W NUMERZE · 2020-03-10 · O tym, co wydarzyło się w szkole 21 lutego, nie da się zapomnieć. Cała społeczność szkolna ba-wiła się doskonale! Nowoczesna wersja ,,Kopciuszka’’

Nr 1 (33) styczeń - luty 2020

GAZETKA SZKOŁY PODSTAWOWEJ IM. PROF. JANA CZEKANOWSKIEGO W CMOLASIE http://prymus.spcmolas.pl

fot. spcmolas.pl

W NUMERZE fot. Oliwia Urban

W NUMERZE: Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego

str. 2-4 Walentynki - str. 5

Jak uczyć się efektywnie? - str. 6 Wspomnienia z ferii- str. 9

Fotogaleria - str. 15-18

fot. Oliwia Urban

2 prymus.spcmolas.pl

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego

fot. spcmolas.pl

PRYMUS - Gazetka Szkoły Podstawowej im. prof. Jana Czekanowskiego w Cmolasie Nr 1 / 2020

21 lutego w naszej szkole obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Miał za zadanie przypomnieć wszystkim, jak ważny jest szacunek do własnej mowy. Na korytarzach były rozstawione stoliki, przy których można było odpowiedzieć na pytania przy-gotowane przez uczniów i nauczycieli. Najwięcej osób próbowało swoich sił przy stoliku z Kołem For-tuny. Za poprawne uzupełnienie wyrazu można było otrzymać nagrody. Do wygrania były: owoce, ma-skotki, książeczki albo breloczki. Na innych stoiskach za poprawną odpowiedź uczniowie otrzymywali cukierki. Odbyła się również Parada Bohaterów Literackich. Dzieci chętnie wzięły w niej udział. Starsi uczniowie mieli za zadanie wykonać w klasach gazetkę ścienną promującą język polski. Zwyciężyli uczniowie z klasy 7b. Dopełnieniem wydarzeń było przedstawienie pt. ,,Kopciuszek na wesoło’’ przy-gotowane przez uczniów 6 i 8 klasy. Spektakl został zagrany na bardzo wysokim poziomie. Aktorzy odegrali swoje role profesjonalnie. Nie byli stremowani, więc sztuka wyszła wspaniale. Scenografia wywarła na widzach bardzo duże wrażenie. Publiczność świetnie się bawiła. Uważam, że był to jeden z najciekawszych dni w szkole od początku roku szkolnego. Każdy nau-czył się czegoś więcej o języku polskim.

Konrad Wilk

fot. SKC fot. SKC

fot. SKC

fot. spcmolas.pl

fot. spcmolas.pl


zscmolas.pl


O tym, co wydarzyło się w szkole 21 lutego, nie da się zapomnieć. Cała społeczność szkolna ba-wiła się doskonale! Nowoczesna wersja ,,Kopciuszka’’ rozbawiła nas do łez, a zarazem uświadomiła nam, że warto się uczyć, żeby zdobyć wykształcenie i osiągnąć swój cel. Inscenizacja była współczesną adaptacją klasycznej, dobrze znanej każdemu maluchowi baśni o Kopciuszku. Na każdej przerwie uczniowie mogli pogłębić swoją wiedzę z języka polskiego. Pomysł był zna-komity! Młodzież przez zabawę (nieświadomie) pogłębiała tajniki języka polskiego. Za każdą popraw-ną odpowiedź uczennice z klasy VIII wręczały cukierki. Na korytarzach można było spotkać Śpiącą Królewnę, Pinokia, Pana Kleksa i inne postacie z książek. Uważamy, że przedsięwzięcie było cudownym urozmaiceniem szkolnej codzienności. Oby takich dni było więcej!

Uczniowie klasy VIII

Świętowanie rozpoczęliśmy inscenizacją przygotowaną przez uczniów ze starszych klas. Była ona bardzo pouczająca. Wszyscy, którzy do tej pory lekceważyli sobie naukę, powinni wziąć się do pra-cy, gdyż skończą jak siostry Kopciuszka - przy łopacie i miotle.

Na przerwach największą popularność zdobyło Koło Fortuny ze specjalnymi nagrodami dla tych, którzy prawidłowo odpowiedzieli na pytanie z języka polskiego. Kolejną atrakcją były stoiska z zestawami pytań. Za dobrą odpowiedź uczniowie otrzymywali cukierki. Na czwartej przerwie naszy-mi korytarzami przeszła Parada Bohaterów Literackich. Uważamy, że akcja była doskonale przygotowana. Wszyscy przyjęli ją z entuzjazmem. Mamy na-dzieję, że Dzień Języka Ojczystego będzie stałym świętem w naszej szkole.

Siódmoklasiści

Byliśmy mile zaskoczeni. Nie spodziewaliśmy się aż tylu atrakcji. Największe kolejki były przy Kole Fortuny. Maskotki, artykuły szkolne, owoce i inne drobiazgi zachęcały do wzięcia udziału w zaba-wie.

Uczniowie klasy VI

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego był bardzo dobrze zorganizowany. Na scenie mogli-śmy obejrzeć sztukę pt. ,,Kopciuszek’’ w wersji współczesnej, a na przerwach śródlekcyjnych mieliśmy możliwość sprawdzić swoją wiedzę z zakresu literatury i gramatyki.

Piątoklasiści

Zebrały: Oliwia Urban i Monikę Partyka

Dzień Języka Ojczystego - wrażenia uczniów

fot. spcmolas


Nagrodzona gazetka klasy 7b

fot. spcmolas.pl


Każda klasa z okazji Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego miała przygotować gazetkę promującą język polski. 7 b w nagrodę otrzymała bon upominkowy na „Dzień bez pytania” oraz dy-plom.

fot. SKC fot. SKC

fot. SKC

fot. spcmolas

fot. spcmolas

fot. spcmolas


zscmolas.pl


14 lutego to wyjątkowy dzień dla wielu osób. Z tej okazji Samorząd Uczniowski zorganizował pocztę walentynkową. Każdy z uczniów naszej szkoły mógł wrzucić do czerwonej skrzynki swoje wa-lentynki. Później zostały one wręczone adresatom. Poczta cieszyła się ogromnym zainteresowaniem. Cała społeczność szkolna włączyła się w tę akcję. Ten dzień był świetną okazją do wyznania sobie miłości i przyjaźni. Dziękujemy wszystkim za zaangażowanie w to przedsięwzięcie!

Oliwia Urban

Walentynki

fot. Oliwia Urban

fot. spcmolas


zscmolas.pl

zscmolas.pl

zscmolas.pl

fot. spcmolas.pl


Jak się uczyć, żeby długo pamiętać?

Powtarzaj przez 40 sekund! Wybierz fragment tematu i utrwalaj najważniejsze informacje przez 40 sekund. Nawet po dwóch

tygodniach będziesz je pamiętał, ale uda się tylko wtedy, jeśli będziesz jesteś skoncentrowany podczas powtarzania.

Pisz to, czego się uczysz! Wybierz dane słówka, temat i przygotuj kartkę. Następnie zapisuj to samo kilka razy, a bardzo ła-

two utrwalisz wiedzę. Rób przerwy! Aby twój umysł mógł odpocząć, rób krótkie przerwy w trakcie nauki. Wyjdź na spacer, zrób kilka

podskoków i przysiadów. Następnie wróć do nauki. Pij wodę! Pamiętaj, aby nawadniać swój organizm podczas nauki. Nie pij słodkich, gazowanych napojów,

tylko świeżą wodę. Jest to najlepszy sposób na orzeźwienie umysłu. Przyklejaj karteczki! Jest szczególnie przydatna metoda w nauce języków. Na karteczkach napisz zwroty, słówka

i przyklej je w widocznym miejscu, aby codziennie na nie patrzeć i je powtarzać. Rozłóż materiał na kilka dni! Aby nie zmęczyć umysłu, rozłóż materiał na kilka dni. Na przykład w poniedziałek naucz się

z matematyki, a następnego dnia z historii. Nie ucz się od razu po przyjściu ze szkoły! Pamiętaj, że przed nauką twój umysł powinien być świeży. Zjedz obiad, porozmawiaj z rodzeń-

stwem i po około godzinnej przerwie zasiądź do biurka. Połącz naukę z pasją! Jeśli lubisz śpiewać, stwórz z jakiejś regułki piosenkę i cały czas ją nuć. W ten sposób możesz

o wiele więcej zapamiętać, nie wysilając umysłu. Zaznaczaj najważniejsze rzeczy! Kolorowe flamastry i kredki to świetna okazja do zapamiętywania nowych wiadomości! Możecie

zaznaczyć nimi najważniejsze tematy, aby łatwiej je później znaleźć do powtórki. Wyśpij się przed sprawdzianem, kartkówką! Pamiętaj, że umysł najlepiej pracuje, gdy jest wypoczęty.

Zebrały: Oliwia Urban, Julia Guźda


zscmolas.pl


Wrażenia ósmoklasistów po próbnym egzaminie

Moim zdaniem egzamin próbny z języka angielskiego był najprostszy. „Słuchanie” i pole-cenia były dla mnie zrozumiałe. Jestem zadowolona z przebiegu testu, liczę na dobry wy-nik.

Wczoraj odbył się drugi już egzamin z języka polskiego. Z ręką na sercu przyznaję, że nie-samowicie się stresowałam, lecz niepotrzebnie. Pomodliłam się do osoby, która nauczyła mnie, że zawsze trzeba walczyć… Zaopiekowała się mną, a ja tak skupiłam się na zada-niach, że nawet nie wiem, kiedy minęło te 120 minut. Jestem bardzo zadowolona, zadania były dużo łatwiejsze niż pierwszym razem. Uważam ten egzamin za udany! Jeśli chodzi o matematykę, to było dużo gorzej. Ten przedmiot to moja pięta Achillesa.

Uważam, że egzamin z j. angielskiego nie należał do najtrudniejszych. Wylosowane przeze mnie miejsce pozwoliło dość dobrze usłyszeć nagranie. Jestem zadowolona przede wszyst-kim z tego, że się wyrobiłam w wyznaczonym czasie. Musi być dobrze…

Egzamin z j. polskiego nie był bardzo trudny. Najwięcej dała mi w kość rozprawka. Jednak ogółem test był prosty. Jeśli chodzi o matematykę, nie przypadła mi ona do gustu. Kilka zadań było bardzo trudnych, ale myślę, że poszło mi dobrze.

Uważam, że próbny test z j. angielskiego był trudny. Zawierał dużo podchwytliwych za-dań. Niestety, nie poszedł mi za dobrze…

Sądzę, że egzaminy ósmoklasisty nie były takie trudne. Nie wiem, czym się tak stresowa-łam. Jedynie z matematyką były małe problemy oraz ze słuchaniem z j. angielskiego. Je-stem dobrej myśli. Mam nadzieję, że wypadnę jeszcze lepiej niż na ostatnim egzaminie.

Uważam, że próbny egzamin z języka polskiego był przeciętny. Trudno określić go mia-nem łatwego czy trudnego, bo zadania były zróżnicowane. Spodobał mi się temat przewod-ni. Odebrałam go jako refleksję o życiu, o samym sobie. Próbny egzamin z matematyki za-skoczył mnie. Znajdowały się w nim zagadnienia, które już umieliśmy. Muszę powiedzieć, że nie należał do najłatwiejszych.

Uważam, że próbny egzamin z polskiego był na miarę moich możliwości. Zadania nie sprawiały mi wielkich trudności. Oczywiście zdarzały się łatwiejsze i trudniejsze, ale ogól-nie nie były aż takie złe. Co do egzaminu z matematyki zdecydowanie zdziwiła mnie pro-stota niektórych zadań. Czy to była pułapka? Jeszcze tego nie wiem, ale myślę, że z moim wynikiem nie będzie najgorzej. Angielski nie był zbyt prosty. Wydaję mi się, że dobrze napisałam zadanie otwarte. Ogólnie jestem z siebie bardzo zadowolona.

Egzaminy poszły mi w miarę dobrze. Najłatwiejszy był j. polski (oprócz rozprawki), a naj-trudniejszy j. angielski. Informacja do wszystkich ósmoklasistów. Uważnie czytajcie lektu-ry! Nauczcie się pisać rozprawki – często mają łatwiejsze tematy od opowiadań. Nie wy-chodźcie przed czasem!

Zebrały : Julia Guźda i Monika Partyka


czaspomorza.pl


Uczniowie wiersze piszą

Drodzy Rodzice!

Dziękuję Wam za to Że mnie kochacie, wspieracie

Ciężko na mnie zarabiacie Choć czasami Was denerwuję Na dobre zachowanie pracuję

Kocham Was zawsze i wszędzie I do końca świata tak będzie

Zawsze mnie pocieszacie I dobrą radę dacie

Jedziecie ze mną na zakupy Kupujecie wymarzone buty

Lubimy sobie dawać prezenty I niepotrzebne są zachęty

Zawsze się wspieramy Nigdy o sobie nie zapominamy!

Eliza Mokrzycka

Miasto cieni

Tu kończą się wszystkie drogi Podążamy bez drogowskazu

Tu doprowadziła nas Nasza pycha i duma

Odcisnęliśmy piętno grzechu Na zniewolonych duszach

Zatarliśmy wszelkie granice Między porządkiem a chaosem

Na pustych zgliszczach miast

Anioł wypatruje ocalałych Jego ponure myśli echem

Odbijają się od szarych ścian Ogarnia go przerażenie

Patrzy na spustoszałe ulice To miasto nigdy nie powróci Do swej dawnej świetności

Lecz garstka Wybranych Poszukuje przeznaczenia

Czy starczy im sił i odwagi Na starcie ze słabościami?

Oby starczyło im wiary, Panie By podołali wyzwaniu

Ostatkiem sił wypowiadają Słowa pokornej modlitwy Anioł patrzy z odrazą na Spustoszałe miasto cieni Dostrzega wizję zagłady Drży, sztywnieje cały, Że coraz trudniej będzie

Mu wzlecieć w powietrze

Katarzyna Ruman

Natchnienie

Nie ma sensu w tym, co robię dziś.

Stoi obok mnie mój mały miś. Nie umiem wam pisać już,

na mych kartkach leży kurz, długopis ucieka z ręki,

talent mój zniknął tak ,,wielki". Boje się czy wróci znów

czy zostawi mnie bez słów.

Gabriela Miroś



Wspomnienia piątoklasistów z ferii zimowych

Ferie spędziłam bardzo ciekawie. Mimo że nie było śniegu, to i tak dobrze się bawiłam. Pojechałam z rodzicami na basen. Przebywałam także w domu, u cioci i kuzynki.

Roksana Drapała Ferie spędziłam głównie w domu, ponieważ miałam remont pokoju. Udało mi się jednak

wyjechać na wycieczkę do Rzeszowa z Oazy, do której należę. Byłam we FlyParku, w krę-gielni oraz na łyżwach. Jeździłam z rodziną na wrotkach.

Wiktoria Wiącek

Na feriach nie było śniegu, ale świeciło słońce. Chodziłem zatem na spacery z psem oraz

młodszą siostrą, która ma niecały rok. Przyjemnie spędziłem ten wolny czas. Tymoteusz Maciąg

Jestem zadowolony z moich ferii. Spędziłem je bardzo miło. Byłem w wielu ciekawych

miejscach, między innymi w Krakowie. Dominik Szczepanek

Ferie zimowe spędziłam wspaniale, choć nie było śniegu w naszym rejonie. Byłam na nar-

tach w górach z moją rodziną i kuzynami. Zapraszałam również do siebie koleżanki, z któ-rymi świetnie się bawiłam. Pojechałam na kręgle z rodzicami i jedliśmy pyszną pizzę. Moje ferie były super!

Roksana Jachyra

Ferie spędziłam bardzo aktywnie. Byłam na nartach z rodzicami, chodziłam na spacery

z psem, czytałam lekturę „Tajemniczy ogród” i bawiłam się z królikiem. Jagoda Magda

Ferie spędziłem rewelacyjnie, w różnych miejscach. Byłem w Zakopanem, jeździłem na

nartach i łyżwach oraz pojechałem na baseny termalne. Wojciech Pastuła

fot. Monika Partyka fot. Monika Partyka

zscmolas.pl


Nasza szkoła nawiązała współpracę z polonijną placówką w Belgii. Kiedy usłyszałam, że mo-gę napisać list za granicę, pomyślałam, że spróbuję. Napisałam krótki tekst o swoich zainteresowa-niach i zaniosłam go pani od j. polskiego. Gdy go sprawdziła, przepisałam go na czysto. List został wysłany do Belgii. Po kilku tygodniach odezwała się do mnie Mila -uczennica tamtej szkoły. W liście napisała o placówce, do której uczęszcza i o swoich zainteresowaniach. ,,Złapałyśmy wspólny język’’. Wiedziałam, że ta znajomość nie zakończy się na napisaniu jednego listu.

Kiedy pani Edyta powiedziała mi, że do naszej szkoły przyjedzie Mila z Belgii, byłam w siód-mym niebie! W nocy nie mogłam spać, ponieważ byłam podekscytowana całą tą sytuacją.

Kiedy przyjechałam do szkoły, na trzeciej lekcji odbyła się akademia. Pan wójt i pan dyrektor bardzo gorąco przywitali gości z Belgii. Czas dłużył się w nieskończoność. Nie mogłam się doczekać, kiedy zobaczę Milę! Wreszcie nadszedł ten moment! Przyszła do mnie pani Edyta i przedstawiła mi koleżankę z polonijnej szkoły. To piękna, wysoka blondynka o błękitnych oczach. Miałam wrażenie, że znamy się od zawsze. Jej miły wyraz twarzy i tryskający optymizm wzbudził moje zaufanie. Po kilu minutach poszłyśmy do pracowni polonistycznej, gdzie nasi uczniowie przedstawili się. Kiedy Mila poznała już swoich rówieśników, opowiedziała o belgijskiej szkole. Żeby moja przyjaciółka czuła się komfortowo w nowym otoczeniu, pani Edyta zorganizowała ortogra-ficzne kalambury i zabawę, w której wykorzystała Koło Fortuny. Z każdą minutą Mila czuła się coraz swobodniej. O dziwo !!! Kiedy przyszła po nią pani dyrektor z Belgii, Mila zapytała czy może zostać do końca lekcji. To dowód na to, że czuła się z nami bezpiecznie.

Po zakończeniu lekcji odprowadziłam Milę do pokoju nauczycielskiego, gdzie czekała na nią pani dyrektor z Belgii. Musiałyśmy się pożegnać. Obiecałyśmy sobie, że będziemy częściej do siebie pisać i wymieniać się swoimi zainteresowaniami.

Ten dzień na długo zostanie w mojej pamięci.

Natalia Róg

Spotkanie z przyjaciółką z Belgii


fot. spcmolas


Lektura „Ania z Zielonego Wzgórza” L.M. Montgomery bardzo mi się spodobała. Główna boha-

terka była mądrą dziewczyną o bujnej wyobraźni. Ania często popełniała błędy, ale nigdy ich nie powtarzała. Nie miała rodziców, ale potrafiła poradzić sobie z problemami. Niezwykle podobała mi się przyjaźń, która łączyła Anię i Dianę. Mieć prawdziwego przyjaciela to prawdziwy skarb.

Magdalena Ruman

Uważam, że lektura „Ania z Zielonego Wzgórza” była bardzo pouczająca i piękna. Znalazłam w niej dużo ciekawych i zabawnych momentów. Ania to mądra, ale roztrzepana dziewczyna, z której nie zawsze warto brać przykład. Z chęcią przeczytałabym tę książkę jeszcze raz.

Antonina Wrzask

Moim zdaniem książka „Ania z Zielonego Wzgórza” jest bardzo wciągająca. Ze wszystkich oma-wianych w szkole lektur - ta zrobiła na mnie największe wrażenie. Ciągle coś się w niej działo, a dzięki bujnej wyobraźni Ani chciało się czytać dalej. Utwór ten na długo pozostanie w mej pa-mięci. Z całą pewnością polecę go znajomym i na pewno przeczytam całą serię o Ani Shirley.

Dawid Guźda

Sądzę, że lektura „Tajemnicy ogród” Frances Eliza Hodgson Burnett była bardzo ciekawa. Były w niej momenty smutku i radości. Podobał mi się fragment, w którym Mary wykrzyczała Collino-wi, że nie ma garba. Zainteresował mnie również moment znalezienia klucza do tajemniczego ogrodu. Postacie, które najbardziej polubiłam to: Dick, Mary i Marta. Z wszystkich lektur, które przeczytałam - ta spodobała mi się najbardziej.

Roksana Jachyra

Książka „Tajemnicy ogród” bardzo mi się podobała. Pokazuje, jak wszystko się zmienia, budzi się

do życia. Zachwycił mnie ogród, który rozkwitł na wiosnę i stał się piękny. Natomiast chłopiec, który zawsze żył w ciemnym i zamkniętym pomieszczeniu, wyszedł z pokoju. Ciekawa postać to Mary. Najpierw była niesforna i samolubna, ale potem zmieniła życie Colina.

Michał Litwin


fot. spcmolas

Warto przeczytać

fot. Dagmara Kodyra

fot. Regina Gul

fot. Regina Gul

fot.spcmolas.pl


fot.spcmolas.pl

fot. Oliwia Urban

fot. Katarzyna Mazur

Młody człowiek powinien posługiwać się poprawną polszczyzną, unikając słownictwa po-tocznego i wulgaryzmów. Niestety, daleko nam do ideału. Na co dzień spotykamy się z rówieśnika-mi, którzy używają przekleństw i sypią nimi jak z rękawa. Młodzież posługuje się nimi, aby pokazać swoją wyższość nad kimś, kto jest od nich lepszy i stara się go poniżyć. Chce zaimponować w gronie przyjaciół, robi to dla szpanu albo z powodu ubogiego słownictwa. Te ,,zachwaszczone wyrazy” pomagają im zbudować zdanie. Stanowią one rodzaj wypełniacza. Używając wulgary-zmów, nie oddamy pięknych, wzniosłych przeżyć, które w nas drzemią.

Młodzież XXI w. bardzo mało czyta (o czym sygnalizują media), a dużo ogląda programów nasyconych agresją i przemocą. Staje się to coraz bardziej zauważalne w naszym życiu codziennym. Na szerokim rynku medialnym w bezwzględnej rywalizacji o każdego widza, nadawcy dążą do zwiększenia swej oglądalności, starając się pokazać wydarzenia wstrząsające i niezwykłe. Obrazów przemocy, walki, wypadków i nieszczęść widzimy w telewizji i w Internecie bardzo dużo. Ogląda-nie takich scen u dzieci i młodzieży wzbudza silne uczucia negatywne, co wyzwala w nich emocje i powoduje, że potok słów ma charakter obraźliwy. Różne incydenty w ciągu dnia wyzwalają w nas mocne bodźce i niektórzy nie potrafią powstrzymać się od wulgaryzmów. Może to skutek nadmiernego korzystania z telewizji i komputera? Przekleństwa są złe i wyrażają wiele agresji, acz-kolwiek w pewnych sytuacjach można przymknąć na nie oko.

Postarajmy się unikać ordynarnych słów, zwłaszcza wtedy, gdy godzą w drugą osobę. Popra-cujmy nad sobą! Część nastolatków zakłada na twarz maskę, która sprawia, że są zupełnie inni niż w otoczeniu najbliższych. Często zadajemy sobie pytanie: Dlaczego tak jest? Czy nie możemy być zawsze sobą? Czy potrzebna jest nam druga twarz? Udowodnijmy całemu światu, że my - uczniowie Szkoły Podstawowej im. prof. Jana Czekanowskiego potrafimy walczyć z wulgaryzmami i dbać o nasz język ojczysty.

Uczniowie klas ósmych

12prymus.spcmolas.pl

Wypowiadamy wojnę wulgaryzmom

fot. Oliwia Urban

Dowcipy ze szkolnej ławki



źródło: Internet

10-letnia córka przychodzi ze szkoły i mówi do mamy:

-Mamo! Umiem liczyć do dziesięciu! -No to policz.

-2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10. -A jedynka?

-W dzienniczku.

Nauczyciel sprawdza zadanie domowe... - Otwórzcie zeszyty!

- Jagoda, kiedy odrabiasz lekcje? - Po obiedzie.

- To czemu tej pracy domowej nie odrobiłaś? - Bo jestem na diecie.

– No, córeczko! Pokażmy, jak się ładnie nauczyłaś

nazw miesięcy: – Sty...? – Czeń! – Lu...? – Ty!

– A dalej sama! – Rzec, cień, aj, wiec, piec, pień, sień, nik, pad.

Książki w moim życiu były odkąd pamiętam. Już jako małe dziecko zmuszałam dziadków do czy-tania mi powieści. Mój pierwszy kontakt z lekturą nastąpił bardzo wcześnie. Moja babcia zaszczepiła we mnie miłość do kilku stron papieru pozszywanych ze sobą . Mała dziecięca głowa nie była w stanie pojąć jak kilka prostych znaków może nosić w sobie tyle słów, które tworzą tak cudowne historie, inne światy i ludzi. Fikcja literacka była dużo przyjemniejsza od rzeczywistości, była w stanie zaoferować mi dużo więcej, w tamtym świecie. Nie czułam się samotna, oddychałam nim. Był dużo bardziej zajmujący niż jednowy-miarowa rzeczywistość, w której rządziły prawa fizyki. Nienawidziłam momentu, w którym musiałam wrócić i radzić sobie z problemami i realiami. Czytając książki, dołączyłam do wyimaginowanej elity ludzi mądrych o otwartym umyśle, będą-cymi zarazem introwertykami zamkniętymi w innym pomieszczeniu swoich surrealistycznych myśli. Książki przez dłuższy czas zastępowały mi interakcje międzyludzkie. Powieść, którą czytałam w danym momencie, stawała się przyjacielem. Skłamałabym, gdybym napisała, że żadna książka mnie nie nużyła. Nigdy nie byłam w stanie odpuścić, póki nie przeczytałam ostatniego słowa. Czy można zostawić swo-jego przyjaciela? Z literaturą jest jak z ludźmi, trzeba dać jej czas i zainwestować w nią mnóstwo cierpliwości. Trze-ba się z nią oswoić, zaakceptować, pozwolić jej się ponieść. Nie rozumiejąc tego, nie można zacząć czytać, nie można pokochać książek, Pragnąc w swoim życiu czegoś więcej niż jednego świata i szarej rzeczywistości, z czasem pokochasz książki, zrozumiesz, jak bardzo życie bez nich jest puste. Kilka kar-tek potrafi być epicentrum ludzkiej duszy.

Karolina Mokrzycka

14prymus.spcmolas.pl


Książki są dla mnie najważniejsze

fot. Oliwia Urban



Fotogaleria

fot. spcmolas.pl

fot. spcmolas.pl

fot. spcmolas.pl



fot. spcmolas.pl

fot. spcmolas.pl

fot. spcmolas.pl



fot. spcmolas

fot. spcmolas

fot. spcmolas

Wydawca i adres redakcji: Szkoła Podstawowa im. prof. Jana Czekanowskiego w Cmolasie, 36-105 Cmolas 269, tel. +48172837708, [email protected], www.spcmolas.pl

Redakcja: Monika Par tyka, Oliwia Urban, Julia Guźda

Opiekunowie: Edyta Urban, Halina Guściora, Magdalena Czwałga, Tomasz Trojnacki


fot. Oliwia Urban

fot. spcmolas

fot. spcmolas

Documents

W NUMERZE · 2020-03-10 · O tym, co wydarzyło się w szkole 21 lutego, nie da się zapomnieć. Cała społeczność szkolna ba-wiła się doskonale! Nowoczesna wersja ,,Kopciuszka’’