Hij kwam in Lauwe aan
met de Leieboot. Zijn moeder ging hem daar halen in februari 1940,
net vóór de oorlog uitbrak.
In de Westhoek komen kinderen met de Leieboot,
niet uit de bloemkool.
Hij kreeg de artistieke gevoeligheid mee van zijn vader.
Mijn oudste broer Walter zei altijd: 'jij hebt alle talenten gekregen, er bleef niets meer over voor ons'.
Hier bespeelt Vermandere de dulcimer, een snaarinstrument uit de Appalachen
dat met de vingers wordt betokkeld
Toen ik in Gijzegem in het klooster was, een paterskweekschool,
zocht ik hout van een omgewaaide boom om in te kerven en te kappen
Vanuit mijn isolement als beeldhouwer
groeit ook mijn hunker
naar de mensen. Als ik zo dagen lang
aan een steen bezig ben dan kom ik 's avonds binnen
en pak mijn gitaar.
Ne mens
ga nie dood
als ie moe is gesjokt
Zijn herte begeeft
en zijnen asem stokt
Dat sterven
dat is al jaren
aan de gang
Dood gaan
dat doe j'heel
uw leven lang
Zo ergdat ge er
soms heimwee
naar krijgt
Alsde
tranen zijn
opgedroogdbeseft
gehoediepen
hoe schoon verdriet
kan zijn
De toekomst, dat is hier en nu. De toekomst dat is:
onze instrumenten klaarzetten in de kerk van Bernadette,
bij Edith mogen gaan eten met de muzikanten en dan 's avonds laat veilig thuis komen.
dit is geen lied, ‘t is hakketakdit is geen verhaal, ‘t is bric à brac‘t is al geknipt, ‘t is al gelijmd‘t is al geplakt, ‘t is al gerijmd‘t zijn niet de regels, ‘t is het spelniet het scheiden, ‘t is ‘t vaarwelniet van buiten, ‘t is internniet de voorkant, ‘t is de kern
‘t is niet den auto, ‘t is de reisniet de tafel, ‘t is de spijsniet den oven, ‘t is de koekniet het meubel, ‘t is het boekniet de potten, ‘t is de papniet het lopen, ‘t is de stapniet de letters, ‘t is ‘t gedichtniet de lampe, ‘t is het licht
‘t is niet den baksteen, ‘t is het huisniet de muren, ‘t is de kluisniet de netten, ‘t is de visniet het afscheid, ‘t is ‘t gemisniet het werken, ‘t is ‘t geduldniet de straffe, ‘t is de schuldniet de noten, ‘t is het liedniet de rijmen, ‘t is ’t verdriet
‘t is niet ‘t verlangen, ‘t is den drangniet de tonen, ‘t is ‘t gezangniet het schrijven, ‘t is het woordniet het contract, ‘t is het akkoordniet het getokkel, ‘t is de sfeerniet het zingen, ‘t is het zeerniet het koren, ‘t is het broodniet het heimwee, ‘t is de nood
‘t is niet den akker, ‘t is het graanniet het ziek zijn, ‘t is ‘t vergaanniet de bloemen, ‘t is den bloeiniet de regen, ‘t is de groeiniet de mane, ‘t is de nachtniet de zunne, ’t is de krachtniet de stove, ‘t is het vuurniet de winter, ‘t is den duur
‘t is niet ‘t geroddel, ‘t is de smaadniet den oorlog, ‘t is de haatniet de hoogmoed, ‘t is de schroomniet de plannen, ‘t is den droomniet het reisdoel, ‘t is de wegniet het gelijk, ‘t is ‘t overlegniet de bergen, ‘t is de kloofniet de dogma’s, ‘t is ’t geloof