Wprowadzenie - noweweb.sgh.waw.pl/~rmrowka/PR-ZBM.pdf · m.in. przez: dr hab. prof. SGH RafałMrówka –[email protected] ... „Jak możecie sprzedawać to za tak nisk

02.12.2018

1

dr hab. prof. SGH Rafał Mrówka – [email protected]

Public relationsdr hab. prof. SGH Rafał MrówkaKatedra Teorii Zarządzania SGHKierownik programu MBA-SGH

[email protected]://web.sgh.waw.pl/~rmrowka


Co wybierzesz?

…czy? …


Dlaczego warto kreować wizerunek?

iPhone?

Kupić …

…czy? …

Telefon…



Konsekwencje …


Co wpływa na wizerunek organizacji?


Public relations

narzędzie kształtowania

wizerunku organizacji

02.12.2018

2


Public Relations jest funkcją zarządzania o ciągłym iplanowanym charakterze, dzięki której organizacjapozyskuje i podtrzymuje zrozumienie, sympatię i poparcietych, którymi jest zainteresowana obecnie lub może byćzainteresowana w przyszłości – poprzez badanie ich opiniio organizacji, w celu maksymalnego dostosowania do nichswoich celów i swojej działalności, aby osiągnąć – poprzezplanowe szerokie rozpowszechnienie informacji – lepsząwspółpracę ze społeczeństwem oraz skuteczniejrealizować swoje interesy.


Definicja PR Międzynarodowego Stowarzyszeniem Public Relations (IPRA)

Definicja PRWarunki i konsekwencje budowania wizerunku


















Jaki jest?






02.12.2018

3































02.12.2018

4


Komunikacja społeczna

� badanie potrzeb społeczeństwa

� dostosowanie przekazu do potrzeb odbiorców

� efektywny dobór kanałów komunikacji

� monitorowanie efektów komunikacji i korekta przekazu

proces nieustannego komunikowania się ze społeczeństwem w celu budowania poparcia dla organizacji, jej liderów, prowadzonej działalności, m.in. przez:


Alternatywne podejścia?


Jak szybko można zniszczyć reputację?


Jak szybko można zniszczyć reputację? (2)

Robimy także zestawy, karafka i sześćkieliszków do sherry z ciętego szkła na srebrnejtacy, na której twój lokaj może podawać cidrinki, wszystko za 4,95 funta. Ludzie pytają:„Jak możecie sprzedawać to za tak niskącenę?” Odpowiadam: „Ponieważ to jestabsolutny chłam.”

Gerald Ratner, CEO firmy jubilerskiej Ratners Group

Efekt: Spadek wartości spółki o 500 mln £ i niebezpieczeństwo upadku

Wypowiedź w Instytucie Dyrektorów z 23 kwietnia 1991 r.:


Strategiczna rola PR

Perspektywawewn ętrzna

Perspektywazewnętrzna

Definiowanie i zarz ądzanie kontaktami ze strategicznymi udziałowcami

Opracowania konkretnych planów strategicznych i taktycznych

Strategiczna rola PR

Łączenie tych dwóch strategicznych zada ń w celu

Na podstawie: Black, S., Public Relations, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 1998


Strategia komunikacyjna

Analizasytuacji

Strategiafirmy

Strategiamarketingowa

Strategia wobec społeczno ści

Kampaniatematyczna

Ogólna kampaniakomunikacyjna

Kampania promocyjnaprodukt/rynek

Integracja poprzezkoordynacj ę przekazówi strategii mediów

Wizerunekprzedsi ębiorstwa


02.12.2018

5


Reputacja a PR

ReputacjaOdpowiedni wizerunek firmy - image

Dobre zdanie o firmie i jej działalności wśród klientów i instytucji współpracujących

Pozytywne oceny w środkach przekazu publicznego - publicity

Tożsamość firmy –corporate identity

Akceptacja oraz zaufanie ze strony decyzyjnych i wpływowych instytucji oraz grup społecznych

Źródło: Zemler, Z., Public relations, zarządzanie reputacją firmy, Warszawa, 1992, str. 14-15


Formy PR (1)� Forma prasowa:

� działalność rzecznika prasowego,

� notatki prasowe (np. o podpisanych umowach, ważniejszych wydarzeniach, zmianach organizacyjnych),

� wywiad w prasie z dyrektorem firmy,

� reportaż o współpracy firmy z instytutami naukowymi, np. w dziedzinie ochrony środowiska,

� oświadczenia prasowe (odpowiedź na krytykę),

� zwoływanie konferencji prasowych.

� Forma telewizyjna:� reportaż o przygotowaniach do uruchomienia nowej produkcji czy o otwarciu nowego

oddziału,

� filmy video o historii firmy lub o procesie technologicznym.

� Forma radiowa:� reportaż z laboratorium firmy,

� audycja o sukcesach eksportowych,

� rozmowa z ekspertem - pracownikiem firmy, działającym w komisji międzynarodowej.

Źródło: Budzyński, W., Public Relations – zarządzanie reputacją firmy, Poltext, Warszawa 2001, str. 22-22


Formy PR (2)

� Forma wydawnicza:� broszury, ulotki, foldery o firmie, jej organizacji, historii, zakresie

produkcji,� kalendarze firmowe, bilety wizytowe,� etykiety samoprzylepne ze znakiem firmowym,� druki okolicznościowe.

� Forma wystawiennicza:� wystawy dorobku firmy,� stała ekspozycja ilustrująca historię rozwoju firmy,� stoiska informacyjne na prestiżowych wystawach i targach.

� Forma pocztowa:� wysyłanie listów okolicznościowych,� wysyłanie życzeń świątecznych i noworocznych,� wysyłanie zaproszeń na imprezy firmowe,� utrzymywanie kontaktów listowych i telefonicznych z klientami.



Formy PR (3)

� Spotkania:� sympozja, konferencje, seminaria, np. na temat nowych technologii

produkcji,� spotkania i utrzymywanie kontaktów osobistych z ludźmi biznesu,

klientami, ekspertami,� lobbing,� przyjęcia, obiady, koktajle.

� Zwiedzanie:� dni otwarte dla klientów firmy,� pokazy pracy ciekawych jednostek firmy,� spotkania z ekspertami.

� Forma upominkowa:� wręczanie upominków przypominających o istnieniu firmy (teczki,

kalendarze, medale pamiątkowe, rzeźby i obrazy).



Formy PR (4)

� Świadczenia charytatywne:� przekazywanie pieniędzy na cele charytatywne,� utrzymywanie domu dziecka,� przekazywanie urządzeń jednostkom społecznie użytecznym

(przekazanie komputera szkole, przekazanie urządzeń medycznych szpitalowi).

� Sponsoring:� sponsorowanie zawodów sportowych,� sponsorowanie drużyn sportowych,� sponsorowanie imprez kulturalnych (festiwal piosenki),� sponsorowanie działalności naukowej.

� e-PR



Obszary aktywności PR

Elementy PRTożsamość firmy (corporate identity)

LobbingReklama (elementy związane z PR)

Zarządzanie sytuacją kryzysową (crisis relations)

Wewnętrzny PR (Internal PR)

Źródło: Cenker, E.M., Public relations, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu, Poznań 2000, str. 21

Współpraca z mediami (media relations)

Zewnętrzny PR (External PR)

Sponsoring

02.12.2018

6


Subiektywna lista nowych/ważnych trendów w PR

1. Od zwykłych marek do cool marek

2. Od komunikacji eventowej do komunikacji totalnej (ciągłe drobne sygnały)

3. Od mediów tradycyjnych do społeczności (@)

4. Od jednostronnego odbierania do zaangażowania-wkręcania-współtworzenia(crowdsourcing, grywalizacja @)

5. Od informowania pracowników do angażowania

6. Od wykorzystywania pośredników do komunikacji peer-to-peer

7. Od wielkich organizacji do wpływowych jednostek (Klout.com @)

8. Od pulsacyjnego kontaktu do ciągłej mobilnej obecności

9. Od ogólnych komunikatów do komunikatów spersonalizowanych

10. Od niewiedzy do pełnej inwigilacji

11. Od braku pomiaru do mierzenia wszystkiego (co nieistotne ☺)

12. Od przypadkowego znalezienia do sterowanej obecności (SEO)

13. Od PRu firm do PRu jednostek (LinkedIn)


Cool-marka


Budowanie społeczności


Crowdsourcing


Współczynnik społecznego wpływu


Mobilna powszechność

02.12.2018

7


Pełna inwigilacja


Google trends


Wskaźniki


SEO


Personal PR


Strategia komunikacyjna

Analizasytuacji

Strategiafirmy

Strategiamarketingowa

Strategia wobec społeczno ści

Kampaniatematyczna

Ogólna kampaniakomunikacyjna

Kampania promocyjnaprodukt/rynek

Integracja poprzezkoordynacj ę przekazówi strategii mediów

Wizerunekprzedsi ębiorstwa


02.12.2018

8


Fazy kampanii komunikacyjnej


Plan działania


Cele badań wstępnych

� postawach i opiniach grup otoczenia na temat przedsiębiorstwa,

� wynikach porównania wizerunku organizacji z wizerunkami organizacjikonkurencyjnych,

� grupach docelowych, do których kierowane będą działania publicrelations,

� ogólnym wizerunku przedsiębiorstwa w jego szerokim otoczeniu,

� faktach i wynikach z dotychczasowej działalności przedsiębiorstwa, któremogą zostać wykorzystane jako treści w programie public relations,

� kanałach przekazu informacji, z uwzględnieniem skuteczności ichoddziaływania na poszczególne grupy otoczenia

Zebranie informacji o:


Typy badań wstępnych

� Badanie wizerunku organizacji.

� Badanie skojarzeń związanych z organizacją.

� Badanie środków przekazu (w szczególności ich

oddziaływania na docelowe grupy otoczenia

przedsiębiorstwa).

� Zbieranie informacji o organizacji (potencjalnych

treści public relations).


Badania opinii publicznejJak badać

�Badania jakościowe – np. IDI, FGI (fokusy)

�Badania ilościowe

�Analiza dostępnych materiałów


Techniki jakościowe a ilościowe

Techniki jakościowe Techniki ilościowe

„jak?”, „dlaczego?” „ile?”

Zorientowanie na odpowiedzi (nie standaryzowane narzędzie)

Zorientowanie na standardowe pytania (kwestionariusz)

Badania realizowane na małych próbkach

Badania realizowane na większych próbach

Celowy dobór uczestników Dobór losowy, udziałowy

Wyniki nie poddają się statystycznej obróbce i generalizacji

Wyniki mogą być ekstrapolowane na całą populację i analizowane statystycznie

Duży wpływ badacza na przebieg badania

Mniejszy wpływ badacza (ankietera) na przebieg wywiadu

* Na podstawie: D. Maison, Zogniskowane wywiady grupowe

02.12.2018

9


Źródła i rodzaje informacji


• Każde badanie (w założeniu) jest po coś, jednak nie zawsze jest jasne po co. • Wszystko o czymś, a nie coś o wszystkim• Badacz musi rozpoznać powody, dla których ma coś badać -> najpierw należy

zbadać klienta.

• Decyzja, jaka ma być podjęta• Wiedza, jaka jest do tego potrzebna• Konsument jako źródło tej wiedzy• Realne możliwości wydobycia wiedzy

od konsumenta• Optymalna metoda wydobycia wiedzy• Plan badania

• Taka analiza to w zasadzie połowa sukcesu.

• Badacz z t ą wiedz ą nigdy nie b ędzie „bezradny”

Problem badawczy


Badanie wizerunku

� Wizerunek rzeczywisty – badanie otoczenia – jak widzą nas inni?

� Wizerunek lustrzany – badania pracowników – jak my widzimy

siebie?

� Wizerunek pożądany docelowy – cel długookresowy – jak

chcielibyśmy być widziani?

� Wizerunek realny – kompromis między rzeczywistością i

marzeniem – jaki wizerunek możemy stworzyć?


Insight

� Insight - wiedza uzyskana od konsumentów(zwyczaje, nastawienia, przekonania lubpotrzeby), która może być przekształcona wpomysł promocyjny (pozycjonowanie,reklamy, produkty lub opakowania)


Przykład Insightu i jego wykorzystania

I love Milka

� Uczestnicy sami lobbują w sieci budując świadomość akcji

� 21 617 propozycji walentynek

� 600 000 osób odwiedziło stronę www.ilovemilka.pl

� 2 000 000 głosów na zgłoszone kreacje

� Pośród 80 zwycięzców - jedne zaręczyny pod plakatem(28 000 głosów)

• Insight – ludzie chcieliby publicznie wyrazić swoją miłość

• Zamiast zwykłej kampanii -„Miłosne Graffiti”: własna walentynka na plakacie dla wygranych w głosowaniu

• 80 przystanków w ośmiu miastach


Organizacja i jej otoczenie

Organizacja•Zarząd

•Pracownicy•Kultura Otoczenie

wewnętrzne

Właściciele

Sojusznicystrategiczni

Klienci

Dostawcy

Konkurenci

Związki zawodowe

Regulatorzy

Wymiarmiędzynarodowy

Wymiarprawno-

-polityczny

Wymiarsocjokulturowy

Wymiartechnologiczny

Wymiarekonomiczny

Otoczenie zewnętrzne ogólne

Otoczenie zewnętrznecelowe

Źródło: Griffin, R. W., Podstawy zarządzania organizacjami, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa, 1998

02.12.2018

10


Mapa strategicznych kibiców organizacji

� Strategiczni kibice (interesariusze) to grupy, instytucje i organizacje, które spełniają dwa warunki:

� Mają swoją stawkę w działaniu organizacji

� Są w stanie wywrzeć presję na organizację (K. Obłój)

� Otoczenie bliższe i dalsze

Organizacja

A

FCB

D

E


Analiza SWOT

Wewnątrzorganizacji /

akcji

W otoczeniuorganizacji /

akcji

Mocne strony

Strengths

użyć

Słabe strony

Weaknesses

ukryć

Szanse

Opportunities

wykorzystać

Zagrożenia

Threats

przeciwdziałać


SWOT – wnioski:Lustrzane mocne i słabe strony

� Lustrzane mocne strony – mocne strony, które odpowiadają słabym stronom konkurentów

� Samodzielne mocne i słabe strony

Lustrzana mocna strona Org X Org Y Org Z

aaa ... ... ...

bbb ... ... ...

Lustrzana słaba strona Org X Org Y Org Z

dcc ... ... ...

ddd ... ... ...


Strategia

Konstruowanie strategii

Naszemocne strony

Słabe stronykonkurentów

Zagadnienia

ważnedla odbiorców


Cele promocji

� Krótko- i długofalowe

� Minimalne i maksymalne


Grupy docelowe

� Wewnętrzne (pracownicy, współpracownicy, wolontariusze, partnerzy, kierownictwo)

� Zewnętrzne (odbiorcy programów, klienci, media, władze lokalne, cała społeczność)

02.12.2018

11


Wewn..Pracownicy,

wolontariusze, kierownictwo,

partnerzy

Społeczeństwo

Klienci

Władze

Media

Grupa zewnętrzna

Grupy zewnętrzne i wewnętrzne


Etapy definiowania grup odbiorców


Odejście od pojęcia opinii publicznej w ogóle

Zdefiniowanie szerokich kategorii odbiorców

Podział szerokich kategorii na mniejsze, łatwiejsze do zdefiniowania

Przypisanie priorytetów grupom

Zidentyfikowanie „odźwiernych”

Zidentyfikowanie wszelkich przypadkówpokrywania się grup odbiorców


Elementy komunikacji

� Jeden przekaz! (One message)

� Kilka ilustracji przekazu (Issues)


Antyprawa komunikacji Wiio

1. Komunikacja zwykle zawodzi — chyba że udaje się przez przypadek.

2. Jeśli przekaz może być zrozumiany na różne sposoby, zostanie

zrozumiany w sposób, który wyrządzi najwięcej szkody.

3. Zawsze istnieje ktoś, kto wie lepiej niż ty sam, co miałeś na myśli.

4. Im więcej przekazuje się komunikatów, tym gorsza komunikacja.

5. W masowej komunikacji nieważne jest, jak się rzeczy mają, ważne, jak

się wydają mieć. Mass media tworzą swoją własną rzeczywistość, która

zwykle ma niewiele wspólnego z rzeczywistością naoczną.

6. Waga wiadomości jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu

odległości.



Motyw przewodni (przekaz - message)

� Zawsze jeden

� Możliwość istnienia pod-tematów

� Przedstawia sens wydarzenia

� Łatwy do zapamiętania

� Pokazuje mocne strony wydarzenia


Opinia publiczna

� Jest bardzo wrażliwa na ważne zdarzenia

� Opinię kształtują raczej wydarzenia niż słowa

� Zazwyczaj nie przewiduje sytuacji wyjątkowych,a jedynie reaguje na nie

� Opinie są zasadniczo warunkowane przez interes własny

� Ludzie chętniej odnoszą się do decyzji podejmowanychprzez liderów, jeśli są zaangażowani w proces decyzyjny

� Opinia publiczna, tak jak opinia osobista, jest zabarwionapragnieniem

02.12.2018

12


e-PR

� Strona www� Aktualność� Multimedia� Dla dziennikarzy� Pozycjonowanie strony

� Nie tylko www – Web 2.0� Serwisy społecznościowe� Facebook� Blogi

� Dla dziennikarzy

� Twitter, YouTube� Marketing wirusowy� Second Life itp.


Kampania komunikacyjna

� Kampania komunikacyjna ma na celu spowodowanie

specyficznych i pożądanych skutków u relatywnie dużej

liczby osób w określonym czasie w konsekwencji

kompleksowych, zorganizowanych działań

komunikacyjnych.


Cechy kampanii komunikacyjnej

� Konkretny, jasno sprecyzowany cel

� Szeroka publiczność

� Określone ramy czasowe

� Zespół powiązanych ze sobą i zaplanowanych wcześniej

czynności komunikacyjnych

� Profesjonalne zarządzanie kampanią i realizacja zadań

przez zawodowych komunikatorów


Typy komunikowania ze względu na cele kampanii

� Komunikowanie informacyjne – cel: wzrostświadomości i wiedzy jednostki

� Komunikowanie perswazyjne – cel: wykształcenienowych postaw lub zmiana już istniejących

� Komunikowanie prowokujące do określonych zachowań– odwołuje się do informacji i perswazji jako środkówpsychologicznego oddziaływania


Etapy rozwojui ogłaszania nowej idei

Specjalistycznefirmy –

Rady badawcze

Grupy nacisku

Artykuły redakcyjne w fachowych mediach

Liderzyopinii

Zainteresowanie ogółu,Mass media

Rozpoczęcie Rozwój Promocja Zatwierdzenie Ogłoszenie



1. Jakie są moje cele? Co chcę osiągnąć? - Cele

2. Co muszę zrobić, aby osiągnąć zaplanowane cele? - Działania

3. Jakie priorytety muszę wziąć pod uwagę? - Priorytety

4. Ile czasu będzie wymagała każda czynność? - Oszacowanie czasu

5. Kiedy wykonam każdą czynność? - Harmonogram

6. Ile czasu muszę mieć w zapasie, aby pozwolić sobie na

nieoczekiwane zdarzenia, których nie mogę kontrolować? -

Elastyczność

Planowanie

02.12.2018

13


Strategie promocji stosowane w cyklu życia produktu


Zasada Pareto

80 %

20 %

Czas

80 %

20 %

Rezultaty


Wykres Gantta

� Służy do wyznaczania czasu trwania projektu

� Pozwala na koordynację działań

� Pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów

Działanie A

Działanie B

Działanie C

Działanie D

A. K.

P. N.

A. K.

A. J.


Mix promocyjny


EwaluacjaPublic Relations

� Trudności z ewaluacją strategii PR

� Efekty długookresowe

� Wpływ wielu czynników

� Badanie efektów – badanie wizerunku

� Wykonanie celów

� Wskaźniki pośrednie ilościowe

� Wnioski na przyszłość


Ocena realizacji programu PR

� Stopień dotarcia do określonej grupy otoczenia

organizacji,

� Bieżąca reakcja tej grupy,

� Wpływ oddziaływania na przyszłe zachowania grupy,

� Proces komunikowania się z grupami otoczenia.

02.12.2018

14


Kontakty z mediami

Strategia

dr hab. prof. SGH Rafał Mrówka – Katedra Teorii Zarządzania SGH

[email protected]


Media relationsPodstawowe zasady

�Przyjazne kontakty z dziennikarzami – „namiary"

�Kreowanie „news’a”

�Dostarczanie materiałów i notatek prasowych


Cechy rzecznika prasowego

� dobra orientacja w sprawach własnej organizacji lub co najmniej umiejętność szybkiego dotarcia do potrzebnych informacji,

� umiejętność precyzyjnego i sprawnego wyrażania się w mowie i piśmie,

� takt i dyskrecja,� umiejętność nawiązywania kontaktów i wzbudzania zaufania, � umiejętność pracy w zespole, � akceptacja nienormowanego czasu pracy, � poczucie humoru,� wysoki stopień identyfikacji z linią postępowania firmy i jej

kierownictwa, � umiejętność działania w „drugim planie" (budowania autorytetu dla

innych),� rzecznik = „ułatwiacz” kontaktów

Na podstawie: Wojcik, K., Public Relations od A do Z, Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 1997


Co to jest „news”?

� Niespodziewane działanie, sytuacja

� Coś, czego jeszcze nigdy nie było

� Wydarzenie oczekiwane przez media

� Wydarzenie, którego nie da się zignorować

� Wydarzenie łatwe do wykorzystania przez dziennikarzy


25 sposobów na stworzenie ‘wiadomości’ dla mediów (1)

� Podłącz się pod ‘wydarzenie’ dnia

� Współpracuj z innymi organizacjami nad projektem

� Współpracuj z gazetą bądź radiem nad projektem

� Przeprowadź ankietę bądź badania opinii publicznej

� Opublikuj ‘raport’

� Wyreżyseruj specjalne zdarzenie

� Zorganizuj wywiad z wybitną osobą

� Weź udział w sporze

� Zorganizuj przemówienie znanej osoby

� Przeprowadź interesujące analizy bądź prognozy

� Zmodyfikuj i zastosuj analizy i prognozy krajowe do lokalny warunków

� Stwórz i ogłoś powołanie komitetu ze znanymi osobistościami


25 sposobów na stworzenie ‘wiadomości’ dla mediów (2)

� Ogłoś zmianę na stanowisku lidera� Zorganizuj rocznicę powołania organizacji� Ogłoś wręczenie nagrody� Wyróżnij instytucję� Przeprowadź konkurs� Napisz list do znanej osobistości� Opublikuj otrzymaną odpowiedź od znanej osobistości� Przeprowadź debatę na istotny temat� Podłącz się pod dane święto bądź uroczystość� Zorganizuj wyprawę bądź wycieczkę dla dziennikarzy� Przeprowadź kontrolę� Zorganizuj protest� Zorganizuj demonstrację

02.12.2018

15


Media relationsZasady – podsumowanie (1)

1. Traktuj dziennikarzy nie jako zagrożenie, lecz jako szansę. Dziennikarz nie chcecię zniszczyć. Chce mieć materiał - to jego praca. Od ciebie zależy czy tę szansęwykorzystasz. Dziennikarz potrzebuje ciebie. a ty potrzebujesz dziennikarza.

2. Buduj sieć kontaktów z właściwymi dziennikarzami. Dbaj o kontakty osobiste(profesjonalne lub przyjacielskie).

3. Sam podejmuj kontakty z prasą (notatka prasowa, konferencje prasowe,briefingi). Opracuj program kontaktów z prasą i realizuj go.

4. Zachowaj jednak umiar - nie zalewaj prasy informacjami.

5. Pamiętaj, że media żądają informacji: news to ich „mięso". Zabójcze pytaniapadają tylko dlatego, że mogą dostarczyć lepszego materiału. Sam dostarcztakiego materiału, decydując co można ujawnić, a może uda ci się wtedy ukryćto, czego nie chcesz powiedzieć. Nie nawiązuj kontaktu z dziennikarzem, gdy niemasz nic do powiedzenia.

6. Bądź otwarty, gotowy do współpracy, rzetelny i wiarygodny. Spraw, abydziennikarz mógł na ciebie liczyć (co nie oznacza, że musisz mu wszystkopowiedzieć).

Źródło: Budzyński, W., Public relations – zarządzanie reputacją firmy, Poltext, Warszawa 2001, str. 86-87



7. Musisz być wiarygodnym źródłem szerokiego zakresu informacji (szczególniebranżowej) - nie tylko promotorem własnej firmy. Inicjuj kontakt także po to, abyprzekazać news branżowy, nie związany bezpośrednio z twoją firmą.

8. Bądź konkretny i szybki w przekazie. Jeśli poczekasz z newsem do jutra - pójdzieon zapewne do kosza.

9. Macie z dziennikarzem wspólny cel - zainteresować czytelnika, dziennikarz -informacją, ty – swoją firmą lub produktem. Wczuj się w rolę czytelnika - mów ipisz o tym, o czym chciałbyś czytać jako czytelnik.

10.Nie chwal się wprost, że twoja firma jest najlepsza. Zrób to pomiędzy wierszami,daj do takiego wniosku dojść czytelnikowi. Pozbaw materiał lub wypowiedźreklamy, a dziennikarz nie odrzuci jej twierdząc, że to kryptoreklama.

11.Poznaj zasady dziennikarstwa - zrozumiesz dziennikarza i lepiej zrealizujeszswoje cele. Spraw, by twoje materiały i wypowiedzi były profesjonalne zdziennikarskiego punktu widzenia.

12.Znaj swoje prawa we współpracy z dziennikarzem. Poznaj prawo prasowe -dowiedz się czego możesz się domagać.




13. Nie daj się terroryzować dziennikarzowi. To, że on chce mieć informację nieoznacza, że musisz zaniedbać swoją pracę. Oczekuj od dziennikarza szacunku.Nie musisz rozmawiać z tym, który cię obraża. Unikaj wywiadu, który matylko potwierdzić z góry przyjętą przez dziennikarza, niekorzystną dla ciebietezę.

14. Bądź przygotowany do kontaktu z dziennikarzem. Wiedz, co chceszpowiedzieć. Nie licz na improwizację. Miej przygotowane rekwizyty -dokumenty potwierdzające twoją tezę.

15. Prowadź lub zleć (np. agencji) monitoring mediów. Obserwuj reakcję prasy.Poznaj sfery zainteresowania prasy w twojej branży.

16. Bądź zwięzły - prasa może ci poświęcić bardzo mało miejsca, a jeszcze mniejczasu antenowego. Zbyt dużo informacji zatrze najważniejszą myśl. Lepiej tyskróć informację, niż ma to zrobić dziennikarz. O więcej informacji - sam cięzapyta.




17.Zawsze zacznij od najważniejszej informacji - więcej możesz nie zdążyć

powiedzieć.

18.Posługuj się prostym językiem - bez żargonu technicznego, bez

skomplikowanych szczegółów - czytelnik lub słuchacz może ich nie zrozumieć.

Pisz, jakbyś mówił.

19.Ze spokojem przyjmij krytykę lub niekompetencję dziennikarza, a także złą

prasę. Postaraj się załatwić sprawę polubownie - jedna nieścisła informacja to

jeszcze nie powód, aby psuć sobie kontakty z dziennikarzem. Najpierw

skontaktuj się z dziennikarzem, a później zadecyduj, czy warto wystąpić z

oficjalnym sprostowaniem do redaktora naczelnego.

20.Przygotuj się na wszelkie niespodzianki. Sporządź listę potencjalnych sytuacji

kryzysowych i plan postępowania. Zawsze zastanów się, jakie mogą paść

pytania – przygotuj się do odpowiedzi nawet na najtrudniejsze.



Kontakty z mediami

Materiały prasowe


[email protected]


Wybrane rodzaje materiałów prasowych

� Komunikat prasowy (notatka prasowa, press release) - przygotowana w formie gotowej do druku, powinna być dostosowana do potrzeb i wymagań poszczególnych mediów

� Backgrounder - jego celem jest szersze zapoznanie z tematem, podanie kontekstu wydarzenia, informacji stanowiących tło (firma, jej historia, osoby zarządzające itp.)

� Oświadczenie prasowe (press statement) - cel: rozproszenie wątpliwości, podanie oficjalnej odpowiedzi na zarzuty, bez komentarza i innych informacji

� Serwis fotograficzny z opisem zdjęć (co przedstawiają, tytuły osób w pełnej formie itp.)

� Artykuły/wywiady (w tym sponsorowane) oraz opracowania na zlecenie prasy

� Sprostowania, odpowiedzi, polemiki

02.12.2018

16


Komunikat prasowy

� Wysyłane regularnie

� Kierowane imiennie do tej samej kompetentnej osoby

� Zbudowany według schematu – zasada „odwróconej piramidy”

� Wysyłany do redakcji faxem lub mailem

� Wykorzystywany podczas konferencji prasowej


Schematkomunikatu prasowego

Nadawca

Typ informacji

Tytuł

I akapit – „lead”Najważniejszy news, odpowiedź na pytania:Kto?, co?, kiedy?, gdzie? (maks. 6 linijek)

II akapitSzersza prezentacja wydarzenia, odpowiedź na pytania:

Dlaczego?, z kim?, po co?, co z tego wynika?

III akapit i następneDodatkowe informacje, tło wydarzenia,

ew. cytaty z wypowiedziamiuczestników zdarzeń

ekspertów itp.Kontakt

Na podstawie: Andrzejewski, P., Kot, W., Media relations – budowanie reputacji firmy, Poltext, Warszawa 2002

Logo, pełna nazwa firmy

Informacja prasowa, komunikat, zawiadomienie itp.

Możliwie krótki (maks. 5 słów) – powinien byćopisowy

Namiary osoby kompetentnej w tej sprawie

Odbiorca

Komunikat skierowany powinien być imiennie do konkretnego dziennikarza w redakcji


Komunikat prasowyDodatkowe rady

� Pierwszy akapit („lead”) – kto, co, kiedy, gdzie – powinien być pogrubiony

� Kolejne akapity (dlaczego, jak, z kim, po co, co z tego wynika) mają charakter informacji uzupełniającej i powinny dawać się skracać (odcinać) od tyłu be z szkody dla całości

� Informacja powinna być obiektywna� Sformułowania powinny być jasne i jednoznaczne� Notatka powinna być krótka (1-2 strony)� Zawsze należy podać dane osoby wysyłającej z telefonem

kontaktowym� Notatka powinna być napisana szeroko, z dużymi marginesami

o odstępami między liniami


Sprostowanie

� Zgodnie z art. 31 prawa prasowego można domagać się sprostowania

� Domaganie się sprostowania jest ostatecznością

� Wina często leży nie po stronie dziennikarza, a raczej po stronie służb prasowych firmy

� Należy potępiać czyny, a nie człowieka, który się ich dopuścił

� Sprostowanie nie powinno być zbyt długie – od pół strony maszynopisu do podwójnej długości materiału prasowego


Sprostowanie - treść

� podstawy prawnej zamieszczenia sprostowania,

� oznaczenia publikacji, w której znalazła się nieprawdziwa bądź nieścisła wiadomość stanowiąca przedmiot sprostowania,

� cytatu lub opisu fragmentu publikacji zawierającego nieprawdziwą informację.

Pismo przewodnie, które poprzedza samą treść sprostowania, składa się z następujących elementów:

Sprostowanie natomiast powinno zawierać:

� przypomnienie tekstu, który zawierał nieprawdziwą informację,� streszczenie niezgodnej z prawdą wiadomości oraz wyraźne jej zdementowanie,� przekazanie prawdziwej informacji,� krótki komentarz do zaistniałej sytuacji,� podpis - imię nazwisko oraz funkcję osoby, która sporządziła sprostowanie.



Kontakty z mediami

Konferencje prasowe i inne wydarzenia medialne


[email protected]

02.12.2018

17


Rodzaje konferencji prasowych

� Konferencja reporterska� Krótka, przedstawienie aktualnych faktów, możliwość

bezpośredniego kontaktu z liderami

� Briefing (specjalistyczna konferencja dziennikarska)� wyjaśnia kontekst wydarzeń

� przeznaczona dla fachowców

� ma wywołać określoną interpretację wydarzeń

� Przyjęcie prasowe� pozyskanie dziennikarzy na rzecz danego przedsięwzięcia

� „Media tours” – wizyty w redakcjach


Konferencja prasowaKiedy?

� Gdy jest coś ważnego do przekazania

� Natychmiast, gdy pojawiają się nowe informacje

� W czasie dogodnym dla dziennikarzy (najczęściej 12.00 – 14.00)

� Z odpowiednim wyprzedzeniem (min. 24 h, najlepiej 7 dni, chyba że wymagana jest nagła reakcja)


Konferencja prasowaGdzie?

� W plenerze z odpowiednim tłem

� W miejscach niesztampowych

� Unikać zamkniętych pomieszczeń


Zaproszenia na konferencję

� Zaproszenia imienne na zainteresowanych dziennikarzy – 7-5 dni przed konferencją

� Wcześniejsze wysłanie faxem

� Potwierdzenie telefoniczne

� Temat konferencji

� Telefon kontaktowy

� Opis dojazdu (mapka)


Prowadzenie konferencji

� Mównica z logo! - dynamizm

� Osoba prowadząca

� Zaproszeni eksperci

� Krótko! – czas na pytania

� Hierarchia dziennikarzy

� Stolik prasowy

� Po konferencji – poczęstunek, materiały, czas dla dziennikarzy


Konferencja prasowaPodstawowe błędy

� Niepotrzebne konferencje

� Zły czas organizacji

� Niedostępni liderzy

� „Gadające głowy”

� Czas trwania

� Nieatrakcyjny plener

� Brak pisemnych materiałów

� Brak czasu po konferencji

02.12.2018

18


Konferencja prasowa

Harmonogram (1)

I. KONCEPCJA1. Ustalenie tematu. 2. Sporządzenie listy dziennikarzy. 3. Ustalenie prowadzącego i referentów szczegółowych. 4. Ustalenie terminu, miejsca i godziny konferencji (należy sprawdzić, czy termin nie

koliduje z terminem innych imprez absorbujących dziennikarzy).

II. ZAPROSZENIE DZIENNIKARZY1. Zredagowanie zaproszeń (imiennie). 2. Dostarczenie zaproszeń (pocztą, faksem, posłańcem, osobiście do redakcji;

minimum 7-5 dni przed konferencją).

III. OPRACOWANIE MATERIAŁÓW INFORMACYJNYCH DLA DZIENNIKARZYNie powinno przekraczać 1-1,5 strony.

IV. PRZYGOTOWANIE MATERIAŁÓW PROMOCYJNYCHMożna je przekazać dziennikarzom przy okazji konferencji; mogą to być np. foldery lub drobne upominki.



Konferencja prasowa

Harmonogram (2)

V. PRZYGOTOWANIE SALI1. Przygotowanie miejsca dla osób udzielających informacji (na podwyższeniu).2. Instalacja mikrofonu. 3. Przygotowanie tabliczek z nazwiskami osób udzielających informacji. 4. Przygotowanie tabliczek z napisem „konferencja prasowa" do umieszczenia przed wejściem do sali.5. Przygotowanie wystroju sali, w tym także elementów wizualnych podkreślających tożsamość firmy.

VI. PRZYGOTOWANIE STOLIKA RECEPCYJNEGOWskazane jest umieszczenie go przed wejściem na salę lub w sali. Na ok. pól godziny przed konferencją wyznaczona osoba powinna oczekiwać na gości. Na stoliku - materiały dla dziennikarzy; lista - imię i nazwisko, redakcja, telefon, faks.

VII. PRZYGOTOWANIE POCZĘSTUNKUMogą to być np. kawa, herbata, zimne napoje, kanapki, ciastka.

VIII. PRZEBIEG KONFERENCJI1. Powitanie przez prowadzącego konferencję (najczęściej rzecznika prasowego firmy) i podziękowanie za

przybycie. 2. Przedstawienie osób udzielających informacji: szefa firmy (lub jego zastępcy) oraz ekspertów, czyli osób

udzielających właściwych informacji. 3. Krótkie (do 5 minut), ogólne, w miarę możliwości dowcipne wystąpienie szefa firmy. 4. Informacja zasadnicza - może ją przedstawiać jedna lub dwie osoby (eksperci). 5. Pytania, odpowiedzi.



Konferencja prasowa

Harmonogram (3)


IX. ZAKOŃCZENIE KONFERENCJIPodziękowanie za udział.

X. WYKORZYSTANIE CZASU BEZPOŚREDNIO PO KONFERENCJI1. Spotkanie towarzyskie (przy kawie, lampce wina, kanapkach). 2. Dodatkowe pytania.

XI. CZYNNOŚCI DO WYKONANIA PO KONFERENCJI1. Rozesłanie materiałów prasowych tym dziennikarzom, którzy nie mogli wziąć

udziału. 2. Gromadzenie wyników konferencji w mass mediach (wycinki). 3. Opracowanie sprawozdania zawierającego m.in. wskazówki dla przyszłych

podobnych działań.

XII. PRZYGOTOWANIE SPRAWOZDANIA Z WYKORZYSTANIA BUDŻETU WRAZ Z WNIOSKAMI NA PRZYSZŁOŚĆ.


Konferencja prasowa

Wskazówki� Unikaj prezentacji dłuższych niż 5-7 minut

� Ustne przekazywanie tych samych treści, które uczestnicy dostaną na piśmie jest błędem

� Podczas konferencji należy unikać wszystkiego, co może odwrócić uwagę dziennikarzy

� W sprawach specjalistycznych powinni wypowiadać się eksperci

� Konferencja nie powinna być zbyt długa (do 1 h)

� Nie wolno serwować zbyt wielu informacji na raz

� Nigdy nie sugeruj dziennikarzom, że pytanie jest głupie lub mało interesujące

� Nie popadaj w samouwielbienie i przesadę

� Złe wrażenie robi pomijanie określonych redakcji i dziennikarzy


dr hab. prof. SGH Rafał Mrówka – [email protected] dr hab. prof. SGH Rafał Mrówka – [email protected]

Tworzenie eventu

dr hab. prof. SGH Rafał Mrówka

Katedra Teorii Zarządzania SGH

[email protected]

02.12.2018

19


Po co organizować eventy?

� Aby zaprezentować firmę na nowym rynku

� Aby przyciągnąć uwagę do firmy

� Aby wzmocnić pozytywne nastawienie wybranej grupy odbiorców do firmy

� Aby z informacją o firmie przebić się do mediów


Rodzaje eventów

� Seminaria i konferencje specjalistyczne

� Wystawy i targi (w tym wystawy

wewnętrzne)

� Dni „otwartych drzwi”

� Wydarzenia sponsorowane

� Specjalne imprezy promocyjne


Rodzaje eventówGrupy odbiorców

� Imprezy dla pracowników

� Imprezy dla klientów

� Imprezy dla mediów


Zalety eventów

� Możliwość działania ukierunkowanego na wybrane osoby,

a nie tylko na całą grupę bądź całą opinię publiczną, np.:

liderzy opinii, inwestorzy, decydenci z firm - kluczowych

klientów przedsiębiorstwa itp.

� Dwukierunkowość przepływu informacji: imprezy

umożliwiają nie tylko wpływanie na wybrane podmioty za

pomocą prezentacji własnych idei, ale też zakładają aktywny

udział odbiorców, poznanie ich postaw i opinii dzięki

bezpośredniemu kontaktowi.


Event jako projekt

� O jasno określonym celu

� Tworzące nowe warunki lub zmieniające istniejącą sytuację

� O charakterze jednorazowym

� Posiadające klarowne ramy czasowe

� O określonym budżecie

� Wykraczające poza rutynową działalność organizacji

� Wymagające mobilizacji zasobów

Event to zamierzone przedsięwzięcie:


Cechy charakterystyczne projektów

� wyjątkowość

� długotrwałość

� złożoność

� udział wykonawców zewnętrznych

� intensywne współdziałanie

� wielostronne zależności

� wysokie ryzyko

� duże potencjalne korzyści

114

02.12.2018

20


Symptomy niewłaściwego zarządzania projektami

� Przekroczenie kosztów

� Odstępstwo od planu

� Niespełnienie wymagań technicznych

� Problemy z egzekucja umów

� Zakłócenia komunikacyjne

� Trudności koordynacyjne

� Niechęć do odważnych decyzji

� Ataki ze strony konkurentów

115 dr hab. prof. SGH Rafał Mrówka – [email protected]

Po co tworzyć projekt eventu?

� Aby jasno zdefiniować cel i drogę do jego osiągnięcia

� Aby optymalnie wykorzystać posiadane zasoby

� Aby przewidzieć trudności

� Aby móc znaleźć partnerów

� Aby zaktywizować członków i organizację


Etapy zarządzania projektem� Definiowanie

� Jakiego problemu dotyczy projekt?

� Co jest celem projektu

� Jakie cele cząstkowe (kamienie milowe) muszą być zrealizowane, aby osiągnąć cel zasadniczy?

� W jaki sposób ocenimy, czy projekt odniósł sukces?

� Czy istnieją jakieś prognozy, rodzaje ryzyka lub potencjalne przeszkody, które mogą wpłynąć na sukces projektu?

� Planowanie

� Wykonanie planu

� Organizacja zespołu

� Zapewnienie zasobów

� Przydzielenie zadań

� Przygotowanie harmonogramu

� Wprowadzenie planu w życie

� Kontrola

� Jakie działania powinny być ukończone w ramach projektu?

� Kiedy każde działanie powinno się zakończyć?

� Kto odpowiada za wykonanie każdego zadania?

� Jakich rezultatów należy się spodziewać po wykonaniu wszystkich zaplanowanych działań?

� Zamykanie projektu


Etapy zarządzania projektem (1)

� Zdefiniuj zakres projektu� Określ problem� Wyznacz główny cel projektu� Zdefiniuj cele cząstkowe (kamienie milowe)� Określ kryteria sukcesu� Zrób listę wątpliwości, rodzajów ryzyka i przeszkód

� Stwórz plan projektu� Określ działania w ramach projektu� Oszacuj czas realizacji projektu� Zdefiniuj wymagane zasoby� Stwórz i przeanalizuj diagram sieci projektu� Przygotuj propozycję projektu

118



� Rozpocznij wykonanie planu� Stwórz i zorganizuj zespół projektowy� Ustal zasady pracy w zespole� Zaplanuj racjonalne wykorzystanie zasobów przypisanych do projektu� Zrób harmonogram i podziel w nim zaplanowaną pracę na etapy� Ewentualnie przygotuj wzory dokumentów do wypełnienia po ukończeniu

każdego etapu prac

� Monitoruj i kontroluj postępy prac nad projektem� Wprowadź system kontroli generujący raporty o postępach projektu� Wprowadź narzędzia i procesy kontroli zmian� Zdefiniuj proces eskalacji problemów� Monitoruj postępy sprawdzając, czy prace są realizowane zgodnie z

planem� W miarę potrzeb zmieniaj plan projektu



� Zamknij projekt

� Zadbaj o akceptację ze strony klienta

� Dostarcz rezultaty projektu

� Skompletuj dokumentację projektu

� Przeprowadź audyt powdrożeniowy

� Przygotuj raport końcowy projektu

120

02.12.2018

21


Etapy zarządzania projektem

�Definiowanie sytuacji

�Planowanie

�Realizacja

�Ewaluacja


Definiowanie sytuacji

� analiza sytuacji

� cele

� ramy czasowe

� budżet

� potrzebne zasoby

� ludzkie

� informacyjne

� techniczne


Kiedy nie organizować eventu?

� Gdy może on rzutować negatywnie na wizerunek firmy� Tuż po kryzysie katastrofie, kiedy emocje są wciąż żywe

Skrajnym przykładem takiej imprezy może być feta z okazji kolejnejrocznicy działalności producenta samolotów tuż po poważnej katastrofielotniczej, nawet jeśli katastrofa nie dotyczyła samolotów produkowanychprzez tę akurat firmę.

Źródło: na podstawie: Kadragic A., Czarnowski P., Public Relations czyli promocja reputacji, Wyd. II rozszerzone, Business Press, Warszawa 1997


Planowanie

� zadania

� harmonogram

� ludzie

� zasoby techniczne

� plany awaryjne

� Wszystko, co może pójść źle, na pewno pójdzie


Organizacja eventu

� Struktura

� Kto jest szefem?

� Podział odpowiedzialności, zadań

� Koordynacja

� Jakich kompetencji brakuje, jakie trzeba zorganizować?

� Budżet – musi być znany na początku akcji!

� Planowanie i kalendarz


RealizacjaKluczowe zagadnienia

� Miejsce eventu

� Lista gości

� Zaproszenia

� Kwestie organizacyjne

� Rejestracja gości

� Koordynacja eventu

� Po evencie

02.12.2018

22


RealizacjaZagadnienia krytyczne

� Odpowiednia do lokalu frekwencja

� Odpowiedni dobór gości (grupy celowe)

� Klasa imprezy (jakość jedzenia, hotel,

miejsce, atmosfera)

� Działania po imprezie


Realizacja - radyMiejsce eventu (1)

� Czy obiekt został zarezerwowany?

� Czy zawarto umowę precyzującą czas, miejsce i koszt imprezy?

� Czy w kontrakcie wyraźnie zaznaczono, że nie wchodzą w grę żadne dodatkowe koszty?

� Czy konieczne jest uzyskanie jakichś pozwoleń od policji, straży

pożarnej, służb ruchu lub innych władz?

� Czy wszystkie pozwolenia zostały udzielone na piśmie?

� Czy ustalono kto jest odpowiedzialny za doprowadzenie miejsca do porządku przed imprezą?



Realizacja - radyMiejsce eventu (2)

� Czy ustalono kto odpowiada za utrzymanie porządku w czasie trwania imprezy?

� Czy ustalono kto zaprowadza porządek po skończonej imprezie?

� Czy konieczne jest zapewnienie bezpieczeństwa przy użyciu policji lub prywatnej agencji ochrony? Jeśli tak, to czy powiadomiono o tym fakcie policję? Czy wynajęto agencję ochrony?

� Czy w pobliżu jest wystarczająco dużo miejsca do parkowania?� Jeśli w danej okolicy samochody gości narażone są na kradzież,

czy zapewniono jakąś ochronę w miejscach parkowania?



Realizacja - radyLista gości

� Kto dostarcza listę gości? W jakiej formie?

� Czy lista pochodzić będzie od wielu osób/działów firmy?

� Jeśli tak, to czy wszystkie takie listy zostały już dostarczone?

� Czy konieczne jest zaproszenie pewnej kategorii gości, np. reprezentantów sfer rządowych, społeczności aktorskiej itd.?

� Jeśli tak, to czy takie dodatkowe listy gości zostały sporządzone?



Realizacja - radyZaproszenia

� Czy zaproszenia mają być drukowane czy sporządzone samodzielnie przy użyciu sprzętu komputerowego?

� Kto pisze tekst zaproszeń?

� Jak mają być rozprowadzone zaproszenia? Pocztą, kurierem, faksem, kilkoma metodami?

� Kto będzie przyjmował potwierdzenia udziału w imprezie?

� Czy do zaproszenia dołączono potwierdzenie wzięcia udziału, które zaproszony może przesłać faksem?

� Do kiedy ma być sporządzona ostateczna lista gości?



Realizacja - radyKwestie organizacyjne (1)

� Kto odpowiada za organizację miejsca imprezy (rezerwacja, wyposażenie, dekoracja)?

� Czy zawarto umowy w sprawie korzystania z dodatkowego wyposażenia i wykonania dekoracji?

� W przypadku działalności artystycznej, kto odpowiada za angaż artystów?

� Czy zawarto umowę o działalności artystycznej?� Czy występy artystyczne wymagają specjalnego oświetlenia,

garderób, dodatkowego sprzętu?� Czy zawarto umowę przewidującą tego rodzaju dodatkowe

wymagania?


02.12.2018

23



� Kto będzie zatwierdzał przygotowanie miejsca imprezy?

� O której godzinie osoby odpowiedzialne pojawią się w miejscu imprezy?

� Czy w trakcie trwania imprezy potrzebne będą dodatkowe specjalne osoby (tłumacze, operatorzy kamer itd.)?

� Jeśli tak, to czy zostali oni zaangażowani?

� Kto zawiera z nimi umowy?

� Na kiedy gospodarze obiektu domagają się ostatecznego potwierdzenia liczby gości?

� Kto udziela tej informacji gospodarzom obiektu?Źródło: na podstawie: Kadragic A., Czarnowski P., Public Relations czyli promocja reputacji, Wyd. II rozszerzone, Business Press, Warszawa 1997



� Czy zorganizowano miejsce na rejestrację przybywających gości w

odpowiednim miejscu przy wejściu na imprezę?

� Czy zapewniono możliwość korzystania z szatni?

� Jeśli gospodarze obiektu nie zapewniają szatni, kto ma się zająć jej

organizacją?

� Czy osoby, które będą się tym zajmowały, zostały o tym

powiadomione? Źródło: na podstawie: Kadragic A., Czarnowski P., Public Relations czyli promocja reputacji, Wyd. II rozszerzone, Business Press, Warszawa 1997


Realizacja - radyRejestracja gości

� Czy ktoś będzie sporządzał listę obecnych gości?

� Jeśli tak, to kto będzie odpowiedzialny za to zadanie?

� Jaki przyjmuje się sposób postępowania w stosunku do gości bez zaproszeń?

� Jeśli takie osoby, wobec odmowy wpuszczenia ich na imprezę, zaczną się awanturować, kto ma się zająć ich wyproszeniem?

� Czy wymagana jest obecność pracowników ochrony przy wejściu na imprezę?

� Czy przygotowano listy gości, którzy potwierdzili zamiar przybycia, na użytek personelu rejestrującego wchodzących?

� Jeśli mają być stosowane imienne plakietki, czy zostały one przygotowane?

� Kto ma takie plakietki rozprowadzać?

� Jeśli miejsca siedzące przypisane są konkretnym osobom, to czy przygotowano plan rozmieszczenia gości?



Realizacja - radyKoordynacja eventu

� Kto jest odpowiedzialny za decydowanie w ostatniej chwili o ustawieniu miejsc siedzących, stołów, sprzętu audiowizualnego i dekoracji?

� Kto będzie wydawał polecenia otwarcia drzwi, rozpoczęcia części artystycznej, zakończenia koktajlu, wnoszenia potraw?

� W jaki sposób będą dokonywane nagłe zmiany ustaleń?� Kto będzie ustalał kolejność wystąpienia poszczególnych

mówców i artystów?� Do kogo mają się zwracać gospodarze obiektu po decyzje do

podjęcia w ostatniej chwili?� Kto będzie czuwał nad pracą fotografów i/lub operatorów

kamer?



Realizacja - radyPo evencie

� Kto tworzy listę osób przybyłych na imprezę?� Kto pisze listy z podziękowaniami, o ile takie są

konieczne?� Kto ewentualnie rozsyła gościom zdjęcia z imprezy?� Kto reguluje rachunki wystawiane przez wynajęte

osoby i gospodarzy obiektu?� Czy i kto monitoruje ewentualne reakcje prasowe

na imprezę?� Czy konieczne jest przeciwdziałanie ewentualnym

negatywnym konsekwencjom po odbytej imprezie?



Ewaluacja

�ocena całego eventu

�wykonanie celów

�wnioski na przyszłość

02.12.2018

24


Ocena i podsumowanie eventu

� Czy zakładany cel został zrealizowany?

� Jakie trudności napotkaliście?

� Co może poprawić w kolejnych projektach?

� Jaki był wpływ eventu na działanie waszej organizacji?

� Czy projekt eventu można kontynuować? Jak?

� Czego nauczyliście się w czasie realizacji eventu?


Ocena i podsumowanie eventuKwestie szczegółowe

� Czy wybrane miejsce było odpowiednie na przeprowadzenie imprezy?� Które z ustaleń mogłoby być lepiej pomyślane?� Czy ktoś nie wywiązał się należycie ze swoich obowiązków?� Czy usługi cateringowe były na profesjonalnym poziomie?� Czy było coś niestosownego w doborze potraw i napojów?� Czy proces rejestracji gości mógł być sprawniejszy?� Czy były jakieś niedociągnięcia w organizacji imprezy?� Czy najważniejsi z gości, którzy potwierdzili swą obecność, rzeczywiście

przybyli na imprezę?� Czy liczba gości pokrywała się z liczbą potwierdzeń?� Jeśli pojawiło się zbyt wielu gości, jaka była przyczyna tego stanu

rzeczy?� Jeśli gości był zbyt mało, co było tego powodem?



PrzykładySeminarium i konferencja

� Dwukierunkowo ść - nie tylko umożliwiają one oddziaływanie na wybrane podmiotyprzez prezentację własnych idei, lecz także poznanie postaw i opinii tych podmiotów,dzięki bezpośredniemu kontaktowi

� Seminarium , czyli zebranie specjalistów poświęcone omówieniu określonychzagadnień, nie powinno by ć wykorzystywane do zbyt intensywnegoprezentowania tre ści promocyjnych . Ich uczestnicy prezentują na ogół podejścienaukowe do zagadnienia.

� Konferencje w odróżnieniu od seminariów są zebraniami o mniejspecjalistycznym charakterze , w których uczestniczy szersze grono osób.

� Za pomocą obu technik nie oddziałuje si ę na odbiorcę masowego, ale nawyselekcjonowane osoby, fachowców i ludzi wpływowych , pośrednio lubbezpośrednio decydujących o zakupie, kooperacji, wpływających na opinięokreślonych grup i podmiotów lub nawet decydujących o strategii rozwoju danejgałęzi przemysłu.

� Seminaria i konferencje najczęściej organizuje się przy okazji targów i wystaw .


PrzykładyDni otwartych drzwi

� Dni otwartych drzwi są jedną z imprez przeznaczonych dla społeczności lokalnej. � Ich celem jest zapoznanie tej społeczności z działalnością przedsiębiorstwa.� Imprezy tego typu mogą być połączone z innymi imprezami o charakterze masowym,

organizowanymi w przedsiębiorstwie, np.: � prezentacja starych i najnowszych modeli produktów firmy, pokaz mody,� premiera nowego produktu,� występ zespołu muzycznego, kabaret� konkursy na najstarszy produkt firmy (najlepiej utrzymany),� wycieczka po fabryce - najciekawszym fragmencie firmy,� losowanie nagród wśród gości,� drobna nagroda dla każdego, kto przyniesie ze sobą produkt firmy,� poczęstunek dla gości,� sprzedaż produktów po preferencyjnych cenach,� pokaz działania produktów,� konkurs „znajdź różnice między dwoma produktami firmy",� dla dzieci: gry komputerowe, filmy video, zawody sportowe.

� Zazwyczaj są one organizowane w związku z rocznicami, które obchodzi przedsiębiorstwo.


PR w sytuacjach kryzysowych



[email protected]


Kryzys jako wydarzenie publiczne

Kryzys w organizacji –możliwość poniesienia

straty

Media

Grupy nacisku

Opiniapubliczna

02.12.2018

25


Public Relations a kryzys

� Zarządzanie sytuacjami problemowymi – strategiczne,

proaktywne PR

� Narzędzie identyfikowania i analizy problemów

� Zarządzanie problemami

� Odpowiadanie na problemy, zanim wiedza o nich stanie się

ogólnodostępna

� Zarządzanie kryzysem – kryzysowy PR – do czasu

rehabilitacji firmy w oczach odbiorców


Zarządzanie kryzysem

� Prewencyjne, antycypujące zarządzanie

kryzysem / Zarządzanie problemami (issue

management) – rola perswazji

� Aktywne zarządzanie kryzysem

� Reaktywne zarządzanie kryzysem

� Terapia kryzysowa


Przygotowanie planu kryzysowego

� Analiza możliwości wystąpienia kłopotów

� Przygotowanie planów awaryjnych

� Powołanie stałego zespołu antykryzysowego

� Tylko kilka osób

� 24 h

� Rola ekspertów – nie tylko rzecznik

� Mówienie jednym głosem

� Szkolenia i symulacje


Elementy reakcji przedsiębiorstwa na sytuację kryzysową

� Wdrożenie procedur dotyczących reakcji w nagłych przypadkach

� Ochrona pracowników oraz działań biznesowych firmy

� Ocena sytuacji� Opracowanie raportu opisującego sytuację

� z pracownikami� z rodzinami pracowników� z instytucjami opiniotwórczymi� z instytucjami finansowymi� z prasą� z innymi grupami otoczenia

� Stworzenie zespołu zarządzania sytuacją kryzysową� Opracowanie scenariuszy potencjalnych kryzysów� Stworzenie planu zarządzania sytuacją kryzysową� Koordynowanie procedur komunikowania i planu

antykryzysowego

Obszar operacyjny

Obszar zarządzania Obszar komunikowania

Kluczem efektywnej reakcji na sytuację kryzysową jest koordynacja reakcji w obszarach zarządzania, komunikowania i operacyjnym

Źródło: Rydzak, W., Zarządzanie informacją w sytuacjach kryzysowych, [w:] Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, red. Olędzki J., Tworzydło D., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, s. 280-281


Zarządzanie sytuacjami problemowymi

� Wyszukiwanie zagadnień i trendów – monitoring otoczenia

� Analiza słabych i mocnych stron organizacji - SWOT

� Ocena ich wpływu i nadawanie priorytetów

� Opracowanie stanowiska organizacji w danej kwestii

� Określenie grup i liderów opinii mogących wesprzeć stanowiskoorganizacji – analiza interesariuszy – inne grupy mogą nabraćznaczenia w stosunku do sytuacji rozpoznanej przez strategicznyPR

� Planowanie działań organizacji i jej odpowiedzi


Cykl życia sytuacji nadzwyczajnej (1)

1. Faza I – Początek – problem potencjalny� Organizacja planuje coś, co ma wpływ na inną organizację

lub grupę

� Rysuje się potencjalny konflikt

� Problem na razie nie przykuwa uwagi obserwatorów

� Problem nie ma wystarczającego znaczenia, aby wywołać reakcję

� Grupy poszukują wsparcia ze strony innych graczy

� Kluczowy element: wczesna identyfikacja sytuacji

02.12.2018

26



2. Faza II – Mediacja – pojawiający się problem� Konsultacje pomiędzy grupami interesariuszy – budowanie

koalicji

� Zainteresowanie mediów fachowych

� Powolny wzrost presji na organizację – efekt działań jednej z grup nacisku

� Kluczowy element: monitoring otoczenia, interwencja i odegranie aktywnej roli w zapobieżeniu problemowi

� Częste wymknięcie się sytuacji spod kontroli – przekazy mediów



3. Faza III – Poziomy zorganizowania – problem bieżący i kryzys

� Utrwalenie się pozycji

� Próba realizacji interesów przez graczy

� Powstanie koalicji

� Publiczne ujawnienie się konfliktu

� Wywarcie wpływu na nagłośniony problem staje się trudne



4. Faza IV – Schyłek – uśpienie problemu

� Przeciąganie się konfliktu

� Rozstrzygnięcie konfliktu – poddanie się jednej ze stron

� Zewnętrzne regulacje

� Utrwalony wizerunek


Reakcje na katastrofę (1)

� Reaguj szybko uruchamiając plan kryzysowy

� Spraw, aby kierownictwo organizacji (szef) zjawiło się natychmiast

� Powiedz mediom tak wiele, jak to możliwe, ale trzymaj się ściśle znanych faktów

� Nie ukrywaj się przed mediami

� Nie snuj domysłów


Reakcje na katastrofę (2)

� Przygotuj informacje o organizacji, aby mieć co przekazać mediom zanim pojawią się pewne informacje o kryzysie

� Zwołaj konferencję prasową, gdy tylko pojawią się jakieś pewne informacje

� Ściągnij na konferencje szefa organizacji

� Mów jasnym, nieskomplikowanym językiem

� Pamiętaj, że zainteresowanie mediów może trwać długo - zawsze odpowiadaj na pytania


Fazy kryzysu a liczba publikacja prasowych

� Sinusoidalny przebieg kryzysu� Skutki zatajania informacji – nawroty zainteresowania mediów

Faza I Faza II Faza IIIPrzebieg intensywności kryzysu

Bardzo silny wzrost liczby publikacji aż

do poziomu maksymalnego

Poziom zrównoważonej liczby publikacji

Powolny spadek liczby publikacji

Okres trwania 3-7 dni 2 tygodnie 3 tygodnie

Rodzaj doniesień Wiadomości, sensacje,

komentarze

Wiadomości uzupełniające, nowe

źródła zapalne, komentarze do

skutków

Wiadomości uzupełniające tło,

historię, seria skutków kryzysu

Źródło: Rydzak, W., Zarządzanie informacją w sytuacjach kryzysowych, [w:] Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, red. Olędzkii J., Tworzydło D., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, s. 284

02.12.2018

27


Zasady wykorzystywane w zarządzaniu kryzysowym

� Otwartość – „powiedz prędko i o wszystkim”

� stosunek opinii publicznej do kryzysu kształtuje się w 45 min do 12 h od jego

ujawnienia

� „Każdy kryzys pozwala otworzyć okno (szansę), przez które można go

opanować, ale jest to możliwe w ograniczonym czasie, od 45 minut do 12

godzin”

� Prawdomówność – wychwycenie nawet najdrobniejszego kłamstwa

niszczy całkowicie wiarygodność

� Partnerstwo – należy akceptować odczucia drugiej strony, nawet gdyby

wydawały się nieracjonalne

Uczciwość -> jedyna szansa na sukces


Błędy popełniane w kryzysie pod wpływem presji otoczenia

� Niezdecydowanie

� Nadmierne samooskarżanie

� Cynizm

� Napastliwość

� Mówienie wymijająco

� Dywagacje

� Arogancja

� Ukrywanie się przed mediami


Sanacja wizerunku

� Wyciągnięcie wniosków z kryzysu

� Przygotowanie raportu (dokumentu) będącego

analizą kryzysu

� Możliwość zainteresowania raportem mediów


Praktyczne rady dotyczące zarządzania kryzysowego

1. Zajmij jednoznaczne, konkretne stanowisko2. Zaangażuj do działania najwyższe kierownictwo firmy3. Uzyskaj wsparcie osób trzecich4. Pojawiaj się w miejscu zdarzenia5. Scentralizuj komunikację6. Współpracuj z mediami7. Nie ignoruj pracowników8. Przewiduj, co może się wydarzyć9. Zacznij planować pozycjonowanie firmy, kiedy będzie już po

wszystkim10. Prowadź stały monitoring i ocenę swoich działań


10 zasad komunikowania się w sytuacjach kryzysowych

1. Mów pierwszy i często

2. Nie wdawaj się w spekulacje

3. Sprzedawaj również nieoficjalne i nieprzewidziane do upublicznienia informacje

4. Trzymaj się faktów

5. Bądź otwarty i zaangażowany, nie bierny

6. Sformułuj tezę i powtarzaj ją

7. Nie wdawaj się w utarczki z mediami

8. Wypracuj pozycję najbardziej kompetentnego źródła informacji

9. Bądź spokojny, wiarygodny i wyrażaj wolę współpracy

10. Nigdy nie kłam


Wystąpienia publiczne



[email protected]

02.12.2018

28


Proces komunikowania sięKomunikacja jednostronna

Treść

Zakodowanie Przekaz kanałami

Szum

Treść

Rozszyfrowanie

Początek

Nadawca Odbiorca


Treść

Zakodowanie Przekaz kanałami

Szum

Treść

Rozszyfrowanie

Rozszyfrowanie Przekaz kanałami

Szum

Zakodowanie

Początek

Nadawca

(Nadawca)

Odbiorca

(Odbiorca)

Proces komunikowania sięKomunikacja dwustronna


Bariery skutecznej komunikacji

� Cechy nadawcy� sprzeczne lub niespójne sygnały� niewiarygodność w przedmiocie wiadomości

� Cechy odbiorcy� brak nawyku słuchania� uprzedzenia w przedmiocie wiadomości

� Dynamika interpersonalna pomiędzy nadawcą i odbiorcą� semantyka� różnice statusu lub władzy� różnice percepcji

� Czynniki po stronie otoczenia� szumy i przeciążenia


Techniki poprawy skuteczności komunikacji

� Techniki dla nadawcy� sprzężenie zwrotne� świadomość języka i znaczenia� zachowanie wiarygodności� wrażliwość na potrzeby odbiorcy

� Techniki dla odbiorcy� rozwijanie umiejętności słuchania� wrażliwość na potrzeby nadawcy

� Techniki dla nadawcy i odbiorcy� śledzenie losów informacji� regulacja przepływu informacji� zrozumienie bogactwa różnych środków przekazu


Przed przygotowaniem wystąpienia

� KTO? - kim jesteś Ty - przemawiający

� DO KOGO? - do kogo się zwracasz

� DLACZEGO? - co zamierzasz osiągnąć

� CO? - co chcesz powiedzieć

� JAK? - jaką formę ma mieć wystąpienie

� KIEDY? - kiedy masz wystąpić


Struktura wypowiedzi

� wstęp

� rozwinięcie

� zakończenie

Powiedz, co powiesz,

powiedz to,

powiedz, co powiedziałeś.

02.12.2018

29


KTO?czyli kim jesteś występując w oczach słuchaczy

zabierając głos często grasz rolę kogoś innego, nakładasz maskę

często kogoś reprezentujesz i możesz nawet przedstawiać poglądy, z którymi się nie zgadzasz

jeśli jesteś osobą publiczną, będziesz utożsamiany ze swoja organizacją


DO KOGO MOWISZanaliza audytorium

� wielkość audytoriumtrzeba dostosować siłę głosu, styl mówienia i zachowania - im mniejsze grupa, tym kontakt z nią powinien być bardziej swobodny

� poziom reprezentowany przez słuchaczy -dostosuj wystąpieniedo poziomu grupy

� jednorodność grupy - mów tak, aby możliwie każdy znalazł dla siebie coś interesującego; wiek, płeć, status społeczny słuchaczy - dostosuj do nich język, argumentację, sposób zwracania się; inaczej mówi się do studentów, inaczej do profesorów


DO KOGO MOWISZanaliza audytorium (c.d.)

� przekonania narodowe, religijne, polityczne -należy uważać, aby nieopatrznym słowem nie rozdrażnić audytorium - w większości przypadków prowadzi to do klęski!

� środowisko i zawody słuchaczy -

� uwaga na żargon (np. prawniczy);

� specyficzne skróty, symbole

� także sposób myślenia inżynierów jest inny, niż humanistów

� grupy interesów - należy dostosować argumentację do publiczności, nie drażnić, lecz łagodzić

� nastrój słuchaczy - dobre przemówienie albo powinno być dostosowane do nastroju audytorium, albo musi ukształtować go po myśli mówcy


W JAKIM CELU co chcesz osiągnąć

� przekazać informację w sposób ułatwiający zrozumienie i zapamiętanie

� przekonać słuchaczy do Twoich racji

� pokazać się w jak najlepszym świetle

� uzyskać korzystną decyzję rozmówców

� nawiązać trwałe kontakty


CO

chcesz powiedzieć

� ułóż plan swojej wypowiedzi - co musi się w niej znaleźć

� nie mów wszystkiego na raz - dokonaj selekcji

� jeżeli nie jesteś pewny, czy coś powiedzieć -nie mów tego

� nie daj się ponieść emocjom - mów spokojnie to, co zaplanowałeś


JAK wystąpić

� Dokładnie określ czas wystąpienia - lepiej mówić krócej i ciekawiej, niż zbyt długo

� Wzbudź w słuchaczach zaufanie i sympatię

� Zdefiniuj styl wystąpienia

� czy chcesz odwoływać się do uczuć, czy do rozumu

� czy chcesz opierać się na własnym przykładzie, czy doświadczeniu innych

� czy przyjmiesz styl podniosły, czy też oszczędny, chłodny

� czy będziesz opanowany, czy chcesz „grzmieć”

� czy chcesz zachować śmiertelną powagę

02.12.2018

30


KIEDY masz wystąpić

� musisz wiedzieć, ile czasu masz na przygotowanie wystąpienia

� ważna jest pora wystąpienia - wpływa na

nastrój słuchaczy - źle jest wygłaszać przemówienie tuż przed

przerwą lub tuż po przerwie

� kto będzie występował wcześniej i kto później


WSTĘP - cele

� pozyskanie uwagi słuchaczy

� rozpoczęcie żartem lub anegdotą - nie zawsze dopuszczalne

� rozpoczęcie opisem jakiejś dramatycznej sceny

� rozpoczęcie odniesieniem do aktualnej sytuacji (szczególnie bulwersującej)

� rozpoczęcie pytaniem, niekiedy retorycznym

� rozpoczęcie bulwersującym stwierdzeniem

� wykorzystanie planszy, slajdu, obrazu

� zdobycie sympatii słuchaczy

� powiedzieć komplement słuchaczom

� okazać im swoje zainteresowanie

� zadeklarowanie celu (deklarowanego, nie koniecznie rzeczywistego) i tematu wystąpienia


Drzewko logiczne wypowiedzi

� powtórz tezę i główne argumenty na początku i końcu wypowiedzi - nie bój się powtórzeń

� nie używaj więcej niż 3 głównych argumentów

� w środku wypowiedzi umieszczaj argument najsłabszy

Teza

Argument 1 Argument 2 Argument 3

•Podargument 1a•Podargument 1b•Podargument 1c




ZAKOŃCZENIE

� podsumowanie tego, co powiedziałeś

� powtórz jeszcze raz najważniejsze tezy i wnioski

� połóż nacisk na znaczenie omawianych spraw

� powtórz najważniejsze propozycje

� stworzenie klamry zamykającej wystąpienie

� cytat lub anegdota

� nawiązanie do przyszłości

� hasło lub pytanie

� powrót do tego, co mówiłeś we wstępie

� podziękowanie słuchaczom


JAK WYSTAPIĆnotatki

� czy będziesz korzystał z notatek?

� czy napiszesz tekst i będziesz go czytał

� czy napiszesz tekst i będziesz go wygłaszał z pamięci

� czy nie będziesz nic pisał i tylko przemyślisz temat

� czy napiszesz tylko punkty

� czytając tekst będziesz mówił monotonnie, tracisz możliwość oddziaływania na audytorium gestami, mimiką twarzy, wzrokiem


JAK masz wystąpićproponowany system przygotowań

� przemyśl temat i napisz punkty

� napisz wystąpienie w całości (można pominąć ten etap)

� popraw je

� przygotuj na podstawie tekstu niezbędne punkty - mogą być

napisane w formie zrozumiałej tylko dla mówcy

� tezy powinny mieścić się na jednej stronie A4 lub kilku

mniejszych kartonikach

� dostosuj wielkość liter do własnego wzroku - lepiej większe, niż

mniejsze

02.12.2018

31


Pytania

� przewiduj pytania - analizuj audytorium, prowokuj pytania, wkładaj w usta pytającego własne pytania

� daj pytającemu trochę satysfakcji - „to bardzo dobre pytanie”

� odciągaj uwagę audytorium od pytającego - wzrok, czytanie notatek

� przekształcaj pytania i sam definiuj problem

� gdy nie znasz odpowiedzi na pytanie:

� stwierdź, że pytanie jest źle postawione

� odpowiedz powierzchownie

� odpowiedz na nieco inne pytanie

� obróć pytanie w żart


Pytania (c.d.)

� staraj się, aby pytania nie udało się zadać złośliwym

� odpowiedz na przynajmniej kilka pytań -ignorowanie pytań mści się

� nie dopuszczaj do zadawania zbyt długich pytań - ucinaj

� nie pozostawiaj pytań bez odpowiedzi

� nigdy nie pozwól zadać sobie pytania w połowie zdania lub myśli - wyczekaj, dokończ


Czego można oczekiwać

� nie oczekuj zbyt wiele -przekonać możesz tylko niezdecydowanych

� słuchaczy można podzielić na 4 grupy

� mających zbieżne interesy z Twoimi - tworzą dobrą atmosferę wśród audytorium

� mający odmienne przekonania - krytyczni, obiektywni, docenią celny argument

� mający odmienne przekonania, ale nie do końca przekonani -zamknięci na Twoje argumenty, agresywni w dyskusji - nie rozdrażnij ich zbyt szybko

� obojętni - musisz ich zainteresować, pokazać wspólnotę interesów -ich możesz przekonać


Jak zdobyć zaufanie

� kompetencja:

� reklama zrobiona przez innych

� przedstaw się na początku - krótko i dobitnie

� cytuj autorytety

� sprawnie poruszaj się w przedstawionych zagadnieniach

� uczciwość:

� pokaż, że jesteś przywiązany do wartości

� dobrze, gdy masz ten sam system wartości, co audytorium

� bądź obiektywny

� powołaj się na dobro słuchaczy

� inteligencja:

� przedstaw oryginalny punkt widzenia

� dostrzegaj rzeczy wielkie i małe

� bądź błyskotliwy

� bycie sympatycznym:

� nie bądź ponury - uśmiechnij się - okazuj, że lubisz słuchaczy

� bądź skromny

� okazuj, że lubisz to, co robisz


Trema

� solidnie przygotuj przemówienie

� nie ucz się go na pamięć

� uzyskaj dystans wobec własnego przemówienia

� audytorium jest wobec Ciebie zazwyczaj nastawione pozytywnie

� przed wystąpieniem poproś kogoś, aby Ciebie posłuchał

� przygotuj sobie rezerwowy materiał na wypadek, gdyby Ci zabrakło podstawowego

� słuchacze nie znają Twoich lęków


Budowa zdań w wypowiedzi

� nie bądź za wszelką cenę poprawny, a raczej swobodny

� buduj zdania w formie czynnej, nie biernej

� używaj zdań twierdzących, nie przeczących

� rezygnuj z długich omówień

� nie zostawiaj najważniejszych słów na koniec zdania

� dziel tekst wystąpienia na wyraźne części - punktuj

02.12.2018

32


Budowa zdań w wypowiedzi (c.d.)

� stosuj pytania retoryczne, porównania itp.

� zadawaj pytania

� stosuj pauzy - podkreślają ostatnie zdanie

� używaj słów oddziałujących na wyobraźnię

� używaj raczej słów prostych

� unikaj żargonu

� nie używaj tzw. „zwrotów niepewnych” (np. wydaje mi się) - osłabiają wypowiedź


Gdy mówisz do tłumu

� idea wystąpienia musi być bardzo prosta

� odwołuj się do stereotypów

� nigdy nie okazuj wątpliwości

� odwołuj się do uczuć, nie do rozumu

� powtarzaj główne tezy i argumenty

� stosuj dosadne słownictwo

� góruj nad tłumem

� zafascynuj go


Mimika i gestykulacja

� podkreślaj elementy wypowiedzi mimiką i gestykulacją

� zsynchronizuj gesty z wypowiedzią, intonacją

� posługuj się gestami, ale umiarkowanie, nie zbyt szerokimi

� nie ściskaj rąk, nie gnieć pięści

� unikaj „listka figowego”

� nie trzymaj w rękach żadnych przedmiotów

� nie bądź sztywny

� nie stój w miejscu, ale i nie odchodź zbyt daleko

� nie trzymaj rąk w kieszeni


Wystąpienie radiowe i telewizyjne - rady

� Pojedyncza wypowiedź może trwać maksimum 40-60 sekund

(120-150 słów)

� Zasadniczą tezę należy umieścić w pierwszym zdaniu

� Przygotuj 3 zasadnicze tezy

� Przygotuj wypowiedzi różnej długości – dostosuj się do oczekiwań

dziennikarza

� Bądź naturalny – stosuj naturalne gesty

� Mów do słuchaczy

� Przed kamerą pochyl się minimalnie do przodu

� Nie krzyżuj rąk i nóg

� Patrz na dziennikarza lub w kamerę

� Bądź stanowczy


Dodatkowe rady

� utrzymuj z audytorium stały kontakt wzrokowy - podziel je na sektory

� nie czytaj z kartki - twój głos będzie monotonny

� stosuj pauzy kontrolne

� trenuj swoje umiejętności - szkolenia, minidebaty, głośne czytanie, wypowiedzi przed lustrem


Odpowiedzi na trudne pytania (1)

Taktyka pomostu P.: Dlaczego ta decyzja nie została podjęta?M.: Przedstawię problem wyraźniej, jeśli wyjaśnię najpierw ... lub To dobre pytanie. Podczas ostatniej debaty pan X zadał mi podobne pytanie ...

Taktyka zmiany negatywów w pozytywy

P.: Wasza strona lekceważy postawiony przez nas problem.M.: Nie określiłbym tego w ten sposób. Staramy się nadać mu odpowiednią wagę ...

Taktyka albo-albo P.: Zgadza się pan z tym sformułowaniem, czy popiera pan pana X?M.: Nie można robić takiego rozgraniczenia. Problem wygląda inaczej ....

02.12.2018

33



Taktyka absurdu P.: Czy chcecie doprowadzić do upadku wartości?M.: Nie będę odpowiadał na tak absurdalne pytania ....

Taktyka domysłu P.: Jak pan myśli, co w tej sytuacji zrobiłby pan X?M.: Najlepiej należałoby zapytać jego osobiście...

Taktyka „odłóżmy to na później”

M.: Wrócę do tego problemy w dalszej części mojego wystąpienia.

Taktyka udanego szoku

P.: Czy wie pan, że tam popełniono przestępstwo?M.: To chyba żart. To niemożliwe. Musiał się pan pomylić.

Taktyka metafory M.: Pańskie pytanie przypomniało mi pewną historię ...



Taktyka przeformułowania zastrzeżenia

P.: Czyż podniesienie tego podatku nie było niekorzystne dla społeczeństwa?M.: Ale spójrzmy na ten problem z innego punktu widzenia ...

Taktyka rozłożenia na części

P.: Rząd nie dba w ogóle o interesy emerytów.M.: Spróbujmy szczegółowo przeanalizować wszystkie działania rządu ...

Taktyka uprzedzania zastrzeżenia

M.: Zapewne będziecie chcieli Państwo wiedzieć ...

Documents

Wprowadzenie - noweweb.sgh.waw.pl/~rmrowka/PR-ZBM.pdf · m.in. przez: dr hab. prof. SGH RafałMrówka –[email protected] ... „Jak możecie sprzedawać to za tak nisk