2

2

CoCon - Kurt Deruyter 1

Intro 2-3 IntervIew 4-7Toon Baro & Sofie Saller

voorstellIng 150gr geKAPt 8-9 voorstellIng All In 10-11 voorstellIng CoCon 12-13

tArtextrA - FototentoonstellIng 14-15 ParadiSe loST - KurT deruyTer

tArtextrA - wIlg 16-17Sara dyKmanS

notItIes & PrAKtIsCh 18-19

CoCon - Kurt Deruyter 20

3

VOORWOORD ____

theater tartaar maakt en speelt...op de scène, op locatie en op straat.

Projecten door kunstenaars met en zonder beperking.

Maar theater tartaar bouwt ook installaties, tentoon-stellingen en organiseert nog duizend en één andere dingen.

het wordt tijd om dit alles te tonen!

want naast artistieke pareltjes zijn het vooral bijzondere momenten. Artistieke en sociale projecten die de kijker nooit onberoerd laten. humoristisch, confronterend, mysterieus en boordevol schoonheid.

Daarom deze brochure. een kennismaking met ons repertoire.

THEATER TARTAAR

het werk van theater tartaar is grensverleggend. voor de spelers, die zichzelf keer op keer overtreffen en voor ons publiek dat uit zijn comfortzone wordt getild. onze schouwburg-deuren zullen altijd open staan voor theater tartaar!

Jeroen Platteau - Directeur CC De Ploter - ternat

4

4

toon Baro, de bezieler van theater tartaar

geeft de fakkel door aan sofie saller. een

gesprek rond de tafel over verleden, heden

en toekomst.

Waarom ben je theater beginnen maken?

toon: Ik hou van mooie beelden. Ik kan mij

een uur voor een schilderij of glasraam van

Chagall zetten. Zo’n beelden wil ik ook zelf

maken, en laten zien. Ik heb geleerd dat de

sterkte van beelden in de overgangen zit.

Daar zit juist de vernieuwende ervaring. en

ik wilde alle dingen die in mijn lijf zitten

combineren. Acteren, muziek maken, praten,

doordenken over de dingen. Dat laatste is be-

langrijk: alles bespreken en doorspreken. ook

met de acteurs van theater tartaar.

Is jouw parcours vergelijkbaar met dat van

Toon?

sofie: sommige dingen in ons parcours komen

overeen. sommige niet. om te beginnen zijn

we van een andere generatie. waar veel ver-

anderd is. het is ook een ander persoonlijk

parcours. Ik heb nooit gekozen om orthopeda-

gogiek te studeren.

Wat zijn naast jullie inspiratiebronnen,

vooral de kapstokken om projecten te maken?

sofie: Ik ben nooit, noch in dans, noch in

INTERVIEW ____

theater, geïnteresseerd geweest in

perfecte dingen. Ik kan wel genieten

van bijvoorbeeld “rosas danst rosas”,

en van die virtuositeit, maar zelf

zou ik dat niet maken. Ik vind de

dingen waar “een hoek af is” eigen-

lijk mooier. ook al lijkt het soms

perfect. Bijvoorbeeld in de films van

Jacques tati en Buster Keaton. Ze be-

heersen het vak en toch is er een

hoek af.

toon: op een bepaald moment dacht ik:

zijn er geen theorieën over theater?

Dan ben ik bij Jerzy grotowski uit-

gekomen. voor mij de sterkste manier

om naar de mens/acteur te kijken. Ik

sta nog altijd achter het idee om bij

een persoon de buitenkanten er van af

te pellen, alle sociale conventies

aan de kant te zetten en zo tot de

“naakte acteur” te komen. Alle con-

venties loslaten, om naar de essentie

van zichzelf te gaan en daarmee te

spelen. en dat heb ik altijd doorge-

duwd in de rollen.

Kan je die kapstokken ook gebruiken

bij het werken met mensen met een

beperking?

toon: Dat is moeilijker. omdat mensen

5

met een handicap veel meer muren en con-

venties rondom zich hebben, ook al lijkt

dat niet zo. Ik ben ervan overtuigd dat

een mens met een verstandelijke handicap

totaal afhankelijk is. Ik zie dat in de

systemen die ze er rond bouwen, zoals de

instellingen. Maar ook in essentie af-

hankelijk: als daar niemand rond func-

tioneert, gaat hij of zij dood. Dus hij

moet conventies hebben en verbintenissen

maken om te kunnen overleven. Maar, dat is

nefast om jezelf te kunnen zijn. Ze maken

dingen rondom jou, die eigenlijk niks met

jou te maken hebben. een soort cocon. Mijn

opdracht was de zoektocht naar die mens in

de cocon, achter de sociale en psychische

conventies.

Hoe belangrijk is tonen op de scène?

toon: Ik zal eerlijk zijn: ik ben ijdel

(lacht). Ik sta dus graag op een podium

en ik hou van het applaus en de aandacht.

Bij theater ga je dat ook bewust opzoeken.

Je wil dat ze je zien. Ik noem het vaak de

catharsis van het applaus. ook al is het

medium vluchtig. theater is als water.

het wordt gespeeld, het is gedaan, het is

weg. Misschien kabbelt het nog even na.

Maar het vloeit onvermijdelijk weg. Die

vluchtigheid van het medium is goed.

Wat pak je mee van wat Toon opgebouwd

heeft? En waar liggen de nieuwe accenten?

sofie: het proces van maken binnen de con-

text van theater tartaar. Ik leer heel

veel van toon als ik zie hoe hij werkt met

de spelers. Dat pak ik mee. waarschijnlijk

neem ik nog veel meer mee dan dat wat nu

evident lijkt. Bijvoorbeeld bij het begin

van een proces. Daar zijn de verhalen van

de acteurs belangrijk. Proberen dicht bij

dat verhaal te blijven. Misschien minder

expliciet dan bij toon. soms laat ik dat

verhaal wat meer los. Doorheen het pro-

ces moeten zij vaak, ook voor zichzelf,

ergens terug dicht bij het verhaal komen.

Dan pas blijft die wisselwerking.

Wat is er zo boeiend aan het verhaal?

sofie: Dat is afhankelijk van de voor-

stelling. Die eerste vraag, het verhaal,

dat heb ik niet altijd op papier maar

het drijft mij wel om een voorstelling te

maken. en dat bepaalt ook voor een stuk

wat voor soort voorstelling het wordt.

Ik kan, en dat begin ik meer en meer te

merken, geen medium meer voorop stellen.

het zijn wel altijd live-media. Daar kan

beeld bij komen, en belichting is super

belangrijk. Alle dingen daarrond zijn

voor mij evenwaardig. het medium wordt

“Ik ben nooit, noch in dans, noch in theater, geïnteresseerd geweest in perfecte dingen. ... Ik vind de

dingen waar ‘een hoek af is’ eigenlijk mooier.”

- sofie -

6

6

bijna ondergeschikt aan het verhaal en de

sfeer die je wil oproepen. en voor de rest

is het belangrijk om een nieuwe wereld

te creëren voor elke voorstelling. Ik

ben gefascineerd door de realiteit (iets

wat je overal en altijd kan tegenkomen,

de dagdagelijkse realiteit), en wat net

over de grens van de realiteit gaat. voor

mij gaat dat meer over poëzie, dan over

emotie. Ik spreek meer over zoeken naar

schoonheid, de poëzie, de esthetische

dingen.

Theater Tartaar heeft een sterke traditie

van mensen “opleiden”. Is repeteren ook

een vorm van opleiden? Of zijn dat ver-

schillende dingen?

toon: repeteren is inoefenen en herhalen

voor mij. Kleine basisdingen regelmatig

herhalen is essentieel om het niveau te

blijven houden. Bij opleiden ga je een

stap verder. Je leert dingen aan, pro-

beert dingen te veranderen en vooral te

verbeteren. en nieuwe dingen bij te bren-

gen. goed aanleren is dan essentieel. Zo

juist mogelijk, bijvoorbeeld bij bewe-

ging. Dat is metier, vakkennis. wat je

herhaalt hebben ze mee. herhaling is het

sleutelwoord.

sofie: Persoonlijke feed back vind ik

hier ook essentieel. Zeker in deze groep.

opleiden is op maat werken, zodat iedereen

individueel kan groeien. De ritmes liggen

anders, sommigen hebben andere talenten

enzovoort. Bij repeteren is er een ande-

re finaliteit. Daar staat het artistieke

project centraal, dan is de voorstelling

belangrijker.

toon: en het heeft ook te maken met leren

“samen spelen”. Kijk naar elkaar voor-

aleer je iets zegt, of weet waarom je niet

naar elkaar kijkt. spelen met waarachtig

zijn. waar is reëel. Als je speelt is het

niet meer reëel maar moet het wel waar-

achtig zijn. In die zin “echt wat er ge-

beurt”. wat je speelt moet juist zitten.

Zodanig beleefd en en verwerkt zodat het

als waar over komt.

sofie: voor mij komt daar nog iets bij,

namelijk in het moment kunnen spelen.

niet bezig zijn met alles wat rondom ge-

beurt, of niet bezig zijn met hoe mensen

naar je kijken. In die zin zijn de acteurs

van theater tartaar soms straffer. of ge-

durfder. Maar dat bepaalt wel mee of iets

waarachtig over komt.

“Theater is als water. Het wordt gespeeld, het is gedaan, het is weg. Misschien kabbelt het nog even na. Maar het vloeit onvermijdelijk

weg. Die vluchtigheid van het medium is goed.”

- TOON -

7

Hoe denk je dat publiek naar de voorstel-

lingen van Theater Tartaar kijkt. Doen

ze dat op dezelfde manier zoals naar een

voorstelling met mensen zonder beperking?

sofie: Ik hoop dat ze kijken naar de

voorstelling en in het verhaal van de

voorstelling kruipen. Dat is wat ik zou

willen. Dat zal niet altijd kunnen. Mis-

schien is het een droom dat het voorbij

die fysieke beperking gaat. Maar het feit

dat de beperking te zien is, brengt wel

iets teweeg.

Hoe kiezen jullie de spelers?

sofie: Afhankelijk van de voorstelling die

je wil maken. In de voorstelling “Cocon”,

een beeldende en- locatievoorstelling,

passen alle spelers in. Bij “All In” was

dat een ander verhaal.

toon: Dat is het verschil met vroeger.

Daar had ik veel minder keuzes te maken.

Mensen uit laten stromen hoort eigenlijk

ook bij werken. Dat klinkt hard, maar

is ook nodig. Als nieuwe spelers bij

theater tartaar starten moeten ze goes-

ting hebben. Dat is belangrijker dan

dat ze theater ervaring hebben. Ik moet

trajecten voelen. Ik had daar geen crite-

ria voor. Als ik iets heb van “ik zie dat

wel zitten, ik wil wel met je werken, ook

al zit je een rolstoel of ben je blind”,

dan beginnen we er aan. en risico’s nemen.

Tot slot. Los van de voorstellingen heb-

ben jullie ook TartExtra. Met de foto-

tentoonstelling “Paradise Lost” van Kurt

Deruyter en “WILg” van Sara Dykmans.

sofie: Ik vind het fijn dat mensen op

een andere manier naar iets kunnen

kijken. en daar naar kunnen blijven kij-

ken. Daarom houd ik zelf ook van foto-

tentoonstellingen. Ik vind het fijn dat

er verschillende media samen komen. en ik

kan moeilijk kiezen. Ik heb lang gedanst,

in het begin, dat was de poort. Maar ik

was het beu om alleen maar dans te zien.

en in elk van die media zijn er dingen

die mij aanspreken en anderen niet. De

foto tentoonstelling “Paradise lost” van

Kurt en het project “wIlg” van sara zijn

organisch gegroeid uit het repetitie-

proces van “Cocon”.

8

8

TARTAAR SPEELT ___

150 gr geKAPtregisseur Els De Neve (oa. Platform-K) en muzikant Stan Vangheluwe (oa. 4hoog, Platform-K) gingen aan de slag met “roodkapje”. het werd een muzikale voorstelling, badend in een mysterieuze en poëtische sfeer.

50 minuten / live muziek / kleine zaal < 400 personen / 14+ / beschikbaar van januari > december / ook voor scholen, groepen, verenigingen...

Met rooDKAP HIlDe VaN HOefs rooDKAPJe aNNeleeN De Backer JAger DaNIël De BOeck MoeDer JaklIeN cleMeNT Buurvrouw HIlDe VaNDaMMe houtKAPPer fraNk BrIcHau ‘hAAr’ hAArKAPPer JO VaN DeN BOrre wolF DIeTer VaNDeN BrOeck

roodkap

een sprookje

een jong meisje zoekt avontuurin het bos

De moeder zingt of laat zich kammen

De kapper kapt haar

De jager jaagt en zwaait de vlag

De houtkapper rolt het pad uit

een kleine zus, ‘roodkapje’, kijkt naar hem

De buurvrouw kapt worstjes en kijkt

In “150 gr geKAPt” zochten de acteurs vanuit hun eigen ervaringen een ge-meenschappelijk oerverhaal. thema’s als het verdwenen kind of de illusie van de volwassenheid vormen een rode draad doorheen het stuk, net zoals die gro-te dilemma’s: zelf kiezen of keuzes laten maken, braaf de regeltjes volgen of ze net naast je neer leggen.

“150gr geKAPt” staat op mijn netvlies gebrand. een echte beleving, vol symboliek. ontroerend, hoe je van een handicap een sterkte kan maken.” Marleen Platteau - stafmedewerker loCus

9

TARTAAR SPEELT ___

150 gr geKAPt

10

10

11

TARTAAR SPEELT _____

ALL IN

Kreeft. op Kreta.Krabben en wolkenkrabbers.

of stel je voor: je wil dit jaar ook mee met ‘yesterday, all my troubles seemed so far away’ of als een zee-meer-minder diep liefst enkel tot aan je enkels want het water loopt al in je mond als je eraan denkt naar waar je nog allemaal wil reizen. onder een stralende zomerzon (of in de gietende regen) ontpopt een dood gewone aanhangwagen zich tot een doos vol fantasie. Je reist mee zonder weg te gaan met alles wat je niet meer weet en spullen die je nooit vergeet. ‘All In’ is een prettig gestoorde voorstelling op locatie. over dromen van ver weg of heimwee naar huis. voor reizigers en thuisblijvers.

‘All In’ kan je overal tegenkomen. op festival-weides, op het dorpsplein, in de tuin van de pastoor. ‘All In’, dat is alles en iedereen en dus voor alle leeftijden inbegrepen.

vAn en Met fraNk BrIcHau, aNNeleeN De Backer, DaNIël De BOeck, sara DykMaNs, BarT Geer-OMs, saraH GeIrNaerT, aNJa kOwalskI, sOfIe saller, JO THIeleMaNs, sTaN VaNGHeluwe, kaTy VerspecHT, DaVINIa VlaMINck

is een zomerse voorstelling op en rond een heel bijzondere “remorque”. regisseur Sofie Saller (oa. teatro de los sentidos) en muzikanten Jo Thielemans (oa. studio orka, Bronks) en Stan Vangheluwe (oa. 4hoog, Platform-K) maakten met de spelers van theater tartaar een muzikaal mobiele voorstelling.

30 min. / max. 2 voorstellingen per dag / live muziek / open lucht locatie < 300 toeschouwers / beschikbaar van juni > september / alle leeftijden / ideale festivalvoorstelling! / technisch zeer eenvoudig (1 stopcontact...)

“All In” is een voorstelling waar je als professioneel acteur alleen maar jaloers op kan zijn. De manier waarop hier gespeeld wordt met de grens tussen het herkenbare en het absurde is verbluffend.Karolien De Bleser - actrice bij “Compagnie Barbarie” & “ontroerend goed”

12

12

TARTAAR SPEELT ___

COCON“Cocon” is een uniek locatieproject met alle spelers van theater tartaar. Sofie Saller (oa. teatro de los sentidos) Sara Dykmans (oa. wilde vlechten vzw, Kopergietery, villanella, hanneke Paauwe, ...) en Jean- Marie Oriot (oa. teatro de los sentidos, De generaal in zijn tuin...) creëerden een beeldende installatie voorstelling op locatie.

vAn en Met TOON BarO, Veerle BerckMaNs, aNNIe BOVIJN, fraNk BrIcHau, JaklIeN cleMeNT, aNNeleeN De Backer, DaNIël De BOeck, kurT DeruyTer, Marcella DOsscHe, sara DykMaNs, reBecca fraNcIs, BarT GeerOMs, rITa GIllIJNs, BerT JaNs, JeaN-MarIe OrIOT, sOfIe sal-ler, HIlDe VaNDaMMe, JO VaN DeN BOrre, DIeTer VaNDeN BrOeck, HIlDe VaN HOefs, DaVINIa VlaMINck, DON VerBOVeN, kaTy VerspecHT, ...

welkom in “Cocon”.een nieuwe wereld waarin je wordt mee-gezogen. Zoals Alice in haar wonderland. of Dorothy in haar land van oz.Maar wat is dat, zo’n cocon? een auto onderweg? een plek waar niemand anders komt? een herinnering in het diepst van je gedachten, waar je oh zo graag blijft ronddwalen. of een gevoel, alsof alles rondom jou verandert maar jij dezelfde blijft? “Cocon” is een intieme theater beleving over kleine en grote transformaties. over hoe geborgen of benauwd een afgesloten plek kan zijn. een unieke ervaring die soms zachtjes over je huid zal strelen, om je daarna weer vervelend kietelend wakker te schudden. en zoals de vlinder niet meer weet hoe hij ooit als rups begonnen is, herinner jij je op het einde misschien het begin niet meer.

60 min. / beeldende locatievoorstelling / 14+ / speelperiode afhankelijk van locatie

13

TARTAAR SPEELT ___

COCON

14

14

15

Tart Extra

“TartExtra” zijn projecten, onlos-makelijk verbonden met theater tartaar. Ze ontstonden vaak tijdens of in de marge van de repetities en staan ondertussen stevig op hun eigen benen. De “tartextra” -projecten kunnen apart of in combinatie met een voorstelling worden uitgenodigd.

“Paradise Lost” is een fotoproject van Kurt Deruyter. Als huisfotograaf volgt hij theater tartaar op de voet.

De acteurs en actrices van theater tartaar zijn buiten-gewoon. extra-ordinair. wat dus letterlijk betekent dat ze niet ‘gewoon’ zijn en meer dan ‘ordinair’.

en toch lijkt er een consensus te bestaan dat sommige mensen niet zo ‘gewoon’ zijn? Zoals de spelers van theater tartaar. voor de lens tonen ze zich nochtans gewoon; gewoon als mens, trots, uit dagend, met schroom en bedeesd. en zijn ze gewoon weer ‘mens’.

of ze trekken zich terug in een cocon en zetten een masker op. Dat hen dan echt transformeert tot iets ‘buitengewoon’.

en zo werd deze reeks foto’s een reflectie over wat een mens ‘mens’ maakt, over emoties, over hoe we naar de ander kijken, over identiteit...

en ze tonen je de mensen van theater tartaar, natuurlijk, gewoon...

fototentoonstelling / beschikbaar januari > december / combinatie met voorstellingen mogelijk / alle leeftijden

TartExtra

PARADISE LOST

16

16

Sara Dykmans (oa. wilde vlechten vzw, Kopergietery, villanella, hanneke Paauwe, ...) en de spelers van theater tartaar creëren telkens opnieuw een “wIlg”. een ontmoeting tussen wilgen en mensen. Met een duurzaam eindresultaat.

wilgentakken hebben bijzondere eigen-schappen. Ze zijn buigzaam, maar breken als je ze forceert. een beetje zoals met mensen en ontmoetingen.

“wIlg” is een artistiek en ecologisch project, waarbij mensen elkaar ontmoeten. het samen creëren en bouwen van een wilgen structuur staat centraal. Maar elkaar leren begrijpen en appreciëren zijn even belangrijk.

samen wordt gebouwd aan de meest originele sculpturen, vormen, objecten en installaties.

De installaties blijven nog jaren aan-wezig in de openbare ruimte. net zoals de herinneringen aan het bouwproces.

“wIlg” is een flexibel project, op maat van de organisator en de locatie.

TartExtra

WILg

vAn en Met sara DykMaNs (www.saraDykMaNs.Be) en THeaTer TarTaar

artistiek doe-project / januari > februari met zelf snoeien /maart > december zonder zelf snoeien / kleine groepen < 10 personen / meerdere groepen gelijktijdig mogelijk / 16+ / ideaal voor scholen, bedrijven, verenigingen ...

17

18

18

NOTI TIES

19

CONTACT

THEATER TARTAAR VzW

F. BAetensstrAAt 55 1750 lennIK (eIZerIngen)

BelgIë

0032 (0) 476 53 05 76

InFo@theAtertArtAAr.Bewww.theAtertArtAAr.Be

onDerneMIngsnuMMer 0895.896.750BelFIus BAnK - Be 190682493273120 - gKCCBeBB

ColoFon

theater tartaar wordt structureel gesubsidieerd door de vlaamse overheid (Kunsten decreet - sociaal Artistiek) en ondersteund door de Provincie vlaams - Brabant, CC De Ploter - ternat, Zonnelied vzw & PuC.

fOTO's elIne vAn Den Bergh, Don verBoven, hIlDe geerAerts & Kurt Deruyter (www.KurtDeruyter.Be)ONTwerp nICK MAttAn (www.nICKMAttAn.Be) saMeNsTellING BrOcHure Don verBoven VeraNTwOOrDelIJke uITGeVer soFIe sAller, F. BAetensstrAAt 55, 1750 eIZerIngen

20

20

www.theAtertArtAAr.Be