HARMONIEN 1886-87.
F Ø R S T E K O tirsdag den 30te november kl. 8
i Logens store sal
under ledelse af hr. Per Winge.
P R O G R A M . 1. Symfoni, Es dur M o z a r t .
Adagio e Allegro. Andante. Menuetto. Finale.
2. Romancer K j e r u l f . a) Du kommer! b) I skoven. c) Just som jeg favned dit l iv.
(Frøken Unni Lund.)
3. Prélude af „La vierge'' M assene t. (For strygeorkester med obligat violoncel.)
4. Ouverture t i l „Euryanthe" Weber .
Griegs b o k t r y k k e r i .
HARMONIEN 1886 87.
å,M®mw m%mn»mmt tirsdag den 14de december kl. 8
i Logens store sal
™;o;o«
P R O G R A M . 1. Kvartet for strygeinstrumenter (A moll) S c h u b e r t .
Allegro ma non troppo. Andante. Menuetto (Allegretto). Finale — Allegro moderato.
2. „Von ewiger Liebe" B r a h m s . „Es blinkt der Thau" R u b i n s t e i n . ,.Ich liebe dich" F ö r s t e r .
(synges af frøken Marian« Hille.)
3. Trio for piano, violin og cello W i n g e . Allegro. Andante sostenuto. Allegretto scherzando. Molto vivace.
Griegs bdgtrykkeri.
A mater-Koncer t t i l Indtægt for „Harmonien"
gives
Søndag den 16de Januar Kl . 5% Eftm.
i L o g e n s F e s t s a l .
F R O S R A N .
Flerdobbelt Strygekvartet: . a) Ungarisch . ^ Jschubert.
b) Mcnuet Boccherini.
„Sangklubben": a) Der Augenblick Haydn. b) Spätherbst Brahms.
Flerdobbelt Strygekvartet: . Schlummerlied (Pizzicatö-Kvärtet) v. Brenner.
Duet al" Op. Jessonda Spohr.
„Sangklubben": a) »Deilig er Jorden'•. arr. at" Wigelius. b) Sommernat * # *
( i r i e g s B o g t r y k k u r i .
Der Augenblick. I n b r u n s t , Zärt l ichkei t , V e r s t a n d , Schmeiche le ien , Sorgen , T r ä n e n z w i n g e n n i c h t d i e G u n s t der Schonen, schaffen uns n i c h t ihre H a n d ; m i r e in g ü n s f g e t A u g e n b l i c k b r i n g t d e m L i e b e n d e n sein ( i l ü c k .
Spätherbst. D e r graue N e b e l t r o p f t so s t i l l h e r a b auf F e l d u n d W a l d u n d H a i d e , als ob der H i m m e l w e i n e n w i l l i n übergrossem L e i d e .
D i e B l u m e n w o l l e n n i c h t mehr blühn, d ie V ö g l e i n s c h w e i g e n i n den I l a i n e n , so starb sogar das letzte Grün, da m a g er auch w o h l w e i n e n .
Deilig er Jorden. D e i l i g er J o r d e n , prægtig er GtnJs H i m m e l , sk jøn er Sj selenes 1 ' i lgrimsgang! over de fagre Riger paa J o r d e n gaa vi t i l Paradis m e d Sang.
T i d e r skal k o m m e , T i d e r skal h e n r u l l e , S lægt skal fo lge S læglers ( l a n g . V l d l i g f o r s t u m m e r T o n e n fra l l i m l e n ,
Sneienes g l a d e Pilgrims->ang.
E n g l e n e sang den forst f o r M a r k e n s H y r d e r , S k j ø n t f ra S jæl t i l S j æ l det l ø d : « F r e d over J o r d e n , M e n n e s k e , f r y d d i g ! (>s er i d a g en Frelser f ø d ! «
Sommernat. 1 en s lumrende S o m m e r n a t m e d s in d r ø m m e n d e H i m m e l , mens d e n sover i B u s k o g K r a t Dagens v ingede V r i m m e l , d a , hv is Sorgen har f y l d t d i t Bryst, o g d i g Intet b l e v L i v e t s L y s t , K j æ r e , s k y n d d i g u d , sog N a t u r e n s T r ø s t o g l y t der t i l dens F r e d : dens R ø s t ! Brekken r is ler m e d sagte Fart , g l a d , slcjøndt a l d r i g den h v i l e r ; t h i d e n fø ler d e l , at ret snart M o r g e n s o l t i l d e n smi ler . Sorgra ld S jæl , h ø r dens sagte R a a b : >•• M o r g e n s o l er f o r n y e t H a a b ! " K j æ r e , g l e m det e i , nåar d i g t r y k k e r S o r g e n : snart n u er det M o r g e n ! S t i l le , s l u m r e n d e S o m m e r n a t !
HAEMONIEN 1886-87.
T R E D I E S e & B S & T torsdag den 27de januar kl. 8
i Logens store sal
under ledelse af hr. Per Winge.
P R O G R A M .
1. a) OuvelturejI ^ balletten „Prometheus" . . . . B e e t h o v e n , b) Finale J
2. Konsert (G moll) for violin og orkester M a x B r u c h . a) Introduktion & adagio, b) Allegro energico,
Hr. Gustav Lange.
3. Forspil t i l 5te akt af „König Manfred" R e i n e c k e .
4. a) Roraauce for violin og piano S i n d i n g . b) Vuggevise) n T ' G u s t a v L a n g e . c) Dans J
Hr. Gustav Lange.
5. „Zigeunerleben" for soli, kor og orkester. . . S c h u m a n n .
Griegs Bogtrykkeri.
HARMONIEN giver en
EXTRA-KONSERT søndag den 30te januar kl. 5 eftm.
i Logens store sal under ledelse af hr. Per Winge
og med velvillig assistanse af
hr. Gustav Lange. P r o g r a m .
1. a) Overture) b) Finale | »fballetten „Prometheus"
B e e t h o v e n . 2. Konsert (6 moll) for violin og orkester
M a x B r u c h . a) Introduktion & adagio, b) Allegro energico,
Hr. Gustav Lange. 3. Forspil til 5te akt af „König Manfred"
R e i n e c k e. 4. a) Romance for violin og piano
S v e n d s e n . b) Vuggevise ) c) Dans } G u s t a v L a n g e .
Hr. Gustav Lange. 5. „Zigeunerleben" for soli, kor og orkester
S c h u m a n n .
Nummererede billetter å k T, 1 faaes hos hr. Johan I. B. Martens samt ved indgangen, der aabnes kl. 4y s .
ÏÏAEMONIEN 1886 87.
F J E R D E K O N S E R T torsdag den 17de februar kl. 8
i Logens store sal.
P R 0 G 1 1 A M . 1. Kvartet for strygeinstrumenter, E moll
(op. 59 no. 2) B e e t h o v e n . a) Allegro, b) Molto Adagio, c) Allegretto, d) Finale Presto.
(D'hrr. Fries, Dahl, Rabe og John Grieg).
2. a) Impromptu i S c h u b e r t . b) Etude As dur J. for piano C h o p i n . c) Vals J Schut t .
(Frk. Oelstad).
3. a) „Ternerues sang'' for damekor S ö d e r m a n n . b) „Serenade ved Strandbredden" K j e r u l f .
(for barytonsolo og damekor).
4. Kvartet, B dur, for piano, violin, viola & cello . S a i n t - Sa ëns . a) Allegretto, b) Andante maestoso, c) Scherzo, d) Finale allegro.
(frk. Oelstad samt d'hrr. Fries, Rabe og Grieg).
Griegs b o g t r y k k e r i .
HARMONIEN 1886 87.
f l K M S I & T tirsdag den 5te april kl. 8
i Logens store sal
under ledelse af hr. Per Winge.
P R O G R A M .
1 . Symfoni no. i C dur Bee thoven . a) Adagio molto; allegro con brio, b) Andante cantabile con moto, c) Menuetto, allegro molto e vivace,
d) Adagio; allegro molto e vivace.
2. a) Romance for violoncel med strygeorkester. . S c h u m a n n .
b) Kol Nidrei, adagio for violoncel medl . \ Max B r u c h .
orkester, efter hebræiske melodier j
(Violoncel-solo hr. John Grieg.)
3. Air af 1 ) dursuiten for strygeorkester Bach.
4. Rapsodie norvégienne no 1 Johan Svendsen.
Griegs bogtryftkevi.
——=
HARMONIEN 1886-87.
i mt f i m®mmwkT lerdag den 30te april kl. 8
i Logens store sal
under ledelse af hr. Per "Winge.
P R O G R A M .
1. a) Elegie I ! af suite G dur for orkester. . . Per W i n g e ,
b) Intermezzo I 2. „Der Rose Pilgerfahrt" Rob. S c h u m a n n .
for soli, kor og orkester.
Solister: fru Randi Olsen frk. Unni Lund frk. Mariane Hille to amatricer hr. Ingolf Schjøtt to amatører.
Griegs bogtrykkeri.
Der Rose P i l g e r f a h r t . Mährchen nach einer Dichtung von M o r i t z H o r n .
M u s i k v o n
Robert Schumann,
Erster Theil. Eine Sopranstimme.
D i e Krühlingslüfte b r i n g e n
1 )en Liebcsgruss der W e l t .
Des Eises B a n d e s p r i n g e n ,
Es grünt <las ö d e F e l d .
Zwei Stimmen. D i e ersten B l u m e n tauchen
Ans grünem W i e s e n p l a n ,
U n d schau'n m i t K i n d e s a u g e n
U n s frühlingsglaubig an .
I m maiengrünen K l e i d e ,
M i t B lüthen r e i c h ges t i ckt ,
H a t s ich zur Oster f reude
E i n j e d e r B a u m g e s c h m ü c k t .
Drei Stimmen. sel'ge Frühl ingsze i t !
D u t r o c k n e s t s t i l le T h r o n e n ,
D i e unsres H e r z e n s Sehnen
G e w e i n t i m t i e f e n L e i d .
I n m a n c h e W' interbrus t
T ö n t auch d e i n S o n n t a g s l ä u t e n ,
U n d m a n c h e r K e i m der F r e u d e n
E r w a c h t zu neuer L u s t .
Tenor. Johannis w a r g e k o m m e n ,
D e r E r d e Hochze i t s tag ,
W o sie als B r a u t a m H e r z e n
Des l i e b e n Frühl ings l a g .
D i e s t i l l e N a c h t umschle ie r t
D e n S c h l u m m e r der N a t u r ,
Das blasse L i c h t des M o n d e s
D n r c h w a n d e l t I l a i n u n d F l u r
D i e k l e i n e n B l ä t t c h e n s c h w i r r e n
K a u m hörbar i n d e m B a u m ,
U m S c h i l f u n d W a s s e r b l u m e n
S c h w e b t S c h l a f u n d A b e n d t r a u m .
Alt. W a s ist auf j ener W i e s e
F ü r zauberischer Sang,
U n d u m c r ' m Frühl ingsgrase
Für w u n d e r l i c h e r K l a n g ?
Elfenreigen.
Chor der Elfen. W i r tanzen, w i r tanzen
I n l i e b l i c h e r N a c h t ,
B is der T a g v o m S c h l u m m e r
M o r g e n r o t h e r w a c h t ,
B is v o m T h a u die B l u m e
Neues L e b e n t r i n k t ,
H o c h auf, l i ederse l ig ,
S ich die L e r e h e s c h w i n g t .
Tenor. U n d w i e sie sangen, d a hören sie
E i n e zarte, k l a g e n d e M e l o d i e .
F lugs hä l t der T a n z , der w i r r gerauscht ,
U n d A l l e s a u f das l i e d c h e n lauscht .
Die Rose. Frühling ist n u n w i e d e r k o m m e n ,
H a t g e r u f e n : »auf, e rwach ' !«
Was so l l m i r das Blühen f r o m m e n ,
D e r das H e r z v o r Sehnen brach?
W e n n die M ä d c h e n m i t m i r k o s e n ,
W e n n v o n L i e b e s ingt ihr L i e d ,
K l a g ' i c h , dass uns a r m e n K o s e n
N i e e in L i e b e s - F r ü h l i n g blüht 1
Elfenfürstin. D u thöricht K i n d ,
D u wünschest D i r der L i e b e L u s t ,
W o h l D i r , dass D u v o n i h r e n Schmerzen
I i is diesen Frühl ing n i c h t gewusst .
Die Rose. I c h m ö c h t ' es t r a g e n , alles W e h ,
l i ' i fühl' m i c h stark —
Elfenfürstin. D u , R ö s l e i n , Du? —
Verlassen w i l l s t D u unser R e i c h ,
W o G l ü c k u n d F r i e d e n e w i g w a l t e n ? —
Die Rose. ( ) , lass m i c h eine Jungfrau w e r d e n ,
l.ass l i e b e n m i c h , d e n M ä d c h e n g l e i c h !
Elfenfürstin. Ver langs t Du's , R ö s l e i n — n u n w o h l a n !
I )ie M e n s c h e n n e n n e n auf der E r d e n
D i e M ä d c h e n j a der Kose B i l d ; —
Z u m M ä d c h e n s o l l d i e Rose w e r d e n ,
U n d also sei der S p r u c h erfüllt .
U n d eine Rose sol ls t D u t r a g e n ,
G e w e i h t v o n m i r zu D e i n e m H e i l ;
W e r sie besitzt , der Erde F r e u d e n ,
1 )ie re ins ten , w e r d e n i h m zu T h e i l .
D o c h m e r k e w o h l : ent fä l l t sie j emals D e i n e r
H a n d ,
So wirs t D u aus d e m L e b e n s c h e i d e n ;
D o c h bange n i c h t ! — ein Frühl ingshauch
w i r d D i c h als Kose
Zurück in's H e i m a t h l a n d ge le i ten .
Tenor. So sangen sie ; d a dämmert ' s schon,
E i n V o g e l s ingt i m M o r g e n s c h l u m m e r
D i e W e l t e r w a c h t zu neuer L u s t ,
] Z u n e u e m Schmerz, zu n e u e m K u m m e r .
U n d w i e e in B l i t z v e r s c h w u n d e n s i n d
Der E l f e n lu f t 'ge Schaaren, —
N u r auf der W i e s ' e in S i lbers t re i f
Verräth n o c h , w o sie w a r e n . —
Aufsch lägt das s c h ö n e R o s e n k i n d
W i e t räumend n o c h das A u g e n p a a r .
E i n d u f t d u r c h f r i s c h t e r M o r g e n w i n d ,
W i r f t Apfe lb lüthen i h r in 's H a a r ;
E i n Rös le in , m o r g e n a n g e g l ü h t ,
A m Husen, v i e l b e d e u t e n d , blüht.
Rosa. W o b i n i c h :
: Ist 's W a h r h e i t , ist's e in T r a u m ? —
N e i n , n e i n , es ist k e i n Z a u b e r b i l d ;
M e i n H e r z e n s w u n s c h ist m i r erfüllt.
A l s M ä d c h e n w a n d e l n d a u f der E r d e n ,
W e r d ' i c h d u r c h L i e b e g lückl ich w e r d e n .
Tenor. Sie s te igt d e n Hüge l s t i l l h i n a u f ;
1 )a t h u t vor i h r e n B l i c k e n
D a s wei te T h a l s ich p r a n g e n d auf,
Begränzt von W a l d e s r ü c k e n ,
i E r r e i c h t ist b a l d des ersten 1 lauses T h ü r .
| Sie t r i t t h i n e i n u n d bi t te t f r e u n d l i c h hier
U m O b d a c h .
Rosa. B i n e in armes W a i s e n k i n d ,
D e m seine L i e b e n ges torben s i n d .
Martha. I l a b t I h r e in Zeugniss , e inen Sche in ,
Dass m a n E u c h t rauen mag?
Rosa. A c h n e i n !
W e n n E u c h m e i n B i t t e n n i c h t bewegt —
Martha. Das M i t l e i d saure F r ü c h t e trägt,
H a t m a n i m H a u s erst Euresg le i chen ,
Pllegt K u h ' u n d F r i e d e n d'raus zu w e i c h e n .
Rosa. O n e h m e t a u f m i c h m i l d g e s i n n t ,
I c h w i l l E u c h l o h n e n , was I h r t h u t
| A n m i r , m i t m e i n e m Herzensblut .
Martha. V e r s p r e c h e n lässt s ich v i e l m i t W o r t e n , W i
G e h t , p o c h t d o r t an des N a c h b a r s P for ten — W i
F o r t , f o r t ! — Wi>
Chor. B l ä t t e r am B a u m ,
Blumen vergeh 'n ,
Blüthenflaum
D i e W i n d e v e r w e h ' n ,
So g e h t v o r b e i
Des L e b e n s M a i —
E h ' w i r ' s d e n k e n ,
D e c k t das G r a b ,
W a s das L e b e n
Liebes gab
Rosa. 0 Schwester t ie f b e k l a g t !
Tenor. Es war der Rose erster Schmerz, —
T r o s t b i t t e n d schaut sie h i m m e l w ä r t s ;
U n d w e i t e r unter A b e n d g l ü h ' n
W a l l t s t i l l d ie B l u m e n k ö n i g i n .
E i n e insam H ä u s c h e n , unsche inbar ,
N i m m t je tz t i h r A u g e w i e d e r w a h r .
A m F r i e d h o f l i e g t es ange lehnt ,
V o m F l i e d e r b a u m e r ings v e r s c h ö n t ;
1 »urch's o f f n e T h o r r a g t K r e u z u n d Stein ,
Verklärt v o m g o l d ' n e n A b e n d s c h e i n .
Sie t r i t t h i n e i n , d a steht ein Greis ,
G e b ü c k t das H a u p t , w i e S i lber weiss .
E r gräbt , d e n Spaten i n der H a n d ,
E i n G r a b in 's grüne L a n d .
Rosa. F ü r w e n ist's G r a b hier , t i e f u n d k l e i n 1
Todtengräber. Für uns'res Müllers T ö c h t e r l e i n .
Rosa. 0 arme Schwester , t i e f b e k l a g t ! —
Todtengräber. E i n schwerer T o d , e i n T o d v o l l Schmerzen,
Z u s terben a m g e b r o c h ' n e n H e r z e n —
Rosa. W i e s o l l i c h m i r D e i n R e d e n deuten?
Todtengräber. W e r heiss g e l i e b t u n d w a r d b e t r o g e n ,
D e r hat e in T o d e s l o o s gezogen —
Er w i r d be f re i t v o n seinen Schmerzen
N u r an der E r d e M u t t e r h e r z e n . —
Rosa (für s ich) . B r i n g t treue L i e b e solche L e i d e n ?
Todtengräber. D o c h sieh' , d a k o m m t m i t T r a u e r s a n g
D e r L e i c h e n z u g d e n W e g e n t l a n g .
Chor. W i r w e r f e n i n D e i n frühes G r a b
D i e B l u m e n b e t e n d s t i l l h i n a b —
Todtengräber. Sei D i r d ie E r d e l e i c h t !
Chor. D e r E r d e g e b e n w i r zurück
D i c h , unsre H o f f n u n g , unser G l ü c k
Rosa. S c h l u m m ' r e s a n f t !
Chor. Schmerz g i n g mit uns an's G r a b hinaus, —
Schmerz geht mit uns in 's T r a u e r h a u s !
Rosa. R u h ' s a n f t ! —
Tenor. D i e letzte S c h o l l ' h i n u n t e r r o l l t ,
D i e letzte T h r ä n e w a r d g e z o l l t ;
U n d s t i l l n a c h H a u s g e w a n d e l t s i n d ,
D i e zur R u h ' gele i tet des Müllers K i n d .
A u c h der T o d t e n g r ä b e r verlässt den O r t ,
N u r das M ä d c h e n k n i e t n o c h a m Grabe d o r t .
S c h o n glänzet aus t i e f b l a u e m H i m m e l
D e r Sterne go ld 'nes G l a n z g e w i m m e l ;
Das M o n d l i c h t lauscht d u r c h ' s L a u b der
L i n d e n ,
A l s sucht ' was Liebes es zu finden.
D i e P i l g ' r i n h e b t s ich j e tz t e m p o r ,
I U n d w a n d e l t n a c h des K i r c h h o f s T h o r .
Todtengräber. W o w i l l s t D u h i n ? F e u c h t w i r d d ie N a c h t —
Rosa. M i c h l euchte t h e i m der Sterne T r a c h t .
Todtengräber. D e n k ' K i n d , es sei des Vaters l ü t t e :
V e r w e i l ' die N a c h t i n meiner Hütte ,
Das W e n i g e , was m i r gehört ,
Sei D i r m e i n K i n d g e w a h r t .
Rosa. H a b ' D a n k — m i t neuer Lebenslust
Erfüllt dies f r e u n d l i c h ' W o r t d ie l i r u s t —
I c h f o l g ' D i r , bis zum M o r g e n s c h e i n
W i l l i c h D e i n Gast , m e i n Vater , se in.
Todtengräber. D u siehst, s c h m u c k l o s ist meine W a n d .
Rosa. Das K r ä n z c h e n d o r t a m weissen B a n d ?
Todtengräber. Das g i l t m i r w o h l als h ö c h s t e s G u t ;
M e i n l iebes W e i b , das draussen r u h t ,
T r u g diesen K r a n z i m b l o n d e n Haar ,
A l s m e i n sie w u r d e a m A l t a r .
D o c h lass d ie T o d t e n r u h ' n —
Sie haben F r i e d e n n u n .
U n s stel le G o t t d ie E n g e l w a c h t
Z u u n s e r m S c h l a f i n dieser N a c h t .
Rosa. Behuf sie E u c h , w i e al le G u t e n !
Gebet. D a n k , H e r r , D i r d o r t i m S t e r n e n l a n d ,
D u führtest m i c h an V a t e r h a n d ,
U n d i n der L e i d e n Becher f iel
E i n H i m m e l s t r o p f e n süss u n d kühl
N u n w o l l e R u h ' der Müden s c h e n k e n .
I >ass i c h gestärkt d e m j u n g e n T a g ,
W a s er auch b r i n g ' , entgegen b l i c k e n ncij ( I m Einschlummern.)
O b s i e w o h l m e i n g e d e n k e n ? —
Elfenchor. S c h w e s t e r l e i n !
H o r s t D u n i c h t b e i m .Sternenschein
U n s e r L i e d ,
Hörs t D u n i c h t d ie G l o c k c h e n rein,
R o s e n b l ü t h ' ?
Lass ' D i c h n i c h t b e r ü c k e n ,
K e h r ' zu uns zurück,
H o f f e n i c h t auf G l ü c k !
N u r b e i uns
I m R e i c h der E l f e n
W o h n t d ie L us t ,
A b e r Schmerz u n d L e i d e n
I n der M e n s c h e n b r u s t
S c h w e s t e r l e i n !
K l i n g t i n D e i n e n T r a u m h i n e i n
N i c h t unser Gruss ?
Fühlst D u n i c h t i m M o n d e n s c h e i n
U n s e r n Kuss?
Lass D i c h n i c h t b e r ü c k e n ,
K e h r ' zu uns zurück!
H o f f e n i c h t auf G l ü c k !
W ä h n s t D u , dass a u f E r d e n
W o h n e d a u e r n d G l ü c k ?
I n der Schmerzens thräne
S t i rb t der Freude K l i c k .
Rös le in , k o m m ' zurück,
H o f f e n i c h t a u f Glück ,
; K o m m ' zurück! I
Zweiter Theil. Sopran.
.In's H a u s des T o d t c n g r ä b e r s
Fäl l t d u r c h d ie F e n s t e r l e i n ,
U m r a n k t v o m E p h e u g i t t e r ,
1 >er h o l d e M o r g e n s c h e i n .
Es w e c k t m i t le isem ( i russe
D e r Gre is d ie P i l g e r i n , —
Rosa. H a b ' D a n k für de ine Gute ,
N u n w i l l i c h w e i t e r z ieh 'n ,
U n d w o l l ' d ie l l a n d e legen
A u f ' s H a u p t , m e i n V a t e r , m i r ,
Tieglückt m i t D e i n e m Segen,
N u r so g e h ' i c h v o n D i r .
Todtengräber. (> g lückl ich , d r e i m a l g lückl ich ist ,
W e r D i c h als seine T o c h t e r küsst,
1 lör ' m e i n e K i t t e : f o l g e m i r ,
I c h gebe treue E l t e r n D i r .
Tenor. D i e Kose s i n k t an seine B r u s t ,
Sie grüsst des L e b e n s erste L u s t .
Sopran und Alt. Z w i s c h e n grünen Bäumen
Schaut des Müllers H a u s ,
W i e der Sit/, des F r i e d e n s
A u f das T h a l heraus.
W a l d b a c h ' s w i l d e W o g e
T r e i b t das rasche R a d ,
Das , w i e L i e b e s s e h n e n ,
N i e m a l s Ruhe hat .
I n d e m G ä r t c h e n n e b e n
S c h m ü c k t die Frühl ings lust
S i c h m i t f r i schen B l u m e n
L o c k e n , H a a r u n d Brus t .
t irüne E p h e u r a n k e
H a t d ie G a r t e n w a n d
M i t d e m Blä t ternetze
Z i e r l i c h überspannt .
Tenor. V o n d e m Greis ge le i te t
M i t d e m Sonnens t rah l ,
K o m m t d ie M ä d c h e n r o s e
Jetzt zur Mühl ' i m T h a l .
Todtengräber. A u f dieser B a n k , v o n L i n d e n
Beschattet , harre m e i n !
Rosa.
Gesegne G o t t d e n S c h r i t t ! —
(Allein.)
So s o l l das h ö c h s t e G l ü c k auf E r d e n ,
Das heisserschnte, m i r d o c h w e r d e n ,
T h e i l n e h m e n w i r d an m e i n e m Schmerz ,
A n meiner L u s t e in E l ternherz? —
Todtengräber. K o m m , l iebes K i n d , zu uns h e r e i n !
Müller.
W i e , ist es T ä u s c h u n g , ist es Schein? .
Müllerin.
D e r T o c h t e r g l e i c h t sie a u f e in H a a r .
Rosa. M i r ist so sel ig — w u n d e r b a r .
Todtengräber. N u n , l i e b e n L e u t e , h a t t ' i c h Recht?
Müller. B e w ä h r t ist stets, was I h r auch s p r e c h t
Todtengräber. Ist's n i c h t e in schmuckes M ä g d e l e i n ,
D e r Rose g l e i c h , so zart u n d fe in?
Müller. A u s i h r e n A u g e n s p r i c h t es l a u t :
W o h l b i n i c h w e r t h , dass i h r m i r t raut .
Müllerin So fülle d e n n i n B r u s t u n d Haus
D e n leeren Platz der T o d t e n aus.
Rosa. Müller und Müllerin. Todtengräber.
Rosa. O W o n n e , o d u H i m m e l s l u s t ,
I h r n e h m t m i c h an d ie E l t e r n b r u s t I
N e h m t m e i n e r L i e b e ganzen Schatz,
N u r lasst m i r diesen theuren Platz .
Müller und Müllerin. 0 W o n n e , o d u H i m m e l s r a s t ,
W i r h a l t e n D i c h an unsrer Brust ,
W i r g e b e n D i r d e n besten Platz,
Sei D e i n e L i e b e uns Ersatz.
Todtengräber. 0 F r e u d e , o d u H i m m e l s l u s t ,
Sie r u h t an treuer E l t e r n b r u s t ;
So w i r d i h r d o c h an d iesem Platz
F ü r manches L e i d e n n u n Ersatz.
Tenor. B a l d hat das neue T ö c h t e r l e i n
D e r E l t e r n ganzes H e r z ,
U n d u m die H e i m g e g a n g ' n e b l e i b t
N u r ' n o c h der W e h m u t h Schmerz .
I m ganzen D ö r f c h e n , w e i t u n d b r e i t ,
I s t K e i n ' s , das sie n i c h t l i eb t ,
I m ganzen D ö r f c h e n , w e i t u n d bre i t ,
N i c h t E in ' s , das sie betrübt .
S c h ö n R ö s c h e n , — seufzt w o h l manche :
H e r z ,
D u süsse A u g e n l u s t ,
A c h dürft' i e h r u h e n w o n n i g l i c h
A n de iner b lüh 'nden B r u s t !
Männerchor. Bist D u i m W a l d g e w a n d e l t ,
W c n n ' s d ' r i n n ' so h e i m l i c h rauscht ,
W e n n aus d e n h o h e n B ü s c h e n
Das W i l d , a u f h o r c h e n d , lauscht?
B i s t D u i m W a l d g e w a n d e l t ,
W e n n d ' r i n n ' das Frühl icht geht ,
U n d p u r p u r r o t h d ie T a n n e
I m M o r g e n s c h e i n e steht?
H a s t D u d a r e c h t vers tanden
D e s W a l d e s zaub'r isch Grün,
Sein h e i m l i c h , süsses Rauschen,
U n d seine M e l o d i e ' n ; —
O H er z , w e n n D i r die E r d e
N i c h t hält , was sie versprach ,
W e n n L i e b ' u n d T r e u ' die Schwüre
I n arger F a l s c h h e i t b r a c h ,
D a n n k o m m ' , ruf t ' s aus d e m W a i d e ,
K o m m ' her i n m e i n e R u h ' ,
M e i n leises, kühles R a u s c h e n
Küsst D e i n e W u n d e n zu.
B i s t D u i m W a l d g e b l i e b e n ,
W c n n ' s s t i l l zum A b e n d w i r d ,
W e n n d u r c h die d u n k l e n T a n n e n
D e r letzte L i c h t s t r a h l i r r t ;
B i s t D u i m W a l d geb l i eben ,
W e n n s i ch das M o n d e n l i c h t
W i e eine S i l b e r b i n d e
U m jedes Bät tmchen l l i c h t ;
H a s t D u d a an d e m H e r z e n
Des W a l d e s angedrückt ,
N i c h t se l ig f r o h zum H i m m e l
D e i n N a c h t g e b e t geschickt? —
0 H er z , w e n n D i c h d ie M e n s c h e n
V e r w u n d e n bis z u m T o d ,
D a n n k lage D u d e m W a l d e ,
V e r t r a u e n d , D e i n e N o t h .
D a n n w i r d aus se inem D u n k e l ,
A u s se inem Wundergrün,
Bese l igend zum H e r z e n
D e s Tros tes E n g e l z i e h ' n .
Alt. I m W a l d , g e l e h n t am Stamme,
A m a l t e n E i c h e n b a u m ,
D a w e i l t der S o h n des F ö r s t e r s ,
V e r s u n k e n w i e i m T r a u m .
E r h a t des Müllers T ö c h t e r l e i n
So l i e b , wie K e i n e r m e h r ,
U n d w a n d e l t n u n i m süssen T r a u m
V o m L i e b e s g l ü c k e inher ,
F r a g t w o h l d ie S t e r n e n b l u m e n ,
F r a g t sie w o h l T a g für T a g ,
U n d w i l l d e m » J a « n i c h t g l a u b e n ,
D a s das O r a k e l s p r a c h .
Sopran und Alt. D e r A b e n d s c h l u m m e r
U m a r m t d i e F l u r ,
I m L i e b e s k u m m e r
W a c h t R ö s l e i n nur.
Sie schaut h i n e i n
I n d ie M o n d e s n a c h t ,
U n d h a t v o l l Sehnen
A n i h n gedacht .
D a k l i n g t sein L i e d
I leraus v o m W a l d ,
Das Frühl ingslust
In 's H e r z ihr s c h a l l t .
Max. I c h weiss ein R ö s l e i n p r a n g e n
I m h o l d e n Krühl ingsschein ,
Das m ö c h t ' so g e r n i c h fragen,
W i l l s t D u mein R ö s l e i n s e i n 5
U n d w a n n i c h k o m m zu f ragen,
D a schaut mich 's f r e u n d l i c h an,
D a ist's m i t e i n e m M a l e
U m m e i n e n M u t h g e t h a n .
Sagt D i r n i c h t 's H e r z i m Busen ,
D u K o s ' v o l l F r ü h l i n g s s c h e i n :
I c h w i l l nie eines A n d ' r e n
D e n n nur sein R ö s l e i n sein?
Rosa. S c h l a f w o h l , D u l ieber S ä n g e r s m a n n ,
D e i n Rösle in blüht für D i c h .
K o m m ' n u r r e c h t b a l d , Herz l iebs ter sein,
K o m m ' b a l d zu i h m u n d , s p r i c h !
I c h w i l l D e i n R ö s l e i n w e r d e n ,
M e i n Frühl ing w e r d e D u ,
K o m m ' , w e c k ' m i t D e i n e n Küssen
M i c h aus der W i n t e r r u h ' !
Chor. I ) sel 'ge Ze i t , d a i n der Brust
D i e L i e b e auferblüht,
U n d m o r g e n h e l l das A n g e s i c h t
I n ihrer W o n n e glüht —
O sel'ge Z e i t ! —
Bass. W e r k o m m t am S o n n t a g s m o r g e n
I m fes t l i ch grünen K l e i d ?
Es ist der S o h n des F ö r s t e r s ,
D e r u m S c h ö n - R ö s l e i n fre i t
U n d als der Müller fraget,
W a s w o h l ihr H e r z l e i n s p r i c h ! ,
B i r g t sie an se inem Busen
V e r s c h ä m t tlas A n g e s i c h t ;
U m s c h l i n g t m i t b e i d e n A r m e n
Fest d e n g e l i e b t e n M a n n ;
So s c h l i n g t s ich an die Eiche
Der E p h e u gläubig an .
Chor. W a s k l i n g e n d e n n d ie H o r n e r
I m M o r g e n d ä m m e r s c h e i n ,
W a s b r i n g e n sie e in S t ä n d c h e n
V o r i h r e m K ä m m e r l e i n J
H o c h z e i t w i r d g e f e i e r t !
W ö r t l e i n ach so süss,
Schlüss le in zu d e m t r a u t e n
E h e p a r a d i e s !
H o c h z e i t w i r d g e f e i e r t !
Rös le in , a u f e r w a c h ' !
F e i ' r e f r o h n o c h I )e inen
L e t z t e n M ä d c h e n t a g .
D i e K i r c h e n g l o c k e n k l i n g e n ,
U n d vor des H e i l a n d s B i l d
H a t s ich aus i h r e m T r a u m e
D i e W a h r h e i t s c h ö n enthüllt .
D e n B u n d der treuen H e r z e n
H a t P r i e s t e r m u n d g e w e i h t ,
D e n S c h w u r der t reuen L i e b e
Schr ieb ein d ie E w i g k e i t .
I m Hause des Müllers
D a tönen d ie G e i g e n ,
I )a springen die Rursche
I m w i r b e l n d e n Re igen ,
Da k l i n g e n d ie G l ä s e r , '
Scha l l t »Hussahl« d a r e i n .
I m Hause des Müllers
Da z i t ter t d ie D i e l e ,
Es drängt s ich u n d h e b t s ich
I m b u n t e n G e w ü h l e
U n d alles j a u c h z t : Hussah,
H o c h Bräut igam u n d K r a u t ! —
Tenor. U n d wie e in Jahr v e r r o n n e n ist,
Sein K u ö s p c h e n zart S c h ö n - R ö s l e i n küsst,
Es r u h t , g e w i e g t v o n M u t t e r l u s t ,
M i t A u g e n b l a u au ihrer B r u s t ;
Es lächel t , u n d d ie H ä n d c h e n l a n g e n
A l s w o l l t ' s d ie M u t t e r l i e b ' u n i f a n g e n ;
Sie aber schaut d u r c h T h r ä n e n r l o r
M i t heissem D a n k zu G o t t e m p o r ,
N i m m t s t i l l d i e Kos ' , i h r L e b e n s - R f a n d ,
U n d giebt 's d e m K i n d l e i n m i t z i t t e rnder H a n d .
Rosa. N i m m h i n m e i n G l ü c k , d u k le ines Herz ,
I c h geh ' besel igt h e i m a t h w ä r t s ;
M e i n w a r d der E r d e Se l igke i t ,
N a c h dieser g ieb t es k e i n e F r e u d ' ;
L e b ' w o h l m e i n K i n d ; — d u treuer M a n n ,
Z u E n d ' ist m e i n e l ' i l g e r b a h n ,
I c h scheide o h n e Schmerz u n d W e h ' ,
W e i l i c h i m G l ü c k v o n h i n n e n geh ' , —
Das ist k e i n b le i cher , schwarzer T o d ,
Das ist e in T o d v o l l M o r g e n r o t h !
Tenor. U n d w i e sie n o c h so leise spr i ch t ,
V e r l ö s c h t d e m A u g e n Frühl ings l i cht
Engelstimmen. Röslein !
Z u D e i n e n B l u m e n n i c h t ,
Z u uns, zu höh ' rem L i c h t
S c h w i n g ' D i c h e m p o r .
D a m i t D u schaust
V o n Himmelshöh 'n ,
W i e D e i n K n ö s p l e i n zart
Blüht u n d gede iht , —
Dass einstens empfang ' s t D u ' s ,
W e n n es d ie Rose
U n b e f l e c k t D i r zurückbringt
Sei uns gegrüsst,
L i e b l i c h e Rose! —
Galleri no. 21
Per Winge giver
med velvillig assistance af nedenstaaende solister,
Harmoniens kor og orkester
K O N S E R T t i r s d a g den 3 d i e ma i k l i 8 / t o
i Logens store sal.
P R O G R A M .
a) Elegie | ; af suite G dur lor orkester... Per W i n g e .
b) Intermezzo )
„Der Rose Pilgerfahrt" Rob. S c h u m a n n . for soli, kor og orkester.
Solister: fru Randi Olsen frk. Unni Lund frk. Mariane Hille to amatricer hr. Ingolf Schjøtt to amatører.
Griegs boktrykkeri .