TÉÔËÏÓ ÐÑÙÔÏÔÕÐÏÕ: DORK DIARIES – TALESFROM A NOT-SO-FABULOUS LIFE

Áðü ôéò Åêäüóåéò Aladdin, Νέα Υόρκη 2009TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Το ημερολόγιο μιας ξενέρωτης

Ιστορίες από μια όχι και τόσο υπέροχη ζωήÓÕÃÃÑÁÖÅÁÓ: Rachel Renée Russell

ÌÅÔÁÖÑÁÓÇ: Λυδία ΚολυδάÅÐÉÌÅËÅÉÁ – ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Χρυσούλα ΤσιρούκηÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Ελένη Σταυροπούλου

EÊÔÕÐÙÓÇ: Άγγελος Ελεύθερος & ΣΙΑ Ο.Ε.ÂÉÂËÉÏÄÅÓÉÁ: Μάντης Ιωάννης & Υιοί Ε.Ε.

© Rachel Renée Russell, 2009© EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ×ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2010

Ðñþôç Ýêäïóç: Απρίλιος 2010, 4.000 αντίτυπα

ÉSBN 978-960-453-713-6

Ôõðþèçêå óå ÷áñôß åëåýèåñï ÷çìéêþí ïõóéþí, προερχόμενο αποκλειστικάκαι μόνο από δάση που καλλιεργούνται για την παραγωγή χαρτιού.

To ðáñüí Ýñãï ðíåõìáôéêÞò éäéïêôçóßáò ðñïóôáôåýåôáé êáôÜ ôéò äéáôÜîåéò ôïõ Åëëçíéêïý Íüìïõ (Í. 2121/1993üðùò Ý÷åé ôñïðïðïéçèåß êáé éó÷ýåé óÞìåñá) êáé ôéò äéåèíåßò óõìâÜóåéò ðåñß ðíåõìáôéêÞò éäéïêôçóßáò. Áðáãïñåýå-ôáé áðïëýôùò ç Üíåõ ãñáðôÞò αäåίáò ôïõ åêäüôç êáôÜ ïðïéïνäÞðïôå ôñüðï Þ ìÝóï áíôéãñáöÞ, öùôïáíáôýðù-óç êáé åí ãÝíåé áíáðáñáãùãÞ, åêìßóèùóç Þ äáíåéóìüò, ìåôÜöñáóç, äéáóêåõÞ, áíáìåôÜäïóç óôï êïéíü óå ïðïéá-äÞðïôå ìïñöÞ (çëåêôñïíéêÞ, ìç÷áíéêÞ Þ Üëëç) êáé ç åí ãÝíåé åêìåôÜëëåõóç ôïõ óõíüëïõ Þ ìÝñïõò ôïõ Ýñãïõ.

ÅÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ×ÏÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A.¸äñá: ÔáôïÀïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str.144 52 Ìåôáìüñöùóç 144 52 Metamorfossi, GreeceÂéâëéïðùëåßï: Ìáõñïìé÷Üëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str.106 79 ÁèÞíá 106 79 Áthens, GreeceÔçë.: 2102804800 Tel.: 2102804800Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550www.psichogios.gr www.psichogios.gre-mail: info@psichogios.gr e-mail: info@psichogios.gr

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΛΥΔΙΑ ΚΟΛΥΔΑ

ΠΡΩΤΗ ΕΚ∆ΟΣΗ

Η ΡΕΤΣΕΛ ΡΕΝΕ ΡΑΣΕΛ είναι δικηγόρος αλλά προτιµά ναγράφει και να εικονογραφεί βιβλία για παιδιά. Ζει στο Άλντιτης Βιρτζίνια. Για περισσότερες πληροφορίες µπορείτε ναεπισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.dorkdiaries.com και τοιστολόγιο (blog) της συγγραφέως www.dorkdiariesblog.com

Στην κόρη μου, Νίκι, που έβαλε τα δυνατά τηςγια να γίνει το καλύτερο μυρμηγκάκι της αποικίας,

ενώ από την αρχή ήταν μια όμορφη πεταλούδα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν η μαμά μου είναιΑΝΕΓΚΕΦΑΛΗ. Κάποιες μέρες, πάλι, ξέρω ότι είναι.

Όπως σήμερα.

Το δράμα ξεκίνησε το πρωί, όταν τη ρώτησα ανέμελααν θα μου έπαιρνε ένα από εκείνα τα καινούρια, άπαιχταiPhone που κάνουν σχεδόν τα πάντα. Για μένα είναιαπαραίτητο συστατικό της ζωής, μάλλον δεύτερο μετάτο οξυγόνο.

Τι καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσω μια θέσηστην κλίκα των ΔΗ.ΘΕ.Ν. (Δημοφιλείς Θεοί & Ντίβες)του Γουέστσεστερ, του καινούριου ιδιωτικού σχολείου,από το να θαμπώσω τα μέλη της με ένα κινητό τελευταίαςτεχνολογίας;

Πέρυσι πρέπει να ήμουν η ΜΟΝΗ μαθήτρια σε ΟΛΟτο γυμνάσιο που δεν είχε κινητό. Οπότε, αγόρασαπάμφθηνα ένα παλιότερο, μεταχειρισμένο μοντέλοσε μια δημοπρασία στο eBay.

Ήταν μεγαλύτερο απ’ αυτό που ήθελα, αλλά σκέφτηκαπως για την τιμή-προσφορά των 12,99 δολαρίωναποκλείεται να το μετάνιωνα.

Έβαλα το κινητό στο ντουλαπάκι μου και διέδωσα τα νέα:τώρα, όλοι μπορούσαν να με παίρνουν για τα «ΤΖΟΥΣΙ»κουτσομπολιά στο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ μου τηλέφωνο! Ύστεραάρχισα την αντίστροφη μέτρηση. Η στιγμή που η κοινωνικήμου ζωή θα έπαιρνε φωτιά πλησίαζε.

Με έπιασε τρομερόάγχος όταν είδα δύοκορίτσια των ΔΗ.ΘΕ.Ν.να προχωράνεστο διάδρομο και ναμε πλησιάζουν μιλώνταςστα κινητά τους.

Σταμάτησαν μπροστάστο ντουλαπάκι μουκαι άρχισαν να φέρονταισούπερ φιλικά. Έπειταμε κάλεσαν να καθίσωμαζί τους στο μεσημεριανό. Εγώ απάντησα: «Ε… εντάξει»,αν και από μέσα μου χοροπηδούσα όπως ο Σνούπι ότανκάνει το «χαρούμενο χορό» του.

Μετά η φάση έγινε πάααρα πολύ περίεργη. Είπαν ότι είχανακούσει για το καινούριο ντιζαϊνάτο κινητό μου ΤζούσιΚουτίρ των 600 δολαρίων και όλοι –εννοούσαν το υπόλοιποτσούρμο των ΔΗ.ΘΕ.Ν.– ανυπομονούσαν να το δουν.

ΕΓΩ

9

Ήμουν έτοιμη να τους εξηγήσω ότι είχα πει «“τζούσι”κουτσομπολιά στο καινούριο μου τηλέφωνο», ΟΧΙ«καινούρια κουτσομπολιά στο Τζούσι τηλέφωνό μου»,αλλά δε μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία. Δυστυχώς,το τηλέφωνό μου είχε αρχίσει να χτυπάει. Πολύ και

αφύσικα δυνατά. Έκαναό,τι μπορούσα για νατο αγνοήσω, αλλάκαι οι δύο ΔΗ.ΘΕ.Ν.με κοιτούσαν μεγουρλωμένα μάτιαπου έλεγαν: «Δε θα τοσηκώσεις, επιτέλους;»

Προφανώς δεν ήθελανα το σηκώσω γιατίείχα ένα πολύ κακόπροαίσθημα ότι θααπογοητεύονταν λίγο

όταν θα έβλεπαν τη συσκευή με τα ίδια τους τα μάτια.

Έτσι, είχα μείνει εκεί και παρακαλούσα να σταματήσει ναχτυπάει, έλα όμως που δε σταματούσε! Σε λίγο, είχε γυρίσειόλος ο διάδρομος και με κοιτούσε.

Στο τέλος υπέκυψα. Άνοιξα απότομα το ντουλαπάκι μου καιαπάντησα στο τηλέφωνο. Κυρίως για να σταματήσω αυτότο ΑΠΑΙΣΙΟ κουδούνισμα.

ΝΤΡΙΝ!!

ΝΤΡΙΝ!!

10

«Εμπρός;» είπα.«Ε… συγγνώμη.Λάθος νούμερο».

Όταν γύρισατα κεφάλι μου,και οι δύο ΔΗ.ΘΕ.Ν.έτρεχαν στο διάδρομοουρλιάζοντας:«Δεν υπάρχει! Δενυπάρχει!» Φαντάζομαιότι αυτό σήμαινε

πως ΔΕΝ ήθελαν πια να καθίσω μαζί τους στο μεσημεριανό.Πίκρα, δηλαδή.

Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα πέρυσι ήταν ότιτο να έχεις μια ΜΠΑΚΑΤΕΛΑ –ή ΤΙΠΟΤΑ– για κινητόμπορεί να ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ εντελώς την κοινωνική σουζωή. Ενώ όλες οι σελέμπριτι που συχνάζουν στα πάρτιΞΕΧΝΑΝΕ στάνταρ να φορέσουν κιλότα, καμιά δεθα τολμούσε να βρεθεί χωρίς το κινητό της. Γι’ αυτόείχα ζαλίσει κι εγώ τη μαμά μου να μου αγοράσειένα iPhone.

Προσπάθησα να βάλω στην άκρη το χαρτζιλίκι μου για νατο αποκτήσω, αλλά ήταν αδύνατο! Βασικά, επειδή είμαικαλλιτέχνιδα και ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ με τη ζωγραφική!

ΜΠΛΙΑΧ!

ΕΛΕΟΣ!

ΤΗΛΕΦΩΝΟΜΕ ΚΕΡΜΑΤΟ∆ΕΚΤΗ

ΑΣΤΙΚΑ ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΑ

11

Λέμε, αν δε ζωγραφίσω μια μέρα, θα μου ΣΤΡΙΨΕΙ!

Ξοδεύω ΟΛΑ τα λεφτά μου σε μπλοκ ζωγραφικής,μολύβια, στιλό, καλοκαιρινά μαθήματα ζωγραφικήςστην κατασκήνωση και διάφορα άλλα πράγματα. Ποπό!Είμαι τόσο ΑΦΡΑΓΚΗ που έχω αγοράσει με δόσεις μιλκσέικαπό το McDonald’s!

Τέλος πάντων. Όταν η μαμά γύρισε σπίτι με ένα σπέσιαλδώρο από το εμπορικό κέντρο για την αρχή της νέαςσχολικής χρονιάς, ήξερα τι ήταν.

Έλεγε και ξανάλεγε ότι η φοίτησή μου σε ένα καινούριοιδιωτικό σχολείο θα ήταν μια «στρεσογόνος περίοδοςτρομερής προσωπικής εξέλιξης» και ότι ο καλύτερος«μηχανισμός αντιμετώπισης» θα ήταν να «επικοινωνώ»τις «σκέψεις και τα συναισθήματά» μου.

ΕίχαΕΚΣΤΑΣΙΑΣΤΕΙ εντελώς

γιατί η επικοινωνία γίνεται με ένα

ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΚΙΝΗΤΟ

ΤΗΛΕΦΩΝΟ!Σωστά;

12

Όση ώρα μιλούσε η μαμά μου, εγώ ήμουν αλλού.ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ όλα τα φοβερά ρινγκ τόουν, τη μουσικήκαι τις ταινίες που θα κατέβαζα. Θα ήταν ΕΡΩΤΑΣΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ!

Όταν όμως η μαμάτελείωσε επιτέλουςτο λογύδριό της,χαμογέλασε πλατιά,με αγκάλιασε καιμου έδωσε ένα ΒΙΒΛΙΟ.

Το άνοιξα και το ξεφύλλισαΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΗ. Σκέφτηκαότι ίσως είχε κρύψει εκεί μέσατο καινούριο κινητό μου.

Μου φαινόταν λογικό εκείνητην ώρα. Όλες οι διαφημίσειςέλεγαν ότι ήταν το πιο λεπτό

μοντέλο της αγοράς.

1

Σιγά σιγά, όμως, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η μαμάΔΕ μου είχε πάρει κινητό και το υποτιθέμενο δώρο μουήταν ένα χαζο-βιβλίο!

Μιλάμε για τρελή ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!

Τότε πρόσεξα ότι ΟΛΕΣ οι σελίδες του βιβλίου ήταν ΚΕΝΕΣ.

Και τότε σκέφτηκα: ΑΧ, ΟΧΙ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!

Η μαμά μού είχε δώσει δύο πράγματα: ένα ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟκαι την ατράνταχτη απόδειξη ότι ΕΙΝΑΙ, κυριολεκτικά,

ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΗ!

Κανένας μα κανένας στην εποχή μας δε γράφειτις πιο προσωπικές σκέψεις και τα απόκρυφα, σκοτεινάμυστικά του σε ημερολόγιο! ΓΙΑΤΙ;!

Γιατί αν ένας ή δύο άνθρωποι μάθουν τα ΕΣΩΨΥΧΑ σου,πάει η φήμη σου, καταστράφηκε εντελώς.

1

Αυτές τις ζουμερέςπληροφορίες υποτίθεταιότι τις ποστάρειςστο ΜΠΛΟΓΚ σουγια να τις διαβάσουνΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!!!

Μόνο μια ΤΕΛΕΙΩΣΞΕΝΕΡΩΤΗ θα έμπαινεστον κόπο ΝΑ ΓΡΑΨΕΙσε ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!

Αυτό είναι ΜΑΚΡΑΝ το χειρότερο δώρο που μου έχουνκάνει σε όλη μου τη ζωή! Ήθελα να ουρλιάξω με όλη μουτη δύναμη:

«Μαμά, δε χρειάζομαι

ένα ΗΛΙΘΙΟ βιβλίο

με 2 ΑΔΕΙΕΣ

σελίδες!»

Καλωσορίσατεστο ΜΠΛΟΓΚ

µου ιΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ!

«ΤΖΟΥΣΙ» ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ!

ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ!

1

Αυτό που ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ είναι να μπορώ να «επικοινωνήσω»τις «σκέψεις και τα συναισθήματά μου» με τους φίλους μουχρησιμοποιώντας το καταδικό μου κινητό.

Μισό! Τι χαζή που είμαι. Το ξεχνάω συνέχεια. Δεν έχωκανένα φίλο. ΑΚΟΜΑ. Αυτό όμως θα μπορούσε να αλλάξειαπό τη μια στιγμή στην άλλη, οπότε πρέπει να είμαιπροετοιμασμένη. Με ένα ολοκαίνουριο κινητό!

Στο μεταξύ, ΔΕΝ πρόκειται να ξαναγράψω σ’ αυτότο ημερολόγιο.

ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ!

16

ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Εντάξει. Ξέρω ότι είπα πως δε θα ξαναγράψω σ’ αυτότο ημερολόγιο. Την ώρα που το είπα το εννοούσα. Εγώ δενείμαι απ’ αυτές που κουρνιάζουν αγκαλιά μ’ ένα ημερολόγιοκαι ένα κουτί σοκολατάκια για να γράψουν κλαψιάρικεςιστορίες για το αγόρι των ονείρων τους, το πρώτο τους φιλί,ή την ΑΓΩΝΙΑ που τις κατακλύζει μετά την ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗανακάλυψη ότι είναι ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ από ένα μικρόγαλλόφωνο πριγκιπάτο και τώρα αξίζουν ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ.

ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΕΝΑ, ΛΕΜΕ!

Πεντικιούρ

Τρέντιρούχα

Σοκολατάκια(από ερωτοχτυπηµένο αγόρι)

Οµορφιά

Μυαλό

Τέλειοδέρµα

Λαµπεράµαλλιά

Στριφογύρισµα µαλλιών:χαριτωµένη τεχνική του φλερτ

που τρελαίνει τα αγόρια!

Μανικιούρ

Τέλειοσώµα

Συναρπαστικόηµερολόγιο Πριγκιπική

τιάρα

1

Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΟ ΧΑΛΙ!

Όλη μέρα περιπλανιόμουν στο καινούριο μου σχολείοσαν ζόμπι με λιπ γκλος. Ούτε ένας άνθρωπος δεν μπήκεστον κόπο να μου πει «γεια».

ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!

ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΩΡΑΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΟΡΑΤΗ!

1

Πώς να κολλήσω εγώ σε ένα ψηλομύτικο γυμνάσιο σαντο Γουέστσεστερ; Αυτό το μέρος έχει ακόμα και Starbucks!

Μακάρι να μην είχαν αναθέσει ΠΟΤΕ στον μπαμπά μουτην απεντόμωση αυτού του σχολείου.

Ας πάρουν λοιπόν την ελεεινή υποτροφία τους και αςτη δώσουν σε κάποιον που τη θέλει και τη χρειάζεται,γιατί εγώ ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΩ με την καμία!

19

ΤΡΙΤΗ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Είναι περασμένα μεσάνυχτα και κοντεύω να φρικάρω γιατίακόμα δεν έχω κάνει τα μαθήματά μου. Η εργασία μου είναιγια το μάθημα της γλώσσας, όπου διαβάζουμε το Όνειροθερινής νύχτας του Σαίξπηρ. Ξαφνιάστηκα γιατί δεν ήξεραότι ο Σαίξπηρ έγραφε εφηβική λογοτεχνία για κορίτσια.

Το βιβλίο μιλάει για ένα πονηρό ξωτικό, τον Πουκ. Ο Πουκπροσπαθεί να χωρίσει ένα πολύ γλυκό ζευγάρι που έχειχαθεί σ’ ένα μαγεμένο δάσος.

Στη συνέχεια, ένας τύπος με γαϊδουρίσιο κεφάλι πηγαίνειαπρόσκλητος σε ένα μεγάλο νεραϊδο-πάρτι και κάνεικονέ με τη βασίλισσα. Πολύ κουλά πράγματα!

ΠΑΡ-ΤΙ!

20

Στην εργασία μας έχουμε να απαντήσουμε τρεις εύκολεςερωτήσεις για τον ΠΟΥΚ:

1. Θεωρείτε ότι ο Πουκ είναι ο πρωταγωνιστήςτου θεατρικού έργου; Ναι ή όχι και γιατί;

2. Η προσωπικότητα και οι πράξεις του Πουκ διαμορφώνουντο ύφος του θεατρικού έργου;

. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας και δώστε μιαλεπτομερή περιγραφή της εξωτερικής εμφάνισηςτου Πουκ, ή σχεδιάστε ένα σκίτσο του.

Οι δύο πρώτες ερωτήσεις δεν ήταν τόσο δύσκολες και τιςτελείωσα σε χρόνο ντε τε. Η τρίτη όμως με έστειλε αδιάβαστη.

Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το πώς μπορεί να ήτανο Πουκ.

Παρ’ όλα αυτά, προσπάθησα νατον φανταστώ με όμορφα μυτεράαυτάκια, ένα ΤΕΚΝΑΚΙ ΣΑΝ ΤΟΝ:

ΝΙΚ ΤΖΟΝΑΣ

21

ΚΟΡΜΠΙΝ ΜΠΛΟΥ ΤΖΑΣΤΙΝ ΤΙΜΠΕΡΛΕΪΚ

Επίσης, θα έδινα τα πάντα για να μάθω αν ένα άθλιο όνομαόπως το «Πουκ» του είχε ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ τελείως τη ζωή.

Πάω στοίχημα ότι τα δημοφιλή παιδιά του σχολείου θατον φώναζαν «Πουφ», «Πιφ», «Πριτς» ή τίποτα χειρότερο.

ΚΑΗΜΕΝΕ ΠΟΥΚ! Προσπάθησα να μπω σε εκείνο το εκπαιδευτικό σάιτ,το «γουίκι-κάτι», απ’ το οποίο όλοι αντιγράφουν, γιανα βρω μια φωτογραφία του Πουκ.

Δεν μπορούσα όμως να θυμηθώ το όνομά τουκαι βαριόμουν πολύ να το ψάξω στο Google.

22

Έμεινα όταν άκουσα την πόρτα του δωματίου μουνα χτυπάει τόσο αργά το βράδυ. Φαντάστηκα ότιθα ήταν η εξάχρονη αδελφή μου, η Μπριάνα.

Πριν από περίπου μία εβδομάδα τής έπεσε ένα απότα μπροστινά της δόντια και το έθαψε στον κήπο για ναδει αν θα φυτρώσει. ΟΛΟ κάτι τέτοιες κουλαμάρες κάνει.

Η μαμά λέει ότι φταίει που είναι μικρό παιδάκι ακόμα.Εγώ, πάλι, πιστεύω ότι φταίει που έχει IQ ραδικιού.

Είπα στην Μπριάνα για πλάκα ότι η νεράιδα των δοντιώνμαζεύει τα δόντια διάφορων παιδιών από όλο τον κόσμο.Μετά τα κολλάει με πολύ δυνατή κόλλα και φτιάχνειμασέλες για ηλικιωμένους.

Της εξήγησα ότι, αν η νεράιδα των δοντιών έβλεπεπως είχε σκάψει μια τρύπα και είχε θάψει το δόντι τηςστην αυλή, θα είχε ΚΑΚΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ.

Το πιο αστείο είναι ότι η Μπριάνα με πίστεψε ΕΚΑΤΟΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ. Μάλιστα, έσκαψε στην κυριολεξίατο μισό λουλουδόκηπο της μαμάς προσπαθώνταςνα βρει το δόντι της.

2

Από τότε της έχει καρφωθεί η ιδέα ότι η νεράιδα τωνδοντιών θα τρυπώσει στο δωμάτιό της στη μέση της νύχταςκαι θα της βγάλει ΟΛΑ τα δόντια για να φτιάξει μασέλες.

Αυτό το αστείο, όμως, μου γύρισε μπούμερανγκ. Τώραη Μπριάνα ΑΡΝΕΙΤΑΙ εντελώς να χρησιμοποιήσει τηντουαλέτα το βράδυ, εκτός και αν τσεκάρω πρώτα ότιη νεράιδα των δοντιών δεν κρύβεται πίσω απότην κουρτίνα του ντους ή κάτω από τις πετσέτες.

Αν τύχει να αργήσω, η Μπριάνα παθαίνει ένα μικρό«ατυχηματάκι» πάνω στο χαλί του δωματίου μου.

ΚΑΙ Α…

ΑΝ Η ΝΕΡΑΪ∆ΑΤΩΝ ∆ΟΝΤΙΩΝ

ΚΡΥΒΕΤΑΙΕΚΕΙ ΜΕΣΑ;

ΟΟΟΧ!

Η ΜΙΚΡΗΑ∆ΕΛΦΗ ΜΟΥ,

Η ΜΠΡΙΑΝΑ

ΑΤΥΧΗΜΑ! L

2

Δυστυχώς, έπρεπε να μάθω από πρώτο χέρι ότι –σε αντίθεσημε τη διαφήμιση της τηλεόρασης–, το Αντι-Βρομέξ ΔΕΝαπομακρύνει όλες τις μυρωδιές.

Ευτυχώς για μένα, δεν ήταν η Μπριάνα στην πόρτα, αλλάοι γονείς μου.

Προτού προλάβω να πω«περάστε», μπούκαραν μέσα,όπως κάνουν συνήθως, πράγμαπου με τσαντίζει πολύ γιατίυποτίθεται ότι αυτό το δωμάτιο

είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ! Και ωςπολίτις αυτής της χώρας,έχω το συνταγματικόδικαίωμα της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣΖΩΗΣ, την οποία

παραβιάζουν συνεχώς.

Την επόμενη φορά πουθα δω τους γονείς μου καιτην Μπριάνα να έρχονταικατά δω, θα ουρλιάξω:

«Έι! Γιατί δε ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΕΤΕ

όλοι εδώ μέσα;»

ΜΑΜΑ

ΜΠΑΜΠΑΣ

2

Τέλος πάντων. Οι γονείς μου είπαν ότι δεν περίμεναν ναμε βρουν ακόμα ξύπνια να διαβάζω, και ήθελαν να μάθουνπώς πήγαινε το σχολείο.

Ήταν πολύ παράξενο, διότι εκεί που ετοιμαζόμουννα απαντήσω, έγινα κομμάτια και με πήραν τα ζουμιάαμέσως.

Ι∆ΙΩΤΙΚΟΣΧΩΡΟΣ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙΗ ΕΙΣΟ∆ΟΣ

26

Οι γονείς μου έπαθαν σοκ. Κοιτούσαν μια εμένα και μιαο ένας τον άλλο. Τελικά, η μαμά με αγκάλιασε και είπε:«Καημένο μπουμπουκάκι μου!» Πράγμα που με έκανενα νιώσω ακόμα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.

Δεν έφτανε που δεν κολλούσα με τίποτα στο σχολείο,έπρεπε να υποστώ κι αυτή την ταπείνωση. Ήμουν το μόνοδεκατετράχρονο που εξακολουθούσαν να το φωνάζουν«μπουμπουκάκι»! Ξαφνικά, το πρόσωπο του μπαμπά έλαμψε.

«Έι! Έχω μια απίθανη ιδέα! Ξέρουμε πόσο άγχος έχεις τώρατελευταία με τη μετακόμιση και το καινούριο σχολείο. Είμαισίγουρος ότι, αν κολλούσαμε μερικές θετικές σκέψεις σε όλοτο σπίτι, θα σε βοηθούσε πολύ να προσαρμοστείς. Δε νομίζεις;»

Ήθελα να του πω: «Εντάξει, μπαμπά. ΝΑ τι νομίζω: είναιΗΛΙΘΙΑ ιδέα! Λες και μερικά αυτοκόλλητα σημειώματαμε γλυκανάλατες ατάκες θα λύσουν το πρόβλημά μου,δηλαδή το ότι έχω φάει ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ στο σχολείο. Θέλεις

ΜΠΟΥΧΟΥ!

2

να μάθεις και τι άλλο νομίζω; Εκείνο το άρθρο που διάβασαγια τα χημικά της απεντόμωσης που σκοτώνουντα εγκεφαλικά κύτταρα… μάλλον είναι αληθινό!»

Αυτά όμως τα είπα μόνο από μέσα μου, οπότε δεν τα άκουσεκανένας άλλος εκτός από μένα.

Οι γονείς μου συνέχισαν να με κοιτάζουν με γουρλωμέναμάτια, πράγμα που είχε αρχίσει να μου προκαλεί ανατριχίλα.Τελικά, έπειτα από μερικά λεπτά που έμοιαζαν με αιώνα,η μαμά χαμογέλασε και είπε: «Γλυκιά μου, απλώς ναθυμάσαι ότι σ’ αγαπάμε! Και αν μας χρειαστείς, θα μαςβρεις στο τέλος του διαδρόμου».

Γύρισαν στο δωμάτιό τους και άκουγα για αρκετή ώρατα ψου-ψου-ψου τους. Φαντάστηκα ότι θα συζητούσαν γιατο αν έπρεπε να με βάλουν σε ψυχιατρική κλινική εκείνητη στιγμή ή την επόμενη μέρα, πρωί πρωί.

Και μια που ήταν τόσο αργά, αποφάσισα να τελειώσωτην εργασία μου για τον Πουκ την ώρα της μελέτης.

Άραγε, όταν είσαι κλεισμένη σε ΘΑΛΑΜΟ ΨΥΧΑΣΘΕΝΩΝ,πρέπει ακόμα να παραδίδεις εργασίες;