ISANG PATNUBAY

Pagpalain ka ng Panginoon, Kapatid naNeville.Nagagalak na makabalik sa bahay sambahan ngayong gabi.

Medyo namamaos lamang ng kaunti. Medyo mahaba—haba angMensahe kaninang umaga, at ako’y tunay na nagagalak Ito’ysa dakong ito, gayon man. At ako mismo ay nasiyahan Dito,sa paghahatid Nito, at umaasa ako na kayo’y nasiyahan sapikikinig Nito. [Sabi ng kongregasyon, “Amen.” – Pat.]2 Huwag kalimutan ngayon, laging tandaan ito, na angmga itoang mga bagay na bumubuo sa lingkod ni Cristo. Kita n’yo, unaang pananampalataya, pagkatapos ay kagalingan. At ngayontandaan, hindi matatakpan ng Banal na Espiritu ang tahananng Diyos hanggang sa ang mga bagay na ito ay gumaganasa pamamagitan ng Espiritu. Anuman ang inyong gawin, kitan’yo. Iyon ang mga bagay na bumubuo sa Katawan ni Cristo,kita n’yo, ang mga bagay na iyon. Ngayon, huwag kalilimutan‘yan, na ito rito ay una, ay ang inyong pananampalataya.Kagalingan, kaalaman, at iba pa, ay idagdag dito, hanggang saang buong kapuspusan ni Cristo ay mahayag, pagkatapos angBanal na Espiritu ay bababa dito at tatatakan ito bilang isangKatawan. Ang mga bagay na ito ay kinakailangan. Sa gayon,sinabi ni Jesus, “Sa kanilang bunga ay makikilala sila.” Kitan’yo, bunga! Hindi kayo makakapamunga nang wala ang mgabagay na ito upang ipamunga sa inyo. At pagkatapos kapagang lahat ng ito ay kinuha ang lugar ng kamunduhan at—at kawalang—kabanalan, at iba pa, kung gayon ang lahat ngkawalang—pananampalataya ay maaalis, at lahat ng mga bagayng sanlibutan ay lumipas na, kung gayun ay wala na kundiisang bagong nilalang kay Cristo. At sa gayun sinasabi ng Efeso4:30, “Huwag ninyong pighatiin ang Banal na Espiritu ng Diyos,na sa Kaniya kayo ay tinatakan hanggang sa kaaarawan nginyong pagkatubos.” Tinatakan papasok sa Kaharian ng Diyos!Ngayon, huwag kalimutan ‘yan. Ingatan ‘yan sa pagiisip ngayon,kinakailangan muna ang mga bagay na ito. Pagkatapos angpagtatatak ay ang Banal na Espiritu, ang Panakip na nagtatataksa atin sa Katawan. Mabuti.3 Tayo ay may isang—isang kahilingan ngayon para kaybabaeng kapatid na Little, ng Chicago, ang kaniyang asawa aynaaksidente sa sasakyan at nakaratay sa bingit ng kamatayan,si babaeng kapatid na Little. At si Edith Wright, ang atingmunting babaeng kapatid dito na matagal na nating kilala, siyaay napaka, napakagrabe, nasa kaniyang tahanan ngayong gabi,at gusto nilangmaipaalam ito sa iglesiya upangmakapanalangintayong lahat ng sama—sama para sa kahilingang ito. At ngayoniyukod natin ang ating mga ulo sandali.

2 ANG BINIGKAS NA SALITA

4 Aming minamahal, Makalangit na Ama, kami aynagkakatipon sa palibot (sa pamamagitan ng pananampalataya)ng Trono ng Diyos, at kami’y humihiling ng Makalangit nakahabagan para sa mga kahilingang ito. Ang lalaking kapatidna Little, sa isang aksidente sa kotse, nasa bingit ng kamatayan.Diyos, tulungan Mo siya. Nawa ang Banal na Espiritu aymapasa tabi ng kaniyang higaan at ibalik siyang muli sa amin,Panginoon. At ang munting si Edith Wright doon, dalangin Ko,Diyos, na ang Banal na Espiritu ay mapasa tabi ng kaniyanghigaan ngayong gabi at ipanumbalik muli sa kaniya angkaniyang kalusugan. Ipagkaloob ito, Ama. Iyong Ipinangakoang mga bagay na ito, at aming sinasampalatayanan sila. Athabang aming naiisip kaninang umaga, na ang distansiya aywalang anuman sa Iyo, Ikaw ay sadyang kasing dakila sa isangpanig ng mundo na gaya ng Ikaw rin sa kabilang panig, dahilIkaw ay nasa lahat ng dako, makapangyarihan sa lahat, atwalang hanggan. At kami ay dumadalangin, Ama, na Iyongipagkakaloob ang mga kahilingang ito sa Pangalan ni JesusCristo. Amen.5 Napakasayang maparito muli ngayong gabi, upang…Atalam kong mainit. Ang mga ito’y tatlong sunod—sunod napagtitipon, at ito’y…Alam kong ang ilan sa inyo ay may kasinglayo ng limang daang milya ang imamaneho sa pagitan ngayonat umaga. At simula pagkatapos ng bukas, ako’y may labingapat na daan imamaneho pagkatapos niyaon. Kaya, kaya ako’y—ako’y nagtitiwala na ito’y naging mainam na panahon para sainyong lahat. At naging isang napakainam na pagkakataon parasa akin na madalaw kayo. May isang bagay lamang kaminghiniling, napakarami ang hindi pinayagang makapasok dahilwala ng lugar, hindi natin maaaring punuin ng husto ang mgapasilyo, ang kagawaran ng sunog ay hindi iyan ipahihintulot.Kaya aming sinisikap ngayon na magkaroon ng mas malaki—laking bahay sambahan, upang sa gayon kung tayo’y nasa loob,at magkakaroon tayo ngmauupuan para samga tao.6 At ngayon, anumang oras, kayo’y laging malugod natinatanggap dito sa tabernakulo, kung saan kami’ywalang kredokundi si Cristo, walang batas kundi pag—ibig, walang aklatkundi ang Biblia. At kaya…At ang aming pastor ay si Kapatidna Orman Neville dito. At mayroon kaming kongregasyondito ng—ng maraming tao na nagkakatipon dito bilang mgapinagsama—samang denominasyon na tabernakulo, kung saankayo’y pumaparito upang sumamba sa Diyos ayon sa udyok nginyong sariling budhi. Kami’y laging nagagalak na makasamakayo. At kaya kayo’y pumarito kung magagawa nyo, kami’ynagagalak lagi na tanggapin kayo.7 At ngayon sa susunod na pagkakataon, sa abot ng akingnalalaman, na makasama kayo, ay pagkatapos na ang bahay—sambahan aymatapos. At gusto ko sa gayun, pagkatapos ngMga

ISANG PATNUBAY 3

Kapanahunan ng Iglesia, mula roon ay nais nating magtungosa pitong huling Mga Tatak, at ang pitong huling Mga Tatak saAklat ng Apocalipsis, para ituro Iyan.

8 At ngayon mayroong napakaraming pagkakataon na angmga may sakit at may karamdaman ay dumarating, at sapanahon ng mga pagtitipong ito, kung saan ang mga pangitainay kinakailangan, at pumaparito para sa natatanging panayam.Kung magagawa ko ‘yan, pagkatapos ako’y—sadyang hindi komalaman ang kaibhan sa pagitan nila, at, hindi, mahirap napara sa akin ang mangusap pagkatapos niyan. At alam ng bawatisa na sa ating mga gawaing pagpapagaling, na si GinoongBaxter o iba pa ang kadalasang nangangaral, at ako’y lumalabasupang ipanalangin ang mga may sakit, dahil ito’y sadyangnakakapagod ng kaunti. At ako’y nananalangin para sa ilangmga tao kanina lamang, at pagkatapos ay nakita ko ang isangmunting bata dito na angmga doktor…isang bagay sa kaniyanglikuran, ay isinilang sa ibang paraan. Papalabas ako, nakita koitong nakaupo doon sa isang molde. Ang batang iyan ay hindikailanman kailangan na magiging lumpo na tulad niyan, ito’ygagaling. Tiyak, ito nga, kita n’yo. Iya’y, nalalaman ko ‘yan. Kitan’yo, ako’y positibo diyan. Kaya gusto natin na magkakaroontayo ng pananampalataya atmanampalataya saDiyos.

9 Bawat isa sa inyo, at marami sa inyo ay estrangherosa akin, ang lahat ng mga ministro at iba pa. Kung hindiako nagkakamali, ito si Lalaking kapatid na Crase. Tama ba‘yan? Lalaking kapatid na Crase, Ako’y—ako’y may ihihingi ngpaumanhin sa iyo, sa hindi pagpunta doon sa paghahandog naiyon. Siguro ako’y pupunta roon para sa isang katapusan—ng—sanlinggong gawain, iya’y magiging kasing inam. Tama ba ‘yan?Doon sa Bloomington. Kayo ba’y mabuti? Mainam. Ang ilan samga lalaking kapatid dito ay mga ministro, palagay ko. Ika’yisang ministro? Opo. Pagpalain ka ng Panginoon. At ilan bangmga ministro ang nasa gusali, nais naming makita ang inyongkamay. Bueno, iyan ay sadyang mainam. Kami’y nagagalakna makasama kayo dito, sadyang nagagalak. Pagpalain kayong Diyos!

10 Ngayon, upang tayo’y makalabas ng mas maaga, ang ilan sakanila ay pupunta sa Georgia, Tennessee, New York, sa lahat ngdako, mula ngayong gabi, simula ngayong gabi. Ngayon, mag—ingat sa pagmamaneho sa daan. Kung kayo’y inaantok, ayawn’yong pumasok sa motel, pumarada sa gilid ng daan at matuloghanggang kayo’y…‘Yan ang ginagawa ko. Kita n’yo, pumaradalamang at matulog. Huwag, huwag kayong magmaneho habangkayo’y inaantok. Iya’y hindi mabuting bagay. At, alalahanin,hindi kayo, ang ibang tao ang dapat n’yong bantayan. Kitan’yo? Alam n’yo kung saan kayo patungo, hindi n’yo alam kungsaan siya patungo, kaya—kaya dapat n’yong bantayan ang taong

4 ANG BINIGKAS NA SALITA

‘yon. Kaya, tiyakin n’yo na kayo’y listo sa lahat ng oras, namagbantay dito.11 Ngayon, nais kong basahin ngayong gabi ang isang bahagi ngKasulatan na matatagpuan sa Aklat ng San Juan. Ngayon, angmga munting Kasulatang ito na ating binabasa at tinatalakay,ay mga magbibigay sa atin ng batayan sa kung ano angsinisikap nating sabihin. At lagi, wala pa ako ni minsan,sa natatandaan ko, kailanman sa pagpunta sa pulpito, nasikaping magsalita ng isang bagay para lamang makapangusap.Lagi kong sinisikap na maghintay, magbantay, mag—aral,manalangin, hanggang sa maramdaman ko na mayroon akongisang bagay na makakatulong sa mga tao. Kung hindi akomagiging isang tulong, kung gayon ay hindi ko kailangangtumayo dito, kita n’yo. Ay, sikaping makatulong! At ngayonggabi, mangyari pa, ang mas malaking bahagi ng ating mgatao ay nagsialis na mula kaninang umaga, at kailangan nilangmakauwi, marami sa kanila. Ngunit, ngayong gabi, sinabi kosa inyo kung kayo ay mananatili sisikapin nating magkaroonlamang ng mga apatnapu’t limang minutong pangangaral saisang bagay na umaasa akong makakatulong sa atin. At atinitong ibabatay ngayon sa San Juan, ang ika—16 na kabanata,at simulan natin tungkol sa—sa ika—7 talata ng ika—16 nakabanata, at basahin hanggang sa—sa ika—15 talata.

Gayon ma’y sinasalita ko sa inyo ang katotohanan:Nararapat sa inyo na ako’y yumaon; sapagka’t kunghindi ako yayaon, ang Mangaaliw ay hindi paririto sainyo; nguni’t kung ako’y yumaon, siya’y susuguin ko sainyo.At siya, pagparito niya, ay kaniyang susumbatan ang

sanglibutan tungkol sa kasalanan, at sa katuwiran, at sapaghatol:Tungkol sa kasalanan, sapagka’t hindi sila

nagsisampalataya sa akin;Tungkol sa katuwiran, sapagka’t ako’y paroroon sa

Ama, at hindi na ninyo ako makikita;Tungkol sa paghatol, sapagka’t ang prinsipe ng

sanglibutang ito ay hinatulan na.Mayroon pa akong maraming bagay na sa inyo ay

sasabihin, nguni’t ngayon ay hindi ninyo mangatitiis.Gayon ma’y kung siya, ang Espiritu ng katotohanan

ay dumating, ay papatnubayan niya kayo sa buongkatotohanan: sapagka’t hindi siya magsasalita ng mulasa kaniyang sarili; kundi ang anomang bagay nakaniyang marinig, ang mga ito ang kaniyang sasalitain:at kaniyang ipahahayag sa inyo ang mga bagay namagsisidating.

ISANG PATNUBAY 5

Sapagka’t, luluwalhatiin niya ako: sapagka’t kukuhasiya sa nasa akin, at sa inyo’y ipahahayag.Ang lahat ng mga bagay na nasa—nasa Ama ay akin:

kaya sinabi ko, na siya’y kukuha sa nasa akin, at sainyo’y ipahahayag.

12 Ngayon sa ika—13 talata na ito. “Gayon ma’y kungang Espiritu ng Katotohanan ay dumating, ay papatnubayanNiya kayo sa buong Katotohanan. Kung ang Espiritu ngKatotohanan ay dumating, ay papatnubayan Niya kayo sabuong Katotohanan.” Ano ang Katotohanan? Ang Salita.“Sapagka’t Siya ay magsasalita, hindi Siya magsasalita ngmula sa Kaniyang sarili; kundi ang anomang Kaniyangmarinig, Kaniyang sasalitain.” Sa ibang salita, Siya ang Siyangmaghahayag ng bagay, kita n’yo. At ang ika—4 na Kabanatang Mga Taga Hebreo, sinabi ng Biblia na “Ang Salita ngDiyos ay mas matalas, mas mabisa kaysa isang tabak na maydalawang talim, isang—isang Kumikilala ng mga pag—iisip ngisipan, ng puso.” Kita n’yo, “Anoman ang Kaniyang marinig,Kaniyang sasalitain, at Kaniyang ipahahayag sa inyo ang mgabagay na magsisidating.” Kita n’yo? Ano ang gagawa niyaon?Ang Banal na Espiritu na Siyang darating sa Pangalan ngPanginoong Jesus.13 At nais kong kunin ang mga sumusunod na ilang minutongito upang tawagin ang inyong pansin sa salitang “patnubay,”Isang Patnubay. Alam n’yo, ako’y nagkaroon ng ilang mgakaranasan sa kakahuyan. Isang patnubay, isang taongmagpapakita sa iyo ng paligid. Kailangan ninyong magkaroonng patnubay kung hindi ninyo alam ang iyong pupuntahan. Atbilang sanay sa pangangaso, at ng buong mundo palibot, ako’ynagkaroon ng—ng pagkakataon na makilala ang mga patnubay.At ako ay isang patnubay, mismo, sa Colorado, dahil sa kabisadoang bayan, nagrarantso, at kung ano pa, kayaKongmamatnubaysa Colorado.14 Ngayon, ang isang patnubay ay dapat na nalalaman angdaan. Dapat na alam niya kung saan siya pupunta at kungano kaniyang ginagawa, at kung paano ka niya iingatanhabang nasa daan. Kita n’yo? Kailangan niyang tiyakin nahindi ka maliligaw. Ang isang patnubay ay isang pinilingtao. Ang pamahalaan ang pumipili sa taong ito kung siya ayisang patnubay. At, ngayon, sa pagtungo sa isang paglalakbaysa kagubatan, kung saan marahil ay hindi kayo sanay napumupunta, hindi mabuting bagay para sa inyo na pumuntanang walang kasamang isa. Sa totoo lang, may ilang mga lugarna hindi man lang kayo makakapunta na walang kasamang isa,gaya halimbawa, sa Canada. Ang—ang patnubay ay kailangangpumirma sa inyong lisensiya sa tagabantay. Kailangang isamaniya ang kaniyang sarili, at siya ang may pananagutan sainyo. Kung may anumang mangyari sa inyo, iyon ay kaniyang

6 ANG BINIGKAS NA SALITA

pananagutan. Kailangan niya kayong pangalagaan. Kailanganniyang siguruhin na hindi kayo maliligaw. Kailangan niyangtiyakin na hindi niya kayo papupuntahin sa isang lugar na hindininyo alam ang daan pabalik. At kung mangyaring kayo ngaay maligaw, dapat na kabisado niyang lubos ang bayan paramagawa niyang sunduin kayo anumang oras. Kailangang alamniya ang lahat ngmga bagay na ito o hindi siyamaaaringmagingpatnubay, hindi siya maaaring mabigyan ng lisensiya upangmaging patnubay.15 Para sa mga bagay na ito, kung minsan kailanganninyong magkaroon ng tipanan, tumawag ng mas maaga atmakipagkasundo, at magpareserba upang maisama. At kungkayo’y…Minsan siya’y maraming ginagawa at hindi niyakayo maaaring isama, kailangan ninyong ipagpaliban na munasandali, sa—sa makalupang patnubay. Hindi ninyo kailanganggawin iyan sa Patnubay ng Diyos, Siya’y laging handa,laging handa.16 Ngayon, kung ang mga paghahandang ito ay hindi ninyonaisagawa, at kayo’y nagbabalak na magkaroon ng isangpaglalakbay sa kagubatan kung saan hindi pa kayo kailanmannakapunta, maaari kayong maligaw, at mamatay. Mayroonlamang kayong mga isang porsiyentong pagkakataon namakalabas sa kagubatan, iyan ay, kung hindi masyadongmasukal, maaaring magkaroon kayo ng isang porsiyentongpagkakataaon na makalabas ng mag—isa. Ngunit kung iyonay masyadong masukal na gubat, sa kaloob—looban, walakayong pagkakataon na makalabas. Walang anumang paraanna magagawa iyon, dahil masusumpungan ninyo ang inyongsarili na nasa lakad—ng—kamatayan, at pagkatapos kayo—kayo’y wala na, pagkatapos kayo’y tapos na. Ngayon, at kayo’ymamamatay kung wala kayong patnubay na nakakaalam sakabundukan at nakakaalam kung paanomakakabalik.17 Marami sa inyo ay nakakaalam sa lathalain na nabasaninyo noong nakaraang taon doon sa Tucson, Arizona, ang mgaBoy Scout na iyon. Gayon man, sila’y naturuan na malamankung paano pangalagaan ang kanilang mga sarili, sila ay mgaiskaut. At sila’y hindi lamang mga Cub Scouts, sila’y mgaganap na iskaut. At sila’y naglakbay paakyat sa kabundukan,at isang bagyo ng niyebe ang dumating, nagbago ang kalagayanng kalikasan. At nang nasumpungan nila ang kanilang mgasarili na naliligaw at silang lahat at nawala, ay dahil nasila…isang bagay, dumating ang pagbabago sa karaniwangkalakaran, hindi nila alam kung paano makalabas. Kita n’yo?At nakalimutan ko kung ilang batang lalaki ang naroon nanamatay sa kabundukan, kahit na may mga helikopter, at angMamamayang Kawal doon, at ang mga Pambansang Bantay, atmga boluntaryo na tumulong, at lahat. Ngunit sila’y naligaw,walang nakakaalam kung nasaan sila. At hindi nila kayang

ISANG PATNUBAY 7

pangalagaan ang kanilang mga sarili. Silang lahat ay namataysa niyebe dahil hindi nila alam kung sila’y patungo sa silangan,hilaga, kanluran o timog, pababa o pataas, o kung paano iyon,ang lahat ay mukhang pare—pareho.18 Ngayon, alam ng isang patnubay kung saan siya naroon,kahit ano pa ang panahon. Siya’y—siya’y may kasangkapanupang magawa iyon. Alam niya kung ano ang kaniyangginagawa. Alam na alam niya lahat. Kabisado niya lahat, kayasiya’y maaaring mapunta sa kadiliman at mararamdaman niyaang isang bagay.19 Gaya halimbawa, heto ang isang matandang pamamaraansa isang patnubay. Alam n’yo, kung inyong makikita ang mgabituwin, kahit sino ay makapagsasabi kung saan kayo patungokung inyong pagmamasdan ang mga bituwin. At gusto nyongpagmasdan lagi ang isang tunay na bituwin. Mayroon lamangiisang tunay na bituwin, at ‘yan ay ang Tala ng Hilaga. Kita n’yo,iisa lang, siya’y nananatili sa isang lugar. Iyon ay kumakatawankay Cristo, Siya pa rin kahapon, ngayon, at magpakailanman.Ang iba’y maaaring lumihis, ngunit Siya’y nananatiling siya parin. Ang mga simbahan ay maaari kayong ilayo sa daang ito, oang ilan ay ilayo kayo sa daang iyon; ngunit hindi Siya, Siya’ylaging nananatiling Siya pa rin.20 Bueno, ngayon, kung hindi ninyo makita itong Tala ngHilaga, at maulap, sa gayon kung mapapansin nyo, kung ito’yaraw at kayo’y naligaw, kung inyong pagmamasdan ang mgapuno. Ang puno ay palaging, ang lumot ay nasa hilagangbahagi ng puno, dahil sa ang timog na bahagi ng puno ay mashigit na nasisinagan ng araw kaysa sa hilagang bahagi. Ngunitpaano kung madilim at hindi ninyo makita ang lumot? Kungipipikit ninyo ang inyong mga mata at huwag mag—isip ngkahit ano, ipikit ang inyong mga mata at hawakan ang isangmadulas na balat ng punong—kahoy, ilagay ninyo ang inyongmga kamay palibot sa puno gaya nito hangang sa ang inyongmga daliri ay magsalubong, at pagkatapos ay umikot sa punongiyon ng dahan—dahan. At kapagka nahipo ninyo sa isang lugarkung saan ang balat ay talagang makapal, uka—uka, iyan anghilagang bahagi (ang mga hangin), at masasabi ninyo kungsaan kayo papunta, sa hilaga o sa timog. At sa paraang iyan,oh, napakaraming mga bagay, ngunit kinakailangan ng mgapatnubay upang malaman kung paano gawin ang mga bagay naiyon. Isa lamang karaniwang tao ang paparoon at sasabihing,“Wala akong maramdamang kaibhan dito.” Kita n’yo? Kita n’yo,ikaw ay kailangang naisanay para sa pagpapatnubay na iyan.21 At ang mga batang lalaking ito, walang duda kundi sila aymga magaling na iskaut, maaaring marunong silang magbuhol,maaaring marunong silang gumawa ng apoy sa pamamagitan ngbato, at iba pang bagay gaya ‘nun. Ngunit ang malaman angiyong daan palabas, iyan ang mithiin! Sila, hindi nila alam ang

8 ANG BINIGKAS NA SALITA

kanilang daan palabas, kaya sa gayon silang lahat ay namataydahil hindi sila nagsama ng isang patnubay kasama nila.22 Isang amang walang malasakit, dalawang taon na angnakararaan, sa Colorado, oh, siya ay umaakyat sa kabundukan,siyaý mayroong maliit na anak na batang lalaki mgaanim, pitong taong gulang. Isasama niya siya sa kaniyangunang pangangaso ng usa. Kaya sila’y nagpunta sa itaas ngkabundukan, at ang munting batang lalaki ay nagsabi sakaniyang ama, “Akoý napapagod na.”23 “Sumampa ka sa likuran ko. Hindi pa tayo gaanongmataas, ang mga usa ay nasa itaas.” Nagpatuloy ng nagpatuloyng nagpatuloy ang lalaki hanggang sa makarating siya…Hindi niya alam, siya’y taong taga—siyudad. Wala siyang alamtungkol sa pangangaso o kung saan pupunta. Sino mang taongnakakaalam ng anuman tungkol sa kagubatan ay nalalaman naang usa ay hindi namamalagi sa itaas. Hindi sila pumupuntadoon. Ang mga kambing ay namamalagi doon sa itaas, hindi angusa. Sila’y nasa baba kung saan sila’y makakakain, kailangansilang pumunta kung saan mayroon silang makakain. At, kaya,ngunit inisip ng lalaking ito, “Kung ako’y makakapunta samga bato saanman sa itaas doon, makakahanap ako ng isangmalaking usang lalaki.” Siya’y nakakita ng isang larawan ngilan na nakatayo sa—nakatayo sa isang bato, at inakala niyangdoon niya ito makikita. Huwag ninyong pansinin kung anoang nababasa sa mga magasin na iyan, naku, oh, naku, kayo’ymababangungot! Iyon, may isang bagay lamang na dapat gawin,aymagsama ng isang patnubay kung saan nalalaman ninyo kungsaan kayo naroon.24 At ang amang iyon, biglang dumating ang isang ulan doonsa itaas, isa sa mga ulan na biglaang dumarating. At huling—huli na ang lalaki para nangaso, hanggang sa dumilim na athindi na niya mahanap ang kaniyang daan pabalik. At ang…pagkatapos ang mga hangin ay umihip sa itaas ng kabundukan,at siyamismo ay kumikilos ngmabilis, at iyo’y…25 Kailangang alam ninyo kung paano makakaligtas, kungkayo’y inabutan. Mayroon pang isang bagay, alamin kung paanomakakaligtas! Umakyat ako sa mga puno at nagpadausdospababa sa mga ito, at umakyat sa mga puno at magpadausdospababa, pataas at pababa tulad niyan, upang manatiling buhay.Nag—alis ako ng niyebe nang ito’y apat na talampakan sa bawatgilid, puputol ng isang tuod at ilalapag ito. At gutom na gutomna halos hindi ko na makaya! At babakliin ang mga matandangtuod, at sisindihan ang mga ito at hayaang uminit at matunawang niyebe. At pagkatapos nasa mga ala una ng umaga, alas dos,hihilain ang mga tuod, at ilalapag sa mainit na lupang iyon, paramanatiling buhay. At dapat na alam ninyo kung paano gawinang mga bagay na ito.

ISANG PATNUBAY 9

26 At ang lalaking ito ay hindi alam ang ginagawa, siyaay walang kasama para gabayan siya. At niyakap niya angkaniyang sariling maliit na anak na lalaki sa kaniyang dibdibhanggang sa maramdaman niya siyang lumamig at mamatay.Walang malasakit! Kung nagsama sana siya ng isang patnubay,maaaring naisama niya siyang pabalik mula sa kabundukankahit na anomang oras pa noon, kita n’yo. Ngunit naghintay siyahanggang sa dumilim, sa gayon hindi niya makita ang kaniyangdaan palibot.27 Iyan ang problem sa mga Kristiyano ngayon.Ipinagpapaliban nila hanggang sa kumalat ang kadiliman,pagkatapos ay masusumpungan ninyong umalis kayong hindikasama ang Patnubay. Ang Patnubay!28 Aba, nakakita na ba kayo ng isang taong naligaw? Mayroonna bang karanasan ang sino man na nakapagpanumbalik saisang taong naligaw? Iyon ang pinaka—kaawa—awang bagayna inyong makikita. Kapag ang isang tao ay naligaw, siya aynagiging mabangis. Hindi niya alam ang kaniyang ginagawa.Natagpuan namin doon ang isang lalaki, isang batang lalaki,at siya’y naligaw sa kakahuyan, at inisip na siya’y…Siya ayisang rantsero, ngunit siya ay nasa maling teritoryo at siya’ynaligaw, nabaligtad. At nang natagpuan nila siya pagkaraan ngtatlong araw, siya ay tumatakbong tulad ng isang mabangis natao, sumisigaw sa abot ng kaniyang tinig. Ang kaniyang bibigay nagkasugat—sugat, at itinapon niya ang kaniyang baril athindi na niya alam ang kaniyang gagawin. At nang ang sariliniyang kapatid na lalaki, nang…Kinailangan nila siyang huliinat siya’y gapusin. Nang ang sarili niyang kapatid na lalaki aylumapit sa kaniya, nakipag—away siya sa kaniya na tulad ngisang hayop, at sinubukang kagatin siya, hindi niya alam kungsaan siya naroon. Bakit? Siya ay naligaw. At kapag ang isangtao ay naligaw, siya ay nasa kalagayang pagkataranta. At hindiniya alam na siya ay nasa gayong kalagayan, dahil ang kaniyangpagkaligaw ang nagdala sa kaniya ng lagnat na ito, at hindi niyaalamkung saan siya naroon at kung paano siya kumikilos.29 Gayon din ito kapag ang isang tao ay naligaw palayo saDiyos! Siya’y gagawa ng mga bagay na di niya karaniwangginagawa. Siya’y gagawa ng mga bagay na—na lampas samga kaisipan na ginagawa ng isang tao. Isang taong naligawpalayo sa Diyos, isang iglesiang naligaw palayo sa Diyos,isang iglesia na lumayo sa Diyos, lumayo sa panuntunan ngBiblia ng Diyos, ay gagawa ng mga bagay na kung minsanay hindi mo inaasahang makita sa isang iglesia ng buhay naDios. Magkakamit sila ng pera sa pamamagitan ng mga larongpandaraya, paglalaro ng loterya, pagsusugal, anumang bagayna maaari nilang gawin. Ituturo nila ang kahit anong bagay,palalampasin ang kahit ano, tatapikin sa balikat ang mgataong nagbibigay ng malaking halaga sa simbahan, at iba pa

10 ANG BINIGKAS NA SALITA

na tulad n’yan, para hayaan silang palalampasin dito. Iya’ytotoo. Maglalagay ng mga diakono sa lupon na ikinasal nang apat o limang beses, para hayaan lamang sila dito, paramapagtagpo ang mga pangangailangan. Mayroon lamang iisangpangangailangan na inyong dapat mapagtagpo, iya’y, ang inyongtungkulin sa Diyos. Tumindig at sabihin ang Katotohanan!Naligaw, ang isang taong naliligaw ay nasa naguguluhangkalagayan, siya ay taong baliw.

30 Ang patnubay ay may kaunawaan, kung paano pupuntaat kung ano ang gagawin. Ang Diyos ay nasa…Ang Diyosay laging nagsugo ng isang patnubay sa Kaniyang mga tao.Ang Diyos ay hindi kailanman nagpabaya. Siya’y nagsusugo ngpatnubay, ngunit kailangan ninyong tanggapin ang patnubay naiyan. Kita n’yo? Kailangang ninyong paniwalaan ito. Kailangankayong magpunta sa daan na sinasabi niya. Kung kayo aymapunta sa isang kagubatan, at ang inyong patnubay aymagsasabing “tayo ay pupunta sa daang ito.” at gayon pa maninisip ninyong pupunta kayo sa daan iyon, kayo ay maliligaw.At kapag kayo…Ang Diyos ay nagsusugo sa atin ng isangpatnubay upang patnubayan tayo, dapat nating sundin angpatnubay na iyan. Anuman ang ating palagay, anuman angtila makatuwiran at anuman ang tila katawa—tawa, hindi natinsaklaw na bahagiin iyan, tanging ang patnubay lamang.

31 Ang Diyos, sa Lumang Tipan, ay nagsugo ng mga propeta.Sila ay mga patnubay, sapagka’t ang Salita ng Panginoon aydumating sa propeta. Sila ay mga patnubay. Kanilang tinuruanang mga tao katulad ng natutunan natin kagabi, tungkol kayIsaias at Uzzias. Silaý inatasan, at kanilang tinuruan ang mgatao at pinatnubayan nila. At ngayon ang Diyos ay laging isinugoang Kaniyang mga patnubay, hindi Siya kailanman nawalanng isang patnubay, sa lahat ng kapanahunan. Ang Diyos aymayroong laging isang taong kumakatawan sa Kaniya sa lupa,sa lahat ng kapanahunan.

32 Ngayon, minsan sila’y nahihiwalay sa patnubay, “nahiwalaysa sinag,” gaya ng tawag natin. Nang si Jesus ay narito sa lupa,hindi ba ninyo naalala sinabi ni Jesus sa mga Fariseo, “Kayongmga bulag na patnubay”? Mga bulag na patnubay, bulag samga bagay na espiritual. Kita n’yo? Ngayon, sila’y dapat namga patnubay, mga patnubay sa mga tao, pinapatnubayan angmga tao tungo sa kaligtasan. Ngunit sinabi ni Jesus, “Kayo’ybulag!” At sinabi Niya, “Pabayaan ninyo sila, sapagka’t kungang bulag ay umakay sa bulag, di ba’t sila kapwa ay mahuhulogsa hukay?” Mga bulag na patnubay! Oh, gaano ang mundo aylabis na narumihan ng gayon, bulag na umaakay. Hindi Niyagusto na kayo’y magtiwala sa inyong sariling kaunawaan. Ayawng Diyos na kayo ay magtiwala sa inyong sariling kaunawaan oinyong kaisipan, o kahit anong kaisipang likha ng tao.

ISANG PATNUBAY 11

33 Ang Diyos ay nagsusugo ng isang Patnubay, at nais ng Diyosna tandaan ninyo na iyon ang Kaniyang itinalagang Patnubay.At dapat natin Siyang alalahanin. Sinasabi Ito rito, sinabi niJesus, “Hindi ko kayo iiwan, nguni’t Ako’y dadalangin sa Ama atkayo’y bibigyan Niya ng ibang Mangaaliw.” At ang Mangaaliwna ito, kapag Siya’y dumating, ay papatnubayan tayo sa lahatng Katotohanan. At ang Salita ng Diyos ay Katotohanan, atang Salita ay si Cristo, “Ako ang Daan, ang Katotohanan, atang Buhay.” Siya ang Salita, “Nang pasimula Siya ang Salita,at ang Salita ay sumasa Diyos, ang Salita ay Diyos. At angSalita ay nagkatawang—tao at tumahan sa gitna natin.” Sagayon kung susundan natin ang tunay na Patnubay, ang Banalna Espiritu, sasabihin Niya sa atin ang Kaniyang nakita, angKaniyang narinig, at Kaniyang ipapakita ang mga bagay nadarating. Amen. Hayan kayo. Kaniyang ipapakita sa inyo angmga bagay na darating.34 At kapagka ang mga iglesiya ngayon ay tanggihan Iyan,paano tayo makaaasang makapunta sa Langit? Nang ang Banalna Espiritu ay isinugo sa atin para isang Patnubay, kukuhatayo ng isang kardinal, isang obispo, isang pangkalahatangtagapangasiwa, o isang tao tulad niyan upang patnubayan tayo,kailan na ang Banal na Espiritu ay ibinigay sa atin upangpatnubayan tayo.35 At ang Banal na Espiritu ay laging ipinangungusap angSalita. “Maraming bagay akong sasabihin sa inyo, hindi ninyoIto mauunawaan ngayon, datapwat kapag Siya ay dumating,papatnubayan Niya kayo Rito.” Iyan ang dahilan ng pagdatingng Mga Tatak. Sa pagtatapos ng Ikapitong Tatak, ang hiwagang Diyos ay ganap na, upang malaman kung Sino ang Diyos,kung ano Siya, paano Siya nabubuhay, ang Kaniyang katangian,ang Kaniyang Kabuuhan. Kayo dapat ay nasa dakong ito na saoras na iyan, kita n’yo, dalhin tayo sa buong kapuspusan ng mgaanak na lalaki at mga anak na babae ng Diyos, isang Iglesia nahinugasan sa Dugo ni Cristo, na biniling walang perang bayad,ay binayaran na sa pamamagitan ngDugo ni Jesus Cristo.36 Ngayon, heto tayo, isang Patnubay, at Siya ang inilaanng Diyos na Patnubay. Ngayon, tayo’y naglalakbay sa isangkagubatan at tayo’y nasa ating daan kung saan, at hindi tayomakapagpapatuloy na wala ang Patnubay na ito. At mag—ingat ang sinoman na magtangkang palitan ng alin mang ibangpatnubay! Kung gagawin ninyo, dadalhin niya kayo palayo salandas. Alam ng Patnubay na ito ang daan! Alam niya bawatpulgada ng daan. Nalalaman Niya ang bawat kaisipan na nasainyong puso. Nakikilala Niya ang bawat isa na narito. KilalaNiya kung sino kayo at ano ang inyong ginawa, at lahat ngtungkol sa inyo. Siya ang Patnubay ng Diyos, ang Banal naEspiritu, at ihahayag ang mga bagay sa inyo, at sasabihin angmga bagay na Kaniyang narinig, kayang ulitin ang inyong mga

12 ANG BINIGKAS NA SALITA

sinalita pabalik at sabihin ang inyong sinabi. Amen. Sasabihinkung ano kayo noon, ano ang meron kayo, saan kayo patungo.Isang Patnubay, ang tamang Patnubay, at papatnubayan Niyakayo sa lahat ng Katotohanan, at ang Kaniyang Salita ayKatotohanan.37 Ngayon, hindi kailanman gagawin ng Banal na Espiritu,ang magsasabi ng “amen” sa kung anong uri na kredo na gawang tao. Bibigyang—diin lamang Nito ang Salita ng Diyos, ng“amen”, ‘pagkat gayon nga Ito. Ang Banal na Espiritu ay hindikayo pangungunahan sa alinmang ibang daan. Ngayon angkakatwang bagay ay, na tayong lahat, lahat ng ating malalakingdenominasyon at mga bagay—bagay, inaangkin natin na bawatisa pinangungunahan ng Banal na Espiritu, at mayroong kasinglaking kaibhan na gaya ng sa araw at gabi sa ating lahat.38 Ngunit nang si Pablo, ang munting Fariseong iyon nanakatanggap ng Banal na Espiritu nang siya’y mabautismuhanni Ananias, at pumaroon siya sa Arabia at nag—aral ngtatlong taon, bumalik, at hindi kailanman sumangguni sa iglesiapatungkol sa anumang bagay sa loob ng labing apat na taon,at nang siya’y dumating at nakatagpo si Pedro, ang taga—pangasiwa ng iglesia sa Jerusalem, sila’y parehong pareho saDoktrina. Bakit? Siya ring Banal na Espiritu! Kung saan siPedro ay nagbautismo sa Pangalan ni Jesus Cristo, gayon dinang ginawa ni Pablo nang walang sinomang nagsabi sa kaniya.Kung saan si Pedro ay nagturo ng bautismo ng Banal na Espiritu,at pagpapabanal, at iba pa; gayon din ang ginawa ni Pablo,nang hindi sumasangguni sa iglesia, dahil Iyon ay siya ringPatnubay. Kung gayun paano na tayo ngayon nang ang mgatao ay ikinakaila ang mga Katotohanang ito? Nang si Pedroay itunuro kung ano ang ginawa niya tungkol sa pamamaraanna ang iglesiya ay dapat na mailagay sa kaayusan, si Pablo aymayroon ding gayung Doktrina, ‘pagka’t mayroon silang iisangPatnubay.39 Ang Patnubay ay hindi dadalhin ang isa sa daang ito, at angisa doon sa daan na iyon, at papupuntahin ang isa sa silangan atang isa sa kanluran. Pananatilihin Niya kayong magkasama. Atkung hayaan lamang natin ang Banal na Espiritu na panatilihintayong magkakasama, tayo’y magiging isa. Kung—kung hindilamang natin papayagan ang Diablo na hilain kayo sa malingdaan, tayo’y magiging isang puso, isang kaisipan, magkasang—ayon, sa isang Espiritu, ang Banal na Espiritu, ang Patnubay ngDiyos na papatnubay sa atin sa buong Katotohanan. Iya’y tama.Nguni’t dapat ninyong sundin ang inyong Patnubay. Opo, ginoo.40 Tingnan n’yo si Nicodemo, kailangan niya ng isangPatnubay, gayonman siya ay isang matalinong tao. Siya ay isangtagapagturo, mga walumpung taong gulang. Siya ay kaanibsa mga Fariseo, o—o ang Korte ng Sanhedrin, ang Konseho,Kapisanan ng Mga Ministro. Siya ay isa sa kanilang mga

ISANG PATNUBAY 13

pinakamataas na tao, isang guro sa Israel, isang dalubhasa nito.Isipin nyo, isang dalubhasang tagapagturo! Oo, nalalaman niyaang mga kautusan, ngunit pagdating sa pagiging ipinanganakna muli, kinailangan niya ng Patnubay. Siya’y naghahangadnito. Alam niya na mayroong isang bagay na naiiba. Angkaniyang pahayag kay Cristo nang gabing iyon ay nagpatunaydito. Pinatunayan din nito ito, ang damdamin ng lahat sakanila, nguni’t wala sa kanila ang may mismo—ang mismongkalakasan ng loob na mayroon siya. Wala sa kanila angmakaparoon at gawin ang kaniyang ginawa. Kayong lahat, namga tao, hinahatulan ninyo si Nicodemo sa pagparoon niyang gabi. Nakarating siya doon. Siya’y dumating. Alam koang ibang tao ay ni ayaw man lamang simulan, araw man ogabi. Ngunit nakarating siya doon, at nangangailangan siya ngisang Patnubay, at sinabi niya, “Guro, kami” mula sa Korteng Sanhedrin, “Nalalaman naming Ikaw ay isang Guro nanagbuhat sa Diyos.” Bakit niya nalaman ito? Siya ay pinagtibay.Kita n’yo, gusto niyang malaman kung ano ang ibig sabihinng bagong kapanganakan na ito, at siya’y nagpunta mismosa Kaniya na tama, dahil sa pinagtibay ng Diyos na Ito angKaniyang Patnubay, si Jesus. Tingnan kung ano ang kaniyangsinabi, “Guro, nalalaman naming Ikaw ay isang Guro nanagbuhat sa Diyos, ‘pagka’t walang sinoman ang makagagawang mga bagay na Iyong ginagawa, maliban na ang Diyos aysumasa kaniya.”41 Iyon ay isang pagpapatibay doon, na mayroong isang buhayna Diyos na nasa loob niya. Kung ano ang kaniyang ipinatotoo,“Hindi Ako ang gumagawa ng mga gawa; ito’y ang Aking Amana tumatahan sa Akin. Katotohanang sinasabi Ko sa inyo, naang anak ay hindi makagagawa ng anoman sa Kaniyang sarili;kundi kung ano ang Kaniyang nakikita na ginagawa ng Ama,gayon din ang ginagawa ng Anak. Ang Ama ay gumagawa, atAko ay gumagawa hanggang ngayon.” Sa ibang salita, ipinakitang Diyos sa Kaniya kung ano ang gagawin, at Siya’y nagtungo atisinagawa lamang iyon. Hindi Siya gumawa ng anumang bagayhanggang ang Diyos ang nagsabi sa kanya na gawin iyon. Amen.Iyan ay ang tunay na tahasang katotohan niyaon. Kung tayolamang ay kumilos at maghintay hanggan sa ang Espiritu aypakilusin tayo para gawin iyon! Iyan nga. At pagkatapos aymaging lubos na pasakop kay Cristo na hindi na Niya kayokailangang ipagtulakan pa tulad ng ginagawa Niya sa akin,ngunit sa unang kaunting pagtango ng Kaniyang ulo, ika’ynakahanda at walang makapipigil sa iyo, dahil sa alam mo na‘yon ay ang kalooban ng Diyos.42 Kailangan niya ng isang Patnubay. Siya ay isang pinagtibayna Patnubay. Maaari siyang pangunahan ng Patnubay na itodahil alam niya na ang Patnubay na ito ay kinasihan ng Diyos.Alam niya na ang mga tradisyon na kaniyang pinaglingkuran,

14 ANG BINIGKAS NA SALITA

marahil sa mga Fariseo, mga Saduceo, at kahit ano pa, kanyangpinaglingkuran ang mga kredong iyon nang matagal at nakitangwalang nangyari. Ngunit narito dumating ang isang Lalaki saeksena, na nagsasabing Siya ay isang ipinangakong Mesiyasng Biblia. At Siya’y bumabaling at ginagawa ang mga gawamismo ng Diyos. Sinabi ni Jesus, “Kung hindi Ko ginagawa angmga gawa ng Aking Ama, kung gayon ay huwag ninyo Akongsampalatayanan. Ngunit kung hindi kayo magsisampalataya saAkin, magsisampalataya kayo sa mga gawa na Aking ginagawa,sapagkat angmga yaon ay nagpapatotoo sa Akin.”43 Sa gayon, hindi nakapagtatakang si Nicodemonakapagsabing, “Guro, nalalaman naming Ikaw ay isang Gurona nagbuhat sa Diyos, sapagka’t walang taong makagagawa ngmga bagay na Iyong ginagawa nang wala ang Diyos na sumasaKaniya.” Kita n’yo, kinakailangan niya ng isang Patnubay, kahitpa siya ay dalubhasa sa bagay na iyon. Siya ay isang guro sakaniyang iglesia. Mayroon siyang karangalan, at siya ay may—siya ay may tanyag na katayuan, at siya ay isang dakilangtao; walang duda, iginagalang ng lahat ng mga tao sa buongbansa. Ngunit pagdating sa pagiging ipinanganak nang muli,kinakailangan niya ng Patnubay! Gayun din tayo, oo, kailangannatin ng Patnubay.44 Si Cornelio, siya’y isang dakilang tao, isang kagalang—galang na lalaki. Nagpatayo siya ng mga bahay—sambahan.Iginagalang niya ang mga Hudyo dahil nalalaman niya naang kanilang relihiyon ay tama. At nagbibigay siya sa abuloy,at siya ay nananalangin araw—araw, ngunit nang dumatingang Banal na Espiritu (Isang Bagay na naidagdag sa iglesia),kinakailangan niya ng Patnubay. Isinugo ng Diyos sa kaniyaang Banal na Espiritu. Isinugo Niya Ito sa katauhan ni Pedro,“Samantalang nagsasalita pa si Pedro ng mga Salitang ito, aybumaba ang Banal na Espiritu sa kaniya.” [Blangkong bahagi sateyp – Pat.] Ginamit ng Diyos ang Patnubay sa pamamagitan niPedro. Ginamit niya Ito, dahil pinatnubayan Niya si Cornelio satamang daan. At samantalang siya’y nagsasalita pa, ay bumabaang Banal na Espiritu sa kanila na mga Gentil. Pagkatapossinabi niya, “Mangyari bagang hadlangan ng sinoman ang tubig,upang huwag mangabautismuhan ang mga ito?” Kita n’yo,ang Patnubay pa rin ang nangungusap, hindi si Pedro. Dahilang mga iyon ay isang grupo ng mga Hudyo…o mga Gentil,“karumaldumal, marumi” para sa kaniya, at ni hindi niyagustong pumunta. Ngunit sinabi ng Patnubay, “Isinusugo kita.”Gagawa kayo ng mga bagay na hindi ninyo iniisip na gagawin,kapag ang Patnubay ay nagkaroon ng lubos na kapamahalaan,kapag pinahintulutan nyo Siyang gabayan kayo. Oh, sadyangkamangha—mangha ang mapangunahan ng Banal na Espiritu.Siya ang Patnubay. Mabuti. Nangusap Siya sa pamamagitan niPedro at sinabi sa kaniya kung ano ang dapat niyang gawin.

ISANG PATNUBAY 15

Pagkatapos nang silang lahat ay makatanggap ng Banal naEspiritu, sinabi niya “Hindi natin maaaring hadlangan angtubig, yamang nalalaman natin na ang mga ito ay nagsitanggapng Banal na Espiritu gaya naman natin nang una.” At kanilangbinautismuhan sila sa Pangalan ng Panginoong Jesus. Ngayon,sino ang nanguna sa kaniya para gawin iyan? Ang Patnubay nanasa kaniya. Hindi ba sinabi sa kanila ni Jesus, “Huwag ninyongikabalisa kung ano ang inyong sasabihin, sapagkat hindi kayoang siyang nagsasalita; iyon ay ang Ama na nananahan sa inyo,Siya ang magsasalita”? Amen.45 Ang bating, dumarating mula sa Jerusalem. At ang Diyosay may Patnubay sa mundo sa panahong iyon, ang Banal naEspiritu, at mayroon Siyang isang lalaki doon na puspos ngPatnubay na ito. Ni hindi siya isang mangangaral, siya aytulad lamang sa isang diakono. At siya’y naroon nagpapagalingng may karamdaman, at nagpapalayas ng mga diablo, atnagdudulot ng malaking pagkagising, napakalaking kagalakanang nasa siyudad. May daan—daang tao ang nakapalibot sakaniya, at sinabi ng Patnubay, “Iya’y sapat na, magtungo tayo sadaang ito.” Hindi siya nakipagtalo sa kaniyang Patnubay.46 Huwag na huwag makikipagtalo sa Salita ng inyongPatnubay. Sumunod sa Kanya. Kung hindi kayo susunod, kayoay maliligaw. At, tandaan, kapag iniwan ninyo Siya, kayo’ynag—iisa, kaya gusto natingmagingmalapit sa Patnubay.47 Kaya sa daan, sinabi Niya, “Iwan mo ang grupong itongayon, Felipe, at pumaroon ka sa disyerto kung saan walangsino man doon. Ngunit isinusugo kita doon, at mayroong isangtao doon kapag nadala na kita roon.” Narito paparating angisang mapanglaw na bating, siya ay isang dakilang lalaki sareyna doon sa Etiope. Kaya siya’y dumarating, binabasa angAklat ni Esaias. At sabi ng Patnubay, “Lumapit ka sa karo.”

At sinabi niya, “Nauunawaanmo ba ang binabasamo?”48 Sabi niya, “Paano ko mauunawaan kung walang taongpapatnubay sa akin?” Oh, naku! Ngunit na kay Felipe angPatnubay. Amen. At sinimulan niya sa Kasulatan ding yaon, atipinangaral sa kaniya si Cristo. Amen. Patnubay! Hindi sabihinsa kaniya ang ilang kredo, sinabi niya sa kaniya ang patungkolsa Patnubay, si Cristo! At kanyang binautismuhan siya doon sailang tubig. Tiyak, gayon nga. Oh, gaano ko ka—gusto ‘yon!49 Nang lisanin ng Israel ang Ehipto patungo sa lupangipinangako, sa Exodo 13:21, alam ng Diyos na hindi pa silakailanman naglakbay sa daan iyon noon. Iyon ay apatnapungmilya lamang, ngunit gayun pa man ay kailangan nila ng isangbagay na sasama sa kanila. Maliligaw sila sa kanilang daan.Kaya Siya, ang Diyos, ay nagsugo sa kanila ng Patnubay. SaExodo 13:21, bagay na tulad nito, “Isinusugo Ko ang AkingAnghel sa unahan ninyo, ang Haliging Apoy, upang panatilihin

16 ANG BINIGKAS NA SALITA

kayo sa daan,” upang patnubayan sila papunta sa lupangipinangako na ito. At ang mga anak ng Israel ay sumunod saPatnubay na iyon, ang Haliging Apoy (gabi), Ulap sa araw.Kapag Ito’y huminto, sila’y humihinto. Kapag Ito’y naglakbay,sila’y naglalakbay. At nang mailapit Niya sila sa lupain, at sila’yhindi handa upang pumaroon, pinangunahan Niya sila pabalikmuli sa ilang. AyawNiya silang samahan.50 Ganiyan nga ito, ang iglesia ngayon. Walang duda ngunitanong haba ng pagbabata ng Diyos ngayon, katulad nang mgaaraw ni Noe, ang iglesia ay matagal na sanang nakaalis kungito lamang ay naituwid at nailagay sa ayos. Ngunit kinailanganNiya tayong pangunahan paikot at paikot at paikot.51 Hindi nalalaman ng Israel, nang sila ay naghihiyawan, sanakitang mga patay na sundalo ng Ehipto, ang mga nalunod nakabayo, mga karuwahe ni Faraon na nangataob, nakamit nilaang kanilang tagumpay, si Moises na nasa Espiritu, umaawitsa Espiritu, si Miriam na sumasayaw sa Espiritu, at ang mgaanak na babae ng Israel ay nagsisipagtakbo pabalik—balik sapampang, naghihiyawan at nagsasayawan, sila’y ilang arawlamang mula sa gatas at pulot. Hindi nila alam na iyon ayapatnapung taon ang layo, dahil sila’y nasimulang magreklamosa Diyos at sa Patnubay.52 At nasumpungan natin ang ating sarili sa gayon dingkalagayan. Ako’y pupunta sa Shreveport pagkatapos rito. Atang Banal na Espiritu ay bumaba nang Araw ng Pasasalamat,limampung taon na ang nakararaan, sa—sa Louisiana, sa Arawng Pasasalamat. Labis ang pagkahulog ng iglesia mula nangpanahong iyon! Nalalaman ba ninyo na ang iglesiyang RomanoKatoliko sa kaniyang pasimula ay siyang iglesiang pentecostal?Iyan ang katotohanan. Iya’y tama. Ito noon ay isang iglesiangpentecostal, ngunit ang mga pormal na mga matataas na tao aynagsimulang makapasok at pinalitan ang—ang mga Kasulatanng Diyos ng kanilang mga tradisyon, idinagdag Dito angmga dogma, at iba pa. At tingnan kung anong mayroon silangayon, wala ni katiting na Kasulatan sa anuman dito. Kanilangpinalitan ang isang bagay ng iba pang bagay, isang pirasongtinapay kapalit sa Banal na Espiritu. Kanilang ipinalit angpagwiwisik para sa paglulubog. Kanilang ipinalit ang “Ama,Anak, at Banal na Espiritu” para “sa Panginoong Jesus Cristo.”Kanilang pinalitan ang lahat ng mga dakilang lathala ng Diyosna inilatag sa atin, at sila’y malayo, napakalayo, malayong—malayomula sa Doktrina na ayon sa Kasulatan.53 At bumaba ang Pentecostes sa Louisiana, limampung taonna ang nakararaan, at kung ito’y mananatili pa ng panibagongdalawang daang taon, ito’y magiging mas malayo pa kaysa saiglesiang Katoliko, kung ito’y magpapatuloy pagkakahulog saparaan na mayroon ito nitong mga nakaraang limampung taon,‘pagka’t palagi lamang silang nagdaragdag dito, patuloy. Ang

ISANG PATNUBAY 17

mga makalumang mangangaral ay wala na. Ang mga pagtitiponsa mga lansangan, wala ka nang marinig ni isa. Lahat ng bagayna mayroon tayo ay isang bungkos ng Hollywood na idinagdagdito, mga kababaihan na maigsi ang mga buhok na nakasuotng mga korto, pininturahang mukha, at lahat na, tinatawagang kanilang sarili na mga Kristiyano. Ilang lalaking mahihiligsa mga kalayawan na may gitara, tatakbo pabalik—balik salugar, at mga kababaihan na nakadamit ng napakasikip tuladng isang…tulad lamang ng isang binalatang lungganisa naang—ang balat ay nakalabas, halos, pakendeng—kendeng saentablado, tumatakbo pabalik—balik sa entablado, sumasayawnamay nakabitin na hikaw sa tainga, at isa sa mga ito na bagongbinibini—ng—lupain na gupit, pagkatapos tatawagin ang sarilinito na Kristiyano.54 Ang kailangan natin ay isang makaluma, sugo ng Diyos,nakakapasong relihiyon na papaso sa kamunduhan naiyon palabas sa iglesia. Kailangan nating manumbalik saBanal na Espiritu at apoy, pabalik sa bagay na sumusunogsa basura palabas, ipinapanumbalik ang makalumangpangangaral, itinataas ang Kalangitan, at ang impyerno’ypinapainit, nagtutuwid. Kailangan natin ang ganyang uri ngpangangaral. Ngunit gawin mo ito ngayon, paaalisin ka ngiyong kongregasyon.55 Kung minsan ang mga mabubuting mangangaral aynaililigaw ng kanilang kongregasyon. Iyan ang dahilan nawala akong denominasyon. Mayroon akong isang himpilan,iya’y mula sa Langit. Saan man Siya magsugo, paroroon ako.Anuman ang Kaniyang sabihin, ay sasabihin ko. Ayaw natinng denominasyon. Ang iglesiang ito ay mangusap kailanmanpatungkol sa denominasyon, nawala na ninyo ang inyong pastorsa oras na iyon. Hindi ako mananatili kasama nito, hindi isamang limang minuto. Bawat iglesia na naging denominasyonay napunta sa binhi, at magsabi kayo sa akin ng isa na hindinapunta doon, at magsabi kayo sa akin ng isa na nakabangonmuli. Ang Banal na Espiritu ay isinugo upang pangunahan angiglesia, hindi isang grupo ng tao. Ang Banal na Espiritu aylahat ng karunungan. Ang mga tao ay nagiging pormal, walangbahala.56 Sinabi ng Diyos sa kanila na magsusugo Siya sa kanilang isang Patnubay. Pangungunahan Niya sila sa daan. Athanggat sinusundan nila ang Haliging Apoy na iyan, silaay mabuti. Pinangunahan Niya sila sa pintuan ng lupangpangako, at pagkatapos ganiyan na lamang kalayo angKaniyang mapapapuntahan. Pagkatapos si Josue, ang dakilangmandirigmang iyon, natatandaan ninyo ang araw na sinabi niyasa kanila, “Linisin ninyo ang inyong sarili, sa ikatlong araway bubuksan ng Diyos ang Jordan sa dakong ito at tayo aytatawid”? Ngayon masdan kung ano ang sinabi niya (gusto ko

18 ANG BINIGKAS NA SALITA

ito) sa Kasulatan, sinabi niya, “Manatiling malapit sa likuranng Kaban, sapagka’t hindi pa ninyo nadaanan ang daan naito noon.”57 Ano ba ang Kaban? Ang Salita. Huwag tahakin ang maka—denominasyon ninyong ruta ngayon, manatili mismo sa likuranng Salita, ‘pagkat hindi pa ninyo nadaanan ang daan na itonoon. At, kapatid, kung mayroon mang panahon na dapatsaliksikin ng iglesiang Kristiyano ang sarili nito, ay ngayon na.Tayo’y narito na ngayon kung saan ang malaking pagpupulongay nagaganap sa Roma ngayon mismo, ang mga hidwaan aytinatapos na, ang kalipunan ng mga iglesia, kapag lahat ng mgadenominasyong ito ay nagsamasama upang buuhin ang imahenng halimaw, tulad lamang kung anong sinasabi ng Biblia. Atalam ninyo kung ano ang sinabi namin kaninang umaga sa mgaMensahe. At narito tayo, lahat ng bagay mismo ay nasa mismongpintuan na, at ang mga tao ay sumusunod pa rin sa kredo. Masmabuting manatili kayo sa likuran ng Salita! Ang Salita aypangungunahan kayo patawid, dahil ang Salita ay si Cristo, at siCristo ayDiyos, at angDiyos ay ang Banal na Espiritu.58 Manatili sa likuran ng Salita! Oh, opo, ginoo! Manatilikasama ng Patnubay na iyan. Manatili mismo sa likuranNito. Huwag pupunta sa harapan Nito, manatili kayo salikuran Nito. Hayaang pangunahan kayo Nito, huwag ninyongpangungunahan Ito. Hayaan ninyo Itongmanguna.59 Sinabi ni Josue, “Ngayon, hindi pa ninyo nadaanan ang daanna ito noon, wala kayong anumang alam tungkol sa daan.”60 Iyan ang problema ngayon. Hindi ninyo kailangan ngpatnubay upang patnubayan kayo sa maluwang na daan. Oh,alam ninyo ang lahat ng mga eskinita at lahat ng bagay. Alamninyo ang lahat ng daan patungo sa kasalanan. Walang…Oh,kayo’y nanatili diyan nang mahabang panahon na. Hindi nakailangan ang sino man na magsabi sa inyo tungkol diyan,alam ninyo lahat ang mga madaling daan. Iya’y tama, lahat ngkasalanan, alam ninyo ang lahat tungkol dito. Walang sinumanang kailangang magsabi sa inyo kung paano ang magnakaw;alam ninyo iyan. Walang sinumang kailangang magsabi sainyo kung paano magsumpa; alam ninyo iyan. Walang sinumanang kailangang magsabi sa inyo kung paano gawin ang mgamasamang bagay na ito, dahil nakapaskil ito sa bawat puno salahat ng dako.61 Ngunit, alalahanin, kayong mga taong Kristiyano, kayo’ynakatawid na. Kayo’y nasa iba ng Lupain. Kayo ay ipinanganakna muli. Kayo’y nasa Lupain, isang Makalangit na Lupain.Kayo’y nasa Lupang pangako.62 Kayo’ymakakatingin, alamninyo ang inyong daan sa palibotdito. Oh, naku, oo. Alam ninyo kung ano—ano, kung paanopapanalunin ang hawak na baraha. Alam ninyo kung ano ang

ISANG PATNUBAY 19

dais, kapag ito’y gumulong, kung ano ang ibig sabihin nito, atlahat ng bagay na tulad niyan. Ngunit pagdating sa pagkaalamsa kabanalan at ang katuwiran at ang kapangyarihan ng Diyos,at kung paano kumikilos ang Banal na Espiritu at kung ano angginagawa Nito, mas mabuting manatili kayo mismo sa likuranng Salita, ang Patnubay. Kita n’yo? Hindi pa ninyo nadaananang daan na ito noon.63 Bueno, sinasabi ninyo, “Ako ay napakatalinong tao, ako’ymay—ako’y may dalawang digri sa kolehiyo.” Mas mabutingkalimutan mo ito. Opo, ginoo.64 “Ako’y nanggaling sa seminaryo.” Mas mabuting kalimutanmo ito. Oo. Mas mabuting manatili ka sa likuran ng Patnubay.Hayaang Siya ang manguna sa iyo. Alam Niya ang daan: hindimo alam. Hindi ka pa nakadaan sa daan na ito noon. “Bueno,”sasabihin mo, “sila’y nakaraan na.”65 Tingnan kung nagawa na nga nila. Sinabi ni Jesus, “Angmga nakadaan na sa daang ito, ang mga tandang ito ay susunodsa kanila. Sa Pangalan Ko, magpapalayas sila ng mga diablo,magsasalita ng mga bagong wika; o magsisihawak ng mgaserpente o makakainom ng mga bagay na nakamamatay, hindiiyon makakapanakit. Kung kanilang ipapatong ang kanilangmga kamay sa maysakit, sila’y magsisigaling.” Karamihan sakanila ay tumatanggi Dito, ikinakaila Ito, nagsasabing ni hindiito kinasihan. Hindi nila sinusundan ang Patnubay. Sila’ysumusunod sa isang kredong gawa ng tao. Mas mabutingmanatili kayo sa likuran ng Salita, dahil hindi pa kayo nakadaansa daang ito, alam n’yo.66 Ngunit kayo’y ipinanganak nang muli, at kayo’yipinanganak na sa kabanalan. Hindi pa kayo nakadaan sa daanna ito noon. Kayo’y naka—…Kung kayo’y dadaan sa daangito, kailangan kayong dumaan sa kabanalan, dahil sa ito’y isangbagong Lupain, isang bagong Buhay, isang bagong bayan.67 Kayo’y pupunta sa bahay—sambahan atmakaririnig kayo ngisang titindig, hihiyaw, “Luwalhati sa Diyos! Alleluya!”68 Aba, sasabihin ninyo, “Naku, pambihira, hindi nilakailanman ginawa iyan sa aking simbahan! Ako’y tatayo ataalis!” Kita n’yo? Mag—ingat.69 Manatili sa likuran ng Salita, ngayon, hayaan ang Patnubayna pangunahan kayo. “Kanya kayong papatnubayan sa lahat ngKatotohanan, at ihahayag ang mga bagay na ito na ipinangusapko sa inyo. Kanyang ipapakita sa inyo iyon. Kaniyang sasabihinsa inyo ang mga bagay na darating,” ang tunay na Patnubay.Huwag kayong pupunta sa obispo; pumunta kayo sa Patnubay.Huwag kayong pumunta sa kahit kanino kundi sa Patnubay.Siya ang Siyang isinugo upang patnubayan kayo. Siya angSiyang gagawa nito. Ang Diyos ay naglaan sa inyo ng Patnubay.Tanggapin ang inilaang daan ng Diyos.

20 ANG BINIGKAS NA SALITA

70 Ang problema nito sa ngayon, na ang mga taong pumupuntasa simbahan ay uupo lamang ng ilang minuto, isang bagay angmangyayari na hindi nila nakasanayan.

71 Humanga ako sa isang munting babae mula sa isangmalamig na pormal na iglesia, kapapanalangin lamang parasa kaniya. Pagagalingin ng Diyos ang munting babae. Hindiniya nauunawaan ito. Wala siyang alam tungkol dito. Siya’ydumating, sinabi niyang hindi niya alam. Ngunit sinabi kosa kaniya, “Halika at makipagkita sa akin.” Siya ay medyomahiyain atmahina, ngunit ang Patnubay ay patuloy na sinasabisa kaniya, “Magpatuloy ka.” Nakamit niya iyon. Iyan ‘yon. Kitan’yo, ito’y dahil sa ang Banal na Espiritu na pumapatnubaysa atin sa mga bagay na ito. Kita n’yo, ang Diyos ay mayinilaang daan.

72 Inyo na bang…Napapansin ba ninyo ang mga mailap nagansa na nagtutungo, mga patong nagtutungo sa timog? Bueno,ngayon alalahanin, ang munting matandang pato na iyan ayisinilang doon sa isang lawa sa isang lugar. Hindi niya alamang silangan, hilaga, kanluran, at timog. Wala siyang alamkundi ang lawang iyon na naroroon sa mga kabundukan ngCanada. Hindi pa siya umalis sa lawa na iyon, ngunit siya’yisinilang na tagapanguna. Ang munting lalaking pato na iyanay isinilang na isang tagapanguna. At ang unang bagay, isanggabi may malaking niyebe na dumating doon sa itaas ngkabundukan. Ano ang nangyari? Ang malamig na simoy nghangin ay dumating doon. Aking nakikini—kinita na siya aynanginginig, sinasabing, “Inay, ano ang ibig sabihin nito?”Kita n’yo, hindi pa siya kailanman nakaramdam nang ganungkalamig na panahon noon. Nasimulan niyang mapansin angpaligid, nasimulan niyang mapansin ang palibot ng dulo nglawa, nagsisimula na itong mag—yelo, nagkakayelo na ang lawa.Hindi niya nalalaman, ngunit biglang—bigla…Siya’y isinilangupang maging isang patnubay sa kawan ng mga patong iyon.Siya’y tatalon sa gitna mismo ng lawang iyan kapagka ito’ydumating sa kaniya. Inyong tawagin iyon na kung anong gustonyong itawag. Tinatawag natin itong inspirasyon, o maaari moitong tawaging, oh, likas na ugali lamang, maging anuman ito.Siya’y tatalon mismo sa gitna ng lawa na yaon, itataas angmaliit na pangkakak na iyon sa hangin, at maunang, “Kakak—kakak, kakak—kakak!” At bawat pato sa lawa na iyon ay lalapitkaagad sa kaniya. Bakit? Kilala nila ang kanilang tagapanguna,sa paraan lamang ng kaniyang pagkakak.

73 “Kung ang trumpeta ay magbigay ng isang hindi tiyak natunog, sino ang makapaghahanda ng kaniyang sarili para salabanan?” Tama. Sino ang makapaghahanda ng kaniyang sarilipara sa labanan kung ang trumpeta ay magbibigay ng hinditiyak na tunog?

ISANG PATNUBAY 21

74 Bueno, kung ang munting pato na iyan ay magbigay nghindi tiyak na kakak, sino ang maghahanda sa kaniyangsarili sa paglipad? Ang munting matandang pato na iyan ayitataas ang kaniyang maliit na tuka doon, at hihiyaw, “Kakak—kakak, kakak—kakak!” at bawat mumunting pato ay lalapit sakaniya. “Kakak—kakak, kakak—kakak!” Heto na sila. Ano’ngkasiyahan mayroon sila, doon mismo sa gitna ng lawa naiyan, paikot lamang ng paikot ng paikot. Maya—maya aymararamdaman niyang kumikilos iyon sa kaniya, kailangansiyang umalis. Kaniyang iaayos ang kaniyang mumunting mgapakpak at lilipad paalis sa lawa na iyan, lilipad sa himpapawidat iikot ng apat o limang beses, at pupunta tuloy—tuloy saLouisiana sa abot ng kaniyang makakayang puntahan, bawatpato ay nasa kaniyang likuran. “Kakak—kakak, kakak—kakak,”heto na siya. Bakit? Siya’y isang Patnubay! Amen! Kilala ngmgapato ang kanilang patnubay, ang iglesia ay hindi. Oo, alam niyakung ano ang gagawin.75 Tingnan nyo silang mga gansa, mula doon sa Alaska.Ngayon, mayroong isang matandang lalaking gansa na lagingnangunguna sa kanila, at silang mga gansa ay kailangangtingnang mabuti ang lalaking gansa na iyan. Dapat nilangalamin kung ano ang sinasabi ng lalaking gansa na iyan. Nabasaba ninyo iyan sa magasin na Look dito mga apat na taonna ang nakalipas, kung saan ang isang matandang lalakinggansa minsan ay hindi alam kung ano ang kaniyang ginagawa,at pinangunahan niya ang isang lupon ng mga gansa tuloy—tuloy hanggang sa Inglatera? Iya’y tama. Hindi nila kailanmanalam ang mapasa Inglatera noon. Bakit? Hindi nila na napansinang kanilang—kanilang tagapanguna. Ang matandang gansanglalaki na iyon ay hindi alam ang kaniyang pupuntahan. Atngayon sila’y naroon at hindi makabalik.76 Iyan ang nangyayari sa maraming mga gansa ngayon, sila’ypatuloy pa rin silang nagtitipon. Sinasabi nila, sinabi ng Lookmagasin na iyan, ang mga gansang ito ay nagkukulumpon atlumilipad sa palibot ng Inglatera, ngunit hindi nila alam kungpaanong bumalik. Ganyan din ang nangyayari sa ilang mgagansa na nalalaman ko. Mayroon kayong pagkukulumpon, atisang malaking matagalang pagtitipon, at aanyayahan ang isangrebaybalista at mangaral ng ilang sandali, ngunit hindi ninyoalam kung saan kayo pupunta. Nagkukulumpon paikot—paikot,dahil mayroon kayong isang lalaking gansa upang pangunahankayo sa isang denominasyonal na katuwaan; at hindi pabaliksa Salita ng Diyos, pabalik sa bautismo ng Banal na Espiritu.At pagkatapos nagtataka tayo kung bakit walang nagaganapna rebaybal sa ating mga araw. Kita n’yo? Kailangan ninyongmakuha ang tiyak na Tunog na iyan! Ang Tunog na iyan ay angtrumpeta ng Ebanghelyo na inihahayag ang Ebanghelyo, bawatSalita ng Diyos. Hindi kredo, hindi denominasyon; kundi ang

22 ANG BINIGKAS NA SALITA

Biblia, ang Banal na Espiritu. “Ang mga tandang ito ay lalakipsamgamagsisisampalataya.”Kita n’yo? At hayon sila sa daan.77 Isang matandang lalaking gansa minsan, sinabi nila,napatay ang isang lupon ng mga gansa, sinisikap paliparinsila sa kadiliman, hindi alam sa kung saan siya pupunta, siyamismo, at silang lahat ay bumangga doon samga kabundukan, atilan sa kanila ay nagkaluray—luray, sumambulat. Tiyak! Dapatnilang malaman ang kanilang tiyak na tunog. Ang muntingmatandang pato na iyon, kung taglay niya ang tiyak na tunogat lahat ay nalalaman ito, mayroon silang munting kasayahangpagkakalumpon at sila’y palayong papunta sa timog. Para sa anoang kanilang pagtungo doon? Sa kung saan hindimalamig.78 Ngayon, kung ang Diyos ay nagbigay sa isang pato ngsapat na pang—unawa upang malaman kung paano iwasan angkalamigan, gaano pa kaya Niyang bigyan ang iglesia? Kung angisang pato ay magagawa iyan sa pamamagitan ng likas na ugali,paano naman ang Banal na Espiritu sa iglesia? Dapat Nitongpangunahan tayo palayo sa lumang mga pormalidad at mgakredo at mga bagay, patungo sa isang maluwalhati, kamangha—manghang bautismo ng Banal na Espiritu. Ito’y magdadala ngkagalingan, kaalaman, pagtitiis, kabanalan, at ang Banal naEspiritu. Iyan ang pangunguna ng tunay na Patnubay, ‘pagka’tSiya’y walang ipahahayag kundi ang Ebangheliyo, ang Salita ngDiyos lamang. Tiyak, kailangan ninyo ng Patnubay!79 Nang, ang mga lalaking pantas, wala silang nalalamanpatungkol sa Diyos. Sila ay mga—sila ay mga nagsasalamangka,mga salamangkero. Sila ay naroon sa mga silanganan. Alamninyo, ang sabi ng Biblia, “Nakita namin ang Kaniyang Bituinsa Silangan, naparito kami upang sambahin Siya.” Sila ay galingsa kanluran, sila ay tumingin sa silangan at nakita angKaniyangBituin…o tumingin sa kanluran, sila ay nasa Silangan. Tayo aynasa Silangan, at nakita ang Kaniyang Bituin sa kanluran. Kitan’yo? “Nakita natin ang Kaniyang Bituin sa Silangan.” At, kitan’yo, sila ay nasa Silangan. “Nang kami ay nasa Silangan nakitanamin ang Bituin, at naparito kami upang sambahin Siya.”80 Aking nakikini—kinita ang mga lalaking iyon nanaghahanda sa pag—alis. Nakikini—kinita ko ang isa sa kanilangmga asawa ay nagsabi sa kaniya, sabi, “Sasabihin, ang lahat aynaka—empake na, ngunit nasaan ang iyong kompas.”

Sabi niya, “Ako’y—hindi ako gagamit ng kompas ngayon.”81 Sabi, “Paano ka makakatawid sa mga kabundukan?”Alalahanin, kailangan nilang tawirin ang Ilog Tigris at bababasa mga kapatagan, at, aba, naglakbay sila ng dalawang taonsakay ng mga kameliyo. Paano nila magagawa iyon? Sabi, “Aba,hindi man lang kayomagdadala ng kompas.”

Sabi, “Hindi.”“Paano kayo pupunta?”

ISANG PATNUBAY 23

82 “Pupunta ako sa kaparaanan na inilaan ngDiyos. AngBituinna iyon doon ay pangungunahan ako saHaring iyon.” Iyon ‘yun.83 “Nakita namin ang Kaniyang Bituin sa Silangan, atsinundan Ito hanggang dito sa kanluran, upang sambahin Siya.Nasaan Siya?” Sinundaan nila ang kaparaanan na inilaan ngDiyos. Natali sila sa isang bungkos ng mga kredo doon sandali.Dumating sila sa Jerusalem at nagsimulang nagpalakad—lakad sa lansangan, ang mga taong ito na nadaramtan ngpinakamainam, nagsasabing, “Nasaan Siya? Nasaan Siya naisinilang na Hari ng mga Hudyo?” Bueno, iyan ang ulo, iyonang Jerusalem. Tiyak na ang malaking iglesia ay may nalalamantungkol Dito. “Nasaan Siya? Nasaan Siya na isinilang na Haring mga Hudyo? Nakita namin ang Kaniyang Bituin sa Silangan,naparito kami upang sambahin Siya. Nasaan Siya?”84 Aba, nagpunta sila doon kay pastor Ganito—at—ganoon atsa kay punong saserdoteng Ganito—at—ganoon, wala sa kanilaang nakakaalampatungkolDito. “Aba,mayroong Isang isinilangnaHari ngmgaHudyo, nasaan Siya?”Hindi nila alam.85 Ngunit mayroong isang grupo ng mga pastol doon sa tabing burol na nagkakasayahan, opo, ginoo, dahil sila’y dumaan sakaparaanan na inilaan ng Diyos.86 Kaya sila’y nanatili doon, at pautos niyang sinabi,“Sasabihin ko sa inyo kung ano ang dapat nating gawin, dapattayong magkaroon ng isang sangguniang pagpupulong.” Kayatinawag nila ang Konseho ng Sanhedrin, at—at inisip kungmay narinig silang anuman tungkol Dito. “Hindi, wala kamingnalalamang anuman tungkol Dito.”87 Ganyan din naman ito ngayon. Sila ay walang nalalamanganuman tungkol sa Patnubay na ito, ang Banal na Espirituna ito na nagpapagaling, nagpupuspos, nagliligtas, babalikna muli. Ang Patnubay na nagsabi sa atin ng lahat ng mgabagay na nangyari, heto tayo mismo sa kalagitnaan nila. Isangumaaninaw ng mga kaisipan ng puso; wala silang nalalamanganuman tungkol Diyan, tinatawag nila Itong pagbabasa ngkaisipan o isang bagay. Hindi nila alam kung ano ang sasabihinpatungkol Dito.88 Kaya, nakita n’yo, ang mga lalaking pantas na iyon,hangga’t…Tandaan, nang sila’y pumasok sa Jerusalen, angBituin ay nawala. At hangga’t ikaw ay tumitingin sa mga kredoat sa isang taong makadenominasyon upang pangunahan kapapunta sa Diyos, ang tulong ng Diyos ay iiwan kayo. Ngunitnang sila ay nagsawa at napagod dito, at iniwan nila sila, iniwanang mga kredo at mga denominasyon ng mga Hudyong iyon, atlumabas sa Jerusalem, sa gayon ang Bituin ay muling nagpakitaat sila’y nagalak ng umaapaw na kagalakan. Nakita nilang muliang Patnubay! Oh, paano ito, magpunta sa isang luma malamigna pormal na iglesia, pagkatapos magbalik sa isang mainam na

24 ANG BINIGKAS NA SALITA

umaalab, nakikita ang Patnubay na nangunguna, anong kaibhannga ito! Oo, “Nakita namin ang Kaniyang Bituin sa Silangan atpumarito upang sambahin Siya.”89 Si Josue ay nagsabi sa kanila, “Ngayon sundan ninyo angKaban, ‘pagkat hindi pa kayo nakadaan sa daan na ito noon.”Hindi pahihintulutan ng Diyos ang Kaban na iyon na magpuntakahit saan kundi sa tama. Bawat isa ay sumunod Dito, at Ito’ytumawid mismo sa Jordan.90 Ganyan din ngayon, sa pamamagitan ng Banal na Espiritu.Opo, ginoo. Ang tanging bagay na alam natin, kung ito nga’y angBanal na Espiritu o hindi, makikita natin angmga pagha…mgapagpapahayag Nito, ang mga paghahayag na nagpapatunay saSalita ng Diyos.91 Ngayon, hindi pa katagalan, isang grupo ng mga kapatiranay may dugo at langis, at iyan ay walang anuman kungnais nilang gawin sa ganyang paraan. Ako’y…Iyan ay hindiisang pagpapatunay para sa akin. Ito’y isang pagpapatunayng Kasulatan, kita n’yo, hangga’t pinatutunayan nito kungano ang sinabi Diyos, iya’y mabuti. Sinabi nila, “Ito angdahilan na mayroon kang Banal na Espiritu, mayroon kanglangis sa iyong kamay.” Ngayon, ako’y—hindi ako makakaayondiyan. Kita n’yo? Hindi ako naniniwala na ang langis aymay anumang kinalaman dito. At kung ang dugong iyan aymakapagpapagaling at kaligtasan, ano ang nangyari sa Dugo niJesus Cristo? Kung ang langis na iyon ay nagpapagaling, paanonaman ang kaniyangmga latay? Kita n’yo? Kita n’yo?92 Nais kong ang Patnubay ay pumarito, na magdadala sa inyosa Katotohanan ng Salita, sa gayon ay nalalaman ninyo nakayo’y nakasentro at kayo’y nakahanda na para sa pagbilangpababa. Iya’y tama, naghahanda upang lumipad palayo. Opo,ginoo. Oo, dahil bakit? Ang Patnubay ang Siya Mismongmagsasakatuparan nito.93 Mayroon akong Kasulatan dito, naibigay ko na ang mgaKasulatang ito, ngunit nais kong basahin ang isang ito. Ito’y saIkalawang Pedro, sa ika—1 kabanata, ika—21 talata.

Sapagka’t…hindi sa kalooban ng tao dumating angmga hula kailanman: kundi ang mga tao ay nagsalitabuhat sa Diyos, na nangaudyokan ng Banal na Espiritu.

94 Paano dumating ang hula? Hindi sa kalooban ng tao,denominasyonal na mga kredo; kundi sa kalooban ng Diyos,nang ang mga taong banal ay nangaudyokan ng Espiritu Santo.Siya na ang Patnubay ng Diyos noon pa man. Iyon ang Banalna Espiritu na nasa Haliging Apoy na iyon, iyon ang Banal naEspiritu, sinumang tao ay nalalaman na iyon ay si Cristo. Nilisanni Moises ang Ehipto, ipinalagay ang kadusataan ni Cristo kaysasa labis na kayamanan ng Ehipto. Si Cristo mismo. Bueno, nangsila’y nagtindig doon at nagsasabing, “Bueno, sinasabi Mo na

ISANG PATNUBAY 25

Ika’y…Aba, hindi Ka pa hihigit sa limampung taon, at sinasabiMong nakita Mo si Abraham?”95 Sinabi Niya, “Bago pa si Abraham, ay AKO NGA.” Si AKONGA ang Siyang nakipagkita kay Moises sa Haliging Apoy sanagliliyab na punong—kahoy. Opo, ginoo. Siya ang Diyos nanagkatawang tao. Hindi ikatlong persona; siya ring Personana nasa ibang katungkulan. Hindi tatlong mga diyos; tatlongkatungkulan ng iisang Diyos. Tama.96 Mabuti, ngayon, ang Kasulatan. Palagi, kapag ang Diyos aynaglalaan, inilalaan Niya ang pinakamainam. Nang ang Diyosay naglaan ng isang kaparaanan upang pagtibayin angKaniyangiglesia, inilaan Niya ang pinakamainam. Nang binigyan Niyasina Adam at Eba, sa hardin ng Eden, ano ang ibinigay Niyasa kanila ay ang Kaniyang Salita. “Manitili kayo sa likuranng Salita ito, at kayo’y ligtas. Ngunit kung kayo’y lalabasmula Rito, sa araw na kayo’y kumain niyaon sa araw na iyonkayo ay mamamatay.” Ang Diyos kailanman ay hindi binagoang kaniyang pamamaraan. At si Satanas ay hindi kailanmannagbago ng sa kanya; kung paano siya nakapasok kina Adam atEba, siya’y nakakapasok sa kanila ngayon. Bakit? Sa pagsisikapna pangatwiranan Ito. “Ngayon, makatuwiran na hindi gagawiniyon ng Diyos. Oh, sinabi ng Diyos,” sabi ni Satanas, “ngunittunay na hindi ito gagawin ng isang banal na Diyos.” Tunay nagagawinNiya, dahil sinabi Niya na gagawinNiya!97 At iyan ang sinasabi ng mga tao ngayon. “Oh, ngayonsandali! Hindi ka naniniwala ngayon, kung pupunta ako sasimbahan at ibigay ang aking ikapu, at gawin ko ito, angiba, itataboy ako ng Diyos doon?” Maliban na ang tao aymaipanganak na muli, ay ni hindi niya mauunawaan angKaharian ng Diyos! Kita n’yo? Walang mga maidadahilan!“Bueno, ang kawawang matandang lalaki, ang kawawangmatandang babae, hayun ang isang mabuting kaluluwa.” Angtanging paraan na makita nila ang Diyos, ay maipanganakna muli. Iyan lang. Wala akong pakialam kung gaano kaliit,gaano katanda, gaano kabata, ano ang ginawa nila, gaano silakadalas magpunta sa simbahan, gaano karaming denominasyonang alam nila, ilang kredo ang kaya nilang bigkasin. Kailangankayong maipanganak na muli o wala man lamang kayo sapundasyon, sa pasimula. Iya’y tumpak.98 Kaya, nakita n’yo, kailangan ninyo ang Patnubay.Papatnubayan Niya kayo sa Katotohanan, at ang Katotohananay ang Salita. PapatnubayanNiya kayo. At gayon na ito noon pa.Walang kailangang baguhin ang Diyos, ‘pagkat Siya’y walanghanggan at alam Niya kung ano ang pinakamainam. Siya’ysumasalahat ng dako, Siya’y nakababatid ng kalahat—lahatan,Siya’y—Siya’y lahat ng bagay. Ito’y tama, ang Diyos nga, kayahindi Niya kailangang magbago. Mabuti.

26 ANG BINIGKAS NA SALITA

99 Siya ay isang Tagapagpatibay ng daan napinagpapangunahan Niya sa inyo. Ang Banal na Espiritu,ang Patnubay, ay ang Tagapagpatibay ng siya ring Salita naKaniyang itinuturo. Ngayon, si Lucas ay pinangunahan ngPatnubay, na sabihin, “Magsiyaon kayo sa buong sanglibutan,ipangaral ang Ebangheliyo sa lahat ng nilalang. Angsumasampalataya at mabautismuhan ay maliligtas, ang hindisumasampalataya ay mapahamak. At lalakip ang mga tandangito sa mga magsisisampalataya; Sa Aking Pangalan sila aymangagpapalabas ng mga demonyo, mangagsasalita sila ngmga bagong wika, magsisihawak ng mga ahas, magsisiinomng mga bagay na makamamatay, ipapatong ang kanilang mgakamay sa may sakit at sila’y magsisigaling.” At sinabi ng Bibliana, “Nagsiparoon sila sa lahat ng dako,” pinangungunahan ngPatnubay, alam ninyo, “ipinangaral ang Salita, na may kalakipna mga tanda.” Ano iyon? Ang Patnubay pinatutunayan na IyonangKatotohanan!100 Iyon ang patakaran ng Diyos. Iyan ang paraan na ito’ynailatag. Iyon ang kanyang palatuntunan; Hindi Siya maaaringmagbago mula roon, dahil sa Siya’y walang hanggan. Amen.Hindi Siya maaaring magbago mula roon; Siya’y Diyos. Maaariakong magbago; ako’y tao. Maaari kayong magbago; kayo’yisang lalaki o babae. Ngunit ang Diyos ay hindi maaaringmagbago. Ako’y may hangganan; maaari akong makagawa ngmga kamalian at magkapagsabi ng mga bagay na mali, lahattayo ay makagagawa. Ngunit ang Diyos ay hindi magkakamali,at maging Diyos. Ang una Niyang pasya ay sakdal. Ang paraanng pagkilos ng Diyos sa tagpo, iyan ang paraan na dapat Niyangikilos sa lahat ng pagkakataon. Kung Siya’y tinawag sa tagpoupang iligtas ang isangmakasalanan,Kaniyang inililigtas siya sabatayanng isangbagay.Sa susunodnapagkakataonnadumatingang isangmakasalanan, kailangan Siyang kumilos sa gayon dingparaan, o Siya’y nagkamali ng pagkilos nang una siyang kumilos.Amen.MahalkoSiya.Alamkong ito’yangKatotohanan.101 Ako’y limampu’t tatlong taong gulang, ipinapangaral angEbangheliyo dito sa loob ng tatlumpu’t tatlo at kalahati nangtaon, hindi ko pa Ito kailanman nakitang mabigo. Nasaksihanko na itong sinubok ng pitong beses sa buong mundo, sa lahatng uri ng mga relihiyon at lahat pa ng mga bagay, sa harapan ngkasing rami ng kalahatingmilyon sa isang pagkakataon, at hindiito kailanman nabigo. Hindi ako nangungusapmula sa alinmangaklat, ako’y nangungusap mula sa personal na karanasan, nanalalaman ko na ang Diyos ay naninindigan sa Kaniyang Salitaat iginagalang Ito. Ngayon, kung mayroon kayong isang uri ngkredo, dapat nyong bantayan iyan. Ngunit ang Banal na Espirituay pagtitibayin ang Salita ng Diyos.102 Sa San Juan, sa ika—1 kabanata at ika—1 talata, sinabi niya,“Siya ang Salita. Siya ang Patnubay. Sa pasimula ay ang Salita,

ISANG PATNUBAY 27

ang Salita ay sumasa Diyos, at ang Salita ay Diyos. At ang Salitaay nagkatawang—tao at tumahan sa gitna natin.” Naku!103 Si Pedro ay napangunahan na sabihin, sa Mga Gawa2:38, kung paano matatanggap ang Banal na Espiritu, sinabiniya, “Mangagsisi kayo, bawat isa sa inyo, pagkatapos aymangagpabautismo sa Pangalan ni Jesus Cristo para sakapatawaran ng inyong mga kasalanan, at pagkatapos angPatnubay ay aakayin kayo magmula roon.” Oo, ‘yan ang bagayna dapat gawin. Una, magsisi sa inyong mga kasalanan,ang inyong kawalang—pananampalataya, na hindi ninyosinampalatayanan ang mga bagay na ito. Magsisi kayo, atpagkatapos ay magpabautismo, at pagkatapos ang Patnubayay aakayin kayo magmula roon. Kita n’yo, iyan ang inyongtungkulin. Tungkulin ninyong magsisi. Tungkulin ninyongmagpabautismo. Pagkatapos ay tungkulin na ng Patnubayna akayin kayo magmula roon, pangunahan kayo mula sakagalingan patungo sa kaalaman, sa kahinahunan, sa pagtitiis,sa kabanalan, at sa pag—ibig sa kapatid at ang Banal na Espirituay tatatakan kayo. Kita n’yo? Sa gayon kayo’y isang nang buongpangangatawan ng Diyos, isang tunay na lalaki ng Diyos, isangtunay ng babae ng Diyos, naka—angkla kay Cristo. Gusto ko‘yan, iyang naka—angkla kay Cristo.104 Oo, si Markos ay pinangunahan ng Banal na Espiritu, naisulat ang Marcos 16, mangyari pa.105 Si Juan ay pinangunahan nang kaniyang isulat angApocalipsis. Siya ay pinangunahan ng Patnubay. Siya aypinangunahan din ng Patnubay na sabihing, “Sinoman angmag—alis ng isang Salita mula Rito, o magdagdag ng isang salitaRito, ay maaalis siya, ang kaniyang bahagi, mula sa Aklat ngBuhay.”106 Ngayon, paano mo ihahalili ang anumang bagay para saSalita ng Diyos, at sabihin mo pa ring pinangungunahan ka ngBanal na Espiritu? Hindi maunawaan, hindi ba? Hindi, ginoo.Hindi nga.107 Siya noon pa ang Patnubay ko sa buong buhay.Pinatnubayan Niya ako patungo sa Buhay. Siya ang Mismongpumatnubay sa akin sa Buhay, at Siya ang Buhay ko. Kung walaSiya ay wala akong Buhay. Kung wala Siya ay wala na akonggusto pang iba. Siya ang Lahat—Lahat sa akin. Sa mga orasng aking kabagabagan, Siya’y nakatayo sa tabi ko. Kahaponpinagpala Niya ako, ngayon gayon din ang ginawa nila. Anoang maaari kong asahan? Gayun pa rin magpakailan man,purihin ang Kaniyang Pangalan! Amen. Opo, ginoo. Kanyangipinangako ito. Kaniya itong tutuparin. Siya ang aking Buhay,Siya ang aking Patnubay, Lahat—Lahat. Pinagtiwalaan ko Siya.Nagkaroon ako ng mgamabibigat na pagsubok. Pinagtitiwalaanko Siya saan man ako pumaroon. Nais kong gawin ninyo ito.

28 ANG BINIGKAS NA SALITA

Kung kayo’y maglalaba, kayong mga kababaihan, pagtiwalaannyo Siya. Kung kayo’y pupunta sa kabayanan, pagtiwalaanSiya.108 Nangyari sa akin minsan kung saan inakala kong ako’ybihasa na sa kagubatan, alam n’yo, nangaso na ng maramingbeses. Inakala ko, “Ako’y hindi maloloko, walang sinomanang makakapag…Hindi mo ako maililigaw. Ang nanay koay kalahating Indian, at gustong—gusto ko iyan. Oh, naku!Hindi mo ako maililigaw sa kagubatan, alam ko kung saan akonaroon.”109 At sa aking pulu’t gata, medyo dinaya ko ng kaunti ang akingasawa, sinabi ko sa kaniya, “Alam mo, mahal, magiging mainamna bagay para sa atin ang makasal ng ikadalawampu’t tatlo ngOktubre.” Mangyari pa, iyan ang sinabi sa akin ng Panginoonkung kailan gawin.110 At naisip ko, “Ngayon, para sa isang munting pulu’t gata,inipon ko ang aking pera, at dadalhin ko siya doon sa mayNiagara Falls, at pupunta sa Adirondack at mangangaso ngkaunti.” Kita n’yo? Kaya isinama ko siya at si Billy, siya aymaliitpa lamang noon. At kaya kailangan ko siyang dalhin sa isangpulu’t gata, at iyon ay sa isang pagpunta sa pangangaso, na rin,alam n’yo. Kaya—kaya naisip ko na iyan ay magiging mainam nabagay para gawin. At kaya dinala ko siya, at ang…111 Sumulat ako kay Ginoong Denton, ang tanod—gubat. Atkami noon ay aakyat sa Hurricane Mountain. At sinabi ko,“Ginoong Denton, darating ako, nais kong mangaso ng ilang osokasama mo itong tag—lagas.”112 At sinabi niya, “O sige, Billy, pumarito ka.” Kaya sinabiniya, “darating ako doon sa ganito—ganitong petsa.” Bueno, angasawa ko at ako ay nakarating doon ng mas maaga ng isangaraw, at si Billy, at kaya ang kubo ay nakakandado. Mayroongisangmaliit namasisilungan doon sa kagubatan.113 Kung saan, si Lalaking Kapatid na Fred Sothmann at akoay nagpunta hindi pa katagalan at tumayo roon. Ang Banalna Espiritu, nakita ko Siyang nakatayo roon, ang dilaw naLiwanag na gumagalaw sa palibot ng mababang puno, at si Frednakatayo mismo roon. Sinabi Niya, “Halika rito sa tabi, naisKong makipag—usap sa iyo. Bukas,” sabi, “mag—ingat ka, mayinihanda silang patibong para sa iyo.” Sabi, “Maging alisto ka!”Tama ba iyan, Kapatid na Fred? At ako’y nagtungo at sinabi sadaan—daang mga tao nang gabing yaon, roon sa Vermont, sinabiko, “May patibong na inihanda para sa akin; makikita ko iyon.Hindi ko alam kung saan iyon.” At nang mismong sumunod nagabi, hayun dumating, naroroon nga. Sabi, “Heto ang patibongna inihanda.” Opo, ginoo. Ngunit pinangunahan ako ng Banalna Espiritu sa kung ano ang gagawin. At, oh, naku, iyon nga ay

ISANG PATNUBAY 29

tamang—tama! Oh, marami sa inyo ang nakakaalam kung anoiyon. Wala akong panahon para sabihin ito.

114 Ngunit nakatayo roon sa lugar na iyon nang panahongiyon, nag—simula nang maging maginaw nang araw na iyon.Si Ginoong Denton ay darating sa susunod na araw, sabiko, “Alam mo, mahal, magiging mainam kung may makuhaakong isang—isang malaking lalaking usa na maiuuwi.” Sabi ko,“Nagawanatin…kinailangan kong ipunin angmga baryang ito,at kakakasal lamang natin.” At sabi ko, “Makakakuha tayo ngpagkain para sa taglamig kung makakapangaso ako ng kauntingayon.”

115 At sinabi niya, “Bueno, pumunta ka, Billy.” Sabi, “Ngayon,alalahanin mo, hindi pa ako nakarating dito sa kagubatan naito,” sabi niya. Siya ay mga dalawampu’t limang milya sa taasng kabundukan, alam n’yo, at sabi niya, “Wala akong nalalamantungkol sa bagay na ito.” At sinabi niya, “Kaya ako’y…”

116 Sinabi ko, “Bueno, ngayon, alalahanin mo, dalawang taonna ang nakakaraan napatay ko ang tatlong osong iyon. Iyonay mismo sa itaas ng bundok sa banda roon.” At sabi ko,“Ngayon, kukuha ako ng malaking lalaking usa at kukuha tayong ilang oso,” at sabi ko, “magkakaroon tayo ng pagkain parasa taglamig.” Bueno, iyan ay mainam na pakinggan, alam n’yo.(At nanguha kami ng mga duhat, at kumuha ng uling para sa—para sa taglamig na iyon; at kaya pagkatapos ibinenta ni Billyang mga iyon, at si Meda at ako ay nanguha ng mga yaon isanggabi pagkatapos kong umalis sa aking pagpapatroliya.) Kayapagkatapos aking—aking sinabi, “Bueno, kukunin ko ang barilko, pupunta ako sa dakong ito.” Sabi ko, “Mayroong maramingusa dito, makakakita ako ng isa.” At sabi ko, “Alammo,” sabi ko,“pagkatapos kukunin ko siya.” At sabi ko, “Tayo’y…babalikako maya—maya.”

Sabi niya, “O sige.”

117 Kaya, nang ako’y umalis, ay medyo maulap na. At sinomansa inyo mga taong taga—New Hampshire, at doon sa dakongNew England, ay nalalaman ang ibig sabihin kapag ang ulapna iyon ay bumaba, o saan pa mang dako sa kabundukan,hindi ninyo alam kung saan kayo naroroon. Iyon lamang. Hindininyo makikita ang inyong kamay sa harapan ninyo. Kaya ako’ynagpasimulang bumaba sa pamamagitan ng kaunting bilis sapaglalakad, tulad ng, bumababa, at tumawid sa gulod ng bundokat umaakyat. At napansin ko ang isang panther, ang tawag ninyodito sa bahaging ito ng bansa. Tinatawag namin ito, saKanluran,isang cougar. Tinatawag nila ito, sa dakong iyon, na isang leon ngkabundukan. Ito’y iisa ring hayop. Ito ay isang puma, ang totookung ano ito. Parehong pusa, mga siyam na talampakan anghaba, tumitimbang ng mga isang daan at limampu, dalawang

30 ANG BINIGKAS NA SALITA

daang libra. Tumawid siya sa daan, at kinalag ko ang barilkaagad—agad, hindi gaanongmabilis upangmabaril siya.118 Bueno, nagpadausdos ako sa burol, hinahabol ang cougarna ito, minamatyagan ang mga dahon kung saan siya gumalaw,alam n’yo. Naririnig ko siya. Mayroon siyang apat na paa. Alamkong hindi siya hayop na dalawang paa, ang kaniyang apat napaa. At alam kong hindi siya isang usa, ‘pagkat ang usa ayyumayabag. At siya’y talagangmadalingmakakalusot, ang pusa,alam n’yo, tulad niyan. At ang oso ay iginagapang ang kaniyangmga paa pagka siya ay lumalakad. At kaya alam ko na iyon aytalagang isang cougar. At siya ay nasa likuran ng isang troso athindi ko siya nakita, hanggang sa nasulyapan ko na lamang siya,siya’y nakaalis na.119 Atminatyagan ko kung saan niya nabulabog angmga dahon,alamn’yo, doon sa itaas ng bundok, at pababa tulad nito, at hindiko tinitingnan ang yaong ulap na tuloy—tuloy na ang pagdating,alam n’yo, bumababa ang ulap. Ako’y bumaba, nagpunta saisang malawak na lambak at nagtungo sa Giants, sinusundanang cougar na ito. Naisip ko, “Mahuhuli ko siya mamaya.”Titingin ako ng isang lugar, at ako’y mabilis na aakyat sa isangmataas na lugar, at titingin sa buong paligid tulad nyan, atsisilip palibot, susubukan kung makikita ko siya; makikinigng maigi, at bababa, magpapadaus—dos uli. Maririnig mo angmga halamang lumalagapak, ng malayo sa unahan ko, habangpapalabas. Kita n’yo, dumadaan siya sa mga puno upang sagayon ay hindi ko siya masundan. Kita n’yo, naging marunongsiya, umakyat sa mga puno, at nagpapalipat—lipat sa mga puno.At alam niyang hindi ko siya masusundan doon. Oh, naisip ko,“Oh, gayon pa man!”120 At nagsimula akong bumalik pataas sa makitid na bangin,at naamoy ko ang isang oso, isang matandang lalaking oso.Naisip ko, “Huhuliin ko siya ngayon, naku, iya’y mainam!”Naamoy kong muli, at ako’y lumayo pa ng kaunti, at nagmasidako sa lahat ng uri ng tanda at lahat. Wala akong makitangisa mang bagay; bumalik pababa, at bumaba sa kabilang panigng bundok. At pagkatapos nagsimula kong mapansin, medyonagiging maulap. At aamoy akong muli, siya ay nasa hanginkung saan. Sabi ko, “Hindi. Ngayon, ang nangyari, ang hanginay nagmumula sa dakong ito, at ako’y galing…Ang amoy ngoso ay galing mula dito pababa sa daang iyon, at ako’y nakaikotna ngayon at ang hangin ay nanggagaling sa ibang direksyongito. Kaya kailangan kong bumalik kung saan ko naamoy ang osonang unang, at magsimula mula roon.”121 At sa aking daan pabalik, ako ay tumingin sa kabiling ibayong makitid na bangin, nakita ko ang mga halaman na gumalaw.At nang nakita ko, may isang bagay na kulay itim na gumalaw.Naisip ko, “Hayun siya.” Nilagyan ko ng bala ang baril, dali—dali, at nakatayong tumigil. At, nang ito nga, iyon ay isang

ISANG PATNUBAY 31

napakalaking usang lalaki, isang napakalaki. Naisip ko, “Iyannaman talaga ang hinahangad ko, kahit papaano.” Binaril ko anglalaking usa.122 Naisip ko, “Bueno!” Hindi ko man lang napansin na iyonay medyo…Sa oras na naisaayos ko siya, tumingin…nilinis koang mga kamay ko, at inayos ang aking kutsilyo, ibinalik ito. Atinisip ko, “Purihin ang Diyos! Salamat sa Iyo, Panginoong Jesus,ibinigay Mo sa akin ang pagkain ko para sa taglamig. Papuri saDiyos!” At kinuha ko ang baril ko. Naisip ko, “Babalik na akoagad paakyat dito sa makitid na bangin.” Sabi ko, “Tuminginka dito, naku, paparating na ang bagyo. Kinakailangan ko nangumalis dito at bumalik kay Meda at kanila.” Sabi ko, “Ako aykailangang magmadali.”123 Sa makitid na bangin akoý umakyat, inalis sapagkakabutones ang aking malaking pulang amerikana, at akoay tumatakbo pataas sa makitid na bangin ng paganito, paikot.Ang unang bagay alam n’yo, naisip ko, “Naku, saan ba ako nunlumiko?” Ang hangin ay mababa na, ang mga puno ay nag—uumpugan. Naisip ko, “Saan ba ako nun lumiko?” Umikot ako.Aking—aking nalaman na ako’y papunta mismo sa HurricaneMountain. Ngunit ako’y napahinto, at ako’y pinagpapawisan,naisip ko, “Anong nangyayari dito? Ako’y nakaalis na ngkalahating oras, o tatlong maka—apat, at hindi ko makikita anglugar na nilikuan ko.” Ako’y tumingala, at naroon nakabitin angaking usa. Ako ay naroon sa mismong parehong lugar. Naisipko, “Bueno, ano ba ang ginawa ko?”124 Bueno, nagpatuloy uli ako. Naisip ko, “Magagawa ko na itosa pagkakataong ito, hindi ko lang napapansin.” Minatyaganko ang bawat maliit na galaw sa lahat ng dako, nagmamatyag.Patuloy ako sa paghanap, naghanap, naghanap. Angmga ulap aydumarating, alam kong ang isang bagyo ng niyebe ay paparatingna, ang mga ulap ay mababa na, at pagkatapos nagsimula kongmapansin. Inisip ko, “Ako’y lalakad pa ng kaunti,” nagpatuloy,patuloy, patuloy, patuloy, patuloy, patuloy, patuloy. At naisipko, “Bueno, ito ay nakapagtataka, parang nakita ko na ang lugarna ito kangina.” At lumingon ako, at naroong nakabitin angaking usa. Kita n’yo?125 Alam n’yo kung ano ang nangyari sa akin? Ang mga Indianay tinatawag itong “lakad ng kamatayan.” Kita n’yo, kayo’ynaglalakad sa isang bilog, paikot at paikot. Bueno, naisip kona masyado akong bihasang patnubay para maligaw. Kita n’yo,walang sinuman ang kailangang magsabi sa akin sa kakahuyan,nalalaman ko ang aking daan palibot. Kita n’yo?126 At ako ay nagpatuloy na muli. Sabi ko, “Hindi maaaringmagawa ko ang pagkakamaling ito.” At ako’y bumalik namuli.127 Ako ay umakyat ng kaunti sa makitid na bangin, pagkataposay nag—umpisa ng umihip. Oh, naku, niyebe sa bawat dako!

32 ANG BINIGKAS NA SALITA

Halos magdidilim na. At alam kong si Meda ay mamamataynang gabing iyon sa kagubatan, hindi niya alam kung paanopangangalagaan ang kaniyang sarili. At si Billy ay mga apatna taong gulang lamang, tatlong taong gulang, napakaliit palamang. At inisip ko, “Ano ang kanilang gagawin?” Bueno,ako’y nakarating sa ganitong layo at ako’y nakatapak ng isangmalumot na lugar, naisip ko, “Ako’y nasa isang patag kungsaan, wala akong makita, lahat ay napakamaulap.” Ako’ynagpapaikot—ikot na ngayon.128 Karaniwan, ako ay makakahanap ng isang lugar atmananatili, kung may kasama ako. Mananatili ako atmaghihintay hanggang tumigil ang bagyo, isang araw o dalawa,at lalabas. Hihiwa ng aking piraso ng usa…sa may likuran ko,at papasok, kakain, at nakakalimutan and tungkol dito. Ngunithindi mo magagawa iyan, at ang asawa mo at anak ay naroroonsa kagubatan, namamatay. Kita n’yo?129 Kaya ako’y nagsimulang mag—isip, “Anong magagawa ko?”Kaya ako ay lumayo pa ng kaunti. At naisip ko, “Ngayon,sandali. Nang tawirin ko ang unang lambak na iyon, ang hanginay papunta sa mukha ko, kaya marahil ay galing ako sa gawingito. Kailangan kong dumaan sa gawing ito.”At ako ay napagala—gala pababa doon sa Giants, ngunit hindi ko alam kung saan akonaroroon. Sabi ko, “Oh!” nagsimula akong kabahan. At naisipko, “Sandali lamang, Bill, hindi ka naliligaw,” pinipilit dayainang aking sarili. Hindi mo iyon maaaring dayain. Hindi, hindi.Ang kaloob—loobang budhi na iyan ay nagsasabi sa iyong ikaway mali.130 Oh, iyong—iyong sinisikap sabihing, “Oh, ako’y ligtas,nagsisimba ako.” Huwag kang mag—alala, hintayin mohanggang sa dumating ang banig na kamatayan na iyan, atmalalaman mong iyon ay iba. Ang iyong budhi ang nagsasabisa iyo. Isang bagay sa loob mo ang nagsasabi sa iyong ikaw aymali. Kita n’yo? Nalalaman mo na kung ikaw ay mamamatay,hindi mo maaaring katagpuin ang isang banal na Diyos. Gayanang pagkakita natin sa Kaniya kagabi, maging ang mga banalna mga Anghel ay kailangang magtakip ng kanilang mga mukhaupang makatayo sa harapan Niya. Paano kayong makakatayona labas ngDugo ni Jesus Cristo namagtakip sa iyo?131 Inisip ko, “Oh, makakaya ko ito.” Nagpatuloy ako. Atnasumpungan kong patuloy akong nakakarinig ng Isang Bagay.Pagkatapos ako ay kinabahan. At aking inisip ko, “Ngayon,kung gagawin ko iyan, ako’y mababaliw.” Ganyan karaniwanang nangyayari sa isang taong naliligaw, siya’y nababaliwsa kagubatan. Pagkatapos kukunin niya ang kaniyang baril,babarilin ang kaniyang sarili; o mahuhulog sa isang hukay atmababali ang kaniyang paa, at doon siya mahihimlay, siya’ymamamatay doon. Kaya naisip ko, “Anong gagawin ko?” Kayaako’y nagpatuloy na lumakad.

ISANG PATNUBAY 33

132 At patuloy kong naririnig ang Isang Bagay na nagsasabing,“Ako’y isang laging handang Saklolo sa panahon ngkabagabagan.” Patuloy lamang ako sa paglalakad.133 Inisip ko, “Ngayon, nalalaman kong ako’y medyo nawawalasa aking sarili, nakakarinig ako ng isang tinig na nakikipag—usap sa akin.” Ako’y nagpapatuloy. Ginawa ko, “whew, whew,whew,” nagpasipol—sipol, alam n’yo. Naisip ko, “Ngayon,ako’y hindi naliligaw. Alam mo kung nasaan ka, bata! Anongnangyayari sa iyo? Hindi ka maaaring maligaw. Ika’y—ikaway napakagaling na mangangaso, hindi ka maaaring maligaw.”Pagmamayabang, alam n’yo, dinadaya ng sarili ko ang mismongsarili ko.134 Hindi mo maaaring dayain iyon. Sa baba rito ay mayroongisang gulong na umiikot, nagsasabing, “Naku, naliligaw ka atalammong ikaw nga. Kita mo, naliligaw ka.”135 Patuloy ako sa paglakad. “Oh, hindi ako naliligaw! Ako’ymagiging maayos. Makikita ko rin ang daan ko palabas.”Ang mga bagay ay nagsimulang magmistulang katawa—tawa,lumalakas ang hangin. Ang niyebe ay nagsimulang magliparan,ang munting durog na niyebe, tinatawag naming, “dumudurapababa.” Naisip ko, “Isang asawa at anak! Ako’y hindi…”Naisip ko, “Oh, naku!”136 Direktang narinig ko uli Iyon, sabi, “Ako’y laging handangSaklolo sa panahon ng kabagabagan.” At ako noon ay isanang ministro ng Ebangheliyo, nangangaral mismo dito satabernakulo.137 Kaya naisip ko, “Bueno, anong magagawa ko?” Humintoako, nagpalinga—linga sa bawat dako, at naroon ang ulapnakababa na ngayon. Ako…Iyan na ‘yon.Wala nangmagagawapa kung gayun. Naisip ko, “Oh, anongmagagawa ko?” Naisip ko,“Ginoo, hindi ako karapat—dapat na mabuhay, ako’y nagkaroonng masyadong pagtitiwala sa sarili. Inakala kong ako ay isangmangangaso, ngunit ako’y hindi,”138 At, kapatid, Ako’y laging nagtiwala sa kaniya. Sapamamaril, ako’y may mga naitala doon. At isang mangingisda,ako’y isang mahina, ngunit ako’y lagi nang nagtitiwala saKaniya. Sa pagbaril, ako’y hindi asintado, ngunit hinayaanNiya akong magkaroon ng pandaigdigang rekord dito. Kitan’yo? Babaril ng usa, pito, walong daang yarda. Mayroon akongbaril doon na nakapatay ng tatlumpu’t limang ulo ng mga hayopna nahuli na walang mintis ni isang putok dito. Basahin lamangiyan saanman, kung magagawa ninyo. Kita n’yo? Hindi ako, iyonay Siya. Ako’y nagtiwala sa Kaniya.

Naroon ako, naisip ko, “Anong magagawa ko? Anongmagagawa ko?”

34 ANG BINIGKAS NA SALITA

139 Ako’y patuloy…Iyon ay palapit ng palapit, palapit. “Ako’ylaging handang Saklolo sa panahon ng kabagabagan, isanglaging handang Saklolo.”140 Naisip ko, “Iyan ba ay Diyos na nakikipag—usap sa akin?”Inalis ko ang aking sumbrero. Suot ko ang sumbrero ko sapagpapatrolya, nakatali ang pulang panyo paikot dito. Ibinabako ito. Inalis ang aking amerikana, iyon ay mamasa—masa. Atinilapag ko ang aking amerikana, isinandal ang aking barilsa tabi ng isang puno. Sabi ko, “Makalangit na Ama, ngayonako’y nawawala na sa aking sarili, ako’y nakakarinig ng tinigna nangungusap sa akin. Ikaw ba Iyan?” Sabi ko, “Panginoon,aaminin ko sa Iyo na ako’y hindi mangangaso. Ako’y hindi,aking—hindi ko makita ang aking daan sa paligid. KailanganMo akong tulungan. Hindi ako karapat—dapat na mabuhay,at ginagawa ang mga bagay na nagawa ko, nagpunta rito atinakala na napakarami kong nalalaman tungkol dito upangmaligaw lamang. Kailangan Kita, Panginoon. Ang aking asawaay isang mabuting babae. Ang aking anak, ang aking muntinganak na lalaki, yumao na ang kaniyang ina, at siya’y nagsisikapna maging ina sa kaniya, at kapapakasal ko lamang sa kaniya.At narito siya, isang bata, doon sa kagubatan, pareho silangmamamatay ngayong gabi. Ang hangin na iyan, ito’y bababang mga sampu pababa ng sero, at hindi nila alam kung paanomabuhay. Sila’y mamamatay ngayong gabi. Huwag Mo silanghayaang mamatay, Diyos. Dalhin Mo ako sa kanila, upangmasiguro kong hindi sila mamatay. Ako’y naliligaw! Ako’ynaliligaw, Dios! Aking—hindi ko makita ang aking daan sapaligid. Maaari Mo ba akong tulungan? At patawarin Mo, akosa aking sariling makasariling paraan! Wala akong magagawakung wala Ka, Ikaw ang aking Patnubay. Tulungan Mo ako,Panginoon.”141 Ako’y tumayo, at sabi ko, “Amen.” Dinampot ang akingpanyo; ang aking amerikana, dinampot iyon; isinuot uli angaking sumbrero; kinuha ang aking baril. Sinabi ko, “Ngayonaayusin ko ang aking sarili sa pinakamainam na paraan naalam ko kung paano pumunta, sa pinakamainam sa aking pang—unawa; at ako’y tutungo diretso sa isang daan, ‘pagka’t ako’ylumalakad ng paikot sa isang bilog, hindi ko alam kung saan.Ngunit ako’y pupunta sa daang ituturo Mo sa akin, PanginoongDiyos, aking Patnubay.”142 Ako ay nag—umpisang lumakad sa daang ito. Sabi ko, “Itona iyon, at kailangan kong papaniwalain ang aking sarili dito.Ako’y lalakad sa daang ito. Ako’y lalakad patuloy sa daang ito.Hindi ako mag—iiba—iba, ako’y patuloy sa daang ito. Alam kongtama ako. Ako’y patuloy sa daang ito.” Kung nagpunta ako sadaang iyon, ako’y papunta na ng Canada. Kita n’yo?143 Kasunod nun aking naramdaman ang Isang Bagayna humipo sa akin sa aking balikat, isang kamay, ito’y

ISANG PATNUBAY 35

maramdaman na isang kamay ng tao, napakabilis na ako’ylumingon upang tingnan. Walang sinuman ang naroroon. Naisipko, “Ano iyon?” Narito ang Biblia na nakalagay sa harapanko. Diyos, aking Patnubay at Hukom, ay nakatayo rito. Ako’ytumingala lamang. At dito sa gawing ito, ang ulap ay nahawina hanggang sa nakikita ko ang tore sa tuktok ng HurricaneMountain. Umalis ako agad mismo mula rito, sa pinakamahusaykong kakayahan sa pangangaso, ako’y pumalayo mula rito,lumalalim na ang gabi noon. Mabilis akong lumiko, inayos angsarili ko tulad nito. Hinawakan ko ang aking sumbrero at itinaasang aking mga kamay, sabi ko, “Gabayan mo ako, Diyos, Ikawang aking Patnubay.”144 Ako’y nagpasimula. Ako ay kailangang diretsong umakyatsa mga talampas at lahat ng bagay para makarating doon,pagabi ng pagabi. Pagkatapos ay dumilim. Ang mga usa aynagtatalunan sa harapan ko, at lahat. Hindi ako makapagisipng ano pa man kundi ang mapanatili ko ang aking sarili sa isangdaan, papunta mismo sa bundok na ito.145 At alam ko na kung makakapunta ako sa tore si GinoongDenton at ako…ako’y tumulong sa paglalagay ng linya nangtag—sibol na iyon. Ikinabit namin ang kawad ng telepono mulasa Hurricane Mountain, hanggang sa baba mga tatlo at kalahatio apat na milya, pababa mismo patungo sa kampo. At iyon aypababamismo sa isangmaliit na daanan, ngunit, sa niyebe doon,hindi mo matukoy ang daanan. Kita n’yo? At ang hangin ayumiihip at ang lahat, madilim noon at bumabagyo ng niyebeat, sa pagpunta, hindi mo masabi kung nasaan ka. Bueno, angtanging bagay na alam kong gawin, pagkatapos na dumilim, athindi ko na alam…alamkong ako’y patungo sa isang direksyon,at papunta mismo ng bundok. Dahil sa ako ay dapat na umakyatsa bundok, at ang tore ay naroon mismo sa tuktok ng bundok, atmayroon akong mga anim na milya upang marating iyon. Isipinlamang, ang ulap na iyon na nahahawi, anim na milya, isangbutas lamang, hanggang sa ito aymakita ko na!146 At pagkatapos ako—aking hahawakan ang aking baril sakamay na ito, at itataas ang kamay na ito, dahil ikinabit ko ang—ang kawad sa mga puno tulad nyan pababa, ang mga kawad ngtelepono patungo sa kubo, para makausap niya ang kaniyangasawa, at pagkatapos ay tumawag mula roon, mula sa bundok.At tutulungan ko siyang ilagay iyon nang tag—lagas na iyon. Atnakataas ang aking kamay tulad nito, nagsasabing, “O Diyos,pahintulutang mahawakan ko ang linyang iyon.” Lalakad, atang kamay ko ay mangangawit ng husto, napagod, halos hindiko na ito maitaas, at kailangan ko itong ibaba. At ililipat koang baril at ilalagay sa ganoon; aatras ng ilang hakbang upangmasiguro kong hindi ko ito malampasan, pagkatapos itataasang aking kamay, magsisimulang lumakad, lakad. Gumagabina, madilim, umiihip ang hangin. Oh, ako’y makakahawak ng

36 ANG BINIGKAS NA SALITA

isang sanga, sasabihin ko, “Iyan na! Hindi, hindi iyan ‘yon.” Oh,nagbibigay ito…Huwag hayaang magbigay ito ng isang tunogna hindi tiyak.147 Maya—maya, nang ako ay halos susuko na, nahawakan ngkamay ko ang isang bagay. Oh, naku! Natagpuan na ako, nangako ay naligaw. Humawak ako sa kawad na iyon. Ibinabako agad ang baril, inalis ko ang aking sumbrero sa akingulo, at ako’y tumayo doon. Sabi ko, “O Diyos, kay ganda ngpakiramdam ang matagpuan, kapag ikaw ay naligaw.” Sabi ko,“Sa dulo mismo ng kawad na ito, hindi ko na ito pakakawalan.Ako’y hahawak sa kawad na ito. Papatnubayan ako nito papuntamismo doon sa kinaroroonan ng lahat ngmahal sa akin sa lupangito, doon mismo sa baba. Ang aking asawa at anak, balisang—balisa, hindi alam kung nasaan ako, hindi alam kung paanomakagagawa ng apoy, hindi alam kung ano ang gagawin, at angmga hangin ay umiihip, at ang mga sanga ay naglalangitngitanat nahuhulog mula sa mga puno.” Hindi ako mangangahas nabumitiw sa kawad na iyon. Humawak ako sa kawad na iyonhanggang sa pinatnubayan ako nito mismo kung saan naroonang lahat ng mahal ko sa ibabaw ng lupa.148 Iyon ay isang nakakatakot na karanasan, at isang dakilangkaranasan na matagpuan ko ang aking daan palabas, ngunitiyan hindi pa nakakalahati dito. Isang araw ako’y naligaw sakasalanan. Ako’y nagpalipat—lipat ng simbahan, nagsisikap nahanapin ang Isang Bagay. Nagpunta ako sa mga Seventh—dayAdventist, sinabi nila sa akin, “Ipagngilin mo ang Sabbath,tigilan mo ang pagkain ng karne.” Nagpunta ako sa iglesia ngBaptist, iglesia ng First Baptist, sabi niya, “Tumindig ka lamangat sabihin sa kanila na ikaw ay sumasampalataya kay JesusCristo ang Anak ng Diyos, at ikaw ay babautismuhan ko, iyanna ‘yon.” Walang kahit anoman doon. Ngunit isang araw, doonsa isang munting silungan ng uling, itinaas ko ang aking mgakamay, nahawakan ko ang Isang Bagay; o, maaari ko sabihing,may Isang Bagay na tumangan sa akin. Iyon ay isang Linyang Buhay, ang Patnubay. At pinangunahan niya ako ng ligtashanggang sa ngayon, hindi ko aalisin ang aking kamay saKawadna iyon. Nakahawak ang aking mga kamay sa Kaniya. Hayaanang mga kredo, ang mga denominasyon na gawin kung anomanang gusto nila, ako’y nakahawak sa Patnubay. Sapagka’t lahatng nangasa ibabaw ng lupa at lahat na nasa Langit, na mganapakahalaga sa akin, ay nasa dulo ng Linyang ito. Kaniyaakong dinala ng ligtas hanggang sa ngayon, pagtitiwalaan koSiya sa buong landas. “Kung Siya ang Banal na Espiritu aydumating, PapatnubayanNiya kayo at gagabayan sa buong…”149 Mga kaibigan, dinala ako Nito kung saan ako naroroonngayon. Ginawa Niya ako kung ano ako ngayon. Ikagagalakkong ipakilala Ito sa inyo. Ito lamang ang tanging Patnubay nanalalaman ko, dito man sa lupa o sa itaas Doon. Siya ang aking

ISANG PATNUBAY 37

Patnubay kapag ako ay nangangaso. Siya ang aking Patnubaykapag ako ay mangingisda. Siya ang Aking Patnubay kapag akoay nakikipag—usap sa isang tao. Siya ang aking Patnubay kapagako ay nangangaral. Siya ang aking Patnubay kapag ako aynatutulog.150 At kapag ako ay mamamatay na, Siya’y tatayo sa ilog.Kaniya akong papatnubayan sa pagtawid. “Wala akongkatatakutang kasamaan, sapagka’t Ikaw ay sumasa akin. AngIyong pamalo at ang Iyong tungkod, itutuwid nila ako atpapatnubayan nila ako sa pagtawid sa ilog.”

Tayo ay Manalangin.151 Makalangit na Ama, labis akong nagpapasalamat para saPatnubay, ang Siyang nangunguna sa akin. Oh, kung minsan,Ama, hindi ko Siya marinig sa aking paligid, ako ay natatakot.Gusto ko Siyang maging malapit sa akin sapagka’t hindi koalam kung ano ang oras na ako’y darating sa ilog. Gusto koSiyang maging malapit sa aking tabi. Huwag na huwag Moakong iiwan, Panginoon. Hindi ako makakapangusap, hindi akomakakapangaral, hindi akomakakapangaso sa kagubatan, hindiakomakakapangisda sa pampang, hindi akomakakapagmanehong kotse, walang akong magagawang anumang bagay kung walaKa. Ikaw ang aking Patnubay. Labis kong ikinagagalak nasabihin sa kongregasyong ito ngayong gabi, kung paano na akoay pinatnubayan Mo sa mga bagay na ito, kung paano na ako ayginabayan Mo!152 Iniisip ko nang nakaraang araw; wala pang ilang taon angnakakaraan, nakatayo dito sa kalye, at dahil sa ang akingpamilya ay nakagawa ng mali, walang gustong makipag—usapsa akin. Ako’y nananabik sa pakikisama. Walang sinomangmagnais na makasama ako. Sabi nila, “Ang kaniyang amaay isang kontrabandista ng alak.” At, Panginoon, nakita kongwalang ibig makipag—usap sa akin. At mahal ko ang mgatao. Ngunit isang araw nang mahawakan ko ang Linyangiyon! Ngayon iniisip ko, Panginoon, kailangan kong umalisat pumunta sa ilang upang makapagpahinga ng kaunti. Anoang may gawa nito? Hindi personalidad, hindi edukasyon;ako’y wala. Ngunit iyon ay Ikaw, Panginoon. Ikaw, Panginoon.Pinahintulutan Mong masentro ko ang tudla, pinahintulutanMong mahuli ko ang malaking isda, dahil alam Mo na gustokong gawin iyon. Binigyan Mo ako ng mga ama at mga ina.Binigyan Mo ako ng mga kapatid na lalaki at mga kapatid nababae. Ibinigay Mo sa akin ang aking kalusugan. Binigyan Moako ng isang asawa. BinigyanMo ako ng pamilya. Ika’y Patnubayko, Panginoon. Hayaan Mong hawakan ko ang Iyong kamay,kailanman ay huwag Mong itulot na makabitiw ako. Kung angisang kamay ay mapagod, ako’y magpapalit lamang ng kamay.Tulungan Mo ako, Panginoon.

38 ANG BINIGKAS NA SALITA

153 At ngayon nawa ang bawat isa na naririto ay humawak saLinya ng Buhay ding iyon, Panginoon, ang Banal na Espirituna Siyang aming Buhay, pinagmumulan ng Buhay. At nawaIto ay patnubayan kaming lahat patungo doon sa masayangLupain na iyon, kung saan ang mga pagsusumakit sa buhayay tapos na at ang lahat ng aming mga gawain sa lupa aytapos na, at pagkatapos ay wala ng pagtanda, walang taongmahihina, wala nang nakakapagod na mga gabi, wala nangpag—iyak at pananalangin, wala nang pagtawag papunta saaltar, ngunit kami’y magiging kabataan doon magpakailanman,karamdaman at kalumbayan ay mawawala na. Wala nangkasalanan doon, at kami’y mabubuhay sa katuwiran ng Diyossa lahat ng kapanahunan na darating, sa walang katapusangWalang Hanggan. Ipagkaloob ito, Ama.154 At ngayon, Ama, kung mayroong sinoman na nariritongayong gabi na hindi pa nakahawak sa Linya ng Buhay naiyon, nawa’y masumpungan nila Ito ngayon. At nawa ang Banalna Espiritu na Siyang pumatnubay…At masasabi ko mula saaking puso, na nakapatong ang aking kamay sa Iyong Salita,Siya’y palaging tama. Ako’ymali maraming beses. Ngunit Siya’ytama. Hayaan Siyangmanatiling kasama ko, Panginoon. HayaanMo akong manatiling kasama Niya. At nawa ang mga iba nanarito, na hindi nakakakilala sa Kaniya ngayong gabi, nawaay mahawakan nila ang Kaniyang kamay na hindi nagbabago,upang sila ay mapatnubayan.155 At balang araw kami’y paroroon sa ilog. Magiging maulapdin sa umagang, yaon. Ang dating dagat ay magngangalit,ang dating Jordan, ang mga masuwayin ay magpapakasigla,sinasakal ng kamatayan ang buhaymula sa amin. Ngunit, Diyos,ako’y—ako’y hindi matatakot. Akin na itong isinaayos matagalnang panahon. Nais ko lamang alisin ang turbante, bilang isangmandirigma, babaling, lilingon doon sa landas upang tingnankung saan ako ginabayan ng Linyang iyon. Makita ang lahat ngilang na dinaanan ko, at bawat nilakarang dawag na matinik, atbawat bunton ng bato na nakasugatan ko, ngunit nakahawak saKawad. Gaya ng Iyong sinabi, ang manunula nagsabi, “Ang ilanay sa tubig, ang ilan ay sa mga baha, ang ilan ay sa matindingmga pagsubok, ngunit ang lahat ay sa pamamagitan ng Dugo.”Gusto kong dalhin Ito, ang lumang Tabak dito, na nag—ingatsa akin sa daan, at ibalik Itong muli sa kaluban Nito, sisigaw,“Ama, ipadala Mo patawid ang bangka ngayong umaga, ako’ypapauwi na.” Ika’y naroroon, Panginoon. Ipinangako Mo ito.Hindi Ka mabibigo.156 Pagpalain ang bawat isa na narito ngayon. Kung hindinila alam kung paano humawak sa Linyang ito, at hindi panahawakan Ito, nawa’y ang mga banal na kamay ay itaasngayon, nagnanais na mga kamay, naghahangad na mga kamay,at mahawakan ang Linya ng Buhay na pangungunahan sila sa

ISANG PATNUBAY 39

hangarin ng kanilang puso, sakdal na kapayapaan at kasiyahan,kapahingahan kay Cristo.157 Sa pakakayuko ng ating mga ulo, mayroon bang mga kamayna magtataas at magsasabing, “Pahintulutan ako. Hawakan angaking kamay”? Oh, pagpalain kayo ng Diyos.

Kapag pumapanglaw ang daan, mahal naPanginoon, manatiling malapit,

Kapag ang buhay ko ay halos mawala na;Sa may ilog ako’y tatayo, gabayan ang akingmga paa, hawakan ang aking kamay,

Kunin ang aking kamay, mahal na Panginoon,pangunahan mo.

158 Mayroon pa bang ibang magtataas ng kanilang kamay,sasabihing, “Panginoon, nais kong maramdaman ang hipo ngLinya ng Buhay ngayong gabi. Nais kong madama na pinatawadako ni Cristo sa aking mga kasalanan, at nais kong magingisang bagong nilalang mula sa oras na ito”? Pagpalain ka ngDiyos. Mayroon pa bang ibang magsasabing, “PahintulutanMong mahipo Kita, Panginoon. Hayaang maiwala ko ang akingsarili”? Pagpalain ka ng Diyos, babaeng kapatid. “Hayaangmaiwala ko ang aking sarili, at masumpungan ito, Panginoon,sa Iyo.” Pagpalain ka ng Diyos. At pagpalain ka ng Diyos.Iya’y tama. “Hayaang maiwala ko ang aking sarili, Panginoon.Hayaang makalimot ako.” Pagpalain ka ng Diyos, lalakingkapatid. “Hayaan ako…” Pagpalain ka ng Diyos, babaengkapatid. “Hayaan lamang na maiwala ko ang lahat kongkaalaman.” Pagpalain ka ng Diyos, babaeng kapatid. Huwagkayong magtiwala sa mga panukala na gawa ng tao. Sumunodsa Patnubay, papatnubayan ka Niya sa buong Katotohanan.“Pangunahan Mo ako, Panginoong Jesus, pangunahan Mo ako.”Pagpalain ka ng Diyos dyan sa likuran. Oh, napakaraming mgakamay ang nakataas, nagnanais ng kaligtaasan. Ngayon habangtayo’y…159 Ang altar dito, hindi kayomaaaringmagtawag sa altar, dahilang mga tao ay nakaupo dito. Ngunit Siya’y nariyan mismo.Alam ninyo nangmabuti at mainam, nang itaas ninyo ang inyongkamay, may isang bagay na nangyari sa inyong puso. Sabi niJesus, “Ang dumirinig ng Aking Salita at sumasampalataya saKaniya na nagsugo sa Akin, ay may Buhay na walang hanggan.”Tapat ka ba dito? Kung gayon narito ang bautismuhan dito napuno ng tubig. Magkakaroon ng maraming panahon para sapagbabautismo. Tayo ay manalangin.160 Aming Amang Makalangit, ang munting patid—patidna Mensaheng ito ngayong gabi sa pamamagitan ng isangnamamaos na tinig, ang Banal na Espiritu marahil ay napadakokung saan. Naparoon Ito kung saan Ito itinakda, at mayroongnapakarami, Panginoon, ngayong gabi, mayroong labing lima

40 ANG BINIGKAS NA SALITA

o dalawampung nagtaas ng kanilang mga kamay, na kailangannila ang Patnubay. Napagtanto nilang pinipilit nilang dayainang kanilang sarili. Pinipilit nilang sabihing “Ako’y ayos lang,”ngunit sa kaloob—looban alam nilang sila’y hindi. At nais Kanilang maramdaman, Panginoon. Nais nila ang Patnubay. Naisnilang lumagda. Ikaw ay hindi kailanman lumabis. Nais nilangsumama para sa paglalakbay na ito. Hindi nila alam kungpaano ang makarating doon. Wala ni isa mang nakakaalamkung papaano sila dadalhin roon; Tanging Ikaw lamang. Sila’ylumalapit para sa inilaan ng Diyos na Patnubay, ang Banal naEspiritu. Itinaas nila ang kanilangmga kamay.161 Oh Banal na Espirituo at Patnubay, bumaba Ka sa kanila.Patawarin ang bawat kasalanan. Patawarin ang kanilang mgakatampalasanan. Dalhin sila sa Katawan ni Cristo ngayonggabi, kung saan mararamdaman nila ang kapangyarihan ngDiyos na dumadaloy sa Linyang iyon na mangunguna sa kanilapatungo sa Jordan, at sa patawid ng Jordan patungo sa Lupangipinangako. Nawa ay sumunod mismo sila sa likuran ng Salita.Sabi ng Salita, “Magsisi, at pagkatapos ay magpabautismo saPangalan ni Jesus Cristo.” Nawa ay huwag nilang subukan ito saibang paraan. Nawa sumunod sila sa likuran mismo ng Salita,sapagkat Siya ang Siyang papatnubay. Iyan ang–—iyan angmga baitang sa pag—akyat hanggang sa aming mahawakan angPatnubay. Ipagkaloob ito, Panginoon. Sila nawa ay maging saIyo. Sila’y nasa Iyong mga kamay ngayon, bilang mga tropeo,walang taong makakaagaw sa kanila. Sumasampalataya akongkukunin Mo sila, bilang mga iniligtas na mga tao. Naniniwalaakong itinaas nila ang kanilang mga kamay, hindi nila maaaringmagawa iyon sa kanilang mga sarili malibang may IsangBagay na nangusap sa kanila. Ikaw Iyon, Banal na Espiritu atPatnubay.162 Nakikita nila na ang panahon ay patapos na, ang mga ulapay paparating sa lupa, maraming mga malalaking kredo at—at mga bagay ay sama—samang nagkakaisa, ang mga iglesiaay nagkakaisa, nagsasama—sama. At, Oh Diyos, gaano nilangsinisikap sabihing, “Lahat ngmay kaibhan ay kailangang umalisdito at pumaroon sa Alaska.” At lahat ng mga bagay na itona kanilang pinangtatakot, hindi na iyon bago sa amin, angdakilang Patnubay ay ipinakita na iyan sa amin sa landas ngSalita. Kami ay dumadaan lamang diyan sa bahagi Nito.163 Ama, Diyos, Ikaw ay nangusap sa kanila ngayong gabi, atakin silang ibinibigay sa Iyo ngayon bilangmga tropeo ng Salita.Sa Pangalan ni Jesus.164 Ngayon, nakalagay sa mesa dito, Ama, ay mga panyo, ito’ypara sa mga taong may karamdaman, ilang munting sanggol,marahil, ilan ay ina, ilan ay kapatid na babae, ilan ay kapatidna lalaki; maging maliliit na mga ipit ng buhok na nakalagay sakanila. At ngayon hawak ko sila malapit sa akin. Ngayon, kami

ISANG PATNUBAY 41

ay tinuruan sa Biblia na kinuha nila mula sa katawan ni Pabloang mga panyo at panapi, at ang mga taong may karamdamanay gumaling, ang mga karumaldumal na espiritu ay nagsilabassa mga tao. Ngayon aming napagtanto, Panginoon, na si Pabloay isang tao, siya ay isang tao lamang. Ngunit iyon ay ang pahidng Banal na Espiritu na nasa kaniya ang nagpala sa mga panyo,at ang pananampalataya na nasa mga tao na siya ang Iyongapostol. Ngayon si Pablo ay kinuha na sa amin, ngunit hindiang Patnubay, narito pa rin Siya. At, Diyos, dalangin ko naIyong pagpalain ang mga panyong Ito, at nawa ang Patnubay aypangunahan sila sa lugar, ang lubos na pagsuko.165 Nasabi muli sa amin na nang ang Israel ay sumusunodsa kanilang Patnubay, at sila’y dumating mismo sa Jordan,doon mismo (pala) sa Dagat na Pula. Nasa mismong paggawang kanilang tungkulin sila’y pinahinto, at ang Patnubay aypinangunahan sila doon. Ano? Upang ipakita ang Kaniyangkaluwalhatian. At nang ang lahat ng pag—asa ay wala na, sagayon ang Dios ay tumingin sa pamamagitan ng Haliging Apoyna iyon, at maging ang matandang patay na dagat ay natakotat siya’y umurong, at nagkaroon ng daanan para sa Israel upanglumakad patungo sa lupang pangako.166 Tunay nga, Panginoon, Ika’y Siya pa ring Diyos. Ang mgataong ito marahil ay mga Kristiyano, marahil sila ay nasamismong landas ng tungkulin, ngunit sila’y dinala sa gipit nakalagayang ito kung saan sila ay ginigipit ng karamdaman.Tumingin ka sa pamamagitan ng Dugo ni Jesus ngayong gabi,ang Diablong iyan ay matatakot, siya’y aatras, at ang Iyongmga anak ay tatawid sa pangako ng magandang kalusugan.Ipagkaloob ito, Ama. isinusugo ko sila mula sa aking katawanpatungo sa kanila, sa Pangalan ni Jesus Cristo.167 Itinataas ko ang kongregasyong ito sa Iyong harapan, sapamamagitan ng pananampalataya dinadala ko sila mismo samaluwalhating dambana ng Diyos doon sa Langit. Sa bawathangarin ng karamdaman, anuman ang mayroon sila na mali,anuman ang mali sa kanilang mga buhay saanman, Diyos,linisin sila, gawin silang sa Iyo. Pagalingin sila, Ama. At nawaang Kapangyarihan na nagbangon kay Jesus mula sa libingan,ay buhayin ang kanilang may kamatayang katawan at gawinsilang mga bagong nilalang kay Cristo. Pagkalooban sila ngmagandang kalusugan at kalakasan upangmapaglingkuranKa.168 Alalahanin ako, Oh Panginoon. Ako ay Iyong lingkod.Tulungan Mo ako, tumatayo sa pangangailangan ng panalangin.At dalangin ko na ang Banal na Espiritu ay papatnubay saamin at gagamitin kami, at pangungunahan kami hanggangsa araw na makita namin si Jesus Cristo ng mukhaan saKaniyang maluwalhating Pagparito kapag sinalubong naminSiya sa alapaap sa Pag—agaw. Sa Pangalan ni Cristo hinihilingnamin ito. Amen.

42 ANG BINIGKAS NA SALITA

I love Him, I…(Mahal ba ninyo?)Because He first loved meAnd purchased my salvationOn Calvary’s tree.

169 Ngayon, kung hindi ninyo mahal ang isa’t isa na inyongnakikita, paano ninyo Siya mamahalin Na hindi pa ninyonakikita? Ngayon kapag inaawit natin ang I love Him, bigyannatin ang ating katabi ng isang taos pusong pakikipagkamay ngpag—ibig.

I love Him,…[Si Kapatid na Branham ay nakipagkamay sa mga

nakapaligid sa kaniya—Pat.] Pagpalain ka ng Diyos, Kapatid naNeville. [Patuloy na umaawit ang kongregasyon.]

On Calvary’s tree.Ngayon itaas natin ang inyongmga kamay saKaniya.

I love Him, I love HimBecause He first loved meAnd purchased my salvationOn Calvary’s tree.

170 Para sa isangmagandang awit, nais ba ninyongmakarinig ngisa? Nauunawaan ko na mayroon tayong isang ebanghelistangtaga—panguna sa pag—awit dito mula sa Indianapolis.Naniniwala akong siya ay umaawit sa Cadle Tabernacle. ‘Yanba ay tama? Mabuti, ginoo. Iyan ang kaniyang lugar sa CadleTabernacle. Ilan ang nakakaalala kay E. Howard Cadle? Oh,naku! Pagpahingahin ng Dios ang kaniyang mahal na kaluluwa.Ang mockingbird sa alapaap, ang isang babae na gustong—gusto kong naririnig na umawit, higit na mainam kaysa sinomang halos narinig ko nang umawit sa buong buhay ko, aysi Ginang Cadle, umaawit ng, “Nang iwan mo ang iyong silidkaninang umaga, naisip mo bang manalangin sa Pangalan niCristo na ating Tagapagligtas, bilangKalasag ngayon?”171 Sa kabila mismo ng kalsada doon isang umaga, sa isangmunting lumang dalawang silid na dampa, bumangon ako,papasok na sana ako at gagawa ng apoy. Ang kalan ay ayawmasindihan. At tinangka kong sindihan ito, at ang hangin aybumaba, hinipan ang bagay papunta sa akingmukha. At noon aymaginaw, at ako ay halos tumigas sa lamig. At may namumuonghamog sa sahig, at ako ay nakapaa; sinisikap na sindihan angmunting lumang latang kalan na ito, may maliit na tubo nghurno ay nakalagay dito. At ako ay sadyang…si Meda atako ay medyo kakakasal pa lamang. At ako’y nagsisikap, anglumang kahoy ay basa at hindi masindihan, at ako ay nakauporoon, naisip Ko, “Oh, naku! Susubukan kong muli.” Kailangangmapagana, at pinapaypayan ang lumang kalan tulad niyan. Ataking inabot at binuksan ang radyo, at siya’y nag—umpisangumawit, “Nang iwan mo ang iyong silid kaninang umaga, naisip

ISANG PATNUBAY 43

mo bangmanalangin,” ako ay napaluhod na lamang sa sahig, “saPangalan ni Cristo na ating Tagapagligtas, bilang isang Kalasagngayon?”Oh, gustong—gusto kong naririnig ang babaeng iyon!172 Kapag ako’y tumawid na sa ilog minsan, naniniwala akongmaririnig ko si Ginang Cadle na nakaupo roon. Alam n’yo, Ako’ydati nang laging nakikipagtipan. Sa bahaging ito ng ilog, naroonang Puno ng evergreen, alam ninyo, ang Puno ng Buhay; atdoon sa kabilang bahagi ng ilog, naroon ang isang koro ng mgaAnghel na nag—aawitan araw at gabi, ‘pagkat walang gabi roon,umaawit buong araw, kita n’yo. Hahanap ako ng isang lugar atuupo lamang at makikinig dito. Naniniwala akong maririnig kosi Ginang Cadle doon na umaawit.173 Pagpalain ng Dios ang ating lalaking kapatid. Nalimutanko ang kaniyang pangalan. Ano iyon, kapatid? [Ang lalakingkapatid ay nagsabing, “NedWoolman”—Pat.] Si Kapatid na NedWoolman ay aawit para sa inyo ngayon. Kapatid na Woolman,ikinagagalak na makasama ka dito ngayong gabi. [Si Kapatidna Woolman ay umawit ng The Chapel of My Heart.]

ISANG PATNUBAY TAG62-1014E(A Guide)

Ang Mensaheng ito ni Kapatid na William Marrion Branham, orihinal naipinangaral sa Ingles noong Linggo ng gabi, Oktubre 14, 1962 sa BranhamTabernacle sa Jeffersonville, Indiana, U.S.A., ay hinango mula sa magnetikongteyp rekording at inilimbag na walang pagbabago sa Ingles. Itong Tagalog nasalin ay inilathala at ipinamamahagi ng Voice of God Recordings.

TAGALOG

©2006 VGR, ALL RIGHTS RESERVED

VOICE OF GOD RECORDINGS

P.O. BOX 950, JEFFERSONVILLE, INDIANA 47131 U.S.A.www.branham.org

Abiso Ukol Sa Karapatang Maglathala

Ang lahat ng karapatang maglathala ay saklaw ng may-ari lamang. Ang aklat na ito ay maaaring i-print sa home printer para sa personal na gamit o maipamahagi sa iba, nang walang bayad, upang magamit sa pagpapalaganap ng Ebanghelyo ni Jesus Cristo. Ang aklat na ito ay hindi maaaring ibenta, kopyahin nang maramihan, i-post sa website, i-store sa retrieval system, isalin sa ibang wika, o gamitin upang manghingi ng pondo nang walang inilalabas na kasulatang nagpapahintulot galing sa Voice Of God Recordings®.

Para sa karagdagang impormasyon o para sa iba pang ipinamamahaging materyales, kontakin lamang ang:

Voice of God RecoRdinGsP.o. Box 950, JeffeRsonVille, indiana 47131 U.s.a.

www.branham.org