2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

O médico galego que salvou miles de xudeus do nazismo

Centos  de  xudeus  perseguidos  polo  nazismo  (polacos  e  checos  na  súa maioría)  foron 

rescatados  polo  doutor  vigués Martínez  Alonso,  quen  expediu  certificados médicos  falsos, creou a ruta de evacuación dende o campo de concentración franquista de Miranda de Ebro a Vigo  e  mesmo  cedeu  a  súa  casa  en  Galicia  para  acoller  os  fuxitivos  na  súa  fuxida  cara  a Portugal. O feito era ignorado pola antropóloga ata os seus 40 anos, cando descubriu o diario e  pasou  a  investigar  informacións  contidas  nas  súas  páxinas.  .  

Eduardo Martínez Alonso naceu no Areal vigués, na beiramar, no ano de 1903. Mais o destino laboral do seu pai ‐como cónsul xeral de Uruguai en Glasgow e Liverpool‐ levárono a vivir no Reino Unido. Durante a Guerra Civil Española, estivo como médico de campaña ao servizo neutral da Cruz Vermella. 

 O  propio  doutor  Eduardo Martínez  acollía  a moitos  refuxiados  xudeus  no  seu  propio 

piso de  solteiro  antes de que puidesen  saír de Madrid. Eduardo  "Lalo" Martínez durante a Guerra Civil,  daba acubillo  aos  refuxiados  xudeus no  convento de  Jaca.  Logo de pasar pola tapadeira do Embassy en Madrid, chegaban ao piso de Martínez Alonso na rúa Urzaiz de Vigo, ou á súa residencia de verán en Redondela.  

   Acabada a guerra, os Martínez de Vicente regresaron coa súa filla recentemente nada a España. Volveron a Madrid. El seguiu sendo médico da Cruz Vermella ata o seu falecemento en 1972 e xamais falou do seu traballo secreto na salvación de milleiros de fuxitivos xudeus de toda Europa. Todo un canto á vida. 

   Ó medico  galego  Eduardo Martinez,vanlle  por  o  seu  nome  a  unha  rúa,  chamada  Rúa Eduardo Martínez. 

   O Goberno británico concedeu ao doutor Eduardo Martínez Alonso a Medalla ao Valor en 1945, e no ano 2007 foi proposto para o título de Xusto entre as Nacións do Yad Vashem de  Jerusalem  por  axudar  a  salvar  a  vida  durante  o  Holocausto  a  milleiros  de  xudeus,  un galardón que tan só teñen actualmente catro españois. 

  O Axente 055A

12

13

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

30

31

32

33

34

35

36

ENTROIDO

No Entroido todos nos disfrazamos e o pasamos ben cos nosos compañeiros, pero o entroido e algo máis que pasalo ben, é o momento de celebrar algo e hai que ser educados, así a xente tamén será educado con vós. No noso colexio cada curso elixiu un tema para os disfraces:

3 anos: Mikey e Minnie Mouse 4 anos: Os Pitufos 5 anos: Os Gnomos 1º: A abella Maya 2º: Os Pica Pedra 3º: Erase unha vez o corpo humán 4º: Os Mosque Perros 5º: Os Heroes Marvel 6º: Heidi

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

Este ano como os últimos anos no meu colexio cada curso facemos un cadro dun pintor famoso.

Este ano estamos pintando cadros de Antón Patiño. Antón Patiño naceu en Monforte de Lemos (lugo) 1957. Vive en Madrid, é pintor e escritor. Ten 54 anos.

Os cadros que se representaron este ano son: Infantil 3 anos:Palmeiras. Infantil 4 anos:Doble rostro. Infantil 5 anos:Doble rostro. 1º de Primaria:Os capirotes. 2º de Primaria:Inventario de escumas. 3º de Primaria:Engruñados. 4º de Primaria: Saturno. 5º de Primaria: A escrita dás árbores. 6º de Primaria:A mexona.

O outro día na clase de música os alumnos de Primaria tocamos os xilófonos, matalófonos e os carillóns e en vez de partituras con notas, púxonos imaxes. Cada neno/a segun o que lle parecía que dicía o cadro tocaba unha melodía que lle parecía o que o cadro inspiraba. Unha desas imaxes era un cadro de Antón Patiño, o cadro chamábase: Vértixe.

48

49

50

51

52

AS FAMILIAS DOS ALUMNOS/AS DE 5º OPINAN (ANTIGOS ALUMNOS/AS)

No noso tempo, ir á escola non era coma agora. Os profesores eran un

pouquiño máis severos, impoñían outro tipo de castigos e non había tanta comunicación cos nenos nin coas familias.

Non tiñamos ximnasio nin aula de informática nin ordenadores para cada

neno/a ( na nosa época non había). Tampouco había tantas axudas para o ensino como agora. Sí tiñamos Biblioteca. Nós como nais, estamos moi satisfeitas da evolución que houbo neste o noso

Colexio, podemos presumir que é un dos poucos que ten Proxecto Abalar, Proxecto Plambe para a Biblioteca, Aula Bilingüe, uns profesores e un equipo Directivo moi capacitado e cualificado para atender ás necesidades dos nosos fillos/as nestes tempos tan complicados.

Pero isto non quere dicir que a nosa infancia no Colexio non fose feliz,

xogabamos a outro tipo de xogos ( que vemos que se recuperaron nestos últimos anos).Tivemos bos profesores e nos lembramos moito deles, ao igual que farán o día de mañán os nosos fillos/as.

54

UN ALUMNO CAEU

CA BICICLETA

Un compañeiro noso tivo un accidente ca bicicleta porque quería saltar un valado de pedra, chámase David e ten 10 anos,vive en San Estevo de Negros. Foi o día sábado 19 de febreiro, antes foi tomar un refresco. Non levaba protección; o médico díxolle que ten a clavícula rota e encontrase moi mal. Se non queres acabar como David tes que seguir estes pasos: 1.Prepara o teu itinerario. 2.Revisa a túa bici para maior seguridade. 3.Cumpre as normas de circulación. 4.Circula polo centro do teu carril. 5.Pon as luces. 6.Non te fíes das manobras dos coches. 7.Nas rotondas compórtate como outro vehículo máis. 8.Non te quedes entre dous carrís. Para unha maior seguridade, tes que: 1.Levar casco. 2.Levar codeiras. 3.Levar rodilleiras. 4.Ter precaución.

55

O TORNEO DE XADREZ

No colexio de Porto Cabeiro todos os anos facemos un torneo de xadrez. Os nenos de infantil non xogan, xogamos dende 1º ata 6º de primaria. Son 4 fases: A 1ª fase xógase normalmente, despois sortease para xogar a 2ª fase os que gañaron pasan a semifinal e os que gañan pasan a final. So xogan 1 contra 1, gáñase comendo o rei. Rei contra rei non se pode comer porque iso e quedar en táboas e gaña o que teña menos penalizacións.

56

57

58