SPORTSKI VREMEPLOV36 Broj 1, jun 2008.

RAMO KOLENOVI], KAJAKA[

Napustio je aktivno bavljenje kajakaštvom, onda kada je na cilj stigao drugi - RAMO KOLENOVIĆ I NJEGOV KAJAK

Kada bi se u malom Gusinju, na jednom mjestu, mogli naći i

izložiti pehari, medalje, plakete, diplome i druga priznanja što su ih sportisti iz ovog mjesta osva-jali na značajnim takmičenjima bila bi to zbirka trofeja kakvu ne posjeduju ni mnogi urbani centri. A mnogi od tih trofeja i krase vitrine sportskih klubova nekadašnje nam domovine - od Skoplja i Prištine, do Beograda, Sarajeva, Mostara, Zagreba, Maribora, Banjaluke...

Istina, i u Osnovnoj školi „Džafer Nikočević“ u Gusinju, ima ih dosta. Čuvaju uspomenu na njene učenike, pobjednike republičkih takmičenja u gim-nastici, streljaštvu, stonom tenisu, rukometu, atletici; na “poletarce“ koji će izrasti u prave šampione, zaigrati u ve-likim klubovima, obući dresove

NAJBOLJI KAD JE NAJTEŽEMada je u kajak prvi put ušao kao dvadesettrogodišnjak, Ramo Kolenović iz Gusinja, gotovo dvije decenije bio je nepobjediv na

saveznim i međunarodnim kajakaškim takmičenjima

reprezentacije, uspjeh i slavu potvrđivati i u inostranim klubo-vima, uglavnom u „tradicional-nim“ sportovima.

Nikada nije kasno

Ali, bilo je i onih koji su

najviša priznanja osvajali u, za ovo mjesto „netipičnim“ sportskim disciplinama. Ta-kav je i Ramo Kolenović, više puta državni prvak, pobjed-nik mnogih međunarodnih takmičenja u kajakaštvu. Bio je i trener čijom zaslugom su se kas-nije šampionskim titulama okit-ile mnoge generacije kajakaša.

Sportom se počeo baviti u Gusinju, a nastavio na odsluženju vojnog roka. U kajak je prvi put

ušao u dvadesettrećoj godini. Mnogi bi pomislili- kasno za

sportske rekorde, ali ne i Ramo Kolenović, čovjek jake volje i velike snage. Bilo je to 1951. godine. Samo godinu dana kas-nije, kao član „Zemuna“ postao je prvak Jugoslavije. Uspjeh tim značajniji jer je kajakaštvo bilo veoma popularno, a veslači čuveni: Lipokatić, Magarašević, Cvitin, Vilko, Švabo, Vela... Ipak, pobjedničko mjesto kao da je od tada rezervisano za Rama. Do 1964. godine deset

Ramo Kolenović je rođen 1927.godine u Gusinju. Jedan je od poznatijih kajakaša 50-ih i 60-ih godina prošlog vi-jeka. Sada ima 81 godina i već je zaboravljen među mladi-ma. Učlanjen je u kajakaški klub “Zmaj”, Zemun. Tre-

Napustio je aktivno bavljenje kajakaštvom, onda kada je na cilj stigao drugi - RAMO KOLENOVIĆ I NJEGOV KAJAK

Pedeset dva njegova učenika bila su pobjednici jugoslovenskih takmičenja u svim kategorijama, od pionirske do seniorske. Među njima i olimpijskom prvak, Mirko Nišović kojeg je Ramo prihvatio kao četvorogodišnjaka

DESET PUTA PRVAK SFRJnutno stanuje u Zemunu, Srbija. Najviše se takmičio na prvenstvima bivše Jugo-slavije. Desetostruki je prvak SFRJ u kajaku na mirnim vodama, kao i osvajač brojnih medalja na međunarodnim takmičenjima.

RAMO KOLENOVI], KAJAKA[

Do 1964. godine deset puta osvajao

je titulu prvaka Jugo-slavije, postao stan-dardni reprezentativac, pobjednik međnarodnih takmčenja na Lamanšu, Temzi...

SPORT 37Broj 1, jun 2008.

puta osvajao je titulu prvaka Jugoslavije, postao standardni reprezentativac, pobjednik međnarodnih takmčenja na Lamanšu, Temzi...Odličan je na svim stazama, a najbolji na onim najtežim- najdužim. Izdržljiv, uporan, fi zički i psihički izuzetno stabilan, čovjek tipičnog sportskog i pobjedničkog duha, više od decenije nepobjediv je na 10 hiljada metara. Osam puta je i prvak Srbije.

Uspješan i kao trener

A kad je 1964. godine, iako u veoma jakoj konkurenciji, na Plitvičkim jezerima, prvi put osvojio drugo mjesto, odlučio je da se oprosti od zvaničnih takmičenja i posveti trener-skom pozivu. U klubu „ Ivo Lola Ribar“ i „Zemunu“ bo-gato iskustvo prenosi na svoje učenike - kajakaše i kanuiste. Čini to narednih petnaest godina. Njegovi pioniri šest puta osvajaju ekipno prven-stvo Jugoslavije i, bar dva puta više, prvenstvo Srbije. Pedeset dva njegova učenika biće pobjednici jugosloven-skih takmičenja u svim kat-egorijama - od pionirske do seniorske. Među njima i sv-jetski poznati kanuista, Mirko Nišović kojeg je Ramo prihva-tio kao četvorogodišnjaka.

To su podaci iz sportske bi-ografi je Rama Koljenovića, čiju fotografi ju sa međunarodnog takmičenja, uveličanu i uram-ljenu, čuvaju u Osnovnoj školi „Džafer Nikočević“, ponosni na njegove rezultate i priču o njemu koja se tu ne završava. Mada već 80-godišnjak, Ramo se ni danas ne odvaja od kajakaškog sporta. Najčešće se pješice uputi na Adu, gdje po nekoliko sati provede u Klubu čiji ga članovi, posebno najmlađi, prosto obožavaju. Pogled na vitrine pune pehara i medalja koje je Ramo osva-jao, uveličane i uramljene foto-grafi je sa raznih takmičenja, a naročito Ramova blaga riječ i podrška, snažan su podstri-jek da i oni nastave njegovim stopama. Njegova pomoć, znanje i umijeće da im ulije samopouzdanje i borbeni duh, garancija su da će se i mnogi od njih okititi šampionskim titulama. Mnogi su to i ost-varili, dijeleći radost pobjede sa svojim čika Ramom...

ZUVDIJA HODŽIĆ

Barselona je izabrala - dvije godine bez trofeja koštale su po-

sla Franka Rajkarda, koji će po završetku sezone ustupiti mjesto Pepeu Gvardioli, nekadašnjem kapitenu tima i idolu svih Kata-lonaca i navijača Barse. “Istorijs-ka odluka” - napisao je “El Mun-do Deportivo”. “Luda solucija” - istakla je madridska “Marka”...Gvardiola je rođen 7. januara 1971. godine, a u Barseloni je kao igrač proveo čak 11 sezona. Među navijačima “blaugrane” i danas uživa veću popularnost od sadašnjih i bivših legendi kluba kao što su Maradona, Stoičkov, Romario, Rivaldo, Ronaldo, Ronaldinjo, Mesi...

U Kataru nastalo prijateljstvo

Jedan od prvih koji je znao da će Gvardioli biti ponuđeno mjesto prvog trenera bio je njegov pri-jatelj Damir Radončić koje je nedavno boravio kod njega u Barseloni.

“Znao sam da je kandidat, rekao mi je to kad smo bili kod njega. Smatrao je da mu je kao tridesetsedmogodišnjaku još uvjek rano da preuzme tu funkciju. Velika je to odgovornost, ali istovremeno i veliki izazov. Pepe je šef drugog tima, trener i direktor svih mlađih selekcija, tako da uživa. Čovjek je stvarna institucija!”, priča za «Fokus» Radončić koji se sa Gvardiolom upoznao u Kataru. Čuveni Pepe je karijeru praktično završio u ovoj zemlji šeika, tačnije u klubu “Al ahli” iz Dohe (2003 - 05). U to vrijeme je za rukometni klub sportskog društva “Al ahli” igrao čuveni rukometaš, Damir Radončić. Fudbalski i rukometni as su postali veliki prijatelji.

“Znamo se već četiri go-dine. Prostorije fudbalskog i rukometnog kluba su bile zajedničke pa smo se počeli družiti. Svidjelo mu se što pričam španski, a i sam je bio

LEGENDARNI PEPE GVARDIOLA UGOSTIO DAMIRA RADON^I]A U ”BARSELONI”

SUSRET ASOVAJedan od prvih koji je znao da će Gvardioli biti ponuđeno mjesto prvog trenera “Barselone” bio je njegov prijatelj Damir Radončić koje je

nedavno boravio kod njega u Kataloniji

kao i ja bez familije.U Kataru nije bio puno popularan, i niko ga nije gledao kao legendu jer njih toliko fudbal i ne zanima. Zbog toga je bio opušten i svaki dan smo bilo zajedno. Nevje-rovatan je doživljaj bio gledati fudbal na televiziji sa njim i sa Borom Milutinovićem, i slušati

kako to oni komentarišu.”

Ispunili dječacima san

Zahvaljujući Radončiću, fudbalski san 38 dječaka iz škole fudbala “Gradnulica” (gener-acije 95, 96, 97) pretvorio se u javu kada su nedavno bili gosti

fudbalskog kluba “Barselona”. Oni su tom prilikom odigrali susrete sa vršnjacima iz čuvenog katalonskog tima, posjetili muzej na stadionu „Nou kamp“ i bili specijalni gosti u vip loži na utakmici “Barselona” – “Espan-jol”! Ugostio ih je niko drugi do legendarni Hoze Pepe Gvard-iola.

Kada je Pepe nedavno poz-vao Damira da sa porodicom bude njegov gost u Španiji, Damirov sin Dino, koji trenira u školi fudbala “Gradnulica”, uzviknuo je: „Tata, pitaj Pepea da li može ‘Gradnulica’ da igra protiv ‘Barselone?“. Dovoljan je bio kratak telefonski poziv i Gvardiola je uslišio dječakovu želju! Čuveni Pepe, koji je tada obavljao dužnost direk-tora škole fudbala i trenera B tima Barselone, pored brojnih obaveza našao je vremena da se nekoliko dana druži sa djecom iz Zrenjanina, trenerima “Grad-nulice”, i naravno sa Damirom Radončićem.

“Ugostio je naše tri ekipe iz škole fudbala ‘Gradnulica’ - Zrenjanin čiji je šef moj pri-jatelj Amir Taljigović. Dinova je bila želja da igraju protiv Barse čiji je veliki navijač, pa sam mu, zahvaljujuci Pepeu, tu želju ispunio. Igrali smo u nji-hovom Barsa kompleksu, na tri terena sa tri generacije. Uslovi su stvarno iz snova. Dinova generacija (99 godište) izgubila je rezultatom 7-1 a on je dao gol iz slobodnog udarca, iako igra štopera.”

Radončić uskoro namjerava da stupi u kontakt sa ekipom pi-onira “Gusinja”.

“Volio bih da ih povedem u Barselonu, prvaci su Crne Gore pa ih treba nagraditi. Vjerujem da će se to desiti u saradnji sa Fondacijom ‘Gusinje’. Za djecu iz Gusinja to bi bio nezaboravan doživljaj. Ne pruža se puno prilika da se igra protiv ‘Barse’. Pepe se ponudio da i mladim Gusinjanima bude domaćin”, kaže Radončić.

S.HODŽIĆ

Već četiri godine prijetelji – DAMIR RADONČIĆ I PEPE GVARDIOLA

Tridesetšestogodišnji Damir Radončić se može pohvaliti da je u svojoj osamnaestogodišnjoj rukometnoj karijeri igrao čak osam evropskih fi nala, kao i da je igrao za najjače klubove sa Starog kontinenta. Pored toga, oblačio je i dres tri reprezentacije: Jugoslavije,

UVEO SICILIJANCE U ELITUSAD i Bosne i Hercegovine gdje je bio i kapiten. Uvijek se nalazio u vrhu liste strijelaca.

Prošle godine je bio okačio «patike o klin». Međutim, ubrzo je stigla ponuda sa Sicilije koja se nije mogla odbiti.

“Bio sam član jedne itali-janske ekipe koja se takmičila

u drugoj ligi. Izborili smo ulazak u prvu ligu, i mogu vam reći da sam baš srećan što sam u ovako poznim ru-kometnim godinama odigrao odlično i pomogao im da se poslije 15 godina vrate u elitu. Ispunjen je i predsjed-nikov san tako da su mi sada vrata u ovom klubu širom ot-vorena.”