Een gloednieuw stadion, koploper in de Serie A, fris voetbal. Zelfs voor clubicoon Alessandro Del Piero (37) is geen plaats meer bij Juventus. De Oude Dame heeft een

metamorfose ondergaan.

Door Lennard WaLterbos

AfgedAnkt door een oude dAme

Verborgen in zijn jas volgt hij zijn ploeg vanaf de bank. Een muts op, zijn gezicht tot over zijn neus verstopt in zijn

kraag. Juventus is voor het eerst in ruim vier jaar weer koploper in de Serie A en de rol van Alessandro Del Piero is marginaal. Jarenlang was hij het troetelkind van de Oude Dame. Maar nu zij een meta-morfose heeft ondergaan, ziet ze de 37-jarige aan valler niet meer staan. De clubtopscorer aller tijden kwijnt weg op de bank, een lot dat iemand van zijn statuur eigenlijk niet zou horen te ondergaan.Met een dubbel gevoel ziet Del Piero ‘zijn’ Juve boven AC Milan, Internazi-onale, Lazio en AS Roma staan. Diep van binnen juicht hij. Zijn zwart-witte hart klopt nog onverminderd hard door. Juventus is de club die hem in 1993 bij het bescheiden Padova weg-kaapte en waarmee hij in 1996 de Champions League won ten koste van Ajax, waarmee hij vijf landstitels won, de wereldbeker en waarvoor hij 286 maal scoorde. Weten ze dat in Turijn nog wel, zal hij zich soms afvragen.Spelen doet Del Piero nog maar zel-den. 208 Minuten mocht hij tot nog toe opdraven, scoren deed hij niet. In de wedstrijd tegen Napoli werd hij

gebruikt om tijd te rekken, diep in blessuretijd werd hij ingebracht. Hij onderging de vernedering zonder mokken. ‘Het heilige vuur is er nog steeds,’ zegt de vedette telkens als hij de suggestie krijgt de eer aan zichzelf te houden. Andrea Agnelli zet een streep onder het verleden. Bij het gerestylde Juven tus is geen plaats meer voor geesten uit het verleden. Als Del Piero het zelf niet doet, dan neemt de voor-zitter en het jongste lid van de Fiat-familie het besluit wel voor hem. Agnelli heeft aangegeven dat dit het laatste seizoen wordt voor de held van weleer in het shirt van Juve. Het contract dat Del Piero tot aan zijn dood aan de club verbindt, stelt ineens niets meer voor. ‘Een beetje teleurgesteld ben ik wel, normaal ge-sproken worden zulke zaken anders gedaan bij deze club,’ stelt de aanval-ler. Ook Pavel Nedved, vriend, oud-ploeggenoot en tegenwoordig sport-directeur van Juventus, reageert verbolgen. ‘Het doet pijn aan mijn ogen om een maestro als Ale op de bank te zien zitten. Kampioenen als hij moeten hun carrière op hun voe-ten afsluiten. Spelend. Dan moet-ie maar naar een andere club gaan en dat zeg ik als een groot fan.’

on-ItAlIAAnsHet passeren van Del Piero staat symbool voor de nieuwe koers die trainer en oud-speler Antonio Conte vaart. In het verleden behaalde resul-taten bieden geen garantie voor de toekomst. De harde hand regeert in Turijn. Vernieuwing is niet langer gevaarlijk, maar interessant. Emile Schelvis, journalist en kenner van het Italiaanse voetbal: “Ik was laatst bij Juventus-AC Milan en als je dan ziet wat een vreugde er weer rond die club hangt... Dat is wel eens an-ders geweest. Kwam je hier zes jaar geleden, dan leek iedereen een slecht humeur te hebben. Juve was dood en verderf. De sfeer is compleet veran-derd. Iedereen is trots. Het publiek klapt weer, wil de ploeg ondersteu-nen. Die 27 scudetto’s zijn weer iets om mee te pronken. En dat nieuwe stadion is natuurlijk een plaatje. De supporters zitten on-Italiaans dicht op het veld. Het symbool van de nieuwe start.” Conte heeft Del Piero’s brein niet meer nodig. Hij heeft Andrea Pirlo, gratis opgehaald bij AC Milan. Afge-schreven bij de Rossoneri, aan zijn tweede jeugd begonnen in Turijn. De 32-jarige spelverdeler strooit weer met passes, kapt en draait als in zijn

Nusport | ItalIë JuveNtus

AlessANDro Del piero versus JuveNtus

be

el

D: A

Np

Nusport | 5150 | Nusport

be

el

D: A

Np

jonge jaren en schiet er weer vrije trappen in zoals hij in San Siro zo vaak deed. “Ik kijk mijn ogen uit,” zei ploeggenoot Eljero Elia na zijn eerste weken in Turijn. “Dan ga ik even op een bankje zitten. Pirlo legt de bal neer waar hij wil. Barcelona-niveau, dat kennen wij helemaal niet.” Het aantrekken van de spelverdeler is een schot in de roos van de pas 35-jarig Agnelli, vindt ook Schelvis.

“Pirlo is fe-no-me-naal. Hij ziet alles, zelfs wat er in zijn rug gebeurt. Hij kent geen dode hoek. En zijn trap: van het niveau Barcelona, zoals Eljero Elia al zei.”Pirlo is het nieuwe troetelkind. Maar Del Piero is een clubicoon van een uitstervend ras. Loyaal, bijna zeven-honderd wedstrijden achter zijn naam en nooit één negatieve uitspatting in de media, zelfs niet nu hij wekelijks de bank warm houdt. Del Piero is een chique vedette. Schelvis nuan-ceert de kwestie-Del Piero. “In Italië hebben ze vreselijk veel moeite afscheid te nemen van hun oude vedettes. Dat zie je bij AS Roma met Francesco Totti en bij AC Milan met Filippo Inzaghi. Ik wil niet zeggen dat Del Piero te oud is, maar de jaren beginnen te tellen. Het voetbal is veranderd. Hij zou nog mee kunnen, mits hij negen lopende spelers om zich heen verzamelt, zodat hij zich puur en alleen kan concentreren op het versturen van passes en het bin-nenschieten van vrije trappen. Maar hij zit ook vaak op de tribune. Zit hij naast Luca Toni, Vincenzo Iaquinta, Fabio Quagliarella en Amauri. Samen met Mirko Vucinic en Alessandro Matri zijn dat zeven mensen voor het centrum. Die concurrentie is toch niet meer te behappen voor hem?”

goAltjesdIefAls Alessandro Del Piero op 9 novem-ber 1974 geboren wordt als zoon van elektricien Gino en huisvrouw Bruna is Juve bezig aan een opmars. Tussen 1972 en ’78 wint de Oude Dame vijf scudetto’s, de UEFA Cup en de Super Cup. Spelers als Roberto Bettega, Franco Causio en Giovanni Trappatoni weten een einde te maken aan de

jarenlange Milanese hegemonie. De jonge Del Piero krijgt er weinig van mee. Voetballen leert hij pas jaren later, van zijn negen jaar oudere broer Stefano, die door blessures nooit verder komt dan een handvol wedstrijden voor Sampdoria. Del Piero’s schotkracht valt al snel op, maar moeder Bruna heeft liever dat Ale zich richt op een carrière als kee-per. Bang als ze is voor hetzelfde lot als dat van haar oudste zoon. Het is Stefano die haar ervan weet te over-tuigen dat er in de jongste Del Piero een goaltjesdief schuilt. Jaren later is hij een veelscorende

aanvaller van AC San Vendemiano, een bescheiden amateurclubje op het platteland van de provincie Tre-viso. De eerste scouts krijgen hem in het vizier. Hij kan naar grotere clubs, maar Padova wint de strijd. De piep-jonge Del Piero wordt bij zijn ouders weggehaald, maar de reis van Padova naar San Vendemiano is te overzien. Een goed uur rijden. Het is Ale om het even. Wat zou het, hij wil slagen en prijzen winnen als prof, net als zijn grote idool Michel Platini op dat moment doet bij Juventus. Onder leiding van de Fransman spekt Juve halverwege de jaren tachtig de prij-zenkast. Drie landstitels en in 1985 zelfs de eerste Europa Cup I. De hui-dige UEFA-baas wordt zelf driemaal (1983, ’84 en ’85) op rij Europees voetballer van het jaar. Het Napoli van Diego Maradona en de Nederlandse enclave bij AC Milan weerhouden Juventus dan lange tijd

van succes. Pas in 1995 gaat er weer een landstitel naar Turijn. Met dank aan Del Piero.

flegmAtIeke tIenerHet is hartje zomer, 1993. Op het moment dat Juventus de achttien-jarige Del Piero presenteert als nieuwste aanwinst, staat Fiat-baas en oud-president van Juve Gianni Agnelli verschillende Italiaanse media te woord. De dan 72-jarige Agnelli wil de verwachtingen wat temperen. Hij vindt de flegmatieke tiener uit het rivierstadje Conegliano eigenlijk maar een slap aftreksel van Roberto Baggio, op dat moment de grote ster van Juventus. Wat heeft die jongen in die veertien wedstrij-den bij het nietige Padova laten zien, vraagt Agnelli zich openlijk af. En passant maakt hij een kunstzinnige vergelijking. ‘Del Piero is als Pintu-ricchio,’ zegt hij. ‘Een kunstenaar, dat zeker, maar van een bescheidener ni-veau dan Baggio. Baggio is Raffaello.’ Naar de beroemde Italiaanse Renais-sance-schilder. Niemand kan zo groot worden als Baggio, is de overtuiging van de conservatieve Fiat-baas, zeker de jonge Del Piero niet. Hoe anders zijn de carrières van de twee Italiaanse vedettes bij Juve sindsdien verlopen. Baggio, welis-waar jaren bejubeld in Turijn – hij won er titels, bekers en was zelfs de beste van de wereld in 1993 – droeg het zwart-wit slechts vijf seizoenen.

Hij ging daarna nog naar Milan, Inter, Bologna en Brescia. Bij die laatste club wordt nummer tien als eerbe-toon nog steeds niet gedragen. Baggio is Mister Brescia, veel meer dan Mister Juve. Want dat is toch vooral Del Piero. Aan de hand van Del Piero, met zijn ongekende sco-ringsdrift en de vrije trap als speciali-teit, en coach Marcello Lippi wint Juventus in vijf jaar drie landstitels, één Coppa Italia, twee Italiaanse Super Cups, de Champions League, de Europese Super Cup en de wereld-beker voor clubteams. Ook staat Juve nog in een UEFA Cup- en twee Champions League-finales. De naam Roberto Baggio is dan slechts een vage herinnering in Turijn.

duIsternIsTerwijl Del Piero in de zomer van 2006 met de nationale ploeg in Duitsland bezig is wereldkampioen te worden, schrikt men in Turijn op door het bericht van de zelfmoord-poging van Gianluca Pessotto. De voormalige linksachter van de Oude Dame overleeft op wonderbaarlijke wijze een sprong van vijftien meter. Pessotto heeft dan net een baan als teammanager gekregen bij Juve, maar plezier heeft de Italiaan daar

weg te gaan, besluit hij Juve trouw te blijven. Del Piero is de eerste die naar voren stapt en de club bij de hand neemt. Pavel Nedved, Gianluigi Buf-fon en David Trézeguet volgen zijn voorbeeld. Zlatan Ibrahimovic niet. De Zweed weet niet hoe snel hij Turijn voor modestad Milaan moet verruilen. De clubiconen worden van de geldwolven gescheiden. Maar Del Piero en de zijnen slaan hard terug. Juve wordt met een straatlengte voorsprong kampioen van de Serie B en Del Piero krijgt van president Giovanni Gigli een contract voor het leven. Dat beider wegen ooit zullen scheiden, houdt niemand in Turijn dan voor mogelijk.

AfkIckenDel Piero zelf zegt zeker nog tot zijn veertigste door te willen gaan. En dus is het getouwtrek om zijn hand-tekening begonnen. Over gebrek aan interesse hoeft hij niet te klagen. Het Zwitserse Sion, Tottenham Hotspur, West Ham United en verschillende clubs uit de Amerikaanse Major Soccer League dingen naar zijn handtekening. Net als AC Milan-directeur Adriano Galliani, die Del Piero er graag bij wil hebben. “Pestgedrag van Galliani,” lacht Schelvis. “Die weet best dat Del Piero het niet meer heeft. Die houdt ervan om een beetje te stoken. Nee, Del Piero zal eerst moeten afkicken, want een liefhebber is hij nog altijd. Als een kind wil hij elke training weer met een bal spelen. Ik heb de eer gehad hem drie keer te mogen inter-viewen. Een echte teamspeler, heel beminnelijk. En absoluut geen ster-allures. Als hij al ergens naartoe gaat, zal het Padova zijn, denk ik. De club waar hij is opgegroeid. Naar de Sta-tes zal hij niet gaan. Niets voor hem. David Beckham is een commercieel bolwerk, Thierry Henry is een avon-turier, maar Del Piero is een pure liefhebber.” •

allerminst in. Geruchten rond een mogelijk omkoopschandaal spelen dan al op de achtergrond. Het gaat Pessotto aan het hart. Zijn vreselijke val en de maandenlange duisternis staan symbool voor de inktzwarte ja-ren die Juve te wachten staan. Want wat men in Italië dan al maan-den vermoedt, komt uit. Juve-baas Luciano Moggi wordt betrapt op het manipuleren van scheidsrechters en voor vijf jaar verbannen uit het Itali-aanse voetbal. Het Calciopoli-schan-daal verspreidt zich als een inktvlek over de Serie A. Juventus is by far het grootste slachtoffer. Terugzetting naar de Serie B volgt, de club raakt de scudetto’s van 2005 en 2006 kwijt en tot overmaat van ramp moet het de competitie beginnen met negen minpunten. In Turijn leggen ze zich al neer bij een massale leegloop. Ook over Del Piero’s toekomst laaien de geruchten op. Manchester United wil hem dolgraag hebben en ook de Itali-aanse top is geïnteresseerd. Het loopt anders. In plaats van de ge-makkelijke weg te bewandelen en

eLia: ‘pirlo legt de bal neer waar hIj wil. barcelona-niveau, dat kennen wIj helemaal niet’

Ajax-Juventus (1-1), finale Champions league 1996. Alessandro Del piero in duel met Winston bogarde.

Nusport | ItalIë JuveNtus

scheLvis: ‘kwam je hier zes jaar geleden, dan leek iedereen een

slecht humeur te hebben. Juve was dood en verderf’

1995, 1997, 1998, 2002, 2003*200719951995, 1997, 2002, 20031996 (2x verliezend finalist)

(1x verliezend finalist)1996199919962006

27x*20079x4x1985, 1996 19841977, 1990, 19931984, 199619991985, 1996

Italiaans kampioenKampioen Serie B

Coppa ItaliaItaliaanse Super Cup

Europa Cup I / Champ. Leag.Europa Cup II

UEFA CupEuropese Super CupUEFA Intertoto CupWereldbeker clubs

Wereldkampioen Italië

*De titels in 2005 en 2006 zijn geschrapt wegens corruptie en niet meegeteld

JuVentus FC

1897, Turijn, Italië

1897-2006 Serie A2006-2007 Serie B2007-heden Serie A

AlessAndro del Piero

9 november 1974, Conegliano, Italië Club Duels Goals1991-1993 Padova 14 11993-heden Juventus 500 205Interlands 91 27

52 | Nusport Nusport | 53