Embed Size (px)
Citation preview
11 Ekim October 2020 Pazar Sunday, 15.00 Bilkent Odeon
Sezon Açılış
KonseriSeason
Opening Concert
Yevgeniy Kostrytskyykeman | violin
KonzertmeisterIrina Nikotina
Zorunlu durumlarda program değişikliği yapılabilir.Programs may be subject to changes due to reasons beyond our control.
Program
J.S. Bach Keman Konçertosu, La minör, BWV 1041 Concerto for Violin in A minor, BWV 1041I. Allegro moderatoII. AndanteIII. Allegro assai
J. Haydn Keman Konçertosu, Do majör Concerto for Violin in C majorI. Allegro moderato II. Adagio III. Finale. Presto
Ara Interval
A. Piazzolla Buenos Aires’te Dört Mevsim Four Seasons of Buenos AiresI. Sonbahar | AutumnII. Kış | WinterIII. İlkbahar | SpringIV. Yaz | Summer
Değerli Dinleyicilerimiz,
Gittikçe artan sayılarla yeni dinleyicilerimizin aramıza katılmasından mutluluk ve gurur duyuyoruz. İzleyicilerimizin beğenilerini içten alkışlarıyla sergilemeleri, bizler için paha biçilmez bir destek.Konserlerimizde ses ve görüntü kaydı yapılmaktadır. Seslendirilen eserlerin bazıları birkaç bölümden oluşmaktadır. Eserin tümü bittikten sonra alkışlamanız bizlere kolaylık sağlayacaktır. Aynı nedenle konser esnasında cep telefonlarınızı tamamen kapatmanızı ve flaşla fotoğraf çekmemenizi rica ederiz.
Dear Listeners,
We are happy and proud to perform to a growing audience. The applause we receive from the audience is an invaluable expression of appreciation.
All our concerts are audio-visually recorded. Some of the works performed by the artists are composed of several parts. It would be highly convenient if the listeners hold their applause until the end of the work. For the same reason, we kindly ask our listeners to turn off their cell phones and not to take any photographs with flash during the concert.
Yevgeniy Kostrytskyy keman violin
Kiev’de doğan sanatçı, sekiz yaşında keman çalmaya başladı. Kiev Özel Müzik Okulu ve Ukrayna Ulusal Müzik Akademisinde Prof. Yaroslava Rivnyak ile çalışmalarını sürdürdü. 2003’te Guildhall Müzik ve Drama Okulunda yüksek lisans öğrenimine burslu olarak başladı, Prof. Krzysztof Smietana ve Prof. David Takeno ile çalıştı. Yüksek lisansını orkestra yönetimi ve oda müziği alanlarında tamamladı, 2007’de konser sanatçısı unvanını aldı.
Krzysztof Smietana, Oleg Krysa, Marie Tampere-Bezrodnaya, Mark Lakirovich, Lewis Kaplan, Zvi Zeitlin, Charles Castelman, Boris Garlitsky, Mikhail Kopelman, Ani Schnarch, Yair Kless ve Sergiu Schwartz’ın ustalık sınıflarına katıldı.
Pek çok Avrupa ülkesinde ve Japonya, Güney Kore ile Amerika Birleşik Devletleri’nde konserler verdi, festivallere katıldı, yirmiyi aşkın orkestrayla solist olarak sahneye çıktı.
Sanatçı, Pierre Lantierre Uluslararası Keman ve Oda Müziği Yarışmaları ile Petar Conjovich Uluslararası Oda Müziği Yarışmasında çeşitli ödüller kazandı. Jascha Heifetz Uluslararası Yarışmasında özel ödüle değer görüldü. 2005 yılında “Slaughter and May” tarafından Yılın En İyi Müzisyeni seçildi.
2006-07 sezonunda Londra Senfoni Orkestrasının yaylı projesi seçmelerinde başarılı olan Kostrytskyy, iki yıl boyunca LSO’nun bir üyesi olarak Valery Gergiev ve Sir Colin Davies ile birlikte çaldı. 2007’de Forte Yaylı Dörtlüsüyle Birleşik Krallık’ta konser verdi.
Yevgeniy Kostrytskyy, 2008’de Ukrayna’da Odessa Filarmoni Orkestrasının (OPO) şefliğini üstlendi ve on yıldır bu orkestrayı yönetmeyi sürdürüyor. Sanatçı aynı zamanda “The Seasons” Dnepropetrovsk Oda Orkestrasında solist ve baş şef Dmitriy Logvin’le birlikte konuk olarak sahneye çıkıyor. 2014’ten beri Young Musicians European Orchestra ile solist olarak konserler veriyor ve Paolo Olmi ile birlikte orkestrayı yönetiyor.
2014’te Kostrytskyy, OPO’daki meslektaşlarıyla Odessa Oda Orkestrasını kurdu. 2018’de Urban Music Hall’un resmi açılışında yer alan orkestra, Odessa’daki bu yeni konser salonunun daimi orkestrası oldu. Kostrytskyy, Ocak 2020’den bu yana Bilkent Senfoni Orkestrasında konzertmeister olarak görev alıyor.
Sanatçı, 1850-60 yıllarında Luigi Legnani tarafından yapılan bir İtalyan kemanı çalıyor.
Yevgeniy Kostrytskyy was born in Kyiv in 1980 and started studying violin at the age of eight. He studied at Kyiv Special Music School and National Music Academy of Ukraine with Prof. Yaroslava Rivnyak.
In 2003 he won a scholarship to the Guildhall School of Music and Drama to study as a postgraduate student with Prof. Krzysztof Smietana and Prof. David Takeno. He has completed his Master Degree, Diploma in Orchestra Training, Chamber Music Diploma, and in 2007 his was awarded a Guildhall School of Music & Drama Concert Artist Fellowship. Yevgeniy Kostrytskyy has made a lot of successful appearances in many countries of Europe, Japan, South Korea and the USA. He has participated in many music festivals and has given numerous concerts as soloist of more than twenty orchestras.
He improved his skill in master classes under the leadership of such famous musicians as Krzysztof Smietana, Oleg Krysa, Marie Tampere-Bezrodnaya, Mark Lakirovich, Lewis Kaplan, Zvi Zeitlin, Charles Castelman, Boris Garlitsky, Mikhail Kopelman, Ani Schnarch, Yair Kless, Sergiu Schwartz and others.
He is a Prize-Winner of several violin competitions including: Pierre Lantierre International Violin and Pierre Lantierre International Chamber Music Competition, Petar Conjovich International Chamber Music competition. He was also awarded with a special prize of the Jascha Heifetz International competition. In November 2005 Yevgeniy won the “Slaughter and May” Best Musician of 2005 award.
He was successful with the LSO String Scheme auditions for 2006-07. As the result he has been a member of the LSO for two years and played with Valery Gergiev and Sir Colin Davies. In September 2007 with the “Forte String Quartet” he performed at the 10 Downing Street in the Prime-Minister residency.
In September 2008 he became a principal of the Odessa Philharmonic Orchestra (OPO, Ukraine) and has been leading the OPO for ten years. Yevgeniy is a soloist and a guest-leader of the Dnepropetrovsk Chamber Orchestra “The Seasons” with its principal conductor Dmitriy Logvin. Since 2014 he has had the honor to play as a soloist and to lead the Young Musicians European Orchestra with Maestro Paolo Olmi.
In 2014 he together with his colleagues from the OPO established the Odessa Chamber Orchestra. In March 2018, the Orchestra took part in the Urban Music Hall formal opening ceremony and became the Orchestra in residence of that new concert venue in Odessa. Since January 2020 he has been a concertmaster of the Bilkent Symphony Orchestra, Turkey.
He plays the Italian violin made by Luigi Legnani in 1850-60.
Johann Sebastian BACH (1685-1750)Keman Konçertosu, La minör, BWV 1041Concerto for Violin in A minor, BWV 1041
Yaşadığı dönemlerde yalnızca çalıştığı bölgelerde tanınan J.S. Bach, günümüzde müzik tarihinin en bilinen ve en
saygın bestecilerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bach'ın 18. yüzyılda sınırlı bir şöhrete sahip olmasının temel nedeni döneminin en etkin türü olan opera alanında eser vermemiş olmasıdır.
Alman müziği, Protestan Reform Hareketinden sonra önemli bir ivme kazanmış, özellikle dini müzik alanında büyük ilerlemeler göstermiştir. Bu bağlamda org için yazılan koral merkezli dini müzikler, Alman müziğinin özgün karakterini belirlemede etkin unsur olmuş, Almanya'nın orta ve kuzey bölgelerinde yaşayan besteciler bu konu üzerinde uzmanlaşarak büyük ilerlemeler gerçekleştirmişlerdir.
Bach da bu gelenekle büyümüş ve eğitimini bu doğrultuda almıştı. Yaşamı boyunca emrinde çalıştığı patronun isteklerine uygun biçimde, zaman zaman dini zaman zaman da din dışı müzikler bestelemişti. Ancak ondan istenilen din dışı müzikler hiçbir zaman opera olmamış daha çok konçerto, sonat, süit türleri üzerinde yoğunlaşmıştı. Sanatçı döneminin İtalyan ve Fransız etkilerini Alman gelenekleri ile ustaca birleştirmeyi başarmış ve özgün sentezlere ulaşmasını bilmişti.
Özellikle yaşadığı çağın önde gelen İtalyan bestecilerinin, konçerto türü başta olmak üzere, yaylı çalgılar için yazdıkları eserleri çok iyi analiz etmiş buradan öğrendiği biçimsel yaklaşımları füg türüne de uyarlayarak kendinden sonra gelecek kuşakları derinden etkileyecek düşünceler yaratmıştı.
Bach'ın az şöhretli, mütevazı yaşantısının onu, döneminin müzik endüstrisinin sınırlamalarından koruduğu, böylece hem döneminin etkilerini hem de geçmiş zamanların müzikal mirasını derin bir biçimde özümseyip yeni sentezler oluşturmaya olanak bulduğu söylenebilir.
Sanatçı 1723 yılına kadar Arnstadt, Mühlhausen, Weimar ve Cöthen'de çeşitli pozisyonlarda görev yapmış, 1723'den yaşamının sonuna değin Leipzig'de yaşamıştır. Burada Aziz Thomas Kilisesi Kantoru ve kentin müzik direktörü olarak çalışmıştır. Bach, o güne kadar çalıştığı bu en prestijli pozisyonda hayatının en verimli ve olgun dönemini yaşamıştır. Besteci Leipzig'de geçirdiği ilk yedi yıl, vazifesi gereği yalnızca dini eserler üzerinde yoğunlaşmıştır. Ancak 1729 yılında Collegium Musicum'un yöneticiliğini de kabul etmiş böylelikle Cöthen'deki gibi din dışı çalgısal müzikler üzerine yeniden çalışma imkanı bulmuştur. 1702 yılında Telemann tarafından kurulan bu oluşum profesyonel
müzisyenlerle, müzikle uğraşan üniversite öğrencilerini bir araya getirmekte ve bu topluluk her hafta halka açık konserler vermekteydi. Bach Collegium Musicum için orkestral süitler, keman konçertoları, flüt sonatları ve tuşlu çalgılar için konçertolar bestelemişti.
Bach'ın bu topluluk için bestelediği eserlerin bir kısmı Cöthen'de yazmış olduğu eserlerin tekrar elden geçirilmiş halleridir. Bu konserde seslendirilen La minör Keman Konçertosunun, Bach konçertolarının ilk BWV numarasına sahip konçertosu olmasına rağmen, bugüne 1730 yılında yazılmış partiler ile ulaşmış olması sebebiyle, Leipzig döneminde yazılmış olduğu düşünülür.
Bach, Weimar döneminden itibaren İtalyan konçertoları üzerine çalışmalar yapmıştı. Özellikle Corelli, Vivaldi gibi kendisinden bir-iki kuşak öncesinin büyük bestecilerinin eserlerinin biçimsel özelliklerini ve yaylı çalgılara, özellikle kemana özgü tekniklerini özümsemişti. Bach'ın yaşadığı dönemde komik opera giderek yaygınlaşıyor, bu opera türünün kısa, dengeli müzik cümleleri, basit ancak ayakları yere sağlam basan armonik yapı gibi temel özellikleri çalgısal müzik türlerine de nüfuz ediyordu. Zamanla klasik dönemin müzikal özelliklerini derinden etkileyen bu yaklaşımlara galant stili adı verildi. Başta Georg Philipp Telemann olmak üzere Alman dili bölgesi bestecileri 18. yüzyılın ilk çeyreğinden itibaren bu yeni düşüncelere giderek artan bir biçimde eserlerinde yer veriyorlardı.
Bach'ın müziğinin bu etkilerden tamamen arınmış olduğu söylenemez. Özellikle Leipzig döneminde yazdığı kantatların kimi bölümlerinde, örneğin Wachet auf, ruft uns die Stimme (BWV 140) isimli kantatta yer alan Zion Hort die Wachter Singen isimli koralde galant etkileri görülür. Ancak genel olarak 18. yüzyılda yaşanan değişimlerin Bach'ın müziğinin temel konusu olmadığı söylenebilir. Besteci "zanaatkar" olma özelliğini yaşantısı boyunca korumuş, güncel olsun olmasın ilgisini çeken tüm müzik tür ve stillerini bir araya getirip işleyerek derinlikli bir nesnellik elde etmiştir.
La minör tonundaki konçerto da Bach'ın özellikle Vivaldi konçertoları üzerine yaptığı çalışmaların en olgun sonuçlarından biridir. Vivaldi dönemine özgü keman teknikleri ve ritornello biçimi Bach tarafından ele alınır, özellikle birinci bölümde ustalıklı bir biçimde işlenir. İkinci bölüm, bir ritornello teması gibi, sürekli geri dönülen bir bas cümlesi ve etkileyici bir arya özelliğini taşıyan ezgilerden oluşur. Son bölüm ise, İtalyan concerto grosso
geleneğine uygun biçimde, jig dansının stilize edildiği bir finaldir. Bu bölümün fügal yapısı ve solist partisinin ustalık gerektiren yazısı göz kamaştırıcıdır.
Although he was known only around the regions he worked during his lifetime, J.S. Bach is now recognized as one of the most eminent and prestigious composers of music history. The main reason why Bach did not come to great prominence in the 18th century is that he did not produce any work in the field of opera, which was the most effective genre of his period.
German music gathered considerable momentum after the Protestant Reform Movement and made significant progress especially in the domain of religious music. In this context, chorale-centered religious pieces written for the organ formed the key element in determining the original character of German music and the composers living in central and northern Germany and specializing in this area made remarkable advances.
Bach grew up in this tradition and was educated in this direction. Throughout his life, he composed sometimes religious and at other times non-religious music depending on the wishes of the patron he worked for. However, non-religious music he was asked to compose was never opera, and he rather concentrated on concerto, sonata and suite genres. Skillfully combining the Italian and French influences of the time with the German traditions, the artist was able to produce original syntheses.
Bach analyzed the works, concertos in particular, written by the leading Italian composers of his era for strings, and applying the formal approaches he learned from these to fugue genre, he generated ideas that would deeply affect the generations following him.
It can be said that Bach’s moderate lifestyle with confined acclaim protected him from the limitations of the music industry of his time, thus enabling him to deeply absorb both the current influences and the musical heritage of the past and to create new syntheses.
The artist worked in different capacities in Arnstadt, Mühlhausen, Wiemar and Cöthen until 1723, and lived in Leipzig from 1723 until the end of his life. In Leipzig, he worked as the Cantor of St. Thomas Church and the city’s director of music. In this position, the most prestigious one
he held until then, Bach had the most fruitful and mature period of his life. Over his first seven years in Leipzig, the composer focused only on religious music as necessitated by his job. It was only in 1729, when he accepted the post of director of the Collegium Musicum that he had the chance to work on non-religious instrumental music again, as he did in Cöthen. This society founded by Telemann in 1702 brought professional musicians and university students engaged in music together and gave public concerts every week. Bach composed orchestral suites, violin concertos, flute sonatas and keyboard concertos for the Collegium Musicum.
Some of the works Bach composed for this society are the revised versions of the works he wrote in Cöthen. Although the Violin Concerto in A minor, performed in this concert, is the one that was assigned the first BWV number among Bach’s concertos, it is thought to have been written in the Leipzig period as it reached the present day through the scores written in 1730.
Starting in his Weimar period, Bach worked on Italian concertos. He internalized the formal qualities, as well as the techniques specific to strings, and violin in particular, used in the works of the great composers who lived one or two generations before him, like Corelli and Vivaldi. During Bach’s lifetime, comic opera was becoming more and more widespread, and the short and balanced phrases and the basic features such as a simple, but solid harmonic structure of this opera genre were penetrating into genres of instrumental music. These approaches that deeply affected the musical properties of the classical period came to be called galant style over time. The composers in German speaking regions, including first and foremost Georg Philipp Telemann, incorporated these new ideas into their works increasingly after the second quarter of the 18th century.
Bach’s music cannot be said to be completely free of these influences. The galant influences are seen especially in some parts of the cantatas he wrote in his Leipzig period, as in the chorale titled Zion Hort die Wachter Singen in the cantata Wachet auf, ruft uns die Stimme (BWV 140). However, it can be asserted that the changes that took place in the 18th century are not the fundamental topic of Bach’s music. The composer preserved his quality of “craftsmanship” throughout his life, and by bringing together and processing all types and styles of music that
attracted his attention irrespective of their currency, he achieved a deep objectivity.
The Concerto in A minor is one of the most mature results of Bach’s work, especially on Vivaldi’s concertos. The violin techniques specific to Vivaldi’s period and the ritornello form are addressed and skillfully processed by Bach especially in the first movement. The second movement consists of a double bass phrase that is repeatedly revisited like a ritornello theme and melodies that have the quality of an impressive aria. The last movement, following the Italian concerto grosso tradition, is a finale stylizing a jig dance. The fugal structure of the movement, as well as the language of the soloist score, requiring mastery, are dazzling.
Dr. Onur Türkmen
Franz Joseph HAYDN (1732 -1809) Keman Konçertosu, Do majör Concerto for Violin in C major
18. yüzyılın ikinci yarısında müzik tarihinde meydana gelen en köklü değişimlerden biri çalgısal müziğin yükselişidir. “Senfoninin babası” olarak da bilinen, üç büyük “Viyana Klasiği”nin (Haydn, Mozart, Beethoven) birincisi Joseph Haydn, şüphesiz, bu gelişmenin en önemli figürlerinden biridir. Kariyeri geç Avusturya Barok döneminin geleneksel patronaj sisteminde başlayan ve 19. yüzyılın başlarında filizlenen Romantizmin içinde "özgür" bir sanatçı olarak sona eren Haydn, bestelediği senfoni ve oda müziği yapıtlarıyla çalgısal müziği yeni boyutlara taşımış ve özellikle 1790’lardan itibaren tüm Avrupa’da bir kültür kahramanı olarak kabul görmeye başlamıştır.
Konçerto, Batı geleneğinde çalgısal müziğin en önemli türlerinden biridir. Haydn’ın bu türde keman için yazdığı dört yapıttan yalnızca üçü günümüze ulaşmıştır. Bunlardan ilki, bestecinin 1765 beste kataloğunda "Luigi için yazılmıştır” notu ile yer alan Do majör Konçertodur. Haydn’ın bu eseri Esterházy prensi Paul Anton'un hizmetine alındıktan (1761) kısa bir süre sonra, yine Esterhazy Kapelle’de görev yapan dönemin ünlü İtalyan kemancısı Luigi Tomasini için bestelediği düşünülmektedir. Hatta onlu interval atlamaları, Vivaldi benzeri sekvensleri ve uzun üçleme zincirleri
ile konçertonun, parlak tekniği ve güzel İtalyan tonu ile bilinen Tomasini’ye özel tasarlandığı iddia edilir.
1909'da Breitkopf ve Härtel arşivlerinde Sol majör Konçerto ile yeniden keşfedilen Do majör Konçerto, Barok stile hala büyük ölçüde bağlı olan bir eserdir. Eserin birinci bölümü, önce orkestra ardından da solist tarafından sunulacak ana tema ile başlar. Burada ve bölümün geri kalanında sık sık belirecek aristokratik ihtişamın ve ölçülü zarafetin göstergesi noktalı ritimler (notes inegales), Fransız Barok stilinin bir karakteristiğidir. Buna karşılık solo kemanın ifade ve duygu odaklı anlatımı İtalyan stilinin özelliklerinden biridir. İkinci bölüm pizzicato orkestral eşliğiyle bir serenadı andırır. Vivaldi benzeri pasajlar ve geniş sıçramalarla dolu üçüncü bölüm ise, üçlü ritimlere dayanan gösterişli bir finaldir.
One of the most radical changes that occurred in the latter half of the 18th century is the rise of instrumental music. Known as “the father of symphony”, Joseph Haydn, who is also the first of the three major representatives of the “Viennese classicism” (Haydn, Mozart, Beethoven), is undoubtedly one of the most important figures in this development. Having started his career in the traditional patronage system of the late Austrian Baroque period and finishing it as a “free” artist in the Romanticism movement sprouting in the early 19th century, Haydn took instrumental music to new dimensions through his symphonies and chamber music works and came to be recognized as a cultural hero across Europe especially after 1790s.
The concerto is one of the major genres of instrumental music in the Western tradition. Of the four works Haydn wrote in this genre for violin, only three have made it to the present. The first of these is the Concerto in C major, which appears in his 1765 composition catalogue with a note indicating that it was “written for Luigi”. It is thought that Haydn composed this work shortly after he started working for Esterhazy Prince Paul Anton (1961) for Luigi Tomasini, the celebrated Italian violinist who also worked in the Esterhazy Kapelle. It was even claimed that with its skips of the tenth, the Vivaldi-like sequences and chains of triplet figures, the concerto was tailor-made for Tomasini who was known for his brilliant technique and beautiful Italian tone.
The Concerto in C major, rediscovered in Breitkopf and Härtel archives along with the Concerto in G major in 1909,
is still faithful to the Baroque style to a great extent. The first movement of the work starts with a main theme to be introduced first by the orchestra and then the soloist. The notes inegales appearing frequently both here and in the rest of the movement to suggest aristocratic splendor and moderate grace constitute a characteristic feature of the French Baroque style. The language of the solo violin focused on expression and emotion, on the other hand, is an attribute of the Italian style. With its pizzicato orchestral accompaniment, the second movement resembles a serenade. The third movement full of Vivaldi-like passages and wide leaps is a glamorous finale based on triplet rhythms.
Astor PIAZZOLLA (1921-1992)Buenos Aires’te Dört Mevsim Four Seasons of Buenos Aires
Arjantin’in en büyük bestecilerinden ve bandoneon sanatçılarından Astor Piazzolla, ülkesinin en ünlü müzik türünü (tango) dans salonundan konser salonuna taşıyarak Nuevo Tango’yu (yeni tango) yaratmasıyla tanınır. Piazzolla’nın nuevo tango’su başlangıçta dirençle karşılanmıştır. Füg, aşırı kromatizm, uyumsuzluk (dissonance), caz unsurları ve zaman zaman genişletilmiş enstrümantasyon içeren Nuevo Tango, sofistike radikalizmi ile yalnızca tango bestecilerinin ve icracılarının tepkilerini toplamamış, büyük Arjantinli yazar Jorge Luis Borges tarafından da açıkça eleştirilmiştir. Müzikal formülünü bulup geliştirmeye devam etmesine rağmen, geçim sıkıntıları bestecinin bir türlü yakasını bırakmamış ve Piazzolla 1974’te ülkesini terk etmiştir. Tango gibi Piazzolla’nın yapıtları da önce ülkesinin sınırlarının dışında, özellikle Fransa ve ABD'de değer görmüştür. Bununla birlikte müziğine 1980’lerden itibaren Arjantin’de de ilgi artmış, Piazzolla artık “tangonun kurtarıcısı” olarak görülmeye başlanmıştır.
Buenos Aires’te Dört Mevsim (İspanyolca: Cuatro Estaciones Porteñas), bestecinin başlangıçta bir süitten ziyade farklı kompozisyonlar olarak tasarladığı dört tango bestesinden oluşan bir settir. Yaz (Verano), Piazzolla bandoneon, keman, elektro gitar, piyano ve bastan oluşan ilk beşlisini kurduktan beş yıl sonra, 1965’te, Alberto
Rodríguez Muñoz’un tiyatro oyunu Altın Saç (Melenita de oro) için bestelenmiştir. Bunu 1969'da Sonbahar (Otoño), 1970'te de İlkbahar (Primavera) ve Kış (Invierno) takip etmiştir. Her bir tango, geleneksel bir orkestra için değil de Tango Nuevo Beşlisi için yazıldığından Piazzolla'nın amacı Vivaldi'nin Dört Mevsim’ine paralel bir süit yaratmak değildir. Bu bağlantı, çeşitli toplulukların parçaların farklı düzenlemelerini yapıp icra etmeleriyle kurulmuştur.
Bu düzenlemelerden özellikle ünlü olanı Rus besteci Leonid Desyatnikov’un 1990'ların sonlarında Buenos Aires’te Dört Mevsim’i tek başına keman ve orkestra parçaları olarak Vivaldi’nin Dört Mevsim’ine açık bir biçimde bağlayacak şekilde ele aldığı düzenlemedir. Bandoneon ve elektronik gitar, bu düzenlemede devre dışı bırakılmış, Desyatnikov ayrıca parçaların çeşitli noktalarına Vivaldi’nin eserlerinden gizli alıntılar yerleştirmiştir. Bunun yanı sıra düzenlemede orkestranın efektlerinin genişletilmesi adına çeşitli tekniklerin yanı sıra Piazzolla'nın col legno (İtalyanca "ahşapla") tekniklerinden de (yaylı çalgıcıların vurmalı sesler yaratmak için yaylarının ahşap yüzeyleri ile çalması) faydalanılmıştır.
Astor Piazzolla, the leading Argentinian composer and bandoneonist, is known for his creation of Nuevo Tango (New Tango) by bringing tango, the most famous dance genre of his country, from dance halls to concert venues. Piazzolla’s nuevo tango was met with resistance at first. A mixture of fugue, extreme chromatism, dissonance, elements of jazz and occasionally extended instrumentation, the Nuevo Tango, with its sophisticated radicalism, was not only reproved by tango composers and band leaders, but also openly criticized by the great Argentinian writer Jorge Luis Borges. Although he continued to explore and develop his musical formula, the composer who suffered considerable financial hardship left his country in 1974. Like tango itself, Piazzolla’s works received public acclaim initially outside Argentina, especially in France and the United States. Still, Piazzolla’s music started to attract more interest in his own country in 1980s, and Piazzolla came to be considered the “savior of tango”.
The Four Seasons of Buenos Aires (Cuatro Estaciones Porteñas) is a set of four tangos which the composer originally conceived of as different compositions, rather than a suite. The Summer (Verano) was composed in 1965, five years after Piazzolla launched his first quintet
composed of bandoneon, violin, electric guitar, piano and double bass, for Alberto Rodríguez Muñoz’s theatre play The Golden Hair (Melenita de oro). It was followed by Fall (Otoño) in 1969, and Spring (Primavera) and Winter (Invierno) in 1970. Since each tango was written for the Tango Nuevo Quintet, and not for the orchestra, Piazzolla’s aim was not to create a suite parallel to Vivaldi’s Four Seasons. This connection was built when various ensembles produced and performed different arrangements of the works.
One particular arrangement among these is the one made by the Russian composer Leonid Desyatnikov in late 1990s. Desyatnikov reconceptualized the Four Seasons of Buenos Aires as pieces for violin and orchestra and linked them clearly with Vivaldi’s Four Seasons. The bandoneon and electric guitar were taken out of this arrangement and Desyatnikov included quotations from Vivaldi’s works at different points in Piazzolla’s pieces. Additionally, various techniques including Piazzolla’s col legno (“with the wood” in Italian) techniques (where the players use the wooden surfaces of their bows to create percussive sound) were used in order to expand the orchestral effects in the arrangement.
Aylin Yılmaz
1. Keman | 1st ViolinIrina Nikotina konzertmeister yrd. | asst.Suzana BezhaniBahar KutayAdilhoca AzizVseslava ÖztürkSüreyya DefneDavut AliyevElena Postnova
2. Keman | 2nd ViolinFeruza Abdullayeva grup şefi | principalElena RihsiMarina AgapovaAdelya AteşoğluNil Cetizİskender OkeevNazik Rahmedova
Viyola | ViolaCavid Cafer grup şefi | principalYukiyo Hirano grup şefi yrd. | principal asst.Sema HakioğluUluğbek RihsiSvetlana SimolinElif KuştanElena Gnezdilovaİrşad Mehmet
Viyolonsel | VioloncelloHayreddin Hoca grup şefi | principalSerdar RasulArtur RahmatullaYiğit ÜlgenVerda ÇavuşoğluSalim Gayıblı
Kontrbas | Double BassSergey Margulis grup şefi | principalDritan GaniZurab TsitsuashviliBurak NoyanŞalva Gagua
Çembalo | HarpsichordRustam Rahmedov *
* Misafir Sanatçı | Guest Artist
Bilkent Senfoni OrkestrasıBilkent Symphony Orchestra
18 Ekim October 2020 Pazar | Sunday, 15:00 Bilkent Odeon
Baroktan Günümüze From the Baroque to the Present
Elşad Bagirov şef conductorIrina Nikotina keman violinAlbena Sezer flüt fluteEbru Aykal flüt flute
Y. Tura Süit No.3 | Suite No.3 J.S. Bach Brandenburg Konçertosu No.4, Sol majör | Brandenburg Concerto No.4 in G major G.F. Handel Royal Fireworks Music
Gelecek ProgramNext Program
/BilkentSymphonyOrchestra
/bilkentsymphony
/bilkentsymphony
/BilkentSymphonyOrchestra
Bilkent Symphony Orchestra
Ücretsiz Servis | Free Transportation
Tunus Caddesi, Bahçelievler (DSİ misafirhanesi önü), Armada ve Kentpark’tan, konserden bir saat önce ve konser sonrasında.
From and to Tunus Street, Bahçelievler (In front of guesthouse of DSİ), Armada and Kentpark one hour prior to concert time and after the concert.
bilet.bilkent.edu.tr Gişe-Ticket Office: (312) 290 1775
Bilet ve Ulaşım BilgileriTicket and Transportation Information
Bilkent Üniversitesi kültür ve sanat faaliyetidir.Cultural and artistic activity of Bilkent University.
