Fryderyk Chopin

Chopin Fryderyk Franciszek, kompozytor i pianista polski, urodzony 1 marca 1810 (według oświadczeń samego artysty

i jego rodziny) lub 22 lutego (według metryki chrztu, sporządzonej kilka tygodni po urodzeniu) we wsi

Żelazowa Wola koło Sochaczewa, na Mazowszu. Syn Justyny z Krzyżanowskich i Mikołaja Chopina, nauczyciela

pochodzącego z Lotaryngii.

Witold Roman

LutosławskiWitold Roman Lutosławski (ur. 25 stycznia 1913 w Warszawie, zm. 7 lutego 1994 też w Warszawie) – polski kompozytor współczesny i dyrygent, także pianista. Syn Józefa Lutosławskiego. Uważany za

najwybitniejszego – obok Chopina i Szymanowskiego – polskiego kompozytora wszech

czasów. Odznaczony Orderem Orła Białego.

"W setną rocznicę urodzin kompozytora Witolda Lutosławskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej postanawia oddać hołd jednemu z najwybitniejszych twórców naszych czasów, który na trwałe wpisał się do dwudziestowiecznej muzyki polskiej i światowej."

DzieciństwoNaukę gry na fortepianie rozpoczął już jako 6-letnie dziecko. w 1930 roku skomponował swój pierwszy utwór wykonany publicznie dwa lata później w Warszawskim Konserwatorium - TANIEC CHIMERY na fortepian.

Życie przed II wojną światową

 

W 1932 roku zapisał się do uczelni muzycznej, gdzie kontynuował studia kompozytorskie w klasie Maliszewskiego oraz uczył się grać na fortepianie u Jerzego Lefelda. W latach 1931-33 był również studentem Wydziału Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. Za swój debiut kompozytorski uznał prawykonanie w 1938 roku WARIACJI SYMFONICZNYCH (1936-38).

Podczas II wojny światowejDobrze zapowiadającą się karierę artystyczną Lutosławskiego przerwała jednak II wojna światowa. Lata okupacji hitlerowskiej spędził w Warszawie. Zarabiał na życie m.in. jako pianista w kawiarniach "SiM" (Sztuka i Moda) oraz "U Aktorek„. Jedynym utworem zachowanym z tych czasów są WARIACJE NA TEMAT PAGANINIEGO na dwa fortepiany (1941).

Po II wojnie światowej.

Po wojnie Lutosławski zamieszkał na stałe w Warszawie. W 1946 roku poślubił Marię Danutę Bogusławską .Zaangażował się w organizację Związku Kompozytorów Polskich. Ze stowarzyszeniem tym był czynnie związany do końca życia jako członek władz i współorganizator MIĘDZYNARODOWEGO FESTIWALU MUZYKI WSPÓŁCZESNEJ "WARSZAWSKA JESIEŃ". Nigdy nie związał się na stałe z żadną uczelnią muzyczną. Uczestniczył natomiast w wielu kursach W latach 70-tych i 80-tych przyjmował jedynie sporadycznie zaproszenia na wykłady poświęcone własnej twórczości.

Działalność.Jako jedyny uczestniczył w pracach festiwalu

„Warszawska Jesień” nieprzerwanie przez 37 lat, a w latach 1960–65 był pierwszym

przewodniczącym tej komisji. Był też najczęściej grywanym za życia polskim kompozytorem i pierwszym, którego uhonorowano wieczorem autorskim. Kierował również Towarzystwem

Muzyki Współczesnej. Działał w Związku Kompozytorów Polskich , spełnił rozmaite

funkcje przy Polskim Wydawnictwie Muzycznym, Ministerstwie Kultury i Sztuki. Jako członek Międzynarodowej Rady Muzycznej przy UNESCO spowodował, że w 1969 z jego

inicjatywy przyjęto pierwszą ustawę potępiającą nadużywanie muzyki w miejscach

publicznych i prywatnych, jako naruszenie prawa człowieka do spokoju i ciszy. Do

problemu tego powracał wielokrotnie, uważając, że muzyka dobiegająca zewsząd i ciągle nie

tylko męczy, ale także tępi wrażliwość na prawdziwą muzykę.

W czasie stanu wojennego

W latach stanu wojennego unikał obecności w życiu publicznym. W 1989 roku wyraźnie opowiedział się po stronie „Solidarności” i jako jedyny reprezentował środowisko muzyczne w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie.

Twórczość

Wskazując w licznych wywiadach i wypowiedziach na swą genealogię artystyczną, Lutosławski określał siebie jako duchowego spadkobiercę Debussy'ego, Ravela, Strawińskiego i Bartóka, a więc tych twórców, którzy łączyli zmysłowe walory muzyki, zwłaszcza jej barwę i brzmienie z doskonałym warsztatem kompozytorskim. Nie interesowała go muzyka będąca wyłącznie rezultatem intelektualnej kalkulacji; przeciwnie, pragnął w niej zawrzeć bogatą sferę emocji i wrażeń zmysłowych, ujętych w porządek dźwiękowy wypracowany w najdrobniejszych szczegółach, w poczuciu artystycznej odpowiedzialności za twórczy akt - zarówno przed samym sobą, jak też przed odbiorcami swych dzieł. To szczególne wyczulenie na trwałą muzyczną substancję, której nośnikiem był jedyny w swoim rodzaju, nowoczesny język dźwiękowy, czerpiący wartości fundamentalne z bliższej i dalszej tradycji, czyni Witolda Lutosławskiego jednym z najwybitniejszych klasyków muzyki XX wieku.

Nagrody• Lutosławski odznaczony był najwyższymi

orderami PRL i III RP.• Zagraniczne wyróżnienia zapoczątkowały

główne lokaty utworów na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu. Za całokształt dorobku otrzymał wiele nagród pod przewodnictwem wielu sławnych autorów polskich i zagranicznych.

• Wiele instytucji muzycznych nosi jego imię.

• Rok 2013 ogłoszony został przez Sejm Rokiem Lutosławskiego

KONIEC

• Wykonały:

Magdalena Piękoś i Angelika Muzyka kl. III B