trip to ALASKA

alaska_16_FINAL:touring_pilio.qxd 9/12/2009 11:11 πµ Σελίδα 1

Ήταν το Μάη του 2000 ότανείχαμε κάνει το πρώτο μαςταξίδι στην Βόρεια Αμερι-

κή, φτάνοντας μέχρι την Αλάσκα.Είχαμε σπάσει τότε το ταξίδι μαςσε δύο κομμάτια. Στο πρώτο κομ-μάτι διασχίσαμε ΗΠΑ και Καναδάοδικώς, ξεκινώντας από τη ΝέαΥόρκη και μέσω Μόντρεαλ και Το-ρόντο καταλήξαμε τελικά στο Σικά-γο. Στο δεύτερο κομμάτι ξεκινήσαμεαπό το Σηάτλ, στη δυτική ακτή τωνΗΠΑ, και, διασχίζοντας οδικώς ολό-κληρο τον Καναδά από νότο προςβορά, φτάσαμε τελικά στην Αλάσκα.Ήταν πολύ ωραίο το πρώτο κομμάτι,αλλά το δεύτερο κομμάτι εκείνουτου ταξιδιού ήταν εκείνο που μαςείχε συνεπάρει και μας είχε αφήσειάφωνους. Και ήταν βέβαια ζήτημαχρόνου πότε να ξαναπάμε εκεί. Εί-χαμε όλα αυτά τα χρόνια την αίσθη-ση ότι χρωστάγαμε κάτι στους εαυ-τούς μας, θέλαμε να ξαναζήσουμετην εμπειρία. Και ήρθε το πλήρωματου χρόνου τον Ιούλιο του2009.Στο νέο μας ταξίδι ξεκινήσα-

με οδικώς από το διάσημο εθνικόπάρκο του Γέλοουστοουν στοΓουαϊόμινγκ των ΗΠΑ. Μετά διασχί-σαμε και πάλι ολόκληρο τον Κανα-δά μέχρι το Ινουβίκ στον Αρκτικόωκεανό και τέλος μπήκαμε στηνΑλάσκα.

O Ντέμπστερ των 736χλμ είναι ομόνος δρόμος του Καναδά πουφτάνει σχεδόν μέχρι τον Αρκτικόωκεανό. Το τοπίο και η διαδρομή,μας είχαν τότε συγκλονίσει, στο τα-ξίδι μας του 2000. Δυστυχώς τότεδεν ήταν δυνατό να διασχίσουμεολόκληρο το δρόμο, καθώς ήτανΜάης και έλιωναν οι πάγοι. Αυτόσήμαινε ότι οι διελεύσεις πάνω απόποτάμια ήταν αδύνατες! Υπήρχανακόμη αρκετοί πάγοι ώστε να μηδουλεύει το φέρρυ, αλλά όχι αρκε-τοί ώστε να μπορούμε να περά-σουμε πάνω απ’ τον πάγο με τααυτοκίνητα. Μας στοίχειωνε όλααυτά τα χρόνια το συναίσθημα ότιείχαμε αφήσει τη δουλειά στη μέ-ση, έπρεπε να ξανάρθουμε και νατην ολοκληρώσουμε...

Yellowstone to Alaska - 2009

2

Από το Yellowstone στην ΑλάσκαΗ αναβίωση ενός ταξιδιού.

Ανακλάσεις στο εθνικό πάρκο Ντενάλι, Αλάσκα.

Αρκούδα ψαρεύει σολωμούς στο εθνικό πάρκο Κατμάι, Αλάσκα.

Λουλούδια fireweed με φόντο τον παγετώνα Mendenhall, Αλάσκα.

Τότε όπως και τώρα η Mercedes-Benz μας χορήγησε τα αυτοκίνηταπου θα χρησιμοποιούσαμε στο ταξί-δι μας. Τότε στη Νέα Υόρκη συναν-τήσαμε τον Σταύρο Παρασκευαΐδηπου μας παρέδωσε τις M Class 320.Τώρα, ως διευθύνων σύμβουλοςτης Mercedes-Benz Ελλάς πια,φρόντισε και μας παραχωρήθηκανοι GLK 320. Και στις δύο περιπτώ-σεις τα αυτοκίνητα αποδείχτηκαναπό κάθε άποψη άψογα.Η διαδρομήτου τωρινού ταξιδιού, σε αντίθεσημε το προηγούμενο, περιλάμβανεκαι το Yellowstone, το πρώτο καιένα από τα διασημότερα παγκο-σμίως εθνικά πάρκα. Τελικός προ-ορισμός όμως ήταν και είναι η Αλά-σκα.Εύλογα ίσως θα αναρωτηθεί

κανείς μα τι είναι τελικά η Αλάσκα,αξίζει άραγε και γιατί, να πάει κανείςεκεί; Η απάντηση είναι ότι η Αλάσκαείναι ένας τόπος μαγικός, που οήλιος δε δύει το καλοκαίρι και η νύ-χτα διαρκεί 6 μήνες το χειμώνα. Εί-ναι εκεί που διαδραματίστηκαν οιιστορίες με τους χρυσοθήρες. Είναιένα μέρος με εκπληκτική φυσικήομορφιά: βουνά, δάση, παγωμέναποτάμια, άγρια ζώα, παγετώνες κιόλα αυτά σε μεγάλη έκταση. Σανπαραμύθι!Και βέβαια είναι και ο αυ-τοκινητόδρομος που οδηγεί στηνΑλάσκα. Απέραντος , με μήκος2451χλμ, δίνει στον επισκέπτη μιαεπική και μαγική γεύση περιπέτειας,πριν φτάσει κανείς στο τέλος τουέχοντας πια μπει στην Αλάσκα. Στο

παρελθόν θεωρείτο μεγάλο κατόρ-θωμα η διάσχιση του, κυκλοφορού-σε μάλιστα και σχετικό σλόγκαν: «I drove the Alaska Highway andsurvived»! Θα μπορούσε κανείς ναεπισκεφτεί την Αλάσκα με το αερο-πλάνο του να προσγειώνεται κατευ-θείαν στο Anchorage. Όμως τι θαήταν η Ιθάκη χωρίς το ταξίδι; Οι ντό-πιοι άλλωστε κοροϊδεύουν το Anch-orage, ότι είναι “20 λεπτά έξω απότην Αλάσκα”, εννοώντας ότι η σύγ-χρονη αυτή μεγαλούπολη δεν είναιβέβαια η αληθινή Αλάσκα.Βέβαια οιΕσκιμώοι των παραμυθιών και ταέλκηθρα που σέρνονται από σκυλιάδεν υπάρχουν πια. Οι άνθρωποι πουζουν ακόμη στον παγωμένο βοράδε ντύνονται πια με ρούχα και πα-πούτσια φτιαγμένα από δέρματαούτε βασίζουν τις μετακινήσεις τουςστο έλκηθρο. Φορούν κανονικάρούχα και παπούτσια και χρησιμο-ποιούν σνόουμομπιλ για να μετακι-νούνται στους πάγους.Λένε ότι στηνΑλάσκα θα πρέπει κανείς να πάεισε μεγάλη ηλικία, αφού μετά το τα-ξίδι εκεί, ότι άλλο έχει κανείς ήδηδει ή πρόκειται να δει ως ταξιδιώ-της θα του φαίνεται υποδεέστερο.Χμμ, πράγματι η Αλάσκα είναι εκ-πληκτική, αλλά εκπληκτικοί είναικαι οι Αμερικάνοι στο να βρίσκουντα κατάλληλα σλόγκαν για να που-λάνε τα δικά τους προϊόντα. Υπάρ-χουν πολλά μοναδικά μέρη σ’ αυ-τόν τον πλανήτη και ένα το οποίομάλλον ξεπερνάει και την Αλάσκα,όντας πραγματικά παρθένο, απέ-ραντο και με τοπία εκπληκτικής φυ-σικής ομορφιάς: η Σιβηρία! Μόνοπου δεν έχει τις αναγκαίες τουριστι-κές υποδομές και ανέσεις, αλλά ταπράγματα αλλάζουν γοργά στη Ρω-σία προς το καλύτερο. Σύντομα τομαγικό ταξίδι εκεί, για μια διάσχισηαπό ανατολή προς δύση θα είναιεφικτό. Λίγη υπομονή.

3

Το θαλάσσιο εθνικό πάρκο Κενάι Φιόρδς ντυμένο στην ομίχλη.

9 χρόνια πριν

Ντώσον Σίτυ, το φέρρυ στον πο-ταμό Κλοντάικ.

Καφέ αρκούδα δίπλα στον αυτοκινητόδρομο της Αλάσκας μας κοιτά αδιάφορη.

Όρκες και αετοί στα φιόρδς της Αλάσκας.

Λαγόπους (ptarmigan), το εθνικό που-λί της Αλάσκας. Επιβιώνει σε θερμο-κρασίες -60ο κελσίου.

Κάστορας.

Στο Μάντσο Λέηκ οι πάγοι δενείχαν λιώσει.

Χιόνια στον αυτοκινητόδρομοΝτέμπστερ.

Yellowstone


4

Το Yellowstone βρίσκεται στηνπολιτεία Γουαϊόμινγκ και είναιτο πιο διάσημο ίσως εθνικό

πάρκο των ΗΠΑ. Είναι το μεγαλύτεροσε έκταση των νότιων 48 πολιτειών,λίγο μεγαλύτερο από την Κρήτη. Είναικαι το παλιότερο, καθώς ανακηρύχθη-κε εθνικό πάρκο μόλις το 1872, πρώτοσε παγκόσμιο επίπεδο. Ναι, η πατρό-τητα της ιδέας των εθνικών πάρκωνανήκει στους Αμερικανούς. Σκοπόςτους ήταν να προστατευτεί η περιοχήκαι να διατηρηθεί ανέγγιχτη η φύσητου (είχαν καταλάβει από τότε οι Αμε-ρικανοί τι έχει να γίνει έτσι και δενπροστατεύσουν με ειδικούς νόμουςκάποιες περιοχές!). Το τοπίο είναιορεινό, γεμάτο πανέμορφα δάση κω-νοφόρων και με μέσο υψόμετρο τα2400μ! Θυμίζει λίγο τα δικά μας δάσητης Βόρειας Πίνδου, μόνο που εδώ ταπράγματα είναι διαφορετικά και πολύπιο οργανωμένα: υπάρχουν ασφαλτο-στρωμένοι δρόμοι, υποδομές για τουςεπισκέπτες, πάρα πολλοί χώροι κάμ-πινγκ, κέντρα πληροφόρησης, άπειρα

σηματοδοτημένα μονοπάτια, δασοφύ-λακες (Ρέιντζερς) που είναι πολλοί,ευγενέστατοι και σημαντικοί για τηναποτελεσματική προστασία (όχι, δενορίζουμε πρώτα μια περιοχή ως προ-στατευόμενη και μετά την παρατάμεστη μαύρη τύχη της). Και πολύς κό-σμος! Όμως το Yellowstone είναι ξε-χωριστό για δύο λόγους: είναι γεμάτοεντυπωσιακά γκέιζερ (θερμοπίδακες)και πολλά άγρια ζώα (να έχει άραγεμείνει τίποτε ζωντανό και στα δικά μαςπροστατευόμενα και μη δάση;). Έχειβίσωνες (πάρα πολλούς!), καφέ καιμαύρες αρκούδες, λύκους, κογιότ,αλεπούδες, διάφορα είδη ελαφιών,σκίουρους, μαρμότες, άγρια πρόβατα,πούμα, λύγκες, πολλά πουλιά κ.α.Μηφανταστείτε πάντως ότι είναι ιδιαίτεραεύκολο να δει κανείς όλα αυτά ταζώα. Χρειάζεται κατ’ αρχήν πρωινόξύπνημα. Εμείς προσπαθήσαμε πάραπολύ να δούμε λύκους, ξυπνήσαμεάγρια χαράματα να πάμε στην κοιλάδαΛαμάρ όπου «συχνάζουν», αλλά τίπο-τα. Αρκούδες είδαμε, λίγες όμως, κι

Το πασίγνωστο Εθνικό Πάρκο είναι ένα τοπίο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς γεμάτο άγρια ζωή.

Τα εντυπωσιακά βουνά στο Grand Teton.

Βουνά, δάση, ποτάμια, καταρράκτεςστο πανέμορφο Yellowstone.

Το γκέιζερ Ολντ Φέιθφουλ.

αυτές από μακριά, με τα κιάλια. Μό-νο οι βίσωνες ήταν πανταχού παρόν-τες.

Τα Γκέιζερ (Θερμοπίδακες)

Είναι ένα είδος θερμών πηγώνπου περιοδικά εκτοξεύουν σε ύψοςστήλες θερμού νερού. Ονομάστηκανέτσι από τη μεγαλύτερη τέτοια πηγήτης Ισλανδίας, την Γκειζίρ (που σημαί-νει «αυτή που αναβλύζει»). Οι πηγέςαυτές είναι σπάνιες, υπάρχουν περί-που 1000 παγκοσμίως, από τις οποί-ες οι μισές βρίσκονται στο Γέλοου-στοουν.Η ύπαρξη τέτοιων πηγώνοφείλεται σε ηφαιστειακό υπέδαφος.Το νερό κατεβαίνει σε μέσο βάθοςπερίπου 2 χιλιομέτρων, συναντάκαυτούς βράχους που βρίσκονταικοντά σε θαλάμους μάγματος, θερ-μαίνεται και, μέσω της αυξημένηςπίεσης που δέχεται, βρίσκει ξανά το

δρόμο του προς την επιφάνεια για βί-αιη εκτόνωση. Να σημειώσουμε ότιτο Yellowstone βρίσκεται πάνω στηνκαλντέρα ενός γιγαντιαίου υπερη-φαιστείου, που εξερράγη 600.000χρόνια πριν. Το ηφαίστειο αυτό θαεκραγεί ξανά στο μέλλον, άγνωστομόνο το πότε. Μπορεί μάλιστα νασυμβεί οποιαδήποτε στιγμή… Το δια-σημότερο γκέιζερ του Yellowstoneείναι το Ολντ Φέιθφουλ (που σημαί-νει «γερο-πιστός»). Το εκτοξευόμενονερό φτάνει σε ύψος 30-50μ και ηπερίοδος έκρηξης του είναι 45-125λεπτά. Για να μην περιμένουν άσκο-πα οι τουρίστες υπάρχει κάποιος άν-θρωπος του πάρκου που προβλέπειμε ακρίβεια τη χρονική στιγμή τηςεπόμενης έκρηξης! Το πιο ψηλόόμως γκέιζερ του Yellowstone είναιτο «Στήμ-μπόουτ» με πίδακα πουφτάνει σε ύψος μέχρι 90μ! Είναι

όμως απίστευτα απρόβλεπτο, καθώςο χρόνος ανάμεσα σε δύο διαδοχι-κές εκρήξεις του ποικίλει από 4 μέ-ρες έως 50 χρόνια!

Οι λύκοι στο Yellowstone

Το 19ο αιώνα ο λύκος επικηρύχτη-κε και μέχρι το 1926 εξαφανίστηκεαπό το Yellowstone. Θα μου πείτε, μαπώς, αφού το εθνικό πάρκο ιδρύθηκεγια να προστατευτεί η φύση, άρα καιτα ζώα. Έλα ντε! Μάλιστα ο ίδιος οαμερικανός πρόεδρος Γκράντ, πουδημιούργησε το Yellowstone to 1872,πίστευε ότι ειδικά στους λύκους αξίζειο αφανισμός! Άμεσα φάνηκαν οι συ-νέπειες. Αυξήθηκαν οι πληθυσμοίτων ελαφιών, αφού έλειπε ο φυσικόςθηρευτής τους. Τα φυτοφάγα αυτάζώα κατάτρωγαν ότι έβρισκαν, μεαποτέλεσμα το δάσος να μη μπορείνα ανανεωθεί. Η γη άρχισε να δια-βρώνεται. Η έλλειψη τροφής οδήγησεστο χείλος της εξαφάνισης άλλα μι-κρότερα φυτοφάγα ζώα. Τα πουλιάάρχισαν να εξαφανίζονται χωρίς δέν-τρα. Το οικοσύστημα του Yellowstoneκατέρρεε. Τι σκέφτηκαν ως λύση; Γιανα μειωθούν οι πληθυσμοί των ελα-φιών, άρχισαν να τα σκοτώνουν. Ηκατάσταση τελικά δε χειροτέρεψε, αλ-λά δε βελτιώθηκε κιόλας.Μέχρι πουκάποιο φωτεινό μυαλό πρότεινε ναεπανεισαχθούν οι λύκοι, κάτι που έγι-νε με επιτυχία. Και το οικοσύστημα σι-γά σιγά επανήλθε. Αυτό σαν μάθημασε μερικούς που νομίζουν ότι η εξα-φάνιση των ειδών είναι χωρίς συνέ-πειες. Στην Ελλάδα τον 21Ο αιώνα,εάν θεαθεί λύκος στα βουνά της Ηπεί-ρου εκτελείται επιτόπου από κυνηγούςή κτηνοτρόφους. Εάν θεαθεί αρκου-δάκι στη Ροδόπη ακρωτηριάζεται καιδολοφονείται, όπως συνέβη πρόσφα-τα. Έχουν εδώ δυστυχώς πολλοί, ακό-μη και σήμερα χειρότερες απόψεις κιαπό τον κ. Γκραντ.

5

Το λεωφορειάκι του Yellowstone.

Με κάθε μέσο έρχονται οι επισκέπτεςστο Yellowstone.

O φαλακρότερος αετός, το σύμβολοτης Βόρειας Αμερικής.

Ελάφι.

Μαρμότα.

Κογιότ.Θερμές πηγές στο ηφαιστειακό τοπίο.

Εικόνα γαλήνης στη λίμνη του Yellowstone.

Βίσωνας. Βραστό νερό βγαίνει μέσα απ' τη γη.

Οαυτοκινητόδρομος της Αλά-σκας αποτελεί τη μοναδική οδι-κή αρτηρία που ενώνει τον Κα-

ναδά με την Αλάσκα. Ξεκινά από τηνπόλη Ντώσον Κρηκ στον κεντρικό Κα-ναδά (που ήταν χωριουδάκι στο προ-ηγούμενο ταξίδι μας, τρομάξαμε να τογνωρίσουμε!) και φτάνει μέχρι τη δια-σταύρωση «Δέλτα» στην Κεντρική Αλά-σκα. Ανεπίσημα εκτείνεται λίγα χιλιόμε-τρα ακόμη μέχρι την πόλη Φαίρμ-πανκς, με συνολικό μήκος παρακαλώ2451χλμ!Η διάσχισή του αποτελεί όνει-ρο πολλών Αμερικανών και Καναδών,που εφορμούν στο δρόμο τα καλοκαί-ρια με κάθε μέσο. Και με ποδήλαταακόμη!Το τοπίο είναι ορεινό, καθώς οδρόμος κινείται πάνω στα Βραχώδηόρη, ανάμεσα σε απέραντα δάση, περ-νώντας δίπλα από πανέμορφες λίμνεςκαι ποτάμια και είναι γεμάτος με πολλάάγρια ζώα. Εύκολα βλέπει κανείς αρ-κούδες καφετιές και μαύρες, άλκες,καριμπού, βίσωνες, σκιουράκια, ενώ οιλύκοι και οι αλεπούδες είναι πιο δυ-σθεώρητοι.

Και λίγη ιστορία Ο αυτοκινητόδρομος της Αλάσκας

είναι ένα από τα επιτεύγματα της μη-χανικής του 20ου αιώνα. Βρισκόμα-στε στις αρχές του 1942. Ο μόνοςδρόμος που συνδέει τις νότιες ΗΠΑμε την Αλάσκα είναι ο θαλάσσιος. ΟιΑμερικανοί έχουν μόλις υποστεί τηνεπίθεση στο Περλ Χάρμπορ (Δεκέμ-βρης 1941) και διαπιστώνουν ότι οιΓιαπωνέζοι απειλούν τη δυτική ακτήτης βόρειας Αμερικής και τις Αλεού-τιες νήσους στον Ειρηνικό Ωκεανό.Συνειδητοποιούν ότι είναι στρατιωτι-κά αναγκαίο να κατασκευαστεί δρό-μος που να συνδέει οδικώς τις ΗΠΑμε την Αλάσκα, διασχίζοντας τον Κα-ναδά.Οι Καναδοί αρνήθηκαν να συ-νεισφέρουν, καθώς διαπίστωσαν τοτεράστιο κόστος του έργου σε συν-δυασμό με τα μικρά γι’ αυτούς οφέ-λη. Έτσι την κατασκευή ανάλαβε οΑμερικανικός στρατός. Τα σχέδια γιατο δρόμο τέθηκαν στο τραπέζι στις 2Φεβρουαρίου 1942 και περίπου 1μήνα μετά, στις 9 Μαρτίου ξεκίνησε

Αlaska Highway


6

Μακρύς και ατελείωτος, διασχίζει τοπία απίστευτης φυσικής ομορφιάς!

Οι παγετώνες δίπλα στον Alaska Highway.

Μαύρη αρκούδα, δίπλα στον αυτκινητόδρομο!

Νεαρή άλκη.

η κατασκευή του. Αυτό θα πει ταχύ-τητα είπατε; Ακόμη δεν είδατε τίπο-τα! Οι συνθήκες που επικρατούσανήταν εξαιρετικά αντίξοες. Η θερμο-κρασία έπεφτε ως και -50οC. Τα δι-αολεμένα κουνούπια που ζουν σ τ αβόρεια δάση, οι μύγες και οι σκνίπεςταλαιπωρούσαν απερίγραπτα τους ερ-γάτες. Το μόνιμα παγωμένο υπέδα-φος, τα έλη και η πολύ βαθειά λάσπη(στην οποία συχνά βυθίζονταν τα μη-χανήματα κατασκευής) έθεταν πρό-σθετες δυσκολίες στη γρήγορη πρό-οδο του έργου. Παρόλα αυτά χρει-άστηκαν μόλις 8 μήνες και 11 μέρες,μέχρι τις 20 Νοέμβρη, που ολοκλη-ρώθηκε ο δρόμος. Απίστευτο είπατε;Πράγματι.Χρειάστηκε να δουλέψουν17000 άνθρωποι και 7000 μηχανήμα-

τα για να γίνει το κατόρθωμα αυτό.Θεωρήθηκε η πιο δύσκολη και σκλη-ρή δουλειά μετά τη διάνοιξη της διώ-ρυγας του Παναμά. Κόστισε περίπου$138εκ.Βέβαια δεν ήταν και Αττικήοδός, χαλικόδρομος - χωματόδρομοςήταν. Το πρώτο στρατιωτικό κονβόιπου τον διέσχισε χρειάστηκε τότε 210ώρες από το Ντώσον Κρηκ μέχρι τοΦαίρμπανκς.Ο δρόμος παρέμεινε γιαστρατιωτική χρήση μέχρι το 1949.Όμως μετά το 1960, όπου η κίνησηαυξήθηκε, άρχισε ο δρόμος σιγά σιγάνα παίρνει τη σημερινή του μορφή.

«Ταϊσμένη αρκούδα είναινεκρή αρκούδα» (“Fedbear is a dead bear”)

Δεν ταΐζουμε ποτέ τις αρκούδες

και γενικά όλα άγρια ζώα που συ-ναντάμε στο δρόμο μας. Ο λόγοςείναι ότι αν οι αρκούδες μάθουννα συνδέουν τον άνθρωπο με τηντροφή τους, τον πλησιάζουν ψά-χνοντας, ζητώντας κάτι να φάνεκαι γίνονται και επιθετικές και άραεπικίνδυνες. Η μόνη λύση τότε εί-ναι δυστυχώς να θανατωθούν.

Το δάσος πινακίδων στο Watson Lake

Όλα άρχισαν το 1942 όταν έναςεργάτης του αυτοκινητοδρόμου τηςΑλάσκας κάρφωσε μια πινακίδαπου έδειχνε προς τη γενέτειρα πό-λη του. Πολλοί άλλοι εργάτες τονμιμήθηκαν. Η παράδοση αυτή συνε-χίζεται μέχρι σήμερα, όπου οποιοσ-δήποτε έχοντας σφυρί και καρφιάμαζί του μπορεί να βάλει τη δικήτου πινακίδα. Αναζητείστε τη δικήμας πινακίδα στην επόμενή σας επί-σκεψη. Στην φωτογραφία αριστεράκάτω φαίνεται που ακριβώς τηνέχουμε βάλει.

7

Εάν κανείς πρόκειται να διασχίσειοδικώς τον αυτοκινητόδρομο τηςΑλάσκας, πρέπει να έχει μαζί του τοMILEPOST.

Πρόκειται για μια έκδοση που κυ-κλοφορεί από το 1949(!) και ανανε-ώνεται κάθε χρόνο. Περιέχει τα πάν-τα: όλες τις χρηστικές, ταξιδιωτικές,και πρακτικές πληροφορίες που θαχρειαστεί ο ταξιδιώτης (και βέβαια...που θα βρείτε τις καλύτερες πίτες!)

Το δάσος των πινακίδων στο Watson Lake...

Σηκώθηκε, βεβαιώθηκε ότι δεν έρχεται αυτοκίνητο και ύστερα πέρασε απέναντιαφήνοντάς μας άναυδους.

... όπου βάλαμε κι εμείς την πινακίδατου Auto τρίτη!

Πηγαίναμε με 130 χλμ./ώρα, μας έσω-σε όμως η πινακίδα “Yellowstone toAlaska” που εντυπωσίασε τον καναδόαστυνομικό.

Σήτες προσώπου για προστασία απ' τα φοβερά κουνούπια.

Άγρια ζώα παντού!

Οι Mercedes στο μίλι μηδέν, στην αρχή του αυτοκινητόδρομου. Caribou δίπλα στη GLK.


8

Ο εντυπωσιακός καταρράκτης στο Grand Canyon του Yellowstone.

9

Στον Alaska Highway.

Προσωρινά θα αφήσουμε πίσωμας τον μας τον αυτοκινητό-δρομο της Αλάσκας. Σκοπός

μας να περάσουμε από τη ΝτώσονΣίτυ, την πόλη των χρυσοθήρων, καιστη συνέχεια να πάρουμε το χαλικο-

χωμάτινο αυτοκινητόδρομο Ντέμπ-στερ ώστε να φτάσουμε όσο πιοβόρεια μπορεί να πάει κανείς οδι-κώς στον Καναδά το καλοκαίρι:στο Ινουβίκ, που βρίσκεται 200χλμβόρεια του αρκτικού κύκλου και

πολύ κοντά στον Αρκτικό ωκεανό,πάνω στο δέλτα του μεγάλου ποτα-μού Μακένζι.

Ο αυτοκινητόδρομοςΝτέμπστερ

Μπορεί να φαίνεται μικρή η δια-δρομή, αλλά δεν είναι έτσι, ας μηνξεχνάμε εξάλλου ότι ο Καναδάς εί-ναι απέραντη χώρα, η 2η σε έκτασημετά τη Ρωσία. Ο Ντέμπστερ από τηΝτώσον Σίτυ μέχρι το Ινουβίκ έχειμήκος 736χλμ! Το χειμώνα μάλισταεκτείνεται άλλα 194χλμ μέχρι τηνεπόμενη μικρή πόλη, το Τουκτογια-κτούκ. Πώς γίνεται αυτό; Ο χειμερι-νός δρόμος μετά το Ινουβίκ είναι

όλος πάνω σε πάγο, περνώντας μά-λιστα πάνω από τον παγωμένο Αρ-κτικό ωκεανό! Ο δρόμος ολοκληρώ-θηκε το 1979. Πήρε το όνομά τουαπό τον Ουίλιαμ Ντέμπστερ της κα-ναδικής της ορεινής χωροφυλακής,ο οποίος είχε κάνει τη διαδρομή αυ-τή χειμώνα με έλκηθρα πολλές φο-ρές! Η χάραξη του δρόμου είναι πά-νω σε αυτά τα μονοπάτια των ελκή-θρων.Είναι ο μοναδικός δρόμος τουΚαναδά που διασχίζει τον αρκτικόκύκλο και το καλοκαίρι έχει πολλήκίνηση. Η περιοχή έχει πολλά άγριαζώα και πουλιά, που μεταναστεύουνεδώ το καλοκαίρι για να γεννήσουντα μικρά τους.

Και λίγη ιστορία: Ο πυρετός του χρυσού

Οι φήμες για ύπαρξη χρυσού στοΒΔ Καναδά, στην περιοχή του ποτα-μού Κλοντάικ υπήρχαν ήδη από το1830. Όμως η σκληροτράχηλη χώρα(δεν υπήρχαν και δρόμοι τότε) σεσυνδυασμό με τους ινδιάνουςΤσίλκουτ που φύλαγαν καλά τηνπεριοχή τους, κρατούσαν τον κό-σμο μακριά .Όμως το 1896 ο


10

Το βορειότερο σημείο της διαδρομής μας, όπου τον Ιούλιο ο ήλιος δε δύει!

Dempster Highway

Οι Mercedes στο σημείο που ο Ντέμπστερ διασχίζει τoν Αρκτικό κύκλο.

Ντώσον Σίτυ, η πόλη των χρυσοθήρων.

Άλκη στον Ντέμπστερ, μπροστά στονπανέτοιμο φωτογραφο μας.

11

Παγίδα για αρκούδες!

Σε λιγότερο από ένα μήνα, το μικρόπρέπει να είναι έτοιμο για να πετάξειχιλιάδες χιλιόμετρα προς ζεστότερακλίματα.

Ηλιακό αυτοκίνητο!

Ελληνική ταβέρνα στη Ντώσον Σίτυ.

Η Mercedes μόλις διέσχισε το Ντέμπ-στερ, το χρώμα της δε φαίνεται απ' τηνπολλή λάσπη!

Τζώρτζ Κάρμακ βρήκε αρκετόχρυσάφι σε ένα ποτάμι και σύμ-φωνα με τη νοοτροπία εκείνης τηςεποχής δεν το απέκρυψε, αλλά τοδιέδωσε στους ανθρώπους πουζούσαν στην ευρύτερη περιοχή.Όλοι άρχισαν να ψάχνουν και σύν-τομα διαπιστώθηκε ότι πράγματιυπήρχε χρυσάφι στα ποτάμια καιτα ρυάκια και μάλιστα πολύ. Φυσι-κά τα νέα διαδόθηκαν πολύ γρή-γορα. Όταν οι πρώτοι χρυσοθή-ρες, επιστρέφοντας στις νότιεςΗΠΑ, έφτασαν στο Σηάτλ με τοχρυσό ανα χείρας, ο πυρετός τοχρυσού στο Κλοντάικ ξεκίνησεάμεσα. Τα επόμενα δύο χρόνια πε-ρίπου 100.000 άνθρωποι πήγανστον παγωμένο βορά να ψάξουνγια χρυσό.Από αυτούς περίπου40.000 μόνο τα κατάφεραν. Το τα-ξίδι για τη Ντώσον Σίτυ, που βρί-σκεται στον ποταμό Κλοντάικ στοκέντρο της χρυσοφόρας περιοχής,

ήταν απίστευτα επίπονο. Έπρεπε ο καθένας να κουβαλά-

ει ένα τόνο προμήθειες, αλλιώς οιΚαναδική αστυνομία δεν τουςάφηνε να περάσουν. Φανταστείτεότι έπρεπε να διασχίσουν ορεινάπεράσματα με πολλά ζώα φορτω-

μένα και μετά να φτιάξουν σχεδίεςχρησιμοποιώντας τα ποτάμια για ναμετακινηθούν.Σκεφτείτε και τηναπογοήτευση αυτών των ανθρώ-πων όταν φτάνοντας τελικά στηΝτώσον Σίτυ διαπίστωναν ότι οιχρυσοφόρες περιοχές είχαν ήδηκατοχυρωθεί σε άλλους χρυσοθή-ρες. Ο συνολικός πλούτος πουαποκομίσθηκε ήταν περίπου 30εκατ. €. Από αυτούς τους ανθρώ-πους όμως λίγοι έγιναν τελικάπλούσιοι. Αρκετοί επέλεξαν να μηνεπιστρέψουν πίσω, μένοντας μόνι-μα εκεί και άρχισε έτσι ο εποικι-σμός του μακρινού βορρά.Ο πυρε-τός του χρυσού ενέπνευσε και τηντέχνη. Ο Τσάρλι Τσάπλιν γύρισετην ταινία «Ο πυρετός του χρυ-σού» και ο Τζακ Λόντον έγραψε τογνωστό του μυθιστόρημα «Το κά-λεσμα της άγριας φύσης», εμπνευ-σμένοι και οι δύο από την εποχήεκείνη.

Welcome στο τέρμα Θεού, στο τέρμα του Ντέμπστερ δηλαδή. Η χαρακτηριστική εκκλησία ιγκλού στο Ινουβίκ.

Άλκη. Φτιάχνεται με πέτρες, για καλή τύχη.

Πολύ άνετα διέσχισαν οι GLK τον Ντέμπστερ.

Στο φέρρυ που διασχίζει τον ποταμόΜακένζι.

Στη μέση ο Βασίλης Προδρομίδης,υπεύθυνος για το φέρρυ μπωτ και δήμαρχος του Μακ Φέρσον.

Χαμός από σκιουράκια στον Ντέμπστερ.

Εδώ ξεκινά ο Ντέμπστερ.

Αν και υπάρχουν αρκετά μέ-ρη στην Αλάσκα που οι αρ-κούδες συγκεντρώνονται

σε μεγάλους αριθμούς, μόνο στοεθνικό πάρκο Κατμάι μπορεί κανείςνα τ ις θαυμάσει από κοντά μεασφάλεια, σε ένα πολύ ωραίο το-πίο, με εύκολη πρόσβαση και δυ-νατότητα για διαμονή σε ειδικόκάμπ.Για να πάει κανείς στο Κατμάιχρειάζεται πτήση μιας ώρας απ’ τοΆνκορατζ και μετά πτήση 25 λε-πτών με υδροπλάνο. Φτάνονταςεκεί ο επισκέπτης οδηγείται άμεσαστο κέντρο επισκεπτών. Εκεί τουδίνονται όλες οι απαραίτητες οδη-γίες και συμβουλές για την ασφά-λεια του, καθώς βρίσκεται σε πε-ριοχή αρκούδων, και παρακολου-θεί κι ένα σχετικό βίντεο. Στη συνέ-χεια είναι ελεύθερος να περπατή-σει στο πάρκο, ανάμεσα στις αρ-κούδες. Ναι, καλά διαβάσατε! Οεπισκέπτης περπατά, μόνος ή μετην παρέα του, ασυνόδευτος, άο-πλος σε μια περιοχή που βρίθει αρ-κούδων. Για να πάει κανείς στον

καταρράκτη Μπρούκς πρέπει ναπερπατήσει έτσι για 20 περίπου λε-πτά μέσα στο δάσος! Οι φύλακεςμιας διαβεβαίωσαν ότι εφόσον τη-ρούμε αυτά που μας είπαν δενυπάρχει κίνδυνος. Ποτέ εξάλλουδεν έχει συμβεί κανένα περιστατι-κό να σκοτωθεί άνθρωπος από επί-θεση αρκούδας στο Κατμάι.Κι έτσι,με την ψυχή στο στόμα, και προ-σπαθώντας να τηρούμε όλους τουςκανόνες ασφαλείας, βγήκαμε στοδάσος.

Το ταξίδι των σολομών και οι αρκούδες

Οι σολομοί του Ειρηνικού ωκεα-νού γεννιούνται σε πηγές ποταμώνκαι ρυάκια. Μεταναστεύουν καιζουν την ενήλικη ζωή τους στονωκεανό και επιστρέφουν ακριβώςστο ρυάκι που γεννήθηκαν για νααναπαραχθούν και αμέσως μετά ναπεθάνουν. Σε αυτό το ταξίδι πηγαί-νουν κόντρα στο ρου των ποταμώνκαι των ρυακιών και αναγκάζονταινα υπερπηδάνε μικρούς καταρρά-

Με υδροπλάνο στο Κατμάι


12

Ο παράδεισος των αρκούδων.

Η εξέδρα των επισκεπτών στον πασίγνωστο καταρράκτη Μπρούκς.

Συχνά ανάβουν τα αίματα για το ποιααρκούδα θα πιάσει το καλύτερο σημείο ψαρέματος.

Καθώς οι σωλομοί προσπαθούν να υπερπηδήσουν τον καταρράκτη, σχετικά εύ-κολα οι αρκούδες τους πιάνουν.

κτες ώστε να φτάσουν στα ρηχάνερά των πηγών.Είναι αυτό το τα-ξίδι της επιστροφής τους , στοοποίο οι αρκούδες τους κυνηγούνανελέητα. Κάθε αρκούδα πιάνει15-20 σολομούς την ημέρα. Τουψηλής θρεπτικής αξίας κρέαςτους είναι αναγκαίο για τις αρκού-δες, οι οποίες πρέπει να παχύ-νουν αρκετά πριν το φθινόπωρο,ώστε να επιζήσουν το βαρύ επερ-χόμενο χειμώνα, πέφτοντας σεχειμερία νάρκη.Το πώς τώρα οισολομοί βρίσκουν ακριβώς τορυάκι που γεννήθηκαν δεν είναιξεκάθαρο . Η απίστευτη τουςόσφρηση σίγουρα βοηθά, μπο-ρούν να μυρίσουν και να ξεχωρί-σουν σταγόνα νερού από το ρυάκι

που γεννήθηκαν ανάμεσα σε 8εκατ. λίτρα νερού!

Κανόνες ασφάλειας όταν περπατάμε σεπεριοχή με αρκούδες

Η αρκούδα δε θεωρεί τον άν-θρωπο ως τροφή της, άρα βασικάδεν υπάρχει κίνδυνος. Αρκεί ναμην αισθανθεί ότ ι απειλε ί -ται.Κάνουμε θόρυβο καθώς περ-πατάμε, πχ τραγουδώντας, κάνο-ντας παλαμάκια ή μιλώντας δυνα-τά, ώστε να γινόμαστε αντιληπτοίαπό τις αρκούδες. Σκοπός είναινα μην αιφνιδιάσουμε κάποια αρ-κούδα συναντώντας την ξαφνικά.Πιθανότατα οι αρκούδες θα μαςαποφύγουν εκείνες.Καλό είναι

επίσης να μην είμαστε μόνοι μας,αλλά με μεγάλη παρέα. Εάν είμα-στε πολλοί θα το σκεφτεί περισ-σότερο η αρκούδα να κάνει οτι-δήποτε, ακόμη κι αν αιφνιδιαστεί,σε σχέση με το να είμαστε 1-2άτομα.Η ελάχιστη ασφαλής από-σταση είναι 50μ. Η αρκούδα θέ-λει το ζωτικό της χώρο κι ότι είναιπιο κοντά μπορεί να το δει ωςαπειλή.

Δε χάνουμε την ψυχραιμία μαςποτέ. Αν συναντήσουμε αρκούδαστο μονοπάτι της, οπισθοχωρού-με αργά κοιτώντας την (δεν τηςγυρνάμε πλάτη) και κινούμαστεδιαγώνια έξω απ’ το δρόμο της.Εάν η αρκούδα μας ακολουθήσει,σταματάμε την υποχώρηση καικάνουμε θόρυβο.

Δεν τρέχουμε. Η αρκούδα πιά-νει 50χλμ/ω, οπότε δεν υπάρχειπερίπτωση να της ξεφύγουμε, καιμε τον τρόπο αυτό την προκαλού-με να μας κυνηγήσει.Δεν παρατά-με αφύλακτα τα πράγματα μας, οιπερίεργες αρκούδες θα τα τσεκά-ρουν.Υπάρχει και το γνωστό ναπέσουμε κάτω και να κάνουμετους πεθαμένους, μέχρι η αρκού-δα να χάσει το ενδιαφέρον τηςκαι να φύγει. Καλό είναι να μηφτάσουν τα πράγματα σε αυτό τοσημείο βέβαια…

Τα κουνούπιαΤα κουνούπια στην Αλάσκα εί-

ναι πάρα πολλά και πολύ επιθε-τικά. Στην αγορά βρίσκει κανείςακόμη και ολόσωμες σήτες πουφοράς για να προφυλαχτείς απότα κουνούπια! Συχνά είναι δύ-σκολο ακόμη και το να πάει κα-νείς για ανάγκη του στο ύπαι-θρο, καθώς τα κουνούπια τσιμ-πάνε αγρίως τα επίμαχα σημείαπου θα βρουν γυμνά…

13

Τα υδροπλάνα που πηγαίνουν τουςτουρίστες στο Κατμάι (όταν φυσάεικουνάνε πάρα πολύ)...

Λύκος.

Το κέντρο υποδοχής επισκεπτών, όπουόλοι περνάνε ένα μίνι σεμινάριο γιατους κανόνες ασφάλειας σχετικά μετις αρκούδες.

Σύννεφο από κουνούπια μας υποδέχτηκε.

Κάθε αρκούδα πιάνει μέχρι και 15-20 σολωμούς την ημέρα.

Τα περισσότερα άλματα είναι αποτυχημένα, είτε οι σολωμοί δεν υπερπηδούν το ύψος του καταρράκτη είτε καταλήγουν στοστόμα της αρκούδας.

Ηπρωτεύουσα της Αλάσκαςδεν είναι το Άνκορατζ ,όπως πολλοί νομίζουν, αλ-

λά το Τζούνο στα νοτιοανατολικάτης πολιτείας.Το Τζούνο είναι μιαμικρή πόλη που δε συνδέεται οδι-κώς με τον υπόλοιπο κόσμο! Μπο-ρεί κανείς να πάει εκεί μόνο διαθαλάσσης ή αέρος. Εμείς πήγαμεδια θαλασσινής κρουαζιέρας απότο Σκάγκγουεη, και είχαμε έτσι τηνευκαιρία να δούμε τη θαλασσινήφύση της νοτιοανατολικής Αλά-σκας.Ο καιρός δεν ήταν καλός, ανκαι ήταν Ιούλιος , η μέρα ήτανμουντή και βροχερή. Ο ήλιος είναιτελικά ακριβοθώρητος στην Αλά-σκα, ακόμη και το καλοκαίρι. Η πε-ριοχή όμως πανέμορφη, γεμάτηβουνά και πυκνά δάση που φτά-νουν μέχρι τη θάλασσα. Θαυμάσα-με πολλούς φαλακρούς αετούς, εί-δαμε ψάρεμα σολομού, όρκες,φώκιες, και πολλά θαλασσοπού-λια. Το εθνικό δάσος Τόνγκας (Ton-gass National Forest) κυριαρχείστο τοπίο γύρω από το Τζούνο και,μαζί με τα παγετωνικά πεδία των

γύρω βουνών, είναι ο λόγος πουδεν υπάρχει οδική σύνδεση με τηνυπόλοιπη Αλάσκα. Είναι το μεγα-λύτερο εύκρατο δάσος βροχήςστον κόσμο, με έκταση περίπουόσο η μισή Ελλάδα!Το επισκέπτον-ται 1εκ άνθρωποι το χρόνο. Υπάρ-χουν καταπληκτικά lodges για ναμείνει κανείς (μικρά πολυτελή συ-νήθως ξενοδοχεία , ενταγμένααπόλυτα στο φυσικό περιβάλλον).Είναι προσβάσιμα μόνο από θά-λασσα ή με υδροπλάνο. Οι επισκέ-πτες απολαμβάνουν δραστηριότη-τες όπως ψάρεμα, παρατήρησηαρκούδων και πουλιών, πεζοπο-ρίες, καγιάκ στη θάλασσα, επίσκε-ψη σε παγετώνες και ελεύθεροκάμπινγκ στο δάσος.

Το θαλάσσιο εθνικόπάρκο Κενάι Φιορδ

Το θαλάσσιο εθνικό πάρκο ΚενάιΦιόρδ είναι Νο1 προορισμός γιανα δει κανείς παγετώνες και τη θα-λάσσια άγρια ζωή της Αλάσκας.Μια ημερήσια κρουαζιέρα που ξε-κινά από το Σιούαρντ (Seward) εί-

Στα Φιόρδ της Αλάσκας


14

Το θαλάσσιο εθνικό πάρκο της Αλάσκας.

Συνηθισμένο το τοπίο ομίχλης στη θαλασσινή Αλάσκα.

Όρκα. Είναι πολύ εύκολο να τις δει κανείςεδώ στο βόρειο Ειρηνικό ωκεανό.

Φώκιες.

ναι αρκετή για την επίσκεψη στοπάρκο. Το πλοίο βγαίνει στον ανοι-χτό βόρειο Ειρηνικό ωκεανό καιτριγυρνά την πανέμορφη περιοχή,παραμένοντας κοντά στη γεμάτηφιορδ ακτή.Εκεί μπορεί κανείς ναδει θαλάσσια λιοντάρια, όρκες,γκρίζες φάλαινες, θαλάσσιες ενυ-δρίδες και ένα δελφινοειδές πουλέγεται porpoise. Πολλά πουλιάυπάρχουν στο πάρκο, βλέπει κα-νείς θαλασσοψιτακούς (puffins),αετούς, κορμοράνους και άλλα. Τοκαλοκαίρι στις βραχονησίδες Τσίσ-γουελ, που βρίσκονται εντός τουπάρκου, φωλιάζουν και γεννούνπερίπου 50.000 πουλιά 18 ειδών.

Αν δεν επιλέξετε πολύ μικρήκρουαζιέρα, θα δείτε τον εντυπω-σιακό και τεράστιο παγετώνα Aia-lik, που φτάνει μέχρι τη θάλασσα.Πλησιάζοντάς τον ακούγεται καθα-ρά ο θόρυβος του πάγου που σπά-ει. Κομμάτια από τον παγετώνα συ-χνά αποκολλώνται και πέφτουν στηθάλασσα με πολύ κρότο, θέαμαπου μένει αξέχαστο σε όποιον τοδει. Σπανιότερα μπορεί να απο-κολληθεί μεγάλο κομμάτι του πα-γετώνα, σχηματίζοντας τότε έναπαγόβουνο. Στις ακόμη μεγαλύτε-ρες σε διάρκεια κρουαζ ιέρεςμπορεί να φτάσει κανείς μέχρι καιτο βορειοδυτικό φιόρδ, όπου θα

δει το εκπληκτικό θέαμα τριώνπαγετώνων να καταλήγουν στονίδιο κόλπο και να σπάζουν δημι-ουργώντας ένα μοναδικό οπτι-κοακουστικό θέαμα.Για τη διάρ-κεια της κρουαζιέρας μπορεί κα-νείς να επιλέξει από 3 μέχρι και 9ώρες. Για τους πιο περιπετειώδειςυπάρχει και η δυνατότητα του θα-λάσσιου καγιάκ, η περιοχή προ-σφέρεται ιδιαίτερα γι’ αυτό αν οκαιρός είναι καλός. Εμείς πάντωςπέσαμε σε μουντή και βροχερήμέρα, με περιορισμένη ορατότητακι έτσι επιλέξαμε κρουαζιέρα ,όπου δυστυχώς είδαμε πολύ λι-γότερα απ’ ότι θα μπορούσαμε ναδούμε αν ο καιρός ήταν καλός.Και σα να μην έφτανε αυτό, η θά-λασσα είχε πολύ κύμα, με δυσά-ρεστες συνέπειες ναυτίας γιαπολλούς. Προσοχή λοιπόν αν τυ-χόν βρεθείτε εκεί, ελέγξτε πρώ-τα τον καιρό πριν βγείτε στη θά-λασσα.

Οι παγετώνες

Βρίσκονται σε όλο τον πλανήτηκαι αποτελούν το απομεινάρι τηςτελευταίας παγετωνικής περιόδουπου έληξε περίπου πριν 10000χρόνια. Μετά το 1850 που το κλί-μα έγινε πιο ζεστό και με τηνυπερθέρμανση σήμερα πια τουπλανήτη, οι παγετώνες σε όλη τηγη υποχωρούν και σταδιακά εξα-φανίζονται. Αυτό συμβαίνει γιατίο πάγος που λιώνει τα καλοκαίριαείναι περισσότερος από αυτόνπου δημιουργείται τους χειμώ-νες.Καθώς η πίεση στο κάτω μέ-ρος του παγετώνα είναι τεράστια,ο πάγος γίνεται νερό, που λει-τουργεί λιπαντικά με αποτέλεσμαο παγετώνας ολόκληρος να μετα-κινείται! Η ταχύτητα είναι βέβαιαμικρή, αλλά μπορεί να φτάσει καιτα 20-30 μέτρα ανά ημέρα.

15

Ο παγετώνας Aialik. Με το ψάρι στο στόμα.

θυμίζει πειρατές μιας άλλης εποχής οκαπετάνιος με 2 γάντζους αντί για χέ-ρια.

Αετίσιο μάτι.

Δεκάδες ερασιτέχνες ψαράδες.

Τα "εργαλεία" σε στιγμή ξεκούρασης.

Γέμιζε, στην πρίζα.Θαλασσοψιτακός (puffin).

Γεμάτη θαλασσοπούλια η Αλάσκα.


16

Έτοιμη για όλα

Ημικρότερη εκτός δρόμου Mer-cedes, η GLK, συνδυάζει την πολυ-τέλεια με τις πολύ καλές off road

ικανότητες κίνησης, έχοντας δανειστεί στοι-χεία από τις μεγαλύτερες M-Class και GL-Class. Εξωτερικά, το πρώτο στοιχείο που τηνδιακρίνει είναι το σχετικά «τετραγωνισμέ-νο» της αμάξωμα, στοιχείο που ενισχύειτον εκτός δρόμου χαρακτήρα της. Παράλλη-λα, και στο εσωτερικό κυριαρχούν οι πολλέςευθείες και κάθετες γραμμές, ενώ όσοναφορά στην ποιότητα κατασκευής, είναι «τυ-πική» Mercedes, κάτι που σημαίνει ευρείαχρήση μαλακών πλαστικών, όπως είναι στοταμπλό, στις πόρτες και στην κονσόλα, στι-βαρή συναρμογή και εξαιρετικό φινίρι-

σμα. Επιπλέον, στην καμπίνα της θα φιλοξε-νηθούν με άνεση 5 ενήλικα άτομα, ενώ γιατις αποσκευές ο αντίστοιχος χώρος έχειωφέλιμο όγκο 450 λτ. (+86 λτ. κάτω από τοδάπεδο).

Στους τομείς της οδικής συμπεριφοράςκαι της ενεργητικής ασφάλειας, η μεσαίαεκτός δρόμου Mercedes με την ενεργητι-κή ανάρτηση AGILITY CONTROL συν-δυάζει με επιτυχία την ισορροπία ανά-μεσα στο κράτημα και στην άνεση.Στηνευθεία η GLK κινείται με υποδειγματική στα-θερότητα ακόμα και στις υψηλές ταχύτητες,ενώ σε επαρχιακούς δρόμους με στροφές,το αμάξωμά της εμφανίζει λογικές κλίσειςμόνο σε πιεσμένους ρυθμούς.

Πρόσθετα, η μόνιμη 4κίνηση 4MATICκατανέμει τη ροπή σε ποσοστό 45:55 στονεμπρός και πίσω άξονα αντίστοιχα, ενώ συ-νεργάζεται με το ESP, το ASR και το 4ETS.Επιπλέον, εφοδιάζεται προαιρετικά με τοεκτός δρόμου πακέτο (off-road engineeringpackage), που περιλαμβάνει το σύστημαυποβοήθησης κατάβασης (Downhill SpeedRegulation) και ένα ακόμη σύστημα, πουεπεμβαίνει στο κιβώτιο ταχυτήτων για πιο«απαλές» αλλαγές, στο ESP και στο ABS, γιακαλύτερο έλεγχο του οχήματος εκτός δρό-μου.

Για την κίνηση της GLK υπάρχουν τα V6μηχανικά σύνολα βενζίνης των 3,0 και3,5 λτ., ονομαστικής ισχύος 231 και 272ίππων, τα οποία συνδυάζονται με το 7τά-χυτο σειριακό κιβώτιο 7G-TRONIC και κι-νούν με άνεση το βαρύ αμάξωμα των 1,8τόνων.

Τέλος, ο βασικός της εξοπλισμός εί-ναι υπερπλήρης, περιλαμβάνοντας ESP,7 αερόσακους, όλες τις ηλεκτρικές ευκο-λίες, 2ζωνικό κλιματισμό, ζάντες αλουμινί-ου, ηχοσύστημα, cruise control, προβολείςομίχλης, κ.ά.

Το εσωτερικό διακρίνεται για την άριστη ποιότητα των υλικών και τη στιβαρή συ-ναρμογή, στα πρότυπα του γερμανικού οίκου.

Η GLK είναι σε θέση να κινηθεί με άνεση και ασφάλεια σε κάθε δρόμο, αλλά καινα βγάλει εις πέρας πιο απαιτητικές εκτός δρόμου διαδρομές.

Με μια ματιά...Με κινητήρες βενζίνης

231 και 272 ίππωνΤιμή από 51.900 ευρώ

με πλήρη εξοπλισμόΜόνιμη τετρακίνηση

4MATIC

H πολυτελής μεσαία εκτός δρόμου Mercedes είναι πανέτοιμη ανά πάσα στιγμή να προσφέρει τιςυπηρεσίες της τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου σε πιοαπαιτητικές συνθήκες, παρέχοντας σε κάθε περίπτωσηυψηλές ανέσεις και ασφάλεια στους επιβάτες της.

Τα τετράγωνα φωτιστικά σώ-ματα τονίζουν τον off road

χαρακτήρα της GLK και η μά-σκα ενισχύει το επιθετικό

προφίλ της.Tα πίσω είναι τεχνολογίας led.

Η GLK 300 και η 350 εφοδιάζονται μεαυτόματο κιβώτιο 7 σχέσεων.

Διπλό πάτωμα στις αποσκευές για πε-ρισσότερη τάξη.

Documents

trip to ALASKA