Un home morreuinesperadamente…
Ao decatarse, viu que se lle achegaba un Ser moiespecial que non se parecía a
ningún Ser Humano.E levaba
unha maleta consigo…Ao cruzarse díxolle:
- Ben, meu amigo, É hora de irnos, son a morte…
O home, abraiado, preguntoulle á morte…
- Xa… tan axiña…eu tiña aínda moitos plans…
- Síntoo, amigo…pero é o momento
da túa partida
-Qué traes nesa maleta?E a morte respondeulle:
-As túas pertenzas…
- As miñas pertenzas?Son as miñas cousas,
as miñas roupas, o meu diñeiro?
-Síntoo, amigo, as cousas materiais
que tiñas, nuncache pertenceron…
Eran da terra.
- Traes, logo, os meus recordos?
-Síntoo, amigo, esesxa non veñen contigo.
Nunca che pertenceron… Eran do tempo…
- Traes, quizais, os meus talentos?
- Síntoo, amigo, peroeses nunca che pertenceron…
Eran das circunstancias.
-Traes, sen dúbida, os meus amigos, os meus familiares?
-Síntoo, amigo, pero eles nunca che pertenceron.
Eran do camiño…
-Traes a miña muller
e os meus fillos?
- Síntoo, amigo,eles nunca che pertenceron.Eran do teu
corazón.
-Traes, pois, o meu corpo?
-Síntoo, amigo…. ese nunca
che pertenceu.É propiedade
da terra.
-Daquela, traes a miña alma?-Síntoo, amigo pero
ela nunca che pertenceu… Era do Universo.
Entón o home, cheo de medo,arrebatoulle á morte a maleta e, ao abrila,
deuse de conta que estaba baleira…
Cunha bágoa de desamparo agromando
dos seus ollos, o home Díxolle á morte:
-Nunca tiven nada?
-Si, meu amigo.
Cada un dos momentosque viviches
foron só teus…
A vida é só un momento… Un momento todo teugózao na súa totalidade….
Que nada do que cres que che pertence te deteña…
Vive o AGORA, vive a túa vida RESPONSABLEMENTE
E non te esquezas de SER FELIZ E FACER FELICES AOS QUE
CONVIVEN CONTIGO
R & D