r;inier'ji]'ry*lr,

","53$@*t9.*+sa**;i5;55;,r""

,4ifrl

(7 maanden)

k kijk nog altijd vol verwonderi ng naar Elena,ik kan niet geloven dat ze van mij is. Als ikwat later mama zou zijn geworden, was ikmisst'hien rustiger geweest, terwijl ik nu

nerveus ben. Toen ik hoogzwanger iniin thesiscommunicatiemanagement moesl verdedigen,voelde ik me wel een beetje een tienermoeder. Ikhad nog iets langer willen wachten op een kind,maar nu zou ik Elena nooit meer willen missen.Ze is mooi en heeft een sterkkarakter.>uElena kan zich niet alleen bezig houden, dat iseen ramp. l k heb haar in het begin teveel venvend.Bij elke schreeuw sprong ik meteen recht en namik haar in miin armen. Bijgevoig heb ik haar nuaitijd bij me en dat is soms vervelend. Ik kook methaar op miin arm en als ikwilslrilken, is het hoper r

dat ze zich een halfuur stilhoudt op de speelmat.Dal zou ik bij een rweede anders aanpakl<en, meervolharden. Ik word ongemakkelijk va.n opmer-kingen, maar elke vrouw die vcor de eerste keermoeder wordt, moet leren. Tegen mijn moederdurf ik dattezeggen, maarals mijn schoonoudershun zegie doen, geeI ik Olivier een schop ondertafelzodathij erwatvanzegt. (lacht) Ahvier is eengoede, geEmancipeerde vader.',

"Hoewel ik eerst ontg,oocheld was dat we geenjongen klegen, ben ik nu heel blij mel een meis je.

lk kijk ernaar uil om'later met haar te gaan rvinke-len. lk vind het belangrijk dat ze er goed en

verzorgd uitziet. Nahaar badje staan haar parfu m,nagelknipper en kam kJaar. Bil miizijn de ztvan-gerschapskilo's er al a[, maar het rnag nog alle-maal iets strakker. Zwanger zijn, vond iktrouwensniet leuk. Ik moest om de vijf minuten naar toiiet,ik sliep niet goed en die buik zat in de weg. Deechn's rvaren dan weer wel heel leuk. Ik heb ze al-Iemaal in een fotoboekgeplakt."

nl.-li, /t'' ".., i111\

.l\

g nina

(9 maanden)

et kwam nooitin meop om vader tewiilenworden. Het r,vas een iclee rran mijn r,'lien-din en ik ben daarin meegegaan. Op denduur maakte het me ookwei nieuwsgierig.

Floewel iknietveelkon doen, voeide ikme tijdensde bevalling niet nutteloos. Je aanwezigheid is

cruciaal. De geboorte was een heilig moment.Behalve de magie en de beto'nering, ervoer iktijdens de eerste seconden ook een kolossaleangst. Molly huilde namelijk niet meteen. In depraktijk duurde het maar een minuutje, maar hetleek een eeurvigheid. Ik was pas echt gerust toen

140)\ '"/

ik gcluid hoorde. Toen ze voor het eerst haar ogen

open deed, richtte ze haar vlammende kijkersrech t op m ij. Ik voelde een ongelofeliike nabiiheidenikvindhet een aangrijpend idee datmijn ogen

het eerste waren wat dat wez efit)e zag.>(Ikben totovermijn orenverliefd op Molly. Ikbeneen goede vader, maar ik moet toegeven dat ik er

nooit aan begonnen \^ras als ik niet op voorhandhad geweten dat Saskia er continu voor die babyging zijn. Ikneem alieen de maan- enr,rij dagen opme, voor de rest ben ik er alleen als de tiid er is. Ikheb haar nog maar zo weinig pap gegeven dat ze

dievan mij niet rneer aanvaardt. Ze gaat noglieverdood van de honger. Ikmag haar ook niet te slapen

leggen. Jammer, maar door mijn drukke Ievenmoet ik keuzes maken. Saskia en ik rvonen nietsamen, dat is heel praktisch. Na een optreden ga

ik eerst thuis ontspannen en daarna stap ikin onsgezinsleven bij Saskia. Als ik recht van hel werk indie heksenketel kom, word ik dol. Anderzijds heeft

een kind een verzachtende werking op ieziel. Het relativeert alles.>

;,, <Kinderen worden te veelbekeken als iets wat groeiten wat iets wordt, en teweinig als iets wat hier en

nu is.Ikwilwetenhoe ze

zich nu voelt en het iseen bewrrste keuze om,haar zo hard mogelijk

,.j ..'i te verwennen. Achter''t onze rug horen lve wel'Dat zou bij ons niet waar

**$

zljn', maar daar trek ik mehelemaai niets van aan. Wij

voelenzelf bestwat ons kindwil. De rest mag op zijn

kop gaan staan.>

il

(6 maanden)

iin zwangerschap verliep vlekke-loos, maar na de achlste maandmoest ik platliggen. Verplich te rust,omdat ikte drukbezigwas met onze

verhuis. Toen besefte ikpas dat ikzwanger was.'Oei, ik word echt mama', dacht ik en in deverloskamer ging'O nee, wal heb ik gedaani?'door me heen. Herstellen van de keizersnededuurde twee maanden. Dat was zwaar'. Fysiekwas ik nog niet helemaal in orde, ik sliepweinig, kreeg veel bezoek en zat letterlijktussen de verhuisdozen. De eerste weekborst-voeding geven, ging ook niet vanzelf. Ik hebgehuildvan depijn. ZowelArnani als ikmoestdat leren. In hetbegin dronkze traag. Ze deedereenuuroverenrvou omde drieuurdrinken,dag en nacht. Nu gaathetveelvlotter. Ik neemhaar ook mee naar vergaderingen en hetparlement. Annemie Turtelboom heeft haareens ververst terwijl ikno gin een debat zat.><Sam, die in Congo tussen veel kinderenopgroeide, was in het begin veel handigermetAmani dan ik- die naam betekent trou-wens wede in het Swahiii. Ik heb nooit eenuitgesproken kinclerwens gehad, ben nooitmet kinderen bezig geweest en moest daar-om alles leren. Ons drukke leven met haar ''*i

combineren, is niet eenvoudig, maarkorte nachten was ik gelukkig al gewend.Ze komtvaakals eerste aanin de crbche engaat als laatste rveg, maar ik voel me daarniet schuldig over. lk wil mijn levenblijven leiden. Ik strijd voor men-senrechten, tegen wouwenbe-

(3e)

sniidenis enzelfdodingen ik hoop datzij laterook voor een betere wereld zal vechten, datzeeen feministe wordi.,<Wanneer ik naar haar kijk, denkik'Ze is echthetmooiste kind terwereld!' Op het momentdat ze me ziet, begint zc te lachen en dan smeltik. Mijn moederhart wordt geraakt door dieherkenning. Ikwistniet dat die liefde bestond.Wat ikvoor mijn dochtervoel, heb ik nog nooitgevoeld, ookal heeft ze nog geen woord tegenme gezegd.>

.rilYf,l l

'.v].:

n!Eia-..1,.

F"

(11 maanden)

en nieuwwezen in huis, dat is wennen,maarToots is een gemakkelijkkind' Allesgaat vlot en hij slaapt goed. De grootste

aanpassing is het nieuwe gevoel van

onvoorwaardelijke liefde. Dat overvalt me nog

elke dag, zelfs nu, na bijnaeen jaar. Als ik hem zie

spelen, lachen ofik haal

hem van de crbche gn "l'i' ]!;ilr' ji

voormeuit,danschietik \\ r- "-

vol.Mijndagmagdannog Cqzo slecht zijn geweest, als ik q'hem zie, vergeet ik alles. Soms voel ikme wat onzeker als vader. Doe ik hetwel goed? Ceef ik genoeg aandach t? Ben

ik niet te streng? lk durf mijn vinger in

de lucht te steken en kijk boos als hijiets doet watniet mag. maardan lacht

hij gewoon. Blijkbaar vindtToots het

leuk als ik me kvuaad maak.,<De bevalling was een fijn moment'maar gelukkig moest k hem el niet uitpersen. (lacht) ln eenflits was alles voor-

bij. Ik herinner me fragmenten, rnaar ik heb

toch ook stukken gemist, omdat ik met open

mond stond te kiiken naar wat er allemaalgebeurde voor me. We hebben ook wel goed

gelachen, en de navelstreng doorknippen is echt

een magisch momen1.,<Sinds Toots er is, is alles relatief.VrQeger worliktot de allerlaatste minuut overal trij ziin, dat isniet meer het geval.Werkis ook echtwerk gewor'

den, terwiil dat voor de geboorte nog als een

hobby aanvoelde. Nu wdet ik waarom ik die

centen verdien. Ik weet dat ik hem ooit -zalmoetenloslaten, maar dat zal nietmakkeliikzijn-Later wil ik met Toots op caf6, zitten.Ik tren de

kleinzoon van caf1bazen. Die wereld zit in zijngenen, hij moet dat meekrijgen' lk hoop dal ik

zoweleen vader als een wiend zalkunnen ziin.'(Het is strafhoebabyrs, zonder nog maarietsvande wereld te hebben gezien, nu al zo kunnenverschiilen. Toots is wolijk, een durver en soci.

aal, terwijl anderen dat totaal niet zljn. Zljngoede karal<ter isvolledig deverdiensl-e van mijnwottwl (lacht) Met een tvveede gaanwe trouwens

niel te lang meerwachten'"

(34)

,r/

i :rriir j'.,t-,"'"rt ;t"I

j.l iilll I -

i1"1:' "1.,*1_sfi. !.ryt'i* :ri

g irr

Irilral l

-1t (35)

t2)(1)

q&. '

6'$r

, ./lit*,

oor Feliz voelde ik meteen evenveelliefde als voor Aim6e. Ik vond hetlantastisch om voor de tweede keermoeder le worden. Bij Aimee duurde

de bevalling erg lang, terwijl het bij Feliz zosnel ging dat er geen f ijd meer was voor epidu-rale verdoving. Dierlijke pijn heb ik gevoeld,onbeschrijflijk, maardat vergaI ik meteentoenik haar zag. Ze is ons gelukskind, en Aimde isons lieldeskind. Hun donor is bekend en daarkunnen ze later mee praten, als ze dat willen,maar het is niet hun papa. Onze dochtershebben lweemama's, punt.Ik ben mamalie enIlse is mama. Het klikt bijzonder goed tussenons vier, het perfecte plaatje. Aimee is gek ophaarzus je. Dagelilks geefikhen cluizend kusiesen',ve knuffelen heel veel.>

"Ze zeggen altijd dat kinderen je hele levenveranderen. Dat valt wel mee hoor! Ie kan nietmeer zorraar in de auto springen en naar eenfeestje gaan, maar het betekent niet dat jehe'lcmaal niet meer weg kunt. Kinderen gaanmee indeflow, zepassenzich ookaan jou aan.Het is het beste van twee werelden. Ik heb van

hen geleerd om de dingen te nemenzoals ze komen. AJs ie denl<t klaar 1e

zi jn om te vertlekken, dan is er alt i jdwel 6en van de twee die overgeeft,vervelend doet oI ineens naar hettoilet moet. Het vertraagt alles, enanderzijds versnelt het ook. Als moe-der ben iJ<. veel beter geolgan iseerd.Het moet wel, ik kan me niet meerpermitteren om de strijk te laten

liggen. De hoeveelheid was is trouwensonvoorsrelbaar, en neI wanneerje erdoorbent,kotsen ze weer wat onderl ( tacht) "- Los la ten?Vroeger zei ik dat gemakkelijk t egenanderen, maar nu moet ik het zelf leren. Nieteenvoudig. Ik ben ook veel gevoeliger gewor-den voor het lotvan anderekinderen. Hei is mafdat ze zo afhankeliik va n je zijn.Als ik Feliz nuhier ach terlaat, wat kan ze dan doen? We bepa-len voor cen groot stuk wat ze graag eten, zien,horen, waar ze op vakantie gaan en ga zo maal'door. Dat we als ouders zo'n enorme stempeldrukken, is ookwtjl groots.>

ap:Qt

+iteeiLJS

i?:e

:(is.!YE4i

SU

e!q:Lbi

,l

C:n<s

g-:

.90

is:rzv-

6'NL--

12rtil.ra,.