Upload
others
View
0
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
1 RINO
RINO• MIssIEtERugbLIk ALFACIE 42 bLj
• pRt 7 @ WORk
• 42 bVE ONDERstEuNt HELDENDAg 2009
pERsONEELsbLAD 13 gEMECHANIsEERDE bRIgADE • MEI 2009
2RINO
Kanjers!
Diep geraakt waren wij door het verlies van Azdin Chadli, als gevolg van de
raketaanval op Kamp Holland. Onze gedachten en medeleven gaan uit naar
zijn familie, vrienden en collega’s. De terugkeer van Azdin en zijn uitvaart waren
indrukwekkend. Complimenten aan de mannen en vrouwen van 42 BLJ!
Met de vijf gewonde collega’s gaat het ondertussen naar omstandigheden
goed. Eén van hen is al weer terug naar het inzetgebied. Ik ben keitrots op
het Centraal Militair Hospitaal. De mensen die daar werken, versterkt met de
allerbeste specialisten uit het land, hebben ervoor gezorgd dat het zo goed gaat
met onze gewonden. Geweldig wat een kanjers!
De TFA dagen zijn zeer goed bezocht. De steun van het thuisfront voor onze
militairen is hartverwarmend evenals de inzet en het enthousiasme van de TFA
leden en het bestuur. Complimenten ook voor de ondersteuning van mijn eigen
sectie 1. Op 23 en 24 mei zijn de midtermdagen al weer. De tijd vliegt!
Uruzgan Integration 13 (UI-13) is succesvol afgerond. De koorduitreiking voor
de Battlegroup was een mooi slotstuk. Tijdens de schietserie en de periode
tot de uitzending worden nog wel een paar aandachtspunten nadrukkelijk
behandeld en herhaald, om ervoor te zorgen dat ook Task Force Eenheden 10
goed voorbereid op missie gaat.
A-Cie 17 Painfbat heeft de eerste stappen gezet in de samenwerking met 13
Infbat Lumbl, ter voorbereiding op Task Force Eenheden 11.
42 Painfbat LJ heeft onlangs succesvol de decentrale Tirailleur Functie Opleiding
(TFO) afgesloten. Deze extra inspanning zal nog worden geëvalueerd, maar
ik ben zeer tevreden met het behaalde resultaat. Ik kijk nu al uit naar de
brigadegeleide bataljonsoefening in GUZ, in juni.
De Mexicaanse griep houdt de gemoederen aardig bezig. Wat wij in ieder geval
zelf kunnen doen, is zorgen voor onze eigen fysieke fitheid en inzetbaarheid.
Hygiëne en netheid van onze eigen legeringkamers dragen daar zeker aan
bij…..Een goede verstaander….
Het zeer drukke opleidings- en trainingsprogramma met daarnaast heel veel
steunverleningen, af en toe wijzigende omstandigheden en opdrachten, vragen
veel van eenieders flexibiliteit en loyaliteit. Ik ben in ieder geval keitrots op u
allen dat we het allemaal toch maar weer elke keer voor elkaar krijgen en de
sfeer goed blijft. Zo ben ik ook trots op de prestaties en de veerkracht van onze
mensen in de missie. Prins Willem Alexander heeft dat bevestigd op zijn weblog,
naar aanleiding van zijn werkbezoek. Bij het uitkomen van deze Rino hoop ik
dat ik zelf samen met mijn brigadeadjudant tevreden terug kan kijken op ons
werkbezoek.
Waarnemend commandant 13 Gemechaniseerde Brigade
Kolonel Harold Jacobs
VOORWOORD
Waarnemend commandant
!3 Gemechaniseerde Brigade,
Kolonel Harold Jacobs
RINO is het personeelsblad van 13 Gemechaniseerde Brigade en wordtuitgegeven onder verantwoordelijkheid van Waarnemend commandant 13 Mechbrig Kolonel Harold Jacobs(Eind)Redactie & SamenstellingEerste luitenant Gian Santegoeds([email protected])[email protected]
Redactie- en communicatieadviesKapitein Erwin Hoeks([email protected])
FotografieKorporaal1 Joshua Laisina (sectie Communicatie 13 Mechbrig)Sergeant Gerben van Es (AVDD)
Met speciale dank aan: Tweede luitenant Judith Rietveld (TFU 6),Sergeant Dennis Gorree, LO Sportgroep RvS
LayoutGrafisch Bedrijf/AVDD Den Haag DrukOBT bv, Den Haag
Adres redactieGeneraal-majoor de Ruyter van Steveninckkazerne, gebouw 20Eindhovensedijk 425688 GN OirschotTelefoon: 040-266 51 05Fax: 040-266 51 70
COLOFON
MILItAIREN ALFACOMpAgNIE 42 bLj bLIkkEN tERug Op uRuzgANMIssIE
Vigilans et paratus (waakzaam en paraat)
13 Gemechaniseerde Brigade voert in haar logo de rinoceros, beter bekend als de neushoorn. Het is een
dier dat doorgaans van weinigen iets te vrezen heeft en vreedzaam van aard is. De Rinoceros lijkt log
en goedig. Wordt hij echter bedreigd, blijkt hij snel, wendbaar en in staat te zijn om de tegenstander
onherstelbare schade toe te brengen. Zijn dikke huid komt hem dan goed van pas als pantser.
ARtIkELEN
4 IN MEMORIAM: sOLDAAt DER EERstE kLAssE AzDIN CHADLI (42 bLj)11 42 bVE ONDERstEuNt HELDENDAg 200912 bERICHt uIt uRuzgAN VAN COMMANDANt tFu 617 pRt 7 @WORk
RubRIEkEN
5 DE OpENINg: 41 pANtsERgENIEbAtALjON OEFENt IN ALbANIË 6 RINO VARIA18 RINO spORtIEF20 NA VIjVEN23 RINOstALgIE24 tEAMgEVOEL
RINO • MEI 2009INHOuD
14
11
20
4RINO
INMEMORIAM
Soldaat der eerste klasse Azdin Chadli42 Pantserinfanteriebataljon Limburgse Jagers
Door een brute raketaanslag op Kamp Holland is op 6 april de soldaat 1 Azdin Chadli om het
leven gekomen. Azdin maakte deel uit van de Bravo ‘Bulldog’ compagnie van 42 Bataljon
Limburgse Jagers en was als onderdeel van TFE 9 en lid van de Battlegroup uitgezonden naar
de Afghaanse provincie Uruzgan.
Azdin werd op 25 maart 2008 in front van het Regiment beëdigd als Limburgse Jager. Bijna
een jaar later - na een intensieve voorbereiding - vertrok hij op 23 maart met zijn eenheid naar
Uruzgan om zijn steentje bij te dragen aan de wederopbouw van de Afghaanse provincie.
Helaas werd zijn missie na amper twee weken alweer abrupt afgebroken.
In dat korte tijdbestek heeft Azdin toch een paar “leuke dingen kunnen doen” zoals hij het
werken buiten de poort noemde.
Azdin stond binnen eenheid 2.4 van de Bravocompagnie bekend als een ‘boefje’. Een bijnaam
in de goede zins des woord. “Hij hield van een geintje maar Azdin was vooral een gedreven
collega”, vertellen twee collega’s uit zijn peloton. “Als er geknokt moest worden tijdens oefe-
ningen, was hij op zijn best.” Zijn kwajongensstreken waren tevens van functionele waarde.
Ze zorgden ervoor dat de club scherp bleef.
Familie en vrienden vertolkten een centrale plaats in Azdin’s leven. In de groep had hij echt
zijn maten. De dikste maatjes was hij nog wel met soldaat der eerste klasse Niels. De grootste
passies van Azdin waren rap en R&B. Hij kon daarnaast niet vaak genoeg stoere foto’s maken
van hem en z’n ‘matties’. Zijn broertje betekende tevens heel veel voor hem. Ze waren echt
goede vrienden en tijdens het werk vertelde hij vaak over hem.
De collega’s van ‘Chad‘ zullen Azdin altijd blijven herinneren als het ‘boefje‘, de gedreven
kerel die door het vuur ging voor zijn maten.
Deze tekst is mede totstandgekomen op basis van bijdrages van Commandant 42 Pantserinfantiebataljon Limburgse Jagers,
luitenant-kolonel Huub Klein Schaarsberg en tweede luitenant Judith Rietveld, combat redactrice tijdens TFU 6.
DE OpENINg
RINO 5
Op de burelen van 41 Pantsergeniebataljon kwam enkele maanden geleden het verzoek binnen om in Albanië een
oefening van het Korps Mariniers te ondersteunen. De reden: behoefte aan springstofexperts en SEARCH-capaciteit.
De eenheid werd tevens de mogelijkheid geboden om zelf te trainen. Plaats van handeling: het bergachtige en
onbewoonde eiland Sazan in de Baai van Vlöre. Een buitenkans die de pantsergenisten niet aan zich voorbij lieten gaan!
Bovenstaande foto van korporaal 1 Joshua Laisina geeft een eerste indruk van deze bijzondere oefening.
In de volgende RINO uitgebreid aandacht voor ‘Albanian Lion’.
RINOVARIA
HIstORIsCHE INVAsIEkOORDuItREIkINg Een historische uitreiking van het oranje-
blauwe invasiekoord vormde een gepaste
afsluiting van Uruzgan Integration 13.
Met de uitreiking van het symbool van
het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene
aan 22 Marinierscompagnie uit Doorn
en de Alfacompagnie van 13 Infanterie-
bataljon is de cirkel weer rond: ook aan
het eind van de Tweede Wereldoorlog
streden Fuseliers, Stoters en Mariniers zij
aan zij*.
Volgens goed gebruik krijgen eenheden
die onder de vlag van 17 Pantserinfan-
teriebataljon Garderegiment Fuseliers
Prinses Irene mee op uitzending gaan,
tijdelijk het invasiekoord om de schouders
gehangen door oud-strijders. Zo dus ook
de mariniers van 22 Marinierscompagnie
en Stoters van de Alfacompagnie van
13 Infanteriebataljon Regiment Stoters
Prins Bernhard (11 LMB). Beide eenheden
maken tijdens TFE 10 deel uit van 17
Bataljonstaakgroep Garderegiment Fuse-
liers Prinses Irene (GFPI). Het Oirschotse
bataljon is zelf met staf, eigen verken-
ningspeloton en de Bravocompagnie
vertegenwoordigd.
* Het invasiekoord werd in eerste aanleg
uitgereikt aan alle militairen van de Prinses
Irene Brigade die in augustus 1944 in Nor-
mandië aan land kwamen en deelnamen
aan de bevrijding van West-Europa. De
Prinses Irene Brigade – moeder van het
huidige garderegiment – kreeg destijds
versterking van leden van het Korps Mari-
niers en de eerste Stoottroepen. Een maand
later zouden de stoters op bevel van Prins
Berhard een officieel militair verband gaan
vormen.
De koordtraditie werd na de Tweede We-
reldoorlog voortgezet door de eenheid die
de garderegimentstradities bewaakt; sinds
1992 is dat 17 Pantserinfanteriebataljon.
VOORkOM ONNODIgE bRANDMELDINgENIn de afgelopen periode zijn op de RvS een
aantal onnodige brandalarmen veroorzaakt
met name in verband met voedselberei-
ding op de legeringskamers. Dit is niet
toegestaan aangezien de brandalarmering
hierdoor wordt geactiveerd (stoom van wa-
terkokers / lichte rook door tosti’s enz. …).
Gebouwencommandanten worden verzocht
tosti-ijzers, kooktoestellen, magnetrons,
waterkokers etc. te (laten) verwijderen uit
de legeringskamers.
Iedereen wordt met klem verzocht om zich
hieraan te houden om de BHV en na 16.00
uur ook de Brandweer Gemeente Oirschot
niet onnodig te alarmeren.
Ter informatie: de kosten voor het onnodig
uitrukken van de Brandweer kunnen oplo-
pen tot € 400,-- en worden op de veroorza-
ker verhaald.
ALARMNuMMER **3333 OpNEMEN IN uW gsMVoor al het RvS-personeel geldt de in-
structie “Hoe te handelen bij … (brand /
ongeval)“.
Hiervoor is in alle vertrekken waar een te-
lefoon aanwezig is, een Lf 15853 aanwezig
met het telefoonnummer: **3333. Daar-
naast is dit interne alarmnummer ook mid-
gEDENktEkEN gEsNEuVELDE MILItAIREN Op kAMp HOLLAND ONtHuLDOp Kamp Holland is een gedenkteken
voor de negentien overleden Nederlandse
militairen in Uruzgan onthuld. Dit gebeurde
tijdens een bijzonder appel waarbij alle
eenheden van Task Force Uruzgan aanwezig
waren. Het gedenkteken staat voor de
eetzaal van de Nederlandse basis.
Taskforce adjudant Rien vindt het belangrijk
dat de militairen iets tastbaars hebben om
hun maten te herinneren. “Iets tastbaars
en bevestigends; hun heengaan is niet voor
niets geweest en we moeten er met z’n
allen voor waken dat we ons dat blijven
herinneren” aldus Rien tijdens zijn speech.
“Het kan ons steunen in ons werk en het
zal ons ook regelmatig confronteren met de
gevaren die ons werk met zich meebrengt.”
Na de onthulling van het monument werd
een minuut stilte in acht genomen. Een
militair speelde als eerbetoon de Taptoe
voor de overleden militairen.
Het gedenkteken bestaat uit een plaquette
die een puur en ruw beeld laat zien van een
verscheurd Afghanistan. De plaatjes van
de omgekomen militairen zijn ‘zwevend’
bevestigd. Rien: “Op de plaquette staat een
gedicht. Het kwam zo maar in me op en ik
hoop dat het jullie gevoelens een beetje zal
verwoorden.”
6RINO
MEt FLO NA bIjNA 49 DIENstjAREN!Wanneer militairen voor 36 jaar trouwe
en eerlijke dienst een gouden medaille
ontvangen, wat zou een burger die bijna 49
dienstjaren op zijn naam heeft staan, dan
wel niet moeten krijgen?....Een vraag die u
als lezer zelf mag beantwoorden. De bijzon-
dere prestatie komt in elk geval op conto
van de heer Gerard Boemaars, tot voor kort
werkvoorbereider bij het Herstelpeloton
Overige Eenheden van 13 Herstelcompag-
nie. Op 29 augustus 1960 trad Boemaars in
dienst als (leerling)monteur bij de Reparatie
Inrichting en Materieel Inspectie (RIMI) in
Dongen. Onlangs na bijna 49 jaar en het
bekleden van diverse functies ging Gerard
Boemaars met functioneel leeftijdsontslag.
In de volgende RINO een uitgebreid portret
van deze bijzondere oud-collega.
RINO 7
dels een gele stikker op de telefoon bekend
gesteld. Door het bellen van het alarmnum-
mer **3333 worden de diverse interne
procedures opgestart om de hulpverlening
middels wacht, BHV en civiele hulpdiensten
zo snel mogelijk te starten. Door toevoegen
van een nieuwe contactpersoon: Alarm
**3333 met telnr.: 040-2664170, kunt u
altijd de Centrale Meldkamer bereiken.
Wings of Afganistan
Je avontuur en overtuiging achterna
Op pad met je beste maten om je bijdrage te leverenEen bijdrage om de bevolking van dit verscheurde land een toekomst te bieden
Soms lijkt de toekomst ver weg te zijnJij gaf het grootst mogelijke offer om dit te realiseren
Je bent ruw weggerukt uit ons middenVoor je thuisfront en voor ons een onbegrijpelijke gebeurtenis
Nooit meer samen op padNooit meer je geliefden onder ogen komenNooit meer afscheid nemen van je familie of gezinNooit meer niets, niets want je bent er niet meer
We missen je, je hoort bij onsWe gaan door, het mag niet voor niets zijn geweest
Jouw bijdrage dient een hoger doelEen doel waar wij ons voor in blijven zetten
Ter nagedachtenis aan jouJij die altijd en voor eeuwig bij ons zult blijvenIn onze herinneringen en in ons hart
Daar waar de wind je laat gaan
Het ga je goed, vaarwel.
ADjuDANt ANtOON VAN DE WIELAdjudant Antoon van de Wiel stapte in
1972 over van de Rijkspolitie naar de KMS
in Weert en koos direct voor de genees-
kundige dienst vanwege de spanning, het
onverwachte en de mogelijkheid tot het
bieden van hulp.
De start van een rijke carrière waarin de
adjudant zich onderscheidde door zijn
vakkennis, inzet, hulpvaardigheid en
sportiviteit die hij in diverse functies aan de
dag legde. Zijn bijzondere loopbaan kende
twee dieptepunten: de uitzending naar
Bosnië in 1995 in het kader van Dutchbat
III waar Van de Wiel als HPG-specialist de
val van de Srebrenica-enclave van dichtbij
meemaakte en een jaar later de vliegramp
met de Hercules waarin Van de Wiel zich
onderscheidde door het Rampen Identifi ca-
tie Team te assisteren.
ADjuDANt CHRIs ARtsAdjudant Chris Arts kwam op 19 februari
1973 op aan de KMS onder het wapen der
Genie. Hij was tijdens een veelomvattende
loopbaan onder meer groepscommandant
bij het toenmalige 11 Geniebataljon in We-
zep, instructeur en veiligheidsoffi cier op de
Mijnenschool in Reek en springmeester op
het OTC Genie. Bij laatstgenoemde eenheid
vervulde Arts overigens diverse functies.
De adjudant trad in 2006 toe tot de sectie
1 van de bataljonsstaf van 41 Pantsergenie-
bataljon. Hij heeft twee uitzendingen op zijn
naam staan: KFOR 2 in Kosovo in 2000 en
TFU 2 in Uruzgan in 2007.
ROOD EREkOORD VOOR ADjuDANt DE kROMEen rood erekoord wordt doorgaans direct
geassocieerd met levensreddend handelen.
Wat niet veel mensen weten is dat de
speciale blijk van waardering ook kan
worden toegekend aan collega’s die jaren-
lang bovengemiddeld (lees: uitmuntend)
functioneren.
Onlangs viel die eer te beurt aan adjudant
Johan de Krom van de Sectie 1 van de
brigadestaf.
In de voordracht kunnen we lezen dat Ad-
judant de Krom - al diverse jaren werkzaam
binnen 13 Mechbrig – is onderscheiden
vanwege “buitengewone toewijding en
bijzonder loffelijk optreden.” En verder:
..”De adjudant beschikt over een groot
scala aan talenten die ten volle zijn benut
bij het uitvoeren van deze opdracht zoals
planner, coördinator, uitvoerder en gastheer.
Adjudant De Krom heeft aangetoond een
allround militair te zijn die een voorbeeld-
functie vervult, voor velen.”
gOuDEN MEDAILLEs VOOR ADjuDANtEN VAN DE WIEL EN ARtsDe afgelopen periode hebben weer twee
collega’s de mijlpaal van 36 jaar trouwe
en eerlijke dienst bereikt. Het gaat om de
adjudanten Antoon van de Wiel van 13
Geneeskundige Compagnie en Chris Arts
van 41 Pantsergeniebataljon.
8RINO
“kLAAR VOOR DE stARt MAAR GELuKKIG NOG tIJD OM zAkEN FIjN tE sLIjpEN”
COMMANDANt 17 BAtALJONStAAKGROEP GFPI MAAKt AAN VOORAVOND tFE 10 BALANS OP
DE MILItAIREN VAN 17 bAtALjONstAAkgROEp gARDEREgIMENt FusELIERs pRINsEs IRENE RONDDEN ONLANgs DE INtEgRAtIEOEFENINg (uI 13) VOOR HuN MIssIE NAAR uRuzgAN AF. HEt AFtELLEN Is bEgONNEN. HOE stAAt DE EENHEID ER VOOR? DE COMMANDANt, LuItENANt-kOLONEL jOOst DOENsE, MAAkt AAN DE HAND VAN zEs stELLINgEN DE VOORLOpIgE bALANs Op.
Stelling 1: Tijdens deze integratieoe-
fening zijn de laatste puntjes op de i
gezet…
“Gedeeltelijk mee eens. De vlag hangt er
goed bij. Het verloop van integratieoefe-
ning draagt absoluut bij aan de mindset:
we weten nu waar we goed in zijn maar
weten ook waaraan we nog moeten wer-
ken. Natuurlijk zijn er altijd kinderziektes
waarmee je af te rekenen hebt. Het verschil
in communicatiesystemen tussen ons en
de marinierscompagnie schaar ik niet eens
onder die noemer; daar hebben we afgelo-
pen december in GüZ aan gewerkt en is nu
een kwestie van fine tunen.
Wat we deze weken echt goed hebben
kunnen beoefenen is integratie met alle
“enablers” en het zelfstandig aansturen
van de pelotons door de compagnieën. De
compagnieën functioneren daarbij als klank-
bord voor de pelotons: dat is van begin af
aan een bewuste keuze geweest want de
verrichtingen van 10 pelotons vanuit één
bataljonsops aansturen, zou wellicht wat te
veel van het goede zijn geweest.
De compagnieën gaan zometeen verschil-
lend optreden en elke compagnie vult de
aansturing van de pelotons op zijn eigen
manier in en dat vereist de nodige onder-
linge afstemming. Alle ciesstaven kunnen
maximaal trainen in planning en aansturing.
Het betekent ook dat bataljonsops als
dienstverlener voor de eenheden zijn eigen
positie heeft moet herijken. Tijd voor aparte
teambuilding momenten is er nauwelijks
dus dat doen we ‘on the go’.“
Stelling 2: De afgelopen integratieoe-
fening is dus vooral een kadertraining
geweest…
“Nee, zeker niet. Scenario en roleplay
waren van dusdanig hoog niveau dat alle
deelnemers er de vruchten van hebben
kunnen plukken.
Het feit dat de militairen die net terug zijn
uit Uruzgan hun ervaringen 1 op 1 delen
met de nieuwkomers was goud waard. Van
hun kersverse knowhow werd zeer dank-
baar gebruikgemaakt.
Daarnaast is het ook bijzonder waardevol
geweest om de key players kennis te laten
maken met belangrijke disciplines als PSE
en PMT. Dat was met name voor de CAT-
commandanten in termen van ‘planning’
en ‘gebruiksmogelijkheden’ een wezenlijke
ervaring.”
Stelling 3: Als bataljonscommandant
was ik het liefst in ‘organieke’ samen-
stelling richting Uruzgan gegaan…
“Dat is iets wat ik niet kan ontkennen. De
Charliecompagnie heb ik natuurlijk al eerder
af moeten geven (aan 11 Bataljonstaak-
groep die op dit moment operationeel is in
Uruzgan, red.) terwijl je merkt dat de ‘Alfa’
RINO 9
“kLAAR VOOR DE stARt MAAR GELuKKIG NOG tIJD OM zAkEN FIjN tE sLIjpEN”
COMMANDANt 17 BAtALJONStAAKGROEP GFPI MAAKt AAN VOORAVOND tFE 10 BALANS OP
zich langzaam begint te plooien richting 13
Infbat AASLT. Het uit handen geven van
‘mijn’ compagnieën geeft af en toe wel ‘ns
een onbestemd gevoel maar het is absoluut
leuk en uitdagend om leiding te geven aan
zo’n gemêleerd samengestelde eenheid en
het geeft me veel voldoening en trots om te
zien hoe makkelijk we inmiddels met elkaar
samenwerken.”
Stelling 4: Deze Battle Group onder
fuseliersvlag huisvest vanwege perso-
neelsverloop minder ervaring dan de
vorige in 2007….
“Nee, vind ik niet. Door alle disciplines en
rangen heen is belangrijke ervaring behou-
den gebleven of zelfs toegenomen. Dat
geldt zowel voor de Bravocompagnie van
mijn eigen bataljon als voor de Alfacom-
pagnie van 13 Infanteriebataljon (11 LMB).
Het kader van 22 Marinierscompagnie is
door de wol geverfd vanwege zijn missie
naar Irak en Afghanistan (OMLT, red.). Het
enige waarvoor we moeten waken is dat
die ervaring continue herleid wordt naar
de situatie ‘van toen’. Er is namelijk heel
veel veranderd en ik verwacht dan ook dat
mijn mensen kunnen ‘doorklikken’ naar de
actualiteit”.
Stelling 5: 17 Bataljonstaakgroep
GFPI kan morgen al het vliegtuig in-
stappen richting missiegebied…
“Ja en nee. Technisch gezien zijn we toe-
gerust om nu al aan onze taak te beginnen
maar ik ben blij dat er nog tijd is om een
aantal zaken fijn te slijpen. Zo kloppen
onze individuele schietcertificeringen maar
hebben we nog te weinig geïntegreerde
life firing exercises uitgevoerd. Daarnaast
hebben tot deze oefening alleen onze
specialisten samengewerkt met de enablers
zoals vuursteun en luchtsteun. Maar ook
met PMT en PRT is nog weinig getraind. Ik
wil in de tijd die ons rest ook de mensen die
er mee te maken kunnen krijgen deze erva-
ring meegeven en de inmiddels aanwezige
ervaring verder uitbouwen. Het is natuurlijk
een groot verschil of je luchtsteun van F16’s
(ingezet tijdens de integratieoefening, red.)
– of Apaches aanvraagt. Voor een deel er-
varen we nu pas ècht wat de mogelijkheden
en beperkingen van de enablers zijn.”
Stelling 6: De missie voor 17 Batal-
jonstaakgroep GFPI is pas geslaagd
wanneer het de invloedszone in de
provincie Uruzgan weet te behouden
en waar mogelijk uit te breiden…
“Behouden zeker maar ik vind het voor-
barig om nu al uitspraken te doen over
uitbreiding. We nemen immers een lopende
operatie over en de situatie in het mis-
siegebied is heel veranderlijk. Het optreden
van Commandant TFU 7 (brigadegeneraal
Van Uhm, red.) wordt voor een belangrijk
deel bepaald door wat Commandant TFU 6
heeft bereikt.
Op dit moment beschouw ik het credo
‘samen uit-samen thuis’ dan ook als mijn
belangrijkste prio.”
10RINO
Tekst: tweede luitenant Judith Rietveld
Foto’s: sergeant Gerben van Es en sergeant-
majoor Arnoud Schoor
De nieuwe Mercedes-Benz G 280 CDI Soft-
tops zijn op Kamp Holland in Tarin Kowt in
gebruik genomen. Mannen van eenheid 2.6
van de Battlegroup zijn super enthousiast
over de spiksplinternieuwe terreinwagen. Zij
gaven dan ook maar wat graag een demon-
stratie om wat mooie plaatjes te schieten
voor de Rino.
Korporaal Mark, MB chauffeur bij een-
heid 2.6 van de Bravocompagnie Bataljon
Limburge Jagers merkt duidelijk het verschil
met de nieuwe MB.”De oude Benz had
soms moeite met bepaalde heuvels, deze
heeft daar nauwelijks last van. Dankzij
het dubbele aantal PK’s loopt hij veel
beter en merk je ook niet dat het voertuig
veel zwaarder is.” Aan het automatisch
schakelen moesten sommige mannen wel
wennen, zoals MB chauffeur soldaat der
eerste klasse Dave. “In het begin trapte
ik steeds de rem in omdat ik dacht dat ik
moest schakelen. Maar het went wel snel.”
Dave vond de rijopleiding wel nuttig. “Er
zijn wel een aantal zaken die je moet weten.
De nieuwe MB gaat als een gek. Ik vind het
een fantastisch apparaat.”Dave merkt op
dat de oude Benz maar twee accu’s had.
De huidige MB heeft er vijf. Hij ziet dat als
een groot voordeel omdat op die manier de
radio’s de motor niet leegtrekken wanneer
ze stil staan. Plaatsvervangend groepscom-
mandant korporaal Rob vindt het een groot
voordeel dat de MB over een ringaffuit
beschikt en dat er meer ruimte is voor spul-
len. Volgens hem is het ook makkelijker om
de terreinwagen te onderhouden: “Dat kan
vanuit je stoel. Door het computersysteem
zie je onder meer of het oliepijl in orde is en
er zijn nog meer controleknoppen.”
Tijdens de commando-overdracht van
TFE-8 naar TFE-9 wisselden de oude MB’s
met de nieuwe. De oude voertuigen gaan
terug naar Nederland. In totaal komen 63
Mercedes-Benz G 280 CDI Softtop naar
Tarin Kowt.
DE VOORDELEN:• Meer bescherming: De Benz is voorzien
van 700 kilo aan geïntegreerde
bepantsering aan de onderkant en de
zijkanten.
• Meer laadvermogen.
• Veel terreinvaardiger dan de huidige MB.
• Door de pantserplaten weegt het
voertuig nu maximaal 4500 kilo. Om
die reden mogen alleen militairen met
een C-rijbewijs in de MB rijden.
• Krachtigere motor van 185 PK: Hierdoor
kan hij ondanks zijn gewicht toch snel
optrekken.
• Schakelen hoeft ook niet meer: de MB
heeft een automaat.
• De vele extra steunen bieden de
toekomstige gebruikers van de auto
veel mogelijkheden. Eerst kon je 500
kilo kwijt, nu 1200 kilo.
• Diverse voorzieningen voor militaire
uitrusting, zoals een ringaffuit voor een
granaatwerper, MAG of Minimi.
• Permanente vierwielaandrijving met
drie sperinrichtingen.
“HEt IS ECHt EEN FANtAstIsCH AppARAAt!”
RINO 11Reageren? [email protected]
42 BVE ESCORtEERt zIEkE kINDEREN NAAR FAMILIEpARk tOVERLAND
HELDENDAg 2009
Een team van 42 Brigadeverkennings-
eskadron ondersteunde medio april de
Heldendag 2009. Een initiatief van de
Stichting Heldendag onder leiding van Tarek
Bayoumy dat is bedoeld om chronisch zieke
kinderen ‘de dag van hun leven’ te bezor-
gen. De tweede editie werd georganiseerd
door 17 studenten van de Business School
Notenboom uit Eindhoven.
42 BVE leverde zijn aandeel door samen
met politie, brandweer en truckers de 80
deelnemende kinderen vanuit Best naar
Familiepretpark Toverland in Sevenum te
vervoeren. De Oirschotse verkenners zet-
ten daarvoor zes Fenneks, een MB en een
viertonner in.
De deelnemers keken al voor het vertrek
richting Limburg hun ogen uit. Ze konden
naar hartelust op en in de voertuigen van
politie, brandweer en landmacht klimmen.
Tot groot genoegen van de mannen van 42
BVE. “Het was even slikken om op de vrije
zondagochtend zo vroeg uit mijn bed te
komen maar ‘t was het meer dan waard”,
vertelt korporaal 1 Joey Verhoeven.
En wachtmeester Reinier Litsenburg aanvul-
lend: “Dit is, hoe je het wendt of keert, heel
dankbaar werk.”
Uiteindelijk vertrok de colonne met 80
stralende kinderen klokslag 10.30 richting
Toverland. Een onvergetelijk begin van een
onvergetelijke dag.
Foto’s: korporaal 1 Joey Verhoeven
en Caroline Litsenburg
RINO 12
BERICHt uIt uRuzgANVAN COMMANDANt tFu 6 . . . . .
DEEL 2
spECIAAL VOOR DE LEzERs VAN DE RINO VERtELt COMMANDANt tFu 6, bRIgADEgENERAAL tOM MIDDENDORp, OVER zIjN MIssIEbELEVENIssEN EN DIE VAN DE OIRsCHOtsE EENHEDEN. IN DEEL 2: ‘ROuW’, ‘VOORuItgANg’, ‘HOtO’ EN ‘DE VRuCHtEN VAN EEN gOEDE VOORbEREIDINg.’
RINO 13
“Deze maand is de soldaat der eerste klasse
Azdin Chadli van onze brigade omgekomen
bij een raketaanslag, een ongelukkige
toevalstreffer. Op waardige wijze namen
we afscheid van hem. De Taliban gaat in
toenemende mate directe confrontaties
uit de weg en neemt de toevlucht tot
bermbommen en raketaanslagen. Ik zie dat
als een teken van hun afnemende invloed,
zowel op ons als op de bevolking die daar
ook slachtoffer van is. Die bevolking is
steeds minder toegankelijk voor de Taliban
en geeft regelmatig aanwijzingen over
locaties van bermbommen. Zij zien dat de
overheid - ondersteund door ISAF – een
BERICHt uIt uRuzgANVAN COMMANDANt tFu 6 . . . . . beter alternatief biedt. Ons kamp is een van
de best beschermde kampen van Afghani-
stan. Dat biedt echter geen garanties. De
beste bescherming zit hem in het aanpak-
ken van de bron. En dat is precies wat we
gaan doen. Wij zijn de Deh Rashan bin-
nengetrokken en zullen daar blijven tot we
het gebied gecleared en permanent bezet
hebben. De MRTF doet dat met het tweede
Kandak vanaf de oostkant, de battlegroup
vanaf de westkant. Waar mogelijk werken
we samen met de bevolking en starten we
ontwikkelingsprojecten, waar nodig slaan
we hard toe om de harde kern van onze
tegenstanders uit te schakelen.
Naast de samenwerking met de ANA, krijgt
nu ook de Afghaanse politie (ANP) meer
aandacht. Zo is de afgelopen weken een
splinternieuw politie trainingscentrum in
gebruik genomen en zijn daar de eerste
honderd agenten in opleiding. Ook is het
aantal Police Mentoring Teams met de nieu-
we rotaties uitgebreid van 3 naar 5. Deze
combinatie van opleiding en mentoring stelt
ons in staat het optreden en het aanzien
van de politie aanzienlijk te verbeteren.
Vanuit de zogenaamde Police Substations
(wijkbureaus) die wij nu bouwen, kunnen
zij actiever en zichtbaarder meewerken aan
een veilige omgeving voor de bevolking.
Ons goede werk gaat niet onopgemerkt
voorbij. In de grote Afghanistan conferentie
werd onze aanpak in Uruzgan door de VS
en diverse andere landen als een positief
voorbeeld genoemd. Afgelopen week kre-
gen we zelfs Koninklijk bezoek. Maar ook
waren er onderzoekers van diverse Europese
en Amerikaanse instituten die ons bezoch-
ten om inzicht te krijgen in onze aanpak.
Het feit dat Uruzgan zich positief ontwik-
kelt, heeft deels met de omstandigheden
te maken. Wij liggen nu eenmaal niet in
het zuidelijke zwaartepunt van de Taliban.
Daarnaast is het ook een compliment aan
jullie gezamenlijke inspanningen en jullie
vermogen om veiligheid en ontwikkeling
hand in hand te laten gaan. Ga zo door.
Inmiddels zijn alle Nederlandse rotaties
van de task force eenheden afgerond. Het
was goed om te zien hoe soepel en profes-
sioneel de HOTO door de nieuwe eenheden
is opgepakt. 11 Battlegroup is zeer enthou-
siast van start gegaan en heeft het hoge
operationele tempo meteen weten op te
pakken in een soort vliegende start. Aan
niets is te merken dat de Battlegroup uit
eenheden van vier verschillende bataljons is
samengesteld. Dat is een groot compliment
waard aan zowel de Battlegroup zelf, als
aan 13 Mechbrig die de eenheid heeft ge-
formeerd. De PRT (11Afdra) heeft zich vol
vuur op haar groeiende taak gestort, onder
leiding van de civiele vertegenwoordiger
Joep Wijnands in Urugan. Het is goed te
merken dat het voorbereidingstraject gron-
dig en lang is geweest. Dat is ook nodig
want de PRT wordt in een steeds groter
gebied ingezet en moet met steeds meer
civiele spelers samenwerken. Zo is alleen al
het aantal NGO’s (Niet Gouvernementele
Organisaties) in Uruzgan toegenomen tot
circa dertig. Ook 413 Pagncie is ‘up and
running’ en heeft al diverse IED’s opge-
spoord. Prima opstekers die vertrouwen
geven in het eigen kunnen en het eigen
materieel. Het operationele tempo is weer
opgevoerd. 75% van onze eenheden is
continu buiten de poort om de veiligheid
te verbeteren. De voorjaarsperiode is per
definitie een lastige periode. Het is aan ons
om het initiatief te blijven pakken en niet uit
handen te geven. Een mooi voorbeeld daar-
van is de operatie in de Tanghi vallei, waar
het eerste Kandak met twee compagnieën
doorheen is getrokken, ondersteund door
het Franse OMLT en de Battlegroup. Een
vallei die tot voor kort onveilig was en waar
de veiligheid nu toeneemt en de eerste
NGO’s actief worden. Zo heeft de NGO
HECO daar een oeververbeteringsproject
gestart. Het gaat hier dus prima. We heb-
ben er nog steeds veel zin in en we houden
de eer van de brigade hoog.”
Groeten uit Uruzgan
COM TFU VI
BGen Tom Middendorp
RINO 14
Tekst: Tweede luitenant Judith Rietveld
Foto’s: sergeant Dave de Vaal en sergeant
Gerben van Es (AVDD)
VIER MAANDEN LANg MAAktE DE ALFACOMpAgNIE VAN 42 bLj DEEL uIt VAN DE bAttLEgROup 8 IN uRuzgAN. gROEpsCOMMANDANt sERgEANt-1 kENNY EN VERkENNER sOLDAAt-1 jOsHuA VAN DE COMpAgNIE VERtELLEN IN EEN INtERVIEW OVER IED’s, kINEtIsCHE kANtEN VAN DE uItzENDINg EN kERst.
Als je terugkijkt op je uitzending,
was het dan wat je had verwacht?
Kenny:”Ik wist al wat voor soort uitzending
het zou worden, maar ik had me erop
ingesteld. Het was nu meer het feestje van
de pelotonscommandant. Ik vond deze
uitzending minder leuk dan Irak, omdat ik
daar meer tot recht kwam als groepscom-
mandant. Nu was ik meer een pion in het
gehele plaatje.
Joshua: “Qua werk was het wel wat ik had
verwacht ja. Tijdens de integratieoefening
was het al snel duidelijk wat onze werk-
zaamheden zouden zijn. Ik had wel meer
tegenstand verwacht van de insurgents.”
Hoe bedoel je?
Joshua: “Ik had niet verwacht dat de
OMF (Opposing Militant Forces, red) de
Baluchivallei zo gemakkelijk weg zouden
geven. Bij de operatie Tura Ghar hadden we
weinig weerstand. Of ik dat jammer vond?
Aan de ene kant wel een beetje. Ik heb
geen één keer een schot gelost en ik ben
wel benieuwd hoe ik daarop zou reageren.
Natuurlijk zijn de commandanten boven je
en het thuisfront blij dat er niets is gebeurd.
Maatjes van mij hebben wel weerstand
meegemaakt, maar die zeggen wel dat
ze het niet nog een keer mee hoeven te
maken.”
Was het niet moeilijk om het
‘kinetische’ aan de kant te zetten?
Kenny: “Om eerlijk te zijn, moesten we
al switchen bij Tura Ghar. De verwachting
was dat de Taliban behoorlijk in het gebied
aanwezig zou zijn. Maar we merkten snel
genoeg dat er niet veel dreiging was. We
waren in dat gebied om hearts and minds te
winnen, niet om te vechten. Maar daar pas
je je snel op aan.”
Hoe reageerden de Afghanen in
dat gebied?
Kenny: “Ze hebben hun hele leven al veel
geweld mee gemaakt. We hebben hen
duidelijk gemaakt dat we er voor hen zijn.
Ze werden ‘area of interest’. Alleen met
medewerking van henzelf kan de wederop-
bouw slagen.”
“Ik heb geen één keer een schot gelost en ik ben wel benieuwd hoe het is”
“IK HAD WEL
MEER tEgENstAND VERWACHt”
RINO 15
Operatie Tura Ghar is één van de
grotere operaties tijdens jullie uitzen-
ding.
Joshua: “Tura Ghar is het voorbeeld wat
je van een grote, goede militaire actie ver-
wacht. Je moet een inktvlek zien te krijgen
en dat is gelukt. Onze drills kwamen tijdens
de operatie goed van pas.
Kenny:”Toen we terug kwamen van een
patrouille hoorden we ineens een harde
knal. We zagen de impact op vijftig meter
afstand. De club ging gelijk in de drill. Ik
had het gevoel dat het een 107 mm raket
was of een mortier. We zijn zelf naar de
plek van inslag toegegaan. Daar was een
kuil en er lag een beugel van een handgra-
naat. Vervolgens zijn wij de aangrenzende
verdachte quala binnengevallen op de
manier die ons is aangeleerd. Ik ben er trots
op dat de mannen reageerden conform de
drill. Op zulke momenten verval je in je drill
en het klopte allemaal.”
Joshua: “De OVG-drill (optreden verste-
delijkt gebied) werkte gewoon. Daar moet
echt in Nederland meer nadruk op komen.”
Hoe gingen jullie de actie in?
Kenny: “Battlegroup commandant luite-
nant-kolonel Swillens hield een speciaal
appel voor de operatie, zodat voor iedereen
het doel duidelijk was. We waren er
helemaal klaar voor om met de actie te
beginnen.”
Joshua: “Het mooie van het appel was dat
we niet opgesteld hoefden te staan, maar
dat iedereen gewoon om de commandant
heen stond. Hij gaf echt een peptalk. Ieder-
een had zoiets van: nu kunnen we gaan.
De gedachte was bij Tura Ghar. Maar wij
moesten eerst nog een RIP uitvoeren voor
de operatie.”
(Anti Personeel mijnen) dreiging. Daar moet
je je niet mee bezig houden. Anders kun
je je werk niet uitvoeren. Je houdt er wel
rekening mee, maar je moet jezelf niet gek
maken.”
Joshua:”Vervelend was ook dat je altijd lang
onderweg was. Je verheugt je erop om naar
de base toe te gaan, wat normaal ongeveer
vijf uur duurt. Nu moest je rekening houden
met IED’s. Dat je er een dan een dag langer
over doet, daar word je wel sip van.”
Jullie hebben het verlies van Sergeant
Mark Weijdt van dichtbij meege-
maakt.
Kenny: ”We waren net op de terugweg
naar de base toen we een Medevac zagen
overvliegen. Iedereen had een raar gevoel:
Het klopte niet.”
Joshua:”We wisten al dat er iets niet goed
was. We kregen te horen dat er een WIA
(wounded in action, red.) was. De Medevac
vloog vlak boven ons door, terwijl wij daar
op dat moment een ROS hadden. ’s Avonds
op FOB Buman kregen we offi cieel te horen
dat Mark overleden was.”
Kenny: “Wij moesten het peloton van Mark
vervangen. We hebben daarom kerst op
White Compound in Chora gevierd in plaats
Dat was dus wel minder.
Kenny: “Ja, zeker weten. Ik had een kriebel
in m’n onderbuik bij een duiker op de route.
Bij de 5/20 search trokken we daar een IED
uit de grond. Het was een 25 kilo Home
Made Explosive.”
Schrikken?
Kenny: “Iedere keer als we naar Mashal
verplaatsten vonden we minimaal twee
IED’s. Op de heen en de terugweg. Daar
bereid je je ook op voor. Er was ook AP
”bIj EEN 5/20 sEARCH tROkkEN
WE EEN 25 kILO HOME MADE
EXpLOsIVE uIt DE gROND”
“Op FOB Buman vierden we kerst.”
RINO 16
van op Tarin Kowt. We deden het graag: je
kunt je inbeelden wat daar gebeurd is en
we wilden onze collega’s helpen.”
Hoe was dat om daar met Kerst
te zijn?
Joshua: “Ik denk dat het beter was dan
op Kamp Holland. Het was knus. We had-
den allemaal kaarsjes aangestoken en de
aalmoezenier hield een kerstmis waarbij we
Mark Weijdt herdachten.”
Kenny: “Het was heel indrukwekkend en
heel intiem.”
Joshua: “Je kreeg er een speciaal gevoel bij.
Dat we daar zo met ons peloton en enablers
(militairen van het PRT, tolken etc) zaten
was mooi.”
Konden jullie het goed verwerken?
Kenny: “We praten veel. Dat is belangrijk.
Een chauffeur van mijn groep reed ook een
keer over een IED die maar gedeeltelijk is
afgegaan. De hoofdlading klapte niet. Ik
heb direct met hem gesproken. Hij is er
goed mee weggekomen doordat we er
direct over hebben gepraat.”
Wat is het meest hilarische moment
dat jullie hebben meegemaakt?
Kenny: ”Soldaat-1 Robin is een rasechte
Amsterdammer. In Chora kwam minister
Middelkoop langs, waar wij al een tijdje
zaten. Middelkoop vroeg aan Robin of het
hem beviel. Waarop hij in plat Amsterdam
antwoordde: Jezus, man, ik ben blij dat ik
een bed heb man!”
Hadden jullie wel eens strubbelingen
in het peloton?
Joshua: “De samenwerking verliep lekker.
Daar hebben we geluk mee gehad. Je zag
wel bij sommige jongens dat ze binnen op
het kamp minder goed met elkaar overweg
konden. Buiten het kamp merkte je daar
niets meer van en klopte alles gewoon. En
dat is goed want het kan niet de bedoeling
zijn dat mensen minder met elkaar kunnen
samenwerken.”
“OpERAtIE tuRA gHAR Is HEt
VOORbEELD WAt jE VAN EEN
gROtE, gOEDE MILItAIRE ACtIE
VERWACHt”
“Iedere keer als we naar Mashal verplaatsten vonden we minimaal twee IED’s.”
RINO 17
Sinds 21 maart voert civiele
vertegenwoordiger Joep Wijnands
het commando over het Provincial
Reconstruction Team in Uruzgan.
De militaire en veiligheidszaken
van het PRT liggen in handen van
luitenant-kolonel Han Bouwmeester,
normaliter commandant van 11
Afdeling Rijdende Artillerie. Henk
Rietveld sprak met de overste over
een onderkend fenomeen.
Door Henk Rietveld
Waarom is er relatief weinig bekend over
het wel en wee van het Provincial Recon-
struction team? tot heden zijn er zo’n
vijfhonderd PRt-projecten in uitvoering,
maar inhoudelijke informatie komt vrijwel
nooit op tafel…
“Aanvankelijk was er veel aandacht voor
het veiligheidsaspect van de missie en de
daarmee gepaard gaande gevechten. Te-
genwoordig zie je duidelijk een verschuiving
van aandacht richting de opbouwkant.
Het PRT is een belangrijke speler voor de
opbouw van de provincie Uruzgan. Een
succesvol PRT werkt als katalysator voor de
missie, zowel in Uruzgan als in Nederland.
Ik zie het dan ook als mijn taak om veel
inhoudelijke informatie te verstrekken. Het
thuisfront kan vervolgens constateren dat
wij daadwerkelijk nuttig werk verrichten in
Afghanistan.”
Wie bedenkt de PRt-projecten en wie
fi nanciert ze?
“Elke morgen is er een PRT-meeting - sa-
men met een vertegenwoordiger van zowel
Australië als de Verenigde Staten - waarbij
bepaald wordt welke dorpen en projecten
bezocht worden. Met de stamoudsten
(maliks) en islam-voorgangers (mullahs)
wordt dan gesproken over de daar levende
behoeften aan activiteiten. Ook de reeds
in uitvoering genomen lokale projecten
worden op hun voortgang beoordeeld. Als
er ter plaatse problemen zijn gerezen, wordt
samen met de Afghaanse afvaardiging
besproken hoe die problemen snel kunnen
worden opgelost.
De fi nanciering van projecten komt uit ver-
schillende hoeken. De Afghanen zelf heb-
ben nauwelijks geld. De subsidiëring komt
dan ook van buiten, vooral van de zijde
van Nederland, Australië en de Verenigde
Staten.”
Worden Nederlanders betrokken bij de
feitelijke uitvoering?
“Ja, voor wat betreft de aansturing en
controle. Nee, inzake de praktische werk-
zaamheden. Ten aanzien van dit laatste is
het fi jn om te constateren dat de Afghanen
zich in toenemende mate betrokken voelen
bij dit werk. Werknemers komen uit de hele
omgeving van een project. Vooraf volgen
ze ook vaak nog een vakcursus van enkele
weken in Kamp Holland; bijvoorbeeld voor
timmerman of stukadoor. Sprekend is in dit
verband dat er Afghanen zijn die zelfs uit
Kandahar, over bergachtig terrein, komen
lopen naar Tarin Kowt, een kleine 200
kilometer. Het te gebruiken materiaal wordt
veelal door lokale aannemers geleverd,
zoals hout, bakstenen en mortel.
Door dit alles voelt de bevolking zich echt
betrokken bij de projecten. Er is com-
mitment en draagvlak. Ze zijn trots op hun
prestaties. De projecten hebben daardoor
een diepe impact. Het draagt er absoluut
aan bij dat de wapens niet opnieuw worden
gegrepen. Dankzij deze betrokkenheid
wordt ook de eigen veiligheid van mensen
sterk bevorderd.”
Eerder sprak u over het streven naar
bestuurlijke vernieuwing. Kunt u dat toe-
lichten?
“De levensomstandigheden in Afghanistan
zijn beduidend anders dan in Nederland.
Zo ligt de levensverwachting daar tussen
de 45 en 50 jaar. In Nederland liggen die
leeftijden 30 jaar hoger. Dat brengt met zich
dat de huidige generatie in Uruzgan alleen
in oorlogsomstandigheden is opgegroeid.
Gevechten met Engelsen en Russen, een
burgeroorlog en ga maar door. Er is daar
dan ook nauwelijks kennis hoe je een land
moet aansturen. Dat wordt een item waar
we ons als PRT in de praktijk expliciet(er)
mee gaan bezighouden. Ook het in directe
zin ondersteunen van districtsbestuurders
vormt daarvan onderdeel.
Die bestuurders moeten zichtbaar worden
voor de eigen bevolking; moeten gewaar-
deerde en erkende aanspreekpunten zijn.
Dan bouw je vertrouwen op in eigen kunde
van de Afghanen.”
Zitten er veranderingen in de lucht inzake
het PRt-werk ?
“In Uruzgan zijn twee soorten projecten:
enerzijds de korte en anderzijds de lang-
lopende projecten. We hebben ons in de
beginjaren vooral geconcentreerd op de
eerste categorie. Mede omdat de bevolking
gewonnen moest worden voor een om-
mekeer in de ontwikkeling van het land.
Kleinschalige projecten lenen zich bij uitstek
daartoe. Die aanpak heeft inmiddels duide-
lijk vruchten afgeworpen.
Nu komen we in het stadium, dat we
projecten gaan starten, waarbij we ook veel
internationale hulporganisaties betrekken.
Aan deze ontwikkelingen hoop ik mijn steen
te kunnen bijdragen.”
Heeft u zin in uw periode als PRt-com-
mandant?
“Ja, enorm. Ik mag leiding geven aan
enthousiaste teams, die aansprekende pres-
taties neerleggen. Ik verheug me daarop. Er
is bovendien nog heel veel werk te verzet-
ten.”
‘DE bEVOLkINg VOELt ZICH bEtROkkEN BIJ DE PROJECtEN’
OVERstE bOuWMEEstER OVER HEt pROVINCIAL RECONstRuCtION tEAM
18RINO
RINOSPORtIEF Met medewerking van sergeant Dennis Gorree, LO Sportgroep RVS
LO&spORt NEWsFLAsH De fitnessruimten worden binnenkort
aangekleed met nieuwe posters. Zowel
de fitnessruimte beneden als boven
krijgen een ‘nieuw gezicht’. Wellicht
motiveert dit enkele collegae om nog
langer op het stepapparaat te blijven
staan, dan wel nog een paar herhalingen
met die zware dumbell te maken!
Er worden in de komende tijd weer
Assistent Klimtoren Instructeur (AKI)
cursussen gegeven. De AKI assisteert
tijdens klimtoren lessen en oefeningen
met klimactiviteiten. De AKI fit mensen
in tijdens klim- en abseilactiviteiten.
Knopenkennis, knoopvaardigheid, kennis
van materiaal en goed om kunnen gaan
met mensen (ook wanneer zij hoogte-
vrees hebben) zijn belangrijke aspecten
van zijn functie.
In deze rubriek stelt de RINO telkens een topsporter die werkzaam is bij 13
Mechbrig, aan jullie voor. Aflevering 2: Sergeant-majoor Sacha Hameleers, Al-
gemeen Militair Verpleegkundige bij 13 Geneeskundige Compagnie en guard bij
Basketbalclub Kimbria en het KL Basketbalteam.
Hoe ben je met de basketbalsport in aanraking gekomen?
“Eigenlijk sinds de middelbare school. Via een vriend die dat toendertijd in competitie ver-
band speelde.”
Wanneer kwam je er achter dat je aanleg voor basketbal had?
“Gedurende de sporturen op de middelbare school, als we een partijtje gingen basketballen.
Vond het een leuke sport.”
Ik neem aan dat je ook in clubverband speelt. Waar en op welk niveau?
“Ik ben begonnen toen ik 15 jaar was bij BC Kimbria te Maastricht. Hier heb ik 5 jaar bij
Dames 3 gespeeld. Met KL team in 2003 voor het eerst mee mogen doen met het KL team.
Daarna toch het gevoel dat ik ‘het wedstrijd spelen’ miste. Zodoende ben ik 2 1/2jaar
geleden weer bij BC Kimbria begonnen met trainen en wedstrijden te spelen. We spelen dit
seizoen in de overgangsklasse B Rayon Zuid. Met als verste uitwedstrijd in Cuijk!”
Hoe goed is het dames KL basketbalteam?
“HEEL GOED! Met uitzondering van het NMK 2008 hebben we altijd goud behaald. De
luchtmacht en marine dames zijn dan onze tegenstanders. De Kmar heeft helaas geen dames-
team. Vorig NMK 2008 heeft de marine gewonnen. Dit jaar zouden we een hele goede kans
maken! Er zijn 3 selectie middagtrainingen in Amersfoort aan voorafgegaan. De opkomst op
zo’n selectietraining zou veel hoger kunnen zijn, als er meer dames zich hiervoor op zouden
geven. Helaas kregen we te horen dat het NMK voor de dames niet doorgaat. De marine
en luchtmacht hebben zich teruggetrokken omdat ze te weinig dames hebben om een team
te vormen. Heel erg jammer, want we hadden een goed team én we hadden wat goed te
maken na het verlies vorig jaar.”
Wat maakt de sport zo aantrekkelijk voor jou?
“Het teamspel. Ik ben maar 1.62m, als guard heb je een belangrijke functie bij het opbrengen
van de bal. Het spelletje opzetten. Als daarvanuit gescoord wordt is dat super! Het samen
werken en op elkaar ingespeeld zijn is verder ook belangrijk en super als dat allemaal lukt!”
Hoeveel uren steek je in het basketbal?
“Twee maal training op dinsdag en vrijdag van anderhalf uur. Hiervoor ga ik speciaal naar
Maastricht. En in het weekend vaak een wedstrijd. Als het een uitwedstrijd is ben je soms
wel heel je middag/avond kwijt. Verder hoort er in het clubverband ook bij dat je een aantal
keren per jaar bij een andere wedstrijd gaat jureren. Dit is het bijhouden van het scoresheet:
wie heeft gescoord of een fout gemaakt. Of je moet de tijd bijhouden.”
Is het te combineren met je werk?
“Niet altijd. Soms is het erg lastig, zeker als je veel oefeningen, en met name ondersteunin-
gen hebt. Mijn trainer en team weten dat ik vaak weg ben voor mijn werk. Gelukkig begrij-
pen hij en mijn team het. Maar ik blijf het zeker vervelend vinden om trainingen/wedstrijden
te missen!
Verder is het bij het KL team soms moeilijk om voor selectietrainingen of het NMK zelf be-
schikbaar te zijn. Zo heb ik het NMK 2008 gemist omdat een geneeskundige ondersteuning
in Klietz voorging.”
Heb je een idool/voorbeeld?
“Een idool/voorbeeld had ik niet echt. De combinatie Scotty Pippen, Dennis Rodman en
Micheal Jordan vroeger in één team was leuk om te zien.
Tegenwoordig bestaat er ook de WNBA, hier vind ik Becky Hammon bij San Antonio Silver
Stars erg goed.”
CLAs-bOkAAL Komende evenementen van de CLAS-
bokaal vindt u terug in de kalender bij
categorie ‘evenement’.
Hiernaast kunt u nog een blik werpen op de
tussentand.
bRIgADEspORtER VAN DE MAAND
RINO 19
spORtkALENDER
Komende maanden staan onderstaande evenementen voor de deur:
Datum Evenement Categorie
19 mei Zwemmen S / D
26 mei Sportschieten S
27 mei Atletiek S
28 mei Oriëntering
onderdeel
(Clasbokaal) S / V1 / D
28 t/m 30 mei Zeilen S
3 juni triatlon S / V1 / D
8 t/m 12 juni Zweefvliegen S
12 juni Speedmars
(Clasbokaal) S / D
12 juni Ruitersport S
17 juni Schieten pistool
en geweer voor
onderdelen
(Clasbokaal) S
18 juni Geweer en
pistoolschieten S
1 / 2 juli Mil. vijfkamp
(CLAS-bokaal) S / V1 / V2 / D
28 augustus Wielrennen S / D
2 september Beachvolleybal
4 – 4 S
Nr Onderdelen Kaz. Volleyb Futsal
1. ZE LtK LTK 100 82
2. ZE GSK GSK 78 95
3. 101 CISBAt GMK 74 90
4. ZE PJK JPK 95 66
5. KMA KMA 86 74
6. GENIE WEZEP PMK 90 62
7. ZE S’BERGEN OK 100
8. 130 CLCIE GMK 86
9. SCHOOL ZuID SK 82
10. 200 B&t GMK 78
11. 13 MECHBRIG RVS 70
12. ZE DEN HAAG DEN
HAAG 60
tussENstAND ALL-OVERkLAssEMENt CLAsbOkAAL kL spORttCOMpEtItIE 2009
RINO 20
NAVIjVEN
Wij hadden geluk: Na acht maanden kon-
den we ons mannetje Shuka ophalen.”
Het begin van…
“De start was zeker niet gemakkelijk. Eerst
werd Shuka ziek en na zijn herstel bleek het
een hond met een fl inke gebruiksaanwijzing
te zijn: hij is enorm slim, niet snel onder de
indruk en nergens bang voor. Het heeft
uiteindelijk meer dan een half jaar geduurd
om hem in het gareel te krijgen. Maar we
leren nog elke dag bij. Hij luistert inmiddels
goed en bovendien is hij nu ook volwassen.
Dat scheelt een hoop.”
Ondanks die intensieve start besloten
jullie er nog een tweede Laika bij te
nemen. Waarom?
“Dat hebben we van begin af aan geroe-
pen. Shuka is namelijk enorm op andere
honden gericht. Al hebben we wel fl ink
getwijfeld. Stel dat we nog zo’n exemplaar
als Shuka zouden krijgen….
Via dezelfde fokker, waar we regelmatig
contact mee hebben, kregen we te horen
dat er een reutje “over” was: een geselec-
teerd baasje bleek toch niet aan alle eisen
te voldoen, en zo kwamen we aan Bjelki.
Het bleek een tegenpool van Shuka te zijn:
rustig en onderdanig. Bovendien werden we
in de opvoeding geholpen door Shuka. Die
twee vullen elkaar prima aan.”
Uiteindelijk ben je ook met de
honden voor een trekkar gaan
trainen. Hoe is dat in z’n werk
gegaan?
“Zoiets doe je natuurlijk niet van de ene op
de andere dag. Het was in eerste instantie
een kwestie van veel nadenken en research
plegen. De kar heb ik na lang zoeken via
internet gevonden.
Anderhalf jaar nadat we Bjelki hadden
gekregen ben ik voor het eerst met beide
honden voor de kar gaan trainen. Dat deed
ik samen met de fokker. De eerste keer was
erg onwennig. Dat kwam vooral omdat ik
niet specifi ek genoeg was in mijn comman-
do’s. Inmiddels gaat het al een stuk beter.”
Hoeveel tijd gaat er in deze hobby
zitten?
“Toch al gauw tegen de 30 uur per week.
We streven ernaar om drie uur per dag met
ze te lopen. Dat is exclusief de drie uur per
sessie voor het trainen voor de kar in het
weekend. Dus tel maar uit.”
Ga je ze ook nog ‘ns voor een echte
slede spannen?
“Het is zeker een droom om ooit met
Shuka en Bjelki een tocht door de sneeuw
te maken. Het is echter wel een realistische
droom. Maar dan zal ik wel meerdere hon-
den voor de slee moeten spannen.”
Zinspeel je daarmee op
‘gezinsuitbreiding’?
“Daar beginnen we alleen aan wanneer de
mogelijkheid zich voordoet om in het bui-
tengebied te gaan wonen. Bijvoorbeeld in
een boerderijtje met een speelweide. Naast
de tijd die je in deze honden moet steken,
dien je ze namelijk ook volop de ruimte te
geven.”
Hoe ben je bij deze bijzondere hobby
uitgekomen?
“Mijn vrouw en ik wilden eigenlijk al jaren
een hond maar omdat we beiden fulltime
werkten ontbrak het ons aan tijd. Boven-
dien konden we het juiste ras niet vinden.
We zijn gek van honden die dichtbij de na-
tuur staan en kwamen dan ook regelmatig
uit bij malamutes, wolfshonden en husky’s
maar er was telkens een ‘maar’. Totdat
we bij toeval op een West Siberische Laika
stuitten. Dit was ‘m! We zijn ons verder
gaan verdiepen en raakten meer en meer
overtuigd. Vervolgens kreeg mijn vriendin
de mogelijkheid om parttime te gaan wer-
ken en konden we zo’n hond aanschaffen.”
En toen? Kwestie van een fokker
opzoeken en een puppie ophalen?
“Nee, zeker niet. Via via kwamen we uitein-
delijk aan het nummer van een fokker in de
Belgische Ardennen. Dat is inmiddels alweer
meer dan vier jaar geleden. We werden uit-
genodigd voor een kennismakingsgesprek
dat veel weg had van een kruisverhoor. Op
zich wel terecht want de Laika moet geen
mode-hond worden die die door verkeerde
selectie in een asiel beland; de vele Husky’s
in de asielen bewijzen helaas het tegendeel.
De Laika is een energieke en gevoelige
hond die veel beweging en aandacht nodig
heeft. Het is dus geen hond waar je zomaar
aan kunt beginnen. Bovendien gaat het om
een in Nederland nog niet veel voorkomend
ras. Wachttijden van twee jaar vormen geen
uitzondering.
RINO 21
WAt DOE jIj NA VIjVEN?Mark smans,
sergeant 1 Mortiergroep
A-Cie 17 painfbat gFpI
Eigenaar van
West siberische Laiki
(sledehonden)
RINO 22
AgENDA
10 juni Zaalvoetbaltoernooi Sportzaal RvS
ACtIVItEItEN
De pasjes en tegoedbonnen voor de diverse activiteiten zijn allemaal binnen.
Op vertoon van de smartcard kan men daar gebruik van maken.
De evenementen zijn :
• Bowling (gratis) in het Vrije Tijdscentrum in Best
• Squashen (gratis) ook in Best
• Zwemmen (met 2 euro bijbetaling) in de Tongelreep. Houd hier rekening met
het feit dat de het golfslagbad dinsdags om 18.00 uur gesloten is.
• Sauna (met 4 euro bijbetaling) in de sauna te Son.
• Karten (met 7 euro bijbetaling) bij Karting Hezemans te Eindhoven
• Waterskiën (gratis) vanaf begin mei bij de Kempervennen in Valkenswaard
1 Max Payne
2 Behind Enemy Lines III
3 Meet Dave
4 Wanted
5 The X Files
DVD tOp 5
RECENsIE: pRIDE & gLORY
Je kunt niet zeggen dat je continu verrast
wordt tijdens het kijken naar de fi lm Pride &
Glory. Veel momenten komen bekend voor
uit andere fi lms. Vermakelijk is de fi lm van
regisseur Gavin O’Connor ondanks dat des
te meer. Een fi lm die lekker wegkijkt dus.
Als tijdens een (schijnbare) routineklus vier
politieagenten om het leven komen, wordt
de zoon van korpschef Francis Tierney Sr.
gevraagd om de zaak uit te zoeken. Ray
Tierney worstelt op dat moment nog met
een oude zaak en heeft er eigenlijk niet zo’n
trek in. Omdat hij echter behoorlijk close
was met een aantal van de omgekomen
agenten en ze lid waren van het team van
zijn zwager Jimmy en zijn broer Francis,
besluit hij met de nodige tegenzin de zaak
toch op zich te nemen. Het blijkt al snel
dat er een luchtje aan zit en dat er mogelijk
agenten bij betrokken zijn. Het wordt
natuurlijk pas echt lastig als de sporen in de
richting van zijn familie wijzen.
Origineel is de fi lm niet, de moeite waard
van het kijken echter wel degelijk. Naast
het acteerwerk is ook de manier waarop het
verhaal in beeld wordt gebracht erg fraai. Er
is veel van de schouder gefi lmd en dat geeft
het geheel een passend onrustige sfeer. Het
onwaarschijnlijke einde moet je als kijker
maar voor lief nemen.
Originaliteit: 2
Amusementswaarde: 8
23 RINO
Het archief van de RINO herbergt een schat aan oude foto’s en teksten. Aan de hand daarvan is goed te zien wat er in de loop der jaren zoals is verand-erd in Oirschot en wat juist helemaal niet…..
Tussen oefenende voertuigen op de Oir-
schotse Heide viel deze op een prehistorisch
dier gelijkende machine uiteraard op. Het
is een zogenaamde woel-machine, ontwor-
pen door de afdeling Werktuigbouw van
de Technische Hogeschool Eindhoven, die
gebruikt wordt voor een onderzoek naar
dynamische krachten die vrijkomen bij het
graven van sleuven voor drainbuizen en
kabels. De technici riepen bij een defect de
hulp in van sergeant-majoor Kocken van de
Hulpwerkplaats.
15 juli 1974
Onze artilleristen werden op 20 april ver-
rast met een grote alarmoefening. Voor
het vertrek via de tankpoort kregen ze hun
laatste instructies van kapitein Van der Meij
(midden in de cirkel).
4 mei 1972
De laatste loodjes.
Lichtingsploegen gaan en komen. Zeer bin-
nenkort zwaait de lichtingsploeg huzaren af
die thans het B-esk van 11 Tankbataljon vult.
Dit eskadron legt de laatste hand aan het
onderhoud van hun tanks.
Zoals Bastogne, naar welke stad deze tank
is genoemd, geschiedenis heeft geschreven
namens hetzelfde B-eskadron.
Zij wonnen de Bult Francis Beker, een trofee
voor tankschieten: het eskadron schoot
daarnaast met een team o.l.v. kornet Homan
in de internationale tankschietwedstrijd Ca-
nadian Army Trophy naar de internationale
top en enige weken geleden demonstreerde
het eskadron nog zijn kunsten voor generaal
Haig, NAVO-opperbevelhebber in Europa.
Met een enorme dosis ervaring en de
trofeeën in hun zak kunnen de huzaren van
het B-eskadron trots zijn op de belangrijke
bijdrage die zij leverden in de geschiedenis
en de prestaties van 11 Tankbataljon
17 augustus 1977
RINOSTALGIE
RINO 24
tEAMGEVOEL
ongezien in vijandelijk gebied te kunnen
infi ltreren en exfi ltreren dien je jouw acties
goed met die van je collega af te stemmen.
Het vereist een zelfstandige, actieve, crea-
tieve en verantwoordelijke instelling.”
CHARME VAN HEt VAk:“De grote mate van verantwoordelijk en
zelfstandigheid. Als manschap wordt je ook
opgeleid in commandovoering zodat je
inzicht krijgt in het handelen van de com-
mandant.
Er wordt dus verwacht dat je meedenkt.”
sAMENWERkINg:“Een goede samenwerking is onontbeerlijk.
Om bovengenoemde redenen en omdat
we er wel eens alleen voor kunnen komen
staan. Dat betekent dat je op elkaar moet
kunnen vertrouwen en bouwen. Dit team-
gevoel neemt toe naarmate je meer met
elkaar traint.”
VRIENDsCHAp:“Wanneer je een tijd lang met elkaar in een
Fennek opgesloten zit ontstaat er vanzelf
een band. Een weekje samen in de Eifel bij
-15 doet eveneens wonderen.
Daarnaast trekken we ook wel ‘ns samen
op na vijven door bijvoorbeeld de stad in te
gaan voor een biertje. Wij hebben het geluk
dat het tussen ons klikt. Qua karakter vullen
we elkaar zeker aan.”
ongezien in vijandelijk gebied te kunnen ongezien in vijandelijk gebied te kunnen
infi ltreren en exfi ltreren dien je jouw acties infi ltreren en exfi ltreren dien je jouw acties
goed met die van je collega af te stemmen.goed met die van je collega af te stemmen.
Het vereist een zelfstandige, actieve, crea-Het vereist een zelfstandige, actieve, crea-
tieve en verantwoordelijke instelling.”tieve en verantwoordelijke instelling.”
CHARME VAN HEt VAk:CHARME VAN HEt VAk:“De grote mate van verantwoordelijk en
zelfstandigheid. Als manschap wordt je ook zelfstandigheid. Als manschap wordt je ook
opgeleid in commandovoering zodat je opgeleid in commandovoering zodat je
inzicht krijgt in het handelen van de com-inzicht krijgt in het handelen van de com-
mandant.mandant.
Er wordt dus verwacht dat je meedenkt.”Er wordt dus verwacht dat je meedenkt.”
sAMENWERkINg:sAMENWERkINg:“Een goede samenwerking is onontbeerlijk.
Om bovengenoemde redenen en omdat Om bovengenoemde redenen en omdat
we er wel eens alleen voor kunnen komen we er wel eens alleen voor kunnen komen
tEAM:Bemanning Fennek 3e Verkenningspeloton
42 Brigadeverkenningseskadron
Wachtmeester Adam Abdillahi Roble
(Voertuigcommandant)
Korporaal Marinus Rottier
(Boordschutter)
Huzaar 2 Nicky Horseling
(Chauffeur)
OVER…
HEt ‘gEHEIM VAN DE sMID’:“Ons credo is ‘Zien zonder gezien’ te wor-
den. Wellicht een open deur maar hij vertelt
wel alles over de essentie van ons vak. Om
Reageren? [email protected]