Embed Size (px)
DESCRIPTION
de zesde editie van the project
Citation preview
- 0 -
Kritisch en Eigenwijs Kritisch en Eigenwijs Kritisch en Eigenwijs Kritisch en
The Project 6
- 1 -
Koen Verheijden
18 jaar.
Eerstejaars MBO-4
"Mijn mooiste kunstwerk is
eigenlijk geen kunst, maar dat
zou je eigenlijk wel kunnen
zeggen! Het is een stad.
Namelijk de stad Praag. Ik ben
zo verliefd op deze prachtige
stad. Met al zijn mooie,
goedbewaarde panden en
pleinen. I love Prague!"
Marieke Graumans
18 jaar
Eindexamenjaar VWO
"Het mooiste kunstwerk dat ik
ooit heb gezien is het beeld
'Daphne en Apollo' van
Bernini. Je ziet Daphnes angst
gepakt te worden en je ziet
Apollo's verlangen naar
Daphne... Daphnes haar lijkt
zo zacht dat je het kunt aaien...
Je kunt er naar blijven kijken!"
2
MET DANK AAN De artikelen en reportages in The Project zijn geschreven, geproduceerd, gefotogra-feerd, vormgegeven, etc. door Marieke Graumans en Koen Verheijden. Maar dit hadden zij niet gekund zonder de hulp van:
Naam: Marieke Lous
Leeftijd: 20 jaar Studie: TU Delft,
Industrieel Ontwerpen Freelancer
Artikel: Het sprookje Holland
Naam: Pascalle Wubben
Leeftijd: 18 jaar Studie: Pedagogiek Albeda
College Rotterdam. Freelancer
Artikel: Blijf van mijn Beest!
Naam: Maartje Verheijden
Leeftijd: 22 jaar Studie: Rechten EUR
Rotterdam. Dank voor:
De opmaak/bewerking van een aantal stukken.
Naam: Lisa 't Lam Leeftijd: 18 jaar
Studie: Stedelijk gymnasium Breda Model
Artikel: Fotoshoot
Naam: Sep Breukers Leeftijd: 18 jaar
Studie: VWO Freelancer
Artikel: Jack the Ripper
- 3 -
Inhoud
Fotoshoot 4
Het sprookje Holland 8
Beroemde figuren: Sapfo 11
Die gekken Russen 14
Op zoek naar Atlantis 18
Wist je dat 21
Jack the Ripper 22
Mijn naam is Persephone 25
Blijf van mijn Beest 27
Pieter Konijn 28
Sprookjes uitgelicht: Belle en het beest 29
Furry 'Like a animal' 31
Wist je dat 32
Ravenmeisje 33
- 4 -
De fotoshoot
Bij deze fotoshoot gebruikten we als
thema, engel, bengel en de duivel.
Heldere of duistere foto's.
Of juist een combinatie daarvan.
Ons model voor de shoot: Lisa 't Lam.
- 5 -
- 6 -
- 7 -
- 8 -
HET SPROOKJE hOLLAND
Hier in Nederland hebben we vaak een bepaald beeld van buitenlanders. Bijvoor-
beeld dat Amerikanen dik en lui zijn en alleen maar bij McDonalds eten, of dat alle
mensen in de voormalige Oostblok landen in boerderijen in the middle of
nowhere wonen. Dit is natuurlijk helemaal niet waar, maar vaak hebben we toch
een bepaald beeld van anderen. Maar andersom is dat ook zo!
Door: Marieke Lous
Tulpen, drugs en molens
Als je tegen iemand in een ander land
vertelt dat je uit Nederland komt,
beginnen ze vaak meteen over klompen,
kaas, molens en tulpen. Heel logisch
eigen-lijk, want dat zijn de dingen waar
Nederland heel lang om bekend heeft
gestaan in het buitenland. Dat in werke-
lijkheid niemand in een molen woont, er
nog amper mensen klompen dragen en
we écht niet allemaal tulpen in de tuin
hebben staan, is voor sommige mensen
dan moeilijk te begrijpen. Ook zijn de
standaard souvenirs die in Nederland
verkocht worden vaak typisch Oudhol-
landse dingen: klompen met koeien-
patroon, sleutelhangers met tulpjes er-
aan of peper en zout stelletjes in de
vorm van molentjes.
“Eigenlijk zitten onze coffee-
shops juist vol met toeristen”
- 9 -
De laatste tijd komt er ook een ander
beeld op van Nederlanders: mensen die
altijd stoned zijn. Omdat in Nederland
wiet gedoogd wordt (dat wil zeggen dat
het eigenlijk niet mag, maar dat het niet
bestraft wordt als je het gebruikt of in
een coffeeshop verkoopt), denken ze dat
we het ook constant gebruiken. Daar-
naast komen veel mensen uit andere
landen speciaal naar Nederland voor de
coffeeshops. Die zien dan ook weinig
anders van het land. In het zuiden van
Nederland heeft bijna iedereen wel eens
de vraag “ou est le coffee shop?” gekre-
gen. Het is logisch dat buitenlanders
denken dat als er zoveel coffeeshops
zitten, we constant stoned zouden zijn,
maar in werkelijkheid zitten de coffee-
shops juist vaak vol met toeristen!
“Buitenlanders zien vaak alleen
de coffeeshops in Amsterdam en de
molens van Kinderdijk”
Vanuit buiten Europa worden regel-
matig groepsreizen naar Europa ge-
houden. Zo kan je vanuit de Verenigde
Staten bijvoorbeeld een “Europa in tien
dagen tour” doen. Je reist dan in
tien dagen heel Europa door om
in een aantal landen de hoogte-
punten te zien. Wanneer ze hier-
bij Nederland aandoen, bezoeken
ze vaak Amsterdam en Kinder-
dijk. In Amsterdam zien ze dan
vaak de coffeeshops en Kinder-
dijk heeft allemaal molens. Om-
dat ze er maar zo kort zijn en
alleen de hele toeristische dingen
doen en de typisch Hollandse
souvenirtjes kopen, zien ze niet
hoe de gewone Nederlander leeft.
Dit draagt dan natuurlijk weer bij aan
het beeld wat ze al van ons hebben.
“Het is lastig uit te leggen dat
sinterklaas niet de Nederlandse
versie van kerst is”
Sommige typisch Nederlandse tradities
zijn ook niet te begrijpen voor mensen
die niet uit ons land komen. Zo heb ik
wel eens aan Amerikanen proberen uit
te leggen wat Sinterklaas precies in-
houdt. Na duidelijk verteld te hebben
dat het al op vijf december is en duide-
lijk benadrukt te hebben dat het niet
hetzelfde is als kerstmis, zeiden ze na
mijn hele uitleg: “O, dus zo vieren jullie
in Nederland kerstmis!”. Ook de rom-
melmarkten met Koninginnedag wordt
vaak raar gevonden. Als je er over na-
denkt is het kopen van andermans
rotzooi ook wel een rare manier om te
vieren dat een overleden oud-koningin
jarig zou zijn.
- 10 -
Eet je een hapje mee?
Nederlandse eetgewoontes zijn ook een
beetje vreemd in de ogen van anderen.
Rauwe, licht gerotte haring eten is iets
waar veel buitenlanders van walgen.
Ook zul je onze stamppoten - alles bij
elkaar doen in één grote pan en het
vervolgens flink fijnprakken met een
grote stamper - ook niet echt in andere
landen tegen komen. Zelfs een heerlijk
bakje erwtensoep zullen veel buiten-
landers niet zomaar proberen. Het
avondeten is, zeker in warme landen,
vaak pas rond een uur of negen. Dat is
zo’n drie of vier uur later dan de meeste
Nederlanders hun avondeten nuttigen!
Daarnaast zijn wij veel sneller klaar met
eten; vaak wordt er niet echt te tijd voor
genomen om lekker van allemaal hapjes
te genieten. Na het hoofdgerecht eten
wij vaak nog een bakje vla of yoghurt,
nog iets wat echt typisch Hollands is. In
veel andere landen eten ze yoghurt
alleen als ontbijt en fruit of zelfgemaakte
lekkernijen als toetje.
Er zijn ook typisch Nederlandse etens-
waren die buitenlanders juist wel heel
erg lekker vinden. Geef maar eens een
stroopwafel aan iemand uit een ander
land en waarschijnlijk willen ze meteen
het hele pakje. Ook vallen Bossche
bollen en Zeeuwse Bolussen vaak goed
in de smaak.
“Nederlands bier zoals Heineken
is over de hele wereld beroemd”
Naast eten is er nog een drankje waar
Nederland erg bekend om staat: bier, en
dan vooral van Heineken. Over bijna
heel de wereld kan je dit bier kopen en
vaak wordt het echt als een luxe biertje
gezien. In Nederland vinden veel men-
sen het naar slootwater smaken, maar
veel buitenlanders kunnen er echt van
genieten. Ook andere bier soorten, zoals
Grolsch, zijn in het buitenland te krijgen.
“Amerikanen denken dat Nederland
van overstroming gered is door een
vinger in de dijk”
Wat heel typisch is, is een Nederlands
verhaal wat over heel de wereld bekend
is. Behalve in Nederland zelf! Dat is het
verhaal van Hansje Brinker die door zijn
vinger in een gat in de dijk te steken een
overstroming voorkomt. Het is een ge-
heel verzonnen verhaal, geschreven
door een Amerikaanse schrijfster, Mary
Mapes Dodge. Vandaar dat het in
Amerika ook zo bekend is.
Zo zie je maar weer dat net zoals dat wij
een beeld hebben van andere landen
met hun mensen, eten en tradities,
buitenlanders dat ook van ons hebben.
Sommige delen van dat beeld zijn waar,
terwijl andere weer helemaal nergens
op slaan. Andersom zullen ook veel
ideeën die wij hebben over mensen in
andere landen weer helemaal niet waar
zijn. Dat is dus iets om aan te denken de
volgende keer als je iemand uit een
ander land ontmoet!
- 11 -
Sappho
De vrouw over wie je hieronder kunt lezen, zal misschien niet iedereen kennen. Dat komt
ook omdat er heel erg weinig over haar bekend is. Maar juist dat is zo spannend! Sappho
is een Griekse dichteres van 2,500 jaar geleden wier gedichten nog steeds gelezen worden
en over wie meer mythes, legendes en roddels bekend zijn dan ware feiten.
Door: Marieke Graumans
Sappho was een dichteres die van ongeveer 625 tot 565 voor Christus leefde. Ze is geboren op
het Griekse eiland Lesbos en heeft ook op het Italiaanse eiland Sicilië gewoond. Ze moet in een
vrij rijk gezin zijn opgegroeid, aangezien ze
als vrouw een goede opleiding heeft ge-
had. Niet iedereen had namelijk geld om de
kinderen te onderwijzen in schrijven en
poëzie, wat bij Sappho duidelijk wel het
geval is geweest. Zelfs al was zij een vrouw
– meestal kregen alleen de jongens en de-
gelijke opleiding – kon ze schrijven! En dat
deed ze ook: al kwam ze uit een gegoed
gezin en hoefde ze dus niet te werken, ze
zat niet stil!
Sappho schreef over van alles: de natuur,
het huwelijk, het geloof, het ouder worden,
de (vrouwen)liefde… Haar onderwerpen
waren anders dan de onderwerpen die
vóór haar tijd populair waren. Schrijvers
voor haar schreven over oorlogen, gevechten en heldendaden. Maar dat was misschien niet zo
interessant voor deze vrouw… Sappho’s poëzie en die van haar tijdgenoten was wat
persoonlijker en gevoeliger.
Helaas is veel van haar werk verloren gegaan. En met ‘veel’ bedoel ik ook héél veel. Ze heeft naar
schatting zo’n 400 gedichten geschreven, waarvan er slechts één compleet is overgeleverd.
Verder hebben we 10 lange en 10 korte fragmenten over. En dan zijn er nog een heleboel losse
zinnetjes, wat losse woorden en ‘gedichten’ van een paar letters. Maar misschien is dat juist het
leuke en spannende aan Sappho! Het is maar gissen en gokken wat er gestaan heeft op de lege
plekken. Je moet je fantasie gebruiken om er wat van te kunnen maken. Dit heeft dan ook voor
heel wat verzinsels gezorgd, die soms als feiten worden gepresenteerd…
- 12 -
Eén van de grootste vragen rondom Sappho
is of zij lesbisch is geweest of niet. En dan
niet lesbisch in de zin van dat ze van het
eiland Lesbos komt, maar lesbisch in de zin
van een homoseksuele geaardheid. (Overi-
gens is ‘lesbisch’ als term voor een homo-
seksuele vrouw wel terug te leiden tot
Sappho.) Sappho schreef namelijk veel over
vrouwen, over liefde van vrouwen en
volgens sommige interpretaties ook over
liefde vóór vrouwen!
Uit de gedichten van Sappho blijkt dat zij een
groep jonge vrouwen om zich heen had. In
de Oudheid is er een verhaal ontstaan dat zij een kostschool voor meisjes zou runnen om deze
meisjes te onderwijzen voor zij zouden trouwen. Andere verhalen vertellen weer dat Sappho het
hoofd was van een soort godsdienstige commune voor vrouwen. Deze commune zou de
liefdesgodin Aphrodite aanbidden, waar Sappho veel over heeft geschreven. Deze verhalen zijn
echter niet te herleiden en we weten dus niet wat werkelijk het geval is geweest. Wel is in
Sappho’s gedichten te lezen dat zij voor sommigen van deze meisjes een grote genegenheid
voelde. Of je dit nu simpelweg sympathie of liefde of hartstochtelijke verliefdheid noemt: voor
het lezen van haar gedichten is dit niet van belang.
Homoseksuele vrouwen worden echter nog steeds ‘lesbisch’ genoemd en Sappho is voor veel
lesbiennes nog steeds een voorbeeld. Men gelooft dus nog steeds dat Sappho van de
vrouwenliefde was en dit idee heeft door de hele geschiedenis een rol gespeeld: er zijn heel wat
teksten van haar verboden en/of verbrand in tijden dat homoseksualiteit niet geaccepteerd
werd. Het verhaal over haar vermeende homoseksuele geaardheid heeft ook voor nieuwe
verzonnen verhalen gezorgd.
Zo werd in de Oudheid de sage verteld over
Sappho en Phaon. Phaon was een jonge
veerman op wie Sappho tot over haar oren
verliefd werd. Hij wees haar echter af en
door het zware liefdesverdriet kon Sappho
het leven niet meer aan en pleegde
zelfmoord door van een rots in zee te
springen… Phaon is echter een mythische
figuur en heeft dus nooit werkelijk bestaan!
Ook werd er in de Oudheid verteld dat
Sappho ten huwelijk is gevraagd door
collega-dichter Alkaios. Hier zijn ook geen
bronnen over. Alleen een afbeelding van
Sappho en Alkaios samen op een pot en
geschriften waaruit blijkt dat deze poëten
- 13 -
elkaar kenden, kunnen aanleiding hebben gegeven voor de vorming van dit verhaal.
De verhalen over Sappho’s vermeende heteroseksuele relaties zijn waarschijnlijk verzonnen om
Sappho’s lesbische ‘misstapjes’ goed te praten en om zo te bewijzen dat ze wél op mannen viel…
(Alsof haar lesbisch zijn haar poëzie minder goed zou maken!)
En er is nog meer verzonnen over Sappho! Ook een hoop negatieve dingen… Dit heeft
waarschijnlijk met jaloezie te maken van schrijvers die het niet konden hebben dat een vrouw
mooiere poëzie had kunnen schrijven dan zijzelf. Er zijn bijvoorbeeld verschillende komedies
geschreven in de Oudheid die Sappho uitbeelden als een sletterige lierspeelster. Ze is in deze
toneelstukken niet meer dan een mannen verslinster met een hele reeks beroemde dichters als
minnaars…
We zullen nooit weten wat nu waar is van de verhalen over Sappho en wat niet. Ze leefde héél
erg lang geleden – dat is ook de reden dat zelfs haar geboorte- en sterftedatum niet zeker zijn. De
eerste bron met biografische informatie over haar stamt van rond 200 na Christus, 800 jaar naar
haar dood! Heel erg betrouwbaar is deze dus niet… Bovendien is het weinige werk dat er nog
over is van haar omvangrijke verzameling gedichten, niet genoeg om echt een goed beeld van
haar te schetsen. We moeten het dus maar doen met de paar gedichten die we nog over hebben
en de rest erbij fantaseren… De dichteres Sappho zal altijd voor ons verborgen blijven, maar dat
maakt het misschien ook wel leuk.
- 14 -
Die gekke Russen
Rusland. Communisme, wodka, bontmutsen… Het blijft een vreemd land! Het ligt
gedeeltelijk in Europa, voor het grootste deel in Azië, maar de meeste mensen wonen dan
weer in het Europese deel… Aan de ene kant is het een groot, machtig en op Europa
georiënteerd land, maar aan de andere kant kom je in sommige gebieden
omstandigheden tegen die niet onderdoen voor de situaties in ontwikkelingslanden! Wat
maakt Rusland nou zo?
Door: Marieke Graumans
Rusland is groot, héél erg groot! Het is het grootste land van de wereld, bijna twee keer zo groot
als het op één na grootste land Canada. Dat maakt dat het aan een hele hoop landen grenst en
ook binnen Rusland zijn een heleboel verschillende etnische bevolkingsgroepen. Rusland heeft
echter niet een enorme bevolking. Grote delen van het land zijn dunbevolkt, vooral in het oosten
en het koude noorden. Je kunt er uren en uren rijden, zonder er een mens tegen te komen,
terwijl de hoofdstad Moskou overbevolkt is!
Sovjet Unie
Rusland had tot de 20e eeuw een soort koningshuis: de tsarenfamilie. Deze vorsten regeerden
met harde hand en hadden weinig oog voor de arme, ongelukkige bevolking. In 1917 was de
Russische bevolking het zo beu, dat ze in een
revolutie de familie uitmoordde. Hierna was er
even een soort democratische regering, maar al
snel deed het communisme zijn intrede…
Van 1922 tot 1991 was Rusland een
communistische staat: de Sovjet Unie ge-
noemd. Het communisme is een sociale, po-
litieke en economische en wil een klasse-loze,
socialistische samenleving. De ar-beiders
stonden centraal binnen het sys-teem. Iedereen
produceert naar vermogen en neemt naar
behoefte: alles is gemeen-schappelijk
eigendom. Er is hierbij dus geen hiërarchie en
niemand is ‘de baas’!
In theorie een prachtig systeem, maar he-laas
was de uitvoering ervan in Rusland niet
perfect… Ze hadden toch een soort ‘baas’, een
dictator: Stalin. Hij zorgde ervoor dat vrijwel
heel Oost-Europa onder de Sovjet Unie viel en
communistisch werd gedwongen!
De meeste landen in de wereld zijn
- 15 -
wantrouwend ten opzichte van de Sovjet Unie en de contacten zijn grillig. Vooral Amerika leeft
op vijandelijke voet met Rusland. In 1991 houdt de Sovjet Unie op te bestaan. De Oost-Europese
landen hebben hun zelfbeschikking terug en de Sovjet Unie is weer gewoon Rusland!
Wodka
Sovjet Unie of Rusland, bepaalde culturele kenmerken blijven! Zo is de sterke drank wodka een
typische Russische drankje! Je weet wel, we hebben het in Nederland ook: Smirnoff bijvoorbeeld.
In het Russisch betekent de naam ‘wodka’ niets meer dan ‘watertje’, maar zo gezond als water is
het zeker niet…
Het alcoholpercentage van wodka ligt tussen de 35% en 70%!
De belangrijkste ingrediënten zijn gerst, rogge of aardappelen.
Deze zijn natuurlijk makkelijk en overal te krijgen, er zijn dan
ook veel Russen die hun eigen wodka stoken. Lekker goedkoop!
Helaas zijn er hierdoor enorm veel alcoholdoden in Rusland.
In Rusland is het heel normaal om wodka tijdens de maaltijd te
nuttigen. Men noemt je zelfs een ‘dronkaard’ wanneer je het
drinkt, zonder er iets bij te nuttigen. Dat wil niet zeggen dat dat
niet gebeurt! Het percentage alcoholisten in Rusland is enorm
hoog! Er zouden zo’n 2,5 miljoen Russen verslaafd zijn aan
wodka! De sterke drank is er gewoon. In studentenkringen is
het zelfs populairder dan bier: het is goedkoper en je raakt sneller onder invloed.
Bontmutsen
Het is een beeld dat bij veel mensen voor de geest komt, als ze aan Rusland denken: warm
ingepakte mensen met bontmutsen op het hoofd! Dat is
ook wel nodig, want in Siberië kan het wel -50°C zijn!
(Overigens zijn er ook genoeg delen in Rusland waar het
over de 30°C kan worden in de zomer.)
Zo’n muts heet een ‘oesjanka’ en een letterlijke vertaling
daarvan is ‘oorflapmuts’. De naam zegt het al: de muts
heeft flappen aan de zijkant om je oren lekker warm te
houden. Je kunt de flappen bovenop de muts of onder je
kin vastbinden.
De muts wordt vooral in de koude delen van Rusland
gedragen, maar bijvoorbeeld ook in China en
Scandinavië. In Europa worden ze ook steeds
populairder: ze worden niet zozeer voor de kou, maar
‘voor de hip’ gedragen. Hier zien we alleen dat ze niet
meer van het oorspronkelijke konijnenbont worden
gemaakt, maar van nepbont. Dit vanwege de protesten
tegen het gebruik van bont en bovendien is het
goedkoper. Maar een échte Rus, draagt een échte bontmuts!
- 16 -
Dans
Waarschijnlijk zie je, wanneer je aan Rusland denkt,
de bontmutsen bovenop de dansende mannen.
Rusland is een echt dansland, maar anders
Argentinië met haar tango in de vorige editie va
The Project! Russen houden van grote bewegingen,
gekke sprongen en onverwachte bewegingen!
De Hopak is bijvoorbeeld zo’n dans. Het is oor-
spronkelijk een Oekraniënse dans, maar komt ook
veel in Rusland voor. Deze spectaculaire dans wordt
enkel door mannen uitgevoerd. De mannen maken
hoge sprongen waarbij ze hun armen en benen
horizontaal spreiden.
De Polka is ook dans die veel voorkomt in Rusland.
Het is een volksdans die men danst op klassieke
muziek. De dans is niet afkomstig uit Rusland, maar
uit Tsjechië. De dans wordt in een heleboel
Europese landen tot de volksdans rekent, met in
ieder land een klein verschil.
De Russen zijn natuurlijk ook meesters in het ballet!
Hier geen vreemde, barbaarse sprongen, maar enkel
gracieuze en subtiele bewegingen. Het land heeft
geweldige choreografen en bovenmenselijk goede balletdansers en –danseressen voortgebracht!
Dit laatste kwam veel voor ten tijde van het communisme… In die tijd werden er meisjes van de
straat geplukt, wanneer een choreograaf zag dat zij een goed balletlichaam hadden. Ze werden
ontvoerd of van hun ouders gekocht en kregen keiharde trainingen: iedere dagen, uren lang op
de spitzen! En als ze niet meer wilden, kregen ze zware straffen… Zo bracht Rusland perfecte
ballerina’s voort, maar na hun hoogtijdagen, waren ze lichamelijk zo kapot dat ze in een rolstoel
belandden en werd er niet meer naar de meisjes omgekeken…
Het Rode Plein
Het Rode Plein is een groot plein in de hoofdstad Moskou. Het is niet alleen het centrum van
Moskou, maar veel Russen beschouwen het ook als het hart van heel Rusland. Het plein kent een
enorme historie.Waarschijnlijk ken je wel die mooie kathedraal met die opvallende, gekleurde
daken: de Pokrovkathedraal. Die staat daar, op het Rode Plein. Maar op het plein bevinden zich
meer prachtige kathedralen en de
imposante tsarenpaleizen.
Vroeger stonden er nog meer mooie
gebouwen, maar de communistische
leider Stalin heeft er een hoop laten
slopen. Er moest plaats gemaakt worden
voor zijn communistische manifestaties
en parades.
- 17 -
Dit verklaart ook de naam van het plein. Het ‘rood’ heeft niets te maken met de kleur van het
plein, maar alles met het communisme. Rood was de kleur van het communisme.
Eten
De Russische keuken is een echte boerenkeuken. Je vindt er geen ingewikkelde amuses of kleine
hapjes. ‘Sober, maar voedzaam’ lijkt het motto te zijn.
Hierin lijkt de Russische keuken wel wat weg te hebben van de Hollandse pot. Ook zijn er veel
overeenkomende ingrediënten, zoals zuurkool en roggebrood. Zelfs haring is typische Russische
volksvoedsel!
Een Russische gerecht dat wij in Nederland niet kennen, is borsjt. Het is een rodebietensoep met
ui, runderbouillon, vlees en zure room. Vaak worden ook nog groentes als kool of wortelen
toegevoegd en soms serveert men er hardgekookte eieren of augurken bij. Je kunt de borsjt
warm of koud eten. Het lijkt een saaie maaltijd, maar het is erg populair. Zelfs in Amerika, waar
men het kant-en-klaar in de supermarkt kan kopen!
Een ander typisch Russische gerecht is Pirosjki. Het zijn deegkussentjes waarbij veel variatie
mogelijk is. Het deeg kan van verschillende tarwesoorten gemaakt worden, maar vooral met de
vulling kan men flink experimenteren. Vaak zit er vlees in, maar ook kwark of groentes zoals
zuurkool behoren tot de opties.
- 18 -
Op zoek naar Atlantis
Het verhaal van Atlantis weet de mensheid al honderden jaren te fascineren: een
raadselachtig eilandenrijk dat door een ramp plotseling in zee verdween. Atlantis had
een welvarende economie, een gelukkige bevolking en een grote kennis van bouwkunst,
astronomie, astrologie en wiskunde. Maar wat is de oorsprong van dit verhaal? Is Atlantis
een legende? Of heeft dit welvarende rijk werkelijk bestaan?
Een fictieve kaart uit 1669 waarop Atlantis in de Atlantische Oceaan ligt.
- 19 -
“Poseidon creeerde
Atlantis voor zijn
geliefde vrouw
Cleito, met wie hij
vijf mannelijke
tweelingen kreeg. ”
“De Atlantiers
werden gierig en lui
door al hun
rijkdom.”
De bron van het Atlantisverhaal is de beroemde Griekse filosoof Plato
(427-347 voor Christus). Het verhaal van het verzonken
eilandenparadijs was in zijn familie doorverteld sinds zijn
overgrootvader het tweehonderd jaar daarvoor had gehoord van zijn
Atheense vriend Solon. Volgens Plato was Atlantis gecreëerd door de
Griekse god Poseidon voor zijn geliefde vrouw Cleito. Het stel kreeg
vijf mannelijke tweelingen en daarom verdeelde Poseidon het eiland
in tien gebieden: al zijn zonen kregen een deel om over te regeren.
Het belangrijkste gedeelte, waar Cleito woonde, werd gegeven aan
Atlas, de eerstgeborene van de oudste tweeling, en naar hem werd
het eiland ook genoemd.
Met veel details beschreef de Griekse filosoof het enorme eiland met
al de rijkdom en luxe. De bevolking woonde in prachtige huizen,
versierd met kostbare stoffen als ivoor en goud. Het eiland was rijk
aan bossen en er zwierven veel dieren rond, waaronder olifanten. De
rijkdom kwam van alle edelmetalen die op het eiland gevonden
waren, waaronder het metaal ‘orichalum’ dat volgens Plato meer
waard was dan goud of zilver, blonk als vuur en een rode gloed had.
De Atlantiërs werden gierig en lui door al hun overvloed. Ze wilden
de wereld veroveren en maakten veel vijanden. Maar uiteindelijk was
de natuur – of was het de boze Poseidon? – die de bevolking op zijn
plek wees: immense aardbevingen en overstromingen teister-den het
eiland. Het werd overspoeld door de zee en is nooit meer boven
water gekomen.
Waar zou Atlantis dan hebben gelegen? Plato schreef dat het eiland
nog voorbij de ‘Zuilen van Herakles’ zou liggen. Volgens historici
bedoelt hij daarmee de doorgang tussen Spanje en Marokko. Atlantis
zou dus in de Atlantische Oceaan hebben gelegen. Hoe komt de
oceaan anders aan zijn naam?! Veel historici menen tegenwoordig dat
het verhaal van Plato is gebaseerd op dat van het vulkaaneiland
Théra. De inwoners van dit eiland konden zelfs woningen bouwen
van meerdere verdiepingen en met waterleidingen. Net als de
Atlantiërs waren zij hun tijdgenoten ver voorbij! Théra werd
getroffen door één van de zwaarste aardbevingen uit de geschiedenis.
Het is niet ondenkbaar dat hierdoor grote tsunami’s werden
veroorzaakt. Het eiland werd volledig verwoest.
- 20 -
Detail van een fresco van de machtige vloot van Thera
“Misschien heeft
Plato Atlantis
verzonnen om zijn
lezers wat levens-
lessen meegeven”
Wat ook tot de verbeelding spreekt, is de immense kennis die de
Atlantiërs zouden hebben gehad. Er moeten toch wel wat
overlevenden zijn geweest die hun kennis konden doorgeven?
Volgens een aantal verhalen zou dit wel zo zijn gegaan en zien wij
deze kennis terug bij de Maya’s en de Egyptenaren. Ook wordt gezegd
dat de overlevenden hun kennis hebben opgeschreven in ergens
hebben opgeslagen voor toekomstige generaties. Naar deze ‘hall of
records’ wordt al decennia lang gezocht. Een helderziende uit de
negentiende eeuw zou in een visioen gezien hebben dat de
overlevenden dit archief opbouwden en daar bovenop de piramiden
en de Sfinx plaatsten. De ‘hall of records’ met al zijn oneindige kennis
zou dus onder de wereldberoemde Sfinx liggen!
Waar Atlantis zou liggen en of de machtige kennis ook echt al
duizenden jaren onontdekt op ons ligt te wachten, blijft een raadsel.
Tot nu toe is hier in ieder geval nog geen bewijs voor gevonden. De
vraag is dan ook of Plato het verhaal niet uit zijn duim heeft gezogen.
Hij was toch een filosoof, wilde hij zijn lezers niet gewoon wat
levenslessen meegeven? ‘Zie je rijkdom en geluk niet als
vanzelfsprekend en laat je niet verleiden tot hebberigheid, want
anders wacht het noodlot!’ Of misschien wilde hij hiermee wel een
ideale wereld schetsen: een land vol welvaart, geluk en rijkdom. Een
prachtige natuur, tevreden mensen en een overvloed aan voedsel! Als
Plato het eiland werkelijk heeft verzonnen, is dit het meest
succesvolle fantasie-verhaal ooit. Atlantis is wereldberoemd en was
het onderwerp van honderden boeken, documentaires, televisieseries
en zelfs Disneyfilms. Een misschien wel fictief land van duizenden
jaren oud is vandaag nog steeds een inspiratiebron!
- 21 -
Wist je dat…
De piramide van Cheops het enige resterende wereldwonder is?
De Griek Antipator van Sidon maakte rond 140 voor Christus een lijst met de meest in-
drukwekkende bouwwerken in de toen bekende wereld. Op deze lijst stonden de han-
gende tuinen van Babylon (vernield door zandstormen), de tempel van de godin Artemis
in Efeze (brandstichting en plundering), het beeld van de god Zeus in Olympia (brand-
stichting), het mausoleum van Halicarnassus (overstroming), de kolossus van Rhodus
(aardbeving), de pharos van
Alexandrië (aardbeving) én de
piramide van Cheops. Alle won-
deren zijn vergaan, maar de pi-
ramide staat nog altijd in de
Egyptische woestijn. Ook nu kan
de piramide worden gezien als
wereldwonder. Want denk eens
in: geen enkel bouwwerk van
deze tijd is gebouwd om duizen-
den jaren mee te gaan!
Een foto van de piramide en de
sfinx uit 1858.
In Amsterdam een enorme cocaïnefabriek stond?
De Nederlandse Cocaïnefabriek (NCF) werd opgericht in het jaar 1900 om cocaplanten
uit Java te verwerken tot cocaïne. De drug werd vooral als medicijn gebruikt, maar
iedereen wist dat het vooral werd verkocht als genotsmiddel. Ook toen al werd gewaar-
schuwd voor de verslavende werking, maar niemand besteedde daar aandacht aan. De
fabriek deed goede zaken en produceerde op zijn hoogtepunt maar liefst 20% van alle
cocaïne wereldwijd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de drugs uit het neutrale
Nederland door Duitse, Engelse en Franse legers op grote schaal ingekocht om de ver-
moeide en pessimistische soldaten op te vrolijken! De drugs verdreven het hongergevoel
en maakten de soldaten agressief. Aan het eind van de oorlog waren daarom niet alleen
duizenden soldaten afgeslacht, maar waren ook talloze jonge mannen zwaar verslaafd.
Het woord sinaasappel is afgeleid van ‘China’s appel’?
Sinaasappels komen oorspronkelijk uit China en zijn door ontdekkingsreizigers en han-
delaars over de hele wereld verspreid. De vruchten worden in veel landen nog steeds
naar hun herkomst genoemd, zoals in het Nederlands sinaasappel (afgeleid van China’s
appel) of appelsien (Appel China).
- 22 -
Jack the Ripper
Door: Sep Breukers
Mary Ann Nichols wordt beschouwd als het eerste
slachtoffer in een reeks van vijf vrouwen die naar
alle waarschijnlijkheid zijn vermoord door Jack de
Ripper. De laatste van de vijf doden was Mary Jane
Kelly die op negen november 1888 vermoord werd,
bijna twee maanden nadat Jack de Ripper zijn eerste
slachtoffer maakte. In de tussenliggende periode
werden Annie Chapman, Elizabeth Stride en
Catherine Edowes vermoord. Allen op een brute wij-
ze en allen op een gelijke wijze in dezelfde Londense
wijk: Whitechapel. Men is er nooit in geslaagd om
Jack de Ripper te identificeren. Verschillende andere
moorden zijn gelinkt aan Jack the Ripper, maar
wellicht komen we er nooit achter of hij ook deze
moorden gepleegd heeft.
De naam ‘Jack the Ripper’ werd voor het eerst
gebruikt in de ‘Dear Boss’ brief die op 27 september
1888 ontvangen werd door de politie. Deze brief is
wereldberoemd geworden.
Wat speciaal was aan Jack de Ripper is dat zijn zaak
al vrij snel mondiale belangstelling verkreeg, hetgeen
tot dan toe nog nooit was voorgekomen.
Er is een legio aan verdachten in de zaak rond de
Whitechapel moorden. Geen enkele verdachte is ooit
aangeklaagd. Honderden mensen zijn ondervraagd
zonder resultaat. De lijst van verdachten groeit nog
steeds. Door de jaren heen zijn dit de meest ge-
noemde verdachten:
TIJDLIJN
23:00 30 augustus 1888:
Mary Ann Nichols wordt
door een paar mannen ge-
zien op Whitechapel Road.
00:30 31 augustus 1888:
Nichols verlaat een pub
in Brick Lane.
01:30 31 augustus 1888:
Nichols wordt gezien op
18 Thrawl Street.
02:30 31 augustus 1888:
Nelly Holland ziet Mary
Ann Nicholas op de hoek
bij Osborn Street en
Whitechapel Road.
3:40 31 augustus 1888:
Taxichauffeur Charles
Cross ontdekt het lichaam
van de dode Mary Ann
Nicholas. Haar keel is
doorgesneden en haar
buik is verminkt door
verschillende diepe
messteken.
- 23 -
Montague John Druitt
Druitt was een advocaat. Hij werkte daar-
naast als assistent- schoolhoofd op een
school in Blackheath, In South East Lon-
don. Wat hem verdacht maakt is het feit
dat hij enkele weken na de moorden zelf-
moord heeft gepleegd. Daarbij werd hij
door Melville Macnaghten die een groot
rapport over Jack de Ripper schreef,
bestempeld als zijn grootste verdachte.
Nieuwe onderzoeken hebben aangetoond
dat hij wellicht niet de moordenaar is. Het
blijkt namelijk dat Macnaghten verschil-
lende belangrijke details niet bij het
rechte eind had.
Daarnaast zijn er verschillende aanwij-
zingen dat Druitt nooit in Whitechapel is
geweest. Kortom: hij kan zomaar Jack de
Ripper zijn, maar hij kan ook zomaar
iemand zijn die op het 'verkeerde' mo-
ment zelfmoord pleegde, waardoor hij
makkelijk kon worden beschouwd als
Jack de Ripper.
Michael Ostrog
Ostrog was een Russische dokter en
volgens Macnaghten een verschrikke-
lijk gevaarlijk mens. Evenals bij Druitt
heeft Macnaghten fatale fouten ge-
maakt, waardoor ook zijn rol in de
moorden discutabel is geworden. Het
staat echter vast dat Ostrog zich met
criminele activiteiten bezig hield. Zo is
hij meermaals veroordeeld voor dief-
stal en voor het in bezit hebben van
wapens. Ook heeft hij verschillende
keren vast gezeten in een gekkenhuis.
Er is echter geen bewijs dat hij ooit
vrouwen heeft lastiggevallen noch dat
hij moordneigingen had. Het is dan ook
waarschijnlijk dat zijn naam is opge-
doken, omdat de politie naar gestoorde
doktoren opzoek was, omdat men er
toentertijd van overtuigd was dat de
moordenaar een doktor of chirurg
moest zijn, gezien de verwondingen
van de slachtoffers.
Aaron Kosminski
‘Een compleet gestoorde man die vrouwen (prostituees in het bijzonder) haat en die moordneigingen heeft.’
Nogal een gewaagde uitspraak van Macnaghten. Kosminski was na Ostrog en Druitt de laatste van de drie
verdachten in de moordzaak volgens Macnaghten. Kosminski werd, naast Macnaghten, ook door de twee
hoogste officieren in het onderzoek naar de moorden sterk verdacht. Kosminski werd door hen als
schizofreen, als paranoïde beschouwd. Desondanks hadden Swanson noch Anderson noch Macnaghten veel
bewijs voor zijn schuld. Ook Kosminski is naar alle waarschijnlijkheid in het onderzoek verzeild geraakt,
omdat hij gestoord was. Kosminski stond niet bekend als een gewelddadig man die gevaarlijk was voor
anderen. Kosminski wordt door een aanzienlijk deel van de onderzoekers gezien als de grootste verdachte in
de zaak van Jack de Ripper. Dit omdat de moorden ophielden, nadat Kosminski naar een gekkenhuis werd
gebracht en omdat Kosminski aan de beschrijvingen van de getuigen voldoet. In verschillende documentaires
wordt hij dan ook bestempeld als de belangrijkste verdachte in de zaak Jack de Ripper.
- 24 -
George Chapman
Severin Klosowski was een Poolse chirurg die aan het eind van het
jaar 1887 naar Engeland verhuisde waar hij werk vond als
assistent- kapper. Bijna twee jaar later trouwde hij met Lucy
Baderski met wie hij in 1891 naar de VS emigreerde. Halverwege
1892 kwam Baderski terug naar Engeland. In Engeland beviel ze
van een kind. Een paar weken later kwam Klosowski ook terug naar
Engeland. In 1893 verliet Klosowski zijn vrouw voor Annie
Chapman. Het is toevallig dat zij dezelfde naam heeft als de Annie
Chapman die eerder vermoord was door Jack de Ripper. De relatie
hield niet lang stand. Klosowski veranderde zijn naam in George
Chapman, waarschijnlijk als een teken van liefde. Opvallend is dat
de volgende drie vrouwen van Chapman allen vroegtijdig zijn
gestorven. In het lichaam van de eerste twee werden sporen van
vergif gevonden. Chapman werd voor zijn daden veroordeeld. Wat
hem als verdachte maakt is dat de Whitechapel moorden begonnen
toen Klosowski naar Engeland immigreerde en dat ze stopten toen
hij naar de VS verhuisde. In de VS begon een serie van vergelijkbare
misdaden rond het moment dat Klosowski daar ging wonen. Toeval
misschien? Ondanks deze merkwaardige feiten lijkt het uitgesloten
te zijn dat hij Jack de Ripper is. Dit omdat het onlogisch is dat Jack
de Ripper naast zijn beruchte slagerskunsten ook vrouwen
vermoordde door hen gif toe te dienen. Meestal is het zo dat een
seriemoordenaar eenzelfde manier van doden heeft, hetgeen niet
het geval is geweest bij de Whitechapel-moorden en de moorden op
Chapman’s vrouwen.
Thomas Cutbush.
De laatste in de serie van
verdachten is Thomas Cut-
bush. Cutbush is een om-
streden verdachte. Hij werd
volgens velen gezien als een
gevaar voor zijn omgeving,
maar volgens Macnaghten
was hij beslist niet Jack de
Ripper. Cutbush werd een
verdachte na een serie arti-
kelen over Jack de Ripper in
The Sun in het jaar 1894. In
deze artikelen werd gesug-
gereerd dat Cutbush Jack de
Ripper was. Er zijn geen
aanwijzingen gevonden dat
de politie dit idee serieus
heeft genomen. Hoewel hij
twee vrouwen heeft neer-
gestoken en hoewel hij een
paar jaar na de moorden
voor gek werd verklaard
zijn er geen aanwijzingen
dat hij Jack de Ripper was.
Waarschijnlijk zijn de arti-
kelen van The Sun aanlei-
ding geweest om hem te
onderzoeken. Naar nu blijkt,
staan er verschillende fou-
ten in de artikelen wat de
betrokkenheid van Cutbush
bij de moorden onwaar-
schijnlijk maakt.
Tot op de dag van vandaag zijn historici
het er nog altijd niet over eens wie de be-
ruchte Jack de Ripper was. Waarschijnlijk
zullen we het nooit te weten komen, maar
wat we wel weten is dat Jack de Ripper
een van de beruchtste seriemoordenaars
in de geschiedenis is geweest. Zelfs als we
sterke aanwijzingen vinden dat een be-
paald persoon hoofdwaarschijnlijk Jack
de Ripper is geweest, zal de wereld altijd
verdeeld blijven over de ware identiteit
van Jack de Ripper.
- 25 -
Ik ben Persephone
Ik ben Persephone. En ik ben weer terug, ik ben thuis… Maar ik kan het geen thuis
noemen. Ik wil weer naar boven, naar mijn moeder, van wie ik echt houd. Ik wil niet bij
mijn echtgenoot zijn, van wie ik niet houd en voor wie ik bang ben. Iedere minuut dat ik
hier ben, ben ik angstig. Ik tel de dagen af die ik hier nog moet doorbrengen. Nog bijna
een half jaar…
Door: Marieke Graumans
Het begon toen ik nietsvermoedend
bloemen stond te plukken in het veld.
Mijn moeder Demeter, de godin van
landbouw en graan, had mij
gewaarschuwd voor van alles en nog
wat. Ze was enorm bezorgd, maar
wanneer ik in de natuur was, waar
geen mens kwam, was ze gerust. Hoe
had zij ook kunnen weten dat er één of
andere gestoorde onderwereldgod mij
kwam ontvoeren!?
Ik zie mezelf nog zo staan: gelukkig,
alleen in de natuur. Toen begon de
aarde te trillen en uit een kloof, van
diep uit de aarde, kwam Hades, de
koning van de doden. In zijn
paardenwagen denderde hij op me af
en sleurde me met hem mee. Hij wilde
me hebben, en vond me zo mooi dat ik
zijn vrouw moest worden en dus ook
de koningin van het Dodenrijk. Ik kon
niets anders doen dan me met hem
mee laten voeren, begeleid door
duizenden schimmen die me angst
aanjoegen.
Mijn moeder was niet meer te troosten. Zij houdt, zo mogelijk, nog meer van mij dan ik van haar
en haar verdriet om het verlies van mij was eindeloos. Ze wist niet waar ik was, zocht me, maar
vond me niet. Haar treurigheid uitte zich in de natuur. Overal ging het slechter met de aarde. De
grond verdorde, de graankorrels verschrompelden en de bladeren van de bomen verkleurden.
Er vielen evenveel regendruppels als dat mijn moeder tranen liet en ijzige kou joeg over de
aarde. Dit was de zwaarste winter die de mens ooit had te verduren gekregen en talloze
stervelingen bezweken door hongersnood.
- 26 -
De andere goden hadden medelijden met haar. Er was één god die wist wat er met mij was
gebeurd: de zonnegod Helios, die boven mij was toen ik bloemen plukte in het veld. Hij had
gezien hoe Hades mij de duisternis in trok en vertelde dit aan mij moeder. Zij was ongelofelijk
kwaad en deed haar beklag bij Zeus, de oppergod. Deze begreep haar woede en verdriet en zei
tegen mijn echtgenoot Hades, zijn broer, dat hij mij moest toestaan terug te gaan naar mijn
moeder. Hades kon niet anders dan toegeven, want Zeus is erg machtig. Maar hij gaf mij niet
helemaal op, hij maakte een compromis: ik mag de helft van het jaar bij mijn moeder
doorbrengen en de andere helft van het jaar moet ik bij hem in de Onderwereld zijn…
Ik ben gelukkig als ik boven ben. Ik dartel met mijn moeder door de velden, in de bossen en
langs rivieren. Samen geven we leven aan alle planten en laten we het graan meters hoog
groeien. Als ik op aarde ben, is mijn moeder blij en dan bloeit de natuur: het is lente en zomer.
Wanneer de tijd nadert dat ik terug moet naar het Dodenrijk, wordt mijn moeder verdrietig en
verdort alles en wordt het koud… Dan is het herfst en winter. Zo heeft mijn ontvoering gezorgd
voor de seizoenen.
Nu zit ik weer op mijn donkere troon en heers over de overledene. Overal zijn schimmen, vuur
en ongeluk. Maar over een half jaar mag ik weer weg van mijn man en kan ik weer gelukkig in de
open lucht rondrennen met mijn moeder.
- 27 -
Blijf van mijn Dier En ja hoor, het is weer raak. Het zoveelste dierenslachtoffer meldt zich, mis-handeld door mensen en kinderen die niks beters te doen hebben op een vrije zondagmiddag. Je vraagt je zeker vast af: huh kinderen? Schrijft en denkt ze dat wel goed? Ja zeker lieve mensen, zelfs kinderen hebben in deze tijdens niks beters te doen. Zo stond je vroeger met je mede gabbers stoer een peukie te roken op het verlaten schoolplein of stond je tegen de kerk aan te pissen omdat je te lui was om een wc te zoeken. Tegenwoordig pesten we dieren of beter gezegd: mis-handelen we deze arme onschuldige wezentjes.
Door: Pascalle Wubben
Zo was er een tijdje terug in het nieuws dat twee pubers uit Bosnië zich zo verveelden, dat ze een rotje in zwerfhond Vucko stopten en dit afstaken. De snuit van dit arme beest werd er afgeblazen. Vucko heeft een aantal dagen verder op straat gezworven voordat hij opgenomen werd bij een dierenarts. Hij was al sterk vermagerd omdat hij niks kon eten en er heeft in de tussentijd een infectie kunnen komen in de bek. Of nou ja, geen bek dus.. Ze konden het diertje niks anders bieden dan hem in te slapen. Zodat hij niet meer langer hoefde te lijden dan hij al gedaan had. Wow zou je nu wel denken, dit komt hard bij me binnen. En misschien goed ook! Hopelijk komt dit rechtstreeks bij je binnen en klapperen je oren. Want nee, dit is de werkelijkheid, tegenwoordig zijn we niet zulke schatjes, nee. En ik kan je als je wilt nog heel wat meer verhalen vertellen. Zo kan je ik vertellen over cavia’s die in de magnetron gestopt worden, of een bijtende stof dat over een kat heen word gegooid en vergeet niet het neer knuppelen van nertsen, vossen en andere fluffy beesten. Dit omdat de meeste mensen tegenwoordig een lekker warm kraagje op hun jas willen hebben. Omdat ze bij de andere bontkraagjes willen horen en. En.. en? Hmm eigenlijk gezegd kan ik me geen andere reden bedenken.
Tegenwoordig is het de tijd dat de maatschappij nog maar weinig respect heeft voor het geen wat moeder natuur geschept heeft. Zo krijgen kinderen van vroegs af aan al het slechte voorbeeld van hun ouders te zien. Ouders kopen een lief schattig poesje meestal alleen omdat het kind zijn zin wilt hebben. Ze vergeten alleen dat kleine poesjes grote poezen worden. En ja, dat het kleine schattige katje wat minder schattig en klein is, word zo zonder pardon buiten gezet op straat. En nee dit is niet zielig want ze redden het wel in de natuur, zegt papa erachteraan. Kinderen leren niet meer dat dieren nuttig zijn alleen maar vervelend of eng.
Ik wil alleen duidelijk maken dat we hier niks mee op schieten. Die dieren hebben niks misdaan. Wij mensen doen deze gruwelijke dingen. Nu ik dit aan het schrijven ben voel ik elke keer weer een vlaag van woede en onbegrip op komen. Ik heb zelfs een paar keer moeten stoppen met schrijven. Gewoon omdat ik me niet in kon houden als ik filmpjes en foto’s zie van dit zieke gestoorde gedrag. Konden dieren maar net als ons praten of hadden ze meer rechten. Dan zou er misschien nog wat kunnen veranderen. Maar nee dieren hebben haast geen rechten en er ligt ook geen berichtje bij met: 'Ik de dierenmis-handelaar heb dit gedaan.'
- 28 -
Pieter Konijn
Iedereen heeft wel een kinderboek dat stukgelezen is. Een boek dat je als kind helemaal
uit je hoofd kende en waarvan je de tekst, als mama of papa je voorlas, woord voor woord
mee kon praten. Een boek dat je je eigen kinderen nog wil voorlezen. Zo’n boek is ‘Het
verhaal van Pieter Konijn’.
Door: Marieke Graumans
Het boek beschrijft de avonturen van het konijntje Pieter. Pieter komt uit de warme
konijnenfamilie Wollepluis. Moeder Wollepluis is een hele lieve, bezorgde konijnen-moeder die
haar kinderen waarschuwt voor meneer Verhoef. Dat is een man die woont in de buurt van hun
holletje, die wel van een lekker konijnenboutje houdt. Pieter en zijn drie zusje mogen dus niet in
zijn moestuin spelen. Terwijl daar nou juist de lekker sappige worteltjes en slablaadjes te vinden
zijn! Pieters zusjes zijn braaf en gehoorzaam, maar Pieter zelf kan de verleiding niet weerstaan
en zoekt het avontuur op in het tuintje. Meneer Verhoef ontdekt hem en begint de jacht op hem.
Gelukkig ontsnapt Pieter!
‘Het verhaal van Pieter Konijn’ is geschreven voor de Engelse Beatrix Potter. Ook maakte zij er
zelf de beroemde tekeningen bij. Beatrix Potter woonde midden in het groen en de natuur was
erg belangrijk voor haar. Niet vreemd dus dat haar verhalen zich in de natuur afspelen en de
hoofdrolspelertjes dieren zijn! Potter heeft zelfs, toen ze geld verdiende met haar boeken,
verschillende stukken land gekocht om ze als beschermd natuurgebied te kunnen onderhouden.
Het boekje is voor het eerst uitgegeven in het vroegste begin van de twintigste eeuw, maar nog
steeds spreken het verhaal én de originele illustraties kleuters aan. Vandaag de dag wordt er nog
steeds meegelift op Potters succes: er zijn een hoop uitgeverijen die de tekeningen uit ‘Het
verhaal van Pieter Konijn’ gebruiken en er een nieuw verhaal omheen breien.
Het avontuur van het kleine konijntje Pieter is gewoon een ongelofelijk lief, onschuldig
verhaaltje. De jonge Beatrix schreef het in brieven voor het zieke zoontje van haar gouvernante.
Pas later is er een boekje van gemaakt. Wat moet het arme jongetje blij geweest zijn met iedere
bladzijde van het verhaal en met de prachtig en schattige illustraties. Misschien is dat wel de
kracht van het boek: het is zo lief!
- 29 -
Sprookjes uitgelicht Belle en het Beest
Eén van de meest bewerkte sprookjes is misschien wel Belle en het Beest. Dit oude
volksverhaal is bij ons het meest bekend in de prachtige versie van Disney, maar
door de jaren heen zijn talloze varianten op het sprookje verschenen in boeken,
films en theaters. We werpen een blik op de achtergrond van dit wereldberoemde
sprookje en krijgen nu te lezen hoe het het oorspronkelijke beest verging.
Als de vader van een verarmde familie een lange reis moet maken om geld te verdienen,
belooft hij zijn prachtige en goudeerlijke dochter Belle (Frans voor ‘mooi’) een roos voor
haar mee te zullen nemen. Want deze groeien niet in de streek waar het gezin woont.
Maar de vader verdwaalt en komt in een kasteel terecht waar hij gastvrij wordt
ontvangen. In de tuin ziet hij prachtige rozen staan en als hij er eentje wil plukken voor
Bellen, wordt hij plotseling aangevallen door de gastheer: een prins veranderd in een
reusachtig beest. Hij dreigt hij aan stukken te scheuren, omdat hij zijn rozen wilt stelen.
Als de vader uitlegt dat hij de roos voor zijn dochter wilde meenemen, eist het beest
bewijs: hij wil Belle zien.
Belle komt naar het kasteel en wordt gedwongen daar enige tijd te verblijven. Het beest
verwent zijn nieuwe gast met kleding en geschenken. Hij vraagt haar keer op keer met
hem te trouwen, maar steeds weer wijst ze hem af. Als hij Belle op een keer een paar
dagen naar huis laat gaan, zijn haar familieleden jaloers op de rijkdom die Belle bij het
beest heeft. Ze besluiten Belle bij zich te houden in de hoop dat het beest boos wordt en
haar doodt. In een droom ziet Belle dat het
beest stervende is en omdat ze stiekem
toch wel aan het beest gehecht is geraakt,
haast ze zich terug naar zijn kasteel. Als ze
hem haar liefde verklaart, verandert het
beest terug in de knappe prins die hij
eigenlijk is. Een fee had hem in een beest
veranderd en de betovering kan alleen
verbroken worden door echte en pure
liefde. Ze trouwen en leven nog lang en
gelukkig.
Rechts: Belle bij het stervende beest, een
illustratie van Walter Crane uit 1874.
- 30 -
Links: een verwende Belle wordt
omringd door dienaren, ook van de
hand van Crane.
Het beest, en nog een beest, en
nog een beest…
Het sprookje van Belle en het Beest
is een traditioneel volksverhaal dat
voor het eerst werd opgeschreven
en gepubliceerd door de Franse
Gabrielle Suzanne Barbot de Ville-
neuve: “La Belle et la Bête”. In 1740
werd deze versie gepubliceerd,
maar pas echt bekend werd een nie-
uwe en verkorte publicatie uit 1756
in “Magasin des enfants, ou dialo-
gues entre une sage gouvernante et
plusieurs de ses élèves”.
Deze verkorte versie was het werk
van Madame Jeanne-Marie Leprince de Beaumont. Een jaar later volgde zelfs een
Engelse vertaling!
We kennen tegenwoordig allemaal een heel andere versie: die van de Disney-film. Hierin
heeft Belle geen broers of zussen en krijgt ze het stervende beest ook niet te zien in een
droom, maar in een betoverde spiegel. Ook zien we nog een machoman voorbij komen
die naar Belle’s hand dingt en het beest probeert te doden. Het grootste verschil zijn
misschien eigenlijk wel de medebewoners van het kasteel: Disney creëerde hiervoor
levend meubilair.
Maar er zijn meer versies! Zo is ook een beest bekend die ’s nachts in een weerwolf
veranderde en een beest dat langzaamaan in een knappe man transformeerde onder
invloed van de liefde. Het levende meubilair is in een versie ook vervangen voor
duivelachtige wezentjes! Het beest en zijn geliefde zijn ook talloze malen in het theater
te zien geweest. Het bekendste is de Disney-musical met een verhaal gelijk aan de
beroemde tekenfilm. Maar ook opera’s en toneelstukken hebben de klassieker aan het
publiek verteld. Het sprookje was zelf de inspiratie voor de videoclip van de
rockklassieker “I’d do anything for love” van Meat Loaf.
- 31 -
Furry 'like an Animal'
Furry, het klinkt schattig, knuffelig en aaibaar. Het heeft ook veel met lieve diertjes te
maken, maar een furry is om precies te zijn een mens die bijzonder geïnteresseerd is in
antropomorfe (= gelijkend op de mens) dieren. Je weet wel, die figuurtjes in strips,
tekenfilms en games!
Door: Marieke Graumans
De meeste mensen zullen de antropomorfe diertjes wel herkennen. Dieren met menselijk
eigenschappen, als praten, nadenken en lopen op twee benen. Maar ook hebben ze soms een wat
menselijk uiterlijk. Je komt ze steeds meer tegen en ze zijn helemaal hip! Iedereen heeft wel eens
een tekenfilmpje gezien met half mens/half dier erin. Er zijn echter mensen die zó fan zijn van
deze figuurtjes, dat ze erin doorslaan… Zo kleden zij zich ook als halve dieren en soms gedragen
zij zich als dieren.
Internet is een goed netwerk om deze fascinatie voor de furry’s te uiten. Er zijn sites en games
online, waar je een eigen furry alter ego kunt ontwerpen en een soort tweede leven als zo’n half
dier kunt volgen. Zo’n alter ego in de vorm van een antropomorf dier heet een ‘Fursona’. Welk
dier men kiest om na te volgen, is vrij. Sommigen kiezen ge-woonweg hun lievelingsdier,
anderen beweren dat zij eigenschappen bezitten die overeenkomen met die van het gekozen
dier of dat ze een spirituele of symbolische band met het dier hebben…
- 32 -
Op internet vind je ook verschillende sites waarop ze allerlei attributen verkopen die met
antropomorfe dieren te maken hebben: de strips, de films, de games… Maar ook knuffelbeesten
en beeldjes, vaak vervaardigd door de furry’s zelf, die hele dagen bezig
zijn met het knutselen aan deze mini diertjes!
Wat je ook op deze sites kunt kopen, zijn de zogenoemde ‘fursuits’. Dit zijn kostuums voor
mensen die zich als half dieren willen verkleden. De kostuums zijn vaak geïnspireerd op
antropomorfe dieren in bestaande comics, zoals Disney, Looney Tunes, Ninja Turtles en
Pokémon. Maar denk ook aan boeken als Pieter Konijn! Deze kostuums zijn
erg duur, maar de fursuiter vindt het het geld waard. Op deze manier voelen zij zich een echte
furry! Het verkleden plaatst men
onder het Cosplay, een
overkoepelende naam voor het
verkleden als een figuur uit een
comic.
Soms hebben de furry websites
ook een seksuele lading.
Sommige furry’s voelen zich
aangetrokken tot mensen in een
fursuit of raken opgewonden door
seksueel getinte tekening-en van
antropomorfe dieren. Dit soort
plaatjes vind je soms dan ook op
deze sites, maar slechts een klein
deel van de furs hebben deze
seksuele fascinatie.
Soms slaan mensen wat door in hun hobby en is het ‘fur zijn’ niet meer te zien als tijdverdrijf,
maar als levensstijl. Mensen verliezen zich in de online rollenspellen en laten ook aan mensen
buiten het furry-netwerk hun fascinatie voor de half dieren zien. Deze mensen gaan dus
bijvoorbeeld met een halsband naar hun werk of dragen een staart tijdens het boodschappen
doen… Ondanks dat dit gedrag natuurlijk niemand schaadt en niemand er zich aan hoeft te
storen, kan het toch als vreemd en eng opgevat worden. Ook zijn er gevallen bekend waarin
mensen zó doorslaan in hun hobby, dat ze zelf beginnen te geloven dat ze een dier zijn!
Begrijpelijk is dat dit soort gedachtes en het daarbij horende gedrag wel de sociale contacten
slecht doet.
Furry zijn is hoe dan ook een interessante hobby. En met hobby’s is niets mis! Al worden de
furry’s vaak voor gek verklaard en veroordeeld, toch is er veel goeds te zeggen voor de hobby. Je
belast er niemand mee en het is een goede manier om even aan de werkelijkheid te ontsnappen
– al moet je niet te serieus worden…
- 33 -
Wist je dat…
Mensen en dinosauriërs niet in dezelfde tijd hebben geleefd?
The Flinstones woonden in hun tekenserie samen met mammoeten, dinosauriërs, dodo’s
en andere uitgestorven dieren. Maar dit is historisch niet correct. Dino’s stierven onge-
veer 65 miljoen jaar geleden uit, terwijl de mens waarschijnlijk ‘pas’ 200.000 jaar gele-
den is ontstaan. The Flinstones zijn natuurlijk ook niet bedoeld om een juist historisch
beeld te geven. Zo hebben zij ook allerlei moderne spullen – een krant, een televisie en
een auto – maar krijgen die een prehistorisch uiterlijk met dierenvellen, steen en hout.
Chinezen in het zogenaamde ‘pinyin’ sms’en?
Pinyin is een afkorting van ‘hanuu pinyin’, wat ‘Chinese taal transcriptie’ betekent, en is
bedacht door de Chinese overheid in de jaren ’50 van de vorige eeuw. Het is een
vertaling van Chinese tekens in onze Latijnse tekens. Op die manier kunnen Chinezen in
het Chinees sms’en en ook op de computer wordt vaak pinyin gebruikt. Andersom is
pinyin ook ideaal voor Europeanen om Chinees te leren!
De eerste koning van Nederland een Fransman was?
Dacht jij ook dat Willem I de eerste Nederlandse koning was? Dan heb je het fout. Onze
eerste koning was – nog voor Willem I – de Franse Lodewijk Napoleon, een broer van de
Franse keizer Napoleon. De koning woonde met zijn vrouw Hortense in het Paleis op de
Dam, maar erg lang zijn de twee niet gebleven. In 1810, vier jaar na het bestijgen van de
troon, trad Lodewijk Napoleon weer af en werd Nederland een onderdeel van het
keizerrijk Frankrijk.
- 34 -
Ravenmeisje
In de vorige “Ravenmeisje” las je hoe Morrigan geboren werd. Ze kwam uit een ei. Morrigan
werd naar het plaatselijke weeshuis gebracht. Toen Morrigan een kleuter was, heeft ze de
dood van de directeur van het weeshuis voorspeld. Deze voorspelling kwam uit. Op
negenjarige leeftijd werd Morrigan in elkaar geslagen door een groep kinderen. Zij verjoeg
hen met een aanval van raven. En je maakte voor het eerst kennis met haar vader, die haar
later leerde vechten. Ter voorbereiding op een grote oorlog die zal komen. De lerares van
Morrigan werd door haar het ravenmeisje aangevallen. De dorpelingen kregen zo te horen
over de oorlog die zal komen. En ze bereiden zich goed voor.
Oliver en Richard renden gespannen door het dorp. Het was een jaar geleden dat
Morrigan hun lerares had aangevallen en er voorbereidingen werden getroffen op de
aanval van de Ravenmensen. Tot nu toe is die aanval uitgebleven. De dorpelingen
hadden inmiddels allemaal een wapen bemachtigd, die ze al aardig onder controle
hadden gekregen. De inwoners hadden een jaarlang dag in, dag uit getraind. Ze waren
sterk geworden.
De bewoners van het dorpje waren in groepen gedeeld, deze groepen trainden met
elkaar en zouden zij aan zij vechten in de oorlog. Er waren dertig groepen met
gemiddeld vijf soldaten.
Oliver en Richard waren beste vrienden en waren in dezelfde groep ingedeeld. Hun
beste vriendin Beth zat in een andere groep. In hun groep zaten ook Max, een boom van
een kerel, hij was de leider van het groepje en kon goed met vrijwel alle wapens
overweg, maar zijn favoriet was toch wel het zwaard. Verder in het groepje zat ook
Hilda, een mooie vrouw die een meesteres was geworden in het werpen van messen. En
als laatste de oudere vrouw Terra. Inwoners van het dorp die een leeftijd boven de 65
hadden, hoefden niet te vechten. Maar Terra die inmiddels 73 was, had zich opgegeven.
Haar hele leven lang had ze gewacht op spanning en sensatie, en eindelijk was dat
moment aangekomen. Terra was geen bijzonder goede vechter, maar ze kon goede
inschattingen maken en haar wapen, een katapult, kon dodelijk zijn in haar handen.
Oliver en Richard waren de jongste van het groepje, beide zeventien jaar. Zij waren erg
snel en konden makkelijk overal tussen door zigzaggen. Dit was handig om vijanden
onverwacht een steek van hun dolken toe te brengen.
Max had voor vandaag een intensieve opdracht voorbereid. Oliver en Richard moesten
zo snel mogelijk bij het meer in het dorp aankomen. Ondertussen werden zij opgejaagd
door Max, Hilda en Terra. Zij zouden de twee jongens ook aanvallen en verwondingen
toebrengen. Oliver en Richard waren pas net weg gerend vanaf hun startpunt, de kerk.
Ze renden over het grote plein en manoeuvreerden zich zo door de mensenmassa de
smalle steegjes van het dorp in, op weg naar de uitgang van het dorp.
- 35 -
Op niet veel meer dan twintig meter renden Max, Hilda en Terra achter hen aan. Met hun
wapens in de hand en hun blik gefocust op de jongens. Terra had een aantal stenen
verzameld en worp die naar de jongens. De stenen vlogen gevaarlijk snel richting de
jongens, maar raakten ze niet.
De achtervolging duurde een tijdje door het dorp, maar hier konden ze elkaar niet goed
aanvallen, doordat er ook andere inwoners rondliepen. Maar toen ze eindelijk in het bos
aankwamen, gingen alle remmen los.
Hilda pakten een van haar messen en wierp hem met een dodelijke precisie richting het
hoofd van Oliver. Deze hoorde het gesuis van het mes en ontweek hem snel. Het mes
bleef in een boom haken. Richard renden naar die boom toe en greep het mes, zodat
Hilda het niet meer kon gebruiken. Door deze actie raakte hij achter op Oliver, die al veel
verder was. Richard keek om en zag dat het groepje op nog geen zes meter afstand van
hem vandaan was. De adrealine schoot door zijn lichaam en hij besloot niet over het pad
te rennen maar door het struikgewas. Zodat hij meer beschutting had tegen de
rondvliegende stenen en messen. Voordat hij de struiken invloog kreeg hij een steen van
Terra tegen zijn onderbeen aan. Het deed pijn en hij voelde een blauwe plek opkomen.
De struiken zaten onder de doorns, en voor Richard het wist zat hij onder de krassen en
was zijn kleding gescheurd.
Max besloot achter Richard aan te gaan en haalde met zijn zwaard het doorn uit zijn pad.
Hilda en Terra gingen achter Oliver aan. Hij was bijna bij het meer aangekomen. Hilda
wierp een mes op Oliver, deze raakte hem wel. Hij maakte een snee in zijn linkerboven-
arm. Hij viel op de grond en Hilda liet zich op hem vallen. Oliver pakte zijn dolk en stak
haar in de schouder, ook zij viel op de grond. Alle messteken waren niet dodelijk, dat
was afgesproken. Oliver rende weer door, maar was Terra vergeten. Die raakten hem
met gemak met een grote kei tegen zijn rug. En weer viel de jongen. Hij dacht dat hij niet
meer kon winnen, tot hij het meer zag. Tien meter verderop. De jongen pakte de kei en
gooide die terug naar Terra, deze raakte haar in de maag. En hij rende naar het meer.
Op hetzelfde moment kwam Richard het bos uit rennen, met Max op zijn hielden.
Richard zat onder het bloed. Hij was uitgeput. Het moest een heftig gevecht zijn geweest
tussen Max en Richard. Beide zaten ze onder het zweet, bloed en hijgde hevig.
De jongens knikten naar elkaar en sprongen het water in. Ze hadden gewonnen.
De vijf gewonde mensen kwamen bij elkaar en schudden elkaar de hand. Het was een
goede training geweest. De verwondingen bleken, nu het bloed was schoongemaakt, erg
mee te vallen. Iedereen had hoogstens een paar diepe krassen.
Het groepje liep terug naar het dorp. Daar was het een groot rumoer. Iedereen gilde en
was buiten met de wapens stevig in de hand. De groepjes waren
bij elkaar en weken niet van elkaars zijden.
Morrigan was gearriveerd. Gevolgd door een leger van onge-
veer 200 van het Ravenmensen volk. Ze waren gekomen. De
oorlog begon. En de dorpelingen waren klaar voor de strijd.
Wordt vervolgd.. Koen Verheijden
- 36 -
Happy End
En dat was alweer de zesde editie van The Project. Dat betekent dat wij alweer een
half jaar bestaan, wat is dat snel gegaan. Bij deze uitgave van The Project hebben wij
goed gebruik gemaakt van onze freelancers! Zo zijn oud-bekenden Marieke Lous en
Pascalle Wubben weer voor ons aan het werk gegaan, maar we hebben ook een
nieuwe freelancer, Sep Breukers, mogen verwelkomen. Vonden jullie zijn artikel over
Jack the Ripper niet ook interessant om te lezen? Wij zijn erg blij met deze drie
toppers, ze helpen ons goed mee en schrijven goede stukken. We hopen ze vaker te
zien in The Project!
Ook zijn we erg tevreden met de kaft van TP 6. Lijkt het niet net alsof deze droevige
vrouw echt in dat restaurant zit? Het beeld kwam Koen tegen in Denemarken; het
schilderij heet "Soiree in het Hotel Meranerhof" en is van de hand van de Hollander
Nicolaas van der Waay. Een geslaagd knutselwerkje!
Zouden jullie ons weer willen laten weten wat je van deze editie vond? Laat een
berichtje achter op onze facebookpagina of in ons gastenboek op de site. Ook zijn we
natuurlijk altijd op zoek naar freelancers. Dus mocht jij een keer een stuk willen
schrijven, neem dan contact met ons op via het bekende emailadres:
Wij gaan weer met frisse zin aan de slag met alweer de zevende TP. Er staan weer
veel leuke dingen op de planning, zoals een interview met misschien wel de creatief-
ste schoolklas van Nederland! Zij hebben hun eigen professionele videoclip gemaakt!
Tot de volgende TP!
Marieke & Koen
www.magazinetheproject.blogspot.com
www.theprojectmagazine.hyves.nl
www.facebook.com/#!/pages/The-Project/228825173819967
Niets uit deze uitgave mag gekopieerd of gebruikt worden op wat voor wijze
dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie, maar
vooral niet om deze uitgave via alle mogelijke media te verspreiden.
