Logorytmika  jest połączeniem rytmiki z terapią logopedyczną, na którą składa się szereg ćwiczeń muzyczno – ruchowych, oddziaływujących na płaszczyznę słuchową, słuchowo-ruchową oraz ruchową, przeznaczonych dla dzieci z zaburzeniami mowy, z wadą słuchu i wzroku, a także dla dzieci z zaburzeniami zachowania, ściśle podpo-rządkowanych terapii prowadzonej przez logopedę.Podczas zajęć logopedycznych wykorzystując multimedialny program, bawimy się, gramy na instrumentach perkusyjnych i ćwiczymy przy muzyce – uwzględnia-jąc główny cel zajęć, czyli naukę prawidłowego mówienia. Wykorzystując zadania z logorytmiki uczymy się wsłuchiwać w różne dźwięki i rozróżniać je – tak, aby móc rozróżniać również dźwięki mowy. Wykonujemy ćwiczenia ruchowe: chodzimy, bie-gamy, skaczemy nabywając ogólnej sprawności po to, aby całe nasze ciało nabrało gotowości do prawidłowego wymawiania głosek, wyrazów i zdań.

Prowadzę zajęcia z reedukacji z czteroosobową grupą trzecioklasistów. Wszystkie dzieci w grupie są na dobrym poziomie intelektualnym. U większości podłożem trud-ności w uczeniu się są deficyty w obrębie funkcji percepcyjnych: wzrokowych i słu-chowych. Wszystkie też mają problemy z koncentracją uwagi. W konsekwencji u tej grupy uczniów pojawiają się trudności szkolne.Głównym celem zajęć z reedukacji jest wspomaganie wszechstronnego rozwo-ju dziecka. Jedną z metod stosowanych przeze mnie podczas zajęć jest konstru-owanie gier planszowych. Metoda ta polega na twórczym konstruowaniu gry przez samych uczniów. Dzieci tworzą grę według opracowanego przez nich planu. W drugiej fazie, jako prowadząca zajęcia, dołączam do gry zagadki, rebusy, pytania - w zależności od potrzeb grupy dotyczą one między innymi ortografii, działań mate-matycznych, wiadomości ogólnych, etc.Metoda ta koncentruje uwagę dzieci, mobilizuje do pracy, powoduje sprawczość uczniów, podnosi ich samoocenę i minimalizuje zaburzone funkcje. 

LOGOPEDA, REEDUKATORPani Iwona Szczygielska

REEDUKATORPani Dorota Mondrzycka

The project is co-funded by the Erasmus+programme of the European Union

The project is co-funded by the Erasmus+programme of the European Union

Szanowni Państwo

Ulotka jest produktem realizowanego w Szkole Podstawowej nr 3 w Markach projektu w ramach programu Erasmus+.

Stanowi materiał informacyjny prezentujący specjalistów pracujących w naszej Placówce oraz ich metody w pracy

z uczniami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Zgodnie z założeniami projektu materiał służy wymianie doświadczeń i dobrych praktyk między szkołami

partnerskim i jest zgodny z założeniami i celami projektu.

Renata ReterskaKoordynatorka projektu

„Poszukiwanie innowacji w nauczaniu dzieci ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi”

Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi

Nasi specjaliści i ich metody pracy

The project is co-funded by the Erasmus+programme of the European Union

The project is co-funded by the Erasmus+programme of the European Union

The project is co-funded by the Erasmus+programme of the European Union

Do moich zadań należy:

• prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofi- zycznych uczniów, • diagnozowanie sytuacji wychowawczych w celu rozwiązywania problemów wychowawczych oraz wspierania rozwoju uczniów, • podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień, • minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w  środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów. W pracy z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w nauce wykorzystuję metodę 18 STRUKTUR WYRAZOWYCH Ewy Kujawy, Marii Kurzyny a także elementy metody dr Paula Dennisona „KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA”, której podstawowym zadaniem jest integracja myśli i działań. Ćwiczenia relaksujące, rozciągające, energetyzujące i przekraczające linię środka naszego ciała sprawiają, że zyskuje na tym całościowy proces uczenia się. Metody te z dobrym skutkiem stosowane są w pracy z dziećmi z dysfunkcjami wynikającymi z różnych wad rozwojowych.

Zajęcia indywidualne, psychologiczne z dziećmi z cechami autyzmu i zespołem Aspergera prowadzę w oparciu o książkę Carol Gray „Nowe historyjki społeczne”. Opisane w książce sytuacje interakcji społecznych i ich wyjaśnienie stanowią bazę do przywołania przez dziecko własnych doświadczeń i związanych z nimi emocji oraz „przepracowania” ich z moją pomocą. W ten sposób dzieci uczą się lepiej rozumieć świat swoich myśli i przeżyć innych ludzi i otaczającą ich rzeczywistość.

PEDAGOG SZKOLNAPani Jolanta Augustyniak

PSYCHOLOG SZKOLNAPani Anna Łyjak

Poduszki sensoryczne oprócz swojego zastosowania w rehabilitacji stanowią świetne uzupełnienie terapii sensorycznej w szkole. Są szczególnie przydatne w przypadku dzieci mających problemy z “wysiedzeniem” na lekcji. Najprostszym ćwiczeniem, z któ-rego korzystamy, jest położenie poduszki na krzesełku dziecka, lub pod stopy, tak aby w trakcie lekcji mogło “balansować”, zapewniając sobie wrażenia sensoryczne. W świe-tlicy szkolnej używam poduszek podczas ćwiczeń ruchowych – dzieci wchodzą na nie i utrzymują równowagę – dodatkowo wpływa to pozytywnie na wydłużenie koncentracji – istotnej w szkole. W pracy z dziećmi z problemami emocjonalnymi lub agresywnymi stosuję poduszki do wyciszania, odreagowania, a także usunięcia negatywnych emocji – w tym celu masuję plecy, nogi, ręce i stopy. Czasem pozwalam dzieciom na samo-dzielne ćwiczenia z poduszką, ucząc je kreatywności, a także zachęcając do aktyw-ności fizycznej.

Poduszki “Pufy” sensoryczne stanowią ciekawy dodatek wspomagania terapii dzieci z problemami szkolnymi – przede wszystkim takich, o podłożu deficytów przetwarza-nia sensorycznego (SPD – Sensory Processing Disorder). Dla mnie są one pomocne szczególnie pod kątem dostarczania dużej ilości wrażeń, a także różnorodności zasto-sowań. Dla wzmocnienia oddziaływań terapeutycznych najczęściej pozwalam dzie-ciom zakopywać się w nie (wtedy stają się wyciszone, spokojne, budzi to ich poczucie bezpieczeństwa), siadać (przez zapadanie co z kolei daje dużo więcej doświadczeń sensorycznych) lub przeciskać się między nimi. Podczas ćwiczeń ruchowych: dzieci przez nie przebiegają, przeskakują, skaczą na nie, przenoszą, układają (poduszki za-padają się, co pozwala odczuć dodatkowe bodźce sensoryczne).

Pracuję z uczniami ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera. Są to chłopcy wysoko funkcjonujący, wymagający jednak indywidualnego wsparcia w procesie dydaktycz-nym, jak również zdobywaniu umiejętności interpersonalnych. Indywidualizacja od-działywań podejmowanych w szkole i ich odpowiednie dopasowanie do możliwości i potrzeb moich podopiecznych stanowi największe wyzwanie w mojej pracy. Jest to duże wyzwanie, zarówno od strony specjalistycznej, jak również czysto ludzkiej. Muszę zdobyć ich sympatię i zaufanie, jednocześnie obiektywnie oceniając ich możliwości i potrzeby. Jednak dzięki wytworzeniu odpowiedniej atmosfery i zindywidualizowaniu zadań stawianych przed chłopcami, są oni w stanie osiągać zamierzone efekty eduka-cyjne, czerpiąc przy tym satysfakcję ze swoich szkolnych osiągnięć.

TERAPEUTKA INTEGRACJI SENSORYCZNEJPani Aleksandra Mróz

NAUCZYCIEL WSPIERAJĄCYPan Mateusz Foremniak

Prowadzone przeze mnie zajęcia korekcyjno – kompensacyjne przeznaczone są dla uczniów, u których nieprawidłowości rozwojowe utrudniają opanowanie określonych umiejętności. Zajęcia prowadzone są w grupach pięcioosobowych raz w tygodniu, uwzględniają indywidualne potrzeby, możliwości i tempo rozwoju tych dzieci, po-przez odpowiedni dobór pomocy, metod i tempa pracy. Podczas zajęć każde dziecko w swoim rytmie i przy odpowiedniej pomocy dorosłego, może wykonywać poszcze-gólne zadnia. Większość treści realizowana jest w formie zabaw, gier, rebusów, łami-główek, ponieważ są one dla uczniów atrakcyjne i nie powodują dodatkowych napięć emocjonalnych związanych z nauką. Na lekcjach te dzieci nie są również oceniane i sprawdzane. Ich zadanie polega na ćwiczeniu i poszerzaniu swojej wiedzy oraz przez zabawę uzupełnianie braków w  wiadomościach. Program zajęć wykorzystu-je elementy nauki matematyki proponowane przez prof. E. Gruszczyk – Kolczyńską, ćwiczenia Dennisona, Metodę Dobrego Startu Marty Bogdanowicz, wybrane elemen-ty metody 18 struktur wyrazowych i metody symultaniczno – sekwencyjnej oraz ele-menty terapii zabawą, baśnią i muzyką.Uczniowie z większą ochotą i mniejszymi obawami podchodzą do nauki. Chętniej po-dejmują trud rozwiązywania zadań i nie zniechęcają się przy pierwszych trudnościach.

W mojej pracy z uczniem o specjalnych potrzebach kształcenia jestem zobowiązana dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono trudności w uczeniu się, w tym specyficzne trudności uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom na podstawie zaleceń zawartych w orzeczeniu Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej. Na co dzień w pracy z uczniem towarzyszę mu nie-mal na wszystkich zajęciach lekcyjnych, siedząc obok w ławce, po jego lewej stronie zgodnie z zaleceniami w orzeczeniu. Stosuję zasadę stopniowania trudności, akty-wizuję dziecko do jak najpełniejszego udziału w lekcji, zapewniam pomoc uczniowi w zakresie umożliwiającym jemu przeżycie sukcesu, stosuję zasadę nagradzania w celu wzmocnienia pozytywnego, wzbudzenia aktywności i motywacji do nauki, staram się zapewnić miłą i przyjazną atmosferę na zajęciach, bo klimat emocjo-nalny, jaki towarzyszy uczeniu jest bardzo istotny – dziecko szczęśliwe łatwiej się uczy. Jest to podstawowa idea integracji. Prowadzę zeszyt korespondencji z rodzicami, w którym zamieszczam notatki z każdej lekcji tak, aby uczeń mógł uzupełnić ewentual-ne braki, to, czego nie zdąży zanotować. Dzięki temu jestem w codziennym kontakcie z rodzicami dziecka, jak również mają oni wgląd w przebieg zajęć lekcyjnych. Przygo-towuję treści podręcznikowe partiami o zdecydowanie większej czcionce, niż ta w pod-ręczniku, tak aby uczeń mógł lepiej zrozumieć, przeczytać, zapamiętać i przetworzyć temat lekcji. Zawsze, kiedy uczeń zgłasza taką potrzebę robimy kilkuminutową przerwę w zajęciach lekcyjnych na odpoczynek, by móc ponownie skoncentrować się na lekcji. W relacjach z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych niezwykle ważna jest przyjaźń, która znacznie ułatwia proces kształcenia i daje zaskakująco dobre efekty pracy.

REEDUKATORPani Katarzyna Grygolec

NAUCZYCIELKA WSPIERAJĄCAPani Anna Smolińska