: Мне стало грустно. Grao: positivo, comparativo, superlativo. Ampliación. Valor do prefixo по- no grao comparativo simple: громче - погромче. Modificación do núcleo: mediante SAdv. e SPrep.: cовсем рано, абсолютно правильно, слишком быстро, полезно для здоровья. Posición dos elementos do sintagma e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma. O sintagma preposicional Núcleo: preposición e locucións preposicionais. Clases: locais, temporais, finais, causais, e outras. Sistematización dos usos das preposicións vistas no Básico e ampliación.


Rexencia: preposicións de uso frecuente que rixen xenitivo, dativo, acusativo, instrumental ou prepositivo. Posición dos elementos do sintagma e fenómenos de concordancia. Funcións sintácticas do sintagma: complemento do réxime. Contidos ortográficos. Sistema de escritura: o alfabeto ruso. Representación gráfica dos fonemas e sons. Correspondencias segundo a súa posición relativa. Ortografía das palabras extranxeiras segundo a súa orixe. Uso das maiúsculas. Signos ortográficos: diéresis, guión e signos de puntuación. Estrutura silábica. División de palabras no final da liña. Contidos fonéticos Sons e fonemas vocálicos. Monoptongos: anteriores, centrais, posteriores. Combinacións. Sons e fonemas consonanticos. Clasificación: consoadores, soantes, semiconsoantes. Procesos fonolóxicos (enxordecemento, asimilacións, reducción vocálica, alternancias, palatalización, elisión, etc.) Acento dos elementos léxicos illados. Monosílabos inacentuados. Acento e atonicidade: patróns tonais no sintagma. Entoación de diferentes tipos das oracións. Oración con enumeración. Oración interrogativa con palabra interrogativa. Oración interrogativa sen palabra interrogativa. Oración exhortativa. Oración exclamativa. Entoación enfática, con valor semántico. B) CONTIDOS FUNCIONAIS Usos sociais da lingua: En situacións formais e informais, dirixirse a alguén, saudar e despedirse, usar as formas detratamento adecuadas, desculparse, agradecer, presentarse e presentar outras persoas.Reaccionar ante unha información con expresións que amosen o sentimento adecuado á situación. Control da comunicación: Manifestar comprensión e incomprensión.Pedirlle ao interlocutor confirmación da comprensión.Solicitar a axuda ao interlocutor para facilitar a comprensión: por


exemplo, falar de vagar, soletrear, repetir, preguntar o significado dunha palabra ou expresión. Información xeral: Pedir e dar información sobre datos persoais.Pedir e dar información sobre lugares, horarios, datas, prezos, cantidades e actividades.Identificar e solicitar información mediante preguntas.Resumir, repetir e transmitir información.Intercambiar información sobre asuntos cotiáns: actividades, normas, costumes, sucesos.Indicar posesión.Indicar onde e cando ocorre algo.Referirse a accións cotiás no presente, no pasado e no futuro. Coñecemento, opinións e valoracións: Expresar intereses, preferencias e gustos (e contrarios).Afirmar e negar algo.Mostrar acordo total, satisfacción conformidade (e contrarios).Expresar aprobación e satisfacción ou os seus contrarios.Expresar e contrastar opinións. Desexos, estados de saúde, sensacións e sentimentos: Vontade, intencións.Estados de saúde, síntomas e sensacións físicas.Estados de ánimo, emocións e sentimentos: sorpresa, ledicia, mágoa, enfado, esperanza, etc.Desculpar(se) e aceptar desculpas.Compartir sentimentos e reaccionar adecuadamente ante eles.Eloxiar, facer cumprimentos e os seus contrarios. Peticións, instruccións e suxestións. Pedir e ofrecer obxectos, servicios e axuda.Expresar imposibilidade, posibilidade, obriga ou prohibición de facer algo.Pedir, conceder e denegar permiso (con ou sen obxeccións).Suxerir actividades, aceptar ou rexeitar e reaccionar ante suxestións.Invitar. Concertar unha cita. Organización do discurso: Dirixirse a alguén.Iniciar a intervención en situacións formais e informais.Pedir, tomar e ceder a palabra.Reaccionar e cooperar na interacción.Introducir unha secuencia, unha anécdota ou unha opinión.Ao teléfono: inicio, presentación, espera, recado, despedida. Control da comunicación.Recoñecer e axustarse á estructura das cartas e dos tipos de mensaxe utilizados.Utilizar as convencións propias dos textos ou discursos que se manexan. TIPOLOXÍA DE TEXTOS A palabra “texto” está empregada neste currículo no sentido amplo e coas características que lleoutorga o MECR: “O texto é calquera secuencia de discurso (falado ou escrito) relacionada cunámbito específico e que durante a realización dunha tarefa constitúe o eixe dunha actividade delingua, ben como apoio ou meta, ben como producto ou como proceso”.Este apartado inclúe un repertorio único de textos orais e escritos. A complexidadede cada un deles deberá ser adaptada aos obxectivos propios do nivel. Oral Anuncios publicitarios na radio e televisión e anuncios por megafonía. Instruccións e indicacións detalladas. Conversas á cara e en grupo. Reunións de traballo. Debates. Discusións formais. Entrevistas: de traballo, académicas, médicas... Enquisas. Textos audiovisuais: películas, programas de TV ou de radio, telexornais, documentais, material gravado. Conferencias, presentacións e declaracións públicas. Cancións.


Representacións tetarais. Conversas telefónicas e mensaxes en contestadores automáticos. Escrito Anuncios publicitarios (en paneis, na prensa, etc.) e anuncios por palabras. Correspondencia persoal e formal (cartas comerciais, reclamacións, pedidos, fax, notas, mensaxes, invitacións, felicitacións, etc.). Textos xornalísticos (noticias, reportaxes, crónicas, cartas ao director, artigos de opinión, entrevistas). Informes. Resumos e esquemas. Apuntamentos. Textos literarios (contos, relatos breves, poemas, diálogos teatrais). Cómics e tiras cómicas. Documentos oficiais (formularios, impresos, instancias). Documentos comerciais (contratos, facturas, albarás, cartas comerciais, extractos bancarios). Catálogos. Manuais de instrucións. Guións. Currículo. Dicionarios. Prospectos. Receitas de cociña. Adiviñas. Biografías. 3.3.2. Intermedio 2 Contidos léxico-semánticos. Sinálanse os aspectos que o alumno debe ser capaz de comprender ou producir dos temas xerais que se indican. O léxico e as estruturas lingüísticas utilizados para desenvolver estes aspectos adecuaranse aos obxectivos do curso intermedio 2. Identificación persoal: Información sobre o traballo Linguas estranxeiras Relixión Vivenda, fogar e contorno: Tipos de vivenda Descrición da vivenda Localización da casa (periferia, barrio, medio rural, etc.) Traballo e profesión: Actividade profesional Organización do traballo (lugar, cargo, horario, etc.) Condicións de traballo Tempo libre e actualidade: Descrición das actividades de lecer e culturais (localidades e instrumentos usados para actividades deportivas, xéneros cinematográficos, etc.) Acontecementos do momento Viaxes e transportes: Entrada e saída dun país Comunicación con empregados de locais para o aloxamento Planificación das vacacións


Viaxes ligadas ao turismo (axencia de viaxes, monumentos, etc.) Relacións humanas e sociais: Tipos e formas de relación social (levarse ben, mal, conflitos, etc.) Formas de tratamento Asociacións Saúde e coidados físicos: Posición do corpo e movementos, sensacións e percepcións físicas Especialidades médicas Servizos de saúde Accidentes e lesións Síntomas de enfermidades Adiccións e drogas Educación: Actividades escolares Nomes de materias Títulos e diplomas Servizos de educación (matrícula, inscrición, bolsa, etc.) Exames Compras e actividades comerciais: Relacións co persoal comercial Compra de alimentos Alimentación: Convites e brindes Comer fóra Características de comidas e de bebidas Relacións co persoal de hostalaría Preparación de comidas e de bebidas Produtos alimentarios Bens e servizos: Policía Automóbil (reparación, asistencia na estrada, etc.) Gasolineira e aluguer de coches Clima, condicións atmosféricas e ambiente: Cualificativos para o ambiente Partes da cidade Flora e fauna Problemas ambientais Ciencia e tecnoloxía:


Instrucións de aparellos de uso cotián Tecnoloxías da información e da comunicación Contidos gramaticais A distribución dos contidos gramaticais está baseada fundamentalmente en criterios de frecuencia, grao de dificultade e importancia comunicativa. CONTIDOS GRAMATICAIS A ORACIÓN COMPOSTA Expresión de relacións lóxicas. Coordinación. Conxunción: да. Disxunción: то... то ..., не то… не то. Oposición: да, же, зато. Explicación: то есть. Subordinación. Subordinadas concesivas: как ни; сколько ни. Subordinadas comparativas o de cantidade. Subordinadas de modo. Subordinadas determinativas. Subordinadas complementarias. Subordinadas de suxeito. Subordinadas de lugar. Subordinadas predicativas. Expresión de relacións temporais. Simultaneidade: по мере того как. Anterioridade: прежде чем. Oracións compostas xuxtapostas. O SINTAGMA NOMINAL Núcleo: substantivo. Xénero. Substantivos de xénero común máis usuais: соня, сирота, etc. Xénero das abreviaturas máis usuais: МИД, ООН, НАТО, etc. Xénero dos substantivos invariábeis: Осло, «Таймс», etc. Número: particularidades da concordancia dos substantivos pluralia tantum cos cuantificadores. Caso. Xenitivo partitivo: купить сахару, выпить чаю, много народу, etc. Prepositivo singular. Casos especiais: лежать на краю – отдыхать в Краснодарском крае, вспоминать о Крыме – жить в Крыму, etc.


Derivación e composición dos substantivos: слон – слонёнок, брат – братство, шутить – шутник, свинья – свинина, север – северянин, добрый - доброта; снег + падать – снегопад, рука + писать – рукопись, etc. Participios substantivados. Posición dos elementos e fenómenos de concordancia. O SINTAGMA ADXECTIVAL Núcleo: Adxectivo. Clases: adxectivos posesivos: мамин, дедушкин (зонт). A súa declinación. Forma longa e forma breve de adxectivo. Diferencias semánticas: Он хороший. Как он был хорош! Этот учебник плохой. Дедушка совсем плох. Derivación e composición. Núcleo: participio. Características adxectivais dos participios. Modificación do núcleo mediante SAdv. e SPrep.: достаточно богатый, способный к языкам. Posición dos elementos e fenómenos de concordancia. O SINTAGMA VERBAL Núcleo: verbo. Tempo. Pasado dos verbos en –ну que perden este sufixo: пахнуть, исчезнуть, привыкнуть, etc. Usos normativos e estilísticos. Aspecto. Peculiaridades no empleo dos aspectos en pasado e en futuro. Uso dos aspectos en imperativo e en infinitivo. Verbos impersoais máis usuais. Verbos coa partícula –ся. Principais significados. Réxime dos verbos frecuentes: влюбиться в + Acus., заботиться о + Prep., владеть+ Instr., руководить + Instr., следить за + Instr., относиться к + Dat., ухаживать за + Instr., etc. Verbos de movimento sen e con prefixos. Revisión e ampliación. Participio. Participio activo de presente. Formación, características e uso. Participio activo de pasado. Formación, características e uso. Participio pasivo de presente. Formación, características e uso. Forma longa e breve. Participio pasivo de pasado. Formación, características e uso. Forma longa e breve. Frase de participio. Voz pasiva. Дом (был, будет) построен (+ complemento axente). O sistema de prefixación verbal. Formación das parellas aspectuais. Valores dos prefixos. Posición dos elementos e fenómenos de concordancia. O SINTAGMA ADVERBIAL


Núcleo: adverbios e locucións adverbiais. Adverbios de modo, lugar, tempo, cantidade e grao: подробно, кратко, ярко, вперёд, внизу, везде, постоянно, прежде, ежедневно, навсегда, гораздо, достаточно, дважды, etc. Adverbios pronominais. Adverbios predicativos. Un repertorio amplo: легко, обидно, противно, сложно, etc. O uso dos verbos стать е становиться: Стало темно. Становится холодно. Modificación do núcleo mediante SAdv. e SPrep. Posición dos elementos e fenómenos de concordancia. O SINTAGMA PREPOSICIONAL. Núcleo: preposicións e locucións preposicionais. Clases: locais, temporais, causais, finais, e outras. Ampliación. Rexencia: preposicións que rixen xenitivo, dativo, acusativo, instrumental ou prepositivo. Ampliación. Revisión das preposicións que poden usarse con máis dun caso. Diferencias semánticas entre as preposicións: среди/между, до/перед, из-за/от. Posición dos elementos e fenómenos de concordancia. CONTIDOS ORTOGRÁFICOS. Principios da ortografía rusa. Principio morfolóxico: unidade dos morfemas. Principio fonético: бездарный - бесшумный, играть - сыграть. Principio tradicional: a vogal и despois das consoantes ж, ш e ц. CONTIDOS FONÉTICOS Os mesmos que no Intermedio 1. B) CONTIDOS FUNCIONAIS Usos sociais da lingua: En situacións formais e informais, dirixirse a alguén, saudar e despedirse, usar as formas detratamento adecuadas, desculparse, agradecer, presentarse e presentar outras persoas.Reaccionar ante unha información con expresións que amosen o sentimento adecuado á situación. Control da comunicación: Manifestar comprensión e incomprensión.Pedirlle ao interlocutor confirmación da comprensión.Solicitar a axuda ao interlocutor para facilitar a comprensión: por exemplo, falar de vagar, soletrear, repetir, preguntar o significado dunha palabra ou expresión. Información xeral: Pedir e dar información sobre datos persoais.Pedir e dar información sobre lugares, horarios, datas, prezos, cantidades e actividades.Identificar e solicitar información mediante preguntas.Resumir, repetir e transmitir información.Intercambiar información sobre asuntos cotiáns: actividades, normas, costumes, sucesos.Indicar posesión.Indicar onde e cando ocorre algo.Referirse a accións cotiás no presente, no pasado e no futuro.


Coñecemento, opinións e valoracións: Expresar intereses, preferencias e gustos (e contrarios).Afirmar e negar algo.Mostrar acordo total, satisfacción conformidade (e contrarios).Expresar aprobación e satisfacción ou os seus contrarios.Expresar e contrastar opinións. Desexos, estados de saúde, sensacións e sentimentos: Vontade, intencións.Estados de saúde, síntomas e sensacións físicas.Estados de ánimo, emocións e sentimentos: sorpresa, ledicia, mágoa, enfado, esperanza, etc.Desculpar(se) e aceptar desculpas.Compartir sentimentos e reaccionar adecuadamente ante eles.Eloxiar, facer cumprimentos e os seus contrarios. Peticións, instruccións e suxestións. Pedir e ofrecer obxectos, servicios e axuda.Expresar imposibilidade, posibilidade, obriga ou prohibición de facer algo.Pedir, conceder e denegar permiso (con ou sen obxeccións).Suxerir actividades, aceptar ou rexeitar e reaccionar ante suxestións.Invitar. Concertar unha cita. Organización do discurso: Dirixirse a alguén.Iniciar a intervención en situacións formais e informais.Pedir, tomar e ceder a palabra.Reaccionar e cooperar na interacción.Introducir unha secuencia, unha anécdota ou unha opinión.Ao teléfono: inicio, presentación, espera, recado, despedida. Control da comunicación.Recoñecer e axustarse á estructura das cartas e dos tipos de mensaxe utilizados.Utilizar as convencións propias dos textos ou discursos que se manexan. TIPOLOXÍA DE TEXTOS A palabra “texto” está empregada neste currículo no sentido amplo e coas características que lleoutorga o MECR: “O texto é calquera secuencia de discurso (falado ou escrito) relacionada cunámbito específico e que durante a realización dunha tarefa constitúe o eixe dunha actividade delingua, ben como apoio ou meta, ben como producto ou como proceso”.Este apartado inclúe un repertorio único de textos orais e escritos. A complexidadede cada un deles deberá ser adaptada aos obxectivos propios do nivel. Oral Anuncios publicitarios na radio e televisión e anuncios por megafonía. Instruccións e indicacións detalladas. Conversas á cara e en grupo. Reunións de traballo. Debates. Discusións formais. Entrevistas: de traballo, académicas, médicas... Enquisas Textos audiovisuais: películas, programas de TV ou de radio, telexornais, documentais, material gravado. Conferencias, presentacións e declaracións públicas. Cancións. Representacións teatrais. Conversas telefónicas e mensaxes en contestadores automáticos. Escrito Anuncios publicitarios (en paneis, na prensa, etc.) e anuncios por palabras. Correspondencia persoal e formal (cartas comerciais, reclamacións, pedidos, fax, notas, mensaxes, invitacións, felicitacións, etc.). Textos xornalísticos (noticias, reportaxes, crónicas, cartas ao director, artigos de opinión, entrevistas). Informes. Resumos e esquemas. Apuntamentos. Textos literarios (contos, relatos breves, poemas, diálogos teatrais). Cómics e tiras cómicas. Documentos oficiais (formularios, impresos, instancias). Documentos comerciais (contratos, facturas, albarás, cartas comerciais,


extractos bancarios). Catálogos. Manuais de instrucións. Guións. Currículo. Dicionarios Prospectos. Receitas de cociña. Adiviñas. Biografías. 3.4 Secuenciación e temporalización por cuadrimestres. 3.4.1. Intermedio 1 O curso constará, aproximadamente, de 130 horas repartidas e estará dividido en dous cuadrimestres. O primeiro cuadrimestre comprenderá os meses de outubro a xaneiro e o segundo, os meses de febreiro a maio. O libro de texto que se utilizará será “Ruso para hispanohablantes Nivel 3”. Se distribuirá do seguinte xeito, sempre suxeito a variacións segundo a dinámica de organización da clase.: PRIMEIRO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 1, 2, 3 ,4, 5 de “Ruso para hispanohablantes Nivel 3” SEGUNDO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 6, 7, 8, 9, 10 de “Ruso para hispanohablantes Nivel 3” Este manual comprende os contidos establecidos polo decreto 191/2007 do 20 de setembro (DOG do 9 de outubro) para o nivel Básico 2.

CONTIDO

(Gramática)

TAREFAS




TEMPORARIZACIÓN

UNIDADE

1

Numerais colectivos.

Expresión do tiempo.

Verbos de movemento sin prefixos.

Aspecto de verbos de movemento.

Declinación de nomes e apelidos.

Pronome reflexivo СЕБЯ.

Texto. “Carta dun avó”.

Diálogos, preguntas e respostas:

¿cántos sodes?

Lectura: “Diario dun detective”,

día 1.

Saber:

Escreber carta informal.

Indicar o parentesco familiar e estado civil.

1º


CUADRIMESTRE

UNIDADE

2

Preposicións de lugar cos verbos СТОЯТЬ, ЛЕЖАТЬ, ВИСЕТЬ,СИДЕТЬ.

Verbos КЛАСТЬ, СТАВИТЬ, ВЕШАТЬ.

Verbos ЛОЖИТЬСЯ, САДИТЬСЯ ВСТАВАТЬ.

Declinación de los numerales (ДВУХ, ТРЁХ).

Texto: “Cómo realizamos á mudanza”.

Invitación á inauguración

dun piso.

Escucha de catro contos

sobre a vivenda.


día 2.

Saber:

Léxico relacionado con: mudanza, distribución de mobiliario e vivenda e inauguración da mesma.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

3

Imperativo 3ª persona: ПУСТЬ

Repaso de verbos de movimiento con prefijos ПРО-, ПЕРЕ-.

Expresión de la causa: ТАК КАК.

ПРИШЛОСЬ.

ЭТО ЗАВИСИТ ОТ ТОГО.

Texto: “Vecinos tranquilos”.

Conversación telefónica.

Anuncios de aluguer de vivenda.

Arrendador e arrendatario.

Escucha de diálogos e responder

verdadeiro/falso.

Xogos de rol.

Escribir unha carta

descrebindo a vida nunha residencia.

Lectura: “Diario

Saber:

Escreber un anuncio (como arrendador y arrendatario).

Falar por teléfono sobre o aluguer dunha vivienda.

Orientarse nunha cidade.

1º

CUADRIMESTRE


dun detective”, día 3.

UNIDADE

4

Expresión del tiempo horario: часы(без четверти восемь)

Aspecto dos verbos de movimento con prefixos.

Verbos de movimiento: НОСИТЬ-НЕСТИ, ВОДИТЬ-ВЕСТИ, ВОЗИТЬ-ВЕЗТИ.

Aspecto do verbo no pasado.

Participios.

Expresión de causa : БЛАГОДАРЯ, ИЗ-ЗА.

Texto: “Unha nota

explicativa”.

Horario de tendas.

Xogos de rol: ¿adónde ir el

sábado?


día 4.

Saber:

Escreber unha nota explicativa dun alumno ¿por qué chego tarde á escola?

Léxico sobre o tempo horario.

Preguntar polo horario dunha tenda.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

5

Aspecto de los verbos de movimiento del grupo НОСИТЬ.

Numerales: НА ОДНОГО, НА ДВОИХ...

Aspecto o verbo en futuro.

Xerundio.

Texto: “Os cinco restaurantes más originales”.

Xogos de rol: -encarregado de restaurante e cliente.

-elección dun restaurante.

-elección dun plato.

-pagar nun restaurante.

Comparación de dúas fotografías.


Saber:

Léxico relacionado cun restaurante (vaixela, cubertería e cubertos).

Menú nun restaurante.

1º


día 5. CUADRIMESTRE

UNIDADE

6

Adxetivos apocopados: МАЛ, ВЕЛИК.

Grado comparativo: ПОБОЛЬШЕ/ПОМЕНЬШЕ

Numerais:ОБА-ОБЕ

Pronomes indefinidos y adverbios con partícula -ТО/- НИБУДЬ

Texto: “Cada día unha festa”.


día 6.

Saber:

Léxico sobre tendas, os seus departamentos e vestimenta.

Léxico sobre prezos, descontos e forma de pago referente a roupa.

Publicidade comercial.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

7

Caso xenitivo: килограмм картошки, огурцов...

Aspecto do verbo en imperativo.

Participios pasivos.

Texto: “Tenda de alimentación,

nº 1 na Praza Vermella”.

Xogos de rol: comprador e vendedor en diferentes

departamentos dunha teenda


día 7.

Saber:

Léxico sobre compra de produtos de alimentación.

Distribución de productos alimenticios según o seu departamento.

Tipos de envases.

Léxico sobre a preparación dunha comida.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

8

Verbos de movimento con prefixo НОСИТЬ-НЕСТИ, ВОДИТЬ-ВЕСТИ, ВОЗИТЬ-ВЕЗТИ.

Aspecto do verbo en infinitivo.

Texto: “Invitado español”.

Xogos de rol: invitación de visita, festa de cumpleanos e

voda


día 8.

Saber:

Léxico sobre os días festivos do ano e as súas celebracións.

Léxico sobre festas familiares.

Formar invitación: oficial, non oficial e neutral e responder a elas.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

9

Verbos УВЛЕКАТЬСЯ, ИНТЕРЕСОВАТЬСЯ, ЗАНИМАТЬСЯ.

Verbos de grupo УЧИТЬ.

Texto:”...

Diálogo sobre aficións.

Saber:

Léxico relacionado co tempo libre, hobbies e felicitacións.

2º


Sustantivos adverbiales. ( чтение, плавание)


día 9.

Tipos de películas e os seus xéneros.

Informática.

CUADRIMESTRE

UNIDADE

10

Verbos БЫТЬ, БЫВАТЬ, ПОБЫВАТЬ.

Expresión de un período de tiempo.

Participios pasivos do presente.

Texto: “Alrededor do

mundo por 52.000 $”.

Escoita dun diálogo sobre as

vacacións e lugares de

interés de San Petersburgo e

Moscova.

Escoita dun diálogo sobre

medios de transporte,

información nunha estación

de tren.

Texto dende o punto de vista

dos rusos sobre as vacacións.


día 10.

Saber:

Léxico relacionado coas vacacións, viaxes e lugares de interés.

Medios de transporte, horario de trenes e avións.

2º

CUADRIMESTRE

3.4.2. Intermedio 2


O curso constará, aproximadamente, de 130 horas repartidas e estará dividido en dous cuadrimestres. O primeiro cuadrimestre comprenderá os meses de outubro a xaneiro e o segundo, os meses de febreiro a maio. O libro de texto que se utilizará será “Русский язык: 5 элементов”. Se distribuirá do seguinte xeito, sempre suxeito a variacións segundo a dinámica de organización da clase.: PRIMEIRO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 41 a 50 de “Русский язык: 5 элементов” SEGUNDO CUADRIMESTRE:

• UNIDADES 51a 60 de “Русский язык: 5 элементов” Este manual comprende os contidos establecidos polo decreto 191/2007 do 20 de setembro (DOG do 9 de outubro) para o nivel Intermedio 2.

CONTIDO

(Gramática)

TAREFAS




TEMPORARIZACIÓN

UNIDADE

41

Grado comparativo coas excepcións.

Declinacións de sustantivos e pronomes

Exercicios orais e escritos sobre comparación física de persoas e de obxetos

Saber:

Definir o aspecto exterior dunha persoa e comparación con outra persoa e descrición e comparación de obxetos.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

42

Aspectos do verbo con prefixos e sufixos e a súa formación.

Verbos reflexivos. Estáticos e dinámicos.

Exercicios orais e escritos sobre levantarse, comer, ir ao traballo, ocio.

Texto: “Na sauna rusa”

Saber:

Describir rutinas diarias.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

43

-Что? Где? Куда?

O tempo (construcción con caso prepositivo).

Repetición de

Exercicios orais e escritos sobre ubicación de mobiliario.

Texto: “Na miña cociña”

Saber:

Planificar a ubicación de mobiliario nunha casa.

Describir un vestiario

1º

CUADRIMESTRE


declinaciones dos adxetivos. Sistematización.

UNIDADE

44

Verbos (o paso do tempo, cambios de estado).

Declinación de adxetivos que indican cores.

Exercicios orais e escritos.

Textos: “Un mes tolo” e “Cidade das noites brancas”

Saber:

Datas, planificación horaria.

Cambios de aspecto dunha persoa.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

45

Verbos de movimento non transitivos sin prefixos. Imperativos

Exercicios orais e escritos

Textos: “Un avó especial” e “Movimento é vida”

Saber:

Describir deportes e transportes.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

46

Aspectos dos verbos de movimento. Os verbos de movemento con prefixos.


Textos: “Sueño” e “Imos casar”

Saber:

Explicar os distintos estados civiles.

Describir o movemento das persoas e os diversos medios de transporte.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

47

Aspectos verbales: accións consecutivas e sincrónicas.

Os verbos de movemento con prefixos 2.


Textos: “En Petersburgo” e “Cómo ir de invitado”

Saber:

Orientarse na cidade andando e en medios de transporte.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

48

Aspectos verbales: O acento no comezo do proceso con prefixos «за-»

y otros.


Texto: “Tempo de xestión”

Saber:

Describir habilidades e coñecementos.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

49

Pronomes indeterminados con partícula «-

то, -нибудь,

кое-».


Texto: “Un home cambiante”

Saber:

Usar correctamente os pronomes indeterminados coas partículas descritas dentro de conversacións concretas.

2º

CUADRIMESTRE


Pronomes

negativos.

Pronome

«свой».

UNIDADE

50

Comparativos: Superlativos e comparativos en todos os casos e as súas excepcións.

Construcións : «чем...,

тем...»


Texto sobre animais con comparacións

Saber:

Utilizar correctamente os comparativos e superlativos dentro de conversacións ordinarias.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

51

Estática e dinámica: todos os verbos, aspectos verbais e preposicións de lugar


Texto: “Peixe para gurmetes”

Saber:

Situar obxetos e mobiliario nunha habitación.

Describir boas e malas costumes.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

52

Frases con condicións reais e hipotéticas.

Estilo indirecto.


Texto: “Amor fatal”

Saber:

Formas de cortesía e trato.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

53

Plural dos sustantivos, excepcións e declinacións.


Texto: “Mellores compañeiros de traballo” e “Balneario”

Saber:

Describir en plural roupas, transportes.

Interpretar a publicidade de viaxes.

Describir traballos.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

54

Verbos:

запрещать, разрешать.


Texto: Interpretación de sinais e “Descanso”

Saber:

Interpretar instruccións de permiso e de prohibición.

Léxico relacionado con turismo.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

55

Imperativo: formas simples e compostas.

Exercicios orais escritos

Saber:

Usar expresiones de desexo,

2º

CUADRIMESTRE


Texto: “Un rico tacaño”

petición, recomendación e consello.

UNIDADE

56

Verbos: «звонить, позвонить, перезвонить и др.»

Frases compostas coa palabra: «который».


Texto: “Quén é quén?”

Saber:

Conversar por teléfono usando as construcciones normales de llamada, rellamada y otras ordinarias.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

57

Verbos transitivos de movemento con e sin prefijos.

Negación en oracións con infinitivo y con pronomes negativos con prefixo «не»-.


Texto: “A esperanza morre de última”

Saber:

Describir as relacións cunha persoa.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

58

Verbos de movimento «водить-вести» con prefixos e sin prefixos en construccións con otros significados: «водить машину, проводить время, вести необычный образ жизни, разводиться и др.»


Texto: “Unha muller ten que ser una muller”

Saber:

Léxico relacionado con matrimonio e divorcio.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

59

Aspectos verbais con construccións temporais.

Verbos de movemento con prefixos «до-».


Texto: “Vida sobre rodas”

Saber:

Usar expresións de accións contradictorias do tipo “venir e marcharse”.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Expresión temporal en frases simples e compuestas,


Texto: “Todo o

Saber:

Expresar a temporalidade en situacións de negocios e

2º

CUADRIMESTRE


60

conxuncións que indican temporalidade.

Frases compostas coa palabra «тот, кто..»

mellos para os nenos”

traballo.


3.5.1 Natureza da avaliación. Os procedementos e instrumentos de avaliación, os criterios de cualificación e o sistema de certificación están regulados pola ORDE do 19 de abril de 2012 pola que se modifica a Orde do 8 de setembro de 2008 pola que se regula a avaliación e cualificación do alumnado que cursa as ensinanzas especializadas de idiomas de réxime especial que se establecen na Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, de educación. A avaliación das ensinanzas de idiomas de réxime especial ten por obxecto valorar o grao de dominio que posúe o alumnado como usuario dun idioma determinado de forma que permita obter a certificación no idioma correspondente e, se é o caso, a adopción das medidas oportunas para mellorar o proceso de ensino aprendizaxe. Forma parte igualmente do proceso de avaliación das ensinanzas das escolas oficiais de idiomas a valoración da idoneidade das programacións elaboradas polos departamentos didácticos e a eficacia dos métodos e dos materiais e recursos utilizados para o logro dos obxectivos propostos. As probas de avaliación serán elaboradas para verificar o grao de dominio en cada unha das destrezas lingüísticas, sen prexuízo do seu tratamento global no proceso de ensino aprendizaxe. O alumnado será avaliado tomando como referencia os obxectivos, as competencias comunicativas e os criterios de avaliación establecidos para os niveis básico, intermedio e avanzado nos currículos dos idiomas respectivos. A consecución dos obxectivos de cada nivel conducirá á obtención da certificación que corresponda. O alumnado ten dereito a ser avaliado conforme criterios de plena obxectividade, polo que as escolas oficiais de idiomas farán públicos os criterios de avaliación e cualificación aplicables a cada destreza, así como os procedementos formais da avaliación e os criterios de corrección. Igualmente darán a coñecer os criterios para a promoción do alumnado e para a obtención da certificación que corresponda. O proceso de avaliación do alumnado Nos cursos ordinarios das ensinanzas regradas, realizaranse tantas avaliacións por curso como se estableza no proxecto educativo do centro, cun mínimo de dúas, coincidindo a


última coa avaliación final global. Ademais, ao inicio de cada curso, o profesorado realizará unha avaliación inicial ou de diagnóstico do alumnado que terá carácter informativo para este e orientador para o profesorado, que establecerá as medidas pedagóxicas adecuadas. O grao de dominio acadado nas diferentes destrezas será avaliado mediante os seguintes tipos de proba segundo corresponda: 1/ Proba parcial de progreso: os departamentos didácticos realizarán esta proba ao alumnado presencial en todos os cursos dos diferentes niveis. Esta proba farase, con carácter xeral, ao finalizar o primeiro cuadrimestre (no caso dos grupos intensivos cuadrimestrais, será en novembro e de marzo). 2/ Proba final de promoción: nos cursos non terminais de nivel, o alumnado realizará unha proba final global elaborada polo correspondente departamento, que avaliará o grao de consecución dos obxectivos do curso. 3/ Proba terminal de certificación: nos cursos terminais de nivel, o alumnado realizará unha proba que será común a todas as modalidades e réximes de ensino en cada escola, e na cal se avaliará o grao de consecución dos obxectivos do nivel

3.5.2 Criterios de avaliación

3.5.2.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Intermedio 1 Para poder acceder ao nivel Intermedio 2, o alumnado demostrará, nas condicións que determine a Administración, que posúe o grao de competencia comunicativa que se describe a seguir: COMPRENSIÓN ORAL 1. Comprender a información esencial de conversas ou discusións articuladas con claridade, pausadamente e en lingua estándar, en que se traten temas cotiáns (necesidades materiais, sensacións físicas e sentimentos, opinións e experiencias persoais) relacionados co traballo, os estudos e o tempo de lecer. Con este criterio preténdese avaliar a capacidade de identificar as principais ideas en interaccións mantidas sobre un ámbito que resulte próximo, sempre que as conversas ou discusións presenten unha pronuncia clara, se desenvolvan en lingua estándar e se poida volver escoitar o dito. 2. Comprender, sen entrar en detalles, monólogos, como conferencias e presentacións, sinxelos e non moi longos, sobre temas coñecidos, sempre que se desenvolvan en lingua estándar, cunha pronuncia clara e se fale pausadamente. Este criterio avalía a capacidade de comprender o esencial de exposicións públicas sinxelas e breves, emitidas en lingua estándar, sobre temas cotiáns de contidos previsíbeis (por exemplo, saúde, educación, gastronomía, actualidade, etc.), que permiten usar os coñecementos previos para facilitar a comprensión. 3. Captar as ideas principais e algún detalle específico de textos audiovisuais ou doutro material gravado sinxelo que traten temas coñecidos, cando se articulen con relativa lentitude e claridade, e identificar opinións e actitudes expresadas nunha linguaxe sen connotacións rexionais ou sociais.


Mediante este criterio preténdese avaliar a comprensión do esencial de conversas ou debates entre varios interlocutores, descricións e narracións breves reproducidas por medio de dispositivos multimedia (radio, televisión, vídeo, internet, etc.), expresadas nunha linguaxe sen sentidos implícitos nin usos idiomáticos. Valorarase igualmente a capacidade de extraer información específica aínda que non se comprenda a totalidade dos textos. 4. Seguir as instrucións de funcionamento de aparellos de uso frecuente sempre que a información técnica sexa sinxela e ordenada e se poida escoitar máis dunha vez. Con este criterio avalíase a capacidade de reaccionar de forma adecuada, lingüisticamente ou coas accións pertinentes, ante instrucións sinxelas para a utilización de instrumentos ou aparellos coñecidos de uso cotián (por exemplo, unha cafeteira, unha cámara de vídeo, etc.), identificando as accións e a súa secuencia, e os obxectos esenciais para realizar a tarefa. 5. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión, extrapolando do contexto lingüístico e non lingüístico o significado de termos descoñecidos e deducindo o significado das oracións. Con este criterio preténdese avaliar, en todas as tarefas de comprensión oral, a capacidade do alumnado para utilizar estratexias que faciliten a comprensión e permitan superar eventuais dificultades, deducindo do contexto o significado probábel de termos ou enunciados descoñecidos, especialmente cando se trata de temas relacionados cos seus intereses ou coa súa especialización ou actividade profesional, e axudándose dos acenos, da entoación e de elementos non lingüísticos (imaxes, música, etc.), así como do coñecemento doutras linguas. EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ORAL 1. Iniciar, manter e terminar, espontaneamente e con certa seguridade, conversas e discusións á cara, sobre temas cotiáns de interese persoal e pertinentes para a vida diaria, comunicándose cun repertorio lingüístico sinxelo aínda que ás veces necesite facer pausas para pensar o que se quere dicir. Trátase de verificar mediante este criterio a capacidade de participar en interaccións sinxelas sen preparación previa, intercambiando información e opinións persoais sobre os temas que se traten, comprendendo o que se di se se articula con claridade, aínda que ás veces teña que pedir que lle repitan frases. Valorarase a capacidade de expresar e responder a sentimentos como a sorpresa, a felicidade, a tristeza, o interese e a indiferenza. 2. Manifestar puntos de vista e opinións persoais expresando con amabilidade crenzas, opinións, acordos e desacordos sobre temas do seu interese persoal e profesional, así como explicar proxectos sinxelos e solicitar as opinións e puntos de vista doutros, interaccionando con relativa fluidez e espontaneidade. Con este criterio trátase de verificar a capacidade de comprender as ideas principais dunha discusión informal, facendo comentarios breves sobre os puntos de vista doutras persoas, sempre que o discurso estea articulado con claridade en lingua estándar, e sendo quen de facer comprender tamén tanto as súas opinións respecto de cuestións prácticas como as súas ideas sobre temas concretos ou abstractos. Valorarase a


utilización de expresións e estruturas idiomáticas moi habituais e un repertorio léxico adecuado ao tema abordado. 3. Desenvolverse nas transaccións e xestións máis comúns da vida cotiá intercambiando e confirmando información con certo detalle e dando instrucións ou solucións para problemas prácticos, sempre que os seus interlocutores falen con claridade e se empregue unha lingua estándar. Trátase con este criterio de verificar se se é quen de solicitar e comunicar información concreta e sinxela; así como de pedir e seguir indicacións detalladas en situacións comúns da vida cotiá, como dirixirse a un lugar dunha cidade descoñecida, comprar un billete de transporte ou ir ao médico. Valorarase tamén a capacidade de describir a forma de realizar algo dando instrucións polo miúdo. 4. Intercambiar información detallada de forma sinxela sobre persoas, obxectos, lugares e acontecementos e sobre unha variedade de asuntos que lle son familiares, dentro do seu campo de interese, cun repertorio léxico adecuado. Trátase con este criterio de valorar a capacidade de describirse con precisión a si mesmo e describir outras persoas con trazos físicos e psicolóxicos; de describir un obxecto detallando a forma, o tamaño, a impresión que causa, usando termos específicos sinxelos; de describir un lugar, partindo dunha visión xeral e localizando nel os distintos elementos e usando os termos e os conectores que indican situación no espazo; e, finalmente, de describir un proceso, presentándoo, indicando a finalidade, os elementos e explicando as fases en que se desenvolve mediante os termos e os conectores que indican a orde das operacións. 5. Facer exposicións breves e ensaiadas con relativa fluidez e responder a preguntas sinxelas, en lingua estándar, que soliciten aclaracións ou ampliación da información. Con este criterio avalíase a capacidade de producir monólogos sostidos de carácter moi sinxelo preparados de antemán, sen pausas excesivas e reaccionado lingüisticamente ás preguntas dos interlocutores, aínda que se teña que solicitar repetición. 6. Seguir unha entrevista cun patrón estruturado de preguntas establecido con anterioridade, realizando preguntas complementarias ou respondendo a elas, sempre que se manteñan dentro do ámbito predicíbel da interacción. Con este criterio avalíase a capacidade que ten o alumno para empregar un cuestionario previamente elaborado coa finalidade de facer unha entrevista estruturada. Valorarase tamén que sexa quen de reaccionar ante unha resposta que non entenda ou tan longa que non a poida lembrar, interactuando para pedir repeticións e confirmar a comprensión mutua. 7. Interactuar de maneira cooperativa, cunha relativa fluidez, con corrección suficiente e pronuncia claramente intelixíbel para poder ser comprendido, malia un forte acento estranxeiro. Con este criterio valorarase, en todas as tarefas de expresión e interacción oral, a capacidade de chamar a atención do interlocutor, pedir repeticións para comprender mellor, repetir para focalizar a atención do interlocutor, etc. Valórase igualmente a expresión razoabelmente fluída malia que existan dúbidas e circunloquios, e a corrección nos elementos de coordinación e subordinación básicos para crear unha


secuencia cohesionada e lineal. Trátase de valorar tamén o uso de recursos lingüísticos básicos e habituais, e a súa adecuación sociolingüística, considerando igualmente a utilización de frases feitas e locucións idiomáticas sinxelas e habituais da comunidade en cuestión. Os intercambios comunicativos poderán presentar algunhas incorreccións sempre que non dificulten a eficacia da comunicación. COMPRENSIÓN DE LECTURA 1. Localizar e comprender información relevante en textos sinxelos de uso cotián, redactados en lingua estándar e referidos a necesidades inmediatas tanto do ámbito persoal como do profesional ou público. Con este criterio de avaliación preténdese verificar a capacidade de localizar informacións concretas en textos do seu interese ou que necesite cun fin particular, como poden ser cartas, catálogos e documentos oficiais breves, sexa no contexto da vida doméstica, do traballo, do estudo ou do lecer. 2. Comprender textos sinxelos con descricións de persoas, obxectos, lugares ou dos procesos máis comúns, que traten sobre temas relacionados co seu campo de interese, sempre que o léxico utilizado non sexa especializado. Trátase de verificar a capacidade de identificar tanto trazos característicos físicos e psicolóxicos, como fases e elementos dun proceso, e de situarse no espazo e na secuencia temporal, podendo escoller en función de necesidades, propostas ou proxectos. 3. Comprender o contido de correspondencia persoal usual que relate acontecementos ou describa sentimentos e desexos, en soporte papel ou dixital, en lingua estándar e nun rexistro informal. Con este criterio preténdese valorar a capacidade de comprender un relato de acontecementos na súa dimensión temporal e espacial recoñecendo os marcadores lingüísticos correspondentes, e identificar a expresión dun amplo abano de sentimentos (sorpresa, alegría, decepción, dor, etc.), desexos ou reaccións expresadas polo remitente. 4. Comprender instrucións técnicas sinxelas relativas a aparellos de uso habitual, escritas con claridade e presentadas coa axuda de soporte visual. Con este criterio preténdese valorar a capacidade do alumno para seguir instrucións técnicas de aparellos de uso cotián (cámaras fotográficas, lavadoras...), instrucións de instalación ou uso de software do seu interese, sempre que conte con titoriais baseados fundamentalmente en esquemas visuais, etc. Valorarase tamén a capacidade para seleccionar a información relevante discriminándoa da secundaria. 5. Recoñecer información xeral e detalles relevantes de artigos xornalísticos sinxelos en lingua estándar, como noticias, entrevistas, cartas ao director, reportaxes, etc., que traten temas coñecidos e ligados á cultura do idioma en cuestión, e que estean ben estruturados, identificando o esquema narrativo e argumentativo malia que non comprenda todos os detalles. Con este criterio preténdese valorar a capacidade de comprender, nas noticias dun xornal, un suceso, as persoas implicadas, a súa localización temporal e espacial e os motivos e as consecuencias; de comprender o tema de debate e a postura a favor ou en contra nunha carta ao director ou nun artigo de opinión, etc., sen que as diferenzas


socioculturais impidan a comprensión, e sempre que se poida facer un uso razoábel do dicionario. 6. Comprender o sentido global dos textos, mediante claves lingüísticas e non lingüísticas. Trátase con este criterio de verificar, en todas as tarefas de comprensión de lectura, que se ten a capacidade de identificar palabras e ideas clave proporcionadas tanto polo texto como polas imaxes que o ilustran, inferindo o significado de termos a partir do contexto lingüístico e paralingüístico, e dos coñecementos que se poidan ter do tema, doutras linguas e das características do medio en que aparece a información (revistas, carteis, xornais, folletos, internet, etc.). EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ESCRITA 1. Escribir notas solicitando ou dando información de carácter inmediato e salientando os aspectos que lle resultan importantes. Mediante este criterio avaliase a capacidade de escribir correctamente textos moi breves e sinxelos sobre asuntos do seu interese a interlocutores coñecidos para informar, contactar, invitar, agradecer e pedir desculpas. 2. Escribir textos narrativos e descritivos, sinxelos, coherentes e ben estruturados, sobre feitos e acontecementos concretos relativos a asuntos cotiáns ou sobre temas do seu campo de interese. Mediante este criterio avaliase a capacidade de narrar elaborando textos sinxelos coherentes e cohesionados, mediante marcadores de cohesión temática como a correferencia, a elipse, as repeticións, os signos de puntuación e outros signos de división e cohesión textual; valorarase igualmente o emprego de conectores que expresan relacións lóxicas tales como causa, consecuencia, finalidade, etc. 3. Escribir informes moi breves e sinxelos en formato convencional con información sobre feitos habituais. Con estes criterio preténdese avaliar a capacidade de elaborar informes respectando as características deste tipo de textos (introdución, desenvolvemento e conclusión; identificación do asunto e do destinatario, etc.), expoñendo o asunto de xeito sinxelo e con claridade e empregando un repertorio lingüístico adecuado ao tema. 4. Tomar notas, facendo unha lista dos aspectos importantes, durante unha conferencia breve en lingua estándar, sempre que o tema sexa coñecido e o discurso se formule dun modo sinxelo e se articule con claridade. Mediante este criterio preténdese avaliar a capacidade de reformular brevemente as ideas principais extraídas dunha exposición oral ben estruturada e sinxela, así como algún detalle básico, cando aborden temas dos que se poida predicir o desenvolvemento. 5. Resumir breves fragmentos de información de diversas fontes redactados en lingua estándar. Con este criterio téntase avaliar a capacidade de reducir un texto a termos breves e precisos, creando con eles un pequeno texto sinxelo, de carácter narrativo, sen apreciacións persoais, repetindo abreviadamente o esencial do texto orixinal, e mantendo o fío condutor e a orde de exposición que aparece neste.


6. Comunicar con eficacia as ideas principais que se queren transmitir limitando a mensaxe aos coñecementos que se posúen ou, se é o caso, aos medios de que se dispón. Con este criterio preténdese avaliar, en todas as tarefas de expresión escrita, a capacidade de utilizar estratexias que faciliten un estilo de escritura sinxelo e fluído, evitando o uso de palabras ou estruturas das que non se está seguro, e seguindo adecuadamente o proceso de escritura: a planificación do texto, a selección das ideas pertinentes ao propósito comunicativo, a presentación das ideas segundo o tipo de texto, a organización adecuada en parágrafos e a revisión da ortografía, a puntuación e as concordancias. Valorarase igualmente o uso eficaz de materiais de consulta e de autoaprendizaxe (dicionarios, gramáticas, libros de exercicios, recursos dixitais e on-line, etc. ).

3.5.2.1.1. Procedementos e instrumentos de avaliación Características xerais As probas serán elaboradas, administradas e corrixidas polo profesorado do departamento didáctico. A proba parcial de progreso deberá elaborarse e ser corrixida de acordo coas especificacións establecidas por cada departamento. As probas de promoción terán carácter unificado para cada un dos diferentes cursos e serán corrixidas polo/a profesor ou profesora correspondente. No curso non final de nivel (Intermedio 1), as probas da avaliación parcial de progreso e da avaliación final de promoción serán elaboradas polo profesorado do departamento e terán carácter unificado: todos os grupos do mesmo curso farán o mesmo exame (en horario de clase na proba parcial de xaneiro; o mesmo día e á mesma hora na proba final de xuño e extraordinaria de setembro). A proba parcial de progreso realizarase ao finalizar o primeiro cuadrimestre. No curso no terminal de nivel ( Intermedio 1), terá un valor porcentual do 30% respecto da cualificación final en cada unha das destrezas. No curso terminal de nivel (Intermedio 1), a proba parcial de progreso terá unicamente valor orientativo e informativo para o alumnado e servirá ao profesorado para coñecer o grao de cumprimento no desenvolvemento da programación didáctica. No mes de xuño, no curso no terminail de nivel (Intermedio 1), celebrarase unha proba final de promoción que terá un valor porcentual do 70% respecto da cualificación final en cada unha das destrezas. No caso de que a cualificación da proba final de promoción sexa superior á da proba de progreso, prevalecerá aquela. Do mesmo xeito, esta proba final de promoción terá un valor de 100% para o alumnado que perda o dereito á avaliación continua. A proba final de promoción realizarase no mes de xuño en convocatoria ordinaria e no mes de setembro en convocatoria extraordinaria. Na convocatoria extraordinaria o alumnado só terá que examinarse das destrezas non superadas na convocatoria ordinaria de xuño. Esta proba extraordinaria realizarase nos primeiros dez días de setembro e terá un valor do 100% para todo o alumnado. A proba parcial de progreso nos cursos


intensivos realizarase no segundo mes de cada curso e a proba final de promoción ao finalizar o correspondente cuadrimestre. 3.5.2.1.2 Criterios de cualificación Tanto a proba parcial de progreso como a proba final de promoción terán un valor de 100 puntos, e cada unha das súas catro partes 25 puntos (comprensión de lectura, comprensión oral, expresión e interacción escrita, expresión e interacción oral). Para avaliar a comprensión oral e a comprensión de lectura, os exercicios incluirán sempre os diferentes tipos de comprensión (detallada, global e selectiva), podendo, para iso, contar a proba con diferentes tipos de audicións e textos de lectura, sendo as preguntas posibles de diferentes tipoloxías (escolla múltipla, respostas curtas, rechear táboas con información, asociar, emparellar, verdadeiro/falso...). Para promocionar de curso dentro do mesmo nivel, o alumnado terá que acadar, polo menos, 15 puntos en cada unha das catro destrezas. Non obstante o disposto no punto anterior, para os cursos impares, o alumnado promocionará de curso cando, non tendo superado unha das destrezas, acade un mínimo de 10 puntos nela e 60 puntos na totalidade da proba. O alumnado que non promocione deberá repetir curso e ser avaliado de novo de todas as destrezas. Os resultados das cualificacións das ensinanzas de idiomas de réxime especial expresaranse nos termos Apto ou Non apto na convocatoria de xuño e, se é o caso, na convocatoria extraordinaria Non presentado. No caso de obter cualificación de Apto, este resultado irá seguido da escala numérica de 5 a 10 entre paréntese, sen decimais e figurará nas actas de avaliación final correspondente e no expediente académico do/a alumno/a. 60-66 puntos: 5 67-73 puntos: 6 74-80 puntos: 7 81-87 puntos: 8 88-94 puntos: 9 95-100 puntos: 10

3.5.3. Criterios de avaliación Intermedio 2

3.5.3.1. Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Intermedio 2 Ao final do nivel Intermedio 2, o alumnado deberá demostrar, nas condicións que determine a Administración, que posúe o grao de competencia comunicativa que se describe a seguir: COMPRENSIÓN ORAL


1. Identificar o sentido xeral e os detalles específicos de conversas e discusións informais sobre temas cotiáns ou relacionadas co traballo, desenvolvidas cunha pronuncia clara, en lingua estándar e a velocidade media. Con este criterio de avaliación preténdese verificar que o alumnado é quen de comprender o que se fala acerca dos temas máis habituais dun ámbito próximo e nos que se dean opinións e se fale de experiencias persoais, sempre que as conversas ou discusións presenten unha pronuncia clara e se desenvolvan sen modismos nin expresións pouco frecuentes, e cunha velocidade normal. 2. Comprender o necesario en conversacións formais e reunións de traballo que versen sobre a súa especialidade, sempre que o tema lle resulte familiar e estea estruturado con claridade, se fale a unha velocidade normal e se eviten moitos usos idiomáticos. Con este criterio preténdese avaliar a capacidade do alumnado para identificar e comprender a maior parte do contido de conversas que xorden habitualmente na súa práctica profesional, nas que se aborden temas relacionados co seu traballo, sempre que lle sexan coñecidos e que a conversa sexa clara e ben estruturada. Valorarase a capacidade de recapitular para informar outras persoas oralmente ou por escrito sobre os aspectos tratados nesas conversas. 3. Seguir as instrucións de funcionamento de aparellos de uso frecuente sempre que se poidan escoitar máis dunha vez. Con este criterio avalíase a capacidade de reaccionar de forma axeitada, lingüisticamente ou coas accións pertinentes, ante instrucións para a utilización de instrumentos ou aparellos cotiáns (por exemplo, un ordenador), identificando as accións e a súa secuencia, e os obxectos esenciais para realizar a tarefa. 4. Seguir a información esencial dun debate longo, sempre que o discurso estea articulado con claridade e a velocidade media, en lingua estándar, nun rexistro formal que pode conter termos cultos de uso común e non especializados. Con este criterio preténdese avaliar a capacidade do alumnado para identificar e comprender o sentido xeral e a información esencial en monólogos sostidos nun rexistro formal que aborden temas coñecidos ou relacionados co seu traballo, sempre que a exposición sexa clara e ben estruturada. 5. Comprender o contido da información da maioría dos textos audiovisuais ou material gravado que trate temas coñecidos ou de caracter previsíbel, articulados de forma relativamente lenta e clara. Con este criterio preténdese avaliar a capacidade do alumno para comprender as ideas principais e detalles específicos de tipo informativo ou factual en textos orais audiovisuais de natureza informativa (reportaxes, entrevistas, noticiarios, documentais, etc.) que estean articulados con certa lentitude e claridade e nos que se traten temas coñecidos, aínda que non se comprendan algunhas opinións, hipóteses ou aspectos de natureza non informativa ou factual. 6. Comprender filmes e representacións teatrais, sempre que os elementos visuais e a acción conduzan gran parte do argumento e que se articulen con claridade e cun nivel de lingua sinxelo. Con este criterio preténdese avaliar a capacidade do alumnado para comprender e seguir a trama de textos teatrais e documentos audiovisuais de natureza narrativa


(películas, series, etc.) nos que o nivel de lingua sexa sinxelo e estándar, e as axudas visuais permitan, malia a perda dunha parte da mensaxe, reconstruír o seu contido. 7. Utilizar estratexias que faciliten a comprensión, utilizando claves lingüísticas e non lingüísticas. Con este criterio preténdese avaliar, en todas as tarefas de comprensión oral, a capacidade de utilizar estratexias que faciliten a comprensión e permitan superar eventuais dificultades, deducindo do contexto o significado probábel de termos ou enunciados descoñecidos, axudándose dos acenos, da entoación e de elementos non lingüísticos (imaxes, música, etc.), así como do coñecemento doutras linguas. EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ORAL 1. Iniciar, manter e terminar espontaneamente conversas e discusións sobre temas de interese persoal ou relacionados coa súa especialidade, valéndose dun repertorio lingüístico sinxelo pero eficaz, amosando unha certa seguridade, e comprendéndoas sen dificultade, se se fala en lingua estándar e cunha velocidade media. Trátase de verificar con este criterio que o alumno é capaz de intercambiar e confirmar información, e expresar opinións persoais; comprendendo o que se di se se articula con claridade, aínda que ás veces teña que pedir que lle repitan frases. Valorarase a capacidade de expresarse sobre temas algo abstractos como películas, música, libros, etc. 2. Desenvolverse con relativa seguridade e fluidez en transaccións da vida cotiá, enfrontándose a situacións menos correntes, argumentando ou explicando o motivo dun problema se se ten a cooperación do interlocutor. Trátase de verificar a capacidade de obter e comunicar información concreta e sinxela; así como de pedir e seguir indicacións detalladas expresadas en lingua estándar en situacións da vida cotiá nas que se realizan transaccións menos habituais, como abrir una conta nun banco. 3. Intercambiar, en discusións formais e reunións de traballo, puntos de vista con precisión e relativa fluidez, ofrecendo breves razoamentos e explicacións nunha lingua estándar e en rexistro formal e con estruturas e léxico sinxelos pero adecuados á situación de comunicación. Con este criterio téntase verificar a capacidade de tomar parte con certa confianza e fluidez en discusións formais habituais sobre temas que supoñen un intercambio de información respecto de feitos concretos ou nas que se dan instrucións ou solucións a problemas prácticos. Verifícase igualmente a capacidade de comprender gran parte do que se di relacionado coa súa especialidade en reunións de traballo, sempre que os interlocutores eviten un uso moi idiomático e pronuncien con claridade; así como a capacidade de expresar o seu punto de vista tamén con claridade, aínda que lle resulte algo custoso participar no debate. 4. Realizar, con facilidade e en lingua estándar, narracións, descricións e presentacións de experiencias, sentimentos e reaccións, acontecementos e contidos diversos, e expresar con razoábel fluidez ideas e opinións sobre temas que excedan a vida cotiá. Trátase de avaliar a capacidade de expresarse sen apenas dificultade, seguindo unha secuencia lineal de elementos, presentándoos ordenadamente con vocabulario


suficiente para expresarse con eficacia nos temas pertinentes para a súa vida diaria nos distintos ámbitos de interacción social, e tamén sobre feitos de actualidade. 5. Facer unha presentación breve e preparada, sobre un tema coñecido ou do seu interese, en lingua estándar, clara e ben estruturada, salientando as ideas principais cunha precisión suficiente e respondendo a preguntas aclaratorias ou complementarias aínda que necesite repeticións. Avalíase con este criterio a capacidade de facer unha exposición en público previamente preparada, sinxela e articulada e estruturada de tal xeito que se poida seguir sen dificultade. Valorarase tamén a capacidade de utilizar expresións para resaltar aspectos da intervención e de reaccionar lingüisticamente ante as posíbeis preguntas, se son previsíbeis, aínda que necesite repeticións. 6. Seguir unha entrevista cun patrón estruturado de preguntas establecido con anterioridade, confirmando a información, realizando preguntas complementarias ou respondendo a elas, tomando a iniciativa de cambio temático e tamén facéndolle comentarios ao interlocutor. Con este criterio avalíase á capacidade de interactuar para informarse e dar información, e proponer un novo tema cando aparece unha vía interesante para a finalidade da interacción, facendo uso das estratexias de que dispón, como focalizar a atención do interlocutor ou usar frases incompletas. Valorarase tamén a capacidade de reaccionar ante unha resposta que non entenda ou tan longa que non a poida lembrar, interactuando para pedir repeticións e confirmar a comprensión mutua. 7. Interactuar de maneira cooperativa, cunha relativa fluidez, con corrección suficiente e pronuncia claramente intelixíbel para poder ser comprendido, malia un acento estranxeiro. Con este criterio valorarase en todas as tarefas de expresión e interacción oral, a capacidade de chamar á atención do interlocutor, pedir repeticións para comprender mellor, repetir para focalizar a atención do interlocutor, etc. Valórase igualmente a expresión razoabelmente fluída aínda que existan pausas breves e circunloquios, e a corrección lingüística. Trátase de valorar tamén a adecuación sociolingüística na interacción e a utilización de frases feitas e locucións idiomáticas habituais da comunidade en cuestión. Os intercambios comunicativos poderán presentar incorreccións pouco significativas que non distorsionen a comunicación. COMPRENSIÓN DE LECTURA 1. Localizar e comprender información específica en textos usuais de uso cotián tanto do ámbito persoal como profesional ou público. Con este criterio de avaliación preténdese verificar a capacidade de localizar informacións concretas en textos do seu interese ou que necesite cun fin particular, como poden ser cartas, catálogos e documentos oficiais breves. Recoñecer a liña argumental xeral de textos literarios contemporáneos breves e sinxelos, e comprender textos dialogados breves en sketchs teatrais ou guións, sempre que estean escritos en lingua estándar e que o léxico, amplo, non conteña demasiados usos idiomáticos.


Con este criterio preténdese valorar a capacidade de ler, cun nivel de comprensión global suficiente, textos narrativos, orixinais ou adaptados, que non presenten excesiva dificultade para o seu nivel, coa axuda ocasional do dicionario. 2. Localizar e identificar información relevante para unha tarefa específica en diferentes textos extensos, en soporte papel ou dixital, redactados en lingua estándar que poderán conter termos cultos usuais e non especializados. Con este criterio preténdese valorar a capacidade do alumno para buscar, identificar e seleccionar información concreta nun texto extenso e complexo -textos xornalísticos, informes, catálogos, folletos- que verse sobre un tema do seu interese ou ámbito profesional coa finalidade de preparar, por exemplo, unha exposición ou un informe. 3. Comprender instrucións sinxelas relativas a un aparello escritas con claridade en soporte papel ou dixital. Con este criterio preténdese valorar a capacidade do alumno para seguir instrucións que lle permitan poñer en marcha, manexar ou instalar aparellos relacionando o texto cos diagramas ou imaxes que faciliten a súa comprensión. 4. Identificar información relevante e as conclusións principais de textos informativos, narrativos e argumentativos, en soporte papel ou dixital, escritos con claridade e nunha lingua estándar e que traten temas coñecidos ou de actualidade. Con este criterio preténdese valorar a capacidade do alumno para identificar as opinións, puntos de vista, valoracións e preferencias expresadas en textos de tipoloxía diversa. 5. Comprender a información relevante dos textos, mediante claves lingüísticas e non lingüísticas. Trátase con este criterio de verificar, en todas as tarefas de comprensión de lectura, que se ten a capacidade de identificar palabras e ideas clave proporcionadas tanto polo texto coma polas imaxes que o ilustran, e de concentrarse nas unidades de sentido, inferindo o significado de termos a partir do contexto lingüístico e paralingüístico, e dos coñecementos que se poidan ter do tema, doutras linguas e das características do medio no que aparece a información (revistas, carteis, xornais, folletos, internet, etc.). EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ESCRITA 1. Escribir correspondencia persoal sinxela e breve na que se solicite información, se expresen sentimentos, reaccións, desexos e aspiracións, e se expliquen problemas con razoábel precisión, utilizando un repertorio léxico e un rexistro axeitados á situación de comunicación. Mediante este criterio preténdese avaliar a capacidade de escribir cartas formais e informais a persoas ligadas ao seu ámbito persoal e profesional nas que pide ou transmite información sinxela de carácter inmediato, salientando os aspectos que se consideran importantes, empregando a estrutura e características propias deste tipo de texto (cabeceira, despedida, sinatura, marxes...) e usando con razoábel corrección un repertorio de expresións fixas, e estruturas e locucións idiomáticas habituais. 2. Resumir información de diversas fontes así como parafrasear breves pasaxes utilizando a ordenación do texto orixinal. Mediante este criterio preténdese avaliar a capacidade de reescribir moi brevemente un texto en lingua estándar, incluíndo unicamente a información importante ou relevante.


Tamén se verifica a capacidade de reescribir expresándose coas súas propias palabras para reconstruír a información contida no texto orixinal, usando vocabulario, frases ou oracións distintas ás do devandito texto, pero equivalentes en significado, e organizando o material mediante o establecemento das relación presentes no texto ou textos que se resumen. 3. Escribir textos narrativos e descritivos, en lingua estándar, coherentes e ben estruturados, sobre temas tanto concretos como abstractos do seu campo de interese. Mediante este criterio avaliase a capacidade de narrar e describir elaborando textos cohesionados e coherentes, mediante marcadores de cohesión temática como a correferencia, a elipse, as repeticións, os signos de puntuación e outros signos de división e cohesión textual; valórase así mesmo o emprego de conectores que expresan relacións lóxicas tales como enumeración, clasificación, oposición, causa, consecuencia, finalidade, etc. 4. Escribir informes breves e sinxelos en formato convencional con información sobre feitos comúns, dando o fundamento de determinadas accións. Con este criterio preténdese avaliar a capacidade de elaborar informes respectando as súas características (introdución desenvolvemento e conclusión; identificación do asunto e do destinatario, etc.), explicando as causas que motivaron certas accións e expoñendo o tema de xeito sinxelo e con claridade, nun rexistro formal e cun repertorio lingüístico adecuado ao tema. 5. Comunicar con eficacia as ideas principais que se queren transmitir limitando a mensaxe aos coñecementos que se posúen ou, se é o caso, aos medios de que se dispón. Con este criterio preténdese avaliar, en todas as tarefas de expresión escrita, a capacidade de utilizar estratexias que faciliten un estilo de escritura sinxelo e fluído, evitando o uso de palabras ou estruturas das que non se está seguro e seguindo adecuadamente o proceso de escritura: a planificación do texto, a selección das ideas pertinentes ao propósito comunicativo, a presentación das ideas segundo o tipo de texto, a organización adecuada en parágrafos e a revisión da ortografía, a puntuación e as concordancias. Valorarase igualmente o uso eficaz de materiais de consulta e de autoaprendizaxe (dicionarios, gramáticas, libros de exercicios, recursos dixitais e on-line, etc.

3.5.3.1.1 Procedementos e instrumentos de avaliación Xunto ás probas de certificación, probas finais o de progreso, na aula cómpre avaliar o progreso do alumnado e o grao de consecución dos obxectivos propostos, aínda que non teña máis repercusión que a informativa para o alumnado, e tamén para o profesorado, na medida que se valora tamén o éxito do método empregado e permite establecer as modificacións precisas. Polo tanto, levaranse a cabo as seguintes avaliacións: Avaliación de diagnóstico ou inicial -A principio de curso


-Avalíase o coñecemento inicial das competencias lingüísticas, sociolingüísticas e pragmáticas do alumnado. -Avalíase a través dunha proba, dunha enquisa e/ou da observación e análise das tarefas realizadas polo alumnado. -Avalíase para coñecer a situación de partida dos alumnos. Este coñecemento é moi importante nos cursos de idiomas, por mor da diversidade de formas de acceso que existen e das distintas procedencias e graos de competencia do alumnado. Coñecer toda esta diversidade permitiralle ao profesorado elaborar actividades específicas para tratar algún aspecto que non dominan todos, prever aqueles aspectos da programación que se han de tratar dun modo especial e propoñerlles tarefas individualizadas aos alumnos que o precisen. -Ao establecer un punto de referencia individual e do grupo, ten valor informativo, tanto para o profesorado como para o alumnado. Avaliación continua -A valoración do traballo realizado na aula ou fóra dela non terá necesariamente un resultado numérico; será suficiente comparar as novas tarefas coas anteriores para medir o progreso de cada alumno. -Avalíase a consecución dos obxectivos establecidos para as unidades traballadas ata ese momento. Informará tamén sobre as actitudes, a motivación, o traballo, a participación, etc. -Avalíase para que o profesorado e o alumnado teñan coñecemento do progreso, isto permitiralle ao primeiro establecer as correccións precisas, tanto de método como de programación, para mellorar o proceso de aprendizaxe. Ao segundo permitiralle ser consciente da súa evolución, comprender que tipo de actividades son máis adecuadas para el, que destrezas ten que mellorar; en definitiva faino máis consciente da súa situación e da súa aprendizaxe. -O departamento garantirá que o alumnado dispoña de información completa sobre a estrutura, contido, criterios de avaliación e cualificación de todas as probas, así como das condicións e prazos de reclamación sobre a cualificación destas. Toda a información relativa ás probas de certificación (baremos, porcentaxes e criterios de corrección, etc.) recollida no documento de especificacións das probas será publicada na páxina web da EOI cando sexa remitida pola Consellería de Educación. Autoavaliación -Supón unha reflexión sobre o proceso de aprendizaxe e sobre a forma máis eficaz de aprender que ten cada persoa. -Os criterios de autoavaliación réxense polos obxectivos establecidos para cada actividade e polos obxectivos e criterios da programación; polo tanto, o alumnado debe ser informado de que cousa se avalía e dos criterios de avaliación. -Instrumentos de autoavaliación: grellas para avaliar tarefas realizadas na aula de modo individual e en grupos; os descritores do Portfolio. -Non ten validez para a cualificación final pero é moi importante para o alumnado porque esixe una reflexión sobre a lingua, sobre a súa capacidade para usala e sobre o propio proceso de aprendizaxe. Para as probas terminais de certificación do nivei (Intermedio 2), utilizaranse os baremos incluidos no documento de Especificacións da Proba de Certificación do


Nivel(Intermedio 2) e na Guía de Administración das Probas de Certificación dos Niveis Intermedio do cal se inclúen modelos a continuación. Táboas de Baremación da Guía de Administración das Probas de Certificación dos Niveis Intermedio.


3.5.3.1.2 Criterios de cualificación Tanto a proba parcial de progreso como a proba final de promoción terán un valor de 100 puntos, e cada unha das súas catro partes 25 puntos (comprensión de lectura, comprensión oral, expresión e interacción escrita, expresión e interacción oral). Para avaliar a comprensión oral e a comprensión de lectura, os exercicios incluirán sempre os diferentes tipos de comprensión (detallada, global e selectiva), podendo, para iso, contar a proba con diferentes tipos de audicións e textos de lectura, sendo as preguntas posibles de diferentes tipoloxías (escolla múltipla, respostas curtas, rechear táboas con información, asociar, emparellar, verdadeiro/falso...). Para promocionar de curso dentro do mesmo nivel, o alumnado terá que acadar, polo menos, 15 puntos en cada unha das catro destrezas. Non obstante o disposto no punto anterior, para os cursos impares, o alumnado promocionará de curso cando, non tendo superado unha das destrezas, acade un mínimo de 10 puntos nela e 60 puntos na totalidade da proba. O alumnado que non promocione deberá repetir curso e ser avaliado de novo de todas as destrezas. Os resultados das cualificacións das ensinanzas


de idiomas de réxime especial expresaranse nos termos Apto ou Non apto na convocatoria de xuño e, se é o caso, na convocatoria extraordinaria Non presentado. No caso de obter cualificación de Apto, este resultado irá seguido da escala numérica de 5 a 10 entre paréntese, sen decimais e figurará nas actas de avaliación final correspondente e no expediente académico do/a alumno/a. 60-66 puntos: 5 67-73 puntos: 6 74-80 puntos: 7 81-87 puntos: 8 88-94 puntos: 9 95-100 puntos: 10

4 NIVEL AVANZADO. 4.1 Obxectivos 4.1.1 Obxectivos xerais do nivel. A) Comprensión Oral Comprender textos extensos ben organizados e lingüisticamente complexos que traten de temas tanto concretos como abstractos, incluso de carácter técnico sempre que estean dentro do propio campo de especialización, nunha variedade de lingua estándar, transmitidos mediante calquera canal, articulados a velocidade normal e mesmo nun entorno ruidoso ou con interferencias. B) Expresión e Interacción oral Falar e interaccionar oralmente con fluidez, precisión, eficacia e espontaneidade sobre unha ampla serie de temas relacionados cos distintos ámbitos de interacción social, marcando a relación entre as ideas, expresando e defendendo puntos de vista con claridade e proporcionando explicacións e argumentos adecuados cun alto grao de corrección e naturalidade que permita que a comunicación se realice sen esforzo.


C) Comprensión de lectura Ler cun alto grao de independencia textos extensos e de certa complexidade lingüística en lingua estándar, en variedade de rexistros, adaptando o estilo e a velocidade da lectura aos distintos textos e finalidades, utilizando fontes de referencia apropiadas de forma selectiva, e cun amplo vocabulario activo de lectura aínda que teña algunha dificultade con expresións pouco frecuentes. D) Expresión e Interacción escrita Escribir textos de extensión variada, claros e ben estruturados, con diferentes propósitos comunicativos, sobre temas relacionados cos diferentes ámbitos da vida social, transmitindo e requirindo información con eficacia, e defendendo, cando cumpra, puntos de vista sobre temas de carácter xeral, destacando as ideas principais, establecendo relación cos puntos de vista doutras persoas, valorando e sintetizando distintas opcións procedentes de varias fontes cando corresponda. 4.1.2 Obxectivos específicos por curso. 4.1.2.1 Avanzado 1 Obxectivos específicos: A) Comprensión Oral - Comprender as ideas principais de textos dos ámbitos académico, público e profesional dentro da propia área de coñecemento, desenvolvidos en lingua estándar e articulados a velocidade normal, de certa complexidade lingüística e con marcadores discursivos explícitos. - Comprender as ideas principais e as específicas moi relevantes dunha gama ampla de textos audiovisuais emitidos en lingua estándar, con claridade na fala, e sen condicións externas que dificulten a comprensión. - Comprender a maior parte do que se lle di directamente en conversacións e transaccións en lingua estándar e lingüisticamente complexas. - Comprender o esencial de textos orais de carácter instrutivo, mensaxes e avisos detallados, lingüisticamente complexos e emitidos en lingua estándar. B) Expresión e Interacción oral - Falar en público en intervencións, preparadas previamente, sobre temas xerais ou da súa especialidade, aportando descricións e argumentos, razoando a favor ou en contra dun punto de vista concreto, e respondendo a preguntas complementarias cun grao de fluidez e espontaneidade que non retraia a intervención dos interlocutores.


- Participar en conversas formais e informais, iniciando, mantendo e rematando a interacción adecuadamente, expresando e defendendo con certa precisión as súas opinións, proporcionando explicacións, argumentos e comentarios adecuados, e avaliando propostas alternativas. - Colaborar para lograr un obxectivo, esbozando un asunto ou un problema cun bo grao de fluidez e claridade, malia algúns erros esporádicos, especulando sobre causas e consecuencias e comparando as vantaxes e desvantaxes de diferentes enfoques. - Participar nunha entrevista con fluidez e naturalidade aportando información complementaria, con pouca axuda ou obténdoa do seu interlocutor malia algúns erros que non interfiren na comunicación. C) Comprensión de lectura - Comprender a información específica de textos instrutivos de carácter xeral e riqueza léxica, e sobre temas da propia especialidade que conteñan expresións, estruturas e locucións idiomáticas moi frecuentes no campo de especialización de que se trate, sempre que poida reler ou usar materiais que axuden a realizar unha interpretación correcta. - Ler de forma autónoma informes, textos xornalísticos, literarios e de divulgación científica relativos a temas actuais e nos que os autores adoptan posturas e puntos de vista concretos. - Ler textos relativos á interacción social persoal ou profesional, captando o sentido esencial de xeito que lle permita reaccionar adecuadamente. - Utilizar estratexias variadas que faciliten a comprensión, superando as limitacións dos recursos lingüísticos propios. D) Expresión e Interacción escrita - Escribir textos de diversa extensión relacionados con temas propios dos ámbitos persoal, público, educativo e profesional, salientando os aspectos importantes e expresando as propias opinións claramente e con razoable precisión. - Escribir textos breves e precisos que conteñan abreviadamente o esencial de textos propios dos ámbitos profesional, público e educativo. - Compoñer textos nos que se razoe a favor ou en contra ofrecendo unha visión panorámica e á vez crítica sobre produccións ou eventos dos ámbitos público e profesional. - Escribir textos que transmitan información obxectiva centrándose en comunicar algún coñecemento e mantendo a divulgación da información como intención principal do texto 4.1.2.2 Avanzado 2 Obxectivos específicos: A) Comprensión Oral


- Comprender monólogos sostidos extensos emitidos en declaracións públicas, conferencias, charlas, informes e outras formas de presentación pública, académica e profesional lingüisticamente complexas. - Comprender unha gama ampla de textos audiovisuais en lingua estándar, aínda que sexan emitidos en condicións físicas que supoñan algunha dificultade para a comprensión, sendo quen de identificar os puntos de vista e as actitudes dos falantes. - Comprender con detalle o que se lle di cara a cara en conversacións e transaccións lingüisticamente complexas, en lingua estándar, mesmo nun contorno ruidoso. - Comprender con detalle declaracións e mensaxes, avisos e textos instrutivos lingüisticamente complexos, en lingua estándar, mesmo con ruído de fondo. B) Expresión e Interacción oral - Participar en entrevistas de xeito eficaz, con fluidez e naturalidade, tomando a iniciativa e mesmo saíndo das preguntas preparadas, dando respostas interesantes e información complementaria. - Falar en público sobre unha ampla gama de temas xerais ou relacionados coa súa especialidade, con descricións e argumentos desenvolvidos sistematicamente e cadeas argumentais razoadas, poñendo énfase nos aspectos significativos e ofrecendo detalles relevantes que sirvan de apoio á exposición, con claridade, fluidez e certa facilidade de expresión, afastándose espontaneamente, se cumprise, dun texto preparado. - Participar activamente, con fluidez, naturalidade e eficacia en interaccións formais e informais sobre a maioría de temas xerais e da súa profesión defendendo liñas argumentais complexas de xeito convincente, dando suxestións e sintetizando información e argumentos procedentes de varias fontes. - Contribuír ao progreso dun traballo ou dunha negociación expoñendo con claridade, fluidez e espontaneidade unha situación dada e as súas ideas e propostas sobre ela, desenvolvendo con precisión e eficacia a súa argumentación C) Comprensión de lectura - Comprender con suficiente detalle instruccións extensas e complexas relativas a distintos ámbitos, así como textos legais habituais da súa vida social, sempre que poida reler os apartados difíciles. - Ler de forma autónoma informes, textos xornalísticos, literarios e de divulgación científica aínda que non sexan da súa especialidade, relativos a temas actuais, e comprender información, argumentos, ideas e opinións de fontes especializadas dentro de seu campo de interese. - Ler correspondencia formal e informal relativa a todos os ámbitos da vida social captando a información esencial e os detalles necesarios para poder reaccionar adecuadamente. - Identificar con rapidez o esencial e detalles relevantes en textos de extensión variada e complexos que versen sobre unha ampla serie de temas cos que se estea familiarizado,


para realizar con éxito tarefas relativas aos ámbitos tanto persoal e público como en 20 relación coas necesidades específicas de carácter profesional e educativo. D) Expresión e Interacción escrita - Escribir textos nos que se transmita información e ideas sobre temas, tanto abstractos como concretos, propios dos diferentes ámbitos; se expliquen problemas ou se argumente sobre eles apoiando os puntos de vista con detalles e exemplos adecuados, e con suficiente claridade e adecuación do rexistro. - Escribir informes sobre unha variedade de temas xerais ou relacionados coa propia especialidade nos que se expoñan uns feitos pasados ou previstos, e se emitan consideracións sobre eles, achegando algún tipo de conclusión e recomendación. - Escribir textos que sinteticen información procedente de varias fontes relativas aos ámbitos profesional, público e educativo, axustándose a un formato e rexistro axeitado. - Tomar notas ou elaborar esquemas durante unha explicación, conferencia ou evento que permitan reconstruír a continuidade temática do texto ou suceso orixinal. 4.2. Contidos Xerais.

Contidos xerais A) Competencias xerais Os contidos corresponden ás competencias parciais de diversos tipos que o alumnado haberá de desenvolver para alcanzar os obxectivos establecidos para este nivel avanzado. Estes contidos relaciónanse a continuación en apartados independentes, aínda que en situacións reais de comunicación todas as competencias parciais actívanse s imultaneamente. Por iso, no proceso de ensino e aprendizaxe deberán integrarse nun todo significativo a partir dos obxectivos propostos para cada destreza, de maneira que o alumnado adquira as competencias necesarias a través das actividades e tarefas comunicativas que se propoñan. B) Contidos nocionais A seguinte listaxe inclúe as nocións xerais, é dicir, aquelas que un falante pode necesitar en calquera situación de comunicación. Son pois os conceptos básicos dos que se desglosarán as subcategorías correspondentes cos seus expoñentes lingüísticos en cada idioma para os cursos Nivel Avanzado 1 e Nivel Avanzado 2. Entidades: Expresión das entidades e referencia ás mesmas Nocións existenciais: existencia/non existencia, presenza/ausencia, dispoñibilidade/ non dispoñibilidade, calidade xeral, acontecemento, certeza/incerteza, realidade/ficción, necesidade/continxencia/obrigación, xeneralidade/especialidade.


Nocións cuantitativas: cantidade numérica, cantidade relativa, aumento, diminución, proporción, grao, medidas (medidas xerais, talle, tamaño, distancia, velocidade, peso, superficie, volume, capacidade, temperatura, presión). Nocións espaciais: localización, posición absoluta, posición relativa, distancia, movemento, estabilidade, orientación, dirección, orde, orixe. Nocións temporais: referencias xerais, localización no tempo (presente, pasado e futuro), aspectos de desenvolvemento(simultaneidade, anterioridade, posterioridade, puntualidade, anticipación, retraso, inicio, finalización, continuación, repetición, duración, transcurso, frecuencia, cambio, permanencia, intermitencia, singularidade). Nocións cualitativas: formas e figuras, dimensións, consistencia, resistencia, textura, acabado, humidade, sequidade, materia, visibilidade, audibilidade, sabor, olor, color, impresións ao tacto, idade, vellez, accesibilidade, limpeza. Nocións avaliativas: avaliación xeral, valor, prezo, atractivo, calidade, aceptabilidade, adecuación, conformidade, corrección, precisión, claridade, interese, éxito, logro, utilidade, uso, capacidade, competencia, importancia, normalidade, facilidade. Nocións mentais: reflexión, coñecemento, expresión verbal. Nocións relacionais: similitude/contraste, posesión e propiedade, relacións entre accións e sucesos. Nocións lóxicas: conxunción/disxunción, alternancia, equivalencia, oposición/concesión, inclusión/exclusión, comparación, condición, deducción, causa, intención/finalidade, consecuencia/efecto, centrar un tema. C) Competencias socioculturais O alumnado deberá adquirir un coñecemento da sociedade e a cultura rusas, xa que unha falta de competencia neste sentido pode facer fracasar a comunicación. Estes contidos derívanse da competencia sociolingüística e sociocultural. A competencia sociolingüística comprende o coñecemento e as destrezas necesarias para abordar a dimensión social do uso da lingua. Refírese ás destrezas e ás condicións socioculturais relacionadas co uso da lingua: normas de cortesía; variacións lingüísticas segundo a idade, sexo, clases, profesiones e grupo social; os usos rituais; refráns e modismos; dialectos e acentos da lingua meta. Pola súa parte, a competencia sociocultural baséase no coñecemento da sociedade e cultura da comunidade ou comunidades nas que se fala o idioma que vai desde aspectos propios do desenvolvemento da vida diaria ata as convencións sociais, os comportamentos rituais e a linguaxe corporal. O alumnado do nivel avanzado deberá ser quen de expresarse adecuadamente nunha lingua sociolingüísticamente apropiada ás situacións de comunicación e adquirir a capacidade de abordar a variedade da fala, ademais dun maior control sobre rexistros e modismos. Posto que a lingua é un fenómeno social, gran parte dos contidos que forman parte da competencia sociolingüística encádranse nos contidos correspondentes aos diferentes ámbitos ou áreas ligados á competencia sociocultural. Os contidos que se recollen neste apartado deben ser obxecto de adaptacións segundo a cada lingua e cultura meta.


Desenvolveranse ao longo dos cursos Avanzado 1 e Avanzado 2 de acordo cos obxectivos propios de cada un deles. D) Contidos sociolingüísticos Marcadores lingüísticos de relaciones sociais: • Uso e elección do saúdo • Uso e elección das formas de tratamento • Convencións para as quendas de palabra • Uso e elección de interxeccións e frases interxectivas. Normas de cortesía: • Cortesía positiva (mostrar interese por unha persoa, compartir experiencias e preocupacións, expresar admiración, afecto; prometer favores e servizos,etc.) • Cortesía negativa (evitar comportamentos ameazantes – ordes, dogmas, expresións categóricas, etc.-; expresar arrepentimento, desculparse; utilizar enunciados evasivos) • Descortesía (brusquidade, franqueza, desprezo, antipatía, queixa forte e reprimenda, ira, impaciencia, afirmación de superioridade) Estereotipos e modismos populares • Refráns de uso moi frecuente • Modismos habituais • Expresións coloquiais • Expresións de crenzas, actitudes e valores Rexistros • Neste nivel espérase que os alumnos sexan capaces de recoñecer e usar expresións propias dos rexistros neutral, solemne, formal, informal, familiar, profesional • Diferencias entre a lingua escrita e oral Dialectos e acentos •Marcadores lingüísticos de: clase social, orixe nacional, grupo étnico, grupo profesional. Areas do ámbito sociocultural que se terán en conta: A vida cotiá: cociña e alimentos, convencións sociais e comportamentos nos distintos establecementos; festividades, celebracións e vacacións; horarios laborais e prácticas de traballo; hábitos e afeccións; medios de comunicación. Os servizos públicos: comportamentos e uso de instalacións públicas (deportivas, académicas, culturais, sanitarias, etc..) e espazos públicos (prazas, parques, rúas, etc..); mobiliario urbano; mantemento e limpeza de espazos públicos; reciclaxe; protección civil (bombeiros, persoal sanitario, etc.). As condicións de vida: atención á infancia, a persoas maiores, minusválidos, inmigrantes, a persoas sen recursos económicos, a persoas maltratadas; ONGs, asociacións e institucións sen ánimo de lucro; corpos e instalacións de seguridade (loita contra a drogadicción, a delincuencia, etc.). O contorno xeográfico: relación coa natureza e protección do medio ambiente; parques naturais e rutas; reservas de biodiversidade; urbanismo e organización xeográfica; política forestal e xestión dos recursos; zonas de costa e de interior.


As relacións persoais: relacións entre sexos; novas formas de relación familiar; relacións de poder e solidariedade; relacións a través das TIC; relacións entre xeracións, relacións con outras clases sociais, razas e comunidades; citas e encontros; saúdos entre coñecidos e descoñecidos; normas de cortesía; grao de permisividade co comportamento dos nenos nos lugares públicos. Valores, crenzas e actitudes respecto a: grupos profesionais, riqueza, culturas rexionais, seguridade, política, institucións, minorías, identidade nacional, países, estados e pobos estranxeiros. As convencións sociais: vestimenta, protocolos, ofrecer e recibir hospitalidade, ofrecer e pedir axuda, invitar, prestar cousas e diñeiro, etc.; asistir a convencións, conmemoracións e actos sociais. O comportamento ritual: cerimonias e prácticas religiosas (bautizos, vodas, velorio, etc.); comportamento en representacións e cerimonias públicas; celebracións, festividades, bailes, etc. A linguaxe corporal Lingua e sociedade: interferencias lingüísticas; recoñecemento doutras linguas (linguas minoritarias, linguas que comparten o mesmo territorio); promoción e conservación doutras linguas; o plurilingüísmo. E) Competencias estratéxico-comunicativas A competencia estratéxica pon en marcha os procesos cognitivos que posibilitan o desenvolvemento da capacidade de aprender autonomamente e da capacidade de uso eficaz da lingua dela resultante, que conleva a superación das dificultades que poidan xurdir ao longo da comunicación. Cómpre axudar ao alumnado a comprender a importancia de establecer esta competencia como base para o desenvolvemento da competencia comunicativa e para dirixir a propia aprendizaxe de forma consciente e autónoma. Forman parte da competencia estratéxica as diferentes estrategias de aprendizaxe e de comunicación. Estratexias de aprendizaxe. Estratexias metacognitivas Son aquelas que permiten autoregular a propia aprendizaxe, é dicir, planificar, controlar e avaliar o propio proceso de aprendizaxe de xeito que ao identificar posibles fallos na maneira de aprender se poida modificar esta. Así, as estratexias metacognitivas permiten identificar o que se sabe, explicar cómo se aprendeu e dirixir a aprendizaxe para seguir aprendendo. - Planificar a propia aprendizaxe: identificando necesidades tanto a curto como a longo prazo; establecendo os propios obxectivos con claridade e de forma realista e facéndoos constar sistemáticamente (nun diario de aprendizaxe, no PEL, etc.); organizando axeitadamente o tempo persoal para as diferentes actividades de aprendizaxe da lingua; facendo unha estimación das propias capacidades e utilizando as técnicas que mellor se correspondan co propio estilo de aprendizaxe.


- Organizar o material de aprendizaxe: tendo os instrumentos de apoio necesarios (manuais, diccionarios, apuntes, etc.); elaborando un caderno de aprendizaxe con distintas seccións: vocabulario, erros máis frecuentes, modismos,etc. - Autoavaliar o propio proceso de aprendizaxe mediante a identificación das deficiencias e dos logros na realización das tarefas de aprendizaxe. - Utilizar recursos de aprendizaxe ao alcance: aproveitando a presencia de falantes nativos como modelos de novas estructuras ou expresións; buscando en internet máis información sobre un tema; ao traballar nun proxecto sobre un tema, facéndoo con quen pode ser de axuda no que respecta aos contidos ou á lingua; preguntando ao profesor/a; traballando en e-tandem. Estratexias cognitivas Estas estratexias operan directamente sobre a nova información, manipulando e transformando a lingua obxecto de aprendizaxe. Son modalidades de traballo intelectual que permiten adquirir, codificar e recuperar a información. Son moi variadas e van desde o uso de técnicas de agrupamento de ideas ou conceptos á repetición para practicar a nova lingua ou asociar a información nova cos coñecementos previos. Son tamén estrategias cognitivas o resumo, as inferencias, a traducción e a toma de notas. Estas últimas forman parte explícita dos obxectivos e dos criterios de avaliación establecidos para este nivel avanzado. - Referidas á práctica da lingua: repetir; recoñecer e usar de modelos de lingua, etc. - Referidas á recepción e producción de lingua: buscar rapidamente as ideas ; utilizar recursos como diccionarios; relacionar a información nova cos coñecementos previos. - Referidas á análise e razoamento: deducir; establecer relacións entre as linguas coñecidas; elaborar hipóteses de significado; - Referidas á creación da estrutura necesaria para comprender e producir lingua: tomar notas; resumir; - Referidas á memorización: agrupar palabras, utilizar imaxes para lembrar; representarse sons, etc. Estratexias de comunicación Permiten mobilizar e equilibrar os propios recursos, poñer en funcionamento destrezas e procedementos co fin de satisfacer eficazmente as demandas de comunicación xeradas pola situación de comunicación. A súa finalidade consiste en permitir establecer e manter a comunicación con medios lingüísticos dos que se dispón. Planificación Activar ou procurarse coñecementos previos sobre a lingua, a situación, os contidos e as persoas: Tomar notas sobre os intereses e os coñecementos previos dos destinatarios. Elaborar unha relación de vocabulario e estructuras. Reunir os propios coñecementos e pensamentos. Informarse de si hai axudas visuais: diagramas, imaxes, modelos. Tomar consciencia do propio interese e do interese do interlocutor: Tomar consciencia de que e canto se quere comprender: (so o contido principal, informacións específicas ou informacións polo miúdo); do que se quere dicir ou escribir, e de con canto detalle; do que o interlocutor xa podería saber ou do que podería non saber; do que lle podería interesar ou non interesar ao interlocutor e do que podería ser coñecido por todos.


Dispor informacións e recursos de apoio, e dotar os contados dunha estrutura previa: Ordenar os contidos. Preparar listas de vocabulario propias relacionadas con un tema específico (especialidade) ou diccionarios especializados. Revisar e completar notas. Marcar palabras clave e estruturas gramaticais relacionadas cun tema nunha mostra textual. Adaptar a tarefa ás competencias lingüísticas e persoais, e mais á situación: Planificar como se poden expresar os contados principais cos medios lingüísticos dispoñibles. Aumentar a dificultade dunha tarefa cando existen suficientes informacións e recursos a disposición. Activar esquemas textuais/elaborar un borrador de estrutura textual: Lembrar posibles tipos de textos. Seleccionar fórmulas lingüísticas (por exemplo, a cabeceira nunca carta). Repetición e práctica: Practicar e experimentar con novas expresións e combinacións de expresións e solicitar unha información sobre a súa idoneidade. Recoñecer as posibles dificultades de comprensión: Pensar que factores de distorsión se poderían dar. Informarse sobre a velocidade que cabería esperar dun narrador e sobre a densidade informativa que cabería esperar dun texto. Pensar na propia lingua que vocabulario podería ser importante. Execución, control, reparación. Construír a partir do coñecemento existente: Utilizar regras lingüísticas, expresións e xiros coñecidos. Procurar palabras e xiros coñecidos. Desenvolver un tema cando este é coñecido polo interlocutor. Comparar cos propios coñecementos e coas propias experiencias. Utilizar os recursos de apoio dispoñibles: Consultar a ortografía correcta nun diccionario. Consultar regras de gramática. Utilizar modelos. Estruturar contidos/textos: Organizar cronoloxicamente elementos. Ilustrar enunciados complexos con exemplos. Marcar parágrafos. Parafrasear ou resumir puntos importantes de determinados parágrafos ou fragmentos de textos. Ter en conta signos de puntuación e outros signos de división e cohesión textual. Utilizar signos de puntuación e outros signos de división e cohesión textual. Estruturar conversas: Dirixirse a alguén. Facer uso da palabra mediante avisos oportunos. Manterse no uso da palabra mediante o recheo de pausas ou a utilización de recursos explícitos. Evitar redundancias. Formular enunciados como preguntas e viceversa. Acabar a conversa. Cooperación: Aterse ás convencións en materia de cortesía. Ceder a palabra. Relacionar o expresado por un mesmo co expresado por outro. Remitirse ao expresado por outros. Focalizar o tema. Manter o contacto visual. Sinalar que se comprendeu. Introducir outros nunha conversa. Compensación e evitación: Parafrasear palabras descoñecidas con palabras coñecidas máis sinxelas. Utilizar un concepto xenérico ou unha palabra semanticamente emparentada. botar man de palabras baleiras, como por exemplo “cousa”. Explicar un concepto. Utilizar a linguaxe corporal. Evitar palabras difíciles.


Identificar/deducir indicacións: Comprobar indicacións no contexto. Prestar atención aos puntos centrais. Deducir palabras descoñecidas das regras de composición e do contexto. Prestar atención aos elementos non verbais. Sacar conclusións e facer prediccións: Facer hipóteses utilizando imaxes, gráficos e fotografías. Establecer hipóteses sobre o contido utilizando informacións paratextuais e paralingüísticas. Deducir e anticipar posicións, intencións e estados de ánimo en relación co que segue no texto, utilizando o contexto e signos gramaticais e léxicos. Sacar conclusións sobre a actitude do falante e sobre o contido baseándose na entoación e a velocidade. Deducir intencións baseándose no volume da voz do falante. Anticipar o que segue (palabra, frase, reposta,...). Adiviñar o que non se comprende e o que non se coñece utilizando os propios coñecementos e experiencias. Asegurar a comprensión: Repetir o comprendido. Preguntar se se di do xeito que un pensa. Prestar atención ás reaccións mímicas e xestuais do interlocutor. Ter en conta as reaccións lingüísticas do interlocutor. Informarse sobre se o comprenderon. Remitirse a outras partes do texto (por exemplo, ler unha vez máis o parágrafo anterior). Pedir aclaración/aclarar: Solicitar repetición ou maior precisión. Pedir que expliquen unha palabra clave. Dicir que non se entendeu algo. Preguntar. Solicitar axuda: Pedir confirmación sobre se unha forma utilizada é correcta. Pedirlle unha explicación a alguén. Pedirlle a alguén unha traducción. Controlar: Prestar atención ás reaccións mímicas e xestuais do interlocutor. Ter en conta as reaccións lingüísticas do interlocutor. Verificar as propias hipóteses. Observar a actitude do interlocutor. Volver a ler ou escoitar un texto tendo en conta determinados aspectos. Experimentar: Utilizar unha palabra ou estrutura nova. Utilizar outra canle, por exemplo escribir un correo electrónico en lugar de facer unha chamada telefónica. Reparar: Comezar de novo a frase. Formular outra vez a frase con locucións como “en realidade quería dicir...”. Repetir unha palabra correctamente. Pedir desculpas. Aclarar malentendidos. 4.3 Contidos específicos 4.3.1 Avanzado 1 Contidos específicos: A) Contidos léxico- semánticos Identificación persoal Datos persoais Títulos e tratamentos Actividade profesional e ocupación Documentación Biografía: etapas da vida Sentimentos e estados de ánimo Sensacións e percepcións físicas Valores persoais


Gustos e centros de interese Viaxes Motivacións e obxectivos Modas e tendencias turísticas Vivenda e fogar Construción Compra e aluguer Mudanza e instalación Tipos de residencia Equipamento, decoración e mantemento Contorno sociocultural, físico e económico. Relacións humanas e sociais A familia Celebracións e actos familiares, sociais e relixiosos Actitudes e formas de comportarse Asociacións Alimentación Dieta e nutrición Gastronomía Traballo Profesións e cargos Lugares, ferramentas e roupa de traballo Tarefas que se desenvolven no traballo B) Contidos funcionais Os contidos funcionais preséntanse responden aos obxectivos dos cursos Nivel Avanzado 1 e Nivel Avanzado 2 e formúlanse en termos de expresión, pero considérase que inclúen tamén a comprensión e a interacción respectivas. Funcións ou actos de fala asertivos, relacionados coa expresión do coñecemento, a opinión, a crenza e a conxectura: afirmar; anunciar; apostilar; asentir; atribuír; clasificar; confirmar a veracidade dun feito; conxecturar; corroborar; describir; desmentir; disentir; expresar acordo e desacordo; expresar descoñecemento; expresar dúbida; expresar escepticismo; expresar unha opinión; formular hipóteses; identificar e identificarse; informar; obxectar; predicir; rebater; lembrarlle algo a alguén; rectificar; replicar; supoñer. Funcións ou actos de fala compromisivos, relacionados coa expresión de ofrecemento, intención, vontade e decisión: acceder; admitir; consentir; expresar a intención ou


vontade de facer algo; invitar; xurar; negarse a facer algo; ofrecer algo; ofrecer axuda; ofrecerse a facer algo; prometer; retractarse. Funcións ou actos de fala directivos, que teñen como finalidade que o destinatario faga ou non faga algo, tanto se isto é á súa vez un acto verbal como unha acción doutra índole: aconsellar; advertir; alertar; ameazar; animar; autorizar; dar instrucións; dar permiso; demandar; denegar; desanimar; desestimar; dispensar ou eximir a alguén de facer algo; disuadir; esixir; intimidar; ordenar; pedir algo (axuda, confirmación, consello, información, instrucións, opinión, permiso, que alguén faga algo); negarlle permiso a alguén; persuadir; previr a alguén en contra de algo ou de alguén; prohibir; propoñer; reclamar; recomendar; lembrarlle algo a alguén; restrinxir; solicitar; suxerir; suplicar. Funcións ou actos de fala fáticos e solidarios, que se realizan para establecer ou manter o contacto social e expresar actitudes respecto dos demais: aceptar e declinar unha invitación; agradecer; atraer a atención; compadecerse; dar a benvida; despedirse; expresar condolencia; felicitar; facer cumprimentos; insultar; interesarse por alguén ou por algo; invitar; pedir desculpas; presentarse e presentar alguén; rexeitar; saudar. Funcións ou actos de fala expresivos, cos que se expresan determinadas situacións:acusar; expresar admiración, ledicia ou felicidade, aprecio ou simpatía, aprobación e desaprobación, confianza e desconfianza, decepción, desinterese e interese, desprezo, desgusto, dor, dúbida, escepticismo, esperanza e desesperanza, estima, insatisfacción, preferencia, resignación, satisfacción, sorpresa, temor, tristeza; defender; exculpar; lamentar; reprochar. C) Contidos morfosintácticos Oración simple - Oración impersoal. Ampliación. O emprego dos verbos не существует, не оказалось, не осталось,... en lugar do verbo нет. Por exemplo: У нас не осталось времени. Никакого несчастья не произошло. - Oracións de infinitivo. Por exemplo: Тебе меня не догнать. Не опоздать бы (нам)! Хоть бы (мне) сдать этот экзамен! - Oracións con relacións individuais dos componentes e semántica individual (fraseoloxismos sintácticos). Os сasos máis usuais. Por exemplo: Ему не до этого. Что за характер! Гулять так гулять! Где он только не работал! Тоже мне учёный! Куда там (где там, какое там) + substantivo (verbo), etc. Oración composta. - O uso das conxuncións, palabras demostrativas, palabras conxuntivas e pronomes nas oracións compostas con subordinadas complementarias, de suxeito, determinativas e predicativas. Ampliación e sistematización.


Casos de uso obrigatorio das palabras demostrativas na oración principal. Por exemplo: Трудность состоит в том, что ... Фильм кончается тем, что... Учитель начал урок с того, что ... - Subordinadas temporais: пока не, с тех пор как, до тех пор пока не, лишь, лишь только. Fraseologismos sintácticos: Cтоило …, как ...; Hе успел(а,и,о) ...., как ... O uso das formas verbais nas oracións con: пока не…, до тех пор пока не… - Subordinadas de finalidade: затем чтобы ...; c той целью чтобы, с тем чтобы, во имя того чтобы, вместо того чтобы. - Subordinadas cusais: оттого что, поскольку, по причине тогo что, по случаю тогo что, по той причине что. - Subordinadas de modo: будто, как будто, будто бы, словно, точно. Expresión da comparación irreal: как будто, словно, точно. - Subordinadas comparativas ou de cantidade. As conxuncións, as palabras conxuntivas е demostrativas usadas nestas oracións. - Subordinadas condicionais. Condición real: раз, в случае если. Condición irreal: a forma de imperativo singular como predicado da subordinada. Por exemplo: Вернись ты пораньше, ты бы застал его. - Subordinadas concesivas: кто ни, что ни, где ни, куда ни, еtc O substantivo - Os substantivos singulativos. Por exemplo: жемчужина, картофелина, пылинка, дождинка. - Os substantivos que expresan a valoración subxectiva: diminutivos e afectivos, aumentativos e despectivos. Por exemplo: доченька, зеркальце, деревце, животик, пальчик, личико, березка, лошаденка, старикашка, домина, ветрище, братец, снежок, пальтишко, лужица, глазки, звездочка, солнышко, листочек, воробушек. O adxectivo - Os adxectivos que expresan a valoración subxectiva: diminutivos e afectivos, aumentativos e despectivos. Por exemplo: лёгонький, синенький, большущий, еtc. - O sufixo –оват- (-еват-) como introductor do significado de cualidade parcial. Por exemplo: слабоватый, голубоватый. O Adverbio -Os sufixos que introducen matices expresivos e emocionais. Por exemplo: тихонечко, тихонько, быстренько, давненько, хорошенечко, etc. O numeral. Declinación dos numerais cardinais compostos. Por exemplo: с пятьюдесятью учениками, пятистам студентам. Modalidade - Expresión do necesidade, deber, posibilidade, imposibilidade, suposición, dúbida, consello, permiso, prohibición, obrigatoriedade, esixencia, desexo, temor, petición, precaución, invitación, etc.


- Palabras modais, construccións sintácticas especiais, orde de palabras, repetición de palabras, combinación das palabras significativas coas partículas, coas interxeccións, coas palabras intercaladas, coas combinacións de palabras, así como combinación destes medios. O Verbo - Verbos de movemento. Ampliación. Por exemplo: тащить, таскать, гнать, гонять, брести, бродить, лезть, лазать, катить, катать, взлетать, слетаться, etc. - O uso dos verbos de movemento no sentido figurado e os fraseologismos de uso frecuente que conteñen os verbos de movemento. Por exemplo: водить за нос, выходить из себя, свести с ума, сойти с ума, провести кого-либо, обвести вокруг пальца, выводить кого-либо из себя, etc. - Réxime dos verbos. Un repertorio amplo de verbos con réxime preposicional e sen preposición. Por exemplo: рассчитывать на + Ac., способствовать +Dat., препятствовать + Dat., управлять + Instr., обладать + Instr., отличаться + Instr., опасаться + Xen., лишаться + Xen., нуждаться в + Prep., убеждаться в + Prep., etc. - Modos de acción verbal (способы глагольного действия). Iniciación. Preposicións e locucións preposicionais - Ampliación do repertorio visto nos niveis anteriores. Por exemplo: сквозь, вблизи, вглубь, вне, внутри, помимо, вслед за, путём, в случае, в ходе, во имя, в зависимости от, в направлении к, в отличие от, в связи с, по сравнению с, включая, не считая, начиная с, по причине, по случаю, насчёт, за исключением, в целях, в отличие от, ввиду, в связи с, в результате, в зависимости от, независимо от, в качестве, в роли, etc. As preposicións xa coñecidas nos usos pouco frecuentes. Por exemplo: a preposición из para expresar a causa (спросить из любопытства), по + Prep. para denotar o tempo co significado “despois de” (по приезде в Киев), по + Ас. para expresar o término do prazo ou límite (с ноября по май, по колено в воде), через coa acepción de “por medio de, coa axuda de” (разговор через переводчика), о + Ac. сo significado “contra” (удариться о край стола), etc. CONTIDOS ORTOGRÁFICOS Enfoque sistemático nos puntos difíciles da ortografía rusa. - Permutación das vocais nas raíces лаг – лож, кас – кoс, бир – бер, мир – мер, гар – гор. - Ortografía de и e ы despois de ц nas raíces, sufixos e desinencias. - Ortografía das vocais e consoantes nos prefixos пре- / при-, раз- (рас-), из- (ис-), e outros. - Ortografía das formas verbais. - Ortografía de НЕ е НИ. - Ortografía de НЕ coas diferentes partes do discurso. - Ortografía de тоже, также, чтобы e то же, так же, что бы. - Uso do guión nos pronomes e adverbios. - Signos de puntuación nas oracións compostas.


CONTIDOS FONÉTICOS - Insistencia nos fonemas que presentan maior dificultade ao alumnado (sibilantes, palatais, grupos consonánticos, asimilacións, redución vocálica, etc). - Acento, ritmo e entonación. Acento lóxico nas preguntas e respostas. Patróns fonolóxicos característicos de cada tipo de oración. Tipoloxía de textos: A) Textos orais • Adiviñas • Anuncios publicitarios na radio e na televisión e informacións por megafonía • Cancións • Conferencias, relatorios, presentacións e declaracións públicas • Conversas á cara e en grupo: formais e informais, transaccionais • Conversas telefónicas: formais e informais; transaccionais • Debates e discusións públicas • Discursos e conferencias • Discusións formais • Enquisas e cuestionarios • Entrevistas laborais, académicas, médicas, xornalísticas • Instrucións • Instrucións e indicacións detalladas • Mensaxes en contestadores automáticos • Representacións teatrais • Reunións de traballo • Textos audiovisuais: películas, programas de TV ou de radio, noticias, informativos, documentais, material gravado Textos humorísticos: chistes, etc. B) Textos escritos • Actas • Adiviñas • Anuncios publicitarios (en valose paneis, na prensa escrita, internet, etc.) e anuncios por palabras • Biografías • Catálogos • Cómics e tiras cómicas • Composicións escritas • Convocatorias • Correspondencia persoal e formal (cartas comerciais, reclamacións, • pedidos, fax, mensaxes electrónicas, invitacións, felicitacións, condolencias, agradecemento, escusa, etc.) • Currículo


• Dicionarios e tesaurus. Dicionarios monolingües • Documentos comerciais (acordos, contratos, facturas, albarás, cartas comerciais, extractos bancarios) • Documentos oficiais ou legais (formularios, impresos, instancias, avisos, denuncia, solicitude, reclamación, recurso, citación...) • Enquisas e cuestionarios • Guías de viaxe • Guións • Informes • Libros de texto • Manuais de instrucións e prospectos • Memorias e informes • Mensaxes en foros virtuais, blogs, etc. • Receitas de cociña • Recensións en xornais e revistas • Regulamentos e instrucións públicas • Resumos e sínteses. Apuntamentos • Textos humorísticos: chistes, etc. • Textos literarios (contos, relatos breves, novelas, poemas, obras teatrais) • Textos xornalísticos (noticias, reportaxes, crónicas, cartas ao director, artigos de opinión, editoriais, necrolóxicas, recensións, entrevistas) • Traballos escolares e académicos 4.3.2. Avanzado 2 Contidos específicos: A) Contidos léxico-semánticos Traballo Desemprego e busca de traballo Condicións laborais Dereitos e obrigas laborais Conflictos no traballo Organizacións e asociacións laborais Seguridade e riscos laborais Viaxes Motivacións e obxectivos Experiencias persoais Problemas e incidencias A conducción: normas de circulación, mantemento e reparación de vehículos, seguros Modas e tendencias turísticas Información e medios de comunicación


Prensa escrita Televisión e radio Internet Ciencia e tecnoloxía Avances científicos e tecnolóxicos Cuestións éticas e filosóficas Tecnoloxías da información e da comunicación (TIC) Política e sociedade Institucións Formas de goberno Sistemas políticos e de goberno Conflictos e movementos sociais Xustiza Modas e tendencias sociais Saúde e coidados físicos Protección social Medicina tradicional e alternativa Estética Educación Sistema educativo Innovacións Problemas e conflictos Clima e medio ambiente Paisaxe urbana e rural Clima Natureza Desastres naturais Ecoloxía e problemas medioambientais Actividades artísticas Música e danza Arquitectura, pintura e escultura Literatura Fotografía Cine e teatro Novas manifestacións artísticas Artesanía B) Contidos funcionais Os mesmos que no Avanzado 1


C) Contidos morfosintácticos Aparte dos contidos que se citan de seguido, neste nivel traballaranse de forma constante os puntos da gramática rusa que xa foron vistos nos niveis anteriores, pero que adoitan orixinar o maior número de erros, tales como os aspectos verbais, o uso dalgunhas preposicións, algúns pronomes (negativos, indefinidos, determinativos), etc., co fin de matizar, sistematizar e activar estes coñecementos. A oración simple -Oración impersoal. Ampliación. Oracións impersoais nas que o suxeito lóxico está en instrumental. (Ветром разбило стекло. Улицы замело снегом.) Oracións con relacións individuais dos componentes e semántica individual. Ampliación. Por exemplo: Вот голос так голос! Люди как люди. До сна ли ему! Ох уж эти родственники! Кто как не он поможет нам! Bсем пирогам пирог! Hет бы помолчать! Oración composta -Subordinadas causais: вследствие того что, в силу того что. -Subordinadas de modo: как если бы. -Subordinadas concesivas: вопреки тому что, пусть, пускай. O verbo -Ampliación do repertorio dos verbos con réxime preposicional e sen preposición: подчиняться + Dat., подражать + Dat., злоупотреблять + Instr., etc. Fincapé nos casos cando o verbo ten varios significados dependendo do uso. Por exemplo: обращаться с + Instr. / обращаться к + Dat., принадлежать к + Dat / принадлежать + Dat., следовать за + Instr. / следовать + Dat. / следовать из + Gen., изменять+Ac. / изменять + Dat., наблюдать + Ac. / наблюдать за + Instr., подозревать + Ac. (в + Prep.) / подозревать o + Prep., судить + Ас. / cудить о +Prep., etc. -Predicados descriptivos. Por exemplo: одержать победу, оказывать влияние, возлагать надежды, испытывать зависть, наносить вред, etc. -Os valores dos prefixos вз- (вс), над-, под-, пре-, при-, раз-(рас), у-, за-, до-, недо-, пере-, пред-, про-, в, из- (ис-), на-. Ampliación e sistematización. -Modos de acción verbal (способы глагольного действия). Preposicións e locucións preposicionais Ampliación do repertorio visto no Avanzado 1. Por exemplo: вопреки, вроде, подобно, ввиду, в пользу, за исключением, по случаю, при условии ,следом за, вследствие, судя по, в силу, в отношении к, типа, относительно, etc. CONTIDOS ORTOGRÁFICOS Enfoque sistemático nos puntos difíciles da ortografía rusa. -Permutación das vocais nas raíces лаг – лож, кас – кoс, бир – бер, мир – мер, гар – гор.


-Ortografía de и e ы despois de ц nas raíces, sufixos e desinencias. -Ortografía das vocais e consoantes nos prefixos пре- / при-, раз- (рас-), из- (ис-), e outros. -Ortografía das formas verbais. -Ortografía de НЕ е НИ. -Ortografía de НЕ coas diferentes partes do discurso. -Ortografía de тоже, также, чтобы e то же, так же, что бы. -Uso do guión nos pronomes e adverbios. -Signos de puntuación nas oracións compostas. Tipoloxía de textos: A) Textos orais • Adiviñas • Anuncios publicitarios na radio e na televisión e informacións por megafonía • Cancións • Conferencias, relatorios, presentacións e declaracións públicas • Conversas á cara e en grupo: formais e informais, transaccionais • Conversas telefónicas: formais e informais; transaccionais • Debates e discusións públicas • Discursos e conferencias • Discusións formais • Enquisas e cuestionarios • Entrevistas laborais, académicas, médicas, xornalísticas • Instrucións • Instrucións e indicacións detalladas • Mensaxes en contestadores automáticos • Representacións teatrais • Reunións de traballo • Textos audiovisuais: películas, programas de TV ou de radio, noticias, informativos, documentais, material gravado • Textos humorísticos: chistes, etc. B) Textos escritos • Actas • Adiviñas • Anuncios publicitarios (na prensa escrita, internet, etc.) e anuncios por palabras • Biografías • Catálogos • Cómics e tiras cómicas • Composicións escritas • Convocatorias • Correspondencia persoal e formal (cartas comerciais, reclamacións, pedidos, fax,


mensaxes electrónicas, invitacións, felicitacións, condolencias, agradecemento, escusa, etc.) • Currículo • Dicionarios e tesaurus. Dicionarios monolingües • Documentos comerciais (acordos, contratos, facturas, albarás, cartas comerciais, extractos bancarios) • Documentos oficiais ou legais (formularios, impresos, instancias, avisos, denuncia, solicitude, reclamación, recurso, citación...) • Enquisas e cuestionarios • Guías de viaxe • Guións • Informes • Libros de texto • Manuais de instrucións e prospectos • Memorias e informes • Mensaxes en foros virtuais, blogs, etc. • Receitas de cociña • Recensións en xornais e revistas • Regulamentos e instrucións públicas • Resumos e sínteses. Apuntamentos • Textos humorísticos: chistes, etc. • Textos literarios (contos, relatos breves, novelas, poemas, obras teatrais) • Textos xornalísticos (noticias, reportaxes, crónicas, cartas ao director, artigos de opinión, editoriais, necrolóxicas, recensións, entrevistas) • Traballos escolares e académicos


4.4.1 Avanzado 1

O curso constará, aproximadamente, de 130 horas repartidas e estará dividido en dous cuadrimestres. O primeiro cuadrimestre comprenderá os meses de outubro a xaneiro e o segundo, os meses de febreiro a maio. O libro de texto que se utilizará será Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I. Se distribuirá do seguinte xeito, sempre suxeito a variacións segundo a dinámica de organización da clase.: PRIMEIRO CUADRIMESTRE: • UNIDADES 31 ,32, 33,34, 35,36 de Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I.


SEGUNDO CUADRIMESTRE: • UNIDADES 37, 38, 39, 40,41, 42 de Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I.

Este manual comprende a maior parte dos contidos establecidos polo decreto 191/2007 do 20 de setembro (DOG do 9 de outubro) para o nivel Avanzado 1.

CONTIDO

(Gramática)

TAREFAS




TEMPORARIZACIÓN

UNIDADE

31

Discurso directo e indirecto.

Declinación de nomes proprios rusos e extranxeiros.

Escoita da grabación a colocación dos acentos nun texto. Exercicios escritos.

Páxinas da historia de Rusia

1.

Saber:

Léxico que se refire ao concepto de Estado.

Repaso dos pronomes determinativos.

Traduccións.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

32

Declinación de numerais cardinales.

Declinación conxunta de numeraiss, adxetivos e sustantivos.

Escoits de grabación e colocación dos acentos nun texto.

Exercicios escritos.

Páxinas da historia de Rusia 2.

Saber:

Léxico que se refire á historia e o concepto de “morte”.

Repaso dos verbos perfectivos e imperfectivos en pasado, infinitivo e conxugación.

Repaso dos comparativos e numeraies xuntos.

Repaso dos superlativos; reconstrucción dos grados positivo e comparativo.

Repaso dos pronomes

1º

CUADRIMESTRE


demostrativos.

Locucións que expresan unidades.

Traduccións.

UNIDADE

33

Participio: nocións xerais; características verbais e adxetivais do participio. Participio activo presente.

Escoita de grabación e colocación dos acentos nun texto.


Deporte.

Xogos Olímpicos.

Saber:

Léxico dos deportes de verán e inverno. Léxico relacionado co material necesario para praticar ditos deportes.

Repaso dos verbos de movemeento sin prefixo.

Traduccións.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

34

Participio activo pasado. Participio activo absoluto e a súa transformación en oracións subordinadas.



Fin de ano.

Saber:

Léxico relacionado co calendario.

Repaso dos aspectos verbais.

Repaso dos verbos de movemento con prefixo.

Traduccións.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

35

Participios pasivos, presente e pasado; o participio pasivo absoluto y a súa transformación en oracións subordinadas.



Viaxeiros rusos en España no século XIX.

Saber:

Léxico relacionado coa música.

Repaso das preposicións, pronomes e numerais.

Traduccións.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Sintaxe menor: tipos de relación entre as palabras.

Escoita de grabación e colocación dos acentos nun

Saber:

Léxico relacionado co ámbito militar, científico y


36 A subordinación: concordancia, réxime, adyacencia.

Locucións con coordinación.

texto.


Pedro I, o gran reformador.

administrativo.

Repaso dos verbos de movemento e participios.

Traduccións.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

37

Xerundio: nocións xerais. Características verbais e adverbiais do xerundio.



Sauna rusa.

Saber:

Costumes rusas.

Repaso das preposicións.

Repaso das expresiósn horarias.

Traduccións.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

38

Xerundio presente e pasado. Xerundio absoluto e o súa transformación en estructuras verbais.



Metro moscovita.

Palacio baixo terra.

Saber:

Léxico relacionado con transporte urbano.

Repaso dos numerais.

Traduccións.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

39

Sintaxe maior. Tipos de relación entre as oraciones. Coordinación, subordinación.

Oración complexa por coordinación.



San Petersburgo – Venecia do norte.

Saber:

Repaso de datas.

Lectura de versos de Aleksandr Blok.

Traduccións.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Oración complexa con subordinación.

Escoita de grabacións e colocación dos

Saber:

Léxico relacionado con

2º


40 Proposición subordinada. Clasificación, nexos.

acentos nun texto.


Aviación.

aviación.

Repaso dos numerais.

Repaso do discurso directo e indirecto.

Traduccións.

CUADRIMESTRE

UNIDADE

41

O modo subxuntivo-condicional: características, formación e empleo.

Voz pasiva.



Transeuntes versus automóbiles.

Saber:

Léxico relacionado coa circulación.

Transformación de imperativos en oracións de subjuntivo.

Repaso das preposicións.

Traduccións.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

42

Categoría de Estado.

Formas impersonais para adverbiales en -o: estrutura, clasificación e emprego.

Escoita de grabación y colocación de os acentos nun texto.


Crenza

Saber:

Léxico relacionado coa religión.

Repaso dos participios pasivos.

Repaso dos pronomes.

Repaso dos participios e xerundios.

Traduccións.

2º

CUADRIMESTRE


4.4.2 Avanzado 2

O curso constará, aproximadamente, de 130 horas repartidas e estará dividido en dous cuadrimestres. O primeiro cuadrimestre comprenderá os meses de outubro a xaneiro e o segundo, os meses de febreiro a maio. O libro de texto que se utilizará será Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I. Se distribuirá do seguinte xeito, sempre suxeito a variacións segundo a dinámica de organización da clase.: PRIMEIRO CUADRIMESTRE: • UNIDADES 43 ,44, 45 , 46 de Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I. SEGUNDO CUADRIMESTRE: • UNIDADES 47, 48, 49,50 de Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I. Este manual comprende a maior parte dos contidos establecidos polo decreto 191/2007 do 20 de setembro (DOG do 9 de outubro) para o nivel Avanzado 2.

CONTIDO

(Gramática)

TAREFAS




TEMPORARIZACIÓN

UNIDADE

43

Empleo funcional dos tempos e modos verbais. Tempos: emprego do presente, futuro e pasado. Modos: emprego do indicativo, subxuntivo-condicional, imperativo.

Escoita de grabación e colocación dos acentos nun texto. Localización de palabras compostas por dúas raíces nun texto e análisis.

Responder a

Saber:

Léxico sobre economía.

1º

CUADRIMESTRE


Emprego do infinitivo.

preguntas un texto de temas relacionados coa economía.

Identificación de palabras explícitas do ámbito económico.

Colocación de acentos nun texto.

Traduccións.

UNIDADE

44

Aa palabra: clasificación. Familia de palabras. Formación de palabras: derivación, composición e parasíntese, abreviación, siglas.

Escoita de grabación e colocación deos acentos nun texto.

Exercicios postextuales, léxico-gramaticales:

-respostas as preguntas. -completar as frases relacionadas coa saúde.

Traduccións.

Saber:

Léxico que se refire a temas de anatomía saúde (enfermidades).

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

45

Modos de acción verbal. Concepto xeral. Clasificación.

Modos de acción resultativos: clasificación e emprego.



-respostas ás preguntas. -completar as frases

Saber:

Léxico relativo a estrutura do Estado.

1º

CUADRIMESTRE


relacionadas coa estrutura do Estado.

Traduccións.

UNIDADE

46

Modos de acción cuantitativos: clasificación e emprego.

Modos de acción resultativos: clasificación e empleo.



-respostas as preguntas. -completar as frases relacionadas con monumentos históricos e arte.

Traduccións.

Saber:

Léxico relativo a monumentos históricos e arte.

1º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

47

A preposición: características, clasificación e emprego. Sistematización.

A conxunción: características, clasificación e emprego.

Sistematización.



-respostas as preguntas. -completar as frases relacionadas coa correspondencia de negocios e empresarial.

Traduccións.

Saber:

Léxico relacionado con correspondencia de negocios.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

A partícula:

características,

Escucha de grabación y colocación de

Saber:

Léxico relacionado con


48

clasificación e emprego. Sistematización.

A interxección:

características, clasificación e emprego.

los acentos en un texto. “ De susto en susto”


-respostas ás preguntas. -completar as frases relacionadas co texto.

Traduccións.

situacións asombrosas e costumes extranas.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

49

Modelo de análise fonético.

Modelo de análise morfolóxico.

Modelo de análise estrutural da palabra.

Modelo de análise sintáctico.



-respostas ás preguntas. -completar as frases relacionadas con insulto. Localizar no texto as palabras con significado de “ home sin carácter”.

Traduccións.

Saber:

Léxico relacionado con insultos, palabrotas, broncas, etc.

2º

CUADRIMESTRE

UNIDADE

Reglas básicas de ortografía.

Normas básicas de puntuación.

División de palabras.


Saber:

Regras básicas de ortografía.

Colocar puntos, comas, punto e coma, dos puntos, guión largo, guión corto, signo de interrogación, signo de admiración, signo de

2º

CUADRIMESTRE


50 interrogación e admiración, puntos suspensivos, paréntesis, comillas, puntuación do discurso directo, división de palabras.

4.3 Avaliación. Criterios. 4.3.1 Natureza da avaliación. Os procedementos e instrumentos de avaliación, os criterios de cualificación e o sistema de certificación están regulados pola ORDE do 19 de abril de 2012 pola que se modifica a Orde do 8 de setembro de 2008 pola que se regula a avaliación e cualificación do alumnado que cursa as ensinanzas especializadas de idiomas de réxime especial que se establecen na Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, de educación. A avaliación das ensinanzas de idiomas de réxime especial ten por obxecto valorar o grao de dominio que posúe o alumnado como usuario dun idioma determinado de forma que permita obter a certificación no idioma correspondente e, se é o caso, a adopción das medidas oportunas para mellorar o proceso de ensino aprendizaxe. Forma parte igualmente do proceso de avaliación das ensinanzas das escolas oficiais de idiomas a valoración da idoneidade das programacións elaboradas polos departamentos didácticos e a eficacia dos métodos e dos materiais e recursos utilizados para o logro dos obxectivos propostos. As probas de avaliación serán elaboradas para verificar o grao de dominio en cada unha das destrezas lingüísticas, sen prexuízo do seu tratamento global no proceso de ensino aprendizaxe. O alumnado será avaliado tomando como referencia os obxectivos, as competencias comunicativas e os criterios de avaliación establecidos para os niveis básico, intermedio e avanzado nos currículos dos idiomas respectivos. A consecución dos obxectivos de cada nivel conducirá á obtención da certificación que corresponda. O alumnado ten dereito a ser avaliado conforme criterios de plena obxectividade, polo que as escolas oficiais de idiomas farán públicos os criterios de avaliación e cualificación aplicables a cada destreza, así como os procedementos formais da avaliación e os criterios de corrección. Igualmente darán a coñecer os criterios para a promoción do alumnado e para a obtención da certificación que corresponda. O proceso de avaliación do alumnado Nos cursos ordinarios das ensinanzas regradas, realizaranse tantas avaliacións por curso como se estableza no proxecto educativo do centro, cun mínimo de dúas, coincidindo a


última coa avaliación final global. Ademais, ao inicio de cada curso, o profesorado realizará unha avaliación inicial ou de diagnóstico do alumnado que terá carácter informativo para este e orientador para o profesorado, que establecerá as medidas pedagóxicas adecuadas. O grao de dominio acadado nas diferentes destrezas será avaliado mediante os seguintes tipos de proba segundo corresponda: 1/ Proba parcial de progreso: os departamentos didácticos realizarán esta proba ao alumnado presencial en todos os cursos dos diferentes niveis. Esta proba farase, con carácter xeral, ao finalizar o primeiro cuadrimestre (no caso dos grupos intensivos cuadrimestrais, será en novembro e de marzo). 2/ Proba final de promoción: nos cursos non terminais de nivel, o alumnado realizará unha proba final global elaborada polo correspondente departamento, que avaliará o grao de consecución dos obxectivos do curso. 3/ Proba terminal de certificación: nos cursos terminais de nivel, o alumnado realizará unha proba que será común a todas as modalidades e réximes de ensino en cada escola, e na cal se avaliará o grao de consecución dos obxectivos do nivel 4.3.2 Criterios de avaliación. A) Comprensión Oral - Comprender discursos e conferencias extensos, así como outras presentacións propias dos ámbitos público profesional e académico, seguindo incluso liñas argumentais complexas, sempre que o tema sexa relativamente coñecido, a organización do discurso inclúa marcadores discursivos explícitos e a súa secuencia estea claramente estruturada por parte do falante. - Comprender unha variedade ampla de textos audiovisuais: programas de radio ou de televisión, representacións teatrais e outros textos audiovisuais en lingua estándar, gravados ou retransmitidos por medios técnicos (radio, televisión, Internet, etc.), así como a maioría das películas; e identificar as opinións e as actitudes expresadas explicitamente polos falantes xunto co contido informativo ou factual do texto. - Seguir sen dificultade os pormenores do que se lle di directamente no contexto dunha interacción con falantes que empregan a lingua estándar, aínda que no ambiente haxa ruído de fondo. - Comprender con precisión textos que conteñan informacións dencarácter práctico e aplicación inmediata (avisos, mensaxes, instrucións, etc.) en situacións diversas referidas aos ámbitos persoal, público, profesional e académico, mesmo con restriccións debidas condicións externas (ruídos, interferencias ou distorsións leves). B) Expresión e Interacción oral - Realizar presentacións e declaracións claras e detalladas, sobre ampla gama de temas xerais ou relacionados coa súa especialidade, aportando descricións e argumentos con claridade, precisión e axustando as conclusións ás cadeas argumentais, salientando adecuadamente os aspectos máis significativos e ofrecendo detalles relevantes que


sosteñan a intervención, con notábel fluidez, e certa facilidade de expresión y sendo capaz de desviarse con naturalidade do texto preparado. - Participar activamente en conversas, discusións e debates extensos, sobre a maioría de temas xerais e da súa profesión, para intercambiar información complexa e consellos, expresar as súas ideas e opinións, presentando liñas argumentais con eficacia, especulando sobre causas e consecuencias e recapitulando o Dito polos diferentes interlocutores. - Expoñer unha situación, explicar as súas ideas e propostas, convidando, se é o caso, as outras persoas a participar, e negociar desenvolvendo a súa argumentación mediante unha linguaxe persuasiva e establecendo con claridade os límites de calquera concesión que se estea disposto a facer. - Participar en entrevistas, como entrevistador ou como entrevistado, sexa preparando e formulando adecuadamente as preguntas para obter a información máis oportuna e seguir un guión flexible que, partindo dun esquema base, permita conseguir fluidez, e orientando a conversación de acordo co tipo de entrevistado, sexa mostrando un interese amable polo tema da entrevista e polo entrevistador, respondendo en forma completa ás preguntas, tomando a iniciativa, dando respostas relevantes e pechando positivamente a interacción. - Expresarse apropiadamente nun rexistro formal e informal adecuado ás diversas situacións de comunicación, respectando as regras prosódicas – acento, ritmo e entoación- propias do idioma de que se trate, con fluidez, cunha pronunciación clara e natural, cun bo control gramatical e precisión léxica, utilizando estratexias de cooperación na interacción e sen erros importantes de formulación. C) Comprensión de lectura - Identificar e comprender detalles específicos de textos que conteñan instruccións longas e complexas relativas ao ámbito persoal, público, educativo e profesional, nas que se consideren condicións, advertencias, consecuencias e situacións hipotéticas, aínda que precise reler varias veces as pasaxes mais complexas. - Identificar información global e detallada en xornais, revistas, guías, páxinas web, prospectos, novelas, cómics, blogs, etc. nos que se adoptan posturas ou puntos de vista concretos perante acontecementos ou problemas, se especule sobre causas e efectos, se avalíen propostas alternativas e vantaxes e desvantaxes de varias opcións ou teorías.. - Comprender información esencial e detalles relevantes en cartas, faxes, correos electrónicos, outras formas de interacción escrita nas que aparezan queixas, reclamacións, peticións, concesións, negociacións, citacións, etc. e que versen sobre temas da vida social, persoal e da propia especialidade e saber reaccionar adecuadamente. - Localizar rápida e facilmente o significado esencial tanto en noticias breves como en artigos, informes, etc. extensos e complexos sobre temas concretos e abstractos e


deducir a información máis relevante para levar a cabo as intencións comunicativas dunha tarefa que se lle solicite nos ámbitos persoal, público, profesional e educativo. D) Expresión e Interacción escrita - Escribir textos expositivos, explicativos e argumentativos nos que se desenvolvan argumentos, se comenten puntos de vista propios ou doutras persoas; ou se solicite ou transmita información salientando os aspectos que se consideran importantes e aportando detalles e exemplos adecuados e expresándose con concisión, precisión y adecuación. - Escribir cartas comunicando con eficacia información, noticias, ideas e puntos de vista sobre temas tanto abstractos como concretos e establecendo unha relación con puntos de vista doutras persoas; ou solicitando ou transmitindo información relacionada con servicios ou outros ámbitos das relacións sociais, adaptando a súa expresión e os medios de expresalo á situación de comunicación - Redactar un informe claro e detallado sobre temas xerais ou relacionados coa súa especialidade expoñendo información e avaliándoa mediante argumentos a favor ou en contra, salientando os aspectos significativos, explicitando as vantaxes e inconvenientes de diferentes opcións e formulando propostas ou conclusións cunha linguaxe clara e persuasiva na que os problemas de intelixibilidade son pouco frecuentes. - Redactar textos que sinteticen outros textos destacando os aspectos mais importantes, organizando a información de forma xerárquica, salientando palabras clave e diferenciando entre ideas principais e secundarias, así como resumir fragmentos de noticias, entrevistas ou documentais que conteñan opinións, argumentos e análises - Tomar notas con palabras clave, abreviaturas, esquemas, mapas semánticos, etc. que reflictan os aspectos máis importantes e as palabras clave daquilo do que se tomaron apuntes (unha declaración ou esposición de calquera ámbito social, ou durante o visionado dun documento ou acontecemento) 4.3.2.1 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Avanzado 1. Para poder acceder ao nivel Avanzado 2, o alumnado demostrará, nas condicións que determine a Administración, que posúe o grao de competencia comunicativa que se describe deseguido: COMPRENSIÓN ORAL 1. Comprender a información principal de monólogos sostidos en conferencias, charlas, discursos e noutras formas de presentación pública, académica e profesional referidas a temas coñecidos, desenvolvidos mediante marcadores discursivos explícitos, articulados en lingua estándar, aínda que se deban inferir significados pola presencia dalgunhas expresións idiomáticas pouco habituais.


Con este criterio avalíase a capacidade do alumnado de comprender globalmente exposicións públicas sobre temas que lle son familiares ou directamente relacionados coa súa formación académica ou coa súa actividade profesional. Valorarase un razoable nivel de comprensión do esencial do contido destes textos, así como a familiaridade coa estrutura deste tipo de evento comunicativo (introducción, mantemento do tema, exemplificación, etc.. Considerarase que se pode ter dificultades para comprender todas as ideas principais de textos sobre temas especialmente complexos ou cando a organización do discurso non sexa relativamente previsible (por exemplo, se a presentación non ten un acompañamento visual que facilite a tarefa). 2. Comprender cun grao razoable de precisión e eficacia diferentes tipos de textos en lingua estándar sobre temas de actualidade emitidos pola radio ou a televisión, en películas, representacións teatrais e outros textos audiovisuais, sempre que conteñan elementos redundantes que faciliten a comprensión, estean producidos a un ritmo normal, en boas condicións acústicas, e poidan ser escoitados máis dunha vez. Con este criterio avalíase a capacidade do alumnado para comprender cunha certa eficacia as liñas argumentais complexas de textos audiovisuais de diferentes tipos e sobre diferentes temas, con desenvolvemento do contido de carácter previsible, adaptando as súas estratexias de comprensión ás características e condicións de recepción de ditos textos: posibilidade de ter acceso a una repetición ou de contar co apoio da imaxe, coñecemento previo da organización discursiva dos diferentes textos e xéneros audiovisuais (reportaxes, debates, telexornais…), rescensión detallada previa dunha película ou obra teatral etc. Terase en conta así mesmo que as condicións acústicas (ruído de fondo, calidade da gravación, etc.) e a utilización dun rexistro de lingua afastado do estándar podenafectar significativamente o grao de comprensión. 3. Comprender con eficacia ao seu interlocutor en distintas situacións de comunicación nas que se fale a un ritmo normal en lingua estándar, cunha pronunciación clara e sobre temas dos ámbitos persoal, público, profesional e académico, aínda que lle custe algún esforzo ou teña que axudarse de preguntas para asegurar a comprensión. Con este criterio trátase de verificar a capacidade de comprender o que se lle di en conversacións ou transaccións complexas (por exemplo, unha reclamación) seguindo a argumentación e comprendendo detalles relevantes en discusións ou debates de certa complexidade lingüística. Tamén se valorará que recoñeza o que os indicios non verbais (xestos, pausas, etc.) así como o ton de voz do interlocutor aportan á mensaxe e á súa comprensión. 4. Identificar con certa precisión informacións de carácter práctico e aplicación inmediata (avisos, mensaxes, instrucións, etc.) en situacións referidas a temas que resulten familiares nos ámbitos persoal, público, profesional e académico. Con este criterio trátase de verificar a capacidade de comprender textos como notificacións, anuncios, advertencias, aclaracións, prevencións, consellos e orientacións producidos en diferentes situacións de comunicación e mediante diferentes canais (por xemplo, mensaxes nun contestador, recados transmitidos de viva voz, informacións por megafonía, etc.). Avaliarase tamén a capacidade de comprender instrucións con suficiente detalle como para poder realizar as tarefas necesarias


(titoriais audiovisuais en Internet, explicacións de viva voz sobre o funcionamento dun aparello, etc.), aínda que se poida necesitar algunha repetición ou aclaración. 5. Utilizar estratexias para a comprensión das mensaxes orais. Trátase de verificar con este criterio que o alumnado é quen de inferir significados considerando o contexto verbal e non verbal, os coñecementos previos sobre a situación de comunicación; os coñecementos referenciais sobre o tema, así como de identificar palabras clave, secuencias de sons posibles no idioma de que se trate e a actitude e intención do falante. EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ORAL 1. Realizar presentacións e declaracións, preparadas previamente, sobre temas xerais ou da súa especialidade, facendo descricións e expoñendo argumentos con claridade, razoando a favor ou refutando un punto de vista concreto, amosando as vantaxes e inconvenientes de varias opcións e aportando información a preguntas complementarias cun grao de fluidez e espontaneidade que non supoña tensión para os seus interlocutores. Con este criterio preténdese comprobar a capacidade de producir textos descritivos, narrativos e argumentativos, informando, expresando opinións, formulando hipóteses, etc. con precisión léxica, un bo grao de corrección gramatical e cunha pronuncia clara, aínda que con algunha incorrección que non obstaculice a comunicación. Valorarase a capacidade de planificar o que vai dicir ou preguntar, adaptando o discurso ao seu destinatario.Verificarase que se utiliza unha serie de mecanismos de cohesión que permitan crear un discurso claro e coherente, aínda que poida dubidar ou facer unha pausa mentres busca as estruturas e as expresións que precisa. Estas indecisións na fala produciranse, non obstante, dun xeito natural que non impedirá ao interlocutor solicitar aclaracións ou puntualizacións á súa intervención. 2. Participar activamente en conversas formais e informais, explicando ou argumentando con claridade os seus puntos de vista, realizando comentarios adecuados sobre os puntos de vista doutras persoas, decantándose razoadamente por unha vía de entre varias propostas destacando, se cumprise, a importancia persoal de certos feitos experiencias. Con este criterio preténdese verificar a capacidade de intervir en conversas con distintos propósitos comunicativos como formular hipóteses, obxectar, rectificar, etc., cunha precisión léxica e gramatical relativamente alta malia que poida haber algunha confusión ou incorrección que non obstaculice a comunicación malia algúns erros esporádicos e cunha boa fluidez e certa espontaneidade. Trátase de comprobar a capacidade de se axustar a cambios de tema e de variar a formulación do que quere dicir nesas conversas. Así mesmo comprobarase a capacidade de iniciar o discurso, tomar a palabra e rematar cando debe aínda que non sexa sempre con elegancia, e de utilizar estratexias para gañar tempo e manter a quenda de palabra mentres pensa o que vai dicir. 3. Presentar brevemente e con claridade un tema, caso ou acontecemento, especulando sobre as causas e consecuencias e comparando as vantaxes e desvantaxes de diferentes enfoques, así como explicar un problema e indicar que se está disposto a facer concesións ou solicitalas sen molestar involuntariamente aos seus interlocutores.


Con este criterio preténdese verificar a capacidade de negociar conflitos, procurar solucións e colaborar nun traballo para acadar un obxectivo- como organizar un acontecemento, discutir sobre un documento, reparar algo, realizar unha reclamación, etc.- reaccionando adecuadamente e considerando as achegas dos interlocutores, de xeito que contribúa ao desenvolvemento da discusión. Valorarase a capacidade de lograr propósitos comunicativos como acceder, admitir, ofrecerse ou invitar a facer algo, etc. Comprobarase que se emprega con certa fluidez e facilidade de expresión o repertorio lingüístico apropiado, cunha precisión e corrección boas polo xeral malia que poida haber algunha confusión ou incorrección que non obstaculice a comunicación. Verificarase a capacidade de usar paráfrases e circunloquios para disimular carencias de estruturas e vocabulario,así como de corrixir descoidos ou erros se se decata deles ou se dan lugar a malentendidos. 4. Participar en entrevistas estructuradas, como entrevistador ou como entrevistado, sexa preparando e formulando adecuadamente as preguntas para obter a información, sexa mostrando un interese amable polo tema da entrevista e polo entrevistador, respondendo en forma completa ás preguntas, solicitando aclaracións, se é o caso, e pechando positivamente a entrevista. Con este criterio preténdese verificar a capacidade de participar nunha entrevista como entrevistador ou como entrevistado, realizando funcións comunicativas como presentarse, afirmar, expresar acordo, desacordo, descoñecemento, dúbida, interese, preferencia, etc. Verificarase que se emprega o repertorio lingüístico apropiado, cunha precisión, corrección e pronuncia boas polo xeral malia que poida haber algunha confusión ou incorrección que non obstaculice a comunicación, e con certa fluidez e facilidade de expresión aínda que se teña que obter algunha pequena axuda do interlocutor. 5. Expresarse apropiadamente nun rexistro formal e informal adecuado ás diversas situacións de comunicación, seguindo as regras prosódicas – acento, ritmo e entoación- propias do idioma de que se trate, con razoable fluidez, cunha pronunciación clara, con bastante control gramatical e precisión léxica, utilizando estratexias de cooperación na interacción e sen erros importantes de formulación. Con este criterio preténdese verificar en todas as actividades de expresión e interacción oral a capacidade de falar e interaccionar con claridade e cun ritmo bastante regular, aínda que se poida dubidar facendo algunhas pausas. Valorarase o ton e as inflexións da voz adecuados, e a elección igualmente adecuada do tema e dos termos que o expresan, aínda que certas deficiencias léxicas poidan provocar vacilación e circunloquios. Valorarase o uso de recursos paralingüísticos e todas as demais circunstancias físicas e as actitudes que acompañan a enunciación adecuada das ideas e a reacción perante as ideas dos outros. Terase en conta que se poidan cometer erros gramaticais ou léxicos non significativos nin sistemáticos e que non produzan malentendidos. Valorarase a xestión adecuada da quenda de palabra. COMPRENSIÓN DE LECTURA 1. Seguir instruccións de certa complexidade e extensión tanto do ámbito público como propio da especialidade, que conteñan conectores textuais de tempo, orde e explicación, e expresións da suxestión, do mandato ou da advertencia, e utilicen un léxico amplo,


variado e preciso, aínda que sexa necesario reler e apoiarse para a comprensión en soportes visuais como debuxos, croquis, e outros. Con este criterio preténdese valorar a capacidade de seguir todas as fases en instruccións de certa complexidade relativas a aparellos, programas de software, prospectos e outros textos de carácter instructivo que pretendan ensinar, aconsellar ou ordenar a realización de acciones o actividades varias. Terase en conta o dominio de vocabulario técnico e o específico da súa especialidade. 2. Localizar información global e detallada, e distinguir entre feitos, opinións e recomendacións en textos propios de xornais, revistas, guías, páxinas web, novelas, etc. nunha lingua estándar ou nunha variedade de lingua próxima á estándar. Con este criterio preténdese valorar a capacidade do alumno para recoñecer globalmente e con detalle a liña argumental no tratamento do asunto presentado e de distinguir entre información, opinión e persuasión, así como comprender en textos literarios as relacións entre os personaxes e os motivos que os impulsan a actuar.Valorarase igualmente a capacidade de comprender o texto a pesar da distancia sociocultural. 3. Comprender información esencial de cartas persoais, acordos, contratos, comunicados ou correspondencia institucional e comercial, correos electrónicos, etc. nos que aparezan queixas, reclamacións, peticións, concesións, que versen sobre temas xerais e da súa especialidade, e saber reaccionar adecuadamente distinguindo o rexistro máis formal do estándar. Con este criterio preténdese valorar a capacidade de identificar o formato do texto (solicitudes, reclamacións, citacións, etc..) a partir dos marcadores lingüísticos propios de cada tipoloxía textual e de recoñecer a información esencial a través de vocabulario, expresións, estruturas e locucións idiomáticas variadas e frecuentes que comuniquen requirimentos, ofrecementos, prazos, procedementos, dereitos, deberes e obrigas, acordos, reaccións, xustificacións, circunstancias de lugar e tempo, etc. 4. Utilizar diferentes estratexias de lectura como a identificación do contido dun texto escrito coa axuda de elementos textuais e paratextuais (tipografía, deseño gráfico, imaxes...), o uso do contexto, de dicionarios ou a aplicación de regras de formación de palabras para inferir significados e por comparación de palabras ou frases similares nas linguas que se coñecen. Con este criterio preténdese comprobar en todas as actividades de lectura a capacidade do alumnado de activar os coñecementos do mundo que posúa para poder anticipar o contido antes e durante a lectura, identificar o tema dun texto coa axuda de elementos textuais e non textuais, activando coñecementos previos sobre un tema adecuados a ese contexto, e recoñecendo as convencións, formas e usos lingüísticos que lle son propios. Valorarase a capacidade de usar as claves identificadas no contexto lingüístico e non lingüístico así como a elaboración, a comprobación e a revisión das hipótesis establecidas e a capacidade de deducción da importancia da mensaxe e das súas partes constituíntes. Comprobarase especialmente o uso de estratexias de comprensión lectora adecuadas á finalidade da lectura: intensiva, para informarse minuciosamente; selectiva, en busca dunha información específica; extensiva, lectura rápida dun texto longo; e oceánica, para facerse unha idea global do texto.Tamén se valorará a motivación do alumno e a


súa capacidade para seleccionar as lecturas en función das súas necesidades e intereses. EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ESCRITA 1. Escribir textos (notas, cartas, reclamacións) nos que se solicite e transmita información, se transmitan emocións, se expliquen problemas, se manifesten puntos de vista ou se comuniquen noticias, salientando os aspectos relevantes ou a importancia persoal de feitos e experiencias, con suficiente claridade e adecuando o rexistro á situación de comunicación. Trátase con este criterio de verificar a capacidade de escribir con claridade textos nos que se transmite información xeral e detallada, ou emocións, se expón ideas e problemas e se formula preguntas sobre estes, ou se solicita ou agradece un servicio. Trátase de comprobar igualmente a capacidade de por de relevo aqueles puntos esenciais para a mellor comprensión ou valoración do expresado. Valorarase un grao relativamente alto de control gramatical, sen erros que produzan malentendidos, e con certa riqueza léxica que amose que se dispón dun amplo vocabulario sobre asuntos relativos á propia especialidade e a temas máis xerais, e que se pode variar a formulación para evitar a frecuente repetición aínda que as deficiencias léxicas provoquen circunloquios. Valorarase a precisión léxica na medida en que algunha confusión ou incorrección ao seleccionar palabras non obstaculice a comunicación; e, considerarase, así mesmo, a coherencia, a cohesión e a adecuación do rexistro á situación de comunicación. 2. Resumir información de diversas fontes, tanto factuais como de ficción, que conteñan unha trama argumental ou secuencia de acontecementos. Mediante este criterio preténdese avaliar a capacidade de reescribir un texto incluíndo os elementos importantes e obviando as ideas secundarias e redundantes, con vocabulario, frases ou oracións distintas das do devandito texto pero equivalentes en significado, resultando unha versión do texto orixinal organizada, coherente e breve. Trátase de verificar a capacidade de identificar as ideas principias de cada parágrafo, e de integrar no resume toda a información, sendo quen de agrupar baixo un único termo xenérico unidades de información, termos ou accións. 3. Escribir reseñas de libros, películas, exposicións e outros eventos dando unha idea xeral deles e reflectindo a interpretación persoal e a valoración crítica. Trátase de verificar a capacidade de describir con fidelidade un tema, texto, suceso ou evento dando unha idea xeral que permita recoñecelo con claridade, explicando as súas distintas partes ou circunstancias e ofrecendo unha opinión persoal argumentada sobre o seu valor. 4. Escribir textos informativos nos que se dea a coñecer a realidade e como ocorreron os feitos, describindo persoas, estados físicos ou anímicos, procesos, cambios ou sistemas ou narrando acontecementos seguindo a estrutura organizativa propia deste tipo de textos e con independencia da propia maneira de pensar ou de sentir. Trátase con este criterio de valorar a capacidade de compoñer textos ou anuncios informativos (noticias, reportaxes, artigos de enciclopedia, biografías, monografías científicas, convocatorias, anuncios, avisos publicitarios, informes etc.) seguindo a estrutura organizativa de introdución breve – desenvolvemento razoablemente longo –


e conclusión breve, propia deste tipo de textos, nos que se faga un uso denotativo da linguaxe, evitando as expresións afectivas, emotivas e estéticas de modo que o texto sexa claro para todo lector. 5. Aplicar os coñecementos sobre a lingua e as normas do uso lingüístico para compoñer e revisar de xeito autónomo os propios textos. Trátase con este criterio de avaliar en todas as produccións do alumnado unha razoable corrección na que se manifeste un grao suficiente de aprehensión do funcionamento dos mecanismos de cohesión (as familias léxicas, as referencias internas de tipo léxico, os nexos e conectores), da gramaticalidade, da coherencia e da adecuación, utilizando as convencións básicas propias de cada xénero, o léxico apropiado ao contexto e as estratexias de progresión do tema, de maneira que os textos producidos sexan facilmente comprensibles para o lector. Valorarase que a mensaxe conteña toda a información necesaria e que reflicta con precisión as necesidades ou intencións do emisor. Tamén se valorará o dominio das normas de presentación dos textos escritos: normas gramaticais, ortográficas e tipográficas. 4.3.2.1.1 Procedementos e instrumentos de avaliación. Características xerais Estas dúas probas serán elaboradas, administradas e corrixidas polo profesorado do departamento didáctico. A proba parcial de progreso deberá elaborarse e ser corrixida de acordo coas especificacións establecidas por cada departamento. As probas de promoción terán carácter unificado para cada un dos diferentes cursos e serán corrixidas polo/a profesor ou profesora correspondente. No curso non final de nivel (Avanzado 1), as probas da avaliación parcial de progreso e da avaliación final de promoción serán elaboradas polo profesorado do departamento e terán carácter unificado: todos os grupos do mesmo curso farán o mesmo exame (en horario de clase na proba parcial de xaneiro; o mesmo día e á mesma hora na proba final de xuño e extraordinaria de setembro). A proba parcial de progreso realizarase ao finalizar o primeiro cuadrimestre. No curso no terminal de nivel ( Avanzado 1), terá un valor porcentual do 30% respecto da cualificación final en cada unha das destrezas. No curso terminal de nivel (Avanzado 2), a proba parcial de progreso terá unicamente valor orientativo e informativo para o alumnado e servirá ao profesorado para coñecer o grao de cumprimento no desenvolvemento da programación didáctica. No mes de xuño, no curso no terminail de nivel (Avanzado 1), celebrarase unha proba final de promoción que terá un valor porcentual do 70% respecto da cualificación final en cada unha das destrezas. No caso de que a cualificación da proba final de promoción sexa superior á da proba de progreso, prevalecerá aquela. Do mesmo xeito, esta proba final de promoción terá un valor de 100% para o alumnado que perda o dereito á avaliación continua. A proba final de promoción realizarase no mes de xuño en convocatoria ordinaria e no mes de setembro en convocatoria extraordinaria. Na convocatoria extraordinaria o alumnado só terá que examinarse das destrezas non superadas na convocatoria ordinaria


de xuño. Esta proba extraordinaria realizarase nos primeiros dez días de setembro e terá un valor do 100% para todo o alumnado. A proba parcial de progreso nos cursos intensivos realizarase no segundo mes de cada curso e a proba final de promoción ao finalizar o correspondente cuadrimestre. 4.3.2.1.2 Criterios de cualificación. Tanto a proba parcial de progreso como a proba final de promoción terán un valor de 100 puntos, e cada unha das súas catro partes 25 puntos (comprensión de lectura, comprensión oral, expresión e interacción escrita, expresión e interacción oral). Para avaliar a comprensión oral e a comprensión de lectura, os exercicios incluirán sempre os diferentes tipos de comprensión (detallada, global e selectiva), podendo, para iso, contar a proba con diferentes tipos de audicións e textos de lectura, sendo as preguntas posibles de diferentes tipoloxías (escolla múltipla, respostas curtas, rechear táboas con información, asociar, emparellar, verdadeiro/falso...). Para promocionar de curso dentro do mesmo nivel, o alumnado terá que acadar, polo menos, 15 puntos en cada unha das catro destrezas. Non obstante o disposto no punto anterior, para os cursos impares, o alumnado promocionará de curso cando, non tendo superado unha das destrezas, acade un mínimo de 10 puntos nela e 60 puntos na totalidade da proba. O alumnado que non promocione deberá repetir curso e ser avaliado de novo de todas as destrezas. Os resultados das cualificacións das ensinanzas de idiomas de réxime especial expresaranse nos termos Apto ou Non apto na convocatoria de xuño e, se é o caso, na convocatoria extraordinaria Non presentado. No caso de obter cualificación de Apto, este resultado irá seguido da escala numérica de 5 a 10 entre paréntese, sen decimais e figurará nas actas de avaliación final correspondente e no expediente académico do/a alumno/a. 60-66 puntos: 5 67-73 puntos: 6 74-80 puntos: 7 81-87 puntos: 8 88-94 puntos: 9 95-100 puntos: 10

4.3.2.2 Criterios de avaliación mínimos esixibles para o nivel Avanzado 2. Para poder acceder ao nivel Avanzado 2, o alumnado demostrará, nas condicións que determine a Administración, que posúe o grao de competencia comunicativa que se describe deseguido: COMPRENSIÓN ORAL 1. Comprender a información principal de monólogos sostidos en conferencias, charlas, discursos e noutras formas de presentación pública, académica e profesional referidas a temas coñecidos, desenvolvidos mediante marcadores discursivos explícitos, articulados en lingua estándar, aínda que se deban inferir significados pola presencia dalgunhas expresións idiomáticas pouco habituais.


Con este criterio avalíase a capacidade do alumnado de comprender globalmente exposicións públicas sobre temas que lle son familiares ou directamente relacionados coa súa formación académica ou coa súa actividade profesional. Valorarase un razoable nivel de comprensión do esencial do contido destes textos, así como a familiaridade coa estrutura deste tipo de evento comunicativo (introducción, mantemento do tema, exemplificación, etc.. Considerarase que se pode ter dificultades para comprender todas as ideas principais de textos sobre temas especialmente complexos ou cando a organización do discurso non sexa relativamente previsible (por exemplo, se a presentación non ten un acompañamento visual que facilite a tarefa). 2. Comprender cun grao razoable de precisión e eficacia diferentes tipos de textos en lingua estándar sobre temas de actualidade emitidos pola radio ou a televisión, en películas, representacións teatrais e outros textos audiovisuais, sempre que conteñan elementos redundantes que faciliten a comprensión, estean producidos a un ritmo normal, en boas condicións acústicas, e poidan ser escoitados máis dunha vez. Con este criterio avalíase a capacidade do alumnado para comprender cunha certa eficacia as liñas argumentais complexas de textos audiovisuais de diferentes tipos e sobre diferentes temas, con desenvolvemento do contido de carácter previsible, adaptando as súas estratexias de comprensión ás características e condicións de recepción de ditos textos: posibilidade de ter acceso a una repetición ou de contar co apoio da imaxe, coñecemento previo da organización discursiva dos diferentes textos e xéneros audiovisuais (reportaxes, debates, telexornais…), rescensión detallada previa dunha película ou obra teatral etc. Terase en conta así mesmo que as condicións acústicas (ruído de fondo, calidade da gravación, etc.) e a utilización dun rexistro de lingua afastado do estándar podenafectar significativamente o grao de comprensión. 3. Comprender con eficacia ao seu interlocutor en distintas situacións de comunicación nas que se fale a un ritmo normal en lingua estándar, cunha pronunciación clara e sobre temas dos ámbitos persoal, público, profesional e académico, aínda que lle custe algún esforzo ou teña que axudarse de preguntas para asegurar a comprensión. Con este criterio trátase de verificar a capacidade de comprender o que se lle di en conversacións ou transaccións complexas (por exemplo, unha reclamación) seguindo a argumentación e comprendendo detalles relevantes en discusións ou debates de certa complexidade lingüística. Tamén se valorará que recoñeza o que os indicios non verbais (xestos, pausas, etc.) así como o ton de voz do interlocutor aportan á mensaxe e á súa comprensión. 4. Identificar con certa precisión informacións de carácter práctico e aplicación inmediata (avisos, mensaxes, instrucións, etc.) en situacións referidas a temas que resulten familiares nos ámbitos persoal, público, profesional e académico. Con este criterio trátase de verificar a capacidade de comprender textos como notificacións, anuncios, advertencias, aclaracións, prevencións, consellos e orientacións producidos en diferentes situacións de comunicación e mediante diferentes canais (por xemplo, mensaxes nun contestador, recados transmitidos de viva voz, informacións por megafonía, etc.). Avaliarase tamén a capacidade de comprender instrucións con suficiente detalle como para poder realizar as tarefas necesarias


(titoriais audiovisuais en Internet, explicacións de viva voz sobre o funcionamento dun aparello, etc.), aínda que se poida necesitar algunha repetición ou aclaración. 5. Utilizar estratexias para a comprensión das mensaxes orais. Trátase de verificar con este criterio que o alumnado é quen de inferir significados considerando o contexto verbal e non verbal, os coñecementos previos sobre a situación de comunicación; os coñecementos referenciais sobre o tema, así como de identificar palabras clave, secuencias de sons posibles no idioma de que se trate e a actitude e intención do falante. EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ORAL 1. Realizar presentacións e declaracións, preparadas previamente, sobre temas xerais ou da súa especialidade, facendo descricións e expoñendo argumentos con claridade, razoando a favor ou refutando un punto de vista concreto, amosando as vantaxes e inconvenientes de varias opcións e aportando información a preguntas complementarias cun grao de fluidez e espontaneidade que non supoña tensión para os seus interlocutores. Con este criterio preténdese comprobar a capacidade de producir textos descritivos, narrativos e argumentativos, informando, expresando opinións, formulando hipóteses, etc. con precisión léxica, un bo grao de corrección gramatical e cunha pronuncia clara, aínda que con algunha incorrección que non obstaculice a comunicación. Valorarase a capacidade de planificar o que vai dicir ou preguntar, adaptando o discurso ao seu destinatario.Verificarase que se utiliza unha serie de mecanismos de cohesión que permitan crear un discurso claro e coherente, aínda que poida dubidar ou facer unha pausa mentres busca as estruturas e as expresións que precisa. Estas indecisións na fala produciranse, non obstante, dun xeito natural que non impedirá ao interlocutor solicitar aclaracións ou puntualizacións á súa intervención. 2. Participar activamente en conversas formais e informais, explicando ou argumentando con claridade os seus puntos de vista, realizando comentarios adecuados sobre os puntos de vista doutras persoas, decantándose razoadamente por unha vía de entre varias propostas destacando, se cumprise, a importancia persoal de certos feitos experiencias. Con este criterio preténdese verificar a capacidade de intervir en conversas con distintos propósitos comunicativos como formular hipóteses, obxectar, rectificar, etc., cunha precisión léxica e gramatical relativamente alta malia que poida haber algunha confusión ou incorrección que non obstaculice a comunicación malia algúns erros esporádicos e cunha boa fluidez e certa espontaneidade. Trátase de comprobar a capacidade de se axustar a cambios de tema e de variar a formulación do que quere dicir nesas conversas. Así mesmo comprobarase a capacidade de iniciar o discurso, tomar a palabra e rematar cando debe aínda que non sexa sempre con elegancia, e de utilizar estratexias para gañar tempo e manter a quenda de palabra mentres pensa o que vai dicir. 3. Presentar brevemente e con claridade un tema, caso ou acontecemento, especulando sobre as causas e consecuencias e comparando as vantaxes e desvantaxes de diferentes enfoques, así como explicar un problema e indicar que se está disposto a facer concesións ou solicitalas sen molestar involuntariamente aos seus interlocutores.


Con este criterio preténdese verificar a capacidade de negociar conflitos, procurar solucións e colaborar nun traballo para acadar un obxectivo- como organizar un acontecemento, discutir sobre un documento, reparar algo, realizar unha reclamación, etc.- reaccionando adecuadamente e considerando as achegas dos interlocutores, de xeito que contribúa ao desenvolvemento da discusión. Valorarase a capacidade de lograr propósitos comunicativos como acceder, admitir, ofrecerse ou invitar a facer algo, etc. Comprobarase que se emprega con certa fluidez e facilidade de expresión o repertorio lingüístico apropiado, cunha precisión e corrección boas polo xeral malia que poida haber algunha confusión ou incorrección que non obstaculice a comunicación. Verificarase a capacidade de usar paráfrases e circunloquios para disimular carencias de estruturas e vocabulario,así como de corrixir descoidos ou erros se se decata deles ou se dan lugar a malentendidos. 4. Participar en entrevistas estructuradas, como entrevistador ou como entrevistado, sexa preparando e formulando adecuadamente as preguntas para obter a información, sexa mostrando un interese amable polo tema da entrevista e polo entrevistador, respondendo en forma completa ás preguntas, solicitando aclaracións, se é o caso, e pechando positivamente a entrevista. Con este criterio preténdese verificar a capacidade de participar nunha entrevista como entrevistador ou como entrevistado, realizando funcións comunicativas como presentarse, afirmar, expresar acordo, desacordo, descoñecemento, dúbida, interese, preferencia, etc. Verificarase que se emprega o repertorio lingüístico apropiado, cunha precisión, corrección e pronuncia boas polo xeral malia que poida haber algunha confusión ou incorrección que non obstaculice a comunicación, e con certa fluidez e facilidade de expresión aínda que se teña que obter algunha pequena axuda do interlocutor. 5. Expresarse apropiadamente nun rexistro formal e informal adecuado ás diversas situacións de comunicación, seguindo as regras prosódicas – acento, ritmo e entoación- propias do idioma de que se trate, con razoable fluidez, cunha pronunciación clara, con bastante control gramatical e precisión léxica, utilizando estratexias de cooperación na interacción e sen erros importantes de formulación. Con este criterio preténdese verificar en todas as actividades de expresión e interacción oral a capacidade de falar e interaccionar con claridade e cun ritmo bastante regular, aínda que se poida dubidar facendo algunhas pausas. Valorarase o ton e as inflexións da voz adecuados, e a elección igualmente adecuada do tema e dos termos que o expresan, aínda que certas deficiencias léxicas poidan provocar vacilación e circunloquios. Valorarase o uso de recursos paralingüísticos e todas as demais circunstancias físicas e as actitudes que acompañan a enunciación adecuada das ideas e a reacción perante as ideas dos outros. Terase en conta que se poidan cometer erros gramaticais ou léxicos non significativos nin sistemáticos e que non produzan malentendidos. Valorarase a xestión adecuada da quenda de palabra. COMPRENSIÓN DE LECTURA 1. Seguir instruccións de certa complexidade e extensión tanto do ámbito público como propio da especialidade, que conteñan conectores textuais de tempo, orde e explicación,


e expresións da suxestión, do mandato ou da advertencia, e utilicen un léxico amplo, variado e preciso, aínda que sexa necesario reler e apoiarse para a comprensión en soportes visuais como debuxos, croquis, e outros. Con este criterio preténdese valorar a capacidade de seguir todas as fases en instruccións de certa complexidade relativas a aparellos, programas de software, prospectos e outros textos de carácter instructivo que pretendan ensinar, aconsellar ou ordenar a realización de acciones o actividades varias. Terase en conta o dominio de vocabulario técnico e o específico da súa especialidade. 2. Localizar información global e detallada, e distinguir entre feitos, opinións e recomendacións en textos propios de xornais, revistas, guías, páxinas web, novelas, etc. nunha lingua estándar ou nunha variedade de lingua próxima á estándar. Con este criterio preténdese valorar a capacidade do alumno para recoñecer globalmente e con detalle a liña argumental no tratamento do asunto presentado e de distinguir entre información, opinión e persuasión, así como comprender en textos literarios as relacións entre os personaxes e os motivos que os impulsan a actuar.Valorarase igualmente a capacidade de comprender o texto a pesar da distancia sociocultural. 3. Comprender información esencial de cartas persoais, acordos, contratos, comunicados ou correspondencia institucional e comercial, correos electrónicos, etc. nos que aparezan queixas, reclamacións, peticións, concesións, que versen sobre temas xerais e da súa especialidade, e saber reaccionar adecuadamente distinguindo o rexistro máis formal do estándar. Con este criterio preténdese valorar a capacidade de identificar o formato do texto (solicitudes, reclamacións, citacións, etc..) a partir dos marcadores lingüísticos propios de cada tipoloxía textual e de recoñecer a información esencial a través de vocabulario, expresións, estruturas e locucións idiomáticas variadas e frecuentes que comuniquen requirimentos, ofrecementos, prazos, procedementos, dereitos, deberes e obrigas, acordos, reaccións, xustificacións, circunstancias de lugar e tempo, etc. 4. Utilizar diferentes estratexias de lectura como a identificación do contido dun texto escrito coa axuda de elementos textuais e paratextuais (tipografía, deseño gráfico, imaxes...), o uso do contexto, de dicionarios ou a aplicación de regras de formación de palabras para inferir significados e por comparación de palabras ou frases similares nas linguas que se coñecen. Con este criterio preténdese comprobar en todas as actividades de lectura a capacidade do alumnado de activar os coñecementos do mundo que posúa para poder anticipar o contido antes e durante a lectura, identificar o tema dun texto coa axuda de elementos textuais e non textuais, activando coñecementos previos sobre un tema adecuados a ese contexto, e recoñecendo as convencións, formas e usos lingüísticos que lle son propios. Valorarase a capacidade de usar as claves identificadas no contexto lingüístico e non lingüístico así como a elaboración, a comprobación e a revisión das hipótesis establecidas e a capacidade de deducción da importancia da mensaxe e das súas partes constituíntes. Comprobarase especialmente o uso de estratexias de comprensión lectora adecuadas á finalidade da lectura: intensiva, para informarse minuciosamente; selectiva, en busca


dunha información específica; extensiva, lectura rápida dun texto longo; e oceánica, para facerse unha idea global do texto.Tamén se valorará a motivación do alumno e a súa capacidade para seleccionar as lecturas en función das súas necesidades e intereses. EXPRESIÓN E INTERACCIÓN ESCRITA 1. Escribir textos (notas, cartas, reclamacións) nos que se solicite e transmita información, se transmitan emocións, se expliquen problemas, se manifesten puntos de vista ou se comuniquen noticias, salientando os aspectos relevantes ou a importancia persoal de feitos e experiencias, con suficiente claridade e adecuando o rexistro á situación de comunicación. Trátase con este criterio de verificar a capacidade de escribir con claridade textos nos que se transmite información xeral e detallada, ou emocións, se expón ideas e problemas e se formula preguntas sobre estes, ou se solicita ou agradece un servicio. Trátase de comprobar igualmente a capacidade de por de relevo aqueles puntos esenciais para a mellor comprensión ou valoración do expresado. Valorarase un grao relativamente alto de control gramatical, sen erros que produzan malentendidos, e con certa riqueza léxica que amose que se dispón dun amplo vocabulario sobre asuntos relativos á propia especialidade e a temas máis xerais, e que se pode variar a formulación para evitar a frecuente repetición aínda que as deficiencias léxicas provoquen circunloquios. Valorarase a precisión léxica na medida en que algunha confusión ou incorrección ao seleccionar palabras non obstaculice a comunicación; e, considerarase, así mesmo, a coherencia, a cohesión e a adecuación do rexistro á situación de comunicación. 2. Resumir información de diversas fontes, tanto factuais como de ficción, que conteñan unha tramaargumental ou secuencia de acontecementos. Mediante este criterio preténdese avaliar a capacidade de reescribir un texto incluíndo os elementos importantes e obviando as ideas secundarias e redundantes, con vocabulario, frases ou oracións distintas das do devandito texto pero equivalentes en significado, resultando unha versión do texto orixinal organizada, coherente e breve. Trátase de verificar a capacidade de identificar as ideas principias de cada parágrafo, e de integrar no resume toda a información, sendo quen de agrupar baixo un único termo xenérico unidades de información, termos ou accións. 3. Escribir reseñas de libros, películas, exposicións e outros eventos dando unha idea xeral deles e reflectindo a interpretación persoal e a valoración crítica. Trátase de verificar a capacidade de describir con fidelidade un tema, texto, suceso ou evento dando unha idea xeral que permita recoñecelo con claridade, explicando as súas distintas partes ou circunstancias e ofrecendo unha opinión persoal argumentada sobre o seu valor. 4. Escribir textos informativos nos que se dea a coñecer a realidade e como ocorreron os feitos, describindo persoas, estados físicos ou anímicos, procesos, cambios ou sistemas ou narrando acontecementos seguindo a estrutura organizativa propia deste tipo de textos e con independencia da propia maneira de pensar ou de sentir. Trátase con este criterio de valorar a capacidade de compoñer textos ou anuncios informativos (noticias, reportaxes, artigos de enciclopedia, biografías, monografías


científicas, convocatorias, anuncios, avisos publicitarios, informes etc.) seguindo a estrutura organizativa de introdución breve – desenvolvemento razoablemente longo – e conclusión breve, propia deste tipo de textos, nos que se faga un uso denotativo da linguaxe, evitando as expresións afectivas, emotivas e estéticas de modo que o texto sexa claro para todo lector. 5. Aplicar os coñecementos sobre a lingua e as normas do uso lingüístico para compoñer e revisar de xeito autónomo os propios textos. Trátase con este criterio de avaliar en todas as produccións do alumnado unha razoable corrección na que se manifeste un grao suficiente de aprehensión do funcionamento dos mecanismos de cohesión (as familias léxicas, as referencias internas de tipo léxico, os nexos e conectores), da gramaticalidade, da coherencia e da adecuación, utilizando as convencións básicas propias de cada xénero, o léxico apropiado ao contexto e as estratexias de progresión do tema, de maneira que os textos producidos sexan facilmente comprensibles para o lector. Valorarase que a mensaxe conteña toda a información necesaria e que reflicta con precisión as necesidades ou intencións do emisor. Tamén se valorará o dominio das normas de presentación dos textos escritos: normas gramaticais, ortográficas e tipográficas. 4.3.2.2.1 Procedementos e instrumentos de avaliación. Xunto ás probas de certificación, probas finais o de progreso, na aula cómpre avaliar o progreso do alumnado e o grao de consecución dos obxectivos propostos, aínda que non teña máis repercusión que a informativa para o alumnado, e tamén para o profesorado, na medida que se valora tamén o éxito do método empregado e permite establecer as modificacións precisas. Polo tanto, levaranse a cabo as seguintes avaliacións: Avaliación de diagnóstico ou inicial -A principio de curso -Avalíase o coñecemento inicial das competencias lingüísticas, sociolingüísticas e pragmáticas do alumnado. -Avalíase a través dunha proba, dunha enquisa e/ou da observación e análise das tarefas realizadas polo alumnado. -Avalíase para coñecer a situación de partida dos alumnos. Este coñecemento é moi importante nos cursos de idiomas, por mor da diversidade de formas de acceso que existen e das distintas procedencias e graos de competencia do alumnado. Coñecer toda esta diversidade permitiralle ao profesorado elaborar actividades específicas para tratar algún aspecto que non dominan todos, prever aqueles aspectos da programación que se han de tratar dun modo especial e propoñerlles tarefas individualizadas aos alumnos que o precisen. -Ao establecer un punto de referencia individual e do grupo, ten valor informativo, tanto para o profesorado como para o alumnado. Avaliación continua


-A valoración do traballo realizado na aula ou fóra dela non terá necesariamente un resultado numérico; será suficiente comparar as novas tarefas coas anteriores para medir o progreso de cada alumno. -Avalíase a consecución dos obxectivos establecidos para as unidades traballadas ata ese momento. Informará tamén sobre as actitudes, a motivación, o traballo, a participación, etc. -Avalíase para que o profesorado e o alumnado teñan coñecemento do progreso, isto permitiralle ao primeiro establecer as correccións precisas, tanto de método como de programación, para mellorar o proceso de aprendizaxe. Ao segundo permitiralle ser consciente da súa evolución, comprender que tipo de actividades son máis adecuadas para el, que destrezas ten que mellorar; en definitiva faino máis consciente da súa situación e da súa aprendizaxe. -O departamento garantirá que o alumnado dispoña de información completa sobre a estrutura, contido, criterios de avaliación e cualificación de todas as probas, así como das condicións e prazos de reclamación sobre a cualificación destas. Toda a información relativa ás probas de certificación (baremos, porcentaxes e criterios de corrección, etc.) recollida no documento de especificacións das probas será publicada na páxina web da EOI cando sexa remitida pola Consellería de Educación. Autoavaliación -Supón unha reflexión sobre o proceso de aprendizaxe e sobre a forma máis eficaz de aprender que ten cada persoa. -Os criterios de autoavaliación réxense polos obxectivos establecidos para cada actividade e polos obxectivos e criterios da programación; polo tanto, o alumnado debe ser informado de que cousa se avalía e dos criterios de avaliación. -Instrumentos de autoavaliación: grellas para avaliar tarefas realizadas na aula de modo individual e en grupos; os descritores do Portfolio. -Non ten validez para a cualificación final pero é moi importante para o alumnado porque esixe una reflexión sobre a lingua, sobre a súa capacidade para usala e sobre o propio proceso de aprendizaxe. Para as probas terminais de certificación do nivei (Intermedio 2), utilizaranse os baremos incluidos no documento de Especificacións da Proba de Certificación do Nivel(Intermedio 2) e na Guía de Administración das Probas de Certificación dos Niveis Intermedio do cal se inclúen modelos a continuación. Táboas de Baremación da Guía de Administración das Probas de Certificación dos Niveis Intermedio.



4.3.2.2.2 Criterios de cualificación Tanto a proba parcial de progreso como a proba final de promoción terán un valor de 100 puntos, e cada unha das súas catro partes 25 puntos (comprensión de lectura, comprensión oral, expresión e interacción escrita, expresión e interacción oral). Para avaliar a comprensión oral e a comprensión de lectura, os exercicios incluirán sempre os diferentes tipos de comprensión (detallada, global e selectiva), podendo, para iso, contar a proba con diferentes tipos de audicións e textos de lectura, sendo as preguntas posibles de diferentes tipoloxías (escolla múltipla, respostas curtas, rechear táboas con información, asociar, emparellar, verdadeiro/falso...). Para promocionar de curso dentro do mesmo nivel, o alumnado terá que acadar, polo menos, 15 puntos en cada unha das catro destrezas. Non obstante o disposto no punto anterior, para os cursos impares, o alumnado promocionará de curso cando, non tendo superado unha das destrezas, acade un mínimo de 10 puntos nela e 60 puntos na totalidade da proba. O alumnado que non promocione deberá repetir curso e ser avaliado de novo de todas as destrezas. Os resultados das cualificacións das ensinanzas de idiomas de réxime especial expresaranse nos termos Apto ou Non apto na convocatoria de xuño e, se é o caso, na convocatoria extraordinaria Non presentado. No caso de obter cualificación de Apto, este resultado irá seguido da escala numérica de 5 a 10 entre paréntese, sen decimais e figurará nas actas de avaliación final correspondente e no expediente académico do/a alumno/a. 60-66 puntos: 5 67-73 puntos: 6 74-80 puntos: 7 81-87 puntos: 8 88-94 puntos: 9 95-100 puntos: 10 5 METODOLOXÍA DIDÁCTICA

1. METODOLOXÍA DO NIVEL BÁSICO A metodoloxía terá como referente un paradigma comunicativo que comprende o enfoque orientado á acción tal como o promulga o MCER. Este enfoque céntrase non só nas competencias lingüísticas, senon tamén en todas as capacidades que o individuo como axente social, debe utilizar para se integrar eficazmente noutra comunidade con lingua e cultura propias. A aprendizaxe basearase en tarefas diseñadas a partir dos obxectivos específicos, na realización das cuais, o alumnado deberá adquirir uns coñecementos formais, aprender a utilizar uns procedimentos discursivos e as estratexias de planificación, execución, control e reparación. Todo elo permitirá ao alumno comprender e producir textos axustados ás situacions de comunicación. Á hora de programar tarefas, deberáse atender


aos intereses dos alumnos. A partir da tarefa elixida prepararase a unidade didáctica, programando os recursos necesarios para levar a cabo a tarefa deseñando o proceso de interiorización destes contidos. De seguido sinálanse os principios metodolóxicos que se deberán respetar.

� O alumno será o centro e o protagonista da clase e participará activamente en

situacións comunicativas auténticas e nas tarefas elaboradas polo profesor. � O profesor será un colaborador nas tarefas a realizar na aula, un presentador,

animador e avaliador continuo da actividade e tenderá a organizar as clases de forma que se facilite a comunicación entre os alumnos, a sociabilidade, a motivación cara á aprendizaxe e o aumento de tempo de actuación do alumno e de comunicación real.

� As clases serán principalmente orais e utilizarase o ruso a maioría do tempo,

aínda que en primeiro curso de nivel se fagan explicacións en galego ou castelán.

� O profesor por medio dunha reflexión constante daralle ao alumno as

indicacións sobre o propio control e sobre as estratexias de aprendizaxe máis axeitadas co fin de que o alumno mellore os aspectos da lingua rusa que lle depare maiores problemas.

� O profesor fomentará a autoaprendizaxe dirixida cara ós obxectivos fixados

empregando os medios dispoñibles. � Os deberes que os alumnos levarán para casa serán moi importantes, xa que

se consideran un método útil de aprendizaxe, mediante a reflexión sobre os propios erros e a autocorrección dos mesmos.

� O profesor respetará as diferentes formas de aprendizaje e as necesidades

comunicativas de cada grupo de alumnos polo que non descartará a priori ningún método nin material se este é apropiado para acadar os obxectivos acordados ou para satisfacer as necesidades comunicativas do alumnado.

� O erro tratarase como un factor inevitable no camiño cara a aprendizaxe do

sistema lingüístico. Por elo, o profesor valorará en que momento a corrección de erros pode ser útil, desde un punto de vista pedagóxico, con respecto aos obxectivos dunha actividade particular, tendo en conta sempre o obxectivo final da actividade que se está realizando.

� O profesor ofrecerá aos alumnos as tarefas creativas que lles permitan

descubirir as súas individualidades.


� Os diferentes contidos do programa presentaranse dunha forma gradual e progresiva, á procura sempre da motivación dos alumnos, necesidades comunicativas dos cales se terán constantemente en conta. A súa implicación e a participación deben ser estimuladas por medio de actividades comunicativas de tipo lúdico e creativo.

� Tanto léxico como gramática serán repasados e reutilizados nas clases

posteriores á da súa primeira aparición, co obxectivo de interiorizar os contidos, afianzar os coñecementos e asegurar a aprendizaxe progresiva e activa da lingua, sen que os contidos vistos nas aulas caian no esquecemento.

� Faranse referenzas constantes á realidade sociocultural rusa co fin de que os

alumnos adquieran competencia sociocultural. � O profesor esforzarase en establecer un ambiente cordial e de mutua confianza

cos alumnos, para permitir o libre desenvolvemento da capacidade comunicativa do alumno, sen que este teña medo a cometer erros ou vergoña de expresar a súa opinión diante de público.

2. METODOLOXÍA DO NIVEL INTERMEDIO

A metodoloxía terá como referente un paradigma comunicativo que comprende o enfoque orientado á acción tal como o promulga o MECR. Este enfoque céntrase non só nas competencias lingüísticas, senon tamén en todas as capacidades que o individuo como axente social, debe utilizar para se integrar eficazmente noutra comunidade con lingua e cultura propias. A aprendizaxe basearase en tarefas diseñadas a partir dos obxectivos específicos, na realización das cuais, o alumnado deberá adquirir uns coñecementos formais, aprender a utilizar uns procedimentos discursivos e as estratexias de planificación, execución, control e reparación. Todo elo permitirá ao alumno comprender e producir textos axustados ás situacions de comunicación. Á hora de programar tarefas, deberáse atender aos intereses dos alumnos. A partir da tarefa elixida prepararase a unidade didáctica, programando os recursos necesarios para levar a cabo a tarefa deseñando o proceso de interiorización destes contidos. De seguido sinálanse os principios metodolóxicos que se deberán respetar.





� As clases serán principalmente orais e utilizarase o ruso a maioría do tempo, aínda se fagan explicacións en galego ou castelán.

� O profesor por medio dunha reflexión constante daralle ao alumno as

indicacións sobre o propio control e sobre as estratexias de aprendizaxe máis axeitadas co fin de que o alumno mellore os aspectos do ruso que lle deparen maiores problemas.



se consideran un método útil de aprendizaxe, mediante a reflexión sobre os propios erros e a autocorrección dos mesmos. Parte destes exercicios será correxida na clase (por ex., os de maior relevancia ou grao de dificultade), outros (por ex., as redaccións ) serán correxidos polo profesor fóra da clase.

� O profesor respetará as diferentes formas de aprendizaje e as necesidades





descubirir as súas individualidades. � Os diferentes contidos do programa presentaranse dunha forma gradual e

progresiva, á procura sempre da motivación dos estudantes cuxas necesidades comunicativas se terán constantemente en conta. A súa implicación e participación deben ser estimuladas a través de actividades comunicativas de tipo lúdico e creativo.


posteriores á da súa primeira aparición, co obxectivo de interiorizar os contidos, afianzar os coñecementos e asegurar a aprendizaxe progresiva e activa da lingua, sen que os contidos vistos nas aulas caian no olvido.


alumnos adquieran competencia sociocultural.


� O profesor esforzarase en establecer un ambiente de mutua confianza e cordial cos alumnos, para permitir o libre desenvolvemento da capacidade comunicativa do alumno, sen que este teña medo a cometer erros ou vergoña de expresar a súa opinión diante de público.

3. METODOLOXÍA DO NIVEL AVANZADO

A metodoloxía terá como referente un paradigma comunicativo que comprende o enfoque orientado á acción tal como o promulga o MECR. Este enfoque céntrase non só nas competencias lingüísticas, senon tamén en todas as capacidades que o individuo como axente social, debe utilizar para se integrar eficazmente noutra comunidade con lingua e cultura propias. A aprendizaxe basearase en tarefas diseñadas a partir dos obxectivos específicos, na realización das cuais, o alumnado deberá adquirir uns coñecementos formais, aprender a utilizar uns procedimentos discursivos e as estratexias de planificación, execución, control e reparación. Todo elo permitirá ao alumno comprender e producir textos axustados ás situacions de comunicación. Á hora de programar tarefas, deberáse atender aos intereses dos alumnos. A partir da tarefa elixida prepararase a unidade didáctica, programando os recursos necesarios para levar a cabo a tarefa deseñando o proceso de interiorización destes contidos. De seguido sinálanse os principios metodolóxicos que se deberán respetar.




� As clases serán principalmente orais e o ruso será a única lingua empregada

nas clases. � O profesor por medio dunha reflexión constante daralle ao alumno as

indicacións sobre o propio control e sobre as estratexias de aprendizaxe máis axeitadas co fin de que o alumno mellore os aspectos do ruso que lle deparen maiores problemas.



se consideran un método útil de aprendizaxe, mediante a reflexión sobre os propios erros e a autocorrección dos mesmos. Parte destes exercicios será


correxida na clase (por ex., os de maior relevancia ou grao de dificultade), outros (por ex., as redacións) serán correxidos polo profesor fóra da clase.

� O profesor respetará as diferentes formas de aprendizaxe e as necesidades





descubirir as súas individualidades. � Os diferentes contidos do programa presentaranse dunha forma gradual e

progresiva, á procura sempre da motivación dos estudantes cuxas necesidades comunicativas se terán constantemente en conta. A súa implicación e participación deben ser estimuladas a través de actividades comunicativas de tipo lúdico e creativo.


posteriores á da súa primeira aparición, co obxectivo de interiorizar os contidos, afianzar os coñecementos e asegurar a aprendizaxe progresiva e activa da lingua, sen que os contidos vistos nas aulas caian no olvido.


alumnos adquieran competencia sociocultural. � O profesor esforzarase en establecer un ambiente cordial e de mutua confianza

cos alumnos, para permitir o libre desenvolvemento da capacidade comunicativa do alumno, sen que este teña medo a cometer erros ou vergoña de expresar a súa opinión diante de público.

6 RECURSOS DIDÁCTICOS

6.1 RECURSOS DIDÁCTICOS DO NIVEL BÁSICO E INTERMEDIO

Os libros de texto empregados no Nivel Básico e Nivel Intermedio son manuais

actuais (editados en 2003 e 2012) que foron elaborados polas profesoras da Escola de Idiomas de Barcelona acorde co que promulga o MCER, e axéitanse aos obxectivos e contidos marcados polo currículo existente. Son libros que seguen os principios do método comunicativo. As tarefas desenvolven con equilibrio cada unha das catro


destrezas (comprensión e expresión oral, comprensión e expresión escrita), á vez que os diferentes contidos do programa preséntanse dunha forma gradual e progresiva. Os libros de texto empregados van acompañados dun bo material de audicións que fai o traballo moi cómodo tanto para o profesor como para os alumnos. Por outro lado, no departamento existen materiais complementarios (outros libros de texto que tamén incluen CD ou casetes), que o profesor pode empregar ocasionalmente segundo o seu propio criterio, no caso de querer introducir algún contido non previsto no libro ou no caso de querer resaltar aínda máis algún contido comunicativo. O traballo diario na aula basearase no método comunicativo (traballo en grupo, en parella, exercicios de simulación, etc.), utilizándose os exponentes gramaticais, as funcións e as estruturas propias do nivel. Tendo en conta as dificultades na aprendizaxe do ruso coas que se atopa o alumnado, neste nivel usaranse moitas actividades de carácter imitativo e reiterativo que pouco a pouco, a medida que avance o curso, iranse reemplazando por actividades de carácter máis creativo. Farase especial fincapé na expresión e na comprensión orais, polo que os alumnos serán expostos ao uso oral de lingua rusa o maior tempo posible. Non se recorrerá á tradución ao castelán ou galego do vocabulario novo senon se explicará en ruso o significado das palabras descoñecidas. Por medio dos exercicios escritos que inclúan o vocabulario e estruturas gramaticais (a maior parte farase en casa), consolidaranse os contidos da programación. Parte destes exercicios será correxida na clase (por ex., os de maior relevancia ou grao de dificultade), outros (por ex., as redacións) serán correxidos polo profesor fóra da clase. Para a aprendizaxe do sistema de flexións dos sustantivos e adxectivos rusos utilizaranse moitos exercicios reiterativos. Parte oral: Á hora de traballar a comprensión oral presentaranse aos alumnos gravacións (do libro de texto, dos diferentes métodos, así como, ocasionalmente, gravacións de outro carácter, con un amplo rexistro de temas. Levaranse a cabo as actividades de seguinte tipo:

- Elección múltiple ou verdadero / falso (/non se menciona) sobre o sentido xeral do texto. - Resposta breve ou encher ocos cun dato breve (unha ou dúas palabras) sobre información concreta do texto. - Encher con opcións dadas. - Emparellar títulos con fragmentos. - Completar información nun cuadro. - Marcar dunha serie de opcións cales se corresponden con información contida no texto. - Combinación de dúas ou máis das anteriores actividades.

Na área da expresión oral utilizaranse as actividades de varios tipos. A fonética será un punto moi importante no estudo de ruso durante os 2 cursos deste nivel. Utilizaranse os materiais de audio que acompañan aos libros de texto, así como


materiais tomados doutros métodos, cancións que permitan mellorar a base fonética, tanto a pronunciación como a entonación. Para procurar a mellora da pronunciación e entonación (sobre todo durante o primeiro curso) leranse os textos e os diálogos en voz alta de forma reiterativa. Para o desenvolvemento da fluidez e activación do léxico estudado levaranse a cabo simulacións, diálogos, actividades nas que se toma o papel imaxinario de alguén, expresión da opinión, descrición dos debuxos e fotos, pequenas narracións sobre experiencias no ámbito persoal, etc. Faranse pequenos resúmes dos textos lidos ou escoitados. Contestarase ás preguntas do profesor despois de ler ou escoitar un texto ou diálogo. Parte escrita: Na destreza de comprensión escrita, a lectura practicarase de forma fundamentalmente intensiva, como medio de consolidar e activar a linguaxe adquirida e de recoñecer e ampliar novas estruturas e léxico. Utilizaranse, maioritariamente, os textos do manual, así como outros textos, na súa maior parte adaptados, que o profesor seleccione, segundo o seu criterio, de diferentes fontes. Así mesmo, traballaranse os textos auténticos de diferente tipoloxía: letreiros, menús, folletos de propaganda, anuncios de venta ou aluguer de pisos, anuncios por palabras, pequenos textos de publicacións periódicas, etc. Posibles actividades na aula son: Elección múltiple sobre o sentido xeral do texto ou sobre informacións concretas do texto. Verdadeiro / falso (/non se menciona) sobre o sentido xeral do texto ou sobre informacións concretas do texto. Identificar no texto donde se contiene unha serie de afirmacións ou as respostas a unhas preguntas. Completar ocos do texto cunha opción libre ou coa opción correcta de entre unhas dadas. Emparellar parágrafos con títulos, ordenar parágrafos ou inserilos no sitio correcto. Emparellar unha serie de textos breves cos título apropiados. Marcar dunha serie de opciones cales se corresponden con información contida no texto. No que se refire á expresión escrita, os alumnos realizarán pequenos traballos que inclúan o vocabulario e estruturas gramaticais traballados en clase. Darase prioridade á gramática funcional para a comunicación, supeditando os aspectos puramente morfolóxicos e sintácticos. Estes traballos, realizados con regularidade, serán avaliados polo profesor. As actividades de expresión escrita adaptaranse aos contidos comunicativos previstos na programación.

6.2 RECURSOS DIDÁCTICOS DO NIVEL AVANZADO


A temática dos textos das unidades didácticas fai especial fincapé na cultura rusa o que facilita ao alumnado a adquisición da competencia sociocultural. Este método inclúe diálogos sobre temas cotiáns moi variados para o desenvolvemento da capacidade comunicativa do alumnado e 30 textos de diferente tipoloxía para a lectura. O profesor deberá seleccionar os diálogos e os textos de lectura segundo o seu criterio e os contidos de cada curso do Nivel Avanzado. A lectura destes textos pódese realizar tanto na aula como en casa. Este método proporciona ao alumnado unha sólida base gramatical e un vocabulario suficiente. Por outra banda, no departamento existe bastantes materiais complementarios (outros libros (algúns inclúen CD ou cassetes), cos que o profesor poderá elaborar diferentes tarefas comunicativas. Utilizarase o material sacado do Internet, procurando sempre que este corresponda ao grao de dominio de alumnado e que sexa do séu interés. O traballo diario na aula basearase no método comunicativo (traballo en grupo, en parella, exercicios de simulación, etc.), utilizándose os exponentes gramaticais, as funcións e as estruturas propias do nivel Avanzado. Neste nivel a maior parte das actividades serán de carácter creativo. As clases impartiranse integramente en ruso. Non se recorrerá á tradución ao castelán ou galego do vocabulario novo, senon se explicará en ruso o significado das palabras descoñecidas, incluso das nocións abstractas. Por medio dos exercicios escritos que incluan o vocabulario e estruturas gramaticais (a maior parte destes exercicios farase en casa), consolidaranse os contidos da programación. Algúns destes exercicios (os de maior relevancia ou grao de dificultade) correxiranse en clase, mais a maioría deles serán correxidos polo profesor fóra de clase. Parte oral: Á hora de traballar a comprensión oral presentaranse aos alumnos gravacións (dos diferentes métodos, gravacións orixináis das películas e programas televisivos, cancións, gravacións da radio, etc.) de diferente tipoloxía e con un amplo rexistro de temas. Realizaranse actividades de varios tipos. Por exemplo:

- verdadeiro / falso / non se menciona - elección múltiple - completar a información que falte - respostar ás preguntas abertas - combinación de dúas ou máis das anteriores actividades - una conversa co profesor sobre o texto escoitado - emparellar títulos con fragmentos. - encher con opcións dadas.

- marcar dunha serie de opcións cales se corresponden con información contida no texto.

- combinación de dúas ou máis das actividades citadas. Na área da expresión oral utilizaranse as actividades de varios tipos.


Para o desenvolvemento da fluidez e activación do léxico e estruturas estudados, igual que nos niveis anteriores, levaranse a cabo diálogos, actividades nas que se toma o papel imaxinario de alguén, farase a descrición dos debuxos e fotos, faranse resumes dos textos lidos ou escoitados, responderase ás preguntas do profesor despois de ler ou escoitar un texto Todo o citado antes farase na aula ocasionalmente. Pero o papel fundamental neste nivel o terá o debate, é decir, a situación comunicativa na que o alumno ten que expresar a súa opinión sobre os temas máis variados cos que se atope durante a clase, utilizando a argumentación. O profesor fará o difícil traballo de procurar aproveitar un momento idóneo, unha situación propicia para a devandita práctica.

Comentaranse en clase de forma regular as noticias da actualidade (prepararanse polos alumnos e profesor) que tamén serán utilizadas na medida do posible, segundo o caso, para fomentar o debate en clase.

Parte escrita:

Na destreza de comprensión escrita practicarase tanto a lectura intensiva, como a lectura rápida de comprensión global. Non obstante, ocupará mais tempo a lectura intensiva, fundamentalmente como medio de consolidar a linguaxe adquirida, de recoñecer e ampliar novas estruturas e léxico, mellorar a comprensión das palabras descoñecidas apartir da súa composición morfolóxica. Utilizaranse os textos sen adaptar de diferente tipoloxía que o profesor seleccione, segundo o séu criterio, de diferentes fontes.

No que se refira á expresión escrita, os alumnos realizarán traballos escritos de lonxitude diferente que inclúan o vocabulario e estruturas gramaticais traballados en clase. Darase prioridade á gramática funcional para a comunicación supeditando os aspectos puramente morfolóxicos e sintácticos. Estes traballos, realizados con regularidade, serán avaliados polo profesor. As actividades de expresión escrita adaptaranse aos contidos comunicativos previstos na programación.

7 BIBLIOGRAFÍA 1.Básico 1

Libro de texto: V.Nogueira, M.Gorbatkina, C.Mercader, M.Oganissian. Ruso para hispanohablantes, Nivel 1, Herder. Bibliografía útil: - Cuaderno de caligrafía rusa. - Diccionario ruso-español. Diccionario español-ruso; editorial Herder


- Drosdov Díez T., Cuesta Andrés T.; Estructuras básicas de la lengua rusa; Rubiños, M., 1990 - Drosdov Díez T., Cuesta Andrés T.; Ejercicios de gramática de la lengua rusa, Edi-6, M., 1987. - Zajava-Nekrasova; Casos y preposiciones en el idioma ruso; Russki yazyk, 1990 - Javrónina; El ruso en ejercicios; Rubiños, 1993 - I.Púlkina, Guía del verbo ruso - Миллер Л.В., Политова Л.В.; Жили-были; 28 уроков русского языка для начинающих. Златоуст, 2005 (inclúe material de audio) - Миллер Л.В., Политова Л.В.; Жили-были; 28 уроков русского языка для начинающих. Рабочая тетрадь. Златоуст, 2003 (inclúe material de audio) - Антонова В.Е., Нахабина М.М., Сафронова М.В., Толстых А.А. Дорога в Россию 1 Учебник русского языка (элементарный уровень), СПб, Златоуст, 2003 - M.Sánchez Puig, T. Drozdov Díez, P.Pérez Molero, A. Rojlenco, V.Stasyuk, I.Usiatínskaya; Curso completo de lengua rusa; Volumen 1 Nivel Básico; Ediciones Hispano Eslavas, 2008

2.Básico 2 Libro de texto: Ruso para hispanohablantes, Nivel 2, V.Nogueira, M.Gorbatkina, C.Mercader, M.Oganissian, editorial Herder, Bibliografía util: - Diccionario ruso-español. Diccionario español-ruso, editorial Herder - Zajava- Nekrasova; Casos y preposiciones en el idioma ruso; Russki yazyk, 1990 - Javrónina; El ruso en ejercicios; Rubiños, 1993 - Drosdov Díez T., Cuesta Andrés T.; Estructuras básicas de la lengua rusa; Rubiños, 1990 - I.Púlkina, E.Zajava-Nekrásova; El ruso. Gramática práctica; Rubiños, 2000 - I.Púlkina, Guía del verbo ruso - Е.Л.Корчагина, Н.Д.Литвинова; Приглашение в Россию 2; Москва, Русский язык. Курсы, 2003 - Е.Л.Корчагина, Приглашение в Россию 2; Pабочая тетраль, Москва, Русский язык. Курсы, 2004 - R. García Albero; Шаг за шагом II; Rubiños, 1997 - Чернышов С.И. Поехали! Русский язык для взрослых. Начальный курс, СПб., Златоуст, 2003 - Скороходов Л., Хоронина О. Окно в Россию. Учебник. Часть 1. СПб., Златоуст, 2004 - Малышев Г.Г. Русская грамматика в картинках для начинающих. СПб., Златоуст, 2001 - Малышев Г.Г. Русский глагол. Справочник. Часть 1. Базовый уровень. СПб., Златоуст, 2005


- M.Sánchez Puig, T. Drozdov Díez, P.Pérez Molero, A. Rojlenco, V.Stasyuk, I.Usiatínskaya; Curso completo de lengua rusa; Volumen 1 Nivel Básico; Ediciones Hispano Eslavas, 2008 Антонова В.Е., Нахабина М.М., Толстых А.А. Дорога в Россию 2 Учебник русского языка (базовый уровень), СПб, Златоуст, 2004 Одинцова И.В. Что вы сказали? Книга по развитию навыков аудирования и устной речи для изучающих русский язык, СПб, Златоуст, 2000 Малышев Г.Г. Кто? Где? Когда? Русская грамматика в картинках для начинающих, СПб, Златоуст, 2001 (1, 2 и 3 курс) Чернышев С., Поехали. Русский язык для взрослых, СПб, Златоуст, 2002 Muraviova L.S., Los verbos de movimiento en ruso Textos de lectura: O profesor encargado do curso recomendará ou proporcionará aos alumnos interesados as lecturas adecuadas para o seu nivel.

3.Intermedio 1 No nivel Intermedio 1 utilizarase o: - “ Ruso para hispanohablantes” Nivel 3 libro de texto O. Leontieva y M. Oganissian Editorial Herder. 2012 ISBN:978-84-254-2730-5 -" Curso Completo de Lengua Rusa. Nivel Intermedio y Avanzado". ISBN: 978-84-935777-9-7, Ediciones hispano eslavas. 2008 Ademais utilizaranse outros materiais complementarios, de creación propia, elaborados polo profesorado do departamento. Por outra banda, traballarase con documentos auténticos sacados da prensa, de Internet. Libros recomendados: 1. El Ruso, Gramática práctica, I. Púlkina, ISBN: 84-8041-012-4. Rubiños 1860, s.a. 2. Los verbos de movimiento en ruso, L.S. Muraviova, Rubiños 1860, ISBN: 84-8041-026-4 3. El verbo ruso, M. Sanchez Puig, T. Drosdov Diez, Rubiños 1860

4.Intermedio 2 No nivel Intermedio 2 utilizarase o libro de texto - “ Lengua Rusa: 5 elementos” Nivel B1 Esmantova T.L. Editorial: Zlatoust 2011 ISBN: 978-5-86547-372-5 Ademais utilizaranse outros materiais complementarios, de creación propia, elaborados polo profesorado do departamento. Por outra banda, traballarase con documentos auténticos sacados da prensa, de Internet. Libros recomendados: 1. El Ruso, Gramática práctica, I. Púlkina, ISBN: 84-8041-012-4. Rubiños 1860, s.a.


2. Los verbos de movimiento en ruso, L.S. Muraviova, Rubiños 1860, ISBN: 84-8041-026-4 3. El verbo ruso, M. Sanchez Puig, T. Drosdov Diez, Rubiños 1860, ISBN: 84-8041- 056-6

5.Avanzado 1 Libro de texto: Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I. Bibliografía útil: - Turover G., Nogueira G., Большой русско-испанский словарь. Русский язык, Москва, 2000 - Narumov B., Turover G., Diccionario español-ruso Садиков А.В., Нарумов Б.П., Испанско-русский словарь современного употребления, Русский язык, Москва, 1998. - Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Nueva guía del verbo ruso - Púlkina I., Gramática - Sánchez Puig M., Sinopsis de la lengua rusa, Rubiños, 2000 Libros de lectura: Serán recomendados polo profesor encargado de impartir o curso.

6.Avanzado 2 Libro de texto: - Curso Completo de Lengua Rusa, Volume II. Nivel Intermedio e Avanzado, Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Rojlenco A., Statsyuk V., Usiatínskaya I. (UNIDADES 43-50). Bibliografía util: - G. Turover, J. Nogueira. Gran diccionario ruso-español, Madrid: Rubiños, 2002 - Turover G., Nogueira G. Большой русско-испанский словарь. Русский язык, Москва, 2000 - Narumov B., Turover G., Diccionario español-ruso - Sánchez Puig M., Drozdov Díez T., Pérez Molero P., Nueva guía del verbo ruso. - I. Púlkina, E. Zajava-Nekrasova. El ruso.Gramática práctica. Madrid: Rubiños, 1992 - Muraviova L.S., Los verbos de movimiento en ruso, Rubiños. Libros de lectura: Serán recomendados ou proporcionados polo profesor encargado de impartir o curso. 8. ATENCIÓN A DIVERSIDADE


O alumnado da Escola Oficial de Idiomas caracterízase pola súa heteroxeneidade. Os alumnos presentan diferentes características en canto á idade, ao nivel de formación, á profesión, á experiencia lingüística, á capacidade, etc. Ademais, os seus intereses e os obxectivos didácticos que perseguen varían considerablemente en función de todas estas características. Convén sinalar que o ensino na Escola Oficial de Idiomas debe ter en conta as particularidades da educación de adultos, xa que estes son o seu público maioritario. Resulta imprescindible identificar as características dos aprendices para empregar as estratexias máis axeitadas á diversidade do grupo e ás necesidades de cada alumno, dos que necesitan máis apoio e dos que son máis rápidos. Tentarase crear un clima favorable e motivador a través do traballo en grupos (formados por alumnos de similares ou diferentes características), da atención individualizada (tanto na aula como nas titorías), proporcionando ferramentas adecuadas para a autoaprendizaxe e ofrecendo actividades complementarias específicas que permitan ao alumno traballar intensamente aquelas áreas nas que ten máis dificultades. ACCESO AO CURRÍCULO PARA O ALUMNADO CON NECESIDADES ESPECÍFICAS. Algunhas dificultades físicas, cognitivas ou sensoriais poden requirir unha adaptación do proceso de ensino e de avaliación. Estas actuacións serán tratadas a través do Departamento de Ruso e da Escola de Idiomas segundo a normativa establecida e os recursos dos que dispón o centro. En todo caso, o alumno deberá informar ao profesor da súa dificultade para poder facilitarlle o acceso ós coñecementos dentro do posible. Ademais, no momento da matrícula, deberá solicitar na secretaría do centro, a adaptación das probas. 9 ACTIVIDADES CULTURAIS E DE PROMOCIÓN DO IDIOMA. Está prevista a posibilidade da organización dunha serie de actividades culturais, ó longo do curso, e das que quedará constancia na programación de Actividades Culturais do Departamento de Ruso. O departamento iralle dando publicidade a cada unha destas actividades chegado o momento oportuno. A asistencia ás actividades culturais por parte do alumnado forma parte das súas tarefas durante o horario lectivo. Asimesmo, cada profesor poderá organizar de xeito eventual actividades extraordinarias diversas, tales como sesións de cine, de música ou calquera outra adecuada ó seu nivel e ós contidos de intermedio. 9 PROCEDEMENTOS DE COORDINACIÓN, VALORACIÓN E REVISIÓN DO

DESENVOLVEMENTO E O RESULTADO DA PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA.

Avaliación da programación e instrumentos


A aplicación práctica da programación didáctica esixe unha reflexión e avaliación sistemática dos elementos fundamentais que a compoñen. Podemos identificar diferentes elementos avaliables partindo do proceso ensino-aprendizaxe e a súa modelación en sentido sistémico. Estes elementos non son máis que a composición do propio proxecto curricular, se ben esta análise terá que ser feita dende unha perspectiva práctica e concreta tendo en conta: que metas se presentan, arredor de que contidos xira, que medidas de intervención didáctica se presupoñen, que materiais e recursos didácticos se utilizaron, que sistemas de avaliación se aplicaron e a funcionalidade procedural xeralmente empregada. 1. Avaliación dos obxectivos - Adecuación dos obxectivos xerais de nivel. - Se se relacionan con todos os niveis evolutivos do alumno. - Se os requerimentos se adaptan ós coñecementos e capacidades reais dos alumnos nun nivel óptimo para o éxito do proceso de aprendizaxe. - Se teñen redundancias ou contidos innecesarios. 2. Avaliación dos contidos - Se concretan os obxectivos propostos. - Se se adaptan ao curriculo vixente. - Se amosan unha lóxica interna. - Se teñen en conta unha perspectiva plurilingüe. - Se inclúen autoavaliación do estudante (nas súas propias metas). 3. Avaliación do conxunto da experiencia educativa - Se a súa estrutura permite o tratamento de diferentes dimensións de contido para acadar os obxectivos propostos. - Se a súa estrutura e oferta permite unha adaptación para a atención á diversidade en función dos requerimentos, propostas e ideas dos alumnos. - Se ten en conta o proceso de autoavaliación e autoaprendizaxe do alumno. - Se permite a adquisición de aprendizaxe instrumental por parte do alumno. 4. Avaliación dos recursos didácticos - Se apoian a interacción entre os estudantes e entre profesor-estudantes. - Se se utilizan recursos habituais da vida cotiá non feitos con fin didácticos do tipo de trípticos, periódicos, etc. - Se os recursos son útiles para o desenvolvemento dos contidos e acadamento dos obxectivos. - Se permiten o exercitamento de diferentes formas de expresións. - Se son atractivos na presentación dos temas. - Se estimulan as diferentes formas receptivas. - Se son adecuados para o seu uso creativo. - Se estimulan a participación activa do estudante, a súa creatividade, autonomía e socialización. - Se o estudante participa dalgún xeito na súa escolla. Para analizar estes aspectos, a programación didáctica estará suxeita a dous tipos de avaliación: de progreso e final. A avaliación de progreso permitirá unha mellor aplicación da programación didáctica á hora de desenvolver a de aula e un axuste máis


adecuado ás necesidades do alumnado. A avaliación continua da programación permite adaptala na medida do posible ás necesidades que se vaian detectando durante todo o proceso de ensino-aprendizaxe. A avaliación final terá como obxectivo a consideración da programación dun ano escolar para o seguinte, reformulando aqueles aspectos que se considere oportuno. Os instrumentos de avaliación da programación que se empregarán serán os seguintes: 1. Reunións de coordinación departamental e de coordinación pedagóxica (CCP). Estas reunións permitirán unha avaliación progresiva da programación, permitindo adaptala ás necesidades do alumnado e facendo os axustes precisos para que os obxectivos programados sexan acadados con maior éxito. 2.Reunións de avaliación final. Estas reunións de final de curso terán como obxectivo a análise do desenvolvemento da programación, reflexando na memoria final do departamento aqueles apartados que precisan ser modificados ou reformulados. 3. Memoria final. Este documento comprenderá, entre outros puntos, a serie de aspectos da programación que sería preciso reformar para adaptala, tanto ao tempo dispoñible, como ás necesidades do alumnado, como a un mellor axuste co establecido no currículo. Todos os aspectos a reformar que se inclúan na memoria serán tidos en conta á hora de elaborar a programación didáctica do ano seguinte. 4. Enquisas de interese entre o alumnado. Este instrumento permite coñecer a opinión do alumnado respecto á adecuación do libro de texto, das actividades propostas, da temporalización seguida e do traballo de aula, entre outros datos. 5. Estatísticas. Despois de feita a avaliación final do alumnado, estudaranse os datos estatísticos respecto ao número de aprobados, suspensos e non presentados por cada curso, co obxectivo de detectar un posible abandono e fracaso escolar ligado a desaxustes na programación didáctica. 10 PROCEDEMENTOS DE REALIZACIÓN DUNHA AVALIACIÓN INTERNA. A mellor avaliación é probablemente á que se fai en cada reunión de departamento nos intercambios de opinións, vivenzas e outros... Alí é cando tómanse decisións, cando fanse cambios si fai falta. No departamento de ruso, aparte da posta en común das actividades de cada curso nas coordinacións, o traballo que se fai resúmese entre tódolos profesores para programar as actividades. O departamento elabora, coordina e estandariza os exames de certificación.

Documents

Programación Didáctica. Departamento de n Ruso... · PDF fileEOI A Coruña Programación Didáctica. Departamento de Ruso Páxina 3 de 166 3 NIVEL INTERMEDIO. 3.1 Obxectivos 3.1.1