v.u. Tom De Craene I Abrikoosstraat 50 I 9000 Gent I P706126
ichtus magazine3-maandelijks I okt - nov - dec 2009 www.ichtus.be
Leven met God in Oostenrijk Bible and Culture
Een bruisend kotleven?Babette’s feast Filmtip
Ichtus groeit
Formacion dagboek
Colofon Inhoud
Ichtus Magazine is een uitgave van
Ichtus Vlaanderen vzw en heeft als
doel om afgestudeerden, Ichtianen
en geïnteresseerden op de hoogte
te brengen van de werking in Ichtus.
Ichtusmagazine verschijnt driemaandelijks.
Website: www.ichtus.be
Redactie: Jan D’Joos, Karel Strobbe, Elke Couchez, Maarten Vergouwe, Wouter Van Hoof, Rudina Coraj.
Layout: Gersom Brussaard
Contact: [email protected]
Giften steeds welkom
op rekeningnummer
230 - 0088770 - 35
Ichtus Vlaanderen
Ter Kale 14
9850 Nevele.
Ichtus Vlaanderen is aangesloten bij IFES
(International Fellowship of Evangelical
Students) - www.ifes.org
4
7
8
13
10
Omnes viae Romam ducuntColumn
Een bruisend kotleven?Kijk en vergelijk
Het dagboek van een formacioniste De groeten van Sara
Babette’s FeastFilmtip
Leven met God in OostenrijkBible and Culture
Van de redactie:
Het Ichtus Magazine telt voortaan 16 bladzijden. Met deze uitbreiding hopen we nog meer relevante artikels en interviews te publiceren. Suggesties zijn meer dan welkom, aarzel dus niet om ons te mailen met uw ideeën en voorstellen. Ook alle vragen en reacties op de artikels in dit nummer horen we graag!
2
Ichtus groeit!Uitbreiding van de staf
14
Contactadressen
Ben je student of ken je een student? Ga je volgend jaar studeren? Hier vind je alle informatie die je nodig hebt.
Antwerpendinsdagavondwww.ichtusantwerpen.be
GentwoensdagavondKammerstraat 10www.ichtusgent.be
KortrijkwoensdagavondMeensestraat 83www.ichtuskortrijk.be
LeuvenwoensdagavondNaamsestraat 55ichtusleuven.wordpress.com
Studentenwerkers:
Tom De Craene - [email protected]
Sem Thomas - [email protected]
Wouter Van Hoof - [email protected]
Rudina Coraj - [email protected]
Beste lezers,
Mijn vrouw heeft in Nederland gestudeerd. Eén van de meest
treffende verschillen in de studentencultuur vond ze het ver-
schil in ervaren druk. Wanneer je in Nederland 5 jaar doet over
een studie die 4 jaar duurt, dan wordt dit vaak als iets positiefs
gezien. Men zal denken dat je waarschijnlijk tussen twee jaren
een jaar in het buitenland bent geweest of dat je actief was in
een studentenvereniging of in de jongerenpolitiek. Wat het ook
is, men gaat ervan uit dat er meer in je leven was dan studeren
alleen. Wanneer je hier in Vlaanderen hetzelfde resultaat hebt,
dan word je veelal gezien als een mislukkeling. Je kon de druk
niet aan, je hebt gelanterfant, je was niet slim genoeg, je bent
te veel uitgegaan, …
Het erge is dat niet enkel het systeem en de maatschappij deze
druk oplegt, onbewust doen ouders en studenten dat zelf ook.
Ouders willen het beste voor hun kinderen of willen dat ze het
later beter hebben dan hen (begrijp me niet verkeerd, dit is een
fantastisch verlangen), maar weten dit niet altijd goed over te
brengen. Studenten leggen ook voor zichzelf de lat heel hoog:
ze moeten beter zijn dan hun oudere broer, ze willen per se doc-
toreren, ze denken dat men pas blij met hen zal zijn wanneer ze
14 of meer halen, ze denken dat enkel deze studierichting hen
later gelukkig zal maken, …
Ik zie hoe hoog de druk is die studenten ervaren en dit is niet
enkel schrijnend, maar het stoort me ook. Want als we werkelijk
geloven dat onze identiteit in de eerste plaats ligt in Christus en
niet in onze verwezenlijkingen, dan klopt heel deze prestatie-
drang en -druk niet, dan zou er meer rust moeten zijn, meer
ontspannenheid, meer levensvreugde onder studenten en onder
het studeren. We kunnen deze verandering in mentaliteit in de
eerste plaats denk ik niet verwachten van studenten zelf. Neen,
Ichtus, ouders, kerken, docenten en professoren zullen deze
manier van identiteit vinden in Christus en de rust die hieruit
voortkomt moeten uit- en voorleven. Hoe? Dat is een vraag waar
we ons goed over moeten bezinnen; het is een moeilijke vraag,
want we leven in een maatschappij die veel van ons verwacht,
maar als dit ons lukt, hebben we onze studenten iets te bieden,
waar momenteel grote nood aan is.
Tom De Craene
Algemeen Secretaris
3
We zijn daar voor de IFES-conferentie Bible & Culture, een training van zeven weken voor studenten en afgestudeerden van over heel Europa. Gezamenlijk wordt nagedacht over de impact van Jezus op ons hele leven en over onze taak als levend getuigenis. Een dertigtal enthousiaste-lingen brengt hier een groot deel van zijn vakantie door.
We sluiten bij de groep aan als er net een week van de conferentie achter de rug is. Nadat we aan de groep zijn voorgesteld, waarschuwen verschillenden van hen ons dat deze week echt intensief was. Dat klinkt bekend; in de aankondigingsmails werden we er ook herhaaldelijk op gewezen dat het echt een stevige cursus zou worden. We krijgen nog een dagje respijt – zondag was telkens de vrije dag – maar vanaf maandag vliegen we er inderdaad stevig in. In de ochtenden bevindt zich het Bible compartiment. Elke week wordt een Bijbelboek besproken en dit be-hoorlijk grondig. We krijgen informatie over de grondtekst, mogelijke vertalingen en interpretaties van betwiste passages, inschattingen van hoe de verschillende boeken in hun originele context fungeerden, kortom, een bijzonder gedegen achtergrond om daardoor de tekst samen beter te kunnen lezen en begrijpen. Om een zo breed mogelijk spectrum aan boeken te beslaan wordt elke week voor een ander genre geopteerd. De sprekers zijn stuk voor stuk autoriteiten op het vakgebied dat ze gaven, met bovendien een duidelijke liefde en enthousiasme voor Gods woord. In de namiddagen krijgen we de component Culture voor de kiezen. Goed, je bent christen. Welke invloed heeft dat op je identiteit? Hoe ga je om met geld, met eerlijke en bepaald minder eerlijke producten? Met vervuiling en het broeikaseffect? Hoe kijk je naar films? Om kort te gaan, hoe sta je in je cultuur als christelijke mens als Jezus voor elk aspect van je leven relevant is? Deze en nog een heleboel andere vragen mogen we doorkauwen op die namiddagsessies. Bepaald geen typische Bijbelstudies, maar daarom hoegenaamd niet minder relevant.Le
ven m
et Go
d in O
oste
nrijk
teks
t: W
oute
r Va
n H
oof /
foto
’s: R
udin
a Co
raj
Een koele zomeravond in het Oostenrijkse stadje Mittersill. Na een reis van meer dan dertien uur arriveren Rudina en ik in het kasteel, met de weinig originele naam Schloss Mittersill. Deze pittoreske locatie zal de volgende vier weken ons thuis zijn.
Dan zijn ook sommige avonden nog gevuld. Bij tijd en wijle krijgen we de kans om samen te zingen, ervaringen te delen en samen te bidden. Een vaste avond elke week is ook Speaker’s Corner: de sprekers van die week worden door de groep op de rooster gelegd over een wijde variëteit aan onderwerpen, wat er ook maar uit de groep naar voren komt. Sprekers kunnen zo hun persoonlijke getuigenissen delen, maar ook stukken van hun kennis die tijdens de gewone sessies niet aan bod komen.Een ander wekelijks terugkerend avonditem is een film. Na de film te hebben bekeken laten we er een snelle analyse op los: wie zijn de personages? Hoe kijkt de film naar mensen? Hoe kijkt de film naar de wereld? Welke dingen worden voetstoots aangenomen als de waarheid en welke dingen worden op de helling gezet? Zo zien we dat films niet als puur entertainment functioneren, maar vaak ook een boodschap in zich dragen die dieper gaat dan het al dan niet aanwezige moraliteitspreekje: iedere film start vanuit een zeker wereldbeeld. Door de film te gaan begrijpen kunnen we beter onze tijdsgeest vatten en weten welke verbindingspunten we kunnen maken met onze respectievelijke culturen. Als laatste discussiepunt gaan we steeds in op de vraag hoe we aan de hand van de film in kwestie in gesprek zouden kunnen gaan over Jezus. Vaak geen sinecure, zo mag blijken, maar het is wel een sterk instrument om gesprekken mee te openen.
Eén middag in de week wordt vrij gelaten. Dat is niet met het oog op hoognodige rust, maar met de bedoeling te dienen tot voorbereidingstijd voor de alom gevreesde zaterdagmorgen. Op zaterdag mogen we namelijk hele-maal zelf aan de slag. We krijgen een Bijbelgedeelte uit het boek dat we de afgelopen week hebben besproken en daar moeten we een korte Bijbelstudie over maken. Die studie wordt dan een voordracht in een groepje van drie tot vijf man. In tien à vijftien minuten moeten we het gedeelte kunnen kaderen, een verklaring geven omtrent de betekenis en, belangrijkst van al, de lijn doortrekken naar onze eigen levens: wat moet ik doen volgend op mijn kennis over dit gedeelte? Daarbij moeten we er bovendien nog rekening mee houden dat in ons ingebeelde publiek zich mensen bevinden die de Bijbel niet kennen. Het is absoluut uit den boze om christelijk jargon te gebruiken, we moeten ons houden aan woorden die ook buiten de christelijke middens een algemeen bekende betekenis hebben. Tel daar nog bij op dat Engels voor nagenoeg niemand de moedertaal is en je begrijpt terdege waarom menigeen stevig met de zenuwen zit voor de zaterdagsessies. Grappig is dat voorgaand aan de eerste sessies de algemene teneur nog is: “hoe krijg ik tien minuten vol?” De weken daarop klinkt echter heel wat vaker: “hoe ga ik alles wat ik wil zeggen in vijftien minuten krijgen?”Al met al is het absoluut een nuttige oefening. Zelfs als het niet is om Bijbelstudies te leiden, leren we heel wat over hoe je überhaupt aan Bijbelstudie kan doen.
Toch is het niet allemaal leren wat de klok slaat. We krijgen ook de nodige tijd om elkaar te leren kennen, te genieten van gezamenlijke uitstapjes naar Salzburg of de bergen, samen te sporten en spelletjes te doen. De omgeving is absoluut fantastisch en je kan Gods majesteit zo van de bergen proeven afstromen. In het laatste weekend dat we aanwezig zijn maken we een trip naar een berghut, om daar de nacht door te brengen. De volgende dag houden we bij het afdalen van de berg onderweg een aanbiddingsdienst. Ijskoud, maar die omsluiting door bergen geeft het toch net dat tintje extra.
Als de tijd is gekomen om te vertrekken zijn Rudina en ik het er roerend over eens dat we graag de twee nog volgende weken hadden uitgezeten, maar het is nu eenmaal niet anders. We moeten terug. Bible & Culture is een overweldigende ervaring geweest die onze verwachtingen ver heeft overtroffen.
ww
w.b
ible
andc
ultu
re.o
rg
7
Omnes viae Romam ducuntColumndoor Maarten Vergouwe
Dat gaat mij nu net even iets beter af; een gesprek over serieuzere zaken. Hij was dan ook bereid om te antwoorden op mijn vraag. Toch was ik wel een beetje teleurgesteld. Teleurgesteld in het antwoord en teleurgesteld in het collectieve bewustzijn. Want het was nu niet het meest originele antwoord, integen-deel, het was zo’n antwoord dat iedereen zou geven. Zo zie je maar, een onderwerp mag actueel zijn, het blijkt toch altijd moeilijk om iemand te vinden die net even iets verder denkt dan wat de media zegt. Laten we eerlijk wezen, het collectief bewustzijn wordt nogal gevormd door de media.
Hoe hij denkt over religie ? “Religies zijn allemaal het-zelfde. Ze leiden allemaal tot God en ook weer niet.” Ik kon het hem niet kwalijk nemen want het is toch niet zijn zorg wat andere mensen geloven. Hij gelooft dat geloof relatief is en eigenlijk onbelangrijk. Hij is ook niet de enige, de hele tafel in de kantine zei dat te geloven. Toch wist ik dat hij meer voor rede te vinden was dan de anderen en waagde me, na een hap van mijn sandwich, aan een volgende vraag. Want ik kon het niet over mijn kant laten gaan dat hij zou beweren dat mijn geloof op gelijke voet staat met dat van de moslima die vecht voor haar hoofddoekenrecht, of de jood die zijn krullen voor het vergrootglas duwt bij het bekijken van de diamant die hij binnenkort zal verkopen.
“Religies zijn hetzelfde omdat ze allemaal een ant-woord zijn voor de mens die verlangt antwoorden te hebben op onoplosbare problemen en bovennatuur-lijke zaken.” Weinig verrassende repliek, totdat hij zei dat hij geloofde dat dat verlangen een universele drang van alle tijden was. Het argument van de cul-tuurgebondenheid vond hij dus ook niet afdoende. En dat maakte dit gesprek interessant.
Als voetballeek ben ik van mening dat het team van Real Madrid net zo goed dat van Arsenal kon zijn. Ze hebben allebei poppetjes die achter een bal aan lopen en ze vervolgens doorspelen naar (liefst) een teamge-noot die hem vervolgens met een gigantische lel te-gen het (naar mijn mening) veel te smalle frame van het doel schiet. Daar kan mijn collega dan ook in geen geval om lachen, want hoe durf ik zijn thuisploeg met die verrekte Britten te vergelijken ? Niet dat dit nu zo’n bijster bijdehante vergelijking van mij was, maar hij snapte het punt.
Niet alle wegen kunnen naar Rome leiden. Evenmin kunnen alle wegen van Rome wegleiden. Welke weg er ook naar Rome leidt, in deze crisistijden wil de focus al eens verschuiven naar de tafel in de kantine waar er, tussen het geld verdienen door, al eens een interes-sante babbel ontstaat. Een mens moet toch eten ...
*8
EEn niEuw acadEmiEjaar,
EEn bruisEnd kotlEvEn?door Karel Strobbe
8
Berthold Aman1e doc geneeskunde
bEschrijf jE kot EEns
Benno Geertsma Afgestudeerd in de politieke en sociale wetenschappen
Hanna Deman
Afgestudeerd in de
Farmaceutische Zorg
Peter De Zutter3de master geneeskunde
Obed VleugelsAfgestudeerd als grafische- en reclamevormgever
Als je vanuit je kot kunt zien of je trein vertraging heeft, dan wordt je leven opeens stukken minder stresserend! Wie houdt niet van de Oxfam in de straat? En als je dan les hebt, juist aan het andere einde van de stad, ja, dan neem je dat erbij...
Ik heb in één straat, in vier verschillende huizen en in vijf
verschillende koten gezeten. De muur van mijn grootste
kot had ik in fantastisch gezellig bordeaux geschilderd,
zonder de toestemming van de kotbazin. Aan mijn ruit had
ik een gordijn van bananenschillen gehangen. Nu doe ik
dat niet meer... Mijn eerste kot, zo ontdekte ik later, was
volgens de officiële afmetingen illegaal klein, minder dan
acht vierkante meter (2.50 op 3.50m)! Mijn laatste kot
werd het huis waar ik na mijn huwelijk ben gaan wonen.
‘t Kan verkeren!
Mijn kot bevond zich vlakbij de Oude Markt in Leuven. Ik hoefde maar mijn raam open te zetten om onder mij de Dijle te zien en te horen. Mijn bed werd dan ook ver-plaatst tot voor het raam, zodat ik ‘s nachts kon genieten van dat kabbelende geluid.
Mijn kot is op de Keizersberg, een abdij in Leuven. De sfeer die er hangt stemt tot rust. We hebben een grote tuin, een minivoetbalveldje, en zelfs een fitnessruimte!
De kamer was zo hoog dat ik hem wel in twee verdiepen moest onderverdelen. Verder was er zo een hoge hoog-slaper dat ik er wel een schommel onder moest hangen, en was de trap zo smal dat we de driezit wel langs de brandladder omhoog moesten sjouwen. Nog enkele eye-catchers: een elandkop, een hangend bureau, en een raam dat niet open kon (door dat verdiep uiteraard)...
lEukstE En slEchtstE kotErvaring
Leukste ervaring: Mensen die zomaar aankloppen. Een deur dicht-
geplakt met snoep en kaarten voor je verjaardag, of onderuit-
gezakt op een bed met een waterpijp erbij...
Slechtste ervaring: Extra moeten bijleggen voor vuilzakken en
dergelijke omdat andere mensen dat niet willen betalen...
Vooral de examenperiodes waren geschift leuk: tussen het blok-
ken door knutselden we aan cadeautjes voor de ene of de andere,
gingen we zwemmen in de Blaarmeersen of kookten we samen.
In volle examenperiode ben ik eens met een goede vriend in een
opblaasbaar rubberbootje de Dijle gaan afvaren! Zalig! Aanrader
voor alle studenten! En we hadden nog zo veel werk…
Slechtste ervaring? Mijn laptop werd gepikt... De huur werd eens
tijdens het schooljaar verhoogd, zogezegd wegens gestegen ver-
warmingskosten, wat niet echt legaal was van onze huisbazin.
Mijn leukste ervaring was toen ik met enkele vrienden mijn verjaardag vierde en als verassing een overheerlijke chocolade- fondue als dessert kreeg. Minder leuk was het om ‘s nachts wak-ker te worden en muizen te horen lopen over het plafond. In het begin vreemd, maar alles went.
Onze kotweekends zijn super! Eén keer per semester gaan we met zijn allen naar een andere abdij in België, Nederland of Duitsland. Daar sluiten we aan bij de plaatselijke monniken- of zustergemeenschap. Bovendien verkennen we de omgeving met een wandeling of een fietstocht. Het is een sportief en een heel rustbrengend weekend.
Mijn leukste kotervaring was dat het meisje waar ik verliefd op
was naar mijn kot kwam en dan heb ik gevraagd of ze met mij
wou verkeren. En ze zei ja. Moest ze nee gezegd hebben, zou dat
mijn minst leuke ervaring geweest zijn.
9
Het academiejaar is ondertussen alweer volop bezig. Eerstejaarsstudenten hebben geen last meer van knikkende
knieën, pas afgestudeerde studenten denken vol heimwee terug aan de voorbije jaren. Ook het fameuze kotleven
start weer op, met bijhorende beruchte verhalen, waarvan wij wel wilden weten wat waar is!
favoriete kotgerecht
Bonenschotel met keiveel groenten...En als dessert
natuurlijk roomkaastaart of applecrumble, het laatste
een dankbaar plagiaat van de formación...
Ik ben er nog altijd trots op dat mijn eerste kotmaaltijd
gevulde paprika was! En dat voor iemand die nog nooit
gekookt had!
Fijne spaghetti met bolognesesaus uit een bokaal en
een hoop gemalen kaas. Het is heel gemakkelijk, snel
en altijd lekker!
Mijn handelsmerk is opgewarmde lasagna
(bij voorkeur met Zwan-worstjes).
Onze gemeenschappelijke kotmaaltijden zijn
meestal broodmaaltijden, die uitblinken in
gezelligheid.
Pannenkoekenbollekes: zelfde recept als pannenkoeken
maar dan in bollekes rollen en in een pollepel boven het
gasvuur houden. Vooral aan te raden bij gebrek aan pan-
nen en bij een overvloed van tijd.
hoe breng/bracht je ‘christen zijn op kot’ in de praktijk?
Ik probeer bewust te leven. Ik weet dat mensen naar me kijken
en een verklaring zoeken van de dingen die ik doe. Ik heb dan ook
vaak bij gewoonten getwijfeld of ik ze moest houden. Sommigen
bleven, sommigen gingen. Ik probeer open te zijn, en in gesprek te
gaan en koffie kun je bij mij altijd krijgen.
Samen naar Ichtus gaan, gebedsavonden, bidden voor het eten,
helpen met afwassen, elkaar steunen tijdens de stressmoment-
en, niet afkijken tijdens de examens...
Ik zat samen met een klasgenoot op kot die ik vaak uitnodigde
naar Ichtus. Ooit hielden we een kring over seksualiteit en daar
hebben we het nog vaak over gehad.
Elke dag kan je aansluiten bij de gebedsdiensten van de mon-
niken. Ik probeer ook zoveel mogelijk naar Ichtus te komen.
Een paar keer per maand organiseren we christelijke kotavon-
den met een gastspreker en één keer per week hebben we ook
een gemeenschappelijk gebedsmoment.
Ik probeerde lief, geduldig en verdraagzaam te zijn voor mijn kot-
genoten. Een goed voorbeeld te zijn maar ook geen saai, leeg leven
te promoten.
Principes kiezen en me eraan houden en ze ook kunnen verant-
woorden.
10
Dag 1 donderdag, Aarlen, 0u53.
Na aankomst werden onder leiding van Sem deze
middag meteen zware inspanningen verricht. Hij
beval ons de berg (lees: helling), die zich naast de
kampplaats bevond, te beklimmen. Bovenop deze
helling baden we samen voor de komende week en
genoten van het weidse uitzicht, dat prachtig is als
je je ogen sluit en je verbeelding laat werken.
Bij het spel ‘Weerwolven’ werd meteen druk ver-
taald naar het Engels voor de Hamiltons (een
Amerikaans gezin met vier kinderen). Later genoot
ik enorm van de kindergeluidjes, ging met Sem op
theevisite bij Abby Kate (een telg der Hamiltons)
en de grote tuin werd door groot en klein reeds
volop benut. Vanavond keken we, genesteld in de
gemakkelijke en voornamelijk minder gemakkelijke
zetels, naar de film Chicken Run en onder leiding
van Jeremy (de hoofdman der Hamiltons) re-
flecteerden we nadien volop. (Jawel, ook over de
film Chicken Run kan volop gereflecteerd worden,
probeert u maar!)
De dag werd afgesloten met een avondgebed,
iets wat we elke avond zullen doen de rest van de
week.
p.s. Ik voelde mij meteen welkom toen ik zag dat ook voor
de kleinsten voorzien was in materiaal. Ze hebben hier
een legotafel! Ik ga nog véél huizen bouwen… (Ingenieur
Steven is supergoed met Lego, mijn huisje zag er erg zielig
uit naast zijn cool vliegtuig)
Dag 2: vrijdag
Vanya en Saar leidden vandaag het ochtendgebed
en hadden het over de schoonheid, eigenschappen en
krachten van elk seizoen en hoe we daar als mens
optimaal van kunnen genieten. Daarna volgde een
manuscriptstudie over Genesis (1, 2 en 3) onder
leiding van Tom. In de namiddag liet Tom ons na-
denken over het ideaal van relaties zoals God ze
bedoelde (met onszelf, met anderen, met God en
met de schepping) en (in sommige situaties het
schril contrast met) relaties in de realiteit. Ik vond
het heel boeiend!
Oh en voor ik het vergeet: afwassen was nog nooit
zo plezant met Fatboy Slim die voor een nieuwe af-
wasdimensie zorgde! (Met dank aan Job, die niet
enkel slechte muziek had staan op zijn laptop.)
Het dagboek van een formacióniste
Formación 2009thema: gemeenschap
door Sara Soete
h
h
h
11
Dag 3: zaterdag
Vanmiddag gingen we met enkelen naar Aarlen City
en genoten daar van de rommelmarkt en een ijsje!
Aansluitend op de Bijbelstudie (over Jozua)
kregen we een workshop van Levi en Hanna over
de spanning tussen ‘ik’ en ‘de groep’. Het werd
heel concreet toen verschillenden een ‘handicap’
(blind, lam, doof, stom,..) kregen toebedeeld en er
op die manier met de ganse groep gekookt moest
worden. Hoe meevoelend/begrijpend was de
groep? In welke mate konden de ‘gehandicapten’
nog meehelpen en wanneer werden ze eerder een
last/ervoeren ze zichzelf als een last? We kwamen
tot interessante en confronterende conclusies.
Vanavond stond er schuldbelijdenis op het pro-
gramma. Hiermee wilde Sem ons laten nadenken
over het feit dat, hoe moeilijk dat ook is, we niet
alleen aan God maar ook aan medechristenen onze
schulden kunnen/mogen belijden.
Dag 4: zondag
Ochtendgebed, Bijbelstudie, workshop, … allemaal
héél interessant maar wat me vooral blij maakte
vandaag was het middagmaal: wortelpuree met
spek! Dank je Levi en Hanna!
Dag 5: maandag
Vandaag was de vrije dag!
De groep splitste op in kleinere groepjes om de dag
te vullen. Sommigen maakten een daguitstap naar
Luxemburg (de stad) terwijl ikzelf de voormiddag
doorbracht door met Jeremy en de kinderen (en
nog andere kinderen zoals Steven, Job en Evelien)
naar een leuke kinderfilm te kijken. In de namiddag
gingen mijn gezelschap en ikzelf in de wereldstad
Aarlen een pita eten. In het zonnetje werd ook nog
een terrasje gedaan (Westmalle!). Vanavond had-
den we barbecue en het werd een rustige en ont-
spannen avond.
Dag 6: dinsdag
De Bijbelstudie was vandaag wat korter want we
werden stipt verwacht voor een outdourparcours.
Jean-Claude was onze enthousiaste begeleider die
er in slaagde tegen het einde van de middag ongeveer
ieders naam te kennen zonder dat hij die zelf aan ons
gevraagd had. We voelden ons superveilig want als
er iets was hoefden we maar te roepen ‘Zjonklood
kom ier!’ en dan zou hij in geen tijd bij ons zijn. En,
zo zei hij: ‘Als jij bent skriek, dat ies niet erg, ieder-
een is skriek wel eens!’. Geen reden tot angst dus.
Toch stonden sommigen een paar doodsangsten
uit en werden grenzen serieus verlegd. Het werd
een leuke uitdagende (en warme) middag die (voor
mij althans) eindigde in het plaatselijk beekje dat
wat verkoeling bracht.
Zjonklood is mijn held van de dag!
h
hh
*12
Dag 7: woensdag
Vandaag manuscriptstudie over Openbaring 21,
een stuk dat we vergeleken met het stuk uit Genesis
waarmee we de week zijn begonnen. Hoeveel
gevolgen heeft deze Bijbelpassage voor ons beeld
van de hemel en onze houding ten opzichte van de
schepping nu?
Bij de stafvergadering (die als lid vrij kan bijge-
woond worden) kwamen we tot de ontdekking
dat iedereen een beetje met dezelfde frustraties
zat. Deze Formación gaat over het thema gemeen-
schap, maar toch slagen we er als groep niet in
een goed functionerende gemeenschap te vormen.
We zijn niet echt één groep, er is weinig openheid
en we blijven in vaste groepjes zitten. Dat was con-
fronterend omdat er al de hele week mooie theo-
rieën worden opgehangen, maar deze toch niet zo
makkelijk concreet te maken blijken. We besloten
het vanmiddag in de groep te gooien en erover te
praten.
Ik denk dat ik vandaag het meest geleerd heb van
de hele week. Het idee ‘gemeenschap’ werd ein-
delijk concreet. Vandaag werd duidelijk dat een
gemeenschap niet kan werken als er niet oneindig
veel geduld, begrip en liefde voor elkaar is. Ik heb
veel om over na te denken…
Dag 8: donderdag
Vandaag, de laatste dag. Sem liet ons reflecteren
over afgelopen week.
Wat voor mij veel betekende, was de suggestie (ge-
geven door André) dat God misschien meer te zien
is, gemakkelijker te vinden is, als we Hem niet
trachten te vatten, begrijpen of verklaren dan als
we dat krampachtig wel proberen te doen. Iets wat
ik al zo lang probeer en waar ik maar niet in slaag.
Niet begrijpen, maar verwonderen. Daarnaast
werd ik geconfronteerd met het besef dat ik toch
helemaal niet zo goed in een groep functioneer als
ik dacht. Het is makkelijk praten met en er te zijn
voor diegenen die je kent, waar het mee klikt, maar
het wordt een pak moeilijker als het extra veel
moeite, geduld, begrip, inspanning vraagt. Op zo’n
moment heb ik snel de neiging om op te geven, en
een gemeenschap kan zo onmogelijk functioneren.
Ik denk nu aan Jobs woorden (die hij ergens op een
huwelijk gehoord had): “Love is a matter of give,
give, give,… “(in plaats van “Love is a matter of give
and take”). Zo werkt het bij een huwelijk, bij vriend-
schap,… en ook met een gemeenschap.
Formación heeft me heel wat methodes, gedachten,
ideeën en vragen meegegeven waar ik weer mee
verder kan. Het is absoluut voor herhaling vatbaar
en ik wil het iedereen aanraden.
h
h
h
Babette’s feast
filmtip
Wie aan feest denkt, denkt aan tafelen. Belangrijke momenten in ons kalenderjaar en in ons leven gaan gepaard met het nuttigen van een maaltijd. Een familiefeest, een trouwfeest, een rouwmaaltijd en zelfs het zondagse breken van het brood. Je zou kunnen stellen dat het centrum van ons sociale leven de tafel is. Voedsel kan niet los gezien worden van gemeenschap. Maar kan voedsel ook de gemeenschap bevorderen? Gabriel Axel, regisseur van de film Babette’s Feast, meent van wel. Sterker nog, hij toont aan dat voedsel helend kan werken.
In een droge, uitgebalanceerde Scandinavische stijl herschept Axel de sfeer van Isak Dinesens boek Babette’s Feast. Een afgelegen dorp in Denemarken dient als decor voor een Lutherse congregatie. Die draait op krachten van Martine en Phillippa, de dochters van de overleden stichter. Zij zijn het aanspreekpunt van de congregatie, hun huis is de ontmoetingsplaats voor de inwoners van het dorpje. Dagelijks komen ze samen om te bidden en te zingen, maar hun geloof is een kwestie van dogma en ritueel geworden. Hun geschiedenis van stilzwijgen en ingehouden boosheid maakt de sfeer er niet minder beladen op.
Voor het herdenkingsfeest van de stichter stelt hun dienstmeid Babette Hersant, vluchtelinge van de Franse burgeroorlog, voor een Frans feestmaal te bereiden. Pas op dit moment komt de film goed op gang. Het verhaal gaat over onvervulde verlangens. Beide dochters leidden een leven dat zich boven verlangens verhief. Hun relaties waren platonisch en spiritueel. Dit ontkennen van het lichamelijke bepaalde hun hele levensfilosofie. Martine en Philippa reageren dan ook argwanend als Babette haar voorbereidselen voor het Franse banket treft. Ze voert schildpadden en kwartels aan en liters rode wijn. Voor de dochters - deugdzame protestanten - is genieten van eten immoreel. De dorpelingen sluiten dan ook een pact geen woord over het eten - een heksensabbat - dat ze geserveerd krijgen te zeggen. Maar hoe meer gangen verorberd worden, hoe meer het plezier en genot op hun gezicht te lezen staat.
Het feest van Babette brengt een transformatie van denken met zich mee. Het materiële leidt tot een geestelijk inzicht bij de gasten. Het onderscheid tussen lichamelijk en spiritueel verlangen, waar het leven van de zussen op gestoeld was, smelt hier samen. Het voedsel dat de genodigden eten, verenigt hen. Allen ondergaan een innerlijke verandering. Zonder veel woorden leggen ze oude vetes terug bij. Het is de kunst die hen terug tot een gemeenschap maakt, het is het samen eten dat oude wonden heelt.
Babette’s Feast zit vol referenties naar religieuze symboliek. Samen eten bijvoorbeeld is een diepchris-telijk symbool. Denk maar aan het Laatste Avondmaal waar Jezus het brood breekt. Of later, hoe het breken van het brood leidt tot inzicht bij de Emmaüsgangers. Zelfs wij beleven ons geloof en zien een helende waarde in het eten van brood en het drinken van wijn. Maar in hoeverre deze symboliek door te trekken valt in de film blijft een beslissing van de kijker.
Laat de film een inspiratiebron voor u zijnen ga eens tafelen ter bevordering van de groepssfeer!
een helende maaltijd,
13 door Elke Couchez
14
Tom De CraeneLeeftijd: 28Taak binnen Ichtus: Algemeen SecretarisPositieve eigenschap: lange termijn geduldPersoonlijk werkpunt: korte termijn geduldGemeenschap is… samen eten.
Sem ThomasLeeftijd: 22Taak binnen Ichtus: studentenwerker West-Vlaanderen, leiderschapstrainingPositieve eigenschap: visionairPersoonlijk werkpunt: chaotischGemeenschap is… onvermijdelijk, belangrijk, fantastisch.
Jeremy HamiltonLeeftijd: 37Taak binnen Ichtus: evangelisatieprojecten, onderwijs geven in het stafteamPositieve eigenschap: hou van het bestuderen van de Bijbel met studenten Persoonlijk werkpunt: het Nederlands onder de knie krijgenGemeenschap is… trouw, dienst-baarheid en het lijken op Christus.
Wouter Van HoofLeeftijd: 23Taak binnen Ichtus: studentenwerker AntwerpenPositieve eigenschap: luisterend oorPersoonlijk werkpunt: zelfdisciplineGemeenschap is… noodzakelijk voor geestelijke groei.
ichtus groeit
11
Rudina Van Hoof-CorajLeeftijd: 25Taak binnen Ichtus: studentenwerker AntwerpenPositieve eigenschap: vastberadenheidPersoonlijk werkpunt: geduldGemeenschap is… samen bidden, samen eten, samen leven!
Job ThomasLeeftijd: 24Taak binnen Ichtus: projectmedewerker ‘Marcus’Positieve eigenschap: PassioneelPersoonlijk werkpunt: Soms te weinig bescheidenGemeenschap is… God door mensen leren kennen.
Ben Van AckerLeeftijd: 26Taak binnen Ichtus: projectmedewerker ‘Open Kring’ Positieve eigenschap: gevoel voor humorPersoonlijk werkpunt: perfectionismeGemeenschap is… vreugdevol, ver-welkomend, rechtvaardig, gezellig en uitnodigend!
Gersom BrussaardLeeftijd: 24Taak binnen Ichtus: communicatie en PRPositieve eigenschap: overzichtPersoonlijk werkpunt: maken van een planningGemeenschap is… een confrontatie waarbij de kleinste altijd wint.
15
Hoe zou het zijn met het stafteam van Ichtus sinds de fakkeloverdracht van Wouter Biesbrouck op Tom De Craene? Wel, we mogen zeggen dat dankzij een doelgericht beleid Ichtus Vlaanderen mooie tijden te wachten staan. Door een goede visiecommunicatie, een overdacht medewerkersbeleid en het ver-hogen van de aantrekkingskracht van een team en een visie telt het stafteam van Ichtus ondertussen 8 leden!
Uitdagingen Stafteam:- prioriteiten stellen- leren werken vanuit een jobomschrijving- omgaan met een veranderende groepsdynamiek- bewaren van gemeenschap
230-0088770-35BIC GEBABEBBiBAN BE57 2300 0887 7035Ichtus Vlaanderen vzw(M.Z.) Ter Kale 14 - 9850 Nevele.
Eindejaarsgift voor Ichtus?
Alvast in je agenda:
Half-time weekend samen met GBU
19-21 februari in Thieusies
Spreker: Erwin Ochsenmeier