20
Maximino Zumalave / director Lola Casariego / mezzosoprano Gustavo Peña / tenor Patricia Rodríguez / soprano Mariana Carballal / narradora Coro da Orquestra Sinfónica de Galicia Joan Company / director do Coro REAL FILHARMONÍA DE GALICIA 25 ANIVERSARIO venres 5 | 12 | 2014 21.00 h TEMPORADA 2014/2015 CONVERS@NDO Carlos Villanueva catedrático de Historia da Música da USC Sala Mozart / 20.15 h

REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

  • Upload
    lythien

  • View
    214

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

Maximino Zumalave / director Lola Casariego / mezzosoprano

Gustavo Peña / tenorPatricia Rodríguez / sopranoMariana Carballal / narradora

Coro da Orquestra Sinfónica de GaliciaJoan Company / director do Coro

REAL FILHARMONÍA DE GALICIA

25 ANIVERSARIO

venres 5 | 12 | 2014 21.00 h

TEMPORADA 2014/2015

CONVERS@NDOCarlos Villanueva catedrático de Historia da Música da USC

Sala Mozart / 20.15 h

Page 2: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

Duración aproximada do concerto: 1 hora e 30 minutosPregámoslle ao público que non faga fotografías e que desconecte os teléfonos móbiles, reloxos, etc.

CONRADO DEL CAMPO (1878-1953)Libreto de Víctor Said Armesto (1871-1914)

La flor del agua (versión concerto)

colaboraLola Casariego mezzosoprano (Floshilda)

Gustavo Peña tenor (Juglar)

Patricia Rodríguez soprano (Yolanda)

Mariana Carballal narradora

Coro da Orquestra Sinfónica de Galicia Joan Company director do Coro Daniel Mosquera barítono (Angús)José Luis Vázquez baixo (Rey)David Ferreiro tenor (Mascarón)Carlos Valencia tenor (Galindo)

Banda Municipal de Santiago de CompostelaJesús IglesiasAlberto BustoDaniel PortasCarlos Cabaleiro

Cuadro PrimeroPreludio y Prólogo de YolandaNº 1 Floshilda, Coro de Damas, Jugadores, Pajes y MonterosNº 2 El Rey, Angús, Cuatro FísicosNº 3 Olinda, Aldo, Juglar, Coro de Damas y PajesNº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I

Cuadro SegundoNº 5 El sueño de una noche de San Juan

PausaNº 6 IntermedioCuadro Tercero: Conrado

Escena INº 7 Floshilda (dormida) y el JuglarNº 8 Mascarón, Angús, Cuatro FísicosNº 9 TodosNº 10 Final

Page 3: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

> VIOLÍNS I ADRIANA WINKLER (concertino) ILDIKÓ OLTAI (axuda de concertino) VICTORIA JUROV ** ANNA ALEXANDROVA CLAUDIO GURIDI ILYA FISHER YULIA PETRUSHEVSKAYA DANIEL KORDUBAYLO MICHAL RYCZEL ÂNGELA NETO (R)

> VIOLÍNS II GRIGORI NEDOBORA * NIKOLAY VELIKOV ** KIYOKO OHASHI HELENA SENGELOW ENRIQUE ROCA ELINE VIKSNE SAMIRA AJKIC IRINA GRUIA

> VIOLAS TILMANN KIRCHER * NATALIA MADISON ** TIMUR SADYKOV OXANA BAKULINA IONELA CIOBOTARU CRISTINA DE MINGO (R)

> VIOLONCELLOS PLAMEN VELEV * BARBARA SWITALSKA ** THOMAS PIEL AILSA LEWIN CARLOS GARCÍA MILLÁN ABELEDO

> CONTRABAIXOS CARLOS MÉNDEZ * ALFONSO MORÁN ** ORIOL XICART

> FRAUTAS LAURENT BLAITEAU * LUIS SOTO **

> ÓBOES CHRISTINA DOMINIK * ESTHER VIÚDEZ **

> CLARINETES VICENTE LÓPEZ * EMILIO ALONSO (R)

> FAGOTES JUAN CARLOS OTERO * ALEJANDRO VALCÁRCEL (R)

> TROMPAS JORDI ORTEGA * ALFREDO VARELA * XAVIER RAMÓN ** ALMA SARASOLA (R)

> TROMPETAS JAVIER SIMÓ * RAMÓN LLÁTSER ** MIGUEL ADRIÁN PAZOS (R) ANDRÉS VALES (R)

JESÚS IGLESIAS **** ALBERTO BUSTO ****

> TROMBÓN ESTÉBAN MÉNDEZ (R) RICARDO PEDRARES (R) BRAIS MOLINA (R) DANIEL PORTAS **** CARLOS CABALEIRO ****

> TUBA JOSÉ VARELA (R)

> TIMBAL JOSÉ VICENTE FAUS *

> PERCUSIÓN JAVIER ÁNGEL GÓMEZ (R) Mª ISABEL DIEGO (R) ANA GAYOSO (R)

> ARPA BLEUENN LE FRIEC (R)

Cincuenta músicos de diferentes na-cionalidades aportan cada temporada a súa experiencia, formación, tradición musical, esforzo e ilusión para ofrecer ao público propostas sorprendentes. Coa orquestra colaboran de maneira habitual directores e solistas de recoñe-cido prestixio nacional e internacional, apostando por figuras consagradas e tamén por novos músicos que brillan no panorama musical. O seu director titular e artístico é o mestre Paul Daniel, Maxi-mino Zumalave é o seu director asociado e Christoph König o principal director convidado. Xestionada polo Consorcio de Santiago, nace en 1996 promovida pola Xunta de Galicia e ten a súa sede permanente no Auditorio de Galicia.

Cincuenta músicos de diferentes nacio-nalidades aportan cada temporada su experiencia, formación, tradición musi-cal, esfuerzo e ilusión para ofrecer al pú-blico propuestas sorprendentes. Con la orquesta colaboran de manera habitual directores y solistas de reconocido pres-tigio nacional e internacional, apostan-do por figuras consagradas y también por nuevos músicos que brillan en el panorama musical. Su director titular y artístico es el maestro Paul Daniel, Maxi-mino Zumalave es su director asociado y Christoph König el principal director invitado. Gestionada por el Consorcio de Santiago, nace en 1996 promovida por la Xunta de Galicia y tiene su sede permanente en el Auditorio de Galicia.

REAL FILHARMONÍA DE GALICIA

* principal

** coprincipal

*** EAEM (Curso Avanzado de Especialización Orquestral)

**** Banda Municipal de Santiago de Compostela

(R) reforzofacebook.com/realfilharmoniadegalicia

Page 4: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

Director e pianista compostelán, formouse musicalmente en Santiago, Madrid, Viena e Stuttgart. Foi discípulo de Ángel Brage, Rosa Sabater, Guillermo González, John Elliot Gardiner e Helmuth Rilling. Fundador e director do Coro Universitario de Santiago e do Collegium Compostellanum, principal director invitado da Orquestra Sinfónica de Galicia (1992-1995) e director Asociado da Real Filharmonía de Galicia, formación da que foi fundador. Director asociado da Escola de Altos Estudios Musicais de Galicia e profesor de sinfonismo nos Cursos Universitarios Internacionais de Música en Compostela. Con Maximino Zumalave actuaron solistas como J. Achúcarro, T. Barto, M. Bayo, E. Bitetti, R. Buchbinder, R. Castromil, A. Ciccolini, J. Colom, V. Gens, V. Georghiu, W. Holzmair, as irmáns Labèque, N. Lahussen, A. de Larrocha, A. León Ara, Ch. Margiono, A. Nafé, M. Orán, A. Rolfe Johnson, G. Sandor, J. Soriano, I. Vermillion e F. P. Zimmermann, entre outros. Frecuente e moi especial é a súa colaboración con Teresa Berganza en diferentes países de Europa. Dirixiu a importantes formacións tanto estranxeiras como españolas como a Orquestra de Cámara de Stuttgart, The English Chamber Orchestra, Sinfónica de Praga, Orquestra da Ópera Nacional de Sofía, a Nacional de Lille, Sinfónica de Odense, Sinfónica de Oporto, The Brabants Orchester (Eindhoven), Orkest van het Oosten (Enschede), English Baroque Soloist, Bach Collegium, a Nacional de España, Sinfónica de Madrid, Ciudad de Barcelona, Sinfónica de Tenerife ou a Orquesta Ciudad de Granada entre outras. Foi invitado a participar en xurados e

presidir importantes certames e premios internacionais. Maximino Zumalave dirixiu estreas absolutas de obras de Bernaola, Castillo, García Abril, Groba, Marco, Mestres Quadreny, Villa Rojo, coidando especialmente as primeiras audicións de novos compositores galegos como Alonso, Balboa, Buíde, Durán, Macías, de Paz, Pereiro, Vázquez ou Viaño. O seu compromiso coa Cultura de Galicia trascende alén a Música: Torrente Ballester envíalle unha obra “lamentando que no pueda ser una sinfonía” e a poetisa Eva Veiga escribe:

“...Maximino,que coas súas mans do silencio

arrincaa mais pura poesía,no espacio fuxidía

no corazón eterna.”É Licenciado en Ciencias Biolóxicas, especialidade de Bioloxía Mariña. En febreiro de 1995 foi elixido académico de número da Real Academia Galega de Belas Artes Nuestra Señora del Rosario. En xuño de 2008 o Consello da Xunta de Galicia concedeulle a Medalla Castelao.

MAXIMINO ZUMALAVE DIRECTOR

Page 5: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

Director y pianista compostelano, se formó musicalmente en Santiago, Madrid, Viena y Stuttgart. Fue discípulo de Ángel Brage, Rosa Sabater, Guillermo González, John Elliot Gardiner y Helmuth Rilling. Fundador y director del Coro Universitario de Santiago y del Collegium Compostellanum, principal director invitado de la Orquesta Sinfónica de Galicia (1992 - 1995) y director asociado de la Real Filharmonía de Galicia, formación de la que fue fundador. Director asociado de la Escuela de Altos Estudios Musicales de Galicia y profesor de Sinfonismo en los Cursos Universitarios Internacionales de Música en Compostela. Con Maximino Zumalave actuaron solistas como J. Achúcarro, T. Barto, M. Bayo, E. Bitetti, R. Buchbinder, R. Castromil, A. Ciccolini, J. Colom, V. Gens, V. Georghiu, W. Holzmair, las hermanas Labèque, N. Lahusen, A. de Larrocha, A. León Ara, Ch. Margiono, A. Nafé, M. Orán, A. Rolfe Jonson, G. Sandor, J. Soriano, I. Vermillion y F.P. Zimmermann, entre otros. Frecuente y muy especial es su colaboración con Teresa Berganza en diferentes países de Europa. Dirigió importantes formaciones tanto extranjeras como españolas, como la Orquesta de Cámara de Stuttgart, The English Chamber Orchestra, la Sinfónica de Praga, la Orquesta de la Ópera Nacional de Sofía, Nacional de Lille, Sinfónica de Odense, Sinfónica de Porto, The Brabants Orchester (Eindhoven), Orkest van het Oosten (Enschede), English Baroque Soloist, Bach Collegium, Nacional de España, Sinfónica de Madrid, Ciudad de Barcelona, Sinfónica de Tenerife o la Orquesta Ciudad de Granada, entre otras. Fue invitado a participar en jurados

y presidir importantes certámenes y premios internacionales. Maximino Zumalave dirigió estrenos absolutos de obras de Bernaola, Castillo, García Abril, Groba, Marco, Mestres Quadreny, Villa Rojo, cuidando especialmente las primeras audiciones de nuevos compositores gallegos como Alonso, Balboa, Buíde, Durán, Macías, Paz, Pereiro, Vázquez o Viaño. Su compromiso con la cultura de Galicia trasciende más allá de la música: Torrente Ballester le envía una obra “lamentando que no pueda ser una sinfonía” y la poetisa Eva Veiga escribe:

…Maximino,que coas súas mans do silencio

arrincaa máis pura poesía,no espacio fuxidíano corazón eterna.

Es licenciado en Ciencias Biológicas, en la especialidad de Biología Marina. En febrero de 1995 fue elegido académico de número de la Real Academia Gallega de Bellas Artes Nuestra Señora del Rosario y, desde 2010, es miembro del Plenario y coordinador de la Sección de Música y Artes Escénicas del Consello da Cultura Galega. En junio de 2008 el Consello de la Xunta de Galicia le concedió la Medalla Castelao.

MAXIMINO ZUMALAVE DIRECTOR

Page 6: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

Natural de Oviedo, abrangue moi diferentes estilos, dende o recital ata a ópera e o concerto. Tras debutar nos escenarios co personaxe de Manuela (La Chulapona) no Teatro de la Zarzuela de Madrid e no Festival de Edimburgo baixo a dirección de Miguel Roa, realizou o seu debut operístico co papel de Rosina (El Barbero de Sevilla) no Teatro de la Zarzuela dirixida por Alberto Zedda. Tras este grande éxito foi invitada a cantar no “Rossini Opera Festival” de Pésaro, no “Festival Settembre Musica” de Turín e no Teatro Verdi de Trieste. Dende entón desenvolveu unha intensa carreira con diferentes repertorios de ópera, zarzuela, concerto e recital. Actuou nos máis importantes escenarios internacionais, incluído o Lincoln Center de Nova York. Traballou con directores de recoñecido prestixio como Rafael Frühbeck de Burgos, Jesús López Cobos, Serge Baudo, Pieter Maag, Frans Brüggen, Juanjo Mena ou Christopher Hogwood, entre outros. Nos xéneros de concerto e recital cantou numerosas partituras, entre as que destacan o Requiem de Mozart, Misa en si menor de Bach, O Mesías de Haendel, Scherezade de Ravel, Stabat Mater de Rossini ou as beethovenianas Misa Solemne e 9ª Sinfonía. No ámbito operístico acadou un éxito especial co papel de Salud (La vida breve de Manuel de Falla) en 2007, rol que marca unha inflexión na súa carreira, polo que comeza a abordar papeis de soprano lírico-spinto.

Natural de Oviedo, abarca muy diferentes estilos, desde el recital hasta la ópera y el concierto. Tras debutar en los escenarios con el personaje de Manuela (La Chulapona) en el Teatro de la Zarzuela de Madrid y en el Festival de Edimburgo bajo la dirección de Miguel Roa, realizó su debut operístico con el rol de Rosina (El Barbero de Sevilla) en el Teatro de la Zarzuela dirigida por Alberto Zedda. Tras este gran éxito fue invitada a cantar en el “Rossini Opera Festival” de Pésaro, en el “Festival Settembre Musica” de Turín y  en el Teatro Verdi de Trieste. A partir de entonces ha desarrollado una intensa carrera con diferentes repertorios de ópera, zarzuela, concierto y recital. Ha actuado en los más importantes escenarios internacionales, incluido el Lincoln Center de Nueva York. Ha trabajado con directores de reconocido prestigio como Rafael Frühbeck de Burgos, Jesús López Cobos, Serge Baudo, Pieter Maag, Frans Brüggen, Juanjo Mena o Christopher Hogwood, entre otros. En los géneros de concierto y recital ha cantado numerosas partituras, entre las que destacan el Requiem de Mozart, Misa en si menor de Bach, El Mesías de Haendel, Scherezade de Ravel, Stabat Mater de Rossini o las beethovenianas Misa Solemne y 9ª Sinfonía. En el ámbito operístico ha tenido especial éxito con el papel de Salud (La vida breve de Manuel de Falla) en 2007, rol que marca una inflexión en su carrera, por lo que comienza a abordar papeles de soprano lírico-spinto.

LOLA CASARIEGO MEZZOSOPRANO

Page 7: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

GUSTAVO PEÑA TENOR

Nacido nas Palmas de Gran Canaria, iniciou os seus estudos de canto no Conservatorio Superior de Música da súa cidade con Mario Guerra. Posteriormente trasladouse a Santa Cruz de Tenerife, onde se titulou en canto baixo a dirección de María Orán. Posuidor dun amplísimo repertorio, abrangue obras dende Monteverdi aos compositores actuais. É un destacado intérprete de música de cámara, oratorio, ópera e zarzuela. Así, ten cantado obras de Haendel, Haydn, Mozart, Rossini, Bruckner, Berlioz, Rossini, Beethoven… No terreo operístico participou en títulos de Monteverdi, Mozart, Bizet, Puccini, Strauss, Alban Berg, Manuel de Falla… Destaca o seu debut no Teatro da Zarzuela. Cantou con importantes orquestras de todo o mundo, colaborando con directores como Rafael Frühbeck de Burgos, Semyon Bychkov, Daniel Barenboim, Bertrand de Billy, Juanjo Mena, René Jacobs, Carlos Kalmar ou Charles Dutoit, entre outros. Ademais, traballa asiduamente coas grandes orquestras sinfónicas españolas, dirixido por Antoni Ros Marbà, Maximiano Valdés, Víctor Pablo Pérez, José Ramón Encinar, Guillermo García Calvo, Pablo González, Josep Pons… Entre os seus máis recentes e próximos compromisos destaca unha xira polos Estados Unidos e Canadá cantando La vida breve con Rafael Frühbeck de Burgos, Ay amor! (de Manuel Falla/Wernicke) e Pepita Jiménez no Teatro da Zarzuela e Luisa Fernanda en Bogotá.

Nacido en Las Palmas de Gran Canaria, inició sus estudios de canto en el Conservatorio Superior de Música de su ciudad con Mario Guerra. Posteriormente se trasladó a Santa Cruz de Tenerife, donde se tituló en canto bajo la dirección de María Orán. Poseedor de un amplísimo repertorio, abarca obras desde Monteverdi a los compositores actuales. Es un destacado intérprete de música de cámara, oratorio, ópera y zarzuela. Así, ha cantado obras de Haendel, Haydn, Mozart, Rossini, Bruckner, Berlioz, Rossini, Beethoven… En el terreno operístico ha participado en títulos de Monteverdi, Mozart, Bizet, Puccini, Strauss, Alban Berg, Manuel de Falla… Destaca su debut en el Teatro de la Zarzuela. Ha cantado con importantes orquestas de todo el mundo, colaborando con directores como Rafael Frühbeck de Burgos, Semyon Bychkov, Daniel Barenboim, Bertrand de Billy, Juanjo Mena, René Jacobs, Carlos Kalmar o Charles Dutoit, entre otros. Además, trabaja asiduamente con las grandes orquestas sinfónicas españolas, dirigido por Antoni Ros Marbà, Maximiano Valdés, Víctor Pablo Pérez, José Ramón Encinar, Guillermo García Calvo, Pablo González, Josep Pons… Entre sus más recientes y próximos compromisos destaca una gira por Estados Unidos y Canadá cantando La vida breve con Rafael Frühbeck de Burgos, Ay amor! (de Manuel Falla/Wernicke) y Pepita Jiménez en el Teatro de la Zarzuela y Luisa Fernanda en Bogotá.

Page 8: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

Nacida en Ferrol, é Titulada Profesional de Piano e Titulada Superior de Canto. Comezou os seus estudos de canto cos mestres Fernando Balboa, Maite Bárbara e Elena Pérez Herrero, perfeccionándose posteriormente coa mezzosoprano Alicia Nafé e o pianista acompañante Manuel Burgueras. Asistiu a clases maxistrais con Elena Lazarska, Alicia Nafé e co mestre Alberto Zedda. Comezou a súa carreira vocal no campo coral, no que cómpre destacar a súa colaboración co “Europa ChorAkademie”, con sede en Alemaña, co que realizou xiras polos principais teatros de Alemaña, Austria, Suíza, Eslovaquia, Francia, Luxemburgo, Portugal, Inglaterra e os Estados Unidos; baixo a batuta de directores como Emmanuel Krivine, Tugan Sokhiev, Michael Gielen, Sylvain Cambreling, Plácido Domingo ou Vladimir Jurowski. En 2006 debutou como solista no teatro Die Glocke de Bremen. Ofreceu concertos no Auditorio “Príncipe Felipe” de Oviedo, no Palacio da Ópera de A Coruña, no Teatro Jofre de Ferrol ou na Catedral de Oviedo, entre outros auditorios. Cantou baixo a batuta de Keri-Lynn Wilson, Joshard Daus, Joan Company, Joaquín Valdeón e compartiu escenario con cantantes da talla de Elisabete Matos, Leo Nucci e Fionnuala Mccarthy.

Nacida en Ferrol, es Titulada Profesional de Piano y Titulada Superior de Canto. Comenzó sus estudios de canto con los maestros Fernando Balboa, Maite Bárbara y Elena Pérez Herrero, perfeccionándose posteriormente con la mezzosoprano Alicia Nafé y el pianista acompañante Manuel Burgueras. Ha asistido a clases magistrales con Elena Lazarska, Alicia Nafé y con el maestro Alberto Zedda. Comenzó su carrera vocal en el campo coral, en el que cabe destacar su colaboración con el “Europa ChorAkademie”, con sede en Alemania, con el que realizó giras por los principales teatros de Alemania, Austria, Suiza, Eslovaquia, Francia, Luxemburgo, Portugal, Inglaterra y Estados Unidos; bajo la batuta de directores como Emmanuel Krivine, Tugan Sokhiev, Michael Gielen, Sylvain Cambreling, Plácido Domingo o Vladimir Jurowski. En 2006 debutó como solista en el teatro Die Glocke de Bremen. Ha ofrecido conciertos en el Auditorio “Príncipe Felipe” de Oviedo, en el Palacio de la Ópera de A Coruña, en el Teatro Jofre de Ferrol o en la Catedral de Oviedo, entre otros auditorios. Ha cantado bajo la batuta de Keri-Lynn Wilson, Joshard Daus, Joan Company, Joaquín Valdeón y ha compartido escenario con cantantes de la talla de Elisabete Matos, Leo Nucci y Fionnuala Mccarthy.

PATRICIA RODRÍGUEZ SOPRANO

Page 9: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

MARIANA CARBALLAL NARRADORA

A actriz ourensá Mariana Carballal formouse na Real Escuela Superior de Arte Dramático de Madrid. É profesora de Interpretación na Escola Superior de Arte Dramática de Galicia e de Dirección e Interpretación en Comunicación Audio-visual na Universidade de Vigo. Posúe unha ampla experiencia en papeis de reparto nalgunhas das máis coñecidas teleseries galegas e nacionais, entre elas Nada es para siempre, La verdad de Laura, Manos a la obra, Hospital Central, Mareas vivas, Pratos Combinados, Libro de familia ou Terra de Miranda. Dende finais dos noventa incorpórase a varias longametraxes, intervindo en destacados títulos do cine como O ano da carracha, León y Olvido, Trece badaladas ou O lapis do carpinteiro. No campo teatral traballou, entre outras compañías, con Teatro de Cámara (Madrid) e co Centro Dramático Galego. En Galicia é coñecida polo gran público por meterse no papel de Maribel no espazo “O show dos Tonechos”, dentro do programa “Luar” da TVG.

La actriz ourensana Mariana Carballal se formó en la Real Escuela Superior de Arte Dramático de Madrid. Es profesora de Interpretación en la Escuela Superior de Arte Dramático de Galicia y de Dirección e Interpretación en Comunicación Audio-visual en la Universidad de Vigo. Posee una amplia experiencia en papeles de reparto en algunas de las más conocidas teleseries gallegas y nacionales, entre ellas Nada es para siempre, La verdad de Laura, Manos a la obra, Hospital Central, Mareas vivas, Pratos Combinados, Libro de familia o Terra de Miranda. Desde finales de los noventa se incorpora a varios largometrajes, inter-viniendo en destacados títulos del cine como El año de la garrapata, León y Olvido, Trece campanadas o El lápiz del carpintero. En el campo teatral trabajó, entre otras compañías, con Teatro de Cámara (Madrid) y con el Centro Dramático Gallego. En Galicia es conocida por el gran público por meterse en el papel de Maribel en el espacio “O show dos Tonechos”, dentro del programa “Luar” de la TVG.

Page 10: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

O coro da OSG fundouse en 1998. Deu o seu primeiro concerto o 21 de marzo do mesmo ano xunto coa Escola de Práctica Orquestral da OSG e baixo a dirección de James Ross. Está integrado por máis de setenta voces procedentes de toda Galicia. Dende a súa creación realizou unha intensa actividade artística, centrada nos repertorios sinfónico-coral, operístico e a capella. Joan Company, vinculado ao grupo dende a súa fundación, é o director artístico do coro e dos coros da OSG. A súa primeira xira de concertos fóra da comunidade galega levouno ao Auditorium de Palma de Mallorca e dende entón participou en varias edicións do Festival Mozart, Festival de Ópera da Coruña, Festival de Música da Coruña…; nos ciclos de concertos Música en Compostela, O son das catedrais, Festival Internacional de Órgano Catedral de León e en diversos escenarios das cidades galegas. A finais de 2003 o coro realizou a súa primeira xira ao estranxeiro, actuando nas catedrais de Oporto e Lisboa. Coa Joven Orquesta Nacional de España, baixo a dirección de C. Hogwood, actuou por primeira vez en Barcelona. Tamén actuou no concerto inaugural da temporada 2006-2007 da Orquestra Simfònica de Balears. En canto ao seu extenso e variado repertorio, destaca a súa dedicación á música sinfónico-coral e ao xénero operístico; baixo a dirección de mestres de renome internacional como Víctor Pablo Pérez, Jesús López Cobos, Lorin Maazel, Eliahu Inbal, Ton Koopman, Ros Marbá, Josep Pons, Alberto Zedda ou Miguel Ángel Gómez Martínez.

El coro de la OSG se fundó en 1998. Dio su primer concierto el 21 de marzo del mismo año junto con la Escuela de Práctica Orquestal de la OSG y bajo la dirección de James Ross. Está integrado por más de setenta voces procedentes de toda Galicia. Desde su creación ha realizado una intensa actividad artística, centrada en los repertorios sinfónico-coral, operístico y a capella. Joan Company, vinculado al grupo desde su fundación, es el director artístico del coro y de los coros de la OSG. Su primera gira de conciertos fuera de la comunidad gallega le llevó al Auditorium de Palma de Mallorca y desde entonces ha participado en varias ediciones del Festival Mozart, Festival de Ópera da Coruña, Festival de Música da Coruña…; en los ciclos de conciertos Música en Compostela, O son das catedrais, Festival Internacional de Órgano Catedral de León y en diversos escenarios de las ciudades gallegas. A finales de 2003 el coro realizó su primera gira al extranjero, actuando en las catedrales de Oporto y Lisboa. Con la Joven Orquesta Nacional de España, bajo la dirección de C. Hogwood, actuó por primera vez en Barcelona. También actuó en el concierto inaugural de la temporada 2006-2007 de la Orquestra Simfònica de Balears. En cuanto a su extenso y variado repertorio, destaca su dedicación a la música sinfónico-coral y al género operístico; bajo la dirección de maestros de renombre internacional como Víctor Pablo Pérez, Jesús López Cobos, Lorin Maazel, Eliahu Inbal, Ton Koopman, Ros Marbá, Josep Pons, Alberto Zedda o Miguel Ángel Gómez Martínez.

CORO DA ORQUESTRA SINFÓNICA DE GALICIA

Page 11: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

Joan Company (Sant Joan, Mallorca) é un dos directores con máis presenza nos máis im-portantes circuítos corais de España. Entre outros, dirixiu ao Coro Nacional de España, Coro de Radio Televisión Española, Coro da Comunidade de Madrid, Orfeón Donostia-rra, Coro dá Camera Italiano… e tamén es-treou obras corais de J. Busto, D. G. Artés, J. Dominguez, A. Parera, J. Vila, J. L. Turina etc. e sinfónico-corais de A. Martorell, J. Marto-rell e J. Valent. Desde o ano 1999 é o director artístico do Coro da Orquestra Sinfónica de Galicia, co que preparou un extenso reper-torio sinfónico-coral, operístico e a capella; e, á vez, iniciou a escola coral coa creación do Coro de Nenos (2000) e do Coro Novo (2005). Pero a súa faceta coral máis recoñe-cida é a de director-fundador da Coral Uni-versitat de lles Illes Balears (1977), coa que conseguiu importantes recoñecementos artísticos, tanto nas illas como na penínsu-la e no estranxeiro. Licenciado en Historia Xeral, estudou dirección coral con P. Cao, M. Cabero e Ou. Martorell. Profesor de mú-sica de Instituto (sendo o número 1 da súa promoción, 1985). Actualmente, traballa na Universitat de lles Illes Balears (UIB) como director da Coral e da Partituroteca e Centro de Documentación Musical da UIB; é tamén fundador dos Cursos Internacionais de Mú-sica da UIB (1977) e das Colonias Musicais de Verán nas Baleares (1995). Publicou numero-sos estudos e artigos sobre música e músicos das Baleares en libros, enciclopedias e revis-tas especializadas. Realizou recentemente a primeira gravación discogràfica da Missa de Pau Villalonga (+1609), primeiro Mestre de Capela da Catedral de Mallorca co grupo vocal de cámara Poema Harmònic.

Joan Company (Sant Joan, Mallorca) es uno de los directores con más presencia en los más importantes circuitos corales de España. En-tre otros, ha dirigido al Coro Nacional de Espa-ña, Coro de Radio Televisión Española, Coro de la Comunidad de Madrid, Orfeón Donos-tiarra, Coro da Camera Italiano… y también ha estrenado obras corales de J. Busto, D. G. Artés, J. Dominguez, A. Parera, J. Vila, J. L. Tu-rina etc. y sinfónico-corales de A. Martorell, J. Martorell y J. Valent.Desde el año 1999 es el director artístico del Coro de la Orquesta Sin-fónica de Galicia, con el que ha preparado un extenso repertorio sinfónico-coral, operístico y a capella; y, a la vez, ha iniciado la escuela coral con la creación del Coro de Niños (2000) y del Coro Joven (2005). Pero su faceta coral más reconocida es la de director-fundador de la Coral Universitat de les Illes Balears (1977), con la que ha conseguido importantes reco-nocimientos artísticos, tanto en las islas como en la península y en el extranjero. Licenciado en Historia General, estudió dirección coral con P. Cao, M. Cabero y O. Martorell. Profesor de música de Instituto (siendo el número 1 de su promoción, 1985). Actualmente, traba-ja en la Universitat de les Illes Balears (UIB) como director de la Coral y de la Partituro-teca y Centro de Documentación Musical de la UIB; es también fundador de los Cursos Internacionales de Música de la UIB (1977) y de las Colonias Musicales de Verano en las Baleares (1995). Ha publicado numerosos es-tudios y artículos sobre música y músicos de las Baleares en libros, enciclopedias y revistas especializadas. Ha realizado recientemente la primera grabación discogràfica de la Missa de Pau Villalonga (+1609), primer Maestro de Ca-pilla de la Catedral de Mallorca, con el grupo vocal de cámara Poema Harmònic.

JOAN COMPANY DIRECTOR DO CORO DE LA ORQUESTA SINFÓNICA DE GALICIA

Page 12: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre
Page 13: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

As noites de San Xoan e de WalpurgisAs dúas grandes celebracións anuais á nai Natureza posúen elementos compartidos pola tripla temática común que encerran: (a) a explosión da natureza no equinoccio de primavera (1 de maio) e no solsticio de verán (24 de xuño), celebracións xa precristiás que conmemoraban a fertilidade do campo, o lume como elemento reparador e a auga purificadora e xenésica. (b) En segundo lugar, a riada popular que, con fachos e obxectos ruidosos (campás, carracas e paus), acudía a aquelas celebracións situadas en lugares sacros e emblemáticos (montañas, fontes, lagos sacros, bosques etc.). (c) Finalmente, o control que Roma exerceu desde o avance cara ao norte das tribos romanizadas, desde a reforma de San Gregorio Magno, convertidas por celotes e misioneiros á relixión monoteísta: anatematizando, prohibindo -e até matando en ocasións- aos/ás que sumándose á festa acudían a estes lugares de primitivo culto, onde -como non!- circulaban bruxas, demos, vampiros, trasnos, homúnculos, e toda sorte de suxeitos pouco recomendables dos ‘baixos fondos’ do inframundo, segundo as crónicas oficiais.Así, a noite de Beltane (de clara raíz celta) tomaría o nome de Walpurga/ ou Walwurg (santa cristiá que acompañou aos francos na evanxelización do leste de Alemaña); e a do nacemento do verán titularíano a ‘noite de San Xoán’, ligando a auga sacra de ríos e fontes e

Las noches de San Juan y de WalpurgisLas dos grandes celebraciones anuales a la madre Naturaleza poseen elementos compartidos por la triple temática común que encierran: (a) la explosión de la naturaleza en el equinocio de primavera (1 de mayo) y en el solsticio de verano (24 de junio), celebraciones ya precristianas que conmemoraban la fertilidad del campo, el fuego como elemento reparador y el agua purificadora y genésica. (b) En segundo lugar, la riada popular que, con antorchas y objetos ruidosos (campanas, carracas y palos), acudía a aquellas celebraciones emplazadas en lugares sagrados y emblemáticos (montañas, fuentes, lagos sagrados, bosques, etc.). (c) Finalmente, el control que Roma ejerció desde el avance hacia el norte de la tribus romanizadas, desde la reforma de San Gregorio Magno, convertidas por zelotes y misioneros a la religión monoteísta: anatematizando, prohibiendo –y hasta matando en ocasiones– a los/las que sumándose a la fiesta acudían a estos lugares de primitivo culto, donde –¡como no!– circulaban brujas, demonios, vampiros, trasgos, homúnculos, y toda suerte de sujetos poco recomendables de los “bajos fondos” del inframundo, según las crónicas oficiales.Así, la noche de Beltane (de clara raíz celta) tomaría el nombre de Walpurga/ o Walwurg (santa cristiana que acompañó a los Francos en la evangelización del Este de Alemania); y la del nacimiento del verano lo titularían la “noche de San Juan”, ligando el agua sagrada de ríos

Page 14: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

y fuentes y al rito del perdón a través del primer bautismo en el Jordán. La autoridad eclesiástica, que no se podía permitir unas fiestas descontroladas subidas de tono ni sus indeseables consecuencias, trató de reflejarlo en cánones y disposiciones: bien de forma expeditiva, con la condena de la propia fiesta y su satanización; o bien cristianizando las narraciones cuentos y romances mediante la presencia de personajes sagrados (Cristo o la Virgen) que bendicen las aguas o los ramos, y que, de paso, controlan espiritualmente a los/las jóvenes que, al aire libre y en nocturnidad, correrían serios peligros físicos y espirituales buscando “la flor del agua”. En todo caso –como indica J. M. Pedrosa– la flor del agua está “ligada temáticamente con un episodio del Evangelio de San Juan (S. Jn. 5, 2-9): el del ángel que baja del cielo y agita el agua de la piscina de Bethesda, la cual curará al primer enfermo que la toque— avalando ese paralelismo la posibilidad de que estemos ante un sincrético revoltijo de elementos bíblicos, religioso populares y mágico-paganos que no desentona nada, desde luego, con el muy creativo experimentalismo del romancero de la Edad Media y del Renacimiento”. La tendencia de un laicismo poético e ideológico, especialmente activo en el siglo XIX, y el retorno ideal a la cultura antigua, primitiva, virgen y libre de supersticiones, animó a mover la pluma a los escritores de dos maneras: en la vertiente ortodoxa, imaginando supuestos aquelarres e historias demoníacas referidas a ambas celebraciones, con el fin de asustar,

o rito do perdón a través do primeiro bautismo no Xordán. A autoridade eclesiástica, que non se podía permitir unhas festas descontroladas subidas de ton nin as súas indesexables consecuencias, tratou de reflectilo en canons e disposicións: ben de forma expeditiva, coa condena da propia festa e a súa satanización; ou ben cristianizando as narracións contos e romances mediante a presenza de personaxes sacros (Cristo ou a Virxe) que bendicen as augas ou os ramos e que, de paso, controlan espiritualmente os/as mozos/as que, ao aire libre e en nocturnidade, correrían serios perigos físicos e espirituais buscando ‘a flor da auga’. En todo caso -como indica J. M. Pedrosa- a flor da auga está “ligada tematicamente cun episodio do Evanxeo de San Xoán (S. Xn. 5, 2-9): o do anxo que baixa do ceo e axita a auga da piscina de Bethesda, que curará o primeiro enfermo que a toque- avalando ese paralelismo a posibilidade de que esteamos ante un sincrético revolto de elementos bíblicos, relixioso-populares e máxico-pagáns que non desentoa nada, desde logo, co moi creativo experimentalismo do romanceiro da Idade Media e do Renacemento”. A tendencia dun laicismo poético e ideolóxico, especialmente activo no século XIX, e o retorno ideal á cultura antiga, primitiva, virxe e libre de supersticións, animou a mover a pluma aos escritores de dúas maneiras: na vertente ortodoxa, imaxinando supostos aquelarres e historias demoníacas referidas a ambas as celebracións, co fin de asustar, previr e

Page 15: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

‘educar’ aos fieis (ou o que é o mesmo, desanimándoos a acudir a festas tan pouco recomendables); ou ben, na vertente laica máis heterodoxa, con narracións irónicas, animadas, de dobre sentido, ou abertamente profanas sobre a fertilidade, a alegría da vida, e o sempre agradable reencontro coa nai Natureza e os seus produtos. En todo caso, un bo pretexto para tentar recobrar a autoestima e o amor cara a tradicións enterradas baixo disposicións impostas polo Estado e a Igrexa, e cun aire de frescura para a revalorización do popular como esencia da singularidade de cada pobo (lingua, folclore, tradición), pedra angular de calquera movemento nacionalista futuro que potencie a singularidade e publicite as persecucións por parte dos ‘outros’.

La flor del auga, zarzuela nun actoLa flor del auga, zarzuela con música de Conrado del Campo e libreto de Víctor Said Armesto, escrita en 1909 e estreada en 1914, foi encadrada pola crítica dentro do movemento rexeneracionista da lírica española. Víctor Said (Pontevedra 1871 - Madrid 1914), filólogo, ateneísta e infatigable buscador de romances, tentou que fose Amadeo Vives quen lle puxese música ao libro, aínda que por mediación de Ruperto Chapí acabou elixindo a Conrado del Campo. Said Armesto é un personaxe escasamente coñecido na súa faceta de recompilador de romances e estudoso da Galicia medieval, primeiro

prevenir y “educar” a los fieles (o lo que es lo mismo, desanimándolos a acudir a fiestas tan poco recomendables); o bien, en el vertiente laica más heterodoxa con narraciones irónicas, animadas, de doble sentido, o abiertamente profanas sobre la fertilidad, la alegría de la vida, y el siempre agradable reencuentro con la madre Naturaleza y sus productos. En todo caso, un buen pretexto para intentar recobrar la autoestima y el amor hacia tradiciones enterradas bajo disposiciones impuestas por el Estado y la Iglesia, y con un aire de frescura para la revalorización de lo popular como esencia de la singularidad de cada pueblo (lengua, folklore, tradición), piedra angular de cualquier movimiento nacionalista futuro que potencie la singularidad y publicite las persecuciones por parte de “los otros”.

La flor del agua, zarzuela en un actoLa flor del agua, zarzuela con música de Conrado del Campo y libreto de Víctor Said Armesto, escrita en 1909 y estrenada en 1914, fue encuadrada por la crítica dentro del movimiento regeneracionista de la lírica española. Víctor Said (Pontevedra 1871 - Madrid 1914), filólogo, ateneísta e infatigable buscador de romances, intentó que fuera Amadeo Vives quien le pusiera música al libro, si bien por mediación de Ruperto Chapí acabó eligiendo a Conrado del Campo. Said Armesto es un personaje escasamente conocido en su faceta de recopilador de romances y estudioso de la Galicia medieval, primer catedrático

Page 16: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

catedrático de literatura galego-portuguesa na Universidade Central de Madrid (1914) e, en opinión de Manuel Azaña, un dos estudosos máis brillantes da súa xeración; con todo, a súa temperá morte, o silencio académico que sempre o rodeou e a dispersión de tantos proxectos editoriais que ninguén protexeu na súa ausencia, deixou na penumbra a memoria deste gran intelectual do novo século XX do que estamos a celebrar o primeiro centenario da súa morte. Conrado del Campo (1878-1953), pola súa banda, é un dos grandes autores do século XX, tanto pola calidade de obra como polo seu papel como mestre das xeracións posteriores que ocuparon a segunda metade do século XX, desde a súa cátedra de composición do Conservatorio de Madrid. En todo caso, a súa obra musical permaneceu no esquecemento, tanto interpretativo como académico. Nacido en 1878, estudou violín e viola, aplicándose desde mozo nos fosos dos máis importantes teatros de Madrid, no Cuarteto Francés ou na agrupación de Unión Radio, até pasar a integrarse ao Real Conservatorio de Madrid.A obra estaba xa ultimada para a súa presentación na tempada 1909-10, pero o incendio do Teatro de la Zarzuela frustrou a súa estrea. Anos máis tarde, o 26 de xuño de 1914, a tres días do peche da tempada, púxose en escena, compartindo cartel coa xa rodada e moi aplaudida Maruxa, de Amadeo Vives e Luís Pascual Frutos. Con todo, e malia os ‘detalles’ propios dunha estrea azarosa, a

de Literatura gallego-portuguesa en la Universidad Central de Madrid (1914) y, en opinión de Manuel Azaña, uno de los estudiosos más brillantes de su generación; sin embargo, su temprana muerte, el silencio académico que siempre lo rodeó y la dispersión de tantos proyectos editoriales que nadie protegió en su ausencia, dejó en la penumbra la memoria de este gran intelectual del nuevo siglo XX del que estamos celebrando el primer centenario de su muerte. Conrado del Campo (1878-1953), por su parte, es uno de los grandes autores del siglo XX, tanto por la calidad de obra como por su papel como maestro de las generaciones posteriores que ocuparon la segunda mitad del siglo XX, desde su cátedra de composición del Conservatorio de Madrid. En todo caso, su obra musical ha permanecido en el olvido, tanto interpretativo como académico. Nacido en 1878, estudió violín y viola, aplicándose desde joven en los fosos de los más importantes teatros de Madrid, en el Cuarteto Francés o en la agrupación de Unión Radio, hasta pasar a integrarse al Real Conservatorio de Madrid.La obra estaba ya ultimada para su presentación en la temporada 1909-10, pero el incendio del Teatro de la Zarzuela frustró su estreno. Años más tarde, el 26 de junio de 1914, a tres días del cierre de la temporada, se puso en escena, compartiendo cartel con la ya rodada y muy aplaudida Maruxa, de Amadeo Vives y Luis Pascual Frutos. De todos modos, y a pesar de los “detalles” propios de un estreno

Page 17: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

azaroso, la crítica fue muy elogiosa y cálida con la obra: entre otras razones, por la gran música de un prometedor Conrado del Campo, hijo espiritual del movimiento wagneriano, pero que aquí se nos antoja, como obra de primera juventud que se presenta, dentro de una línea regeneracionista a la española (bajo el influjo del Ruperto Chapí de Margarita la Tornera o del Tomás Bretón de La Dolores), con indudables toques orquestales de R. Strauss y, como sea, verdaderamente novedosa en el tratamiento del material popular.Said Armesto, usando los colores y atributos del modernismo y de Rubén Darío, con su exquisito verbo cargado de adjetivos y metáforas en su huída elitista y solitaria al “paraíso perdido”, concibió La flor del agua pensando en el Tristán de Wagner, a través de la literatura culta escapista de los relatos de medievales bretones, de Shakespeare, de los Hermanos Grimm, o del Valle Inclán modernista, y pensando, igualmente, en sus propias convicciones sobre la génesis y naturaleza del romance popular, de los que esta obra es síntesis.

Síntesis argumentalLa versión de concierto que hoy escuchamos exige una mínima síntesis argumental al obviarse los parlatos que pespuntean los números cantados:Tras un preludio, el hada [Yolanda] saliendo de una nube expone su captatio benevolentiae, dando paso a la bulliciosa escena palaciega con monteros, jugadores de dados, pajes y damas. El Rey Lupo transmite a su

crítica foi moi eloxiosa e cálida coa obra: entre outras razóns, pola gran música dun prometedor Conrado do Campo, fillo espiritual do movemento wagneriano, pero que aquí se nos antolla, como obra de primeira mocidade que se presenta, dentro dunha liña rexeneracionista á española (baixo o influxo do Ruperto Chapí de Margarita la Tornera ou do Tomás Bretón de La Dolores), con indubidables toques orquestrais de R. Strauss e, como sexa, verdadeiramente nova no tratamento do material popular.Said Armesto, usando as cores e atributos do modernismo e de Rubén Darío, co seu exquisito verbo cargado de adxectivos e metáforas na súa fuxida elitista e solitaria ao ‘paraíso perdido’, concibiu La flor del auga pensando no Tristán de Wagner, a través da literatura culta escapista dos relatos de medievais bretóns, de Shakespeare, dos irmáns Grimm, ou do Valle Inclán modernista, e pensando, igualmente, nas súas propias conviccións sobre a xénese e natureza do romance popular, dos que esta obra é síntese.

Síntese argumentalA versión de concerto que hoxe escoitamos esixe unha mínima síntese argumental ao obviárense os parlatos que pespuntan os números cantados:Tras un preludio, a fada [Yolanda] saíndo dunha nube expón a súa captatio benevolentiae, dando paso á buliciosa escena pacega con monteiros, xogadores de dados, paxes e damas. O Rei Lupo transmite á

Page 18: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

ayuda de cámara la preocupación por la permanente tristeza de la princesa Floshilda, que no acepta tomar el esposo que su padre el Rey Lupo, por razones de estado, le ha asignado: el príncipe Conrado de Fingalia. Cuatro doctores (“físicos”), en claro homenaje a los del “perro rabioso” de R. Chapí, pretenden, tras dictaminar el mal de saudade, que ella beba una pócima mágica para combatir su mal de amores. Todo sucede la misma víspera de San Juan, la noche en que los enfermos y los enamorados bajan al valle a curar sus penas de amor y otros males bebiendo “la flor del agua”. El príncipe Conrado, que circula de incógnito por la Corte, pretende que la princesa llegue a amarlo por sus prendas personales y no por real decreto; para lo cual se disfraza, presentándose como un juglar (Grisel) con su laúd; aquí, con la alegría de todo el personal de Palacio, le canta a la princesa el hermoso romance de La flor del Agua (adaptado a las circunstancias por Said Armesto). La Princesa se enamora inmediatamente de él, aunque calla.Llegada la noche de San Juan, llora amargamente en el balcón su amor imposible arrulladas sus penas por las canciones populares de los romeros, que a lo lejos cantan y bailan alrededor de las hogueras de San Juan, quedándose dormida en el balcón. Siguiendo los propios traslados ideales de Shakespeare o de Calderón, la princesa se dirige en sueños al valle, y vestida de pastora baja a beber el agua de la fuente: allí se encuentra en plena naturaleza Yolanda, las otras hadas y los gnomos del bosque, con pastores/as que festejan

súa axuda de cámara a preocupación pola permanente tristeza da princesa Floshilda, que non acepta tomar o esposo que o seu pai o Rei Lupo, por razóns de estado, lle asignou: o príncipe Conrado de Fingalia. Catro doutores (‘físicos’), en clara homenaxe aos do ‘can rabioso’ de R. Chapí, pretenden, tras ditaminar o mal de saudade, que ela beba unha apócema máxica para combater o seu mal de amores. Todo sucede a mesma véspera de San Xoán, a noite en que os enfermos e os namorados baixan ao val a curar as súas penas de amor e outros males bebendo ‘a flor da auga’. O príncipe Conrado, que circula de incógnito pola Corte, pretende que a princesa chegue a amalo polas súas prendas persoais e non por real decreto; para o que se disfraza, presentándose como un xograr (Grisel) co seu laúde; aquí, coa alegría de todo o persoal de palacio, cántalle á princesa o fermoso romance d’A flor da auga (adaptado ás circunstancias por Said Armesto). A Princesa namórase inmediatamente del, aínda que cala.Chegada a noite de San Xoán, chora amargamente no balcón o seu amor imposible arroladas as súas penas polas cancións populares dos romeus, que de lonxe cantan e bailan ao redor das fogueiras de San Xoán, quedándose durmida no balcón. Seguindo os propios traslados ideais de Shakespeare ou de Calderón, a princesa diríxese en soños ao val, e vestida de pastora baixa a beber a auga da fonte: alí atópase en plena natureza Yolanda, as outras fadas e os gnomos do bosque, con pastores/as que festexan a

Page 19: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

la noche mágica, y finalmente con el “juglar”, que le pide le dé de beber en su cantarillo, ella le ofrece el agua en sus manos y le declara su amor, peripecia que ocupa el final del 2º Cuadro, y que se convierte en el eje central de la obra, con tórrido y convencional dúo de amor y final feliz. En el 3er cuadro, Conrado / Grisel ha conseguido su objetivo y, al día siguiente, descubre quién es en realidad, entre el asombro y el júbilo de la Corte. Nuevamente, reaparecen los Físicos que seguían buscando remedios para la ya menos triste Floshilda, quien, tras despertar de su amable sueño y el consiguiente anuncio de boda, dejará de ser la princesa triste que refería Rubén Darío, con el júbilo consiguiente de padre, soldados, bufones, consejeros, sirvientas y cortesanos en general.

Carlos Villanueva y Joám TrilloEditores de La Flor del agua.

Madrid, ICCMU, 2013.

noite máxica, e finalmente co ‘xograr’, que lle pide de beber no seu cantariño; ela ofrécelle a auga nas súas mans e decláralle o seu amor, peripecia que ocupa o final do 2º cadro, que se converte no eixo central da obra, con tórrido e convencional dúo de amor e final feliz. No 3º cadro, Conrado / Grisel conseguiu o seu obxectivo e, ao día seguinte, descobre quen é en realidade, entre o asombro e o xúbilo da corte. Novamente, reaparecen os Físicos que seguían buscando remedios para a xa menos triste Floshilda, quen, tras espertar do seu amable soño e o consecuente anuncio de voda, deixará de ser a princesa triste que refería Rubén Darío, co xúbilo consecuente de pai, soldados, bufóns, conselleiros, servas e cortesáns en xeral.

Carlos Villanueva e Joám TrilloEditores de La Flor del agua.

Madrid, ICCMU, 2013.

Page 20: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA · Libreto de Víctor Said Armesto ... Nº 4 Coro de Pastores, Hadas y Final del Cuadro I ... la Orquesta Ciudad de Granada, entre

AUDITORIO DE GALICIA Avda. do Burgo das Nacións, s/n15705 Santiago de Compostela

DESPACHO DE BILLETESTel.: +34 981 571 026 573 979

OFICINATel.: +34 981 574 153 552 290Fax: +34 981 574 250

www.compostelacapitalcultural.orgwww.auditoriodegalicia.orgwww.rfgalicia.org

19

5

12

REAL FILHARMONÍA DE GALICIAPAUL DANIEL / directorJANE IRWIN / Isolda soprano ANNE MARIE OWENS / Brangäne mezzosopranoCHRISTIAN VOIGT / Tristan tenor21.00 h. Auditorio de Galicia

Obra de Richard WagnerTristán e Isolda (selección)

20.15 CONVERS@NDO CON CARLOS VILLANUEVA

REAL FILHARMONÍA DE GALICIALORENZO VIOTTI / directorPABLO MAINETTI / bandoneón21.00 h. Auditorio de Galicia

Obras de Rossini, Bizet, Glinka, Kodály, Piazzolla

20.15 CONVERS@NDO CON LORENZO VIOTTI PABLO MAINETTI

REAL FILHARMONÍA DE GALICIAEDMON COLOMER / directorELENA COPONS / soprano JORDI DOMÈNECH / altoCAPELA COMPOSTELANA21.00 h. Auditorio de Galicia

Obra de Georg Friedrich Haendel

20.15 CONVERS@NDO CON EDMON COLOMER

25 ANIVERSARIO

PRÓXIMOS CONCERTOS

DECEMBRO 2014

XANEIRO 2015

Concerto de Reis