Report on 'history' project

3ο ΓΕΛ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΤΑΞΗ Β΄ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ Α΄ 2014-2015

Ερευνητική εργασία: « Η Ιστορία μας: Τι έχει να μας πει;»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ερευνητική εργασία που εκπνεύσαμε στο πρώτο τετράμηνο του σχολικού έτους 2014-2015 έχει τον τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ : Τι έχει να μας πει ;». Όλες οι δραστηριότητες ολοκληρωθήκαν σε 10 μονόωρεςρες συναντήσεις στο εργαστήριο πληροφορικής του σχολείου μας. Εργαστήκαμε αρχικά σε ολομέλεια και στην συνέχεια σε ομάδες που ανέλαβαν η κάθε μια από αυτές διαφορετικές πτυχές του θέματος . Τα προϊόντα των εργασιών μας θα τα βρείτε αναρτημένα στην σελίδα ερευνητικών εργασιών του σχολείου μας ( www. http://projects-in-school.blogspot.gr) με τίτλο < Η ιστορία σήμερα >.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ Στην ερευνητική εργασία συμμετείχαν 12 μαθητές της Β’ Λυκείου Β1 Αλεξανδρόπουλος Γεώργιος Δεβελιδης Αδαμάντιος Κοκοτος Βασίλειος Καΐλας Κωνσταντίνος Αντώνης Λιαδοπουλος Αλέξανδρος Δημογιαννης Β2 Θεόφιλος Ράπτης Χριστίνα Ρούμι Μάριος Πιλιντζι Γιάννης Τζουβαρας Αλέξανδρος μαστραντωνης Νταϊφάς Άγγελος



Αφετηρία του προβληματισμού

Η ιστορία αποτελεί το σημαντικότερο κομμάτι του πολιτισμού μας γιατί μέσω της μελέτης της μπορούμε να δούμε τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν και να προσπαθήσομε να τα διορθώσουμε άλλα και να φροντίσουμε να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον. Το παρελθόν όμως δεν αποτελείται μόνο από τα λάθη μας αλλά και από τις επιτυχίες, τις ανακαλύψεις, και όλη την γνώση και σοφία που αποκτήσαμε από τότε που καταφέραμε και περπατήσαμε πάνω στον πλανήτη μας. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέξαμε αυτήν την ερευνητική εργασία, γιατί ξεχώριζε από τις άλλες λόγω της μοναδικής ευκαιρίας που μας έδινε για να μελετήσουμε το παρελθόν μας και να μάθουμε από αυτό ώστε να προοδεύσουμε στην ζωή μας

Σκοπός και ερευνητικά ερωτήματα

Σκοπός αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι η συσχέτιση της ζωής μας σήμερα με το ιστορικό παρελθόν της χώρας μας και με συναφή ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν σε άλλες χώρες. Για το σκοπό αυτό δεν αναμένεται τόσο η εμβάθυνση σε μεμονωμένα ιστορικά γεγονότα, αλλά η συνειδητοποίηση εκ μέρους τους ότι η σημερινή πραγματικότητα πηγάζει αιτιωδώς από ιστορικές συγκυρίες και ότι η κατανόηση των αιτιωδών σχέσεων μεταξύ των ιστορικών γεγονότων είναι σημαντική για τη διαμόρφωση του παρόντος. Τέλος, επιδιώκεται να καλλιεργήσουμε μια πιο θετική στάση απέναντι στο μάθημα της Ιστορίας καθώς και δεξιότητες αναζήτησης της ιστορικής γνώσης, κριτικής ανάγνωσης και ανάπτυξη της ιδιότητας του ενεργού πολίτη. Τα ερευνητικά ερωτήματα που αναμένεται να μας απασχολήσουν είναι:

1. Τι σημαίνει Ιστορία; Με αυτή την πτυχή ασχολήθηκε η Χριστίνα Ρούμι κ 2. Ποια είναι η εξέλιξη της Επιστήμης; Με αυτή την πτυχή ασχολήθηκε ο

Βασίλης Κοκοτός 3. Ποια είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας του αθλητισμού από την

αρχαιότητα ως σήμερα; Με αυτή την πτυχή ασχολήθκε ο Αντώνης Λιαδόπουλος

4. Ποιά είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας του πολέμου από την αρχαιότητα ως σήμερα; Με αυτή την πτυχή ασχολήθηκε ο Άγγελος Νταϊφάς και ο Κώστας Κάιλας

5. Ποιά είναι η εξέλιξη του εκφοβισμού και του σχολικού εκφοβισμού (bullying) καθώς και των τρόπων αντιμετώπισής τους; Με αυτή την πτυχή ασχολήθηκε ο Θεόφιλος Ράπτης και ο Γιώργος Αλεξανδρόπουλος.



6. Ποιες ήταν οι σοβαρότερες ασθένειες και πώς αντιμετώπιστηκαν; Με αυτήν την πτυχή ασχολήθηκε ο Αδαμάντιος Δεβελίδης

7. Ποια είναι η ιστορική εξέλιξη του εθισμού σε παράνομες ουσιες και πώς αντιμετωπίστηκε το φαινόμενο διαχρονικά; (η μελέτη αυτής της πτυχής δεν ολοκληρώθηκε από τους μαθητές που την είχαν επιλέξει, Αλέξανδρο Μαστραντώνη και Γιάννη Ντζουβάρα)

8. Ποια είναι η εξέλιξη του ρόλου του σεξ στην κοινωνία και την οκονομία; (η μελέτη αυτής της πτυχής δεν ολοκληρώθηκε από τους μαθητές που την είχαν επιλέξει, Αλέξανδρο Δημογιάννη και Μάριο Πιλίντσι)

Τι είναι η ιστορία;

Η ιστορία δεν αποτελεί απλή αφήγηση τετελεσμένων γεγονότων, αλλά

προσπάθεια αναδόμησης και ερμηνείας του παρελθόντος, με στόχο

συνήθως την ερμηνεία του παρόντος και την πρόβλεψη του

μέλλοντος είναι επίσης είναι το βάρος που χρειαζόμαστε στην ζωή μας

για να μην αποτύχουμε.

Ως εξελισσόμενη επιστήμη υφίσταται διαρκείς αλλαγές και

μετασχηματισμούς, παράγοντας διαφορετικές ιστοριογραφικές

προσεγγίσεις.

Ο ιστορικός ερευνά τις τάσεις της κοινωνίας σε διάφορες περιόδους και

σε διάφορους τομείς, τις οικονομικές συνθήκες, την εξέλιξη του

πολιτισμού της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της τέχνης. Υπάρχει

ιστορία των εθνών, ιστορία της μουσικής, ιστορία της ιατρικής, ιστορία

της αρχιτεκτονικής κ.λ.π.

Η εξέλιξη της επιστήμης

Ο όρος «επιστήμη» αρχικά δήλωνε το οργανωμένο σώμα της

εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης. Ο πρώτος αυτός ορισμός

διατυπώνεται στο έργο Θεαίτητος του Πλάτωνα. Πολλές από τις ανθρώπινες

προκαταλήψεις γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί το σύμπιαν έχουν

αμφισβητηθεί κατά καιρούς από τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.

Στη σύγχρονη εποχή

Ο όρος είναι πιο περιορισμένος και δηλώνει το σύστημα απόκτησης

γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην

επιστημονική έρευνα.



Διακρίνουμε συνεπώς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς που εντάσσονται

συνήθως σε τέσσερις μεγάλες ομάδες:

1.Τις θετικές επιστήμες.

(ασχολούνται με τη μελέτη των φυσικών φαινομένων, με βάση την

παρατήρηση, το πείραμα και τη λογική).

2.Τις εφαρμοσμένες επιστήμες.

(ασχολούνται με την πρακτική επίλυση προβλημάτων μέσω συστηματικών

μεθοδολογιών).

3.Τις ανθρωπιστικές επιστήμες.

(ασχολούνται με τη διερεύνηση της ανθρώπινης κατάστασης μέσω της

λογικής και της τέχνης).

4.Τις κοινωνικές επιστήμες.

(ασχολούνται με τη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της

ανθρώπινης κοινωνίας, στη βάση της παρατήρησης και της λογικής).

Πριν από τον 18ο αιώνα, ο προτιμώμενος όρος για τη μελέτη της φύσης

μεταξύ των Άγγλων ομιλητών ήταν «φυσική φιλοσοφία», ενώ άλλες

φιλοσοφικές επιστήμες (π.χ., λογική, μεταφυσική, επιστημολογία, η ηθική και

η αισθητική) συνήθως αναφέρονται ως "ηθική φιλοσοφία».Η επιστήμη

συνδέθηκε πιο έντονα με τη φυσική φιλοσοφία σε σχέση με άλλες επιστήμες

σταδιακά με την ισχυρή προώθηση της σημασίας της πειραματικής

επιστημονικής μεθόδου, από τον Φράνσις Μπέικον (Francis Bacon)

Παρατήρηση-Υπόθεση-Πείραμα-Συμπέρασμα-(Νόμος)

19ο αιώνας: Ο όρος «επιστήμονας», ο οποίος σήμαινε φύσει επιστήμη αυξήθηκε κατά το

δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα. Ό,τι οι άνθρωποι πραγματικά εννοούσαν με

αυτούς τους όρους αρχικά, περιέγραφαν τελικά την επιστήμη, με τη στενή

έννοια της συνήθους χρήσης της επιστημονικής μεθόδου και τη γνώση που

προέρχεται από αυτή, σαν κάτι το οποίο διακρίνεται από όλες τις άλλες

σφαίρες της ανθρώπινης προσπάθειας.

20ος αιώνας:

Μέχρι τον 2Οό αιώνα, η σύγχρονη αντίληψη της επιστήμης ως ένα ιδιαίτερο

είδος γνώσης για τον κόσμο, που ασκείται από μια ξεχωριστή ομάδα και να

πραγματοποιείται μέσα από μια μοναδική μέθοδο, ήταν ουσιαστικά σε ισχύ.

Χρησιμοποιήθηκε για να δώσει νομιμότητα σε διάφορους τομείς, μέσα από

τέτοιους τίτλους όπως «επιστημονική» ιατρική, μηχανική, διαφήμιση, ή

μητρότητα.



Στη διάρκεια του 2Οού αιώνα, η σχέση μεταξύ επιστήμης και τεχνολογίας

έγινε επίσης όλο και πιο ισχυρή. Η διάκριση μεταξύ επιστήμης, Επιστήμης

Μηχανικών και τεχνολογίας δεν είναι πάντα σαφής.Γενικά, η επιστήμη είναι η

αιτιολογημένη έρευνα ή μελέτη της φύσης, που στοχεύει στην ανακάλυψη των

σχέσεων (αρχών) μεταξύ των στοιχείων του (φυσικού) κόσμου.ενώ,η

τεχνολογία μπορεί να περιλαμβάνει γενικότερα τη χρήση και την εφαρμογή

όλων των μορφών γνώσης (δηλ., επιστημονικών, μηχανικών, μαθηματικών,

γλωσσικών, ιστορικών κτλ), τόσο τυπικά όσο και ανεπίσημα, για να επιτύχει

κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα.

Η Τεχνολογία των Πολεμικών Όπλων Η ιστορία του ανθρώπου συμπορεύεται με την χρήση των όπλων. Αρχικά, τα

όπλα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για εύρεση τροφής και για άμυνα ενάντια τα

άγρια ζώα. Σιγά σιγά όμως, ο άνθρωπος φανέρωσε τις επεκτατικές του τάσεις

και άρχισε να κάνει πολέμους . Με αυτόν τον τρόπο τα όπλα, από αντικείμενα

άμυνας και εύρεσης τροφής, απέκτησαν πολεμικό χαρακτήρα.

Έτσι οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι για να επιβιώσουν, έπρεπε τα όπλα

τους να είναι τεχνολογικά τουλάχιστον ισάξια με του αντιπάλου, για να

επικρατήσουν δε, να είναι ανώτερα. Γι’ αυτό και επένδυαν στην τεχνολογία

των όπλων.

Στην εργασία που έχετε μπροστά σας, μελετάται η εξέλιξη των όπλων και

πως η τεχνολογία συνέβαλε σε αυτή.

Τα αρχαιότερα όπλα

1. ΑΚΟΝΤΙΟ:

2. ΤΟΞΟ: · ΒΕΛΟΣ:

3. Αιχμή:

Αρχαία Ελλάδα: Στην Αρχαία Ελλάδα, η πολεμική τεχνολογία αναπτύχθηκε ταχύτατα λόγω

των πολλών συρράξεων μεταξύ των Ελλήνων. Τα πιο χαρακτηριστικά

παραδείγματα είναι: το τελέβολον, το βαρούλκο, μια πρώιμη μορφή κανονιού,

πολιορκητικοί κριοί καθώς επίσης και οι ξύλινοι πύργοι.

Το Τηλεβόλων ήταν ένα βαρύ όπλο του πυροβολικού της αρχαίας Ελλάδας

που εφευρέθηκε από τον Αρχιμήδη. Η κατασκευή του ήταν απλή και

αποτελούνταν από έναν μπρούτζινο σωλήνα με κλειστό το ένα άκρο και

λειτουργούσε σαν κανόνι. Στο κανόνι έβαζαν λίγο νερό και μετά το κλείνανε με

μια σφαίρα βάρους 8 κιλών. Προσθέτανε την απαιτούμενη ενέργεια υπό την



μορφή φωτιάς κάτω από το κλειστό άκρο του κανονιού. Το νερό θερμαινόταν

και μετατρεπόταν σε ατμό, μετατρέποντας την σφαίρα σε βλήμα που

εκτινάζονταν σε αρκετή απόσταση. Ένας άλλος μεγάλος εφευρέτης, ο

Λεονάρντο ντα Βίντσι μελέτησε αργότερα τις περιγραφές και με υπολογισμούς

βρήκε, ότι το Τηλεβόλο πρέπει να είχε μια εμβέλεια 1.250 μέτρων. Δεν είναι

γνωστό αν η εφεύρεση αυτή του Αρχιμήδη μπήκε σε λειτουργία.

Οι πολιορκητικοί κριοί ήταν μηχανές σχεδιασμένες να καταστρέφουν τείχη

αλλά κυρίως να σπάνε κλειστές πύλες. Υπήρχαν από την απλούστατη μορφή

του κορμού δένδρού που το μετέφερε και χειριζόταν μια ομάδα στρατιωτών,

μέχρι και περίπλοκα τροχήλατα οχήματα που μετέφεραν με την δύναμη ζώων

μηχανισμό και στρατό μέχρι τον στόχο.

Οι ξύλινοι πύργοι μεταφέρονταν ή και κατασκευάζονταν δίπλα στα εχθρικά

τείχη ώστε να ξεπεράσουν το πρόβλημα ύψους και να προσεγγίσουν το

επίπεδο των αμυνομένων, μάλλον όχι για συνομιλίες. Ήταν συνήθως

επενδυμένοι με δέρματα ώστε να είναι όσο το δυνατόν άκαυστοι και είχαν

ανοίγματα ειδικά για τοξότες, για εφόδους και για χρήση καταπελτών. Το ύψος

τους στις κατασκευές που χρησιμοποιούσε ο μέγας Αλέξανδρος έφτανε και τα

50 μέτρα.

Πρώτος ο Αρχιμήδης, βασιζόμενος στην δύναμη συμπίεσης του ατμού,

κατασκεύασε εκτός από βαρούλκο κι ένα κανόνι. Απελευθερώνοντας απότομα

τον συμπιεσμένο ατμό μέσα σε μια κατάλληλα διαμορφωμένη σωλήνα

κατάφερνε να ρίχνει με αυτή μεταλλικά βλήματα σε αρκετά μεγάλες

αποστάσεις περίπου 400 μέτρων. Οι διαστάσεις του ατμο-κανονιού ήταν

αρκετά μικρές και για φορητή χρήση. Εντύπωση προκαλεί πώς και δεν

εξαπλώθηκε απ' τον στρατό μια τέτοια χρήση...

Πολύ αργότερα (το 1453 κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης) τα

κανόνια ξαναεμφανίζονται, με πυρίτιδα πια, ακόμα πιο καταστροφικά).

Βυζαντινή εποχή: Μετά την παραγωγική, στον τομέα των όπλων, εποχή ακολούθησε η

βυζαντινή, η οποία για να εξυπηρετήσει τις πολεμικές τις ανάγκες,

εφευρέθηκαν ή τελειοποιηθήκαν διάφοροι οπλικοί μηχανισμοί, με πιο

αξιοσημείωτο εκείνο του υγρού πυρός

Το υγρό πυρ επινοήθηκε ή τελειοποιήθηκε από τον Έλληνα αρχιτέκτονα

Καλλίνικο (από την Ηλιούπολη της Συρίας) και η χρήση του αναφέρεται για

πρώτη φορά τον 7ο μ.Χ. αιώνα εναντίον του Αραβικού στόλου που

πολιορκούσε την Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε ένα από τα φοβερότερα όπλα

του μεσαίωνα και επανειλημμένα έσωσε το Βυζάντιο από εχθρικές επιθέσεις.

Γενικά, Η χρήση της φωτιάς για πολεμικούς σκοπούς είναι τόσο παλιά όσο



και η πολεμική τέχνη. Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Τρώες κατέστρεφαν τα πλοία

των Αχαιών με φωτιά. Κατά την Βυζαντινή περίοδο εμπρηστικά μείγματα

χρησιμοποιούντο ήδη από τους πρώτους αιώνες. Η πρώτη καταγεγραμμένη

αναφοράς χρήσης του υγρού πυρός (ή Ελληνικού πυρός) υπάρχει στον

χρονογράφο Θεοφάνη και αναφέρεται στα χρόνια της βασιλείας του

Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ' Πωγωνάτου (665~685 μ.Χ.) ο οποίος το

χρησιμοποίησε με επιτυχία στην απόκρουση των Αράβων κατά την πρώτη

απόπειρά τους να κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη (674~678 μ.Χ.).

Η επόμενη αναφορά στην χρησιμοποίηση του υγρού πυρός γίνεται πάλι

από τον Θεοφάνη, ο οποίος λέει ότι κατά την δεύτερη πολιορκία της

Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες (717~718 μ.Χ.) ο Αυτοκράτορας Λέων

ο Γ' κατόρθωσε σε δύο περιπτώσεις να κάψει με υγρό πυρ τον στόλο των

εισβολέων και να ματαιώσει την απόπειρά τους να εισβάλουν στον ευρωπαϊκό

χώρο καταλαμβάνοντας την Βασιλεύουσα.

Έκτοτε το υγρό πυρ αποτέλεσε το σημαντικότερο και το πλέον

αποτελεσματικό όπλο των Βυζαντινών σε όλους τους πολέμους τους.

Όμως παρά την ευρεία χρήση του, η σύνθεσή του παρέμεινε μυστική στους

κατοίκους της Αυτοκρατορίας μέχρι την κατάρρευση του κράτους, ενώ

ταυτόχρονα καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αποφευχθεί η

διαρροή της σε άλλους λαούς. Διακηρύχθηκε από πολύ νωρίς ότι

οποιοσδήποτε τολμούσε να αποκαλύψει τον τρόπο προετοιμασίας του υγρού

πυρός θα αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου.

Τα αυστηρά μέτρα που κατά καιρούς ελήφθησαν πέτυχαν ώστε η σύνθεση

του υγρού πυρός να παραμείνει μυστική, τουλάχιστον στο εσωτερικό της

χώρας, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο το εμπρηστικό μείγμα περιβλήθηκε από

μυστήριο, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να αποδίδονται σε αυτό κάποιες

υπερφυσικές ιδιότητες και να υπάρχουν βασικά ερωτήματα αναφορικά με τα

συστατικά του στοιχεία και τις μεθόδους εκτόξευσής του.

Οι μαρτυρίες για την χρήση του υγρού πυρός από τους Βυζαντινούς

εκτείνονται μέχρι και τα τέλη του 12ου και πιθανώς τις αρχές του 13ου αιώνα.

Πυρίτιδα Ίσως είναι από τις εφευρέσεις του ανθρώπου που έπαιξαν τον

καθοριστικότερο ρόλο στην τεχνολογική εξέλιξη των όπλων. Η Πυρίτιδα

(καθαρεύουσα: Πυρίτις) κοινώς (το) μπαρούτι ή η μπαρούτη, είναι η

αρχαιότερη εκρηκτική ύλη, που αποτελεί μίγμα άνθρακα θείου και νίτρου.

Πρόκειται για εφεύρεση της οποίας όμως παραμένει άγνωστο το πότε και από

ποιόν πρωτοδημιουργήθηκε. Άλλοι την απέδιδαν παλαιότερα στον Ρογήρο

Βάκωνα και άλλοι στον Βερθόλδο Σβαρτς. Είναι όμως βέβαιο ότι αυτή ήταν

γνωστή στους Κινέζους ως εκρηκτικό μέσον για ανατινάξεις, πυροτεχνήματα



και ίσως και για εκφοβισμό από τους πρώτους μετά Χριστό αιώνες. Περίεργες

όμως αναφορές υπάρχουν και σε αρχαία ελληνικά κείμενα όσο και σε κείμενα

Βιβλικών λαών.

Τον 12ο αιώνα με αρχές του 13ου αρχίζουν να γίνονται γνωστές στην

Ευρώπη οι δυνατότητές της. Ο Άγγλος φραγκισκανός μοναχός Ρότζερ

Μπέικον, επιστήμονας και ιδιαίτερα μορφωμένος ήταν ο πρώτος που

κατέγραψε τη "συνταγή" της πυρίτιδας μετά από πολλά σχετικά πειράματα

(1250) έτσι ώστε να μπορεί να παρασκευάζεται με σταθερές αναλογίες. Η

πρώτη όμως στην Ευρώπη πολεμική χρήση της πυρίτιδας αναφέρεται ότι

έγινε από τους Άγγλους το 1346 στη Μάχη του Κρεσύ, αν και τα πρώτα

πυροβόλα φαίνεται να ήταν ήδη γνωστά το 1326, σύμφωνα με την αρχαιότερη

απεικόνισή τους. Γρήγορα όμως η εφεύρεση του πυροβόλου άλλαξε τη μέχρι

τότε μορφή του πολέμου με συνέπεια η χρήση της πυρίτιδας ν΄ αποτελέσει

ένα πολύ σημαντικό σταθμό στην εξέλιξη των όπλων.

Γενικά, η εφεύρεση της πυρίτιδας θεωρείται μια από τις σημαντικότερες

στην ιστορία της τεχνολογικής εξέλιξης διότι πυροδότησε μια ραγδαία

ανάπτυξη στην κατασκευή των όπλων. Τα όπλα καθώς όμως και τα πλοία

των επόμενων χρόνων ήταν πιο εξευγενισμένα αλλά και πιο καταστροφικά. τα

κυριότερα απ’ τα οποία είναι τα εξής:

Ιππικό εξοπλισμένο με πυροβολικό Το πολυμήχανο μυαλό του ανθρώπου αντιλήφθηκε γρήγορα ότι η χρήση

των αλόγων δεν μπορούσε να περιοριστεί μόνο στο ιππικό. Έτσι, γύρω στον

16ο αιώνα άρχισαν να χρησιμοποιούνται άλογα για να διευθύνουν ελαφριά

πυροβολικά κανόνια στις πρώτες σειρές της μάχης. Ευρωπαϊκά αρχεία

δείχνουν ότι πολλοί στρατηγοί ενσωμάτωσαν τέτοιου είδους μονάδες μαζί με

μονάδες πεζικού ή ακόμα και ιππικού. Η κινητικότητα των ομάδων ιππικού

οπλισμένες με κανόνια προσέφερε στους στρατηγούς αυξημένες δυνατότητες

στην αντιμετώπιση των ρευστών και ευμετάβλητων συνθηκών του πεδίου

μάχης.

Πολιορκητικός Ελέφαντας Μία άλλη χρήση ζώων στον πόλεμο ήταν ο πολιορκητικός ελέφαντας. Η

εκπαίδευση του άρχισε στην Ινδική Πεδιάδα, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στην

Ινδία και στο Πακιστάν, πριν από περίπου 4000 χρόνια. Οι ελέφαντες είχαν

πολλές πολεμικές χρήσεις εντός και εκτός του πεδίου μάχης. Οι θηλυκοί

χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά εφοδίων, ενώ οι αρσενικοί οπλίζονταν με

κανόνι και ιππεύονταν στη μάχη. Το πάχος του δέρματος του ζώου ήταν μια

φυσική πανοπλία ενάντια στα βλήματα, όπως τα βέλη, και η απίστευτη

δύναμη του επέτρεπε να ποδοπατά το ερχόμενο πεζικό και να τρομάζει το

ιππικό. Οι στρατηγοί χρησιμοποιούσαν τους ελέφαντες για να κερδίζουν μια

όψη του στρατοπέδου από ψηλά και να οργανώσουν καλύτερα τη στρατηγική



τους. Η χρήση των πολεμικών ελεφάντων εξαπλώθηκε και δυτικά της Ινδίας,

καθώς πολλοί δυτικοί κατακτητές του ενέταξαν στις στρατιές τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χρήση τέτοιων ελεφάντων κατά των

Ρωμαίων από τον Καρθαγιανό άρχοντα το 264 π.Χ.

Ενώ οι ελέφαντες δεν ήταν και πολύ αποτελεσματικοί ως όπλα πολιορκίας,

πολλές στρατιές προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη δύναμη και το μέγεθος

τους όταν επιτίθονταν ενάντια στις εχθρικές οχυρώσεις. Κάποιες φορές, μόνο

οι χαυλιόδοντες και το μέγεθος του ελέφαντα ήταν αρκετά για ανατρέψουν ένα

τοίχο. Κάποιες άλλες φορές ένα ελαφρύ κανόνι φορτώνονταν στην ‘άμαξα’

που ήταν ασφαλής πάνω στην πλάτη του ελέφαντα.

Κανόνι του Γκάντλινγκ Το κανόνι του Γκάντλινγκ εφευρέθηκε από τον Ρίτσαρντ Γκάντλινγκ το 1861.

Παρόλο που δεν είναι ακριβώς πολυβόλο, προσέφερε τρομαχτική δύναμη

πυρός για την εποχή του. Ο χειριστής του μπορούσε να γυρίσει μια μανιβέλα,

η οποία η οποία περίστρεφε 6 κάνες γύρω από ένα κεντρικό άξονα. Οι κάνες

γέμιζαν συνεχώς με φυσίγγια κατά τη διάρκεια της περιστροφής τους.

Το κανόνι του Γκάντλινγκ έλαβε την πρώτη του περιορισμένη δράση στα

πεδία μάχης του Αμερικανικού εμφυλίου, όπου αποδείχθηκε ιδιαίτερα

θανατηφόρο. Το κανόνι χρησιμοποιήθηκε σε μάχες σε όλο τον κόσμο κατά το

δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 20ου, μέχρι που

τελικά αντικαταστάθηκε από το σύγχρονο αυτόματο πυροβόλο κανόνι.

Ρουκέτες Οι πρώτες πολεμικές ρουκέτες αναπτύχθηκαν από τους Κινέζους και τους

Ινδούς. Η δομή της δεν ήταν διαφορετική από αυτή της κοινής ρουκέτας : μία

εκρηκτική προωθητική ύλη (πυρίτιδα) προωθούσε το βλήμα (τη ρουκέτα), το

οποίο ήταν σταθεροποιημένο σε ένα ραβδί, που εξείχε αρκετά πίσω από το

σώμα της ρουκέτας. Πρώτος ο Γουίλιαμ Κονγκρεβ, ένας Βρετανός

αξιωματικός, εξέλιξε την πολεμική χρήση την Ναπολεόντεια εποχή. Οι

ρουκέτες του ήταν σωλήνες καλυμμένες με κώνους και γεμισμένες με πυρίτιδα

και ή σράπνελ ,βολιδοφόρο βλήμα, ή σφαίρες. Πυροδοτούνταν από

κατασκευές, που αποτελούνταν από μια σκάλα που στήριζε το σώμα της

ρουκέτας και από μια σκαλωσιά που στήριζε και τη σκάλα και τη ρουκέτα. Το

ραβδί μιας μεγάλης ρουκέτας μπορούσε να φτάσει και τα 15 πόδια.



Ασιατικά όπλα

Ιπτάμενο Κοράκι [Flying Crow] Οι πρώτες αναφορές για ένα τέτοιο όπλο, το οποίο προωθεί ρουκέτες,

ανάγονται στο 969 μ.Χ. Το πρώτο ιπτάμενο κοράκι ήταν η εξέλιξη της

πρώιμης τεχνολογίας ρουκέτας και χρησιμοποιήθηκε και ως σωματικό αλλά

και ως ψυχολογικό όπλο. Οι δύο φτερούγες του χρησίμευαν για φυσική

ανύψωση και σταθεροποίηση αλλά και ως μεταφορά τεσσάρων ρουκετών

(δύο κάτω από κάθε φτερούγα), οι οποίες προωθούσαν το όπλο στον αέρα.

Σε ένα συγκεκριμένο σημείο της πτήσης η ρουκέτα έπαιρνε φωτιά και

ανέφλεγε και τη πυρίτιδα μέσα της. Λεγόταν ότι το ιπτάμενο κοράκι μπορούσε

να πάρει ύψος μέχρι και 1000 πόδια και μετά συνθλιβόταν στο έδαφος.

Πυροδοτούμενο δίπλα από μία γειτονική εχθρική κατασκήνωση, έστελνε

βροχή φωτιάς στους στόχους του.

Το ‘ιπτάμενο κοράκι’ κατασκευαζόταν από πηχάκια μπαμπού και μετά

καλυπτόταν με χαρτί για να διακρίνεται καλύτερα το σχήμα του. Δύο

παραλλαγές αυτού του όπλου έχουν καταγραφεί στην ιστορία των Κινέζικων

εχθροπραξιών : το ‘ιπτάμενο κοράκι με τη μαγική φωτιά’, ένα μεγαλύτερο

μοντέλο με προώθηση από τέσσερις ρουκέτες, και η ‘πνευματική ιπτάμενη

πάπια’, ένα μικρότερο μοντέλο που χρησιμοποιούσε μόνο δύο ρουκέτες.

Morutaru

Στα τέλη του 16ου αιώνα, όταν οι Ιαπωνικές στρατιές γύριζαν πίσω από τις

εκστρατείες στην χερσόνησο της Κορέας, έφεραν πίσω πολλές τεχνικές που

τις διδάχθηκαν από τον πιο εξελιγμένο και πολύπλοκο Κορεάτικο στρατό.

Δυστυχώς, η χρήση του όλμου , είδος πυροβολικού, μια τέχνη που οι

Κορεάτες την είχαν τελειοποιήσει, ήταν κάτι που άφηνε αδιάφορους τους

Κινέζους. Συνέχισαν την συνηθισμένη τους πρακτική της εισαγωγής

ευρωπαϊκών κανονιών. Ωστόσο, το 1639, οι Ιάπωνες φιλοξένησαν Ολλανδούς

συμβούλους, οι οποίοι έκαναν επίδειξη ενός όλμου για τον Σογκούν

(ιαπωνικός τίτλος) και για τους αντιπροσώπους του. Η επίδειξη προκάλεσε

σάλο ,παρόλο που κανένα από τα βλήματα δεν χτύπησε το στόχο του, και

οδήγησε στη γέννηση του ιαπωνικού όλμου με το όνομα morutaru.

Φλεγόμενο Βέλος [Flying Arrow] Το φλεγόμενο βέλος είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει το όνομα του, ένα

οδοντωτό φλεγόμενο βλήμα, που εκτινασσόταν συνήθως από ένα ευρωπαϊκό

κανόνι, αφού οι Ιάπωνες δεν είχαν αναπτύξει δικό τους αποτελεσματικό

πυροβολικό. Κάθε βέλος ήταν τυλιγμένο με ένα εύφλεκτο περίβλημα και

αναφλεγόταν. Υπήρχε και μια πιο εκρηκτική εκδοχή, στην οποία μια μπάλα με

πυρίτιδα τοποθετούνταν ακριβώς κάτω από την οδοντωτή άκρη. Όταν

πυροδοτούνταν, το φλεγόμενο βέλος καρφωνόταν στο ξύλο της

πολιορκούμενης πόρτας ή τοίχου και μπορούσε να κάνει όλη την κατασκευή



να πάρει φωτιά.

Ο Ιάπωνας Daimyo [άρχοντας με μεγάλη εξουσία] Τογκουάουα [Tokugawa

leyasu] είχε μεγάλο ενδιαφέρον στο να δημιουργήσει τεχνολογικά εξελιγμένο

πυροβολικό. Δυνάμωσε τις σχέσεις του με Άγγλους και Ολλανδούς έμπορους

για να εισάγει ποικίλα είδη κανονιών. Πιστεύεται ότι χρησιμοποίησε αυτά τα

όπλα ,καθώς και το φλεγόμενο βέλος, στην Εκστρατεία της Σεκιγκαχάρα

[Sekigahara] to 1600, η οποία εδραίωσε τη δικτατορία του Τογκουάουα

Όλμος Χειρός [Hand Mortar]

Η αρχαιότερη χρήση βομβών που εκρήγνυνται χρονολογείται στο 1044 μ.Χ.,

όπου οι βόμβες εγκλείονταν σε χαρτί και γενικά χρησιμοποιούνταν για

απόσπαση προσοχής και για να τρομάξουν τα άλογα του ιππικού. Ο πρώτος

Κινέζικος όλμος χειρός, που χρησιμοποιήθηκε για να εκτινάξει σιδερένιες

βόμβες, βρέθηκε το 1413. Κατά τη διάρκεια του 13 και 14 αιώνα οι βόμβες,

που εκτινάσσονταν με το χέρι, χρησιμοποιούνταν συχνά στις μάχες και τελικά

οι Κινέζοι άρχισαν να τις χρησιμοποιούν ως πυρομαχικά όλμου,

αντικαθιστώντας τις σφαιρικές πέτρες από βλήματα.

Ο όλμος χειρός είχε ιδιαίτερες δυνατότητες κινητικότητας και η θρυαλλίδα

[φιτίλι] του μπορούσε να μακρύνει ή να κοντύνει ανάλογα με το είδος τις

βόμβας, που χρησιμοποιούνταν ως βλήμα. Εξαιτίας της ποικιλίας των

βομβών που είχαν εφεύρει οι Κινέζικες και οι Κορεάτικες στρατιές, ο όλμος

χειρός μπορούσε να προκαλέσει διαφορετικές επιπτώσεις, κάνοντας το πολύ

προσαρμόσιμο και ένα πολύ επικίνδυνο πολιορκητικό όπλο.

Πλοία

Fuchuan

Τα ‘Fuchuan’ πολεμικά πλοία ήταν βασικά ναυτικά ιστιοφόρα των Κινέζων

στις εκστρατείες αναζήτησης θησαυρών κατά της δυναστείας Μινγκ τον 15ο

αιώνα. Αυτά τα πλοία είχαν περίπου 50 μέτρα μήκος και 5 ιστούς που

στήριζαν τα τετραγωνικά πανιά του πλοίου.

Φλεγόμενα Ιστιοφόρα (Fire Junks) Τα φλεγόμενα ιστιοφόρα, ή αλλιώς πλοία της μαύρης σκόνης, ήταν

ιστιοφόρα στα οποία έβαζαν φωτιά και τα άφηναν να πλεύσουν μέσα στον

εχθρικό στόλο (ή μερικές φορές τα καθοδηγούσε ένα μικρό πλήρωμα, το

οποίο εγκατέλειπε εγκαίρως) με σκοπό να τα ανατινάξουν. Ήταν ιδιαίτερα

αποτελεσματικά όταν έπλεαν μέσα στο λιμάνι και ανατίναζαν τα

αγκυροβολημένα πλοία.

Φρεγάτα Οι φρεγάτες άλλαξαν πολύ κατά τη διάρκεια των χρόνων, όμως άρχισαν ως

γρήγορα, καλά οπλισμένα πλοία, που χρησιμοποιούνταν για κατασκόπευση,



επίθεση σε εμπορικούς δρόμους αλλά και για να ‘γεμίζει’ τις μπροστινές

γραμμές της μάχης όταν τα μεγαλύτερα πολεμικά πλοία είχαν αραιώσει. Οι

πρώιμες φρεγάτες μετέφεραν μηνύματα καθώς και σημαντικούς επιβάτες.

Αργότερα η μονή τους γέφυρα που είχε 20 μέχρι 30 κανόνια διπλασιάστηκε σε

δύο γέφυρες με 40 μέχρι 60 κανόνια. Το μήκος τους ήταν 46 μέτρα και το

βάρος τους έφτανε τους 950 τόνους.

Γαλέρα Οι Γαλέρες , πολεμικά πλοία 37 μέτρων με τετράγωνα πανιά και τρεις ιστούς

,χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από Ευρωπαϊκές δυνάμεις τον 15ο αιώνα.

Κατάλληλες για μεταφορά φορτίου αλλά και για πολεμική χρήση,

αποτελούσαν τον κύριο όγκο του διάσημου ‘Ισπανικού Στόλου του

Θησαυρού’, ο οποίος μετέφερε πλούτη από την Αμερική πίσω στην Ισπανία.

Κουβαλούσαν γύρω στα 30 κανόνια, που πυροβολούσαν από δύο

καταστρώματα στα πλάγια του πλοίου. Αλλαγές στην βασική μορφή της

γαλέρας οδήγησαν στην παραγωγή των βαριών Ισπανικών γαλερών και στις

ελαφρύτερες και πιο εύχρηστες γαλέρες των Βρετανών και άλλων εθνών.

Τελικά αντικαταστάθηκαν ως πλοία για πολλές χρήσεις από τα πλοία ‘clipper’,

γρήγορα πλοία που μετέφεραν φορτίο, και από τα ογκώδη ‘Man-of-war’, πολύ

δυνατά οπλισμένα πλοία που προωθούνταν κυρίως από πανιά, σε αντίθεση

με τις γαλέρες που χρησιμοποιούσαν κουπιά.

Βομβαρδιστικό Πλοίο (Monitor)

Τα βομβαρδιστικά πλοία φτιάχνονταν με την απομάκρυνση των μπροστινών

ιστών ενός πολεμικού πλοίου για να γίνει χώρος για την τοποθέτηση ενός ή

περισσοτέρων κανονιών που φορτώνονταν στη γέφυρα του πλοίου. Αυτά τα

πλοία τότε μπορούσαν να βομβαρδίσουν τα εχθρικά οχυρά από απόσταση

μιλιών.

Ironclad (Τεθωρακισμένο Πλοίο)

Γύρω στα μισά του 19ου αιώνα, πολεμικά πλοία τεθωρακισμένα με

σιδερένιες πλάκες, προέκυψε ως το κυρίαρχο ναυτικό σκάφος στις

συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου,

εξελίχτηκε η τάξη των βομβαρδιστικών πλοίων κινούμενα με ατμό.

Τον Μάρτιο του 1862, συνέβη η πρώτη μάχη τεθωρακισμένων πολεμικών

πλοίων, με το αμερικανικό USS (USS Monitor) ενάντια στο πλοίο CSS της

Βιρτζίνια (CSS Virginia) ή αλλιώς Merrimack του ναυτικού (Confederate

States Navy). Μετά από τετράωρη μάχη, το πλοίο Merrimack τραβηχτικέ σε

βαθύτερα νερά. Παρόλο που κανένα πλοίο δεν ανακυρήχθηκε κυρίαρχο, αυτή

η μέρα σήμαινε το τέλος της εποχής των ξύλινων πολεμικών πλοίων.

Ναπολεόντειες Εχθροπραξίες

Οι εχθροπραξίες την εποχή του Ναπολέοντα καθορίστηκαν από πολλές

παραμέτρους:



Από την αποδοτικότητα του εύρους των τουφεκιών (περίπου 45– 91 μ. ), από

την αποδοτικότητα του εύρους των βλημάτων των κανονιών (περίπου 914μ.),

καθώς και από την ταχύτητα του βαδίσματος των στρατιωτών και των

αλόγων. Οι ικανότητες των στρατηγών έπαιζε σπουδαίο ρόλο γιατί έπρεπε να

εμψυχώνουν τους άντρες και να τους διατάσσουν κατάλληλα. Το ηθικό, η

πειθαρχία και η εκπαίδευση των στρατιωτών απαιτούσε να στέκονται σε

γραμμές ή να βαδίζουν σε στήλες ενώ δέχονταν τα πυρά του εχθρού.

Το βασικό ερώτημα ήταν πως οι στρατιώτες θα μπορούσαν να βαδίζουν σε

στήλες εναντίων του εχθρού και η βασική απάντηση ήταν να βαδίζουν σε

πυκνές στήλες κρατώντας τουφέκια με ενσωματωμένη ξιφολόγχη. Αν η στήλη

είχε τη θέληση και τη δύναμη να βαδίζει διαρκώς, τότε ο εχθρός θα έσπαγε τη

διάταξη του και θα αποσυρόταν, που σήμαινε νίκη. Τα κανόνια εκτόξευαν

σιδερένιες μπάλες και ταυτόχρονα βάδιζαν διαταγμένα, προσπαθώντας να

τρομοκρατήσουν τα εχθρικά στρατεύματα πριν την στιγμή της συνάντησης

των στρατευμάτων των δύο πλευρών. Το πεζικό στις αμυντικές γραμμές

πυροβολούσε τις αντίπαλες στήλες για τις αποδυναμώσει και να ρίξει το ηθικό

των αντιπάλων. Οι ακροβολιστές [skirmisher] και από τις δύο παρατάξεις στις

μπροστινές σειρές της μάχης προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο. Το ιππικό

προσπαθούσε να βρει αποδιοργανωμένα στρατεύματα και να τα κατατρέξει.

Γενικά, σε όλη την ναπολεόντεια εποχή, η Γαλλία ήταν πάντα πολεμικά

ανώτερη : το πεζικό είχε το καλύτερο δυνατό ηθικό και βάδιζαν ταχύτατα, το

ιππικό με το θάρρος του ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό και τα κανόνια ήταν

από τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά και καλοσυντηρημένα και πάνω από όλα

οι στρατηγοί ήταν ικανότατοι στον χειρισμό της μάχης.

Μέχρι το 1813 όμως οι άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν διδαχθεί αρκετά

από τους Γάλλους και ως αποτέλεσμα είχαν ικανούς στρατηγούς και τέτοιο

πλεονέκτημα ανθρώπινου δυναμικού, που αποδυνάμωνε του Γάλλους. Το

1815 στο Βατερλό τα πυρά του αγγλικού πεζικού σταμάτησαν τις

συγκεντρωμένες γαλλικές στήλες, ενώ τα πρωσικά στρατεύματα χτυπούσαν

ταυτόχρονα τους Γάλλους. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους της μεγαλειώδους

εποχής του Ναπολέοντα

Ελληνική Επανάσταση 1821

Τα όπλα

Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της εξέλιξης των όπλων είναι η

επανάσταση του 21Οι αγωνιστές του ’21 δεν θα είχαν καταφέρει να

αντιμετωπίσουν τους Τούρκους στις μάχες αν ο εξοπλισμός τους δεν ήταν

τουλάχιστον ισάξιος τεχνολογικά με αυτόν του εχθρού. Πρέπει να τονιστεί ότι

οι Έλληνες είχαν συχνά δυσκολίες στην προμήθευση όπλων και εφοδίων



λόγω οικονομικών δυσκολιών. Τα παρακάτω όπλα ήταν τα κυριότερα που

χρησιμοποιήθηκαν κατά την διάρκεια της επανάστασης:

Καριοφίλι:

Εμπροσθογεμές τουφέκι με μακριά κάνη, που είχε για την πυροδότησή του

πυριτόλιθο, το καριοφίλι ήταν το κλασικό όπλο της ελληνικής επανάστασης

του 1821. Με αυτό δοξάστηκε η κλεφτουριά. Έγινε ο αχώριστος σύντροφος

κάθε κλέφτη, κάθε αρματολού.

Από τον ήχο του αντηχούσαν οι απόκρημνες ελληνικές βουνοκορφές. Οι

πόλεις που το κατασκεύαζαν ήταν η Δημητσάνα και η Νάουσα. Η δημοτική

μούσα ύμνησε το καριοφίλι όσο κανένα άλλο όπλο, το οποίο μεταχειρίστηκαν

οι Έλληνες στους αγώνες τους

Το καριοφίλι διαθέτει μεγάλο κοντάκιο με κοίλο περίγραμμα στην πάνω και

πλαϊνή πλευρά και ελαφρά κυρτό στην κάτω. Η κάνη είναι επιμήκης, σχεδόν

κυλινδρική, σιδερένια με στόχαστρο. Κάτω από την κάνη αναπτύσσεται ο

ξύλινος ξυστός, που στο εσωτερικό του δέχεται το σιδερένιο οβελό γεμίσματος

του όπλου. Σχεδόν όλο το ξύλινο κοντάκιο καθώς και ο ξυστός καλύπτονται με

ελάσματα μπρούντζου που φέρουν εγχάρακτη διακόσμηση με φυτικά κυρίως

μοτίβα και ενώνονται με μικρά καρφάκια, φανερώνοντας τάση για καλλιτεχνική

διακόσμηση του όπλου. Πλατύ έλασμα περιβάλλει τη σκανδάλη, ενώ σώζεται

καλά το σύστημα πυροδότησης του μπαρουτιού. Στη χειρολαβή υπάρχει

κρίκος, προφανώς για το λουρί του όπλου.

Την ονομασία του την οφείλει στο Βενετικό εργοστάσιο κατασκευής όπλων,

"CΑRLΟ E. FIGLI" (Κάρλο και υιοί) το οποίο και κατασκεύασε το πρώτο

καριοφίλι.

Τρομπόνι - τρομπόνια Σε αντίθεση με τους στεριανούς, οι Έλληνες Ναυτικοί δεν κρατούσαν τα

καριοφίλια αλλά τα λεγόμενα Τρομπόνια ,βραχύκαννα δηλαδή όπλα τα οποία

έβαλλαν ταυτόχρονα πολλά μικρά σφαιρίδια μαζί.

Σπάθη - Σπάθα

Ένα απαραίτητο συμπλήρωμα του οπλισμού των αγωνιστών του 1821 ήταν η

κυρτή ανατολικού τύπου ΣΠΑΘΗ , την οποία αναρτούσαν με μεταξωτά

κυλινδρικά κορδόνια από τον ώμο τους ή σπανιότερα την αναρτούσαν με δύο

λεπτά λουριά σε μία επίσης λεπτή δερμάτινη ζώνη την οποία φορούσαν στην

μέση τους Επίσης : Οι σπάθες αποτελούσαν μέρος του οπλισμού των

στρατιωτών μέχρι και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Εντυπωσιάζει το σπαθί

από την εποχή της Τουρκοκρατίας, με επιμήκη λάμα, κυρτή στη ράχη της ενώ

στην κόψη είναι κοίλη και προς την αιχμή γίνεται κυρτή. Η λαβή αποτελείται

από δυο τμήματα ξύλου που στο κάτω άκρο τους αποκτούν πλατιά, κυρτή

επιφάνεια, εσωτερικά και εξωτερικά επίπεδη. Το κενό ανάμεσά τους καλύπτει



ταινιωτό έλασμα από ατσάλι που φέρει εγχάρακτη διακόσμηση από

κυματιστές γραμμές. Το έλασμα αυτό συνεχίζεται και πάνω από την ξύλινη

λαβή, καλύπτοντας ένα τμήμα πριν αρχίσει η λάμα. Στη βάση της λάμας, και

στις δυο όψεις, υπάρχει διακοσμητικό εγχάρακτο έλασμα, σχεδόν τριγωνικό,

του οποίου η μια πλευρά σχηματίζει καμπύλες πάνω στην ξύλινη λαβή.

Πιστόλα ή Μπιστόλα (ρόκες) Κοντόκανο όπλο που χρησιμοποιήθηκε κατά την Επανάσταση από τους

αγωνιστές του 1821. Ήταν μονόκανες και δίκανες, οι οποίες αποκαλούνταν

‘διμούτσουνες’.

Γιαταγάνι (Yatagan)

Είναι ένα είδος μεγάλης μαχαίρας, χωρίς φυλακτήρα στη λαβή , τουρκικής

προέλευσης. Η λεπίδα του γιαταγανιού σχηματίζει κοίλη καμπύλη στο μέσο

και κυρτή στην αιχμή. Πλατιά και καμπυλωτή προς το μέρος της αιχμής

μάχαιρα ή σπάθη που χρησιμοποιήθηκε από τους Άραβες και τους Τούρκους.

Η χρήση του γενικεύτηκε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και αποτέλεσε

απαραίτητο εξάρτημα του οπλισμού των Ελλήνων αγωνιστών.

Διαδεδομένο γενικά στα Βαλκάνια , την Μ.Ασία , την Μέση Ανατολή και τη

Βόρεια Αφρική .

Χαρμπί Χρησιμοποιείται για το γέμισμα του όπλου , αλλά και ως λίμα για το τρόχισμα

των σπαθιών.

Άλλος Εξοπλισμός:

Παλάσκες Οι αγωνιστές του 1821 φορούσαν γύρω από την μέση τους τις Παλάσκες στις

οποίες τοποθετούσαν τα πολεμοφόδια τους . Ήταν μία μικρή μεταλλική

ορθογωνική θήκη για τις τσακμακόπετρες των πυροβόλων όπλων τους και το

"μεδουλάρι" .

Σελάχι

Το σελάχι ήταν ανδρική ζώνη-θήκη που φοριόταν με τις φορεσιές με

φουστανέλα. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους οπλαρχηγούς της

Επανάστασης και αργότερα από ορισμένους αστούς στην Πελοπόννησο,

Στερεά Ελλάδα και Ήπειρο.

Μεδουλάρι

Το Μεδουλάρι είναι μεταλλική θήκη όπου φυλαγόταν το μεδούλι (λίπος) για

την λίπανση των όπλων. Κρεμόταν από τη μέση, στερεωμένο στο σελάχι ή το

ζωνάρι, συνήθως στην αριστερή πλευρά.



Τα πλοία

Όμως, στην επανάσταση του ’21 δεν έπαιξε ρόλο μόνο η τεχνολογική εξέλιξη

στα όπλα, αλλά και στα πλοία. Οι επιτυχίες των Ελλήνων στις ναυμαχίες ήταν

καθοριστικές για την έκβαση του πολέμου. Οι παρακάτω τύποι πλοίων ήταν

αυτοί που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο:

Πυρπολικό πλοίο Το λεγόμενο Πυρπολικό πλοίο υπήρξε το κατ΄ εξοχήν ιστιοφόρο

καταδρομικό πλοίο στις πολεμικές επιχειρήσεις των Ελλήνων στην Ελληνική

Επανάσταση του 1821. Τα Πυρπολικά πλοία, μεγάλα ή συνηθέστερα μικρά

σκάφη, ήταν σε χρήση και από τη αρχαιότητα με ποιο γνωστή εκείνη στη

Τύρο στη διάρκεια της πολιορκίας της όταν ο Αλέξανδρος ο Μέγας

επιχειρούσε να τη καταλάβει. Αλλά και κατά το Μεσαίωνα, αλλά και προ της

έναρξης του Απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων το 1821 η χρήση τους

ήταν γνωστή. Οι Ρώσοι κατέστρεψαν το Τουρκικό στόλο το 1770 στο Τσεσμέ

με χρήση πυρπολικών.

Σε όλες όμως τις παραπάνω περιπτώσεις η επιτυχία των πυρπολικών

σκαφών εξαρτιόταν από τους υφιστάμενους ανέμους και μόνο από αυτούς,

αφού τότε και μόνο αφήνονταν "παρασυρόμενα" από αυτούς. Αντίθετα η

χρήση των πυρπολικών στην Εθνεγερσία που ήταν πλέον πλοία

επανδρωμένα βασιζόταν κυρίως στην ευψυχία, τη ναυτική εμπειρία και την

ικανότητα των Πλοιάρχων και των πληρωμάτων τους. Το ελληνικό πυρπολικό

κατά τον αγώνα του 1821 είναι πλέον σκάφος επανδρωμένο με "έδρα" είτε

συγκεκριμένο λιμάνι που παρέμενε εντός αυτού, είτε ελεύθερο στο πέλαγος

"πελαγίσιο" που αναζητούσε στόχο. Κατά τη "πυρπόληση" έπρεπε να

προσκολληθεί και να προσδεθεί άρρηκτα με το εχθρικό πλοίο πολύ πολύ

γρήγορα στη συνέχεια να τεθεί σ΄ αυτό "πυρ" και έγκαιρα να εγκαταλειφθεί

από το πλήρωμά του. Είναι προφανές ότι σε τέτοια επιχείρηση εκτός του

θάρρους, της αποφασιστικότητας αλλά και της ψυχραιμίας, απαιτούνταν και

πλήρης συντονισμός ενεργειών Πλοιάρχου και πληρώματος.

Το Πυρπολικό του 21 οφείλει τη πρώτη του κατασκευή στον Παργινό

Ιωάννη Δημουλίτσα με το παρωνύμιο "Πατατούκος" ο οποίος από μικρός

δούλευε σε ψαριανά καράβια και στα ταξίδια του γνώρισε τα μυστικά και στον

Κων. Νικόδημο τη τελειοποίησή του. Πρώτη επιτυχής χρήση του

επανδρωμένου Πυρπολικού έγινε στις 27 Μαΐου 1821 στην Ερεσό όπου οι

Τούρκοι απώλεσαν ένα αξιόλογο πλοίο "γραμμής". Αναδειχθείς πρώτος

"Πυρπολητής" ο Παπανικολής. Τότε ξένος παρατηρητής σημείωνε "...τελικά οι

Έλληνες βρήκαν το όπλο της Επανάστασης"! Μετά από αυτό το γεγονός οι

Πρόκριτοι εγκρίνανε μετατροπές παλαιών ιστιοφόρων σε πυρπολικά

εξαγοραζόμενα από τη τότε κυβέρνηση αντί 25.000 και 45.000 γρόσια με

ισόποση περίπου δαπάνη για τη μετατροπή του.



Βρίκιον (ή Μπρίκιο) (πάρωνες και μπρίκια)

Βρίκιον (ή Μπρίκιο): ήταν ονομασία παλαιότερου ιστιοφόρου δίστηλου

(δικάταρτου) εμπορικού ή Πολεμικού πλοίου, ίδιο με Πάρωνα.

Αυτός ο τύπος ιστιοφόρου έφερε στη πλώρη «πρόβολο» (το κοινώς λεγόμενο

"μπαστούνι" ή "μπαμπρέσο") για τους τρεις "αρτέμωνές" του (3 κατάπλωρα

τριγωνικά ιστία), "ακάτιο ιστό" και τον "μέγα ιστό" (δεύτερος από πλώρη και

ψηλότερος) για τα "τετράγωνα" ιστία, τα τριγωνικά (λεγόμενα και "προίστια")

και για τον "επίδρομο" (πρυμναίο τραπεζοειδές ιστίο). Ήταν πανομοιότυπος

με τον εμπορικό Δρόμωνα ή "νάβα" και του εμπορικού Μυοδρόμωνα

(Μπάρκου ή Γαβάρας) αν λογισθεί ο τρίτος και πρυμναίος ιστός τους ως να

μη υπάρχει.

Το αντίστοιχο πολεμικό πλοίο του τύπου αυτού λέγεται Πάρων. Μέχρι το 1849

καμία διαφορά μεταξύ του Βρίκιου και του Πάρωνα δεν υπήρχε, όταν

εμφανίσθηκαν το έτος εκείνο οι "διπλοί δόλωνες" και άλλες συναφείς

διευκολύνσεις τις οποίες και εγκολπώθηκαν τα εμπορικά Βρίκια, όχι όμως και

οι πολεμικοί Πάρωνες όπου η μεταξύ τους διαφορά έγινε πλέον αισθητή, όταν

ακόμη πρώτοι οι Ιταλοί, (και τελικά μόνο αυτοί), ναυπήγησαν το 1891 δύο

θαυμάσιους εκπαιδευτικούς σιδερένιους πάρωνες. Πρόδρομος του Βρικίου

υπήρξε το Βριγαντίνο που όταν αυτό τελειοποιήθηκε η διαφορά τους ήταν

πολύ δυσδιάκριτη για κάθε "στεριανό" μάτι. Τα Βρίκια λόγω των ναυτικών

αρετών τους θεωρήθηκαν τα προσφιλέστερα των Ελλήνων ναυμάχων πλοία

κατά την διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Επειδή κατά την Εθνεγερσία

βρέθηκαν τα περισσότερα με πλείστα πυροβόλα λόγω των πολύ συχνών

μικροναυμαχιών με πειρατές, καμία διαφορά ουσιαστική, ακόμα και τυπική

δεν υπήρχε μεταξύ του Βρικίου και του πολεμικού Βρικίου δηλαδή του

Πάρωνα, που πρόσθετα έφερε 12 - 18 πυροβόλα (κανόνια) στο κατάστρωμα

και πλήρωμα 100 άνδρες.

Γαλεάσσα ή Γαλεάτσα Η Γαλεάσσα ή Γαλεάτσα ήταν τύπος πολεμικού πλοίου, αμφικίνητο

(ιστιοφόρο και κωπήλατο), που εξελίχθηκε από τη Γαλέρα κυρίως με

προσθήκη καταστρώματος από πλώρη μέχρι πρύμνη. Στις αρχές του 17ου

αιώνα έφθασε σε εκτόπισμα τους 1000 τόνους με μήκος 58 μ., πλάτος 11 μ.

και βύθισμα τα 5 μ. Η ιστιοφορία της Γαλεάσσας αποτελούνταν από τρία

λατίνια σε ισάριθμους ιστούς. Η δε μηχανική (κωπηλάτη) πρόωσή της γινόταν

με 52 κουπιά (κώπες) μήκους 16 μέτρων, το καθένα, το οποίο και χειρίζονταν

("ηλαύνετο") από 8-9 κωπηλάτες. Το δε πυροβολικό της το αποτελούσαν 10

πυροβόλα (κανόνια) στη πλώρη, 8 στη πρύμνη και κάποια λιθοβόλα κατά

πλευρά σε ίσες αποστάσεις μεταξύ τους.

Οι Γαλεάσσες καθώς και οι γαλέρες ήταν τα ενδιάμεσα πλοία στη κυριαρχία

των ιστίων έναντι των κουπιών που καθιερώθηκαν αμέσως μετά την ιστορική



Ναυμαχία της Ναύπακτου

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος,

Επίσης γνωστός ως ο Μεγάλος Πόλεμος (αγγλ. Great War, γαλλ. Grande

Guerre), όπως λέγονταν πριν το ξέσπασμα του δεύτερου πολέμου, ήταν μια

γενικευμένη σύγκρουση των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων που διήρκεσε από τον

Αύγουστο του 1914 ως τις 11 Νοεμβρίου 1918. Οι Ενωμένες Δυνάμεις

(κυρίως οι Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, ως τις αρχές του 1918 η Ρωσία και, από

το 1917, οι Η.Π.Α.) νίκησαν τις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανία,

Αυστροουγγαρία, Οθωμανική Αυτοκρατορία και Βουλγαρία) και οδήγησαν

στην κατάρρευση τεσσάρων αυτοκρατοριών και σε ριζικές αλλαγές στον

χάρτη της Ευρώπης. Οι Ενωμένες Δυνάμεις συχνά ονομάζονται οι Δυνάμεις

της Αντάντ, ενώ οι Κεντρικές Δυνάμεις αναφέρονται και ως η Τριπλή

Συμμαχία

Δημιουργήθηκαν έτσι δύο είδη πολεμικών αεροσκαφών: αναγνωριστικά και

βομβαρδιστικά. Ο α' παγκόσμιος πόλεμος δημιούργησε και ένα άλλο είδος, τα

καταδιωκτικά. Το 1910 ο Ολλανδός γενικός αρχίατρος DE MOOY προτείνει

την χρησιμοποίηση των αεροπλάνων για τη μεταφορά των τραυματιών μακριά

από το πεδίο της μάχης. Από τότε η ιατρική αεροπορία αποκτά σημαντική

εξέλιξη. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου ισπανικού πολέμου (1936- 1938), οι

Γερμανοί απόδειξαν τη δυνατότητα της μαζικής διακομιδής τραυματιών σε

μεγάλες αποστάσεις. Κατά τον β' παγκόσμιο πόλεμο η υγειονομική αεροπορία

παρουσίασε αξιοσημείωτη ανάπτυξη. Με τη συνθήκη του Σικάγου, το 1944,

ιδρύθηκε με την επωνυμία "Προσωρινή οργάνωσις της Διεθνούς Πολιτικής

αεροπορίας", διεθνής οργανισμός με αντικείμενο την ανάπτυξη των διεθνών

αεροπορικών μεταφορών και την αύξηση των όρων ασφαλείας και αρχικά

υπήρξε αυτόνομος.

Β’ Παγκόσμιος Στην τεχνολογία πυραύλων είχαν στις αρχές της δεκαετίας του 1940

πρωτοπορία οι Γερμανοί, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου

βομβάρδιζαν εξ αποστάσεως το Λονδίνο και άλλες βρετανικές πόλεις

(πύραυλοι V2). Με τη λήξη του πολέμου εξελίχθηκε ένας αγώνας δρόμου των

νικητών για να «κλείσουν» περισσότερους και καλύτερους Γερμανούς ειδικούς

στην πυραυλική τεχνολογία

Στρατός κα θητεία Τεράστια ώθηση στην πολεμική τεχνολογία με αποφασιστική συμβολή της

επιστήμης παρατηρείται κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο: νέοι τύποι

τεθωρακισμένων, πλοίων, υποβρυχίων, αεροσκαφών, αυτοκινούμενων

τηλεβόλων, αυτομάτων όπλων, πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων,

τηλεκατευθυνόμενοι πύραυλοι, αεριωθούμενο αεροσκάφος, ελικόπτερο,

ραδιοεντοπισμός, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ατομική βόμβα

κ.ά.



Νεότερες κατευθύνσεις της πολεμικής τεχνολογίας.

Τα κεκτημένα της πολεμικής τεχνολογίας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου

άλλαξαν άρδην τη σχέση επιστήμης - τεχνολογίας – πολεμικής βιομηχανίας,

τη δομή και τις λειτουργίες του στρατού και έθεσαν τις βάσεις για τις νεότερες

κατευθύνσεις της πολεμικής τεχνολογίας. Ενδεικτικά επισημαίνουμε μερικές

από αυτές:

- βαλλιστικοί πύραυλοι (διηπειρωτικοί, πολλαπλών κεφαλών, μέσου και

μικρού βεληνεκούς), στρατηγικά αεροδυναμικά βλήματα.

- νέοι τύποι αεροσκαφών πολλαπλών ρόλων, υπερευελιξία, κινητήρες με μεταβλητή γωνία ώσης, μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, αεροσκάφη συλλογής ηλεκτρονικών πληροφοριών και ηλεκτρονικού πολέμου, συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου, συστήματα αυτοπροστασίας, συστήματα απεικόνισης επί κράνους χειριστή αεροσκάφους, εναέριος ανεφοδιασμός καυσίμου, τεχνολογίες χαμηλού ίχνους.

- συστήματα αυτόματης καθοδήγησης βλημάτων (οπτικής, λέιζερ, θερμικού ίχνους κ.ά.).

- αντιαεροπορικά και αντιβαλλιστικά συστήματα με δυνατότητες

αυτόματης ταυτόχρονης εμπλοκής (ανίχνευσης, αναγνώρισης φίλιων ή

εχθρικών στόχων, ιχνηλάτησης και καθοδήγησης πυραύλων ) πολλαπλών

στόχων, με τρισδιάστατο ραδιοεντοπισμό ακτινοβολίας – καθοδήγησης κλπ.

- χημικά και βιολογικά όπλα.

- χρήσεις τεχνολογιών λέιζερ, πλάσματος, ηλεκτρομαγνητικών

τηλεβόλων.

Στις μάχες του πολέμου αυτού κυριαρχεί η μαζικότητα των όπλων και

βεβαίως η εξελιγμένη και επιμελημένη πλέον τακτική σχεδίαση. Η τεχνολογία

και τα λεγόμενα "όπλα μαζικής καταστροφής" κυριαρχούν. Στόλοι θωρηκτών,

σμήνη βομβαρδιστικών και μαχητικών αεροσκαφών, καθώς και μεραρχίες

τεθωρακισμένων δεσπόζουν των συγκρούσεων. Η παραγωγή των όπλων

είναι εκπληκτική. Τα γερμανικά εργοστάσια παράγουν ανά 8 λεπτά ένα άρμα

μάχης (100 την ημέρα). Η εξέλιξη της ναυπηγίας ακολουθεί ομοίως. Οι

αεροπορικοί βομβαρδισμοί αποτελούν συνήθεια. Επακόλουθο, ο πόλεμος

αυτός δημιούργησε και τις μεγαλύτερες μέχρι τότε συμμαχίες στο κόσμο.

Στη νέα τακτική, η αεροπορία πλέον είναι πρώτη δύναμη, που εξαπολύει

επιδρομές στρατηγικών στόχων, πριν προλάβουν άλλες δυνάμεις χερσαίες

και θαλάσσιες να επέμβουν. Στην υπηρεσία αυτής εμφανίζεται το

αεροπλανοφόρο. Το 1937 οι Άγγλοι κατασκευάζουν τον αεροστρόβιλο

κινητήρα που όμως θ΄ αργήσει λίγο η πλήρης εφαρμογή του στα

αεριωθούμενα. Η πρώτη αερομαχία τέτοιων σκαφών θα πραγματοποιηθεί σε

μια άλλη αναμέτρηση στο "Πόλεμο της Κορέας". Τα αερόπλοια τύπου Ζέπελιν



ήδη αρχίζουν να παραχωρούν τη θέση τους σε μια νέα ιπτάμενη συσκευή που

σχεδίασε το 1939 ο Ιγκόρ Σικόρσκι, που δεν είναι άλλο από το ελικόπτερο.

Παράλληλα η ηλεκτρονική παρουσιάζει πρώτα το ραντάρ για ν΄ ακολουθήσει

η τηλεκατεύθυνση των όπλων. Στην υπηρεσία του πολέμου σπεύδουν να

προσφέρουν και άλλες επιστήμες και τεχνικές, η ψυχολογία των μαζών και εξ

αυτής η προπαγάνδα που ανάγεται αμέσως σε όπλο, ομοίως και η

κατασκοπεία. Μέσα σ΄ αυτή τη δίνη και ο διωγμός των Εβραίων μεγάλος

αριθμός των οποίων θανατώθηκε ή υπέστη ιδιαίτερες ταλαιπωρίες.

Τρεις υπήρξαν οι μεγάλες ανάσες για τη διακοπή του πολέμου, η αντίσταση

της Ελλάδας, η γερμανική ήττα στο Ελ Αλαμέιν και η αντίσταση και στη

συνέχεια επίθεση του ρωσικού στρατού. Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις του

πολέμου αυτού ήταν η λεγόμενη "Μάχη της Αγγλίας" που ξεκίνησε τον Ιούλιο

του 1940 με το όνομα "επιχείρηση θαλάσσιος λέοντας", (γερμανικό σχέδιο

εισβολής στην Αγγλία) που κράτησε δύο μήνες και θεωρείται η μεγαλύτερη

μάχη στην Ιστορία που διεξήχθη αποκλειστικά στον αέρα, ο ιαπωνικός

βομβαρδισμός του Περλ Χάρμπορ που εισήγαγε τις Η.Π.Α. στον πόλεμο και

ασφαλώς η απόβαση της ή στη Νορμανδία

Αντιαρματικά όπλα (Α-Τ) Τα αντιαρματικά (Α-Τ) όπλα εμφανίστηκαν για πρώτη φορά κατά το Β'

Παγκόσμιο Πόλεμο και έκτοτε, με τη συνεχή εξέλιξή τους, περιόρισαν αρκετά

το ρόλο των Τεθωρακισμένων δίνοντας σημαντικές αντιαρματικές δυνατότητες

στις Μονάδες Πεζικού.

Τα άρματα μάχης, προκειμένου να επιβιώσουν στο σύγχρονο πεδίο της

μάχης, προβαίνουν σε τοποθέτηση ανθεκτικής θωράκισης εναντίον βλημάτων

κινητικής ενέργειας ή κοίλου γεμίσματος, με χρήση προηγμένων σύνθετων

θωρακίσεων, όπως διπλή θωράκιση, ενεργητική θωράκιση (ERA) και άλλες.

Από πλευράς Α-Τ όπλων, σήμερα καταβάλλεται προσπάθεια για ανάπτυξη

ελαφρών σε βάρος οπλικών συστημάτων, με βελτιωμένη πιθανότητα

προσβολής και διατρητικότητα και με δυνατότητα προσαρμογής τους επί

όλων των μέσων (οχήματα- Ε/Π). Επιδιώκεται, επίσης, η δυνατότητα

αποτελεσματικών βολών (ημέρα και νύκτα), με αυτόματη καθοδήγηση του

βλήματος προς το στόχο και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες καιρού και

ορατότητας (χρήση θερμικών διοπτρών).

Springfield Τύπος: Χειροκίνητο

Χώρα προέλευσης: ΗΠΑ

Διαμέτρημα: 7.62 x 63 mm

Ρυθμός ριπών: 10 σφαίρες το λεπτό



Το μέτριο σχετικά νορβηγικό Krag-Jorgensen των Αμερικάνων στον Ισπανό-

Αμερικάνικο πόλεμο γέννησε την ανάγκη για ένα νέο τoυφέκιο. Δανειζόμενοι

από το αξιόπιστο Μάουζερ των 7mm, πρόσθεσαν μερικές αλλαγές και

παρουσίασαν ένα τoυφέκιο με γεμιστήρα που παρουσίαζε εκπληκτική

ακρίβεια. Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Στην μάχη του Μπέλλε Γούντς το

1918, οι Αμερικανοί πεζοναύτες με τα Springfield απωθούσαν αντεπιθέσεις

από απόσταση 600 μέτρων. Το τoυφέκιο χρησιμοποιήθηκε τόσο στον Β΄

παγκόσμιο πόλεμο όσο και στην Κορέα.

M14 Εμφανίστηκε το 1957 στο στάνταρ διαμέτρημα του ΝΑΤΟ, 7,62 mm, και

πρωτο-χρησιμοποιήθηκε στο Βιετνάμ. Μετά από λίγο καιρό αποσύρθηκε

δίνοντας την θέση του στο ελαφρύτερο Μ16.

Πυρηνική βόμβα Ειδικότερα, η στρατιωτική τεχνολογία ανέδειξε τους τομείς της πυρηνικής

ενέργειας και πυραυλικής τεχνολογίας, οι οποίοι αξιοποιήθηκαν και θα

αξιοποιούνται και μελλοντικά παράλληλα για ειρηνικές εφαρμογές. Κατά τον

ανταγωνισμό των αντιπάλων παρατάξεων του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου

για την κατασκευή της ατομικής βόμβας, έφτασαν πρώτοι στο στόχο οι

Αμερικάνοι, αν και οι Γερμανοί διέθεταν περισσότερους και διασημότερους

επιστήμονες. Όταν τελικά η ατομική βόμβα ήταν διαθέσιμη ως όπλο, ο

πόλεμος είχε ουσιαστικά τελειώσει, αλλά οι Αμερικάνοι έριξαν δύο από τις

πρώτες βόμβες για καθαρά πολιτικούς λόγους στις ιαπωνικές πόλεις

Ναγκασάκι και Χιροσίμα, με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινα θύματα και

τεράστιες υλικές ζημιές. Στα επόμενα χρόνια απέκτησαν την πυρηνική

τεχνολογία, στη Δύση οι Βρετανοί και οι Γάλλοι και στην Ανατολή (εν μέρει με

κατασκοπευτικές μεθόδους) οι Σοβιετικοί και οι Κινέζοι.

Η ατομική βόμβα είναι βόμβα που λειτουργεί με πυρηνικά υλικά (όπως

ουράνιο) και βασίζεται στην αλυσιδωτή αντίδραση (μη ελεγχόμενη σχάση).

Ένας βαρύς ραδιενεργός πυρήνας βομβαρδίζεται με νετρόνιο(α) και εκλύει

ενέργεια, άλλους πιο ελαφρείς πυρήνες και νετρόνια. Με τη σειρά τους τα

παραγόμενα νετρόνια βομβαρδίζουν άλλους πυρήνες κ.ο.κ. οπότε αρχίζει μια

αυτοσυντηρούμενη αλυσιδωτή αντίδραση που αν δεν ελεγχθεί καταλήγει σε

έκρηξη (όπως οι βόμβες που έπεσαν στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι). Αυτές

είναι οι βόμβες σχάσης.

Οι βόμβες υδρογόνου καλούμενες υδρογονοβόμβες βασίζονται στην

αντίθετη διαδικασία, τη πυρηνική σύντηξη. Αυτές πρώτα σχάζουν κάποιο

υλικό για να θερμανθούν αρκετά και έπειτα συντήκουν δευτέριο (2 ελαφροί

πυρήνες δευτερίου παράγουν ένα βαρύτερο πυρήνα ηλίου).



Συμπέρασμα Μελετώντας την ανθρώπινη ιστορία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο

πρωταρχικός σκοπός κάθε εφεύρεσης ήταν πολεμικός. Η ανάγκη για πόλεμο

ώθησε πολλούς πολιτισμούς να επενδύσουν στην ανάπτυξη νέων

τεχνολογιών, με αποτέλεσμα αυτοί οι λαοί να προοδεύσουν και να

επικρατήσουν `όποιος υστερούσε σε αυτόν τον τομέα, κινδύνευε σοβαρά να

κατακτηθεί. Με το πέρασμα των αιώνων και με τα τεχνολογικά άλματα που

έγιναν, τα όπλα έγιναν πιο «έξυπνα», πιο θανατηφόρα. Έτσι από τα όπλα

που απαιτούσαν μεγάλη σωματική ρώμη, φτάσαμε στα όπλα που μπορούν να

σκοτώσουν με το πάτημα ενός κουμπιού και από τα όπλα που η

«αποτελεσματικότητα τους» περιοριζόταν στα ένα ή δύο άτομα, σήμερα

έχουμε τα όπλα μαζικής καταστροφής που μπορούν να πάρουν την ζωή

χιλιάδων ανθρώπων.

Όμως οι πολεμικές συγκρούσεις γέννησαν ,εκτός από νέες τεχνολογίες,

έχθρα και μίσος ανάμεσα στους λαούς. Μετά από κάθε πόλεμο, οι χώρες

αποδυναμώνονταν και οι άμαχοι θρηνούσαν τους χαμένους. Ιστορικά

παραδείγματα: ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν η αιτία του τέλους της

χρυσής εποχής της Αθήνας. Ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος άφησε πίσω του 9

εκατομμύρια οικογένειες να πονούν για τους χαμένους συγγενείς τους. Ο Β’

Παγκόσμιος από την άλλη έδειξε το πιο σκληρό του πρόσωπο στο τέλος του,

με τη ρίψη της πυρηνικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Μέσα σε

25 λεπτά, μια ολόκληρη πόλη έγινε στάχτη όπως και οι ψυχές 300.000

κατοίκων.

Το συμπέρασμα λοιπόν από όλα αυτά δεν είναι ότι η τεχνολογία είναι κακή,

αλλά ότι αν πέσει στα χέρια των λάθος ανθρώπων γίνεται κακή. Γι’ αυτό

πρέπει να φροντίσουμε εμείς οι πολίτες, και κυρίως οι νέοι, να έχουν την

εξουσία άνθρωποι που δεν θα θυσιάσουν αξίες και αθώες ζωές για να γίνει η

χώρα τους πλουσιότερη. Γιατί οι πόλεμοι δεν γίνονταν ούτε γίνονται για να

λυθούν πολιτισμικές ή θρησκευτικές διαφορές ή για να σωθεί κάποιος

αδύναμος λαός. Το κύριο αίτιο τους ,αυτό που πονάει πιο πολύ, είναι τα

οικονομικά συμφέροντα των χωρών. Αναρίθμητοι στρατιώτες έγιναν

μαριονέτες στα χέρια των μεγάλων ηγετών και εκτελώντας τις εντολές τους,

πολιτισμοί αφανίστηκαν, αθώοι κατακρεουργήθηκαν και διαπράχθηκαν

βιαιότητες που ανατριχιάζουμε και να τις σκεφτούμε. Το αίμα των αυτών

αθώων αλλά και των στρατιωτών που χύθηκε σε όλους τους πολέμους ανά

τους αιώνες πρέπει να είναι μια υπενθύμιση για όλους εμάς ότι όσο γίνονται

πόλεμοι στον κόσμο θα επικρατεί η δυστυχία, η πείνα και η ανισότητα. Έτσι

λοιπόν δεν πρέπει να εφησυχάζουμε μέσα στον καταναλωτικό μας κόσμο,

αλλά να τολμάμε να κοιτάζουμε εικόνες που στιγμάτισαν την παγκόσμια

ιστορία, ακριβώς σαν και αυτές .



Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ BULLING TO BULLING ήταν ένα κρίσιμο ζήτημα για δεκαετίες. Κοιτάζοντας πίσω στον 18ο αιώνα το bulling ήταν όμοιο με το bulling σήμερα .Φυσικά εκείνη την εποχή ο ορός αυτός είχε πρόσφατα αναγνωριστεί και ήταν λιγότερο κατανοητός. Αυτό που μπορεί να θεωρούμε ως βίαια συμπεριφορά σήμερα μπορεί να μην ήταν εκείνη τη εποχή. Ενώ το bulling στα σχολεία παραμένει ένα κρίσιμο ζήτημα στο πέρασμα του χρόνου πολλές εκδηλώσεις και μελέτες είχαν γίνει και αυτές είχαν σημαντικές επιπτώσεις για το bulling και έχουν διευρύνει αυτή την έννοια με πολλούς τρόπους. Ο Όρος bulling έχει αλλάξει δραστικά με την πάροδο του χρόνου. Στον 18ο και 19ο αιώνα το bulling θεωρήθηκε κυρίως ως σωματική η λεκτική παρενόχληση που συνδέονταν συνήθως με το θάνατο, την ισχυρή απομόνωση, η εκβιασμό σε παΐδια σχολικής ηλικίας (Κοο, 2007).Κάθε είδος επιθετικής συμπεριφοράς απλά θεωρούνταν ως αταξία η φυσιολογικό μέρος της παιδικής ηλικίας. Στην πραγματικότητα συμφωνά με τον Κοο (2007) το bulling θεωρήθηκε ως ένα αθώο ατύχημα ή ανάρμοστη συμπεριφορά μεταξύ των μαθητών. Αυτό το είδος του bulling προφανώς παρατηρήθηκε στο βασιλικό οικοτροφείο στο ηνωμένο βασίλειο, όταν ένα 12 χρόνο αγόρι σκοτώθηκε από συμπεριφορά εκφοβισμού από μεγαλύτερους συμμαθητές του. Οι μαθητές που συμμετείχαν δεν ενδιαφερθήκαν για το θάνατο του επειδή το σχολείο είδε το συμβάν ως ατύχημα ανάμεσα στους εφήβους . Ο Όρος του bulling δεν είχε αναγνωριστεί δημοσίως μέχρι μια γνωστή εφημερίδα έκανε μια δημοσίευση αυτής της συμπεριφοράς . Το 1862, η εφημερίδα Times έγραψε την πρώτη ιστορία για το bulling όταν ανέφερε ότι εξαιτίας αυτού έχασε την ζωή του ένας στρατιώτης. οι Times ήταν η πρώτη εφημερίδα που εξέφρασε το κρίσιμο ζήτημα του bulling και τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει. Ωστόσο το bulling έγινε πιο διαδεδομένο και άρχιζε να ερευνάται από τους επιστήμονες οι όποιοι ήθελαν να μάθουν περισσότερα για αυτό το φαινόμενο. Ιστορικά το σημαντικό σημείο καμπής για το bulling έλαβε χωρά στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Όταν ο Dan Olweus ένας καθηγητής ψυχολογίας ήταν ο πρώτος που διέξαγε εντατική έρευνα για το bulling μεταξύ των μαθητών , χρησιμοποιώντας τους δικούς του συστηματικούς μεθόδους . Δημιούργησε το Olweus Bulling Prevention Program το όποιο είχε σημαντικά αποτελέσματα στη μείωση του σχολικού εκφοβισμού . Οι προσπάθειες του συνέλαβαν σε μεγάλο βαθμό στην αντιμετώπιση του bulling και βοήθησε να μειωθεί η σχολική βία.



Στην πραγματικότητα, οι συνέπειες του σχολικού bulling έφτασε στο αποκορύφωμα του όταν Το 1999 στο Columbine High School δυο έφηβοι πυροβόλησαν και σκότωσαν πολλούς συμμαθητές τους. Αυτό το γεγονός αποκάλυψε τις πρώτες αλήθειες σχετικά με το εκφοβισμό Σήμερα το bulling θεωρείται πολύ διαφορετικό από ότι ήταν το 1800. Χρειαστήκαν πολλά χρόνια για να προσδιοριστούν τα προβλήματα που παρουσιάσει . Ερευνητές όπως ο Dan Olweus που έλεγε ότι η αληθινή κατανόηση του bulling είναι πλέον δυνατή. Και ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν γνώσεις σχετικά με αυτό το θέμα βοηθώντας έτσι να σταματήσουν την εμφάνιση του

Η ιστορία του bullying στα ζώα Το bullying στα ζώα εμφανίστηκε από την αρχή της ύπαρξης τους . Υπάρχουν διάφορα ειδή bullying τα πιο συνηθισμένα είναι η μάχη για το ζευγάρωμα η διεκδίκηση τροφής και η οριοθέτηση της περιοχής μιας αγέλης πχ (λύκων , σκύλων).Παραδείγματα ζώων

Οι γλαροί είναι πουλιά που υπερασπίζοντα την περιοχή τους .Κατά την περίοδο αναπαραγωγής αρχίζουν και συγκεντρώνονται ,δημιουργώντας την αποικία τους και όσοι από αυτούς δεν έχουν βρει το ταίρι τους αρχίζουν το φλερτ .Η μάχη που δίνουν με αντίπαλους και των δυο φύλων γίνονται με φωνητικά καλέσματα και εναέριες επίθεσης.



Η αλκές είναι ένα είδος ελαφιού που ζει στην βόρεια Αμερική και στην ανατολική Ασία .Κατά την περίοδο του ζευγαρώματος τα αρσενικά ανταγωνίζονται για να τραβήξουν την προσοχή του θηλυκού. Μια αλκή προκαλεί τον αντίπαλο της μουγκρίζοντας .Παίρνει παράλληλη θέση προς αυτόν και κινητέ προς- πίσω .Με των τρόπο αυτό αξιόλογη τα κέρατα του αντίπαλου ,το μέγεθος του σώματος του και τη δύναμη το .Αν κανένα από τα δύο ζώα δεν υποχώρηση τότε αρχίζει η μάχη με όπλο τα κέρατα που συχνά έχει σοβαρούς τραυματισμούς .

Ο λύκος ζει σε οικογενειακές ομάδες ή ευρύτερες ομάδες οικογενειών, τις αποκαλούμενες αγέλες, κυρίως για θηρευτικούς λόγους, αλλά και για την ακόμα καλύτερη ανατροφή των μικρών. Πυρήνας της αγέλης είναι το αναπαραγωγικό ζευγάρι. Κάθε αγέλη κινείται σε αυστηρά καθορισμένη περιοχή, την οποία οριοθετεί το κυρίαρχο αρσενικό, ο αρχηγός της αγέλης, μέσω της ούρησης .



Η ιστορία του bullying στον άνθρωπο Ο όρος εκφοβισμός έχει αλλάξει δραστικά κατά την πάροδο του χρόνου. Στο 18ο και 19ο αιώνα εκφοβισμός θεωρήθηκε κυρίως ως σωματική ή λεκτική παρενόχληση που συνήθως συνδέονται με την ισχυρή απομόνωση ή εκβιασμού σε παιδιά σχολικής ηλικίας . Κάθε είδος της επιθετικής συμπεριφοράς θεωρείται απλώς ως κακό και ένα φυσιολογικό μέρος της παιδικής ηλικίας. Στην πραγματικότητα όμως ο εκφοβισμός θεωρήθηκε ως ένα αθώο «κακοτυχία» ή «ανάρμοστη συμπεριφορά» μεταξύ τους μαθητές .Για παράδειγμα αυτό το είδος του εκφοβισμού παρατηρήθηκε στο βασιλιά Οικοτροφείο στο Ηνωμένο Βασίλειο, όταν ένα δωδεκάχρονο αγόρι σκοτώθηκε από συμπεριφορές εκφοβισμού από τους μεγαλύτερους συμμαθητές του . Οι μαθητές που συμμετείχαν δεν έχουν να λογοδοτήσουν για το θάνατό του, επειδή το σχολείο είδε τη συμπεριφορά ως ένα μία κανονική κακοτυχία στους εφήβους .Διότι εκείνη την εποχή θα είχαν θεωρηθεί ως ένα κανονικό μέρος της ανάπτυξης των παιδιών. Το 1862, μιας καθημερινής εφημερίδας, The Times έγραψε την πρώτη ιστορία για τον εκφοβισμό, όταν ανέφερε ένας στρατιώτης φέρεται να έχασε τη ζωή τους εξαιτίας του εκφοβισμού που υπέστη. Οι Times ήταν η πρώτη εφημερίδα που δημοσίευσε κρίσιμα ζητήματα του εκφοβισμού και τις σοβαρές συνέπειες που μπορεί να ακολουθήσει . Ο συγγραφέας τόνισε ιδιαίτερα πως ο στρατιώτης υπέστη «συστηματική παρενόχληση" στο στρατό και αντιμετωπιζόταν ως «... αντικείμενο συνεχούς ταλαιπωρίες και επίθεση. Αυτή η ιστορία μπορεί να ήταν συγκλονιστική για πολλούς ανθρώπους επειδή η κοινωνία τότε δεν είδαν τις συμπεριφορές που προκάλεσε ο θάνατος να είναι επιβλαβής. Σε αυτό το διάστημα ο εκφοβισμός έγινε αποδεκτός από πολλούς ως φυσιολογική συμπεριφορά. Ωστόσο, ο εκφοβισμός έγινε πιο διαδεδομένος άρχισε να τραβά περισσότερο την προσοχή των ερευνητών, οι οποίοι ήθελαν να μάθουν περισσότερα σχετικά με αυτό το νέο φαινόμενο.



ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Η τεχνολογία έχει συνεισφέρει στον αθλητισμό μέσω της βελτίωσης των συνθηκών κάτω από τις οποίες προπονούνται και διαγωνίζονται οι αθλητές. Η εφαρμογή της τεχνολογίας στον αθλητισμό άρχισε από την πρώτη αθλητική διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων. Για την έγκυρη εκκίνηση των αθλητών στους αγώνες δρόμου, οπού έτρεχαν πάνω σε χωμάτινο γήπεδο, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το σύστημα των υσπλήγων που αποτελούσαν τον έως τότε πιο έγκυρο τρόπο εκκίνησης των αθλητών. Η ύσπληγα αποτελούνταν από έναν μηχανισμό που στη λειτουργιά έμοιαζε με καταπέλτη και μια σειρά ξύλινων δοκών που συνδέονταν με σχοινιά. Όταν ο αφέτης έδινε το σήμα για την εκκίνηση τραβούσε ένα σχοινί που ελευθέρωνε τους καταπέλτες οι οποίοι με την σειρά τους τραβούσαν κάτω τους ξύλινους δοκούς και τα σκοινιά. Η ύπαρξη της ύσπλιγας μας έγινε γνωστή από έναν παναθήναιο αμφορέα του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα στου οποίου το πίσω μέρος απεικονίζονταν τρεις δρομείς που κρατούσαν ασπίδα και φορούσαν κράνος και ήταν έτοιμοι για την εκκίνηση του αγώνα. Επίσης πολύτιμες στη έρευνα για την ύσπληγα ήταν και οι περιγραφές της ύσπλιγας από λεξικογράφους των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων οι οποίοι αναφέρουν πως η ύσπληγκα αποτελούνταν από πασσάλους και σχοινιά τεντωμένα μπροστά στους αθλητές τα οποία έπεφταν απότομα με την εκκίνηση. Η τεχνολογία συνέχισε να προσφέρει στον αθλητισμό τρόπους για να βελτιώσει τις συνθήκες προπονήσεις και συμμετοχής των αθλητών σε αγώνες κάτι που επιτεύχθηκε με την χρήση ταρτάν αντί για χώματος για την επίστρωση του χώρου στον οποίο έτρεχαν οι αθλητές. Η εξέλιξη του τάρταν συνέχισε και αργότερα αυτό φαίνεται πιο έντονα στους ολυμπιακούς αγώνες του 2012 στο Λονδίνο οπού το ταρτάν κατασκευαστικέ στο Μόναχο με την χρήση τεχνολογίας αιχμής. Το ταρτάν αυτό έχει πάνω του κόκκος καουτσούκ οι οποίοι ήταν κατασκευασμένοι έτσι ώστε να απορροφούν τους κραδασμούς των αθλητών όταν τρέχουν. Όσον αφορά τους αθλητές η τεχνολογία έχει βοηθήσει στη ανάπτυξη εξοπλισμού για την μεγιστοποίηση της απόδοσης των αθλητών ενώ τρέχουν. Το σημαντικότερο μέρος του εξοπλισμού ενός αθλητή είναι τα παπούτσια μιας και τα περισσότερα αθλήματα στους ολυμπιακούς απαιτούν κάποιου είδους τρέξιμο Για τον λόγο αυτό έχουν δημιουργηθεί για κάθε άθλημα το κοινό χαρακτηριστικό αυτόν τον παπουτσιών είναι ένα σύνολο βιδωτών καρφιών που τοποθετούνται στον πάτο του παπουτσιού ο αριθμός και η θέση των καρφιών διαφέρουν από αγώνισμα σε αγώνισμα. Για παράδειγμα το παπούτσι που χρησιμοποιείται σε αγώνες μικρών αποστάσεων (100 – 200 μέτρων) έχει τα καρφιά του μόνο στο μπροστινό μέρος του παπουτσιού και ποικίλουν από 5 με 10 καρφιά το παπούτσι το μονό που τα κάνει να ξεχωρίζουν από τα παπούτσια των μεγαλύτερων αποστάσεων (400 – 1500) είναι το γεγονός ότι δεν έχουν τακούνι δηλαδή το υλικό που χωρίζει το άτομα από την φτέρνα είναι πολύ λεπτό. Σε άλλα αγωνίσματα όπως το άλμα εις ύψος το παπούτσι έχει καρφιά και το μπροστά άλλα και στο πίσω μέρος του πάτου του παπουτσιού. Με την χρήση παπουτσιών με καρφιά οι απόδωσε των αθλητών αυξανόταν διότι η ολίσθηση του παπουτσιού αποτρεπόταν



εξαιτίας της χρήσης καρφιών κάτι που βοηθούσε τους αθλητές να αποδώσουν καλύτερα. Η συνεισφορά της τεχνολογία δεν σταματάει στα παπούτσια η ύσπλιγα αντικαταστάθηκε από από αισθητήρες πίεσης τοποθετημένους στου βατήρες οι οποίοι αντικατέστησαν την μαρμάρινη επιφάνεια από την οποία ξεκινούσαν οι δρομείς στη αρχαία Ελλάδα. Επίσης ο νικητής στους αγώνες δρόμου πλέον καθορίζετε μέσω της χρήσης μια ακτίνας της οποίας την πορεία διακόπτουν ο αθλητές όταν διασχίζουν την γραμμή του τερματισμού στην περίπτωση που οι αθλητές είναι πολύ κοντά τότε φωτοκύτταρα καθορίζουν ποιανού αθλητή ο κορμός πέρασε πρώτος για να καταγράψει τον χρόνο για να καταγράψουν τον χρόνο. Η τεχνολογία έχει συνεισφέρει και σε άλλα αθλήματα πέραν του στίβου για παράδειγμα στο τένις έχουν αναπτυχθεί υπολογιστικά συστήματα για να καθορίζουν αν η μπάλα στο σερβίς είναι εντός η έκτος του γηπέδου. Τέτοια συστήματα είναι τo ‘Cyclops’ και το ‘Hawk-Eye’ . To ‘Cyclops’ είναι ένα σύστημα υπολογιστή που εφευρέθηκε από ένα ζευγάρι Βρετανών εφευρετών για να χρησιμοποιηθεί σε επαγγελματικούς αγώνες τένις. Το σύστημα αυτό δουλεύει εκπέμποντας πέντε με έξι υπέρυθρες ακτίνες κατά μήκος του γηπέδου. Η μια ακτίνα περνάει από την εσωτερική μεριά της γραμμής (έγκυρη) του γηπέδου ενώ οι άλλες είναι από την εξωτερική μεριά της γραμμής (άκυρη). Όταν η μπάλα χτυπήσει μια από τις γραμμές τότε το σύστημα καταλαβαίνει αν το σέρβις είναι έγκυρο η άκυρο ανάλογος από το πια γραμμή έχει χτυπήσει αυτό σηματοδοτείται με ένα έντονο ήχο. Αν η μπάλα δεν χτυπήσει κάποια από της γραμμές τότε το σύστημα δεν ανταποκρίνεται και η απόφαση πρέπει να παρθεί από το διαιτητή μια και είναι δυνατών να διακρίνουμε το αποτέλεσμα με το μάτι χωρίς την βοήθεια του υπολογιστή. Το ‘Hawk-Eye’ λειτουργεί με εντελές διαφορετικό τρόπο μιας και αποτελείτε από έξη και άλλοτε επτά κάμερες υψηλής αποδόσεις οι οποίες μέσο προγραμμάτων υπολογίζουν την τροχιά της μπάλας και κάνουν μια αναπαράσταση τη τροχιάς της βασισμένη πάνω στην πιο στατιστικά πιθανή τροχιά. Το σύστημα αυτό δημιουργήθηκε από τον Paul Hawkins και χρησιμοποιείται και στο κρίκετ πέρα του τένις. Η μεγαλύτερη συνεισφορά της τεχνολογίας στον αθλητισμό θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι παρολυμπιακοί αγώνες στους οποίους μέσω της τεχνολογίας δίνετε η ευκαιρία στους νοητικά και σωματικά ανάπηρους να αναδειχθούν στα διάφορα αθλήματα. Αυτή η ευκαιρία δίνετε με το γεγονός ότι η τεχνολογία συμπληρώνει την έλλειψη αυτή που έχουν οι αθλητές των παρολυμπιακών αγώνων είτε με την προσθήκη κάποιου προσθετικού μέλους είτε με την δημιουργία εγκαταστάσεων μέσω της χρήσης των οποίων θα μπορούν να αθλούνται με ασφάλεια. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αθλητών που αναδείχθηκαν μέσω των παρολυμπιακών είναι ο γεννιθέντας το 1986 Oscar Pistorius ο οποίος είναι ανάπηρος από τα γόνατα και κάτω κάτι που τον ανάγκασε να χρησιμοποιήσει προσθετικά μέλη για να αγωνίζεται.



Oι 10 ασθένειες που θεωρήθηκαν μάστιγα για το ανθρώπινο είδος

Αυτές είναι οι 10 ασθένειες που θεωρήθηκαν μάστιγα για το ανθρώπινο είδος, και πλέον είτε δεν υπάρχουν, είτε συνεχίζουν να σκοτώνουν ανθρώπους σε τρομακτική κλίμακα: Φυματίωση Η φυματίωση, η οποία είναι μεταδοτική ασθένεια που πλήττει κυρίως τους πνεύμονες, σκότωσε περισσότερους από 100 εκατομμύρια ανθρώπους στον 20ο αιώνα και, παρά τις πρόσφατες ιατρικές εξελίξεις, εξακολουθεί να σκοτώνει περίπου 1,5 εκατομμύριο κάθε χρόνο. 9. Ελονοσία Περίπου 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πλήττονται κάθε χρόνο από την ελονοσία, η οποία πρωτοεμφανίστηκε στη Δυτική Αφρική περίπου 5.000 χρόνια και μεταδίδεται κυρίως μέσω των κουνουπιών, με το ποσοστό της θνησιμότητας να κυμαίνεται μεταξύ 1 και 1,5 εκατ. 8. Χολέρα Επιδημίες χολέρας έχουν σημειωθεί αρκετές φορές μέσα στους αιώνες, κυρίως σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, σκοτώνοντας σε μικρό χρονικό διάστημα εκατομμύρια ασθενών. Η χολέρα είναι μολυσματική ασθένεια που πλήττει το γαστρεντερικό σύστημα του σώματος, προκαλώντας στον οργανισμό σοβαρή αφυδάτωση. 7. Ευλογιά Αν και το εμβόλιο για την καταπολέμησή της αναπτύχθηκε το 1796 και περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι εμβολιάστηκαν, η ευλογιά δεν εξαλείφθηκε πριν το 1980. 6. Διάρροια Παρά το γεγονός ότι φαίνεται να είναι μια κοινή ασθένεια, στην Παιδιατρική ο αριθμός των νεκρών από διάρροια υπερβαίνει αυτούς από φυματίωση, AIDS ή ελονοσία. Στις φτωχές, μάλιστα, χώρες του Τρίτου Κόσμου, οι διαρροϊκές ασθένειες αποτελούν τη Νο1 αιτία θανάτου των παιδιών. 5. Βουβωνική πανώλη Γνωστή και ως «μαύρος θάνατος», η βουβωνική πανώλη είναι μια ασθένεια που μεταφέρεται στον άνθρωπο από τα τρωκτικά. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ασία στις αρχές του 14ου αιώνα, σκοτώνοντας πάνω από το 60% του ευρωπαϊκού πληθυσμού κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. 4. Ισπανική γρίπη Θανατηφόρα γρίπη που προκαλείται από στέλεχος του ιού H1N1, η ισπανική γρίπη αφάνισε 100 εκατομμύρια ανθρώπους το 1918 και το 1919, μέσα σε μόλις 18 μήνες.



3. Καρκίνος Αν και σε σε αρχικό στάδιο πολλά είδη καρκίνου θεωρούνται πλέον ιάσιμα, η ασθένεια συνεχίζει να είναι υπεύθυνη για το θάνατο περισσότερων από 7 εκατομμυρίων ατόμων ετησίως, κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες. 2. AIDS Το AIDS είναι μία από τις πλέον θανατηφόρες ασθένειες στον σύγχρονο κόσμο. Αποτελεί ένα από τα πλέον επικίνδυνα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, με τα θύματά του να υπολογίζονται στα 8.500 άτομα την ημέρα. 1. Καρδιακές παθήσεις Θα μπορούσε να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι καρδιακές παθήσεις λαμβάνουν τη θέση Νο1 στη λίστα, αν δεν γνωρίζαμε ότι αυτός ο «σιωπηλός δολοφόνος» σκοτώνει ανεξέλεγκτα, και μάλιστα άτομα που ποτέ δεν γνώριζαν ότι έπασχαν από την καρδιά τους.

ΠΗΓΕΣ Εκφοβισμός

1. http://bullying190.blogspot.gr/2012/10/history-of-bullying.html 2. file:///F:/history/Bullying%20%20%20History%20of%20Bullying.html 3. Edmondson, L., & Zeman, L. (2011). Κάνοντας νταής σχολείο Νόμοι

Ύλης. Ανάκτηση για Παιδιά και Νέους , 20 (1), 33-38.

4. Hazelden Ίδρυμα, (2007). Olweus Bullying Πρόγραμμα Προληπτικής Έρευνας και Ιστορία. Ανακτήθηκε απόhttp://www.hazelden.org/web/go/olweus

5. Koo, H. (2007). Μια Ώρα γραμμή της εξέλιξης του σχολικού

εκφοβισμού σε διαφορετικά κοινωνικό πλαίσιο. Ασίας-Ειρηνικού Εκπαίδευση Review, Vol. 8, Νο 1, 107-116. Ανακτήθηκε απόhttps://webspace.utexas.edu/lab3346/School%20Bullying/Koo2007/Koreabullyinghistory2007.pdf

6. http://bullying190.blogspot.gr/2012/10/history-of-bullying.html?m=1 7. http://en.m.wikipedia.org/wiki/Bullying 8. http://www.timetoast.com/timelines/history-of-bullying-in-schools 9. http://m.youtube.com/watch?v=--GmlqZkODE

Τεχνολογία του Αθλητισμού

1. http://en.wikipedia.org/wiki/Hawk-Eye 2. http://en.wikipedia.org/wiki/Cyclops_(computer_system) 3. http://nemeangames.org/el/nemea-stadium/hysplex.html

http://www.hazelden.org/web/go/olweus

https://webspace.utexas.edu/lab3346/School%20Bullying/Koo2007/Koreabullyinghistory2007.pdf

https://webspace.utexas.edu/lab3346/School%20Bullying/Koo2007/Koreabullyinghistory2007.pdf

http://bullying190.blogspot.gr/2012/10/history-of-bullying.html?m=1

http://en.m.wikipedia.org/wiki/Bullying

http://www.timetoast.com/timelines/history-of-bullying-in-schools

http://m.youtube.com/watch?v=--GmlqZkODE

http://en.wikipedia.org/wiki/Hawk-Eye

http://en.wikipedia.org/wiki/Cyclops_(computer_system)

http://nemeangames.org/el/nemea-stadium/hysplex.html



4. http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=81086 5. http://en.wikipedia.org/wiki/Starting_blocks 6. http://technologyinsport.wordpress.com/ 7. http://en.wikipedia.org/wiki/Oscar_Pistorius

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=81086

http://en.wikipedia.org/wiki/Starting_blocks

http://technologyinsport.wordpress.com/

http://en.wikipedia.org/wiki/Oscar_Pistorius

Documents

Report on 'history' project