De vorige keer...

De vorige keer gebeurde er een hoop kleine dingetjes die wel van belang zijn voor verder in het verhaal, maar niet groot genoeg om hier neer te zetten, dus ik noem

alleen de grote dingen op.Magda en Ruben hebben hier en daar moeite met het opvoeden van Rachel, maar

samen komen ze een eind.Romeo en Ruby hebben (eindelijk) gekust.

En we hebben Gaby, Gyselle en Ginny gezien. Gyselle heeft het erg gezellig met Tyler en tussen Ginny en Jairo lijkt er ook een klik te zijn.

Als je dat niets zegt, kijk dan even terug naar het vorige hoofdstuk.

Weet je wel waar het over gaat? Dan kan je verder! ->

‘Whoo!’

‘Yeah!’

In het hoofdhuis gaan de jongens helemaal los op de muziek. Hoe gekker hoe beter en ze hebben de grootste lol.

Challengefields 1

Maar Rachel snapt er niks van. Ze hoort de muziek niet en ziet haar broers alleen maar heel raar bewegen. Ze kijkt dan ook zeer verward toe.

Grinnikend loopt Rick naar zijn zusje. ‘Hallo, Rachel,’ zegt hij, duidelijk articulerend zodat Rachel kan zien wat hij zegt. Liplezen vind ze nog veel lastiger dan gebarentaal, maar kleine dingetjes als gedag zeggen kan ze wel al volgen.

‘Hallo,’ gebaard ze naar hem terug. ‘Wat doen jullie?’

Hij wil meteen terug gebaren, maar dan beseft hij dat hij het gebaar voor dansen niet kent. ‘Chris, Joëll? Weet een van jullie het gebaar voor dansen?’

‘Uhm...’

Geen van beiden weet het gebaar en dus pakken ze een boek om het op te zoeken.

‘Maar als ze het gebaar kent, dan weet ze toch nog steeds niet wat het betekend?’ vraagt Chris plots. Daar denken ze allemaal even over na.

‘Oh,’ zegt Rick dan. ‘Dat is geen probleem. Ik kan het wel uitleggen, denk ik. Maar eerst het gebaar.’

Zodra ze het gebaar gevonden hebben duurt het maar kort voor Joëll en Rick het onder de knie hebben. Chris heeft er iets meer moeite mee. Daarom blijft Rick met zijn tweelingbroer oefenen terwijl Joëll het aan Rachel gaat leren.

‘Dansen. Dansen,’ zegt hij eerst een paar keer duidelijk, zodat ze de beweging van zijn mond kan zien.

Dan leert hij haar het gebaar. Het kost natuurlijk even wat moeite, maar lang niet zoveel als in het begin. Rachel heeft inmiddels veel meer controle over haar handen.

‘Goed zo!’ roept Joëll enthousiast uit. Dan gebaart hij het er ook snel achteraan. Met een lach op haar gezicht herhaalt Rachel het nog een paar keer. ‘Dansen. Dansen.’

Dan tilt Joëll zijn zusje van de bank en zet hij haar bij de radio neer, waar Rick bij haar gaat zitten.

Rick heeft ondertussen nog een paar woorden opgezocht om het goed uit te kunnen leggen. ‘Dansen is bewegen op een ritme,’ gebaart hij. ‘Ritme.’ Hij pakt de hand van zijn zusje en legt die op de radio, zodat ze de bas goed kan voelen. Met zijn andere hand tikt hij mee op het ritme van de bas. Dan gebaart hij nog eens; ‘Ritme.’

Rachel knikt ten teken dat ze het begrijpt en tikt zelf ook mee met het ritme.

‘Ga maar, jongens,’ zegt Rick tegen zijn broers die meteen weer losgaan op de muziek, maar deze keer letten ze er wel op dat ze goed in het ritme blijven, voor Rachel.

‘Dansen, gewoon bewegen op het ritme.’ gebaart Rick en zelf beweegt hij zijn armen ook mee.

En dat Rachel het door heeft is dan wel goed te merken, want ze danst vrolijk met haar broers mee.

‘Zo, veel beter,’ zegt Tyler wanneer hij samen met Jairo naar de opgeknapte keuken kijkt.

Jairo knikt. ‘Ik moet toegeven, dit is zeker niet verkeerd. Het vorige was ook wel leuk, maar dit is een stuk beter voor een groep studenten.’

Studenten- vereniging van Velds

‘En hier kan tenminste ook een flinke groep eten. Misschien dat en nog een tekort is aan plaatsen wanneer Sterre hier zit, maar ja, ik denk niet dat iedereen tegelijk zal eten. Want niet iedereen heeft op hetzelfde moment college, zoals we al hebben gemerkt.’

‘Nee, en je hebt natuurlijk ook een deel wat gewoon niet uit bed kan komen,’ zegt Jairo plagend.

Tyler steekt zijn tong uit en ploft op een van de stoelen neer. ‘Maar je weet wel wat dit betekend, toch?’

‘Uhm... Nee.’

‘Feestje!’ roept Tyler enthousiast en Jairo slaakt een zucht.

‘Moet dat echt?’ vraagt hij met een zucht. ‘Ik wilde vanavond naar de bieb, weet je.’

‘Ja, dat moet. En ik weet zeker dat jij het niet erg vind, want ik nodig Gyselle en haar zussen ook uit.’

Even lijkt het of Jairo nog wil protesteren, maar de gedachte dat Ginny dan langs komt spreekt hem toch te veel aan. Hij slaakt een zucht, gaat ook zitten en zegt; ‘Vooruit dan. Maar niet te veel sims uitnodigen, oké?’

Natuurlijk zit er een flink verschil tussen wat Jairo en Tyler te veel vinden. ‘s Avond is het dan ook flink druk in het huis met een flinke berg studenten uit allerlei jaren die met zijn allen de grootste lol maken.

‘Ach, ik heb hetzelfde probleem met Gaby en Gyselle,’ vertelt Ginny aan Jairo, die flink op zijn broer heeft gemopperd. ‘Gelukkig is het appartement niet enorm groot, dus ze kunnen niet zo veel sims uitnodigen. Maar het is vaak toch iets meer dan ik leuk vind.’

‘Broers en zussen, ze zijn allemaal hetzelfde, hè?’

‘En zij zullen hetzelfde over ons denken. Maar ja. Je kan niet met en zonder ze. Zoals het hoort.’

‘Dat is zo. Vaak wil ik Ty achter het behang plakken, maar als hij er niet was, zou ik waarschijnlijk meer tijd in de bieb doorbrengen dan gezond is.’

‘En zonder Gyselle en Tyler hadden we elkaar waarschijnlijk nooit ontmoet,’ zegt Ginny met een voorzichtig glimlachje.

Jairo glimlacht net zo voorzichtig terug. ‘Dat zou wel heel erg jammer zijn geweest,’ zegt hij. Even vallen ze stil en kijken ze elkaar aan. Dan pakt Jairo Ginny’s hand en trekt hij haar overeind.

‘Mag ik deze dans van u?’ vraagt hij dan op een overdreven beleefde toon.

Ginny giechelt, kijkt even verlegen weg maar knikt dat toch. ‘Natuurlijk.’

Een flinke tijd hebben de twee de grootste lol, gezellig dansend en luid met de liedjes meezingend. Op een moment is het toch wel even genoeg. ‘Zullen we even de frisse lucht ingaan?’ vraagt Ginny. ‘Het wordt hier wel erg warm.’

Jairo knikt en samen lopen ze langs de groep dansende sims, waar Tyler en Gyselle tussen staan te zoenen. Hoofdschuddend lopen ze de achterdeur uit.

Eenmaal buiten is het heel anders qua temperatuur. Niet zo vreemd, midden winter, maar Jairo kijkt een beetje bezorgd naar de kleding van Ginny. ‘Heb je het niet te koud zo?’ vraagt hij terwijl hij haar handen vastpakt.

Ginny glimlacht en schudt haar hoofd. ‘Nee, het is prima. Ik ben gewend zo buiten te lopen wanneer het nog kouder is. Ik heb pas last van de kou als het tien graden vriest. Maar lief dat je het vraagt.’

‘Heb je er echt geen last van?’ vraagt Jairo verbaast.

Ginny knijpt zachtjes in zijn handen. ‘Ik vind het wel lekker. Het is veel erger als het 30 graden is. Dan heb ik het gevoel dat ik smelt.’ Dan glimlacht ze verlegen. ‘Een beetje zoals nu.’

Jairo glimlacht terug en bloost een beetje. ‘Je bent niet de enige,’ zegt hij zachtjes. ‘Ik vind je erg leuk, Ginny.’

Daar kleurt Ginny ook rood van. ‘Ik vind jou ook leuk. En-’

‘Ginny, we gaan!’ klinkt de stem Gyselle dan plots. ‘We moeten morgen allebei vroeg op, dus we moeten er vandoor.’

‘Je hoort het, ik moet gaan,’ zegt Ginny, een beetje teleurgesteld. ‘Zie ik je snel weer?’

‘Natuurlijk,’ antwoordt Jairo. Voor ze weg kan stappen, drukt hij vlug een kus op haar wang. ‘Tot gauw.’

‘Ja, tot gauw,’ zegt Ginny voor ze met dieprode wangen weggaat.

Vrolijk fluitend loopt Britt naar de voordeur van het huis van Tim en zijn familie. Eerder die dag is ze gebeld door haar beste vriend die overenthousiast in haar oor tetterde. Britt heeft toen snel gezegd dat ze wel gewoon langs zou komen om de baby te bewonderen.

Challengefields 2

Al heel snel nadat ze op de bel heeft gedrukt vliegt de voordeur open en komt Tim naar buiten. Meteen geeft hij Britt een grote knuffel. ‘Ik ben vader, Britt. Ik ben een papa. Een papa van een prachtige baby,’ zegt hij trots.

Om de toon waarop hij het zegt kan Britt alleen maar grijnzen. ‘Nou, laat me die mooie baby dan eens zien.’

‘Oh, maar jij bent inderdaad een prachtig ventje,’ zegt Britt terwijl ze het kleintje uit zijn wieg haalt.

‘Ja, hij is echt mooi, hè?’

Britt knikt. ‘Zeker. Dat rode haar komt van je moeder, toch?’

Tim knikt. ‘En voor de rest lijkt hij tot nu toe vooral op Lieffie. Maar dat vind ik absoluut niet erg, want Lieffie is erg mooi. Ik hoop dat Thomas net zo mooi wordt.’

‘Ik hoop vooral dat hij jouw karakter heeft, want je bent een geweldige kerel,’ vindt Britt. ‘Thomas boft maar met jou als vader.’

‘Dank je.’ zegt Tim zachtjes.

Dan legt Britt Thomas terug in zijn wiegje en haalt ze een cadeautje tevoorschijn. ‘Thomas is een beetje te klein om het uit te pakken, dus dat moet jij maar doen,’ zegt ze tegen Tim.

Verbaast pakt Tim het cadeautje aan. ‘Dat was toch helemaal niet nodig?’

‘Nope, maar toen ik deze zag, moest ik hem gewoon meenemen. En ik hoop dat Thomas hem ook erg leuk vindt.’

Tim zet de knuffel die uit de doos komt bij Thomas in de wieg. Even kijkt Thomas naar de panda. Dan begint hij vrolijk te brabbelen.

‘Volgens mij is hij goedgekeurd,’ zegt Tim lachend.

Britt kijkt trots naar haar vriend. ‘Echt, Tim. Volgens mij zal jij een geweldige vader zijn.’

Er klinkt een hoop gejuich en getoeter in het hoofdhuis. De tweeling is jarig en hoewel ze niet te veel gasten hebben, is er toch herrie genoeg.

Challengefields 1

‘Kom op, blaas de kaarsjes uit!’ roept Fiona ongeduldig.

Chris lacht. ‘Heb je haast?’

‘Zij misschien niet, maar je wil zelf ook heel graag opgroeien,’ plaagt Rick.

‘Dat is zo.’ Meteen leunt Chris naar de taart toe en blaast hij de kaarsjes uit.

En met nog een sprong is Chris een tiener. ‘Wow, ik heb spierballen,’ zegt hij trots.

Sterre staat achter hem flink te lachen. ‘Maar die kleding is verschrikkelijk.’

‘Nogal,’ vindt ook Fiona. ‘Maar wat is je wens? Nu kan je het wel vertellen!’

‘Ik heb gekozen voor Romantiek en ik wil de top van de Sport halen,’ zegt Chris zelfverzekerd.

Luuk en Ruben kijken elkaar even aan. Luuk kijkt een beetje bezorgd, maar Ruben knikt naar Rick en Joëll. De wens van Chris is dan niet echt geschikt voor een stamhouder, maar hij heeft nog twee zonen en maakt zich duidelijk geen zorgen.

Dan stapt Rick naar zijn eigen taart. ‘Mooie wens, Chris, maar ik vind die van mij nog beter.’

‘Oh? Laat dan maar eens zien,’ zegt Chris.

‘Ik ben het met Rick eens,’ zegt Mark.

‘Jij weet wel wat hij gaat kiezen?’ vraagt Fiona verontwaardigd. ‘Dat is niet eerlijk!’

Mark steekt zijn tong uit. ‘Familiesims zijn veel meer te vertrouwen dan Rijkdomsims.’

De volwassenen lachen om de kibbelende kids en Fiona moppert nog een beetje terwijl Rick onder luid gejuich zijn kaarsjes uitblaast.

‘Kom op, springen! Ik wil het ook weten,’ zegt Chris enthousiast.

‘Vooruit dan maar. Ik laat je wel zien hoe het moet.’

‘Kijk, zo doe je dat,’ zegt Rick trots. ‘Ik denk dat ik deze outfit zelfs hou. Hij is wel tof.’

‘Jup, jij weet wel hoe het moet,’ zegt Ruby. ‘Je houdt de eer hoog. Veel beter dan je broer.’

Chris kijkt haar met samengeknepen ogen aan. ‘Jij had ook geen... Oh, wacht. Jouw outfit was ook zo slecht niet... Maar goed! Rick, wat is je wens?’

‘Praat er maar snel overheen, ja,’ zegt Rick lachend. ‘Ik heb gekozen voor Kennis en ik wil de Wetenschap in. Dat lijkt me wel wat.’

‘Ja, dat past wel bij je,’ zegt Chris terwijl Ruben en Luuk naar elkaar glimlachen.

Wanneer een groot deel van de taart op is, gaan Chris en Rick naar Ruby toe. ‘Nichtje, we hebben je hulp nodig,’ zegt Chris.

Rick knikt. ‘Chris moet eerst even wat anders aan doen, voor onze ogen permanent beschadigd raken.’ Daarop moppert Chris een beetje, maar Rick negeert dat. ‘Ik hoop dat je ons daarna even wil komen helpen.’

‘Natuurlijk,’ zegt Ruby. ‘Ik weet niet wat jullie van me willen, maar als ik kan helpen wil ik dat best doen.’

‘Veel beter,’ zegt ze wanneer ze tien minuten later de kamer van de tweeling inloopt. ‘De kamer is ook leuk geworden,’ voegt ze eraan toe.

‘Dank je,’ zeggen de jongens in koor, waardoor Ruby moet lachen.

‘Waar kan ik mee helpen?’

‘Nou,’ begint Chris en hij krijgt een grijns op zijn gezicht, ‘ik weet niet of je het gemerkt hebt, maar Rick en ik lijken nogal op elkaar. We hebben verschillende neuzen, maar voor de rest zijn we twee druppels water.’

‘Op zich is dat niet zo heel erg,’ gaat Rick verder. ‘Maar we hebben ook hetzelfde kapsel. En nu worden we heel vaak door de war gehaald, wat nogal irritant wordt. Vooral als we in uniform zijn. Maar er is een simpele oplossing. Een van ons neemt een ander kapsel. En aangezien jij jouw haar zo leuk hebt gedaan, willen we graag dat jij helpt.’

‘Leuk! Van wie mag ik het kapsel veranderen?’ vraagt Ruby enthousiast.

Chris steekt zijn hand op en loopt naar de spiegel. ‘Do your worst.’

‘Nou, niet je ergste... Ik wil nog wel naast hem kunnen lopen zonder me te schamen,’ zegt Rick.

‘Ach, vertrouw me maar. Ik beloof je dat het geen regenboog wordt.’

‘Klaar!’

‘Wow, dat is anders.’ Een tijdje staart Chris in de spiegel.

‘Goed anders?’ vraagt Ruby.

‘Heel goed anders,’ zegt Chris en hij geeft Ruby een knuffel. ‘Thanks.’

‘Zeker goed, ja. Dit is zeker niet verkeerd, Ruby,’ vindt ook Rick.

‘Graag gedaan.’ Ruby ploft op een van de banken neer en ook Rick gaat zitten.

‘Kom maar binnen,’ roept hij richting de deur.

Snel gaat Chris in een overdreven houding staan. ‘Ben ik niet mooi?’ vraagt hij met een hoog stemmetje en hij knippert flink met zijn ogen.

Joëll schudt zijn hoofd. ‘Je bent getikt.’

‘Zit in de familie, dus dat zijn we allemaal,’ zegt Chris en hij gaat samen met alle anderen ook zitten.

De rest van het feestje hebben ze het nog flink gezellig, vooral met alle verhalen die Ruby weet te vertellen.

‘Het was echt geweldig, mama! Het is daar heel gezellig. Ruby was heel grappig en Sterre is soms zo bijdehand, dan kom je ook niet meer bij. Ze voelt zich bij ons nu ook echt op haar gemak, anders zou ze die opmerkingen niet maken. Bij mensen die ze niet kent is ze heel verlegen. En dan heb ik nog niks over Chris en Rick gezegd! Ze zijn allebei zo leuk, mam, echt. Hoewel ze op elkaar lijken, ze zijn toch best verschillend en zo leuk op hun eigen manier.’

Later die avond.

Ella krijgt een grijns op haar gezicht. ‘Dat klinkt geweldig, lieverd. Maar je weet wat ik heb gezegd. Leg je nog niet vast op een jongen, ze kunnen nog veranderen wanneer ze ouder worden. Dan kan je voor de beste gaan.’

Fiona knikt serieus. ‘Dat weet ik nog, mama. En ik zal het zeker onthouden.’

‘Goed zo,’ zegt Ella. ‘Nou, vertel verder. Ik wil alles horen.’

Fiona babbelt enthousiast verder. Zij en Ella hebben niet door dat Mark uit zicht mee staat te luisteren. Hoofdschuddend hoort hij het gebabbel van Fiona aan.

‘Nee, hier heb ik geen goed gevoel bij,’ mompelt hij voor hij zachtjes de trap op loopt, weg van Ella en Fiona.

En dat was de update. Ik vond het wel een goed einde.

...

Leg die hooivorken weg. Serieus. Ik heb ook niet meer dan dit.

In een jaar tijd heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan. Ik had gehoopt al wat generatie 5 in mn spel te hebben, maar door allerlei omstandigheden is het sims spelen op een lager pitje gekomen en tsja... Ik weet niet of dat snel weer op een hoger tempo gaat. Ik doe de laatste tijd liever zelf rustig lezen,

of soms de Sims 3 spelen, zonder verhaal, lekker ontspannen.

Om nog even wat over het verhaal te zeggen... Jup, weer een Romantieksim en Kennissim in een tweeling. Net als Jairo en Tyler. Maar de secundaire wensen zijn gelukkig wel anders. En natuurlijk

zijn Chris en Rick jongens van de hoofdlijn, een hoofdlijn die verantwoordelijkheden met zich meebrengt. Daar heb ik al plannen voor, die jullie vanzelf zullen zien.

Ik hoop dat jullie de update leuk vonden. Hij is korter dan normaal, maar zoals ik al zei, ik vond dit een goed punt om te stoppen.

Bedankt voor het lezen. En ik wil vooral de mensen bedanken die al een groot deel van de 3 jaar met me mee zijn op dit avontuur.

Xx Marieke