Amsterdam Dance EventThe Electronic Music Platform17/18/19/20/21 October 2012An initiative of Buma

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ+ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr)

ΒΟΗΘΟΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΠαναγιώτης Καρατζάς (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣΑντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Γιώργος Μυλωνάς, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Θεόδωρος Μορφίδης, Μαρία Τουμπή, Μάκης Μπενάκης, Μαρί Μουσταϊζή, Νίκος Γραμμάτος, Νίκος Δενάζης, Οδυσσέας Πανιεράκης, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή, Σοφία Παυλίδου, Τζένη Γκιουγκή, Φώτιος Μπάλας, Χρήστος Δασκαλάκης

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΜιχάλης Μεϊμάρογλου

ΈΛΕΓΧΟΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝΝικόλ Ερίνη

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΔήμητρα Μεϊμάρογλου

ΝΟΜΙΚΑΠαπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία

ΧΟΡΗΓΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣΟδυσσέας Πανιεράκης (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

WEBwww.urbanstylemag.gr | urbanstylemag.blogspot.com www.facebook.com/urbanstylemagwww.issuu.com/urbanstylemag

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣτέλλα Καλαποτλή | Τ. 6946061945 (add@urbanstylemag.gr)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ“UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A, 81100, Μυτιλήνη, Λέσβος

PUBLISHING MANAGER +CHIEF EDITORMichael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr)

SENOR EDITORPanagiotis Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

EDITORSAnthony Papandreou, Gerasimos Alexander, George Milonas, Dimitra Meimaroglou,Joanna Anagnostidis, Theodore Morfidis, Maria Toubi, Makis Benakis, Mari Moustaizi, Nick Grammatos, Nikos Denazis, Odysseas Panierakis, Stella Rousnidou, Sotiris Vogiatzoglou, Sophia Pavlidou, Sophia Theodora Giltizi, Jenny Gkiougki, Fotios Balas, Chris Daskalakis

CREATIVE DIRECTORMichael Meimaroglou

ΤΕΧΤ CHECKNicole Erini

LOGISTICSDimitra Meimaroglou

LAWPapadopoylou/Mpourinari Sofia

MEDIA SPONSORSHIPSOdisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

WEBwww.urbanstylemag.gr | urbanstylemag.blogspot.com | www.facebook.com/urbanstylemagwww.issuu.com/urbanstylemag

ADVERTISEMENTStella Kalapotli | Τ. (+ 30 ) 6946061945 (add@urbanstylemag.gr)

CONTACT“UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193

ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #27 2012Bi-Monthly Release, issue No 27 2012

Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

Οι απόψεις που διατυπώνονται στο παρόν έγγραφο αποτελούν αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην την επίσημη θέση του Εκδότη.

4 URBANSTYLEMAG

ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ / MANAGMENT “THEFIGURE8”TEL: (+30) 210-8065842

USM 5

editorial ΤΕΧΤ. MICHAEL MEIMAROGLOU ( INFO@URBANSTYLEMAG.GR )

Αξιότιμη Ελλάδα,Έχω διαβάσει τόσα πολλά για εσάς στην παιδική μου ηλικία και άλλα τόσα ως ενήλικας... Έχω περιπλανηθεί ανάμεσα στα συντρίμμια του λαμπερού πολιτισμού σας και είμαι λάτρης της τέχνης σας. Λυπάμαι πολύ όμως, που γεννήθηκα σε ένα τόπο, που το μόνο που θυμίζει εσάς είναι το φάντασμά σας.

Καληνύχτα σε εσάς και Καλημέρα σε εμάς και στα ρομπότ που φτιάξαμε.

Καλή Ανάγνωση! Dear Greece,

I have read so much things about you in my childhood, and as much as an adult ... I wander among the ruins of your brilliant civilization and I am fond of your art.I feel so sorry that I was born in a place, which the only thing that reminds you is the ghost of your past.

Goodnight Good Morning to you and to us and we made robot.

Happy reading!

6 URBANSTYLEMAG

tabula rasa

Εν αρχή ήν Trilliensis 8, nicole Moudaber 20, square rooM Heroes 24, andre croM 28, ΜαρΙΕΤΤα ΦαΦΟΥΤή 32, Tabula rasa 36, new dawn 44, να ΦΥγΕΤΕ... να παΤΕ αλλΟΥ! 46, aTHens For 24H 50, ΚαρΜΕν ΖΩγραΦΟΥ 62, pieroT THe clown 70, circus parTy 74, pasTa biTcH 76, ή ΦΥσΙΚή ΕναλλαΚΤΙΚή ΘΕραπΕΙα ΚαΤα ΤΟΥ ΚαρΚΙνΟΥ 80, ΟΙΚΙαΚα ΤΟΞΙΚα απΟΒλήΤα 82, arT is Hard aTHens 84, sTreeT Mode FesTiVal 90, ade 2012 96, KosTas Tsoclis 98, oX 108, i’M Here creTa 110

περιεχόμενα

8 URBANSTYLEMAG

mission ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ. ΤζΕννυ ΓκΙουΓκή ( kIkkERjEN@GMAIL.COM )

Εν αρχή ην TrilliensisΕν αρχή ΔΕΝ ην η Lucy. Όχι αυτή στον ουρανό με τα διαμάντια αλλά η άλλη, η επισήμως θεωρούμενη προπατόρισσα ολονών μας, η εν Αιθιοπίαις ευρεθείσα, και χρονολογηθείσα εξ άνθρακος στα 3.2 εκ. έτη.

Τα Πετράλωνα δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στην ορεινή Χαλκιδική (Τρίγλια), περίπου μισή ώρα δρόμο από τη Θεσσαλονίκη. Για τον επισκέπτη δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέχρι το 1959 που ένας βοσκός ανακάλυψε (τυχαία ως είθισται) Το Σπήλαιο. Από τότε ξετυλίγεται μια ιστορία γεμάτη ίντριγκες, δολοπλοκίες, πολιτικά παιχνίδια, γραφειοκρατία, ακόμα και ανθρωποκυνηγητά. Τύφλα να ‘χει ο Ιντιάνα ένα πράμα.

Εν ολίγοις, ενθάδε κείται ο αρχαιότερος κάτοικος του κόσμου με ηλικία περί τα 13 εκ. έτη. Η ανακάλυψη αυτή αλλάζει άρδην τα παγκόσμια ιστορικά δεδομένα σχετικά με την προέλευση του ανθρωπίνου είδους από την Αφρική και φέρνει ριζικές αλλαγές σε πλειάδα επιστημονικών πεδίων πέραν της ανθρωπολογίας -όπως ας πούμε στην γλωσσολογία καταρρίπτοντας στην ουσία τον μύθο των ‘ινδοευρωπαϊκών γλωσσών’. (Α ρε Λιακόπουλε, κοίτα να δεις που θα σε κάνουμε και μάγκα στο τέλος!)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ AEE.GR | ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ

USM 9

mission

Το σπήλαιο αυτό καθ’ εαυτό είναι από τα μεγαλύτερα που έχουν βρεθεί (μια μονάχα σήραγγα έχει μήκος 4χλμ.). Είναι επίσης από τα ομορφότερα –ειδικά η θέα στην επιβλητική ‘Μεγάλη Αίθουσα’ είναι μαγευτική με τους άπειρους σταλακτίτες να αιωρούνται πάνω από το κεφάλι σου σαν μια θάλασσα από αστέρια που αποφάσισαν να κατεβούν στη γη. Πιο δίπλα βρίσκεται το ‘Μαυσωλείο’ όπου βρέθηκε το πρώτο κρανίο ηλικίας 700,000 ετών (το οποίο αναγνωρίζεται πλέον από την πληθώρα της ξένης επιστημονικής κοινότητας) -πλήρως καλυμμένο από κρυσταλλικό στρώμα όπως άλλωστε και τα περισσότερα ευρήματα τα οποία αυτή η αξιοθαύμαστη επίστρωση διατήρησε άθικτα μέχρι σήμερα.

Ανάμεσα στα ευρήματα συγκαταλέγονται αναρίθμητα υπολείμματα ζώων - φυτοφάγων και σαρκοβόρων, που αποτελούσαν τροφή των κυνηγών των Πετραλώνων, πολλά από τα οποία είναι ψημένα, απόδειξη ότι μαγειρεύτηκαν για να φαγωθούν. Προϊστορικές ύαινες, ρινόκεροι, ελέφαντες, αρκούδες λύκοι, μαχαιρόδοντες, ελαφοειδή, αλλά και ποντικοί, σαύρες, νυχτερίδες, ακόμη και γαϊδούρια!

Βρέθηκαν επίσης τα αρχαιότερα ίχνη φωτιάς στον κόσμο (περίπου 1,7 εκ. χρόνια) και διάφορα οστέινα και πέτρινα εργαλεία που μαρτυρούν ότι οι Αρχάνθρωποι των Πετραλώνων (Homo Erectus Triliensis )ήταν όρθιοι, δεξιόχειρες, ήξεραν να χειρίζονται τη φωτιά και να φτιάχνουν εργαλεία, και κατά πάσα πιθανότητα διέθεταν κάποιο είδος έναρθρου λόγου. Κι όλα αυτά πολύ πριν την Εποχή των Παγετώνων.

Το πλήθος των ευρημάτων σε όλα τα στρώματα του σπηλαίου κάνει επιτακτική την συνέχιση των εργασιών. Θα πίστευε κανείς ότι ένας τέτοιος χώρος θα χαίρει ιδιαίτερης μεταχείρισης από κρατικούς φορείς αφού μπορεί να αποτελέσει πόλο τουριστικής και επιστημονικής ανάπτυξης παγκόσμιας εμβέλειας.

Με μπροστάρηδες τους πολιτικούς μας (πάλι αυτοί;) εδώ και δεκαετίες γίνεται συστηματικό έργο αποσιώπησης και απόκρυψης των ευρημάτων. Φανταστείτε ότι το κράτος αρνείται συστηματικά να δώσει άδεια για νέες ανασκαφές εδώ και ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια στην Ανθρωπολογική Εταιρία Ελλάδος (ΑΕΕ) και μάλιστα απαγορεύει στον ιδρυτής της, Δρ. Α. Πουλιανό (υπεύθυνο των ανασκαφών, της δημιουργίας του μουσείου, του συγγραφικού και ερευνητικού έργου) να παραβρίσκεται στον χώρο αλλά ακόμα και να ομιλεί για τα ευρήματα σε μαθητές σχολείων που τον έχουν προσκαλέσει (!)

Μάρτυρας, δυστυχώς, κι εγώ των παραπάνω, καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία: Επισκέφτηκα τον χώρο δύο φορές –μια το 2010 και μια προ ημερών. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο εμπειρίες τραγική! Κατ’ αρχήν, κατά τη διάρκεια της ‘ξενάγησης’ στο Σπήλαιο ήταν ζήτημα αν ο συνοδός μας είπε πάνω από δέκα λέξεις. Κατά δεύτερον και πολύ πιο ανησυχητικό, παρατήρησα μεγάλες αλλαγές στον χώρο του μουσείου: λείπανε εκθέματα που θυμάμαι από την προηγούμενη φορά αλλά κυρίως αυτό που έλλειπε ήταν η πληροφόρηση. Πολλές από τις λεζάντες και τα επεξηγηματικά κείμενα ήταν αλλοιωμένα ή πλέον ανύπαρκτα.

Οι όροι ‘Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων’ και ‘Homo Erectus Triliensis’ δεν εμφανίζονται πουθενά –υποδαυλίζοντας ουσιαστικά το κύρος και την σημασία του έργου της ΑΕΕ. Ως αποτέλεσμα, οι εντυπώσεις ενός μη υποψιασμένου επισκέπτη συνοψίζονται ως «μια ωραία περιήγηση σε ένα όμορφο σπήλαιο όπου βρέθηκαν και κάτι ίχνη από κάτι αρχαίους ανθρώπους και ζώα…»

-Τι έγινε θα ρωτήσετε; Το μόνο που άλλαξε μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια είναι ότι η διαχείριση του χώρου πέρασε από τα χέρια της ΑΕΕ (που σημειωτέον ότι έκανε το έκανε με δικά της κεφάλαια) στο Υπ. Πολιτισμού. Τελικά η ιστορία όντως επαναλαμβάνεται όπως λέει το ρητό –ζούμε την αναβίωση του Μεσαίωνα και του Σκοταδισμού!Σας προτρέπω λοιπόν να επισκεφτείτε τον ιδιαίτερο αυτό χώρο, όσο παραμένει ακόμα ανοιχτός, αλλά αν θέλετε οποιαδήποτε ενημέρωση για το τι πραγματικά σημαίνει και συμβαίνει εκεί θα πρέπει να ανατρέξετε στο διαδίκτυο και όχι επί τόπου. Στο site της ΑΕΕ στην στήλη ‘Κάθε 1η του μηνός’ θα βρίσκετε άρθρα για τις τρέχουσες εξελίξεις –αυτό τον μήνα φιλοξενείται επιστολή συμπαράστασης της Ευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ένωσης.

Στα τέλη του Οκτώβρη εκπρόσωπος της ΑΕΕ θα παραστεί σε δικαστήριο της Θεσσαλονίκης για ένα ακόμα επεισόδιο αυτού του παράλογου saga. Η παρουσία όσων είναι εύκαιροι θα εκτιμηθεί και θα δοθεί η ευκαιρία να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει.

linKshttp://www.aee.gr/http://www.petralona-cave.gr/ http://diafragma.gr/hellas/petralona/petralona.htmlhttp://www.youtube.com/watch?v=KCI-tAPuRBo

cine,building

10 URBANSTYLEMAG

THE kING’S SpEECH

FRIdA

Η ταινία αποτελεί Βρετανική δραματική , ιστορική και βιογραφική ταινία παραγωγής 2010 σε σκηνοθεσία του ΤομΧούπερ και σενάριο του Ντέιβιντ Σίντλερ. Στην ταινία πρωταγωνιστούν: ο Κόλιν Φερθ , ο Τζέφρεϊ Ρας και η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ.

Η ταινία απέσπασε πολύ καλές κριτικές και πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων 4 βραβεία Όσκαρ από τα 12 για τα οποία προτάθηκε και για μία Χρυσή Σφαίρα ενώ προτάθηκε για ακόμη 6.

Η ταινία σχηματίζει το πορτρέτο Βασιλιά Γεωργίου VI (Κόλιν Φερθ), ο οποίος είχε πρόβλημα στην ομιλία αφού τραύλιζε κάτι που αποτελούσε εμπόδιο για αυτόν ο οποίος λόγω της ιδιότητας του έπρεπε συχνά να εκφωνεί λόγους μπροστά σε μεγάλο κοινό, παρουσιάζοντας τη ζωή του λίγο πριν το θάνατο του πατέρα του ώσπου να γίνει βασιλιάς Με την ώθηση της γυναίκας του, Βασίλισσας Ελισάβετ (Έλενα Μπόναμ Κάρτερ) θα επισκεφτεί έναν ιατρό που ειδικεύεται σε τέτοια προβλήματα, τον Λάιονελ Λογκ (Lionel Logue) (Τζέφρεϊ Ρας), ο οποίος παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του Βασιλιά θα τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τους φόβους του, οι οποίοι του δημιούργησαν το πρόβλημα ομιλίας, και επομένως και το πρόβλημα του. Έτσι, όταν ο αδερφός του, Εδουάρδος ο 8ος (Γκάι Πίρς), ο οποίος έχει διαδεχθεί τον πατέρα του στην εξουσία μετά το θάνατό του, υποβάλει την παραίτηση του, ο Γεώργιος θα αναλάβει τα καθήκοντα του βασιλιά και μαζί με τον Λογκ θα ετοιμάσουν το λόγο που θα απαγγείλει όταν θα γίνει βασιλιάς όπως και την ομιλία του στο ραδιόφωνο η οποία θα ανακοινώνει τη συμμετοχή της Αγγλίας στον πόλεμο.

Αμερικανική βιογραφική ταινία παραγωγής 2002 σε σκηνοθεσία Τζούλι Τέιμορ. Αφηγείται τη ζωή της Μεξικανής ζωγράφου Φρίντα Κάλο. Πρωταγωνιστούν η Σάλμα Χάγιεκ και ο Άλφρεντ Μολίνα. Το σενάριο έγραψαν οι Κλάνσι Σίγκαλ, Νταϊάν Λέικ, Γκρέγκορι Νάβα και Άννα Τόμας και είναι βασισμένο στο βιβλίο “Frida: A Biography of Frida Kahlo” του Χέιντεν Χερέρα. ‘Ηταν υποψήφιο για 6 Όσκαρ, κερδίζοντας τα 2.

Η ταινία ξεκινά με το σοβαρό ατύχημα που είχε η Φρίντα Κάλο στην ηλικία των 18 χρόνων όταν ένα αυτοκίνητο συγκρούστηκε με το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε. Τα τραύματα που υπέστη η σπονδυλική της στήλη την ακολούθησαν σε όλη της ζωή. Ο πατέρας της για να τη βοηθήσει να αναρρώσει της έφερε έναν καμβά και έτσι άρχισε να ζωγραφίζει.

Παντρεύεται τον διάσημο ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος την προτρέπει να συνεχίσει να ζωγραφίζει. Καθ’ όλη τη διάρκεια του γάμου τους, ο Ντιέγκο την απατά πολλές φορές με διαφορετικές γυναίκες ενώ η και η ίδια Φρίντα κάνει το ίδιο, άλλες φορές με άντρες και άλλες με γυναίκες.

Οι δυο τους ταξιδεύουν στη Νέα Υόρκη, ώστε ο Ντιέγκο να ζωγραφίσει την τοιχογραφία Man at the Crossroads στο Rockefeller Center. Ενώ βρίσκονται ακόμα στις Ηνωμένες Πολιτείες η Κάλο αποβάλλει και η μητέρα της πεθαίνει στο Μεξικό. Ο Ριβέρα αρνείται να συμβιβάσει το κομμουνιστικό όραμα της δουλειάς του στις ανάγκες του Νέλσον Ροκεφέλερ και έτσι η τοιχογραφία καταστρέφεται. Το ζευγάρι επιστρέφει στο Μεξικό με το Ριβέρα τον πιο διστακτικό από τους δύο.

Χωρίζουν όταν η Φρίντα μαθαίνει πως ο Ντιέγκο την απατά με την αδερφή της και το ρίχνει στο ποτό. Το ζευγάρι θα ενωθεί ξανά όταν ο Ντιέγκο θα της ζητήσει να φιλοξενήσουν τον Λέων Τρότσκι που του έχει δοθεί πολιτικό άσυλο στο Μεξικό. Η Φρίντα και ο Τρότσκι θα κάνουν σχέση και θα κάνει τον παντρεμένο Τρότσκι να εγκαταλείψει το σπίτι του.

Η Φρίντα φεύγει για το Παρίσι όταν ο Ντιέγκο θα καταλάβει ότι τον απάτησε. Όταν επιστρέφει στο Μεξικό της ζητά διαζύγιο. Αργότερα, ο Τρότσκι δολοφονείται. Ο Ριβέρα θεωρείται προσωρινά ύποπτος και η Φρίντα βρίσκεται υπό κράτηση. Ο Ντιέγκο θα βοηθήσει να την αφήσουν.Η Κάλο κόβει τα δάχτυλα των ποδιών της όταν αρχίζουν να παθαίνουν γάγγραινα. Ο Ντιέγκο της ζητάει να ξαναπαντρευτούν και εκείνη δέχεται. Η υγεία της χειροτερεύει και τελικά πεθαίνει αφού πρώτα γίνεται έκθεση των έργων της στο Μεξικό.

COVER. MARI MOUSTAIZI

USM 11

LA VIE EN ROSE / LA MôME

THE pIANIST

Το” Ζωή σαν Τριαντάφυλλο” (La Vie En Rose / La Môme) είναι μια βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 2007, σε σκηνοθεσία Ολιβιέρ Νταχάν. Πρωταγωνιστούν η Μαριόν Κοτιγιάρ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Σιλβί Τεστούντ, Ζαν-Πιερ Μαρτίνς, Εμανουέλ Σέιγκνερ, Πασκάλ Γκρέγκορι. Στην ταινία ακούγονται τα γνωστά τραγούδια της Πιάφ, “Heaven Have Mercy”, “Milord”, “Rien de rien”, “La foule”, “Cri du cœur”, “La vie en rose” (English version), “Mon Dieu”, “Hymne à l’amour”, “Mon manège à moi”, “Non, je ne regrette rien”, ερμηνευμένα από την ίδια, καθώς ο Ντάχαν πίστευε ότι ήταν αδύνατο να αντικαταστήσει κάποιος την μοναδική φωνή της γαλλίδας ερμηνεύτριας. Η Μαριόν Κοτιγιάρ κέρδισε βραβείο Όσκαρ, πρώτου γυναικείου ρόλου. Η ταινία συμμετείχε και στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου.

Στην ταινία ξεδιπλώνεται η ζωή της θρυλικής Εντίθ Πιάφ, μία ζωή γεμάτη πόνο, έρωτα, δόξα. Ζωντανεύουν οι πόθοι και τα όνειρα της τραγουδίστριας που σημάδεψε με την εύθραυστη φωνή της τον αιώνα, ξεκινώντας από την παιδική ηλικία και το ξεκίνημά της στους δρόμους του Παρισιού, μέχρι τη μεγάλη δόξα, τις καταχρήσεις και την αρρώστια.

Ο Πιανίστας είναι μια ταινία του Ρoμάν Πολάνσκι, με πρωταγωνιστή τον Έντριαν Μπρόντυ. Αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης αυτοβιογραφίας του Εβραίου Πολωνού μουσικού, Βλαντισλάβ Σπίλμαν (Wladyslaw Szpilman, 1911 – 2000 ).

Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ διεκδίκησε επτά βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ), ανάμεσα στα οποία και αυτό της καλύτερης ταινίας. Τελικά κέρδισε τρία: Καλύτερης σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Α’ Ανδρικού Ρόλου, με τον Μπρόντυ να αποτελεί το νεαρότερο ηλικιακά ηθοποιό που έχει λάβει το βραβείο αυτό. Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως η ταινία κέρδισε επίσης επτά Βραβεία Σεζάρ, ανάμεσα στα οποία αυτά της Καλύτερης ταινίας, Καλύτερης σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου, χαρίζοντας στον Μπρόντυ ακόμη μια ασυνήθιστη πρωτιά: αυτή του πρώτου Αμερικανού που παίρνει αυτή τη διάκριση.

Ο Βλαντισλάβ Σπίλμαν, ένας διάσημος Εβραιοπολωνός πιανίστας που δουλεύει στον ραδιοφωνικό σταθμό της Βαρσοβίας, βλέπει τον κόσμο του να καταρρέει με το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία, τον Σεπτέμβριο του 1939. Αφού ο ραδιοφωνικός σταθμός καταστρέφεται από τις εκρήξεις, ο Βλαντισλάβ επιστρέφει σπίτι όπου και μαθαίνει ότι η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία έχουν κηρύξει πόλεμο ενάντια στη Γερμανία. Πιστεύοντας ότι ο πόλεμος θα τελειώσει γρήγορα, αυτός και η οικογένειά του γιορτάζουν το γεγονός.Ωστόσο κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής που λαμβάνει χώρα τους επόμενους μήνες, οι συνθήκες διαβίωσης των Εβραίων σταδιακά χειροτερεύουν και τα δικαιώματά τους περιορίζονται. Ώσπου τελικά το 1940, συγκεντρώνονται όλοι στο Γκέτο της Βαρσοβίας. Εκεί αντιμετωπίζουν την πείνα, την καταδίωξη και τον εξευτελισμό από τους Ναζί και τον συνεχή φόβο του θανάτου ή βασανισμού. Σύντομα, τους πηγαίνουν στις εγκαταστάσεις εξολόθρευσης στην Τρεμπλίνκα. Ο Βλαντισλάβ σώζεται την τελευταία στιγμή από έναν αστυνομικό του Εβραϊκού Γκέτο, που τυγχάνει να είναι οικογενειακός φίλος.

Όσο ζει κρυμμένος, γίνεται μάρτυρας πολλών θηριωδιών που διαπράττουν τα Ες-Ες, χωρίς να μπορεί να προσφέρει ή να αντιδράσει με άλλο τρόπο. Τελικά, τα Ες-Ες μπαίνουν με τη βία στο Γκέτο και σκοτώνουν όλους σχεδόν τους εναπομείναντες αντάρτες. Ανάμεσα στις τρομακτικές σκηνές που εξελίσσονται γίνεται μια αναφορά στη δράση του Γιόζεφ Μπλός, ενός αξιωματικού των Ες-Ες γνωστού σήμερα για τις ιδιαίτερα βάναυσες πράξεις του. Ένα χρόνο μετά, η ζωή στη Βαρσοβία γίνεται όλο και χειρότερη. Ο Σπίλμαν αγγίζει το θάνατο λόγω αρρώστιας (ίκτερου) και υποσιτισμού. Μετά την απομάκρυνση όλου του πληθυσμού της Βαρσοβίας και των Γερμανών λόγω του Ρώσικου στρατού που πλησιάζει, μένει εντελώς μόνος.Σε μία έφοδο ένας Γερμανός του ζητά να παίξει πιάνο, τρομαγμένος από τον φόβο παίζει την Μπαλάντα του Σοπέν σε Λα Μινόρε. Ο Γερμανός συγκινημένος του επιτρέπει να συνεχίσει να κρύβεται στη σοφίτα και του φέρνει τακτικά φαγητό, σώζοντάς του τη ζωή. Στην τελευταία τους συνάντηση, ο Γερμανός ρωτά τον Σπίλμαν το όνομά του και όταν εκείνος του απαντά, αναφωνεί πως είναι ταιριαστό όνομα για πιανίστα (το Szpilman είναι ομόφωνο του γερμανικού spielmann που σημαίνει «αυτός που παίζει»), και του υπόσχεται πως θα τον ακούει στο ραδιόφωνο.

cine,building

16 URBANSTYLEMAG

PAUSE

ΙΜΑΝΥ – SHAPE OF A BROKEN HEART( WARNER UK/ZOOM )

ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΦΑΦΟΥΤΗ – HOMEMADE JOY( INNER EAR )

Μια φρέσκια –από κάθε άποψη- δισκογραφική εργασία που σημειώνει μεγάλη επιτυχία είναι το «Shape of a Broken Heart» που μάλιστα έχει ταξιδέψει ευρέως σε ολόκληρο τον πλανήτη μιας και η καλλιτέχνιδα στην οποία ανήκει τυγχάνει εξαιρετικά δημοφιλής (καθόλου κακό αυτό όταν η μουσική που παράγεται είναι του ίδιου βεληνεκούς και χρήζει της ίδιας προσοχής). Ο λόγος για την Imany που για πάρτη της έχουν χυθεί τόνοι από μελάνι ενώ η ίδια έχει ταξιδέψει αρκετά για να γνωστοποιήσει και να παρουσιάσει με τη μπάντα της από κοινού στο …κοινό τη δουλειά της επί σκηνής (η τελευταία της επίσκεψη στην πατρίδα μας ήταν πολύ πρόσφατα και είχε διάφορους προορισμούς, μια εξ αυτών και η Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι στις 2 Σεπτέμβρη (με support τους δικούς μας Imam Baildi, Penny & the Swingin’ Cats, Μαριέττα Φαφούτη).

Η Γαλλίδα τραγουδίστρια (κατά κόσμον Nadia Mladjao) με καταγωγή από τις νήσους Κομόρες της Αφρικής εδώ παρουσιάζει το « Shape of a Broken Heart» το οποίο ξετυλίγεται και ξεδιπλώνεται μέσα από 12 συνθέσεις στις οποίες θα βρείτε κομμάτια που αμέσως κέρδισαν τη προσοχή του κοινού : «Slow Down», «You will never know» και φυσικά το ομώνυμο «Shape of a Broken Heart» με τα soul-funk φωνητικά της ίδιας να κλέβουν τις εντυπώσεις…ή καλύτερα για να είμαστε πλήρως καλυμμένοι στην τοποθέτηση μας για τη συγκεκριμένη δημιουργό και το συγκεκριμένο άλμπουμ τα φωνητικά έρχονται να κλέψουν τις εντυπώσεις σε συνδυασμό με την παρουσία της Imany πάνω στην σκηνή άρα σε συνδυασμό με το ρυθμό που βγάζει στα λάιβ αλλά και με την σπάνια ομορφιά της (άλλωστε πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική ήταν μοντέλο στην Νέα Υόρκη).Εν κατακλείδι για να γίνετε κοινωνοί του μουσικού της κόσμου ακούστε όχι μόνο το το «Shape of a Broken Heart» αλλά και την ίδια με τους μουσικούς της σε κάποιο λάιβ καθώς το πρώτο υποστηρίζει το δεύτερο και το ανάποδο.Καλή ακρόαση.

αλέξανδρος γερασίμου

Θα ξεκινήσω γράφοντας κάπως ανορθόδοξα για αυτή τη δουλειά και θα πω ή μάλλον θα γράψω πως η ελληνική δισκογραφία από καταβολής δεν είναι και τόσο …γενναιόδωρη σε κάθε τι πραγματικά καινούργιο. Είναι λίγες οι δημιουργίες που σου βγάζουν από τη μια το οικείο και από την άλλη το απλό όχι απαραίτητα στη δομή ή στη σύνθεση αλλά σαν φιλοσοφία και τρόπο σκέψης. Επίσης είναι δύσκολο να βρεις πράγματα που να σου δείχνουν ξεκάθαρα την ταυτότητα τους και να σε κερδίζουν για αυτό που είναι και όχι για κάτι άλλο, να μην είναι μια απομίμηση ή καρικατούρα… Το τελευταίο μοιάζει και το στοιχείο που κατακλύζει τις περισσότερες κυκλοφορίες που φέρουν την ταμπέλα «ποπ» ή «ποπ-ροκ» μια έννοια κάπως παρεξηγημένη και χιλιοφορεμένη στην Ελλάδα κατά την ταπεινή μας γνώμη. Η προσέγγιση από μεγάλη μερίδα καλλιτεχνών είναι απλοική προσδoκώντας στο εφήμερο, στο σουξέ και όχι στην άποψη για το υλικό ή στην καλώς εννοούμενη δυναμική του.

Αν όμως η προσέγγιση είναι διαφορετική από τον καλλιτέχνη/δημιουργό τότε αυτόματα αυτός έχει βρει το –χαμένο για πολλούς- κλειδί του είδους αυτού και της όλης ιστορίας για να ανοίξει την «πόρτα» και να περάσει σε αυτό το είδος της μουσικής και εν συνεχεία να μπορεί να το τροφοδοτήσει, να το υποστηρίξει. Εδώ τα συστατικά μοιάζουν ιδανικά : Εξωστρεφής και όχι εσωστρεφής και χαλασμένη διάθεση και αισθητική κόντρα στο επίσης χαλασμένο και σμπαραλιασμένο πνεύμα της κοινωνίας και των –δύσκολων όντως- ημερών που ζούμε… Μα ακριβώς αυτό είναι και το ζητούμενο για να ανακάμψουμε : Να κερδίσουμε τη χαμένη μας ψυχολογία αφού θέλουν να μας πάρουν και αυτή εκτός από το πορτοφόλι. Ευτυχώς η Φαφούτη δεν ζει σε γυάλα, ούτε σε ένα ευτελές και ανούσιο κόσμο. Παραθέτει τα δικά της χαρούμενα και ζωηρά χρώματα που στην προκειμένη περίπτωση βρίσκονται διάσπαρτα στο δεύτερο αξιόλογο προσωπικό της άλμπουμ που φέρει τον τίτλο «Homemade Joy» και επίσης τη δική της σφραγίδα, τον δικό της τόνο, τη δική της άποψη… αν συνυπολογίσουμε και το ότι η ποπ στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως μια καλή πρόφαση, μια καλή ευκαιρία για να κάνει κανείς επιτυχία –η οποία συνήθως διαρκεί και «συντηρείται» κάποιους μήνες- ε τότε αυτή η δουλειά δίκαια συγκαταλέγεται στις καλύτερες που έχουν βγει για το συγκεκριμένο είδος από καταβολής ελληνικής δισκογραφίας.Αναμένουμε και ευχόμαστε τα καλύτερα

αλέξανδρος γερασίμου

MONKEY SAFARI - HI LIFE EP( ΜΟΝΑΒΕΡΡΥ )

SILICCON GROOVEES - KRAZE IT 1989 EP( ΜΟΝΑΒΕΡΡΥ )

Το Hi Life είναι αναμφίβολα το EP του μήνα. Κυκλοφορεί από την Monaberry (εταιρεία των Super Flu) και απ’ότι φαίνεται είναι το EP που θα εδραιώσει το δίδυμο των Monkey Safari στη Tech House σκηνή. Το Hi Life το συναντάμαισε δυο εκδοχές μέσα στο EP, η πρώτη είναι η Cheeky Bold Cover, ένα Deep House κομμάτι με αρκετά μελαγχολικό χαρακτήρα που προκύπτει από το απίστευτο πιάνο και τα θλιμένα φωνητικά, η μπότα αρκετά αργή συμβάλει στηναίσθηση αυτή κάνοντας το κομμάτι ιδανικό για το κλείσιμο της βραδιάς. Η δεύτερη εκδοχή του High Life είναι το remix του Ole Biege, το κομμάτι δεν αλλάζει χαρακτήρα απλά εδώ έχουμε πιο έντονη μπότα και τα φωνητικά αντικαθίστανται από ένα μονόλογο. Το τρίτο κομμάτι του EP είναι το Roule, διαφέρει από τα άλλα δύο καθώς έχει πιο γρήγορη και δυνατή μπότα ενώ τα synths του έχουν θα λέγαμε πιο “αισιόδοξη” νότα. Κυκλοφορεί από τα μέσαΣεπτέμβρη σε βινύλιο και σε digital μορφή.

γιάννης παπαστηλιανός

H Sonido Records επιστρέφει αυτό το μήνα στο βινύλιο, μετά από ένα χρόνο μόνο digital κυκλοφοριών, με ένα πολύ καλό EP από τον νεοφώτιστο Siliccon Groovees. Το ΕP περιέχει ένα original κομμάτι, το Kraze it 1989, μια Tech House παραγωγή με ωραία φωνητικά που παραπέμπουν στις παλιές εποχές της House. Μέσα στο EP θα ακούσετε και δύο remix από τον George G. ο οποίος, γνωστός από τις εξαιρετικές δουλειές του σε Desolat, Cecille, Apparel κ.α., κατάφερε να δώσει ένα άλλο ήχο στο EP γεμίζοντας το με την εμπειρία του και τη δύναμη που έχει στη παραγωγή. Κυκλοφορεί από τα μέσα Σεπτεμβρίου σε βινύλιο και digital μορφή.

γιάννης παπαστηλιανός

music,echoe

USM 17

FUJI & JAYMOD - 3RD OF SEPTEMBER EP( HIGH STRINGS RECORDINGS )

PIEMONT - VIEWSTAR EP( TERMINAL M )

Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η συνεργασία ανάμεσα σε έναν κατ’εξοχήν producer και σε έναν κατ’εξοχήν Dj προσφέρει συνήθως το ιδανικό αποτέλεσμα σε μία παραγωγή. Στο νέο EP των Ελλήνων Fuji & Jaymod αυτό αντικατοπτρίζεται πλήρως. Το 3rd of September είναι η ένατη κυκλοφορία της High String Records με δύο original κομμάτια και ένα remix από τον Peter JD. To EP παίζει ανάμεσα στη Deep και τη Tech House ενώ τα φωνητικά είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Κυκλοφορεί από τις 25 Σεπτεμβρίου σε digital μορφή.

γιάννης παπαστηλιανός

Οι Frederic Moring-Sack και Christian Johquieres aka Piemont είναι γνωστοί για τον ήχο τους, που εδώ και πέντε χρόνια εξελίσεται αλλά διατηρεί τα βασικά του χαρακτηριστικά. Αυτό δεν το συναντάς συχνά και είναι χαρακτηριστικόπου τους έχει επιφέρει θαυμαστές που τους ακολουθούν από την αρχή της πορείας τους. Το Viewstar είναι το νέο τους EP που κυκλοφορεί από την Termi-nal M. Δύο original και δύο remix είναι το περιεχόμενο του EP, με τους Madskillzκαι Sian να έχουν αναλάβει τα remix. Τα δύο original κομμάτια είναι το View-star και το Four 2 Five, Tech House με αρκετά Tribal στοιχεία, ενώ οι γεμάτες μπότες και τα synths τους σου ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Τα δύο remixέχουν πιο γρήγορο ρυθμό, o Sian στο Four 2 Five έχει δώσει πιο Techno διάθεση με αποτέλεσμα να είναι λίγο πιο σκοτεινό από το original αλλά συγχρόνως πιο χορευτικό. Ο Madskillz δεν μπορώ να πω πως έδωσε κάτι το διαφορετικό στο Viewstar ωστόσο θα λέγαμε πώς το remix του είναι μια πιο dub εκδοχή. Κυκλοφορεί από τα τέλη Σεπτεμβρίου σε βινύλιο και σε digital μορφή.

γιάννης παπαστηλιανός

20 URBANSTYLEMAG

art,ist

Nicole MoudaberiNterview with | συνεντευξη

Δυνατή, σίγουρη για τον εαυτό της, η Nicole Moudaber έχει καταφέρει να σκαρφαλώσει στη λίστα με τους πιο επιτυχημένους παραγωγούς techno των τελευταίων ετών... ‘Bομβαρδίζει’ τα dancefloor με τη μουσική της όπου και να εμφανιστεί. Τα sets και οι παραγωγές της είναι sexy, sleazy, σκοτεινά, αλλά με ένα πιο soulful ύφος. Μετά το τέλος μιας πολύ επιτυχημένης καλοκαιρινής σεζόν στην Ibiza με τον Carl Cox, ετοιμάζεται για μια τεράστια tour στην Αμερικανική ήπειρο και μιλάει στο UrbanStyleMag... η Nicole μας ενθουσιάζει με τις ιστορίες που έχει να πει από την -κάθε άλλο παρά μονότονη- ζωή της, όπως άλλωστε κάνει και με τη μουσική της.

Strong, confident, Nicole Moudaber has managed to become one of the most successful techno producers of the last couple of years... She ‘smashes’ each and every place she visits. Her sets and productions are “sexy, sleazy and dark” but in a soulful manner. Following an amazing summer season in Ibiza with Carl Cox, Nicole is getting ready for a massive tour in America and talks to UrbanStyleMag… Turns out, she can astound us with stories from her-anything but boring- life, exactly as she does with her music.

INTERVIEw. OdISSEAS pANIERAkIS (Od.pANIERAkIS@URBANSTYLEMAG.GR)

USM 21

music,echoeΞεκίνησες να διοργανώνεις parties στο λίβανο σε μια δύσκολη περίοδο: ο κόσμος δεν ήξερε τίποτα για το συγκεκριμένο concept και η χώρα έβγαινε κατάκοπη από έναν εμφύλιο. αλήθεια, πως σου ήρθε η ιδέα;Μπορεί να ακουστεί κάπως κλισέ αλλά η μουσική απελευθερώνει. Μετά τον πόλεμο, έμοιαζε μια πολύ καλή ευκαιρία για ‘μένα να κάνω party. Επέλεξα ένα σημείο στο κέντρο του Beirut το οποίο είναι πλήρως ανακαινισμένο τώρα. Η τοποθεσία είχε ένα τζαμί και έναν καθεδρικό ναό δίπλα- δίπλα, πράγμα πολύ σύνηθες στο Beirut – δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα συνύπαρξης με πολλές θρησκείες μαζί και ενωμένες. Ήταν βομβαρδισμένα, ετοιμόρροπα και για να είμαι ειλικρινής, πολύ τρομακτικά, σα ζωντανή ανάμνηση των όσων συνέβησαν. Έβαλα κόκκινα και μπλέ φώτα και στους δύο χώρους, εντός κι εκτός, μηχανήματα καπνού και έριξα με προτζέκτορα στην τεράστια πρόσοψη “Trashy Renais-sance”, το όνομα του πρώτου μου πάρτυ. Είχαμε Djs από το Λονδίνο, χορευτές πάνω σε εξέδρες στον open air χώρο του parking, κάναμε περίφραξη, διακοσμήσαμε το χώρο και είχαμε 1000 άτομα. Ήταν μια πραγματικά μαγική στιγμή, όταν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα ήρθαν και ανακάλυψαν ένα μουσικό είδος που δεν είχαν ακούσει ποτέ πριν.

πιστεύω πως αυτή η επαγγελματική επιλογή την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και με τις δεδομένες συνθήκες είχε ρίσκο. ποιά ήταν τα εμπόδια και πως κατάφερες να τα ξεπεράσεις;Δεν ένοιωσα να έχω εμπόδια, αντιθέτως. Η πόλη του Bei-rut είχε ανάγκη να αναγεννηθεί, να αναδομηθεί και να ξεκινήσει μια νέα φάση. Έτσι όλοι υποδέχτηκαν το εγχείρημά μου με ανοιχτές αγκάλες, από στρατιωτικούς μέχρι και βουλευτές. Ήταν απίστευτο το ότι ήμουν μερος αυτού του ανασχηματισμού.

Έπειτα ακολούθησε η μετάβαση από το promoting στο djing. Άφησες ένα επάγγελμα γεμάτο άγχος, για να ακολουθήσεις ένα άλλο πιο κουραστικό, με πολλά ταξίδια αλλά και καλλιτεχνικές ανησυχίες και εκφράσεις. σου λείπει η παλιά σου δουλειά;Έκανα parties στο Λονδίνο για 5 χρόνια και περιστασιακά διεθνή parties επίσης. Ήταν πολύ διασκεδαστικό τότε, αλλά όχι, δεν μου λείπει. Αγαπώ την καινούργια μου ζωή όσο ποτέ!

πολλοί λένε πως ο κόσμος της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής είναι αντρική υπόθεση. Εσύ από την άλλη κατάφερες να εδραιωθείς και οι fans σου αυξάνονται μέρα με τη μέρα. ποιό είναι το μυστικό; Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να επιβληθεί σε αυτή τη δουλειά;Τίποτα δεν είναι δύσκολο αν το θέλεις πραγματικά και αφοσιωθείς σε αυτό. Πίστεψε και αγάπησε αυτό που κάνεις και θα εκπλαγείς από τα κατορθώματά σου. Τίποτα δεν είναι δύσκολο για τις γυναίκες. Είναι πολύ πιο δυνατές από τους άντρες από πολλές απόψεις. Εξάλλου, εμείς φέρνουμε ζωή στον κόσμο, τίποτα δεν το ξεπερνά αυτό.

You started promoting parties in Lebanon during difficult times, when the Lebanese people didn’t have the slight-est clue about that concept and the country was trying to bounce back from a civil war... How did you come up with that idea?It may sound clichéd, but music unties. After the war, it seemed like a great excuse for me to throw a party. I chose a spot in the centre of Beirut which is now completely re-built. The location had a mosque and a cathedral right next to each other, something that’s very common in Beirut any-way – we never had a problem living with several religions together and united. They were completely derelict, bombed out and quite scary actually, a reminder of what had hap-pened. I lit them both from the inside and the outside, with gels of red and blue, smoke machines inside both, then pro-jected “Trashy Renaissance” onto the massive facade and that was the name of my first party. We had DJs from Lon-don, a couple of dancers on podiums in the open air parking lot, fenced it, dressed it and we had a 1000 people. It was truly a magical moment as all walks of life came and discov-ered a genre of music they hadn’t heard before.

Given the time and the conditions, I reckon that, as a busi-ness choice it must have had a lot of risks. What were the obstacles and how did you work around them?I didn’t feel like I’ve had obstacles, on the contrary. The city of Beirut needed to revive and begin a new phase with re-building. So I had open arms, from generals in the army to city deputies. It was great being part of this reform.

After that, you went through the transition from promoting to Djing. You left a job full of anxiety, to lead a travelling and tiring life but in a more artistic way. Do you miss your former job? I promoted parties in London for 5 years and occasional in-ternational parties as well. It was a lot of fun back then, but no, I don’t miss it. I’m loving my new life like never before.

A lot of people suggest that EDM scene is a men’s world. But you managed to stay and furthermore, your crowd of fans is growing rapidly, day by day. What’s your secret? Is it really difficult for a woman to get in the business?Nothing is difficult if you really want it and you put your mind to it. Believe in and love what you do, you’ll be surprised of your achievements. Nothing is difficult for women; they’re much more powerful than men in many ways. Besides, we give life, nothing can beat that.

πες μας για τον carl cox. σου έδωσε χρόνο στο ραδιοφωνικό του show, ‘Global’, σε προσκάλεσε στα parties του στην ibiza και η δισκογραφική του έχει κυκλοφορήσει αρκετά κομμάτια σου. πώς έγινε η γνωριμία σας;Ο ραδιοφωνικός παραγωγός του είναι πολύ καλός μου φίλος, τον ξέρω πολλά χρόνια. Tου έστελνα ό,τι έκανα και μια μέρα ο Carl χρησιμοποίησε το υλικό μου. Από τότε τα πράγματα εκτοξεύθηκαν!

Είναι κάπως σπάνιο να βρίσκεις τόσο ‘σκοτεινά’ στοιχεία σε σετ ή κομμάτια γυναίκας παραγωγού. να υποθέσω πως πάντα σου άρεσε αυτού του τύπου η house;Μου αρέσουν όλα τα είδη μουσικής. Δεν περιορίζω τον εαυτό μου με κανένα τρόπο. Στον ελεύθερό μου χρόνο ακούω flamenco για παράδειγμα. Ο σκοτεινός ήχος έχει ψυχή στα αυτιά μου και αν ακούσεις προσεκτικά, θα δείς κι εσύ πως είναι sexy.

Έχεις κάποια μελλοντικά σχέδια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;Ξεκινάω μια tour σε Βόρεια, Νότια Αμερική και Καναδά πολύ σύντομα. Έχω κλειδωθεί στο στούντιο όλη την εβδομάδα και φτιάχνω νέους ήχους, μάλιστα έκανα και τα φωνητικά σε κάποια κομμάτια. Ξυπνάω κάθε μέρα και ακούω πράγματα που δεν πίστευα ποτέ ότι θα ήμουν ικανή να κάνω – όπως καταλαβαίνεις είναι μια υπέροχη περίοδος στη ζωή μου, σε δημιουργικό επίπεδο.

Τέλος, nicole, δώσε μας τα top5 αγαπημένα σου κομμάτια...Nicole Moudaber & Victor Calderone - The Journey BeginsLil Mo Yang - ReachBasement Jax - Fly LifeCarl Cox - Chemistry (Nicole Moudaber Remix)Buika - Sonando Contigo

Tell us about Carl Cox. He gave you time in his ‘Global’ show, he invited you to his party series in Ibiza and his label has released a number of your tracks. How did he get to know you?His radio producer is a very dear friend of mine and I have known him for years. I used to send him everything I had done and one day Carl picked it up. Things spiralled from there really.

It’s kinda rare to find such dark elements in a female producer’s set or track. Should I guess that you were al-ways attracted by that kind of house music?I like all genres of music. I don’t limit myself in any way. I listen to flamenco in my spare time. That dark sound is soulful to my ears and if you listen deeply it’s very hot and sexy.

Do you have any future plans you‘d like to share with our readers?I’m embarking on a North American, South American and Canadian tour very soon and have been locked in the stu-dio all week coming up with amazing sounds and even put-ting my vocals down on some tracks. I wake up and hear things I never thought I’d be capable of - so it’s a lovely period in life, creatively.

Finally, Nicole, give us your Top5 tunes of all time...Nicole Moudaber & Victor Calderone - The Journey BeginsLil Mo Yang - ReachBasement Jax - Fly LifeCarl Cox - Chemistry (Nicole Moudaber Remix)Buika - Sonando Contigo

22 URBANSTYLEMAG

24 URBANSTYLEMAG

art,ist

Square rooM heroeSiNterview with | συνεντευξη

Όπως θα έχετε παρατηρήσει, σε κάθε τεύχος σχεδόν παρουσιάζουμε συνεντεύξεις από αξιόλογους Έλληνες παραγωγούς. Αυτή την φορά ήρθε η σειρά των Square Room Heroes. Πίσω από αυτό το όνομα κρύβονται δύο ταλαντούχοι καλλιτέχνες που αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους: ο Γιώργος Μπορώνας και ο Γιώργος Δέλκος. Συζητήσαμε μαζί τους για το project τους, για την κατάσταση της Ελληνικής μουσικής σκηνής και το πώς εξελίσσεται, όπως και για το τι να περιμένουμε από αυτούς στο μέλλον.

As almost every issue of USM features interviews of remarkable Greek producers, it was about time we presented Square Room Heroes. The dynamic duo which consists of George Boronas and George Delkos talks about their project, the situation of the Greek electronic music scene and how it evolves, and of course about what we should expect from them in the future.

INTERVIEw. pANOS kARATZAS (p.kARATZAS@URBANSTYLEMAG.GR)

Εξηγήστε μας γιατί αποκαλείτε τον ήχο σας “universal club Mood”. Τι είναι αυτό ακριβώς;Ο όρος αυτός αναφέρεται ουσιαστικά στην μουσική που γράφουμε και παρουσιάζουμε σε σχέση με την παγκόσμια μουσική κουλτούρα της dance σκηνής . Είναι το σύνολο των εμπειριών μας σαν club-bers μεταφρασμένο σε ήχο, σε συνάρτηση με το σεβασμό και τις επιρροές μας από όλα τα είδη και τις υποκατηγορίες της τόσο μεγάλης ηλεκτρονικής σκηνής. Ο στόχος μας ήταν και είναι να γράφουμε μουσική , δίνοντάς της το χαρακτήρα που θέλουμε εμείς, μακριά από ταμπέλες και κλισέ. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τάση να χρησιμοποιείται μια «επιτυχημένη συνταγή» από πολλούς παραγωγούς στην παγκόσμια κλίμακα, απλά και μόνο για να γίνει μια κυκλοφορία σε μια αποδεκτή και αναγνωρισμένη «μεγάλη» δισκογραφική εταιρεία . Γι’ αυτό είμαστε πολύ ευχαριστημένοι και περήφανοι που δεν έχουμε μπει σε αυτό το τριπάκι.

Υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση με την claap. Μιλήστε μας για αυτήν...Η δισκογραφική εταιρία του Βερολίνου, Claap, αποτελεί τον κοντινότερό μας συνεργάτη τον τελευταίο καιρό. Εκεί έχουμε κυκλοφορήσει την πρώτη μας δισκογραφική δουλειά σαν δίδυμο, με τίτλο “Now Is The Time”. Ακoλούθησε το πρόσφατο ΕΡ μας με τίτλο “Crashed Detail”, το οποίο περιλαμβάνει μια συνεργασία μας με τον GummiHz, καθώς και ένα υπέροχο remix του Ekkohaus. Στην άλλη πλευρά του δίσκου μπορείτε να βρείτε και να απολαύσετε ένα πιο oldschool track με τίτλο “Pitch The Feelings”.Εκτός αυτού, η Claap για μας είναι μια πλατφόρμα πάνω στην οποία μπορούμε να κυκλοφορούμε τις μουσικές μας ιδέες , χωρίς να πρέπει να προσαρμοστούμε σε περιορισμένα μοτίβα. Επίσης , θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ιδιοκτήτη του label, Aλέξη (Gummihz), ο οποίος δίνοντας «σώμα και ψυχή» μας έχει στηρίξει τόσο, ώστε να γίνουν όλα αυτά πράξη.

Οι δυο σας προέρχεστε από διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα, ενώ επίσης βρίσκεστε και σε διαφορετικά μέρη. o ένας έχει ως έδρα την Θεσσαλονίκη και ο άλλος το Βερολίνο. πώς συνδυάζετε τις δυνάμεις σας για να παρουσιάζετε στον κόσμο τους square room Heroes; ποσό δύσκολο είναι να δουλέψετε κατ’ αυτόν τον τρόπο;Αυτό είναι αλήθεια. Όμως στη δική μας περίπτωση , η διαφορά του μουσικού παρελθόντος μας έχει βοηθήσει να συνδυάζουμε καλύτερα τις μουσικές μας εμπειρίες και τις γνώσεις μας ώστε να βελτιώνουμε όλο και περισσότερο το στυλ του ήχου μας. Όσον αφορά στην απόσταση και στον τρόπο συνεργασίας μας, χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας και του διαδικτύου αυτό είναι πλέον πολύ εύκολο και για τους δυο.

USM 25

music,echoe

You call your sound “Universal Club Mood”. What is that, exactly? This term is basically referring to the music we produce, in rela-tion to the global culture of dance music scene. It’s the summary of our experiences as clubbers translated in sound, in line with our influences and respect for all the kinds and sub-genres of the vast electronic scene. Our aim was -and still is- to produce music, giving the character and style we want, freed of stereotypes and clichés. During the last years there has been a “recipe for suc-cess”, much used by many producers globally, which is simply the release by an acknowledged, renowned “big” label. We are very satisfied having managed to stay out of that side of the industry.

There is a special connection between you and Claap. Tell us about it…We released our first project as a duo with Claap, titled “Now Is The Time”, followed by our recent EP release, “Crashed Detail” which includes one collaboration with GummiHz, as well as a great remix by Ekkohaus. On the other side you can find and enjoy a more oldschool track, “Pitch The Feelings”. Claap is our closest partner lately. Besides that, it‘s a platform on which we can re-lease our music ideas without having to adjust to limited motifs or specific patterns. We are thankful to the label owner, Alexis (Gum-miHz) who has put a lot of support and effort into making all this happen.

You are both of different musical backgrounds and you also live very far from each other. One is based in Salonika and the other i Berlin. Yet you have managed to put Square Room Heroes together. Is it difficult? How do you pull that off? This is true. But in our case, the difference in musical backgrounds only helps us combine our experiences and knowledge and de-velop our music style even further. As for distance and means of collaboration, thanks to technology and the web, it’s very doable and easy for both of us.

26 URBANSTYLEMAG

πώς νιώθετε για το γεγονός ότι δύο από τα πιο καταξιωμένα ονόματα στην ηλεκτρονική dance σκηνή, ο Guido schneider και ο nico stojan, έκαναν remix για το κομμάτι σας με τίτλο want you;Είναι κάτι που πραγματικά δεν περιμέναμε αλλά δεχόμαστε με απεριόριστη χαρά. Ο Guido Schneider είναι ένας από τους παλαιότερους γνωστούς σε εμάς παραγωγούς, με πολλά αγαπημένα κομμάτια, ενώ ο Nico Stojan είναι ένα καινούριο αστέρι στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη της νυχτερινής dance σκηνής .Το label όπου θα γίνει και η επίσημη κυκλοφορία βρίσκεται στην μακρινή για εμάς Αυστραλία, με όνομα Subsonic Limited.

ή ηλεκτρονική μουσική αποκτά όλο και περισσότερο έδαφος στην Ελλάδα. Τι πιστεύετε για αυτό; Είναι απλά μια μόδα που θα περάσει ή έχουμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα από αυτήν;Μόδες πάντα θα υπάρχουν. Η μόδα της EDM έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’90 ακόμα και στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς λίγοι το γνωρίζουν. Νομίζω πως λόγω της πλούσιας ελληνικής μουσικής κουλτούρας (μπουζούκια και τα σχετικά) υπάρχει έντονη καθυστέρηση στην ανάπτυξη της σκηνής . Όμως με το πέρασμα των χρόνων διαπιστώνουμε ότι όλο και περισσότερος νέος κόσμος ασχολείται όλο και πιο σοβαρά με αυτό το είδος. Οπότε είναι λογικό στο μέλλον να περιμένουμε μεγαλύτερη ανάπτυξη. Κακά τα ψέματα, η ηλεκτρονική μουσική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η “σύγχρονη κλασσική μουσική”, όπου μιλάει ο ήχος και όχι ο στίχος , και αυτό αποτελεί σημαντικό λόγο ανάπτυξης.

πολλοί νέοι ξεκινούν να ασχολούνται με την παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής . ποιές συμβουλές θα τους δίνατε στα πρώτα τους βήματα;Η μουσική παραγωγή είναι αναμφισβήτητα ένας δύσκολος δρόμος. Χρόνος, υπομονή και αφοσίωση είναι ορισμένα απαραίτητα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να διαθέτει κανείς, εάν πρόκειται να ασχοληθεί με τον τομέα αυτόν.

ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;Έχουμε στα σκαριά κάποιες νέες κυκλοφορίες, όπως αυτή στη Get Physical του Βερολίνου, αλλά και το πρώτο μας επίσημο live το οποίο θα πραγματοποιηθεί το Δεκέμβρη στο Cookies club, επίσης στο Βερολίνο. Προς το παρόν όμως μπορείτε να μας ακούσετε στις 6 Σεπτεμβρίου στο Cookies club, σε μια βραδιά που είναι αφιερωμένη στην Claap, ενώ παράλληλα ο Μπορώνας συνεχίζει την εβδομαδιαία του συνεργασία με το Elvis Bar στη Θεσσαλονίκη. Ακόμη, εμφανίσεις εντός και εκτός Ελλάδας, κυρίως στη Γερμανία όπου έχουμε ήδη βρεθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά τίποτα μέχρι στιγμής δεν είναι ανακοινώσιμο. Παρακολουθείστε μας και ο χρόνος θα σας ανταμείψει…!

It‘s a fact that two of the most distinguished producers in the electronic dance scene, Guido Schneider and Nico Stojan, made a remix of your track “Want you”. How do you feel about that?That is something we really didn‘t expect, but enjoyed wholeheart-edly. Guido Schneider is long – known to us, with many favourited tracks, whereas Nico Stojan is a new star- entry in the global club scene. The track will be officially released by the Australian label Subsonic Limited.

Electronic dance music is steadily gaining more ground in Greece. What do you think about that, is it a trend or should we expect much more to come?There will always be trends. The EDM trend started during the ‘90s even in Greece, but that‘s a fact only a few are aware of. I think it‘s due to the vast Greek music culture (bouzoukia etc) that there is a considerable delay in the scene development. But as time goes by, we do realize that more and more young people are getting seriously involved with this kind of music. So it is reason-able to expect progress. Truth is, electronic music could be termed as “contemporary classic music”, as it speaks through the sound, not the lyrics and this is a quite important reason for growth.

As you mentioned, a lot of young people are getting seriously in-volved with electronic music production. What advice would you give to those who are now taking their first steps towards that?Music production is undoubtedly tough. Time, patience and devo-tion are some necessary qualities one should possess in order to get seriously involved in this filed.

What are your future plans?We ‘re onto some new releases, such as the one with the Berlin label Get Physical and also our first live which will be held in Cook-ies Club, in Berlin, during December. For now you can find us in Cookies Club on the 6th of September, a night dedicated to Claap. Boronas is keeping up with his collaboration with Elvis Bar in Sa-lonika. Additionally, we are discussing several appearances in and out of Greece, mainly in Germany where we have been quite a few times in the past, but these will be announced soon. Stay tuned!

LINKS

https://www.facebook.com/pages/Square-Room-He-roes/114448101995413http://www.claap.net/#/artist/square-room-heroes/http://www.residentadvisor.net/dj/squareroomheroeshttp://www.soundcloud.com/squareroomheroeshttp://thesquareroomblog.blogspot.gr/

music,echoe

28 URBANSTYLEMAG

aNdre croMiNterview with | συνεντευξη

art,ist INTERVIEw. CHRIS dASkALAkIS ( MINCEMUSIC@HOTMAIL.COM )

Κάθε μήνα βρίσκω διάφορα promo στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση. Ενώ συνήθως ακούω την κάθε δουλειά από λίγο, είναι ορισμένες δισκογραφικές που κάνουν τη διαφορά τραβώντας την προσοχή μου στα κομμάτια τους, στα οποία επιστρέφω πάντα για να τα ακούσω ολόκληρα, ξανά και ξανά. Μία από αυτές, είναι και η Βερολινέζικη Off Recordings του Andre Crom. Πιστεύω πως αξίζει να τη γνωρίσουμε καλύτερα, γι’ αυτό και αποφάσισα να τη συστήσω και σε εσάς, μέσα από μια μικρή κουβέντα με τον Andre.

My email inbox is monthly updated with a lot of promo. I usually skim through most of the projects, but there are some particular labels I catch onto, every single time. It’s their tracks I go back to, and listen thoroughly over and over again.Andre Crom ‘s OFF Recordings is definitely one of them. In this issue I ‘m introducing him to you, as I think his label is certainly worthy of your attention and will be, for quite some time ahead.

USM 29

music,echoe

love House Music

Παρόλο που ο Andre είναι ενεργός DJ και παραγωγός για αρκετά χρόνια, το 2012 αποδεικνύεται η πιο δυνατή του χρονιά μέχρι στιγμής.

Η δισκογραφική του, OFF Recordings, την οποία δημιούργησε σύντομα μετά τη μετακόμισή του στο Βερολίνο το 2008, έχει πλέον σταθερή παρουσία στα deephouse charts του Beatport, με ακόμα και 5 tracks στο top 100 ταυτόχρονα. Οι χρήστες του Resident Advisor απέδειξαν την αγάπη τους για το label ανεβάζοντας τη μουσική του στις θέσεις του top 50 των πιο δημοφιλών του μήνα, για 6 μήνες στη σειρά, από τον Φεβρουάριο του 2012.

Συγκεκριμένα τον Απρίλιο του ‘12 το solo EP του (OFF30, “Holdin’ On”) έφτασε στο νούμερο 12 του μηνιαίου chart των δημοφιλεστερων tracks.Η ‘συνταγή της επιτυχίας’ είναι απλή: Ο Andre και η OFF φτιάχνουν μουσική που κάνει τον κόσμο να περνάει καλά στο dancefloor. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οι παραγωγές τους στο σύνολό τους, επηρρεάζονται από είδη μουσικής όπως disco, pop των ‘80s, jazz, soul, blues, hip hop και techno συνδυασμένη με house. Τα στοιχεία μιξάρονται για να δώσουν ένα έξυπνο, σύγχρονο όμως και «ωμό», αιχμηρό αποτέλεσμα.

Οι ήχοι που μας δίνουν είναι αβίαστα «δεμένοι» μεταξύ τους: sleazy – deep – underground ποπ κομμάτια, jacking house grooves, ενώ για να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο μένουν πάντα ανοιχτοί σε προκλήσεις για ποικιλία και ακόμα πιο φρέσκιες επιρροές.Από την κυκλοφορία του OFF30 κι ύστερα, ο Crom έχει συνεχίσει να μας εντυπωσιάζει με τις παραγωγές και τα remix του. Τα EP που ξεχωρίσαμε είναι το “Tell me” στη Freerange το Μάιο, το “Reality” στην OFF τον Ιούνιο, το remix του για το θρύλο της oldschool George Morel τον Ιούλιο, και πολύ πρόσφατα το “Back Into The Future” στην Exploited, μέχρι στιγμής μάλλον το μεγαλύτερο EP του για το 2012. Είναι μια συνεργασία με τον Martin Dawson ,με τον οποίο δουλεύουν μαζί εδώ και χρόνια, ενώ τα φωνητικά είναι του –θρύλου - Roland Clark. Εξίσου καταπληκτικά είναι τα 2 remix που ακολούθησαν, από Monte και Flashmob.

Όπως και νά ‘χει, η καλύτερη απόδειξη για τη βαθιά αγάπη του Andre για τη μουσική και τα καλά party, είναι τα gigs του. Παίζοντας ένα mix από δουλειές του, ακυκλοφόρητες παραγωγές της OFF, επιλεγμένα καινούρια κομμάτια, διασκεδάζει πίσω από το booth όσο και ο κόσμος στο dancefloor.

Although active as a DJ and a producer for many years, 2012 is proving to be Andre Crom’s strongest year so far.His label OFF Recordings, founded shortly after his move to Berlin in 2008, has become omnipresent in the Beat-port deephouse charts, often having 5 tracks in the top 100 at once. The Resident Advisor users have shown OFF big love as well, voting its music into the “most charted top 50 of the month” for 6 months in a row since February 2012. Ηis April 2012 solo EP (OFF 30, „Holdin’ On“) specifically, made it to # 12 of the „Resident Advisor most charted tracks for April 2012“.

The recipe behind this success is simple: Andre Crom and OFF Recordings release music to give people on the dancefloor a good time. Nothing more, nothing less. The sound selection is moving fluidly from sleazy deep under-ground pop tunes to jacking house grooves- diversity and fresh trends are welcome and keep things interesting.The OFF sound, as well as Andre’s own productions, take influences from all kinds of musical genres such as disco, ‘80s pop, jazz, funk, soul, blues, hip hop and techno combined with house, produced with a modern yet raw, cutting-edge style.

Since the above mentioned OFF 30, Crom has followed up with an impressive number of original productions and remixes. Notably, the „Tell Me“EP on Freerange in May, the „Reality“EP on OFF in June, a remix for oldschool- legend George Morel in July, and very recently his maybe biggest EP of the year so far on Exploited: „Back Into The Future“.

This EP is collaboration with longtime partner Martin Dawson, it features vocals by the legendary Roland Clark and two amazing remixes by Monte and Flashmob.However, it’s Andre Crom’s gigs, made up of a mix of his own productions, unreleased OFF signings, carefully selected new tracks and him enjoying the booth just as much as the crowd enjoys the floor – that prove his deep and profound love for house music and a good party.

30 URBANSTYLEMAG

πες μας, πώς προέκυψε το όνομα «oFF recordings» ;Από τη μία, το OFF εστιάζει στο dancefloor : χάσε το μυαλό σου και απογειώσου! Από την άλλη, η γενική ιδέα ήταν το όνομα να είναι ανοιχτό σε ερμηνείες και συμβατό με διάφορα είδη μουσικής.

ποιά είναι η σχέση της oFF recordings κι η δική σου, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media) ;Τα social media είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μας, προκειμένου να προωθήσουμε τη μουσική και τα events μας, όπως και για να μείνουμε σε επαφή με τους fans... Το άμεσο feedback που παίρνουμε είναι εκπληκτικό, πραγματικά μας βοηθάει, μας κινητοποιεί και μας δίνει πολλές νέες ιδέες!

Έχεις παίξει ποτέ σε gig στην Ελλάδα ;Όχι, όμως υπάρχουν πολλές προτάσεις αυτή τη στιγμή. Ελπίζω να κανονιστεί σύντομα, ώστε να μπορέσω να αποδράσω από τον καιρό του Βερολίνου, να περάσω καλά με τον ελληνικό τρόπο και να δοκιμάσω το φανταστικό φαγητό και το κρασί σας ;)

ή μουσική παραγωγή είναι το κύριο επάγγελμά σου ;Ναι, μαζί με το management του label και το DJing, είναι σίγουρα υπέρ- αρκετά για να με κρατάνε απασχολημένο!

πες μας την καλύτερη εμπειρία που έχεις από party, κάτι που θυμάσαι έντονα. Μη ντρέπεσαι!Είναι ΤΟΣΕΣ πολλές! Πολλά από τα party στο Βερολίνο είναι φοβερά, αλλά η περσινή περιοδεία μου στην Ιαπωνία είχε μερικές πολύ ξεχωριστές στιγμές. Επίσης το gig στο Σαν Φρανσίσκο...

Υπάρχουν πολλά είδη ηλεκτρονικής μουσικής. πώς θα περιέγραφες το δικό σου ήχο και από ποιά είδη νομίζεις πως είναι επηρρεασμένος ;Βασικά είναι deephouse. Καμιά φορά εχει περισσότερο groove και κλίνει προς την tech house, άλλες φορές είναι πιο αργός και pop και λίγο nu disco, όμως ο βασικός πυρήνας μένει πάντα η deephouse.

στο παρελθόν έχεις κάνει παραγωγές και remix με samples από τα ‘90s. από πού πηγάζει αυτή η έλξη ;Είναι απλά η περίοδος που μεγάλωσα και αυτά που άκουγα τότε... όμως σε ό,τι αφορά στα samples, γενικά χρησιμοποιώ ό,τι βρίσκω και μ’αρέσει. Απλά τα acapella’s από τα ‘90s είναι περισσότερα σε σχέση με αυτά που υπάρχουν από προηγούμενες εποχές.

Τι προτιμάς, ήχο αναλογικό ή ψηφιακό ;Νομίζω πως ο αναλογικός ήχος εξακολουθεί να είναι καλύτερος, αλλά με τα ψηφιακά plugins έχεις μεγαλύτερη ευελιξία. Χρησιμοποιώ είτε VST’s είτε αναλογικά samples.

Τι πιστεύεις πως επιφυλάσσει το μέλλον για εσένα και την oFF recordings ;Θέλω απλά να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε τώρα, και εγώ προσωπικά αλλά και το label. Δουλεύουμε με πραγματικά φανταστική μουσική τους επόμενους μήνες, και χάρη στα πολλά πρόσφατα releases μου κλείνουμε επίσης πολλά νέα bookings. Οπότε τώρα είναι μια συναρπαστική περίοδος για την OFF και για εμένα. Ανυπομονώ ειδικά για την περιοδεία που θα γίνει για τα 4 χρόνια της OFF, τον Απρίλιο και το Μάρτιο του 2013!

Θέλεις να μας δώσεις ένα προσωπικό top 5 όλων των εποχών ;1. Daft Punk - Around The World, 2. Chez Damier - Can U Feel It - MK Dub, 3. Marshall Jefferson - Mushrooms4. Manuel Göttsching - E2 E4, 5. Andre Crom & Martin Dawson - In The City

Tell us, how did you come up with the name “OFF Recordings”?On one side, OFF stands for an uncompromised focus on the dancefloor: lose your mind and get OFF! And on the other side, the idea was to choose a name that is open to different music styles and interpretations.

What is the relationship between social media and music industry for you & OFF Recordings?Social media is an integral part of our work, to promote our music and our events, and to stay in touch with our fans... The direct feedback we get is great, it really helps and motivates us and gives many new ideas!

Have you ever come to Greece for a gig?Nope, but there are several requests right now, so I hope it will work out soon and that I can escape the Berlin weather, party in Greek style and taste your great food & wine ;)

Is music production your professional work?Yes, together with label management and DJing this is all I do - and it’s defi-nitely enough to keep me more than busy!

Tell us your best party experience, something memorable, don’t be shy!There are SO many! A lot of Berlin parties are great, but my Japan tour of last year had a few really special moments, and also the gig in San Francisco...

There are a lot of electronic music genres. What would you call your style and which genres do you think it is influenced by?It’s basically deephouse. Sometimes it’s more groove-focused and goes a bit towards tech house, sometimes it’s slower and more pop and a bit nu disco, but basically the core is always deephouse.

You have tampered with samples from the ‘90s in the past. Why this at-traction?It’s just the period when I grew up and what I listened to back then... but when it comes to sample I just use what I find and like, and there’s simply more acapella’s around from the ‘90s than from earlier periods.

What do you prefer, Analog or Digital?The sound of analogue synths is still better I think but with digital plug ins you are more flexible. I use either VST’s or analogue samples.

What would you say the future holds for you, OFF Recordings, and the elec-tronic music industry in general?Just to keep doing what we’re doing and grow, both labelwise and person-ally... We have really amazing music signed on the label for the next months, and thanks to my many recent releases, there are a lot new bookings coming in recently. So it’s an amazing time for OFF and myself right now. I’m especial-ly looking forward to the 4 Years OFF label tour in February and March 2013!

Could you mention your top 5 of all time? Daft Punk - Around The WorldChez Damier - Can U Feel It - MK DubMarshall Jefferson - MushroomsManuel Göttsching - E2 E4Andre Crom & Martin Dawson - In The City

art,ist συνΕνΤΕυξή. ΑΛΕξΑνδροσ ΓΕρΑσΙΜου (ALEX@URBANSTYLEMAG.GR)

32 URBANSTYLEMAG

ΜΑΡΙεττΑ ΦΑΦΟυτηΟταν η αγγλόφωνη ποπ στην ελλάδα σκορπάει αισιοδοξία για το μέλλον…

συνεντευξη

Θα ξεκινήσω αυτόν τον πρόλογο για την ωραία κουβέντα που κάναμε με τη Μαριέττα Φαφούτη μιλώντας για τη δική μου σχέση με την ποπ που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα και εξελίσσεται εδώ σε αυτόν εδώ τον τόπο σίγουρα με κάπως διαφορετικούς όρους από ότι στο εξωτερικό. Ημουν πάντα διστακτικός –εώς και καχύποπτος- για πράγματα που έβγαιναν χρησιμοποιώντας αυτήν την ταμπέλα (γιατί για ταμπέλα πρόκειται σαν ένα είδος πινακίδας που σε σπρώχνει να κατευθυνθείς στο εύκολο και στο εύπεπτο) ακυρώνοντας έτσι και τις όποιες προσεγμένες δουλειές έβγαιναν κατά καιρούς. Οταν όμως άκουγα αυτές τις κυκλοφορίες ήταν κάτι μαγικό, κάτι σπάνιο ακριβώς γιατί έβλεπα κάτι που ξεκινούσε μουσικά από το μηδέν και πήγαινε κάπου άλλου μιας και είναι ένα «όχημα» που μπορείς να «επιβιβάσεις» πάνω του και άλλα στοιχεία, άλλα ηχοχρώματα, άλλους ρυθμούς.

Λίγες ήταν οι προσεγμένες δουλειές και ακόμα λιγότεροι οι καλλιτέχνες που πήραν αυτό το είδος, «πάτησαν» πάνω του και έβγαλαν ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα πηγαίνοντας παρακάτω το όλο πράγμα τραγουδώντας ποπ με τον δικό τους τρόπο. Η μοναδική ίσως που το κάνει αυτό σε υπερθετικό βαθμό και μάλιστα με αγγλικό στίχο είναι η Μαριέττα Φαφούτη η οποία από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο προσκήνιο κέρδισε αμέσως το κοινό γιατί είχε δικά της πράγματα να πει και το κυριότερο να τα υποστηρίξει τόσο στο studio όσο και στις ζωντανές της εμφανίσεις. Από το όμορφο ξεκίνημα που έκανε με το άλμπουμ “Try A Little Romance” (που αποτέλεσε και το ντεμπούτο της στη δισκογραφία) συνεχίζει εδώ με το “Homemade Joy”, μια δουλειά που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή, μέσα από ένα δυνατό πλέγμα μουσικής, στίχου και ρομαντισμού…

Μέσα στην οικονομική ανασφάλεια των τελευταίων χρόνων δεν είναι καθόλου εύκολο να βγάλεις έναν δίσκο αισιόδοξο, χαρούμενο, ένα δίσκο ελπίδας όχι μόνο για το μέλλον αλλά για τώρα, για το παρόν, για τις μέρες που ζούμε. Μετά από αρκετά χρόνια και μάλιστα σε τέτοιες “ομιχλώδεις” εποχές η ποπ στην Ελλάδα ξαναβρίσκει ουσιαστικά την χαμένη της ταυτότητα. Και αν το εναρκτήριο «Kookoobadi» είναι ένα εκ των «ραδιοφωνικών» κομματιών του δίσκου στην ουσία είναι μια καλή αφορμή για να ακούσεις συνολικά αυτήν την καλλιτεχνική πρόταση που καλύπτεται πλήρως αισθητικά αλλά και μουσικά από όλους όσους δούλεψαν για αυτό το άρτιο αποτέλεσμα

USM 33

Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από…15 περίπου χρόνια. Ήμουν γύρω στα 15 όταν συνάντησα στο δρόμο μου τους δασκάλους μου Τζένη Θεοφανοπούλου και Άγγελο Βελεγράκη και μαζί τους αγάπησα ειλικρινά και ανιδιοτελώς τη μουσική.

Επέστρεψες στη δισκογραφία με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία με την ονομασία “Homemade Joy”. Μίλησε μου για το υλικό αυτής της δουλειάς.Το υλικό της είναι όσο πιο φρέσκο γινόταν. Γράφαμε το δίσκο και παράλληλα τα νέα τραγούδια. Ήθελα αυτό το άλμπουμ να είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό του τι είμαι τώρα. Επίσης αφέθηκα απίστευτα στον παραγωγό μου Θοδωρή Ζευκιλή, σε όλους τους μουσικούς που έπαιξαν στο δίσκο και πάνω απ΄όλα στη μπάντα μου που υπερεκτιμώ, υπεραγαπώ και υπερθαυμάζω. πως προέκυψε ο τίτλος της τελευταίας σου δισκογραφικής εργασίας;Ήθελα να πω με απλά λόγια πως μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα που μας περιτριγυρίζει έχουμε τη δύναμη να ξαναβρούμε την ελπίδα μέσα από τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Να φτιάχνουμε την χαρά με τα χέρια μας εκεί που αισθανόμαστε τη μεγαλύτερη ασφάλεια, στο σπίτι μας, και να τη μοιράζουμε απλόχερα μετά στους άλλους.

ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο; ποιους δίσκους ξεχώρισες τελευταία; Εμ, δεν είναι συγκεκριμένου είδους οι μουσικές που με συγκινούν. Επίσης η αλήθεια είναι πως δεν ακούω μουσική στην καθημερινότητά μου, αλλά σίγουρα έχω ξεχωρίσει πολλούς δίσκους από Έλληνες δημιουργούς που θα ήταν άδικο να αναφέρω γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιους. Αν έπρεπε να διαλέξω τρεις όμως θα σου έλεγα το “Οι μέρες του φωτός” της Νατάσας, του Θέμη και του Γεράσιμου, το “In colours” των Minor Project και ο επερχόμενος της Μαρίζας Ρίζου που θα έρθει στο τέλος της χρονιάς και θα αποτελέσει πολύ ευχάριστη έκπληξη σε όλους.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα και τι σε οδηγεί στο να γράφεις μουσική; Το μόνο που με οδηγεί να γράφω μουσική είναι το σώμα μου. Υπάρχει ένας μαγνητισμός μεταξύ των χεριών μου και του πιάνου μου που με οδηγεί στο να φτιάχνω πραγματάκια κάθε φορά που παίζω κάτι. Από εκεί και πέρα σίγουρα όταν είμαι ερωτευμένη, ενθουσιασμένη, θλιμμένη, θυμωμένη θα αναζητήσω πιο συχνά να βρεθώ στο πιάνο και συνεπώς θα υπάρχει μεγαλύτερος όγκος σε μουσικούλες που φτιάχνω.

πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σου και σε ποιο μουσικό είδος θα την τοποθετούσες ;Θα έλεγα πως κάνω ποπ που κύριο συστατικό της είναι η ελπίδα.

Μίλησε μου για τους μουσικούς που συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά αλλά και για όσους έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι ώστε να βγει προς τα έξω το τελικό αποτέλεσμα.Αυτό που με έχει συγκινήσει με το Homemade Joy είναι πως κάθε ένας από τους μουσικούς έβαλε την καρδιά του ολόκληρη σε κάθε τραγούδι. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω με λόγια πόσο θαυμάζω και αγαπώ κάθε έναν άνθρωπο που συμμετείχε σε αυτό το δίσκο. Και επίσης πόσο η μπάντα μου έχει συμβάλλει αποφασιστικά σε αυτό που είμαι-είμαστε τώρα. Η Ευαγγελία Ξυνοπούλου, η Εύη Κουρτίδου, ο Κώστας Χαλιώτης, ο Δημήτρης Σιάμπος, ο Γιώργος Ζαρέας και φυσικά ο Θοδωρής Ζευκιλής είναι οι άνθρωποι που εμπιστεύομαι τυφλά πλέον και στους οποίους οφείλω πολλά.

Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (sοcιal networking)....πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό;Μόνο καλό έχει κάνει στη δική μου περίπτωση. Ειδικά αν αναλογιστείς πως δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να βγάλω δίσκο αν δεν με έβρισκαν από το myspace ο παραγωγός μου Νίκος Αγγλούπας (aka Ottomo) και η εταιρεία μου Inner Ear Records.

Τώρα με τη γενικότερη κρίση που επικρατεί και παίρνει μπάλα και τη δισκογραφία πιστεύεις ότι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής είναι το digital download ξεπερνώντας την παραδοσιακή δομή και υπόσταση του cd;Αυτό είναι κάτι που δεν γνωρίζω. Η αλήθεια είναι πως λατρεύω την αίσθηση του απτού.

Επιλέγεις ξεκάθαρα να εκφραστείς με ξένο στίχο. σε απασχολεί καθόλου η ... επιλογή της γλώσσας και πως βλέπεις τη χρήση της δικής μας γλώσσας αλλά και της αγγλικής στο εγχώριο μουσικό περιβάλλον;Η χρήση της αγγλικής γλώσσας έχει γίνει αποκλειστικά και μόνο για λόγους ρυθμού. Τα αγγλικά είναι γεμάτα με μονοσύλλαβες και δισύλλαβες λέξεις πράγμα που σημαίνει πως μπορούν να προσαρμοστούν σε οποιαδήποτε μελωδία έχω στο μυαλό μου. Οι ίδιες μελωδίες με ελληνικό στίχο θα ήταν πιο σκληρές. Ωστόσο έχω τεράστια ανάγκη να τραγουδήσω στα ελληνικά. Μακάρι να έρθουν έτσι τα πράγματα ώστε να τα καταφέρω. Πάντως έχω μελοποιήσει στην ελληνική γλώσσα πολλά τραγούδια με μεγάλη χαρά. αν σου έλεγα να κρατήσεις ένα τραγούδι ή ένα στίχο από αυτή τη δουλειά ποιο θα ήταν αυτό;`Θα διάλεγα το ρεφρέν του “This is not the end” που αναφέρεται σε όλους όσους έχουν χάσει την ελπίδα τους. Ουσιαστικά λέει στον κάθε ένα από εμάς πως ακόμα και αν περνάς δύσκολα, δεν είσαι μόνος. Υπάρχουν άπειροι άνθρωποι γύρω μας καθημερινά που ζουν τα ίδια και χειρότερα και μέσα σε όλα αυτά τα άσχημα η μόνη υποχρέωση που έχουμε είναι να βοηθάμε ο ένας τον άλλον.

“This is not the end, you’re not alone. Look above the sky, the stars are shinning for your soul.Hear the sea is whispering your name.Now your tears are wave just close your eyes and spread their prays.”

πρόσφατα, την Κυριακή 2 σεπτέμβρη μαζί με τους leon & τους penny & the swingin’ cats ανοίξατε την συναυλία της imany στην «Τεχνόπολις» του Δήμου αθηναίων. Μίλησε μου για αυτήν την εμπειρία αλλά και το αν θα σε ενδιέφερε μελλοντικά να συνεργαστείς με ξένους μουσικούς ή δημιουργούς.Ήταν μία υπέροχη βραδιά και το χαρήκαμε με την ψυχή μας. Όσο για το μέλλον, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να κάνω όμορφα πράγματα με όμορφους ανθρώπους ανεξαρτήτως του που ζουν εκείνοι.

Τα επόμενα σχέδια της Μαριέττας Φαφούτη είναι…Συναυλίες εδώ και εκεί με τεράστια προσμονή και ενθουσιασμό. Στις 26 Οκτωβρίου θα παίξουμε στα Τρίκαλα, ενώ κάποια από τα Σάββατα του Νοεμβρίου (σίγουρα 10, 17 και 24) θα είμαστε στο Σταυρό του Νότου. Παράλληλα φτιάχνω μουσικούλες σαν τρελή ενώ μόλις έμαθα πως θα συνεχιστεί και η παράσταση για την οποία είχα γράψει στην αρχή της χρονιάς τη μουσική. Πρόκειται για το “I am my own wife” του Doug Right σε σκηνοθεσία Σήφη Βαρδάκη.

λΙνΚ http://www.mariettafafouti.com/

music,echoe

36 URBANSTYLEMAG

17th STREET

tabula raSa (cover StorY)

urbaN calliGraPhY bY SiMoN SilaidiS (deSiGNwarS)

Μερικά χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, ο Simon Silaidis σχεδιάζει το cover του UrbanStyleMag σε λίγα τετραγωνικά τσιμέντου...

A few kilometers outside Athens, Simon Silaidis paintsthe USM cover on a square of cement ...

COVER. dESIGNwARS ( www.dESIGNwARS.GR )

A few kilometers outside Athens, Simon Silaidis paintsthe USM cover on a square of cement ...

USM 37

17TH STREET

38 URBANSTYLEMAG

USM 39

17TH STREET

40 URBANSTYLEMAG

USM 41

17TH STREET

κάτω απο το γκρίζοunder the gray

προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

reflections, memories, music icons

44 URBANSTYLEMAG

φωναξε ΚΕΙΜΕνΟ. ΤΖΕννΥ γΚΙΟΥγΚή

Ανοίγω τα μάτια. Αντικρίζω κενό. Όπου και αν κοιτάξω. Κενό. Πάνω, κάτω, γύρω, μέσα μου. Αιωρούμαι. Τι έγινε; Τι μέρα είναι; Ποια χρονιά; Ο τόπος;

Κλείνω τα μάτια. Μου έρχεται αμυδρά η εικόνα μιας σύγκρουσης. Κοιμήσου. Μπορεί να ξυπνήσεις και να ’ταν όλα ένα όνειρο. Ένας τοίχος να πλησιάζει απειλητικά. Ξυπνάω. Είμαι, ακόμα, εδώ. Did this really happen? Really?! Fuck! Η συνειδητοποίηση έρχεται αργά και μουδιασμένα. Δεν καταλαβαίνω.

Προσπαθώ να σκεφτώ, να κινηθώ, να μιλήσω –δε μπορώ. Απορημένη, αποσυντονισμένη, αποκαλωδιομένη κολυμπάω στο Χάος. Complete System Reset. Και οι μέρες που περνούν, αργά, έχουν πια νέα ονόματα:Tabula Rasa και 1, Tabula Rasa και 2, Tabula Rasa και 3….

Ώσπου, κάποια στιγμή: Οι πρώτες λέξεις αρχίζουν επιτέλους να αχνοφαίνονται στον πεντακάθαρο καμβά μου. Τα γράμματα σχηματίζονται αργά, νωχελικά λες και δε καταλαβαίνουν την αγωνία μου να διαβάσω την πρώτη αράδα. Τις πρώτες λέξεις της νέας μου ζωής σε μια αναπάντεχη πραγματικότητα.

Αχ αυτή η ελπίδα, αυτή η αέναη ικανότητα του ανθρώπου να ξανασηκώνεται. Το πιο πεισματάρικο αγριόχορτο που έφτιαξε η φύση.

Human Race, you have my Respect!

New dawN

46 URBANSTYLEMAG

Τα τελευταία χρόνια έχω φάει τόσα αγγούρια μαζεμένα που λίγο έλειψε να πιστέψω ότι πριν ήμουν η Candy Candy και έκοβα βόλτες στο μικρό σπίτι στο λιβάδι με τον σκύλο μου τον Σνούπι. Και λίγο πριν μου στρίψει και ριχτώ με τα μούτρα στα ναρκωτικά, διερωτώμαι η δόλια η μάνα του δειλινού καμπάνα: Μπορεί άραγε μια σχέση να δείχνει φαινομενικά τέλεια, όμως να είναι ουσιαστικά τόσο σάπια όσο και τα δόντια του σκύλου με τα τρία κεφάλια στον Harry Potter ;

Ω ναι! Και αυτή και πολλές άλλες...

Είναι τότε που το πουκάμισο με πνίγει και ξεκουμπώνω το πρώτο κουμπί – με σφίγγει σα θηλιά.Πίνω μια γουλιά καφέ και κοιτάζω την αντανάκλαση μου στην οθόνη του κομπιούτερ, προσπαθώντας να ξαναζήσω στον αγαπημένο κόσμο της Βικτωριανής εποχής, όπου όλα ήταν ροζ και παραμυθένια. Εις μάτην όμως. Λίγο πριν ξεκινήσω εκείνες τις μίζερες και κλισέ σκέψεις (πώς ξεκινήσαμε και πώς καταντήσαμε, άλλα είχα φανταστεί κι αλλιώς η ζωή τα φέρνει και άλλα τέτοια), αστραπιαία μεν, crystal clear δε, με διαπερνά η εξής σκέψη: Πώς ξέρω ότι εάν διάλεγα το μπλε χάπι ,θα διάβαινα μεμιάς το κατώφλι της ευτυχίας, θα σηκωνόμουν το πρωί περιχαρής να φρυγανίσω το ψωμί του αγαπημένου μου, να του ετοιμάσω τα ρούχα και να του δώσω ένα promising πεταχτό φιλί και... live happily ever after ;

Και καταλήγω: μερικές φορές κάνουμε λάθη. Εγώ προσπαθώ να κάνω το σωστότερο λαθος. Να βγω από τη μάχη με τις λιγότερες ζημιές. Σηκώνομαι, ξεσκονίζομαι, συλλέγω τα κομμάτια μου και... voilà!

Ψάχνω το επόμενο σωστότερο λάθος...

κΕΙΜΕνο. σοφΙΑ ΘΕοδώρΑ ΓΙΛΤΙζή

“να φύγετε... να πάτε αλλού!”

κάτω απο στο γκρίζο

USM 49

GRAYZONE// γκρίζα ζώνη

[Now PlaYiNG]

http://www.youtube.com/watch?v=uwyMhfMorw8allah-las - long Journey

50 URBANSTYLEMAG

spot

aTHens For 24H αθήνα για 24 ώρεςΣτην Αθήνα για 24 ώρες.... Με την φωτογραφίκη και αγαπημένους φίλους για παρέα.

Athens for 24 hours....With my camera and some lovely friends...

50 URBANSTYLEMAG

USM 51

spot

52 URBANSTYLEMAG

USM 53

spot

54 URBANSTYLEMAG

USM 55

spot

56 URBANSTYLEMAG

USM 57

spot

58 URBANSTYLEMAG

USM 59

spot

U r b a n S t y l e M a g # 2 7 i s s u e i m p o r t s

U r b a n S t y l e M a g # 2 7 i s s u e i m p o r t s

issuepeople

62 URBANSTYLEMAG

συνΕνΤΕυξή. ΑΛΕξΑνδροσ ΓΕρΑσΙΜου

ΚΑΡΜεν ΖΩΓΡΑΦΟυ Από την Αγγλία στο 35ο Φεστιβάλ ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας και πάλι πίσω…Το τελευταίο διάστημα ψάχνοντας εναγωνίως να βρω καινούργιες ταινίες που θα μου κέντριζαν το ενδιαφέρον….εχμμ όχι ακριβώς, ψάχνοντας εναγωνίως να βρω καινούργιες ελληνικές ταινίες που θα μου κέντριζαν το ενδιαφέρον -αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα- αποφάσισα να δω τους καινούργιους μικρομηκάδες που κάποιοι εξ’αυτών συμμετείχαν και στο διαγωνιστικό τμήμα του –πρόσφατου- φεστιβάλ Δράμας.

Ενα φιλμ που κέρδισε όχι απλά το ενδιαφέρον αλλά και την προσοχή μου –στην πορεία το ψάξιμο σοβάρεψε όντας δέκτης διάφορων πρότζεκτ- οπότε μοιραία το είδα αρκετές φορές και πραγματικά με χαροποίησε για πολλούς και διάφορους λόγους είναι το “Buyout” της Κάρμεν Ζωγράφου . Γνωρίζοντας σε ένα μεγάλο βαθμό τη δουλειά της, (μια από τις καλύτερες νέες σκηνοθέτιδες με ιδιαίτερη “ματιά” στις κινήσεις, στο χώρο και στις εκφράσεις των ηθοποιών βγάζει στην επιφάνεια σπουδαία στοιχεία με την κάμερα της) μπορώ να πω ότι δεν με ξάφνιασε για ένα και μόνο λόγο : Για το ότι σε κάθε καλλιτεχνικό της βήμα, σε κάθε της δουλειά δίνει προσεκτικά δείγματα γραφής μόνο που εδώ το πήγε και παραπέρα –αυτό δεν είναι το ζητούμενο σε κάθε μορφή τέχνης ;- δημοσιοποιώντας την –μέχρι στιγμής- πιο μεστή εργασία της η οποία σημειωτέον αποτελεί και την “καταγραφή” της πτυχιακής της εργασίας…

ΒΙΟ

USM 63

issue people

ας ξεκινήσουμε αυτή τη κουβέντα κάπως …ανάποδα : γιατί ένας νέος σκηνοθέτης να καθήσει να δουλέψει εδώ, να κάνει σινεμά στην Ελλάδα ;H Ελλάδα είναι ίσως από τα πιο ιδανικά μέρη να κάνει κανείς σινεμά. Έχει μαγευτικές τοποθεσίες, καταπληκτικό φως και είναι γεμάτη ιστορίες και χαρακτήρες που μπορούν να εμπνεύσουν δημιουργούς και θεατές. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει ισχυρή βιομηχανία για να στηρίξει τους κινηματογραφιστές -και γενικά τους καλλιτέχνες. Υπάρχει άπειρο υλικό αλλά ελάχιστη βοήθεια και οικονομική στήριξη. Και δυστυχώς ο κινηματογράφος είναι (ακόμα) ένα ακριβό σπορ. Γι αυτό οι νέοι δημιουργοί στρέφονται στο εξωτερικό, αν και όπως φαίνεται και από τις ταινίες που συμμετέχουν φέτος στο Φεστιβάλ Δράμας, η Ελλάδα, και ειδικά αυτή την περίοδο, είναι το μέρος που τους εμπνέει και για το οποίο θέλουν να μιλήσουν με τις ταινίες τους. Άλλωστε αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει αντίκτυπο παγκοσμίως άρα δεν απευθύνονται σε ένα περιορισμένο τοπικό κοινό.

Το δικό σου ξεκίνημα πως ήταν ; Τι σε ώθησε στο να ασχοληθείς με τονκινηματογράφο ;Από μικρή ηλικία ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο, τη μουσική, τη ζωγραφική και αργότερα τη φωτογραφία. Όταν έδωσα πανελλήνιες βαθιά μέσα μου ήθελα να περάσω στη σχολή Θεάτρου Θεσσαλονίκης (δεν υπήρχε ακόμα η σχολή κινηματογράφου) αλλά τελικά πέρασα στα ΕΜΜΕ. Αφού ασχολήθηκα κάποιο καιρό με τη δημοσιογραφία κατάλαβα ότι δεν είναι για μένα κι έτσι αποφάσισα να συνδυάσω όλα αυτά που μου άρεσαν όταν ήμουν μικρή. Να λέω ιστορίες χρησιμοποιώντας τις διάφορες τέχνες και τεχνικές. Αυτό είναι για μένα ο κινηματογράφος. Να συνδυάζεις όλα τα στοιχεία στις κατάλληλες αναλογίες και με τον κατάλληλο τρόπο για να πεις μια ιστορία, να εκφράσεις μια ιδέα, μια άποψη ή ένα συναίσθημά. Ακόμη, ο κινηματογράφος αποτελεί ένα πάρα πολύ ισχυρό όπλο για να πετύχεις αυτό για το οποίο με τράβηξε στην αρχή η δημοσιογραφία : Να διαμορφώνεις απόψεις.

Επιστρέφεις με μια ολοκαίνουργια ταινία που φέρει τον τίτλο “buyout” .πες μας δυο λόγια για αυτό το φιλμ και πως ξεκίνησε η ιδέα για την υλοποίηση του…Ψάχνοντας θέμα για τη διπλωματική μου στο Λονδίνο αισθάνθηκα οτι αυτό για το οποίο θέλω να μιλήσω και με αφορά είναι η Ελλάδα και μια ελληνική ιστορία που αντικατοπτρίζει τα βιώματά μου. Έτσι κατέληξα στην ιστορία αυτής της οικογένειας όπου συνέδεσα ιστορίες και αληθινές καταστάσεις με χαρακτήρες που με τον ένα η τον άλλο τρόπο έχω γνωρίσει. Ο καθένας βιώνει τους προσωπικούς του προβληματισμούς αλλά έρχεται μία στιγμή όπου πρέπει να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλο και να εκτεθούν συναισθηματικά. Η οικογένεια ζει σε μια παλιά μονοκατοικία στο κέντρο της Αθήνας έχοντας μία ζωή άμεσα συνδεδεμένη με το σπίτι και τον κήπο, όταν έρχεται αντιμέτωπη με αλλαγές που λαμβάνουν χώρα σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Μια μητέρα που έχει μεταναστεύσει για να συντηρήσει οικονομικά την οικογένεια της, γυρίζει έχοντας πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον όλων. Στο παρασκήνιο μια πόλη που αλλάζει μορφή, ένας τρόπος ζωής που αντικαθίσταται από κάτι καινούριο για κάποιους καλύτερο για άλλους όχι και τόσο.

Μίλησε μας για τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας αλλά και πως βίωσες τα γυρίσματα…Αφού ολοκλήρωσα το σενάριο το επόμενο και πιο σημαντικό βήμα ήταν να βρω ηθοποιούς και συνεργείο. Ο Θοδωρής Μιχόπουλος ήταν ο πρώτος που μπήκε στο παιχνίδι και οφείλω να ομολογήσω ότι εκτός από την πολύ καλή δουλειά που έκανε στη φωτογραφία βοήθησε πάρα πολύ και σε άλλα επίπεδα και έκανε το γύρισμα πιο εύκολο και δημιουργικό. Η Μάρια Ρεπούση και η Ηρώ Αδρακτά είναι άτομα που έχουμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν και ήταν οι κολώνες αυτής της παραγωγής που φρόντιζαν πάντα όλα να γίνονται όπως ακριβώς πρέπει. Όλο το συνεργείο αποτελούνταν από παιδιά πολύ δημιουργικά και συνεργάσιμα που έκαναν το καλύτερο δυνατόν για την ταινία και σίγουρα θα ξανασυνεργαστούμε στο μέλλον. Αυτοί όμως που έδωσαν πνοή και ψυχή σ’ αυτή την ταινία ήταν οι ηθοποιοί. Είναι μεγάλο σχολείο και μεγάλη ευθύνη και συγκίνηση να σκηνοθετείς ηθοποιούς της κλάσης της Μελίνας Βαμβακά και του Στέλιου Γούτη. Έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και υπήρξαν απόλυτα επαγγελματίες προς παραδειγματισμό των νεότερων, και τους είμαι ευγνώμων και τους εκτιμώ πολύ. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με την Σοφία Κορώνη η οποία προερχόμενη από το χώρο του θεάτρου έδωσε στο χαρακτήρα μια άλλη πτυχή, πολύ πιο αληθινή από αυτό που είχα αρχικά στο μυαλό μου όταν το έγραφα. Οι νεότεροι Έμη Πανουριά και Φάνης Σακελλαρίου ολοκλήρωσαν και αυτοί με το δικό τους τρόπο τους χαρακτήρες των παιδιών της οικογένειας και ο ,δικηγόρος κατά τ άλλα, Δημήτρης Αναστασόπουλος μας εξέπληξε όλους με τη φυσικότητα και τη συνεργασιμότητα του. Τέλος θα πρέπει να αναφέρω τον Αντρέα Παπαπέτρου ο οποίος έντυσε μουσικά την ταινία με έναν τρόπο που προσέδωσε ένα ακόμα συναισθηματικό επίπεδο στην ιστορία. Τους ευχαριστώ όλους και είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάστηκα μαζί τους. Όπως καταλαβαίνετε στα γυρίσματα περάσαμε πολύ καλά.

Η Κάρμεν Ζωγράφου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις, την οποία αγαπά και πάντα την εμπνέει. Σπούδασε επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 2006 και για 4 χρόνια δούλευε σε ραδιοφωνικό σταθμό ως δημοσιογράφος και παραγωγός. Παράλληλα ασχολήθηκε με το θέατρο και τη μουσική παρακολουθώντας σεμινάρια στο Θέατρο των Αλλαγών. Κατά τη διάρκεια αυτών των σεμιναρίων ανακάλυψε ότι την ενδιαφέρει η σκηνοθεσία σε θέατρο άλλα περισσότερο στον κινηματογράφο και έτσι άρχισε να παράγει τα δικά της πρότζεκτ. Ολοκλήρωσε 2 ταινίες μικρού μήκους και μια θεατρική περφόρμανς λίγο πριν αναχωρήσει για το Λονδίνο όπου συνέχισε τις σπουδές της με μεταπτυχιακό στην Κινηματογραφική παραγωγή στο Kingston University. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Λονδίνο ώς κινηματογραφίστρια και δημοσιογράφος. Το “Buyout” αποτελεί την πτυχιακή της εργασία για το Μεταπτυχιακό στο Kingston University.

64 URBANSTYLEMAG

Υπήρχαν σκηνές που να σας δυσκόλεψαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ;Νομίζω ότι η σκηνή του τραπεζιού μας ζόρισε λίγο γιατί είναι δύσκολο να πετύχεις μια σκηνή με πολλούς ηθοποιούς. Ειδικά όταν σε πιέζει και ο χρόνος και το φως που χάνεται από στιγμή σε στιγμή όλα γίνονται δυσκολότερα. Αυτό όμως που έδωσε άλλη χάρη σ αυτή τη σκηνή ήταν το κρασί που ήταν πραγματική ρετσίνα και λιγόστευε σε κάθε λήψη. Καταλαβαίνετε σε τι κατάσταση ήταν οι ηθοποιοί στο τέλος του γυρίσματος. Το διασκεδάσαμε πολύ πάντως δεν μπορώ να πω.

από πού εμπνέεσαι ώστε να δημιουργήσεις ένα θέμα για ταινία ;Είναι πολλές οι πηγές έμπνευσης και προβληματισμού που προσφέρονται ως ακατέργαστο υλικό για ταινία άλλα νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα έχει να κάνει με εσένα και με πράγματα που σε αφορούν με τον ένα η τον άλλο τρόπο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Πρέπει όλες οι συνιστώσες να συνδράμουν προς την ίδια κατεύθυνση για να πεις ότι ναι αυτή τη συγκεκριμένη ταινία θέλω να γυρίσω τώρα. Γιατί νωρίτερα ή αργότερα δεν θα ήταν η ώρα της. Άλλωστε οι περισσότεροι από μας ασχολούνται με πάνω από ένα πρότζεκτ οπότε πρέπει να έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές για να νιώσουμε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για ένα πρότζεκτ να ολοκληρωθεί και πότε όχι. Οι θεματικές λοιπόν που με εμπνέουν έχουν να κάνουν με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, προσωπικούς προβληματισμούς και φιλοσοφικές αναζητήσεις αρκεί να υπάρχει πάντα μια ενδιαφέρουσα ιστορία που με αφορά να αφηγηθώ.

Εν μέσω κρίσης θεωρείς ότι γίνονται πράγματα ; ανθίζει η τέχνη μέσα από δυσκολίες και πως οι νέοι δημιουργοί μπορούν να ανταπεξέλθουν –και- στις οικονομικές αντιξοότητες της εποχής που διανύουμε ;Γίνονται και θα γίνουν πολλά περισσότερα εν μέσω κρίσης. Πιστεύω ότι μελλοντικά η Ελλάδα και δη η Αθήνα θα αποτελέσει καλλιτεχνικό πυρήνα. Στην αρχή όλοι είχαν μουδιάσει, αλλά όσο περνάει ο καιρός πιστεύω ότι ο κόσμος βρίσκει διεξόδους. Στρέφεται στην τέχνη, κινητοποιείται σε προσωπικό και τοπικό επίπεδο, ξαναγυρνάει στις γειτονιές και νιώθει έντονα την ανάγκη και τη δύναμη της κοινότητας. Μόνο βοηθώντας ο ένας τον άλλο θα προχωρήσουμε όχι ο καθένας για τον εαυτό του. Μέχρι να το καταλάβουμε αυτό ως λαός θα περάσει καιρός αλλά πιστεύω ότι θα το πετύχουμε κάποια στιγμή και το ταξίδι αυτό θα είναι πολύ δημιουργικό.

Τι πιστεύεις ότι λείπει από τον σημερινό ελληνικό κινηματογράφο ; Θεωρείς ότι «βγαίνουν» καλύτερα πράγματα σήμερα σε σχέση με παλιότερα έστω και με χαμηλό μπάτζετ ;Νομίζω ότι λείπει η απλότητα και η αμεσότητα. Να κοιτάξουμε οι δημιουργοί τι συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας και να γίνουμε πιο αληθινοί. Έχω την αίσθηση ότι οι Ελληνικές ταινίες που βγήκαν πιο πολύ προς τα έξω τα τελευταία χρόνια είχαν δώσει πολύ έμφαση στη φόρμα και όχι στην ουσία της ιστορίας και στη δική τους αλήθεια μέσα σ αυτό. Ίσως τελικά και ο κινηματογράφος μιας χώρας να αντανακλά τα χαρακτηριστικά και τις ιδιομορφίες της ίδιας της κοινωνίας και να διαμορφώνεται αναλόγως σύμφωνα με τις ζυμώσεις και τις διαφοροποιήσεις που προκύπτουν σ αυτή με το χρόνο. Σίγουρα η δυνατότητα να γίνονται ταινίες με χαμηλό μπάτζετ, λόγω της ψηφιοποίησης του μέσου, δίνει πολλά περιθώρια καλλιτεχνικής ελευθερίας, οπότε πιστεύω ότι αυτή η συγκυρία μπορεί να δώσει στον ελληνικό κινηματογράφο μια νέα πνοή.

παρακολουθείς καινούργιες ταινίες ; Υπάρχει κάποιο φιλμ (μικρού ή μεγάλου μήκους) που να ξεχώρισες τελευταία ;Προσπαθώ να παρακολουθώ καινούργιες ταινίες και να κυνηγάω παλιές αλλά δυστυχώς η καθημερινότητα δεν αφήνει και πάρα πολλά χρονικά περιθώρια. Μια ταινία που μου άρεσε πολύ τελευταία και για τη σκηνοθετική της προσέγγιση και την απόδοση της θεματικής της είναι το Amour του Michael Haneke. Πολύ δυνατή και ταυτόχρονα πολύ απλή ταινία. Καθόλου απλοϊκή βέβαια.

Τα τελευταία χρόνια δουλεύεις πάνω σε παραγωγές στο λονδίνο όπου αποτελεί και την μόνιμη σου βάση. ποιες οι διαφορές πάνω στη δουλειά όσον αφορά τον κινηματογράφο στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό ;Στην Αγγλία τα πράγματα είναι αρκετά πιο οργανωμένα από την Ελλάδα και υπάρχουν οι υποδομές για πολύ καλές παραγωγές. Το μειονέκτημα ίσως είναι ότι δεν υπάρχει τόση ευελιξία και επινοητικότητα που έχουμε καταφέρει να εξελίξουμε στην Ελλάδα από ανάγκη λόγω της έλλειψης πόρων και υποδομών. Από την άλλη ο τρόπος που λειτουργεί ένα συνεργείο εξαρτάται κυρίως από τα άτομα που το αποτελούν και μιας και το Λονδίνο είναι μια πάρα πολύ πολυεθνική πόλη, κάθε φορά ο συνδυασμός των συνεργατών είναι πολύ διαφορετικός. Αυτό όμως είναι πολύ καλό γιατί πάντα μαθαίνεις καινούργια πράγματα και πως να προσαρμόζεσαι σε καταστάσεις.

Τα επόμενα σχέδια της Κάρμεν Ζωγράφου είναι ;Παρόλο που θα παραμείνω στο Λονδίνο, συνεχίζω να έχω ως πυρήνα μου την Ελλάδα. Το επόμενο πρότζεκτ, στο οποίο συμμετέχω στην ομάδα παραγωγής, είναι μια ταινία μεγάλου μήκους του Άγγλου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Lance Nielsen στην οποία θα πρωταγωνιστεί ο Jason Flemyng. Πρόκειται για την ιστορία ενός Βρετανού που μετά την απώλεια μιας καλής του φίλης φτάνει σε ένα ελληνικό νησί. Η αλληλεπίδραση με το νησί και τους ανθρώπους του τον βοηθούν να δει τα πράγματα διαφορετικά και λειτουργούν θεραπευτικά.

linKshttp://carmenzografou.comhttp://el-gr.facebook.com/buyoutfilm

issue people

USM 65

I’M MAKINGYOUR WEBSITEBUDDY!

INFO@EPIKOINONIA-AIGAIOU.GR

+30 22510 41619

bacKpagewhatever

70 URBANSTYLEMAG

fashion,trash FasHion desiGner. ioanna anaGnosTidou ( fairyland.j@hotmail.com )

72 URBANSTYLEMAG

74 URBANSTYLEMAG

decoroom coVer. soFia paVlidou

decoroom

76 URBANSTYLEMAG

Fotios_balas

“pasTa biTcH”ΦΩΤΟγραΦΙα: Φώτιος ΜπάλαςΜΟνΤΕλΟ: χριστίναMaKe up: ήλίας γαιτατζήςHair: γιώργος χατζηκυριακίδης

Είχε πολύ ζέστη...Ένιωθα τον ήλιο να με ακουμπάει, να με χαιδεύει, να με καίει και ήταν σαν να έκανα solarium. Η θέα απο την ταράτσα μου είναι σχεδόν μαγευτική, φαίνεται ολόκληρη η Θεσσαλονίκη. Κάθε φορά που ανεβαίνω στην ταράτσα, το μόνο που σκέφτομαι είναι οτι θέλω να κάνω βουτιά στο κενό αλλά πάντα κάτι μου λέει: “άστο για άλλη μέρα”... Εκείνο το μεσημέρι όμως ευτυχώς δεν ήμουν μόνος στην ταράτσα, είχα πολύ καλη παρέα.

Είχα καλέσει κάποιους φίλους για να τους κάνω το τραπέζι. Ο Γιώργος, ο Ηλίας και η Χριστίνα έναναν βόλτες πάνω στην ταράτσα καθώς μιλούσαμε. Η ζέστη ήταν αφόριτη, τόσο που βγάλαμε όλα μας τα ρούχα και καθόμασταν όλοι γυμνοί. Στον ουρανό ένα τεράστιο, ρόζ αερόστατο σε σχήμα πέους πλησίαζε απειλητικά προς το μέρος μας. Τι ωραία απειλή! Καθήσαμε στο τραπέζι για να φάμε. Πάνω στο ψωμί, δεκαεννέα τεράστιες αλογόμυγες έκαναν όργια. Έτσι όπως τις χάζευα,ο Ηλίας πήγε να τις διώξει και του έδωσα μπάτσο! Δεν διακόπτουμε ποτέ καποιον την στιγμή που κάνει σεξ, ειδικά αν το ευχαριστιέται κιόλας! Η Χριστίνα καλλοπιζόταν χρησιμοποιόντας ένα μαχαίρι για καθρέπτη και ο Γιώργος έστελνε μηνύματα σε γκομενάκια. Μαγείρεψα μακαρονάδα. Την στιγμή όμως που άνοιξα την κατσαρόλα για να σερβίρω συνέβει κάτι αναπάντεχο. Τα μακαρόνια άρχισαν να κινούντε μόνα τους και να βγαίνουν έχω απο την κατσαρόλα σαν σκουλίκια! Ξεχύθηκαν πάνω στο τραπέζι και άρχισαν να έρπονται παντού και να βουτάνε μέσα στην σάλτα. Ο Ηλίας μάταια προσπαθούσε να τα καρφώσει με το πιρούνι του. Ενώ η Χριστίνα άρχισε ξαφνικά να τσιρίζει καθώς ένα άτακτο μακαρόνι της τσιμπούσε με δύναμη την δεξιά της ρόγα! Δεν ήξερα τι να κάνω. Σηκώθηκα έντρομος και προσπάθησα να τα μαζέψω με τα χέρια μου αλλα μάταιος κόπος. Τα μακαρόνια άρχισαν να κινούνται πιο γρήγορα και απειλητικά προς το μέρος μας. Τα παιδιά τα έπιαναν με τα χέρια τους και τα πετούσαν με δύναμη ο ένας στη μάπα του άλλου. Καταλήξαμε να παίζουμε πόλεμο τσίτσιδοι στην ταράτσα! Στα μπαλκόνια της απέναντι πολυκατοικίας, κάποιοι μας κοιτούσαν και αυνανίζονταν ακατάπαυστα. Καύλωσα τόσο πολύ που πήρα το κατσαρολάκι με την σάλτα για να “κρυφτώ”. Μερικά μακαρόνια είχαν στριμώξει σε μια γωνία την Χριστίνα και έτσι όπως ήταν γυμνή και πασαλιμένη με σάλτσες,της τραβούσαν με δύναμη τα μαλλιά και τις ρόγες! Ενώ κάποια μακαρόνια της έκαναν στοματικό σέξ με το ζόρι!Ούρλιαζε τόσο πολύ απ’τον πόνο που δεν μπόσεσα να αντισταθώ,.πήρα την μηχανή και άρχισα να τραβάω...

Καθώς έβγαζα φωτογραφίες, ένιωσα κάτι στο δεξί μου πόδι. Κοίταξα και είδα σαράντα περίπου μακαρόνια να ανεβαίνουν το πόδι μου! Το τίναξα στον αέρα μήπως φύγουν, αλλά αυτά εκεί! Επέμεναν...Την στιγμή όμως που κάποια μακαρόνια προσπάθησαν να μπούνε μέσα στον πρωκτό μου, τα πήρα στο κρανίο!! Ε, όχι κουκλίτσα μου και το μακαρόνι νούμερο έξι!

Να ήταν έστω κανελόνι, πάει στο διάολο! Τα άρπαξα με όλη μου την δύναμη και τα πέταξα στο κενό! Έτσι όπως ήμουν γυμνός, εξαντλημένος και γεμάτος κόκκινες σάλτσες, παρατήρησα στο απέναντι μπαλκόνι έναν γυμνασμένο μάναρο που φορούσε μόνο ένα λευκό εσώρουχο,να με κοιτάει επίμονα και γεμάτος υποσχέσεις. Συγκινήθηκα τόσο στην θέα του που άρπαξα αμέσως ένα μακαρόνι που κάθονταν στο πέος μου και το έφαγα επιτόπου! Όταν όμως συνειδητοποίησα ότι το λευκό του εσώρουχο ήταν κίτρινο απο μπός και καφέ απο πίσω, ξενέρωσα τόσο πολύ που απο τα νεύρα μου, πέταξα με όλη μου την δύναμη την κατσαρόλα στο μπαλκόνι του και του έσπασα το τζάμι! Στο διάολο και εσύ!

Η ταράτσα είχε γεμίσει μακαρόνια και σάλτσες. Τα παιδιά έτρεχαν απο εδώ και απο κει και κανένας δεν μπορούσε να βοηθήσει τον άλλο. Ήμασταν αβοήθητοι και μόνοι στο έλεος των μακαρονιών. Ένιωθα την κόκκινη σάλτα να στεγνώνει πάνω στο δέρμα μου και ένιωθα σαν ζύμη για πίτσα. Είχα γίνει μούσκεμα, δεν είχα άλλη δύναμη. Ξάπλωσα γυμνός, εξαντλημένος και αβοήθητος στο πάτωμα και έκλεισα τα μάτια. Δεν πρόκειται να ξαναμαγειρέψω ποτέ μακαρόνια! Ποτέ!!...Την επόμενη φορά θα κάνω χωριάτικα λουκάνικα! lol

For adulTs only or seX loVers

USM 77

fotios balas

78 URBANSTYLEMAG

paper

80 URBANSTYLEMAG

food,square COVEREd. MARIA TOUMpI ( CLINICAL NUTRITIONIST - dIETITIAN )

ή Φυσική Εναλλακτική Θεραπεία κατά του ΚαρκίνουΤο πρωτόκολλο Budwig (ή αλλιώς η Δίαιτα Budwig) προτάθηκε το 1952 από τη Γερμανίδα βιοχημικό και συγγραφέα Dr Johanna Budwig (30 Σεπτεμβρίου 1908 – 19 Μαίου 2001), η οποία υποστήριξε πως η μέθοδός της εμφανίζει 80% - 93% επιτυχία στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε μορφής καρκίνου. Μελέτες της ίδιας, του Dr William Donald Kelley και του Dr John Beard επιβεβαιώνουν τα εν λόγω ευρήματα. Για την ιστορία πρέπει να αναφερθεί πως λέγεται ότι η Dr Budwig έχει προταθεί έξι ή εφτά φορές για το βραβείο Νόμπελ (αφού οι υποψηφιότητες παραμένουν ανώνυμες για 50 έτη μετά την υποβολή τους και μόνο τα ονόματα των νικητών ανακοινώνονται σε κάθε απονομή). Το έργο της συνεχίζεται από το Budwig Center με τη συγκατάθεση της ίδιας λίγο πριν το θάνατό της.

Τι προτείνει το πρωτόκολλο της dr. Budwig;Η Budwig εξήγησε στα συγγράμματα της πως το θεραπευτικό της πλάνο αποσκοπούσε στην βελτίωση της κυτταρικής λειτουργίας. Θεωρούσε πως ελάχιστη σημασία έχει το πού εντοπιζόταν ο καρκίνος, καθώς το ζητούμενο είναι να παρέχονται στα κύτταρα τα απαραίτητα λιπαρά οξέα προκειμένου να εξομαλυνθεί η λειτουργία τους. Παρουσίασε ως «κλειδί της επιτυχίας» την εξισορρόπηση της λειτουργίας των κυττάρων με απλούς τρόπους, όπως η αποτοξίνωση, η ισορροπημένη διατροφή και η χρήση επιλεγμένων βοτάνων και τροφών με αντικαρκινικές ιδιότητες.Εξατομικευμένη θεραπεία, ακόμα και για άλλες χρόνιες ασθένειες (όπως για παράδειγμα η σκλήρυνση κατά πλάκας) μπορεί να δοθεί στους ενδιαφερόμενους ύστερα από μια σειρά εξετάσεων στην έδρα του Budwig Center, στην Costa Del Sol της Ισπανίας.Το κέντρο μετράει ήδη 30 χρόνια εμπειρίας (πέραν της 50ετούς έρευνας της Budwig) και παραδόξως επιμένει σε μια απλή συνταγή που η ίδια ανακάλυψε αρχικά. Οι ειδικοί του κέντρου μας βεβαιώνουν πως μόλις 3 μήνες μετά την εφαρμογή της σε ασθενείς με καρκίνο, η κατάστασή τους αρχίζει να βλετιώνεται.

Όπως γνωρίζουμε εδώ και καιρό, η δίαιτα που μας επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής παρουσιάζει σημαντικές ελλείψεις σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα ενώ εμφανίζει περίσσεια σε κορεσμένα και trans λιπαρά οξέα.«Τα περισσότερα έλαια, εκχυλίζονται από το καλαμπόκι ή τον ηλίανθο με υπερθέρμανση ή ακόμα και με χρήση χημικών. Με αυτό τον τρόπο, δεν κατατάσσονται πλέον στα ζωντανά, αλλά στα νεκρά λίπη, των οποίων η χρήση μπορεί να προκαλέσει ακόμα και θάνατο στον καταναλωτή. Αυτά τα έλαια, εισβάλλουν στις κυτταρικές μας μεμβράνες, καταστρέφοντας το ηλεκτρικό τους φορτίο. Χωρίς την απαραίτητη φόρτιση, τα κύτταρά μας αρχίζουν να ασφυκτιούν λόγω της έλλειψης οξυγόνου». Συνεχίζοντας, η Dr. Budwig, αποδίδει στον παραπάνω λόγο και την ανάπτυξη διαβήτη τύπου ΙΙ, καθώς η ινσουλίνη σαν μεγάλο μόριο, δεν καταφέρνει να περάσει από τα τεχνητά λίπη (αντί της χοληστερόλης) που περιστοιχίζουν την κυτταρική μεμβράνη.

Η λύση λοιπόν (μεταξύ άλλων φυσικών λύσεων) που προτείνεται από το Budwig Center είναι η καθημερινή χρήση μιας συνταγής της Dr. Budwig και έχει σαν κύρια συστατικά το λινέλαιο και το τυρί με χαμηλά λιπαρά (2%) τύπου Cottage ή Quark.

Συγκεκριμένα:• Σε ένα μπόλ, ανακατέψτε 3 κουταλιές της σούπας (3Χ15ml) λινέλαιο με 6 κουταλιές (6Χ15ml) cottage cheese και χτυπήστε με ένα ηλεκτρικό μπλέντερ χεριού (τύπου ράβδος) για χρονικό διάστημα εώς ενός λεπτου. Εάν το μείγμα είναι πολύ πηχτό και το λάδι δεν έχει εξαφανιστεί μέσα σε αυτό, μπορείτε να προσθέσετε 2-3 κουταλιές κατσικίσιο γάλα. Μην χρησιμοποιείται χυμούς για να αραιώσετε το μείγμα.• Με ένα τρίφτη καφέ (χεριού), σπάστε 2 κουταλιές λιναρόσπορο και προσθέστε τες στο μείγμα. Ο λιναρόσπορος πρέπει να καταναλωθεί το πολύ σε 20 λεπτά από την ώρα σύνθλιψής του.• Προσθέστε μια κουταλιά μέλι (καλύτερα να μην έχει υποστεί επεξεργασία και παστερίωση) και ανακατέψτε με το χέρι ή με το μπλέντερ χειρός.• Για εναλλαγές γεύσης, μπορείτε να προσθέσετε βατόμουρα, λίγο χυμό λεμονιού, άρωμα βανίλιας, κανέλλα, ανάλατους ξηρούς καρπούς ή ακόμα και μια πρέζα πιπεριού καγιέν. Η Dr. Budwig, επέμενε στον συνδυασμό της παραπάνω θεραπείας και της κατανάλωσης ενός διατροφικού σκευάσματος δικής της πατέντας, που περιέχει συνδυασμό βιταμινών, μετάλλων, αμινοξέων και άλλων ιχνοστοιχείων γνωστό ως Trican, βασιζόμενη σε πλήθος μελετών που απέδιδαν την ανάπτυξη χρόνιων παθήσεων σε διατροφικές ελλείψεις, με αποτέλεσμα την αναποτελεσματική λειτουργία του δομικού στοιχείου του οργανισμού, το κύτταρο. Τόνιζε επίσης, πως η θεραπεία της, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική, όταν συνδυάζεται με άλλες παραπλήσιες μεθόδους.

Πηγή: www.budwigcenter.com

USM 81

food square

82 URBANSTYLEMAG

natural,park COVEREd. THEOdOROS MORFIdIS (ARMINMORF@YAHOO.GR)

ΟΙΚΙαΚα ΤΟΞΙΚα απΟΒλήΤα

Τα οικιακά τοξικά απόβλητα δεν έχουν καμία σχέση με τα βιομηχανικά τοξικά απόβλητα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον, ακόμα και το ίδιο μας το σπίτι.

Αν ρίξουμε μια ματιά μέσα στα ντουλάπια της κουζίνας μας, στο χώρο εργασίας μας, στην αποθήκη, ή και στο γραφείο μας, θα βρούμε αρκετά τοξικά απόβλητα.

Τα κυρία είδη των οικιακών τοξικών αποβλήτων που πρέπει να συλλέγουμε είναι τα εξής:- φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα και οι συσκευασίες τους- φάρμακα, υδραργυρικά θερμόμετρα- αραιωτικά χρωμάτων, διαλύτες χρωμάτων, βερνίκια και γυαλιστικά, βερνίκια νυχιών, λαδομπογιές και οι συσκευασίες τους- χημικά για πισίνες, καθαριστικά τουαλέτας και πατώματος, μελάνια και οι συσκευασίες τους- 9V NiCad μπαταρίες (νικελίου- καδμίου), μπαταρίες αυτοκίνητου- φιάλες προπανίου- λάμπες φθορισμού, προϊόντα που περιέχουν υδράργυρο, πυροσβεστήρες, σπρέι αεροζόλ- αντιψυκτικά υγρά αυτοκινήτου, γράσο, γυαλιστικά και φίλτρα λαδιού- χρησιμοποιημένα μηχανέλαια- υγρά κλιματιστικών, αντιψυκτικά υγρά, γλυκερίνη- χημικές ουσίες γενικότερα

Στατιστικά, σε διάστημα 2 ετών ένα νοικοκυριό συσσωρεύει κατά μέσο όρο 40 λίτρα επικίνδυνων αποβλήτων και ρυπασμένων κενών συσκευασιών ακατάλληλων προς χρήση. Είναι το ίδιο υπεύθυνο για την ελαχιστοποίηση όπως και για τη διαχείριση των απορριμάτων που παράγει.

Τα απόβλητα αυτά στην Ευρώπη συλλέγονται σε ειδικές συσκευασίες από τους ιδιώτες και παραδίδονται σε δημοτικούς εξουσιοδοτημένους φορείς με μέριμνα της πολιτείας ή του κάθε δήμου από όπου και οδηγούνται σε ειδικές μονάδες διαχείρισης και οριστικής διάθεσης. Μάλιστα σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες προβλέπονται σοβαρά πρόστιμα για όσους δεν ακολουθούν τους κανόνες ανακύκλωσης και συλλογής οικιακών αποβλήτων.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη αυτή η δυνατότητα ούτε έχουν εφαρμοστεί κάποιοι κανόνες για τη διαχείριση των οικιακών απορριμάτων και ρύπων από τους πολίτες.Πάραυτα, ο καθένας μας μπορεί να πάρει πρωτοβουλία και να καταφύγει σε εναλλακτικές λύσεις, αντικαθιστώντας πολλές «σκληρές» χημικές ουσίες.

Διαθέσιμες Φυσικές Εναλλακτικές λύσεις:

ΔιαλυτικάΑντί για διαλυτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε καθαριστικά σαπουνιού υδροδιαλυτά.

Οικολογικά χρώματα*Προσφέρουν υψηλή κάλυψη και απόδοση.*Περιέχουν χαμηλά ποσά οργανικών πτητικών διαλυτών * Εξασφαλίζουν ικανοποιητικές αντοχές στη φθορά.* Δεν περιέχουν βαρέα μέταλλα ούτε καρκινογόνες και τοξικές ουσίες.* Σε όλο τον «κύκλο ζωής» τους ρυπαίνουν ελάχιστα το περιβάλλον.* Tα έχει ελέγξει και πιστοποιήσει ανεξάρτητος οργανισμός και δε φέρουν κανένα σύμβολο κινδύνου στην ετικέτα τους..

Φυτοφάρμακα – εντομοκτόναΒασικό σπρέι σαπουνιού (ιδίως πράσινου): Είναι δραστικό κυρίως στα έντομα και αρθρόποδα με μαλακό κέλυφος, όπως τα ακεραία, οι θρύπες, οι αφίδες (μελίγκρες) και οι λευκές μύγες. Το σαπούνι διαπερνά τη μεμβράνη του σώματός τους, εισχωρεί και προκαλεί αφυδάτωση στον οργανισμό τους .Σπρέι αλευριού: Η σκόνη του αλευριού γίνεται μια κολλώδες ουσία, που δουλεύει σαν μια κολλώδες παγίδα για το έντομο που την τρώει και ενεργεί στα πεπτικά του μέρη.Σπρέι κρεμμυδιού: Στις παραδοσιακές γεωργικές μεθόδους χρησιμοποιείται ως ενισχυτικό της άμυνας των φυτών, ως μυκητοκτόνο και ως εντομοκτόνο, ιδιαίτερα εναντίον αφίδων και ακάρεων. Ξύδι: Χρησιμοποιήστε ξύδι για τη θεραπεία πολλών ασθενειών των φυτών, συμπεριλαμβανομένης της σκωρίασης, του μελανού σημείου και της μυκητίασης (περονόσπορου).Μαγειρική σόδα (όξινο ανθρακικό νάτριο): Μυκητοκτόνο. Χρησιμοποιήστε το για τη θεραπεία μυκητιάσεων των φυτών.Γάλα: Το γάλα είναι ένα πολύ καλό όπλο για την καταπολέμηση των μυκητιάσεων και τους ιώσεων των φυτών.

Ας ελπίσουμε ότι το κράτος κάποια στιγμή θα αντιληφθεί το μέγεθος της μόλυνσης από τα τοξικά απόβλητα, και θα λάβει μέτρα για την αντιμετώπισή της. Ως τότε, ας αρχίσει η προσπάθεια από εμάς τους ίδιους.

natural,park

USM 83

84 URBANSTYLEMAG

USM 85

arT is Hard aTHens

Photography. Fanis Fragkoulishttps://www.facebook.com/fanis.fragkoulis

art is hard athens

“Χρώματα, φρου-φρου και αρώματα”, όχι δεν θα έδινα αυτό τον τίτλο για το φετινό Art Is Hard. Ο παλιός σταθμός Πελοποννήσου προσδίδει ένα κύρος, μια αίγλη και έναν ξεπεσμό ταυτόχρονα, της τότε αστικής τάξης. Λόγω της αρχιτεκτονικής του κτηρίου και των δωματίων του, που όπως αυτός έτσι και πολλοί άλλοι πριν ίσως πουληθούν αξίζει να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Το τότε με το τώρα. Το έξω: ένας παρατημένος χώρος, λαμαρίνες να χωρίζουν το κομμάτι του σιδηρόδρομου από το κτήριο. Και το μέσα: ένας ζεστός χώρος, μεγαλοπρεπής -όχι μόνο υλικά, αλλά και η ζεστασιά την οποία προσέδιδε. Μια άλλη Αθήνα.

“Με πνίγει τούτη η σιωπή(;), τούτη η στεναχώρια(;)”. Η σιωπή, η στεναχώρια. Δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή. Απλά “φώναζαν” την εγκατάλειψη του κτηρίου. Σε σχέση με την εκκωφαντική μουσική που ακουγόταν εκείνη τη στιγμή. Αλλού η “μάνα”, αλλού το “παιδί”, έτσι χάνεσαι εκείνη τη στιγμή με τους φίλους σου.

Ο καθένας σε άλλο δωμάτιο. Άλλο επίπεδο. Καθώς χανόμουν στη μουσική με τον ανεμιστήρα στα μαλλιά μου και την μπύρα στο χέρι παρατήρησα τα πρόσωπα. Όλοι παρέα και όλοι μόνοι τους.Εικόνες, εικόνες, εικόνες. Πολλές καρτ ποστάλ. Πολλά φωτογραφικά μάτια. Η τέχνη, όπως και ο έρωτας, είναι διαφορετική για τον καθένα. Αναγνωρίσιμη μόνο γι ‘αυτούς που θέλουν να την καταλάβουν. Ναι, η τέχνη είναι σκληρή.

Ο χώρος μόνο χρώματα, χωρίς φρου-φρου & αρώματα, στίχοι, μουσικές και σκέψεις. Ίσως θα ‘πρεπε να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα από άλλη οπτική -και όχι μόνο, γωνία...

αυτό είναι η Αθήνα: αταξία και φως.

κΕΙΜΕνο. σοφΙΑ ΘΕοδώρΑ ΓΙΛΤΙζή

86 URBANSTYLEMAG

art is hard athens

USM 87

88 URBANSTYLEMAG

art is hard athens

USM 89

90 URBANSTYLEMAG

street Mode FestivalΜε πολύ μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου στην πλατεία του Δήμου Θέρμης της Θεσσαλονίκης το 4o “Street Mode Festival”, το μεγαλύτερο street culture φεστιβάλ στην Ελλάδα για το 2012.

Οι επισκέπτες του είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν δωρεάν ένα πρόγραμμα που περιελάμβανε επιδείξεις και διαγωνισμούς graffiti, breakdance, street dance, skateboarding και συναυλίες rap, reggae, funk και punk μουσικής.

Η κακοκαιρία της αρχικής ημερομηνίας του φεστιβάλ (16 Σεπτ.) ανάγκασε τους διοργανωτές να μεταφέρουν όλο το πρόγραμμα μία εβδομάδα αργότερα (22 Σεπτ.) αφιερώνοντας την αρχική ημέρα μόνο στο graffiti καθώς ο χώρος που πραγματοποιήθηκε το αντίστοιχο event (υπόγειο τούνελ της πλατείας) δεν επηρεαζόταν από τη βροχή.

USM 91

street mode festival

Έτσι όλο το υπόλοιπο φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε κανονικά και χωρίς καμία αλλαγή στο πρόγραμμα το Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου με την προσέλευση του κόσμου να είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Υπολογίζεται ότι αργά το απόγευμα στην πλατεία βρισκόντουσαν πάνω από 3000 θεατές!

To “Street Mode Festival” σαν διοργάνωση πραγματοποιήθηκε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στο πλαίσιο της ετήσιας Γιορτής Νεολαίας του Τοπικού Συμβουλίου Νέων του Δήμου Θέρμης και των εκδηλώσεων “Θέρμης Δρώμενα” υπό την γενική επιμέλεια του Γιάννη Ευσταθίου (Nox1).

Στην δημιουργία της τεράστιας τοιχογραφίας graffiti, μήκους 70 μέτρων στο υπόγειο τούνελ της πλατείας, συμμετείχαν 23 κορυφαίοι καλλιτέχνες του χώρου από όλη την Ελλάδα ( Live2, G. Mavridis, Jasone, Ser, Simoni, Apset, Ino, Lune, Rino, Insane, Risk, Rasel, Inva, Domez, Zek, Think, Ionas, Onare, Fatcaps Crew, Miro, Krast, Ashos).

Χώρος της πλατείας είχε διαμορφωθεί με ειδικές κατασκευές για skate-boarding και ήταν διαθέσιμος προς το κοινό καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας έτσι ώστε o καθένας να μπορεί να κάνει εξάσκηση και να δοκιμάσει τις ικανότητές του πάνω στο συγκεκριμένο άθλημα.

Στον διαγωνισμό breakdance που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο της πλατείας 16 χορευτές διαγωνίστηκαν για την θέση του νικητή, σε μία μάχη τύπου ένας εναντίον ενός. Την πρώτη θέση και το βραβείο των 150€ κατέκτησε ο b-boy Revo ενώ την δεύτερη θέση και το βραβείο των 100€ ο b-boy Saspens. Οι κριτές ήταν οι: Pyro, Tricky και Wane ενώ DJ του διαγωνισμού αλλά και ολόκληρου του φεστιβάλ ήταν ο Kid Stretch. Στα διαλείμματα του διαγωνισμού οι ομάδες street dance Couple Issues, Da Yonkers και Funkers εντυπωσίασαν το κοινό παρουσιάζοντας μοναδικές χορογραφίες.

Το βράδυ ακολούθησαν συναυλίες από τους: Long3 από τους Αντίθεση, Ζήνων και Mondi από τα Βόρεια Αστέρια, The Allergics, Anima Nation και Χατ Τρικ με το κοινό να κατακλύζει τον χώρο των συναυλιών για να δει από κοντά τους αγαπημένους του καλλιτέχνες.

92 URBANSTYLEMAG

USM 93

street mode festival

ade 201217/18/19/20/21 Οκτωβρίου, amsterdam

www.amsterdam-dance-event.nl

Λίγες μέρες ακόμη για το ADE 2012! Με πάνω από 800 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, να πρωταγωνιστούν σε 75 από τα καλύτερα club στο Άμστερνταμ, το Amsterdam Dance Event έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο club festival του κόσμου. Το ADE προσφέρει σε 200.000 clubbers, 5 ημέρες απόλυτης εμπειρίας με ένα σύνολο 300 εκδηλώσεων.

Είναι μία από τις πιο σημαντικές συγκεντρώσεις ανθρώπων που σχετίζονται με την μουσική βιομηχανία.

Το UrbanStyleMag έχει την χαρά και την τιμή να είναι ένας από τους επίσημους συνεργάτες του ADE.

Ραντεβού στο Amsterdam!

ή τελική λίστα των καλλιτεχνών: Armin van Buuren (NL), Art Department (CA), Bart B More (NL), Ben Klock (DE), Ben Sims (GB), Ben UFO (GB), C2C (FR), Casper Tielrooij (NL), Damian Lazarus (GB), Danny Daze (US), David August (DE), Da-vid Morales (US), Dennis Ferrer (US), DJ Promo (NL), DJ Thrasher (PT), Dosem (ES), Erol Alkan (GB), Frankie Knuckles (US), FunkinEven (GB), Gabriel Ananda (DE), Gomes (NL), Gregor Salto (NL), H.O.S.H. (DE), Hec-tor Romero (US), Heiko Laux (DE), Hernan Cattaneo (AR), Jackmaster (GB), James Ruskin (GB), Jameszoo (NL), Joe Claussell (US), Jon Run-dell (GB), Joy Orbison (GB), Juan Atkins (US), Julio Bashmore (GB), Just Blaze (US) Kollektiv Turmstrasse (DE), Laidback Luke (NL), Layo & Bus-chwaka (GB), Len Faki (DE), Loco Dice (DE), Mad Professor (GB), Makam (NL), Manik (US), Mano Le Tough (DE), Marc Romboy (DE), Marco Bailey (BE), Mathew Jonson (CA), Maya Jane Coles (GB), Michael Mayer (DE), Minilogue (SE), Nero (GB), Nic Fanciulli (GB), Nick Warren (GB), Nobody Beats The Drum (NL), Noisia (NL), Nuno Dos Santos (NL), Odd Parents (ES), Oliver Huntemann (DE), Oliver Koletzki (DE), Paco Osuna (ES), Para One (FR), Pearson Sound (GB), PillowTalk (US), Porter Robinson (US), Portico Quartet (GB), Prins Thomas (NO), Roger Sanchez (US), Roska (GB), Ryan Crosson (US), Sébastien Léger (FR), SirOJ (NL), Skream (GB), Solomun (DE), Soul Clap (US), Space Dimension Controller (GB), Speedy J (NL), Stephan Bodzin (DE), Steve Angello (SE), Stimming (DE), Sub Focus (GB), Surkin (FR), Technasia (FR), Tensnake (DE), The Glimmers (BE), Todd Terry (US), Vitalic (FR), Waifs & Strays (GB) and Wolf + Lamb (US). (US), Sinjin Hawke (ES), Steve Bug (DE), Steve Rachmad (NL), Sun-nery James & Ryan Marciano (NL), Surgeon (GB), Tale of Us (DE), The Advent (GB), The Flexican & Sef (NL), The Magician (BE), Tom Trago (NL) and Tommie Sunshine (US).

A few more days for ADE 2012!

With more than 800 artists from around the globe, starring in 75 of the best club in Amsterdam, Amster-dam Dance Event has become the biggest club festival in the world. The ADE offers to the 200.000 of clubbers, a five days ultimate experi-ence with a total of 300 events.

It is one of the most important gath-erings of people associated with the music industry.

UrbanStyleMag has the pleasure and honor of being one of the official partners of ADE.Dating in Amsterdam!

96 URBANSTYLEMAG

USM 97

AMSTERDAM DANCE EVENT

98 URBANSTYLEMAG

Tsoclis, “εσύ ο τελευταίος λεπρός”σπιναλόγκα, Κρήτη

installation art by Kostas Tsoclis

επιμέλεια/φωτογραφία. usM the eye

Tsoclis, εσύ ο τελευταίος λεπρός

USM 99

«…Μια ακόμη ευκαιρία για δημιουργία σε μια κακή όμως ιστορική στιγμή και κάτω από τη συντριπτική σκιά της τεχνολογίας, του μεγάλου νικητή της εποχής μας, που οδήγησε τους κατασκευαστές εικόνων σε αδιέξοδο» γράφει ο Κώστας Τσόκλης στον κατάλογο της τελευταίας του έκθεσης στην Κρήτη.

O Νίκος Ξυδάκης συνέθεσε τη μουσική που συνοδεύει τον επισκέπτη στη διαδρομή στο νησί της Σπιναλόγκα.

100 URBANSTYLEMAG

USM 101

Tsoclis, εσύ ο τελευταίος λεπρός

102 URBANSTYLEMAG

USM 103

Tsoclis, εσύ ο τελευταίος λεπρός

104 URBANSTYLEMAG

USM 105

Tsoclis, εσύ ο τελευταίος λεπρός

106 URBANSTYLEMAG

USM 107

Tsoclis, εσύ ο τελευταίος λεπρός

108 URBANSTYLEMAG

OXhttp://postertime.blogspot.fr

USM 109

INBOX

110 URBANSTYLEMAG

I’m here Cretaphotography by Sonia Leno

USM 111

i'm here creta

112 URBANSTYLEMAG

USM 113

i'm here creta

114 URBANSTYLEMAG

USM 115

i'm here creta

116 URBANSTYLEMAG

USM 117

i'm here creta

118 URBANSTYLEMAG

USM 119

i'm here creta

120 URBANSTYLEMAG

USM 121

i'm here creta

122 URBANSTYLEMAG

USM 123

i'm here creta

HF/Happy FasHion ATOPOS Contemporary Visual Culture (ATOPOS CVC) has the pleasure to inform you about its latest participation to the exhibition ‘Happy Fashion’ in Perugia, Italy (06 October 2012 – 10 February 2013). ‘Happy Fashion’ is an inventory, an exhibition and an editorial project by VIAINDUSTRIAE,curated by Emanuele De Donno, focusing on the interventions of international artists that use fashion as an ‘antisystem’. ATOPOS CVC participates with ATOPOS Publications and presents its publishing activity throughits different books, exhibition catalogues and zines.

124 URBANSTYLEMAG

an inventory, a research, an exhibitionVIA DELLE INDUSTRIE space via delle industrie 9, S.Eraclio di Foligno (PG) Italy

preview saturday 6th october 2012 h 12,00 / opening sunday 7th october 2012 h 16,00-19,00

withBettina Allamoda, ATOPOS Contemporary Visual Culture, House of Diehl, Katja Eydel, Goldiechiari, Hans Eijkelboom, Mella Jaarsma, Marlon Griffith, Patrick Killoran, Antonio Riello, Joke Robaard, Gabi Schilling, Cecilia Stenbom, Emilia Tikka, UNREALAGE, Stephen Willats.

curated by Emanuele De Donnoa project by VIAINDUSTRIAE / project room (7) [i.stanza contemporanea]

exhibition dates: 6th october 2012 | 10th february 2013hours: 16,00 – 20,00 on appointment / +39 349 5240942info: info@viaindustriae.it

Viaindustriae will present an inventory, an exhibition on a specific issue, opening 7th october 2012.Happy Fashion is a wide research about the “high and the low” fashion in Italy in which a series of stories connected to companies and manufacturers of the region-district of Umbria describe a piece of history of italian fashion; from Lancetti to Armani, from the xenophilous Ginocchietti to the sport in-novation of the Ellesse brand. A cultural trip also made of minor voices tied by “poor” clothing, tailing, pret a porter. Small companies of creative people who designed sundresses and aprons, Franciscan rubber-sandals and rosaries made of coloured prayer beads. A sociological research which describes a split of the “happy society” of the 60’s, 70’s, 80’s, (an happiness interrupted by the Years of Lead), contrasting with the crisis of the present age.

The exhibition presents in the disused factory of one of this companies, the interventions of interna-tional artists who use fashion as “antisystem”, metaphor of the contraddictions of society and crisis of the language.

The editorial project starts from a research/dossier about a textile’s district, conceived after the find-ing of documents and materials located in an abandoned building of a small firm named Happy Fash-ion. Beginning for a wider range of inventory the editorial staff found a world of fashion designers, cloth ac-tivists, fashion victims, workers à façone, producers, master craftmen working in external laboratories in the umbrian countryside. Among these, we meet Felice, trustworthy knitter who works in his house for the high society of the italian fashion scene, the so-called made in Italy.

The exhibition/reserch’s catalogue will be out 10th november 2012

USM 125

happy fashion