Português Esperanto

Excerto da crônica “Jardim”, de Rubem Alves “Depois de uma longa espera consegui, finalmente, plantar o meu jardim. Tive de esperar muito tempo porque jardins precisam de terra para existir. Mas a terra eu não tinha. De meu, eu só tinha o sonho. Sei que é nos sonhos que os jardins existem, antes de existirem do lado de fora. Um jardim é um sonho que virou

Eltiraĵo el la kroniko “Ĝardeno”, de Rubem Alves “Post longa atendo mi sukcesis finfine planti mian ĝardenon. Mi devis atendi longan tempon, ĉar ĝardenoj bezonas teron, por ekzisti. Tamen teron mi ne havis. Mian mi havis nur sonĝon. Mi scias, ke la ĝardenoj ekzistas ja en la sonĝoj, antaŭ ol ekzisti ekstere. Ĝardeno estas iu sonĝo, kiu ŝanĝiĝis en

realidade, revelação de nossa verdade interior escondida, a alma nua se oferecendo ao deleite dos outros, sem vergonha alguma... Mas os sonhos, sendo coisas belas, são coisas fracas. Sozinhos, eles nada podem fazer: pássaros sem asas... São como as canções, que nada são até que alguém as cante; como as sementes, dentro dos pacotinhos, à espera de alguém que as liberte e as plante na terra. . .”

realaĵon, iu sinelmontro de nia kaŝita interna vero, la nuda animo prezentanta sin, tute sen pudoro, al la ĝuo de la aliaj... Sed tamen la sonĝoj, estante belaj aĵoj, estas fragilaj aĵoj. Solaj, ili povas fari nenion: birdoj sen flugiloj... Ili estas kvazaŭ kanzonoj, kiuj estas nenio, ĝis iu kantos ilin; kvazaŭ la semoj en la paketoj, atendantaj iun, kiu liberigos ilin kaj plantos ilin en la teron...” E-igis: JKM

Texto original completo em: http://www.amantikir.com.br/index.php?view=article&catid=29%3Aconheca&id=100%3Ajardim&format=pdf&option=com_content