Ursula Wölfel
Ilustracións de
Bernasconi
para tomar a
para tomar a
Título orixinal en alemán: Siebenundzwanzig Suppengeschichten
Colección SETELEGUAS© da edición orixinal: Thienemann Verlag (Thienemann Verlag, GmbH), Stuttgart/ Wien, 1968© do texto: Ursula Wölfel, 1993© das ilustracións: Pablo Bernasconi, 2005© da tradución ao galego: Paco Mirandeira, 2005© desta edición: Kalandraka Editora, 2009Italia 37. 36162 PontevedraTelf.: 986 860 [email protected]
Impreso en Eujoa, AsturiasTerceira edición: xullo, 2009ISBN: 978-84-8464-516-0DL: PO-42-05
Reservados todos os dereitos
Ursula Wölfel
Ilustracións de
Bernasconi
para tomar a
1. A HISTORIA DA ÁRBORE DOS NENOS p. 09
2. A HISTORIA DO PATO NOITÉBREGO p. 11
3. A HISTORIA DO RAPOSIÑO NA TORRE p. 13
4. A HISTORIA DOS DOUS SALTÓNS p. 15
5. A HISTORIA DO PINCHOPAU p. 17
6. A HISTORIA DA RA E DOS PEIXES p. 19
7. A HISTORIA DOS BACORIÑOS p. 21
8. A HISTORIA DA MÁQUINA DE SALTOS p. 23
9. A HISTORIA DA VACA p. 25
10. A HISTORIA DA BOLBORETA ACABADA DE NACER p. 27
11. A HISTORIA DA PÍNTEGA p. 29
12. A HISTORIA DO NENO E DO PAXARO p. 31
13. A HISTORIA DO ESQUÍO E DOS RATOS p. 33
14. A HISTORIA DO CABALIÑO NA NEVE p. 35
15. A HISTORIA DO FLAN E O GATO p. 37
16. A HISTORIA DO COCHE PEQUENO E DA TOUPA p. 39
17. A HISTORIA DO LEBRATO ORELLUDO p. 41
18. A HISTORIA DAS GALIÑAS E DA LOMBRIGA p. 43
19. A HISTORIA DA PELOTIÑA VERMELLA p. 45
20. A HISTORIA DO LAMEIRO GRANDE p. 47
21. A HISTORIA DO CARACOL NA CIDADE p. 49
22. A HISTORIA DO CAN E A BONECA p. 51
23. A HISTORIA DA ARAÑIÑA E DO CERVO p. 53
24. A HISTORIA DO SOMBREIRO VOADOR p. 55
25. A HISTORIA DO ESCARAVELLO GORDO p. 57
26. A HISTORIA DA MANTEIGA E A FORMIGA p. 59
27. A HISTORIA DA TARTARUGA E O OURIZO p. 61
Unha vez un neno non quería tomar a sopa.
A nai díxolle: «Voucha dar eu».Entón o neno respondeu: «Está moi quente!».
A nai remexeu a sopa.
Agora xa non estaba quente.Pero entón o neno virou a cabeza e repuxo:
«Non teño fame. Non quero comer. Quero xogar».
Daquela a naiempezou a contarlle un conto
para que tomase a sopa.
9
•1 •
Era unha vez unha nena que tiña un globo e o vento
arrincoullo da man. «Para, para!» berrou a nena, e a árbore
prendeulle o globo. A nena subiu a un banco, do banco subiu
á árbore e agarrou o globo coas dúas mans. «Baixa!»,
berráronlle os outros nenos. Pero a nena respondeu: «Non
podo baixar, que teño que agarrar o globo». Entón un neno
gabeou pola árbore. «Baixa!», berráronlle os outros nenos.
Pero o neno dixo: «Non podo, que teño que agarrar a nena, e
a nena ten que agarrar o globo». Entón unha rapaza gabeou
pola árbore. «Baixa!», volveron berrar os nenos. Pero a rapaza
dixo: «Non podo baixar que teño que agarrar o neno, e o neno
ten que agarrar a nena, e a nena ten que agarrar o globo».
Entón un rapaz gabeou pola árbore. Primeiro colleu o globo e
despois todos volveron baixar da árbore.
A HISTORIA DA ÁRBORE DOS NENOS
11
•2 •
Unha vez un parrulo quixo saber como era a noite. Así que non
se foi cos outros parrulos para o galiñeiro; sentou no prado e
observou como ía escurecendo. Púxose o sol e saíron as
estrelas. Era todo tan fermoso que quedou abraiado ollando
para elas. Pero cada vez ía escurecendo máis. O ceo era
inmensamente grande e o parrulo era moi pouca cousa no
medio do prado. De súpeto apareceu vagarosa a lúa por detrás
das montañas. O parrulo estaba asustado, quería botarse a
correr pero a lúa estaba en todas as partes. Pechou os ollos,
pero a lúa seguía estando alí. O parrulo botouse a correr para
o galiñeiro berrando: «Cuá, cuá, cuá!».
Entón chegou unha muller, riuse e meteuno no galiñeiro.
A HISTORIA DO PARRULO NOITÉBREGO
13
•8 •
Unha vez un raposiño quixo atrapar un paxaro. Pero o paxaro
fuxiu e pousou no alto dunha torre. O raposiño subiu
silandeiramente. Pero o paxaro voou para unha árbore e alí
quedou o raposo só no alto da torre. Quixo baixar correndo
pero xa non viu as escaleiras, o único que puido ver foi un
burato negro. O raposiño púxose a ouvear de medo.
O paxaro berroulle: «Voa! Voa!». Pero o raposiño non sabía voar
coma un paxaro. O esquío berroulle: «Salta! Salta!». Pero o
raposo non sabía saltar coma un esquío. Soamente ouveaba
cada vez máis. Nestas espertou o moucho, pestanexou e bateu
o peteiro. Daquela o raposo asustouse, caeu a rebolos polo
burato da escaleira. Agora estaba abaixo e sentíase feliz.
Sacudiu o po e marchou correndo. Xa non tiña ganas de pillar
aquel paxaro.
A HISTORIA DO RAPOSIÑO NA TORRE
Ao principio a naisó lle contou unha historia para tomar a sopa,
e o neno escoitouna.
Abriu a boca para que lle entrase a culler completa,agora a sopa prestoulle.
Igual que lle prestaran as noces aos ratiños.A nai volveu contrar outra historia para tomar a sopa,
o neno escoitouna e volveu abrir a boca.Agora aínda lle soubo mellor a sopa.
Tanto como lle gustara a herba ao cabalo.
A nai aínda lle contou outra historia.A sopa gustáballe cada vez máis.
Igual que lle gustara o flan ao gato.A nai seguiu contando, e o neno seguiu comendo.
E cando as historias para tomar a sopa rematarono prato estaba baleiro.
C O L E C C I Ó N
Un raposo que non atopa as escaleiras para baixar da torre,
un saltalonxe e un saltaalturas que adoitan discutir,
un osiño de peluche que consegue que o pinchopau se balancee,
unha lebre orelluda que salvará ás súas compañeiras,
un gato ao que lle encanta o flan,
unha vaca que cansou de comer herba
ou unha bolboreta que tiña medo a voar,
son os habitantes destas vinte e sete historias cheas de tenrura
que conseguen poñernos un sorriso.