geldza

ken

Mijnwerk

E en stage deed haar op Curaçao belanden, waar ze werkte bij de krant

Amigoe. Ze leerde vloeiend Papia-ments, trouwde, kreeg kinderen, studeerde rechten om een baan te vinden die beter te combine-ren viel met de opvoeding, en be-landde na haar afstuderen op een notariskantoor.

,,Daar is mijn droom ontstaan”, zegt Jacoline Steegstra: ,,Mensen met huwelijksproblemen hel-pen. Op Curaçao doe je op een notariskantoor niet alleen de for-mele afronding van scheidingen, maar moet je alles doen wat in Nederland een advocaat of media-tor doet. Toen heb ik ervaren wat mensen allemaal kapot kunnen maken bij een scheiding.”

Hoe kreeg die droom gestalte?,,Naar Nederland overvliegen voor een intensieve tweeweekse cursus en daarna op afstand stu-deren en examen doen. Finan-cieel kon het gelukkig uit; mijn man Dolfi is zeebioloog en was daar directeur van maritiem on-derzoekscentrum Carmabi. In 2006 ben ik voor mezelf begon-nen als mediator.”

Waarom dan naar Nederland verhuisd?,,We dachten dat het beter zou zijn als de kinderen hun middel-bare school in Nederland zouden doen. Het was wel een moeilijk besluit. Toen we trouwden, heb ik twee keer ‘ja’ gezegd. Als je met mij wilt trouwen, moet je ja zeggen tegen mij én tegen het ei-land, zei Dolfi . Dat ervoer ik ook echt als een belofte van mij aan hem én aan Curaçao. Ik vond het heel moeilijk om daar op terug te komen. Maar toen de kinderen

groter werden, raakte ik ervan overtuigd dat blijven niet goed zou zijn voor het gezin. Toen heb ik mijn man gevraagd: is verhui-zen naar Nederland iets wat je zou willen overwegen?”

En toen zei hij ‘ja’ en zijn jullie in 2009 Fryslân neergestreken. ,,Eerst alleen ik met de kinderen, om de boel hier op te bouwen. Dolfi bleef om het daar af te ron-den. We hebben negen maanden een Skype-relatie gehad! Toen hij hier kwam, had hij meteen een baan bij Imares. De kinderen hebben grote stappen gezet op

school en ik ben dankbaar voor de medische zorg - Nederlanders hebben geen idee in wat voor ge-weldig land we hier leven.”

Geen spijt dus?,,Dolfi heeft er wel last van. ‘Ik ben met mijn verstand verhuisd maar niet met mijn hart’, zegt hij. Zo was het voor mij op Cura-çao toen ook. Je moet een hoop inleveren als je ergens anders gaat leven. Later willen we pro-beren wat meer de balans te vin-den tussen hier en Curaçao.”

Je bent intussen geen echtschei-dingsmediator meer.,,Dat vréét energie. Die wilde ik liever steken in het heel maken van huwelijken. Je kunt met veel en met minder veel schade uit el-

kaar gaan, maar je kunt een hu-welijk nooit kapot maken zónder schade. Er zijn natuurlijk geval-len waarin het niet verantwoord is bij elkaar te blijven - bij fysiek en geestelijk misbruik - maar het wordt onderschat wat een schei-ding kost. Niet alleen de boel re-gelen is duur, maar ook daarna blijft het geld kosten; je haalt toch een economische eenheid uit elkaar. En dan de welzijnskos-ten: pas na een jaar of vijf voel je je weer wat lekker in je vel. En dan zijn er nog de blijvende gevolgen: na een scheiding is bij een volgende relatie je schei-dingskans twee keer zo groot. En ook kinderen van gescheiden ou-ders scheiden zelf eerder. De sta-tistieken liegen er niet om.”

Als huwelijkstrainer richt je je vooral op vrouwen, en je werkt vanuit de Bijbel.,,Het geloof is een belangrijk an-kerpunt in mijn leven, en vrou-wen laten zich wat eerder helpen dan mannen. Het geeft mij ener-gie om mensen te helpen om bij elkaar te blijven. Je kunt het best een stuk leuker krijgen met el-kaar, ook zonder meteen in the-rapie te gaan. Dat je je relatie een acht geeft, in plaats van een vier. Ik help vooral met praktische zaken beter te regelen, met het op gang krijgen van de commu-nicatie, met teambuilding, met het leren zien dat het huwelijk niet een contract is maar een verbond, een drievoudig snoer. Dit is een tijd van ‘pops’, van per-soonlijke ontwikkelingsplannen, maar je kunt ook heel goed een relatieontwikkelingsplan maken: wie willen we zijn, voor onszelf, voor de kinderen, voor familie, voor de wereld?”

5

We hebben negen maanden een Skype-relatie gehad

Jacoline Steegstra: ,,Wie een bedrijf begint, maakt een bedrijfsplan, maar mensen stappen zomaar een huwelijk in. Ze regelen de band, het eten, de jurk, maar over de meest basale dingen denken ze niet na: doen we straks één rekening, hoe verdelen we de taken, hoe denken we over opvoe-ding.” Foto: Frans Andringa

Van een magere vier naar een dikke acht

Sneinspetiele 16 februari 2013

Jacoline Steegstra uit Burgum stapte van de journalistiek via een studie rechten over naar het notariaat - waar sommigeechtscheidingszaken zó’n indruk maakten, dat ze opnieuw switchte van beroep. Nu is ze huwelijkstrainer. Door Ria Kraa.

Vijf specialisten schrijven bij toerbeurt over alles wat te maken heeft met geld verdienen en geld uitgeven. Vandaag: Ger Jaarsma

Het stadhuis van Leeuwarden is gebouwd in 1715. Stel dat begin deze eeuw bij een bouw-kundig onderzoek is gebleken dat het dak in slechte staat verkeert. De gemeente besluit op dat moment een zeer gerenommeerde timmerman met verstand van monumentale panden in te huren om het dak te repareren. De timmerman verdient vijfduizend euro per maand en krijgt bij perfecte oplevering een bonus van tienduizend euro.Twaalf jaar later blijkt dat het dak op in-storten staat. De timmerman heeft, zonder dat hij en de gemeente dat wisten, balken gebruikt van een houtsoort met korte le-vensduur. De wethouder huurt een andere timmerman in voor de vervanging. Deze, eveneens gespecialiseerde, timmerman ver-dient drieduizend euro per maand en krijgt geen bonus. Bij zijn vorige opdrachtgever verdiende hij aanmerkelijk meer.De gemeenteraad staat op de achterste be-nen. In de eerste plaats verwijten de raadsle-den de eerste timmerman bewust verkeerd hout gebruikt te hebben, hoewel destijds de korte levensduur niet bekend was. Des-ondanks zou hij zijn bonus terug moeten betalen. Ten tweede vinden ze dat de nieuwe timmerman veel te veel verdient. De helft is ook prima, vinden ze.Eenieder zal begrijpen dat je voor vijftien-honderd euro per maand hooguit een leer-ling-timmerman krijgt die de reparatie niet aan kan. Bovenstaand verhaal is overigens verzonnen, maar het toont gelijkenis met de problemen bij SNS Reaal. Voormalig top-man Sjoerd van Keulen van deze bank heeft achteraf verkeerde acquisities gedaan. Maar destijds werd hij door markt en maatschap-pij geroemd om zijn prestaties. Hij bracht rust in de top van SNS, bracht de bank in 2006 succesvol naar de beurs en heeft ook verschillende goede overnames gedaan. Een flink deel van de bonus heeft hij echt wel verdiend.Ook de ophef over het salaris van de nieuwe topman Gerard van Olphen verbaast mij. Van Olphen krijgt geen bonussen, hij krijgt minder salaris dan hij voorheen verdiende en hij krijgt minder dan de topman bij die andere staatsbank. Terecht betaalt dit kabi-net 550.000 euro per jaar aan een zeer erva-ren bankier, die ervoor kan zorgen dat de 130 miljard euro op de balans van SNS goed wordt beheerd. Voor de door de Tweede Kamer voorgestelde balkenendenorm van 193.000 euro krijg je een leerling-topman. En dat moeten we echt niet willen!

i Ger Jaarsma is directeur van Kredietbank Nederland in Leeu-warden, die de sociale kredietverlening verzorgt voor honderdtwintig gemeenten

Kwaliteit kost geld