VIRTUSNITOR 01

THEMA BUITENLAND

VIRTUSNITOR 02

QL Hotels Quality with distinction

eten, drinken en slapen op niveau

Auberge du PêcheurSint-Martens-Latem - België

32 gastenkamers, fine dining, eigentijdse kunst, aan de oevers van de Leie

www.auberge-du-pecheur.be

MannaNijmegen - Nederland

6 suites, global food kitchen, design, grandeur, historisch stadspand in centrum

www.manna-nijmegen.nl

Baoase Luxury Resort Willemstad - Curaçao

15 suites en villa’s, internationale keuken, neokoloniale sfeer in de Cariben, privé-strand

www.baoase.com

www.qlhotels.com

Quality Lodgings is dé collectie van meer dan 80 kleinschalige,

authentieke hotels in Nederland, België en op de Nederlandse Antillen

www.qlhotels.com

61110223_Adv QL A5.indd 1 06-02-12 15:54

VIRTUSNITOR 03

Naam: S.P. Tuithof

Functie: Oudste bediende

Sinds: 1993

VIRTUSNITOR 04

Interviews10 Constantijn van Oranje-Nassau Adviseur van Eurocommissaris Neelie Kroes

12 Monique Frank Ambassadeur in ruste maar immer levendig

20 Philip de Heer Werken bij de diplomatieke dienst

22 Protest pelgrim Verkondigt positieve boodschap

28 Jaap de Hoop Scheffer Nederlands topdiplomaat en politicus

38 Mary Rijnberg Oprichter van Planet Africa Safaris

42 Door Plantenga Sabotages en bedreigingen, maar ook respect en een vrolijke sfeer

48 Laurens Adriaanse Werkt bij NOKIA in Seatle

52 Rindert Leegsma Danger is a relative concept

Verslagen6 Kruisrede

18 Vakantie

32 Terugblik op geslaagde dies-VVSL

35 Oorlogsheld krijgt gedenkteken op Sociëteit

36 Ruurt Hazewinkel ontvangt erepenning

Overig14 Oproep nullenwerk

46 Alpe d’ Huez

55 Agenda en uitdaging Paul Geluk

INHOUDSOPGAVE/

VIRTUSNITOR 05

Wanneer u zich een weg baant door onze digitale reünistenalmanak www.reunistminerva.nl zou u bijna tot de conclusie komen dat Leienaren een drang hebben om zich gezamenlijk te vestigen in oorden als Den Haag (10,6% van onze reünisten woont hier), Amsterdam (9,6%), Leiden zelf (6,7%) of Rotterdam (4%).

Toch blijkt er wel degelijk variatie in het reünistenbestand aanwezig en kan men werkelijk overal ter wereld reünisten vinden. Om verschil-lende redenen wordt het buitenland opgezocht. In deze editie van de Virtus Nitor zullen daar veel bijzondere verhalen van naar voren komen.

Ook bij onze huidige ledengeneratie is een trek naar het buitenland merkbaar. Stages, interessante vak-ken, maar ook het opdoen van reiservaring zijn dingen die de leden naar andere landen doen laten-vertrekken. Dit in de meest uiteenlopende oorden. Bestemmingen als Malawi en Stellenbosch zijn favo-riet, maar ook Parijs en New York zijn geliefd bij onze leden. Studeren in het buitenland blijkt een buitenge-wone ervaring waarvan veel geleerd kan worden. Het huidige studieklimaat maakt het steeds belan-grijker voor studenten om zich te onderscheiden van de rest, én om dit te doen binnen de beperkte tijd die daarvoor staat. Het buitenland blijkt hiervoor ideale mogelijkheden te bieden. Voorbeelden en ervaringen van de vele reünisten die hen zijn voorgegaan zijn dus erg waardevol en dragen bij aan één van de doelstel-lingen die wij als LSV Minerva voor ogen hebben, namelijk de ontwikkeling en zelfontplooiing van de leden.

Mooi om te zien is dat, hoe ver weg men ook gesetteld is, de band met Leiden en in het bijzonder Sociëteit Minerva bewaard blijft. Dikwijls maken we mee dat er tijdens jaardies jaargenoten van heinde en verre worden ingevlogen om hun terugkeer naar Sociëteit te bewerkstelligen. Aan het begin van het jaar, tijdens de in Leiden uiteraard weer uitbundige drie-oktober-viering, vertelde een reünist mij dat hij zelfs in het buitenland Leidens Ontzet had gevierd. Uiteraard ging dit gepaard met de nodige hoeveelheden hutspot en haring met wittebrood. Dit typeert het grote gevoel van verbondenheid, dat er heerst en dat tegelijkertijd misschien wel de grootste kracht van onze vereniging is.

Ik wens u veel leesplezier!

Suzanne van Welie, Commissaris Reünisten

VOORWOORD/

Reunisten in het buitenland

Oplage 7.000

RedactieMarianne van Exel (2004, geschiedenis)Florentine Haverkamp (2001, kunstgeschiedenis)Henri Kröner (1999, rechten)Edwin den Os (1988, rechten)Klaartje Sluijs-Couprie (1988, kunstgeschiedenis en archeologie) Wouter Storm (1973, rechten)Sanderijn Vermeeren-van Holten (1991, Spaanse-talen en culturen van Latijns-Amerika) Suzanne van Welie , h.t. Commissaris Reünisten (2008, psychologie)

VormgevingLucas Nutbey (2006)

DrukDrukkerij de Bink, Leiden

RedactieadresRedactie Virtus NitorBreestraat 502311 CS Leidenvirtusnitor@lsvminerva.nl

AdreswijzigingenCommissaris ReünistenBreestraat 502311 CS Leiden 071-5121571reünisten@lsvminerva.nl Of: inloggen op www.reunistminerva.nl, keuze ‘Mijn gegevens’

Stichting Reünistenfonds Minerva

Voorzitter van de Raad: Machteld M.E. Rogaar-Burlage (1967)

Bestuur:Mr Christiaan A. Baardman, voorzitter (1977)Mr Focko Nauta, penningmeester (1979) Mr Henrik T. Postma, secretaris (1991) Prof. dr Jaap F. Hamming (1976) Drs. Klaartje Sluijs-Couprie (1988) Drs. Sanderijn E. Vermeeren-van Holten (1991)

Websitewww.reunistminerva.nl

BankgegevensRekeningnummer 57.51.47 t.n.v. Stichting Reünistenfonds Minerva, LeidenDe redactie behoudt zich het recht voor om ingezon-den stukken in te korten of niet te plaatsen.

Oproep

Crisis!De volgende Virtus Nitor, die in het najaar van 2012 verschijnt, zal in het teken staan van crisis. Crisis in de breedste zin van het woord. Van de banken- en huizencrisis tot de midlifecrisis en crisismanage-ment. En welke positieve effecten heeft crisis? Bent u of kent u een reünist met een bijzonder verhaal dat een artikel in de Virtus Nitor waard is? Stuur dan vóór 1 september 2012 een e-mail naar virtusnitor@lsvminerva.nl.

COLOFON

VIRTUSNITOR06

VIRTUSNITOR 07

Vanaf deze plek wil ik u van harte welkom heten op één van de meest traditionele avonden van ons Verenigingsjaar: de Kruisrede – jaarlijks uitgesproken vlak voor of tijdens de dies natalis van de Universiteit van Leiden.

Op dit moment staan we hier omdat het gaat over de toekomst. Over de toekomst van Minerva, dus de toekomst van ons, de toekomst van u. Dagelijks zijn we daarmee bezig. Sterker nog; de toekomst houdt ons soms meer bezig dan het hier en nu. Het overlijden van mijn voorganger Nils Rurenga heeft onze toekomst in een ander perspectief gezet. Ons wordt zo vaak verteld dat we niet moeten vergeten te genieten van het hier en nu, dat we ons best moeten doen voor een betere toekomst en van onszelf completere mensen moeten maken. Maar het zijn dit soort schokkende gebeurtenissen die je dat pas daadwerkelijk doen beseffen ‒ de deugd en de noodzaak daarvan laten begrijpen.

KRUISREDE

KRUISREDE/

VIRTUSNITOR 08

Ik heb uitgekeken naar het moment dat ik hier mag staan. Voor mezelf probeerde ik al vroeg duidelijk te krijgen met welke doelstelling ik de Kruisrede zou schrijven: zal ik een weergave geven van het beeld van onze Vereniging anno nu? Zal ik proberen een beeld te schet-sen van een Vereniging die haar Leden zo goed mogelijk van dienst is? Wil ik vertellen over wat er beter moet op Sociëteit? Hoever kan ik gaan en vanaf welk punt neemt u mij niet meer serieus of denkt u zelfs: die jongen is niets meer dan een bemoeizuchtig baasje met een ethische pet op? Ik wil geen utopisch beeld schetsen van een perfecte Verenig-ing in een even perfecte wereld, anderzi-jds wil ik ook niet teveel somberen. Daar is ook absoluut geen reden toe: het gaat namelijk heel goed met Minerva. Het ledenaantal stijgt en de quaestoren zien dat terug in de kas. Dat laat onverlet dat er veel mogelijkheden tot verbetering zijn die de Vereniging ten goede zouden komen.

Ik heb ervoor gekozen voornamelijk een beeld te schetsen van de aspiraties en ambities van Minerva. Een verhaal dat u inspireert en waar mogelijk zelfs raakt. Omdat het nu goed gaat, wil ik proberen te verklaren waarom het goed gaat. In een tijd waar veel middelbare scholieren en studenten angstig omhoog kijken naar de donkerzwarte wolk van de onderwi-jsbezuinigingen die op het punt staat op ons neer te dalen, moet Minerva een baken van rust en vertrouwen zijn en dat uitstralen. Een instituut dat uitblinkt in standvastigheid, een duidelijk doel voor ogen heeft.

Voor het praktische beleid is het twee eeuwenfeest, dat we in 2014 vieren, een mooie stip op de horizon. Voor dit beleid verder vooruitkijken heeft met een jaar-lijks wisselende Bestuursgang en iedere zes jaar een nagenoeg nieuw Ledenbes-tand niet veel zin. Daarvoor verandert er in onze tijd te veel en te snel, met als gevolg andere behoeftes van de Leden en dus ander praktisch beleid. Daarteg-enover staat de aard, het karakter, van de Vereniging. In 198 jaar hebben we aan onze initiële doelstellingen nooit hoeven tornen. Daarin schuilt kennelijk een grote kracht; de echt grote lijnen zijn nooit veranderd.

Wat is de reden dat we nog steeds hier op de Breestraat biertjes met elkaar

drinken? Waarom speelt Minerva zo’n belangrijke rol in ons leven? En als er in de jaren 90 nog drieduizend leden waren en nu nog zestienhonderd, hoe groot is dan de kans dat we over twintig jaar kunnen opdoeken? Waarom bestaat Minerva nog? En hoe zit dat in de toekomst? Ik probeer te verklaren waar-om Minerva bestaat. Niet zozeer wat we hier doen, maar waar we voor staan.

Het is onze stellige overtuiging dat het lidmaatschap van Minerva een waarde-volle toevoeging is aanje studententijd. Minerva bestaat vanwege het feit dat een student meer moet doen dan alleen in de bibliotheek zitten, slechts lerend uit boeken. Wij geloven dat het de dingen zijn die je doet buiten het studeren, die écht vormend zijn voor de rest van je leven.

voor reünisten is Minerva een ijkpunt, een verankering in hun levenVanuit onze optiek is er meer dan al-leen studeren. Minerva biedt mogeli-jkheden tot ontwikkeling – als student en als mens. In het verleden hebben we bewezen dat Minerva een meerwaarde biedt, iets extra’s toevoegt aan je stu-dententijd. Wie kijkt naar hoe lang we al bestaan, de voortrekkers die we altijd zijn geweest en de kleurrijke mensen die een verleden hebben op Minerva ,kan dat alleen maar beamen.

Vandaag maken we nog steeds het verschil en bouwen we verder aan onze bijzondere Vereniging.

Minerva creëert een omgeving waar je nu en in de toekomst veel aan hebt. Op een relatief gecontroleerde manier word je op Minerva klaargestoomd voor de rest van je leven. In een continu veran-derende wereld, is Minerva precies dat wat studenten nodig hebben: een ijkpunt, een rots in de branding. Terwijl iedereen jakkert en jaagt, is het bij ons altijd vier voor half zes.

Reünisten van Minerva moeten we meer aan de Vereniging binden. Met hun ken-nis, waarmee ze met name de Bestuurs-gang op de goede weg helpen en houden,

met de continuïteit die ze bieden, met hun bijdragen aan het Reünistenfonds en met hun getalsterkte van 26.000 zijn ze een factor van grote betekenis. Ook voor hen is Minerva een verbindende factor. Velen van hen hebben nog steeds een sterke band met Minerva en zien hun vrienden van hier nog veelvuldig. Ook voor reünisten is Minerva een ijkpunt, een verankering in hun leven. Dat klinkt als iets om trots op te zijn, nietwaar? Dat is ook precies wat we wil-len en daarom gaat het zo goed met onze Vereniging. Het is te zien dat Leden en Reünisten trots zijn dat ze deel uitmaken van onze Vereniging. Wij zijn trots op ons Lidmaatschap, dragen ons Lid-maatschap uit en nemen de ervaringen uit Leiden mee in onze schatkist voor de rest van ons leven.

Alle Leden die uiteindelijk weggaan naar een volgend station in hun leven delen de overtuiging dat ze hun Leidse tijd niet hadden willen missen. Als je hier bent gaan studeren, maar je hebt in die vier, vijf jaar niet rond kunnen lopen op Minerva, dan heb je een hele mooie kans gemist.

Om de kernwaarden van het Lidmaatsc-hap te kunnen blijven bieden moeten Leden en Reünisten van Minerva zeer betrokken blijven bij de vereniging. Het is de taak van de Leden om het bijzonde-re verenigingsleven te blijven dragen en andere Leden te enthousiasmeren. Wat hier in bijna tweehonderd jaar ontstaan is, mag niet verloren gaan.

Veel hangt ook samen met de ambities en aspiraties van onze Vereniging, die zich de afgelopen jaren op verschillende vlakken sterk heeft ontwikkeld. Onze academische ambities hebben vorm gekregen: de gratis repetitoren voor sjaarzen en de plannen met het Minerva Scholarship Fund zijn opgemerkt door zowel de Leden als de buitenwacht. Het komt de diversiteit, de diepgang van Minerva ten goede.

Inmiddels zijn er ruim dertig beurzen uitgekeerd door het Minerva Scholar-ship Fund. Ik wil er graag één uitlich-ten. Annemijn Algra won onlangs een bemoedigingsprijs voor haar medische onderzoek in Oxford. Had zij toen ze Lid werd ooit verwacht dat zij op deze manier geholpen zou worden door haar Vereniging? Het Minerva Scholarship

\KRUISREDE

KU

NST

HA

ND

EL

IDD

ERPLA

AR

T

voor meer details kijk op www.ridderplaat.nl

KEES VAN DONGENKAREL APPELDAMIEN HIRSTANTONI TÀPIESKEES VAN BOHEMENALECHINSKY

Noordeinde 14 te Den Haag / 070-3607828

Fund kende ook veel beurzen aan niet-Leden toe. Dit brengt me bij de ambi-ties van de universiteit en hun wensen ten opzichte van ons. De universiteit wil internationaliseren, en dus wordt Leiden sinds een aantal jaren meer dan vroeger bevolkt door studenten uit het buitenland. Dat heeft gevolgen voor onze Vereniging, die over het algemeen heel autochtoon is. Dat op zich is een doorn in het oog van de Universiteit, die veel liever zou zien dat Minerva een weerspiegeling is van de Leidse studen-tenpopulatie. De bron van internationale studenten is door ons nog nauwelijks aangeboord.

Die weerspiegeling van de studenten-populatie waarmaken hoeft niet een doelstelling van Minerva te zijn. Wel vind ik dat iedere student de mogeli-jkheid moet hebben Lid te worden van onze Vereniging. Wij bieden internatio-nale studenten een unieke mogelijkheid om het Leidse studentenleven zoals het ooit bedoeld is mee te maken. De internationale studenten staan voor een diversere gemeenschap en interessante

figuren. Ze bieden mogelijkheden voor verdere groei en bloei van Minerva. Het beantwoorden aan de vraag van de Universiteit ons nadrukkelijker met de internationale studenten te bemoeien, is gezien de onderlinge banden en historie ook niet meer dan passend.Tot slot geef ik u graag een beeld van de doelstellingen van de LSVM voor de komende drie jaar: we willen om te beginnen een stijgend aantal eerste-jaars hebben, zodat we omhoog kunnen blijven kijken. Minerva’s financiële doelstellingen gaan uit van een stijgend aantal eerstejaars. Ons Verenigingsleven mag niet inboeten aan de ambitie om goed te studeren. Het is een grote taak van de Bestuursgang om het aantrek-kelijk te houden naar Sociëteit te komen: de borrelcultuur van Minerva vormt het grootste deel van het bestaansrecht van onze Vereniging. De mogelijkheden om je op Minerva te ontplooien moeten uniek zijn en blijven. Subcommis-siewerk moet aantrekkelijk zijn om de groei en bloei van de Vereniging te kunnen waarborgen. Op maatschap-pelijk niveau willen we nog meer dan

nu een voorbeeld zijn voor anderen. Dat doen we nu al met het Minerva Scholar-ship Fund en onze steun aan het KWF, en in de toekomst met het duurzame project Groen Minerva. Minerva heeft een verbluffend hoog aantal vrijwil-ligers die zich frequent en voor honderd procent inzetten voor de Vereniging. Die betrokkenheid is de grootste rijkdom van onze Vereniging en vormt een groot deel van waar Minerva voor staat. Het is aan u als Lid bereid te zijn mee te denken, mee te werken en mee te groeien met de ambities van Minerva. Heb vertrouwen in de Vereniging en geloof in u zelf. Alleen dan haalt u het maximale uit uw studententijd.

Ik heb gezegd.

G.H. van Rooy, Praeses Collegi

Dit is een ingekorte versie van de kruisrede, op www. reunistminerva.nl kunt u de gehele kruisrede lezen.

KRUISREDE/

KU

NST

HA

ND

EL

IDD

ERPLA

AR

T

voor meer details kijk op www.ridderplaat.nl

KEES VAN DONGENKAREL APPELDAMIEN HIRSTANTONI TÀPIESKEES VAN BOHEMENALECHINSKY

Noordeinde 14 te Den Haag / 070-3607828

VIRTUSNITOR 010

‘‘Op deze plaats aandacht voor een reünist die nog steeds werkzaam is in het buitenland. C.C.F.A. van Oranje-

Nassau (Constantijn) kwam aan in 1988. Hij voltooide zijn studie rechten, en bleef na een stage bij de Europese

Commissie in Brussel werken. Constantijn is lid van het kabinet van Eurocommissaris Neelie Kroes. Een gesprek

over zijn ‘Leidse tijd’, en het leven van vandaag de dag. “Werken in het buitenland vergt een open houding.”

“Het is een periode geweest waarin we vooral veel heb-

ben gelachen. Een vrije en vormende tijd ook. Altijd

tijd hebben iets te ondernemen. Op Sociëteit kon alles;

en daarbuiten ook. Er waren toen gelukkig minder re-

geltjes. Mijn studie rechten ben ik pas later echt leuk

gaan vinden. Dat was na een jaar in het bestuur van de

Veerstichting [genoemd naar Minervahuis ’t Veertje,

Utrechtse Veer 7; en bedoeld om ‘de gedachtewisseling

tussen studenten en vormgevers van de maatschappij

te bevorderen’, EdO]. Vóór die tijd ging mijn aandacht

vooral uit naar mijn jaarclub, voetbal, huis, en Socië-

teit.” Constantijn maakte het 35e lustrum (in 1989) mee.

Hij zat in de Almanakredactie en in het Blauwe Potlood.

Hoe was de ‘Leidse tijd’? “Na mijn studie ben ik naar Brussel gegaan om stage te lopen bij de Europese Commissie; in het kabi-net van de Eurocommissaris Hans van den Broek en het Secretariaat-Generaal van de Commissie. Daarna heb ik een vaste baan gekregen in het kabinet. Sinds-dien heb ik bijna continu in het buitenland gewerkt – bij Booz&Co, RAND Europe, en nu weer bij de Commissie.”

Hoe bent u in het buitenland terechtgekomen?

“Ik ben op dit moment lid van het kabinet van Euro-commissaris Neelie Kroes. Je kunt zeggen dat ik na tien jaar private sector weer in dezelfde soort functie ben teruggekeerd… maar met wat meer ervaring. Feitelijk adviseer ik Commissaris Kroes. En coördineer ik haar beleid op alle ICT-toepassingsgebieden – zoals ICT in de zorg, e-overheid, intelligente energie, de digitale ‘interne markt’, innovatie, en onderzoek naar de toekomst van het internet. Ik volg ook een aantal dossiers van andere Commissarissen, om ervoor te zorgen dat ze voldoende rekening houden met onze beleidsagenda (a Digital Agenda for Europe) – zoals de ‘interne markt’, energie, uitbreiding van de EU, en het sociaal beleid.”

Waaruit bestaan uw werkzaamheden in Brussel?

“Wanneer je naar het buitenland gaat, moet je je

realiseren dat de concurrentie groter is. Buitenlanders

worden meestal pas aangenomen als ze beter presteren dan

lokale kandidaten. Verder is het net zoals in Nederland:

om succesvol te zijn, moet je bereid zijn om hard te

werken, zelfstandig te denken, en creatief te zijn. Ik heb

mijn professionele leven altijd in het buitenland gewerkt.

Bij internationale organisaties, met heel diverse collega’s.

En ook op business school werkte ik met verschillend

samengestelde teams. Ik heb dit altijd erg stimulerend

gevonden. Het vergt wel dat je een open houding hebt, en dat

je gevoelig bent voor variaties in culturele achtergronden.”

Wat zijn uw ervaringen in het buitenland, en waar

moeten (jongere) reünisten op letten?

“Mijn favoriete boek is altijd het laatste. In dit geval

Mystiek Lichaam van Frans Kellendonk. En wan-

neer ik iemand een boek zou mogen aanraden, is het

Leven & lot van Vasily Grossman. Mijn keuze voor

muziek is ruim en gevarieerd. Ik luister graag naar

Brothers in Arms van Dire Straits, het Derde piano-

concert van Rachmaninoff, Doo-Bop (het laatste

studioalbum van Miles Davis), en naar het Requiem van

Mozart. En vooral samen met mijn echtgenote en onze

kinderen, zijn de zangeressen Adele en Rihanna favoriet!”

Tot slot, wat is uw favoriete boek en muziek?

Wanneer je naar het buitenland gaat moetje bedenken dat de concurrentie groter is

Fotografie: Rijksvoorlichtingsdienst

Door: Edwin den Os

\INTERVIEW

VIRTUSNITOR 011

Naam: W. van Zwieten

Functie: Hoofd administratie

Sinds: 2002

VIRTUSNITOR 012

MONIQUE FRANKAMBASSADEUR INRUSTE MAARIMMER LEVENDIG

evrouw drs M.P.A. Frank (Monique) is geboren in 1945. Aangekomen in 1963 begon ze aanvankelijk met een studie rechten, maar volgde ze uiteindelijk de internationale vrije studierichting. Ze kwam terecht bij Buitenlandse Zaken, waar ze haar internationale loopbaan vervulde als ambassadeur op diverse posten. In de zomer van 2009 zette ze een punt achter haar carrière. Een aangenaam gesprek over onder andere de ver-eiste flexibiliteit die het werk meebracht. “Maar in Nederland zitten toch mijn beste vrienden, uit de Leidse tijd.”

We ontmoeten elkaar op een prachtige maandagochtend in april. Het decor: één van de prachtige tuinen van Instituut Clingendael in Den Haag.Monique bracht haar gehele jeugdtijd door in enkele voorsteden van Parijs. Na de mid-delbare school, in de Rue de la Tour, ging ze in 1963 met haar zus Tenny naar Leiden om te studeren. Haar twee broers bleven thuis achter, en studeerden in Frankrijk. Monique was lid van de Vereniging Vrouwe-lijke Studenten te Leiden (VVSL).

Hartsvriendin“Ik kende helemaal niemand in Leiden, en heb me aangemeld. 1963 Was een druk jaar. Er waren zo’n tweehonderd novieten, de ‘baby-boomers’. De groentijd was één week bij studentenvereniging Au-

gustinus, en drie weken bij VVSL”, vertelt Monique. Door haar Franse jeugd was de kennis van de Neder-landse taal beperkt. “We spraken thuis altijd een mengelmoes van Frans en Nederlands en weer Frans.” Om zich de studiestof eigen te maken, maakte ze haar aantekenin-gen in fonetisch Nederlands. Bij clubgenoot Mieke de Vreeze-Oost-vogel (“mijn hartsvriendin!”) werk-te ze het dictaat dan uit. De studie rechten lag Monique minder goed, maar door de internationale vrije stu-dierichting (met de vakken volken-recht en Europees recht) liep alles vlotter. Zomer 1970 studeerde ze af.

LoopbaanEen ambassadeur adviseerde Mo-nique om te solliciteren bij Buiten-landse Zaken. Tijdens het eerste

gesprek werd ‘de dienst’ haar meteen ontraden, omdat vrouwen vroeg of laat trouwen. Ze diende van repliek door te zeggen dat ze niet kon aan-tonen dat het ooit zou gebeuren, en houdt vol. Monique: “Ze hadden graag diplomaten die Frans spraken, en ik was in Frankrijk op school geweest.”In het ‘klasje’ was ze de enige vrouw tussen vijftien mannen, onder wie oud-Tweede Kamervoorzitter Frans Weisglas. Gedurende haar loopbaan werkte ze vanuit standplaatsen Ot-tawa, Bern, Jeruzalem, New York (Permanente Vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties), Ankara, Boekarest, Kiev (met medeac-creditatie in Moldavië), Hanoi en twee keer in Den Haag. Vaticaan -stad was haar laatste missie. In de zomer van 2009 vertrekt ze als ambassadeur bij de Heilige Stoel.

Door: Edwin den Os

\INTERVIEW

M

VIRTUSNITOR 013

Leven in mootjesHet leven van een ambassadeur betekent veel recepties en diners. Goed personeel, zowel op de ambas-sade als in de woning, is een vereiste. Monique: “Elke keer moet je weer vrienden maken. Contacten die al-lemaal heel waardevol voor me zijn geweest. Maar je moet ze ook onder-houden. Dat kost tijd, maar het levert je wel iets op.” Ik vraag haar naar tips voor jongere reünisten die een loopbaan in het buitenland ambiëren. “Flexibiliteit, elasticiteit, elke keer weer. Krijg je een nieuwe post dan ga je ergens tijdelijk wonen, en zoek je vanuit die situatie naar een huis. En word je overgeplaatst naar een post met een andere tijdzone of met een ander klimaat, dan moet je goed kun-nen plannen. Je leeft eigenlijk in mootjes. Daarnaast moet je willen en

kunnen investeren in een kennissen-kring, en moet je je vooraf verdiepen in het land en de daar heersende ge-woontes. En bedenk dat het niet overal vanzelfsprekend is dat je partner daar kan werken.” Als vrijgezel heeft Mo-nique daar niet mee te maken gehad.

Bezige bijIn de zomer van 2009 zet ze een punt achter haar loopbaan en gaat met pen-sioen. Ze keert uit Vaticaanstad terug naar Den Haag, waar ze al die jaren een appartement heeft aangehouden. De Residentie is altijd een prima uitvalsbasis geweest om familie en vrienden te bezoeken. Stilzitten is niets voor Monique. Ze geeft bijles Frans aan kinderen, volgt Italiaanse les, zit in een aantal adviesorganen en speelt graag tennis en golf. Monique houdt van opera (“Ra-

dio 4 staat de hele dag op, en ik kijk graag naar BravaNL”). Ook heeft ze nu meer tijd om boek-en te lezen. Op dit moment Au Zenith van de Vietnamese schrijf-ster Duong Thu Huong. En social media? Monique: “Nee hoor, daar doe ik helemaal niets mee. Als er een receptie wordt gegeven, krijg ik een uitnodiging per telefoon. Daar heb ik geen Face-book of LinkedIn voor nodig!”

Fotografie: Robert Heezen‘VRIENDSCHAPPENMOET JE ONDERHOUDEN

MAAR JE KRIJGT

‘ER

IETS VOOR TERUG

INTERVIEW/

VIRTUSNITOR 014

Waarde reünisten,

We lopen inmiddels tegen het einde van het Sociëteitsjaar aan en dat betekent dat de voorbereidin-gen voor de Kennismakingstijd weer in volle gang zijn. Zoals elk jaar is de werkweek een belangrijk onderdeel van de KMT, waarin de aspirant-leden de eerste contacten met hun jaargenoten leggen en waarin bovendien geld wordt verdiend om de KMT te kunnen bekostigen.

Sinds jaar en dag is het vinden van werk voor de nullen deels uitbesteed aan een uitzendbureau. Daarnaast wordt nullenwerk in eigen beheer geregeld, via het Minerva Stagefonds. Nullen via het Minerva Stagefonds aan het werk krijgen is aantrekkelijker dan wanneer dit wordt uitbesteed aan een uitzendbureau, omdat de nullen tegen een gunstiger tarief voor opdrachtgevers kunnen werken. Daarbij is het lucratiever voor de Vereniging. Het doel is om in de toekomst al het nullenwerk bij het Minerva Stagefonds onder te brengen, mede omdat Luba Studenten, het uitzendbureau waarmee we lange tijd hebben samengewerkt, afgelopen jaar failliet is gegaan.

Wij komen graag in contact komen met reünisten die geïnteresseerd zijn in het in dienst nemen van aankomend eerstejaars tijdens de KMT eind augustus. Wilt u onze Vereniging steunen én kennis maken met de nieuwe lichting leden? Dan is dit een fantastische moge-lijkheid waar u zelf ook van profiteert. De nullen kunnen (bijna) alles, van tomaten plukken tot kantoorwerk, van onkruid wieden tot werken in een call center: u zegt het, zij doen het!

Heeft u interesse in werkzaamheden voor nullen en wilt u daarmee LSV Minerva helpen? Mail dan vóór 31 juni 2012 naar quaestori@lsvminerva.nl of president@lsvminerva.nl

Namens de Bijstand inzake de Kennismakingstijd 2012,

C.D. de Graeff J.A.J. HollanderQuaestor Collegii President van de Commissie voor de Sociëteit Minerva

Voorwaarden nullenwerk

De richtprijs waarvoor een aspirant lid werkzaamheden voor u zal verrichten is € 6,50 per daad-werkelijk gewerkt uur. Dit tarief is bespreekbaar en onder andere afhankelijk van het totaal aantal afgenomen uren.

Eventuele reiskosten (treinkaartjes of autokosten) zullen in rekening worden gebracht.

De Bijstand ziet er op toe dat de nullen genoeg slapen om hun werkzaamheden naar behoren te kunnen vervullen.

Oudere leden zullen de nullen begeleiden naar hun werk, meegaan als aanspreekpunt en de nullen in de gaten houden tijdens de werkzaamheden.

De aspirant-leden, die u hun diensten zullen aanbieden, nemen deel aan het Minerva Stage fonds. De doelstelling van dit stagefonds is teambuilding te bewerkstelligen onder de verschillende aspirant-leden. Het Minerva Stagefonds wordt jaarlijks tijdens de Kennismakingstijd voor aspirant-leden van Minerva aangevuld door de stagevergoedingen verkregen met dienstverlening door deze aspirant-leden tijdens hun verenigingsstage. De middelen uit het stagefonds zullen volledig ten goede komen aan het financieren van de Kennismakingstijd van deze aspirant-leden.

Verdere informatie over de contractuele voorwaarden kunt u aanvragen via quaestori@lsvminerva.nl of president@lsvminerva.nl

\OPROEPNULLENWERK

VIRTUSNITOR 015VIRTUS NITOR015

VIRTUSNITOR 016

Flevoweg 9 G 2318 BZ Leiden Holland Tel. +31(0)715226333 / +31(0)653376496 Fax +31(0)715223124 E-Mail majac.bv@planet.nl

Toonaangevend en innoverend in textielrecycling.

Textielverwerking Cradle to Cradle

MAJAC B.V.

Flevoweg 9 G – 2318 BZ Leiden Holland T

elefoon: +31(0)715226333

VIRTUSNITOR 017

Naam: R. van Roijen

Functie: Kok

Sinds: 1991

VIRTUSNITOR 018

Een watermolen uit de veertiende eeuw die nog geheel intact was met een klein hotelletje, geheel in Andalusische stijl gebouwd rondom een charmante patio in het zuiden van Spanje. Een idyllische plek, tussen de olijf -en sinaasappelboomgaarden en aan een rivier. Na een uitgebreide renovatie opende Mad-eline Goedkoop en Gerard Sieverts in 2009 hun Bed and Breakfast/Rural Hotel “El Molino Santisteban” , met zes ruime kamers, een zwembad, een lommer-rijke tuin en vele terrassen allen met prachtig zicht op de landelijke omgeving. (Wat hier aan vooraf ging)

In Leiden leerden Madeline Goedkoop (aangeko-men in 1985) en Gerard Sieverts (aangekomen in 1986) elkaar kennen. Beiden actief aan het buffet en in diverse bestuursfuncties en gezelschappen. Na het afronden van hun studies, respectievelijk TCLA(Spaans)/Europese Studies en Rechten begon-nen zij hun werkend bestaan in Den Haag. Madeline als vestigingsmanager van een uitzendbureau en Gerard in het bankwezen. Tijdens de studie hadden beiden al veel samen maar ook individueel gereisd. Het plan om nog eens voor langere tijd samen op pad te gaan werd in 1998 waargemaakt. De banen en huur werden opgezegd en de inventaris werd op de zolder van een clubgenoot gestald. Tijdens de wereldreis bedachten ze het concept voor hun bed & breakfast/hotelletje. Terug in NL gingen zij in Haarlem wonen en werden de loopbanen weer opgepakt Madeline met name in recruitment/werving & selectie en Gerard wederom in het bankwezen. In de tussentijd werden er nog twee kinderen op de wereld gezet, Folkert(2001) en Clementine(2003). Op zich ging het hun voor de wind maar toch bleef de wens bestaan om samen een bedrijf te starten.

UN TESOROPEQUENO ENEN EL ELCORAZÓN DEANDALUCÍA

Hun zoektocht door Spanje bracht hen uiteindelijk in zuid Spanje. In hartje Andalusië troffen zij de oude watermolen en aangrenzend hotelletje. Na een inten-sieve renovatie werden de verhuisdozen ingepakt en verliet het gezin de drukte, hectiek en het altijd maar “moeten” in Nederland en opende zij in zomer 2009 Bed & Breakfast/Rural Hotel El Molino Santisteban.

Sinds de opening ontvangen zij gasten van over de hele wereld die genieten van de rust, de natuur, de nabijheid van het strand en de mooie steden. Gezinnen met kinderen, wandelaars, golfers, paardri-jders en natuur-en cultuurliefhebbers allen hebben er een heerlijke tijd. Ook jaarclubs, gezelschappen en huwelijkslustra hebben El Molino Santisteban reeds bezocht. Het hotel leent zich namelijk ook uitstekend om in zijn geheel af te huren en alle vormen van

\VAKANTIE

VIRTUSNITOR 019

en afspraken punctueel nakomen. Ook wat bureau-cratische zaken betreft is e.e.a. goed georganiseerd in Spanje en lopen de contacten met overheden en instanties erg soepel.

Met deze manier van leven hebben zij een prachtig bestaan opgebouwd!

El Molino Santisteban, Ctra. A366, km50-51, 29108 Guaro, Malaga, Spanje. www.hotel-molino.com +34 952 45 37 48

service zijn af te spreken.Het nieuwe bestaan en leven in Spanje bevalt vooralsnog heel goed. De kinderen hebben hun draai gevonden en vele, nieuwe vriendjes gemaakt op de plaatselijk dorpsschool in Guaro. Madeline en Gerard werken samen hard maar halen hier veel meer voldoening uit dan in de carrières voorheen. Er is ook meer tijd en ruimte om met elkaar op pad te gaan en met de kinderen samen te zijn dan in Nederland.

Het continu elkaar “aflossen” en het gejakker van school -naar crèche - naar werk is achter hen. Ook de mentaliteit en punctualiteit van Spanje bevalt goed. In tegenstelling tot de vooroordelen over Spanje zijn Gerard en Madeline nog steeds aange-naam verrast over het feit dat de Spanjaarden waar ze mee te maken hebben hard werken, op tijd zijn

VAKANTIE/

VIRTUSNITOR 020

phil

ip d

e he

erov

er z

ijn

werk

als

amb

assa

deur

in

japa

n Toen Philip de Heer in 1968 achttien jaar was, wilde hij (als alpha pur sang) iets anders gaan studeren dan de gebruikelijke studies rechten en geschiedenis. Zodoende begon hij in 1968 aan de studie sinologie in Leiden. Geen vreemde keuze. Zijn grootvader was Japanoloog, een oom stu-deerde Sanskriet en een collega van zijn opa uit Batavia was hoogleraar sinologie. Al bij zijn studiekeuze speelde de factor ‘buitenland’ en ‘de diplomatieke dienst’ een belangrijke rol, waar hij in 1975 zijn intrede deed.

Philip de Heer was algemeen secretaris van de koningin, directeur Azië en Oceanië op het Ministerie van Buitenlandse Zaken en secretaris-generaal op ditzelfde ministerie. Daarnaast werd hij uitgezonden naar Hong Kong, Bejing, Washington, Singapore en Tokio. Deze zomer wordt hij ambassadeur van Nederland in Zweden.

““

\INTERVIEW

Doo

r: M

aria

nne

van

Exe

l

hier in Nederland mis ik de

netheid die Japan zo kenmerkt

Nederland of buitenland? Over werken in het buitenland zegt De Heer: “Het leven in het buitenland geeft wel meer perspectief dan werken in Den Haag, juist op de eigen samenlev-ing. Dat maakt diplomaten waarschijnlijk ook conservatiever, want de andere groep met perspectief op het eigen land zijn ouderen.” In het buitenland mist hij zijn vrienden, de familie, het op de fiets springen en naar het strand gaan en binnenlopen bij bekenden. “Niets dramatisch dus”, aldus De Heer. “In Nederland mis ik nu de netheid die Japan zo ken-merkt, de hoofs-heid in het algemeen en de onopdringerige voorkomendheid van winkelpersoneel en kelners.” Naast een terugblik op de goede herinneringen aan zijn periode als ambassadeur in Japan van 2008 tot 2012, geeft hij ook een beeld over de ramp die zich daar vorig jaar afspeelde.

Kalm blijven helptHij vond het “Heel griezelig, want toen het ging schudden en niet ophield wist ik niet of ik het zou overleven”. Er waren veel bange mensen, maar niemand raakte echt in paniek. “Een ding dat ik van die gebeurtenis van de Japanners heb geleerd is dat kalm blijven helpt en dat de beste methode om span-ningen, angst en zorgen te boven te komen is gewoon aan het werk gaan: opruimen, schoonmaken, doorgaan met wat je deed, nagaan of je anderen kunt bijstaan. En zie, dan gaan de dingen ook ineens weer beter. Maar de hele tijd naschokken, vaak je bed uit en eronder, dat is wel slopend en ik was blij dat de bodem van Japan na een maand tot kalmte geraakte. Boten, vliegtuigen, treinen, auto’s enzovoort bewegen, daar is het hoofd op ingesteld, maar huizen en kantoren, neen echt niet, dat is en blijft zeer gemoedsrustverstorend.”

ZwedenDeze zomer wordt De Heer overgeplaatst naar Zweden en daar verheugt hij zich ‘enorm op’.“Eén groot risico: dikke kans dat de clubgenoten vinden dat ik thuis de dies moet organiseren en nog allemaal willen blijven logeren ook. Maar ach, als dat het ergste is.” Als hij terugkijkt op zijn leven tot dusver ziet hij dit ‘als een dansfeest’, naar de titel van de roman van Arthur van Schendel uit 1938. “Ik ben een opgeruimd iemand en heb eigenlijk alleen maar goede herinneringen, de slechte wis ik.”

VIRTUSNITOR 021

Naam: J.H. van den Bosch

Functie: Administratie

Sinds: 2006

VIRTUSNITOR 022

VIRTUSNITOR 023

verkondigt positieve boodschap

“

Vol verbazing hoorde Wijnand Boon (1996) de kersttoespraak van Koningin Beatrix in 2009

aan, waarin zij kritiek uitte op het gebrek aan hulpvaardigheid in de moderne samenleving. Ook deelde ze haar zorg over het verval van de gemeenschaps- zin. Ze gaf online media, zoals Twitter, Facebook en Hyves daar mede de schuld van. ‘Zonder enig wij-gevoel wordt ons bestaan leeg. Met virtuele ontmoetingen is die leegte niet te vullen, integendeel, afstanden worden juist vergroot (…) De moderne technische mogelijkheden lijken mensen wel dichterbij te bren-gen, maar ze blijven op veilige afstand, schuilgaand achter hun schermen’, aldus de Majesteit.

Als reactie op deze toespraak nam Wijnand begin 2010 een resoluut besluit. Hij zegde zijn huis en baan op om te voet de wereld in te trekken. Zijn missie: laten zien dat het met de medemense-lijkheid wel meevalt. Juist social media zijn volgens Wijnand – in tegenstelling tot wat de Koningin beweerde – een succesvol middel om mensen tot elkaar te brengen. Met een iPhone, notebook en gitaar op zak, vertrok hij vanuit Leiden richting Santiago de Compostella, om via Rome naar Jeruzalem af te reizen. “Zoals pelgrims in de 11de en 12de eeuw onderdak zochten in kerken en auberges, regel ik dat anno 2012 met succes via social media.”

Hoe begon het idee vorm te krijgen?“Toen ik het plan had gevat dit echt te gaan doen, veranderde ik mijn biografie op Twitter en meldde over mijn plannen om naar Jeruzalem te lopen. Ik kreeg

daar onmiddellijk reacties op. Een jour-nalist van het Haags Pop podium plaatste een bericht, vervolgens werd het opgepikt door het AD, Trouw en de Volkskrant en stroomden de berichten op mijn Facebook- en Twitterpagina binnen. Van bekenden – en onbekenden – die een slaapplaats aanboden. Zo was ik in Ned-erland en België al vrijwel meteen verze-kerd van adressen. In Frankrijk verbleef ik toevallig bij een freelance journal-ist. Zij was mijn ingang in de Franse media. Ook werd er een item over mij uitgezonden op zenders als Canal+ en Arte. Later ook nog in Amerika. Mensen lieten bij voorbaat al weten: ‘als je langs Bordeaux komt, je bent welkom!’ Ik ontwikkelde een website, waarop precies te volgen is waar ik ben. Via mijn site en social media heb ik iedere dag contact met onbekenden om een slaapplaats te bespreken. Elke dag ziet er anders uit, ontmoet ik nieuwe mensen en slaap ik in een onbekend bed.”

Wat moet ik me bij het leven van een ‘social media pelgrim’ voorstellen?“De route gaat via ‘Google maps’ [een kaartenapplicatie op smartphones, red.] op mijn iPhone, en is afhankelijk van waar ik kan slapen. Als ik geen bereik heb – en dat gebeurt wel eens midden in Spanje of Portugal – slaat Google maps de route op. Meestal kom ik rond een uur of 19.00 aan bij de mensen thuis. Tijdens het eten komen vaak de meest interes-sante levensverhalen naar boven. Voordat ik ga slapen probeer ik de website up-to-date te houden, en onderhoud ik contact met eventuele volgende gastgezinnen. ‘s Ochtends sta ik vroeg op en vervolg ik mijn route op weg naar de volgende

PROTESTPELGRIM

Door: Florentine Haverkamp

Het valt wel mee met die asocialiteit in de moderne samenleving

“

INTERVIEW/

Wijnand Boon

VIRTUSNITOR 024

slaapplaats, die ik dus online heb gevon-den. Elke dag loop ik tussen de 20 en 30 kilometer. Gelukkig ben ik niet ziek geweest. Het enige waar ik voor vrees is een blessure, zoals nu.” [Tijdens het interview was Wijnand wegens een voetblessure even terug in Nederland, red.]

“Dankzij Twitter heb ik een sponsor voor mijn schoenen. Ik loop ongeveer 1200 km met één paar. In totaal ga ik 11.000 km lopen dus 9 à 10 paar gaan er wel doorheen. Verder heb ik onbeperkt internet op mijn telefoon. Natuurlijk wil ik zelf ook wel eens een biertje of koffie kopen of kunnen aanbieden, maar daar heb ik niet altijd het geld voor. Mijn werk is lopen, mensen ontmoeten en mijn verhaal doen in zoveel mogelijk media en daar verdien ik geen geld mee. Ik ben dus afhankelijk van sponsors, van mensen die mijn idee steunen of mijn site volgen. Dat geld gebruik ik voor een stokbrood voor onderweg.”

En, heb je de Koningin van haar ongelijk kunnen overtuigen?“Op het moment dat de Koningin ook een Twitter-account opende, kreeg ik onmiddellijk reacties van mensen dat ik wel kon stoppen…! Maar dat is natuurlijk niet het idee achter mijn reis. Het gaat mij niet alleen om het succes van social media aan te tonen, het gaat mij ook om het politieke idee daarachter. Om de invloed die het kan uitoefenen. Ik denk zelfs dat social media juist, net zoals je met de Arabische Lente hebt gezien, een hele grote belofte is voor politieke veranderingen. Het is een zeer effectief middel om met burgers contact te hebben, op het moment dat er iets mis is in de samenleving.”

“Om het belang van social media uit te leggen, is het voor mij belangrijk mensen te bereiken die niet van social media gebruikmaken. Ik geef lezingen en presentaties en onderhoud veel contacten met journalisten die via de gevestigde media over mij schrijven. En dat werkt. In december kreeg ik een email van de persoonlijke secretaris van de Konin-gin met de mededeling dat ze over mij gelezen had in de Süddeutsche Zeitung en ze hoge waardering had voor het feit dat ik het tot Bordeaux had gebracht, me een fijne Kerst wilde wensen en een voorspoedige voortzetting van de reis. Heel sympathiek.”

Wat zijn je plannen na het bereiken van de laatste bedevaartplaats, Jeruzalem? “Tijdens mijn reis ben ik in contact gekomen met MasterPeace, een organi-satie die mensen via kunst, muziek, sport en social media bij elkaar wil brengen om onder andere de Internationale Dag van de Vrede meer bekendheid te geven. Het gaat hen er daarbij om dat mensen zelf hun verantwoordelijkheid nemen om de dialoog gaande te houden, in plaats van alles aan politici over te laten. Hun idee van ‘creating peace together’ sluit aan bij mijn positieve boodschap over de moderne samenleving en dat het wel mee valt met die asocialiteit. We kunnen allemaal een verschil maken. In 2014 organiseert MasterPeace een concert in Caïro waar je alleen naartoe kunt gaan als je iets hebt georganiseerd om die boodschap van MasterPeace uit te dra-gen. Een voorbeeld daarvan is de Alchemist Alive Journey – met goed-keuring van Paolo Coelho vernoemd naar zijn boek De Alchemist. Ik loop na Jeruzalem dus door naar Caïro en MasterPeace gebruikt mijn pelgrimage als voorbeeld om nog 9.999 anderen te bewegen om te voet, te fiets, te paard of ter zee naar Egypte te komen.”

“Van het gelddat ik vansponsors krijgkoop ik eenstokbrood

“

\INTERVIEW

VIRTUSNITOR 025

Wijnand Boon (1996) studeerde politicologie aan de Universiteit Leiden. Na een carrière bij het Nationaal Toneel, zegde hij in 2010 zijn baan en huis op om naar Santiago de Compostella, Rome, Jeruzalem en Caïro te lopen, met enkel zijn iPhone, laptop en gitaar op zak. Elke dag zoekt hij via social media-sites naar een plaats om te eten en te slapen, bij mensen thuis. Hij is te volgen via Facebookpagina Twalk With Me, Twitter (@TwalkWithMe) en zijn eigen website (www.twalkwithme.eu). Maar ook via de gevestigde media. Zijn eerste bedevaartplaats is hij al gepasseerd. Op dit moment loopt hij tussen Valencia en Barcelona en gaat richting Rome.

Wijnand Boonwww.masterpeace.org

www.couchsurfing.com (Een social media-site die speciaal is opgezet om mensen ‘in real life’ bij elkaar te brengen)

www.instagr.am (Een combinatie van social media en photo editing/sharing voor de mobiele telefoon)

Drie inspirerende websites

Wijnand Boom in benifaio, Spanje

VIRTUSNITOR 026

Maatwerksoftwarevoor uw bedrijf of organisatie

kissdigital.nlvoor meer informatie

software in de cloudoveral ter wereld bij uw gegevensgebruiksvriendelijkautomatische backups

.

.

.

.

Le Garage Van der Velde, voor de klassieker van nu en van straks

Hét adres voor Leiden en de rest van Nederland voor uw klassieke Citroën

SPUITWERKSCHADEHERSTEL

ONDERDELENGERESTAUREERDE AUTO’S UIT VOORRAAD

RESTAURATIEONDERHOUD REPARATIETAXATIE RESTAURATIE

**VAN STUDENTENFLAT TOT LANDHUIS**

uw NVM makelaar in Amsterdam en omstreken

met uniek wereldwijd netwerk

WILLEMSPARKWEG 89 - 1071 GT AMSTERDAM www.engelvoelkers.com/amsterdam Contact: Susan Bienfait 020-7162418

VIRTUSNITOR 027

Naam: A. van der List

Functie: Huismeester

Sinds: 2009

VIRTUSNITOR 028

Buitenland loopt als een rode draad door uw loopbaan. Was dat iets wat u als kind al wilde? Heeft u ooit iets anders gewild?“Het was tijdens mijn studententijd dat ik voor het eerst aan het buiten-land dacht. Ernst van der Beugel (oud-diplomaat en -politicus, onder andere staatssecretaris van Buitenlandse Zaken in 1957 en 1958) was voor mij een belangrijke inspiratiebron. Hij was buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit Leiden en doceerde het vak ‘Westelijke Samenwerking na de Tweede Wereldoorlog’. Vervolgens heb ik het vak ‘Internationale Economische Betrekkingen’ als keuzevak gevolgd. Na mijn militaire dienst ben ik voor het Ministerie van Buitenlandse Za-ken in Ghana en Brussel werkzaam geweest. Daarna heb ik nagedacht over binnenlands bestuur (burge-meester onder andere), maar Hans van den Broek, die minister van

Buitenlandse Zaken was, heeft mij toen overtuigd om de politiek in te gaan.”

U doceert nu internationale politiek en diplomatieke praktijk aan de Univer-siteit Leiden. Wat zijn de belangrijkste dingen die u de huidige studenten wilt meegeven?“Drie belangrijke lessen heb ik geleerd. Als je met het buitenland te maken krijgt, doe dan je uiterste best om je zoveel mogelijk in te leven in de tra-dities, cultuur, religie, geschiedenis etc. van het betreffende land. Onder-schat dat niet! Nederland en België zijn al zeer verschillend, laat staan Nederland en Ghana. Twee: Ook op het hoogste niveau draait het in belangrijke mate om persoonlijk contact. Wat is de achtergrond van iemand, wat zijn zijn of haar hobby’s? ‘What makes the man/ woman tick?’ Als je je daarin hebt verdiept maakt dat een gesprek ge-makkelijker. Zo weet ik dat Poetin een

hondenliefhebber is en Colin Powell (minister van Buitenlandse Zaken van Amerika in de periode 2001-2005) een liefhebber van oude Volvo’s. Voor hem zoek je dan een mooi schaalmodel van een ‘vintage’ Volvo uit. De derde les is één die Europeanen ter harte moeten nemen. Ons patroon van normen en waarden was eeuwenlang dominant; dat is echter niet meer zo. Zo heb ik inten-sieve discussies gevoerd met president Karzai van Afghanistan over de univer-saliteit van mensenrechten. Er is sprake van ‘schuivende panelen’ waar het de macht en invloed van landen betreft, de bekende draai naar Azië. Je hebt meer rekening te houden met landen waar an-ders tegen ons patroon van denken en handelen wordt aangekeken. Niet meer vanuit de traditionele machtspositie moet je tot overeenstemming komen. Je moet je dus meer verdiepen in de ander.”

Kunnen en willen we (VN/ NAVO) overal ingrijpen in de internationale wereld?“Neen, zeker niet overal. In Libië gebeurde het wel. In Syrië komt het niet tot militair ingrijpen. Wie steun je daarmee? In Syrië is het niet een simpel verhaal van oppositie tegen Assad. Syrië is uitzonderlijk complex. Het is een veel breder, ook sektarisch, conflict. Syrië is een bondgenoot van Shia Iran. En Saoedi-Arabië is hoeder van de

Jaap de Hoop Scheffer (aankomst jaar 1967) is momenteel hoog-leraar aan de Universiteit Leiden (Campus Den Haag), waar hij de ‘Pieter Kooijmans Leerstoel voor Vrede, Veiligheid en Recht’

bezet. Hij was van 2004 tot en met 2009 secretaris-generaal van de NAVO en daarvoor minister van Buitenlandse Zaken. Hij studeerde rechten in Leiden en was in die tijd naast Collegiumslid ook onder meer Praeses Bijstand in 1972, het jaar met de eerste gemengde kennismakingstijd!

NEDERLANDSTOPDIPLOMAAT& POLITICUSDoor: Henri Kröner

\INTERVIEW

VIRTUSNITOR 029

TOPDIPLOMAAT& POLITICUS

Turkije is ook een regionale machts-factor. Rusland heeft een marinebasis in Syrië en levert wapens aan het zittende regime. Een politieke dialoog, ook met het moorddadige Assad-regime, zal een begin van een oplossing moeten bieden. Dat klinkt misschien cynisch maar mili-tair ingrijpen onder de noemer ‘doe iets’ heeft de wereld zelden verder geholpen.”

Wat is de lastigste beslissing die u heeft moeten nemen in uw carrière? Wat zijn de moeilijkste momenten geweest?“Als minister van Buitenlandse Zaken kwam ik ongevraagd in een positie waarin je niet wilt komen. Voor het al dan niet ingrijpen in Irak moest ik een politieke keuze maken tussen Frankrijk en Duitsland, belan-grijke Europese bondgenoten, of de Verenigde Staten. Je kunt als land in een dergelijke situatie niet neutraal zijn. We kozen voor politieke steun aan de VS. Dezelfde keuze zou ik nu weer maken. Maar gemakkelijk was het niet.”

“Mijn moeilijkste momenten in Brus-sel als secretaris-generaal van de NAVO hadden altijd te maken met dodelijke slachtoffers in Afghani-stan, militairen en vaak onschuldige burgers. Vrijwel iedere ochtend lag er in alle vroegte een rapport op mijn ontbijttafel met de aantallen gesneu-velden. Daar wen je nooit aan.”

Hoe groot is de rol van Nederland bin-nen Europa en in de wereld?“De positie van Nederland is stevig. Nederland heeft een uitstekend diplomatencorps en staat economisch in het linker rijtje. Nederland telt wel degelijk mee. Een coalitie zoals we die tot april dit jaar hadden, wordt in het buitenland echter niet goed begre-pen. Ze begrijpen het concept met een gedoogpartner niet. Je moest steeds uitleggen hoe het zat. Twee partijen regeren en één – met vreemde ideeën over buitenland en buitenlanders – gedoogt. Om een serieuze internatio-nale speler te blijven moest telkens de indruk worden bestreden dat de gedoog-partner het buitenlands beleid bepaalde.Ook is het belangrijk internatio-nale verantwoordelijkheid te blijven nemen, dat wordt gewaardeerd. Het vertrek van de Nederlandse troepen uit Uruzgan heeft zeker status-verlies opgeleverd (geen uitnodig-ing meer voor de G20, het zal nooit hardop worden uitgesproken maar toch).Maar nogmaals: Nederland hoeft zich internationaal bepaald niet te schamen.”

INTERVIEW/

VIRTUSNITOR030

Minerva Scholarship FundMet de toenemende bezuinigingen in het hoger onderwijs wordt het studenten steeds lastiger gemaakt zich verder te ontwikkelen en te onderscheiden. Ook studentenverenigin-gen ondervinden de gevolgen van het huidige klimaat. Puur een plek van samenkomen bieden is niet genoeg en gelukkig is Minerva altijd meer dan dat geweest. Al bijna tweehonderd jaar lang bieden de Vereniging en Sociëteit ruimte voor ont-plooiing in de breedste zin van het woord. In 2009 is daar een nieuw niveau aan toegevoegd: het Minerva Scholarship Fund.

In 2008 vatte het Collegium het idee op een Fonds op te richten voor studenten die hun talenten willen ontwikkelen, maar hier niet de middelen voor hebben. Met het lustrum van 2009 werd het Minerva Scholarship Fund (MSF) opgericht en zo was Minerva de eerste studentenvereniging in Nederland met een studiefonds. Het MSF stelt sindsdien beurzen ter beschikking om bijzondere projecten van studenten te ondersteunen in binnen- en buitenland. Op die manier kan de ontvanger van de beurs zich ongehinderd ontwikkelen tot een breed georiënteerd persoon. Het lidmaatsc-hap van Minerva of in Leiden studeren zijn geen vereisten om een beurs te kunnen ontvangen. De stichting Minerva Scholar-ship Fund Leiden is mede daardoor een Algemeen Nut Beogen-de Instelling (ANBI) in de zin van de Wet Inkomstenbelasting.

De organisatie van het Minerva Scholarship Fund besta-at uit het Bestuur, de Raad van Toewijzing en het Comité van Aanbeveling. Het Bestuur legt zich toe op het werven van donateurs en het op de rails houden van de organisatie van het Fonds. Die taken worden uitgevoerd door de Praeses Collegii en de Assessor Secundus Collegii. Zij worden daarbij geholpen door de MSF-Commissie, die in 2012 in het leven is geroepen.

De Raad van Toewijzing bestaat uit Leidse weten-schappers van verschillende disciplines. De Raad ont-vangt van het Bestuur jaarlijks alle aanvragen voor een beurs en selecteert de studenten die een beurs krijgen toegewezen. In drie jaar tijd zijn al dertig beurzen verstrekt.

Het Comité van Aanbeveling wordt gevormd door de Rec-tor Magnificus van de Universiteit Leiden, Paul van der Hei-jden, de voorzitter van de Sociaal-Economische Raad, Alex-ander Rinnooy Kan en bestuurslid en algemeen manager van De Publieke Zaak, Barbara Besançon. Hun betrokkenheid bevestigt de status van het MSF als een serieuze instantie bin-nen de academische wereld. De betrokkenheid van deskundi-gen is essentieel om de kwaliteit van het Fonds te waarborgen.

Het afgelopen jaar is wat betreft de organisatie van het Mi-nerva Scholarship Fund veel vooruitgang geboekt. Zo heeft het Bestuur contact gezocht met reünistengroepen en jaar-clubs om het Fonds onder de aandacht te brengen, en wordt een benefietdiner op Sociëteit Minerva georganiseerd. Dit diner zal vanaf 2012 elk jaar plaatsvinden. Reünisten kun-nen ook een student die een beurs heeft ontvangen, uit-nodigen om zijn of haar ervaringen te delen in een lezing.

Uiteindelijk draait het allemaal om die student. Uitzonderlijke resultaten ‒ zoals het onderzoek van Annemijn Algra naar de effecten van het regulier slikken van aspirine op kanker ‒ doen beseffen dat Minerva onmisbaar pionierswerk heeft helpen mo-gelijk maken. Het Fonds wil de komende jaren flink groeien en haar positie als studiefonds blijven versterken. Veel studenten weten het MSF al te vinden. En dat is mooi, want daaruit blijkt dat Minerva een maatschappelijk betrokken studentenvereniging is. Zeker met de toenemende studiedruk is dat een groot goed.

Studenten kunnen dankzij de studiebeurs het talent dat ze hebben, benutten zonder zich diep in de schulden te moeten steken. Zij zullen van hun buitenland ervaring, later in hun werk of onderzoek, veel profijt hebben. Het Minerva Schol-arship Fund is verheugd in die ontwikkeling een sleutelrol te kunnen spelen. Jaarlijks zijn er twee aanvraagrondes: tot 15 april en 15 december kunnen studenten een beursaanvraag doen bij het Bestuur van het Minerva Scholarship Fund.

Meer weten?Wilt u meer informatie over het Minerva Scholarship Fund? Kijk dan op de website www.minervascholarshipfund.com. Ook op reünistenavonden is er de mogelijkheid om meer over het Fonds te weten te komen of u kunt mailen naar praeses@lsvminerva.nl.

BestuurG.H. van Rooy, Collegii h.t. Praeses, Voorzitter Alexandra Tan, Collegii h.t. Assessor Secundus, Secretaris Amel Namane, Collegii e.t. Assessor Secundus, Bestuurslid P. J. Weterings, Penningmeester A.W. Kist, Bestuurslid

MSF CommissieVictor VandersmissenJasper Kennis

Raad van ToewijzingProf. dr E.C. Klasen, Geneeskunde, VoorzitterProf. dr D.D. Breimer, Wiskunde en NatuurwetenschappenProf. dr R. Kruk, GeesteswetenschappenProf. mr T. Bender, RechtsgeleerdheidProf. dr A.J.W. van der Does, Sociale Wetenschappen

Comité van AanbevelingProf. mr P.F. van der Heijden, Rector Magnificus en voorzitter College van Bestuur Universiteit LeidenDr A. Rinnooy Kan, Voorzitter van de Nederlandse Sociaal-Economische Raad (tot 1 september 2012), voorzitter van de Raad van Commissarissen van De Nederlandsche Bank (per 1 juli 2012)Barbara Besançon, Consultant bij Andersson Elffers Felix, bestuurslid en algemeen manager bij De Publieke Zaak

\MSF

VIRTUSNITOR 031VIRTUS NITOR031

Naam: J.J.A. de Haas

Functie: Gildemeester

Sinds: 1989

VIRTUSNITOR 032

TERUGBLIK OP EEN ZEER GESLAAGD VVSL-DIES

Wat een onverwacht grote opkomst voor een ‘gewone’ dies! Meer dan driehonderd aanmeldingen telde de 112e VVSL-dies in januari jl. Het overtrof ieders verwachtingen. Misschien hadden velen nog

het succesvolle lustrum van 2010 in gedachten. Of droeg het programma met Academie, Hortus, Sieboldhuis, Rap 65 en juist ‘sine Sociëteit’ bij aan dit grote enthousiasme?

Na het clublied met die verschrikkelijk moeilijke melodie, luisterde een volgepakte aula naar de

inleiding van diespraeses Henriëtte Sandberg, Ab-actis Collegii Esther Lammers en Commissaris Reünisten Su-zanne van Welie. En wederom kon een ieder constateren hoe er in wezen weinig is veranderd ten opzichte van vroeger. Vol serieus enthousiasme staan zij hun ‘vrouwtje’ en voelen zich zo duidelijk verantwoordelijk voor het voortbestaan van deze traditie die zorg draagt voor de verbondenheid van alle VVSL’ es door de jaren heen.

Onwillekeurig tracht je je te verplaatsen in het beeld dat zij van ons moeten hebben: veelal grijze of geverfde(!) oud-studenten die in vele gevallen hun grootmoeder zouden kunnen zijn. Je bent bijna verbaasd dat zij zich zoveel moeite hebben getroost. Dan is het des te aardiger om van hen te horen wat een voorpret zij hadden en hoe zij juist hopen later ook op diezelfde manier hun oude maatjes van vroeger te kunnen ontmoeten.

Door: Machteld Rogaar-Burlage

\TERUGBLIK

VIRTUSNITOR 033

BevoorrechtIn een rap tempo à la Matthijs van Nieuwkerk, nam gastspreker Saar van Waegeningh ons mee op haar carrière-pad tot medeoprichter, samen met haar voormalig Collegium-genoot Lars Bak-ers, en advocaat bij Bingh Advocaten in Amsterdam. Zij schetste de voorwaarden die het haar mogelijk hadden gemaakt om zover te komen, fulltime te kun-nen werken en daarnaast een gezellige echtgenote en moeder te kunnen zijn voor haar vier kinderen en één op komst. Naast een goed verstand en organisati-etalent waren een goede gezondheid en een enorme portie energie daarbij onont-beerlijk. Energie die je ook weer put uit werk dat je inspireert. Tevens het geluk van een zeer ondersteunende echtgenoot ondanks zijn eigen veeleisende baan en misschien wel het allerbelangrijkste: ouders, die voortdurend stand-by konden en wilden zijn. Dat al deze ingrediënten niet vanzelfsprekend zijn, beseft Saar maar al te goed en zij voelt zich dan ook zeer bevoorrecht.

Tuiniers onder onsDe lunch verliep heerlijk luidruchtig en geanimeerd en iedereen was tevreden met de plaatsing per jaar. Hernieuwde kennismakingen met bekende gezichten, maar waarvan de naam vaak ontschoten was. Weinigen kenden het Sieboldhuis aan het Rapenburg, waar men vroeger honderden malen langs moet zijn gelopen. Voor de tuiniers onder ons inderdaad de naamgever van die gigan-tische Hosta Sieboldiana, die hij begin 19e eeuw vanuit Japan in Nederland had geïntroduceerd. Wij konden constateren dat dit niet het enige was wat hij had meegenomen. Het huis doet inmiddels dienst als museum voor zijn aparte en curieuze collectie en herbergt bovendien tijdelijke tentoonstellingen van Japanse kunst, i.c. de prachtige kleurendrukken van Yoshitoshi.

Tot 2013!Hoe vertrouwd voelt het om de zware deur van Rap 65 open te duwen en de dag te kunnen besluiten met thee en borrel op de club, waar bovendien allerlei foto’s uit de oude doos waren tentoongesteld. Dank vooral ook aan de uit volle borst zingende LST-meisjes, die zich fantastisch hadden voorbereid. Met al dat gekakel misschien een ondankbare taak, maar zeer sfeerverhogend!De diescommissie met Henriëtte Sandberg, Quirine van Eeden, Claire van Beek en Arende van der Pol (onder leiding van Suzanne van Welie) kunnen tevreden zijn! Blij verrast waren zij met vele enthousiaste reacties die hen na afloop bereikten.

TERUGBLIK/

VIRTUSNITOR 034

Herengracht 74, 4331 PX Middelburg Tel. 0118 - 650 680www.zeeuwsveilinghuis.nl | info@zeeuwsveilinghuis.nl

GEVRAAGD: INDISCHE SCHILDERIJEN

Adrien-Charles Le Mayeur de Merprès, Rudolf Bonnet, Lee Man Fong, Auke Sonnega, Willem Gerard Hofker,

A� andi, Hendra Gunawan, Isaac Israëls, Willem Dooyewaard, Romualdo Locatelli, � eo Meier, Walter Spies, etc.

Herengracht 74, 4331 PX Middelburg Tel. 0118 - 650 680www.zeeuwsveilinghuis.nl | info@zeeuwsveilinghuis.nl

GEVRAAGD: INDISCHE SCHILDERIJEN

Adrien-Charles Le Mayeur de Merprès, Rudolf Bonnet, Lee Man Fong, Auke Sonnega, Willem Gerard Hofker,

A� andi, Hendra Gunawan, Isaac Israëls, Willem Dooyewaard, Romualdo Locatelli, � eo Meier, Walter Spies, etc.

Niet weer Chardonnay…

Sinds 1867

Wijnkoperij Okhuysen'Best Dutch Importer' Wine Business International

Niet iedereen houdt van Chardonnay…

Maar de ene Chardonnay is de andere niet. Laat u verrassen door onze ruim tweehonderd wijnen gemaakt van de chardonnaydruif.

Elk met een eigen unieke expressie. Van rijk en vettig tot slank en fris. Van 5 tot 500 euro. Grote kans dat uw Chardonnay er tussen zit.

Ontdek ook onze wereld van wijn op okhuysen.nl

VIRTUSNITOR 035

Marien de Jonge (aankomstjaar 1931) had voor zijn honderdste verjaardag geen enkele wens meer behalve dat zijn broer Ernst de gedenkplek zou krijgen die hij verdiende. Zeventig jaar nadat Ernst door de Duitse contraspionage werd gearresteerd werd deze gedenkplek dit jaar onthuld op Sociëteit.

Gezien de bijzondere verdiensten van Ernst de Jonge was er geen twijfel mogelijk over waar de plaquette moest komen te hangen. In 1936 roeide hij als slag van de Oude Vier op de Varsity en deed hij mee aan de Olympische Spelen. In datzelfde jaar was hij lid van de Commissie voor de Sociëteit Minerva en gelijktijdig Praeses van Njord. In 1937 werd hij Praeses van het Leidsch Studenten Corps.

In juli 1938 trad hij in dienst bij de BPM (Shell). Nadat hij in augustus 1939 in actieve dienst was gegaan wegens de oorlogsdreiging, wist de BPM hem los te krijgen voor een geheime opdracht op Curaçao. Dit bleek later te zijn: de inrichting van de statutaire zetel van de BPM zodra Nederland in oorlog zou komen.

Ernst kon zich pas in 1941 – met de actieve hulp van Prins Bernhard – losmaken en naar Engeland reizen om actief deel te nemen aan de oorlog. Daar werd hij gevraagd voor de inlichtingendienst en opgeleid om als geheim agent in bezet Nederland gedropt te worden. Op 22 februari 1942 werd hij door Erik Hazelhoff Roelfsema bij Katwijk aan land gezet (door deze beschreven in Soldaat van Oranje).

Voor Leidse studenten die tijdens hun studententijd hun leven gaven voor het vaderland, bestaat al een gedenkteken. Ernst, die al was afgestudeerd, komt daar niet op voor. Met dit kunstwerk komt er nu een soort laatste rustplaats. Belangrijker is echter, dat hiermee een blijvend monument ontstaat dat jongere generaties in hun eigen omgeving herinnert aan deze periode in de

GEDENKTEKEN/

VIRTUSNITOR 036

Uitsluitend personen die zich bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt voor de Leidse Universiteit krijgen de prestigieuze zilveren erepenning hiervan bij speciale gelegenheden uitgereikt. Deze zeldzame eer viel reünist Ruurt Hazewinkel op 10 januari van dit jaar ten deel in het Kamerlingh Onnes Gebouw (het huidige pand van de Rechtenfaculteit) na afloop van de jaarlijkse prof. Meijers-lezing.

Rector magnificus Van der Heijden overhandigde de fraaie, speciaal geslagen penning na een inleidende speech van de decaan van de faculteit, prof. dr Rick Lawson. Beiden wijdden warme en geestige woorden aan de laureaat en vermeldden daarbij dat Hazewinkel, als initiator van de in 2001 opgerichte Stichting Praesidium Libertatis in Leiden, het mogelijk heeft gemaakt dat getalenteerde studenten en alumni van de Central European University (CEU) in Budapest de overstap maken naar Leiden.

Cum laudeMomenteel volgen studenten uit een vijftiental landen, waaronder Hongarije en Oekraïne, hier een masteropleiding in internatio-nale juridische onderwerpen. Van de ruim twintig studenten die via zo’n beurs naar Leiden kwamen, hebben er inmiddels achttien hun master afgerond. Vier van hen studeerden zelfs cum laude af. Dankzij hun afsluitende studie in Leiden vergroten zij hun kans om een baan in de diplomatieke en internationale zakenwereld te vinden aanzienlijk. Omgekeerd kunnen Leidse studenten, mede door de ruime financiële steun van Hazewinkel, op een beurs naar Budapest gaan.

De contacten van Hazewinkel met de CEU lopen via zijn vriend, de alom bekende filantroop George Soros, die de CEU in Hongarije oprichtte en Hazewinkel vroeg om hiervan commissaris te worden. Van der Heijden noemde ook Hazewinkels recente studie ‘Turning Points’, een boek “dat een langetermijnvisie geeft op de monetaire koersbewegingen en veel bijval heeft gevonden.”

Erelid van NjordIn zijn dankwoord zei Ruurt Hazewinkel: “ In Leiden kreeg ik een vriendenkring die ook nu nog, sinds 1949, mijn beste vrienden zijn. In Leiden leerde ik roeien, dat wil zeggen drie jaren race-roeien bij Njord, en dat was meer dan alleen een sportieve ervaring. Een race winnen was uiteraard het doel, maar van verliezen leer je nog veel meer!” Hazewinkel is inmiddels ook tot erelid van de KSRV Njord benoemd.

\EREPENNING

Rector magnificus prof. mr Van der Heijden reikt Ruurt Hazewinkel de erepenning uit

Door: Fred Nijkerk

VIRTUSNITOR 037

Naam: G.M. van der Plas

Functie: Kok

Sinds: 1980

VIRTUSNITOR 038

VIRTUSNITOR 039

WONEN IN

AFRIKATanzania, het land waar de ‘Big Five’ ongeveer in je tuin

woont, is een walhalla voor menig safari liefhebber. Begin 2004 vertrokken Mary Rijnberg

(1991) met haar vriend Bas Hochstenbach (1994) naar dit fascinerende land om drie maanden

vrijwilligerswerk te doen. Beiden startten een eigen bedrijf op; Mary heeft een safaribedrijf en Bas een

bedrijf in upmarket, kleinschalige lodges en tentedcamps. In 2009 verhuisden zij van

Arusha,Tanzania naar Kaapstad.

Bas en Mary woonden en werkten in Amsterdam; Bas werkte bij Mc Kinsey & Company en Mary bij Heineken. Begin 2003 besloten ze dat ze er een jaar tussenuit wilden, en misschien langer, mocht zich leuk werk aandienen. Het idee was om te beginnen met een tijdje (vrijwilligers)werk in een land dat hen aansprak, en de rest van het jaar te reizen.

Via via kwamen ze uiteindelijk bij Jeroen Harderwijk terecht, een oud-investment banker van de ABN, die sinds twee jaar in Arusha woonde. Arusha ligt vlakbij de Kilimanjaro en is het centrum van de safari-industrie in Tanzania. Jeroen bood ze tijdelijk vrijwilligerswerk aan bij Kamitei, een NGO die in onderwijs investeert. Hij regelde ook de huisvesting: een klein hutje naast de familie van zijn Tanzaniaanse vrouw. Mary en Bas zegden hun banen op, deden hun appartement in onder-huur en in januari 2004 vertrokken ze.

Het werk bij de NGO was toch niet helemaal iets voor Mary, dus ze ging verder rondkijken. Na vier maanden begon ze een safaribedrijf: Planet Africa Safaris, www.planetafricasafaris.com. Bas zette samen met Jeroen kleinschalige en exclusieve

groep tented camps en lodges op: Asilia Africa, www.asiliaafrica.com.

Inmiddels is het koppel naar Kaapstad verhuisd waar Mary haar bedrijf voortzet. Bas heeft voor Asilia een sales office opgezet in Kaapstad.

Hoe was het om in een land dat in de top tien van armste landen ter wereld staat, als blanke westerling je plek te vinden? Wat vond je positief en wat vond je moeilijk?“Het leven in Tanzania is totaal anders dan in Nederland, en we wisten natuurlijk maar tot op zekere hoogte waar we aan begonnen. Hoewel ik erg van een uitdaging houd, vond ik de eerste tijd in Tanzania toch behoorlijk zwaar. Het sociale leven is nogal beperkt in Arusha en er is weinig te doen in de stad zelf. We begonnen met niets en hebben beiden ons bedrijf vanaf de grond opgebouwd, wat spannend is maar in het begin ook veel energie kostte, zeker in een derdewereldland. Het leven is veel extremer en risicovoller dan in Nederland; je beleeft grote pieken maar ook diepe dalen. We hebben het al-lemaal al verschillende keren meegemaakt: auto-ongelukken,

INTERVIEW/

Door: Suzanne van Welie

VIRTUSNITOR 040

berovingen, corruptie, diefstal, overli-jden van collega’s aan AIDS, bedreigin-gen, allerlei tropische ziektes etc. Ik denk toch dat er een groot verschil is tussen als expat werken voor een bedrijf dat uiteindelijk voor je zorgt als er iets misgaat, of je eigen bedrijf runnen waar-bij je alles zelf moet regelen en overal écht eindverantwoordelijk voor bent. Ook vond ik het als vrouw niet altijd makkelijk; men heeft vaak toch meer respect voor een man in Tanzania.

De positieve dingen spreken voor zich; enorme vrijheid en avontuur, een prachtig land met een heerlijk klimaat, constant op reis naar de mooiste plek-ken, een schat aan levenservaring, de uitdaging van een leven opbouwen en het goed naar je zin hebben in een land dat zo totaal anders is dan Nederland. Een eigen bedrijf is iets waar ik van tevoren nooit aan had gedacht dus dat het voor ons allebei zo is gelopen vind

ik hartstikke leuk. De natuur en wildlife in Tanzania zijn een grote passie van me en ik geniet er altijd erg van als mensen die met mijn bedrijf op safari gaan, een onvergetelijke ervaring hebben. Omdat we in het toerisme werkzaam zijn reizen we zelf ook veel naar de Serengeti, andere wildparken en Zanzibar. Met een klein vliegtuigje een weekendje naar de Serengeti en een paar keer over de run-way moeten vliegen om de beesten weg te jagen voordat je landt, is elke keer weer prachtig!”

Jullie hebben vijf fantastische en avontuurlijke jaren in Tanzania beleefd. Wat was de reden om in 2009 naar Kaapstad te verhuizen? “Na een jaar of vier kregen we zin in een nieuwe omgeving. We hadden alle uithoeken van het land gezien en de bedrijven liepen goed. Ook hadden we intussen een zoontje, Morris, en de medische zorg in Arusha is beperkt.

Mary’s bedrijf Planet Africa Safaris (www.planetafricasafaris.com ) biedt unieke, op maat gemaakte safari’s aan in Oost-Afrika (Tanzania, Kenia en Rwanda). Je kan Mary en haar collega’s direct benaderen via de website. Planet Africa biedt de meer sfeervolle, kleinschalige lodges en tented camps aan (onder andere de lodges en camps van Bas’ bedrijf Asilia), bijzondere en meer ‘off the beaten track’ plekken in de wildparken om mensen het echte ‘bush-gevoel’ te geven. Ook kunnen mensen die daarin interesse hebben tijdens de safari iets actiefs doen, zoals een kano- of moun-tainbiketocht, een walking safari (met een gewapende gids) of het beklimmen van de Kilimanjaro.

Bas’ bedrijf Asilia Africa (www.asiliaafrica.com) is een collectie van unieke lodges & camps op de mooiste plekken in Tanzania en Kenia: in de belangrijkste National Parks én in exclusieve ‘conservation areas’ buiten de parken. De Great Migration die de Mara Rivier oversteekt, wandelen met olifanten in Tarangire National Park, Zanzibar’s witte stranden en duikplek-ken en de Big Cats van Kenia’s Masai Mara.

\INTERVIEW

VIRTUSNITOR 041

Toen Bas’ bedrijf een sales kantoor in Kaapstad wilde opzetten, besloten we de kans te pakken. Ik kon veel van mijn werk ook op afstand doen, met een aantal mensen ‘ on the ground’ in Tanzania.

“Een eigen bedrijf is iets waar ik van tevoren nooit aan had gedacht”Kaapstad is misschien wel de mooiste stad ter wereld, een Afrikaanse stad met veel Westerse invloeden. Er is veel te doen en de stad heeft een relaxte sfeer. De quality of life is erg hoog, het sociale leven is veel makkelijker en alles is veel minder extreem dan in Tanzania. Het was daarom ook heel makkelijk acclimatiseren voor ons. Door het naar

school gaan van de kinderen hebben wij veel contacten opgedaan, waaronder veel met andere buitenlanders.

Inmiddels hebben wij een grote vriendengroep om ons heen waar we veel mee ondernemen. Bovendien ko-men onze vrienden uit Nederlandgeregeld langs. Met name Bas onder-houdt ook nog erg goed contact met zijn oud- huisgenoten en clubgenoten.”

Ooit weer terug naar Nederlandse bo-dem? Bijvoorbeeld voor het studeren van de kinderen?“Voor onze kinderen is Kaapstad en omgeving fantastisch! Het is echter ook een land met veel problemen zoals algemeen bekend. Hoeveel ik ook gereisd heb, Nederland zal altijd het land zijn waar ik me thuis voel. Het lijkt me noodzakelijk dat mijn kinderen ook zo’n thuisland hebben, en een veilig en stabiel land als Nederland waar de cultuur je

zo eigen is, vind ik daar misschien toch geschikter voor; maar we zijn er nog niet echt uit. Het is goed mogelijk dat we over een aantal jaren weer terug naar Nederland zullen keren. Het zal voor ons wel een hele aanpassing worden, de meer gestresste levensstijl zijn we toch wat ontwend.”

Je ouders zijn Flying Doctors geweest in Ethiopië en Zambia in de jaren 60 en 70. Is er sprake van reizigersbloed?“Dat denk ik zeker. Opmerkelijk is dat mijn broer en ik in Ethiopië zijn geboren en beiden in Afrika wonen. Mijn zusje is in Nederland geboren en woont daar nog steeds. Mijn ouders hebben mij altijd gestimuleerd in het reizen, zo ben ik op mijn 17e alleen naar Australië vertrokken. Waarschijnlijk was door mijn opvoeding de barrière om te gaan reizen ook lager.”

INTERVIEW/

VIRTUSNITOR 042

Sabotages en bedreigingen

maar ook respect en een vrolijke

sfeer

\INTERVIEW

VIRTUSNITOR 043

Door Plantenga (1977) werkte voor Heineken in Botswana, Ghana en Rwanda. Als general manager is zij nu verant-woordelijk voor Heineken Slowakije. Ze is getrouwd met dermatoloog Arjan Hogewoning (1979) en heeft drie kinderen. Via email beantwoordde zij vanuit Slowakije een aantal vra-gen over haar internationale carrière en Leidsche tijd.

Na uw studie begon u als trainee bij Heineken en vertrok al snel naar Afrika. Ambieerde u altijd al een carrière in het buitenland?“Nadat ik in Leiden mijn kandidaats filosofie had gehaald, heb ik een half jaar in Centraal Amerika rondgereisd. Na die periode was ik er zeker van dat ik na mijn afstuderen in het buitenland wilde gaan wonen voor mijn werk. Heineken was daarvoor een uitstekende werkgever: een Nederlands, maar zeer internationaal bedrijf met ruime mogelijkheden om ooit naar het buitenland te gaan. Uiteindelijk vertrokken we voor de eerste keer naar het buitenland omdat mijn man Arjan Hogewoning tropenarts in Botswana werd. En ja, daar is de liefde voor Afrika gegroeid en hebben we er meer dan twaalf jaar gewoond.”

Hoe wapende u zich tegen de cultuurverschillen, de heersende armoede en de corruptie in de Afrikaanselanden?“Voordat we naar Botswana gingen hebben we twee weken in een soort opleidingsinstituut gezeten om ons op de uitzending voor te bereiden. Ook hebben we veel gelezen over Botswana, de cultuur en de samenleving. Een eerste keer naar het buiten-land is natuurlijk altijd het meest ingrijpend, weg van al het bekende in een totaal vreemde omgeving met andere gewoont-en en waarden. En met inderdaad een hoop armoede om ons heen waar we erg aan moesten wennen.In Botswana woonden we in een dorpje, Mochudi, 25 km van de hoofdstad Gaborone. Daar was geen geasfalteerde weg,

twee winkeltjes waar het assortiment niet veel uitgebreider was dan uien, tomaten, pepers, en – uiteraard – een liquor-store met bier! Het was een redelijk heftige overgang van de Utrechtsestraat in Amsterdam naar onze mudhut in Mochudi. Omdat onze eerste twee kinderen in Mochudi zijn geboren zal die plek altijd heel bijzonder voor ons blijven.

Tussen 1996 en 2000 zijn we teruggegaan naar Nederland voor de specialisatie van Arjan en ben ik weer op het hoofd-kantoor van Heineken gaan werken. Onze liefde voor Afrika was dusdanig in onze ziel geëtst dat we in 2000 besloten om terug te gaan. Dit keer via Heineken, die mij als commercieel directeur in Ghana plaatste. Ghana is weer een totaal ander land dan Botswana, West Afrika. Het heeft een koloniaal verleden en een rijke cultuur. Eigenlijk voelden we ons daar vanaf dag één op ons gemak. Vijf en een half jaar later ver-trokken we echter naar Rwanda... weer een compleet andere ervaring, Rwanda is een zeer gecompliceerd land met een uiterst traumatisch verleden. Tijdens de Genocide in 1994 zijn daar 1 miljoen mensen vermoord, dus dit vroeg weer om een heel andere aanpak dan in Ghana. Na verloop van tijd leer je de culturele verschillen te herkennen en kijk en luister je in het begin erg goed naar je omgeving, zodat je ziet waar de gevoeligheden liggen.”

Was uw rol als commercieel en algemeen directeur, Nederlandse én vrouw zwaar in Afrika? “Ons vertrek van Nederland naar Ghana zorgde voor vele veranderingen op hetzelfde moment: een totaal nieuw land maar ook een nieuwe functie, ik werd lid van het management team. Ik voelde me erg verantwoordelijk voor het wel en wee van het totale bedrijf maar ook voor ons gezin en het slagen van dit avontuur. We vertrokken namelijk deze keer op mijn contract naar het buitenland. Gelukkig stond Arjan volkomen achter deze keuze en hebben we er een succes van gemaakt.

INTERVIEW/

Door Plantenga over haar werk voor

Heineken in Afrika en Slowakije

Door: Florentine Haverkamp

VIRTUSNITOR 044

Uiteraard was iedereen zeer nieuwsgierig naar de vrouwelijke ‘obroni’ (blanke) commercieel directeur, dat was nog nooit eerder vertoond. Maar na twee weken was eigenlijk iedereen aan het idee gewend en na een maand wist niemand beter dan dat ik daar zat. Ik heb eigenlijk nooit concrete moeilijkheden ondervonden in mijn baan vanwege mijn vrouw-zijn. Natuurlijk zijn er enorm veel culturele verschillen in de landen waar ik heb gewerkt. Maar ik heb gemerkt dat er een aantal universele waarden zijn, die overal gelden: iedereen vindt het prettig als hij met respect wordt behandeld, als je af en toe een complimentje geeft, je niet iemand in het openbaar schoffeert en als je je aan die basisregels houdt. Dan gaat het al snel goed. Bovendien zijn er in Afrika veel sterke vrouwen, dus het werd makkelijk geaccepteerd dat er een vrouw aan het hoofd van de commerciële afdeling stond. Het helpt uiteraard ook dat ik van bier houd en ’s avonds met de mannen op stap kon om klanten te bezoeken!”

Wat zijn de grootste verschillen en de grootste overeen-komsten tussen uw werk in Afrika en uw werk in Europa?“In Afrika is er een bijzonder ontwikkeld gevoel voor hiërar-chie en de meeste mensen wachten ‘tot de baas beslist’, met welke beslissing dan ook. Hier in Slowakije zijn mensen al veel meer gewend zelf beslissingen te nemen en kan je de verantwoordelijkheden op een veel lager niveau leggen. In Rwanda was er ook een vertrouwensprobleem: niemand ver-trouwde elkaar, niet privé maar ook niet in het werk. Dit heeft natuurlijk met de problematische geschiedenis van dit land te maken. Ik moest regelmatig vergaderingen beleggen waarbij verschillende partijen elkaar beschuldigden van sabotages,

zelfs pogingen deden om elkaar te vergiftigen en te vermoorden, omdat er nog steeds een heel scherpe tegen-stelling bestaat tussen twee stammen. Ik heb geprobeerd weer vertrouwen te creëren door een soort ‘moederrol’ in het bedrijf te vervullen. Ook heb ik in het begin een visie- en missieprogramma ontwikkeld in Rwanda, om iedereen naar een gemeenschappelijk doel te laten werken en dat had ook veel positieve gevolgen voor de saamhorigheid van het bedrijf.

De grootste overeenkomst tussen de bedrijven in de verschil-lende landen is natuurlijk dat we overal bier verkopen! En bier is over de hele wereld een social lubricant waar mensen vrolijk van worden en dus heerst er over het algemeen in alle Heineken werkmaatschappijen een heel vriendschappelijke, informele en vrolijke sfeer.”

Na twaalf jaar in Afrika, woont u nu ruim drie jaar in Slowakije. Is uw wens hier nog een aantal jaar te blijven, lonkt Afrika of denkt u misschien aan een terugkeer naar Nederland? “Bij Heineken is het na drie jaar in een land altijd mogelijk om weer overgeplaatst te worden, maar ik hoop dat we in ieder geval nog één jaar in Slowakije blijven, want onze dochter Anne doet volgend jaar haar eindexamen en we hebben het hier enorm naar ons zin. Afrika blijft altijd lonken, als je een-maal een passie voor dat continent hebt raak je dat niet meer kwijt. Maar ik zou het ook best leuk vinden om de volgende baan in Nederland te hebben, omdat onze kinderen daar nu gaan studeren en het leuk is om ze regelmatig te kunnen blijven zien.

\INTERVIEW

VIRTUSNITOR 045

‘Dan moet er natuurlijk wel een geschikte positie beschikbaar zijn. Als je hebt gekozen voor een leven als expat moet je flexibel zijn en gelukkig zijn we dat. Arjan heeft als derma-toloog ook een vak dat hij in veel verschillende landen kan uitoefenen, waardoor we tot nu toe deze dual career hebben kunnen volhouden. Eigenlijk vinden we het wel prettig om ons leven niet helemaal van te voren gepland te hebben. Elke vijf jaar gebeurt er weer iets nieuws en bijzonders in ons leven, dat maakt het erg aantrekkelijk en spannend.”

Na al deze vragen over uw carrière, terug naar het begin: in hoeverre heeft uw studie filosofie en uw studententijd in Leiden bijgedragen aan uw ontwikkeling en loopbaan? “In mijn dagelijks leven val ik niet regelmatig terug op mijn opgedane kennis van Kant, Hegel of Schopenhauer van mijn kandidaats filosofie! Maar na mijn kandidaats ben ik door-gegaan met bedrijfskunde in Rotterdam en die studie sloot natuurlijk veel meer aan bij wat ik later in mijn werk tegenk-wam.

Ik weet zeker dat mijn studie en studententijd een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan mijn ontwikkeling en loopbaan. Allereerst is het voor mij de plaats waar ik mijn beste vrienden heb leren kennen. Je studententijd leert je open te staan voor veel nieuwe ervaringen, flexibel te zijn en intussen kennis op te doen. Aspecten die later heel goed van pas komen in je werkende leven.

Ik heb genoten van mijn tijd in Leiden en dat is ook de reden geweest dat we onze zoon – die altijd in het buitenland op school heeft gezeten – sterk hebben aangeraden om in Neder-land te gaan studeren. Om blijvende vriendschappen te maken waar je de rest van je leven plezier van zal hebben. Tot ons grote verdriet werd het Groningen en niet Leiden, maar in ieder geval Nederland. Want hoelang je ook in het buitenland woont, je blijft Nederlander en het is goed om die cultuur te blijven koesteren.”

INTERVIEW/

‘Door Plantenga (1977) begon haar carrière in 1985 als management trainee bij Heineken. Na een aantal jaren verschillende man-agementfuncties te hebben bekleed, vertrok zij in 1991 samen met haar echtgenoot, tropenarts Arjan Hogewon-ing (1979), naar Botswana. Ze keerden in 1996 terug naar Nederland, waar Hogewoning zijn specialisatie tot dermatoloog afrondde. De liefde voor Afrika bleef, en het echtpaar besloot met gezin terug te keren. Terwijl Hogewoning werkte in het Korlebu Hospital in Accra, Ghana zette Plantenga daar haar carrière bij Heinek-en voort. In 2000 werd zij benoemd tot commercieel directeur van Ghana Breweries Limited. In 2005 bekleedde zij de functie van algemeen directeur van Bralirwa in Rwanda. Onder leiding van Plantenga ontwik-kelde Bralirwa zich tot een van de meest succesvolste bedrijven in de regio. Sinds februari is zij als algemeen directeur verantwoordelijk voor Heineken in Slowakije.

De tegenstellingen tussen de twee

stammen leidden tot sabotages,

pogingen om elkaar te

vergiftigen en te vermoorden

VIRTUSNITOR 046

Waarde reünisten,

Wat een voorrecht om weer eens een stuk voor de Virtus Nitor te mogen schrijven! Wellicht komt mijn naam en/of gezicht u vaag bekend voor, zo niet, dan is het écht alweer te lang geleden dat ik met veel plezier een jaar lang uw aan-spreekpunt ben geweest als eerste Commissaris Reünisten. Het doet mij veel goed te zien dat de functie de afgelopen vijf jaar is gegroeid tot wat het nu is: een uitdagende functie vol creativiteit en met een breed takenpakket waar veel commissieleden vol over-gave een jaar mee aan de slag gaan. Nu vraagt u zich waar-schijnlijk af waarom ik de pen weer ter hand heb genomen en u aanschrijf via dit, eveneens gegroeide en fantastisch uitziende, reünistenblad.

Een half jaar geleden heb ik besloten samen met 25 collega’s van de Rabobank mee te doen aan de Alpe d’HuZes. Een sportief evenement dat door (oud)kankerpatiënten in 2006 is opgezet en begon als een kleinschalige actie waarbij de Alpe d’Huez zes keer beklommen werd om te laten zien dat het onmogelijke mogelijk is en dat de strijd met kanker nooit opgegeven mag worden. Inmid-dels wordt elk jaar een recordbedrag aan sponsorgeld opgehaald dat voor de volle honderd procent door KWF Kankerbestrijding wordt gebruikt voor onderzoek naar kanker.

Op donderdag 7 juni proberen wij zes keer de top van de Alpe d’Huez te bereiken om hiermee bij te dragen aan dit geweldige initiatief!

Minerva is al een aantal jaren verbonden aan het KWF en heeft een Fonds op Naam opgericht om onderzoek naar kanker te financieren. Dit is natuurlijk al een geweldig initiatief en om ervoor te zorgen dat u hier als reünist bij betrokken wordt, zou ik het fantastisch vinden als u het KWF wilt steunen door middel van een donatie op mijn persoonlijke deelnemerspagina:http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/acties/magalisohngen/magali-sohngen

Vorige jaar is er door de Rabobank Young Talent Teams een recordbedrag opgehaald van meer dan € 100.000. Een bedrag dat wij dit jaar uiteraard zullen proberen te overtreffen. Per persoon is er een minimumbedrag vereist van € 3.750. De Rabobank, als huisbankier van Minerva, doet een mooie bijdrage maar zonder uw steun zal ons streefbedrag een stuk moeilijker te bereiken zijn. Momenteel zijn wij volop bezig met gezamenlijke en persoonlijke acties. Naast het vele trainen proberen wij Alpe d’HuZes bij onze collega’s, familie, vrienden, sportteams en iedereen die er maar over wil horen onder de aandacht te brengen. U kunt onze teams en de bijbehorende deelnemers en acties via de website www.opgevenisgeenoptie.nl volgen.

Hopelijk kunnen we rekenen op uw massale steun. Alvast veel dank!

Met vriendelijke groet, Magali Söhngene.t. Commissaris Reünisten (bestuursgang 2007 - 2008)

\ALPE D’HUEZ

VIRTUSNITOR 047

Naam: R. Janse

Functie: Administratie

Sinds: 2006

VIRTUSNITOR 048

maak eerst een

plan voor wat je

een periode in

het buitenland

wilt bereiken met

VIRTUSNITOR 049

INTERVIEW/

interview met laurens

nokia in seattle

adriaanse, werkzaam bij

Dr L.J. Adriaanse (Laurens) kwam aan in 1986. Hij voltooide zijn studie Natuurkunde in 1992 en promoveerde in 1997. Na Lucent Technologies kwam hij terecht bij Nokia in de Verenigde Staten, waar hij intussen al weer tien jaar werkzaam is. Op dit moment houdt hij zich vooral bezig met de samenwerking met Microsoft. “Stel je open voor cultuurverschillen, en verwacht niet dat je je als in Nederland kunt gedragen. Zo leer je het meest, en vervreemd je niet van je omgeving.”

Laurens wist op de middelbare school al dat hij Natuurkunde

wilde gaan studeren. Delft of Leiden boden de meeste opties. “Leiden sprak me het meest aan, dus dat is het geworden”, vertelt hij. De studie verliep “redelijk voorspoedig”. Na ruim vijf jaar studeerde hij af, en besloot te promoveren. Laurens: “Ik had al een promotieplaats aangeboden gekregen op het Kamerlingh Onnes Laboratorium. Samen met Clemens van Woerkens (1985) ben ik een van de laatste fysici die daar zijn onderzoek heeft afgerond met een proefschrift, vóórdat het gebouw een nieuwe bestemming kreeg.”

Ingezeepte leestafelHij heeft goede herinneringen aan zijn ‘Leidse Tijd’. Laurens: “Ik moest natuurlijk wel studeren om mijn tentamens te halen, maar er was ook genoeg tijd voor leuke dingen. Ik heb genoten van mijn jaren op Vliet 13. Met een aantal goede vrienden heb ik nog steeds contact!” Hij heeft ook actief deel-genomen aan het sociëteitsleven: clubactiviteiten, uitstapjes met Non Sordent, de kroegjool nadat Njord in 1989 de Varsity had gewonnen, het lustrum (Witte Brooks Weken), enzovoort. “Een van de meest bij-zondere avonden was mijn promo-tiediner in de Bibliotheek, com-pleet met alle mores – waaronder een ingezeepte leestafel (mijn eeuwige dank aan mijn paranimfen Irvin-Paul Faneyte en Robert Jan van Ette die me naar de uil hebben geholpen!), en de barre tocht naar

de steen op de Breestraat onder begeleiding van Hendrik [intussen gepensioneerd oudste bediende – EdO].”

Ervaring verbredenNa zijn promotie ging Laurens werken bij Lucent Technologies in het Noord-Hollandse Huizen. Hij hield zich daar bezig met de productontwikkeling van optische datanetwerken. Na een paar jaar stapte hij over naar Nokia. Laurens: “Binnen Nokia heb ik gesollici-teerd naar een functie in

ik had eerlijk gezegd

nooit gedacht dat ik zó

lang bij eenzelfde

werkgever zou blijven

Atlanta. Toen mijn voormalige directeur dat hoorde, wees hij me op een positie in Seattle. En dat het misschien goed was om daar óók te gaan praten. Ik kwam thuis met twee aanbiedingen, en drie maan-den later begon ik in Seattle. Dat is nu tien jaar (en drie kinderen!) geleden.” Het was Laurens plan om enige tijd in een andere omgeving te werken, en zo zijn ervaring te verbreden. “Gelukkig voelde mijn vrouw Frederieke daar ook wel voor, ondanks dat ze arts is en niet overal haar beroep kan uitoefenen”, vertelt Laurens.

AlliantieLaurens leidt de zakelijke ontwik-kelingen voor de samenwerking tussen Nokia en Microsoft. “Ruim

een jaar geleden heeft Nokia beslo-ten alle smartphones te ontwik-kelen op Microsoft’s Windows Phone OS – nu bekend als Nokia Lumia – en een nauwe samenwerk-ing aan te gaan voor search (Bing), maps (Bing/Nokia) en advertising (adCenter/Nokia advertising). Deze alliantie biedt mogelijkheden voor verdere invulling. Ik werk aan de zakelijke overeenkomsten voor nieuwe gebieden van samenwerk-ing tussen de twee bedrijven, zoals cloud services. Een veel gebruikte metafoor is dat het geen mooi gezicht is om twee olifanten te zien dansen…” Ondanks de afstand tot Nokia’s hoofdkantoor in Finland, heeft Laurens de kans gekregen om elke twee jaar van functie te veran-deren. Lachend: “Daarom werk ik er nog steeds. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik zó lang bij eenzelfde werkgever zou blijven!”

Open cultuurHij is goed te spreken over Seattle als leef- en werkomgeving. Laurens vertelt: “Er is veel meer ruimte om te leven dan in Nederland. Het is overal minder druk, en mensen zijn beleefd tegen elkaar. Bovendien is een half uurtje rijden voldoende om elke vorm van beschaving achter je te laten.” De meeste inwoners van Seattle (inclusief Amerikanen zelf) komen er niet vandaan. Oorzaak is de groei van bedrijven als Boe-ing en Microsoft. “Dat creëert een open cultuur, waar mensen continu nieuwe mensen ontmoeten. Dat helpt enorm als je hier net komt wonen.

Door: Edwin den Os Fotografie: privécollectie Laurens Adriaanse

VIRTUSNITOR 050

Er is ook een actieve Nederlandse gemeenschap die ervoor zorgt dat je je sneller thuisvoelt”, licht Laurens toe.

Plan en houdingTips voor jongere reünisten heeft Laurens volop. “Maak eerst een plan. Wat wil je bereiken met een periode in het buitenland? Afhankelijk daarvan, en afhan-kelijk van hoe je dat presenteert, kijken mensen heel anders naar je – in ieder geval in Seattle. En: “Stel je open voor cultuurverschil-len, verwacht niet dat je je zoals in Nederland kunt gedragen. Zo leer je het meest en isoleer je je niet van je omgeving. Ook al zijn er misschien altijd mensen die erom kunnen lachen.” Tot slot een advies: “Het kost moeite om je hele leven opnieuw op te bouwen in een nieuwe omgeving, het gaat niet vanzelf. Hoe meer moeite je ervoor doet, hoe rijker je ervaring kan zijn”, aldus Laurens.

Vrije tijdLaurens: “Zoals de meeste mensen in Seattle, gaan we er in het week-end vaak op uit: in de winter skiën we elke zondag en in de zomer gaan we kamperen en in de bergen in de omgeving wandelen. Op zaterdag gaan de kinderen naar de Oranjeschool, voor Nederlandse taal en cultuur.” En wat betreft boeken en muziek? “De boeken die ik recentelijk heb gelezen, en die indruk hebben gemaakt, zijn A House for Mr. Biswas van V.S. Naipaul en The Life of Pi van Yann Martel. Toen ik eerder dit jaar met griep in bed lag, heb ik The Lost Symbol van Dan Brown gelezen.” Wat betreft muziek, heeft Laurens een ruime smaak: “Pink Floyd’s The Wall, The Police, Phil Collins, Rolling Stones (géén Beatles!), Doe Maar, Bløf, Golden Earring… Maar wat is dit eigenlijk voor Libelle-vraag?!”

in de winter skieenwe elke zondag

VIRTUSNITOR 051

Naam: J.J. van der Meet

Functie: Magazijnmeester

Sinds: 1978

VIRTUSNITOR 052

dangeris arelativeconcept

VIRTUSNITOR 053

“Gevaar voor eigen leven was van toepassing op de situatie in Somalië en Oost-Timor, maar alles staat of valt met je eigen definitie van gevaar”, aldus Rindert Leegsma over zijn werk als monitor voor de Verenigde Naties en de Europese Unie in onder andere Oost-Timor, Georgië, Soedan, Joegoslavië en Cambodja.

Rindert Leegsma studeerde sociologie van de niet-westerse volken aan de Universiteit van Leiden. Toen hij in 1973 begon,

was dat al met het idee om uiteindelijk in het buitenland te gaan werken. Dat is gelukt. Na zijn afstuderen ging Leegsma aanvankelijk werken als freelancer voor onderzoeksorganisaties, werd hij reisleider bij de voormalige reisorgani-satie Antieke Wereld, landencoördinator bij Amnesty International Nederland en redacteur van een, naar eigen zeggen ‘al even serieus blaadje’ de NIO kroniek (Nieuwe Internationale Orde). Op dit moment is Rindert Leegsma monitor voor de European Union Monitoring Mission (EUMM) in Georgië waar hij verbonden is aan het veldkantoor in Zugdidi (West-Georgië).

Vier jaar na zijn afstuderen, solliciteerde Leegsma op een functie bij United National Volunteers (UNV) in Genève. Hij kwam terecht in een kantoor dat was ondergebracht bij de Stichting Nederlandse Vrijwilligers (SNV), de huidige Netherlands Development Organisation in Den Haag. Zijn buiten-land avontuur, waar hij al tijdens zijn studie van droomde, nam een vlucht toen hij bij de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen in Nairobi aan de slag kon. Sinds 1993 werd hij uitgezonden naar: Kenia, Somalië, Tanzania, Rwanda, Kroatië, Republika Srspka (voormalig Joegoslavië), Cambodja, Sumatra, Oost-Timor, Soedan en Georgië met her en der

wat korte verkiezingsmissies naar Ser-vië, Nigeria en Macedonië (FYROM).

Rijke cultuurLeegsma kreeg een aardige indruk van Cambodja toen hij er eind jaren 90 heen ging. “Cambodja is, zoals elke reisgids meldt, een schitterend land met een rijke cultuur”, vertelt hij. De pracht van het land heeft echter een keerzijde en volgens Leegsma is er veel ‘onverwerkt verleden’ te bespeuren, waarmee hij doelt op de Rode Khmer en de grote armoede onder de bevolking.

Met een chauffeur en tolk trokken we stad en land af

Er woedde in de jaren 90 namelijk een electorale strijd tussen de regeringspartij Cambodian People’s Party (CPP) en de Sam Rainsey Party. Uiteindelijk werden er op 26 juli 1998 parlementsverkiezin-gen gehouden die in aanzienlijke mate door de Europese Unie werden gefi-nancierd. “De EU-waarnemersmissie volgde het hele proces van a tot z. Van kiezersregistratie tot politieke partijbi-jeenkomsten; van obscure zolderka-mertjes tot grote openlucht bijeenkom-sten”, aldus Leegsma over deze periode. “Ik werkte als ‘long term observer’ in provincies met Vietnamese minderheden. Met een chauffeur en tolk trokken we stad en land af om te zien of de bureaus voor kiezersregistratie niet alleen daar waren waar ze zouden moeten zijn, maar

ook of ze daadwerkelijk open waren voor iedereen, en om te controleren of kleinere politieke partijen niet werden verhinderd campagne te voeren.” Hij had in deze periode contact met een groot scala aan mensen. Van de landelijke, provinciale en lokale autoriteiten tot aan de illegale houtkappers in de afgelegen uithoeken van het Aziatische land.

Oost-TimorNa Cambodia ging Leegsma werken bij de VN-missie in Oost-Timor. Het land was in 1976 ingelijfd als provincie van Indonesië. Maar de Verenigde Naties erkenden deze annexatie niet. Het land was decennialang het toneel van gevech-ten, executies en hongersnood. Toen president Soeharto in 1998 noodged-wongen aftrad als president, stemde zijn opvolger Habibie onder interna-tionale druk, in met een referendum. Oost-Timor kreeg de keuze tussen meer zelfbestuur binnen Indonesië óf de volle-dige onafhankelijkheid. “Dat er mensen vermoord zijn, op de vlucht sloegen en er aanzienlijke schade is aangericht, staat buiten kijf”, vertelt hij. In het onder dis-trict Atsabe trof het team van Leegsma voorbereidingen voor het referendum van 30 augustus 1999. “In Atsabe waren zowel voorstanders van aansluiting bij Indonesië, als tegenstanders.” Hij vertelt dat er met groot enthousiasme aan het referendum werd deelgenomen. “En dat liep niet voor iedereen goed af.

‘ ‘

INTERVIEW/

Door: Marianne van Exel

VIRTUSNITOR 054

De gebeurtenissen in Atsabe waarbij een aantal van mijn Oost-Timorese collega’s werden vermoord is uitvoerig gedocu-menteerd.”

Sigaren en portHet valt Leegsma op, in de periodes dat hij tussen banen door in Nederland was, hoe georganiseerd Nederland is. Hij mist Nederland echter niet. Op zijn buitenlandse posten krijgt hij veel bezoek van landgenoten. “Die verwa-chten dan toch wel een borrel en een Hajenius of De Graaff sigaar, die ze dan natuurlijk ook krijgen. In het verleden waren er sigaren-en-port-avonden in de bibliotheek waarbij een De Graaff uitleg over sigaren gaf. Bij een borrel horen natuurlijk bitterballen, maar daar is niet zo makkelijk aan te komen.” Wat hij het indrukwekkendste land vond op het gebied van cultuur, historie en politiek? “Alle landen waarin ik heb gewerkt heb-ben wel ‘iets’. En je kijkt met een zekere afstandelijkheid naar de situatie waarin je werkt.” Het meest indrukwekkende voorval tijdens zijn carrière dateert uit

1993-1994 toen hij in Somalië (Bardera: Buaale) werkzaam was. Hij beleefde daar veel plezier, omdat Somaliërs vol-gens Leegsma een ‘ontwikkeld gevoel voor humor hebben’. “Van een geheel andere orde is de droefenis van ouders wier kinderen werden omgebracht, of dat nu in Oost-Timor, Rwanda of elders was”, vertelt hij verder.

Leegsma verbleef dus een groot gedeelte van zijn leven in onstabiele gebieden over de hele wereld. Wapenstilstanden zijn slechts een deel van zijn werk. “Dat heb ik gedaan in Soedan en nu in Geor-gië bij de EU Monitoring Mission, waar ik deel uitmaak van het Human Security Team.” In augustus 2008 vond er een ‘little war that shook the world’ plaats tussen Georgië en Rusland die voor Georgië slecht afliep. De EU bemiddelde en de EUMM ziet toe op de naleving van de staakt-het-vuren-overeenkomst van 12 augustus 2008, die werd gevolgd door een vredesplan (15-16 augustus) en een vervolgovereenkomst (8 september).

Gevaar voor eigen levenWellicht kan er wel eens sprake zijn van een gevaarlijke situatie of een ‘mogelijke’ gevaarlijke situatie. Gevaar voor eigen leven’ was wellicht meer van toepassing op de situatie in Somalië en Oost-Timor, maar alles staat of valt met je eigen definitie van gevaar. ‘Danger is a relative concept’. Een zeker relativi-teitsvermogen helpt in die gevallen. Maar dat geldt natuurlijk ook voor politie, artsen en anderen in de Nederlandse samenleving die met ellende worden geconfronteerd. En, niet onbelangrijk, je moet jezelf niet te serieus nemen.”

Op dit moment is Rindert Leegsma moni-tor voor de European Union Monitor-ing Mission (EUMM) in Georgië waar hij verbonden is aan het veldkantoor in Zugdidi (West-Georgië).

VIRTUSNITOR 055

OVERIG/

BoekrecensiesNa het succes van vorig jaar – in het voorjaar zes ingestuurde boeken, en in het najaar dertien – werden er voor dit voorjaarsnummer twee boeken ter recensie opgestuurd. De redactie heeft daarom besloten de rubriek deze keer over te slaan en af te wachten of er voor de Virtus Nitor die komend najaar verschijnt, weer ‘wat te kiezen valt’.

Iedereen die in 2011 of 2012 een boek heeft gepubliceerd dat voor een breed reünistenpubliek toegankelijk is, kan dat vóór 31 juli 2012 opsturen naar de Commissaris Reünisten, Breestraat 50, 2311 CS Leiden, onder vermelding van de vol-gende gegevens: voornaam, achternaam en jaar van aankomst; e-mailadres; boektitel, ISBN, jaar van uitgave; aantal pagina’s en prijs; naam en interne-tadres uitgeverij; kopieën van eerdere recensies en eventueel namen van eerder gepubliceerde boeken.

Een van de huidige redactieleden neemt de rubriek van mij over. Het afgelopen jaar heb ik mij met veel plezier van deze taak gekweten!

Frans Lisman

Save the date28 juni - 10 juli 2014: twee-eeuwenfeest Minerva Het zal niemand zijn ontgaan dat Sociëteit Minerva in de zomer van 2014 haar 40ste lustrum viert. Uiteraard zal deze heuglijke gebeurtenis ook aan reünisten niet onopgemerkt voorbij gaan. De Reünisten Lustrumcommissie onder leiding van Jet Key zal tijdens het twee-eeuwenfeest een buitenge-wone reünistendag voor u organiseren. Houd 28 juni - 10 juli 2014 dus vrij in uw agenda. We hopen u in deze periode in groten getale te mogen ontvan-gen!

12 oktober 2012: Nimrod lustrumBent U tijdens Uw Leidse jaren lid geweest van het Leids Studenten Jachtgezelschap Nimrod en heeft u geen brief gekregen over het aankomende lustrum? Dan bent u bij deze alsnog van harte uitgenodigd om hieraan deel te nemen. Het 23ste lustrum zal plaatsvinden op vrijdag 12 oktober 2012. Voor aan-meldingen en/of meer informatie kunt u een e-mail sturen naar nimrodlustrum@gmail.com of een brief sturen naar de praeses van de Lustrumcommissie van Nimrod: Y.D.B. van der Kroon, Breestraat 1a, 2311 CG Leiden. Aanmelden graag vóór 30 juni 2012. Na aanmelding ontvangt een verdere infor-matie. Wij hopen u tijdens het lustrum te mogen begroeten!

Paul Geluk daagt u uit!Oud-quaestor Commissie Paul Geluk (aankomstjaar 2004) komt in actie voor het Reumafonds. Hij is één van 150.000 jonge mensen met reuma. Maar weinig mensen weten dat reuma ook onder jongeren vaak voorkomt. Om hier aandacht voor te vragen laat Paul zich uitdagen via www.paulinspandex.nl.

In de zomer van 2010 wordt Paul letterlijk overvallen door een vorm van reuma. Nietsvermoedend drinkt hij een cocktail in een barretje in India. Nog geen paar uur later krijgt hij hevige pijnen over zijn hele lichaam. Na tien dagen in een Indiaas ziekenhuis en na vele bezoeken aan het LUMC in Nederland blijkt het reactieve arthritis te zijn, een vorm van ontstekingsreuma. Gelukkig gaat het (dankzij medicijnen) weer goed met Paul. Reden voor hem om in actie te komen voor het Reumafonds.

Dat ook heel veel jonge mensen reuma hebben, is niet breed bekend. Paul heeft dat ook gemerkt in zijn omgeving: mensen reageren verbaasd als hij vertelt dat hij reuma heeft. Hier wil Paul wat aan doen. Hij wil aandacht geven aan reuma bij jongeren en doet dat door zich te laten uitdagen. Ook wil hij dat zo min mogelijk mensen – jong en oud – hoeven mee te maken wat hij heeft meegemaakt.

Via de website www.paulinspandex.nl kunt u door middel van Face-book-likes of donaties stemmen op uitdagingen waarvan u vindt dat Paul ze moet aangaan. Twee recente voorbeelden van acties: op 9 mei roeide Paul 100 km; op 24 juni stapt Paul op de fiets voor een 175 km lange bergetappe in de Alpen. Voor andere acties – en dit hoeven niet per se sportactiviteiten te zijn – laat Paul zich graag door u uitdagen…

LSV Minerva is trotse supporter van Paul. Steun Paul ook, steun an-deren met reuma, steun het Reumafonds. Kijk gauw op www.paulins-pandex.nl!

Reünistenavonden 2012 - 2013Zaterdag 3 november 2012 LSC 1934 - 1958Zaterdag 10 november 2012 LSC 1959 - 1965Zaterdag 17 november 2012 LSC 1966 - 1972Zaterdag 24 november 2012 LSV Minerva 1973 - 1980Zaterdag 12 januari 2013 LSV Minerva 1981 - 1990Zaterdag 19 januari 2013 LSV Minerva 1991 - 2002

Via de contactpersoon van uw jaarclub ontvangt u in juni de benodigde informatie (waaronder de wijn- en menukaart). Deze informatie kunt u tevens terugvinden op www.reunistminerva.nl. Vragen? Stuur een mail naar reunisten@lsvminerva.nl of bel met de Commissaris Reünisten Suzanne van Welie: 071-5121571.

Donderdag 28 juni 2012: Leiden en Omstreken borrelUiteraard houdt de inmiddels aloude traditie om met de reünisten uit Leiden en omstreken eens per jaar samen te komen ook dit jaar stand. Op donderdag 28 juni zal dan ook de LEO-borrel plaatsvinden. U bent vanaf 17.26 uur van harte welkom op het dakterras van Sociëteit.

VIRTUSNITOR 056

Om de service exclusief voor reünisten te houden, heeft u voor de eenmalige registratie de onderstaande verificatiecode nodig:

Vaste hoge kortingen!

Snelle levering, op de dag dat het u uitkomt!

Exclusief, alleen omdat u reünist bent!