otev2dinsdag 01 augustus 2006 • jaargang 33 • 2006-2007 • www.veto.be • nummer 0

afgifte: Leuven 1(weekblad - verschijnt niet

van juni tot augustus)

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

Onafhankelijk weekblad van de Leuvense student

Veto is het unieke Leuvense studenten-weekblad en wordt gratis verspreid in deuniversiteitsgebouwen, Alma’s en fak-bars. Het is ook de enige manier om opde hoogte te blijven van het reilen enzeilen aan de universiteit en in de stad: deCampusKrant is immers toch enkel omhet ego van de rector te strelen. Je kan onsook elke week op Internet (www.veto.be)terugvinden. Je hebt dus geen excuus omVeto niet te lezen en niet te weten wat erin Leuven allemaal gaande is.

LUISAls studententijdschrift proberen we

op een kritische manier de Leuvenseactualiteit te belichten. We belichten duszowel de serieuze als de meer ontspan-nende zijde van het studentenbestaan,gaande van culturele hoogstandjes in hetSTUK over ludieke kolder en sociale to-pics tot de gang van zaken binnen derectoraatsmuren. Via dossiers, analyse enopinie willen we dieper ingaan op hetehangijzers. Veto staat voor een eigenzin-nige en kritische kijk op alles wat in enrond Leuven gebeurt. Door onze onaf-hankelijke positie zijn we perfect ge-plaatst om de luis in de pels te spelen,overal waar dat volgens ons nodig is. Inhet Leuvense landschap speelt Veto de roldie de pers in een democratie moetspelen, al hebben we misschien ietsminder macht dat onze collega’s van denationale media.

We zullen het beleid van rector MarcVervenne, voor het tweede jaar in functie,op de voet volgen en berichtgeven overde activiteiten van de studentenverenig-ing. Maar ook voor wie dat allemaalzware kost lijkt, heeft Veto heel wat tebieden. Er zijn elke week interviews metgerenommeerde muzikanten en anderekunstenaars. Bovendien brengen wecolumns, kruiswoordraadsels, en ver-slagen over kringactiviteiten, sport-evenementen en fotoreportages van onzehuisfotografen. Het moet niet altijdzwaar zijn, want dat is het studen-tenbestaan ook niet. Veto zou Veto nietzijn als er geen plaats was voor de

lichtere kant van het leven. De uitgebreide uitleg hierboven

proberen we op de volgende 23 bladzijdente illustreren aan de hand van een selectieartikels van het vorige jaar. We hebbengeprobeerd de meest tijdloze, interessanteen onnozele bijdragen te bundelen tot ietsdat een idee zou kunnen geven van watVeto is. Maar het is natuurlijk nieuws vanvorig jaar. En wat we volgend jaarbrengen, is moeilijk te zeggen. Als we hetnu al wisten, zou het de komendemaanden geen nieuws meer zijn.

KOEWie na het lezen van dit nummer

hongerig is naar meer, moeten weteleurstellen: het is wachten tot de eersteweek van het academiejaar tot hetvolgende exemplaar, de eerste echte Vetoverschijnt. Maar vanaf dan zijn we elkeweek trouw op post om je leeshonger testillen. Wie dit exemplaar een teleur-stelling vond, stuurt best zo snel mogelijkeen boze lezersbrief, zodat we tegen heteinde van september de nodige aan-passingen kunnen doen. Wie ditexemplaar fantastisch vond, schrijft bestzo snel mogelijk een enthousiaste lezers-brief, zodat er tegen het einde vanseptember niet teveel aanpassingengebeuren.

Voor wie lezersbrieven maar halfwerk vindt en de koe graag bij de horensvat is er goed nieuws. Onze werkingdraait op een bonte groep van vrij-willigers die voortdurend van samen-stelling wijzigt. Alle studenten, ookeerstejaars, zeker eerstejaars, zijn dus vanharte welkom als schrijver, fotograaf oflay-outer. Ervaring is geen vereiste, zelfsniet voor iets dat ingewikkeld en moeilijkklinkt, zoals lay-outen. Het enige wat jenodig hebt is zin om mee te werken aandit blad. Spring dus gerust eens(vrijblijvend) binnen in ons redactielokaalin de ‘s-Meiersstraat 5 (tussen deMuntstraat en het Hogeschoolplein).Drempelvrees, bindingsangst of agora-fobie? Stuur ons dan eerst gewoon eenmailtje op veto@veto.be, het adres waar jemet al je vragen terecht kan.

De redactie

WWaatt hheebb jjee iinnhhaannddeenn??

Welkom, eerste-bac’ers! Met dit speciale Veto-nummer willen we ons aan jullie, de nieuwestudenten van de K.U.Leuven, voorstellen. In dezeVeto ‘Nul’ bieden we jullie een overzicht van watVeto een heel jaar te bieden heeft. Dat doen we aande hand van een selectie van artikels uit de vorigejaargang.

WIE BEN JE, WAT DOE JE, WAAR KOM JE VANDAAN EN VOORAL:

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/0622

Sociaal

Met de racistische moorden in Antwer-pen in het achterhoofd, is geen themaactueler dan de problemen die onzemulticulturele samenleving kenmer-ken: klachten over racisme en discrimi-natie zijn immers niet dun gezaaid.Ook Leuven blijkt niet gespaard vandeze euvels. Na een aantal incidentenin het Leuvense uitgaansleven, beslo-ten enkele studenten dat het welletjesgeweest was.

Marie Lucas

Tijdens een nachtje stappen in het Leuvensewerd aan hun buitenlandse vrienden voor dezoveelste maal de toegang geweigerd tot éénvan de vele danscafés die de Oude Markt rijkis. Voor studente Geneeskunde Noortje endoctoraatstudente Politieke WetenschappenMarieke was dit de druppel: zij besloten,samen met een aantal andere studenten, omhet heft zelf in handen te nemen en een ini-tiatief op te starten tegen discriminatie in hetuitgaansleven. “Het gebeurt vaak dat buiten-landers of mensen met een andere huidskleurdoor buitenwippers verplicht worden hunidentiteitskaart te tonen, wat eigenlijk hele-maal niet mag. Er bestaat zoveel onduidelijk-heid over wat wel en wat niet kan en zoveelonwetendheid over het sluimerende racismein Leuven, dat we het nodig vonden iets tedoen,” zegt Noortje.

Een maand geleden begonnen zij danook klachten te verzamelen vanuit verschil-lende hoeken, overigens met overweldigendsucces. “We staan ervan versteld hoeveelmensen hebben gereageerd op onze oproepen ons laten weten dat ook zij met ditprobleem kampen,” legt Noortje verder uit.“Velen durven immers de stap niet te zettenom naar het Meldpunt Racisme of de politiete gaan, omdat het een moeilijk probleem isom over te praten. Het is natuurlijk nooit leukom toe te geven dat je wordt gediscrimi-neerd”.

KLACHTENHet initiatief van deze studenten heeft

niet als pretentie een hele mentaliteitswijzig-ing teweeg te brengen in het Leuvense, maarhet sensibiliseren van de studenten is wel hun

topprioriteit. “Vele studenten weten niet eensdat er een probleem bestaat, ze hebben geenbuitenlandse vrienden of worden er niet meegeconfronteerd. Wat we nu dus in eersteinstantie proberen te doen, is het probleemzoveel mogelijk aankaarten,” zegt Marieke.Ook studenten die met discriminatie te ma-ken krijgen, moeten volgens hen beter op dehoogte worden gebracht van hoe zij voor hunrechten kunnen opkomen. “Velen wetenblijkbaar niet dat de procedure voor klachtenbij het Centrum voor Gelijkheid van Kansenen Racismebestrijding (CGKR) heel eenvou-dig is: een mailtje sturen en een aantal vragenbeantwoorden is genoeg om ook daar hulp tekrijgen, zelfs juridische indien nodig.”

Ook Jaak, stagiair apothekersassistent inGasthuisberg en tevens vice-voorzitter van destudentenvereniging Mount Cameroon werktmee aan het initiatief. “Ik ga zelf heel weinigop stap, maar binnen mijn studentenclubhoor ik regelmatig klachten over discrimina-tie in het uitgaansleven. Let wel, ik ben mebewust van het feit dat er ook effectief proble-men zijn met bepaalde groepjes jongeren,maar het is gevaarlijk om iedereen over de-zelfde kam te scheren,” zegt hij. “Over hetalgemeen voel ik me als buitenlander heelgoed in Leuven, alleen zijn er bepaalde pro-blemen waarvoor nog steeds een oplossinggezocht moet worden. Wij concentreren ons

op het uitgaansleven, en hopen toch alleszinsdaar op verbetering.” De voornaamste doel-stelling is voor hem dan ook van Leuven eenstudentenstad maken, leefbaar voor alle stu-denten, ongeacht hun afkomst.

DRUPPELEn de toekomstplannen? “Momenteel is

het initiatief nog redelijk ongestructureerd,we zijn nog maar een maandje bezig, maar debedoeling is om vanaf volgend jaar acties oppoten te zetten die de Leuvense studentenbetrekken bij de problematiek en hen erzoveel mogelijk van bewust maken. We heb-ben ook al een vergadering met het MeldpuntRacisme van Leuven achter de rug om de co-ördinatie te bevorderen en we gaan zekerdoor met klachten verzamelen. We zullen blij-ven ondernemen tot het probleem opgelostis!” luidt het unaniem.

Bij Pangaea, het internationale ontmoe-tingscentrum van de K.U.Leuven, zijn ze zicheveneens bewust van het probleem. In 2004werd de Botswaanse barman van Pangaea inelkaar geslagen door een buitenwipper vanDe Bierkelder. Hierop volgde een rechtzaakén een mars tegen racisme, georganiseerddoor Portulaca — het huidige LOKO-interna-tional — en gesteund door Pangaea. “Het wasal jaren onrustig en het gebeurde al een hele

tijd dat buitenlanders geweigerd werden incafés, voornamelijk op de Oude Markt” zegtCaroline van Pangaea, “maar dit was dedruppel die de emmer deed overlopen. Wewilden iets ondernemen om mensen bewustte maken van het probleem”.

De doelstellingen van de mars warenduidelijk: de gemoederen bedaren die na dekloppartij oververhit waren geraakt en bo-vendien een duidelijk signaal geven aan Leu-ven en haar studenten: blijf alert voor hetsluimerende racisme. “Vlamingen die geencontact hebben met buitenlanders zien vaakde problemen niet, maar ze bestaan wel, zo-wel in het uitgaansleven, als in andere domei-nen, zoals bij kotbazen, job-aanbiedingen,huisvesting, etc. Er moest dus aan de alarm-bel worden getrokken,” aldus Caroline. Demanifestatie bracht gelukkig het één en anderteweeg: buitenwippers worden aan strengerevoorwaarden onderworpen en de buitenwip-per in kwestie kreeg vorige week een effec-tieve gevangenisstraf van zes maanden en eenfikse schadevergoeding aan zijn broek, maarer is volgens Pangaea nog een lange weg tegaan.

Buitenlandse studenten kunnen met hunklachten terecht bij Pangaea, die dan wordendoorgeven aan het CGKR. “Pangaea moedigtstudenten aan om hun klachten aan te geven,maar het grote probleem is dat mensen diemet racisme te maken krijgen, hier vaak nietmee te koop lopen. Het is een grote stap voorhen om het te komen melden. Er bestaat duseen groot verschil tussen wat gemeld wordt,en wat écht gebeurt.” Volgens Pangaea is ereen mentaliteitswijziging nodig, en bovenal:er moet duidelijker gemaakt hoe en waar eenklacht over racisme gemeld kan worden.

Een unaniem verdict dus uit verschillen-de hoeken, en een klare boodschap aan hetadres van zowel de Leuvense autoriteiten alsstudenten. Er moet duidelijkere informatiebestaan over welke rechten je hebt als jewordt gediscrimineerd en waar je terecht kanmet je klacht, en het probleem moet zo snelmogelijk bekendheid krijgen bij de studenten.Het is natuurlijk niet al onheil wat de klokslaat en een oplossing is nooit veraf, maarvolgens deze organisaties kan je nooit alertgenoeg zijn als het op discriminatie aankomt.

Klachten kan je mailen naar Marieke en Noortjeop racisme-leuven@gmail.com

STUDENTEN TEGEN DISCRIMINATIE

PPlleeiiddooooii vvoooorr eeeenn bboonntteerr nnaacchhttlleevveenn

(foto Jelle Goossens)

Hoger onderwijs mag misschien eenverworven recht lijken, voor veelgroepen is het nog steeds niet vanzelf-sprekend om zich te handhaven aan deuniversiteit of hogeschool. ProfessorSabine Van Huffel, rectoraal adviseurGelijke Kansen aan de K.U.Leuven,heeft een plan op stapel dat die groe-pen de aandacht zal geven die ze ver-dienen. Helaas heeft ze af te rekenenenmet een tekort aan middelen.

Tom Van Breussegem

Hoewel universiteiten vaak de eersten zijnom met vooruitstrevende en maatschappelij-ke relevante hangijzers uit te pakken, werdenze hier op snelheid gepakt door tal van an-dere instellingen. De academische wereldblijkt, als het om gelijke kansen gaat, een pakconservatiever dan verwacht. Maarafgelopen rectorsverkiezingen werd het on-derwerp heel nadrukkelijk naar voor gescho-ven. Rector Vervenne trok tot zover ookvolledig de kaart van Gelijke Kansen. Vice-rector Karen Maex en in haar kielzog rec-toraal adviseur Sabine Van Huffel, toondenzich de grote pleitbezorgers van dat beleid.Tot voor kort was dat toegespitst op het on-evenwicht tussen de geslachten, maar nuwordt het opengetrokken naar twee andere

doelgroepen: allochtonen en personen metfysieke beperkingen.

LOKOEr kwam al eerder kritiek dat er

bijzonder weinig ondernomen werd tegen deondermaatse vertegenwoordiging vanstudenten met allochtone wortels aan deK.U.Leuven. Ook de Leuvense Overkoepe-lende Kring Organisatie (LOKO) kreeg erduchtig van langs. Hoewel ze zich aanvanke-lijk onverschillig opstelden en het niet alshun taak zagen om het op te nemen voor stu-denten van allochtone origine, draaiden ze nahet protest bij. Bovendien engageerden zezich om ook van deze tere plek in hun beleidwerk te maken. Er zetelen nu twee afgevaar-digden van LOKO in de commissie die alsdenktank voor het Gelijke Kansen beleidfungeert.

KLAAGMUURHet mag niet verwonderen dat er de

voorbije jaren aan de K.U.Leuven weinigaandacht werd besteed aan dit knelpunt.Voormalig rector Oosterlinck toonde zichhoogst ongeïnteresseerd in de problematiek,aldus de betrokkenen. Nieuwbakken rectorVervenne beloofde daar echter veranderingin te brengen. Zes maand later staat de recto-

raal adviseur Gelijke Kansen aan de klaag-muur: de middelen die nu worden uitgetrok-ken voor die extra aandachtspunten zijn on-toereikend om die taken naar behoren uit tewerken. Het budget voor 2006 staat al langervast en daar is geen ruimte in voorzien om indit nieuwe aandachtspunt te investeren.VanHuffel pleit zonder meer voor een ruimerbudget. Als er geïnvesteerd wordt in excel-lentiepolen, onderzoekscentra die extra mid-delen krijgen op grond van uitstekende per-spectieven of behaalde resultaten, moet ervolgens haar ook voor het Gelijke Kansenbeleid middelen op zij geschoven worden.“Als ik moet wachten op middelen zit ik hierbinnen twintig jaar nog. We moeten roeienmet de riemen die we hebben,” liet VanHuffel zich ontvallen.

INITIATIEFDe Vlaamse Interuniversitaire Raad

(VLIR) werkt al langer rond Gelijke Kansen.Toen indertijd bleek dat de universitaireinstellingen betreffende allochtonevertegenwoordiging ondermaats presteerdenen er aan geen enkele instelling ietsconstructiefs van de grond kwam, nam deVLIR zelf het initiatief. In 1997 richtte ze zelfeen werkgroep Migranten op. Eendoorlichting van het personeelsbestandbracht een manifeste afwezigheid van

allochtonen of Belgen van allochtone afkomstaan het licht. Ook na een analyse van hetpercentage studenten van allochtoon originewas het huilen met de pet op. Geen instroomvan die studenten betekende ook geendoorstroom naar de hoge echelons van deacademische wereld. In 2000 ging dewerkgroep Migranten op in de werkgroepGelijke Kansen, die een bredere kijkontwikkelde op gelijke kansen.

EQUALIn 2004 zag het EQUAL project het

levenslicht. Met steun — of moeten wezeggen op vraag van — Europa werkte menaan elke van de deelnemende universiteiteneen specifiek project uit. De Vrije UniversiteitBrssuel (VUB) nam personeelsontwikkelingen organisatiecultuur voor haar rekening, deUGent carrièreverloop, de K.U.Leuven loop-baanbeleid, UHasselt mentorschap en om tebesluiten de Universiteit Antwerpen weten-schapscommunicatie. Op die manier wil menaan elke van de instellingen een expertise uit-bouwen en die kennis dan ter beschikkingvan de anderen stellen. De studies zoudenzich richten op diversiteit en gelijke kansen inhet algemeen. Maar het lijkt alsof genderopnieuw met de hoofdmoot gaat lopen.

TTee wweeiinniigg ggeelldd vvoooorr ggeelliijjkkee--kkaannsseennbbeelleeiidd

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 33

Student

Het zal je maar overkomen. Je bent eengeëngageerde studente, lid van eenEuropese studentenvereniging. Je gaatnaar hun bijeenkomst in Frankrijk enwordt daar zelfs verkozen tot lid vanhet uitvoerend comité. Alles lijktrozengeur en maneschijn, tot jethuiskomt. Want daar staat de Gehei-me Politie op je te wachten.

Nele Van Doninck

De 21-jarige Tatsiana Khoma studeert, ofbeter studeerde, aan de Belarus StateEconomic University (BEUSA). Op zevennovember reisde ze naar Reims, om daar eenbijeenkomst van ‘The National Unions ofStudents in Europe’ (ESIB) bij te wonen.ESIB is een studentenkoepel die vierenveer-tig nationale studentenverenigingen uit drie-ëndertig verschillende landen verenigt(waaronder ook de Vlaamse Vereniging voorStudenten). Ze vertegenwoordigt daardoormeer dan tien miljoen studenten. Het doel ishet promoten van educationele, sociale,economische en culturele belangen vanstudenten op Europees niveau.

DROGREDENOp de bijeenkomst van ESIB in Frank-

rijk werd Tatsiana verkozen tot lid van hetuitvoerend comité. Toen ze daarna naar huisterugreisde, verliep dat echter in mineur. Bijhaar aankomst in het studentenhome werdze opgepakt. De officiële reden daarvoorwas dat ze de universiteit niet had laten we-ten dat ze afwezig zou zijn. Dat had Tatsianainderdaad niet gedaan, en wel om twee re-denen: ten eerste gaat de wet die zegt dat jeje afwezigheid moet verantwoorden pas

over twee maanden in, en ten tweede omdatze enkel tijdens het weekend afwezig was.Een plausibele uitleg. Het haalde echter nietsuit, omdat het hele ‘afwezigheidsverhaal’waarschijnlijk een drogreden is. De studen-tenbeweging in Wit Rusland is immersofficieel verboden, en wordt al langer geïn-timideerd door de geheime dienst.

ESIB zelf reageert sterk op de gebeur-tenissen. De actie van Khoma’s universiteitis een zware overtreding van de universelewetten van de mens. Iedereen heeft immersrecht om vrij te reizen waar hij of zij wil.ESIB heeft dan ook een brief gestuurd naarde rector van BEUSA, met de vraag de actiestegen Tatsiana te stoppen, en haar toe testaan haar studies verder te zetten zonderverdere pesterijen. Ook deed het een oproepaan alle rectoren en ministers om teprotesteren tegen de acties van de BEUSA.Onder meer de Zweedse minister vanonderwijs gaf al gehoor aan deze oproep.

BUITENGEZETZonder veel resultaat blijkbaar, want

Tatsiana is ondertussen door de rector uit deuniversiteit gezet. Op 25 november kreeg zete horen dat ze welgeteld één dag kreeg omhaar kamer in het studentenhuis leeg te ma-ken en te verlaten. Er werd gedreigd datgeen enkele medewerker van het studenten-home naar huis mocht vooraleer zij vertrok-ken was.

Als reactie op de gebeurtenissen heeft‘The European Universities Association’(EUA) het lidmaatschap van de BEUSAgeschorst. Ze heeft ook al haar ledengevraagd hun samenwerking met BEUSA teverbreken, zolang die de normen enwaarden van de Europese universiteiten nietkan garanderen.

Dit academiejaar is de Leuvense politievan start gegaan met het beboeten vanambetante studenten. Hans Gooris, stu-dentenagent: “Wij willen geen heksen-jacht ontketenen. Helaas zijn sommigestudenten hardleers.”

Dries De Smet

Wie na een cantus zijn gezang op straatvoortzet, heeft het vanaf nu vlaggen. Je looptimmers het risico tegengehouden te wordendoor een brave burger die je vraagt waarom jeaan het zingen bent. Een beetje boven jeteewater, antwoord je dat die burger zich metzijn eigen zaken moet moeien. Waarop dieburger zijn visitekaartje annex pen en papierbovenhaalt. Inderdaad, de agent in burgerschrijft een boete uit. Tot 250 euro.

WILDPLASSENDe overlastboetes die dit jaar ingevoerd

zijn, kaderen in een recent dekreet dat hettoelaat om overlast efficiënter te bestrijden.Nachtlawaai, wildplassen en vuilniszakkengooien waren — en zijn nog steeds — geenprioriteit voor het parket. Het nieuwe dekreetmaakt het mogelijk om de gemeentes be-voegdheid te geven over het uitschrijven vande boetes. De agent maakt dus een verslagvan de overlast waarna een ambtenaar deboete verzendt. Zo wordt het mogelijk omsneller inbreuken te beboeten. Vroegerduurde het maanden voor een boete effeCtief

bij de overtreder te-rechtkwam.

Gooris waar-schuwt echter dat de o-verlastboete niet ge-zien mag worden alseen aanval op de stu-denten of het studen-tenleven.

“We willen niet destudenten viseren. In-tegendeel. We denkendat de aktie net denaam van de studentenkan zuiveren. Veel stu-denten staan dan ookachter deze maat-regel.”

STOKGooris benadrukt

ook dat de nieuwemaatregel niet los vande andere inspanning-en van de politie enpartners mag gezienworden. De overlast-

problemen worden op drie nivo’s aangepakt.In de eerste plaats wordt geprobeerd om pre-ventief te werken. Daarom zetten de fakbarsstewards in en is vorige week de kampagnetegen vandalisme van wal gestoken. Daar-naast kijkt de politie of het mogelijk is omdoor struktuuraanpassingen overlast tegen tegaan. Een voorbeeld hiervan is een beterestraatbelichting. Het laatste redmiddel is derepressieve aanpak. De stok achter de deurzeg maar.

Die stok kan hard aankomen. Een boetekan je tot 250 euro kosten. Dat bedrag ligt inde praktijk waarschijnlijk een stuk lager.Hoeveel studenten al tegen de lamp liepen,kan Gooris niet bekendmaken. “We moetende nieuwe maatregel nog analyseren. Wegaan overigens niet elke avond op pad.”

PSYCHOLOGISCHAls ze op pad gaan, dan is dat in burger.

“Dat is psychologisch. We willen delawaaimakers het gevoel geven dat we op elkogenblik aanwezig kunnen zijn.” Of demaatregel ook het nachtlawaai en het van-dalisme indijkt valt nog af te wachten. “Hetleeft alleszins onder de studenten. Ze pratenerover en dat is voor een stuk al wat wewillen bereiken. De pakkans lijkt en is hoger.”

Enkele maanden geleden bracht Vetohet verhaal van de Wit-Russischestudente Tatsiana Khoma. Zij werd ge-schorst van haar universiteit, omdat zeeen bijeenkomst van Europese studen-ten in Frankrijk bijgewoond had. Maardat was blijkbaar nog niet het eindevan haar verhaal.

Nele Van Doninck

In november werd de Wit-Russischestudente economie geschorst aan haaruniversiteit ‘Belarusian State EconomicUniversity’ (BEUSA). Niet omdat ze debewuste bijeenkomst bijgewoond had, maaromdat ze niet had aangegeven dat ze daarnaartoe zou gaan, luidde de officiëleverklaring van haar Wit-Russische rectorVladimir Shimov. Dat die regel toen nog nietin voege was, vermeldde hij er niet bij.Tatsiana kreeg welgeteld één dag om haarkamer te ontruimen en te vertrekken.

Tatsiana kreeg toen steun van deinternationale studentenbewegingen, dieverzochten om een vernietiging van debeslissing van rector Shimov. Ook diversediplomaten en rectoren van Europese uni-versiteiten drongen daarop aan. DeEuropean University Association, die deEuropese universiteiten vertegenwoordigt,ontnam de BEUSA het lidmaatschap. Destudente probeerde ondertussen percorrespondentie te studeren, maar op 13januari werd duidelijk dat de universiteitniet op haar beslissing terugkwam. Tatsianais nu van plan om naar de rechtbank tetrekken, om daar alsnog haar schorsingongedaan te laten maken.

Na de schorsing van Tatsiana Khomakwam aan het licht dat zij niet de enige is die

voor deze reden geschorst werd. RectorVictor Shimov kondigde aan dat er voorTatsiana al vijftig andere studenten geschorstwerden dit jaar. De Europese studenten-bewegingen reageerden ontzet.

OPGEPAKTEnkele weken geleden bleek opnieuw

dat het regime in Wit-Rusland meer op eendictatuur lijkt dan op een democratie. Bij deherverkiezing van president Loekasjenkorezen er ernstige vragen over de legitimiteitervan. Volgens de Europese Unie verliepende verkiezingen immers niet volgens deinternationale normen. Ook de Wit-Russenzelf voelden dat de verkiezingen niet correctwaren verlopen en er ontstonden manifesta-ties op het Oktoberplein in Minsk, de hoofd-stand van Wit-Rusland. Ook Tatsiana protes-teerde mee. Zij en andere studenten slotenzich aan bij de vreedzame manifestanten,maar werden opgepakt, samen met 106anderen. Het leverde Tatsiana en collega-student Volha Kuzmich tien dagen cel op,die ze ondertussen hebben uitgezeten.

ESIB, de koepel van nationale studen-tenverenigingen, heeft al verontwaardigdgereageerd en roept de Europese regeringenop te protesteren tegen deze flagrante over-tredingen van de mensenrechten. Ook deVlaamse Vereniging voor Studenten (VVS)bleef niet bij de pakken zitten en organiseer-de onlangs een protestactie aan de Wit-Rus-sische ambassade. Die actie is ook het beginvan een briefschrijfcampagne. Met diecampagne wil VVS duidelijk maken dat zehet niet eens is met de manier waarop er inWit-Rusland omgegaan wordt met studen-ten en studentenvertegenwoordigers. Ook inandere Europese landen worden gelij-kaardige projecten op poten gezet.

WWaaaarr eennggaaggeemmeenntt nnooggggeevvaaaarrlliijjkk iiss ((22))

WWaaaarr eennggaaggeemmeenntt nnooggggeevvaaaarrlliijjkk iiss

GEËNGAGEERDE WITRUSSISCHE STUDENTE TATSIANA KHOMA OPGEPAKT

POLITIE SCHRIJFT EERSTE OVERLASTBOETES UIT

““WWiijj wwiilllleenn ggeeeenn hheekksseennjjaacchhtt oopp ssttuuddeenntteenn””

“We willen de lawaaimakers het gevoel geven dat weop elk ogenblik aanwezig kunnen zijn”

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/0644

Student

NIEUWE LOKO-VOORZITTER FREDERIEK VERMEULEN BRUIST VAN ENERGIE:

““WWee mmooeetteenn ffiieerr zziijjnn oopp wwaatt wwee ddooeenn””De Algemene Vergadering van deLeuvense Overkoepelende Kringorga-nisatie (LOKO) verkoos op 5 mei eennieuwe voorzitter, Frederiek Vermeu-len, en ondervoorzitter, Klaas Keire.Beiden zijn van West-Vlaamse afkomst,maar daar kunnen ze zelf natuurlijkniets aan doen.

Ilse De Witte & Simon Horsten

Veto: Waarom heb je je kandidaat gesteld alsLOKO-voorzitter?Frederiek Vermeulen: «Dat is niet iets dat jeop één dag beslist. Ik heb mij van in het beginvan het jaar geëngageerd, heb getracht mijgoed in te zetten, en dan deden er zich plotse-ling geruchten de ronde over mijn kandida-tuur voor het voorzitterschap van LOKO. Zowerd ik gedwongen erover na te denken, enuiteindelijk heb ik dan beslist mij inderdaadte engageren voor die functie. Engagementgroeit meestal voort uit frustratie of teleurstel-ling, het gevoel dat je iets wilt veranderen aaneen bestaande situatie. Zoben ik als studenten-vertegenwoordiger begon-nen. Dan kom je naverloop van tijd in deorganisatie terecht, en wilje ook wel iets doen voordie organisatie.»Veto: Wat wil je beter doendan je voorganger, ThomasDelaet?Frederiek: «Thomas stonddit jaar voor de groteuitdaging om de hervor-mingen, het centraliserenvan alle geledingen in éénLOKO, in goede banen teleiden en te consolideren.Thomas moest de eenheidbewaken en heeft vanuitdie positie de teugels strakmoeten houden, zodat degeledingen niet terug hele-maal apart zouden begin-nen te werken. Volgendjaar moeten we nog meerdurven verdergaan opinhoudelijk vlak door zelfmeer dossiers op deagenda te zetten en aanonze naambekendheidwerken. Daarnaast moetenwe op vlak van interneorganisatie onze vrijwillig-ers nog meer betrekken en hen beter temotiveren door er altijd te zijn voor hen eneen aangename sfeer te creëren binnenLOKO.»

Veto: Hoe sta je tegenover het medebestuurders-schap van de studenten?Frederiek: «Als individu zit je in eenschizofrene situatie: op het GeBu (het Gemeen-schappelijk Bureau, verantwoordelijk voor hetdagelijks bestuur van de universiteit, red.) zit jeals bestuurder, op de Academische Raad danweer als student. We zijn er altijd van over-tuigd geweest dat de studenten met één stemmoeten spreken, dat is ook onze kracht. Hetbenauwde de voormalige rector altijd. En nuzit je inderdaad met het GeBu, waar je somsdingen goedkeurt die je als studentenbewe-ging zou willen afbreken omdat je niet vol-ledig je punt hebt kunnen maken. Anderzijdsis het kunnen meebesturen van de universi-teit een grote uitdaging. De universiteitbestaat tenslotte bij gratie van de studenten,zodat het niet meer dan normaal is dat wemee het beleid kunnen vormen. Dat betekent

niet dat we over alles iets moeten kunnenzeggen: we moeten vooral bezig zijn metonderwijs en sociale materie, dat zijn onzesterktes.»Veto: Denk je niet dat de kwaliteit van devertegenwoordiging achteruit gaat doordat destudenten zo veel mandaten hebben, en ze zichnooit overal ten volle op kunnen concentreren?Frederiek: «Persoonlijk vind ik dat we nietzomaar een stem mogen eisen om te eisen. Wemoeten ons de vraag stellen of we noodhebben aan invloed op een welbepaaldgebied. De cruciale vraag is: maakt het ver-schil uit voor de studenten, of zitten we ge-woon op een postje omdat we het hebben?»

POSTJESVeto: Zijn alle postjes die de studenten nu hebbendan nuttig?Frederiek: «Ik ben er fundamenteel van over-tuigd dat we bij al onze huidige verantwoor-delijkheden kunnen wegen. We worden echtwel au sérieux genomen, en dat komt vooral

door de kracht van onze vertegenwoordigers:het voorbereidende werk, de dossierkennis.Bovendien hebben we vaak op voorhand albijvoorbeeld zaken van de Onderwijsraad be-discussieerd met mensen van extern beleid.De professoren komen meestal niet zo ver, dieblijven enkel betrokken bij hun eigen raad. Desterkte van de studenten is dus dat we er eenalgemene visie op kunnen nahouden en vandaaruit onze dossierkennis kunnen gebrui-ken.»Veto: Hoe sta je tegenover maatschappelijke enpolitieke standpunten waarmee LOKO naarbuiten komt?Frederiek: «LOKO neemt geen partij-politieke standpunten in, wel maatschappe-lijke. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld de Raadvan Bestuur van de K.U.Leuven en de Minis-ter van Buitenlandse Zaken expliciet opge-roepen om de rechten van die Wit-Russischestudente te verdedigen (Tatsiana Khoma werdeind november in eigen land opgepakt omdat zezich engageerde als studentenvertegenwoordig-ster, red.). Als er zich volgend jaar dingenvoordoen waarvan wij vinden dat we er eenstandpunt over moeten innemen, dan zal datzeker gebeuren.»

«Over politieke standpunten kan ik kortzijn: LOKO vertegenwoordigt alle studentenvan de K.U.Leuven. We moeten het belangvan de studenten dus vooropzetten op korteen lange termijn. We vertrekken dus altijd vanhet studentenbelang, niet vanuit politiekeovertuigingen. Als een standpunt van LOKO

dan per toeval overeen komt met wat een po-litieke partij zegt, dan is dat zo. Maar wezullen zeker niet een welbepaalde partij gaansteunen.»Veto: Klaas Keirse, de LOKO-ondervoorzitter vanvolgend jaar, komt van de Campus Kortrijk(voorheen KULAK). Hoe zal de relatie tussen julliezijn?Frederiek: «Ik denk dat ik met Klaas een zeergoed duo vorm, en dat we de taken ook goedzullen kunnen verdelen, wat dit jaar mis-schien nog te weinig is gebeurd. Klaas trektsowieso het sociale luik en ik onderwijs. Maardaarnaast zullen we ook praktisch gezien detaken verdelen, en het zal niet zo zijn dat éénvan ons alles naar zich toe zal trekken.»

«Hoe ben ik nu bij Klaas terecht ge-komen? Wel, we hebben dit jaar het dossiervan de Campus Kortrijk gehad, met de her-vormingen en de richtingen die moesten wor-den herzien, en daarin hebben we een zeergoede samenwerking gehad met de CampusKortrijk, zeker met Klaas, die dit jaar preses isvan de Campus Kortrijk. Ik had al veel goede

dingen gehoord van Klaas, en toen we naarKortrijk zijn geweest heb ik met hem gepraat.Toen bleek dat we op dezelfde lijn zitten. Hetklikte meteen. Natuurlijk zal Klaas zijn kennisvan Leuven nog moeten bijspijkeren, maarzijn engagement zal al enorm helpen om opkorte termijn veel te leren.»

PROMOTIEVeto: Er zijn volgend jaar betrekkelijk veel Kor-trijkzanen met een studentenmandaat. Is dat geenhandicap om een werkingsjaar mee te beginnen?Frederiek: «Ik zie enkel een handicap voor deniet-Westvlamingen (Frederiek woont zelf in hetWest-Vlaamse Eernegem, red.). Maar serieus:studenten van de Campus Kortrijk zijnstudenten van de K.U.Leuven. Onze studen-tenvertegenwoordigers worden bovendienverkozen op basis van hun competenties enzeker niet op basis van hun geografischespreiding. Maar ik heb wel het voordeel dat ikde taal van de inboorlingen spreek (lacht).»

«We gaan in elk geval de CampusKortrijk meer proberen te betrekken. Het ishistorisch zo gegroeid dat Kortrijk een beetjeafzijdig stond van Leuven, en simpelweg haareigen ding deed. Ik vind dat het de taak vanLOKO is om terug te koppelen naar álle stu-denten, ook naar die van Kortrijk.»Veto: ‘Naar alle studenten terugkoppelen,’ zeg je.Toch is LOKO niet zo bekend bij de gemiddeldestudent. Hoe denk je dat te verhelpen?Frederiek: «Als we een steekproef zouden

doen naar de naambekendheid van LOKO,zullen we daar inderdaad waarschijnlijkbedroevend laag op scoren. Het is dan ookeen prioriteit om LOKO bekender te makenbij de studenten. Er zal volgend jaar sowiesoiets komen rond het twintigjarige bestaan vanLOKO. We gaan dat ook koppelen aan twintigjaar inzet voor de studenten. Maar daar maghet natuurlijk niet bij blijven. Eigenlijk zou ie-dere student moeten weten dat er eenstudentenraad is, en dat dat LOKO is. Wemoeten studenten echter ook niet met dos-siers overvallen, maar hen stimuleren ommeer te weten te willen komen. Iedereen isaltijd welkom.»

«We moeten fier zijn op wat we doen metLOKO en moeten daar meer mee naar buitenkomen. Neem nu Albatros, een fuifzaal diedoor ons, studenten, wordt uitgebaat. Alleenweet niemand dat! We mogen best meer pro-motie maken in de Albatros zelf, en explicietzeggen dat LOKO daar achter zit.»Veto: Een ZAP-lid van de Academische Raadbeweert dat de studenten op de Academische raad

niet meer kritisch zijn. Watvind je daar zelf van?Frederiek: «Eenstudentenbeweging is nietgemaakt enkel en alleenom kritiek te geven. Wijdenken eerst na, voor weiets zeggen, over wat wewillen bereiken. Het maaktdaarbij niet uit of we datpunt bereiken op Aca-demische raad, Onderwijs-raad of in het GeBu, zolangdat we ons punt halen.Omdat we goede vertegen-woordigers hebben opOnderwijsraad, die de dos-siers daar ten grondevoorbereiden, hoeft er nietaltijd kritiek meer geleverdte worden op Academischeraad. Nogmaals wemoeten geen kritiek leve-ren om kritiek te leveren.»Veto: Wat zou je graag ver-wezenlijkt zien op onderwijs-vlak volgend jaar?Frederiek: «Wat er zekeraan zit te komen is de do-centenevaluatie. We zijnvolop een evaluatie-instru-ment aan het ontwikkelen.Ik denk dat we als studen-ten sowieso moeten pleiten

voor een jaarlijkse bevraging van het ga-rantieluik (bewaken van de kwaliteit van hetonderwijs, red.). Studenten die al enkele jaren aan deK.U.Leuven studeren zullen het Jade-systeemnog wel kennen: de bevraging van destudenten via enquêtes ter evaluatie van deproffen. Het Jade-systeem is afgeschaft, maarer is nog niets in de plaats gekomen.»

«Kwaliteit is een dynamisch gegeven,een constant streven naar verbetering. Wekunnen toch niet werken met een bevragingom de vier jaar. Er moet elk jaar gekeken wor-den hoever we gevorderd zijn. Dat is niet al-leen voor studenten belangrijk, die wij kwali-teitsvol onderwijs willen bieden, maar dat isook goed voor docenten. Cijfers kan je pasvergelijken, als je jaarlijks kan nagaan of ereen verbetering is gemaakt. Een goede docentstelt zich aan het begin van elk academiejaarde vraag of de stof die hij wil doceren nogrelevant is en voert aanpassingen door waarnodig. Aangezien we alleen maar goedeproffen hebben aan de K.U.Leuven, kan erniets op tegen zijn om een jaarlijkse bevragingte organiseren. Want dat zou een bevestigingmoeten zijn voor die professoren dat ze goedbezig zijn. Als de cijfers bewijzen dat onzeprofessoren goed bezig zijn, zal dat hen eenduwtje in de rug geven. Dan kunnen we be-wijzen dat de ‘K’ in K.U.Leuven echt staatvoor kwaliteit.»

“Ik zie enkel een handicap voor de niet-

Westvlamingen”

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 55

Student

WWoorrsstteelleenn mmeett eeeenn sscchhiimmmmiigg iimmaaggooOver weinig Leuvense organisaties doen meer india-nenverhalen de ronde dan over repetitorenbureaus.Ze worstelen met vooroordelen als zou het om geld-klopperij gaan en de kwaliteit van de lesgevers tewensen over laten. Wat is daar van aan aan?

Dries De Smet & Tom Van Breussegem

Repetitoren zijn privé-personen die tegen een vergoedingstudenten willen klaarstomen voor examens, schrijft de stadLeuven in haar welkomstbrochure. Bijles zeg maar.

Thijs, 2de bac Pol&Soc, volgt bijles statistiek omdat ‘het jementaal een streepje voor geeft op de andere studenten’. Maarvolgens Veerle, 2de lic Rechten, geven de repetitorbureaus jeeen vals gevoel van veiligheid: “voor één vak verzekerden zeme dat ik bij de betere studenten hoorde, vervolgens behaaldeik een grandioos tekort.”

Thijs en Veerle zijn niet alleen. Volgens voorzichtigeschattingen zouden 1.000 à 2.000 studenten beroep doen opeen repetitor. De markt wordt ingepalmd door grote bureauszoals Memento, Logos, Rebus en Catherine Dhondt. Daarnaastopereren heel wat kleinere bureaus en privé-personen dievaak aan het oog van de fiscus ontsnappen.

KWALITEITDe kwaliteit van de gegeven lessen is vaak ondermaats en

moeilijk te controleren, horen we van diverse bronnen.Repetitoren komen en gaan en, erger, worden vaak niet strenggeselecteerd. De lesgevers zijn een bonte mix van collega-studenten, afgestudeerden en assistenten. “Meer dan 90procent van onze lesgevers zijn afgestudeerden”, zegt JanBruwier, zaakvoerder van Rebus. “Sporadisch werken we metstudenten, maar dan enkel uit de licenties.”

Andere kantoren hebben geen bezwaren om tweede-bac’ers of -kanners in te zetten als repetitor. Peter en Maaikebegeleidden allebei als tweedekanner studenten bij Memento.Peter: “Ik gaf les als tweedekanner, maar dat was tochuitzonderlijk. Ik werd geselecteerd op mijn punten en werkteer tijdens de zomervakantie. Wel moest ik tijdens het jaar eenpaar studenten begeleiden als test. Ik heb ook gesolliciteerd bijLogos en daar kon ik, zonder voorafgaand gesprek, zoveelstudenten begeleiden als ik wilde. Dat vond ik niet correct.”

De repetitorenbureaus hebben de mond vol van eentotaalbegeleiding, maar van samenwerking tussen de repe-titoren blijkt in geen enkele van de bureaus echt sprake. “Dedirecteur nam de taak op zich om de individuele lessen tebundelen tot een algemene psychologische analyse”, zegtPeter. “Die evaluatie gebeurde met de student voor een rijandere wachtende studenten en was erg confronterend.”Maaike bevestigt dat: “De begeleiding van de hoofdrepetitorbestaat uit het afblaffen van de student na de les.”

KOSTELIJK GRAPJEStudenten betalen 25 tot 40 euro voor één uur bijles. Bij

Rebus ben je verplicht om minstens tien uur lessen te nemen.“Zo weet je op voorhand hoeveel je moet betalen en kom je

niet voor verrassingen te staan,” zegt Bruwier van Rebus.Andere kantoren werken op uurbasis. Daarbij trachtenbepaalde kantoren zoveel mogelijk uren aan te smeren, metalle financiële gevolgen vandien.

“Ik vond het vervelend dat men mij daar voortdurend hetgevoel gaf dat ik nog extra lessen moest volgen,” zegt Thijs.“Ook al wil je maar voor één vak komen, ze proberen er altijdmeer te verkopen”, zegt Maaike, ex-repetitor bij Memento. “Erwordt dan gezegd: ‘Zo kan ik niet werken, ‘t is een totaal-pakket’.”

Wie bijles volgt voor één vak, twee uur per week, betaaltal snel 600 tot 1000 euro. Wie meerdere vakken doet, moet duseen veelvoud ophoesten en vaak komen daar nog eens extraoefensessies bij.

MONITORAATNochtans bestaat er een goedkoop alternatief. Bijna alle

faculteiten bieden monitoraten aan en er bestaat ook zoiets alsstudieadvies. Bart Dejonghe van de dienst Studieadvies: “Wehelpen studenten met leerprocesproblemen. Deze maandstarten we met vier sessies van twee uur over doelgericht stu-deren.” Studieadvies is een dienst van de K.U.Leuven en allehulp is gratis. Studieadvies kan echter niet helpen voor deindividuele vakken.

Daarvoor zijn er de monitoraten. Eveneens kosteloos en

bovendien veel accurater, meent professor in de rechtenBernard Tilleman. “Monitoraten werken in nauw overleg metde docent. Die directe link zorgt ervoor dat de getraindevaardigheden en de gegeven oefeningen echt voorbereiden ophet examen.”

Het verschil tussen een monitoraat (van de universiteit)en een repetitorbureau (privé) wordt niet genoeg beklem-toond, meent Tilleman. Memento zaait, bewust of onbewust,verwarring door te opereren onder de website monitoraat.be.Het bestuur van de rechtsfaculteit reageerde kordaat toen eenaantal jaar geleden een oefenles door een repetitor werdgegeven in het HuisDerRechten, fakbar van VRG. “Zo wek jede indruk dat de universiteit samenwerkt met repetitoren-bureaus. In onze gebouwen horen ze niet thuis.”

BANDOPNEMERDe laatste jaren nam de sponsoring van repetitoren-

bureaus voor studentenkringen gevoelig af. “Sinds dit jaarhebben we gebroken met repetitorenbureaus”, zegt VRG-preses John-John Ackaert. “We worden niet gedwongen doorde faculteit, maar wel met aandrang verzocht. Daarom heeftde faculteit onze subsidie een klein beetje verhoogd, al weegtdit niet op tegen het verlies aan sponsorgelden.”

Maar de weg naar de studenten blijven de repetitoren-bureaus vinden. “Op sommige proclamaties is iemand vanLogos aanwezig met een bandopnemer”, zegt een bron. “Niet-geslaagden krijgen dan een brief in de bus.” Hoe de

repetitorenbureaus aan de adressen geraken, is niet duidelijk.Vaak zijn het de ouders die hun kind meenemen naar het

repetitorbureau. “Dat gebeurt steeds minder”, zegt JanBruwier van Rebus. “Vroeger ging dit om 90 procent van destudenten, nu slechts 20 procent.” Bepaalde ouders zien hetrepetitorenbureau als een controlemiddel. Peter, ex-repetitorbij Memento: “Er was bij mij een student die naar eenpopconcert was geweest zonder zijn ouders in te lichten.Onmiddellijk kreeg hij een uitbrander van de baas en werdende ouders op de hoogte gebracht.”

Tom, repetitor bij Rebus, vindt feedback naar oudersvolstrekt logisch: “Zij betalen er ook voor dus mogen ze wetenwelke vorderingen de student maakt. Voor de ouders wordtmaandelijks een soort van rapport opgemaakt.” Eric gaf les bijzowel Logos als Catherine Dhondt: “Logos geeft feedback aande ouders over hoe goed hun kinderen werken en welkekansen ze maken, Catherine Dhondt niet.”

ZWIJGENDe universiteit neemt geen officieel standpunt in voor of

tegen repetitorenbureaus. Ook studieadvies doet dat niet. “Weproberen eerst door te verwijzen binnen de K.U.Leuven. Alsstudenten echt op een repetitor beroep willen doen verwijzenwe ze door naar de Gouden Gids.” Jan Bruwier nuanceert:“Wij krijgen wél studenten doorgestuurd van Studieadvies.Alleen zullen ze dat niet openlijk toegeven.”

Bruwier is voorstander van een regulering door de uni-versiteit. Zo kan volgens hem het kaf van het korengescheiden worden. “Kwaliteitscontrole kan gebeuren opbasis van het aantal klachten.”

Zeker is dat de universiteit en de degelijke repetitoren-bureaus baat zouden hebben als de mist rond de kantoren zouoptrekken. Een verplichte publicatie van de slaagcijfers, hetaantal begeleide studenten en het gemiddelde aantal uur perstudent, de correcte tariefstructuur én de klachten zou geenoverbodige luxe zijn. Maar die gegevens opvragen, zou eenimpliciete erkenning van de repetitorenbureaus betekenen.Het is maar de vraag of de universiteit dat wel wil.

De namen van de (ex-)repetitoren en studenten werden op hunverzoek gewijzigd.

““DDiiee mmaann vveerrkkoooopptt ggeewwoooonn aannggsstt””Een gebrek aan controle is een vruchtbare voedings-bodem voor malafide praktijken en dat maakt het kafvan het koren scheiden er niet makkelijker op. Debureaus die alle regels van het ethisch handelen aanhun laars lappen, brandmerken de hele sector. Wekwamen in contact met een student die tot voor kortals repetitor bij Memento werkte, een groot Leuvensrepetitorbureau. De ex-repetitor stelt zich ernstigevragen bij de manier waarop het bureau geleid wordt,maar benadrukt dat “er wel degelijk mensen werktendie echt hun best deden voor de studenten.”

Tom Van Breussegem

Veto: Hoe werden jullie opgeleid bij Memento?Ex-repetitor: «Van een opleiding was geen sprake. Iedererepetitor kreeg bij aanvang hetzelfde verhaal te horen. Hetuitgangspunt is dat je de student bij de eerste les volledigafbreekt. Je geeft hem een test die hij niet kan oplossen enmaakt op die manier brandhout van zijn zelfvertrouwen.Enerzijds werd elke student, hoe intelligent ook, grondig opzijn plaats gezet. Anderzijds was het ook gewoon eendrukkingsmiddel. De directeur speelt er de rol van grotebullebak en kreeg op die manier weinig tegenwind. Die manverkocht gewoon angst.»Veto: Hoeveel kost een uur bijles?Ex-repetitor: «Studenten betaalden ongeveer een vieren-

twintigtal euro waarvan er elf en een half bij ons terecht-kwam. Daar kwam bovendien nog een dossierkost bovenop(dat is tegenwoordig 135 euro, red.). Dat laatste is niet meer daneen lepe truc om de klanten te binden. Gezien de vaste kosttoch gelijk blijft, wordt de stap naar meer lessen nemenverkleind. Als studenten testen aflegden, moesten ze daarbovendien extra voor betalen. Terwijl de repetitor danhelemaal geen toezicht hield en op dat ogenblik met anderestudenten bezig was. Bovendien waren dat vaakstandaardtesten die vijftien minuten vroegen om te verbete-ren. Dat is blind geld verdienen.»

LESSEN REKKEN«Sommige repetitoren werkten soms tot twaalf uur per

dag, in uitzonderlijke gevallen waren er repetitoren diezestien uur per dag les gaven. Op die manier is hetonmogelijk om je lessen grondig voor te bereiden. Derepetitoren werden bovendien onder druk gezet om zoveelmogelijk lessen te geven. Dat ging soms erg ver. Op eengegeven moment in de lessenreeks bleek dat er nog slechtstwee lessen nodig waren om de cursus af te werken. Maar dandrong de directeur aan, soms zonder dat de student dit wist,dat de repetitor het nog een achttal lessen zou ‘rekken’.»Veto: Probeerde men de studenten meer uren aan te bieden dannodig?Ex-repetitor: «Het was een courante praktijk om studentendirect een paar andere vakken aan te smeren dan die

waarvoor ze naar het bureau stapten. Wanneer de ouders erbij waren, werd bijvoorbeeld een lessenpakket overeen-gekomen. Eens de student echter de eerste les achter de rughad, dan sleepte de repetitor er een pak argumenten bij omnog meer vakken te volgen. Voor hij het wist wandelde diestudent met een pak vakken extra het bureau uit. Een van degrote poulains van de directeur geeft er wiskunde en iedereen

die langskomt voor economie of iets dergelijks, lapt hij ookwiskunde aan het been.»Veto: Controleerde Memento studenten ook buiten de bijlessen?Ex-repetitor: «Ja, het ging soms zo ver dat de baas het gsm-nummer van zijn studenten opeiste. Hij stuurde vervolgenséén van zijn repetitoren op pad. Die schuimde de cafés op deOude Markt af. Als hij studenten van Memento signaleerdedan seinde hij dat door, waarop ze een hartig telefoontje vande directeur konden verwachten. Dat is flagrante inmengingin het privé-leven.» De zaakvoerder van Memento wenste niet te reageren.

“Je geeft een test die niet op telossen is en maakt brandhout vanhet zelfvertrouwen van de student”

“Wij krijgen wél studentendoorgestuurd van Studieadvies.”

FFooccuuss oopp rreeppeettiittoorreennbbuurreeaauuss

“Ook al wil je maar voor één vakkomen, ze proberen er altijd meer te

verkopen”

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/0666

Interview

“Ik ben blank, Europeaan en hebstuderende ouders gehad die mij stimu-leerden.” Vlaams minister van Werk,Onderwijs en Vorming Frank Vanden-broucke ziet zichzelf als een geluks-vogel, maar wat is zijn verdienste aandit geluk? “Nul komma nul procent”.Volgens hem is dat echter geen redenom talenten die je gekregen hebt on-benut te laten. “Allerminst, we moetenalle talenten ontwikkelen en onderwijsis daartoe de beste manier. Het finan-cieringsmodel dat ik voorstel, heeft danook als doel die groepen te stimulerendie voorheen geen toegang kenden tothet Hoger Onderwijs. Er komt eentweede democratiseringsgolf aan.” Eeninterview met de politicus die de status-quo schuwt.

Bram Delen & Maarten Goethals

Veto: Zien we de voorbije jaren geen uitrangeringvan parlement en democratie in het hogeronderwijsbeleid?Frank Vandenbroucke: «De onderwijs-wetgeving is enorm gebonden aan parlemen-tair werk, veel meer dan andere domeinen.Waar u op doelt zijn de ontwikkelingen, zoalsde Bama-hervorming, die gestuurd zijn doorEuropese debatten en afspraken, onder deimpuls van de instellingen zelf. Dat is echtereen krachtig uitgangspunt. Die afspraken zijndan, na zeer veel debat en adviesprocedures,vertaald naar parlementair niveau. Maar hetis uiteindelijk het parlement dat groen lichtmoet geven en akkoord moet gaan met devoorstellen. Het is ook niet zo dat geen erenkele politieke marge meer was in dat grootEuropees kader. Er waren immers verschil-lende wegen die naar een zelfde doel moestenleiden: een bepaalde kwalificatiestructuur en-niveau. Het Bolognaproces was een voor-beeld van een proces dat vertrok vanuit hetveld — verenigingen van universiteiten enstudenten — met andere woorden een bottom-up proces. Ik heb daar geen problemen mee enkan jullie geruststellen: het parlement heeftnog bijzonder veel te zeggen in de onderwijs-wetgeving.»

MIDDELMATIGVeto: Als socialist ziet u kwaliteit en demo-cratisering niet als tegengesteld. Moeten de instel-lingen dan niet meer vrijheid krijgen om aan deschoolpoort te selecteren?Vandenbroucke: «Ik pleit ervoor dat inVlaanderen een tweede democratiseringsgolfop gang gebracht wordt. Dat is absoluutnoodzakelijk, weliswaar met andere doel-groepen en methoden dan de eerste golf. Deeerste is stilgevallen in de jaren zeventig. Detweede golf is nodig om principiële, moreleredenen, want wij laten heel wat talenten vanmensen onbenut en miskennen daardoor veelontwikkelings- en emancipatiekansen. Datstel je zeker vast in allochtone gemeen-schappen. Het is bovendien ook nodig als weonze welvaart willen behouden, zowel inVlaanderen, België als Europa. Maar gelijkekansen op middelmatig niveau zijn geengelijke kansen, daar ben je niets mee. Het isbijvoorbeeld dankzij zeer goed lager enmiddelbaar onderwijs dat in Vlaanderen, inde jaren vijftig en zestig, kinderen vanarbeidersgezinnen hogerop zijn kunnendoorstromen in de samenleving, niet dankzijmiddelmatig onderwijs. Dat geldt evenzovoor hoger onderwijs. Het zijn met name demensen die van thuis uit niet de relaties, hetgeld en de cultuur hebben mee gekregen diehet onderwijs juist nodig hebben om zich teemanciperen. Die mensen hebben dusuitstekend onderwijs nodig.»

«Ik geloof niet dat het in Vlaanderenmogelijk is om het Amerikaanse model teintroduceren waar kleine universiteiten zichspecialiseren en zo hoge resultaten bekomen.Je hebt in Amerika enkele universiteiten vanwereldklasse, maar daarnaast heb je een sliertvan instellingen met een zeer bedroevendekwaliteit. Dat kunnen wij ons in Vlaanderenniet veroorloven. Wij krijgen hier geenHarvard of Oxford en moeten dat ook nietambiëren, maar we moeten onze eigen notieontwikkelen van kwaliteit. De lat van debasiskwaliteit, van elke universiteit en hogeschool, moet hoog liggen, anders bied je geengelijke kansen op kwaliteit. Als we zoredeneren, denk ik, is het dan ook nietgeschikt om te denken in termen van kleineversus grote instellingen. Elke instelling moetdoelmatigheid nastreven in zijn aanbod. Eengroot probleem is daarbij de blijvendeversnippering van opleidingen. Als je dekwaliteit hoog wilt houden, moet je dus meerrationaliseren.»

PARTICIPATIEVandenbroucke: «In de financiering die ikvoorstel, bouw ik sterke prikkels in omsamenwerking te belonen en instellingen tepenaliseren die schaarse middelen spreidenover te veel verschillende opleidingen. In hetnieuwe financieringsmodel zit een concen-tratiecoëfficiënt die weergeeft hoe een in-stelling haar studenten spreidt over verschil-lende opleidingen. Als er weinig studentenzijn voor een bepaalde opleiding — en dat isop zich niet erg — en als die nog eens opverschillende plaatsen wordt aangeboden,dan ben je zeer inefficiënt bezig. In het nieuwe

financieringssysteem geef ik prikkels, in devorm van financiële bonussen, aan deinstellingen voor echte samenwerking, zoalshet samen aanbieden van opleidingen. Wegeven ook een tegemoetkoming bij ratio-nalisatie. Als je afbouwt, kan je het personeelniet zomaar op straat zetten; dat is niet

menselijk. Wij willen degressief nog enkelejaren doorbetalen, zodat we geen bruuskeffect creëren. De focus ligt dus op de doel-matigheid van het aanbod, wat nieuw is. Ikwil de financiering gebruiken om een beleidte voeren. Het systeem is niet bedoeld vooreen status-quo, maar om zaken te veranderen,om een tweede democratiseringsgolf te bege-leiden. Meer participatie betekent concreetmeer geld voor de instellingen, want we wil-len een einde maken aan de bevriezing van deenveloppen.»

PERVERS«Vervolgens is de vraag of je als instelling

geïnteresseerd bent in ofwel meer studentendie zich inschrijven ófwel meer studenten dieslagen. Ik ben geïnteresseerd in dat laatste,vandaar dat ik radicaal kies voor output-financiering. Wij willen enkel studiepuntendie verworven en diploma’s die behaald zijn,

financieren. Dat is een zeer radicale breuk.Bovendien verdubbelen we de financieringvan de eerste zestig behaalde studiepunten.Hierdoor zullen de instellingen, waar depunten verworven worden, er alles aan doenopdat de studenten zouden slagen. We willenervoor zorgen dat studenten die het moeilijkhebben niet verkommeren in een hoekje. Inhet systeem met inputfinanciering was ergeen enkele impuls om zich te bekommerenover deze gevallen. Maar, dat wil ik erbijzeggen, iedereen in het democratiserings-proces heeft een verantwoordelijkheid. Ikbegrijp niet dat wij maatschappelijk aan-vaarden dat zoveel studenten mislukken. Ditis een verantwoordelijkheid van zowel deinstellingen als de studenten zelf. Je moetmensen een tweede kans geven, maar —alhoewel ik geen aanhanger ben van hetinvoeren van een “leerrecht” — studentenmoeten ook geconfronteerd worden met hetfeit dat ze niet eindeloos opnieuw kunnenproberen. Ik ben in deze zin voor een‘prestatiemoraal’. We moeten maken dat demensen zo snel mogelijk op het juiste spoorzitten. En dat is zeker mogelijk in de nieuweBama-structuur. Het laat toe om te zeggen datje als student niet onmiddellijk te hoog moetmikken. Je kan daarna, geleidelijk aan,bijbouwen.»Veto: In uw conceptnota werden de eerstebachelors wel nog gefinancierd volgens het input-systeem. Vandenbroucke: «Aanvankelijk hadden wedrie elementen: een combinatie van in- enoutputfinanciering, een bonus bij het behalenvan het diploma en een studierendements-bonus. Dat waren drie verschillende elemen-ten in het systeem die het ingewikkeld maak-ten, want het was bijvoorbeeld zeer moeilijkom een rendementsbonus te definiëren zon-der dat hij pervers zou werken. We hebbenbesloten om het simpeler te maken. Output-financiering is eenduidig en valt beter tecontroleren.»

VREESVeto: Een veelgehoorde kritiek is dat de kwaliteiterop achteruit zal gaan. Examens wordengemakkelijker.Vandenbroucke: «Ik heb een voorstel inge-schreven voor een externe examenbewaking.»Veto: Nog eens een kwaliteitsbewaking, naastinterne en externe visitatiecommissies en deaccreditatie? Vandenbroucke: «Dat gebeurt trouwens nietfrequent. Waarom zou men bang zijn voorexterne examinatoren als dat een licht sys-teem is?»Veto: Omdat professoren nu al steen een beenklagen over administratieve overlast. Vandenbroucke: «We moeten daar een even-wicht in vinden. Ik denk dat een licht kwali-teitszorgsysteem voor examens mogelijkmoet zijn. Ik denk niet dat er echt een grootrisico is dat de examens in sommige instel -lingen gemakkelijker zouden worden omwillevan outputfinanciering, maar in de mate datdie vrees bestaat wil ik wel op zoek gaan naargaranties tegen het afglijden van deexamenkwaliteit. Een andere kritiek is dat wevia het outputmechanisme de instellingenaanzetten om hun studenten te selecteren: en-kel hen aannemen die succesvol zullen zijn.Dat is een asociaal selectiemechanisme. Van-daar dat ik heb voorgesteld om beursstuden-ten te laten tellen voor anderhalf, waardoorinstellingen dus meer middelen ontvangen.We gaan ervan uit dat instellingen méérinspanningen zullen moeten doen ombepaalde studenten te rekruteren en vervol-gens te laten slagen. De financiering is stu-dent-gerelateerd op basis van het lukken vanstudenten.»Veto: Maar hoe valt ‘meer zorg’ te meten?

DE ABSOLUTE NOOD AAN GELIJKE KANSEN IN HET HOGER ONDERWIJS

““IIkk wwiill ddee ffiinnaanncciieerriinngg ggeebbrruuiikkeenn

oomm eeeenn bbeelleeiidd ttee vvooeerreenn””

“Gelijke kansen opmiddelmatig niveau zijn

geen gelijke kansen”

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 77

InterviewVandenbroucke: «Je kan dat alleen maarmeten door een proxy (een benaderings-variabele, red.). De beste proxy is het inkomenvan de ouders. De realiteit is dat het scho-lingsniveau enorm gecorreleerd is aan hetinkomen van de ouders. Dat is voor ons eenmiddel om studenten waarvan het diplomaopwaartse mobiliteit betekent te onder-scheiden van studenten waar dat zo niet is.Het inkomen is een voor de hand liggendeindicator, maar er zijn er misschien nog.»Veto: Als u wilt rationaliseren zijn er twee opties.Of één Universiteit Vlaanderen of instellingen diezich gaan toeleggen op enkele domeinen.Vandenbroucke: «De idee UniversiteitVlaanderen was een metafoor, van onze par-tijvoorzitter, voor een onderwijslandschapwaar een sterke samenwerking belangrijk is.Ik denk niet dat we kunnen pleiten voor éénuniversitaire instelling. We hebben nu vijfassociaties, wat al een stap vooruit is, maar ikdenk dat er wel nog meer samenwerkings-verbanden moeten komen, wil men zijnaanbod efficiënt rationaliseren. Ik hoop dathet landschap en het gedrag van de instel-lingen zal bewegen en dat zeker op het gebiedvan gelijke kansen. De universiteit heeft hiereen grote verantwoordelijkheid.»

DIVERSITEITSENGAGEMENTVeto: Wat vindt u dan van de suggestie vanLOKO dat universiteiten zich moeten specia-liseren in doelgroepenbeleid?Vandenbroucke: «Ik vind dat nogal bizar. Eris natuurlijk een aanknopingspunt. Je zal inAntwerpen en Limburg omwille van dedemografie een grotere instroom van alloch-tonen hebben en dus een grotere verant-woordelijkheid op dat punt. Maar het kantoch niet zijn dat Leuven enkel voorgehandicapten zorgt en Antwerpen voorallochtonen. Je zal maar Marokkaan in Kessel-Lo zijn of rolstoelstudent in Veurne. Ik hoorvoortdurend — en denk daarbij ‘bravo’ — datde K.U.Leuven geen subregionale begrenzingwil hebben. Het is dus een beetje raar om tezeggen dat voor Leuven alleen het Hagelandtelt wat betreft gelijke kansen. Ik was dan ookheel blij dat de K.U.Leuven het diversiteits-engagement heeft getekend. Ik hoop dan ookdat men de daad bij het woord voegt.»Veto: Werkt een vaste benoeming in het HogerOnderwijs niet contraproductief? Zou het nietbeter zijn om professoren niet alleen naar boven,maar ook naar beneden te laten bewegen in hunacademisch profiel?Vandenbroucke: «De vaste benoeming is niethet issue. Dat is wél de vraag naar welk sys-teem we zullen gebruiken om professoren teevalueren. Ik zal proberen tegen 2007 eenvolledig afgewerkt evaluatiesysteem in tevoeren met beroepsprocedures en functie-omschrijvingen. Dat betekent dat wanneeriemand het feitelijk slecht doet en blijft slechtdoen, hij niet meer beschermd hoeft teworden. Je moet de vaste benoeming eigenlijkzien als een aantrekkingsfactor voor eenacademische loopbaan. Een vaste benoemingkan positief zijn, mits de combinatie met eenstreng evaluatiesysteem.»Veto: Wat vindt u van uw kerstrapport in DeStandaard?Vandenbroucke: «Ik heb dat vluchtig gele-zen en had er niet echt bedenkingen bij. Hetwas wel objectief, denk ik.»Veto: Een bedenking was dat de onderwijs-vakbonden u te krenterig vinden.Vandenbroucke: «Vakbonden die niet onte-vreden zouden zijn, die verzaken aan hunfundamentele traditie. Vakbonden zijn ei-sende organisaties. Dat ze niet tevreden zijn,verbaast ons niet. We zijn nu bezig metambitieuze onderhandelingen voor eenmeerjarenakkoord en dat is geen vanzelf-sprekende zaak omdat er financiële grenzenzijn. Maar onderhandelingen zijn nooitgemakkelijk. Het belangrijkste dat uit hetkerstrapport naar voor kwam, is dat ditkabinet een bijzonder ambitieus kabinet is opvlak van inhoud. Op een aantal punten willenwij grensverleggend werken. De bedoelingvan de nieuwe financiering is om tehervormen en niet een financiële status-quo,wat de instellingen graag zouden willen. Kijk,onderwijs is een enorm belangrijke sector, detoekomst van mensen wordt er bepaald, maarvooral: de samenleving wordt er gevormd. Endat zijn we de laatste tijd vergeten. Daarom

moet er grondig over worden gedebatteerd,moeten er noodzakelijke veranderingenkomen en daarom ben ik ook minister vanOnderwijs willen worden. Niet omdat ik veeldossierkennis had - veel minder dan overeconomie of sociale zekerheid - maar omdathet zo’n belangrijke zaak is. »Veto: Bent u een moedig politicus? Uw voor-ganster Marleen Vanderpoorten (VLD) heeft hetidee van financiering slechts geopperd.Vandenbroucke: «Moedig? Het zou preten-tieus zijn om dat te zeggen. Maar het zoutijdverlies zijn een voorstel uit te tekenen dater alleen maar voor zorgt dat iedereen krijgtwat hij al heeft. Daarvoor zit ik niet in depolitiek.»

MANNENCLUBVeto: Waar ziet u een taak weggelegd voor deoverheid in de participatie van vrouwen aan hetHoger onderwijs?Vandenbroucke: «Er is duidelijk een glazenplafond. Ik vind het bijzonder ergerlijk als jekijkt naar de verzamelde decanen, rectoren enassociatievoorzitters, dat is een pure mannen-club. Dat wijst op iets. Ik denk dat de over-heid signalen moet geven. Bijvoorbeeld doorin het kader van de nieuwe financiering af-spraken te maken over dergelijke speer-punten. Daar is men gelukkig al mee bezig. Ikstel vast dat binnen de wereld van deuniversiteiten al wat beweegt, dat menaandacht krijgt voor een personeelspolitiekdie het voor vrouwen mogelijk moet makenom hogerop te klimmen in de hiërarchie en inde leidinggevende posities. We moeten inder-daad vanuit de overheid signalen sturen datdit een belangrijk agendapunt is.»Veto: Maar niet meteen zo ingrijpend als bijallochtonen?Vandenbroucke: «Neen, omdat je bij alloch-tonen — net zoals bij sommige Vlamingen —zeer duidelijke, aanwijsbare problemen hebt,zoals een onvoldoende kennis van aca-demisch Nederlands. Dat komt door het falenvan het middelbaar onderwijs dat henonvoldoende heeft voorbereid. Maar goed,het is dan zo. Daar moet je specifieke actiesvoor ontwikkelen als hogeschool of uni-

versiteit. Er zijn ongetwijfeld ook allochtonendie beter spreken dan ik, maar er zijn ook welandere gevallen. Ik denk dat de achterstellingvan vrouwen ten opzichte van leiding-gevende posities een subtieler probleem is,wat het moeilijker maakt om vanuit deregering eenduidige richtlijnen te geven. Hetgaat hier bijvoorbeeld om een heleeigenzinnige cultuur van leiding geven.Wanneer mensen beoordeeld worden opleiding geven, worden ze beoordeeld op zeermannelijke eigenschappen. Dat is zowel in debedrijven als in het universitaire leven, maarbedrijven zijn ondertussen een beetje slimmergeworden en vinden nu ook de vrouwelijkeeigenschappen belangrijk.»

LECTUURVeto: Er is nu een minidecreet. Dat wordt somsoneerbiedig een juridische jungle genoemd…Vandenbroucke: «Dat is niet oneerbiedig.»(lacht)Veto: Er was toch een mooi gecoördineerdbasisdecreet dat leesbaar was voor niet-juristen? Vandenbroucke: «Het zal paradoxaal klin-ken, maar het minidecreet is er gekomen omons werk goed te doen. Er bestaat een heelreeks decreten die te maken hebben met het

Hoger Onderwijs. In het regeerakkoordkondigden we aan dat we die netjes aaneenzouden schrijven en coördineren in éénoverzichtelijke tekst. We zijn daaraanbeginnen werken, maar hebben dan eigenlijkmoeten vaststellen, méér dan we haddenvoorzien bij de vorming van de regering, datdie teksten moesten gemoderniseerd enaangepast worden, rekening houdend metnieuwe uitdagingen. Het louter coördinerenbleek niet zinvol. Het basisdecreet moestdaarom een tekst worden van deze tijd, eencoördinatie met de grote C en een gelegen-heid om nieuwe problemen aan te pakken.Het minidecreet was intussen nodig omdat deinstellingen met enkele dringende juridische

problemen zaten. Die hebben we nubehandeld. Leidt het oplossen van dergelijkeproblemen tot aangename lectuur? Neen, datis ook niet de bedoeling.»Veto: Het heeft dus niet te maken met de vrees vande VLD dat de SP.A met de pluimen van deverwezelijkingen als studentenparticipatie enflexibilisering zou gaan lopen?Vandenbroucke: «Neen, Ik zie ook niet inhoe men daarmee kan gaan lopen. Het is tochniet omdat men iets verzamelt, dat men hetook allemaal bedacht heeft. Wie denkt dat nu?Veto: De publieke opinie?

ECONOMISCHE SECTORVeto: Maakt het eigenlijk nog uit wie aan hethoofd staat van dit kabinet staat? Waar zit hetverschil nog tussen een liberaal en een sociaal-democraat? Vandenbroucke: «Het maakt absoluut eenverschil uit. Mijn fundamentele overtuiging,of het nu gaat om gezondheidszorg, socialepolitiek, werkgelegenheids -of onderwijs-beleid, is dat je beleid goed moet zijn voor desterken en sterk voor de zwakken. Eenleerling die sterk is in eender wat, wel, laatdie het zo goed mogelijk doen en de topbereiken. Maar om sterk te zijn voor dezwakken heb je een zeer gerichte politieknodig waarin je ook wel eens inspanningendurft eisen van de instellingen. Sterk zijn voorde zwakken volstaat niet met het toekennenvan individuele rechten. Want mondigemensen grijpen hun rechten, maatschappelijkzwakken niet. Je moet durven de zwakkenstructuur aanbieden. Ik vind dat de onder-wijsinstellingen weer, zoals in de eerstedemocratiseringsgolf, een breed, maatschap-pelijk bondgenootschap moeten maken rondonderwijs, samen met de cultuur- en welzijns-en sportsector en de economische sector, enniet alleen met de economische zoals vaakgesuggereerd wordt. Je hebt een breedbondgenootschap van mensen nodig diezeggen dat onderwijs belangrijk is, want hetgaat hier om de talenten van mensen die jemoet ontwikkelen. Onderwijs dient immersniet alleen om mensen voor te bereiden op deonmiddellijke aansluiting met dearbeidsmarkt, want jobs veranderen daarvoorveel te snel.»

«Wij moeten durven streng zijn op datvlak. Iedereen heeft aangeboren talenten,maar het is afhankelijk van de eerste levens-jaren en het milieu waarin je bent geboren enopgegroeid of je al dan niet je talenten kanontwikkelen. Welke eigen verdienste heb je nuaan zulke talenten? Het al dan niet hebbenvan talenten, is bepaald door de natuur. Waarik dan streng in ben, is in het stimuleren enhet ontwikkelen ervan. Ik wil iedereen denodige kansen bieden om dat te doen. Ik hebbijvoorbeeld veel geluk gekend. Ik hebouders die allebei hebben gestudeerd, ik benblank en ben in Europa geboren. Wat is mijnverdienste hier aan? Niets! Nul komma nulprocent. Maar ik ben wel verplicht om diekansen te grijpen en uit te bouwen, zodoendedat ik er anderen, die minder kansen hebbengekregen, mee kan helpen. Voor mij zijn, indat opzicht, mensen niet gelijk; dat is hetverschil met oud-links. Maar er moeten welvoor iedereen gelijke kansen gecreëerdworden. Ik kan dat nog het best verwoordenmet enkele regels van een gedicht vanHerman De Coninck. “Als ik dan door hetvenster kijk/ Dan zie ik verschillendebloemen/ vormen en kleuren./ Maar de zonen de regen zijn er voor iedereen./ Een prachtaan diversiteit, wel, dat is socialisme.” DeConinck zegt dat wel beter (lacht), maar hetbeeld geeft perfect weer wat ik bedoel:niemand is gelijk en dat maakt iedereenuniek. En opdat iedereen zichzelf zou kunnenontwikkelen, is het best dat de tuinier eensocialistische tuinier is.»Veto: Dat is wel een heel ander discours dan deVLD die momenteel radicaal de kaart trekt van dehardwerkende Vlaming. Hoe houdt u het uit metdie coalitiepartner?Vandenbroucke: (droogjes) «Het is eigen aande democratie dat men compromissen moetsluiten.»

foto’s Jelle Goossens

“Mensen zijn niet gelijk”

Na een schaarste vier jaar geleden, is eropnieuw wat ademruimte op de koten-markt. Maar of dat de kwaliteit en prijsten goede komt, is nog maar de vraag.De huisvestingsdienst van de K.U.Leuven krijgt nog steeds jaarlijks meerdan driehonderd klachtendossiers teverwerken en dat lijkt slechts het topjevan de ijsberg. Bovendien wordt dehuisvestingsdienst geconfronteerd meteen vervelende tendens. Grote kotba-zen hebben immers de kracht van eenuitstalraam ontdekt en omzeilen hundienst vakkundig.

Tom Van Breussegem

Leuven telt zo’n dertigduizend koten ofstudio’s die dienst doen als studentenonder-komen. De huisvestingsdienst van de K.U.Leuven gaat er prat op dat elk jaar ongeveereen tachtig percent van de koten met haarhulp een nieuwe huurder vinden. De anderekoten gaan via mond op mond reclame vande hand. Via het Internet stelt de K.U.Leuveneen lijst met koten — Kotwijs — ter

beschikking.Maar er beweegt wat op de kamermarkt.

Grote bureaus gaan zich alsmaar sterker pro-fileren en stappen rechtstreeks op de studentaf. Kotbazen met kapitaal hebben de krachtvan een uitstalraam ontdekt en weten hunbroodjes goed te verkopen. Een deel van diekotbazen heeft een erg slechte reputatie alshet op kwaliteit en correctheid aankomt. Enke-len werden zelfs pertinent uit de bestandenvan de Huisvestingsdienst verwijderd. Dat ter-wijl ze een substantieel deel van de Leuvensekoten in handen hebben en dus een pak van destudenten aan hun onwil overgeleverd is.

MONOPOLIEDat de prijzen van die kamers doorgaans

pakken hoger liggen dan bij kleine parti-culieren lijkt weinig studenten te deren. Maarals er problemen zijn tussen huisbaas enstudent, blijkt een anonieme kotbaas vaak eenslecht aanspreekpunt. Katrien Deville van deHuisvestingsdienst reageert: “Er zijn weldegelijk een paar verhuurders die een pakkamers hebben, maar het leeuwendeel zijnnog steeds kleine particulieren die hooguit

zes kamers hebben. Het is wat voorbarig omover een monopolie te spreken, maar er zijninderdaad wel een paar grote spelers.” Grotespelers als Javedani, Coenen, Appeltans enGlobiss domineren al jaren de kotenmarkt enhebben niet altijd een even koosjere faam.

In het geval er problemen zijn, is het

natuurlijk eenvoudiger te discussiëren meteen kleine particulier. Bij hen heeft de huis-vestingsdienst een stok achter de deur, wantals die ze niet meer opneemt op Kotwijs, ge-raken ze hun kamers moeilijker kwijt. “Spijtiggenoeg kunnen we bij die grote bureaus niksafdwingen en dat draait wel eens in onsnadeel uit. Maar dat wil niet zeggen dat hetmet die grote spelers per definitie moeilijkmoet gaan. Met sommige ervan hebben weeen goede verstandhouding en als we pro-blemen aankaarten wordt dat zo goed alsaltijd gevolgd.”

De huisvestingsdienst behandelt jaarlijkszo’n driehonderd zestig klachtendossiers vanstudenten. Daarbij gaat het vooral over waar-borgdossiers en eindafrekeningen die nietkloppen, herstellingen die niet gedaan wor-den of een verhuurder die zijn huurder stalktof de privacy schendt..

Jaar Prijs in euro1989-1999 177,831999-2000 184,852000-2001 188,772001-2002 1992002-2003 2122004-2005 2202005-2006 230

Gemiddelde huurprijs vanstudentenkamer in privé-sector met

10-maandencontract enenergiekosten inbegrepen:

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 00/00/0688

Sociaal

HHuuiissvveessttiinngg iinn LLeeuuvveenn:: OOvveerr kkootteenn eenn kkootteerriijjeennEErr bbeewweeeeggtt wwaatt oopp ddee kkaammeerrmmaarrkktt

‘Bij grote kotbazen kunnen weweinig afdwingen”

Sora, de voorganger van LOKO-sociaal, legde met behulp vaneen enquête vijftien jaar geledeneen lijst aan van de slechtstekoten in Leuven op dat moment.Een kot in de Arthur de Greefstraat kwam indertijd als een vande slechtste koten in Leuven uitde bus. Dus gingen we daar evenaankloppen.

Veto: De klachten over jullie kot betroffenhoofdzakelijk onregelmatigheden metwaarborg en eindafrekening.Bewoner: «Mensen die hier de vorigejaren zaten, werden opnieuw gecon-fronteerd met bijkomende kosten endat zal dit jaar wel niet anders zijn.Het contract zit vol achterpoortjes omvan alles extra aan te rekenen.»Veto: Maar daarnaast ben je tevredenover je kot?Bewoner: «Niet echt. Vlak voor depaasvakantie was er een probleemmet de riolering. Zonder enigeverwittiging stonden er hier ‘sochtends werklui met een drilboor tewerken. De volgende dag was er plotsgeen stromend water meer, ookonaangekondigd. We hebben drink-water moeten gebruiken om af tewassen, tanden te poetsen. Douchenwas onmogelijk en als we naar hettoilet moesten, was dat in hetdichtstbijzijnde café. De kotbaas lietuitschijnen dat het onze fout was enwe dus voor de kosten gingen op-draaien maar volgens de loodgieterswas er een rioleringsbuis verzakt.Tijdens de winter kregen we prob-lemen met de verwarming. Op eenbepaalde kamer konden we ze nietafzetten, omdat we ze anders nietmeer aan de praat kregen.»

VERSCHRIKKELIJKVeto: En valt de kamer zelf mee?Bewoner: «Er loopt ducktape over degrond om te verbergen hoe slecht hetmet de vloer gesteld is. Telkens als ikenkele dagen ben weggeweest, moetik mijn kot verluchten omdat het erverschrikkelijk slecht ruikt. De vloerkruipt tegen de zijkant van de muuromhoog en brokkelt af. De deur-plinten zaten volledig los en blijvennu met behulp van wat lijm op hun

plaats. Bij een andere bewoonsterkomt er boven haar raam telkens zehaar raam opent, mortel en kleinestukken steen los.»

«En dan heb ik het nog niet overde keuken gehad. Simpel gezegd: dieis er niet. Officieel (red. volgensKotwijs) is de kelder een beperkte

keuken. Maar er is niemand die daarook maar iets wil klaarmaken. Ze isveel te klein, afschuwelijk vuil enslecht verlicht. Er is geen enkeleverluchting en het stinkt er bijgevolgongelooflijk hard. Tegen de muurhangt het kastje van de elektriciteit, dewatermeter en de gasmeter, er lopenoveral buizen en draden. Zelfs opplaatsen waar het niet nodig is. Dedouche is smerig, de verf op de murenbrokkelt af en overal hangen spinnen-webben en dode muggen/vliegen.»

SILICONEN«Het toilet op het tweede verdiep

heeft geen sleutel en kan dus ook nietgesloten worden. Op een bepaaldmoment stond de wc daar los en konze omvergeduwd worden. De kotbaasheeft dat dan na herhaaldelijke klagenhersteld met een laagje siliconen. Inhet contract staat dat de kotbaasregelmatig zou moeten kuisen. Ditgebeurt zo goed als nooit.»Veto: Heb je contact opgenomen met dehuisvestingsdienst?Bewoner: «Ik ben langs geweest bij deHuisvestingsdienst in de Naamse-straat. Ze vertelden me dat eenkeuken verplicht is op ieder kot. Maartoch lijken ze niks te ondernemen. Ditkot staat nog steeds op Kotwijs. Erwaren slechts enkele officiële klachtende laatste vijf jaar en daar kreeg ikgeen verdere informatie over. Hunraad was om mijn tijd uit te zitten endan een ander kot te zoeken.»

(tvb)

“Naar het toiletmoesten we in het

dichtstbijzijnde café”

LLeeuuvveennss sslleecchhttssttee kkoottAls je een kot zoekt in Leuven, kan je steedsop Kotwijs terecht. Daar vind je een be-schrijving en prijs van het volgende kot vanje dromen. En als er problemen met kot ofkotbaas zijn, staat de Huisvestingsdienst dehuurders bij in raad en daad. We gingenpraten met Katrien Deville van de Huisves-tingsdienst van de K.U.Leuven.

Veto: Wat is juist de taak van de huisvestingsdienstbinnen de K.U.Leuven?Katrien Deville: «Wij bemiddelen tussen vraag enaanbod. Enerzijds de studenten die op zoek zijn naareen kot en anderzijds de kotbazen . Kotbazen komenmet hun kamer, studio of gemeenschapshuis tot bijons en wij kijken vervolgens of het aan de normenvoldoet zodat we het kunnen opnemen in onzedatabank.»Veto: Krijgen jullie veel feedback van studenten?Deville: «We krijgen die vooral als de toestand alhelemaal uit de hand gelopen is. Studenten vrezenvaak dat bemiddeling de relatie met hun kotbaas zalvertroebelen. Maar in principe raden we destudenten aan om toch actie te ondernemen.Sommige toestanden kan je niet tolereren en dan isde confrontatie aangaan toch het beste alternatief.»

KAKKERLAKKENVeto: Vijftien jaar geleden waren er nog veel klachtenover hygiëne, rattenkolonies en kakkerlakken.Deville: «Die verhalen duiken nog steeds op. Hetgaat dan vaak om huizen langs de Dijle waar menenkele ratten in het oog krijgt. Maar dat is daar nietecht abnormaal. Het kan in de beste huizen voor-vallen dat er enkele binnendringen. Het is wel ab-normaal als de verhuurder er niets aan doet.»Veto: Vier jaar geleden werden Leuvense studentengeconfronteerd met een nijpende kotenschaarste; hoe zithet nu met de kotenmarkt?Deville: «Het tekort was toen inderdaaddramatisch. Vooral Erasmusstudenten waren deklos. Die studenten kwamen pas in september inLeuven aan en visten achter het net. Bovendienverhuren kotbazen nog steeds het liefst aan Vlaamsestudenten omdat dat hun veiliger lijkt. Met eenVlaamse student kunnen ze praten in hun moeder-taal en hebben ze een thuisadres waartoe ze zichkunnen richten als er problemen zijn. We hebben datmet enkele noodmaatregelen opgelost. Doorbijvoorbeeld personeelsleden aan te sporen om hunvrije kamers open te stellen voor die studenten.»Veto: En hoe zit het op dit ogenblik met de kamermarkt?Deville: «Na dat donker jaar op vlak vanhuisvesting hebben de privé-kotbazen en deK.U.Leuven extra geïnvesteerd en zijn er een pakkamers bij gekomen; denk maar aan residentie Ser-votte in de parkstraat.»

AFREKENINGVeto: Werken jullie met een soort zwarte lijst?Deville: «We kunnen geen zwarte lijst publiceren,maar we kunnen enkel benadrukken dat je je vragenmoet stellen als een verhuurder van een kot nietterug te vinden is op Kotwijs. Het is steeds mogelijkdat die verhuurder bij ons niet bekend is, maar dekans is groot dat we er in het verleden problemenmee hadden. Desnoods kunnen ze contact opnemenmet ons. We kunnen ze natuurlijk géén detail-informatie geven. Wel kunnen we zeggen of we diekotbaas al dan niet kennen en of we er mee willensamenwerken. Dat zou een voldoende boodschapmoeten zijn om voorzichtig te zijn.»Veto: Vaak terugkomende klacht is dat bij afrekening dekosten veel hoger liggen dan voorgehouden.Deville: «Sommige huurders houden de voor-schotten op de kosten bewust vrij laag. In eenstandaardkot zijn de kosten al gauw 25-30 euro permaand. Als je dan een voorschot van 10 euro permaand moet betalen moet je twee keer nadenken enje realiseren dat je op het einde van het jaar nog weleen fikse rekening kan verwachten. Verhuurderslaten op die manier hun huurprijs lager lijken dan hijeigenlijk is.»

(tvb)

““GGeeeenn bbllaacckk lliisstt,, wweell wwhhiittee lliisstt””

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 99

CCaammppuuss KKoorrttrriijjkk aallss ooppssttaappjjee nnaaaarrLLeeuuvveenn

De K.U.Leuven Campus Kortrijk blaast dit jaar 40 kaarsjes uit. Campusrector professor Piet Vanden Abeele helptmee blazen. Toch vindt hij tussen het blazen door nog even de tijd om uit te leggen, waarom KULAK voortaanals Katholieke Universiteit Leuven Campus Kortrijk door het leven gaat. Geen nood, in de volks- enstudentenmond blijft de KULAK voortbestaan. De studenten zijn immers aan de naam gehecht en het bektgewoon lekkerder.

Ilse De Witte

Universiteit

Veto: Waarom richtte de KUL een soort satelliet van haar universiteitop in Kortrijk, terwijl op andere plaatsen zelfstandige universiteitentot stand kwamen?Campusrector Piet Vanden Abeele: «Ik vermoed dat dit temaken heeft met het feit dat West-Vlaanderen een sterkrekruteringsgewest voor Leuven was en dat men op die manierdie rekrutering wilde ondersteunen. Eerst bestond er discussieover de stad die deze universiteit moest huisvesten. DeBruggelingen zijn het nog steeds niet helemaal te bovengekomen dat de universiteit uiteindelijk Kortrijk toegewezenwerd. Want met het Europacollege in Brugge dachten ze eengeschikte universiteitsstad te worden. Maar nu staat ertenminste wel een Bruggeling aan het hoofd van de CampusKortrijk.»(lacht)Veto: Vanwaar de nood om de band met de K.U.Leuven teherbevestigen nu de Campus Kortrijk 40 jaar bestaat?Vanden Abeele: «Er zijn een aantal andere universitaireinstellingen in Vlaanderen zoals de KUB, die volledigautonoom werken. De KUB wordt ook op totaal andere wijzegesubsidieerd dan de KULAK. Wij krijgen dezelfde middelenper student als de K.U.Leuven, terwijl de KUB een hogeretoelage per student krijgt van de overheid uit.Veto: Rekruteert de Campus Kortrijk niet vooral studenten uit dedirecte omgeving?Vanden Abeele: «We merkten inderdaad dat we eigenlijk uiteen relatief beperkte geografische kring studenten aantrokken.We bereiken studenten uit het noorden van West-Vlaanderenen Oost-Vlaanderen minder goed dan we eigenlijk wilden. Ikdenk dat er over heel Vlaanderen studenten zijn die behoeftehebben aan onze intieme campus om de eerste jaren van hunstudententijd door te brengen. We willen studenten uit alleprovincies aantrekken die de formule nodig hebben die wij als

opstapcampus willen bieden. We hebben studenten uitAntwerpen en Vlaams Brabant en er is zelfs een student uitLimburg ingeschreven. Om u een beeld te geven: iets minderdan de helft van onze studenten zit op kot in Kortrijk endaarvan zitten er een 200-tal op de campus zelf op kot. Deandere helft pendelt.»

De kleinschaligheid van de Campus Kortrijk is tege-lijkertijd haar sterkte en haar zwakte. De vraag is natuurlijk ofde voordelen opwegen tegen de nadelen.Veto: De kosten om onderwijs te organiseren voor een klein aantalstudenten in Kortrijk ligt toch veel hoger dan voor een groot aantalstudenten in Leuven. Is dat op lange termijn wel leefbaar?Vanden Abeele: «Eigenlijk is dat een vraag die de K.U.Leuvenzich moet stellen. Want het is in wezen de K.U.Leuven die hetverschil bijpast uit eigen portefeuille. Een tijd geleden is er eenkosten-baten-analyse opgemaakt en daaruit is in feite geblekendat hier een nul-operatie gedraaid wordt, wanneer je geenrekening houdt met proffen die uit Leuven naar hier gezondenworden om les te komen geven. Persoonlijk vind ik het eenverrijking voor Leuven dat er studenten uit alle provinciesaanwezig zijn en het is maar de vraag of de studenten uit West-Vlaanderen zonder de tussenstap van de Campus Kortrijk totin Leuven zouden geraken. Kwantitatief wint de KUL quaaantal studenten, wanneer je de belangrijke organen bekijkt zieje dat er in de Academische Raad of in het GemeenschappelijkBureau bijvoorbeeld een heel aantal West-Vlamingen zetelt. Erzou geen Peter Vlietinck (studentenvertegenwoordiger Acade-mische Raad) of Kurt Devroe (preses Medica) in Leuven zittenzonder een Campus Kortrijk.»Veto: Men zou zich natuurlijk de vraag kunnen stellen of het juistdankzij de invloed van de West-Vlamingen in bestuurlijke organen is,dat de Campus Kortrijk ‘onderhouden’ wordt door de K.U.Leuven?

Vanden Abeele: «Ik geloof niet dat de vork zo in desteel zit. Het was vooral de vorige bestuursploeg onderrector Oosterlinck die in dit verband belangrijkeimpulsen stuurde. Ik geloof dat het niet opportuun isom studenten aan te moedigen om onder de eigenkerktoren verder te studeren.»Veto: Het risico bestaat natuurlijk dat je door het strevennaar uitbreiding en het aantrekken van meer studenten hetvoordeel waarmee Kortrijk uitpakt zelf te niet doet. Hoedenkt u om te gaan met dit spanningsveld?Vanden Abeele: Je kan natuurlijk te groot worden voorje eigen goed. We hebben momenteel ongeveer 1046 in-schrijvingen, waarvan voltijdse dagstudenten ietsonder de 1000. Maar we kunnen nog gemakkelijk tot1500 studenten ontvangen. We zijn de infrastructuurnog aan het uitbreiden. Vooral in exactewetenschappen zouden we graag nog meer studentenaantrekken. Uiteindelijk heeft de persoonlijkere enkleinschaligere aanpak van Campus Kortrijk niet enkelte maken met het aantal studenten in één klaslokaal.Alle gebouwen gaan straks in elkaar overlopen, zodatstudenten van verschillende faculteiten elkaartegenkomen en allen samen op dezelfde plaats een colaof iets anders kunnen consumeren.»Veto: Betekent een kleinere universitaire instellingautomatisch, dat er een persoonlijkere sfeer heerst? Ligt dedrempel voor studenten om professoren te benaderendaadwerkelijk lager?Vanden Abeele: «Ik heb zelf een carrière van 26 jaaraan de K.U.Leuven achter de rug, mijn ondervindingzegt me dat het contact hier veel directer verloopt.Studenten gaan soms samen een koffie drinken met deprof. De deur van mijn kantoor staat open voorstudenten. Vandaag zijn er bijvoorbeeld al driestudenten komen binnenlopen. Misschien moet je devraag een keer stellen aan studenten die de overstapvan Kortrijk naar Leuven gemaakt hebben.»

DDoossssiieerr CCaammppuuss KKoorrttrriijjkkWe zouden het soms vergeten maar aan de andere kant van ons landje, zitten er nog een duizendtal studenten die onder het vaandel van de KULeuven studeren. Diepverscholen in het verre West-Vlaanderen, ingebed in een groene omgeving zag er veertig jaar geleden een nieuwe campus het levenslicht. Meer dan vijfhonderd jaarjonger dan onze Alma Mater probeert Campus Kortrijk zicht te profileren als een jonge, dynamische en op de individuele student gerichte instelling. Ze gaan pratop hun persoonlijk aanpak en de even hoogstaande kwaliteit op onderwijsvlak als in Leuven. Maar los van de promopraatjes, wat maakt de Kortrijkse campus nuzo bijzonder? We voelen de Campusrector Piet Vanden Abeele en enkele Kortrijkse zonen aan de tand over hun stukje Leuven in Kortrijk.

De proef op de somWe namen de proef op de som en zochten een vande vele studenten op die de overstap van Kortrijknaar Leuven maakte.Veto: Hoe heb jij de overgang van Kortrijk naar Leuvenervaren?Peter Vlietinck: «Die overgang viel best wel mee. Kortrijkis echt ingericht als een opstapcampus. Je wordt daarinbegeleid en je groeit in een bepaalde vriendenkring, diemee de overstap maakt. Niet dat je in deze vriendenkringgeïsoleerd blijft. Eenmaal in Leuven maak je ookgemakkelijk kennis met andere studenten.»Veto: Is het contact tussen prof en student en de sfeer echtpersoonlijker in Kortrijk, dan in de Alma Mater?Peter: In Kortrijk is het de gewoonte dat zowat iedereennaar de Alma gaat. Er is maar één Alma en daar kom jemensen van de verschillende faculteiten tegen. Naast deAlma is het studentencafé, waar alle richtingen samenpintjes gaan drinken. En om het mooi te zeggen daar vindtde “vermenging van gedachten” plaats. Het is gewooninteressant om verschillende visies met elkaar teconfronteren. De lessen zijn veel interactiever, omdat jemet veel minder studenten in de les zit. Ongeveerdrievierde van de examens wordt mondeling afgenomen.Dat alles maakt dat een student uit Kortrijk gewoon veelmondiger wordt, dan een andere student. Maar je moetmisschien zelf maar eens een kijkje gaan nemen, dan merkje dat zelf wel.»

Ook in Kortrijk houden de studenten er een rijkstudentenleven op na. Net zoals in Leuven leidt eenpresidium dat in goede banen. Kurt Devroe die nu alspreses bij Medica de zaken in goede banen leidt, maakteook in Kortrijk het goede weer als preses. De uitgelezenpersoon dus als we iets willen te weten komen over deverschillen tussen beide studentenstadjes.Veto: Wat houdt dat in preses zijn op de KULAK?Kurt: «In Kortrijk is er helemaal geen werking voor elkerichting. Daarvoor is het aantal studenten gewoon te laag.We hebben één presidium dat de hele campusoverkoepelt. Uiteindelijk zitten er maar 900 studenten inKortrijk.»Veto: Zorgt zo een kleine groep dan ook voor een bijzonderesfeer?Kurt: «Het is inderdaad een heel hechte groep. Iedereenkent iedereen. Alle activiteiten die er zijn, wordentrouwens door het presidium geregeld. In Kortrijk is er nuook niet echt veel te doen. Je kunt niet spreken vandezelfde studentensfeer in Kortrijk, als in Leuven. Maaromdat de campus zo klein is krijg je een erg aparte sfeer.In Leuven moesten we leren af spreken. In Kortrijk kon jegewoon naar een fuif gaan. Altijd kwam je wel mensen

Op de studentensite van Kortrijk wordt je verwelkomt metde woorden: “Deze campus is een onderdeel van deK.U.Leuven. Je bent hier dus ‘in Leuven’”. De recentenaamsverandering van Afdeling Kortrijk naar CampusKortrijk dient vooral om de Campus Kortrijk duidelijker teprofileren als een integraal deel van de moederuniversiteitte Leuven. De universitaire instelling te Kortrijk werdopgericht in 1965, naar aanleiding van de eersteuniversitaire expansiewet, die de mogelijkheid creëerde omnieuwe universiteiten te erkennen naast de gevestigde(Leuven. Aanvankelijk ging het om eenkandidatuurcampus “Letteren en Wijsbegeerte”, waar defaculteit rechtsgeleerdheid ook toe behoorde.

De expansiewet kwam op het juiste moment, wantmidden de jaren ‘60 dreigde de Leuvense universiteit uithaar voegen te barsten. Vooral in de kandidaturen kamptemen met overbevolking. Het idee van een geografischespreiding van de kandidaturen als oplossing gaf geboorteaan de Campus Kortrijk. De eerste expansiewet maakte deoprichting van Rijksuniversiteit RUCA (kanditaturen)mogelijk. Met de tweede universitaire expansiewet van1971 kwamen er in Kortrijk faculteiten geneeskunde enwetenschappen bij, in Leuven werd het studieaanboduitgebreid. Dezelfde expansiewet schonk ook het leven aanLUC (Limburgs Universitair Centrum) en het Rijk konvoortaan ook licenties inrichten in UIA (UniversitaireInstelling Antwerpen). Hoewel andere regionaleuniversitaire instellingen bestaan als zelfstandige entiteitenbleef KULAK een onderdeel van de K.U.Leuven. Hetmaakte KULAK enig in zijn soort: een afdeling van eenbestaande universiteit, een opstapcampus als het ware.

Korte historiek

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/061100

3 6

(advertentie)

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 1111

Student & Onderwijs

Alcohol is de zwakke plek van politici. Dat beweesVlaams Belanger Wim Van Dijck nog maar eens doorladderzat in het Vlaams Parlement te verschijnen.Vier kotgenoten spelen daar handig op in. Met debelofte van een pint lokken ze toppolitici naar hunkot voor een stevige debatavond. Daar wacht depolitici een verrassing.

Dries De Smet

Het zaaltje waar de politici ontvangen worden, is amper driebij drie groot. Van die negen vierkante meter, wordt dan nogeen stuk ingenomen door een echte toog. Het publiek staatrecht, soms zelfs buiten.

Ondanks de krappe locatie wist het gezelschap van‘Onder den Toog’, want zo noemen ze zichzelf, al een mooielijst sprekers te verzamelen: Rik Daems, Louis Tobback envorige week Tom Dehaene. “Geen enkele politicus liep boosweg, integendeel Tobback feliciteerde ons met de groteopkomst!”Veto: Politici op kot uitnodigen. Hoe komen jullie erbij?Jeroen (organisator): «Toen we hier vorig jaar op kotkwamen, was er vooraan een rommelkotje. Wij wilden eenthemakamer in de plaats. Eerst was er het idee van eenbeachkamer, maar dat leek te vuil. Opeens brachten onzeandere kotgenoten, Willem en Ewout, een toog mee. Zo is onscafé begonnen.»Lieven (organisator): «Op kot maakten we voortdurendgrapjes over de Leuvense Vlaams Belanger Hagen Goyvaert.Na een tijd dachten we: ‘waarom vragen we die niet eens vooreen serieus debat?’ Zo zijn we vertrokken. Doordat we IzzyVan Aelst kennen, konden we snel een nieuwe politicusvinden voor een volgend debat.»Veto: Zijn er al politici boos weggelopen omdat ze de locatie te kleinvonden?

Lieven: «Dat niet. Maar toen de woordvoerder van Daemsbinnenkwam, liep hij ons cafézaaltje voorbij enbecommentarieerde de kleinheid van onze keuken. En dannog te bedenken dat onze keuken groter is dan ons zaaltjevooraan.»Jeroen: «Tobback feliciteerde ons met de opkomst. Hij waseven voordien met drie andere politici gaan debatteren bij derechten en daar was dertig man. Wij haalden het dubbele.»Veto: Toen Daems kwam spreken, haalden jullie de nationale enregionale pers.Lieven: «De woordvoerder van Daems was een gladde kerel.Voordien belde hij enkele malen en het viel op dat hij steeds inkrantentitels praatte. ‘Daems drinkt pint bij studenten’,bijvoorbeeld. Hij had een persbericht gestuurd naar allemedia. We kwamen op Studio Brussel en Radio2 en haaldenzelfs de voorpagina van Het Laatste Nieuws.»Veto: Welk soort publiek komt naar jullie debatavonden?Jeroen: «De meeste mensen die hier rondlopen zijn vriendenof vrienden van vrienden. Vaak zijn het mensen die nooit naareen auladebat zouden gaan. Een groep half-geïnteresseerden,waardoor we het debat gezellig en toegankelijk maken.»Lieven: «We delen ook flyers uit in de buurt. Die mensen zijnmeestal niet geïnteresseerd, maar soms komen ze op eenander ogenblik dan wel eens langs om pakweg een paarglazen te geven voor ons café.»Veto: Wie staat nog op jullie verlanglijstje?Lieven: «Bart Staes (Groen!) en Bieke Verlinden (SP.A) komenal zeker. Op ons verlanglijstje staan Belangers als Marie-RoseForel, Karel Dillen en Anke Vandermeersch en VLD’ers alsJean-Marie De Decker, Walter Grootaers en HermanSchuermans.

Misschien moeten we ons terrein ook uitbreiden naarniet-politici. Grappenmaker Tony Bell en pornokoning EddyLipstick zien we wel zitten.»

www.onderdentoog.tk

ONDER DEN TOOG, HET KLEINSTE CAFÉ VAN LEUVEN

PPiinntteenn ppaakkkkeenn mmeett ppoolliittiicciiZoon van Celie zet de hoorns op

We hoeven niet te drummen voor een plaatsje in Onder denToog. Voor een publiek van twintig man doet Tom Dehaenezijn ding. “Het zal aan mij liggen,” verklaart Dehaene als deorganisatoren vertellen dat er de vorige keren meer volk was.Nochtans kent iedereen Tom Dehaene als de zoon van Celie.

Tom Dehaene is Vlaams parlementslid voor de CD&V enOCMW-voorzitter in Zemst. In het Vlaams Parlement houdthij zich bezig met de zachte sectoren: welzijn,volksgezondheid en wonen. Niet de meest sexy onderwerpen.

Maar ook zijn partij, CD&V, is niet echt sexy. “Wij zijngeen partij van extremen,” zegt Dehaene. “Daarom zijn weook minder aantrekkelijk voor jongeren. Maar net omdat weeen centrumpartij zijn, zijn we ook het meest geschikt om tebesturen.”

Hij bevestigt dat hij opkomt bij degemeenteraadsverkiezingen. Om opnieuw OCMW-voorzitterte worden. Iemand uit het publiek wil weten hoe hij denktover het gelijke aantal mannen en vrouwen op de lijst. “Ikvind dat geen goede zaak. Vaak is het niet meer dan eenexcuus-Truus. Ik vergelijk dat wel eens met hetadvocatenberoep. Niet zo lang geleden waren dat ookallemaal mannen. En kijk nu eens.”

Waarop de moderator hem uitdagend voorlegt wat hijvan genetische discriminatie vindt. “Dat is toch niet zouitzonderlijk,” weerlegt Dehaene. “Een bedrijf wordt toch ookvaak van de ouders overgenomen? Ik begrijp die afgunstigereacties wel voor een stuk. Maar het is niet zo dat ik vanbovenaf gemaakt ben. Ik ben ook op het onderste niveaubegonnen.”

De traditionele slotvraag zorgt voor hilariteit. Omdat hetdebat in de Noormannenstraat ligt, moet de spreker op defoto met een vikinghelm. Zonder morren laat Dehaene zich dehoorns opzetten.

Sinds een jaar is de Raad voor Examen-betwistingen aan de slag. Studentenkunnen klacht indienen wanneer zevinden dat hun onrecht is aangedaan.Vier docenten en een voorzitter oor-delen dan of er al dan niet een fout isgemaakt. In het eerste jaar werden al 48klachten behandeld.

Nele Van Doninck

Wanneer je vindt dat je op een of anderemanier onrecht aangedaan is bij een examenof deliberatie, of wanneer je vindt dat je tenonrechte bestraft bent voor onregelmatig-heden zoals spieken, kan je je sinds een jaarwenden tot de ‘Raad voor Examenbetwis-tingen’. Dit is een speciale raad die snel eenoordeel velt over je klacht, zodat je verderestudies niet in gevaar worden gebracht,bijvoorbeeld omdat een beslissing in derechtbank te lang zou aanslepen. De Raad issamengesteld uit vier docenten uit Vlaamseuniversiteiten en hogescholen en wordtvoorgezeten door de Leuvense rechtenprofMarc Boes.

WOORD TEGEN WOORDVeto: Welke zaken behandelen jullie zoal? Kan ikbijvoorbeeld naar de Raad gaan en zeggen: ik vinddat ik te weinig punten heb gekregen voor het vakX of Y? Professor Marc Boes: «Een zeer kleineminderheid betreft tuchtzaken. Het gaatvooral over studenten die vinden dat hundeliberatie ten onrechte is verlopen of dieindividuele punten betwisten.» Veto: Wat kan de Raad dan doen?Boes: «Er is zeer expliciet aangegeven in hetdecreet dat de Raad “zijn waardering niet inde plaats kan stellen van de examinator”. Wijkunnen dus niet zeggen: “die zeven had ei-genlijk een tien moeten zijn”, tenzij het echtmanifest onredelijk zou zijn en op grond vanobjectieve criteria niet te verklaren is. Er

wordt wel gekeken of de instelling haar eigenregels heeft nageleefd, bij samenstellingenvan commissies of bij deliberaties.»Veto: Ik kan me voorstellen dat het moeilijkoordelen is bij een klacht over een mondelingexamen.Boes: «Inderdaad. Er zijn dikwijls ook geengetuigen van zo’n examen. Dan is het woordtegen woord. We hadden bijvoorbeeld eengeval waar een student vond dat hij bij deverdediging van een werkstuk onredelijk

hard aangepakt was door een commissie. Decommissieleden daarentegen beweerden datze de student met hun vragen terug op degoede weg probeerden te krijgen. Dat leekeen aannemelijke uitleg. In zo’n geval wordthet ook moeilijk de student op zijn woord tegeloven.» Veto: Er bleken maar 2 van de 48 gevallengunstig uit te draaien voor de student.Boes: «Dat moet wel genuanceerd worden.Een student kan ook gedeeltelijk in het gelijkgesteld worden. Hij kan vier klachtenhebben, waarvan er drie ongegrond ver-klaard zijn, maar waarvan hij voor de vierdewel in het gelijk gesteld is. En het kan zijn dat

zo’n gedeeltelijke ingelijkstelling toch leidttot een positieve uitslag.» Veto: Prego, de jongerenbeweging van Spirit,heeft een voorstel om ook studenten in de Raad opte nemen. Wat vindt u daarvan?Boes: «Ik denk dat dit wel te verdedigen valt,maar ik weet niet of dat in alle opzichten eengoed idee is. Ik heb twee bedenkingen. Eeneerste is dat de Raad in de vakantieperiodewerkt. Dat komt misschien niet goed uit. Enten tweede is het voor een student misschien

moeilijk een collega-student in het ongelijk testellen. Nu, je moet je verantwoordelijkheidmaar opnemen, maar ik kan begrijpen dat hetwat gevoelig ligt.»

ZITPENNINGThomas Leys, voorzitter van de politiekejongerenbeweging Prego, legt de motivatieachter zijn voorstel uit.Veto: Waarom jullie voorstel?Thomas Leys: «Het voorstel voor deoprichting van de Raad van Examenbetwis-tingen is ingebed in het Participatiedecreet.Met dat akkoord hebben de studenten meer

rechten gekregen en men heeft dan beslotenook het bekendste geval waar studenten enhun instelling met elkaar overhoop liggenaan te pakken. Dat is een grote vooruitganggeweest. Maar Prego heeft daarbij wel deopmerking dat volgens het Participatiede-creet studenten in de vorm van een dialoogbij het onderwijs betrokken moeten worden.Dus waarom de filosofie van studenten alsvolwaardige partners niet ook doortrekkennaar de Raad van Examenbetwisting?»

«De Raad is nu samengesteld uit eenvoorzitter, een jurist, en vier leden die voor-gedragen worden door de Vlaamse hoge-schoolraad en de Vlaamse interuniversitaireraad. Prego vindt dat de officieel erkende stu-dentenkoepelvereniging erbij betrokkenmoet worden. Niet dat de mensen die het nudoen slecht werk afleveren. Maar wanneer jeeen Participatiedecreet maakt en zegt “stu-denten zijn volwaardige partners”, dan moetje dat consequent doortrekken.»Veto: Wat vind je van de argumenten vanprofessor Boes? Leys: «De zittingen vinden inderdaad plaatsin de vakantie, maar wanneer je je ervooropgeeft, dan neem je je verantwoordelijkheid.Er zullen in Vlaanderen wel twee studentenvoor gevonden worden. Er is trouwens eenreis- en verblijfsvergoeding voorzien. Het an-dere argument kan je ook omkeren: er zijnook docenten die over docenten moeten oor-delen. Je kunt je trouwens ook laten vervan-gen als je vindt dat je te nauw betrokkenbent.»

«Prego pleit ook voor meer promotie vande Raad. De Vlaamse Vereniging van Stu-denten (VVS) zou bijvoorbeeld een campag-ne kunnen opzetten of mensen aanduiden diezich met de examenbetwistingen bezighouden en als contactpersoon kunnen dienenvoor studenten die zich afvragen wat demogelijkheden zijn.»

Meer weten? Surf dan naar:www.ond.vlaanderen.be/hogeronderwijs/raad/ of

www.prego.be

RAAD VOOR EXAMENBETWISTINGEN HEEFT EERSTE JAAR ACHTER DE RUG

KKllaaggeenn hheellpptt ((ssoommss))

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/061122

Middelpunt

Middelpunt: Leuvense platenzakenLeuven kent negen volwaardige platenzaken. Wie ze-ker niet opgelicht wil worden, kan beter uit zijn dop-pen kijken. Een groot aanbod is niet altijd een maat-staf voor goede bediening en goedkope cd’s. Om de

zaken te vergelijken noteren we de prijzen van een re-cente release (de nieuwe van dEUS), een frequentgoedkopere (de eerste van Joss Stone) en een cd vaneen lokale groep (de laatste van Absynthe Minded). We

vragen de verkopers tevens naar de plaat Red OnzePlaneet van Hugo Matthysen, die nergens meer te vin-den is, maar wel peilt naar de behulpzaamheid van deverkopers.

PLATOTiensestraat 126

Plato is naast een platenzaak, ook een boekenwinkel. De verkopers zijn van alle marktenthuis, al voel je dat men rekening houdt met het studentenkarakter van deze stad. Wie uit-kijkt, kan ook cursussen aan een studentvriendelijke prijs op de kop tikken. Toch zijn er delaatste jaren zichtbare stijgingen in de prijzen, die wellicht te wijten zijn aan demassaverkoop van concurrenten waar ook Leuven niet van gespaard bleef. Natuurlijk doende prijzen niets aan het vakmanschap. Zo valt de cd van Absynthe Minded zeker te bestel-len. De eerste van Joss Stone staat hier hoog geprijsd, maar dat verhaal zal samenlopen metde problemen die iedere kleinhandel ondervindt sinds de komst van de “groten”. Toch kanje achteraan in de winkel koopjes vinden, vaak van slecht verkopende albums. De HugoMatthysen-test doorstaat Plato zonder kleerscheuren. De verkoper weet dat de cd niet meerte verkrijgen is, maar draait er toch zijn hand niet voor om om met alle mogelijke zoekter-men in de beschikbare databases te zoeken. Hij verwijst ons tevens door naar Leuvens enigetweedehandszaak voor cd’s: Sax. Een knusse platenruimte, waar Bach vriendschappelijknaast Zappa staat. De zangbuien van de verkoper neem je er het best bij.Prijs Pocket Revolution van dEUS: 17,99 euroPrijs Soul Sessions van Joss Stone: 17,99 euroPrijs New Day van Absynthe Minded: Niet voorradig

FNACVital Decosterstraat 7

Wie kent Fnac niet? De grote winkel op de Bondgenotenlaan verkoopt alles wat met mediate maken heeft, en dus ook cd’s. Op de eerste verdieping staat, ruim ingericht, een uitgebrei-de collectie muziek, zacht tapijt, een handig zoeksysteem op de computer, stemmige ver-lichting en geüniformeerd personeel: het lijkt de droom voor elke muziekliefhebber. Tochzie je weinig echte muziekfreaks rondlopen. Daar zitten de weinig gespecialiseerde collectieen de relatief hoge prijs wellicht voor iets tussen. Voor Hugo Matthysen moet de jongen ach-ter de balie niet eens op zijn computer kijken: “Die zoektocht mag je staken. Die CD is aljaren niet meer verkrijgbaar.” Als we met onze zieligste blik vragen of dat betekent dat wehem ook niet meer kunnen bestellen, verklaart hij: “Nee, dat gaat niet. Ik zoek hem ook aljaren, want mijn exemplaar is versleten. Je kunt hem nog in tweedehandszaken proberenzoeken, maar ook daar ga je hem niet meer vinden, denk ik.” Snel, correct en duidelijk: zohebben we het graag.Prijs Pocket Revolution van dEUS: 15,49 euroPrijs Soul Sessions van Joss Stone: 11,47 euro Prijs New Day van Absynthe Minded: 16,09 euro

COMPACT 500Diestsestraat 128

Compact 500 lijkt de grootst mogelijke brolwinkel uit de buurt. Schijn bedriegt niet hele-maal, maar je kunt hier wel een aantal goede zaakjes doen als je uitkijkt. De winkel heeft eenaanbod van zeer recente releases, die vaak dezelfde standaardprijs van _16,90 hebben. Jevindt hier vooral de commerciële successen, wat wellicht verklaart waarom AbsyntheMinded niet in de rekken ligt. dEUS is dan weer niet commercieel in de zin van het genre,maar ze verkopen wel goed. Verder is er een zeer ruim aanbod aan interessante koopjes. Al-bums van grote namen die gemiddeld meer dan twee jaar oud zijn, kan je hier voor eenappel en een ei vinden. Niet de klassieke 7,99-acties zoals in de groothandels, maar vaakzelfs onder die grens. De sympathieke verkoper legt uit dat de winkelketen failliete zakenopkoopt en hun voorraad aan voordelige prijzen doorverkoopt. De recente cd’s zijn uite-raard nieuw besteld, maar ook die prijzen zijn relatief laag. Het verlies halen ze uit de op-brengsten uit de koopjesafdeling. Het brolgehalte van de winkel komt echter voort uit de tal-loze foute compilaties die achteraan in de winkel liggen. Volgens de verkoper maakt Com-pact 500 daar een deel zelf van. Ze kopen de (wellicht spotgoedkope) rechten van partynum-mers op, om ze dan zelf op cd te zetten. Om deze redenen is het dus niet mogelijk om cd’sna te bestellen, dus ook geen Hugo hier. Pas op voor de vaak loeiharde technomuziek!

Prijs Pocket Revolution van dEUS: 16,90 euroPrijs Soul Sessions van Joss Stone: Niet voorradigPrijs New Day van Absynthe Minded: Niet voorradig

DISCOBARDiestsestraat 148

De muziek komt ons al tegemoet wanneer we deze zaak naderen. Aan opvallende reclamehebben ze hier geen nood. Discobar is niet echt de zaak voor als je op zoek gaat naar denieuwste cd van Frans Bauer. Er worden vooral vinylplaten verkocht en of we onze testpla-ten gingen vinden, dat leek van begin af aan al onwaarschijnlijk. Deze zaak was lange tijdvoor dj’s dé platenzaak bij uitstek om aan hun materiaal te geraken. En in hun genre zijn zenog steeds een aantrekpool voor dance- en technoliefhebbers. We stonden nog maar enkeleogenblikken op de rekken te turen, op zoek naar iets van dEUS, Absynthe Minded of rocktout court, of de uitbater schoot ons al te hulp. Daar ging onze dekmantel. Neen, hij kon onsniet helpen met ons lijstje rockplaten. “Hugo Matthysen”, dat kregen we er zelfs niet meeruit. Met de staart tussen de benen dropen we af. Voor de nieuwste cd van je favoriete artiestkan je beter ergens anders terecht. Maar als vinyl en draaitafels tot je natuurlijke werkterreinbehoren, dan heb je deze zaak ongetwijfeld al eerder ontdekt.

SAXParijsstraat 31

Geen enkele cd van onze boodschappenlijst werd hiergevonden, maar geen nood. Sax is niet voor niets eenspeciaalzaak. Wie op zoek gaat naar jazz- offolkmuziek is hier aan het juiste adres. De meestexotische platen liggen hier niet alleen in de bakken, deverkopers kunnen er ook heel wat over vertellen. Jazzis geordend op naam en genre, folk en wereldmuziekkan je ook op land opzoeken. De Franse en Engelsechanson krijgen ook hun plek, dus eigenlijk haddenonze gezochte cd’s hier niet misstaan. Wie ze hier wilkopen, kan ze ook zeker bestellen. Sax is echter vooralbekend om haar tweedehands collectie cd’s en vinyl.Wie na een identiteitscrisis besluit alle dancemuziek te ruilen voor metal, kan hier goudenzaken doen. Omdat andere platenzaken doorverwezen naar Sax om de inmiddelsonbeschikbare Matthysen-cd, is de teleurstelling des te groter dat ze ook hier niet in derekken ligt. Toch laat de baas weten dat we het zeker in het oog moeten houden, want mettweedehandsverkoop weet je nooit wat er binnenvalt. Het valt te betreuren dat de baastijdens ons bezoek zijn verkoper afsnauwde om een zichtbaar onnozel incident (omwille vanpennen die niet op hun plaats lagen). Zulke berispingen horen misschien niet plaats tevinden wanneer er klanten in de zaak staan. Wie daar mee om kan, zal hier zeker fijnesnuistermomenten meemaken.

BILBOHerbert Hooverplein 15

In platenzaak Bilbo heerst eenaangename sfeer van ingewijdheid,wat niet-ingewijden niet zou mogenafschrikken. De man achter de balie ziet eruit alsof hijpersoonlijk de opnamesessies van een aantal historischealbums heeft geleid: een beetje afgeleefd, maar taaier dansuperlijm en met meer kennis van muziek dan de helePop-encyclopedieredactie samen. Zonder een woord te

zeggen, schuift hij cd’s in hoesjes, helpt hij klanten en plakt hij prijsstickertjes op cd’s.Allemaal tegelijk. Als deze man iets zou zeggen over een album, zouden ze hem op zijnwoord geloven. Maar hij zegt dus niets. Op de pertinente vraag naar Matthysen moet deman achter de balie wel antwoorden. Hij knikt langzaam en spreekt uiteindelijk: “Al tienjaar niet meer in de catalogus.” Nergens kregen we een beknopter antwoord, maar nergenswisten we meteen zo duidelijk welk cultstatus Hugo en zijn Bomen hebben.Prijs Pocket Revolution van dEUS: 14,98 euroPrijs Soul Sessions van Joss Stone: 8,50 euroPrijs New Day van Absynthe Minded: 13,50 euro

GGooeedd--kkooooppssttee

JJ-RECORDSParijsstraat 32

Dit oudje onder de Leuvense muziekwinkels mag dan al vijfentwintig zijn, het is hipper danooit. Het klassieke interieur is een echte verademing. In deze zaak is in de platenbak snuffeleneen echt plezier. Dankzij de talrijke steekkaarten vind je jouw favoriete artiest in wip terug. JJ-Records is wel niet de ruimst bemeten winkel die we bezochten, maar beschikt over eenuitgebreide collectie. Je vindt er alle stijlen gaande van hitgevoelige pop over donkere technotot alternatieve rock. Zelfs de meest veeleisende muziekliefhebber vindt hier wel iets naar zijnsmaak. De albums van Absynthe Minded waren dan wel uitverkocht, maar eind deze weekkonden we ze weer in de rekken vinden, wist de vriendelijke verkoper te vertellen. Ook deHugo Matthysen-test doorstond de man achter de toog zonder kleerscheuren. Op de vraag

raadpleegde hij onmiddellijk de databanken van hun twee leveranciers. “Sorry, die cd zal jeniet meer vinden in de winkels”, moest hij ons teleurstellen. “Maar misschien vind je nog weliets in tweedehandszaken of op het Internet?” Op de koop toe kregen we enkele goedewebsites aangeraden waar we misschien wel iets konden vinden. Klantenbinding met de Kvan klasse.Prijs Pocket Revolution van dEUS: 16,50 euroPrijs Soul Sessions van Joss Stone: 9 euroPrijs New Day van Absynthe Minded: 12,80 euro

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 1133

Middelpunt

nFREE RECORD SHOPDiestestraat 89-91

Dat blauw en geel ook de lijfkleuren van de Lidl zijn, is helemaal geen toeval. Binnenstappenin de Free Record Shop verschilt niet veel van het wekelijkse bezoek aan onze lievelings-supermarkt. Bij het binnenkomen worstelen we ons langs rekken vol goedkope dvd’s enprullaria, vooraleer we de cd-bakken vinden. Trek er genoeg tijd voor uit als je hier hetlaatste album van je favoriete groep komt zoeken. De rekken mogen dan al alfabetisch ge-rangschikt zijn, de cd’s zijn dit zeker niet. Het kostte ons behoorlijk wat tijd om onze testex-emplaren uit het pak te vissen. Op onze vraag naar de cd van Hugo Matthysen, kregen wena een blik op de pc een vriendelijk maar erg kort antwoord. “Nee, die hebben we niet bin-nen.” Op enige hulp bij onze zoektocht moesten we hier niet rekenen. Er stond nochtansgeen volgende klant in onze rug te poken. Oké, dan zoeken we ons heil maar op een andereplek. Even controleren of hij deze cd voor ons kon bestellen, dat had hem alvast meer puntenopgeleverd. Onze lievelingssupermarkt slaagt er in ons te binden met haar bodemprijzen.Welke troeven ze hier achter de hand hebben, weten we niet: de prijs of een goede bedieningzijn het alvast niet. Free Record Shop is ook te vinden op de bovenverdieping van de C&A,al zijn de prijzen er exact hetzelfde.Prijs Pocket Revolution van dEUS: 16,99 euroPrijs Soul Sessions van Joss Stone: 8,99 euroPrijs New Day van Absynthe Minded: 15,99 euro

AUDIOPOLISDiestestraat 47

Nogal een vreemde aanpak om muziekliefhebbers bij het binnenkomen met Vlaamse schla-gers om de oren te slaan. Normaal gezien vind je die ergens achteraan, weggestopt in eenhoekje. We wringen ons langs de anderstalige muziek, dvd’s en rijen compilaties naar hetachterste deel van dit winkeltje. Daar vinden we de alfabetische catalogus. Netjes gerang-schikt en meer dan genoeg steekkaarten die het zoeken tot een minimum beperken. Dezewinkel heeft zeker niet de grootste collectie, maar we vinden er zonder problemen wat wezoeken. Het laatste album van Absynthe Minded was helaas ook hier uitgeput. De vrouwachter de balie waakt als een moederklok over haar winkel en springt ter hulp waar nodig.Ze loopt dan ook rood aan wanneer een rolstoelgebruiker die al een poosje achter de baliestond, maar er nauwelijks bovenuit kwam, luidruchtig haar aandacht probeert te trekken.Blijkbaar vallen wij iets beter op, want ze snelt onmiddellijk ter hulp wanneer we een vraaghebben. Uit het blote hoofd weet ze te vertellen dat we aan die cd niet meer zullen geraken.Voor de zekerheid kijkt ze het nog even na, maar besluit dat we er niet moeten op rekenendie cd nog in een winkel te vinden. Voor de goede koop komen we hier niet terug maar debediening, die mag er zijn.Prijs Pocket Revolution van dEUS: 17,99 euroPrijs Soul Sessions van Joss Stone: 16,40 euroPrijs New Day van Absynthe Minded: 15,99 euro

Het platenzakenonderzoek werd uitgevoerd door Robin Broos, Tom Van Breussegem & Gijs Van Gassen

Aan het einde van de Diestsestraat, vlakaan het station, loop je wel eens voorbijde Cirac, een inmiddels geslotenplatenzaak. In de vitrine kan je echternog steeds de mooiste foto’s enhandtekeningen van beroemdejazzmuzikanten bewonderen, maar ookportretten van Elvis of onze lokalewielerheld Poeske Scherens. Wijnamen een kijkje aan de andere kantvan het glas.

Robin Broos

Jean-Pierre Mommens schreef voor deTweede Wereldoorlog nog de grootstevedetten van het witte doek aan, in de hoopgehandtekende foto’s te kunnenbemachtigen. Een hobby die niet veel latereen totaal andere invulling zou krijgen.Veto: Cirac is al vijf jaar gesloten, maar uverandert nog regelmatig de vitrine.Jean-Pierre Mommens: «Tijdens mijnloopbaan in deze zaak heb ik de grootsten uitde jazzwereld ontmoet. De foto’s die je in devitrine terugvindt, heb ik samen met eenvriend gemaakt. Mocht ik het gedurfdhebben, dan had ik er nog veel meer kunnenhebben, want ik had alle contacten met hen.Ik wil nu de massa, of toch diegenen die hetwillen begrijpen, laten genieten van mijnfoto’s. Dat is onverwacht een geweldig succesgeworden.»

Veto: Bewaart u een bijzondere herinnering aanéén van die ontmoetingen?Mommens: «Mocht ik een goede pen hebben,kon ik dat te boek zetten. Een van de mooistemomenten was mijn ontmoeting met de king,maar niet onder de vorm van Elvis Presley.Voor mij is dat meneer Louis Armstrong. Ikheb ook meerdere concerten van hembijgewoond. Een andere bijzondereontmoeting was met Duke Ellington. Louis isde king en Duke is de master.»Veto: We zien ook vaak die andere king, Elvis, derevue passeren. Leeft hij nog?Mommens: «Dat is natuurlijk hetcommerciële dat erbij komt. U haalt nu Elvisaan, maar hij is naar mijn gevoel de enige dieniet dood is. Hij leeft nu pas. Zijn platenverkopen nog steeds even goed als vroeger.Dat is een exception op de regel, geen enkeleandere vedette kan dat zeggen. Ik heb hem

zelf nooit ontmoet of bezig gezien, maar datheeft te maken met het feit dat hij amperoptrad.»

CROONERSVeto: Deze winkel moet toch de oudste van Leuvengeweest zijn?Mommens: «Een heel juist idee heb ik daarniet van, maar dat zou kunnen kloppen. Mijnschoonvader is met de winkel begonnen rond1925. In 1937 ben ik hier als klantbinnengekomen en gelukkiglijk was er in dezezaak een dochter. Ik heb haar gehuwd en zoben ik assistent geworden van mijnschoonvader. Uiteindelijk ben ik directeurvan de zaak geworden tot ik in 2000, na zestigjaar werken, de winkel heb gesloten.»

Veto: Dit was een speciaalzaak.Mommens: «Je moet een verschil maken. Hetjaar 2005 moet je niet vergelijken met degouden jaren. Men spreekt van de GoldenSixties, akkoord, maar daar komt ook eeneinde aan. Ik kan u dat onmogelijk wijsmaken. Je moet het zien met de bril vandestijds, want alles is tijdsgebonden. Dat kanje zien aan de klederdracht, de haartooien ofde eetcultuur. In die tijd waren wij eengespecialiseerde zaak, bijvoorbeeld in het

folkloregenre. Nu heet dat dan weerwereldmuziek, maar dat kan dan ook rap,acid of fusion zijn. Andere van mijnspecialisaties waren militaire marchmuziek,jazz en ook de entertainmentmuziek zoals deFranse en Engelse chanson. De echte crooners,dat bestaat allemaal niet meer.»

DECIBELVERWERKERS«Men heeft een tijd gesproken van

charleston, quickstep of zelfs disco, maar daarhoor je allemaal niets meer over. Alles istijdsgebonden en dan is het nog moeilijk omvan een speciaalzaak te spreken. Vroegerbestond dat, maar nu niet meer. Sta me toe ditte zeggen, maar alles is rommelig nu. Ik hebdaar alle respect voor, alles evolueert. In demuziek van vandaag zit geen diepte meerzoals vroeger, alles is eenlijnig. Vroeger had jebijvoorbeeld de bassen die klonken: pom pom,pom pom. Nu hoor je paf, paf, ping, pang en wezijn weg. Decibelverwerkers, zo noem ik dat.Er zijn geen drumbegeleiders meer, maarkappers. Houtkappers. Dat is de tijd, ik breekdat niet af, maar mij spreekt dat niet aan.»Veto: Informeert u zich nog over de modernemuziek?Mommens: «Nee. Den ouderdom speelt eenrol. Er is een tijd van komen en één van gaan.Ik kan niet meer volgen en ik kan mij ook nietmeer aanpassen. Mijn gehoor is in al die jarengericht op bepaalde aspecten van muziek dieer nu niet meer aan te pas komen.»

«Vroeger draaide alles rondarrangementen en die waren ook verschillendvoor verschillende opstellingen. Nu telt datniet meer; men is muzikant en men speelt.

Sinds Claude François met zijn girls begonnenis, zie je niets anders meer. Alle apentoerendie er aan te pas komen, waren daarvoor nietnodig. Ik begrijp deze tijd niet en ik kan mij erook niet op toeleggen om hem te kunnenbegrijpen. Maar het is er, het mag en het moeter zijn. Tegen de evolutie kan je niets doen.»

COMPACTS«De jazz is ook van korte duur. De jazz is

voorbij en dat komt nooit meer terug. Toen ikmijn winkel heb gesloten, ben ik voor achttiendagen naar New York geweest. Vaak zag ik opplatenhoezen dat ze live waren opgenomen inde jazzclubs van New York. Ik dacht dat ik dehemel inging door naar Amerika te reizen,maar dat is één van mijn grootste desillusiesgeweest. De meeste van die clubs zijnverdwenen. Neem alle klinkende namen uitde jazz. Waar zijn ze? Ze spelen allemaal hunserenade hierboven. Niemand gaat ze kunnenvervangen en daar is ook geen vraag naar.»

Veto: Kwamen er vroeger veel studenten in uwwinkel?Mommens: «Zeker, maar dat waren vooralde Waalse studenten. Sinds de splitsing heb iknog amper studenten gezien. De Walen warendan ook grotere jazzliefhebbers dan deVlamingen. Maar we mogen ook nietvergeten dat er intussen ook een evolutieontstond in de branche. Vroeger kwamen destudenten platen kopen, alleen voor de hoes.Ze hingen die omhoog in hun kot of lazen deteksten die erop stonden. Dat bestaat nietmeer, die presentatie. De teksten in decompacts (cd’s, rb) kan je niet lezen, zo kleinzijn ze gedrukt.»

«Eind jaren ‘70 is een grote man uit dejazzwereld, Art Blakey, komen optreden inhet STUK in Leuven. Weet je hoeveel mensener in de zaal zaten? Een negentigtalstudenten! Dat is niet te geloven. Sinds desplitsing van de universiteit is Leuven op datvlak een dode stad geworden. Het is nietoverdreven dat ik sindsdien veertig procentvan mijn cliënteel ben verloren, maar ik wilhiermee niet aan talenkwesties doen.»Regelmatig veranderen de foto’s in de vitrine van

Cirac, Diestsestraat 219, Leuven.

JEAN-PIERRE MOMMENS EN ZIJN IDOLEN

““DDee jjaazzzz iiss vvoooorrbbiijj””

“Ik begrijp deze tijd niet”

“De klinkende jazznamenspelen hun serenade

hierboven”

“Walen waren groterejazzliefhebbers dan

Vlamingen”

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/061144

Student

Een evenement dat op stijgende populariteit magrekenen, kan niet anders dan tevreden organisatorenvoortbrengen. Tom Vermeulen, die net een parcours-verkenning achter de kiezen heeft, ziet met tevreden-heid elke editie meer deelnemers opdagen en opwoensdag 3 mei kan ook jij de sportschoenenaanbinden.

Liesbet Temmerman

Het is ooit anders geweest maar tegenwoordig wordt nietmeer automatisch naar de dichtstbijzijnde kassei gespeurd bijhet horen van ‘Louvain’. Voor veel studenten is dezusteruniversiteit echter exotischer dan de luttele 30kilometer doen vermoeden. De sportdiensten van K.U.Leuven en UCL ontdekten hier, op een briljant moment, eengat in de markt. De rivaliteit van ‘68 resoluut in degeschiedenisboeken plaatsend, zetten ze een sportievesamenwerking op poten waarvan de degelijkheid nu al vierjaar wordt bevestigd.

FANATIEKBike and Run garandeert de sportieve student een

verkeersluw en groen parcours dat op verschillendemanieren afgelegd mag worden. Deelnemers die voor deklassieke -tevens populairste- formule kiezen, zoekenzichzelf best een partner en een fiets. Je legt het traject samenaf, waarbij je afwisselend loopt of fietst. Fanatieke loperslaten zowel partner als fiets links liggen. Wie eerder degroepsgeest zoekt, kan in aflossing lopen met vier (dus elk7.5 km).

Vorig jaar kon je tevens met twee deelnemen, waarbij elkde helft van het traject voor zijn rekening nam. Dit jaar is datniet meer mogelijk. Tom Vermeulen: “Vorig jaar waren ergeen inschrijvingen voor twee of vier lopers. We vermoedendat deelnemers eerder voor de combinatie lopen/fiets

opteren dan voor lopen/lopen. Na evaluatie dachten we datwe het vier-lopers-concept misschien te weinig gepromoothadden. Bizar genoeg zijn er momenteel nog geen inschrij-vingen voor deze optie, ondanks gerichte promoties. Deinschrijvingen voor de andere formules verlopen wel op-nieuw vlot.”

Sportieve hereniging van de K.U.Leuven en de UCL,allemaal goed en wel. Maar wat is daar in de praktijk vanaan? Het evenement wordt alvast door beide universiteitengefinancierd en ook de organisatie wordt door de tweesportdiensten gedragen. “Het klikt echt goed met desportdienst van UCL. De organisatie van een dergelijkevenement vraagt een nauwe samenwerking en die verloopt

heel goed.” Weet Vermeulen ons te vertellen.Deelnemers zijn afkomstig van beide kampen, hoewel

Leuven daar veruit het grootste deel in voorziet. Vermeulenvermoedt dat er in Leuven meer promotie wordt gemaakt.Bovendien kan de K.U.Leuven uit een groter studenten-bestand putten.

Het weer blijkt geen zorgwekkende factor. Er wordtgewerkt met voorinschrijvingen en ondanks de regenbuienvan de vorige jaren neemt het aantal inschrijvingen steedstoe. Vermeulen vraagt zich eerder hypothetisch af waarop deinschrijvingen zouden uitdraaien indien er twee wekenheerlijk weer voorspeld zou worden. Dat blijft zeker nog eenjaar geheim, gezien dat nog nooit het geval was.

Een flinke regenbui gecombineerd met een groenparcours durft echter soms wat roet in het eten gooien.Vermeulen: “Vorig jaar was er een beetje gemor omwille vande modder op sommige stukken. Als je een kwartier voor destart een zondvloed op je dak krijgt, is die echter

onvermijdelijk. Het meest problematische gedeelte van vorigjaar is opnieuw in het parcours opgenomen omdat het eenlang, verkeersvrij traject is. Een groen parcours is een twee-snijdend zwaard, maar algemeen waren er veruit meer posi-tieve reacties. We nemen de spreekwoordelijke blutsen enbuilen er bij.”

Deelnemers kunnen genieten van vervoer, zowel van alsnaar Louvain-la-Neuve. Verder is er bevoorrading voorzienonderweg en een verkwikkende douche achteraf. Met nogeen receptie aan de aankomst, wordt de geleverde inspan-ning van die dag helemaal goed gemaakt.

GOED DOELMaar er wordt niet alleen aan de deelnemers gedacht.

Ook het goede doel krijgt een financiële injectie toegediend.De helft van de inschrijvingsgelden wordt overgemaakt aanUnikin, een project ter ondersteuning van academici inLovanium (Congo). “Door de koppeling van Bike and Runaan Unikin, komt dit project ook eens in de spotlights testaan. De UCL daarentegen steunt Télévie, de Waalsetegenhanger van Levenslijn. “Wij waren meer te vinden vooreen project dat aan de universiteit gebonden was, zo kwamenwe met Unikin in contact. Het geld wordt gebruikt voor deondersteuning van werkingsmiddelen aan de universiteitvan Kinshasa. Het kan een extra stimulans zijn om deel tenemen”, aldus Vermeulen.

Wie nog steeds twijfelt en vanuit de zetel naar z’nsportschoenen staart, krijgt er bij deze een doorslaggevendargument bovenop: vice-rector Abraham en coördinatorStudentenbeleid Buekers tekenden reeds enthousiast voordeelname. Want geef toe, soms maakt het wel uit wie je in jekielzog laat.

Laat je niet kennen en surf gezwind naar: http://www.kuleuven.ac.be/sport/Bike&Run.htm Daar kan je je

inschrijven voor “de wedstrijd die in het teken staat van sport enverstandhouding”.

Start: woensdag 3 mei om 14 uur in Louvain-la-Neuve.

SPORTIEVE HERENIGING K.U.LEUVEN EN UCL IN DE LIFT

BBiikkee aanndd RRuunn:: ““HHeett ffoorrmmaatt zziitt ggooeedd””

“Een groen parcours is eentweesnijdend zwaard.”

Wordt de Leuvense doctoraatsstudentBanyingela Kasonga (47) de volgendeCongolese president? De kans is bij-zonder klein, maar hij is optimistisch.“En als ik niet win, kan ik mezelf nietverwijten dat ik niet geprobeerd heb.”

Dries De Smet & Kris Vanelderen

Banyingela — Bany voor de vrienden — ispriester en werkt sinds 2000 aan zijn docto-raat aan de faculteit Godsdienstwetenschap-pen. Hij verbleef enkele jaren op het HeiligeGeest College in Leuven, maar woont nu inde Waals-Brabantse gemeente Terhulpenwaar we hem gingen opzoeken.Veto: Is er een kans dat je de verkiezingen wint?Banyingela Kasonga: «Als ik er niet vanovertuigd zou zijn dat ik kan winnen, zou ikhet voor mezelf niet kunnen opbrengen omdeel te nemen. Als de verkiezingen goedvoorbereid worden en eerlijk verlopen, maakik een kans.»Veto: Nochtans gelooft iedereen dat Joseph Kabilaaan het langste eind zal trekken.Banyingela: «Hij zal niet winnen. Maarbepaalde politici, in het bijzonder LouisMichel, zijn politieke partij, het Belgische fi-nanciële milieu en de Franstalige pers doener alles aan om te doen geloven dat hij debeste kandidaat is. Louis Michel steunt dui-delijk Kabila. Dat is niet eerlijk. »Veto: Wat is het eerste dat je zal doen als je met jepartij, de Alliance des Paysans et Ecologistes, deverkiezingen wint?Banyingela: «Ervoor zorgen dat de ambtena-ren een correct salaris krijgen. Zij zijn deruggengraat van de staat, als je hen betaalt,dan geven ze er ook iets voor terug. Daar-naast is het belangrijk om de infrastructuuruit te bouwen. Wegen en spoorwegen leggen,maar ook het elektriciteitsnet verbeteren.Internet is handig, zeker in ons land waar wegeen goede bibliotheken hebben, maar

onmogelijk zonder elektriciteit. Kortom, mijnpartij wil de communicatiemiddelenuitbreiden.»Veto: Bepaalde regio’s in Congo worden gecontro-leerd door privémilities. Kan jij die milities eenhalt toeroepen?Banyingela: «Dat is mogelijk, maar het isgeen werk van één individu. Als ik verkozenword en ondersteund word door alle men-sen, dan is veel mogelijk. Niets is sterker dande wil van alle mensen.»Veto: De wil van alle mensen is één zaak, eensterk leger achter je hebben een andere.Banyingela: «De huidige regering heeft na-gelaten een sterk leger uit te bouwen. Daar isook het Belgische leger verantwoordelijkvoor. Tot 1990 hadden ze hier een legerbasisen gaven ze degelijke trainingen. Niet dat zedaarmee gestopt zijn is erg, maar wel dat zevergaten om de goede officieren uit te kiezenom een sterk leger te vormen.»Veto: Nu hebben heel wat privémilities hun strijd

g e -

staakt in ruil voor inspraak. Wat is jouw houdingdaarover?Banyingela: «Wie de verkiezingen wint, wordtde nieuwe leider. Als de privémilities ver-liezen, dan kunnen ze niet meer meeregeren,zo simpel is dat.»

BOYCOTVeto: De grootste oppositiepartij UDPS boycot deverkiezingen.Banyingela: «Iedereen is vrij te geloven dathet niet gepast is om deel te nemen aan deverkiezingen. Maar wij vinden dat het debeste manier is om te strijden binnen hetkader van de verkiezingen, dat is beter danhet als buitenstaander te moeten doen.»

Veto: De UDPS is populair in jouw thuisregio,Kasai. Is het een voordeel dat zij niet deelnemenaan de verkiezingen?Banyingela: «Mijn partij deelt met de UDPS

dezelfde waarden. Inderdaad, waarom zou-den hun kiezers dan niet voor mij kunnenstemmen?»Veto: In Kivu is er geen dominante partij. Departij van Kabila (PPRD) heeft al laten wetendaar hard campagne te zullen voeren. Jij ook?Banyingela: «Ik start daar mijn campagne.Niet omdat het een cruciale regio is, maaromdat deze regio de laatste jaren te vaakgenegeerd werd.»Veto: Hoe zal je campagne eruit zien?Banyingela: «Ik geef toe dat mijn partij nietaanwezig is in elke provincie. Ikzelf ben ookgeen carrièrepoliticus. Maar de mensen zul-len zich vast herkennen in de waarden waarwij voor staan: waarheid, rechtvaardigheiden schoonheid. We proberen in alle grote ste-den campagne te voeren.»Veto: Heeft je partij genoeg financiële middelenvoor een grote campagne?Banyingela: «Nee, mijn partij is een partijvan boeren. Die worden genegeerd door deregering en verdienen niet veel. Daarom heb-ben we actief fondsen geworven, ook inEuropa.»Veto: Moet je betalen om aan de verkiezingen tekunnen deelnemen?Banyingela: «Ja, 50.000 dollar. Dat is één vande contradicties in ons land, waar de ambte-naren niet betaald worden. Ik weet trouwensdat sommige kandidaten betaald zijn doorKabila om mee te doen aan de verkiezingenom verwarring te creëren. Zij zullen hunstemmen afgeven aan hem.»Veto: Als je niet wint, is dus 50.000 dollar in rookopgegaan.Banyingela: «Dat zijn de regels van het spel.Maar als ik verlies, kan ik mezelf niet verwij-ten het niet geprobeerd te hebben. Ook als ikniet win, blijf ik verder vechten voor mijnland.»

KASONGA: PRESIDENTSKANDIDAAT EN DOCTORAATSSTUDENT IN LEUVEN

““SSttuuddeenntt wwiill CCoonnggoo hheerrooppbboouuwweenn””

“Louis Michel doet er alles aan om te doen geloven dat Kabila de bestekandidaat is.” (foto Jelle Goossens)

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 1155

Student

FRANSE STUDENTEN OP STRAAT VOOR WERKZEKERHEID

““DDee ssffeeeerr wwoorrddtt sstteeeeddss bbiittssiiggeerr””Studentenmanifestaties domineren al ruim twee we-ken de actualiteit in Frankrijk. Studenten staan er opde barricaden voor hun toekomst. Het banenplanwaarmee premier Dominique de Villepin op de prop-pen kwam, lokt hevige reacties uit. Duizenden jong-eren komen op straat en er was heel even sprake vaneen bezetting van de Sorbonne, symbool voor destudentenopstand in mei ‘68.

Nathalie Lucas & Tom Van Breussegem

Het banenplan kwam er als zoveelste poging om hetdramatische werkloosheidscijfer te drukken. De migranten-rellen eind vorig jaar, plaatsten de schrijnende werkloosheidin het brandpunt van de belangstelling en zetten de politiciaan tot actie. Op dit ogenblik is meer dan drieëntwintig per-cent van de Franse Jongeren, tussen achttien en vijfentwintig,werkloos. Onderzoek toonde aan dat het afgestudeerden ge-middeld acht jaar kost om ergens een vaste betrekking te be-machtigen. Het staat al langer vast dat het brein achter demaatregel, premier de Villepin, op het presidentschap aast.

Het is voor hem dan ook van het grootste belang voet bij stukte houden en zijn hervormingen door te drukken. De banen-maatregel zag het levenslicht in januari en kwam er zonderenig overleg met de sociale actoren, zoals dat gewoonlijk hetgeval is. Noch de vakbonden, noch de werkgevers associatie(MEDEF) werden geconsulteerd. Bovendien speelde de pre-mier het spel allesbehalve koosjer. Zo werd het contract depremière embauche (CPE) voorgesteld vlak na de examens. Menging ervan uit dat de meeste studenten op vakantie zoudenzijn en de eventuele protesten binnen de perken zouden blij-ven.

BANENPLANVillepin wil het de bedrijven gemakkelijker maken om

arbeiders te ontslaan. Hij kwam aandraven met een contract depremière embauche. Dat contract geeft werknemers de mogelijk-heid om jongeren twee jaar op proef aan te nemen. Pas na dielange proefperiode hebben ze uitzicht op werkzekerheid.Gedurende die proefperiode kan de werkgever ze ontslaanzonder daar expliciet een reden voor op te geven, waarna hetslachtoffer slechts na vier maanden op de sociale zekerheidkan terugvallen.

Deze maatregel, die de weg door het parlementoverleefde en eigenlijk zo goed als goedgekeurd is, moet hetFranse ondernemersvertrouwen stimuleren, een gunstigerbedrijfsklimaat creëren en op termijn de economie aan-

zwengelen. De studenten zien het echter als een uitholling vande rechten van jonge werknemers. Hun mening wordt ge-steund door de vakbonden die net als de studenten weinigsympathie hebben voor de maatregelen van de premier. Die

vakbonden zorgen bijgevolg ook steeds voor het nodige voet-volk om de manifestaties van de studenten, kracht bij tezetten. Aan een pak universiteiten zijn eveneens de lessen op-geschort en ziet het er naar uit dat een hervatting van de lessenniet voor morgen is.

HEISAVeto: Was er aan jouw universiteit veel te doen om de betogingen?Lucile Fontaine, Franse studente: «Jazeker, je kan het hele-maal niet negeren. Een groot deel van de studenten kan zelfs

de universiteitsgebouwen niet binnen. Alslaatstejaars lukt ons dat wel maar heel wat lagerejaars geraken er niet in.»Veto: Heb je zelf al deelgenomen aan de betogingen?Lucile: « Nee, ik volg een lerarenopleiding enverkies de lessen te volgen in plaats van te gaanbetogen. Er zijn nochtans oproepen allerhande omop straat te komen. Vele studenten proberen ons teovertuigen, maar ik laat het aan mij voorbij gaan.Diegenen die op straat komen zijn veelal jonge stu-denten die geen concours op het einde van het jaarhebben, maar enkel examens. Met andere woorden,bij wie het dus niet zó erg is dat ze het niet halen.»Maarten, Vlaamse Erasmus student: «De sfeerwordt ook steeds bitsiger. Vandaag zijn er relletjesgeweest bij een betoging en de betogingen volgenelkaar ook steeds sneller op. De eerste, op zevenfebruari, was eigenlijk een teleurstelling omdat ervrij weinig volk opdaagde. Die op zeven maart wasdan weer een overweldigend succes en deze weekgaat het helemaal naar een hoogtepunt metbetogingen op dinsdag, donderdag en zaterdag.»Veto: Geloof jij dat de maatregel fundamentele gevolgenzal hebben?Maarten: «In de jaren tachtig is er een versoepelingvan de ontslagvoorwaarden gekomen. Deredenering was dat als werkgevers makkelijkerkunnen afdanken, ze minder terughoudend zijn omaan te werven. In de les hebben we echter gezien dat

dit uiteindelijk heel weinig effect heeft gehad.»

“Men ging er van uit dat de meestestudenten op vakantie waren”

“Op dit ogenblik is 23 percent vande Franse jongeren tussen 18 en 25

werkloos”

Pfft, stelletje druktemakers

Ergens in de Sorbonne

Zuster Jeanne Devos is wereldwijdbekend voor haar strijd tegen deuitbuiting van huisbedienden in deIndiase stad Bombay. Met haarNational Domestic Workers Movementijvert zij al jaren voor de rechten vanuitgebuite Indiase dienstmeisjes enhuisslaven. Als erkenning voor haarwerk kreeg zij in 2000 een eredoctoraataan de K.U.Leuven. Vorig jaar werd zijsamen met 999 andere vrouwen geno-mineerd voor de Nobelprijs voor deVrede.

Arne Saeys

Op initiatief van de werkgroep pastoraal vanhet ACW te Leuven werd vorige week eengespreksavond met Jeanne Devos georga-niseerd. De belangstelling was massaal. Eengrote filmzaal in Kinepolis volstond niet omalle gegadigden een zitplaats te bieden.Zuster Jeanne merkte laconiek op: “Ik wistniet dat Leuven zo’n grote pastorale groephad!” Het weerhield de menigte er niet vanom vol interesse naar haar verhaal te luis-teren. Zuster Jeanne vertelde over haar levenen werk in Bombay, over het samenleven metandere religies om ten slotte in te gaan op wathaar inspireert om te doen wat ze doet. Nahaar uiteenzetting beantwoordde ze de velevragen die vanuit het publiek opborrelden.

Op 26-jarige leeftijd trad Jeanne toe tot deZusters van de Jacht in Heverlee. Twee jaar

later trok ze naar India. Aanvankelijk wou zedaar zieltjes winnen voor het christendom.“Ik ging naar ginder en dacht dat wij dewaarheid in pacht hadden, dat wij de enigeware God vereerden,” bekende ze. Het bleekal gauw dat er niet veel zou bekeerd worden.Bekeren wordt in India als een misdrijfbeschouwd. Zuster Jeanne beklemtoonde danook het belang van samenwerking metmensen uit andere godsdiensten. In Indiahebben hindoes, islamieten en christenenjarenlang relatief vreedzaam samengeleefd.Twaalf jaar geleden begonnen echter ernstigereligieuze conflicten uit te breken. De oorlogin Afghanistan heeft daar zeker geen goedaan gedaan. Zuster Jeanne hekelde presidentBush, omdat die verkondigde dat God aan dekant van de Amerikanen staat. Dat heeftvolgens haar heel wat kwaad bloed gezet bijde andere geloofsgemeenschappen. Als deAmerikanen God voor zich opeisen, dan isfundamentalisme niet meer veraf.

TSUNAMIOp haar vijftigste besloot zuster Jeanne

om zich te gaan inzetten voor huisbedienden.“Dat leek me toen iets waarmee ik mijn loop-baan rustig zou kunnen afsluiten,” meendeJeanne. Ze vergiste zich schromelijk. Achterde gesloten deuren van privé-woningenbleken de gruwelijkste vormen van kinder-arbeid plaats te vinden. Zo herinnerde Jeannezich het kind dat een strijkijzer in het gezicht

gekregen had en met een vork vele malendiep in het vel was gestoken. Dat kind hadper ongeluk suiker gegeven aan de dame deshuizes die haar visgerecht wou inzouten.Volgens Jeanne komt een deel van die agressievoort uit het feit dat India een overbevolktland is. Door zeer dicht op elkaar te leven ont-staan er bijna automatisch spanningen. Diespanningen worden afgereageerd op dezwaksten van de groep. Dat zijn dan vaakjonge huisbedienden die volledig afhankelijkzijn van de familie waarvoor ze werken.

Over haar eredoctoraat aan deK.U.Leuven en haar nominatie voor deNobelprijs stelde zuster Jeanne: “Persoonlijkheb ik dat allemaal niet nodig, maar het pres-tige ervan komt wel goed van pas als ik drukwil uitoefenen op de Indische regering of opandere instanties.” Er is nog veel werk aan dewinkel in India. Het land heeft merkwaardiggenoeg vele jaren eerder dan de VerenigdeStaten de kinderrechten in de grondwetopgenomen. Het enige probleem is dat dierechten niet in de praktijk worden gebracht.Op elke straathoek van Bombay kan je nogsteeds een kind kopen als huishulpje. Boven-dien verergert de situatie door de toene-mende migratie naar de grote steden. Derecente tsunamiramp heeft vele dakloosgeworden kinderen naar de stad doen trekkenom daar bij families als huisbediende te gaanwerken in ruil voor onderdak.

APPLAUSNiettemin drukte zuster Jeanne haar

toehoorders op het hart dat ook Indiërs hunkinderen graag zien. Het beste bewijs daar-van was volgens haar de vader die zijn enigestuk grond verkocht had om op zoek tekunnen gaan naar zijn dochter die ooitverkocht was als huishulpje. “Toen het kindhoorde wat haar vader had gedaan, kreeg zijeen waardigheid voor het leven,” verteldeJeanne. Ander goed nieuws uit India is het feitdat mensenrechtenadvocaten steeds meer hetpleit winnen. Toen een zwaar mishandeldkind een advocaat voor haar zaak hoordepleiten, besloot het prompt dat het later ookadvocaat wou worden. Op dit ogenblikvoltooid zij haar laatste jaar rechten. Na ditverhaal sprong een deel van het publiekspontaan recht om te applaudisseren.

Na de vragen uit het publiek werd deavond afgesloten met een door dwars-fluitmuziek begeleid tekstje ter ere van deIndische huisslaven. Vervolgens nam zusterJeanne op Indische wijze afscheid van hetpubliek. Ze ontstak een vuurtje met wierookwaarbij het publiek het vuur met beidehanden symbolisch tot zich diende te nemen.De wierook die de ruimte vulde, symbo-liseerde de allesdoordringende kracht van hetgeloof. Gelukkig werd de mystiek nietverstoord door het brandalarm van Kinepolis.

ZUSTER JEANNE DEVOS OVER MODERNE SLAVEN IN INDIA

““PPeerrssoooonnlliijjkk hheebb iikk ddiiee NNoobbeellpprriijjssnnoommiinnaattiiee nniieett nnooddiigg””

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/061166

Student

Een reeks als Van ‘t vat afsluiten, doe je met eenklassieker. Café Den Ouden Tijd is één van dieoeroude Leuvense volkscafés waar de naam nog intwee talen boven de deur prijkt. Bovendien heeft hetcafé iets mythisch over zich sinds het schietincidentvan ruim een half jaar geleden.

Robin Broos & Gijs Van Gassen

Op enkele foto’s van het Martelarenplein in lang vervlogentijden na, is het rookgordijn het enige decor van de zaak. “Ikdenk dat ik me pas na ons bezoekje ga douchen,” was dan ookeen wijs idee. Dat we ontiegelijk vroeg moesten opstaan omhier te geraken (Elf uur! ‘s Ochtends!), had er misschien ookmee te maken. De kerstversiering blijft hier beperkt tot hethoogst noodzakelijke: twee zilver gespoten kerstkransenaan de muur en wat lichtjes aan het raam. Eenwelgekomen afwisseling in het oogverblindend verlichteLeuven van vandaag.

PUZZELHet is meteen duidelijk dat Aux Vieux Temps teert op

vaste klanten. Het café opent van maandag tot zaterdagom zes uur in de ochtend en meestal staan er om vijfvoor zes al klanten voor de deur te wachten. Sommigenzitten als bankparasieten eenzaam op hun vast plekje,anderen hebben hun wederhelft meegebracht enkeuvelen wat in het Leives of het Frans. Hoewel het lijktalsof de gemiddelde bezoeker een man van vijftig is,komen hier ook wel eens studenten. Wat wil je, metdrieëndertigers aan 1,30 euro lijken fakbars zelfs duur.“Iedereen is hier welkom,” legt een klant uit. “Het is hiereen volkscafé in de brede zin van het woord.Marokkanen, janetten, studenten of negers, ze mogenallemaal komen. Zolang ze maar niet agressief worden ofeen ander z’n pint uitdrinken.”

De meeste ambiance is, zoals het hoort, aan de toogte beleven. Zelfs om elf uur ‘s morgens. De pinten

stromen rijkelijk uit de kraan, maar ook de Leffes (uit het flesjete drinken) gaan vlot de ijskast uit. “Het is af te raden om hiervaak te komen,” tipt een stamgast knipogend. BarvrouwNancy laat zich niet doen: “Is uw kruiswoordraadsel al af?”De man laat het hoofd zakken en verdiept zich weer in depuzzel. De zaterdageditie vraagt dan ook steevast meer werk.

PORTO“Het is hier een deftig café als Nancy achter de toog

staat,” steekt onze buurman van wal, maar het is niet duidelijkof hij dat meent. De man heet Eddy, is net veertig geworden(“er zijn geen wisselstukken meer voor mij”) en is eenhomoseksuele vuilnisman. Hij houdt er een uiterst rechtsgedachtegoed op na en laat ons vooral niet los. “Gisteren lagik om negen uur al horizontaal, maar ik was gelukkig niet

alleen,” grijnst hij. Zo horizontaal zal het dan ook wel nietgeweest zijn. Eddy is de enige babbelaar aan de toog. Deandere mannen aan de toog mompelen een beetje in zichzelf,maken af en toe een grapje tegen Nancy en bestellen er nogeentje.

De mensen aan de tafeltjes zijn zo mogelijk nog rustiger.Radio ROB staat zo zacht dat hij zelfs overstemd wordt doorde afzuiginstallatie. De meeste klanten zijn mannen die alleenaan tafeltje zitten en zich jarenlang bekwaamd hebben in hettroebel naar hun glas staren. Als ze hun glas leeggestaardhebben, komt Nancy het volgende brengen. “Er zitten hier ookenkele alcoliekers,” vertrouwt Eddy ons toe. “Die moeten somsdrank geweigerd worden. Maar ze doen nooit lastig, andersmoeten ze hier niet meer komen. Er zijn zatten diehandtastelijk worden of beginnen zagen. Sommigen wordengewoon plezanter, zoals ik. En ja, de mannen die beginnen van

‘moet ik eens up a bakkes kloppen’, die gooi jebuiten.”

Nancy is streng, maar rechtvaardig: “Het isgemakkelijk om te zeggen dat er hier veelgevochten wordt. Er gebeurt al eens iets, maar dathebben we in de hand, zeker wanneer ze zatbeginnen te worden. Die krijgen alleen nog cola.”Een vaste klant knikt bevestigend. Als er mensenlastig doen, krijgt het personeel assistentie van devaste gasten. Als er een fles porto niet goedopengaat, biedt Eddy trouwens ook assistentie. InDen Ouden Tijd zijn de stamgasten echt thuis,blijkbaar.

VAN ‘T VAT (12): DEN OUDEN TIJD

““IIeeddeerreeeenn iiss wweellkkoomm,, zzoollaanngg jjee nniieett eeeenn

aannddeerr zz’’nn ppiinntt uuiittddrriinnkktt””

Een college op het sportkot visiteren, leek ons altijdlink. De afgang zou niet alleen onvermijdelijk zijn tij-dens een les polsstokspringen, we zouden ook meteenontmaskerd worden als infiltrant, tussen al die afge-trainde atletenlijven. Tot we bedachten dat ook aan hetsportkot theorievakken gegeven worden, natuurlijk.

Gijs Van Gassen

Een kotgenote heeft ons deze les aangeraden omwille van dedocent, professor Lieven Vergauwen. Die zal toch sterk uit dehoek moeten komen om goed te maken dat hij ons om half ne-gen liet opstaan en door de bedrieglijke lentekoude naar He-verlee liet fietsen. Visitatiecommissaris zijn, het is beslist nietsvoor watjes.

Voor het lokaal troepen de studenten die het vak volgensamen. Het zijn er angstaanjagend weinig. We vallen onver-mijdelijk op in zo’n kleine groep. “Vergauwen vraagt veel me-dewerking,” stelt iemand ons niet gerust. “Dan moet je doorde microfoon antwoorden. Maar waarschijnlijk vraagt hij me-teen waarom hij je nooit eerder heeft gezien.” Daar wordt aantoegevoegd dat vooral een eigen mening voor Vergauwen be-langrijk is. Een beetje zenuwachtig schuifelen we in het groep-je meisjes mee naar binnen. De aula is veel te groot voor depakweg vijftig studenten, die allemaal in het middensamenklitten.

TURQUOISEVergauwen heet ons hartelijk welkom in zijn les en vliegt

er meteen in. Na nog snel even een blikje drank te hebben ge-confisqueerd van een onvoorzichtige student, herhaalt hij kortde vorige les. Kort, dat wil zeggen, het duurt maar ongeveertwintig minuten. De herhaling gaat gepaard met slides waarminder ervaren studenten zeeziek van zouden durven wor-den. Turquoise diagrammen gaan hand in hand met dansendeLaurel & Hardy’s. De hele verdere les blijft geïllustreerd wor-

den met vrolijke slides, die de les niet noodzakelijk verhelde-ren maar in ieder geval opleuken.

Het mag echter geen twijfel lijden dat de les het meestwordt opgeleukt door professor Vergauwen zelf. De energiewaarmee hij kwiek heen en weer springt tussen de banken isaandoenlijk en werkt, vreemd genoeg, stimulerend. Maargoed ook, want het is niet omdat dit een theorieles is, dat destudenten rustig mogen verder slapen. Bij elke denkbare vraagverdeelt de prof zijn studenten in groepjes, zodat ze eventjesover het antwoord kunnen filosoferen. Nauwelijks vijf minu-ten later springt hij dan weer tussen de banken en duwt degroepjes een microfoon onder de neus.

Verbazingwekkend genoeg antwoordt de ondervraagdespontaan, enthousiast en ook alsof hij wérkelijk heeft nage-dacht over de voorgelegde vraag. Goed, niet zo enthousiast alsde prof zelf, maar we moeten ook het onmogelijke niet gaanverlangen. Het is geen toevalstreffer. Alle studenten werkengoed gezind mee in deze les. Onuitgegeven in ALO-kringen,naar het schijnt.

“Hoe laat je leerlingen kritiek op mekaar geven tijdens delessen L.O?” luidt één van de vragen. De meeste studentenzijn het er over eens dat je beste eerst de goede punten kanaanhalen, om dan de negatieve te bespreken. Vergauwenschudt het hoofd. “Dat is de ‘ja-maarmethode’. Ik noem die de‘jammer-methode’, omdat het jammer is om iemand zo te be-kritiseren.” Er wordt naarstig naar andere methoden gezocht.Een moedige student doet een poging, maar Vergauwen moetweer nee schudden: “Hebben we de ‘ja-maar’ gehoord?” Eenretorische vraag, denken wij, maar de hele aula knikt en mom-pelt overtuigd “ja”. Medewerking in de les wordt hier totnieuwe hoogtes gebracht.

VAKCONCEPTSONGNa een klein anderhalf uur begint de les naar zijn einde te

lopen. Met enkele fleurige slides vat de prof nog gauw evensamen wat we nu precies geleerd hebben vandaag. De aularoezemoest druk en de gezichten zien er hoopvol uit. Links en

rechts valt het woord ‘gitaar’. Dan neemt Vergauwen opnieuwhet woord en wordt het muisstil. “Zo. Dat was het. En omdatwe daarmee dit hoofdstuk hebben afgerond, dacht ik dat hetmisschien gepast was om onze vakconceptsong nog eens tezingen!” Iedereen glundert, sommigen kunnen kleine kreetjesvan geluk niet onderdrukken. “De vakconceptsong!”

Vergauwen grijpt even achter de lessenaar en tovert flukseen gitaar tevoorschijn. De projector toont even geen raar ge-kleurde schema’s meer, maar de enige echte tekst van de vak-conceptsong: een door Vergauwen zelf gecomponeerd liedwaarin het vakconcept van L.O. op rijm wordt beschreven. Degitaar wordt nog even gestemd, de keel wordt nog even ge-schraapt. “Kennen jullie hem nog? Daar gaan we!” En jawel,samen met de prof zingt de hele aula het lied mee.

Waar kan je zwemmen in een badWaar kan je lopen op een balkKan je sjotten op een doelWaar zijn de lessen altijd coolWaar je van alle dingen leertEn je je reuze amuseertDat is in de les LODe les LO die vind ik zo

Er volgden nog vijf coupletten. Niet allemaal eventoonvast, niet allemaal even luid, maar toch, eenindrukwekkende prestatie. Na een klein applausje verlaatiedereen opgewekt de aula. Wij ook, met het vreemde gevoeldat we een workshop voor scoutsleiding hebben bijgewoondin plaats van een college aan een universiteit.

VETO’S VISITATIECOMMISSIE: THEORIE VAN DE LICHAMELIJKE OPVOEDING

AAlllleeeenn hheett kkaammppvvuuuurr oonnttbbrraakk nnoogg

SteekkaartProf: Lieven VergauwenWie: ALO’ers lichamelijke opvoedingWaar: L0314aWanneer:Vrijdag van 09u00 tot 10u30

(foto Kobe Van Itterbeek)

SteekkaartLokatie: Tiensevest 22, tegenover het De Lijn-stationPintje: 1,3 euro voor een Stella (drieëndertig)van ‘t vatKoffie: 1,4 euro, met heerlijk met wittechocolade overgoten koekjeToilet: Voldoende

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 1177

Student

Van 10 tot en met 26 februari was Turijn het gezichtvan de 20ste editie van de olympische winterspelen.België stuurde vier atleten om ons land te verdedigen.Allen kwamen ze van een kale reis terug. Eén van henwas de vijfentwintigjarige shorttracker Pieter Gysel,afkomstig uit Kessel-Lo en student aan GroepT inLeuven. Het waarom van zijn diskwalificatie is hemnog steeds een raadsel, vertelde Pieter afgelopenwoensdag.

Kris Vanelderen

Veto: Je bent in totaal met vier Belgische atleten naarTurijn vertrokken. Hoe zwaar was de kwalificatie voor dewinterspelen?Pieter: «Redelijk zwaar. Het BOIC (BelgischOlympisch en Interfederaal Comité, red.) stelttraditiegetrouw, en zeker bij de winterspelen,zware normen. Ze gaan ervan uit dat je op de spe-len kans moet maken om binnen de top tien tekomen en liefst zelfs binnen de top acht. En zostellen ze hun limieten ook op. Als je deze normenhaalt, kan je eventueel naar de spelen gaan, als je jeook nog eens weet te plaatsen voor het interna-tionaal olympisch comité dat slechts een aantalplaatsen beschikbaar heeft per land. Dat zijn dustwee selecties waaraan je moet voldoen.»Veto: In Turijn ben je tweemaal in de halve finalegeraakt. Zowel voor de 1000 meter als de 1500 meter, envervolgens ben je tweemaal gediskwalificeerd. Wat is erprecies gebeurd?Pieter: «Shorttrack is een sport waar je altijd dichtop mekaar zit en een diskwalificatie in shorttrack isniet zoals een diskwalificatie in wielrennen of eenloopwedstrijd. Daar is het gemakkelijk om geenregels te overtreden. Bij shorttrack zijn er somsgewoon momenten waar je iets moet proberen endat pakt niet altijd uit zoals het zou moeten. In de1500 meter was er nog één ronde te gaan en ik hadeen goede kans om naar de tweede positie te gaan,wat voor mij de finale zou betekenen. Ik ben daarhelemaal voor gegaan en dat is niet goedafgelopen. Wie daar toen in fout was, valt nog maarte zien. De scheidsrechters waren niet geweldigdeze olympische spelen. En op de 1000 meter hebik echt niets misgedaan. Rusty Smith heeft gepro-beerd mij voorbij te steken en heeft mij toen langsachter geraakt. Op de een of andere manier hebbende scheidsrechters mij daarvoor een diskwalificatiegegeven, hetgeen met geen enkele regel verklaardkan worden. Ze willen daar ook geen uitleg overgeven. Het is voor mij een raadsel waarom ik bengediskwalificeerd. Hadden de scheidsrechters hunwerk gedaan, dan had ik in de finale gestaan.»

RAADSELVeto: Je Amerikaanse tegenstander, Rusty Smith, liet nade wedstrijd nochtans duidelijk blijken dat hij in foutwas, hij was praktisch zeker van zijn diskwalificatie. Entoch hebben ze jou nog gediskwalificeerd?Pieter: «Dat is voor mij een even groot raadsel alsvoor anderen. Schaatsers kennen de regels maar al te goed. Ikkom van het ijs met de gedachte dat alles in orde is. Smithkomt van het ijs met de gedachte: ‘wat heb ik nu gedaan!’ Jezag het ook, hij smeet met zijn handschoenen, hij wist zekerdat hij gediskwalificeerd ging worden.»Veto: Kunnen de scheidsrechters dan niet naar de videobeeldenkijken zoals bij ijshockey soms gebeurt?Pieter: «Er is een videosysteem waar de scheidsrechters naarkunnen kijken, maar dat wordt alleen gebruikt als hun

onderlinge oordeel verschilt. Dat was er in dit geval wel. Zegebruiken echter niet de beelden die je ziet op tv, maar welspeciale camera’s die boven in het plafond zitten. Maar diebeelden zijn nu zodanig slecht dat daar niet veel te zien valt.»Veto: Waren de scheidsrechters in Turijn dan strenger dan in SaltLake City bijvoorbeeld?Pieter: «Ik weet niet of ze te streng waren, ze waren gewoonniet consequent. Ze volgden gewoon niet altijd de regels dienormaal gelden. Dat is in shorttrack al een tijdje een probleem.Er klagen heel veel mensen over de inconsequentie van descheidsrechters, maar daar blijkt niet echt veel verandering inte komen. Dat is gewoon heel slecht voor een sport als zowelschaatsers en toeschouwers niet weten wat er mag of niet mag.»

SPURTBOMVeto: Voor de 500 meter ben je al in de voorrondes uitgeschakeld,wat is daar misgegaan?Pieter: «De vijfhonderd meter is bij mij een wisselvallige af-stand, ik ben gewoon geen echte spurtbom. Dat gaat heel snelen ik miste een beetje topsnelheid. Uiteindelijk kwam ik alsvierde over de streep en had ik nog een van de snellere tijden.

Dat was nog niet zo slecht dat ik eruit zou moeten liggen in deeerste reeksen, maar ik had gewoon een heel zware reeksgetroffen.»Veto: Een tijdje geleden is er kritiek gekomen op het BOIC. Het co-mité zou niet genoeg steun verlenen aan topsporters, vooral voor dewinterspelen niet. Hoe ervaar jij dat?Pieter: «De mensen zijn altijd snel met commentaar over hetBOIC. Er komt zeker steun van het BOIC en er is goede wil, al-leen hebben ze soms schrik om daar honderd procent voor tegaan. In hun limieten eisen ze dat je met de allerbeste van dewereld kunt meegaan, maar als je dan de faciliteiten vergelijktmet wat de Amerikanen of de Canadezen krijgen, dan biedenze toch niet hetzelfde.»

Veto: Het BOIC investeert dus niet genoeg in dewinterspelen?Pieter: «In de winterspelen zeker niet. Er warenook maar vier atleten nu. De winterspelen wordenook bekeken als het kleine broertje van dezomerspelen. Ik heb vaak het gevoel dat de zomer-spelen erg belangrijk zijn, terwijl de winterspeleniets ambetant voorstellen. Een goed voorbeeld is datde chef de mission van de olympische zomerspelenin 2008 al een jaar bekend is, terwijl onze chef demission pas één week voor het begin van de winter-spelen bekend was. Dat geeft toch een beetje weerhoe intensief ze daar mee bezig zijn.»

FULLTIMEVeto: Shorttrack is in België geen bekende sport, heb jeveel steun gekregen van het thuisfront?Pieter: «Ik heb zeker veel steun gekregen, maar datis niet zozeer de laatste maanden of op de spelenzelf. Dat is gewoon de steun die je al jaren krijgt.Want om te beginnen met topsport, zeker eenkleine sport waarmee niet veel te verdienen valt,kun je niet zonder een omgeving die je daarinsteunt. Als mijn ouders hadden gezegd dat ze nietwilden dat ik dit deed en dat ik moest gaanstuderen, had ik daar niet veel tegen in kunneninbrengen. Maar ze hebben mij daar altijd ingesteund. Vroeger was dat veel belangrijker dannu. Momenteel sta ik meer op mijn eigen benen enkan ik mijn sport zelf financieren, maar een paarjaar geleden kon ik dat niet.»Veto: Je studeert ook nog. Hoe valt dat te combinerenmet topsport? Terwijl de meeste studenten examenshadden, bereidde jij je voor op de olympische spelen inTurijn.Pieter: «Voor mij is studeren iets dat gebeurt tussenapril en september; als het schaatsseizoen bezig is,heb je daar gewoon geen tijd voor. Schaatsen is eenfulltime job en er schiet geen tijd over voor school.Ik moet dat achteraf dan maar inhalen en op mezelfstuderen. Ik werk mijn studies ook maar af per halfjaar.»Veto: Shorttrack is niet de meest evidente sport om meete beginnen. Hoe ben je uiteindelijk bij de sport terechtgekomen?Pieter: «Ik ging vaak schaatsen met mijn vader opde ijsbaan in Haasrode. We hebben daar toevalligeen shorttrack wedstrijd gezien. De week daarnaben ik dat zelf eens gaan proberen en dat lukte vrij

goed. Zo ben ik er dan ingetuimeld.»Veto: Waar ben je momenteel voor aan het trainen?Pieter: «Voor het wereldkampioenschap, dat is binnen drieweken. Dat komt na de olympische spelen die het hoogtepuntvan het seizoen zijn en dan moet je nog vier weken je proberente concentreren op zo’n WK. Ik besef dat mijn fysiek er nietveel beter op zal worden in die paar weken, maar ik ga tochnog proberen alles te geven om daar een goede prestatie neerte zetten.»

Shorttrack is een vorm van snelschaatsen,maar dan op een ijshockeyveld in plaats vanop een 400 meter piste, wat direct de naamvan de sport verklaart. Op de ijsbaan wordteen baan van 111 meter lengte uitgezet metrubberblokken; deze baan wordt tijdens deritten telkens één meter verschoven om tevoorkomen dat het ijs in de bochten te veeluitslijt. Shorttrack weet zich op verschillendepunten te onderscheiden van snelschaatsen.Behalve de kortere afstanden, variërend van

500 tot 3000 meter, telt een shorttrackpisteook slechts één laan in tegenstelling tot 400meter pistes. De schaatsers zijn dan niet lan-ger vastgepind op een eigen individuele laanen nemen het dus tegen elkaar op in plaatsvan tegen de klok. Hierdoor wordt positio-nering en strategie minstens even belangrijkals snelheid. Schaatsers zitten in de wedstrij-den dan ook dicht op mekaar waardoor geenenkele shorttracker ooit ver weg is van eenfout. In veel gevallen leidt zo’n fout tot

diskwalificatie van de schaatser in kwestie.De schaatsers dragen een helm, knie- enscheenbeschermers, een nekbeschermer ensnijvaste handschoenen.

Shorttrack is een jonge sport en slechtssedert 1992 een officiële olympische discipli-ne. Op de olympische winterspelen van 1988in Calgary werd shorttrack voorgesteld alseen demonstratiesport. Vooral de VerenigdeStaten, Canada, Korea en China staan sterkin hun schaatsen wat shorttrack betreft. Ook

België heeft zijn vertegenwoordigers in deshorttrackwereld met Pieter Gysel en WimDe Deyne. De Deyne werd echter telkens inde voorrondes uitgeschakeld, behalve voorde 500 meter geraakte hij in de kwartfinales.Pieter Gysel werd voor de 500 meteruitgeschakeld in de voorrondes, terwijl hijvoor de 1000 meter en 1500 meter tot in dehalve finale wist te geraken. Hij werd echtertweemaal uitgeschakeld door diskwalificatie.

OLYMPIËR PIETER GYSEL COMBINEERT PASSIE MET STUDIE

““HHaaddddeenn ddee sscchheeiiddssrreecchhtteerrss hhuunn wweerrkk ggeeddaaaann,, ddaann hhaaddiikk iinn ddee ffiinnaallee ggeessttaaaann””

“Het is slecht voor een sport, als niemand weet wat mag en niet mag” (foto Jelle Goossens)

Shorttrack

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/061188

Cultuur

Twee verbluffende albums op amperanderhalf jaar tijd, in deze tijden doenniet veel groepen het Franz Ferdinandna. Dat het Schotse viertal meer in zijnmars heeft dan de gemiddelde brit-pop/rock band, bewijzen de lofzangenvan iconen als Bono, Paul McCartneyen zelfs Madonna. Nu de Franzen nietmeer voor een nichepubliek werken,stelden ze hun nieuwe cd maar voor inde massabunker Brabanthal.

Robin Broos

Voor dit interview zouden de bassist en de gi-tarist even tijd voor ons vrijmaken, maar alsnel wordt duidelijk dat niet alles volgensplan verloopt. De grootmoeder van laatstge-noemde was overleden en heel het interview-schema was in de war geraakt. Zelfs de groot-ste rocksterren ontsnappen niet aan de dingendes levens. Bassist Bob Hardy komt erbij zit-ten en maakt meteen van de gelegenheid ge-bruik om de mythe over de ‘gentlemen’ vanFranz Ferdinand alle eer aan te doen. Veto: Hoe sta je tegenover de huidige iPodgenera-tie?Bob Hardy: «Om te beginnen is het een fijnegeneratie om in te zitten. Alle leden van FranzFerdinand hebben trouwens een iPod en datis handig wanneer je op tournee bent. Je levenverandert enorm in die periode en het isuiteraard niet mogelijk om honderden cd’smet je mee te nemen. Met een iPod heb je tochtienduizend nummers in je handpalm en datis fantastisch.»

«Aan de andere kant stelt zich in deze ge-neratie vaak het probleem van het downloa-den van muziek. Volgens mij is daar een posi-tieve kant aan: het brengt de aandacht terugnaar de nummers in plaats van de albums.Wanneer een groep twee goede nummersschrijft en de rest van hun plaat crap is, danben je beter af met downloaden. Het is eengoede zaak dat er zo meer druk op groepenrust om stuk voor stuk goede nummers af televeren.»

APOLITIEKVeto: iPod is een luxeproduct. We kunnen eigen-lijk hetzelfde zeggen over jullie concert in de Bra-banthal.Hardy: «Ik heb gehoord dat het over 33 euro

zou gaan. Dat is inderdaad veel geld, maarconcerten zijn nu eenmaal duur. Natuurlijkwillen we onze fans niet afpersen, maar deproductie van deze tour is ook niet gratis.Bovendien zijn er groepen waar je meer geldvoor moet neertellen.»Veto: Het concert in België wordt ingericht dooreen ietwat berucht bedrijf, ClearChannel genaamd. Hardy: «Ik wist eigenlijk niet dat we daarmeesamenwerken (denkt na). Iedere groep speeltgraag voor een publiek. Voor bands die blij-ven groeien, zou het niet lonen om systema-tisch te weigeren om met ClearChannel tewerken. Tenzij ze alleen in kleine clubs willenspelen. In het Engels zouden we zeggen:Don’t cut off your nose to spite your face. Doeniets uit boosheid of wraak, wanneer het je-zelf meer schade toebrengt dan de anderen.»Veto: In jullie songs of in interviews refereren jul-lie eigenlijk nooit naar politiek. Is Franz Ferdinand

een apolitieke band?Hardy: «Bands moeten niet per definitie poli-tiek getint te zijn. Het spreekt voor zich datwij elk onze persoonlijke overtuiging hebben,maar die willen we niet via onze muziek doorde mensen hun strot duwen. We willen onsook niet voor de kar laten spannen. Er zijnmuzikanten — ik ga geen namen noemen —die politieke evenementen afschuimen om degoede zaak te verdedigen, maar dat vind ikniet altijd even oprecht. Natuurlijk, haddenwe de kans gehad, stonden we ook op het po-dium van Live8 omdat dat echt een nobeldoel is. Het is ons niet gelukt omdat Nick (Mc-Cartey, red.) de dag nadien trouwde. Zijn ver-loofde was dat al maanden aan het voorberei-den en ze zou het niet echt geapprecieerd heb-ben, mocht die trouwpartij worden uitge-steld.»Veto: In België denken we wel eens dat onze rock-

scène internationale proporties kent. Is dat te-recht?Hardy: «Om te beginnen zijn we allemaal gro-te liefhebbers van Jacques Brel. Natuurlijkkennen we ook Soulwax en dEUS, beide schit-terende livebands. K’s Choice? Daar heb iknog nooit van gehoord. Is dat een gitaar-band?»Veto: Jullie concert is niet uitverkocht. Is er eenverschil tussen optreden voor een groot en eenklein publiek?Hardy: «We hebben in België, naast twee op-tredens op festivals (Werchter 2004 en Puk-kelpop 2005, rb) ook al in de Botanique inBrussel gestaan. Dat is een kleine, fijne zaal enhet publiek was ongelofelijk. Wanneer je ech-ter het potentiële publiek wil bereiken, kan jeniet anders dan te werken in grote zalen, zelfswanneer die meer zouden kosten. Als demensen ons willen zien, zullen we niet vanhen weglopen. Voor dit concert is het trou-wens de eerste keer dat we van dit podiummet al deze attributen gebruikmaken. Toenwe gisteren alles voor het eerst zagen tijdenseen repetitie in een gelijkaardige zaal in hetnoorden van Engeland, waren we allemaalheel enthousiast over het resultaat.»

KERSTBOOMVeto: Studeerde je nog toen je muziek begon temaken?Hardy: «We zijn met de band begonnen toenik nog op de kunstschool zat. Muziek makenen studeren was een geweldige combinatie.Door de vele repetities en optredens nu endan had ik ook mijn sociale activiteiten buitende school, ik kan het zeker aanraden. Daar-voor combineerde ik de studies met werk. Ikging zoveel uit dat het geld ergens vandaanmoest komen en daarom werkte ik als chef ineen keuken. Ik denk dat het gezond is om eenjob te hebben terwijl je studeert. Het geeft jeeen beter perspectief op het leven. Het acade-mische leven is de wereld niet.»Veto: Mocht je niet in deze groep gezeten hebben,hoe zou je tegenover de hype rond Franz Ferdi-nand staan?Hardy: «Ik zou onze eerste plaat nooit ge-kocht hebben. De tweede is gewoon stukkenbeter.»Veto: You Could Have It So Much Better is dusideaal om onder de kerstboom te leggen?Hardy: «Neen, ik heb hem al (lacht), maartoch bedankt!»

BASSIST FRANZ FERDINAND NIET VIES VAN MAINSTREAM

““LLeeuuvveenn,, lliiggtt ddaatt nniieett bbiijj WWeerrcchhtteerr??””

“Downloaden brengt de aandacht terug naar de nummers zelf” (foto Dilworth)

Het was al te laat — veel te laat. Onge-veer zo ver voorbij middernacht als gra-den onder nul. Als ik niet naast m’nvriendin in bed lig, is het doorgaans dedrank die me verwarmt in deze vroegeuurtjes en in de vrieskou. “Gevaarlijk,dat Tsjechisch bier,” bedenk ik net,“vooral als je in Belgische eenhedenrekent.”

Pieter Vermeulen

Die halve liters zijn hier zowat het dubbele.Tien pinten waren er in feite twintig. Ach. Watmaakt dat godverdomme uit. Onderuitgezaktop een houten parkbankje aan een afgelegentreinstation steek ik — met een laatste PilsnerUrquell in de andere hand — mijn welge-meende middelvinger op naar elke achterlijkevoorbijganger die het waagt me aan te gapen.De voorbije maanden is deze situatie haastonmisbaar geworden als ritueel om de dag tekunnen besluiten. Het leven is goddelijk - al-thans op zulke momenten.

Ik raap een takje van de grond en beginrestjes hamburger van tussen mijn tanden uitte prutsen. Na een stevig avondje drinken lijd

ik zoals velen aan een onverzadigbare honger,die ik tracht te stillen bij één van die nach-telijke hamburgertenten op het Wenceslas-plein. “Twee hamburgers met een dubbeleportie mosterd en ketchup”. Als vaste klantkennen ze me toch al een beetje. Ik moet toe-geven dat zoiets deugd doet in een vreemdestad.

Alsof ik plotseling de ernst van de situ-atie inzie, besluit ik mezelf recht te trekken.Naar huis, welke richting dat ook uit mogezijn. Strompelend volg ik iets waarvan ik ver-moed dat het mijn intuïtie is, en struikel bijnaover een dakloze die op het asfalt ligt te sla-pen. Zwerfvuil. Ik schop hem harder dan ikbedoelde; hij reageert niet. Over de tramspo-ren heen loop ik naar een bar op de hoek, dieblijkbaar nog niet gesloten is. Mijn intentieom huiswaarts te keren is me uiteraard al ont-gaan. “Big Sister”, lees ik luidop lispelend vanhet uithangbord. De naam komt me vaagwegbekend voor; ik ga naar binnen en zet me aaneen tafeltje in de bar.

Bij het nuttigen van mijn laatste biertjebemerk ik vlak naast me een groot aquarium,dat tot mijn dronken verbazing bevolkt wordtdoor wondermooie vrouwen. Een man komtnaast me zitten en vraagt me in glad Engels

welke ik verkies. “Completely for free”, voegthij eraan toe, “just put your signature here”.Alsof dat mijn voorgewende schaamte weg-nam, krabbel ik wat op het voorgelegde docu-ment en wijs vervolgens in de richting vaneen zwemmende blondine met stevige bors-ten. “Een lekker hoertje is nooit overbodig,zeker niet tegen dit tarief,” denk ik smalendbij mezelf. Een achterlijke trut uit Oost-Euro-pa neemt me mee naar boven en verzoekt meom een kamer uit te kiezen. “Ze zijn verdeeldvolgens verschillende thema’s,” beweert zezakelijk, “Heaven, Hell, Mountains, Igloo,Arabian, Fetish, Jungle…”. Door toedoen vanmijn onverschilligheid belanden we in de

Knight’s Room. Na mijn lusten overvloedig tehebben botgevierd op Daniella, bestel ik nogeen allerlaatste Pilsner Urquell in de cocktailbar. Enigszins ontnuchterd door de afgelegdeinspanningen, besef ik plotseling waarom denaam “Big Sister” me zo vertrouwd leek. Eenpaar weken geleden stond ik op het punt eeninternetabonnement te kopen, dat onbeperktetoegang verleent tot de 60 live camera’s dieover het hele bordeel staan opgesteld. Eenwereldprimeur: “Be an actor or be a viewer”.

Misschien wordt het eens tijd om terug tekeren naar Ithaca.

ERASMUSDAGBOEK: PIETER IN PRAAG (3)

GGrroottee ZZuuss

(advertentie)

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 1199

Beeld en boek

HET BOOMPJE VAN DE WEEK: PROFESSOR WAELKENS

EEeenn mmaaggiisscchh ssttuukkjjee CChhiillii vveerrddwweenneennDat het universitaire personeel naast hun acade-misch leven ook een ander leven heeft, kunnen wealleen maar hopen. Wekelijks zoeken we een exem-plaar op en bestoken we hem of haar met een sim-pele vraag: “Kan u een boompje opzetten over uwfavoriete boek, film of plaat?” Deze week gingen welangs bij professor Christoffel Waelkens, verant-woordelijke van de Afdeling Sterrenkunde van hetDepartement Natuurkunde en sterrenkunde.

Robin Broos

Christoffel Waelkens: «Ik lees amper. Mijn vrouw leest welveel en vertelt mij wat er in die boeken staat. Op mijn beurtvertel ik er dan over in intellectuele gezelschappen (lacht).Dat is een manier om een harmonieus gezin te vormen, iede-reen zijn job. De ontluistering van een prof: zelfspot is hetbegin van de wijsheid.»

VERBEELDING«Ik bekijk nooit films. Sneeuwwitje is misschien een

mogelijkheid (lacht). Er zijn wel verschillende muziekstukkendie ik graag hoor, maar ik heb voor jullie toch gekozen vooreen boek. Honderd jaar eenzaamheid van Garcia Marquez is mijaltijd bijgebleven. Dat heeft allicht te maken met het feit datik een tijd in Latijns-Amerika heb gewoond en ik heel erghoud van de Spaanse taal. Ik heb het boek dan ook in hetSpaans gelezen. Volgens mij is dat trouwens de ideale taal omwereldtaal te worden, zowel emotioneel als rationeel. Ze isexpressief en eenvoudig om te leren. Ondanks dat ze logischin elkaar zit, kan je er wel heel poëtisch in zijn.»

«De schrijver heeft een enorme verbeeldingskracht. Hetis allemaal heel waanzinnig, maar toch kan je het jevoorstellen. Van zijn personages heb je telkens het gevoel datje ze kent, dat er alles al van geëxploreerd is en toch blijvenze verbazen. Het eerste boek dat ik van hem las, was Laaventura de Miguel Litín, clandestino en Chile over eenjournalist die op de lijst van niet-gewenste personen stond. Ikheb zelf de periode onder Pinochet in Chili meegemaakt, dus

dat was herkenbaar. Zo ben ik bij andere boeken vanMarquez uitgekomen. Je kan stellen dat dit mijn favorieteschrijver is, ik heb - op één na - al zijn boeken gelezen.»

ZEE«De laatste maanden heb ik wel eens moeten denken aan

een hoofdstuk uit Honderd jaar eenzaamheid, waarin het nietophield met regenen (lacht). Een mooie passage uit het boekis die waar de personages uit een Colombiaans dorp de zee‘ontdekken’, terwijl die eigenlijk maar vijf kilometer van hundorp ligt. Zo erg is het in die regio natuurlijk niet, maar debeschreven dorpen zijn wel zeer herkenbaar. Het is natuurlijkvijfentwintig jaar geleden dat ik er geweest ben. Nu zal demoderniteit ook daar zijn doorgedrongen en zal er een stukjemagie verdwenen zijn, al blijft de natuur wel prachtig. (neemtprompt een groot fotoboek) Een mooier land dan Chili bestaat erniet.»

Honderd jaar eenzaamheid van Garcia Marquez is in hetNederlands uitgegeven bij PcM Pockets. ISBN 9029072520

Breakdance@ExitenzMaximum

(foto’s Jelle Goossens)

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/062200

Cultuur

Dat er tussen die muzikanten heel watrare kwasten rondlopen, verbaast onsniet. Maar deze week sloegen we weleen erg vreemd exemplaar aan de haak.De Antwerpenaar Sven Van Hees draaital twee decennia mee in de internatio-nale dj-scène en groeide uit tot the god-father van de loungemuziek.Enkele jaren geleden kwam hij erachter dat hijwel heel bijzonder is. Van jongs af associeerthij muziek met kleuren en bijgevolg stelt hijzijn songs samen aan de hand van een kleu-renpallet. Genoeg stof om een nieuwe plaatop te baseren, moet hij gedacht hebben, en zoontstond zijn derde plaat Synesthesia. Afgelo-pen week stond hij op de openingsweek vanhet Leuvense Cultuurcentrum 30cc. Volgendjaar keert deze platenmenner de draaitafelsde rug toe, vertrouwde hij ons toe. Reden temeer om hem, misschien voor een laatstekeer, op de rooster te leggen.

Robin Broos & Tom Van Breussegem

Veto: Niet veel artiesten lopen te koop met hun af-wijkingen. Jij hebt er een concept-plaat op geba-seerd.Sven Van Hees: «Ik zou dat niet gedaan heb-ben als ik dat zelf als een afwijking zag. Ik haddat al mijn hele leven en dacht dat iedereenmuziek op die manier ervaarde. In 1996 gaf ikin panelverband een interview waar ik vertel-de dat ik vond dat muziek een perfect kleu-renpallet moest bevatten. Iedere kleur van deregenboog moet evenwichtig in een nummervertegenwoordigd zijn. Toen de mensen daarraar van opkeken besefte ik dat niet iedereendat heeft.»Veto: Waarin verschilt die conceptplaat met je vo-rige twee albums?Van Hees: «Voor mijn eerste twee albums hebik gebruik gemaakt van samples. Op Synesthe-sia wilde ik enkel eigen werk, waardoor ikdubbel moest nadenken. Wanneer je met eensample werkt, heb je al gauw dertig procentvan je plaat. De sfeer van het nummer is er al.Als ik al een rode sample had, dan deed ikdaar wat blauw bij en stelde het nummer opdie manier gewoon verder samen. Nu moestik van nul beginnen en zelf alle minikleurtjesmaken.»

«Omdat weinig mensen vertrouwd zijnmet dit fenomeen had ik ook meteen een leu-ke titel voor de cd. Maar laat mij duidelijk zijndat ik dat niet zie als een afwijking. Het is nietdat ik dagelijks inspuitingen nodig heb (lacht).Sinds het verschijnen van die laatste plaat zijner wel regelmatig mensen die mij e-mailen omte zeggen: “wow, eindelijk iemand die mij be-grijpt!” Onlangs vertelde iemand mij dat ToonHermans dat ook had. Die man vroeg zijnband regelmatig “geef mij een beetje blauw”of “een beetje meer rood”. Het valt mij wel opdat het allemaal kunstenaars zijn die ook ietshebben met beelden of kleuren.»Veto: Waar haal je jouw inspiratie voor eennieuwe plaat?Van Hees: «Meestal ben ik net terug van eentour en dan zit je met ontzettend veel indruk-ken. Overal doe ik kleine ideetjes op die ik op-spaar. Wanneer ik dan plots een concept vanplaat in gedachten heb, begin ik gewoonnummers te schrijven. Eerst laat ik een halfuur een beat lopen. In die tijd hoor ik de mu-ziek in mijn hoofd en vervolgens speel ik diein. Dan laat ik alles opnieuw lopen totdat hetvolgende idee komt. Het is als het restaurerenvan een oldtimer. Je stript hem helemaal down,je kuist de onderdelen op en steekt ze terug inelkaar.»

Veto: Wanneer je werkt met indrukken, bestaat hetgevaar dan niet dat je iets doet wat al eerder ge-daan is?Van Hees: «Dat is iets wat je nooit zeker kanweten. De dag van vandaag is alles al gedaan.Je kunt alleen nog vernieuwend zijn met tech-niek en niet met muziekstijl. Iedereen spreektnu van electro, maar eigenlijk is dat new beatannex new wave. Ik begrijp dat wel, de nieuwegeneratie wil ook haar eigen genre. We mogengewoon niet vergeten dat dat eigenlijk eenloop is. Wat ik doe, is ook voortborduren opjazz- en dancemuziek, dingen die al in dejaren dertig werden gedaan.»

«Om die invloeden niet teveel te lateninwerken, sluit ik mij af. Wanneer ik aan eenplaat begin, zit ik voor twee maanden intrance. Dat begint drie weken voor ik eraanbegin en je ziet me terugtrekken. Ik neemvoor niemand de telefoon op, ik neem geen

werk aan en ik kijk geen televisie. Dat is eenheel contrast met het leven dat ik anders leid,maar ik heb beide nodig. Eigenlijk ben ik eenloner, een asociale. Bel mij zaterdagavond nietop om op café te gaan, want ik denk daar te-veel bij na. Ik geniet daar niet van, want danspeel ik de hele tijd met de gedachte dat ikeen goed nummer zou kunnen maken of tweedagen in Spanje op het strand zou kunnenliggen.»Veto: Je maakt niet alleen platen, je draait er ook.Wat maakt een DJ-set af?Van Hees: «Wanneer ik een set draai, moet al-les kloppen, hoeveel volk er ook staat. Na-tuurlijk sta ik daar ook niet te egotrippen. Watik leuk vind, is dat jonge mensen het leuk vin-den wat ik doe. Die mannen hebben nu huneigen goden zoals Tiësto en toch gaan ze ookvoor mij uit hun dak. Ik vind dat ik heel goedben in mijn genre en de dag dat ik dat gevoelniet meer heb, stop ik er gewoon mee.»

«Ik wil mijn smaak niet opdringen, datkan ook niet. Je kunt niet discussiëren overmuziek. Wanneer je heel jong bent doe je datwel eens. “Alle hardrockers zijn zus of zo,”maar basically kies je jezelf daar niet in. Je kiestook niet of je hetero of homo bent, dat zit in

jezelf en dat vormt je persoonlijkheid. Ik draaiook amper platen van mezelf. Dat is te ge-makkelijk. Mensen betalen je om te komendraaien, ze kennen je platen al. Er zijn mensendie vijftien platen van zichzelf achter elkaardraaien, maar dan draai je niet meer voor demensen. Dan kom je gewoon je productslijten.»

«Als DJ wil ik ook niet meegaan methypes. Je merkt dat mensen eens ze vijfender-tig jaar zijn, zowat mijn leeftijd, de muziekwillen horen van tien jaar geleden; want toenhadden ze nog geen kinderen en gingen zenog uit hun dak met nieuwjaar. Maar daaromga ik nu niet plots retromuziek draaien, hoor.Ik wil gewoon mezelf blijven.»Veto: Je hebt ook je eigen label. Lukt dat?Van Hees: «Dat was eigenlijk begonnen methet idee om mijn eigen platen zelf uit te ge-ven. Nu komen mensen, naar wie ik al jaren

opkijk, vragen of ze ook onder dat kleine Bel-gische label mogen uitkomen en die kansgrijp ik met beide handen. Wellicht zal ik omdie reden mijn eigen activiteiten als DJ dekomende jaren afbouwen.»

«De afgelopen jaren is de platensectorhelemaal ineen gestort en dat is echt jammer.Er gaat op die manier zoveel nieuw talentverloren. Om Synesthesia te maken heb ik eenhalf miljoen geïnvesteerd. Als iedereen dieplaat gaat downloaden, heb ik ook geen bo-terhammen meer. Ik ben dan nog een van degelukkigen, maar vijftig procent van de men-sen die ik kende uit de muziekwereld rijdt nuterug met de camion of doet terug een andere,gewone job. Volgens mij zitten we in dieachteruitgang nog maar in de helft.»Veto: Je reist de hele wereld af. Voel je jezelf nogBelg?Van Hees: «Zeker. Hoe meer je reist, hoemeer je dat voelt. Dat merk je het meest aande talen die je kunt spreken. Geloof me, gaeens naar Amerika en je stelt vast dat op eenenkeling na die ook Frans spreekt, niemandeen tweede taal kan. Hier zijn wij ook meer opde hoogte van wat er in andere culturen ge-beurt. In de VS heb je van die gekleurdeberichtgeving waar men vijfentwintig mi-nuten over zichzelf praat en dan in de laatsteminuut begint over een gigantische ramp inEuropa. “It’s only Europe,” zie je? Ik ben geenpatriot die met een Belgische vlag gaat rond-lopen, maar in het buitenland durf ik gerustmet fierheid over België spreken, al laat ikdan wel eens wat voze dingen weg (lacht). Ei-genlijk voel ik mij vooral een wereldburger.»

Veto: Veel artiesten zijn er vies van politiekestandpunten in te nemen, maar jij schuwt ze niet.Van Hees: «Dat is gewoon omdat ik mijnmond niet kan houden. Er zijn twee dingenwaar ik niet tegen kan: liegen en hypocrietzijn. Ze hebben mij een paar keer vragen ge-steld over het Vlaams Blok en van die toestan-den. Ik heb daar ook een mening over, duswaarom zou ik dat niet mogen zeggen? Tochzal je mij niet op z’n Bono’s voorstander zienspelen van het één of het ander. Het voordeelvan veel reizen is de bagage die andere men-sen niet hebben. Ik heb ervaring om als enigeblanke tussen honderden moslims te staan enzo leer je de B-kant ook kennen.»

«Veel mensen hebben op mijn stellingenin die interviews negatief gereageerd. Er zijnjournalisten in België die mij vertellen dat zeblij zijn dat ik zulke dingen zeg, want zij den-ken het ook, maar durven het niet meer te

schrijven. Dan denk ik: “how sad is that?” Wewonen hier zogezegd in dé democratie, dewesterse landen, maar sinds de moord opTheo Van Gogh durft precies niemand nogvrijuit spreken. Axl Peleman zegt iets en ver-volgens wordt zijn hele gezin bedreigd. Het isalsof iedereen dat maar normaal vindt. Als ikvoor mijn mening word neergestoken, dan ishet maar zo. Om die reden ga ik zulke stellin-gen niet schuwen. Zo important is de meningvan Sven Van Hees ook niet.»

Veto: Je moet straks het podium opkruipen. Heb jenog stress?Van Hees: «Niet vaak, maar het gebeurt.Toen ik afgelopen Marktrock voor achtdui-zend mensen stond, wilde ik gewoon naarhuis gaan. Vanavond is er niet zoveel volk,maar dat wil nog niet zeggen dat het nietgoed moet zijn.»Veto: Lig je daar van wakker als er weinig volkkomt opdagen?Van Hees: «Neen, want dat kan aan zoveelfactoren liggen. Ik denk dat de belangrijksteoorzaak is dat muziek geen geld meer magkosten. De mensen willen uitgaan en zoekengewoon iets wat niets kost. Waarom doen zedat? Ze denken dat muzikanten steenrijk zijn.Zet MTV op en je ziet ze allemaal rondrijdenin Porches met een glas champagne in dehand.»

DJ SVEN VAN HEES ZETTE OPENINGSWEEK VAN 30CC TOON BIJ

““HHeett iiss nniieett ddaatt iikk ddaaggeelliijjkkss iinnssppuuiittiinnggeenn nnooddiigg hheebb””

(foto Jelle Goossens)“Als iedereen mijn platengaat downloaden, heb ik ook geen

boterhammen meer”

“Als ik voor mijn meningword neergestoken, dan is

het maar zo.”

“Eigenlijk ben ik een loner.”

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 2211

Gastprogramma

Leuven, eigen berichtgevingMeer en meer BekendeVlamingen (BV’s) belanden inde politiek. Veel media vindendit een kwalijke ontwikkeling,maar ze is erg logisch omdatsteeds meer mensen BV wor-den. De zware taak van zo’n BVmag niet onderschat worden:bovenal moet hij erg goed metde media kunnen omgaan. Daa-rom volgen steeds meer nieuweBV’s een mediatraining. Zo ookMarc Vervenne, kersvers rectoren dus ook kersvers BV.

De rector van deK.U.Leuven wordt voort-durend belaagd door de media.Eén deel van de tactiek bestaater in om al die publiciteit zoveelmogelijk te weren. Die ge-woonte was duidelijk merkbaarbij de vorige rector, AndreOosterlinck, en valt nu ook opbij Vervenne. Te veel aandachtin de pers getuigt immers vanweinig academische standing.Het rectoraat is dan ook eenarendsnest: enkel te bereikenvia een smalle brandtrap en eennog smaller liftje. Geen camera-ploeg die ooit boven geraakt.

Maar een uiterst belangrijkman als de rector kan de persook niet blijven ontlopen. Hoekan hij zijn professorenaansporen tot meer deelnameaan het maatschappelijk debat,als hij zelf niet te pas en teonpas in de pers verschijnt?Maar rector Vervenne zourector Vervenne niet zijn als hijook dit niet zo elegant en netjesmogelijk probeerde aan tepakken. En daarom volgde hijeen heuse mediatraining!

“Ja, ‘t is waar,” glimlachtrector Vervenne guitig als wehem vragen of hij werkelijk bijeen specialist in de leer isgegaan. Was dat dan nodig?“Wat noem je natuurlijk ‘nodig’hé, maar ik denk dat het nooitkwaad kan als een professorzich verder professionaliseert,”merkt de rector fijntjes op. “Hetwas een erg leerrijke ervaring.Ik durf nu recht in de camera tekijken, weet hoe ik het publiekmoet bespelen en heb ook ge-leerd om zelf schmink aan tebrengen. Ik heb nu veel meerzelfvertrouwen als ik voor gro-te groepen mensen spreek enzoiets merken de mensen.“Marc, ge zijt preciesgelukkiger nu ge rector zijt,”heb ik al vaak te horen gekre-gen. Ik beaam altijd dat ik ergblij ben met de job, maareigenlijk weet ik natuurlijk welbeter: het echte geheim vanmijn vernieuwde uitstraling isniemand minder dan Wim DeVilder!”

Wim De Vilder beaamt dat:“ik heb Marc echt zien openbloeien. Van een schuchterestotteraar is hij een charismati-sche volksmenner geworden. Inhet begin ging het soms watmoeizaam, maar al snel kreeghij de smaak te pakken. Op denduur moesten we hem van voorde camera’s wegsleuren! Hetverbaast me niets dat zo’nsnelle leerling professor isgeworden,” lacht De Vildersmakelijk.

Wim De Vilder leert Marc Vervenne op

De aandachtige lezer van Vetokon vorige week al ietsvermoeden: het spraakmakendevoorpagina-artikel over deCoördinator Onderwijsbeleid,Joseph Indekeu, ginggeflankeerd van een foto vanniemand minder dan. HugoMatthysen! Hier was duidelijkmeer aan de hand. En daar waarhet Universitair Roddelblad oplaffe wijze slechts enkelesubtiele aanwijzingen geeft,doet KULeugen het volledigeverhaal uit de doeken.

Eugène-Yvonne Peerens

Hugo Matthysen spreekt voor heteerst vrijuit over de buiten proportiesgegroeide weddenschap. “Aanvan-kelijk wilden we Jospeh Indekeu alstypetje enkel gebruiken in de laatstereeks van Het Peulengaleis, maaromdat het nu ook weer niet zó’n sterkpersonage was, is dat idee in deprullenmand beland. Bart en ik slotenenkel een weddenschap af: ik zouproberen in de gedaante van JosephIndekeu te solliciteren bij deK.U.Leuven. Voor de gein.” En datlukte blijkbaar probleemloos.Koesterden de Leuvens-universitaireautoriteiten dan geen argwaan? “Ach,een valse cv is een wip gemaakt. En ikheb doorheen de jaren wel geleerd telullen over dingen waar ik au fondgeen jota van afweet. Ik noem maariets: vaste-stoffysica en magnetisme(de vermeende vakgebieden van Indekeu,red.) of onderwijsbeleid. Het enige datme echt verbaasde, was het feit dat

die naam er zo vlotjes inging bijiedereen: Joseph Indekeu. Ik zwijg nunog van ‘Joseph’, een naam die al 250jaar niet meer op deze manier wordtgeschreven, maar die achternaam!Jongens, het kleinste kind ziet tochdat die verzonnen moet zijn! We zijnniet eens erg origineel geweest: toenwe het hele zootje bedachten, zatenwe namelijk te driebanden in onzestamkroeg, Café De Keu. ‘In De Keu’,dus.”

DAMESTOILETTENWe kunnen nog enigszins

begrijpen dat Matthysen binnen-raakte in de K.U.Leuven. Maar hoekomt het dat hij zulk een hoge functiekreeg toegewezen - et surtout: dat hijzo lang op zijn postje kon blijvenzitten? Matthysen/Indekeu: “Ja, dat

verbaasde ons ook. En het maakte hetme meteen veel lastiger: hoe langer ikbleef, des te pijnlijker het zou zijnmijn identiteit bekend te maken.Bovendien had Vennie (MarcVervenne, red.) me gesmeekt om mijnrol te blijven spelen.” ¿Qué? WistVervenne dan van Indekeu’s non-existentie? “De eerste maandennatuurlijk niet. Het was trouwens derector zelf die mij benoemde totCoördinator Onderwijsbeleid. Maar

dat maakte hem net zo wanhopigtoen hij ontdekte dat Indekeueigenlijk niet bestond. Op eenochtend kwam ik regelrecht van eenoptreden van The Clement PeerensExplosition, en wisselde ik me in dedamestoiletten van het rectoraat vanvermomming. Daar komt normalitertoch nooit iemand, er zijn ampervrouwen met hoge functies in deLeuvense universiteit. Maar dat wasbuiten de waard gerekend: toen ik inhet midden van mijn verkleding zat,piepten er plots twee flikkerendeoogjes over de scheidingsmuur. Ikweet niet wie er het hardst schrok:Vennie, die een dame had verwacht,of ik, betrapt in het heetst van deverkledingsstrijd. We hebben toeneen deal gemaakt: hij zou nietsverklappen over Indekeu’s identiteit,en ik zou niet uit de biecht praten watbetreft zijn voorliefde voordamestoiletten.”

Waarom komt Matthysen er dannu plots mee voor de dag? “Datartikel in Veto 14 sloeg werkelijk alles.Na al die maanden heb ik een soortliefde opgevat voor het personageIndekeu - die beledigingen gingen mete ver. Bovendien werd het meallemaal wat te veel: de hele dag eenrolletje spelen dat niets wezenlijksuitvoert, en ‘s avonds dan nog mijnoptredens. Gelukkig kon ik overdagsteeds mijn columns schrijven. Wantblijkbaar valt het niet echt opwanneer een Coördinator Onderwijsgeen verstand heeft van de materiewaarvoor hij bevoegd is.”

Rik Torfs is begiftigd met meer talentendan louter academische. Vooral in demedia doet hij het overal erg goed. Dathoeft niet te verbazen, ontdekten wij.Want wie had durven vermoeden datRik Torfs vroeger niemand minder wasdan... Robert Palmer?

Van onze rockredacteur

Robert Palmer was vooral in de jaren tachtigvan de vorige eeuw een gevierd popidool.Met hits als ‘Addicted to Love’ en ‘SimplyIrresistible’ deed hij duizenden tienerhartensneller slaan. Er ging dan ook een schokgolfdoor de wereld toen een persbericht in 2003— een week voor zijn optreden in De LaatsteShow — meldde dat het populaire popicoon inParijs was overleden aan een hartaanval.Einde van het verhaal Palmer? Allerminst. Dewereldberoemde Robert Palmer blijktniemand minder te zijn dan de bekendekerkjurist Rik Torfs. Rik Torfs: «Tja, ten opzichte van De LaatsteShow was dat niet koosjer om net die periodeuit te kiezen voor mijn vermeend overlijden.Ik heb toen meteen met Mark (Uytterhoeven,red.) gebeld om het uit te leggen en hij begreepme meteen. Zo is trouwens het idee ont-

sproten om ‘Rik Torfs’ eenhonderdtal gaten in deprogrammatie te laten op-vullen.»K.U.Leugen: Rik Torfs is duseen typetje?Torfs: «Klopt, al is hettypetje ‘Torfs’ altijd mijnhoofdberoep geweest.Daarnaast heb ik altijd veleandere projecten gehad,waarvan Robert Palmer eréén was. Ik speelde samenmet wat vrienden in eenrockbandje. Toenmaligrector Dillemans had eenbloedhekel aan “dat mo-derne lawaai,” zoals hij hetnoemde. Daarom vond ikhet verstandiger om een artiestennaam te ge-bruiken.»

«In de jaren tachtig braken we eindelijkdoor. We experimenteerden toen volop metnew wave en opeens begonnen we hitjes tescoren. Met ‘Addicted to Love’ was het hekhelemaal van dam. Dat waren geweldigetijden. Waar we ook kwamen, overal kregenwe gillende tieners, dure champagne en zui-vere coke aangeboden. Dat streelde mijn ego,maar ik moest dat altijd afslaan, want vaak

moest ik de ochtend naeen optreden in de Statesalweer een college gevenin Leuven! Ja, dat was eenhectische periode, maarwel onvergetelijk natuur-lijk.»K.U.Leugen: U was eensekssymbool.Torfs: «Volgens mijn ma-nager hoorde dat bij hetkarakter, al durf ik eerderte spreken van een talent.U moet wel weten dat ik aldie schone vrouwen die inmijn videoclips opdoken,nooit in levende lijve hebmogen ontmoeten. Hetenige wat ik aan die pe-

riode heb overgehouden, zijn enkele one-nightstands en een paar bastaardkinderen.»K.U.Leugen: In de jaren negentig deed u hetrustiger aan.Torfs: «We hadden het toen wel zo’n beetjegehad met al het succes. Ik besloot datmuzikale talent wat in te tomen. Het is in dieperiode dat ik me begon af te vragen of ik nietbeter andere talenten zoals literaire, mediaireen seksuele meer moest ontplooien. Dat wilnatuurlijk niet zeggen dat ik mijn muzikale

talent definitief de rug heb toegekeerd.»K.U.Leugen: U weet toch wat er is gebeurd met deman die zijn talenten begroef?Torfs: «Maar ik heb mijn muzikale talent ookhelemaal niet begraven!»K.U.Leugen: Uw typetje Robert Palmer is‘overleden’. Dat is toch onomkeerbaar?Torfs: «Kijk, ‘Rik Torfs’ is altijd een grappigeversie van Jezus geweest en ‘Robert Palmer’was bedoeld als een ideale-schoonzoon versievan Elvis. Beide voorbeelden zijn respectie-velijk verrezen of leiden een eeuwig leven. Wezien dat fenomeen steeds vaker terugkomen.Bobby Ewing van Dallas of Herbie de keverzijn toch ook een tweede leven begonnen,lang nadat ze ten dode waren opgeschreven?Wanneer de tijd rijp en mijn roman klaar is,kunnen we ‘Robert Palmer’ weer uit hetvriesvak halen en aan een comeback begin-nen.»K.U.Leugen: Dat Robert Palmer stierf, was dusniet meer dan een nachtmerrie?Torfs: «Daar begint het op te lijken. Toen menme vroeg een spotje te maken voor StuBru,waar ik moest zeggen “er is een dj aan meverloren gegaan”, kwamen de kriebels weerboven. Ik besef dat ik me ga moeten haasten.Straks ziet de jeugd me niet meer staan, zoover de generatiekloof.»

UIT ONZE GEHEIME ARCHIEVEN: SCHOKKEND POPNIEUWSHET GEHEIME DUBBELLEVEN VAN EEN PROF

RRiikk TToorrffss’’ vveerrlleeddeenn aallss rroocckksstteerr oonntthhuulldd!!

Robert Palmer alias Rik Torfs in zijnglorieperiode

CLEMENTPEERENS EN JOSEPH INDEKEU ZIJN BROERS!

““JJoosseepphh iiss eeeenn uuiitt ddee hhaanndd ggeellooppeenn ggrraapp””

“Die bak bier heb iknu wel verdiend,

Bart!”

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/062222

Almastudentenrestaurants :

The (m)eating place!

Den AlmaAlma 1, Tiensestraat 115, LeuvenAlma 2, E. Van Evenstraat 2C, LeuvenAlma 3, Steengroevelaan 3, Heverlee

Alma Resto’sGasthuisberg (onderwijs en navorsing),

Herestraat 49, HeverleePauscollege (Mensa), Hogeschoolplein 3,

Leuven

Alma Cafetaria’sDe Valk (trefpunt), Tiensestraat 41, LeuvenDe Spuye, Tervuursevest 101, HeverleeDe Moete, Celestijnenlaan 200 P, Heverlee

Of op onze webstek www.alma.be voor meerinfo over adressen, openingstijden, menu, ...

(advertentie) Loop eens langs bij De Kringwinkel SPIT

Je vindt er meubels, kleding, fietsen, huisraad,boeken, platen, cd’s en pakken snuisterijen...

De Kringwinkel SPIT: IJzermolenstraat 10-12 te HeverleeOpen: di - vrij: 10 - 18 u

zat: 10 - 17 u zo - ma: gesloten

Tel.: 016 65 29 57 Web: www.spit.be

(advertentie)

(advertentie)

2de handscomputersmet 1 jaar garantie

Laptops P3 tot P4 tussen 200 en580 euro

Desktops van P2 tot P4 tussen25 en 330 euro

Schermen crt van 5 tot 100 euroKijk op www.recupc.be voor het volledige aanbod

van schermen, pc’s, laptops, onderdelenRecupc VZW, Oude Diestesteenweg 3,

3010 Kessel-Loinfo@recupc.be, Tel 016/25.91.03 (a

dver

tentie

)

Simon Horsten, hoofdredacteur 2006-2007

Simon... dat betekent ‘stilte’Eindelijk... een jaartje rust! Van een hoofdredacteurdie nog maar net met mes en vork heeft leren envooralsnog zijn eigen veters niet kan binden, gaatimmers geen enkele dreiging uit.Simon Horsten, Veto’s nieuwste hoofdredacteur, isde beste garantie op een goede nachtrust voor hetacademische establishment. Dit groentje heeftnauwelijks zicht op de structuur van de universi-teit en de kans dat hij de georganiseerde chaos diede K.U.Leuven. is, zal weten aan te tasten leunt danook tegen de nulgrens.Geniet ervan, mijnheer de rector. Want wie weetwelk wreedaardig monster u in 2007-2008 ten valzal willen brengen?

2 veto jaargang 33 nr. 00 — 01/08/06 2233

Colofon & Lolligheid

Veto

's-Meiersstraat 53000 Leuven

Tel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 33Nummer 01 augustus 2006

Veto is een uitgave van de LeuvenseOverkoepelende Kringorganisatie. Destandpunten verdedigd in Veto stem-men niet noodzakelijk overeen met destandpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Simon ‘Kleuter’ Horsten

Redactiesecretaris & V.U.:Ilse ‘Oldtimer’ De Witte

Redactie:Robin ‘Modeprinses’ Broos, Kristien‘Claudia Shiffer’ Geurts, Tom ‘Broccante’Van Breussegem & Kris ‘Peuter’Vanelderen

Cartoons:Negu, Pieter Fannes & Shellac

DTP:Robin Broos, Bram ‘Zonnekoning’ Delen,Ilse De Witte, Simon Horsten, Tom VanBreussegem, Nele ‘Oude doos’ VanDoninck & Gijs ‘Slippendrager’ VanGassen

Internet:www.veto.be

Publiciteit:Alfaset cvba - An Vanbiervlietalfaset@chello.be 016/22.04.66

Drukkerij:Kempenland (Herentals)Oplage:9000 exemplarenISSN-nummer:0773-5162

AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77

Redactievergadering iedere vrijdag-namiddag om 16u. Alle geïnteres-seerden (tekst, foto, lay-out, internet,oude rotzooi en veel te jeugdigenthousiasme, ...) zijn steeds welkom opde redactievergadering of op hetredactieadres.Lezersbrieven en vrije tribunes kunnentot vrijdag 14u, liefst mailsgewijs,ingezonden worden op het adres:veto@veto.be

Colofon

De hoofdredacteur van Veto was drukbezig. Met zijn linkeroog las hij The Economisten met zijn rechter Le monde diplomatique.Met zijn rechterhand schreef hij een briefnaar de koning en met zijn linkerhand oefen-de hij voor het driejaarlijks kampioenschapclavecimbel . Toen er een bedeesd klopje opde deur weerklonk, bromde hij “binnen”door zijn sigaar maar keek niet op van zijnactiviteiten.

Voorzichtig schuifelde rector V. naarbinnen. “Ahem,” kuchte hij schuchter, “kanik de heer Paul-Henri Giraud spreken?” Dehoofdredacteur bewoog niets, behalve éénvan zijn voeten naar de andere pedaal vanzijn clavecimbel. Hij bromde opnieuw.“Hebkniksmeetemaken. Woont beneden” enrector V. verliet het bureau weer. In detrapleuning naar de kelder had iemandinderdaad met een mes K.U.Leugen - naarbeneden gekrast. Toepasselijk, dacht de rectoren hij citeerde nog even voor zichzelf hettestament volgens de exegeet Marcus I “Wieter helle daalt om zich te meten met desduivels krachten, die mag een schoon artikelin Kerk en Leven verwachten.” Hij haaldediep adem en begon de gammele trap af tedalen.

In een schimmelig en schemerigkelderlokaal was Paul-Henri Giraud drukbezig. Hij sleurde aan de zware hendel vanzijn manuele drukpers, waarmee hij een

proefexemplaar van K.U.Leugen aan hetmaken was. Het hele lokaal lag vol slordigestapels papier, ratten dartelden vrolijk ronden alles, inclusief Giraud zelf, zat onder deinktvlekken. Toen rector V. op de deurklopte, viel die uit haar hengsels enstruikelde de rector naar binnen. “Ha, V!”riep Giraud joviaal, “kom binnen en pak deandere kant van dat wiel hier eens vast. Gijzijt nog arbeider geweest, als ge hier toch zijtkunt ge gelijk een handje toesteken.”

Enigzins geïntimideerd begon V. mee tedraaien aan de pers. “Mijnheer Paul-Henri,ik heb vorige week met mijn voorgangergesproken over uw blaadje. Ik moet zeggen,dat was verhelderend.” Giraud klapte depers open en hing het natte vodje papier dateronderuit kwam aan een waslijn. “Ik hebleren inzien dat uw blad verderfelijk is omeen andere reden dan ik altijd dacht.” Metéén dichtgeknepen oog inkte Giraudopnieuw zijn prehistorische drukplaat in.“Er staat niet te veel in uw blad, er staat teweinig in! Er ontbreekt een column, metname eentje over mij. Mijncommunicatiebeleid faalt volledig en ik moettot mijn grote spijt vaststellen dat dat uwschuld is. Wat gaat ge daaraan doen?”

Giraud keek nog steeds geconcentreerdnaar zijn drukplaat en veegde met een propjekeukenpapier wat overtollige inkt weg. Hijleek V. niet gehoord te hebben. Toen viel

rector V. half in tranen op zijn knieën voorGiraud en pakte zijn enkels vast. “Alstublieftmijnheer! Schrijf een rector V! Ik doe alleswat ge wilt, maar maak mij ook alstublieftgroot! Wat wilt ge ervoor in ruil? Ik benrector, weet ge. Ik kan...”

Een oorverdovend gebulder weerklonkvanuit het trapgat en een beetje sigarenasdwarrelde naar beneden. “Giraud! Zeg dathij opnieuw elke week Veto leest, en dat gedan dat prutsverhaaltje wel zult schrijven!”Paul-Henri Giraud, een beetje wankel omdatrector V. nog steeds zijn schenen omhelsde,glimlachte verontschuldigend naar de manaan zijn voeten. “Ge hebt den baas gehoord,V. Gaat ge terug elke week zijn krantjelezen?” V. huiverde: “maar... daar staat zovaak... kritiek in!” Giraud haaldeongeïnteresseerd zijn schouders op. Rector V.zuchtte moedeloos en stond weer recht. Hijprobeerde vergeefs het vuil van zijn knieënte kloppen. “Goed dan,” zei hij flauwtjes,“maar op één voorwaarde. Ge schrijft overalles wat ge wilt, maar niet over ditincident.” Giraud’s ogen glinsterdenvervaarlijk. Hij glimlachte mierzoet:“Natuurlijk, mijnheer de rector. Uwvertrouwen zal niet beschaamd worden.”

Paul-Henri Giraud

Rector V.

Start de persen!

Albatros, de fuifzaal voor endoor studenten

http://www.fuifzaal-albatros.be/

Adres: Brusselsestraat 15Info en boekingen: albatros@loko.be

beheerder: 0497/27.41.14

(advertentie)

OOppwwiinnddeenndd wweeeekkbbllaadd zzooeekktt nniieeuuwwee mmeeddeewweerrkkeerrss Veto is het onafhankelijke week-blad van de Leuvense studen-ten. Elke week biedt Veto zijnlezers een blik op alles wat erbeweegt rond onderwijs, deuniversiteit en de hogescholen,de actualiteit en het cultureleleven in Leuven.

Om opwindend te blijven,heeft Veto niets aan oude rottendie te lang blijven plakken. Dieworden dan ook regelmatignetjes naar buiten geborsteld.Om opwindend te blijven, heeftVeto voortdurend nieuw bloed

nodig. Ervaring is dus aller-minst een vereiste om mee tewerken. Veto is voortdurend opzoek naar jonge en nieuwemedewerkers, naar frisse enkritische geesten.

Veto is voor die geesten eenuitgelezen kans om te tonen datze iets in hun mars hebben: voorwie graag gevatte columns,scherpe beleidsanalyses of sap-pige muziekinterviews schrijft,voor wie graag artistiekesfeerbeelden of indringendeportretten fotografeert, voor wie

graag cartoons bij de actualiteittekent of kruiswoordraadsels ensudoku's in mekaar puzzelt, isVeto de ideale uitvalsbasis. Hoe-veel je schrijft, fotografeert, te-kent of puzzelt bepaal je ove-rigens helemaal zelf.

Laat de kans om je talent teontplooien bij het meest gelezenstudentenblad niet liggen. Stuureen mailtje naar info@veto.be enontdek volgend jaar dat Vetolezen opwindender is dan je lief,maar Veto maken nog opwin-dender dan hem lezen.

‘s Meiersstraat 5 (eerste verdieping)Tussen de Muntstraat en het HogeschoolpleinMeer info op www.veto.be/infoOf mail naar info@veto.be

Veto is opwindenderdan je lief

(is)