Men vormt zich dikwijls een beeld van een mens en in dat beeld stoot men hem soms af.

Het beeld wat men zich vormt berust niet altijd op de waarheid.Meestal ken je de mens niet persoonlijk in zijn eigen mens zijn.

Soms is het voldoende, dat hij anders is of zich anders gedraagt, tot een andere partij behoort, een andere groep,

om hem af te stoten.Hij is aan de andere kant komen te staan

en lijkt daarom een vreemde.

Hierdoor wekt hij wantrouwen en wordt hij dikwijls getekend als gevaarlijk, ziek, slecht, onbetrouwbaar,

“en word op den duur gemeden”.

Het ware beeld van de mens word getekend door oprechte betrokkenheid, aandacht, liefde en ontmoeting.

Oprechte betrokkenheid en aandacht, die ons zegt:Ieder mens is de moeite waard.

Ieder mens verdiend aandacht en zorg.

Toon Walravens

Verslaafde Crimineel in plaats van brandweerman

Kijk jongen…….de wereld is van jou

Ik denk dat ik brandweerman word

Bijzondere jeugdinternaat

“ BJ. VREEKWIJK “

De criminele ladder is ontdekt

Net ontslagen uit "Penitentiair Trainingskamp " De Corridor "

Voor de zoveelste keer in de gevangenis.

De deur gaat deze keer niet zomaar open

Verlaat de gevangenis u heeft betaald.

Tijd voor vragen stellen

over mijn levensverhaal

Waarom ben ik dit werk gaan doen.

Met alleen mensen insluiten houd de problematiek niet op.•

• Te weinig vragen na zelfmoordDossiers van gedetineerden die zelfmoord pleegden, blijken met grote

regelmaat gebrekkig, tegenstrijdig en onvolledig te zijn.

Zo ontbreken objectieve observaties en evaluaties, en loopt de manier van

dossiervorming ver uiteen.

• Daarnaast wordt er in de regel niet gemeten hoe suïcidaal gedetineerden zijn. Bovendien wordt een dossier zelden achteraf door de Inspectie voor de

Gezondheidszorg (IGZ) onderzocht, terwijl 'er in ongeveer tien tot vijftien

suïcidedossiers vragen bleven bestaan over het verhaal erachter'.

Dit beeld wordt geschetst in het rapport ‘Suïcide in Detentie’, dat werd

opgesteld in opdracht van de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI).

Met alleen mensen insluiten houd de problematiek niet op.

• „Daarmee krijgt de gedetineerde niet de aandacht die hij of zij verdient”, stelt

onderzoeksleider Wilma Duijst.

De forensisch arts bij GGD IJsselland en plaatsvervangend rechter

bestudeerde met andere onderzoekers de dossiers van 92 gedetineerden

(ruim 90 procent mannen) die zelfmoord pleegden tussen 2005 en 2010,

voornamelijk binnen een penitentiaire inrichting.

• GeestesgesteldheidDossiers bleken vaak dik, onoverzichtelijk, en er ontbraken conclusies en/of

reflecties die duidelijk inzicht gaven in de geestesgesteldheid van de

gedetineerde.

• Zelfmoord komt daarmee tien keer vaker voor dan in de rest van de

maatschappij.

Vier op de vijf gedetineerden die zelfmoord pleegden, kregen daarvoor een

psychiatrische diagnose, maar slechts in twaalf van de 92 gevallen werd een

gedetineerde suïcidaal geacht.

• Herstelvisie

• Herstelondersteunende zorg (HOZ)

Marcia Kroes, Ton van Heugten, Toon Walravens

De visie op herstel van ernstige psychiatrische aandoeningen is onder andere

gebaseerd op werk van mensen als:

William Anthony Marianne Farkas Christ Wesenbeek Wilma Boevink

Gebaseerd op 2 bronnen:

1. Herstelverhaal (o.a. Patricia Deegan)

Herstel als proces

2. Wetenschappelijk onderzoek

(o.a. Courtnay Harding)

Herstel als resultaat

Ik vind het belangrijk om te zeggen dat ik een handicap

heb, maar ik niet een gehandicapte persoon ben…. Ik leid een

compleet en gezond leven en ik heb een psychiatrische

handicap… Een van de lessen die ik moest leren was dat

herstel niet hetzelfde is als genezing… Herstel is een

houding, een manier om de dag tegemoet te treden en de

uitdagingen die ik zal tegenkomen(1993, Journal of Psychiatric

Rehabilitation)

Patricia Deegan

onderzoeker onderzoek jaren % herstel-aanz. verbetering

Ciompi (Zwits.) 37 53

Hinterhuber (Oost.) 30 75

Harding (USA) 32 62-68

Marinow (Bulg.) 30 75

Ogawa (Japan) 22 56

• Aanvullend op Harding en anderen hebben Keller (1998) vanuit WHO International Study of Schizofrenia (ISoS, Hopper et al, 2007) dit onderzoek nog eens overgedaan.

• Enkele cijfers: 55-65 % herstelt in loop der jaren (langlopende onderzoeken)

• WHO bevestigt hiermee studies van Harding, Ciompi e.a.

• Conclusie Wiersma en Sloof (2011): ‘Al deze bevindingen hebben tot de stellingname geleid dat met recht en reden het paradigma van chroniciteit verlaten kan worden ten gunste van het paradigma van herstel (recovery).

1. Gerichtheid op de persoon: de persoon is in de eerste plaats een persoon met sterke kanten, kwaliteiten, talenten zowel als beperkingen, i.p.v. alleen een ‘casus’

2. Participatie: het recht van mensen om volledig partner te zijn in alle aspecten van hun herstel

3. Zelfbepaling/ keuze: het recht om je eigen keuzes te kunnen maken

4. Groeipotentie: iedereen heeft in zich het vermogen om te kunnen herstellen

5. (hoe klein of groot de stappen ook zijn)

Marianne Farkas

Hoop is noodzakelijk!!

Cliënt perspectief

Wat wil C op belangrijke

Levensgebieden (wonen,

Werken, vrije tijd,

Relaties??

Hulpverlener perspectief

Wat vinden hulp-

verleners vanuit hun

vak nodig.

Bv. Medicatie, psycho-

educatie, CGT etc.

• De hulpverlener heeft een attitude van hoop en optimisme

• Is present (aandachtig aanwezig)

• Gebruikt zijn professionele referentiekader op een terughoudende en bescheiden wijze

• Maakt ruimte voor, ondersteunt het maken van en sluit aan bij het eigen verhaal van de cliënt

• Herkent en stimuleert het benutten van eigen kracht van de cliënt (empowerment) zowel individueel als collectief

• Erkent, benut en stimuleert de ontwikkeling van ervaringskennis van de cliënt

• Erkent, benut en stimuleert de ondersteuning van de cliënt door belangrijke anderen

• Is gericht op het verlichten van lijden en het vergroten van eigen regie/ autonomie