Download pdf - LECTIONTJM - rosdok.uni-rostock.derosdok.uni-rostock.de/data/Preview-PuV/PDF/1864_SS_IL.pdf · angustis finibus linguae graecae vel latinae contineatur: et longitudo orationis in

I N D E X

L E C T I O N T J M IN

ACADEMIA ROSTOCHIENSI

S E M E S T R I A E S T I V O A . M D C C C L X I V

A D I E X V I M . A P R L L I S

PUBLICE PRIVATIMQUE HABEND ARUM.

P A E E R G A L U C I A N E A

F. V. FBITZSCHIÜS

P R A E M I S I T .

U T E R I S A D L E R t A N I S .

1 of 12Preview: Personal- u. Vorlesungsverzeichnisse, © Universitätsbibliothek Rostock 2010


Majorum sapientia institutum est, ut scholarum in Oermaniae Academiis haben-darum indices ne prorsus nudi sine aliqua praefatione ex antiquis Uteris depromta in lucem exirent: quae prooemia recte scribere rem esse arbitrer subdifficilem. Ne enim dicam, ejnsmodi argumento opus esse, quod ad omne genus hominum doctorum pertineat neque angustis finibus linguae graecae vel latinae contineatur: et longitudo orationis in legem incurrit et rursum brevitas, nisi rem totam complecti licuerit, videri poterit omni literarum t'ructu lectores defraudasse. Itaque saepius mihi quidem accidit, ut prooemio, quod opinione longins evasisset, rejecto et ad aliud tempus seposito novum plane exararem. Neque enim mihi idem praedicare licet, quod M. Tullius Cicero vere potuit gloriari, habere se „volumen prooemiorum", ex quo volumine eligere soleret, quum aliqnod avyyca/i/iia institui vcllct. Attamen vel sine ullo prooemiorum volumine operam dabo, ut Lucianum dégustasse et omnium quodammodo lectorum intersit et ut in ea quam lex postulat bre-vitate tamen de iis quae dixero et brevi comprehendero unicuique judicare liceat. Et-enim Lucianea quaedam e Luciani quern nunc edo adnotationibus decerpta neque secundum locorum ordinem perpetuum, sed passim et quasi per saturam collecta et vero etiani selecta infra proponam. Sed quoniam id ctiam proocmii est, ut vobis, Commilitones(

aliquid adhortandi causa dicamus : commendo Vobis ilium ipsnm, cujus paullo ante mentio facta est, Ciceronem, hoc est linguae Romanae vindicem clarissimum, qui „totum legitur sine fine per orbem." Nam huic uni scriptori contigit, ut illius auctoritatem nemo de-fugeret, sed ut quidquid ille probasset, hanc normam hanc legem latine scribendi esse omnes consentirent. Hic igitur Vobis quoque exempli loco propositus sit, dc quo Quin-tilianus verissime: „ille, inquit, se profecisse seiat, cui Cicero valde placcbit." Nunc ad Lucianum venio.

I. D e a n n u a m e r c c d e p h i l o s o p h o r u m .

A d Eunuchum § 3: avvttTaxrat fi'iv, w IlâfKpde, tog otofra, tx flaatkimg nio&oyoQÙ iig ov (pavXrj ttarà yivrj xoig <pdoo6(poig —. cvvrhaxtai\ ab M. Antonino. Nam philosophorum dignitas (secundum Digesta X X V H T . I. „de excusationibus" § 8) jam ab Trajano et Hadriano inchoata, ab Antonino Pio aucta, ab M. Antonino longius provecta est. De Antonino Pio id praeter alios Capitolinus testatur e. 11 (p. 275 ed. Lugd.). At primum i 111 minus luculentum etiaintunc stipendium acceperant, quando decies millenae quotannis drachmae (jivçicti) ab Marco deniuni eis datae sunt auctore Philostrato Vit. Soph. II, 2, pag. 560. Deinde, ut b. 1. § 3 apud Lucianum est, sub Marco quatuor sectae binos Athenis philosophes habuerunt tanto stipendio dotatos. Contra philosophorum, quibus Antoninus Pius salaria deierret, numems ob eorum qui turn essent philosophi pancitatem nondum erat definitus, uti e Digest. X X V I I T . I § 7 init. certo apparet. Sed a. demum 176 p. Chr., quo anno Marcum initiorum causa Athenis fuisse sane constat, atticis philo-sophos magistros, philosophis ipsis uvoiag primum datas esse Xiphilinus quasi e Dione Cassio 71, 31 fin. tradidit: quae si certa essent, sequeretur Luciani Eunuchum multo post a. 176 scriptum esse ; scriptus est enim post mortem demum Peripatetici (vide § 3 et 4), qui pivotas quotannis et ipse jam acceperat. At nondum neque Xiphilino accredo neque Joanni Zonarae T . II p. 530 ed. Pinder., quorum hie alibi Antoninum Pium et Antoninum


philosophum male confudit, sed auetorem in tanta re quaero longe graviorem. Nam ipso Dione invito audacter conjicerem jam sub auspicia regni circa a. 161 ab Marco philo-sopho et philosophorum patrono ejusmodi scholas Athenis publiée conditas esse, neque paullo ante mortem hujus imperatoris anno regni XVIi£ contli potuisse, quo tempore Marcus Antoninus suae aetatis philosophos jam ipse valde contemnere coeperat (de qua re audi Galenum VIII p. 848 ed. Cbart. sive XIV p. 660 Ktihn.). Hue accedit, quod Marcus judicio, in quo philosoplii Athenis eligendi essent, teste Philostrato II, 2 praeesse jus8it Herodem atticum : qui tametsi anno 176 mea sententia adhuc in vivis luit (nam id quoquc ab aliis negatnm est) : tamen non solum annos habnit plus septuaginta, sed minus quam antea apud Marcum Autoninum fuit gratiosus. Jam de summa pecuniae annuae, quae a plerisque iivçicti dicuntur, dubitatio incidit propter unicum locum Tatiani Or. ad Gr. 32 p. 70: quam dnbitationem Salmasius ad Capitolini Anton. Pium c. 11 p. 276 rccte videtur dissolvisse. De ipsa autem philosophorum atticorum elcctione, quam etiam aliorum testimonia scriptorum ut Galeni IV p. 26 Chart, sive II p. 218 Ktihn. spectant, hie satis habebo tantum attulisse, quantum ad Luciani Eunuchuni pertinebit. Lucianus igitur § 2 — § 4 philosophos dicit, qui publiée Athenis docturi essent rite explorandos probando8qne et judicum suffragiis eligendos fuisse. Cum Luciano alii scriptores con-sentiunt, Eunapius in Proaeresio T . I p. 79 ed. Boisson, et complures Imperatores in Justin. Cod. Lib. X . Tit. 52 „de professoribus et medicis", ubi et Imp. Gordianus oratores decreto ordinis probatos, si res ferat, ah eodem ordine denuo reprobari posse incognitum esse negat, et Imp. Julianus doctores judicio ordinis probandos esse dicit optimorum conspirante consensu. Quanquam et Theodotum rhetorem Marcus imperator ipse elegit auctore Philostrato II, 2 p. 567, et Julium Pollucem (cujus Onomasticum in omnium manibus est) ab Commodo imperatore ipso suggestum rhetoricum Athenis impetrasse idem Philostratus docet II, 12 fin., et Philiscum ab Julia per imperatorem Antoninum Caracallam rhetoris dignitatem Athenis accepisse ex eodem Philostrato II, 30 p. 622 constat. Qua de causa Athenienses interdum ad imperatorem legatos miserunt teste Philostrato H , 11 p. 591. Quid, quod Libanii adhuc aetate accidit, ut qui rhetor futurus esset, eum imperator ipse mitteret testante Libanio in Vita sua I p. 27 Reisk: ibg y«p ai} ivéfiaXov tig ir\v ùyooàv (Constantinopoli) ôow riva Kct'/inaâôy.rjv ijxovra èni o-QOVOV (îaodéuig Tié/ir-novrog. xai yào tvvyyavev r] (iovh) rov ut'Soa t}rt]xvta — . Adeo legatos ea de re ad imperatorem missos esse videmus. Ac ne quis dicat omnibus qui allati sunt locis TOV &Qovov imperatores ipsos dédisse, id est rhetoris dignitatem non philosophi: vel hanc quae in Eunucho tractatur peripatetici causam judicum sententiis postremo ad imperatorem rejectam esse e Luciani verbis § 12 fin. certo elucet. Quamobrem in universum hoc manet, philosophos Athenis judicum decreto eligendos fuisse. Nam quod Philostratus de his philosophis ita loquitur II, 2 p. 566: nooahalsv (avvovg) ô MÛQXOS tû 'Hoiôdn xQtvat, id jam alii recte interpretati sunt, Herodem atticum judicio illi praefuisse, non unum tunc judicasse. Sane haec Luciani in Eunucho § 2: âixaarai \irtj<po(poQoi'VTtg — tjâîa&tj in Herodem atticum, qui circa annum 177 grandis senex fuerit necesse est, apprime cadere videntur. Nam de anno, quo Herodes atticus mortuus sit, Solanus Joan-nem Massonum secutus non sine errore scripsit ad Demonactem § 33: „non ante annum Chr. C L X obiisse constat." Non minus enim constare videtur e Philostrato II, 1 § 12, Herodem atticum quindecim annis post, h. e. sub finem anni Chr. C L X X V adhuc in vivis fuisse.


II. Q u i d sit rpvyijg Sf,yfia.

Ne in scholis quidem, Commilitones, licet magistruni discipnlis quasi intantibus nutricem tenuissima quaeque et omnia mansa in os inserere. Immo quum literaram per-tractatio non tam ad memoriam rcferatur quam ad judicium: et in schola et magis etiam in Academia tali magistro opus est, qui alumnos suos eo perducat, ut per se ipsi et possint judicare et vero etiam vclint. Talis praeceptor Gcnnaniae praeter alios fuit G. Hermannus, qui nos auditores suos vix unqnam dimisit nisi magno literarum ardore inflammatos. ,,Nec prius hi mentem stimuli, quam vita relinquent!" Talis olim orator multo ante Demosthenem jam Pericles fuerat, in (pio tantam vim diceudi fuisse accepimus, ut in Atheniensium animis tanquam acúleos quosdam solerct relinquere. Be quo viro Eupolis poeta: ovitag ixiiXsi, inquit, xal pt'avog iwv gt¡ióomv\ ib xinoov iyxaii/.sins lotg axgowpttvotg. Huic Cicero (in Bruto c. 9) cgregie opposuit Uemetriuin Phalereum, qui quum snavis esse orator quam gravis maluisset, suavitate sua ánimos períüdit non per-frcgit, tantum ut delcctaret Athenienses, non idem quemadmodum Pericles cum delectatione etiain acúleos relinqueret. Hoc autem salutarium aculcorum genus tpvyf;g Sijypta ab Luciano dictum esse nionstrabimus in Pronietheo priore c. 2: ovrs xívt]oig optóla ngóosonv ovis tpvyijg Sfjypiá 11, á).),ct i¿gt¡jig cVJ.wg xal natSiie id ngaypia. A d quern locum hace adscripsimus: libri tpvyf¡g Sstypiá. rpvyf¡g Sijy/ta primus correxit Solanus (qui postea ad vnlgatam rediit), turn Cobetns in V. L . p. 142 et Dindorfius. Nihili esse Ssiypia ilnryf;g et Sstxvvvai %t)v fyvyf,v apparet. At vero quid sit Sfjypta rl'vyijg certe nemini aperient loci Sophoclis [et Aristophanis apud Cobetum 1. 1. neque Platonis Dc Rep. V p. 474 D : Saxvovoi is xal xivovotv, ubi sententia est longe diversa. Immo Si¡ypia *}>vyf¡s sunt a c u l e i in e o r u m , qu i d i s c e n d i c a u s a a u d i u u t a n i m i s r e l i c t i , quibus ab Luciano opponitur noting ákXwg h. e. merus lusus. Eadem oppositione Cicero utitur in Bruto c. 9 § 38 fin. Apte igitur idem Cobetus alium Platonis locum contulit in Sympos. p. 218 A : ¿yw ovv SsStjypttvog is vnb álysivoiigov xal ib ákyetvóiaiov wv av ng Stjy&sit] • lijv xagdiav yctg r¡ ifwyyv rj 6 it del avio bvoptaoat nh¡ysig is xal Sqy&stg vnb lúv iv tpikoaorptu Xbytav, oi eyoviat iyiSvtjg áygitaisgov, viov M)vyf;g pvt¡ tapvovg biav XltSmiat xal notovot Sgáv is xal Xsystv bnovv — . Quein Platonis locum Plutarchus aliique ap. Valkenaerium ad Hippol. v. 700 imitati ibv ix tpdooorpiag ipupvbpisvov smpvioi vtoig Sijyptbv laude justa et merita prosequuntur.

III. D e d i c t i o n c l u d i e r a , nçopiy&svg ptsià ià n gáy/tara.

Ad Promethei prioris verba c. 2: wore ptot ¿v&vpisiofrat tnsiot, pit] tiga oikoi pts IIgopir¡&¿a kiystg sïvat, tug b Kwpitxbg ibv KXttava' oto&a Si it tpijot nsgl aitiov • „KMiov nQopirj&sLg ion ptsià ià ngáyptaia" haec adscripsi. Haec verba, mois — ptsià ià ngáypiara omnia in superiorcm locum c. 1 continuo post vocabula loi Kavxáoov transpono et similiter eadem Hemsterhusius transposuit, quern non fugerat sententiae cursum his verbis male interrumpí. Ibidem ware ptoi D E if» recte. ware pis edd. vett. Turn libri liyotg, pro quo Xiysig Schaefer in Mel. Crit. p. lib" bene correxit. Deinceps libri, ibv xXimvà iptjoiv • otada nsgl aviov, quae intelligi nequeunt. Quare ego in Quaestt. Luc. p. 157 aliter distinxi: ibv KXiwva' cpijolv, oto&a, nsgl aviov probante Dindorfio, qui'pro iptjoiv recte tprjol Si scripsit. Nunc vero malui: ibv Kliwva- oio&a Si, a tptjot


rcepl avtov — . Aliam conjecturam apud Toppelium meum (Dc Fragm. Com. Gr. II p. 9) proposui, sed paullo audaciorem, ut quae pro tertia secundum exigat personam, velut si ita haec diffingas: rbv Kkiwvcc tpt;oi be nioi avrov' „c5 K).imv,\ 0 1 0 & ' ore IIçoui; frees el où; nerà rà nçây/nara." Et haec quidem conjectura simillimis quibusdam Aristophanis locis innititur. Vide geminos plane versus in Equit. 346 et Avibus 804 sq. Deinde cum comici verbis JTçofttjfrevs ion fiera ru nçày/tura sententiac causa Hemsterbusius Demosthcnis verba de Pace ink : oi /itv yàç àXkoi navres àvfrçmnoi nçb riôv ngctyiiariav elmfraoi fgijo&tu TW povXeveofrtti, i/ieis Si nerà rà noàyuctra apte comparavit, Toppelius autem 1. 1. Stanleium ad Aeschyl. Agam. v. 257 bene addidit, quibus cumuli loco Tacitea adiicio in Histor. Ill , 8 fin.: „consil ia post res adferebantur." Ccterum b Kmpatog interdum eximie dictus est Menander, ut ab Eustathio aliisquc apud Meinckium Fragm. Com. Gr. IV. p. 325 et ejusdem Eustathii p. 725, 32 yoijois rof- Kmitixoi) ro naXiu-§oXos non ex Aristophane, uti Dindorfius in Aristoph. Fragm. p. 244, sed e Sicyonio manavit Mcnandri, id quod Meinekius 1. 1. IV p. 626 paenc intellexit. Sed plerumque b Km/uxbs dicitur Aristophanes: quo factum est, ut Dindorfius ad Aristoph. Fragm. p. 242 sqq. ca fragmenta, quorum lemma est: (pijoiv b Kia/uxbs ad Aristophanem auetorem referre non dubitaret, ratus (id (mod res est) in tanta dissimilitudine cum Menandro Aristophanem non facile eonfundi posse. Sed tutiorem viam ingressus Meinekius talia (1. 1. IV p. 660 sqq.) ad fragmenta comicorum anonymorum revocare maluit. Hoc igitur loco quum dc antiqua comocdia unice agi possit, quia non cum Solano hunc versiun esse judicet Aristophanis? At vero Hemsterbusius: „seholiastae credo, inquit, Eupolin esse patrem hujus iambi affirmanti: eum etiam xm/uxbv simpliciter vocat Lucianus in Nigrino § 7." At enim ad nostrum locum scholia omnino nulla exstant. Nempe vir summus quod scholium ad Nigrin. § 7 unice pertinet: rbv Kiotuxbv] OiJfHtivet rb rov EvnbXiSos, id mero errore ad nostrum locum transtulit: qui error ab Meinekio in Fragm. Com. II P. I p. 556 susceptus, a TOppelio autem 1. 1. recte notatus est. Ceterum scriptor Nigrini verba xarà rbv Kmptxbv fortasse significare voluit: ^secundum Aristophanem." Nam hune versum Eupolidis de Pericle oratorc cum Aristophanis versu in Acharn. 531 eundem Periclem oratorem celebrantis nonnulli confuderunt: quo factum est, ut Cicero in Epp. ad Atticum XII, 6 (quocum confer Diodorum S. XII, 40) quern uixi versum Acharn. 531, non ex Aristophane afferret sed ex Eupoli. Attamen sic quoque in medio relinquam, utrum (id quod longe credibilius est) Aristophanis hicce trimeter fuerit anne Eupolidis, qui ipse quoque in comocdia, cui XQVOOVV levos nomen fuerat, Cleonem derisit. Quam litem certe non dirimit scholiasta Bachmanni nostri, Viri Eximii, ad Lycophr. p. 347: — ôig 'Açtaroipàvtjs ' „ei fit) IÏQOfitjfreîs el/it, ràXXa ipeid'ofim." Etenim haec etiam veri Promethei verba esse potuerunt turn quoque (prorsus ut in Avibus a v. 1494) interlocutoris. Potest tamen hie trimeter alius (ut Cleonis) fuisse, qui se cum Prometheo conferre ausus esset. Nee male ambo Aristophanis fragmenta conjuncta fuisse dixeris, velut hoc exemplo: KAESIN. el fit) Ilçofitjfrevs eiui, raXXu tyevSofiai. \B. w -!_ w - i - w w w KXiiov, I ohfr' ore Ifoo/i^frevs eï ai; fiera rà nçày/tara.

IV. D e s o p h i s t a s idon io .

A d Demonactem c. 14: rov Sh Hiâaviov nore aorptorov 'Afrt)vi;otv evdoxiiiovvroç haec adnotavimus. Solanus: „2idtoviov] quis ille sophista fuerit, uescio; certe apud


Philostratum frustra quacsivi." Wielandus antem lepide vertit: „ben <2opgiften Sidonius", cui opinioni et haec ipsa verba et inferiora: nçoaeinùv TO ÔVO/M* prorsus repugnant. Caeteri vero interprètes ne quaerere quidem hunc sophistam curarunt quasi ignotissimum. Enimvero hie ab Luciano manifeste dicitur MAËIM02 TTPIOZ, hoc est ille ipse sophista, cujus adhuc dissertationes X L I supersunt: nomen enim ipsum „Maximi" L u -cianus more suo banc unam ob causam reticuit, quod ille sophista etiamtum in vivis fuit. Ac ne quis erret, hunc Maximum Tyro, non Sidone urbe oriundum fuisse ne Lucianus quidem ullo modo negavit, sed 2V<W/oi/ posuit pro $otvixog usu et graecae et latinae et he-hraicae linguae pervulgato. Nam ^oivixog sive Tvoiov h. 1. Luciano ita demum scribendum fuisset, si cognomines duo sophistae Maximi exstitissent, Tyro alter natus alter Sidone. Ita 'Avrinarçog Tvoiog Stoicus ap. Plutarchum in Catone c. 4 et alios atquc 'Avrinarçog 2Htâôviog poeta ap. Cie. De Oratore I I I , 50 § 194 aliosquc necessario distincti sunt, cujus generis plura cxempla ab Strabone X V I p. 1098 fin. afferuntur. Hinc neque Vergilius fallitur, a quo Dido nunc „Sidonia" nunc „Tyria" appellatur, neque Ovidius, qui Tyriam purpuram „concha Sidonide" vel „Sidonio ostro" designavit. Maximus antem generc Tyrius sophista cum dicendi arte acerrimum philosophiac stadium conjunxit, qui licet Platonicus esset, sine dubio tarnen cacteras quoque philosophorum disciplinas pervestigarat. Deindc quae hie tradita sunt, ca hominis esse admodum gloriosi apparet : atqui Maximus Tyrius quum alibi se jactavit, turn insolentius in Dissertatione V I I H Î P. I p. 115 sq. ed. Reisk. Cui autem hic non in mentem veniat Luciani judicium in Hermotimo § 16: oi IlXanovtxoi TïTcqpMVTai xai (fû.ôdoloi ehiv. Quamobrem vanitas et gloriatio Maximi Tyri i jure Demonacti displicuit, quem talem cognovimus, ut ab insigni ejusdem Maximi superstitione non minus abhorruisse videatur. Ita nihil certius esse potest, quam eum qui h. 1. dictus est sophistam sidonium ipsissimum esse M a x i m u m T y r i u m : quam rem mirere viros doctos tamdiu latuisse. Perpauca autem de Maximi Tyri i vita memoriae prodita acce-pimus: quo gravius esse debebit hoc Luciani de illo sophista judicium. Quum enim Maximi et eloquentiae ars et ratio philosophandi a plerisque immodice collaudata sit, ab uno autem Rciskio mire conculcata : aequissimum J . Marklandi in Praefat. p. X X V I I sqq. de eodem viro judicium nunc co plane confirmari videmus, quod ipsis tunc Atheniensibus hie sophista vivus vidensque probants est ('A&tjvTiaiv evâoxiuovvrog). Et haec Luciani narratio ipsius Maximi 1. 1. p. 116 verbis bene congruit his: ënatvoi; äXig TOVTIOV iyw do |« ; dtaxoçijg eifii rov vmjfUttOg et paullo post: enatvovai ftkv navres, tiitiehai Sk ovâelg. Caeterum Demonactis vita extremis annis M. Antonini scripta est : ex quo sequitur Maximum Tyrium baud paullo ante annum 180 (ne dicam, jam sub Antonino Pio, quod fieri certe potuit) aliquando Athenis fuisse. Nam sub Antonino Pio Maximum Tyrium floruisse vel ex Eusebio inter omnes constat. At vero apud Suidam s. Mâliiiog T. cum Bernhardyo fere sic corrigendum est: Muj;i/.iog Tvgtog, <ptlboo(pog' aikctxpe <?k iv 'Pibuy fveXQi Kouofiov (libri: èni Kouôâov). Sed in codice Dan. Heinsii ap. Davisium Praefat. p. X I X Maximus Tyrius non semel sed bis Romam dicitur profectus esse. Et posterius quidem iter, ut conjicio, tunc ille suscepit, quum Farorinus Platonicus, cujus philosophi diu summa Romae fuerat auctoritas, mortuus esset: quae mors (sicut ad Eunuchum c. 7 observavi) non multo ante annum 163 incident necesse est. Quanquam teste Galeno T . X I V p. 627 ed. Kuhn, in Favorini locum Demetrius Alexandrinus Romae successit: nam Maximo Tyrio Romae iterum diem promittenti certissime multum obstitit latinarum literarum imperitia. Denique ut eidem Romae nota superstitio valde profilent, id quod


8

e Luc. Alexandre c. 30 aliisque concludi licet: tarnen Maxiinus Tyrius iteruni se Romain conferre non ausus esset, nisi turn certe inter soplristas auctoritate graves ct gloria elaros vulgo referri soleret. Ceterum de Maximo Tyrio mox alibi pluribus disputabo.

V . D e n i o r t e F a v o r i n i sop l i i s tae .

AdEunuchum c. 7: '/l/.aAijfttttxog evvofyog tx KSXTIOV oXtyov noo ijfiwv evSoxi/iijoas iv tots "EXXi;aiv baec adscripsimus. Favorinum dcsignari Brissonius primus observavit De Regio Fers. Princ. Lib. II p. 237 ed. Cominelin. De temporibus baec tenenda sunt. Suidas s. v. (paßiaQtvog sub Hadriano mortuum esse Favorinum elicit i. e. ante annum Chr. 138. Et sub Hadriano cum adhuc vixisse niulti testantur, Philostratus I, 8, Spartianus in Hadriano c. 15, Dio (Xiphilinus) (J(J, 3. Turn etiani summa consuetudo ejus et A . Gtellii discipuli, familiaritas Frontonis (quem vide p. 329 ed. Rom.), aemulatio Plutarcln Chae-ronensis, item Herodes Favoriui discipulus, Dio Chrysostomus praeceptor, Polemo rhetor adversarius in idem tcmpus baec omnia conveniunt et quid non? Ac sane Favorinus summa Hadriani gratia floruit testante inprimis Spartiano in Hadriano c. 1G fin. Hoc unum tarnen minus probabile est, quod solus habet Suidas, Favorinum jam sub Hadriano h. e. ante annum 138 mortuum esse. Immo satis recte Jo. Massonus Favorinum non multo ante an. Chr. 1G3 obiisse censuit. Nam Galenus, qui anno Chr. 131 natus est, quum primum Romam venisset (vide Galenum X I V p. (105 ed. Kühn.) et ipse aut triccsimum tertium annum ageret aut trieesimum primum (vide Galenum X V H I P. I p. 347), Romae vidit Demetrium Alexandrinum, qui amicus turn Favorino mortuo successerat (vide inprimis Progn. X I V p. 027 Kühn.). Ex quo loco sequi videtur, Favorinum haud multo ante annum Chr. 101 (vel 103), quo tempore Favorini praecepta adhuc viguerunt utpote recens mortui, diem obiisse supremum.


I N D E X L E C T I O N U M .

In ordine theologico. D. Otto Carsten Krabbe, P. P. 0., 1) privatim quiñis diebus h. LX

vi tarn Jesu Christi enarrabit; 2} privatim quiñis diebus Ii. X artem liturgicam et homileticam tradet; 3) publice in Seminara sodalitio homi-leticas sodalium exercitationes die Saturni Ii. IX et h. X moderabitur.

D. Fridericus Adolphus Philippi, P. P. 0., 1) privatim symbolicen comparativam sive doctrinam ecclesiarum et sectarum quiñis diebus tradet h. XI; 2) privatim Pauli ad Corinthios epistolam priorem interpretabitur quiñis diebus h. XII; 3) publice Pauli ad Corinthios epistolam alte ra m explicabit binis horis definiendis.

D. Joannes Bachmann, P. P. 0., h. t. Decanus, 1) publice grammatieam hebraicam docebit bis p. h. horis definiendis; 2) privatim Genesin interpretabitur quinquies p. h. hora III; 3) privatim vaticinia Joelis Amosi Obadjae et Michae explicabit quiñis p. h. scholis hora IV.

D. Augustus Guilielmus Dieckhoff, P. P. 0., 1) privatim historiae ecclesiasticae partem primam quinquies p. h. hora VIII; 2) privatim historiam doctrinae Protestantium quinquies p. Ii. hora III enarrabit; et 3) publice in Seminario homiletico-catechetico eatecheticas sodalium exereitationes moderabitur.

In ordine jurídico. D. Otto Mejer, P. P. 0., 1) jus ecclesiasticum commune et Mecklenburgicum

quinquies p. hebd. docebit h. XI; 2) processum criminalem quinquies h. LX. D. Hermannus Augustus Schwanert, P .P. 0., h. t. Decanus, 1) histo

riam juris Romani narrabit quiñis p. hebd. scholis h. XI; 2) jus obliga-tionum tradet quiñis scholis h. XII; 3) relatorium instituet die Saturni h. XI—I.

D. Victor de Meibom, P. P. 0., 1) historiam juris Germanici quinquies p. hebd. h. IX tradet; 2) quiñis scholis h. X. jus mercatorium et cambiale docebit.


10

D. Hugo Boehlau, 1) encyclopaediam et methodologiam juris quinquies h. IX docebit; 2) jus criminale tam commune quam Mecklenburgicum particulare exponet et exercitationibus practicis illustrabit sexies h. X nec non die Satumi h. IX; 3) horis definiendis de re judiciaria Germa-norum Speculo Saxonum et libro qui vocatur Richtsteig Landrechts ducibus disseret privatissime sed gratis.

D. Theodorus Muther, P. P. 0., 1) institutiones juris Romani docebit sexies h. X ; 2) historiam judiciorum privatorum Romanorum adhibito Ga-janarum institutionum commentario IUI0 tradet bis p. h. hh. dd.; 3) historiam litterariam juris narrabit dieb. Lun., Mart., Jovis, Vener. h. XI—XII; 4) Practicum pandectarum quod vocant instituet hh. dd.

In ordine medico. D. Carolus Strempel, P. P. 0., Academiae Senior, valetudine impeditus

lectiones non indicit. D. Hermannus Stannius, P. P. 0., valetudine impeditus lectiones non

habebit. D. Carolus Bergmann, P. P. 0., docebit: 1) physiologiam; 2) anatomes

c. h. partem secuudam; 3) historiam ovi hominis et animalium verte-bratorum.

D. Theodorus Thierfelder, P. P. 0., h. t. Decanus, 1) anatomen pa-thologicam binis p. h. horis; 2) pathologiam et therapiam specialem senis diebus h. IX docebit; 3) exercitationes practicas in clínico medico senis diebus h. X moderabitur.

D. Gustavus Simon, P. P. 0., 1) ophthalmologiae partem binis p. h. horis; 2) akiurgiam binis p. h. horis docebit; 3) exercitationes akiurgicas; 4) exercitationes practicas in clínico chirurgico et ophthalmiatrico moderabitur.

D. Franciscus Winckel, P. P. 0. des., 1) artem obstetriciam senis die-bus h. VII docebit; 2) medicinam forensem quaternis diebus h. II tradet; 3) exercitationes practicas in clínico obstetricio quotidie h. VIII moderabitur.

D. Theodorus Ackermann, P. P. E . , privatim 1) pathologiam et therapiam generalem senis p. h. horis docebit; 2) quaestiones pathologicas et diagnosticas quaternis p. h. horis instituet.

D. Joannes Schroeder tradet: 1) pathologiam et therapiam generalem; 2) medicinam forensem; 3) pathologiam et therapiam morborum psychi-corum. Examinatoria et repetitoria de quavis artis medicae parte cupientibus offert.


11

D. Franciscus Eilhardus Schulze, 1) lectiones de anatome microscópica bis p. h. horis definiendis offert; et 2) exercitationes microscópicas bis p. h. horis definiendis moderabitur.

In ördine philosopliico. D. Franciscus Volcmarus Fritzsche, P. P. 0., privatim: 1) binis die-

bus h. VIII Iliadis libros I—VI interpretabitur; 2) binis diebus h. VIII Ciceronis orationes in Catilinam explicabit; 3) binis diebus h. VIII litera-rum graecarum historiam brevi complectetur et 4) ternis diebus h. IV Lucreti libros de Rerum Natura exponet. Horis consuetis Seminarii philologici exercitationes moderari perget, in quo Sophoclis Oedipus Rex atque epistola ad Pisones aliaeque Horati epistolae tractabuntur.

D. Joannes Roeper, P. P. 0., h. t. Rector, 1) publice docebit elementa anatomes plantarum die Saturni h. X — X H ; 2) privatim botanicen gene-ralem exponet demonstrationibus et exercitationibus illustrandam senis diebus h. V H ; 3) de herbis in pratis et sylvis nascentibus disseret diebus Mercurii et Jovis h. XI; 4) itinera botánica instituet die Saturni horis pomeridianis.

D. Eduardus Danielus Henricus Becker, P. P. 0., privatim 1) agros metiendi formasque delineandi doctrinam tradet sexies p. h. h. HI; et 2) culturam plantarum agrestium quater p. h. docebit h. X.

D. Ludovicus Bachmann, P. P. 0., privatim: 1) ter p. h. Euripidis He-lenam interpretabitur; 2) ter p. h. Horati epístolas et artein poeticam explicabit. Privatissime quater p. h. Topographiam veteris Graeciae duce Pausania pertractabit.

D. Hermannus Karsten, P. P. 0., h. t. Decanus, docebit: 1) publice: tri-gonometriam bis p. h.; privatim: 2) geometriam analyticam quater p. h.; 3) physices experimentalis partem alteram (physicen generalem, acusticen, opticen) quinquies p. h.; 4) geologiam quater p. h. horis definiendis.

D. Franciscus Schulze, P. P. 0., 1) chemiam universalem tradet et experimeutis illustrabit quotidie h. X—XI; 2) exercitationes chemicas moderabitur horis octonis adhuc definiendis.

D. Carolus Bartsch, P. P. 0., 1) publice Ulfilae versionem bibliorum go-thicam interpretabitur bis p. Ii.; 2) privatim artem Germanorum metricam tradet ternis p. h. scholis; 3) privatim grammaticen linguae provincialis docebit bis p. h.; 4) seminarii philologici teutonici exercitationes moderari perget, in quo Wackernageli chrestomathia tractabitur.

D. Georgius Voigt, P. P. 0., privatim: 1) historiam reipublicae Romanae continuabit et usque ad interitum imperii Romani occidentalis perducet quater p. h.; 2) historiae methodum et disciplinas subsidiarias tradet quater p. h. Publice: 3) Macchiavelli historiam Florentinam interpretabitur.

D. Hermannus Roesler, P. P. O., quiñis diebus tractabit: 1) politicen oeconomicam h. XH—I; 2) doctrinam de reditibus publicis h. XI—XII.


12

D. Friderieus Francke, P. P. E., 1) publice quaternis diebus antiiropo-logiam psyehicam s. psychologiam praecipiet; 2) privatim mctaphysicam quiñis, et 3) logicam itidem quiñis diebus exponet.

D. Georgius Nicolaus Busch, P. P. E . , privatim 1) quaternis diebus Sophoclis Oedipum Coloneum interpretabitur; 2) quaternis diebus metra, quibus Graeci et Romani usi sunt, illustrabit; 3) binis diebus Taciti Agri-colam explicabit. Praeterea exercitationes societatis philologicae priva-tae moderan perget.

D. Eduardus Schmidt, P. P. E. , adversa valetudine impeditus lectiones millas habebit.

D. Carolus Weinholtz, privatim: 1) introductionem in anthropologiam organico-psychicam, ex systemate suo, et 2) bibliothecae oeconomiam, ex conspectu suo (Entwurf der Bibliothekswirthschaftslehre, Rost. 1862), exercitationibus practicis adjunctis, docebit.

D. Julius Robert 1) gratis grammaticam francogallicam docebit ter p. h.; 2) privatim habebit cursum practicum linguae francogallicae quater p. h. et 3) de historia literarum francogallicarum saeculi XLX'"1 disseret ter p. h.

D. F er di n and us de Roda in Seminarii sodalitio cantum liturgicum in usum theologorum publice docebit quater p. h.

D. Salomo Gustavus Ludovicus Cohen: 1) exercitationes practicas in clinico veterinario in eorum usum qui agriculturae student ter p. h. reget horis III—V ; 2) de animalium domesticorum partu adjuvaudo binis diebus ; 3) de disciplina publica deque medicina forensi in morbis animalium contagiosis binis diebus disseret.

D. E . John de agricultura privatissimas tantum Scholas habebit.

Bibliotheca extra ferias patebit quaternis diebus h. XII—I, festis diebus et solis die exceptis, tum etiam quolibet Mercurii et Saturni die h. XI—I, Museum autem die Lunae h. II—IV commilitonibus nostris aliisque aperietur. Peregrinas linguas ut Anglicam discendi occasio data est. Sunt etiam magistri publice constituti, qui alias quasdam artes liberales profiteantur.

Summo academiae magistratu hoc tempore mngitur J. Boeper, Med. et Phil. Dr.

Praesidet ordini Theologorum J . Bachiuann, Th. D. Jurisconsultorum H. A. Schwnnert, J . TJ. D. Medicorum T h . Thierfelder, M. D. Pbilosophorum II. Karsten, Ph. D.
