ÍNDICE a)Benvida aos pequerrechos b)Traballos de 3anos c)Traballos de 4 anos d)Traballos de 5anos e)Notición de 2ºB f)Cartas de amor de 3ºA e 3ºB g)Entrevista de 4ºA h)O persoal do colexio 4ºA i)Cómics 4ºB j)Eduardo Pondal 5ºB k)Celebracións l)Torneos deportivos m) Premios excelencia lectora n)As letras galegas 1ºA e 1º B 5º A e B o)Chistes de 2ºB p)Despedida de 6ºA e 6º B

Padrón, 1 de xuño do 2013

Queridos peques: Benvidos ao colexio Rosalía de Castro, un colexio moi bonito, grande e con moitos xogos…. Ídelo pasar moi ben, coñecer moitos compañeiros e facer amigos. Aprenderedes moito cos profesores, faredess aídas ao teatro, aos concertos… A comida do comedor é moi rica e os recreos son divertidos e largos. Faredesvos grandes, disfrutando nesta maravillosa escola. Non estedes nerviosos, xa veredes que ben vos ides atopar. Nos, xa rematamos este curso e temos que despedirnos deste colexio, pois xa nos fixemos grandes, pero sempre a lembraremos. Moita sorte, neste comenzó da vosa andadura escolar por este gran colexio. Os alumnos de 6º

1

EDUARDO

PONDAL

ROCIO REBOREDO BLANCO

JULIA SÁNCHEZ RIVAS

ROCIO REBOREDO BLANCO JULIA SÁNCHEZ RIVAS Eduardo María González-Pondal e Abente naceu en Ponteceso, A Coruña , o 8 de febrero de 1845 e morreu tamén na Coruña en 1917. Está enterrado no cemiterio de San Amaro desta cidade. Tumba de Eduardo Pondal Foi o último dos sete irmáns nunha familia de orixe fidalga, enriquecida coa emigración a América. Estudou gramática latina en Nemiña. En 1848 instalouse en Santiago de Compostela para cursar o bacharelato en Filosofía e, posteriormente, a carreira de Medicina. Sendo estudante frecuentou as Tertulias do “Liceo San Agustín” e coñeceu ao tamén poeta Aurelio Aguirre. Foi un dos organizadores, xunto con Aguirre, do banquete de Conxo, que uniu fraternalmente a obreiros e estudantes na robleda de Conxo o 2 de marzo de 1856. Nesta ocasión,Pondal leu un poema reivindicativo en castelán, “Brindis”, acerca da igualdade dos homes. Este feito acarreoulle serios problemas coas autoridades, que estiveron a punto de depórtalo ás Illas Marianas. No ano 1862, tras rematar a carreira, exerceu como médico na Armada na base de Ferrol. No ano 1863 fixo oposición en Madrid ao Corpo da Sanidade Militar, pero, ainda que tivo un traballo en Asturias, deixou a praza e abandonou de forma definitiva o exercicio da medicina. Retirouse da casa paterna, dese onde facía frecuentes viaxes a A Coruña. Alí participaba na tertulia “A Cova Céltica”, na libraría de Carré, xunto con MartínezSalazar, Manuel Murguía, Florencio Vaamonde, Martelo Paumán, Manuel Lugrís Freire e outros. A través de Murguía, coñece os poemas ossiánicos de JamesMacpherson. Desde entón, Pondal asume o papel de bardo da nación galega. Pondal escribiu tanto en castelán coma en galego. O seu primeiro poema en galego apareceu en 1862 no Álbum de la Caridad. Titulábase “ACampana de Anllóns”.

En 1877 publica Rumores de los pinos, colección de vinte e un poemas (oito en castelán, once en galego e dous bilingües) que servirá posteriormente de base aos seus Queixumes dos pinos (1886). Queixumes conserva do libro anterior os once poemas en galego e os dous bilingües, pero engádenselle agora setenta e oito poemas novos.

Portada do libro Queixumes dos pinos Ademais destas obras, Eduardo Pondal deixou unha ampla produción inédita, entre a que se conta o poemario“Os Eoas”, un canto épico ao descubrimento de América. Nos Eoas traballou Pondal ao longo da súa vida literaria. A obra non foi editada en vida do poeta. A versión definitiva do texto permaneciu descoñecida na sede da Real Academia Galega hasta a súa reaparición e publicación en 2005.

Portada do libro Os Eoas

En 1890 o músico Pascual Veiga pediríalle unha letra para unha obra que pretendía presentar a un certame en A Coruña. Eduardo Pondal compón para a ocasión o poema “Os Pinos”, do cal as primeiras estrofas formarán parte da letra da melodía. En 1907 a composición de Veiga será interpretada por primeira vez na Habana,en Cuba, porque foi a emigración quen apoiou a creación de símbolos como a bandeira e o himno.Foi considerado desde entón o Himno de Galicia(anexo l). En l981 será legalizada como himno oficial polo Estatuto de Galicia. Desde 1935 (edición da Real Academia Galega) ese poema integrouse, xunto con outros inéditos, nas edicións de “Queixumes dos Pinos”.

PASCUAL VEIGA Pondal é o máximo expoñente da literatura galega. Idealiza o pasado céltico de Galicia, que el imaxina libre e independente e como apenas quedan vestixios desta época, inspírase nas investigación de Manuel Murguía e BenitoVicetto. O simbolismo do celtismo dentro da poesía de Pondal é claro: así como os celtas combateron heroicamente a invasión romana, os galegos deben tomar o seu exemplo e loitar contra a opresión castelá. Tamén é interesante como poeta lírico. Xunto coa natureza e as paisaxes da súa terra natal (a comarca de Bergantiños), o amor é outra das claves da súa poesía. Utilizou unha lingua aristocratizante, fuxindo da lingua coloquial e incorporando ao seu léxico e á súa sintase numerosos cultismos. Para isto serviuse dos seus profundos coñecementos das lingua clásicas, remitíndose tamén en ocasións á lingua portuguesa. É famosa a súa frase no leito de morte ”déstesme unha lingua de ferro, devólvovos unha lingua de ouro”. Diversos músicos e grupos galegos usaron poemas seus como letra. Entre eles o grupo de música Na Lúa e o cantante Juan Pardo, que puxo música a varios poemas seus no disco “Galicia miña nai dos dous mares”.

ANEX0 l HIMNO DE GALICIA OS PINOS ¿Qué din os rumorosos na costa verdecente aoraio transparente do prácidoluar? ¿Qué din as altas copas de escuro arume arpado coseu ben compasado monótono fungar? Do teu verdor cinguido e de benignos astros confín dos verdes castros e valeroso chan, non des a esquecemento da inxuria o rudo encono; desperta do teusono fogar de Breogán. Os bos e xenerosos a nosa voz entenden e con arrouboatenden o noso ronco son, maissóo os iñorantes e féridos e duros, imbéciles e escuros non nos entenden, non. Os tempos son chegados dos bardos das edades que as vosas vaguedades cumprido fin terán; pois, donde quer, xigante a nosa voz pregoa a redenzón da boa nazón de Breogán.

ACTIVIDADES E

CELEBRACIÓNS

EDUCACIÓN

INFANTIL

EDUCACIÓN

PRIMARIA

SAMAÍN

SAMAÍN

MAGOSTO

MAGOSTO

NADAL

C

A

R

T

A

S

D

E

A

M

O

R

D E

A

M

I

Z

A

D

E

DÍA DOS NAMORADOS

DÍA DOS NAMORADOS

R

T

A

S

D

E

A

M

O

R

A

C E

A

M

I

Z

A

D

E

DÍA DA PAZ

ENTROIDO

ENTROIDO

E N T R O I D O

E N T R O I D O

Artigo realizado polos alumnos de 5ºA ACTUACIÓN DO GRUPO MIGALLAS Na maña do mércores 15 de Maio fomos a ver a actuación do grupo Migallas no auditorio de

Padrón. A primeira hora de clase pasámola na aula lendo as noticias do xornal. De contado chegou o recreo e a hora de marcharmos para o centro sociocultural.

Chegamos ó auditorio as 11:45 e esperamos un pouco ata que comezou a función. A obra trataba dunha nena á que lle gustaba moito ler. Estaba cun libro pero o pai chegou e sacoullo para que non se entretivese e fixese os “deberes da escola”. Rosiña, que así se chamaba a nena, quedou soa na casa mentres o seu pai marchaba a atender unha urxencia. Como tiña que facer unha conta de multiplicar e lle parecía moi difícil decidiu buscar outro entretemento. Atopou un libro xigante nun baúl e púxose a ler …

“Se estás aburrido

e non sabes qué facer, colle un conto, meu amigo

todo pode suceder.”

Nun primeiro momento, Rosiña meteuse no medio dunha historia de piratas e tesouros escondidos. Cando xa encontraran o tesouro, soou o timbre da merenda e a nena volveu a realidade. Maldita sexa … o pirata marchou co tesouro!

Comezou unha nova lectura e o libro levouna a falar cun xenio que estaba agochado dentro dunha zapatilla. Pediulle tres desexos: unha torta enorme de amorodo, ter a conta de multiplicar feita e que Manoliño lle fixese máis caso na escola. De súpeto unha chamada do seu pai avisándoa de que chegaría máis tarde fíxolle regresar ó seu cuarto outra vez. Outra vez comezou a ler e o que apareceu foi un can (Papán) que non sabía facer nada. A cativa aprendeulle a ser estrela de circo pero … chegou o pai pola porta e outra vez se acabou a historia do libro. Ó final, o libro resultou ser máxico

pois a nena tiña a conta feita, os beizos manchados de torta e Manoliño chamouna por teléfono para que lle axudase coas contas de multiplicar. O seu pai non lle berrou; felicitouna. Rematou a función cunha canción que xa coñecíamos todos e regresamos a escola para xantar.

(Traballo realizado por: Iria Lúa Abeijón , María Fernández, Laura Ayude)

CONCERTO DE MIGALLAS NO AUDITORIO DE PADRÓN

QUE DIVERTIDO!,RIMOS,CANTAMOS,BAILAMOS….

Obradoiro de regueifas PINTO DE HERBÓN E CARUNCHO FIXÉRONNOS UN OBRADOIRO DE REGUEIFAS BEN DIVERTIDO.APRENDEMOS A

FACER RIMAS E MOITA MÉTRICA. Hoxe estiven co meu tío que está un pouco tolo e acompañoume a praza a mercar un bo cebolo.

AZANFONA ACOMPAÑOUNOS NASNOSAS RIMAS

AZANFONA ACOMPAÑOUNOS NASNOSAS RIMAS

QUE SINXELO SEMELLA,PERO HAI QUE SER TODO UN ARTISTA!

...E AS CANTAMOS ASÍ DE BEN…!

Un día na praia facía moita calor había unha rapaza guapa e collinlle moito amor. Onte fun ao teatro e había unha función o papel máis divertido era o de ladrón.

TOMÁS FÍXONOS RIR BASTANTE!,ATA SORPRENDEU ACARUNCHO!

Obradoiro :” outroxeito de vida”

Milagros,Anuncia e María,contáronnos un montón de historias moi descoñecidas para nos,como vivían sen luz e auga nas casas,tiñan que ir andando ata a escola que estaba ben lonxe e non había autobús!,descoñecían a televisión e as consolas!,e tiñan un único mestre para 80 nenos…! Quedamos abraiados!

Oh, que interesante!

Representación teatral: Paroladas ó teléfono ACTORES: LÚA(1ºB):CARAPUCHIÑA,ANTÍA(1ºB):CINCENTA,MARUXA(3ºB):BRANCANEVES,ANDREA(6ºB):BRUXA,NATALIA(4ºA):NARRADORA,XENXO(5ºB):NENO1 e VOZ3,ROI(5ºB):ORELLIÑAS,MARÍA(6ºB):NENA2 e VOZ1,LUCAS(5ºB):GATO CON BOTAS,ASIER(3ºB):VOZ2,TOMÁS(5ºB):LOBO, BRUNO(3ºB):ANANIÑO1,ALEX(4ºA):ANANIÑO2,MARTÍN(4ºA):PRINCIPE

QUE NERVIOSOS ESTÁBAMOS!,CANTO PÚBLICO,CASE TODO O COLEXIO ESTABA ALÍ VENDO A NOSA OBRA: PAROLADAS AO TELÉFONO

Exposición de material didáctico antigo e orlas de antigos alumnos do centro

ISRAEL DE 4º AMOSOUNOS UNHAS FOTOS BEN INTERESANTE DA SÚA FAMILIA CANDO IBA A ESCOLA!

UXÍA BUCETA TROUXONOS UN LIBRO NO QUE SE ESTUDIABAN MATEMÁTICAS,XEOGRAFÍA,LINGUA CASTELÁN…,PERO NADA DE IDIOMAS,NIN O GALEGO!

NO NOSO COLEXIO ATOPAMONOS CUNHA ORLAS DE ANTIGOS ALUMNOS,NAS QUE ESTABAN OS NOSOS PAIS,TÍOS…FOI DIVERTIDO BÚSCALOS E VERLLES AS FACIANAS CANDO IBAN Á ESCOLA. DIEGO E IKER FREIRE,TAMÉN NOS TROXERON UNHA ANTIGA MÁQUINA DE ESCRIBIR E UNS ZOCOS DE MADEIRA QUE SE USABAN PARA IR Á ESCOLA.QUE QUENTIÑOS TIÑAN OS PÉS!,PEO QUE DURO ANDAR CON ELES!.

Exposición de Vidal Bolaño

ESTE ANO O DÍA DAS LETRAS GALEGAS ADICOUSE A ROBERTO VIDAL BOLAÑO,ACTOR,DRAMATURGO,ESCRITOR,DIRECTOR DE CINE. PARA CONMEMORALO, RELIZOUSE UNHA EXPOSICIÓN TANTO NO CORREDOR DA PLANTA BAIXA A SUPERIOR,CON CARTEIS QUE NOS NARRAN A SÚA VIDA E OBRA.

TORNEOS DEPORTIVOS Tenis de mesa

Ao longo do 2º trimestre,celebramos un torneo de tenis de mesa a hora do recreo no ximnasio. Chegaron a final de 5º Hugo Varela-Román,celebrándose o luns 8 de abril,co resultado de 10-8. Gañador: Hugo Varela. CLASIFICACIÓN: 1º. MARCOS 2º: HUGO VARELA 3º:ROCÍO A final de 4º,celebrouse o martes 9 de abril,entre Noa e Silvia,proclamándose gañadora Noa. CLASIFICACIÓN: 1º : NOA 2º: SILVIA 3º: ZAIRA A final de 6º o mércores 10 de abril entre os irmáns Aarón e Abel Patiño,proclamándose gañador,por unha pequena vantaxe Abel. CLASIFICACIÓN: 1º: Aarón 2º : Abel 3º: Jorge

ÁRBITROS: 4º RAQUEL,SILVIA,MARTIN BELLO,JORGE AYUDE,PABLO,NOA,MARTÍN MIGUÉNS,NICOLÁS,ADRIÁN. 5º JESSICA,ALEJANDRA,NURIA,CARMENMARTÍNEZ,PAULA,CARLA,MATEO OLIVEIRA,MARÍA. 6º JUAN JOSÉ,EMILIO,ABEL,

volleyball

Celebramos no 2º e 3º trimestre un torneo de

volleyball,no que participou 4º,5º e 6º

Por 6º participaron os seguintes equipos: Pipis,Equipo

A,Sinnombre, volleyball Rosalía,los soldados de

Slender,C.U.P.,Thefriends.

Por 5º: Thelittleboys,Los muerte,Themusic,Los

palandras,Los tormenta,Los J.J.R.M.,C.U.P.,The

whiners.

Por 4º: Sportgirls, Rapanomar,4 tigers,L.A.N.N.,El

equipo Ant,El equipo Can.

FINALES:

6º:PIPS-THE FRIENDS

5º:J.J.R.M.-LOS PALANDROS

4º:CAM-RAPANOMAR

GAÑADORES: 6º: OS PIPIS 5º:LOS PALANDROS 4º:CAN

Moitos recreos pasámolos no ximnasio,xogando,arbitrando,divertíndonos cos nosos compañeiros.Estaban cheos de emoción,sobre todo cando se achegaban as finales,e de moitos nervios.Todos queríamos gañar,pero o máis importante, era estar aí,participar,así que o próximo curso, faremos outros equipos e seguiremos participando

CLASIFICACIÓN 6º 1º:J.J.R.M. 2º:LOS PALANDROS 3º: THE LITTLE BOYS 4º:SIN NOMBRE 5º:CVP 6º:EQUIPO A 5º 1º:PIPIS 2º:THE FRIENDLS 3º:LOS SOLDADOS DE SLENDER 4º:CVP 5º:THE MUSIC 6º:LOS TORMENTA 7º:LOS MUERTE 8º:THE WINERS 4º: 1ºEL EQUIPO CAM 2º:RAPANOMAR 3º: EL EQUIPO ANT 4º:4 TIGERS 5º:LANN 6º: THE SPORTS GIRLS

PREMIOS EXCELENCIA LECTORA

AOS MAIORES USUARIOS DA BILIOTECA

1º TRIMESTRE:

Martín Bello 4º A Paula García 6º A

Rosana Giurgiuveanu 3º A Yin yi Huang 4º A

2º TRIMESTRE:

AlexBlanco 4º A Yin YiHuang 4ºA

Marta Andújar 1ºA Martín Bello 4ºA

XENTE QUE VAI E QUE VEN,E... SEMPRE É ELA…

Grazas por estar,

grazas polo voso traballo,

grazas pola vosa compañía.

Moita sorte!

Agardámosvos sempre!

”Las cosas como son…” e xa serán ou non,pero sinceridade que non falte!.

“Yavoyyendo...!”e sempre vai,je,je...!

Que paciencia!, para tanta actividade en 6ºA!

Tanta enerxía inxectou ao seu grupo...,que haber quen nos para agora!

Buf!,canto dou de si 4ºB...!,e cantos bos momentos che deixaron!

Que mellor que Rosalía para ter unha boa lembranza :

Adiós, ríos; adiós fontes; adiós, regatos pequenos; adiós, vista dos meus ollos, non sei cando nos veremos. Miña terra, miña terra, terra donde me eu criei, hortiña que quero tanto figueiriñas que prantei, prados, ríos, arboredas, pinares que move o vento, paxariños piadores, casiña do meu contento, muíño dos castañares, noites craras de luar, campaniñastrimbadoras da igrexiña do lugar,

amoriñas das silveiras que eu lle daba ó meu amor, camiñiños antre o millo, ¡adiós, para sempre adiós! ¡Deixo a casa onde nacín, deixo a aldea que conoço por un mundo que non vin! Adiósgroria! ¡adiós contento! Deixo amigos por estraños, deixo a veiga polo mar, deixo, en fin, canto ben quero... ¡Quén pudera non deixar...!