2

Ανοιχτό Ηλεκτρονικό Βιβλίο

Συγγραφέας

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΔΟΥΚΑΣ

Επιμέλεια, Έκδοση και Παραγωγή

FCPAOK.NET

Επίσημες Ιστοσελίδες Συγγραφής και Παραγωγής

www.doctorogiatros.blogspot.com

www.fcpaok.net

O συγγραφέας διατηρεί όλα τα νόμιμα δικαιώματα των κειμένων. Όλα τα δικαιώματα από τις

φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται στο βιβλίο ανοίκουν στους δημιουργούς τους και τους

παραγωγούς τους. Η εταιρεία MotionTeam διατηρεί τα δικαιώματα των περισσότερων

αθλητικών φωτογραφιών του Pablo Garcia. Ο συγγραφέας δεν διατηρεί κανένα δικαίωμα από

καμία φωτογραφία του βιβλίου. Όλο το γραπτό περιεχόμενο μπορεί να αναδημοσιευθεί, να

διανεμηθεί ή να μεταδοθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή με οποιοδήποτε μέσο,

συμπεριλαμβανομένων της φωτοτύπησης , ηχογράφησης ή άλλες ηλεκτρονικές ή μηχανικές

μεθόδους , χωρίς αλλοίωση με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς να χρειάζεται η γραπτή άδεια του

συγγραφέα, ΜΟΝΟ για μη-εμπορική χρήση.

3

ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Το βιβλίο που ακολουθεί αποτελεί φόρο τιμής στον σπουδαιότερο ξένο ποδοσφαιριστή

στην Ιστορία του Π.Α.Ο.Κ.

Ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς του στην ομάδα, προσφέρουμε στον

κόσμο του ΠΑΟΚ ένα πόνημα, που περιγράφει χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής του

και επικεντρώνεται σε όσα έζησε στα χρόνια που φόρεσε την ασπρόμαυρη φανέλα.

Ταυτόχρονα, αποτελεί και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεσκεπαστεί όλο το σύστημα

που τον διέβαλε και τον πολέμησε, γιατί το ίδιο σύστημα ζει, βασιλεύει και καθορίζει

τις τύχες της ομάδας μας μέχρι και σήμερα...

Ο συγγραφέας παρουσιάζει όλες τις γνωστές και άγνωστες πτυχές της παρουσίας του

Pablo Garcia στον ΠΑΟΚ, αναφέρει πραγματικά γεγονότα που στιγμάτισαν την

περίοδο αυτή μέσα από κριτική διάθεση και τόλμη. Και το κάνει με αγνή και

ανιδιοτελή ΠΑΟΚτσήδικη καρδιά, κοιτώντας στα μάτια τον απλό οπαδό του ΠΑΟΚ.

Το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας ή «ξεφυλλίζετε» ηλεκτρονικά στον υπολογιστή σας,

είναι αποτέλεσμα δουλειάς πολλών μηνών. Περιέχει 54.000 λέξεις σε 292 σελίδες με

βιογραφικές πληροφορίες, γεγονότα, διαλόγους και προσωπικές εμπειρίες που δεν

έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας, εμπλουτισμένες με 321 φωτογραφίες, για να

αποτελέσουν την πιο ολοκληρωμένη ιστορία που έχει γραφτεί ποτέ για παίκτη του

ΠΑΟΚ.

Σε μια τέτοια προσπάθεια δεν θα μπορούσε να απέχει το FCPAOK. Ως η Πρώτη

Ανεξάρτητη Οπαδική Κεντρική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο που σέβεται τα 10 χρόνια

παρουσίας της στην υπηρεσία των οπαδών του ΠΑΟΚ, στήριξε το βιβλίο αυτό

αναλαμβάνοντας την τεχνική επιμέλεια, την έκδοση και παραγωγή του. Είναι το

ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε για τον ηγέτη της ομάδας μας, για τον

ποδοσφαιριστή που δημιούργησε νέους οπαδούς με τα κατορθώματά του εντός και

εκτός γηπέδων, γιαυτόν που μας δίδαξε πως επιτρέπεται να πέσουμε αλλά επιβάλλεται

να σηκωθούμε και να παλέψουμε, για τον μέγιστο Pablo Garcia, που η φανέλα του

πουλάει στην μπουτίκ του συλλόγου ακόμα και σήμερα... Ευχαριστούμε τον

συγγραφέα για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε για να μας αναθέσει την παραγωγή

αυτού του έργου. Είμαστε υπερήφανοι και χαρούμενοι για το αποτέλεσμα και

ευχόμαστε να το ευχαριστηθεί ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα

ηλεκτρονικό βιβλίο που θα μείνει στην Ιστορία του ΠΑΟΚ.

FCPAOK.NET

Ιανουάριος 2015

4

5

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ήταν μεσημέρι Τετάρτης και το ημερολόγιο είχε σταματήσει στην 20η Μαρτίου του

2013. Εκατοντάδες φίλοι του ΠΑΟΚ γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα συνεντεύξεων του

ξενοδοχείου HYATT στη Θεσσαλονίκη, για να παραβρεθούν στην αποχαιρετιστήρια

συνέντευξη τύπου του Pablo Garcia. Ήταν τέτοια η κοσμοσυρροή, που οι διάδρομοι και

το parking του ξενοδοχείου ήταν γεμάτα από κόσμο, αφού δε χωρούσαν όλοι. Εντός

της αίθουσας, η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά φορτισμένη.

Η αλήθεια είναι πως εκτός των δημοσιογράφων, όλοι οι υπόλοιποι ''απρόσκλητοι''

επισκέπτες, δεν είχαν σπεύσει εκεί για να ακούσουν τα λόγια του αρχηγού. Αν ήθελαν

να ικανοποιήσουν την περιέργεια τους, θα κάθονταν σπίτι τους με το αυτί κολλημένο

στις ζωντανές ραδιοφωνικές μεταδόσεις. Πήγαν όμως για να χαιρετήσουν και να

ακουμπήσουν το ίνδαλμά τους, να αγκαλιάσουν για τελευταία φορά τον παίκτη που

ταυτίστηκε με την ομάδα όσο κανένας, να τον ευχαριστήσουν για τις αξέχαστες στιγμές

που τους χάρισε, να του δείξουν για πολλοστή φορά πόσο τον αγάπησαν, να

εκφράσουν προσωπικά τη λατρεία τους, δίνοντας την υπόσχεση ότι δε θα τον ξεχάσουν

ποτέ.

Οι πιο θερμόαιμοι μάλιστα, φώναξαν και υβριστικά συνθήματα κατά της ΠΑΕ.

Το περίεργο είναι πως ο κόσμος που βρέθηκε εκείνο το απόγευμα στο HYATT, δεν

περιοριζόταν σε συγκεκριμένο target group. Δεν μαζεύτηκαν πχ κυρίως πιτσιρικάδες

που λόγω ηλικίας κι' ενθουσιασμού είναι πιο επιρρεπείς στην ταύτιση με κάποιον

αθλητή-είδωλο, οπαδοί του σκληρού πυρήνα που είχαν γοητευτεί από το γεμάτο πάθος

και τσαμπουκά παιγνίδι του, ούτε κάπως μεγαλύτεροι που εκτίμησαν την

ποδοσφαιρική ιδιοφυία του. Μαζεύτηκαν άνδρες, γυναίκες, νέοι, μεσήλικες,

πιτσιρικάδες, μεροκαματιάρηδες που την είχαν κοπανήσει από τη δουλειά τους,

άνθρωποι που η εμφάνισή τους πρόδιδε υψηλό κοινωνικό επίπεδο, παππούδες με τα

εγγόνια τους.

6

Φωτό: Ο Pablo Garcia στην αποχαιρετιστική συνέντευξη Τύπου δέχεται τις αγκαλιές

των οπαδών του ΠΑΟΚ.

7

Φωτό: Ο Pablo Garcia αποχαιρετά γνωστούς και φίλους.

8

Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να καταγραφεί ως αδιαμφισβήτητο σήμα κατατεθέν

του Garcia άλλωστε, είναι ότι ενέπνευσε τους πάντες με ποικιλόμορφους τρόπους. Το

σύνθημα ''ΠΑΟΚ θρησκεία τρομοκρατία-τιμή και δόξα στον Pablo το Garcia''

ακούστηκε όσο λίγα στην Τούμπα από τα χείλη όλων, ΠΑΟΚτσάκια γράφονταν στις

ακαδημίες του συλλόγου με όνειρο να γίνουν σαν τον Pablo Garcia όταν μεγαλώσουν,

ο τρόπος παιγνιδιού και τα χαρακτηριστικά που έβγαζε πάνω στο χορτάρι, αποτέλεσαν

μαθήματα ζωής για την καθημερινότητα των περισσοτέρων.

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη το 2012 ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος

επικαλέστηκε το motto ζωής του Pablo ''επιτρέπεται να πέσεις επιβάλλεται να σηκωθείς''

για να στηρίξει την επιχειρηματολογία του κατά του μνημονίου, λέγοντας

χαρακτηριστικά ότι ''Ο ελληνικός λαός αποφάσισε να σηκώσει το κεφάλι. Ο Pablo

Garcia έδωσε το το σύνθημα για ένα ολόκληρο λαό''.

Χωρίς ίχνος υπερβολής, ο Garcia ήταν κάτι παραπάνω από σημαία, σύμβολο και

ίνδαλμα για τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Ήταν κάτι σαν totem, ένα πρόσωπο στο οποίο ο

κόσμος της ομάδας απέδωσε ιερές ιδιότητες κι έτσι τον αξιολόγησε ως σύγχρονη

θεότητα της ΠΑΟΚτσήδικης φυλής και γνήσιο εκφραστή των ασπρόμαυρων ιδεωδών.

Συζητώντας κάποιες φορές με γνωστούς και φίλους για το τέλος της καριέρας του, μου

έλεγαν χαρακτηριστικά ''ας μείνει σε ένα άλλο πόστο'' κι' όταν τους εξηγούσα ότι δεν

είναι τόσο απλό και εύκολο για έναν άνθρωπο με το χαρακτήρα του Pablo, μου έλεγαν

''ας του κάνουμε συμβόλαιο μόνο για να κάθεται στις κερκίδες, να εμπνέει τους παίκτες,

γνωρίζοντας οι τελευταίοι ότι τους παρακολουθεί και για να δίνει δύναμη σε εμάς στην

κερκίδα''...

Είμαι σίγουρος πως αν μετά από πολλά χρόνια τον βαλσάμωναν έξω από την Τούμπα,

οι ουρές που θα σχηματίζονταν για να τον προσκυνήσουν δε θα τελείωναν ποτέ.. Αν

και δε διεκδικώ το αλάθητο, ούτε επίσης κατέχω την απόλυτη γνώση της παγκόσμιας

αθλητικής ιστορίας, έχω την αίσθηση πως ποτέ άλλοτε και σε καμμιά ομάδα του

πλανήτη, η λατρεία για κάποιον επαγγελματία αθλητή, έφτασε σε τέτοια επίπεδα.

Εκείνο που καθιστά την σχέση πάθους του κόσμου με τον Pablo Garcia ακόμα πιο

ξεχωριστή, είναι πως σε όλες τις παρεμφερείς περιπτώσεις ειδωλοποίησης κάποιου

αθλητή, ο τελευταίος είχε συνδέσει την παρουσία του με κατακτήσεις τίτλων,

διακρίσεων κλπ. Οι εκδηλώσεις λατρείας δηλαδή ήταν το περιτύλιγμα, αφού στην

πραγματικότητα επρόκειτο για μια μορφή «συναλλαγής». Μου δίνεις χαρές ως οπαδό

και σου ανταποδίδω με κάτι που μοιάζει με αγάπη, αλλά σε τελική δεν είναι.

Γι' αυτό και όταν τα ινδάλματα αυτά ξεπεράστηκαν από το χρόνο, αντικαταστάθηκαν

εύκολα -ίσως και πετάχτηκαν σαν στυμμένες λεμονόκουπες σε ορισμένες περιπτώσεις-

με τον κόσμο να χαρίζει τον έρωτά του στο νέο amore. Κάτι σαν τον εύπορο μεσήλικα

που βγάζει γούστα με μια πιτσιρίκα, της κάνει πανάκριβα δώρα και της ικανοποιεί όλα

τα γούστα, μέχρι να τη χορτάσει, να τη βαρεθεί και να την πετάξει.

9

Τα σχεδόν 5 χρόνια που ο Pablo Garcia έπαιξε ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ, η ομάδα δεν

κατέκτησε τίτλο. Είναι αλήθεια ότι την 5ετία αυτή ο ΠΑΟΚ αναγεννήθηκε από κάθε

άποψη, διεκδίκησε, έκανε και πάλι αισθητή την παρουσία του τόσο στην Ελλάδα όσο

και την Ευρώπη, για την ιστορία της ομάδας όμως αυτά δεν αρκούσαν, ώστε να

διεκδικήσει κάποιος περίοπτη θέση στο πάνθεον της ιστορίας. Καλά-καλά δεν το

κατάφεραν ούτε οι πρωταγωνιστές των δυο κυπέλλων την προηγούμενη δεκαετία, ούτε

ακόμα και οι ποδοσφαιριστές που πήραν το τελευταίο πρωτάθλημα το μακρινό 1985.

Πώς προέκυψε λοιπόν η παράφορη λατρεία, αυτός ο παροξυσμός με τον Pablo Garcia;

Εύλογο το ερώτημα, για όποιον αγνοεί την ΠΑΟΚτσήδικη κουλτούρα και

ιδιοσυγκρασία. Για το μέσο οπαδό, ο ΠΑΟΚ συμβολίζει την αντίσταση, την περηφάνια,

τον αγώνα για ιδανικά και λιγότερο το μέσο για να επικυρώσει την ποδοσφαιρική

κυριαρχία του, πόσο δε να ικανοποιήσει την χαζοχαρούμενη πλευρά του εαυτού του με

την καζούρα επί των αντιπάλων, έπειτα από την επίτευξη νίκης ή την κατάκτηση

τίτλου. Ο οπαδός του Ολυμπιακού ή του Παναθηναικού μπορεί να καμαρώνει

μετρώντας τα κύπελλα που αναπαύονται στις τροπαιοθήκες της ομάδας του, για τον

αντίστοιχο του ΠΑΟΚ αυτό μοιάζει εξαιρετικά πεζό. Το πρώτο πρωτάθλημα τη 10ετία

του 70 που ισοδυναμούσε με το σπάσιμο της διαχρονικής κυριαρχίας των δυναστών

του Ελληνικού ποδοσφαίρου, κόντρα σε κέντρα εξουσίας, παρασκήνια, στημένους

διαιτητές και κυβερνήσεις που παραδοσιακά μοίραζαν τους τίτλους με απευθείας

ανάθεση, δεν ανταλλάσσεται με τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα που έχουν μαζί, οι

δύο φεουδάρχες του Ελληνικού αθλητισμού κι' άλλα τόσα. Περισσότερα εκ των οποίων,

είναι είτε χαρισμένα είτε αγορασμένα...

Το ιδεώδες, το ζητούμενο και ο στόχος για τον ΠΑΟΚτσή, είναι εντελώς διαφορετικό

από τα υπόλοιπα και γι' αυτόν το λόγο ο Pablo Garcia λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος.

Γιατί απλά, με τον τρόπο παιγνιδιού του αποτύπωνε πάνω στο χορτάρι τα

χαρακτηριστικά και τα ιδανικά που μόλις περιέγραψα. Ενσάρκωνε τον ανδρισμό, τη

λεβεντιά, παρά τις πολλές προσπάθειες που έγιναν για να παρουσιαστεί ως βρώμικος

παίκτης. Δε χτύπησε ποτέ πισώπλατα και κυρίως, χωρίς να προκληθεί και παρά το

δυναμικό τρόπο παιγνιδιού του, δεν τραυμάτισε ποτέ κάποιον συνάδελφό του. Σε ένα

πρωτάθλημα όπου το θέατρο πήγαινε σύννεφο και ο θεατρίνος θεωρούνταν ο έξυπνος

της παρέας, έπαιζε πάντα όρθιος και δεν έπεφτε ποτέ, ακόμα και σε δολοφονικά

μαρκαρίσματα όπως κάποτε από το Djebbour.

Ήταν αυθεντικός, μάγκας και αρσενικός, αφού ότι έκανε το έκανε χωρίς να έχει πλάτες

διαιτητών, μεγαλοπαραγόντων, ασυλία ή προστασία από κέντρα αποφάσεων, αβάντα

από ΜΜΕ κλπ. Ίσα ίσα, από ένα σημείο και μετά μπήκε στο στόχαστρο, αλλά πάλι δεν

κώλωσε, συνεχίζοντας να κάνει εκείνο που θεωρούσε σωστό. Πούλησε τρέλα στο

Καραισκάκη με 30.000 Ολυμπιακούς να τον βρίζουν, κυνήγησε Diogo-Dudu μέσα στο

σπίτι τους.

10

Φωτό: Ο Pablo Garcia αποχαιρετάει φίλους και γνωστούς.

11

Ήταν εκφραστής της μαχητικότητας και της αυταπάρνησης, αφού δεν υπήρξε κάτι που

να τον φοβίσει, ήταν ίδιος ανεξαρτήτως συνθηκών και δεν προσάρμοζε τις αντιδράσεις

του στο εκάστοτε περιβάλλον, ούτε πουλούσε ψευτονταηλίκι εκεί που είχε περιθώριο.

Ακόμα και τις στιγμές που ξέφευγε από τα όρια, προκαλώντας μάλιστα προβλήματα

στην ομάδα, ήταν τόσο γνήσιος και αληθινός, που δε μπορούσες να τον παρεξηγήσεις.

Ήταν ασυμβίβαστος, αυτό που έκανε ή έλεγε, έβγαινε από τα βάθη της ψυχής του και

γι' αυτό το λόγο το υποστήριζε μέχρι τελευταίας ρανίδας, εκτός κι' αν καταλάβαινε ότι

έκανε λάθος οπότε θα το παραδεχόταν χωρίς να του ζητηθεί. Σε καμμιά περίπτωση

πάντως δε θα το έκανε επειδή έτσι έπρεπε ή έτσι προσπαθούσαν να του επιβάλλουν,

ακόμα κι' αν του το ζητούσε ο ίδιος ο Θεός.

Δεν πούλησε ποτέ το σύνηθες οπαδιλίκι, ο κόσμος τον λάτρεψε πρώτος κι εκείνος

απλώς ανταπέδωσε την αγάπη που εισέπραττε απλόχερα, χωρίς να επιδιώξει την

αποθέωση και την ηρωοποίηση. Ο Garcia άλλωστε είχε γράψει τις χρυσές σελίδες της

ιστορίας του πολύ πριν έρθει στον ΠΑΟΚ και δεν είχε να κερδίσει κάτι, επιδιώκοντας

να προσθέσει περισσότερες ως κάτοικος Τούμπας. Όταν πάτησε για πρώτη φορά το

πόδι του στη Θεσσαλονίκη, ήταν χορτασμένος από χρήμα, δόξα, διακρίσεις και

αναγνωρισιμότητα.

Πριν συμπληρώσει καλά-καλά τον πρώτο του χρόνο στον ΠΑΟΚ, ο κόσμος έλεγε

''αυτός γεννήθηκε ΠΑΟΚτσής, αλλά δεν το ήξερε, το κατάλαβε τώρα που φόρεσε τ'

ασπρόμαυρα''. Μόνο τυχαίο δεν είναι πως σχεδόν όλοι τον αποκαλούσαν Παυλάρα,

αφού δεν τον αντιλαμβάνονταν ως ξένο-μισθοφόρο, αλλά ως γέννημα θρέμμα της

ομάδας. Από τη μέρα που ήρθε, έδινε την ψυχή για την ασπρόμαυρη φανέλα, ειδικά

τότε που έκανε ταξίδι express στην πατρίδα του για την κηδεία της μάνας του, ώστε να

προλάβει να αγωνιστεί στον κρίσιμο αγώνα με τον Παναθηναικό. Έβαζε πάντα την

ομάδα πάνω απ' όλα, αποδέχτηκε να μειώσει το συμβόλαιό του, δε γκρίνιαξε ποτέ για

τις καθυστερήσεις στις πληρωμές την περίοδο που υπήρχαν οικονομικά προβλήματα.

Αν και φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού την τελευταία μόλις χρονιά, ήταν ο

ηγέτης της ομάδας, αφού από την πρώτη μέρα οι πάντες τον αντιμετώπιζαν ως τον

φυσικό αρχηγό της, τόσο εντός όσο κι εκτός αποδυτηρίων. Παρ' όλα αυτά, δε

συμπεριφέρθηκε ποτέ ως βεντέτα ή κάτι ξεχωριστό από τους υπόλοιπους. Ίσα ίσα που η

στάση του σε κάθε περίπτωση, θύμιζε Μ. Αλέξανδρο, όταν κατά τη διάρκεια μιας

εκστρατείας που ο στρατός του αντιμετώπιζε πρόβλημα από τη λειψυδρία και οι

αξιωματικοί του προσέφεραν το λίγο νερό που είχαν μαζέψει σταγόνα-σταγόνα,

εκείνος το πέταξε, αρνούμενος να το πιει τη στιγμή που οι στρατιώτες του διψούσαν.

Δεν του άρεσε η δημοσιότητα δεν ήταν όμως και αντιδημοσιογραφικός, τις λίγες φορές

που μιλούσε πάντως τα λόγια του ήταν φιλοσοφημένα, γεμάτα ουσία, έγραψαν ιστορία

και ενίοτε έμοιαζαν με μαχαιριές. Ήταν πάντα straight σε σημείο παρεξήγησης, εκείνο

που ήθελε να πει το έλεγε κατάμουτρα και ποτέ πίσω από την πλάτη. Είχε όμως την

απαίτηση να του συμπεριφέρονται και οι υπόλοιποι το ίδιο ντόμπρα, δυστυχώς για

12

εκείνον όμως το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων τείνει να εκλείψει στη σημερινή εποχή,

όχι μόνο από τον ΠΑΟΚ και το ποδόσφαιρο, αλλά την κοινωνία γενικότερα.

Αυτός ήταν ο Pablo Garcia, γι' αυτούς τους λόγους ο κόσμος τον λάτρεψε και μεταξύ

των δύο πλευρών αναπτύχθηκε μια αδιάρρηκτη ψυχική σχέση. Όπως γίνεται εύκολα

αντιληπτό, η αποχώρηση του από την ομάδα, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Έπρεπε να

υπάρξει σχέδιο και συγκεκριμένη στρατηγική σπίλωσης και απομυθοποίησής του, ώστε

να οδηγηθεί εκτός Τούμπας.

Αυτό ακριβώς που σχεδιάστηκε δηλαδή αλλά δεν τελεσφόρησε και το οποίο θα

περιγράψουμε στη συνέχεια, με κάθε λεπτομέρεια...

13

Φωτό: :Εικονογράφηση του Pablo Garcia από άγνωστο καλλιτέχνη.

14

ΜΕΡΟΣ 1:

Όσα συνδέουν Ελλάδα- Ουρουγουάη

Η σχέση πάθους που αναπτύχθηκε μεταξύ των οπαδών του ΠΑΟΚ και του Pablo

Garcia, προκάλεσε μια αυτονόητη συμπάθεια και προς τη χώρα καταγωγής του. Στην

Τούμπα άρχισαν να ανεμίζουν γαλανόλευκες σημαίες της Ουρουγουάης, ενώ

χαρακτηριστικό είναι ότι στο Mundial του 2010 τότε που η ομάδα του Forlan

πραγματοποιούσε εξαιρετική πορεία, στα καφέ της πόλης κάθε γκολ της Ουρουγουάης

πανηγυριζόταν έξαλλα. Κάτι ανάλογο είχε να συμβεί από το Mundial του 1990, όταν εν

αναμονή των Αιγυπτίων Hossam και Ibrahim Hassan, η παρακολούθηση αγώνα της

εθνικής Αιγύπτου στη Θεσσαλονίκη, σε έκανε να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο Κάιρο.

Στην πραγματικότητα, όσο κι' αν οι περισσότεροι το αγνοούσαν, η σχέση των δύο

χωρών είναι αντιστρόφως ανάλογη με την απόσταση που τις χωρίζει. Φωτίζοντας

κάποιες άγνωστες πλευρές της πατρίδας του Pablo που τη συνδέουν με την Ελλάδα,

ίσως εξηγήσουμε κατά ένα ποσοστό έστω, πως προέκυψε η σχέση πάθους και λατρείας

που αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο πλευρών...

Ελάχιστοι γνωρίζουν πως μετά τον ξεριζωμό του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας στις

αρχές του προηγούμενου αιώνα, η μόνη χώρα στον κόσμο που έστειλε κουβέρτες,

φάρμακα και ανθρωπιστική βοήθεια στους εξαθλιωμένους πρόσφυγες, ήταν μια φτωχή

χώρα από την Λατινική Αμερική. Η Ουρουγουάη. Ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν πως

στην Ουρουγουάη, η λατρεία για την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι πρωτοφανής. Η

πλειοψηφία του κόσμου πιστεύει πως ο θαυμασμός για τους Έλληνες σ' εκείνη τη γωνιά

του πλανήτη περιορίζεται στη Βραζιλία, κυρίως εξ' αιτίας των Αρχαιοελληνικών

ονομάτων όπως Sokrates, Leonidas, Ariadne, Arethusa, Aristoteles, Thaleia...

Στην Ουρουγουάη όμως, το Ελληνικό Πνεύμα ζει και βασιλεύει μια και υπάρχουν

χιλιάδες πολίτες οι οποίοι μιλούν...άπταιστα Ελληνικά και πολλοί από αυτούς μάλιστα

Αρχαία Ελληνικά! Στην Ουρουγουάη συμβαίνει το παράδοξο φαινόμενο να υπάρχουν

πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που

15

μιλούν Ελληνικά. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής, οι πολίτες της δεν

είναι απλά φιλέλληνες, είναι Eλληνολάτρες.

Σε πρόσφατη έρευνα της Eurostat το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων

Ουρουγουανών απάντησε ότι πολιτιστικά ταυτίζονται με την Ευρώπη και στην δεύτερη

ερώτηση για το ποια χώρα από την Ευρώπη έρχεται πρώτη στο μυαλό τους, η

πλειοψηφία απάντησε: Η Ελλάδα. Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ

υψηλό επίπεδο και από μικρά παιδιά μαθαίνουν για την Ελλάδα. Μάλιστα

στο Μontevideo έρχονται χιλιάδες φοιτητές από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής

τόσο για την ποιότητα των σπουδών όσο γιατί η Παιδεία είναι δωρεάν με πολλές

παροχές και κίνητρα για τους φοιτητές. Έτσι εξηγείται κατά ένα μέρος η

Eλληνολατρεία. Οι περισσότεροι Ουρουγουανοί γνωρίζουν και κάποιες Ελληνικές

λέξεις. Κάποιοι μάλιστα αντί να μάθουν Αγγλικά ως δεύτερη γλώσσα, επιλέγουν τα

Ελληνικά.

Στην Ουρουγουάη υπάρχει δημοτικό σχολείο που ονομάζεται Grecia (Ελλάδα). Οι

μαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όμως

κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες. Τραγούδια, θεατρικά,

ποιήματα, ενώ τα μικρά παιδιά γνωρίζουν τον εθνικό μας ύμνο. Μάλιστα, επειδή ο

εθνικός ύμνος της Ουρουγουάης διαρκεί περίπου 6 λεπτά και ο δικός μας ούτε ένα, τα

παιδιά αυτά λένε περισσότερους στοίχους του Δ. Σολωμού, έτσι ώστε να υπάρχει

μια..ισορροπία. Ακόμη και η σημαία είναι σχεδόν ίδια με την ελληνική. Αν δεν

κυματίζουν τις μπερδεύεις. Απλά αντί για σταυρό, έχει έναν κίτρινο χαρούμενο ήλιο.

Έξω από τη Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοntevideo, δίπλα στην είσοδο, βρίσκεται το

άγαλμα του Σωκράτη. Στην παραλιακή, ένα πάρκο ονομάζεται Αθήνα και έχει την

προτομή του Ομήρου. Ο κεντρικότερος δρόμος της παλιάς πόλης κάτω από το

λόφο ονομάζεται Grecia. Ένα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτήρια στο κέντρο της

πόλης στην πρόσοψή του γράφει: Αθηναίος. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία υπάρχουν βιβλία

Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Ακόμη και στα πολύ μικρά. Σε μια από τις

κεντρικές πλατείες του Μontevideo την Avenida Independencia, δεσπόζει το άγαλμα

του Προμηθέα.

Μερικά χρόνια πριν, με πρωτοβουλία της ελληνικής πρεσβείας, στο υπουργείο

Εξωτερικών της Ουρουγουάης πραγματοποιήθηκε έκθεση φωτογραφίας με Βυζαντινές

εικόνες. Η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη που διήρκεσε διπλάσιο χρόνο από τον

προγραμματισμένο. Δεκάδες τα σχολεία που την επισκέφθηκαν. Όταν έρχονται

Έλληνες καλλιτέχνες ή ανεβαίνουν Ελληνικά έργα στο θέατρο, οι αίθουσες είναι

γεμάτες από κόσμο.

Η Ελληνική κοινότητα έχει συνδράμει πολύ για να στηριχτεί ο φιλελληνισμός. Είναι

από τις παλαιότερες Ελληνικές κοινότητες στη Λατινική Αμερική. Στην αυλή της

υπάρχει η μοναδική Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Ουρουγουάης.

16

Φωτό: Ο κόσμος του ΠΑΟΚ δείχνει την αγάπη και τον σεβασμό του στον Pablo

Garcia με σημαίες της Ουρουγουάης.

17

18

Φωτό: Το άγαλμα του Σωκράτη έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο

(πάνω). Άγαλμα του Προμηθέα στην πλατεία Avenida Independencia του Μοντεβιδέο

(κάτω).

19

Πάρα πολλά έχει προσφέρει και το Ίδρυμα Μαρία Τσάκος το οποίο εδώ και σχεδόν 30

χρόνια παρέχει δωρεάν μαθήματα σε όσους θέλουν να μάθουν Ελληνικά. Μέχρι

σήμερα από τις αίθουσες του έχουν περάσει περισσότεροι από 4.000 μαθητές. Πολλοί

από αυτούς κατέχουν υψηλές θέσεις. Όπως ο διοικητής της Τράπεζας της

Ουρουγουάης, στελέχη υπουργείων, διπλωμάτες, διευθυντές δημόσιων υπηρεσιών.

To συγκλονιστικότερο όλων όμως είναι, πως μια από τις πιο σημαντικές μορφές στην

ιστορία της Ουρουγουάης, ο στρατηγός και πολιτικός Antonio Lavalleja, που

συγκαταλέγεται στο πάνθεον των εθνικών ηρώων για τον αγώνα του κόντρα στους

κατακτητές και που θεωρείται από τους βασικότερους συντελεστές απελευθέρωσης της

χώρας από τους εχθρούς που επιβουλεύονταν τα εδάφη της, ξεκίνησε τον αγώνα της

απελευθέρωσης με το σύνθημα ''Ελευθερία ή Θάνατος''. (φωτο Antonio Lavalleja) Αυτό

ήταν το motto των στρατιωτών του αγήματός του που το 1825 κατάφερε μεγάλες νίκες

σε βάρος του υπεράριθμου εχθρού, με αποτέλεσμα των απελευθέρωση και

ανεξαρτητοποίηση της χώρας. Γι’ αυτό και το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» -

«Libertad o Muerte» στα Ισπανικά,- κοσμεί το «θερμό» που κουβαλάει παντού και

πάντα μαζί του ο Garcia με το.μαγικό του φίλτρο, το «mate», ένα ινδιάνικο τσάι, το

οποίο δεν αποχωρίζεται ποτέ.

Η χώρα, με τον φτωχότερο Πρόεδρο στον κόσμο. Αν υπάρχει όντω κάποιος επιπλέον

λόγος για να λατρέψουμε την Ουρουγουάη, είναι πως ο πρόεδρος της είναι ο

φτωχότερος πρόεδρος του κόσμου. Μπορεί αυτή η ενότητα να μην έχει άμεση σχέση με

όσα πραγματεύεται το βιβλίο, αποτελεί όμως χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των

Ουρουγουανών και ίσως μας εντυπωσιάσει σε σημείο εκνευρισμού, δεδομένου πως στη

δική μας χώρα που ζει κάτω από τη μπότα του ΔΝΤ, υφίσταται εδώ και δεκαετίες ο

νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών. Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης José Mujica λοιπόν,

έχει κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση από τους πολίτες της χώρας του

δωρίζοντας κάθε μήνα το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Λογικό κι

επόμενο, να έχει αποκτήσει και το παρατσούκλι «El Presidente pobre mas» που

μεταφράζεται ως ο «φτωχός πρόεδρος».

Ο Mujica δεν διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό, δεν έχει χρέη . Πρόσφατα δήλωσε σε

συνέντευξή του ότι το μοναδικό αντικείμενο που έχει στην ιδιοκτησία του είναι το

αυτοκίνητο του, ένα Volkswagen Beetle, αξίας 1.945 δολαρίων. Ο σκαραβαίος του έχει

πάρει τη θέση της κρατικής λιμουζίνας, ενώ ο ίδιος έχει επιλέξει να μη φρουρείται από

αστυνομικούς και, ενίοτε, μοιράζει ενημερωτικά φυλλάδια στον δρόμο για να

προωθήσει τις κυβερνητικές του πρωτοβουλίες (π.χ. το 2011 μοίρασε φυλλάδια που

καταδίκαζαν τη βία κατά των γυναικών). Στις ομιλίες του μάλιστα, δεν εμφανίζεται

ποτέ κουστουμαρισμένος, αλλά φορώντας πάντα φθηνές μπλούζες, παλιές καζάκες και

ζακέτες. Ο μηνιαίος μισθός του Mujica φτάνει τα 12.500 δολάρια αλλά εκείνος κρατά

για τον εαυτό του μόνο 1.250 δολάρια, όσα χρειάζεται δηλαδή, δωρίζοντας τα

υπόλοιπα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Όπως δήλωσε κάποτε στην ισπανική εφημερίδα

El Mundo, τα 1.250 δολάρια το μήνα του είναι αρκετά για να τα βγάλει πέρα, την ώρα

20

που ένας μέσος συνταξιούχος στην χώρα λαμβάνει σύνταξη περί τα 600 δολάρια. Ζει σε

ένα αγρόκτημα που ανήκει στην γυναίκα του Lucía Topolansky. Η Topolansky είναι

γερουσιαστής και όπως ο σύζυγος έτσι και εκείνη δωρίζει μέρος του μισθού της σε

κοινωφελή ιδρύματα. Ο 79χρονος, ο οποίος είναι πρόεδρος της Ουρουγουάης από την

1 Μαρτίου του 2010, είχε δηλώσει στην El Mundo: «Τι να το κάνω όλο αυτό το ποσό; Οι

περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα». Η χώρα της Νότιας

Αμερικής πλέον κατατάσσεται δεύτερη στις λιγότερο διεφθαρμένες χώρες της

Λατινικής Αμερικής σύμφωνα με τον παγκόσμιο δείκτη διαφθοράς της Διεθνούς

Διαφάνειας.

Φωτό: Ο Jose Mujika, Πρόεδρος της Ουρουγουάης από το 2010, στο γκαράζ του

σπιτιού του (πάνω). Ο Jose Mujika με τον Barack Obama, τον Μαϊο του 2014 (κάτω).

21

ΜΕΡΟΣ 2:

Όταν γνώρισα τον Πάμπλο

Εάν, αυτά που μόλις διαβάσατε σας εντυπωσίασαν, ίσως να επιβάλλεται να αναφερθώ

και σε ένα πιο προσωπικό μου ζήτημα που σχετίζεται με τη συγγραφή αυτού του

βιβλίου, πέρα από την ιδιότητα του δημοσιογράφου και του οπαδού του ΠΑΟΚ, αφού

η σύντροφός μου εκείνο το διάστημα ήταν Ουρουγουανικής καταγωγής. Γεννήθηκε στο

Sao Paolo της Βραζιλίας από Ουρουγουανούς μετανάστες και στα 18 της έπρεπε να

διαλέξει υπηκοότητα. Θεώρησε πιο σωστό να επιλέξει τη Βραζιλιάνικη αφού εκεί είχε

γεννηθεί και είχε πάει σχολείο, το αίμα στις φλέβες όμως ήταν Ουρουγουανικό.

Παρακολουθώντας μαζί της αγώνες του Mundial το 2010, διαπίστωσα ότι όταν έπαιζε η

Βραζιλία φορούσε κάτι περούκες και άλλα παρδαλά χορεύοντας samba -τα κλασικά

που κάνουν και οι Βραζιλιάνοι στις κερκίδες- όταν έβλεπε Ουρουγουάη όμως ήταν

κολλημένη στην τηλεόραση κι' έτρωγε τα νύχια της από το άγχος. To αίμα που έτρεχε

στις φλέβες, δε μπορούσε να γίνει νερό. Προκειμένου να επιβεβαιώσω την

Ελληνολατρεία στην Ουρουγουάη όπως ανέφερα παραπάνω, το όνομα του πατέρα της

είναι Dionysio-Alejandro, ενώ έχει δώσει το όνομα Alejandro/Alejandra στα τρία

παιδιά του ως δεύτερο, κατόπιν επιθυμίας του δικού του πατέρα, ο οποίος ήταν

θαυμαστής του Μ. Αλεξάνδρου.

Αξιοσημείωτο επίσης είναι πως με τον Pablo Garcia είναι κάτι σαν «κοντοχωριανοί»

αφού ο μεν Pablo γεννήθηκε στην πόλη Pando η δε οικογένεια της συντρόφου μου

κατοικούσε στην Parqe del plata, που υπάγονται στην περιοχή Canelones. Αν και

γεννήθηκε και ζούσε οικογενειακώς στη Βραζιλία, επέστρεφε συχνά το σπίτι των

παππούδων και των γιαγιάδων τα Χριστούγεννα και περνούσαν εκεί όλα τα

καλοκαίρια.

Το τι ράτσα είναι οι Ουρουγουανοί λοιπόν το ήξερα πολύ πριν ο Garcia ντυθεί στα

ασπρόμαυρα και πολλές από τις συμπεριφορές του, δε μου προκάλεσαν την έκπληξη

που ένιωσαν οι περισσότεροι όταν είδαν το Garcia εν ώρα δράσης. Η Ουρουγουάη

είναι μια χώρα όπου επιβιώνει ακόμα και σήμερα η πάλαι ποτέ Ελληνική «μαγκιά» των

22

δεκαετιών του 70 και του 80. Αν κοιτάξεις επίμονα κάποιον στο δρόμο, το πιθανότερο

είναι να έρθει τσαμπουκαλεμένα και να σου πει, σέρνοντας για καυγά «τι έγινε ρε

μάγκα, γουστάρεις κάτι, έχω κάτι περίεργο και με κοιτάς;»

Οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα μου κάποτε, έτυχε να λογοφέρω με δύο τύπους. Κατέβηκα

και χτύπησα τον πρώτο που με έβρισε. Ο δεύτερος ήρθε από πίσω και μου έριξε μια

μπουνιά στο κεφάλι. Η σύντροφός μου τον άρπαξε από το πέτο και τον πήγε καροτσάκι

μερικά μέτρα, λέγοντας του «καλά ρε δεν ντρέπεστε, δύο άτομα ορμάτε σε έναν»;

Κάπως έτσι είναι και το ποδόσφαιρό τους, με το πάθος να ξεχειλίζει. Το είχε δηλώσει

κάποτε και ο Pablo πως στην πατρίδα του ένα σκληρό μαρκάρισμα μπορεί να

ξεσηκώσει τον κόσμο όσο ένα θεαματικό γκολ.

Η σύντροφός μου έλεγε πως η γιαγιά της σε ηλικία 70 χρονών πήγαινε στο γήπεδο του

χωριού να δει την τοπική ομάδα και όταν τη ρωτούσαν «τι δουλειά έχεις εκεί στην

ηλικία σου», απαντούσε «πάω να δω ξύλο». Όταν ο παππούς έβλεπε ποδόσφαιρο στην

τηλεόραση και η γιαγιά μαγείρευε, έτσι και γινόταν καμμιά μανούρα, ούρλιαζε

εκστασιασμένος φωνάζοντας «δωσ' του άλλη μια, ριξ' του και μια κλωτσιά», την ίδια

στιγμή που η γιαγιά παρατούσε τα κεφτεδάκια στο τηγάνι κι ερχόταν σφαίρα από την

κουζίνα φορώντας την ποδιά, για να δει το ξύλο. Μόλις τους χώριζε ο διαιτητής και ο

αγώνας συνεχιζόταν, επέστρεφε στην κουζίνα, ενώ αν ο καυγάς κρατούσε παραπάνω,

το πιθανότερο ήταν οι κεφτέδες να γίνουν κάρβουνο...

Σε περίπτωση που κάποιο παιχνίδι τελείωνε χωρίς τσαμπουκάδες, ο παππούς και η

γιαγιά έλεγαν πως το ματς ήταν μάπα αφού δεν είχαν δει ούτε μια μπουνιά.

Στον εντός έδρας αγώνα με τον Παναθηναικό για τα play off της περιόδου 2008-9, τότε

που ο Κάκος απέβαλε το Garcia για το μαρκάρισμα στο Simao, όλος ο κόσμος

στην Τούμπα είχε παγώσει αφού διαισθανόταν πως ο διαιτητής θα βγάλει τα

απωθημένα του. Η σύντροφός μου ήταν μες την τρελή χαρά που έβλεπε το πατριωτάκι

της εν ώρα δράσης και τη στιγμή που ο διαιτητής μάζεψε τους εμπλεκόμενους για να

δείξει κάρτες, με τη νεκρική σιγή να επικρατεί παντού, σηκώθηκε όρθια και άρχισε να

φωνάζει κάτι στα Ισπανικά, από την κερκίδα. Να σας πω την αλήθεια, τα χρειάστηκα,

αφού ήταν τόσο ενθουσιασμένη που υπέθεσα ότι θα την παρεξηγήσουν νομίζοντας ότι

χαίρεται για την αποβολή του παίκτη.

Την τράβηξα κάπως απότομα για να καθίσει και τη ρώτησα τι φώναζε.

«Του έλεγα να ρίξει μια μπουνιά στον Κάκο», απάντησε και με άφησε ξερό...

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως όλοι σχεδόν οι Ουρουγουανοί ποδοσφαιριστές έχουν

την κλωτσιά και τον τσαμπουκά στο αίμα τους. Δεν αναφέρομαι μόνο σε παίκτες όπως

ο Garcia που και λόγω της θέσης είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με τη σκληρή πλευρά

του παιγνιδιού, αλλά και σε άλλους όπως ο Luis Suarez ή ακόμα και σε πιο κοντινούς

μας μετά τη θητεία τους στην Ελλάδα όπως ο Mario Regueiro, ο Fabian Estoyanoff που

23

Φωτό: Ο Pablo Garcia και ο Conceicao διαμαρτύρoνται στον Κάκο σε αγώνα των Play

Off με τον Παναθηναϊκό, αφού σε μια διένεξη με τον Σιμάο ο Κάκος αποβάλλει

«επιλεκτικά» μόνο τον Ουρουγουανό.

24

παρά την ποιότητά τους και το ντελικάτο παιγνίδι τους, δε δίσταζαν να παίζουν πιο

επικίνδυνα από το επιτρεπτό κάποιες φορές.

Και ο ίδιος ο Garcia άλλωστε το παραδέχτηκε σε συνέντευξή του, λέγοντας: «Ο κόσμος

στην Ουρουγουάη, είναι όπως εδώ οι Έλληνες. Γουστάρουν πολύ κάποιον

ποδοσφαιριστή που είναι μαχητής και δυνατός, παθιάζονται με μία δυνατή διεκδίκηση

της μπάλας ή ένα καλό φάουλ, παρά με πράγματα όπως να περάσεις τη μπάλα κάτω

από τα πόδια του αντιπάλου. Υπάρχουν πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές που έχουν

αγαπηθεί γι ' αυτό το λόγο στην Ουρουγουάη, γιατί στην τελική η εθνικότητα δεν

μετράει». Παρ' όλα αυτά, οι δύο παίκτες που έχει παραδεχτεί δημοσίως ότι θαυμάζει

διακρίνονταν για την ποιότητά τους.

«Έχω αντιμετωπίσει πολλούς δύσκολους αντιπάλους στην καριέρα μου αλλά ο πιο

δύσκολος ήταν ο Ronaldinho σε ένα παιχνίδι Ουρουγουάη - Βραζιλία στο Montevideo ,

ήταν σε φοβερή κατάσταση τότε».

«Το αγαπημένο μου νούμερο που φορούσα σε όλες τις ομάδες που έπαιξα ήταν το 5.

Στη Real όμως πήρα το 12 Το 5 το είχε ο Zidane και ήταν λίγο δύσκολο να του πάρω το

νούμερο! Πώς να πάρεις τη φανέλα του Zidane; »

Οι παραπάνω γραμμές, ίσως δίνουν και την απάντηση στο πως γνώρισα τον Pablo

Garcia. Μέσω της συντρόφου μου φυσικά, αφού τους συνέδεε η κοινή καταγωγή και

όπως και να το κάνουμε, η συνάντηση δύο συμπατριωτών σε μια μακρινή χώρα βοηθά

έτσι ώστε να σπάει ο πάγος και να έρθουν πιο κοντά.

Αφού είπαν τα δικά τους, βρήκα την ευκαιρία να του εξηγήσω ορισμένα πράγματα, σε

σχέση με την συμπεριφορά του. Η συγκυρία ήταν ιδανική γα μένα, δύσκολη όμως για

εκείνον, αφού η πρώτη μας συνάντηση έλαβε χώρα την εποχή που είχε ήδη

δρομολογηθεί η διαδικασία φαγώματός του από τον ΠΑΟΚ -το ποιοι ήταν οι φυσικοί

και ηθικοί αυτουργοί θα το διαβάσετε στη συνέχεια με ονόματα, διευθύνσεις και...

τηλέφωνα- και δεν ήταν και στα πολύ καλά του. Μιλάμε για το καλοκαίρι του 2009,

όταν είχε διανύσει ήδη την πρώτη και πιο ''θορυβώδη'' χρονιά του στον ΠΑΟΚ, με

πολλές κόκκινες κάρτες σε κρίσιμα παιγνίδια και τιμωρίες, που είχαν δημιουργήσει

κλίμα αμφισβήτησης όχι για την ποδοσφαιρική του αξία εννοείται, αλλά για το κατά

πόσο θα μπορούσε να μπει σε καλούπια η ευέξαπτη πλευρά του χαρακτήρα του.

Όντας σίγουρος ότι οι νουθεσίες για περιορισμό των ακραίων συμπεριφορών από

μέρους μου θα ήταν τυποποιημένες, ανούσιες και θα τις είχε ακούσει από πολλούς

μυαλοπώληδες-ηθικολόγους, προσπάθησα κατά κύριο λόγο να κεντρίσω τον εγωισμό,

αποφεύγοντας την ξύλινη γλώσσα περί του πόσο κακό κάνει στην ομάδα, στον εαυτό

του κλπ.

Του εξήγησα ότι όντας ο καλύτερος και ο ποιοτικότερος παίκτης της ομάδας, ο στόχος

να τον βγάλουν εκτός παιγνιδιού εκνευρίζοντάς τον κατ' αρχήν και παρασέρνοντάς

25

τον σε ξεσπάσματα με συνέπεια την αποβολή του στη συνέχεια, ήταν προφανής! «Δεν

καταλαβαίνεις ότι οι αντίπαλοι προσπαθούν να σε βγάλουν εκτός εαυτού για να

ξεσπάσεις και να αποβληθείς; Το κάνουν σε σένα, διότι είσαι ο καλύτερος και η ομάδα

θα ζημιωθεί περισσότερο αν αποβληθείς ή βγεις εκτός εαυτού. Όταν λοιπόν πέφτεις

στην παγίδα τους, είναι σα να παίζεις το παιγνίδι τους. Για πιο λόγο να πέφτεις στο

λάκκο που βολεύει τον κάθε Κάκο και να του κάνεις το χατήρι; Νικητής από τη

δοκιμασία θα βγεις εσύ, αν καταφέρεις να επικεντρωθείς στο παιγνίδι, αδιαφορώντας

για τις προκλήσεις, έτσι θα τους χτυπήσεις με τα όπλα τους, αφού θα τους αναγκάσεις

να εκνευριστούν εκείνοι με συνέπεια να εκτεθούν» του είπα χαρακτηριστικά.

Φάνηκε να συμφωνεί και για να το εμπεδώσει ακόμα περισσότερο, του διηγήθηκα ένα

πραγματικό γεγονός από το παρελθόν, που με την ευκαιρία αξίζει να το

πληροφορηθούν και οι κάπως νεότεροι: «Εσύ τρελαίνεσαι με μια άδικη απόφαση, ένα

ανάποδο φάουλ ή μια τραβηγμένη ακόμα και σκανδαλώδη υπόδειξη του διαιτητή.

Άκου και τούτο όμως για να καταλάβεις τι γινόταν παλιότερα. Τη δεκαετία του ‘70 τότε

που ο ΠΑΟΚ είχε ομαδάρα που κεντούσε και δεν τον σταματούσε τίποτα, αντιμετώπιζε

τον Εθνικό στο Καραισκάκη. Ο Εθνικός ήταν από τις δυνατές ομάδες της εποχής, αλλά

μπροστά στον ΠΑΟΚ έμοιαζε λίγος. Ο ΠΑΟΚ χτυπούσε το πρωτάθλημα και ως εκ

τούτου είχε στοχοποιηθεί απ' όλους τους διαιτητές σε όλα τα παιγνίδια. Έψαχναν

τρόπους να του κόψουν το δρόμο και να του βάλουν τρικλοποδιές. Επειδή όμως η

ομάδα πετούσε και ήταν δύσκολο να τη σταματήσουν με τα κλασικά και συνηθισμένα

φαλτσοσφυρίγματα, άκου τι σκαρφίστηκε ο διαιτητής του συγκεκριμένου αγώνα.

Μόλις βάλαμε γκολ και οι παίκτες έσπευσαν στο πέταλο να πανηγυρίσουν με τους

ΠΑΟΚτσήδες φιλάθλους που ήταν στις κερκίδες, ο διαιτητής έδωσε εντολή στους

γηπεδούχους να κάνουν σέντρα και να παίξουν κανονικά το παιγνίδι, τη στιγμή που οι

παίκτες μας βρίσκονταν εκτός αγωνιστικού χώρου! Οι παίκτες του Εθνικού υπάκουσαν

-άλλο που δεν ήθελαν- και πέτυχαν γκολ τη στιγμή που δεν υπήρχε αντίπαλος πάνω

στο χορτάρι. Μιλάμε για πρωτοφανές σκάνδαλο στα χρονικά, τον ΠΑΟΚ εκείνης της

εποχής όμως δε μπορούσαν να τον σταματήσουν με συνηθισμένους τρόπους

και άλλες προβλέψιμες διαιτητικές ευρεσιτεχνίες. Ο εκνευρισμός που προκάλεσαν ήταν

τέτοιος, που η ομάδα έχασε -και δικαιολογημένα- τον προσανατολισμό της, με

αποτέλεσμα ο αγώνας να λήξει ισόπαλος».

Ο Garcia άκουσε την ιστορία με ανοιχτό το στόμα και δεν πίστευε στ' αφτιά του. Τότε

λοιπόν του είπα το εξής: «Αν εσύ βγαίνεις εκτός εαυτού για ψύλλου πήδημα - σε σχέση

με αυτό που σου διηγήθηκα- σε περίπτωση που έπαιζες εκείνα τα χρόνια στον ΠΑΟΚ

δε θα έπαιρνες απλώς κάρτες από το πουθενά, αλλά θα έβγαζες μπαζούκας και θα τους

καθάριζες όλους. Έτσι έχει λοιπόν η κατάσταση στην Ελλάδα. Όσο δεν το

συνειδητοποιείς και δεν προσαρμόζεις τη συμπεριφορά σου σ' αυτήν την

πραγματικότητα, θα γίνεσαι εύκολος στόχος, με συνέπεια όχι μόνο να κάνεις κακό στην

ομάδα και στον εαυτό του, αλλά να συντελείς έστω και άθελά σου ώστε να θριαμβεύει

το κακό και το άδικο. Στο χέρι σου είναι να αλλάξεις τακτική, για να είσαι εσύ ο

πραγματικός νικητής...»

26

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia σταματάει αντικανονικά τον Ronaldinho τον Μάρτιο

του 2005 στο Μοντεβιδέο σε αγώνα Προκριματικών με την Βραζιλία για το Παγκόσμιο

Κύπελλο του 2006. (Κάτω) Μαζί με τον Ζιντάν σε αποστολή της Ρεάλ σε αγώνα στο

εξωτερικό το 2005.

27

Καθ' όλη τη διάρκεια της διήγησης, η σύντροφός μου εκτελούσε χρέη διερμηνέα,

μεταφράζοντας πρόταση προς πρόταση τα λεγόμενά μου και από τις ελάχιστες

λατινογενείς λέξεις που «έπιανα», καταλάβαινα που τελείωνε η μετάφραση, ώστε να

συνεχίσω. Μου έκανε εντύπωση πως μόλις του μετέφρασε τα τελευταία μου λόγια, του

είπε κάτι ακόμα.

Όταν φύγαμε από τη συνάντηση, τη ρώτησα τι ήταν εκείνο το παραπάνω που του είπε

και μου έλυσε την απορία: «Του εξήγησα ότι ο Λευτέρης έχει δίκαιο σε αυτά σου λέει,

εμένα όμως δε θα με χαλούσε καθόλου αν έριχνες μια μπουνιά στον Κάκο»...

Είναι το αθάνατο Ουρουγουανικό πνεύμα, που αναλύσαμε παραπάνω...

28

Φωτό: :Εικονογράφηση του Pablo Garcia με την στολή της Εθνικής Ουρουγουάης,

από την Χριστίνα Νεοφώτιστου.

29

ΜΕΡΟΣ 3:

Pablo Garcia the Legend

Ο Pablo Garcia αποτελεί είδωλο για τους Ουρουγουανούς. Το περίεργο είναι ότι έχει

αγωνιστεί για μικρό χρονικό διάστημα στην πατρίδα του και σύμφωνα με τη

λογική, για να καταφέρεις κάτι ανάλογο θα πρέπει να έχεις παίξει αρκετά χρόνια στο

πρωτάθλημα της χώρας σου. Ο Pablo έφυγε σε νεαρή ηλικία για τα ξένα, τα

κατορθώματά του όμως, καθώς και το μέγεθος των ομάδων στις οποίες αγωνίστηκε, τον

έκαναν θρύλο στην πατρίδα του.

Το ακόμα πιο περίεργο είναι πως ενώ ο κόσμος συνηθίζει να απομυθοποιεί εύκολα

παίκτες μετά από κάποια αποτυχία, δε συνέβη κάτι ανάλογο όταν ο Garcia αστόχησε

στο προτελευταίο penalty στον ημιτελικό του Copa America το 1997 με αντίπαλο τη

Βραζιλία, που κόστισε τον αποκλεισμό της bianco celeste από τον τελικό. Δεδομένου

πως η νίκη επί της Βραζιλίας αποτελεί για τους Ουρουγουανούς γεγονός υψίστης

σημασίας, αντιλαμβάνεσθε πόση απογοήτευση μπορεί να προσφέρει ένας αποκλεισμός

και μάλιστα με τόσο άδοξο τρόπο. Για τον Pablo όμως, δε μίλησε κανείς.

Λίγο μετά την πρώτη αποχώρησή του από τον ΠΑΟΚ, ο Garcia δέχτηκε πρόταση από

τη Λευκορωσική Dinamo Minsk. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν ένα 48ωρο κι ενώ

στην αρχή ήταν κάπως θετικός, αποφάσισε να μην κάνει το μεγάλο ταξίδι, αφού δεν

ήθελε να αφήσει πίσω την οικογένειά του, μια και τα παιδιά του πήγαιναν σχολείο και

δε μπορούσαν να ξενιτευτούν ακολουθώντας τον πατέρα τους. Μιλώντας σε Έλληνες

δημοσιογράφους ο προπονητής της ομάδας από τη Λευκορωσία και πρώην

ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Oleg Protasov, μετέφερε τα σχόλια δύο

Ουρουγουανών ποδοσφαιριστών της ομάδας του, μόλις οι τελευταίοι

πληροφορήθηκαν το ενδεχόμενο να συνεργαστούν με τον Pablo Garcia.

«Μιλάμε για τον πραγματικό Pablo Garcia;» ρώτησαν έκπληκτοι οι Hernan Figueredo

και Danilo Coccaro και συμπλήρωσαν: «Αυτός είναι μύθος, είναι Θεός, είναι ίνδαλμα

στην Ουρουγουάη». Όταν ο προπονητής τους διαβεβαίωσε ότι πρόκειται για τον..

αυθεντικό Garcia, του απάντησαν ότι θα είναι τιμή τους να παίξουν πλάι

30

του. Σημειώστε ότι αυτά είναι λόγια που μετέφερε ο Protasov και πως δε μιλάμε για

τυχαίους παίκτες αφού ο Hernan Figueredo έχει θητεύσει στη Liverpool.

Κατά τη διάρκεια του Mundial το 2010, ο συμπατριώτης του Fabian Estoynanoff τόνισε

πως ο Garcia είναι ο ηγέτης της Ουρουγουάης και πως η απουσία του από την Εθνική

συνιστούσε απώλεια. Συμπλήρωσε επίσης που η ομάδα θα ήταν πιο δυνατή με αυτόν,

εκφράζοντας την έκπληξή του για το γεγονός ότι δε κλήθηκε. Λάβετε υπ' όψιν πως τότε

ο Garcia ήταν ήδη 32 ετών.

Ο τερματοφύλακας της Εθνικής Ουρουγουάης Héctor Carini και συμπαίκτης του Pablo

στην Ισπανική Murcia, είχε δηλώσει τα εξής για τον πρώην αμυντικό χαφ του ΠΑΟΚ:

«Ο Pablo είναι μεγάλος μαχητής. Εκτός από τη μπάλα που παίζει, ξέρει και πώς να

‘φτιάξει’ τους συμπαίκτες του, να τους εμπνεύσει, να τους καθοδηγήσει. Πρόκειται για

παίκτη που πάνω απ’ όλα βάζει το καλό της ομάδας, τον έχω δει πολλές φορές να

παίζει τραυματίας και να μην καταλαβαίνει τίποτα. Ο Pablo δεν μασάει πουθενά και σε

κανέναν. Είναι θηρίο ανήμερο, γεννημένος νικητής, τελεία και παύλα».

Φωτό: :O Diego Forlan αγκαλιάζει τον Pablo Garcia μετά σε νίκη της Ουρουγουάης

Εξίσου τιμητικές για εκείνον ήταν οι δηλώσεις του Diego Forlan που είπε τα

εξής: «Είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, που πάντα, χωρίς να λέει πολλά λόγια,

θέλει να κάνει την καλύτερη δουλειά στο γήπεδο. Ο Pablo Garcia παραμένει σύμβολο

για την Ουρουγουάη και δεν είναι τυχαίο ότι τον σέβονται όλοι όσοι συνεργάστηκαν

31

μαζί του. Προσωπικά νιώθω υπερήφανος που ήμασταν συμπαίκτες. Έκανε πάντοτε στο

γήπεδο ότι μπορούσε για να μην χάσει. Δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά λόγια. Οι

ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε είναι μεγάλες και αυτό τα λέει όλα.

Αντιλαμβάνομαι τους λόγους που τον λατρεύει ο κόσμος. Δεν μου κάνει εντύπωση η

αγάπη που του δείχνουν. Οι Έλληνες είναι ένα πολύ θερμό κοινό και είμαι βέβαιος ότι

από την στιγμή που βλέπουν έναν παίκτη να τα δίνει όλα για την ομάδα τους, τον

αγαπούν ακόμη περισσότερο. Ο Pablo Garcia είναι ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής,

οπότε βρίσκω λογικό να τον αγαπούν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ. Προσωπικά θα του

εύχομαι πάντα τα καλύτερα».

Μέλι για τον Garcia έσταζε και ο πρώην προπονητής του στην Osasuna Javier Aguirre,

τον οποίον επίσης ο Pablo εκτιμούσε βαθύτατα. Ο Μεξικανός είχε πει για αυτόν « είναι

εξαιρετικά πειθαρχημένος. Είναι ο παίκτης που κάθε προπονητής θα ήθελε».

Όταν ο Garcia έφυγε από την Osasuna για τη Real, η εφημερίδα «Diario de Noticias»

έγραψε: «Στην Osasuna όλοι θυμόμαστε με πολλή αγάπη και σεβασμό τον Pablo. Εδώ

ήταν που o Garcia έζησε τις καλύτερες του ποδοσφαιρικές στιγμές και βοήθησε

την ομάδα να κάνει μία από τις κορυφαίες σεζόν στην ιστορία της. Ήταν ο φυσικός

ηγέτης της ομάδας, είχε την απόλυτη εμπιστοσύνη του προπονητή και των συμπαικτών

του και έγινε για όλους το σημείο αναφοράς. Ο λόγος του πάντα ‘περνούσε’ στ'

αποδυτήρια και δεν είχε δημιουργήσει ποτέ κανένα πρόβλημα. Επιπλέον είχε κερδίσει

το σεβασμό της εξέδρας με το μαχητικό του στυλ, την αφοσίωση και τη σχεδόν ωμή

ειλικρίνειά του. Κάτι όμως που νομίζω πως ακόμη δεν του έχουν συγχωρήσει εντελώς

είναι το ότι πήγε στη μισητή Real. Ήταν κάτι που είχε αφήσει σε όλους μας πολύ πικρή

γεύση».

Πέρα από τις παραπάνω δηλώσεις που σε κάποιες περιπτώσεις ενδεχομένως κρύβουν

κάποια σκοπιμότητα ή γίνονται για λόγους ευγένειας, χαρακτηριστικό είναι το πως τον

αντιμετώπιζε η οικογένεια της συντρόφου μου. Οι μεγάλες ομάδες στην Ουρουγουάη,

είναι η National και η Penarol, αμφότερες από το Modevideo. Όλο το σόι της

συντρόφου μου (παππούδες, γιαγιάδες, πατέρας, ξαδέρφια) υποστηρίζουν φανατικά

τη National, εκτός από τη συγχωρεμένη μητέρα της και τον έναν αδερφό της που είναι

με την Penarol, την ομάδα δηλαδή που αγωνίστηκε ο Garcia. Οι υπόλοιποι είναι με την

αιώνια αντίπαλο.

Όταν συνέβη το σκηνικό με το Diogo το οποίο έλαβε ανάλογες διαστάσεις και στην

Ουρουγουάη, ένας ξάδερφος της που είναι κυριολεκτικά άρρωστος με τη National, της

έστειλε μήνυμα με το εξής περιεχόμενο: «Πάλι βαράει αυτός εκεί;»

Λίγο καιρό μετά, ο Garcia έδωσε συνέντευξη, όπου αποκάλυπτε την επιθυμία του να

κλείσει την καριέρα του στη National. Διαβάζοντας τη συνέντευξη η σύντροφός μου

υπέθεσε ότι μάλλον έγινε λάθος, αφού είχε παίξει μπάλα στην Penarol, οπότε θα την

υποστήριζε λογικά.

32

Κάποια στιγμή που συναντήθηκαν μάλιστα, του είπε με απόλυτη σιγουριά «Διάβασα

τη συνέντευξή σου κι' έκαναν λάθος, αφού αντί για Penarol έγραψαν ότι θέλεις να

επιστρέψεις στην Ουρουγουάη και στη National». Ο Garcia απάντησε ότι δεν είχε γίνει

κανένα λάθος, αφού παρά το ότι φόρεσε τη φανέλα της Penarol, υποστήριζε ανέκαθεν

τη National. Μόλις η σύντροφός μου ενημέρωσε τον ξάδερφο για τα...ευχάριστα νέα

εκείνος πέταξε από τη χαρά του και από τότε ζητούσε να μαθαίνει συχνά νέα για

‘εκείνον που ακόμα βαράει'...

Ο Garcia μέτρησε 66 συμμετοχές στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, τις

περισσότερες εκ των οποίων ως αρχηγός της και είναι ο 6ος παίκτης της χώρας του σε

συμμετοχές. Με τη γαλανόλευκη φανέλα της Ουρουγουάης έχει αγωνιστεί και στο

Mundial του 2002. Σε δημοσκόπηση για τις κορυφαίες προσωπικότητες της πατρίδας

του, κατέλαβε την 32η θέση, πίσω από εθνικούς ήρωες, φημισμένους λογοτέχνες,

ποιητές και διάσημους επιστήμονες.

Φωτό: :Σπάνια φωτογραφία, η πρώτη συμμετοχή του Pablo Garcia με την ομάδα

της Εθνικής Ουρουγουάης αντρών όπου φόρεσε το Νο7 (ενώ αργότερα φόρεσε το

Νο5 μέχρι το κλείσιμο της καριέρας του). Η φωτογραφία από τον αγώνα UAE-

Uruguay 0-2 για το Confederations Cup τον Δεκ 1997. Διακρίνονται οι (πάνω)

Claudio Flores, Gonzalo De Los Santos, Marcelo Zalayeta, Diego Lopez, Paolo

Montero, Gustavo Mendez, (κάτω) Liber Vespa, Nicolas Olivera, Edgardo Adinolfi,

Pablo Garcia, Alvaro Recoba.

33

Φωτό: :Ο Pablo Garcia, ως αρχηγός της "Σελέστε", αντιμετωπίζει τον αρχηγό της

Εθνικής Ισπανίας Raul Gonzalez Blanco, σε φιλικό αγώνα το 2005.

34

35

Φωτός (πάνω & απέναντι): :Ο Pablo Garcia με την φανέλα της Εθνικής Ουρουγουάης,

όπου έχει γράψει μεγάλη ιστορία, συμπεριλαμβανομένου τα 270 λεπτά που έπαιξε στο

Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

36

Ο Pablo Gabriel Garcia Perez (παρατσούκλι «El Canario») γεννήθηκε στις 11 Μαΐου

1977 στο Pando της επαρχίας Canelones της Ουρουγουάης. Όπως συμβαίνει με τα

περισσότερα παιδιά της ηλικίας του η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο ήταν για εκείνον

διέξοδος, πόσο δε όταν προερχόταν από φτωχή οικογένεια: «Η ζωή δεν ήταν εύκολη.

Από μικροί πάντοτε τρέχαμε πίσω από μια μπάλα. Και σίγουρα δεν χρειαζόμουν λεφτά

για αυτό».

Τα λεφτά όμως ήταν απαραίτητα για τη δύσκολη καθημερινότητα της οικογένειας και

έτσι από μικρό παιδί ήταν υποχρεωμένος να αγωνίζεται για να συνεισφέρει στον

οικογενειακό προυπολογισμό. Πρώτη του δουλειά ήταν στα πανηγύρια, όπου έκοβε

σταφύλια. Μετά δούλεψε σε ένα φούρνο, παράγοντας ψωμί και μετά ζύγιζε τα φρούτα

σε λαικές αγορές, βοηθώντας την οικογένεια του. Παρά τις δυσκολίες της παιδικής του

ηλικίας, το μυαλό του δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από τη μεγάλη του αγάπη, το

ποδόσφαιρο. «Το όνειρό μου ήταν να παίξω στην πρωτεύουσα, στο Mondevideo»

θυμάται.

Φωτό: Ο Pablo Garcia αγωνίστηκε με τα χρώματα της Real Madrid μεταξύ 2005-2008.

37

Φωτό: Σπάνια φωτογραφία με τον Pablo Garcia στα ασπρόμαυρα με τα χρώματα της

Mondevideo. Από τα αριστερά διακρίνονται οι Pablo Garcia, Fernando Machado,

Victor Pedrozo, Mauro Camoranezi και Diego Perez.

«Ζούσα σε ένα μικρό χωριό και αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να κλωτσάμε μια μπάλα.

Κάποια μέρα κάλεσαν από το ραδιόφωνο όσα νεαρά παιδιά ήθελαν να παίξουν

ποδόσφαιρο, να συγκεντρωθούν σε ορισμένο τόπο και χρόνο. Ενδιαφέρθηκα και πήγα.

Έτυχε βέβαια πολλοί παίκτες να είναι από την πρωτεύουσα και δεν μου έδιναν πάσες.

Αναγκάστηκα και πήρα τη μπάλα από έναν συμπαίκτη μου με το ζόρι, με συνέπεια να

με διώξουν. Μου είπαν να ξαναπάω τη Δευτέρα, αλλά εκείνη τη μέρα έβρεχε και εγώ

δεν πήγα. Ο πατέρας μου τους είπε "δώστε του μια ευκαιρία ακόμη, είναι καλό παιδί».

Χωρίς την ενθάρρυνση του πατέρα του πάντως, ίσως να μην συνέχιζε το ποδόσφαιρο.

Όπως παραδέχεται και ο ίδιος:

«Ο πατέρας μου με στήριξε πολύ για να γίνω ποδοσφαιριστής. Έπαιζε κι εκείνος

μπάλα. Δεν έπαιξε σε υψηλό επίπεδο, αλλά ήταν ένας αμυντικός χαφ. Είτε είσαι

παίκτης στη Real είτε σε οποιαδήποτε ομάδα, είσαι ένας παίκτης, όπως και να το

κάνουμε».

Ο πατέρας του αποτέλεσε και το ποδοσφαιρικό του πρότυπο: «Έβλεπα τον πατέρα μου

πόσο δυνατά έπαιζε στα χαφ και από εκείνον έχω πάρει. Ήταν μεγάλη κλάση, ένας

μαχητικός ποδοσφαιριστής σε μια άλλη εποχή. Τότε που δεν δίνονταν τόσα πολλά

38

φάουλ και υπήρχαν περισσότερες κλωτσιές στους αγώνες. Κι εμένα μου αρέσουν αυτά.

Παίζω δυνατά, αλλά τίμια»...

Η μητέρα του αντίθετα, είχε άλλα όνειρα για εκείνον: «Η μητέρα μου ήθελε να

σπουδάσω αλλά εγώ πήγα στο πανεπιστήμιο του… δρόμου. Παίρνεις πολλές εμπειρίες,

όπου και να παίξεις».

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε την καριέρα του κάνοντας τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα

στην Mondevideo Wanderers. Από τις πρώτες του εμφανίσεις το ταλέντο του άρχισε να

ξεχωρίζει με αποτέλεσμα να προκαλέσει το ενδιαφέρον της Peniarol, η οποία τον

απέκτησε το 1996 σε ηλικία 19 χρονών. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία και λίγους μήνες

μετά κλήθηκε στην Εθνική κάτω των 20. Έπαιξε στα προκριματικά των Ολυμπιακών

Αγώνων και ήταν ο βασικός μέσος.

39

Φωτός (πάνω & απέναντι): :«Pablo Garcia, Una Leyenda de Uruguay». Σε μετάφραη

από τα Ισπανικά, «Πάμπλο Γκαρσία, ένας θρύλος της Ουρουγουάης». Ένας από τους

παίκτες που συνδέθηκε στην Εθνική ομάδα ήταν και ο Φορλάν.

40

41

Φωτό: :Aυτή ίσως είναι η μοναδική φορά που ο Pablo Garcia δέχθηκε «κλωτσιά» χωρίς

να αντιδράσει! Ο φίλος του, Alvaro Recoba, πανηγυρίζει με αυτόν τον τρόπο το τέρμα

του φίλου του Pablo Garcia, που μόλις έχει σκοράρει με μια απίστευτη γκολάρα με σούτ

έξω από την μεγάλη περιοχή, μέσα στην Βενεζουέλα τον Ιούλιο του 2007 για το Copa

America.

42

Πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις στο Παγκόσμιο κύπελλο νέων, εντυπωσίασε

τους scooters της Atletico Μadrid που του πρότειναν συμβόλαιο συνεργασίας κι' έτσι,

το 1997, άφησε την Peniarol για το μεγάλο Ευρωπαικό άλμα.

Όπως ομολογεί και ο ίδιος: «Στην αρχή όλα ήταν δύσκολα. Έπρεπε να αρχίσω από το

μηδέν. Εγώ είχα την τύχη να βρίσκεται δίπλα η γυναίκα μου. Και οι δυο μαζί το

πολεμήσαμε ενώ αρχικά έκανα τη σκέψη να φύγω. Ξεκινώντας με την Atletico

αντιμετώπιζα πολλές αντιξοότητες, αφού δεν έπαιζα στους αγώνες για τρεις μήνες.

Έκανα μόνο προπονήσεις. Κάποια στιγμή επιτέλους τραυματίστηκε ο παίκτης που

έπαιζε στη θέση μου και εγώ χάρηκα. Την τελευταία στιγμή έμαθα όμως ότι ο

προπονητής θα έβαζε στη θέση μου επιθετικό. Τρελάθηκα, έφυγα από το γήπεδο και

πήρα τον πατέρα μου να του πω πως γυρίζω πίσω. Αυτός μου είπε να πιω δύο λίτρα

κρασί, να χαλαρώσω και να αράξω στην Ισπανία. Έτσι έμεινα και ήρθαν οι ευκαιρίες».

Φωτό: :O Pablo Garcia μαζεύει το "μάτε" σε συνέντευξη Τύπου στην αίθουσα της

Ατλέτικο Μαδρίτης, που ήταν η ομάδα που τον έφερε για πρώτη φορά στην Ευρώπη

από την Μοντεβιδέο το 1999.

Η καθιέρωσή του ήταν θέμα χρόνου και τρία χρόνια μετά, ήρθε η ευκαιρία για το

μεγάλο βήμα. Ο Pablo μπαίνει στο στόχαστρο της φημισμένης Milan, στην οποία

μεταγράφεται το 2000. Δεν καταφέρνει να καθιερωθεί στους Μιλανέζους κι' έτσι δίνεται

δανεικός στη Venezia.

43

Φωτό: Ο Pablo Garcia αγωνίστηκε με τα χρώματα της Milan μεταξύ 2000-2002.

44

To 2002 επιστρέφει στην Ισπανία, όπου φορά τη φανέλα της Osasuna όπου περνά τα

καλύτερά του χρόνια στην Ισπανία. Γίνεται ο φυσικός ηγέτης της ομάδας, λατρεύεται

από τον κόσμο της και είναι χαρακτηριστικό πως σε κάθε παιγνίδι οι φανατικοί οπαδοί

της ομάδας αναρτούσαν πανό που έγραφε «Πιστεύουμε σε ένα Θεό τον Pablo Garcia»

Φωτό: Ο Pablo Garcia αντιμετωπίζει με τα χρώματα της Osasuna τον Ronaldinho της

Μπαρτσελόνα στο Camp Nou τον Σεπτέβρη του 2004.

45

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia λατρεύτηκε από τους οπαδούς της Οσασούνα όσο

κανείς άλλος όσο έπαιζε στην ομάδα. (Κάτω) Ο Pablo Garcia σκοράρει και πανηγυρίζει

το γκόλ που πέτυχε με την φανέλα της Οσασούνα την τελευταία του χρονιά στην

ομάδα (2005). (2002-2005).

46

Φωτός: Ο Pablo Garcia με την φανέλα της Οσασούνα αντιμετώπισε την Ρεάλ ουκ

ολίγες φορές. (Πάνω) Μάχη με ττους Μπέκαμ και Όουεν το 2005. (Κάτω) μάχη στους

Φίγκο και Μπέκαμ το 2004.

47

Φωτό: Τελικός Κυπέλλου Ισπανίας 2005, Μπέτις-Οσασούνα 2-1. Στις καθυστερήσεις

του αγώνα ο Pablo Garcia εκνευρίζεται με τον Χοακίν που προσπαθούσε να κερδίσει

χρόνο. Αυτό εκνεύρισε τον Ουρουγουανό και τον κλωτσάει εκτός φάσης με αποτέλεσμα

να δεί την απευθείας κόκκινη. Μετά το μάτς δήλωσε ότι δεν του αρέσει να βλέπει

‘δειλούς’ να παίζουν ποδόσφαιρο..

Τρία χρόνια εξαιρετικών εμφανίσεων με την Osasuna ήταν αρκετά για να του δώσουν

μετά το πέρασμά του από τη Milan, μια δεύτερη ευκαιρία να αγωνιστεί σε μια από τις

μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη, τη Real Madrid που ξόδεψε 5εκ ευρώ για να τον

αποκτήσει και με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο το 2005.

Στην Real πραγματοποίησε 22 συμμετοχές, αγωνίστηκε στην ομάδα των “Los

Galacticos” με συμπαίκτες τους Zinedine Zidane, David Beckham, Luis Figo, Ronaldo,

Roberto Carlos, Figo, Robinho. Δεν έπαιρνε όμως την θέση βασικού για πολλούς

λόγους, κάποιους από τους οποίους θα αναλύσουμε στη συνέχεια.

Η ανακοίνωση της συνεργασίας του με τη Βασίλισσα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων

στις τάξεις των οπαδών της πρώην ομάδας του, με τους τελευταίους να στοχοποιούν το

manager του Garcia, Paco Casal, φωνάζοντάς του «ακόμη και στο διάβολο θα τον

πουλούσες για να βγάλεις περισσότερα χρήματα».

48

Φωτό: Ο Pablo Garcia αγωνίστηκε με τα χρώματα της Real Madrid μεταξύ 2005-2008.

49

Φωτό: Ο Pablo Garcia παρουσιάζεται στον κόσμο της Real Madrid.

50

Φωτό: Ο Pablo Garcia αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια στην Real Madrid.

51

52

53

54

Φωτό: Ο Pablo Garcia πανηγυρίζει γκόλ της Ρεάλ με τους υπόλοιπους παίκτες της Los

Galacticos (διακρίνονται οι Zidan, Roberto Carlos, Robinho).

55

56

57

58

Φωτό: Ο Pablo Garcia με τον Roberto Carlos, τον οποίο συμπαθούσε ιδιαίτερα.

59

Φωτό: Η Real Madrid παρουσιάζει τις δύο μεταγραφές τις το 2005, τους

Ουρουγουανούς Pablo Garcia (28 χρονών τότε) και Carlos Diogo (21 χρονών τότε),

παίκτες που ήθελε ο τότε προπονητής Vanderlei Luxemburgo.

60

Φωτό: Φωτογραφία με αυτόγραφο του Pablo Garcia, καθώς και οι δηλώσεις που

έκανε στα media: «Έχω έρθει σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στον κόσμο και θέλω

να πάρω την ευκαιρία . Είμαι πολύ χαρούμενος.»

61

Αξίζει να επισημάνουμε πάντως πως η αφοσίωση και η εμπιστοσύνη του Garcia

στον Casal -που έχει τα δικαιώματα των περισσοτέρων παικτών από την Ουρουγουάη-

είναι τέτοια, που πλέον τον αποκαλεί «πατέρα» και δεν κάνει βήμα χωρίς τη συμβουλή

του. Είχε πάει με το ζόρι στην Penarol αιώνια αντίπαλο της αγαπημένης του ομάδας

στην Ουρουγουάη, National, επειδή ήταν εντολή του ατζέντη του. Στην Real

αγωνίστηκε σε 22 παιχνίδια.

Την επόμενη χρονιά (2006) δίνεται δανεικός στη Celta, ακολουθεί το 2007 η Murcia και

το 2008 έρχεται στον ΠΑΟΚ.

Φωτός: Ο Pablo Garcia αγωνίστηκε συνολικά σε 12 ομάδες στην καριέρα του.

62

Φωτός (πάνω & επόμενη): Ο Pablo Garcia φόρεσε τις φανέλες των Ατλέτικο

Μαδρίτης, Μίλαν, Βαλένθια, Οσασούνα, Ρεάλ, Θέλτα και Μούρθια πριν έρθει στον

ΠΑΟΚ το 2008.

63

64

Φωτό: Ο Pablo Garcia με την φανέλα της Μούρθια (απέναντι). Με την φανέλα της

Θέλτα (πάνω) απέναντι στον Κλόζε της Βέρντερ Βρέμης σε αγώνα UEFA για τους 8 της

διοργάνωσης το 2007.

65

ΜΕΡΟΣ 4:

Ο πραγματικός Pablo Garcia

Την ημέρα που ο Pablo Garcia πατούσε για πρώτη φορά το πόδι του στη Θεσσαλονίκη

και στο αεροδρόμιο Μακεδονία, ουδείς μπορούσε να φανταστεί πως ήταν η αρχή ενός

μεγάλου έρωτα, που θα γινόταν ολοένα και πιο παθιασμένος με την πάροδο του

χρόνου. Ήταν Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008 και παρά το γεγονός πως οι περισσότεροι

έλειπαν στις παραλίες, περίπου 2000 φίλοι του ΠΑΟΚ, έσπευσαν να υποδεχτούν το νέο

μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας. Στο άκουσμα του ονόματος του Garcia

προκλήθηκε ντελίριο ενθουσιασμού, αφού για τον ταλαιπωρημένο ΠΑΟΚτσή ήταν

μεγάλη υπόθεση να δει έναν τόσο μεγάλο παίκτη να φοράει τη φανέλα με το δικέφαλο

στο στήθος.

Πολλοί δεν πίστευαν πως θα έβλεπαν ποδοσφαιριστή με προυπηρεσία σε ομάδες όπως

η Real και Milan, ντυμένο στα ασπρόμαυρα. Πιστοποίηση της αξίας του Garcia είναι

πως η απόκτηση του προεβλήθη ακόμα και από ΜΜΕ της Αθήνας.

Η συμφωνία επετεύχθη σχετικά αργά αφού είχε ήδη ξεκινήσει η προετοιμασία της

ομάδας και η έλευση ενός μεγάλου ονόματος ήταν κάτι σαν δώρο της διοίκησης

Ζαγοράκη στον κόσμο της ομάδας, που παρά την απογοητευτική εικόνα της ομάδας

την προηγούμενη χρονιά, είχε σχεδόν εξαντλήσει τα εισιτήρια διαρκείας. Αν και η

ομάδα κουβαλούσε χρέη από το παρελθόν, η διοίκηση ήταν αποφασισμένη να κάνει

υπερβάσεις για να ενισχύσει το έμψυχο δυναμικό και ταυτόχρονα να ευχαριστήσει τον

κόσμο για τη στήριξή του.

Το παράδοξο είναι πως ενώ ο μέσος οπαδός φτιάχνεται ασύστολα από μεγάλα λόγια,

φανφάρες και υποσχέσεις, οι συγκρατημένες και μετριοπαθείς δηλώσεις του Garcia

άρεσαν στον κόσμο. Χαρακτηριστικά δήλωσε «είμαι απλά ένας παίκτης όπως όλοι οι

άλλοι, τίποτα περισσότερο, ανυπομονώ να παίξω μπάλα». Όσοι βρέθηκαν στο

αεροδρόμιο εκείνη τη μέρα πάντως, είχαν να λένε για την όψη του Ουρουγουανού.

Αμίλητος, αγέλαστος κι ανέκφραστος, χωρίς να συμμερίζεται την αποθεωτική υποδοχή

και τη θύελλα ενθουσιασμού που προκάλεσε ο ερχομός του. Το μάτι του γυάλιζε

66

πάντως και είχε την εικόνα πραγματικού Killer. Εκείνοι που τον είδαν από κοντά,

θυμήθηκαν τη φράση του Θοδωρή Ζαγοράκη λίγο μετά την ολοκλήρωση της

προηγούμενης αποτυχημένης χρονιάς: «Τέρμα τα καλά παιδιά από τον ΠΑΟΚ»...

Παρά την αρχική δήλωσή του πάντως πως δε θεωρούσε τον εαυτό του τίποτα

περισσότερο από έναν συνηθισμένο παίκτη, σε συνέντευξή του δύο χρόνια μετά,

παραδέχτηκε εμμέσως πως η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε έπαιξε το ρόλο της: «Ποτέ

δεν θα φανταζόμουν ότι θα με περίμεναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Αυτά τα δύο χρόνια

όλος αυτός ο λαός με έκανε να αισθανθώ ότι είμαι σημαντικός. Και γι΄ αυτό κάθε φορά

που μπαίνω στο γήπεδο προσπαθώ να δώσω τα πάντα για να ανταποδώσω αυτήν την

αγάπη».

67

68

69

70

71

72

73

74

75

76

Φωτός (πάνω & επόμενες): Ο Pablo Garcia φτάνει στην Θεσσαλονίκη τον Ιούλιο του

2008 ως την τελευταία καλοκαιρινή μεταγραφή της σεζόν.

77

78

79

Φωτός: Η υποδοχή που επιφύλαξαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στον Pablo Garcia δεν είχε

προηγούμενο στην ιστορία της ομάδας για υποδοχή παίκτη.

80

Φωτό: Ο Pablo Garcia μόλις έχει υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ.

Ο εσωτερικός κόσμος του Pablo

Για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, ο Garcia είναι αυτό που έβλεπε μέσα στο

γήπεδο, δηλαδή ένα ανήμερο θεριό. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι διαφορετική,

αφού πρόκειται για έναν χαρακτήρα απίστευτα ήσυχο και πράο. Σπάνια να

συναντήσεις άνθρωπο με τόση γαλήνη στο βλέμμα και τη συμπεριφορά του. Όσοι τον

έζησαν από κοντά, μιλούσαν για ένα εξαιρετικά ευγενές πλάσμα, για τον ορισμό αυτού

που λέμε ''παιδί μάλαμα'' από κάθε άποψη. Απαντώντας σε ερώτηση για το πως είναι

εκτός γηπέδου είχε περιγράψει τον εαυτό του ως «Ήρεμο και Οικογενειάρχη. Το μόνο

που με ενδιαφέρει είναι να είμαι με την οικογένειά μου και τους φίλους μου».

Ειδικά η οικογένεια του ήταν ολόκληρος ο κόσμος του. Μου έλεγαν συμπαίκτες του,

πως ήταν από τους ελάχιστους που δεν κοίταζαν άλλες γυναίκες. Γιατί ξέρετε -κι' αν δεν

ξέρετε, μπορείτε να φανταστείτε- τι συμβαίνει με τους αθλητές (παντρεμένους και μη),

στην όψη μιας ωραίας γυναίκας! Βλέποντας μια όμορφη αεροσυνοδό ή ρεσεψιονίστ

στα πολλά ταξίδια που κάνουν, όλοι αρέσκονται έστω και σε ένα αθώο φλερτ, ακόμα

και για πλάκα. Για τον Pablo όλοι είχαν να λένε πως ουδέποτε σήκωσε τα μάτια του για

να αντικρίσει άλλο θηλυκό, πλην της γυναίκας του... Ας μη σας παρασύρει η

διαφορετική εικόνα που έβγαζε μέσα στο γήπεδο.

81

Κάποτε, ένας φίλος που ασχολούνταν με τη heavymetal μουσική, μου έλεγε ότι τα

καλύτερα παιδιά σε αυτά τα συγκροτήματα που παράγουν τους τόσο επιθετικούς

ήχους, είναι οι drummers, γιατί απλά εκτονώνουν όλη την καταπίεση και την αρνητική

ενέργεια που κουβαλάει κάθε άνθρωπος χτυπώντας τα drums. Κάπως έτσι γινόταν και

με τον Pablo που μπαίνοντας στο γήπεδο μεταμορφωνόταν σε θεριό, αλλά μόλις

έβγαινε από τις γραμμές -και λίγο παραπέρα κάποιες φορές-, μετατρεπόταν σε αρνάκι.

Οφείλουμε να επισημάνουμε πάντως πως κατά τη διάρκεια των αγώνων δεν πείραζε

κανέναν. Όποιος τον προκαλούσε όμως, την πλήρωνε ακριβά. Στην καθημερινότητά

του ήταν ήρεμος άνθρωπος, εξαιρετικά εσωστρεφής με όσους δε γνώριζε. Σπανίως

άνοιγε την καρδιά του στους χιλιάδες ανθρώπους που τον πλησίαζαν για να του πουν

κάτι. Πάντα άκουγε προσεκτικά, δεν ήταν καθόλου σνομπ, ίσα ίσα ήταν πολύ δεκτικός

σε όσους επιθυμούσαν να του μιλήσουν ή να φωτογραφηθούν μαζί του.

Μη νομίζετε ότι είναι τόσο απλό να μην έχεις προσωπική ζωή, να μη μπορείς να

απολαύσεις ένα περίπατο ή ένα γεύμα με την οικογένειά σου σε δημόσιο χώρο. Κάποτε

τον είχα πετύχει σε εμπορικό κέντρο, να περπατάει κυκλωμένος από ένα τσούρμο

θαυμαστές. Τις φορές που δοκίμασε να φάει σε κάποιο εστιατόριο, ανά μια μπουκιά

υπέγραφε και τρία αυτόγραφα και έβγαινε άλλες τόσες φωτογραφίες. Μόλις τελείωσε

το πρωτάθλημα του 2009-10 δεν πέταξε κατευθείαν για την πατρίδα του, αφού το

σχολείο των παιδιών δεν είχε τελειώσει. Ένα Σαββατοκύριακο λοιπόν, πήγε για μπάνιο

σε παραλία της Πιερίας και μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη μόλις τον

αντιλήφθηκαν να τρώει σε ψαροταβέρνα της περιοχής. Γύρω από το τραπέζι,

μαζεύτηκε ένα τσούρμο πιτσιρικάδες αλλά και κάπως μεγαλύτεροι. Εκείνος πάντως δε

χαλούσε ποτέ χατήρι σε κανέναν.

Παρά την τεράστια καριέρα του, παρέμενε πάντα προσγειωμένος, χωρίς να ξεχνάει το

πως ξεκίνησε. Ίσως, αυτός ήταν ο λόγος που ανταποκρινόταν πάντα σε ότι του

ζητούσαν και δεν αρνήθηκε ποτέ να ακούσει κάποιον θαυμαστή του, να βγει

φωτογραφία με τον ίδιο και τα παιδιά του, γιατί ποτέ δεν λησμόνησε πως και για

εκείνον θα σήμαινε πολλά, όταν ήταν παιδί, να βγει φωτογραφία με κάποιον παίκτη

που θαύμαζε.

Κάποτε, ένας φίλος με τετραμελή οικογένεια ζήτησε να μεσολαβήσω για να βγάλει

φωτογραφίες με τα παιδιά του. Του είπα ότι δε χρειάζεται αφού θα τα κατάφερνε

ακόμα και χωρίς εμένα. Τελικά πήγαμε μαζί, και όταν βγήκε φρεσκολουσμένος. από τα

αποδυτήρια βγήκε φωτογραφία με τον πατέρα και κάθε παιδί ξεχωριστά. Ο μικρότερος

φοβισμένος, έκλεισε τα μάτια και ο Pablo ζήτησε να ξαναστηθούν για να βγει καλύτερα

η φωτογραφία. Ένας άλλος φίλος ΠΑΟΚτσής από Αθήνα, είχε ζητήσει να μεσολαβήσω

για να βγουν φωτογραφία έπειτα από αγώνα του ΠΑΟΚ στο λεκανοπέδιο.«Δε

χρειάζεται να βάλεις μέσον» του απάντησα χαριτολογώντας, «πήγαινε να του το

ζητήσεις και θα στο κάνει αμέσως». Κι' έτσι έγινε.

82

Παρά το γεγονός ότι ήταν ιδιαιτέρως φιλικός με τον απλό κόσμο, δεν ξανοιγόταν με

ανθρώπους που δε γνώριζε. Αντιλαμβάνεσθε πως κατά τη διάρκεια των πάσης φύσεως

και μορφής εντάσεων που υπήρξαν τα χρόνια που έπαιξε στον ΠΑΟΚ, πολλοί τον

ρώτησαν στο δρόμο, «τι έγινε με τον Diogo, θα μείνεις στον ΠΑΟΚ, τι συνέβη με το

Δώνη;» κλπ. Εκείνος δεν απαντούσε ποτέ, στην καλύτερη να άκουγε όσα ήθελαν να

του πουν οι άλλοι. Δεν ήταν εκδηλωτικός ακόμα και σε ανθρώπους που γνώριζε. Αν

πάντως σε έπαιρνε με καλό μάτι και κέρδιζες τη συμπάθειά του, τότε σου άνοιγε την

καρδιά του χωρίς σκέψη και μοιραζόταν μαζί σου τα πάντα.

Σε γενικές γραμμές, o Pablo ήταν αυτό που του έδινε ο άλλος. Αν του έδινες αγάπη, θα

στην ανταπέδιδε στο πολλαπλάσιο. Αν διαπίστωνε κακία, ή εμπάθεια, ειδικά την ώρα

του αγώνα που οι σφυγμοί πολλαπλασιάζονται, μπορεί και να σε καρύδωνε. Μόλις

τελείωνε ο αγώνας και οι ορμόνες επανέρχονταν στα κανονικά επίπεδα, το πιθανότερο

ήταν να ξεχάσει και να αδιαφορήσει για ότι έγινε, εκτός κι' αν ο άλλος συνέχιζε να

πηγαίνει γυρεύοντας. Σε περίπτωση που διαπίστωνε έλλειψη ανδρισμού και

ντομπροσύνης στη συμπεριφορά του άλλου, είτε προς το πρόσωπό του, είτε προς την

οικογένεια και τους οικείους του, τότε γινόταν τρομερά εκδικητικός.

83

Το παραδέχτηκε και σε συνέντευξη που έδωσε, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αν κάποιος

μου κάνει κακό, δεν μπορώ να το αφήσω αναπάντητο. Πάντα ήμουν έτσι και δεν

μετανιώνω για αυτό. Αντιδρώ ενστικτωδώς και όπως νοιώθω ότι είναι απαραίτητο. Δεν

λέω ότι αυτό που κάνω είναι πάντα σωστό για όλους. Ωστόσο προσπαθώ να κάνω

πάντα αυτό που θεωρώ σωστό και δίκαιο βάσει της δικής μου φιλοσοφίας..»

Ήταν εξαιρετικά ευθύς, αυτό που ένοιωθε το ξεφούρνιζε χωρίς να λογαριάζει συνέπειες,

ακόμα κι' αν ήταν λάθος. Ένας άνθρωπος όμως που συμπεριφερόταν με τόσο

αυθορμητισμό ήταν στην ουσία ακίνδυνος, αφού δεν κρατούσε τίποτα μέσα του.

Μέσα στην οικογένεια και τους οικείους που αναφέραμε, συμπεριλαμβάνονταν

η ομάδα, οι συμπαίκτες του και όλα τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος, αφού ο

Pablo έτσι τους αντιλαμβανόταν. Αν πείραζες συμπαίκτη του ήταν σα να το έκανες

στον ίδιο και δεν θα το άφηνε αναπάντητο.

Χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν και η παροιμιώδης απλότητά του. Παρά το

γεγονός ότι είχε αγωνιστεί στις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη, εντούτοις ουδέποτε

έδειχνε με τη συμπεριφορά του πως θεωρεί τον εαυτό του ως κάτι διαφορετικό από τους

υπόλοιπους, ούτε του άρεσε να τον αντιμετωπίζουν ως κάτι ξεχωριστό. Γι αυτόν το

λόγο, ήταν εξαιρετικά αγαπητός στους συμπαίκτες του και ενέπνεε σεβασμό. Αν και

συνήθως οι παίκτες βαριούνται τα επίσημα γεύματα που παραθέτουν οι ομάδες στο

πλαίσιο της σύσφιξης των σχέσεων και μετράνε την ώρα για να την κοπανήσουν, ο

Garcia έφευγε πάντα τελευταίος, αφού του άρεσαν παρόμοιες πρωτοβουλίες που

ενίσχυαν τους δεσμούς μεταξύ των μελών της οικογένειας.

Ήταν εξαιρετικά φιλικός και διαχυτικός με όλους, ιδιαιτέρως με τους πιτσιρικάδες που

προέρχονταν από τις μικρές ομάδες. Το είχε ομολογήσει και σε συνέντευξή του πως «με

ευχαριστεί να αγωνίζομαι με νεαρά παιδιά. Μου θυμίζει το δικό μου ξεκίνημα. Πέρασα

κι εγώ από τη θέση τους και προσπαθούσα να μάθω όσα μπορώ περισσότερα από τους

έμπειρους συμπαίκτες. Στην ηλικία μου, οι ‘παλιοί’ μου φώναζαν ‘τρέξε, καλόπαιδο’

και εγώ γελούσα.»

Μια φορά επί Boloni ήρθε ένας πιτσιρικάς να δοκιμαστεί με την αντρική ομάδα. Τη

στιγμή που ο κλασικός ποδοσφαιριστής-βεντέτα στην καλύτερη θα αδιαφορούσε για

κάθε 'νέο', εκείνος, διαπιστώνοντας το ψάρωμα του μικρού λίγο πριν ξεκινήσει το

εσωτερικό διπλό και θέλοντας να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το αρχικό τρακ, τον

ρώτησε:

«Καλά;»

«Καλά» απάντησε ο μικρός εμφανώς τρακαρισμένος και τότε ο Pablo του είπε:

«Πάμε γερά»..Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Pablo τον πλησίασε διακριτικά και του

είπε: «Πιο γερά»...

84

Φωτό: Η πρώτη φωτογράφιση του Pablo Garcia με την φανέλα του ΠΑΟΚ.

To χαμηλό profile του

85

86

87

Αν και οι αθλητές με την ιδιοσυγκρασία και τα ηγετικά χαρακτηριστικά του Pablo

ξεχώριζαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και αποτελούσαν μονίμως σημείο αναφοράς,

εκείνος ήταν απίστευτα ταπεινός, σε σημείο παρεξήγησης. Η παρεξήγηση έχει να κάνει

με το γεγονός πως η δημοφιλία του και η λατρεία του κόσμου, έπρεπε να βρει

ανταπόκριση από εκείνον, κάτι που δεν ήταν του χαρακτήρα του. Ο Pablo

απεχθανόταν τις δημόσιες εμφανίσεις, τα αυτόγραφα και τις φωτογραφίες όπως ο

διάολος το λιβάνι, αλλά δε μπορούσε να κάνει αλλιώς. Γνώριζε πως σε περίπτωση

που έβγαζε τον πραγματικό του εαυτό, δε θα διέφερε και πολύ από εκείνους που

παρουσιάζουν συμπτώματα βεντετισμού και νομίζουν πως είναι 'κάποιοι', άσχετα αν

αυτός, θα το έκανε για τους εντελώς αντίθετους λόγους. Αν μπορούσε να ήταν μονίμως

κρυμμένος από τα φώτα της δημοσιότητας, θα το έκανε από σεμνότητα και μόνο.

Από την άλλη πλευρά όμως, ένοιωθε και ατελείωτο σεβασμό για τον απλό-καθημερινό

φίλαθλο που τον είχε ως ίνδαλμα και θεωρούσε υποχρέωση του να τον ικανοποιήσει,

ακόμα κι αν χρειαζόταν να κάνει εκείνο που απεχθάνεται.

Έχουν να λένε οι άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος, πόσο δυσκολεύτηκαν να

τον πείσουν να επισκεφτεί συνδέσμους της ομάδας, μια και οι προτάσεις έπεφταν

βροχή. Δεν ήθελε να φαίνεται, δεν επιθυμούσε να ξεχωρίζει, ζαλιζόταν με τα φώτα της

δημοσιότητας, τον γοήτευε η ιδέα να είναι αφανής και να μιλάει μέσα στο γήπεδο.

Δυστυχώς για εκείνον όμως, το επάγγελμά του τον ανάγκαζε να υπομένει καταστάσεις,

που δεν είναι του χαρακτήρα του.

Η ευαισθησία του για τα παιδιά

Όσο χαμηλού profile ήταν όμως, άλλο τόσο δεκτικός ήταν σε πάσης φύσεως

προσκλήσεις συνανθρώπων μας που είχαν ανάγκη και ζητούσαν να τον συναντήσουν.

Μόνο ο ίδιος γνωρίζει πόσους αρρώστους επισκέφτηκε σε νοσοκομεία, σε πόσα

καλέσματα γονέων και συγγενών ανταποκρίθηκε για να δώσει κουράγιο στους ίδιους

και στους ασθενείς του οικογενειακού περιβάλλοντός τους. Ειδικά όταν οι προσκλήσεις

αφορούσαν παιδιά, ήταν αδύνατο να μην ανταποκριθεί άμεσα και ο μόνος όρος που

έθετε ήταν 'να μην το μάθει κανένας'...

Ένας απ' αυτούς ήταν και ο μικρός Γιάννης Παρασκευόπουλος, η μοναδική επίσκεψη

που διέρρευσε στον τύπο και έκτοτε έγινε πολύ προσεκτικός, θέτοντας τη

διακριτικότητα και την εχεμύθεια ως απαράβατο όρο. Ο μικρός, είχε τρέλα με τον Pablo

και το μυαλό του δε μπορούσε να ξεκολλήσει από το tattoo στο κορμί του

Ουρουγουανού που έγραφε: ‘Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς’.

Αυτή η φράση τριγύριζε στο μυαλό του από τη στιγμή που τραυματίστηκε σοβαρά σε

τροχαίο.

88

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia δεν χαλάει χατήρι σε μια θαυμάστριά του για μια

φωτογραφία. (Κάτω) Με την κόρη του.

89

Φωτός (πάνω & απέναντι): Ο Pablo Garcia έχει ιδιαίτερη ευαισθησία για τα παιδιά

και ποτέ δεν είπε όχι σε μια φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο.

90

91

Ήταν ένας παραπάνω λόγος να τον αναζητήσει. Μετά την λεπτή επέμβαση στον οποία

υποβλήθηκε που πέτυχε απόλυτα, ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψει απόλυτα υγιής.

Γνώριζε όμως πως έπρεπε να παλέψει για να σταθεί και πάλι στα πόδια του, κάτι που

τον γέμιζε ανασφάλεια και μελαγχολία. Βαθιά μέσα του όμως είχε πίστη ότι θα τα

καταφέρει, την οποία άντλησε από το γνωμικό που υπάρχει ως tattoo στο κορμί του

Ρablo.

Οι γονείς του επικοινώνησαν με την ΠΑΕ, ζητώντας να μεσολαβήσει για μια επίσκεψη

από τον Garcia, που θα ήταν ότι καλύτερο για την ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού

τους. Όταν μετέφεραν το περιστατικό στον Pablo, εκείνος ζήτησε τον αριθμό του

τηλεφώνου των γονέων του στους οποίους υποσχέθηκε ότι θα επισκεφθεί μόλις βρει

ευκαιρία. Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς του νεαρού μαθητή είχαν κάποιες αμφιβολίες

και δεν είπαν το παραμικρό στο παιδί τους, φοβούμενοι μήπως εκείνος τους ξεχάσει,

προκαλώντας τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που προσδοκούσαν. Αυτές όμως

διαλύθηκαν μιάμιση μέρα σχεδόν μετά, όταν χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν, πήγε στο

νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου και νοσηλευόταν ο Γιάννης Παρασκευόπουλος.

Ο άνθρωπος που τον συνόδευε φρόντισε να μάθουν σε ποιο θάλαμο βρισκόταν ο

μικρός και να ανέβουν στον 6ο όροφο χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Εκείνη τη στιγμή ο

νεαρός μαθητής ήταν ξύπνιος και μόλις ο Pablo Garcia έκανε την εμφάνισή του και τον

πλησίασε για να τον χαιρετήσει, νόμιζε ότι έβλεπε όνειρο. Έβαλε τα κλάματα και ο

καθένας μπορεί να αντιληφθεί τη σκηνή.

Ο Pablo του άνοιξε κουβέντα και προσπάθησε να του ανεβάσει το ηθικό. Μέχρι εκείνη

τη στιγμή νόμιζε πως ήταν κάποιος πιτσιρικάς που τον θαύμαζε, όπως χιλιάδες ακόμα.

Δεν ήξερε όμως ότι ο μικρός Γιάννης είχε διατηρήσει την πίστη του χάρη στο δικό του

tattoo. Το μόνο που γνώριζε ήταν εκείνο που του είχαν πει οι γονείς. Ότι τον θαυμάζει

ως ποδοσφαιριστή. Μονομιάς η καρδιά του Ουρουγουανού άνοιξε σαν γαρύφαλλο.

Άρχισε να αποκαλύπτει απίθανα πράγματα στον Γιάννη Παρασκευόπουλο, που είχε

ξεχάσει και τον πόνο και το πρόβλημά του. Για την προσωπική του ζωή, για την

καριέρα του, αλλά και το μέλλον του.

Η κορυφαία στιγμή αυτής της ανθρώπινης και συγκινητικής επίσκεψης του Garcia

ήταν η απάντηση που έδωσε στον νεαρό μαθητή όταν εκείνος τον ρώτησε εάν θα μείνει

στον ΠΑΟΚ. «Έχω αποφασίσει να μείνω στον ΠΑΟΚ. Μετά τον ΠΑΟΚ θα γυρίσω στη

γη που με γέννησε. Αυτή η γη με ζητάει πίσω για να συνεχίσω και να πεθάνω εκεί».

Λίγα λεπτά μετά έφυγε ζητώντας από τον νεαρό μαθητή να τον επισκεφθεί στην

προπόνηση μόλις πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο.

92

Ένα Tattoo μια ιστορία και motto ζωής

Μια και ο λόγος για τα tattoo, ο Garcia έχει αρκετά στο σώμα του και όσοι γνωρίζουν

τα στοιχειώδη τα κατατάσσουν στην κατηγορία των 'tattoo φυλακής'. Είναι χτυπημένα

δηλαδή με τις παλιές μεθόδους που τα έκαναν κυρίως οι έγκλειστοι στις φυλακές ή οι

ναυτικοί και δεν έχουν σχέση με τα σύγχρονα που παραπέμπουν σε διακοσμητικά

σώματος. Στο δεξί του μπράτσο έχει δύο: Αρχικά κτύπησε τον Artigas, τον εθνικό ήρωα

της Ουρουγουάης ο οποίος ξεκίνησε την επανάσταση για την απελευθέρωση και την

ανεξαρτησία της πατρίδας του. Κάτω από τον Artigas έχει ζωγραφισμένη τη φιγούρα

ενός γηγενή Ουρουγουανού Ινδιάνου.

Στο αριστερό μπράτσο έχει tattoo τα ονόματα των δύο πρώτων παιδιών του, του

Benjamin και της Luna (που σημαίνει φεγγάρι). Στο δεξί του χέρι έχει ένα μικρό σταυρό

μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη. Στο στήθος δεξιά, έχει κατακόρυφα το όνομα της

μητέρας του, Cristina, η οποία δε βρίσκεται πλέον στη ζωή. Το έκανε στα 19 του όταν

έφυγε από την Ουρουγουάη, ώστε να την κουβαλάει πάντα μαζί του.

Στο στήθος του, πάνω από το μέρος της καρδιάς, έχει κτυπήσει ένα tattoo με το motto

της ζωής του, που αναδεικνύει και τη φιλοσοφία που αντιμετωπίζει κάθε στιγμή της

καθημερινότητας: «caer esta permitido levantarse es obligatorio», το οποίο σημαίνει:

«Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς» και για το οποίο έχει ερωτηθεί

πολλές φορές. «Δεν το έκανα μόνο για το γήπεδο. Είναι για όλη τη ζωή του ανθρώπου.

Κάθε πρωί ξυπνάς και έχεις να αντιμετωπίσεις τόσα προβλήματα. Δεν θα πρέπει να

λυγίζεις, αλλά να παλεύεις. Αυτό έχει σημασία» είχε εξηγήσει κάποτε. Με αφορμή την

ατάκα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου για το κατά πόσο μπορεί να

περιγράψει την κατάσταση στην Ελλάδα και να δώσει το σύνθημα της επανάκαμψης,

είχε πει : «Μπορεί και να ταίριαζε. Εξαρτάται όμως πώς βιώνει ο καθένας τις δυσκολίες

πώς νιώθει και τι κουβαλά μέσα του. Δεν ξέρω πώς λειτουργεί ο καθένας. Σίγουρα το να

πέφτεις και να πέφτεις συνέχεια σε κουράζει. Ωστόσο, πάντοτε θα πρέπει να βρίσκεις τη

δύναμη για να σηκωθείς και να πας μπροστά. Το θέμα είναι να μην κάνεις ξανά τα ίδια

λάθη που σε έφεραν σε δύσκολη κατάσταση και σε έχουν ρίξει κάτω».

Όσο για την ιστορία του tattoo, το έμαθε από έναν γυμναστή που είχε κάποτε σε μια

ομάδα. Τον άκουγε να το λέει συνέχεια, του έμεινε και το ακολουθεί ως στάση ζωής.

Περιττό να τονίσουμε πως αρκετοί οπαδοί του ΠΑΟΚ έχουν χαράξει το αγαπημένο

motto του Garcia στα σώματά τους, ενώ άλλοι έχουν χτυπήσει και τον ίδιο το Garcia,

για τους ίδιους λόγους που ο τελευταίος έκανε tattoo το όνομα της μητέρας του. Για να

κουβαλάνε πάντα μαζί τους, την ανάμνησή του.... Σε ανύποπτο χρόνο πάντως είχε

δηλώσει «Θα κάνω τατουάζ και το Δικέφαλο Αετό του ΠΑΟΚ. Αλλά αυτό όταν φύγω

από τη Θεσσαλονίκη, για να έχω κάτι μέσα μου από τον ΠΑΟΚ και να μην νομίζουν

κάποιοι ότι το κάνω για… γλείψιμο!»

93

Φωτός : Τα τατουάζ του Pablo Garcia στο δεξί μπράτσο (πάνω), στο στήθος (κάτω) και

στο αριστερό χέρι (επόμενη-πάνω).

94

Φωτό (κάτω) : Το προσωπικό του motto του Pablo Garcia έγινε σύνθημα στα χείλη

των οπαδών του ΠΑΟΚ και αφορμή έμπνευσης για θάρρος σε όλα τα επίπεδα της ζωής

(πανό οπαδών απ’το Πολύπετρο Κιλκίς στην Τούμπα).

95

Φωτό: Το τατουάζ του Pablo Garcia είναι πολύ δημοφιλές και στα Ελληνικά.

Ο Αντι-star Pablo και το ξενέρωμα στη Real

Λόγω της πλευράς του χαρακτήρα του που περιγράψαμε παραπάνω, δεν συμπαθούσε

ιδιαιτέρως όσους είχαν υφάκι και το έπαιζαν 'κάπως'. Αν και συνήθιζε να μην

εξωτερικεύει την άποψη για τους συμπαίκτες του, εντούτοις όλοι γνώριζαν πως οι

σχέσεις του με το Sérgio Conceição ήταν παγωμένες, όπως και με τον συμπαίκτη του

στην Εθνική Ουρουγουάης Sebastián Abreu και ποδοσφαιριστή του γειτονικού Άρη

μερικούς μήνες , που επίσης διακρινόταν από σνομπισμό, ωραιοπάθεια και φιλαυτία.

Μ' αυτά και μ' αυτά, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι ο Garcia δεν απόλαυσε όσο θα

ήθελε την παρουσία του στη Real και δεν κατάφερε να καθιερωθεί. Αν και το να

φορέσεις τη φανέλα της βασίλισσας αποτελεί όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή, δεν ήταν

έτσι για έναν άνθρωπο σαν τον Pablo που έβαζε πάνω απ' όλα τον ψυχισμό του. Όντας

ο ίδιος αντι-Star, ένοιωθε να πνίγεται σε έναν οργανισμό που όχι μόνο είναι γεμάτος

από δαύτους, αλλά σε ανάγκαζε ακόμα κι' αν δεν αισθανόσουν έτσι, να υπαχθείς

αναγκαστικά στο ίδιο σύστημα που σου επέβαλε να συμπεριφέρεσαι ως star, για λόγους

που εξυπηρετούν το σύγχρονο marketing.

96

Σε συνέντευξή του, δεν έκρυψε το θαυμασμό του για τους αθλητές που παρά τη φήμη

και τη δόξα που κατέκτησαν, συνέχισαν να πατάνε στη γη και να μη νοιώθουν σαν κάτι

ξεχωριστό από τους κοινούς θνητούς:

«Ήμουν στη Real, αλλά και σε άλλες μικρότερες ομάδες και εκεί νόμιζαν όλοι ότι είναι

star. Ενώ ήμουν στη Μilan και ο Μaldiniι ήταν ο πιο ταπεινός άνθρωπος! Το μόνο που

δεν κέρδισε ήταν η χρυσή μπάλα. Και στη Real πολύ ταπεινός και απλός ήταν ο Zidane.

Αυτοί είναι σπουδαίοι παίκτες και άνθρωποι.

Σε άλλη συνέντευξή είχε πει κάτι που για οποιονδήποτε άλλον θα ισοδυναμούσε με

τρέλα: «Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο, θα άλλαζα πολλά. Όπως να έμενα στην

Οsasuna, αντί να πάω στη Real... Αλλά αν έμενα εκεί, ίσως να μην ερχόμουν στον

ΠΑΟΚ. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο τελικά…»

Μιλάμε για Real, που αποτελεί το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή, για την ομάδα που οι

περισσότεροι θα έβαζαν μέσο να φωτογραφηθούν έστω και μια φορά με τα υπόλοιπα

αστέρια της. Κι' όμως, για έναν άνθρωπο με την ευθύτητα, τη ντομπροσύνη και την

απλότητα του Garcia, η συμμετοχή σε ομάδα όπου κυριαρχούσε το σταριλίκι και το

δήθεν, ήταν κάτι που ένοιωθε να πνίγει την αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του.

Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος

Το ακόμα χειρότερο για εκείνον ήταν, πως η Real, ήταν μια πολύ 'καθώς πρέπει' ομάδα

για τα κυβικά του, όπου άπαντες ήταν υποχρεωμένοι να συμπεριφέρονται εντός των

πλαισίων που επιτάσσουν οι από κάθε άποψη γαλαζοαίματες καταβολές της

βασίλισσας.

Για το Garcia όμως, αυτά ήταν ψιλά γράμματα. Όταν κάποτε ρωτήθηκε από Ισπανούς

δημοσιογράφους για το δυναμικό τρόπο παιγνιδιού του, απάντησε ως εξής:

«Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος και σε έναν πόλεμο, όλα επιτρέπονται».

Όπως καταλαβαίνετε έγινε της κακομοίρας, η διοίκηση της ομάδας του ζήτησε να

ανακαλέσει αφού η περιγραφή του δεν ταίριαζε με τον 'καθωσπρεπισμό' που

περιγράψαμε. Κλήθηκε ακόμα και σε απολογία από την Ισπανική ποδοσφαιρική

ομοσπονδία, εκείνος όμως ήταν ανένδοτος στις προτροπές των ανθρώπων της Real, ν'

ανασκευάσει τη δήλωσή του: «Εμένα ρώτησαν, αν ζητούσαν τη δική σας γνώμη να

λέγατε το αντίθετο» απαντούσε σε όσους νόμιζαν ότι θα το νουθετήσουν. Κάτι ανάλογο

συνέβη και στον ΠΑΟΚ όταν με δηλώσεις του καταφέρθηκε κατά των διαιτητών Σπάθα

και Κάκου. Κλήθηκε σε απολογία από τον Αθλητικό Δικαστή και τιμωρήθηκε με

επίπληξη, υπό την προυπόθεση ότι θα ανακαλέσει. Το βασικό πρόβλημα στον ΠΑΟΚ

δεν ήταν αυτό, αλλά το ποιος θα του ζητούσε να κάνει κάτι, που ισοδυναμούσε με

αποστολή αυτοκτονίας. Τελικά δεν του το ζήτησε κανείς, απλώς γράφτηκε σε κάποιο

καταχωνιασμένο μονόστηλο εφημερίδας ότι ο Garcia ανασκεύασε -χωρίς να το

γνωρίζει ο ίδιος εννοείται- και έτσι έζησαν αυτοί καλά κι' εμείς καλύτερα..

97

Έπαιζε στη Real αλλά συμπαθούσε τη Barcelona

Παραμονές αγώνα της Οsasuna με τη Real, πριν ακόμα πάρει μεταγραφή στη

βασίλισσα είχε πει: «Μακάρι να τους ρίξουμε τρία γκολ». Είχε αποκαλύψει μάλιστα

πως μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων του Ισπανικού ποδοσφαίρου, συμπαθούσε

περισσότερο τη Barcelona. Οι οπαδοί των Μαδριλένιων δεν το ξέχασαν και όταν

υπέγραψε στη Real αντί για την καθιερωμένη αποθέωση τον αποδοκίμαζαν, κατά τη

διάρκεια της επίσημης παρουσίασης του. Δυστυχώς για τον Pablo δεν έμειναν στις

αποδοκιμασίες, αφού του προκάλεσαν ζημιές στο αυτοκίνητο.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι πως είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε κάθε οπαδό και

ουδείς θα ήθελε να ακούσει κάτι ανάλογο από παίκτη της ομάδας του. Είναι όμως και

δείγμα της ευθύτητας που τον διέκρινε και τον έκανε αγαπητό, αφού έδειξε πως είναι

έξω καρδιά, ακόμα κι' αν το τίμημα ήταν βαρύ.

Φωτό: O Pablo Garcia αντιμετωπίζει τον Messi της Barcelona.

98

ΜΕΡΟΣ 5:

Οι cojones του Pablo

Ένα από τα πράγματα που δε θα ξεχάσουν ποτέ όσοι συνεργάστηκαν μαζί του, είναι η

αθυροστομία του και πιο συγκεκριμένα η συχνή αναφορά στις cojones (αρχίδια). Όταν

μιλάμε για αθυροστομία μην πάει ο νους σας στο χυδαίο ή στο προσβλητικό, όσοι ήταν

δίπλα του άλλωστε δεν τον παρεξηγούσαν, αφού αντιλαμβάνονταν το νόημα των

λεγομένων του και δεν κολλούσαν στους τύπους.

Είναι απορίας άξιον πάντως πως του αποδόθηκε και ταυτίστηκε με τη λέξη cojones, που

δεν την χρησιμοποιούσε συχνά. Στην πατρίδα του, η λέξη cojones είναι οι όρχεις, κάτι

που σημαίνει ότι μπορεί να την ακούσεις σε ιατρικά συνέδρια, να τη διαβάσεις σε

βιβλία ανατομίας, σπανίως όμως την ακούς στο δρόμο.

Τα αρχίδια στα Καστιλιάνικα τη γλώσσα που μιλούν στην Ουρουγουάη δηλαδή,

λέγονται Βola (σαν τα δικά μας μπαλάκια), ενώ όταν μιλάμε για διάλεκτο πεζοδρομίου

το πιθανότερο είναι να ακούσεις τη λέξη Huevos (προφέρεται γουέμπος) που σημαίνει

αυγά και έχει διπλή ερμηνεία όπως ακριβώς και στη χώρα μας. Όταν ο Ουρουγουανός

πηγαίνει στο super market για να αγοράσει αυγά, ζητά huevos και όταν θέλει να πει σε

κάποιον πάρε τα αρχίδια μου, λέει πάρε τα...huevos μου.

Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έχουν αρχίδια

Αυτήν τη λέξη χρησιμοποίησε κατά στην αξέχαστη συνέντευξη που έκανε πάταγο, αλλά

για αδιευκρίνιστους λόγους έμειναν στην ιστορία οι Cojones, λέξη που επαναλαμβάνω,

ουδέποτε βγήκε από το στόμα του.

99

Η πρώτη φορά που ο κόσμος αντιλήφθηκε την αθυροστομία του Pablo και τη λατρεία

του για τις...cojones (έτσι θα τα λέμε κι' εμείς, αφού έτσι καθιερώθηκε), ήταν κατά την

πρώτη επίσημη συνέντευξη τύπου που παρέθεσε στους εκπροσώπους των ΜΜΕ. Αν και

η σχέση του κόσμου με τον παίκτη δεν είχε λάβει τις διαστάσεις λατρείας που

προέκυψαν στην πορεία, ήταν μια από τις αφορμές για να ενισχυθεί το δέσιμο των δύο

πλευρών.

Αξίζει τον κόπο να μεταφέρουμε αυτολεξεί όσα είχαν ειπωθεί σ' εκείνη τη συνέντευξη,

που έμειναν στην ιστορία και είναι ενδεικτικά τόσο της ιδιοσυγκρασίας του Pablo όσο

και της απλότητας που τον διέκρινε.

Φωτό: O Pablo Garcia σε συνέντευξη Τύπου, με τον Αλέξανδρο Μανιάτογλου να

εκτελεί χρέη διερμηνέα.

Ο Αλέξανδρος Μανιάτογλου συνεργάτης και διερμηνέας του Santos εκείνη την εποχή

που είχε επιφορτιστεί με τη μετάφραση, μετέφερε ερώτηση δημοσιογράφου που

αφορούσε τη σύγκριση των οπαδών του ΠΑΟΚ με τους αντίστοιχους των υπολοίπων

ομάδων στις οποίες Garcia είχε αγωνιστεί. Ο τελευταίος απάντησε: «Πιστεύω πως το

100

σημαντικότερο είναι η αφοσίωση τους στην ομάδα, τόσο έξω όσο και μέσα στην Ελλάδα

δεν υπάρχουν άλλοι που να έχουν ούτε τη δύναμη ούτε τα Huevos (αυγά, δηλαδή

αρχίδια) που έχουν αυτοί.»

Ο Αλέξανδρος μετέφρασε ως εξής: «..πουθενά στον κόσμο, ούτε στην Ελλάδα έχω δει

τόσο παθιασμένους και φανατικούς φιλάθλους σαν αυτούς του ΠΑΟΚ».

Μόλις ο τελευταίος τελείωσε την πρόταση, ο Pablo που είχε ήδη αρχίσει να

καταλαβαίνει τις...βασικές Ελληνικές λέξεις, τον κοίταξε στραβά και του είπε:

«Δεν με μεταφράζεις σωστά! Αρχίδια τί είναι; “Huevos” είναι αρχίδια κι'εσύ αρχίδια

δεν είπες!». Επέμεινε μάλιστα λέγοντας: «Είπες αρχίδια; Εγώ δεν το άκουσα»...

Ο διερμηνέας τα έχασε, αφού για ευνόητους λόγους δε μπορούσε να μεταφέρει

αυτούσια τα λόγια του παίκτη. Του εξήγησε διακριτικά και με εμφανή αμηχανία ότι

δεν γινόταν να αναπαράγει τη λέξη σε επίσημη συνέντευξη τύπου και τότε ο Garcia του

είπε χαμογελώντας: «Κοκκίνησες πουτάνας γιε !.»

Cojones στην Καβάλα

Τον Νοέμβριο του 2010 ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε εκτός έδρας την Καβάλα και πήρε τους

τρεις βαθμούς με σουτ του Garcia στο 13ο λεπτό. Στην προσπάθειά τους οι οπαδοί της

γηπεδούχου ομάδας να εκνευρίσουν τον Ουρουγουανό, τον σημάδευαν συνεχώς με τα

γνωστά lazer που ειδικά εκείνη την εποχή είχαν γίνει μόδα στα γήπεδα.

Κάποια στιγμή ο Pablo δεν άντεξε και τους έδειξε τα γεννητικά του όργανα, εξηγώντας

τους με το δικό του τρόπο πως όσο και αν προσπαθούσαν να τον ενοχλήσουν, εκείνοι

είχαν πάρει τις...cojones του.

Όταν κουνούσε τις cojones του στο Χαριλάου

Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς η πορεία της ομάδας θύμιζε τρένο και ο ΠΑΟΚ

κοντράριζε στα ίσα τον πολυμετοχικό Παναθηναικό, που εκτός από τα χρήματα των

εύπορων ιδιοκτητών του απολάμβανε και την σκανδαλώδη εύνοια της διαιτησίας.

Εκείνο το πρωτάθλημα χάθηκε στον εκτός έδρας αγώνα με τον Άρη, όταν ο

εντεταλμένος Σπάθας κατακρεούργησε τον ΠΑΟΚ, στερώντας του το δικαίωμα να

παραμείνει στην κορυφή αφενός, κάνοντας την ομάδα άνω κάτω για τα επόμενα

παιγνίδια αφετέρου. Το Χαριλάου αποτελούσε το ιδανικό περιβάλλον για το έγκλημα,

αφού για τους οπαδούς της ομάδας επί της Παπαναστασίου, το ενδεχόμενο να πάρει

πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ ισοδυναμούσε με εφιάλτη.

Ενδεικτικά αναφέρω τη δήλωση του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή των κιτρίνων Ντίνου

Μπαλή, που είχε δηλώσει ότι προτιμά να χάσει η ομάδα του το κύπελλο -έπαιξε τελικό

εκείνη τη χρονιά-, από το να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα.

101

Για να μην τα πολυλογούμε, εκείνη την ημέρα τα πάντα ήταν προσχεδιασμένα στην

εντέλεια. Το γήπεδό κατάμεστο, ο Σπάθας αποφασισμένος για όλα, μέχρι και η

αστυνομία ήταν στο κόλπο, αφού αντί να φροντίσει για την ασφαλή μετάβαση της

αποστολής, είχε τη φαεινή ιδέα να οδηγήσει το πούλμαν της ομάδας από δρόμο που

ήταν μαζεμένοι οπαδοί της γηπεδούχου ομάδας. Η αποστολή εγκλωβίστηκε και για

αρκετή ώρα, ήταν στο έλεος των hooligans που εκτόξευαν κάθε είδους αντικείμενο. Σα

να μην έφτανε αυτό, μόλις οι παίκτες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο

για την καθιερωμένη αναγνωριστική βόλτα, δέχτηκαν επίθεση από δήθεν άντρες

ασφαλείας που σουλατσάριζαν ανενόχλητοι εντός του αγωνιστικού χώρου.

Αντιλαμβανόμενος το κλίμα τρομοκρατίας που είχε δημιουργηθεί, ο Pablo Garcia

ανέβηκε σε μια καρέκλα και άρχισε να φωνάζει μέσα στα αποδυτήρια: «Μη μασάτε,

τώρα πρέπει να δείξουμε τ' αρχίδια μας».

Άνθρωποι μέσα από την ομάδα, έλεγαν ότι για πρώτη φορά είχαν δει τον συνήθως

ήρεμο πριν τους αγώνες Pablo, σε τόσο έξαλλη κατάσταση. Το επανέλαβε αρκετές φορές

και μάλιστα τα έπιανε και τα κουνούσε επιδεικτικά, τόσο για να αποφορτίσει το κλίμα,

όσο και για να δώσει θάρρος στους υπόλοιπους...

Cojones και στο ΟΑΚΑ

Με παρόμοιο τρόπο είχε..αποχαιρετήσει τους φίλους της ΑΕΚ που τον αποδοκίμαζαν

κατά την αποχώρησή του, έπειτα από κόκκινη κάρτα που δέχτηκε το καλοκαίρι του

2012. Έχοντας μάλιστα αρκετά χρόνια στην Ελλάδα και γνωρίζοντας πως ειδικά σε

τέτοιες περιπτώσεις όλα τα φώτα είναι στραμμένα πάνω του, για να αποφύγει πιθανές

συνέπειες έκανε την κίνηση πιο διακριτικά: Κρατούσε τις cojones του σταθερά και με μη

επιδεικτικό τρόπο, έτσι ώστε σε περίπτωση κλήσης σε απολογία να υποστήριζε ότι

έπιανε εκείνο το σημείο του σώματός του επειδή πονούσε...

Cojones και για προστασία

Η σχέση του με τις Cojones ήταν τέτοια, που δε δίσταζε να τις επικαλεστεί σε κάθε

ευκαιρία, ακόμα και για άσχετους λόγους. Αναφερόμενος κάποτε στους πολλούς

τραυματισμούς ποδοσφαιριστών που ταλαιπωρούσαν την ομάδα, είχε πει: «Δεν ξέρω

που μπορεί να οφείλεται αυτό, νομίζω ότι οι τραυματισμοί είναι κάτι συνηθισμένο στο

ποδόσφαιρο, συμβαίνουν αυτά. Εγώ πάντως φαίνεται ότι έχω μια καλή μάγισσα που με

προστατεύει, πιάνω και τα αρχίδια μου καμιά φορά και όλα είναι εντάξει».

102

103

104

105

ΜΕΡΟΣ 6:

Οι άγνωστες πτυχές του Pablo

Ο επαρχιώτης που έγινε παππούς της οικογένειας

Εντός και εκτός των αποδυτηρίων, ο Garcia ήταν αρχηγός. Το περιβραχιόνιο το φόρεσε

μόνο την τελευταία χρονιά, αφού τις προηγούμενες δεν το ήθελε, για λόγους

ταπεινότητας και επειδή δεν επιθυμούσε να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Έπαιξε

ρόλο βεβαίως και το γεγονός ότι ήταν επιρρεπής στις κάρτες και γνώριζε πως η ποινή

για κόκκινη διπλασιάζεται, για τον αρχηγό. Στην πραγματικότητα πάντως ήταν ο

φυσικός ηγέτης της ομάδας και κάπως έτσι προέκυψε και το προσωνύμιο 'παππούς',

αφού όλοι υποκλίνονταν στην ποδοσφαιρική -και όχι μόνο- σοφία

και τα ηγετικά χαρακτηριστικά του. Παρά το γεγονός πως εντός της ομάδας υπήρχαν

συνομήλικοι ή και μεγαλύτεροι σε ηλικία ποδοσφαιριστές (Lino, Ivic, Conceicao-

Χαλκιάς), άπαντες αναγνώριζαν εκείνον ως φυσικό ηγέτη της ομάδας και πολλές φορές

-όπως θα δούμε παρακάτω- τον έβγαζαν μπροστά να 'καθαρίσει' για τους υπόλοιπους.

Μέχρι να έρθει στον ΠΑΟΚ όμως, το προσωνύμιό του ήταν El Canario, που στη

γλώσσα του σημαίνει επαρχιώτης, αφού η καταγωγή του ήταν από μια μικρή

επαρχιακή πόλη.

Οι αξέχαστες πλάκες του

Παρά τη σκληρότητα που έβγαζε εντός γηπέδου πάντως, έξω από αυτό ξεχώριζε και για

την αίσθηση του χιούμορ, ενώ ήταν και τρομερός πλακατζής. Το αξιοπερίεργο είναι

πως όσο σκληρός ή εσωστρεφής κι' αν έδειχνε, εντός των στενών ορίων της οικογένειας

και με τους δικούς του ανθρώπους, ο Pablo γινόταν κυριολεκτικά παιδί.

Αλάτι στον χυμό

Αν και ήταν φιλικός και διαχυτικός με όλους, εκ των πραγμάτων ήταν περισσότερο

δεμένος και λόγω γλώσσας με τους Λατίνους Lino και Etto (ειδικά όταν έφυγαν οι

106

Contreras-Vitolo-Muslimovic) και οι πλάκες μεταξύ τους έδιναν και έπαιρναν. Πιο

συνηθισμένη, ήταν όταν τους έβαζε αλάτι μέσα στο χυμό. Την πάτησαν πολλές φορές,

μέχρι να μάθουν να δοκιμάζουν, πριν αρχίσουν να πίνουν. Η πλάκα είναι πως από

ένα σημείο και μετά όταν ο Lino πήγαινε να δοκιμάσει, είχε τα μάτια στραμμένα στο

Garcia για να μαντέψει από τις αντιδράσεις του, αν του είχε κάνει πάλι την ίδια πλάκα.

Ο Pablo βεβαίως έκανε τον Κινέζο για να μην προδοθεί και οι παίκτες γελούσαν

περισσότερο με το αγχωμένο βλέμμα του Βραζιλιάνου την ώρα που προσπαθούσε να

''ψαρέψει'' τον Ουρουγουανό.

Μπουγέλο-γνωριμίας σε κάθε νεοφερμένο

Επί Garcia καθιερώθηκε το υποχρεωτικό μπάνιο στην πισίνα για κάθε νεοφερμένο.

Κάθε καινούργιο μέλος της ομάδας είτε επρόκειτο για παίκτη, είτε για γυμναστή, είτε

για διερμηνέα (εξαιρούνταν οι προπονητές φυσικά), έπρεπε υποχρεωτικά να πέσει στην

πισίνα. Μόλις έφτανε ανέμελος στις εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου, τον

έπιαναν και τον έριχναν στην πισίνα, αδιαφορώντας αν είχε μαζί του κινητά, χρήματα

ή πολύτιμα έγγραφα. Μπορεί να μοιάζει με συνηθισμένη πλάκα, αλλά ήταν από αυτές

που ενίσχυαν το οικογενειακό κλίμα εντός των αποδυτηρίων, το οποίο αποτέλεσε έναν

από τους ακρογωνιαίους λίθους για την καλή πορεία της ομάδας. Για λόγους που

αντιλαμβάνεσθε, οι άτυχοι της υπόθεσης ήταν όσοι έρχονταν τη μεταγραφική περίοδο

του Ιανουαρίου.

Ο Αγιασμός του Beretta

Η αντιπάθειά για τον Ιταλό προπονητή Mario Beretta ήταν δεδομένη και παρά το ότι

το ίδιο αισθάνονταν όλοι μέσα στην ομάδα, ειδικά ο Pablo, έβγαζε στην κυριολεξία

σπυριά.

Στις αρχές της περιόδου 2010-11 λίγο μετά την απόλυση του Ιταλού, η ομάδα έκανε τον

καθιερωμένο Αγιασμό εν' όψει της νέας αγωνιστικής περιόδου. Ο γενικός αρχηγός

Κώστας Ιωσηφίδης έγραψε στο χαρτί τα ονόματα όλου του αγωνιστικού team για να τα

διαβάσει ο παπάς και σε ανύποπτο χρόνο ο Garcia προσέθεσε και αυτό του Beretta.

Όταν ο ανυποψίαστος ιερέας άρχισε να διαβάζει το ονόματα και ακούστηκε αυτό του

Ιταλού με τη μορφή ψαλμού, οι παίκτες ξάπλωσαν κάτω από τα γέλια. Οι κάπως

μεγαλύτεροι προσπάθησαν να κρατηθούν, αλλά η εικόνα του παπά τελεί μυστήριο

διαβάζοντας ευχές, με τους παριστάμενους να χτυπιούνται στην κυριολεξία από τα

γέλια, ήταν μοναδική.

Ο σκύλος του Veron

Πριν από μια προπόνηση, ο Αργεντινός Matias Veron εμφανίστηκε στο προπονητικό

κέντρο της Σουρωτής με το σκυλάκι του, ένα συμπαθέστατο canis. Ο Pablo τρελάθηκε

107

μόλις τον είδε, αφού για εκείνον η προπόνηση ήταν ιεροτελεστία και ο χώρος της ιερός,

οπότε δε μπορούσε να χωνέψει πως ήταν δυνατόν να εμφανιστεί κάποιος εκεί με το

κατοικίδιό του. Αφού τελείωσε η προπόνηση, έσπευσαν όλοι στα αποδυτήρια για να

κάνουν μπάνιο, με τον Pablo να είναι εμφανώς εκνευρισμένος βλέποντας το canis να

περιφέρεται ανάμεσά τους, ακούγοντας συγχρόνως το κάτι σαν γάβγισμα της

συγκεκριμένης ράτσας. Μονολογούσε, ψιθυρίζοντας «puta madre» (πουτάνας γιέ) και

είναι χαρακτηριστικό ότι ξεντυνόταν απελπιστικά αργά. Τον λόγο τον κατάλαβαν όλοι

στην πορεία, αφού ήθελε να μείνει μόνος με το σκύλο..

Ο Αργεντινός έδεσε στο σκύλο στον πάγκο των αποδυτηρίων και κατευθύνθηκε στις

ντουζιέρες. Μόλις το canis είδε το αφεντικό του να απομακρύνεται, έσπευσε να τον

ακολουθήσει, βγάζοντας το γνωστό ήχο των κατοικίδιων όταν νομίζουν πως το

αφεντικό τους θα τα παρατήσει και δε μπορούν να τρέξουν πίσω του. Με το που βγήκε

από το χώρο ο Veron, ο Pablo έλυσε την πετσέτα από τη μέση του και άρχισε να

κοπανάει το σκύλο, χωρίς δύναμη εννοείται, τόσο ώστε να γελάσουν όλοι και να

αντιληφθούν πόσο ενοχλήθηκε από την απόφαση του συμπαίκτη να έρθει στην

προπόνηση με το σκύλο αφενός και τα γρυλίσματα του canis αφετέρου. Οφείλουμε να

επισημάνουμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι ο Garcia είναι εξαιρετικά φιλόζωος

και στο σπίτι του φιλοξενεί πολλά αδέσποτα (και όχι μόνο σκυλιά!).

Το mate και ο Παντελής Κωνσταντινίδης.

Η 'εξάρτηση ' των Λατινοαμερικανών έγινε ιδιαιτέρως γνωστή στη χώρα μας εξ' αιτίας

του Garcia ο οποίος σπανίως εμφανιζόταν χωρίς το αγαπημένο Ινδιάνικο ρόφημά του.

Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος άλλωστε, «είναι δυνατόν να βρεις σπίτι στην

Ουρουγουάη χωρίς φαγητό, αδύνατο όμως χωρίς mate».

108

Φωτό: O Pablo Garcia απολαμβάνει το mate του.

109

Στην αρχή πάντως, ήταν δύσκολο για τους συμπαίκτες του να το συνειδητοποιήσουν.

Μετά από μια προπόνηση, ο Παντελής Κωνσταντινίδης (μέγιστο πειραχτήρι και

αυτός), έγραψε με ανεξίτηλο μαρκαδόρο στη σημαία της Ουρουγουάης που έχει

κολλημένη στο θερμό του ο Garcia, τον αριθμό 3 (το νούμερο της φανέλας του) ενώ από

κάτω έβαλε την υπογραφή του. Όταν ο Pablo το αντιλήφθηκε, άρχισε να μονολογεί τα

κλασικά «puta madre», ο Παντελής όμως είχε αποχωρήσει.. Την επόμενη μέρα ο

τελευταίος πήγε να φορέσει τα παπούτσια του, στα οποία ήταν γραμμένος μέχρι και τις

σόλες ο αριθμός 5 και η υπογραφή Pablo Garcia...

H ντουλάπα του Beckham

Μια από τις αγαπημένες του συνήθειες, ήταν να τοποθετεί σε ευδιάκριτο σημείο πάνω

στη ντουλάπα του καθενός, κάθε τι που θεωρούσε ασυνήθιστο ή αστείο, με εμφανή

διάθεση να κάνει πλάκα. Όταν έβλεπε ένα παρδαλό εσώρουχο ή περίεργο ζευγάρι

παπούτσια κάποιου συμπαίκτη του, το έβαζε πάνω στη ντουλάπα, με σκοπό να τον

πειράξει. Κάπως έτσι παρεξηγήθηκε μαζί του και ο Beckham την περίοδο που ήταν

συμπαίκτες στη Real, όταν κόλλησε στο ντουλάπι του μια αισθησιακή φωτογραφία της

γυναίκας του Victoria, που είδε σε περιοδικό. Ο Beckham παρεξηγήθηκε και την έσκισε,

ξεχνώντας ότι εκείνο που είχαν δει οι συμπαίκτες του βρισκόταν σε κοινή θέα στα

περίπτερα...

Φωτό: O Pablo Garcia δεν έτρφε ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Beckham.

110

Ο David είναι ξανθός και όμορφος

Μια και ο λόγος για τον Άγγλο star και παρά το γεγονός πως η φήμες στη Μαδρίτη

μιλούσαν για πάγωμα στις σχέσεις τους μετά την πλάκα που του έκανε ο Garcia, ο

τελευταίος τον στήριξε όταν βρέθηκε στο στόχαστρο εξ' αιτίας αποβολής του. Σε

αναμέτρηση της Real με τη Valencia, ο Beckham ενεπλάκη σε καυγά του Pablo Aimar

με τον Raul με αποτέλεσμα να αποβληθεί και μάλιστα με απευθείας κόκκινη. Ο παίκτης

βρέθηκε στο στόχαστρο του Ισπανικού τύπου, που του ασκούσε έντονη κριτική, αφού

κατά τη διάρκεια της θητείας του στην ομάδα είχε αποβληθεί τρεις φορές, τη στιγμή

που πριν μεταγραφεί στη Μαδρίτη είχε αντικρίσει την κόκκινη κάρτα μόλις μια φορά

στην καριέρα του.

Η αντιμετώπιση του Beckham έλαβε μεγάλες διαστάσεις και οι δημοσιογράφοι ζήτησαν

άποψη για το θέμα από τον πλέον...ειδικό Pablo Garcia, θυμίζοντας πως ήταν ο

ρέκορντμαν συλλογής καρτών την προηγούμενη χρονιά στην Osasuna.

O Pablo προσπάθησε να καλύψει το συμπαίκτη του, λέγοντας μια ατάκα που έγραψε

ιστορία: «Δε μπορώ να καταλάβω γιατί αποβλήθηκε. Αμφιβάλλω ότι του είπε κάτι,

διότι ξέρω ότι ο David δε μιλάει καλά-καλά Ισπανικά. Υποθέτω πως αποβλήθηκε επειδή

είναι ξανθός και όμορφος. Οι διαιτητές είναι ικανοί να αποβάλλουν κάποιον γι' αυτό

το λόγο...».

Ο κολλητός του ο Γιασέρ

Η μεγάλη συμπάθεια του Pablo εντός της ομάδας πάντως, ήταν ο Σύριος φροντιστής

της, Γιασέρ Ζεινό. Ενδεικτικό της ψυχικής επαφής των δύο πλευρών είναι πως ήταν σαν

αδέρφια χωρίς ο ένας να γνωρίζει τη γλώσσα του άλλου και χωρίς να μιλάνε κάποια

κοινή γλώσσα. Αν και τα λίγα Ελληνικά του Pablo -ειδικά τις πρώτες χρονιές- δεν

αρκούσαν, εντούτοις κατάφερναν να συνεννοηθούν μια χαρά.

Όταν ο Γιασέρ δέχτηκε επίθεση στο Καραισκάκη από οπαδούς τους Ολυμπιακού,

ο Garcia είχε αγκαλιάσει τον κολλητό του μέσα στα αποδυτήρια, επισημαίνοντας στους

συμπαίκτες του ότι ο Γιασέρ έχει cojones, λέγοντας στον ίδιο «έτσι σε θέλει ο ΠΑΟΚ».

Στις δηλώσεις του μετά το τέλος του αγώνα είχε πει: «Εκείνο που μας πείραξε πιο πολύ

ήταν αυτά που κάνανε στον Γιασέρ. Ήταν άνανδρο. Δεν είναι αντρίκειο να επιτίθενται

τρεις σε έναν. Καλά θα κάνουν αυτοί που το έκαναν να προσέξουν, γιατί μπορεί να

τους χτυπήσουν οι Taliban». Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που είχε παίξει με

απίστευτο φανατισμό σε εκείνο το παιγνίδι, πανηγυρίζοντας με περίσσιο πάθος το

διπλό. Οι πλάκες που έκανε ο Garcia στο Γιασέρ πάντως, είναι αμέτρητες και ορισμένες,

εξαιρετικά πρωτότυπες. Η πιο συνηθισμένη ήταν να παίρνει τα φρούτα που έφερναν

στα αποδυτήρια και να του τα σκάει με δύναμη στο κεφάλι. Άλλες φορές στην αίθουσα

με τα βάρη, του πετούσε στο κεφάλι τις βαριές μπάλες medicine.

111

Φωτό: O Pablo Garcia γούσταρε πολύ τον φροντιστή του ΠΑΟΚ, Γιασέρ, για τον

«τσαμπουκά» του και την «τρέλα» του.

112

Συχνά-πυκνά ο Pablo τον καλωσόριζε ρίχνοντάς του μπουνιές. Κάποιες φορές όταν

άλλαζαν πάσες πριν την προπόνηση για ζέσταμα, ο Garcia τον πλησίαζε με πρόσχημα

να του δείξει κάτι και τον κοπανούσε. Προσέξτε, δε μιλάμε για τις συνηθισμένες

μπουνιές που ανταλλάσσουν οι φίλοι για πλάκα, αλλά για κανονικές με όλη του τη

δύναμη. Ο Σύριος άλλωστε ήταν εξαιρετικά σκληραγωγημένος και δεν πονούσε και

πολύ.

Κατά τη διάρκεια μια συζήτησης, ο Γιασέρ είπε στον Pablo και στον συμπαίκτη και

συμπατριώτη του Joe Bizera, ότι σήκωνε στον πάγκο 100 κιλά. Οι δύο τους άρχισαν να

τον δουλεύουν και ο Γιασέρ τους προκάλεσε βάλουν στοίχημα ότι μπορεί. Έτσι,

κατευθύνθηκαν στην αίθουσα με τα βάρη...

Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντα δύο άνθρωποι κάθονται αριστερά και

δεξιά από τη μπάρα, για να βοηθήσουν σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Ο Bizera

ήταν έτοιμος με τα χέρια του δίπλα στη μπάρα, ο δε Garcia απολάμβανε αμέριμνος το

mate του.

Μόλις ο Γιασέρ έκανε την πρώτη άρση και επανέφερε τη μπάρα πάνω στο στήθος του,

δείχνοντας πως έστω και με δυσκολία ίσως κέρδιζε το στοίχημα, ο Garcia άρχισε να

πιέζει τη μπάρα προς τα κάτω, προσθέτοντας έτσι περισσότερα κιλά.

Όταν διαπίστωσε ότι ο Γιασέρ δεν πτοούνταν και ήθελε να συνεχίζει, άνοιξε το θερμό

για το mate και άρχισε να ρίχνει ζεματιστό νερό την παλάμη του Γιασέρ που ούρλιαζε

από τον πόνο, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείπει την προσπάθεια.

Εξ΄ίσου ακραία ήταν και η δοκιμασία στην οποία υπεβλήθη ο Γιασέρ, λίγο πριν τον

αγώνα στην παγωμένη Μόσχα με την CSKA το Φεβρουάριο του 2011 για τo Europa

League, όταν ο φροντιστής του ΠΑΟΚ εμφανίστηκε στην προπόνηση της ομάδας με

κοντομάνικο και παντελόνι 3/4, με τη θερμοκρασία στους -20 βαθμούς. Μόλις

αντίκρισαν οι παίκτες το Γιασέρ δεν πίστευαν στα μάτια τους και ειδικά ο Garcia που

φορούσε full face σκούφο κόλλησε το πρόσωπό του πάνω σε εκείνο Γιασέρ, σα να του

έλεγε «τι κάνεις;».

Όλοι άρχισαν να τον πειράζουν, εκείνος όμως αποκρινόταν ότι είναι παλικάρι και δε

μασάει, σε αντίθεση με εκείνους που ήταν φασκιωμένοι. Οι υπεύθυνοι του γηπέδου

είχαν μαζέψει τα χιόνια πέριξ του αγωνιστικού χώρου σε μικρούς λοφίσκους,

προκειμένου να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να προπονηθεί.

Αμέσως Garcia και Μuslimovic τον άρπαξαν και τον έχωσαν με το πρόσωπο σε ένα

λόφο από χιόνι και παγωμένο νερό, κρατώντας τον για ώρα μέσα, την ίδια στιγμή που

οι υπόλοιποι παίκτες έφερναν ενισχύσεις χιονιού από τους διπλανούς λόφους μέχρι να

τον σκεπάσουν εντελώς.

113

«Τώρα κρυώνεις;» τον ρωτούσαν, προειδοποιώντας τον πως θα συνεχίσουν μέχρι

να...ομολογήσει. Κάποια στιγμή ο Γιασέρ λύγισε και ομολόγησε...

Όσα περιγράψαμε παραπάνω είναι ενδεικτικά του μαχητικού πνεύματος που τον

διακατείχε, αφού ακόμα και οι πλάκες που έκανε, έβγαζαν μια σκληρότητα που

προσέγγιζε τα όρια της 'βαρβαρότητας'. Πάντα όμως η πλάκα είχε κάποια όρια και

αφορούσε δικούς του ανθρώπους, που ήξερε πως δεν πρόκειται να τον παρεξηγήσουν,

όσο extreme κι' αν ήταν οι δοκιμασίες.

Οι παλιότεροι ούτε στράβωναν, ούτε τρόμαζαν από τα βασανιστήρια στα οποία

υπέβαλλε το Γιασέρ , ενώ όταν κάποιοι καινούργιοι απορούσαν, ο Garcia τους

απαντούσε: «Αυτός δε μασάει, είναι Taliban». Έτσι προσφωνούσε ο ένας τον άλλον,

τόσο σε ιδιωτικές όσο και σε δημόσιες συζητήσεις:

«Τι κάνεις Taliban, καλά είσαι;»

«Μια χαρά Taliban, εσύ τι κάνεις» κοκ..

Νεύρα με Boloni και παραλίγο μπουνιά στον Preto!

Όπως εξηγήσαμε και προηγουμένως, ο Pablo θεωρούσε ιερό το χώρο της προπόνησης,

την οποία αντιλαμβανόταν ως τελετή. Ως εκ τούτου έπαιρνε ανάποδες όταν κάποιος

απουσίαζε ή δε συμπεριφερόταν όπως άρμοζε στην ιερότητα του χώρου.

Κι' αν πριν από λίγο αναφερόμενοι στο σκύλο του Veron κάποιος θα μπορούσε να

υποθέσει πως ο Ουρουγουανός πούλησε τρέλα επειδή είχε περιθώριο να το κάνει, σας

ενημερώνω πως έτσι ήταν με όλους ανεξαιρέτως.

Κάποτε είχε γίνει πυρ και μανία λόγω απουσίας του Boloni, ο οποίος έλειπε με

κανονική άδεια αφού έπρεπε να πάει στην πατρίδα του, για να ρυθμίσει προσωπικές

του υποθέσεις. Ο Garcia έγινε turbo όταν διαπίστωσε πως απουσιάζει ο προπονητής και

τρελάθηκε περισσότερο όταν ο Πορτογάλος συνεργάτης του Ρουμάνου, Joakim Preto,

ρώτησε τους παίκτες αν είχαν πληρωθεί.

Ο Pablo διέγνωσε αμέσως την κουτοπονηριά στο ερώτημα του Πορτογάλου, αφού με

πρόφαση το ενδιαφέρον για τους παίκτες, ήθελε να τους ψαρέψει, μια και εκείνο που

τον ενδιέφερε ήταν αν είχαν μπει χρήματα και στο δικό του λογαριασμό. Αν είχαν

πληρωθεί μόνο οι παίκτες, ενδεχομένως τα μέλη του τεχνικού team, να δημιουργούσαν

θέμα.

Όντας άνθρωπος που δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το χρήμα και βάζοντας πάνω απ' όλα

την ομάδα, αποχώρησε από την προπόνηση λέγοντας -εν μέσω των καθιερωμένων puta

madre- «δεν είναι δυνατόν να παίζουμε αγώνα και αυτός να ρωτάει για τα λεφτά».

Η επίσημη εκδοχή που δόθηκε στον Τύπο ήταν πως ο παίκτης αποχώρησε εξ' αιτίας

στομαχικών διαταραχών.

114

Αμέσως μετά, ο τεχνικός διευθυντής Παντελής Κωνσταντινίδης τον κάλεσε στο γραφείο

του: «Δεν έχεις δικαίωμα να συμπεριφέρεσαι έτσι» του είπε. «Ακόμα και δίκαιο να

έχεις, σκέψου τι παράδειγμα δίνεις στους νεότερους ποδοσφαιριστές» ήταν η λακωνική

παρατήρηση του Παντελή, για να εισπράξει την εξής απάντηση:

«Έχεις απόλυτο δίκαιο, δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά μου. Η μια επιλογή ήταν να

φύγω και η άλλη να του ρίξω μπουνιά, οπότε αναλογίσου τι παράδειγμα θα ήμουν για

τους μικρούς αν έκανα το δεύτερο»Εννοείται πως ο Κωνσταντινίδης κατανόησε

απόλυτα τον Pablo και αντιλήφθηκε πως αντέδρασε έτσι επειδή έβαζε υπεράνω όλων

την ομάδα, σε αντίθεση με τον Preto που σκέφτηκε την τσέπη του, χωρίς και αυτό να

είναι επιλήψιμο.

Όταν το συζήτησα κάποια στιγμή με τον Παντελή μου είπε «Τις παρατηρήσεις του τις

έκανα με μισή καρδιά, από ηθικής άποψης ήμουν μαζί του 100%. Για λόγους που

αντιλαμβάνεσαι όμως, δε μπορούσα να του πω μπράβο, έπρεπε να κρατήσω τα

προσχήματα...»

Η δύναμη η κράση του και ο ''Hard man'' για τους Άγγλους

Το ότι ο Garcia ήταν εξαιρετικά οξύθυμος και δυναμικός, το έβλεπαν όλοι στο γήπεδο.

Εκείνο που δε διακρινόταν δια γυμνού οφθαλμού, ήταν η απίστευτη σωματική του

δύναμη, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαιτέρως μυώδης. Ο Garcia διέθετε φυσική

δύναμη και ο ασφαλέστερος τρόπος για να το διαπιστώσεις σε κάθε άνθρωπο, είναι

όταν του έκανες χειραψία. Την πρώτη φορά που συστηθήκαμε λοιπόν, κόντεψε να μου

λιώσει το χέρι, αν και ήταν χαλαρός-χαμογελαστός και δε σφίχτηκε καθόλου. Μετά από

εκείνη την εμπειρία, κάθε φορά που έβλεπα σε video τη μπουνιά στο Diogo πονούσε

και το δικό μου στομάχι και κατάλαβα γιατί ο φουκαράς ο Βραζιλιάνος άκουγε Garcia

και έτρεχε.

Παρεμπιπτόντως, όταν ξαναβρεθήκαμε λίγες μέρες μετά την -προσωρινή όπως

αποδείχτηκε- αποχώρησή του από τον ΠΑΟΚ , νόμισα ότι έκανα χειραψία με κάποιον

ασθενή. Τόσο χάλια ήταν Κάποια στιγμή τον είχα πετύχει την ώρα που ανέβαινε τα

σκαλοπάτια της θύρας των επισήμων της Τούμπας. Ήμουν αραχτός πίνοντας καφέ και

μόλις τον είδα, έπαθα την πλάκα μου, αφού ανέβαινε τα σκαλοπάτια με δυσκολία.

Πατούσε το ένα πόδι και στηριζόταν με δύναμη ώστε να σηκώσει το άλλο, θυμίζοντας

ηλικιωμένο με προβλήματα στις αρθρώσεις. Βλέποντας τον, ήταν αδύνατο να πιστέψω

ότι αυτός είναι ο παίκτης που μασάει σίδερα πάνω στο χορτάρι.

Λες και διάβασε τη σκέψη μου, μου είπε «Μη με κοιτάς έτσι, κανονικά δε μπορώ να

περπατήσω, ο κόσμος όμως μου δίνει ενέργεια και δύναμη».

Το καλοκαίρι του 2011 υποβλήθηκε σε επέμβαση και γι' αυτό το λόγο καθυστέρησε

μερικές μέρες να επιστρέψει για να ξεκινήσει προετοιμασία. Όταν ζήτησα από το

115

Φωτό: (Πάνω) O Pablo Garcia δίνει την φανέλα του στην κερκίδα του ΠΑΟΚ μετά

τον αγώνα των play off το 2009. (Κάτω) Ο Pablo ευδιάθτος στην κοπή της

πρωτοχρονιάτικης πίτας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ το 2012, καθώς κέρδισε το φλουρί!

116

γιατρό να μου περιγράψει το πρόβλημά του παίκτη, μου είπε «Σαν να τρέχεις και να

έχεις χαλίκια ανάμεσα στα παπούτσια». Κι' όμως, έβγαλε μισή χρονιά με ενέσεις, χωρίς

να το καταλάβει κανείς..

Ήταν απίστευτα γερό σκαρί και κάπου εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι σημαντικό

ρόλο έπαιξε και η καταγωγή του. Η Ουρουγουάη είναι μια χώρα που φημίζεται για το

υψηλό προσδόκιμο ζωής, αφού δεν είναι τόσο σπάνιο να βρεις ηλικιωμένους που έχουν

ξεπεράσει τα 100 χρόνια ζωής.

Φίλος μου πυγμάχος, που δούλευε ως seciurity στον ΠΑΟΚ, ήταν πίσω του μετά στο

ιστορικό γκολ-μπανάνα στο Τζόρβα και μόλις είδε την μπάλα στο πλεκτό, έτρεξε να τον

αγκαλιάσει για να πανηγυρίσει. Μου έλεγε ότι έπαθε πλάκα με το πόσο σφικτός ήταν

εκείνη τη στιγμή, αφού όλο του το κορμί ήταν σε πλήρη υπερδιέγερση, κάτι που

συμβαίνει σε αγώνες πυγμαχίας, με τη διαφορά ότι οι ποδοσφαιριστές χρησιμοποιούν

λιγότερο το πάνω μέρος του σώματος.

Το ότι διέθετε εξαιρετικό μυικό σύστημα, φάνηκε και από τους ελάχιστους

τραυματισμούς που είχε κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Παρά το ότι έπαιζε 15

χρόνια ποδόσφαιρο σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο το κορμί του άντεχε και μόνο τον

τελευταίο χρόνο στον ΠΑΟΚ ταλαιπωρήθηκε από μυικούς τραυματισμούς, αν και γι'

αυτό υπάρχει εξήγηση που θα αποκαλύψουμε στη συνέχεια, στο κεφάλαιο που αφορά

το διάστημα συνεργασίας του με το Γιώργο Δώνη.

Εξ' αιτίας του δυναμικού τρόπου παιγνιδιού του που λατρεύεται ιδιαιτέρως στην

Αγγλία, η Telegraph τον είχε αποκαλέσει ''Hard man'' (σκληρό άντρα) για να

προλογίσει συνέντευξη που ο Pablo είχε παραχωρήσει. Τον Ιανουάριο του 2008 όταν ως

παίκτης της Murcia θα αντιμετώπιζε την Osasuna, όπου είχε δοξαστεί για τρία χρόνια,

είχε πει. «Όταν είμαι μέσα στο γήπεδο δεν αναγνωρίζω ούτε καν τη μητέρα μου!».

Εξ ίσου χαρακτηριστική δήλωσή που αναδεικνύει την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία

έκανε την περίοδο που αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ: «Καμιά φορά που μου ξεφεύγει

κανένας παίχτης στο γήπεδο, λέω, γαμώτο! Να ήμουν λίγο πιο νέος να τον άρπαζα!

Αλλά αυτό δεν μπορώ τώρα να το αλλάξω!».

Η σχέση του Pablo με το χρήμα

Το περιστατικό που περιγράψαμε με το συνεργάτη του Boloni, μαρτυρά τη σχέση του

Pablo Garcia με τα χρήματα. Ο Ουρουγουανός δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το χρήμα,

υπό την έννοια ότι ουδέποτε αποτέλεσε για εκείνον αυτοσκοπό. Παρά την καριέρα του

σε ομάδες παγκοσμίου εμβέλειας που του εξασφάλισαν υψηλές αμοιβές, το χρήμα δεν

τον υποδούλωσε, αφού δεν ξέχασε ποτέ τα φτωχικά του χρόνια όταν ήταν παιδί.

117

118

Επειδή οι αναφορές σε παρόμοια ζητήματα έχουν πολλές διαστάσεις και υπάρχει το

ενδεχόμενο να υπάρξουν παρερμηνείες και παρεξηγήσεις, αξίζει να αναφέρουμε πως

το καλοκαίρι του 2008 που ήρθε στη Θεσσαλονίκη, το συμβόλαιο που υπέγραψε ύψους

700χιλ, ήταν εξαιρετικά υψηλό για τα δεδομένα του ΠΑΟΚ. Σύμφωνα με το reportaz

της εποχής μάλιστα, το ύψος της αμοιβής ήταν αδιαπραγμάτευτο από την πλευρά του

παίκτη.

«Αν δώσετε τόσα έρχεται, αν μπείτε σε λογικές παζαριού τζάμπα θα χάσουμε

αμφότεροι το χρόνο μας» ήταν το μήνυμα που έστειλαν ευθύς εξ' αρχής στην ΠΑΕ οι

εκπρόσωποι του.

Από μια πρώτη ανάγνωση, η στάση αυτή δε συνάδει με κάποιον που είναι υπεράνω

χρημάτων, στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα 700χιλ

που ζητούσε ακατέβατα ο Garcia, αφορούσαν την ικανοποίηση του καλώς εννοούμενου

ποδοσφαιρικού εγωισμού του.

«Τόσα αξίζω, τόσα πρέπει να πάρω» ήταν το motto του. Τίποτα περισσότερο, τίποτα

λιγότερο. Δεδομένου μάλιστα ότι υπέγραψε στον ΠΑΟΚ σχετικά αργά, αν το βασικό

ζητούμενο ήταν τα χρήματα , μάλλον θα μείωνε τις απαιτήσεις του σε περίπτωση που

έβλεπε ότι ίσως μείνει χωρίς ομάδα. Όπως έλεγε και ο ίδιος «αν δε έβρισκα τότε ομάδα

να μου δώσει τα λεφτά που πίστευα πως αξίζω, θα σταματούσα το ποδόσφαιρο».

Η πορεία του στον ΠΑΟΚ μάλιστα, επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές. Μόλις

ολοκληρώθηκε το διετές συμβόλαιο, συμφώνησε να το ανανεώσει για δύο χρόνια

ακόμα, με τα μισά χρήματα. Σημειώστε μάλιστα πως ήταν από τους κορυφαίους της

ομάδας, ο κόσμος τον λάτρευε και το καλοκαίρι εκείνο ο ΠΑΟΚ συμμετείχε στα

προκριματικά του Champions League. Πιο απλά, είχε αρκετά επιχειρήματα για να μη

δεχτεί μείωση του συμβολαίου, τουλάχιστον όχι στο επίπεδο του 50%.

Στον ΠΑΟΚ όμως είχε βρει την ποδοσφαιρική Ιθάκη του από κάθε άποψη, ένοιωθε

υπέροχα από την αγάπη του κόσμου, απολάμβανε πραγματικά το ποδόσφαιρο, οπότε

το χρήμα ήταν το τελευταίο που τον ενδιέφερε. Την τελευταία του χρονιά μάλιστα που

ανανέωσε για τρίτη φορά, μείωσε ακόμα περισσότερο το συμβόλαιό του, χωρίς έστω να

διαπραγματευτεί. Πήρε, αυτά που του πρότειναν και απλώς έβαλε την υπογραφή του.

Όταν μάλιστα επανήλθε μετά την αποχώρηση Δώνη και ρωτήθηκε από τον Ιβάν

Σαββίδη για το ποσό που θα ήθελε να περιλαμβάνεται ως αμοιβή στο νέο του

συμβόλαιο, ξεκαθάρισε πως υπογράφει εν λευκώ, αφήνοντας το θέμα στην διακριτική

ευχέρεια του μεγαλομετόχου. Εκείνο όμως που επιβεβαιώνει σε απόλυτο βαθμό τη

σχέση του Pablo με το χρήμα, ήταν η στάση που κρατούσε όταν καθυστερούσαν οι

πληρωμές και γενικότερα κατά τη διάρκεια των εντάσεων που προκαλούσαν αυτές οι

καταστάσεις.

119

Οι καθυστερήσεις στις πληρωμές

120

Είναι γνωστό άλλωστε ότι την δεύτερη χρονιά του Garcia στην ομάδα, άρχισε να

διαφαίνεται η αδυναμία της διοίκησης να σταθεί συνεπής στις οικονομικές συμφωνίες.

Την περίοδο 2008-9 τα πάντα κυλούσαν ομαλά, αφού η ομάδα συντηρούνταν από τα

χρήματα που εισέπραξε από τις πωλήσεις των Χριστοδουλόπουλου-Μελίσση-

Fernandes. Την επόμενη σεζόν η ΠΑΕ δεν είχε αυτά τα έσοδα, αλλά τα υψηλά

συμβόλαια παρέμειναν και συν τους άλλοις έγιναν και μεταγραφές, αφού η διοίκηση

ήθελε να πάει ψηλότερα η ομάδα και ο κόσμος πίεζε. Την περίοδο 2010-11 τα

πράγματα ζόρισαν ακόμα περισσότερο και οι πληρωμές πήγαιναν ακόμα πιο πίσω.

Η κατάσταση ήταν αδύνατο να αφήσει ανεπηρέαστη την ομάδα, με άλλους παίκτες να

διαμαρτύρονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και ορισμένοι να μένουν αδιάφοροι. Ο

Garcia (όπως και ο Σάλπι αργότερα) ήταν από εκείνους που δεν έκαναν ποτέ

παράπονα, αφού ήταν επικεντρωμένοι στους αγωνιστικούς στόχους της ομάδας.

Υπήρχαν όμως παίκτες που γκρίνιαζαν και επιζητούσαν πιο οργανωμένη μορφή

αντιδράσεων.

Αν και αριστερών πεποιθήσεων -όπως θα εξηγήσουμε αμέσως μετά-, ο Pablo πίστευε

πως είναι παράλογο να αντιμετωπίζονται φαινόμενα καθυστέρησης πληρωμών με

απεργίες και τακτικές που υιοθετούν συνδικαλιστές, μια και εκείνος όπως και οι

συμπαίκτες του δεν είναι εργάτες σε φάμπρικες, ούτε συνηθισμένοι μισθωτοί, αλλά

επαγγελματίες που αμείβονται αδρά.

«Αυτά πρέπει να τα κάνουν όσοι παλεύουν για την καθημερινή τους επιβίωση, εμείς

είμαστε τυχεροί που δεν έχουμε τέτοια προβλήματα, είναι υπερβολικό να αντιδρούμε

με τέτοιο τρόπο» ήταν η πάγια θέση του.

Ακόμα περισσότερο τον χαλούσε η ομαδική αντίδραση, αφού θεωρούσε πως σε μια

ομάδα υψηλόμισθων και χαμηλόμισθων, δε μπορεί να μπαίνουν όλοι στο ίδιο καζάνι.

Πίστευε ότι αυτό αδικεί τους παίκτες με τα χαμηλότερα συμβόλαια, οπότε ήταν πιο

σωστό, όποιος είχε πρόβλημα, να πήγαινε στη διοίκηση και να ζητούσε να πληρωθεί.

Όχι όλοι μαζί όμως, αφού αυτό απέβαινε σε βάρος των παικτών με τις μικρότερες

αποδοχές, μια και όταν έβρισκε η διοίκηση τη δυνατότητα να σταθεί συνεπής, θα

πλήρωνε μέρος των οφειλών σε όλους, ανάλογα με το ύψος των συμβολαίων, οπότε

ευνοούμενοι θα ήταν πάλι όσοι είχαν υψηλά συμβόλαια.

«Δεν είναι δυνατόν εμείς που έχουμε λύσει το πρόβλημα της ζωής μας από τα 30, να

έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις με παιδιά που αμείβονται με μικρότερα ποσά και ίσως

έχουν μεγαλύτερες ανάγκες από εμάς. Όποιος έχει πρόβλημα, να πάει στη διοίκηση και

να ζητήσει να πληρωθεί, έτσι θα είναι πιο εύκολο και για τη διοίκηση» απαντούσε σε

όσους ήταν υπέρ των ομαδικών κινητοποιήσεων.

Χωρίς να το πει ποτέ φωναχτά, ο Pablo πίστευε πως αυτές οι τακτικές υποκρύπτουν μια

μορφή υποκρισίας από εκείνους που έπαιρναν τα πολλά, με θύματα τους υπόλοιπους...

121

Υπήρχε βεβαίως μια λεπτή διαχωριστική γραμμή, αφού ως μέλος της ομάδας και

μάλιστα ως προσωπικότητα που ενέπνεε σεβασμό, δε θα μπορούσε να αδιαφορήσει,

ούτε να αποστασιοποιηθεί από τους υπόλοιπους, επειδή είχε διαφορετική άποψη.

Προσπαθούσε πάντα να κατευνάσει τα πνεύματα, να μην επιτρέψει να

αποπροσανατολιστεί η ομάδα από τους στόχους της, ταυτόχρονα όμως αισθανόταν την

υποχρέωση να σταθεί στο πλευρό των συμπαικτών του, ασχέτως αν συμφωνούσε ή όχι.

Κάποια στιγμή που είχαν καθυστερήσει οι πληρωμές, οι παίκτες μαζεύτηκαν στα

αποδυτήρια να συζητήσουν το ενδεχόμενο αποχής από την προπόνηση, ως ένδειξη

διαμαρτυρίας για την καθυστέρηση στις πληρωμές. Ο Garcia αισθάνθηκε τόσο άσχημα

που είπε στους συμπαίκτες του: «Δε μπορώ να λάβω μέρος σε μια τέτοια συζήτηση, θα

βγω έξω. Να ξέρετε πάντως πως είμαι μαζί σας ότι κι' αν αποφασίσετε».

Πρόκειται για λόγια ενός σοφού ανθρώπου, που κατάφερνε να ισορροπήσει επιτυχώς

ανάμεσα στα θέλω και στα πρέπει... Συμπλήρωσε μάλιστα το εξής: «Ότι και αν

αποφασίσετε, πείτε στη διοίκηση ότι εγώ θέλω να πληρωθώ τελευταίος»...

Oι παγωμένες σχέσεις με Conceicao

Εκείνη η ατάκα του, ήταν που προκάλεσε το πάγωμα των σχέσεων με

τον Sergio Conceicao. Αναφερθήκαμε και προηγουμένως στο γεγονός πως ο Garcia δεν

έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια σε εκείνους που συμπεριφέρονταν λες και ήταν κάτι

ξεχωριστό από τους υπόλοιπους και ο Πορτογάλος ήταν τέτοιος χαρακτήρας. Αν και

αναγνώριζε την αξία και την ηγετική φυσιογνωμία του τόσο εντός όσο και εκτός

γηπέδου, δεν του άρεσε το γεγονός πως ο Conceicao συμπεριφερόταν ως κοσμοπολίτης

και κατά μία έννοια έβλεπε τους υπόλοιπους αφ' υψηλού. Η αντιπάθεια ήταν

αμοιβαία, αφού ούτε ο Sergio πήγαινε τον Pablo, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι δυο

τους ήταν τσακωμένοι, ή έσκαβε ο ένας το λάκκο του άλλου. Η συνεργασία τους μέσα

στο γήπεδο ήταν άψογη, δεν ξέφυγε ποτέ όμως από τα στενά ''επαγγελματικά'' όρια και

όσοι τους ζούσαν καθημερινά, διαισθάνονταν ότι υπήρχε μια απόσταση μεταξύ τους.

Ο Garcia επίσης τσατιζόταν με κάποιες ιδιοτροπίες του Conceição, ο οποίος ήταν

ικανός να κάνει θέμα αν δεν του άρεσαν από τα κοστούμια που φορούσε η ομάδα,

μέχρι το φαγητό. «Αφού είναι φαγητό, σημαίνει ότι τρώγεται γαμώτο, ας φάμε κι' ας

πάμε να κερδίσουμε» έλεγε χαρακτηριστικά, αρνούμενος ν' αποδεχτεί πως είναι

δυνατόν πριν από αγώνες, η ομάδα ν' ασχολείται με τόσο ασήμαντα θέματα.

Η ψυχρή σχέση πάγωσε για τα καλά λοιπόν, όταν ο Pablo ζήτησε μαζί με την απόφαση

που θα λαμβανόταν ερήμην του και την οποία προσυπέγραψε στα τυφλά, να

μεταφέρουν στη διοίκηση ότι θέλει να πληρωθεί, αφού τακτοποιηθούν όλοι οι

υπόλοιποι.

122

Φωτό: Τα σενάρια που κυκλοφορούσαν το 2009 ότι υπήρχε ενδιαφέρον της Ανκαραγκουτσού για τον Γκαρσία, οδήγησε τους οπαδούς του ΠΑΟΚ

στο απίστευτο αυτό σύνθημα, σε φιλικό παιχνίδι με τον Εργοτέλη στην Τούμπα στις 13 Αυγούστου του 2009, για να εκφράσουν την αντίθεσή τους με

οποιαδήποτε μετακίνιση του Pablo.

123

Ο Conceicao που ήταν υπέρμαχος των 'κινητοποιήσεων' το εξέλαβε ως αιχμή προς το

πρόσωπό του, αφού εκείνος και ο Contreras -αλλά και ο Vitolo- ήταν συνήθως εκείνοι

που υποκινούσαν παρόμοια θέματα και υποστήριζαν αντιδράσεις τέτοιου τύπου.

Αξίζει να σημειώσουμε πως λόγω παλαιότητας, εμπειρίας και αξίας, Grarcia, Conceicao

και Contreras ήταν οι αρχηγοί της ομάδας από κάθε άποψη, ασχέτως αν ο πρώτος

αρνούνταν πεισματικά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Μεταξύ των δύο πρώτων

υπήρχε χάσμα αντιλήψεων, ο δε Χιλιανός ήταν πότε με τον έναν πότε με τον άλλον. Σε

θέματα οικονομικής φύσης πάντως, ήταν συνήθως πιο κοντά με το Sergio.΄

Ντου και παρά λίγο μπουνιές με Conceicao

Αυτή ήταν η αφορμή να παγώσουν οι ήδη ψυχρές σχέσεις των δυο παικτών, κι' αν

μέχρι τότε μιλούσαμε για εκατέρωθεν αντιπάθεια που ουδείς από τους δυο εξωτερίκευε,

εκείνο το γεγονός ήταν η αιτία για να το καταλάβουν όλοι.

Κάποια στιγμή μάλιστα, παρά λίγο να έρθουν στα χέρια και να παίξουν μπουνιές.

Ήταν η περίοδος που ο Πορτογάλος είχε σταματήσει το ποδόσφαιρο και είχε γίνει

τεχνικός διευθυντής και ο Βρύζας πρόεδρος.

Ο Ουρουγουανός είχε γίνει αυτοκόλλητος με το Lino, του οποίου το συμβόλαιο

τελείωνε και βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την ανανέωσή του.

Ως τεχνικός διευθυντής ο Conceicao είχε αναλάβει τις συζητήσεις με το Βραζιλιάνο, δεν

ήταν ωστόσο ξεκάθαρος μαζί του. Χρησιμοποιούσε περισσότερο διπλωματική γλώσσα,

χωρίς να ξεκαθαρίζει αν θέλει ή όχι να επεκταθεί η συνεργασία των δυο πλευρών.

Ο Grarcia αφενός θεώρησε απαράδεκτη τη στάση της ΠΑΕ που θα έπρεπε να έχει

κρυστάλλινη θέση έναντι ενός αθλητή με προσφορά και αδαμάντινο χαρακτήρα,

αφετέρου δε μπορούσε ουδείς να του βγάλει από το μυαλό, πως τα ''ήξεις αφήξεις''

του Conceicao είχαν ως αφετηρία το γεγονός πως ο Lino ήταν κολλητός του.

Μετά από ένα παιγνίδι, ο Grarcia σε δηλώσεις του άφησε μια μπηχτή για το θέμα,

λέγοντας πως η διοίκηση οφείλει να είναι ξεκάθαρη, χωρίς οι περισσότεροι να

μπορέσουν να τα ερμηνεύσουν ούτε βεβαίως και να υποψιαστούν το νόημα τους, αφού

η υπόθεση είχε μείνει εντός των τειχών της ομάδας.

Αμέσως μετά ο Pablo αναχώρησε για το σπίτι του, την ώρα όμως που οδηγούσε στον

περιφερειακό, Βρύζας-Conceicao που είχαν ενημερωθεί για το περιεχόμενό των

δηλώσεων και όντας γνώστες της κατάστασης, αποκρυπτογράφησαν αμέσως το μήνυμα

του.

124

Μόλις του τηλεφώνησαν για να του ζητήσουν εξηγήσεις, ο Grarcia έκανε αναστροφή

και κατευθύνθηκε πίσω στην Τούμπα, με σκοπό να τα πει ιδιαιτέρως και με τους δυο

και ειδικά με τον Πορτογάλο. Εισέβαλε μέσα στο γραφείο με ντου και όρμηξε ως

μαινόμενος ταύρος στον τεχνικό διεθυντή, με άγριες διαθέσεις. Αν δεν υπήρχε

επέμβαση των ψυχραιμότερων, θα έπεφτε πολύ ξύλο... Λίγο καιρό μετά ο Conceicao

παραιτήθηκε αφού τη θέση του ανέλαβε ο Βρύζας, ο οποίος με, τη σειρά του παρέδωσε

τη δικιά του στο Ζαγοράκη (καμμία σχέση η παραίτηση με το επεισόδιο δηλαδή).

Στην πορεία του χρόνου πάντως, που κυκλοφόρησε δυο-τρεις φορές ως φήμη το

ενδεχόμενο επιστροφής του Ποτρογάλου είτε ως προποντητής είτε ως τεχνικός

διευθυντής, ο Grarcia ήταν ξεκάθαρος προς κάθε κατεύθυνση:,

«Αν επιστρέψει αυτός, φεύγω την επόμενη»

Ίσως κάποιοι παρεξηγήσουν την στάση του, στα δικά μου μάτια πάντως μοιάζει

ξεκάθαρη. Ο Grarcia δε ήθελε να επιβάλλει σε κανέναν τα δικά του πιστεύω, ήταν

δικαίωμά του όμως να επιλέγει με ποιους θα συνεργαστεί. Δεν είπε ποτέ "μη φέρετε τον

τάδε'' που θα ήταν επιλήψιμο, η προειδοποίηση πως «με τον τάδε δε μπορώ να

συνυπάρξω αν έρθει, φεύγω εγώ'', ήταν αντρίκια και ντόμπρα.

Ο αριστερός Pablo, o Artigas και η Μύκονος

Ο Pablo Garcia δεν έκρυψε ποτέ τις αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις του. Ίσως δε θα

μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο πατέρας του είναι δεδηλωμένος κομμουνιστής

και λόγω των πεποιθήσεών του μάλιστα, είχε ζήσει στην εξορία. Έχει μεγάλη τρέλα με

τον Che και διαθέτει συλλογή με αντικείμενα αφιερωμένα στον επαναστάτη-σύμβολο

των απανταχού αριστερών. Από μπλουζάκια μέχρι βιβλία για τη ζωή και τη δράση του.

Διευκρινίζουμε πως η αριστερά που πιστεύει ο Pablo είναι η γνήσια, η παραδοσιακή

και δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη γιαλαντζί της Ελλάδας, που δε διακρίνεται για

τη συνέπειά της και λανσάρει έναν ιδεολογικό αχταρμά.

Σε συνέντευξή του με θέμα τα πολιτικά του πιστεύω είχε πει κάποτε «Δεν ξέρω πώς να

το εξηγήσω, είμαι άνθρωπος που αν με φώναζε η πατρίδα μου να πάω στον πόλεμο θα

το έκανα». Σκεφτείτε πως μιλάμε για έναν άνθρωπο που ενώ έχει εξασφαλίσει τα προς

το ευ ζην από το ποδόσφαιρο, δε θα δίσταζε να τα παρατήσει όλα και να πολεμήσει για

την πατρίδα του. Τι σχέση άραγε μπορεί να έχει αυτή η προσέγγιση, με τις κατά

καιρούς απόψεις της made in Greece αριστεράς που υιοθετεί ασύστολα, κάθε τι

ανθελληνικό; Στο μπράτσο του δεξιού του χεριού, είναι αποτυπωμένη σε tattoo η

μορφή του General -στρατηγoύ- Jose Gervasio Artigas εθνικού ήρωα της πατρίδας του

που θεωρείται ως ο πατέρας της χώρας. Από μικρό παιδί ο Pablo μεγάλωσε ακούγοντας

από τα χείλη της μητέρας του ιστορίες για τα ανδραγαθήματα του General και έτσι

μυήθηκε στην αριστερή ιδεολογία.

125

126

Ο Artigas ήταν ένας αριστερός πατριώτης, γόνος πλούσιας οικογένειας, που αφιέρωσε

τη ζωή του στην απελευθέρωση της Ουρουγουάης και την προστασίας της από τους

κατακτητές που επιβουλεύονταν τα εδάφη της. Έμεινε στην ιστορία για την οργάνωση

στρατού που στην αρχή αποτελούνταν από χωρικούς που με όπλα τις αξίνες τους,

πέτυχαν περήφανες νίκες εναντίον υπεράριθμων και οργανωμένων στρατών. Όταν

τον είχα πρωτοσυναντήσει -αν και σε όχι τόσο καλή ψυχολογική κατάσταση όπως

προανέφερα- το πρώτο που του είπα γνωρίζοντας την ιστορία, τις προτιμήσεις και τα

πιστεύω, ήταν: «Είσαι ο Artigas του ΠΑΟΚ». Αμέσως, το πρόσωπό του έλαμψε..

Του άρεσε να ζει λιτά, απλά και στην ίδια συνέντευξη είχε πει: «Είμαι αριστερός, αλλά

φοράω Dolce Gabbana. Όμως η γυναίκα μου τα επιβάλλει, εμένα δε με ενδιαφέρουν οι

μάρκες, αλλά εκείνη μου τα αγοράζει και αυτά φοράω. Αυτή είναι η ιδεολογία μου,

όταν πάω στο χωριό μου, μπορώ να είναι πολύ απλός, δεν θέλω τίποτα πάνω μου».

Ενδεικτικό της απλότητας του ήταν πως την εποχή που είχε πρωτοπάει στην Ισπανία

και στην Αtletico, ο manager του τον έβγαλε σε ένα ακριβό εστιατόριο για να του κάνει

το τραπέζι. Παρήγγειλε ένα ακριβό μπουκάλι κρασί και όταν είδε το Garcia να

προσθέτει coca cola μέσα στο ποτήρι με το κρασί, άρχισε να τραβάει μαλλιά του! Ο El

Canario (επαρχιώτης) Pablo βλέπετε, ήθελε να το κάνει calimocho, ένα ποτό που πίνουν

στην πατρίδα του και γίνεται με κρασί και coca cola, μόνο που στην περίπτωση αυτή το

κρασί δεν είναι ποιότητας.

Το 2005 όντας αρχηγός της Εθνικής Ουρουγουάης, είχε έλθει σε ρήξη με την

ποδοσφαιρική ομοσπονδία της πατρίδας του, επειδή θεωρούσε πως το εισιτήριο ήταν

πολύ ακριβό για το βαλάντιο του μέσου πολίτη και ζήτησε να καθιερωθεί δωρεάν

είσοδος για όλους.

Ίσως η πιο χαρακτηριστική ατάκα του σχετικά με την ιδεολογία του, ειπώθηκε όταν τον

ρώτησαν αν γνωρίζει τη Μύκονο και αν θα επέλεγε το νησί για διακοπές: «Τι δουλειά

έχω εγώ εκεί;» αναρωτήθηκε. «Η Μύκονος είναι κοσμικό νησί, δεν είναι για

αριστερούς.» Μ' όλα αυτά, αντιλαμβανόμαστε πως αν ο Pablo ασχολούνταν με την

πολιτική στην Ελλάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των ''συντρόφων'' του, θα είχαν την

τύχη του Diogo...

Όταν έκλαψε ο Pablo

Αν και οι περισσότερες στιγμές της ιστορίας του Pablo αφορούν κατά κύριο λόγο

τσαμπουκάδες και κατά δεύτερο πλάκες, εκείνο που ελάχιστοι μπορούν να φανταστούν

είναι τον αγέλαστο και σκληρό Garcia, να κλαίει σα μικρό παιδί.

Συνέβη και αυτό στα αποδυτήρια της ομάδας αμέσως μετά τον νικηφόρο αγώνα του

ΠΑΟΚ με αντίπαλο το Θρασύβουλο στην Αθήνα το Νοέμβριο του 2008. Ήταν η πρώτη

127

περίοδός του στην Ελλάδα και δεν είχε πλήρη εικόνα για τη χώρα, το ποδόσφαιρο, τις

συνήθειές μας, οπότε κάποιες καταστάσεις ίσως τον παραξένεψαν στην αρχή. Το

παιγνίδι με τον Ολυμπιακό και το σκηνικό με το Diogo ήταν το πρώτο μεγάλο μάθημα.

Το δεύτερο ήρθε στο παιγνίδι με το Θρασύβουλο, λίγες μέρες μετά, όταν ο Pablo

βρισκόταν στο απόγειο της στοχοποιήσής του, με τα ΜΜΕ να τον πυροβολούν σε

καθημερινή βάση.

Στο συγκεκριμένο αγώνα ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε και ισοφαρίστηκε λίγο πριν το τέλος με

γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει. Στην τελευταία φάση του αγώνα ο δικέφαλος πέτυχε

το νικητήριο γκολ και ο έμπειρος Garcia στήθηκε μπροστά από τους αντιπάλους του,

την ώρα που ετοιμάζονταν να κάνουν σέντρα. Οι συμπαίκτες του δεν είχαν επιστρέψει

στην περιοχή και όπως ορίζει ο κανονισμός, θα πρέπει να επιστρέψουν όλοι για να

επαναρχίσει το παιγνίδι. Μέχρι τότε, θεωρείται νεκρός χρόνος.

Για να μη γίνει καμμιά στραβή λοιπόν, ο Ουρουγουανός στήθηκε μπροστά από την

μπάλα, περιμένοντας τους συμπαίκτες του, ο διαιτητής Δαλούκας όμως τον

παρατήτησε με κίτρινη επειδή καθυστερούσε το παιγνίδι, ενώ ο ίδιος δεν είχε σφυρίξει

την επανέναρξή του. Ο Pablo τρελάθηκε και δάγκωσε επιδεικτικά τη φανέλα του, με

αποτέλεσμα να αποβληθεί, γεγονός που του προκάλεσε απορία, αφού δεν είχε υποπέσει

σε παράβαση.

Το γεγονός πως το σκηνικό συνέβη λίγο μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό που όπως

και να το κάνουμε τον είχε επηρεάσει ψυχολογικά, τον έκανε να σπάσει μέσα στα

αποδυτήρια, ζητώντας συγνώμη από τους συμπαίκτες του με δάκρυα στα μάτια.

Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που έκλαψε, με εξαίρεση την περίπτωση του

θανάτου της μητέρας του που εννοείται πως είναι εντελώς ξεχωριστή περίπτωση..

Όταν πέθανε η μητέρα του

Ακόμα και αυτό το περιστατικό όμως, απέδειξε πως εκείνο που τον έκανε να

ξεχωρίζει, δεν ήταν τόσο η σωματική αλλά κυρίως η ψυχική του δύναμη. Το απέδειξε

στην πράξη όταν μέσα σε λίγα 24ωρα βρήκε στο κουράγιο να επιστρέψει από την

πατρίδα του όπου είχε παραστεί για την κηδεία της μητέρας του. Αν και δεν πιέστηκε

από κανέναν στην ομάδα αφού όλοι αντιλαμβάνονταν την ιδιαιτερότητα των στιγμών

και τον πόνο που κουβαλά κάθε παιδί όταν χάνει τον άνθρωπο που τον έφερε στον

κόσμο, εκείνος επέστρεψε λίγες μέρες μετά για να αγωνιστεί στον κρίσιμο αγώνα με τον

Παναθηναικό στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ βρισκόταν 5 βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο

και ήθελε να πλησιάσει την κορυφή.

Ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος για τις 21 Φεβρουαρίου και 8 μέρες πριν, ο

παίκτης πληροφορήθηκε τον θάνατο της μητέρας του. Έφυγε εσπευσμένα για το

Mondevideo με άδεια αορίστου χρόνου, για ευνόητους λόγους.

128

Φωτό: O Pablo Garcia αντικρίζει την κόκκινη κάρτα απ’τον Δαλούκα στον αγώνα με

τον Θρασύβουλο τον Νοέμβριο του 2008.

129

Ήταν ημέρα Παρασκευή και ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε τον ΠΑΣ, ενώ την επόμενη

αγωνιστική υποδεχόταν τους πράσινους στην Τούμπα. Η ομάδα ετοιμαζόταν για το

ντέρμπι κορυφής χωρίς τον Ουρουγουανό, αφού ακόμα και αν επέστρεφε πριν τον

αγώνα θα ήταν τόσο ταλαιπωρημένος ψυχικά και σωματικά, που θα ήταν αδύνατο ν'

ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός τόσο κρίσιμου αγώνα. Στο συγκεκριμένο αγώνα, ο

ΠΑΟΚ μετρούσε ήδη την απουσία του Vitolo που αγωνιστικά αποτελούσε δίδυμο με

τον Pablo, αυτό όμως ήταν το λιγότερο. Όλος ο ΠΑΟΚ προετοιμαζόταν για τον αγώνα

της χρονιάς χωρίς τον Pablo, αλλά με το μυαλό σε αυτόν.

Κι εκεί που όλα έμοιαζαν να κυλούν όπως είχαν προγραμματιστεί, ο Garcia ενημέρωσε

πως επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη για να αγωνιστεί εναντίον του Παναθηναικού. Οι

άνθρωποι της ομάδας έκαναν το σταυρό τους, ενώ στη χειρότερη θέση όλων ήταν οι

δημοσιογράφοι, που έπρεπε να αναπαράγουν μια είδηση που δικαιολογημένα τους

ακουγόταν εξωπραγματική. Έπειτα από πέντε μέρες εκτός προπονήσεων, έχοντας

συμπληρώσει περίπου 35 ώρες πτήσης και κυρίως, κουβαλώντας την οδύνη της

απώλειας της μάνας και του αποχαιρετισμού της στην τελευταία της κατοικία, ο

παίκτης επέστρεψε και αγωνίστηκε στη βασική 11άδα. Η απόδοσή του ήταν σαφώς

επηρεασμένη από εκείνο που έζησε τις προηγούμενες ημέρες, αυτό όμως δεν τον

εμπόδισε να πετύχει ένα εκπληκτικό γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ, αναγκάζοντας

την Τούμπα να δακρύσει και ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ελλάδα να υποκλιθεί.

Eιδικά η στιγμή που μετά το ξέσπασμα των πανηγυρισμών η Garcia έβαλε τα κλάματα

κοιτώντας τον ουρανό, με το Musli να σπεύδει για να του σκουπίσει τα δάκρυα, είναι

από τις εικόνες που θα μείνουν ανεξίτηλα γραμμένες στην ψυχή κάθε ΠΑΟΚτσή.

Συγκλονιστική και η δήλωσή του μετά τη λήξη του αγώνα: «Αυτό το γκολ το έβαλε η

μητέρα μου από πολύ ψηλά και το αφιερώνω στην οικογένειά μου αλλά και στον

κόσμο του ΠΑΟΚ. Εκείνη έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα»

Μόλις τελείωσε η αναμέτρηση, φίλος μου δημοσιογράφος του Παναθηναικού μου είπε:

«Αν η υπόθεση δεν αφορούσε την απώλεια της μητέρας του, θα νόμιζα ότι κάνετε

πλάκα. Αυτός ο άνθρωπος έχει ψυχή-ατσάλι»...

130

Φωτός: (Πάνω) O Pablo Garcia πανηγυρίζει ένα πολύ όμο ρφο γκολ που έβαλε με

απευθείας εκτέλεση φάουλ, με τον Παναθηναϊκό στo πρωτάθλημα. (Απέναντι) Ο

Μουσλίμοβιτς σκουπίζει τα δάκρυα του Pablo, που φορτίστηκε συναισθηματικά λόγω

της απεβίωσης της μητέρας του λίγες μέρες πριν (το γκολ της το είχε αφιερώσει).

131

132

133

Φωτό (πίσω & πάνω): O Pablo Garcia ξεσπάει μετά το γκόλ που πέτυχε απέναντι

στον Παναθηναϊκό στην Τούμπα το 2010, λίγες μέρες μετά τον χαμό της μητέρας του.

134

ΜΕΡΟΣ 7:

Οι “ιστορικοί” τσαμπουκάδες του Pablo

Αν υπάρχει κάτι που αποτελεί σήμα κατατεθέν της παρουσίας του Pablo Garcia στο

Ελληνικό πρωτάθλημα, είναι ο τσαμπουκάδες του και ο δυναμικός τρόπος παιγνιδιού

του. Το γεγονός αυτό τον αδικεί κατάφορα, αφού καπελώνει την αξία και την

ποδοσφαιρική ιδιοφυία του. Ο Garcia άλλωστε έκανε καριέρα και φόρεσε τη φανέλα

μεγάλων ομάδων επειδή ήταν παικταράς και όχι επειδή του άρεσε να δέρνει. Αν

φτιάχναμε ένα video αφιερωμένο στον τρόπο παιγνιδιού του και κυρίως στις

αριστουργηματικές τελικές πάσες που μοίραζε αλλά και στις εκτελέσεις στημένων

φάσεων, θα κρατούσε πολλαπλάσιο χρόνο από ένα αντίστοιχο για τις μανούρες στις

οποίες ενεπλάκη. Ίσως όμως επειδή η κοινωνία διψάει για σκηνές βίας, βασικό σημείο

αναφοράς στην καριέρας του αφορά τους καυγάδες που πρωταγωνίστησε.

Όπως εξηγήσαμε ήδη, ο Garcia δεν προκάλεσε ποτέ καυγά, ούτε χτύπησε πρώτος

κάποιον αντίπαλό του. Το είχε ξεκαθαρίσει όμως ότι εκείνος που θα τολμήσει να τον

πειράξει ή να παίξει βρώμικα, θα την πληρώσει άσχημα.

Η γροθιά στο Diogo

H πρώτη φορά που έδειξε αυτήν την πλευρά του χαρακτήρα του, ήταν σε παιγνίδι με

τον Ολυμπιακό στο Καραισκάκη, όταν είχε συμπληρώσει μερικούς μόνο μήνες στην

Ελλάδα. Δεν υπήρχε κάποιο προηγούμενο δηλαδή, αν και όντας εξαιρετικά ευφυής, δε

χρειαζόταν χρόνο να καταλάβει τι εστί Ολυμπιακός. Θύμα του ο Βραζιλιάνος Diogo,

τον οποίον κυνηγούσε από το πρώτο λεπτό. Κι' όταν λέμε ''κυνηγούσε'' εννοούμε

παικτικώς. Είναι γεγονός ότι ποδοσφαιριστές με αυτό το στυλάκι που παραπέμπει σε

βουτυρόπαιδο, τον ερέθιζαν σε απόλυτο βαθμό. Κάποτε, σε αγώνα της Real με τη

συντοπίτισσα Atletico στη Μαδρίτη, δεν είχε αφήσει τον Fernado Torres να πάρει

ανάσα. Αν και όχι ιδιαιτέρως γρήγορος ως ποδοσφαιριστής, είχε σκυλιάσει

κυριολεκτικά και δεν τον άφησε σε χλωρό κλαρί.

135

`

Φωτός: (Πάνω) O Pablo Garcia ρίχνει γροθιά στον Diogo του ΟΣΦΠ. (Κάτω) O Garcia

sε λεκτική διαμάχη με τον Dudu.

136

Φωτός: Ο Pablo Garcia δείχνει στον Κάκο το σπασμένο δόντι που του προκάλεσε ο

Diogo ως εξήγηση για ποιόν λόγο επιτέθηκε στον παίκτη του ΟΣΦΠ.

137

Κάπως έτσι ξεκίνησε και με τον Diogo, ο τελευταίος όμως εκνευρίστηκε από το πιεστικό

αλλά καθαρό μαρκάρισμα του Pablo, με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα μπινελίκια, κάτι

συνηθισμένο μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Ο Βραζιλιάνος δεν έμεινε εκεί και σε

ανύποπτη φάση έριξε αγκωνιά στο Garcia, με αποτέλεσμα να του σπάσει δύο δόντια.

Ο τελευταίος αν και πόνεσε πολύ όχι μόνο δεν έπεσε, αλλά συνέχισε και του τη

φυλούσε. Λίγο πριν την εκτέλεση κόρνερ που οι παίκτες ήταν μαζεμένοι σε ελάχιστα

τετραγωνικά, άρα δεν υπήρχε περίπτωση να τη γλυτώσει κανείς, τον έπιασε από τη

μπλούζα για να ζυγίσει καλύτερα τη γροθιά και του έριξε μια γερή στο στομάχι.

Η ισοφάριση των χτυπημάτων δεν ηρέμησε τα πνεύματα. Το στιγμιότυπο προβλήθηκε

κατ΄επανάληψη από την κρατική τηλεόραση που μετέδιδε το παιγνίδι -όχι όμως και η

αγκωνιά του Βραζιλιάνου-, οι παράγοντες, οπαδοί και ποδοσφαιριστές των

γηπεδούχων άρχισαν να διαμαρτύρονται επειδή ο παίκτης δεν αποβλήθηκε, ο

διαιτητής Κάκος που ενημερώθηκε στο ημίχρονο για την αβλεψία του προφανώς

μπήκε προκατειλημμένος και το παιγνίδι ολοκληρώθηκε με απίστευτο εκνευρισμό από

όλους.

Ειδικά ο Garcia ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Ορμούσε στους αντιπάλους που

προσπαθούσαν να πουλήσουν τον κλασικό ψευτοτσαμπουκά του γηπεδούχου, ειδικά

στο Βραζιλιάνο Dudu του Ολυμπιακού, πoυ ως συμπατριώτης του Diogo έσπευσε και

καλά να καθαρίσει. Ο Garcia τον πήρε στο κυνήγι, ο Κάκος τα είχε χαμένα, αν και ο

πρώτος του έδειξε τα σπασμένα του δόντια, θέλοντας να του δώσει να καταλάβει πως

ξεκίνησαν όλα.

Τελικά ο Pablo αποβλήθηκε, όντας εκτός εαυτού. Όσο για το αν το μετάνοιωσε, όταν

ρωτήθηκε κάποια στιγμή, απάντησε:

«Όχι, ποτέ. Ξέρω ότι κάποια πράγματα που έχω κάνει δεν θεωρούνται ιδανικά και

παράδειγμα για τα παιδιά. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που πρέπει να διδάξω στα παιδιά

ποιο είναι το σωστό. Για αυτήν τη δουλειά υπάρχουν οι γονείς. Εγώ είμαι

ποδοσφαιριστής που πρέπει να μπω μέσα στο γήπεδο για να νικήσω. Πρώτος αυτός με

κτύπησε και δεν μπορούσε να το αφήσω έτσι..Το μόνο πράγμα που μετανιώνω είναι

που του έριξα τη μπουνιά στο στομάχι και όχι στο στόμα»...

Ήταν τέτοιο το άχτι του με το Diogo, που στο επόμενο παιγνίδι μεταξύ των δύο

ομάδων στην Τούμπα, περίμενε τον αντίπαλό του με ανοιχτές αγκάλες, αλλά εκείνος δε

φάνηκε.

Ο Pablo το είχε μυριστεί πάντως και μετά το τέλος του αγώνα στο Καραισκάκη είχε

προκαλέσει με τη δήλωσή του «Πάμε στοίχημα ότι ο Diogo θα φοβηθεί να έρθει στην

Τούμπα;». Κανείς δεν έβαλε στοίχημα μαζί του.

138

Φωτός: Ο Pablo Garcia ειρωνεύεται τον Diogo για το δυνατό μαρκάρισα που έκανε

στον Βιερίνια ζητώντας και τα ρέστα, σε αγώνα στην Τούμπα το 2009.

139

Παραμονές του αγώνα μάλιστα και μόλις είχε επισημοποιηθεί η απουσία του Diogο,

δημοσιογράφοι περίμεναν τους παίκτες για το καθιερωμένο reportaz! O Pablo μπήκε

βιαστικά στα αποδυτήρια και όταν κάποιος του φώναξε στα Ισπανικά πως ο

Βραζιλιάνος δε θα έρθει. Εκείνος φάνηκε ότι το περίμενε και απλώς χαμογέλασε

κάνοντας μια χαρακτηριστική χειρονομία με τα δάκτυλα του, σχηματίζοντας κύκλο με

τον δείκτη και τον αντίχειρα, που σημαίνει πως ‘έσφιξε το κωλαράκι του'..

Ο κερδισμένος ΠΑΟΚτσής

Την ίδια βεβαιότητα είχε κι' ένας τρελαμένος οπαδός του ΠΑΟΚ στο Λονδίνο,

που άκουσε την πρόβλεψη Garcia περί απουσίας του Diogo και τελικά κέρδισε 1.500

λίρες! Επισκέφτηκε ένα μεγάλο γραφείο στοιχημάτων στην πρωτεύουσα της Αγγλίας

και ζήτησε να παίξει κάτι εκτός δελτίων. Οι άνθρωποι της εταιρίας του έδωσαν

απόδοση 15 για το συγκεκριμένο στοίχημα, αυτός έβαλε 100 λίρες ποντάροντας πως ο

Βραζιλιάνος δε θα εμφανιστεί στην Τούμπα και έτσι κέρδισε 1.500 λίρες.

Εκείνη τη χρονιά πάντως ο Diogo δεν ανέβηκε στην Τούμπα ούτε για το παιχνίδι

Κυπέλλου, αλλά ούτε και για το πρωτάθλημα.

«Πού ήταν ο Diogo; Περίμενα να τον δω» αναρωτήθηκε μετά το παιγνίδι της Τούμπας

και συνέχισε: «Πάντως, δεν πειράζει που δεν ήρθε. Θα κατέβω εγώ σε λίγο καιρό στον

Πειραιά για να τον βρω…»

Γροθιά στο κατεστημένο

Η γροθιά στο Diogo αποτέλεσε το έναυσμα ώστε να αποκτήσει ο Pablo περίοπτη θέση

στις καρδιές των ΠΑΟΚτσήδων. Φαινομενικά το γεγονός υποτιμά τον κόσμο του

ΠΑΟΚ, ο συμβολισμός όμως οδηγεί σε αντίθετα συμπεράσματα. Για το μέσο οπαδό της

ομάδας, δεν ήταν μια γροθιά σε έναν αντίπαλο, αλλά στον αιώνιο νταβατζή του

Ελληνικού αθλητισμού η οποία μάλιστα δόθηκε μέσα στο σπίτι του αντιπάλου.

Η κρατική τηλεόραση που μετέδιδε το παιγνίδι, δε σταμάτησε να δείχνει τη φάση σε

επανάληψη τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα όσο και στη βραδινή αθλητική εκπομπή

(σε αντίθεση με την αγκωνιά του Diogo που την έδειξαν μια μόλις φορά το βράδυ από

μακρινή λήψη), με προφανή σκοπό να ενοχοποιήσουν το Garcia, αγνοώντας πως όσο

περισσότερο την προέβαλαν, τόσο μας έφτιαχναν και απογείωναν το ΠΑΟΚτσήδικο

φρόνημα.

Για τον οπαδό του ΠΑΟΚ που είχε αισθανθεί προσβεβλημένος όταν έβλεπε παίκτες της

ομάδας του να τρώνε τσαμπουκά από αντιπάλους και να αντιδρούν ως κοπελίτσες, η

αντίδραση του Ουρουγουανού ήταν αυτό που μιλούσε στην ψυχή του.

140

141

Ακόμα κι' εγώ που έχω ξεπεράσει τα χουλιγκανίστικα κατάλοιπα της μετεφηβικής

ηλικίας, δε σας κρύβω ότι πετάχτηκα όρθιος και πανηγύριζα λες και είχαμε βάλει γκολ.

«Δωσ' ου άλλη μία του μπινέ» φώναζα...

Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Ολυμπιακοί λύσσαξαν την επόμενη μέρα, με

πρωτοσέλιδα που ξεπερνούσαν κάθε όριο γραφικότητας. Βλέπετε, όταν o Cristian

Karembeu έριχνε μπουνιές, ο Ze Elias κουτουλιές και ο Τάσος Μητρόπουλος πετούσε

παπούτσια δεν έτρεχε τίποτα.

Για να μην το βασανίζουμε λοιπόν, ο λόγος που ο κόσμος του ΠΑΟΚ τον αποθέωσε

ήταν ο ίδιος για τον οποίον οι αντίπαλοι ζητούσαν την απέλασή του. Είναι φανερό πως

οι Ολυμπιακοί ένιωσαν μειονεκτικά βλέποντας πως αντιδρούν οι πραγματικοί άντρες,

αυτό όμως δεν ήταν πρόβλημα ούτε του ΠΑΟΚ ούτε του Garcia. Aς πρόσεχαν..

Επίθεση σε γαύρους

Τα καλύτερα όμως έγιναν μετά το τέλος του αγώνα. Τότε παίχθηκε ο θεαματικότερος

και σκληρότερος γύρος. Τιμωρημένος με κόκκινη κάρτα ο Garcia, επέστρεψε στα

αποδυτήρια της ομάδας. Έκανε μπάνιο και την ώρα που τελείωνε, οι συμπαίκτες του

επέστρεφαν από τον αγωνιστικό χώρο. Όντας τρομερά εκνευρισμένος και χωρίς να τον

χωράει ο τόπος, κατευθύνθηκε προς το λεωφορείο μαζί με μερικούς αναπληρωματικούς

και συνοδούς, για να περιμένουν τους υπόλοιπους.

Ο χώρος που έχει προβλεφθεί στο Καραισκάκη για το πούλμαν των φιλοξενούμενων,

εννοείται πως είναι προστατευόμενος, αφού υπάρχει πρόσβαση μόνο από το εσωτερικό

του σταδίου. Λίγο ψηλότερα υπάρχει διάδρομος, που συνδέει τις κερκίδες με τον

περιβάλλοντα χώρο. Ένας τοίχος ύψους μερικών μέτρων, καθιστούσε αδύνατη την

συνάντηση όσων εξέρχονταν από το γήπεδο, με εκείνους που περίμεναν στο προαύλιο.

Μπορούσαν να έχουν οπτική επαφή, να μιλήσουν, πάντα σε απόσταση όμως.

Ο Garcia περίμενε αμίλητος τους υπόλοιπους καθισμένος στο πούλμαν, δύο οπαδοί του

Ολυμπιακού όμως που έβγαιναν από το γήπεδο τον αντιλήφθηκαν και άρχισαν να τον

προκαλούν με χειρονομίες. Εκ του ασφαλούς εννοείται, αφού μόνο ο ...Τιραμόλα θα

μπορούσε να τους φτάσει σε τέτοιο ύψος.

Ο παίκτης προσπάθησε να συγκρατηθεί, εκείνοι συνέχιζαν όμως, μέχρι που εντελώς

ξαφνικά πετάχτηκε έξω από το πούλμαν. Όσοι βρίσκονταν δίπλα του προσπάθησαν να

τον αποτρέψουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μου το περιέγραφε αυτόπτης μάρτυρας,

λέγοντας χαρακτηριστικά πως “ήταν τόσο φορτωμένος που αν και πέσαμε πέντε άτομα

πάνω του δεν καταφέραμε να τον συγκρατήσουμε”. Ακόμα και ο Stallone με τον

Scwarzenegger να ήταν εκεί, θα τους είχε πάρει παραμάζωμα.

142

Βγήκε έξω τρέχοντας, μαζί με τον συμπαίκτη, συμπατριώτη, φίλο και εξ'ίσου τρελό

Bizera και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βγάλει το σακάκι του. Όλοι νόμισαν

ότι το κάνει από συνήθεια, αφού πρόκειται για μηχανική κίνηση όταν πας να

πλακωθείς στο ξύλο..

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού έμειναν στη θέση τους και άρχισαν να χειρονομούν πιο

προκλητικά, όντας σίγουροι πως ήταν αδύνατο να πηδήξει τόσο ψηλά για να τους

φτάσει. Μόλις έφτασε σε απόσταση αναπνοής από τον τοίχο, με μια αστραπιαία

κίνηση τύλιξε το μισό σακάκι γύρω από το χέρι μετατρέποντάς το σε κάτι σαν λάσο και

πηδώντας ψηλά εκτόξευσε την άκρη του στα πρόσωπα των ''τσαμπουκάδων'' οπαδών

του γαύρου που τον χλεύαζαν εκ του ασφαλούς.

Ήταν τόση δύναμη που πόνεσαν πολύ, ο ένας μάλιστα μάτωσε αφού τον έγδαραν τα

κουμπιά, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν τρέχοντας. Άνθρωπος που είδε live το

περιστατικό, μου είπε πως μόνο σε ταινίες του Hollywood βλέπεις τέτοια σκηνικά...

O πόλεμος των Garcia

Αν πάντως υπήρχε εταιρία στοιχημάτων που έδινε αποδόσεις για τους πρωταγωνιστές

καβγάδων στα γήπεδα στην Ελλάδα, η παρουσία του Pablo Garcia και του Βολιβιανού

συνεπώνυμού του Nacho στον Άρη, δε θα έμπαινε στο κουπόνι. Οι δυο τους έπαιζαν

ξύλο κάθε φορά που έρχονταν αντιμέτωποι και η παρουσία τους σε ομάδες της ίδιας

πόλης, ενίσχυσε την αντιπαλότητά τους.

Η κόντρα τους χρονολογούνταν από το 2000 όταν σε παιγνίδι για τα προκριματικά του

Mundial της Κορέας και της Ιαπωνίας στη Βολιβία, ο Pablo δέχτηκε αγκωνιά από

το Nacho και μάτωσε. Ένα χρόνο μετά στο Montevideo, o Pablo κυριολεκτικά σάπισε

στο ξύλο τον αντίπαλο του χτυπώντας τον πολλές φορές κάθε φορά που έβρισκε

ευκαιρία, με αποτέλεσμα ο Nacho να ζητήσει αλλαγή αφού δε μπορούσε να συνεχίσει.

Η επόμενη συνάντηση τους έγινε στη Βενεζουέλα για το Copa America. Oι

κοκορομαχίες και τα χτυπήματα εκτός φάσης σταμάτησαν, μόνο όταν o Pablo κέρδισε

έξυπνα την αποβολή του αντιπάλου του.

Συμπτωματικά, οι δυο τους κληρώθηκαν να υποβληθούν σε doping control και

μπορείτε να καταλάβετε τι συνέβη όταν συναντήθηκαν έξω από την αίθουσα.

Το σκηνικό επαναλήφθηκε δύο χρόνια μετά, με τον Pablo να προκαλεί το Nacho και να

κερδίζει για δεύτερη φορά την αποβολή του. Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε το 2008 να

συναντηθούν και πάλι, αυτή τη φορά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις πατρίδες

τους και μάλιστα σε αγώνα ΠΑΟΚ-Άρη που ηλεκτρίζει από μόνος του.

Το γεγονός προκάλεσε πολλά δημοσιεύματα στη Λατινική Αμερική, με τον

ποδοσφαιριστή του Άρη να παραδέχεται πως «τα μεταξύ μας παιγνίδια έχουν μια

ιδιαιτερότητα, εύχομαι όμως να μην υπάρξει συνέχεια».

143

Ο πρώην συμπαίκτης του Pablo και τερματοφύλακας της Εθνικής Ουρουγουάης Hector

Carini, ήταν περισσότερο περιγραφικός: «Όταν βλέπει το Nacho απέναντί του,

σεληνιάζεται. Ήμουν μπροστά σε όλα τα σκηνικά, αλλά πρέπει να λάβετε υπ' όψιν πως

στη Λατινική Αμερική τα αίματα βράζουν ειδικά στα κρίσιμα παιγνίδια».

Δεν άφησε ασχολίαστο μάλιστα το γεγονός πως εκείνη την εποχή στον Άρη αγωνιζόταν

ο συμπατριώτης και καλός φίλος του Pablo, Mario Regueiro, λέγοντας με σαφή

χιουμοριστική διάθεση κάτι που είναι ενδεικτικό της κόντρας των Gracia αλλά και του

ταμπεραμέντου των Λατίνων: «Κρίμα που δεν αγωνίζεται ο Regueiro (ήταν

τραυματίας), θα του έριχνε μια ξεγυρισμένη κλωτσιά για τιμωρία που παίζει στην ίδια

ομάδα με το Nacho».

Θα σε καθαρίσω εδώ μέσα...

Για την ιστορία πάντως και παρά το ντόρο που προκλήθηκε, κατά τη διάρκεια της

αναμέτρησης δε συνέβη το παραμικρό μεταξύ των δύο. Ήταν η πρώτη φορά που

κανένας Garcia δεν ασχολήθηκε με τον άλλον. Ίσως οι προεκτάσεις που είχε λάβει η

συγκεκριμένη αναμέτρηση, ίσως επειδή δεν ένοιωθαν τόσο άνετα μακριά από τις

πατρίδες τους, ίσως επειδή έτσι έτυχε.

Την επόμενη φορά πάντως που συναντήθηκαν στο Χαριλάου, αρκούσε ένα

αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Nacho που έδωσε σκαριά στο καλάμι του Pablo. Οι δυο

τους ήρθαν face to face θυμίζοντας πόζα πυγμάχων πάνω στο ring. Ο αναμενόμενος

από πολλούς αγώνας δεν άρχισε ποτέ, αν και ο Pablo, πρόλαβε να του πει:

«Θα σε καθαρίσω εδώ μέσα»...

Παραλίγο να καρυδώσει τον Diop

Αξέχαστη θα μείνει και η επίθεσή του στον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Papa Bouba Diop,

το Μάιο του 2011, κυρίως για το θράσος του να πιάσει από το λαιμό τον κατά πολύ πιο

εύσωμο Σενεγαλέζο και να σφίξει την παλάμη του πάνω στο λαιμό του ως τανάλια. Ο

τελευταίος τα έχασε, αφού δεν πίστευε πως θα φάει τέτοιο τσαμπουκά από παίκτη που

έμοιαζε με νάνο μπροστά του. Για την ιστορία πάντως, ο Diop δεν έκανε κάτι

επιλήψιμο, ήταν άλλωστε αθλητής που ουδέποτε προκάλεσε. Απλώς είχε πάει να

ζητήσει το λόγο κατά τη διάρκεια μια σύρραξης, απ' αυτές που βλέπουμε συχνά στους

αγώνες. Ίσως το γεγονός πως είχε καλή απόδοση στα παιγνίδια με τον ΠΑΟΚ και λίγες

μέρες πριν είχε πετύχει γκολ στο ΟΑΚΑ σε βάρος του ΠΑΟΚ, να εκνεύρισε το Garcia.

Την επόμενη χρονιά στο ΟΑΚΑ αποβλήθηκε αφού από την αρχή είχε κοκορομαχία με

τον Κολομβιανό Vargas της ΑΕΚ. Εκείνο που θυμούνται οι περισσότεροι είναι το

''πατρικό'' χάδι στον Κοντοέ κατά την αποχώρησή του.

144

Φωτός: Ο Pablo Garcia αντιδράει απέναντι στον Ντιόπ της ΑΕΚ (αριστερά) και στον

Νάτσο Γκαρσία του Άρη (δεξιά).

Γροθιά και σε συμπαίκτη

Αν και από το χώρο του ποδοσφαίρου έχουν περάσει αρκετοί σκληροί παίκτες που

έγραψαν ιστορία για τους τσαμπουκάδες τους, το σήμα κατατεθέν του Pablo είναι πως

το βιογραφικό των καυγάδων του περιλαμβάνει και γροθιά σε συμπαίκτη του! Το

περιστατικό συνέβη όταν πήρε μεταγραφή από την Osasuna στη Real. Την

προηγούμενη χρονιά στον αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων, ο Pablo είχε ανοίξει βεντέτα

με το Michel Salgado. Οι δυο τους βρέθηκαν και πάλι λίγους μήνες μετά στις

εγκαταστάσεις της Real, ως συμπαίκτες. Ο Salgado που προφανώς του το κρατούσε

μανιάτικο, του έκανε μια άσεμνη χειρονομία, με αποτέλεσμα ο Garcia να τον χτυπήσει

δυνατά στο πρόσωπο. Αμέσως έσπευσαν άνθρωποι της ομάδας να τον ηρεμήσουν

λέγοντάς του ''όχι, όχι τέτοια πράγματα ακόμα δεν ήρθες'', αν και ο Pablo είχε ήδη

προλάβει να αφήσει το στίγμα του και να επιβεβαιώσει πως αν δεν τον πειράξουν, δεν

ενοχλεί κανέναν. Αν κάνουν το λάθος και τον προκαλέσουν όμως, θα το πληρώσουν

ακριβά.

Ρεκόρ καρτών και αποβολή στον τελικό

Ο πιο χαρακτηριστικός τσαμπουκάς του τα χρόνια που αγωνίστηκε στην Ισπανία,

σημειώθηκε την περίοδο 2004-5 στον τελικό κυπέλλου μεταξύ Real Betis-Osasuna. Στην

κανονική του διάρκεια ο αγώνας τελείωσε ισόπαλος και ο τελικός οδηγήθηκε στην

παράταση. Εκεί, η ομάδα του Garcia δέχτηκε γκολ και στα τελευταία λεπτά,

εκνευρισμένος, χτύπησε τον αντίπαλό του Joaquim με αποτέλεσμα να αποβληθεί με απ'

145

Φωτός: Ο Pablo Garcia πιάνει από τον λαιμό τον Κοντοέ της ΑΕΚ το 2012, αφού ήταν

έξαλλος με την άδικη δεύτερη κίτρινη που είδε για μαρκάρισμα στον Βάργκας.

Πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια, δέχθηκε τις αποδοκιμασίες των οπαδών της ΑΕΚ

και ανταπέδωσε δείχνωντας τα cojones του. Για αυτή του την αντίδραση μάλιστα τον

μύνησε ο αντιπρόεδρος της International Service, Γιώργος Σταυρόπουλος (χορηγός της

ΑΕΚ) που βρισκόταν τότε στα επίσημα! Αργότερα, απέσυρε την μύνησή του...

146

ευθείας κόκκινη. Λέγεται πως ήταν τόσο σκληρό το μαρκάρισμα, που ο Joaquim

πετάχτηκε δύο μέτρα από το έδαφος.

Ενδεικτικό του εκνευρισμού είναι πως για να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο

επιστρατεύτηκαν παράγοντες της Osasuna, σκηνή που έχουμε δει και στην Ελλάδα.

Εκείνη ήταν η τελευταία του χρονιά στην Osasuna, όπου έσπασε κάθε ρεκόρ

αντικρίζοντας συνολικά 17 φορές την κίτρινη κάρτα. Σε γενικές γραμμές, ο Pablo που

γνώρισαν οι Ισπανοί δεν ήταν πολύ διαφορετικός από τον ''δικό'' μας. Τα ίδια έκανε

και στην Primera Division όπου την τριετία 2004-2007 έκανε ρεκόρ συλλογής καρτών

με 45!

Τον Ιανουάριο του 2004, o αγώνας Οsasuna-Sevilla για το πρωτάθλημα σημαδεύτηκε

από τα σκληρά μαρκαρίσματα και από τις δύο πλευρές. Εκείνο όμως που παιζόταν

συνέχεια από τα Ισπανικά κανάλια ήταν το πάτημα του Garcia στον Baptista. Όταν

ζητήθηκε η παραδειγματική τιμωρία του, ο Ουρουγουανός απάντησε: «Αυτά είναι για

αδερφές».

Φωτό: Ο Pablo Garcia αγριοκοιτάζει τον Νίνη μετά από μια δυνατή προβολή του

δεύτερου στον αγώνα ΠΑΟ-ΠΑΟΚ το 2009 στο ΟΑΚΑ.

147

Φωτός: Ο Pablo Garcia απέναντι στον Ολυμπιακό, (πάνω) στο Καραϊσκάκη το 2008,

(κάτω) στην Τούμπα για τα play off το 2010.

148

Φωτό: Μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Ο Pablo Garcia μέσα στο Καραϊσκάκη στον αγώνα

Κυπέλλου το 2011 (1-1), δείχνει με χαρακτηριστική κίνηση στον Μάνταλο από τον

Σύνδεσμο Αθηνών ότι..γνωρίζει. Κανένας παίκτης του ΠΑΟΚ στην νεότερη ιστορία

της ομάδας δεν είχε την τρέλα και το θάρρος μέχρι τότε να δείξει αυτό έδειξε ο Γκαρσία

το 2011.

149

Φωτός (πάνω & απέναντι): Ο Pablo Garcia πανηγυρίζει στην τιμωριμένη και άδεια

Τούμπα την πρόκριση στον ημιτελικό Κυπέλλου, μετά την νίκη απέναντι στον

Ολυμπιακό (1-0) τον Φεβρουάριο του 2011.

150

151

Φωτός: Ο Pablo Garcia στο Καραϊσκάκη απέναντι στον Ολυμπιακό. (Πάνω) μετά την

λήξη του αγώνα Κυπέλλου το 2011. (Κάτω) σε αγώνα πρωταθλήματος το 2010.

152

Φωτό: Ο Pablo Garcia πανηγυρίζει την νίκη του ΠΑΟΚ στην Τούμπα για τα Play Off

απέναντι στον Ολυμπιακό (1-0) το 2010.

153

Φωτό: Ο Pablo Garcia εκνευρισμένος με τις υποδείξεις του Κάκου στην Τούμπα για τα

Play Off απέναντι στον Ολυμπιακό (1-0) το 2010.

154

Φωτό: Ο Pablo Garcia παραλαμβάνει το βραβείο για το καλύτερο γκόλ της 23ης

αγωνιστικής το 2010, στον αγώνα της Τούμπας με τον Παναθηναϊκό (2-1) με απεύθείας

εκτέλεση φάουλ από την γωνία του κόρνερ.

155

Φωτός: Ο Pablo Garcia παραλαμβάνει βραβεία. (Πάνω) Ως MVP απέναντι στην ΑΕΚ

στην Τούμπα το 2010. (Κάτω) Για το καλύτερο γκόλ της 26ης αγωνιστικής το 2012,

απέναντι στην Κέρκυρα στην Τούμπα (4-0) όπου σκόραρε από χτύπημα κόρνερ! Αυτό

το γκόλ ήταν και το τελευταίο γκόλ του Pablo με την φανέλα του ΠΑΟΚ.

156

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia παραλαμβάνει βράβευση από τα Εκπαιδευτήρια

Μαντουλίδη το 2013. (Κάτω) Σε ηχογράφιση για την Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου

της ΠΑΕ ΠΑΟΚ τον Ιανουάριο του 2010.

157

Φωτός: Το βραβείο του Pablo Garcia ως MVP του ΠΑΟΚ για την χρονιά 2011-2012.

158

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia εκτελεί εργομετρικές εξετάσεις τον Ιούνιο του 2012 με

τον Κλάους να προσπαθεί να τον..πειράξει για την ηλικία του! (Κάτω) Μαζί με τον

Κλάους σε φιλικό με την Οτελούλ στην διάρκεια της προετοιμασίας στην Ολλανδία το

2012.

159

Φωτός: Ο Pablo Garcia σε φωτογράφιση για το περιοδικό του ΠΑΟΚ το 2009. (Πάνω)

με τα παιδιά του. (Κάτω) στον κήπο του σπιτιού του.

160

Φωτός: Ο Pablo Garcia σε συνέντευξή του το 2010.

«Ο λαός του ΠΑΟΚ είναι μεγαλύτερος σε πάθος και σε δύναμη. Εμείς θα παλέψουμε

και γνωρίζουμε ότι θα παλέψουμε και εναντίον των διαιτητών. Αυτό όμως δεν πρέπει

να αποτελεί δικαιολογία, για να μην συνεχίσουμε να κάνουμε κάποια πράγματα

σωστά. Το έχω πει ότι ευγνώμων για την αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος. Σίγουρα δεν

θα έπρεπε να συμβαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό. Δεν την αξίζω..

Θυμάμαι όταν έδινα το πρώτο μου παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, ένα φιλικό με την Ουντινέζε

στην Τούμπα, ένας φίλαθλος με σταμάτησε έξω από το γήπεδο και μου είπε: “Εσύ έχεις

το βλέμμα και τα μάτια του ΠΑΟΚ”. Μου έκανε τρομερή εντύπωση γιατί δεν είχα

παίξει ούτε δευτερόλεπτο με τον ομάδα. Αυτό μου έμεινε..»

161

ΜΕΡΟΣ 8:

Ο Pablo, οι διαιτητές και οι προπονητές

Εξίσου ενδιαφέρον είναι το κεφάλαιο της ποδοσφαιρικής ζωής του Pablo, που αφορά

τις σχέσεις του με τους διαιτητές. Σημαντικό ρόλο στη συμπεριφορά του έπαιξε η

ποδοσφαιρική κουλτούρα των Ουρουγουανών, το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του

και το γεγονός ότι εντός του γηπέδου, δεν ήθελε πολύ να μετατραπεί σε ταύρο.

Αν στα παραπάνω προσθέσετε ότι ως ποδοσφαιριστής απαιτούσε το δίκαιο που του

αναλογούσε πάνω στο χορτάρι και τρελαινόταν κάθε φορά που ένοιωθε ότι τον

αδικούσαν, καθώς και πως ο ρόλος του διαιτητή είναι μεταξύ άλλων να αποδίδει

δικαιοσύνη, αντιλαμβάνεσθε πως από το συνδυασμό των παραπάνω δεδομένων,

προκύπτει είναι ένα εκρηκτικό cocktail.

Πόσο δε όταν στη χώρα μας η σκοπιμότητα των διαιτητών είναι κάτι περισσότερο από

εμφανής. Σε συνέντευξή του είχε παραδεχτεί πως «Εκείνο που δεν θα ανεχθώ με τίποτα

είναι η αδικία. Δεν τη χωνεύω». Αξίζει να σημειώσουμε πως η στάση του έναντι των

διαιτητών ήταν απολύτως φιλοσοφημένη και δεν υπέκρυπτε ίχνος σκοπιμότητας.

Εκνευριζόταν αφάνταστα κάθε φορά που άκουγε σφύριγμα με το παραμικρό. Σε

συνέντευξη του όταν έπαιζε στη Real, έβαλε πλάτη και για το συμπαίκτη του στη

Thomas Gravesen με αφορμή αποβολή του τελευταίου, υποστηρίζοντας πως «Όταν οι

διαιτητές σφυρίζουν τόσο πολύ, κάνουν κακό στο ποδόσφαιρο».

Το ακόμα σημαντικότερο για τον Pablo είναι πως είχε την ίδια φιλοσοφία και στις

περιπτώσεις που και ο ίδιος έπεφτε θύμα της σκληρότητας των αντιπάλων δεχόμενος

αντιαθλητικά μαρκαρίσματα, αφού ουδέποτε διεκδικούσε κάτι από τους διαιτητές. Θα

ήταν πολύ εύκολο για εκείνον να ξαπλώσει στο χορτάρι μετά την αγκωνιά του Diogo,

δεν το έκανε όμως παρά το γεγονός ότι πόνεσε.

Ακόμα πιο βίαια ήταν μια σκαριά του Rafik Djebbour σε αγώνα με την ΑΕΚ μέσα στην

Τούμπα, αλλά αν και έδειξε να σφαδάζει από τον πόνο, δεν έπεσε κάτω.

Μετά την αποβολή του στον αγώνα με την ΑΕΚ το Μάιο του 2011, ενώ παραδέχτηκε το

χτύπημα στον αντίπαλο τον κατηγόρησε για θέατρο, υποστηρίζοντας πως δεν ήταν

τόσο δυνατό για να ξαπλώσει στο χορτάρι. Επισήμανε πως κι' εκείνος έχει δεχτεί ακόμα

πιο σκληρά χτυπήματα, αλλά δεν έπεσε ποτέ.

Όταν κάποια στιγμή είχε ερωτηθεί μεταξύ σοβαρού και αστείου για το αν θα γινόταν

διαιτητής, απάντησε με απίστευτο κυνισμό και χιούμορ μαζί: «Για πιο λόγο να γίνω

διαιτητής; Αφού δε θα σφύριζα ποτέ»... Για εκείνον το ποδόσφαιρο σήμαινε μάχη, το

162

γήπεδο ήταν η σύγχρονη Ρωμαική Αρένα όπου ως άλλος μονομάχος πολεμούσε για

την επιβίωσή του σε βάρος του αντιπάλου, χωρίς όρους.

Αποδεχόταν βεβαίως τη θεσμική αναγκαιότητα παρουσίας του διαιτητή, έπαιρνε

ανάποδες όμως όταν αυτοί είτε αδικούσαν, είτε έκαναν κατάχρηση της σφυρίχτρας, με

αποτέλεσμα να χαλάει ο ρυθμός του αγώνα και σε τελική το ίδιο το παιγνίδι.

Θεωρούσε ότι πρωταρχικός λόγος ύπαρξης του διαιτητή πρέπει να είναι η συμβολή

στην παραγωγή θεάματος και γι' αυτό, παρά τη συνειδητή αποστροφή του προς τον

συγκεκριμένο κλάδο, έλεγε πάντα καλά λόγια για τον Ιταλό Colina, τον οποίον

θεωρούσε κορυφαίο.

Μανία με Κάκο

Γεγονός είναι πάντως πως αν υπήρχε ένας διαιτητής με τον οποίον έβγαζε

κυριολεκτικά σπυριά, αυτός ήταν ο Τάσος Κάκος.

Στο παιγνίδι με την αντιαθλητική σκαριά Djebbour που προαναφέραμε, διαιτητής

ήταν ο Κερκυραίος, και μετά τη λήξη του ο Garcia τα έχωσε χοντρά :.«Παίξαμε έντεκα

εναντίον δώδεκα και μετά την κόκκινη κάρτα που δέχθηκε ο παίκτης της ΑΕΚ, παίξαμε

έντεκα εναντίον έντεκα. Στη φάση κλώτσησα την μπάλα στην κερκίδα για να

εκτονωθώ, γιατί είχα πολλά νεύρα κι αν μιλούσα θα έτρωγα κόκκινη κάρτα».

Σημειώστε πως δύο χρόνια πριν ο ίδιος διαιτητής τον είχε αποβάλλει για μια

κίνηση στο Simao που έμοιαζε με μπασκετικό screen παραβλέποντας πως ο τελευταίος

τον είχε μαρκάρει αντιαθλητικά δευτερόλεπτα πριν, ενώ για τη σκαριά ο Αλγερινός

παρατηρήθηκε με κίτρινη.

Ανάλογης επικινδυνότητας ήταν και το μαρκάρισμα του Simao. O Κάκος επίσης, είχε

δείξει σε παλιότερο παιγνίδι μέσα στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο την ΑΕΚ, δεύτερη κίτρινη

στο Sorlin επειδή χειροκρότησε ειρωνικά μια τραβηγμένη απόφασή του. Πως να μην

τρελαθεί μετά;

163

Φωτός: Ο Pablo Garcia δέχεται δολοφονικό τάκλιν από τον Σιμάο του Παναθηναϊκού

σε αγώνα Play Off το 2009. Ο Garcia αντιδράει στον Σιμάο και παίρνει την κόκκινη

από τον Κάκο, ενώ ο Σιμάο δεν τιμωρείται καθόλου. Έξαλλος ο Garcia πηγαίνει προς

τα αποδυτήρια χτυπώντας και φωνάζοντας και μάταια προσπαθεί να τον ηρεμήσει ο

Σάντος και ο Κονσεϊσάο.

164

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia ζαλίζει τον Djebour στον αγώνα της Τούμπας το 2011.

(Κάτω) Ως αρχηγός στο παιχνιδι του Κυπέλλου με την Αν.Καρδίτσας το 2013.

165

Η εξέλιξη των γεγονότων πάντως, έδειξε ότι ο Garcia είχε στοχοποιηθεί από τον Κάκο, ο

οποίος μετά τη γροθιά στο Diogo είχε δηλώσει: «Ωχ, τι έκανε αυτός; Τί κόκκινη, πιστόλι

θέλει» λόγια που επιβεβαιώνουν το κόμπλεξ του Κερκυραίου με τον Ουρουγουανό, που

εξηγεί επίσης και τον τρόπο που τον αντιμετώπιζε κάθε φορά που σφύριζε ΠΑΟΚ, μια

και προφανώς τον θεωρούσε υπεύθυνο για το ότι είχε εκτεθεί. Το γεγονός μάλιστα πως

ο Garcia ήταν από τους ανθρώπους που δε μασούσαν τα λόγια τους, τον έκανε ακόμα

πιο αντιπαθή σε διαιτητές με τον αλαζονικό χαρακτήρα του Κάκου. Κάποτε είχε

δηλώσει: «Πριν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (σφύριζε ο Κάκος) είδαμε τον διαιτητή

να μιλάει με τους παίκτες του, να γελάει. Επίσης βλέπουμε ότι στα εντός έδρας

παιχνίδια του Ολυμπιακού το κάθε άγγιγμα δίνεται φάουλ. Σε ένα φάουλ που είχε

γίνει πάνω στον Sorlin στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, αν το έκανα εγώ θα με

τιμωρούσαν με τρεις αγωνιστικές και θα με είχαν στείλει στη φυλακή» λόγια αληθινά,

που σίγουρα εκνεύριζαν το νάρκισσο διαιτητή.

Το γεγονός μάλιστα ότι ο Κάκος προσπαθούσε να μιμηθεί τον Colina τόσο σε εμφάνιση

όσο και σε κινήσεις, ήταν ένας λόγος παραπάνω για να του ανακατεύεται το στομάχι

κάθε φορά που τον έβλεπε.

Με αφορμή τις μιμήσεις και το look του Κερκυραίου, είχε πει: «Νομίζει ότι είναι

ο Colina Αλλά ο Colina είναι μόνο ένας! Ήρθε εδώ για να μας κλέψει. Μας κορόιδεψε.

Το έχω ξαναπεί. Είναι ο χειρότερος διαιτητής στην Ελλάδα. Αν είχα κάνει κάτι, δεν θα

μιλούσα και δεν θα είχα τέτοια συμπεριφορά. Πείτε μου πότε ακούμπησα το Simao; Ο

Κάκος είναι ο χειρότερος διαιτητής στην Ελλάδα και όταν παίζει στην Τούμπα κάνει τα

ίδια. Όπως τιμωρούνται οι παίκτες, έτσι πρέπει να τιμωρούνται οι διαιτητές».

Κάκο σήκω πάνω, να σε γαμήσω

Μια από τις θεαματικότερες επιθέσεις του Garcia έγινε με θύμα τον Τάσο Κάκο, με τον

οποίον είχε ανοίξει βεντέτα. Ο τελευταίος δεν το κατήγγειλε ποτέ, ούτε το ανέφερε στο

φύλο αγώνα προφανώς κυριευμένος από ενοχές και γι' αυτό η επίθεση έμεινε μακριά

από τα φώτα της δημοσιότητας.

Πριν από αγώνα στην Τούμπα με διαιτητή τον Κάκο, ο Ουρουγουανός αντιλήφθηκε

την παρουσία του διαιτητή από την Κέρκυρα μέσα στα αποδυτήρια. Συνηθίζεται πριν

από τους αγώνες, οι διαιτητές να πηγαίνουν στα αποδυτήρια των γηπεδούχων πριν

φτάσουν οι ποδοσφαιριστές, για να κάνουν μασάζ. Ο Κάκος άργησε να τελειώσει, ο

Garcia πήγε λίγο νωρίτερα, το θέμα είναι πως αντιλήφθηκε την παρουσία του στο

διπλανό δωμάτιο. Χωρίς να το σκεφτεί καθόλου, μπούκαρε ως μαινόμενος ταύρος στο

δωμάτιο που οι διαιτητές έκαναν μασάζ, άρπαξε το κρεββάτι που ο Κάκος χαλάρωνε

και κουνώντας το με δύναμη πάνω-κάτω ούρλιαζε:

«Colina σήκω πάνω να σε γαμήσω». Ευτυχώς παρενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και τον

απομάκρυναν, διότι ήταν σε κατάσταση αμόκ. Όσοι ήταν παρόντες πάντως, έχουν να

166

λένε για τον τρόμο που είχε ζωγραφιστεί στα μάτια του Κάκου που τα είχε χάσει

εντελώς και δεν είχε καμμία σχέση με τον αλαζόνα-υπερόπτη διαιτητή, που έχουμε

συνηθίσει να βλέπουμε.

Και Σπάθας

Μπορεί η κόντρα με τον Κάκο να ήταν διαχρονική, τις πιο βαριές κουβέντες πάντως

τις έχει πει για τον Ηλία Σπάθα, με αφορμή τη σφαγιαστική διαιτησία του στο παιγνίδι

με τον Άρη το 2010.

«Τον έστειλαν για να χάσουμε το πρωτάθλημα. Απορώ πόσα τους δίνουν για να

παίζουν έτσι». Ήταν η δήλωση που ανακλήθηκε στα χαρτιά και μπορεί να ακούγεται

ακραία, σίγουρα πάντως δεν απέχει από την πραγματικότητα... Αρκετό καιρό μετά

δήλωσε για τον ίδιο διαιτητή: «Ποτέ στη ζωή μου, δεν είχα αισθανθεί τόσο έντονα ότι

με κλέβουν όσο στο παιχνίδι με τον Άρη που σφύριξε ο Σπάθας».

Οι σχέσεις του με τους προπονητές

Σημαντικό κεφάλαιο τα χρόνια που αγωνίστηκε με το δικέφαλο στο στήθος και όχι

μόνο, η σχέση του με τους προπονητές, ειδικά αν αναλογιστούμε πως εξ' αιτίας της

κόντρας με το Δώνη παραλίγο να κλείσει άδοξα την καριέρα του στον ΠΑΟΚ.

Η αλήθεια είναι πως ο Pablo δεν ήταν αυτό που λέμε ''παιδί του προπονητή''. Αν ήταν

στο χέρι των περισσοτέρων θα τον είχαν στείλει από εκεί που ήρθε, εκείνο όμως που τον

βοήθησε να επιβιώσει και να καθιερωθεί ήταν η τεράστια κλάση του. Ήταν τέτοια η

αξία, τα ψυχικά του χαρίσματα και η ηγετική του φυσιογνωμία, που όλοι τους τον

θεωρούσαν υπεραπαραίτητο, παρά το γεγονός πως ήταν από τους παίκτες που είχαν

άποψη, κάτι που δεν αρέσει στους περισσότερους προπονητές που θέλουν αθλητές-

στρατιωτάκια..

«Σε όλη την καριέρα μου ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με τους προπονητές! Μπορεί να

είχα με δύο- τρεις. Μη ρωτάς γιατί. Δεν γνωρίζω ούτε και εγώ το γιατί» ήταν η

απάντηση που έδωσε όταν είχε ερωτηθεί σχετικά.

Λάβετε υπ' όψιν πως συνήθως, αθλητές με το βιογραφικό του Garcia έχουν τις

ιδιοτροπίες τους αφενός, αλλά και αυστηρά κριτήρια αξιολόγησης αφετέρου. Κάποιος

ποδοσφαιριστής με αποκλειστική παρουσία στο Ελληνικό πρωτάθλημα, δε διαθέτει τις

παραστάσεις για να αποτιμήσει την ποιότητα της δουλειάς ενός προπονητή. Ίσως τον

φοβίζει και το Ελληνικό περιβάλλον, αφού είμαστε μια χώρα όπου οι περισσότεροι

επιβιώνουν λόγω δημοσίων σχέσεων και ελάχιστοι σκαμπάζουν από ποδόσφαιρο.

Παίκτες που κουβαλάνε τόση ιστορία στις πλάτες τους όμως, το καταλαβαίνουν

167

Ζ

Φωτός (Πάνω & απέναντι): Σήμα κατατεθέν του, οι υψωμένες γροθιές μετά το τέλος

των αγώνων.

168

169

αμέσως, οπότε το να υπακούσουν σε κάθε εντολή επειδή μόνο και μόνο επειδή βγήκε

από το στόμα του προισταμένου τους-προπονητή, είναι απλώς μια κουβέντα.

Αν δεν πεισθούν και ίσως δεν εγκρίνουν κατά μια άποψη, τότε δημιουργείται

πρόβλημα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο πχ να δεχθεί να αγωνιστεί σε θέση που γνώριζε εκ

των προτέρων ότι δε μπορούσε να προσφέρει, πόσο δε όταν προσπαθούσε να του την

επιβάλλει κάποιος που είχε δει τις ομάδες στις οποίες ο Pablo είχε αγωνιστεί μόνο στην

τηλεόραση. Το ίδιο ισχύει για τις τακτικές που εφαρμόζει ο προπονητής, τα συστήματα

που ακολουθεί, το πρόγραμμα εκγύμνασης ή τη δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις.

Μην το παρεξηγείτε, συμβαίνει συχνά με παίκτες που κουβαλάνε τόση εμπειρία στις

πλάτες τους και δεν έχουν πάντα άδικο.

Σκεφτείτε ότι μιλάμε για το Garcia της Real, της Milan, τον αρχηγό της εθνικής

Ουρουγουάης, με συμπαίκτες ποδοσφαιριστές παγκοσμίου βελινεκούς, ο οποίος στον

ΠΑΟΚ έπρεπε να ακολουθεί τις οδηγίες του Παύλου Δερμιτζάκη με θητεία στον

Ατσαλένιο, το Διαγόρα και τον Πανθρακικό στην καλύτερή του και το Μάκη Χάβο με

προυπηρεσία στον Αγροτικό Αστέρα. Όπως και να το κάνουμε, είναι ένα θέμα.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ο Garcia δεν είχε πρόβλημα με τους προαναφερθέντες,

ήθελα όμως να παραθέσω κάποια δεδομένα που έχουν τη σημασία τους και θα σας

βοηθήσουν να ερμηνεύσετε ορισμένα από τα γεγονότα που θα διαβάσετε στη συνέχεια.

Δεν είναι θέμα προσώπων δηλαδή αλλά παραστάσεων κι εμπειριών. Μέσα σ' αυτά,

συνυπολογίστε πως μιλάμε για έναν επαναστάτη που πολύ δύσκολα έμπαινε σε

καλούπια, αν και στην περίπτωσή του Pablo εκείνο που χρειάζεται είναι να βρεις του

κουμπί του.

Όταν κάποτε είχε ερωτηθεί αν θα γινόταν ποτέ προπονητής, δήλωσε: «Δεν είναι μέσα

στους στόχους μου, δεν ξέρω αν αλλάξω γνώμη στο μέλλον, αν γινόμουν όμως θα

ήμουν σαν τον Javier Aguire που κάποτε μας είπε, θέλω να μπείτε μέσα και να φάτε

κίτρινη και οι έντεκα». Το ποδόσφαιρο για τον Pablo Garcia, ακόμα και στο υψηλό

επίπεδο που αγωνίστηκε, είναι κυρίως θέμα ενστίκτου, σε μια μάχη επιβίωσης. Καλές οι

στρατηγικές και τα πλάνα, εκείνο που μετράει περισσότερο όμως ήταν η προετοιμασία

για τη μάχη και κατά μια έννοια ο αυτοσχεδιασμός της στιγμής, αναλόγως με τα

δεδομένα που θα προέκυπταν.

Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που δεν τον γοήτευε η ιδέα να ασχοληθεί με την

προπονητική. Δεν ήθελε να βάζει τους άλλους σε καλούπια, όπως δεν ήθελε να μπαίνει

κι' εκείνος. Διαβάζοντας πάντως τις κατά καιρούς δηλώσεις του, δεν έδειχνε να έχει

λάβει οριστική απόφαση για το ενδεχόμενο να καθίσει σε πάγκο, αφού σε άλλη

συνέντευξη έδειξε πιο διαλλακτικός για το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την

προπονητική, υποστηρίζοντας ότι : «Το να φορέσω τη φόρμα του προπονητή, με

τραβάει. Έχω τις εμπειρίες, έχουν περάσει πολλοί προπονητές από την καριέρα μου,

170

είναι κάτι που θα μου άρεσε να κάνω κάποια στιγμή, αλλά ειλικρινά δεν σκέφτομαι

ακόμα καμία επιλογή, θα το σκεφτόμουν, όμως όχι τώρα».

Η πρώτη χρονιά με Santos

Aν και το βιογραφικό του τα έλεγε όλα, η κλάση του Garcia φάνηκε από την πρώτη

στιγμή που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας, με προπονητή τον Πoρτογάλο Fernado

Santos . Την πρώτη αγωνιστική της περιόδου 2008-9, ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε τον ΟΦΗ

στο Ηράκλειο και ο Santos επέλεξε να τον χρησιμοποιήσει, αν και ήταν ανέτοιμο. Οι

εκτελέσεις των στημένων φάσεων όπως και ο αρχοντικός τρόπος που μοίραζε το

παιγνίδι, έδωσε σε όλους να καταλάβουν ότι πρόκειται για σπάνια πάστα

ποδοσφαιριστή. Όσο περνούσε και χρόνος και προσαρμοζόταν, η απόδοσή του

ανέβαινε και τα ηγετικά του χαρίσματα τον καθιέρωσαν ως βασικό και

αναντικατάστατο στέλεχος, στην 11άδα, αλλά και ως ηγέτη στις συνειδήσεις των

συμπαικτών αλλά και των οπαδών. Στο καπάκι ήρθε η μπουνιά στο Diogo για να δέσει

το γλυκό και να κερδίσει περίοπτη θέση στις καρδιές των ΠΑΟΚτσήδων, τόσο για τη

μαχητικότητα όσο και για το πάθος του.

Υπήρχε ωστόσο και η αντίθετη άποψη, εκείνων, που θεωρούσαν πως με τη

συμπεριφορά του δημιουργούσε πρόβλημα στην ομάδα, αφού την υποχρέωνε να

παίζει με αριθμητικό μειονέκτημα, ενώ προκαλούσε εκνευρισμό και στους υπόλοιπους.

Χαρακτηριστικά έλεγαν πως στο παιγνίδι με τον Ολυμπιακό μέχρι να ρίξει τη γροθιά

στο Diogo, η ομάδα είχε καταφέρει να οδηγήσει το παιγνίδι στα μέτρα της. Μόλις

ξεκίνησε ο καυγάς η ομάδα αποπροσανατολίστηκε, εξαγρίωσε τους αντιπάλους, με

αποτέλεσμα να δεχτεί το γκολ

Το σκηνικό με το Diogo ωστόσο δεν ήταν το μοναδικό. Οι κόκκινες με Θρασύβουλο και

Παναθηναικό που αναφέραμε προηγουμένως, κατεγράφησαν την πρώτη χρονιά και

μοιραία, έδωσαν αφορμή για μουρμούρες. Ειδικά το σκηνικό με το Simao στην

πρεμιέρα των play off που η ομάδα ξεκίνησε με όνειρα και υψηλές βλέψεις αλλά έχασε

το πρώτο παιγνίδι -κάτι που δύσκολα θα γινόταν με τον Ουρουγουανό στην 11άδα-

προκάλεσε προβληματισμό σε αρκετούς. Στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας

πάντως ο Pablo είχε ήδη ηρωωποιηθεί και στο τελευταίο παιγνίδι της

περιόδου με τη Λάρισα, το γήπεδο τον αποθέωνε με την ιαχή «ΠΑΟΚ θρησκεία

τρομοκρατία, τιμή και δόξα στον Pablo το Garcia».

Για τους επιτελείς της ομάδας όμως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρομαντικά.

Ο Santos είχε τις ενστάσεις του κι' εδώ που τα λέμε δεν είχε άδικο. Είχε στις τάξεις του

έναν παικταρά, ο οποίος όμως κρεμούσε συχνά πυκνά την ομάδα με τις συμπεριφορές

του. Δεν ήταν τόσο εύκολο και ευχάριστο για έναν προπονητή να διαχειρίζεται

ανάλογες καταστάσεις, οπότε ζήτησε την απομάκρυνσή του.

171

Φωτός: (Πάνω) Ο κόσμος τον αποθεώνει μετά τον αγώνα Κυπέλλου με τον

Πανσερραϊκό το 2010. (Κάτω) «Έσύ έχεις το βλέμμα του ΠΑΟΚ» του είπε οπαδός.

172

Να φύγει-να μείνει 3-1

Οι ζυμώσεις για το ενδεχόμενο λύσης της συνεργασίας κράτησαν καιρό, αφού δεν ήταν

εύκολο για πολλούς λόγους, τόσο επικοινωνιακούς όσο και αγωνιστικούς.Ο κόσμος τον

λάτρευε, ενώ σε περίπτωση που έφευγε το κενό ήταν δύσκολο να αναπληρωθεί. Στις

αρχές του Αυγούστου του 2009, μέρα των γενεθλίων του Γιώργου Σαχπατζίδη,

πραγματοποιήθηκε στη Χαλκιδική σύσκεψη κορυφής στο κότερο του τελευταίου.

Παρόντες ήταν ο πρόεδρος Θόδωρος Ζαγοράκης, ο ανιπρόεδρος και τεχνικός

διευθυντής Ζήσης Βρύζας, ο προπονητής Fernando Santos και ο Γιώργος Σαχπατζίδης.

Ο τελευταίος παρέστη έχοντας συμβουλευτικό ρόλο, αφού έδινε κάποια χρήματα στην

ομάδα.

Βασικό θέμα της συνάντησης, το μέλλον του Pablo Garcia στην ομάδα.

Από τους τέσσερις παριστάμενους, μόνο ο Ζαγοράκης ήταν υπέρμαχος της παραμονής

του. Οι υπόλοιποι τρεις, τάχθηκαν υπέρ της απομάκρυνσής του από την ομάδα, με

αιτιολογικό τις ακραίες συμπεριφορές του, που δημιουργούσαν απανωτά προβλήματα.

Έλεγε δηλαδή ο Santos και δεν είχε άδικο «δε γίνεται κάθε τρεις και λίγο να μένουμε με

δέκα παίκτες και συν τοις άλλοις, να αναγκάζομαι να κάνω μπαλώματα αφού το

βασικό μου αμυντικό χαφ τιμωρείται με δυο, τρεις ή και περισσότερες αγωνιστικές».

Φανταστείτε πως στον αγώνα με τον Παναθηναικό στα play off, o Santos είχε

αποδοκιμαστεί από την εξέδρα επειδή δεν έβαζε επιθετικό παίκτη, τη στιγμή που στο

μεγαλύτερο διάστημα αν και με παίκτη λιγότερο, ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος του

αντιπάλου του! Μόλις αποφάσισε να κάνει αλλαγή προς το τέλος, δέχτηκε γκολ από

τον Καραγκούνη. Βάσει εικόνας, αν δεν είχε αποβληθεί ο Pablo, ο ΠΑΟΚ θα είχε

κερδίσει και όλα θα ήταν μέλι γάλα. Υποχρεώθηκε μάλιστα να κάνει αλχημείες για να

καλύψει το κενό του, στην πιο κρίσιμη φάση του πρωταθλήματος που κρινόταν όλη

η χρονιά, αφού τιμωρήθηκε και επανήλθε στο τελευταίο παιγνίδι των play off που ήταν

αδιάφορο από βαθμολογικής άποψης.

Δεν ήταν τόσο απλό για τον προπονητή λοιπόν, ούτε ήταν δυνατό να λειτουργεί

η ομάδα με λογικές εξέδρας, που ήθελε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

«Καλός ο Pablo, αν είναι όμως να δημιουργεί προβλήματα στην ομάδα, ας πάρουμε

κάποιον άλλον που μπορεί να μην έχει την ποιότητά του, θα ξέρουμε όμως

τουλάχιστον, ότι θα είναι πάντα εκεί. Καλύτερα να παίζουμε 11 εναντίον 11 με έναν

μέτριο στην εντεκάδα, παρά με 10 εναντίον 11, και τον 11ο τιμωρημένο».

Αυτό ήταν το κεντρικό νόημα της εισήγησης Santos.

Με την άποψη του προπονητή απολύτως σύμφωνος ήταν και ο Βρύζας αλλά και ο

Σαχπατζίδης, κυρίως επειδή εμπιστευόταν τυφλά το Ζήση, όπως και το αντίστροφο.

Αντίθετη άποψη είχε ο Ζαγοράκης, που είχε το δικό του σκεπτικό. Χωρίς να διαφωνεί

173

επί της ουσίας με τις εκτιμήσεις των υπολοίπων, αφού αποδεχόταν τη ζημιά που

υφίστατο η ομάδα εξ' αιτίας της συμπεριφοράς του Pablo, είχε τις ενστάσεις του που

επικεντρωνόταν στις εξής παραμέτρους.

Η πρώτη είχε να κάνει με την αξία του Pablo, μια και θεωρούσε πως είναι λάθος ένας

παίκτης- λαχείο να απομακρυνθεί, χωρίς να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια ώστε να

συνετιστεί και να περιορίσει όσο γίνεται τα ξεσπάσματά του. «Φέτος παίζουμε στην

Ευρώπη, οι απαιτήσεις στο πρωτάθλημα είναι αυξημένες αφού πέρσι βγήκαμε δεύτεροι

στην κανονική περίοδο, παίκτες σαν το Garcia είναι υπερπολύτιμοι. Ας

προσπαθήσουμε όλοι να του βάλουμε μυαλό».

Ο Ζαγοράκης ήταν υπέρμαχος της άποψης να γίνει προσπάθεια να αποκτηθεί ένας

παίκτης ακόμα, χωρίς όμως να φύγει ο Garcia. Κι' αν συνέχιζε τα ίδια, ας καθόταν στον

πάγκο μέχρι να φύγει τον Ιανουάριο. Η επιχειρηματολογία του μάλιστα ενισχύθηκε

από την εξής ποδοσφαιρική προσέγγιση: Επισήμανε πως επειδή είχε χάσει το βασικό

στάδιο της προετοιμασίας την προηγούμενη χρονιά, κουραζόταν περισσότερο, με

συνέπεια να εκνευρίζεται ευκολότερα.

Είναι αλήθεια πως ο Garcia είχε συμφωνήσει με τον ΠΑΟΚ στα μέσα του καλοκαιριού

του 2008 και γι' αυτό δεν πρόλαβε να κάνει προετοιμασία με την ομάδα. Όπως

συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις ο παίκτης ακολούθησε ειδικό πρόγραμμα, αλλά δεν

ήταν το ίδιο, γιατί αν ήταν, θα είχαν καταργηθεί οι προετοιμασίες και οι αθλητές θα

κέρδιζαν περισσότερο χρόνο ξεκούρασης. Ακριβώς επειδή έμενε από δυνάμεις λοιπόν,

δεν ήταν κυρίαρχος του εαυτού του με συνέπεια να βγαίνει εκτός ορίων, όπως

συμβαίνει με όλους μας που είμαστε πιο ευέξαπτοι στην καθημερινότητά μας, αν

έχουμε κοιμηθεί λιγότερες ώρες από το κανονικό. Αναλογιστείτε πως μιλάμε για

αθλητές που αγωνίζονται με πολλαπλάσιους σφυγμούς και την ένταση να βαράει

κόκκινο.

Εννοείται πως η συζήτηση έγινε σε καλό κλίμα και παρά τη διαφορετικότητα των

απόψεων, κάθε πλευρά άκουγε τα επιχειρήματα της άλλης με προσοχή και σεβασμό,

αφού το ζητούμενο για όλους ήταν το καλό της ομάδας. Απόφαση δεν ελήφθη, αφού

πέρα από τα υπόλοιπα, δεν ήταν τόσο εύκολο για τον ΠΑΟΚ να ανακοινώσει τη λύση

της συνεργασίας με έναν παίκτη που είχε γίνει ίνδαλμα. Το θέμα έμεινε εκεί και

αποφασίστηκε να προχωρήσουν με τη λογική του βλέποντας και κάνοντας. Ο Βρύζας

πάντως προσπάθησε να εντοπίσει ομάδα που θα έγινε κάποια χρήματα για το Garcia

ώστε να φανεί ως μεταγραφή και όχι ως αποδέσμευση και βρήκε την Τουρκική

Ankarakoutsou.

174

175

Βρύζας: Ή εγώ ή αυτός.

Στο άκουσμα και μόνο της είδησης πως υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο, ο κόσμος άρχισε να

αντιδρά. Στο φιλικό που έγινε στην Τούμπα εκείνες τις μέρες με τον Εργοτέλη στο

πλαίσιο της μεταγραφής του Κουτσιανικούλη, ο κόσμος εξέφρασε την αντίθεσή του. Το

ίδιο συνέβη και με το Garcia που θεώρησε άκρως υποτιμητικό να παζαρεύει ο ΠΑΟΚ

την πώλησή του, χωρίς τη δική του συγκατάθεση.

Ζήτησε ακρόαση από το Ζαγοράκη και στη συνάντηση που είχαν, ο Ουρουγουανός

ξεκαθάρισε «αν δε με θέλετε, αφήστε με να επιστρέψω στην πατρίδα μου, το ενδεχόμενο

να πάω στην Τουρκία, ξεχάστε το».

Ο πρόεδρος τον ενημέρωσε πως είναι ο ηγέτης του ΠΑΟΚ, αποτελεί αναπόσπαστο

κομμάτι της ομάδας και δεν πρόκειται να φύγει.

Όταν ο Βρύζας έμαθε τα της συνάντησης, έγινε έξαλλος αφού θεώρησε πως ο

Ζαγοράκης τον είχε καπελώσει, αποφασίζοντας για ένα τόσο σημαντικό θέμα χωρίς να

τον ρωτήσει, αν και γνώριζε τις ενστάσεις του. Έφτασε στο σημείο μάλιστα να πει στο

Ζαγοράκη «ή εγώ ή αυτός, διάλεξε».

Για να λυθεί η παρεξήγηση τους αρκούσε μια βόλτα με το αυτοκίνητο, εκεί συζήτησαν,

ξεκαθάρισαν και ξεπεράστηκαν οι όποιες διαφωνίες. Ήταν η εποχή που δεν υπήρχαν

προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις. Το ότι τα βρήκαν πάντως, δε σήμαινε ότι ο

Βρύζας αναθεώρησε την άποψή του για τον παίκτη. Είναι άνθρωπος άλλωστε που

δύσκολα ξεχνάει και ακόμα δυσκολότερα αλλάζει γνώμη...

O ξεκρέμαστος Santos

Όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, η εξέλιξη δεν ενθουσίασε ιδιαιτέρως τον

προπονητή. Αν και η σχέση Santos-Ζαγοράκη ήταν ιδανική και υπήρχε ατελείωτος

αλληλοσεβασμός και αλληλοεκτίμηση από την εποχή που ο πρώτος είχε το δεύτερο

ποδοσφαιριστή στην ΑΕΚ, σ' αυτό το θέμα είχαν διαφορετική προσέγγιση, κάτι που

εννοείται πως δεν είναι απαγορευτικό.

Ο Santos εξέφρασε τη δυσαρέσκειά στο Βρύζα με τον οποίον ερχόταν καθημερινά σε

επαφή στις προπονήσεις, υποστηρίζοντας πως ο πρόεδρος τον άφησε εκτεθειμένο.

Τότε λοιπόν αποφασίστηκε να διαρρεύσει πως οι δύο πλευρές τα βρήκαν προφορικά

για την επέκταση της συνεργασίας που ολοκληρωνόταν τον επόμενο χρόνο. Στόχος, να

περάσει προς τα έξω πως ο Πορτογάλος είναι το απόλυτο αφεντικό. Ένα χρόνο μετά σε

συνέντευξη Τύπου όταν ο Santos είχε ήδη αποχωρήσει, ο Ζαγοράκης παραδέχτηκε πως

η είδηση δεν ήταν αληθινή αλλά διέρρευσε για λόγους εσωτερικών ισορροπιών.

176

Η συνύπαρξη Santos-Garcia

Γίνεται κατανοητό πως παρά τις όποιες εξελίξεις και πρωτοβουλίες, το θέμα Santos-

Garcia είχε λυθεί μόνο στα χαρτιά. Στην πράξη τα πράγματα παρέμεναν στάσιμα, αφού

ο προπονητής είχε τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις του, ο δε ποδοσφαιριστής είχε

αντιληφθεί το κλίμα γύρω του. Λάβετε υπ' όψιν πως ο Garcia χρέωνε από παλιά

στο Santos πως ήταν υπερπροστατευτικός με τον Conceição και του έκανε όλα τα

χατίρια.

Τι θα γινόταν λοιπόν μέσα στα αποδυτήρια, εκεί που θα ήταν οι δυο τους, χωρίς

μεσάζοντες;

Στις 27 Αυγούστου ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε στην Ολλανδία τη Heerenveen και ήθελε την

πρόκριση για να προκριθεί στους ομίλους του Europa league. Η αποστολή ήταν

δύσκολη μετά το 1-1 της Τούμπας και παρά το γεγονός πως η ομάδα προσπάθησε,

έμεινε στο 0-0 και αποκλείστηκε, σκορπίζοντας απογοήτευση και εκνευρισμό, αφού

εκτός των άλλων θα στερούνταν έσοδα που είχαν προυπολογιστεί.

Στον αγώνα αυτό, ο Santos έβαλε το Garcia βασικό, αλλά σε διαφορετική θέση από

εκείνη που έπαιζε, με αποτέλεσμα να παρασυρθεί και αυτός μέσα στη γενική

μετριότητα. Ο παίκτης είχε αντιδράσει, υποστηρίζοντας πως δε διέθετε την ταχύτητα

που απαιτούσε η θέση και πως είχε δοκιμάσει να αγωνιστεί στην ίδια θέση ως παίκτης

της Real, χωρίς να τα καταφέρει. Ο προπονητής επέμενε και την εκατέρωθεν δυσφορία,

επιδείνωσε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που είχε επιβαρυνθεί λόγω του αποκλεισμού.

Λίγα 24ωρα μετά, ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε το Λεβαδειακό στην Τούμπα για την

πρεμιέρα του πρωταθλήματος και στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα βρισκόταν υπό την

επήρεια του αποκλεισμού. Στο δεύτερο ξύπνησε και κέρδισε εύκολα.

Ο Garcia ήταν απών, αφού είχε επικαλεστεί τραυματισμό και αποκλείστηκε από την

αποστολή.

Όλα έδειχναν πως το γυαλί είχε ραγίσει για τα καλά.

Επιστροφή από καραμπόλα και καθιέρωση

Τη δεύτερη αγωνιστική, ο λαβωμένος ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε τον Αστέρα στην Τρίπολη.

Ο Santos επέλεξε να ξεκινήσει βασικός ο Vitolo, με το Garcia να κάθεται στον πάγκο. Κι'

επειδή όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, όσα δεν τα φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η

στιγμή, ο σοβαρός τραυματισμός του Ισπανού κατά τη διάρκεια του αγώνα, σήμανε

την αναγκαστική είσοδο του Pablo.

Ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να κερδίσει, ο Ουρουγουανός όμως ήταν στην κυριολεξία

συγκλονιστικός. Έτρεχε ακατάπαυστα, έκοβε, μοίραζε, έφτιαχνε παιγνίδι, θυμίζοντας

177

πρωτοεμφανιζόμενο νεαρό ποδοσφαιριστή που είχε βρει την ευκαιρία να καθιερωθεί,

δείχνοντας στον προπονητή του πόσα αξίζει.

Από εκείνο το παιγνίδι, ο Garcia δεν ξαναβγήκε από τη βασική 11άδα. Πήρε την ομάδα

στις πλάτες του και την οδήγησε στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, μέχρι την εν

ψυχρώ εκτέλεση από το Σπάθα. Παρά το καταφανές στήσιμο, σηκώθηκε όρθιος την

ξαναπήρε από το χέρι και την έφτασε στην πρώτη θέση των play off και στα

προκριματικά των ομίλων του Champions league, κάνοντας πράξη το tattoο που έχει

χαραγμένο στο σώμα του «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».

Οι μεγάλοι Άνδρες

Τα περιστατικά που μόλις περιγράψαμε, αναδεικνύουν σε απόλυτο βαθμό, το ψυχικό

μεγαλείο των δυο ανδρών. Του Fernando Santos και του Pablo Garcia. Οι περισσότεροι

στη θέση τους, ίσως το κρατούσαν Μανιάτικο στον άλλον.

Ο Πορτογάλος, θα μπορούσε να βγάλει το Garcia από την 11άδα μετά την

αποθεραπεία του Vitolo, εκτίμησε όμως την προσφορά, τη συμπεριφορά του

Ουρουγουανού, την αυταπάρνησή του και το γεγονός πως τσαλάκωσε κάθε υποψία

αρρωστημένου εγωισμού -που κυριεύει συχνά τους ανθρώπους-, βάζοντας πάνω

απ΄όλα την ομάδα, ακόμα κι' αν καλώς ή κακώς είχε αισθανθεί προσβεβλημένος.

Επισήμως και δημοσίως ο Santos, ουδέποτε παραδέχτηκε πως έκανε λάθος στην

περίπτωση Garcia, δεν εκτίμησε σωστά τα πράγματα και ίσως τον αδίκησε. Όπως λένε

και οι άνθρωποι του χώρου όμως, κανένας μεγάλος προπονητής δεν παραδέχεται

δημοσίως τα λάθη του. Επειδή είναι μεγάλος όμως, τα διορθώνει στην πράξη. Και

ο Santos, αυτό ακριβώς έκανε με το Garcia.

Το ίδιο ισχύει και για τον τελευταίο. Θα μπορούσε εύκολα να αδιαφορήσει ή και να

σαμποτάρει την προσπάθεια του προπονητή του που τον έβαλε κατ' ανάγκη και να τον

εκδικηθεί επειδή τον εξέθεσε Γιατί όποιος υποφέρει από συμπτώματα βεντετισμού, ίσως

θεωρεί προσβλητικό να κάθεται στον πάγκο του ΠΑΟΚ της Ελλάδας, όταν κουβαλά

στις πλάτες του ιστορία σαν αυτή του Garcia.

Κι' επειδή κάθε μεγάλος άνδρας αντιλαμβάνεται ευκολότερα το μεγαλείο του άλλου,

από τότε μέχρι σήμερα υπάρχει μεταξύ τους σχέση βαθύτατου αλληλοσεβασμού με το

Garcia να δηλώνει μετά τη συνεργασία τους ''εκείνο που σε έκανε να αισθανθείς

καλύτερα με το Santos ήταν ο τρόπος δουλειάς του. Σε άφηνε ελεύθερο να παίζεις,

χωρίς πολλά video και ομιλίες. Για μένα το ποδόσφαιρο είναι να μιλάς όσο λιγότερο

γίνεται, να δουλεύεις περισσότερο και να μπαίνεις στο γήπεδο να κερδίσεις''...

178

Φωτό: Ο Pablo Garcia με τον Φερνάντο Σάντος

Η ρήξη με τον Beretta

Κι' αν με το Santos ουδέποτε υπήρξε προσωπική κόντρα παρά τα περί του αντιθέτου

θρυλούμενα και στην ουσία επρόκειτο για ποδοσφαιρική διαφορά απ' αυτές που

προκύπτουν συχνά στις ομάδες, δεν ίσχυε το ίδιο για τον αντικαταστάτη του

Πορτογάλου, τον Ιταλό Mario Beretta.

Στη συνείδηση του κόσμου έχει περάσει πως εκείνος που έφαγε τον τελευταίο πριν

καλά-καλά η ομάδα δώσει επίσημο αγώνα ήταν ο Pablo, τα πράγματα όμως δεν είναι

ακριβώς έτσι.

Η αλήθεια είναι πως ο Ιταλός ήταν μια άκρως αποτυχημένη επιλογή (αυτά συμβαίνουν

στο ποδόσφαιρο άλλωστε) και η κόντρα του με το Garcia ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε

το ποτήρι. Το ποτήρι πάντως το είχε φτάσει στα όριά του ο Beretta με τη συμπεριφορά

του. Να 'στε σίγουροι πως και χωρίς τον Ουρουγουανό, ο Beretta δε θα συνέχιζε στον

πάγκο του ΠΑΟΚ. Το μόνο που μπορεί να άλλαζε ήταν ότι ίσως έφευγε λίγο αργότερα.

Με αυτά που έκανε και δεν έκανε πάντως, το μέλλον του ήταν προδιαγεγραμμένο.

Το περίεργο με τον Ιταλό, είναι πως από όσους τον έζησαν από κοντά στο μικρό

χρονικό διάστημα που συνεργάστηκε με τον ΠΑΟΚ, δε βρέθηκε κανένας να πει έστω

και μισή καλή κουβέντα για την προσωπικότητα και την αξία του, κάτι που

179

επιβεβαιώνει πως το θέμα με το Garcia ήταν η αφορμή για να επισπευσθούν οι

διαδικασίες αποχώρησης, μια και εκείνη την εποχή ο ΠΑΟΚ ετοιμαζόταν για τα

προκριματικά των ομίλων του Champions league. Αν και όλοι οι προπονητές

δικαιούνται πίστωση χρόνου, το έργο με το Beretta φάνηκε από την πρώτη μέρα. Ήρθε

στη Θεσσαλονίκη υπέγραψε και αποχώρησε για την πατρίδα του, επιστρέφοντας λίγες

ώρες πριν την έναρξη της προετοιμασίας, αν και το σωστό και το πρέπον θα ήταν να

επιστρέψει νωρίτερα για να είναι παρόν κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και όχι να

συμμετέχει τηλεφωνικά. Όταν αποχώρησε μάλιστα, προμηθεύτηκε από τον ΠΑΕ μια

κούτα dvd με αγώνες της ομάδας ώστε να τους παρακολουθήσει και να σχηματίσει

άποψη για το έμψυχο δυναμικό της. Στην πρώτη συγκέντρωση μάλιστα, είπε στους

παίκτες πως ''σας γνωρίζω πολύ καλά'', αλλά στην πορεία πείραζε τον Ισπανό Vitolo

για τον αποκλεισμό της Γαλλίας από το Mundial, νομίζοντας πως είναι Γάλλος. Ακόμα

και όταν ξεκίνησε η προετοιμασία πάντως, ο άνθρωπος ζούσε στο δικό του κόσμο και

δεν αντιλαμβανόταν ούτε ποια ομάδα προπονούσε, ούτε τις απαιτήσεις που υπήρχαν.

Με το χρόνο να πιέζει και την πρόκληση της συμμετοχής στα προκριματικά

του Champions league να αποτελούν βασικό στόχο, ο Beretta ξεκίνησε την

προετοιμασία 27 μέρες πριν τον πρώτο αγώνα. Σε αυτό το διάστημα οι παίκτες έπρεπε

να φτάσουν σε ικανοποιητικά επίπεδα φυσικής κατάστασης και να αφομοιώσουν όλα

τα καινούργια συστήματα αφού ο προπονητής ήταν νέος στην ομάδα και ήταν λογικό

να αλλάξει κάποια πράγματα στον τρόπο παιγνιδιού της. Εκείνος όμως δε σταμάτησε

να κάνει πειράματα και να δοκιμάζει παίκτες σε διαφορετικές θέσεις, τη στιγμή που ο

χρόνος πίεζε και η ομάδα έπρεπε να αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα. Ακόμα

χειρότερη όμως, ήταν η ποιότητα της προετοιμασίας.

Η ραχοκοκαλιά της ομάδας εκείνη την περίοδο αποτελούνταν από παίκτες που είχαν

φάει τις προετοιμασίες με το κουτάλι, που είχαν παραστάσεις και εμπειρία από πολλές

προετοιμασίες, οπότε δεν άργησαν να καταλάβουν πως κάτι δεν πάει καλά με τον

Ιταλό, ο τρόπος προπόνησης του οποίου θύμιζε προετοιμασία μαθητών σε παιδική

κατασκήνωση. Λίγο τρέξιμο, λίγη μπάλα και περισσότερο καθισιό.

Μπορεί κάποιοι από εσάς να πιστεύουν πως οι ποδοσφαιριστές βολεύονται με έναν

προπονητή που δεν τους κουράζει ιδιαιτέρως στην προετοιμασία, ποδοσφαιριστές όμως

όπως ο Garcia, o Contreras, o Sorlin, o Cirillo, o Savini, o Musllimovic, o Lino, o Ivic, ο

Σαλπιγγίδης, ο Χαλκιάς που είχαν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι γνώριζαν καλύτερα

από τον καθένα πως 15-20 μέρες χαβαλέ-προπόνησης θα τις πληρώσουν ακριβά στην

πορεία της περιόδου. Σημειώστε επίσης πως οι περισσότεροι παίκτες ήταν τόσο δεμένοι

με το σύλλογο που πέρα από την τυπικότητα, τους ενδιέφερε και το καλό της ομάδας.

Την ίδια άποψη είχαν και στελέχη του αγωνιστικού team όπως ο Κ. Ιωσηφίδης που είχε

ζήσει καμμιά 30αριά προετοιμασίες τόσο ως παίκτης όσο και ως γενικός αρχηγός.

Το πράγμα με το Beretta λοιπόν φάνηκε από την αρχή και όσο περνούσε ο καιρός

180

Φωτό: Ο Pablo Garcia παρακολουθεί τον Μπερέτα στην προπόνηση.

χειροτέρευε. Οι παίκτες, άρχισαν να κουράζονται από τις ξεκούραστες προπονήσεις και

όχι μόνο, αφού η συμπεριφορά του Ιταλού προκαλούσε ερωτηματικά.

Χαρακτηριστικό είναι πως τα μεσημέρια που η ομάδα γευμάτιζε, προτιμούσε να

λιάζεται στην πισίνα πίνοντας freddoccino παρέα με το επιτελείο του! Για όσους

θεωρήσουν πως πρόκειται για φυσιολογική συμπεριφορά και υποθέσουν πως ο

άνθρωπος ήθελε απλώς να ηρεμήσει από την πίεση, ας γνωρίζουν πως η προετοιμασία

των επαγγελματικών ομάδων δε γίνεται μόνο για να αποκτήσουν οι αθλητές φυσική

κατάσταση και να αφομοιώσουν τις τακτικές του προπονητή, αλλά και για να ενισχυθεί

το οικογενειακό κλίμα πριν το Γολγοθά των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Αν ήταν

απλώς θέμα προπόνησης, οι παίκτες θα έμεναν σπίτια τους πριν τους αγώνες και δε θα

μαζεύονταν στο ξενοδοχείο. Διανυκτερεύουν και γευματίζουν όλοι μαζί όμως, για τον

ίδιο λόγο που οι φαντάροι μένουν στο στρατόπεδο και δεν το επισκέπτονται όποτε

έχουν σκοπιά ή κάποια άλλη αγγαρεία... Αυτός ο στόχος όμως δεν μπορεί να

επιτευχθεί, όταν τη στιγμή του φαγητού ο αρχηγός του λόχου πασαλείβεται με

αντηλιακά στην πισίνα, χωρίς έτσι να αφουγκράζεται τι συμβαίνει στην ομάδα του.

181

Φωτός: Ο Pablo Garcia απολαμβάνει την αγάπη του κόσμου κατά την διάρκεια της

προετοιμασίας την Ολλανδία. Δεν χαλάει χατήρι σε κανέναν για μια φωτογραφία και

ένα αυτόγραφο.

182

Φωτός: Ο Pablo Garcia λατρεύτηκε από τον κόσμο, αλλά απομονώθηκε από την ΠΑΕ

ΠΑΟΚ. Όπως ακριβώς εξοστρακίζονταν από την αρχαία Αθήνα οι πολύ δημοφιλείς

προσωπικότητες..

183

Επόμενη κίνηση ήταν να γίνει συζήτηση των αρχηγών της ομάδας με το Ζήση Βρύζα

που ήταν αρχηγός της αποστολής, αντιπρόεδρος και τεχνικός διευθυντής. Αν και

ο Beretta αποτελούσε δική του επιλογή, εκείνος δε δίστασε να παραδεχτεί πως η

απόφασή του ήταν λάθος. Λύση πάντως ήταν δύσκολο να βρεθεί αφού πλησίαζε ο

καιρός της πρώτης κρίσιμης αναμέτρησης με τον Ajax για τα προκριματικά των ομίλων

Champions league και οποιαδήποτε απόφαση περιείχε ρίσκο. Άλλο τόσο επικίνδυνο

για την ομάδα όμως, ήταν και η συνέχιση της συνεργασίας με το Beretta, που

μπορούσε να τινάξει στον αέρα όλη τη χρονιά.

Ο Garcia όντας φυσικός αρχηγός της ομάδας (άσχετα αν δεν δεχόταν να πάρει το

περιβραχιόνιο) αλλά και λόγω χαρακτήρα, άρχισε να δείχνει τη δυσφορία του. Στην

πραγματικότητα, τον έβαλαν μπροστά οι υπόλοιποι, αφού αναγνώριζαν το ειδικό

βάρος του από κάθε άποψη.

Ο Ιταλός άρχισε να την ψυλλιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά και τον έβαλε στο μάτι,

πιστεύοντας αφελώς πως αν κατάφερνε να σπάσει τον τσαμπουκά του Ουρουγουανό

θα ανάγκαζε τους υπόλοιπους να σκύψουν το κεφάλι. Έτσι, από εκεί που έδειχνε να τον

υπολογίζει στο βασικό σχήμα, άρχισε να τον βάζει στο περιθώριο για σπάσιμο.

Η έκρηξη ήταν θέμα χρόνου και συνέβη λίγο πριν το φιλικό με τη Nuremberg, με το

Gracia να αποχωρεί, όταν ενημερώθηκε ότι δε συμπεριλαμβάνεται στο αρχικό σχήμα.

Η επίσημη εκδοχή πως αποχώρησε λόγω πονοκεφάλου μάλλον δεν έπεισε κανέναν,

αφού λίγο-πολύ όλοι είχαν καταλάβει τι γινόταν. Ενδεικτικό του εκνευρισμού του αλλά

και της αυθεντικότητας του χαρακτήρα του Pablo είναι πως η αποχώρησή του έγινε

κατευθείαν από το γήπεδο, χωρίς έστω να μαζέψει τα πράγματά του. Φορώντας

αθλητική περιβολή βγήκε στο δρόμο ψάχνοντας ταξί για να τον μεταφέρει στο

αεροδρόμιο.

Έπειτα από πολλές προσπάθειες πείσθηκε να επιστρέψει, αφού πήρε τις διαβεβαιώσεις

πως η κατάσταση θα διορθωθεί άμεσα. Την ίδια μέρα, ο Garcia δήλωνε τα εξής στους

δημοσιογράφους, αφήνοντας να εννοηθεί πως κάτι δεν πάει καλά στην ομάδα:

«Έχω μεγάλη θέληση να παίξω. Όταν αυτό, όμως, δεν θα ισχύει πια, θα κάνω μόνος μου

ένα βήμα δεξιά και θα παραιτηθώ. Αν δω ότι δεν μπορώ να κάνω καλά τη δουλειά μου,

ότι δεν προπονούμαι καλά και ότι δεν αισθάνομαι καλά, θα κάνω… στην άκρη, διότι

τότε δεν θα μου αρέσει και το ποδόσφαιρο»

Για το ενδεχόμενο να μην αγωνίζεται ως βασικός είπε:«Εξαρτάται από τις συνθήκες,

κάτω από τις οποίες μπορεί αυτό να συμβεί. Εννοείται ότι θέλω να παίζω, όπως

εννοείται ότι σέβομαι και τις αποφάσεις του προπονητή. Όταν κάνω καλά τη δουλειά

μου, θέλω να παίζω». Από την πλευρά του ο Beretta, κυριευμένος από ενοχές και φοβίες

δεν τόλμησε να διαφοροποιηθεί από την επίσημη γραμμή, δηλώνοντας: ''Είχε κάποιους

πονοκεφάλους και αποφασίσαμε να μην τον χρησιμοποιήσουμε. Είναι καλύτερα έτσι

184

αν δεν είναι έτοιμος. Κάνω δοκιμές στη μεσαία γραμμή και σε κάθε παιγνίδι παίζουν

όλοι, θα έπαιζε και ο Garcia αν ήταν καλά''... Η κατάσταση έδειχνε να ξεφεύγει τόσο,

που ο Ζαγοράκης αποφάσισε να σπεύσει στο προπονητικό κέντρο της ομάδας νωρίτερα

απ' ότι είχε προγραμματίσει.

Για να πάρετε μια γεύση για την ανισορροπία του Ιταλού, την ώρα που ο πρόεδρος

έφτασε στο προπονητικό κέντρο η ομάδα γευμάτιζε, με το Beretta που είχε ενημερωθεί

σχετικά, να είναι εκεί και όχι στην...πισίνα.

Μόλις ο Ζαγόρ μπήκε στο εστιατόριο, κάθισε στο τραπέζι του προπονητή, ο οποίος

αμέσως πήρε το πιάτο του και μεταφέρθηκε στο διπλανό τραπέζι! Φανταστείτε πως δεν

είχαν γνωριστεί ώστε να υπάρχει κάποιο προηγούμενο και πως αν όχι η ποδοσφαιρική

ιστορία του Ζαγοράκη, η ιδιότητα του προέδρου επέβαλε πιο ευγενή συμπεριφορά. Σε

συνάντηση του προέδρου με το Βρύζα, ο τελευταίος εισηγήθηκε την διακοπή της

συνεργασίας με τον προπονητή. Ο Ζαγόρ συναντήθηκε και με το Garcia, που του είπε:

«Αν μείνει αυτός, εγώ αύριο φεύγω» για να εισπράξει την απάντηση «δεν έχεις να πας

πουθενά, αύριο θα φύγει ο προπονητής». Και όντως έτσι έγινε, αφού την επόμενη η

ομάδα επέστρεψε στη βάση της και σε συνάντηση Ζαγόρ-Βρύζα με το Beretta το ίδιο

βράδυ, του γνωστοποιήθηκε δε θα συνεχίσει στον πάγκο του ΠΑΟΚ.

Δερμιτζάκης-Χάβος-Boloni

Η αγωνιστική περίοδος 2010-11 που ξεκίνησε με το Beretta ολοκληρώθηκε με τους

Δερμιτζάκη-Χάβο, με τους οποίους ο Pablo δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα. Με τον

πρώτο μάλιστα οι σχέσεις ήταν εξαιρετικές, ίσως επειδή δεν υπήρχε...χρόνος να συμβεί

το αντίθετο, αφού κάθισε στον πάγκο της ομάδας ελάχιστους μήνες. Ερχόμενος μερικά

24ωρα πριν τον αγώνα με τον Ajax στην Ολλανδία κι' έχοντας καπάκι την

αναμέτρηση-πρόκληση με τη Fenerbahce, όλοι ήταν επικεντρωμένοι στην προσπάθεια

πρόκρισης, πόσω δε όταν είχαν προηγηθεί τα προβλήματα με τον Ιταλό.

Με το Χάβο υπήρξε μια προστριβή στην αρχή της θητείας του, που λίγο έλειψε να

οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα, μια και κατά τη διάρκεια προετοιμασίας για τον

αγώνα με τη Villareal για το Europa, ο προπονητής ζήτησε από το Garcia να αγωνιστεί

στη θέση που τον είχε βάλει ο Santos κόντρα στη Heerenveen.

Ο παίκτης αντέδρασε, ενθυμούμενος τη διένεξή του με το Santos και ξεκαθάρισε πως δε

μπορεί να αγωνιστεί σ' εκείνη τη θέση.

Ο Χάβος του απάντησε «αν δε μπορείς, φύγε» και ο Garcia αποχώρησε από την

προπόνηση. Αποτέλεσμα ήταν να αποκλειστεί από την αποστολή και προς στιγμήν να

δημιουργηθεί η εντύπωση πως οι δύο πλευρές θα οδηγηθούν σε διαζύγιο, κάτι το οποίο

δεν έγινε, αφού η παρεξήγηση λύθηκε με αμοιβαίες εξηγήσεις. Μια λεπτομέρεια που

επηρέασε την αντίδραση του Pablo, ήταν πως ο πατέρας του θα ταξίδευε από την

Ουρουγουάη στην Ισπανία για να τον δει να αγωνίζεται και σίγουρα δεν ήθελε να τον

185

δει να μην αποδίδει αυτά που μπορεί, αγωνιζόμενος σε θέση που ο ίδιος πίστευε ότι δεν

την έχει.

Αυτός ήταν ο λόγος που παρά τον αποκλεισμό του από την αποστολή, o Pablo

ταξίδευσε οικογενειακώς στην Ισπανία εκείνες τις ημέρες. Όσοι ήταν πέριξ της ομάδας

πάντως, χρεώνουν την υπόθεση στον προπονητή, που όντας άγνωστος μεταξύ παικτών

με πλουσιότατο βιογραφικό κι' αισθανόμενος γι' αυτόν το λόγο μειονεκτικά,

προσπάθησε να τους σπάσει τον τσαμπουκά και να επιβληθεί, κάνοντας καψόνι στην

πιο ισχυρή προσωπικότητα της ομάδας, με την ελπίδα πως αν ''μασήσει'' αυτός οι

υπόλοιποι θα κάτσουν προσοχή. Κάτι ανάλογο είχε δοκιμάσει και με το Musllimovic,

τον οποίον επίσης είχε διώξει από την προπόνηση. Στην πορεία πάντως η συνεργασία

Garcia-Χάβου ήταν ιδανική και ενδεικτικό είναι πως μέχρι σήμερα ο παίκτης λέει τα

καλύτερα για τον τότε προπονητή του.

Καλή συνεργασία είχε και την επόμενη χρονιά με το Ρουμάνο Boloni, ο οποίος εκτός

των άλλων ήταν εξαιρετικός ψυχολόγος και ήξερε πως να διαχειρίζεται δύσκολες

καταστάσεις, προλαμβάνοντας πιθανές εκρήξεις των ποδοσφαιριστών του. Παραμονές

του αγώνα με τη Rubin Kazan για το Europa, αποφάσισε να αποκλείσει από την

αποστολή τους Σαλπιγγίδη-Garcia, για να τους έχει φρέσκους στον αγώνα με τον

Ολυμπιακό που ακολουθούσε. Ο Σάλπι δεν ήταν ποτέ ποδοσφαιριστής που θα έκανε

θέμα, με το Garcia όμως ίσχυε το αντίθετο, οπότε του εξήγησε το σκεπτικό του, του

έδωσε να καταλάβει πως τον αποκλείει επειδή τον θεωρεί σημαντικό παίκτη και τον

θέλει πανέτοιμο μέσα στο Καραισκάκη και η συνεργασία τους συνεχίστηκε χωρίς

προβλήματα.

Μπορεί για μερικούς που δεν είναι και τόσο μυημένοι στο χώρο, οι καταστάσεις που

περιέγραψα σε σχέση με τους προπονητές του να αναδεικνύουν έναν προβληματικό

χαρακτήρα, όσοι όμως γνωρίζουν έστω και επιδερμικά τα εσωτερικά επαγγελματικών

ομάδων, αντιλαμβάνονται πως πρόκειται για διενέξεις που συμβαίνουν συχνά-πυκνά

ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες.

Παρόμοια ή ακόμα και πιο σοβαρά προβλήματα καταγράφονται σε κανονικές

οικογένειες 3-4 ατόμων, που συνδέονται με σχέσεις αίματος, φανταστείτε τι συμβαίνει

σε αθλητικούς συλλόγους με 25-30 μέλη που έχουν διαφορετική κουλτούρα, συνήθειες,

καταγωγή και σε ορισμένες αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Τηρουμένων των

αναλογιών και των...παραδόσεων δηλαδή, ο Pablo δεν είναι προβληματικός

χαρακτήρας. Απλώς λόγω ιστορίας κι' επειδή είναι εξαιρετικά ευθύς άνθρωπος σ' ένα

χώρο που πολλές φορές κυριαρχεί το προσωπικό συμφέρον, όλα τα φώτα της

δημοσιότητας έπεφταν πάνω του, δίνοντας σε ορισμένες αντιδράσεις διαστάσεις που

τον αδικούσαν.

186

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia στον αγώνα του Άμστερνταμ με τον Άγιαξ το 2010.

(Κάτω) Στον αγώνα του Λονδίνου με την Τότεναμ το 2011.

187

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia σκοράρει ένα μαγικό γκόλ με απευθείας φάουλ μέσα

στην Νορβηγία απέναντι στην Βαλερέγκα (0-2) το 2011. (Κάτω) Ντυμένος στα μπλέ,

στην Ιταλία απέναντι στην Ουντινέζε (0-0) το 2012.

188

ΜΕΡΟΣ 9:

Ο Δώνης και το κύκνειο άσμα..

Η συνεργασία του με το Δώνη που παραλίγο να σημάνει το τέλος της καριέρας του

στον ΠΑΟΚ, ήταν γεμάτη ίντριγκες, πισώπλατα μαχαιρώματα, ανεξήγητο κόμπλεξ και

παραπληροφόρηση.

Λίγο πριν την έλευση του νέου προπονητή, ο Pablo είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του με

την ομάδα για έναν χρόνο και στην κλασική ερώτηση σχετικά με την ηλικία και τις

αντοχές του, είχε ξεκαθαρίσει πως αν οι ιθύνοντες κρίνουν πως δε μπορεί να βοηθήσει,

θα αποχωρήσει χωρίς να καθίσει στο συμβόλαιό του. Σε ανύποπτο χρόνο μάλιστα σε

προηγούμενη συνέντευξη, είχε τονίσει πως αν ο ίδιος αισθανθεί πως τον εγκαταλείπουν

οι δυνάμεις του θα αποχωρήσει οικειοθελώς. Για έναν αθλητή με τις περγαμηνές και

τον ποδοσφαιρικό εγωισμό του, το να διασύρεται αγωνιστικά ή να αποτελεί μέλος της

ομάδας τιμής ένεκεν και χωρίς να το αξίζει, δεν πληρωνόταν με όλο το χρυσάφι του

κόσμου και ισοδυναμούσε με θάνατο.

Όσο περίεργο κι' αν ακούγεται πάντως, η συνεργασία του με το Δώνη έμοιαζε να

ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Στην αρχή της προετοιμασίας μάλιστα ο παίκτης

είχε δηλώσει: «μετά τον Santos ο Δώνης» σε μια προσπάθεια να ανυψώσει το ηθικό του

προπονητή του. Συνήθως βέβαια συμβαίνει το αντίστροφο, αλλά όντας ο παλιότερος

παίκτης της ομάδας αισθάνθηκε την ανάγκη να στηρίξει τον προπονητή του, που

πέραν μιας αποτυχημένης και σύντομης θητείας στην ΑΕΚ, είχε περάσει από πάγκους

μικρότερων ομάδων, που δεν είχαν το ειδικό βάρος και τις απαιτήσεις του ΠΑΟΚ.

Το ατομικό πρόγραμμα που κόπηκε..

189

Χωρίς να το καταλάβει και ο ίδιος πάντως, οι πρώτες σκιές άρχισαν να διαγράφονται

πριν καλά-καλά ξεκινήσει η προετοιμασία της ομάδας. Από την εποχή που ο

Garcia αγωνιζόταν στην Osasuna, ακολουθούσε σε όλες τις μετέπειτα ομάδες του

ατομικό πρόγραμμα προπόνησης, που του το είχαν συστήσει οι γυμναστές της

Ισπανικής ομάδας, ώστε ο λεπτός σωματότυπός του να αντέχει την καταπόνηση της

θέσης στην οποία αγωνιζόταν. Επρόκειτο για ένα ειδικό πρόγραμμα μυικής

ενδυνάμωσης που περιλάμβανε κυρίως ασκήσεις με λάστιχα, το οποίο

ξεκινούσε 12 μέρες πριν την επίσημη προετοιμασία της ομάδας και εκτός των άλλων

αποτελεί σαφέστατη απόδειξη της επαγγελματικής ευσυνειδησίας του, αφού συνήθως οι

παίκτες γκρινιάζουν για την κανονική προετοιμασία, ενώ εκείνος ήθελε να

προπονείται περισσότερο. Ο Pablo θυσίαζε το 1/3 των καλοκαιρινών του διακοπών για

να είναι πανέτοιμος από κάθε άποψη. Το ατομικό πρόγραμμα συνεχιζόταν καθ' όλη τη

διάρκεια της χρονιάς σε πιο περιορισμένους ρυθμούς, με τον Pablo να κάνει πάντα

extra ασκήσεις ενδυνάμωσης μετά από κάθε προπόνηση.

Εννοείται πως το ατομικό πρόγραμμα δεν επηρέαζε την προβλεπόμενη προετοιμασία

με την ομάδα, αφού ο Ουρουγουανός γυμναζόταν κανονικά με τους συμπαίκτες του

και στη συνέχεια έκανε τις ειδικές ασκήσεις στο γυμναστήριο.

Σημειώστε πως δεν πρόκειται για κάτι πρωτοφανές ούτε και παρεξηγήσιμο, αφού το

εφαρμόζουν πολλοί παίκτες και το αποδέχονται όλοι οι προπονητές. Το θέμα των

τραυματισμών στον επαγγελματικό αθλητισμό άλλωστε, είναι στενά συνδεδεμένο με

την ψυχολογία του κάθε αθλητή και από τη στιγμή που ένας παίκτης νοιώθει καλύτερα

ακολουθώντας ένα ειδικό πρόγραμμα, ουδείς μπορεί να του το απαγορεύσει. Όσο κι'

αν έχει προοδεύσει η επιστήμη, κανείς δε μπορεί να νοιώσει καλύτερα το σώμα του

καθενός, από τον ίδιο τον αθλητή.

Στο κάτω-κάτω, είναι ευχής έργον για κάθε προπονητή να έχει παίκτες που επιθυμούν

να προπονηθούν παραπάνω από το προβλεπόμενο. Σημειώστε πως το πρόγραμμα

αυτό, είχε εγκριθεί από το επιτελείο της Real, καθώς και από όλους τους γυμναστές που

είχε ο Pablo στη διάρκεια της καριέρας του. Ο μόνος που το απέρριψε ήταν ο Γιώργος

Δώνης και το επιτελείο του, που του ζήτησαν να μην το ακολουθήσει για να μην

επιβαρυνθεί. Ο παίκτης πειθάρχησε, τα αποτελέσματα όμως της απαγόρευσης δεν

άργησαν να φανούν.

Απανωτές θλάσεις

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ο Garcia υπέστη διάταση, που αποτελεί την

ηπιότερη μορφή θλάσης και στην ουσία είναι ο προάγγελός της.

Στο πρώτο επίσημο παιγνίδι της περιόδου στο Ισραήλ με αντίπαλο Bnei Yehuda για τα

προκριματικά του Europa League στο τέλος Ιουλίου, ο Garcia αγωνίστηκε βασικός και

190

εκείνο που προκάλεσε απορίες είναι το ότι αγωνίστηκε 90 λεπτά παρά το γεγονός πως ο

ΠΑΟΚ είχε εξασφαλίσει σκορ πρόκρισης και ο παίκτης έμοιαζε σαφώς καταπονημένος

λόγω θερμοκρασίας. Στα τελευταία λεπτά του αγώνα, τραυματίστηκε στον

τετρακέφαλο.

Αν και επρόκειτο για το πρώτο επίσημο παιγνίδι της χρονιάς και ουδείς μπορούσε να

φανταστεί τη συνέχεια, όλοι έμειναν με την απορία όταν είδαν τον προπονητή να

κάνει αλλαγή προς το τέλος του αγώνα που όλα είχαν κριθεί το νεαρό Kace και όχι

το Garcia που αφενός φαινόταν κουρασμένος, αφετέρου υπήρχε και το καμπανάκι της

διάτασης στην προετοιμασία.

Οι εξετάσεις έδειξαν θλάση Α προς Β βαθμού, με συνέπεια την απουσία του όχι μόνο

από τον αδιάφορο επαναληπτικό, αλλά και από τον επόμενο κρισιμότατο αγώνα με τη

Papid Wien στην Τούμπα. Ο παίκτης επανήλθε αναγκαστικά στον επαναληπτικό της

Αυστρίας έστω και χωρίς να είναι έτοιμος 100%, με αποτέλεσμα να υποστεί υποτροπή,

που ισοδυναμεί με ακόμα περισσότερο χρόνο αποθεραπείας.

Το περίεργο είναι πως σ' εκείνο το παιγνίδι ο Δώνης τον κράτησε στην 11άδα και δεν

τον έκανε αλλαγή όταν υπέστη την υποτροπή με το σκορ στο 2-0, που άφηνε ανοιχτό το

ενδεχόμενο παράτασης. Προτίμησε να βγάλει άλλον παίκτη, να ολοκληρώσει τις τρεις

αλλαγές που είχε δικαίωμα να κάνει, κάτι που σημαίνει πως εάν ο αγώνας κρινόταν

στην παράταση, ο ΠΑΟΚ θα αναγκαζόταν να αγωνιστεί με παίκτη που δε μπορούσε

να περπατήσει.

Τα γεγονότα αυτά μπορεί να μοιάζουν τυχαία για κάποιον που παρακολουθεί

ποδόσφαιρο ως θεατής, για εκείνους που έχουν ζήσει το χώρο από μέσα όμως δεν είναι,

καθώς μπορούν εύκολα να ''διαβάσουν'' τις προθέσεις ενός προπονητή, είτε για να

προστατέψει είτε για να εκθέσει κάποιον παίκτη του. Κι επειδή τον Pablo δε μπορούσε

κανείς να τον εκθέσει παικτικώς, ο μόνος τρόπος ήταν να τον εξοντώσει σωματικά ώστε

να τον οδηγήσει διακριτικά εκτός ομάδας και με ιδανικό άλλοθι μάλιστα! Τους

τραυματισμούς...

Όσο για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή, μέσα στην απογοήτευση αφού μία διάταση και

δύο θλάσεις και μάλιστα στο ξεκίνημα της περιόδου είναι κάτι απευκταίο, πόσω δε

όταν λόγω ηλικίας ο χρόνος ανάρρωσης αυξάνεται, προσθέστε και τον εκνευρισμό του

παίκτη αφού ήταν σίγουρος πως αν ακολουθούσε το ατομικό του πρόγραμμα τίποτα

από τα παραπάνω δε θα είχε συμβεί, όπως και την υποψία του πως κάτι δεν πάει καλά

με τον προπονητή!

Γιατί είπαμε, μπορεί ο Pablo να έχει τα στραβά του, αλλά χαζός σίγουρα δεν είναι.

Μπηχτές για την ηλικία, αντί συγγνώμης.

191

Εκείνη την περίοδο, ο Pablo περίμενε από το Δώνη και το επιτελείο του μια

συγνώμη για τη ''σοφή'' επιλογή, να μην του επιτρέψουν να ακολουθήσει το δικό του

πρόγραμμα μυικής ενδυνάμωσης. Αντ' αυτού, μάθαινε πως όσοι ρωτούσαν τον

προπονητή και τους συνεργάτες του για το θέμα του, εισέπρατταν την απάντηση πως ο

παίκτης υπέστη τόσους σοβαρούς τραυματισμούς, λόγω ηλικίας!

192

Φωτό: Ο Pablo Garcia πανηγυρίζει το γκόλ του στην Βαλερέγκα το 2011.

193

Φωτό: Ο Pablo Garcia πανηγυρίζει την πρόκριση μέσα στην Πόλη το 2010.

194

Το ακόμα πιο εξοργιστικό είναι πως καθ' όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας του που

κράτησε αρκετά, το προπονητικό team δεν ενδιαφέρθηκε ούτε μια φορά να μάθει νέα

για την εξέλιξη της.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με τον επαγγελματικό αθλητισμό, λένε πως σε τέτοιες δύσκολες

στιγμές για κάθε αθλητή, το σημαντικότερο είναι η ψυχολογική υποστήριξη από την

ομάδα και τον προπονητή, ώστε να μη νοιώσει ο παίκτης πως μπαίνει στο περιθώριο.

Στην περίπτωση Garcia όχι μόνο δεν συνέβη αυτό, αλλά χρεώθηκε στον παίκτη η

ανεπάρκεια του προπονητικού team.

Θλάσεις για όλη την ομάδα

Ο Pablo βεβαίως δεν το έβαλε κάτω. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος την περίοδο της

απουσίας του: «Είναι παράξενη η αίσθηση να μην παίζω ποδόσφαιρο. Είναι ανίκητη η

έλξη που νιώθω για να ξαναμπώ σε γήπεδο». Ακολούθησε κανονικά το πρόγραμμα

αποθεραπείας και άρχισε να επανέρχεται ανεβάζοντας σταδιακά την ένταση των

προπονήσεων, αγωνίστηκε ως αλλαγή με τον Πανιώνιο στη Ν. Σμύρνη στις 4

Νοεμβρίου, αλλά στα μέσα του ίδιου μήνα υπέστη νέα θλάση.

Σημειώστε πως οι θλάσεις στον ΠΑΟΚ καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ήταν σε

ημερήσια διάταξη. Δεν ήταν μόνο ο Garcia, αφού όλοι οι παίκτες της ομάδας

αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα τραυματισμών στην πορεία. Ο προπονητής και

το επιτελείο του βολεύτηκαν πίσω από τη δικαιολογία του κακού αγωνιστικού χώρου

στο αθλητικό κέντρο της Μεσήμβριας, δυστυχώς γι' αυτούς όμως το ψέμα είχε κοντά

ποδάρια. Οι παίκτες συνέχισαν να τραυματίζονται ακόμα και όταν οι προπονήσεις

γίνονταν στην Τούμπα, όπου ο αγωνιστικός χώρος έμοιαζε με χαλί.

Ήταν τόσο καλοστημένα όλα, που ο κόσμος άρχιζε να πιστεύει τα παραμύθια της ΠΑΕ,

που με τη στήριξη των σιτιζόμενων ΜΜΕ έπεισαν τους πάντες πως η αιτία των

τραυματισμών ήταν το χορτάρι του προπονητικού κέντρου και όχι η ποιότητα της

προπόνησης..

Κάποια στιγμή μάλιστα που το προπονητικό team συναντήθηκε με το γιατρό της

ομάδας κ. Ράλλη για να συζητήσουν το θέμα, ο τελευταίος επεσήμανε το εξής.

«Σύμφωνα με το πρόγραμμα που διαβάζω, οι παίκτες έχουν ρεπό τις Δευτέρες μετά από

τους αγώνες, τις Τρίτες γίνεται χαλαρή προπόνηση και τις Τετάρτες οι ρυθμοί στην

Τούμπα ανεβαίνουν. Όπως παρατηρώ στα αρχεία μου, οι περισσότεροι τραυματισμοί

γίνονται ημέρα Τετάρτη, άρα κάτι γίνεται λάθος στην προπόνηση».

Η αλήθεια είναι πως παρόμοια προβλήματα είχαν καταγραφεί και την προηγούμενη

χρονιά με προπονητή το Boloni, με τη διαφορά πως το πρόγραμμα ήταν πολύ πιο

επιβαρυμένο, αφού η ομάδα συμμετείχε και τους ομίλους του Europa, δίνοντας αγώνες

Πέμπτη-Κυριακή, χωρίς ανάσα, ενώ την περίοδο του Ρουμάνου υπήρχε και

195

ανεπάρκεια έμψυχου δυναμικού, σε αντίθεση με τον εποχή Δώνη που ειδικά στο

δεύτερο μισό του πρωταθλήματος ο ΠΑΟΚ ενισχύθηκε με παίκτες, οπότε δεν υπήρχε

τόση επιβάρυνση... Σημειώστε επίσης πως στο μεταξύ είχαν γίνει και βελτιωτικά έργα

στο προπονητικό κέντρο, με την αλλαγή χορτοτάπητα.

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως σε παλιότερη συνέντευξή του ο Δώνης, ως

προπονητής του Ατρομήτου, σχολιάζοντας τους τραυματισμούς στον ΠΑΟΚ, είχε

υποστηρίξει πως η ευθύνη ανήκει πάντα στον προπονητή και το επιτελείο του. Όταν

ανέλαβε τον ΠΑΟΚ όμως, διέψευσε τον εαυτό του...

Πανικός με την παρουσία του στη butique

Μ' αυτά και μ' αυτά, ο Garcia αποσύρθηκε από την καθημερινότητα του ρεπορτάζ.

Στην περίπτωση του όμως εκείνο που τον κράτησε ζωντανό, ήταν η ανυπέρβλητη

αγάπη του κόσμου που εκδηλωνόταν σε κάθε ευκαιρία. Στις 19 Δεκεμβρίου λίγο πριν

τα Χριστούγεννα δηλαδή, ο Pabo βρέθηκε στη butigue της ομάδας για να υπογράψει

αυτόγραφα. Επρόκειτο για προγραμματισμένη εκδήλωση, απ' αυτές που

διοργανώνονται στο πλαίσιο σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ κόσμου και

ποδοσφαιριστών. Εκείνο που συνέβη όμως τη συγκεκριμένη μέρα, δεν είχε

προηγούμενο.

Στους δρόμους πέριξ του γηπέδου της Τούμπας προκλήθηκε μποτιλιάρισμα, με χιλιάδες

φιλάθλους να στριμώχνονται για να βγουν μια φωτογραφία και να πάρουν ένα

αυτόγραφο.

Η αγάπη που έτρεφε ο κόσμος του ΠΑΟΚ αποτυπώθηκε, με τον πανζουρλισμό που

επικράτησε εκείνη τη μέρα στο PAOK Megastore. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, μωρά, νέοι,

γυναίκες, ηλικιωμένοι βρέθηκαν εκεί για να τον δουν από κοντά και

ο Pablo ενθουσιασμένος από την υποδοχή έμεινε παραπάνω απ΄όσο ήταν

προγραμματισμένο προκειμένου να προσφέρει χαρά και να ικανοποιήσει όσους

περισσότερους μπορούσε. Αν και ανάλογες εκδηλώσεις διαρκούν το πολύ μια ώρα, ο

Pablo παρέμεινε στη χώρο για ένα τετράωρο και θα μπορούσε να μείνει περισσότερο,

αλλά υπήρχε το ενδεχόμενο να πιάσουν μεσάνυχτα και αυτός να υπογράφει ακόμα.

Έτσι, μετά από τέσσερις ώρες αποθέωσης, όπου ο Pabo δε σταμάτησε να μοιράζει

χαμόγελα, αυτόγραφα και να φωτογραφίζεται, αποφασίστηκε να κλείσει η butigue

αφού είχε πάει 10 το βράδυ και ο κόσμος δεν έφευγε. Υπολογίζεται ότι περίπου δύο

χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν το κατώφλι του PAOK Megastore, εκείνη τη μέρα.

196

Φωτό: Η παρουσία του Pablo Garcia στην μπουτίκ του ΠΑΟΚ το 2012 δημιούργησε

πανζουρλισμό.

197

`

Φωτό: Ο Pablo Garcia έχει μοιράσει πολλά αυτόγραφα σε μικρούς φίλους του ΠΑΟΚ.

198

Φωτό: Ο Pablo Garcia μοιράζει αυτόγραφα στην μπουτίκ του ΠΑΟΚ (2012)

Γονείς έφεραν τα παιδιά τους να φωτογραφηθούν μαζί του, νεαροί ζητούσαν

αυτόγραφα, ενώ μια γυναίκα που ήρθε στη butigue μαζί με το παιδί της, φορούσε

μπλούζα που έγραφε: «Pablo, θέλω να με παντρευτείς!».

Το μποτιλιάρισμα στην περιοχή προκάλεσε την έλευση της τροχαίας και μόλις οι

τροχονόμοι ενημερώθηκαν για την αιτία, μπήκαν και αυτοί στο χώρο για να

φωτογραφηθούν με τον παίκτη.

Ο Pablo μίλησε για την απουσία του, στέλνοντας το δικό του μήνυμα προς κάθε

κατεύθυνση: «Η χρονιά είναι δύσκολη για μένα, περιμένω το 2013 να είμαι έτοιμος για

να βοηθήσω την ομάδα. Με τον κόσμο που έχει εδώ νόμιζα πως είναι ο

αποχαιρετισμός. Ακόμη δεν έχω πεθάνει, είμαι ζωντανός… Ο κόσμος μου δίνει δύναμη

να κλείσω καλά την χρονιά. Υποφέρω πολύ που είμαι έξω και που δεν παίζω. Είμαι

χαρούμενος για τους νεαρούς που δίνουν το 100%. Είτε είμαι μέσα εγώ, είτε είμαι έξω

έξω σημασία έχει η ομάδα να πάει καλά».

199

Αναφέρθηκε επίσης στη προφητεία των Μάγιας για το τέλος του κόσμου λέγοντας πως

θα φροντίσει να πίνει από νωρίς κόκκινο κρασί. Και συμπλήρωσε: «Μόνον ο Θεός

γνωρίζει αν έρθει η όχι το τέλος του κόσμου. Κάνεις άλλος...».

Ο γιατρός τους χάλασε τα σχέδια

Μετά το τέλος της εκδήλωσης, η κατάσταση συνέχισε όπως ήταν πριν. Ο παίκτης

ξαναβγήκε από το κάδρο της καθημερινότητας και το πως πάει η αποθεραπεία του,

πότε ξεκίνησε χαλαρό τρέξιμο και σε ποια φάση βρίσκεται η επιστροφή του σταμάτησε

να απασχολεί τα ΜΜΕ, δικαιολογημένα μέχρι ενός σημείου, αφού είχε τραυματιστεί

τέσσερις φορές πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί η μισή χρονιά, χωρίς να καταφέρει να

επανακάμψει. Όσον αφορά το ...υπόλοιπο σημείο, νόμιζες ότι κάποιο χέρι φρόντιζε να

εξαφανίζει το όνομα του. Το χέρι αυτό βεβαίως δεν ήταν αόρατο, αφού επρόκειτο για

εντολή της ΠΑΕ στα σιτιζόμενα ΜΜΕ: «Αφού τον εξαφανίσαμε εμείς από το γήπεδο,

εξαφανίστε τον κι εσείς από την επικαιρότητα»...

Ο κόσμος πάντως δεν τον ξεχνούσε και όσο περνούσε ο καιρός, άρχισε να ρωτά πότε

επανέρχεται. Από τους δημοσιογράφους και την ΠΑΕ ωστόσο, δεν υπήρχε καμμία

ενημέρωση, οπότε οι περισσότεροι νόμιζαν πως δεν είναι απολύτως έτοιμος. Ο στόχος

να περιθωριοποιηθεί ήταν προφανής, επειδή ο Θεός όμως εκτός από τον κλέφτη

αγαπάει και το νοικοκύρη, για κακή τύχη εκείνων που είχαν συλλάβει το σχέδιο

συνέβη το εξής:

Στις 16 Ιανουαρίου, δύο μήνες μετά τον τελευταίο τραυματισμό του, ο επικεφαλής του

ιατρικού τμήματος του ΠΑΟΚ Παναγιώτης Γιγής, ρωτήθηκε μεταξύ άλλων κατά τη

διάρκεια ραδιοφωνικής συνέντευξης για το θέμα του Ουρουγουανού και τους άφησε

όλους ξερούς, λέγοντας: «Το θέμα του Garcia δεν είναι ιατρικό πλέον, ο παίκτης έχει

ξεπεράσει το πρόβλημα με τις θλάσεις. Είναι θέμα του τεχνικού team πότε θα

χρησιμοποιηθεί. Από ιατρικής άποψης πάντως, ο παίκτης είναι πανέτοιμος». Είναι

φανερό πως ο Γιγής ήταν εκτός ''κόλπου'', που είχε στόχο να εξαφανίσει διακριτικά τον

Pablo από από το προσκήνιο.

Εν αγνοία του και χωρίς να το καταλάβει, -αφού δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το

να ενημερώσει τον κόσμο όπως είχε υποχρέωση- άνοιξε τους Ασκούς του Αιόλου, μια

και η μάζα είχε πεισθεί πως ο Garcia παραμένει στο περιθώριο λόγω τραυματισμού.

Για να καταλάβετε ποιο ήταν το σχέδιο και οι εμπνευστές του, κυρίως όμως για να

ερμηνεύσετε αποφάσεις και συμπεριφορές που οδήγησαν τη σχέση Garcia- ΠΑΟΚ στα

άκρα με αποτέλεσμα να επέλθει το διαζύγιο, θα αναλύσουμε στην πορεία πως είχαν

διαμορφωθεί οι ισορροπίες στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, τα ηνία της οποίας είχε αναλάβει από τα

τέλη του καλοκαιριού ο Ιβάν Σαββίδης.

200

Φωτό: (Πάνω) Ο Pablo Garcia κάνει όλο το Παλατάκι να βουϊζει «Τιμή και Δόξα Στον

Πάμπλο τον Γκαρσία» και ευχαριστεί τον κόσμο, στο ΠΑΟΚ – ΚΑΟΔ, 2013. (Κάτω) Με

τον αγαπημένο του φίλο, Λίνο, στις βραβεύσεις των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη το

2013.

201

Φωτό: (Πάνω) Ο Pablo Garcia στην κοπή βασιλόπιτας του ΣΦ ΠΑΟΚ Θέρμης το 2013.

(Κάτω) Με ασύγκριτο στύλ, στην Τούμπα απέναντι στον Παναθηναϊκό το 2011.

202

Η σχέση Chistyakov-Δώνη-Βρύζα

Η εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών από τον Ιβάν Σαββίδη, σήμανε

την εγκατάσταση στα γραφεία της ΠΑΕ της στενής συνεργάτιδάς του Maria

Gongharova, από τα χέρια της οποίας περνούσαν όσα αφορούσαν το οικονομικό

κομμάτι. Ενδεικτικά αναφέρω την ακύρωση της σκανδαλώδους συμφωνίας με την

εταιρία Umbro που είχε γίνει πριν την έλευση του Σαββίδη και το στεγνό καθάρισμα

των συμβούλων και των στελεχών που την είχαν αποφασίσει.

Κατά τις κλασικές Ελληνικές συνήθειες, οι περισσότεροι προσπάθησαν να ανοίξουν

πόρτα με τη Ρωσίδα κερδίζοντας της έννοιά της, αγνοώντας πως επρόκειτο για μια

άψογη επαγγελματία, τεχνοκράτισσα με όλη τη σημασία της λέξης, γι' αυτόν το λόγο

εξάλλου είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του μεγαλομετόχου και αποτελούσε πολλά

χρόνια το δεξί του χέρι.

Eκείνη την περίοδο, ο πρόεδρος Ζήσης Βρύζας, ο προπονητής Γιώργος Δώνης και ο

τεχνικός διευθυντής Γιώργος Γεωργιάδης αποτελούσαν την πιο ισχυρή ομάδα εντός του

συλλόγου και η μεταξύ τους σχέση έμοιαζε αδιάρρηκτη. Ο Βρύζας είχε παραμείνει στη

θέση του προέδρου κατ' ανάγκη αφού οι υπόλοιπες επιλογές του Σαββίδη, δεν

προχώρησαν. Η Gongharova με εξειδίκευση στα οικονομικά θέματα και επιβλέποντας

κατ' επέκταση τα διοικητικά, δε μπορούσε να έχει ρόλο και άποψη για όλα τα θέματα,

όπως το αγωνιστικό.

Στην πορεία λοιπόν, ο Ιβάν ανακοίνωσε τη συνεργασία με το German Chistyakov σε

ρόλο στρατηγικού συμβούλου, που μαζί με τη Gongharova θα αναλάμβαναν το

κουμάντο ολόκληρου του οικοδομήματος. Αυτό που ξεκίνησε να γίνεται με την

εμφάνιση της Gongharova, επαναλήφθηκε με την έλευση του Chistyakov, με τους

περισσότερους να επιδιώκουν μια πιο στενή σχέση μαζί του. Ο Chistyakov πάντως δεν

αποδείχτηκε Gongharova, αφού ενέδωσε και άρχισε να δημιουργεί προσωπικές φιλίες,

κάτι απαγορευτικό μεταξύ στελεχών, πόσο δε όταν αυτές αφορούν προιστάμενους και

υφιστάμενους, δηλαδή κρίνοντες και κρινόμενους.

Η σχέση εμπιστοσύνης της Gongharova με το Σαββίδη άλλωστε ήταν δοκιμασμένη,

αφού σε όποια εταιρία αγόραζε ο τελευταίος έστελνε τη συνεργάτιδά του που στην

ουσία ήταν το μάτι και το αυτί του. Ο Chistyakov επελέγη βάσει βιογραφικού και

ενδεικτικό είναι πως πριν απ' αυτόν, ο Σαββίδης σκεφτόταν να συνεργαστεί με τον

Otto Rehhagel. Ο Chistyakov που δεν είδε εξ' αρχής με καλό μάτι τους Βρύζα-

Γεωργιάδη, κόλλησε για ανεξήγητους λόγους με το Δώνη. Ο προπονητής μάλιστα όχι

μόνο ''έδεσε'' με το στρατηγικό σύμβουλο αφού κατάλαβε πως αυτός ήταν το κουμάντο

οπότε τον εξυπηρετούσε μια τέτοια επαφή, αλλά αποστασιοποιήθηκε πλήρως από τους

δύο πρώην κολλητούς του, τους οποίους έκανε πέρα.

203

Ενώ λοιπόν πριν την έλευση Chistyakov, οι Βρύζας-Γεωργιάδης-Δώνης ήταν μια

γροθιά, ο τελευταίος κατάφερε να δέσει με το στρατηγικό σύμβουλο και να γυρίσει την

πλάτη στον πρόεδρο και στον τεχνικό διευθυντή, που είχαν πλέον διακοσμητικό ρόλο

μέσα στην ΠΑΕ.

Μετά την ήττα από τον Παναθηναικό στο ΟΑΚΑ με 2-0 στις 18 Νοεμβρίου μάλιστα, με

τον ΠΑΟΚ να πραγματοποιεί κάκιστη εμφάνιση και το Δώνη να χρεώνει το κακό

αποτέλεσμα στους παίκτες και στην επάρκεια του έμψυχου δυναμικού -λες και

αντίπαλος ήταν η Real- ο Βρύζας εισηγήθηκε την απομάκρυνση του προπονητή,

πρόταση που βρήκε σύμφωνους τους περισσότερους εντός των γραφείων, πλην

του Chistyakov που τον κράτησε με δική του απόφαση, απορρίπτοντας την εισήγηση

του προέδρου.

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό της ιδιαίτερης σχέσης Chistyakov-Δώνη είναι πως ενώ είχε

αποφασιστεί όλες οι μεταγραφές του Ιανουαρίου να γίνουν καθ΄υπόδειξη του

στρατηγικού συμβούλου και να απορριφθούν όλες οι εισηγήσεις του προέδρου, του

τεχνικού διευθυντή και του προπονητή ( αφού δεν υπήρχε εμπιστοσύνη εξ' αιτίας των

μέτριων έως κακών επιλογών του καλοκαιριού αλλά και της ιστορίας με την Umbro), ο

Δώνης έπεισε τον Chistyakov να αποκτηθεί ο τερματοφύλακας Itandje, τον οποίον

γνώριζε από την κοινή τους θητεία στον Ατρόμητο.

Έτσι λοιπόν είχαν διαμορφωθεί οι ισορροπίες μέσα στον ΠΑΟΚ. Βρύζας-Γεωργιάδης

είχαν μπει στο περιθώριο, ενώ ο Δώνης αισθανόταν πανίσχυρος έχοντας τις πλάτες

του Chistyakov, με τον οποίον γευμάτιζαν συχνά πυκνά μαζί πότε στο σπίτι του ενός

και πότε του άλλου. Σημειώστε πως η δυσφορία του κόσμου για την προπονητική

ανεπάρκεια του Δώνη εντεινόταν αφού οι εμφανίσεις της ομάδας ήταν απογοητευτικές,

αλλά για απομάκρυνσή του ούτε λόγος. Ίσα ίσα που τόσο από την ΠΑΕ όσο και από

από δηλώσεις του ίδιου του Δώνη, προέκυπτε πως συνεχίζει κανονικά με προοπτική να

ολοκληρώσει το διετές συμβόλαιό του.

Come back με Καλλιθέα και σεισμός.

Επανερχόμενοι στην κανονική ροή της εξιστόρησης των γεγονότων, φτάνουμε στον

επαναληπτικό αγώνα με την Καλλιθέα για το κύπελλο Ελλάδος στην Τούμπα στις 24

Ιανουαρίου. Ο ΠΑΟΚ είχε χάσει το πρώτο παιγνίδι και σε συνδυασμό με τη δήλωση

Γιγή που ενίσχυσε τις υπόνοιες πως ''κάτι παίζει με τον Ρablo'' ο εκνευρισμός ήταν

διάχυτος. Ως δια μαγείας ο Ουρουγουανός συμπεριλήφθηκε στην αποστολή και με την

είσοδό του στην 11άδα ως αλλαγή στο 61ο λεπτό, γνώρισε πρωτοφανή αποθέωση από

τον κόσμο, με την ιαχή ''ΠΑΟΚ θρησκεία τρομοκρατία, τιμή και δόξα...'' να δονεί την

Τούμπα. Μετά το τέλος του αγώνα μάλιστα, δήλωσε :

204

«Αισθάνθηκα σα να έκανα ντεμπούτο. Πάντα θα έχω μεγάλη υποχρέωση στον κόσμο

γι' αυτό που γίνεται και πάντα θα προσπαθώ να αποδίδω καλά όσο φοράω αυτή τη

φανέλα».

Σε ερώτηση για το διάστημα της απουσίας του τόνισε: «Ήταν μια δύσκολη περίοδος,

ποτέ δεν είχα περάσει τόσο χρόνο εκτός γηπέδων και πολλές φορές σου έρχεται η σκέψη

να τα παρατήσεις». Το ζουμί των δηλώσεών του όμως, ήταν η απάντηση στην ερώτηση

για τη φημολογία ότι δεν έπαιζε λόγω ανετοιμότητας, ενώ όπως αποδείχτηκε ήταν

καλά: «Όταν αισθανθώ πως αποτελώ πρόβλημα για την ομάδα, εγώ ο ίδιος θα μαζέψω

τα πράγματά μου και θα φύγω» και ολοκλήρωσε ρίχνοντας μια ξεκάθαρη μπηχτή:

«Αν έχουν πρόβλημα με μένα στην ομάδα, ας μου το πουν, κι' εγώ θα φύγω»...

Οι δηλώσεις αυτές και ειδικά η τελευταία ατάκα, αποτέλεσε το πειστικότερο τεκμήριο

πως κάτι σοβαρό έπαιζε με τον Pablo, που είχε περιθωριοποιηθεί,

επανεμφανίστηκε όμως αναγκαστικά λόγω της αγάπης του κόσμου αφενός κι επειδή δε

μπορεί να υπάρξει το ''τέλειο έγκλημα'' αφετέρου.

Αν ο ΠΑΟΚ δεν είχε χάσει το πρώτο παιγνίδι στην Καλλιθέα και ο Γιγής δεν είχε

υποπέσει στη ''γκάφα'' εκθέτοντας όσους παραπληροφορούσαν τον κόσμο, ενδεχομένως

να έφτανε Πάσχα και η ενημέρωση από την ΠΑΕ να παρουσίαζε το Garcia ως

τραυματία.

Πλέον οι μάσκες είχαν πέσει και οι πάντες ήταν αντιμέτωποι με την αλήθεια, χωρίς να

μπορούν πλέον ούτε να κοροιδέψουν, ούτε να αποπροσανατολίσουν τους φιλάθλους.

Όλοι ήταν υποψιασμένοι πλέον.

Την επόμενη μέρα, κοινή συνισταμένη της οπτικής των ΜΜΕ -εκείνων τουλάχιστον

που δεν αναπαρήγαγαν άκριτα όσα ήθελε να περάσει η ΠΑΕ- ήταν:

«Ο κόσμος ψήφισε, στέλνοντας μήνυμα σε εκείνους που θέλουν να φάνε το Garcia».

Κι' επειδή ο παίκτης από την πρώτη στιγμή κοιτούσε τον κόσμο στα μάτια κι' έλεγε

εκείνο που πίστευε αντίθετα με την πλευρά Δώνη-Chistyakov, που επιδίδονταν σε

δολοπλοκίες και διασπορά ψευδών ειδήσεων, τακτική που ωστόσο δε μπορούσε να

συνεχιστεί εκ των πραγμάτων αφού τους είχαν πάρει χαμπάρι μέχρι και οι πέτρες, ήταν

δεδομένο πως σύντομα. θα ερχόταν η ώρα του ξεκαθαρίσματος.

Ο πόλεμος του Δώνη

Τρεις μέρες μετά, ο ΠΑΟΚ γνώρισε εντός έδρας ήττα από την Ξάνθη στην Τούμπα.

Ο Garcia μπήκε και πάλι ως αλλαγή στα μέσα του Β ημιχρόνου, η αποχή του όμως από

τους αγωνιστικούς χώρους ήταν φανερή, αφού αδυνατούσε να βοηθήσει την ομάδα

που κυριολεκτικά σερνόταν.

Επόμενος αγώνας με τον Άρη στο Χαριλάου και πολλοί στοιχημάτιζαν πως για

ευνοήτους λόγους, ο Garcia θα έπαιρνε περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Στους δύο

205

τελευταίους αγώνες είχε χρησιμοποιηθεί από 30 λεπτά και η λογική έλεγε πως σταδιακά

θα έπρεπε να αυξάνεται ο χρόνος συμμετοχής του, οπότε ακόμα και αν δε συμμετείχε

στην αρχική 11άδα, θα καθόταν στον πάγκο για να χρησιμοποιηθεί ανάλογα με τις

περιστάσεις, αφού σε εχθρικές έδρες η παρουσία του μπαρουτοκαπνισμένου αρχηγού

ήταν απαραίτητη, για αγωνιστικούς αλλά και για ψυχολογικούς λόγους.

Ο Δώνης ωστόσο, συνέχισε τον δικό του πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας

της ομάδας, τότε δηλαδή που αρχίζουν να διαφαίνονται οι σκέψεις του κάθε

προπονητή για το σχήμα, την αποστολή και την τακτική που θα επιλέξει, ο Garcia έμενε

στο περιθώριο.

Αποκορύφωμα ήταν η συμμετοχή του στο γκρουπ των ανεπιθύμητων παικτών,

εκείνων δηλαδή που δεν υπολογίζονται είτε επειδή έχουν υποπέσει σε παραπτώματα,

είτε δεν έχουν αναρρώσει από τραυματισμούς. Φανταστείτε πως αυτά γίνονταν, χωρίς

την παραμικρή εξήγηση από τον προπονητή, λες και δεν επρόκειτο για τον αρχηγό και

τη σημαία της ομάδας, αλλά για κάποιο σκουπίδι, αν και ούτε σε σκουπίδι άρμοζε

τέτοια συμπεριφορά.

Όπως είχε δηλώσει ο Boloni σε συνέντευξή του, όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να τον

αποκλείσει από ένα παιγνίδι, τον κάλεσε, μιλήσανε και ο Pablo αποδέχτηκε την

απόφασή του. Οι αθλητές άλλωστε δεν είναι ρομπότ, είναι άνθρωποι με συναισθήματα,

κατανόηση αλλά και αντοχές, που είναι λάθος να δοκιμάζονται. Εάν προσθέσετε

μάλιστα και όσα είχαν συμβεί από την αρχή της χρονιάς με την απαγόρευσή του

ατομικού προγράμματος, τις ύπουλες διαρροές περί προχωρημένης ηλικίας και τον

γενικότερο πόλεμο νεύρων, καταλαβαίνετε πως η έκρηξη του Garcia ήταν θέμα χρόνου.

Ειδικά όταν πίστευε πως έφτανε η στιγμή να ξαναπαίξει μπάλα, να αποκτήσει ρυθμό

και να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς και καπάκι διαπίστωνε το βρώμικο πόλεμο

που του γινόταν.

Η συμπεριφορά του Δώνη του έκοβε τα πόδια και τον κουρέλιαζε ψυχολογικά, οπότε

αποχώρησε νωρίτερα από την προπόνηση, λέγοντας κάποια ''Γαλλικά''... Εκείνη τη

στιγμή, ο Pablo ένοιωθε πως τελειώνει από τον ΠΑΟΚ και μαζί του, τα ωραιότερα

ποδοσφαιρικά του χρόνια, όπως ο ίδιος είχε παραδεχτεί. Είχε να αντιμετωπίσει την

ανεξήγητα προσβλητική στάση του προπονητή του, άρα και του Chistyakov που ήταν

το Α και το Ω της ομάδας. Ο Βρύζας δεν είχε άποψη αλλά και να είχε, ουδείς τη

λάμβανε υπ' όψιν, οπότε ο παίκτης δεν είχε να πιαστεί από πουθενά.

Η ΠΑΕ από την πλευρά της φρόντισε να διαρρεύσει πως η αποχώρηση του παίκτη και

ο αποκλεισμός του από την αποστολή οφειλόταν σε ίωση του, κάτι που όμως δεν έπεισε

κανέναν. Ο μόνος που μπορούσε να τον κρατήσει ήταν ο κόσμος που τον λάτρευε και

εννοείται πως ήταν υποψιασμένος με όσα είχαν συμβεί το τελευταίο διάστημα.

206

Φωτό: Μετά το τέλος του αγώνα στην Νορβηγία με την Βαλερέγκα το 2009.

207

Φωτό: Δύσκολη μέρα.. Στην Τούμπα απέναντι στην Καβάλα το 2011 (0-2).

208

Φωτό: Στο Διαβαλκανικό πριν την αρθροσκόπηση που υποβλήθηκε το 2011.

209

Φωτό: Στην προπόνηση τον Μάρτιο του 2011.

210

Φωτό: Ο Pablo Garcia μόλις σκόραρε ένα σημαντικό γκόλ απέναντι στην ΑΕΚ μέσα

στην Τούμπα για τα Play Off, κάνοντας το 1-1 μόλις 15’ μετά το γκόλ του Σκόκο (τελικό

2-1).

211

Φωτό: Ο ΠΑΟΚ την προηγούμενη αγωνιστική είχε χάσει από την ΑΕΚ με 3-0 στο

ΟΑΚΑ και η νίκη στην Τούμπα ήταν επιβεβλημένη. Ο ΠΑΟΚ είχε τελειώσει το

πρωτάθλημα πίσω απ’την ΑΕΚ αλλά εκείνη την χρονιά την άφησε πίσω στα Play Off.

212

213

214

Τσουνάμι αντιδράσεων και συλλαλητήριο

Αν και ο αγώνας με τον Άρη ήταν κρίσιμος από κάθε άποψη και την παραμονή του

όλοι έπρεπε να είναι επικεντρωμένοι σε αυτόν, επιδιώκοντας τη μεγαλύτερη δυνατή

ηρεμία, με το που έγιναν γνωστά τα γεγονότα καταγράφηκε ένα πρωτοφανές τσουνάμι

αντιδράσεων ειδικά στο διαδίκτυο, αφού λόγω Σαββάτου τα ραδιόφωνα που

αποτελούν τον έτερο παραδοσιακό πόλο εκτόνωσης και καταγραφής της λαικής

βούλησης, υπολειτουργούσαν.

Σε χρόνο dt διοργανώθηκε συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για το βράδυ της Κυριακής

έξω από την Τούμπα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, με μοναδικό στόχο να

διατυμπανιστεί πως κάθε κατεύθυνση πως ο κόσμος δεν δέχεται μεθοδεύσεις,

τρυπήματα και υποστολές σημαιών με μεθόδους που δεν αρμόζουν στην ιστορία της

ομάδας.

Η κατάσταση έγινε χειρότερη για το Δώνη μετά το ισόπαλο 2-2 αφού ήταν φανερό πως

φοβήθηκε το παιγνίδι κόντρα σε ανύπαρκτο αντίπαλο που βρισκόταν στις τελευταίες

θέσεις του βαθμολογικού πίνακα και πάλευε για την παραμονή του στην κατηγορία.

Σχολιάζοντας το θέμα Garcia στις δηλώσεις του, κατάφερε να τους αφήσει όλους

ξερούς, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων πως με τον παίκτη έχει εξαιρετικές σχέσεις,

αποδίδοντας την τροπή που είχε πάρει το θέμα σε φθηνό marketing! Μιλάμε τώρα για

ένα ζήτημα που από την αρχή της χρονιάς, η ίδια η ΠΑΕ και οι προσκείμενοι

δημοσιογράφοι είχαν θάψει επιμελώς. Το πως θα μπορούσε κάτι που ήταν κρυμμένο

να αποτελέσει αντικείμενο φθηνού marketing, δε μπορεί να εξηγηθεί με καμμία λογική,

οπότε μιλάμε ξεκάθαρα για υπεκφυγή. Για την ιστορία, ιδού αυτούσια η δήλωση του

προπονητή.

«Αυτό που θα πω είναι ότι γενικώς στην χώρα μας πουλάει το φθηνό marketing.

Μερικά πράγματα μπορεί να γίνονται και στημένα και πουλάμε μόνο σε υπανάπτυκτες

χώρες. Ο κόσμος δεν πρέπει να παρασύρεται. Για τον Pablo θέλω να πω ότι από τη μέρα

που ήρθα σέβομαι ανθρώπους σημαίες για τον ΠΑΟΚ, όπως έχω κάνει σε όλες τις

ομάδες που έχω βρεθεί στον πάγκο τους. Αξίζουν το σεβασμό και τον έχουν από μένα.

Έτσι συνέβη και με τον Pablo Garcia. Τον σέβομαι και του συμπεριφέρομαι με τον

καλύτερο τρόπο. Εγώ ξέρω ότι έχουμε τις καλύτερες σχέσεις. Υπάρχουν, όμως,

πραγματικά γεγονότα που δεν αμφισβητούνται από πουθενά. Καταρχάς δεν είχαμε

ποτέ φραστικό επεισόδιο με κανέναν ποδοσφαιριστή στον ΠΑΟΚ. Αυτό συνέβη σε

άλλες ομάδες κι ήμουν αυτός που βγήκα και το είπα. Ο κόσμος αγαπάει πολύ

τον Pablo, όμως υπάρχουν πραγματικά γεγονότα. Δηλαδή ότι ταλαιπωρήθηκε για 6

μήνες. Είχε παίξει μόνο σε ένα φιλικό προετοιμασίας και τον έβαλα βασικό σε δύο

Ευρωπαικά ματς και έπαθε δύο θλάσεις. Αγωνίστηκε μετά με τον Πανιώνιο κι ύστερα

από 4 μέρες υπέστη θλάση. Του έδωσα παραπάνω άδεια στις γιορτές, επέστρεψε κι ήταν

215

άρρωστοςγια ορισμένες μέρες. Θέλω να πω ότι όλο αυτό είναι ένα φθηνό marketing και

δεν αναφέρομαι ότι προέρχεται από τον Pablo».

Αυτές ήταν οι δηλώσεις του Δώνη, που δεν έπεισαν όμως ούτε τους δημοσιογράφους

που είχαν αναλάβει εργολαβικά να του φτιάξουν το profile. Υιοθετώντας τις συνήθεις

πρακτικές, εκτός από ψέματα είπε και μισές αλήθειες. Αν και ο κόσμος δε μπορούσε να

γνωρίζει εκείνες που έκρυψε, ήξερε πως όποιος λέει μια φορά ψέματα, μπορεί εύκολα

να ξαναπεί. Και δυστυχώς για τον προπονητή, τους υποστηρικτές και τους

αβανταδόρους του, είχε συλληφθεί ψευδόμενος, όταν τάιζε το παραμύθι περί

ανέτοιμου παίκτη.

Φανταστείτε επίσης πως στο συγκεκριμένο αγώνα ο Δώνης έριξε στη μάχη τον

νεοαποκτηθέντα Schildenfeld που είχε προλάβει να κάνει μόλις μερικές προπονήσεις με

την ομάδα και την προηγούμενη χρονιά είχε ελάχιστες εμφανίσεις, καθώς και τους

Camara-Oliseh που μετρούσαν μερικά 24ωρα με την ομάδα και εκ των πραγμάτων δε

θα μπορούσαν να είναι έτοιμοι από πολλές απόψεις. Οι δύο πρώτοι αγωνίστηκαν

βασικοί, ο Oliseh μπήκε αλλαγή και από το υψηλό επίπεδο ετοιμότητας που διέκρινε ο

προπονητής του, πρόλαβε να τραυματιστεί μέσα σε λίγα λεπτά συμμετοχής...

Από συλλαλητήριο σε συλλαλητήριο

Στο συλλαλητήριο έξω από την Τούμπα πάντως, άπαντες περίμεναν το Δώνη. Εκείνος

που τα άκουσε ήταν ο Βρύζας που προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα, σε

αντίθεση με τον προπονητή που δεν βγήκε από το λεωφορείο. Όσοι υπέθεσαν πάντως

πως η οργή του κόσμου θα ξεθυμάνει έπεσαν έξω, αφού προγραμματίστηκε νέο

συλλαλητήριο για την επόμενη μέρα, πριν την προπόνηση.

Η πίεση που ασκούσαν οι οπαδοί ήταν τόση, που έπειτα από συνάντηση Βρύζα-

Chistyakov-Δώνη-Γεωργιάδη αργά το βράδυ της Κυριακής, αποφασίστηκε να γίνει

συνάντηση με τον παίκτη, ώστε να πέσουν οι τόνοι. Προς αυτήν την κατεύθυνση πίεζε

και ο μεγαλομέτοχος που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, και έβλεπε την ομάδα του να

γίνεται άνω-κάτω, χωρίς να είναι σε θέση να καταλάβει το λόγο. Ο ίδιος άλλωστε ζούσε

στη Ρωσία και γι' αυτόν το λόγο είχε προσλάβει το Chistyakov. Για να ασχολείται με

την καθημερινότητα της ομάδας και να τον ενημερώνει για όσα συμβαίνουν...

Συναντήσεις με Βρύζα και Δώνη

Το πρωί της Δευτέρας ο Garcia δεν έδωσε το παρόν στην προπόνηση, αφού

συναντήθηκε με το Βρύζα και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε το κρίσιμο ραντεβού με

το Δώνη.

Θεωρητικά, θα ήταν μια ευκαιρία για τους δύο να λύσουν τις διαφορές, πρακτικά

όμως, ήταν αδύνατο. Παρόμοιες συζητήσεις μπορούν να φέρουν τους ανθρώπους πιο

216

κοντά. όταν αμφότερες οι πλευρές έχουν καλή θέληση και όταν υπάρχουν

παρεξηγήσεις, παρερμηνείες ή κάποιοι ενδιάμεσοι, που έχουν παίξει το ρόλο του

σπασμένου τηλεφώνου. Στην περίπτωσή μας, δε συνέβαινε κάτι από τα παραπάνω.

Ο Δώνης, επανέλαβε όσα είχε πει στη συνέντευξη τύπου μετά το ματς με τον Άρη για τις

θλάσεις, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τη σοφή πρωτοβουλία του επιτελείου του.

Ο Garcia από την άλλη, δεν ήταν παιδάκι να του υπενθυμίσει αυτά που πραγματικά

είχαν συμβεί. Απλώς επιβεβαίωσε μέσα του πως έχει να κάνει με κάποιον μικρόψυχο,

που κοροιδεύει τον ίδιο του τον εαυτό, υπεκφεύγει και προσπαθεί να αποποιηθεί τις

ευθύνες του. Όταν το κάνει λοιπόν σε tet a tet συνάντηση με εκείνον που γνωρίζει πως

ξέρει την αλήθεια, ο καθένας μπορεί να φανταστεί πόσο πιο εύκολα θα πει περισσότερα

ψέματα ή βολικές αλήθειες, εν τη απουσία του. Το γεγονός δηλαδή πως απέφυγε να

ομολογήσει το λάθος του μπροστά του, ακόμα και χωρίς να ζητήσει συγνώμη -που είναι

σίγουρο πως την είχε εξασφαλισμένη από έναν άνθρωπο με την παλικαριά του Pablo-,

του έδωσε να καταλάβει πως δε μπορεί να ελπίζει σε κάτι διαφορετικό στη συνέχεια και

πως το ραντεβού έγινε για τα μάτια του κόσμου, ίσως κι' επειδή υπήρχε φόβος για τις

αντιδράσεις των φιλάθλων και ήθελαν να περάσουν προς τα έξω μια ψεύτικη εικόνα,

δήθεν σεβασμού στον παίκτη.

Του έκανε παράπονα πάντως για τον αποκλεισμό από την αποστολή με τον Άρη,

λέγοντάς του πως «..ήμουν τόσους μήνες εκτός ομάδας και καταλαβαίνεις πόσο

δύσκολα περνάει ο χρόνος όταν είσαι τραυματίας. Έπαιξα μισή ώρα με την Καλλιθέα,

κι' άλλο τόσο με Ξάνθη. Όταν με κόβεις από την αποστολή στο επόμενο παιγνίδι, πως

θα αποκτήσω ρυθμό, όταν μια παίζω, μια δεν παίζω, μια είμαι αποστολή και την άλλη

κόβομαι; Αν δε σου κάνω και σου δημιουργώ πρόβλημα, πες μου ότι δε με χρειάζεσαι

και την επόμενη θα φύγω».

Ο προπονητής από την πλευρά του τον διαβεβαίωσε πως θα φροντίσει να του δώσει

παιγνίδια για να βρει ρυθμό και η κουβέντα έκλεισε κάπου εκεί, χωρίς πάντως να έχει

αλλάξει κάτι στον ψυχισμό του Garcia. Το σημαντικό για εκείνον στο σημείο που είχαν

φτάσει τα πράγματα, δεν ήταν κάποιες στείρες δεσμεύσεις, αλλά η κατανόηση των

λόγων που από την αρχή της χρονιάς εισέπραττε τόσο εχθρικές και προσβλητικές

συμπεριφορές. Από τη στιγμή που αντιλήφθηκε πως ο άνθρωπος που είχε απέναντί του

προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό του και αναλώθηκε σε πολιτικάντικες

υποσχέσεις, κατάλαβε πως δεν υπήρχε προοπτική συνεργασίας μαζί του, ακόμα κι' αν

του έδινε σπίτι του τη φανέλα του βασικού.Λίγο μετά, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ με επίσημη

ανακοίνωση γνωστοποιούσε πως το θέμα είχε λήξει:

«Μετά τις φήμες των τελευταίων ημερών που αφορούν την απόλυτα φυσιολογική

εσωτερική λειτουργία και καθημερινότητα της ομάδας, μόνο μια απάντηση υπάρχει: Ο

Πάμπλο Γκαρσία είναι και θα παραμείνει μέλος της οικογένειάς μας και θα βρίσκεται

αύριο στην προπόνηση της ομάδας...».

217

Ανακοινώσεις από ΠΑΕ και Garcia

Στο καπάκι όμως, η ΠΑΕ εξέδωσε και δεύτερη ανακοίνωση, αναφορικά με τη

συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των οπαδών στο θέμα Garcia, με το εξής περιεχόμενο :

«Η ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ. απευθυνόμενη σε όλους τους φιλάθλους της θέλει να ξεκαθαρίσει τη

θέση της με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ύστερα από τον αγώνα με

τον Άρη και την επιστροφή της αποστολής στην Τούμπα, οι ποδοσφαιριστές, το τεχνικό

τιμ και η διοίκηση της ΠΑΕ βρέθηκαν απέναντι σε αρκετούς οπαδούς, οι οποίοι

εξέφρασαν διάφορα… περίεργα αιτήματα, όπως: ποιους πρέπει να απολύσουμε, ποιους

πρέπει να προσλάβουμε, ποιοι ποδοσφαιριστές πρέπει να παίζουν κ.α. Αυτό είναι ένα

θέμα που επιβάλλεται να σχολιάσουμε και να ξεδιαλύνουμε. Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι ένας

σύλλογος με ισχυρές παραδόσεις με πλούσια και ένδοξη ιστορία γεμάτη υπέρλαμπρες

νίκες και επιτυχίες. Το καλοκαίρι του 2012 έγινε ένα νέο ξεκίνημα προκειμένου να

γραφτούν νέες χρυσές σελίδες στην ιστορία της ομάδας. Ανέλαβε ένας άνθρωπος με

μεγάλες φιλοδοξίες βγάζοντας την ΠΑΕ από την αφερεγγυότητα, προσφέροντας

ελπίδα και όραμα για μια ομάδα υγιή, ανεξάρτητη, ασυμβίβαστη.

Ακόμη, όμως, πρέπει να κάνουμε πολλά για να μετατρέψουμε τον Π.Α.Ο.Κ. σε μια

ανταγωνιστική ομάδα ευρωπαϊκού επιπέδου που όλοι μας ονειρευόμαστε. Ωστόσο για

να επιτευχθεί αυτός ο στόχος επιβάλλεται να ισχύει ένας απαράβατος όρος: Μαζί στις

χαρές, μαζί και στις δύσκολες καταστάσεις, μαζί σε κάθε περίπτωση όλοι εμείς που

ανήκουμε στην οικογένεια του Π.Α.Ο.Κ., από τα παιδιά της Ακαδημίας μας ως τον

απλό φίλαθλο στην εξέδρα, ως τον ιδιοκτήτη πρέπει να υποστηρίζουμε ο ένας τον

άλλον!

Τώρα που δημιουργείται μια νέα ομάδα ο καθένας πρέπει να βοηθήσει με όλες τις

δυνάμεις του. Δεν έχουμε δικαίωμα να επιτρέψουμε σε κανέναν να διαταράσσει την

ηρεμία της ομάδας. Όποιος θέλει να αποσταθεροποιήσει το κλίμα στην ομάδα θα

αναγκαστεί να αντιταχτεί σ’ αυτήν και τελικά θα αποτύχει. Μόνο ενωμένοι μπορούμε

να γίνουμε ακόμη πιο ισχυροί. Καλούμε όλους τους φιλάθλους να είναι κοντά μας και

μαζί να συμμετάσχουμε στην δημιουργία της νέας ομάδας, του νέου Π.Α.Ο.Κ. Πρέπει,

όμως, να είμαστε ενωμένοι!

Οποιαδήποτε απόφαση, είναι σωστό να λαμβάνεται με μοναδικό γνώμονα το

συμφέρον της ομάδας, ειδάλλως αυτή δεν θα έχει μέλλον. Μπροστά στο παρελθόν

υποκλινόμαστε, όμως μπροστά στο μέλλον σηκώνουμε τα μανίκια και δουλεύουμε!

Μπορούμε και πρέπει να στηριζόμαστε στο παρελθόν, αλλά δεν θα ζήσουμε σ’ αυτό.

Φιλοδοξώντας να έχουμε την υποστήριξη όλων, προχωράμε στο μέλλον…»

Δεν είναι και τόσο σύνηθες πάντως να βγαίνουν δύο ανακοινώσεις για το ίδιο θέμα,

κάτι που είναι ενδεικτικό της σύγχυσης που επικρατούσε εντός της ΠΑΕ. Στην πρώτη

ανακοίνωσαν όλο χαρά πως το θέμα θεωρείται λήξαν και στην δεύτερη έριχναν εκ νέου

μπηχτές.

218

Ανακοίνωση εξέδωσε και ο Pablo που σε συνδυασμό με εκείνη της ΠΑΕ λειτούργησαν

κατευναστικά, με μια προσεκτική ανάγνωση όμως, ο καθένας αντιλαμβανόταν πως οι

προβληματισμοί του δεν είχαν εκλείψει. Η γλώσσα που χρησιμοποίησε μάλιστα δεν

είχε καμμία σχέση με τη γλυκανάλατη της ΠΑΕ, όταν ανακοίνωνε την επιστροφή του

στις προπονήσεις. «Θέλω να πώς κάποια λόγια για όσα συνέβησαν τον τελευταίο

καιρό. Έχω περάσει δύσκολες στιγμές, γιατί δεν μπόρεσα να παλέψω με την ομάδα. Γι'

αυτό και πήρα την απόφαση να το αφήσω για πάντα. Όμως το μυαλό μου ήταν

συνεχώς στο έμβλημα και στον κόσμο. Ποτέ δεν είχα την πρόθεση να διχάσω. Εγώ θέλω

να δω τον κόσμο ενωμένο. Ξέρω ότι δεν μου μένει πολύς καιρός για ποδόσφαιρο αλλά

θα πεθάνω με τα ποδοσφαιρικά παπούτσια στα πόδια. θα προσπαθήσω να δώσω ότι

καλύτερο αυτούς τους μήνες για να πάρω πίσω την ψυχή μου που είχα χάσει. Συγνώμη

αν κάποιος αισθάνθηκε άσχημα, αλλά δεν είχα πρόθεση να στεναχωρήσω κανέναν.

Όλο αυτό βγήκε από την ψυχή μου. Rablo Garcia».

Το επόμενο διάστημα, έδειχνε να επικρατεί μια φαινομενική νηνεμία και σχεδόν όλοι

είχαν ψηθεί πως η διένεξη των δυο πλευρών ήταν ένας κακός εφιάλτης που πέρασε. Tο

στενό περιβάλλον του Garcia πάντως ήταν σίγουρο πως στην πρώτη ευκαιρία θα

καταγραφόταν το remake της ιστορίας. Μερικά 24ωρα μετά τη φαινομενική λύση της

παρεξήγησης μάλιστα, ο παίκτης παρακολούθησε τον αγώνα basket ΠΑΟΚ-ΚΑΟΔ

στην Πυλαία, όπου μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Όσο θα είμαι στον ΠΑΟΚ θέλω να τα

δώσω όλα για την ομάδα».

Αν και ελάχιστοι το έπιασαν, το ''όσο θα είμαι'' στον ΠΑΟΚ, έπειτα από μια συνάντηση

στην οποία υποτίθεται πως είχαν λυθεί οι διαφορές με τον προπονητή, σήμαινε πως και

ο ίδιος δεν ήξερε, πόσο θα μείνει. Η ΠΑΕ από την πλευρά της, θορυβημένη από τις

εξελίξεις και αντιλαμβανόμενη πως είχε εκτεθεί ανεπανόρθωτα, φρόντισε να

επαναφέρει το Garcia στην καθημερινότητα του reportaz, ενημερώνοντας πως θα

ακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα για την ταχύτερη επανένταξή του στην ομάδα.

Στις 23 Φεβρουαρίου στον αγώνα πρωταθλήματος με την Κέρκυρα στην Τούμπα, ο

Garcia επανεμφανίστηκε μετά από καιρό, αγωνιζόμενος στο αρχικό σχήμα για περίπου

60 λεπτά και για ακόμα 70 στο εντός έδρας παιγνίδι με το Λεβαδειακό στις 28 του ίδιου

μήνα, για τα προημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας. Στο τέλος των αγώνων μάλιστα

γνώρισε και πάλι την αποθέωση από τους φιλάθλους τόσο εντός του αγωνιστικού

χώρου, όσο και και έξω από τα αποδυτήρια.

Ήταν εκτός αποστολής στην αναμέτρηση με τον Πανιώνιο, για να είναι πανέτοιμος στη

ρεβάνς της Βοιωτίας, αφού το κύπελλο ήταν ο μεγάλος στόχος. Το επόμενο παιγνίδι

πρωταθλήματος για τον ΠΑΟΚ ήταν στα Χανιά με τον Πλατανιά. Επειδή ο αγώνας της

Κρήτης είχε ορισθεί ημέρα Σάββατο και προκειμένου να μην ταλαιπωρηθούν οι

παίκτες επιστρέφοντας από τη Βοιωτία Τετάρτη βράδυ για να πετάξουν εκ νέου στα

Χανιά 48 ώρες μετά, προτιμήθηκε να παραμείνει η αποστολή δύο μέρες στην Αράχωβα.

219

Τα ψεύτικα τα λόγια...

Οι παίκτες που δεν ακολούθησαν την πρωτότυπη αυτή διαδρομή ήταν οι

Κατσουράνης, Lawrens και Garcia. Ο δύο πρώτοι για να εκτίσουν τις ποινές τους λόγω

τιμωρίας, ο τρίτος διότι όπως του είχε πει ο προπονητής ήθελε να τον ξεκουράσει, για

να τον έχει φρέσκο στον αγώνα με τον Παναθηναικό στην Τούμπα, την προσεχή

αγωνιστική.

Ο Garcia πειθάρχησε και δε θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ο ίδιος άλλωστε είχε

ξεκαθαρίσει στο Δώνη στη συνάντησή τους πως αν δεν υπολογίζεται ως βασικός, δε θα

ήθελε να συμπεριλαμβάνεται στην αποστολή. Το συγκεκριμένο αίτημα ίσως να

θεωρείται πως δεν αρμόζει σε επαγγελματία ποδοσφαιριστή, στην ουσία όμως ήταν η

ύστατη γραμμή άμυνας του παίκτη, μπρος στην ξεκάθαρη βούληση του προπονητή του

να τον μειώνει και να αμαυρώνει την εικόνα του.

Δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για παίκτες αυτών των προδιαγραφών, να θέτουν κάποιους

όρους. Όλοι οι μεγάλοι star έχουν τις ''ιδιοτροπίες'' άλλωστε και κυρίως, δεν επιτρέπουν

σε κανέναν να παίζει με την υστεροφημία τους. Στο κάτω-κάτω της γραφής, o Pablo το

είχε ξεκαθαρίσει ουκ ολίγες φορές και δημοσίως και σε κατ' ιδίαν συναντήσεις:

«Αν δε σας κάνω, πείτε μου να σας αδειάσω τη γωνιά».

Ο Δώνης και οι διοικούντες, θα μπορούσαν πολύ εύκολα μετά τη συνάντηση παίκτη-

προπονητή όπου ετέθη το αίτημα, να του γνωστοποιήσουν πως θεωρούν

αντιεπαγγελματικό ή παράλογο αυτό που ζητούσε και να ανακοινώσουν τη λύση της

συνεργασίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, ουδείς θα τολμούσε να στραφεί κατά του

προπονητή ή της διοίκησης που έβαλαν πάνω απ' όλα το συμφέρον του ΠΑΟΚ και

τους κανόνες που πρέπει να διέπουν τις σχέσεις των παικτών με την ομάδα. Αντ' αυτού,

ο Δώνης αποδέχτηκε το αίτημα του Pablo και απόδειξη είναι πως σε όλα τα παιγνίδια

που προαναφέραμε μετά την επάνοδό του, αν δεν ήταν βασικός στην 11άδα, δε

συμμετείχε στην αποστολή.

Επιστρέφοντας την επικαιρότητα των ημερών, ο Garcia έμεινε εκτός αποστολής στον

αγώνα με τον Πλατανιά ώστε να είναι φρέσκος στον αγώνα με τον Παναθηναικό στην

Τούμπα. Αυτό του είχε πει ο προπονητής του. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας όλη

την εβδομάδα, ο Δώνης δοκίμαζε διάφορα σχήματα στις προπονήσεις και από τις

επιλογές του έδειχνε να μην έχει καταλήξει στο βασικό σχήμα. Δοκίμαζε τους Lazar,

Kace, Lawrens, ποτέ όμως το Garcia, στον οποίον είχε ανακοινώσει ότι υπολογίζει για

το βασικό σχήμα. Στα μέσα της εβδομάδας την Τετάρτη 13 Μαρτίου, o Garcia είχε

φραστικό επεισόδιο με το Δώνη και δύο μέρες μετά, αποχώρησε νωρίτερα από την

προπόνηση, ενημερώνοντας τους Λατίνους συμπαίκτες και φίλους του Lino και Etto

πως τελείωσε από τον ΠΑΟΚ.

220

«Δεν υπάρχει ο στοιχειώδης σεβασμός στο πρόσωπό μου, με κοροιδεύει. Δε μπορεί να

συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δε γίνεται τα αποδυτήρια να γίνονται άνω-κάτω εξ'

αιτίας αυτής της κατάστασης, η μόνη λύση και για μένα και για την ομάδα, είναι να

αποχωρήσω» ήταν τα τελευταία λόγια του.

Οι συμπαίκτες του δεν του είπαν τίποτα, αφενός επειδή γνώριζαν πως ο Garcia είναι

εξαιρετικά ώριμος και δε χρειαζόταν υποδείξεις και συμβουλές, αφετέρου επειδή είχαν

πλήρη επίγνωση της κατάστασης μια και ζούσαν και αυτοί την ατμόσφαιρα στα

αποδυτήρια με τον προπονητή, που δεν είχε κερδίσει κανέναν με τη συμπεριφορά και

το χαρακτήρα του.

Όπως ήταν φυσιολογικό, ο κόσμος πάγωσε κατ' αρχήν στο άκουσμα της είδησης περί

αποχώρησης, μια και οι περισσότεροι είχαν ψηθεί πως το πρόβλημα είχε ξεπεραστεί.

Εκτός αυτού όλοι αντιλαμβάνονταν, πως είναι κακός οιωνός όταν για δεύτερη φορά σε

τόσο σύντομο χρονικό διάστημα συμβαίνει το ίδιο γεγονός και πως πλέον, οι

πιθανότητες νέου συμβιβασμού έμοιαζαν ουτοπικές. Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής

Κώστας Ορφανός που είχε διατελέσει κατά το παρελθόν διοικητικός παράγοντας οπότε

είχε άποψη και ενημέρωση για το τι συμβαίνει στα αποδυτήρια, δήλωσε: «Μεγάλο

πλήγμα για τον ΠΑΟΚ. Θα είναι απώλεια αν φύγει αυτός ο παίκτης από τον

σύλλογο». Σημειώστε πως ο τελευταίος είχε κατακρίνει το Garcia.για τη γροθιά στο

Diogo χρεώνοντάς του πως μετέδωσε τον εκνευρισμό του στην ομάδα

αποπροσανατολίζοντας την, δεν ήταν δηλαδή από τους ορκισμένους φίλους του. Στο

ίδιο μήκος κύματος και ο παλαίμαχος Νίκος Αλαβάντας που υποστήριξε : «Το σίγουρο

είναι πως κάνει κακό στην ομάδα να χάνονται τόσο σημαντικοί παίκτες».

Το βράδυ της ίδιας ημέρας η ΠΑΕ ΠΑΟΚ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Δεδομένων των αναφορών στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τον Pablo Garcia και

μολονότι τίποτα απ’ όσα φημολογούνται δεν έλαβαν χώρα στη σημερινή προπόνηση, η

ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ. ξεκαθαρίζει ότι: Στους νέους δρόμους που ανοίγει η ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ.

αυτό που μετράει είναι ο επαγγελματισμός σε όλα τα επίπεδα με μοναδικό γνώμονα το

καλό του συλλόγου. Υπάρχουν αρχές και κανόνες που πρέπει να γίνονται σεβαστοί και

αποδεκτοί απ’ όλους όσους συμμετέχουν στην οικογένεια του ΠΑΟΚ. Τρέφουμε

μεγάλο σεβασμό για τον Pablo Garcia και την προσφορά του και για αυτό ξεπεράσαμε

τη συνηθισμένη σχέση ομάδας – ποδοσφαιριστή. Ο ιδιοκτήτης και η ΠΑΕ εκτιμούν τον

τρόπο με τον οποίο ο προπονητής της ομάδας διαχειρίζεται το υπάρχον υλικό και

περιβάλλουν με εμπιστοσύνη τη δουλειά του. Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο για εμάς να

πρέπει έστω για λίγο να στρέψουμε την προσοχή μας από αυτό που θα έπρεπε να είναι

ο κοινός στόχος Διοίκησης, Ομάδας και Φιλάθλων, που δεν είναι άλλο από ακόμη μια

μεγάλη νίκη το βράδυ της Κυριακής. ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ.».

Η σύγχυση στην οποία βρισκόταν η ΠΑΕ ήταν ολοφάνερη, μια και οι εμπνευστές της

ιστορίας είχαν τη φωλιά τους λερωμένη και γνώριζαν πως είχαν απέναντί τους τη

συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, που δεν είχε παρασυρθεί από τις

221

κατασκευασμένες πληροφορίες που διέρρεαν. Με την ανακοίνωση έριχναν το φταίξιμο

στον Pablo Garcia, μολονότι στην εισαγωγή της ανακοίνωσης διέψευδαν πως είχε

συμβεί κάτι απ' όσα είχαν διαρρεύσει, επιβεβαιώνοντας πως εκτός από το τέλειο

έγκλημα δε μπορεί να υπάρξει και το τέλειο ψέμα. Αφού λοιπόν δεν είχε γίνει το

παραμικρό και όλα ήταν αποκύημα της φαντασίας των δημοσιογράφων, για πιο λόγο

καταφέρονταν κατά του παίκτη;

Επίθεση στο Δώνη

Το Σάββατο 16 Μαρτίου, ήταν προγραμματισμένη η τελευταία προπόνηση πριν τον

αγώνα με τον Παναθηναικό στην Τούμπα και σ' αυτήν έδωσαν το παρόν περίπου 100

φίλαθλοι που αποδοκίμασαν άγρια το Δώνη «Ήρθαν οι χθεσινοί να φάνε τον

Garcia Πάτε να φάτε τον Garcia όταν πέθανε η μάνα του πήρε το πρώτο αεροπλάνο για

να παίξει με τον Παναθηναϊκό», ήταν οι πιο κόσμιες εκφράσεις που άκουσε. Την ίδια

μέρα στον αγώνα μπάσκετ ΠΑΟΚ-Άρη, το σύνθημα ''ΠΑΟΚ θρησκεία τρομοκρατία,

τιμή και δόξα στον Πάμπλο το Γκαρσία'', ακούστηκε πολλές φορές στο κλειστό της

Πυλαίας, ενώ ο Σ.Φ. ΠΑΟΚ Σκύδρας Pablo Garcia, εξέδωσε την κάτωθι ανακοίνωση:

«Επιστροφή στην ενασχόληση μας ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ με κάποιους δήθεν και

χθεσινούς που έχουν ως στόχο την ρήξη της σημαίας του μεγάλου Π.Α.Ο.Κ και αυτό

για όφελος δικό τους. Ο Pablo Garcia δε μπορεί να τυγχάνει τέτοιου είδους

συμπεριφορά από κάποιους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ. Κάτω τα ξερά σας επιτέλους από την

σημαία αυτής της ομάδας. Ο Pablo Garcia κάποια στιγμή θα φύγει και αυτό το ξέρουμε

όλοι ,αλλά θα φύγει όταν ΠΡΕΠΕΙ, με τις τιμές που ΠΡΕΠΕΙ και ακόμα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ

γιατί…ακόμα δεν ανακοίνωσε το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Έχετε

καταφέρει για ακόμα μια φορά να γυρίσετε τα μυαλά του ΛΑΟΥ ΤΟΥ Π.Α.Ο.Κ και

ξέρετε πολύ καλά πως αν γυρίσουν τελείως θα βρεθείτε ενώπιον πολύ άσχημων

συνθηκών.

ΥΓ1. Ραντεβού στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΑΟ αυτής της χώρας την Κυριακή.

ΥΓ2. Απλά και ξεκάθαρα: ΚΥΠΕΛΛΟ – CHAMPIONS LEAGUE.

ΥΓ3. Λευτεριά στα αδέρφια μας Δ.Σ. Σ.Φ. Π.Α.Ο.Κ ΣΚΥΔΡΑΣ “PABLO GARCIA”»

Στον κόσμο του ο Δώνης

Την επόμενη μέρα ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον Παναθηναικό, η κατάσταση για το Δώνη όμως

έμοιαζε μη αναστρέψιμη. Πριν από το παιγνίδι. αποδοκιμάστηκε έντονα από τον

κόσμο μόλις αναγγέλθηκε το όνομα του από τα μεγάφωνα, ενώ δέχτηκε νέα επίθεση

την ώρα που αποχωρούσε από το γήπεδο μετά τη λήξη του αγώνα. Αυτή τη φορά οι

οπαδοί της ομάδας δεν αρκέστηκαν σε φωνές και αποδοκιμασίες, αφού έπεσαν και

κάποιες ψιλές. Ο Garcia από την πλευρά του αναδεικνύοντας το ψυχικό του μεγαλείο

222

Φωτό: Ο Pablo Garcia στα εγκαίνια΄ΣΦ ΠΑΟΚ Σκύδρας τον Μάρτιο του 2014, ο

Σύνδεσμος που πήρε και το όνομά του. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία του ΠΑΟΚ

που Σύνδεσμος οπαδών παίρνει όνομα ξένου παίκτη του Δικεφάλου. Ο Pablo,

ιδιαίτερα συγκινημένος, δήλωσε. «Είναι μεγάλη τιμή για μένα. Είμαι πολύ

συγκινημένος. Είμαστε όλοι μία γροθιά! Προσωπικά δεν έχω πάρει πολλά τρόπαια

στην καριέρα μου. Η δική σας αγάπη, αλλά και αυτή η πλακέτα είναι από τα

μεγαλύτερα και σας ευχαριστώ.»

223

Φωτό: Ο Pablo Garcia ανταποδίδει το χειροκρότημα 1500 οπαδών του ΠΑΟΚ που

βρέθηκαν στα εγκαίνια του ΣΦ ΠΑΟΚ Σκύδρας, ο οποίος του χάρησε πλακέτα που

αναφέρει την Ινδιάνικη παροιμία: «Η Γή δεν ανοίκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος

ανοίκει στην Γή».

224

Φωτό: «Οδός Pablo Garcia» που βρίσκεται στην Αρναία Χαλκιδικής.

καταδίκασε τη συμπεριφορά των οπαδών και πήρε το μέρος του προπονητή,

δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «Ο κόσμος δεν πρέπει να αντιδρά με βία».

Στη συνέντευξη τύπου μετά το τέλος της αναμέτρησης, ο προπονητής ισχυρίστηκε ότι:

«Κατηγορούμαι ότι δεν σεβάστηκα τον Garcia , έναν παίκτη ο οποίος έχει προσφέρει

στην ομάδα μας, κάτι που γνωρίζω κι εγώ. Καθαρά με τον παίκτη, το θέμα είναι ένα

και μόνο και είναι αγωνιστικό. Όταν έγιναν οι πρώτες φασαρίες, έγινε ένα τελευταίο

ραντεβού με τον παίκτη και ειπώθηκαν κάποια λόγια σταράτα και καθαρά. Όταν

μιλήσαμε για αγωνιστικά του είπα ότι εγώ δεν κάνω χάρες σε κανέναν. Μου είπε ότι

εγώ δεν ζητάω κάτι τέτοιο. Ο παίκτης επικαλέστηκε ότι έγινε λάθος στην μετάφραση σε

ένα ραντεβού που είχαμε, παρόλο που το αρνείται ο ο μεταφραστής.

Μου ζήτησε όταν δεν υπολογίζεται για την ενδεκάδα να μην είναι στην αποστολή,

παρόλο που οι παίκτες είναι αναγκασμένοι να παίζουν είτε ένα λεπτό, είτε εξήντα. Το

225

αποδέχτηκα σεβόμενος τον Garcia και όταν έκρινα ότι δεν θα είναι στη ενδεκάδα, θα

ήταν εκτός αποστολής. Είμαι πολύ τυχερός που υπάρχει μεταφραστής.

Την Πέμπτη τον φώναξα στο γραφείο μου, του είπα ότι παίρνει λάθος απόφαση, του

είπα ότι είναι πολύτιμος στα παιχνίδια που έρχονται και πως όταν κρίνω, θα παίζει.

Του είπα ότι θέλω να είναι μόνιμα στην 18άδα και γι' άλλους λόγους. Ο παίκτης δεν το

δέχτηκε και το αρνήθηκε. Την επόμενη ημέρα ο γιατρός μου είπε ότι είναι τραυματίας

και δεν μπορεί να κάνει προπόνηση. Δεν ξέρω πως θεωρεί ο καθένας τον σεβασμό και

αυτό δεν έχει να κάνει με την προσφορά.

Επίσης, δεν είναι δυνατόν να αγαπάς τον προπονητή, θα αγαπάς έναν παίκτη που έχει

προσφέρει, δεν ζητάω αυτό, αλλά ο προπονητής είναι αυτός που αποφασίζει. Εγώ θα

κάνω πάντα αυτό που πιστεύω, ο Θεός να κατέβει. Δεν λέω ψέματα, είμαι τυχερός που

υπάρχει μεταφραστής.

Σας λέω ότι μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα το παραμικρό θέμα, λειτουργούσα μαζί

του όπως με όλους τους παίκτες. Δεν έχω μαλώσει ποτέ με τον παίκτη. Όλο αυτό γίνεται

κατά την άποψή μου επειδή θέλει να παίζει στην ενδεκάδα. Δεν αισθάνομαι ότι είχα

ποτέ κόντρα με το Garcia. Δεν είναι παρεξήγηση, είναι πραγματικότητα.

Δεν θα ήταν περίεργο σε ένα παιχνίδι να παίζεις κάποιος βασικός και σε δύο να ήταν

εκτός αποστολής; Είμαι στεναχωρημένος για κάποια πράγματα που δεν έχουν σχέση με

το ποδόσφαιρο. Με όσες ομάδες έχω συνεργαστεί, αυτό που μου λένε οι άλλοι είναι πως

έχω τεράστια υπομονή. Δεν μπαίνω ποτέ στη διαδικασία να εκδικηθώ γιατί έχω

περάσει από την θέση του παίκτη.

Σε άλλα πράγματα αποφασίζω εγώ, σε άλλα η διοίκηση. Διαφωνώ στην τοποθέτηση

ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, υπάρχουν πραγματικά γεγονότα. Εγώ είμαι ένα

κομμάτι της ομάδας, η ομάδα έχει πάρα πολλά. Τη δύναμή μου την παίρνω μέσα από

την ομάδα, εφόσον υπάρχει καλή ατμόσφαιρα μέσα στα αποδυτήρια και όταν ένα

κομμάτι είναι στεναχωρημένο και οι άλλοι τρέχουν πάνω του, εγώ από αυτό το κλίμα

αντλώ δύναμη.

Όταν υπάρχει καλή ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια οι παίκτες πρέπει να κάνουν καλά

την δουλειά τους, οι παίκτες στηρίζουν τον προπονητή και ο προπονητής τους παίκτες.

Από την στιγμή που επανήλθε μετά τους τραυματισμούς του για μένα ήταν

υπολογίσιμος. Υπολογίσιμος δεν είναι μόνο στην βασική ενδεκάδα, είναι είτε για 50

είτε για 60 λεπτά.

Με την λογική την δική μου ήταν πάντα υπολογίσιμος. Πρώτα απ' όλα δεν είμαι Θεός,

ούτε μάγος, όταν είπα για φτηνό μάρκετινγκ άλλες φορές δικαιώνεσαι και άλλες όχι.

Τελικά ήταν πρόβλημα παρά το γεγονός ότι εγώ στο μυαλό μου θεωρούσα ότι δεν

υπήρχε πρόβλημα. Πάντα πρέπει να συγχωρείς τα λάθη».

Η σύγχυση στην οποία βρισκόταν ο Δώνης, συναγωνιζόταν εκείνη της ΠΑΕ και ήταν

ξεκάθαρο πως τα είχε χαμένα. Η όλη προσέγγισή του κατ' αρχήν, με τα «σου΄πα -μου

πες, του είπα-μου απάντησε, ίσως δεν έγινε καλή μετάφραση-ρωτήστε το διερμηνέα αν

δεν με πιστεύετε», παρέπεμπαν σε μεσημεριανή κουτσομπολίστικη εκπομπή.

226

Για του λόγου το αληθές και για να πιστέψουν ακόμα και οι άπιστοι πόση σχέση είχαν

τα λεγόμενα του Δώνη με την αλήθεια, παραθέτω δηλώσεις του προπονητή στις 3

Ιουνίου του 2014 σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, όπου μεταξύ άλλων

αναφέρθηκε και στο θέμα με τον Ουρουγουανό: «Έκρινα ότι δεν πρέπει να παίζει ο

Garcia. Eγώ αποφάσιζα για την ομάδα. Έκρινα τον παίκτη με καθαρά αγωνιστικά

κριτήρια». Η παράθεση των δυο δηλώσεων που βγήκαν από το στόμα του ίδιου

ανθρώπου, αποδεικνύουν ποιος ήταν ο μπινές της υπόθεσης. Πόσο διαφορετικά θα

ήταν τα πράγματα άραγε, αν τις δηλώσεις αυτές τις είχε κάνει όντας προπονητής στον

ΠΑΟΚ; Και ο παίκτης άλλωστε αυτό ζητούσε, να του πουν την αλήθεια..

Από το Δώνη στον Mourinhο

Για να το εμπεδώσετε καλύτερα τι σημαίνει να είσαι μεγάλος προπονητής και να μιλάς

με ποδοσφαιρικούς όρους αναλαμβάνοντας την ευθύνη των επιλογών σου, σας

παραπέμπω στις αντίστοιχες δηλώσεις του Mourinho για τον παραγκωνισμό της

σημαίας της Real Iker Kasillas:

«Εγώ είμαι προπονητής και πρέπει να κάνω τις επιλογές. Είναι ζήτημα τακτικής,

προτιμώ τους τερματοφύλακες που παίζουν καλά με τη μπάλα στα πόδια και

κυριαρχούν στον αέρα. Ο Kasillas είναι εξαιρετικός τερματοφύλακας, ο Lopez όμως

ταιριάζει περισσότερο σε αυτό που θέλω εγώ. Αντιστοίχως ο Kasillas μπορεί να

προτιμάει κάποιον άλλον προπονητή, έτσι κι εγώ προτιμώ άλλον τερματοφύλακα και

με εμένα προπονητή θα παίζει αυτός. Τίποτα περισσότερο...». Ανεξαρτήτως από το πως

σχολιάζει κάποιος της δηλώσεις του Πορτογάλου και από το αν δικαιώθηκε για τις

εκτιμήσεις του, έδωσε ξεκάθαρες απαντήσεις ποδοσφαιρικού περιεχομένου,

αποφεύγοντας τους λαικισμούς και τις προσεγγίσεις που παραπέμπουν σε

επιχειρηματολογία παιδιών δημοτικού.

Δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του και κυρίως, ανέλαβε την ευθύνη, χωρίς να

πετάει το μπαλάκι στους άλλους. Ο Δώνης από την πλευρά του έβγαλε έναν ανούσιο

λόγο εμπλέκοντας σχετικούς και άσχετους, διαψεύδοντας μάλιστα πως οι σχέσεις με τον

παίκτη ήταν τεταμένες. Στην πραγματικότητα δηλαδή υποστηρίζοντας πως δεν υπήρξε

ποτέ πρόβλημα με το Garcia, προσπάθησε να βγάλει τους πάντες τρελούς. Ο κόσμος

βεβαίως, ακόμα κι' αν δεν γνώριζε τις λεπτομέρειες (φρόντιζε γι' αυτό η ΠΑΕ και τα

παπαγαλάκια της, ενώ ο αντιδημοσιογραφικός Garcia δεν είχε επαφές με τον τύπο,

αλλά και να είχε δεν είναι άνθρωπος που θα δημοσιοποιούσε τα ενδοικογενειακά),

αντιλαμβανόταν πως όσες ιδιοτροπίες κι' αν κουβαλούσε ο Garcia, για να φτάσει στο

σημείο να συμπεριφερθεί με τόσο ακραίο τρόπο, κάτι τον είχε αναγκάσει να φτάσει στα

όριά του. Εκτός αυτού, τα αναπάντητα ερωτήματα, οι αντιφάσεις στις δηλώσεις του

Δώνη ήταν εύκολο να επισημανθούν χωρίς δεύτερη ανάγνωση. Ισχυρίστηκε από τη

μια πως δεν κάνει χάρες σε κανέναν και από την άλλη πως αποδέχτηκε το αίτημα του

να μη συμμετέχει στην αποστολή, όταν δεν υπολογίζεται για τη βασική 11άδα, κάτι που

όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος το θεωρεί απαράδεκτο. Αφού λοιπόν είναι έτσι, γιατί

227

έκανε τη χάρη στο Garcia; Η έτερη αντίφαση είναι πως ενώ κατά το Δώνη, ο παίκτης

συμπεριφερόταν έτσι επειδή ήθελε να παίζει βασικός, ο ίδιος ο προπονητής αποκάλυψε

πως ο παίκτης ζήτησε να αποκλείεται από την αποστολή όταν δεν υπολογίζεται για το

αρχικό σχήμα.

Εκείνο που αντιλαμβάνεται οι κοινός νους, είναι πως όποιος επιθυμεί να είναι

αναντικατάστατος στην ομάδα -πόσω δε κάποιος με το χαρακτήρα του Pablo που ότι

ήθελε το έλεγε ευθέως - ζητάει από τον προπονητή του να είναι συνέχεια βασικός και

όχι να μένει εκτός αποστολής στα παιγνίδια που προβλέπεται να καθίσει στον πάγκο.

Την επόμενη μέρα, τα ελεγχόμενα από την ΠΑΕ ΜΜΕ είχαν τίτλο στη συνέντευξη του

Δώνη ''ο Garcia ήθελε να παίζει βασικός'', παραβλέποντας πως όπως δήλωσε ο ίδιος ο

προπονητής, αυτό ήταν μια δική του εκτίμηση και δεν του ζητήθηκε ποτέ από τον

παίκτη. Αντιθέτως, ουδείς επισήμανε πως η εκτίμηση του Δώνη ερχόταν σε αντίθεση με

όσα είχε ομολογήσει ότι του ζήτησε ο Garcia.

Ο επίλογος

Το ότι η λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών ήταν μονόδρομος ήταν εμφανές. Το

γυαλί είχε ραγίσει για τα καλά και δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει τα

δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί. Δύο μέρες μετά, προγραμματίστηκε συνάντηση των

δύο πλευρών και μόνο οι αφελείς ήλπιζαν πως θα μπορούσε να γίνει κάτι για να

αντιστραφεί το κλίμα. Μέχρι και οι δημοσιογράφοι που είναι εκπαιδευμένοι στην

πώληση ελπίδων ακόμα και όταν δεν υπάρχουν, παρουσίαζαν το θέμα ως τελειωμένο.

Στη συνάντηση που έλαβε χώρα το μεσημέρι της Τρίτης 19-3, απλώς επιβεβαιώθηκε πως

ούτε στη διοίκηση τον ήθελαν, ούτε ο Pablo επιθυμούσε να μείνει. Συζήτησαν απλώς

για την καταβολή των δεδουλευμένων και δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια είτε από

τη μια είτε από την άλλη πλευρά, να διερευνηθεί το ενδεχόμενο επιστροφής του στην

ομάδα.

Το άκουσμα της είδησης, έμοιαζε με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Όλοι

διαισθάνονταν πως ήταν αναπόφευκτο, σοκαρίστηκαν όμως όταν πληροφορήθηκαν

πως το κεφάλαιο Garcia έκλεινε οριστικά μετά από σχεδόν 5 χρόνια. Ο παλαίμαχος

ποδοσφαιριστής της ομάδας Κούλης Αποστολίδης είπε πως «Κακώς δεν μένει στον

ΠΑΟΚ. Θα ήταν καλύτερο να τελείωνε διαφορετικά η καριέρα του εδώ. Με πιο κομψό

και ωραίο τρόπο». Ο πρώην συμπαίκτης του Pablo, Σταύρος Τσουκαλάς υποστήριξε:

«Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ο Garcia, όπως τον έζησα εγώ, είναι μία πολύ δυνατή

προσωπικότητα και ένας εξαιρετικός επαγγελματίας. Με στεναχωρεί ο τρόπος με τον

οποίο έρχεται το φινάλε της συνεργασίας αυτής. Εγώ θα κρατήσω πάντως ότι έμαθα

δίπλα του. Ήταν... φροντιστήριo».

228

Φωτό: Pablo Garcia και Ζlatan Muslimovic σε φωτογράφιση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ (2008).

229

Φωτό (πάνω & επόμενη): Pablo Garcia και Ζlatan Muslimovic πανηγυρίζουν το γκόλ

του Βόσνιου μέσα στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στην Φενέρ (2010).

230

231

O Zlatan Muslimovic που αγωνιζόταν στη μακρινή Κίνα, ανέβασε στην προσωπική του

σελίδα κοινωνικής δικτύωσης την ακόλουθη φωτογραφία, σχολιάζοντας «Ο αδερφός

μου κι' εγώ, μην ακουμπάτε τον Pablo ρεεεεεεεεεεεε».

Ίσως πρόκειται για σύμπτωση, γεγονός είναι όμως πως οι όποιες αντιδράσεις προήλθαν

από πρώην ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ήταν φανερό πως οι εν' ενεργεία

φοβόντουσαν να εκφραστούν ελεύθερα, αφού ήξεραν την αλήθεια, είχαν πλήρη

αντίληψη της δολοπλοκίας με αποτέλεσμα τα πάντα μέσα στα αποδυτήρια να τα

σκιάζει η φοβέρα και να τα πλακώνει η σκλαβιά. Φωτεινή εξαίρεση ο τρελό-Jacobo που

έχοντας άγνοια κινδύνου έγραψε στον λογαριασμό του στο facebook «I only can say

thanks pablo..... U are the best».

Τον Pablo αποχαιρέτησε δημοσίως και ο Σταφυλλίδης που ούτως ή άλλως δεν είχε

πρόβλημα αφού αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ ως δανεικός και θα αποχωρούσε σε λίγους

μήνες, γράφοντας:

«Πάμπλο Γκαρσία, ένας μεγάλος δάσκαλος και ποδοσφαιριστής, να σαι πάντα καλά»

Περιττό να τονίσουμε πως οι αντιδράσεις του κόσμου, δεν είχαν προηγούμενο. Αν και

η Ελληνική γλώσσα είναι πλουσιότατη, αυτό που συνέβη στο άκουσμα της είδησης πως

ο Garcia υπέγραψε την αποχώρησή του από την ομάδα, δε γίνεται να περιγραφεί. Οι

φίλαθλοι έβγαλαν συναίσθημα πόνου και αν συγκεντρώναμε όλα όσα ειπώθηκαν και

γράφτηκαν, το βιβλίο θα είχε διπλάσιες σελίδες. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά της

συναισθηματικής φόρτισης των ΠΑΟΚτσήδων, γράφτηκε από φίλο της ομάδας που ζει

στο Λονδίνο και τα λέει όλα σε μερικές σειρές:

Σε ευχαριστούμε για όλα... Που μας θύμισες τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Που μας θύμισες πως

παίζουν οι ΠΑΟΚτσήδες. Που ήσουν εμείς, μέσα στο γήπεδο.

Που μας έκανες να νοιώθουμε ξανά παιδιά. Που μας δίδαξες τι εστί πάθος και μαγκιά.

Που έδειξες τι σημαίνει να έχεις αρχίδια και να τα δείχνες σε όλους όσους μας είχαν

σκλαβωμένους μέχρι που ήρθες. Σε ευχαριστούμε που δεν ήσουν, Καφές και Οκκάς.

Που ήσουν ο μοναδικός που δεν μας πρόδωσε ποτέ. Που δεν μάσησες από

αλλοθρήσκους και τους ΓΥΡΙΣΕΣ την πλάτη τώρα που έπρεπε και ας σε νικήσαν με τις

ευλογίες των ΠΑΟΚτσήδων.

Σε ευχαριστούμε που τίμησες τη φανέλα. Για το σπουδαίο ποδόσφαιρο που έπαιξες. Για

το ματς στην Πόλη. Για το ματς που έπαιξες παρά το ότι μόλις είχες χάσει την μητέρα

σου. Σε ευχαριστούμε που μας απέδειξες ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωπο που δεν τους

νιάζουν μόνο τα φράγκα. Που φεύγεις παρόλο που θα μπορούσες να κάθεσαι και να

πληρώνεσαι

Σε ευχαριστούμε για όλα ΜΕΓΑΛΕ Pablo Garcia».

Κάποιος άλλος έγραψε:

“Ο Pablo Garcia ΔΕΝ είναι ο ΠΑΟΚ... Ο Pablo Garcia είναι εγώ μέσα στο γήπεδο.

232

Ο Pablo Garcia είναι εσύ (ναι εσύ) μέσα στο γήπεδο.Ο Pablo Garcia είναι ο διπλανός

μου στην θύρα 4.”

Δεν με ενδιαφέρει αν τρέχει, αν περπατάει, αν πατάει περιοχή, αν πετάει, αν σκοράρει,

αν δεν σκοράρει. Με ενδιαφέρει που είναι εκεί. Με ενδιαφέρει που έκλαψα μπροστά σε

φίλους χωρίς να ντρέπομαι καθόλου όταν είδα με δάκρυα στα μάτια αυτόν τον

άνθρωπο να κοιτάει την μητέρα του στον ουρανό μετά το απίστευτο γκολ του στον

βάζελο.

Με ενδιαφέρει που έκανε αυτό που θα έκανε ο καθένας από τα εκατομμύρια

ΠΑΟΚτσήδων και που δεν έκαναν ποτέ μικροί παίκτες μας μέσα στο Καραΐσκάκη.

Με ενδιαφέρει που ποτέ δεν τον είδα να ξαπλώνει μέσα στο γήπεδο καθώς ΠΑΝΤΑ

όταν πέφτει σηκώνεται. Με ενδιαφέρει που όταν σκέφτομαι τα παραπάνω ακόμη και

τώρα ανατριχιάζω.

Κάποιος μάλιστα, έγραψε και ποίημα:

Τα χρόνια θα περάσουνε θ ασπρίσω, θα γεράσω,

όμως εσένα αρχηγέ ποτέ δε θα ξεχάσω.

Κι όταν τ' αετόπουλο ανδρωθεί, κι ανέβει στην κερκίδα,

για σένα θα του πώ, να μαθευτεί τι είδα.

Είδα εναν άνθρωπο απλό, αντρίκιο και γενναίο,

μα με το τόπι άρχοντα, απ’ όλους πιο ωραίο,

που κάποτε το τόλμησε, κι έδωσε μια γροθιά,

όλοι να καταλάβουνε του ΠΑΟΚ τη μαγκιά.

Από την άκρια της γης, εδώ έτυχε νάρθει,

μα ήταν πάντα ΠΑΟΚΤΣΗΣ κι ας μη το είχε μάθει.

Ενα ρητό ζωγράφισε επάνω στο κορμί του,

για μένα ήταν οδηγός όπως και η ψυχή του.

Να πέσεις επιτρέπεται, μπορείς, αυτό που επιβάλλεται είναι να σηκωθείς.

Μα όπως κάναν στο Χριστό κάποιοι τον επροδώσαν,

κάποιοι που μέσα τους βαθιά ΠΑΟΚ ποτέ δε νιώσαν.

Δύο κουβέντες θα του πω κι αυτό εχει σημασία

Τιμή και Δόξα μια ζωή στον Πάμπλο τον Γκαρσία..

233

ΜΕΡΟΣ 10:

Ο αποχαιρετισμός του Pablo..

ΠΑΟΚ στη ζωή-ΠΑΟΚ και στο θάνατο.

Την επόμενη μέρα, o Pablo παρέθεσε την αποχαιρετιστήρια συνέντευξη τύπου για να

χαιρετήσει τους φίλους της ομάδας. Πολλοί περίμεναν να ξεσπαθώσει κατά του Δώνη

να αναφερθεί στα γεγονότα που οδήγησαν σε τόσο άδοξο φινάλε τη συνεργασία του με

τον ΠΑΟΚ, για εκείνους που γνώριζαν καλά το χαρακτήρα του πάντως, ήταν κάτι που

δε μπορούσε να συμβεί. Το είπε και ο ίδιος άλλωστε πως δε θα έκανε κακό στην ομάδα,

απλώς όφειλε να χαιρετήσει τον κόσμο και να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή για όσα

συνέβησαν, ειδάλλως θα γινόταν βορά στις διαθέσεις εκείνων που είχαν βαλθεί να τον

διασύρουν και να τον απομυθοποιήσουν.

Οι ισορροπίες ήταν λεπτές, αφού το ξεκαθάρισμα των δικών του θέσεων θα ερχόταν σε

κόντρα με όσα του χρέωνε κατά καιρούς η ΠΑΕ και ο Δώνης, είτε επισήμως είτε

ανεπισήμως. Ο ίδιος φανερά φορτισμένος, προτίμησε να ξεκινήσει διαβάζοντας αυτά

που είχε ήδη γράψει σε χαρτί:

«Καλησπέρα σε όλους. Να μην φοβάται κανείς γιατί δεν θα πάρω κανενός το κεφάλι.

Αυτές οι τελευταίες μέρες ήταν αγχωμένοι όχι για το ότι φεύγω αλλά γι' αυτά που θα

έλεγα. Έγραψα κάποια πράγματα και τα έγραψα με την καρδιά μου όπως πάντα. Ήρθε

η ώρα να φύγω. Θέλω να πω ένα ευχαριστώ στους γονείς μου. Στη μάνα μου που ξέρω

ότι με βλέπει και που μου έμαθε να είμαι ένας άνθρωπος πιστός και ειλικρινής και να

πηγαίνω πάντα στην ευθεία. Ευχαριστώ τη γυναίκα μου που είναι υπέροχη μητέρα και

ξέρω ότι τώρα πονά, αλλά θα συνεχίσουμε με δύναμη τον δρόμο μας. Γιατί αυτό το

έχουμε κάνει από 20 χρονών που είμαστε μαζί. Στα παιδιά μου.

Αναγνωρίζω ότι είμαι πολλές φορές είμαι δυνατός μαζί τους αλλά θέλω να

μεγαλώσουν δυνατά γιατί η ζωή είναι πολύ δύσκολη αλλά πρέπει πάντα να πάμε

μπροστά. Η Λούνα η πριγκίπισσα μου και ο μικρός μου ο γιος αλλά και ο μεγάλος μου

234

Φωτός: (Πάνω) Ο Pablo Garcia στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου που έδωσε

το 2013. (Κάτω) Δέχεται τα φιλιά της γυναίκας του Λούνα.

235

Φωτός: Η γυναίκα του Pablo Garcia δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της στην

αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου του συντρόφου της.

236

που είναι σήμερα εδώ δίπλα μου. Όταν ήρθα την πρώτη φορά στην Τούμπα και με είδε

ένας είπε: εσύ έχεις τα μάτια του ΠΑΟΚ και σήμερα είναι φίλος μου ο Λάζαρος. Ένας

μαχητής όπως όλοι μας. Περίπου πέντε χρόνια ήμουν εδώ στην πόλη. Έπαιξα καλά και

άσχημα αλλά πάντα με την καρδιά και χωρίς αντάλλαγμα. Το ποδόσφαιρο μου έχει

προσφέρει τα πάντα. Έφυγα από ένα χωριό 20 χρονών με την γυναίκα μου με μεγάλη

ανασφάλεια και φόβο. Η μοναδική επιθυμία ήταν να γίνω καλύτερος. Δεν το έχω

καταφέρει αλλά έχω κερδίσει στην ζωή. Αυτό που πάντοτε ήθελα ήταν, να φύγω από

το ποδόσφαιρο μέσα από το γήπεδο.

Στην καριέρα μου δεν απαίτησα να παίξω. Αλλά θέλω να μου λένε αλήθεια και να με

σέβονται. Εγώ είμαι ΠΑΟΚ αν το αμφισβητούν κάποιοι. Σίγουρα έρχομαι από την

άλλη άκρη του κόσμου και μπορεί να με κατηγορήσουν για πολλά πράγματα, αλλά

φόρεσα τα χρώματα αυτής της ομάδας και το έκανα με περηφάνια. Ποτέ δε θα κάνω

κακό στον ΠΑΟΚ. Γιατί δε μου είπαν ότι δε με θέλουν πια; Να μου έλεγαν κάτι. Όχι

λέγοντας ψέμματα, Ποτέ δεν ήταν ειλικρινείς μαζί μου. Τόσο δύσκολο θα ήταν να γίνει

παιχνίδι αποχαιρετισμού και να έφευγα; Είχα πει πως όταν δε θα με ήθελαν θα έφευγα.

Σε αυτούς τους ελάχιστους που πιστεύουν ότι κέρδισαν επειδή φεύγω, τους ενημερώνω

πως προτιμώ να χάσω με διαφάνεια και όχι να κερδίσω παίζοντας βρώμικα.

Αυτούς τους τελευταίους μήνες έχω περάσει άσχημα. Ελάχιστα κοιμόμουν και

σκεφτόμουν: ΓΙΑΤΙ;

Δεν είχα την ευκαιρία μετά από πέντε χρόνια παρουσίας εδώ, να παίξω πέντε παιχνίδια

συνεχόμενα και εκεί να με έκριναν και να μου έλεγαν κάνεις ή δεν κάνεις. Η

οικογένεια μου είναι στεναχωρημένη, αυτό δεν είναι πλέον ζωή. Δεν μπορώ με τόσο

πόνο μέσα μου. Εγώ έχω σεβασμό για τον ΠΑΟΚ και κάνω ένα βήμα δεξιά. Εγώ δεν

θέλησα να καθίσω στο συμβόλαιο μου. Ξέρω ότι στις 11 Μάη είναι μια ωραία στιγμή,

είναι ο τελικός Κυπέλλου. Αλλά ποτέ δε θα βάλω τα οικονομικά μπροστά στο

συναίσθημα. Ούτε στον ΠΑΟΚ, ούτε στην ζωή μου.

Είναι μεγάλη περηφάνια που φόρεσα αυτή τη φανέλα. Σας ευχαριστώ όλους που με

δεχθήκατε σαν αδερφό. Δε θα σας ξεχάσω ποτέ. Ελπίζω να έχει μείνει ένα κομμάτι μου

στις καρδιές σας, όπως έχει μείνει η Τούμπα στη δική μου καρδιά. Ευχαριστώ όλους

τους συμπαίκτες μου που υπάρχουν σήμερα ή έχουν περάσει από την ομάδα. Τους

προπονητές που έχουν περάσει από την ομάδα, τους φυσιοθεραπευτές που με έχουν

βοηθήσει πάρα πολύ. Περάσαμε στιγμές χαράς και λύπης. Αλλά μην ξεχνάτε ότι ο

ΠΑΟΚ είναι μάχη και θυσία. Πάντοτε στην ζωή θα είμαι ΠΑΟΚ. Στο θάνατο και στη

ζωή".

Επιτρέπεται να βουρκώσεις, επιβάλλεται να μην κλάψεις

Καθ' όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, δίπλα του βρισκόταν ο μεγάλος του γιος και

μπροστά η γυναίκα με το μικρότερο γιό του.που είχαν ξεσπάσει σε λυγμούς. Δεν ήταν

λίγοι μάλιστα αυτοί που έκαναν παράθεση της συγκεκριμένης εικόνας με την

αντίστοιχη του υιού Δώνη που γινόταν μέλος σε ιστοσελίδες οπαδών άλλων ομάδων,

237

όπου έβριζαν τον Pablo Garcia. Τα λόγια του Ουρουγουανού διακόπτονταν συχνά από

συνθήματα των παρευρισκομένων, είτε αποθεωτικά για τον παίκτη, είτε υβριστικά για

τη διοίκηση.

Κάποια στιγμή, οι εκπρόσωποί του στην Ελλάδα Δημήτρης Καγιόγλου και Διονύσης

Γιαννόπουλος δεν άντεξαν και άρχισαν να κλαίνε κι' αυτοί. Το ίδιο συνέβη με τους

περισσότερους παριστάμενους στην αίθουσα, που άκουγαν με δάκρυα στα μάτια. Ο

ίδιος ο Garcia ήταν επίσης έτοιμος να βάλει τα κλάματα αφού όσο προχωρούσε στην

ανάγνωση του κειμένου, τόσο περισσότερο έμοιαζε να φορτίζεται.

Μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση, με μια απότομη κίνηση πετάχτηκε πάνω, πήρε τα

αντικείμενά του πάνω από το τραπέζι γκρεμίζοντας τα μικρόφωνα και αποχώρησε. Η

αλήθεια είναι πως είχε προγραμματίσει να πει περισσότερα και να απαντήσει σε

κάποιες ερωτήσεις, η συγκίνηση ήταν τέτοια όμως που δεν το άντεξε. Ίσως δεν ήθελε και

ο ίδιος, η τελευταία εικόνα μιας πενταετίας γεμάτη από λεβεντιά και ανδρισμό, να τον

βρει με δάκρυα στα μάτια.

Μετά την επιστροφή του από την Ουρουγουάη για να αγωνιστεί στον αγώνα με τον

Παναθηναικό, πριν καλά-καλά στεγνώσουν τα δάκρυα που είχαν σκεπάσει το χώμα

στον τάφο της μητέρας του, αυτή η στιγμή αποδείκνυε με τον πιο πειστικό τρόπο πως ο

Pablo ήταν ένας άνθρωπος φτιαγμένος από ατσάλι. Τη στιγμή που άπαντες είχαν

λυγίσει μέσα στην αίθουσα, εκείνος που κουβαλούσε μάλιστα το περισσότερο βάρος

από τον καθένα και ένοιωθε το μεγαλύτερο πόνο, κατάφερε να μείνει όρθιος και να μη

λυγίσει. Έφυγε βουρκωμένος, πνιγμένος στις αγκαλιές της συζύγου του και των

οπαδών της ομάδας που τον αποχαιρέτησαν σα να έφευγε κάποιο μέλος της

οικογένειάς τους. Γιατί οι περισσότεροι έτσι ακριβώς αντιλαμβάνονταν τον Pablo, ως

μέλος της οικογένειάς τους...και γι' αυτόν το λόγο ήταν σίγουρο πως ούτε θα

συγχωρούσαν, ούτε θα ξεχνούσαν με την πάροδο του χρόνου, που σε αυτές τις

περιπτώσεις είναι ο καλύτερος γιατρός.

Νέα επίθεση στο Δώνη

Η φόρτιση του κόσμου έπρεπε κάπου να ξεσπάσει και το πρόσωπο του Δώνη ήταν το

ενδεδειγμένο από κάθε άποψη. Λίγο μετά, ήταν προγραμματισμένη η προπόνηση της

ομάδας στη Μεσήμβρια και οι περισσότεροι κατευθύνθηκαν προς τα εκεί, άλλοι για να

αποδοκιμάσουν, άλλοι για να ζητήσουν εξηγήσεις. Ο χώρος είχε γεμίσει από security

και μόλις ολοκληρώθηκε η προπόνηση, ο κόσμος ζήτησε να μιλήσει με το Δώνη. Ο

τελευταίος αρνήθηκε, κάτι που εξόργισε το συγκεντρωμένο πλήθος και είχε ως

αποτέλεσμα τη φυγάδευσή του.

Ήταν ξεκάθαρο πλέον πως η αντίστροφη μέτρηση για τον προπονητή είχε αρχίσει.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες δε θα μπορούσε να συνεχίσει και το μόνο ερώτημα ήταν,

μέχρι πότε θα άντεχε.

238

Το υποκριτικό αντίο της ΠΑΕ

Λίγο μετά, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση-αποχαιρετισμό στον

Pablo Garcia:

«Με μεγάλη της λύπη η ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ. ανακοινώνει τη λύση της συνεργασίας με τον

Pablo Garcia, σεβόμενη την επιθυμία του ποδοσφαιριστή να αποχωρήσει για δικούς

του λόγους, δυστυχώς χωρίς να περιμένει την ολοκλήρωση της εφετινής αγωνιστικής

περιόδου.

Ο Pablo Garcia για 5 χρόνια υπήρξε ο φυσικός ηγέτης της ομάδας και η προσφορά του

δεν χαρακτηρίστηκε μόνο από την παρουσία του στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά

και από την ισχυρή και μαχητική του προσωπικότητα η οποία ενέπνευσε συμπαίκτες

και φιλάθλους και ως εκ τούτου κέρδισε με τον ιδρώτα του το δικαίωμα να αποφασίσει

μόνος του για το μέλλον του.

Για πάρα πολλούς λόγους στον ποδοσφαιριστή ανήκει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία

του Συλλόγου και τον ευχαριστούμε θερμά για όλα όσα πρόσφερε στον ΠΑΟΚ,

μολονότι μένει η πικρή γεύση της αποχώρησής του σε μια εποχή που η ομάδα

χρειάζεται όλους τους ποδοσφαιριστές της προκειμένου να διεκδικήσει με όσο το

δυνατόν περισσότερες ελπίδες την επίτευξη των στόχων της.

Η ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ. αντιμετώπισε πάντα με σεβασμό και ιδιαίτερη εκτίμηση τον Pablo

Garcia στον οποίο αποδόθηκε η μεγάλη τιμή να φορέσει το περιβραχιόνιο του

αρχηγού. Η θέση του στην ομάδα δεν περιορίστηκε από τις συμβατικές μας

υποχρεώσεις και η άποψή του πάντα ήταν θεμελιώδους σημασίας για τον Σύλλογο. Για

αυτόν τον λόγο ήμασταν έτοιμοι να αποδεχτούμε οποιαδήποτε απόφασή του,

αναφορικά με το μέλλον του στον ΠΑΟΚ.

Σε μία εποχή κατά την οποία ο σύλλογος φιλοδοξεί να μεταμορφωθεί προς το

καλύτερο, πρωτεύοντα ρόλο σε κάθε απόφαση παίζουν οι αρχές και οι κανόνες που

διέπουν την ομάδα. Το συμφέρον του ΠΑΟΚ θα παραμένει πάντα πιο πάνω απ’ το

συμφέρον οποιουδήποτε ποδοσφαιριστή.

Όντας επαγγελματικός σύλλογος ο ΠΑΟΚ δεν δύναται να εγγυηθεί σε κανέναν

ποδοσφαιριστή μόνιμη θέση στην αρχική εντεκάδα, ακόμη κι αν πρόκειται για τον

πλέον διακεκριμένο. Αυτός είναι ένας απαράβατος κανόνας, χωρίς την τήρηση του

οποίου καμία επιτυχία στο ποδόσφαιρο δεν είναι εφικτή.

Οι όποιες διαφωνίες αντιμετωπίζονταν και αντιμετωπίζονται συλλογικά και κατ’

επέκταση η διοίκηση της ΠΑΕ ήταν διαρκώς ενήμερη για τις λεπτομέρειες της

υπόθεσης. Ο ΠΑΟΚ σχεδίαζε να αποχαιρετήσει τον Pablo Garcia με πανηγυρικό τρόπο

μετά τη λήξη της περιόδου και να του δώσει την ευκαιρία να συνεχίσει να προσφέρει

από κάποιο άλλο πόστο τις υπηρεσίες του, ωστόσο ο ίδιος έχει άλλα σχέδια. Σεβόμαστε

και αποδεχόμαστε την απόφασή του.

Του ευχόμαστε καλή επιτυχία και ελπίζουμε ότι θα του μείνουν μόνο θετικές

αναμνήσεις από τον ΠΑΟΚ, τους φιλάθλους μας και τη Θεσσαλονίκη.».

239

Πρόκειται για μνημείο εμπάθειας και κομπλεξισμού, αφού θα μπορούσε έστω στην

τελευταία ανακοίνωση να αποφύγει τη λασπολογία, αναπαράγοντας τα ψέματα που

επικαλούνταν για να δικαιολογήσει το διαζύγιο και να επικεντρωθεί στις όμορφες

στιγμές, στις αναμνήσεις και στην παρακαταθήκη που άφηνε πίσω του ο παίκτης. Η

ΠΑΕ άλλωστε είτε μέσω προηγούμενων ανακοινώσεων είτε μέσω των φιλικά

προσκείμενων γραφίδων, είχε εξηγήσει επαρκώς τις θέσεις της για το θέμα του Garcia.

Στην τελευταία ανακοίνωση όφειλε να μην αναπαράγει την κακία που έβγαζε, ακόμα

κι' αν αυτή ήταν βάσιμη (που δεν ήταν).

Προς την ίδια κατεύθυνση και το video-αφιέρωμα που ανέβηκε στην επίσημη

ιστοσελίδα, το οποίο ήταν πρόχειρα φτιαγμένο, περιελάμβανε μερικά στιγμιότυπα από

προπονήσεις κάποια γκολ και σε καμμία περίπτωση δεν αναδείκνυε όλα όσα συμβόλιζε

η θητεία του Pablo Garcia στην ομάδα.

Αμέσως μετά, εξαφανίστηκε και η εικόνα του Garcia στο πλαίσιο διαφημιστικής

καμπάνιας και αντικαταστάθηκε από εκείνη του Lawrens.

240

Ακόμα και κάποιος ουδέτερος παρατηρητής που ενημερωνόταν επιδερμικά από τα

πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ήταν σε θέση να καταλάβει πως στην ΠΑΕ κάποιοι

είχαν προσωπικό πρόβλημα με τον Pablo. Λάβετε υπ' όψιν πως μερικά 24ωρα πριν την

έκδοση της ανακοίνωσης, ο Garcia ήταν μέλος της οικογένειας του ΠΑΟΚ και αντί η

ΠΑΕ να κρατήσει μια ουδέτερη στάση προσπαθώντας να βρει συμβιβαστική λύση,

προτίμησε με διαρροές, παρουσιάζοντας τον παίκτη ως τη μοναδική αιτία του κακού.

Θυμίζω πως οι δηλώσεις Δώνη μετά από το παιγνίδι με τον Παναθηναικό όπου

αποκάλυψε το περιεχόμενο προσωπικών συζητήσεων και χρέωσε στον παίκτη ότι

σκεφτόταν μόνο την πάρτη του, πραγματοποιήθηκαν σε στιγμή που ο Garcia ήταν

ακόμα παίκτης της ομάδας, αφού το συμβόλαιό του δεν είχε λυθεί, δεν είχε συναντηθεί

με τους διοικούντες και σε θεωρητική βάση θα μπορούσε να υπάρξει συμβιβασμός.

Αντίθετα με τον Pablo που μίλησε όντας ελεύθερος παίκτης και χωρίς να καταφερθεί σε

βάρος κανενός. Πρόκειται για σαφή απόδειξη της ποιοτικής διαφοράς των δύο

πλευρών

Η ανακοίνωση του Σαββίδη-ασπίδα στο Δώνη

Η κατάσταση έμοιαζε μη αναστρέψιμη για το Δώνη και το ερώτημα ήταν τι θα γινόταν

στο πρώτο στραβό αποτέλεσμα. Τη στιγμή που ακόμα και μετά από νίκες της ομάδας ο

κόσμος τον προπηλάκιζε και τον αποδοκίμαζε μέσα στην Τούμπα, ήταν εύκολο να

φανταστεί ο καθένας τι θα γινόταν σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος. Σημειώστε

μάλιστα πως η γκρίνια για την προπονητική ανεπάρκεια του Δώνη υπήρχε από την

πρώτη μέρα που ανέλαβε καθήκοντα, η οποία εντεινόταν με την πάροδο του χρόνου.

Ο ΠΑΟΚ του Δώνη είχε καταφέρει να αποκλειστεί από την απίθανη Rapid Wien

χάνοντας το δικαίωμα συμμετοχής στους ομίλους του Europa League, τη στιγμή που τις

δύο προηγούμενες χρονιές είχε φτάσει μέχρι τους 32 της διοργάνωσης. Οι εμφανίσεις

της ομάδας στο πρωτάθλημα ήταν κάτω του μετρίου, παρά το γεγονός ότι είχε

ενισχυθεί με μεταγραφές τον Ιανουάριο και σε μια εποχή που οι περισσότερες ομάδες

κυνηγούσαν το ευρώ με το τουφέκι, στον ΠΑΟΚ υπήρχε μεγαλομέτοχος που πλήρωνε

αδρά και στην ώρα του. Η υπόθεση Garcia λοιπόν, δεν ήταν ούτε η αφορμή ούτε η

αιτία, αλλά η σταγόνα αγανάκτησης που ξεχείλισε το ποτήρι, το οποίο γέμιζε σιγά-σιγά

από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε ο Δώνης στην Τούμπα.

Ο μόνος που θα μπορούσε να τον προστατέψει ήταν ο ιδιοκτήτης, αφού ουδείς είχε το

ανάστημα να τον αμφισβητήσει. Την Πέμπτη 21 Μαρτίου λοιπόν ο Ιβάν Σαββίδης

εξέδωσε ανακοίνωση μέσω του επίσημου site της ΠΑΕ, όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε

και στο θέμα Garcia:

«Σεβάστηκα την απόφαση του ποδοσφαιριστή να διακόψει το συμβόλαιό του με τον

ΠΑΟΚ. Ήταν μέλος της ομάδας την τελευταία πενταετία και έχει κερδίσει επάξια την

αγάπη και τον σεβασμό των οπαδών. Ακριβώς για τον ίδιο λόγο είχε το δικαίωμα να

241

αποφασίσει για το μέλλον του. Εμείς από την πλευρά μας είχαμε άλλα σχέδια για

εκείνον. Του προτείναμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας, ωστόσο ο ίδιος πήρε

διαφορετική απόφαση, χωρίς να το συζητήσει καν μαζί μου, μολονότι του είχα

προτείνει να συναντηθούμε και να συνομιλήσουμε.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θέσει τον εαυτό του πιο πάνω από τα συμφέροντα της

ομάδας, κανείς δεν μπορεί να απαιτεί να παίζει σε ένα – δύο ή και πέντε ματς, κάτι

τέτοιο δεν έχει καμία λογική. Η κατάσταση είναι απλή και δεν χρειάζεται να την

δραματοποιούμε. Ο ποδοσφαιριστής αποφάσισε να φύγει, σεβαστήκαμε την απόφασή

του και τέλος.

Επίσης πληροφορήθηκα ότι κάποιοι οπαδοί επιχειρούν να οξύνουν την κατάσταση,

απαντώντας με επιθετικότητα στις αποφάσεις της ΠΑΕ. Κάτι τέτοιο είναι ανεπίτρεπτο.

Εκφράζω την πλήρη συμπαράστασή μου στον Γιώργο Δώνη, στον πρόεδρο της ομάδας

και στους ποδοσφαιριστές. Μας περιμένει μια δύσκολη περίοδος, ο αγώνας με τον

Ολυμπιακό, οι ημιτελικοί του Κυπέλλου, τα πλέι οφ και γι αυτό πρέπει να

παραμείνουμε ενωμένοι, να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον και να προσπαθήσουμε

να επιτύχουμε τους στόχους που θέσαμε.

Ο προπονητής και οι παίκτες πρέπει να δουλεύουν με την ησυχία τους και οι οπαδοί να

στηρίζουν την ομάδα και να την ωθούν στην νίκη όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Υπολογίζω

πολύ στην υποστήριξη τους, χωρίς αυτήν η ομάδα θα δυσκολευτεί να κατακτήσει την

κορυφή. Πρέπει να καταστήσω σαφές ότι είμαι εδώ και έτοιμος να κερδίσω τις μάχες με

τους «εχθρούς» του ΠΑΟΚ. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο αναλωνόμαστε σε χωρίς λόγο

εσωτερικές διαμάχες».

Η ανακοίνωση του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τις κατά

καιρούς ανακοινώσεις και θέσεις της ΠΑΕ για το θέμα, αφού χρέωνε στον παίκτη ότι

έβαλε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα, επαναλάμβανε την απαίτησή του να

αγωνίζεται βασικός και η αλήθεια είναι πως προσέφερε επιχειρήματα στους ελάχιστους

αλλά υπαρκτούς υποστηρικτές του Δώνη, που φόρτωναν τις ευθύνες στον

ποδοσφαιριστή.

Το ερώτημα βεβαίως ήταν από που και πως γνώριζε ο Ιβάν όλα τα παραπάνω, τη

στιγμή που ζούσε στη Ρωσία και δεν είχε ούτε προσωπική άποψη ούτε τριβή με την

καθημερινότητα της ομάδας. Η απάντηση είναι απλή και συτονόητη: Αυτά του

μετέφερε ο Chistyakov.

Ο Σαββίδης αγνοούσε την αλήθεια και παρά το γεγονός ότι εξ' αρχής δεν είχε σε

ιδιαίτερη εκτίμηση το Δώνη -του είχε βάλει χοντρό χέρι δημοσίως μάλιστα, κατά την

πρώτη συνέντευξη τύπου στο Βελλίδειο- πίστευε όσα του έλεγε ο στενός συνεργάτης του,

αγνοώντας πως αντί για στρατηγικός σύμβουλος του όπως είχε αναγγελθεί

ο Chistyakov, είχε εξελιχθεί σε κολλητό και προστάτη του προπονητή τον οποίον

χρησιμοποιούσε για να πετύχει το σκοπό του, που ήταν να εξαφανίσει από την

Τούμπα, ακόμα και τη σκιά του Garcia.

242

Όταν άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι...

Όπως είχε πει και ο Αbraham Lincoln όμως ''μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ

καιρό, ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι όλους για πάντα''!. Εντός της ανακοίνωσης,

ο Ιβάν αποκάλυψε πως ζήτησε ραντεβού με τον Garcia, που όμως δεν έγινε μια και ο

παίκτης αρνήθηκε. Αμέσως μετά, ο Pablo απάντησε μέσω ανακοίνωσης,

ξεκαθαρίζοντας ότι ουδέποτε του μεταφέρθηκε αίτημα του Σαββίδη για συνάντηση:

«Θέλω να διευκρινίσω μόνο για το συγκεκριμένο θέμα στον κ. Σαββίδη, ιδιοκτήτη της

ΠΑΕ ΠΑΟΚ: Από την ημέρα που ανέλαβε την ομάδα, ποτέ δεν μου ζητήθηκε επισήμως

να βρεθώ σε προγραμματισμένο ραντεβού μαζί του. Η μόνη φορά που μου ανέφερε

άνθρωπος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ως μία ιδέα, αν το ήθελα εγώ να μιλήσω μαζί του, ήταν πριν

από 1,5 μήνα, όταν είχα πάρει την αρχική απόφαση για να φύγω και δεν το θεώρησα

απαραίτητο, αφού είχα ήδη πάρει αυτή την απόφαση.Αν είχα ενημερωθεί ότι υπήρχε

προγραμματισμένο ραντεβού μαζί του θα το είχα πράξει, όπως το έκανα, άλλωστε,

όταν μου το ζήτησε στο Παλατάκι και βρέθηκα δίπλα του. Pablo Gabriel Garcia Perez».

Η κατάσταση είχε αρχίσει να περιπλέκεται, ήταν δεδομένο όμως πως αυτό θα οδηγούσε

στο ξετύλιγμα κουβαριού και στη λύση του μυστηρίου. Γιατί λοιπόν δεν έγινε το

ραντεβού; Είναι σίγουρο πως ο Σαββίδης δεν είχε κάποιον λόγο να πει ψέματα.

Ψέματα βεβαίως δε θα μπορούσε να λέει και ο Garcia που δεν είχε να κερδίσει κάτι. Οι

υποψίες έπεσαν αυτομάτως στους μεσάζοντες, σε εκείνους δηλαδή που υποτίθεται πως

μετέφεραν το αίτημα του ιδιοκτήτη στον παίκτη. Και κυρίως στο τι ακριβώς μετέφεραν,

διότι όπως παραδέχτηκε ο Garcia στην ανακοίνωσή του, άνθρωπος της ΠΑΕ του έριξε

την ιδέα της συνάντησης, χωρίς να του μεταφέρει αυτούσιο το αίτημα. Ότι δηλαδή ο

ιδιοκτήτης ήθελε να συναντηθεί μαζί του.

Ο άνθρωπος της ΠΑΕ ήταν ο Βρύζας!

Για να σας λυθεί η απορία περί του ποιος ήταν αυτός που δε μετέφερε το αίτημα του

Ιβάν για συνάντηση, ή μάλλον το μετέφερε ''μεταλλαγμένο'', αυτός ήταν ο πρόεδρος

Ζήσης Βρύζας. Την παραμονή του αγώνα με τον Άρη στο Χαριλάου, τότε που είχε γίνει

το πρώτο σοβαρό επεισόδιο Garcia-Δώνη, ο Βρύζας είχε συναντηθεί με τον παίκτη στο

ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή. Ο Garcia ήταν εκτός αποστολής και ο

Ζήσης του ζήτησε να πάει εκεί για να μιλήσουν.

Στη συνάντηση δεν ήταν παρόν ο εκπρόσωπος του παίκτη Δημήτρης Καγιόγλου, αλλά

ο Garcia συνοδευόταν από τη σύζυγό του Laura. Εκεί, ο πρόεδρος πρότεινε στον παίκτη

να συνεχίσει από κάποιο άλλο πόστο στην ομάδα, κάτι που ο τελευταίος δεν δέχτηκε να

συζητήσει ούτε ως ενδεχόμενο, αφού επιθυμία του ήταν να συνεχίσει να αγωνίζεται.

243

Εκεί λοιπόν ο Βρύζας έριξε την ιδέα της συνάντησης με τον ιδιοκτήτη, κάτι που απείχε

από την πραγματικότητα αφού είναι εντελώς διαφορετικό το «θέλει να σε δει ο

Σαββίδης» από το «τι θα έλεγες να συναντηθείς με το Σαββίδη;» πόσο δε όταν αυτό

πλασάρεται ως πρωτοβουλία-σκέψη του προέδρου και όχι ως επιθυμία του

μεγαλομετόχου. Ο Garcia ήταν τόσο ζοχαδιασμένος, που απέρριψε την πρόταση, κάτι

που σίγουρα δε θα έκανε αν του μετέφεραν την αλήθεια. Ότι δηλαδή, ο Σαββίδης θέλει

να τον συναντήσει..

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, επισημαίνουμε πως ο Βρύζας μιλάει καλά Ισπανικά

λόγω της ποδοσφαιρικής θητείας του εκεί και δεν τίθεται θέμα να έγινε κάποιο λάθος

στη μετάφραση..

Η αποφασιστική παρέμβαση Ζαγοράκη

Τη στιγμή που συμβαίνουν όσα περιγράφουμε, ο τέως πρόεδρος Θόδωρος Ζαγοράκης

δεν είχε ενεργή συμμετοχή στα της ΠΑΕ. Η εξαιρετική σχέση που διατηρούσε με τον

Ιβάν σε προσωπικό επίπεδο, τον είχαν αναγάγει σε τακτικό συνομιλητή του

μεγαλομετόχου. Ο Ζαγοράκης άλλωστε ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίον

ανακοίνωσε ο Ιβάν την πρόθεσή του να αγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών

και έκτοτε πιεζόταν διακριτικά από το Σαββίδη για να επιστρέψει.

Ο ίδιος δεν ενέδιδε, συζητούσε ωστόσο με τον ιδιοκτήτη για πολλά θέματα που

αφορούσαν την ομάδα και ειδικά τα φλέγοντα. Όταν λοιπόν ο Σαββίδης ζήτησε τη

γνώμη του Ζαγόρ για τις εξελίξεις με το Garcia και ειδικά για τη συνάντηση που δεν

έγινε, αν και αποστασιοποιημένος από την καθημερινότητα του ΠΑΟΚ, ο πρ.

πρόεδρος του είπε το εξής:

«Δεν ξέρω τι έγινε με τον Pablo, επειδή όμως συνεργάστηκα σχεδόν 4 χρόνια μαζί του

και τον γνωρίζω πολύ καλά, αποκλείω το ενδεχόμενο να αρνήθηκε συνάντηση μαζί

σου. Μπορεί να έχει τις ιδιοτροπίες του ως χαρακτήρας, αυτό όμως δε θα το έκανε

ποτέ».

Μετά την ανακοίνωση του Pablo όπου διέψευδε πως του μεταφέρθηκε αίτημα του

Σαββίδη για συνάντηση, αυτό ήταν το δεύτερο καμπανάκι για το μεγαλομέτοχο, ώστε

να υποψιαστεί πως κάτι δεν πάει καλά με τους συνεργάτες του.

Συνέχισε να πουλάει

Αν και η απομάκρυνση του Garcia ήταν γεγονός, το πνεύμα του συνέχισε να πλανάται

πάνω από του ουρανό της Τούμπας. Φυσιολογικό θα πείτε, για εκείνον που λατρεύτηκε

όσο κανείς και ταυτίστηκε απόλυτα με τον ψυχισμό του μέσου ΠΑΟΚτσή. Στα κάγκελα

του γηπέδου αναρτήθηκε πανό που έγραφε «que te vayas está permitido, que regreses

és obligatório» που σημαίνει όπως είπαμε «επιτρέπεται να φύγεις επιβάλλεται να

244

επιστρέψεις» το οποίο παράφραζε το motto του Pablo «επιτρέπεται να πέσεις,

επιβάλλεται να σηκωθείς».

Το σύνθημα «ΠΑΟΚ θρησκεία-τρομοκρατία, τιμή και δόξα στον Pablo τον Garcia»

συνέχισε να ακούγεται ολοένα και πιο παθιασμένα στο γήπεδο σε κάθε ευκαιρία, ενώ η

φανέλα του συνέχισε να πουλάει. Ειδικά τα πρώτα 24ωρα μετά την αποχώρησή του,

στη butigue σχηματίζονταν ουρές από κόσμο που έσπευδε να αγοράσει τη φανέλα με το

νούμερο 5 και το όνομα του, φοβούμενος πως σε λίγο καιρό θα γίνει συλλεκτική.

Γνωρίζοντας πως δε θα δουν ξανά τον αγαπημένο τους Ουρουγουανό με την κορδέλα

στο κεφάλι να αγωνίζεται, ήθελαν να έχουν τη φανέλα του ως κειμήλιο. Είναι

χαρακτηριστικό επίσης πως όταν βρέθηκε στις ακαδημίες της ΑΕ Φαλήρου, όπου έχει

γραφτεί ο μικρός του γιος μαζί με τον γιο του Λίνο, σταμάτησαν οι προπονήσεις των

πιτσιρικάδων, που προτίμησαν να αφήσουν την μπάλα για να πάρουν αυτόγραφα.

Oι επώνυμες αντιδράσεις

Στην πορεία μάλιστα έγιναν και προσπάθειες από επώνυμους ΠΑΟΚτσήδες προς την

πλευρά του Σαββίδη, ώστε να τον πείσουν να εξετάσει και πάλι το ενδεχόμενο

επιστροφής του, αν και σύμφωνα με τη λογική ήταν ήδη αργά. Ακόμα κι' αν η επιθυμία

του κόσμου γινόταν πραγματικότητα, ο Garcia θα μπορούσε να επιστρέψει την

αγωνιστική περίοδο 2013-14, κουβαλώντας στην πλάτη του ένα χρόνο αποχής από την

αγωνιστική δράση, που σε συνδυασμό με την ηλικία και τις μεγαλύτερες βλέψεις του

δικεφάλου, καθιστούσαν δύσκολη την πλήρη επανένταξή του. Ακόμα και αυτά τα

δεδομένα θα μπορούσαν να ξεπεραστούν όμως, αν ο μεγαλομέτοχος μάθαινε την

απόλυτη αλήθεια.

Μεταξύ εκείνων που μίλησαν προσωπικά με τον Ιβάν Σαββίδη προτείνοντάς του να

αναθεωρήσει ήταν ο εκδότης Χρήστος Ζαμπούνης, όπως και ο Στρατηγός και πρ.

Υπουργός Φράγκος Φραγκούλης. Ο τελευταίος μάλιστα παρέδωσε στον μεγαλομέτοχο

την κάτωθι επιστολή, την οποία προσυπογράφουν εκτός του ιδίου και επώνυμοι

ΠΑΟΚτσήδες.

«Ασφαλώς και δε θα σας πούμε εμείς πώς να διοικήσετε την επιχείρηση σας. Ούτε και

είμαστε οι κατάλληλοι για να σας πούμε απόψεις για ποδοσφαιρικά θέματα, αφού έχετε

κοντά σας πλέον σπουδαίους γνώστες των θεμάτων αυτών. Ωστόσο, επειδή με όλες σας

τις κινήσεις απ το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, αποδεικνύετε καθημερινά πως κυβερνάτε

τον ΠΑΟΚ με σοφία, μεθοδικότητα και δικαιοσύνη, ανεβάζοντας το επίπεδό του όλο

και πιο ψηλά.

Επειδή πιστεύουμε ότι κανένας οπαδός, φίλαθλος, στέλεχος ή σύμβουλός σας, αλλά

εσείς και μόνο εσείς δικαιούστε να αποφασίζετε για την τύχη της ομάδας μας και

245

ιδιαίτερα για τόσο σοβαρά κι ευαίσθητα ζητήματα, που μπορούν να γκρεμίσουν στην

κυριολεξία όσα πάτε να χτίσετε.

Επειδή είμαστε σίγουροι ότι ορισμένοι άνθρωποι, ακόμα ίσως και άτομα της

εμπιστοσύνης σας, δεν γνωρίζουν τη νοοτροπία και την ιδιοσυγκρασία του ΠΑΟΚτσή

ή εσκεμμένα την αγνοούν. Επειδή δρούμε με ανιδιοτέλεια, χωρίς να έχουμε κανένα

απολύτως συμφέρον και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το καλό του ΠΑΟΚ και άρα

και το δικό σας, δίχως να αποσκοπούμε κάπου.

Επειδή εσάς και μόνο εσάς έχουμε εμπιστοσύνη στο να ακούσετε και την πλευρά του

παίκτη προσωπικά και δια ζώσης και να κρίνετε το δίκαιο ή άδικο της αποπομπής του.

Επειδή ενόψει του μεγάλου ΠΑΟΚ που κι εμείς οραματιζόμαστε, εξαιτίας της δικής σας

πληθωρικής και αποφασιστικής παρουσίας, ισχυρής προσωπικότητας και έντιμης

προσπάθειας, κανένας τίμιος πιστός, αξιοπρεπής και ανιδιοτελής ΠΑΟΚτσής δεν

περισσεύει, ιδιαίτερα δε όταν αυτός τυγχάνει να είναι ο Πάμπλο Γκαρσία.

Επειδή ο ΠΑΟΚ μας ήταν πάντα υπέρ του δικαίου και της αλήθειας και τιμούσε με

σεβασμό τα σύμβολα τις σημαίες, και τα ιδανικά της αξιοπρέπειας και της

υπερηφάνειας, αξίες που άλλωστε και εσείς ο ίδιος πρεσβεύετε και τις οποίες περήφανα

εκπροσωπείτε παγκοσμίως, ως Έλληνας Πόντιος.

Επειδή όπως γνωρίζετε, τον Πάμπλο Γκαρσία σαν ποδοσφαιριστή και σαν άνθρωπο,

τον αγαπάει και τον εκτιμάει η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών και φιλάθλων του

ΠΑΟΚ, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, επαγγέλματος οικονομικής και κοινωνικής

επιφάνειας.

Επειδή τέτοιοι άνθρωποι, ακόμη κι όταν τελικά φτάσει, κάποτε η στιγμή, να πρέπει για

διάφορους λόγους, να χωρίσουν οι δρόμοι μας, αυτό θα πρέπει να γίνεται με το σωστό

τρόπο και τις ανάλογες τιμές.

Επειδή δεν τίθεται, τουλάχιστον από εμάς θέμα προσωπολατρίας αλλά δικαιοσύνης.

Επειδή την όποια σας απόφαση, θα την σεβαστούμε και θα την στηρίξουμε.

Σας παρακαλούμε να κάνετε δεκτό το αίτημά μας αλλά και το λαϊκό συναίσθημα και

να ακούσετε προσωπικά και κατ ιδίαν την άποψη και του παίκτη, πιστεύοντας ότι εν

συνεχεία θα πράξετε τα δέοντα, ώστε ο Πάμπλο Γκαρσία να επιστρέψει στην ομάδα μας

και να τη βοηθήσει με κάθε τρόπο, όπως αυτόν της συσπείρωσης του λαού του ΠΑΟΚ,

ώστε αυτή να κατακτήσει όλους του στόχους, που όλοι μας και πρώτος εσείς,

ονειρευόμαστε.

Φράγκος Φραγκούλης, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, πρώην υπουργός Εθν. Αμ.

Γιγής Γιάννης, επίκουρος καθηγητής ΑΠΘ, ορθοπεδικός χειρουργός

Ανδρονικίδης Ανδρέας, επίκουρος καθηγητής ΠΑΝΜΑK

Σαγιόγλου Ανδρέας, δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Χατζόπουλος Θανάσης, επιχειρηματίας (Πλαστικά Θράκης)»

Ένας από τους υπογράφοντες, ο Θανάσης Χατζόπουλος πρώην μέλος του ΔΣ της ΠΑΕ

δήλωσε την επόμενη μέρα σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Πιστεύω πως μπορεί να

επιστρέψει. Εγώ σαν ΠΑΟΚτσής, ντρέπομαι και στεναχωριέμαι που έφυγε από τον

ΠΑΟΚ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Χρόνια τώρα εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες έχουμε μάθει και

246

γνωρίζουμε να αποχαιρετάμε τους παίκτες-σημαίες μας με τον τρόπο που τους αρμόζει

και τις τιμές που του αξίζουν. Θεωρούμε ας πούμε πως πρέπει να γίνει ένα φιλικό προς

τιμήν του».

Όσο για την επιστολή, είπε:

« Την υπογράφει και ο Στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, καθ’ ότι κι αυτός έχει την ίδια

άποψη. Μπορούσαμε να μαζέψουμε πολλές υπογραφές, αλλά δε θα είχε νόημα, εμείς

θέλαμε απλώς να στείλουμε μια αποστολή που νομίζουμε πως εκπροσωπεί και την

πλειονότητα των φίλων της ομάδα».

Η Θ4 για Garcia

Ανακοίνωση για το διαζύγιο των δυο πλευρών, εξέδωσε και ο Σ.Φ. ΠΑΟΚ Θύρα 4:

«Έφτασε η στιγμή οι δρόμοι του ΠΑΟΚ και του φυσικού ηγέτη της ομάδας στο γήπεδο,

του Πάμπλο Γκαρσία, να χωρίσουν. Όπως άλλωστε λέγεται, όλα τα πράγματα στη ζωή

– ακόμα και τα πιο ωραία – κάποτε τελειώνουν. Δεν είμαστε ειδικοί αναλυτές ώστε να

ερμηνεύσουμε όλα τα γεγονότα, πάντως η αλήθεια είναι πως για πρώτη φορά από την

έλευση του μεγαλομετόχου το περασμένο καλοκαίρι, οι καρδιές όλων των

ΠΑΟΚτσήδων ράγισαν.

Σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε σαν σύνδεσμος να πλέξουμε το εγκώμιο του

Πάμπλο Γκαρσία. Αυτό άλλωστε μπορούν να κάνουν όλοι, βάζοντας μερικά βιντεάκια

από το youtube και γράφοντας τα γνωστά κλισέ. Όμως επικήδειους ο Πάμπλο δεν

χρειάζεται, γιατί πολύ απλά είναι πολεμιστής και αυτό το έχει αποδείξει.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ πρέπει να καταλάβει πως και σε εμάς αρέσει το ευρωπαϊκό πλάνο, το

247

Φωτό: Ο Pablo Garcia επισκέυθηκε τον Σύνδεσμο της ΘΥΡΑ 4, ανταποκρινόμενος

στην πρόσκληση του Συνδέσμου. Έγινε μέλος του Συνδέσμου και δήλωσε «Εδώ, σε

αυτόν τον χώρο βρίσκεται η καρδιά του ΠΑΟΚ και δεν νομίζω ότι αξίζω τέτοια τιμή...

Είναι μεγάλη μου τιμή που είμαι πλέον μέλος της Θύρας 4».

248

Φωτό: Ο Pablo Garcia μοίρασε αυτόγραφα στον Σύνδεσμο της ΘΥΡΑ 4, η οποία

έβγαλε ανακοίνωση: Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον ποδοσφαιριστή της ομάδας μας Pablo Garcia

που επισκέφτηκε τα γραφεία του συνδέσμου την Πέμπτη 3/12/09. Τα μέλη του συνδέσμου αλλά

και όσοι οπαδοί του ΠΑΟΚ ήταν παρόντες του έδωσαν να καταλάβει την ιστορία του συλλόγου και

τη νοοτροπία του λαού μας. Κρατάμε την υπόσχεση που μας έδωσε για την κατάκτηση του

κυπέλλου και τη φράση: «Σας αρέσει πιο πολύ ο πόλεμος από ένα πιάτο φαγητό».

249

εταιρικό προφίλ και η τεχνοκρατική αντίληψη που επιθυμούν να περάσουν στο

σύλλογο, διότι μόνο έτσι μπορεί η ομάδα να προοδεύσει πραγματικά. Το θέμα Γκαρσία

όμως για κανέναν λόγο δεν αποτελεί τεχνοκρατικό ή οικονομικό πρόβλημα, άλλωστε η

ίδια η συμπεριφορά του Πάμπλο στο παρελθόν το έχει αποδείξει με τον πιο ξεκάθαρο

τρόπο.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι εταιρία και σαν τέτοια πρέπει να διοικηθεί, ωστόσο αυτό πρέπει

να συμπλέει με τις ιδέες που πρεσβεύει ο ΠΑΟΚ γιατί μόνο με αυτόν το συνδυασμό η

ομάδα μας θα πορευτεί όπως της αρμόζει. Όπως είπε και ο ίδιος ο Πάμπλο Γκαρσία

σήμερα ο ΠΑΟΚ είναι μάχη και θυσία. Συμφωνούμε απόλυτα μαζί του και τον

ευχαριστούμε πολύ που επί 5 χρόνια ήταν δίπλα μας σε όλες τις μάχες και τις θυσίες για

τα τέσσερα ιερά γράμματα.

Το κατά πόσο τεχνοκρατικό είναι να στηρίζεται ένας προπονητής που εκθέτει

αλλεπάλληλα τους παίκτες του για να βελτιώσει τη θέση του (Αθανασιάδη, Σαλπιγγίδη)

ή μειώνει τις ίδιες του τις επιλογές (Βιβιάν, Κουμαλό) θα φανεί στην πορεία. Στην

πορεία επίσης θα φανεί και το εάν η στάση αυτών που τον στήριξαν ήταν η σωστή.

Τώρα όμως το γεγονός είναι πως αυτοί που βρίσκονται στις πλέον καίριες θέσεις

(πρόεδρος, τεχνικός διευθυντής, προπονητής) είναι υπεύθυνοι για την αναίτια

αποχώρηση του Γκαρσία από την ομάδα μας καθώς είτε την επιθυμούσαν, είτε δεν

κατάφεραν να την αποτρέψουν.

Μετά την τουλάχιστον άκομψη απομάκρυνση Μπόλονι το περασμένο καλοκαίρι, τα

νέα (;) ήθη στον ΠΑΟΚ επιβάλλουν σκληρή στάση απέναντι στον καλύτερο

ποδοσφαιριστή που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας μας τα τελευταία χρόνια. Ο ΠΑΟΚ

μας, για τον οποίο όλοι οι παίκτες που έφευγαν εκφράζονταν με τα καλύτερα λόγια,

φαίνεται πλέον να υιοθετεί νέες «τεχνοκρατικές» συμπεριφορές, που κατά τη γνώμη

μας παραπέμπει περισσότερο σε συμπεριφορές ομάδων γειτονιάς.

Σε μια εποχή που το lifestyle του ποδοσφαίρου είναι συνώνυμο με τη βλαχιά, όπου

παικτάκια της σειράς κάνουν αβέρτα τατουάζ, βάζουν ζελέ στο μαλλί και χαιρετούν

ναζιστικά για να δείχνουν πιο in, ο ΠΑΟΚ είχε την τύχη να έχει στις τάξεις του έναν

ποδοσφαιριστή-σύμβολο.

Μπορεί άλλωστε ο Πάμπλο να μη γεννήθηκε ΠΑΟΚτσής, αλλά πλέον (εδώ και καιρό)

λογίζεται σαν ένας από εμάς. Γιατί πολύ απλά, όταν έπαιζε ο Γκαρσία, ήταν σαν να

παίζει μπάλα ο κόσμος. Και τις περισσότερες φορές έπαιζε καλά…. ΣΦ Θύρα 4».

Πού αποσκοπούσε το σχέδιο;

Τώρα που η ιστορία φτάνει στο τέλος της, είμαι σίγουρος πως διαβάζοντας την

αναρωτηθήκατε «για πιο λόγο Chistyakov και Δώνης έβγαλαν τέτοιο μένος με το

Garcia; Τι κέρδισαν, που αποσκοπούσε το σχέδιο που εκπονήθηκε;».

Για να βγάλεις συμπέρασμα σε παρόμοιες περιπτώσεις και να είσαι σίγουρος γι' αυτό,

είναι απαραίτητο όλες οι πλευρές -αν δεν παραδεχτούν τα λάθη τους από εγωισμό- να

250

μιλήσουν τουλάχιστον καθαρά, να πουν αλήθειες και να μην κρύβονται πίσω από το

δάκτυλό τους.

Εκείνο που προκύπτει, είναι πως ο μόνος που συμπεριφέρθηκε αντρίκια ήταν ο Pablo

Garcia, ο οποίος δε δίστασε να αναφερθεί ξεκάθαρα στο θέμα, ακόμα κι' αν δε μπήκε σε

λεπτομέρειες που θα έκαναν κακό στην ομάδα. Δε δίστασε να πει πράγματα που

σίγουρα θα μπορούσαν να παρερμηνευτούν και να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία

πως τα έκανε όλα επειδή τον ενδιέφερε ο εαυτούλης του, όπως για παράδειγμα την

παραδοχή ότι ήθελε να αγωνιστεί σε κάποια συνεχόμενα παιγνίδια για να βρει ρυθμό.

Όσο παρεξηγήσιμο κι' αν ακούγεται, σας παραπέμπω στον οποιονδήποτε

επαγγελματία αθλητή ή προπονητή να σας διαβεβαιώσει, πως ειδικά έπειτα από

πολύμηνες απουσίες, οι αθλητές επιβάλλεται να παίζουν σε συνεχόμενους αγώνες για

να βρίσκουν αγωνιστικό ρυθμό. Αυτή, ήταν η εκδοχή του Garcia.

Αν ζητήσετε από το Δώνη να σας εξηγήσει τους λόγους της κόντρας, θα σας βγάλει

τρελούς λέγοντάς σας «ποια κόντρα;. Δεν είχα ποτέ κόντρα με τον παίκτη, ίσα-ίσα που

τον εκτιμούσα και πίστευα πως μπορούσε να προσφέρει»... Πάνω κάτω δηλαδή, αυτά

που είπε στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα με τον Παναθηναικό, όπου κόντεψε να

βγάλει τους πάντες τρελούς. Αν τον ρωτήσετε στο καπάκι «αφού είναι έτσι όπως τα λες,

γιατί ο παίκτης έφυγε κατ' αυτόν τον τρόπο;», θα απαντήσει «ήταν απόφαση του

Σαββίδη, όχι δική μου»! Δώνης (και λοιπή παρέα): Απεταξάμην.

Παρεμπιπτόντως, αυτό είπε και στον εκπρόσωπο του παίκτη λίγες μέρες μετά την

αποχώρηση του Ουρουγουανού, κατά τη διάρκεια τυχαίας συνάντησής τους σε

εστιατόριο. Πλησίασε τον Καγιόγλου και του είπε «να ξέρεις ότι δεν είμαι εγώ αυτός

που έδιωξε τον Pablo, αλλά ο μεγαλομέτοχος», με τον τελευταίο να του απαντά πολύ

ψυχρά: «ξέρουμε και οι δυο πολύ καλά τι έγινε, δε χρειάζεται τίποτε άλλο».

Δεν ξέρω τι ερμηνεία δίνετε εσείς, βάσει της δικής μου λογικής πάντως η στάση αυτή

υποδηλώνει ενοχή.

Αν απευθυνθείτε στον Chistyakov, θα σας πει πως «απ' ότι μου έλεγε ο προπονητής, ο

παίκτης δημιουργούσε πρόβλημα και τα αποδυτήρια δε μπορούσαν να ηρεμήσουν»,

ενώ ο Ιβάν Σαββίδης θα επικαλεστεί την εκδοχή του Chistyakov, που του τη μετέφερε ο

Δώνης, ο οποίος όμως την αρνείται! Πιάσ' το αυγό και κούρευ' το με άλλα λόγια.

Για του λόγου το αληθές, παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα από άρθρο του

δημοσιογράφου Δημήτρη Τσορμπατζόγλου στο PAOK 24, που δημοσιεύτηκε λίγο μετά

την αποχώρηση του παίκτη. Ο Τσορμπατζόγλου θεωρείται διαχρονικά από τους

«κυβερνητικούς» reporters, και καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς στήριξε Βρύζα,

Δώνη, Chistyakov, ΓΧ. Όταν καταγράφηκε το σκηνικό με τον Ουρουγουανό όμως,

έσφιξαν τα λάχανα, αφού υπήρχαν δύο αντιμαχόμενες πλευρές και θα ήταν

251

ουτοπικό να έχουν αμφότερες δίκιο, οπότε εκ των πραγμάτων δε θα μπορούσε να είναι

και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.

Ακόμα κι' αν υιοθετήσουμε τη Σολομώντεια προσέγγιση του τύπου ''φταίνε και οι δύο'',

κάποιος σίγουρα φταίει περισσότερο. Και σε κάθε περίπτωση, είναι αυτός που ξεκίνησε

τον''καυγά''. Διαβάστε λοιπόν το απόσπασμα, για να επιβεβαιώσετε αυτά που

υποστηρίζω παραπάνω:

«Ο Δώνης όμως δεν πιστεύει ιδιαίτερα ότι ο Πάμπλο Γκαρσία μπορεί να προσφέρει

στην ομάδα του ΠΑΟΚ. Έχει τα εργομετρικά του, τον βλέπει κάθε μέρα και τον έχει σε

δεύτερη μοίρα, πίσω από Λάζαρ και Κάτσε. Προσέξτε: Δεν τον υπολογίζει για τον

βασικό του κορμό. Το πιστεύει, το υποστηρίζει, θεωρεί ότι αυτό είναι το καλό της

ομάδας στην οποία αυτός ως προπονητής προσπαθεί να κάνει το σημαντικότερο άλμα

της καριέρας του και… πως (αλλά και ποιος) στο διάολο μπορεί ή ΠΡΕΠΕΙ να τον

πείσει –με το ζόρι- για το αντίθετο; Ποιος έχει δικαίωμα να

του επιβάλει διαφορετική άποψη;

* Ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, θεωρεί ότι ακόμη και τώρα στα 36 του, ο

Γκαρσία είναι ο καλύτερος χαφ του πρωταθλήματος. Ο Γεωργιάδης έκανε τις

περισσότερες προσπάθειες από όλους, για να μην φθάσει το θέμα εδώ που έφθασε. Είναι

τσεκαρισμένο από ΠΑΝΤΟΥ. (Αυτοί οι δύο (Γκαρσία – Γ.Χ.) επειδή είναι… αλλού και

λένε δέκα λέξεις την ημέρα ο καθένας, είχαν ταιριάξει…)

* Η άποψη του προέδρου της ΠΑΕ δεν διαφέρει ιδιαίτερα από του Γεωργιάδη. Ο

Βρύζας έκανε (την περασμένη φορά) κάποιες προσπάθειες για να αποφευχθεί η κρίση,

αλλά… Στο τέλος υπέγραψε. Ο Βρύζας θα εκπλαγεί αν μάθει ότι ένα μέρος της πόλης

θεωρεί ότι αυτός «έφαγε» τον Γκαρσία. Δυστυχώς δεν έχει ιδέα για το κλίμα που

υπάρχει. Ας του το μεταφέρει κάποιος Χριστιανός, μήπως και πάρει θέση…

* Ο Τσιστιακόφ είναι λίγο πιο μακριά από το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό, είναι σαφώς

πιο «άμπαλος» από τους τρεις πρώην παίκτες, ρωτάει-ακούει (φυσικά κάτι βλέπει και

αυτός) και τέλος πάντων φαίνεται ότι πείθεται από τις απόψεις του προπονητή.»

Το ότι διαψεύδει το Δώνη και ισχυρίζεται πως ο Pablo δε χωρούσε στα αγωνιστικά

πλάνα του, είναι το λιγότερο. Μπορεί να είναι έτσι και μπράβο του αν το γνωρίζει και

το γράφει. Όσο για τα υπόλοιπα που λέει όμως, δε γίνεται να στέκουν όλα εκ των

πραγμάτων. Διότι αν ο πρόεδρος Βρύζας και ο τεχνικός διευθυντής Γεωργιάδης

θεωρούν πως ο Garcia είναι ο καλύτερος όλων στη θέση του και στρατηγικός σύμβουλος

είναι αποστασιοποιημένος -όπως ισχυρίζεται ο δημοσιογράφος- το ερώτημα είναι

αυτονόητο:

Ποιος διάολο, καθάρισε τον Garcia; Όταν από τις διοικητικές κεφαλές και τους καθ'

ύλην αρμοδίους επί του αγωνιστικού οι δύο είναι υπέρ και ο τρίτος ουδέτερος, ποιος

μπορεί να είναι ο εγκέφαλος, εκείνος δηλαδή που πήρε την απόφαση; Αν ισχύουν τα

252

παραπάνω, συγγραφέας του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας θα έπρεπε να είναι ο

Λιακόπουλος που καταπιάνεται με τους Νεφελίμ και τους Ελοχίμ.

Σας τα έγραψα αυτά, για να καταλάβετε πως εξ' αιτίας της ακτινοβολίας του Garcia,

όλοι προσπάθησαν να προστατεύσουν τον πισινό τους, για να αποφύγουν την οργή

του κόσμου και να μη σταμπαριστούν εφ' όρου ζωής. Έβαλαν μπροστά τον

μεγαλομέτοχο λοιπόν που λόγω απόστασης και ιδιότητας είχε άγνοια κινδύνου, ώστε

να κρυφτούν από πίσω του. Δυστυχώς γι' αυτούς όμως, δε γινόταν να παραμείνουν

κρυμμένοι εσαεί πίσω από τις πλάτες του Σαββίδη και το μόνο που κατάφεραν ήταν να

επιβεβαιώσουν τη διαχρονικότητα της λαικής ρήσης πως ο ψεύτης και ο κλέφτης, τον

πρώτο χρόνο χαιρονται...

Οι καρέκλες Βρύζα-Chistyakov

Στην περίπτωση μας λοιπόν, λαμβάνοντας υπ' όψιν όλα τα δεδομένα που έχουν

καταγραφεί και δεν αμφισβητούνται από κανέναν. οδηγούμαστε στο εξής

συμπέρασμα: Τα πάντα έγιναν για τις καρέκλες.

Ο Ζήσης δεν πήγαινε το Garcia από την αρχή και το εξηγήσαμε. Του ανανέωσε το

συμβόλαιο, επειδή δε μπορούσε να κάνει αλλιώς τόσο για αγωνιστικούς όσο και για

επικοινωνιακούς λόγους. Η ανανέωση επετεύχθη με μειωμένες αποδοχές και ίσως

ποντάριζε στο ενδεχόμενο άρνησης του παίκτη, για να τον εκθέσει και να μην

αποκαλυφθούν οι προθέσεις του. Το δοκίμασε και με το Boloni ο Ρουμάνος όμως

αποδείχτηκε αλεπού και έριξε το Βρύζα στην παγίδα που του είχε σκάψει εκείνος.

Όταν εμφανίστηκε ο Σαββίδης και η ομάδα απέκτησε οικονομική άνεση με αποτέλεσμα

να μην έχει ανάγκη κανέναν Garcia, ήταν αυτός που έβαλε λόγια στο Δώνη για το

πόσο προβληματικός χαρακτήρας είναι. Θυμίζω πως στην αρχή, τότε που ξεκίνησε η

κόντρα δηλαδή, δεν υπήρχε στην ομάδα ο Chistyakov. Όταν εμφανίστηκε ο τελευταίος,

το μικρόβιο στις σχέσεις παίκτη-προπονητή είχε αρχίσει ήδη να προκαλεί τα πρώτα

συμπτώματα. Όπως έχουμε εξηγήσει και προηγουμένως, ο Garcia είναι της φιλοσοφίας

«..δε σε πειράζω, αρκεί να μη με πειράξεις. Αν τυχόν κάνεις το λάθος, ξεκίνησε

πόλεμος». Η κατάσταση λοιπόν είχε ήδη διαμορφωθεί, απλώς λόγω απειρίας του

Chistyakov και άγνοιας της ΠΑΟΚτσήδικης ιδιοσυγκρασίας, έβαλε μπροστά το Δώνη

και τον χρησιμοποίησε με τον πλέον άγαρμπο τρόπο. Οι χειρισμοί ήταν κραυγαλέα

ερασιτεχνικοί και παιδαριώδεις, χωρίς ίχνος λογικής, στρατηγικής και τακτικής.

Στην πορεία παντοδυναμίας του Chistyakov, είναι αλήθεια πως ο Βρύζας δεν ήταν

τόσο εχθρικός με τον παίκτη, ακριβώς επειδή ο πρώτος τον είχε αφήσει στη γωνία. Από

τη στιγμή που ο στρατηγικός σύμβουλος του Σαββίδη τον είχε ευνουχίσει διοικητικά,

δεν είχε λόγο να φοβάται μήπως ο Garcia του φάει την καρέκλα. Του την είχε φάει ήδη

ο Chistyakov.

253

Τόσο ο Βρύζας στην αρχή όσο και ο Chistyakov στην συνέχεια, προσπάθησαν να φάνε

και κυρίως να απομυθοποιήσουν το Garcia (το πρώτο το πέτυχαν προσωρινά, το

δεύτερο γύρισε μπούμερανγκ), φοβούμενοι μη χάσουν τις καρέκλες τους. Ο

Ουρουγουανός είχε απίστευτο λαικό έρισμα και στο πρόσωπό του όλοι έβλεπαν το

μελλοντικό πρόεδρο του ΠΑΟΚ ή κάποιον τέλος πάντων που θα αναλάμβανε επιτελικό

ρόλο, όταν κάποια στιγμή κρεμούσε τα παπούτσια του. Τη μέρα που ο Ιβάν Σαββίδης

έκανε την πρώτη συγκέντρωση-συνάντηση με τους φιλάθλους της ομάδας στο κλειστό

της Πυλαίας, η εμφάνιση του Garcia ως εκπροσώπου της ποδοσφαιρικής ομάδας

προκάλεσε σεισμό από ιαχές και χειροκροτήματα. Μην θεωρείτε τόσο ευχάριστο για το

Βρύζα που πάλευε 2 χρόνια να φάει το Ζαγοράκη για να γίνει πρόεδρος ή τον

Chistyakov που στον ΠΑΟΚ είχε βρει την Ιθάκη του, να θέσουν σε κίνδυνο τα

κεκτημένα τόσων αγώνων. Η απομυθοποίηση του Garcia στην προκείμενη περίπτωση,

θα επιτυγχανόταν σε δύο ταμπλό.

Κατ' αρχήν στα μάτια του κόσμου ώστε να χάσει μερίδιο υποστηρικτών και κατά

δεύτερο στα μάτια του Σαββίδη που σαφώς δε θα έδινε επιτελικό ρόλο σε κάποιον που

συνήθιζε να αναστατώνει την ομάδα όταν ήταν ποδοσφαιριστής, σκεπτόμενος μόνο

τον εαυτό του. Σε τελική λοιπόν, αυτό που προσπάθησαν να χρεώσουν στον Pablo ότι

δηλαδή έβαζε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα, είναι εκείνο που ώθησε τους ίδιους

να συλλάβουν και να εκτελέσουν το σχέδιο. Φοβήθηκαν μήπως χάσουν τις καρέκλες

τους, επειδή οι ίδιοι έβαζαν τον εαυτό τους πάνω από τον ΠΑΟΚ. Δεν ήταν

απαγορευτικό αν αναλογιστούμε πως μιλάμε για δυο επαγγελματίες που

πληρώνονταν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ήταν πρόστυχο όμως να το

επιδιώκουν κάνοντας την ομάδα άνω-κάτω και συκοφαντώντας έναν άνθρωπο, που

δεν έφταιγε, ούτε έκανε κάποιο κακό. Αν φοβόντουσαν μήπως τους φάει τη θέση, ας

προσπαθούσαν να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους.

Σημειώστε μάλιστα πως καιρό πριν, ο Garcia είχε αρχίσει να αναθεωρεί την απόφασή

του να επιστρέψει στην Ουρουγουάη και συζητούσε σοβαρά το ενδεχόμενο να ζήσει τα

υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στην Θεσσαλονίκη. Εκείνος και η Laura είχαν λατρέψει

την πόλη και τη χώρα μας, τα παιδιά του πήγαιναν επί πέντε χρόνια σχολείο την

Ελλάδα, είχαν κάνει φίλους και γενικότερα για ολόκληρη την οικογένεια θα ήταν

δύσκολο να φύγει από ένα περιβάλλον στο οποίο είχε αρχίσει να ριζώνει για τα καλά.

Αυτό μάλιστα δεν ήταν μυστικό, αφού ο Pablo το είχε εκμυστηρευτεί σε ανθρώπους του,

εντός κι εκτός ομάδας. Τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει άραγε ο Garcia,

συνεχίζοντας τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη, μόλις ολοκλήρωνε την ποδοσφαιρική

καριέρα του; Η ανάληψη πόστου στον ΠΑΟΚ ήταν μονόδρομος κάτι που δεν άρεσε σε

εκείνους που διαισθάνονταν πως αργά ή γρήγορα, η καρέκλα τους θα αρχίσει να τρίζει

επικίνδυνα. Ας μη σας παρασύρει το γεγονός πως ο Garcia αποφάσισε να ασχοληθεί με

την προπονητική, τις εποχές που συνέβησαν όσα περιγράψαμε, ούτε ο ίδιος το είχε

σκεφτεί ως ενδεχόμενο. Ίσα ίσα μάλιστα, το γεγονός και μόνο πως το πρώτο βήμα στη

νέα του καριέρα δοκίμασε να το κάνει στην Τούμπα, επιβεβαιώνει πως το μέλλον του -

254

όποιο κι αν ήταν αυτό-, όταν αποφάσιζε να κρεμάσει τα παπούτσια του, θα είχε ως

αφετηρία τον ΠΑΟΚ...

Η εκτόξευση λάσπης, συνεχίστηκε

Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώνεται περίτρανα και από το γεγονός πως η εκτόξευση λάσπης

στο Garcia με στόχο να πληγεί η εικόνα του, συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση και μετά

την αποχώρησή του. Βλέπετε, μπορεί το σώμα του Garcia να μην υπήρχε στην Τούμπα,

το πνεύμα του όμως συνέχιζε να πλανάται απειλητικά για τους βολεμένους

καρεκλοκένταυρους . Έτσι λοιπόν, δύο μήνες μετά, έπειτα από ήττες στο ξεκίνημα των

play off και τον κίνδυνο να χαθεί η πρώτη θέση που οδηγούσε στα προκριματικά των

ομίλων του Champions League, ο Ιβάν Σαββίδης συγκέντρωσε τους παίκτες και τους

μίλησε με σκληρά λόγια. Μεταξύ αυτών, φέρεται να αναφέρθηκε και στο πρόσωπο του

Pablo Garcia, χρησιμοποιώντας τον ως παράδειγμα προς αποφυγή. Όπως

διέρρευσε τεχνηέντως και ψευδώς λοιπόν, τους είπε : «Αν κάποιος δεν θέλει να είναι

στην ομάδα ή δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί, μπορεί να φύγει αύριο το πρωί! Η πόρτα

είναι ανοιχτή. Εγώ πάντως δεν θα ανεχτώ άλλο αυτήν την εικόνα. Όποιος είναι σωστός

απέναντι στην ομάδα και μείνει μαζί μου θα περνάει καλά. Αυτός που κοιτάζει τον

εαυτό του θα φύγει όπως ο Garcia».

Τα λόγια του μεγαλομετόχου φιλοξενήθηκαν σε όλα τα ΜΜΕ και όπως ήταν φυσικό,

όλοι συμπέραναν πως τελικά το πρόβλημα ήταν ο παίκτης, σε μια χρονική στιγμή

μάλιστα που ο Δώνης είχε αποχωρήσει από την ομάδα, οι πυλώνες της έντασης δεν

υπήρχαν, οπότε εξέλειπαν οι λόγοι αναβίωσης μιας κατάστασης που δεν υπήρχε λόγος

να επανέλθει στο προσκήνιο. Η συγκεκριμένη ατάκα μάλιστα προεβλήθη περισσότερο

από το προβλεπόμενο, από δημοσιογράφους όπως ο Σταύρος Κόλκας που μαζί με τον

Τσορμπατζόγλου ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές Δώνη-Chistyakov και

απομυθοποίησης-περιθωριοποίησης Garcia.

Όπως αποκάλυψε όμως λίγες μέρες μετά η ιστοσελίδα inpaok.com ο Σαββίδης δεν είπε

αυτά που διοχετεύτηκαν σκοπίμως προς τα έξω. Ίσα ίσα μάλιστα που η αναφορά του

μεγαλομετόχου ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, αφού σύμφωνα με το

reportaz της ιστοσελίδας, ο Σαββίδης είπε στους παίκτες: «Μου μεταφέρθηκε ότι ο

Γκαρσία ήταν πρόβλημα για την ομάδα. Δεν θέλω προβλήματα στην ομάδα. Γι αυτό

έφυγε. Αντέδρασα άμεσα γιατί δεν επιτρέπω σε κανέναν να δημιουργεί προβλήματα

στην ομάδα. Ο Γκαρσία έφυγε αλλά τίποτε δεν είδα να αλλάζει. Μήπως τελικά δεν ήταν

ο Γκαρσία το πρόβλημα; Μήπως δεν έφταιγε ο Γκαρσία;». Το ότι αυτά ήταν τα

αυτούσια λόγια του μεγαλομετόχου, επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως στη

συνέντευξη παρουσίασης του Stevens λίγο καιρό μετά, ο Ιβάν τα είπε όπως τα ανέφερε

η ιστοσελίδα και όχι με τον τρόπο που τα παρουσίασαν οι εργολάβοι της αβάντας και

της λάσπης.

255

Όπως προκύπτει από την παράθεση των φράσεων που χρεώθηκαν ψευδώς στο

μεγαλομέτοχο με εκείνα που πραγματικά είπε, βγαίνει εντελώς διαφορετικό νόημα,

συμπέρασμα και δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις.

Ο Σαββίδης ουδέποτε επικαλέστηκε το Garcia ως παράδειγμα προς αποφυγή, ίσα ίσα

που εμμέσως πλην σαφώς, άδειασε εκείνους που τον παρουσίαζαν ως προβληματικό

χαρακτήρα και υπεύθυνο για όλα τα δεινά της ομάδας. Η στόχευση λοιπόν ήταν

προφανής. Σε θεωρητική βάση, αν το πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ο Garcia, λογικά τα

πάντα θα είχαν τελειώσει με τη λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών. Το γεγονός

όμως πως ακόμα και μετά την αποχώρησή του συνεχίστηκε ο πόλεμος λάσπης και

μάλιστα με την αλλοίωση δηλώσεων του μεγαλομετόχου, τεκμηριώνει την άποψη πως ο

πραγματικός λόγος που στήθηκε όλο αυτό το σκηνικό σε βάρος του παίκτη,

εξυπηρετούσε προσωπικές σκοπιμότητες. Κι' επειδή οι πρακτικές αυτές παραπέμπουν σε

αρρωστημένα μυαλά, έφτασαν στο σημείο να βάλουν στο στόμα του μεγαλομετόχου,

λόγια που δεν ουδέποτε είπε.

Όπως εξηγήσαμε και προηγουμένως άλλωστε, ο Garcia συνέχισε να πουλάει και να

λατρεύεται ακόμα και μετά την αποχώρησή του, οπότε ο κίνδυνος να τους φάει τις

καρέκλες ήταν υπαρκτός. Υπαρκτός βεβαίως μόνο στα αρρωστημένα μυαλά των

συνωμοτών, αφού ο Pablo δεν ενδιαφερόταν για καμμία καρέκλα ή αξίωμα. Ο

256

άνθρωπος ήθελε απλώς να συνεχίσει να κάνει εκείνο που λάτρευε, να παίζει

ποδόσφαιρο. Προκύπτει επίσης πως και ο Γιώργος Δώνης σε τελική, ήταν θύμα και το

λάθος του ήταν πως αντί να περιοριστεί στο ρόλο του προπονητή, αποφάσισε να γίνει

καμικάζι αυτοκτονίας για να ικανοποιήσει τους αρρωστημένους σκοπούς των

προισταμένων του.

Η ιστοσελίδα inpaok.com μάλιστα, προχώρησε ακόμα περισσότερο, φωτογραφίζοντας

και ποιος ήταν ο ιθύνων νους της ιστορίας, γράφοντας χαρακτηριστικά:

«Προεξοφλούμε ότι η διαστρέβλωση του νοήματος δεν αποτελεί ευθύνη των

δημοσιογράφων, αλλά ενός συγκεκριμένου κέντρου παραπληροφόρησης που έχει

αναλάβει δράση το τελευταίο διάστημα ΕΝΤΟΣ της ΠΑΕ ΠΑΟΚ προκειμένου να

απομυθοποιήσει τον Πάμπλο Γκαρσία και να μειώσει τη δημοτικότητα του που

προφανώς τον ενοχλούσε.

Η ευθύνη της αποχώρησης του Πάμπλο δεν βαραίνει μόνο τον Γιώργο Δώνη αλλά και

ακόμα ένα πρόσωπο στην ΠΑΕ που εκτός του γεγονότος ότι υποστήριζε κάθε άποψη

του πρώην προπονητή (τα αποτελέσματα σε αγωνιστικό επίπεδο είναι πλέον φανερά σε

όλους), από τα Χριστούγεννα έψαχνε τρόπο για να βρεθεί ο Ουρουγουανός εκτός

Τούμπας.

Η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι κάτι το οποίο θα πολεμήσουμε με κάθε τρόπο απ΄

αυτή τη γωνιά του internet ακόμα κι αν χρειαστεί να έρθουμε σε ρήξη με ανθρώπους

που έχουν την εξουσιοδότηση του Ιβάν να παίρνουν αποφάσεις για την ομάδα.

Άλλωστε το γεγονός ότι τους εμπιστεύθηκε ο Σαββίδης δεν σημαίνει ότι έχουν το…

αλάθητο του Πάπα ή ότι γνωρίζουν τόσο καλά το ποδόσφαιρο ώστε να θεωρούνται

αυθεντίες.

Στο θέμα Γκαρσία λοιπόν (για να επανέλθουμε στο θέμα μας) διοχετεύθηκαν λάθος

πληροφορίες για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός που προαναφέρουμε. Ευθύνη δεν έχει μόνο

ο άνθρωπος που στάθηκε στο πλευρό του Δώνη για να εκπαραθυρωθεί ο Πάμπλο από

την ομάδα αλλά και ο υπάλληλος της ΠΑΕ που ανέλαβε να διοχετεύσει

διαστρεβλωμένα τα λόγια του Σαββίδη».

Με αντάλλαγμα την παραμονή του στην ομάδα και την πλουσιοπάροχη αμοιβή του!

Γιατί μη γελιέστε, αν ο Γιγής δεν είχε αποκαλύψει πως ο παίκτης είχε αποθεραπευτεί, θα

τον παρουσίαζαν ανέτοιμο μέχρι το τέλος της σεζόν. Κι' αν ο Ιβάν Σαββίδης δεν έκανε

αναφορά στην πρόταση συνάντησης του παίκτη (γεγονός που προκάλεσε την

απάντηση του Garcia), όλα θα είχαν μείνει στο σκοτάδι και ακόμα και σήμερα όλοι θα

πίστευαν πως ο προβληματικός της υπόθεσης ήταν ο παίκτης.

Σημειώστε επίσης πως ο Ουρουγουανός δεν είχε ούτε θα μπορούσε να έχει ρόλο στα

λεγόμενα του Γιγή ή του μεγαλομετόχου, κάτι που σημαίνει πως η αλήθεια έλαμψε

χωρίς ο ίδιος να κουνήσει το δαχτυλάκι του...

257

Οι εκτοξευτές της λάσπης

Το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται η ιστοσελίδα, είναι το μέλος του γραφείου τύπου

της ΠΑΕ Κυριάκος Κυριάκος, που μαζί με τον προιστάμενο του τμήματος Γιώτη

Παναγιωτά, είχαν αναλάβει εργολαβικά την προστασία του Δώνη. Κατά τη διάρκεια

της χρονιάς που ο κόσμος έβραζε με την απογοητευτική εικόνα της ομάδας στον

αγωνιστικό χώρο, τα ελεγχόμενα και πριμοδοτούμενα με ειδήσεις ΜΜΕ δεν έγραφαν

το παραμικρό, προσποιούμενα πως δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν.

Αυτός ήταν ο λόγος που παρά το γεγονός πως ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι

φίλαθλοι έβραζαν κατά του Δώνη και τάσσονταν υπέρ του Garcia, τα

περισσότερα ΜΜΕ βρισκόταν στο δικό της κόσμο.

Ο Κυρ-Κυρ, ήταν ο εμπνευστής του περίφημου video με τους αυτοματισμούς του Δώνη

που ανέβηκε στην ιστοσελίδα της ΠΑΕ και χαρακτηρίστηκε ως το ανέκδοτο της 10ετίας!

Εμφανίστηκε στην ΠΑΕ την εποχή Μπατατούδη, επί Γούμενοι ανέλαβε το γραφείο

τύπου και συνέχισε με το Ζαγοράκη. Όταν ο τελευταίος άρχισε να φθείρεται, κόλλησε

με το Βρύζα, μέχρι που εμφανίστηκε ο Chistyakov. Mε το που κατάλαβε πως αυτός θα

είναι το απόλυτο αφεντικό στην ομάδα, άλλαξε και πάλι στρατόπεδο και πήγε με τον

ισχυρό. Το δέσιμο του Chistyakov με το Δώνη, τον ανάγκασαν να πουλά εκδούλευση

και στο Δώνη, καθοδηγώντας τα ρεπορτάζ προς τα εκεί που βόλευε στο δίδυμο.

Είναι μια από τις τακτικές του άλλωστε για να γίνεται αρεστός στους εργοδότες του και

να πείθει ότι είναι καλός στη δουλειά του, να εξηγεί αναλυτικά τον τρόπο που

κατευθύνει τα δημοσιεύματα, αναλόγως με την πλευρά που υπηρετεί, λέγοντας

χαρακτηριστικά «είδες τι καλά που τα κάνω»;. Από μια άποψη αυτό δείχνει

επαγγελματισμό (γραφείο τύπου είναι άλλωστε), από την άλλη όμως και ο Garcia

ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ ήταν, όχι του Ολυμπιακού! Αντί να τον ´προστατέψει´

όμως, τον τρυπούσε και διέρρεε τις συκοφαντίες, γιατί αυτές τις εντολές είχε από τους

ανωτέρους του. Και τις εκτελούσε χωρίς ίχνος ενοχής ... Να' στε σίγουροι δηλαδή, πως

αν μερικούς μήνες μετά ο Gatcia αναλάμβανε πρόεδρος, θα του εξιστορούσε με κάθε

λεπτομέρεια όλο το στήσιμο, θα έθαβε τον Chistyakov, χωρίς βεβαίως να βάλει τον

εαυτό του μέσα...

Η παραγγελιά Παναγιωτά στον Κόλκα

Για να καταλάβετε ακόμα καλύτερα τον τρόπο που λειτουργούσε το όλο σύστημα, ιδού

ένα περιστατικό που συνέβη την επίμαχη περίοδο, τότε που το θέμα Garcia ήταν στην

κορυφή της επικαιρότητας. Κάποια στιγμή λοιπόν ο Σαββίδης βρισκόταν στη

Θεσσαλονίκη και οι δημοσιογράφοι περίμεναν έξω από την Τούμπα για να

καταγράψουν τις δηλώσεις του. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις (κι' έχετε δει

σε παρόμοιες σκηνές, όπου ένα μπούγιο εκπρόσωπων του τύπου περιμένει με γωνία

258

έναν πρωθυπουργό ή κάποιο σημαντικό πρόσωπο για να καταγράψουν τις δηλώσεις

του), για να ''εξυπηρετηθούν'' όλοι, υπάρχουν ένα-δυο το πολύ άτομα που κρατάνε όλα

τα μικρόφωνα και τα κασετόφωνα των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, τοποθετώντας τα

κοντά στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή, για να πάρουν τον ήχο. Διαφορετικά, είναι

αδύνατον να χωρέσουν 20-30 χέρια με τα μικρόφωνα μαζί. Τα τελευταία χρόνια, αντί

για κασετόφωνα, συνηθίζονται τα κινητά που επίσης μπορούν να καταγράψουν

δηλώσεις.

Τη στιγμή λοιπόν που τα μικρόφωνα και τα κινητά βρίσκονταν μπροστά στο πρόσωπο

του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ και σε κοινή θέα, σκάει μήνυμα στο κινητό του Σταύρου

Κόλκα με αποστολέα τον προιστάμενο του γραφείου τύπου της ΠΑΕ Γιώτη Παναγιωτά,

με το εξής περιεχόμενο:

«Ρώτα τον για το Γκαρσία».

Ήταν η εποχή που η ΠΑΕ επιχειρούσε να βγάλει προς τα έξω πως ο παίκτης είναι

προβληματικός, ο Ιβάν πίστευε αυτά που του έλεγαν οι υπάλληλοι του (χωρίς ο ίδιος να

έχει προσωπική άποψη) και νόμιζαν πως βγάζοντας μπροστά το μεγαλομέτοχο, το

θέμα θα έσβηνε. Στην προσπάθειά τους αυτή λοιπόν, είχαν συμμάχους τα περισσότερα

ΜΜΕ της πόλης που υιοθετούσαν άκριτα όσα ήθελε με περάσει η ΠΑΕ, με

αντάλλαγμα ταξιδάκια με την αποστολή, χωρίς χρέωση εννοείται.

Ενδεικτικά αναφέρω την εφημερίδα Metrosport που στις 16 Μαρτίου κυκλοφόρησε με

αυτό το πρωτοσέλιδο, όπου έδειχνε ξεκάθαρα το Garcia ως υπεύθυνο για όσα είχαν

συμβεί.

Παρόμοια γραμμή επιχείρησαν ν' ακολουθήσουν και στο ραδιόφωνο του

συγκροτήματος, με τη διαφορά πως εκεί ακουγόταν και η άποψη των ακροατών, με

αποτέλεσμα να μην αντέξουν το κράξιμο που έτρωγαν. Έτσι λίγες μέρες μετά, έκαναν

θεαματική κωλοτούμπα, αλλάζοντας τροπάρι και προτρέποντας να τιμηθεί, εκείνος

που μερικά 24ωρα πριν σύμφωνα με τους ίδιους, δημιουργούσε προβλήματα..

Είναι δεδομένο πάντως, πως οι αρχιερείς της κατασυκοφάντησης του Pablo δεν είχαν

συναίσθηση της πραγματικότητας. Νόμιζαν πως με κλασικά και φθηνιάρικα

επικοινωνιακά παιγνιδάκια θα απομυθοποιήσουν τον παίκτη και θα οδηγήσουν τον

κόσμο στη λήθη, αδυνατώντας να καταλάβουν πως ο Ουρουγουανός δεν ήταν απλώς

ένας καλός παίκτης, αλλά ένα totem όπως ανέφερα στην εισαγωγή. Ένας παίκτης που

έκανε μέσα στο γήπεδο αυτό που θα ήθελε να κάνει κάθε οπαδός της ομάδας αν του

δινόταν ποτέ η ευκαιρία να φορέσει τη φανέλα και που δεν επιδίωξε ποτέ να «χτίσει» το

μύθο του στην Τούμπα, ήταν όμως σίγουρο ότι για αυτούς τους λόγους, ο μύθος του θα

έμενε για πάντα εκεί. Όσο κι'αν προσπαθούσαν να τον λασπώσουν και να τον

συκοφαντήσουν.

259

Μ' αυτά και μ' αυτά λοιπόν, συνεχίστηκε η ζωή στην Τούμπα μετά την αποφράδα μέρα

της αποχώρησης του Garcia. Ο Δώνης έφυγε, αντικαταστάθηκε από το Γεωργιάδη, οι

ιαχές και τα συνθήματα για τον Pablo όμως δε σταμάτησαν ποτέ. ..

Η μετά ΠΑΟΚ ζωή του Pablo

Όσο για τον παίκτη, η ζωή του συνέχισε να κυλάει με βασανιστικούς ρυθμούς. Για ένα

άνθρωπο με τη ντομπροσύνη και την ευθύτητα του, το να έχει θυσιαστεί και σταυρωθεί

με τόσο βρώμικο τρόπο, ήταν ότι χειρότερο. Το όνειρο της αποχώρησής του με ένα

ανεπανάληπτο standing ovation σε μια κατάμεστη Τούμπα έμοιαζε να απομακρύνεται

και αυτό τον σκότωνε. Τον σκότωνε, επειδή εκείνος κατέθετε ανελλιπώς την ψυχή του

επί πέντε χρόνια και το μόνο που ζητούσε ως αντάλλαγμα, ήταν να του λένε την

αλήθεια κοιτώντας τον στα μάτια. Λίγες μέρες μετά τη λύση της συνεργασίας του με τον

ΠΑΟΚ, δέχτηκε πρόταση από τη Λευκορωσική Dynamo MInsk.

260

Ήταν η ιδανική ευκαιρία να ξεχαρμανιάσει, αφού έπειτα από σχεδόν ένα δεκάμηνο

μεταξύ πάγκου και κερκίδας ένοιωθε θηρίο στο κλουβί. Αν και η πρόταση αφορούσε

συνεργασία λίγων μηνών τελικά την απέρριψε, αφού τα παιδιά του πήγαιναν σχολείο

και δεν ήθελε να αφήσει μόνη τη γυναίκα του.

Εκείνο το διάστημα, συναντηθήκαμε σπίτι του και διαπίστωσα από πρώτο χέρι πόσο

τον είχε επηρεάσει η ιστορία που έζησε τον τελευταίο χρόνο στον ΠΑΟΚ. Ο βράχος

Pablo που είχα γνωρίσει και ξαναέβρισκα κάθε φορά που τύχαινε να συναντηθούμε,

έμοιαζε συνταξιούχος. Φορώντας φόρμες και τραγιάσκα, ήταν αραχτός στον καναπέ

του μπροστά στο τζάκι, ρουφώντας mate, καρφωμένος στην τηλεόραση που

μετέδιδε Αμερικάνικο ποδόσφαιρο.

261

Όταν κλείσαμε τα ραντεβού του υποσχέθηκα πως θα τον κεράσω το δικό μου mate,

αλλά ήταν ανένδοτος. «Πίνω μόνο συγκεκριμένη μάρκα» απάντησε κι' έτσι προτίμησα

να του προσφέρω τσίπουρο. Στη συνάντηση που κράτησε 1.5 ώρα, κυρίως άκουγε και

μιλούσε λίγο. Η γυναίκα του Laura που δε χρειάζεται να γνωρίσεις καλά για να

αντιληφθείς πως είναι χαρισματικός άνθρωπος, καθόταν δίπλα του πίνοντας από το

mate του συζύγου της. Όταν έκανα το λάθος και ανέφερα το όνομα ''Δώνης'' ήταν σα

να έβαζα μπουρλότο. Ακόμα και η γαλήνια και συμπαθέστατη Laura τρελάθηκε.

Περισσότερο απ' όλα έδειχνε να τους ενοχλεί το ψέμα με το ραντεβού που αρνήθηκαν

στον Ιβάν Σαββίδη.

Ήταν τέτοια η αγανάκτηση που έβγαζαν, που άρχισαν και οι τέσσερις να μιλούν

Ισπανικά -με τον Καγιόγλου και τη σύντροφό μου-, αδιαφορώντας για το ότι δεν

καταλάβαινα λέξη. Αντιλαμβανόμενος την αμηχανία μου ο Pablo μου είπε «τόσο

καιρό μαζί της, ακόμα να μάθεις Ισπανικά; Καλά να πάθεις...»

Ο προάγγελος της επανόδου και ο ρόλος Ζαγοράκη

Εκείνη την περίοδο κάπου στα μέσα Απριλίου, ανακοινώθηκε η επιστροφή Ζαγοράκη

και στο άκουσμα της είδησης οι περισσότεροι στοιχημάτιζαν πως η επιστροφή Garcia

ήταν θέμα χρόνου. Οι σχέσεις των δύο αντρών άλλωστε ήταν εξαιρετικές, υπήρχαν

όμως κάποια σοβαρά εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν με βασικότερο, την αποχή

του παίκτη από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας. Οι συμμετοχές του

Ουρουγουανού στο τελευταίο πρωτάθλημα μπορούσαν να μετρηθούν στα δάκτυλα των

δύο χεριών και συν τους άλλοις, είχε συμπληρώσει ήδη μερικούς μήνες αποχής από

προπονήσεις, κάνοντας ατομικές βεβαίως, που όμως δε μπορούσαν να

υποκαταστήσουν εκείνες μιας επαγγελματικής ομάδας. Ειδικά όταν μιλάμε για έναν

παίκτη που ηλικιακά βρισκόταν στη δύση της καριέρας του, ο χρόνος επανόδου

αυξανόταν. Εκτός αυτού, ο ΠΑΟΚ εξασφάλισε στην πορεία τη συμμετοχή του στα

προκριματικά του Champions League, κάτι που ισοδυναμούσε με αυξημένες

υποχρεώσεις από κάθε άποψη.

Αυτά βεβαίως έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Το βασικό ήταν να γίνει το αρχικό κονέ και

από εκεί και πέρα όλα θα έπαιρναν το δρόμο τους. Το βασικό ψηστήρι χρεώνεται στον

πρώην πρόεδρο που σε κάθε ευκαιρία τόνιζε στο Σαββίδη πόσο σημαντική ήταν η

επιστροφή Garcia για επικοινωνιακούς λόγους και όχι μόνο. Η αποκατάσταση μιας

αδικίας ήταν εξίσου σημαντικό γεγονός, με την παρουσία ενός παίκτη-ηγέτη στα

αποδυτήρια που θα είχε το ειδικό βάρος και την αποδοχή να εμψυχώνει, να ξυπνάει

τους συμπαίκτες του, να τους δίνει κουράγιο. Ουδείς γνωρίζει αν ο ΠΑΟΚ μάζευε

περισσότερους βαθμούς την προηγούμενη χρονιά με τον Ουρουγουανό στη σύνθεσή

του, είναι σίγουρο όμως πως σε πολλά παιγνίδια η εικόνα της ομάδας δε θα

προκαλούσε την υπνηλία και τον εκνευρισμό που σκόρπιζε απλόχερα, ο ανύπαρκτος

ΠΑΟΚ του Δώνη.

262

Φωτό: Ο Pablo Garcia καταθέτει στεφάνι εκ μέρους των ποδοσφαιριστών και του

τεχνικού επιτελείου στα Τέμπη για τους Αθάνατους οπαδούς του ΠΑΟΚ το 2012.

263

264

Αυτοί τον έφεραν πίσω

Δεν ήταν πάντως μόνο ο Ζαγοράκης στον οποίον πρέπει να πιστωθεί η επιστροφή

Garcia. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι αντιδράσεις των απανταχού ΠΑΟΚτσήδων και

κυρίως, το γεγονός πως ο κόσμος του ΠΑΟΚ δεν τον ξέχασε ποτέ. Ο Σαββίδης που

είναι πανέξυπνος άνθρωπος, κατάλαβε πως δεν είναι δυνατόν τόσος κόσμος να κάνει

λάθος και να επιμένει με τόσο φανατισμό στην άποψή σου, όσα παραμύθια κι' αν του

μετέφερε ο στρατηγικός του σύμβουλος. Παρά τις ακρότητες που σημάδεψαν κάποιες

από τις αντιδράσεις μάλιστα, αυτές ήταν τόσο αγνές που ήταν αδύνατο να μην

προκαλέσουν υποψίες στον μεγαλομέτοχο. Λάβετε υπόψιν πως ο απλός κόσμος δεν

έχει ούτε την πονηριά ούτε τη σκοπιμότητα των ΜΜΕ ή κάποιων παρατρεχάμενων που

σε πολλές περιπτώσεις θέλουν να επιβάλλουν το δικό τους, για ίδιον όφελος.

Σε μια αποστροφή του λόγου του μάλιστα στην συνέντευξη τύπου που παρέθεσε στο

Βελλίδειο, ο Ιβάν Σαββίδης αποκάλυψε πως είχε πει στο Δώνη «Δεν μπορεί να κάνει

λάθος όλος ο κόσμος και εσύ να έχεις δίκιο».

Όσο παράξενο κι' αν ακούγεται μάλιστα, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η συνάντησή του

με το Γιώργο Δώνη ώστε να συζητήσουν θέματα της ομάδας. Στην ίδια συνέντευξη, ο

Ιβάν παραδέχτηκε πως έμεινε έκπληκτος όταν ο πρώην προπονητής εμφανίστηκε με το

δικηγόρο του: “Ο Δώνης ήρθε με τον δικηγόρο του. Ήταν έκπληξη αυτό! Για μένα

δουλεύουν 17.000 άνθρωποι. Κανένας δεν μπορεί να έρθει με τον δικηγόρο. Δεν είχαμε

δικαστήριο. Εγώ κάλεσα τον προπονητή για να συζητήσουμε την κατάσταση που είχε

διαμορφωθεί στην ομάδα. Είχα υπομονή, μιλούσα με την δικηγόρο του και

προσπαθούσε να με βάλει στη γωνία στο ίδιο το γραφείο μου».

Κάπου εκεί κατάλαβε λοιπόν πως τα πράγματα δεν ήταν όπως του τα παρουσίαζαν.

Ζώντας μακρυά από την καθημερινότητα της ομάδας και σχηματίζοντας άποψη απ'

όσα του μετέφεραν, αντιλήφθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Από τη μια του μιλούσαν

για έναν προβληματικό παίκτη που όμως αποχώρησε σιωπηλά χωρίς να εγείρει

διεκδικήσεις πέρα από τα δεδουλευμένα και από την άλλη τον καλό και άξιο -όπως του

τον παρουσίαζαν - προπονητή, που πήγε σε συνάντηση για το μέλλον της ομάδας

παρέα με το δικηγόρο του.

Σε τελική ανάλυση πάντως, αν υπάρχει κάποιος στον οποίον θα πρέπει να χρεωθεί

κατά πρώτο λόγο η επιστροφή Garcia, εκτός από τον κόσμο του ΠΑΟΚ, αυτός είναι ο

ίδιος ο Σαββίδης που αφενός κατάλαβε το λάθος του, αφετέρου το αναγνώρισε με τον

πιο θεαματικό τρόπο. Στην πορεία προσπάθησαν πολλοί να τον κάνουν να το

παραδεχτεί δημόσια, τι αξία έχουν τα λόγια όμως όταν οι μιλάνε οι πράξεις;

265

Το ραντεβού στο Μακεδονία Παλλάς και η επιστροφή

Στις 4 Ιουνίου, έγινε συνάντηση των δύο ανδρών στο ξενοδοχείο του μεγαλομετόχου

και η είδηση σκόρπισε χαμόγελα χαράς και ανακούφισης στη συντριπτική πλειοψηφία

του κόσμου. Το ραντεβού είχε κλειστεί πριν την ολοκλήρωση των play off και η

ημερομηνία ορίστηκε την προηγούμενη μέρα. Έπρεπε πρώτα να ολοκληρωθούν οι

αγωνιστικές υποχρεώσεις, για να μην αποπροσανατολιστεί η ομάδα.

Οι μόνοι που το γνώριζαν ήταν ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, ο Ζαγοράκης, ο Garcia και

ο ατζέντης του. Ακόμα και οι Βρύζας -Chisyakov είχαν πλήρη άγνοια για λόγους που ο

καθένας μπορεί να αντιληφθεί και ειδικά ο δεύτερος δεν αισθάνθηκε καθόλου βολικά

όταν το έμαθε την ώρα που γινόταν η συνάντηση και βρισκόταν στους χώρους του

ξενοδοχείου.

Μόνο τυχαίο δεν είναι πως αμέσως μετά την υπογραφή των συμβολαίων, ο Garcia

φωτογραφήθηκε για τυπικούς λόγους με τον Chistyakov (και το Lino που επίσης

ανανέωσε) με τα πρόσωπά τους να τα λένε όλα. Ο πρώτος ήταν αγριεμένος και το

έδειχνε ο δεύτερος έριχνε με το ζόρι ένα ξινό χαμόγελο, επειδή έτσι έπρεπε. Η

φωτογραφία αναρτήθηκε στο επίσημο site της ΠΑΕ και λίγο μετά αποσύρθηκε..

Πριν το κρίσιμο ραντεβού, ο παίκτης συζήτησε για λίγο με το Ζαγοράκη και αμέσως

μετά κατευθύνθηκε στο γραφείο του Σαββίδη. Η συνάντηση κράτησε λιγότερο από

μισή ώρα, ήταν από τις περιπτώσεις άλλωστε που τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ο

Garcia είχε σεβαστεί εμπράκτως τον ΠΑΟΚ με τη στάση που κράτησε, ο δε Ιβάν

απέδειξε επίσης στην πράξη πως παραδέχτηκε το λάθος του. Σημαντικό είναι επίσης

πως σε αυτή συμμετείχαν οι δύο άντρες και οι μεταφραστές, χωρίς άλλους μεσάζοντες.

Το εντυπωσιακότερο όλων ήταν πως όταν προς το τέλος της κουβέντας ο ιδιοκτήτης

ζήτησε από τον παίκτη να του πει τις απαιτήσεις του για την υπογραφή νέου

συμβολαίου, ο Ουρουγουανός του απάντησε ως εξής:

«Δεν θέλω να επιστρέψω για τα χρήματα. Να ολοκληρώσω την ποδοσφαιρική μου

καριέρα όπως την ονειρεύτηκα και όπως αξίζει θέλω. Δεν με απασχόλησαν ποτέ τα

χρήματα και το ξέρετε. Υπογράφω εν λευκώ στον ΠΑΟΚ. Ποτέ δεν ήταν για μένα θέμα

τα χρήματα. Θέλω να νιώσω ότι με υπολογίζουν. Αυτή είναι για μένα και την

οικογένεια μου η ανταμοιβή».

Κάπως έτσι τελείωσε η συνάντηση, που σήμανε την αρχή μιας νέας σελίδας, Η σημαία

ανέβηκε και πάλι στον ιστό της και λίγες εβδομάδες μετά κατά την πρώτη προπόνηση

της νέας χρονιάς, 12000 οπαδοί του ΠΑΟΚ φώναζαν και πάλι ''ΠΑΟΚ θρησκεία

τρομοκρατία..'' με τη διαφορά ότι ο Garcia ήταν εκεί.

266

Η συνύπαρξή του με το Stevems και το φινάλε της καριέρας

Ο δρόμος για την επιστροφή του Pablo είχε ανοίξει λοιπόν, αν και υπήρχαν οι

φυσιολογικές δυσκολίες που προαναφέραμε. Η αποχή του για σχεδόν ένα χρόνο από

τους αγωνιστικούς χώρους, εκ των οποίων το μισό διάστημα δεν έκανε ούτε

προπονήσεις εξ' αιτίας των τραυματισμών, σε συνδυασμό με την ηλικία του

καθιστούσαν σχεδόν ουτοπική την επιστροφή στον παλιό καλό εαυτό του.

Η εποχή του Ολλανδού Huub Stevens , δε σημαδεύτηκε από τις ίντριγκες της

προηγούμενης χρονιάς τουλάχιστον ως προς το θέμα Garcia. Δε θα μπορούσε να γίνει

διαφορετικά, αφού ο Stevens δεν ήταν Δώνης, δεν είχε δηλαδή την ανασφάλεια του

προκατόχου του, ώστε να κάνει χατίρια σε διοικούντες, ούτε να συμμεριστεί τις φοβίες

για το ενδεχόμενο να χάσουν τις καρέκλες τους.

Σημειώστε ότι ο προπονητής δεν είχε καθόλου καλές σχέσεις με Chistyakov-Βρύζα και

σε κάθε του επαφή με το μεγαλομέτοχο, εξέφραζε τα παράπονά του για την ανεπάρκειά

τους. Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν, για να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα επανάληψης

του ίδιου έργου.

Αξίζει εδώ να επισημάνουμε πως Chistyakov-Βρύζας είχαν φτιάξει τη σχέση τους μετά

την επιστροφή Ζαγοράκη, αφού φοβήθηκαν ότι απειλούνται εκ νέου οι καρέκλες τους.

Ο τελευταίος βεβαίως είχε ξεκαθαρίσει στο μεγαλομέτοχο πως δεν ενδιαφέρεται για

ενεργό συμμετοχή στα του ΠΑΟΚ (παρά μόνο σε συμβουλευτικό ρόλο ως προς τον

Ιβάν Σαββίδη), οι δυο πρώτοι όμως δεν το ήξεραν και φοβόντουσαν μήπως τους φάει

τις θέσεις. Έτσι συνασπίστηκαν και από εκεί που την προηγούμενη χρονιά ο ένας

αποφάσιζε για τα πάντα και ο άλλος είχε διακοσμητικό ρόλο, έσμιξαν κι έγιναν μια

γροθιά.

Επιστρέφοντας στα του Garcia.-Stevens, αλήθεια είναι πως ο Ολλανδός ενοχλούνταν

αφάνταστα από την πίεση του κόσμου, για χρησιμοποίηση του παίκτη. Δεν είχε

συνηθίσει σε παρόμοιες καταστάσεις, από την άλλη πλευρά βεβαίως υπήρχε και η

δικαιολογημένη -μέχρι ενός σημείου- προκατάληψη του κόσμου, που έπειτα από αυτά

που είχαν συμβεί την προηγούμενη χρόνια, είχε εθιστεί στη συνομωσιολογία και έβλεπε

παντού φαντάσματα.

Τα πράγματα ωστόσο ήταν ξεκάθαρα, ο προπονητής έκρινε πως ο παίκτης ήταν

ανέτοιμος και δε μπορούσε να βοηθήσει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Ενδεικτικό της άγνοιας κινδύνου του Stevens αλλά και της ενόχλησής του από την

πίεση που δεχόταν από τον κόσμο για να βάλει το Garcia στην 11άδα, ήταν η απόφαση

να σηκώσει τον παίκτη για ζέσταμα στο παιγνίδι με την Βέροια -όπου ο ΠΑΟΚ κέρδισε

δια περιπάτου- και να τον αφήσει να ζεσταίνεται, χωρίς να τον χρησιμοποιήσει τελικά.

267

Μετά τη λήξη του αγώνα μάλιστα όταν ρωτήθηκε σχετικά, έδωσε την εξής απάντηση:

«Εγώ είμαι προπονητής του ΠΑΟΚ, όπως και ο Γκαρσία είναι παίκτης του ΠΑΟΚ. Ο

κόσμος αγαπά τον Γκαρσία, αλλά ο παίκτης πρέπει καθημερινά να μας αποδεικνύει ότι

είναι καλύτερος από αυτούς που παίζουν. Όταν ο Πάμπλο έχει καιρό να παίξει, είχε

κάποιους τραυματισμούς και είναι σε αυτήν την ηλικία χρειάζεται σίγουρα χρόνο...»

Η συμπεριφόρά του προπονητή ενόχλησε τον παίκτη, που έγραψε στη σελίδα του στο

face «Θα αντισταθώ για να συνεχίσω να ζω! Θα αντέξω τα χτυπήματα και ποτέ δεν θα

παραδοθώ! Αν και τα όνειρα μου σπάσουν σε κομμάτια, θα αντισταθώ! ΘΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ».

Αυτός ήταν ο λόγος που το διαζύγιο των δυο πλευρών λίγους μήνες μετά ήταν

βελούδινο, χωρίς να θυμίζει σε κάτι αυτά που είχαν προηγηθεί ένα χρόνο πριν. Ο

παίκτης έφυγε ήσυχα, αφού σεβάστηκε το γεγονός πως απλώς δε χωρούσε στα πλάνα

του προπονητή. Ήταν η πιο πειστική απόδειξη πως όσα ισχυριζόταν την προηγούμενη

χρονιά ήταν αληθινά και όχι προφάσεις.

Μέχρι να συμβεί αυτό πάντως, λογόφερε κάποια στιγμή με Stevens. Αφορμή στάθηκε η

απάντηση του Ολλανδού σε ερώτηση δημοσιογράφου μετά το παιγνίδι με την Alkmaar

στην Τούμπα, που ζήτησε να μάθει γιατί ο Ουρουγουανός βρίσκεται μονίμως εκτός

πλάνων. Ο προπονητής που αφενός ήταν εκνευρισμένος από το άτυχο αποτέλεσμα,

αφετέρου έδειχνε να ενοχλείται κάθε φορά που του γινόταν ερώτηση για το Garcia, είπε

μεταξύ άλλων «έλα στην προπόνηση να τον δει».

Η αντίδραση του προπονητή ήταν όντως άκομψη, όπως και εκείνη του ποδοσφαιριστή,

που στην προπόνηση της επόμενης μέρας επιτέθηκε στον προπονητή, λέγοντάς

του: «Γιατί είπες στους δημοσιογράφους ότι δεν είμαι καλός στην προπόνηση; Έχεις

κανένα παράπονο;» Ο τελευταίος τα έχασε και προσπάθησε να δικαιολογηθεί,

ωραιοποιώντας την απάντηση που είχε δώσει την προηγούμενη:

«Αυτό που είπα ήταν ελάτε στην προπόνηση να δείτε πως επιλέγουμε τους παίκτες.

Σέβομαι ότι έχεις πετύχει μέχρι σήμερα αλλά πιστεύω ότι την δεδομένη χρονική στιγμή

δεν μπορείς να παίξεις στην ομάδα».

Τα λόγια του Stevens, ήταν αυτά που ζητούσε να ακούσει ο Garcia για να το πάρει

απόφαση πως είχε έρθει το τέλος της καριέρας του στον ΠΑΟΚ. Πλέον, δεν είχε κανένα

λόγο να παραμείνει στην ομάδα, αφού ο προπονητής ήταν ξεκάθαρος. Ζήτησε να μην

προπονηθεί και τις επόμενες μέρες συμφώνησε με τη διοίκηση να μείνει ελεύθερος, για

να συνεχίσει σε άλλη ομάδα.

Η ΠΑΕ από την πλευρά της, τρομοκρατημένη από αυτά που είχαν συμβεί την

προηγούμενη χρονιά, του πρότεινε να συνεχίσει σε κάποιο άλλο πόστο, ο Pablo όμως

ήταν ανένδοτος. Ήθελε να συνεχίσει να παίζει, αφού πίστευε πως δεν είχε πεθάνει ως

ποδοσφαιριστής. Υπήρξαν αρκετές ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για να αποσπάσουν την

υπογραφή του, εκείνος όμως επέλεξε την Ξάνθη.

268

Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατούσε εντός της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για πιθανές

αντιδράσεις, ήταν το γεγονός πως επισήμως ανακοινώθηκε δανεισμός του παίκτη στην

ακριτική ομάδα, κάτι που διαψεύστηκε και από την μεγαλομέτοχο της Skoda κ.

Πανόπουλο, που ξεκαθάρισε πως ο παίκτης αποκτήθηκε ως ελέυθερος.

Δε θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό, αφού ούτως ή άλλως το συμβόλαιο του

Ουρουγουανού έληγε το καλοκαίρι, οπότε έμενε ελεύθερος, γεγονός που καθιστά τον

ισχυρισμό περί δανεισμού ως κωμικό. Ήταν τέτοιος όμως συνδυασμός φόβου και

ενοχών (για τις αθλιότητες της προηγούμενης χρονιάς), που τους θόλωσε το μυαλό και

τους ανάγκασε να πέσουν σε χοντρή γκέλα.

Όσο για τη θητεία του Garcia στην Ξάνθη, κράτησε μόλις μερικές εβδομάδες. Ο παίκτης

δεν έδεσε ποτέ με την ομάδα, κάτι που φάνηκε από την πρώτη του φωτογράφηση με τη

φανέλα της, όταν αντί να χαμογελάει έστω και για το τυπικό της υπόθεσης, ήταν

σκυθρωπός, λες και τον είχαν βάλει τιμωρία.

Λίγο καιρό μετά έλυσε τη συνεργασία του με τους ακρίτες και ανακοίνωσε πως

σκοπεύει να ασχοληθεί με την προπονητική. Εκείνοι που τον ξέρουν καλά

παραξενεύτηκαν, μια και ο Garcia είναι εξαιρετικά εσωστρεφής, οπότε η επιλογή δεν

ταίριαζε στον χαρακτήρα του.

Ποιος ξέρει, ίσως επειδή σταμάτησε απότομα το ποδόσφαιρο και με ακραίο τρόπο, να

μη μπορούσε να συμβιβαστεί με την ιδέα πως θα σταματήσει να μυρίζει το χορτάρι του

γηπέδου και η επιλογή του να ήταν η μόνη διέξοδος...

Το τέλος του, ως...βοηθός του Αναστασιάδη

Η γνωστοποίηση των προθέσεων του Garcia περί ενασχόλησης με την προπονητική,

προκάλεσε έναν ευνόητο συνειρμό. Οι περισσότεροι διερωτήθηκαν «γιατί να μην

ξεκινήσει την καριέρα του στην Τούμπα»; Ο ίδιος θα το ήθελε, ο κόσμος θα τον

αγκάλιαζε, το σενάριο φαινόταν ιδανικό. Κι' έτσι έγινε.

Ο Στρατηγός πρ, υπουργός Φράγκος Φραγκούλης που είχε μεσολαβήσει για την

επιστροφή του Pablo την πρώτη φορά και είχε κάνει το προξενιό για την έλευση

Άγγελου, έριξε την ιδέα στου τραπέζι, που από επικοινωνιακής άποψης ήταν ιδανική.

Σε θεωρητική βόλευε τους πάντες, ή σχεδόν τους πάντες, αφού ο προπονητής δεν έδειξε

να ενθουσιάζεται.

Για όσους ξέρουν πρόσωπα και πράγματα και δεν αρκούνται στις βολικές Αγιογραφίες

των ΜΜΕ, ο Αναστασιάδης είναι άνθρωπος που τρελαίνεται όταν υπάρχει δίπλα του

κάποιος που είναι πιο δημοφιλής από τον ίδιο. Κυρίως όμως αισθανόταν ανασφαλής,

αφού γνώριζε πως στην πρώτη στη δεύτερη στραβή ή όποτε προέκυπτε θέμα αλλαγής

προπονητή, ο αντικαταστάτης του θα ήταν δίπλα του. Μη σας πω πως η

269

προσωπολατρεία στον ΠΑΟΚ έχει πάρει τέτοεις διαστάσεις που δε θα ήταν λίγοι

εκείνοι που θα παρακαλούσαν να γίνει καμμιά στραβή για να δούνε το Garcia πρώτο

προπονητή. Εκτός αυτού, ο Άγγελος, δεν επιθυμούσε δίπλα κάποιον με ποδοσφαιρικές

παραστάσεις, αφού προτιμά ως συνεργάτες, ανθρώπους που του λένε πόσο ικανός

είναι.. Από την πρώτη στιγμή λοιπόν δεν έβλεπε με καλό μάτι τη συνεργασία με το

Garcia.

Το πρόβλημα θα μπορούσε ξεπεραστεί εύκολα αν ο Αναστασιάδης είχε τη δύναμη να

κόψει τον Pablo από την αρχή, έτσι όμως θα χαλούσε την εικόνα του λαοπρόβλητου-

αγνού ΠΑΟΚτσή προπονητή, που έχει φτιάξει με τόσο κόπο. Κι' επειδή στον Άγγελο

μπορείς να προσάψεις πολλά όχι όμως βλακεία (ξέρει να συντηρεί καλά την εικόνα

του) ο μόνος τρόπος ήταν να δεχτεί το Garcia, αλλά με τον τρόπο του να τον κάνει να

νιώσει ανεπιθύμητος! Άλλη επιλογή δεν υπήρχε...

Μ' αυτά τα δεδομένα λοιπόν, η συνεργασία τους ήταν προβληματική από την αρχή. Η

συνεργασία του Άγγελου με τον Pablo για να ακριβολογούμε και όχι το αντίστροφο,

αφού όσοι γνωρίζουν τον Ουρουγουανό, ξέρουν ότι πρόκειται για παιδί μάλαμα, που

ουδέποτε ήταν ανασφαλής, αντίθετα με τον προπονητή που έχει αποδείξει με τον πλέον

κατηγορηματικό τρόπο πως πάσχει από μανία καταδίωξης. 'Ετσι, από την πρώτη μέρα

στο Ελατοχώρι, ο Garcia ήταν σα να μην υπήρχε. Απλώς καθόταν και έβλεπε, χωρίς να

παρεμβαίνει, χωρίς να του έχει ανατεθεί κάποιος ρόλος. 'Ηταν η τσόντα της υπόθεσης,

ούτε καν το παιδί για όλες τις δουλειές! Ήταν το παιδί χωρίς αντικείμενο, αφού ο

Αναστασιάδης τον είχε στη γωνία και τον αγνοούσε επιδεικτικά Η κατάσταση δεν

άλλαξε και στην Ολλανδία που πραγματοποιήθηκε το βασικό στάδιο της

προετοιμασίας, όπου ο ρόλος του Garcia ήταν διακοσμητικός. Οι μέρες περνούσαν και

δεν υπήρξε μέρα που να ανοίξει το στόμα του να πει κάτι. Ούτε με τον προπονητή

μιλούσε, ήταν εμφανώς παροπλισμένος.

Ο ίδιος βεβαίως δε μιλούσε, αλλά ήταν φανερό πως αισθανόταν άβολα. Στον τελευταίο

φιλικό αγώνα με την Kambur επί Ολλανδικού εδάφους, οι κάμερες έπιασαν το γενικό

αρχηγό Κώστα Λαγωνίδη να κρατάει σημειώσεις στον πάγκο και τον βοηθό

προπονητή Garcia, να κάθεται στην άκρη και να κοιτάει το υπερπέραν! Αλήθεια,

είχατε δει ποτέ τον προκάτοχο του Λαγωνίδη Κώστα Ιωσηφίδη, να κρατάει σημειώσεις

και τον συνεργάτη του Bajevic, του Santos του Stevens ακόμα και του Αλέφαντου, να

μην έχει αντικείμενο; Με ποιον άραγε θα συζητούσε τα στατιστικά της ομάδας, τις

τακτικές του αντιπάλου, τις κινήσεις των ποδοσφαιριστών ο προπονητής, με τον βοηθό

του ή με τον γενικό αρχηγό; Μιλάμε για τραγικές καταστάσεις, που έβγαζαν μάτια...

Κάποια στιγμή, αφότου η ομάδα είχε επιστρέψει από την προετοιμασία, ο Garcia δεν

εμφανίστηκε στην προπόνηση. Δεν πήγε ούτε την επόμενη, ούτε τη μεθεπόμενη και έτσι

σιωπηλά, έκλεισε ο κύκλος του στον ΠΑΟΚ. Προς τα έξω πέρασε πως το θέμα ήταν

οικονομικό, αφού έτσι βόλευε. Αν μαθευόταν η αλήθεια, ο κόσμος θα αντιδρούσε και

270

κυρίως, θα τσαλακωνόταν η εικόνα του Αναστασιάδη. Το σενάριο δεν έπεισε, αφού

ουδείς μπορούσε να πιστέψει πως ο παίκτης που μείωσε δυο φορές το συμβόλαιό του

στο μισό, που υπέγραψε εν λευκώ την τελευταία φορά που επέστρεψε ως παίκτης, θα

έθετε οικονομικό θέμα. Πόσο δε, όταν τότε ήταν παίκτης αναγνωρισμένης αξίας, ενώ ως

προπονητής ήταν πρωτοεμφανιζόμενος.

Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του ψέματος, όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία ο

ΠΑΟΚ-Αναστασιαδη το Μάη, και εντούτοις δεν εμφανιζόταν στα γραφεία, τα

παπαγαλάκια έγραφαν πως αυτό συνέβαινε δήθεν επειδή δεν έχουν συμφωνήσει οι

συνεργάτες του στο οικονομικό. Ενημερωτικά, η αλήθεια είναι πως όταν μίλησε για το

οικονομικό με τη Gongharova, αυτή του πρότεινε τις 100 χιλ ευρώ που έπαιρνε στον

Πλατανιά και ο Άγγελος θεώρησε την προσφορά προσβλητική. Όταν συναντήθηκε με

το Σαββίδη, πήρε τα διπλά μεν αλλά με μονοετές συμβόλαιο, γι' αυτό και ενώ η αρχική

ανακοίνωση που μιλούσε για δυο χρόνια, εξελίχθηκε σε μονοετή συνεργασία. Αυτή

είναι η μια και μοναδική αλήθεια, αλλά δυστυχώς δε μπορούσε να γραφτεί, διότι θα

χαλούσε την εικόνα του Άγγελου που ως γνωστόν είναι ΠΑΟΚτσής και δεν

ενδιαφέρεται ποτέ για τα χρήματα και τα συμβόλαια (άσχετα αν τα υπογράφει).

Βλέπετε λοιπόν, πόσο εύκολα καταρρίπτεται το παραμύθι πως το θέμα Garcia ήταν

δήθεν οικονομικό; Αφού ήταν έτσι, γιατί ο Άγγελος δεν έβαλε πλάτη για τον

Ουρουγουανό όπως και με το υπόλοιπο team του; Ναι μεν ο Garcia δεν ήταν στο

αρχικό σχήμα, αλλά πλέον λογιζόταν ως συνεργάτης του Άγγελου, οπότε έπρεπε να

τυγχάνει της ίδιας συμπεριφοράς! Κάνουμε λάθος;

Παντού στον κόσμο άλλωστε, κάθε ζήτημα που αφορά μέλος προπονητικού team το

καθαρίζει ο προπονητής και όχι το μέλος από μόνο του. Ο προπονητής είναι ο

αρχηγός... Για την ιστορία πάντως, μεταξύ Garcia-ΠΑΕ υπήρχε όντως διαφορά στο

οικονομικό. Συγκεκριμένα, ο Ουρουγουανός ζητούσε 8χιλ ευρώ το μήνα ως μισθό και η

ΠΑΕ του αντιπρότεινε 3χιλ, όση και η μηνιαία αποζημίωση των υπόλοιπων

συνεργατών του Αναστασιάδη.

Το θέμα ωστόσο έμεινε στο αέρα, αμφότερες οι πλευρές θεώρησαν πως στην πορεία θα

βρεθεί χρυσή τομή. Είναι σίγουρο πως αν δεν ένοιωθε ξένο σώμα και δεν ήταν βοηθός

προπονητή μόνο στα χαρτιά, θα βρισκόταν λύση. Όσο συνέχιζε να βρίσκεται στο

περιθώριο πάντως, ακόμα κι αν έπαιρνε περισσότερα απ' όσα ζητούσε, θα αποχωρούσε.

Σ' όλα αυτά, προσθέστε και την αποφυγή Άγγελου να ενημερώσει τον κόσμο για τους

λόγους αποχώρησης του συνεργάτη του! Ο δικός του βοηθός έφυγε, αλλά θέση δεν

πήρε. Και να φανταστείτε πως στην πορεία της χρονιάς, κάλυψε και με το παραπάνω

τους συνεργάτες του, ακόμα και για πιο ασήμαντα θέματα. Για τον Pablo όμως, δεν είπε

κουβέντα όταν έφυγε, ούτε έβαλε πλάτη...

Στην πορεία, ρωτήθηκε σε συνέντευξη τύπου και απάντησε γενικά και αόριστα, πως ο

Garcia έθεσε εαυτόν εκτός ομάδας. Λίγες μέρες μετά, τα διοικητικά στελέχη της ομάδας

271

μαζί με τον προπονητή, συμμετείχαν σε τηλεδιάσκεψη μέσω skype με τον Ιβαν

Σαββίδη.

Ο τελευταίος ζήτησε να ενημερωθεί για τους λόγους αποχώρησης του Garcia καθώς και

για το ενδεχόμενο επιστροφής του, με τον Αμαστασιάδη να είναι ξεκάθαρος, λέγοντας

ορθά-κοφτά: «Δεν τον θέλω στην ομάδα». Καλά έκανε, ο προπονητής είναι που

αποφασίζει, θα ήταν πιο έντιμο όμως, αυτό που είπε στον ιδιοκτήτη, να το έλεγε ευθύς

εξ'αρχής στο συνεργάτη του και να μην έβγαζε την ουρά του απ' έξω στην πορεία..

Το ηθικό δίδαγμα

Το βιβλίο που μόλις διαβάσατε, δεν περιγράφει απλώς την ιστορία του Pablo Garcia

στον ΠΑΟΚ, ούτε ρίχνει απλώς φως στις παρασκηνιακές κινήσεις με στόχο την

ποδοσφαιρική και κυρίως, την ηθική του εξόντωση.

Αποτελεί ένα μάθημα ζωής για όλους μας, αφού είναι σίγουρο πως στην

καθημερινότητά μας θα βρεθούμε πολλές φορές στη θέση του Ουρουγουανού, ίσως και

στη θέση του Δώνη του Chisyakov και του Βρύζα, και θα πρέπει να επιλέξουμε πως θα

τις διαχειριστούμε.

Επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό πως όσο δύσκολη κι' αν είναι η ζωή, όσες

αναποδιές κι' αν φέρει στο διάβα μας, στο τέλος η αλήθεια πάντα θα λάμψει.

Ταυτόχρονα δείχνει πως όσο κι' αν προσπαθήσουμε να πετύχουμε το στόχο μας

διαβάλλοντας τους άλλους, θα αποδειχτεί πως επειδή το δίκιο επικρατεί διαχρονικά,

στο τέλος ο καθένας παίρνει πάντα αυτό που του αξίζει Είναι νόμος,πως αργά η

γρήγορα, θα σπείρουμε αυτό που θερίσαμε. Στην τελευταία συνάντησή μου με τον

Pablo, τότε που είχε χάσει το κουράγιο του, του ανέφερα το ρητό των σοφών προγόνων

μας ''Εστίν δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ' ορά''.

Μου το ανταπέδωσε, αναφέροντας τη λέξη paciencia που σημαίνει υπομονή. Αυτό που

έκανε κι' εκείνος δηλαδή καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ακόμα κι' αν έφτασε στα

όρια, όπου η εκδίκηση ήταν η πιο εύκολη διέξοδος. Σημειώστε πως όπως προκύπτει από

τα γεγονότα που παρέθεσα στο βιβλίο, o Pablo δε διέβαλε ποτέ και κανέναν, ούτε

δημοσίως ούτε σε κατ' ίδιαν συζητήσεις. Αντίθετα, είχε να αντιμετωπίσει έναν

οργανωμένο στρατό προπαγάνδας, στο τέλος όμως η αλήθεια έλαμψε και κέρδισε ο

μουγκός κόντρα στα παπαγαλάκια.

Σε κάθε περίπτωση, όσο κι' αν επιβάλλεται να σηκώνεσαι κάθε φορά που η ζωή σε

ρίχνει κάτω, επειδή έρχονται στιγμές που οι ανθρώπινες δυνάμεις δεν αρκούν,

υπάρχουν ανώτερες δυνάμεις που μπορούν να ανατρέψουν ακόμα και τα πιο

καλοστημένα σχέδια...

272

273

Επίλογος 1:

Όταν «μιλάει» το διαδίκτυο..

Επειδή ο Pablo αγαπήθηκε παράφορα στο διάστημα της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ

και το συναίσθημα αποτελεί απαραίτητο συστατικό και βασική προυπόθεση της

έμπνευσης, είναι δεδομένο πως αυτά που έκανε με την ασπρόμαυρη φανέλα, δεν

αποτυπώθηκαν μόνο σε κείμενα όπως αναφέραμε και στο βιβλίο αλλά και σε εικόνες

από τους ανώνυμους καλλιτέχνες του διαδικτύου.

Στο you tube κυκλοφορούν πολλά video αφιερωμένα στον Ουρουγουανό, τα οποία αν

και φτιάχτηκαν από ερασιτέχνες διακρίνονται για την εξαιρετική αισθητική τους. Η

έλλειψη επαγγελματικής κατάρτισης και τεχνολογικής υποστήριξης βλέπετε,

υποκαταστάθηκε από τη δημιουργικότητα που προκάλεσε η λατρεία προς το πρόσωπό

του.

Το ίδιο συμβαίνει με διάφορες φωτογραφίες που ανέβηκαν στο διαδίκτυο και

αποτυπώνουν τα σημαντικότερα στιγμιότυπα της σταδιοδρομίας του, ορισμένες

μάλιστα με πολύ εμφατικό τρόπο.

274

Φωτό: Η σκηνή που ενεργοποίησε περισσότερο από κάθε άλλη την δημιουργικότητα

των ΠΑΟΚτσήδων ήταν η γροθιά στο Diogo.

Φωτό: Αφού κυνήγησε Diogo και Dudu μέσα στον Πειραιά, το μόνο που έμενε ήταν

να αναμετρηθεί με το Rocky Balboa.

275

Φωτό: O Diogo ήταν τυχερός που τη γλύτωσε με μια μπουνιά! Υπήρχαν και

χειρότερα.

276

Φωτό: Από τότε που μαύρισε το μάτι του Chuck Norris, ο τελευταίος καθόταν

προσοχή μπροστά του.

Φωτό: Ως βασιλιάς στη ζούγκλα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, γευμάτιζε με τους

συναδέλφους του.

277

Φωτό: Αφού κυνήγησε Di Μετά το γκολ με το φάουλ-μπανάνα στο Τζόρβα, είπε να

τον κεράσει από κοντά.

Φωτό: Αφού κυνήγησε Di Ο Pablo έγινε μπλούζα...

278

Φωτό: ....Αλλά και βάρκα!

Αναφέραμε και στις σελίδες του βιβλίου πως ο Garcia λατρεύτηκε ως Θεότητα, οπότε η

Φωτό: Η...Αγιοποίησή του ήταν δεδομένη!

279

Φωτό: Την περίοδο που είχε προβλήματα με το Δώνη, πολλοί στοιχημάτιζαν πως

χαμένος θα βγει ο Ουρουγουανός! Όσοι πόνταραν σε αυτό το ενδεχόμενο, έχασαν.

280

Φωτό: Πυρογραφία με το πρόσωπο του Πάμπλο.

281

Φωτό: T-shirt με τον Πάμπλο, όπως δημοσιεύεται από το paokart.deviart.com.

282

Φωτό: Τατουάζ με το πρόσωπο του Γκαρσία!

Φωτό: Στα επίσημα της Τούμπας.

283

Φωτό: Ο «Τσέ» του ΠΑΟΚ

284

285

286

287

Επίλογος 2:

Οι ατάκες του Garcia που έγραψαν ιστορία..

''Βραχεί λόγω και πολλά πρόσκειται σοφά'' είχε πει κάποτε ο Σοφοκλής, που σημαίνει

πως ''Τα λίγα έχουν πάντοτε πολύ περιεχόμενο''. Στις λίγες συνεντεύξεις που έδωσε ο

Garcia, είπε ατάκες μπορεί να μη συγκρίνονται με τη σοφία των Αρχαίων Ελλήνων ή

σύγχρονων φιλοσόφων -στο κάτω-κάτω ο άνθρωπος είναι ποδοσφαιριστής και όχι

άνθρωπος του πνεύματος-, αποτελούν σαφές δείγμα της κοσμοθεωρίας του για τη

ζωή,του τρόπου που αντιλαμβάνεται τους συνανθρώπους του, το περιβάλλον που

κινείται όπως επίσης του χιούμορ που διαθέτει και της ευθύτητάς που τον διακρίνει.

Αξίζει να παρουσιάσουμε μαζεμένες τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του, που σίγουρα

δε θα ξεχάσουμε ποτέ:

Μικρός δεν διάβαζα και τώρα μου είναι ακόμη πιο δύσκολο. Λούφαρα πολύ στην

παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου ήθελε να σπουδάσω και να πάω στο

πανεπιστήμιο, Εγώ σπούδασα στον δρόμο, το καλύτερο πανεπιστήμιο είναι αυτό της

ζωής…

Δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή μου να φορέσω κοστούμι, δεν μου πάει.

Είναι δύσκολο να βρω τίτλο, αν έγραφα ένα βιβλίο. Για μένα είναι πολύ σοβαρό να

κάνω έναν τέτοιο απολογισμό και θα πρέπει να το σκεφτώ πολύ. Ίσως ο τίτλος να

ήταν «Το άσπρο και το μαύρο», που θα ταίριαζε με τα χρώματα της ομάδας και θα

έδειχνε και ότι υπήρξαν πολλές όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές. Δε θα σας πω

περισσότερα τώρα, γιατί μετά δε θα το διαβάσει κανένας.

Αυτό που μένει για πάντα είναι το σύμβολο της ομάδας και ο κόσμος.

288

Δίνω κι εγώ κλοτσιές, αλλά αυτές που "τρώνε" οι συμπαίκτες μου είναι χειρότερες.

Εγώ πάντως ποτέ δεν έχω πρόθεση να κάνω κακό στον αντίπαλο....

Αυτός είναι ο τρόπος που αγωνίζομαι. Ακόμη και η μάνα μου να ήταν απέναντι ως

αντίπαλος, τα ίδια σκληρά μαρκαρίσματα θα έκανα..

Τα χρόνια που αγωνίζομαι στον ΠΑΟΚ, νιώθω σα να βρίσκομαι σε άλλον

πολιτισμό. Ζω πράγματα που δεν είχα ζήσει. Η λατρεία που έχει ο κόσμος είναι κάτι

που κέρδισα όσο ζω εδώ..

Δεν σκέφτομαι πολύ το μέλλον. Τι θα μπορεί να γίνει. Σήμερα είμαστε εδώ και

πίνουμε καφέ και μπορεί αύριο... Ποιος ξέρει; Όμως, έτσι είναι η ζωή.

Στη ζωή δεν μπορείς να κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια . Πρέπει να δεις τη ζωή μέρα

με τη μέρα, να χαρείς την οικογένεια σου.

Πάνω από το συμβόλαιο είναι ο ανδρικός λόγος. Αν από την πλευρά μου δεν μπορώ

να ανταποκριθώ περαιτέρω ή ο ΠΑΟΚ έχει άλλες απαιτήσεις από μένα, τότε δεν θα

υπάρξει κανένα πρόβλημα. Παίρνω οικογένεια μου και φεύγω..

Στον ΠΑΟΚ έχω ανανεωθεί και σαν άνθρωπος. Αισθανόμουν γέρος έτσι κι αλλιώς,

αλλά τώρα έχω ανανεωθεί, είμαι πολύ καλά. Αυτά έχω κερδίσει στην Ελλάδα.

Μου αρέσει πολύ ο τρόπος με τον οποίον με δέχεται ο κόσμος. Με κάνουν να νιώθω

δικό τους άτομο. Αισθάνομαι πως είμαι Έλληνας. Και για μένα αυτό είναι

σημαντικό.

Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω τι προσφέρω στην ομάδα, απλά κάθε φορά που

είμαι μέσα στο γήπεδο, νιώθω ότι είμαι ένας ακόμα Ινδιάνος στο σύνολο.

Ο λαός του ΠΑΟΚ έχει το αίμα του πολεμιστή. Η δυναμική που βγάζει αυτός ο

κόσμος σε αυτή την ομάδα, μου φέρνει στο νου μια ομάδα που μάχεται.

Κάποια πράγματα στη ζωή δεν εξαγοράζονται με χρήματα. Αυτό ζω στη

Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή. Αυτή η αγάπη που δείχνει ο κόσμος του

ΠΑΟΚ σε μένα και την οικογένειά μου είναι απίστευτη.

Νιώθω 100% ΠΑΟΚτσής! Και στην Οsasuna οι φίλαθλοι μου έδειχναν την αγάπη

τους, αλλά αυτό που γίνεται στην Ελλάδα με τον κόσμο του ΠΑΟΚ είναι

289

ανεπανάληπτο. Δεν έχω δει τέτοιους οπαδούς είτε στην Ευρώπη είτε στη Λατινική

Αμερική. Είναι απίστευτοι.

Κάποια στιγμή στον αγώνα με τη Fener, ακούγαμε 3.000 οπαδούς του ΠΑΟΚ

περισσότερο από όλους τους άλλους που βρίσκονταν εκεί. Για εμάς ήταν σημαντικό

Είμαι περήφανος επειδή έπαιξα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου, τη Real. Τώρα

είμαι περήφανος που παίζω στην ομάδα με τον καλύτερο κόσμο, τον ΠΑΟΚ.

Έχω παίξει σε μεγάλα πρωταθλήματα και μεγάλα γήπεδα. Καλό το Bernabeu της

Real , καλό το Camp Nou της Barcelona, αλλά η ατμόσφαιρα της Τούμπας δεν

υπάρχει πουθενά!.

Δεν θα δεχόμουν να αγωνιστώ στις ομάδες όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναικός

ούτε για όλο το χρυσάφι του κόσμου.

Περισσότερο από όλους στην Ελλάδα, αντιπαθώ τον Ολυμπιακό! Μετά από όλα

όσα έχω περάσει στα ματς με αυτούς, δεν θα μπορούσα να πω κάτι άλλο

Έχω στο μυαλό μου να μπορέσω κάποια στιγμή να παίξω στην National. Σήμερα,

όμως, βρίσκομαι εδώ. Και όσο παίζω εδώ, θα βρίσκομαι με το μαχαίρι στο στόμα.

To ποδοσφαιρικό δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι, είναι όπως ένας πόλεμος. Μέσα στο

γήπεδο όλα επιτρέπονται.

Υπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζομαι και ίσως

να θέλουν να φορέσω και φούστα για να παίξω.

Αν έβαζα το γκολ μέσα στο Καραισκάκη ο ΠΑΟΚ θα έμενε με δέκα παίκτες! Διότι

όλο και κάποια μαλακία θα έκανα.

Αν ένα φάουλ πάνω στο Sorlin στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό το είχα κάνει εγώ,

θα είχα αποβληθεί, θα είχα φάει τρεις-τέσσερις αγωνιστικές και θα είχαν φωνάξει

την αστυνομία να με πάει φυλακή.

Νομίζω ότι ίσως να ήρθε η ώρα να μην παίξουμε στην Αθήνα. Να οργανώσει η

διοίκηση ένα φιλικό εκείνη τη μέρα ή μια καλή προπόνηση, παρά να παίξουμε εκεί.

Εγώ προτιμώ να μείνω σπίτι γιατί θα μας κλέψουν σίγουρα. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να

290

κερδίζει όλα τα άλλα ματς εκτός από αυτά στην Αθήνα γιατί ούτως ή άλλως δεν θα

μας αφήσουν γιατί υπάρχουν άλλοι παράγοντες. Φυσικά μιλάω για τη διαιτησία

Για τον ΠΑΟΚ είναι δύσκολο να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Όλοι ξέρετε τι

συμβαίνει στην Ελλάδα. Είναι φανερό ότι δεν είναι καθόλου εύκολο για τον ΠΑΟΚ

να πάρει τον τίτλο, γιατί είναι μια ομάδα που παίζει με τιμιότητα.

Το mate είναι ένα τσάι που έπιναν οι Ινδιάνοι. Στην Ουρουγουάη, μπορεί να μην

βρεις φαγητό σε ένα σπίτι, αλλά mate θα βρεις.

Στην Αργεντινή πίνουν mate , αλλά με ζάχαρη, σαν τις γυναίκες. Εμείς το πίνουμε

σκέτο, σαν άνδρες. Τώρα που κάνει κρύο όμως, προτιμώ και το ρακόμελο.

O παράδεισος είναι το σπίτι μου και η οικογένειά μου, μαζί με πολλά λίτρα mate.

Όταν τελειώνει το πρωτάθλημα και φεύγω για διακοπές, μου αρέσει να πηγαίνω

στα βουνά για κυνήγι και μάλιστα με τόξο, το οποίο είναι και έθιμο στην

Ουρουγουάη.

Δεν τα πάω καλά με τις ξένες γλώσσες. Σίγουρα δεν είναι εύκολο για μένα να μάθω

την ελληνική γλώσσα. Υπάρχουν πράγματα που καταλαβαίνω. Από την άλλη,

κάποια πράγματα είναι καλύτερα να μην τα καταλαβαίνεις.

Η Μύκονος είναι κοσμικό νησί, δεν είναι για αριστερούς. Τι δουλειά έχω εγώ εκεί;

Είμαι τόσο ήρεμος άνθρωπος. Καλύτερος και από αρνάκι. Και δεν εννοώ μόνο εκτός

γηπέδου. Μιλούν οι αριθμοί για εμένα. Μπορείς να δεις τα στατιστικά, πόσες

κίτρινες κάρτες έχω δεχθεί φέτος; Αν δεν κάνω, μάλιστα, λάθος, δεν έχω καμία

κόκκινη (σ.σ. για τη σεζόν 2009-2010)".

Στο ισπανικό πρωτάθλημα όποτε ο διαιτητής έχει αμφιβολία για ένα καυγά,

αποβάλλει τον Ουρουγουανό. Οι διαιτητές χουν βάλει στο μάτι του

Λατινοαμερικάνους. Πλέον ξέρω ότι κάθε πέντε αγωνιστικές θα χάσω μία, έχω

αρχίσει και το αφομοιώνω στο μυαλό μου.

Δεν είμαι παράδειγμα για κανέναν. Αρμόδιος για να βοηθήσει τους νέους παίκτες

περισσότερο είναι ο προπονητής μέσα από τη δουλειά του. Δεν μου αρέσει να περνάω

πάνω από κανέναν. Αν χρειαστεί βέβαια, θα δώσω κάποια συμβουλή σε νεαρό.

291

Μόνο και μόνο, όμως, προς την κατεύθυνση να προσθέσουμε παραπάνω πράγματα

στον ίδιο και στη διάθεσή του.

Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά την Ελληνική γλώσσα. Αλλά σίγουρα

δυσκολεύομαι να μιλήσω Ελληνικά. Γενικά δεν είναι στην προσωπικότητά μου να

μιλάω πολύ και ίσως αυτό να συμβαίνει και για καλό.

Αν ήξερα ότι η ομάδα έχει αυτό το φανατικό κοινό και προοπτικές να πάει μπροστά,

δεν σας κρύβω ότι μπορεί να ερχόμουν ακόμα και στα 20 μου! Αλλά ο καθένας έχει

το πεπρωμένο του στη ζωή. Αυτό είναι προκαθορισμένο.

Το έχω πει ότι ευγνώμων για την αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος. Σίγουρα δεν θα

έπρεπε να συμβαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό. Δεν την αξίζω.

292

Ανοιχτό Ηλεκτρονικό Βιβλίο

Συγγραφέας

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΔΟΥΚΑΣ

Επιμέλεια, Έκδοση και Παραγωγή

FCPAOK.NET

Επίσημες Ιστοσελίδες Συγγραφής και Παραγωγής

www.doctorogiatros.blogspot.com

www.fcpaok.net

O συγγραφέας διατηρεί όλα τα νόμιμα δικαιώματα των κειμένων. Όλα τα δικαιώματα από τις

φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται στο βιβλίο ανοίκουν στους δημιουργούς τους και τους

παραγωγούς τους. Η εταιρεία MotionTeam διατηρεί τα δικαιώματα των περισσότερων

αθλητικών φωτογραφιών του Pablo Garcia. Ο συγγραφέας δεν διατηρεί κανένα δικαίωμα από

καμία φωτογραφία του βιβλίου. Όλο το γραπτό περιεχώμενο μπορεί να αναδημοσιευθεί, να

διανεμηθεί ή να μεταδοθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή με οποιοδήποτε μέσο,

συμπεριλαμβανομένων της φωτοτύπησης , ηχογράφησης ή άλλες ηλεκτρονικές ή μηχανικές

μεθόδους , χωρίς αλλοίωση με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς να χρειάζεται η γραπτή άδεια του

συγγραφέα, ΜΟΝΟ για μη-εμπορική χρήση.

293