· Web viewNga dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është përcaktuar kompetenca lëndore e çdo gjykate të sistemit tonë gjyqësor, rezulton se ajo është

PËRMBAJTJAÇështje Civile

Nr. i vendimit Data PALËT Faqe

435 (00-2010-1350) 02.12.2010 Jetmir Karini kundër Kuvendi i Republikës së Shqipërisë, Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe Postare në mungesë.....................................................7

436 (00-2010-1351) 02.12.2010 Ilir Zela kundër Kuvendi i Republikës së Shqipërisë, Autoriteti Komunikimeve Elektronike dhe Postare në mungesë.......................................................................13

437 (00-2010-1338) 02.12.2010 Agim Selishta, Etleva Selishta, Lavdrim Selami, Dylber Beça, Arben Sefullaj, Bardhyl Mazari, Rasim Muça, Vera Buci, Aqif Shehu, Hamit Manreka, Desantila Ibra kundër Këshilli i Rregullimit të Territorit i Bashkisë Peshkopi, Xheladin Torba...............20

438 (00-2010-1339) 02.12.2010 Viron Kabuci (Tavanxhiu) në mungesë kundër Ministria e Financave, Dega e Thesarit të Qarkut Fier, Prokuroria pranë Gjykatës së Rethit Gjyqësor Fier

24439 (00-2010-1336) 02.12.2010 Lulëzim Kodra në mungesë kundër Inspektoriati

Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë në mungesë.......................................................................28

440 (00-2010-1333) 02.12.2010 Paqësor Topi kundër Agjensia e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë, Avokatura e Shtetit..........

31441 (00-2010-1366) 02.12.2010 Fatmir Allmuça, Anisha Habilaj, Mejreme Toptani,

Alife Frashëri kundër Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në mungesë...............................34

442 (00-2010-1374) 02.12.2010 Kristo Qesko në mungesë kundër A.K.K.P. në mungesë, Z.R.P.P. Sarandë, në mungesë, Zana Mersini, Arben Harito në mungesë..........................38

443 (00-2010-1389) 02.12.2010 Iljaz Lala kundër Komuna Dajt në mungesë, Z.R.P.P. Tiranë, në mungesë, Fiqiri Troksi në mungesë, Besnik Bastari...................................................................41

444 (00-2010-1405) 07.12.2010 Njulend (Haki) Locja kundër A.K.K.P. Tiranë në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë në mungesë....................................44

445 (00-2010-1414) 07.12.2010 Pashke Tome Luka (Cerri) kundër A.K.K.Pronave Tiranë, Nazmi Visho Barbullushi, Z.R.K.K.Pronave Durrës, Shoqëria “Duda Konstruksion”sh.p.k. Durrës.........

50446 (00-2010-1408) 07.12.2010 Esat Kaloshi kundër Drejtoria e Përgjithshme e

Tatimeve Tiranë................................................................54447 (00-2010-) .12.2010 kundër .............................................................................59448 (00-2010-1391) 07.12.2010 “INIL” sh.p.k. kundër Qëndra Kombëtare e Licensimit,

Ministria e Shëndetësisë në mungesë, Andi Babamusta në mungesë...........................................................................

449 (00-2010-1392) 07.12.2010 Filip Xhoxhi në mungesë kundër Prefekti i Qarkut Fier

1

në mungesë...........................................................................450 (00-2010-1352) 09.12.2010 Edmond Mamli në mungesë kundër “Albtelekom” sha

Zona Laç...............................................................................451 (00-2010-1411) 09.12.2010 Merita Shedula kundër Enver Lushkja në mungesë.............452 (00-2010-1290) 09.12.2010 First Food shpk kundër Melida Shipping Ltd..................453 (00-2010-1412) 09.11.2010 Arjan Aliaj kundër Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë

në mungesë, Këshilli i Lartë i Drejtësisë në mungesë..........454 (00-2010-1403) 09.12.2010 Roland Bodinaku, Rosid Bodinaku, Rosida Bodinaku

kundër Arben Jarazi në mungesë..........................................455 (00-2010-1324) 09.12.2010 Shoqëria Eurolingua sh.p.k. në mungesë kundër

Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve në mungesë, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë në mungesë..................

456 (00-2010-1401) 09.12.2010 Petro Ndoni kundër Agjensia Trajtimit të Kredive Tiranë në mungesë, Ylli Xhani në mungesë, Zyra e Pёrmbarimit Tiranё në mungesë................................

457 (00-2010-1397) 09.12.2010 Petrika Naço kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore.............

458 (00-2010-) .12.2010 kundër .................................................................................459 (00-2010-) .12.2010 kundër ..................................................................................460 (00-2010-) .12.2010 kundër .................................................................................461 (00-2010-1354) 16.12.2010 Arif Dollapaj, Zymer Dollapaj, Avdyl Mustavataj,

Muharrem Mustavataj, Zenun Mustavataj, Azem Mustavataj, Osman Rrustemaj, Isuf Rrustemaj,Mehmet Halilaj, në mungesë kundër Shoqëria “Essegei” S.P.A., Shoqëria “Euro Lines” Shpk....................

462 (00-2010-1355) 16.12.2010 Jorgaq Zarka kundër Arben Mamo në mungesë, ALUIZNI-Dega Vlorë në mungesë......................................

463 (00-2010-1380) 16.12.2010 Kërkues: Kostandin Pandazo, në mungesë...........................464 (00-2010-1381) 16.12.2010 Albert Kazia në mungesë kundër Ministria e Drejtësisë

në mungesë...........................................................................465 (00-2010-1399) 16.12.2010 Syrja Koromani, Agron Koromani, Ylli Koromani,

Bahri Koromani, Lavdie Koromani, Shkëlqim Koromani, në mungesë kundër Ministria e Financave (Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronës Publike) në mungesë, Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit në mungesë, Drejtoria Rajonale e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit në mungesë................................

466 (00-2010-1404) 16.12.2010 Liri Pecani, Nurie Bozo, Suzana Shoshi, Sokrat Bozo, Kaliopi Naska (Bozo), Vasilika Bozo, Llazar Bozo, Ilir Bozo, Ilda Rusha, Irma Konomi, në mungesë kundër A.K.K.Pronave në mungesë......................................

467 (00-2010-1376) 16.12.2010 Altin Katundi në mungesë kundër Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë....................

468 (00-2010-1377) 16.12.2010 Shoqëria “Belle-Air” sh.p.k. kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, Avokatura e Shtetit...............................................................

469 (00-2010-1361) 16.12.2010 Shoqëria “Dola” sh.p.k. kundër Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë

2

Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë Avokatura e Shtetit...............................................................

470 (00-2010-1417) 16.12.2010 Shoqëria "Dhima Oil" shpk Korçë kundër Dega e Doganës Kapshticë................................................................

471 (00-2010-1418) 16.12.2010 Malo Bodo, Isuf Bodo kundër A.K.K.P...............................472 (00-2010-) .12.2010 kundër .................................................................................473 (00-2010-) .12.2010 kundër .................................................................................474 (00-2010-) .12.2010 kundër .................................................................................475 (00-2010-1409) 21.12.2010 “Kappa Oil” sh.p.k. kundër Dega e Doganës Durrës............476 (00-2010-1369) 23.12.2010 Gazmend Fortuzi, Mustafa Fortuzi, Ormir Fortuzi,

Enver Preza, Agim Preza kundër Ahmet Pazari, Kadri Pazari, Zegjine Çaçi, Nermin Luzi, Zana Shima, Fatbardha Rama, Donika Kazazi, Ndriçim Kazazi, Engjëll Kazazi, Jeta Xhema, Lirije Pazari, Etleva Zeqo, në mungesë; K.K.K.P. në mungesë.......................................

477 (00-2010-1368) 23.12.2010 Helidon Kodra kundër Agjensia Kombëtare e Hidrokarbureve Tiranë në mungesë......................................

478 (00-2010-1413) 23.12.2010 Viktor Ngjeliu në mungesë kundër Albpetrol Sh.A, Patos në mungesë..................................................................

479 (00-2010-1416) 23.12.2010 Shoqëria “Natoja” sh.p.k. në mungesë kundër Bashkia Shijak në mungesë..................................................

480 (00-2010-1375) 23.12.2010 Kërkues: Niko Peleshi, Elda Peleshi, në mungesë Paditës: Ismail Venxha, Avete Mema, Engjëll Shahe,

Rajmond Shaho (Sejko), Pranvera Domini, Zana Domini (Papajani), Drita Cake (Selenica), Afërdita Meksi (Selenica), Lindita Bubsi, Adra Bubsi, Nasibe Selenica, Artemisa Selenica (Shashaj), Artan Selenica, Demir Selenica, Ajkuna Xhokaxhi, Dhimitraq Sava, Mikel Sava dhe Entela Sava (Kambo) kundër Dhori Prifti, Robert Gace, Marko Dhimitri, Kasem Manka, Kujtim Zavalani, Berti Dragoi, Avni Gjysma, Banush Bella, Ilir Lisi dhe Fatbardha Bakllamaja (Prifti) në mungesë...........................

Çështje Penale

45 (00-2010-1472) 01.12.2010 Kërkues: Fatos Malaj............................................................46 (00-2010-1579) 01.12.2010 Kёrkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Tiranë I pandehur: Andrea Gjinaj....................................................

47 (00-2010-1562) 01.12.2010 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

Durrës Person nën hetim: Enver Shaba............................................

48 (00-2010-1575) 15.12.2010 Kёrkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor BeratI pandehur: Klevis Abazaj....................................................

49 (00-2010-1564) 22.12.2010 I pandehur: Dashamir Shehi.................................................

3

1018 (00-2010-1580) 01.12.2010 Kërkues: Albert Brahollari....................................................1019 (00-2010-1474) 01.12.2010 I pandehur: Hamid Alla........................................................1020 (00-2010-1512) 01.12.2010 Të pandehur: Tane Dema......................................................1021 (00-2010-1576) 01.12.2010 I pandehur: Sulejman Toro...................................................1022 (00-2010-1563) 01.12.2010 I pandehur: Alfred Mahmutaj...............................................1029 (00-2010-1515) 07.12.2010 I pandehur: Ledian Tira........................................................1030 (00-2010-1560) 10.12.2010 Kërkues: Dritan Domi, i dënuar...........................................1031 (00-2010-1473) 07.12.2010 Të pandehur: Vladimir Tusuni i padënuar,

Edmond Çaçi i padënuar, Hajri Buci i padënuar..................1032 (00-2010-1516) 07.12.2010 Të pandehur: Adriatik Çalaj, Laert Braho............................1033 (00-2010-1561) 07.12.2010 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë

DurrësI pandehur: Kladio Tola (Klodjan).......................................

1034 (00-2010-1503) 15.12.2010 Të pandehur: Shkëlqim Sterkaj i padënuar, Nazmi Malaj i padënuar........................................................

1035 (00-2010-1567) 22.12.2010 I pandehur: Merkam Milloshi...............................................1036 (00-2010-1566) 22.12.2010 Të pandehur: Artan Banushi i padënuar,

Eugen Mersini i padënuar.....................................................1037 (00-2010-1570) 22.12.2010 Të pandehur: Arben Mocanu (Avdiaj), Arton Pevetica........1038 (00-2010-1581) 22.12.2010 I pandehur: Kol Bushgjokaj..................................................

4

ÇËSHTJE CIVILE

5

6

Nr.31001-02549-00-2010 i Regj. ThemeltarNr.00-2010-1350 i Vendimit (435)

VENDIMNЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarArjana Fullani AnëtareMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 02.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: JETMIR KARINI, përfaqësuar nga av.Eno Bushi

I PADITUR: KUVENDI I REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË, përfaqësuar nga juristët Geldjon Hysolli dhe Jonida Tafani

PERSONI I TRETË: AUTORITETI I KOMUNIKIMEVE ELEKTRONIKE DHE POSTARE, në mungesë

OBJEKTI I PADISË: Shfuqizim i vendimit nr.13, datë 26.11.2009

“Për lirimin nga detyra të një anëtari të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare”

i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin

me pagën që do të përfitonte deri në plotësimin e mandatit të Anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare.

Baza Ligjore: Neni 116/c i K.Pr.Administrative. Nenet 114, 116 të ligjit nr.9918, datë 19.05.2008 “Për komunikimet Elektronike në R. Shqipërisë”. Neni 115 i Rregullores së Kuvendit të Shqipërisë.

Nenet 32/a, 324 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7034, datë 29.09.2010, ka vendosur:

Nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor të çështjes civile nr.4821 Akti të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me paditës Jetmir Karini, pasi çështja objekt gjykimi nuk është në komptencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

7

Kundër vendimit të gjykatës së shkallës parë ka ushtruar ankim të veçantë paditësi Jetmir Karini, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me parashikimet e ligjit procedurial civil dhe administrativ.- Gjykata gabon kur referon në vendimin nr.76, datë 25.04.2002 të Gjykatës Kushtetuese, sepse gërma “b” e nenit 326 të K.Pr.Civile nuk ka të bëjë me aktet administrative të cilat janë në kompetencën e Gjykatës Kushtetuese, pasi këto të fundit përcaktohen në paragrafin e tretë pasardhës të këtij neni.

- Gjithashtu qëndrimi i Gjykatës Kushtetuese në vendimin e sipërcituar ka të bëjë me kundërshtimin e Dekretit të Presidentit të Republikës dhe nuk mund t’i referohesh atij qëndrimi për rastin konkret.

- Vendimi objekt kundërshtimi inkuadrohet në kushtet e nenit 105 të K.Pr.Administrative. Ky vendim ka vetëm një subjekt, paditësin dhe lidhet vetëm me një fakt të caktuar, lirimin e tij nga detyra e anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare, duke i dhënë këtij akti karakter individual. Në kushtet kur vendimi nr.13, datë 26.11.2009 është marrë nominalisht për paditësin, ligjshmëria dhe bazueshmëria e tij shqyrtohet nga gjykatat e juridiksionit të zakonshëm dhe jo sikurse ka vendosur gjykata e shkallës së parë.

- Ndërkohë, nxjerrja jashtë juridiksionit të gjykatës së zakonshme passjell dhe pamundësinë e shqyrtimit nga ndonjë juridiksion tjetër gjyqësor apo administrativ, duke cënuar akoma më rëndë të drejtat themelore të paditësit për një proces të rregullt ligjor.

- Vendimi i gjykatës vjen në kundërshtim me parashikimin e nenit 1§2 të K.Pr.Civile. I gjithë procesi i vendimmarrjes së realizuar për vendimin objekt gjykimi është zhvilluar në shkelje të hapur të garancive ligjore dhe proceduriale, garanci të cilat nuk do të mund të konsideroheshin më si të tilla, në qoftë se paditësit do t’i mohohej çdo mjet ankimi efektiv.

- Në këtë kuptim ndodhemi dhe përpara shkeljes së nenit 6§1 të Konventës Europiane të Mbrojtjes së të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore.

- Nga ana tjetër, pjesë e objektit të padisë në gjykim është dhe zgjidhja e pasojave të pavlefshmërisë së vendimmarrjes për këtë akt administrativ, detyrimi për dëmshpërblim, për shkak të ndërprerjes së mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimet nr.3, datë 30.01.2003 dhe nr.31, datë 14.04.2003, kanë arritur në përfundimin njehsues se nga juridiksioni gjyqësor nuk mund të përjashtohet zgjidhja gjyqësisht e pasojave që rrjedhin nga dëmtimi i interesave ekonomiko-financiare të paditësit të larguar nga detyra. E drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje ligjore. Këto përfundime gjykata e shkallës së parë i ka anashkaluar, duke nxjerrë tërësisht çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor dhe duke mos marrë në shqyrtim zgjidhjen e pasojave.

- Këto janë të drejta të karakterit privat dhe mund të mbrohen në gjykatë si të gjitha të drejtat e tjera civile.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Jetmir Karini,

avokat Eno Bushi, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit po kësaj gjykate; përfaqësuesit e palës së paditur, Kuvendi i Republikës së Shqipërisë, juristët Geldjon Hysolli dhe Jonida Tafani, që kërkuan lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,

8

V Ë R E NRrethanat e çështjes

1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton paditësi Jetmir Karini me vendimin nr.169, datë 10.03.2008 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë është emëruar anëtar i Këshillit Drejtues të Entit Rregullator të Telekomunikacioneve, aktualisht Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe Postare.

2. Mbi propozimin e Ministrit të Shtetit për Reformat dhe Marrëdhëniet me Kuvendin, me vendimin nr.1140, datë 25.11.2009 “Për propozimin Kuvendit të Republikës së Shqipërisë për lirimin nga detyra të anëtarëve të Këshillit Drejtues të Entit Rregullator të Telekomunikacioneve dhe emërimin në detyrë të anëtarëve të Këshillit Drejtues të Komunikimeve Elektronike dhe Postare”, Këshilli i Ministrave i ka propozuar Kuvendit të Republikës së Shqipërsië: “a) Lirimin nga detyra të anëtarëve të Këshillit Drejtues të Entit Rregullator të Telekomunikacioneve, b) Emërimin në detyrë të anëtarëve të rinj të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare”.

3. Me vendimin nr.13, datë 26.11.2009 Kuvendi i Republikës së Shqipërisë ka vendosur lirimin e paditësit Jetmir Karini nga detyra e anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare. Ky vendim është botuar në Fletoren Zyrtare nr.163, datë 03.12.2009.

4. Paditësi Jetmir Karini, me pretendimin se gjithë procesi i propozimit, shqyrtimit dhe miratimit të vendimit nr.13, datë 26.11.2009 është zhvilluar në shkelje flagrante të ligjit nr.9918, datë 19.05.2008 dhe të Rregullores së Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, duke cënuar garancitë proceduriale të sanksionuara nga Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, Konventa Europiane e Mbrojtjes së të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore, me padinë e datës 28.12.2009 ka kërkuar shfuqizimin e vendimit të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë dhe dëmshpërblimin me pagën që do të përfitonte deri në përfundim të mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare.

5. Mbi kërkimin e palës së paditur Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7034, datë 29.09.2010, ka vendosur: “Nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor të çështjes civile nr.4821 Akti me paditës Jetmir Karini të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi çështja objekt gjykimi nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

5.1. Në nxjerrjen e çështjes objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor, gjykata, pasi citon nenet 59, 324-326 të Kodit të Procedurës Civile; nenet 3, 105 të Kodit të Procedurës Administrative; nenet 114 dhe 116 të ligjit nr.9918, datë 19.05.2008 “Për Komunikimet Elektronike dhe Postare”; vendimin nr.76, datë 25.04.2002 të Gjykatës Kushtetuese, arsyeton: “Në kuptim të kësaj dispozite (neni 3 i K.Pr.Administrative) dhe në interpretim të neneve 64-85 të Kushtetutës, Kuvendi i Shqipërisë nuk është organ i administratës publike të Republikës së Shqipërisë... Përderisa Kuvendi nuk është organ i administratës publike, edhe aktet që ai nxjerr, në kuptim të Kodit të Procedurave Administrative (neni 105) dhe të Kodit të Procedurës Civile nuk mund të cilësohen akte administrative të zakonshme” dhe në këtë kuptim ka çmuar “... se gjykimi i ligjshmërisë së vendimit të Kuvendit të Shqipërisë nuk është në kompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ... në kuptimin e neneve 324-333 të Kodit të Procedurës Civile rezulton se nuk mund të shqyrtohen nga gjykatat e zakonshme aktet me karakter administrativ të kësaj natyre, të cilat janë rezultat i procedurave parlamentare”.

6. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës parë ka ushtruar ankim të veçantë paditësi Jetmir Karini, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

9

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kushtetutës dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

7.1. Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.

7.2. Neni 36§1 i K.Pr.Civile:“Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të veçanta”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

8. Se ankimi i paraqitur nga paditësi Jetmir Karini përmban shkaqe ligjore, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.7034, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Për rrjedhojë ky vendim dihet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se përfundimi i arritur nga gjykata është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e shkallës së parë ka konfonduar konceptet juridike që lidhen me juridiksionin, kompetencën lëndore dhe rastet kur padia nuk mund të ngrihet, ç’ka ka çuar në zbatim të gabuar të Kodit të Procedurës Civile.

11. Ky kolegj e gjen me vend të sjellë në vëmendje të gjykatës se në vështrim të tërësisë së dispozitave ligjore që përcaktojnë juridiksionin dhe kompetencat e institucioneve shtetërore, termi “juridiksion” (sipas nënndarjes së veprimtarive shtetërore) shpreh pushtetet shtetërore, në mënyrë specifike pushtetin legjislativ, ekzekutiv dhe gjyqësor. Pra, juridiksioni përdoret për të përcaktuar rrethin e çështjeve që në bazë të ligjit kanë të drejtë të zgjidhin organet e një sistemi.

11.1. Juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit ai është një juridiksion gjyqësor i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1§2 i K.Pr.Civile). Në juridiksionin gjyqësor të përgjithshëm përfshihen shqyrtimi i të gjitha çështjeve që nuk janë shprehimisht të përjashtuara prej tij, që referuar pikës 2 të nenit 42 të Kushtetutës kanë të bëjnë me mbrojtjen e çdo të drejte, lirie dhe çdo interesi kushtetues dhe ligjor.

11.2.a) Ndërsa kompetenca në sistemin tonë gjyqësor përbën të drejtën dhe detyrën që ka çdo gjykatë për të zgjidhur, gjithnjë duke zbatuar ligjin, vetëm ato çështje që i përkasin juridiksionit gjyqësor të përgjithshëm e që i janë caktuar me ligj. Në këtë kuptim mund të thuhet se kompetenca është sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit, që çdo gjykate i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj.

11.2.b) Kompetenca lëndore përfshin rrethin e mosmarrëveshjeve civile dhe mosmarrëveshjeve të tjera të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile e në ligje të tjera që i takon të zgjidhë çdo gjykatë si hallkë e sistemit gjyqësor.

11.2.c) Në vështrim të dispozitave ligjore që përcaktojnë kompetencën lëndore del se si kriter është marrë përmbajtja ose natyra e çështjeve që zgjidhen nga gjykata. Nga dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është përcaktuar kompetenca lëndore e çdo gjykate të sistemit tonë gjyqësor, rezulton se ajo është e drejta dhe detyra e gjykatës mbi lëndën e caktuar.

10

11.2.ç) Sipas nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente. Kjo dispozitë përmban një rregullim të zbatueshëm nga gjykatat e juridiksionit të përgjithshëm. Gjykata, pasi konstaton moskompetencën e saj lëndore apo tokësore, është e detyruar të shprehet edhe për gjykatën së cilës i dërgon aktet për zhvillimin e gjykimit. Rasti në shqyrtim nuk është i tillë dhe nuk ka të bëjë me kompetencën lëndore të gjykatave të zakonshme.

12. Nisur nga objekti dhe përmbajtja e padisë evidentohet se pala paditëse ka parashtruar dy kërkime, që konsistojnë: (i) në shfuqizimin e vendimit nr.13, datë 26.11.2009 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë dhe (ii) në detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën që ai do të përfitonte deri në plotësimin e mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare.

13. Gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me nenet 5 dhe 16 të Kodit të Procedurës Civile, nuk ka sqaruar objektin e mosmarrëveshjes së shtruar për zgjidhje para saj, për rrjedhojë nuk ka bërë dhe dallimin e kërkimeve të parashtruara në padi.

14. Përsa i përket kërkimit për shfuqizimin e vendimit nr.13, datë 26.11.2009 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, gjykata e shkallës së parë referon në nenin 36 dhe gërmën “b” të nenit 326 të Kodit të Procedurës Civile, por duke mos marrë në konsideratë në tërësi këto dispozita dhe terminologjinë e përdorur në formulimin e tyre, i ka zbatuar gabim ato.

14.1. Sipas nenit 326 të Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të ngrihet padi në gjykatë ndaj akteve administrative që kanë rregullim ligjor të posaçëm dhe lidhen me emërtimin dhe shkarkimin e funksionarëve publikë, si dhe ndaj atyre që sipas Kushtetutës janë në kompetencën e Gjykatës Kushtetuese.

15. Një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës së zakonshme.

15.1. Për rastin në shqyrtim dhe në kushtet kur ligji nuk ka përcaktuar ndjekjen paraprakisht të ndonjë juridiksioni tjetër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar neneve 6§1 dhe 13 të Konventës Europiane të të Drejtave të Njeriut, nenit 42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, vlerëson se paditësit të këtij gjykimi nuk mund t’i mohohet e drejta për t’iu drejtuar gjykatës.

16. Gjykata, megjithëse pranon karakterin jo administrativ të vendimit të Kuvendit objekt gjykimi, a priori, pa analizuar e vlerësuar pasojat e një konstatimi të tillë, ka shpallur mungesën e juridiksionit. Në një rast të tillë gjykata, për të arritur në një përfundim të drejtë, duhet të analizonte juridikisht pretendimet e palës paditëse dhe, nëse konkludonte se me padinë në shqyrtim kundërshtohet një akt administrativ ndaj të cilit, sipas nenit 326 Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të ngrihet padi, duhet të rrëzonte padinë dhe jo të nxirrte çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.

17. Kërkimi tjetër, që ka të bëjë me detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin me pagën që ai do të përfitonte deri në plotësimin e mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare, është një mosmarrëveshje civile e cila i përket juridiksionit gjyqësor të përgjithshëm, atij të gjykatave të zakonshme. Për rastin në shqyrtim pala paditëse pretendon se nga vendimi i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë i është cënuar një e drejtë dhe interes i ligjshëm që rrjedh nga qënia e tij anëtar i Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare, duke iu shkaktuar si pasojë një dëm i caktuar. Fakti nëse paditësit i është shkaktuar dëm apo i është cënuar ndonjë e drejtë është çështje që i përket juridiksionit gjyqësor dhe nuk përligj vendimin e gjykatës për nxjerrjen edhe të këtij kërkimi jashtë juridiksionit gjyqësor. Në zgjidhjen e drejtë

11

të këtij kërkimi gjykata duhet të evidentojë edhe ekzistencën ose jo të koneksitetit të tij me kërkimin për shfuqizimin e vendimit nr.13, datë 26.11.2009 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.

18. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.7034, datë 29.09.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është nxjerrë nga juridiksioni gjyqësor çështja civile nr.4821 Akti, datë regjistrimi 13.01.2010, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

19. Gjykata e shkallës së parë, në evidentimin e natyrës së marrëdhënies juridike që është bërë shkak i mosmarrëveshjes konkrete, duhet të mbajë parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, legjislacionin e sipërcituar, si dhe ligjin nr.9918, datë 19.05.2008 “Për Komunikimet Elektronike dhe Postare në Republikën e Shqipërisë”.

19.1. Për t’iu dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, në respektim të të drejtave dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga proçesi gjyqësor civil, gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proçes të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

20. Nëse padia është e bazuar në ligj, në faktin dhe rrethanat e pretenduara nga paditësi dhe nëse i përgjigjet shkakut të padisë të përcaktuar prej tij apo ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendim konform dispozitave të ligjit material dhe atij procedurial civil.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenit 485 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.7034, datë 29.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 02.12.2010

12


VENDIMNË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarArjana Fullani AnëtareMedi Bici Anëtar


PADITËS: ILIR ZELA, përfaqësuar nga avokat Eno Bushi.TË PADITUR: KUVENDI I REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË,

përfaqësuar nga juristët Geldjon Hysolli dhe Jonida Hoxha.AUTORITETI KOMUNIKIMEVE ELEKTRONIKE DHE POSTARE, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Shfuqizim i vendimit nr.10, datë 26.11.2009

“Për lirimin nga detyra të një anëtari të Këshillit Drejtuestë Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare”

i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin

me pagën që do të përfitonte deri në plotësimin e mandatit të Anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit

të Komunikimeve Elektronike dhe Postare Tiranë.Baza Ligjore: Neni 116/c i K.Pr.Administrative. Nenet 114, 116 të ligjit nr.9918, datë 19.05.2008 “Për komunikimet Elektronike në R. Shqipërisë”.

Nenet 32/a, 324 e vijues të K.Pr.Civile.


Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes administrative me palë paditëse Ilir Zela, të paditur Kuvendi i R.SH., Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe Postare Tiranë, me objekt: Shfuqizimi i vendimit nr.10, datë 26.11.2009 “Për lirimin nga detyra të një anëtari të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare” i Kuvendit të R.SH. Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën që do të përfitonte deri në plotësimin e

13

mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare Tiranë.Dërgimin për shqyrtim të kësaj çështje Gjykatës Kushtetuese të R.Sh.

Kundër vendimit të gjykatës së shkallës parë ka ushtruar ankim të veçantë paditësi Ilir Zela, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës është marrë në kundërshtim me parashikimet e ligjit procedurial civil dhe administrativ.

- Gjykata gabon kur referon në vendimin nr.76, datë 25.04.2002 të Gjykatës Kushtetuese, sepse gërma “b” e nenit 326 të K.Pr.Civile nuk ka të bëjë me aktet administrative të cilat janë në kompetencën e Gjykatës Kushtetuese, pasi këto të fundit përcaktohen në paragrafin e tretë pasardhës të këtij neni.

- Gjithashtu qëndrimi i Gjykatës Kushtetuese në vendimin e sipërcituar ka të bëjë me kundërshtimin e Dekretit të Presidentit të Republikës dhe për rastin konkret nuk mund t’i referohesh atij qëndrimi.

- Vendimi objekt kundërshtimi inkuadrohet në kushtet e nenit 105 të K.Pr.Administrative. Ky vendim ka vetëm një subjekt, paditësin dhe lidhet vetëm me një fakt të caktuar, lirimin e tij nga detyra e anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare, duke i dhënë këtij akti karakter individual. Në kushtet kur vendimi nr.10, datë 26.11.2009 është marrë nominalisht për paditësin, ligjshmëria dhe bazueshmëria e tij shqyrtohet nga gjykatat e juridiksionit të zakonshëm dhe jo sikurse ka vendosur gjykata e shkallës së parë.

- Ndërkohë, nxjerrja jashtë juridiksionit të gjykatës së zakonshme passjell dhe pamundësinë e shqyrtimit nga ndonjë juridiksion tjetër gjyqësor apo administrativ, duke cënuar akoma më rëndë të drejtat themelore të paditësit për një proces të rregullt ligjor.

- Vendimi i gjykatës vjen në kundërshtim me parashikimin e nenit 1§2 të K.Pr.Civile. I gjithë procesi i vendimmarrjes së realizuar për vendimin objekt gjykimi është zhvilluar në shkelje të hapur të garancive ligjore dhe proceduriale, garanci të cilat nuk do të mund të konsideroheshin më si të tilla, në qoftë se paditësit do t’i mohohej çdo mjet ankimi efektiv.

- Në këtë kuptim ndodhemi dhe përpara shkeljes së nenit 6§1 i Konventës Europiane të Mbrojtjes së të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelorë. Në disa çështje gjykata europiane ka konsoliduar qëndrimin e saj lidhur me faktin se kufizimi i mundësisë për t’iu drejtuar gjykatës në lidhje me një mosmarrëveshje me karakter administrativ apo të punës përbën shkelje të kësaj dispozite.

- Nga ana tjetër, pjesë e objektit të padisë në gjykim është dhe zgjidhja e pasojave të pavlefshmërisë së vendimmarrjes për këtë akt administrativ, detyrimi për dëmshpërblim, për shkak të ndërprerjes së mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimet nr.3, datë 30.01.2003 dhe nr.31, datë 14.04.2003 kanë arritur në përfundimin njehsues se nga juridiksioni gjyqësor nuk mund të përjashtohet zgjidhja gjyqësisht e pasojave që rrjedhin nga dëmtimi i interesave ekonomiko-financiare të paditësit të larguar nga detyra. E drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje ligjore. Këto përfundime gjykata e shkallës së parë i ka anashkaluar duke nxjerrë tërësisht çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor dhe duke mos marrë në shqyrtim zgjidhjen e pasojave.

- Këto janë të drejta të karakterit privat dhe mund të mbrohen në gjykatë si të gjitha të drejtat e tjera civile.

14

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Ilir Zela,

avokat Eno Bushi, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit po kësaj gjykate; përfaqësuesit e palës së paditur, Kuvendi i Republikës së Shqipërisë, juristët Geldjon Hysolli dhe Jonida Tafani, që kërkuan lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton paditësi Ilir Zela me vendimin nr.171, datë 10.03.2008 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë është emëruar anëtar i Këshillit Drejtues të Entit Rregullator të Telekomunikacioneve, aktualisht Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe Postare.

2. Mbi propozimin e Ministrit të Shtetit për Reformat dhe Marrëdhëniet me Kuvendin, me vendimin nr.1140, datë 25.11.2009 “Për propozimin Kuvendit të Republikës së Shqipërisë për lirimin nga detyra të anëtarëve të Këshillit Drejtues të Entit Rregullator të Telekomunikacioneve dhe emërimin në detyrë të anëtarëve të Këshillit Drejtues të Komunikimeve Elektronike dhe Postare”, Këshilli i Ministrave i ka propozuar Kuvendit të Republikës së Shqipërsië: “a) Lirimin nga detyra të anëtarëve të këshillit drejtues të Entit Rregullator të Telekomunikacioneve, b) Emërimin në detyrë të anëtarëve të rinj të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare”.

3. Me vendimin nr.10, datë 26.11.2009 Kuvendi i Republikës së Shqipërisë ka vendosur lirimin e paditësit Ilir Zela nga detyra e anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare. Ky vendim është botuar në Fletoren Zyrtare nr.163, datë 03.12.2009.

4. Paditësi Ilir Zela, me pretendimin se gjithë procesi i propozimit, shqyrtimit dhe miratimit të vendimit nr.10, datë 26.11.2009 është zhvilluar në shkelje flagrante të ligjit nr.9918, datë 19.05.2008 dhe të Rregullores së Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, duke cënuar garancitë proceduriale të sanksionuara nga Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, Konventa Europiane e Mbrojtjes së të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore, me padinë e datës 28.12.2009 ka kërkuar shfuqizimin e vendimit të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë dhe dëmshpërblimin me pagën që do të përfitonte paditësi deri në përfundim të mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare.

5. Mbi kërkimin e palës së paditur, Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6681, datë 17.09.2010, ka vendosur: “Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes administrative me palë paditëse Ilir Zela, të paditur Kuvendi i R.Sh., Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe Postare Tiranë, me objekt Shfuqizimi i vendimit nr.10, datë 26/11/2009 “Për lirimin nga detyra të një anëtari të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare” i Kuvendit të R.SH. Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën që do të përfitonte deri në plotësimin e mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare Tiranë.

Dërgimin për shqyrtim të kësaj çështje Gjykatës Kushtetuese të R.Sh.”.5.1. Në shpalljen e moskompetencës të çështjes objekt gjykimi, gjykata parashtron se:

“... jemi përpara rastit të parashikuar nga neni 41, 326/b të K.Pr.Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është kompetente në shqyrtimin e kësaj çështje, por Gjykata Kushtetuese”, për këto arsye: 1) Referuar neneve 41 dhe 326/b të K.Pr.Civile nuk mund të ngrihet padi në gjykatë për aktet administrative që kanë rregullim ligjor të posaçëm dhe që lidhen me emërimin dhe shkarkimin e funksionarëve publikë; 2) aktet administrative me të

15

cilët “... paditësi është emëruar dhe shkarkuar në detyrë kanë rregullim të posaçëm ligjor pasi lidhen me emërimin dhe shkarkimin e funksionarit publik. Në këto kushte, gjykata jo se nuk ka juridiksion (me juridiksion do të kuptojmë lloji i atyre mosmarrëveshjeve të cilat sipas ligjit material parashikojnë ankimin administrativ tek organi epror dhe gjykata nuk ka juridiksion gjyqësor pa u ezauruar rruga administrative), siç pretendon pala e paditur... por, në të vërtetë nuk është kompetente në shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje administrative, pasi gjykata është kompetente vetëm për shqyrtimin e atyre mosmarrëveshjeve që janë parashikuar në këtë Kod e në ligje të tjera. Dispozita, konkretisht neni 326/b të K.Pr.Civile, e bën inkompetente këtë gjykatë (Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë) për shqyrtimin e kësaj çështje. Në këtë rast, për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje kompetente është Gjykata Kushtetuese ... referuar dhe vendimit nr.76, datë 25.04.2002 të Gjykatës Kushtetuese”. Në këtë vendim, ndër të tjera citohet: “Nga kuptimi i neneve 324-333 të K.Pr.Civile rezulton se nuk mund të shqyrtohen nga gjykata e zakonshme aktet me karakter administrativ të kësaj natyre, të cilat janë rezultat i procedurave parlamentare”.

6. Kundër vendimit të gjykatës së shkallës parë ka ushtruar ankim paditësi Ilir Zela, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

7. Në kërkesat paraprake të seancës gjyqësore të datës 02.12.2010 përfaqësuesi i paditësit Ilir Zela, avokat Eno Bushi parashtroi heqjen dorë nga ankimi për pjesën që i përket kërkimit të parë të objektit të padisë. Në lidhje me këtë kërkesë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se ajo nuk plotëson kriteret ligjore të përcaktuara në nenin 490 të Kodit të Procedurës Civile. Kjo kërkesë nuk u paraqit me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim dhe, për rrjedhojë, ky Kolegj e refuzoi atë.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kushtetutës dhe ato të Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

8.1. Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.

8.2. Neni 41 i K.Pr.Civile: “Në kompetencë të gjykatës së rrethit janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera”.


9. Se ankimi i paraqitur nga paditësi Ilir Zela përmban shkaqe ligjore, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.6681, datë 17.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Për rrjedhojë ky vendim duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të palëve dhe vendimit të gjykatës nuk e gjen të bazuar në ligj përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me moskompetencën e shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e shkallës së parë ka konfonduar konceptet juridike që lidhen me juridiksionin, kompetencën lëndore dhe rastet kur padia nuk mund të ngrihet, ç’ka ka çuar në zbatim të gabuar të Kodit të Procedurës Civile dhe në një dispozitiv tej rregullimeve dhe së drejtës të përcaktuar në nenet 36, 41 dhe 324 të po këtij Kodi.

16

12. Ky Kolegj e gjen me vend të sjellë në vëmendje të gjykatës se në vështrim të tërësisë së dispozitave ligjore që përcaktojnë juridiksionin dhe kompetencat e institucioneve shtetërore, termi “juridiksion” (sipas nënndarjes së veprimtarive shtetërore) shpreh pushtetet shtetërore, në mënyrë specifike pushtetin legjislativ, ekzekutiv dhe gjyqësor. Pra, juridiksioni përdoret për të përcaktuar rrethin e çështjeve që në bazë të ligjit kanë të drejtë të zgjidhin organet e një sistemi.

12.1. Juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit ai është një juridiksion gjyqësor i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1§2 i K.Pr.Civile). Në juridiksionin gjyqësor të përgjithshëm përfshihen shqyrtimi i të gjitha çështjeve që nuk janë shprehimisht të përjashtuara prej tij që, referuar pikës 2 të nenit 42 të Kushtetutës, kanë të bëjnë me mbrojtjen e çdo të drejte, lirie dhe çdo interesi kushtetues dhe ligjor.

12.2.a) Ndërsa kompetenca në sistemin tonë gjyqësor përbën të drejtën dhe detyrën që ka çdo gjykatë për të zgjidhur, gjithnjë duke zbatuar ligjin, vetëm ato çështje që i përkasin juridiksionit gjyqësor të përgjithshëm e që i janë caktuar me ligj. Në këtë kuptim mund të thuhet se kompetenca është sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit, që çdo gjykate i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj.

12.2.b) Kompetenca lëndore përfshin rrethin e mosmarrëveshjeve civile dhe mosmarrëveshjeve të tjera të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile e në ligje të tjera që i takon të zgjidhë çdo gjykatë si hallkë e sistemit gjyqësor.

11.2.c) Në vështrim të dispozitave ligjore që përcaktojnë kompetencën lëndore del se si kriter është marrë përmbajtja ose natyra e çështjeve që zgjidhen nga gjykata. Nga dispozitat e Kodit të Proçedurës Civile, në të cilat është përcaktuar kompetenca lëndore e çdo gjykate të sistemit tonë gjyqësor, rezulton se ajo është e drejta dhe detyra e gjykatës mbi lëndën e caktuar.

12.2.ç) Sipas nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile gjykata, “kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”. Në kuptim të kësaj dispozite gjykata, pasi konstaton moskompetencën e saj lëndore apo tokësore, është e detyruar të shprehet edhe për gjykatën së cilës i dërgon aktet për zhvillimin e gjykimit. Kjo dispozitë përmban një rregullim procedurial të zbatueshëm nga gjykatat e juridiksionit të përgjithshëm. Rasti në shqyrtim nuk është i tillë dhe nuk ka të bëjë me kompetencën lëndore të ndonjë gjykate tjetër brenda sistemit të gjykatave të zakonshme. Po kështu, në zbatim korrekt të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile dhe të ligjit nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, gjykata e shkallës së parë nuk mund t’i dërgojë çështjen për shqyrtim Gjykatës Kushtetuese, me arsyetimin se i mungon kompetenca lëndore për shqyrtimin e saj.

12.3. Në vijim të argumentit ligjor të mësipërm, ky Kolegj, ndryshe nga përfundimi i gjykatës së shkallës së parë, në analizë dhe interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, vlerëson se gjykata ka gabuar kur ajo shprehet për moskompetencë lëndore të mosmarrëveshjes objekt gjykimi.

13. Nisur nga objekti dhe përmbajtja e padisë evidentohet se pala paditëse ka parashtruar dy kërkime, që konsistojnë: (i) në shfuqizimin e vendimit nr.10, datë 26.11.2009 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë dhe (ii) në detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën që ai do të përfitonte deri në plotësimin e mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare.

14. Gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me nenet 5 dhe 16 të Kodit të Procedurës Civile nuk ka sqaruar objektin e mosmarrëveshjes së shtruar për zgjidhje para saj, për rrjedhojë nuk ka bërë dhe dallimin e kërkimeve të parashtruara në padi.

17

15. Përsa i përket kërkimit për shfuqizimin e vendimit nr.10, datë 26.11.2009 të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, gjykata e shkallës së parë referon në nenin 41 dhe gërmën “b” të nenit 326 të Kodit të Procedurës Civile, por duke mos marrë në konsideratë në tërësi këto dispozita dhe terminologjinë e përdorur në formulimin e tyre, i ka zbatuar gabim ato.

15.1. Sipas nenit 326 të Kodit të Procedurës Civile nuk mund të ngrihet padi në gjykatë ndaj akteve administrative që kanë rregullim ligjor të posaçëm dhe lidhen me emërtimin dhe shkarkimin e funksionarëve publikë, si dhe ndaj atyre që sipas Kushtetutës janë në kompetencën e Gjykatës Kushtetuese.

16. Gjykata mund të shpallë moskompetencën lëndore, atëhere kur Kodi i Procedurës Civile apo ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar gjykatën konkrete që ka kompetencën të marrë në shqyrtim çështjen, gjykatë kjo që përfshihet brenda sistemit të gjykatave të zakonshme.

16.1. Për rastin në shqyrtim dhe në kushtet kur ligji për nga pikëpamja lëndore nuk ka përcaktuar ndonjë gjykatë tjetër si gjykatë kompetente, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar neneve 6§1 dhe 13 të Konventës Europiane të të Drejtave të Njeriut, nenit 42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, vlerëson se paditësit të këtij gjykimi nga pikëpamja proceduriale jo vetëm që nuk mund t’i mohohet e drejta për t’iu drejtuar gjykatës, por nga ana tjetër as gjykata e shkallës së parë nuk mund të shpallë moskompetencën lëndore.

17. Në një rast të tillë gjykata e shkallës së parë, për të arritur në një përfundim të drejtë duhet të analizojë juridikisht pretendimet e palës paditëse dhe, nëse konkludon se me padinë në shqyrtim kundërshtohet një akt administrativ ndaj të cilit, sipas nenit 326 Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të ngrihet padi, duhet të rrëzojë padinë dhe jo të shpallë moskompetencën e saj.

18. Kërkimi tjetër, që ka të bëjë me detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin me pagën që ai do të përfitonte deri në plotësimin e mandatit të anëtarit të Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare, është një mosmarrëveshje civile e cila i përket juridiksionit gjyqësor të përgjithshëm, atij të gjykatave të zakonshme. Për rastin në shqyrtim pala paditëse pretendon se nga vendimi i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë i është cënuar një e drejtë dhe interes i ligjshëm që rrjedh nga qënia e tij anëtar i Këshillit Drejtues të Autoritetit të Komunikimeve Elektronike dhe Postare, duke iu shkaktuar si pasojë një dëm i caktuar. Fakti nëse paditësit i është shkaktuar dëm apo i është cënuar ndonjë e drejtë është çështje që i përket juridiksionit gjyqësor dhe është në kompetencën lëndore të gjykatës së shkallës së parë. Shpallja e moskompetencës edhe për këtë kërkim nuk përligj dispozitivin e vendimit të gjykatës.

19. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.6681, datë 17.09.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca për shqyrtimin e çështjes nr.4824 Akti, datë regjistrimi 13.01.2010 duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

20. Gjykata e shkallës së parë në evidentimin e natyrës së marrëdhënies juridike që është bërë shkak i mosmarrëveshjes konkrete, duhet të mbajë parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, legjislacionin e sipërcituar, si dhe ligjin nr.9918, datë 19.05.2008 “Për Komunikimet Elektronike dhe Postare në Republikën e Shqipërisë”.

20.1. Gjithashtu gjykata duhet të evidentojë ekzistencën ose jo të koneksitetit të kërkimeve të parashtruara në padi, nëse ato janë ose jo të ndërvaruara nga njëra tjetra.

20.2. Për t’iu dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, në respektim të të drejtave dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga proçesi gjyqësor civil, gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proçes të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve

18

dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

21. Nëse padia është e bazuar në ligj, në faktin dhe rrethanat e pretenduara nga paditësi dhe nëse i përgjigjet shkakut të padisë të përcaktuar prej tij apo ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendim konform dispozitave të ligjit material dhe atij procedurial civil.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës

Civile.


dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 02.12.2010

19




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarArjana Fullani AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMedi Bici Anëtar

mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 02.12.2010, çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: AGIM SELISHTA, ETLEVA SELISHTA, LAVDRIM SELAMI, DYLBER BEÇA, ARBEN SEFULLAJ, BARDHYL MAZARI, RASIM MUÇA, VERA BUCI, AQIF SHEHU, HAMIT MANREKA, DESANTILA IBRA, përfaqësuar nga Avokati Ismail Uka.

I PADITUR: KËSHILLI I RREGULLIMIT TË TERRITORIT I BASHKISË PESHKOPI , përfaqësuar nga juristi Halil Zhuka

PERSON I TRETË: XHELADIN TORBA, përfaqësuar nga Av. Roland Islami.

OBJEKTI: Pezullimi i zbatimit të aktit administrativ,

vendimit nr.15, datë 05.03.2010 të KRRT-së Bashkisë Peshkopi, i cili miraton shtyrjen e afatit kohor të lejes së ndërtimit.

Aullimin e aktit administrativ vendimit nr.15 datë 05.03.2010 të KRRT-së Bashkisë Peshkopi,

i cili miraton shtyrjen e afatit kohor të lejes së ndërtimit.Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 41, 43, 106, 153, 161,

324, 325, 327, 328, 329 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.Nenet 15, 18, 22, 25, 115, 116, 117 të Kodit të Procedurës Administrative.

Ligji 8405 datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën” i ndryshuar, VKM nr. 722 datë 19.11.1998

“Për miratimin e Rregullores së Urbanistikës”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin e ndërmjetëm të datës 11.10.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së personit të tretë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

20

Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë personi i tretë, Xheladin Torba, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Neni 10 i ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar, përcakton: “KRRTRSH-ja kryesisht ose me kërkesën e palëve shqyrton dhe merr vendime mbi vendimet e marra nga KRRT-të e rretheve dhe të bashkive kur vëren shkelje ligjore....”. Në këto kushte, paditësi nuk është ankuar në KRRTRSH kundër vendimit objekt shqyrtimi gjyqësor, prandaj gjykata nuk mund të vazhdojë gjykimin, kjo bazuar në nenin 328 të K.Pr.C., i cili përcakton se padia në gjykatë mund të ngrihet vetëm pas shqyrtimit të çështjes mbi bazën e ankimit të bërë në organin më të lartë administrativ.

- Padia e bërë nga ana e palës paditëse është tej afatit të përcaktuar në nenin 328 të K.Pr.Civile.

- Gjykata, në marrjen e vendimit të ndërmjetëm, ka mbajtur qëndrim të njëanshëm, pasi ky qëndrim është mbajtur nga gjykata në gjithë vendimet e saj të ndërmjetme, duke filluar nga kërkesa jonë për pezullimin e gjykimit....

- Çështja është në juridiksion të këshillit bashkiak sipas nenit 44 të ligjit dhe të KRRTRSH-së sipas nenit 10 të ligjit “Për Urbanistikën”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës paditëse, Av.

Ismail Uka, i cili kërkoi mospranimin e ankimit të veçantë të paraqitur nga personi i tretë Xheladin Torba dhe lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm nr.240 regj., datë 11.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër; përfaqësuesin e palës së paditur, juristin Halil Zhuka, i përfaqësuar me autorizimin nr.1402, datë 30.11.2010, i cili kërkoi pranimin e kërkesës dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes; përfaqësuesin e personit të tretë, Av. Roland Islami, i cili kërkoi pranimin e ankimit dhe prishjen e vendimit të ndërmjetëm të datës 30.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,


1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje rezulton se paditësit janë banues në disa pallate në qytetin e Peshkopisë, si dhe dy prej tyre pronarë të një dyqani në të njëjtën vendndodhje.

2. Pala e paditur, KRRT-ja e Bashkisë Peshkopi, ka dhënë në favor të palës së tretë Xheladin Torba një leje ndërtimi për ndërtimin e një objekti në hapësirën midis pallateve të palëve paditëse dhe dyqanit të dy prej tyre. Afati i kësaj leje është shtyrë me vendim të KRRT-së së Bashkisë Peshkopi disa herë. Së fundmi, me vendimin nr.15, datë 05.03.2010, KRRT-ja e Bashkisë Peshkopi ka vendosur shtyrjen e afatit të lejes së ndërtimit deri në datën 30.07.2012.

3. Duke mos qenë dakord me vendimin që shtyn afatin e lejes në fjalë, pala e paditur ka depozituar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër padinë objekt shqyrtimi.

4. Gjatë shqyrtimit të padisë personi i tretë ka kërkuar nga gjykata nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për arsye se paditësi nuk ka ezauruar rrugën administrative.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin e ndërmjetëm të datës 11.10.2010, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së personit të tretë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.

Arsyetimi i gjykatës: “.... Akti administrativ i ankuar në gjykatë bën pjesë në ato akte të cilët hyjnë në fuqi menjëherë pas shpalljes nga organi administrativ. Në ligjin për

21

urbanistikën janë parashikuar rastet e ankimeve kundër vendimeve të KRRT-së së bashkive dhe komunave. Në nenet 10, 21, 44 të këtij ligji janë përcaktuar rrethi i subjekteve të cilët mund të ushtrojnë rekursin administrativ..... Paditësit nuk janë subjekte të procedimit administrativ.......”.

6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë personi i tretë, i cili ka kërkuar pranimin e ankimit dhe prishjen e vendimit të ndërmjetëm të datës 11.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Procedurave Administrative, në të cilat është parashikuar:

7.1. Neni 36§1 i K.Pr.C: “Në juridiskionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta”.

7.2. Neni 137/1-3 i K.Pr.A: “1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. 3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”.

8. Dispozitat e ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:

8.1. Neni 21/1-3: “1. ….. Në rastet kur këshilli i qarkut ose këshilli bashkiak kanë vërejtje dhe nuk janë dakord me vendimet e marra nga KRRT-ja kanë të drejtë të kthejnë për rishqyrtim vetëm një herë vendimet e marra. Në rast se KRRT-ja nuk e ndryshon vendimin, ai mbetet në fuqi.

Në rastet kur përfaqësuesi i prefekturës ka vërejtje ligjore për vendimet e KRRT-së, prefekti ka të drejtë të kërkojë rishqyrtimin e lejes nga këshilli vendor përkatës…..”.

8.2. Neni 44: “Nga data e paraqitjes së kërkesës për miratimin e sheshit me destinacionin funksional të tij, si dhe kushtet urbanistike deri në daljen e vendimit nuk duhet të kalojnë më shumë së dy muaj. Në rast se kërkuesi nuk është dakord me vendimin e KRRT-së, mund të ankohet në këshillin e qarkut dhe këshillin e bashkisë për rishqyrtimin e kërkesës. Rishqyrtimi i kërkesës dhe vendimi i KRRT-së është i formës së prerë”.


9. Vendimi i ndërmjetëm i datës 11.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me të cilin është rrëzuar kërkesa për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është i bazuar në ligj dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.

10. Në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor.

11. Personi i tretë ka kërkuar nxjerrjen e çështjes nga juridiksioni gjyqësor, duke pretenduar se paditësi nuk ka ezauruar ankimin administrativ në respektim të neneve 10, 21 dhe 44 të ligjit “Për Urbanistikën”.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton faktin se si Kodi i Procedurave Administrative, ashtu dhe K.Pr.Civile parashikojnë mundësinë e kundërshtimit gjyqësisht të një akti administrativ vetëm pasi të jetë ndjekur rruga e ankimit administrativ, nëse ligji i posaçëm parashikon një proçedurë të tillë.

13. Ndonëse ligji nr.8405 i vitit 1998 “Për Urbanistikën”, parashikon disa raste kur subjekte të caktuara mund të ushtrojnë ankim administrativ kundër vendimeve të KRRT-së, asnjë dispozitë e tij nuk parashikon apo lejon ankimin kundër vendimmarrjes së kontestuar me padinë objekt shqyrtimi. Personi i tretë, në ankimin e veçantë, i referohet neneve 10, 21

22

dhe 44 të ligjit nr.8405 “Për urbanistikën”, duke pretenduar se përpara se t’i drejtohej gjykatës, paditësit duhet të kishin ushtruar më parë ankimin administrativ.

14. Neni 10 i ligjit të mësipërm, të cilit i referohet ankuesi, përmban një dispozitë e cila nuk është më në fuqi, pasi rezulton të jetë shfuqizuar me ligjin nr.9743 datë 28.05.2007 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8405 “Për Urbanistikën”.

15. Përsa i përket referimeve në nenet 21 dhe 44 të ligjit nr.8405, ato respektivisht i referohen kompetencës që i njeh ligji Këshillit të Qarkut/Bashkisë/Prefektit për të kthyer për rishqyrtim vendimet e marra prej KRRT-së, si dhe të drejtës së kërkuesit për miratimin e sheshit me destinacionin funksional të tij dhe kushtet urbanistike, që në rastet kur nuk është dakord me vendimin e KRRT-së të mund të ankohet në Këshillin e Qarkut dhe Këshillin e Bashkisë për rishqyrtimin e kërkesës. Për rrjedhojë, rrethi i subjekteve që mund të ushtrojnë ankim administrativ, si dhe rastet për të cilat lejohet ushtrimi i ankimit janë tërësisht të ndryshme nga ato për të cilat palët në rastin në shqyrtim kanë investuar gjykatën.

16. Në lidhje me pretendimin e paraqitur prej personit të tretë në ankimin e veçantë se padia e ngritur është tej afatit të përcaktuar në nenin 328 të K.Pr.Civile, ky Kolegj vlerëson se ai nuk i përket kësaj faze të gjykimit, pasi nuk ka lidhje me juridiksionin dhe për rrjedhojë duhet të vlerësohet dhe t’i jepet përgjigje prej Gjykatës së Rrethi Gjyqësor Dibër gjatë shqyrtimit të padisë.

17. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i ndërmjetëm i datë 11.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me të cilin është rrëzuar kërkesa për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm të datës 11.10.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Dibër.

Tiranë, më 02.12.2010

23





në seancën gjyqësore të datës 02.12.2010 mori në shqyrtim, çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: VIRON KABUCI (TAVANXHIU), në mungesëE PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE

DEGA E THESARIT TË QARKUT FIERPERSON I TRETË: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RETHIT GJYQËSOR FIER

OBJEKTI PADISË:Kompensim për burgim të padrejtë.

Baza Ligjore: Neni 268/3 dhe 269 të K.Pr.Penale, ligji nr.9381, datë 28.04.2005.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1264, datë 19.09.2006, ka vendosur:Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Viron Kabuci.Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësit Viron Kabuci shumën prej 1.279 600 lekë si vlerë kompensimi për paraburgimin e padrejtë të vuajtur nga paditësi, nga data 08.10.2002 - 08.01.2004.Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj në lidhje me masën e kompensimit.

Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.222, datë 18.04.2007, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.1264, datë 19.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs paditësi Viron Kabuci, duke parashtruar këto shkaqe:

- Pretendimi i gjykatës së apelit se paraburgosja e paditësit ka qenë e drejtë e në përputhje me ligjin është e gabuar, pasi kjo ka të bëjë me caktimin e masës së sigurimit për paditësin, për zhvillimin e hetimeve të mëtejshme. Është neni 268, pika 3, që thekson faktin se kompensimi për burgim të padrejtë zbatohet dhe për rastet kur në favor të personit është vendosur pushimi i çështjes nga prokurori.

24

- Vendimi i pushimit të çështjes nuk ka të bëjë fare me atë që arsyeton gjykata e apelit se vendimet me të cilat është caktuar masa e sigurimit janë nxjerrë pa qenë kushtet e neneve 228 dhe 229 të K.Pr.Penale.- Gjithashtu paditësi nuk është marrë i pandehur nga organi procedues, i cili të komprometonte akoma mëe shumë pozicionin e tij ndaj ligjit, por thjesht kanë qenë në rrethanat e personit të dyshuar për të cilin zhvilloheshin hetime.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; në mungesë të palëve ndërgjyqëse;

si dhe pasi diskutoi çështjen ne tërësi,


1. Paditësi Viron Kabuci (Tavanxhiu) është banor i qytetit të Fierit. Mbi bazën e urdhërit të arrestit të lëshuar nga Gjykata e Qytetit te Milanos dhe me vendimin nr.250, datë 23.09.2002 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier, i është dhënë “masa e përkohëshme e arrestit në burg”. Ky vendim është ekzekutuar më datë 08.10.2002, ndërkohë që paditësi kishte një masë tjetër sigurimi “arrest në burg” për shkak të një procedimi tjetër penal, dhënë me vendimin gjyqësor nr.192, datë 10.07.2002.

2. Nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier është regjistruar proçedimi penal ndaj Viron Kabuci (Tavanxhiu) akuzuar për vrasje, tentativë vrasje dhe armëmbajtje pa leje, të parashikuara nga nenet 76, 76-22, 278/2 të K.Penal. Për çështjen ka pasur vështirësi në hetim, pasi Autoritetet Italiane nuk janë përgjigjur në kohë për të dërguar provat, dhe si rezultat me datë 08.01.2004 është urdhëruar prej prokurorit lirimi i menjëhershëm i tij dhe ka vazhduar hetimi në gjendje të lirë.

3. Pasi çështja është hetuar nga Prokuroria (duke u dërguar dhe aktet procedurale dhe provat nga Autoritetet Italiane, më datë 02.11.2004 është dërguar çështja në Gjykatën e Shkallës së Parë Fier. Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.239, datë 20.10.2005, ka vendosur kalimin e akteve Prokurorisë Fier dhe kjo e fundit ka vazhduar hetimet, por në përfundim është arritur në konkluzionin se nga provat e grumbulluara nuk mund të provohet fajësia e paditësit. Në këtë mënyrë, Prokuroria më datë 06.03.2006 ka marrë vendimin për pushimin e çështjes penale nr.473 të vitit 2002 në ngarkim të pandehurit Viron Kabuci Tavanxhiu (ky vendim nuk është ankimuar).

4. Meqenëse çështja u pushua, nga ana e paditësit Viron Kabuci (Tavanxhiu) është ngritur padi, duke kërkuar kompensim për burgim të padrejtë për 457 ditë.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.1264, datë 19.09.2006 ka vendosur:

“Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Viron Kabuci. Detyrimin e palës së paditur të paguajë në favor të paditësit, Viron Kabuci,

shumën prej 1.279.600 lekë si vlerë kompensimi për paraburgimin e padrejtë të vuajtur nga paditësi, nga data 08.10.2002 - 08.01.2004.

Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj në lidhje me masën e kompensimit”.Arsyetimi i gjykatës: “.... vendimi i pushimit të akuzës ndaj shtetasit Viron

Kabuci .... nuk rezultoi të jetë ankimuar dhe në këtë mënyrë ka marrë formë të prerë... Nga vendimi i pushimit të sipërpërmendur nuk rezulton që paditësi të jetë bërë shkak për marrjen e tij me cilësinë e të pandehurit....”.

6. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.222, date, 18.04.2007 ka vendosur:“Ndryshimin e vendimit nr.1264, datë 19.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Fier në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë”.

25

Arsyetimi i gjykatës: “Të dyja vendimet gjyqësore, me të cilën është vendosur masa e arrestit, ai nr.192, datë 10.07.2002 dhe ai nr.250, datë 23.09.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier që kanë vendosur në të dy rastet caktimin si masë sigurie ndaj paditësit atë të arrestit në burg, kanë marrë formë të prerë. Ndërkohë që nuk rezulton që me vendim të formës së prerë të jetë vërtetuar se ato dy vendime, me të cilin është caktuar masa, të jenë nxjerrë pa qenë kushtet e parashikuara nga nenet 228 dhe 229 të K.P.Penale”.

7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs paditësi Viron Kabuci (Tavanxhiu), duke kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier nr.1264, datë 19.09.2006.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozita e Kodit të Procedurës Penale, dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative, etj., Kodit të Procedurës Civile, si dhe ligjit nr.9381, datë 24.05.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, në të cilat është parashikuar:

8.1. Neni 268/1, 2, 3 i K.Pr.Penale: “1. Ai që është deklaruar i pafajshëm me vendim të formës së prerë ka të drejtën e kompensimit për paraburgimin e vuajtur, me përjashtim të rasteve kur është provuar që vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij.

2. E njëjta e drejtë i takon edhe të dënuarit që ka qenë i paraburgosur, kur me vendim të formës së prerë vërtetohet se akti me të cilin është caktuar masa është nxjerrë pa qenë kushtet e parashikuara nga nenet 228 dhe 229.

3. Dispozitat e paragrafëve 1 dhe 2 zbatohen edhe në favor të personit për të cilin është vendosur pushimi i çështjes nga gjykata ose prokurori”.

8.2. Neni 269/1 i K.Pr.Penale: “1. Kërkesa për kompensim duhet të bëhet, ndryshe nuk pranohet, brenda tre vjetëve nga data në të cilën vendimi i pafajësisë ose i pushimit të çështjes ka marrë formë të prerë”.

8.3. Neni 2 i ligjit 9381: “Personi, që është deklaruar i pafajshëm ose për të cilin është pushuar çështja me vendim gjykate të formës së prerë apo të prokurorit, ose është mbajtur në burg tej kohës së caktuar në vendimin e dënimit, gëzon të drejtën e kompensimit për burgimin e vuajtur”.

8.4. Neni 3/a i ligjit nr.9381: “Për efekt të këtij ligji, me burgim të padrejtë kuptohet: a) periudha e paraburgimit për një çështje ose akuzë, për të cilën prokuroria ka pushuar hetimet ose gjykata ka dhënë pafajësi ose ka pushuar çështjen”.

8.5. Neni 5 i ligjit 9381: “Kompensimi për burgim të padrejtë caktohet nga gjykata, duke mbajtur parasysh: a) të ardhurat nga paga për të punësuarit në sektorin publik ose në sektorin privat, deri një muaj para burgimit; b) fitimin e realizuar nga veprimtaritë tregtare dhe fitimprurëse gjatë tri viteve të fundit para burgimit; c) pensionet e përfituara para ose gjatë paraburgimit; ç) pagën minimale në shkallë vendi për ata që kanë qenë pa punë, të paktën një muaj para datës së burgimit; d) rrethana të tjera, të lidhura me gjendjen ekonomike e familjare të të burgosurit; dh) të ardhurat nga puna në burg. 2. Kompensimi caktohet deri në 2.000 (dy mijë) lekë për një ditë burgim dhe 3.000 (tre mijë) lekë për një ditë paraburgim”.

8.6. Neni 16/1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.


9. Vendimi nr.222, datë, 18.04.2007 i Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin është vendosur ndryshimi i vendimit nr.1264, datë 19.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier

26

duke rrëzuar padinë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet.

10. Paditësi Viron Kabuci (Tavanxhiu) ka kërkuar dëmshpërblim për burgimin e padrejtë pasi prokuroria mori vendimin për pushimin e çështjes penale në ngarkim të tij. Sipas pretendimeve të palës paditëse, pushimi i çështjes prej prokurorisë për shkak të mungesës së provave i jep atij të drejtë që, bazuar në K.Pr.Penal dhe në ligjin nr.9381, datë 24.05.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, të kërkojë dëmshpërblim.

10. Në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimeve të gjykatave të dy shkallëve, ky Kolegj vlerëson se kërkesa për dëmshpërblim është e drejtë dhe mbështetur si në ligjin material, ashtu dhe atë procedural.

11. Dispozitat e ligjit nr.9381, datë 24.05.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”, nenet 2 dhe 3, si dhe neni 268/1, 2, 3 i K.Pr.Penale parashikojnë se personi ndaj të cilit është vendosur një masë arresti, paraburgim, në kuadrin e një procedimi penal për një “...çështje ose akuzë, për të cilën prokuroria ka pushuar hetimet ..... gëzon të drejtën e kompensimit për burgimin e vuajtur...”.

12. Për sa i përket vlerës së kompensimit për burgimin e padrejtë, ai caktohet nga gjykata duke mbajtur parasysh kriteret e dispozitave të nenit 5 të ligjit nr.9381, datë 24.05.2005 “Për kompensimin e burgimit të padrejtë”.

13. Paditësi, ndaj të cilit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier kishte vendosur masën e arrestit në burg, ka qenë akuzuar për disa vepra penale bazuar në prova të cilat janë vënë në dispozicion të Prokurorisë Shqiptare nga Prokuroria Italiane për shkak se veprat penale për të cilat ai akuzohej ishin kryer në territorin italian. Pas këqyrjes dhe vlerësimit të provave prej organit të prokurorisë u arrit në konkluzionin se ato nuk ishin të mjaftueshme për të provuar fajësinë e personit të ndaluar, paditësit Viron Kabuci.

14. Duke qenë se çështja u pushua dhe meqenëse nuk u pretendua apo provua prej prokurorisë se “vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej personit të paditur”, me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, pasi analizoi të gjitha faktet e parashtruara prej palëve, si dhe provat mbi të cilat ata mbështesnin pretendimet, vendosi të pranonte padinë duke caktuar edhe masën e dëmshpërblimit.

15. Në këtë këndvështrim, ky Kolegj Civil gjykon se konkluzioni i gjykatës së apelit është i gabuar, pasi nuk mund të kushtëzohet kërkesa për dëmshpërblim për shkak se çështja është pushuar nga prokuroria me ekzistencën ose jo të kushteve të parashikuara në nenet 228 dhe 229 të K.Pr.Civile.

16. Personi, çështja e të cilit është pushuar nga prokuroria, ka të drejtën e kompensimit për paraburgimin e vuajtur “me përjashtim të rasteve kur është provuar që vendimi i gabuar ose moszbulimi në kohën e duhur i faktit të panjohur është shkaktuar tërësisht ose pjesërisht prej tij” neni 268/1.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.222, datë 18.04.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në

fuqi të vendimit nr.1264, datë 19.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Tiranë, më 02.12.2010

27





në seancën gjyqësore të datës 02.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS: LULËZIM KODRA, në mungesëI PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR DHE

URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË, në mungesë

OBJEKTI:Shfuqizimi i vendimit numër 10, datë 25.05.2010

i Inspektoriatit Ndërtimor dhe Urbanistik Kombëtar Tiranë.Baza Ligjore: Neni 324,325 i K.Pr.C.

dhe ligji nr.9780 datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2010-3397 (2122), datë 21.09.2010 ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente.

Me kërkesën e datës 20.10.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke u mbështetur në nenin 64/2 të K.Pr.Civile, kërkon nga Gjykata e Lartë rregullimin e kompetencës për gjykimin e kësaj çështje.

Shkaqet që ngre gjyqtari i çështjes Neritan Cenaj në kërkesën për rregullimin e kompetencës janë:

- Ligji i posaçëm që rregullon veprimtarinë e inspektoriatit të ndërtimit nuk shprehet se cila është gjykata kompetente.

- Në momentin e paraqitjes së padisë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë ka qënë në fuqi ligji nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundravajtjet Administrative”, i cili përcakton që ankimi ndaj vendimit të organit administrativ bëhet në gjykatën e rrethit ku është kryer kundravajtja.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; shqyrtoi dhe bisedoi në tërësi çështjen,

28

V Ë R E NNë Gjykatën e Lartë me datë 05.11.2010 është regjistruar dosja civile numër 31001-

02551-00-2010, që i përket paditësit Lulëzim Kodra, ku me kërkesë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkohet rregullimi i kompetencës, konform nenit 64/2 të K.Pr.Civile.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:Paditësi Lulëzim Kodra ka paraqitur kërkesë padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor

Korçë kundër palës së paditur, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar Tiranë, me objekt shfuqizimin e vendimit të dënimit me gjobë të nxjerrë nga pala e paditur.

Pas kërkesës që ka bërë pala e paditur në seancën gjyqësore të datës 21.09.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka shpallur moskompetencën për gjykimin e çështjes dhe aktet ia ka përcjellë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente.

Kjo e fundit, pa ndërprerë shqyrtimin gjyqësor të çështjes, duke u bazuar në nenin 64/2 të K.Pr.Civile, i ka parashtruar qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë, e cila duhet të vendosi për rregullimin e kompetencës.

Gjykata Rrethit Gjyqësor Korçë arsyetimin e saj për moskompetencën e mbështet në nenin 327 të K.Pr.Civile, i cili thotë shprehimisht:

Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia………..

Meqenëse INUK e ka qendrën në Tiranë, gjykata ka arritur në konkuzionin që kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rethit Gjyqësor Tiranë, prandaj aktet ia ka kaluar kësaj të fundit.

Funksionimi dhe organizimi i Inspektoriatit Ndërtimor Urbanistik rregullohet me anë të një ligji të posaçëm, i cili është ligji nr.9780, datë 16.07.2007 (i ndryshuar) “Për Inspektimin e Ndërtimit”, i cili në nenin 15 të tij bën fjalë për kundravajtjet administrative të kryera nga kryeinspektorët, inspektorët dhe gjobat që vendosen ndaj tyre.

Në pikën 1 të këtij neni është parashikuar edhe kundravajtja që pretendohet se ka kryer paditësi Lulëzim Kodra, i cili me vendimin nr.10, datë 25.05.2010 të INUK është dënuar me 200.000 lekë gjobë.

Në nenin 15 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 (i ndryshuar), ndërmjet të tjerave thuhet:

Kundër vendimit të masës së gjobës mund të bëhet ankim i drejtëpërdrejtë në gjykatë brenda 10 ditëve, duke filluar nga data e marrjes së njoftimit të vendimit.

Nga citimi i nenit të mësipërm del që dispozita konkrete e ligjit të posaçëm nuk shprehet se cila është gjykata kompetente, duke përcaktuar vetëm afatin e ankimit dhe momentin e fillimit të tij.

E thamë edhe më sipër që neni 15 i ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 bën fjalë për kundravajtjet administrative të bëra nga k/inspektorët dhe inspektorët, prandaj gjykata e shkallës së parë, para se t’i drejtohej dispozitës ligjore që shpreh një parim të përgjithshëm, siç është neni 327 i K.Pr.Civile, duhej të zbatonte legjislacionin e posaçëm që rregullon fushën përkatëse të së drejtës, që në rastin konkret është ligji nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundravajtjet Administrative”.

Ky ligj ka qenë në fuqi në kohën e lindjes së mosmarrëveshjes dhe të ngritjes së padisë nga pala paditëse, sepse më pas ai është shfuqizuar nga ligji nr.10279, datë 20.05.2010 “Për Kundravajtjet Administrative”.

Në nenin 18 të ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 “Për Kundravajtjet Administrative” është përcaktuar që gjykata kompetente ku mund të bëhet ankim është gjykata e vendit ku është kryer kundravajtja.

Paditësi Lulëzim Kodra ka qenë me detyrën e inspektorit në Inspektoriatin Ndërtimor Urbanistik Vendor Maliq të Rrethit Korçë, prandaj gjykata e vendit ku është kryer kundravajtja është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.

29

Duke argumentuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që vendimi nr.41-2010-3397 (2122), datë 21.09.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup gjykues.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 64/2 dhe 485 të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.41-2010-3397 (2122), datë 21.09.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.

Tiranë, më 02.12.2010

30



Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:


në seancën gjyqësore të datës 02.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS: PAQËSOR TOPI, përfaqësuar në gjyq nga Av. Prel Gjoka.

TË PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE E KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË.AVOKATURA E SHTETIT, të përfaqësuara në gjyq nga Av. i Shtetit Kadri Skera.

OBJEKTI:Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit

nr.683/9 prot., datë 02.06.2009 të A.K.K.Pronave Tiranë.

BAZA LIGJORE: Neni 31, 32, 324 të K.Pr.Civile, ligji nr.9235, datë 29.07.2004

“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” (i ndryshuar) dhe nenet 14 e 144 të K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.6655, datë 16.09.2010, ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr. 11204/2110 akti, datë regjistrimi 15.07.2009, me palë paditëse Paqësor Topi dhe palë të paditur A.K.K.Pronave Tiranë.

Kundër vendimit të mësipërm, ka bërë ankim të veçantë paditësi Paqësor Topi, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.6655, datë 16.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për t’u gjykuar në po atë gjykatë.

Shkaqet që ngre pala paditëse në ankimin e veçantë janë:- Kërkesa për nxjerrjen jashtë juridiksionit është kërkuar edhe një herë nga pala e paditur, kur kryetare seance ka qenë gjyqtarja Manjola Xhaxho, kërkesë e cila është

31

rrëzuar nga gjykata dhe pala e paditur nuk ka bërë ankim, por ka kërkuar vazhdimin e gjykimit.

- Nuk ka patur asnjë kontestim në lidhje me këtë pronë, as nga Avokatura e Shtetit dhe as nga Drejtoria e Shërbimit Pyjor, të cilat kanë marrë pjesë në gjykim.

- Kjo pronë i është kthyer palës paditëse, duke u shfrytëzuar për katër vite rrjesht prej saj dhe në të janë bërë ndryshime juridike.

- Konflikti ka lindur me Kryetarin e Komunës, i cili ka vënë në lëvizje Avokaturën e Shtetit.

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pas një viti gjykim e ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor me arsyetimin se nuk është ezauruar rruga administrative.

- Një kusht të tillë ne nuk e kemi gjetur as në Kushtetutën e Shqipërisë, as në Kodin e Proçedurës Civile dhe as në vendimin unifikues nr.2, datë 06.01.2009 të Gjykatës së Lartë, të cilit i referohet gjykata e rrethit gjyqësor.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesit e palëve në lidhje me

zbatimin e afatit të paraqitjes së ankimit të veçantë nga pala paditëse; dhe në përfundim;

V Ë R E NNë Gjykatën e Lartë, më datë 05.11.2010 është regjistruar çështja civile me palë

paditëse Paqësor Topi dhe të paditur Agjensia e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave Tiranë e Avokatura e Shtetit, me objekt konstatimi i pavlefshmërisë së vendimit nr.683/9 prot., datë 02.06.2009 të A.K.K.Pronave Tiranë.

Paditësi Paqësor Topi e ka paraqitur ankimin e veçantë tej afateve ligjore të parashikuara nga neni 443/4 i K.Pr.Civile, prandaj Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Nga aktet që ndodhen në dosje, rezulton si më poshtë:Me vendimin nr.3, datë 20.07.2005 Komisioni Vendor i Kthimit dhe Kompensimit të

Pronave të Qarkut Gjirokastër, ka vendosur:Të njohë të drejtën e pronësisë për pronën pyll, kullotë, livadh subjektit Ilmi Topi, në

bazë të nenit 6 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004.Të kthejë pronën 113,2 ha pyll, kullotë, livadh dhe tokë pyjore trashëgimtarëve të

subjektit të shpronësuar në bazë të nenit 6 të ligjit nr.9235, në vendndodhje dhe me kufij të përshkruar më lart në këtë vendim dhe sipas planvendosjes bashkëlidhur.

Me kërkesë të Avokaturës së Shtetit (Zyra Vendore Gjirokastër), Agjensia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë ka marrë në shqyrtim çështjen dhe në përfundim, me vendimin nr.272, datë 02.06.2009 ka vendosur:

Shfuqizimin e vendimit nr.3, datë 20.07.2005 të K.V.K.K.Pronave të Qarkut Gjirokastër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Zyrën Rajonale të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave të Qarkut Gjirokastër me detyra të përcaktuara:

1.1- Shqyrtimi të bëhet në përputhje me Kodin e Proçedurave Administrative, VKM 747, datë 09.11.2006, të ligjit nr.9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, aktet ligjore dhe nën ligjore në zbatim të tij.

1.2- Pas administrimit dhe vlerësimit të dokumentacionit si më sipër, ZRKKP Qarku Gjirokastër të përmbyllë një fazë të plotë të hetimit administrativ në përputhje me përcaktimet e nenit 15/1/b të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 (të ndryshuar).

32

Kundër vendimit nr.272, datë 02.06.2009 të Agjensisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, pala paditëse ka paraqitur padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.6655, datë 16.09.2010 ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Më datë 22.09.2009 pala paditëse, Paqësor Topi, ka paraqitur ankim të veçantë ndaj vendimit nr.6655, datë 16.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ankim i cili është paraqitur i plotësuar më datë 04.10.2010.

Nga shënimet që ka bërë Kryesekretaria e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, provohet që paditësi e ka depozituar ankimin ditën e gjashtë, duke filluar nga dita e nesërme e shpalljes së vendimit.

Në nenin 443/4 të K.Pr.Civile është përcaktuar:Afati i ankimeve të veçanta është 5 ditë.

Në nenin 444/1 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht:Afatet e caktuara në nenin e mësipërm janë të prerë dhe fillojnë nga dita e nesërme e

shpalljes së vendimit përfundimtar. Kur çështja është gjykuar nga gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit në mungesë të njërës palë, ky afat fillon nga dita e njoftimit të vendimit.

Nga citimi i dispozitave të mësipërme del qartë se pala paditëse, e cila ka qenë prezent në shpalljen e vendimit në shkallë të parë, duhet ta depozitonte ankimin e veçantë në sekretarinë e gjykatës, deri në përfundimin e orës zyrtare të punës të datës 21.09.2010, gjë të cilën e ka bërë një ditë më pas.

Nga verifikimet që bëri Kolegji Civil del që data 21.09.2010 ka qenë ditë pune dhe kjo datë nuk përkon me asnjë festë zyrtare.

I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil çmon që kjo çështje nuk mund të gjykohet në Gjykatën e Lartë, për shkak të mos paraqitjes në afat të ankimit të veçantë nga pala paditëse dhe për rrjedhojë duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, qëndrim ky i mbajtur edhe më parë nga kolegjet civile të Gjykatës së Lartë, në vendimet nr.00-2009-984 (261), datë 08.09.2009 dhe nr.00-2009-1020 (326), datë 15.10.2009.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 443 dhe 485 të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më datë 02.12.2010

33




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarArjana Fullani AnëtareMedi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 02.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: FATMIR ALLMUÇA, ANISHA HABILAJ, MEJREME TOPTANI, ALIFE FRASHËRI, përfaqësuar nga av.Ilir Daci

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Konstatim i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ,

vendimit nr.534, datë 14.10.2009 të A.K.K.Pronave; Lënien në fuqi të vendimit nr.162, datë 30.06.2009

të ZRKKP Qarku Vlorë; Detyrimi i A.K.K.Pronave për të plotësuar rubrikën

e vendimit nr.162, datë 30.06.2009 të ZRKKP Qarku Vlorë, duke shënuar që ky vendim përbën titull ekzekutiv dhe autorizimin e zyrave të përmbarimit për të bërë regjistrimin e këtij vendimi pranë Z.R.P.P. VlorëBaza Ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile, nenet 16 e 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004

“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, nenet 111, 115 e vijues të K.Pr.Administrative

dhe neni 640 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4289 Akti, datё 21.09.2010, ka vendosur:

Të mos pranojë kërkesën e palës së paditur A.K.K.P. dhe avokaturës së shtetit për nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor të çështjes civile nr.4289 Akti të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё ankim të veçantë pala e paditur, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronës, e cila parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

34

- Vendimi objekt gjykimi nuk është një vendim përfundimtar i organit administrativ A.K.K.P., por është një vendim që, në kuadrin e hetimit administrativ, përcakton detyra konkrete për tu realizuar, që më pas të mund të dilet në një vendim përfundimtar.

- Arsyetimi i gjykatës është i gabuar, pasi edhe pse Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë është suprimuar me ligjin nr.10207, datë 23.12.2009, pas ristrukturimit të A.K.K.P., kjo e fundit do të shqyrtojë kërkesat e subjekteve të shpronësuar deri në fund të vitit 2011.

- Kolegjet e Bashkuara me vendimin nr.2, datë 06.01.2009, kanë arsyetuar se, pala e interesuar në një proçedurë administrative, ose e prekur nga një akt administrativ të dhënë në favor të një subjekti tjetër, duhet të ndjekë fillimisht rrugën administrative për kundërshtimin e tij. Pas proçedurës së plotë të ankimit administrativ subjekti i ri kërkues dhe/ose eventualisht ai i kontestuar, kanë të drejtën e ankimit në gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi nr.4289 Akti, datё 21.09.2010, i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është i

bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.Rezulton se me vendimin nr.162, datë 30.06.2009 Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë ka

vendosur:Të njohë të drejtën e pronësisë për sipërfaqen 165.6 ha të ndodhur në Zhukë, Komuna

Novoselë Vlorë, trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Eqerem dhe Safa Vlora, sipas dëshmive të trashëgimisë.

Të kthehet në natyrë sipërfaqja e përgjithshme prej 142.8 ha, nga e cila 25.5 ha pyll dhe 117.3 ha kullotë, ndodhur në Zhukë Komuna, Novoselë Vlorë, trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Eqerem dhe Safa Vlora sipas dëshmive të trashëgimisë.

A.K.K.P. (Drejtori i saj, me nismën e tij), me vendimin nr.534, datë 14.10.2009, ka vendosur:

Shfuqizimin e vendimit nr.162, datë 30.06.2009 të dhënë nga Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë dhe kthimin e dosjes për rishqyrtim në Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë, duke lënë këto detyra:

Të pasqyrohet dokumentacioni hartografik konform kërkesave të ligjit nr.9235, datë 29.07.2007, i ndryshuar, si dhe akteve ligjore dhe nënligjore të dala në zbatim të tij, si dhe të bëhet argumentimi i saktë i tij.

Të argumentohet dhe të arsyetohet mënyra e konvertimit të njësisë matëse vreten në ha.

Të saktësohet nëse krijohet mbivendosje midis pretendimit të trashëgimtarëve të subjekteve të shpronësuar Safa e Eqerem Vlora dhe vendimit nr.72, datë 21.01.2000 të K.K.K.P. në favor të trashëgimtarëve të subjekteve të shpronësuar Shtino.

Të konfirmohet gjendja juridike dhe kadastrale e sipërfaqes së pronës (në zërin kadastral) kullotë me sipërfaqe 117.3 ha.

Pasi të krijohet bindja e plotë mbi pronën e pretenduar të disponohet në mënyrë të plotë për të gjithë sipërfaqen e pretenduar.

Paditësat kanë kërkuar të konstatohet pavlefshmëria absolute e vendimit të mësipërm, me pretendimin se vendimi i Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë është shqyrtuar kryesisht prej Drejtorit të A.K.K.P. jashtë afatit 30 ditor të parashikuar nga ligji. Po kështu ata kanë kërkuar edhe rregullimin e pasojave që rrjedhin nga pavlefshmëria, si plotësimin e rubrikës së titullit ekzekutiv në vendimin e Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë, për të bërë të mundur regjistrimin e tij në Z.R.P.P. Vlorë.

35

Gjatë gjykimit, përfaqësuesi i palës së paditur dhe avokati i shtetit kanë kërkuar nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4289 Akti, datё 21.09.2010, ka vendosur mospranimin e kërkesës për nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor të çështjes, duke arsyetuar se pala paditëse ka pretenduar se nga pala e paditur është nxjerrë një akt në kundërshtim me proçedurën e parashikuar nga ligji, duke ju referuar nenit 324 të K.Pr.Civile dhe neneve 115 e vijues të K.Pr.Administrative; Në këto kushte, jemi para një padie administrative dhe ajo hyn në juridiksionin gjyqësor, pasi shkaku ligjor i kërkimit janë dispozitat e K.Pr.Civile dhe K.Pr.Administrative; Vendimin objekt gjykimi e ka marrë organi më i lartë administrativ A.K.K.K.P. dhe ai është ankimuar në rrugë gjyqësore për pavlefshmëri absolute; Vendimi nr.27, datë 26.05.2010 i Gjykatës Kushtetuese ka shfuqizuar dispozitat, nenin 15, pika 1/c, ç, d dhe nenin 16 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, të ndryshuar me ligjin nr.10207, datë 23.12.2009, që i japin kompetencë Drejtorit të A.K.K.P. të shfuqizojë vendimet e ish komisioneve të K.K.K.P. Ky vendim ka efekt edhe për vendimin që është objekt gjykimi.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё ankim të veçantë pala e paditur, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronës, e cila parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

Vendimi objekt gjykimi nuk është një vendim përfundimtar i organit administrativ A.K.K.P., por është një vendim që, në kuadrin e hetimit administrativ, përcakton detyra konkrete për t’u realizuar, që më pas të mund të dilet në një vendim përfundimtar;

Arsyetimi i gjykatës është i gabuar, pasi edhe pse Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë është suprimuar me ligjin nr.10207, datë 23.12.2009, pas ristrukturimit të A.K.K.P. kjo e fundit do të shqyrtojë kërkesat e subjekteve të shpronësuar deri në fund të vitit 2011;

Kolegjet e Bashkuara me vendimin nr.2, datë 06.01.2009 kanë arsyetuar se pala e interesuar në një proçedure administrative, ose e prekur nga një akt administrativ të dhënë në favor të një subjekti tjetër, duhet të ndjekë fillimisht rrugën administrative për kundërshtimin e tij. Pas proçedurës së plotë të ankimit administrativ subjekti i ri kërkues dhe/ose eventualisht ai i kontestuar, kanë të drejtën e ankimit në gjykatë.

Ky Kolegj vlerëson se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin se çështja hyn në juridiksionin gjyqësor. Paditësit si kërkim kryesor në padi kanë: pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, vendimit të A.K.K.P., referuar dispozitave përkatëse të K.Pr.Civile e K.Pr.Administrative. Pra, paditësit si akt administrativ e kanë bërë objekt shqyrtimi gjyqësor, duke pretenduar pavlefshmërinë absolute të tij, referuar dispozitave përkatëse të K.Pr.Administrative për pavlefshmërinë e aktit administrativ.

Në të kundërt me çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur, Kolegji çmon se çështja hyn në juridiksionin gjyqësor. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm për shkak të shkeljes thelbësore të ligjit nuk ka fuqinë juridike të një akti të vlefshëm. Ai që në momentin e nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as nuk mund të krijojë pasojat juridike për të cilat është nxjerrë. Një akt i tillë nuk ka fuqi detyruese ndaj personave apo subjekteve, të cilëve u drejtohet dhe, për rrjedhojë, këta ose çdo organ tjetër mund të kundërshtojë drejtpërdrejt plotësimin e detyrimeve apo urdhërimeve që rrjedhin prej tij.

Nga natyra e mësipërme e pavlefshmërisë absolute rrjedhin edhe një sërë pasojash të tjera. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm më asnjë veprim të mëvonshëm, qoftë ky edhe pëlqim ose miratim i palëve pjesëmarrëse në të. Njëkohësisht akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk merr vlerë juridike, as me kalimin e afatit të parashkrimit dhe as me zhdukjen e shkakut të pavlefshmërisë.

Në këtë vështrim, Kolegji Civil gjykon se konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, pasi nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ me ndjekjen e ndonjë rruge administrative.

36

Subjekti që pretendon pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, kur prej tij cënohet në të drejtat apo interesat legjitime, mund ta godasë atë drejtpërdrejt në gjykatë. Nëse pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen e faktit, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.

Për sa më sipër, vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.4289 Akti, datё 21.09.2010 tё Gjykatës së Shkallës së

Parë Tiranë.

Tiranё, mё 02.12.2010

37




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarArjana Fullani Anëtare Medi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 02.12.2010 morri në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: KRISTO QESKO, në mungesëTË PADITUR: A.K.K.P., në mungesë.

Z.R.P.P. SARANDË, në mungesë ZANA MERSINI, përfaqësuar nga av.Gavrosh AndoniARBEN HARITO, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Kundërshtohet vendimi i K.K.K.P. të Rrethit Delvinë nr.52, datë 13.07.1994, dhe nr.164, datë 15.03.1995,

dhënë në favor të ish pronarit Konstandin Harito dhe kërkohet anullimi i tyre, si dhe çregjistrimi i kësaj prone

nga Z.R.P.P. SarandëBaza Ligjore: Nenet 32/a, 153 e 154 të K.Pr.Civile,

Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”, i ndryshuar

Ligji nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar, Ligji nr.7843, datë 13.07.2004.

Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.31003-00251-23-2010 Akti, datё 12.02.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё ankim të veçantë e paditura Zana Mersini, e cila parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

- Kërkesa e paraqitur për shpalljen e moskompetencës, nga e paditura ka qenë e bazuar në nenet 42, 43 e vijues të K.Pr.Civile.

- Vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë është i pabazuar në ligj, pasi në qytetin e Sarandës e ka selinë vetëm njëri nga të paditurit.

38

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e të paditurës,

av.Gavrosh Andoni, i cili kërkoi prishjen e vendimit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NRezulton se paditësi Kristo Qendro ka kundërshtuar vendimet nr.52, datë 13.07.1994,

dhe nr.164, datë 15.03.1995 të K.K.K.P. pranë Këshillit të Rrethit Delvinë dhënë në favor të ish pronarit Konstandin Harito (trashëgimtarëve të tij, të paditurve Zana Mersini e Arben Harito), pasi pretendon se në sipërfaqen e kthyer me vendimet e mësipërme ai ka shtëpinë e tij, me sipërfaqen e saj funksionale dhe rrënjë ullinj, që i ka marrë në bazë të aktit të marrjes së tokës në pronësi.

Përfaqësuesi i të paditurës Zana Mersini ka kërkuar shpalljen e moskompetencës së çështjes dhe dërgimin e saj për gjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë, pasi A.K.K.P. e ka qendrën në Tiranë.

Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë me vendimin nr.31003-00251-23-2010 Akti, datё 12.02.2010, ka rrëzuar kërkesën.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë e paditura Zana Mersini, duke parashtruar:

Kërkesa e paraqitur për shpalljen e moskompetencës nga e paditura ka qenë e bazuar në nenet 42, 43 e vijues të K.Pr.Civile;

Vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë është i pabazuar në ligj, pasi në qytetin e Sarandës e ka selinë vetëm njëri nga të paditurit.

Ky Kolegj konstaton se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë nr.31003-00251-23-2010 Akti, datё 12.02.2010, i cili ka rrëzuar kërkesën e palës së paditur për shpalljen e moskompetencës së kësaj gjykate në gjykimin e kësaj çështjeje, nuk mund të cënohet, kjo për shkak se ndaj këtij vendimi të ndërmjetëm nuk mund të bëhet ankim i veçantë, pasi nuk është e parashikuar shprehimisht në ndonjë nga dispozitat e K.Pr.Civile.

Kështu, në nenin 315 të K.Pr.Civile kemi:“Vendimet që jepen gjatë gjykimit dhe që nuk janë përfundimtare, mund të

ndryshohen ose të revokohen nga gjykata që i ka dhënë, përveç kur në këtë Kod parashikohet se kundër tyre mund të bëhet ankim i veçantë”.

Po kështu, në nenin 470 të K.Pr.Civile, parashikohet se vendimet e ndërmjetme mund të ankimohen së bashku me vendimin përfundimtar, përveçse, kur ndaj këtyre vendimeve mund të bëhet ankim i veçantë.

Pra, për sa sipër vendimet e ndërmjetme mund të ankohen jashtë vendimit përfundimtar, vetëm atëhere kur ndaj këtyre vendimeve është e përcaktuar shprehimisht në ligj, se ndaj tyre mund të bëhet ankim i veçantë.

Në çështjen objekt gjykimi nuk jemi para një rasti të tillë, pasi sipas nenit 62 të K.Pr.Civile, kemi:

“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e mosmarrveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.

Pra, sipas kësaj dispozite, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët në Gjykatën e Lartë vetëm kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e mosmarrëveshjes dhe jo edhe kundër vendimit të gjykatës që e ka pranuar çështjen për shqyrtim si gjykatë kompetente, si në rastin objekt gjykimi.

39

Në këtë rast nuk jemi përpara një konflikti për kompetencë midis gjykatave, gjë që nënkupton se nuk ka vend për rregullimin e kompetencës nga Gjykata e Lartë, sipas nenit 64 të K.Pr.Civile.

Për rrjedhojë, ankimi i të paditurës Zana Mersini nuk mund të shqyrtohet në Gjykatën e Lartë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 62 tё K.Pr.Civile,

V E N D O S IPushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.

Tiranё, mё 02.12.2010

40




Besnik Imeraj KryesuesArdian Nuni AnëtarArjana Fullani Anëtare Medi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancen gjyqësore të datës 02.12.2010, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ILJAZ LALA, përfaqësuar nga av.Krenare Muja TË PADITUR: KOMUNA DAJT, në mungesë

Z.R.P.P. TIRANË, në mungesëFIQIRI TROKSI, në mungesë BESNIK BASTARI, përfaqësuar nga av.Pëllumb Afezi

OBJEKTI I PADISË:Konstatim i pavlefshmërisë së aktit të marrjes

së tokës në pronësi nr.91, datë 23.11.2000; çregjistimin nga regjistrat e pasurisë së paluajtshme

të akteve të mësipërme dhe detyrimin për regjistrimin e aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.235, datë 29.02.2000.

Baza Ligjore: Neni 92 i K.Civil, ligji nr.7501, datë 19.07.1991,

nenet 44 e 52 të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, dhe nenet 32 e 34 të K.Pr.Civile.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.5196, datë 06.10.2006, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë. Konstatim i pavlefshmërisë së veprimit juridik për kalimin e pronësisë së tokës në favor të të paditurit Fiqiri Troksi me aktin e marjes së tokës në pronësi nr.91, datë 23.11.2000, dhe çregjistrimin e saj nga regjistrimi në Z.R.P.P. Tiranë, ZK 3051, nr.pasurie 4/21, Volumi 7, faqe 235, ndodhur në Priskë të Madhe-Tiranë, me kufizimet përkatëse.Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.81, datë 03.05.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.5196, datë 06.10.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, me këtë plotësim:

41

Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P. Tiranë të bëjë regjistrimin e aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.235, datë 29.02.2002 në emër të paditësit Iljaz Lala.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё rekurs i padituri Besnik Bastari, i cili kërkon pёr prishjen e tij, duke parashtruar:

- Gjykimi në apel është zhvilluar në shkelje të normave proçeduriale, neneve 128, 129, të K.Pr.Civile. Në lajmërimin e datës 07.04.2007 dërguar në Komunën Linxë është shënuar si emër i të thirrurit Kujtim Bastari. Kjo konfirmohet me listat e shpalluara nga gjykata e apelit.

- Gjykata e apelit e ka gjykuar çështjen në themel në mungesën tonë, duke u mohuar e drejta të paraqesim prova të reja.

- Pajisja e paditësit me aktin e marjes së tokës në pronësi nr.235, datë 29.02.2000, në një kohë që familjarisht ka qenë i larguar nga fshati Priskë e Madhe. Është bërë në shkelje të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, VKM nr.255, datë 02.08.1991, pika 2. Largimi i paditësit në datë 08.02.1998 dhe vendosja në Kamëz me nr.Prot 51/2 me adresë Kodër Kamëz, libri 9/35, vërtetuar nga Komuna Dajt datë 30.04.2007 (përgjigja e kthyer nga Njësia Bashkiake nr.11, datë 19.09.2007).

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e të paditurit,

av.Pëllumb Afezi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e apelit; përfaqësuesen e paditësit, av.Krenare Muja, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi nr.81, datë 03.05.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në

mosrespektim të ligjit proçedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Rezulton se Komisioni i Ndarjes së Tokës i fshatit Priskë e Madhe, nëpërmjet aktit të marjes së tokës në pronësi nr.235, datë 29.02.2000, i ka dhënë paditësit Iljaz Lala sipërfaqen 3000 m2 pemtore, në vendin e quajtur Dhanore.

Po ky komision, nëpërmjet aktit të marjes së tokës në pronësi nr.91, datë 23.11.2000, i ka dhënë të paditurit Fiqiri Troksi 3000 m2 në vendin e quajtur Kryebobes.

Paditësi është paraqitur pranë Z.R.P.P. Tiranë për të bërë regjistrimin e pronës së tij, por nga ana e kësaj të fundit i është komunikuar pamundësia e regjistrimit të pronës, për shkak se kjo sipërfaqe toke ka qenë e regjistruar në emër të të paditurit Fiqiri Troksi (regjistrimi mbi bazën e aktit të marrjes së tokës në pronësi), i cili më pas ia ka shitur të paditurit Besnik Bastari, nëpërmjet kontratës së shitjes nr.1191, Rep., 90 Kol., datë 19.04.2002.

Ndodhur në këto rrethana, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi, duke kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë së aktit të marjes së tokës në pronësi nr.91, datë 23.11.2000 të paditurit Fiqiri Troksi dhe çregjistrimin nga regjistrat e pasurise së paluajtshme të akteve të mësipërme dhe detyrimin e Z.R.P.P. Tiranë për regjistrimin e aktit të marjes së tokës në pronësi nr.235, datë 29.02.2000.

Gjatë gjykimit në shkallë të parë është urdhëruar bërja e një akti ekspertimi, nga i cili ka rezultuar mbivendosja e sipërfaqeve të dhëna me aktet e marrjes së tokës në pronësi të të dyja palëve ndërgjyqëse.

42

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendim nr.5196, datë 06.10.2006, ka pranuar pjesërisht padinë dhe vendimi i saj është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendim nr.81, datë 03.05.2007, duke bërë edhe plotësimin se duhet bërë regjistrimi i aktit të marjes së tokës në pronësi nr.235, datë 29.02.2002 në emër të paditësit Iljaz Lala.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs i padituri Besnik Bastari, i cili kërkon prishjen e vendimeve gjyqësore, duke parashtruar këto shkaqe:

Gjykimi në apel është zhvilluar në shkelje të normave proçedurale, neneve 128, 129 të K.Pr.Civile. Në lajmërimin e datës 07.04.2007 dërguar në Komunën Linxë, është shënuar si emër i të thirrurit Kujtim Bastari. Kjo konfirmohet me listat e shpalluara nga gjykata e apelit;

Gjykata e apelit e ka gjykuar çështjen në themel në mungesën tonë, duke u mohuar e drejta të paraqesim prova të reja;

Pajisja e paditesit me aktin e marjes së tokës në pronësi nr.235, datë 29.02.2000, në një kohë që familjarisht ka qenë i larguar nga fshati Priskë e Madhe. Është bërë në shkelje të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, VKM nr 255, datë 02.08.1991, pika 2. Largimi i paditësit në datë 08.02.1998 dhe vendosja në Kamëz me nr.Prot 51/2 me adresë Kodër Kamëz, libri 9/35, vërtetuar nga Komuna Dajt datë 30.04.2007 (përgjigja e kthyer nga Njësia Bashkiake nr.11, datë 19.09.2007).

Ky Kolegj gjen të mbështetur pretendimin e paraqitur në rekurs për shkelje të rënda proçedurale nga Gjykata e Apelit Tiranë.

Nga aktet e ndodhura në dosje, dhe pikërisht njoftimet për datën e gjykimit datë 03.05.2007, njoftimi për të paditurin Besnik Bastari, i bërë me emrin Kujtim Bastari, nuk është e rregullt në bazë të nenit 129 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:

Letërthirrja duhet të përmbajë gjykatën që e ka nxjerrë, emrin, mbiemrin e personit të thirrur, kohën e vendin e seancës gjyqësore, mosmarrëveshjen për të cilën thirret, si dhe pasojat ligjore në rast se personi i thirrur nuk paraqitet në gjykatë.

Mos bërja e rregullt e njoftimit për të paditurin, ka sjellë si pasoje marrjen e vendimit të ndërmjetëm për gjykimin në mungesë të tij. Pra, çështja është gjykuar në mungesë të të paditurit, pa pasur ai dijeni për ditën e gjykimit. Cënimi i kësaj të drejte të të paditurit e bën të parregullt procesin, pasi gjykimi në mungesë të tij nuk i ka dhënë atij mundësinë të ngrejë pretendimet e tij në lidhje me vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

Sa më sipër, në kushtet kur gjykata e apelit ka kryer shkelje të rëndë të normave proçedurale, nga ato të nenit 467 të K.Pr.Civile (467/ç), e cila e bën të pavlefshëm vendimin e asaj gjykate, vendimi i gjykatës duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Në rishqyrtim, gjykata e apelit perveç sa më sipër, në respektim të një proçesi të rregullt ligjor, duhet t’iu japë përgjigje ligjore të gjitha pretendimeve të pjesëmarrësve në proçes, në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë e të gjithanshëm, në përputhje me ligjin, dhe në vijim të nenit 20 të K.Pr.Civile, dokumentet e provat e sjella nga palët duhet t’i nënshtrohen debatit sipas parimit të kontradiktorialitetit, dhe në përfundim, në bazë të një analize ligjore, të japë një vendim të drejtë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.81, datë 03.05.2007, tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin

e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranё, mё 02.12.2010

43




Ardian Dvorani KryesuesArdian Nuni AnëtarEvelina Qirjako AnëtareMirela Fana AnëtareAleksandër Muskaj Anëtar


PADITЁS: NJULEND (HAKI) LOCJA, përfaqësuar nga Av. Ligor Nole

PALЁ E PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE, TIRANË, në mungesëZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË, në mungesë

OBJEKTI:Detyrimin e të paditurit të më kthejë truallin prej 7000 m2,

ndodhur në Tiranë në Rr.“Kavajës”, me kufizimet: Veriu - Serat, Jugu - Rruga e Kavajës, Lindja - Parku i Autobusave;

Perëndimi - Bregu i Lanës, të njohur me vendimin nr.9809, datë 12.12.1996

Baza Ligjore: Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar;

Neni 32/a i K.Pr.Civile;Ligji nr.7843, datë 13.07.1994, i ndryshuar;

nenet 192, 193 të K.Civil.


Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.5297 Akti me paditës Njulind Locja. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Lartë.

Më datë 17.09.2010, paditësi Njulend Locja, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë kundër vendimit nr.6610, datë 15.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe

44

kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe paraqet këto shkaqe:

- Çështja gjyqësore i takon juridiksionit gjyqësor në kuptim të vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë nr.7, datë 24.03.2005;

- Ne kemi kërkuar në KKKPP njohjen dhe kthimin e pronës tonë, dhe me vendimin nr.533, datë 25.04.1996 të KKKPP, Rajoni nr.2, Bashkia Tiranë, është vendosur të mosmiratohet kërkesa e Hajdar Locja për kthimin e pronës, për arsye se kjo sipërfaqe nuk ndodhet në pozicionin e caktuar nga vendimi i gjykatës; Këtë vendim e kemi kundërshtuar gjyqësisht dhe me vendimin nr.9809, datë 12.12.1996 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur anullimin e vendimit të KKKPP dhe njohjen e paditësit pronar mbi një sipërfaqe trualli prej 7000 m2, me kufizimet përkatëse;

- Pasi ky vendim ka marrë formë të prerë, kemi kërkuar regjistrimin e pronës në hipotekë; ZRPP Tiranë ka kërkuar plotësimin e vendimit gjyqësor përsa i takon kthimit të pronës palës paditëse;

- Kemi kërkuar gjyqësisht plotësimin e vendimit gjyqësor të formës së prerë dhe kjo kërkesë është rrëzuar, për arsye se vendimi i gjykatës është shprehur vetëm për njohje dhe jo kthim prone;

- Në këto kushte iu drejtuam gjykatës për të na kthyer këtë pronë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse, Av.

Ligor Nole, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.6610, datë 15.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e çështjes në këtë gjykatë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Njulend (Haki) Locja, (rezulton që emri i paditësit ka qenë Haki dhe është ndryshuar në Njulend, me vendimin gjyqësor nr.117, datë 05.08.1997), është një nga trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Hajdar Locja, gjyshi i tij nga babai. Sipas pretendimeve të paditësit, ky i fundit ka qenë pronar i një sipërfaqeje toke prej 7000 m2 në qytetin e Tiranës, e ndodhur në “Rrugën e Kavajës”, me këto kufizime: Veriu - Serat, Jugu - “Rruga e Kavajës”, Lindja - Parku i Autobuzave, Perëndimi - Bregu i Lanës.

Me vendimin nr.1876, datë 07.11.1975 të Gjykatës së Tiranës është vendosur lëshimi i dëshmisë së trashëgimisë dhe njohja e Shyqyri Locja (babai i paditësit) si trashëgimtar ligjor i vetëm i të ndjerit Hajdar Locja (ish pronari).

Rezulton që me kontratën e dhurimit datë 09.07.1993, motrat e paditësit i kanë kaluar këtij të fundit pjesën e tyre të pronësisë mbi një banesë dhe kopësht, të cilën e kishin përfituar nga babai i tyre. Sipas paditësit, pikërisht kjo pronë është sipërfaqja e sipërpërmendur prej 7000 m2.

Me vendimin nr.4500, datë 23.11.1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur: “Detyrimi i palës së paditur Bashkia Tiranë të njohë paditësin Haki Locja pronar mbi një sipërfaqje toke prej 7000 m2 në Tiranë, të ndodhur në Rr.“Kavajës”, me kufizimet përkatëse”.

Këtë vendim gjyqësor paditësi dhe personat e interesuar ia kanë paraqitur KKKPP Rajoni nr.2, Bashkia Tiranë, duke kërkuar kthimin e truallit të lirë në referim të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”, në fuqi në atë kohë.

Rezulton se pas shqyrtimit të kërkesës së trashëgimtarëve të ish pronarit Locja, me vendimin nr.533, datë 25.04.1996, KKKPP Rajoni nr.2, Bashkia Tiranë, ka vendosur: “... të

45

mos miratojë kërkesën e pronarit Hajdar Locja për kthimin e një sipërfaqe toke truall të lirë…… për arsye se kjo sipërfaqe trualli nuk ndodhet në pozicionin e përcaktuar nga vendimi i gjykatës..”.

Vendimin e mësipërm të KKKPP Rajoni nr.2, Bashkia Tiranë, pronari e ka ankimuar në gjykatë, duke kërkuar:

“Anullimin e vendimit nr.533, datë 25.04.1996 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve, si dhe njohjen pronar mbi një sipërfaqe prej 7000 m2 në bazë të nenit 27/a ligji 7698 dhe 324, 325 të K.Pr.Civile”.

Me vendimin nr.9809, datë 12.12.1996, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur:

“Anullimin e vendimit nr.533, datë 25.04.1996 të K.K.K.Pronave Rajoni nr.2 Tiranë. Njohjen pronar të paditësit Haki Locja (Njulend Locja) mbi një sipërfaqe trualli prej 7000 m2 ndodhur brenda vijës kufizuese Tiranë, në Rrugën e Kavajës, me kufij: L - Parku i Autobuzave, P - Përroi i Lanës,V - Serat, J - rrugën e vjetër të Kavajës, pronë e rrjedhur para vitit 1944”.

Rezulton se me marrjen e vendimit të mësipërm, paditësi është paraqitur në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme për ta regjistruar pronën në fjalë, por nga ana e kësaj të fundit i është kthyer përgjigje se: “Për t`u pajisur me titull pronësie për sipërfaqen prej 7000 m2, pronari duhet të plotësojë vendimin gjyqësor duke përcaktuar në të edhe kthimin e sipërfaqes prej 7000 m2 truall”.

Në vijim të kësaj kërkese të Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, paditësi i është drejtuar përsëri gjykatës me kërkesën për: “Sqarim dhe interpretim të Vendimit Gjyqësor nr.9809, datë 12.12.1996 të kësaj gjykate”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.393 akti, datë 07.11.2008 ka vendosur rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Haki Locja, pasi ka konstatuar se: “Vendimi gjyqësor i cili kërkohet të plotësohet e saktësohet është i qartë dhe nga ana tjetër gjykata ka vendosur përsa është kërkuar në objektin e padisë”. Gjykata ka konkluduar se në këtë vendim gjyqësor shprehet qartë se sipërfaqja prej 7000 m2 vetëm i është njohur paditësit, por nuk i është kthyer e lirë, pasi ky ka qenë edhe objekt i kërkimit të paditësit në gjykim.

Rezulton që vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.393 akti, i datës 7.11.2008 është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.132, datë 12.03.2009.

Në dosje është administruar një dokument, shkresë e AKKP, datë 03.09.2009, në bazë të së cilës Av. Ligor Noles, përfaqësues i paditësit, i kthehet përgjigje se kërkesa për korrigjim të vendimit të KKKPP nr.533, datë 25.04.1996 është jashtë afatit.

Në këto kushte, paditësi i është drejtuar përsëri Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke kërkuar: “Detyrimin e të paditurit të më kthejë truallin prej 7000 m2, ndodhur në Tiranë në Rr.“Kavajës”, me kufizimet: Veriu - Serat, Jugu - Rruga e Kavajës, Lindja - Parku i Autobuzave; Perëndimi - Bregu i Lanës, të njohur me vendimin nr.9809, datë 12.12.1996”.

Me vendimin nr.6610, datë 15.09.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka vendosur: “Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.5297 Akti, me paditës Njulend Locja. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Lartë”.

me arsyetimin se... gjykata çmon të pranojë kërkesën e palës së paditur AKKP për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi rezulton se paditësi nuk ka kërkuar në rrugë administrative nga organet e ngarkuara me ligj kthimin e pronës së tij... kthimi i pronës së paditësit si proces juridiko formal nuk është shqyrtuar fare nga asnjë prej subjekteve të ngarkuara me ligj, (gjykatë apo KKKPP)... nuk është ezauruar rruga administrative dhe gjyqësore e përcaktuar në nenin 18 të Ligjit 9235/2004 dhe nenit 146 të K.Pr.A.... duke patur parasysh këtë parim, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues vlerësojnë se dy rrugët e ndjekura të ankimit, si ajo administrative dhe ajo gjyqësore,

46

konsiderohen nga ligjvënësi si mjete efektive në favor të së drejtës dhe të fitimit të saj dhe për këtë shkak i shërbejnë dhe qëllimit final të ligjit, rivendosjes së të drejtës së pronësisë ish pronarit në përputhje me normat dhe aktet ligjore përkatëse...

Më datë 17.09.2010, paditësi Njulend Locja ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë kundër vendimit nr.6610, datë 15.09.2010, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke paraqitur ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.6610, datë 15.09.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është marrë në respektim të ligjës proceduriale dhe asaj materiale, dhe për rrjedhojë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Së pari: Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore se paditësi me datë 03.05.2010 ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë padinë me objekt: “Detyrimin e të paditurit të më kthejë truallin prej 7000 m2, ndodhur në Tiranë në Rr.“Kavajës”, me kufizimet: Veriu - Serat, Jugu -: Rruga e Kavajës, Lindja - Parku i Autobuzave; Perëndimi - Bregu i Lanës, të njohur me vendimin nr.9809, datë 12.12.1996, dhe me bazë ligjore: Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar; Neni 32/a i K.Pr.Civile; Ligji nr.7843, datë 13.07.1994, i ndryshuar; nenet 192, 193 të K.Civil.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të objektit, shkakut të padisë, si dhe të gjitha akteve të administruara në këtë proces, çmon se çështja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor. Mosmarrëveshja në shqyrtim ka në themel të saj kërkimin e paditësit për kthimin e sendit (pronës), dhe jo kundërshtimin e ndonjë akti administrativ siç mund të jetë anullimi i vendimeve të KKKPP. Pikërisht ky lloj kërkimi (kthim sendi), që ka parashtruar paditësi, gjen rregullimin e tij në Kodin Civil, nenet 296 deri 301 dhe paditësi mund të rivendosë në vend të drejtat e tij të cilat pretendon se i janë shkelur (referuar kërkimit të tij), vetëm duke iu drejtuar juridiksionit gjyqësor.

Së dyti: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjen të pabazuar përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë se: “... paditësi nuk ka kërkuar në rrugë administrative nga organet e ngarkuara me ligj kthimin e pronës së tij... kthimi i pronës së paditësit si proces juridiko formal nuk është shqyrtuar fare nga asnjë prej subjekteve të ngarkuara me ligj, (gjykatë apo KKKPP)... nuk është ezauruar rruga administrative dhe gjyqësore e përcaktuar në nenin 18 të Ligjit 9235/2004 dhe nenit 146 të K.Pr.A.”.

Siç rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë administruar në këtë proçes, paditësi fillimisht i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kjo e fundit, me vendimin gjyqësor nr.4500, datë 23.11.1993, ka vendosur: “Detyrimi i palës së paditur, Bashkia Tiranë, të njohë paditësin Haki Locja pronar mbi një sipërfaqe toke prej 7000 m2 në Tiranë, të ndodhur në Rr.“Kavajës”, me kufizimet përkatëse”.

Pas njohjes pronar mbi këtë pronë, si dhe përcaktimin e vendodhjes dhe kufizimeve të saj, paditësi i është drejtuar KKKP, Rajonit nr.2, Bashkia Tiranë, i cili me vendimin nr. 533, datë 25.04.1996 kishte refuzuar plotësisht kërkesën e paditësit për t’iu kthyer prona prej 7000 m2.

Referuar provave që ndodhen në dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar nga gjykata, rezulton se paditësi e ka ezauruar rrugën administrative të detyrueshme të përcaktuar nga Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”. Në bazë të nenit 18 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, pas ezaurimit të kësaj rruge administrative e vetmja mundësi që paditësi të rivendoste në vend të drejtat e tij të cilat ai pretendon se i janë shkelur nga vendimi i mësipërm i KKKPP ishte rruga gjyqësore.

Rezulton e provuar se paditësi pas dhënies së vendimit nr.533, datë 25.04.1996 nga KKKPP i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke kërkuar: “Anullimin e vendimit nr.533, datë 25.04.1996 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish

47

Pronarëve, si dhe njohjen pronar mbi një sipërfaqe prej 7000 m2 në bazë të nenit 27/a ligji 7698 dhe 324, 325 të K.Pr.Civile”. Kjo gjykatë me vendimin nr.9809, datë 12.12.1996 ka vendosur: “Anullimin e vendimit nr.533, datë 25.04.1996 të K.K.K.Pronave Rajoni nr.2 Tiranë. Njohjen pronar të paditësit Haki Locja (Njulend Locja) mbi një sipërfaqje trualli prej 7000 m2 ndodhur brenda vijës kufizuese Tiranë, në Rrugën e Kavajës, me kufij: L - Parku i Autobuzave, P - Përroi i Lanës,V - Serat, J - rrugën e vjetër të Kavajës, pronë e rrjedhur para vitit 1944”.

Pas gjykimit të mësipërm rezulton se ZRPP Tiranë ka refuzuar të regjistrojë pronën në emër të paditësit, për arsye se në vendimin e gjykatës nuk është vendosur për kthimin e saj. Gjithashtu, rezulton se paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë për sqarim dhe interpretim të vendimit nr.9809, datë 12.12.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kjo e fundit, me vendimin nr.393 akti, datë 07.11.2008 ka vendosur “Rrëzimin e kërkesës”.

Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se paditësi nuk ka rrugë tjetër për të vënë në vend të drejtat e tij të pretenduara, gjithmonë duke iu referuar objektit të padisë, përveçse duke kërkuar rivendosjen në vend të të drejtave gjyqësisht.

Së treti: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi gjyqësor është brenda juridiksionit gjyqësor edhe në referim të vendimit unifikues nr.7, datë 24.03.2005 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin shprehimisht thuhet se: “Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrijnë në përfundimin unifikues se të gjitha çështjet, të cilat kanë të bëjnë me kundërshtimin e vendimeve të Komisioneve të Kthimit e Kompensimit të Pronave ish Pronarëve, që janë marrë në zbatim të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe që janë kundërshtuar në gjykatë përpara hyrjes në fuqi të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 "Për kthimin dhe kompensimin e pronës", janë në juridiksionin gjyqësor dhe jo në atë administrativ. Gjykatat këto çështje nuk mund t’i nxjerrin jashtë juridiksionit të tyre, por duhet t’i përfundojnë ato duke ju referuar ligjit të mëparshëm, ose të dy ligjeve për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve”.

Rezulton se paditësi ka kundërshtuar vendimin e KKKPP nr.533, datë 25.04.1996 në gjykatë shumë kohë para hyrjes në fuqi të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”. Kjo gjykatë, me vendimin gjyqësor nr.9809, datë 12.12.1996, ka vendosur anullimin e vendimit të KKKPP Tiranë nr.533, datë 25.04.1996 dhe njohjen e paditësit pronar të sipërfaqes prej 7000 m2. Paditësi ka pretenduar se pikërisht vendimi i gjykatës që ka anulluar vendimin e KKKPP është i paplotë dhe në këtë mënyrë ai pengohet në ushtrimin e tagrave të tij si pronar mbi pronën e mësipërme. Vendimi i KKKPP Tiranë që është anulluar me vendim gjykate të formës së prerë është nxjerrë në bazë të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve”. Ky ligj, në nenin 27/a, parashikonte të drejtën e ankimit të vendimeve të ish komisioneve të kthimit dhe kompensimit të pronave vetëm në gjykatë.

Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se çështja në shqyrtim i përket juridiksionit gjyqësor, pasi paditësi kërkon të rivendosë gjyqësisht të drejta pronësie, të cilat i ka fituar në bazë të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe që nuk mund t‘i ushtrojë dot.

Së katërti: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se çështja objekt gjykimi është në juridiksionin gjyqësor edhe për faktin se paditësi dhe pas ezaurimit të një sërë kërkimeve gjyqësore i është drejtuar administrativisht edhe njëherë AKKP në referim të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, për të korrigjuar vendimin e KKKPP Tiranë nr.533, datë 25.04.1996 dhe ka marrë përgjigje prej kësaj të fundit me shkresën datë 03.09.2009 se kërkesa e tij ka qenë jashtë afatit. Në këto kushte, paditësi nuk mund t’i drejtohet më AKKP për të plotësuar të metat e vendimit të KKKPP nr.533, datë 25.04.1996 dhe si rrjedhojë rruga që i ka mbetur atij për të rivendosur të drejtat e tij është ajo gjyqësore.

48

Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.6610, datë 15.09.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes objekt shqyrtimi, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 59 dhe 63 të Kodit të

Procedurës Civile,


dhe dërgimin e çështjes në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 07.12.2010

49



Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani KryesuesArdian Nuni AnëtarEvelina Qirjako AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarMirela Fana Anëtare

në datën 07.12.2010, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që ju përket palëve:

PADITËS: PASHKE TOME LUKA (CERRI)E PADITUR: A.K.K.PRONAVE TIRANË NDËRHYRËS DYTËSOR: NAZMI VISHO BARBULLUSHIPERSON I TRETË: Z.R.K.K.PRONAVE DURRËS

SHOQËRIA “DUDA KONSTRUKSION” SH.P.K. DURRËS.

OBJEKTI:Anullimin e vendimit nr.1116, datë 17.10.2008

të A.K.K.Pronave Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.29, datë 03.02.2006

të Z.R.K.K.P pranë Qarkut Durrës në favor të ish pronarit Tom Cerri.Baza Ligjore: Ligji nr.9235, datë 29.07.2004

“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm, datë 07.10.2010 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së ndërhyrësit dytësor Nazmi Barbullushi dhe palës së paditur A.K.K.Pronave për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, në bazë të nenit 59 të Kodit të Proçedurës Civile, ka bërë ankim të veçantë ndërhyrësi dytësor Nazmi Barbullushi, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata ka zbatuar gabim ligjin.- Me vendimin nr.1116, datë 17.10.2008, A.K.K.Pronave Tiranë ndërmjet të tjerave ka vendosur:- Shfuqizimin e vendimit nr.29, datë 03.02.2006, të K.V.K.K.P. Qarkut Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Z.R.K.K.P. Qarkut Durrës, me këtë detyrë:

50

- Detyrimin e Z.R.K.K.P. Qarkut Durrës që të shqyrtojë të drejtën e pronësisë në favor të subjektit të shpronësuar Tom Cerri, në respektim të dispozitave ligjore të përcaktuara në ligjin nr.9235, datë 29.07.200, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, duke e arsyetuar zgjidhjen e dhënë si nga pikëpamja teknike edhe ajo ligjore.- Vendimi nr.1116, datë 17.10.2008 i A.K.K.P. Tiranë nuk është përfundimtar, ai ka shfuqizuar vendimin nr.29, datë 03.02.2006 të K.V.K.K.P. Qarkut Durrës dhe e ka kthyer për rishqyrtim, duke caktuar detyra përkatëse, pra nuk ka përfunduar shqyrtimi administrativ i kërkesës së subjektit për kthimin ose kompensimin e pronës së shpronësuar.- Sipas nenit 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, të ndryshuar, paditësi ka të drejtë të bëjë ankim vetëm ndaj vendimeve përfundimtare të A.K.K.P. Tiranë, ndërsa ndaj vendimeve që kthejnë për rishqyrtim në zyrën rajonale të A.K.K.P. nuk ka të drejtë të bëjë ankim, për rjedhojë padia e paditësit duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës

paditëse Pashke Luka (Cerri), avokatin Luan Merlikaj, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm të datës 07.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; mbrojtjen e përfaqësuesit me autorizim të personit të tretë“Dudaj Konstruksion” sh.p.k., juristen Artiana Dervishi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të lartpërmendur; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi

V Ë R E NVendimi i ndërmjetëm i datës 07.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka

rrëzuar kërkesën e palës ndërhyrëse dytësore Nazmi Visho Barbullushi për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është i mbështetur në ligj, prandaj duhet të mbetet në fuqi, por me një arsyetim tjetër.

Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se, me anë të padisë së ngritur në datën 27.01.2009, paditësi Pashke Tome Luka (Cerri) ka kërkuar anullimin e vendimit nr.1116, datë 17.10.2008, të nxjerrë nga e paditura Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, me të cilin, kjo e palë e paditur, kryesisht me nismën e saj ka vendosur të shfuqizojë vendimin nr.29, datë 03.02.2006 të Komisionit Vendor të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Durrës të dhënë në favor të palës paditëse, duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në po atë zyrë rajonale.

Në cilësinë e personit të tretë, paditësi ka thirrur në gjykim edhe ish Zyrën Vendore të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Durrës dhe “Dudaj Konstruksion” sh.p.k.

Gjatë gjykimit, ka paraqitur kërkesë dhe gjykata ka pranuar si palë në gjykim, në cilësinë e ndërhyrësit dytësor, Nazmi Visho Barbullushi.

Në seancën gjyqësore, ndërhyrësi dytësor Barbullushi, i ka kërkuar gjykatës së shkallës së parë të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor. Motivi i këtij kërkimi është se nuk është ezauruar ende rruga administrative e shqyrtimit të çështjes nga hallkat administrative të ngarkuara me ligj për procesin e njohjes dhe kthimit të pronës. Sipas kërkuesit, e paditura A.K.K.P. Tiranë ka shfuqizuar vendimin e K.K.K.P. Durrës dhe e ka kthyer çështjen po në atë zyrë rajonale për rishqyrtim, pra ky vendim nuk është përfundimtar dhe ndaj tij nuk mund të bëhej ankim në rrugë gjyqësore. Vendimi i A.K.K.K.P. është mbështetur në nenin 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompesimin e pronës” (i ndryshuar), që i njeh të paditurës A.K.K.K.P. Tiranë kompetencën të shfuqizojë

51

edhe kryesisht vendimet e dhëna më parë nga zyrat rajonale të kthimit dhe kompensimit të pronës, duke i kthyer ato për rishqyrtim.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm të datës 07.10.2010, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së ndërhyrësit dytësor Babullushi për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Gjykata në thelb arsyeton se vetë vendimi nr.1116, datë 17.10.2008, objekt gjykimi i nxjerrë prej të paditurës A.K.K.K.P. Tiranë, parashikon se kundër tij mund të behet ankim në gjykatë brenda 30 ditëve nga marrja dijeni.

Kundër vendimit të ndërmjetëm të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar të njëjtat motive sikurse edhe në kërkesën për nxjerrjen jashtë juridiksoionit gjyqësor të çështjes, ndërhyrësi dytësor Barbullushi ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se shkaqet e parashtruara në ankimin e veçantë të ndërhyrësit dytësor, për prishjen e vendimit të ndërmjetëm të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, nuk janë të mbështetura në ligj.

Kolegji vlerëson se vendimi i ndërmjetëm i gjykatës së shkallës së parë duhet të mbetet në fuqi, por me një arsyetim tjetër.

Gjykata e shkallës së parë, me vendimin e ndërmjetëm të datës 07.10.2010, ka rrëzuar kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me arsyetimin se vetë vendimi i A.K.K.K.P. Tiranë, objekt gjykimi parashikon të drejtën e ankimit kundër tij në gjykatë brenda 30 ditëve nga ajo e njoftimit të tij.

Kolegji Civil çmon se si ankuesi, ndërhyrësi dytësor Barbullushi, ashtu edhe vetë gjykata e shkallës së parë që ka rrëzuar kërkesën e tij për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiskionit gjyqësor, nuk kanë mbajtur parasysh që, në kohën e shqyrtimit të kësaj kërkese, me vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.27, datë 26.05.2010, është vendosur, mes të tjerave, shfuqizimi si i papajtueshëm me Kushtetutën i nenit 15, pika 1 shkronjat c, ç, d e dh dhe neni 16 i ligjit nr.10207, datë 23.12.2009 “Për disa ndryshime në ligjin nr.9235 datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, që sipas Gjykatës Kushtetuese mbartin të njëjtat problem antikushtetueshmërie sikurse edhe dispozitat e neneve 16 e 18 të të njëjtit ligj përpara këtyre ndryshimeve.

Nga ana tjetër, sipas nenit 76 të ligjit nr.8577, datë 10.02.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatës Kushtetuese”, vendimi i kësaj gjykate që shfuqizon një ligj si të papajtueshmëm me Kushtetutën, si rregull sjell efekte juridike nga data e hyrjes në fuqi. Por këto vendime kanë fuqi retroaktive ndaj çështjeve që shqyrtohen nga gjykatat derisa vendimet e tyre nuk kanë marrë formë të prerë.

Në rrethana të tilla të posaçme, duke qënë përpara një çëshje gjyqësore ende në gjykim, ndonëse mbahet parasysh se jemi në shqyrtimin e çështjes në aspektin juridiksional dhe jo të themelit, gjithësesi, gjykata e shkallës së parë, sikurse edhe vetë ky Kolegj Civil, nuk mund të mos marrin parasysh se dispozitat e ligjës, mbi të cilat ishtë nxjerrë vendimi nr.1116, datë 17.10.2008 i të paditurit A.K.K.K.P. Tiranë, pikërisht me vetë nismën e tij (kryesisht), u shfuqizuan si dispozita të papajtueshme me Kushtetutën nga Gjykata Kushtetuese. Pikërisht, shfuqizimi në thelb i vetë kompetencës së një organi shtetëror, sikurse në çështjen objekt gjykimi, për të marrë nismë kryesisht dhe për të nxjerrë vendimin përkatës mbi një çështje, kërkesë a ankesë, bën të mos ekzistojë, si e pakuptimtë ligjërisht, edhe ndjekja e aq më tepër detyrueshmëria e ndjekjes së rrugës administrative të shqyrtimit të çështjes në hallka të tjera administrative si pasojë e atij vendimi të dhënë, duke u bazuar në një normë të shfuqizuar si e papajtueshme me Kushtetutën.

52

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm të datës 07.10.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 07.12.2010

53



Kolegji Civil i Gjykates së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani KryesuesArdian Nuni AnëtarEvelina Qirjako AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarMirela Fana Anëtare

në datën 07.12.2010, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që ju përket palëve:

PADITËS: ESAT KALOSHI E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

TATIMEVE TIRANË.

OBJEKTI:Anullim akti administrativ, vendimit nr.556, datë 08.02.2010,

për dhënie masë ndëshkimore.Pezullimin e zbatimit të tij deri në përfundim të gjykimit.

Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile, Ligji nr.9920, datë 19.05.2008,

“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.6038, datë 20.07.2010, ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.7097 Regj.Them, që i përket palëve ndërgjyqëse:Paditës: Esat KaloshiE paditur: Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë.Me objekt: Anullim akti administrativ, vendimit nr.556, datë 08.02.2010, “Për dhënie mase disiplinore”.

Kundër vendimit të gjykatës së rrethit, në bazë të nenit 59 të Kodit të Proçedurës Civile, ka bërë ankim të veçantë paditësi Esat Kaloshi, duke parashtruar këto shkaqe:

- Çështja është në juridiksion gjyqësor sepse paditësi nuk ka patur statusin e nëpunësit civil, pasi ka qenë në përiudhën e provës pa u konfirmuar si nëpunës civil.

54

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës

paditëse Esat Kaloshi, avokatin Gramoz Çela, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit; mbrojtjen e përfaqësuesit me autorizim të palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, juristen Erjola Sovali, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të lartpërmendur; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.6038, datë 20.07.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për nxjerrjen

e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është i mbështetur në ligj, prandaj duhet të mbetet në fuqi.

Gjykata e shkallës së parë ka pranuar se paditësi Esat Kaloshi, me anë të padisë, ka kërkuar anullimin e vendimit nr.556, datë 08.02.2010, të nxjerrë nga drejtori i Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve për dhënien e një mase disiplinore ndaj paditësit.

Bazuar në procedurat përkatëse të konkurimit sipas legjislacionit për shërbimin civil dhe atij të posaçëm për procedurat tatimore, paditësi Kaloshi është emëruar në datën 15.01.2009 në pozicionin e inspektorit pranë Sektorit të Verifikimit në Terren të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, kategoria C2 – nëpunës civil ekzekutues. Si nëpunës civil rishtas i emëruar ai i nështrohej periudhës ligjore të provës.

Me vendimin nr.270, datë 12.01.2010 të palës së paditur është vendosur që periudha e provës si nëpunës civil për paditësin Kaloshi të shtyhet edhe për një periudhë 6 mujore.

Pala e paditur, me vendimin nr.556, datë 08.02.2010, ka dhënë ndaj paditësit Kaloshi masën disiplinore të kalimit në një detyrë të një niveli më të ulët për 1 vit.

Paditësi Kaloshi, për kundërshtimin e vendimit të palës së paditur për dhënien e masës së sipërcituar disiplinore ndaj tij, ka ngritur direkt në gjykatë padinë objekt gjykimi, me pretendimin që masa disiplinore i është dhënë në kundërshtim me ligjin, sepse ndaj nëpunësit civil në periudhë prove nuk mund të jepen masa disiplinore.

Gjykata e shkallës së parë, në seancë gjyqësore, ka vënë në bisedim kryesisht nëse çështja objekt gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, apo në atë administrativ.

Gjykata ka ardhur në përfundimin se paditësi Kaloshi, duke qënë nëpunës civil, përpara se t’i drejtohej gjykatës me padi, kishte detyrimin që të ankonte vendimin e organit epror (të paditurit) në Komisionin e Shërbimit Civil, sipas dispozitave konkrete të ligjit nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil” dhe atyre të akteve nënligjore të nxjerra në zbatim të tij.

Prandaj, me vendimin nr.6038, datë 20.07.2010, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër këtij vendimi gjyqësor paditësi Kaloshi ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë. Në thelb, motivi ligjor i ankimit konsiston në pretendimin se, duke qënë në periudhën e provës, pra ende pa u “konfirmuar” në pozicionin e nëpunësit civil, ai nuk e gëzon këtë status. Për rrjedhojë, paditësi pretendon se nuk ka të drejtë dhe detyrimi ligjor që, për të kundërshtuar vendimin e organit epror për dhënien e masës disiplinore, t’i drejtohet me ankim Komisionit të Shërbimit Civil përpara ngritjes së padisë në gjykatë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se shkaqet e parashtruara në ankimin e veçantë të paditësit Kaloshi, për prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, nuk janë të mbështetura në ligj.

Gjykata e shkallës së parë ka interpretuar e zbatuar drejt ligjin, duke ardhur në përfundimin se paditësi Kaloshi, ndonëse në periudhën e provës, përfiton nga garancitë e të drejtat dhe, përkatësisht, mban detyrimet që burojnë nga statusi i nëpunësit civil.

55

Kolegji Civil vëren se, me ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore”, posaçërisht me nenin 19, pikat 1 dhe 3 të tij, ndonëse mund të formuloheshin më qartë, vullneti i ligjvënësit është që një pjesë e punonjësve të administratës tatimore duhet të jenë nëpunës civilë dhe një pjesë tjetër punonjës që nuk e gëzojnë statusin e nëpunësit civil :

“Neni 19Emërimi i personelit1. Për nëpunësit e administratës tatimore qëndrore zbatohet legjislacioni i nëpunësit

civil për institucionet e pavarura, përveç se kur në këtë ligj parashikohet ndryshe. 2. Për procedurat e rekrutimit të tyre zbatohet legjislacioni i nëpunësit civil për

institucionet e pavarura. 3. Marrëdhëniet juridike të punës për punonjësit e administratës tatimore, që nuk

kanë statusin e nëpunësit civil, rregullohen sipas dispozitave të Kodit të Punës.”

Ligji nr.8549, datë 11.11.1999 “Për statusin e nëpunësit civil”, në nenin 13, parashikon se, pranimi në shërbimin civil bëhet në përfundim të procedurës së konkurimit dhe statusi i nëpunësit civil fillon me aktin e emërimit në shërbimin civil. Kështu, në këtë dispozitë parashikohet se:

“Neni 13Pranimi1.Pranimi në shërbimin civil kryhet nëpërmjet konkurimit të hapur, bazuar në

meritat.……..7. Marrëdhëniet juridike të nëpunësit civil fillojnë me aktin e emërimit në shërbimin

civil dhe janë pa afat”.

Ndërsa në nenin 14 të këtij ligji parashikohen më hollësisht aspekte të tjera të statusit, garancive, të drejtave dhe detyrimeve të nëpunësit civil gjatë periudhës së provës. Sipas kësaj dispozite, në thelb, ndaj vendimeve të organit epror në lidhje me nëpunësin civil gjatë periudhës së provës, ai ka të drejtën e ankimit në Komisionin e Shërbimit Civil:

“Neni 14Periudha e provës1. Nëpunësi civil i nënshtrohet një periudhe prove që zgjat një vit nga data e aktit të

emërimit….…….4. Nëpunësi mund të ankohet në Komisionin e Shërbimit Civil brenda 30 ditëve punë

nga komunikimi i vendimit. 5. Në rastin e largimit nga shërbimi civil, personi përkatës gëzon të drejtat e

nëpunësit civil vetëm për periudhën e kohës së provës”. Duke qënë se, sikurse parashtrohet më sipër, statusi i nëpunësit fitohet me aktin e

emërimit, pra ekziston e gëzohet edhe gjatë periudhës së provës, ligjvënësi, në nenin 8 të këtij ligji, parashikon se:

“Neni 8Kompetencat e Komisionit të Shërbimit Civil1. Komisioni i Shërbimit Civil ka këto kompetenca:

56

a) Zgjidh ankesat ndaj vendimeve lidhur me pranimin në shërbimin civil, periudhën e provës, ngritjen në detyrë, lëvizjen paralele, vlerësimin, masat disiplinore dhe të drejtat e nëpunësit civil…….

……..2. Komisioni i Shërbimit Civil zgjidh ankesat e parashikuara në pikën 1, shkronja “a”

të këtij neni brenda 30 ditëve nga regjistrimi i ankesës. Në qoftë se ankesa nuk zgjidhet brenda këtij afati, personi i interesuar mund të ankohet në gjykatë brenda 30 ditëve nga mbarimi i afatit për zgjidhjen e ankesës nga Komisioni i Shërbimit Civil. Sekretariati Teknik publikon vendimet e Komisionit të Shërbimit Civil dhe njofton të interesuarit. Vendimet e Komisionit të Shërbimit Civil mund të kundërshtohen në gjykatë brenda 30 ditëve pune nga njoftimi i vendimit…..”

Ndërsa në nenin 25 të ligjës, ku parashikohen parimet mbi rastet, kompetencën, procedurat, llojet e masave disiplinore ndaj nëpunësve civilë, parashikohet e drejta dhe njëkohësisht detyrimi që ankesat lidhur me masat disiplinore të paraqiten në Komisionin e Shërbimit Civil:

“Neni 25Masat disiplinore1. Nëpunësit civil i jepen masa disiplinore për mosplotësimin e detyrave për thyerjen

e disiplinës në punë dhe të rregullave të etikës, si dhe në raste të tjera të parashikuara nga ky ligj.

………..4. Ankesat kundër vendimeve për marrjen e masave disiplinore paraqiten në

Komisionin e Shërbimit Civil brenda 30 ditëve pune nga komunikimi i vendimit”.Për arsyet e mësipërme, në kushet kur nga gjykimi ka rezultuar se ndaj vendimit për

dhënien e masës disiplinore paditësi ka ngritur direkt padi në gjykatë, duke qënë se ndonëse në periudhën e provës, paditësi Kaloshi gëzon statusin e nëpunësit civil edhe për këtë periudhë, duke qënë se ndaj vendimeve të organeve eprore të dhëna ndaj tij e që lidhen me statusin e nëpunësit civil, ky i fundit ka te drejtën e detyrimin që, para se t’i drejtohet gjykatës, të ankohet paraprakisht në Komisionin e Shërbimit Civil, Kolegji Civil vjen në përfundimin se drejt ka vendosur gjykata e shkallës së parë që ka nxjerrjë çështjen objekt i këtij gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor.

Gjykatës së shkallës së parë, ndonëse ka dhënë një vendim të bazuar në prova e në ligj dhe të plotësuar me të gjitha elementet që ligji kërkon për dhënien e vendimit gjyqësor, i tërhiqet vëmendja për një aspekt që i përket mënyrës e teknikës së shkrimit të arsyetimit të vendimit.

Nëse në vendimin gjyqësor gjykata ka marrë në shqyrtim provat, i ka çmuar dhe bazuar arsyetimin e saj për dhënien e vendimit në ato prova, është e panevojshme që po në vendim, në kllapa, të tregohen orientime referuese për të “shikuar” në dosjen gjyqësore provën shkresore të marrë në shqyrtim, analizuar dhe çmuar prej gjykatës në vendim. Orientimet referuese bëhen në raste të shkrimeve me natyrë të ndryshme nga vendimi gjyqësor, si dhe të punimeve me shkrim që kanë bashkëlidhur shkrime të tjera, por jo në rastin e vendimit gjyqësor. Vendimi gjyqësor, detyrimisht, duhet të mbështetet vetëm në aktet proceduriale dhe provat që gjenden në dosjen gjyqësre e që jane çmuar dhe analizuar nga gjykata. Por kjo nuk do të thotë se vendimi gjyqësor ka të “bashkëlidhur” dosjen gjyqësore apo e kundërta.

57

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.6038, datë 20.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë.

Tiranë, më 07.12.2010

58

59




Ardian Dvorani KryesuesEvelina Qirjako AnëtareMirela Fana AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarArdian Nuni Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 07.12.2010, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket palëve:

PADITËS: “INIL” SH.P.K., përfaqësuar nga Av.Sokol Shehu

E PADITUR: QËNDRA KOMBËTARE E LICENSIMIT, përfaqësuar nga Z.Gerald Dylqeshi, MINISTRIA E SHËNDETËSISË, në mungesë. ANDI BABAMUSTA, në mungesë.

OBJEKTI:1. Konstatimi i pavlefshmërisë së aktit administrativ

Licencë nr.LN-0387-10-2009 të lëshuar në favor të të paditurit Andi Babamusta nga i padituri QKL.

2. Detyrimi i të paditurit QKL dhe Ministria e Shëndetësisë të marrë masa për rivendosjen e të drejtës së cënuar,

duke revokuar licencën nr.LN-0387-10-2009 të lëshuar në favor të të paditurit Andi Babamusta.

3. Marrja e masës së sigurimit të padisë, duke urdhëruar pezullimin e veprimtarisë tregtare të farmacisë së të paditurit Andi Babamusta në Rrugën “Migjeni” përballë

Poliklinikës Qëndrore dhe Drejtorisë së Shëndetit Publik Durrës.Baza Ligjore: Nenet 18/1, 115/a-117 të K.Pr.Administrative.

Neni 30/2 i ligjit 10081, datë 23.02.2009 “Për liçencat, autorizimet dhe lejet”.

VKM nr.910, datë 18.06.2008 “Për miratimin e veprimtarisë private në fushën e shëndetit”

(pika 31/d, 6, 7, 8) VKM nr.144, datë 11.02.2009

“Për miratimin e formularëve të vetëdeklarimit, për të ushtruar veprimtarin e tregtimit me shumicë të barnave,

tregtimit në farmaci dhe agjenci farmaceutike, si dhe të import-eksportit të tyre”.

VKM nr.538, datë 26.05.2009, “Për licencat dhe lejet që trajtohen nga apo nëpërmjet QKL”.

60

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9675 Akti, datë 10.09.2010, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës së palës së paditur, Qëndra Kombëtare e Liçensimit, për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.9675, regjistruar më datë 27.05.2010.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, Qëndra Kombëtare e Licensimit (QKL), duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me pretendimin se:

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor, Tiranë, ka gabuar dhe ka keq interpretuar ligjin proçedurial dhe atë material.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse,

Avokatin Sokol Shehu, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur Gerald Dylqeshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane; në mungesë të palëve të tjera të paditura; si shqyrtoi dhe bisedoi në tërësi çështjen,

V Ë R E NSe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë datë 10.09.2010 është i drejtë dhe i

bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Rrethanat e faktit

Pala paditëse, Shoqëria “INIL” sh.p.k., është shoqëri tregtare me seli në qytetin e Durrësit dhe e regjistruar në regjistrin tregtar në datën 29.06.1999. Objekti i veprimtarisë tregtare të palës paditëse është “Import eksport, tregtim me shumicë e pakicë të prodhimeve farmaceutike, prodhim higjeno-sanitare, artikuj fëmijësh, ushqime, kozmetike”.

Pala paditëse kryen aktivitet tregtar në bazë të liçensës me nr.50, datë 27.06.2007, të lëshuar nga Ministria e Shëndetësisë.

Këtë aktivitet kjo shoqëri e ushtron në disa pika të ndryshme të qytetit të Durrësit, ndër të tjera edhe në Rrugën “Migjeni” përballë Poliklinikës Qëndrore.

Nga materialet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se i padituri Andi Babamusta është pajisur me liçensën nr.LN-0387-10-2009, datë 02.07.2010 nga pala e paditur për tregtim me pakicë të barnave për njerëz. I padituri këtë aktivitet e ushtron në një farmaci të ndodhur në qytetin e Durrësit, në Lagjen “Migjeni”, përballë Poliklinikës Qëndrore.

Pala paditëse ka konstatuar se i padituri Andi Babamusta aktivitetin e tij e ushtron në farmacinë e ndodhur në një distancë prej 100-150 metrash larg farmacisë së saj.

Në këto rrethana, pala paditëse ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë padi, duke kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ – Liçensës nr.LN-0387-10-2009 të lëshuar në favor të paditurit Andi Babamusta nga i padituri QKL.

Pala paditëse pretendon se liçensa e palës së paditur është dhënë në kundërshtim të nenin 30/2 të ligjit nr.9323, datë 25.11.2004 “Për barnat dhe shërbimin farmaceutik”, duke mos ruajtur distancën (100-150 ml).

Në shqyrtimin gjyqësor në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, përfaqësuesi i palës së paditur QKL ka paraqitur një kërkesë, duke kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Kjo palë pretendon se nga pala paditëse nuk është konsumuar rruga e ankimit administrativ.

61

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9675 Akti, datë 10.09.2010, ka vendosur: “Mospranimin e kërkesës së palës së paditur Qëndra Kombëtare e Liçensimit për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.9675, regjistruar me datë 27.05.2010.

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur Qëndra Kombëtare e Licensimit (QKL), duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arritur në një konkluzion të drejtë në lidhje me juridiksionin.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka respektuar drejt normat proçedurale.Në nenin 59 të Kodit të Proçedurës Civile thuhet se: “Gjykata, në çdo fazë dhe shkallë

të gjykimit, qoftë dhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja objekt shqyrtimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ ...”.

Kjo gjykatë, gjatë shqyrtimit të kësaj çështje, mbi kërkesën e palës së paditur, ka marrë në shqyrtim nëse kjo çështje bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.

Kjo gjykatë ka arritur në konkluzionin se kjo çështje gjyqësore bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe jo në atë administrativ.

Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse në këtë padi, në objektin e saj, ka kërkuar nga gjykata: “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit admnistrativ ...”. Pala paditëse pretendon se ky akt i cënon interesat e saj të ligjshme dhe si pasojë ky akt nuk passjell asnjë pasojë juridike.

Pala paditëse i mbështet kërkimet e saj në nenin 117/1 të K.Pr.Administrative, në të cilën përcaktohet se aktet absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore, pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.

Në bazë nenin 116 të K.Pr.Administrave ligjvënësi ka përcaktuar rastet e pavlefshmërisë absolute të një akti admnistrativ.

Ky Kolegj vlerëson se në bazë të këtij neni, paditësat nuk kanë asnjë ndalim që t’i drejtohen gjykatës me padi për të kërkuar nga gjykata konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit të lëshuar nga pala e paditur.

Gjithashtu ky Kolegj e gjen të drejtë dhe të mbështetur në nenin 331 të K.Pr.Civile vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në të cilën thuhet se: “Gjykata në vendimin përfundimtar të këtyre mosmarrëveshjeve vendos edhe për konstatimin e pavlefshmërisë së aktit admnistrativ”.

Në ligjin nr.10081, datë 23.02.2009 “Per liçensat, autorizimet dhe lejet në RSH” rezulton se nuk është parashikuar e drejta e ankimit në rrugë administrative për një akt të nxjerë në bazë të këtij ligji. Në këtë ligj, ligjvënësi nuk ka parashikuar rrugën administrative për të ankimuar dhënien e liçensës së dhënë ndaj një subjekti tjetër, pra kundrejt këtij akti administrativ, objekti i këtij gjykimi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me shkaqet e ngritura në ankimin e veçantë nga pala e paditur vlerëson se ato janë të gabuara dhe nuk janë të bazuara në ligj.

Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi, pasi mosmarrëveshja objekt i këtij gjykimi bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe nuk i përket juridiksionit administrativ.

62

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.9675 Akti, datë 10.09.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 07.12.2010.

63




Ardian Dvorani KryesuesEvelina Qirjako AnëtareMirela Fana AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarArdian Nuni Anëtar


PADITËS: FILIP XHOXHI, banues në Fier, në mungesë. E PADITUR: PREFEKTI I QARKUT FIER, në mungesë.

OBJEKTI:Detyrimin e palës së paditur për dëmshpërblim

me pagën e një viti pune për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi;

shpërblimin me dy paga mujore për mosrespektim të afateve të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës,

dy paga mujore për mosrespektim të proçedurave; shpërblim për vjetërsi pune.

Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145, 153 dhe 155/3 të K.Punës. Nenet 10 dhe 13 të ligjit nr.8766, datë 05.04.2001.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.589, datë 20.04.2007, ka vendosur:Rrëzimin e padisë.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.482, datë 12.09.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.589, datë 20.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Filip Xhoxhi, më datë 09.10.2007, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është i padrejtë dhe në kundërshtim me ligjin.- Gjykatat, në përcaktimin e ligjit të zbatueshëm për rastin konkret, referojnë vetëm në

pikën e parë të nenit 4 të K.Punës dhe anashkalojnë pikën e dytë të këtij neni.- Sipas nenit 4/2 të K.Punës, përderisa në ligjin e veçantë (nr.9766, datë 05.04.2001),

nuk janë parashikuar zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës gjykatat duhej të zbatonin Kodin e Punës, dhe jo siç kanë vepruar, duke zbatuar vetëm ligjin e veçantë.

64

- Motivacioni i përjashtimit nga puna, kriteri moshë, nuk qëndron, pasi neni 10 i ligjit nr.8766, datë 05.04.2001, është vetëm për shoferët dhe zjarrëfiksit dhe jo për mekanikun-mirëmbajtës. Kjo strukturë është futur në vitin 2003. Ndërkohë edhe personi që zëvëndësoi paditësin është mbi 45 vjeç, jashtë kritereve.

- Mekaniku-mirëmbajtës është prapavijë dhe nuk merr pjesë në operacionet e shuarjes së zjarrit dhe për këtë arsye nuk është e nevojshme të zbatohet neni 10 i ligjit.

- Përjashtimi nga puna është bërë pa respektuar asnjë proçedurë dhe nga ana e gjykatës nuk është mbajtur parasysh efekti social dhe ekonomik që sjell pushimi nga puna.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana, në mungesë të palëve ndërgjyqëse, si

shqyrtoi dhe bisedoi në tërësi çështjen,

V Ë R E NSe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.482, datë 12.09.2007, i cili ka lënë në fuqi

vendimin Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me nr.589, datë 20.04.2007, është i drejtë e i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Rrethanat e faktit

Paditësi Filip Xhoxhi ka qënë në marrëdhënie pune me palën e paditur, Prefektura e Qarkut Fier në Stacionin e Policisë për Mbrojtjen nga Zjarri dhe Shpëtimin, me detyrën e mekanikut-mirëmbajtës.

Kjo marrëdhënie pune ka filluar që prej datës 01.01.2003.Me urdhërin e Prefektit të Qarkut Fier nr.23, datë 26.02.2007, paditësit i është

ndërprerë marrëdhënia e punës (datë 01.03.2007) me motivacionin “... është marrë në punë jashtë kritereve ligjore dhe konkretisht mbi moshën e lejuar nga ligji”.

Paditësi Filip Xhoxhi, duke mos qenë dakord me këtë urdhër të palës së paditur, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier me padi, duke kërkuar detyrimin e anës së paditur t’a dëmshpërblejë për zgjidhjen e pajustifikuar, pa shkaqe të arsyeshme të marrëdhënies së punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.589, datë 20.04.2007, ka vendosur: “Rrëzimin e padisë”.

Gjykata, ka arsyetuar se në bazë të ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për mbrojtjen nga zjarri dhe për shpëtimin” dhe nenin 4 të K.Punës, për rastin gjejnë zbatim disipozitat e këtij ligji, pasi ai rregullon marrëdhëniet e punës së paditësit si punëmarrës dhe të paditurit si punëdhënës. Gjykata arsyeton se në këtë ligj është parashikuar mënyra e rekrutimit të punonjësve, kriteret që ata duhet të plotësojnë, të drejtat dhe detyrimet që rrjedhin nga marrëdhënia e punës, proçedurat që duhen ndjekur dhe shkaqet për të cilat bëhet përjashtimi i tyre nga strukturat e PMNZSH-së. Gjykata ka evidentuar se në asnjë dispozitë të ligjit nuk bëhet ndarja e punonjësve të kësaj strukture në punonjës të prapavijës dhe në punonjës të tjerë që kanë detyra aktive në mbrojtjen nga zjarri, sikurse pretendon paditësi, dhe se e vetmja ndarje është parashikuar në nenin 8 të ligjit (sipas detyrave dhe funksioneve që kryejnë në PMNZSH, punonjësit e shërbimit ndahen në nivelin bazë, të mesëm, të lartë dhe madhor), dhe sipas paragrafit të dytë të këtij neni në punonjësit e nivelit bazë bën pjesë dhe personeli i shërbimit, ku ka qënë përfshirë dhe paditësi. Gjykata arsyeton se: paditësi është i datëlindjes 1948; paditësi është marrë në punë në kundërshtim me kriteret e rekrutimit të përcaktuara në ligj, mosha nën 35 vjeç (neni 10); në nenin 13/2 është parashikuar si rast përjashtimi nga PMNZSH-ja kur rekrutimi i punonjësit është bërë në kundërshtim me kriteret e përcaktuara në nenin 10; ana e paditur ka respektuar proçedurën e zgjidhjes së kontratës, urdhëri i largimit

65

është nxjerrë mbi bazën e propozimit të bërë nga shefi i stacionit (neni 12/4), datë 23.02.2007; pretendimi se në vend të paditësit është marrë një punonjës që është mbi 35 vjeç nuk ka lidhje me objektin e padisë, pasi punësimi i personit tjetër nuk ka lidhje me përjashtimin nga puna të paditësit, vazhdimi i një situate të paligjshme pranë punëdhënësit nuk bën të ligjshme një situatë të mëparshme, që edhe ajo ka qenë e paligjshme dhe gjykata nuk mund të shprehet në lidhje me punësimin e personit tjetër apo përjashtimin e tij.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.482, datë 12.09.2007, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.589, datë 20.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së Rrethit Gjyqësor Fier”.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Filip Xhoxhi, më datë 09.10.2007, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë si të padrejtë dhe në kundërshtim me ligjin.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e ty dyja gjykatave, si ajo e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe e Gjykatës së Apelit Vlorë, janë marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe për rrjedhim duhet të lihen në fuqi.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në lidhje me shkaqet e ngritura në rekurs nga pala e paditur, çmon se ato nuk janë ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Proçedurës Civile, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e gjykatës së apelit.

Ky Kolegj konstaton se të dyja Gjykatat, si ajo e Apelit Vlorë dhe Rrethit Gjyqësor Fier, me të drejtë kanë arritur në përfundimin se marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse përjashtohet nga zbatimi i dispozitave të K.Punës.

Në nenin 4 të K.Punës ligjvënësi ka përcaktuar se subjektet e këtij Kodi janë punëmarrësit në sektorin privat, kurse punëmarrësit në sektorin publik nuk janë subjekte të këtij Kodi, por punësimi i tyre në sektorin publik rregullohet me ligj të veçantë.

Ky Kolegj e gjen të drejtë konkluzonin e të dyja gjykatave kur, për të zgjidhur këtë mosmarrëveshje objekt i këtij gjykimi, i referohet ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për policinë e mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimin”, ligj mbi bazën e të cilit është lidhur edhe marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse.

Në nenin 8 të ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për policinë e mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimin”, ligjvënësi ka përcaktuar nivelet e punonjësve të shërbimit, të cilat janë bazë, të mesëm, të lartë dhe madhor. Me të drejtë të dyja gjykatat më të ulta e kanë përcaktuar se paditësi Filip Xhoxhi është punonjës i nivelit bazë. Konkluzion i cili nuk kundërshtohet nga paditësi.

Në nenin 10 të ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për policinë e mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimin”, ligjvënësi ka përcaktuar edhe kriteret e rekrutimit të këryre punonjësve për të gjitha nivelet, ku ndër të tjerash në pikën 1/c të këtij neni ligjvënësi ka përcaktuar se punonjësi i nivelit bazë duhet të jenë nën moshën 35 vjeç.

Nga materialet e dosjes rezulton se pala paditëse Filip Xhoxhi është i datëlindjes 01.05.1948 dhe në kohën e pranimit në këtë strukturë ka qenë mbi moshën e kërkuar nga ligji.

Në nenin 13 të ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për policinë e mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimin”, ligjvënësi ka përcaktuar edhe kritert e largimeve dhe përjashtimet e punonjësve nga kjo strukturë.

Ky Kolegj e gjen të mbështetur në pikën 2/c të nenit 13 të ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për policinë e mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimin”, konkluzionin e të dyja gjykatave se përjashtimi i paditësit nga struktura e PMNZSH është i mbështetur në ligj.

Sa më lart, ky Kolegj çmon të drejtë konkluzionin e të dyja gjykatave të ulta se zgjidhja e kontratës së punës nga punëdhënësi i padituri është bërë për shkaqe të ligjshme.

66

Shkaku për të cilin është zgjidhur kjo kontratë përfshihet në kushtet e parashikuara në dispozitën 13, pikën 2 /c të ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për policinë e mbrojtjes nga zjarri dhe shpëtimin”.

Nga materialet e ndodhura në dosje gjyqësore, dhe pikërisht në urdhërin e Prefektit të Qarkut Fier nr.23, datë 26.02.2007, pala e paditur shprehet se paditësit i është ndërprerë marrëdhënia e punës (datë 01.03.2007) me motivacionin “... është marrë në punë jashtë kritereve ligjore dhe konkretisht mbi moshën e lejuar nga ligji”.

Në këto kushte, ky Kolegj çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka lënë në fuqi vendimin Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është i drejtë e i bazuar në ligj edhe në lidhje me përcaktimin e dëmshpërblimit që i takon paditësit si pasojë e zgjidhjes së kontratës së punës nga pala e paditur.

Në rastin kur zgjidhja e kontratës së punës është në përputhje me ligjin, gjykata nuk mund të detyrojë punëdhënësin të dëmshpërblejë punëmarrësin për këtë zgjidhje kontrate.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.482, datë 12.09.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 07.12.2010

67




Shpresa Beçaj KryesueseArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarArjana Fullani AnëtareMedi Bici Anëtar


PADITËS: EDMOND MAMLI, në mungesëE PADITUR: “ALBTELEKOM” SHA, ZONA LAÇ ,

përfaqësuar nga juristët Suela Zyberaj dhe Gentian Laceja.

OBJEKTI I PADISË: Anullimin e aktit nr.2, datë 06.01.2006

të Drejtorisë së “Albtelekom” SHA, Zona Laç. Kthim në punë.

Baza Ligjore: Neni 153 i K.Pr.Civile. Neni 146/2 i K.Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.230, datë 02.05.2006, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Edmond Mamli.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.632, datë 29.05.2007, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.230, datë 02.05.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Edmond Mamli, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:

- Akti i largimit tim nga puna është i padrejtë dhe si i tillë duhet të anullohet.- Motivacioni i largimit nga puna është thjesht një justifikim, për arsye se nuk ka asnjë

kërkesë dhe shkak që të lidhet me vendin e punës në fjalë. Edhe nëse do të kishte, pala e paditur ka detyrimin ligjor që, në bazë të dispozitave të Kodin të Punës, duhet të më njoftonte që unë paditësi të pajisesha me dëshminë e drejtimit të automjetit të kërkuar, sipas vendit të punës. Për më tepër, për automjetin që disponon pala e paditur pas largimit tim nga puna është marrë si drejtues automjeti një person, i cili disponon leje drejtimi të automjetit (patente) të klasit “B”, sikurse kisha dhe unë.

68

- Nuk është zbatuar ligji, Kodi i Punës dhe detyrimet e palëve. Madje duke iu referuar Kodit Rrugor, automjeti në fjalë me peshë 3500 Kg me 8+1 vende drejtohet pikërisht nga drejtues automjeti i pajisur me dëshmi të automjetit të grupit “B”, siç disponoj dhe unë, dhe jo leje të drejtimit të automjetit të grupit “D”, sikurse pretendon pala e paditur.

- Ky fakt provon qartë se kemi të bëjmë me një veprim të njëanshëm që ka çuar në ndërprerjen e padrejtë të marrëdhënies së punës, në kundërshtim të hapur me dispozitat përkatëse të Kodit të Punës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës së paditur

“Albtelekom” SHA, juristen Suela Zyberaj, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Edmond Mamli ka qenë në marrëdhënie pune pranë anës së paditur, “Albtelekom” SHA, Zona Laç prej datës 17.02.2003, me detyrën shofer administrate dhe rrjeti.

2. Me vendimin nr.2 prot., datë 06.01.2006 të anës së paditur, bazuar në shkresën nr.42 prot., datë 04.01.2006 të Drejtorisë së Zonës Albtelekom Laç, paditësit i është zgjidhur kontratën e punës me motivacionin se ai nuk përmbush kriteret profesionale të punës që kryen, pasi vendi i tij i punës kërkon leje drejtimi automjeti të klasit “D”, ndërkohë që paditësi është i pajisur me leje drejtim (patentë) të klasit “B”.

3. Paditësi Edmond Mamli, me pretendimin se shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e paditur është abuziv dhe se, nëse do të duhej leje për drejtimin e mjetit të një klasi më të lartë duhej që t’i jepej mundësia për t’u pajisur me këtë leje drejtimi, me padinë e datës 21.02.2006 i është drejtuar gjykatës duke kërkuar: “Rivendosje në afat. Anullimin e aktit nr.2, datë 06.01.2006, të Drejtorisë së SH.A. Zona Laç”.

3.1. Gjatë gjykimit paditësi ka pakësuar objektin e padisë, duke hequr dorë nga kërkimi që ka të bëjë me rivendojen në afat, “... pasi jam brenda afatit ligjor, duke vazhduar gjykimi me anullimin e aktit nr.2, datë 06.01.2006 dhe dhënien e të drejtave financiare palës së cënuar” dhe më pas, në seancën e datës 27.03.2006, ka bërë shtesë në objektin e padisë, duke kërkuar dhe rikthimin në punë.

4. Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se ndërprerja e marrëdhënies së punës me paditësin është bërë me efekt të menjëhershëm për shkak të justifikuar, sipas nenit 153 të Kodit të Punës dhe gërmave “b” dhe “d” të nenit 6.1 të kontratës kolektive.

5. Në përfundim të gjykimit Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin, me vendim nr.230, datë 02.05.2006, ka rrëzuar padinë e paditësit Edmond Mamli.

5.1. Në rrëzimin e padisë gjykata e shkallës së parë arsyeton se paditësi pretendon për zgjidhje abuzive të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, por ai “... nuk i është adresuar asnjë prej rasteve që parashikon neni 146 i K.Punës dhe nuk ka sjellë asnjë provë në këtë drejtim. I vetmi argument është se mjeti aktual mund të drejtohet edhe me patentë të klasit “B’ që disponohet prej tij dhe se i padituri duhej t’i kishte dhënë mundësi të aftësohej për patentën e duhur. Në këtë aspekt gjykata çmon se në asnjë dispozitë të K.Punës nuk parashikohet detyrimi i punëdhënësit për të aftësuar punëmarrësin për t’iu përshtatur kërkesave të vendit të punës me pasojë në rast shkelje konstituimin e një shkaku abuziv për zgjidhjen e kontratës së punës në kuptim të nenit 146 të K.Punës, prandaj ky pretendim, si dhe sanksionet që rrjedhin prej konstatimit të një shkaku abuziv në zgjidhjen e kontratës

69

konsiderohen si të pabazuar në ligj...”. Më tej gjykata, referuar nenit 153 të Kodit të Punës, parashtron se: “Shkaqet e justifikuara të zgjidhjes së kontratës së punës (në doktrinë: “Protection against unjustifeid dismissal, botim i I.L.O.; F. Carinici. Diritto del lavoro, 2 f.393) mund të jenë të karakterit subjektiv kur lidhen me cilësitë ose sjelljen e punëmarrësit/dhe objektiv kur lidhen me proceset e organizimit dhe funksionimit të subjektit punëdhënës. Kodi i Punës përkufizon vetëm shkaqet që lidhen me sjelljen me faj të punëmarrësit, duke lënë në çmim të gjykatës rastet e tjera. Në rastin konkret, shkaku i pretenduar nga i padituri lidhet me cilësinë e punëmarrësit paditës. Siç vërtetohet nga emërtesa e Drejtorisë së Përgjithshme të Albtelekomit, për vendin e punës së paditësit kërkohet patentë e klasit “D” që nuk disponohet nga paditësi. Kjo rrethanë, duke u çmuar nga gjykata in concreto, vlerësohet si një shkak i justifikuar (subjektiv) për zgjidhjen e kontratës në kuptim të nenit 153 të K.Punës, pasi paditësi nuk plotëson aftësitë e nevojshme për kryerjen e detyrës tek punëdhënësi i paditur, duke cënuar ekuilibrin e interesave respektive të palëve të shprehur në shkakun e kontratës. Ky përfundim përforcohet edhe nga kontrata kolektive... ku parashikohen si shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e kontratës rasti kur punëmarrësi është marrë në kundërshtim me kriteret profesionale”.

6. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendim nr.632, datë 29.05.2007, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.230, datë 02.05.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin.

6.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit ka bërë një përsëritje të faktit dhe arsyetimit të gjykatës së shkallës së parë, pa bërë një arsyetim të vetin në lidhje me pretendimet e parashtruara në ankim. Kjo gjykatë është mjaftuar me shprehjen se: “Për sa më lart, kërkesë-padia rezulton e pa bazuar në prova e në ligj, po kështu dhe pretendimet e ngritura në ankim nga paditësi, ndaj me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë Kurbin ka vendosur rrëzimin e kërkesë-padisë duke e zgjidhur drejt çështjen...”.

7. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs paditësi Edmond Mamli, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:

8.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.

Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e palës”.

8.2. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes të saj”.

8.3. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.

8.4. Neni 143/4 i Kodit të Punës: “4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”.

8.5. Neni 153 i Kodit të Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i

70

kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikluara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.


9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Edmond Mamli përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që e bëjnë të cënueshëm vendimin nr.632, datë 29.05.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Për rrjedhojë ky vendim duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, si dhe të vendimeve të gjykatave të faktit, arrin në përfundimin se nga gjykatat e faktit nuk janë respektuar dispozitat e Kodit të Punës dhe ato të ligjit procedurial civil.

11. Gjykata e shkallës së parë, në kundërshtim me kërkesat e normave proceduriale civile, nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126) dhe as një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen për ta zgjidhur atë në përputhje me dispozitat e Kodit të Punës.

12. I njëjti qëndrim është mbajtur edhe nga gjykata e apelit, e cila jo vetëm që nuk i’u ka dhënë përgjigje pretendimeve të parashtruara në ankim, por duke mos evidentuar zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata e shkallës së parë i ka dhënë zgjidhje jo të drejtë mosmarrëveshjes në shqyrtim.

13. Gjykata e apelit i ka patur të gjitha mundësitë ligjore që të ndreqte gabimet e bëra nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe, në zbatim të nenit 465 të K.Pr.Civile, qoftë dhe kryesisht, të përsëriste hetimin gjyqësor dhe të zgjidhte mosmarrëveshjen konform ligjit.

14. Vendimit të gjykatës së apelit i mungon arsyetimi, baza ligjore mbi të cilën është bazuar zgjidhja e mosmarrëveshjes dhe analiza e provave, ç’ka ka sjellë dhe mosdhënien e arsyeve ligjore të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Arsyetimi i vendimit është detyrim i sanksionuar në nenin 142/1 të Kushtetutës dhe në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile (nenet 126, 310), mosrespektimi i të cilit passjell prishjen e tij.

15. Ndërkohë, ky Kolegj e vlerëson të drejtë konkluzionin që kanë arritur gjykatat e faktit në lidhje me mosrespektimin e afatit të njoftimit dhe procedurën nga ana e palës së paditur në zgjidhjen e kontratës së punës me paditësin, si dhe arsyetimin që ka bërë gjykata e shkallës së parë në lidhje me nenin 146 të Kodit të Punës.

16. Nga materialet e dosjes gjyqësore, ashtu sikurse është pranuar e provuar edhe nga të dyja gjykatat, rezulton se midis palëve ka ekzistuar marrëdhënia juridike e punës me kohëzgjatje të pacaktuar, e cila është ndërprerë nga punëdhënësi pa respektuar procedurën dhe afatin e njoftimit, pra me efekt të menjëhershëm, me motivacionin se ai nuk përmbush kriteret profesionale të punës që kryen, pasi vendi i tij i punës kërkon leje drejtimi automjeti të klasit “D”, ndërkohë që paditësi është i pajisur me leje drejtim (patentë) të klasit “B”.

17. Për zgjidhjen e mosmarrëveshjes gjykatat e faktit kanë vepruar drejt duke referuar në nenin 153 të Kodit të Punës, por ato kanë gabuar në interpretimin dhe zbatimin e këtij neni kur faktin që paditësi nuk zotëron leje drejtimi automjeti (patentë) të klasit “D” dhe nuk plotëson aftësitë e nevojshme për kryerjen e detyrës e konsiderojnë shkak të justifikuar për ndërprerjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme.

17.1. Arsyet që rendit gjykata e shkallës së parë dhe që i përsërit gjykata e apelit nuk i përgjigjen shkakut të justifikuar në kuptim të nenin 153 të Kodit të Punës. Edhe referimi në kontratën kolektive të datës 01.07.2003, lidhur midis anës së paditur dhe Federatës Sindikale të Postë Telekomit dhe Sindikatës së Punonjësve të Postë Telekomit të Shqipërisë, nuk është

71

rilevant për rastin konkret. Në lidhje me këtë kontratë, gjykatat nuk kanë patur parasysh afatin e saj 2 vjeçar, deri në datë 30.06.2005 (neni 3). Për rastin konkret zgjidhja e kontratës së punës me paditësin është bërë pas këtij afati (datë 06.01.2006). Nga aktet e dosjes gjyqësore nuk rezulton që kontrata kolektive të jetë rilidhur. Në dosjen gjyqësore është fashikulluar një shtesë kontrate (një fletë) si pjesë e pandarë e kontratës së datës 01.07.2003, por në të nuk është parashikuar ndonjë zgjatje afati.

17.2. Nga ana tjetër, gjykatat kanë gabuar kur rastet e parashikuara në nenin 6.1, gërmat “b” dhe “d” të kontratës kolektive i konsiderojnë si raste të justifikuara në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës.

18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të sjellë në vëmendje të gjykatave të faktit se kontrata e punës (lidhur midis palëve punëdhënës e punëmarrës) përbën burimin normal të raporteve individuale të punës. Ajo ka forcën e ligjit për palët dhe nuk mund të zgjidhet përveçse në marrëveshje të palëve, ose në rastet e parashikuara nga ligji. Në Kreun e XIV-të të Kodit të Punës janë sanksionuar rregullimet ligjore të përfundimit të marrëdhënieve të punës të cilat karakterizohen nga garancitë mbrojtëse që synojnë, krahas të tjerave, të parandalojnë qëndrimet arbitrare në largimet nga puna nga ana e punëdhënësit, duke siguruar kështu mbrojtjen e interesave të punëmarrësve.

18.1. Sipas nenit 141 të Kodit të Punës e drejta e zgjidhjes së kontratës së punës i takon si punëdhënësit ashtu dhe punëmarrësit, por ushtrimi i kësaj të drejte nga njëra palë nuk mund dhe nuk duhet të cënojë të drejtat dhe interesat e palës tjetër. Për këtë arsye, në Kodin e Punës janë parashikuar rregullat që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën kohë të realizohet e drejta për të zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe, mbrojtja e palës që ndodhet përpara kësaj zgjidhje, nga ana tjetër.

18.2. Zgjidhja e kontratës së punës nga njëra palë pa respektuar afatin e njoftimit trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm (neni 143/4 i K.Punës). Rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës dhe pasojat që rrjedhin nga kjo zgjidhje janë parashikuar në nenet 153-156 të Kodit të Punës. Në vështrim të këtyre dispozitave zgjidhja e menjëhershme e kontratës së punës mund të bëhet nga secila palë kontraktuese, si nga punëdhënësi dhe nga punëmarrësi, për shkaqe të justifikuara apo dhe për shkaqe të pajustifikuara.

18.3.a) Sipas nenit 153/3 të Kodit të Punës shkaqe të justifikuara konsiderohen “rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, megjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”. Në kuptim të kësaj dispozite, punëdhënësi nuk mund të zgjidhë marrëdhënien e punës në mënyrë të menjëhershme për ndonjë shkak tjetër veç atyre të përcaktuara në këtë dispozitë, sikurse pranohet nga gjykatat e faktit.

18.3.b) Në vështrim të kësaj dispozite shkaku justifikues lejon zgjidhjen e kontratës së punës pa respektuar afatin e njoftimit. Por, që të pranohet ekzistenca e një motivi justifikues, duhet të plotësohen këto kushte: (i) Punëmarrësi duhet të ketë shkelur një detyrim kontraktual (nenet 22-26 të K.Punës); (ii) kjo shkelje duhet të jetë kryer me faj (neni 153/3 i K.Punës), a) të rëndë ose b) të lehtë, në mënyrë të përsëritur dhe me paralajmërim me shkrim nga punëdhënësi; (iii) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis shkeljes së detyrimit me faj nga punëmarrësi dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; (iv) shkelja e detyrimit me faj duhet të ketë krijuar një situatë të rëndë që nuk lejon, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënies të punës.

Këto kushte të parashikuara në paragrafin e dytë dhe të tretë të nenit 153 janë kumulative. Ato duhet të jenë të qënësishëm njëkohësisht, në të kundërt zgjidhja e kontratës së punës nuk mund të konsiderohet si zgjidhje me shkak të justifikuar.

19. Në vijim të argumentimit të mësipërm, për çështjen në shqyrtim nuk ka rezultuar i provuar asnjë nga rastet që, në kuptim të nenit 153/3 të Kodit të Punës, të përbëjë shkak të

72

justifikuar për zgjidhjen me efekt të menjëhershëm të kontratës së punës të paditësit. Në këto kushte nuk ka arsye të përjashtohet punëdhënësi nga përgjegjësia për të dëmshpërblyer punëmarrësit (paditësin).

20. Pavarësisht se për rastin në shqyrtim kemi të bëjmë me zbatim të gabuar të ligjit nga gjykatat e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nuk mund të shprehet në lidhje me zgjidhjen përfundimtare të çështjes, për shkak se nga gjykatat nuk janë hetuar e verifikuar rrethanat specifike të rastit konkret që do të përbënin masën e dëmshpërblimit.

21. Përsa më sipër konstatohet se të dyja gjykatat kanë gabuar në arsyetim dhe argumentim të vendimeve të tyre, por meqënëse gjykata e apelit i ka të gjitha mundësitë ligjore të shqyrtojë e të zgjidhë drejt çështjen, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të prishë vendimin e gjykatës së apelit dhe të dërgojë çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues

22. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga proçesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proçes të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

23. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).

24. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarimin e plotë të situatës juridike, gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, mbështetur në nenin 465 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor dhe të evidentojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, si dhe barrën e provës për secilën palë.

25. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedurial e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.632, datë 29.05.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin

e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 09.12.2010

73




Shpresa Beçaj KryesueseArdian Nuni AnëtarArjana Fullani AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 09.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket:

PADITËSE: MERITA SHEDULA, përfaqësuar nga av. Ulusi Bici

I PADITUR: ENVER LUSHKJA, në mungesë

OBJEKTI:Detyrimin e të paditurit të më njohë pronare

(bashkëpronare me trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Myrteza Shedula), lirimin e dorëzimin e shtëpisë në të cilën banon paditësi.

Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil, neni 451/a i K.Pr.Civil në fuqi.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin nr.434, datë 11.07.2006, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditëses Merita Shedula kundër të paditurit Enver Lushkja, me objekt: Detyrimin e të paditurit të më njohë pronarË (bashkëpronarË me trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Myrteza Shedula), lirimin e dorëzimin e shtëpisë në të cilën banon paditësi në adresën e përmendur më lart, si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.308, datë 15.07.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.434, datë 11.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë.

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs paditësja Merita Shedula, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve gjyqësore dhe pranimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Konkluzioni i gjykateve - se ndodhemi para “gjësë së gjykuar” dhe se objekti i gjykimit (shtëpia e banimit) nuk ekziston – është i pabazuar në ligj.

- Në vështrim të nenit 451/a të K.Pr.Civile, duhet që gjykimet të kenë të njëjtat palë, për të njëjtin objekt dhe të njëjtin shkak, gjë që në rastin konkret nuk rezulton. Objekti i mëparshëm i gjykimit ishte detyrimi i Enver Lushkaj, prishje kontrate qiraje të kësaj banese dhe lirimi i saj, sipas neneve 698, 812 dhe 296 të K.Civil, ndërsa tani, në

74

kushtet kur më mohon pronësinë, kërkoj detyrimin të më njohë pronare dhe të dorëzojë banesën sipas nenit 296 të K.Civil.

- Nuk është e vëretetë që objekti i kërkimit shtëpia jonë nuk ekziston, pasi bëhet fjalë për shtëpi 2 katëshe me 400 m2 truall, i padituri vetëm e ka rikonstruktuar atë.

- Padrejtësisht gjykata nuk pranoi kërkesën tonë për ekspertim tjetër teknik, pasi ekspertimi i parë është krejtësisht i njëanshëm për të cilin nuk jemi njoftuar për të marrë pjesë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Shpresa Beçaj; përfaqësuesin e paditëses, av.Ulusi

Bici, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe pranimin e padisë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimi nr.308, datë 05.07.2007 i Gjykatës së Apelit Durrës, i cili ka lënë në fuqi

vendimin nr.434, datë 11.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, është i bazuar në ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Nga aktet e administruara në gjykimet e zhvilluara ka rezultuar se paditësja Merita Shedula është një nga trashëgimtarët ligjore të të ndjerit Myrteza Shedulla, i cili me akt-njoftunie nr.91, datë 24.08.1943 dhe më pas me vendimin nr.291, datë 25.12.1964 të Gjykatës së Rrethit Kavajë është njohur pronar i një shtëpie banimi 2 katëshe, e ndodhur në Kavajë, Lagja nr.3, me kufij të cituar.

Në këtë shtëpi deri në vitet 1950, ka jetuar pronari e saj Myrteza Shedula me familjen e tij, me pas ajo është dhënë me qira në favor të personave të ndryshëm, së fundi në favor të shtetasit Enver Lushkja.

Aktualisht, rezulton se banesa e mësipërme posedohet nga i padituri Enver Lushkja.Paditësja Merita Shedula, me padinë e paraqitur për gjykim, ka vënë në lëvizje

Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë, nëpërmjet të cilës ka kërkuar: Detyrimin e të paditurit Enver Lushkja të njohë paditësen pronare (bashkëpronare me trashëgimtarët ligjore të të ndjerit Myrteza Shedula), lirimin e dorëzimin e shtëpisë në të cilën banon, konform nenit 296 të K.Civil dhe 451/a të K.Pr.Civile, duke pretenduar se i padituri Enver Lushkja e mohon pronësinë e paditëses duke u hequr si pronar i saj, se vendimi gjyqësor me të cilin është njohur pronar i padituri nuk mund të ketë efekte mbi të, pasi të gjithë veprimet janë kryer prej Bashkim Shehut, i cili është hequr si pronar i banesës ndërkohë që nuk është i tillë, në këtë mënyrë ai vendim është absolutisht i pavlefshëm.

Në prapësim të kërkimeve në padi, i padituri Enver Lushkja ka kërkuar rrëzimin e saj, duke pretenduar se është pronar i ligjshëm i banesës, pronësi të cilën e ka fituar me një vendim civil të formës së prerë, për rrjedhojë kjo është “çështje e gjykuar”.

Nga aktet rezulton se në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë është zhvilluar një gjykim i mëparshëm, i cili ka pasur për objekt të konfliktit gjyqësor këtë pronë, në të cilin Bashkim Shehu (si përfaqësues me prokurë të posaçme i trashëgimtarëve ligjorë të të ndjerit Myrteza Shedulla), ka paditur Enver Lushkaj duke kërkuar prishjen e kontratës së qirasë së banesës, pagimin e qirasë së prapambetur dhe detyrimin te lirojë e dorëzojë banesën, bazuar në nenet 698, 812, 296 të K.Civil. Ndërsa i padituri Enver Lushkaj ka paraqitur kundërpadi me objekt: Detyrimin e paditësit të k/paditur Bashkim Shehu ta njohë pronar mbi këtë shtëpi, pronësi të cilën e ka fituar me parashkrim fitues, pasi e ka blerë me shkresë dorë në janar 1985 nëpërmjet shitjes me shkresë të thjeshtë, bazuar në nenin 91 të Kodit Civil të vjetër.

75

Në përfundim të atij gjykimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.166, datë 24.03.1998 ka vendosur rrëzimin e padisë, pranimin e kundërpadisë duke njohur Enver Lushkaj pronar të banesës në fjalë. Vendimi ka marë formë të prerë, pasi është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.106, datë 22.05.1998.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë me vendimin nr.434, datë 11.07.2006, ka vendosur: Rrëzimin e padisë së paditëses Merita Shedula kundër të paditurit Enver Lushkja, si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata ka konkluduar në rrëzimin e kësaj padie pasi, sipas saj, është vërtetuar se pronësia e banesës objekt konflikti gjyqësor është shqyrtuar në një gjykim të mëparshëm (vendimin nr.166, datë 24.03.1998 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë), në përfundim të të cilit i padituri kundërpaditës në atë gjykim, Enver Lushkja, është njohur pronar, duke arritur në përfundimin se janë plotësuar kushtet e parimit të “gjësë së gjykuar”, të parashikuara nga neni 451/a të K.Pr.Civil. Veç këtij argumenti, arsye tjetër ligjore për rrëzimin e padisë është parashtruar fakti se shtëpia objekt konflikti nuk ekziston më, ajo është prishur dhe mbi të ekziston një ndërtim i ri, i papërfunduar në katin e dytë, i kryer nga ana e të paditurit Enver Lushkja, i pasqyruar në aktin e ekspertimit dhe shpjegimet e ekspertit në seancë gjyqësore.

Gjykata e Apelit Durrës e ka shqyrtuar çështjen mbi ankimin e paditëses Merita Shedula, dhe me vendimin nr.308, datë 05.07.2007 ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë Kavajë, duke e konsideruar të drejtë konkluzionin e asaj gjykate “që çështja është gjykuar një herë, dhe në vështrim të nenit 451/a të K.Pr.Civile përbën “gjë të gjykuar”.

Ndaj këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësja Merita Shedula, e cila kërkon prishjen dhe kthimin e çështjes për rigjykim.

Në thelb, pala rekursuese e konsideron të gabuar konkluzionin e gjykateve “se ndodhemi para “gjësë së gjykuar”. Sipas saj, në gjykimet respektive palët ndërgjyqëse dhe objekti i padisë janë të ndryshme, për rrjedhojë nuk plotësohen kushtet për të qenë “çështje e gjykuar”.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi në tërësi aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore, argumentat e parashtruara nga gjykatat në mbështetje të vendimeve respektive dhe shkaqet e parashtruara në rekursin e paraqitur, arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, për rrjedhojë shkaqet e parashtruara në rekurs nuk janë të tilla që ta bëjnë të cënueshëm atë ligjërisht.

Kolegji arrin në këtë përfundim pasi:“Padia për kërkimin e sendit”, si një nga paditë klasike të mbrojtjes së pronësisë,

parashikohet në nenin 296 të Kodit Civil, sipas të cilit “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.

Kur paraqet një padi e tillë, paditësi, në pozitën e (pronarit joposedues), duhet të provojë para gjykatës pronësinë e tij mbi sendin objekt kërkimi dhe nga ana tjetër posedimin pa titull ligjor të sendit nga ana e palës së paditur (poseduesit jo pronar).

Në padinë në shqyrtim pala paditëse, megjithëse ka kërkuar gjyqësisht detyrimin e të paditurit për të liruar e dorëzuar shtëpinë në të cilën ai jeton (neni 296 i K.Civil), paraprakisht ka kërkuar detyrimin e të paditurit për ta njohur pronar (bashkëpronar) me trashëgimtarët ligjore të të ndjerit Myrteza Shedula, duke parashtruar se i padituri i mohon pronësinë dhe hiqet si pronar i vetëm i kësaj shtëpie, pronësi të cilën edhe paditësja e pranon se i padituri e ka fituar me një vendim civil të formës së prerë (neni 451/a i K.Pr.Civile).

76

Siç konstatohet nga objekti dhe baza ligjore në të cilën është referuar padia, rezulton se vetë pala paditëse është e qartë për situatën ligjore të veçantë të palëve ndërgjyqëse në këtë padi rivendikimi. Eshtë kjo situatë, e cila e ka detyruar paditësen që për shkak të argumentimit të legjitimitetit aktiv në padi – vërtetimit të qënies pronar (bashkëpronar) mbi sendin objekt rivendikimi në kuadrin e nenit 296 të K.Civil – të analizojë gjendjen e paligjshmërisë të pronësisë të të paditurës (sipas pretendimeve të saj), në kuadrin e nenit 451/a të K.Pr.Civile. Paditësja e pranon që i padituri Enver Lushkja është njohur pronar i kësaj shtëpie me vendimin të mëparshëm gjyqësor, por pretendon se ai vendim nuk ka pasoja juridike për të dhe bashkëpronarët e tjerë të të ndjerit Myrteza Shedula, pasi palët dhe objekti i padisë nuk janë të njejta.

Këtë pretendim paditësja e argumenton me faktin se paditësi i kundërpaditur në atë gjykim (Bashkim Shehu), megjithëse është autorizuar që t’i përfaqësojë në gjykim, në fakt padinë e ka ngritur në emër të tij ndërkohë që nuk ishte pronar i vetëm, dhe se objekti i atij gjykimi ishte kërkimi i qirasë së banesës dhe jo pronësia e saj.

Duke u ndodhur në një situatë të tillë juridike, kur problemi ligjor kryesor i shtruar për zgjidhje është nëse paditësja gëzon legjitimitet aktiv në padi, me të drejtë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë (e ndodhur para faktit të ekzistencës së vendimit gjyqësor civil të formës së prerë nr.166, datë 24.03.1998 të asaj gjykate), i është dashur të analizojë gjerësisht nëse plotësohen kushtet e nenit 451/a të K.Pr.Civile, pra, nëse ndodhemi para “gjësë së gjykuar”. Kjo edhe për faktin se të dy palët ndërgjyqëse në këtë padi, paditësja në kuadrin e padisë së paraqitur dhe i padituri në kuadrin e prapësimeve ndaj saj, si argumenta kanë përdorur interpretimin e ndryshëm të përmbajtjes së nenit 451/a të K.Pr.Civil, e konkretisht: Paditësja ka pretenduar se vendimi i formës së prerë nr.166, datë 24.03.1998 është i pavlefshëm dhe nuk mund të prodhojë pasoja juridike për të; pala e paditur ka pretenduar se konflikti lidhur me pronësinë e kësaj prone është zgjidhur me atë vendim (vendimin nr.166, datë 24.03.1998 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë).

Përfundimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë se në këtë çështje plotësohen kushtet e nenit 451/a të K.Pr.Civile, për rrjedhojë padia duhet të rrëzohet, është konsideruar i drejtë dhe i ligjshëm dhe nga Gjykata e Apelit Durrës.

Kjo e fundit ka arritur në përfundimin se nuk janë të bazuara pretendimet e ngritura në ankim nga paditësja, sepse ato janë rrëzuar gjatë gjykimit me dokumentat dhe provat shkresore të administruara në seancë gjyqësore, ç’ka do të thotë se paditësja ka ngritur si shkaqe të ankimit pikërisht ato shkaqe dhe probleme ligjore, të cilat janë pretenduar prej saj që në kërkesë-padi dhe janë vënë në bisedim gjerësisht nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë gjatë arsyetimit të vendimit.

Ndodhur para të njëjtave shkaqe ligjore dhe në rekursin e paraqitur para kësaj gjykate, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i çmon ato të pabazuara, që nuk mund ta bëjnë të cënueshëm vendimin gjyqësor objekt rekursi.

Ky Kolegj gjen me vend të theksojë edhe një herë se në vendimin civil të formës së prerë nr.166, datë 24.03.1998 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë është zgjidhur përfundimisht, në kuadrin e kundërpadisë së paraqitur nga i padituri Enver Lushkja, problemi i pronësisë mbi shtëpinë objekt konflikti gjyqësor, duke u njohur ai pronar, si dhe problemi i rivendikimit të saj në kuadrin e padisë së paraqitur nga Bashkim Shehu, Merita Shedulla, etj.

Ndryshe nga sa pretendohet prej palës paditëse (rekursuese), gjykimet e kësaj çështje në të dy shkallet e gjykimit kanë provuar katërcipërisht se në çëshjen në gjykim janë plotësuar kushtet e nenit 451/a të K.Pr.Civile.

Kuptimi dhe efektet e “gjësë së gjykuar” janë përfundimi i procesit civil dhe pamundësia e të njëjtave palë ndërgjyqëse për t’i kërkuar gjykatës që të shqyrtojë dhe vendose përsëri mbi të njëjtin objekt gjykimi (res iudicata est).

77

Sipas teorisë të të drejtës proceduriale civile, “gjëja e gjykuar” trajtohet në kuptimin “objektiv” dhe “subjektiv”. Në kuptimin objektiv është atëherë kur midis të njëjtave palë shqyrtohet çështja me të njëjtin objekt të padisë dhe të njëjtin shkak ligjor.

Në kuptimin subjektiv “gjëja e gjykuar” qëndron në lidhje me faktin që ajo që është vënë në bisedim (në kuadrin e kërkimeve në padi dhe prapësimeve ndaj saj), sipas parimit të kontradiktorialitetit dhe që është vendosur në gjykim me anë të dispozitivit të vendimit, është e detyrueshme ndërmjet palëve ndërgjyqëse në gjykim, trashëgimtarëve të tyre dhe personat që tërheqin të drejta nga palët.

Jo vetëm kaq, por fuqia e parimit të “gjësë së gjykuar” mbulon përveç pjesës urdhëruese të vendimit të formës së prerë edhe rrethanat e çështjes të pranuara në gjykim, përfundimet dhe arsyet në të cilat është mbështetur ai vendim në pjesën arsyetuese dhe që kanë lidhje me pjesën urdhëruese (dispozitivin) e vendimit.

Kjo do të thotë se, nëse në një gjykim të ardhshëm do të shtrohen për shqyrtim probleme ligjore që kanë lidhje thelbësore me çështjet për të cilat është dhënë një vendim gjyqësor i formës së prerë, atëherë ndalohet vënia në bisedim dhe shqyrtimi gjyqësor i tyre. Ky është edhe qëndrimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë në çështje të tjera analoge të gjykuara nga ana e tij.

Veç sa më sipër, në rekurs kundërshtohet përfundimi i gjykatave, se shtëpia objekt padie nuk ekziston, duke pretenduar se ajo vetëm është rikonstruktuar nga ana e të paditurit.

Edhe ky shkak vlerësohet se nuk është nga ato që parashikon neni 472 i K.Pr.Civile, për rrjedhojë nuk është objekt i shqyrtimit nga Gjykata e Lartë.

Fakti i ekzistencës ose jo të objektit në konflikt është bërë objekt bisedimi në gjykimin e shkallës së parë, pasi është pretenduar nga palët ndërgjyqëse. Për këtë shkak në përputhje me përcaktimet e nenit 224/a të K.Pr.Civile është kryer akt ekspertimi teknik, konkluzionet e të cilit janë analizuar dhe mbajtur parasysh nga ana e gjykatave respektive të Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe Gjykatës së Apelit Durrës, si gjykata fakti dhe ligji.

Sa më sipër, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, duhet të lihet në fuqi si i bazuar në ligj.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.308, datë 15.07.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 09.12.2010

78


VENDIM

NË EMËR TË REPUBLIKËS


Shpresa Beçaj KryesuesArdian Nuni AnëtareArjana Fullani Anëtare Guxim Zenelaj AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 11.11.2010 dhe 09.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: FIRST FOOD SHPK (me seli në Bilisht, Korçë), përfaqësuar nga av.Përparim Sanxhaku

I PADITUR: MELIDA SHIPPING LTD (me seli Ajeltake Road, Ajeltake, Island, MH 9690, Majuro, Ishujt Marshall), përfaqësuar nga av.Envi Hicka.

OBJEKTI:Detyrimin e të paditurit për të paguar dëmin e shkaktuar

nga humbja dhe dëmtimi i mallit melaminë gjatë transportit detar, Porti Gemlik (Turqi) ne Portin e Durrësit (Shqipëri) me anijen “Evangelismos” në shumën 103.752 Euro.

Bllokimin e anijes dhe mbajtjen e saj peng në Portin e Durrësit deri në shlyerjen e detyrimit nga i padituri.

Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile;Nenet 225, 226/1, 2, 227 paragrafi i dytë, gërma “ç”,

dhe 341 të ligjit nr.9251, datë 08.07.2004 “Kodi Detar”;Nenet 419, 420, 608 paragrafi i parë, 880, 884, 889 dhe 891 të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.41101-01008 (1891), datë 01.04.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur Shoqëria tregtare “MELIDA SHPIPPING” Ltd për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykimit nga gjykata shqiptare si të pabazuar në prova;Ndryshimin e masës për sigurimin e padisë të marrë me vendimin nr.11-2010-1014 (45), datë 10.03.2010 si vijon: Marrjen e masës për sigurimin e padisë duke vendosur sekuestron e mjetit lundrues "Evangelismos” me flamur Comoros, dhe port regjistri Moroni, pronë e MELIDA SHIPPING Ltd, me adresë Ishulli Ajeltake MH 9690, Majuro, Ishujt Marshall, ndodhur në Portin e Durrësit, deri në përfundimin e gjykimit; ose me pagimin e garancisë për efekt të detyrimit të çështjes objekt gjykimi në shumën e detyrimit plus shpenzimet e përafërta gjyqësore në shumën 110.000 Euro;

79

Në rast të pagimit të garancisë anija e sekuestruar lirohet pas vërtetimit të pagimit të garancisë të caktuar si më lart për efekt të çështjes në gjykim.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.246, datë 25.05.2010, ka vendosur: Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me nr.41101-01008 (1891) akti, datë 01.04.2010 dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë vetëm në lidhje me juridiksionin gjyqësor, me të njëjtin trup gjykues.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.2127, datë 26.07.2010, ka vendosur:

Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykimit nga gjykata shqiptare të çështjes civile nr.41101-01008 (1891), datë 01.04.2010 që i përket palës paditëse Shoqëria “FIRST WOOD”, sh.p.k. me qendër në Bilisht të Korçës, me të paditur Shoqëria Tregtare “MELIDA SHIPPING” Ltd, dhe me objekt: Detyrimin e të paditurit të më paguajë dëmin e shkaktuar nga humbja dhe dëmtimi i mallit melaminë gjatë transportit detar nga Porti Gemlik, Turqi, në Portin e Durrësit, Shqipëri, me anijen “Evangelismos” në shumën 103.752 Euro; Bllokimin e anijes dhe mbajtjen peng të saj në Portin e Durrësit deri në shlyerjen e detyrimit nga i padituri; Heqjen e masës për sigurimin e padisë të marrë me vendimin nr.11-2010-1014 (45), datë 10.03.2010, ndryshuar me vendimin nr.41101-01008 (1891), datë 01.04.2010.

Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria Tregtare “FIRST WOOD” sh.p.k., e cila kërkon prishjen e vendimit nr.2127, datë 26.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe kthimin e çështjes në të njëjtën gjykatë për vazhdimin e gjykimit, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës është shprehur si në marrjen e masës së sigurimit të padisë me vendimin nr.45, datë 08.03.2010, ashtu edhe rrëzimin e kërkesës të të paditurit me vendimin nr.1891, datë 01.04.2010 (për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor), se çështja në fjalë bën pjesë në juridiksionin e gjykatave shqiptare;

- Nëse gjykata nuk kishte juridiksion gjyqësor mbi këtë çështje duhet të ishte shprehur me vendimi që në seancën përgatitore dhe jo në seancën e dhënies së konkluzioneve përfundimtare të themelit të çështjes, 4 muaj pas fillimit të gjykimit;

- Nga rigjykimi nuk rezultoi asgjë e re dhe e ndryshme nga situata e mëparshme, kur po kjo gjykatë refuzoi kërkesën e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor. Pretendimet e të paditurit lidhur me shënimet në policë-ngarkesën dhe me ekzistencën e kontratës së transportit, që në fakt nuk ekziston, nuk kanë lindur pas kthimit të çështjes për rigjykim nga Gjykata e Lartë;

- Arsyetimi i gjykatës, se ka mospërputhje, pasaktësi apo mangësi ndërmjet dy përkthimeve që i janë bërë policë-ngarkesës, nuk përbën shkak ligjor për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit;

- Gjykata referohet në një kontratë tip me kushte të përgjithshme të Këshillit Balltik dhe Ndërkombëtar Detar, ku në nenin 19/a “Legjislacioni dhe Arbitrazhi” të saj, thuhet se kjo kontratë qiraje rregullohet dhe interpretohet në përputhje me legjislacionin anglez dhe çdo mosmarrëveshje që lind nga kjo kontratë i referohet arbitrazhit në Londër. Por, gjykata nuk mban parasysh faktin se kjo kontratë është bosh, e paplotësuar; nuk thuhet se cila palë e ka paraqitur, vendi dhe data ku është

80

përpiluar, cilat janë palët kontraktuese, kushtet e pranuara, etj. Pra në këtë kontratë nuk rezulton të jetë palë paditësi “FIRST WOOD” sh.p.k.;

- Juridiksionin gjykatës ia jep ligja, por nuk mund t’ia heqë policë-ngarkesa e mallit, siç pretendon i padituri. Është neni 30/b i ligjit nr.3920, datë 21.11.1964 “Për gëzimin e të drejtave civile dhe zbatimi i ligjit të huaj”, i cili u jep të drejtën gjykatave shqiptare të gjykojnë paditë që kanë të bëjnë me sende të luajtshme ose të paluajtshme që ndodhen në Republikën e Shqipërisë, ose me detyrime që kanë lindur ose do të ekzekutohen në Republikën e Shqipërisë. Në rastin tonë kemi të bëjmë me një detyrim të lindur në portin e Durrësit dhe është konstatuar menjëherë pas shkarkimit të mallit nga anija. Po kështu, juridiksionin për gjykimin e kësaj çështje gjykatës shqiptare ia jep edhe Kodi Detar i Republikës së Shqipërisë, miratuar me ligjin nr.9251, datë 08.07.2004, i cili në mënyrë përmbledhur i jep të drejtë gjykatave shqiptare të shqyrtojnë konflikte të karakterit detar.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Shpresa Beçaj; Av.Përparim Sanxhaku, që kërkoi

prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe kthimin e çështjes në te njëjtën gjykatë për vazhdimin e gjykimit; Av.Envi Hicka, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës per nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykimit nga gjykatat shqiptare; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NPaditësi, Shoqëria Tregtare “FIRST WOOD” sh.p.k., është person juridik shqiptar i

regjistruar në Qendrën Kombëtare të Regjistrimit me datën 28.12.2004 dhe NIPT K469196251 me seli në Bilisht, Korçë, e cila ka si aktivitet tregtar eksport-importin e fibrave te drurit dhe tregtimin me shumicë dhe pakicë të materialeve të ndryshme të drurit, lëndëve të para ndihmëse për mobilieri, etj.

Pala paditëse në vitin 2010 ka lidhur kontratë me palën e paditur për importimin nga Turqia të një sasie materiali drusor, melaminë dhe pllaka zdrukthi (1.671 ton), me vlerë 316.083 Euro. Transporti i kësaj ngarkese do të bëhej në rrugë detare nga Porti Gemlik (Turqi) në Portin e Durrësit (Shqipëri) me anijen “Evangelismos”, e cila është në pronësi të palës së paditur MELIDA SHIPPING Ltd. Anija në fjalë është nisur nga Porti Gemlik më datë 01.02.2010, nën komandën e kapitenit Mohamed Osman Omar (me kombësi egjiptiane) dhe sipas njoftimeve të bëra nga Agjencia në portin e nisjes, ajo duhej të mbërrinte në Portin e Durrësit më datë 06.02.2010, por në realitet ajo ka mbërritur në këtë port më datë 01.03.2010 (23 ditë me vonesë).

Me mbërritjen në Portin e Durrësit, pala paditëse është njoftuar nga kapiteni i anijes se një pjesë e ngarkesës (88 paleta melaminë) ka rënë nga kuverta në det gjatë udhëtimit. Për këtë ngjarje kapiteni i anijes ka dorëzuar në Kapiterinë e Portit Durrës një Protestë Detare. Anija ka filluar shkarkimin në Portin e Durrësit në datën 01.03.2010 dhe e ka përfunduar atë më datë 06.03.2010. Në përfundim të shkarkimit të ngarkesës është mbajtur proçesverbali, nga i cili ka rezultuar se përveç sasisë të dorëzuar mangut nga anija e të paditurit (88 paleta melaminë), një sasi tjetër e ngarkesës është dorëzuar e dëmtuar (36 paleta të lagura plotësisht dhe 29 paleta të lagura pjesërisht). Procesverbali i dorëzimit të mallit është firmosur dhe vulosur njëkohësisht nga kapiteni i anijes, nga agjenti i agjensisë detare “Reimar” që i ka shërbyer anijes deri në atë moment, si dhe nga përfaqësuesi i marrësit të mallit në dorëzim

Në këto kushte, pala paditëse Shoqëria Tregtare “FIRST WOOD” sh.p.k. i është drejtuar Gjykatës së Durrësit me padi për shkaktim dëmi, duke kërkuar fillimisht vënien e masës së sigurimit të padisë ndaj anijes “Evangelismos”.

81

Gjatë debatit gjyqësor, pala e paditur “MELIDA SHIPPING” Ltd, ka paraqitur kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor te gjykatave shqiptare duke pretenduar se mbi bazen e policë-ngarkesës dhe kontratës që i bashkëngjitet (charter-party) dhe elementëve që përbëjne këto akte, mosmarrëveshja i përket Arbitrazhit të Londrës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në rigjykimin e çështjes pas detyrave të lëna nga Gjykata e Lartë ka vendosur: Nxjerrjen jashtë juridiksionit të gjykimit nga gjykata shqiptare të çështjes objekt gjykimi.

Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë në bazë të nenit 59/2 të K.Pr.Civile Shoqëria Tregtare “FIRST WOOD” sh.p.k., duke parashtruar pretendimet e paraqitura në pjesën hyrëse të vendimit.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, si shqyrtoi të dhënat e akteve të paraqitura si prova gjatë shqyrtimit të kërkesës “për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykimit nga gjykatat shqiptare” konstaton se:

Marrëdhënia juridiko civile, e krijuar ndërmjet palëve kontraktuese është një marrëdhënie civile me elementë të huaj (në formën e kontratës së transportit detar), pra subjektet e saj janë persona juridikë të themeluar e të regjistruar në vende të ndryshme, konkretisht Shqipëri dhe Ishujt Marshall.

Duke qenë se ndërmjet palëve është krijuar një marrëdhënie civile me elementë të huaj, kjo marrëdhënie është objekt rregullimi nga rregullat e të drejtës ndërkombëtare private, me anë të së cilës synohet të zgjidhen konfliktet lidhur me përcaktimin e ligjit të shtetit te zbatueshëm ndaj marrëdhënies civile, si dhe organit kompetent që do ta shqyrtojë atë.

Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se palët kanë rënë dakord për transportimin në rrugë detare të një ngarkese (melaminë dhe pllaka zdrukthi) nga Turqia në Shqipëri. Kjo rezulton nga policë-ngarkesa (bill of lading), e cila është një dokument i lëshuar nga transportuesi (pronari i anijes ose agjenti i saj) tek pronari i ngarkesës, kur ajo futet në bordin e anijes, dhe shërben si faturë e ngarkesës, dokument i titullit të ngarkesës, dhe si provë e një kontrate të vlefshme transporti.

Sipas instrumentave ndërkombëtare që rregullojnë transportin detar të mallrave dhe policë-ngarkesën (si p.sh. Rregullat e Hamburgut, Rregullat e Hagës apo Rregullat Hagë-Visbit), policë-ngarkesa lëshohet ose bazohet mbi kontratën e transportit detar.

Për vetë natyrën e veçantë që zë në tregtinë botërore të mallrave, kontrata e transportit detar, si dhe dokumentat shoqëruese të udhëtimit, kanë gjetur rregullime në nivel ndërkombëtar, me anë të së cilës është synuar uniformiteti dhe thjeshtëzimi i tyre, nëpërmjet përgatitjes së kontratave dhe dokumentave tip (të parapërgatitura në formë formularësh apo modularësh). Në çështjen objekt gjykimi, policë-ngarkesa është në formën CONGENBILL (e adaptuar nga BIMCO - Këshilli Detar Balltik dhe Ndërkombëtar), e cila është e parapërgatitur ne formën e një formulari, në tekstin e së cilës thuhet shprehimisht: “për t’u përdorur me kontratën e charter party”. Në këtë lloj policë-ngarkese, përmbahen edhe kushtet e transportimit ku, sipas pikës 1 të saj, parashikohet se “Të gjitha afatet dhe kushtet, liritë dhe përjashtimet e chater party, te datuara sipas faqes tjetër, duke përfshirë Ligjin dhe Klauzolën e Arbitrazhit, inkorporohen në këtë dokument”.

Pra lëshimi i policë-ngarkesës e tipit CONGENBILL nga transportuesi, prezumon se është bërë mbi bazën e një kontrate të transportit detar (charter-party), në tekstin e të cilës përcaktohet klauzola e arbitrazhit dhe e ligjit të zbatueshëm për kontratën. Në këto kushte, duke qenë se është parashikuar nga palët në marrëveshje klauzola e arbitrazhit, me anë të të cilës palët bien dakord që të paraqesin për shqyrtim dhe zgjidhje mosmarrëveshjet lidhur me zbatimin apo interpretimin e kontratës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në respektim të parimit të lirisë kontraktore të palëve, vlerëson se gjykata e arbitrazhit e zgjedhur nga palët, në rastin konkret Arbitrazhi në Londër, ka juridiksion për shqyrtimin e çështjes.

82

Lidhur me pretendimet e rekursuesit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ato nuk janë të mbështetura në ligj.

Pavarësisht se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka marrë vendim për sigurimin e padisë, si dhe ka zhvilluar seancat përgatitore, sipas nenit 59 të K.Pr.Civile, çështja e juridiksionit merret ne shqyrtim në çdo fazë e shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht nga gjykata.

Lidhur me pretendimin se kontrata është inekzistente:Për të përcaktuar gjëndjen totale të paletave që janë objekt i transportit, atyre të

dëmtuara dhe atyre mangut, pala paditëse referon si dokument kryesor policë-ngarkesën, ndërsa në lidhje me elementët e tjerë si termat e përdorura në këtë dokument, referenca tek “Congenbill”1994, kushtet e transportit, mban qëndrim të ndryshëm.

Lidhur me pretendimin se gjykatës juridiksionin ia jep ligj, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përveç ligjit, juridiksioni mund të përcaktohet paraprakisht edhe me marrëveshje të palëve, rregull ky i cili është parashikuar tashmë edhe në disa instrumente juridike komunitare dhe ndërkombëtare, rregullat e të drejtës ndërkombëtare të shumë shteteve, si dhe praktikës tregtare ndërkombëtare. Në çështjen në fjalë, juridiksioni është përcaktuar në policë-ngarkesë (pika 1 e Kushteve të Transportimit të CONGENBILL-it) dhe kontratë, dhe në këtë kuadër, kjo kontratë, ndërmjet palëve kontraktuese, ka fuqinë e ligjit. Sipas nenit 37 të K.Pr.Civile, juridiksioni i gjykatave shqiptare për personat fizikë dhe juridikë të huaj përcaktohet me ligj dhe ky ligj është ligji nr.3920, datë 21.11.1964 “Mbi gëzimin e të drejtave civile nga të huajt dhe zbatimin e ligjit të huaj”. Në gërmën “b” të nenit 30 të këtij ligji, shtetasi ose personi juridik mund të paditet para gjykatave shqiptare kur padia ka të bëjë me sende të luajtshme ose të paluajtshme që ndodhen në Republikën Popullore të Shqipërisë ose me detyrime që kanë lindur ose do të ekzekutohen në territorin e Republikës Popullore të Shqipërisë. Por në rast se pala ka hequr dorë nga juridiksioni i gjykatave të shtetit shtetas i të cilit ai është, duke pranuar në vend të tij një juridiksion tjetër, dhe në kushtet kur nuk bëhet fjalë për një juridiksion ekskluziv të gjykatës shqiptare për gjykimin e çështjes (për shkak se paraqitja e padisë para gjykatave shqiptare, siç përcakton dhe vetë dispozita, është “një mundësi”), nxirret konkluzioni se gjykata shqiptare nuk ka juridiksion për këtë çështje.

Referimi që rekursuesi bën në ligjin nr.3920 datë 21.11.1964 “Për gëzimin e të drejtave civile dhe zbatimi i ligjit të huaj” dhe Kodi Detar i Republikës së Shqipërisë si ligji i zbatueshëm në këtë mosmarrëveshje, do të ishte i saktë vetëm nëse nuk do të kishte marrëveshje me shkrim mes palëve, apo palët do të kishin zgjedhur gjykatën shqiptare si gjykatën kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve, por në rastin konkret, sipas policë-ngarkesës, në kushtet e transportimit të parashikuar në të, përcaktohet se palët do t’i drejtohen Arbitrazhit të Londrës për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve dhe ligji i zbatueshëm do të jetë ligji anglez.

Duke konstatuar se Arbitrazhi i Londrës është zgjedhur nga palët për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që mund të rezultojnë nga zbatimi apo interpretimi i kontratës, rekursuesi mund të kundërshtojë në Arbitrazhin e Londrës juridiksionin e saj për shqyrtimin e çështjes, në përputhje me rregullat e saj të arbitrimit.

Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështje është i drejtë dhe në përputhje me ligjin.

83

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 dhe 485 të K.Pr.Civile,


Durrës lidhur me nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit të gjykimit nga gjykatat shqiptare.

Tiranë, më 09.12.2010

84




Shpresa Beçaj KryesueseArjana Fullani AnëtareArdian Nuni AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 09.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket palëve:

PADITËS: ARJAN ALIAJ, përfaqësuar nga Av. Erald TopiI PADITUR: GJYKATA E RRETHIT GJYQËSOR TIRANË,

në mungesëPERSON I TRETË: KËSHILLI I LARTË I DREJTËSISË,

në mungesë

OBJEKTI PADISË:Detyrim pagim page të pa paguara për periudhën 20.03.2000 e vijim.

Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile dhe neni 81 i Ligjit nr.8577, date 10.02.2000.


Pranimin e padisë së paditësit Arjan Aliaj kundër palës së paditur, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë dhe person të tretë, Këshilli i Lartë i Drejtësisë.Detyrimin e palës së paditur, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, t’i paguajë paditësit pagën e pa paguar nga data 20.12.2000 kur ai është shkarkuar nga detyra e gjyqtarit deri më datën 30.06.2006, në shumën 3.613.674 lekë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.929, datë 09.07.2007, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.4351, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e çështjes.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs paditësi Arjan Aliaj, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e apelit ka vendosur pushimin e çështjes me arsyetimin se nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, gjë që bie ndesh me kërkesat e nenit 32/a të K.Pr.Civile, nenit 81 të ligjit 8577, datë 10.02.2000 “Për Organizimin e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”, si dhe nenet 44, 131/f dhe 147/6 të Kushtetutës së Shqipërisë.

85

- Rruga administrative është ezauruar, ku pas vendimit të Gjykatës Kushtetuese që ka prishur vendimin e K.L.D-së, si dhe vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe kthyer për ta rishqyrtuar dhe njëherë K.L.D-ja, gjë që nuk është bërë nga kjo e fundit, me gjithë kërkesat e bëra. Në këtë mënyrë, e vetmja zgjidhje institucionale ishte rruga gjyqësore, bazuar në nenin 44 te Kushtetutës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e palës paditëse, Av.

Erald Topi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.929, datë 09.07.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4351, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,


1. Paditësi ka qenë gjyqtar ushtarak në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë dhe me vendimin nr.99, datë 20.12.2000 të K.L.D-së është shkarkuar nga detyra. Vendimi në fjalë u ankimua dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.25, datë 04.04.2001, lanë në fuqi vendimin e K.L.D-së.

2. Te dy vendimet e mësipërme u ankimuan në Gjykatën Kushtetuese, e cila me vendimin nr.11, datë 02.04.2003, ka vendosur: “Shfuqizimin si antikushtetues të vendimit të K.L.D-së, si dhe vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në K.L.D.”.

3. K.L.D-ja, pavarësisht vendimit nr.11, datë 02.04.2003 të Gjykatës Kushtetuese dhe kërkesave të paditësit, nuk e ka marrë ende në shqyrtim këtë çështje.

4. I ndodhur në këto kushte, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë objekt shqyrtimi.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4351, datë 19.07.2006, ka vendosur:

“Pranimin e padisë së paditësit Arjan Aliaj kundër palës së paditur, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë dhe person të tretë Këshilli i Lartë i Drejtësisë.

Detyrimin e palës së paditur, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, t’i paguajë paditësit pagën e papaguar nga data 20.12.2000 kur ai është shkarkuar nga detyra e gjyqtarit deri më datën 30.06.2006, në shumen 3.613.674 lekë”.

6. Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.929, datë 09.07.2007, ka vendosur:“Prishjen e vendimit nr.4351, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

dhe pushimin e çështjes”.7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs paditësi Arjan Aliaj, i cili

kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.4351, datë 19.07.2006.

Ligji i zbatueshëm

8.1. Neni 36/1)2) i K.Civil: 1) Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.

2) Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve të tjera. Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata”.

86

8.2. Neni 32 i K.Pr.Civile: Padia mund të ngrihet: a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur.


9. Vendimi nr.929, datë 09.07.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është vendosur “Prishja e vendimit nr.4351, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimi i çështjes”, është në zbatim të gabuar të ligj dhe për këtë shkak duhet të prishet.

10. Në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimeve të gjykatave, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor.

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin e për pasojë edhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë se: “... Në pjesën urdhëruese të vendimit të Gjykatës Kushtetuese është përcaktuar se çështja duhet të rishqyrtohet nga Këshilli i Drejtësisë, që dhe aktualisht nuk del të jetë shqyrtuar dhe marrë një vendim konkret për paditësin. .... në këtë rast ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihej, pasi nuk hyn në juridiksionin gjyqësor. Ezaurimi i rrugës administrative dhe dhënia e një vendimi nga Këshilli i Lartë i Drejtësisë passjell dhe të drejtën e paditësit që, në interes të zgjidhjes së çështjes, t’i ridrejtohet Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë”.

12. Kërkimi i pagës nuk është i lidhur domosdoshmërisht me ezaurimin një procedure ankimi përpara se pala t’i drejtohet me padi gjykatës. Objekti i padisë është i tillë që e fut çështjen në juridiksionin gjyqësor, pasi e drejta e pretenduar prej palës është mohuar prej organit që duhet t’a jepte.

13. Vendimi i gjykatës së apelit për nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes do të kishte kuptim nëse paditësi do të kishte kërkuar nëpërmjet padisë së ngritur kthimin në punë, por paditësi me padinë objekt shqyrtimi nuk ka kërkuar kthimin në punë, por vetëm pagën për qëndrimin pa punë për deri sa vendimi i largimit nga detyra është shfuqizuar. Shfuqizimi prej Gjykatës Kushtetuese i vendimit të KLD-së dhe vendimit të Gjykatës së Lartë lidhur me lirimin nga detyra të paditësit ka rrëzuar shkakun ligjor të ndërprerjes së marrëdhënies së punës midis paditësit dhe palës së paditur.

14. Në këtë kuptim, gjykata e apelit duhet të vazhdonte gjykimin e çështjes dhe jo të nxirrte atë jashtë juridiksionit gjyqësor. Se çfarë do të vendosë gjykata në lidhje me kërkimet e palëve është çështje e shqyrtimit gjyqësor, pasi të administrohen provat dhe të dëgjohen pretendimet e prapsimet e palëve.

15. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.929, datë 09.07.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është vendosur “Prishja e vendimit nr.4351, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimi i çështjes”, duhet të prishet si i pabazuar në ligj.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës

Civile,


e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 09.12.2010

87

MENDIMI I PAKICËSUnë gjyqtari në pakicë, Medi Bici, në bazë të nenit 307/2 të Kodit të Procedurës

Civile, parashtroj me shkrim mendimin tim kundër, për t’ia bashkangjitur vendimit nr.453, datë 09.12.2010 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.

Paditësi Arjan Aliaj me vendimin nr.99, datë 20.12.200 të KLD-s është shkarkuar nga detyra e gjyqtarit të Gjykatës së Rrrethit Gjyqësor Tiranë (ish seksioni ushtarak), vendim i cili është lënë në fuqi nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.11, datë 02.04.2003 ka shfuqizuar si antikushtetues të dy vendimet e mësipërme dhe e ka dërguar çështjen për rishqyrtim në KLD.

Meqenëse KLD-ja nuk e ka marrë në shqyrtim çështjen, paditësi i është drejtuar rrugës gjyqësore për të rivendosur të drejtat që pretendon se i janë shkelur.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4351, datë 19.07.2006 ka vendosur:

...... Detyrimin e palës së paditur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë t’i paguajë paditësit... shumën 3.613.674 lekë, për pagat mujore të papaguara.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.929, datë 09.07.2007 ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.4351, datë 19.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

dhe pushimin e çështjes.Jam i të njëjtit mendim me shumicën që çështja objekt gjykimi i përket juridiksionit

gjyqësor, por nuk jam dakord me mënyrën se si ka vendosur Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi sipas vlerësimit tim Kolegji Civil duhet të prishte vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të linte në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përputhje me nenin 485, gërma “b” të K.Pr.Civile.

Nga materialet e çështjes rezulton që gjykata e apelit e ka shqyrtuar në themel çështjen, duke i marrë të gjitha pretendimet e palëve dhe ka vendosur me vendim përfundimtar.

Po të shikohet me kujdes vendimi i gjykatës së apelit, del plotësisht e provuar që gjykata e ka pushuar çështjen me arsyetimin që padia e paditësit është një padi që nuk mund të ngrihet.

Në vlerësimin tim padia që nuk mund të ngrihet dhe mungesa e juridiksionit për shkak të mos ezaurimit të rrugës administrative janë dy koncepte që e kundërshtojnë njëri tjetrin, pasi në rastin kur ligji parashikon rrugën administrative të ankimit, nuk do të thotë që e drejta për t’u drejtuar gjykatës nuk ekziston, por kjo e drejtë është ushtruar para kohe (para ezaurimit të rrugës administrative të ankimit).

Ndërsa rastet kur padia nuk mund të ngrihet janë krejt të tjera, si p.sh. mungesa e legjitimimit të palëve, etj.

Rasti objekt gjykimi nuk ka lidhje as me juridiksionin dhe as me mungesën e legjitimimit të palëve.

Me prishjen e vendimit të KLD-s nga Gjykata Kushtetuese, paditësi Arjan Aliaj konsiderohet se është një gjyqtar në detyrë ndaj të cilit ka një procedim disiplinor të nisur, por të pa gjykuar, prandaj atij i takon paga deri ditën e marrjes së një vendimi të mundshëm nga KLD-ja për largimin e tij nga detyra.

Për të gjitha këto që parashtrova më sipër, jam plotësisht i bindur se Kolegji Civil i kishte të gjitha kushtet ligjore për të prishur vendimin e gjykatës së apelit dhe të linte në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, prandaj vota ime është kundër këtij vendimi.

Medi Bici

88




Shpresa Beçaj KryesueseArdian Nuni AnëtarArjana Fullani Anëtare Medi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancen gjyqesore të datës 09.12.2010, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: ROLAND BODINAKU, ROSID BODINAKU, ROSIDA BODINAKU, përfaqësuar nga av.Artur Gurbardhi

I PADITUR: ARBEN JARAZI, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Pjesëtim i sendit të përbashkët banesë

ndodhur në Tiranë, Rr. Hamid Shijaku", nr.21Baza Ligjore: Neni 369, 370 të K.Pr.Civile,

neni 207 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.8383/1154 Akti, datë 06.03.2006, ka vendosur:

Lejimin e pjestimit të një shtëpie, të ndodhur në Tiranë, Rr.“Hamid Shijaku”, nr.21, e përbërë nga dy dhoma, një kuzhinë, një sallon, pjesë pusi, oborr, gjithsej 170 m2, e kufizuar nga: Veriu - Osman Sharra, Jugu - Selman Qoshja, Lindja - rrugë pa krye, Perëndimi - Sulejman Caslli, midis: paditësit Roland Bodinaku - 1/3 e 1/3 pjesë, paditësit Rosid Bodinaku - 1/3 e 1/3 pjesë, paditëses Rosida Bodinaku- 1/3 e 1/3 pjesë, të paditurit Arben Jarazi - 2/3 pjesë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.317, datë 15.03.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1154 akti, datë 06.03.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, që i përket fazës së parë të pjestimit.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё rekurs i padituri Arben Jarazi, i cili parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rënda të ligjit procedurial dhe nuk janë të bazuar në ligj e në prova.

- Sipas vërtetimit të pronësisë, ne palët ndërgjyqëse jemi në bashkëpronësi të sendit objekt pjesëtimi, por në këtë akt nuk ka të përcaktuar sipërfaqen e truallit. Kjo është fiksuar edhe në seksionin “komente nga regjistruesi”, ku është bërë shënimi se ky

89

vërtetim është i vlefshëm për gjykatë. Ky vërtetim nuk është i rregullt, sepse sendi që kërkohet të pjesëtohet nuk ka patur të përcaktuar sipërfaqen.

- Saktësimi i sipërfaqes, bëhet sipas ligjit nr.7843, datë 12.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” (neni 24/b), në rrugë administrative. Në rastin kur Z.V.R.P.P. nuk përcakton sipërfaqen në rrugë administrative, personi i interesuar mund t’i drejtohet gjykatës dhe kjo është një çështje tjetër civile e me tjetër objekt, e cila nuk mund të zgjidhej në këtë gjykim me objekt pjesëtim sendi. Gjykata duhej të kishte pezulluar gjykimin e pjesëtimit derisa të saktësohej sipërfaqja e truallit që do t’i nënshtrohej pjesëtimit.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e paditësave, av.Artur

Gurbardhi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi nr.317, datë 15.03.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj,

prandaj duhet të lihet në fuqi.Rezulton se, në emër të palëve ndërgjyqëse figuron e regjistruar në bashkëpronësi një

shtëpi e ndodhur në Rr.“Hamid Shijaku”, nr.21, e përbërë nga dy dhoma, një sallon, një kuzhinë, pjesë pusi e oborr, me kufij përkatës, respektivisht: Arben Jarazit në 2/3 pjesë të pandara, Roland Bodinaku në 1/9 pjesë të pandarë dhe të Rosida e Rosid Bodinaku secili nga 1/9 pjesë të pandarë (sipas aktit të pronësisë në nr.242 Regj. Hipotekor, datë 25.09.2002, Z.K. 8350).

Paditësat, Roland, Rosid e Rosida Bodinaku, kanë kërkuar në rrugë gjyqësore prishjen e bashkëpronësisë. Në përfundim të fazës së parë të pjesëtimit, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.8383/1154 Akti, datë 06.03.2006, ka lejuar pjestimin e një shtëpie, të ndodhur në Tiranë, Rr.“Hamid Shijaku”, nr.21, e përbërë nga dy dhoma, një kuzhinë, një sallon, pjesë pusi, oborr, gjithsej 170 m2, e kufizuar nga: Veriu - Osman Sharra, Jugu - Selman Qoshja, Lindja - rrugë pa krye, Perëndimi - Sulejman Caslli, midis: paditësit Roland Bodinaku - 1/3 e 1/3 pjesë, paditësit Rosid Bodinaku - 1/3 e 1/3 pjesë, paditësit Rosida Bodinaku - 1/3 e 1/3 pjesë, të paditurit Arben Jarazi- 2/3 pjesë.

Gjykata e shkallës së parë, pasi ka urdhëruar kryerjen e një akt ekspertimi në lidhje me sipërfaqen e sendit objekt pjesëtimi, e cila ka rezultuar në total 170 m2, nga të cilat sipërfaqe trualli nën objekt (101.6 m2) dhe ajo funksionale (68.4 m2), ajo ka lejuar pjesëtimin e këtij sendi sipas vërtetimit të pronësisë dhe sipas pjesëve takuese të përcaktuara në këtë vërtetim pronësie.

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.317, datë 15.03.2007, ka lënë në fuqi vendimin e mësipërm. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Arben Jarazi, duke kërkuar prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë, për këto shkaqe:

Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rënda të ligjit procedurial dhe nuk janë të bazuar në ligj e në prova;

Sipas vërtetimit të pronësisë, ne palët ndërgjyqëse jemi në bashkëpronësi të sendit objekt pjesëtimi, por në këtë akt nuk ka të përcaktuar sipërfaqen e truallit. Kjo është fiksuar edhe në seksionin “komente nga regjistruesi” ku është bërë shënimi se ky vërtetim është i vlefshëm për gjykatë. Ky vërtetim nuk është i rregullt, sepse sendi që kërkohet të pjestohet nuk ka patur të përcaktuar sipërfaqen;

90

Saktësimi i sipërfaqes, bëhet sipas ligjit nr.7843, datë 12.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” (neni 24/b), në rrugë administrative. Në rastin kur Z.V.R.P.P. nuk përcakton sipërfaqen në rrugë administrative, personi i interesuar mund t’i drejtohet gjykatës dhe kjo është një çështje tjetër civile e me tjetër objekt, e cila nuk mund të zgjidhej në këtë gjykim me objekt pjesëtim sendi. Gjykata duhej të kishte pezulluar gjykimin e pjesëtimit derisa të saktësohej sipërfaqja e truallit që do t’i nënshtrohej pjesëtimit.

Ky Kolegj vlerëson të drejtë vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili i ka dhënë përgjigje edhe pretendimeve të paraqitura në rekursin e të paditurit.

Në të kundërt me çfarë pretendohet në rekursin e paraqitur, vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim të ligjit procedural. Gjykatat kanë zbatuar nenin 370 të K.Pr.Civile, duke përcaktuar të drejtën e bashkëpronësisë së palëve ndërgjyqëse, pjesët takuese të tyre, si dhe sendet që do të pjesëtohen.

Në gjykim është provuar dhe pranuar nga gjykatat, por dhe që nuk është kontestuar nga palët se: paditësit Roland Bodinaku, Rosida Bodinaku e Rosid Bodinaku dhe i paditurit Arben Jarazi janë bashkëpronarë mbi një send të paluajtshëm, sipas pjesëve përkatëse, paditësit me nga 1/3 pjesë secili dhe i padituri me 2/3 pjesë.

Sendi që do të pjesëtohet, është një shtëpi banimi e ndodhur në Tiranë, Rr.“Hamit Shijaku”, nr.21, e përbërë nga dy dhoma, një kuzhinë, sallon, pjesë pusi dhe oborri, sipas vërtetimit të pronësisë dhe me sipërfaqe 170 m2 sipas aktit të ekspertimit të bërë në gjykimin në gjykatën e shkallës së parë.

Pretendimi i paraqitur për saktësimin e sipërfaqes objekt gjykimi nuk qëndron, pasi duke ju referuar ligjit nr.7843, datë 12.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, dhe pikërisht nenit 24 të tij, ky saktësim mund të kërkohet nga individët në rastin kur kemi regjistrim fillestar të pasurisë, i cili është regjistrimi për herë të parë i pasurisë së paluajtshme, sipas përcaktimeve të bëra në këtë ligj dhe në nenin 192 të K.Civil.

Po kështu, sendi objekt i pjesëtimit është një send individualisht i përcaktuar, që do të thotë se ka të përcaktuar qartë vendndodhjen e tij, ka të përcaktuar qartë kufitarët e tij {pasi e gjithë sipërfaqja është e rrethuar me mure (avlli)} dhe ka të përcaktuar qartë dhe sipërfaqen, kjo sipas aktit të ekspertimit.

Sa më sipër, vendimi nr.317, datë 15.03.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i bazuar në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.317, datë 15.03.2007 tё Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranё, mё 09.12.2010

91





në seancë gjyqësore të datë 09.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:

PADITËS: SHOQËRIA EUROLINGUA SH.P.K. në mungesë

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E TATIMEVE, në mungesëDREJTORIA RAJONALE TATIMORE TIRANË, në mungesë

OBJEKTI: Anullimi i aktit administrativ,

vendimit nr.1344, datë 07.05.2009 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, komunikuar me shkresën nr.3505/2, datë 07.05.2009.

Anullimin e vlerësimit tatimor nr.31472/2 prot., datë 24.11.2008 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.

Baza Ligjore: Nenet 324/a, 325, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile,Neni 137 i K.Pr.Administrative,

neni 109 pikat 2 dhe 4 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.


Nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor të çështjes civile numër 1682 akti, datë 05.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi bën pjesë në juridiksionin administrativ të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithëshme të Tatimeve.

Kundër këtij vendimi, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria “Eurolingua”, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.4595, datë 04.06.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për t’u shqyrtuar rregullisht nga kjo gjykatë.

92

Shkaqet që ngre pala paditëse në ankimin e saj janë:- Detyrimi tatimor që i përket TVSHsë karburantit që ne kemi blerë për gjenetatorin që përdorim në rastet kur ikin dritat është i gabuar, pasi është njohur blerja e makinerisë si shpenzim i zbritshëm.- Ne e paguam detyrimin tatimor për TVSH në shumën 208.840 lekë, ndërsa për gjobën na u tha nga të paditurit që nuk ka nevojë të bëhen apelime, pasi ato rregullohen me ligjin e vjetër dhe do të faleshin.- Drejtoria e Apelimit Tatimor nuk ka refuzuar shqyrtimin e ankimit, por ka refuzuar ankimin.- Vetë kjo drejtori i ka krijuar mundësi palës paditëse për t’u ankuar ndaj vendimit të saj në gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; shqyrtoi dhe bisedoi në tërësi çështjen, në

përfundim,

V Ë R E NNë Gjykatën e Lartë, me datë 11.10.2010, është regjistruar çështja civile nr.31003-

02272-00-2010, që u përket palëve ndërgjyqëse paditëse Shoqëria “Eurolingua” sh.p.k, të paditur Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve dhe Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, me objekt anullimin e aktit administrativ, në bazë te nenit 324/a, etj., të K.Pr.Civile.

Vendimi nr.4595, datë 04.06.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i bazuar si në prova, ashtu edhe në ligj, prandaj duke qenë i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:Pala paditëse është një shoqëri me përgjegjësi të kufizuar, e cila e ushtron aktivitetin e

saj në fushën e arsimit jo publik.Në këtë shoqëri është ushtruar kontroll nga punonjësit tatimorë dhe në përfundim të

tij, ka rezultuar që pala paditëse për vitin 2007 ka një detyrim të papaguar, i cili i përket TVSH dhe Tatim Fitimit, në një shumë të përgjithshme prej 417.680 lekë.

Pala paditëse ka marrë dijeni me anë të njoftimit të vlerësimit të detyrimit tatimor nr.31472, datë 24.11.2008 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.

Pas marrjes së njoftimit, pala paditëse i është drejtuar palëve të paditura me një kërkesë ankimore për faljen e gjobës.

Pala e paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin nr.1344, datë 07.05.2009 ka vendosur të refuzojë kërkesën e palës paditëse, për shkak se e konsideron atë të papranueshme, pasi ka kaluar afati i ankimit.

Pas marrjes së këtij vendimi nga organi administrativ, pala paditëse i është drejtuar gjykatës për zgjidhjen e çështjes në rrugë gjyqësore.

Në seancën gjyqësore të datës 23.04.2010, pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar që pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimit.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në seancën gjyqësore të datës 04.06.2010 ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Në nenin 106/3 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Proçedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, thuhet shprehimisht:

Tatim paguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatim paguesi.

93

Në kuptim të dispozitës së mësipërme, njoftimi për vlerësimin tatimor është marrë nga pala paditëse me datë 24.11.2008, prandaj ajo ishte e detyruar që të paraqiste ankim në Drejtorinë e Apelit Tatimor deri me datë 24.12.2008.

Ankimi i bërë nga pala paditëse është regjistruar në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve me datë 03.04.2009, pra disa muaj jashtë afatit 30 ditor të ankimit, prandaj me të drejtë pala e paditur Drejtoria e Apelit Tatimor ka zbatuar pikën 106/3/4 të Udhëzimit nr.24 të Ministrit të Financave, i cili thotë:

Nëqoftëse ankimi pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor nuk bëhet brenda afatit të caktuar, ai konsiderohet i papranueshëm dhe refuzohet……….

Në rekurs pala paditëse merret më tepër me zgjidhjen e çështjes në themel, se sa me kundërshtimin e asaj që ka vendosur gjykata në lidhje më juridiksionin, por gjithsesi ajo ngre si shkak për ndryshimin e vendimit faktin që drejtoria e apelimit nuk ka refuzuar shqyrtimin e ankimit, por ka refuzuar ankimin.

Ky pretendim është i pabazuar, sepse organi administrativ menjëherë sapo ka konstatuar që ankimi nuk është në afat ka refuzuar ta shqyrtojë atë, duke mos u shprehur për pretendimet që ngriheshin në kërkesën ankimore, prandaj përfundimi që ka arritur gjykata e shkallës së parë se ndodhemi përpara mungesës së juridiksionit gjyqësor është i drejtë dhe i bazuar në ligj.

Duke argumentuar si më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë është i bazuar si në prova, ashtu edhe në ligj, prandaj duke qenë i tillë nuk ka vend që ai të cënohet.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 59/2 dhe 485/a të

K.Pr.Civile,


Tiranë.

Tiranë, me 09.12.2010

94






PADITËS: PETRO NDONI, përfaqësuar nga Av.Alma Çami

TË PADITUR: YLLI XHANI, në mungesëAGJENSIA TRAJTIMIT TË KREDIVE TIRANË, në mungesë

PALË E TRETË: ZYRA E PЁRMBARIMIT TIRANЁ, në mungesë

OBJEKTI:Përjashtim nga sekuestrimi i ndërtesës Ish Punishtes së Qumështit në Këlcyrë.

Baza Ligjore: Neni 612 K.Pr.Civile.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.69, datë 28.02.2007, ka vendosur:Pranimin e padisë.Përjashtimin nga sekuestroja konservative e pronës së paditësit Petro Ndoni, ish punishte e qumështit në qytetin e Këlcyrës, të vendosur me urdhërin me nr.411 Prot., datë 08.11.2006 të Zyrës së Përmbarimit Përmet, për shkak të parashkrimit të së drejtës së kreditorit A.K.T. Tiranë ndaj dorëzanësit Petro Ndoni.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.193, datë 24.05.2007, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.69 datë 28.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër ka ushtruar rekurs paditësi Petro Ndoni, për shkaqet e mëposhtme:

- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin në zgjidhjen e çështjes.- Padia është ngritur në bazë të nenit 612 të K.Pr.Civile dhe gjatë gjykimit kam provuar

se unë jam pronari i sendit mbi të cilin është vënë sekuestro nga Zyra e Përmbarimit;

95

nuk kam ndonjë detyrim ndaj A.T.K.-së; nuk kam marrë përsipër ndonjë detyrim dhe se ai nuk ekziston kundër meje.

- Kontrata, mbi bazën e së cilës është vënë sekuestro, është bërë në Dhjetor 1995 dhe kam dashur ta ndihmoja shtetasin Ylli Xhani që të merrte kredi bankare. Kam provuar se kjo kontratë nuk u ekzekutua dhe shtetasi Ylli Xhani nuk e mori kredinë dhe prona ime realisht nuk u ngarkua me hipotekë.

- Ylli Xhani ka marrë kredinë datë 23.10.1996, për të cilën ka lidhur kontratën e hipotekimit nr.6751/877, datë 04.12.1996, duke vënë në hipotekë pasurinë e tij me nr.1464, datë 17.10.1996.

- Fakti se pas një veprimi juridik të mëparshëm është kryer një veprim juridik tjetër, për të njëjtën çështje, duke i bërë një rregullim të ri, ndodhemi para anullimit në heshtje të veprimit juridik të mëparshëm.

- Pasuria e vënë në hipotekë nga debitori i A.T.K.-së është ekzistuese dhe e ngarkuar me barrë për sigurimin e likuidimit të kredisë së marrë nga shtetasi Ylli Xhani dhe sekuestro duhet të vihet mbi pasurinë e debitorit dhe jo mbi pasurinë time.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin e paditësit, Av. Alma

Cami, e cila kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet; si dhe pasi diskutoi çështjen ne tërësi,


1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi është pronar i një objekti, ndërtesë e punimit të qumështit, të cilën e ka regjistruar në regjistrin hipotekor me nr.138, datë 08.05.1998.

2. Në datën 15.12.1995. me kontratën e hipotekimit nr.6603 Rep., nr.2481 Kol., të nënshkruar midis Bankës së Kursimeve - Dega Përmet dhe paditësit Petro Ndoni, ky i fundit ka vënë në hipotekë një pjesë të objektit ndërtesë e punimit të qumështit, specifikuar: dhoma nr.5 e quajtur magazinë, dhoma nr.6-kaldajë, dhoma nr.7-salla e përpunimit, dhoma nr.8-magazinë, nr.9-dhomë higjenike, 10-koridor, 11-laborator, 12 dhe 13-zyra, 14-sallë pranimi, me kufizimet përkatëse. Kontrata e hipotekës lidhej “... për efekt të kredisë së kërkuar nga Ylli Xhani” dhe parashikonte se: “.... Hipotekuesi siguron me këtë pasuri pagimin e të gjitha detyrimeve që ka ndaj përfituesit, detyrim i cili është shprehur në akt-kredinë përkatëse të lidhur midis palëve, pjesë integrale e së cilës është edhe kjo kontratë hipotekimi........”. Gjithashtu në kontratë palët i referohen edhe Deklaratës (për vënie objekti në hipotekë) nr.Rep. 6574, nr.Kol. 2472, datë 13.12.1995, ku paditësi deklaronte se: “vendoste në hipotekë për llogari të Bankës së Kursimit Përmet për kredinë që do të merrte Ylli Xhani “objektin për të cilin është nënshkruar de facto kontrata e hipotekës...... dhe se “me pasurinë si më sipër ... bëhet garant për kthimin e kredisë parashikuar nga neni 560 i K.C. për hipotekën......”. Kontrata është transkriptuar në Zyrën e Hipotekës Përmet me nr.816, datë 14.12.199- (i pa dukshëm).

3. Kredia për të cilën është lidhur kontrata e hipotekës është marrë prej palës së paditur Ylli Xhani me kontratën e kredisë nr.24, datë 23.10.1996 nga ish Banka e Kursimeve Përmet. Për të garantuar kthimin e kredisë së marrë midis të paditurit Ylli Xhani dhe Degës së Bankës së Kursimeve Përmet është nënshkruar edhe Kontrata e Hipotekimit nr.6751 Rep., nr.877 Kol., datë 04.12.1996, me anë të së cilës është vendosur hipotekë në favor të Degës së Bankës së Kursimeve Përmet, mbi pjesë të një objekti në pronësi të të paditurit Ylli Xhani. Kontrata e hipotekimit është inskriptuar pranë Hipotekës Përmet me nr.911, datë 22.11.1996.

96

4. Pala e paditur, A.T.K.-ja Tiranë, së cilës i kanë kaluar të drejtat dhe detyrimet e ish Bankës së Kursimeve, për efekt shlyerje të kredisë së marrë nga Ylli Xhani, ka kërkuar lëshimin e urdhërit të ekzekutimit e më pas e ka vënë atë në ekzekutim të detyrueshëm nëpërmjet Zyrës së Përmbarimit Përmet. Nga ana e kësaj zyre është lëshuar urdhëri i datës 08.11.2006 duke u vënë sekuestro konservative mbi pronën e Petro Ndonit, ish punishte qumështi Këlcyrë, pasuri e vënë në hipotekë për të siguruar kredinë e marrë nga Ylli Xhani.

5. Paditësi, Petro Ndoni, me pretendimin se edhe i padituri, kredimarrësi-debitor Ylli Xhani, ka vënë pasuri të tij në hipotekë për të siguruar kredinë e marrë dhe se përmbaruesi gjyqësor duhet të bënte ekzekutimin e detyrueshëm mbi këtë pasuri të debitorit dhe jo mbi pasurinë e tij, bazuar në nenin 612 të K.Pr.Civile i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar përjashtimin e pasurisë së tij nga sekuestrimi.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.69, datë 28.02.2007, ka vendosur:

“Pranimin e padisë.Përjashtimin nga sekuestroja konservative të pronës së paditësit Petro Ndoni, ish

punishte e qumështit në qytetin e Këlcyrës, të vendosur me urdhërin me nr.411 Prot., datë 08.11.2006 të Zyrës së Përmbarimit Përmet, për shkak të parashkrimit të së drejtës së kreditorit A.K.T. Tiranë ndaj dorëzanësit Petro Ndoni”.

Arsyetimi i gjykatës “….. kontrata e hipotekimit datë 14.12.1995 “... ka pasaktësi për shumën e kredisë së siguruar me hipotekë, pasi në këtë kontratë nuk është përmendur fare shuma e kredisë që do të sigurohej nga kjo kontratë hipotekimi, dhe në bazë të nenit 572 të K.Civil, kjo hipotekë është e pavlefshme.

Edhe sipas konfirmimeve të bëra nga Z.V.R.P.P. kjo kontratë nuk është regjistruar pranë saj dhe nuk mund të kryhen veprime përmbarimore mbi pronën e paditësit. ….. edhe sikur të jetë regjistruar kjo kontratë dorëzanie, kreditori ka humbur të drejtën e sekuestrimit të pronës së dorëzanësit Petro Ndoni për shkak të mosrespektimit të afatit që përcakton neni 600 i K.Civil”, pasi nuk rezulton që kreditori të ketë ngritur padi ndaj dorëzanësit brenda 6 muajve.

7. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.193, datë 24.05.2007, ka vendosur:“Prishjen e vendimit nr.69, datë 28.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet

dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.Arsyetimi i gjykatës “…..gjykata e faktit në arsyetimin e vendimit të dhënë prej saj,

pa të drejtë i referohet dispozitave ligjore të dorëzanisë duke ngatërruar hipotekën me dorëzaninë, dy mjete të ndryshme këto të sigurimit të përmbushjes së detyrimit. Në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me dorëzani, por me hipotekë të vënë në bazë të kontratës nga personi i tretë (paditësi) për të siguruar detyrimin kontraktor të debitorit Ylli Xhani”…… “paditësi Petro Ndoni nuk është një person i tretë çfarëdo që pretendon se është pronar i sendit mbi të cilin bëhet ekzekutimi dhe që pretendon në bazë të nenit 612 të K.Pr.Civile përjashtimin e sendit nga sekuestrimi. Paditësi është pronar i sendit të lënë në hipotekë me pëlqimin e tij, sipas kontratës së hipotekës, kontratë kjo në fuqi dhe e pa kontestuar. Në këto kushte çmohet se padia e ngritur prej tij është një padi që s’mund të ngrihej e për rrjedhojë vendimi i dhënë duhet prishur e pushuar gjykimi i çështjes”.

8. Kundër vendimit te gjykatës së apelit ka bërë rekurs pala paditëse Petro Ndoni, duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet.

Ligji i zbatueshëm

9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe të Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:

97

9.1. Neni 10 i K.Pr.Civile: “Provat janë të dhënat që merren në formën e parashikuar nga ky Kod dhe që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet ose prapësimet e pjesëmarrësve në proces”.

9.2. Neni 16/1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.

9.3. Neni 17 i K.Pr.Civile: “Gjykata fton palët që të japin shpjegime nga pikëpamja e së drejtës që ajo e çmon të nevojshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.

9.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e zgjidhjes të saj”.

9.5. Neni 213 i K.Pr.Civile: “Në zbatim të nenit 12 të këtij Kodi, gjykata me vendim lejon palët të provojnë faktet mbi të cilat i bazojnë kërkimet dhe pretendimet e tyre, duke paraqitur në gjykatë vetëm ato prova që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen e gjykimit”.

9.6. Neni 309§1 i K.Pr.Civile: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhënat që ndodhen në aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.

9.7. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.

9.8. Neni 521 i K.Pr.Civile: “Urdhëri i ekzekutimit kundër debitorit mund të vihet në ekzekutim edhe kundër personit të tretë, që për sigurimin e detyrimit ka ngarkuar me barrë sipas ligjit një send të tij, kur kreditori kërkon ekzekutimin mbi këtë send.

9.9. Neni 509 i K.Civil: “Dorëzania, pengu dhe hipoteka e kredisë fillestare shuhen përveç kur palët janë marrë vesh shprehimisht që ato të ruhen edhe për kredinë e re”.

9.10. Neni 532 i K. Civil: “Pengu dhe hipoteka mund të vihen vetëm për një detyrim efektiv.

Pengu dhe hipoteka mund të vihen si për një detyrim të pronarit të sendit të lënë peng ose hipotekë, ashtu dhe për një detyrim të një personi tjetër”.

9.11. Neni 533 (1) i K.Civil: “Pengu ose hipoteka mund të garantojë një kredi ekzistuese ose një kredi të ardhshme. Kredia për të cilën jepet garancia duhet të jetë e përcaktuar qartë”.

9.12. Neni 562 i K.Civil: “Hipoteka vihet në bazë të kontratës ose të ligjit dhe me regjistrimin e saj. Kontrata duhet të bëhet me akt noterial”.

9.13. Neni 562 i K.Civil: “Hipoteka është e pavlefshme, kur në kontratën e hipotekës, ose në aktin bazë për vënien e hipotekës, apo në kërkesën për vënien e saj, në bazë të ligjit, ka pasaktësi për personin e kreditorit, të debitorit, të pronarit të sendit të lënë në hipotekë, për vetë sendin ose për shumën e kredisë të siguruar me hipotekë”.


10. Vendimi nr.193, datë 24.05.2007 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, me të cilin është vendosur prishja e vendimit nr.69, datë 28.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Përmet dhe pushimi i gjykimit të çështjes, është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet prishur.

98

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve të administruara gjatë gjykimeve e që ndodhen në dosjen gjyqësore, pretendimeve e prapësimeve të palëve, si dhe të vendimeve të gjykatave, arrin në përfundimin se nga gjykata e apelit nuk janë respektuar dispozitat e ligjit procedural dhe material.

12. Gjykata, pa sqaruar plotësisht një sërë rrethanash që lidhen me gjykimin e çështjes, me natyrën juridike të shkakut të lindjes së mosmarrëveshjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, të cilat kërkojnë përgjigje edhe nga pretendimet e palëve, gabon kur zgjidh çështjen në gjendjen në të cilën ndodhet hetimi gjyqësor.

13. Pala paditëse ka pretenduar se midis saj dhe palës së paditur nuk ekziston ndonjë marrëveshje detyrimi. Po sipas pretendimeve të kësaj pale hipoteka, për të cilën ishte rënë dakord dhe ishte nënshkruar përpara noterit, do të garantonte një kredi e cila nuk është marrë prej palës tjetër të paditur. Për rrjedhojë, pretendon ai, prona nuk u vendos kurrë në hipotekë.

14. Pala e paditur, në mënyrë alternative, ka bërë prapsimin se hipoteka e vendosur garanton kredinë e marrë prej palës tjetër të paditur, Ylli Xhani, dhe se është firmosur përpara noterit me vullnetin e plotë të paditësit, si dhe është regjistruar në Z.R.P.P.-në Përmet.

15. Nga shqyrtimi i pjesës arsyetuese të vendimit të gjykatës së apelit nuk rezulton që kjo gjykatë të ketë hetuar dhe përcaktuar nëse realisht hipoteka mbi pasurinë e paditësit është regjistruar apo jo në Z.R.P.P.-në Përmet.

16. Ky Kolegj konstaton se në vendimin e gjykatës së apelit nuk janë analizuar dhe nuk u është dhënë përgjigje pretendimeve të ngritura prej palëve, veçanërisht të palës së paditur. Ndonëse paditësi ka pretenduar se hipoteka e vendosur nuk garantonte kredinë e marrë prej të paditurit z. Ylli Xhani në datë 23.10.1996 por një kredi tjetër e cila nuk është marrë, gjykata e apelit nuk shprehet në lidhje me këtë pretendim. Nga gjykata anashkalohet dhe nuk merren në analizë juridike dhe dy shkresat e depozituara në dosje, datë 22.01.2007 dhe 22.02.2007, ku Z.R.P.P.-ja Përmet i njofton gjykatës se pranë saj nuk është regjistruar ndonjë kontratë hipoteke me nr.816, datë 04.12.1994, për pronën e z. Petro Ndoni.

17. Gjykata e apelit, ndodhur në kushtet kur gjykimi në shkallë të parë kishte mangësi, nuk ka marrë prova të reja, por, ashtu si Gjykata e rrethit Gjyqësor Sarandë, ka mbështetur pjesën më të madhe të arsyetimit të saj mbi aktet e depozituara prej palëve gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe për më tepër nuk ka hetuar dhe as është shprehur mbi pretendimet kryesore të paditësit lidhur me pasaktësinë e kontratës së hipotekës dhe mosregjistrimin e saj.

18. Në analizë të sa më sipër, ky Kolegj çmon se gjykata nuk ka dhënë arsyet dhe argumentet ligjore të prishjes së vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe pushimin e gjykimit të çështjes. Në kuptim të qenies vendim i argumentuar nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm konstatimi se “gjykata e faktit në arsyetimin e saj i referohet gabimisht dispozitave ligjore të dorëzanisë ,duke ngatërruar hipotekën me dorëzaninë” dhe se “paditësi është pronar i sendit të lënë në hipotekë me pëlqimin e tij, sipas kontratës së hipotekës, kontratë kjo në fuqi dhe e pa kontestuar”.

19. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.

20. Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të sqarojë nëse realisht kontrata e hipotekës së paditësit garanton detyrimet e marra përsipër prej të paditurit z. Ylli Xhani me kontratën e kredisë datë 23.10.1996 apo është lidhur për garantimin e ndonjë detyrimi tjetër? Në rast se hipoteka është lidhur për të garantuar këtë kredi a mjafton ajo për të shlyer tërësisht detyrimin e të paditurit z. Ylli Xhani, apo për këtë gjë nevojitet edhe hipoteka e vendosur prej këtij të fundit mbi pasurinë e tij?

99

20.1. Gjykata duhet të sqarojë gjithashtu se çfarë ka ndodhur me kontratën e hipotekës së lidhur midis të paditurit z. Ylli Xhani dhe ish Bankës së Kursimeve Përmet? A është kërkuar ekzekutimi i detyrimit mbi këtë send apo vetëm mbi pasurinë e paditësit?

21. Për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, gjykata“... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).

21.1. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin aktet shkresore që vërtetojnë legjitimimin e tyre, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).

21.2. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në mbështetje të neneve 486 e 465 të K.Pr.Civile, qoftë edhe kryesisht, gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, duke përcaktuar me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës provë, si dhe barrën e provës për secilën palë.

21.3. Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të çmojë provat në respektim të kritereve materiale e procedurale që përmbajnë dispozitat ligjore e që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim, sipas bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre.

22. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit, të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/(c) të Kodit të Procedurës

Civile.

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.193, datë 24.05.2007 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe

dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 09.12.2010

100





në seancën gjyqësore të datës 09.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket:

PADITЁS: PETRIKA NAÇO, përfaqësuar nga av.Taulant Naço.

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVESHOQËRORE TIRANË, përfaqësuar nga juristja Rita Arapi. INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE, përfaqësuar nga juristja Miranda Goxhi.

OBJEKTI:

Kundërshtimi i vendimeve administrative nr.429, datë 30.12.2005 d

he nr.145, datë 10.11.2005 të D.R.S.SH dhe I.S.SH.Baza ligjore: Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, neni 86/3 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”

me ndryshimet përkatëse,V.K.M. nr. 561 datë 12.03.2005 “Mbi pagat referuese”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3922, datë 03.07.2006 ka vendosur:

Të rrëzoje padinë e ngritur nga paditësi Petrika Naço, me të paditur Drejtoria Rajonale dhe Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.962, datë 12.07.2007 ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.3922, datë 03.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke anulluar aktet administrative nr.429, datë 30.12.2005; nr.145, datë 10.11.2005 e duke e detyruar Drejtorinë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore të llogarisë pensionin e paditësit Petrika Naço, duke marë si bazë të vlerësueshme të gjithë periudhën e sigurimit për të cilën paditësi ka paguar kontributet.

101

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Instituti i Sigurimeve Shoqërore, e cila kërkon prishjen e vendimit te Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.- Llogaritja e pensionit të paditësit është bërë në mbështetje të ligjit nr.7703, datë

11.5.1993 (i ndryshuar). - Paditësi ka plotësuar moshën për dalje në pension në vitin 2000 dhe përllogaritja e

pensionit është bërë duke patur parasysh këtë periudhë, për periudhën tjetër, pas vitit 2000 që ka vazhduar të punojë. Ai ka përfituar shtesë mbi pension në bazë të nenit 33 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 .

Kundër rekursit ka paraqitur kundёrrekurs paditësi Petrika Naço, i cili kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Rekursi nuk përmban asnjë nga shkaqet që kërkon neni 472 i K.Pr.Civile. - Palët e paditura, si në gjykim dhe në rekurs insistojne, se llogaritja e pensionit të plotë

të pleqërisë të bëhej në momentin kur paditësi kishte plotësuar kushtet për pension pleqërie, pra në datën 16.06.2000 dhe jo në datën kur ka dalë aktualisht dhe ligjërisht në pension, pra në datën 10.07.2005. Ky pretendim është i paligjshëm pasi unë kam ndërprerë marrëdhëniet e punës dhe kam derdhur konribute deri në korrik 2005.

- Pala rekursuese nënvizon se llogaritjen e pensionit e ka mbështetur në nenet 31 dhe 92 të ligjit 7703, së bashku me ndryshimet, ndërkohë që anashkalojnë me qëllim faktin që neni 31 merret me plotësimin e kushteve, ndërsa neni 92 i ligjit merret me përjashtimet për periudhën e dispozitave tranzitore. Pra këto dy nene nuk kanë të bëjnë me konfliktin në gjykim.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpërpara se të fillojë relatimi në seancë gjyqësore i çështjes,

V Ё R E NI padituri Instituti i Sigurimeve Shoqërore, nëpërmjet përfaqësueses së saj Miranda

Goxhi, ka paraqitur kёrkesё me shkrim për heqje dorё nga rekursi kundёr vendimit nr.962, datë 12.07.2007 tё Gjykatёs sё Apelit Tiranë.

Kolegji Civil e çmon kёrkesёn e mësipërme, tё nёnshkruar nga Drejtoresha e Përgjithshme e Institutit të Sigurimeve Shoqërore, nё pajtim me dispozitёn ligjore të nenit 490 të K.Pr.Civile, nga përmbajtja e të cilit rezulton se: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë bëhet me shkrim, e nënshkruar nga vetë pala apo avokati i saj, i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”.

Duke analizuar parashikimin e dispozitës të sipërcituar, Kolegji Civil çmon se janё kushtet pёr pushimin e gjykimit nё Gjykatёn e Lartё.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Civil i Gjykates së Lartë, në bazë të nenit 490 të Kodit të Proçedurës Civile,

V E N D O S IPushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë.

Tiranë, më 09.12.2010

102

103

104




Ardian Nuni KryesuesGuxim Zenelaj AnëtarArjana Fullani AnëtareMirela Fana AnëtareMedi Bici Anëtar


PADITËSA: ARIF DOLLAPAJ, ZYMER DOLLAPAJ, AVDYL MUSTAVATAJ, MUHARREM MUSTAVATAJ, ZENUN MUSTAVATAJ, AZEM MUSTAVATAJ, OSMAN RRUSTEMAJ,

MEHMET HALILAJ, ISUF RRUSTEMAJ, në mungesë

E PADITUR: SHOQËRIA “ESSEGEI” S.P.A., me seli në Brescia Piazza Vittoria 9, me nënkontraktor SHOQËRINË “EURO LINES” SHPK, me seli Kthesa e Kamzës Tiranë, në mungesë

OBJEKTI I PADISË: 1) Sigurimi i padisë duke bllokuar punimet në kanalin e ujitjes

që përdoret për ujitje të Lagjes Koçanaj.2) Pavlefshmërinë e veprimeve juridike të dokumentave

të lëshuara për dhënien e lejes për shfrytëzimin e ujit nëpërmjet kanalit që përdoret për ujitje në fshatin Koçanaj.

Baza Ligjore: Nenet 32/a, 154, 106, 202,324, 325 të K.Pr.Civile. Nenet 92, 93, 94 e vijues të K.Civil.

Nenet 10, 11, 13, 20 të K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, vendimin nr.140 Akti, datë 23.09.2010, ka vendosur:

1. Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë për gjykimin e çështjes civile me nr.140 Akti, me paditësa Arif Dollapaj, Zymer Dollapaj, Avdyl Mustavataj, Muharrem Mustavataj, Zenun Mustavataj, Azem Dollapaj, Osman Rrustemaj, Mehmet Halilaj, Isuf Rrustemaj; të paditur shoqëria “Essegei” SHPK, shoqëria “Euro Lines” SHPK; me objekt sigurimin e padisë, duke bllokuar punimet në kanalin e ujitjes që përdoret për ujitje të lagjes Koçanaj, pavlefshmërinë e veprimeve juridike, të dokumenteve të lëshuara për

105

dhënien e lejes për shfrytëzimin e ujit nëpërmjet kanalit që përdoret për ujitje në fshatin Koçanaj, dhe bazë ligjore nenet 32/a, 154, 106, 202, 324, 325 të Kodit të Procedurës Civile 92, 93, 94 e vijues Kodit Civil, neni 10, 11, 13, 20 të K.Pr.Administrative.2. Dërgimin e padisë dhe akteve për shqyrtim gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit kanë ushtruar ankim të veçantë paditësat Arif Dollapaj, Zymer Dollapaj, Avdyl Mustavataj, Muharrem Mustavataj, Zenun Mustavataj, Azem Dollapaj, Osman Rrustemaj, Mehmet Halilaj dhe Isuf Rrustemaj, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë dhe dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit po pranë kësaj gjykate, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës është i padrejtë pasi pala e paditur, të dyja shoqëritë, mund të çojnë dhe kanë mundësitë të autorizojnë përfaqësuesit e tyre që i kanë në Rrethin e Tropojës në administratë të punës së tyre dhe në agjensinë që operojnë dhe zhvillojnë aktivitetin.

- Në rastin konkret të paditurit kanë përfaqësuesin ligjor në zonën dhe në territorin në të cilin është ngritur padia.

- Në nenin 45 të K.Pr.Civile janë përcaktuar rastet e padive që ngrihen atje ku ndodhen sendet e paluajtshme, që për rastin konkret ne kemi ngritur padinë në vendin ku është shkaktuar dëmtimi i sendeve të paluajtshëm të fshatit Koçanaj; dëmi që po na shkaktohet nga punimet e anës së paditur.

- Vendimi i gjykatës është i padrejtë, pasi ai bie ndesh dhe me nenet 48 e 49 të K.Pr.Civile.

- Jemi të gjithë familjarë dhe në pamundësi materiale për të paraqitur në Gjykatën e Tiranës.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Arif Dollapaj, Zymer Dollapaj, Avdyl Mustavataj, Muharrem Mustavataj, Zenun Mustavataj, Azem Dollapaj, Osman Rrustemaj, Mehmet Halilaj dhe Isuf Rrustemaj, janë banorë të lagjes Koçanaj, fshatit Koçanaj të Komunës Margegaj të Rrethit Tropojë.

2. Mbi bazën e vendimeve përkatëse të Këshillit të Ministrave midis Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës dhe Shoqërisë Italiane “ESSEGEI” S.R.L. është lidhur kontrata koncesionare e formës “ROT”, për 25 hidrocentrale vendore. Në zbatim të kontratës koncesionare Shoqëria “ESSEGEI” S.R.L. ka krijuar Shoqërinë “Balkan Green Energy” SHPK, me seli në Rr.“Abdi Toptani”, Torre Drini, Ap.61, Tiranë.

3. Gjithashtu midis Shoqërisë “Balkan Green Energy” SHPK, me cilësinë e porositësit dhe Shoqërisë “Euro Lines” SHPK, me cilësinë e sipërmarrësit, është lidhur kontrata e sipërmarrjes. Në zbatim të kontratës koncesionare dhe asaj së sipërmarrjes kanë filluar punimet për reabilitimin e HEC Shoshan, i cili ndodhet në territorin ku ushtron juridiksionin Komuna Margegaj, Tropojë.

4. Pala paditëse, Arif Dollapaj, Zymer Dollapaj, Avdyl Mustavataj, Muharrem Mustavataj, Zenun Mustavataj, Azem Dollapaj, Osman Rrustemaj, Mehmet Halilaj dhe Isuf Rrustemaj, me pretendimin se leja për përdorimin e ujit të kanalit të fshatit Koçanaj është

106

dhënë në mënyrë të kundraligjshme dhe se uji i këtij kanali përdoret për vaditje të pronave të tyre, me padinë e datës 27.04.2010 ka kërkuar pavlefshmërinë e veprimeve juridike, dokumenteve të lëshuara për dhënien e lejes së shfrytëzimit të ujit të këtij kanali, si dhe marrjen e masës se sigurimit të padisë duke u bllokuar punimet në kanalin ujitës që përdoret prej tyre.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, në seancën e datës 23.09.2010, kryesisht ka verifikuar nëse është ose jo kompetente nga pikëpamja territoriale për shqyrtimin e kësaj çështje dhe, me vendimin nr.140 Akti, datë 23.09.2010, ka vendosur: “1. Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë për gjykimin e çështjes civile me nr.140 Akti, me paditësa Arif Dollapaj, Zymer Dollapaj, Avdyl Mustavataj, Muharrem Mustavataj, Zenun Mustavataj, Azem Dollapaj, Osman Rrustemaj, Mehmet Halilaj, Isuf Rrustemaj; të paditur Shoqëria “Essegei” S.P.A, Shoqëria “Euro Lines” SHPK; me objekt sigurimin e padisë duke bllokuar punimet në kanalin e ujitjes që përdoret për ujitje të lagjes Koçanaj, pavlefshmërinë e veprimeve juridike, të dokumenteve të lëshuara për dhënien e lejes për shfrytëzimin e ujit nëpërmjet kanalit që përdoret për ujitje në fshatin Koçanaj; dhe bazë ligjore nenet 32/a, 154, 106, 202,324, 325 të Kodit të Procedurës Civile 92, 93,94 e vijues Kodit Civil, neni 10, 11, 13, 20 të K.Pr.Administrative. 2. Dërgimin e padisë dhe akteve për shqyrtim gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

5.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata konstaton se pala e paditur nuk e ka në Tropojë as qendrën dhe as ndonjë degë të saj dhe pasi citon nenet 43 dhe 327 të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton se ...kur palë e paditur është një person juridik, padia duhet të ngritur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor ku ai ka qendrën... Nga aktet e ndodhura në dosje dhe nga pohimet e palës së paditur rezultoi se Shoqëria “Euro Lines” SHPK nuk ka degë në Rrethin e Tropojës. Gjithashtu nisur nga objekti dhe baza ligjore e kësaj kërkesë-padie, paditësat kërkojnë shfuqizimin e akteve për dhënien e lejes për hidrocentralin në Koçanaj. Pra ata kërkojnë shfuqizimin e vendimit të Këshillit të Ministrave dhe të Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës... Duke qenë se.. .e kanë qendrën në Rrethin e Tiranës, paditë kundër këtyre akteve duhet të gjykohen nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë”.

6. Kundër vendimit kanë ushtruar ankim të veçantë paditësat Arif Dollapaj, Zymer Dollapaj, Avdyl Mustavataj, Muharrem Mustavataj, Zenun Mustavataj, Azem Dollapaj, Osman Rrustemaj, Mehmet Halilaj dhe Isuf Rrustemaj, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë dhe dërgimin e akteve për vazhdimin e gjykimit po pranë kësaj gjykate.

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:7.1. Neni 43 i K.Pr.Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në

gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të

personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.


8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe ligjore që t’a bëjnë të cënueshëm vendimin nr.140 Akti, datë 23.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë. Për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.

9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, e

107

gjen të bazuar në ligj përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.

10. Drejt ka arsyetuar gjykata e shkallës së pare, kur në referim të nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile dhe akteve të administruara dhe përderisa pala e paditur, shoqëria nënkontraktore është person juridik dhe ka selinë në Tiranë dhe ndërkohë nuk ka as degë apo agjensi në Rrethin e Tropojës, kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

11. Në paragrafin e parë të nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se paditë kundër një personi juridik ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Ndërsa për paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë. Në kuptim të përmbajtjes së kësaj dispozite ndodhemi përpara një kompetence tokësore alternative që, sipas nenit 54 të po këtij Kodi, “e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”. Por, rasti në shqyrtim nuk është i tillë që të gjejë zbatim paragrafi i dytë i nenit 43 dhe neni 54 të Kodit të Procedurës Civile.

11.1. Përcaktimi i qendrës së personit juridik bëhet sipas përcaktimeve të legjislacionit tregtar, për shoqëritë tregtare, ndërsa për personat juridikë publikë sipas legjislacionit mbi bazën e të cilit ato janë krijuar e funksionojnë dhe kur është e domosdoshme këto përcaktime duhet të vërtetohen edhe faktikisht (res facti).

12. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësat kanë thirrur me cilësinë e palës së paditur: “Shoqëria “Essegei” S.P.A. me seli në Brescia Piazza Vittoria 9, me nënkontraktor Shoqërinë “EURO LINES” SH.P.K. me seli në Kthesa e Kamzës Tiranë”.

12.1. Po kështu, rezulton se Shoqëria “ESSEGEI” S.R.L. ka selinë në Baresicia Piazza, Vittoria 1, Itali, ndërsa Shoqëria “Euro Lines” SHPK ka selinë te Kthesa e Kamzës Tiranë. Ndërkohë nuk ka rezultuar se këto shoqëri, të thirrura në gjykim me cilësinë e palës së paditur, të kenë degë ose agjensi apo ndonjë ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar për t’u paraqitur në gjykim për objektin e padisë në territorin mbi të cilin ushtron juridiksionin e vet Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë. Në këto rrethana, nuk mund të gjejë zbatim paragrafi i dytë e nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile.

13. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim se për rastin duhet të zbatohet neni 45 i Kodit të Procedurës Civile, ky Kolegj, në shqyrtim të objektit të padisë dhe përmbajtjes së saj, vlerëson se për rastin konkret nuk gjen zbatim kjo dispozitë. Kjo për arsye se edhe nga vetë pala paditëse kërkohet pavlefshmëria “e veprimeve juridike, të dokumentave të lëshuara për dhënien e lejes për shfrytëzimin e ujit nëpërmjet kanalit që përdoret për ujitje në fshatin Koçanaj” dhe jo ndonjë e drejtë reale që ata kanë mbi këtë kanal. Gjithashtu nuk rezulton se kanali i Shoshan/Koçanaj të jetë në bashkëpronësi të paditësave.

14. Pavarësisht nga formulimi i objektit të padisë, nga përmbajtja e kërkesë padisë dhe parashtrimit të palës paditëse, konstatohet se pala paditëse në thelb godet aktet e nxjerra nga Këshilli i Ministrave dhe Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës për dhënien e lejes për hidrocentralin në Koçanaj dhe shfrytëzimin e kanalit ujitës të fshatit Koçanaj të Komunës Margegaj të Rrethit Tropojë, anës së paditur Shoqërisë Italiane “ESSEGEI” S.R.L. dhe Shoqërisë “Euro Lines” SHPK, si dhe veprimet juridike të kryera midis anës së paditur dhe Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës. Pra, aktet që goditen në këtë proces gjyqësor janë akte të organeve të administratës shtetërore, të cilat kanë selinë në Tiranë. Për rrjedhojë, në mundësinë e thirrjes së tyre në këtë gjykim, në vështrim të nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile kompetente për nga pikëpamja territoriale është Seksioni Administrativ i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

108

15. I pambështetur në aktet e administruara është dhe pretendimi se ana e paditur ka përfaqësuesin e saj ligjor në zonën dhe territorin në të cilin është ngritur padia. Po kështu nuk gjen mbështetje ligjore pretendimi se paditësat janë në pamundësi materiale për t’u paraqitur në Gjykatën e Tiranës dhe se pala e paditur i ka mundësitë të autorizojë përfaqësuesit që kanë në Tropojë.

16. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se drejt ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë që ka shpallur moskompetencën për shqyrtimin e çështjes nr.140 Akti, datë 23.09.2010, duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

17. Nëse padia është e bazuar në faktin dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga pala paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 43, 63§3, dhe 485/a të Kodit të

Procedurës Civile,

V E N D O SILënien në fuqi të vendimit nr.140 Akti, datë 23.09.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tropojë.

Tiranë, më 16.12.2010

109




Ardian Nuni KryesuesGuxim Zenelaj AnëtarArjana Fullani AnëtareMirela Fana AnëtareMedi Bici Anëtar


PADITËS: JORGAQ ZARKA, përfaqësuar nga avokat Aranit Roshi.

TË PADITUR: ARBEN MAMO, në mungesëPERSON I TRETË: ALUIZNI DEGA VLORË, në mungesë

OBJEKTI I PADISË: Kërkoj mos marrjen parasysh dhe nxjerrjen jashtë gjykimit

të kërkesës për shtim objekti padie të palës paditëse të kundërpaditur Jorgaq Zarka

“Për përjashtimin e të paditurit Arben Mamo ngaprocesi i legalizimit në qytetin e Vlorës, objekte banesë dhe dyqan”.

Baza Ligjore: Neni 59 e vijues të K.Pr.Civile. Neni 21 e vijues të K.Pr.Administrative.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, vendimin nr.1516 akti, datë 12.10.2010, ka vendosur:

Të rrëzojë kërkesën e të paditurit kundërpaditës Arben Mamo me objekt: nxjerrje jashtë juridiksionit të shtesës së objektit të padisë.

Kundër vendimit ka ushtruar ankim të veçantë i padituri kundërpaditës Arben Mamo, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të shtesës së objektit të padisë, për këto shkaqe:

- Nuk mund të kërkohet në rrugë gjyqësore përjashtimi nga procesi i legalizimit të një objekti informal, pasi përjashtimi ose jo, kualifikimi ose jo i legalizimit, është në kompetencë të organit administrativ ALUIZNI-t.

- Shtesa e objektit nuk ka të përcaktuar qartë objektin e kërkimit të saj dhe organin që duhet të realizojë kërkimin përkatës. Kjo kërkesë nuk duhet pranuar, qoftë nga ana proceduriale, por qoftë edhe nga ana materiale ligjore. Vendimmarrja është në kompetencë të organit administrativ dhe kërkesa e paditësit le të kuptosh se i padituri kundërpaditës duhet të vetëpërjashtohet nga procesi i legalizimit.

110

- Dega e ALUIZNI-t Vlorë me shkresën nr.1385/1, datë 22.07.2010 ka parashtruar se shtetasi Arben Mamo ka aplikuar për legalizim të objektit informal me vetëdeklarim dhe është miratuar kalimi i pronësisë së objektit dhe parcelës ndërtimore përkatëse. Kjo tregon se procesi i legalizimit nuk ka përfunduar. Paditësi mund të godasë aktin administrativ në përfundim të procesit, por në rastin konkret nuk kemi kundërshtim të ndonjë akti administrativ. Për kundërshtimin e aktit administrativ në rrugë gjyqësore është shprehur dhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.35, datë 10.10.2007.

- Tashmë unë jam pronar i sipërfaqes së truallit prej 321.4 m2 dhe sipërfaqes së ndërtimit prej 84.4 m2 shpallur me vendimin e Këshillit të Ministrave nr.677, datë 18.06.2009.

- Në kushtet kur ka një akt administrativ duhet goditur ky akt dhe së bashku me të mund të bëhet kërkimi përkatës.

- Në gjykim është thirrur me cilësinë e personit të tretë Dega Rajonale e ALUIZNI-t Vlorë, por ndaj saj nuk është bërë ndonjë kërkim konkret dhe si person i tretë ajo nuk mund të detyrohet.

- Paditësi ka ngritur padinë e rivendikimit dhe, në mundësinë e pranimit të saj, është nonsens juridik të kërkosh me padi përjashtimin e këtij sendi nga legalizimi, pasi nuk ka kuptim që të bëhet përjashtimi nga legalizimi i një sendi të kthyer.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Jorgaq Zarka,

avokat Aranit Roshi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi, Jorgaq Zarka, me pretendimin se është pronar i një sipërfaqeje tokë truall prej 1.000 m2 ndodhur në Lagjen “1 Maj” të qytetit të Vlorës, nr.pasurie 27/213-T, volumi 32, faqe 1, zona kadastrale 8604, pjesë të së cilës i janë zënë pa ndonjë titull nga i padituri Arben Mamo me ndërtimin prej tij të objekteve dyqan dhe banesë, bazuar në nenin 296 të Kodit Civil, me padi ka kërkuar lirimin dhe dorëzimin e sipërfaqes së zënë nga i padituri.

2. I padituri Arben Mamo ka paraqitur kundërpadi me objekt detyrim njohje pronar, e cila është pranuar me vendim të gjykatës të shqyrtohet së bashku me padinë.

3. Gjithashtu nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se i padituri Arben Mamo ka aplikuar pranë Degës së ALUIZN-it Vlorë për legalizimin e objekteve të ndërtuara pa leje.

4. Gjatë gjykimit, në seancën e datës 14.09.2010, paditësi ka bërë shtesë në objektin e padisë, “...duke kërkuar përjashtimin e të paditurit Arben Mamo nga procesi i legalizimit në Qytetin e Vlorës, objekte banesë dhe dyqan”. Ky kërkim është pranuar nga gjykata me vendim në seancën e datës 05.10.2010.

5. I padituri Arben Mamo ka kërkuar nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të shtesës së objektit të padisë si çështje që i përket juridiksionit administrativ.

6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1516 akti, datë 12.10.2010, ka vendosur: “Të rrëzojë kërkesën e të paditurit kundërpaditës Arben Mamo me objekt: nxjerrje jashtë juridiksionit të shtesës së objektit të padisë”.

6.1. Në rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të shtesës së objektit të padisë, gjykata, pasi citon nenet 26, 40 të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa leje” dhe nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton: - “Padia e ngritur nga paditësi Jorgaq Zarka është padi e

111

mbështetur në nenin 296 të Kodit Civil ku paditësi pretendon se është pronar dhe është zhveshur nga posedimi i sendit”; - kjo është një mosmarrëveshje civile që i përket juridiksionit gjyqësor; - baza ligjore e shtesës së padisë është neni 26 i ligjit nr.9482, datë 03.04.2006, i cili parashikon “... se një subjekt tjetër që pretendon të drejta mbi parcelën ndërtimore mund t’i drejtohet gjykatës dhe sipas këtij neni kjo mosmarrëveshje zgjidhet nga gjykata. Pra kjo çështje nuk mund të jetë pjesë e juridiksionit administrativ... Madje në pikën 2 të nenit 26 përcaktohet se gjatë gjykimit të këtij konflikti gjyqësor procedurat për legalizim pezullohen dhe rifillojnë vetëm pasi vendimi të ketë marrë formë të prerë... Një frymë të tillë ligji e përcjell dhe për konflikte të tjera, siç është parashikimi i nenit 40 të ligjit të sipërcituar... Pra i gjithë ligji, i ndryshuar, parashikon se procedura e legalizimit vazhdon sipas kushteve të këtij ligji vetëm kur subjekti që ka paraqitur kërkesë për legalizim nuk ka konflikte me persona të tjerë për parcelën ndërtimore”.

7. Kundër vendimit ka ushtruar ankim të veçantë i padituri kundërpaditës Arben Mamo, më datë 14.10.2010, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të shtesës së objektit të padisë.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kushtetutës dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

8.1. Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore , ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.

8.2. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta”.


9. Vendimi nr.1516 Akti, datë 12.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është vendosur rrëzimi i kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të shtesës së objektit të padisë është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.

10. Në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, shtesës së objektit të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se shqyrtimi mosmarrëveshjes të parashtruar në shtesën e objektit të padisë i përket juridiksionit gjyqësor.

11. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur nuk përmban shkaqe që të motivojnë ligjërisht cënimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

12. Ndryshe nga sa pretendohet nga pala e paditur në ankimin e veçantë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar objektit të padisë dhe shtesës së saj, arrin në përfundimin se mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk është e natyrës administrative dhe, në rrethana të tilla, gjejnë zbatim dispozitat mbi juridiksionin e shqyrtimit të mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile (Pjesa e Parë, Titulli III, Kreu II). Ky përfundim vjen edhe si rrjedhojë e mosparashikimit të një zgjidhjeje të ndryshme nga rregullat e përgjithshme procedurialo-civile në dispozitat e ligjit nr.9482, datë 03.04.2006, “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, për subjektet që pretendojnë pronësinë mbi parcelën ndërtimore.

13. Juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozita referuese, sikurse pretendohet nga pala e paditur.

112

14. Sipas nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në jurididiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta. Për rrjedhojë, paditë që themelohen në dispozitat e Kodit Civil janë mosmarrëveshje civile që i përkasin ekskluzivisht juridiksionit gjyqësor. Mjafton vetëm shkaku i padisë i themeluar mbi këto dispozita për të detyruar gjykatën të marrë në shqyrtim çështjen dhe pas shqyrtimit gjyqësor të shprehet me vendim përfundimtar.

15. Edhe sipas nenit 26 të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, mosmarrëveshjet që mund të lindin midis subjekteve që kanë aplikuar për legalizim në lidhje me raportet e pronësisë mbi parcelën ndërtimore zgjidhen nga gjykata. Gjatë shqyrtimit të konfliktit gjyqësor procedurat për legalizim të objektit pezullohen dhe rifillojnë sipas kushteve të përcaktuara në këtë ligj, pasi vendimi gjyqësor të marrë formë të prerë, me kushtin që subjekti të ketë deklaruar ndërtimin pa leje sipas afatit të përcaktuar në nenin 7 të këtij ligji.

15.1. Po kështu, në nenin 40 të tij, ky ligj parashikon rastin e konflikteve mes subjektit dhe pronarit të truallit privat/kufitar dhe i jep të drejtën palëve që ta zgjidhin konfliktin në rrugë gjyqësore.

16. Veç sa u theksua më lart, një çështje mund të jetë në juridiksionin administrativ vetëm atëhere kur e drejta dhe detyra për ta zgjidhur atë i është caktuar me ligj një organi të caktuar të administratës shtetërore.

17. Në nenin 44 të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, është parashikuar se: “Kundër vendimit të njësisë së qeverisjes vendore, që refuzon të pranojë dokumentacionin, ose kur kjo njësi nuk nxjerr vendim me shkrim brenda afatit të parashikuar nga ky ligj, subjekti mund të paraqesë ankim administrativ pranë zyrës përkatëse të njësisë vendore ose kryetarit të organit të qeverisjes vendore. E njëjta procedurë ankimi zbatohet edhe për vendime të zyrës përkatëse të ALUIZNI-t, sipas ligjit nr.8485, datë 12.5.1999 “Kodi i Procedurave Administrative në Republikën e Shqipërisë”. Në kuptim të shkronjës së kësaj dispozite kundër vendimit të zyrave përkatëse të ALUIZNI-t, mund të bëhet ankim administrativ në Agjencinë e Legalizimit, Urbanizimit dhe Integrimit të Zonave/Ndërtimeve Informale dhe pastaj në gjykatë nga subjekti që ka aplikuar për legalizim dhe jo nga subjektet e tjera që kanë pretendime në lidhje me pronësinë e parcelës ndërtimore, pasi pronësia mbi të zgjidhet nga gjykata sipas parashikimit të bërë në nenet 26 dhe 40 të këtij ligji.

18. Referimi i të paditurit ankues në nenet 1, 2, 4, 10, 39 të ligjit “Për Legalizimin, Urbanizimin dhe Integrimin e Ndërtimeve pa leje”, i ndryshuar, nuk është rilevant për rastin konkret, pasi në këto dispozita është parashikuar objekti dhe fusha e zbatimit të ligjit, organet shtetërore (qendrore dhe vendore) që ngarkohen me zbatimin e tij, procedurat për fillimin e legalizimit të ndërtimeve pa leje, si dhe dhënia e lejes së legalizimit. Në asnjë dispozitë të këtij ligji nuk është parashikuar se subjekti që pretendon të drejta pronësie mbi “parcelën ndërtimore”, para se t’i drejtohet gjykatës duhet të ndjekë detyrimisht rrugën administrative.

19. Gjithashtu çështja në gjykim është padi rivendikimi dhe shtesa e bërë në objektin e padisë përbën një të tërë me padinë e themelit dhe si e tillë me të drejtë është pranuar për shqyrtim nga gjykata. Ndarja e një pjese të saj nga juridiksioni gjyqësor do të binte në kundërshtim me nenin 36§3 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit: “Asnjë institucion tjetër nuk ka të drejtë të pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje civile që është duke u gjykuar nga gjykata”.

20. Padia dhe përcaktimi i objektit të saj për realizimin e të drejtës së pretenduar është në disponibilitetin e palës, sikurse është dhe rasti konkret, ndërsa gjykata për t’iu dhënë përgjigje problemeve të shtruara në të, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga proçesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proçes të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në

113

përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16 i K.Pr.Civile).

21. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1516 Akti, datë 12.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duhet të lihet në fuqi.

22. Nëse padia dhe shtesa e saj janë të bazuara në ligj, në faktin dhe rrethanat e pretenduara nga paditësi apo ndodhemi përpara një padie, përsa i përket shtesës së saj, që nuk mund të ngrihet, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendim, konform dispozitave të ligjit material dhe atij procedurial civil.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O SILënien në fuqi të vendimit nr.1516 Akti, datë 12.10.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Vlorë.

Tiranë, më 16.12.2010

114




Ardian Nuni KryesuesArjana Fullani AnëtareMirela Fana AnëtareGuximi Zenelaj AnëtarMedi Bici Anëtar


KËRKUES: KOSTANDIN PANDAZO, në mungesë

OBJEKTI: Lëshimi i dëshmisë së trashëgimisë ligjore

të trashëgimlënësit Apostol Tullumba.Baza Ligjore: Nenet 348 dhe 361 të Kodit Civil aktual,

Kodi Civil i vitit 1929.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.1379, datë 28.10.2010, ka vendosur:

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për gjykimin e çështjes civile nr.1609 regj, datë 18.10.2010.Dërgimin e kësaj çështje në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, për kompetencë gjykimi.

Kundër vendimit nr.1379, datë 28.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë kërkuesi Kostandin Pandazo, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj për këto arsye.- Në bazë të nenit 318 të Kodit Civil aktual parashikohet: “Trashëgimia çelet në kohën

kur vdes trashëgimlënësi dhe në vendin ku ai ka pasur banesën e tij të fundit. Meqenëse trashëgimlënësi ka pasur banesën e fundit në Gjirokastër, për rrjedhojë gjykata kompetente për çeljen e trashëgimisë është Gjykata e Rrethit gjyqësor Gjirokastër.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; në mungesë të palës; si dhe diskutoi

çështjen në tërësi

115


1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje rezulton se kërkuesi Konstandin Pandazo është banor i qytetit të Vlorës. Stërgjyshi i kërkuesit, i ndjeri Apostol Tullumba, ka vdekur në fshatin Skore të Rrethit Gjirokastër më datë 13.05.1946, fakt i provuar me anë të çertifikatës së vdekjes nr.208007809, datë 18.05.2010 të Zyrës së Gjendjes Civile të Rrethit Gjirokastër.

2. Meqenëse kërkuesi pretendon të jetë një ndër trashëgimtarët ligjorë të trashëgimlënësit, ai i është drejtuar me kërkesën objekt gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.1379, datë 28.10.2010, ka vendosur: “Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për gjykimin e çështjes civile nr.1609 regj, datë 18.10.2010....... Dërgimin e kësaj çështje në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë për kompetencë gjykimi”.

Arsyetimi i gjykatës: “..... trajtimi i gjykimit për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë si një gjykim për vërtetimin gjyqësor të fakteve është i përhapur si në teorinë e së drejtës ashtu edhe ne legjislacionin shqiptar ndër vite, ku mjafton të përmendet dekreti nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi trashëgiminë”, në nenin 18/1 të cilit është dhënë një përkufizimi i tillë për këtë lloj gjykimi. Procedua e gjykimit të vërtetimit gjyqësor të fakteve rregullohet nga neni 388 i K.Pr.Civile.......”.

4. Kundër vendimit nr.1379, datë 28.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë kërkuesi, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për vazhdimin e gjykimit.

Ligji i zbatueshëm

5. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:

5.1. Neni 388/2 i K.Pr.Civile: “Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e shkallës së parë, në territorin e së cilës ka banimin kërkuesi. Kur kërkohet vërtetimi i faktit për një send të paluajtshëm, ajo paraqitet në gjykatën e shkallës së parë në territorin e së cilës ndodhet sendi”.

5.1. Neni 388/2 i K.Civil: “Cilësia si trashëgimtar dhe pjesët takuese në trashëgim caktohen në dëshminë e trashëgimisë, të lëshuar nga gjykata, sipas rregullave të caktuara në Kodin e Procedurës Civile”.


6. Vendimi nr.1379, datë 28.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me të cilin është deklaruar moskompetenca e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile është në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.

7. Pala e paditur ka pretenduar se bazuar në nenin 318 të Kodit Civil, i cili parashikon se: “Trashëgimia çelet në kohën kur vdes trashëgimlënësi dhe në vendin ku ai ka pasur banesën e tij të fundit”, si dhe meqenëse trashëgimlënësi ka pasur banesën e fundit në Gjirokastër, për rrjedhojë gjykata kompetente për çeljen e trashëgimisë është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e faktit ka arsyetuar drejt kur ka deklaruar moskompetencën për çështjen objekt gjykimi për shkak se referuar objektit, bazës ligjore dhe përmbajtjes së kërkesës kemi të bëjmë me një kërkesë për vërtetim gjyqësor të fakteve.

116

9. Trajtimi i gjykimit për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë si një gjykim për vërtetimin gjyqësor të fakteve është i përhapur dhe gjerësisht i pranuar në teorinë e së drejtës. Në thelb ky lloj kërkimi nuk ka lidhje me asnjë tjetër përveçse vërtetimin gjyqësor të fakteve. Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e rrethit gjyqësor në territorin e së cilës ka banim kërkuesi dhe ky lloj gjykimi nuk lidhet me vërtetimin e faktit për ndonjë send të paluajtshëm, i cili ndodhet në Gjirokastër.

10. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me të cilin është deklaruar moskompetenca e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,

V E N D O SILënien në fuqi të vendimit nr.1379, datë 28.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Gjirokastër.

Tiranë, më 16.12.2010

117





në seancën gjyqësore të datës 16.12.2010, mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket palëve:

PADITËS: ALBERT KAZIA, në mungesëE PADITUR: MINISTRIA E DREJTËSISË, në mungesë

OBJEKTI: Shfuqizimin e aktit administrativ, të urdhërit

nr.3650, datë 20.04.2010 të Ministrit të Drejtësisë Tiranë në shkarkimin nga puna, pa asnjë motivacion

dhe kthimin tim në vendin e mëparshëm të punës.Detyrimin e palës së paditur për të më paguar pagën

për periudhën e qëndrimit pa punë deri në përfundimin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor.

Detyrimin e palë së paditur të më paguajë zhdëmtimin e dëmit të pësuar si rezultat i shkarkimit padrejtësisht

nga puna në masën 100.000 lekë.Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpenzimet gjyqësore

që do të rezultojnë në fund të gjykimit.Baza Ligjore: Nenet 348 dhe 361 të Kodit Civil aktual, Kodi Civil

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9615 akti, datë 08.10.2010, ka vendosur:

Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit nr.9615 akti, datë 08.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë i padituri, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Neni 137 i K.Pr. Administrative parashikon se: “në parim palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”.

- Pala e interesuar, para se t’i drejtohej gjykatës, duhej që më parë të shteronte rrugën administrative të ankimit, duke kërkuar shfuqizimin apo revokimin e aktit administrativ të kontestuar nga organi kompetent.

118

Edhe paditësi ka paraqitur kundër ankim, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:- Ankimi i veçantë nuk duhet pranuar për arsye se:- Në ligjin specifik nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në

Republikën e Shqipërisë” nuk është parashikuar zgjidhja e mosmarrëveshjeve që mund të lindin si në rastin konkret lidhur me marrëdhëniet juridike të punës ndërmjet palëve.

- Ligji në fjalë nuk parashikon me dispozitë të veçantë ndjekjen e rekursit administrativ të urdhrit të Ministrit tek Ministri.

- Në zbatim të ligjit nr.9000, datë 30.01.2003 “Për organizimin dhe funksionimin e Këshillit të Ministrave” i jam drejtuar me ankim administrativ në datë 18.05.2010 Kryeministrit, prandaj edhe ky pretendim i palës së paditur se nuk kam ezauruar ankimin administrativ është i pabazuar.


si dhe diskutoi çështjen në tërësi,


1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje rezulton se Paditësi Albert Kazia ka qenë në detyrën e kancelarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.

2. Me urdhërin nr.3650, datë 20.04.2010 të Ministrit të Drejtësisë është urdhëruar: “Shkarkimi i z. Albert Kazia nga detyra e kancelarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër”.

3. Meqenëse paditësi pretendon të jetë shkarkuar nga detyra në kundërshtim me ligjin, pa pasur asnjë motivacion, i është drejtuar me padinë objekt gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9615 akti, datë 08.10.2010, ka vendosur: “Mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.

Arsyetimi i gjykatës: “.... ankimi drejtuar organit që ka nxjerrë urdhërin, si referuar K.Pr.Administrative, ashtu edhe parashikimeve të bëra në ligjin nr.9877, datë 18.02.2008, nuk është domosdoshmërisht shterues për të kërkuar kundërshtimin e tij në gjykatë. Ankimi në organin që ka nxjerrë aktin është më tepër një e drejtë për shtetasin që pretendon se ka pësuar një dëm, sesa një detyrim i tij. Pra, ankimi sipas kësaj forme nuk është rrugë e zakonshme ankimi dhe as hallkë e detyrueshme procedurale, e cila duhet të ezaurohet në mënyrë të detyrueshme para se t’i drejtohesh gjykatës.....”.

5. Kundër vendimit te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, e cili kërkon prishjen e vendimit nr.9615 akti, datë 08.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

6. Edhe paditësi ka paraqitur kundër ankim, duke kërkuar mospranimin e ankimit të veçantë të Ministrisë së Drejtësisë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.9615 akti, datë 08.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Administrative dhe Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:

7.1. Neni 137 i K.Pr.Administrative: “1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.

119

2.Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe rregullsinë e aktit të kontestuar.

3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”.

7.2. Neni 4 i K. Punës: “Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj personave, punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk parashikon zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”.

8. Dispozitat e ligjit nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”:

8.1. Neni 37: “1.Kancelari i gjykatës drejton dhe përgjigjet për shërbimet ndihmëse në gjykatë.

2. Kancelari emërohet dhe shkarkohet nga Ministri i Drejtësisë.3. Kancelar emërohet juristi, i cili ka përvojë pune jo më pak se pesë vjet në këtë

profesion.4. Kancelari përfiton pagë dhe leje të pagueshme vjetore të njëjtë me atë të gjyqtarit

të gjykatës përkatëse ku ushtron funksionet”.


9. Vendimi nr.9615 akti, datë 08.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka vendosur mospranimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është marrë në zbatim të ligjit dhe për këtë shkak duhet lënë në fuqi.

10. Në analizë të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë, si dhe të pretendimeve të parashtruara në këto akte prej të dyja palëve, ky Kolegj konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor.

11. Urdhëri nr.3650, datë 20.04.2010 i Ministrit të Drejtësisë, me të cilin është vendosur shkarkimi i të paditurit nga detyra e Kancelarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, është akt administrativ të cilin pala paditëse e ka bërë objekt shqyrtimi gjyqësor, duke pretenduar pavlefshmërinë e tij. Nga ana tjetër, pala e paditur i ka kërkuar gjykatës që të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se nuk është ezauruar ankimi administrativ.

12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pozicioni i Kancelarit dhe detyrat e kompetencat e tij janë parashikuar në ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”. Në nenin 37, paragrafi 2, të këtij ligji parashikohet se: “Kancelari emërohet dhe shkarkohet nga Ministri i Drejtësisë”.

13. Pavarësisht referimit të palës së paditur në nenin 137, paragrafi 3 të Kodit të Proçedurës Administrative, i cili parashikon se: “Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ”, ky Kolegj vlerëson se pala paditëse nuk ka detyrim që të paraqesë ankim administrativ pranë Ministrit të Drejtësisë përderisa ligji specifik nuk ka parashikuar shprehimisht një procedurë të tillë ankimi.

14. Për më tepër, paditësi është përpjekur që të zgjidhë në rrugë administrative mosmarrëveshjen duke iu drejtuar me ankim edhe Kryeministrit të Shqipërisë, bazuar në nenin 30 të ligjit 9000, datë 30.01.2003 “Për organizimin dhe funksionimin e Këshillit të Ministrave”, pavarësisht se edhe ky ligj nuk parashikon shprehimisht detyrimin e paditësit për të paraqitur ankim administrativ.

15. Ndodhur para një situate të tillë kur ligji nuk parashikon një proçedurë të veçantë ankimi, e cila duhet të ezaurohet përpara se palët t’i drejtohen gjykatës, paditësi me të drejtë i është drejtuar për zgjidhje gjykatës. Për sa i përket ligjit të zbatueshëm, paditësi i është referuar me të drejtë dispozitave të Kodit të Punës. Neni 4 i Kodit të Punës parashikon shprehimisht se: “Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj personave, punësimi i

120

të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk parashikon zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”.

16. Edhe kërkimet e paditësit sipas kërkesëpadisë që lidhen me: “Detyrimin e palës së paditur për të më paguar pagën për periudhën e qëndrimit pa punë deri në përfundimin e ekzekutimit të vendimit gjyqësor; Detyrimin e palë së paditur të më paguajë zhdëmtimin e dëmit të pësuar si rezultat i shkarkimit padrejtësisht nga puna në masën 100.000 lekë; Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpenzimet gjyqësore që do të rezultojnë në fund të gjykimit” janë të tilla që e fusin çështjen në juridiksionin gjyqësor, pasi shqyrtimi dhe zgjidhja e tyre është kompetencë vetëm e gjykatave.

17. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur mospranimi i kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duhet lënë në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 (a) të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.9615 akti, datë 08.10.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, më 16.12.2010

121






PADITËS: SYRJA KOROMANI, AGRON KOROMANI,YLLI KOROMANI, SHKËLQIM KOROMANI,LAVDIE KOROMANI, BAHRI KOROMANI, në mungesë

E PADITUR: MINISTRIA FINANCAVE (DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE SHITJES SË PRONËS PUBLIKE), në mungesëMINISTRIA E BUJQËSISË, USHQIMIT DHE MBROJTJES SË KONSUMATORIT, në mungesëDREJTORIA RAJONALE E BUJQËSISË, USHQIMIT DHE MBROJTJES SË KONSUMATORIT, në mungesë

OBJEKTI:Detyrimin e palës së paditur për të nxjerrë aktet përkatëse

për privatizimin e stallës nr.9 dhe ambiente përkatëse në favor të paditësve.

Baza Ligjore: Nenet 32, 154 e vijues të K.Pr.C, ligji nr.7745/1993 “Për vlerësimin,

VKM nr.476/1994, VKM nr.452/1992.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6570, datë 11.07.2008 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë. Detyrimin e palës së paditur Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit dhe Drejtorisë Rajonale të Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes së Konsumatorit të nxjerrin aktin administrativ për vijimin e procedurave për përgatiten e dokumentacionit në lidhje me stallën nr.9 të kompleksit blegtoral Yzberisht të ish Ndërmarrjes Bujqësore “17 Nëntori” Tiranë.

122

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1279, datë 20.10.2009, ka vendosur: Prishjen e vendimit nr.6570, datë 11.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Kundër vendimit nr.1279, datë 20.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala paditëse, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.1279, datë 20.10.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.6570, datë 11.07.2008 të Gjykatë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkaqet e mëposhtme:

- Kur vendos pushimin e gjykimit gjykata e apelit e ka bërë këtë në kundërshtim me sa parashikohet në nenin 299 e vijues të K.Pr.Civile.

- Futja për banim jo në stallën nr.5 po në atë nr.9 ka qenë për shkak të anomalive të shumta gjatë ndërrimit të sistemit.

- Siç vërtetohet edhe nga gjykata e apelit banuesit kanë zënë dhe banojnë aktualisht pikërisht në vendin që zihej prej stallës nr.9.


si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E N1. Rezulton nga vendimet e dhëna në të dy shkallët e gjykimit se paditësit kanë

kërkuar në rrugë gjyqësore detyrimin e palës së paditur për të nxjerrë aktet përkatëse për privatizimin e stallës nr.9 dhe ambientet përkatëse në favor të paditësve.

2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6570, datë 11.07.2008, ka vendosur pranimin pjesërisht të padisë. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1279, datë 20.10.2009 ka vendosur prishjen e vendimit nr.6570, datë 11.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

3. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs paditësit.4. Në seancë gjyqësore, përpara fillimit të relatimit të çështjes, Kolegji Civil i

Gjykatës së Lartë konstaton se në sekretarinë e gjykatës është depozituar shkresa me nr.L-59 prot., datë 01.10.2010, me anë të së cilës paditësit deklarojnë se kanë hequr dorë nga rekursi i paraqitur. Deklarata është nënshkruar prej të gjithë paditësave përpara noterit më datë 30.09.2010.

5. Kolegji Civil e gjen kërkimin e parashtruar nga paditësi për heqje dorë nga rekursi në përputhje me kërkesat e nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 490 të Kodit të Procedurës Civile,


Tiranë, më 16.12.2010

123




Ardian Nuni KryesuesArjana Fullani AnëtareAndi Çeliku Anëtar Medi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancen gjyqësore të datës 16.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: LIRI PECANI, NURIE BOZO, SUZANA SHOSHI, SOKRAT BOZO, KALIOPI NASKA (BOZO), ILIR BOZO, VASILIKA BOZO, LLAZAR BOZO, ILDA RUSHA, IRMA KONOMI, në mungesë

E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit

nr.533, datë 14.10.2009 të A.K.K.PronaveBaza Ligjore: Nenet 32/a, 324 e vijues të K.Pr.Civile, nenet 115/b, 116/b, 117, 141/2 të K.Pr.Administrative

dhe ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4542 Akti, datё 17.09.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së përfaqësuesit e palës së paditur, Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, për nxjerrjen e çështjes civile me nr.4542 Regj.Them. jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё ankim të veçantë pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, e cila parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

- Vendimi objekt gjykimi nuk është një vendim përfundimtar i organit administrativ A.K.K.P, por është një vendim që, në kuadrin e hetimit administrativ, përcakton detyra konkrete për t’u realizuar, që më pas të mund të dilet në një vendim përfundimtar.

124

- Kolegjet e Bashkuara me vendimin nr.2, datë 06.01.2009, kanë arsyetuar se pala e interesuar në një procedurë administrative, ose e prekur nga një akt administrativ të dhënë në favor të një subjekti tjetër, duhet të ndjekë fillimisht rrugën administrative për kundërshtimin e tij. Pas procedurës së plotë të ankimit administrativ subjekti i ri kërkues dhe/ose eventualisht ai i kontestuar, kanë të drejtën e ankimit në gjykatë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen në tёrёsi,

V Ë R E NVendimi nr.4542 Akti, datё 17.09.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është i

bazuar në ligj, prandaj duhet të lihet në fuqi.Rezulton se me vendimin nr.239, datë 23.04.2009, Z.R.K.K.P. Qarku Fier ka

vendosur:Të njohë të drejtën e pronësisë për pronën e llojit tokë bujqësore prej 635 dy ndodhur

në fshatin Golem, Rrethi Lushnjë, Z.Kadastrale 1789 në sipërfaqet S1=170 dy dhe S2=465 dy, trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Llazar Bozo, sipas dëshmisë së trashëgimisë.

Të njohë të drejtën e kompensimit për pronën e llojit tokë bujqësore, për sipërfaqet e mësipërme, për trashëgimtarët e subjektit të shpronësuar (sipas pjesëve të tyre përkatëse).

Të mos njohë të drejtën e pronësisë për sipërfaqen e tokës bujqësore S1=669,5 dy dhe S2=312,5 dy të ndodhur në fshatin Kolonjë, Rrethi Lushnjë trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Llazar Bozo, sipas dëshmisë së trashëgimisë.

A.K.K.P. me vendimin nr.533, datë 14.10.2009, ka vendosur:Shfuqizimin e vendimit nr.239, datë 23.04.2009, Z.R.K.K.P. Qarku Fier dhe kthimin e

dosjes për rishqyrtim në Z.R.K.K.P. Qarku Fier, duke lënë këto detyra:Të bëhet një arsyetim i saktë i dokumentacionit ligjor, ku të ketë mbështetje ligjore me

të gjitha pohimet dhe argumentet që jepen mbi të.Të argumentohet se si janë përcaktuar kufijtë e pronës duke pasqyruar kufijtë e vjetër

dhe ata të rinj që të krijojnë bindje të plotë për pozicionin e saktë të tyre, duke argumentuar në mënyrë të saktë dokumentacionin ligjor dhe hartografik në mënyrë të lidhur.

Në dispozitivin e vendimit të pasqyrohet në mënyrë të saktë vendodhja e pronës që të jetë në harmoni me arsyetimin e tij.

Pasi të plotësohen detyrat e mësipërme të kryhet shqyrtimi i drejtë i pretendimit të subjektit të shpronësuar në zbatim të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar, dhe akteve ligjore të dala në zbatim të tij.

Paditësat kanë kërkuar të konstatohet pavlefshmëria absolute e vendimit, të mësipërm me pretendimin se vendimi i Z.R.K.K.P. Qarku Fier është shqyrtuar kryesisht prej Drejtorit të A.K.K.P., jashtë afatit 30 ditor të parashikuar nga ligji.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4542 Akti, datё 17.09.2010, ka rrëzuar kërkesën e përfaqësuesit e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes civile jashtë juridiksionit gjyqësor, me arsyetimin se paditësat kanë kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ dhe në bazë të nenit 117 të K.Pr.Administrative, çështja hyn në jurdiksionin gjyqësor. Gjykata në këtë rast nuk i hyn shqyrtimit të themelit të aktit, por shqyrton vetëm shkaqet e pavlefshmërisë absolute që mund të jenë.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё ankim të veçantë pala e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, e cila parashtron kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

Vendimi objekt gjykimi nuk është një vendim përfundimtar i organit administrativ A.K.K.P., por është një vendim që, në kuadrin e e hetimit administrativ, përcakton detyra konkrete për t’u realizuar, që më pas të mund të dilet në një vendim përfundimtar;

125

Kolegjet e Bashkuara me vendimin nr.2, datë 06.01.2009 kanë arsyetuar se pala e interesuar në një proçedurë administrative, ose e prekur nga një akt administrativ të dhënë në favor të një subjekti tjetër, duhet të ndjekë fillimisht rrugën administrative për kundërshtimin e tij. Pas proçedurës së plotë të ankimit administrativ subjekti i ri kërkues dhe/ose eventualisht ai i kontestuar, kanë të drejtën e ankimit në gjykatë.

Ky Kolegj vlerëson se me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin se çështja hyn në juridiksionin gjyqësor. Paditësit si kërkim kryesor në padi kanë: pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, vendimit të A.K.K.P., referuar dispozitave përkatëse të K.Pr.Civile e K.Pr.Administrative. Pra, paditësit si akt administrativ e kanë bërë objekt shqyrtimi gjyqësor, duke pretenduar pavlefshmërinë absolute të tij, referuar dispozitave përkatëse të K.Pr.Administrative për pavlefshmërinë e aktit administrativ.

Në të kundërt me çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur, Kolegji çmon se çështja hyn në juridiksionin gjyqësor. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm për shkak të shkeljes thelbësore të ligjit nuk ka fuqinë juridike të një akti të vlefshëm. Ai që në momentin e nxjerrjes së tij nuk krijon dhe as nuk mund të krijojë pasojat juridike për të cilat është nxjerrë. Një akt i tillë nuk ka fuqi detyruese ndaj personave apo subjekteve të cilëve u drejtohet dhe, për rrjedhojë, këta ose çdo organ tjetër mund të kundërshtojë drejtpërdrejt plotësimin e detyrimeve apo urdhërimeve që rrjedhin prej tij.

Nga natyra e mësipërme e pavlefshmërisë absolute rrjedhin edhe një sërë pasojash të tjera. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm mE asnjë veprim të mëvonshëm, qoftë ky edhe pëlqim ose miratim i palëve pjesëmarrëse në të. Njëkohësisht akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk merr vlerë juridike, as me kalimin e afatit të parashkrimit dhe as me zhdukjen e shkakut të pavlefshmërisë.

Në këtë vështrim, Kolegji Civil gjykon se konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, pasi nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ me ndjekjen e ndonjë rruge administrative.

Subjekti që pretendon pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, kur prej tij cënohet në të drejtat apo interesat legjitime, mund ta godasë atë drejtpërdrejt në gjykatë. Nëse pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen e faktit, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.

Për sa më sipër, vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë duhet të lihet në fuqi.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.4542 Akti, datё 17.09.2010 tё Gjykatës së Shkallës së

Parë Tiranë.

Tiranё, mё 16.12.2010

126




Ardian Nuni KryesuesArjana Fullani AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancë gjyqësore gjyqësore të datës 16.12.2010, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËS: ALTIN KATUNDI, në mungesëI PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR E

URBANISTIK PRANË BASHKISË TIRANË, përfaqësuar në gjyq nga juristi Parid Sinella.

OBJEKTI:Shfuqizimi i aktit administrativ,

vendimit për prishje objekti nr.4686, datë 13.09.2000 të Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë.Pezullimin e ekzekutimit të vendimit nr.4686, datë 13.09.2000

të INU pranë Bashkisë Tiranë, deri sa vendimi i themelit të marrë formë të prerë.

Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 324, 325, 328, 329, 331 të K.Pr.Civile, nenet 115, 116/c e vijues të K.Pr.Administrative,

ligji nr.8405, datë 17.09.1999 “Për Urbanistikën” (i ndryshuar) dhe ligji nr.9780, datë 16.07.2000 “Për Inspektimin e Ndërtimit”.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.12433 akti, datë 20.10.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik, pranë Bashkisë Tiranë, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër vendimit të mësipërm, ka bërë ankim të vecantë pala e paditur, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.12433 akti 20.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Shkaqet që ngrihen në ankimin e veçantë nga pala e paditur janë:- Është shkelur ligji procedurial, sepse pala paditëse nuk mund t’i drejtohej gjykatës, pa

kërkuar më parë shfuqizimin e vendimit të Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë, në rrugë administrative.

127

- Vërejmë shkelje të ligjit material, sepse ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit” (i ndryshuar) ka përcaktuar në mënyrë të shprehur rrugën administrative të ankimit ndaj vendimeve të inspektoriateve ndërtimore e urbanistike, të ngritura pranë bashkive dhe komunave.

- Kolegjet Civile të Gjykatës së Lartë, në çështje të ngjashme, kanë mbajtur qëndrimin se më parë duhet ezauruar rruga administrative e ankimit dhe më pas të ndiqet rruga gjyqësore.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur

juristin Parid Sinella, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; në përfundim;

V Ë R E NMë datë 26.11.2010 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja civile nr.31001-

02709-00-2010, që u përket palëve ndërgjyqëse paditës Altin Katundi dhe i paditur Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë, me objekt shfuqizimin e aktit administrativ.

Vendimi nr.12433 akti, datë 20.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në përputhje të plotë me ligjin procedurial dhe material civil, prandaj Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që ky vendim duhet të lihet në fuqi.

Rrethanat dhe faktet e çështjes rezultojnë të jenë si më poshtë:

Paditësi është banor i Kryeqytetit dhe ka në pronësi një dyqan me sipërfaqe 50,4 m2, të ndodhur tek pallatet e “Shallvareve” në Tiranë.

Këtë pronë paditësi e ka blerë me datë 10.10.2002 nga shtetasi Odhise Muci.Më datë 22.07.2010 pala e paditur, Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik pranë

Bashkisë Tiranë, ka ushtruar kontroll në pronën e paditësit dhe ka konstatuar që në të janë bërë shtesa anësore, prandaj i ka kërkuar palës paditëse që të paraqiste dokumentacionin tekniko-ligjor pranë këtij inspektoriati, duke mbajtur për këtë veprim procesverbalin përkatës.

Më datë 07.09.2010 pala e paditur ka shkuar përsëri tek objekti i paditësit dhe ka mbajtur një procesverbal të dytë, ku thuhet se janë bërë punime jashtë projektit të miratuar në lejen e ndërtimit.

Duke u bazuar në këtë procesvebal pala e paditur ka nxjerrë me datë 13.09.2010 vendimin nr.4686 për prishjen e objektit (shtesave jashtë projektit të miratuar).

Pala paditëse i është drejtuar me shkresa si palës së paditur, ashtu dhe Inspektoriatit Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, prej të cilave ka marrë përgjigjet e mëposhtme:

Pala e paditur, Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik, pranë Bashkisë Tiranë, në dy përgjigjet që ndodhen në dosje i thotë paditësit që objekti nuk është realizuar konform projektit të miratuar në pjesën e mbulesës së unifikimit të fasadës.

Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar, në shkresën nr.783/1 prot., datë 29.09.2010, deklaron që nuk është kompetent për pezullimin e vendimeve që marrin inspektoriatet e të njëjtit lloj, të cilat funksionojnë pranë bashkive dhe komunave.

Meqenëse nuk ka marrë një përgjigje pozitive, pala paditëse Altin Katundi i është drejtuar me padi gjykatës, duke kërkuar pezullimin e vendimit deri në përfundimin e gjykimit të çështjes.

Në seancën pregatitore të datës 27.09.2010, gjyqtarja e vetme ka vendosur pranimin e kërkesës së paditësit Altin Katundi për pezullimin e vendimit nr.4686 datë 13.09.2010 të INU pranë Bashkisë Tiranë deri në përfundimin e gjykimit të çështjes.

128

Në seancën gjyqësore të datës 14.10.2010, pala e paditur i ka kërkuar gjykatës nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, sepse pala paditëse nuk ka ndjekur më parë rrugën administrative të ankimit.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.12433 akti, datë 20.10.2010, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Në mënyrë të përmbledhur, kjo ishte përmbajtja e kësaj mosmarrëveshje civile.Në nenin 14 të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit” thuhet

shprehimisht:Kundër vendimit të inspektoriatit ndërtimor e urbanistik pranë

bashkisë/komunës/qarkut për marrjen e masave dhe dhënien e sanksioneve administrative lejohet ankim administrativ dhe gjyqësor, sipas rregullave dhe afateve të përcaktuara në dispozitat ligjore në fuqi.

Ankimi administrativ dhe gjyqësor kundër vendimit të inspektoriatit ndërtimor e urbanistik të bashkisë/komunës/qarkut nuk pezullon ekzekutimin e tij.

Nga citimi i dispozitës së mësipërme del qartë se, përsa i përket rrugës administrative të ankimit, ligji nuk përcakton se cili është organi kompetent që do të shqyrtojë ankimin dhe sa është afati për t’u ankuar, prandaj dhe praktika gjyqësore ka patur qëndrime të ndryshme në lidhje me këtë çështje.

Duke u ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin e datës 16.02.2010 ka vendosur dërgimin e çështjes nr.310001-00162-00-2010, që u përket palëve: paditës Qamil Muca dhe i paditur Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik pranë Bashkisë Tiranë, me objekt kundërshtim akti administrativ, për t’u gjykuar nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

Këto të fundit, me vendimin nr.1 datë 26.11.2010, e kanë unifikuar praktikën gjyqësore si më poshtë:

Kundër vendimeve të inspektoriateve ndërtimore e urbanistike, pranë bashkive/komunave/qarqeve ankimi do të bëhet direkt në gjykatë.

Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë arritur në këtë përfundim, duke patur parasysh faktin që ligji organik nuk parashikon organin epror ku duhet të bëhet ankimi administrativ ndaj vendimeve që merren nga këto inspektoriate dhe në të nuk është përcaktuar afati i ankimit ndaj këtyre vendimeve.

Duke qenë se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është në përputhje me vendimin unifikues të mësipërm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson që ankimi i bërë nga pala e paditur është i pambështetur në ligj dhe për rrjedhojë nuk ka vend që ky vendim të cënohet.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të K.Pr.Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.12433 akti, datë 20.10.2010 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë.

Tiranë, me 16.12.2010

129




Ardian Nuni KryesuesArjana Fullani AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancë gjyqësore të datës 16.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

PADITËSE: SHOQËRIA “BELLE-AIR” SH.P.K., përfaqësuar në gjyq nga Av. Ilir Jahollari.

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE TIRANË.DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË TATIMEVE TIRANË.ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË SHTETIT, të përfaqësuara në gjyq nga Avokati i Shtetit Abaz Deda.

OBJEKTI:Shfuqizimin e aktit administrativ

(Vendimi i Drejtorisë së Apelimit Tatimor nr.12447/1, datë 02.02.2010).Shfuqizimin e aktit administrativ

(Njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.23055, datë 12.10.2009, të lëshuar nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë).

Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 324 e vijues të K.Pr.Civile, nenet 121-129 të K.Pr.Administrative

dhe neni 109 i ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.


Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.6812 akti, datë 05.03.2010, që i përket paditëses Shoqëria “Belle-Air” shpk.

Kundër vendimit të mësipërm ka bërë ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria “Belle Air” shpk, e cila kërkon:

130

- Prishjen e vendimit nr.7202, datë 04.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

- Në ankimin e veçantë pala paditëse, Shoqëria “Belle-Air” shpk, duke pretenduar që nuk ka marrë në kohë vendimin e gjykatës, ka ngritur vetëm shkakun e mëposhtëm për prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë:

- Nuk është respektuar dhe është zbatuar keq ligji.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur,

Avokat Ilir Jahollari, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.7202, datë 04.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit; përfaqësuesin e palëve të paditura, Avokati i Shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të mësipërm; në përfundim,

V Ë R E NNë Gjykatën e Lartë me datë 26.11.2010 është regjistruar çështja civile nr.31001-

02710-00-2010, që u përket palëve ndërgjyqëse paditëse Shoqëria “Belle-Air” shpk dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor dhe Avokatura e Shtetit, me objekt shfuqizimin e akteve administrative.

Vendimi nr.7202, datë 04.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i bazuar në ligj, prandaj duke qenë i tillë duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.

Rrethanat e çështjes janë si vijon:

Pala paditëse, Shoqëria “Belle-Air” shpk, me qendër në Tiranë, është një shoqëri private, e cila ka si aktivitet të saj transportin ndërkombëtar të personave, mallrave, postës, me çdo lloj mjeti ajror, detar, tokësor, të realizuar si me mjetet e saj dhe të të tjerëve, të marra me qira, etj.

Pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, me njoftim vlerësimin nr.23055, datë 12.10.2009, ka njoftuar palën paditëse se ka një detyrim tatimor të papaguar, i cili përbëhet nga 15.082 lekë kamatëvonesë dhe 1.952.105 lekë gjobë.

Me datë 02.11.2009 pala paditëse ka depozituar pranë palës së paditur, Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë, kërkesën ankimore kundër njoftim vlerësimit nr.23055, datë 12.10.2009 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë.

Me vendimin nr.606, datë 02.02.2010 pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, ka vendosur të refuzojë ankimet e bëra nga pala paditëse, duke i konsideruar ato të papranueshme, sepse nuk është paguar detyrimi i plotë tatimor dhe kërkesa tjetër është paraqitur jashtë afatit ligjor.

Duhet theksuar që në këtë vendim pala e paditur, Drejtoria e Apelimit Tatimor, është shprehur për dy njoftim vlerësime të bëra nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë me nr.18355/5, datë 15.09.2009 dhe nr.23055, datë 12.10.2009, kjo e fundit është objekt i shqyrtimit gjyqësor.

Pas marrjes dijeni për këtë vendim, pala paditëse ka bërë padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.7202, datë 04.10.2010 ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Në nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” thuhet shprehimisht:

Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji, duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.

131

Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar.

Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është subjekt i ankimit……….

Në zbatim të këtij ligji ka dalë edhe Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 i Ministrit të Financave, i cili në pikën 107 të tij thotë shprehimisht:

Kur një detyrim tatimor është objekt ankimi, ankimi pranohet vetëm në qoftëse ankimuesi, në përputhje me nenin 107/1 të ligjit:

a) Paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor objekt ankimi të përcaktuar në aktin administrativ që do të ankimohet, dhe

b) Vërteton pagesën duke paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit. Si vërtetimi i pagesës, ashtu edhe pagesa janë kërkesa të detyrueshme.

Shuma e detyrimit për t’u paguar përfshin vetëm shumën e tatimit dhe interesin, nëse ka, në aktin administrativ që ankimohet, që është i pagueshëm në momentin e ankimimit, duke përjashtuar gjobat e përfshira në aktin administrativ objekt ankimimi……..

Në zbërthim të këtyre dispozitave ligjore, me të cilat rregullohet procedura e ankimit administrativ, lehtësisht kuptohet se që në momentin që paraqet ankimin në apelin administrativ, subjekti për të cilin ka dalë njoftim vlerësimi duhet të plotësojë dy kushtet e mëposhtme, të cilat janë të detyrueshme:

Pagimi i gjithë detyrimit tatimor, duke përjashtuar gjobat.Paraqitja në organin administrativ e dokumentit, i cili vërteton pagimin e detyrimit.Në rastin objekt gjykimi pala paditëse, Shoqëria “Belle-Air” shpk, nuk ka paguar në

kohën e duhur kamatëvonesat (interesin), që është në shumën 15.082 lekë.Sipas mandat pagesës së datës 12.04.2010 rezulton që pala paditëse e ka paguar këtë

detyrim më datë 26.02.2010, në një kohë kur vendimi nga organi më i lartë administrativ është marrë me datë 02.02.2010.

Neglizhenca e palës paditëse për të përmbushur këtë kërkesë të detyrueshme të ligjit brenda afatit ligjor e ka çuar palën e paditur Drejtorinë e Apelimit Tatimor përpara detyrimit që të refuzojë ankimin, pa i hyrë shqyrtimit në themel të tij.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që çështja objekt gjykimi nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, për shkak se nuk është ezauruar rruga administrative e ankimit, prandaj nuk ka vend që të cënohet vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës

Civile,


Tiranë.

Tiranë, me 16.12.2010

132





në seancë gjyqësore të datës 16.12.2010, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve të mëposhtëme:

PADITËS: SHOQËRIA “DOLA” SH.P.K, përfaqësuar në gjyq nga Avokati Artur Gunbardhi, i cili në shpalljen e vendimit nuk ishte prezent.

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE TIRANË, përfaqësuar në gjyq nga Avokati i Shtetit Abaz Deda.DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË TATIMEVE TIRANË, përfaqësuar në gjyq nga Avokati i Shtetit Abaz Deda.ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË SHTETIT, përfaqësuar në gjyq nga Avokati i Shtetit Abaz Deda.

OBJEKTI: Anullimin e njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.16071 prot.,

datë 08.10.2008 i Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë dhe i vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor

nr.12986/1, datë 02.02.2009.Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile

dhe ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Proçedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,

nenet 109, etj.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.2908 akti, datë 13.09.2010, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës së Avokaturës së Shtetit për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.2908 akti.

133

Kundër vendimit të mësipërm, ka bërë ankim të veçantë Avokati i Shtetit pranë Ministrisë së Financave, i cili kërkon:

Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, në bazë të nenit 59 të K.Pr.Civile, pasi gjykata nuk mund të bëhet kompetente për shqyrtimin gjyqësor të një akti administrativ, njoftim vlerësimit nr.16071/2 prot., datë 08.10.2008 të Drejtorisë Rajonale Tatimore të Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, që nuk është shqyrtuar më parë në rrugë administrative, por që është gjykuar në rrugë gjyqësore, me vendimin nr.5984 datë 03.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili ka marrë formë të prerë.

Shkaqet që ngrihen në ankim nga pala e paditur janë:- Padia është paraqitur për herë të dytë në gjykatë për të njëjtin njoftim vlerësim,

prandaj çështja duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.- Në padinë për shqyrtimin e ligjshmërisë së një akti administrativ, gjykata duhet të

verifikojë së pari kompetencën tokësore dhe lëndore të saj për gjykimin e mosmarrëveshjes së paraqitur dhe të bëjë një vlerësim të së drejtës së saj, për të shqyrtuar mosmarrëveshjen e paraqitur.

- I bëjmë me dije gjykatës se pala paditëse kur i është drejtuar në fillim gjykatës nuk e ka paguar detyrimin tatimor, i cili bashkë me afatin janë kushtet kryesore që duhen plotësuar para se t’i drejtohesh me kërkesë Drejtorisë së Apelimit Tatimor.

- Pala paditëse duhet të paraqiste kërkesë për rivendosje në afat të ankimit pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor, konform nenit 64 të K.Pr.A. dhe pasi kjo e fundit të vendoste për këtë kërkesë mund t’i drejtohej gjykatës.

- Gjykata nuk mund të shqyrtojë të njëjtin njoftim vlerësim dy herë, pasi vendimi i mëparshëm i gjykatës ka marrë formë të prerë, prandaj ndodhemi përpara gjësë së gjykuar.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse, Av.

Artur Gunbardhi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm nr.2908 akti, datë 13.09.2010 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë; dhe Avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; në përfundim;

V Ë R E NNë Gjykatën e Lartë me datë 05.11.2010 është regjistruar çështja civile nr.31003-

02565-00-2010, që u përket palës paditëse “Dola” shpk dhe palëve të paditura Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të Avokaturës së Shtetit, me objekt anullim i aktit administrativ.

Vendimi nr.2908 akti, datë 13.09.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në shkelje të rënda të ligjit proçedurial civil, që detyrimisht të çojnë në prishjen e tij.

Rrethanat dhe faktet janë si më poshtë:

Pala paditëse, Shoqëria “Dola” shpk, është një shoqëri private me qendër në Tiranë dhe si aktivitet kryesor të saj ka projektimin dhe ndërtimin e nënstacioneve elektrike, linjave elektrike, impianteve të prodhimit të linjave elektrike, ndërtimin e apartamenteve të banimit, etj.

Në këtë shoqëri është ushtruar kontroll nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, e cila me njoftim vlerësimin tatimor nr.16071/2, datë 08.10.2008 ka njoftuar palën paditëse se ka një detyrim tatimor, i cili bashkë me gjobat kap një vlerë prej 63.580.626 lekë.

Pala paditëse, brenda afatit 30 ditor, ka paraqitur kërkesë ankimore pranë palës së paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor, e cila me vendimin nr.314, datë 02.02.2009 ka

134

vendosur të refuzojë ankimin për apelimin e aktit administrativ, duke e konsideruar të papranueshëm atë, sepse shoqëria nuk ka paguar detyrimet.

Pala paditëse i është drejtuar me padi gjykatës, duke kërkuar shfuqizimin e dy akteve administrative të mësipërme.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5984, datë 03.07.2009, ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes, me arsyetimin se nuk është ezauruar rruga administrative e ankimit.

Pala paditëse pa ndjekur rrugën gjyqësore të ankimit, i është drejtuar përsëri me një shkresë palës së paditur Drejtorisë së Apelimit Tatimor, duke i kërkuar asaj shfuqizimin e njoftim vlerësimit nr.16071/2, datë 08.10.2008, me pretendimin që ka patur teprica kreditore, prandaj e konsideron të paguar detyrimin tatimor.

Me shkresën nr.8203/1, datë 18.09.2009, Drejtoria e Apelimit Tatimor i kthen përgjigje palës paditëse që kjo e fundit nuk mund të vijë për herë të dytë në apelim, por duhet të ndjek rrugën gjyqësore.

Pas këtij veprimi pala paditëse i është drejtuar përsëri me padi gjykatës, duke kërkuar shfuqizimin e njoftim vlerësimit të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë dhe vendimit të Drejtorisë së Apelimit.

Në gjyq përfaqësuesi i Avokatit të Shtetit ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor dhe gjykata e shkallës së parë e ka rrëzuar këtë kërkesë me arsyetimin se pas verifikimit të palës së paditur, ka rezultuar që paditësi ka teprica kreditore, për rrjedhojë pala paditëse e ka vënë organin përkatës administrativ në gjëndjen, që të shprehet për themelim e çështes administrative.

Duke mos qenë dakord me këtë vendim, Avokatura e Shtetit ka bërë ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kjo ishte në mënyrë të përmbledhur fabula e kësaj mosmarrëveshje civile.Nga studimi i dosjes rezulton që kërkesa për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit

gjyqësor, nga përfaqësuesja e Avokaturës së Shtetit është bërë në seancën gjyqësore të datës 10.09.2010 dhe gjykata ka vendosur shtyrjen e seancës gjyqësore me datë 13.09.2010, ora 14.00, për t’u shprehur për kërkesën.

Vendimi është shpallur në këtë datë, por në dosje nuk është procesverbali gjyqësor.Në nenin 118 të K.Pr.Civile thuhet shprehimisht:Për seancën gjyqësore dhe për çdo veprim të kryer jashtë seancës mbahen

procesverbale. Në procesverbal shënohen:a) Vendi (emri i qytetit, i qendrës së banimit ose i vendit tjetër).b) Koha kur gjykohet çështja ose kryhet veprimi gjyqësor.c) Përbërja e trupit gjykues (emri dhe mbiemri i gjyqtarëve dhe i sekretarit).d) Palët (gjeneralitetet e palëve ose të përfaqësuesve të tyre).Në procesverbal duhet të shënohet nëse personat që janë thirrur në seancë gjyqësore

janë paraqitur dhe cilët jo. Gjithashtu, në procesverbal duhet të shënohet përmbledhja e saktë e kërkimeve, e kundërshtimeve të palëve dhe të personave të tretë, e thënieve të dëshmitarëve dhe të ekspertëve, provat me shkresë që janë paraqitur, përmbajtja e shiritave të magnetofonit, e dispozitivave, e filmave, të gjitha vendimet që ka dhënë gjykatat në vazhdim të gjykimit, si dhe pretendimet pëfundimtare të palëve.

Kur njëra nga palët kërkon që të shënohet në procesverbal pjesë nga thëniet e palës tjetër, gjykata duhet ta marrë parasysh këtë kërkesë.

Procesverbali nënshkruhet nga kryetari i seancës gjyqësore dhe sekretari.Nga citimi i dispozitës së mësipërme del qartë që procesverbali gjyqësor është njëri

prej akteve më të rëndësishme të proçesit gjyqësor, mungesa e të cilit e bën proçesin ligjërisht të parregullt dhe për pasojë të gjithë aktet që vijnë pas tij janë të pavlefshëm, qoftë ky edhe vendimi i gjykatës.

135

I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që vendimi nr.2908 akti, datë 13.09.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është një akt proçedurial i pavlefshëm, në përputhje me kërkesat e nenit 123 të K.Pr.Civile, prandaj ky Kolegj arrin në përfundimin që vendimi i mësipërm duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit, me të njëjtin trup gjykues.

Gjykata e shkallës së parë duhet të bëjë kujdes edhe me mënyrën e vendosjes së proçesverbaleve gjyqësore në dosje, sepse konstatohet që në faqen 222 të dosjes procesverbalet nuk janë renditur sipas radhës të seancave gjyqësore.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485 të K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.2908 akti, datë 13.09.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Tiranë, më 16.12.2010

136




Shpresa Beçaj KryesueseArdian Nuni AnëtarArjana Fullani Anëtare Medi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 16.12.2010, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: SHOQËRIA "DHIMA OIL" SHPK KORÇË, përfaqësuar nga av.Mimoza Arbi

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS KAPSHTICË, përfaqësuar nga av.Abaz Deda

OBJEKTI I PADISË:Shfuqizim i vendimeve nr.101, 102, 103, 104 105, 106

të datës 24.11.2005 të Degës Doganës Kapshticë.Baza Ligjore: Nenet 32/a e 324 të K.Pr.Civile,

neni 289 i Kodit Doganor dhe dispozitave zbatuese të tijdhe neni 655 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.49, datë 11.01.2007, ka vendosur: Rrëzimin e padisë së paditëses Shoqëria “Dhima Oil” sh.a., i paditur, Dega e Doganës Kapshticë, me objekt: Shfuqizim i vendimeve nr.101, 102, 103, 104 105, 106 datë 24.11.2005 të Degës së Doganës Kapshticë, si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.216, datë 04.06.2007, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit nr.49, datë 11.01.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, si më poshtë:Pranimin e padisë.Shfuqizimin e vendimeve nr.101, 102, 103, 104 105, 106, datë 24.11.2005 të Degës së Doganës Kapshticë.

Kundёr kёtij vendimi ka bёrё rekurs pala e paditur, Dega e Doganës Kapshticë, e cila kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e apelit ka gabuar duke dashur të anashkalojë dhe të mos i referohet ligjit procedurial dhe atij material.

137

- Organet doganore nga kontrolli i ushtruar në praktikën doganore të palës paditëse, mbështetur në nenin 256/2/4, 261/1 dhe 102 të K.Doganor, kanë konstatuar se kjo shoqëri ka ulur vlerën e mallit, e cila përbën shmangie të pagesës së detyrimeve doganore, e formalizuar me vendimet përkatëse objekt konflikti gjyqësor.

- Gjykata e apelit gabon rëndë duke mos e konsideruar si një provë të plotë dokumentacionin e ardhur nga ana e Autorioteteve greke, ndërkohë që ato janë në kuadrin e marrëveshjes dy-palëshe dhe në to janë pasqyruar të gjitha të dhënat në detaje, kështu që nga ana jonë nuk është parë me vend dhe dorëzimi i dokumentave të tjera.

- E konsiderojmë shkelje flagrante të gjykatës faktin që na ngarkon ne si të paditur me barrën e provës, në një kohë kur prova me shkresë e paraqitur prej nesh është e pa kontestueshme.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; avokatin e shtetit Abaz Deda, i cili

kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë; përfaqësuesen e palës paditëse, av.Mimoza Arbi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi i gjykatës së apelit është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit, prandaj duhet të

prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.Rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Dhima Oil” sh.a., për vitin 2001 e në vazhdim ka

ushtruar aktivitet import lëndësh djegëse nga Greqia në Shqipëri. Nëpërmjet vendimeve nr.101, 102, 103, 104 105, 106 datë 24.11.2005 të Degës së

Doganës Kapshticë, pala paditëse është shpallur debitore në shumën 2.827.081 lekë, e përbërë nga detyrimi doganor në vlerë 778.434 lekë dhe gjobë në vlerë 2.048.647 lekë. Ky detyrim është konstatuar nga kontrolli i praktikave doganore të këtij subjekti nga ana e Departamentit Hetimor të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, sipas të cilave pala paditëse ka deklaruar në vlerë të ndryshme çmimin e karburantit të importuar nga ai i konstatuar prej palës greke me qëllim zvogëlimin e detyrimit doganor.

Me padinë e paraqitur për gjykim pala paditëse ka kërkuar shfuqizimin e vendimeve nr.101, 102, 103, 104 105, 106 datë 24.11.2005 të Degës së Doganës Kapshticë, duke pretenduar se këto akte janë të pabazuara, se importet e realizuara prej saj janë kryer në bazë të faturave të shit-blerjes së mallit dhe në bazë të këtyre vlerave të cituara në faturat e shitjes, janë përpiluar rregullisht dhe deklaratat doganore përkatëse.

Pala e paditur ka prapsuar se, me shkresat e datave 06.04.2004 dhe 24.05.2004, Divizioni 33 pranë Drejtorisë së Përgjithëshme të Doganave, autoritetet greke, në kuadrin e informacionit dhe asistencës reciproke në çështjet doganore sipas marrëveshjes bilaterale Shqipëri-Greqi për bashkëpunimin administrativ doganor nr.2180/2000, i kanë dërguar deparatamentit të informacionit tabelat e deklarimeve të eksporteve të depozituara prej eksportuesve në Doganën e Selanikut.

Sipas palës së paditur, prej krahasimeve të deklarimeve nga ekspertuesit grekë dhe nga pala paditëse “Dhima-Oil” në vitin 2004 për periudhën janar-mars, nuk rezulton të këtë deklaruar sasi të ndryshme të mallit nga ajo e deklaruar në Doganën greke, por rezulton që paditësi të ketë deklaruar vlera më të vogël të mallit nga ajo e deklaruar prej eksportuesit grek.

138

Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.49, datë 11.01.2007 ka rrëzuar padinë, duke arsyetuar se subjekti “Dhima-oil” nëpërmjet deklarimit të vlerave më të ulta të importit ka shmangur detyrimin doganor, e gjithë veprimtaria administro-hetimore e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave së bashku me tabelat e plota të importeve lëshuar nga Divizioni 33 i Doganave është bazuar një procedurë e kryer në përputhje me VKM nr.205, datë 13.4.1999.

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.216, datë 04.06.2007, ka ndryshuar vendimin e mësipërm, ka pranuar padinë, duke shfuqizuar vendimet nr.101, 102, 103, 104 105, 106, datë 24.11.2005 të Degës së Doganës Kapshticë.

Kjo gjykatë ka arsyetuar se shkresa datë 24.05.2004 është fotokopje dhe nuk ka vlerën e provës në bazë të K.Pr.Civile, ajo nuk ka pasur qëllim verifikimin e çmimit të lëndëve djegëse por verifikimin e sasisë së tyre. Po kështu, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë ka gabuar dhe në interpretimin e nenit 12 të K.Pr.Civile duke i lënë barrën e provës palës paditëse, kjo palë ka dorëzuar të gjithë dokumentacionin origjinal (faturë blerje të mallit me çmime, sasi, cilësi të shoqëruara me origjinën e mallit) dhe në këtë rast i kalon palës së paditur, e cila duhet të provojë se pala paditëse ka deklaruar vlerë të ndryshme.

Kundër vendimit ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e Doganës Kapshticë, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duke parashtruar këto shkaqe:

Gjykata e apelit ka gabuar duke dashur të anashkalojë dhe të mos i referohet ligjit procedurial dhe atij material;

Organet doganore nga kontrolli i ushtruar në praktikën doganore të palës paditëse mbështetur në nenet 256/2/4, 261/1 dhe 102 të Kodit Doganor kanë konstatuar se kjo shoqëri ka ulur vlerën e mallit, e cila përbën shmangje të pagesës së detyrimeve doganore, e formalizuar me vendimet përkatëse objekt konflikti gjyqësor;

Gjykata e apelit gabon rëndë duke mos e konsideruar si një provë të plotë dokumentacionin e ardhur nga ana e Autorioteteve greke, ndërkohë që ato janë në kuadrin e marrëveshjes dy-palëshe dhe në to janë pasqyruar të gjitha të dhënat në detaje kështu që nga ana jonë nuk është parë me vend dhe dorëzimi i dokumentave të tjera;

E konsiderojmë shkelje flagrante të gjykatës faktin që na ngarkon ne si të paditur me barrën e provës, në një kohë kur prova me shkresë e paraqitur prej nesh është e pakontestueshme.

Ky Kolegj vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj. Në të kundërt me sa arsyeton gjykata e apelit, e pranuar me të drejtë nga gjykata e

shkallës së parë, provat e dërguara nga pala doganore greke, të paraqitur nga pala e paditur në gjykim, kanë vlerën e plotë të provës, sipas dispozitave procedurale.

Autoritet Doganore Shqiptare dhe Autoritetet Doganore Greke veprojnë mbi bazën e marrëveshjes së tyre 2180/2000. Mbi bazën e kësaj marrëveshjeje bëhet shkëmbimi i vazhdueshëm i informacionit midis palëve. Pikërisht, ky informacion i dërguar palës së paditur, ka bërë që nga krahasimi i vlerave të deklaruara nga pala paditëse në të dyja doganat të ketë mospërputhje, të cilat pala e paditur i ka konsideruar, shmangie të detyrimit doganor, duke nxjerrë dhe aktet administrative përkatëse.

Në ligjin nr.9060, datë 08.05.2003, “Për aderimin e Republikës së Shqipërisë në konventën për heqjen e kërkesës për legalizimin e dokumentave zyrtare të huaja”, në nenin 3 parashikon se:

Me qëllim që të vërtetohet autenticiteti i firmës, cilësia në të cilën ka vepruar personi që firmos dokumentin dhe, nëse është rasti, identiteti i vulës apo pullës që ai bart, formaliteti i vetëm që mund të kërkohet është paraqitja e një çertifikate, të përshkruar në nenin 4, lëshuar nga autoriteti kompetent i shtetit që nxjerr dokumentin.

Megjithatë, formaliteti i përmendur në paragrafin e mësipërm nuk mund të kërkohet

139

në rastin kur ligjet, rregulloret dhe praktika në fuqi në shtetin në të cilin lëshohet dokumenti ose një marrëveshje midis dy a më shumë shteteve palë e shmang, e thjeshton, ose e përjashton dokumentin nga legalizimi.

Sa më sipër, shkresat datë 06.04.2004 dhe datë 24.05.2004 të palës doganore greke, me të cilat janë vënë në dispozicion të palës doganore shqiptare tabelat e deklarimeve të eksportuesve të paraqitura nga ata në zyrat e doganës greke, kanë vlerën e provës në bazë të neneve 253 e 256 të K.Pr.Civile. Në këto kushte, në harmoni me provat e tjera të administruara në gjykim, gjykata e shkallës së parë në analizë dhe vlerësim të tyre e ka gjetur të pabazuar padinë e paraqitur nga pala paditëse. Prandaj, ky vendim është i drejtë dhe duhet prishur vendimi i gjykatës së apelit që e ka ndryshuar atë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/b tё K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.216, datë 04.06.2007 tё Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në

fuqi të vendimit nr.49, datë 11.01.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.

Tiranё, mё 16.12.2010

140




Ardian Nuni KryesuesArjana Fullani AnëtareAndi Çeliku Anëtar Medi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar


PADITËS: MALO BODO, ISUF BODO, përfaqësuar nga av. Nevrije Bodo dhe Vjosa Bodo.

TË PADITUR: A.K.K.P., përfaqësuar nga juristi Andi Çuhadari dhe avokati i shtetit Kadri Skera.

OBJEKTI I PADISË:Detyrimin e A.K.K.P. të më njohë të drejtën e pronësisë nën cilësinë e ish pronarit të shpronësuar (me prejardhje)

lidhur me pronat e paluajtshme me ekstremitete dhe me objekt:315 ha pyll dhe kullotë e pozicionuar gjeografikisht,në gadishullin “Karaburun” të fshatit Dukat, Vlorë.

Në vendin e quajtur “Shën Vasi”, me kufizimet përkatëse188 ha pyll dhe kullotë e pozicionuar gjeografikisht në gadishullin “Karaburun” të fshatit Dukat, Vlorë

në vendin e quajtur “Shën Jani”, me kufizimet përkatëse;Miratimin e kryerjen e veprimeve administrative të imponuara nga ligji nr.9235, datë 29.07.2004

“Për Kthimin e Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar, nenet 2; 20, paragrafi i parë,

nenet 66 e 137 të K.Pr.Administrative dhe neni 2, paragrafi i parë dhe neni 2, pika b e Ligjit nr.9684,

datë 06.02.2007 (ndryshuar), të propozuara për dhënien e vendimit për njohjen, kthimin fizik të pronës,

referuar detyrave të lëna nga vendimi nr.63, datë 29.01.2008 të Drejtorit të Përgjithshëm të A.K.K.P.;

Detyrimin e zyrës përkatëse të regjistrimit të pasurive të paluajtshme të regjistrojë në regjistrat përkatës pasuritë respektive,

sipas dispozitivit të vendimit përfundimtar;Baza Ligjore: Neni 2(15/a), neni 4 (17 pika),

neni 5 (18) të Ligjit nr.10207, datë 23.12.2009, nenet 192 e 197 të K.Civil,

neni 141/2 i K.Pr.Administrative dhe neni 328, paragrafi i dytë i K.Pr.Civile.

141

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7874, datё 22.10.2010, ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.Regj.Themeltar 10218, që i përket palëve ndërgjyqëse: Paditës Malo Bodo, Isuf Bodo; E paditur A.K.K.P. dhe me objekt detyrimin e A.K.K.P. të më njohë të drejtën e pronësisë.

Kundёr kёtij vendimi kanë bёrё ankim të veçantë paditësat, të cilët parashtrojnë kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

- Padia ka disa kërkime dhe gjykata u shpreh vetëm për njërin prej tyre.- A.K.K.P., sipas ligjit në fuqi, nuk mund të nxjerrë një akt në kundështim me

procedurën e kërkuar nga ligji. Afati për realizimin e detyrave nga ky organ në interpretim të dispozites ka rënë në dekadencë.

- Vendimi nr.2/2009 i Kolegjeve të Bashkuara nuk është më aktual në kushtet e ndryshimeve që ka pësuar ligji për kthimin dhe kompensimin e pronës.

- Gjykimi në gjykatën e shkallë së pare është bërë nga një gjyqtar i vetëm, ndërkohë që me vlerën e pronës gjykimi duhej bërë me tre gjyqtarë.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesen e paditësave, av.Vjosa

Bodo, e cila kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit; përfaqësuesin e palës së paditur, juristin Andi Çuhadari dhe avokatin e shtetit Kadri Skera, të cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi nr.7874, datё 22.10.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është i bazuar

në ligj dhe si i tillë, duhet të lihet në fuqi. Rezulton se paditësit Malo dhe Isuf Bodo janë trashëgimtarë ligjorë të

trashëgimlënësve Jemin e Sadik Bodo.Me vendimet nr.234 dhe 235, datë 28.07.2006 të Komisionit Vendor të Kthimit dhe

Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë i është njohur e drejta e pronësisë subjektit të shpronësuar Sadik Bodo për një sipërfaqe prej 315 ha pyll e kullotë të ndodhur në Gadishullin e Karaburunit dhe kompensimi për këtë sipërfaqe. Po kështu, subjektit të shpronësuar Sadik Bodo i është njohur pronësia edhe për një sipërfaqe 188 ha pyll e kullotë, duke u kompensuar për këtë sipërfaqe, si dhe duke ju njohur e drejta e parablerjes së objekteve në një sipërfaqe 380 m2.

A.K.K.P., me vendimin nr.63, datë 29.01.2008, ka vendosur:Shfuqizimin e vendimeve nr.234 dhe nr.235, datë 28.07.2006 të miratuara nga

Komisioni Vendor i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Vlorë dhe kthimin për rishqyrtim të çështjes në Z.R.A.K.K.P. të Qarkut Vlorë, e cila duhet të ndjekë procedurat ligjore si më poshtë:

Kryerjen e një hetimi administrativ të thelluar dhe të plotë, duke u shprehur me vendim:

Për njohjen ose mosnjohjen e të drejtës së pronësisë, kthimin/moskthimin, kompensimin apo moskompensimin eventual, mbi sipërfaqen dhe pjesët konkrete të pronës së pretenduar nga subjekti i shpronësuar.

Saktësimin ligjërisht në bazë të provave të depozituara, të sipërfaqes totale pyjore të kërkuar për kthimin fizik nga kërkuesit.

142

Saktësimin me vendim të rrethit të bashkëpronësisë të subjekteve të shpronësuar.Paditësit kanë kërkuar pranë gjykatës që të detyrohet pala e paditur t’u njohë dhe

kthejë pronësinë mbi pasurinë e sipërcituar, sipas orientimeve të vendimit nr.63, datë 29.01.2008 të saj dhe si rrjedhojë të bëhen edhe regjistrimet përkatëse të pronës pranë zyrave të regjistrimit të pasurive.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.7874, datё 22.10.2010, ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, me arsyetimin se A.K.K.P. nuk ka përfunduar shqyrtimin administrativ të ankesës së paraqitur nga paditësit. Rezulton se, nga pala e paditur nuk është shkelur afati 3 mujor i parashikuar në nenin 15 të Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, siç pretendon pala paditëse, pasi nuk ka filluar procedimi i trajtimit të kërkesës së tij.

Kundёr kёtij vendimi kanë bёrё ankim të veçantë paditësat, të cilët parashtrojnë kёto shkaqe pёr prishjen e tij:

Padia ka disa kërkime dhe gjykata u shpreh vetëm për njërin prej tyre.A.K.K.P., sipas ligjit në fuqi, nuk mund të nxjerrë një akt në kundështim me

procedurën e kërkuar nga ligji. Afati për realizimin e detyrave nga ky organ në interpretim të dispozitës ka rënë në dekadencë;

Vendimi nr.2/2009 i Kolegjeve të Bashkuara nuk është më aktual në kushtet e ndryshimeve që ka pësuar ligji për kthimin dhe kompensimin e pronës;

Gjykimi në gjykatën e shkallë së parë është bërë nga një gjyqtar i vetëm, ndërkohë që me vlerën e pronës, gjykimi duhej bërë me tre gjyqtarë.

Ky Kolegj çmon se vendimi i gjykatës së shkallës së parë, që ka arritur në përfundimin se nuk është konsumuar rruga administrative për zgjidhjen e çështjes dhe e ka nxjerrë atë jashtë juridiksionit gjyqësor, është i drejtë.

Paditësit i janë drejtuar palës së paditur për njohjen dhe kthimin e pronës të pretenduar prej tyre dhe me vendimet nr.234 dhe 235, datë 28.07.2006 të Komisionit Vendor të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku Vlorë është shprehur për kërkesën e tyre. A.K.K.P. me vendimin nr.63, datë 29.01.2008 ka shfuqizuar vendimet nr.234 dhe nr.235, datë 28.07.2006, të miratuara nga Komisioni Vendor i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Vlorë dhe ka kthyer për rishqyrtim të çështjes në Z.R.A.K.K.P. të Qarkut Vlorë.

Duke qenë se, ndryshimet që janë bërë me Ligjin nr.10207, datë 23.12.2009, Ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” konsistojnë në zëvendësimin (suprimimin, kalimin e kompetencave) që u është bërë Z.R.K.K.P. në qark me A.K.K.P. është kjo e fundit, që do të shqyrtojë kërkesat e subjekteve të shpronësuar të pashqyrtuara nga Z.R.K.K.P.-të në qarqe.

Pasi të shprehet A.K.K.P., subjektet mund t’i drejtohen gjykatës në bazë të nenit 18 të ligjit të mësipërm, tashmë të ndryshuar:

Kundër vendimit të A.K.K.P.-së subjekti i shpronësuar ose Avokati i Shtetit ka të drejtë të bëjë ankim, brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë.

Nga provat e ndodhura në dosje nuk rezulton se A.K.K.P. të ketë përfunduar shqyrtimin në rrugë administrative të kërkesës së paraqitur, si dhe të mos jetë respektuar afati 3 mujor i parashikuar në nenin 15 të ligjit të mësipërm, pasi nuk ka filluar ende shqyrtimi i kësaj kërkese.

Pra në këtë fazë kur vendimi i A.K.K.P. ka prishur vendimin e Z.R.K.K.P. dhe e ka kthyer çështjen për rishqyrtim duke lënë dhe detyrat përkatëse, do të thotë që nuk ka pëfunduar akoma rruga administrative, pavarësisht nga ndryshimet në ligj ku përsëri është A.K.K.P.-ja ajo që do të marrë në shqyrtim kërkesat e subjekteve të shpronësuar të pashqyrtuara nga Z.R.K.K.P.-të në qarqe.

143

Edhe përsa i përket kërkimit dytësor meqënëse ka lidhje me kërkimet kryesore nuk mund të merret në shqyrtim nga gjykata pa përfunduar zgjidhja e çështjes për juridiksionin.

Edhe pretendimi tjetër i parashtruar në rekurs nga pala paditëse se çështja është gjykuar me një gjyqtar, ku për shkak të vlerës duhej të gjykohej me tre gjyqtarë, nuk duhet të merret parasysh në këtë gjykim, kjo për faktin se jemi në zgjidhjen e çështjes nëse çështja është në juridiksionin gjyqësor apo duhej më parë të konsumohej rruga administrative. Vetëm pas zgjidhjes së çështjes se juridiksionit dhe kur gjykata t’i hyjë themelit të çështjes merret në shqyrtim pretendimi i ngritur.

Në këto kushte, vendimi nr.7874, datё 22.10.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë gjendet i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.


V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.7874, datё 22.10.2010 tё Gjykatës së Shkallës së Parë

Tiranë.

Tiranё, mё 16.12.2010

144

145




Ardian Dvorani Kryesues Evelina Qirjako AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarMirela Fana AnëtareAleksandër Muskaj Anëtar


PADITËS: “KAPPA OIL” SH.P.K., përfaqësuar nga av.Erind Merkuri.

E PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS, përfaqësuar nga juristet Erjola Sterjo dhe Ornela Biti.

OBJEKTI:

Rimbursim i shumës 1.451.185 lekë, si pagim i padetyruar.Baza Ligjore: Neni 249 i Kodit Doganor,

neni 653 i K.Civil.

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin e ndërmjetëm datë 11.10.2010, ka vendosur:

Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur Dega e Doganës Durrës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Kundër këtij vendimi, ka paraqitur ankim të veçantë (pavarësisht se është titulluar rekurs nga pala e paditur), pala e paditur Dega e Doganës Durrës, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit datë 11.10.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

Si shkaqe të ankimit pala e paditur parashtron: - Pala paditëse nuk ka paraqitur ankim në bazë të neneve 34 e vijues të Kodit Doganor

dhe VKM nr.205, datë 13.04.1999 (Dispozitat zbatuese të Kodit Doganor), pasi kundër vendimit për të kaluar në metodat e tjera të vlerësimit doganor, të interesuarit i lind e drejta e ankimit pranë Drejtorit të Përgjithshëm, i cili është i detyruar t’i kthejë përgjigje pas 5 ditësh dhe më pas i interesuari i drejtohet gjykatës.

- Rezulton se nga pala paditëse nuk është ezauruar rruga administrative për zgjidhjen e çështjes dhe duke qenë se afati i mësipërm nuk është respektuar nga pala paditëse, edhe e drejta e kërkimit të palës paditëse është parashkruar.

146

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; përfaqësuesit e palës së paditur,

juristet Erjola Sterjo dhe Ornela Biti, të cilat kërkuan prishjen e vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës së Shkallës Parë Durrës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e palës paditëse, av.Endrid Merkuri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit; dhe si shqyrtoi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NSe vendimi i ndërmjetëm datë 11.10.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës është

marrë në zbatim korrekt të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Rrethanat e faktit (dhe pretendimet e palëve)

1. Pala paditëse, “Kappa Oil” sh.p.k., është shoqëri tregtare me objekt të veprimtarisë së saj tregtimin dhe përpunimin e vajrave lubrifikantë, me seli në Durrës dhe ka fituar personalitet juridik në momentin e regjistrimit në regjistrin tregtar, në zbatim të vendimit nr.20493, datë 07.01.1999 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

2. Më datën 18.09.2009, pala paditëse “Kappa Oil” sh.p.k., ka importuar dy ngarkesa me “vaj lubrifikant jashtë specifike” në sasinë prej 48.600 kg, të blera nga “Petrosnas Lubrifikants Italy SPA”.

3. Në datën 02.10.2009 është importuar ngarkesa e tretë në sasinë 26.030 kg; më datë 08.10.2009 është importuar ngarkesa në sasinë 26.270 kg dhe më datë 10.10.2009 është importuar ngarkesa në sasinë 23.530 kg.

4. Për të gjitha ngarkesat e mësipërme, pala e paditur, Dega e Doganës Durrës, në llogaritjen e detyrimit doganor është bazuar në metodën e referencës.

5. Pala paditëse pretendon se pala e paditur ishte e detyruar të zbatonte nenin 34 të Kodit Doganor, duke llogaritur detyrimin doganor mbi bazën e vlerës së transkriptuar dhe nëse do të kishte dyshime, pas kërkimit të dokumentacionit shtesë, mund të procedonte me metodat e tjera të llogaritjes së detyrimit.

6. Po kështu (vazhdon pretendimi i palës paditëse), pagimi i shumave të llogaritura nuk është bërë mbi bazën e një akti administrativ, por mbi bazën e drafteve doganore.

7. Pala paditëse “Kappa Oil” sh.p.k. ka pretenduar se shumat e paguara nuk përbëjnë detyrim ligjor.

8. Nisur nga ky pretendim, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës duke kërkuar rimbursimin e shumës së paguar në vlerën 1.451.185 lekë, referuar nenit 249 të Kodit Doganor dhe nenit 653 të K.Civil.

9. Pala e paditur, Dega e Doganës Durrës, gjatë gjykimit ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, me pretendimin se paditësi “Kappa Oil” sh.p.k. nuk ka ndjekur më parë rekursin administrativ, pasi nuk janë ankimuar draftet doganore në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave, brënda afatit 10 ditor të parashikuar nenet 34 e vijues të Kodit Doganor dhe VKM nr.205, datë 13.04.1999.

Procedurat gjyqësore10. Pala paditëse “Kappa Oil” sh.p.k., i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së

Parë Durrës me kërkesë padi, me objekt: “Rimbursimin e shumës 1.451.185 lekë si pagim i pa detyruar”.

11. Përfaqësuesi i palës së paditur, Dega e Doganës Durrës, në gjykim, ka pretenduar dhe kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.

12. Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, pasi ka shqyrtuar kërkesën e palës së paditur Dega e Doganës Durrës, ka vendosur: “Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur, Dega e Doganës Durrës, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.

147

13. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Dega e Doganës Durrës, me anën e të cilit ka kërkuar prishjen e vendimit të ndërmjetëm datë 11.10.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse.

A. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

14. Gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin që kërkesa e palës së paditur, Dega e Doganës Durrës, është e pabazuar në prova e në ligj dhe si e tillë nuk duhet të pranohet.

15. Gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se: “... llogaritjet e palës së paditur, Dega e Doganës Durrës, për detyrimin doganor të pretenduar janë bërë me një draft doganor dhe jo me akt administrativ. Paditësi i është drejtuar palës së paditur me një kërkesë në datën 28.09.2009, për të rimbursuar shumat e paguara tepër dhe nuk ka marrë një përgjigje prej saj...”.

16. Më tej gjykata arsyeton: “... pas heshtjes së palës së paditur, paditësi i është drejtuar gjykatës me 10.12.2009 me padinë objekt gjykimi, duke kërkuar nga i padituri rimbursimin e shumës së paguar tepër në vlerën 1451.185 lekë për të katër ngarkesat, duke e bazuar kërkimin e tij në nenin 249 të K.Doganor dhe nenit 653 të K.Civil… Gjykata çmon se kërkesa e palës së paditur nuk është e bazuar në ligj dhe duhet rrëzuar. Objekti i gjykimit nuk kundërshton ndonjë akt administrative, por rimbursimin e shumës së mbajtur padrejtësisht. Ky objekt gjykimi është ndërtuar në bazë të një konflikti civil dhe jo administrativ. Edhe baza ligjore mbi të cilën ngrihet padia është për një marrëdhënie civile…”.

B. Në lidhje me ankimin

17. Shkaqet e parashtruara në ankimin e veçantë, pasi u analizuan nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj dhe si të tilla nuk do të pranohen.

18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Shkallës së Parë Durrës ka kuptuar e zbatuar drejt ligjin, e në këto kushte edhe përfundimi i arritur prej saj është i drejtë.

19. Siç është përmendur në pjesën hyrëse të këtij vendimi, pala paditëse “Kappa Oil” sh.p.k. i është drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës me kërkesë padi, me anën e së cilës ka kërkuar “Rimbursimin e shumës 1.451.185 lek si pagim i pa detyrueshëm…”.

20. Pra shihet qartë se pala paditëse nuk ka kërkuar në gjykatë kundërshtimin e ndonjë akti administrativ të palës së paditur, Degës së Doganës Durrës, sipas dispozitave të Kodit Doganor apo Kodit të Procedurave Administrative.

21. Në rastin në shqyrtim, pala paditëse, e cila ka të drejtë të disponojë objektin e padisë (sipas parimit të disponibilitetit), ka zgjedhur të kërkojë rimbursimin e shumës 1.451.185 lekë si pagim i pa detyruar, duke përdorur si bazë ligjore nenin 653 te K.Civil.

22. Ky kërkim është pjesë e juridiksionit gjyqësor dhe jo atij administrativ.23. Në nenin 36 të K.Pr.Civile, ligjvënësi ka përcaktuar në mënyrë të qartë se cilat

mosmarrëveshje bëjnë pjesë në juridiksionin gjyqësor e konkretisht: “në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshje e tjera të parashikuara në këtë Kod në ligje të veçanta ... është e pavlefshme çdo marrëveshje që lidhet në kundërshtim me këtë dispozitë”.

24. Mosmarrëveshja objekt i këtij gjykimi është mosmarrëveshje civile e si e tillë, në vështrim të përcaktimit ligjor të cituar në paragrafin e mësipërm, ajo hyn në juridiksionin gjyqësor.

25. Duke e parë në tërësinë e vet gjykimin e çështjes, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit.

148

Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

26. Vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës është rrjedhojë e gjykimit në zbatim korrekt të ligjit.

27. Në kushtet e parashtruara, vendimi i ndërmjetëm i datës 11.12.2010 i Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës duhet të lihet në fuqi.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 59 të Kodit të

Procedurës Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit të ndërmjetëm datë 11.10.2010 të Gjykatës së Shkallës së

Parë Durrës.

Tiranë, më 21.12.2010

149

Nr.11111-02387-00-2007 i Regj. ThemeltarNr.00-2010- i Vendimit (476)



Ardian Nuni KryesuesGuxim Zenelaj AnëtarArjana Fullani Anëtare Evelina Qirjako AnëtareMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 23.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËSA: GAZMEND FORTUZI, MUSTAFA FORTUZI, ORMIR FORTUZI, ENVER PREZA, AGIM PREZA, të përfaqësuar nga av. Artan Kodheli

TË PADITUR: AHMET PAZARI, KADRI PAZARI, ZEGJINE ÇAÇI, NERMIN LUZI, ZANA SHIMA, FATBARDHA RAMA, DONIKA KAZAZI, NDRIÇIM KAZAZI, ENGJËLL KAZAZI, JETA XHEMA, LIRIJE PAZARI, ETLEVA ZEQO, në mungesë

PERSON I TRETË: KOMISIONI I KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË PRONAVE, në mungesë

OBJEKTI:Detyrimi i të paditurve të na njohin bashkëpronarë

mbi sipërfaqen e truallit, të njohur trashëgimtarëve të Ali Pazarit, në vendin Brakë, Tiranë.

Anullimin e vendimit nr.231, datë 06.07.2000 të K.K.K.Pronave Tiranë.

Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.232, datë 06.07.2000 të K.K.K.Pronave Tiranë.

Baza Ligjore: Nenet 163, 349 të K.Civil. Ligji nr.7698, datë 15.04.1993.


Rrëzimin e kërkesë padisë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.s’ka, datë 14.06.2007, ka vendosur:Të mbajë të pezulluar çështjen, pasi nuk ka rënë shkaku i pezullimit.

150

Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar ankim të paditurit Ahmet Pazari, Kadri Pazari, Nermin Luzi dhe Donika Kazazi, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit të gjykatës së apelit, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është refuzuar rifillimi i gjykimit të ankimit kundër vendimit nr.1716, datë 15.04.2004, është marrë në shkelje flagrante të dispozitave proceduriale, nenit 297/a të K.Pr.Civile.

- Çështja ka më shumë se dy vjet e pezulluar, me arsyetimin se është kërkuar fallsiteti i vendimit gjyqësor nr.518, datë 02.02.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë, vendim që citohet si provë në vendimin gjyqësor nr.1716, datë 15.04.2004.

- Edhe pse vendimi që kishte deklaruar të fallsifikuar vendimin e vitit 1939 u prish dhe çështja u kthye për rigjykim, gjykata e apelit me refuzimin e kërkesës sonë ka mbajtur një qëndrim të gabuar.

- Në kuptim të nenit 297/a të K.Pr.Civile, ku mbështetet vendimi i gjykatës së apelit, nuk ka dy çështje civile që gjykohen në të njëtën kohë dhe nga e njëjta gjykatë që kanë të njëjtin objekt dhe të njëjtin shkak.

- Çështja që gjykohet në apel është ankim ndaj një vendimi përfundimtar, ndërsa çështja që gjykohet në shkallë të parë është deklarimi i fallsifikuar i një vendimi gjyqësor.

- Pezullimi, sipas nenit 297/a të K.Pr.Civile, bëhet kur zgjidhja e çështjes tjetër është praktikisht conditio sine cuanon, pa të cilën nuk mund të zgjidhet shqyrtimi i ankimit kundër vendimit përfundimtar në apel, por për rastin nuk është e vërtetë që në çështjen që lidhet me vendimin përfundimtar të jetë përdorur si provë vendimi nr.518, datë 02.02.1939.

- Në dosjen gjyqësore janë administruar disa vendime gjyqësore të formës së prerë, midis tyre edhe vendimi i vitit 1939, por çështja në shqyrtim nuk ka lidhje me padinë për deklarimin e fallsifikuar të këtij vendimi, sepse ky truall është ekskluzivisht i Sheh Ali Pazarit dhe jo i Ahmet Pazarit, ku paditësat, si trashëgimtarë ligjorë pretendojnë se duhet të jenë bashkëpronarë.

- Ka më shumë se 17 vendime gjyqësore të formës së prerë që kanë rrëzuar kërkesat e paditësave Omer Fortuzi, etj., për t’u njohur bashkëpronarë mbi pasurinë e Sheh Ali Pazarit, me të njëjtin arsyetim se pronat janë të Sheh Ali Pazarit dhe jo të Sheh Ahmet Pazarit.

- Nga paditësat është bërë kërkesë për rishikim vendimi me argumentin se vendimi i vitit 1939 është i fallsifikuar. Kërkesa është rrëzuar (vendimi nr.67 akti, datë 18.12.1997 i gjykatës së shkallës së parë, vendimi nr.283, datë 08.05.1998 i gjykatës së apelit, vendimi nr.1478, datë 03.12.1998 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë) me arsyetimin se të dy vendimet nr.510 dhe 518 nuk përbëjnë ndonjë provë të re dhe nuk ndikojnë në konkluzionet e gjykatave.

- Gjithashtu nga paditësat janë bërë disa kallëzime penale për fallsifikim e përdorim të dokumeteve të fallsifikuara, por të gjitha këto çështje kanë përfunduar me mosfillim të procedimit penal.

- Edhe po të provohet se vendimi gjyqësor i vitit 1939 është i fallsifikuar dhe ky vendim ka shërbyer si provë themelore në vendimet gjyqësore, paditësat kanë të drejtën e rishikimit të vendimeve dhe nga ky këndvështrim refuzimi i fillimit të gjykimit është i kundraligjshëm.

151

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës paditëse, avokat

Artan Kodheli, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në marrëdhënie të posaçme.

1.1. Pala paditëse, me pretendimin se vendimi nr.231, datë 06.07.2000 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, që ka refuzuar njohjen e pronësisë në emër të ish-pronarit Sheh Ahmet Pazarit (trashëgimlënës i paditësave) dhe vendimi nr.232, datë 06.07.2000 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, me të cilin sipërfaqja e kërkuar prej tyre iu është njohur dhe kthyer trashëgimtarëve të Sheh Ali Pazarit janë marrë në kundërshtim me ligjin, pasi prona ka qenë e Sheh Ahmet Pazarit dhe jo e djalit të tij, Ali Pazari, me padinë e datës 27.03.2003 ka kërkuar: “Detyrimin e të paditurve të na njohin bashkëpronarë mbi sipërfaqen e truallit të njohur trashëgimtarëve të Ali Pazarit, në vendin Brakë-Tiranë. Anullim i vendimit nr.231, datë 06.07.2000 të K.K.P. Tiranë. Ndryshimin e pjesshëm i vendimit nr.232, datë 06.07.2000 të K.K.P. Tiranë”.

2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1716, datë 15.04.2004, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë”.

3. Gjatë gjykimit në gjykatën e apelit nga ana e palës paditëse është paraqitur kërkesë për pezullimin e shqyrtimit gjyqësor me arsyetimin se kjo çështje nuk mund të zgjidhet para se të zgjidhet çështja tjetër civile, që zhvillohet po midis të njëjtave palë dhe që ka për objekt padie deklarimin e fallsifikuar të vendimit gjyqësor nr.518 (508), datë 02.02.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë, vendim i cili është vlerësuar si provë në rrëzimin e padisë.

3.1. Me vendim të ndërmjetëm datë 07.06.2005, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur: “pezullimin e gjykimit të kësaj çështje deri në shqyrtimin e çështjes tjetër civile që i përket vendimit nr.869, datë 21.02.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë”.

4. Me vendimin nr.869, datë 21.02.2005, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka deklaruar të fallsifikuar vendimin nr.518 (508), nr.16 Akti, datë 02.02.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë, ndërsa Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.44, datë 18.01.2006, ka prishur këtë vendim dhe ka kthyer çështjen për rigjykim po në gjykatën e shkallës së parë, me tjetër trup gjykues.

5. Gjykata e apelit, kryesisht, është vënë në lëvizje duke thirrur palët disa herë për seancë gjyqësore, por meqënëse nuk kishte rënë shkaku për të cilin ishte vendosur pezullimi i gjykimit, ka vendosur të mbajë të pezulluar çështjen.

6. Pala e paditur, me pretendimin se ka rënë shkaku i pezullimit ka kërkuar rifillimin e shqyrtimit të çështjes civile të pezulluar. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin e datës 14.06.2007, ka vendosur: “Të mbajë të pezulluar çështjen, pasi nuk ka rënë shkaku i pezullimit”.

6.1.a) Në mospranimin e kërkesës së palës së paditur për rifillimin e gjykimit të çështjes gjykata e apelit parashtron: Gjatë shqyrtimit të çështjes nga kjo gjykatë në seancën e datës 02.06.2005 nga paditësit është kërkuar pezullimi i gjykimit për shkak të zhvillimit të një gjykimi tjetër, çështje civile zgjidhja e së cilës ndikon edhe në zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi; gjykata me vendim të ndërmjetëm të datës 07.06.2005 ka vendosur pezullimin e gjykimit të kësaj çështje deri në përfundimin e çështjes tjetër civile që i përket vendimit nr.869, datë 21.05.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë të ankimuar. Në arsyetimin e vendimit gjykata ka parashtruar se me këtë vendim është vendosur: “Deklarimin e fallsifikuar

152

të vendimit gjyqësor nr.518 (508) nr.akti 16, datë 02.02.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë”. Referuar vendimit të gjykatës së shkallës së parë nr.1716, datë 15.04.2004, i cili është ankimuar dhe është në shqyrtim para kësaj gjykate, gjykata e apelit parashtron se: “... në pjesën arsyetuese të vendimit Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë vazhdimisht i është referuar vendimit të mësipërm të Gjykatës së Paqit Tiranë”. Gjykata ka çmuar se ky vendim ka shërbyer si provë në vendimin objekt ankimi dhe në kushtet kur çështja në lidhje me këtë vendim është ankimuar gjykata ka vlerësuar se çështja objekt gjykimi duhet pezulluar.

6.1.b) Nga ana e të paditurve është paraqitur kërkesë më datën 09.02.2007 me të cilën pretendohet se ka rënë shkaku i pezullimit të gjykimit, pasi vendimi që ka shërbyer si shkak për pezullimin e gjykimit të çështjes është prishur nga gjykata e apelit me vendimin nr.44, datë 18.01.2006 dhe për rrjedhojë duhet të ngrihet çështja nga pezullimi dhe të vazhdojë procesi gjyqësor. Gjykata, në verifikim të situatës juridike, ka konstatuar se vendimi nr.869, datë 21.02.2005 i gjykatës së shkallës së parë, me të cilin është deklaruar fallsiteti i vendimit gjyqësor nr.518 (508) i vitit 1939, është prishur nga Gjykata e Apelit Tiranë dhe çështja është kthyer për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë. Gjykata e Lartë nuk ka pranuar rekursin dhe çështja po shqyrtohet nga gjykata e shkallës së parë. Në lidhje me këtë situatë gjykata e apelit arsyeton: “... përsa më sipër, në kushtet kur çështja për të cilën është vendosur pezullimi i çështjes së gjykuar nga kjo gjykatë nuk ka përfunduar dhe është në proces gjyqësor, e në kushtet kur në marrjen e vendimit të pezullimit ky Kolegj ka çmuar se kjo çështje nuk mund të zgjidhet para se të zgjidhet çështja tjetër civile, e cila ndikon në dhënien e vendimit, çmon se fakti që çështja po rishqyrtohet tregon se nuk ka rënë shkaku i pezullimit e se çështja duhet të qëndrojë e pezulluar”.

7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar ankim të paditurit Ahmet Pazari, Kadri Pazari, Nermin Luzi dhe Donika Kazazi, me të cilin kërkojnë prishjen e vendimit të gjykatës së apelit.

Ligji i zbatueshëm

8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:8.1. Neni 297/a i K.Pr.Civile: “Gjykata vendos pezullimin e gjykimit kur:a) çështja nuk mund të zgjidhet para se të zgjidhet një çështje tjetër penale, civile ose

administrative”.8.2. Neni 298§2, 3, 4 i K.Pr.Civile: “Në rastet e parashikuara nga shkronjat "a", "b"

dhe “d” të nenit të mësipërm, gjykimi i çështjes rifillon pasi të jenë zhdukur pengesat që shkaktuan pezullimin e tij. Në këto raste, edhe kur nuk është caktuar seanca e ardhshme, pala e interesuar i drejtohet gjykatës me kërkesë për vazhdimin e gjykimit. Gjykata cakton datën e seancës për vazhdimin e gjykimit dhe urdhëron që kjo t'u njoftohet palëve.

Gjykata mundet që edhe kryesisht të marrë masa për mënjanimin e këtyre pengesave. Gjykimi fillon nga veprimi procedural i mbetur në kohën e pezullimit të tij”.


9. Se ankimi i paraqitur nga të paditurit nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë datë 14.06.2007 dhe për këtë shkak vendimi duhet të lihet në fuqi.

10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe referuar shkaqeve të ankimit, vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga kjo gjykatë është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.

153

11. Evidentohet se gjatë gjykimit në apel, nga pala paditëse është kërkuar pezullimi i gjykimit me argumentin se me vendimin nr.869, datë 21.02.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që po gjykohet nga gjykata e apelit, është deklaruar fallsiteti i vendimit gjyqësor nr.518 (508), nr.akti 16, datë 02.02.1939 të Gjykatës së Paqit Tiranë; vendim mbi bazën e të cilit është rrëzuar padia në gjykim nga gjykata e shkallës së parë dhe njëkohësisht të paditurit kanë tërhequr të drejta pronësie nëpërmjet vendimit nr.232, datë 06.07.2000 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave.

11.1. Po kështu rezulton se vendimi i pezullimit të gjykimit nuk është ankimuar konform rregullimeve të Kodit të Procedurës Civile. Por, pasi ka përfunduar gjykimi i çështjes nga gjykata e apelit dhe çështja që ka shërbyer si shkak pezullimi është dërguar për rishqyrtim pranë gjykatës së shkallës së parë, pala e paditur i ka kërkuar gjykatës së apelit rifillimin e gjykimit të çështjes së pezulluar, me pretendimin se ka rënë shkaku i pezullimit.

12. Gjykata e Apelit Tiranë ka refuzuar kërkesën e palës së paditur, e cila me ankimin e ushtruar ka vënë në lëvizje Gjykatën e Lartë.

13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa marrë në shqyrtim vendimin e pezullimit, pasi, siç u parashtrua më lart, kundër tij nuk është ushtruar ankim, e vlerëson të drejtë arsyetimin e gjykatës së apelit që ka vendosur të mbajë të pezulluar çështjen me argumentin se nuk ka rënë shkaku i pezullimit.

14. Ky Kolegj, ndryshe nga sa pretendohet nga pala e paditur, vlerëson se, në kushtet kur çështja civile që ka shërbyer si shkak pezullimi nuk është zgjidhur me vendim gjyqësor të formës së prerë, që do të thotë se nuk ka rënë shkaku që përbënte pengesë ligjore për zhvillimin e procesit objekt gjykimi edhe gjykimi i çështjes nuk mund të rifillojë.

15. Ndërkohë konstatohet se, megjithëse ka kaluar një kohë relativisht e gjatë nga momenti i pezullimit të këtij gjykimi, ende nuk ka përfunduar çështja me vendim gjyqësor të formës së prerë. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se, në respektim të rregullimeve të bëra në nenin 298 të Kodit të Procedurës Civile, qoftë dhe kryesisht, mund të vihet në lëvizje për të parandaluar zvarritjet e mundshme të gjykimit të çështjes që ka shërbyer si parakusht varësie për pezullimin, duke caktuar një seancë gjyqësore dhe verifikuar nëse janë zhdukur pengesat që kanë shkaktuar pezullimin e gjykimit për rifillimin e tij.

16. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nuk përmban shkaqe që të motivojnë ligjërisht cënimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 485/a të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit datë 14.06.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me paditës

Gazmend Fortuzi, etj, dhe të paditur Ahmet Pazari, etj.

Tiranë, më 23.12.2010

154




Ardian Nuni KryesuesGuxim Zenelaj AnëtarArjana Fullani AnëtareEvelina Qirjako AnëtareMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore datë 23.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: HELIDON KODRA, përfaqësuar nga avokat Aranit Roshi

E PADITUR: AGJENSIA KOMBËTARE E HIDROKARBUREVE TIRANË, në mungesë

OBJEKTI:Detyrimin e të paditurit me një shpërblim

sa paga e një viti pune, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar e të paarsyeshme

të marrëdhënies juridike të punës.Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 153, 154/a të K.Pr.Civile.

Nenet 146, 155 të K.Punës.


Rrëzimin e kërkesë padisë të ngritur nga paditësi Helidon Kodra, si të pabazuar në prova dhe në ligj.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1211, datë 15.10.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.6054, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Helidon Kodra, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:

- Gjykata e Apelit Tiranë, ashtu si edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nuk ka marrë fare në shqyrtim pretendimet tona lidhur me shkakun pse kjo kërkesë padi është rrëzuar si e pambështetur në prova dhe në ligj.

- Gjykatat kanë shqyrtuar vetëm nëse është respektuar procedura ligjore mbi respektimin e afateve të njoftimeve dhe dëgjimit të punëmarrësit të parashikuara nga Kodi i Punës, por nuk i kanë hyrë në asnjë moment analizës së fakteve nëse qëndron

155

arsyeja që ka çuar në zgjidhjen e marrëdhënieve të punës sipas nenit 146/3 të Kodit të Punës.

- Në vendimin e Këshillit Drejtues nr.1, datë 13.12.2005, të miratuar nga Ministri, vetem është përcaktuar numri minimal i punonjësve në AKH, i cili do të jetë 9 (nëntë), në të përfshihet dhe financieri. Pra këta punonjës, do të largoheshin nga struktura e Agjensisë, për shkak të suprimimit të vendeve të tyre të punës, pasi struktura e re do të reduktohej në 9 vetë, nga 14 që ishin deri në atë moment.

- Në asnjë moment nuk është paraqitur si shkak mos pasja e një diplome financieri për mua nga ana e paditur, por si kriter kryesor ka qenë “vjetërsia në punë në agjensi”.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Helidon

Kodra, avokatin Aranit Roshi, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë sipas objekit të saj; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,


1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Helidon Kodra ka qënë në marrëdhënie pune me detyrën e Kryetarit të Degës së Financës pranë Agjensisë Kombëtare të Hidrokarbureve prej datës 06.03.2002.

2. Me shkresat nr.1081/05 prot., datë 14.12.2005 dhe nr.1101/05 prot., datë 22.12.2005 të anës së paditur, paditësit i është njoftuar se do t’i ndërpriteshin marrëdhëniet e punës për shkak të ristrukturimit të Agjensisë Kombëtare të Hidrokarbureve më datë 30.04.2006. Me urdhërin e brendshëm nr.17, datë 22.05.2006 është urdhëruar Dega e Financës për ndërprerjen e marrëdhënieve financiare me paditësin, duke filluar nga data 30.04.2006.

3. Paditësi, Helidon Kodra, me pretendimin se motivacioni që paraqitet si shkak për largimin nga puna nuk qëndron, pasi edhe pas miratimit të vendimit të Këshillit Drejtues nr.1, datë 13.12.2005 nga Ministri “isha dhe mbeta financieri i vetëm i agjensisë pas largimit të financierit tjetër me detyrën e Kryetarit të Degës së Financës”, me padinë e datës 15.06.2006 ka kërkuar: “Detyrimin e të paditurit me një shpërblim sa paga e 1 viti pune, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar dhe të paarsyeshme të marrëdhënieve juridike të punës”.

4. Nëpërmjet prapsimeve ana e paditur ka parashtruar se: ndërprerja e marrëdhënieve të punës të paditësit është bërë për shkak të ndryshimeve strukturore të institucionit, ku nga 2 financierë do të qëndronte në punë vetëm njëri; në zbatim të vendimit të Këshillit Drejtues, në kuadrin e ristrukturimit kur u bashkuan dy vende pune të mëparshëm dhe vendi i ri i punës kërkonte domosdoshmërisht specialistë të fushës së financës nuk mund të mbahej në punë paditësi, pasi ai nuk ishte i diplomuar në specialitetin financë; paditësit i janë ndërprerë marrëdhëniet e punës duke respektuar kërkesat e neneve 143 dhe 144 të Kodit të Punës.

5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6054, datë 06.11.2006, ka rrëzuar padinë.

5.1. Në rrëzimin e padisë gjykata, pasi ka pranuar të provuar se ana e paditur ka respektuar kërkesat e neneve 143 dhe 144 të Kodit të Punës, arsyeton se “... ndërprerja e marrëdhënieve të punës me paditësin është bërë në përputhje me dispozitat e Kodit të Punës... pala e paditur..., ka ndjekur në përpikmëri procedurën ligjore për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës me paditësin Helidon Kodra,...”.

156

6. Mbi ankimin e paditësit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1211, datë 15.10.2007, ka lënë në fuqi vendimin nr.6054, datë 06.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.

6.1. Në argumentim të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit, pasi analizon tërësinë e provave shkresore të administruara në gjykim, parashtron: “... se zgjidhja e marrëdhënies së punës me paditësin është bërë për shkaqe të arsyeshme, duke respektuar plotësisht procedurat e përcaktuara në nenet 143 dhe 144 të Kodit të Punës. Nga përmbajtja e proces-verbalit datë 15.12.2002 del se punëdhënësi ka biseduar me paditësin, ka parashtruar arsyet e vendimit për zgjidhjen e marrëdhënies së punës dhe ka dëgjuar kontestimet e tyre. Ristrukturimi i AKH dhe mospasja nga paditësi i diplomës së Financierit janë shkaqe të arsyeshme dhe ndërprerja e marrëdhënieve të punës nuk mund të konsiderohet pa shkaqe të justifikuara,...”.

7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Helidon Kodra, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj.

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Punës, ato të Kodit të Procedurës Civile dhe Vendimi Njehsues nr.19, datë 15.11.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilat është parashikuar:

7.1. Neni 141 i K.Punës: “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit”.

7.2. Neni 143 i K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.

2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka kryer më shumë se gjashtë muaj pune.

3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.

4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”.

7.3. Neni 144/1-3,5/1 i K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedojë me të.

2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.

3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas takimit.

4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është

respektuar”.


8. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Helidon Kodra nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.

157

9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve e prapësimeve të palëve, si dhe vendimeve të gjykatave, e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit.

10. Gjykatat, kanë garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes (neni 14), kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me gjykimin e saj. Gjykatat kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu kanë respektuar dhe kërkesat e nenit 310/II të K.Pr.Civile.

11. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës paditëse dhe në vendimin e saj nuk ka dhënë asnjë arsye ligjore për të cilat ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.

12. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave proceduriale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.

13. Për rastin konkret, ky Kolegj është i detyruar që të përmendë disa nga faktet e rrethanat të analizuara e vlerësuara nga gjykata e faktit, pa i analizuar ato, por për të treguar faktin që gjykatat kanë arritur në konkluzion të drejtë me zgjidhjen që i kanë dhënë çështjes.

14. Gjykatat kanë pranuar të provuar se midis palëve ka qënë e lidhur kontrata e punës me kohëzgjatje të pacaktuar. Kjo kontratë është zgjidhur nga punëdhënësi në respektim të afatit të njoftimit dhe procedurës të përcaktuar në nenet 143 dhe 144 të Kodit të Punës. Gjithashtu konstatohet se punëdhënësi, vullnetin e tij për zgjidhjen e kontratës së punës me paditësin e ka shprehur në formë shkresore, duke parashtruar dhe shkakun e zgjidhjes së saj.

14.1. Po kështu është pranuar e provuar se në kuadrin e ristrukturimit të Agjensisë Kombëtare të Hidrokarbureve, Këshilli Drejtues i kësaj agjensie ka miratuar vendimin nr.1, datë 13.12.2005, vendim i cili është miratuar dhe nga Ministri i Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës. Vendimi i Këshillit Drejtues të anës së paditur i ka paraprirë vendimit të Këshillit të Ministrave nr.547, datë 09.08.2006 me të cilin nga bashkimi i Agjencisë Kombëtare të Hidrokarbureve, Institutit të Studimeve dhe Projektimeve të Metalurgjisë, Institutit të Teknologjisë Nxjerrëse dhe Përpunuese të Mineraleve dhe Institutit të Studimeve dhe Projektimeve të Mekanikës dhe Drurit është krijuar Agjencia Kombëtare e Burimeve Natyrore.

14.2. Krahas të tjerave, në vendimin e këshillit drejtues parashikohet dhe zvogëlimi i numrit të punonjësve, ku nga 14 do të ngelen 9 punonjës. Për rastin që ka të bëjë me paditësin, vendi i punës që mbante ai dhe një specialist finance do të bashkohej në një vend të vetëm pune, duke u mbuluar nga një person i diplomuar për financier.

14.3. Ana e paditur, nisur nga fakti se profesioni i paditësit nuk i përgjigjej pozicionit të punës, që kërkonte specialist finance, me shkresat e datave 14.12.2005 dhe 22.12.2005 i ka komunikuar paditësit ndërprerjen e marrëdhënieve të punës më datë 30.04.2006. Nërkohë më datë 15.12.2006 është zhvilluar takimi midis punëdhënësit dhe punëmarrësit, ku këtij të fundit i janë shpjeguar arsyet e ndërprerjes së marrëdhënieve të punës. Nga ana tjetër, në këtë takim edhe paditësi ka parashtruar qëndrimin e tij.

15. Ky kolegj, në përgjigje të pretendimeve të parashtruara në rekurs dhe në zgjidhjen e çështjes konkrete, krahas dispozitave të zbatueshme për rastin në shqyrtim, referon edhe në vendimin njehsues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.1 Në këtë vendim njehsues është përcaktuar se003A “kur punëdhënësi, referuar e në zbatim të nenit 141 e vijues të Kodit të Punës, zgjidh në mënyrë të njëanshme kontratën e punës me afat të pacaktuar, 1 Vendimi nr.19, datë 15.11.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

158

punëmarrësi jo në mënyrë të domosdoshme ka të drejtë të përfitojë edhe dëmshpërblimin deri në një vit pagë. Në vijim të këtij konkluzioni, respektimi i kërkesave të nenit 141, 143, 144, 145 të Kodit të Punës nga punëdhënësi, si rregull, passjell përfundimin në mënyrë të natyrshme të kontratës së punës dhe respektimin e të gjitha të drejtave të punëmarrësit”.

16. Sipas nenit 141 të Kodit të Punës kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit. Në këtë dispozitë jepet në parim mënyra e zgjidhjes së kontratës. “Ligji e le në vullnetin e njëanshëm të palës që të zgjidhë kontratën, duke respektuar afate të caktuar taksative njoftimi. Sipas nenit 143 të Kodit të Punës afati i njoftimit varion, në vartësi të kohëzgjatjes së marrëdhënies së punës, nga 1 deri në 3 muaj. Nga formulimi i kësaj dispozite kuptohet se mjafton që njëra palë të kërkojë zgjidhjen dhe kontrata përfundon kur mbaron afati i njoftimit (afati midis njoftimit të zgjidhjes, duke filluar që nga marrja e letrës së dytë me shkrim sipas nenit 144- dhe përfundimit të kontratës). Pra ka dy kushte që duhet të plotësohen për të patur zgjidhjen e kontratës: i. shprehje e vullnetit të njërës pale, ii. respektimi i afatit të njoftimit. Formulimi “zgjidhet nga njëra palë” nënkupton se cilado prej palëve, si punëdhënësi, ashtu dhe punëmarrësi, në mënyrë të njëanshme, mund të zgjidhin kontratën”. 2

17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë konkluzionin e gjykatave të faktit që kanë rrëzuar kërkimin e paditësit për dëmshpërblim. Në lidhje me këtë kërkim ky kolegj parashtron se “Çdonjëra nga palët ka të drejtë të zgjidhë marrëdhëniet e punës, pasi ka lajmëruar me shkrim, siç është thënë edhe në artikujt 142, 143, 144 dhe 153 të Kodit Shqiptar të Punës, Ligji nr.7961, datë 12.07.1995... Vetëm kur vërtetohet zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme, siç janë shkaqet e përcaktuara në mënyrë taksative në nenin 146 të Kodit të Punës punëmarrësi ka të drejtën e përfitimit të dëmshpërblimit deri në një vit page”. 3

17.1. Për rastin në shqyrtim nuk është vërtetuar ekzistenca e ndonjë motivi apo shkaku abuziv nga ana e punëdhënësit, për rrjedhojë paditësi nuk mund të përfitojë dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës së punës. Ky përfundim buron nga qëndrimi i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, që kanë arritur në konkluzionin se: “nga analiza e neneve 141 dhe 146 të Kodit të Punës, rezulton se zgjidhja e kontratës mund të bëhet për çfarëdolloj shkaku, me përjashtim të rasteve që parashikohen në pikën 1 të nenit 146, që konsiderohen si shkaqe abuzive”.

18. Nuk gjen mbështetje as në ligj dhe as në gjendjen e faktit, të vërtetuar e të analizuar nga gjykatat, edhe pretendimi i paditësit se zgjidhja e kontratës është bërë pa shkak të justifikuar në kuptim të përcaktimeve të bëra në nenin 153 të Kodit të Punës. Referimi i paditësit në këtë dispozitë është i gabuar. Kjo dispozitë gjen zbatim në rastet kur zgjidhja e kontratës është bërë me efekt të menjëhershëm (neni 143/4 i K.Punës), pa respektuar afatin e njoftimit, ndërsa për rastin konkret punëdhënësi ka respektuar afatin e njoftimit dhe për zgjidhjen e çështjes nuk mund të referohet në nenin 153 dhe 155 të Kodit të Punës.

19. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1211, datë 15.10.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.

2 Po aty3 Po aty

159

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës

Civile,V E N D O S I

Lënien në fuqi të vendimit nr.1211, datë 15.10.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 23.12.2010

160




Ardian Nuni KryesuesArjana Fullani AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarEvelina Qirjako AnëtareMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 23.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket palëve:

PADITËS: VIKTOR NGJELIU, në mungesëE PADITUR: ALBPETROL SH.A PATOS, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Detyrimi i të paditurit të më paguajë pagën e një viti

për zgjidhje të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës, pagën për mosrespektim të procedurës,

për mosrespektim të afatit të njoftimit dhe vjetërsinë në punë.Baza Ligjore: Nenet 31, 32 të K.Pr.Civile.

Neni 94, 143, 144, 145, 155, 147 i K.Punës.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1814, datë 30.11.2006 ka vendosur:Rrëzimin e padisë së paditësit Viktor Ngjeliu, ndaj palës së paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A. Fier, me objekt "dëmshpërblim me pagën e tre muajve, për moszbatim të afatit të njoftimit", si padi e pabazuar në prova e në ligj.Pranimin e padisë së paditësit Viktor Ngjeliu ndaj palës së paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A Fier, me objekt "dëmshpërblim për moszbatim procedure te zgjidhjes se kontratës se punës", duke detyruar palën e paditur, "Albpetrol" Sh.A. Fier, të dëmshpërbleje paditësin Viktor Ngjeliu me pagën e 2 (dy) muajve.Pranimin e padisë se paditësit Viktor Ngjeliu ndaj palës se paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A. Fier, me objekt "dëmshpërblim për vjetërsi", duke detyruar palën e paditur "Albpetrol" Sh.A. Fier të dëmshpërblejë paditësin Viktor Ngjeliu për 15 vite pune, me pagën për 10 (dhjetë) muaj punë.Pranimin e padisë se paditësit Viktor Ngjeliu ndaj palës së paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A. Fier, me objekt "dëmshpërblim për shkak të zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme", duke detyruar palën e paditur "Albpetrol" Sh.A. Fier të dëmshpërblejë paditësin Viktor Ngjeliu me pagën e 10 (dhjetë) muajve.Llogaritja e pagës të bëhet me mesataren e pagës mujore të vitit 2005, që është 36.860 lekë në muaj.

161

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.456, datë 06.07.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.1814, datë 30.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Kundër vendimit nr.456, datë 06.07.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka bërë rekurs pala e paditur “Albpetrol" sh.a. Patos, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:

- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj e në prova.- Pretendimi i paditësit dhe argumentimi i gjykatës për mosrespektim të afatit të

njoftimit dhe zgjidhje të kontratës pa shkaqe të justifikuara nuk qëndron, dhe është i qëllimshëm nga gjykata për ta çuar çështjen ne kushtet e nenit 143, 153, 155 të Kodit të Punës për ta dëmshpërblyer paditësin.

- Zgjidhja e menjëhershme e kontratës është për shkaqe të justifikuara sipas nenit 153/2 te Kodit të Punës dhe gjykata gabon për dëmshpërblimin ....

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; në mungesë të palëve; si dhe pasi

diskutoi çështjen në tërësi,


1. Nga shqyrtimi akteve që ndodhen në dosje rezulton se paditësi ka qenë i punësuar pranë palës së paditur, “Albpetrol” Sh.A. Patos, me detyrën e operatorit të prodhimit. Marrëdhënia e punës midis palëve ka zgjatur nga data 14.01.1992 deri më datë 29.09.2006.

2. Me shkresën datë 29.09.2006 të Q.P.N. Marinëz, paditësit i është komunikuar largimi nga detyra dhe ndërprerja e marrëdhënieve financiare, me motivacionin "Për shkak të mbylljes së vendit të punës".

3. Paditësi, duke pretenduar se zgjidhja e kontratës së tij të punës është bërë e menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, i është drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi.

4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1814, datë 30.11.2006, ka vendosur:

"Rrëzimin e padisë se paditësit Viktor Ngjeliu, ndaj palës se paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A. Fier, me objekt "dëmshpërblim me pagën e tre muajve, për moszbatim te afatit të njoftimit", si padi e pabazuar në prova e ne ligj.

Pranimin e padisë se paditësit Viktor Ngjeliu, ndaj palës se paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A. Fier, me objekt "dëmshpërblim për moszbatim procedure te zgjidhjes se kontratës së punës", duke detyruar palën e paditur "Albpetrol" Sh.A. Fier, ta dëmshpërbleje paditësin Viktor Ngjeliu me pagën e 2 (dy) muajve.

Pranimin e padisë së paditësit Viktor Ngjeliu, ndaj palës se paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A. Fier, me objekt "dëmshpërblim për vjetërsi", duke detyruar palën e paditur, "Albpetrol" Sh.A. Fier, ta dëmshpërbleje paditësin Viktor Ngjeliu për 15 vite pune, me pagën për 10 (dhjetë) muaj punë.

Pranimin e padisë së paditësit Viktor Ngjeliu, ndaj palës se paditur Shoqëria "Albpetrol" Sh.A. Fier, me objekt "dëmshpërblim për shkak te zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme", duke detyruar palën e paditur, "Albpetrol" Sh.A. Fier, ta dëmshpërbleje paditësin Viktor Ngjeliu me pagën e 10 (dhjetë) muaj punë.

Llogaritja e pagës të bëhet me mesataren e pagës mujore të vitit 2005, që është 36.860 lekë në muaj.

162

4.1. Arsyetimi i gjykatës: “… zgjidhja e marrëdhënieve të punës së paditësit është bërë në mënyrë të menjëhershme, pa shkaqe të justifikuara, ...Neni 153 i Kodit të Punës parashikon: "Punëdhënësi dhe punëmarrësi në çdo kohë mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të arsyeshme... Konsiderohen si shkaqe të arsyeshme në ngarkim të punëmarrësit vetëm ato raste kur ai vepron me faj të rëndë ose me faj të lehtë në mënyrë te përsëritur ... ".... barra e provës i takon të paditurit për të vërtetuar mosrespektimin e detyrimeve kontraktuale nga ana e paditësit, si dhe për të vërtetuar shkakun e ndërprerjes së marrëdhënieve të punës. ...Përkundër asaj që është pretenduar në gjykim, vetë përfaqësuesi i palës së paditur në seancë ..., ka pohuar se pas largimit të paditësit, janë marrë punëtorë të tjerë.... pushimi nga puna i paditësit nuk është bërë pa shkaqe të arsyeshme e të justifikuara dhe se akti i njëanshëm me të cilin janë ndërprerë marrëdhëniet e punës të paditësit Viktor Ngjeliu, përbën një zgjidhje të njëanshme pa shkaqe të justifikuara nga ana e punëdhënësit, Albpetrol Sh.A. Patos. Vendimi, me të cilin ndaj tij është marrë masa e largimit nga puna për shkak të shkurtimit dhe mbylljes së vendit të punës, nuk është në përputhje me gjëndjen reale të fakteve, pasi ... nuk vërtetohet të ketë patur ristrukturim, pasi në vend të paditësit, pas largimit të tij nga detyra, janë rimarrë në detyrë punonjës të tjerë. ... në lidhje me masën prej 10 muajsh të dëmshpërblimit të caktuar, në përcaktimin e kësaj vlere ka marrë në konsideratë moshën e paditësit, e lidhur me mundësinë e tij për të gjetur një punësim të ri, gjendjen e tij familjare dhe shoqërore, si dhe kohëzgjatjen e tij në detyrë prej 15 vjetësh. ... mosrespektimit të procedurës së njoftimit të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës. ... procedura e largimit nga detyra të paditësit ka nisur me datë 29.09.2006 dhe paditësi është njoftuar dhe larguar nga detyra në mënyrë të menjëhershme në po atë datë, duke mos u respektuar kështu periudha 3-mujore e njoftimit për paditësin, i cili ka në detyrë që në vitin 1992. ..... paditësit, sipas nenit 145/3 të Kodit të Punës, i lind e drejta për të përfituar shpërblimin për vjetërsi në punë, i cili me të drejte është llogaritur i barabartë me pagën e 10 muajve, ...”.

5. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.456, datë 06.07.2007, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.1814 datë 30.11.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier”.

Arsyetimi i gjykatës: “... vendimi, me të cilin ndaj tij është marrë masa e largimit nga puna për shkakt të shkurtimit dhe mbylljes së vendit të punës, nuk është në përputhje me gjëndjen reale të fakteve, pasi siç është provuar në gjykimin në shkallë të parë nuk vërtetohet të ketë patur ristrukturim pasi në vend të paditësit, pas largimit të tij nga detyra janë rimarrë në detyrë punonjës të tjerë.......... I drejtë dhe i bazuar në ligj gjëndet vendimi edhe në lidhje me disponimin për rrëzimin e kërkimit për kërkimin e shpërblimit për mosrespektim të afatit të njoftimit. Siç me të drejtë ka arsyetuar edhe gjykata, sipas nenit 143/4 të Kodit të Punës, zgjidhja e kontratës do të trajtohet si zgjidhja me efekt të menjëhershëm, duke sjellë si pasojë humbjen e të drejtës për të kërkuar këtë dëmshpërblim.......”.

6. Kundër vendimit nr.456, datë 06.07.2007 të gjykatës së apelit ka bërë rekurs pala e paditur, “Albpetrol” sh.a. Patos, duke kërkuar prishjen e vendimeve të gjykatave të të dyja shkallëve.

Ligji i zbatueshëm

7. Dispozitat e Kodit të Punës në të cilat është parashikuar:7.1. Neni 143/1/4) i K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur

kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej 2 muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune. 4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”.

7.2. Neni 144) 1, 3, 4, 5, 5/1 i K.Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të bisedojë me të. 3) Zgjidhja njoftohet me

163

shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas takimit. 4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës. 5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme. 5/1) I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar”.

7.3. Neni 145 i K.Punës: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës dhe indeksohet.

3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes së kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të arsyeshme”.

7.4. Neni 147, 1, i K.Punës: “1) Punëdhënësi nuk mund të zgjidhë kontratën në kohën kur, sipas legjislacionit në fuqi, punëmarrësi kryen shërbimin ushtarak, përfiton pagesë paaftësie të përkohshme në punë nga punëdhënësi ose sigurimet shoqërore për një periudhë deri në një vit, si dhe kur punëmarrësi është me pushime të dhëna nga punëdhënësi”.

7.5. Neni 149/2 i K.Punës: “Kur, mbas përfundimit të afatit të caktuar, kontrata zgjatet në heshtje tej këtij afati, ajo konsiderohet si kontratë me afat të pacaktuar”.

7.6. Neni 151/1 i K.Punës: “Kur ndërmjet palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të njëpasnjëshme me afat të caktuar, për jo më pak se tre vjet, mospërsëritja e kontratës së fundit nga punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje e kontratës me afat të pacaktuar”.

7.7. Neni 153/3 i K.Punës: “Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.

7.7. Neni 155/3 i K.Punës: “Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune”.


8. Vendimi nr.1814, datë 30.11.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, lënë në fuqi me vendimin nr.456, datë 06.07.2007 e Gjykatës së Apelit Vlorë, është i bazuar në ligj dhe për këtë shkak duhen lënë në fuqi.

9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit në lidhje me kërkimet e paditësit, që kanë të bëjnë me dëmshpërblimin për zgjidhjen e kontratës në mënyrë të menjëhershme e të pajustifikuar.

10. Ky Kolegj vlerëson gjithashtu të drejtë edhe arsyetimin dhe përfundimin tjetër të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe asaj të apelit se ndodhemi para një zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës.

11. Nisur nga rrethanat dhe faktet/provat e parashtruara nga palët e të administruara gjatë gjykimit, Kolegji Civil i Gjykatës Lartë, pa i hyrë analizës së tyre, në zbatim të ligjit, e vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur prej gjykatave se midis palëve ka qenë e lidhur një kontratë pune me afat të caktuar ,e cila pas përfundimit të saj dhe rinovimit në heshtje prej të dyja palëve është kthyer në një kontratë pa afat të caktuar.

164

12. Në këto rrethana, pala e paditur mund të zgjidhte kontratën e punës në mënyrë të menjëhershme vetëm për ndonjë shkak të arsyeshëm apo të justifikuar, në të kundërt ajo ka qenë e detyruar të respektonte kërkesat e nenit 143 dhe 144 të Kodit të Punës.

13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e paraqitura prej paditësit, mbyllje e vendit të punës për shkak të ristrukturimit të ndërmarrjes, nuk arrijnë të përmbushin kriteret e vendosura në pikën 3 të nenit 153 të Kodit të Punës. Për më tepër, ky shkak i pretenduar prej palës së paditur rezulton të jetë kundërshtuar po prej saj kur, gjatë gjykimit të çështjes në gjykatën e faktit ka pranuar se pas zgjidhjes së marrëdhënies së punës me paditësin ajo ka punësuar persona të tjerë.

14. Gjithashtu rezulton e provuar se zgjidhja e marrëdhënies së punës prej palës së paditur është bërë gjatë kohës kur paditësi ishte me leje të zakonshme, në kundërshtim me parashikimet e nenit 147 të Kodit të Punës. Për rrjedhojë, zgjidhja e kontratës së punës midis punëdhënësit dhe punëmarrësit do të konsiderohet si zgjidhje e menjëhershme e pa justifikuar.

15. Sipas nenit 144/5/1 të po këtij Kodi pala e paditur, punëdhënësi, ka patur barrën e provës të vërtetojë që procedura e përcaktuar në këtë dispozitë është respektuar. Por për rastin në shqyrtim nuk rezulton e vërtetuar që ana e paditur të ketë respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës. Në dosjen gjyqësore nuk ka ndonjë akt që tregon se pala e paditur ka njoftuar me shkrim të paktën 72 orë më parë punëmarrësin për të realizuar një takim për të biseduar me të dhe për t’i parashtruar atij arsyet e vendimit të parashikuar për t’u marrë, duke i dhënë mundësinë që edhe ai të shprehet në lidhje me vendimin e anës së paditur, punëdhënës. Gjithashtu nuk rezulton e vërtetuar që ana e paditur të ketë njoftuar me shkrim paditësin, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas takimit, për vendimin e marrë.

16. Në këto rrethana, detyrimi i palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin për zgjidhjen e menjëhershme e të pa justifikuar të kontratës së punës është i ligjshëm dhe i drejtë.



Tiranë, më 23.12.2010

165




Ardian Nuni KryesuesArjana Fullani AnëtareEvelina Qirjako AnëtareMedi Bici AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 23.12.2010, morri në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËSE E K/PADITUR: SHOQËRIA “NATOJA” SH.P.K.,në mungesë

E PADITUR K/PADITËSE: BASHKIA SHIJAK, në mungesë

OBJEKTI I PADISË:Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit shumën e papaguar për shërbimin e kryer nga data 01.01.2004 deri më 10.03.3005,

kamatëvonesat, fitimin e munguar, humbjen e pësuar nga zgjidhja e kontratës,

në vlerën 4.953.431 lekë, si dhe shpenzimet gjyqësore.Baza ligjore: Nenet 31, 32, 36, 41, 153, 106 të K.Pr.Civile

dhe nenet 850-876, 690, 450 e 640 të K.Civil.OBJEKTI I KUNDËRPADISË:

Shpërblim dëmi në vlerën 2.439.819 lekë.Baza ligjore: Neni 160 i K.Pr.Civile,

neni 640 i K.Civil dhe Ligji nr.7971, datë 26.07.1995.

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1118, datë 16.05.2006, ka vendosur:

Pranimin e pjeshëm të padisë.Detyrimin e palës së paditur kundërpaditëse t’i paguajë palës paditëse të kundërpaditur shumën 4.715.032 lekë, detyrim nga kontrata datë 28.03.2002.Rrëzimin e kundërpadisë, si të pabazuar në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.245, datë 31.05.2007, ka vendosur: Prishjen e vendimit nr.1118, datë 16.05.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

166

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse e kundërpaditur, e cila kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë i mbështetur në provat e paraqitura dhe të administruara në gjykim.

- Detyrimet janë përcaktuar drejtë dhe ndërgjyqësia ka qenë e rregullt.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTËpasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,

V Ë R E NVendimi nr.245, datë 31.05.2007, i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në zbatim

të gabuar të ligjit procedural dhe për këtë arsye ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Rezulton se pala e paditur kundërpaditëse, Bashkia Shijak, ka zhvilluar në vitin 2002 tenderin 5 vjeçar për pastrimin dhe mirëmbajtjen e qytetit, të cilin e ka fituar pala paditëse e kundërpaditur, Shoqëria “Natoja” sh.p.k. Midis tyre është lidhur kontrata datë 28.03.2002, duke u përcaktuar edhe detyrimet përkatëse midis palëve.

Më 10.03.2005 pala e paditur kundërpaditëse ka njoftuar palën paditëse të kundërpaditur për zgjidhjen e kontratës.

Pala paditëse e kundërpaditur ka paraqitur padi në gjykatë, duke kërkuar prej palës së paditur kundërpaditëse pagimin e shumës për shërbimet e kryera, me interesat, fitimin e munguar, etj.

Nga ana tjetër, pala e paditur kundërpaditëse ka kërkuar pagimin e dëmit të shkaktuar nga mos pagesa e sigurimeve shoqërore për punonjësit dhe vlerën e sigurimit të kontratës.

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1118, datë 16.05.2006, ka pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur kundërpaditëse t’i paguajë palës paditëse të kundërpaditur shumën 4.715.032 lekë, detyrim nga kontrata datë 28.03.2002, si dhe ka rrëzuar kundërpadinë, si të pabazuar në ligj e në prova.

Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.245, datë 31.05.2007, ka prishur vendimin nr.1118, datë 16.05.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe ka dërguar çështjen për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues. Kjo gjykatë ka prishur vendimin, me arsyetimin se në gjykim duhet të ishin thirrur si persona të tretë edhe punonjësit që duhet të përfitonin nga pagesa e sigurimeve shoqërore, si dhe sigurimet shoqërore, të cilët kanë interes për çështjen lidhur me kundërpadinë e paraqitur.

Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse e kundërpaditur, e cila kërkon prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:

Vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, i mbështetur në provat e paraqitura dhe të administruara në gjykim.

Detyrimet janë përcaktuar drejt dhe ndërgjyqësia ka qenë e rregullt.Ky Kolegj analizon se gjykata e apelit i është referuar kontratës së lidhur midis palëve

ndërgjyqëse dhe ka arritur në përfundimin se duheshin thirrur, si persona të tretë në gjykim, punonjësit e palës paditëse të kundërpaditur dhe sigurimet shoqërore.

Në nenin 13 të kontratës së datës 28.03.2002, parashikohet se pala paditëse e kundërpaditur gjatë kohës së kontratës do të bënte siguracionet sipas ligjit për të punësuarit e saj. Pala e paditur kundërpaditëse ka pretenduar në kundërpadinë e saj se pala paditëse e kundërpaditur nuk ka derdhur sigurimet shoqërore për të gjithë punonjësit e saj, për të cilët pala e paditur kundërpaditëse ka bërë pagesat përkatëse sipas situacioneve të paraqitur nga pala paditëse e kundërpaditur, por vetëm për një pjesë të vogël të tyre.

167

Gjykata e apelit ka arsyetuar se punonjësve që nuk u janë paguar sigurimet shoqërore kanë interes për gjykimin e çështjes dhe duhet të ishin thirrur në gjykim, si dhe sigurimet shoqërore për të verifikuar listat e punonjësve të cilëve iu janë derdhur kontributet. Mosthirrja e tyre në bazë të nenit 193 të K.Pr.Civile është konsideruar prej gjykatës së apelit si mosrespektim i dispozitave procedurale për formim të drejtë të ndërgjyqësisë, në bazë të nenit 467/d të K.Pr.Civile, nga Gjykata e Shkallës së Parë Durrës.

Kolegji vlerëson se gjykata e apelit, duke mos analizuar drejt natyrën e marrëdhënies juridike mbi bazën e së cilës do të bëhej dhe zgjidhja e çështjes objekt gjykimi, ka gabuar në zgjidhjen që i ka dhënë çështjes, duke e prishur e kthyer për rigjykim çështjen për shkaqe proceduriale.

Kjo për faktin se objekt gjykimi në këtë çështje kanë qenë kërkimet e palës paditëse të kundërpaditur dhe ato të palës së paditur kundërpaditëse në lidhje me detyrimet reciproke që rrjedhin nga kontrata e lidhur midis dy palëve dhe pretendimi i palës së paditur për mospagimin e sigurimeve shoqërore nga pala paditëse, e për pasojë thirrja në gjyq e punonjësve që nuk u janë paguar këto sigurime, nuk ka të bëjë aspak me karakterin detyrues të dispozitës përkatëse (neni 467 gërma d e K.Pr.Civile), ku ndryshimi i ndërgjygjësisë bëhet i domosdoshëm në funksion të zgjidhjes së çështjes dhe pasojave që ajo sjell, pasi palët, me cilësinë e personit të tretë që gjykata e apelit mendon se duhet të thirren në këtë gjykim, nuk kanë interes për çështjen.

Në vijim për sa më sipër, arsyetimi i gjykatës së apelit është i gabuar edhe për detyrimin e thirrjes si palë në gjykim të sigurimeve shoqërore, për të verifikuar listat e punonjësve të cilëve iu është derdhur kontributi i sigurimeve shoqërore.

Në këto kushte, gjykata e apelit nuk ka qenë përpara rasteve të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile për prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim. Për pasojë, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.Civile,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr. 245, datë 31.05.2007 tё Gjykatës së Apelit Durrës dhe

dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranё, mё 23.12.2010

168




Ardian Dvorani KryesuesArjana Fullani AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarEvelina Qirjako AnëtareMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datë 23.12.2010 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve të mëposhtme:

KËRKUES: NIKO PELESHI, ELDA PELESHI (TRASHËGIMTARË LIGJORË TË KËRKUESES ZHANETA PELESHI), në mungesë.

OBJEKTI: Rishikimi i vendimit nr.2298, datë 02.12.2005

të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.Baza Ligjore: Nenet 494 dhe 497 të K.Pr.Civile.

PADITËS: ISMAIL VENXHA, AVETE MEMA, ENGJËLL SHAHE, RAJMOND SHAHO (SEJKO), PRANVERA DOMINI, ZANA DOMINI (PAPAJANI), DRITA CAKE (SELENICA), AFËRDITA MEKSI (SELENICA), LINDITA BUBSI, ADRA BUBSI, NASIBE SELENICA, ARTEMISA SELENICA

(SHASHAJ), ARTAN SELENICA, DEMIR SELENICA, AJKUNA XHOKAXHI,

DHIMITRAQ SAVA, MIKEL SAVA DHE ENTELA SAVA (KAMBO), (TRE TË

FUNDIT JANË TRASHËGIMTARË TË TRASHËGIMLËNËSES BUKURIE

SAVA), prezent në gjyq ka qenë vetëm paditësi Ismail Venxha, i cili në dy shkallët e tjera të gjykimit ka qenë përfaqësues me prokurë i të gjithë paditësave të tjerë.

TË PADITUR: DHORI PRIFTI, ROBERT GACE, MARKO DHIMITRI, KASEM MANKA, KUJTIM ZAVALANI, BERTI DRAGOI, AVNI GJYSMA, BANUSH BELLA, ILIR LISI

169

DHE FATBARDHA BAKLLAMAJA (PRIFTI) në mungesë.

OBJEKTI: Pavlefshmëri kontrate qiraje, lirim e dorëzim objekti

dhe marrje e masës për sigurimin e padisë.Baza Ligjore: Nenet 92/a, 200 e vijues të K.Civil.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2298, datë 02.12.2005, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë, me paditës Ismail Venxha, etj., dhe të paditur Dhori Prifti, etj., duke konstatuar pavlefshmërinë absolute të kontratave të qirasë me nr.529 rep. dhe 326 kol., datë 02.04.2004 dhe të kontratës së qirasë me nr.249 rep. dhe 95 kol., datë 25.02.2003 të Noterisë Korçë.Emërimin e paditësit Ismail Venxha kujdestar për administrimin e sendit, sipas përcaktimit të bërë në vërtetimin nga dokumenti hipotekor datë 07.04.2004 për pasurinë me nr.3/573 dhe 3/388, të ndodhura në qytetin e Korçës, Rruga “Spiro Kosturi”, Lagja 7 dhe që përbëhet nga një ndërtesë dhe trualli i lirë, që kufizohet: Veriu - Pasuria nr.3/537 dhe 3/289, Jugu - 2/111 dhe 3/388, Lindja - 2/50 dhe 2/51, Perëndimi - 3/564, 3/647, 3/857 dhe 3/389.Detyrimin e të paditurit Robert Gace t’u lirojë e dorëzojë paditësave dhe bashkëpronarëve të tjerë objektin dyqan, sipas përcaktimit të kontratës së qirasë me nr.249 rep. dhe 95 kol., datë 25.02.2003 të Noterisë Korçë.Detyrimin e të paditurve Ilir Lisi dhe Banush Bella t’u lirojnë e dorëzojnë paditësave dhe bashkëpronarëve të tjerë objektin me sipërfaqe 40 m2, të cilën e posedojnë mbi bazën e kontratës së qirasë me nr.529 rep. dhe 326 kol., datë 02.04.2004 të Noterisë Korçë.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.53, datë 21.02.2006, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.2298, datë 02.12.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.

Kundër vendimit nr.2298, datë 02.12.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, ka paraqitur kërkesë për rishikim kërkuesja Zhaneta Peleshi, duke pretenduar se:

- Paditësi Ismail Venxha ka përdorur prokurën nr.2287/1117, datë 09.11.2001, të cilën paditësja e ka shfuqizuar më datë 19.11.2001, duke caktuar si përfaqësues të saj të posaçëm të birin, Niko Peleshi. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin e datës 25.01.2008 ka vendosur:

Kalimin për gjykim të kërkesës për rishikim të paraqitur nga kërkuesja Zhaneta Peleshi.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; shqyrtoi dhe bisedoi në tërësi çështjen; në përfundim,

170

V Ë R E NNë Gjykatën e Lartë më datë 05.12.2006 është regjistruar çështja civile nr.11216-

01979-00-2006, që i përket kërkueses Zhaneta Peleshi, me objekt rishikim vendimi, në bazë të nenit 494 e vijues të K.Pr.Civile.

Kërkesa për rishikimin e vendimit nr.2298, datë 02.12.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është e pabazuar në prova dhe në ligj, prandaj Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që kjo kërkesë nuk duhet të pranohet.

Rrethanat dhe faktet rezultojnë të jenë si më poshtë:

Kërkuesja Zhaneta Peleshi i është drejtuar Gjykatës së Lartë me kërkesë për rishikimin e vendimit nr.2298, datë 02.12.2005 të Gjykatës së Rethit Gjyqësor Korçë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin e datës 25.01.2008, ka vendosur kalimin për gjykim të kërkesës për rishikim të paraqitur nga kërkuesja Zhaneta Peleshi.

Meqenëse me datën 24.09.2007 ka vdekur kërkuesja Zhaneta Peleshi, në seancën gjyqësore të datës 04.11.2010 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë bëri kalimin procedurial, duke thirrur në gjykim si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të kërkueses Zhaneta, fëmijët e saj Niko dhe Elda Peleshi.

Këto fakte provohen nga vendimi nr.369, datë 08.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, i cili ndodhet në dosje.

Në vendimin që kërkohet të rishikohet, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë, me paditës Ismail Venxha, etj. dhe të paditur Dhori Prifti, etj., duke konstatuar pavlefshmërinë absolute të kontratave të qirasë me nr.529 rep. dhe 326 kol., datë 02.04.2004 dhe të kontratës së qirasë me nr.249 rep. dhe 95 kol., datë 25.02.2003 të Noterisë Korçë.

Emërimin e paditësit Ismail Venxha kujdestar për administrimin e sendit sipas përcaktimit të bërë në vërtetimin nga dokumenti hipotekor datë 07.04.2004 për pasurinë me nr.3/573 dhe 3/388, të ndodhur në qytetin e Korçës, Rruga “Spiro Kosturi”, Lagja 7 dhe që përbëhet nga një ndërtesë dhe trualli i lirë, që kufizohet: Veriu - Pasuria nr.3/537 dhe 3/289, Jugu - 2/111 dhe 3/388, Lindja - 2/50 dhe 2/51, P - 3/564, 3/647, 3/857 dhe 3/389.

Detyrimin e të paditurit Robert Gace t’u lirojë e dorëzojë paditësave dhe bashkëpronarëve të tjerë objektin dyqan, sipas përcaktimit të kontratës së qirasë me nr.249 rep. dhe 95 kol., datë 25.02.2003 të Noterisë Korçë.

Detyrimin e të paditurve Ilir Lisi dhe Banush Bella t’u lirojnë e dorëzojnë paditësave dhe bashkëpronarëve të tjerë objektin me sipërfaqe 40 m2, të cilën e posedojnë mbi bazën e kontratës së qirasë me nr.529 rep. dhe 326 kol., datë 02.04.2004 të Noterisë Korçë.

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.53, datë 21.02.2006, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.2298, datë 02.12.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë

Korçë.Në këto gjykime të gjithë paditësat janë përfaqësuar me prokurë të posaçme nga

paditësi Ismail Venxha.Kërkuesja Zhaneta Peleshi, në cilësinë e paditëses në atë gjykim, me datë 09.11.2001

ka lëshuar para noterit prokurën e posaçme me nr.2287/1117, me të cilën cakton si përfaqësues vëllain e saj, paditësin Ismail Venxha.

Me datë 19.11.2001 kërkuesja ka bërë para noterit një prokurë të dytë, me të cilën emëron si përfaqësues të posaçëm djalin e saj Niko Peleshi, duke shfuqizuar prokurën që i kishte dhënë dhjetë ditë më parë vëllait të saj, Ismail Venxha.

Kërkuesja Zhaneta Peleshi, duke pretenduar që prokura e posaçme nr.2397/1157, datë 19.11.2001, është një provë e re shkresore, i është drejtuar Gjykatës së Lartë për të rishikuar vendimin e formës së prerë që përmendëm më sipër.

171

Në nenin 494 të K.Pr.Civile është përcaktuar shprehimisht:…..Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të

prerë, kur:a) zbulohen rrethana të reja apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi për

çështjen, të cilat nuk mund të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të saj…………… Dizpozita ligjore e mësipërme kërkon të plotësohen njëkohësisht këto kushte:Prova duhet të jetë e re.Prova duhet të jetë në formë shkresore.Prova duhet të ketë rëndësi për çështjen.Kjo provë nuk mund të dihej nga pala në kohën e shqyrtimit të çështjes. Në rastin objekt gjykimi të dy prokurat janë bërë nga kërkuesja Zhaneta Peleshi në

muajin Nëntor të vitit 2001, pra afro tre vjet përpara se kërkesë padia të paraqitej në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, që do të thotë se kërkuesja ka patur dijeni për këtë dokument shkresor shumë kohë përpara se të fillonte gjykimi në shkallë të parë i çështjes civile, për të cilën kërkohet rishikimi i vendimit të formës së prerë.

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se,kërkuesja i ka patur të gjitha mundësitë që të vinte në dijeni gjykatën e shkallës së parë që në momentin e fillimit të gjykimit se paditësi Ismail Venxha nuk ishte përfaqësuesi i saj i posaçëm.

Nga ana tjetër, rezulton që përfaqësuesi i saj i posaçëm Niko Peleshi nuk e ka përfaqësuar kërkuesen në asnjë seancë gjyqësore në shkallë të parë, as përpara gjykatës së apelit dhe as përpara Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, megjithëse ky i fundit e ka njoftuar nominalisht, duke bërë edhe zëvendësimin procedurial.

Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin që kërkesa për rishikim është bërë jashtë rasteve të përcaktuara në nenin 494 të K.Pr.Civile, prandaj ai vlerëson që kjo kërkesë nuk duhet të pranohet.

PËR KËTO ARSYEKolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 498/1 të Kodit të Procedurës

Civile,

V E N D O S IMospranimin e kërkesës për rishikim të bërë ndaj vendimit nr.2298, datë 02.12.2005

të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.

Tiranë, me 23.12.2010

172

ÇËSHTJE PENALE

173

Nr.61009-01293-00-2010 i Regj.ThemeltarNr.00-2010-1472 i Vendimit (45)


Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarAndi Çeliku Anëtar

në seancat gjyqësore të datës 10.11.2010 dhe 01.12.2010 mori në shqyrtim çështjen penale që i përket

KËRKUES: FATOS MALAJ

OBJEKTI:Kundërshtim i vendimit nr.137, datë 09.08.2010

të Gjykatës së Apelit Vlorë me objektrevokim i masës së sigurimit “Arrest në burg”.

A K U Z U A R:Për veprën penale të

“Vjedhjes me armë në bashkëpunim”, mbetur në tentativëdhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,

parashikuar nga neni 140 -25 dhe 278/2 të K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.379, datë 30.06.2010, ka vendosur:Rrëzimin e kërkesës për revokimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg” për të pandehurin Fatos Malaj.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.137, datë 09.08.2010, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.379, datë 30.06.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs i pandehuri Fatos Malaj, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe pranimin e kërkesës, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave janë në kundërshtim me kërkesat proceduriale penale.- Masa e sigurimit personal “arrest në burg” duhet të ishte revokuar, pasi ndodhemi

përpara rasteve të parashikuara nga neni 263/6 i K.Pr.Penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin përkatës; prokurorin Artur Selmani, që kërkoi pushimin e

gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë; dhe pasi shqyrtoi çështjen në tërësi,

174

V Ё R E NSe me vendimin nr.179, datë 17.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Fier është caktuar si

masë sigurimi personal ndaj të pandehurit Fatos Malaj ajo e “arrestit në burg”, për shkak se ndaj tij kishte filluar një proçedim penal për veprat penale të parashikuara nga nenet 140 -25-22 dhe 278/2 të K.Penal.

Duke pretenduar se deri në datën 03.03.2010 kishin përfunduar afatet e paraburgimit edhe pse kërkuesi akoma nuk ishte gjykuar me vendim përfundimtar, ai i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Fier, me objekt revokimin e kësaj mase për shkak të shuarjes së afateve proçeduriale.

Gjykata e Rrethit Fier ka rrëzuar kërkesën e kërkuesit, vendim i cili është lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Vlorë.

Para fillimit të shqyrtimit të rekursit në Gjykatën e Lartë, prokurori pretendoi se masa e sigurimit personal ndaj kërkuesit ishte revokuar me një vendim gjyqësor dhe për këtë shkak seanca u shty, me qëllim verifikimin e këtij pretendimi, për shkakun se edhe përfaqësuesi i kërkuesit nuk u paraqit në seancë pa ndonjë shkak të arsyeshëm dhe që të mund të sqaronte këtë pretendim të prokurorit.

Në vazhdim të seancës në datën 01.12.2010, u administrua vendimi nr.256, datë 02.11.2010 i Gjykatës së Rrethit Fier, me të cilin është vendosur të pranohet kërkesa e kërkuesit dhe të zëvëndësohet masa e sigurimit personal ndaj tij në “arrest në shtëpi”, për shkak të humbjes së fuqisë së paraburgimit. Ndodhur para rrethanave që mungon objekti i gjykimit në Gjykatën e Lartë, Kolegji Penal çmon se gjykimi në këtë gjykatë nuk mund të vazhdojë.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 442/2 të K.Pr.Penale,


Tiranë, më 01.12.2010

175

Nr.61004-01381-00-2010 i Regj.ThemelNr.00-2010-1579 i Vendimit (46)


Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku AnëtarAleksandër Muskaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 01.12.2010 mori në shqyrtim çështjen penale që i përket,

KЁRKUES : PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË TIRANË.

KUNDЁR: ANDREA GJINAJ

A K U Z U A R:Për veprën penale të “Fallsifikimit të dokumentave”,

“Fallsifikim i dokumentave shkollore”, “Fallsifikim i vulave dhe stampave, ose formularëve”,

“Fallsifikim i akteve të gjëndjes civile”, parashikuar respektivisht nga nenet 186/2, 187/1, 190/2, 191 të K.Penal.

OBJEKTI:Vleftësim i ligjshëm i arrestimit në flagancë.Caktim i masës së sigurimit “Arrest në burg”.

Baza Ligjore: Nenet 251, 228, 229 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.694/99, datë 17.09.2010, ka vendosur:

Vleftësimin të ligjshëm të arrestimit në flagrancë të personit nën hetim Andrea Gjinaj.Caktimin si masë sigurimi personal ”arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 37 i K.Pr.Penale, ndaj personit nën hetim Andrea Gjinaj.Ngarkohet policia gjyqësore për ndjekjen dhe zbatimin e vendimit.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.472, datë 04.10.2010, ka vendosur: Miratimin e vendimit nr.694/99, datë 19.09.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Kurbin.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka bërë rekurs prokurori pranë Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës, duke parashtuar sa më poshtë:

- Vendimi i gjykatës së apelit nuk është i mbështetur në prova dhe në ligj.

176

- Gjykatat kanë gabuar në caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi”, pasi ka prova për akuzën e ngritur në ngarkim të tij.

- Personi nën hetim paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore, pasi ka vënë në dyshim dokumentat e lëshuara nga administrata shtetërore.

- Masa e “arrestit në burg” është më e përshtatshmja për personin nën hetim Andrea Gjini.

- Gjykata duhet të kishte parasysh rëndësinë e faktit, por edhe sanksionin që parashikon secila vepër penale.

- Gjykata duhet të mbante parasysh rrezikshmërinë e veprave penale dhe përshtatshmërinë e tyre me shkallen e sigurimit që duhet marrë në rastin konkret.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; prokurorin Hysen Keta, që kërkoi

ndryshimin e vendimeve të dy shkallëve të gjykimit dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”; av. Julian Kola, i cili kërkoi një masë sigurimi më të butë, si ajo e detyrimit për paraqitje; si dhe bisedoi çështjen në tërësi,

V Ё R E NPersoni nën hetim Andrea Gjinaj është arrestuar në flagrancë për shkak se në datën

14.09.2010, gjatë një kontrolli të ushtruar në vendin e tij të punës në qytetin e Laçit (një zyrë private përkthimesh), janë gjetur dokumenta të ndryshme, të cilat dyshohet se janë të fallsifikuara apo se do të fallsifikoheshin. Ndër këto akte janë sekuestruar vërtetime institucionesh të ndryshme arsimore dhe të pushtetit lokal, dokumenta automjetesh, liçensa, akte noteriale, etj. Dokumenta që i përkasin personit nën hetim janë gjetur edhe në banesën e kunatës së tij, si dhe një kompjuter e një PC portativ.

Pas arrestimit në flagrancë të personit nën hetim Andrea Gjinaj, nga organi i Prokurorisë është kërkuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kurbin vleftësimi si i ligjshëm i arrestit në flagrancë dhe caktimi ndaj tij i masës së sigurimit “Arrest në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin nr.694/99, datë 17.09.2010, vleftësoi si të ligjshëm arrestin në flagrancë ndaj personit nën hetim Andrea Gjinaj dhe caktoi ndaj tij si masë sigurimi personal atë të “Arrestit në shtëpi”, të parashikuar nga neni 137 i Kodit të Procedurës Penale. Ky vendim është miratuar nga Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin e saj nr.472, datë 04.10.2010.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë paraqitur rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë dhe mbrojtësi i personit nën hetim Andrea Gjinaj, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.472, datë 04.10.2010, i Gjykatës së Apelit Tiranë është i mbështetur në ligj dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Referuar shkaqeve të ngritura në të dyja rekurset, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se si Prokuroria e Apelit Tiranë, ashtu edhe personi nën hetim Andrea Gjinaj, pranojnë ekzistencën e kushteve për caktimin e masave të sigurimit personal, kushte këto të parashikuara nga neni 228 i Kodit të Procedurës Penale, pavarësisht nga lloji i masës së sigurimit personal që kërkohet (respektivisht Prokuroria e Apelit kërkon masën e “arrestit në burg” dhe personi nën hetim masën e “detyrimit për paraqitje në policingë gjyqësore”). Në të njëjtin konkluzion kanë dalë edhe gjykatat e faktit, kur kanë pranuar ekzistencën e kushteve ligjore për caktimin e një mase sigurimi ndaj personit nën hetim.

177

Nga ana tjetër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se të dyja gjykatat e faktit, konform nenit 229/1/2 të Kodit të Procedurës Penale, kanë argumentuar drejt mbi kriteret e përcaktuara nga kjo dispozitë në raport me masën e sigurimit për të cilën kanë konkluduar ndaj personit nën hetim, pra atë të “arrestit në shtëpi”. Edhe ky Kolegj vlerëson se masa e sigurimit personal “arrest në shtëpi”, në rastin konkret, është në përshtatje me shkallën e nevojave të sigurimit që duheshin marrë, në raport të drejtë me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale që i atribuohet personit nën hetim Andrea Gjinaj, si dhe rrethanat e tjera të çështjes në tërësi.

Duke pasur parasysh sa sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se rekurset e paraqitura kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nuk janë të argumentuara e të mbështetura ligjërisht e rrjedhimisht nuk mund të cënojnë vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, kundër të cilit janë paraqitur.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/a të Kodit të Proçedurës

Penale,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.472, datë 04.10.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Tiranë, më 01.12.2010

178




Besnik Imeraj KryesuesArdian Dvorani AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku AnëtarFatos Lulo Anëtar

në datën 01.12.2010, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale që i përket:

KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË DURRËS.

PERSON NËN HETIM: ENVER SHABA, i biri i Zenunit, i vtl.1968, lindur dhe banues në Shijak, Durrës.

D Y S H U A R:Për kryerjen e veprave penale

“Ndërtimi i paligjshëm”, parashikuar nga neni 199/a, i Kodit Penal.

“Falsifikimi i dokumentave, parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal.

“Falsifikimi i vulave, i stampave ose i formulareve”, parashikuar nga neni 190/1 i Kodit Penal.

OBJEKTI:Caktimi i masës së sigurimit personal.

Caktimi i masës së sigurimit “Sekuestro konservative”.Baza Ligjore: Nenet 244, 233, 270 të K.Pr.Penale.


Caktimin e masёs sё sigurimit pёr shtetasin Enver Shaba atё tё “Ndalimit tё daljes jashtё shtetit”, parashikuar nga neni 233 i K.Pr.Penale.Caktimin e masёs sё sigurimit pasuror “Sekuestro konservative”, parashikuar nga neni 270 K.Pr.Penale ndaj 62 (gjashtёdhjetё e dy) pasurive te paluajtshme, tё regjistruara nё ZRPP Durrёs nё pronёsi tё shtetasit Enver Shaba si mё poshtё vijon:Zonё kadastrale nr.8514, volumi 20:1. faqe 20, pasuri nr.4/293+1-AE, apartament me sipёrfaqe 135m2, i

ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.42. faqe 21, pasuri nr.4/293-B, dyqan me sipёrfaqe 63.3 m2, i ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

179

3. faqe 22, pasuri nr.4/293-C1, dyqan me sipёrfaqe 54.2 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

4. faqe 24, pasuri nr.4/293-E1, dyqan me sipёrfaqe 128.7 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

5. faqe 26, pasuri nr.4/293-B2, dyqan me sipёrfaqe 321 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

6. faqe 28, pasuri nr.4/293-B4, apartament me sipёrfaqe 113 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

7. faqe 31, pasuri nr.4/293+1-A5, apartament me sipёrfaqe 138 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

8. faqe 32, pasuri nr.4/293+1-B5, apartament me sipёrfaqe 150 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

9. faqe 33, pasuri nr.4/293+1-C5, apartament me sipёrfaqe 109 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

10. faqe 32, pasuri nr.4/293+1-D5, apartament me sipёrfaqe 81m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

11. faqe 34, pasuri nr.4/293+1-AA, apartament me sipёrfaqe 130 m2, i ndodhur nё Durrёs, rruga Skёnderbej, Lagje nr.4


13. faqe 37, pasuri nr.4/293+1-AB, apartament me sipёrfaqe 150 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

14. faqe 38, pasuri nr.4/293+1-AC, apartament me sipёrfaqe 101 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

15. faqe 39, pasuri nr.4/293+1-D, apartament me sipёrfaqe 81 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

16. faqe 40, pasuri nr.4/293+1-A, apartament me sipёrfaqe 135 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

17. faqe 41, pasuri nr.4/293+1-A, apartament me sipёrfaqe 130 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4



20. faqe 44, pasuri nr.4/293+1-AD, apartament me sipёrfaqe 81 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

21. faqe 46, pasuri nr.4/293+1-AA, apartament me sipёrfaqe 130 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4



24. faqe 49, pasuri nr.4/293+1-AB, apartament me sipёrfaqe 81 m2, i ndodhur nё Durrёs, rruga Skёnderbej, Lagje nr.4

25. faqe 51, pasuri nr.4/293+1-1, apartament me sipёrfaqe 130 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4



180

28. faqe 54, pasuri nr.4/293+1-AD, apartament me sipёrfaqe 81 m2, i ndodhur nё Durrёs, rruga Skёnderbej, Lagje nr.4

29. faqe 56, pasuri nr.4/293+1-1, apartament me sipёrfaqe 130 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

30. faqe 57, pasuri nr.4/293+1-B, apartament me sipёrfaqe 150 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

31. faqe 58, pasuri nr.4/293+1-C, apartament me sipёrfaqe 101 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4


33. faqe 60, pasuri nr.4/293+1-E, apartament me sipёrfaqe 135 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4


35. faqe 61, pasuri nr.4/293+1-C, apartament me sipёrfaqe 101 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

36. faqe 62, pasuri nr.4/293+1-B, apartament me sipёrfaqe 150 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4


38. faqe 65, pasuri nr.4/293+1-E, apartament me sipёrfaqe 135 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

39. faqe 66, pasuri nr.4/293+1-H, hotel (njёsi), i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

40. faqe 67, pasuri nr.4/293+1-R, Restorant (njёsi), i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

41. faqe 68, pasuri nr.4/293+1-B, Bar (njёsi), i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4

42. faqe 151, pasuri nr.4/293+1-NGO, njёsi ndёrtesё, me sipёrfaqe 37 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4, me vlerё sipas kontratёs sё shitjes 700.000 Lekë.

zona kadastrale nr.8514, volumi 19:43. faqe 93, pasuri nr.4/239, truall, me sipёrfaqe 1059.3 m2, i ndodhur nё

Durrёs, Lagje nr.444. faqe 238, pasuri nr.4/239-B3, dyqan, me sipёrfaqe 34 m2, i ndodhur nё

Durrёs, Lagje nr.445. faqe 240, pasuri nr.4/239-B2, dyqan, me sipёrfaqe 77.6 m2, i ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4; 46. faqe 242, pasuri nr.4/239-B7, truall, me sipёrfaqe 29 m2, i ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4; 47. faqe 244, pasuri nr.4/239-AD, dyqan, me sipёrfaqe 149 m2, i ndodhur nё

Durrёs, rruga Skёnderbej, Lagje nr.4; 48. faqe 245, pasuri nr.4/239-BD, dyqan, me sipёrfaqe 36 m2, i ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4; 49. faqe 246, pasuri nr.4/239-CD, truall, me sipёrfaqe 24 m2, i ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4; 50. faqe 3, pasuri nr.4/238, truall, me sipёrfaqe 750 m2, i ndodhur nё Durrёs,

Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4, me vlerё sipas kontrarёs sё shitjes; zona kadastrale 8514, volumi 25:

181

51. faqe 245, pasuri nr.4/239-N1, njёsi, me sipёrfaqe 142 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga Skёnderbej, Lagje nr.4;

52. faqe 246, pasuri nr.4/239-N2 (njёsi), me sipёrfaqe 113 m2, i ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4;

zona kadastrale 8514, volumi 3053. faqe 56, pasuri nr.4/239-N13, njёsi, me sipёrfaqe 66.2 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4;54. faqe 166, pasuri nr.4/239-N16, njёsi, me sipёrfaqe 62.6 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4;55. faqe 168, pasuri nr.4/239-N15, njёsi, me sipёrfaqe 28.8 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4; zona kadastrale 8415, volumi 3156. faqe 233, pasuri nr.4/239-NIO, njёsi, me sipёrfaqe 306 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4;57. faqe 168, pasuri nr.4/239-N66, njёsi, me sipёrfaqe 156 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4; zona kadastrale 8415, volumi 3258. faqe 76, pasuri nr.4/239-ND5, njёsi ndertese, me sipёrfaqe 44 m2, e

ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4;59. faqe 146, pasuri nr.60/103, truall, me sipёrfaqe 1427 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4; zona kadastrale 8415, volumi 1760. faqe 237, pasuri nr.4/183, godinё, me sipёrfaqe 118 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.3, me vlerё sipas kontratёs sё shitjes 900.000 Lekë;

zona kadastrale 8514, volumi 2161. faqe 161, pasuri nr.4/265, truall, me sipёrfaqe 1585.3 m2, nё tё cilёn

ndodhet njё ndёrtesё me siperfaqe 527 m2 e ndodhur nё Durrёs, Rruga “Skёnderbej”, Lagje nr.4;

zona kadastrale 8514, volumi 1062. faqe 86, pasuri nr.5/60, truall, me sipёrfaqe 1.600 m2, e ndodhur nё

Durrёs, Shkozet”.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.193, datë 17.08.2010, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.522, datë 13.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës nr.193, datë 17.08.2010, mbështetur në nenin 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs personi nën hetim Enver Shaba, mbrojtësi i tij, duke kërkuar shfuqizimin e vendimeve, për këto shkaqe:

- Masa e sigurimit personal dhe pasuror është marrë në mungesë të personit nën hetim, ndërkohë që asnjëra prej tyre nuk ka të bëjë me masën e sigurimit personal të arrestit në burg, masë e cila mund të vendoset edhe në mungesë të tij, sipas parashikimeve të K.Pr.Penale. Në këtë mënyrë gjykata ka cënuar rëndë parimin e zhvillimit të një proçesi të rregullt ligjor.

- Vendimi për caktimin e masës së sigurimit është marrë në kundërshtim me dispozitat e neneve 245/1/a, 246/3 dhe 249/2 të K.Pr.Penale.

182

- Në dosje nuk ka asnjë provë shkresore lidhur me proçedurën e ndjekur nga tatimet, ç’ka bën të paligjshme, për shkak të mungesës së provave, kërkesën e akuzës lidhur me marrjen e masës së sekuestros konservative ndaj pasurive të regjistruara në emër të shtetasit E. Shaba.

- Duke u mbështetur në projektin konstruktiv të objektit, i cili është ndërtuar për të mbajtur mbi 22 kate, shoqëria i është drejtuar Bashkisë Durrës me një kërkesë për shtesë katesh mbi objektin e hipotekuar. Nga ana e Bashkisë nuk na është kthyer përgjigje kështu që filluam ndërtimin e kateve shtesë menjëherë pas hipotekimit të tij sipas lejes së ndërtimit. Shtesa e kateve pa leje është përfshirë në projektin e legalizimit.

- Nga ana e INUV Durrës janë kryer veprime dhe janë marrë masa në kundërshtim me ligjin, gjë për të cilën kemi vënë në dijeni pa marrë përgjigje.

- Akuza nuk e ka provuar kryerjen e veprave penale dhe për më tepër përfshirjen në kryerjen e këtyre veprave të personit ndaj të cilit kryheshin hetime. Në kërkesën e prokurorisë dhe vendimin e gjykatës flitet për 6+1 kate, ndërkohë që në objekt janë ndërtuar vetëm 3+1 kate pa leje, në proçes legalizimi.

- Në vendimin e K.Rr.T., kur nuk miratohet një pjesë e projektit shënohet, në një kohë që nuk ka një shënim të tillë, ç’ka nënkupton se është miratuar kërkesa dhe është harruar fjala “bodrum” që me pas është parë e arsyeshme të shtohet po prej tyre në lejen e ndërtimit për katet shtesë. Vetë akuza nuk e ka provuar se dokumenti është fallsifikuar nga personi nën hetim.

- Në vendimin e gjykatës flitet për fallsifikim të të dhënave lidhur me vetëdeklarimin nr.7849, datë 22.11.2006, të bërë nga personi nën hetim. Sipas akuzës rezulton se në deklarim është shënuar lartësia e objektit 64 m, ndërsa sipas fotove ajrore ajo është 52,7 m dhe se foto e dorëzuar së bashku me fletëdeklarimin janë fotomontazh dhe jo të vërteta. Sa më lart nuk janë të vërteta.

- Pretendimet e akuzës në lidhje me kohën e ndërtimit të objektit bazuar në thëniet e dëshmitarëve E. Lila, banor i pallatit dhe A. Doda, kryeinspektor i INUV së bashkisë për periudhën tetor 2007-nëntor 2008 lidhur me kohën e ndërtimit të objektit janë tejet kontradiktore me njëra-tjetrën.

- Në kundërshtim të plotë me dokumentat dhe provat shkresore që ndodhen në dosje lidhur me projektin, oponencën dhe strukturën e objektit, në mënyrë krejt të pabazuar dhe pa asnjë raport eksperti apo studim çfarëdo aludohet mbi rrezikshmërinë dhe qëndrueshmërinë e objektit, duke kërkuar të mbillet panik tek qytetarët që banojnë, por dhe tek ata që kanë porositur, apo duan të porosisin, duke dëmtuar kështu shoqërinë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; prokurorin Kujtim Luli, që kërkoi lënien në fuqi të

vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; mbrojtësin e personit nën hetim, av. Ibrahim Bejo, që kërkoi shfuqizimin e vendimeve të të dy shkallëve të gjykimit dhe rrëzimin e kërkesës së prokurorit; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se Inspektoriati Vendor

Urbanistik – Bashkia Durrës ka paraqitur kallëzim penal në ngarkim të shtetasit Enver Shaba për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 199/a i Kodit Penal. Sipas materialit të paraqitur është konstatuar se, në bazë të dy lejeve ndërtimi të lëshuara nga K.Rr.T e Bashkisë Durrës, subjekti “Enrezzo” sh.p.k., me administrator personin nën hetim, ka realizuar

183

ndërtimin e një objekti 14+1 kate në qytetin e Durrësit, në afërsi të Portit Detar. Pasi është konstatuar se mbi strukturën ekzistuese subjekti në fjalë ishte duke ndërtuar një shtesë prej 6+1 kate, në zbatim të kompetencave që i njeh legjislacioni përkatës në fushën e kontrollit të punimeve në ndërtim IVU – Bashkia Durrës ka proçeduar duke urdhëruar pezullimin e punimeve dhe me vendimin nr.95, datë 15.09.2009, përfundimisht është vendosur prishja e ndërtimit të paligjshëm. Vendimi në fjalë nuk është zbatuar nga ana e subjektit ndërtues. Në këto kushte, në bazë të një fondi të miratuar nga Këshilli Bashkiak prej 13.200.300 lekë është në fazë prokurorimi nga Bashkia Durrës realizimi i prishjes së objekti të ndërtuar në mënyrë të paligjshme.

Nga kqyrja e akteve që ndodheshin të depozituara në arkivën e Z.V.R.P.P. Durrës, organi proçedues ka konstatuar se në dokumentacionin e paraqitur nga personi nën hetim për regjistrimin e objektit 14+1 kate, për të cilën ishin nxjerrë lejet përkatëse të ndërtimit, kishte ndërhyrje. Ka rezultuar se në lejen origjinale të lëshuar nga K.Rr.T. të Bashkisë Durrës ishte shtuar fjala “+ bodrum” dhe kjo kopje ishte paraqitur për regjistrimin e objektit në fjalë nga Z.V.R.P.P. Durrës.

Për ndërtimin pa leje, personi nën hetim rezulton se ka paraqitur të dhëna të rreme dhe në zyrën vendore të ALUIZNI Durrës, pasi në dokumentacionin e paraqitur për legalizimin e ndërtimit pa leje, gjatësia e objektit është vetëdeklaruar 64 m, ndërkohë që në bazë të fotografimit të kryer nga organi përkatës, gjatësia e objektit ka rezultuar 52.7 m. Në këto kushte, për shtetasin Enver Shaba ka nisur proçedimi penal për kryerjen e veprave penale të parashikuara nga nenet 199/a/1, 186/2 dhe 190/1 të K.Penal.

Ndërkohë, rezultoi se Drejtoria Rajonale Tatimore Durrës ka paraqitur kallëzim penal në ngarkim të subjektit “Shala-E-Co” sh.p.k., me administrator personin nën hetim, për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 181 i Kodit Penal. Nga përmbajtja e kallëzimit konstatohet se shuma e detyrimit tatimor për të cilin pretendohet shmangia nga pagesa prej personit nën hetim është në vlerën 284.661.308 Lekë. Në përputhje me dispozitat e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, organi tatimor ka kryer të gjitha proçedurat e nevojshme për vjeljen e detyrimit, që ende nuk është kryer. Proçedimi penal i regjistruar mbi bazën e kallëzimit të Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës u bashkua me proçedimet e nisura mbi bazën e kallëzimit të IUV – Bashkia Durrës, duke formuar një proçedim penal të vetëm.

Nisur nga rrethanat e mësipërme, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës kërkoi gjyqësisht caktimin e masës shtrënguese “Ndalimi i daljes jashtë shtetit”, parashikuar nga neni 233 i K.Pr.Penale për personin nën hetim Enver Shaba, sikurse dhe caktimin e masës së sigurimit pasuror “sekuestro konservative” mbi 5.648,8 m2 sipërfaqje ndërtimi, objekte hotel, restorant, bar, 6474,6 m2 truall dhe njësi me sipërfaqje 818,6 m2, për efekt të garantimit të pagesës së detyrimeve ndaj organeve shtetërore dhe dënimeve eventuale për kryerjen e veprave penale për të cilat akuzohet.

Rezulton se Gjykata e Shkallës së Parë Durrës arriti në konkluzionin se ekzistojnë kushtet dhe kriteret e parashikuara nga nenet 228 e vijues të K.Pr.Penale, duke caktuar si masë sigurimi shtrënguese atë të parashikuar nga neni 233 i K.Pr.Penale. Kjo gjykatë, nisur nga dokumentacioni i paraqitur nga organi i akuzës, konkludoi po ashtu dhe në vendosjen e masës së sigurimit pasuror mbi 62 pasuri të regjistruara në emër të personit nën hetim, pasi gjeti të provuar kushtet e parashikuara nga ligjvënësi në paragrafin e parë të nenit 270 të K.Pr.Penale. Gjykata e Apelit Durrës, që e shqyrtoi çështjen mbi ankimin e personit nën hetim, vendosi miratimin e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mori në shqyrtim në seancë gjyqësore rekursin e paraqitur nga ana e personit nën hetim Enver Shaba. Në përfundim të gjykimit, ky Kolegj vjen në konkluzionin se vendimet që morën gjykatat e faktit janë të bazuara në ligj e në prova.

184

Në vendimet e tyre, të dyja gjykatat kanë argumentuar drejt për ekzistencën e kushteve dhe kritereve që parashikojnë dispozitat e nenit 228-229 të K.Pr.Penale, duke caktuar si masë sigurimi personal atë të përcaktuar nga neni 233 i K.Pr.Penale. Masa e sigurimit që përmban dispozita e mësipërme me të drejtë është gjetur nga gjykatat si më e përshtatshmja për t’u caktuar në rastin konkret, duke marrë parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprave penale për të cilat është nisur proçedimi penal ndaj personit nën hetim, si dhe në referencë të rrezikshmërisë shoqërore të vetë këtij të fundit.

Po ashtu, konstatohet se në përputhje me përmbajtjen e nenit 270/1 të K.Pr.Penale, përsa kohë dënimi eventual dhe detyrimet ndaj pasurisë së shtetit që mund t’i njihen nga gjykatat personit nën hetim mund të jenë të konsiderueshme, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vjen në përfundimin se sekuestro konservative e vendosur mbi 62 pasuritë në emër të personit nën hetim nga gjykatat e faktit është një masë e drejtë dhe e marrë në përputhje me ligjin. Përsa më lart, shkaqet e pretenduara në rekursin e personit nën hetim nuk mund të cënojnë vendimet e dy gjykatave të faktit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/a të Kodit të Proçedurës

Penale,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.193, datë 17.08.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Tiranë, më 01.12.2010

185




Fatos Lulo KryesuesMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku AnëtarMirela Fana AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 15.12.2010 mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

KЁRKUES : PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË RRETHIT GJYQËSOR BERAT.

KUNDЁR TЁ DYSHUARIT: KLEVIS ABAZAJ

A K U Z U A R:Për veprën penale të vjedhjes,

parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal.OBJEKTI:

Vleftësim si të ligjshëm të ndalimit të shtetasit Klevis Abazaj. Caktimin e masës së sigurimit

“Arrest në burg” për shtetasin Klevis Abazaj, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.

Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 24, 258 të K.Pr.Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.96, datë 24.07.2010, ka vendosur:Vleftësimin e ligjshëm të ndalimit të shtetasit Klevis Abazaj.Caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg” për shtetasin Klevis Abazaj, për veprën penale të “Vjedhjes”, të parashikuar nga neni 134/2 i K.Penal.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.127, datë 02.08.2010, ka vendosur:Miratimin e vendimit nr.96, datë 24.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, për pjesën që ka të bëjë me vleftësimin e ndalimit të shtetasit Klevis Abazaj.Ndryshimin e këtij vendimi përsa i përket masës së sigurimit personal dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga paraburgimi në rast se nuk mbahet për ndonjë çështje tjetër.Ngarkohet Policia Gjyqësore pranë Prokurorisë Berat për zbatimin e këtij vendimi.

186

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka bërë rekurs prokurori pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës, duke parashtuar sa më poshtë:

- Vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në kundërshtim me dispozitat proceduriale penale dhe kriteret ligjore të përcaktuara nga neni 229/2 i K.Pr.Penale.

- Akuza për të cilën është akuzuar i dyshuari është vepra penale e vjedhjes, e parashikuar nga neni 134/1 i K.Penal dhe parashikon sanksion dënimi vetëm burgim deri në 3 vjet.

- I dyshuari akuzohet në dy raste për vjedhje të autoveturave, duke qenë në këtë mënyrë problematik në qytetin e Beratit.

- Gjykata e apelit, pa dhënë argumenta bindëse pse është në kundërshtim me ligjin procedurial vendimi i gjykatës së rrethit, ndryshon atë dhe cakton ndaj tij masën e sigurimit “arrest në shtëpi”.

- Kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; prokurorin Bujar Sheshi, që kërkoi

prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat; av.Nevila Pushi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; si dhe bisedoi çështjen në tërësi.

V Ё R E NNdaj të gjykuarit Klevis Abazaj, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat ka regjistruar

procedimet penale nr.352 e 353 të vitit 2010, që bëjnë fjalë për veprën penale të vjedhjes të kryer më shumë se njëherë, të parashikuar nga neni 134/2 i Kodit Penal. Mbi këtë bazë është bërë ndalimi i këtij shtetasi dhe më pas është kërkuar në gjykatë vleftësimi i ndalimit dhe caktimi i masës së sigurimit “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin e saj nr.96, datë 24.07.2010, ka vleftësuar të ligjshëm ndalimin e shtetasit Klevis Abazaj dhe ka caktuar për këtë shtetas si masë të sigurimit personal atë të “arrestit në burg”.

Mbi ankimin e personit nën hetim, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin e saj nr.127, datë 02.08.2010, ka miratuar vendimin e mësipërm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat përsa i përket vleftësimit të ndalimit të shtetasit Klevis Abazaj dhe ka ndryshuar atë vendim përsa i përket masës së sigurimit personal, duke caktuar për këtë shtetas masën e sigurimit personal “arrest në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale.

Në vendimin e saj Gjykata e Apelit Vlorë arsyeton se rëndësia e faktit, pasoja e ardhur dhe vetë mosha e re e personit, nuk e përligjin një masë të tillë (arrestin në burg).

Kundër vendimit të Gjykates së Apelit Vlorë ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, për pjesën që ka ndryshuar masën e sigurimit personal ndaj të dyshuarit Klevis Abazaj në një masë më të butë siç është ajo e “arrestit në shtëpi”, është i paargumentuar dhe i pambështetur ligjërisht. Shtetasi Klevis Abazaj dyshohet për një vepër penale me përhapje të gjërë dhe mjaft shqetësuese aktualisht për shoqërinë tonë (siç është ajo e vjedhjes së pjesëve të automjeteve). Për më tepër që ky shtetas dyshohet të ketë kryer më shumë se një herë veprën penale që i atribuohet. Të dyja gjykatat kanë argumentuar drejt ekzistencën e dyshimeve të arsyeshme, të bazuara në prova, në ngarkim të shtetasit Klevis Abazaj në lidhje me veprën penale të parashikuar nga neni 134/2 i Kodit Penal dhe kushteve të tjera për caktimin e

187

masave të sigurimit personal të përcaktuara në nenin 228 të Kodit të Procedurës Penale. Në të njëjtën kohë, Gjykata e Apelit Vlorë, me arsyetimin e përmendur më lart në këtë vendim, ka ndryshuar masën e sigurimit personal “arrest në burg” të vendosur ndaj të dyshuarit Klevis Abazaj nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, duke vendosur ndaj tij masën e sigurimit personal “arrest në shtëpi”, në kundërshtim me kriteret e parashikuara nga nenet 229/1/2 të Kodit të Procedurës Penale. Po të vlerësohej rasti sipas kësaj dispozite, duke pasur parasysh vazhdimësinë dhe përsëritjen e veprës penale që i atribuohet nga i dyshuari Klevis, si dhe raporti i masës së sigurimit me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete (me minimum të përcaktuar dënimi me burgim), Gjykata e Apelit Vlorë nuk duhej të kishte ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat duke caktuar për të dyshuarin një masë sigurimi personal më të butë se ajo e “arrestit në burg”. Shkalla e nevojave të sigurimit për një shtetas që brënda një harku të shkurtër kohor dyshohet të ketë konsumuar dy herë veprën penale që i atribuohet është e lartë, ndaj, në vështrim edhe të nenit 230 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se çdo masë tjetër sigurimi personal ndaj shtetasit Klevis Abazaj, veç asaj të “arrestit në burg”, do të ishte e papërshtatëshme, sikundër me të drejtë ka konkluduar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat në vendimin e saj nr.96, datë 24.07.2010.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/d të Kodit të Proçedurës

Penale,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.127, datë 02.08.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në

fuqi të vendimit nr.96, datë 24.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, përsa i përket ndryshimit të masës së sigurimit personal dhe urdhërimit të lirimit të menjëhershëm nga paraburgimi.

Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë për pjesën që ka të bëjë me vleftësimin e ndalimit të shtetasit Klevis Abazaj.

Shpërblimin e mbrojtësit të caktuar kryesisht, sipas tarifave përkatëse.Urdhërohet Prokuroria e Përgjithshme për ekzekutimin e këtij vendimi.

Tiranë, më 15.12.2010

188




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnetarGuxim Zenelaj AnetarAndi Çeliku AnetarMajlinda Andrea Anetare

ne seancen gjyqesore te dates 22.12.2010, mori ne shqyrtim çeshtjen penale nr.61004-01510-00-2010, qe i perket:

TË PANDEHURIT: DASHAMIR SHEHI

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale

të falsifikimit të monedhave në bashkëpunim, parashikuar nga neni 183/2 i K.Penal

OBJEKTI: Vleftësim i ligjshëm i arrestimit në flagrancë

dhe caktim i masës së sigurimitBaza Ligjore: Nenet 228, 229, 230, 238,

244 e 259 të K.Pr.Penale

Gjykata e Rrethit Gjyqesor Tirane, me vendimin nr.860 akti, datë 16.09.2010, ka vendosur:

Vleftesimin si te ligjshem te arrestimit ne flagrance te te dyshuarit Dashamir Shehi.Caktimin e mases se sigurimit per te dyshuarin Dashamir Shehi akuzuar per vepren penale te falsifikimit te monedhave ne bashkepunim, parashikuar nga neni 183/2 i K.Penal ate te arrestit ne burg.

Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.455, datë 29.09.2010, ka vendosur:Miratimin e vendimit penal nr.860 akti, date 16.09.2010 te Gjykates se Rrethit Gjyqesor Tirane.

Kundër vendimit te gjykatës së apelit dhe vendimit te gjykatës së shkallës se parë ka paraqitur rekurs i pandehuri Dashamir Shehi, nëpërmjet përfaqësuesit av.Erhart Dedja, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe caktimin e nje mase sigurimi me te bute, duke parashtruar këto shkaqe:

189

- Vendimet vijne ne kundershtim te hapur me nenin 228, pika 1 te K.Pr.Penale. Ne kuptim te kesaj dispozite, gjykatat domosdoshmerisht duhet te mbeshtesin vendimet e tyre ne te dhena dhe prova qe krijojne bindjen se ndaj te akuzuarit ekziston dyshimi i arsyeshem qe te kete kryer ndonje veper penale. Ne materialet e administruara ne dosje gjyqesore nuk ka asnje prove te tille nga ku te rezultoje dyshimi se i akuzuari te kete kryer vepren penale per te cilen akuzohet. Si nga kontrolli i bere te akuzuarit dhe nga kontrolli i kryer ne banesen e tij nuk eshte gjetur asnje send qe te kete lidhje me vepren penale.

- Eshte ne kundershtim me nenin 230/1 te K.Pr.Penale, i cili detyron gjykaten qe te marre si mase sigurimi arrestin ne burg “vetem kur çdo mase tjeter eshte e papershtatshme per shkak te rrezikshmerise se veçante te vepres dhe te arrestuarit”.

- Ne asnje shkalle gjykimi akuza nuk provoi qe i dyshuari mund t’u shmanget hetimeve, gjykimit apo te kete rrezik se ai mund te kryeje ndonje veper tjeter penale, pasi ne kuptim te ligjit proçedural eshte detyrim i prokurorit ta vertetoje ate.

- Gjykatat nuk kane mbajtur parasysh kerkesat e nenit 229, pikat 1 dhe 2 te K.Pr.Penale mbi shkallen e nevojes se sigurimit qe duheshin marre ne rastin konkret, si vazhdimesine, perseritjen, rrethanat lehtesuese, etj.

- Gjykata e apelit nuk vleresoi faktin qe i arrestuari nuk ka patur asnjehere precedent penal, pra, eshte i padenuar me pare, jeton ne shtepi me dy prinderit e tij ku i ati eshte i paralizuar, me nje femije te mitur dhe me bashkeshorten e cila nuk eshte ne mardhenie pune, qe megjithese ju provuan me akte shkresore paraqitur ne seancen e zhvilluar ne apel nuk u moren ne konsiderate.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Majlinda Andrea; prokurorin Kujtim Luli, i cili

kerkoi lenien ne fuqi te vendimit te gjykates se apelit; mbrojtesi i personit nen hetim, ne mungese; pasi e bisedoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NSe vendimi nr.455, datë 29.09.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë

në fuqi vendimi nr.860, datë 16.09.2010, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit proçedural penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore ka rezultuar se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal nr.3273 të vitit 2010, për veprën penale të “Falsifikimit të monedhave”, të kryer në bashkëpunim, vepër e parashikuar nga neni 183/2 i K.Penal.

Ndër personat e dyshuar për kryerjen e veprës penale, sipas organit të akuzës, është dhe shtetasi Dashamir Shehi, për të cilin organi i akuzës ka kërkuar caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”.

Ka rezultuar se në ngarkim të shtetasit Dashamir Shehi ekzistojnë dyshime të bazuara në prova, se në bashkëpunim dhe me persona të tjerë, si Ramadan Xhuxha (i njohur me emrin Noke), Ndrek Biçuku, Eduart (Edmond) Shehi, etj., kanë bërë të mundur importimin nga Maqedonia të një sasie kartmonedhash Euro me prerje 100, të falsifikuara, destinuar për shitje në territorin shqiptar.

Personave të arrestuar në flagrancë më datë 13.09.2010, Ramadan Xhuxha dhe Dashamir Shehi u është gjetur e sekuestruar një sasi prej 48.000 Euro, të cilat fillimisht janë dyshuar se ishin të falsifikuara, por në aktin e ekspertimit teknik nr.7974, datë 30.09.2010, është konkluduar se monedhat ishin të falsifikuara.

190

Nëpërmjet veprimeve të simulimit, që siç rezulton nga aktet e marra në shqyrtim janë kryer në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Penale, të shoqëruara me fotografime në ambiente publike, të autorizuara nga prokurori, veprimeve të përgjimit të numrave celularë, të lejuara nga gjykata me vendim, që kishin në posedim personat që dyshohet të kishin organizuar sigurimin e sasisë për shitje të monedhave false, ndër të cilët ishte dhe shtetasi Dashamir Shehi me numrin e regjistruar në emër të tij të telefonisë celulare AMC që në fund ka shifrat 375, veprime që kanë sjellë si rezultat fiksimin në procesverbalet përkatëse të transkriptimit të bisedave të përgjuara, është bërë e mundur që të arrihet në kapjen e sasisë së monedhave false në momentin e arrestimit në flagrancë të të arrestuarit Dashamir Shehi.

Duke arsyetuar mbi ekzistencën e dyshimit të arsyeshëm në ngarkim të shtetasit Dashamir Shehi, e cila del qartë nga rezultatet e përgjimit dhe provat e tjera te administruara në dosjen gjyqësore, rrezikshmërinë e veprës penale për të cilën dyshohet të ketë kryer ky person, duke patur parasysh se dyshohet të jetë kryer në bashkëpunim, si dhe nevojat e sigurimit, të dyja gjykatat kanë caktuar si masë sigurimi personal ndaj këtij shtetasi atë të “Arrestit ne burg”.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke mos gjetur të bazuara në ligj pretendimet e mbrojtjes të paraqitura në rekurs, çmon të drejtë dhe të bazuar në ligj vendimin e Gjykates se Apelit Tiranë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj këtij personi të dyshuar për kryerjen e vepres penale te falsifikimit të monedhave, nga ana e gjykatave të faktit janë zbatuar drejt kërkesat procedurale penale që parashikojnë dispozitat e neneve 228, 229, 230/1 dhe 238 te K.Pr.Penale.

Ekziston një dyshim i arsyeshëm, i bazuar në prova, që shtetasi Dashamir Shehi të ketë kryer veprën penale të parashikuar nga neni 182/2 të K.Penal. Provat e shqyrtuara nga gjykatat, të siguruara në mbështetje të dispozitave procedurale penale, siç janë rezultatet e transkriptimit të bisedave telefonike të përgjuara dhe fotografimet, tregojnë dhe bindin për pjesëmarrje të të arrestuarit Shehi në aktivitetin e paligjshëm të sigurimit të monedhave false. Ky i arrestuar rezulton se ka komunikime të shumta me të dyshuarin tjetër Ramadan Xhuxha dhe të dyshuar të tjerë.

Gjithashtu edhe në deklarimet e të arrestuarit tjetër Ramadan, rezulton se ky i fundit ka pranuar se i arrestuari Dashamir Shehi gjendej me të në momentin e arrestimit, pasi nga shkëmbimi i monedhave Euro false do të përfitonte një sasi lekësh edhe i arrestuari Shehi.

Masa e sigurimit personal “Arrest ne burg”, caktuar ndaj tij, është masa më e përshtatëshme në raport me rëndësine e faktit dhe me sanksionin që parashikohet nga dispozita, neni 183/2 i K.Penal, si dhe është mbajtur parasysh përshtatshmëria e saj me shkallën e nevojave të sigurimit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbeshtetur në nenin 441/1, a dhe 249 të Kodit të

Procedurës Penale,


Tiranë, më 22.12.2010

191






KËRKUESIT: ALBERT BRAHOLLARI

OBJEKTI:Kundërshtimi i vendimit të ankimit tim

pranë Prokurorisë Përmet në lidhje me shtetasin Vasil Carka

(Njëkohësisht Kryetari i Bashkisë Këlcyrë)Baza Ligjore: Neni 320 i K.Pr.Penale

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.140/p-10, datë 19.11.2008, ka vendosur:

Pranimin e kërkesës së kërkuesit Albert Brahollari.Prishjen e vendimit të pushimit të Procedimit Penal nr.80 të vitit 2008 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, duke urdhëruar vazhdimin e hetimeve. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.22, datë 12.02.2009, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit penal nr.140/p-10, datë 19.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër si më poshtë:Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Albert Brahollari si të pabazuar në ligje.Shpenzimet procedurale i ngarkohen kërkuesit.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs kërkuesi Albert Brahollari, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duke parashtruar këto shkaqe:

- Gjykata e Rrethit Gjirokastër me vendimin nr140/p-10, datë 19.11.2008, ka vendosur: Pranimin e kërkesës së kërkuesit Albert Brahollari.

- Prishjen e vendimit të pushimit të Procedimit Penal nr.80 të vitit 2008 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, duke urdhëruar vazhdimin e hetimeve.

192

- Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.22, datë 12.02.2009, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit penal nr.140/p-10, datë 19.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër. Me pretendimin e gjykatës së apelit se vërtet nuk gëzoj cilësinë e të dëmtuarit direkt, por unë jam anëtar i këshillit Bashkiak Këlcyrë, ku komuniteti këlcyrjot më ka votuar për të përfaqësuar denjësisht për problemet e tyre, ku në veprimet e Kryetarit të Bashkisë është cënuar një komunitet i tërë dhe është abuzuar me sheshet e ndërtimit dhe me fondet publike në dëm të një Qyteti.

- Përfundimisht kërkoj nga kjo gjykatë prishjen e vendimit nr.22, datë 12.02.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; prokurorin Hysen Keta, që kërkoi

mospranimin e rekursit për shkak se nuk ka firmën e mbrojtësit; dhe si diskutoi çeshtjen në tërësi,

V Ё R E NNga shqyrtimi gjyqësor rezulton se më datë 30.05.2008, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor

Gjirokastër ka vendosur pushimin e çështjes penale nr.80 të vitit 2008, që bën fjalë për veprën penale të “Shpërdorimit të detyres”, vepër kjo e parashikuar nga Neni 248 i Kodit Penal.

Hetimet që janë zhvilluar në lidhje me këtë procedim penal kanë filluar në bazë të një kallëzimi penal të ardhur nga shtetasi Albert Brahollari në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, më datë 30.01.2006.

Në këtë kallëzim shtetasi Albert Brahollari, anëtar i Këshillit të Bashkisë Këlcyrë, ka kërkuar ushtrimin e ndjekjes penale ndaj Kryetarit të Bashkisë Këlcyrë, shtetasi Vasil Carka, i cili, sipas kallëzuesit, rezulton të ketë kryer një sërë veprimesh të jashtëligjshme gjatë ushtrimit të funksionit të tij.

Kundër vendimit të mësipërm të pushimit të çështjes penale është ankuar kërkuesi Albert Brahollari. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.140/p-10, datë 19.11.2008, ka pranuar kërkesën e kërkuesit Albert Brahollari duke prishur vendimin e pushimit të Procedimit Penal nr.80 të vitit 2008 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, duke urdhëruar vazhdimin e hetimeve.

Ky vendim është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.22, datë 12.02.2009, duke rrëzuar kërkesën e kërkuesit Albert Brahollari si të pabazuar në ligj.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs kërkuesi Albert Brahollari, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se rekursi i kërkuesit Albert Brahollari, në kundërshtim me Nenin 435/2 të Kodit të Procedurës Penale, nuk është nënshkruar nga një mbrojtës dhe mungesa e këtij nënshkrimi, sipas kësaj dispozite, sjell si pasojë mospranimin e rekursit. Në të tilla rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se duhet të vendoset mospranimi i rekursit, për shkak të mosrespektimit të dispozitave në lidhje me formën e paraqitjes së tij.

193

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 435/2 të K.Pr.Penale,

V E N D O S IMospranimin e rekursit të kërkuesit Albert Brahollari, për shkak se nuk janë

respektuar dispozitat në lidhje me formën e paraqitjes së rekursit.

Tiranë, më 01.12.2010

194




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAleksandër Muskaj AnëtarAndi Çeliku Anëtar

në datën 01.12.2010, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, që i përket:

TË GJYKUARIT: HAMID ALLA

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale të

“Shpërdorimit të tokës”, parashikuar nga neni 199 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.78, datë 16.09.2008, ka vendosur:Deklarimin fajtor të pandehurit Hamid Alla, për veprën penale të “Shpërdorimit të tokës” dhe, në bazë të nenit 199 të Kodit Penal, dënimin e tij me 800.000 (tetëqind mijë) lekë gjobë.Afati i shlyerjes së gjobës do të jetë një vit, duke filluar nga marrja e formës së prerë të vendimit dhe i ndarë në dy këste, përkatësisht nga 400.000 (katërqind mijë) lekë secili.Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë, brenda 10 ditëve duke filluar nga e nesërmja e shpalljes.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.195, datë 20.3.2009, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.78, datë 16.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Hamid Alla, akuzuar për veprën penale të shpërdorimit të tokës, parashikuar nga neni 199 i K.Penal, pasi nuk provohet fajësia.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs Prokurori i apelit, i cili kërkon, prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i mësipërm i Kolegjit Penal të gjykatës së apelit është i pa mbështetur në ligj e në prova dhe prandaj duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Krujë.

195

- Vetë gjykata pranon me arsyetimin e saj se ngastra, e cila para 20 vjetëve ka qenë pronë e ish koperativës bujqësore dhe furrë gëlqereje, është kthyer në kullotë dhe fond pyjor. Pikërisht i gjykuari, duke hapur rrugën, ka dashur të ndryshojë destinacionin e kësaj parcele pyjore duke patur qëllim ta kthejë në furrë gëlqere përsëri.

- Gjykata e apelit konstaton se me vendimin e Këshillit të Minisrave nr.172, datë 13.02.2008 “Për miratimin e listës përfundimtare të pronave pyjore dhe kullotave që do të transferoheshin në pronësi të njësisë së qeverisjes vendore” nga nr.361 dhe 363 të listës, del se ngastrës për të cilën është penalizuar i pandehuri është pronësi e pushtetit lokal, Komunës Curdh të Qarkut Durrës dhe jo e Drejtorisë së Shërbimit Pyjor.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; Prokurorin Kujtim Luli, që kërkoi

prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; av. A.Golemi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E NMe datën 16.05.2007 është ushtruar kontroll nga grupi i punës pranë D.SH.P. Krujë,

konkretisht nga shefi i zonës dhe inspektori i zonës së ekonomisë pyjore Qafë Shtamë Shkretë, Haki Balliu dhe Asllan Xaka, në vendin e quajtur “Kodra e Marrës” në ngastrën nr.88.

Gjatë kontrollit është konstatuar se i gjykuari Hamid Alla po bënte gërmime toke me fadromë në këtë ekonomi pyjore, pa leje të organeve kompetente, konkretisht D.SH.P. Krujë.

Sipas matjeve të bëra nga grupi i kontrollit, ka rezultuar se në këtë zonë pyjore janë kryer gërmime në një sipërfaqe prej 136 m2 dhe hapje rruge auto në një sipërfaqe prej 80 m2.

Pas këtij konstatimi shefi i zonës dhe inspektori i zonës Haki Balliu dhe Asllan Xaka i kanë kërkuar të gjykuarit Hamid Alla dokumentacionin e duhur ligjor për kryerjen e këtyre punimeve, i cili i është përgjigjur se “do t’ua sjellë dokumentacionin, pasi kam paraqitur një kërkesë për të marrë tokë sipas ligjit dhe për ta përdorur për qëllime personale”.

Duke qenë në këto kushte, inspektorët i kanë dhënë të gjykuarit një afat dy mujor për paraqitjen e dokumentit të nevojshëm, pas këtij afati dy mujor inspektorët kanë bërë kallëzimin penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Krujë, duke arsyetuar se nga ana e të gjykuarit me dashje janë kryer veprime të kundërligjshme me të cilat i gjykuari ka shpërdoruar tokën, e ka deklaruar atë fajtor dhe dënuar sipas dispozitës së nenit 199 të K.Penal.

Gjykata e Apelit Tiranë, duke arsyetuar se me vendimin e Këshillit të Ministrave nr.172, datë 13.2.2008 “Për miratimin e listës përfundimtare të pronave pyjore dhe kullotave që do të transferoheshin në pronësi të njësisë së qeverisjes vendore” nga nr.361 dhe 363 të listës, del se ngastra për të cilën është penalizuar i pandehuri është në pronësi të pushtetit lokal, Komunës Curdh të Qarkut Durrës dhe jo e Drejtorisë së Shërbimit Pyjor, ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të pandehurit Hamid Halla.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga ana e organit të akuzës, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet.

Në gjykim është provuar se në datën 16.05.2007, në ngastrën nr.88 në vendin e quajtur “Kodra e Marës’’, Krujë, nga ana e të gjykuarit janë kryer punime me fadromë dhe gërmime në një sipërfaqe totale prej 216 m2 sipërfaqe toke, pronë e fondit pyjor. Si pasojë e

196

këtyre punimeve në kundërshtim me ligjin e ekonomisë pyjore i është shkaktuar një dëm ekonomik në vlerën 4 (katër) milion lekë.

Veprimet e të gjykuarit në kushtet kur ka shpërdoruar tokën në kundërshtim me destinacionin janë kualifikuar nga ana e gjykatës së rrethit sipas nenit 199 të K.Penal, gjykatë e cila e ka deklaruar fajtor dhe dënuar të gjykuarin për shpërdorim të tokës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga arsyetimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, çmon se me veprimet e tij i gjykuari ka konsumuar plotësisht elementet e veprës penale të shpërdorimit të tokës. Sipërfaqja e tokës që i gjykuari ka shpërdoruar rezulton jo vetëm që ka qenë pjesë e fondit pyjor, pasi nga viti 1990 e në vazhdim mbrohet nga ky fond (D.Sh.Krujë), por edhe sepse të gjitha punimet e kryera prej tij, siç janë gërmime me qëllim ndërtim të gropës së gëlqeres apo hapje rruge, janë kryer në kundërshtim të hapur me dispozitat e ligjit nr.9385, datë 04.05.2005 “Për pyjet dhe shërbimin pyjor”. Këto fakte të pranuara edhe nga Gjykata e Apelit Tiranë duhet ta kishin çuar edhe këtë gjykatë në përfundimin se i gjykuari ishte fajtor për veprën e kryer.

Në kundërshtim me provat e administruara në gjykim, Gjykata e Apelit Tiranë gërmimin nga i gjykuari të sipërfaqes prej 136 m2 për ndërtimin e furrës së gëlqeres dhe sipërfaqes prej 80 m2 për hapje rruge e ka konsideruar si dëmtim të pyjeve dhe jo si shpërdorim toke, edhe pse në thelb kemi të bëjmë me ndryshim të destinacionit të tokës nga fond pyjor në sipërfaqe për ndërtim të furrës për gëlqere. I gabuar është vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë edhe lidhur me arsyetimin se ngastra për të cilën akuzohet i gjykuari nuk ka qenë në pronësi të D.Sh.Pyjor por të Komunës Cudhi, pra të pushtetit local, pasi rezulton e provuar se ndryshimi i pronësisë është bërë disa muaj pasi ndaj të gjykuarit ka filluar procedimi penal për shpërdorimin e kësaj ngastre toke, rrethana të cilat në dhënien e vendimit nga Gjykata e Shkallës së Parë Krujë janë vlerësuar konform dispozitave të nenit 152 dhe 380 të K.Pr.Penale.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/c të K.Pr.Penale,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.195, date 20.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në

fuqi të vendimit nr.78, date 16.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.Shpërblimin sipas dispozitave në fuqi të mbrojtësit të caktuar kryesisht, avokatit

Albert Golemi.

Tiranë, më 01.12.2010

197




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnetarMajlinda Andrea AnetareAndi Çeliku AnetarAleksandër Muskaj Anetar

në seancën gjyqësore të datës 01.12.2010, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53801-00593-00-2009, që i përket:

TË GJYKUARËS: TANE DEMA

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale

të perdorimit te dokumentit te falsifikuar, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.17, datë 13.02.2006, ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurës Tane Dema për veprën penale të përdorimit të dokumentave të falsifikuara, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal, e në bazë të kësaj dispozite e dënon me 3 muaj burgim dhe 200.000 lekë gjobë.Në zbatim të nenit 406/3 të K.P.Penale, e dënon përfundimisht me 2 muaj burgim dhe dënimin e saj me 133.334 lekë gjobë. Në zbatim të nenit 59 të K.Penal te urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit për një periudhë prove prej 18 muaj. Shlyerja e gjobës të bëhet me dy këste, për një afat kohor prej një viti nga dita që vendimi merr formë të prerë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.521, datë 14.06.2008, ka vendosur:Prishjen e vendimit nr.17, datë 13.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë dhe kthimin e akteve per rigjykim.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.11, datë 26.02.2007, ka vendosur:Kthimin e akteve Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.71, datë 12.07.2007, ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurës Tane Dema për veprën penale të përdorimit të dokumentave të falsifikuara, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal, e në bazë të kësaj dispozite e dënon me 4 muaj burgim dhe 150.000 lekë gjobë.

198

Në zbatim të nenit 406/3 të K.Pr.Penale e dënon përfundimisht me 2 muaj burgim, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit për një periudhë prove prej 18 muaj dhe dënimin e saj me 100.000 lekë gjobë.Shlyerja e gjobës të bëhet brënda një periudhe prej 6 muajsh.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.181, datë 21.03.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.71, datë 12.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.650, datë 09.07.2009, ka vendosur:Pranimin e kërkesës, rivendosjen në afat të rekursit të paraqitur nga Tane Dema kundër vendimit penal nr.181, datë 21.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Kundër vendimit te gjykatës së rrethit dhe gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs e gjykuara Tane Dema nëpërmjet përfaqësuesit av.Idajet Beqiri, i cili kërkon prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e apelit, me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është antikushtetues, në shkelje flagrante të lirive dhe të drejtave të njeriut, në mosrespektim dhe sfidim te hapur të rregullave proçedurale të gjykimit, ndaj si e tillë, domethënë si absolutisht i pavlefshëm, si antikushtetues dhe si një vendim i marrë në kundërshtim të plotë me rregullat më elementare të gjykimit.- Gjyqtari Fatos Qato ka dhënë vendimin nr.521, datë 14.06.2006, me të cilin ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka kthyer çështjen për rigjykim, gjithashtu ka dhënë edhe vendimin nr.181, datë 21.03.2008, objekt rekursi, duke shkelur kështu rëndë një rregull të rëndësishën proçedural që ka lidhje me papajtueshmërinë me funksionin e gjyqtarit në proçesin gjyqësor.- Gjykimi nuk mund të zhvillohet pa praninë e të pandehurit dhe pa praninë e mbrojtësit ligjor të zgjedhur prej tij. Në datën 21.03.2008 e pandehura nuk ka patur dijeni për gjykimin e çështjes, pasi nuk është njoftuar. Ndërsa mbrojtësi ligjor i zgjedhur me prokurë ka dërguar kërkesë për shtyrje të gjykimit, pasi në këtë datë ishte i detyruar të merrte pjesë në dy gjykime penale në Gjirokastër. Nga permbajtja e vendimit të gjykatës së apelit nuk del asgjë se cili avokat ka marrë pjesë në këtë gjykim, nësë është zëvendësuar ai i mëparshmi apo jo, ka marrë pjesë e gjykuara dhe për çfarë arsye nuk ka marrë pjesë.- Çështja ishte rigjykuar për herë të katërt nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë. Për fatin e keq, shumë gjyqtarë nuk lexojnë dosjet as studjojnë vendimet e mëparshme të shkallëve të tjera të gjykimit, sidomos ato të shkallëve më të larta, as edhe analizojnë provat për të dhënë vendime ligjore të drejta dhe të bazuara, por mjaftohen me ato se çfarë thotë prokurori e atë e kthejnë në vendim gjyqësor. Edhe gjykata e apelit duket hapur që jo vetëm nuk ka lexuar asgjë nga dosja, por vendimin me siguri e ka arsyetuar sekretarja gjyqësore, sepse dorë gjyqtari në të nuk duket.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Majlinda Andrea; prokurorin Bujar Sheshi, i cili

kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin për rigjykim në po atë gjykatë; mbrojtësin av.Idajet Beqiri, i cili kërkoi i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin për rigjykim në po atë gjykatë; pasi e analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,

199

V Ë R E NSe vendimi nr.181, date 21.03.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në shkelje

të dispozitave procedurale penale, që passjellin pavlefshmërinë e vendimit dhe si i tillë duhet të prishet.

Nga studimi i akteve të çështjes penale në ngarkim të të gjykuarës Tane Dema ka rezultuar se kjo e gjykuar është dërguar për gjykim me kërkesë të organit të prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë, e akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave”, parashikuar nga neni 186/1 i K.Penal.

Pas gjykimit të çështjes nga gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, mbi bazën e ankimit të të gjykuarës, çështja është gjykuar nga Gjykata e Apelit Tiranë, e cila me vendimin nr.181, datë 21.03.2008, ka lënë në fuqi vendimin nr.71, datë 12.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë.

Në përbërje të trupit gjykues, i cili ka gjykuar çështjen në ngarkim të të gjykuarës, në gjykatën e apelit, ka qenë edhe gjyqtari Fatos Qato, i cili ka qenë në përbërje të trupit gjykues, i cili e ka gjykuar më parë të njëjtën çështje dhe me vendimin nr.521, datë 14.06.2006, për të pandehurën ka vendosur prishjen e vendimit nr.17, datë 13.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gyqësor Krujë, me të cilin ishte gjykuar e pandehura Tane Dema. Vlen të vihet në dukje se gjyqtari Tom Ndreca rezulton të ketë hequr dorë nga gjykimi i çështjes (heqja dorë e miratuar në fq.7 të dosjes së gjykatës së apelit), për shkak se kishte qenë anëtar i trupit gjykues që kishte gjykuar më parë çështjen e të gjykuarës, pikërisht në atë gjykim ku kishte marrë pjesë si anëtar i trupit gjykues edhe gjyqtari Fatos Qato.

Një nga shkaqet për kundërshtimin e vendimit të gjykatës së apelit, është pjesëmarrja në gjykimin e themelit të çështjes penale në ngarkim të të gjykuarës e të njëjtit gjyqtar, i cili ka marrë pjesë në gjykimin e mëparshëm për të gjykuarën.

Edhe përfaqësuesi i akuzës ka pranuar si të drejtë pretendimin e mësipërm të të gjykuarës në rekurs.

Kolegji Penal çmon, se pjesëmarrja e gjyqtarit Fatos Qato në gjykimin e çështjes penale të të gjykuarës Tane Dema, pasi kishte marrë pjesë edhe në gjykimin e mëparshëm në ngarkim të të gjykuarës, me të cilin ishte prishur e kthyer për rishqyrtim vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor, përbën shkelje të nenit 15, pika 2 të K.Pr.Penale, shkelje, e cila e bën të pavlefshëm vendimin e gjykatës së apelit në vështrim të nenit 128/a të K.Pr.Penale.

Duke qenë një nga rastet e kundërshtimit të vendimit të gjykatës së apelit, me rekurs, si një nga mjetet e ankimit në Gjykatën e Lartë, vendimi i rekursuar është i cënueshëm, në mbështetje të nenit 432/1, b të K.Pr.Penale.

Në lidhje me kërkimin e parashtruar në seancën dëgjimore, përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, nga ana e prokurorit, në lidhje me prishjen e vendimit nr.650, datë 09.07.2009 të gjykatës së apelit, me të cilin është rivendosur në afatin për paraqitjen e rekursit e gjykuara, për shkak se nuk rezulton të jenë të pranishme rrethanat e parashikuara në nenin 147 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë nuk e ka pranuar këtë pretendim të organit të prokurorisë.

Nga shqyrtimi i akteve të dosjes penale për të gjykuarën Tane Dema, rezulton se seanca gjyqësore e datës 21.03.2008, në Gjykatën e Apelit Tiranë është zhvilluar në mungesë të të gjykuarës, megjithëse nga ana e mbrojtësit të zgjedhur prej saj është kërkuar shtyrja e gjykimit duke ju caktuar një mbrojtës kryesisht, i cili ka vazhduar në të njëjtën ditë gjykimin pa u njohur me aktet.

Kështu, në kushtet kur gjykimi është zhvilluar në mungesë të të gjykuarës dhe me avokat të caktuar kryesisht, i cili nuk ka ushtruar të drejtën e ankimit kundër vendimit dhe në kushtet kur nuk provohet me prova që e gjykuara të ketë marrë dijeni për vendimin e gjykatës

200

së apelit, me të drejtë kjo e fundit (e gjykuara) është rivendosur në afat të paraqitjes së rekursit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ç të Kodit te Proçedurës

Penale,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.181, datë 21.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin

e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 01.12.2010

201






TË GJYKUARIT: SULEJMAN TORO, i datëlindjes 24.02.1959, lindur dhe banues në Kurjan.

A K U Z U A R:

Për veprën penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, dy herë,në dëm të shtetasve Shkelqim Gorica e Adriatik Duraj,

të parashikuar nga neni 89 i Kodit Penal.Për veprën penale të “Kanosjes”, katër herë,

në dëm të shtetasve Radon Duraj, Bujar Gorica, Eridian Duraj dhe Pajtim Ibrahimi,

të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal.Për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje

të armëve luftarake dhe municionit”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.121, datë 03.04.2008, ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Plagosjes së lehtë me dashje” në dëm të shtetasit Adriatik Duraj, të parashikuar nga neni 89 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Plagosjes së lehtë me dashje” në dëm të shtetasit Shkëlqim Gorica, të parashikuar nga neni 89 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Kanosjes” në dëm të shtetasit Radon Duraj, të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 8 (tetë) muaj burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Kanosjes” në dëm të shtetasit Eridian Duraj, të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.

202

Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Kanosjes” në dëm të shtetasit Pajtim Brahimaj, të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Kanosjes” në dëm të shtetasit Bujar Gorica, të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.Në zbatim të nenit 55/1, 2 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin e të pandehurit Sulejman Toro me një dënim të vetëm prej 7 (shtatë) vjet burgim.Në aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, uljen e dënimit me 1/3, duke u dënuar përfundimisht i pandehuri Sulejman Toro me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim, vuajtja e të cilit i fillon nga data e arrestimit 27.09.2007.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.277, datë 18.05.2009, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.121, datë 03.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.

Kundër vendimit te Gjykatës së Rrethit Fier dhe Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur rekurs i gjykuari Sulejman Toro, nëpërmjet përfaqësuesit av.Edmond Toska, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve duke vendosur një masë dënimi më të butë, duke parashtruar këto shkaqe:

- Të dyja gjykatat kanë gabuar në lidhje me vendimet e marra pasi kanë zbatuar gabim ligjin penal. Vendimet janë të gabuara ne lidhje me rrethanat e faktit penal dhe si pasojë edhe në cilësimin juridik të veprave penale.

- Gjatë gjykimit në gjykatë të apelit të dy të dëmtuarit kanë paraqitur deklaratat, ku në zbatim të nenit 284/1 të K.Pr.Penale të dëmtuarit kanë tërhequr ankimin. Gjykata duhej të kishte ndryshuar vendimin duke vendosur pushimin e çështjes për të pandehurin për veprën penale të plagosjes së lehtë, bazuar në nenin 387 të K.Pr.Penale.

- Gjykata ka gabuar edhe në lidhje me cilësimin juridik dhe për pasojë edhe me deklarimin fajtor për konsumimin e veprës penale të kanosjes në dëm të shtetasve Radon Duraj, etj. Vepra penale e kanosjes nuk konkuron me vepra të tjera penale. Në kushtet kur subjekti i veprës penale ka kryer plagosje ai nuk mund të deklarohet fajtor edhe për kanosje.

- Gjykatat kanë gabuar lidhur edhe me llojin e masën e dënimit, pasi ai është i ashpër dhe nuk përputhet me rëndësinë e faktit penal. Gjykata nuk ka mbajtur shkallën e rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale dhe rrezikshmërinë shoqërore të autorit të saj, vlerësimin që nga kjo vepër penale nuk kanë ardhur pasoja të rënda, tërësinë e rrethanave lehtësuese.

203

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; prokurorin Kujtim Luli, që kërkoi

lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; av.Pjeter Ndreca, që kërkoi ndryshimin e vendimeve, pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, lirimin e të gjykuarit; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ё R E NProkuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka dërguar për gjykim çështjen

penale kundër te pandehurit Sulejman Toro, të akuzuar për kryerjen e veprave penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, dy herë, në dëm të shtetasve Shkëlqim Gorica e Adriatik Duraj; të “Kanosjes”, katër herë, në dëm të shtetasve Radon Duraj, Bujar Gorica, Eridian Duraj dhe Pajtim Ibrahimi, si dhe atë të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, të parashikuara respektivisht nga nenet 89, 84 dhe 278/2 të Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.121, datë 03.04.2008, ka deklaruar fajtor të të pandehurit Sulejman Toro për veprën penale të “Plagosjes se lehte me dashje”, dy herë, në dëm të shtetasve Shkëlqim Gorica e Adriatik Duraj; të “Kanosjes”, katër herë, në dëm të shtetasve Radon Duraj, Bujar Gorica, Eridian Duraj dhe Pajtim Ibrahimi, si dhe atë të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit”, të parashikuara respektivisht nga nenet 89, 84 dhe 278/2 të Kodit Penal dhe në bazë të këtyre dispozitave, si dhe në zbatim të nenit 55/1, 2 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve, e aplikim të nenit 406/1 të Kodit të Procedurës Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Sulejman Toro me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, mbi kërkesën e të gjykuarit, bazuar në nenin 404 të Kodit të Procedurës Penale, ka proceduar me zhvillimin e gjykimit të shkurtuar.

Gjykata, në mbështetje të akteve të grumbulluara gjatë hetimit paraprak, ka krijuar bindjen dhe ka arritur në konkluzionin se:

Shetasit Bujar Gorica, Shkëlqim Gorica, Adriatik Duraj, Radon Duraj, Eridian Duraj me datën 27.09.2007, pasi janë njoftuar se në tokën e tyre ndodhej i pandehuri Sulejman Toro, i cili kishte futur lopët e tij për të kullotur, kanë shkuar atje së bashku me inspektorin e policisë së zonës Pajtim Brahimaj. Aty kanë gjetur të pandehurin dhe djalin e tij të quajtur Bujar Toro, i moshës rreth 12 vjeç. Në momentin që njëri nga personat e palës së dëmtuar, shtetasi Eridian Duraj ka shkuar dhe ka nxjerrë lopët nga toka e tij, aty ka shkuar i pandehuri dhe i ka futur prapë ato. Në këto momente ka nisur dhe debati midis të dëmtuarve dhe të pandehurit, ku ky i fundit ka goditur me një shkop shtetasin Radon Duraj, i cili po ashtu, pasi kanë ndërhyrë vëllai dhe dajat e tij, i ka marrë shkopin dhe me të e ka goditur një herë në trup të pandehurin Sulejman Toro. Pas këtij momenti i pandehuri është shkëputur nga ata dhe ka shkuar në anë të kanalit të rrugës që kalon tek parcela në pronësi të shtetasit Bujar Duraj dhe ka marrë një automatik. Pasi i pandehuri u ka drejtuar automatikun, në moment shtetasit Bujar Gorica, Shkëlqim Gorica, Adriatik Duraj, Radon Duraj, Eridian Duraj, Pajtim Brahimaj janë shpërndarë në drejtime të ndryshme. I pandehuri në një distance rreth 6-8 m ka qëlluar me automatik në drejtim të shtetasve Adriatik Duraj e Shkelqim Goricaj, duke i qëlluar me një të shtënë secilin prej tyre në këmbë, dhe për pasojë të dy të dëmtuarit janë rrëzuar në tokë të gjakosur. Në këtë moment shtetasi Radon Duraj, pasi ka parë të pandehurin t’i drejtohej edhe këtij me automatik nga një distance rreth 10 m, ka ikur me vrap për tek automjeti i tij, kohë kur i pandehuri ka qëlluar me automatik në drejtim të tij si dhe ka qëlluar tek automjeti i tij tip fuoristradë “Mitsubishi” me targë FR 3471 C, e cila ndodhej e parkuar në një distancë rreth 50 m larg vendit ku mbeten të plagosur të dëmtuarit. Ndërkohë që shtetasi Radon Duraj kishte hipur në automjet për ta ndezuar atë dhe aty ishte dhe shtetasi Eridian Duraj, automjeti ka marrë dy dëmtime në pjesën e sipërme të tij nga predhat e armës me të cilën qëlloi i

204

pandehuri. Pas kësaj shtetasi Radon Duraj dhe Eridian Duraj janë larguar që aty duke e lënë automjetin në vend. Pasi ka vepruar si më sipër i pandehuri është larguar nga vendi i ngjarjes duke lënë aty të plagosurit, të cilët janë transportuar për në spital me makinën e shtetasit Novruz Kuka, të ndihmuar për t’u ngritur nga vendi i ngjarjes edhe nga shtetasi Fuat Paja.

Në arsyetimin e vendimit të saj Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier: “.... çmon se deklarimet e dhëna nga të dëmtuarit Bujar Gorica, Shkëlqim Gorica, Adriatik Duraj, Radon Duraj, Eridian Duraj, Pajtim Brahimi, Bujar Toro përputhen plotësisht mes tyre për rrethanat e ngjarjes, motivin e këtij konflikti, mjetin e përdorur nga i pandehuri, distanca nga ku ai ka qëlluar në drejtim të dëmtuarve, mënyra dhe vendi i goditjes së tyre, si dhe veprimet konkrete dhe reagimi i të dëmtuarve në këtë ngjarje. Gjithashtu këto deklarime janë në harmoni dhe konfirmohen edhe me provat shkresore të këtij gjykimi dhe konkretisht me: procesverbalin “për kqyrjen e vendit të ngjarjes” datë 27.09.2007, procesverbalin “për sekuestrimin e provave materiale” datë 27.09.2007, procesvebalin “për kqyrjen e sendit” datë 28.09.2007, aktin e ekspertimit “teknik dhe balistik“ nr.6212, datë 22.10.2007, aktet e ekspetimeve mjeko ligjore mbi ekzaminimin e të dëmtuarve Adriatik Duraj dhe Shkëlqim Goricaj nr.308 dhe 309 datë 29.09.2007.

Nga analiza e provave te mësipërme rezultoi plotësisht e provuar se i pandehuri Sulejman Toro ka marrë automatikun dhe fillimisht ia ka drejtuar të pranishmëve të gjithë sa ishin, duke e shoqëruar me fjalët: “ku do vini tani”!. Kur e panë të pandehurin me armë në dorë ata janë shpërndarë në drejtime të ndryshme. Në këtë kohë i pandehuri ka qëlluar në drejtim të Shkëlqim Goricës dhe Adriatik Durajt dhe pastaj në drejtim të makinës, ku sapo shkoi me vëllain e tij, Radon Duraj”.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.277, datë 18.05.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.121, datë 03.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Fier.Kundër vendimeve te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe Gjykatës së Apelit Vlorë

ka paraqitur rekurs i gjykuari Sulejman Toro, nëpërmjet mbrojtesit te tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve duke vendosur një masë dënimi më të butë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se i gjykuari Sulejman Toro, midis akuzave të tjera, është deklaruar fajtor dhe dënuar për veprën penale të plagosjes së lehtë me dashje në dëm të shtetasve Shkëlqim Gorica e Adriatik Duraj, të parashikuar nga neni 89 i K.Penal. Gjatë gjykimit në gjykatën e apelit nga mbrojtja e të pandehurit janë paraqitur dy deklarata noteriale të nënshkruara prej të dëmtuarit Adriatik Duraj dhe bashkëshortes se të dëmtuarit Shkëlqim Gorica, nëpërmjet të cilave heqin dorë nga ankimi dhe kërkojnë që çështja ndaj të pandehurit Sulejman Toro për këtë pjesë të pushohet. Gjykata e apelit, në vendimin e saj në lidhje me këto deklarata, ka arsyetuar se heqja dorë nga ankimi (tërheqja e ankimit), nga trashëgimtarët e të dëmtuarit Shkëlqim Gorica dhe i dëmtuari Adriatik Duraj, me deklaratat noteriale datë 16.01.2009 dhe 20.04.2009, nuk është e vlefshme në kuptim të përmbajtjes së dispozitës së nenit 286/1-2 të K.Pr.Penale.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e konsideron në përputhje me ligjin qëndrimin e gjykatës së apelit në lidhje me këto dy deklarata noteriale, pasi ato nuk mund të konsiderohen prova në kuptim të nenit 149 të K.Pr.Penale dhe nga ana tjetër, sikur të konsideroheshin si të tilla e të administroheshin në seancë gjyqësore, duhej revokuar vendimi i procedimit me gjykim të shkurtuar mbi kërkesën e të gjykuarit. Në interpretim të nenit 284/1 dhe 286/1 të Kodit të Procedurës Penale, çmojmë se tërheqja e ankimit bëhet personalisht nga i dëmtuari ose përfaqësuesi i tij, me deklaratë të paraqitur përpara organit që procedon (në rastin konkret përpara gjykatës së apelit) dhe jo përpara Noterit Publik. Ky qëndrim, vjen në përputhje të plotë me të gjithë praktikën gjyqësore të konsoliduar tashmë të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe Kolegjeve të Bashkuara të kësaj Gjykate, në lidhje me vlefshmërinë ligjore

205

(mungesën e saj) të deklaratave noteriale që përmbajnë deklarime të cilat shtetasit, në të gjitha pozitat procedurale, i bëjnë përpara një Noteri Publik. Në të tilla kushte, pretendimi i ngritur në rekurs nga i gjykuari për këtë pikë është i pambështetur në ligj.

Në lidhje me pretendimin e ngritur në rekurs se gjykatat kanë gabuar në cilësimin juridik dhe deklarimin fajtor të të gjykuarit për veprën penale të “Kanosjes”, parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal, pasi kjo vepër nuk konkuron me vepra të tjera, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton që akuza e kanosjes ndaj të gjykuarit nuk është shoqëruar me ndonjë akuzë për ndonjë vepër tjetër, në lidhje me episodin që i përket kërcënimit me armë ndaj shtetasve Radon e Eridian Duraj, Pajtim Brahimaj dhe Bujar Goricaj. Në të tilla rrethana çmojmë se nuk ka vend të vihet në diskutim nëse konkuron vepra penale e kanosjes në rastin konkret me ndonjë vepër tjetër penale, për të cilën nuk është ngritur akuzë.

Përsa i përket pretendimit të ngritur në rekurs se gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin penal në lidhje me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykatat kanë vepruar në respektim të nenit 47/2 të Kodit Penal, duke marrë parasysh të gjitha kriteret dhe rrethanat e caktimit të dënimit sipas kësaj dispozite.

Mjafton këtu të theksojmë se veprat penale të konsumuara nga i gjykuari janë drejtuar ndaj jetës dhe shëndetit të gjashtë personave dhe janë realizuar me një mjet ekstrem, siç është arma luftarake, për të konkluduar se lloji dhe masa e dënimit për të gjykuarin Sulejman Toro është marrë në përputhje me ligjin.

Për të gjitha sa sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se vendimi nr.277, datë 18.05.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj dhe si i tillë duhet të mbetet në fuqi.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.Penale,


Tiranë, më 01.12.2010

206



Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Besnik Imeraj KryesuesMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku AnëtarAleksandër Muskaj AnëtarFatos Lulo Anëtar

në datën 01.12.2010 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale, që i përket:

TË GJYKUARIT: ALFRED MAHMUTAJ, i vtl.1978, lindur dhe banues në fshatin Çermë Sektor, Komuna Tërbuf, Lushnjë.

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale “Vrasja me dashje”.

Baza Ligjore: Neni 76 i Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Lushnjë, me vendimin nr.9, datë 30.01.2008, ka vendosur:Të deklarojë të pafajshëm të pandehurin Alfred Mahmutaj për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, të parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal të R.Sh., pasi nuk provohet se i pandehuri ta ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet.

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.45, datë 29.01.2009, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit nr.9 (103), datë 30.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Mahmutaj për veprën penale të “Vrasjes”, parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim.Vuajtja e dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së lartë.

Kundër vendimit nr.45, datë 29.01.2009, të Gjykatës së Apelit Vlorë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Alfred Mahmutaj, mbrojtësi i tij, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Gjykata e apelit ka gabuar në zbatimin e ligjit material dhe praktikës gjyqësore të deritanishme, gjithashtu nuk ka mbajtur parasysh rrethanat e faktit që janë mbajtur dhe administruar në gjykatën e shkallës së parë.

- Duke bërë vlerësim një për një të provave dhe fuqisë provuese të tyre, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, në një gjykim të drejtë dhe të paanshëm, vendosi ta deklarojë të pafajshëm.

207

- Në vendimin e saj gjykata e apelit është mbështetur në fuqinë provuese të plotë dhe të besueshme të dëshmitares Teuta Allushi dhe në ndryshim nga gjykata e shkallës së parë pasaktësitë e vërejtura në gjykim gjatë dëshmisë së saj para gjykatës, krahasuar me shpjegimet e kësaj dëshmitareje në hetimet paraprake, nuk e cënojnë në thelb atë.

- Organi i prokurorisë nuk ka arritur të sigurojë asnjë provë që të hedhë dritë mbi akuzën në ngarkim të tij. Gjykata e apelit nuk ka bërë gjë tjetër vetëm sa ka rishikuar edhe njëherë ato fakte dhe prova që janë administruar në gjykatën e shkallës së parë dhe ka marrë këtë vendim ekstrem.

- Gjykata e Lartë, në praktikën e deritanishme, kur gjykata e apelit shqyrton çështjen mbi faktet dhe provat e gjykatës së shkallës së parë pa marrë asnjë provë tjetër shtesë, duke pretenduar se nuk janë vlerësuar mirë nga kjo e fundit, rrëzon si jo të drejtë vendimin e gjykatës së apelit, me arsyetimin se nuk ka administruar prova dhe fakte të reja që kjo gjykatë do të shqyrtonte çështjen njëlloj si gjykatë e shkallës së parë për gjykimin e çështjes në fakt.

- Vendimi i gjykatës së apelit është i paargumentuar dhe i pambështetur në prova dhe fakte ligjore, gjithashtu duke u mbështetur në parimin bazë të legjislacionit tonë themelor për të drejtat e njeriut, të prezumimit të pafajësisë dhe çdo dyshim, sipas legjislacionit, shkon në favor të të pandehurit, ky vendim duhet të hidhet poshtë.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjyqtarin Fatos Lulo; prokurorin Kujtim Luli, që kërkoi lënien në fuqi të

vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; mbrojtësin e të gjykuarit, av. Engjell Allajbej, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se me datë 17.07.1997, në

fshatin Çermë të Lushnjës, ka humbur jetën shtetësja Razije Allushi, e vtl.1968. Për shkak të situatës së rendit publik në periudhën kur ndodhi ngjarja, organi proçedues nuk rezulton të ketë kryer veprime hetimore përsa i përket autorëve të veprës apo fiksimit të provave materiale në vendngjarje, pyetjen e dëshmitarëve, etj.

Rezulton se në vitin 2006, prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë ka regjistruar proçedimin penal në ngarkim të të gjykuarit Mahmutaj, pasi ka administruar kallëzimin e shtetases Teuta Allushi, bija e viktimës. Kjo e fundit, në atë kohë në moshën 8 vjeçare, rezulton të ketë qenë e pranishme në banesë në momentin kur viktima ka humbur jetën.

Sipas deklarimeve të dhëna gjatë hetimeve paraprake, rezulton se Teuta Allushi ka pretenduar se ditën e ngjarjes, gjatë pasdites, teksa ajo me nënën e saj Razije dhe vëllezërit po qëndronin në oborrin e shtëpisë kanë parë të kalonin aty pranë të gjykuarin së bashku me dy persona të tjerë. Të gjykuarin, shtetësja Teuta e identifikonte pasi një javë më parë ky person kishte patur një konflikt me nënën e saj, të cilën e kishte qëlluar me sfurk në kokë, pranë gardhit të banesës së tyre. Shoqëruesit e të gjykuarit, sipas deklarueses, mbanin në dorë armë zjarri. Pas disa momentesh, rezulton se i gjykuari së bashku me personat që e shoqëronin janë rikthyer në drejtim të banesës së viktimës dhe kjo e fundit ka futur me shpejtësi fëmijët e saj dhe pas derës ka vënë një sobë drush. Tre personat janë futur brenda në oborr dhe kanë trokitur në derë duke u prezantuar si “Iliri”, një kushëri i familjes. Viktima i është përgjigjur se nuk e hapte derën pasi nuk ishte “Iliri” që po trokiste në derë. Kanë vijuar replikat mes viktimës dhe tre shtetasve të afruar në derën e banesës.

208

Pas këtij momenti, rezulton se ka pasuar heshtje dhe viktima i është afruar dritares për të parë nëse ishin larguar personat në fjalë. Në këtë kohë, deklaruesja ka pranuar se në hekurat e dritares ka parë shkëndija dhe viktima është rrëzuar me kurriz duke lëshuar një pasthirrmë dhimbjeje. Fëmijët, duke mos kuptuar se viktima ishte qëlluar për vdekje, kanë marrë një batanije dhe e kanë mbuluar, duke shkuar vetë të flinin. Në mëngjes, shtetësja Teuta Allushi, duke parë se përreth trupit të nënës kishte gjak është nisur në drejtim të shtëpisë së xhaxhait të saj dhe është kthyer se bashku me gjyshen Mine Albrahimi, në shtëpi. Në vijim është bërë e mundur dhe njoftimi i burrit të viktimës, shtetasit Shemshir Allushi, i cili qëndronte në Greqi si emigrant dhe është kryer ceremonia mortore.

Në deklarimet e marra nga shtetasi Shemshir Allushi, ky i fundit pretendon se bija e tij Teuta, pak kohë pas ngjarjes, duke qenë se kalonin në rrugët e fshatit i ka thënë të atit se ishte i gjykuari njëri nga personat që kishin qenë ditën e ngjarjes në shtëpinë e tij dhe se e kishte identifikuar atë dhe nga zëri si personin që kish trokitur në derë. Shtetasi Shemshir pretendon se nuk i ka dhënë rëndësi këtyre fjalëve, duke u nisur nga mosha e vogël e të bijës dhe mundësitë e kufizuara identifikuese që ajo kishte për shkak të kësaj moshe. Ndërkohë dhe gjyshja e dëshmitares Teuta ka pretenduar se Teuta e ka identifikuar të gjykuarin si autorin e ngjarjes.

Gjatë fazës së hetimeve paraprake, organi i akuzës ka kryer zhvarrosjen e trupit të viktimës dhe nga akti mjeko-ligjor nr.22, datë 01.02.2007, ka rezultuar se në kufomën e skeletizuar të viktimës vihen re thyerje të shumta të eshtrave të brinjës së parë të djathtë, klavikulës së djathtë, dy vertebrave të poshtme të qafës dhe dy vertebrave të para të gjoksit. Sipas ekspertëve këto dëmtime janë shkaktuar nga armë zjarri me drejtim qitje nga para prapa.

Po ashtu është bërë dhe një kqyrje e vendit të ngjarjes, banesës ku u vra viktima, duke u konstatuar përputhje e deklarimeve të dhëna nga dëshmitarja Teuta me vendndodhjen e objekteve dhe referimeve hapësinore. Eshtë kryer po ashtu proçedura e njohjes së personit, ku ne datë 02.09.2006, shtetësja Teuta Allushi ka identifikuar të gjykuarin si shtetasin e pranishëm ditën e ngjarjes në oborrin e banesës së saj.

Janë marrë një sërë deklarimesh dhe nga shtetas të tjerë, banorë të fshatit. Kështu me datë 01.09.2006 është administruar dëshmia e shtetases Shaje Ruçi, fqinje e viktimës, e cila ka pohuar se ditën e ngjarjes viktima ishte e trembur. Kjo deklaruese ka pohuar se kish dëgjuar se viktima kishte patur marrëdhënie intime me shtetasin Nasi Mahmutaj, ndërsa të gjykuarin e njihte si nipin e Nasit, person ky që etiketohej si hajdut i lagjes. Kjo deklaruese është shprehur po ashtu se i gjykuari kalonte përpara shtëpisë së Razijes.

Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes në vitin 2007, Gjykata e Shkallës së Parë Lushnjë administroi edhe dëshminë e disa shtetasve, të cilët pretendonin se kujtonin që në periudhën kur kish ndodhur vrasja e viktimës i gjykuari ndodhej në emigracion në Greqi.

Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Shkallës së Parë Lushnjë arriti në konkluzionin se i gjykuari duhej të deklarohej i pafajshëm për kryerjen e veprës penale, duke argumentuar se nuk arrihej të provohej përtej çdo dyshimi kryerja e veprës penale nga shtetasi Alfred Mahmutaj.

Mbi ankimin e prokurorisë, çështja u gjykua nga Gjykata e Apelit Vlorë. Kjo e fundit arriti në konkluzione të ndryshme në lidhje me fajësinë e të gjykuarit. Sipas argumentimit që i bëri Gjykata e Apelit Vlorë vendimit të saj, rezulton se dëshmia e shtetases Teura Allushi u konsiderua me fuqi të plotë provuese, pasi përmbajtja e saj u gjet në përputhje me një sërë provash materiale, sikundër ishte akti i ekspertimit mjeko-ligjor i kufomës, proçes verbali i kqyrjes së vendit të ngjarjes datë 28.04.2007, proçes verbali i njohjes së personit. Dëshmia e kësaj shtetaseje u gjet në harmoni dhe me përmbajtjen e dëshmive të shtetasve Sh. Allushi, M. Albrahimi, të cilët kanë konfirmuar se në vijimësi T. Allushi ka identifikuar të gjykuarin si autorin e vrasjes së nënës së saj.

209

Ndërkohë, Gjykata e Apelit Vlorë në vendimin e saj arsyeton dhe në lidhje me dëshmitë e paraqitura nga mbrojtja e të gjykuarit. Kështu trupi gjykues i ka gjetur jo të sakta dëshmitë e shtetasve që pretendonin se kishin qenë me të gjykuarin në Greqi në kohën e ngjarjes, pasi këta persona nuk arrinin të bënin një përcaktim të plotë të ditës, muajit, vitit, kur i gjykuari kish qenë së bashku me ta në emigracion në shtetin fqinj. Gjykata e Apelit Vlorë konkludoi se fajësia e të gjykuarit për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal ishte e provuar.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mori në shqyrtim në seancë gjyqësore rekursin e paraqitur nga ana e të gjykuarit, ku kërkohej prishja e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënia në fuqi e vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë. Ky Kolegj çmon se pretendimet e parashtruara në këtë rekurs nuk përmbajnë shkaqe nga ato që ligjvënësi ka parashikuar në nenin 432 të K.Pr.Penale.

Po t’i referohemi përmbajtjes së rekursit, rezulton se kundërshtohet çmuarja që u bëri provave Gjykata e Apelit Vlorë dhe përfundimet që ajo arriti në përfundim të këtij proçesi (çmuarjes së provave), në lidhje me fajësinë e të gjykuarit. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë përfaqëson një trupë gjyqësore (gjykatë), të cilës ligjvënësi i ka njohur të drejtën e revizionimit të vendimit gjyqësor vetëm përsa i takon shkeljeve të ligjit penal material apo proçedurial, pa patur mundësinë të ndërhyjë në mënyrën sesi gjykatat e faktit kanë çmuar provat e administruara në gjykim, në funksion të vërtetimit eventual të akuzës së ngritur nga organi proçedues.

Eshtë detyrë e këtij Kolegji, që brenda kompetencës që i njeh ligji, të konstatojë në rast se gjykatat e faktit kanë plotësuar ose jo kërkesat e parashikuara nga K.Pr.Penale për administrimin e proçesit gjyqësor, respektimin e afateve, proçedurave për marrjen e provave, etj., sikundër të kontrollojë zbatimin e kritereve të përcaktuara në ligjin penal material për ekzistencën ose jo të veprës penale, apo cilësimin e drejtë juridik të saj nga ana e gjykatave të faktit.

Përsa më lart, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në rastin konkret vjen në përfundimin se vendimi që mori Gjykata e Apelit Vlorë është një vendim i bazuar në prova dhe në ligj. Rezulton se Gjykata e Apelit Vlorë, në përputhje me parashikimet e dispozitave të neneve 152, 380, 383 të K.Pr.Penale, ka arritur në konkluzione të drejta përsa i takon fajësisë së subjektit të gjykuar. Sikurse tashmë është përmendur, Gjykata e Apelit Vlorë i ka bërë një paraqitje të hollësishme provave dhe fuqisë provuese të tyre në funksion të vërtetimit të akuzës në ngarkim të të gjykuarit Alfred Mahmutaj.

Në të njëjtën kohë, ky Kolegj çmon se Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar drejt përmbajtjen e dispozitës së nenit 383/1/ç të K.Pr.Penale, duke argumentuar edhe mbi arsyet që e shtynë atë të arrijë në përfundimin se provat e paraqitura nga ana e mbrojtjes janë të papranueshme. Në këto rrethana, vendimi që mori Gjykata e Apelit Vlorë nuk mund të cënohet për shkaqet e pretenduara nga mbrojtja e të gjykuarit.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/a të Kodit të Proçedurës

Penale,


Tiranë, më 01.12.2010

210




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarGuxim Zenelaj AnëtarAndi Çeliku AnëtarMedi Bici Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 07.12.2010, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

TË GJYKUARIT: LEDIAN TIRA

A K U Z U A R:Për veprën penale të “Vrasjes në bashkëpunim”,

“Vrasjes me dashje”, të mbetur në tentativë dhe “Armëmbajtjes pa leje”,

të parashikuara nga nent 76, 76-22, 278 të K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.365, datë 25.06.2007, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ledian Tira për veprën penale të “Vrasjes me dashje indirekte” të shtetases Shaje Kiptiu dhe në bazë të nenit 76 të K.Penal e dënon me 15 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Ledian Tira për veprën penale të “Vrasjes me dashje”, mbetur në tentativë, të shtetasit Artan Kiptiu dhe në bazë të neneve 76, 22 e 49 të K.Penal e dënon me 10 vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit, Ledian Tira për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me 1 vit burgim.Në bashkim të dënimeve, në baze të nenit 55 të K.Penal, i jepet një dënim i vetëm përfundimtar ndaj të pandehurit Ledian Tira me 16 vjet burgim.Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.292, datë 10.07.2008, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit penal nr.365, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kundër vendimeve të mësipërm ka ushtruar rekurs i pandehuri Ledian Tira, i cili kërkon prishjen e vendimeve të mësipërme, duke parashtruar këto shkaqe:

211

- Vendimi i mësipërm i gjykatës së apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë me nr.365, datë 25.06.2007, është i gabuar pasi është dhënë në kundërshtim me ligjin dhe ka shkelje proçeduriale, të cilat kanë ndikuar në dhënien e vendimit në mënyrë të gabuar.

- Gjykata e rrethit gjyqësor ka realizuar një gjykim të parregullt ligjor në kuptimin e nenit 42/1 të Kushtetutës, gjykimi është zhvilluar pa njoftuar të pandehurin Ledian Tira. Gjykata, në kundërshtim me nenin 349 të K.Pr.Penale lidhur me përsëritjen e thirrjes, del që i pandehuri nuk ka marrë asnjëherë njoftim.

- Duke mos u njoftuar i pandehuri në mënyrën e duhur atij i është mohuar e drejta kushtetuese e parashikuar edhe në Konventën Europiane “Për mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut”.

- Gjykata në rishikim duhet të përqëndrohet në shkaqet e parashikuara në kërkesën për rishikim, duke i marrë dhe verifikuar provat që vendimi është i gabuar. Nuk mund të merret një vendim duke bërë një rivlerësim tjetër të provave të marra në gjykim nga ana e gjykatave.

- Në gjykatën e apelit, nga ana jonë si palë mbrojtëse u kërkua përsëritja e pjesëshme e hetimit gjyqësor për marrjen e disa provave që nuk kanë qenë të mundura të merren në gjykimet e kaluara dhe që kanë lidhje me objektin e rishikimit të këtij vendimi të pranuar nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, siç janë pyetja me cilësinë e dëshmitarëve të disa shtetasve, të cilët pranojnë në deponimet e tyre që i pandehuri ditën e ngjarjes nuk ka qenë në Shqipëri por në Itali. Kjo gjykatë e ka rrëzuar këtë kërkesë tonën duke mos dhënë asnjë lloj arsyetimi. Nësë gjykatat do të kishin patur parasysh këto kërkesa tona, i pandehuri në rastin konkret nuk do të ishte subjekt i kësaj vepre penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; Prokurorin K.Luli, që kërkoi lëniën

në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; av. A.Shehu, që kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen:

V Ë R E NI pandehuri Ledian Tira është deklaruar fajtor për veprën penale të vrasjes së shtetases

Shaje Kiptiu, etj., me vendimin nr.67, datë 19.03.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.84, datë 30.04.1999 të Gjykatës së Apelit Durrës, ndërkohë që Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.358, datë 11.10.1999, ka vendosur, mospranimin e rekursit. Mbi kërkesën për rishikim të vendimit të të pandehurit Ledian Tira, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka vendosur prishjen e vendimit të mospranimit dhe të vendimeve të mëparshme duke e kthyer çështjen për rigjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka vendosur rrëzimin e kërkesës për rishikim të vendimit penal, kjo me anë të vendimit nr.151, datë 25.02.2005, por ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit Durrës, e cila me vendimin nr.397, datë 12.10.2005, ka urdhëruar dërgimin e çështjes për rigjykikim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.

Pas prishjes, në rigjykim i gjykuari është deklaruar fajtor dhe dënuar nga Gjykata e Shkallës së Parë Durrës sipas neneve 76,76 e 22 dhe 278/2 të K.Penal, vendim i lënë në fuqi edhe nga Gjykata e Apelit Durrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga ana e të gjykuarit, çmon se vendimet e dy gjykatave të faktit janë rrjedhojë e shkeljeve proçeduriale penale dhe si të tilla duhet të prishën.

212

Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se gjykatat e faktit në gjykimin e të pandehurit Ledian Tira kanë shkelur dispozitat proçeduriale që lidhen me njoftimin e të pandehurit dhe pjesëmarjen e tij në gjykim dhe si të tilla, në kuptim të dispozitës së nenit 128/1-c të K.Pr.Penale, ato janë absolutisht të pavlefshme.

Rezulton se në datën 15.01.2003, i gjykuari Ledian Tira, duke qenë i burgosur në burgun e Pavias në Itali, ka lëshuar një prokurë të posaçme me anë e së cilës ka emëruar si përfaqësuesin e tij të posaçëm avokatin Fatmir Gjika. Edhe pse sipas këtij dokumenti dilte i njohur vendqëndrimi i këtij të gjykuari, nga ana e Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës në asnjë rast nuk është bërë njoftimi i tij në këtë adresë, detyrim ky që buronte nga dispozita e nenit 142 të K.Pr.Penale. Po kështu, gjatë gjithë gjykimit të çështjes si në gjykatën e shkallës së parë, ashtu dhe në gjykatën e apelit nuk rezulton asnjë njoftim drejtuar të gjykuarit për asnjërën prej datave të seancave gjyqësore. Të dyja gjykatat janë mjaftuar me dërgimin e njoftimit mbrojtësve të të gjykuarit ndërkohë që, edhe pse kanë qenë në dijeni të vendqëndrimit të tij, nuk e kanë njoftuar atë personalisht por kanë kërkuar nga organet e policisë verifikimin në vend banimit të të gjykuarit. Kjo mënyrë njoftimi e realizuar nga gjykata e faktit dhe ajo e Apelit Durrës vijnë ndesh me mënyrën e njoftimit të të pandehurit që përcaktojnë dispozitat proçeduriale penale të parashikuara nga neni 132 e vijues i K.Pr.Penale.

Eshtë provuar se gjatë gjykimit të çështjes në Gjykatën e Apelit Durrës, i gjykuari në datën 06.03.2008 ka caktuar si mbrojtës të tij avokatin Ilia Ilia. Edhe pse nëpërmjet kësaj prokurë të posaçme (shif faqet 32 -33 të dosjes gjyqësore), dilte qartë se i gjykuari banonte në Itali me adresën Via Monte Ebro nr.3 në qytetin Vogher, nga ana e Gjykatës së Apelit Durrës, njoftimi i këtij të gjykuari i është kërkuar të bëhet nga organet e policisë lagjen nr.4, Durrës, ndërkohë që vendbanimi i tij ishte në adresën e sipërcituar në shtetin Italian. Në këtë mënyrë, edhe Gjykata e Apelit Durrës ka zhvilluar gjykimin në mungesë të të gjykuarit pa realizuar më parë njoftimin e tij konform detyrimeve që buronin nga dispozitat e nenit 141 dhe 142 të K.Pr.Penale dhe si i tillë vendimi i kësaj gjykate është absolutisht i pavlefshëm.

Në kuptim të nenit 131 të K.Pr.Penale, duke qenë se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës janë akte absolutisht të pavlefshme, të cilat bëjnë të pavlefshme edhe të gjitha aktet e mëpasshme që varen prej tyre, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se çështja duhet të dërgohet për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Durrës, e cila duhet që konform detyrimeve që burojnë nga dispozitat e nenit 150 e vijues dhe 380 te K.Pr.Penale të marrë e rivlerësojë provat e mbi bazën e tyre të japi vendimin.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ç të K.Pr.Penale,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.292, datë 10.07.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit

nr.365, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Durrës dhe kthimin e akteve për rishqyrtim, me tjetër trup gjykues, në Gjykatën e rrethit Durrës.

Tiranë, më 07.12.2010

213




Besnik Imeraj KryesuesMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku AnëtarMedi Bici AnëtarFatos Lulo Anëtar


KËRKUES: DRITAN DOMI, i biri i Maksudit, i vtl.1975, lindur dhe banues në fshatin Rrubjekë, Maminas, Durrës, i dënuar.

OBJEKTI:Rishikim i vendimit penal të formës së prerë nr.310,

datë 14.05.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.Baza Ligjore: Neni 51/4 i ligjit nr.10193, datë 03.12.2009

“Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”,

neni 449/1, 450/1/c, neni 451/1/a, 452/1, 453/3, 454/1, si dhe 417/1 të K.Pr.Penale.


Deklarimin fajtor të pandehurit Dritan Domi për veprën penale të “Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese” dhe, në bazë të nenit 114/a, pika 1, 4, 5 dhe 6 të Kodit Penal, e dënon atë me 11 vjet burgim.Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e ekzekutimit të vendimit.Deklarimin fajtor të të pandehurit Lutfi Domi për veprën penale të “Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese” dhe, në bazë të nenit 114/a, pika 1, 4, 5 dhe 6 të Kodit Penal, e dënon atë me 7 vjet burgim.Vuajtja e dënimit i ka filluar më datë 01.04.2003.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.197, datë 03.06.2005, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.310, datë 14.05.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.293, datë 11.05.2006, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.197, datë 03.06.2005 të Gjykatës së Apelit Durrës përsa i përket deklarimit fajtor, cilësimit ligjor të veprës e masës së dënimit për të gjykuarin Dritan Domi.

214

Prishjen e vendimit të mësipërm për të gjykuarin Lutfi Domi e dërgimin e akteve për rishqyrtim Gjykatës së Apelit Durrës, me tjetër trup gjykues.

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.65, datë 12.02.2007, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit penal nr.310, datë 14.05.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës për të pandehurin Lutfi Domi, përsa i përket deklarimit fajtor, kualifikimit ligjor të veprës në ngarkim të tij, shpenzimeve proçeduriale dhe momentit të fillimit të vuajtjes së dënimit.Ndryshimin e vendimit të mësipërm vetëm për masën e dënimit në këtë mënyrë:Në bazë të nenit 114/a pika 1, 4, 5, 6, 17/2, 53, 48/b, ç, 49 të K.Penal dënimin e të pandehurit Lutfi Domi me 5 (pesë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.156, datë 03.04.2009, ka vendosur:Mospranimin e rekursit të paraqitur nga Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Durrës, ndaj vendimit nr.65, datë 12.02.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës.

Mbështetur në nenin 450/a i K.Pr.Penale, ka paraqitur kërkesë për rishikimin e vendimit penal të formës së prerë nr.310, datë 14.05.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, kërkuesi (i dënuar) Dritan Domi, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë, për këto shkaqe:

- I dënuari, ka dhënë pëlqimin pranë autoriteteve gjermane për ekstradimin e tij, pasi ai është hetuar dhe gjykuar nga organet e shtetit shqiptar në padijeninë e tij. Ministri i Drejtësisë ka dhënë garanci për shtetin gjerman për të rishikuar vendimin penal të formës së prerë dhënë për Dritan Domin.

- Në përmbushje të detyrimit që parashikon neni 51/4 i ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, kërkohet rishikimi i vendimit, bazuar në kërkesën e paraqitur brenda afatit 30 ditor.

- I dënuari kërkon që t’ i jepet mundësia të realizojë mbrojtjen e tij, të paraqesë prova e dokumenta shkresore për të provuar se në kohën e pretenduar se ka kryer veprën penale qëndronte në Gjermani me dokumentacion e rregullt. E drejta e mbrojtjes garantohet nga një sërë vendimesh të GjEDNj.

- Me vendimin datë 08.09.2009, organi i prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës ka regjistruar proçedimin penal në ngarkim të shtetases A.D., ku në deklarimet e dhëna prej saj ajo i referohet shtetasit Artan Domi dhe jo Dritan Domi.

- Ekzistojnë kushtet për pezullimin e ekzekutimit të vendimit të dënimit dhënë për Dritan Domin, bazuar në nenin 417/1 të K.Pr.Penale.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi degjoi gjyqtarin Fatos Lulo; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi mospranimin e

kërkesës për rishikim të vendimeve penale; mbrojtësin, av. S.Dedndreaj, i cili kërkoi pranimin e kërkesës për rishikim të vendimit të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Durrës; si dhe pasi diskutoi çeshtjen në tërësi,

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se me vendimin penal të

formës së prerë nr.310, datë 14.05.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, kërkuesi Dritan Domi, së bashku me vëllain e tij Lutfi, është deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 114/a/1/4/5/6 të Kodit Penal dhe dënuar me 11 vjet burgim.

215

Hetimi dhe gjykimi i çështjes është bërë në mungesë të kërkuesit dhe mbrojtja u realizua nga një avokat i caktuar prej familjarëve.

Gjykatat e gjetën fajtor atë për kryerjen e veprës penale në dëm të shtetases A.D., e vtl.1984, me banim në Burimas, Komuna Pojan, Korçë. Në vitin 1998, e dëmtuara është njohur me të gjykuarin Dritan, i cili pasi ka arritur ta kalojë nëpërmjet skafit në Itali, e ka detyruar të dëmtuarën të punojë si prostitutë duke përfituar ai të gjitha të ardhurat. Në një rast, e dëmtuara ka mundur të largohet nga territori italian për në Shqipëri, ku përsëri në qytetin e Tiranës është marrë nga i gjykuari dhe është dërguar në Itali, ku ka vijuar të punojë si prostitutë për llogari të të gjykuarit deri ditën e riatdhesimit të saj datë 29.03.2003. Në datë 31.03.2003, e dëmtuara ka paraqitur kallëzim penal në ngarkim të kërkuesit dhe vëllait të tij Lutfi Domi. Në seancën për sigurimin e provës, kjo shtetase ka dhënë detaje në lidhje me dinamikën e ngjarjeve, duke provuar mes të tjerash dhe plagët e shkaktuara në trup nga kërkuesi, si pasojë e keqtrajtimeve e duke dhënë hollësi në lidhje me familjen e tij.

Kërkuesi rezulton të ketë paraqitur dhe gjatë vitit 2009 një kërkesë për rishikim të vendimit gjyqësor (nr.00929-2010). Kjo kërkesë bazohej në faktin se në vitin 2009 kish nisur proçedimi penal në dëm të shtetases A.D. për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 305 i Kodit Penal, për shkak të deklarimeve të dhëna gjatë gjykimit të çështjes penale në ngarkim të kërkuesit dhe vëllait të tij. Për shkak të parashkrimit të ndjekjes penale, prokuroria kish vendosur pushimin e proçedimit penal nr.1227/2009 në ngarkim të shtetases A.D. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2010-153, datë 04.02.2010, rezulton se vendosi mospranimin e kërkesës duke mos i konsideruar deklarimet e reja të dhëna nga shtetesja A.D. në cilësinë e provës së re, bazuar në nenin 450 të K.Pr.Penale. Gjatë kësaj kohe, i gjykuari ende nuk kishte nisur vuajtjen e dënimit në territorin e Republikës së Shqipërisë.

Ekzekutimi i vendimit në ngarkim të kërkuesit u realizua në datë 04.05.2010, kur ai u ndalua nga autoritetet gjyqësore gjermane me qëllim ekstradimin e tij në drejtim të Shqipërisë. Ai fshihej në Gjermani nën një identitet të rremë. Ekstradimi u krye nga autoritetet gjermane, pasi Ministri i Drejtësisë i Republikës së Shqipërisë, duke iu referuar nenit 51/4 të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”, garantoi autoritetin përkatës gjerman se kërkuesi do të kishte të drejtën e rifillimit të proçesit (shih vendimin e Gjykatës së Apelit Celle – RFGj, datë 1706.2010). Rezulton se me datë 26.08.2010 u realizua ekstradimi i kërkuesit, e më pas u vu në ekzekutim vendimi nr.310, datë 14.05.2004 i Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës.

Në datë 16.09.2010, kërkuesi paraqiti kërkesë për rishikim, duke pretenduar kësaj here se kjo garanci (rishikimi i vendimit), dhënë nga Ministri i Drejtësisë autoriteteve gjermane që lejuan ekstradimin, përbënte shkak për rifillimin e gjykimit të tij për kryerjen e veprës penale për të cilin ishte dënuar me vendim gjyqësor të formës së prerë.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim të praktikës gjyqësore të krijuar tashmë, çmon se kërkesa e paraqitur nga i dënuari Dritan Domi duhet të pranohet dhe vendimet gjyqësore që u morën në ngarkim të tij gjatë shqyrtimit të çështjes së themelit duhet të prishen, duke u dërguar çështja për rigjykim.

Rrethanat juridike që mori në shqyrtim ky Kolegj në gjykimin konkret janë të ngjashme me ato të çështjes në ngarkim të shtetasit Florian Meçe. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të nënvizojë se, mbi kërkesën e shtetasit Florian Meçe në vendimin e saj nr.21, datë 29.04.2010 të Gjykatës Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë, ka argumentuar si vijon: “... Kërkuesi ka pretenduar se Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në dhomën e këshillimit, nuk ka respektuar normat e të drejtës ndërkombëtare që lidhen me ekstradimin. Nga materialet që ndodhen në dosje rezulton se ekstradimi i shtetasit Florian Meçe nga Mbretëria e Spanjës është bërë i mundur vetëm pasi Shteti Shqiptar ka pranuar, përmes Ministrit të Drejtësisë, të përmbushë angazhimin e marrë përpara Shtetit Spanjoll se do të siguronte rigjykimin e

216

kërkuesit. Gjykata thekson se detyrimi për të garantuar paraprakisht respektimin e të drejtës për rigjykim të të ekstraduarit vjen si pasojë e ratifikimit nga Republika e Shqipërisë të Ligjit nr.8322, datë 02.04.1998, të Konventës së Këshillit të Europës për Ekstradimin dhe të Dy Protokolleve Shtesë, në nenin 2 të të cilës parashikohet se: “Kur një nga Shtetet Palë kërkon nga Shteti tjetër Palë ekstradimin e një personi për qëllim të ekzekutimit të një vendimi ose dënimi të vendosur nga një vendim i dhënë ndaj tij in absentia, pala e kërkuar mund të refuzojë ekstradimin, nëse, sipas saj, procedurat që çuan në marrjen e atij vendimi nuk kanë kënaqur të drejtat minimale të mbrojtjes, të njohura për çdo person që akuzohet penalisht. Megjithatë, ekstradimi mund të lejohet nëse pala kërkuese jep siguri të mjaftueshme se do të garantojë të drejtën e pretenduar të personit për një rigjykim, i cili do të sigurojë të drejtat e mbrojtjes. Vendimi për lejimin do të autorizojë palën kërkuese ose të zbatojë vendimin në fjalë nëse personi i dënuar nuk e kundërshton këtë, ose, nëse ai e kundërshton, të zhvillojë proçedurat kundër personit të ekstraduar”. Në të njëjtën kohë, bazuar në zhvillimet e reja të legjislacionit në fushën penale, rezulton se është miratuar Ligji nr.10193, datë 03.12.2009 “Për Marrëdhëniet Juridiksionale me Autoritetet e Huaja në Çështjet Penale”, i cili nëpërmjet nenit 51, ka krijuar bazën e përshtatshme ligjore për respektimin e marrëveshjeve ndërkombëtare nëpërmjet detyrimeve që Shteti Shqiptar merr përsipër të realizojë për të përftuar një dimension më të plotë, sa i përket mbrojtjes që siguron parimi i proçesit të rregullt ligjor.

Në referencë të këtij qëndrimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon po ashtu të parashtrojë se në nenin 51/4 të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, ligjvënësi shqiptar ka parashikuar si vijon: “4. Vendimi penal i formës së prerë, i dhënë ndaj personit të ekstraduar nga autoritetet gjyqësore vendase, në mungesë të tij, mund të rishikohet me kërkesë të të ekstraduarit, nëse Ministri i Drejtësisë i ka dhënë një garanci të tillë shtetit të kërkuar. Kërkesa për rishikim paraqitet brenda 30 ditëve nga mbërritja e të ekstraduarit në territorin shqiptar dhe shqyrtimi i saj ndjek rregullat e Kodit të Proçedurës Penale”.

Nisur nga formulimi i kësaj dispozite, është e qartë se çdo subjekti të ekstraduar, përpos rasteve të parashikuar nga dispozita përkatëse e K.Pr.Penale, i njihet e drejta e rishikimit të vendimit, kur Ministri i Drejtësisë i ka dhënë këtë garanci shtetit, të cilit iu kërkua ekstradimi, bazuar në dispozitat e Konventës së lartpërmendur. Vlen të theksohet se një sërë legjislacionesh evropiane të së drejtës proçeduriale penale nuk e njohin sistemin e gjykimit të subjektit in absentia për veprat penale të kategorizuara si krime, ç’ka rrjedhimisht i detyron shtetet përkatëse, që ndaj subjektit të cilin u kërkohet të ekstradojnë, të zbatojnë të njëjtat garanci për gjykimin e çështjes, sikundër është e drejta për t’u dëgjuar nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme.

Në legjislacionin proçedurial penal shqiptar, në nenin 450 të K.Pr.Penale, janë parashikuar ndërkohë në mënyrë ezauruese rastet kur një vendim gjyqësor penal i formës së prerë mund të rishikohet nga autoriteti gjyqësor. Konstatohet se në kërkesën për rishikim të paraqitur nga ana e kërkuesit Dritan Domi nuk paraqitet asnjë nga rastet e parashikuara nga katër gërmat e nenit 450 të K.Pr.Penale, porse ai i referohet posaçërisht garancisë së dhënë nga ana e Ministrit të Drejtësisë për rigjykimin e çështjes, me qëllim garantimin e të drejtës së mbrojtjes.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të nënvizojë se, nisur nga përmbajtja e dispozitave të neneve 116/1, 122 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, ku njihet hierarkia e normave juridike dhe parashikohet epërsia e normativës së marrëveshjeve ndërkombëtare mbi ligjet e vendit, nenit 2 të Konventës së Këshillit të Europës për Ekstradimin dhe të Dy Protokolleve Shtesë, si dhe ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, në rastet e dhënies së garancisë nga ana e shtetit shqiptar në formën e parashikuar nga ligji i lartpërmendur, subjektit të ekstraduar do të duhet t’i krijohet mundësia proçeduriale për të ushtruar të drejtën e mbrojtjes përballë akuzave të ngritura nga ana e organit proçedues.

217

Nisur nga fakti se Gjykata e Lartë në Republikën e Shqipërisë, në bazë të ligjit proçedurial penal shqiptar, nuk është një gjykatë fakti, por përfaqëson një gjykatë ligji, e drejta e mbrojtjes ndaj akuzave të ngritura nga ana e organit proçedues nuk mund të kufizohet me realizimin e saj (të drejtës) përpara trupës gjyqësore të kësaj gjykate (Gjykatës së Lartë), pa iu garantuar me parë kjo e drejtë subjektit përkatës gjatë gjykimit në gjykatat e faktit.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në këtë rast specifik, vetëm prishja e vendimeve të marra nga gjykatat e faktit dhe rishqyrtimi i çështjes do të mund t’i sigurojë subjektit të proçeduar të drejtën e garantimit të mbrojtjes së tij, përsa kohë gjykimi i tij në të gjitha shkallët e gjykimit u krye në mungesë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 456 të Kodit të Proçedurës Penale,

V E N D O S IPranimin e kërkesës për rishikim të vendimit të të dënuarit Dritan Domi.Prishjen e vendimit nr.293, datë 11.05.2006 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,

vendimit nr.197, datë 03.06.2005 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.310, datë 14.05.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës përsa i përket të gjykuarit Dritan Domi dhe dërgimin e akteve për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Durrës, me trup tjetër gjykues.

Tiranë, më 07.12.2010

218




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 07.12.2010, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

TË GJYKUARVE: VLADIMIR TUSUNI, i biri i Selamit, i vtl.1961, lindur e banues në Libohovë, Gjirokastër, i padënuar.EDMOND ÇAÇI, i biri i Rushos, i vtl.1970, lindur dhe banues në Libohovë, i padënuar më parë.HAJRI BUCI, i biri i Hasanit, i vtl.1984, lindur në Dibër dhe banues në Spitallë, Durrës, i padënuar.

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale “Trafikimi i narkotikëve”.

Baza Ligjore: Neni 283/a-2 i Kodit Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.66, datë 17.11.2009, ka vendosur:

1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Vladimir Tusuni për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal, pasi nuk u provua fajësia e tij në kryerjen e veprës penale (neni 388, pika “d” e Kodit të Proçedurës Penale).2. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Hajri Buci për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal, pasi nuk u provua fajësia e tij në kryerjen e veprës penale (neni 388, pika “d” e Kodit të Proçedurës Penale).3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Çaçi për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283, paragrafi i parë i Kodit Penal dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me shtatë vjet burgim.4. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Edmond Çaçi fillon nga dita e arrestimit të tij dhe të bëhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

219

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.18, dt.12.03.2010, ka vendosur:

1. Lënien në fuqi të vendimit nr.66, datë 17.11.2009, në pikën që ka disponuar për të pandehurin Vladimir Tusuni dhe në pikën që ka disponuar për provat materiale.2. Ndryshimin e vendimit nr.66, datë 17.11.2009, si më poshtë:Deklarimin fajtor të të pandehurit Hajri Buci për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit e shitjes të narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283, paragrafi i dytë i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Çaçi për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit e shitjes të narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283 paragrafi i dytë i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.

Kundër vendimit nr.18, datë 12.03.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Hajri Buci nëpërmjet mbrojtësit të tij, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:

- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim me ligjin penal material dhe atë proçedurial. Deri në momentin e fillimit të shqyrtimit gjyqësor, në sekretarinë e kësaj gjykate nuk ishte dorëzuar asnjë akt nga ana e prokurorisë sipas kërkesave të nenit 415/2 të K.Pr.Penale, ku të tregoheshin shkaqet dhe arsyet e ankimit të bërë nga prokurori.

- Gjykata e apelit nuk mund ta ndryshonte vendimin e gjykatës së shkallës së parë pa e riçelur shqyrtimin gjyqësor, qoftë edhe të pjesshëm dhe më pas, vetëm mbi këtë bazë, pasi të kishin rezultuar vlerësime apo fakte të ndryshme të provave apo indicjeve nga ato të shqyrtuara në shkallë të parë mund të deklaronte fajtor të gjykuarin Hajri Buci.

- Në rastin konkret gjykata është mjaftuar me arsyetimin për deklarimin fajtor të të gjykuarit vetëm në përmendjen tre herë të gjurmës së gishtit të gjetur në paketën e cigareve, si dhe me faktin e deklaruar se dëshmitarët kanë parë dy hije dhe makina e braktisur është gjetur me dy dyer të hapura. Sipas gjykatës rezulton se njëra prej hijeve ka qenë i gjykuari, si dhe njërën derë të makinës e ka lënë hapur i gjykuari. Kjo llogjike nuk përmbush asnjë prej formave të arsyetimit, aq me tepër të një arsyetimi të një vendimi gjyqësor.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; prokurorin Kujtim Luli, që kërkoi

lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda; av. A.Duka, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ë R E NMë datë 18.12.1006, Prokuroria për Krime të Rënda Tiranë ka regjistruar proçedimin

penal nr.108 për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” e kryer në bashkëpunim, e parashikuar nga neni 283/a/2 i Kodit Penal. Gjatë fazës së hetimeve paraprake, nga ana e kësaj prokurorie janë ndarë aktet nga ky proçedim për të hetuar për bashkëpunëtorë të tjerë në kryerjen e kësaj vepre penale dhe aktet në ngarkim të të gjykuarve të mësipërm janë numërtuar me nr.108/1 proçedimi dhe janë sjellë për gjykim para kësaj gjykate.

220

Ka rezultuar se më datë 16.12.2006, rreth orës 17:30 minuta, në segmentin e Rrugës Libohovë-Suhë, pranë kthesës së Labovës, në vendin e quajtur “Ish Ferma Ushtarake”, në Qarkun e Gjirokastrës, pas ndjekjes nga agjentët e policisë gjyqësore, është gjetur i ndaluar automjeti i tipit “Xhip”, i markës “Opel”, me karroceri të mbuluar, me targë GJ 9014 A. Brenda në këtë automjet, i cili është gjetur i ndaluar në një parcelë të mbjellë me jonxhë, janë gjetur disa çanta dhe qese të mbushura brenda me lëndë narkotike të llojit cannabis sativa, me një peshë totale prej 212 kg. Po ashtu, në këtë mjet është gjetur edhe një çantë tjetër brenda të cilës ndodheshin sende të ndryshme ushqimore, si dhe disa paketa cigaresh. Nga ana e policisë gjyqësore është bërë menjëherë bllokimi i mjetit ku janë gjetur sendet e mësipërme, si dhe janë kryer veprime të ndryshme hetimore në lidhje me sigurimin e gjurmëve dhe provave për autorët e mundshëm që kanë qenë në këtë mjet dhe që kanë bërë transportimin e kësaj sasie lënde narkotike.

Nga ana e policisë gjyqësore, në kuadrin e kryerjes së veprimeve hetimore për zbulimin e autorëve, është bërë kqyrja e automjetit, duke u përshkruar në “Proçes-verbalin e kqyrjes së vendit të ngjarjes” të datës 16.12.2006 me hollësi vendi ku është gjetur automjeti i braktisur, si dhe të gjitha sendet që ndodheshin në këtë automjet. Po ashtu, nga policia gjyqësore dhe ekspertët përkatës është bërë sekuestrimi i sendeve të gjetura në mjet me cilësinë e provës materiale, si dhe janë marrë me cilësinë e provës materiale një sërë gjurmësh papilare, të gjetura në automjet, si dhe në sendet e ndryshme që ndodheshin brenda mjetit të bllokuar. Nga marrja e gjurmëve të ndryshme papilare me cilësinë e provës materiale, ka rezultuar konkretisht se tek një paketë cigare “Karelia” është gjetur dhe marrë me gjurmëkopjues, me cilësinë e provës materiale, një gjurmë papilare gishti, e emërtuar për arsye identifikimi me gërmën “A”. Nga akti i ekspertimit daktiloskopik nr.210, datë 16.01.2007, ka rezultuar se gjurma papilare e pasqyruar në fotografinë “A” objekt ekspertimi, e gjetur në paketën e ciagres “Karelia”, është formuar nga gjurma e gishtit të madh të dorës së majtë të të pandehurit Hajri Buci.

Po ashtu, nga ana e policisë gjyqësore dhe ekspertëve përkatës, është marrë me cilësinë e provës materiale një gjurmë tjetër papilare tek paqyra e mesit (e brendshme) e mjetit, gjurmë e fiskuar me gërmën “B”, për identifikim, e cila ka rezultuar e vlefshme për identifikim me numër të kufizuar personash. Nga akti i ekspertimit daktiloskopik nr.6704, datë 07.10.2008, është konkluduar se gjurma papilare e shënuar me gërmën “B”, e fiksuar në sipërfaqen e pasqyrës së brendshme (të mesit) të automjetit “Opel”, është formuar nga gishti i madh i dorës së djathtë të të pandehurit Edmond Çaçi. Gjatë kqyrjes së automjetit të mësipërm, në kroskotin e tij janë gjetur edhe dokumentet e mjetit, nga të cilat rezultonte se mjeti i përkiste të pandehurit Vladimir Tusuni. Ky fakt është konfirmuar edhe nga agjenti i policisë gjyqësore Leonard Hide, dëshmitar në këtë gjykim, i cili ka marrë pjesë së bashku me tre agjentë të tjerë në ndjekjen, bllokimin dhe kontrollin e mjetit të mësipërm.

Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, pas vlerësimit dhe çmuarjes së provave, nuk ka krijuar bindjen në fajësinë e të gjykuarve Vladimir Tusuni dhe Hajri Buci dhe i ka deklaruar ata ta pafajshëm për veprën e kryer, ndërkohë që të gjykuarin Edmond Caçi e ka deklaruar fajtor dhe dënuar sipas dispozitës së nenit 283/a të K.Penal. Ky vendim është ndryshuar pjesërisht nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë përsa i përket të gjykuarve Hajri Buçi dhe Edmond Caçi, duke i deklaruar ata fajtorë dhe dënuar sipas dispozitës së nenit 283/a/2 të K.Penal.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga mbrojtësi i të gjykuarit Hajri Buci, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duhet të prishet, pasi është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit proçedurial penal. Kjo gjykatë, në marrjen e vendimit, ka vepruar ndesh me kërkesat e nenit 152 dhe 380 të K.Pr.Penale, pasi në përcaktimin e vërtetësisë dhe fuqisë provuese të provave i ka dhënë vlerë të paracaktuar aktit të ekspertimit daktiloskopik nr.210, datë 16.01.2007.

221

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, pasi ka çmuar dhe vlerësuar provat konform detyrimeve të parashikuara nga neni 152 të K.Penal, ka krijuar bindjen se në ngarkim të të gjykuarve Hajri Buci e Vladimir Tosuni nuk ka prova rreth fajësisë së tyre, me të drejtë ka vendosur deklarimin e tyre të pafajshëm. Duke mos përdorur prova të tjera veç atyre që janë marrë dhe verifikuar në shqyrtimin gjyqësore, si dhe duke mos i dhënë vlerë të paracaktuar asnjë prove, kjo gjykatë me të drejtë ka konkluduar se në rastin në gjykim, nga të gjitha provat e shqyrtuara dhe të analizuara, rezulton se nuk ka asnjë indicje tjetër, ose për më tepër provë direkte, që të provojë fajësinë e këtyre dy të gjykuarve.

Përfundimi i arritur nga Gjykata e Shkallës së Parë për Krimë të Rënda, se në kushtet kur e vetmja provë që e implikon të pandehurin Hajri Buci në kryerjen e veprës penale, për të cilën është dërguar për gjykim, është akti i ekspertimit daktiloskopik nr.210, datë 16.01.2007 nuk mund ta çojë gjykatën në fajësinë e tij, çmohet i drejtë dhe i bazuar në ligj edhe nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë. Ky Kolegj, ndryshe nga çfarë ka arsyetuar Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, çmon se në kushtet kur kjo provë nuk lidhet me asnjë provë tjetër direkte ose indirekte që të provojë fajësinë e të gjykuarit Hajri Buci, deklarimi i tij fajtor vetëm mbi bazën e kësaj provë do të vinte ndesh me kërkesat e nenit 4 dhe 383/ç të K.Pr.Penale dhe do ta çonte gjykatën në marrjen e një vendimi të pabazuar në ligj. Të njëjtin qëndrim ka mbajtur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë edhe me vendimin e tij nr.876, datë 21.12.2005, me të cilin, ndër të tjera, është arsyetuar se fajësia e të pandehurit në një proçes penal nuk mund të konkludohet duke u bazuar në një provë të vetme, e pa shoqëruar kjo me prova të tjera, pavarësisht faktit nëse kjo provë është një provë shkencore, është dëshmi, është provë me shkresë, apo çdo lloj prove tjetër. Në supozimin që fajësia e të pandehurit do të konkludohej me një provë të vetme, atëherë kësaj prove do t’i jepej vlerë e paracaktuar, gjë që është në kundërshtim me kërkesat e nenit 152/1 të Kodit të Proçedurës Penale dhe me parimin e sanksionuar në nenin 4 të K.Pr.Penale, sipas të cilit çdo dyshim është në favor të të pandehurit.

Në çeshtjen objekt gjykimi, pavarësisht faktit se në ngarkim të të pandehurit Hajri Buci ekziston një provë siç është akti i ekspertimit daktiloskopik, e cila është një provë shkencore, duke qenë se kjo provë nuk është e shoqëruar me asnjë provë tjetër që të provojë fajësinë e tij në kryerjen e veprës penale, fajësia e tij mbetet e dyshimtë. Me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se: “një element tjetër që e shton më tej dyshimin e gjykatës në fajësinë e të pandehurit është fakti se gjurma e gishtit e këtij të pandehuri është lënë në një paketë cigaresh, që është një send i luajtshëm, i ligjshëm dhe plotësisht i lirë në qarkullimin civil dhe nuk është lënë në sasinë e lëndës narkotike apo në mjetin që është bllokuar. Paketa e cigares, duke qenë një send i lirë në qarkullimin civil, si dhe nisur nga natyra e saj, mund të qarkullojë lirisht nëpër disa duar të cilat lënë gjurmët në të, duke shtuar më tej dyshimin e gjykatës në lidhje me fajësinë e të pandehurit Hajri Buci…”. Ndryshe nga ky arsyetim logjik dhe që Kolegji e konsideron të drejtë, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, në të gjithë arsyetimin e vendimit të saj, duke i dhënë vlerë të paracaktuar aktit të ekspertimit daktiloskopik, e ka deklaruar të gjykuarin fajtor duke përmendur si prova në favor të akuzës prova të tilla si kqyrja e vendit të ngjarjes, proçes-verbali i kapjes në flagrancë, apo shpjegimet e dhëna nga punonjësit e policisë, edhe pse këto prova tregojnë faktin se ka ndodhur një vepër penale, por kurrsesi nuk mund të kosideroheshin si prova që gjykata të krijonte bindjen në fajësinë e të gjykuarit Hajri Buci, ndërkohë që në asnjërën prej tyre, përveç aktit të ekspertimit daktiloskopik, nuk përmendet apo figuron emri i të gjykuarit Hajri Buci.

222

Në rrethanat e mësipërme, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duhet të prishet duke u lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rrënda. Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda duhet të prishet edhe për pjesën që lidhet me të gjykuarin Edmon Caci, pavarësisht faktit se nga ana e tij nuk është bërë rekurs, pasi, në kuptim të dispozitës së nenit 434 të K.Pr.Penale, është një çështje ligjore e cila shihet kryesisht. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, duke deklaruar fajtor të gjykuarin Hajri Buci, ka rënduar edhe pozitën e të gjykuarit Edmon Caci, të cilin e ka deklaruar fajtor sipas nenit 283/2 të K.Penal, ndërkohë që Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda e kishte deklaruar fajtor dhe dënuar sipas nenit 283/1 i K.Penal.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/d të K.Pr.Penale,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.18, datë 12.03.2010 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda

Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.66, datë 17.11.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.

Tiranë, më 07.12.2010

223




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnetarMajlinda Andrea AnetareAndi Çeliku AnetarMedi Bici Anetar


TË GJYKUARIT: ADRIATIK ÇALAJ


“Korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike”

dhe “Tregtimit të sekretit shtetëror nga personi që i është besuar”,

parashikuar nga nenet 259 dhe 294/1 të K.Penal.

TË GJYKUARIT: LAERT BRAHO


“Ushtrimit të ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksioneve publike”,

parashikuar nga neni 245/1, paragrafi i dytë i K.Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.114, datë 20.05.2010, ka vendosur:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Adriatik Çalaj për kryerjen e veprës penale të “Korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga neni 259 të Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 3 vjet burgim dhe 600.000 lekë gjobë.Të deklarojë fajtor të pandehurin Adriatik Çalaj për kryerjen e veprës penale të “Tregtimit të sekretit shtetëror nga personi që i është besuar”, parashikuar nga neni 294/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 muaj burgim.Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve, dënimin e tij përfundimisht me 3 vjet burgim dhe me 600.000 lekë.

224

Të deklarojë fajtor të pandehurin Laert Braho për kryerjen e veprës penale të “Ushtrimit të ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksioneve publike”, parashikuar nga neni 245/1, paragrafi i II-të i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 18 muaj burgim dhe 500.000 lekë gjobë.Heqjen e të drejtës për të ushtruar funksione publike për të pandehurin Adriatik Çalaj për një periudhë 3 vjeçare.Vuajtja e dënimit me burgim për secilin prej të pandehurve Adriatik Çalaj dhe Laert Braho fillon nga dita e arrestimit në flagrancë më datë 20.11.2009.Vuajtja e dënimit me burgim për secilin prej të pandehurve të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.Shlyerja e gjobës për secilin prej të pandehurve të bëhet brenda 1 viti nga dita e përfundimit të ekzekutimit të dënimit me burgim.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.114, date 14.07.2010, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.114, date 20.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.

Kunder vendimit te Gjykates te Apelit Gjirokastër, ka paraqitur rekurs i gjykuari Adriatik Çalaj, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve, duke parashtruar keto shkaqe:

- Gjykata e shkallës së pare, në kundërshtim me nenin 403 dhe 404 të K.Pr.P. nuk pranuan kërkesën për gjykim të shkurtuar. Ajo procedoi vetëm me provat që paraqiti prokurori.

- Dënimi i caktuar është i ashpër dhe nuk u morën parasysh nenet 48 e 49 të K.P., rrethanat lehtësuese, pendimi i të gjykuarit, mosha tij e re, gjendja ekonomike e familjes së tij, pasjen e një fëmije të mitur.

- Gjykata e apelit, në kundërshtim me ligjin penal, nuk pranoi kërkesën për pezullimin e ekzekutimit të vendimit, pasi ekzistonin kushtet për t’u aplikuar neni 59 i K.P.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Majlinda Andrea; prokurorin Artur Selmani, i cili

kërkoi lënien në fuqi të vendimit; mbrojtësin av.Besnik Kaçuri për të gjykuarin Adriatik Çalaj, i cili kërkoi aplikimin e nenit 59 të K.Penal duke pezulluar ekzekutimin e dënimit me burgim; pasi e analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NVendimet e të dy gjykatave në lidhje me cilësimin ligjor, deklarimin fajtor dhe

dënimin e të gjykuarit Adriatik Çalaj, për veprat penale të “Korrupsioni pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga neni 259 i K.Penal dhe “Tregtimit të sekretit shtetëror nga personi që i është besuar”, parashikuar nga neni 294/1 i K.Penal, janë të bazuara në ligj.

Nga shqyrtimi i akteve të dosjes penale në ngarkim të të gjykuarve Adriatik Çalaj e Laert Braho (ky i fundit nuk ka paraqitur rekurs ndaj vendimit të themelit), rezulton se për këta të gjykuar është regjistruar procedimi penal mbi bazën e kallëzimit të datës 18.11.2009 të shtetases Ilirjana Zyberi.

Pas hetimit të çështjes, nga organi i prokurorisë është paraqitur kërkesa për gjykimin e të gjykuarve, të akuzuar: i gjykuari Adriatik Çalaj për kryerjen e veprës penale “Korrupsioni pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga neni 259 i K.Penal dhe “Tregtimit të sekretit shtetëror nga personi që i është besuar”, parashikuar nga neni 294/1 i

225

K.Penal; ndërsa i gjykuari Laert Braho për kryerjen e veprës penale “Ushtrimi i ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga neni 245/1 paragrafi i II-të i K.Penal.

Pas shqyrtimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.114, datë 20.05.2010, ka deklaruar fajtor dhe dënuar të gjykuarit për veprat penale për të cilat ishin akuzuar.

Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila ka shqyrtuar çëshgtjen mbi bazën e ankimit të paraqitur prej të gjykuarve, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor, me vendimin nr.114, datë 14.07.2010.

Të dy gjykatat, pasi kanë administruar dhe shqyrtuar provat e paraqitura nga palët në gjykim, kanë pranuar se rrethanat e kryerjes së veprës penale janë si më poshtë:

Shtetësja Ilirjana Zyberi, me detyrë pedagoge pranë Universitetit “Eqerem Çabej” në Gjirokastër, ka takuar nëpër korridoret e universitetit ish studentin e saj, të dënuarin Laert Braho, me detyrë punonjës i Degës së Tatimeve Gjirokastër. I gjykuari Laert, duke i deklaruar shtetases Ilirjana se i ishte thënë nga një shoku i tij që punonte në polici se ai kishte një material filmik, në të cilin ajo shfaqej duke marrë të holla në këmbim të dhënies së provimeve sudentëve të saj, i ka ushtruar presion për dhënien e një shume prej 4500 Eurosh në këmbim të mo sdërgimit të materialit në strukturat përkatëse të policisë. Shtetësja Ilirjana, ka arritur të marrë dhe të shohë materialin e servirur nga Laert Braho, si dhe ka komunikuar me personin tjetër (të gjykuarin Adriatik) nëpërmjet telefonit të të gjykuarit Laert Braho. Nëpërmjet telefonit, i gjykuari Adriatik i ka kërkuar drejtpërdrejt shumën e të hollave. Shtetësja Ilirjana ka paraqitur të nesërmen, pra më datë 18.11.2009, kallëzim në polici. Pas kryerjes së veprimeve hetimore, si përgjimi i numrit celular të të gjykuarit Laert, veprimeve të simulimit duke ju dhënë të gjykuarit Laert shuma prej 400 Eurosh, është bërë arrestimi i këtij të gjykuari me shumën e marrë prej kallëzueses, si dhe arrestimi i të gjykuarit Adriatik Çalaj, të cilit i është gjetur me vete një disketë me materialin me të cilin i bëhej presion kallëzueses për marrjen e parave, material i cili është gjendur edhe në kompiuterin e zyrës së të gjykuarit Çalaj. Ka rezultuar se materiali ishte klasifikuar “sekret” prej SHISH dhe i gjykuari Çalaj, si inspektor i Drejtorisë së SHISH Gjirokastër, ishte ngarkuar të kryente një veprim regjistrimi me anë të mjeteve speciale të teknikës operative, material të cilin ai e kishte nxjerrë edhe pse ishte sekret dhe e kishte përdorur për të përfituar në mënyrë të parregullt shuma të hollash.

I gjykuari Adriatik Çalaj ka kundërshtuar me rekurs dy vendimet e lartpërmendura, duke paraqitur si shkaqe të kundërshtimit mospranimin pa arsye të kërkesës për gjykim të shkurtuar të tij dhe mos aplikimin e nenit 59 të K.Penal për pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim.

Në seancën dëgjimore përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, mbrojtësi i zgjedhur i të gjykuarit Çalaj ka hequr dorë nga pretendimet në lidhje me mospranimin e kërkesës nga ana e gjykatave për procedim me gjykim të shkurtuar dhe ka qëndruar vetëm në shkakun e dytë të rekursit (shtesës së rekursit), në lidhje me aplikimin e nenit 59 të K.Penal.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke ju referuar rrethanave të faktit dhe përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre, çmon se ato (gjykatat), në veçanti gjykata e apelit, ka vlerësuar drejt rrezikshmërinë e madhe shoqërore të veprave të kryer prej të gjykuarit, si dhe vetë rrezikshmërinë shoqërore të tij.

Bazuar në provat e administruara dhe, në përgjithësi në aktet që ndodhen në dosje, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara në rekursin e të gjykuarit për moszbatim të dispozitës se nenit 59 të K.Penal janë të padrejta.

Në këtë përfundim u arrit pasi, ndërsa (sikurse u përmend), rrethanat e kryerjes së veprave penale për të cilat është deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari tregojnë për shkallë rrezikshmërie jo të vogël si të vetë atij, ashtu edhe të këtyre veprave (në një kohë kur nga

226

përmbajtja e dispozitës së nenit 59 të K.Penal, del se ajo mund të zbatohet ndaj personave me rrezikshmëri të pakët dhe për vepra penale për shkak të rrethanave në të cilat janë kryer konsiderohen me rrezikshmëri të pakët).

Është e drejta e gjykatës, që rast pas rasti, të aplikojë nenin 59 të K.Penal, por gjithmonë gjykata është e detyruar të respektojë kriteret e përcaktuara në këtë nen. Gjykatat kanë patur parasysh në caktimin e masave të dënimit në prag të minimumit të përcaktuar nga dispozitat, rrethanat e pretenduara në rekurs dhe në seancë, duke ardhur në përfundimin se nuk ka vend për aplikimin e nenit 59 të K.Penal.

Kriteri bazë që parashikohet në nenin 59 të K.Penal është rrezikshmëria e pakët e personit, gjë që në rastin në shqyrtim (për të gjykuarin Adriatik Çalaj) nuk mund të pranohet, pasi i gjykuari ka shfrytëzuar detyrën e tij për përfitime të padrejta, ka përdorur material të punës së tij që bënin fjalë pikërisht për të luftuar një fenomen të rrezikshëm si ai i korrupsionit, duke e bërë atë të jetë dhe subjekt i posaçëm i veprave penale për të cilat është akuzuar e dënuar.

Në këto kushte, Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër nuk ka shkak për t’u cënuar.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit te Proçedurës

Penale,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.114 datë 14.07.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.

Tirane, më 07.12.2010

227




Besnik Imeraj KryesuesMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku AnëtarAleksander Muskaj AnëtarFatos Lulo Anëtar


KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË SHKALLËS SË PARË DURRËS.

OBJEKTI:Njohje e vendimit penal të formës së prerë

nr.8175/01, datë 10.07.2001 të Gjykatës së Milanos.Baza Ligjore: Neni 512 e vijues i K.Pr.Penale,

neni 2/2 i Marrëveshjes shtesë së K.E të 21.03.1983 “Për transferimin e personave të dënuar

ndërmjet Republikës Italiane dhe Republikës së Shqipërisë”.

I DËNUAR: KLADIO TOLA (KLODJAN), i biri i Kristaqit, i vtl.1977, lindur dhe banues në Shijak, Durrës.

Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.(11-2009-1274) 166, datë 20.03.2009, ka vendosur:

Njohjen e vendimit penal të huaj të Gjykatës Milano-Itali nr.8175/01, datë 10.07.2001, dhënë ndaj të dënuarit Kladio Tola.Konvertimin e këtij dënimi, duke i caktuar dënimin që duhet të vuajë në Shtetin Shqiptar i dënuari Kladio Tola për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, të parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal, në lidhje me nenet 333 e 334 të K.Penal që ka qenë në fuqi në vitin 1999 e dënimin e shtetasit Kladio Kristaq Tola me 7 vjet burgim. Vuajtja e dënimit i fillon nga data e arrestimit 09.01.2009 dhe ta vuajë në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.


Pranimin e kërkesës së kërkuesit Kladio Tola e rivendosjen në afat të ankimit kundër vendimit nr.166, datë 20.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për në Gjykatën e Apelit Durrës.

228

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.318, datë 21.07.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.(11-2009-1274) 166, datë 20.03.2009, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.

Kundër vendimit nr.318, datë 21.07.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i dënuari Kladio Tola, mbrojtësit e tij, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe ndryshimin në pjesën e caktimit të masës së dënimit, për këto shkaqe:

- Vendimi i Gjykatës së Milanos u apelua nga avokatët e të pandehurve të tjerë dhe Gjykata e Apelit Milano zvogëloi konsiderueshëm masën e dënimit ndaj tyre. Meqenëse unë nuk pata mundësi të apeloj vendimin Italian, ndaj meje ai mori formë të prerë më 25.01.2002.

- Gjykata, në caktimin e masës së dënimit, ka zbatuar një dispozitë të K.Penal, e cila ndryshon natyrën e dënimit tim penal të dhënë në Itali nga dënimi ndaj një personi me rëndësi të dorës së dytë në organizatën kriminale në atë të organizatorit, drejtuesit e financuesit të kësaj organizate neni 283/2 i K.Penal të kohës i cili parashikonte organizimi, drejtimi apo financimi i kësaj veprimtarie dënohen me burgim nga 10 gjer 20 vjet, duke realizuar në këtë mënyrë një konstatim të ri.

- Neni 516 i K.P.Penale i njeh të drejtën gjyqësorit shqiptar të caktojë masën e dënimit penal duke ruajtur natyrën e përcaktuar nga gjyqësori i huaj. Dhe neni 11 i Konventës së K.E. për transferimin e personave të dënuar parashikon se, në caktimin e masës së dënimit, shteti zbatues duhet t’i përmbahet konstatimeve për faktet kur ato shfaqen shprehimisht ose nënkuptohen nga vendimi i dhënë nga shteti dënues.

- Në rastin konkret gjyqësori italian ka caktuar masën e dënimit ndaj meje në bazë të konstatimit të rolit tim shumë të vogël në organizatën kriminale. Si rrjedhim, Gjykata e Milanos ka zbatuar të gjitha rrethanat lehtësuese të parashikuara nga ligji specifik mbi drogën 73/5, rrethanat lehtësuese, si dhe nga ligji material 62 bis i K.Penal rrethanat lehtesuese. Në këto kushte, gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin penal në rastin konkret, i cili në mënyrë që t’i përgjigjet vullnetit të gjyqësorit Italian dhe natyrës së dënimit dhënë prej tyre duhet të ishte neni 283/1 e jo 283/2 i K.Penal.

- Gjykatat, duke zbatuar paragrafin e dytë të nenit 283 të K.Penal, jo vetëm më kanë ngarkuar një përgjegjësi të cilën mund ta vlerësonte vetëm gjykimi i themelit të çështjes, por ato kanë rënduar pozitën time duke më dhënë një masë dënimi, i cili do t’i jepej një personi i cili ishte drejtues i organizatës kriminale jo mua, ç’ka është në kundërshtim me nenin 27 të K.Penal dhe 11 të Konventës.

- Nëse konsiderojmë se gjykata më të ulta kanë zbatuar dispozitën e nenit 283/2 në fuqi në momentin e njohjes së vendimit dhe jo atë të kohës kur është kryer vepra penale ato kanë cënuar rëndë nenin 3 të K.Penal, si dhe principet e përgjithshme të proçesit penal të garantuar nga Kushtetuta dhe Konventa Europiane e të Drejtave të Njeriut. Kjo vjen në zbatim të gabuar të udhëzimeve të dhëna nga vendimi nr.4, datë 27.03.2003 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Në referim në një çështje të ngjashme është Grori kundër Shqipërisë, vendimi i Gjykatës Europiane i të Drejtave të Njeriut i datës 07.07.2009.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi gjytarin Fatos Lulo; prokurorin Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të

vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; av. E.Kokona, i cili kërkoi prishjen e të dy vendimeve dhe aplikimin e nenit 283/1 të ligjit të kohës; e si diskutoi çështjen në tërësi,

229

V Ë R E NNga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se prokuroria pranë Gjykatës

së Shkallës së Parë Durrës, mbështetur në dispozitat e legjislacionit penal shqiptar dhe dispozitat e marrëveshjeve dypalëshe, i kërkoi kësaj të fundit njohjen e vendimit penal të Gjykatës Milano, nr.8175/01, datë 10.07.2001, i cili kish marrë formë të prerë për shtetasin shqiptar Kladio Tola me datë 25.01.2002, bazuar në shënimet përkatëse të administratës së autoritetit gjyqësor italian. Ky shtetas ishte dënuar përfundimisht me një dënim prej 7 vite e katër muaj burgim. Gjykimi i çështjes nga gjykata italiane u krye në mungesë të të gjykuarit. Bazuar në përmbajtjen e kërkesës së organit proçedues, pretendohej konvertimi i dënimit të dhënë, bazuar në dispozitën e neneve 283/2, 333 dhe 334 të Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë.

Gjatë gjykimit të çështjes, Gjykata e Shkallës së Parë Durrës arriti në konluzionin së vendimi i autoritetit gjyqësor italian do të duhej të njihej dhe se konvertimi i dënimeve të kryhej bazuar në dispozitën e neneve 283/2 të Kodit Penal Shqiptar në fuqi në momentin e ngjarjes, si dhe neneve 333, 334 të po këtij Kodi. Pa u shprehur në mënyrë të veçantë për secilin dënim, Gjykata e Shkallës së Parë Durrës caktoi një dënim përfundimtar me 7 vjet burgim. Mbi ankimin e të gjykuarit Tola, Gjykata e Apelit Durrës vendosi lënien në fuqi të vendimit.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë u investua në gjykimin e çështjes për shkak të paraqitjes së rekursit nga ana e mbrojtjes së të gjykuarit, e cila ngriti pretendime në lidhje me dispozitat referuese në legjislacionin penal shqiptar për konvertimin e dënimit, sikundër me masën përfundimtare të tij.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret do të duhet të konstatojë se të dyja gjykatat e faktit kanë lejuar mangësi në zbatimin e ligjit penal, përsa kohë në konvertimin e dënimit, ashtu dhe në pjesën arsyetuese të vendimit nuk u shprehen për masën e dënimit të caktuar për secilën dispozite referuese dhe caktimin e një dënimi përfundimtar, por caktuan një masë dënimi përfundimtare pa u shprehur përsa më lart. Po ashtu rezulton se pavarësisht se për njohjen e vendimit iu referuan dispozitës së nenit 283 të Kodit Penal Shqiptar në fuqi, në vitin 1999, gjykatat e faktit në caktimin e dënimit iu referuan dispozitës së paragrafit të dytë të nenit 283 të Kodit Penal që ishte në fuqi në momentin e gjykimit, duke caktuar minimumin e dënimit, 7 vjet burgim.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të nënvizojë se në raste të tilla të ngjashme, kur gjykatës shqiptare i kërkohet të shprehet, bazuar në dispozitat e neneve 512 e vijues të K.Pr.Penale, gjatë identifikimit të dispozitës referuese penale shqiptare dhe caktimit të dënimit do të duhet të mbahet gjithmone parasysh parimi që gjen shprehje në përmbajtjen e nenit 3 të Kodit Penal shqiptar e që trajton frymën favorizuese të zbatimit të ligjit penal ndaj shtetasit, subjekt gjykimi.

Po ashtu, e rëndësishme është që nga ana e gjykatës të mbahet parasysh përmbajtja e dispozitës së nenit 516/1 të K.Pr.Penale, ku parashikohet si vijon: “1. Kur bën njohjen e një vendimi të huaj, gjykata cakton dënimin që duhet të vuhet në shtetin shqiptar. Ajo konverton dënimin e caktuar në vendimin e huaj në një nga dënimet e parashikuara për të njëjtin fakt nga ligji shqiptar. Ky dënim duhet t’i përgjigjet nga natyra atij që është dhënë në vendimin e huaj. Masa e dënimit nuk mund të kalojë kufirin maksimal të parashikuar për të njëjtin fakt nga ligji shqiptar”.

Duke iu kthyer rrethanave konkrete ligjore të rastit në gjykim, rezulton se pasi konkluduan për ekzistencën e kushteve për njohjen e vendimit (neni 514 i K.Pr.Penal), gjykatat e faktit shqiptare arritën në konkluzionin se si dispozitë refereruese për caktimin e dënimit do të duhej të ishte ajo e paragrafit të dytë të nenit 283 të Kodit Penal shqiptar, sipas përmbajtjes që ajo kishte në vitin 1999.

230

Po t’i referohemi neni 283/2 të Kodit Penal Shqiptar, që ka qenë në fuqi në vitin 1999, rezulton se përmbajtja e këtij paragrafi ka qenë si vijon: “Organizimi, drejtimi apo financimi i kësaj veprimtarie, dënohen me burgim nga dhjetë gjër në njëzet vjet”. Nisur nga përmbajtja e dispozitës së nenit 516/1 të K.Pr.Penale, të cituar më lart, gjykatat e faktit duhet të kishin konstatuar se pavarësisht pjesëmarrjes në një organizatë kriminale, autoriteti gjyqësor italian (shih dispozitivin e vendimit) në vendimin që kërkohet të njihet, ka pranuar të provuar se shtetasi shqiptar Kladio Tola nuk ka patur ndonjë rol drejtues, organizues, apo financues në veprimtarinë kriminale.

Ka qenë vetë autoriteti gjyqësor italian që, për shkak të provueshmërisë së këtij fakti, mënyrës dhe rrethanave të kryerjes së veprës penale, ka vendosur të zbatojë në caktimin e dënimit përfundimtar rrethanat lehtësuese të parashikuara nga dispozita përkatëse e legjislacionit penal italian në fushën e trafikimit të lëndëve narkotike, duke i konsideruar ato mbizotëruese karshi rrethanave rënduese, të pretenduara nga organi proçedues italian. Në këto kushte, nuk mundet, që në konvertimin e dënimit, shtetasi Kladio Tola të konsiderohet si subjekt i paragrafit të dytë të dispozitës së nenit 283/2 të Kodit Penal shqiptar në momentin e kryrjes së veprës penale, porse si subjekt i paragrafit te parë të kësaj dispozite.

Përsa më lart, nisur nga fakti që Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është investuar në gjykim vetëm nga rekursi i shtetasit Kladio Tola, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se përsa i takon dispozitës referuese së pjesës së posaçme, të ligjit material penal shqiptar, përkatësisht të seksionit III, të Kreut VIII të Kodit Penal shqiptar, në konvertimin e dënimit në rastin konkret, gjykata do të duhet t’ i referohet dënimit që parashikon paragrafi i parë i dispozitës së nenit 283 të Kodit Penal shqiptar në fuqi në momentin e kryerjes së veprës dhe nisur nga rrethanat lehtësuese të njohura nga vetë autoriteti gjyqësor italian, sikundër nga sistemi i përzgjedhur nga vetë gjykata e faktit shqiptare në caktimin e dënimit (caktimi i minimumit që përmban dispozita), shtetasit Tola i duhet caktuar një dënim prej 5 vitesh burgim.

Ndërkohë, duke iu referuar natyrës së dënimit që është dhënë nga autoriteti gjyqësor italian dhe faktit se ky i fundit ka zgjedhur ta konsiderojë fajtor dhe ta dënojë shtetasin shqiptar Tola dhe për pjesëmarrje në organizatë kriminale dhe kryerjen e veprave penale në kuadër të kësaj organizate, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se për arsyet e renditura dhe më lart në këtë vendim (roli i luajtur dhe rrethanat lehtësuese në kryerjen e veprës penale) ndaj të gjykuarit Kladio Tola do të duhet të caktohet dhe një dënim prej 4 vjet burgim, sikundër përcakton dispozita e nenit 333/2 të Kodit Penal shqiptar në fuqi në momentin e gjykimit të çështjes nga gjykatat shqiptare, parë kjo në frymën e nenit 3 të Kodit Penal shqiptar. Në zbatim të nenit 553 të Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë, Kolegji Penal vjen në konkluzionin se ndaj të gjykuarit Klaudio Tola në bashkim të dënimeve të dhëna referuar dispozitave të nenit 283/1 dhe 333/2 të Kodit Penal duhet të caktohet një dënim përfundimtar prej 5 vjet burgim.

Në referencë të përmbajtjes së nenit 334 të Kodit Penal shqiptar, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se ndaj të gjykuarit Kladio Tola, dënimit përfundimtar që caktohet në veshtrim të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve të dhëna në bazë të neneve 283/1 dhe 333/2 të Kodit Penal shqiptar, sipas shpjegimeve të radhitura më lart, do të duhet t’ i shtohet 5 vjet burgim. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se shtuarja e dënimit, parashikuar nga ligjvënësi në nenit 334 të Kodit Penal, nuk do të mund të realizohet në rastin konkret.

Kjo situatë juridike duhet pranuar për shkak se, sikundër u argumentua në këtë vendim, kanë qenë gjykatat e faktit që kanë lejuar mangësi në caktimin e dënimit përfundimtar, duke mos u shprehur për shtimin mbi dënimin përfundimtar të një dënimi prej 5 vitesh burgim, të cilin e përmban dispozita e nenit 334 e Kodit Penal.

231

Bazuar në parimin e moskeqësimit të pozitës së subjektit (reformatio in peius), që ka paraqitur ankimin (rekursin), duke qenë se rekursues është vetëm i gjykuari, nisur dhe nga qëndrimet vijuese të këtij Kolegji Penal, përfundimisht nuk mundet që kjo masë dënimi, parashikuar nga neni 334 i Kodit Penal, të zbatohet për shtetasin Kladio Tola. Çdo qëndrim i kundërt do të vinte ndesh me parimet e legjislacionit penal shqiptar, si dhe me unifikimin e praktikës gjyqësore që i është bërë nga vendimi nr.2, datë 06.02.2009 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441/b të Kodit të Proçedurës

Penale,

V E N D O S INdryshimin e vendimit nr.318, datë 21.07.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe

vendimit nr.(11-2009-1274) 166, datë 20.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës përsa i përket konvertimit të dënimit të caktuar ndaj të gjykuarit Kladio Tola si vijon:

Në bazë të nenit 283/1 të K.Penal të vitit 1999, në lidhje me nenin 334 të këtij Kodi, dënimin e të gjykuarit Kladio Tola me 5 (pesë) vjet burgim.

Në bazë të nenit 333/2 të K.Penal të vitit 1999, dënimin e tij me 4 (katër) vjet burgim.Në zbatim të nenit 55/3 të K.Penal, në bashkim të dënimeve i gjykuari Kladio Tola

dënohet përfundimisht me 5 (pesë) vjet burgim.Lënien në fuqi të vendimeve të mësipërme për pjesët e tjera.

Tiranë, më 07.12.2010

232




Fatos Lulo KryesuesMirela Fana AnëtareGuxim Zenelaj AnëtarAndi Çeliku AnëtarMajlinda Andrea Anëtare

në seancën gjyqësore të datës 15.12.2010, mori në shqyrtim çështjen penale nr.52105-00455-00-2010 akti, që i përket:

TË GJYKUARIT: SHKËLQIM STERKAJ, i biri Markut dhe i Lezes, dtl.09.01.1980, lindur dhe banues në fshatin Dedaj Komuna Shkrel M.Madhe, me arsim të lartë, i padënuar më parë.

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale të vrasjes

në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentativë dhe prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit,

parashikuar nga nenet 79/dh-22 dhe 278/2 të Kodit Penal.

TË GJYKUARIT: NAZMI MALAJ, i biri Xhemalit dhe i Qamiles, dtl 03.05.1982, lindur në fshatin Ura e Shtrejtë dhe banues në lagjen Guerrile Shkodër, me arsim 8 klasë, i padënuar më parë.

A K U Z U A R:Për kryerjen e veprës penale të vrasjes

në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentativë dhe prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe municionit,

parashikuar nga nenet 79/dh-22 dhe 278/2 të Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.324, datë 23.07.2009, ka

vendosur:Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Shkëlqim Mark Sterkaj, për kryerjen e veprës penale të vrasjes në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentative, të parashikuar nga neni 79/dh -22 të Kodit Penal, pasi nuk provohet ta ketë kryer veprën që akuzohet, sipas nenit 388/d të K.Pr.Penale.

233

Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Shkëlqim Mark Sterkaj, për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, pasi nuk provohet ta ketë kryer veprën që akuzohet, sipas nenit 388/d të K.Pr.Penale.Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Nazmi Xhemal Malaj, për kryerjen e veprës penale të vrasjes në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentativë të parashikuar nga neni 79/dh-22 i Kodit Penal, pasi nuk provohet ta ketë kryer veprën që akuzohet, sipas nenit 388/d të K.Pr.Penale.Deklarimin fajtor të të pandehurit Nazmi Xhemal Malaj, për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, pagimi i gjobës duhet të kryhet brenda 6 (gjashtë) muajve nga dita e marrjes formë të prerë të këtij vendimi.Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara me procesverbalin e datës 08.11.2008 dhe konkretisht: mjeti tip Benz, ngjyrë e zezë me targa SH 3307 E t’i kthehet pronarit të ligjshëm shtetasit Dem Malaj.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.44, datë 11.02.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.324, datë 23.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër përsa i përket të pandehurit Shkëlqim Sterkaj.Ndryshimin e vendimit penal përsa i përket të pandehurit Nazmi Malaj në këtë mënyrë:Deklarimin fajtor të të pandehurit Nazmi Malaj per kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 vit e 6 muaj burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Nazmi Malaj për kryerjen e veprës penale të kanosjes, parashikuar nga neni 83/a i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 muaj burgim dhe 200.000 lekë gjobë, e cila duhet të shlyhet deri me datë 31.12.2010.Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimit, i pandehuri Nazmi Malaj dënohet me një dënim të vetëm prej 1 vit e 6 muaj burgim.Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs prokurori pranë gjykatës së apelit, i cili kerkon prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim dhe i gjykuari Nazmi Malaj, nëpërmjet përfaqësuesit av. Bashkim Muslija, i cili kërkon prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar këto shkaqe:

I gjykuari Nazmi Malaj:- Gjykata e apelit nuk ka respektuar kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale përsa i përket

çmuarjes së provave, pasi, në rastin konkret megjithëse nuk ka bërë çeljen e shqyrtimit gjyqësor, në mënyrë të pashpjegueshme ka vendosur prishjen e vendimit për të pandehurin Nazmi, ndërkohë që në gjykimin e parë kanë qënë të pandehur dy persona me të njëjtat akuza edhe nga gjykata e rrethit, duke mos u vërtetuar lidhja mes këtyre të pandehurve për akuzat respektive ka vendosur deklarimin e pafajshëm të këtyre dy të pandehurve.

234

- Gjykata e apelit, pa asnjë arsye ligjore, ka vendosur të ndryshojë llojin e dënimit për të pandehurin Nazmi për veprën penale të parashikuar nga nenin 278/2 i K.Penal nga ai me gjobë në atë me burgim, pa patur asnjë rrethanë rënduese apo ndonjë shkak që të rëndonte pozitën e të pandehurit.

- Gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin duke e deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të kanosjes për hakmarrje apo gjakmarrje, të parashikuar nga neni 83/a të K.Penal, në kohën që nga të gjitha provat të cilat janë të administruara në fashikullin gjyqësor nuk na rezulton që i pandehuri të ketë patur personalisht apo familjarisht ndonjë kontradiktë apo mosmarrëveshje me ndonjë person tjetër.

- Gjykata e apelit nuk ka marrë parasysh dhe nuk ka vlerësuar të gjitha provat me dëshmitarë dhe ato shkresore të marra dhe të shqyrtuara në gjykatën e rrethit, pasi vlerësimi dhe çmuarja e këtyre provave, të cilat pasqyrojnë realitetin e asaj çfarë ka ndodhur janë në kundërshtim të plotë me vendimin e gjykatës së apelit.

Prokurori:- Të dyja gjykatat, në pjesën arsyetuese të vendimit të tyre, kanë bërë renditje të

provave të parashtruara nga palët, por nuk rezulton të kenë bërë një analizë të këtyre provave dhe, në kundërshtim me nenin 383 të K.Pr.Penale, nuk kanë vënë në bisedim, pra nuk kanë argumentuar provat e kundërta. Konkluzionet e gjykatave janë marrë apriori dhe në kundërshtim me nenin 152 të K.Pr.Penale, pasi asnjë nuk ka bërë çmuarje objektive të provave për të përcaktuar fuqinë provuese të tyre.

- Gjykata më më pak se një faqe ka ballafaquar provat dhe ka dalë edhe në ato konkluzione tërësisht të gabuara.

- Gjykata e apelit ka deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin Nazmi për veprën penale të parashikuar nga neni 278/2 dhe 83/a të K.Penal, duke arsyetuar se ky i pandehur ... është gjendur para goditjes me armë zjarri, ka nxjerrë pistoletën, ka qëlluar në ajër për t’u mbrojtur dhe shmangur nga ky sulm ... ky konkluzion është alogjik dhe i pabazuar në prova për faktin se gjykata nuk i ka dhënë rrugë dhe përgjigje, megjithëse ka qenë e detyruar, ndaj kujt ka qenë i detyruar ky i pandehur të vetëmbrohet, kush ka qëlluar me armë në drejtim të tij, pse, kush ka qenë shkaku, kë ka kanosur për hakmarrje apo gjakmarrje për t’u mbyllur në shtëpi, pra ka marrë në mënyrë të pjesëshme një pasazh të ngjarjes së ndodhur të shkëputur artificialisht nga gjithë tablloja e paraqitur nga ana jonë në mënyrë objektive.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; prokurorin Artur Selmani, i cili kërkoi

prishjen e dy vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Shkodër; Av. Ilir Golemi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, përsa i përket të gjykuarit Shkëlqim Sterkaj dhe prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, përsa i përket të gjykuarit Nazmi Malaj; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,

V Ё R E NMë datë 07.11.2008, rreth orës 12.30, në Lagjen “Iliria” të qytetit Shkodër, pranë

karburantit “Taçi OIL”, ka pasur të shtëna me armë zjarri në të dy anët e rrugës dhe si pasojë është plagosur lehtë shtetasi Hysen Tula (sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.160 datë 10.11.2008 të administruar në gjykim). Menjëherë pas informacionit të marrë nga forcat e policisë është shkuar në vendngjarje dhe është bërë kqyrja e vendit të ngjarjes. Nga kqyrja e vendit të ngjarjes ka rezultuar se në vendin e ngjarjes janë gjetur 29 gëzhoja metalike ngjyrë

235

bakri model 56, kal.7.62 mm, të cilat kanë vlera për identifikimin e armës dhe janë qitur nga e njëjta armë (sipas proçesverbalit të kqyrjes së vendit të ngjarjes dhe aktit të ekspertimit balistik nr.119, datë 08.11.2008). Po kështu në vendin e ngjarjes janë gjetur 6 gëzhoja mod.54, kal.7.62 mm, të cilat kanë vlera për identifikimin e armës dhe janë qitur nga e njëjta armë (sipas procesverbalit të kqyrjes së vendit të ngjarjes dhe aktit të ekspertimit balistik nr.119, datë 08.11.2008). Njëkohësisht janë gjetur dhe një predhë që i përket fishekut model 56, kal. 7.62 mm dhe një këmishë predhe, e cila nuk ishte e vlefshme për identifikimin e armës që e ka qitur.

Nga kqyrja e vendit të ngjarjes rezulton se janë dëmtuar nga armë zjarri edhe automjetet me targa SH 0651 E, automjeti me targa DR 1131 D, si dhe dyqani në pronësi të shtetasit Mynyr Avdia dhe bar-restoranti “Omar” në pronësi të shtetasit Sabri Ymeri.

Për këtë ngjarje, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër, ka regjistruar procedimin penal nr.1005 të vitit 2008 në ngarkim të Shkëlqim Sterkaj dhe Nazmi Malaj, për veprat penale të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë, “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, “Prishje e qetësisë publike” dhe “Plagosje e lehtë me dashje”, të parashikuara nga nenet 76 e 22, 84, 274 e 278/2 të Kodit Penal. Me përfundimin e hetimeve paraprake është kërkuar gjykimi i të pandehurve Shkëlqim Sterkaj dhe Nazmi Malaj, duke i akuzuar për kryerjen e veprës penale të vrasjes në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentative, të parashikuar nga neni 79/dh-22 i Kodit Penal dhe për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.324, datë 23.07.2009, ka vendosur:

Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Shkëlqim Mark Sterkaj, për kryerjen e veprës penale të vrasjes në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentative, të parashikuar nga neni 79/dh -22 i Kodit Penal, pasi nuk provohet ta ketë kryer veprën që akuzohet, sipas nenit 388/d të K.Pr.Penale.

Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Shkëlqim Mark Sterkaj, për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal, pasi nuk provohet ta ketë kryer veprën që akuzohet, sipas nenit 388/d të K.Pr.Penale.

Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Nazmi Xhemal Malaj, për kryerjen e veprës penale të vrasjes në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentativë të parashikuar nga neni 79/dh-22 i Kodit Penal, pasi nuk provohet ta ketë kryer veprën që akuzohet, sipas nenit 388/d të K.Pr.Penale.

Deklarimin fajtor të të pandehurit Nazmi Xhemal Malaj, për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.

Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, pagimi i gjobës duhet të kryhet brenda 6 (gjashtë) muajve nga dita e marrjes formë të prerë të këtij vendimi.

Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale, provat materiale të sekuestruara me proçesverbalin e datës 08.11.2008 dhe konkretisht mjeti tip Benz, ngjyrë e zezë me targa SH 3307 E t’i kthehet pronarit të ligjshëm shtetasit Dem Malaj.

Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.44, datë 11.02.2009, ka lënë në fuqi vendimin nr.324, datë 23.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër përsa i përket të pandehurit Shkëlqim Sterkaj dhe ka ndryshuar këtë vendim përsa i përket të pandehurit Nazmi Malaj, në këtë mënyrë:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Nazmi Malaj për kryerjen e veprës penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake, të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 vit e 6 muaj burgim.

236

Deklarimin fajtor të të pandehurit Nazmi Malaj për kryerjen e veprës penale të kanosjes serioze për hakmarrje ose për gjakmarje, parashikuar nga neni 83/a i K.Penal dhe dënimin e tij me 6 muaj burgim dhe 200.000 lekë gjobë, e cila duhet të shlyhet deri me datë 31.12.2010.

Në aplikim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimit, i pandehuri Nazmi Malaj, dënohet me një dënim të vetëm prej 1 vit e 6 muaj burgim.

Vuajtja e dënimit do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs prokurori pranë gjykatës së

apelit, i cili kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim dhe i gjykuari Nazmi Malaj nëpërmjet mbrojtësit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Në lidhje me rekursin e paraqitur nga Prokuroria e Apelit Shkodër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se ky rekurs është i pambështetur në ligj.

Ky Kolegj vlerëson se në kundërshtim me sa pretendohet në rekursin e prokurorisë, gjykatat në pjesën arsyetuese të vendimit të tyre nuk kanë bërë thjesht një renditje të provave të parashtruara nga palët, por edhe një analizë të këtyre provave dhe konkluzionet e tyre janë nxjerrë në përputhje me nenin 152 të K.Pr.Penale, duke bërë çmuarje objektive të provave për të përcaktuar fuqinë provuese të tyre, pa i dhënë asnjë prove vlerë të paracaktuar dhe çmuar ato në harmoni me njëra tjetrën.

Gjithashtu rezulton se gjykatat kanë ballafaquar provat, kanë përjashtuar duke mos i përdorur provat e marra në shkelje të ndalimeve të parashikuara nga ligji dhe duke arsyetuar sipas kërkesave të nenit 383 të K.Pr.Penale, e kanë dalë në konkluzionin e drejtë se të dy të gjykuarit duhet të deklaroheshin të pafajshëm për veprën penale të vrasjes në rrethana të tjera cilësuese e mbetur në tentativë, të parashikuar nga neni 79/dh -22 i Kodit Penal, si dhe i gjykuari Shkëlqim Sterkaj për veprën penale të prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.

Në lidhje me rekursin e të gjykuarit Nazmi Malaj kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, konstatojmë se gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin, duke e deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të kanosjes për hakmarrje apo gjakmarrje të parashikuar nga neni 83/a i K.Penal. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, në lidhje me deklarimin fajtor të të gjykuarit Nazmi Malaj për veprën penale të kanosjes, parashikuar nga neni 83/a i K.Penal, është i pambështetur në ligj dhe i paarsyetuar, ashtu siç dhe prokurori ka parashtruar në rekursin e paraqitur. Në bazë të nenit 383 të K.Pr.Penale, kjo gjykatë ka qenë e detyruar të parashtrojë provat mbi të cilat e bazon vendimin në lidhje me këtë vepër, ndërkohë që në vendim gjykata është mjaftuar vetëm me këtë arsyetim: ... duhet të deklarohet fajtor edhe për konsumimin e elementëve të veprës penale të parashikuar nga neni 83/a të K.Penal, kanosjes, pasi nga provat e shqyrtuara dhe të administruara në fashikullin e gjykimit del qartë se i pandehuri Nazmi Malaj ka kanosur shtetasin tjetër në dritaren e makinës së tij, pasi ky ka qenë dhe shkaku i shkëmbimit të zjarrit mes të pandehurit Nazmi Malaj dhe personit tjetër, që në këtë gjykim nuk u arrit të provohej identiteti i tij. Ndërkohë nga të gjitha provat, të cilat janë të administruara në fashikullin gjyqësor, nuk rezulton që i pandehuri të ketë patur personalisht apo familjarisht ndonjë kontradiktë apo mosmarrëveshje me ndonjë person tjetër, në këto kushte gjykata e apelit nuk ka respektuar kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale në lidhje me çmuarjen e provave. Nga ana tjetër, vetë gjykata e apelit pranon se i gjykuari Nazmi është konfliktuar me një person të paidentifikuar e rrjedhimisht është allogjike të konkludohet se me të kanosurin ky i gjykuar kishte një mëri apo hasmëri. Për më tepër që në një konkluzion të tillë gjykata e apelit ka dalë pa bërë riçeljen e shqyrtimit gjyqësor dhe në mënyrë të pashpjegueshme e jo bindëse ka vendosur prishjen e vendimit për të pandehurin Nazmi, ndërkohë që në gjykimin në shkallë të

237

parë kanë qënë të pandehur dy persona me të njëjtat akuza dhe siç kemi përshkruar më sipër, nga gjykata e rrethit gjyqësor, duke mos u vërtetuar lidhja mes këtyre të pandehurve për akuzat respective, është vendosur deklarimi i pafajshëm i këtyre dy të pandehurve.

Gjithashtu gjykata e apelit ka ndryshuar edhe llojin e dënimit nga ai me gjobë në atë me 1 vit e 6 muaj burgim për veprën penale të parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal ndaj të gjykuarit Nazmi Malaj. Në lidhje me ndryshimin e bërë, ajo gjykatë nuk ka arsyetuar fare në vendim në kundërshtim me nenin 47 e vijues të K.Penal.

Përfundimisht Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke vlerësuar si të argumentuar ligjërisht në tërësinë e tij vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, vlerëson prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës se Lartë, mbështetur në nenin 441/a, d të K.Pr.Penale,

V E N D O S ILënien në fuqi të vendimit nr.44, datë 11.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër,

përsa i përket të gjykuarit Shkëlqim Sterkaj.Prishjen e vendimit nr.44, datë 11.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien

në fuqi të vendimit nr.324, datë 23.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për të gjykuarin Nazmi Malaj.

Një kopje e këtij vendimi i dërgohet për ekzekutim Prokurorisë së Përgjithshme.

Tiranë, më 15.12.2010

238




Besnik Imeraj KryesuesGuxim Zenelaj AnëtarFatos Lulo AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku Anëtar

në seancën gjyqësore të datës 22.12.2010 mori në shqyrtim çështjen penale që: i përket

TË GJYKUARIT: MERKAM MILLOSHI, i biri i Hysniut, i vtl.1980, lindur në Tepelenë dhe banues në Tiranë, i padënuar.


“Vjedhjes së pasurisë”, parashikuar nga neni 134 i K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.871, datë 05.06.2009 ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurit Merkam Milloshi për veprën penale të “Vjedhjes së pasurisë” dhe, në bazë të nenit 134/1 të K.Penal, dënimin e tij me 9 (nëntë) muaj burgim.Bazuar në nenin 406 të K.Pr.Penale e dënon me 6 (gjashtë) muaj burgim.Në llogaritjen e masës së dënimit të mbahet parasysh fakti që nga data 23.12.2008 deri në datë 07.01.2009 i pandehuri Merkam Milloshi ka qenë në masë sigurimi “arrest në burg” dhe nga data 07.01.2009 e në vazhdim ka qenë me masë sigurimi “arrest në shtëpi”.Vuajtja e dënimit fillon nga dita 23.12.2008.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1164, datë 18.12.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.871, datë 05.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit nr.1164, datë 18.12.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Merkam Milloshi, mbrojtësi i tij, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin e pafajshëm, për këto shkaqe:

- Gjykatat, më tepër se një vendim të bazuar në prova, kanë dhënë një vendim oportunist, duke u bërë palë me akuzën. Në bazë të akteve të dosjes, pohimeve të të pandehurit dhe dëshmitarit okular në ngjarje E.Bakia, rezulton se i pandehuri nuk e ka kryer veprën për të cilën akuzohet.

239

- Kallëzimi dhe deklarimet e të dëmtuarit nuk përbëjnë provë. Procesverbali i sekuestrimit të provave dhe akt-vlerësimit të varëses, jo vetëm nuk mund të zbardhin autorin e veprës penale të pretenduar, por ato nuk mund të provojnë as vetë ekzistencën e faktit të vjedhjes.

- Siç del edhe nga kallëzimi i personit të dëmtuar, duke qenë se ai është përfshirë në grindje me të dyshuarin, mundet që varësja të mos jetë vjedhur, por vetëm është këputur dhe humbur.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; Prokurorin Artur Selmani; që kërkoi

lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E NNga sa pranojnë të provuar gjykatat e faktit rezulton se i gjykuari është vëllai i

shtetasit Gjergj Milloshi, i njohur i të dëmtuarit Arti Iliriani. Ky i fundit më datë 03.08.2008, rreth orës 18.30 ka qenë duke qarkulluar me automjetin e tij tip BMW X5, me targa angleze, në rrugët e zonës së Bllokut Tiranë. Në këto momente i gjykuari ka qenë duke qarkulluar me një mjet tip motor me katër rrota. Në afërsi të farmacisë greke, në kryqëzimin e Unazës me Rrugën “Sami Frashëri”, këta dy shtetas kanë ndaluar mjetet e tyre përbri njëri-tjetrit dhe pas një përshëndetje fillestare kanë filluar të konfliktohen. Pas ndërhyrjes së shtetasve U. Gjenerali dhe E. Bakiu, të njohur të të dyja palëve, konflikti fizik është shuar. Por ka rezultuar se i gjykuari, sipas deklarimeve të të dëmtuarit, i ka këputur dhe marrë pjesë të një zinxhiri floriri, që pas aktit të ekspertimit ka rezultuar në vlerën 68.000 L. I dëmtuari ka paraqitur kallëzim penal pranë shërbimeve policore. Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.813, datë 07.08.2008 i IML, rezulton se janë konstatuar hematoma të syrit të djathtë dhe kontuzion të anës së djathtë të fytyrës.

Mbi këtë bazë, gjykatat e faktit, pasi kanë çmuar e vlerësuar provat kanë krijuar bindjen se i gjykuari ka kryer veprën penale të vjedhjes dhe e kanë dënuar atë sipas dispozitës së nenit 134/1 të K.Penal.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga ana e të gjykuarit, çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit drejtë të ligjit material e proçedurial penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.

Ndryshe nga sa ka pretenduar i gjykuari në rekurs, Kolegji çmon se për të dhënë vendimin gjykata e apelit ka përdorur vetëm prova të cilat janë marrë dhe verifikuar në shqyrtimin gjyqësor, i cili është bërë në kushtet e gjykimit të shkurtuar dhe pasi ka çmuar provat mbi bazën e bindjes së formuar pas shqyrtimit në tërësi të tyre, duke mos i dhënë vlerë të paracaktuar asnjë prove, ka deklaruar fajtor dhe dënuar të gjykuarin për veprën penale të vjedhjes.



Tiranë, më 22.12.2010

240

Nr. 56250-00919-00-2009 i Regj.ThemelNr.00-2010- i Vendimit (1036)



Besnik Imeraj KryesuesGuxim Zenelaj AnëtarFatos Lulo AnëtarMajlinda Andrea AnëtareAndi Çeliku Anëtar


TЁ GJYKUARIT: ARTAN BANUSHI, i biri i Ismailit, i vitl.1975, lindur dhe banues në Tiranë, i padënuar.


“Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”, “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje

të armëve luftarake dhe municionit”, “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”, parashikuar nga neni 283/2, 278/2 dhe 279 i K.Penal.

TЁ GJYKUARIT: EUGEN MERSINI, i biri i Fetahut, i vitlindjes 1971, lindur dhe banues në Tiranë, i padënuar.


“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.16, datë 14.01.2009, ka vendosur:Deklarimin fajtor të të pandehurit Artan Banushi për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” dhe, në bazë të nenit 283/2 të K.Penal, dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Artan Banushi për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe, në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.Deklarimin fajtor të të pandehurit Artan Banushi për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta” dhe, në bazë të nenit 279 të Kodit Penal, dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal në bashkim të dënimeve për disa vepra penale, i pandehuri Artan Banushi dënohet me 7 (shtatë) vjet burgim.

241

Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, të pandehurit Artan Banushi i ulet 1/3 e dënimit, duke u dënuar përfundimisht me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.Vuajtja e dënimit për të pandehurin Artan Banushi, fillon nga dita e arrestimit të tij datë 16.02.2008.Deklarimin fajtor të të pandehurit Eugen Mersini për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” dhe, në bazë të nenit 283/2 të K.Penal, dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim .Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, të pandehurit Eugen Mersini i ulet 1/3 e dënimit, duke u dënuar përfundimisht me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.Vuajtja e dënimit për të pandehurin Eugen Mersini fillon nga dita e arrestimit të tij datë 16.02.2008.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.822, datë 23.09.2009, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.16, datë 14.01.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs mbrojtësi i të gjykuarit Artan Banushi, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve, për këto shkaqe:

- Gjatë këtij proçedimi penal janë shkelur normat e përcaktuara nga dispozita e nenit 294/a/3 të K.Pr.Penale, pasi del e provuar se të gjykuarit janë shtyrë në krim me provokimin e shtetasit E. Vogli.

- Shtetasi E. Vogli është shoqëruar në polici në datë 15.01.2008 për mbajtje lëndësh narkotike, por më tej nuk ka asnjë të dhënë se çfarë është bërë me procedimin ndaj tij në ditët në vijim.

- Gjykatat në mënyrë të gabuar kanë arritur konkluzionin se vepra penale është kryer në bashkëpunim. Mungon marrëveshja mes të gjykuarve. I gjykuari Eugen në mënyrë të pavarur ka kërkuar të blejë metadon tek i gjykuari Artan, pa patur marrëveshje që të dy bashkë të shisnin metadonin tek shtetasi Vogli.

- Në vendimet e tyre gjykatat kanë lejuar shkelje të dispozitave të nenit 221, 222 e vijues të K.Pr.Penale. Konstatohet se rezultatet e përgjimit nuk janë dorëzuar në gjykatë brenda 5 ditëve për ruajtje. Në zbatim të nenit 226 të K.Pr.Penale këto prova janë të papërdorshme.

- Kushdo që është i interesuar për përdorim metadoni, mund ta marrë falas në Spitalin Ushtarak në Tiranë, apo pranë qendrës “Aksion Plus”, që do të thotë se ajo nuk mund të shitet sepse shpërndahet falas, që do të thotë së po mos kishte provokim për kryerjen e një krimi nuk do të kishte sot proces penal.

- Rezulton e vërtetuar shkencërisht se metadoni është një substancë që përdoret vetëm për kurimin e të sëmurëve përdorues të heroinës dhe nuk jep asnjë efekt anësor. Mbi bazën e këtyre të dhënave shkencore duhet të vlerësojë gjykata si rrezikshmërinë e veprës penale, ashtu dhe llojin dhe masën e dënimit.

Kundër vendimit nr.822, datë 23.09.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në mbështetje të nenit 432 të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs i gjykuari Eugen Mersini, mbrojtësi i tij, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve, për këto shkaqe:

- Policia thotë se shtetasi Vogli blinte një tabletë metadon 1500 lekë. Në farmacitë e Tiranës një e tillë kushton 100 lekë, ndërkohë Shoqata “Aksion Plus” i shpërndan ato falas.

242

- Metadoni është një medikament, që shërben për të kuruar përdoruesit e drogës. - I gjykuari Eugen Mersini ka qenë përdorues i drogës, ç’ka e vërteton dhe akti i

ekspertimit toksikologjik. Tabletën e sekuestruar e ka pasur për përdorim personal.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Besnik Imeraj; Prokurorin Artur Selmani, që kërkoi

lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,

V Ё R E NTë gjykuarit Artan Banushi dhe Eugen Mersini janë banorë të qytetit të Tiranës. Më

datë 15.01.2008 nga ana e shërbimeve të policisë gjyqësore është shoqëruar shtetasi Erind Vogli, të cilit i është sekuestruar një tabletë metadon. I pyetur për këtë fakt ky shtetas ka deklaruar se metadonin ai e blen nga një shtetas i quajtur Geni, banues në Kombinat. Në këto rrethana është regjistruar procedimi penal i mësipërm për të identifikuar veprimtarinë kriminale të shtetasit me emrin Geni, i cili është arritur të identifikohej dhe ai është i pandehuri Eugen Mersini. I pandehuri Eugen Mersini siguronte tableta metadoni që në bazë të ligjit nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope” klasifikohet si lëndë narkotike dhe i shiste ato përdoruesve të drogës. Sipas akteve të ndodhura në fashikullin e hetimit shtetasi Erind Vogli përdorues droge këto tableta i blinte nga i pandehuri Eugen Mersini për shumën 1500 lekë për një tabletë. Në këto kushte, me qëllim evidentimin e veprimtarisë së tij janë vënë në përdorim metodat speciale hetimore të parashikuara nga nenet 222 e vijues të K.Pr.Penale dhe është arritur të provohet se tabletat e metadonit i pandehuri Eugen Mersini i siguronte nga i pandehuri Artan Banushi. Nëpërmjet telefonit të tij i pandehuri Eugen Mersini ka porositur sasinë e tabletave të kërkuara tek i pandehuri Artan Banushi dhe në datë 09.02.2008 të dy të pandehurit Eugen Mersini dhe Artan Banushi janë takuar. I pandehuri Eugen Mersini ka marrë nga i pandehuri Artan Banushi një sasi prej 20 tabletash metadoni, të cilat më pas ia ka rishitur shtetasit Erind Vogli, sasi tabletash kjo e sekuestruar. Në vijimësi kanë vazhduar komunikimet mes tyre për sigurimin e një sasie tjetër më të madhe dhe në datë 16.02.2008, siç ishte planifikuar më parë mes të pandehurve, janë takuar me qëllim shkëmbimin e tabletave të metadonit.

Per blerjen e kësaj sasie tabletash, është nevojitur shuma prej 32.000 lekë të reja, e cila është tërhequr në Sektorin e Financës së Drejtorisë së Policisë së Qarkut Tiranë, duke plotësuar dhe praktikën e nevojshme. Kjo sasi tabletash të blera tek Eugen Mersini ka rezultuar se janë siguruar nga ky i fundit tek shtetasi Artan Banushi, fakt i cili vertëtohet nga përgjimi i bisedave telefonike të bëra ndërmjet Eugenit dhe Artanit, si dhe nga fakti që Eugeni pas marrjes së shumës së parave prej shtetasit Erind Vogli është takuar dhe më pas larguar së bashku me të pandehurin Artan Banushi, fakt ky i pasqyruar dhe në raportin e vëzhgimit të datës 09.02.2008. Këto veprime të të pandehurit janë shoqëruar me filmime dhe përgjime ambientale të bisedave midis këtij të fundit dhe shtetasit Erind Vogli, blerësi i sasisë së tabletave. Gjatë përgjimit të bisedave është zbardhur mënyra e blerjes, sasia e lekëve të kërkuar dhe sasia tabletave “Metadon” e kërkuar nga blerësi për ditët në vazhdim, për blerjen e një sasie rreth 40 tableta për të cilën është planifikuar dita e shtunë datë 16..02.2008. Më datë 16.02.2008, ashtu siç dhe ishte planifikuar e vërtetuar kjo dhe nga përgjimet, është planifikuar dhe organizuar shërbim me qëllim kapjen në flagrancë të të pandehurve Eugen Mersini dhe Artan Banushi të implikuar në këtë vepër penale. Po në këtë datë, në orën 17.30, në bulevardin “Dëshmorët e Kombit” para hotelit “Rogner”, pas mbajtjes në vëzhgim të shtetasit Eugen Mersini, i cili ka përshkruar rrugën nga “Piramida” tek “Inima” dhe më pas tek hotel “Rogner”. Në momentin kur ka arritur para hotel “Rogner” ka hyrë dhe më pas qëndruar në ambientet e brendëshme të tij (brenda rrethimit) ku ështe takuar me të

243

pandehurin Artan Banushi. Pasi janë takuar të dy së bashku në momentin që po kërkonin të shkëmbenin diçka me njëri tjetrin është ndërhyrë nga ana e policisë gyqësore dhe gjatë kontrollit të tyre të pandehurit Artan Banushi të futur në një shishe plastike i janë gjetur 40 tableta “Metadon”, ndërsa shtetasit Eugen Mersini të futur në xhepin e pantallonave i është sekuestruar 1 tabletë metadon. Më pas është ushtruar kontroll në banesën e të pandehurit Artan Banushi ku është gjetur dhe sekuestruar një pistoletë revolver me mulli dhe 87 fishekë, si dhe një dorezë metalike me ngjyrë gri e nikeluar dhe me mbështetëse për dorën. Në këto kushte në datë 16.02.2008, ora 23.00 u bë arrestimi në flagrancë i tyre. Në bazë të aktit të ekspertimit nr.169, datë 25.02.2008, mbi ekspertimin toksikologjik të tabletave të sekuestruara shtetasit Artan Banushi, ekspertët kanë arritur në konkluzionin se tableta objekt ekspertimi përmban Metadon. Në bazë të aktit nr.170, datë 25.02.2008 mbi ekspertimin toksikologjik të mostrës së urinës së shtetasit Artan Banushi, ekspertët kanë arritur në konkluzion se në mostrën e urinës së këtij shtetasi u zbulua vetëm prania e opiateve dhe jo e lëndëve narkotike. Në bazë të aktit të ekspertimit nr.97, datë 11.03.2008 mbi ekspertimin teknik pistoletë dhe fishekë sekuestruar të pandehurit Artan Banushi, ekspertët kanë arritur në konkluzionin se arma e paraqitur për ekspertim është armë zjarri revolver Nagant kalibër 7.62 mm, është në gjendje të rregullt teknike dhe me të realizohet qitje nomalisht. Fishekët e paraqitur për ekspertim janë municion luftarak kalibër 7.62 dhe shërbejnë si municion për armën e zjarrit revolver Nagant kalibër 7.62, fishekët janë të rregullt teknikisht dhe me to realizohet qitje normalisht. Në bazë të aktit të ekspertimit nr.] 98, datë 18.02.2008 mbi ekspertimin teknik të armës së ftohtë (dorezë e sekuestruar shtetasit Artan Banushi), ekspertët kanë arritur në konkluzion se përforcuesja metalike e grushtit objekt ekspertimi hyn në kategorinë e armëve të ftohta pa teh, ajo është e tipit dërmuese goditëse. Në bazë të aktit nr.168, datë 25.02.2008 mbi kryerjen e ekspertimit toksikologjik të tabletës së sekuestruar shtetasit Eugen Mersini ekspertët kanë arritur në konkluzion se tableta objekt ekspertimi në ngarkim të shtetasit Eugen Mersini përmban metadon. Në bazë të aktit nr.178, datë 25.02.2008 mbi kryerjen e ekspertimit toksikologjik të kampionit të urinës së shtetasit Eugen Mersini, ekspertët kanë arritur në konkluzion se në kampionin e urinës së shtetasit Eugen Mersini u zbulua prania e opiateve dhe metadonit. Në bazë të aktit nr.1333, datë 28.02.2008, mbi kryerjen e ekspertimit toksikologjik të tabletës në ngarkim shtetasit Eugen Mersini, ekspertët kanë arritur në konkluzion se tableta objekt ekspertimi në ngarkim të shtetasit Geni përmban metadon. Në bazë të aktit nr.346, datë 17.01.2008, mbi kryerjen e ekspertimit toksikologjik të tabletës në ngarkim të shtetasit Eugen Mersini, ekspertët kanë arritur në konkluzionin se tableta objekt ekspertimi në ngarkim të shtetasit Eugen Mersini përmban metadon. Në bazë të aktit nr.105, datë 06.02.2008 mbi kryerjen e ekspertimit toksikologjik të tabletës së sekuestruar shtetasit Erlind Vogli, ekspertët kanë arritur në konkluzion se tableta objekt ekspertimi në ngarkim të shtetasit Erlind Vogli përmban metadon. Në bazë të aktit nr.104, datë 06.02.2008 mbi kryerjen e ekspertimit toksikologjik të kampionit të urinës së shtetasit Erlind Vogli, ekspertët kanë arritur në konkluzionin se në kampionin e urinës objekt ekspertimi në ngarkim të shtetasit Erlind Vogli u zbuluan përmbajtje të opiateve, kanabinoideve dhe të metadonit. Mbi këtë bazë, ndaj të gjykuarve Eugen Mersini dhe Artan Banushi është ngritur akuza e “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, parashikuar nga neni 283/2 i K.Penal, ndërsa i gjykuari Artan Banushi akuzohet dhe për veprat penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”.

Duke qenë se mbi bazën e kërkesës së mbrojtjes gjykimi u zhvillua me procedurën e gjykimit të shkurtuar, sa më lart u konsiderua e provuar dhe nga gjykatat e faktit, të cilat në përfundim kanë deklaruar fajtorë dhe dënuar të gjykuarit sipas akuzave përkatëse.

244

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuara në ligj pretendimet e ngritura në rekurs nga ana e mbrojtësve të të gjykuarve, çmon se vendimet e dy gjykatave të faktit duhet të lihen në fuqi pasi janë rrjedhojë e zbatimit drejt të ligjit material e procedurial penal.

I drejtë është vendimi i gjykatave të faktit si përsa i përket fajësisë, ashtu edhe masave të dënimit të caktuara ndaj dy të gjykuarve.

Kolegji gjen të pabazuar pretendimin e mbrojtjes se të gjykuarit e kanë kryer veprën penale për shkak të provokimit të bërë nga personi i infiltruar Erind Vogli, pasi jo vetëm veprimet simuluese të organit të hetimit janë kryer konform rregullave proceduriale penale, por edhe ky pretendim nuk mund të ngrihej nga mbrojtja për aq kohë sa vetë ajo dhe të gjykuarit kanë kërkuar të gjykohen me procedurën e gjykimit të shkurtuar.

Edhe pretendimi tjetër i mbrojtjes se vepra nuk është kryer në bashkëpunim, Kolegji çmon se është i pabazuar në faktet e pranuara dhe të provuara në gjykimin e çështjes. Të gjykuarit kanë bashkëpunuar me njëri tjetrin në mbajtjen e lëndëve narkotike, duke patur edhe secili prej tyre rolin e vet, njëri shitës e tjetri blerës.

Po kështu, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se me të drejtë të dyja gjykatat e faktit, ndryshe nga sa kanë pretenduar të gjykuarit, veprën e kanë kualifikuar sipas nenit 283/2 të K.Penal, pasi metadoni është një lëndë e cila bën pjesë në substancat narkotike e psikotrope, mbajtja dhe përdorimi i së cilës përbën veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve.



Tiranë, më 22.12.2010

245




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnetarGuxim Zenelaj AnetarAndi Çeliku AnetarMajlinda Andrea Anetare


TË GJYKUARVE: ARBEN MOCANU (AVDIAJ)ARTON PEVETICA

A K U Z U A R:Per kryerjen e vepres penale te

“Trafikimit te mjeteve motorike”, parashikuar nga neni 141/a/2 i Kodit Penal.

Gjykata e Rrethit Gjyqesor Puke, me vendimin nr.50, date 29.09.2009, ka vendosur:Te deklaroje fajtor te pandehurin Arben Mocanu (Avdiaj) per kryerjen e vepres penale te “Trafikimit te mjeteve motorike”, parashikuar nga neni 141/a, paragrafi i pare i K.Penal dhe ne baze te ketij neni denimin e tij me 3 vjet burgim. Te deklaroje fajtor te pandehurin Arton Prevetica per kryerjen e vepres penale te “Perkrahjes se autorit te krimit”, parashikuar nga neni 302/1 i K.Penal dhe ne baze te ketij neni denimin e tij me 1 vit e 2 muaj burgim.

Gjykata e Apelit Shkoder, me vendimin nr.220, date 09.06.2010, ka vendosur:Ndryshimin e vendimit penal nr.50, date 29.09.2009 te Gjykates se Rrethit Puke ne kete menyre:Deklarimin fajtor te te pandehurve Arben Mocanu (Avdiaj) e Arton Pervetica per vepren penale te “Trafikimit te mjeteve motorike”, parashikuar nga neni 141/a, paragrafi i dyte i K.Penal dhe ne baze te kesaj dispozite denimin e te dy pandehurve me nga 5 vjet burgim.

Kunder vendimeve te mesiperme, kane ushtruar rekurs mbrojtesit e te gjykuarve Arben (Mocano) Avdiaj dhe Arton Prevetica, te cilet kerkojne prishjen e vendimeve te mesiperme, duke parashtruar keto shkaqe:

246

Rekursi i te gjykuarit Arben (Mocano) Avdiaj:- Ne kerkojme nga Gjykata e Larte, qe ne mbeshtetje te nenit 59 te K.Penal te

ndryshuar me ligjin nr.10023, date 27.11.2008 neni 3, te marre parasysh per pezullimin e denimit, qendrimin e te pandehurit ndaj vepres penale, pendimin e thelle per vepren e kryer, i pandehuri ka nje moshe relativisht te re, femija i madh i nje familje prej 7 anetaresh.

- Ju lutemi te merrni parasysh dhe rrethanat lehtesuese ne kuptim te nenit 48/1/c, faktin se familja e tij dhe ai vete ne zone gezojne reputacion mjaft te mire, faktin se ai asnjehere me pare nuk eshte denuar per ndonje veper penale.

- Nga analiza e ketyre fakteve del se i pandehuri permbush disa nga kerkesat e veçanta te cilat dhe te vetme do te benin qe gjykata te vendoste pezullimin e denimit te pandehurit Arben Avdiaj me kusht qe ai t’i nenshtrohet disa detyrimeve te percaktuara ne nenin 60 te K.Penal te ndryshuar me ligjin nr.10023, date 27.11.2008, neni 5, mbikqyrjen e detyrimeve qe mund te vendose gjykata nga sherbimi i proves, duke u angazhuar qe ai i njeh detyrimet qe atij i lindin jo vetem gjate kohes se kushtit, por dhe ne vazhdim.

Rekursi i te pandehurit Arton Prevetica:- Pretendimet e organit te akuzes se te pandehurit kane kryer vepren e “Trafikimit te

mjeteve motorike ne bashkepunim” dhe se dy te pandehurit njiheshin qe me pare eshte i pambeshtetur ne ligj e ne prova. I pandehuri Arton nuk ka patur dijeni per makinen e vjedhur.

- Nga analiza e provave i pandehuri Arton me veprimet e kryera prej tij nuk ka konsumuar asnje veper penale, pasi veprimet e tij kane qene pa pasur dijeni se çfare po bente.

KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTËpasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Majlinda Andrea; prokurorin Kujtim Luli, i cili

kërkoi lënien në fuqi të vendimit; mbrojtësin e të gjykuarit Arben Mocanu, av.Bujar Hoti, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor; pasi e diskutoi dhe analizoi çështjen në tërësi,

V Ë R E NProkuroria e Rrethit Gjyqësor Pukë, pas regjistrimit të procedimit penal dhe hetimit të

çështjes në ngarkim të të gjykuarve Arben Mocanu (Avdiaj) e Arton Pervetica, ka paraqitur kërkesën për gjykimin e tyre, të akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Trafikimi i mjeteve motorike”, në bashkëpunim, e parashikuar nga neni 141/a, paragrafi i dytë i K.Penal.

Pas gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin nr.50, datë 29.09.2009, ka vendosur:

Të deklarojë fajtor të pandehurin Arben Mocanu (Avdiaj) per kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të mjeteve motorike”, parashikuar nga neni 141/a, paragrafi i parë i K.Penal.

Për të gjykuarin Arton Pervetica, gjykata ka dhënë një cilësim juridik të ndryshëm veprës penale, duke deklaruar fajtor të pandehurin Arton Prevetica për kryerjen e veprës penale të “Përkrahjes së autorit të krimit”, parashikuar nga neni 302/1 i K.Penal.

Mbi ankimin e paraqitur kundër vendimit të sipërcituar prej organit të akuzës dhe të gjykuarit Arben Mocanu (Avdia), Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.220, datë 09.06.2010, ka vendosur: Ndryshimin e vendimit penal nr.50, datë 29.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë, duke i deklaruar fajtorë të pandehurit Arben Mocanu (Avdiaj) e Arton Pervetica për veprën penale të “Trafikimit të mjeteve motorike”, parashikuar nga neni 141/a,

247

paragrafi i dytë i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e të dy pandehurve me nga 5 vjet burgim.

]Kundër vendimit të gjykatës së apelit dy të gjykuarit kanë paraqitur rekurs, duke parashtruar si shkaqe për kundërshtimin e vendimit ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pas shqyrtimit të akteve të dosjes, ka konstatuar se rrethanat e ngjarjes janë pranuar njëlloj nga të dyja gjykatat. Këto rrethana janë pranuar si më poshtë:

I gjykuari Arton Pervetica, më datë 26.12.2008 rreth orës 10.00, duke udhëtuar me mjetin tip fuoristradë Mitsubishi me targa 253 KS 278 për në drejtim të qytetit të Tiranës, ka dalë nga rruga në vendin e quajtur Qafë Qelë të Rrethit Pukë. Në vendin e ngjarjes kanë shkuar forcat e policisë duke i dhënë ndihmën e parë të dëmtuarit (të gjykuarit) Arton dhe ka mbërritur gjithashtu edhe i gjykuari Arben Avdiaj, i cili ishte njoftuar në telefon nga i gjykuari tjetër. I gjykuari Arben ishte duke udhëtuar pas të gjykuarit Arton, me mjetin tip Benz, i shoqëruar nga babai i tij Sali Avdiaj. Pas kryerjes së veprimeve të para hetimore, në lidhje me mjetin e aksidentuar, ka rezultuar se ky mjet me nr.shasie JMYHNV360ËJ000758, ishte vjedhur një natë më parë në qytetin e Gjakovës në Kosovë dhe për vjedhjen e tij ishte bërë kallëzim nga shtetasi kosovar Hysen Berisha, në policinë e Gjakovës. Gjithashtu ka rezultuar se targat origjinale të mjetit ishin DR 6346 B, pasi shtetasi kosovar këtë makinë e kishte blerë nga shtetasi shqiptar Hysen Dalipi nga qyteti i Shijakut.

Gjykata e rrethit gjyqësor ka arritur në përfundimin, pas shqyrtimit dhe vlerësimit të provave, se vepra penale e trafikimit të mjeteve motorike nuk ishte kryer në bashkëpunim prej dy të gjykuarve, por ajo është vjedhur nga i gjykuari Arben Avdiaj në Gjakovë, i cili e ka fshehur dhe ka përdorur të gjykuarin tjetër për ta drejtuar automjetin deri në Tiranë.

Gjykata e rrethit ka argumentuar pas vlerësimit të provave se nga analiza e provave provohej se i gjykuari Arton nuk kishte konsumuar elementet e veprës penale për të cilën ishte akuzuar nga organi i prokurorisë, por kishte konsumuar veprën penale të përkrahjes së autorit të krimit, parashikuar nga neni 302/1 i K.Penal dhe vepra penale është kryer vetëm nga i gjykuari Arben.

Ndryshe nga gjykata e rrethit, gjykata e apelit nga analiza e të njëjtave prova, duke interpretuar ndryshe veprimet e dy të gjykuarve, ka arritur në përfundimin se të gjykuarit kanë kryer veprën penale të parashikuar nga neni 141/a, 2 i K.Penal.

Kolegji Penal, pasi ka shqyrtuar aktet e dosjes, shkaqet e ngritura në rekurset e të gjykuarve, ka konluduar se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër nuk është rrjedhim i vlerësimit të saktë të provave të shqyrtuara në gjykim.

Nisur nga provat e shqyrtuara nga gjykatat, rezulton se i gjykuari Arben Avdiaj ka kaluar kufirin e shtetit shqiptar në datën 25.12.2008, rreth orës 18.30. Ky fakt është provuar me provat shkresore, si shkresa nr.955/1 prot., datë 19.03.2009 dhe ajo me nr.3266/1, datë 24.04.2009.

Edhe mjeti tip Mitsubishi me ngjyrë të bardhë me targa DR 6346 B, siç është provuar nga kallëzimi i shtetasit kosovar Hysen Berisha, i është vjedhur këtij të fundit në oborrin e shtëpisë së tij në qytetin e Gjakovës, rreth orës 17-18 po të datës 25.12.2008.

Takimi i të gjykuarit Arben me të gjykuarin Arton rreth orës 21.00, ashtu si rezulton nga deklarimet e këtij të fundit, ka qenë i rastësishëm, ku kanë qenë të pranishëm edhe disa persona të tjerë.

Nga këto prova, rezulton se i gjykuari, Arben në momentin kur ka takuar të gjykuarin tjetër Arton e kishte vjedhur dhe kaluar mjetin brenda kufirit shqiptar duke e fshehur, pasi nga deklarimet e të dy të gjykuarve në hetim, ato të datës 26.12.2008 të Arton Peveticës dhe date 30.05.2009 e 03.06.2009 të të gjykuarit Arben Avdiaj, si dhe deklarimet në gjykim të të

248

gjykuarve, në seancën gjyqësore të datës 08.09.2009, deklarime, të cilat përputhen me njëra-tjetrën.

Edhe nga procesverbali i transkriptimit të përgjimit ambiental ndërmjet dy të gjykuarve, të datës 26.12.2008, rezulton se i gjykuari Arton nuk ka qenë në dijeni të veprimeve me mjetin të të gjykuarit Arben, përpara takimit të tyre.

Sigurisht që i gjykuari Arton nuk mund të mos jetë vënë në dijeni të faktit se mjeti në të cilin shkoi së bashku me të gjykuarin Arben nuk i përkiste këtij të fundit, pasi në deklarimet e të gjykuarit Arton rezulton se mjeti ishte i fshehur në mal, i hapur dhe nuk e ndezën me çelës, por me telat e kuadrit të cilat ishin të zhveshur.

Me të drejtë gjykata e rrethit ka konkluduar se i gjykuari Arton nuk provohet të ketë marrë pjesë në vjedhjen dhe sjelljen brenda kufirit shqiptar të mjetit, por ai ashtu siç del nga deklarimet e dy të gjykuarve, ka përkrahur të gjykuarin Arben, pasi ka kuptuar së paku se mjeti ishte i vjedhur.

Pra, duke analizuar provat e sipërcituara dhe të tjera të ndodhura në dosje, Kolegji Penal konstaton se në mënyrë të gabuar është bërë nga Gjykata e Apelit Shkodër cilësimi juridik i veprës penale, duke i akuzuar të gjykuarit se kanë kryer në bashkëpunim veprën penale të “Trafikimi i mjeteve motorike”, parashikuar nga neni 141/a, 2 të K.Penal.

Në analizën e provave të bërë nga gjykata e apelit, nuk është provuar momenti i bashkëpunimit në kryerjen e trafikimit të mjetit nga të gjykuarit. Në mënyrë të gabuar, në kundërshtim me provat e mësipërme, gjykata e apelit ka ardhur në përfundimin se vepra penale është kryer në bashkëpunim. Nga ana e kësaj gjykate nuk është analizuar se nga provat e shqyrtuara, në cilin moment është provuar se është arritur marrëveshja për trafikimin e mjetit të vjedhur, kur ashtu siç u parashtrua më lart, i gjykuari Arben vjedhjen e mjetit e ka kryer sapo ka hyrë në territorin kosovar në qytetin e Gjakovës dhe nuk është provuar ndonjë komunikim telefonik në këtë kohë ndërmjet të gjykuarve, që të provojë se i gjykuari Arton ka dhënë pëlqimin për kryerjen e veprës penale, që ky pëlqim të konsiderohej si marrëveshje.

Në të drejtën tonë penale është pranuar se bashkëpunimi në veprën penale lind që nga moment që arrihet marrëveshja dhe nuk mund të bëhet fjalë për bashkëpunim, kur marrëveshja është bërë pas kryerjes së veprës penale. Çdo ndihmë që i jepet autorit të veprës penale mbas kryerjes së veprës penale, kur për këtë mungon marrëveshja e mëparshme (marrëveshje që nuk provohet në rastin konkret), nuk mund të konsiderohet formë e bashkëpunimit. Ajo që i bashkon pjesëmarrësit në bashkëpunim është dëshira e tyre për të kryer veprën penale.

Përsa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet në rekursin e të gjykuarit Arton Pervetica janë të bazuara në ligj në lidhje me cilësimin ligjor të veprës, duke konkluduar se vendimi i gjykatës së apelit duhet prishur dhe duhet lënë në fuqi vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor.

Në lidhje me pretendimin në rekurs të të gjykuarit Arben Avdiaj për aplikimin e nenit 59 të K.Penal, Kolegji Penal vlerëson se në vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë janë vlerësuar drejt të gjitha rrethanat në lidhje me rrezikshmërinë e veprës dhe të gjykuarit, ato lehtësuese e rënduese dhe këto rrethana janë patur parasysh nga gjykata në caktimin e masës së dënimit, në mbështjetje të nenit 47 të K.Penal.Në këto kushte, kur vlerësohet i drejtë vendimi në lidhje me llojin dhe masën e dënimit, si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes rezulton se nuk ka vend për zbatimin e pezullimit të dënimit me burgim.

249

PËR KËTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/d të Kodit të Proçedurës

Penale,

V E N D O S IPrishjen e vendimit nr.220, datë 09.06.2010 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien

në fuqi të vendimit nr.50, datë 29.09.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë.

Tiranë, më 22.12. 2010

250




Besnik Imeraj KryesuesFatos Lulo AnëtarMajlinda Andrea AnëtarAndi Çeliku AnëtarGuxim Zenelaj Anëtar


TË PANDEHURIT: KOL BUSHGJOKAJ

OBJEKTI:Rivendosjen në afat të së drejtës të ankimit (rekurs) kundërvendimit nr.262, datë 26.06.2000 të Gjykatës Apelit Tiranë.

Baza Ligjore: Neni 147 i K.Pr.Penale.


Deklarimin fajtor të të pandehurit Kol Bushgjokaj për veprën penale të vrasjes me dashje në dëm të shtetasit Agim Xhameta dhe, në bazë të nenit 76 të K.Penal, dënimin e tij me 20 vjet burg.Deklarimin fajtor të të pandehurit Kol Bushgjokaj për veprën penale të vrasjes me dashje në dëm të shtetasit Artan Hoxha dhe, në bazë të nenit 76 të K.Penal, dënimin e tij me 20 vjet burg.Deklarimin fajtor të të pandehurit Kol Bushgjokaj për veprën penale të vrasjes me dashje, të mbetur në tentativeë në dëm të shtetasit Spartak Hoxha dhe, në bazë të nenit 76 e 22 të K.Penal, dënimin e tij me 10 vjet burg.Deklarimin fajtor të të pandehurit Kol Bushgjokaj për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe, në bazë të nenit 278/2 të K.Penal, dënimin e tij me 6 vjet burg.Në aplikim të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, përfundimisht i pandehuri të dënohet me 25 vjet burgim.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e datës 15.02.2007, ka vendosur:Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Kol Bushgjokaj për rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit ndaj vendimit penal nr.444, datë 13.07.1999 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.392, datë 18.05.2007, ka vendosur:Mospranimin e ankimit të të pandehurit Kol Bushgjokaj.

251

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë Tiranë, me vendimin nr.100, datë 18.03.2009, ka vendosur:

Mospranimin e rekusit të paraqitur nga kërkuesi Kol Bushgjokaj kundër vendimit nr.262, datë 26.06.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë, meqenëse vendimi është i pa ankimueshëm.

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.631, datë 23.11.2009 ka vendosur:Pranimin e kërkesës.Rivendosjen në afat të rekursit kundër vendimit penal me nr.262, datë 26.06.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të bërë nga kërkuesi Kol Bushgjokaj.Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.202, datë 05.03.2010, ka vendosur:Mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.631 Akti, datë 23.11.2009, që i përket kërkuesit Kol Bushgjokaj.

Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs avokati i të gjykuarit Kol Bushgjokaj, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, duke parashtruar këto shkaqe:

- Vendimet e gjykatave kanë shkelje proceduriale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.

- Kërkesa për rivendosje në afat ndaj vendimit nr.444, datë 13.07.1999 është bërë duke u bazuar në prokurën e posaçme nr.594 dhe 134 Kol, datë 21.04.2000, sipas kësaj prokure avokati ka të drejtën e përfaqësimit në mungesë të tij, por asnjëherë tagrën e heqjes dorë nga ankimi kundër vendimit nr.444, datë 13.07.1999.

- Jo vetëm nuk ka patur një tagër të tillë (të heqjes dorë nga ankimi), por përkundrazi ka patur tagër të posaçme për të zhvilluar gjykimin e çështjes në ngarkim të tij pas rivendosjes në afat në gjykatën e apelit dhe në Gjykatën e Lartë.

- Avokati i mbrojtjes, në kundërshtim të hapur me nenin 418 të K.Pr.Penale, ka hequr dorë nga ankimi, kur një tagër të drejtë nuk e ka patur nga i pandehuri në prokurën e posaçme me nr.594 rep. e 130, datë 21.04.2000.

- Në këtë mënyrë janë shkelur hapur të drejtat procedurale të të pandehurit Kol Bushgjokaj në gjykimin e çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë, me marrjen e një vendimi haptazi të gabuar e në kundërshtim me ligjin dhe dispozitat e parashikuara në nenin 418 dhe 420 të K.Pr.Penale.

- Vendimi i mospranimit të ankimit nr.262, datë 26.06.2000 është vendim haptazi i gabuar dhe në zbatim të gabuar të dispozitave të parashikuara në nenin 418 dhe 420 të K.Pr.Penale, me arsyetimin e fakteve e rrethanave të shpjeguara më lart.

- Ёshtë interpretuar në mënyrë të gabuar ligji penal përsa i përket cilësimit juridik të veprës penale të kryer nga i pandehuri Kol Bushgjokaj.

- Referuar të gjitha akteve të procedimit penal nr.274 të vitit 1999, rezulton se i pendehuri Kol Bushgjokaj është gjendur nën një sulm real, të çastit, të drejtëpërdrejtë dhe të paligjshëm të viktimave, të cilët nisur nga fakti se ishin katër veta, nisur dhe nga forca fizike e tyre, me veprimet e kryera rrezikuan seriozisht jetën e të pandehurit. I pandehuri ka rezistuar në përleshje me to, nuk ka arritur të zbrapsë sulmin e fuqishëm, të padrejtë e të paligjshëm të tyre, ka marrë armën automatike më qëllim plagosjen e tyre.

252

- Gjatë gjykimit të kësaj çështje në Gjykatën e Lartë do të japim një tabllo më të zgjeruar rreth fakteve, provave dhe rrethanave që tregojnë se cilësimi juridik i veprës penale të kryer nga i pandehuri Kol Bushgjokaj është i gabuar, për këto arsye, dhe në mbështetje të nenit 432, pika 1, shkronja “a” dhe “c” dhe 441 të K.Pr.Penale, kërkojmë prishjen e vendimit të mospranimit të ankimit nr.262, datë 26.06.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e ankimit kundër vendimit 444, datë 13.07.1999.

KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁpasi degjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; prokurorin Hysen Keta, që kërkoi

lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,

V Ё R E NKa rezultuar e provuar se me vendimin nr.444, datë 13.07.1999 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Tiranë i pandehuri Kol Bushgjokaj është deklaruar fajtor dhe dënuar në mungesë për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje” në dëm të shtetasve Agim Xhameta dhe Artan Hoxha, të “Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë në dëm të shtetasit Spartak Hoxha dhe të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, të parashikuara nga Nenet 76 (dy herë), 76 e 22 dhe 278/2 të K.Penal.

Në bazë të prokurës së posaçme nr.594/130, datë 21.04.2000, i pandehuri ka autorizuar avokatët Qazim Gjonaj dhe Baftjar Rusi për të paraqitur kërkesën në mungesë të tij per rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit ndaj vendimit nr.444, datë 13.07.1999.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.27 Akti, datë 16.05.2000, ka pranuar kërkesën për rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit të të pandehurit Kol Bushgjokaj. Mbi këtë bazë është paraqitur ankimi në Gjykatën e Apelit Tiranë, por me kërkesën e datës 20.06.2000, mbrojtësi i autorizuar me prokurë ka hequr dorë nga ankimi ndaj vendimit nr.444, datë 13.07.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Në këto kushte, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.262, datë 20.06.2000, ka vendosur mospranimin e ankimit ndaj vendimit 444, datë 13.07.1999, për shkak të heqjes dorë nga ankimi.

Pasi është vënë në dijeni për këtë vendim gjyqësor, i pandehuri Kol Bushgjokaj ka autorizuar me prokurën e posaçme 13/10, datë 11.01.2007 avokatët Ilir Murati dhe Liri Vathi, për të bërë kërkesën për rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit ndaj këtij vendimi.

Me vendimin nr.463, datë 08.06.2007, gjykata e apelit ka vendosur pranimin e kërkesës së të dënuarit Kol Bushgokaj për rivendosjen në afat të së dejtës për të ushtruar rekurs kundër vendimit nr.262, datë 26.06.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

Pas rivendosjes të së drejtës së rekursit nga Gjykata e Apelit Tiranë, i dënuari Kol Bushgjokaj bëri recurs, brënda afatit ligjor, në Gjykatën e Lartë.

Gjykata e Lartë me vendimin nr.100, datë 18.03.2009, ka vendosur mospranimin e rekursit të paraqitur nga i pandehuri Kol Bushgjokaj, me arsyetimin se e drejta e rivendosjes në afat për të ushtruar rekurs bëhet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor që ka gjykuar çështjen në themel dhe ka dhënë vendimin pasi kjo është gjykata kompetente, duke pasur parasysh këtu Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me nr.2, datë 14.10.2002.

Në të tilla kushte, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, mbi kërkesën e mbrojtjes së të gjykuarit, me vendimin nr.631, datë 23.11.2009 ka pranuar kërkesën për rivendosjen në afat të rekursit kundër vendimit penal me nr.262, datë 26.06.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë.

253

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.202, datë 05.03.2010 ka vendosur mospranimin e ankimit ndaj vendimit nr.631 Akti, datë 23.11.2009, që i përket kërkuesit Kol Bushgjokaj, për shkak se prokurori i seancës ka paraqitur një deklaratë me shkrim, ku hoqi dorë nga apeli i bërë ndaj vendimit, duke kërkuar të vendoset mospranimi i ankimit.

Përfundimisht, duke u konsideruar tashmë në afatin e paraqitjes së rekursit kundër vendimit nr.262, datë 26.06.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs avokati i të gjykuarit Kol Bushgjokaj, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë. Shkaqet e ngritura në rekurs kanë të bëjnë me shkelje të dispozitave procedurale, kryesisht në lidhje me përfaqësimin e mbrojtësit dhe ushtrimin e tagrave të dhëna atij në prokurën e posaçme nr.594/130, datë 21.04.2000.

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i gjykatës së apelit, kundër të cilit është paraqitur rekurs, është marrë në kundërshtim me dispozitat procedurale penale, e konkretisht Nenet 6/2 dhe 418/2/3 të Kodit të Procedurës Penale. Kështu, në kundërshtim me këto dispozita, pa asnjë shkak ligjor, në kundërshtim me interesat ligjore të klientit të tij dhe në mungesë të tagrit konkret të parashikuar në prokurën e posaçme, mbrojtësi i të gjykuarit ka hequr dorë nga ankimi i paraqitur prej tij në gjykatën e apelit. Kjo e fundit, nga ana e saj nuk duhet të pranonte një kërkesë të tillë dhe në rast se mbrojtësi i caktuar nga i gjykuari nuk pranonte ta përfaqësonte atë, duhet të vazhdonte shqyrtimin në themel të çështjes, duke i caktuar të gjykuarit një mbrojtës sipas rregullave të përcaktuara në Nenin 49 të Kodit të Procedurës Penale.

Përsa sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.262, datë 26.06.2000 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtin në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, për të vazhduar gjykimin me shqyrtimin e ankimit të të gjykuarit kundër vendimit nr.444, datë 13.07.1999 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

PЁR KЁTO ARSYEKolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ç të K.Pr.Penale,


e akteve për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Tiranë, më 22.12.2010

254

Documents

· Web viewNga dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është përcaktuar kompetenca lëndore e çdo gjykate të sistemit tonë gjyqësor, rezulton se ajo është