Proroctwo
Izajasza
według św. Jana
przekład ks. J. Wujka, wraz z tekstem łacińskim Vulgatam Clementinam
1
CZĘŚC I
(1,1-39,8)
KSIĘGA GRÓŹB I POKRZEPIENIA KU
POPRAWIE
TYTUŁ OGÓLNY (1,1).
1
1 Widzenie Izajasza, syna Amosa, które
widział nad Judą i Jeruzalem za dni Ozjasza,
Joatana, Achaza i Ezechiasza, królów
judzkich.
1. Mowa wstępna.
(1,2-31)
SĄD NAD NIEWDZIĘCZNYM
IZRAELEM (1,2-31).
2 Słuchajcie, niebiosa, a weźmij w uszy
ziemio, albowiem Pan przemówił:
"Wychowałem synów i wywyższyłem, a oni
mną wzgardzili. 3 Poznał wół pana swego i
osioł żłób pana swego, a Izrael mnie nie
poznał, a lud mój nie zrozumiał." 4 Biada
narodowi grzesznemu, ludowi nieprawością
obciążonemu, plemieniu złemu, synom
złośliwym: opuścili Pana, bluźnili Świętemu
Izraelowi, odwrócili się wstecz. 5 Na
czymże mam więcej karać was, którzy
przyczyniacie przestępstwa? Cała głowa
chora i całe serce żałosne. 6 Od stopy nogi
aż do wierzchu głowy nie ma w nim zdrowia:
rana i siność i spuchły raz, nie jest zawiązany
ani lekarstwem opatrzony, ani oliwą
zmiękczony. 7 Ziemia wasza spustoszona,
miasta wasze ogniem popalone, krainę waszą
przed wami cudzoziemcy pożerają i
opustoszeje jak przez zburzenie
nieprzyjacielskie. 8 I zostanie się córka
Syjońska jak chłodnik w winnicy i jak budka
w ogrodzie ogórkowym, 9 i jak miasto, które
burzą. Gdyby nam Pan zastępów nie był
zostawił resztek, bylibyśmy jak Sodoma i
stalibyśmy się Gomorze podobni. 10
Słuchajcie słowa Pańskiego, książęta
1
1 Visio Isaiæ, filii Amos, quam vidit super
Judam et Jerusalem, in diebus Oziæ, Joathan,
Achaz, et Ezechiæ, regum Juda.
2 Audite, cæli, et auribus percipe, terra,
quoniam Dominus locutus est. Filios
enutrivi, et exaltavi ; ipsi autem spreverunt
me. 3 Cognovit bos possessorem suum, et
asinus præsepe domini sui ; Israël autem me
non cognovit, et populus meus non
intellexit. 4 Væ genti peccatrici, populo
gravi iniquitate, semini nequam, filiis
sceleratis ! dereliquerunt Dominum ;
blasphemaverunt Sanctum Israël ; abalienati
sunt retrorsum. 5 Super quo percutiam vos
ultra, addentes prævaricationem ? omne
caput languidum, et omne cor mœrens. 6 A
planta pedis usque ad verticem, non est in eo
sanitas ; vulnus, et livor, et plaga tumens,
non est circumligata, nec curata medicamine,
neque fota oleo. 7 Terra vestra deserta ;
civitates vestræ succensæ igni : regionem
vestram coram vobis alieni devorant, et
desolabitur sicut in vastitate hostili. 8 Et
derelinquetur filia Sion ut umbraculum in
vinea, et sicut tugurium in cucumerario, et
sicut civitas quæ vastatur. 9 Nisi Dominus
exercituum reliquisset nobis semen, quasi
Sodoma fuissemus, et quasi Gomorrha
similes essemus. 10 Audite verbum Domini,
principes Sodomorum ; percipite auribus
2
sodomscy! Weźcie w uszy zakon 11 Boga
naszego, ludu gomorski! "Cóż mi po
mnóstwie ofiar waszych? mówi Pan. Pełen
jestem całopalenia baranów i łoju tłustego
bydła, a krwi cielców i jagniąt i kozłów nie
chciałem. 12 Gdyście przychodzili przed
oczy moje, którego żądał z rąk waszych,
abyście chodzili po dziedzińcach moich? 13
Nie składajcież ofiary na próżno; kadzenie
jest mi obrzydłością. Nowiu miesiąca i
sabatu i innych świąt nie ścierpię, nieprawe
są zebrania wasze. 14 Nowi waszych i
uroczystych świąt waszych nienawidzi dusza
moja, stały mi się przykre, zmordowałem się
znosząc. 15 A gdy wyciągniecie ręce wasze,
odwrócę oczy moje od was; a gdy mnożyć
będziecie modlitwy, nie wysłucham: bo ręce
wasze pełne są krwi!- 16 Omyjcie się,
czystymi bądźcie, usuńcie złość myśli
waszych sprzed oczu moich; 17 przestańcie
źle czynić, uczcie się czynić dobrze,
szukajcie sądu, wspomagajcie uciśnionego,
czyńcie sprawiedliwość sierocie, brońcie
wdowy! 18 A przyjdźcie i prawujcie się ze
mną! mówi Pan. Choćby były grzechy wasze
jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; i choćby
były czerwone jak karmazyn, będą białe jak
wełna. 19 Jeśli zechcecie, a posłuchacie mię,
dóbr ziemi pożywać będziecie. 20 Ale jeśli
nie zechcecie, a mnie do gniewu
przywiedziecie, miecz was pożre ; bo usta
Pańskie mówiły. 21 " Jak stało się
nierządnicą miasto wierne, pełne sądu?
Sprawiedliwość mieszkała w nim, a teraz
mężobójcy. 22 Srebro twoje obróciło się w
żużle,wino twoje zmieszało się z wodą. 23
Książęta twoi niewierni, towarzysze złodziei;
wszyscy miłują dary i idą za nagrodą.
Sierocie nie czynią sprawiedliwości, a
sprawa wdowy nie przychodzi przed nich.
24 Przeto mówi Pan, Bóg zastępów, Mocny
Izraelów:" Ach, pocieszę się na
nieprzyjaciołach swoich i pomszczę się na
przeciwnikach moich! 25 I obrócę rękę
swoją na ciebie i wypalę do czysta żużle
twoje i usunę wszystką cynę twoją. 26 I
przywrócę sędziów twoich, jak przedtem
byli, a radców twoich jak za dawna. Potem
będziesz nazwane miastem sprawiedliwego,
miastem wiernym. 27 Syjon przez sąd
legem Dei nostri, populus Gomorrhæ. 11
Quo mihi multitudinem victimarum
vestrarum ? dicit Dominus. Plenus sum :
holocausta arietum, et adipem pinguium, et
sanguinem vitulorum et agnorum et
hircorum, nolui. 12 Cum veniretis ante
conspectum meum, quis quæsivit hæc de
manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis
? 13 Ne offeratis ultra sacrificium frustra :
incensum abominatio est mihi. Neomeniam
et sabbatum, et festivitates alias, non feram ;
iniqui sunt cœtus vestri. 14 Calendas vestras,
et solemnitates vestras odivit anima mea :
facta sunt mihi molesta ; laboravi sustinens.
15 Et cum extenderitis manus vestras,
avertam oculos meos a vobis, et cum
multiplicaveritis orationem, non exaudiam :
manus enim vestræ sanguine plenæ sunt. 16
Lavamini, mundi estote ; auferte malum
cogitationum vestrarum ab oculis meis :
quiescite agere perverse, 17 discite
benefacere ; quærite judicium, subvenite
oppresso, judicate pupillo, defendite viduam.
18 Et venite, et arguite me, dicit Dominus.
Si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi
nix dealbabuntur ; et si fuerint rubra quasi
vermiculus, velut lana alba erunt. 19 Si
volueritis, et audieritis me, bona terræ
comeditis. 20 Quod si nolueritis, et me ad
iracundiam provocaveritis, gladius devorabit
vos, quia os Domini locutum est. 21
Quomodo facta est meretrix civitas fidelis,
plena judicii ? justitia habitavit in ea, nunc
autem homicidæ. 22 Argentum tuum versum
est in scoriam ; vinum tuum mistum est
aqua. 23 Principes tui infideles, socii furum.
Omnes diligunt munera, sequuntur
retributiones. Pupillo non judicant, et causa
viduæ non ingreditur ad illos. 24 Propter hoc
ait Dominus, Deus exercituum, Fortis Israël
: Heu ! consolabor super hostibus meis, et
vindicabor de inimicis meis. 25 Et convertam
manum meam ad te, et excoquam ad puram
scoriam tuam, et auferam omne stannum
tuum. 26 Et restituam judices tuos ut fuerunt
prius, et consiliarios tuos sicut antiquitus ;
post hæc vocaberis civitas justi, urbs fidelis.
27 Sion in judicio redimetur, et reducent
eam in justitia. 28 Et conteret scelestos, et
peccatores simul ; et qui dereliquerunt
3
odkupiony będzie i przywiodą go znów przez
sprawiedliwość.” 28 I zetrze występnych i
grzeszników razem, a którzy Pana opuścili,
będą wyniszczeni. 29 Bo będą pohańbieni
od bałwanów, którym ofiarowali, i będziecie
się wstydzić za ogrody, któreście byli obrali,
30 gdy będziecie jak dąb, którego liście
opadły, i jak ogród bez wody. 31 I będzie
moc wasza jak tlejący popiół ze zgrzebi, a
dzieło wasze jak iskra: i zapalą się oboje
razem, a nie będzie, kto by zagasił.
II. Proroctwa o Judzie i Izraelu.
(2,1-12,6)
DZIAŁ I: PROROCTWA Z PIERWSZYCH
LAT DZIAŁALNOŚCI IZAJASZA.
(2,1-5,30)
1. JERUZALEM BĘDZIE W
PRZYSZŁOŚCI OŚRODKIEM
WSZYSTKICH NARODÓW (2,1-4).
2
1 Słowo, które widział Izajasz, syn Amosa,
nad Judą i Jeruzalem.- 2 I będzie w
ostateczne dni przygotowana góra domu
Pańskiego na wierzchu gór, i wywyższy się
nad pagórki, a popłyną do niej wszystkie
narody. 3 Pójdą też liczne ludy i rzekną:
"Chodźcie, a wstąpmy na górę Pańską i do
domu Boga Jakubowego, a nauczy nas dróg
swoich i będziemy chodzić ścieżkami jego."
Bo z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pańskie
z Jeruzalem. 4 I będzie sądził narody, i
wielu ludom będzie wymierzał
sprawiedliwość. I przekują miecze swe na
lemiesze,a włócznie swe na sierpy ; nie
podniesie miecza naród przeciw narodowi,
ani nie będą więcej ćwiczyć się do boju.
Dominum consumentur. 29 Confundentur
enim ab idolis quibus sacrificaverunt, et
erubescetis super hortis quos elegeratis, 30
cum fueritis velut quercus defluentibus foliis,
et velut hortus absque aqua. 31 Et erit
fortitudo vestra ut favilla stuppæ, et opus
vestrum quasi scintilla, et succendetur
utrumque simul, et non erit qui extinguat.
2
1 Verbum quod vidit Isaias, filius Amos,
super Juda et Jerusalem. 2 Et erit in
novissimis diebus : præparatus mons domus
Domini in vertice montium, et elevabitur
super colles ; et fluent ad eum omnes gentes,
3 et ibunt populi multi, et dicent : Venite, et
ascendamus ad montem Domini, et ad
domum Dei Jacob ; et docebit nos vias suas,
et ambulabimus in semitis ejus, quia de Sion
exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem. 4
Et judicabit gentes, et arguet populos multos
; et conflabunt gladios suos in vomeres, et
lanceas suas in falces. Non levabit gens
contra gentem gladium, nec exercebuntur
ultra ad prælium.
4
2 SĄD BOŻY NAD PYCHĄ (2,5-22).
5 Domu Jakuba, pójdźcie, a chodźmy w
światłości Pańskiej! 6 Albowiem porzuciłeś
twój lud, dom Jakuba, gdyż pełni są jak
przedtem, i mieli wieszczków jak Filistyni, i
z dziećmi obcymi się połączyli. 7 Napełniła
się ziemia srebrem i złotem, i nie ma końca
skarbom jego; 8 i napełniła się ziemia jego
końmi, i nie ma liczby wozów jego I
napełniła się ziemia jego bałwanami: kłaniali
się dziełu rąk swoich, 9 które uczyniły palce
ich. I kłaniał się człowiek, i uniżał się mąż;
przeto nie odpuszczaj im! 10 Wejdź w skałę
i skryj się w wykopanej ziemi przed
obliczem strachu Pańskiego i przed jasnością
majestatu jego!- 11 Wyniosłe oczy
człowieka są poniżone i nachylona będzie
wyniosłość mężów, a sam Pan wywyższy się
w ów dzień. 12 Bo dzień Pana zastępów na
każdego pysznego i wysokiego i na każdego
hardego, i poniżony będzie ; 13 i na
wszystkie cedry Libanu wysokie i wyniosłe, i
na wszystkie dęby Basanu, 14 i na wszystkie
góry wysokie, 15 i na wszystkie pagórki
wyniosłe, i na każdą wieżę wysoką, i na
każdy mur obronny, 16 i na wszystkie
okręty Tarsisu, i na wszystko, co jest piękne
ku widzeniu. 17 I będzie nachylona
wyniosłość ludzi, i uniżona będzie wysokość
mężów, a Pan sam wywyższy się w ów
dzień. 18 A bałwany do szczętu będą
pokruszone. 19 I wejdą w jaskinie skalne i
do przepaści ziemi przed obliczem strachu
Pańskiego i przed chwałą majestatu jego, gdy
powstanie, aby ukarać ziemię. 20-W ów
dzień porzuci człowiek swe bałwany ze
srebra i wyobrażenia swe ze złota, które był
sobie sprawił, aby się im kłaniać, krety i
nietoperze. 21 I wejdzie w rozpadliny skalne
i w szczeliny kamienne przed obliczem
strachu Pana i przed chwałą majestatu jego,
gdy powstanie, aby karać ziemię. 22 A tak
dajcie pokój człowiekowi, którego dech jest
w nozdrzach jego, bo poczytany jest on za
wysokiego.
5 Domus Jacob, venite, et ambulemus in
lumine Domini. 6 Projecisti enim populum
tuum, domum Jacob, quia repleti sunt ut
olim, et augeres habuerunt ut Philisthiim, et
pueris alienis adhæserunt. 7 Repleta est terra
argento et auro, et non est finis thesaurorum
ejus. 8 Et repleta est terra ejus equis, et
innumerabiles quadrigæ ejus. Et repleta est
terra ejus idolis ; opus manuum suarum
adoraverunt, quod fecerunt digiti eorum. 9
Et incurvavit se homo, et humiliatus est vir ;
ne ergo dimittas eis. 10 Ingredere in petram,
et abscondere in fossa humo a facie timoris
Domini, et a gloria majestatis ejus. 11 Oculi
sublimes hominis humiliati sunt, et
incurvabitur altitudo virorum ; exaltabitur
autem Dominus solus in die illa. 12 Quia
dies Domini exercituum super omnem
superbum, et excelsum, et super omnem
arrogantem, et humiliabitur ; 13 et super
omnes cedros Libani sublimes et erectas, et
super omnes quercus Basan, 14 et super
omnes montes excelsos, et super omnes
colles elevatos, 15 et super omnem turrim
excelsam, et super omnem murum munitum,
16 et super omnes naves Tharsis, et super
omne quod visu pulchrum est, 17 et
incurvabitur sublimitas hominum, et
humiliabitur altitudo virorum, et elevabitur
Dominus solus in die illa ; 18 et idola
penitus conterentur ; 19 et introibunt in
speluncas petrarum, et in voragines terræ, a
facie formidinis Domini et a gloria
majestatis ejus, cum surrexerit percutere
terram. 20 In die illa projiciet homo idola
argenti sui, et simulacra auri sui, quæ fecerat
sibi ut adoraret, talpas et vespertiliones. 21
Et ingreditur scissuras petrarum et in
cavernas saxorum, a facie formidinis
Domini, et a gloria majestatis ejus, cum
surrexerit percutere terram. 22 Quiescite ergo
ab homine, cujus spiritus in naribus ejus est,
quia excelsus reputatus est ipse.
5
3. SĄD NAD JUDĄ I NAD JEGO
KSIĄŻĘTAMI (3,1-15).
3
1 Albowiem oto panujący, Pan zastępów,
usunie z Jeruzalem i z Judy dużego i
mocnego, wszelkie posilenie chleba i
wszelkie posilenie wody ; 2 mocnego i
wojownika, sędziego i proroka, i wieszczka, i
starca; 3 przełożonego nad pięćdziesięcioma
i człowieka poważanego, i radcę, i mądrego
budowniczego, i roztropnego w mowach
tajemnych. 4 I dam im dzieci za książąt, a
zniewieściali panować im będą. 5 A rzuci
się lud, mąż na męża i każdy na bliźniego
swego; powstanie chłopię na starca, a
wzgardzony na poważanego. 6 Bo ujmie
mąż brata swego, domownika ojca swego:
"Masz odzienie, bądź książęciem naszym, a
to rumowisko niech będzie pod ręką twoją!
7 " Odpowie dnia tego mówiąc: "Nie jestem
lekarzem, i w domu moim nie ma chleba ani
odzienia, nie ustanawiajcie mnie książęciem
nad ludem!" 8 Bo się wali Jeruzalem, a Juda
upadł, gdyż język ich i wynalazki ich są
przeciw Panu, aby drażnili oczy majestatu
jego. 9 Poznanie oblicza ich odpowiedziało
im, a grzech swój jak Sodoma opowiadali a
nie taili. Biada duszy ich! bo im oddano zło.
10 Powiedzcie sprawiedliwemu, że dobrze,
gdyż owoce wynalazków swoich pożywać
będzie. 11 Biada bezbożnemu na złe!
albowiem stanie mu się odpłata rąk jego. 12
Lud mój ciemięzcy jego złupili, a niewiasty
panowały nad nimi. Ludu mój, którzy cię
błogosławionym zowią, ci cię zwodzą, a
drogę kroków twoich rozkopują. 13 Stoi Pan
na sąd, a stoi, aby sądzić narody. 14 Pan na
sąd przyjdzie ze starszymi ludu swego i z
książętami jego, boście wy spaśli winnicę, a
łup z ubogiego jest w domu waszym! 15
Czemu uciskacie lud mój, a oblicza ubogich
mielecie? mówi Pan, Bóg zastępów.
3
1 Ecce enim Dominator, Dominus
exercituum, auferet a Jerusalem et a Juda
validum et fortem, omne robur panis, et
omne robor aquæ ; 2 fortem, et virum
bellatorem, judicem, et prophetam, et
ariolum, et senem ; 3 principem super
quinquaginta, et honorabilem vultu et
consiliarium, et sapientem de architectis, et
prudentem eloquii mystici. 4 Et dabo pueros
principes eorum, et effeminati dominabuntur
eis ; 5 et irruet populus, vir ad virum, et
unusquisque ad proximum suum ;
tumultuabitur puer contra senem, et ignobilis
contra nobilem. 6 Apprehendet enim vir
fratrem suum, domesticum patris sui :
Vestimentum tibi est, princeps esto noster,
ruina autem hæc sub manu tua. 7
Respondebit in die illa, dicens : Non sum
medicus, et in domo mea non est panis
neque vestimentum : nolite constituere me
principem populi. 8 Ruit enim Jerusalem, et
Judas concidit, quia lingua eorum et
adinventiones eorum contra Dominum, ut
provocarent oculos majestatis ejus. 9 Agnitio
vultus eorum respondit eis ; et peccatum
suum quasi Sodoma prædicaverunt, nec
absconderunt. Væ animæ eorum, quoniam
reddita sunt eis mala ! 10 Dicite justo
quoniam bene, quoniam fructum
adinventionum suarum comedet. 11 Væ
impio in malum ! retributio enim manuum
ejus fiet ei. 12 Populum meum exactores sui
spoliaverunt, et mulieres dominatæ sunt eis.
Popule meus, qui te beatum dicunt, ipsi te
decipiunt, et viam gressuum tuorum
dissipant. 13 Stat ad judicandum Dominus,
et stat ad judicandos populos. 14 Dominus ad
judicium veniet cum senibus populi sui, et
principibus ejus ; vos enim depasti estis
vineam, et rapina pauperis in domo vestra.
15 Quare atteritis populum meum, et facies
pauperum commolitis ? dicit Dominus Deus
exercituum.
6
4. SĄD NAD PRZEPYCHEM NIEWIAST
JUDZKICH (3,16-4,1).
16 I rzekł Pan: "Przeto, że się wyniosły córki
syjońskie, a chodziły wyciągnąwszy szyję, i
pomrugując oczyma chodziły i pląsały,
chodziły nogami swymi i wyniosłym
krokiem postępowały: 17 obłysi Pan wierzch
głowy córek syjońskich i Pan włosy ich
obnaży. 18"-Owego dnia odejmie Pan
ozdobę trzewików i półksiężyce, 19 i
łańcuchy, i naszyjniki, i naramienniki, 20 i
czepki, i przędzielnice, i nagolennice, i
łańcuszki, i pudełka z wonnościami, i
nausznice, i pierścionki, 21 i drogie
kamienie na czole wiszące, 22 i szaty
odmienne, i płaszczyki, i rańtuszki, 23 i
szpilki, i zwierciadła, i rąbeczki, 24 i
przepaski, i letniki. I będzie zamiast
wdzięcznej woni smród, zamiast paska
powrózek, zamiast kędzierzawych włosów
łysina, a zamiast koszulki włosiennica. 25
Co piękniejsi też mężowie twoi od miecza
polegną, a mocarze twoi w bitwie. 26 I
zasmucą się, i płakać będą bramy jej, i
spustoszona na ziemi siedzieć będzie.
4
1 I uchwyci siedem niewiast męża jednego w
ów dzień mówiąc: "Chleb swój jeść
będziemy i odzieniem swym przyodziewać
się będziemy, tylko niech będzie nazwane
imię twoje nad nami, odejmij sromotę
naszą!"
5. CHWAŁA SYJONU
OCZYSZCZONEGO (4,2-6).
2 W ów dzień będzie płód Pański w
wielmożności i chwale, a owoc ziemi
wyniosły, i radość tym, którzy będą zbawieni
z Izraela. 3 I będzie: wszelki, który
pozostanie w Syjonie, i kto się ostoi w
Jeruzalem, świętym go nazwą, każdego,
który jest zapisany na życie w Jeruzalem. 4
Gdy obmyje Pan plugastwa córek Syjonu, a
krew Jeruzalem wymyje spośród niego w
duchu sądu i w duchu zapalenia, 5 stworzy
Pan nad wszystkim miejscem góry Syjon i
16 Et dixit Dominus : Pro eo quod elevatæ
sunt filiæ Sion, et ambulaverunt extento
collo, et nutibus oculorum ibant, et
plaudebant, ambulabant pedibus suis, et
composito gradu incedebant ; 17 decalvabit
Dominus verticem filiarum Sion, et
Dominus crinem earum nudabit. 18 In die illa
auferet Dominus ornamentum calceamentum,
19 et lunulas, et torques, et monilia, et
armillas, et mitras, 20 et discriminalia, et
periscelidas, et murenulas, et olfactoriola, et
inaures, 21 et annulos, et gemmas in fronte
pendentes, 22 et mutatoria, et palliola, et
linteamina, et acus, 23 et specula, et
sindones, et vittas, et theristra. 24 Et erit pro
suavi odore fœtor, et pro zona funiculus, et
pro crispanti crine calvitium, et pro fascia
pectorali cilicium. 25 Pulcherrimi quoque
viri tui gladio cadent, et fortes tui in prælio.
26 Et mœrebunt atque lugebunt portæ ejus,
et desolata in terra sedebit.
4
1 Et apprehendent septem mulieres virum
unum in die illa, dicentes : Panem nostrum
comedemus, et vestimentis nostris
operiemur : tantummodo invocetur nomen
tuum super nos ; aufer opprobrium nostrum.
2 In die illa, erit germen Domini in
magnificentia et gloria, et fructus terræ
sublimis, et exsultatio his qui salvati fuerint
de Israël. 3 Et erit : omnis qui relictus fuerit
in Sion, et residuus in Jerusalem, Sanctus
vocabitur, omnis qui scriptus est in vita in
Jerusalem. 4 Si abluerit Dominus sordes
filiarum Sion, et sanguinem Jerusalem
laverit de medio ejus, in spiritu judicii, et
spiritu ardoris. 5 Et creabit Dominus super
omnem locum montis Sion, et ubi invocatus
7
gdzie wzywany był, obłok we dnie a dym i
światło ognia pałającego w nocy, bo nad
wszystką chwałą będzie osłona. 6 I będzie
przybytek na zasłonę we dnie od gorąca, a na
ubezpieczenie i na skrycie od wichru i od
deszczu.
6. PRZYPOWIEŚĆ O WINNICY, SZEŚĆ
"BIADA" (5,1-30).
5
1 Zaśpiewam miłemu memu piosnkę
stryjecznego brata mego o winnicy jego:
Winnicę nabył mój miły na rogu, synu oliwy.
2 I ogrodził ją, i wybrał z niej kamienie, i
zasadził ją latoroślą wyborną, i zbudował
wieżę wpośród niej, i sprawił w niej prasę, i
czekał, aby zrodziła jagody winne, ale
zrodziła agrest. 3 Teraz tedy, obywatele
jerozolimscy i mężowie judzcy, rozsądźcie
między mną a winnicą moją. 4 Co jest, co
więcej miałem uczynić winnicy mojej, a nie
uczyniłem jej ? Czemuż, gdy czekałem, aby
zrodziła jagody winne, zrodziła agrest? 5 A
teraz ukażę wam, co ja uczynię winnicy
mojej: rozbiorę płot jej i będzie na
rozchwycenie ; rozerwę parkan jej i będzie
na podeptanie. 6 I zostawię ją pustą; nie
będą jej obrzynać ani kopać, i porośnie tarnią
i cierniem, a obłokom przykażę, aby na nią
deszczu nie spuszczały. 7 Bo winnicą Pana
zastępów jest dom Izraelów, a mąż Judy
latoroślą jego rozkoszną; i czekałem, żeby
czynił sąd, a oto nieprawość, i krzyk zamiast
sprawiedliwości. 8 Biada wam, którzy
przyłączacie dom do domu, a rolę do roli aż
do samej granicy miejsca! Czyż wy sami
mieszkać będziecie wpośród ziemi? 9 W
uszach moich to jest, mówi Pan zastępów:
"Zaprawdę wiele domów wielkich i
ozdobnych będzie spustoszonych, bez
mieszkańców. 10 Albowiem dziesięć
morgów winnicy da łagwicę jedną, a
trzydzieści korców nasienia da trzy korce.
11 "-Biada wam, którzy wstajecie rano, aby
się oddawać opilstwu i pić aż do wieczora,
aby się winem rozpalać. 12 Cytra i lutnia, I
bęben, i piszczałka, i wino na biesiadach
waszych, a na sprawę Pańską nie patrzycie i
est, nubem per diem et fumum, et
splendorem ignis flammantis in nocte : super
omnem enim gloriam protectio. 6 Et
tabernaculum erit in umbraculum, diei ab
æstu, et in securitatem et absconsionem a
turbine et a pluvia.
5
1 Cantabo dilecto meo canticum patruelis
mei vineæ suæ. Vinea facta est dilecto meo
in cornu filio olei. 2 Et sepivit eam, et lapides
elegit ex illa, et plantavit eam electam ; et
ædificavit turrim in medio ejus, et torcular
exstruxit in ea ; et exspectavit ut faceret
uvas, et fecit labruscas. 3 Nunc ergo,
habitatores Jerusalem et viri Juda, judicate
inter me et vineam meam. 4 Quid est quod
debui ultra facere vineæ meæ, et non feci ei
? an quod exspectavi ut faceret uvas, et fecit
labruscas ? 5 Et nunc ostendam vobis quid
ego faciam vineæ meæ : auferam sepem
ejus, et erit in direptionem ; diruam
maceriam ejus, et erit in conculcationem. 6
Et ponam eam desertam ; non putabitur et
non fodietur : et ascendent vepres et spinæ,
et nubibus mandabo ne pluant super eam
imbrem. 7 Vinea enim Domini exercituum
domus Israël est ; et vir Juda germen ejus
delectabile : et exspectavi ut faceret
judicium, et ecce iniquitas ; et justitiam, et
ecce clamor. 8 Væ qui conjungitis domum
ad domum, et agrum agro copulatis usque
ad terminum loci ! Numquid habitabitis vos
soli in medio terræ ? 9 In auribus meis sunt
hæc, dicit Dominus exercituum ; nisi domus
multæ desertæ fuerint, grandes et pulchræ,
absque habitatore. 10 Decem enim jugera
vinearum facient lagunculam unam, et
triginta modii sementis facient modios tres.
11 Væ qui consurgitis mane ad ebrietatem
sectandam, et potandum usque ad vesperam,
ut vino æstuetis ! 12 Cithara, et lyra, et
tympanum, et tibia, et vinum in conviviis
vestris ; et opus Domini non respicitis, nec
opera manuum ejus consideratis. 13
Propterea captivus ductus est populus meus,
8
na dzieła rąk Jego nie zważacie. 13 Przeto w
niewolę zawiedziony jest lud mój, gdyż nie
miał umiejętności, i dostojni jego poginęli z
głodu, a pospólstwo jego wyschło od
pragnienia. 14 Przeto rozszerzyła otchłań
duszę swoją i rozwarła paszczę swą bez
żadnego końca; i zstąpią mocarze jego i
pospólstwo jego, i dostojni a sławni jego do
niej. 15 I nachylony będzie człowiek, i
poniżony będzie mąż, a oczy wyniosłych
będą spuszczone. 16 A Pan zastępów
wywyższy się w sądzie, i Bóg święty uświęci
się w sprawiedliwości. 17 I będą się paść
baranki według porządku swego, a pustynie,
w urodzaj obrócone, będą jeść przychodnie.
18 Biada wam, którzy ciągniecie nieprawość
powrózkami marności, a grzech jak powróz
wozowy. 19 Którzy mówicie: "Niech się
spieszy i niech rychło przyjdzie dzieło Jego,
abyśmy oglądali; niech się przybliży i niech
przyjdzie zamysł Świętego Izraelowego, a
poznamy go!" 20 Biada wam którzy
nazywacie złe dobrym, a dobre złym;
zamieniacie ciemność na światłość, a
światłość na ciemność; zamieniacie gorzkie
na słodkie, a słodkie na gorzkie! 21 Biada
wam, którzy jesteście mądrymi w oczach
waszych i sami przed sobą roztropnymi ! 22
Biada wam, którzy jesteście mocnymi w
piciu wjna, i mężami dzielnymi w mieszaniu
opilstwa; 23 którzy uniewinniacie
bezbożnego za podarki, a sprawiedliwość
sprawiedliwego odejmujecie od niego! 24
Przeto jak páździerze język ognia pożera i
żar płomienia wypala, tak korzeń ich jak
popiół będzie, a płód ich jak proch w górę
uleci ; bo odrzucili zakon Pana zastępów, a
słowom Świętego Izraelowego bluźnili. 25
Dlatego zapalczywość Pańska rozgniewała
się na lud Jego, i wyciągnął nań rękę swoją i
poraził go; i wzruszyły się góry, i były trupy
ich jako gnój po ulicach. W tym wszystkim
nie odwróciła się zapalczywość Jego, ale
jeszcze ręka Jego wyciągnięta. 26 I
podniesie chorągiew między narodami
odległymi, i zawiśnie nań z krańców ziemi, a
oto z pośpiechem prędko przyjdzie. 27 Nie
ma w nim ustającego ani strudzonego; nie
będzie drzemał ani spał, ani nie będzie
rozwiązany pas biódr jego, ani się nie
quia non habuit scientiam, et nobiles ejus
interierunt fame, et multitudo ejus siti
exaruit. 14 Propterea dilatavit infernus
animam suam, et aperuit os suum absque
ullo termino ; et descendent fortes ejus, et
populus ejus, et sublimes gloriosique ejus, ad
eum. 15 Et incurvabitur homo, et
humiliabitur vir, et oculi sublimium
deprimentur. 16 Et exaltabitur Dominus
exercituum in judicio ; et Deus sanctus
sanctificabitur in justitia. 17 Et pascentur
agni juxta ordinem suum, et deserta in
ubertatem versa advenæ comedent. 18 Væ
qui trahitis iniquitatem in funiculis vanitatis,
et quasi vinculum plaustri peccatum ! 19 qui
dicitis : Festinet, et cito veniat opus ejus, ut
videamus ; et appropiet, et veniat consilium
sancti Israël, et sciemus illud ! 20 Væ qui
dicitis malum bonum, et bonum malum ;
ponentes tenebras lucem, et lucem tenebras ;
ponentes amarum in dulce, et dulce in
amarum ! 21 Væ qui sapientes estis in oculis
vestris, et coram vobismetipsis prudentes. 22
Væ qui potentes estis ad bibendum vinum, et
viri fortes ad miscendam ebrietatem ! 23 qui
justificatis impium pro muneribus, et
justitiam justi aufertis ab eo ! 24 Propter hoc,
sicut devorat stipulam lingua ignis, et calor
flammæ exurit, sic radix eorum quasi favilla
erit, et germen eorum ut pulvis ascendet ;
abjecerunt enim legem Domini exercituum,
et eloquium sancti Israël blasphemaverunt.
25 Ideo iratus est furor Domini in populum
suum, et extendit manum suam super eum,
et percussit eum : et conturbati sunt montes,
et facta sunt morticina eorum quasi stercus in
medio platearum. In his omnibus non est
adversus furor ejus, sed adhuc manus ejus
extenta. 26 Et elevabit signum in nationibus
procul, et sibilabit ad eum de finibus terræ :
et ecce festinus velociter veniet. 27 Non est
deficiens neque laborans in eo ; non
dormitabit, neque dormiet ; neque solvetur
cingulum renum ejus, nec rumpetur corrigia
calceamenti ejus. 28 Sagittæ ejus acutæ, et
omnes arcus ejus extenti. Ungulæ equorum
ejus ut silex, et rotæ ejus quasi impetus
tempestatis. 29 Rugitus ejus ut leonis ; rugiet
ut catuli leonum : et frendet, et tenebit
prædam, et amplexabitur, et non erit qui
9
rozerwie rzemyk obuwia jego. 28 Strzały
jego ostre i wszystkie łuki jego naciągnięte.
Kopyta koni jego jak krzemień, a koła jego
jak nawałność burzy. 29 Ryk jego jak ryk
lwa, będzie ryczał jak lwie szczenięta; i
będzie zgrzytał, a będzie łup trzymał; i
pochwyci, a nie będzie, kto by wyrwał. 30 I
zaszumi nad nim dnia owego jak szum
morski. Spojrzymy na ziemię, a oto
ciemności ucisku, i światłość zaćmiła się we
mgle jego.
DZIAŁ II: POWOŁANIE IZAJASZA.
(6,l-13)
6
1 Roku, którego umarł król Ozjasz,
widziałem Pana, siedzącego na stolicy
wysokiej i wyniosłej, a to, co pod nim było,
napełniało kościół. 2 Serafini stali nad nim;
sześć skrzydeł miał jeden i sześć skrzydeł
drugi: dwoma zakrywali oblicze jego, a
dwoma zakrywali nogi jego, a dwoma latali.
3 I wołali jeden do drugiego, i mówili:
"Święty, święty, święty Pan, Bóg zastępów!
pełna jest wszystka ziemia chwały jego " 4 I
poruszyły się naprożniki z zawiasami od
głosu wołającego, a dom napełniony został
dymem. 5 I rzekłem: "Biada mnie, że
milczałem! bo mężem mającym wargi
plugawe jestem, i wpośród ludu plugawe
wargi mającego mieszkam, a Króla, Pana
zastępów widziałem oczyma swymi." 6 I
przyleciał do mnie jeden z serafinów, a w
ręce jego kamyk, który był wziął kleszczami
z ołtarza. 7 I dotknął się ust moich, i rzekł:
"Oto się to dotknęło warg twoich, i odejdzie
nieprawość twoja, a grzech twój będzie
oczyszczony." 8 I usłyszałem głos Pana
mówiącego: "Kogo poślę? i kto nam
pójdzie?" i rzekłem: "Otom ja, poślij mię !"
9 I rzekł: "Idź, a powiesz ludowi temu:
Słuchajcie, słuchając, a nie rozumiejcie, i
oglądajcie widzenie, a nie poznajcie. 10
Zaślep serce ludu tego, a uszy jego obciąż i
oczy jego zawrzyj, aby snadź nie widział
oczyma swymi i uszyma swymi nie słyszał, a
sercem swym nie rozumiał, i aby się nie
eruat. 30 Et sonabit super eum in die illa
sicut sonitus maris : aspiciemus in terram, et
ecce tenebræ tribulationis, et lux obtenebrata
est in caligine ejus.
6
1 In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi
Dominum sedentem super solium excelsum
et elevatum ; et ea quæ sub ipso erant
replebant templum. 2 Seraphim stabant super
illud : sex alæ uni, et sex alæ alteri ; duabus
velabant faciem ejus, et duabus velabant
pedes ejus, et duabus volabant. 3 Et
clamabant alter ad alterum, et dicebant :
Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus
exercituum ; plena est omnis terra gloria
ejus. 4 Et commota sunt superliminaria
cardinum a voce clamantis, et domus repleta
est fumo. 5 Et dixi : Væ mihi, quia tacui,
quia vir pollutus labiis ego sum, et in medio
populi polluta labia habentis ego habito, et
regem Dominum exercituum vidi oculis
meis. 6 Et volavit ad me unus de seraphim, et
in manu ejus calculus, quem forcipe tulerat
de altari, 7 et tetigit os meum, et dixit : Ecce
tetigit hoc labia tua, et auferetur iniquitas
tua, et peccatum tuum mundabitur. 8 Et
audivi vocem Domini dicentis : Quem
mittam ? et quis ibit nobis ? Et dixi : Ecce
ego, mitte me. 9 Et dixit : Vade, et dices
populo huic : Audite audientes, et nolite
intelligere ; et videte visionem, et nolite
cognoscere. 10 Excæca cor populi hujus, et
aures ejus aggrava, et oculos ejus claude :
ne forte videat oculis suis, et auribus suis
audiat, et corde suo intelligat, et
convertatur, et sanem eum. 11 Et dixi :
Usquequo, Domine ? Et dixit : Donec
10
nawrócił, i bym go nie uzdrowił." 11 I
rzekłem: "Dokąd że, Panie?" I rzekł: "Aż
będą spustoszone miasta i bez mieszkańców,
a domy bez człowieka, a ziemia zostanie
pusta. 12 I daleko zapędzi Pan ludzi i
rozmnoży się ta, która była pusta wpośród
ziemi. 13 A jeszcze w niej dziesiąta część, a
wróci się i będzie na pokaz jak terebint, jak
dąb, który rozpuszcza gałęzie swoje;
nasieniem świętym będzie to, co się w niej
ostoi."
DZIAŁ III: KSIĘGA EMANUELA.
(7,1-12,6)
1. ZNAK EMANUELA (7,1-25).
7
1 I stało się za dni Achaza, syna Joatana,
syna Ozjasza, króla judzkiego, przyciągnął
Rasyn, król syryjski, i Faceasz, syn
Romeliasza, król izraelski, do Jeruzalem, aby
walczyć przeciwko niemu, i nie mogli go
pokonać. 2 I dano znać domowi
Dawidowemu mówiąc: "Zatrzymała się
Syriaw Efraimie." I poruszyło się serce jego i
serce ludu jego, jak poruszają się drzewa
leśne od wiatru. 3 I rzekł Pan do Izajasza:
"Wyjdź naprzeciw Achaza, ty i syn twój,
który pozostał Jasub, do końca rur sadzawki
wyższej na drodze roli farbiarzowej. 4 I
rzeczesz do niego: Patrz, abyś milczał! Nie
bój się, a serce twoje niech się nie lęka dwu
niedopałków tych kurzących się głowien,
wobec popędliwości gniewu Rasyna, króla
syryjskiego, 5 i syna Romeliasza, dlatego że
uradziła przeciw tobie złe Syria, Efraim i syn
Romeliasza mówiąc: 6 Pociągnijmy do Judy
a wzbudźmy go, i oderwiemy go do nas, i
ustanówmy królem w pośrodku niego syna
Tabeela. 7 To mówi Pan Bóg: "Nie stanie
się ani tego nie będzie. 8 Ale głową Syrii
Damaszek, a głową Damaszku Rasyn; i
jeszcze sześćdziesiąt pięć lat, a przestanie
Efraim być ludem. 9 A głową Efraima
Samaria, a głową Samarii syn Romeliasza.
Jeśli wierzyć nie będziecie, nie ostoicie się!"
10 I rzekł Pan jeszcze do Achaza mówiąc:
desolentur civitates absque habitatore, et
domus sine homine, et terra relinquetur
deserta. 12 Et longe faciet Dominus homines,
et multiplicabitur quæ derelicta fuerat in
medio terræ. 13 Et adhuc in ea decimatio, et
convertetur, et erit in ostensionem sicut
terebinthus, et sicut quercus quæ expandit
ramos suos ; semen sanctum erit id quod
steterit in ea.
7
1 Et factum est in diebus Achaz, filii Joathan,
filii Oziæ, regis Juda, ascendit Rasin, rex
Syriæ, et Phacee, filius Romeliæ, rex Israël,
in Jerusalem, ad præliandum contra eam : et
non potuerunt 2 debellare eam. Et
nuntiaverunt domui David, dicentes :
Requievit Syria super Ephraim. Et
commotum est cor ejus, et cor populi ejus,
sicut moventur ligna silvarum a facie venti. 3
Et dixit Dominus ad Isaiam : Egredere in
occursum Achaz, tu et qui derelictus est
Jasub, filius tuus, ad extremum aquæductus
piscinæ superioris in via agri Fullonis ; 4 et
dices ad eum : Vide ut sileas ; noli timere,
et cor tuum ne formidet a duabus caudis
titionum fumigantium istorum, in ira furoris
Rasin, regis Syriæ, et filii Romeliæ ; 5 eo
quod consilium inierit contra te Syria in
malum, Ephraim, et filius Romeliæ, dicentes
: 6 Ascendamus ad Judam, et suscitemus
eum, et avellamus eum ad nos, et ponamus
regem in medio ejus filium Tabeel. 7 Hæc
dicit Dominus Deus : Non stabit, et non erit
istud ; 8 sed caput Syriæ Damascus, et caput
Damasci Rasin ; et adhuc sexaginta et
quinque anni, et desinet Ephraim esse
populus ; 9 et caput Ephraim Samaria, et
caput Samariæ filius Romeliæ. Si non
credideritis, non permanebitis. 10 Et adjecit
Dominus loqui ad Achaz, dicens : 11 Pete
11
11 "Żądaj sobie znaku od Pana, Boga twego,
w głębi otchłani albo na wysokości w górze "
12 I rzekł Achaz: "Nie będę prosił i nie będę
kusił Pana." 13 I rzekł: "Słuchajcież tedy,
domu Dawida! Czyż wam nie dosyć
uprzykrzać się ludziom, iż się uprzykrzacie i
Bogu mojemu? 14 Przeto sam Pan da wam
znak: Oto panna pocznie i porodzi syna i
nazwą imię jego Emanuel. 15 Masło i miód
jeść będzie, aby umiał odrzucać złe i obierać
dobre. 16 Bo pierwej nim będzie dziecię
umiało odrzucać złe i obierać dobre, będzie
opuszczona ziemia, którą się ty brzydzisz dla
dwu królów jej. 17 Przywiedzie Pan na
ciebie i na lud twój i na dom ojca twego dni,
jakie nie przyszły od dni, w których odstąpił
Efraim od Judy, z królem asyryjskim. 18 I
będzie dnia owego: zaświśnie Pan na muchę,
która jest na końcu rzek egipskich,i na
pszczołę, która jest w ziemi Assur; 19 i
przyjdą, i spoczną wszystkie nad potokami
dolin i w rozpadlinach skał, i we wszystkich
zaroślach, i po wszystkich jamach. 20
Owego dnia ogoli Pan brzytwą najętą, tymi,
którzy są za rzeką, królem asyryjskim, głowę
i włosy na nogach i wszystką brodę. 21 I
będzie dnia owego: będzie chował człowiek
krowę z bydła i dwie owce, 22 a dla
obfitości mleka będzie jadł masło; bo masło
i miód będzie jadł każdy, który pozostanie
wpośród ziemi. 23 I będzie dnia owego:
każde miejsce, na którym było tysiąc
winnych szczepów za tysiąc srebrników,
obróci się w ciernie i w tarnie. 24 Ze
strzałami i z łukiem będą tam wchodzić, bo
tarń i ciernie bçdą po wszystkiej ziemi. 25 A
o wszystkie góry, które motyką będą kopane,
nie przyjdzie tam strach przed cierniami i
tarnią, i będą na pastwisko dla wołów i na
podeptanie przez bydło."
tibi signum a Domino Deo tuo, in profundum
inferni, sive in excelsum supra. 12 Et dixit
Achaz : Non petam, et non tentabo
Dominum. 13 Et dixit : Audite ergo, domus
David. Numquid parum vobis est molestos
esse hominibus, quia molesti estis et Deo
meo ? 14 Propter hoc dabit Dominus ipse
vobis signum : ecce virgo concipiet, et pariet
filium, et vocabitur nomen ejus Emmanuel.
15 Butyrum et mel comedet, ut sciat
reprobare malum, et eligere bonum. 16 Quia
antequam sciat puer reprobare malum et
eligere bonum, derelinquetur terra quam tu
detestaris a facie duorum regum suorum. 17
Adducet Dominus super te, et super populum
tuum, et super domum patris tui, dies qui
non venerunt a diebus separationis Ephraim
a Juda, cum rege Assyriorum. 18 Et erit in
die illa : sibilabit Dominus muscæ quæ est in
extremo fluminum Ægypti, et api quæ est in
terra Assur ; 19 et venient, et requiescent
omnes in torrentibus vallium, et in cavernis
petrarum, et in omnibus frutetis, et in
universis foraminibus. 20 In die illa radet
Dominus in novacula conducta in his qui
trans flumen sunt, in rege Assyriorum,
caput et pilos pedum, et barbam universam.
21 Et erit in die illa : nutriet homo vaccam
boum, et duas oves, 22 et præ ubertate lactis
comedet butyrum ; butyrum enim et mel
manducabit omnis qui relictus fuerit in
medio terræ. 23 Et erit in die illa : omnis
locus ubi fuerint mille vites, mille argenteis,
in spinas et in vepres erunt. 24 Cum sagittis
et arcu ingredientur illuc : vepres enim et
spinæ erunt in universa terra. 25 Et omnes
montes qui in sarculo sarrientur, non veniet
illuc terror spinarum et veprium : et erit in
pascua bovis, et in conculcationem pecoris.
12
2. DWA ZNAKI ZBLIŻAJĄCEGO SIĘ
UPADKU DAMASZKU I SAMARII
(8,1-4).
8
1 I rzekł Pan do mnie: "Weźmij sobie księgę
wielką, a napisz na niej pismem
człowieczym: Prędko łupy zdzieraj, rychło
bierz zdobycz." 2 I wziąłem sobie świadków
wiernych, Uriasza kapłana i Zachariasza,
syna Barachiasza. 3 I przystąpiłem do
prorokini, i poczęła i porodziła syna. I rzekł
Pan do mnie: "Nazwij imię jego: Spiesz się
łupy zdzierać, kwap się brać zdobycz. 4
Albowiem pierwej niźli dziecię będzie
umiało nazywać ojca swego i matkę swoją,
będzie zabrana moc Damaszku i łupy
Samarii przed królem asyryjskim."
3. SĄD ZA NIEWIARĘ JUDY (8,5-22).
5 I znowu odezwał się Pan jeszcze do mnie
mówiąc: 6 "Za to, iż ten lud wzgardził
wodami Siloe, które płyną cicho, a przyjął
raczej Rasyna i syna Romeliasza, 7 przeto
oto Pan przywiedzie na nich wody Rzeki
gwałtowne i mnogie króla asyryjskiego i
wszystką chwałę jego; i wstąpi na wszystkie
strumienie jego i popłynie nad wszystkimi
brzegami jego, 8 i przejdzie przez Judę
wzbierając i idąc, aż do szyi dojdzie ; a
rozpostarcie skrzydeł jego napełni szerokość
ziemi twojej, o Emanuelu! 9 Zgromadźcie
się, narody, a będziecie zwyciężone!
Słuchajcie wszystkie dalekie ziemie:
wzmacniajcie się, a będziecie zwyciężone;
przepaszcie się, a będziecie zwyciężone ! 10
Wejdźcie w radę, a będzie rozerwana;
mówcie słowo, a nie stanie się: bo z nami
Bóg ! 11 Albowiem to Pan mówi do mnie,
gdy mocną ręką wyćwiczył mię, abym nie
chodził drogą ludu tego, mówiąc: 12 Nie
mówcie: "Sprzysiężenie," bo wszystko, co
ten lud mówi, jest sprzysiężeniem; a
postrachu jego nie strachajcie się ani się
lękajcie. 13 Pana zastępów, tego za świętego
miejcie, ten strachem waszym i ten bojaźnią
waszą! 14 I będzie wam poświęceniem, a
8
1 Et dixit Dominus ad me : Sume tibi librum
grandem, et scribe in eo stylo hominis :
Velociter spolia detrahe, cito prædare. 2 Et
adhibui mihi testes fideles, Uriam
sacerdotem, et Zachariam, filium Barachiæ :
3 et accessi ad prophetissam, et concepit, et
peperit filium. Et dixit Dominus ad me :
Voca nomen ejus : Accelera spolia detrahere
; Festina prædari : 4 quia antequam sciat puer
vocare patrem suum et matrem suam,
auferetur fortitudo Damasci, et spolia
Samariæ, coram rege Assyriorum.
5 Et adjecit Dominus loqui ad me adhuc,
dicens : 6 Pro eo quod abjecit populus iste
aquas Siloë, quæ vadunt cum silentio, et
assumpsit magis Rasin, et filium Romeliæ :
7 propter hoc ecce Dominus adducet super
eos aquas fluminis fortes et multas, regem
Assyriorum, et omnem gloriam ejus, et
ascendet super omnes rivos ejus, et fluet
super universas ripas ejus ; 8 et ibit per
Judam, inundans, et transiens : usque ad
collum veniet. Et erit extensio alarum ejus
implens latitudinem terræ tuæ, o Emmanuel !
9 Congregamini, populi, et vincimini ; et
audite, universæ procul terræ : confortamini,
et vincimini ; accingite vos, et vincimini. 10
Inite consilium, et dissipabitur ; loquimini
verbum, et non fiet : quia nobiscum Deus.
11 Hæc enim ait Dominus ad me : Sicut in
manu forti erudivit me, ne irem in via populi
hujus, dicens : 12 Non dicatis : Conjuratio ;
omnia enim quæ loquitur populus iste,
conjuratio est : et timorem ejus ne timeatis,
neque paveatis. 13 Dominum exercituum
ipsum sanctificate ; ipse pavor vester, et ipse
terror vester : 14 et erit vobis in
sanctificationem ; in lapidem autem
offensionis, et in petram scandali, duabus
13
kamieniem obrażenia i opoką zgorszenia
dwom domom izraelskim, sidłem i upadkiem
mieszkańcom jerozolimskim. 15 I potknie
się z nich bardzo wielu, i powalą się, i starci
będą, i usidleni i pojmani będą. 16 Zwiąż
świadectwo, zapieczętuj zakon między
uczniami moimi! 17 A wyglądać będę Pana,
który zakrył oblicze swe od domu
Jakubowego, i będę go oczekiwał. 18 Oto ja
i dzieci moje, które mi dał Pan, jesteśmy na
znak i na cud w Izraelu od Pana zastępów,
który mieszka na górzeSyjon. 19 A gdy
odezwą się do was: Pytajcie się wróżbitów i
wieszczków, którzy mruczą w czarowaniu
swoim, czy naród nie będzie się pytał Boga
swego? O żywych od umarłych? 20 Do
zakonu raczej i do świadectwa! A jeśli nie
powiedzą według słowa tego, nie będą mieć
jutrzennej światłości. 21 I przejdzie przez
nią, powali się i łaknąć będzie; a gdy będzie
łaknął, będzie się gniewał i będzie przeklinał
króla swego i Boga swego, i będzie w górę
spoglądał, 22 i na ziemię patrzeć będzie, a
oto ucisk i ciemność, rozerwanie i ściśnienie
i mrok ścięający, a nie będzie mógł odlecieć
z ucisku swego.
4. ŚWIATŁOŚĆ CZASÓW
MESJAŃSKICH; KSIĄŻĘ POKOJU
(9,1-7).
9
1 Pierwszego czasu poniżona była ziemia
Zabulon i ziemia Neftali; a na ostatek chwałą
okryta jest droga morska za Jordanem w
Galilei pogańskiej. 2 Lud, który chodził w
ciemności, ujrzał światłość wielką;
mieszkającym w krainie cienia śmierci,
światłość im wzeszła. 3 Rozmnożyłeś
naród a nie uczyniłeś wielkiego wesela; będą
się weselić przed tobą jak ci, którzy się
weselą we żniwa, jak się radują zwycięzcy
dostawszy zdobycz, gdy się dzielą łupami. 4
Albowiem jarzmo ciężaru jego i laskę
ramienia jego berło ciemięzcy jego
zwyciężyłeś jak w dzień Madiana. 5 Bo
wszelkie gwałtowne złupienie z trwogą i
odzienie, we krwi uwalane, będzie na
domibus Israël ; in laqueum et in ruinam
habitantibus Jerusalem. 15 Et offendent ex
eis plurimi, et cadent, et conterentur, et
irretientur, et capientur. 16 Liga testimonium,
signa legem in discipulis meis. 17 Et
exspectabo Dominum qui abscondit faciem
suam a domo Jacob, et præstolabor eum. 18
Ecce ego et pueri mei quos dedit mihi
Dominus in signum, et in portentum Israël a
Domino exercituum, qui habitat in monte
Sion : 19 et cum dixerint ad vos : Quærite a
pythonibus et a divinis qui strident in
incantationibus suis : numquid non populus
a Deo suo requiret, pro vivis a mortuis ? 20
ad legem magis et ad testimonium. Quod si
non dixerint juxta verbum hoc, non erit eis
matutina lux. 21 Et transibit per eam, corruet,
et esuriet ; et cum esurierit, irascetur. Et
maledicet regi suo, et Deo suo, et suscipiet
sursum, 22 et ad terram intuebitur ; et ecce
tribulatio et tenebræ, dissolutio et angustia,
et caligo persequens, et non poterit avolare
de angustia sua.
9
1 Primo tempore alleviata est terra Zabulon
et terra Nephthali : et novissimo aggravata
est via maris trans Jordanem Galilææ
gentium. 2 Populus qui ambulabat in
tenebris, vidit lucem magnam ; habitantibus
in regione umbræ mortis, lux orta est eis. 3
Multiplicasti gentem, et non magnificasti
lætitiam. Lætabuntur coram te, sicut qui
lætantur in messe ; sicut exsultant victores
capta præda, quando dividunt spolia. 4
Jugum enim oneris ejus, et virgam humeri
ejus, et sceptrum exactoris ejus superasti,
sicut in die Madian. 5 Quia omnis violentia
prædatio cum tumultu, et vestimentum
mistum sanguine, erit in combustionem, et
cibus ignis. 6 Parvulus enim natus est nobis,
14
spalenie i strawą ognia. 6 Albowiem
Maluczki narodził się nam, i Syn jest nam
dany; i stało się panowanie na ramieniu jego,
i nazwą imię jego: "Przedziwny, Radny, Bóg,
Mocny, Ojciec przyszłego wieku, Książę
pokoju" 7 Rozmnożone będzie panowanie
jego, a pokoju nie będzie końca; na stolicy
Dawidowej i na królestwie jego siedzieć
będzie, aby je utwierdził i umocnił w sądzie i
w sprawiedliwości odtąd i aż na wieki.
Zawistna miłość Pana zastępów uczyni to.
5. RĘKA BOŻA WYCIĄGNIĘTA NAD
EFRAIMEM (9,8 -10,4).
8 Słowo posłał Pan do Jakuba, i padło w
Izraelu. 9 I będzie wiedział wszystek lud
Efraima i mieszkający w Samarii, w pysze i
w wyniosłości serca mówiący: 10 "Cegły
upadły, ale kwadratowym kamieniem
budować będziemy; płonne figi porąbali, ale
na cedry odmienimy." 11 I podniesie Pan
nieprzyjaciół Rasyna nań, a przeciwników
jego w trwogę obróci, 12 Syrię od wschodu,
a Filistynów od zachodu, i pożrą Izraela całą
gębą. Z tym wszystkim nie odwróciła się
zapalczywość jego, ale jeszcze ręka Jego
wyciągnięta. 13 A lud nie nawrócił się do
tego, który go karał, i Pana zastępów nie
szukali. 14 I zgubi Pan z Izraela głowę i
ogon, nakrzywiającego i powściągającego,
dnia jednego. 15 Starzec i dostojnik, ten jest
głową, a prorok nauczający kłamstwa, ten
jest ogonem. 16 I będą ci, którzy pobłażają
ludowi temu, zwodzicielami, a ci, którym
pobłażają, będą na szyję zrzuceni. 17
Dlatego z młodzieńców jego nie będzie się
Pan weselił, i nie zmiłuje się nad sierotami i
nad wdowami jego; bo każdy jest
obłudnikiem i występnym, a każde usta
mówiły głupstwo. Z tym wszystkim nie
odwróciła się zapalczywość Jego, ale jeszcze
ręka Jego wyciągnięta. 18 Bo się zapaliła jak
ogień bezbożność, tarń i ciernie pożre, a
zapali się w gęstwie lasu, i będzie się kłębić
potężnym dymem. 19 Dla gniewu Pana
zastępów strwożyła się ziemia, i będzie lud
jak pastwa ognia, mąż brata swego nie
oszczędzi. 20 I ustąpi na prawą stronę, a
łaknąć będzie; i jeść będzie na lewej, a nie
et filius datus est nobis, et factus est
principatus super humerum ejus : et
vocabitur nomen ejus, Admirabilis,
Consiliarius, Deus, Fortis, Pater futuri
sæculi, Princeps pacis. 7 Multiplicabitur ejus
imperium, et pacis non erit finis ; super
solium David, et super regnum ejus sedebit,
ut confirmet illud et corroboret in judicio et
justitia, amodo et usque in sempiternum :
zelus Domini exercituum faciet hoc.
8 Verbum misit Dominus in Jacob, et
cecidit in Israël. 9 Et sciet omnis populus
Ephraim, et habitantes Samariam, in
superbia et magnitudine cordis dicentes : 10
Lateres ceciderunt, sed quadris lapidibus
ædificabimus ; sycomoros succiderunt, sed
cedros immutabimus. 11 Et elevabit
Dominus hostes Rasin super eum, et
inimicos ejus in tumultum vertet. 12 Syriam
ab oriente, et Philisthiim ab occidente ; et
devorabunt Israël toto ore. In omnibus his
non est aversus furor ejus, sed adhuc manus
ejus extenta. 13 Et populus non est reversus
ad percutientem se, et Dominum exercituum
non inquisierunt. 14 Et disperdet Dominus ab
Israël caput et caudam, incurvantem et
refrenantem, die una. 15 Longævus et
honorabilis, ipse est caput ; et propheta
docens mendacium, ipse est cauda. 16 Et
erunt qui beatificant populum istum,
seducentes ; et qui beatificantur, præcipitati.
17 Propter hoc super adolescentulis ejus non
lætabitur Dominus, et pupillorum ejus et
viduarum non miserebitur : quia omnis
hypocrita est et nequam, et universum os
locutum est stultitiam ; in omnibus his non
est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus
extenta. 18 Succensa est enim quasi ignis
impietas : veprem et spinam vorabit, et
succendetur in densitate saltus, et
convolvetur superbia fumi. 19 In ira Domini
exercituum conturbata est terra, et erit
populus quasi esca ignis ; vir fratri suo non
parcet. 20 Et declinabit ad dexteram, et
esuriet ; et comedet ad sinistram, et non
15
naje się; każdy mięso ramienia swego
pożerać będzie: Manasses Efraima, a Efraim
Manassesa, ci razem przeciw Judzie. 21 Z
tym wszystkim nie odwróciła się
zapalczywość Jego, ale jeszcze ręka Jego
wyciągnięta.
10
1 Biada tym, którzy ustanawiają prawa
niesprawiedliwe, i piszącym, którzy
niesprawiedliwość napisali, 2 aby uciskać w
sądzie ubogich i gwałt zadawać sprawie
uniżonych ludu mego; aby były wdowy
łupem ich i aby odzierać sieroty. 3 Cóż
uczynicie w dzień nawiedzenia i utrapienia,
przychodzącego z daleka ? do czyjego
ratunku się uciekniecie? Gdzie zostawicie
sławę waszą, 4 aby się nie zgarbić pod
okowami i z pobitymi nie upaść? Z tym
wszystkim nie odwróciła się zapalczywość
Jego, ale jeszcze ręka Jego wyciągnięta.
6. PYCHA I KARA ASYRII (10,5-34).
5 Biada Assurowi! Rózgą gniewu mego i
kijem on jest, w ręce ich rozgniewanie moje.
6 Do narodu obłudnego poślę go, i przeciw
ludowi zapalczywości mojej wezwę go, aby
pobrał łupy i rozchwytał zdobycz i podał go
na zdeptanie jak błoto na ulicach. 7 Lecz on
nie tak będzie mniemał, i serce jego nie tak
będzie rozumiało; ale serce jego będzie
myśleć o starciu i wytraceniu wielu narodów.
8 Bo rzeknie: "Czyż książęta moi wszyscy
nie są królami? 9 Czy nie jak Charkamis, tak
Kalano? a jak Arfad, tak i Emat? czy nie jak
Damaszek, tak i Samaria? 10 Jak dosięgła
ręka moja królestw bałwanów, tak i bałwany
ich z Jeruzalem i z Samarii. 11 Czyż, jak
uczyniłem Samarii i bałwanom jej, nie
uczynię podobnie Jeruzalem i bałwanom
jego ?" 12 I będzie: gdy dokona Pan
wszystkich dzieł swoich na górze Syjon i w
Jeruzalem, nawiedzę owoc wyniosłego serca
króla Assuru i chwałę wyniosłości oczu jego.
13 Albowiem rzekł: "Mocą ręki mojej
uczyniłem i mądrością moją wyrozumiałem;
i zniosłem granice narodów, i złupiłem
książąt ich, i strąciłem jak mocarz wysoko
saturabitur ; unusquisque carnem brachii sui
vorabit : Manasses Ephraim, et Ephraim
Manassen ; simul ipsi contra Judam. 21 In
omnibus his non est aversus furor ejus, sed
adhuc manus ejus extenta.
10
1 Væ qui condunt leges iniquas, et
scribentes injustitiam scripserunt, 2 ut
opprimerent in judicio pauperes, et vim
facerent causæ humilium populi mei ; ut
essent viduæ præda eorum, et pupillos
diriperent. 3 Quid facietis in die visitationis,
et calamitatis de longe venientis ? ad cujus
confugietis auxilium ? et ubi derelinquetis
gloriam vestram, 4 ne incurvemini sub
vinculo, et cum interfectis cadatis ? Super
omnibus his non est aversus furor ejus, sed
adhuc manus ejus extenta.
5 Væ Assur ! virga furoris mei et baculus
ipse est ; in manu eorum indignatio mea. 6
Ad gentem fallacem mittam eum, et contra
populum furoris mei mandabo illi, ut auferat
spolia, et diripiat prædam, et ponat illum in
conculcationem quasi lutum platearum. 7
Ipse autem non sic arbitrabitur, et cor ejus
non ita existimabit ; sed ad conterendum erit
cor ejus, et ad internecionem gentium non
paucarum. 8 Dicet enim : 9 Numquid non
principes mei simul reges sunt ? numquid
non ut Charcamis, sic Calano ? et ut Arphad,
sic Emath ? numquid non ut Damascus, sic
Samaria ? 10 Quomodo invenit manus mea
regna idoli, sic et simulacra eorum de
Jerusalem et de Samaria. 11 Numquid non
sicut feci Samariæ et idolis ejus, sic faciam
Jerusalem et simulacris ejus ? 12 Et erit, cum
impleverit Dominus cuncta opera sua in
monte Sion et in Jerusalem, visitabo super
fructum magnifici cordis regis Assur, et
super gloriam altitudinis oculorum ejus. 13
Dixit enim : In fortitudine manus meæ feci,
et in sapientia mea intellexi ; et abstuli
terminos populorum, et principes eorum
16
siedzących. 14 I znalazła ręka moja siłę
narodów jak gniazdo; a jak zbierają jaja
opuszczone, tak ja zebrałem wszystką
ziemię, a nie było, kto by ruszył piórem lub
usta otworzył lub zawarczał " 15 Czyż się
bçdzie przechwalać siekiera przeciw temu,
kto nią rąbie? albo się podwyższy piła
przeciw temu, który nią rznie? Jak gdyby się
podnosiła rózga na tego, który ją podnosi, i
gdyby się podnosił kij, który przecież jest
drewnem. 16 Dlatego ześle panujący, Pan
zastępów na tłustych jego suchoty, a pod
sławą jego rozgorzeje jakby pożoga ognia.
17 I będzie światłość Izraelowa ogniem, a
Święty jego płomieniem; i będą spalone i
pożarte ciernie jego i tarnie dnia jednego. 18
A sława lasu jego i Karmelu jego, od duszy
aż do ciała zniszczona będzie, i będzie
tułaczem od strachu. 19 Reszta też drzew
lasu jego dla małej liczby będzie mogła być
zliczona i dziecię je spisze. 20 I będzie dnia
owego: szczątek Izraela i ci, którzy uszli z
domu Jakubowego, nie będą więcej polegać
na tym, który ich bije; ale polegać będą na
Panu, Świętym Izraelowym, w prawdzie. 21
Szczątek się nawróci, szczątek Jakuba,
mówię, do Boga mocnego. 22 Bo choćby
było ludu twego, Izraelu, jak piasku
morskiego, szczątek nawróci się z niego,
dokonanie skrócone wyleje sprawiedliwość.
23 Bo dokonanie i skrócenie uczyni Pan, Bóg
zastępów, wpośród wszystkiej ziemi. 24
Przeto to mówi Pan, Bóg zastępów: Nie bój
się ludu mój, mieszkańcu Syjonu, Assura;
rózgą cię zbije, a laskę swą podniesie na
ciebie na drodze egipskiej. 25 Bo jeszcze
maluczko i trochę, a skończy się
rozgniewanie i zapalczywość moja nad
złością ich. 26 I wzbudzi nań Pan zastępów
bicz na kształt porażki Madiana na skale
Oreb i rózgi swej na morzu, i podniesie ją na
drodze egipskiej. 27 I będzie dnia owego:
zdjęte będzie brzemię jego z ramienia twego
i jarzmo jego z szyi twojej, i zginie jarzmo
od oliwy. 28 Przyjdzie na Ajat, przejdzie do
Magron, u Machmas złoży tłumoki swoje.
29 Przebiegli w lot: Gaba mieszkaniem
naszym; zdumiała się Rama, Gabaat Saulowe
uciekło. 30 Wykrzykuj głosem twoim, córko
Gallim! Uważaj, Laisa, ubożuchne Anatot!
deprædatus sum, et detraxi quasi potens in
sublimi residentes. 14 Et invenit quasi nidum
manus mea fortitudinem populorum ; et
sicut colliguntur ova quæ derelicta sunt, sic
universam terram ego congregavi ; et non
fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et
ganniret. 15 Numquid gloriabitur securis
contra eum qui secat in ea ? aut exaltabitur
serra contra eum a quo trahitur ? Quomodo
si elevetur virga contra elevantem se, et
exaltetur baculus, qui utique lignum est. 16
Propter hoc mittet Dominator, Dominus
exercituum, in pinguibus ejus tenuitatem ;
et subtus gloriam ejus succensa ardebit quasi
combustio ignis. 17 Et erit lumen Israël in
igne, et Sanctus ejus in flamma ; et
succendetur, et devorabitur spina ejus et
vepres in die una. 18 Et gloria saltus ejus, et
carmeli ejus, ab anima usque ad carnem
consumetur ; et erit terrore profugus. 19 Et
reliquiæ ligni saltus ejus præ paucitate
numerabuntur, et puer scribet eos. 20 Et
erit in die illa : non adjiciet residuum Israël,
et hi qui fugerint de domo Jacob, inniti super
eo qui percutit eos ; sed innitetur super
Dominum, Sanctum Israël, in veritate. 21
Reliquiæ convertentur ; reliquiæ, inquam,
Jacob ad Deum fortem. 22 Si enim fuerit
populus tuus, Israël, quasi arena maris,
reliquiæ convertentur ex eo ; consummatio
abbreviata inundabit justitiam. 23
Consummationem enim et abbreviationem
Dominus Deus exercituum faciet in medio
omnis terræ. 24 Propter hoc, hæc dicit
Dominus Deus exercituum : Noli timere,
populus meus, habitator Sion, ab Assur : in
virga percutiet te, et baculum suum levabit
super te, in via Ægypti. 25 Adhuc enim
paululum modicumque, et consummabitur
indignatio et furor meus super scelus eorum.
26 Et suscitabit super eum Dominus
exercituum flagellum, juxta plagam Madian
in petra Oreb : et virgam suam super mare,
et levabit eam in via Ægypti. 27 Et erit in die
illa : auferetur onus ejus de humero tuo et
jugum ejus de collo tuo, et computrescet
jugum a facie olei. 28 Veniet in Ajath,
transibit in Magron, apud Machmas
commendabit vasa sua. 29 Transierunt
cursim, Gaba sedes nostra ; obstupuit Rama,
17
31 Wyprowadziła się Medemena;
mieszkańcy Gabim, wzmacniajcie się! 32
jeszcze dzień jest, że mogą stanąć w Nobe;
będzie potrząsał ręką swoją ku górze córki
Syjon, pagórkowi Jeruzalem. 33 Oto
panujący, Pan zastępów, stłucze łagwicę
wśród strachu i wysocy wzrostem wycięci
będą, a wyniośli będą poniżeni. 34 I obalone
będą gęstwy lasu żelazem, i Liban z
wysokimi upadnie.
7. ODNOWIENIE LUDU BOŻEGO POD
MESJASZEM Z RODU DAWIDA
(11,1-12,6).
11
1 I wyjdzie różdżka z korzenia Jessego i
kwiat z korzenia jego wyrośnie. 2 I spocznie
na nim duch Pański, duch mądrości i
rozumu, duch rady i mocy, duch
umiejętności i bogobojności, 3 i napełni go
duch bojaźni Pańskiej. Nie według widzenia
oczu sądzić będzie ani według słyszenia uszu
orzekać będzie; 4 ale będzie sądził w
sprawiedliwości ubogich i będzie orzekał w
prawości za cichymi na ziemi; i uderzy
ziemię rózgą ust swoich, a duchem warg
swoich zabije bezbożnika. 5 I będzie
sprawiedliwość pasem biódr jego, a wiara
opasaniem nerek jego. 6 Będzie mieszkał
wilk z jagnięciem, a pard z koźlęciem legać
będzie; cielę i lew i owca wspólnie mieszkać
będą, a dziecię małe pędzić je będzie. 7
Cielę i niedźwiedź będą się paść, razem legać
będą dzieci ich, a lew jak wół plewy będzie
jadał. 8 I będzie igrało dzieciątko od piersi
nad norą żmii, a odchowane dziecię do jamy
bazyliszka wpuści rękę swoją. 9 Nie będą
szkodzić ani zabijać po wszystkiej górze
świętej mojej ; bo napełniona jest ziemia
poznaniem Pana, jak wody morskie
pokrywające. 10 Owego dnia korzeń
Jessego, który stoi na znak narodów, do
niego narody modlić się będą, i będzie grób
jego sławny. 11 I będzie dnia owego:
przyłoży Pan po wtóre rękę swą, aby posiąść
ostatek ludu swego, który pozostawiony
Gabaath Saulis fugit. 30 Hinni voce tua, filia
Gallim, attende Laisa, paupercula Anathoth.
31 Migravit Medemena ; habitatores Gabim,
confortamini. 32 Adhuc dies est ut in Nobe
stetur ; agitabit manum suam super montem
filiæ Sion, collem Jerusalem. 33 Ecce
Dominator, Dominus exercituum, confringet
lagunculam in terrore ; et excelsi statura
succidentur, et sublimes humiliabuntur. 34
Et subvertentur condensa saltus ferro ; et
Libanus cum excelsis cadet.
11
1 Et egredietur virga de radice Jesse, et flos
de radice ejus ascendet. 2 Et requiescet super
eum spiritus Domini : spiritus sapientiæ et
intellectus, spiritus consilii et fortitudinis,
spiritus scientiæ et pietatis ; 3 et replebit eum
spiritus timoris Domini. Non secundum
visionem oculorum judicabit, neque
secundum auditum aurium arguet ; 4 sed
judicabit in justitia pauperes, et arguet in
æquitate pro mansuetis terræ ; et percutiet
terram virga oris sui, et spiritu labiorum
suorum interficiet impium. 5 Et erit justitia
cingulum lumborum ejus, et fides
cinctorium renum ejus. 6 Habitabit lupus
cum agno, et pardus cum hædo accubabit ;
vitulus, et leo, et ovis, simul morabuntur, et
puer parvulus minabit eos. 7 Vitulus et ursus
pascentur, simul requiescent catuli eorum ;
et leo quasi bos comedet paleas. 8 Et
delectabitur infans ab ubere super foramine
aspidis ; et in caverna reguli qui ablactatus
fuerit manum suam mittet. 9 Non nocebunt,
et non occident in universo monte sancto
meo, quia repleta est terra scientia Domini,
sicut aquæ maris operientes. 10 In die illa
radix Jesse, qui stat in signum populorum,
ipsum gentes deprecabuntur, et erit
sepulchrum ejus gloriosum. 11 Et erit in die
illa : adjiciet Dominus secundo manum suam
ad possidendum residuum populi sui, quod
relinquetur ab Assyriis, et ab Ægypto, et a
18
będzie od Asyryjczyków i od Egiptu, i od
Petros, i od Etiopii i od Elamu, i od Sennaar,
i od Emat, i od wysp morskich. 12 I
podniesie chorągiew między narodami, i
zgromadzi wygnańców Izraela i
rozproszonych Judy zbierze z czterech stron
ziemi. 13 I zniesiona będzie zawiść Efraima,
a nieprzyjaciele Judy zginą; Efraim nie
będzie zazdrościł Judzie, a Juda nie będzie
walczył przeciw Efraimowi. 14 I polecą na
ramiona Filistynów przez morze, razem
złupią synów Wschodu; Idumea i Moab
przykazaniem rąk ich, a synowie Ammona
posłuszni będą. 15 I zniszczy Pan język
morza Egipskiego, i podniesie rękę swą na
rzekę w mocy tchnienia swego, i rozbije ją
na siedem odnóg, tak iż przejdą przez nią
obuci. 16 I będzie droga pozostałemu ludowi
memu, który zostawiony będzie od
Asyryjczyków, jak była Izraelowi w ów
dzień, którego wyszedł z ziemi Egipskiej.
12
1 I rzeczesz dnia owego: "Wysławiać cię
będę, Panie, boś się rozgniewał na mnie ;
odwróciła się zapalczywość twoja i
pocieszyłeś mię. 2 Oto Bóg zbawiciel mój,
śmiało poczynać sobie będę, a nie zlęknę się
; bo mocą moją i chwałą moją jest Pan, i stał
mi się zbawieniem " 3 Będziecie czerpać
wody z radością ze zdrojów zbawicielowych.
I rzeczecie w ów dzień: 4 "Wysławiajcie
Pana i wzywajcie imienia jego, oznajmiajcie
między narodami dzieła jego; pamiętajcie, że
wysokie jest imię jego. 5 Śpiewajcie Panu,
bo wielkie rzeczy uczynił; opowiadajcie to
po wszystkiej ziemi! 6 Wykrzykuj i chwal,
mieszkanie Syjonu, bo wielki jest wpośród
ciebie Święty izraelski !"
Phetros, et ab Æthiopia, et ab Ælam, et a
Sennaar, et ab Emath, et ab insulis maris. 12
Et levabit signum in nationes, et congregabit
profugos Israël, et dispersos Juda colliget a
quatuor plagis terræ. 13 Et auferetur zelus
Ephraim, et hostes Juda peribunt ; Ephraim
non æmulabitur Judam, et Judas non
pugnabit contra Ephraim. 14 Et volabunt in
humeros Philisthiim per mare, simul
prædabuntur filios orientis ; Idumæa et
Moab præceptum manus eorum, et filii
Ammon obedientes erunt. 15 Et desolabit
Dominus linguam maris Ægypti, et levabit
manum suam super flumen in fortitudine
spiritus sui ; et percutiet eum in septem rivis,
ita ut transeant per eum calceati. 16 Et erit
via residuo populo meo qui relinquetur ab
Assyriis, sicut fuit Israëli in die illa qua
ascendit de terra Ægypti.
12
1 Et dices in die illa : Confitebor tibi,
Domine, quoniam iratus es mihi ; conversus
est furor tuus, et consolatus es me. 2 Ecce
Deus salvator meus ; fiducialiter agam, et
non timebo : quia fortitudo mea et laus mea
Dominus, et factus est mihi in salutem. 3
Haurietis aquas in gaudio de fontibus
salvatoris. 4 Et dicetis in die illa :
Confitemini Domino et invocate nomen ejus
; notas facite in populis adinventiones ejus ;
mementote quoniam excelsum est nomen
ejus. 5 Cantate Domino, quoniam magnifice
fecit ; annuntiate hoc in universa terra. 6
Exsulta et lauda, habitatio Sion, quia
magnus in medio tui Sanctus Israël.
19
II. Mowy przeciw narodom pogańskim.
(13,1-23,28)
I. PRÓROCTWO PRZECIW
BABILONOWI (13,1-14,23).
13
1 Brzemię Babilonu, które widział Izajasz
syn Amosa. 2 Na górze ciemnej podnieście
chorągiew, podwyższcie głos, podnieście
rękę i niechaj wejdą w bramy książęta. 3 Ja
rozkazałem poświęconym moim i
przyzwałem w gniewie moim mocarzów
moich, radujących się w sławie mojej. 4
Głos zgrai na górach jak mnogiego ludu, głos
dźwięku królów, narodów zgromadzonych ;
Pan zastępów przykazał rycerstwu
wojennemu, 5 przychodzącemu z ziemi
dalekiej, z krańców nieba, Pan i narzędzia
zapalczywości jego, aby zburzyć wszystką
ziemię. 6 Wyjcie, bo blisko jest dzień
Pański, jak spustoszenie od Pana przyjdzie.
7 Dlatego wszystkie ręce osłabną, 8 a każde
serce ludzkie struchleje i skruszy się. Męki i
boleści pochwycą, jak rodząca boleć będą.
Każdy na bliźniego swego osłupiały
spoglądać będzie, lica opalone oblicza ich. 9
Oto dzień Pański przyjdzie okrutny, pełen
rozgniewania, gniewu i zapalczywości, aby
obrócić ziemię w pustynię, a jej grzeszników
z niej zetrzeć. 10 Bo gwiazdy niebieskie i
jasność ich nie wypuszczą światła swego;
zaćmiło się słońce na wschodzie i księżyc nie
zaświeci światłem swoim. 11 I nawiedzę
złości świata, a na bezbożnych nieprawość
ich, i uczynię, że ustanie pycha niewiernych,
a hardość mocarzów poniżę. 12 Droższy
będzie mąż niźli złoto, i człowiek niźli
najczystsze złoto. 13 Dlatego niebem
zatrzęsę i poruszy się ziemia z miejsca swego
dla zagniewania Pana zastępów i dla dnia
gniewu zapalczywości jego. 14 I będzie jak
sarna uciekająca i jak owca, a nie będzie, kto
by zgromadził; każdy się obróci do ludu
swego i każdy do ziemi swej ucieknie. 15
Każdy, którego znajdą, zabity będzie, i
każdy, który nadejdzie, od miecza polegnie.
13
1 Onus Babylonis, quod vidit Isaias, filius
Amos. 2 Super montem caliginosum levate
signum : exaltate vocem, levate manum, et
ingrediantur portas duces. 3 Ego mandavi
sanctificatis meis, et vocavi fortes meos in
ira mea, exsultantes in gloria mea. 4 Vox
multitudinis in montibus, quasi populorum
frequentium ; vox sonitus regum, gentium
congregatarum. Dominus exercituum
præcepit militiæ belli, 5 venientibus de terra
procul, a summitate cæli ; Dominus, et vasa
furoris ejus, ut disperdat omnem terram. 6
Ululate, quia prope est dies Domini ; quasi
vastitas a Domino veniet. 7 Propter hoc
omnes manus dissolventur, et omne cor
hominis contabescet, 8 et conteretur.
Torsiones et dolores tenebunt ; quasi
parturiens dolebunt : unusquisque ad
proximum suum stupebit, facies combustæ
vultus eorum. 9 Ecce dies Domini veniet,
crudelis, et indignationis plenus, et iræ,
furorisque, ad ponendam terram in
solitudinem, et peccatores ejus conterendos
de ea. 10 Quoniam stellæ cæli, et splendor
earum, non expandent lumen suum ;
obtenebratus est sol in ortu suo, et luna non
splendebit in lumine suo. 11 Et visitabo super
orbis mala, et contra impios iniquitatem
eorum ; et quiescere faciam superbiam
infidelium, et arrogantiam fortium
humiliabo. 12 Pretiosior erit vir auro, et
homo mundo obrizo. 13 Super hoc cælum
turbabo ; et movebitur terra de loco suo,
propter indignationem Domini exercituum,
et propter diem iræ furoris ejus. 14 Et erit
quasi damula fugiens, et quasi ovis, et non
erit qui congreget. Unusquisque ad populum
suum convertetur, et singuli ad terram suam
fugient. 15 Omnis qui inventus fuerit
occidetur, et omnis qui supervenerit cadet in
20
16 Dziatki ich poroztrącają przed ich
oczyma, domy ich obrabują, a żony ich
pogwałcą. 17 Oto ja pobudzę na nich
Medów, którzy nie będą srebra szukać ani
dbać o złoto, 18 ale strzałami dziatki
postrzelają, a nad karmiącymi żywotami nie
zlitują się, i synów oko ich nie oszczędzi. 19
I będzie Babilon ów, sławny wśród królestw,
słynna duma Chaldejczyków, jak wywrócone
przez Pana Sodoma i Gomora. 20 Nie będą w
nim mieszkać aż do końca i nie zaludnią go
od pokolenia w pokolenie, nie rozbije tam
namiotów Arab i pasterze tam odpoczywać
nie będą. 21 Ale się tam będą chować
zwierzęta, i napełnią się domy ich smokami,
i mieszkać tam będą strusie, a kosmacze tam
skakać będą. 22 I będą się odzywać sowy w
domach jego, a syreny w zborach
rozkosznych.
14
1 Blisko jest, że przyjdzie czas jego, a dni
jego nie odwloką się. Albowiem zlituje się
Pan nad Jakubem i wybierze jeszcze z
Izraela, i da im odpocząć na ziemi ich;
przyłączy się do nich przychodzień i
przystanie do domu Jakubowego. 2 I wezmą
ich narody, i przywiodą ich na miejsce ich; i
posiądzie ich dom izraelski na ziemi Pańskiej
jako sługi i jako służebnice; i pojmą tych,
którzy ich imali, i podbiją ciemięzców
swoich. 3 I będzie dnia owego, gdy tobie
Bóg da odpoczynek od pracy twojej i od
drżenia twego i od niewoli ciężkiej, w której
byłeś przedtem, 4 podejmiesz tę
przypowieść przeciw królowi babilońskiemu
i rzeczesz: "Jakże ustał ciemięzca, skończył
się pobór? 5 Złamał Pan kij bezbożnych, 6
laskę panujących, bijącą ludzi w zagniewaniu
plagą nieuleczalną, podbijającego narody w
zapalczywości, prześladującego okrutnie. 7
Odpoczęła i umilkła wszystka ziemia,
uradowała się i uweseliła. 8 Jodły też
rozweseliły się nad tobą i cedry libańskie:
"Odkąd zasnąłeś, nikt nie wyciągnie, żeby
nas ścinać." 9 Otchłań z głębi ruszyła na
spotkanie przyjścia twego, wzbudził ci
olbrzymów, wszyscy książęta ziemscy
powstali ze stolic swoich, wszyscy książęta
gladio ; 16 infantes eorum allidentur in oculis
eorum, diripientur domus eorum, et uxores
eorum violabuntur. 17 Ecce ego suscitabo
super eos Medos, qui argentum non quærant,
nec aurum velint ; 18 sed sagittis parvulos
interficient, et lactantibus uteris non
miserebuntur, et super filios non parcet
oculus eorum. 19 Et erit Babylon illa gloriosa
in regnis, inclyta superbia Chaldæorum,
sicut subvertit Dominus Sodomam et
Gomorrham. 20 Non habitabitur usque in
finem, et non fundabitur usque ad
generationem et generationem ; nec ponet
ibi tentoria Arabs, nec pastores requiescent
ibi. 21 Sed requiescent ibi bestiæ, et
replebuntur domus eorum draconibus, et
habitabunt ibi struthiones, et pilosi saltabunt
ibi ; 22 et respondebunt ibi ululæ in ædibus
ejus, et sirenes in delubris voluptatis.
14
1 Prope est ut veniat tempus ejus, et dies
ejus non elongabuntur. Miserebitur enim
Dominus Jacob, et eliget adhuc de Israël, et
requiescere eos faciet super humum suam ;
adjungetur advena ad eos, et adhærebit
domui Jacob. 2 Et tenebunt eos populi, et
adducent eos in locum suum ; et possidebit
eos domus Israël super terram Domini in
servos et ancillas : et erunt capientes eos qui
se ceperant, et subjicient exactores suos. 3
Et erit in die illa : cum requiem dederit tibi
Deus a labore tuo, et a concussione tua, et a
servitute dura qua ante servisti, 4 sumes
parabolam istam contra regem Babylonis, et
dices : Quomodo cessavit exactor ; quievit
tributum ? 5 Contrivit Dominus baculum
impiorum, virgam dominantium, 6
cædentem populos in indignatione plaga
insanabili, subjicientem in furore gentes,
persequentem crudeliter. 7 Conquievit et
siluit omnis terra, gavisa est et exsultavit ; 8
abietes quoque lætatæ sunt super te, et cedri
Libani : ex quo dormisti, non ascendet qui
succidat nos. 9 Infernus subter conturbatus
est in occursum adventus tui ; suscitavit tibi
gigantes. Omnes principes terræ surrexerunt
de soliis suis, omnes principes nationum. 10
Universi respondebunt, et dicent tibi : Et tu
21
narodów. 10 Wszyscy odpowiedzą i rzekną
tobie: "I ty zraniony jesteś jak i my, stałeś się
nam podobnym! 11 Strącona jest do
otchłani pycha twoja, upadł trup twój ; pod
tobą pościelą mole, a przykryciem twoim
będą robaki." 12 Jakżeś spadł z nieba,
Lucyferze, któryś rano wschodził? Jak
upadłeś na ziemię, któryś ranił narody? 13
Któryś mówił w sercu swoim "Wstąpię na
niebo, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę
moją, usiądę na górze testamentu w stronach
północnych. 14 Wzniosę się nad wysokość
obłoków, będę podobny Najwyższemu." 15
Wszakże aż do otchłani strącony będziesz, w
głębokość dołu. 16 Którzy cię ujrzą, nachylą
się ku tobie i przypatrywać się będą: "Czyż
ten to jest mąż, który trwożył ziemię, który
trząsł królestwami? 17 Który obrócił świat
w pustynię i miasta jego rozwalił, więźniom
swoim nie otworzył ciemnicy? 18 Wszyscy
królowie narodów zasnęli w sławie każdy w
domu swoim; 19 a ty wyrzucony jesteś z
grobu twego jak latorośl nieużyteczna,
splugawiony i zawinięty z tymi, którzy są
mieczem pobici i zstąpili na dno dołu jako
trup zgniły. 20 Nie będziesz miał
towarzystwa ani z nimi nie będziesz
pogrzebany, bo ty ziemię twoją zniszczyłeś,
ty lud swój pomordowałeś; nie będzie
wspomniane na wieki potomstwo złośliwych.
21 Przygotujcie synów jego na zabicie dla
nieprawości ojców ich; nie powstaną ani nie
odziedziczą ziemi, ani nie napełnią świata
miastami." 22 I powstanę przeciw nim,
mówi Pan zastępów, i zatracę imię Babilonu,
i szczątek, i płód, i naród, mówi Pan. 23 A
uczynię go dzierżawą jeża i kałużami wód, i
wymiotę go miotłą wycierając, mówi Pan
zastępów.
2. PROROCTWO PRZECIW ASYRII
(14,24-27).
24 Przysiągł Pan zastępów mówiąc:
"Zaprawdę tak będzie, jak umyśliłem; 25 i
jak w myśli rozebrałem, tak się stanie: zetrę
Asyryjczyka w ziemi mojej i na górach
moich podepcę go; i odejdzie od nich jarzmo
jego, a brzemię jego z ramienia ich zdjęte
vulneratus es sicut et nos ; nostri similis
effectus es. 11 Detracta est ad inferos
superbia tua, concidit cadaver tuum ; subter
te sternetur tinea, et operimentum tuum
erunt vermes. 12 Quomodo cecidisti de cælo,
Lucifer, qui mane oriebaris ? corruisti in
terram, qui vulnerabas gentes ? 13 Qui
dicebas in corde tuo : In cælum conscendam,
super astra Dei exaltabo solium meum ;
sedebo in monte testamenti, in lateribus
aquilonis ; 14 ascendam super altitudinem
nubium, similis ero Altissimo ? 15
Verumtamen ad infernum detraheris, in
profundum laci. 16 Qui te viderint, ad te
inclinabuntur, teque prospicient : Numquid
iste est vir qui conturbavit terram, qui
concussit regna, 17 qui posuit orbem
desertum, et urbes ejus destruxit, vinctis
ejus non aperuit carcerem ? 18 Omnes reges
gentium universi dormierunt in gloria, vir in
domo sua ; 19 tu autem projectus es de
sepulchro tuo, quasi stirps inutilis pollutus,
et obvolutus cum his qui interfecti sunt
gladio, et descenderunt ad fundamenta laci,
quasi cadaver putridum. 20 Non habebis
consortium, neque cum eis in sepultura ; tu
enim terram tuam disperdidisti, tu populum
tuum occidisti : non vocabitur in æternum
semen pessimorum. 21 Præparate filios ejus
occisioni, in iniquitate patrum suorum : non
consurgent, nec hæreditabunt terram, neque
implebunt faciem orbis civitatum. 22 Et
consurgam super eos, dicit Dominus
exercituum ; et perdam Babylonis nomen, et
reliquias, et germen, et progeniem, dicit
Dominus ; 23 et ponam eam in possessionem
ericii, et in paludes aquarum, et scopabo
eam in scopa terens, dicit Dominus
exercituum.
24 Juravit Dominus exercituum, dicens : Si
non, ut putavi, ita erit ; et quomodo mente
tractavi, 25 sic eveniet : ut conteram
Assyrium in terra mea, et in montibus meis
conculcem eum ; et auferetur ab eis jugum
ejus, et onus illius ab humero eorum tolletur.
22
będzie. 26 Ta jest rada, którą umyśliłem na
wszystką ziemię, i ta jest ręka wyciągnięta na
wszystkie narody. 27 Bo Pan zastępów
postanowił: a któż będzie mógł udaremnić? i
ręka jego wyciągnięta: a któż ją odwróci?"
3. PROROCTWO PRZECIW FILISTYNOM
(14,28-32).
28 Roku, którego umarł król Achaz, stało się
to brzemię: 29 Nie wesel się ty, wszystka
ziemio Filistyńska, że złamana jest rózga
tego, który cię bił; bo z korzenia wężowego
wyjdzie bazyliszek, a płód jego pożerający
ptaka. 30 I będą się paść pierworodni
nędzarzów, i ubodzy bezpiecznie
odpoczywać będą; a korzeń twój głodem
wygubię i szczątki twe wybiję. 31 Zawyj
bramo, wołaj miasto! Porażona jest Filistea
wszystka; bo od północy dym przyjdzie, a
nie ma, kto by uszedł przed hufcem jego. 32
A co odpowiedzą posłom narodu? Że Pan
założył Syjon, i w nim nadzieję mieć będą
ubodzy ludu jego.
4. PROROCTWO PRZECIW MOABOWI
(15,1-16,14).
15
1 Brzemię Moabu. Że w nocy spustoszony
został Ar Moab, umilkł; że w nocy zburzony
został mur Moabu, umilkł. 2 Wstąpił Dom i
Dibon na wyżyny płakać; nad Nabo i nad
Medabą Moab zawył, na każdej głowie jego
łysina i każda broda będzie ogolona. 3 Na
rozstajach jego oblekli się w wory, na
dachach jego i na ulicach jego wszelkie
zawodzenie zeszło na płacz. 4 Będzie wołać
Hesebon i Eleale, aż w Jasa usłyszany jest
głos ich: dlatego zbrojni Moabu zawodzić
będą, dusza jego zawodzić będzie sobie. 5
Serce moje do Moabu wołać będzie, zawory
jego aż do Segoru, jałowicy trzecioletniej; bo
wstępem Luit płacząc wstępować będzie, a
na drodze Oronaim wołanie skruszenia
podniosą. 6 Bo wody Nemrim będą
obrócone w pustkowie, gdyż uschła trawa,
26 Hoc consilium quod cogitavi super
omnem terram ; et hæc est manus extenta
super universas gentes. 27 Dominus enim
exercituum decrevit ; et quis poterit infirmare
? et manus ejus extenta ; et quis avertet eam
?
28 In anno quo mortuus est rex Achaz,
factum est onus istud : 29 Ne lætaris,
Philisthæa omnis tu, quoniam comminuta est
virga percussoris tui ; de radice enim colubri
egredietur regulus, et semen ejus absorbens
volucrem. 30 Et pascentur primogeniti
pauperum, et pauperes fiducialiter
requiescent ; et interire faciam in fame
radicem tuam, et reliquias tuas interficiam.
31 Ulula, porta ; clama civitas ; prostrata est
Philisthæa omnis ; ab aquilone enim fumus
veniet, et non est qui effugiet agmen ejus. 32
Et quid respondebitur nuntiis gentis ? Quia
Dominus fundavit Sion, et in ipso sperabunt
pauperes populi ejus.
15
1 Onus Moab. Quia nocte vastata est Ar
Moab, conticuit ; quia nocte vastatus est
murus Moab, conticuit. 2 Ascendit domus, et
Dibon ad excelsa, in planctum super Nabo ;
et super Medaba, Moab ululavit ; in cunctis
capitibus ejus calvitium, et omnis barba
radetur. 3 In triviis ejus accincti sunt sacco ;
super tecta ejus et in plateis ejus omnis
ululatus descendit in fletum. 4 Clamabit
Hesebon et Eleale, usque Jasa audita est vox
eorum ; super hoc expediti Moab ululabunt,
anima ejus ululabit sibi. 5 Cor meum ad
Moab clamabit ; vectes ejus usque ad Segor,
vitulam conternantem ; per ascensum enim
Luith flens ascendet, et in via Oronaim
clamorem contritionis levabunt. 6 Aquæ
enim Nemrim desertæ erunt, quia aruit
herba, defecit germen, viror omnis interiit. 7
23
ustał urodzaj, zieleń wszelaka zginęła. 7
Według wielkości uczynków będzie
nawiedzenie ich; do potoka wierzbowego
powiodą ich. 8 Bo obeszło wołanie granicę
Moabu, aż do Gallim zawodzenie jego, i aż
do studni Elim krzyk jego. 9 Bo wody
Dibonu napełniły się krwią; albowiem
położę na Dibon przydatki tym, którzy by
uszli lwa z Moabu, i ostatkom ziemi.
16
1 Ześlij, Panie, baranka panującego ziemi, ze
Skały pustyni do góry córki Syjońskiej. 2 I
będzie: jak ptak uciekający i ptaszęta z
gniazda wylatujące, tak będą córki Moabu w
przeprawie przez Arnon. 3 Wejdź w radę,
zbierz zgromadzenie, połóż jako noc cień
twój w południe, ukryj uciekających, a
tułających się nie wydawaj! 4 Będą u ciebie
mieszkać wygnańcy moi, dla Moabu bądź
schronieniem przed pustoszycielem; bo się
dokończył proch, skończył się nędznik, ustał,
który deptał ziemię. 5 I zgotowana będzie w
miłosierdziu stolica, a siądzie na niej w
prawdzie w przybytku Dawidowym sądzący
i szukający sądu i oddający prędko, co jest
sprawiedliwego. 6 Słyszeliśmy pychę
Moabu, pyszny jest bardzo: pycha jego i
hardość jego i zagniewanie jego większe niż
moc jego. 7 Dlatego zawodzić będzie Moab
do Moabu, wszystek zawodzić będzie; tym,
którzy się weselą z murów z cegły upalonej,
opowiadajcie o plagach ich. 8 Albowiem
przedmieścia Hesebonu są spustoszone, a
winnice Sabamy panowie narodów wycięli;
latorośle jego aż do Jazeru zaszły, błąkały się
po puszczy; latorośle jego opuszczone są,
przeszły morze. 9 Dlatego płakać będę
płaczem Jazeru nad winnicą Sabamy, upoję
się łzą moją, Hesebonie i Elealu, bo na
zbieranie win twoich i na żniwo twoje
okrzyk tłoczących przypadł. 10 I odjęte
będzie wesele i radość z Karmelu, i w
winnicach nie będzie się weselił ani
wykrzykiwał; wina w prasie nie będzie
deptał ten, który był zwykł deptać: odjąłem
głos depcących. 11 Dlatego serce moje nad
Moabem jak cytra brzmieć będzie, a
wnętrzności moje nad murem z wypalonej
Secundum magnitudinem operis, et visitatio
eorum : ad torrentem Salicum ducent eos. 8
Quoniam circuivit clamor terminum Moab ;
usque ad Gallim ululatus ejus, et usque ad
puteum Elim clamor ejus. 9 Quia aquæ
Dibon repletæ sunt sanguine ; ponam enim
super Dibon additamenta ; his qui fugerint
de Moab leonem, et reliquiis terræ.
16
1 Emitte agnum, Domine, dominatorem
terræ, de petra deserti ad montem filiæ
Sion. 2 Et erit : sicut avis fugiens, et pulli de
nido avolantes, sic erunt filiæ Moab in
transcensu Arnon. 3 Ini consilium, coge
concilium ; pone quasi noctem umbram
tuam in meridie ; absconde fugientes, et
vagos ne prodas. 4 Habitabunt apud te
profugi mei ; Moab, esto latibulum eorum a
facie vastatoris : finitus est enim pulvis,
consummatus est miser, defecit qui
conculcabat terram. 5 Et præparabitur in
misericordia solium, et sedebit super illud in
veritate in tabernaculo David, judicans et
quærens judicium, et velociter reddens quod
justum est. 6 Audivimus superbiam Moab :
superbus est valde ; superbia ejus, et
arrogantia ejus, et indignatio ejus plus quam
fortitudo ejus. 7 Idcirco ululabit Moab ad
Moab ; universus ululabit : his qui lætantur
super muros cocti lateris, loquimini plagas
suas. 8 Quoniam suburbana Hesebon deserta
sunt, et vineam Sabama domini gentium
exciderunt : flagella ejus usque ad Jazer
pervenerunt, erraverunt in deserto ;
propagines ejus relictæ sunt, transierunt
mare. 9 Super hoc plorabo in fletu Jazer
vineam Sabama ; inebriabo de lacrima mea,
Hesebon et Eleale, quoniam super
vindemiam tuam et super messem tuam vox
calcantium irruit. 10 Et auferetur lætitia et
exsultatio de Carmelo, et in vineis non
exsultabit neque jubilabit. Vinum in
torculari non calcabit qui calcare consueverat
; vocem calcantium abstuli. 11 Super hoc
venter meus ad Moab quasi cithara sonabit,
et viscera mea ad murum cocti lateris. 12 Et
erit : cum apparuerit quod laboravit Moab
24
cegły. 12 I będzie: gdy się pokaże, o co
pracował Moab na wyżynach swoich,
wejdzie do świątyni swojej, aby się modlić, a
nic nie wskóra. 13 To jest słowo, które
mówił Pan do Moabu od owego czasu; 14 a
teraz rzekł Pan, mówiąc: "Za trzy lata, jak są
lata najemnika, odjęta będzie sława Moabu
nad wszystkim ludem wielkim, a zostanie
mały i lichy i nieliczny."
5. PROROCTWO PRZECIW
DAMASZKOWI I SAMARII (7,1-11).
17
1 Brzemię Damaszku. Oto Damaszek
przestanie być miastem, a będzie jak kupa
kamieni po obaleniu. 2 Opuszczone miasta
Aroeru będą dla trzód; i będą tam legać, a nie
będzie, kto by płoszył. 3 I ustanie pomoc od
Efraima i królestwo od Damaszku; a ostatki
Syrii będą jak sława synów Izraelowych,
mówi Pan zastępów: 4 I będzie w ów dzień:
umniejszona będzie sława Jakuba, a tłustość
ciała jego wychudnie. 5 I będzie jak ten,
który zbiera w żniwo, co zostaje a ramię jego
kłosy zbierać będzie; i będzie jak szukający
kłosów w dolinie Rafaim. 6 I zostanie w nim
jak grono winne, i jak na otrzęsionej oliwie
dwie albo trzy oliwki na wierzchu gałęzi,
albo cztery albo pięć na szczycie jego jako
owoc jego, mówi Pan, Bóg Izraelów. 7 W
ów dzień zwróci się człowiek do
Stworzyciela swego, i oczy jego na Świętego
Izraelowego spoglądać będą; 8 a nie zwróci
się do ołtarzów, które sprawiły ręce jego, i na
to, co uczyniły palce jego, nie spojrzy, na
gaje i na zbory. 9 W ów dzień będą miasta
mocy jego pozostawione jak pługi i zboża,
które były pozostawione przed synami
izraelskimi, i będziesz pustą. 10 Ponieważ
zapomniałaś Boga, zbawiciela twego, a nie
wspomniałaś na mocnego pomocnika twego,
przeto szczepić będziesz szczepienie wierne,
i będziesz siała nasienie obce; 11 w dzień
szczepienia twego płonne wino, a rano
nasienie twe zakwitnie; odjęte jest żniwo w
dzień dziedzictwa, a będzie ciężko boleć.
super excelsis suis, ingredietur ad sancta sua
ut obsecret, et non valebit. 13 Hoc verbum
quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc.
14 Et nunc locutus est Dominus, dicens : In
tribus annis, quasi anni mercenarii, auferetur
gloria Moab super omni populo multo, et
relinquetur parvus et modicus, nequaquam
multus.
17
1 Onus Damasci. Ecce Damascus desinet
esse civitas, et erit sicut acervus lapidum in
ruina. 2 Derelictæ civitates Aroër gregibus
erunt, et requiescent ibi, et non erit qui
exterreat. 3 Et cessabit adjutorium ab
Ephraim, et regnum a Damasco ; et reliquiæ
Syriæ sicut gloria filiorum Israël erunt, dicit
Dominus exercituum. 4 Et erit in die illa :
attenuabitur gloria Jacob, et pinguedo carnis
ejus marcescet. 5 Et erit sicut congregans in
messe quod restiterit, et brachium ejus
spicas leget ; et erit sicut quærens spicas in
valle Raphaim. 6 Et relinquetur in eo sicut
racemus et sicut excussio oleæ duarum vel
trium olivarum in summitate rami, sive
quatuor aut quinque in cacuminibus ejus
fructus ejus, dicit Dominus Deus Israël. 7 In
die illa inclinabitur homo ad factorem suum,
et oculi ejus ad Sanctum Israël respicient ; 8
et non inclinabitur ad altaria quæ fecerunt
manus ejus ; et quæ operati sunt digiti ejus
non respiciet lucos et delubra. 9 In die illa
erunt civitates fortitudinis ejus derelictæ
sicut aratra, et segetes quæ derelictæ sunt a
facie filiorum Israël ; et eris deserta. 10 Quia
oblitus es Dei salvatoris tui, et fortis
adjutoris tui non es recordata : propterea
plantabis plantationem fidelem, et germen
alienum seminabis ; 11 in die plantationis
tuæ labrusca, et mane semen tuum florebit ;
ablata est messis in die hæreditatis, et
dolebit graviter.
25
6. PROROCTWO PRZECIW
ASYRYJCZYKOM (17,12-14).
12 Biada zgrai narodów mnogich jak
mnóstwo morza szumiącego, a zgiełk
tłumów jak szum wód wielkich! 13
Zaszumią narody jak szum wód
wzbierających ; i zgromi go, a ucieknie
daleko, i będzie porwany jak proch na górach
przed wiatrem, i jak tuman przed burzą. 14
Czasu wieczornego, a oto trwoga; a rano, i
nie ostoi się. Ten jest dział tych, którzy nas
pustoszyli, i los tych, którzy nas łupili.
7. ODPOWIEDŹ POSELSTWU
ETIOPSKIEMU W JEROZOLIMIE
(18,1-7).
18
1 Biada ziemi, cymbałowi skrzydeł, która
jest za rzekami etiopskimi, 2 która śle na
morze posłów w naczyniach papirusowych
po wodach. Idźcie, posłowie prędcy, do
narodu rozerwanego i rozszarpanego, do ludu
strasznego, po którym nie ma innego; do
narodu czekającego i podeptanego, którego
ziemię rzeki rozerwały. 3 Wszyscy
mieszkańcy świata, którzy mieszkacie na
ziemi, gdy podniosą chorągiew na górach,
ujrzycie i dźwięk trąby usłyszycie. 4 Bo to
mówi Pan do mnie: "Uspokoję się i patrzeć
będę na miejscu moim, jak światło w
południe jasne jest, a jak obłok rosisty we
żniwa. 5 Bo przed żniwem wszystek
okwitnął, i niedojrzała doskonałość rodzić
będzie, i oberzną gałązki jego sierpami, a co
zostanie, będzie odcięte i odrzucone; 6 a
zostawione będzie razem ptactwu górskiemu
i zwierzętom ziemi ; a przez wszystko lato
będą na nim ptaki i wszystkie zwierzęta
ziemi na nim zimować będą. 7 Wtenczas
przyniesiony będzie dar Panu zastępów od
ludu czekającego, czekającego i
podeptanego, którego ziemię rozerwały
rzeki, na miejsce imienia Pana zastępów, na
górę Syjon.
12 Væ multitudini populorum multorum, ut
multitudo maris sonantis ; et tumultus
turbarum, sicut sonitus aquarum multarum.
13 Sonabunt populi sicut sonitus aquarum
inundantium, et increpabit eum, et fugiet
procul ; et rapietur sicut pulvis montium a
facie venti, et sicut turbo coram tempestate.
14 In tempore vespere, et ecce turbatio ; in
matutino, et non subsistet. Hæc est pars
eorum qui vastaverunt nos, et sors
diripientium nos.
18
1 Væ terræ cymbalo alarum, quæ est trans
flumina Æthiopiæ, 2 qui mittit in mare
legatos, et in vasis papyri super aquas. Ite,
angeli veloces, ad gentem convulsam et
dilaceratam ; ad populum terribilem, post
quem non est alius ; ad gentem
exspectantem et conculcatam, cujus
diripuerunt flumina terram ejus. 3 Omnes
habitatores orbis, qui moramini in terra, cum
elevatum fuerit signum in montibus,
videbitis, et clangorem tubæ audietis. 4 Quia
hæc dicit Dominus ad me : Quiescam et
considerabo in loco meo, sicut meridiana lux
clara est, et sicut nubes roris in die messis. 5
Ante messem enim totus effloruit, et
immatura perfectio germinabit ; et
præcidentur ramusculi ejus falcibus, et quæ
derelicta fuerint abscindentur et excutientur.
6 Et relinquentur simul avibus montium et
bestiis terræ ; et æstate perpetua erunt super
eum volucres, et omnes bestiæ terræ super
illum hiemabunt. 7 In tempore illo deferetur
munus Domino exercituum a populo divulso
et dilacerato, a populo terribili, post quem
non fuit alius ; a gente exspectante,
exspectante et conculcata, cujus diripuerunt
flumina terram ejus ; ad locum nominis
Domini exercituum, montem Sion.
26
9. PROROCTWO PRZECIW EGIPTOWI
(19,1-25).
19
1 Brzemię Egiptu. Oto Pan wsiądzie na obłok
lekki i wejdzie do Egiptu, i poruszą się
bałwany egipskie od oblicza jego, i serce
Egiptu omdleje w nim. 2 I puszczę Egipcjan
przeciw Egipcjanom, i będzie walczył mąż z
bratem i mąż z przyjacielem swoim, miasto z
miastem, królestwo z królestwem. 3 I
rozerwie się duch Egiptu we wnętrznościach
jego, a radę jego zniweczę, i będą się pytać
bałwanów swych i wieszczków swych, i
wróżbitów, i wróżków. 4 I podam Egipt w
ręce panów okrutnych, a król mocny będzie
panował nad nimi, mówi Pan, Bóg zastępów.
5 I wyschnie woda z morza, a rzeka ustanie i
wyschnie. 6 I ustaną rzeki, zniszczeją i
powysychają potoki przekopów, trzcina i
sitowie powiędnie; 7 obnaży się łożysko
potoku od źródła swego, i każde, co było
zasiane w wilgoci, uschnie, zwiędnie i nie
będzie. 8 I zasmucą się rybacy, i płakać będą
wszyscy, którzy rzucają do rzeki wędę, a ci,
którzy rozciągają sieć po wodzie, omdleją.
9 Zawstydzą się ci, którzy obrabiali len,
którzy czesali i tkali delikatne rzeczy. 10 I
nawodnienia jego zanikną, wszyscy, którzy
zakładali sadzawki na łowienie ryb. 11
Głupi książęta tanejscy, mądrzy doradcy
faraonowi dali radę niemądrą. jakże
rzeczecie Faraonowi: "Synem mądrych
jestem, synem królów starodawnych ?" 12
Gdzież teraz są mędrcy twoi? Niech ci
oznajmią i wskażą, co umyślił Pan zastępów
o Egipcie! 13 Zgłupieli książęta tanejscy,
uschli książęta memfijscy, zwiedli Egipt,
węgieł ludów jego. 14 Pan wmieszał w
pośrodek niego ducha zawrotu i zawiedli w
błąd Egipt w każdej sprawie jego, jak błądzi
pijany i zwracający. 15 I nie będzie w
Egipcie uczynku, który by uczynił głowę i
ogon, zakrzywiającego i powściągającego.
16 W ów dzień będzie Egipt jak niewiasty, i
zdumieją się, i będą się bać przed ruchem
ręki Pana zastępów, którą on będzie ruszał
nad nim. 17 I będzie ziemia Judzka dla
19
1 Onus Ægypti. Ecce Dominus ascendet
super nubem levem, et ingredietur
Ægyptum, et commovebuntur simulacra
Ægypti a facie ejus, et cor Ægypti tabescet
in medio ejus, 2 et concurrere faciam
Ægyptios adversus Ægyptios ; et pugnabit
vir contra fratrem suum, et vir contra amicum
suum, civitas adversus civitatem, regnum
adversus regnum. 3 Et dirumpetur spiritus
Ægypti in visceribus ejus, et consilium ejus
præcipitabo ; et interrogabunt simulacra sua,
et divinos suos, et pythones, et ariolos. 4 Et
tradam Ægyptum in manu dominorum
crudelium, et rex fortis dominabitur eorum,
ait Dominus Deus exercituum. 5 Et arescet
aqua de mari, et fluvius desolabitur atque
siccabitur. 6 Et deficient flumina,
attenuabuntur et siccabuntur rivi aggerum,
calamus et juncus marcescet. 7 Nudabitur
alveus rivi a fonte suo, et omnis sementis
irrigua siccabitur, arescet, et non erit. 8 Et
mœrebunt piscatores, et lugebunt omnes
mittentes in flumen hamum ; et expandentes
rete super faciem aquarum emarcescent. 9
Confundentur qui operabantur linum,
pectentes et texentes subtilia. 10 Et erunt
irrigua ejus flaccentia : omnes qui faciebant
lacunas ad capiendos pisces. 11 Stulti
principes Taneos, sapientes consiliarii
Pharaonis dederunt consilium insipiens.
Quomodo dicetis Pharaoni : Filius
sapientium ego, filius regum antiquorum ?
12 Ubi nunc sunt sapientes tui ? annuntient
tibi, et indicent quid cogitaverit Dominus
exercituum super Ægyptum. 13 Stulti facti
sunt principes Taneos, emarcuerunt
principes Mempheos ; deceperunt Ægyptum,
angulum populorum ejus. 14 Dominus
miscuit in medio ejus spiritum vertiginis ; et
errare fecerunt Ægyptum in omni opere suo,
sicut errat ebrius et vomens. 15 Et non erit
Ægypto opus quod faciat caput et caudam,
incurvantem et refrenantem. 16 In die illa erit
Ægyptus quasi mulieres ; et stupebunt, et
27
Egiptu postrachem, każdy, kto ją wspomni,
będzie się lękał rady Pana zastępów, którą on
przeciw niemu umyślił. 18 W ów dzień
będzie pięć miast w ziemi Egipskiej, które
będą mówić językiem chananejskim i
przysięgać przez Pana zastępów; jedno będą
zwać Miastem Słońca. 19 W ów dzień
będzie ołtarz Pański wpośród ziemi
Egipskiej, a słup Pański blisko granicy jej
będzie 20 na znak i świadectwo Panu
zastępów w ziemi Egipskiej. Bo wołać będą
do Pana przed trapiącym, i pośle im
zbawiciela i obrońcę, który ich wybawi. 21 I
poznają Pana w Egipcie, i poznają Egipcjanie
Pana w ów dzień, i będą go czcić ofiarami i
darami, i będą składać śluby Panu, i oddadzą.
22 I skarze Pan Egipt karą, i uzdrowi jego, i
nawrócą się do Pana, i da im się ubłagać, i
uleczy ich. 23 W ów dzień będzie droga z
Egiptu do Asyryjczyków, i wejdzie
Asyryjczyk do Egiptu, a Egipcjanin do
Asyryjczyków, i będą służyć Egipcjanie
Assurowi. 24 W ów dzień będzie Izrael
trzecim z Egipcjaninem i Asyryjczykiem,
błogosławieństwem wpośród ziemi, 25 którą
błogosławił Pan zastępów mówiąc:
"Błogosławiony lud mój egipski dziełem rąk
moich Asyryjczycy, a dziedzictwem moim
jest Izrael."
9. OPARCIE O EGIPT I ETIOPIĘ JEST
ZAWODNE (20,1-6).
20
1 Roku, którego wszedł Tartan do Azotu,
gdy go był posłał Sargon, król asyryjski, i
walczył przeciw Azotowi, 2 i zdobył go,
natenczas odezwał się Pan przez Izajasza,
syna Amosa, mówiąc: "Idź, a rozwiąż wór z
bioder twoich i zzuj obuwie twe z nóg twoich
!" I uczynił tak, chodząc nago i boso. 3 I
rzekł Pan: "Jak chodził sługa mój Izajasz
nago i boso, trzechletni znak i cud będzie nad
Egiptem i nad Etiopią: 4 tak zapędzi król
asyryjski pojmanie egipskie i przesiedlenie
etiopskie, młodych i starych, nagich i
timebunt a facie commotionis manus
Domini exercituum, quam ipse movebit
super eam. 17 Et erit terra Juda Ægypto in
pavorem ; omnis qui illius fuerit recordatus
pavebit a facie consilii Domini exercituum,
quod ipse cogitavit super eam. 18 In die illa
erunt quinque civitates in terra Ægypti
loquentes lingua Chanaan, et jurantes per
Dominum exercituum : Civitas solis
vocabitur una. 19 In die illa erit altare
Domini in medio terræ Ægypti, et titulus
Domini juxta terminum ejus. 20 Erit in
signum et in testimonium Domino
exercituum in terra Ægypti ; clamabunt
enim ad Dominum a facie tribulationis, et
mittet eis salvatorem et propugnatorem qui
liberet eos. 21 Et cognoscetur Dominus ab
Ægypto, et cognoscent Ægyptii Dominum
in die illa ; et colent eum in hostiis et in
muneribus ; et vota vovebunt Domino, et
solvent. 22 Et percutiet Dominus Ægyptum
plaga, et sanabit eam ; et revertentur ad
Dominum, et placabitur eis, et sanabit eos.
23 In die illa erit via de Ægypto in Assyrios
; et intrabit Assyrius Ægyptum, et Ægyptius
in Assyrios, et servient Ægyptii Assur. 24 In
die illa erit Israël tertius Ægyptio et Assyrio
; benedictio in medio terræ 25 cui benedixit
Dominus exercituum, dicens : Benedictus
populus meus Ægypti, et opus manuum
mearum Assyrio ; hæreditas autem mea
Israël.
20
1 In anno quo ingressus est Thathan in
Azotum, cum misisset eum Sargon, rex
Assyriorum, et pugnasset contra Azotum, et
cepisset eam : 2 in tempore illo locutus est
Dominus in manu Isaiæ, filii Amos, dicens :
Vade, et solve saccum de lumbis tuis, et
calceamenta tua tolle de pedibus tuis. Et fecit
sic, vadens nudus et discalceatus. 3 Et dixit
Dominus : Sicut ambulavit servus meus
Isaias nudus et discalceatus, trium annorum
signum et portentum erit super Ægyptum et
super Æthiopiam ; 4 sic minabit rex
28
bosych, i z odkrytymi grzbietami na hańbę
Egiptowi. 5 I zlękną się, i wstydzić się będą
za Etiopię, nadzieję swoją, i za Egipt, chwałę
swoją. 6 I powie mieszkaniec wyspy tej w
ów dzień: "Oto ci byli nadzieją naszą, do
których uciekliśmy się o pomoc, aby nas
wybawili od króla asyryjskiego! A jakżeż my
będziemy ujść mogli ?"
10. PROROCTWO PRZECIW
BABILONOWI (21,1-10).
21
1 Brzemię pustyni morskiej. Jak wichry z
południa pochodzą, od puszczy ciągnie z
ziemi strasznej. 2 Widzenie srogie jest mi
oznajmione: "Kto jest niedowiarkiem,
niewiernie czyni, a kto jest pustoszycielem,
pustoszy. Wyciągnij Elamie, oblęż Medzie!
Uspokoiłem wszelkie wzdychanie jego." 3
Dlatego napełniły się biodra moje boleścią,
ucisk ogarnął mię jak ucisk rodzącej ;
upadłem usłyszawszy, strwożyłem się
ujrzawszy. 4 Omdlało serce moje,
zdumiałem się dla ciemności. Babilon miły
mój, położony mi jest na podziw. 5
Przygotuj stół, oglądaj na wieży jedzących i
pijących. "Wstawajcie książęta, pochwyćcie
tarczę!" 6 Bo to mi rzekł Pan: "Idź i postaw
stróża, a cokolwiek ujrzy, niech opowie." 7 I
ujrzał wóz z dwoma jezdnymi, jeźdźca na
ośle i jeźdźca na wielbłądzie; i przypatrywał
się pilnie długim spojrzeniem. 8 I zawołał
lew: "Na strażnicy Pańskiej ja jestem stojąc
ustawicznie we dnie, i na straży mojej ja
jestem stojąc po wszystkie noce. 9 Oto ten
idzie, mąż wsiadający na wóz dwu jezdnych,i
odpowiedział a rzekł: "Upadł, upadł Babilon,
a wszystkie ryte obrazy bogów jego
pokruszone są o ziemię!" 10 Młóćbo moja i
synowie boiska mego! co słyszałem od Pana
zastępów, Boga Izraelowego, opowiedziałem
wam.
Assyriorum captivitatem Ægypti, et
transmigrationem Æthiopiæ, juvenum et
senum, nudam et discalceatam, discoopertis
natibus, ad ignominiam Ægypti. 5 Et
timebunt, et confundentur ab Æthiopia spe
sua, et ab Ægypto gloria sua. 6 Et dicet
habitator insulæ hujus in die illa : Ecce hæc
erat spes nostra, ad quos confugimus in
auxilium, ut liberarent nos a facie regis
Assyriorum : et quomodo effugere
poterimus nos ?
21
1 Onus deserti maris. Sicut turbines ab
africo veniunt, de deserto venit, de terra
horribili. 2 Visio dura nuntiata est mihi : qui
incredulus est infideliter agit ; et qui
depopulator est vastat. Ascende, Ælam ;
obside, Mede ; omnem gemitum ejus cessare
feci. 3 Propterea repleti sunt lumbi mei
dolore ; angustia possedit me sicut angustia
parturientis ; corrui cum audirem,
conturbatus sum cum viderem. 4 Emarcuit
cor meum ; tenebræ stupefecerunt me :
Babylon dilecta mea posita est mihi in
miraculum. 5 Pone mensam, contemplare in
specula comedentes et bibentes : surgite,
principes, arripite clypeum. 6 Hæc enim
dixit mihi Dominus : Vade, et pone
speculatorem, et quodcumque viderit
annuntiet. 7 Et vidit currum duorum equitum,
ascensorem asini, et ascensorem cameli ; et
contemplatus est diligenter multo intuitu. 8
Et clamavit leo : Super speculam Domini
ego sum, stans jugiter per diem ; et super
custodiam meam ego sum, stans totis
noctibus. 9 Ecce iste venit ascensor vir bigæ
equitum ; et respondit, et dixit : Cecidit,
cecidit Babylon, et omnia sculptilia deorum
ejus contrita sunt in terram. 10 Tritura mea
et filii areæ meæ, quæ audivi a Domino
exercituum, Deo Israël, annuntiavi vobis.
29
11. PROROCTWO PRZECIW EDOMOWI
(21,11-12).
11 Brzemię Dumy. Wołają na mnie z Seiru:
"Stróżu, co z nocy? stróżu, co z nocy ?" 12
Rzekł stróż: "Przyszedł poranek i noc. Jeśli
pytacie, pytajcie, wróćcie się, przyjdźcie !"
12. PROROCTWO PRZECIW ARABII
(21,13-17).
13 Brzemię w Arabii. W lesie wieczorem
spać będziecie, na ścieżkach Dedanim. 14
Zabiegnijcie pragnącemu i przynieście wody
wy, którzy mieszkacie w ziemi na południe,
z chlebem zabiegnijcie uciekającemu. 15 Bo
przed mieczami uciekli, przed mieczem
wiszącym, przed łukiem napiętym, przed
ciężką bitwą. 16 Bo to mówi Pan do mnie:
Jeszeze za jeden rok, jak za rok najemnika, a
ustanie wszystka sława Kedaru. 17 A reszta
pocztu strzelców mocnych, synów Kedaru,
umniejszona będzie, bo Pan, Bóg Izraelów,
powiedział.
13. PROROCTWO PRZECIW
JEROZOLIMIE (22,l-14).
22
1 Brzemię doliny widzenia. Cóż się też z
tobą dzieje, żeś i ty wszystka wstąpiła na
dachy? 2 Krzyku pełne miasto ludne, miasto
wesołe! pobici twoi nie są pobici mieczem,
ani pomarli na wojnie. 3 Wszyscy książęta
twoi wraz uciekli i twardo są powiązani;
wszyscy, których znaleziono, powiązani
społem, daleko pouciekali. 4 Dlatego
rzekłem: "Odstąpcie ode mnie gorzko płakać
będę; nie starajcie się mnie pocieszyć z
powodu spustoszenia córki ludu mego." 5
Bo dzień zabijania i podeptania i płaczów ma
Pan, Bóg zastępów, w dolinie widzenia,
dobywający muru i wielmożny na górze. 6
Elam też wziął sajdak, wóz człowieka
jezdnego, i ścianę obnażyła tarcza. 7 I będą
wyborne doliny twoje pełne wozów, a jezdni
zajmą stanowiska swe u bramy. 8 I odkryta
11 Onus Duma. Ad me clamat ex Seir :
Custos, quid de nocte ? custos, quid de nocte
? 12 Dixit custos : Venit mane et nox ; si
quæritis, quærite ; convertimini, venite.
13 Onus in Arabia. In saltu ad vesperam
dormietis, in semitis Dedanim. 14
Occurrentes sitienti ferte aquam, qui
habitatis terram austri ; cum panibus
occurrite fugienti. 15 A facie enim gladiorum
fugerunt, a facie gladii imminentis, a facie
arcus extenti, a facie gravis prælii. 16
Quoniam hæc dicit Dominus ad me : Adhuc
in uno anno, quasi in anno mercenarii, et
auferetur omnis gloria Cedar. 17 Et reliquiæ
numeri sagittariorum fortium de filiis Cedar
imminuentur ; Dominus enim Deus Israël
locutus est.
22
1 Onus vallis Visionis. Quidnam quoque tibi
est, quia ascendisti et tu omnis in tecta ? 2
Clamoris plena, urbs frequens, civitas
exsultans ; interfecti tui, non interfecti
gladio, nec mortui in bello. 3 Cuncti
principes tui fugerunt simul dureque ligati
sunt ; omnes qui inventi sunt vincti sunt
pariter ; procul fugerunt. 4 Propterea dixi :
Recedite a me : amare flebo ; nolite
incumbere ut consolemini me super vastitate
filiæ populi mei ; 5 dies enim interfectionis,
et conculcationis, et fletuum, Domino Deo
exercituum, in valle Visionis, scrutans
murum, et magnificus super montem. 6 Et
Ælam sumpsit pharetram, currum hominis
equitis, et parietem nudavit clypeus. 7 Et
erunt electæ valles tuæ plenæ quadrigarum,
et equites ponent sedes suas in porta. 8 Et
30
będzie zasłona Judy; i oglądać będziesz w
ów dzień zbrojownię domu gajowego. 9 I
wyłomy miasta Dawidowego ujrzycie, bo się
pomnożyły, i zgromadziliście wody stawu
niższego, 10 a domy jerozolimskie
policzyliście, i zburzyliście domy na
wzmocnienie muru. 11 I uczyniliście
zbiornik między dwoma murami na wodę
stawu starego a nie oglądaliście się na Tego,
który go był uczynił, i nie patrzyliście na
sprawcę jego z daleka. 12 I zawoła Pan, Bóg
zastępów, w ów dzień do płaczu i do
narzekania, do obłysienia i do przepasania
się worem; 13 a oto radość i wesele,
zabijanie cielców i zarzynanie baranów,
jedzenie mięsa i picie wina: "Jedzmy i pijmy,
bo jutro pomrzemy!" 14 I objawił się w
uszach moich głos Pana zastępów:
"Zaprawdę nie będzie ta nieprawość
odpuszczona wam, aż pomrzecie, mówi Pan,
Bóg zastępów."
14 PRZECIW MINISTROWI SOBNIE
(22,15-25).
15 To mówi Pan, Bóg zastępów: Idź, wejdź
do tego, który mieszka w przybytku, do
Sobny, przełożonego kościelnego i rzeczesz
do niego: 16 Co ty tu masz, albo czym tu
jesteś, żeś tu sobie wykuł grób, pracowicie
wyciosałeś pomnik na wysokości, w skale
przybytek sobie? 17 Oto Pan da cię zanieść
jak zanoszą kura, i jak odzienie, tak cię
podniesie. 18 Koronując ukoronuje cię
udręczeniem, jak piłkę rzuci cię do ziemi
szerokiej i przestronnej; tam umrzesz i tam
będzie wóz sławy twojej, hańba domu pana
twego. 19 I wypędzę cię ze stanowiska
twego, i z urzędu twego złożę cię. 20 I
będzie dnia owego: zawezwę sługę mego
Eliachima, syna Helkiasza, 21 i oblokę go w
szatę twoją, i pasem twoim wzmocnię go, a
władzę twoją dam w rękę jego; i będzie jak
ojciec mieszkańcom Jerozolimy i domowi
judzkiemu. 22 I dam klucz domu
Dawidowego na ramię jego; i otworzy, a nie
będzie kto by zamknął, i zamknie, a nie
będzie, kto by otworzył. 23 I wbiję go jak
kołek na miejscu wiernym, i będzie stolicą
revelabitur operimentum Judæ, et videbis in
die illa armamentarium domus saltus. 9 Et
scissuras civitatis David videbitis, quia
multiplicatæ sunt ; et congregastis aquas
piscinæ inferioris, 10 et domos Jerusalem
numerastis, et destruxistis domos ad
muniendum murum. 11 Et lacum fecistis
inter duos muros ad aquam piscinæ veteris ;
et non suspexistis ad eum qui fecerat eam, et
operatorem ejus de longe non vidistis. 12 Et
vocabit Dominus Deus exercituum in die illa
ad fletum, et ad planctum, ad calvitium, et
ad cingulum sacci ; 13 et ecce gaudium et
lætitia, occidere vitulos et jugulare arietes,
comedere carnes, et bibere vinum :
comedamus et bibamus, cras enim
moriemur. 14 Et revelata est in auribus meis
vox Domini exercituum : Si dimittetur
iniquitas hæc vobis donec moriamini, dicit
Dominus Deus exercituum.
15 Hæc dicit Dominus Deus exercituum :
Vade, ingredere ad eum qui habitat in
tabernaculo, ad Sobnam, præpositum templi,
et dices ad eum : 16 Quid tu hic, aut quasi
quis hic ? quia excidisti tibi hic sepulchrum,
excidisti in excelso memoriale diligenter, in
petra tabernaculum tibi. 17 Ecce Dominus
asportari te faciet, sicut asportatur gallus
gallinaceus ; et quasi amictum, sic
sublevabit te. 18 Coronas coronabit te
tribulatione ; quasi pilam mittet te in terram
latam et spatiosam ; ibi morieris, et ibi erit
currus gloriæ tuæ, ignominia domus domini
tui. 19 Et expellam te de statione tua, et de
ministerio tuo deponam te. 20 Et erit in die
illa : vocabo servum meum Eliacim, filium
Helciæ, 21 et induam illum tunica tua, et
cingulo tuo confortabo eum, et potestatem
tuam dabo in manu ejus ; et erit quasi pater
habitantibus Jerusalem et domui Juda. 22 Et
dabo clavem domus David super humerum
ejus ; et aperiet, et non erit qui claudat ; et
claudet, et non erit qui aperiat. 23 Et figam
illum paxillum in loco fideli, et erit in
31
sławy domowi ojca swego. 24 I zawieszą na
nim wszystką sławę domu ojca jego,
naczynia rozmaite, wszelakie naczynie małe,
od naczynia kubków aż do wszelkiego
naczynia muzyków. 25 W ów dzień mówi
Pan zastępów, będzie wyjęty kołek, który był
wbity na miejscu wiernym, i złamany będzie
i upadnie, i zginie, co na nim wisiało, bo Pan
powiedział.
15. PROROC'TWO PRZECIW TYROWI
(23,1-18).
23
1 Brzemię Tyru. Zawodźcie, okręty morskie,
bo zburzony jest dom, skąd byli zwykli
przychodzić; z ziemi Ketim objawione im
jest. 2 Milczcie, którzy mieszkacie na
wyspie ; kupcy sydońscy, przeprawiający się
przez morze, napełnili cię. 3 Na wielkich
wodach nasienie Nilu, żniwo rzeki zbiorem
jego, stał się kupiectwem narodów. 4
Zawstydź się, Sydonie, bo mówi morze, moc
morska, mówiąc: "Nie pracowałam rodząc
ani nie urodziłam, i nie wychowałam
młodzieńców ani do lat dorosłych nie
dochowałam panien." 5 Gdy usłyszą w
Egipcie, będą żałować, gdy usłyszą o Tyrze.
6 Przeprawcie się przez morza, zawodźcie,
którzy mieszkacie na wyspie! 7 Czy to nie
jest wasze miasto, które się chlubiło od
dawna starożytnością swoją? Powiodą je
nogi jego w gościnę cudzą. 8 Kto to umyślił
o Tyrze, niegdyś ukoronowanym, którego
kupcy książętami, kramarze jego sławni byli
na ziemi? 9 Pan zastępów umyślił to, aby
obalić pychę wszelkiej sławy i poniżyć
wszystkich sławnych na ziemi. 10 Idź przez
ziemię twoją jak rzeka, córko morska, nie
masz więcej pasa. 11 Rękę swą wyciągnął
na morze, zatrwożył królestwa; Pan rozkazał
przeciw Chanaanowi, aby starł mocarzów
jego, i rzekł: 12 "Nie będziesz się więcej
chlubiła, potwarz cierpiąca panno, córko
Sydońska! Powstań i przepraw się do Ketim,
i tam też nie będziesz miała spoczynku. 13
Oto ziemia Chaldejczyków, takiego ludu nie
było, Assur założył ją: w niewolę zagnali
solium gloriæ domui patris ejus. 24 Et
suspendent super eum omnem gloriam
domus patris ejus ; vasorum diversa genera,
omne vas parvulum, a vasis craterarum
usque ad omne vas musicorum. 25 In die illa,
dicit Dominus exercituum, auferetur paxillus
qui fixus fuerat in loco fideli, et frangetur, et
cadet, et peribit quod pependerat in eo, quia
Dominus locutus est.
23
1 Onus Tyri. Ululate, naves maris, quia
vastata est domus unde venire consueverant
: de terra Cethim revelatum est eis. 2
Tacete, qui habitatis in insula ; negotiatores
Sidonis, transfretantes mare, repleverunt te. 3
In aquis multis semen Nili ; messis fluminis
fruges ejus : et facta est negotiatio gentium.
4 Erubesce, Sidon ; ait enim mare, fortitudo
maris, dicens : Non parturivi, et non peperi,
et non enutrivi juvenes, nec ad incrementum
perduxi virgines. 5 Cum auditum fuerit in
Ægypto, dolebunt cum audierint de Tiro. 6
Transite maria, ululate, qui habitatis in
insula ! 7 Numquid non vestra hæc est, quæ
gloriabatur a diebus pristinis in antiquitate
sua ? Ducent eam pedes sui longe ad
peregrinandum. 8 Quis cogitavit hoc super
Tyrum quondam coronatam, cujus
negotiatores principes, institores ejus inclyti
terræ ? 9 Dominus exercituum cogitavit hoc,
ut detraheret superbiam omnis gloriæ, et ad
ignominiam deduceret universos inclytos
terræ. 10 Transi terram tuam quasi flumen,
filia maris ! non est cingulum ultra tibi. 11
Manum suam extendit super mare ;
conturbavit regna. Dominus mandavit
adversus Chanaan, ut contereret fortes ejus ;
12 et dixit : Non adjicies ultra ut glorieris,
calumniam sustinens virgo filia Sidonis : in
Cethim consurgens transfreta : ibi quoque
non erit requies tibi. 13 Ecce terra
Chaldæorum, talis populus non fuit : Assur
fundavit eam ; in captivitatem traduxerunt
robustos ejus, suffoderunt domos ejus,
32
mocarzów jej, podkopali domy jej, obrócili ją
w gruz." 14 Zawodźcie, okrętý morskie, bo
zburzona jest moc wasza ! 15 I będzie w ów
dzień: w zapomnieniu będziesz, o Tyrze,
przez siedemdziesiąt lat, jak dni króla
jednego; a po siedemdziesięciu latach będzie
Tyrowi jak pieśń nierządnicy: 16 "Weźmij
cytrę, obejdź miasto, nierządnico
zapomniana! Graj dobrze, często powtarzaj
pieśń, aby pamięć o tobie była." 17 I będzie
po siedemdziesięciu latach: nawiedzi Pan
Tyr i przywiedzie go do zysków jego; i
będzie znowu nierząd popełniał ze
wszystkimi królestwami ziemskimi na ziemi.
18 I będą kupiectwa jego i zyski jego
poświęcone Panu; nie będą chowane ani
odkładane, bo dla tych, którzy mieszkają
przed Panem, będzie kupiectwo jego, aby
jedli do sytości i przyodziewali się aż do
starości.
III. Sąd nad całym światem.
(24,1-27,13)
1. ZNISZCZENIE ZIEMI I SĄD (24,1-23).
24
1 Oto Pan rozproszy ziemię i obnaży ją i
utrapi oblicze jej, i rozproszy mieszkańców
jej. 2 I będzie jak lud, tak i kapłan, a jak
sługa, tak i pan jego; jak służebnica, taki pani
jej; jak kupujący, tak i ten, który sprzedaje;
jak pożyczający, taki ten, który bierze
pożyczkę; jak który się upomina, tak i ten,
który jest dłużny. 3 Rozproszeniem
rozproszona będzie ziemia, a drapiestwem
rozdrapana będzie, bo Pan powiedział to
słowo. 4 Płakała i ustała ziemia i omdlała:
ustał świat, omdlała wyniosłość narodu
ziemi. 5 A ziemia splugawiona jest od
mieszkańców swoich, gdyż przestąpili zakon,
odmienili prawo, złamali przymierze
wieczne. 6 Dlatego przekleństwo pożre
ziemię i będą grzeszyć mieszkańcy jej;
dlatego będą szaleć uprawiający ją i mało
ludzi zostanie. 7 Posmutniało winobranie,
zachorował winny szczep, wzdychali
wszyscy, którzy byli wesołego serca. 8
posuerunt eam in ruinam. 14 Ululate, naves
maris, quia devastata est fortitudo vestra. 15
Et erit in die illa : in oblivione eris, o Tyre !
septuaginta annis, sicut dies regis unius ; post
septuaginta autem annos erit Tyro quasi
canticum meretricis : 16 Sume citharam,
circui civitatem, meretrix oblivioni tradita :
bene cane, frequenta canticum, ut memoria
tui sit. 17 Et erit post septuaginta annos :
visitabit Dominus Tyrum, et reducet eam ad
mercedes suas, et rursum fornicabitur cum
universis regnis terræ super faciem terræ ;
18 et erunt negotiationes ejus et mercedes
ejus sanctificatæ Domino : non condentur
neque reponentur, quia his qui habitaverint
coram Domino erit negotiatio ejus, ut
manducent in saturitatem, et vestiantur usque
ad vetustatem.
24
1 Ecce Dominus dissipabit terram : et
nudabit eam, et affliget faciem ejus, et
disperget habitatores ejus. 2 Et erit sicut
populus, sic sacerdos ; et sicut servus, sic
dominus ejus ; sicut ancilla, sic domina ejus
; sicut emens, sic ille qui vendit ; sicut
fœnerator, sic is qui mutuum accipit ; sicut
qui repetit, sic qui debet. 3 Dissipatione
dissipabitur terra, et direptione prædabitur ;
Dominus enim locutus est verbum hoc. 4
Luxit, et defluxit terra, et infirmata est ;
defluxit orbis, infirmata est altitudo populi
terræ. 5 Et terra infecta est ab habitatoribus
suis, quia transgressi sunt leges, mutaverunt
jus, dissipaverunt fœdus sempiternum. 6
Propter hoc maledictio vorabit terram, et
peccabunt habitatores ejus ; ideoque
insanient cultores ejus, et relinquentur
homines pauci. 7 Luxit vindemia, infirmata
est vitis, ingemuerunt omnes qui lætabantur
corde ; 8 cessavit gaudium tympanorum,
33
Ustało wesele bębnów, ustało
wykrzykiwanie radujących się, umilkł słodki
dźwięk cytry. 9 Nie będą popijać wina ze
śpiewem, gorzki będzie napój pijącym go.
10 Starte jest miasto próżności, zamknięty
każdy dom i nikt nie wchodzi. 11 Wołanie
będzie o wino po ulicach, opuszczone jest
wszelkie wesele, zabrana jest radość ziemi.
12 Zostało w mieście spustoszenie, a upadek
zawali bramy. 13 Bo tak będzie wpośród
ziemi, wpośród narodów, jak gdyby trochę
oliwek, które zostały, otrzęsiono z oliwnego
drzewa, i grona winne, gdy się dokończy
winobranie. 14 Ci podniosą głos swój i
chwalić będą; gdy będzie Pan uwielbiony,
wykrzykną od morza: 15 "Dlatego w
naukach sławcie Pana, na wyspach morskich
imię Pana, Boga Izraelowego! 16 Z krańców
ziemi słyszeliśmy pochwały, sławę
sprawiedliwego."-I rzekłem: Tajemnica moja
dla mnie, tajemnica moja dla mnie, biada
mnie! Występni wystąpili, a wykroczeniem
występnych wystąpili. 17 Strach i dół i sidło
nad tobą, który jesteś mieszkańcem ziemi. 18
I będzie: kto ucieknie przed głosem strachu,
wpadnie w dół, a kto się wydostanie z dołu,
będzie pojmany sidłem; bo się upusty z
wysokości otworzyły i zatrzęsą się
fundamenty ziemi. 19 Łamaniem połamie
się ziemia, skruszeniem skruszy się ziemia.
20 Poruszeniem poruszy się ziemia jak
pijany, i będzie porwana jak namiot
jednonocny; i obciąży ją nieprawość jej, i
upadnie, a nie powstanie więcej. 21 I będzie:
w ów dzień nawiedzi Pan wojsko niebieskie
na wysokości i królów ziemskich, którzy są
na ziemi. 22 I będą zgromadzeni gromadą
jak jeden snopek w dole, i będą tam
zamknięci w ciemnicy, a po wielu dniach
nawiedzeni będą. 23 I zasroma się księżyc i
zawstydzi się słońce, gdy będzie królował
Pan zastępów na górze Syjon i w Jeruzalem,
a przed oczyma starców swoich uwielbiony
będzie.
quievit sonitus lætantium, conticuit dulcedo
citharæ. 9 Cum cantico non bibent vinum ;
amara erit potio bibentibus illam. 10 Attrita
est civitas vanitatis, clausa est omnis domus,
nullo introëunte. 11 Clamor erit super vino in
plateis, deserta est omnia lætitia, translatum
est gaudium terræ. 12 Relicta est in urbe
solitudo, et calamitas opprimet portas. 13
Quia hæc erunt in medio terræ in medio
populorum, quomodo si paucæ olivæ quæ
remanserunt excutiantur ex olea et racemi,
cum fuerit finita vindemia. 14 Hi levabunt
vocem suam, atque laudabunt : cum
glorificatus fuerit Dominus, hinnient de mari.
15 Propter hoc in doctrinis glorificate
Dominum ; in insulis maris nomen Domini
Dei Israël. 16 A finibus terræ laudes
audivimus, gloriam Justi. Et dixi : Secretum
meum mihi, secretum meum mihi. Væ mihi
! prævaricantes prævaricati sunt, et
prævaricatione transgressorum prævaricati
sunt. 17 Formido, et fovea, et laqueus super
te, qui habitator es terræ. 18 Et erit : qui
fugerit a voce formidinis cadet in foveam ;
et qui se explicaverit de fovea tenebitur
laqueo ; quia cataractæ de excelsis apertæ
sunt et concutientur fundamenta terræ. 19
Confractione confringetur terra, contritione
conteretur terra, commotione commovebitur
terra ; 20 agitatione agitabitur terra sicut
ebrius, et auferetur quasi tabernaculum unius
noctis ; et gravabit eam iniquitas sua, et
corruet, et non adjiciet ut resurgat. 21 Et erit :
in die illa visitabit Dominus super militiam
cæli in excelso, et super reges terræ qui sunt
super terram ; 22 et congregabuntur in
congregatione unius fascis in lacum, et
claudentur ibi in carcere, et post multos dies
visitabuntur. 23 Et erubescet luna, et
confundetur sol, cum regnaverit Dominus
exercituum in monte Sion et in Jerusalem et
in conspectu senum suorum fuerit
glorificatus.
34
2. PIEŚŃ WYBAWIONYCH (25,1-5).
25
1 Panie, Bogiem moim ty jesteś; wywyższać
cię będę i wysławiać imię twoje, gdyż
uczyniłeś dziwy, myśli starodawne wierne.
Amen. 2 Albowiem obróciłeś miasto w
mogiłę, miasto mocne w rozwaliny; dom
cudzoziemców, aby nie był miastem, ażeby
go na wieki nie zbudowano. 3 Dlatego
będzie cię chwalił lud mocny, miasto
narodów potężnych ciebie się bać będzie. 4
Bo stałeś się mocą ubogiemu, mocą
nędzarzowi w udręczeniu jego, nadzieją od
wichru, podcieniem od gorąca; bo duch
mocarzów jest jak wicher bijący w ścianę. 5
Jak skwar w pragnieniu, zgiełk
cudzoziemców poniżysz; a jakby żarem
palącym pod obłokiem potomstwo mocarzów
wysuszysz.
3. USZCZĘŚLIWIENIE WYBRANYCH;
SĄD NAD MOABEM (25,6-12).
6 I uczyni Pan zastępów dla wszystkich
narodów na tej górze ucztę z tłustości, ucztę
zbierania wina, z tłustości, szpik w sobie
mających, z zebrania wina wystałego. 7 I
zerwie na tej górze wierzch związki,
zawiązanej nad wszystkimi ludami, i płótno,
którym osnuł wszystkie narody. 8 Odrzuci
śmierć na wieli; i odejmie Pan Bóg łzę z
każdego oblicza, i pohańbienie ludu swego
zdejmie ze wszystkiej ziemi, bo Pan wyrzekł.
9 I powie się dnia owego: "Oto Bóg nasz,
czekaliśmy nań, i zbawił nas; to Pan,
oczekiwaliśmy go, rozradujemy się i
rozweselimy się zbawieniem jego." 10 Bo
odpocznie ręka Pańska na tej górze; a Moab
będzie pod nim młócony, jak trą plewy
wozem. 11 I wyciągnie ręce swe pod nim,
jako wyciąga płynący do pływania; i poniży
sławę jego z potłuczeniem rąk jego. 12 I
umocnienia wysokich murów twych upadną i
zniżone będą, i ściągnięte na ziemię aż do
prochu.
25
1 Domine, Deus meus es tu ; exaltabo te, et
confitebor nomini tuo : quoniam fecisti
mirabilia, cogitationes antiquas fideles.
Amen. 2 Quia posuisti civitatem in tumulum,
urbem fortem in ruinam, domum alienorum :
ut non sit civitas, et in sempiternum non
ædificetur. 3 Super hoc laudabit te populus
fortis ; civitas gentium robustarum timebit te
: 4 quia factus es fortitudo pauperi, fortitudo
egeno in tribulatione sua, spes a turbine,
umbraculum ab æstu ; spiritus enim
robustorum quasi turbo impellens parietem.
5 Sicut æstus in siti, tumultum alienorum
humiliabis ; et quasi calore sub nube
torrente, propaginem fortium marcescere
facies.
6 Et faciet Dominus exercituum omnibus
populis in monte hoc convivium pinguium,
convivium vindemiæ, pinguium
medullatorum, vindemiæ defæcatæ. 7 Et
præcipitabit in monte isto faciem vinculi
colligati super omnes populos, et telam
quam orditus est super omnes nationes. 8
Præcipitabit mortem in sempiternum ; et
auferet Dominus Deus lacrimam ab omni
facie, et opprobrium populi sui auferet de
universa terra : quia Dominus locutus est. 9
Et dicet in die illa : Ecce Deus noster iste ;
exspectavimus eum, et salvabit nos ; iste
Dominus, sustinuimus eum : exsultabimus,
et lætabimur in salutari ejus. 10 Quia
requiescet manus Domini in monte isto ; et
triturabitur Moab sub eo, sicuti teruntur
paleæ in plaustro. 11 Et extendet manus suas
sub eo sicut extendit natans ad natandum ;
et humiliabit gloriam ejus cum allisione
manuum ejus. 12 Et munimenta sublimium
murorum tuorum concident, et
humiliabuntur, et detrahentur in terram
usque ad pulverem.
35
4. DRUGA PIEŚŃ DZIĘKCZYNNA
(26,1-19).
26
1 W ów dzień będą śpiewać tę pieśń w ziemi
Judzkiej: "Miastem mocy naszej Syjon,
zbawiciel będzie w nim położony jako mur i
przedmurze. 2 Otwórzcie bramy, a niech
wejdzie naród sprawiedliwy, strzegący
prawdy. 3 Stary błąd odszedł; zachowasz
pokój, pokój, bośmy w tobie nadzieję mieli.
4 Mieliście nadzieję w Panu na wieki
wieczne, w Panu Bogu mocnym na wieki. 5
Bo poniży mieszkających na wysokości,
miasto wywyższone poniży, poniży je aż na
ziemię, ściągnie je aż do prochu. 6 Podepcze
je noga, nogi ubogiego, kroki nędzarzy. 7
Ścieżka sprawledliwego prosta jest, prosta
droga sprawiedliwego na chodzenie. 8 A na
ścieżce sądów twoich, Panie, czekaliśmy na
ciebie; imię twoje i wspomnienie twoje
pożądaniem duszy. 9 Dusza moja żądała cię
w nocy, ale i duchem moim we
wnętrznościach moich z rana będę czuwał do
ciebie; gdy uczynisz sądy twoje na ziemi,
sprawiedliwości się nauczą mieszkańcy
świata. 10 Zmiłujmy się nad bezbożnym, a
nie nauczy się sprawiedliwości; w ziemi
świętych nieprawość czynił, i nie będzie
oglądał chwały Pańskiej. 11 Panie, niech się
podniesie ręka twoja, a niechaj nie widzą;
niech ujrzą i zawstydzą się zawistni ludzie, a
ogień niech pożre nieprzyjaciół twoich! 12
Panie, dasz nam pokój, bo wszystkie sprawy
nasze zdziałałeś dla nas. 13 Panie, Boże
nasz, opanowali nas panowie oprócz ciebie;
tylko przez ciebie niechaj pamiętamy na imię
twoje. 14 Umierający niech nie żyją,
olbrzymi niech nie powstają; dlatego
nawiedziłeś i zniszczyłeś ich i zgładziłeś
wszelką pamięć o nich. 15 Byłeś łaskawy
narodowi, Panie, byłeś łaskawy narodowi;
czy jesteś uwielbiony? Oddaliłeś wszystkie
granice ziemi, 16 Panie, w ucisku szukali
cię, w utrapieniu szemrania nauka twoja dla
nich. 17 Jak ta, która poczęła, gdy się
przybliża ku rodzeniu, cierpiąc woła w
boleściach swych, tak staliśmy się przed
26
1 In die illa cantabitur canticum istud in terra
Juda : Urbs fortitudinis nostræ Sion ;
salvator ponetur in ea murus et antemurale.
2 Aperite portas, et ingrediatur gens justa,
custodiens veritatem. 3 Vetus error abiit :
servabis pacem ; pacem, quia in te
speravimus. 4 Sperastis in Domino in sæculis
æternis ; in Domino Deo forti in perpetuum.
5 Quia incurvabit habitantes in excelso ;
civitatem sublimem humiliabit : humiliabit
eam usque ad terram, detrahet eam usque ad
pulverem. 6 Conculcabit eam pes, pedes
pauperis, gressus egenorum. 7 Semita justi
recta est, rectus callis justi ad ambulandum.
8 Et in semita judiciorum tuorum, Domine,
sustinuimus te : nomen tuum et memoriale
tuum in desiderio animæ. 9 Anima mea
desideravit te in nocte, sed et spiritu meo in
præcordiis meis de mane vigilabo ad te.
Cum feceris judicia tua in terra, justitiam
discent habitatores orbis. 10 Misereamur
impio, et non discet justitiam ; in terra
sanctorum iniqua gessit, et non videbit
gloriam Domini. 11 Domine, exaltetur manus
tua, et non videant ; videant, et confundantur
zelantes populi ; et ignis hostes tuos devoret.
12 Domine, dabis pacem nobis : omnia enim
opera nostra operatus es nobis. 13 Domine
Deus noster, possederunt nos domini absque
te ; tantum in te recordemur nominis tui. 14
Morientes non vivant, gigantes non
resurgant : propterea visitasti et contrivisti
eos, et perdidisti omnem memoriam eorum.
15 Indulsisti genti, Domine, indulsisti genti,
numquid glorificatus es ? elongasti omnes
terminos terræ. 16 Domine, in angustia
requisierunt te, in tribulatione murmuris
doctrina tua eis. 17 Sicut quæ concipit, cum
appropinquaverit ad partum, dolens clamat
in doloribus suis, sic facti sumus a facie tua,
Domine. 18 Concepimus, et quasi
parturivimus, et peperimus spiritum. Salutes
non fecimus in terra ; ideo non ceciderunt
habitatores terræ. 19 Vivent mortui tui,
36
obliczem twoim, Panie! 18 Poczęliśmy i
jakbyśmy byli w boleściach rodzenia, a
porodziliśmy wiatr ; zbawienia nie
sprawowaliśmy na ziemi, przeto nie upadli
mieszkańcy ziemi. 19 Żyć będą umarli twoi,
pobici moi powstaną. Ocućcie się i chwalcie,
którzy mieszkacie w prochu, bo rosą
światłości rosa twoja, a ziemię olbrzymów
ściągniesz do upadku."
5. ODNOWIENIE IZRAELA (26,20-27,13).
20 Idź, ludu mój, wejdź do komór twoich,
zamknij drzwi twoje za sobą: skryj się na
mały czas, na chwilkę, aż przeminie
zagniewanie. 21 Bo oto Pan wyjdzie z
miejsca swego, aby nawiedzić nieprawość
mieszkańców ziemi przeciw niemu, i odkryje
ziemia krew swoją, a nie będzie kryć dalej
pobitych swoich.
27
1 W ów dzień nawiedzi Pan mieczem swoim
twardym i wielkim a mocnym, lewiatana,
węża zaworę, i lewiatana, węża pokręconego,
i zabije wieloryba, który jest w morzu. 2 W
ów dzień winnica szczerego wina będzie
sobie śpiewać: 3 "Ja Pan, który jej strzegę, z
nagła ją zroszę; aby snadź nie było
nawiedzenia przeciw niej, we dnie i w nocy
strzegę jej. 4 Rozgniewania nie ma u mnie;
kto mię uczyni cierniem i tarnią w bitwie?
przejdę po niej, podpalę ją razem? 5 Czy też
raczej zatrzyma moc moją, uczyni mi pokój,
pokój mi uczyni?" 6 Którzy wchodzą pędem
do Jakuba, zakwitnie i rodzić będzie Izrael, i
napełnią świat nasieniem. 7 Czyż według
plagi bijącego go uderzył go? Albo jak zabił
zabitych jego, tak jest zabity? 8 W mierze
przeciwko mierze, gdy odrzucona będzie,
osądzisz ją; rozmyślał w duchu swym
twardym w dzień upalny 9 Dlatego przez to
będzie odpuszczona nieprawość domowi
Jakubowemu i ten będzie wszystek owoc, że
będzie odjęty grzech jego, gdy obróci
wszystkie kamienie ołtarza jakby w kamienie
popiołu pokruszone, nie ostoją się gaje i
zbory. 10 Bo miasto obronne spustoszeje,
piękne będzie opuszczone i zostawione jak
interfecti mei resurgent. Expergiscimini, et
laudate, qui habitatis in pulvere, quia ros
lucis ros tuus, et terram gigantum detrahes in
ruinam.
20 Vade, populus meus, intra in cubicula tua
; claude ostia tua super te, abscondere
modicum ad momentum, donec pertranseat
indignatio. 21 Ecce enim Dominus egredietur
de loco suo, ut visitet iniquitatem habitatoris
terræ contra eum ; et revelabit terra
sanguinem suum, et non operiet ultra
interfectos suos.
27
1 In die illa visitabit Dominus in gladio suo
duro, et grandi, et forti, super Leviathan,
serpentem vectem, et super Leviathan,
serpentem tortuosum, et occidet cetum qui in
mari est. 2 In die illa vinea meri cantabit ei. 3
Ego Dominus qui servo eam ; repente
propinabo ei. Ne forte visitetur contra eam,
nocte et die servo eam. 4 Indignatio non est
mihi. Quis dabit me spinam et veprem in
prælio ? gradiar super eam, succendam eam
pariter. 5 An potius tenebit fortitudinem
meam ? faciet pacem mihi, pacem faciet
mihi. 6 Qui ingrediuntur impetu ad Jacob,
florebit et germinabit Israël, et implebunt
faciem orbis semine. 7 Numquid juxta
plagam percutientis se percussit eum ? aut
sicut occidit interfectos ejus, sic occisus est ?
8 In mensura contra mensuram, cum abjecta
fuerit, judicabis eam ; meditatus est in
spiritu suo duro per diem æstus. 9 Idcirco
super hoc dimittetur iniquitas domui Jacob ;
et iste omnis fructus : ut auferatur peccatum
ejus, cum posuerit omnes lapides altaris
sicut lapides cineris allisos : non stabunt luci
et delubra. 10 Civitas enim munita desolata
erit ; speciosa relinquetur, et dimittetur quasi
desertum ; ibi pascetur vitulus, et ibi
37
pustynia; tam się będzie pasł cielec i tam
legać będzie i spasie wierzchołki jego. 11 W
suchości żniwa jego będą pokruszone,
niewiasty będą przychodzić i uczyć je; bo nie
jest lud mądry, przeto nie zlituje się nad nim,
który go uczynił, a który go stworzył, nie
przepuści mu. 12 I będzie: w ów dzień
pobije Pan od łożyska rzeki aż do potoku
egipskiego, a wy będziecie zgromadzeni po
jednemu, synowie Izraelowi. 13 I będzie: w
ów dzień zatrąbią w trąbę wielką, i przyjdą,
którzy byli poginęli z ziemi Asyryjskiej i
którzy byli wygnańcami w ziemi Egipskiej, i
będą się kłaniać Panu na górze świętej w
Jeruzalem.
IV. Przepowiednie o Syjonie przeciw
przymierzu z Egiptem.
(28,l-33,24)
1. BIADA SAMARII I JEROZOLIMIE
(28,1-29)!
28
1 Biada koronie pychy, pijanym Efraima, i
kwiatowi opadającemu, sławie radości jego,
którzy byli na wierzchu doliny bardzo tłustej,
zataczający się od wina. 2 Oto potężny i
mocny Pan jak nawałność gradowa, wicher
druzgocący, jak bystrość wód gwałtownych,
wylewających i wypuszczonych na ziemię
przestronną. 3 Nogami podeptana będzie
korona pychy pijanych Efraima. 4 I będzie
kwiat opadający sławy radości jego, który
jest na wierzchu doliny tłustych, jak wczesny
owoc przed dojrzałością jesieni, który
zobaczywszy patrzący, ledwie w rękę
weźmie, zje go. 5 W ów dzień będzie Pan
zastępów koroną chwały i wieńcem wesela
ostatkowi ludu swego, 6 i duchem sądu
siedzącemu na sądzie, i mocą wracającym się
z wojny do bramy. 7 Lecz i ci od wina
stracili rozum, a od pijaństwa pobłądzili:
kapłan i prorok nie rozumieli od pijaństwa,
zatonęli w winie, pobłądzili w pijaństwie, nie
znali widzącego, nie umieli sądu. 8 Bo
wszystkie stoły są pełne wymiotów i
accubabit, et consumet summitates ejus. 11
In siccitate messes illius conterentur.
Mulieres venientes, et docentes eam ; non
est enim populus sapiens : propterea non
miserebitur ejus qui fecit eum, et qui
formavit eum non parcet ei. 12 Et erit : in die
illa percutiet Dominus ab alveo fluminis
usque ad torrentem Ægypti ; et vos
congregabimini unus et unus, filii Israël. 13
Et erit : in die illa clangetur in tuba magna ;
et venient qui perditi fuerant de terra
Assyriorum, et qui ejecti erant in terra
Ægypti, et adorabunt Dominum in monte
sancto in Jerusalem.
28
1 Væ coronæ superbiæ, ebriis Ephraim, et
flori decidenti, gloriæ exsultationis ejus, qui
erant in vertice vallis pinguissimæ, errantes
a vino. 2 Ecce validus et fortis Dominus
sicut impetus grandinis ; turbo confringens,
sicut impetus aquarum multarum
inundantium et emissarum super terram
spatiosam. 3 Pedibus conculcabitur corona
superbiæ ebriorum Ephraim. 4 Et erit flos
decidens gloriæ exsultationis ejus, qui est
super verticem vallis pinguium, quasi
temporaneum ante maturitatem autumni,
quod, cum aspexerit videns, statim ut manu
tenuerit, devorabit illud. 5 In die illa erit
Dominus exercituum corona gloriæ, et
sertum exsultationis residuo populi sui ; 6 et
spiritus judicii sedenti super judicium, et
fortitudo revertentibus de bello ad portam. 7
Verum hi quoque præ vino nescierunt, et præ
ebrietate erraverunt ; sacerdos et propheta
nescierunt præ ebrietate ; absorpti sunt a
vino, erraverunt in ebrietate, nescierunt
videntem, ignoraverunt judicium. 8 Omnes
38
plugastwa, tak iż nie ma więcej miejsca. 9
"Kogóż on będzie uczył umiejętności ? i
komu da zrozumieć, co słyszał?
Odstawionym od mleka, odsadzonym od
piersi ? 10 Albowiem rozkaż, znów rozkaż,
rozkaż, znów rozkaż; czekaj, znów czekaj,
czekaj, znów czekaj; trochę tu, trochę tam."
11 Bo mówieniem warg i innym językiem
będzie mówił do ludu tego, któremu rzekł:
12 "To jest odpoczynek mój, posilcie
utrudzonego; i to jest orzeźwienie moje "-a
nie chcieli słuchać. 13 I będzie im słowo
Pańskie: Rozkaż, znów rozkaż, rozkaż, znów
rozkaż; czekaj, znów czekaj, czekaj, znów
czekaj; trochę tu, trochę tam, aby poszli i
padli na wznak, i byli starci, i usidleni, i
pojmani. 14 A przeto słuchajcie słowa
Pańskiego, mężowie naśmiewcy, którzy
panujecie nad ludem moim, który jest w
Jeruzalem. 15 Albowiem mówiliście:
"Zawarliśmy przymierze ze śmiercią, i z
otchłanią uczyniliśmy umowę. Kiedy bicz
gwałtowny przechodzić będzie, nie przyjdzie
na nas, bośmy uczynili kłamstwo nadzieją
naszą i nakryliśmy się kłamstwem" 16
Przeto to mówi Pan Bóg: "Oto ja położę w
fundamentach Syjonu kamień, kamień
doświadczony, węgielny, kosztowny, na
fundamencie położony; kto uwierzy, niech
się nie spieszy. 17 I położę pod wagą sąd, a
sprawiedliwość pod miarą; i wywróci grad
nadzieję kłamstwa, a przykrycie wody zaleją.
18 I będzie zgładzone przymierze wasze ze
śmiercią, a wasza umowa z otchłanią nie
ostoi się; gdy przyjdzie bicz gwałtowny,
będziecie podeptani przez niego. 19
Kiedykolwiek przejdzie, zabierze was; bo
rano o świcie przejdzie, we dnie i w nocy; a
samo tylko utrapienie da zrozumienie
słuchowi. 20 Bo zwężone jest łoże, tak iż
drugi spadnie, a kołdra wąska obu przykryć
nie może. 21 Bo jak na górze Rozdziałów
Pan stanie; jak w dolinie, która jest w
Gabaonie, zagniewa się, aby dokonać sprawy
swojej, osobliwa jest sprawa jego; aby
spełnił dzieło swe, niezwykłe jest dzieło jego
od niego. 22 A teraz nie naśmiewajcie się,
by snadź nie były zaciśnięte więzy wasze, bo
słyszałem od Pana, Boga zastępów, o
dokonaniu i ukróceniu na wszystką ziemię.
enim mensæ repletæ sunt vomitu
sordiumque, ita ut non esset ultra locus. 9
Quem docebit scientiam ? et quem
intelligere faciet auditum ? Ablactatos a
lacte, avulsos ab uberibus. 10 Quia manda,
remanda ; manda, remanda ; exspecta,
reexspecta ; exspecta, reexspecta ; modicum
ibi, modicum ibi. 11 In loquela enim labii, et
lingua altera loquetur ad populum istum. 12
Cui dixit : Hæc est requies mea, reficite
lassum ; et hoc est meum refrigerium : et
noluerunt audire. 13 Et erit eis verbum
Domini : Manda, remanda ; manda, remanda
; exspecta, reexspecta ; exspecta, reexspecta
; modicum ibi, modicum ibi ; ut vadant, et
cadant retrorsum, et conterantur, et
illaqueentur, et capiantur. 14 Propter hoc
audite verbum Domini, viri illusores, qui
dominamini super populum meum, qui est in
Jerusalem. 15 Dixistis enim : Percussimus
fœdus cum morte, et cum inferno fecimus
pactum : flagellum inundans cum transierit,
non veniet super nos quia posuimus
mendacium spem nostram, et mendacio
protecti sumus. 16 Idcirco hæc dicit Dominus
Deus : Ecce ego mittam in fundamentis Sion
lapidem, lapidem probatum, angularem,
pretiosum, in fundamento fundatum ; qui
crediderit, non festinet. 17 Et ponam in
pondere judicium, et justitiam in mensura ;
et subvertet grando spem mendacii, et
protectionem aquæ inundabunt. 18 Et
delebitur fœdus vestrum cum morte, et
pactum vestrum cum inferno non stabit :
flagellum inundans cum transierit, eritis ei in
conculcationem. 19 Quandocumque
pertransierit, tollet vos, quoniam in mane
diluculo pertransibit in die et in nocte ; et
tantummodo sola vexatio intellectum dabit
auditui. 20 Coangustatum est enim stratum,
ita ut alter decidat ; et pallium breve
utrumque operire non potest. 21 Sicut enim
in monte divisionum stabit Dominus ; sicut
in valle quæ est in Gabaon irascetur, ut
faciat opus suum, alienum opus ejus : ut
operetur opus suum, peregrinum est opus
ejus ab eo. 22 Et nunc nolite illudere, ne
forte constringantur vincula vestra ;
consummationem enim et abbreviationem
audivi a Domino Deo exercituum, super
39
23 Bierzcie w uszy i posłuchajcie głosu
mego; uważajcie, a posłuchajcie mowy
mojej. 24 Czyż cały dzień będzie oracz orał,
aby siać ? będzie przewracał i bronował
ziemię swoją? 25 Czy zrównawszy
powierzchnię jej nie będzie siał czarnuchy i
kminu nie roztrzęsie, i nie nasieje pszenicy
porządkiem i jęczmienia, i prosa, i wyki w
miejscach swych? 26 I wyćwiczy go w
sądzie, Bóg jego nauczy go. 27 Bo nie
piłami będą młócić czarnuchę ani koło
wozowe po kminie obracać się będzie; ale
laską będzie wybita czarnucha, a kmin kijem.
28 A chleb mleć będą; wszakże nie na wieki
ten, który młóci, będzie go młócił, ani go
będzie trzeć koło wozowe, ani go pokruszy
kopytami swymi. 29 I to od Pana, Boga
zastępów, wyszło, aby dziwną uczynił radę, i
uwielmożył sprawiedliwość.
2. OBLĘŻENIE I UWOLNIENIE ARIELA
(29,1-8).
29
1 Biada Arielu, Arielu, miasto, które zdobył
Dawid. Przydany jest rok do roku, święta
uroczyste przeminęły. 2 I oblegnę Ariela, i
będzie smętny i żałosny, i będzie mi jak
Ariel. 3 I otoczę jakby krąg wkoło ciebie, i
usypię przeciw tobie wał, i baszty poczynię
na oblężenie ciebie. 4 Poniżony będziesz, z
ziemi będziesz mówić i z ziemi będzie
słyszana mowa twoja; i będzie jak wróżbity z
ziemi głos twój, a z piasku mowa twoja
szeptać będzie. 5 I będzie jak proch drobny
mnóstwo rozmiatających cię, i jak popiół
rozwiany zgraja tych, którzy przeciw tobie
przemogli; 6 a będzie nagle, niespodzianie.
Od Pana zastępów nawiedzony będzie
gromem i trzęsieniem ziemi, i głosem
wielkim wichru i burzy i płomienia ognia
pożerającego. 7 I będzie jak sen widzenia
nocnego zgraja wszystkich narodów, które
walczyły przeciw Arielowi, i wszyscy,
którzy wojowali i oblegli i przemogli
przeciw niemu.
universam terram. 23 Auribus percipite, et
audite vocem meam : attendite, et audite
eloquium meum. 24 Numquid tota die arabit
arans ut serat ? proscindet et sarriet humum
suam ? 25 Nonne cum adæquaverit faciem
ejus, seret gith et cyminum sparget ? et
ponet triticum per ordinem, et hordeum, et
milium, et viciam in finibus suis ? 26 Et
erudiet illum in judicio ; Deus suus docebit
illum. 27 Non enim in serris triturabitur gith,
nec rota plaustri super cyminum circuibit ;
sed in virga excutietur gith, et cyminum in
baculo. 28 Panis autem comminuetur ;
verum non in perpetuum triturans triturabit
illum, neque vexabit eum rota plaustri,
neque ungulis suis comminuet eum. 29 Et
hoc a Domino Deo exercituum exivit, ut
mirabile faceret consilium, et magnificaret
justitiam.
29
1 Væ Ariel, Ariel civitas, quam expugnavit
David ! additus est annus ad annum :
solemnitates evolutæ sunt. 2 Et
circumvallabo Ariel, et erit tristis et mœrens,
et erit mihi quasi Ariel. 3 Et circumdabo
quasi sphæram in circuitu tuo, et jaciam
contra te aggerem, et munimenta ponam in
obsidionem tuam. 4 Humiliaberis, de terra
loqueris, et de humo audietur eloquium tuum
; et erit quasi pythonis de terra vox tua, et
de humo eloquium tuum mussitabit. 5 Et erit
sicut pulvis tenuis multitudo ventilantium te,
et sicut favilla pertransiens multitudo eorum
qui contra te prævaluerunt ; 6 eritque repente
confestim. A Domino exercituum visitabitur
in tonitruo, et commotione terræ, et voce
magna turbinis et tempestatis, et flammæ
ignis devorantis. 7 Et erit sicut somnium
visionis nocturnæ multitudo omnium
gentium quæ dimicaverunt contra Ariel, et
omnes qui militaverunt, et obsederunt, et
prævaluerunt adversus eam.
40
8 A jak się śni głodnemu, że je, a gdy się
ocuci, czcza jest dusza jego; i jak się śni
pragnącemu, że pije, a gdy się ocknie,
osłabiony, jeszcze pragnie i dusza jego czcza
jest: tak będzie zgraja wszystkich narodów,
które walczyły przeciw górze Syjon.
3. OBECNE ZAŚLEPIENIE LUDU;
NADZIEJA ZBAWIENIA (29,9-24).
9 Zdumiewajcie się i dziwcie się, chwiejcie
się i słaniajcie się; upijcie się, a nie winem,
taczajcie się, a nie od opilstwa. 10 Bo wam
dał pić Pan ducha snu twardego, zawrze oczy
wasze, proroków, a książąt waszych, którzy
widzą widzenia, zakryje. 11 I będzie wam
wszelkie widzenie jak słowa księgi
zapieczętowanej, którą gdy dadzą znającemu
się na piśmie, rzekną: "Czytaj to !" a on
odpowie: "Nie mogę, bo jest
zapieczętowana." 12 I dadzą księgę temu,
który nie zna się na piśmie, i rzekną mu:
"Czytaj!" a on odpowie: 13 "Nie znam się na
piśmie "-I rzekł Pan: "Ponieważ ten lud
przybliża się ku mnie usty swymi i czci mię
wargami swymi, ale serce jego daleko jest
ode mnie i bali się mnie za ludzkim
rozkazaniem i naukami, 14 przeto oto ja
znowu uczynię podziwienie ludowi temu
cudem wielkim i dziwnym; bo zginie
mądrość od mądrych jego, i rozum
roztropnych jego ukryje się." 15 Biada wam,
którzy jesteście serca głębokiego, żeby ukryć
przed Panem radę; których uczynki są w
ciemności i mówią: "Któż nas widzi i kto wie
o nas ?" 16 Przewrotna jest ta myśl wasza!
Jak gdyby glina myślała przeciw
garncarzowi, albo rzekło dzieło temu, który
je zrobił: "Nie zrobiłeś mnie!" a rzecz
ulepiona temu, który ją ulepił. "Nie
rozumiesz!" 17 Czy Liban nie obróci się za
mały jeszcze i krótki czas w Karmel, a
Karmel za las poczytany będzie? 18 I
usłyszą dnia owego głusi słowa księgi, a z
ciemności i z mroku oczy ślepych patrzeć
będą. 19 A cisi będą się na nowo weselić w
Panu, i ubodzy ludzie rozradują się w
Świętym Izraelowym. 20 Bo ustał, który
przemagał, zniszczony jest naśmiewca i
8 Et sicut somniat esuriens, et comedit, cum
autem fuerit expergefactus, vacua est anima
ejus ; et sicut somniat sitiens et bibit, et
postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc
sitit, et anima ejus vacua est : sic erit
multitudo omnium gentium quæ
dimicaverunt contra montem Sion.
9 Obstupescite et admiramini ; fluctuate et
vacillate ; inebriamini, et non a vino ;
movemini, et non ab ebrietate. 10 Quoniam
miscuit vobis Dominus spiritum soporis ;
claudet oculos vestros : prophetas et
principes vestros, qui vident visiones,
operiet. 11 Et erit vobis visio omnium sicut
verba libri signati, quem cum dederint
scienti litteras, dicent : Lege istum : et
respondebit : Non possum, signatus est enim.
12 Et dabitur liber nescienti litteras,
diceturque ei : Lege ; et respondebit : Nescio
litteras. 13 Et dixit Dominus : Eo quod
appropinquat populus iste ore suo, et labiis
suis glorificat me, cor autem ejus longe est a
me, et timuerunt me mandato hominum et
doctrinis, 14 ideo ecce ego addam ut
admirationem faciam populo huic miraculo
grandi et stupendo ; peribit enim sapientia a
sapientibus ejus, et intellectus prudentium
ejus abscondetur. 15 Væ qui profundi estis
corde, ut a Domino abscondatis consilium ;
quorum sunt in tenebris opera, et dicunt :
Quis videt nos ? et quis novit nos ? 16
Perversa est hæc vestra cogitatio ; quasi si
lutum contra figulum cogitet, et dicat opus
factori suo : Non fecisti me ; et figmentum
dicat fictori suo : Non intelligis. 17 Nonne
adhuc in modico et in brevi convertetur
Libanus in carmel, et carmel in saltum
reputabitur ? 18 Et audient in die illa surdi
verba libri, et de tenebris et caligine oculi
cæcorum videbunt. 19 Et addent mites in
Domino lætitiam, et pauperes homines in
Sancto Israël exsultabunt ; 20 quoniam
defecit qui prævalebat, consummatus est
illusor, et succisi sunt omnes qui vigilabant
super iniquitatem, 21 qui peccare faciebant
homines in verbo, et arguentem in porta
41
wycięci są wszyscy, którzy czuwali, by
czynić nieprawość; 21 którzy do grzechu
przywodzili człowieka słowem, i
prowadzącego sprawę w bramie podchodzili,
i odchylali się daremnie od sprawiedliwego.
22 Przeto to mówi Pan do domu
Jakubowego, On, który odkupił Abrahama:
Nie zawstydzi się teraz więcej Jakub, ani się
teraz oblicze jego nie zapłoni; ale gdy ujrzy
synów swych, 23 dzieło rąk moich, wpośród
siebie święcących imię moje, święcić będą
Świętego Jakubowego, a Boga Izraelowego
głosić. 24 I poznają błądzący duchem
rozum, a szemrzący nąuczą się zakonu.
4 PRZECIW PRZYMIERZU Z EGIPTEM
(30,1-33).
30
1 Biada wam, synowie odstępcy, mówi Pan,
iż czynicie radę, a nie ode mnie, i zaczynacie
płótno, ale nie z ducha mego, abyście
przyczyniali grzech do grzechu; 2 którzy
idziecie, aby zstąpić do Egiptu, a nie
pytaliście się ust moich, spodziewając się
pomocy od potęgi Faraona i mając ufanie w
cieniu Egiptu. 3 Iˇbędzie wam potęga
Faraona na zawstydzenie, a ufność w cieniu
Egiptu na zelżywość. 4 Bo byli w Tanis
książęta twoi, a posłowie twoi aż do Hanes
przyszli. 5 Wszyscy zawstydzili się dla ludu,
który im nie mógł być pożyteczny; nie byli
im do pomocy ani do jakiegoś pożytku, ale
na zawstydzenie i na zelżywość. 6 Brzemię
bydła południowego. W ziemi utrapienia i
ucisku-lwica i lew z nich, żmija i bazyliszek
latający-niosący na grzbietach bydląt
bogactwa swe i na garbie wielbłądów skarby
swe do ludu, który 7 im nie będzie mógł być
pomocny. 7 Bo Egipt daremnie i próżno
pomagać będzie. Dlatego na to wołałem:
"Pycha tylko jest, przestań!" 8 A teraz
wejdź, napisz mu na tablicy i w księdze
pilnie to wyrysuj, i będzie na dzień
ostateczny na świadectwo aż na wieki; 9 bo
lud to jest do gniewu pobudzający i synowie
kłamliwi, synowie nie chcący słuchać zakonu
Bożego; 10 którzy mówią widzącym: "Nie
supplantabant, et declinaverunt frustra a
justo. 22 Propter hoc, hæc dicit Dominus ad
domum Jacob, qui redemit Abraham : Non
modo confundetur Jacob, nec modo vultus
ejus erubescet ; 23 sed cum viderit filios
suos, opera manuum mearum in medio sui
sanctificantes nomen meum, et
sanctificabunt Sanctum Jacob, et Deum
Israël prædicabunt ; 24 et scient errantes
spiritu intellectum, et mussitatores discent
legem.
30
1 Væ filii desertores, dicit Dominus, ut
faceretis consilium, et non ex me, et
ordiremini telam, et non per spiritum meum,
ut adderetis peccatum super peccatum ; 2 qui
ambulatis ut descendatis in Ægyptum, et os
meum non interrogastis, sperantes auxilium
in fortitudine Pharaonis, et habentes
fiduciam in umbra Ægypti ! 3 Et erit vobis
fortitudo Pharaonis in confusionem, et
fiducia umbræ Ægypti in ignominiam. 4
Erant enim in Tani principes tui, et nuntii tui
usque ad Hanes pervenerunt. 5 Omnes
confusi sunt super populo qui eis prodesse
non potuit : non fuerunt in auxilium et in
aliquam utilitatem, sed in confusionem et in
opprobrium. 6 Onus jumentorum austri. In
terra tribulationis et angustiæ leæna, et leo
ex eis, vipera et regulus volans ; portantes
super humeros jumentorum divitias suas, et
super gibbum camelorum thesauros suos, ad
populum qui eis prodesse non poterit. 7
Ægyptus enim frustra et vane auxiliabitur.
Ideo clamavi super hoc : Superbia tantum est,
quiesce. 8 Nunc ergo ingressus, scribe ei
super buxum, et in libro diligenter exara
illud, et erit in die novissimo in testimonium
usque in æternum. 9 Populus enim ad
iracundiam provocans est : et filii mendaces,
filii nolentes audire legem Dei ; 10 qui
42
widźcie !" a patrzącym: "Nie wypatrujcie
nam tego, co prawe jest; mówcie, co się nam
podoba, wypatrujcie nam błędy. 11
Odejmijcie ode mnie drogę, odchylcie ode
mnie ścieżkę; niech się usunie od oblicza
naszego Święty Izraelów!" 12 Przeto tak
mówi Święty Izraelów: "Za to, żeście
wzgardzili tym słowem, a ufaliście w ucisku
i w zgiełku, i polegaliście na tym; 13 dlatego
będzie wam ta nieprawość jak szczelina
grożąca upadkiem i o którą się pytają w
murze wysokim; bo nagle, gdy się nie
spodziewają, przyjdzie załamanie się jego.
14 I skruszy się, jako się kruszy bańka
garncarska, skruszeniem gwałtownym, i nie
znajdzie się wśród jej kawałków skorupa, w
której by można przenosić węglik z ognia
albo nabrać trochę wody z dołu " 15 Bo to
mówi Pan, Bóg, Święty Izraelów: "Jeśli się
nawrócicie i uspokoicie się, zbawieni
będziecie, w milczeniu i w nadziei będzie
moc wasza." 16 Ale nie chcieliście i
rzekliście: "Nie, ale się do koni uciekniemy!"
-przeto uciekać będziecie; i: "Na prędkie
wsiądziemy !"-przeto prędsi będą ci, którzy
was gonić będą. 17 Tysiąc ludzi z was ze
strachu przed jednym i ze strachu przed
pięciu ucieknie, aż się zostaniecie jak maszt
okrętowy na wierzchu góry jak znak na
pagórku. 18 A przeto czeka Pan, aby się
zmiłować nad wami, i dlatego wywyższony
będzie odpuszczając wam; bo Bogiem sądu
jest Pan. Błogosławieni wszyscy, którzy nań
czekają! 19 Albowiem lud Syjoński będzie
mieszkał w Jeruzalem, więcej nie będziesz
płakał; w zmiłowaniu zmiłuje się nad tobą;
na głos wołania twego, skoro usłyszy,
odpowie tobie. 20 I da wam Pan chleb
szczupły i wodę skąpą, a nie dopuści już
oddalić się od ciebie nauczycielowi twemu, i
oczy twoje patrzeć będą na mistrza twego.
21 I uszy twoje usłyszą słowa z tyłu
napominającego: "Ta jest droga, chodźcie po
niej, a nie zbaczajcie ani na prawo, ani na
lewo!" 22 I splugawisz srebrne blachy twych
rzeźbionych bałwanów i złote szaty twych
bałwanów lanych, i rozproszysz je jak
nieczystość miesięcznej niewiasty; powiesz
mu: 23 "Wynijdź !" I będzie dany deszcz
nasieniu twemu, gdziekolwiek posiejesz na
dicunt videntibus : Nolite videre, et
aspicientibus : Nolite aspicere nobis ea quæ
recta sunt ; loquimini nobis placentia :
videte nobis errores. 11 Auferte a me viam ;
declinate a me semitam ; cesset a facie
nostra Sanctus Israël. 12 Propterea hæc dicit
Sanctus Israël : Pro eo quod reprobastis
verbum hoc, et sperastis in calumnia et in
tumultu, et innixi estis super eo ; 13
propterea erit vobis iniquitas hæc sicut
interruptio cadens, et requisita in muro
excelso, quoniam subito, dum non speratur,
veniet contritio ejus. 14 Et comminuetur
sicut conteritur lagena figuli contritione
pervalida, et non invenietur de fragmentis
ejus testa in qua portetur igniculus de
incendio, aut hauriatur parum aquæ de
fovea. 15 Quia hæc dicit Dominus Deus,
Sanctus Israël : Si revertamini et quiescatis,
salvi eritis ; in silentio et in spe erit fortitudo
vestra. Et noluistis, 16 et dixistis :
Nequaquam, sed ad equos fugiemus : ideo
fugietis ; et : Super veloces ascendemus :
ideo velociores erunt qui persequentur vos.
17 Mille homines a facie terroris unius ; et a
facie terroris quinque fugietis, donec
relinquamini quasi malus navis in vertice
montis, et quasi signum super collem. 18
Propterea exspectat Dominus ut misereatur
vestri ; et ideo exaltabitur parcens vobis,
quia Deus judicii Dominus : beati omnes qui
exspectant eum ! 19 Populus enim Sion
habitabit in Jerusalem : plorans nequaquam
plorabis : miserans miserebitur tui, ad vocem
clamoris tui : statim ut audierit, respondebit
tibi. 20 Et dabit vobis Dominus panem
arctum, et aquam brevem ; et non faciet
avolare a te ultra doctorem tuum ; et erunt
oculi tui videntes præceptorem tuum. 21 Et
aures tuæ audient verbum post tergum
monentis : Hæc est via ; ambulate in ea, et
non declinetis neque ad dexteram, neque ad
sinistram. 22 Et contaminabis laminas
sculptilium argenti tui, et vestimentum
conflatilis auri tui, et disperges ea sicut
immunditiam menstruatæ. Egredere, dices
ei. 23 Et dabitur pluvia semini tuo,
ubicumque seminaveris in terra, et panis
frugum terræ erit uberrimus et pinguis ;
pascetur in possessione tua in die illo agnus
43
ziemi, a chleb z urodzajów ziemi będzie
obfity i tłusty ; będzie się pasł na dziedzinie
twojej dnia owego baranek przestronnie, 24
a woły twoje i źrebięta osłów, którymi się
uprawia ziemię, pomieszany obrok bez plew
jeść będą, jak na gumnie wywiany jest. 25 I
będą na każdej górze wysokiej i na każdym
pagórku wyniosłym strumienie wód
płynących w dzień pobicia wielu, gdy
upadną wieże. 26 I będzie światło księżyca
jak światło słońca, a światło słońca
siedmiokrotne, jak światło siedmiu dni, w
dzień, którego zawiąże Pan ranę ludu swego i
potłuczenie zbicia jego uleczy. 27 Oto imię
Pańskie przychodzi z daleka, gorejąca jest
zapalczywość jego i ciężka ku znoszeniu,
wargi jego napełniły się gniewem, a język
jego jak ogień pożerający. 28 Tchnienie jego
jak rzeka zalewająca aż do połowy szyi na
wytracenie narodów wniwecz i wędzidło
błędu, które było na szczękach ludów. 29
Będzie wam pieśń jak noc poświęconego
święta, i wesele serdeczne, jak temu, który
idzie z piszczałką, aby wejść na górę Pańską
do Mocnego Izraelowego. 30 I da słyszeć
Pan chwalebny głos swój, a strach ramienia
swego ukaże w groźbie zapalczywości i w
płomieniu ognia pożerającego, roztrąci
wichrem i kamieniem gradowym. 31 Bo
głosu Pańskiego zlęknie się Assur, laską
uderzony. 32 A będzie ugruntowane
przejście laski, którą Pan spuści na niego,
wśród bębnów i cytr, a wojnami
przedniejszymi pobije ich. 33 Bo
nagotowany jest od wczorajszego dnia Tofet,
od króla zgotowany, głęboki i rozszerzony.
Podnietą jego jest ogień i drew wiele;
tchnienie Pańskie jak rzeka siarki,
podpalająca go.
5. DRUGA MOWA PRZECIW
PRZYMIERZU Z EGIPTEM (31,-32,20).
31
1 Biada tym, którzy zstępują do Egiptu o
pomoc pokładając nadzieję w koniach i
mając ufanie w wozach, że ich wiele, i w
jezdnych, że bardzo mocni; a nie ufali
Świętemu Izraelowemu i Pana nie szukali. 2
spatiose, 24 et tauri tui, et pulli asinorum,
qui operantur terram, commistum migma
comedent sicut in area ventilatum est. 25 Et
erunt super omnem montem excelsum, et
super omnem collem elevatum, rivi
currentium aquarum, in die interfectionis
multorum, cum ceciderint turres : 26 et erit
lux lunæ sicut lux solis, et lux solis erit
septempliciter sicut lux septem dierum, in
die qua alligaverit Dominus vulnus populi
sui, et percussuram plagæ ejus sanaverit. 27
Ecce nomen Domini venit de longinquo,
ardens furor ejus, et gravis ad portandum ;
labia ejus repleta sunt indignatione, et lingua
ejus quasi ignis devorans. 28 Spiritus ejus
velut torrens inundans usque ad medium
colli, ad perdendas gentes in nihilum, et
frenum erroris quod erat in maxillis
populorum. 29 Canticum erit vobis sicut nox
sanctificatæ solemnitatis, et lætitia cordis
sicut qui pergit cum tibia, ut intret in
montem Domini ad Fortem Israël. 30 Et
auditam faciet Dominus gloriam vocis suæ,
et terrorem brachii sui ostendet in
comminatione furoris, et flamma ignis
devorantis : allidet in turbine, et in lapide
grandinis. 31 A voce enim Domini pavebit
Assur virga percussus. 32 Et erit transitus
virgæ fundatus, quam requiescere faciet
Dominus super eum in tympanis et citharis ;
et in bellis præcipuis expugnabit eos. 33
Præparata est enim ab heri Topheth, a rege
præparata, profunda, et dilatata. Nutrimenta
ejus, ignis et ligna multa ; flatus Domini
sicut torrens sulphuris succendens eam.
31
1 Væ qui descendunt in Ægyptum ad
auxilium, in equis sperantes, et habentes
fiduciam super quadrigis, quia multæ sunt ;
et super equitibus, quia prævalidi nimis ; et
non sunt confisi super Sanctum Israël, et
44
Ale On mądry przywiódł złe, a słów swych
nie cofnął; i powstanie przeciw domowi
złoczyńców i przeciw pomocy czyniących
nieprawość. 3 Egipt to człowiek, a nie Bóg, i
konie ich są ciałem, a nie duchem; a Pan
złoży rękę swoją, i powali się pomocnik, i
upadnie ten, któremu daje się pomoc, i razem
wszyscy będą zniszczeni. 4 Bo to mówi Pan
do mnie: Jako gdy ryczał lew albo szczenię
lwie nad zdobyczą swoją, i gdy mu zabiegnie
gromada pasterzy, nie zlęknie się głosów ich
i nie będzie się strachał mnóstwa ich: tak
zstąpi Pan zastępów, aby walczyć na górze
Syjon i na pagórku jego. 5 Jak ptaki latające,
tak nakryje Pan zastępów Jeruzalem, broniąc
i uwalniając, przechodząc i zbawiając. 6
Nawróćcie się, synowie izraelscy, tak jak na
głębię odeszliście. 7 Albowiem w ów dzień
odrzuci mąż swoje bałwany srebrne i swoje
bałwany złote, które wam zrobiły ręce wasze
na grzech. 8 I upadnie Assur od miecza nie-
męża, i miecz nieczłowieczy pożre go, i
będzie uciekał nie przed mieczem, a
młodzieńcy jego hołdownikami będą. 9 A
moc jego od strachu się rozpierzchnie i będą
się lękać uciekając książęta jego-rzekł Pan,
którego ogień jest na Syjonie, a piec jego w
Jeruzalem.
32
1 Oto w sprawiedliwości król będzie
królował, a książęta w sądzie rządzić będą. 2
I będzie każdy jak ten, co się kryje przed
wiatrem i tai się przed burzą, jak strumienie
wód w pragnieniu i cień skały wysokiej w
ziemi pustynnej. 3 Nie zaćmią się oczy
widzących, a uszy słuchających pilnie
słuchać będą. 4 A serce głupich zrozumie
umiejętność i język jąkających się będzie
prędko i wyraźnie mówił. 5 Nie będą
więcejˇzwać tego, który jest głupi,
książęciem, ani zdradliwego nie będą zwać
wielkim. 6 Bo głupi głupie rzeczy mówić
będzie, a serce jego czynić będzie
nieprawość aby dopuścić się obłudy i mówić
do Pana zdradliwie i wyniszczyć duszę
łaknącego, a odjąć napój pragnącemu. 7
Broń zdradliwego złośliwa jest; bo on myśli
Dominum non requisierunt ! 2 Ipse autem
sapiens adduxit malum, et verba sua non
abstulit ; et consurget contra domum
pessimorum, et contra auxilium operantium
iniquitatem. 3 Ægyptus homo, et non deus ;
et equi eorum caro, et non spiritus ; et
Dominus inclinabit manum suam, et corruet
auxiliator, et cadet cui præstatur auxilium,
simulque omnes consumentur. 4 Quia hæc
dicit Dominus ad me : Quomodo si rugiat
leo et catulus leonis super prædam suam ; et
cum occurrerit ei multitudo pastorum, a voce
eorum non formidabit, et a multitudine
eorum non pavebit : sic descendet Dominus
exercituum ut prælietur super montem Sion
et super collem ejus. 5 Sicut aves volantes,
sic proteget Dominus exercituum Jerusalem,
protegens et liberans, transiens et salvans. 6
Convertimini, sicut in profundum
recesseratis, filii Israël. 7 In die enim illa
abjiciet vir idola argenti sui, et idola auri sui,
quæ fecerunt vobis manus vestræ in
peccatum. 8 Et cadet Assur in gladio non
viri, et gladius non hominis vorabit eum : et
fugiet non a facie gladii, et juvenes ejus
vectigales erunt. 9 Et fortitudo ejus a terrore
transibit, et pavebunt fugientes principes
ejus, dixit Dominus : cujus ignis est in Sion
et caminus ejus in Jerusalem.
32
1 Ecce in justitia regnabit rex, et principes in
judicio præerunt. 2 Et erit vir sicut qui
absconditur a vento, et celat se a tempestate ;
sicut rivi aquarum in siti, et umbra petræ
prominentis in terra deserta. 3 Non
caligabunt oculi videntium, et aures
audientium diligenter auscultabunt. 4 Et cor
stultorum intelliget scientiam, et lingua
balborum velociter loquetur et plane. 5 Non
vocabitur ultra is qui insipiens est, princeps,
neque fraudulentus appellabitur major ; 6
stultus enim fatua loquetur, et cor ejus faciet
iniquitatem, ut perficiat simulationem, et
loquatur ad Dominum fraudulenter, et
vacuam faciat animam esurientis, et potum
sitienti auferat. 7 Fraudulenti vasa pessima
sunt ; ipse enim cogitationes concinnavit ad
perdendos mites in sermone mendacii, cum
45
nastawił, aby zgubić cichych mową
nieprawdziwą, nawet gdy ubogi wykaże swą
słuszność. 8 Ale książę o tych rzeczach,
które książęciu przystoją, myśleć będzie, a
sam nad wodzami stać będzie. 9 Niewiasty
bogate, powstańcie, a słuchajcie głosu mego;
córki zadufane, bierzcie w uszy mowy moje!
10 Bo po dniach i po roku wy, zadufane,
trwożyć się będziecie, bo ustało winobranie,
zbieranie więcej nie przyjdzie. 11
Zdumiejcie się, bogate, zatrwóżcie się,
bezpieczne, rozbierzcie się i zawstydźcie,
przepaszcie biodra wasze! 12 Nad piersiami
narzekajcie, nad polami rozkosznymi, nad
winnicą płodną! 13 Na ziemię ludu mego
ciernie i tarń wystąpią; o ileż więcej na
wszystkie domy wesela miasta radującego
się? 14 Bo dom jest opuszczony, zgiełk
miejski ustał; ciemność i macanie
zapanowały nad jaskiniami aż na wieki,
radość leśnych osłów, pastwiska stad, 15 aż
będzie na nas wylany duch z wysokości i
będzie puszcza Karmelem, a Karmel będzie
za las poczytany. 16 I będzie sąd mieszkał
na pustyni, a sprawiedliwość na Karmelu
osiądzie. 17 I będzie dziełem
sprawiedliwości pokój, a owocem
sprawiedliwości cisza i bezpieczeństwo aż na
wieki. 18 I będzie lud mój siedział w
piękności pokoju i w przybytkach ufności i w
odpocznieniu bogatym. 19 A grad na
zjeżdżaniu do lasu, i poniżeniem będzie
poniżone miasto. 20 Błogosławieni, którzy
siejecie nad wszystkimi wodami,
wypuszezając nogę wołu i osła !
6. KLĘSKA ASYRYJCZYKÓW I
WYBAWIENIE JEROZOLIMY (33,1-24).
33
1 Biada tobie, który łupisz; czy sam złupiony
nie będziesz? i który gardzisz; czy i sam
wzgardzony nie będziesz? Gdy dokończysz
łupiestwa, złupiony będziesz; gdy
zmęczywszy się przestaniesz gardzić,
wzgardzony będziesz. 2 Panie, zmiłuj się
nad nami, bośmy na ciebie czekali! bądź
ramieniem naszym z rana, a zbawieniem
naszym czasu utrapienia. 3 Przed głosem
loqueretur pauper judicium. 8 Princeps vero
ea quæ digna sunt principe cogitabit, et ipse
super duces stabit. 9 Mulieres opulentæ,
surgite, et audite vocem meam ; filiæ
confidentes, percipite auribus eloquium
meum. 10 Post dies enim et annum, vos
conturbabimini confidentes ; consummata
est enim vindemia, collectio ultra non
veniet. 11 Obstupescite, opulentæ ;
conturbamini, confidentes : exuite vos et
confundimini ; accingite lumbos vestros. 12
Super ubera plangite, super regione
desiderabili, super vinea fertili. 13 Super
humum populi mei spinæ et vepres
ascendent : quanto magis super omnes
domos gaudii civitatis exultantis ! 14 Domus
enim dimissa est, multitudo urbis relicta est,
tenebræ et palpatio factæ sunt super
speluncas usque in æternum ; gaudium
onagrorum, pascua gregum. 15 Donec
effundatur super nos spiritus de excelso, et
erit desertum in carmel, et carmel in saltum
reputabitur. 16 Et habitabit in solitudine
judicium, et justitia in carmel sedebit. 17 Et
erit opus justitiæ pax, et cultus justitiæ
silentium, et securitas usque in sempiternum.
18 Et sedebit populus meus in pulchritudine
pacis, et in tabernaculis fiduciæ, et in requie
opulenta. 19 Grando autem in descensione
saltus, et humilitate humiliabitur civitas. 20
Beati qui seminatis super omnes aquas,
immittentes pedem bovis et asini.
33
1 Væ qui prædaris ! nonne et ipse prædaberis
? et qui spernis, nonne et ipse sperneris ?
Cum consummaveris deprædationem,
deprædaberis ; cum fatigatus desieris
contemnere, contemneris. 2 Domine,
miserere nostri, te enim exspectavimus ;
esto brachium nostrum in mane, et salus
nostra in tempore tribulationis. 3 A voce
angeli fugerunt populi, et ab exaltatione tua
46
anioła pouciekały ludy, i przed
wywyższeniem się twoim rozpierzchnęły się
narody. 4 I będą zbierać łupy wasze, jak
zbierają szarańcze, jak gdy nimi rowy
bywają napełnione. 5 Uwielbiony jest Pan,
gdyż mieszkał na wysokości; napełnił Syjon
sądem i sprawiedliwością. 6 I będzie wiara
za czasów twoich, bogactwa zbawienia,
mądrość i umiejętność, bojaźń Pańska ta jest
skarbem jego. 7 Oto widzący będą wołać na
ulicy, aniołowie pokoju gorzko płakać będą.
8 Opustoszały drogi, ustał chodzący ścieżką;
złamane zostało przymierze, odrzucił miasta,
za nic nie miał ludzi. 9 Płakała i omdlała
ziemia, zawstydzony jest Liban i
splugawiony, i stał się Saron jak pustynia, i
wstrząśnięty jest Basan i Karmel. 10"Teraz
powstanę, mówi Pan, teraz się wywyższę,
teraz się podniosę. 11 Poczniecie żar,
porodzicie słomę; duch wasz jak ogień pożre
was. 12 I będą narody jak popiół, po
spaleniu; ciernie zebrane ogniem spalone
będą. 13 Słuchajcie, którzy jesteście daleko,
co uczyniłem, a bliscy, poznajcie moc moją!"
14 Zlękli się na Syjonie grzesznicy, obsiadł
strach obłudników: któż z was będzie mógł
mieszkać z ogniem pożerającym? kto z was
zamieszka z paleniem wiecznym? 15 Kto
chodzi w sprawiedliwościach i mówi
prawdę; kto odrzuca chciwość z ucisku, a
otrząsa ręce swe od wszelkiego podarku;
który zatyka uszy swe, aby nie słuchać o
krwawych czynach, a zamruża oczy swe, aby
nie patrzał na złe: 16 ten na wysokości
mieszkać będzie, zamki kamienne
wysokością jego; chleb mu dano, wody jego
wierne są. 17 Króla w piękności jego
oglądać będą oczy jego, ujrzą ziemię daleką.
18 Serce twoje rozmyślać będzie o strachu:
"Gdzież jest uczony ? gdzie uważający słowa
zakonu? gdzie nauczyciel malutkich?" 19
Ludu niewstydliwego nie ujrzysz, ludu
wysokiej mowy, tak iż nie możesz zrozumieć
żargonu języka jego, w którym żadnej
mądrości nie ma. 20 Spojrzyj na Syjon,
miasto uroczystego święta naszego! Oczy
twoje ujrzą Jeruzalem, mieszkanie bogate,
namiot, który żadnym sposobem
przeniesiony być nie może, i kołki jego nie
będą wyjęte na wieki, i żadne powrózki jego
dispersæ sunt gentes. 4 Et congregabuntur
spolia vestra sicut colligitur bruchus, velut
cum fossæ plenæ fuerint de eo. 5
Magnificatus est Dominus, quoniam
habitavit in excelso ; implevit Sion judicio et
justitia. 6 Et erit fides in temporibus tuis :
divitiæ salutis sapientia et scientia ; timor
Domini ipse est thesaurus ejus. 7 Ecce
videntes clamabunt foris ; angeli pacis
amare flebunt. 8 Dissipatæ sunt viæ, cessavit
transiens per semitam : irritum factum est
pactum, projecit civitates, non reputavit
homines. 9 Luxit et elanguit terra ; confusus
est Libanus, et obsorduit : et factus est Saron
sicut desertum, et concussa est Basan, et
Carmelus. 10 Nunc consurgam, dicit
Dominus ; nunc exaltabor, nunc sublevabor.
11 Concipietis ardorem, parietis stipulam ;
spiritus vester ut ignis vorabit vos. 12 Et
erunt populi quasi de incendio cinis ; spinæ
congregatæ igni comburentur. 13 Audite, qui
longe estis, quæ fecerim ; et cognoscite,
vicini, fortitudinem meam. 14 Conterriti sunt
in Sion peccatores ; possedit tremor
hypocritas. Quis poterit habitare de vobis
cum igne devorante ? quis habitabit ex vobis
cum ardoribus sempiternis ? 15 Qui ambulat
in justitiis et loquitur veritatem, qui projicit
avaritiam ex calumnia, et excutit manus suas
ab omni munere, qui obturat aures suas ne
audiat sanguinem, et claudit oculos suos ne
videat malum. 16 Iste in excelsis habitabit ;
munimenta saxorum sublimitas ejus : panis
ei datus est, aquæ ejus fideles sunt. 17
Regem in decore suo videbunt oculi ejus,
cernent terram de longe. 18 Cor tuum
meditabitur timorem : ubi est litteratus ? ubi
legis verba ponderans ? ubi doctor
parvulorum ? 19 Populum impudentem non
videbis, populum alti sermonis, ita ut non
possis intelligere disertitudinem linguæ ejus,
in quo nulla est sapientia. 20 Respice, Sion,
civitatem solemnitatis nostræ : oculi tui
videbunt Jerusalem, habitationem
opulentam, tabernaculum quod nequaquam
transferri poterit ; nec auferentur clavi ejus
in sempiternum, et omnes funiculi ejus non
rumpentur : 21 quia solummodo ibi
magnificus est Dominus noster : locus
fluviorum rivi latissimi et patentes : non
47
nie będą porwane. 21 Bo tylko tam
wielmożny jest Pan nasz: miejsce rzek,
strumienie szerokie i przestronne; nie pójdzie
po nim okręt żeglarzów ani galera wielka
przezeń me przejdzie. 22 Albowiem Pan
sędzią naszym, Pan zakonodawcą naszym,
Pan królem naszym: on nas zbawi. 23
Osłabły powrózki twoje i nie przemogą; taki
będzie maszt twój, że nie będziesz mógł
chorągwi ciągnąć. Wtedy będą podzielone
łupy zdobyczy wielkiej, chromi rozchwycą
łupy. 24 A nie powie sąsiad:
"zachorowałem"; od ludu, który mieszka w
nim, będzie odjęta nieprawość.
V. Sąd nad narodami ; wybawienie Izraela.
(34,1-35,10)
l. SĄD NAD NARODAMI POD
OBRAZEM SĄDU NAD EDOMEM
(34,1-17).
34
1 Przystąpcie, narody, i słuchajcie, i wy ludy,
uważajcie ! Niech słucha ziemia i pełność jej,
świat i wszystkie latorośle jego! 2 Bo
rozgniewanie Pańskie na wszystkie narody, a
zapalczywość na wszystko wojsko ich; pobił
je i dał na zabicie. 3 Pobici ich będą
wyrzuceni, a z trupów ich wyjdzie smród, od
ich krwi rozpłyną się góry. 4 I spłynie
wszystko wojsko niebieskie, a niebiosa będą
zwinięte jak księga, i wszystko wojsko ich
opadnie, jak opada liść z winnicy i z figi. 5
Albowiem upił się na niebie miecz mój; oto
na Idumeę zstąpi i na lud pobicia mego na
sąd. 6 Miecz Pański napełnił się krwią i
utłuścił się od łoju, od krwi baranów i
kozłów, od krwi tłustych baranów; bo ofiara
Pańska w Bosra, a pobicie wielkie w ziemi
Edom. 7 I zstąpią jednorożce z nimi i byki z
mocarzami; upoi się ziemia krwią ich i
piasek ich tukiem tłustych. 8 Bo dzień
pomsty Pańskiej, rok odpłaty sądu za Syjon.
9 I obrócą się potoki jego w smołę, a proch
jego w siarkę, i będzie ziemia jego smołą
gorejącą. 10 W nocy i we dnie nie zagaśnie,
transibit per eum navis remigum, neque
trieris magna transgredietur eum. 22
Dominus enim judex noster, Dominus
legifer noster, Dominus rex noster, ipse
salvabit nos. 23 Laxati sunt funiculi tui, et
non prævalebunt ; sic erit malus tuus ut
dilatare signum non queas. Tunc dividentur
spolia prædarum multarum ; claudi diripient
rapinam. 24 Nec dicet vicinus : Elangui ;
populus qui habitat in ea, auferetur ab eo
iniquitas.
34
1 Accedite, gentes, et audite ; et populi,
attendite : audiat terra, et plenitudo ejus ;
orbis, et omne germen ejus. 2 Quia
indignatio Domini super omnes gentes, et
furor super universam militiam eorum :
interfecit eos, et dedit eos in occisionem. 3
Interfecti eorum projicientur, et de
cadaveribus eorum ascendet fœtor ;
tabescent montes a sanguine eorum. 4 Et
tabescet omnis militia cælorum, et
complicabuntur sicut liber cæli : et omnis
militia eorum defluet, sicut defluit folium de
vinea et de ficu. 5 Quoniam inebriatus est in
cælo gladius meus ; ecce super Idumæam
descendet, et super populum interfectionis
meæ, ad judicium. 6 Gladius Domini repletus
est sanguine, incrassatus est adipe, de
sanguine agnorum et hircorum, de sanguine
medullatorum arietum : victima enim
Domini in Bosra, et interfectio magna in
terra Edom. 7 Et descendent unicornes cum
eis, et tauri cum potentibus ; inebriabitur
terra eorum sanguine, et humus eorum adipe
pinguium. 8 Quia dies ultionis Domini,
48
ustawicznie będzie wstępował dym jego; od
pokolenia do pokolenia pusty zostanie, na
wieki wieczne nie będzie, kto by przechodził
przezeń. 11 Ale go posiądzie pelikan i jeż,
ibis i kruk będą w nim mieszkać; i wyciągną
nań sznur, aby wniwecz był obrócony, i
ołowiankę na spustoszenie. 12 Możnych
jego tam nie będzie, o króla raczej wołać
będą, a wszyscy książęta jego wniwecz się
obrócą. 13 I wzejdą w domach jego ciernie i
pokrzywy, i oset po murach jego; i będzie
legowiskiem smoków i pastwiskiem
strusiów. 14 I spotkają się czarci z dzikimi
mężami, i kosmacz będzie wołał jeden do
drugiego; tam legała jędza i znalazła sobie
pokój. 15 Tam miał jamę jeż i wychował
jeżęta, i okopał i wychował w cieniu jego;
tam się zleciały kanie jedna do drugiej. 16
Szukajcie pilnie w księdze Pańskiej a
czytajcie: ani jednaj z tych rzeczy nie ubyło,
jedno drugiego nie szukało, bo co z ust
moich pochodzi, On rozkazał i duch jego
sam to zebrał. 17 On też rzucił im los, a ręka
jego podzieliła ją im pod miarą; aż na wieki
posiądą ją, od pokolenia do pokolenia
mieszkać w niej będą.
2. WYBAWIENIE I CHWAŁA IZRAELA
(35,1-10).
35
1 Rozraduje się pusta i bezdrożna, i
rozweseli się pustynia, i zakwitnie jak lilia. 2
Rodząc rodzić będzie, i rozraduje się weseląc
się i chwaląc; chwała Libanu dana jest jej,
ozdoba Karmelu i Saronu; oni ujrzą chwałę
Pańską i ozdobę Boga naszego. 3
Wzmocnijcie ręce opadłe, a kolana omdlałe
pokrzepcie! 4 Rzeczcie bojaźliwym:
"Wzmocnijcie się, a nie bójcie się; oto Bóg
wasz przywiedzie pomstę odpłaty, Bóg sam
przyjdzie i zbawi was." 5 Wtedy się otworzą
annus retributionum judicii Sion. 9 Et
convertentur torrentes ejus in picem, et
humus ejus in sulphur ; et erit terra ejus in
picem ardentem. 10 Nocte et die non
extinguetur, in sempiternum ascendet fumus
ejus, a generatione in generationem
desolabitur, in sæcula sæculorum non erit
transiens per eam. 11 Et possidebunt illam
onocrotalus et ericius ; ibis et corvus
habitabunt in ea : et extendetur super eam
mensura, ut redigatur ad nihilum, et
perpendiculum in desolationem. 12 Nobiles
ejus non erunt ibi ; regem potius invocabunt,
et omnes principes ejus erunt in nihilum. 13
Et orientur in domibus ejus spinæ et urticæ,
et paliurus in munitionibus ejus ; et erit
cubile draconum, et pascua struthionum. 14
Et occurrent dæmonia onocentauris, et
pilosus clamabit alter ad alterum ; ibi
cubavit lamia, et invenit sibi requiem. 15 Ibi
habuit foveam ericius, et enutrivit catulos, et
circumfodit, et fovit in umbra ejus ; illuc
congregati sunt milvi, alter ad alterum. 16
Requirite diligenter in libro Domini, et legite
: Unum ex eis non defuit, alter alterum non
quæsivit ; quia quod ex ore meo procedit,
ille mandavit, et spiritus ejus ipse
congregavit ea. 17 Et ipse misit eis sortem,
et manus ejus divisit eam illis in mensuram :
usque in æternum possidebunt eam ; in
generationem et generationem habitabunt in
ea.
35
1 Lætabitur deserta et invia, et exsultabit
solitudo, et florebit quasi lilium. 2
Germinans germinabit, et exsultabit
lætabunda et laudans : gloria Libani data est
ei, decor Carmeli et Saron ; ipsi videbunt
gloriam Domini, et decorem Dei nostri. 3
Confortate manus dissolutas, et genua
debilia roborate. 4 Dicite pusillanimis :
Confortamini, et nolite timere : ecce Deus
vester ultionem adducet retributionis ; Deus
ipse veniet, et salvabit vos. 5 Tunc aperientur
49
oczy ślepych i uszy głuchych będą otwarte. 6
Wtedy wyskoczy chromy jak jeleń i
rozwiązany będzie język niemych; bo
wytrysły wody na puszczy i potoki w
pustyni. 7 A która była sucha, będzie
jeziorem, i spragniona źródłami wód. W
legowiskach, w których pierwej smoki
przebywały, wzejdzie zieleń trzciny i
sitowia. 8 I będzie tam ścieżka i droga, i
nazwą ją drogą świętą; nie przejdzie po niej
nieczysty; a będzie wam ona drogą prostą,
tak żeby głupi nie błądzili po niej. 9 Nie
będzie tam lwa i zły zwierz nie będzie
chodził po niej, ani się tam nie znajdzie; i
pójdą, którzy będą wybawieni, 10 a
wykupieni od Pana powrócą i przyjdą na
Syjon z wychwalaniem, a wesele wieczne na
głowie ich; radość i wesele otrzymają, a
ucieknie boleść i wzdychanie.
VI. Dodatki historyczne.
(36,1- 39,8)
1.NAJAZD SENNACHERYBA NA JUDĘ
(36,1- 37,38).
36
1 I stało się czternastego roku króla
Ezechiasza, przyciągnął Sennacheryb, król
asyryjski, na wszystkie obronne miasta
judzkie i pobrał je. 2 I posłał król asyryjski
Rabsaka z Lachis do Jeruzalem, do króla
Ezechiasza z wojskiem wielkim; i stanął u
rury stawu wyższego, na drodze pola
farbiarzowego. 3 I wyszedł do niego
Eliakim, syn Helkiasza, który był nad
domem, i Sobna pisarz, i Joahe, syn Asafa,
kanclerz. 4 I rzekł do nich Rabsak:
"Powiedzcie Ezechiaszowi: To mówi król
wielki, król asyryjski: Co to jest za ufność,
którą żywisz? 5 Albo za jaką radą albo mocą
gotujesz się sprzeciwić? W kimże ufasz, że
odstąpiłeś ode mnie? 6 Oto ufasz tej lasce
trzcinianej złamanej, Egiptowi, którą jeśli się
człowiek podeprze, wejdzie w rękę jego i
przebodzie ją: taki jest Faraon, król egipski,
wszystkim, którzy w nim ufają. 7 A jeśli mi
oculi cæcorum, et aures surdorum patebunt ;
6 tunc saliet sicut cervus claudus, et aperta
erit lingua mutorum : quia scissæ sunt in
deserto aquæ, et torrentes in solitudine ; 7 et
quæ erat arida, erit in stagnum, et sitiens in
fontes aquarum. In cubilibus, in quibus prius
dracones habitabant, orietur viror calami et
junci. 8 Et erit ibi semita et via, et via sancta
vocabitur : non transibit per eam pollutus, et
hæc erit vobis directa via, ita ut stulti non
errent per eam. 9 Non erit ibi leo, et mala
bestia non ascendet per eam, nec invenietur
ibi ; et ambulabunt qui liberati fuerint. 10 Et
redempti a Domino convertentur, et venient
in Sion cum laude, et lætitia sempiterna
super caput eorum : gaudium et lætitiam
obtinebunt, et fugiet dolor et gemitus.
36
1 Et factum est in quartodecimo anno regis
Ezechiæ, ascendit Sennacherib, rex
Assyriorum, super omnes civitates Juda
munitas, et cepit eas. 2 Et misit rex
Assyriorum Rabsacen de Lachis in
Jerusalem, ad regem Ezechiam in manu gravi
: et stetit in aquæductu piscinæ superioris in
via Agri fullonis. 3 Et egressus est ad eum
Eliacim, filius Helciæ, qui erat super domum,
et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a
commentariis. 4 Et dixit ad eos Rabsaces :
Dicite Ezechiæ : Hæc dicit rex magnus, rex
Assyriorum : Quæ est ista fiducia qua
confidis ? 5 aut quo consilio vel fortitudine
rebellare disponis ? super quem habes
fiduciam, quia recessisti a me ? 6 Ecce
confidis super baculum arundineum
confractum istum, super Ægyptum ; cui si
innixus fuerit homo, intrabit in manum ejus,
et perforabit eam : sic Pharao, rex Ægypti,
50
odpowiesz: "W Panu, Bogu naszym, ufamy,"
czyż nie ten jest, którego wyżyny i ołtarze
zniósł Ezechiasz, i mówił Judzie i Jeruzalem:
"Przed tym ołtarzem kłaniać się będziecie?"
8 A tak teraz poddaj się Panu memu, królowi
asyryjskiemu, a dam ci dwa tysiące koni, a
nie będziesz mógł z ludu twego dostarczyć
jeźdźców na nie. 9 A jakże będziesz mógł
znieść oblicze sędziego miejsca jednego z
najmniejszych sług pana mego? A jeśli
pokładasz nadzieję w Egipcie, w wołach i w
jezdnych, 10 czy teraz bez Pana
przyciągnąłem do tej ziemi, aby ją zburzyć?
Pan rzekł do mnie: "Ciągnij przeciw tej ziemi
i zburz ją!" 11 I rzekł Eliakim i Sobna i
Joahe do Rabsaka: "Mów do sług twoich
językiem syryjskim, bo rozumiemy, a nie
mów z nami po żydowsku w uszy ludu, który
jest na murze." 12 I rzekł do nich Rabsak:
"Czy do pana twego i do ciebie posłał mię
PAN mój, abym mówił te wszystkie słowa, a
nie raczej do mężów, którzy siedzą na murze,
aby jedli odchody swe i pili mocz nóg
swoich z wami ?" 13 I stanął Rabsak, i wołał
głosem wielkim po żydowsku i rzekł:
"Słuchajcie słów króla wielkiego, króla
asyryjskiego! 14 To mówi król: Niechaj was
nie zwodzi Ezechiasz, bo was nie będzie
mógł wybawić. 15 A niech wam Ezechiasz
nie dodaje ufności w Panu mówiąc: Wyrwie i
wybawi nas Pan, nie będzie dane to miasto w
rękę króla asyryjskiego. 16 Nie słuchajcie
Ezechiasza; bo to mówi król asyryjski:
Uczyńcie ze mną błogosławieństwo i
wyjdźcie do mnie, a jedzcie każdy winnicę
swą i każdy figę swą, i pijcie każdy wodę z
cysterny swej, 17 aż przyjadę i wezmę was
do ziemi, która jest jak ziemia wasza, do
ziemi zboża i wina, ziemi chleba i winnic.
18 A niech was nie miesza Ezechiasz
mówiąc: Pan wybawi nas. Czyż wybawili
bogowie narodów, każdy ziemię swoją, z
ręki króla asyryjskiego? 19 Gdzie jest bóg
Ematu i Arfadu? gdzie jest bóg Sefarwaim ?
czy wybawił Samarię z ręki mojej? 20 A
który jest ze wszystkich bogów tych ziem,
który wydarł ziemię swą z ręki mojej, żeby
Pan miał wydrzeć Jeruzalem z ręki mojej?"
21 I milczeli i nie odpowiedzieli mu słowa.
Król bowiem rozkazał był mówiąc: 22 "Nie
omnibus qui confidunt in eo. 7 Quod si
responderis mihi : In Domino Deo nostro
confidimus ; nonne ipse est cujus abstulit
Ezechias excelsa et altaria, et dixit Judæ et
Jerusalem : Coram altari isto adorabitis ? 8 Et
nunc trade te domino meo, regi Assyriorum,
et dabo tibi duo millia equorum, nec poteris
ex te præbere ascensores eorum : 9 et
quomodo sustinebis faciem judicis unius loci
ex servis domini mei minoribus ? Quod si
confidis in Ægypto, in quadrigis et in
equitibus, 10 et nunc numquid sine Domino
ascendi ad terram istam, ut disperderem eam
? Dominus dixit ad me : Ascende super
terram istam, et disperde eam. 11 Et dixit
Eliacim, et Sobna, et Joahe, ad Rabsacen :
Loquere ad servos tuos syra lingua ;
intelligimus enim ; ne loquaris ad nos judaice
in auribus populi qui est super murum. 12 Et
dixit ad eos Rabsaces : Numquid ad
dominum tuum et ad te misit me dominus
meus, ut loquerer omnia verba ista ? et non
potius ad viros qui sedent in muro, ut
comedant stercora sua, et bibant urinam
pedum suorum vobiscum ? 13 Et stetit
Rabsaces, et clamavit voce magna judaice, et
dixit : Audite verba regis magni, regis
Assyriorum ! 14 Hæc dicit rex : Non seducat
vos Ezechias, quia non poterit eruere vos. 15
Et non vobis tribuat fiduciam Ezechias super
Domino, dicens : Eruens liberabit nos
Dominus : non dabitur civitas ista in manu
regis Assyriorum. 16 Nolite audire Ezechiam
; hæc enim dicit rex Assyriorum : Facite
mecum benedictionem, et egredimini ad me,
et comedite unusquisque vineam suam, et
unusquisque ficum suam, et bibite
unusquisque aquam cisternæ suæ, 17 donec
veniam, et tollam vos ad terram quæ est ut
terra vestra, terram frumenti et vini, terram
panum et vinearum. 18 Nec conturbet vos
Ezechias, dicens : Dominus liberabit nos.
Numquid liberaverunt dii gentium
unusquisque terram suam de manu regis
Assyriorum ? 19 Ubi est deus Emath et
Arphad ? ubi est deus Sepharvaim ? numquid
liberaverunt Samariam de manu mea ? 20
Quis est ex omnibus diis terrarum istarum
qui eruerit terram suam de manu mea, ut
eruat Dominus Jerusalem de manu mea ? 21
51
odpowiadajcie mu!" I wszedł Eliakim, syn
Helkiasza, który był nad domem, i Sobna
pisarz, i Joahe, syn Asafa, kanclerz, do
Ezechiasza z rozdartymi szatami i
powiedzieli mu słowa Rabsaka.
37
1 I stało się, gdy usłyszał król Ezechiasz,
rozdarł szaty swe i oblókł się w wór, i
wszedł do domu Pańskiego. 2 I posłał
Eliakima, który był nad domem, i Sobnę
pisarza, i starszych kapłanów, obleczonych w
wory, do Izajasza, syna Amosa, proroka. 3 I
rzekli do niego: "To mówi Ezechiasz: Dniem
utrapienia i łajania i bluźnienia jest dzień ten;
bo doszły dziatki aż do porodu a nie ma siły
do rodzenia. 4 Może usłyszy Pan, Bóg twój,
słowa Rabsaka, którego posłał król asyryjski,
pan jego, na bluźnienie Bogu żywemu i na
urąganie słowami, które słyszał Pan, Bóg
twój. A tak podnieś modlitwę za ostatkiem
który się znajduje " 5 I przyszli słudzy króla
Ezechiasza do Izajasza. 6 I rzekł im Izajasz:
"To powiecie panu waszemu: To mówi Pan:
Nie bój się słów, które słyszałeś, którymi
bluźnili słudzy króla asyryjskiego. 7 Oto ja
mu dam ducha i usłyszy poselstwo, i wróci
się do ziemi swej, i sprawię, że zginie od
miecza w ziemi swej." 8 I wrócił się Rabsak,
i znalazł króla asyryjskiego walczącego
przeciw Lobnie; bo słyszał, iż był wyjechał z
Lachis. 9 I usłyszał o Taraku, królu
etiopskim, powiadających: "Wyciągnął, aby
walczyć przeciw tobie" Gdy to usłyszał,
wysłał posłów do Ezechiasza mówiąc:
10"To powiedzcie Ezechiaszowi, królowi
judzkiemu, mówiąc: Niech cię nie zwodzi
Bóg twój, w którym ty ufasz mówiąc: Nie
będzie dane Jeruzalem w ręce króla
asyryjskiego. 11 Otoś ty słyszał wszystko,
co uczynili królowie asyryjscy wszystkim
ziemiom, które wywrócili, a ty będziesz
mógł być wybawiony? 12 Czyż bogowie
narodów wybawili tych, których zniszczyli
ojcowie moi: Gozam i Haram, i Resef, i
synów Edenu, którzy byli w Talassar? 13
Gdzie jest król Ematu i król Arfadu, i król
Et siluerunt, et non responderunt ei verbum.
Mandaverat enim rex, dicens : Ne
respondeatis ei. 22 Et ingressus est Eliacim,
filius Helciæ, qui erat super domum, et
Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a
commentariis, ad Ezechiam, scissis vestibus,
et nuntiaverunt ei verba Rabsacis.
37
1 Et factum est, cum audisset rex Ezechias,
scidit vestimenta sua, et obvolutus est sacco,
et intravit in domum Domini. 2 Et misit
Eliacim, qui erat super domum, et Sobnam
scribam, et seniores de sacerdotibus, opertos
saccis, ad Isaiam, filium Amos, prophetam, 3
et dixerunt ad eum : Hæc dicit Ezechias :
Dies tribulationis, et correptionis, et
blasphemiæ, dies hæc ; quia venerunt filii
usque ad partum, et virtus non est pariendi. 4
Si quomodo audiat Dominus Deus tuus verba
Rabsacis, quem misit rex Assyriorum
dominus suus ad blasphemandum Deum
viventem et exprobrandum sermonibus quos
audivit Dominus Deus tuus : leva ergo
orationem pro reliquiis quæ repertæ sunt. 5
Et venerunt servi regis Ezechiæ ad Isaiam. 6
Et dixit ad eos Isaias : Hæc dicetis domino
vestro : Hæc dicit Dominus : Ne timeas a
facie verborum quæ audisti, quibus
blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me.
7 Ecce ego dabo ei spiritum, et audiet
nuntium, et revertetur ad terram suam, et
corruere eum faciam gladio in terra sua. 8
Reversus est autem Rabsaces, et invenit
regem Assyriorum præliantem adversus
Lobnam : audierat enim quia profectus esset
de Lachis. 9 Et audivit de Tharaca rege
Æthiopiæ, dicentes : Egressus est ut pugnet
contra te. Quod cum audisset, misit nuntios
ad Ezechiam, dicens : 10 Hæc dicetis
Ezechiæ regi Judæ, loquentes : Non te
decipiat Deus tuus in quo tu confidis, dicens :
Non dabitur Jerusalem in manu regis
Assyriorum. 11 Ecce tu audisti omnia quæ
fecerunt reges Assyriorum omnibus terris,
quas subverterunt : et tu poteris liberari ? 12
Numquid eruerunt eos dii gentium quos
subverterunt patres mei, Gozam, et Haram, et
Reseph, et filios Eden qui erant in Thalassar
52
miasta Sefarwaim, Any i Awy ?" 14 I wziął
Ezechiasz list z ręki posłów, i czytał go; i
wstąpił do domú Pańskiego, i rozpostarł go
przed Panem. 15 I modlił się Ezechiasz do
Pana mówiąc: 16 "Panie zastępów, Boże
izraelski, który siedzisz na cherubinach, ty
sam jesteś Bogiem wszystkich królestw
ziemskich, ty stworzyłeś niebo i ziemię. 17
Nakłoń, Panie, ucha twego, a wejrzyj i usłysz
słowa Sennacheryba, które przysłał, aby
bluźnić Bogu żywemu! 18 Albowiem
prawdziwie, Panie, spustoszyli królowie
asyryjscy ziemie i krainy ich, 19 i bogów ich
wrzucili w ogień, bo nie byli bogami, ale
robotą rąk człowieczych, drewnem i
kamieniami, i pokruszyli ich. 20 A teraz,
Panie, Boże nasz, wybaw nas z ręki jego, i
niech poznają wszystkie królestwa ziemi, iż
ty jesteś sam Panem!" 21 I posłał Izajasz,
syn Amosa, do Ezechiasza mówiąc: "To
mówi Pan Bóg Izraelów: O co mię prosiłeś
względem Sennacheryba, króla asyryjskiego,
22 to jest słowo, które Pan mówił o nim:
Wzgardziła tobą i śmiała się z ciebie panna,
córka Syjońska; kiwała głową za tobą córka
Jerozolimska. 23 Komu urągałeś i komu
bluźniłeś, i na kogo podniosłeś głos, i
wyniosłeś wysokość oczu twoich? 24 Na
świętego Izraelowego! Przez usta sług
twoich urągałeś Panu i mówiłeś: W
mnóstwie wozów moich wstąpiłem ja na
wysokość gór, na wierzchy Libanu, i wytnę
wysokie cedry jego i wyborne jodły jego i
wejdę na najwyższy szczyt jego, do lasu
Karmelu jego. 25 ja wykopałem i piłem
wodę i wysuszyłem stopą nogi mojej
wszystkie potoki przekopów. 26 Czy nie
słyszałeś, co dawno mu uczyniłem? Od dni
starodawnych ja to stworzyłem i teraz
przywiodłem; i stało się na wykorzenienie
pagórków razem walczących i miast
obronnych. 27 Mieszkańcy ich skurczywszy
rękę zadrżeli i zatrwożyli się; stali się jak
siano polne i trawa pastwiska i ziele na
dachu, które pierwej uwiędło, niźli dojrzało.
28 Mieszkanie twoje i wyjście twoje i
wejście twoje poznałem, i szaleństwo twoje
przeciwko mnie. 29 Gdy szalałeś przeciwko
mnie, pycha twoja przyszła do uszu moich ;
przeto wprawię kółko w nozdrza twoje i
? 13 Ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex
urbis Sepharvaim, Ana, et Ava ? 14 Et tulit
Ezechias libros de manu nuntiorum, et legit
eos, et ascendit in domum Domini, et
expandit eos Ezechias coram Domino : 15 et
oravit Ezechias ad Dominum, dicens : 16
Domine exercituum, Deus Israël, qui sedes
super cherubim, tu es Deus solus omnium
regnorum terræ : tu fecisti cælum et terram.
17 Inclina, Domine, aurem tuam, et audi ;
aperi, Domine, oculos tuos, et vide : et audi
omnia verba Sennacherib, quæ misit ad
blasphemandum Deum viventem. 18 Vere
enim, Domine, desertas fecerunt reges
Assyriorum terras, et regiones earum, 19 et
dederunt deos earum igni : non enim erant
dii, sed opera manuum hominum, lignum et
lapis, et comminuerunt eos. 20 Et nunc,
Domine Deus noster, salva nos de manu ejus,
et cognoscant omnia regna terræ quia tu es
Dominus solus. 21 Et misit Isaias, filius
Amos, ad Ezechiam, dicens : Hæc dicit
Dominus Deus Israël : Pro quibus rogasti me
de Sennacherib, rege Assyriorum, 22 hoc est
verbum quod locutus est Dominus super eum
: Despexit te et subsannavit te, virgo filia
Sion ; post te caput movit, filia Jerusalem.
23 Cui exprobrasti ? et quem blasphemasti ?
et super quem exaltasti vocem, et levasti
altitudinem oculorum tuorum ? ad Sanctum
Israël. 24 In manu servorum tuorum
exprobrasti Domino, et dixisti : In
multitudine quadrigarum mearum ego
ascendi altitudinem montium juga Libani ; et
succidam excelsa cedrorum ejus, et electas
abietes illius, et introibo altitudinem
summitatis ejus, saltum Carmeli ejus. 25
Ego fodi, et bibi aquam, et exsiccavi vestigio
pedis mei omnes rivos aggerum. 26
Numquid non audisti quæ olim fecerim ei ?
Ex diebus antiquis ego plasmavi illud ; et
nunc adduxi, et factum est in eradicationem
collium compugnantium, et civitatum
munitarum. 27 Habitatores earum breviata
manu contremuerunt, et confusi sunt. Facti
sunt sicut fœnum agri, et gramen pascuæ, et
herba tectorum, quæ exaruit antequam
maturesceret. 28 Habitationem tuam, et
egressum tuum, et introitum tuum cognovi,
et insaniam tuam contra me. 29 Cum fureres
53
wędzidło w usta twoje, i odwiodę cię na
drogę, którą przyszedłeś. 30 A ty ten
będziesz miał znak: jedz tego roku, co się
samo rodzi, i drugiego roku owoców
pożywaj, a trzeciego roku siejcie i żnijcie, i
sadźcie winnice, i jedzcie owoc ich. 31 I
puści to, co będzie zachowane z domu Judy i
co pozostało, korzeń na dół, i uczyni owoc na
wierzchu 32 Albowiem z Jeruzalem wyjdą
ostatki, a zbawienie z góry Syjon: żarliwość
Pana zastępów uczyni to. 33 Przeto to mówi
Pan o królu asyryjskim: Nie wejdzie do tego
miasta, ani tam wystrzeli strzały, ani go
zajmie tarcza, ani nie usypie koło niego
wału. 34 Drogą, którą przyszedł, tą się
wróci, a do tego miasta nie wejdzie, mówi
Pan. 35 I obronię to miasto, aby je zachować
dla mnie i dla Dawida sługi mego." 36 I
wyszedł anioł Pański, i pobił w obozie
asyryjskim sto osiemdziesiąt i pięć tysięcy. I
wstali rano, a oto same marne trupy. 37 I
odciągnął, i odjechał, i wrócił się
Sennacheryb, król asyryjski, i mieszkał w
Niniwie. 38 I stało się, gdy się kłaniał w
kościele Nesrochowi, bogu swemu,
Adramelech i Sarasar, synowie jego, zabili
go mieczem i uciekli do ziemi Ararat; i
królował Asarhaddon, syn jego, zamiast
niego.
2. CHOROBA I UZDROWIENIE
EZECHIASZA (38,1-22).
38
1 W owe dni rozchorował się Ezechiasz na
śmierć, i wszedł do niego Izajasz, syn
Amosa, prorok, i rzekł mu: "To mówi Pan:
Rozrządź dom twój, bo umrzesz, a nie
zostaniesz przy życiu." 2 I obrócił Ezechiasz
oblicze swe do ściany i modlił się do Pana, i
rzekł: 3 "Proszę, Panie, wspomnij, proszę,
jak chodziłem przed tobą w prawdzie i w
sercu doskonałym, a czyniłem, co jest dobre
przed oczyma twymi." I zapłakał Ezechiasz
płaczem wielkim. 4 I stało się słowo Pańskie
adversum me, superbia tua ascendit in aures
meas. Ponam ergo circulum in naribus tuis,
et frenum in labiis tuis, et reducam te in
viam per quem venisti. 30 Tibi autem hoc
erit signum : comede hoc anno quæ sponte
nascuntur, et in anno secundo pomis vescere
; in anno autem tertio seminate et metite, et
plantate vineas, et comedite fructum earum.
31 Et mittet id quod salvatum fuerit de domo
Juda, et quod reliquum est, radicem deorsum,
et faciet fructum sursum : 32 quia de
Jerusalem exibunt reliquiæ, et salvatio de
monte Sion : zelus Domini exercituum faciet
istud. 33 Propterea hæc dicit Dominus de
rege Assyriorum : Non intrabit civitatem
hanc, et non jaciet ibi sagittam, et non
occupabit eam clypeus, et non mittet in
circuitu ejus aggerem. 34 In via qua venit,
per eam revertetur, et civitatem hanc non
ingredietur, dicit Dominus. 35 Et protegam
civitatem istam, ut salvem eam propter me,
et propter David, servum meum. 36 Egressus
est autem angelus Domini, et percussit in
castris Assyriorum centum octoginta quinque
millia. Et surrexerunt mane, et ecce omnes
cadavera mortuorum. 37 Et egressus est, et
abiit, et reversus est Sennacherib, rex
Assyriorum, et habitavit in Ninive. 38 Et
factum est, cum adoraret in templo Nesroch
deum suum, Adramelech et Sarasar, filii ejus,
percusserunt eum gladio, fugeruntque in
terram Ararat ; et regnavit Asarhaddon, filius
ejus, pro eo.
38
1 In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad
mortem ; et introivit ad eum Isaias, filius
Amos, propheta, et dixit ei : Hæc dicit
Dominus : Dispone domui tuæ, quia morieris
tu, et non vives. 2 Et convertit Ezechias
faciem suam ad parietem, et oravit ad
Dominum, 3 et dixit : Obsecro, Domine,
memento, quæso, quomodo ambulaverim
coram te in veritate et in corde perfecto, et
quod bonum est in oculis tuis fecerim. Et
flevit Ezechias fletu magno. 4 Et factum est
54
do Izajasza mówiąc: 5 "Idź a powiedz
Ezechiaszowi: To mówi Pan, Bóg Dawida,
ojca twego: Usłyszałem modlitwę twoją i
ujrzałem łzy twoje; oto ja dodam do dni
twoich piętnaście lat 6 i z ręki króla
asyryjskiego wyrwę ciebie i to miasto, i
obronię je. 7 A ten będziesz miał znak od
Pana, że uczyni Pan to słowo, które mówił. 8
Oto ja zawrócę cień linii, po których zeszedł
na zegarze Achazowym na słońcu wstecz o
dziesięć linii " I wróciło się słońce o dziesięć
linii po stopniach, przez które było zstąpiło.
9 Pismo Ezechiasza, króla judzkiego, gdy był
zachorował i ozdrowiał z niemocy swojej:
10 "Ja rzekłem: W połowie dni moich pójdę
do bram otchłani; szukałem ostatka lat
moich. 11 Rzekłem: Nie ujrzę Pana Boga na
ziemi żyjących; nie ujrzę więcej człowieka i
mieszkańca pokoju. 12 Wiek mój przeminął
i zwinięty jest ode mnie jak namiot pasterski;
przecięte jest jak od tkacza życie moje, gdy
jeszcze wiłem, przeciął mię, od rana aż do
wieczora dokończysz mnie. 13 Miałem
nadzieję aż do rana; jak lew, tak połamał
wszystkie kości moje, od rana aż do wieczora
dokończysz mnie. 14 Jak młode jaskółcze,
tak będę szczebiotał, i będę wzdychał jak
gołębica. Omdlały oczy moje, spoglądając ku
górze: Panie, gwałt cierpię, odpowiedz za
mnie! 15 Cóż rzeknę, albo co mi odpowie,
gdy sam uczynił? Będę rozmyślał wszystkie
lata moje w gorzkości duszy mojej. 16
Panie, jeśli tak żyją i takie jest życie ducha
mego, ukarzesz mię i ożywisz mię. 17 Oto w
pokoju gorzkość moja największa; ale ty
wyrwałeś duszę moją, aby nie zginęła,
zarzuciłeś w tył twój wszystkie grzechy
moje. 18 Albowiem nie otchłań wysławiać
cię będzie, ani śmierć chwalić cię będzie; nie
będą wyglądać ci, którzy w dół zstępują,
prawdy twojej. 19 Żywy, żywy, ten cię
wysławiać będzie, jak i ja dzisiaj: ojciec
synom będzie opowiadał prawdę twoją. 20
Panie, zachowaj mię, a psalmy nasze śpiewać
będziemy w domu Pańskim po wszystkie dni
życia naszego!" 21 I kazał Izajasz, aby
wzięto ugniecione figi i przyłożono plastr na
ranę i żeby był uzdrowiony.
verbum Domini ad Isaiam, dicens : 5 Vade,
et dic Ezechiæ : Hæc dicit Dominus Deus
David patris tui : Audivi orationem tuam, et
vidi lacrimas tuas ; ecce ego adjiciam super
dies tuos quindecim annos, 6 et de manu
regis Assyriorum eruam te, et civitatem
istam, et protegam eam. 7 Hoc autem tibi erit
signum a Domino, quia faciet Dominus
verbum hoc quod locutus est : 8 ecce ego
reverti faciam umbram linearum per quas
descenderat in horologio Achaz in sole,
retrorsum decem lineis. Et reversus est sol
decem lineis per gradus quos descenderat. 9
Scriptura Ezechiæ, regis Juda, cum
ægrotasset et convaluisset de infirmitate sua.
10 Ego dixi in dimidio dierum meorum :
Vadam ad portas inferi ; quæsivi residuum
annorum meorum. 11 Dixi : Non videbo
Dominum Deum in terra viventium ; non
aspiciam hominem ultra, et habitatorem
quietis. 12 Generatio mea ablata est, et
convoluta est a me, quasi tabernaculum
pastorum. Præcisa est velut a texente vita
mea ; dum adhuc ordirer, succidit me : de
mane usque ad vesperam finies me. 13
Sperabam usque ad mane ; quasi leo, sic
contrivit omnia ossa mea : de mane usque ad
vesperam finies me. 14 Sicut pullus
hirundinis, sic clamabo ; meditabor ut
columba. Attenuati sunt oculi mei,
suspicientes in excelsum. Domine, vim
patior : responde pro me. 15 Quid dicam, aut
quid respondebit mihi, cum ipse fecerit ?
Recogitabo tibi omnes annos meos in
amaritudine animæ meæ. 16 Domine, si sic
vivitur, et in talibus vita spiritus mei,
corripies me, et vivificabis me. 17 Ecce in
pace amaritudo mea amarissima. Tu autem
eruisti animam meam ut non periret ;
projecisti post tergum tuum omnia peccata
mea. 18 Quia non infernus confitebitur tibi,
neque mors laudabit te : non exspectabunt
qui descendunt in lacum veritatem tuam. 19
Vivens, vivens ipse confitebitur tibi, sicut et
ego hodie ; pater filiis notam faciet
veritatem tuam. 20 Domine, salvum me fac !
et psalmos nostros cantabimus cunctis
diebus vitæ nostræ in domo Domini. 21 Et
jussit Isaias ut tollerent massam de ficis, et
cataplasmarent super vulnus, et sanaretur.
55
22 I rzekł Ezechiasz: "Co za znak będzie, że
wstąpię do domu Pańskiego ?"
3.POSELSTWO MERODACH
BALADANA (39,1-8).
39
1 Natenczas posłał Merodach Baladan, syn
Baladana, król babiloński, listy i dary do
Ezechiasza, bo słyszał, że był zachorował i
ozdrowiał. 2 I był im rad Ezechiasz i ukazał
im gmach ziół drogich i srebra, i złota, i
wonności, i olejków bardzo dobrych, i
wszystkie gmachy sprzętów swoich, i
wszystko, co się znajdowało w skarbach
jego. Nie było rzeczy, której by im nie
pokazał Ezechiasz w domu swoim i we
wszystkiej władzy swej. 3 -I wszedł Izajasz
prorok do Ezechiasza króla, i rzekł mu: "Co
mówili ci mężowie i skąd przyszli do
ciebie?" I rzekł Ezechiasz: "Z ziemi dalekiej
przyszli do mnie, z Babilonu." 4 I rzekł:
"Cóż widzieli w domu twoim?" I rzekł
Ezechiasz: "Wszystko co jest w domu moim,
widzieli; nie było rzeczy, której bym im nie
pokazał w skarbach moich." 5 I rzekł Izajasz
do Ezechiasza: "Słuchaj słowa Pana
zastępów: 6 Oto przyjdą dni, i wezmą
wszystko, co jest w domu twoim i co
nagromadzili ojcowie twoi aż do tego dnia,
do Babilonu; nic nie zostanie, mówi Pan. 7 I
synów twoich, którzy wyjdą z ciebie, których
zrodzisz, wezmą, i będą rzezańcami w pałacu
króla babilońskiego." 8 I rzekł Ezechiasz do
Izajasza: "Dobre słowo Pana, które mówił." I
rzekł: "Tylko niech będzie pokój i prawda za
dni moich ! "
22 Et dixit Ezechias : Quod erit signum quia
ascendam in domum Domini ?
39
1 In tempore illo misit Merodach Baladan,
filius Baladan, rex Babylonis, libros et
munera ad Ezechiam : audierat enim quod
ægrotasset et convaluisset. 2 Lætatus est
autem super eis Ezechias, et ostendit eis
cellam aromatum, et argenti, et auri, et
odoramentorum, et unguenti optimi, et
omnes apothecas supellectilis suæ, et
universa quæ inventa sunt in thesauris ejus.
Non fuit verbum quod non ostenderet eis
Ezechias in domo sua, et in omni potestate
sua. 3 Introivit autem Isaias propheta ad
Ezechiam regem, et dixit ei : Quid dixerunt
viri isti, et unde venerunt ad te ? Et dixit
Ezechias : De terra longinqua venerunt ad
me, de Babylone. 4 Et dixit : Quid viderunt
in domo tua ? Et dixit Ezechias : Omnia quæ
in domo mea sunt viderunt ; non fuit res
quam non ostenderim eis in thesauris meis. 5
Et dixit Isaias ad Ezechiam : Audi verbum
Domini exercituum. 6 Ecce dies venient, et
auferentur omnia quæ in domo tua sunt, et
quæ thesaurizaverunt patres tui usque ad
diem hanc, in Babylonem ; non relinquetur
quidquam, dicit Dominus. 7 Et de filiis tuis,
qui exibunt de te, quos genueris, tollent, et
erunt eunuchi in palatio regis Babylonis. 8 Et
dixit Ezechias ad Isaiam : Bonum verbum
Domini, quod locutus est. Et dixit : Fiat
tantum pax et veritas in diebus meis !
56
CZĘŚĆ II
(40,1- 66,24)
KSIĘGA POCIESZENIA SEKCJA:
(40,1-48,22)
Uwielbienie Boga w podwójnym uwielbieniu
1. ZAPOWIEDŻ POWROTU Z
WYGNANIA (40,1-31).
40
1 Pocieszcie się, pocieszcie, ludu mój! mówi
Bóg wasz. 2 Mówcie do serca Jeruzalem i
przyzwijcie je, bo się skończyła złość jego,
odpuszczona jest nieprawość jego; wzięło z
ręki Pańskiej w dwójnasób za wszystkie
grzechy swoje. 3 - Głos wołającego na
puszczy: "Gotujcie drogę Pańską, proste
czyńcie na puszczy ścieżki Boga naszego. 4
Każda dolina będzie podniesiona, a każda
góra i pagórek będzie poniżony; i będą
krzywe prostymi, a ostre drogami gładkimi.
5 I objawi się chwała Pańska, i ujrzy
wszelkie ciało razem, że usta Pańskie
przemówiły." 6 -Głos mówiącego: "Wołaj !"
I rzekłem: "Co będę wołał?" "Wszelkie ciało
trawa, a wszelka chwała jego jak kwiat
polny. 7 Uschła trawa i opadł kwiat, bo duch
Pański wionął nań. Prawdziwie lud jest
trawą. 8 Uschła trawa i opadł kwiat, lecz
słowo Pana naszego trwa na wieki."- 9
Wstąp na górę wysoką, ty, który zwiastujesz
wesołą nowinę Syjonowi; podnieś mocno
głos twój, który opowiadasz wesołą nowinę
Jeruzalem; podnoś, nie bój się! Mów
miastom judzkim 10 "Oto Bóg wasz!" Oto
Pan Bóg w mocy przyjdzie, a ramię jego
panować będzie; oto zapłata jego z nim, a
dzieło jego przed nim. 11 Jak pasterz trzodę
swą paść będzie, ramieniem swym
zgromadzi baranki i na łono swe podniesie,
kotne sam nosić będzie. 12 Kto zmierzył
garścią wody, a niebiosa piędzią zważył? Kto
zawiesił trzema palcami wielkość ziemi i
zważył na wadze góry, a pagórki na szalach ?
13 Kto pomagał duchowi Pańskiemu? Albo
40
1 Consolamini, consolamini, popule meus,
dicit Deus vester. 2 Loquimini ad cor
Jerusalem, et advocate eam, quoniam
completa est malitia ejus, dimissa est
iniquitas illius : suscepit de manu Domini
duplicia pro omnibus peccatis suis. 3 Vox
clamantis in deserto : Parate viam Domini,
rectas facite in solitudine semitas Dei nostri.
4 Omnis vallis exaltabitur, et omnis mons et
collis humiliabitur, et erunt prava in directa,
et aspera in vias planas : 5 et revelabitur
gloria Domini, et videbit omnis caro pariter
quod os Domini locutum est. 6 Vox dicentis :
Clama. Et dixi : Quid clamabo ? Omnis
caro fœnum, et omnis gloria ejus quasi flos
agri. 7 Exsiccatum est fœnum, et cecidit flos,
quia spiritus Domini sufflavit in eo. Vere
fœnum est populus : 8 exsiccatum est
fœnum, et cecidit flos ; verbum autem
Domini nostri manet in æternum. 9 Super
montem excelsum ascende, tu qui
evangelizas Sion ; exalta in fortitudine
vocem tuam, qui evangelizas Jerusalem :
exalta, noli timere. Dic civitatibus Juda :
Ecce Deus vester : 10 ecce Dominus Deus in
fortitudine veniet, et brachium ejus
dominabitur : ecce merces ejus cum eo, et
opus illius coram illo. 11 Sicut pastor gregem
suum pascet, in brachio suo congregabit
agnos, et in sinu suo levabit ; fœtas ipse
portabit. 12 Quis mensus est pugillo aquas,
et cælos palmo ponderavit ? quis appendit
tribus digitis molem terræ, et liberavit in
pondere montes, et colles in statera ? 13
Quis adjuvit spiritum Domini ? aut quis
57
kto był doradcą jego i ukazał mu? 14 Z kim
wszedł w radę, i oświecił Go, i nauczył Go
ścieżki sprawiedliwości, i wyćwiczył Go w
umiejętności, a drogę roztropności ukazał
Mu ? 15 Oto narody jak kropla z wiadra jak
ziarnko na szalach poczytane są; oto wyspy
jak proch malutki. 16 I Liban nie wystarczy
do podpalania, a bydła jego nie stanie na
całopalenie. 17 Wszystkie narody jakby nie
były, tak są przed nim; a jak nic i próżność
poczytane są u niego. 18 Komuż tedy
podobnym uczyniliście Boga? albo co mu za
obraz postawicie? 19 Czy posągu nie odlał
rzemieślnik? czy złotnik me ukształcił go
złotem, a srebrnik blachami srebrnymi? 20
Mocne drewno i nie próchniejące obrał;
rzemieślnik mądry patrzy, jak postawić
bałwana, tak by się nie poruszył. 21 - Czyż
nie wiecie ? czyście nie słyszeli ? czy wam
od początku nie powiedziano? Czy nie
zrozumieliście podstaw ziemi? 22 On to
siedzi na okręgu ziemi, a mieszkańcy jej są
jak szarańcza; On jak nić rozciąga niebiosa i
rozpina je jak namiot na mieszkanie. 23 On
czyni badaczów tajemnych rzeczy, jakby nie
byli, sędziów ziemi jak czczą rzecz uczynił.
24 A po prawdzie ani wszczepiony, ani
wsiany, ani wykorzeniony w ziemię pień ich;
z nagła wionął na nich i uschli, a wicher jak
źdźbło ich uniesie. 25 I do kogóż
upodobniliście mię i przyrównali? mów
Święty. 26 Podnieście ku górze oczy wasze
a obaczcie, kto to stworzył? On, który
wywodzi w liczbie wojsko ich, a wszystkie
po imieniu wzywa; dla mnóstwa siły i mocy i
możności jego ani jedno nie zostało. 27
Czemuż mówisz, Jakubie, i powiadasz,
Izraelu: "Zakryta jest droga moja przed
Panem, a prawo moje minęło przed Bogiem
moim?" 28 Czyż nie wiesz ? Alboś nie
słyszał ? Bogiem wiecznym Pan, który
stworzył krańce ziemi; nie ustanie ani się nie
spracuje i niedościęniona mądrość jego. 29
On dodaje utrudzonemu siły, a tym, których
nie ma, moc i siłę pomnaża. 30 Ustaną
pacholęta i utrudzą się, a młodzieńcy ze
słabości upadną;
consiliarius ejus fuit, et ostendit illi ? 14 cum
quo iniit consilium, et instruxit eum, et
docuit eum semitam justitiæ, et erudivit eum
scientiam, et viam prudentiæ ostendit illi ?
15 Ecce gentes quasi stilla situlæ, et quasi
momentum stateræ reputatæ sunt ; ecce
insulæ quasi pulvis exiguus. 16 Et Libanus
non sufficiet ad succendendum, et animalia
ejus non sufficient ad holocaustum. 17
Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram
eo, et quasi nihilum et inane reputatæ sunt
ei. 18 Cui ergo similem fecisti Deum ? aut
quam imaginem ponetis ei ? 19 Numquid
sculptile conflavit faber ? aut aurifex auro
figuravit illud, et laminis argenteis
argentarius ? 20 Forte lignum et imputribile
elegit ; artifex sapiens quærit quomodo
statuat simulacrum, quod non moveatur. 21
Numquid non scitis ? numquid non audistis ?
numquid non annuntiatum est vobis ab initio
? numquid non intellexistis fundamenta
terræ ? 22 Qui sedet super gyrum terræ, et
habitatores ejus sunt quasi locustæ ; qui
extendit velut nihilum cælos, et expandit eos
sicut tabernaculum ad inhabitandum ; 23 qui
dat secretorum scrutatores quasi non sint,
judices terræ velut inane fecit. 24 Et quidem
neque plantatus, neque satus, neque
radicatus in terra truncus eorum ; repente
flavit in eos, et aruerunt, et turbo quasi
stipulam auferet eos. 25 Et cui assimilastis
me, et adæquastis ? dicit Sanctus. 26 Levate
in excelsum oculos vestros, et videte quis
creavit hæc : qui educit in numero militiam
eorum, et omnes ex nomine vocat ; præ
multitudine fortitudinis et roboris, virtutisque
ejus, neque unum reliquum fuit. 27 Quare
dicis, Jacob, et loqueris, Israël : Abscondita
est via mea a Domino, et a Deo meo
judicium meum transivit ? 28 Numquid
nescis, aut non audisti ? Deus sempiternus
Dominus, qui creavit terminos terræ : non
deficiet, neque laborabit, nec est investigatio
sapientiæ ejus. 29 Qui dat lasso virtutem, et
his qui non sunt, fortitudinem et robur
multiplicat. 30 Deficient pueri, et laborabunt,
et juvenes in infirmitate cadent ;
58
31 a którzy mają nadzieję w Panu, odmienią
siłę, wezmą pióra jak orły; polecą, a nie
utrudzą się, chodzić będą, a nie ustaną.
2.WYBAWICIEL IZRAELA (41,1-29).
41
1.Niech milczą przede mną wyspy, a narody
niech odmienią siłę; niech przystąpią i wtedy
niech mówią, razem przystąpmy do sądu ! 2
Kto wzbudził od wschodu sprawiedliwego,
wezwał go, aby szedł za nim? podda przed
nim narody i królów odzierży; da jak proch
mieczowi jego, jak źdźbło od wiatru porwane
łukowi jego? 3 Będzie ich gonił, przejdzie w
pokoju, ścieżka się nie ukaże na nogach jego.
4 Któż to sprawił i uczynił, wzywający
pokolenia od początku? Ja, Pan, pierwszy i
ostatni ja jestem! 5 Ujrzały wyspy i zlękły
się krańce ziemi zdumiały się, przybliżyły się
i przystąpiły. 6 Każdy bliźniego swego
ratuje i bratu swemu rzecze: "Wzmacniaj
się!" 7 Zachęcał miedziennik, bijący
młotem, tego, który kuł natenczas, mówiąc:
"Do lutowania to dobre" i wzmocnił je
gwoździami, aby się nie ruszało. 8 A ty,
Izraelu, sługo mój, Jakubie, którego obrałem,
rodzie Abrahama, 9 przyjaciela mego, w
którym cię uchwyciłem z krańców ziemi, i z
dalekiej strony wezwałem cię, i rzekłem ci:
"Sługą moim jesteś, obrałem cię i nie
odrzuciłem cię" 10 -nie bój się, bo ja jestem
z tobą; nie uchylaj się, bo ja Bogiem twoim;
wzmocniłem cię i ratowałem cię, i
podtrzymała cię prawica sprawiedliwego
mego. 11 - Oto zawstydzą się i zmieszają
wszyscy, którzy walczą przeciw tobie; będą,
jakby nie byli i wyginą mężowie, którzy ci
się sprzeciwiają. 12 Szukać ich będziesz, a
nie znajdziesz mężów opornych tobie; będą
jakby nie byli i jak zguba-ludzie, którzy
walczą przeciw tobie. 13 Bo ja, Pan, Bóg
twój, jestem, który trzymam rękę twoją i
mówię tobie: 14 "Nie bój się! ja ciebie
wspomogłem." Nie bój się, robaku Jakubie,
którzy pomarliście z Izraela! ja cię
poratowałem, mówi Pan, a odkupiciel twój-
Święty Izraelów. 15 Ja cię uczyniłem jakby
31 qui autem sperant in Domino mutabunt
fortitudinem, assument pennas sicut aquilæ :
current et non laborabunt, ambulabunt et non
deficient.
41
1 Taceant ad me insulæ, et gentes mutent
fortitudinem : accedant, et tunc loquantur ;
simul ad judicium propinquemus. 2 Quis
suscitavit ab oriente Justum, vocavit eum ut
sequeretur se ? Dabit in conspectu ejus
gentes, et reges obtinebit : dabit quasi
pulverem gladio ejus, sicut stipulam vento
raptam arcui ejus. 3 Persequetur eos, transibit
in pace : semita in pedibus ejus non
apparebit. 4 Quis hæc operatus est, et fecit,
vocans generationes ab exordio ? Ego
Dominus : primus et novissimus ego sum. 5
Viderunt insulæ, et timuerunt ; extrema
terræ obstupuerunt : appropinquaverunt, et
accesserunt. 6 Unusquisque proximo suo
auxiliabitur, et fratri suo dicet : Confortare. 7
Confortavit faber ærarius percutiens malleo
eum, qui cudebat tunc temporis, dicens :
Glutino bonum est ; et confortavit eum
clavis, ut non moveretur. 8 Et tu, Israël,
serve meus, Jacob quem elegi, semen
Abraham amici mei : 9 in quo apprehendi te
ab extremis terræ, et a longinquis ejus
vocavi te, et dixi tibi : Servus meus es tu :
elegi te, et non abjeci te. 10 Ne timeas, quia
ego tecum sum ; ne declines, quia ego Deus
tuus : confortavi te, et auxiliatus sum tibi, et
suscepit te dextera Justi mei. 11 Ecce
confundentur et erubescent omnes qui
pugnant adversum te ; erunt quasi non sint,
et peribunt viri qui contradicunt tibi. 12
Quæres eos, et non invenies, viros rebelles
tuos ; erunt quasi non sint, et veluti
consumptio homines bellantes adversum te.
13 Quia ego Dominus Deus tuus,
apprehendens manum tuam, dicensque tibi :
Ne timeas : ego adjuvi te. 14 Noli timere,
vermis Jacob, qui mortui estis ex Israël :
ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus, et
redemptor tuus Sanctus Israël. 15 Ego posui
te quasi plaustrum triturans novum, habens
59
wóz młócący nowy, który ma zęby trące;
będziesz młócił góry i zetrzesz, i pagórki
jakby w proch obrócisz. 16 Będziesz je wiał,
a wiatr pochwyci i wicher rozmiecie je; a ty
się rozradujesz w Panu, rozweselisz się w
Świętym Izraelowym. 17 Nędzarze i ubodzy
szukają wody, a nie ma jej, język ich usechł
od pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, Bóg
Izraelów- nie opuszczę ich. 18 Otworzę na
wysokich pagórkach rzeki, a wpośród pól
źródła: obrócę puszczę w jeziora wodne, a
ziemię bezdrożną w źródła wód. 19 Dam na
pustyni cedry, akację i mirt, i drzewo oliwne;
postawię w pustyni jodłę, wiąz i bukszpan
razem, aby ujrzeli i poznali, 20 i zważyli i
zrozumieli razem, że ręka Pańska to
uczyniła, a Święty Izraelów stworzył to. 21
Przedłóżcie sprawę waszą, mówi Pan;
przynieście, jeśli co mocnego macie, rzekł
król Jakubów. 22 Niech przystąpią i niech
wam oznajmią wszystko, co ma przyjść;
pierwsze rzeczy, które były, opowiedzcie, a
rozważymy w sercu naszym i będziemy
wiedzieć ostatnie rzeczy ich; i co przyjść ma,
powiedzcie nam! 23 Oznajmijcie, co ma
przyjść potem, a poznamy, żeście wy
bogowie; uczyńcie też dobrze albo źle, jeśli
możecie, a mówmy i obaczmy społem ! 24
Oto wy jesteście z niczego i dzieło wasze z
tego, co nie jest; obrzydłością jest ten, co was
obrał. 25 Wzbudziłem z północy, a przyjdzie
ze wschodu, będzie wzywał imienia mego i
postąpi z książętami jak z błotem, i jak
garncarz depcący glinę. 26 Kto oznajmił
najpierw, abyśmy wiedzieli? i z początku,
abyśmy rzekli: "Jesteś sprawiedliwy ?" Nie
ma nikogo, kto by oznajmił, ani kto by
przepowiedział, ani kto by słuchał mów
waszych. 27 Pierwszy do Syjonu rzecze:
"Oto są," a Jerozolimie dam zwiastuna. 28 I
widziałem, a nie było ani wśród nich nikogo,
kto by dał radę, a zapytany słowo
odpowiedział. 29 Oto wszyscy
niesprawiedliwi i próżne dzieła ich; wiatrem
i próżnością są bałwany ich.
rostra serrantia ; triturabis montes, et
comminues, et colles quasi pulverem pones.
16 Ventilabis eos, et ventus tollet, et turbo
disperget eos ; et tu exsultabis in Domino,
in Sancto Israël lætaberis. 17 Egeni et
pauperes quærunt aquas, et non sunt ; lingua
eorum siti aruit. Ego Dominus exaudiam
eos, Deus Israël, non derelinquam eos. 18
Aperiam in supinis collibus flumina, et in
medio camporum fontes : ponam desertum
in stagna aquarum, et terram inviam in rivos
aquarum. 19 Dabo in solitudinem cedrum, et
spinam, et myrtum, et lignum olivæ ; ponam
in deserto abietem, ulmum, et buxum simul :
20 ut videant, et sciant, et recogitent, et
intelligant pariter, quia manus Domini fecit
hoc, et Sanctus Israël creavit illud. 21 Prope
facite judicium vestrum, dicit Dominus ;
Afferte, si quid forte habetis, dicit rex Jacob.
22 Accedant, et nuntient nobis quæcumque
ventura sunt ; priora quæ fuerunt, nuntiate,
et ponemus cor nostrum, et sciemus
novissima eorum ; et quæ ventura sunt,
indicate nobis. 23 Annuntiate quæ ventura
sunt in futurum, et sciemus quia dii estis vos
; bene quoque aut male, si potestis, facite, et
loquamur et videamus simul. 24 Ecce vos
estis ex nihilo, et opus vestrum ex eo quod
non est : abominatio est qui elegit vos. 25
Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis :
vocabit nomen meum, et adducet
magistratus quasi lutum, et velut plastes
conculcans humum. 26 Quis annuntiavit ab
exordio ut sciamus, et a principio ut dicamus
: Justus es ? Non est neque annuntians,
neque prædicens, neque audiens sermones
vestros. 27 Primus ad Sion dicet : Ecce
adsunt, et Jerusalem evangelistam dabo. 28
Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam
qui iniret consilium, et interrogatus
responderet verbum. 29 Ecce omnes injusti,
et vana opera eorum ; ventus et inane
simulacra eorum.
60
3 SŁUGA PAŃSKI (42,1-9).
42
1 Oto sługa mój, podejmę go; wybrany mój,
upodobała sobie w nim dusza moja;
włożyłem ducha mego nań, prawo narodom
przyniesie. 2 Nie będzie wołał ani będzie
miał względu na osobę ani będzie słyszany
głos jego na ulicy. 3 Trzciny nadłamanej nie
skruszy, a lnu kurzącego się nie zagasi,
według prawdy ogłosi dobre prawo. 4 Nie
będzie smutny ani zaburzony, aż ustanowi na
ziemi prawo, a na naukę jego wyspy czekać
będą. 5 To mówi Pan Bóg, który stworzył
niebiosa i rozpostarł je, który umocnił ziemię
i co się z niej rodzi; dający tchnienie ludowi,
który jest na niej, i ducha depcącym po niej:
6 Ja, Pan, wezwałem cię w sprawiedliwości i
ująłem rękę twą, i zachowałem cię. I dałem
cię na przymierze ludu, na światłość
narodów, 7 abyś otworzył oczy ślepych,
wywiódł więźniów z zamknienia, z domu
ciemnicy siedzących w ciemności. 8 - Ja
Pan, to jest imię moje, chwały mojej nie dam
drugiemu, a sławy mojej bałwanom. 9
Pierwsze wypadki, oto przyszły, nowe też ja
zapowiadam; pierwej niźli się staną, dam je
wam słyszeć.
4. ZBAWIENIE IZRAELA (42,10-43,7).
10 Śpiewajcie Panu pieśń nową, chwałę jego
od krańców ziemi, wy, którzy się puszczacie
na morze i napełnienie jego, wyspy i
mieszkańcy ich. 11 Niech się podniesie
pustynia i miasta jej, w domach będzie
mieszkać Kedar; chwalcie, mieszkańcy
Skały, z wierzchu gór wołać będą. 12 Będą
dawać Panu sławę, a chwałę jego na wyspach
będą opowiadać. 13 Pan wyjdzie jak
mocarz, jak mąż wojownik rozbudzi zapał,
będzie krzyczał i wołał, przeciw
nieprzyjaciołom swym wzmocni się. 14 -
Milczałem zawsze, umilkłem, byłem
cierpliwy: jak rodząca mówić będę,
rozproszę i połknę zarazem. 15 Puste
uczynię góry i pagórki, i wszystką trawę ich
wysuszę; i obrócę rzeki w wyspy, a jeziora
42
1 Ecce servus meus, suscipiam eum ; electus
meus, complacuit sibi in illo anima mea :
dedi spiritum meum super eum : judicium
gentibus proferet. 2 Non clamabit, neque
accipiet personam, nec audietur vox ejus
foris. 3 Calamum quassatum non conteret, et
linum fumigans non extinguet : in veritate
educet judicium. 4 Non erit tristis, neque
turbulentus, donec ponat in terra judicium ;
et legem ejus insulæ exspectabunt. 5 Hæc
dicit Dominus Deus, creans cælos, et
extendens eos ; formans terram, et quæ
germinant ex ea ; dans flatum populo qui est
super eam, et spiritum calcantibus eam : 6
Ego Dominus vocavi te in justitia, et
apprehendi manum tuam, et servavi te : et
dedi te in fœdus populi, in lucem gentium, 7
ut aperires oculos cæcorum, et educeres de
conclusione vinctum, de domo carceris
sedentes in tenebris. 8 Ego Dominus, hoc est
nomen meum ; gloriam meam alteri non
dabo, et laudem meam sculptilibus. 9 Quæ
prima fuerunt, ecce venerunt ; nova quoque
ego annuntio : antequam oriantur, audita
vobis faciam.
10 Cantate Domino canticum novum, laus
ejus ab extremis terræ, qui descenditis in
mare, et plenitudo ejus ; insulæ, et
habitatores earum. 11 Sublevetur desertum et
civitates ejus. In domibus habitabit Cedar :
laudate, habitatores petræ ; de vertice
montium clamabunt. 12 Ponent Domino
gloriam, et laudem ejus in insulis
nuntiabunt. 13 Dominus sicut fortis
egredietur, sicut vir præliator suscitabit
zelum ; vociferabitur, et clamabit : super
inimicos suos confortabitur. 14 Tacui
semper, silui, patiens fui : sicut parturiens
loquar ; dissipabo, et absorbebo simul. 15
Desertos faciam montes et colles, et omne
gramen eorum exsiccabo ; et ponam flumina
in insulas, et stagna arefaciam. 16 Et ducam
61
osuszę. 16 I przywiodę ślepych na drogę, o
której nie wiedzą, i ścieżkami, których nie
znali, poprowadzę ich; uczynię przed nimi
ciemność światłością, a krzywe prostymi. Te
rzeczy uczyniłem im, a nie opuściłem ich.
17 Cofnęli się wstecz, niech się zawstydzą
wstydem, którzy ufają rzeźbionym obrazom,
którzy mówią lanym bałwanom: "Wyście
bogowie nasi !"- 18 Głusi, słuchajcie, a
ślepi, patrzcie, abyście widzieli! 19 Któż
ślepy, jeno sługa mój ? i głuchy, jeno ten, do
którego posłałem posłów moich? Kto ślepy,
jeno ten, który jest zaprzedany? i kto ślepy,
jeno sługa Pański? 20 Który widzisz wiele
rzeczy, czy nie będziesz strzegł? który masz
otworzone uszy, czy nie usłyszysz ? 21 A
Pan chciał go poświęcić, uwielmożyć zakon i
wywyższyć. 22 Ale lud to rozszarpany i
spustoszony, sidłem młodzieńców wszyscy i
ukryto ich w ciemnicach; dostali się na
złupienie, a nie ma, kto by wyrwał; na
rozchwycenie, a nie ma, kto by rzekł: "Oddaj
!" 23 Któż jest między wami, co tego
słucha? kto uważa i słucha o tym, co
przyjdzie? 24 Któż dał na rozgrabienie
Jakuba, a Izraela pustoszącym ? Czy nie Pan
sam, któremu zgrzeszyliśmy? A nie chcieli
drogami jego chodzić i nie słuchali zakonu
jego. 25 I wylał nań rozgniewanie
zapalczywości swojej i mocną wojnę, i
wypalił go wkoło, a nie poznał; i podpalił go,
a nie zrozumiał.
43
1 A teraz to mówi Pan, który cię stworzył,
Jakubie, i który cię ukształtował, Izraelu:
"Nie bój się, bo cię odkupiłem i nazwałem
cię imieniem twoim; mój ty jesteś ! 2 Gdy
pójdziesz przez wody, ja z tobą będę, a rzeki
cię nie okryją; gdy będziesz chodził w ogniu,
nie sparzysz się i płomień nie będzie gorzał
na tobie. 3 - Bo ja jestem Pan, Bóg twój,
Święty Izraelów, zbawiciel twój; dałem Egipt
na okup twój, Etiopię i Sabę za ciebie. 4
Odkąd się stałeś czcigodnym i chwalebnym
w oczach moich, jam cię umiłował, i dam
ludzi za ciebie i narody za duszę twoją. 5 -
Nie bój się, bo ja z tobą jestem; od wschodu
przyprowadzę potomstwo twoje i od zachodu
cæcos in viam quam nesciunt, et in semitis
quas ignoraverunt ambulare eos faciam ;
ponam tenebras coram eis in lucem, et prava
in recta ; hæc verba feci eis, et non dereliqui
eos. 17 Conversi sunt retrorsum,
confundantur confusione, qui confidunt in
sculptili ; qui dicunt conflatili : Vos dii
nostri. 18 Surdi, audite, et cæci, intuemini ad
videndum. 19 Quis cæcus, nisi servus meus ;
et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi ?
quis cæcus, nisi qui venundatus est ? et quis
cæcus, nisi servus Domini ? 20 Qui vides
multa, nonne custodies ? qui apertas habes
aures, nonne audies ? 21 Et Dominus voluit
ut sanctificaret eum, et magnificaret legem,
et extolleret. 22 Ipse autem populus direptus,
et vastatus ; laqueus juvenum omnes, et in
domibus carcerum absconditi sunt ; facti
sunt in rapinam, nec est qui eruat ; in
direptionem, nec est qui dicat : Redde. 23
Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat, et
auscultet futura ? 24 Quis dedit in
direptionem Jacob, et Israël vastantibus ?
nonne Dominus ipse, cui peccavimus ? Et
noluerunt in viis ejus ambulare, et non
audierunt legem ejus. 25 Et effudit super eum
indignationem furoris sui, et forte bellum ;
et combussit eum in circuitu, et non cognovit
; et succendit eum, et non intellexit.
43
1 Et nunc hæc dicit Dominus creans te,
Jacob, et formans te, Israël : Noli timere,
quia redemi te, et vocavi te nomine tuo :
meus es tu. 2 Cum transieris per aquas,
tecum ero, et flumina non operient te ; cum
ambulaveris in igne, non combureris, et
flamma non ardebit in te. 3 Quia ego
Dominus Deus tuus, Sanctus Israël, salvator
tuus, dedi propitiationem tuam Ægyptum,
Æthopiam, et Saba, pro te. 4 Ex quo
honorabilis factus es in oculis meis, et
gloriosus, ego dilexi te, et dabo homines pro
te, et populos pro anima tua. 5 Noli timere,
quia ego tecum sum ; ab oriente adducam
semen tuum, et ab occidente congregabo te.
62
zgromadzę cię. 6 Rzeknę północnej stronie:
"Daj !" a południowej: "Nie zatrzymuj !
Przynieś synów moich z daleka, a córki moje
z krańców ziemi." 7 I każdego, który wzywa
imienia mego, ku chwale mojej stworzyłem
go, ukształtowałem go i uczyniłem go.
5 ZBAWIENIE IZRAELA
ŚWIADECTWEM DLA PANA (43,8-44,5).
8 Wyprowadź lud ślepy, a mający oczy,
głuchy, a mający uszy. 9 Wszystkie narody
zgromadziły się razem i zebrały się
pokolenia. Któż między wami opowie to, a
da nam słyszeć pierwsze rzeczy? Niech
dadzą świadków swych, niech będą
usprawiedliwieni, niech słyszą i rzekną:
"Prawdziwie!" 10 -Wyście świadkowie moi,
mówi Pan, i sługa mój, którego obrałem,
abyście wiedzieli i wierzyli mi i zrozumieli,
że ja jestem sam. Przede mną nie był
utworzony bóg i po mnie nie będzie. 11 Ja
jestem, ja jestem Pan, a oprócz mnie nie ma
zbawiciela. 12 Ja zapowiedziałem i
zbawiłem, oznajmiłem, a nie było między
wami cudzego; wyście świadkowie moi,
mówi Pan, 13 a ja Bóg. I od początku ja sam
jestem, i nie ma nikogo, co by z ręki mojej
wyrwał; zdziałam, a kto odwróci?" 14 - To
mówi Pan, odkupiciel wasz, Święty
Izraelów: "Dla was posłałem do Babilonu i
oderwałem wszystkie zawory i
Chaldejczyków, którzy się chlubili w
okrętach swoich. 15 Ja Pan, Święty wasz,
stworzyciel Izraela, król wasz." 16 To mówi
Pan, ˇktóry dał w morzu drogę, a ścieżkę na
bystrych wodach; 17 który wywiódł wóz i
konia, wojsko i mocnego; razem zasnęli i nie
powstaną, starci są jak len i pogaśli: 18 "Nie
wspominajcie pierwszych rzeczy i
starodawnym nie przypatrujcie się. 19 Oto ja
czynię nowe rzeczy, i teraz wzejdą, zaiste
poznacie je: położę na puszczy drogę, a rzeki
na bezdrożu. 20 Chwalić mię będzie zwierz
polny, smoki i strusie, że dałem wody na
puszczy, rzeki na bezdrożu, aby dać napój
ludowi memu, wybranemu memu. 21 Lud
ten utworzyłem sobie, chwałę moją będzie
opowiadał. 22 Nie wzywałeś mnie, Jakubie,
i nie pracowałeś dla mnie, Izraelu ! 23 Nie
6 Dicam aquiloni : Da ; et austro : Noli
prohibere : affer filios meos de longinquo,
et filias meas ab extremis terræ. 7 Et omnem
qui invocat nomen meum, in gloriam meam
creavi eum, formavi eum, et feci eum.
8 Educ foras populum cæcum, et oculos
habentem ; surdum, et aures ei sunt. 9
Omnes gentes congregatæ sunt simul, et
collectæ sunt tribus. Quis in vobis annuntiet
istud, et quæ prima sunt audire nos faciet ?
Dent testes eorum, justificentur, et audiant,
et dicant : Vere. 10 Vos testes mei, dicit
Dominus, et servus meus quem elegi : ut
sciatis, et credatis mihi, et intelligatis quia
ego ipse sum ; ante me non est formatus
Deus, et post me non erit. 11 Ego sum, ego
sum Dominus, et non est absque me
salvator. 12 Ego annuntiavi, et salvavi ;
auditum feci, et non fuit in vobis alienus :
vos testes mei, dicit Dominus, et ego Deus.
13 Et ab initio ego ipse, et non est qui de
manu mea eruat. Operabor, et quis avertet
illud ? 14 Hæc dicit Dominus, redemptor
vester, Sanctus Israël : Propter vos misi in
Babylonem, et detraxi vectes universos, et
Chaldæos in navibus suis gloriantes. 15 Ego
Dominus, Sanctus vester, creans Israël, rex
vester. 16 Hæc dicit Dominus, qui dedit in
mari viam, et in aquis torrentibus semitam ;
17 qui eduxit quadrigam et equum, agmen et
robustum : simul obdormierunt, nec
resurgent ; contriti sunt quasi linum, et
extincti sunt. 18 Ne memineritis priorum, et
antiqua ne intueamini. 19 Ecce ego facio
nova, et nunc orientur, utique cognoscetis ea
: ponam in deserto viam, et in invio
flumina. 20 Glorificabit me bestia agri,
dracones, et struthiones : quia dedi in
deserto aquas, flumina in invio, ut darem
potum populo meo, electo meo. 21 Populum
istum formavi mihi : laudem meam narrabit.
22 Non me invocasti, Jacob, nec laborasti in
me, Israël. 23 Non obtulisti mihi arietem
holocausti tui, et victimis tuis non
glorificasti me ; non te servire feci in
63
ofiarowałeś mi barana całopalenia twego i
ofiarami twymi nie uczciłeś mnie; nie
kazałem ci służyć obiatą, ani cię nie
trudziłem kadzidłem. 24 Nie kupiłeś mi za
srebro ziela wonnego i łojem ofiar twoich nie
napoiłeś mnie; a przecie uczyniłeś, że
służyłem dla grzechów twoich, zadałeś mi
boleść nieprawościami twymi. 25 Ja jestem,
ja jestem sam, który gładzę nieprawości
twoje dla mnie, a grzechów twoich nie
wspomnę. 26 Przywiedź mi na pamięć, a
rozprawmy się nawzajem; powiedz, jeśli co
masz, aby się usprawiedliwić. 27 Ojciec
twój pierwszy zgrzeszył, a tłumacze twoi
wykroczyli przeciwko mnie. 28 I
splugawiłem książąt świętych, dałem na
wytracenie Jakuba, a Izraela na urągowisko.
44
1 A teraz słuchaj, Jakubie, sługo mój, i
Izraelu, którego obrałem. 2 To mówi Pan,
który cię uczynił i utworzył z żywota,
pomocnik twój: Nie bój się, sługo Jakubie, i
najprawszy, którego obrałem. 3 Bo wyleję
wody na spragnioną, a strumienie na suchą;
wyleję ducha mego na potomstwo twoje, a
błogosławieństwo moje na naród twój. 4 I
będą róść między zioła- mi jak wierzby przy
wodach cieknących 5 Ten rzecze: "Pańskim
ja jestem," a tamten będzie wzywał w imię
Jakuba, a ten napisze ręką swą: "Panu,"
imieniem Izraelowym będzie upodobniony."
6. BÓG PRAWDZIWY A BAŁWANY
(44, 6-23).
6 To mówi Pan, król Izraela i odkupiciel
jego, Pan zastępów: "Jam pierwszy i jam
ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga. 7 Któż
mnie podobny ? Niech się da słyszeć i
oznajmi, a niech mi wyłoży porządek od
owego czasu, jak ustanowiłem lud
starodawny; przyszłe rzeczy i te, które mają
być, niech im oznajmią. 8 Nie bójcie się ani
się nie trwóżcie! Od owego czasu dałem ci
słyszeć i oznajmiłem, wyście świadkowie
moi ! Czy jest Bóg oprócz mnie? i twórca,
którego bym ja nie znał?- 9 Twórcy
oblatione, nec laborem tibi præbui in thure.
24 Non emisti mihi argento calamum, et
adipe victimarum tuarum non inebriasti me :
verumtamen servire me fecisti in peccatis
tuis ; præbuisti mihi laborem in iniquitatibus
tuis. 25 Ego sum, ego sum ipse qui deleo
iniquitates tuas propter me, et peccatorum
tuorum non recordabor. 26 Reduc me in
memoriam, et judicemur simul : narra si
quid habes ut justificeris. 27 Pater tuus
primus peccavit, et interpretes tui
prævaricati sunt in me : 28 et contaminavi
principes sanctos ; dedi ad internecionem
Jacob, et Israël in blasphemiam.
44
1 Et nunc audi, Jacob, serve meus, et Israël,
quem elegi. 2 Hæc dicit Dominus faciens et
formans te, ab utero auxiliator tuus : Noli
timere, serve meus Jacob, et rectissime,
quem elegi. 3 Effundam enim aquas super
sitientem, et fluenta super aridam ;
effundam spiritum meum super semen tuum,
et benedictionem meam super stirpem tuam :
4 et germinabunt inter herbas, quasi salices
juxta præterfluentes aquas. 5 Iste dicet :
Domini ego sum ; et ille vocabit in nomine
Jacob ; et hic scribet manu sua : Domino, et
in nomine Israël assimilabitur.
6 Hæc dicit Dominus, rex Israël, et
redemptor ejus, Dominus exercituum : Ego
primus, et ego novissimus, et absque me non
est deus. 7 Quis similis mei ? vocet, et
annuntiet : et ordinem exponat mihi, ex quo
constitui populum antiquum ; ventura et quæ
futura sunt annuntient eis. 8 Nolite timere,
neque conturbemini : ex tunc audire te feci,
et annuntiavi ; vos estis testes mei. Numquid
est Deus absque me, et formator quem ego
non noverim ? 9 Plastæ idoli omnes nihil
sunt, et amantissima eorum non proderunt
64
bałwanów wszyscy niczym są, a najmilsze
rzeczy ich nic im nie pomogą; sami są
świadkami ich, że nie widzą ani rozumieją,
aby byli pohańbieni. 10 Kto utworzył boga i
ulał posąg na nic niepożyteczny? 11 Oto
wszyscy zwolennicy jego będą pohańbieni,
bo są rzemieślnikami z ludzi; zejdą się
wszyscy, staną i zlękną się i wspólnie się
zawstydzą. 12 - Kowal piłą robił, w węglu i
pod młotami utworzył go, i robił ramieniem
mocy swojej; łaknąć będzie, aż zemdleje, nie
będzie pił wody i ustanie. 13 Rzemieślnik
około - drzewa rozciągnął sznur i
ukształtował go heblem, uczynił go według
węgielnicy i pod cyrkiel utoczył go, i uczynił
obraz męża jak pięknego człowieka,
mieszkającego w domu. 14 Narąbał cedrów,
wziął jedlinę i dąb, który stał między
drzewami leśnymi, zasadził sosnę, którą
deszcz żywił. 15 I posłużyła ludziom na
ognisko; wziął z nich i rozgrzał się, i
podpalił, i napiekł chleba, a z ostatka zrobił
boga i pokłonił się, uczynił posąg i klękał
przed nim. 16 Połowę drzewa spalił w
ogniu, a przy połowie jego mięsa się najadł,
uwarzył jarzynę i najadł się, i rozgrzał się, i
rzekł: "Ach, tom się rozgrzał, widziałem
ogień !" 17 A z ostatka jego uczynił sobie
boga, bałwana, klęka przed nim i kłania się
mu, i modli się mówiąc: 18 "Wybaw mię,
boś ty jest bóg mój!" Nie wiedzieli ani
zrozumieli, bo zaklejone są oczy ich, aby nie
widzieli i żeby sercem nie zrozumieli. 19
Nie rozmyślają w myśli swojej ani nie uznają
ani nie czują, aby rzekł: "Połowę jego
spaliłem w ogniu i napiekłem na jego węglu
chleba, nawarzyłem mięsa i jadłem; a z
ostatka jego bałwana uczynię? Przed klocem
drzewa klękać będę?" 20 Część jego jest
popiołem, serce głupie kłaniało się mu, a nie
wybawi duszy swej ani nie rzecze: "Może
kłamstwo jest w prawicy mojej?"- 21
Pomnij na to, Jakubie i Izraelu, boś ty jest
sługa mój; utworzyłem cię, sługą moim
jesteś ty; Izraelu, nie zapominaj mnie! 22
Zgładziłem jak obłok nieprawości twoje, a
jak mgłę grzechy twoje; zawróćże ku mnie,
bom cię odkupił!"
eis. Ipsi sunt testes eorum, quia non vident,
neque intelligunt, ut confundantur. 10 Quis
formavit deum, et sculptile conflavit ad nihil
utile ? 11 Ecce omnes participes ejus
confundentur, fabri enim sunt ex hominibus
; convenient omnes, stabunt et pavebunt, et
confundentur simul. 12 Faber ferrarius lima
operatus est, in prunis et in malleis formavit
illud, et operatus est in brachio fortitudinis
suæ ; esuriet et deficiet, non bibet aquam et
lassescet. 13 Artifex lignarius extendit
normam, formavit illud in runcina, fecit
illud in angularibus, et in circino tornavit
illud, et fecit imaginem viri quasi
speciosum hominem habitantem in domo ;
14 succidit cedros, tulit ilicem, et quercum,
quæ steterat inter ligna saltus ; plantavit
pinum, quam pluvia nutrivit : 15 et facta est
hominibus in focum ; sumpsit ex eis, et
calefactus est ; et succendit et coxit panes ;
de reliquo autem operatus est deum et
adoravit ; fecit sculptile, et curvatus est ante
illud. 16 Medium ejus combussit igni, et de
medio ejus carnes comedit ; coxit
pulmentum, et saturatus est, et calefactus est,
et dixit : Vah ! calefactus sum, vidi focum ;
17 reliquum autem ejus deum fecit et
sculptile sibi ; curvatur ante illud, et adorat
illud, et obsecrat, dicens : Libera me, quia
deus meus es tu ! 18 Nescierunt, neque
intellexerunt ; obliti enim sunt ne videant
oculi eorum, et ne intelligant corde suo. 19
Non recogitant in mente sua, neque
cognoscunt, neque sentiunt, ut dicant :
Medietatem ejus combussi igni, et coxi
super carbones ejus panes ; coxi carnes et
comedi, et de reliquo ejus idolum faciam ?
ante truncum ligni procidam ? 20 Pars ejus
cinis est ; cor insipiens adoravit illud, et non
liberabit animam suam : neque dicet : Forte
mendacium est in dextera mea. 21 Memento
horum Jacob, et Israël, quoniam servus meus
es tu. Formavi te ; servus meus es tu, Israël,
ne obliviscaris mei. 22 Delevi ut nubem
iniquitates tuas, et quasi nebulam peccata tua
: revertere ad me, quoniam redemi te.
65
23 Chwalcie niebiosa, bo Pan miłosierdzie
uczynił ! Wykrzykujcie, końce ziemi,
brzmijcie, góry, chwałą, lesie i wszelkie
drzewo jego! Bo odkupił Pan Jakuba i Izrael
chlubić się będzie.
7. CYRUS, POMAZANIEC PAŃSKI I
WYBAWICIEL IZRAELA (44,24-45,26).
24 To mówi Pan, odkupiciel twój i twórca
twój z żywota: "Jam jest Pan, czyniący
wszystko, rozciągający niebiosa sam,
utwierdzający ziemię, a nikt ze mną; 25
niweczący znaki rzeźbiarzy, a wieszczków
obracający w szaleństwo; który odrzucam
mądrych wstecz, a umiejętność ich głupią
czynię; 26 który wzbudzam słowo sługi
swego, a plany posłów swoich wykonywam;
który mówię Jeruzalem: "Będziesz
zamieszkane," a miastom Judy: "Będziecie
zbudowane," a ruiny jego dźwignę; który
mówię głębinie: 27 "Wyschnij ! i rzeki
twoje wysuszę," 28 który mówię Cyrusowi:
"Jesteś pasterzem moim i wszystką wolę
moją wykonasz," który mówię Jeruzalem:
"Będziesz zbudowane," a świątyni:
"Będziesz założona."
45
1 To mówi Pan pomazańcowi memu,
Cyrusowi, którego prawicę ująłem, aby
podbić przed nim narody, a grzbiety królów
obrócić, i otworzyć przed nim wrota, a
bramy nie będą zamknięte: 2 "Ja przed tobą
pójdę i sławnych na ziemi poniżę, wrota
miedziane skruszę i zawory żelazne połamię.
3 I dam ci skarby ukryte i tajemnice
kryjówek, abyś wiedział, żem ja Pan, który
mianuję imię twoje, Bóg Izraelów. 4 Dla
Jakuba, sługi mego, i Izraela, wybranego
mego, nazwałem cię imieniem twoim,
upodobniłem cię, a nie poznałeś mnie. 5 Ja
Pan, a nie ma więcej, oprócz mnie nie ma
Boga. Przepasałem cię, 6 a nie poznałeś
mnie, aby wiedzieli ci, którzy są od wschodu
i którzy od zachodu, że nie ma oprócz mnie.
7 Ja Pan, a nie ma innego, tworzący światło i
stwarzający ciemność, czyniący pokój i
stwarzający zło: 8 ja Pan, który to wszystko
23 Laudate, cæli, quoniam misericordiam
fecit Dominus ; jubilate, extrema terræ ;
resonate, montes, laudationem, saltus et
omne lignum ejus, quoniam redemit
Dominus Jacob, et Israël gloriabitur.
24 Hæc dicit Dominus, redemptor tuus, et
formator tuus ex utero : Ego sum Dominus,
faciens omnia, extendens cælos solus,
stabiliens terram, et nullus mecum ; 25 irrita
faciens signa divinorum, et ariolos in
furorem vertens ; convertens sapientes
retrorsum, et scientiam eorum stultam
faciens ; 26 suscitans verbum servi sui, et
consilium nuntiorum suorum complens ; qui
dico Jerusalem : Habitaberis, et civitatibus
Juda : Ædificabimini, et deserta ejus
suscitabo ; 27 qui dico profundo : Desolare,
et flumina tua arefaciam ; 28 qui dico Cyro :
Pastor meus es, et omnem voluntatem meam
complebis ; qui dico Jerusalem :
Ædificaberis, et templo : Fundaberis.
45
1 Hæc dicit Dominus christo meo Cyro,
cujus apprehendi dexteram, ut subjiciam
ante faciem ejus gentes, et dorsa regum
vertam, et aperiam coram eo januas, et
portæ non claudentur : 2 Ego ante te ibo, et
gloriosos terræ humiliabo ; portas æreas
conteram, et vectes ferreos confringam : 3 et
dabo tibi thesauros absconditos, et arcana
secretorum, ut scias quia ego Dominus, qui
voco nomen tuum, Deus Israël, 4 propter
servum meum Jacob, et Israël, electum
meum ; et vocavi te nomine tuo : assimilavi
te, et non cognovisti me. 5 Ego Dominus, et
non est amplius ; extra me non est deus ;
accinxi te, et non cognovisti me : 6 ut sciant
hi qui ab ortu solis et qui ab occidente,
quoniam absque me non est : ego Dominus,
et non est alter : 7 formans lucem et creans
tenebras, faciens pacem et creans malum :
ego Dominus faciens omnia hæc. 8 Rorate,
66
czynię ! Spuśćcie rosę niebiosa, z wierzchu,
a obłoki niech zleją z deszczem
sprawiedliwego; niech się otworzy ziemia i
zrodzi zbawiciela, a sprawiedliwość niech
wzejdzie zarazem: ja Pan stworzyłem go." 9
Biada temu, który się spiera z Twórcą
swoim, skorupa naczynia z gliny ziemi! Czy
rzecze glina garncarzowi swemu: "Co
czynisz ?" a robota twoja: "Bez ręku jest?"
10 Biada temu, kto mówi ojcu: "Co
płodzisz?" a niewieście: "Co rodzisz ?" 11
To mówi Pan, Święty Izraelów, twórca jego:
"Pytajcie mię o przyszłe rzeczy, w sprawie
synów moich i w sprawie dzieła rąk moich
mówcie do mnie. 12 Ja uczyniłem ziemię i
człowieka na niej ja stworzyłem; ręce moje
rozciągnęły niebiosa i wszystkiemu wojsku
ich rozkazałem. 13 Ja go wzbudziłem do
sprawiedliwości i wszystkie drogi jego
wyrównam. On zbuduje miasto moje i
więźniów moich wypuści, nie za okup ani za
dary, mówi Pan, Bóg zastępów." 14 To
mówi Pan: "Praca Egiptu I i kupiectwo
Etiopii i Sabaim, mężowie wysocy do ciebie
przejdą i twoi będą; za tobą chodzić będą,
skuci w okowy pójdą i tobie kłaniać i modlić
się będą: "Tylko w tobie jest. Bóg, a nie ma
poza tobą Boga." 15 Zaprawdę, ty jesteś
Bóg ukryty, Bóg Izraelów, zbawiciel ! 16
Zawstydzili się i zmieszali wszyscy, razem
odeszli z hańbą wytwórcy błędów. 17 Izrael
zbawiony jest przez Pana zbawieniem
wiecznym; nie zawstydzicie się ani się nie
zasromacie aż na wieki wieków. 18 - Bo to
mówi Pan, który stworzył niebiosa, sam Bóg,
który utworzył ziemię i uczynił ją, sam
twórca jej; nie na próżno ją stworzył, żeby
była zamieszkana, utworzył ją: 19 "Ja Pan,
a nie ma innego. Nie potajemnie mówiłem na
miejscu ziemi ciemnym; nie mówiłem
potomstwu Jakubowemu: "Na próżno mię
szukajcie !" Ja Pan, mówiący
sprawiedliwość, powiadający prawość. 20
Zbierzcie się, a przyjdźcie i przystąpcie
razem, którzyście zbawieni z narodów ! Są
bez poznania ci, którzy noszą drewno posągu
swego i modlą się do boga nie zbawiającego.
21 Oznajmijcie, a przyjdźcie i naradźcie się
wspólnie, kto to dał słyszeć od początku, od
owego czasu to przepowiedział? Czy nie ja,
cæli, desuper, et nubes pluant justum ;
aperiatur terra, et germinet Salvatorem, et
justitia oriatur simul : ego Dominus creavi
eum. 9 Væ qui contradicit fictori suo, testa
de samiis terræ ! Numquid dicet lutum
figulo suo : Quid facis, et opus tuum absque
manibus est ? 10 Væ qui dicit patri : Quid
generas ? et mulieri : Quid parturis ? 11 Hæc
dicit Dominus, Sanctus Israël, plastes ejus :
Ventura interrogate me ; super filios meos et
super opus manuum mearum mandate mihi.
12 Ego feci terram, et hominem super eam
creavi ego : manus meæ tetenderunt cælos,
et omni militiæ eorum mandavi. 13 Ego
suscitavi eum ad justitiam, et omnes vias
ejus dirigam ; ipse ædificabit civitatem
meam, et captivitatem meam dimittet, non
in pretio neque in muneribus, dicit Dominus
Deus exercituum. 14 Hæc dicit Dominus :
Labor Ægypti, et negotiatio Æthiopiæ, et
Sabaim viri sublimes ad te transibunt, et tui
erunt ; post te ambulabunt, vincti manicis
pergent, et te adorabunt, teque
deprecabuntur. Tantum in te est Deus, et
non est absque te deus. 15 Vere tu es Deus
absconditus, Deus Israël, salvator. 16
Confusi sunt, et erubuerunt omnes : simul
abierunt in confusionem fabricatores
errorum. 17 Israël salvatus est in Domino
salute æterna ; non confundemini, et non
erubescetis usque in sæculum sæculi. 18
Quia hæc dicit Dominus creans cælos, ipse
Deus formans terram et faciens eam, ipse
plastes ejus ; non in vanum creavit eam : ut
habitaretur formavit eam : Ego Dominus, et
non est alius. 19 Non in abscondito locutus
sum, in loco terræ tenebroso ; non dixi
semini Jacob frustra : Quærite me : ego
Dominus loquens justitiam, annuntians
recta. 20 Congregamini, et venite, et accedite
simul qui salvati estis ex gentibus :
nescierunt qui levant lignum sculpturæ suæ,
et rogant deum non salvantem. 21
Annuntiate, et venite, et consiliamini simul.
Quis auditum fecit hoc ab initio, ex tunc
prædixit illud ? numquid non ego Dominus,
et non est ultra deus absque me ? Deus
justus, et salvans non est præter me. 22
Convertimini ad me, et salvi eritis, omnes
fines terræ, quia ego Deus, et non est alius.
67
Pan, a nie ma więcej Boga okrom mnie?
Boga sprawiedliwego i zbawiającego nie ma
oprócz mnie. 22 Nawróćcie się do mnie, a
będziecie zbawione, wszystkie krańce ziemi;
bo ja Bóg, a nie ma innego. 23 Przysiągłem
przez samego siebie, wyjdzie z ust moich
słowo sprawiedliwości, a nie wróci się: 24
że będzie się mi kłaniać wszelkie kolano i
każdy język przysięgać." 25 A tak w Panu
rzecze, moje są sprawiedliwości i
rozkazywanie; do niego przyjdą, i zawstydzą
się wszyscy, którzy mu się sprzeciwiają. 26
W Panu będzie usprawiedliwione i
przechwalać się będzie wszystko potomstwo
Izraela.
8. UPADEK BAŁWANÓW (46, 1-13).
46
1 Złamany jest Bel, skruszony jest Nabo;
dostały się bałwany ich zwierzętom i
bydlętom, brzemiona wasze ciężkiej wagi aż
do zmordowania. 2 Spróchniały i skruszyły
się wszystkie razem, nie mogły zbawić
noszącego, a dusza ich w niewolę pójdzie. 3
- Słuchajcie mię, domu Jakuba i cała resztko
domu Izraela, wy, których nosi żywot mój,
których piastuje łono moje. 4 Aż do starości
ja sam, i aż do sędziwości ja nosić będę; ja
uczyniłem, ja też nosić będę, ja piastować
będę i zbawię. 5 - Komu przyrównaliście
mnie i upodobnili, i przymierzyli, i
podobnym uczynili? 6 Wy, którzy
dobywacie złoto z worka, a srebro na szali
ważycie najmując złotnika, aby uczynił boga,
i upadają i kłaniają się. 7 Noszą go na
ramionach dźwigając i stawiając na miejscu
jego; i będzie stał, a nie ruszy się z miejsca
swego; ale i gdy zawołają do niego, nie
usłyszy, nie wybawi ich z utrapienia. 8 -
Pomnijcie na to i zawstydźcie się; nawróćcie
się, przestępcy, do serca. 9 Pomnijcie na
pierwszy wiek, żem ja jest Bóg, a nie ma
więcej Boga i nie ma mnie podobnego, 10
który zapowiadam naprzód ostatnią rzecz, a
na początku to, co się jeszcze nie stało,
mówiąc: "Postanowienie moje się ostoi i
stanie się wszystka wola moja"; 11 który
wzywam ze wschodu ptaka, a z dalekiej
23 In memetipso juravi ; egredietur de ore
meo justitiæ verbum, et non revertetur :
quia mihi curvabitur omne genu, et jurabit
omnis lingua. 24 Ergo in Domino, dicet,
meæ sunt justitiæ et imperium ; ad eum
venient, et confundentur omnes qui
repugnant ei. 25 In Domino justificabitur, et
laudabitur omne semen Israël.
46
1 Confractus est Bel, contritus est Nabo ;
facta sunt simulacra eorum bestiis et
jumentis, onera vestra gravi pondere usque
ad lassitudinem. 2 Contabuerunt, et contrita
sunt simul ; non potuerunt salvare
portantem, et anima eorum in captivitatem
ibit. 3 Audite me, domus Jacob, et omne
residuum domus Israël ; qui portamini a meo
utero, qui gestamini a mea vulva. 4 Usque
ad senectam ego ipse, et usque ad canos ego
portabo ; ego feci, et ego feram ; ego
portabo, et salvabo. 5 Cui assimilastis me, et
adæquastis, et comparastis me, et fecistis
similem ? 6 Qui confertis aurum de sacculo,
et argentum statera ponderatis, conducentes
aurificem ut faciat deum, et procidunt, et
adorant. 7 Portant illum in humeris gestantes,
et ponentes in loco suo, et stabit, ac de loco
suo non movebitur : sed et cum clamaverint
ad eum, non audiet ; de tribulatione non
salvabit eos. 8 Mementote istud, et
confundamini ; redite, prævaricatores, ad
cor. 9 Recordamini prioris sæculi, quoniam
ego sum Deus, et non est ultra deus, nec est
similis mei. 10 Annuntians ab exordio
novissimum, et ab initio quæ necdum facta
sunt, dicens : Consilium meum stabit, et
omnis voluntas mea fiet. 11 Vocans ab
oriente avem, et de terra longinqua virum
voluntatis meæ : et locutus sum, et adducam
68
ziemi męża woli mojej. I rzekłem, i
przeprowadzę to; utworzyłem; i uczynię to.
12 Słuchajcie mnie, wy, twardego serca,
którzy daleko jesteście od sprawiedliwości!
13 Przybliżyłem sprawiedliwość moją, nie
oddali się, a zbawienie moje nie omieszka.
Dam na Syjonie zbawienie, a w Izraelu sławę
moją.
9. UPADEK BABILONU (47,1-15).
47
1 Zstąp, usiądź w prochu, panno, córko
Babilońska, siądź na ziemi, ' nie ma tronu
córka Chaldejska; bo cię już więcej nie będą
zwać pieszczoną i delikatną. 2 Weźmij
żarna, a miel mąkę, obnaż sromotę twoją,
odkryj plecy, ukaż golenie, brnij przez rzeki.
3 Odkryje się sromota twoja i będzie
widziana hańba twoja; pomstę wezmę, a nie
sprzeciwi mi się człowiek. 4 Odkupiciel
nasz, Pan zastępów imię jego, Święty
Izraelów. 5 Siedź milcząc i wejdź w
ciemności, córko Chaldejska, bo cię nie będą
więcej zwać panią królestw! 6
Rozgniewałem się na lud mój, splugawiłem
dziedzictwo moje i dałem je w ręce twoje.
Nie okazałaś im miłosierdzia, starca
obciążałaś brzemieniem twoim bardzo. 7 I
mówiłaś: "Na wieki będę panią." Nie
przypuściłaś tego do serca twego ani
wspomniałaś na ostateczne rzeczy twoje. 8 -
A tak teraz słuchaj tego, rozkosznico i
mieszkająca bezpiecznie, która mówisz w
sercu twoim: "Ja jestem, a oprócz mnie nie
ma więcej! Nie będę siedzieć jak wdowa ani
nie zaznam niepłodności!" 9 Przyjdą na cię
te dwie rzeczy nagle dnia jednego,
niepłodność i wdowieństwo. Wszystko
przyszło na cię dla mnóstwa czarów twoich i
dla wielkiej zatwardziałości czarowników
twoich. 10 A ufałaś złości twej i mówiłaś:
"Nie ma, kto by mię widział!" Umiejętność
twoja i mądrość, ta cię zdradziła, i mówiłaś
w sercu twoim: "Jam jest, a oprócz mnie nie
ma innej !" 11 Przyjdzie na cię zło, a nie
wiesz, skąd się weźmie; i przypadnie na cię
ucisk, którego nie będziesz mogła odwrócić;
przyjdzie na cię nagła nędza, o której nie
illud ; creavi et faciam illud. 12 Audite me,
duro corde, qui longe estis a justitia. 13
Prope feci justitiam meam, non elongabitur,
et salus mea non morabitur. Dabo in Sion
salutem, et in Israël gloriam meam.
47
1 Descende, sede in pulvere, virgo filia
Babylon : sede in terra ; non est solium filiæ
Chaldæorum, quia ultra non vocaberis
mollis et tenera. 2 Tolle molam, et mole
farinam ; denuda turpitudinem tuam ;
discooperi humerum, revela crura, transi
flumina. 3 Revelabitur ignominia tua, et
videbitur opprobrium tuum ; ultionem
capiam, et non resistet mihi homo. 4
Redemptor noster, Dominus exercituum
nomen illius, Sanctus Israël. 5 Sede tacens,
et intra in tenebras, filia Chaldæorum, quia
non vocaberis ultra domina regnorum. 6
Iratus sum super populum meum :
contaminavi hæreditatem meam, et dedi eos
in manu tua : non posuisti eis misericordias ;
super senem aggravasti jugum tuum valde. 7
Et dixisti : In sempiternum ero domina. Non
posuisti hæc super cor tuum, neque
recordata es novissimi tui. 8 Et nunc audi
hæc delicata, et habitans confidenter, quæ
dicis in corde tuo : Ego sum, et non est
præter me amplius ; non sedebo vidua, et
ignorabo sterilitatem. 9 Venient tibi duo hæc
subito in die una, sterilitas et viduitas :
universa venerunt super te, propter
multitudinem maleficiorum tuorum, et
propter duritiam incantatorum tuorum
vehementem. 10 Et fiduciam habuisti in
malitia tua, et dixisti : Non est qui videat me.
Sapientia tua et scientia tua, hæc decepit te.
Et dixisti in corde tuo : Ego sum, et præter
me non est altera. 11 Veniet super te malum,
et nescies ortum ejus ; et irruet super te
calamitas quam non poteris expiare ; veniet
super te repente miseria quam nescies. 12
Sta cum incantatoribus tuis et cum
69
będziesz wiedziała. 12 Stańże z
czarownikami twymi i z mnóstwem czarów
twoich, przy których się utrudziłaś od
młodości twojej, czy ci snadź co pomoże
albo czy możesz być silniejszą. 13-Ustałaś w
mnóstwie rad twoich; niechże staną a zbawią
cię wróżbici niebiescy, którzy patrzyli na
gwiazdy i rachowali miesiące, aby z nich
zapowiadać, co na cię przyjść miało. 14 Oto
się stali jak słoma, ogień ich spalił; nie
wybawią duszy swej z ręki płomienia; nie
jest to węgiel, który ogrzewa, ani komin,
przy którym się siedzi. 15 Tak ci się stało z
tym wszystkim, przy czym się-trudziłaś.
Kupcy twoi od młodości twojej każdy
pobłądził na drodze swojej, nie ma, kto by
cię wybawił.
10. CEL DAWNYC H I NOWYCH
PRZEPOWIEDNI (48,1-22).
48
1 Słuchajcie tego, domu Jakuba, którzy się
nazywacie imieniem Izraleowym i wyszliście
z wód judzkich, którzy przysięgacie przez
imię Pańskie, a Boga izraelskiego
wspominacie-nie w prawdzie i nie w
sprawiedliwości. 2 Bo od miasta świętego
nazywają się i na Bogu Izraelowym
umocnieni są, Pan zastępów imię jego. 3
Pierwsze rzeczy oznajmiłem od owego czasu
i z ust moich wyszły i dałem je słyszeć; nagle
uczyniłem, i przyszły. 4 Bo wiedziałem, że
jesteś twardy i żyłą żelazną jest szyja twoja,
a czoło twoje miedziane. 5 Zapowiedziałem
ci od dawna; pierwej niźli przyszło,
oznajmiłem ci, abyś snadź nie rzekł:
"Bałwany moje to uczyniły, a posągi moje
rzeźbione i ulane rozkazały to." 6 Co
słyszałeś, obacz wszystko! A wy czyście
zwiastowali? Dałem ci słyszeć nowe rzeczy
od owego czasu, i zachowane jest to, czego
nie znasz. 7 Teraz stworzone są, a nie od
owego czasu i przed tym dniem, a nie
słyszałeś o nich, abyś snadź nie rzekł: 8
"Otom ja wiedział o nich." Aniś słyszał, ani
wiedział, ani od owego czasu otworzono
ucho twoje; wiem bowiem, iż występując
wystąpisz, i przestępcą od żywota nazwałem
multitudine maleficiorum tuorum, in quibus
laborasti ab adolescentia tua, si forte quod
prosit tibi, aut si possis fieri fortior. 13
Defecisti in multitudine consiliorum tuorum.
Stent, et salvent te augures cæli, qui
contemplabantur sidera, et supputabant
menses, ut ex eis annuntiarent ventura tibi.
14 Ecce facti sunt quasi stipula, ignis
combussit eos ; non liberabunt animam
suam de manu flammæ ; non sunt prunæ
quibus calefiant, nec focus ut sedeant ad
eum. 15 Sic facta sunt tibi in quibuscumque
laboraveras : negotiatores tui ab adolescentia
tua, unusquisque in via sua erraverunt ; non
est qui salvet te.
48
1 Audite hæc, domus Jacob, qui vocamini
nomine Israël, et de aquis Juda existis ; qui
juratis in nomine Domini, et Dei Israël
recordamini non in veritate neque in justitia.
2 De civitate enim sancta vocati sunt, et
super Deum Israël constabiliti sunt :
Dominus exercituum nomen ejus. 3 Priora ex
tunc annuntiavi, et ex ore meo exierunt, et
audita feci ea : repente operatus sum, et
venerunt. 4 Scivi enim quia durus es tu, et
nervus ferreus cervix tua, et frons tua ærea.
5 Prædixi tibi ex tunc ; antequam venirent,
indicavi tibi, ne forte diceres : Idola mea
fecerunt hæc, et sculptilia mea et conflatilia
mandaverunt ista. 6 Quæ audisti, vide omnia
; vos autem, num annuntiastis ? Audita feci
tibi nova ex tunc, et conservata sunt quæ
nescis. 7 Nunc creata sunt et non ex tunc ; et
ante diem, et non audisti ea, ne forte dicas :
Ecce ego cognovi ea. 8 Neque audisti, neque
cognovisti, neque ex tunc aperta est auris tua
: scio enim quia prævaricans prævaricaberis,
et transgressorem ex utero vocavi te. 9
Propter nomen meum longe faciam furorem
meum, et laude mea infrenabo te, ne
intereas. 10 Ecce excoxi te, sed non quasi
argentum ; elegi te in camino paupertatis. 11
70
cię. 9 Dla imienia mego oddalę
zapalczywość moją, a chwałą moją
okiełznam cię, abyś nie zginął. 10 Oto
wypławiłem cię, ale nie jak srebro, wybrałem
cię w piecu ubóstwa. 11 Dla mnie, dla mnie
uczynię, aby mi nie bluźniono, a chwały
mojej nie dam innemu. 12 Słuchaj mię,
Jakubie i Izraelu, którego ja wołam: Jam to
jest, ja pierwszy i ja ostatni. 13 Ręka też
moja założyła ziemię, a prawica moja
rozmierzyła niebiosa; ja je zawołam, i staną
gromadnie. 14 Zbierzcie się wy wszyscy, a
słuchajcie: Kto z nich zapowiedział to? Pan
go umiłował, uczyni wolę Jego w Babilonie i
ramię Jego na Chaldejczykach. 15 Ja
mówiłem i zawołałem go, przywiodłem go i
powiodła się droga jego. 16 Przystąpcie do
mnie a słuchajcie tego: Od początku nic
mówiłem w skrytości; od czasu, zanim się
stało, byłem tam. I teraz Pan Bóg posłał mię
i duch jego. 17 - To mówi Pan, odkupiciel
twój, Święty Izraelów: "Ja Pan, Bóg twój,
który cię uczę pożytecznych rzeczy i kieruję
tobą na drodze, którą idziesz. 18 O, gdy- byś
był zważał na przykazania moje, stałby się
był pokój twój jak rzeka, a sprawiedliwość
twoja jako fale morskie; 19 i byłoby
potomstwo twój jak piasek, a płód żywota
twego jak kamyczki jego; nie zginęłoby było
aniby było starte imię jego od oblicza mego."
20 -Wyjdźcie z Babilonu, uciekajcie od
Chaldejczyków; głosem wesołym
oznajmiajcie, rozsławiajcie to i roznoście to
aż na krańce ziemi! Mówcie: "Odkupił Pan
sługi swego Jakuba. 21 Nie pragnęli na
puszczy, gdy ich wyprowadzał; wodę ze
skały wywiódł im i rozciął opokę, a
wypłynęły wody." 22 Nie ma pokoju
bezbożnym, mówi Pan.
Propter me, propter me faciam, ut non
blasphemer ; et gloriam meam alteri non
dabo. 12 Audi me, Jacob, et Israël, quem
ego voco : ego ipse, ego primus, et ego
novissimus. 13 Manus quoque mea fundavit
terram, et dextera mea mensa est cælos ;
ego vocabo eos, et stabunt simul. 14
Congregamini, omnes vos, et audite : quis de
eis annuntiavit hæc ? Dominus dilexit eum,
faciet voluntatem suam in Babylone, et
brachium suum in Chaldæis. 15 Ego, ego
locutus sum, et vocavi eum ; adduxi eum, et
directa est via ejus. 16 Accedite ad me et
audite hoc : non a principio in abscondito
locutus sum : ex tempore antequam fieret,
ibi eram : et nunc Dominus Deus misit me,
et spiritus ejus. 17 Hæc dicit Dominus,
redemptor tuus, Sanctus Israël : Ego
Dominus Deus tuus, docens te utilia,
gubernans te in via qua ambulas. 18 Utinam
attendisses mandata mea : facta fuisset sicut
flumen pax tua, et justitia tua sicut gurgites
maris : 19 et fuisset quasi arena semen tuum,
et stirps uteri tui ut lapilli ejus ; non
interisset et non fuisset attritum nomen ejus
a facie mea. 20 Egredimini de Babylone,
fugite a Chaldæis, in voce exsultationis
annuntiate : auditum facite hoc, et efferte
illud usque ad extrema terræ. Dicite :
Redemit Dominus servum suum Jacob. 21
Non sitierunt in deserto, cum educeret eos :
aquam de petra produxit eis, et scidit petram,
et fluxerunt aquæ. 22 Non est pax impiis,
dicit Dominus.
71
SEKCJA II
(44,1-57,21)
Sługa Pański i jego dzieło.
1. SŁUGA PAŃSKI I ZBAWIENIE
ŚWIATA, KTÓRE PRZYNOSI (49,1-13).
49
1 Słuchajcie, wyspy, i uważaj - uważajcie
narody z daleka! Pan od żywota powołał mię,
od żywota matki mojej wspomniał na imię
moje. 2 I położył usta moje jak miecz ostry,
pod cieniem ręki swej zakrył mię i położył
mię jak strzałę wyborną, w sajdaku swym
ukrył mię. 3 I rzekł mi: "Sługą moim jesteś
ty, Izraelu, bo się w tobie chlubić będę.". 4 -
A ja rzekłem: "Na próżno pracowałem bez
przyczyny i na darmo zużyłem siłę moją;
przeto sąd mój u Pana, a sprawa moja u Boga
mego." 5 A teraz mówi Pan, który mię
utworzył od żywota sługą sobie, abym
nawrócił do niego Jakuba, a Izrael nie
zbierze się; i jestem wsławiony przed
oczyma Pańskimi, a Bóg mój stał się mocą
moją. 6 I rzekł: "Mało na tym, abyś mi był
sługą na wzbudzenie pokoleń Jakubowych i
na nawrócenie drożdży Izraelowych; oto
dałem cię na światłość narodów, abyś był
zbawieniem moim aż do krańców ziemi." 7-
To mówi Pan, odkupiciel Izraelów, Święty
jego, do wzgardzonej duszy, do obmierzłego
narodu, do niewolnika panujących:
"Królowie ujrzą i powstaną książęta, i
kłaniać się będą dla Pana, iż wierny jest, i dla
świętego Izraelowego, który cię wybrał." 8
To mówi Pan: "Czasu łaski wysłuchałem cię
i w dzień zbawienia poratowałem cię; i
zachowałem cię, a dałem cię na przymierze
ludowi, 9 abyś wzbudził ziemię i posiadł
dziedzictwa rozproszone, abyś mówił tym,
którzy są w więzieniu: "Wyjdźcie!" a tym,
którzy w ciemności: "Ukażcie się !" Będą się
paść przy drogach, a po wszystkich
równinach pastwiska ich. 10 Nie będą
łaknąć ani pragnąć, i nie porazi ich gorąco i
słońce; bo który litość ma nad nimi, będzie
ich prowadził, a przy zdrojach wód napawać
49
1 Audite, insulæ, et attendite, populi de
longe : Dominus ab utero vocavit me ; de
ventre matris meæ recordatus est nominis
mei. 2 Et posuit os meum quasi gladium
acutum, in umbra manus suæ protexit me, et
posuit me sicut sagittam electam : in
pharetra sua abscondit me. 3 Et dixit mihi :
Servus meus es tu Israël, quia in te
gloriabor. 4 Et ego dixi : In vacuum laboravi
; sine causa et vane fortitudinem meam
consumpsi : ergo judicium meum cum
Domino, et opus meum cum Deo meo. 5 Et
nunc dicit Dominus, formans me ex utero
servum sibi, ut reducam Jacob ad eum, et
Israël non congregabitur ; et glorificatus sum
in oculis Domini, et Deus meus factus est
fortitudo mea. 6 Et dixit : Parum est ut sis
mihi servus ad suscitandas tribus Jacob, et
fæces Israël convertendas : ecce dedi te in
lucem gentium, ut sis salus mea usque ad
extremum terræ. 7 Hæc dicit Dominus,
redemptor Israël, Sanctus ejus, ad
contemptibilem animam, ad abominatam
gentem, ad servum dominorum : Reges
videbunt, et consurgent principes, et
adorabunt propter Dominum, quia fidelis est,
et Sanctum Israël qui elegit te. 8 Hæc dicit
Dominus : In tempore placito exaudivi te, et
in die salutis auxiliatus sum tui : et servavi
te, et dedi te in fœdus populi, ut suscitares
terram, et possideres hæreditates dissipatas ;
9 ut diceres his qui vincti sunt : Exite, et his
qui in tenebris : Revelamini. Super vias
pascentur, et in omnibus planis pascua
eorum. 10 Non esurient neque sitient, et non
percutiet eos æstus et sol, quia miserator
eorum reget eos, et ad fontes aquarum
potabit eos. 11 Et ponam omnes montes
meos in viam, et semitæ meæ exaltabuntur.
72
ich będzie. 11 I uczynię wszystkie góry
moje drogą, a ścieżki moje będą
podwyższone. 12 Oto ci z daleka przyjdą, a
oto owi z północy i od morza, a ci z ziemi
południowej." 13 -Chwalcie, niebiosa, i
raduj się, ziemio, śpiewajcie, góry, chwałę,
bo pocieszył Pan lud swój, i zmiłuje się nad
ubogimi swymi!
2. OBIETNICA POWROTU
WYGNAŃCÓW I WSŁAWIENIA
JEROZOLIMY (49,14-50,3).
14 A Syjon mówił: "Opuścił mię Pan, i Pan
zapomniał o mnie !" 15 Czyż może
zapomnieć niewiasta niemowlęcia swego,
aby się nie zlitować nad synem żywota
swego? A choćby ona zapomniała, wszakże
ja nie zapomnę o tobie. 16 Oto na rękach
moich napisałem cię, mury twoje zawsze
przed oczyma mymi. 17 Przyszli budownicy
twoi; którzy cię burzą i rozwalają wyjdą od
ciebie. 18 Podnieś wokoło oczy twoje, a
obacz: wszyscy ci ze- brali się, przyszli do
ciebie. Żyję ja, mówi Pan, że tymi
wszystkimi jak ubiorem przybrany będziesz i
obłożysz się nimi jak oblubienica. 19 Bo
zburzenia twoje i spustoszenia twoje i ziemia
wywrócenia twego teraz ciasne będą dla
mieszkańców, a daleko będą odpędzeni ci,
którzy cię pożerali. 20 Jeszcze rzekną do
uszu twoich synowie niepłodności twojej:
"Ciasne jest mi to miejsce, ustąp mi
przestrzeni, abym mógł zamieszkać." 21 I
rzeczesz w sercu twoim: "Któż mi tych
urodził? Jam niepłodna i nierodząca,
wygnana i w więzieniu; a tych kto
wychował? Ja opuszczona i sama, a ci gdzie
byli?" 22 To mówi Pan Bóg: "Oto podniosę
na narody rękę moją i dla ludów rozwinę
chorągiew moją, a przyniosą synów twoich
na ręku i córki twoje na ramionach poniosą.
23 I będą królowie piastunami twymi, a
królowe mamkami twymi; twarz na ziemię
spuściwszy kłaniać ci się będą i proch nóg
twoich lizać będą. ˇA poznasz, że ja Pan,
którego się nie zawstydzą ci, którzy nań
czekają." 24 Czyż wydrze się mocnemu
zdobycz ? albo co mocarz pojmał, czy może
być wybawione ? 25 Bo tak mówi Pan:
12 Ecce isti de longe venient, et ecce illi ab
aquilone et mari, et isti de terra australi. 13
Laudate, cæli, et exsulta, terra ; jubilate,
montes, laudem, quia consolatus est
Dominus populum suum, et pauperum
suorum miserebitur.
14 Et dixit Sion : Dereliquit me Dominus, et
Dominus oblitus est mei. 15 Numquid
oblivisci potest mulier infantem suum, ut
non misereatur filio uteri sui ? Etsi illa oblita
fuerit, ego tamen non obliviscar tui. 16 Ecce
in manibus meis descripsi te ; muri tui
coram oculis meis semper. 17 Venerunt
structores tui ; destruentes te et dissipantes a
te exibunt. 18 Leva in circuitu oculos tuos, et
vide : omnes isti congregati sunt, venerunt
tibi. Vivo ego, dicit Dominus, quia omnibus
his velut ornamento vestieris, et circumdabis
tibi eos quasi sponsa ; 19 quia deserta tua, et
solitudines tuæ, et terra ruinæ tuæ, nunc
angusta erunt præ habitatoribus ; et longe
fugabuntur qui absorbebant te. 20 Adhuc
dicent in auribus tuis filii sterilitatis tuæ :
Angustus est mihi locus ; fac spatium mihi
ut habitem. 21 Et dices in corde tuo : Quis
genuit mihi istos ? ego sterilis et non
pariens, transmigrata, et captiva ; et istos
quis enutrivit ? ego destituta et sola ; et isti
ubi erant ? 22 Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce levabo ad gentes manum meam, et ad
populos exaltabo signum meum : et afferent
filios tuos in ulnis, et filias tuas super
humeros portabunt. 23 Et erunt reges nutritii
tui, et reginæ nutrices tuæ ; vultu in terram
demisso adorabunt te, et pulverem pedum
tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus,
super quo non confundentur qui exspectant
eum. 24 Numquid tolletur a forti præda ? aut
quod captum fuerit a robusto, salvum esse
poterit ? 25 Quia hæc dicit Dominus :
Equidem, et captivitas a forti tolletur, et
quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur.
Eos vero qui judicaverunt te, ego judicabo,
73
"Zaiste i zdobycz rycerzowi wydarta będzie;
a tych, którzy cię sądzili, ja sądzić będę, i
synów twoich ja zbawię. 26 I nakarmiç
nieprzyjaciół twoich ciałami ich, a jak
moszczem upiją się krwią swoją. I pozna
wszelkie ciało, żem ja jest Pan, wybawiający
cię i odkupiciel twój, mocny Jakubów."
50
1 To mówi Pan: "Co to za list rozwodny
matki waszej, przez który ją odprawiłem?
Albo kto jest wierzycielem moim, któremu
was zaprzedałem ? Otoście zaprzedani dla
nie- prawości waszych, a dla złości waszych
opuściłem matkę waszą. 2 Bo przyszedłem,
a nie było męża; wzywałem, a nie było, kto
by słyszał. Czy skróconą i malutką stała się
ręka moja, żebym nie mógł wykupić? czy nie
ma we mnie mocy na wybawienie? Oto
groźbą moją zamienię morze w pustynię i
rzeki wysuszę; zgniją ryby bez wody i
wyzdychają z pragnienia. 3 Obłokç niebiosa
ciemnościami, wór uczynią przykryciem ich.
3. SŁUGA PAŃSKI ULEGŁY I WIERNY
BOGU AŻ DO CIERPIENIA (50,4-ll).
4 Pan mi dał język wyćwiczony, abym umiał
wesprzeć znużonego słowem. Wzbudza rano,
rano mi wzbudza ucho, abym go słuchał jak
mistrza. 5 Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja
się nie sprzeciwiam, nie cofnąłem się wstecz.
6 Ciało moje dałem bijącym, a policzki moje
szczypiącym; twarzy mojej nie odwróciłem
od łających i plujących na mnie. 7 Pan Bóg
wspomożycielem moim, przetom się nie
zawstydził. Przeto postawiłem twarz moją
jak najtwardszą skałę i wiem, że się nie
zawstydzę. 8 Blisko jest, który mig
usprawiedliwia; któż mi się sprzeciwi ?
Stańmy razem; kto jest przeciwnikiem
moim? Niech do mnie przystąpi! 9 Oto Pan
Bóg pomocnikiem moim; któż jest, kto by
mię potępił? Oto wszyscy starci będą jako
szata, mól ich zgryzie. 10-Kto między wami
boi się Pana, słucha głosu sługi jego? Kto
chodził w ciemnościach, a nie ma światła,
niech ma nadzieję w imieniu Pańskim, a
niech się spuści na Boga swego. 11 Oto wy
et filios tuos ego salvabo. 26 Et cibabo hostes
tuos carnibus suis, et quasi musto, sanguine
suo inebriabuntur, et sciet omnis caro quia
ego Dominus salvans te, et redemptor tuus
fortis Jacob.
50
1 Hæc dicit Dominus : Quis est hic liber
repudii matris vestræ, quo dimisi eam ? aut
quis est creditor meus, cui vendidi vos ?
Ecce in iniquitatibus vestris venditi estis, et
in sceleribus vestris dimisi matrem vestram.
2 Quia veni, et non erat vir ; vocavi, et non
erat qui audiret. Numquid abbreviata et
parvula facta est manus mea, ut non possim
redimere ? aut non est in me virtus ad
liberandum ? Ecce in increpatione mea
desertum faciam mare, ponam flumina in
siccum ; computrescent pisces sine aqua, et
morientur in siti. 3 Induam cælos tenebris, et
saccum ponam operimentum eorum.
4 Dominus dedit mihi linguam eruditam, ut
sciam sustentare eum qui lassus est verbo.
Erigit mane, mane erigit mihi aurem, ut
audiam quasi magistrum. 5 Dominus Deus
aperuit mihi aurem, ego autem non
contradico : retrorsum non abii. 6 Corpus
meum dedi percutientibus, et genas meas
vellentibus ; faciem meam non averti ab
increpantibus et conspuentibus in me. 7
Dominus Deus auxiliator meus, ideo non
sum confusus ; ideo posui faciem meam ut
petram durissimam, et scio quoniam non
confundar. 8 Juxta est qui justificat me ; quis
contradicet mihi ? Stemus simul ; quis est
adversarius meus ? accedat ad me. 9 Ecce
Dominus Deus auxiliator meus ; quis est qui
condemnet me ? Ecce omnes quasi
vestimentum conterentur ; tinea comedet
eos. 10 Quis ex vobis timens Dominum,
audiens vocem servi sui ? Qui ambulavit in
tenebris, et non est lumen ei, speret in
nomine Domini, et innitatur super Deum
74
wszyscy podżegający ogień i opasani
płomieniem, chodźcież w światłości ognia
waszego i w płomieniach, któreście rozpalili;
z ręki mojej stało się to wam, w boleściach
spać będziecie.
4. ZACHĘTA IZRAELA DO UFNOŚCI
(51,1-16).
51
1 Słuchajcie mię, którzy idziecie za tym, co
sprawiedliwe, i szukajcie Pana; patrzajcie na
skałę, z której jesteście wyciosani, i na jamę
dołu, skąd jesteście odcięci. 2 Patrzcie na
Abrahama, ojca waszego, i na Sarę, która
was porodziła, żem jego jednego wezwał, a
błogosławiłem mu i rozmnożyłem go. 3 A
tak Pan pocieszy Syjon i pocieszy wszystkie
rozwaliny jego, i uczyni puszczę jego jak
rozkosze, a pustynię jego jak ogród Pański;
wesele i radość znajdzie się w nim,
dziękczynienie i głos chwały. 4 Baczcie na
mnie, ludu mój, a pokolenie moje, słuchajcie
mię; bo zakon ode mnie wyjdzie, a sąd mój
jako światłość narodów spocznie. 5 Blisko
jest sprawiedliwy mój, wyszedł zbawiciel
mój, a ramiona moje narody sądzić będą; na
mnie wyspy czekać będą i ramienia mego
wyglądać będą. 6 Podnieście ku niebu oczy
wasze i spojrzyjcie na ziemię w dół; bo
niebiosa jak dym się rozpłyną, a ziemia jak
szata zwiotczeje, i mieszkańcy jej jak one
zaginą; ale zbawienie moje na wieki będzie,
a sprawiedliwość moja nie ustanie. 7
Słuchajcie mnie, którzy znacie
sprawiedliwość, ludu mój, mający mój zakon
w swym sercu! Nie bójcie się urągania ludzi,
a obelg ich nie lękajcie się! 8 Bo jak szatę,
tak ich robak pożre, a jak wełnę, tak ich mól
pogryzie; ale zbawienie moje na wieki
będzie, a sprawiedliwość moja na narody
narodów. 9 Powstań, powstań, oblecz się w
moc, ramię Pańskie! Powstań jak za dni
dawnych, za pokoleń starożytnych! Czyż nie
ty pobiłoś pysznego, zraniłoś smoka? 10
Czy nie ty wysuszyłoś morze, wodę
niezmiernej głębiny? któreś obróciło głębię
morską w drogę, aby przeszli wybawieni? 11
suum. 11 Ecce vos omnes accendentes
ignem, accincti flammis : ambulate in
lumine ignis vestri, et in flammis quas
succendistis ; de manu mea factum est hoc
vobis : in doloribus dormietis.
51
1 Audite me, qui sequimini quod justum est,
et quæritis Dominum ; attendite ad petram
unde excisi estis, et ad cavernam laci de qua
præcisi estis. 2 Attendite ad Abraham,
patrem vestrum, et ad Saram, quæ peperit
vos : quia unum vocavi eum, et benedixi ei,
et multiplicavi eum. 3 Consolabitur ergo
Dominus Sion, et consolabitur omnes ruinas
ejus : et ponet desertum ejus quasi delicias,
et solitudinem ejus quasi hortum Domini.
Gaudium et lætitia invenietur in ea,
gratiarum actio et vox laudis. 4 Attendite ad
me, popule meus, et tribus mea, me audite :
quia lex a me exiet, et judicium meum in
lucem populorum requiescet. 5 Prope est
justus meus, egressus est salvator meus, et
brachia mea populos judicabunt ; me insulæ
exspectabunt, et brachium meum
sustinebunt. 6 Levate in cælum oculos
vestros, et videte sub terra deorsum : quia
cæli sicut fumus liquescent, et terra sicut
vestimentum atteretur, et habitatores ejus
sicut hæc interibunt : salus autem mea in
sempiternum erit, et justitia mea non
deficiet. 7 Audite me, qui scitis justum,
populus meus, lex mea in corde eorum :
nolite timere opprobrium hominum, et
blasphemias eorum ne metuatis : 8 sicut enim
vestimentum, sic comedet eos vermis, et
sicut lanam, sic devorabit eos tinea : salus
autem mea in sempiternum erit, et justitia
mea in generationes generationum. 9
Consurge, consurge, induere fortitudinem,
brachium Domini ! consurge sicut in diebus
antiquis, in generationibus sæculorum.
Numquid non tu percussisti superbum,
vulnerasti draconem ? 10 numquid non tu
siccasti mare, aquam abyssi vehementis ;
75
I teraz ci, którzy są odkupieni od Pana,
powrócą i przyjdą do Syjonu ze śpiewem, a
wesele wieczne na głowach ich; radość i
wesele lnieć będą, ucieknie ból i wzdychanie.
"Ja, ja sam pocieszę was! 12 Któżeś ty, abyś
się miał bać człowieka śmiertelnego albo
syna człowieczego, który jak trawa, tak
uwiędnie ? 13 I zapomniałeś Pana,
stworzyciela twego, który rozciągnął
niebiosa i założył ziemię; a lękałeś się
ustawicznie przez cały dzień oblicza
zapalczywości tego, który cię trapił i
przygotowywał ci zgubę. Gdzież teraz jest
zapalczywość trapiącego ? 14 Prędko
przyjdzie ten, co idzie otwierać, a nie wytraci
do szczętu i nie ustanie chleb jego. 15 A jam
jest Pan, Bóg twój, który wzburzam morze,
że się nadymają fale jego; Pan zastępów imię
moje. 16 Włożyłem słowa moje w usta
twoje, a cieniem ręki mojej zakryłem cię, byś
osadził niebiosa i założył ziemię, i abyś rzekł
Syjonowi: "Ludem moim jesteś ty!"
5. PODNIEŚ SIĘ, JERUZALEM
(51,17-52,12)
17 Podnieś się, podnieś się, powstań,
Jeruzalem, któreś piło z ręki Pańskiej kielich
gniewu jego; aż do dnia kielicha odurzenia
napoiłoś się i wypiłoś aż do drożdży. 18 Nie
ma, kto by je podparł ze wszystkich synów,
których spłodziło; i nie ma, kto by ujął rękę
jego ze wszech synów, których wychowało.
19 Dwie rzeczy są, które cię spotkały-któż
się użali nad tobą?- spustoszenie i zburzenie,
i głód, i miecz; któż cię pocieszy? 20
Synowie twoi porzuceni są, leżeli na rogach
wszystkich ulic jak antylopa usidlona, pełni
gniewu Pańskiego, łajania Boga twego. 21 A
przeto słuchaj tego, ubożuchna i pijana nie
od wina. 22 To mówi panujący twój, Pan i
Bóg twój, który będzie walczył za lud swój:
Oto wziąłem z ręki twej kielich odurzenia,
dno kielicha gniewu mego; nie będziesz go
więcej piła.
qui posuisti profundum maris viam, ut
transirent liberati ? 11 Et nunc qui redempti
sunt a Domino, revertentur, et venient in
Sion laudantes, et lætitia sempiterna super
capita eorum : gaudium et lætitiam tenebunt
; fugiet dolor et gemitus. 12 Ego, ego ipse
consolabor vos. Quis tu, ut timeres ab
homine mortali, et a filio hominis qui quasi
fœnum ita arescet ? 13 Et oblitus es Domini,
factoris tui, qui tetendit cælos et fundavit
terram ; et formidasti jugiter tota die a facie
furoris ejus qui te tribulabat, et paraverat ad
perdendum. Ubi nunc est furor tribulantis ?
14 Cito veniet gradiens ad aperiendum ; et
non interficiet usque ad internecionem, nec
deficiet panis ejus. 15 Ego autem sum
Dominus Deus tuus, qui conturbo mare, et
intumescunt fluctus ejus : Dominus
exercituum nomen meum. 16 Posui verba
mea in ore tuo, et in umbra manus meæ
protexi te, ut plantes cælos, et fundes terram,
et dicas ad Sion : Populus meus es tu.
17 Elevare, elevare, consurge, Jerusalem,
quæ bibisti de manu Domini calicem iræ
ejus ; usque ad fundum calicis soporis
bibisti, et potasti usque ad fæces. 18 Non est
qui sustentet eam, ex omnibus filiis quos
genuit ; et non est qui apprehendat manum
ejus, ex omnibus filiis quos enutrivit. 19
Duo sunt quæ occurrerunt tibi ; quis
contristabitur super te ? Vastitas, et contritio,
et fames, et gladius ; quis consolabitur te ?
20 Filii tui projecti sunt, dormierunt in
capite omnium viarum sicut oryx
illaqueatus, pleni indignatione Domini,
increpatione Dei tui. 21 Idcirco audi hoc,
paupercula, et ebria non a vino. 22 Hæc dicit
dominator tuus Dominus, et Deus tuus, qui
pugnabit pro populo suo : Ecce tuli de manu
tua calicem soporis, fundum calicis
indignationis meæ : non adjicies ut bibas
illum ultra.
76
23 A dam go w rękę tych, którzy cię poniżyli
i mówili duszy twej: "Nachyl się, abyśmy
przeszli!" I położyłaś ciało swe jak ziemię i
jak drogę dla przechodniów.
52
1 Powstań, powstań, oblecz się w moc twoją,
Syjonie! Oblecz wspaniałe szaty twoje,
Jeruzalem, miasto Świętego, bo nie przejdzie
więcej przez cię nieobrzezaniec i nieczysty.
2 Otrząśnij się z prochu, wstań i siądź
Jeruzalem! rozwiąż więzy szyi twojej,
pojmana córko Syjonu ! 3 - Bo to mówi Pan:
"Darmo byliście zaprzedani, a bez srebra
będziecie wykupieni." 4 Bo to mówi Pan
Bóg: "Do Egiptu zaszedł lud mój z początku,
aby tam zagościć; a Assur bez żadnej
przyczyny ucisnął go. 5 A teraz, co ja tu
mam czynić, mówi Pan, ponieważ zabrany
jest lud mój darmo? Ci, co panują nad nim,
niesprawiedliwie postępują, mówi Pan, i
ustawicznie przez cały dzień imię moje
znieważają. 6 Przeto pozna lud mój imię
moje w ów dzień, że to ja sam, który
mówiłem: "Oto jestem." 7 - O jak piękne na
górach nogi opowiadającego i
rozgłaszającego pokój, opowiadającego
dobro, rozgłaszającego zbawienie,
mówiącego Syjonowi: "Będzie królował Bóg
twój !" 8 Głos stróżów twoich! Wznieśli
głos, wspólnie chwalić będą, bo oko w oko
ujrzą, gdy Pan przywróci Syjon. 9 Weselcie
się i chwalcie wraz, pustki Jeruzalem, bo Pan
pocieszył lud swój, odkupił Jeruzalem ! 10
Zgotował Pan ramię święte swoje przed
oczyma wszystkich narodów; i ujrzą
wszystkie krańce ziemi zbawienie Boga
naszego. 11 - Odstąpcie, odstąpcie, wyjdźcie
stamtąd, nieczystego się nie dotykajcie !
Wyjdźcie spośród niego; oczyśćcie się wy,
którzy niesiecie naczynia Pańskie! 12 Bo nie
w zgiełku wyjdziecie ani uciekając spieszyć
się będziecie; bo pójdzie przed wami Pan i
zgromadzi was Bóg Izraelów."
23 Et ponam illum in manu eorum qui te
humiliaverunt, et dixerunt animæ tuæ :
Incurvare, ut transeamus ; et posuisti ut
terram corpus tuum, et quasi viam
transeuntibus.
52
1 Consurge, consurge, induere fortitudine
tua, Sion ! induere vestimentis gloriæ tuæ,
Jerusalem, civitas Sancti, quia non adjiciet
ultra ut pertranseat per te incircumcisus et
immundus. 2 Excutere de pulvere, consurge ;
sede, Jerusalem ! solve vincula colli tui,
captiva filia Sion. 3 Quia hæc dicit Dominus
: Gratis venundati estis, et sine argento
redimemini. 4 Quia hæc dicit Dominus Deus
: In Ægyptum descendit populus meus in
principio, ut colonus esset ibi, et Assur
absque ulla causa calumniatus est eum. 5 Et
nunc quid mihi est hic, dicit Dominus,
quoniam ablatus est populus meus gratis ?
Dominatores ejus inique agunt, dicit
Dominus, et jugiter tota die nomen meum
blasphematur. 6 Propter hoc sciet populus
meus nomen meum in die illa : quia ego
ipse qui loquebar, ecce adsum. 7 Quam
pulchri super montes pedes annuntiantis et
prædicantis pacem ; annuntiantis bonum,
prædicantis salutem, dicentis Sion :
Regnabit Deus tuus ! 8 Vox speculatorum
tuorum : levaverunt vocem, simul laudabunt,
quia oculo ad oculum videbunt cum
converterit Dominus Sion. 9 Gaudete, et
laudate simul, deserta Jerusalem, quia
consolatus est Dominus populum suum ;
redemit Jerusalem. 10 Paravit Dominus
brachium sanctum suum in oculis omnium
gentium ; et videbunt omnes fines terræ
salutare Dei nostri. 11 Recedite, recedite ;
exite inde, pollutum nolite tangere ; exite de
medio ejus ; mundamini, qui fertis vasa
Domini. 12 Quoniam non in tumultu exibitis,
nec in fuga properabitis ; præcedet enim vos
Dominus, et congregabit vos Deus Israël.
77
6. PONIŻENIE, ŚMIERĆ I
WYWYŻSZENIE SŁUGI PAŃSKIEGO
(52,13-53,12).
13 Oto zrozumie sługa mój, wywyższy się i
wyniesie i wysoki będzie bardzo. 14 Jak się
zdumiało nad tobą wielu - tak niepoczesna
będzie między ludźmi osoba jego, a postawa
jego między synami człowieczymi. 15 Ten
pokropi liczne narody, nad nim zamkną
królowie usta swoje; bo którym o nim nie
powiedziano, widzieli, a którzy nie słyszeli,
oglądali.
53
1 Kto uwierzył słuchowi naszemu? a ramię
Pańskie komu jest odkryte? 2 - I wzniesie
się jak latorośl przed Nim i jak korzeń z
ziemi spragnionej. Nie ma krasy ani
piękności; i widzieliśmy go-a nie było na co
spojrzeć i 3 pożądaliśmy go -wzgardzonego
i najpodlejszego z mężów, męża boleści i
znającego niemoc, a jakby zasłonięta twarz
jego i wzgardzona, stąd i za nic go mieliśmy.
4 - Prawdziwie choroby nasze on nosił i
boleści nasze on wziął na siebie; a myśmy go
poczytali za trędowatego i od Boga ubitego, i
uniżonego. 5 Lecz on zraniony został za
nieprawości nasze, starty został za złości
nasze; kaźń pokoju naszego na nim, a
sinością jego jesteśmy uzdrowieni. 6
Wszyscy my jak owce pobłądziliśmy, każdy
na swoją drogę zeszedł; a Pan położył nań
nieprawość wszystkich nas. 7 Ofiarowany
był, gdyż sam chciał, i nie otworzył ust
swoich; jak owca na zabicie wiedziony
będzie i jak baranek przed strzygącym go
zamilknie, a nie otworzy ust swoich. 8 Z
ucisku i z sądu został porwany-rodzaj jego
kto wypowie? bo wycięty został z ziemi
żyjących, dla złości ludu mego ubiłem go. 9 I
da bezbożnych za pogrzeb, a bogatego za
śmierć swoją, przeto iż nieprawości nie
uczynił ani zdrady nie było w ustach jego.-
10 A Pan chciał go zetrzeć w niemocy.
"Jeśli położy za grzech duszę swoją, ujrzy
potomstwo długowieczne, a wola Pańska
ręce jego powiedzie się. 11 Za to, że trudziła
13 Ecce intelliget servus meus, exaltabitur et
elevabitur, et sublimis erit valde. 14 Sicut
obstupuerunt super te multi, sic inglorius erit
inter viros aspectus ejus, et forma ejus inter
filios hominum. 15 Iste asperget gentes
multas ; super ipsum continebunt reges os
suum : quia quibus non est narratum de eo
viderunt, et qui non audierunt contemplati
sunt.
53
1 Quis credidit auditui nostro ? et brachium
Domini cui revelatum est ? 2 Et ascendet
sicut virgultum coram eo, et sicut radix de
terra sitienti. Non est species ei, neque
decor, et vidimus eum, et non erat aspectus,
et desideravimus eum : 3 despectum, et
novissimum virorum, virum dolorum, et
scientem infirmitatem, et quasi absconditus
vultus ejus et despectus, unde nec
reputavimus eum. 4 Vere languores nostros
ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit ; et
nos putavimus eum quasi leprosum, et
percussum a Deo, et humiliatum. 5 Ipse
autem vulneratus est propter iniquitates
nostras ; attritus est propter scelera nostra :
disciplina pacis nostræ super eum, et livore
ejus sanati sumus. 6 Omnes nos quasi oves
erravimus, unusquisque in viam suam
declinavit : et posuit Dominus in eo
iniquitatem omnium nostrum. 7 Oblatus est
quia ipse voluit, et non aperuit os suum ;
sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi
agnus coram tondente se obmutescet, et non
aperiet os suum. 8 De angustia, et de judicio
sublatus est. Generationem ejus quis
enarrabit ? quia abscissus est de terra
viventium : propter scelus populi mei
percussi eum. 9 Et dabit impios pro
sepultura, et divitem pro morte sua, eo quod
iniquitatem non fecerit, neque dolus fuerit in
ore ejus. 10 Et Dominus voluit conterere eum
in infirmitate. Si posuerit pro peccato
animam suam, videbit semen longævum, et
78
się dusza jego, ujrzy i nasyci się.
Umiejętnością swoją usprawiedliwi, on
sprawiedliwy, sługa mój, wielu, a
nieprawości ich on poniesie. 12 Przeto
oddzielę mu bardzo wielu i łupy mocarzów
dzielić będzie, ponieważ wydał na śmierć
duszę swoją i ze złoczyńcami został
policzony; a on grzechy wielu poniósł i za
przestępców się modlił."
7. NOWA JEROZOLIMA (54,1-17).
54
1 Chwal, niepłodna, która nie rodzisz,
śpiewaj pieśń chwały i krzycz, któraś nie
rodziła; bo więcej synów opuszczonej niźli
tej, która ma męża, mówi Pan. 2
Rozprzestrzeń miejsce namiotu twego i skóry
przybytków twych rozciągnij, nie
oszczędzaj; uczyń długie powrózki twoje, a
kołki twoje umocnij! 3 Bo na prawo i na
lewo przenikniesz, a potomstwo twoje
odziedziczy narody i w miastach
spustoszonych mieszkać będzie. 4 Nie bój
się, bo nie będziesz zelżona ani się nie
zasromasz; bo cię nie będzie wstyd,
ponieważ hańby młodości twej zapomnisz i o
poniżeniu wdowieństwa twego więcej
pamiętać nie będziesz. 5 Bo będzie nad tobą
panował, który cię stworzył, Pan zastępów
imię jego, i odkupiciel twój, Święty
Izraelów, Bogiem wszystkiej ziemi nazwany
będzie. 6 - Bo jak niewiastę opuszczoną a
strapioną na ďuszy we- zwał cię Pan i żonę z
młodości odrzuconą, mówi Bóg twój. 7 Na
małą chwilę trochę opuściłem cię, a w litości
wielkiej zgromadzę cię. 8 Na mały czas
rozgniewania zakryłem nieco oblicze moje
przed tobą; a miłosierdziem wiecznym
zmiłowałem się nad tobą, rzekł odkupiciel
twój, Pan. 9 Jest mi to jak za dni Noego,
któremu przysiągłem, że nie przywiodę
więcej wód Noego na ziemię; tak też
przysiągłem; że się nie będę na ciebie
gniewać ani cię łajać. 10 Albowiem góry się
poruszą i pagórki zatrzęsą, lecz miłosierdzie
moje nie odstąpi od ciebie i przymierze
pokoju mego nie zachwieje się, rzekł
voluntas Domini in manu ejus dirigetur. 11
Pro eo quod laboravit anima ejus, videbit et
saturabitur. In scientia sua justificabit ipse
justus servus meus multos, et iniquitates
eorum ipse portabit. 12 Ideo dispertiam ei
plurimos, et fortium dividet spolia, pro eo
quod tradidit in mortem animam suam, et
cum sceleratis reputatus est, et ipse peccata
multorum tulit, et pro transgressoribus
rogavit.
54
1 Lauda, sterilis, quæ non paris ; decanta
laudem, et hinni, quæ non pariebas :
quoniam multi filii desertæ magis quam ejus
quæ habet virum, dicit Dominus. 2 Dilata
locum tentorii tui, et pelles tabernaculorum
tuorum extende : ne parcas : longos fac
funiculos tuos, et clavos tuos consolida. 3
Ad dexteram enim et ad lævam penetrabis,
et semen tuum gentes hæreditabit, et
civitates desertas inhabitabit. 4 Noli timere,
quia non confunderis, neque erubesces ; non
enim te pudebit, quia confusionis
adolescentiæ tuæ oblivisceris, et opprobrii
viduitatis tuæ non recordaberis amplius. 5
Quia dominabitur tui qui fecit te, Dominus
exercituum nomen ejus, et redemptor tuus,
Sanctus Israël : Deus omnis terræ vocabitur.
6 Quia et mulierem derelictam et mœrentem
spiritu vocavit te Dominus, et uxorem ab
adolescentia abjectam, dixit Deus tuus. 7 Ad
punctum in modico dereliqui te, et in
miserationibus magnis congregabo te. 8 In
momento indignationis abscondi faciem
meam parumper a te ; et in misericordia
sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor
tuus, Dominus. 9 Sicut in diebus Noë istud
mihi est, cui juravi ne inducerem aquas Noë
ultra super terram ; sic juravi ut non irascar
tibi, et non increpem te. 10 Montes enim
commovebuntur, et colles contremiscent ;
misericordia autem mea non recedet a te, et
fœdus pacis meæ non movebitur, dixit
miserator tuus Dominus. 11 Paupercula,
tempestate convulsa absque ulla
consolatione, ecce ego sternam per ordinem
79
miłościwy twój Pan. 11 -Ubożuchna, od
burzy rozbita, bez żadnej pociechy ! oto ja
osadzę rzędem kamienie twoje, a założę cię
na szafirach, i uczynię z jaspisu baszty twoje,
12 a bramy twoje z rzeźbionych kamieni, a
wszystkie granice twoje z kamieni
drogocennych, 13 wszystkich synów twoich
zrobię uczonymi od Pana, a mnóstwo pokoju
dam synom twoim. 14 I w sprawiedliwość
założona 14 będziesz; odstąp daleko od
ucisku, bo się bać nie będziesz, i od strachu,
bo nie przybliży się do ciebie. 15 Oto
przyjdzie sąsiad, który nie był ze mną ten, co
był niegdyś przychodniem twoim, przyłączy
się do ciebie. 16 Oto ja stworzyłem kowala
rozdmuchującego węgle w ogniu i
wyjmującego narzędzie na robotę swoją, i ja
stworzyłem zabijacza ku wytraceniu. 17
Żadne narzędzie, które jest utworzone
przeciw tobie, nie nada się, a każdy język,
który ci się sprzeciwi na sądzie, osądzisz. To
jest dziedzictwo sług Pańskich i
sprawiedliwość ich u mnie, mówi Pan.
8. KORZYSTAĆ ZE ZBAWIENIA
DARMO OFIAROWANEGO (55,1-13).
55
1 Wszyscy pragnący, pójdźcie do wód, a
którzy nie macie srebra, spieszcie się,
kupujcie i jedzcie; chodźcie, kupujcie bez
srebra i bez żadnej zamiany wino i mleko! 2
Czemu odważacie srebro nie za chleb, a
pracę waszą nie za nasycenie Słuchajcie
słuchając mię i jedzcie dobro, a rozkoszować
się będzie w tłustości dusza wasza. 3
Nakłońcie ucha swego, a przyjdźcie do mnie;
słuchajcie, a żyć będzie dusza wasza i
uczynię z wami przymierze wieczne,
zmiłowania Dawidowe wierne. 4 Otom go
uczynił świadkiem narodów, wodzem i
nauczycielem ludów. 5 Oto naród, którego
nie znałeś, powołasz, a narody, które cię nie
znały, pobiegną do ciebie dla Pana, Boga
twego Świętego Izraelowego ,gdyż cię
wsławił. 6-Szukajcie Pana, póki znaleziony
być może; wzywajcie go, póki jest blisko! 7
Niech opuści grzesznik drogę swoją, a mąż
nieprawy myśli swe, i niech się nawróci do
lapides tuos, et fundabo te in sapphiris : 12
et ponam jaspidem propugnacula tua, et
portas tuas in lapides sculptos, et omnes
terminos tuos in lapides desiderabiles ; 13
universos filios tuos doctos a Domino, et
multitudinem pacis filiis tuis. 14 Et in justitia
fundaberis : recede procul a calumnia, quia
non timebis, et a pavore, quia non
appropinquabit tibi. 15 Ecce accola veniet
qui non erat mecum, advena quondam tuus
adjungetur tibi. 16 Ecce ego creavi fabrum
sufflantem in igne prunas, et proferentem
vas in opus suum ; et ego creavi
interfectorem ad disperdendum. 17 Omne vas
quod fictum est contra te, non dirigetur, et
omnem linguam resistentem tibi in judicio,
judicabis. Hæc est hæreditas servorum
Domini, et justitia eorum apud me, dicit
Dominus.
55
1 Omnes sitientes, venite ad aquas, et qui
non habetis argentum, properate, emite, et
comedite : venite, emite absque argento et
absque ulla commutatione vinum et lac. 2
Quare appenditis argentum non in panibus,
et laborem vestrum non in saturitate ?
Audite, audientes me, et comedite bonum, et
delectabitur in crassitudine anima vestra. 3
Inclinate aurem vestram, et venite ad me ;
audite, et vivet anima vestra, et feriam
vobiscum pactum sempiternum,
misericordias David fideles. 4 Ecce testem
populis dedi eum, ducem ac præceptorem
gentibus. 5 Ecce gentem quam nesciebas
vocabis, et gentes quæ te non cognoverunt
ad te current, propter Dominum Deum tuum,
et Sanctum Israël, quia glorificavit te. 6
Quærite Dominum dum inveniri potest ;
invocate eum dum prope est. 7 Derelinquat
impius viam suam, et vir iniquus
cogitationes suas, et revertatur ad Dominum,
80
Pana, a zmiłuje się nad nim, i do Boga
naszego, bo hojny jest w odpuszczaniu. 8-
Albowiem myśli moje nie są myślami
waszymi ani drogi wasze drogami moimi,
mówi Pan. 9 Bo jak niebiosa przewyższają
ziemię, tak drogi moje przewyższają drogi
wasze i myśli moje myśli wasze. 10 A jako
zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się
więcej nie wraca, ale napaja ziemię i zwilża
ją i czyni, że rodzi, i daje nasienie siejącemu
i chleb jedzącemu; 11 tak będzie słowo
moje, które wyjdzie z ust moich: nie wróci
się do mnie próżne, ale uczyni, cokolwiek
chciałem, i powiedzie się mu w tym, na co je
posłałem. 12-Bo w weselu wyjdziecie, a w
pokoju doprowadzeni będziecie; góry i
pagórki będą śpiewać przed wami chwałę, a
wszystkie drzewa polne rękoma klaskać
będą. 13 Zamiast głogu wyrośnie jodła, a
zamiast pokrzywy wyrośnie mirt; i będzie
Pan mianowany na znak wieczny, który nie
będzie zgładzony.
9. W ZBAWIENIU MESJAŃSKIM
WSZYSCY MOGĄ UCZESTNICZYĆ
(56,1-8).
56
1 To mówi Pan: "Strzeżcie sądu i czyńcie
sprawiedliwość, bo blisko jest zbawienie
moje, aby przyszło, i sprawiedliwość moja,
aby się objawiła. 2 Błogosławiony mąż,
który to czyni, i syn człowieczy, który się
tego chwyci; który strzeże sabatu, aby go nie
znieważyć, który strzeże rąk swoich, aby nie
czynić nic złe- go. 3 - A niech nie mówi syn
przychodniów, który przystał do Pana,
mówiąc: "Odłączeniem oddzieli mię Pan od
ludu swego"; niech też nie mówi trzebieniec:
"Otom ja drzewo uschłe." 4 Bo tak mówi
Pan trzebieńcom, którzy będą strzec sabatów
moich, a obiorą to, czego ja chcę, i
zachowają przy- mierze moje: 5 Dam im w
domu moim i w murach moich miejsce i imię
lepsze nad synów i córki; imię wieczne dam
im, które nie zaginie. 6 A synów
przychodnia, którzy przystali do Pana, aby
go chwalić i miłować imię jego, żeby mu być
et miserebitur ejus ; et ad Deum nostrum,
quoniam multus est ad ignoscendum. 8 Non
enim cogitationes meæ cogitationes vestræ,
neque viæ vestræ viæ meæ, dicit Dominus. 9
Quia sicut exaltantur cæli a terra, sic
exaltatæ sunt viæ meæ a viis vestris, et
cogitationes meæ a cogitationibus vestris. 10
Et quomodo descendit imber et nix de cælo,
et illuc ultra non revertitur, sed inebriat
terram, et infundit eam, et germinare eam
facit, et dat semen serenti, et panem
comedenti : 11 sic erit verbum meum quod
egredietur de ore meo ; non revertetur ad me
vacuum, sed faciet quæcumque volui, et
prosperabitur in his ad quæ misi illud. 12
Quia in lætitia egrediemini, et in pace
deducemini ; montes et colles cantabunt
coram vobis laudem, et omnia ligna regionis
plaudent manu. 13 Pro saliunca ascendet
abies, et pro urtica crescet myrtus ; et erit
Dominus nominatus in signum æternum
quod non auferetur.
56
1 Hæc dicit Dominus : Custodite judicium,
et facite justitiam, quia juxta est salus mea ut
veniat, et justitia mea ut reveletur. 2 Beatus
vir qui facit hoc, et filius hominis qui
apprehendet istud, custodiens sabbatum ne
polluat illud, custodiens manus suas ne
faciat omne malum. 3 Et non dicat filius
advenæ qui adhæret Domino, dicens :
Separatione dividet me Dominus a populo
suo ; et non dicat eunuchus : Ecce ego
lignum aridum. 4 Quia hæc dicit Dominus
eunuchis : Qui custodierint sabbata mea, et
elegerint quæ ego volui, et tenuerint fœdus
meum, 5 dabo eis in domo mea et in muris
meis locum, et nomen melius a filiis et
filiabus : nomen sempiternum dabo eis,
quod non peribit. 6 Et filios advenæ, qui
adhærent Domino, ut colant eum, et diligant
nomen ejus, ut sint ei in servos ; omnem
custodientem sabbatum ne polluat illud, et
81
sługami, każdego strzegącego sabatu, aby go
nie znieważyć, i trzymającego przymierze
moje, 7 przywiodę ich na górę świętą moją, i
uweselę ich w domu modlitwy mojej;
całopalenia ich i ofiary ich będą mi
przyjemne na ołtarzu moim; bo dom mój
domem modlitwy nazwany będzie dla
wszystkich narodów." 8 - Mówi Pan Bóg,
który zgromadza rozproszonych ludu Izraela:
"Jeszcze zgromadzę do niego
zgromadzonych jego."
10. GRZECHY PRZEŁOŻONYCH I LUDU,
OBIETNICE DLA POBOŻNYCH
(56,9-57,21).
9 Wszystkie zwierzęta polne przyjdźcie na
pożarcie, wszystek zwierz leśny. 10 Stróże
jego ślepi wszyscy, nie znający wszyscy, psy
nieme, szczekać nie mogące, którzy widzą
próżne rzeczy, śpią i senne widzenia miłują.
11 A psy niewstydliwe nie znały nasycenia;
sami pasterze nie mieli zrozumienia;
wszyscy na swą drogę się zwrócili, każdy za
swym łakomstwem, od najwyższego aż do
ostatniego: 12 "Pójdźcie, nabierzmy wina i
napełnijmy się opilstwem, i będzie jak dziś
tak i jutro, i daleko więcej !"
57
1 Sprawiedliwy ginie, a nie ma, kto by
uważał w sercu swoim; i mężowie miłosierni
schodzą; a nie ma, kto by rozumiał; bo od
oblicza złości zebrany jest sprawiedliwy. 2
Niechaj przyjdzie pokój, niech odpoczywa na
łożu swoim, który chodził w prostocie
swojej. 3 A wy przystąpcie tu, synowie
wróżki, plemię cudzołożnika i wszetecznicy.
4 Z kogoście się naigrawali? na kogoście
usta rozwierali i wywieszali język? Czy to
nie wy synowie złośliwi, plemię kłamliwe, 5
którzy się radujecie z bogów pod każdym
drzewem gałęzistym ofiarując dzieci w
potokach pod wyniosłymi skałami? 6 W
stronach potoku dział twój, ten jest los twój; i
tym wylewałaś płynną ofiarę, ofiarowałaś
obiatę. Więc się o to gniewać nie będę? 7 Na
górze wysokiej i podniosłej postawiłaś łoże
tenentem fœdus meum ; 7 adducam eos in
montem sanctum meum, et lætificabo eos in
domo orationis meæ ; holocausta eorum et
victimæ eorum placebunt mihi super altari
meo, quia domus mea domus orationis
vocabitur cunctis populis. 8 Ait Dominus
Deus, qui congregat dispersos Israël :
Adhuc congregabo ad eum congregatos ejus.
9 Omnes bestiæ agri, venite ad devorandum,
universæ bestiæ saltus. 10 Speculatores ejus
cæci omnes ; nescierunt universi : canes
muti non valentes latrare, videntes vana,
dormientes, et amantes somnia. 11 Et canes
imprudentissimi nescierunt saturitatem ; ipsi
pastores ignoraverunt intelligentiam :
omnes in viam suam declinaverunt ;
unusquisque ad avaritiam suam, a summo
usque ad novissimum. 12 Venite, sumamus
vinum, et impleamur ebrietate ; et erit sicut
hodie, sic et cras, et multo amplius.
57
1 Justus perit, et non est qui recogitet in
corde suo ; et viri misericordiæ colliguntur,
quia non est qui intelligat : a facie enim
malitiæ collectus est justus. 2 Veniat pax ;
requiescat in cubili suo qui ambulavit in
directione sua. 3 Vos autem accedite huc,
filii auguratricis, semen adulteri et
fornicariæ. 4 Super quem lusistis ? super
quem dilatastis os, et ejecistis linguam ?
Numquid non vos filii scelesti, semen
mendax, 5 qui consolamini in diis subter
omne lignum frondosum, immolantes
parvulos in torrentibus, subter eminentes
petras ? 6 In partibus torrentis pars tua ; hæc
est sors tua : et ipsis effudisti libamen,
obtulisti sacrificium. Numquid super his non
indignabor ? 7 Super montem excelsum et
sublimem posuisti cubile tuum, et illuc
82
twoje i tam wstępowałaś składać ofiary. 8 A
za drzwiami i za podwojami kładłaś
pamiątkę twoją; bo obok mnie odkryłaś i
przypuściłaś cudzołożnika; rozszerzyłaś łoże
twoje i zawarłaś z nimi przymierze,
umiłowałaś ich łoże ręką otwartą. 9 I
przystroiłaś się dla króla maścią i
rozmnożyłaś olejki twoje; posyłałaś posłów
twych daleko i poniżona jesteś aż do
otchłani. 10 Mnóstwem drogi twojej
utrudziłaś się, nie rzekłaś: "Odpocznę "
Żywot ręki twej znalazłaś, dlatego nie
prosiłaś. 11 O kogóż to lękałaś się z troską,
żeś kłamała, i nie pomniałaś na mnie, i nie
myślałaś w sercu twoim? - Ponieważ ja
milczę, a jakbym nie widział, zapomniałaś
mnie? 12 Ja opowiem sprawiedliwość twoją
i uczynki twoje nie pomogą tobie. 13 Gdy
wołać będziesz, niech cię wybawią zebrani
twoi; a wszystkich ich wiatr uniesie,
podmuch pochwyci. Ale kto ufa we mnie,
odziedziczy ziemię i posiądzie górę świętą
moją. 14 I rzeknę: "Zróbcie przejście,
torujcie drogę, ustąpcie ze ścieżki, znieście
zawady z drogi ludu mego." 15 Bo tak mówi
Wysoki i Wyniosły, mieszkający w
wieczności, a święte imię jego, na wysokości
i w świątyni mieszkający, i ze skruszonym i
z uniżonym na duchu, aby ożywić ducha
poniżonych i żeby ożywić ducha
skruszonych. 16 Bo nie na wieki swarzyć się
będę ani aż do końca się gniewać, ponieważ
duch od oblicza mego wyjdzie i tchnienia ja
uczynię. 17 Dla nieprawości łakomstwa jego
rozgniewałem się i ubiłem go; zakryłem
przed tobą twarz moją i rozgniewałem się; i
poszedł tułając się drogą serca swego. 18
Widziałem drogi jego i uzdrowiłem go, i z
powrotem go przywiodłem, i wróciłem
pociechy jemu i płaczącym jego. 19
Stworzyłem owoc warg-pokój, pokój temu,
który jest daleko i który w pobliżu, mówi
Pan, i uzdrowiłem go. 20 Lecz bezbożni są
jak morze wzburzone, które się uspokoić nie
może, a fale jego wylewają na podeptanie i
błoto. 21 Nie masz pokoju bezbożnym,
mówi Pan Bóg.
ascendisti ut immolares hostias. 8 Et post
ostium, et retro postem, posuisti memoriale
tuum. Quia juxta me discooperuisti, et
suscepisti adulterum, dilatasti cubile tuum,
et pepigisti cum eis fœdus ; dilexisti stratum
eorum manu aperta. 9 Et ornasti te regi
unguento, et multiplicasti pigmenta tua.
Misisti legatos tuos procul, et humiliata es
usque ad inferos. 10 In multitudine viæ tuæ
laborasti ; non dixisti : Quiescam. Vitam
manus tuæ invenisti ; propterea non rogasti.
11 Pro quo sollicita timuisti, quia mentita es,
et mei non es recordata, neque cogitasti in
corde tuo ? Quia ego tacens et quasi non
videns, et mei oblita es. 12 Ego annuntiabo
justitiam tuam, et opera tua non proderunt
tibi. 13 Cum clamaveris, liberent te
congregati tui, et omnes eos auferet ventus,
tollet aura. Qui autem fiduciam habet mei,
hæreditabit terram, et possidebit montem
sanctum meum. 14 Et dicam : Viam facite,
præbete iter ; declinate de semita, auferte
offendicula de via populi mei. 15 Quia hæc
dicit Excelsus, et Sublimis, habitans
æternitatem, et sanctum nomen ejus : in
excelso et in sancto habitans, et cum contrito
et humili spiritu : ut vivificet spiritum
humilium, et vivificet cor contritorum. 16
Non enim in sempiternum litigabo, neque
usque ad finem irascar, quia spiritus a facie
mea egredietur, et flatus ego faciam. 17
Propter iniquitatem avaritiæ ejus iratus sum,
et percussi eum. Abscondi a te faciem
meam, et indignatus sum ; et abiit vagus in
via cordis sui. 18 Vias ejus vidi, et sanavi
eum ; et reduxi eum, et reddidi consolationes
ipsi, et lugentibus ejus. 19 Creavi fructum
labiorum pacem ; pacem ei qui longe est et
qui prope, dixit Dominus, et sanavi eum. 20
Impii autem quasi mare fervens, quod
quiescere non potest, et redundant fluctus
ejus in conculcationem et lutum. 21 Non est
pax impiis, dicit Dominus Deus.
83
SEKCJA III
(58,1- 66,24)
Dopełnienie zbawienia.
1. PRAWDZIWA POBOŻNOŚĆ
WARUNKIEM ZBAWIENIA (58,1-14).
58
1 Wołaj, nie ustawaj, jak trąba podnoś głos
swój, a opowiadaj ludowi memu złości ich i
domowi Jakubowemu grzechy ich! 2 Bo mię
od dnia do dnia szukają i chcą znać drogi
moje jakby naród, który sprawiedliwość
czynił i sądu Boga swego nie opuścił; pytają
mię o sądy sprawiedliwości, chcą się do
Boga przybliżyć: 3 "Czemuśmy pościli, a
nie wejrzałeś, poniżyliśmy dusze nasze, a nie
widziałeś?" -Oto w dzień postu waszego
znajduje się wola wasza i wszystkich
dłużników waszych pociągacie. 4 Oto na
swary i na zwady pościcie, a bijecie pięścią
bezbożnie; nie pościcie jak aż do tego dnia,
aby słyszano głos wasz na wysokości. 5 Czy
taki jest post, który obrałem, aby przez dzień
trapił człowiek duszę swoją, krzywił jak
obręcz głowę swoją, a wór i popiół
podścielał? Czy to nazwiesz postem i dniem
przyjemnym Panu? 6 Czy nie to jest raczej
post, który obrałem: rozwiąż więzy
bezbożności, rozwiąż brzemiona ciążące,
wypuść wolno niewolą uciśnionych, a
wszelakie brzemię rozerwij! 7 Ułam
łaknącemu chleba twego, a ubogich i
tułających się wprowadź do domu twego;
gdy ujrzysz nagiego, przyodziej go, a nie
gardź ciałem twoim. 8 Wtedy wytryśnie jak
poranek światłość twoja, a zdrowie twoje
rychlej nadejdzie, i pójdzie przed obliczem
twoim sprawiedliwość twoja, a. chwała
Pańska zbierze cię. 9 Wtedy wzywać
będziesz, a Pan wysłucha; zawołasz, a
rzecze: "Otom ja!" Jeśli usuniesz spośród
siebie łańcuch, a przestaniesz wyciągać palec
i mówić, co jest niepożyteczne, 10 gdy
wylejesz łaknącemu duszę twoją, a duszę
utrapioną nasycisz: wzejdzie w ciemności
światłość twoja, a ciemności twoje będą jak
58
1 Clama, ne cesses, quasi tuba exalta vocem
tuam, et annuntia populo meo scelera eorum,
et domui Jacob peccata eorum. 2 Me etenim
de die in diem quærunt, et scire vias meas
volunt, quasi gens quæ justitiam fecerit, et
judicium Dei sui non dereliquerit. Rogant
me judicia justitiæ ; appropinquare Deo
volunt. 3 Quare jejunavimus, et non aspexisti
; humiliavimus animas nostras, et nescisti ?
Ecce in die jejunii vestri invenitur voluntas
vestra, et omnes debitores vestros repetitis. 4
Ecce ad lites et contentiones jejunatis, et
percutitis pugno impie. Nolite jejunare sicut
usque ad hanc diem, ut audiatur in excelso
clamor vester. 5 Numquid tale est jejunium
quod elegi, per diem affligere hominem
animam suam ? numquid contorquere quasi
circulum caput suum, et saccum et cinerem
sternere ? numquid istud vocabis jejunium,
et diem acceptabilem Domino ? 6 Nonne
hoc est magis jejunium quod elegi ?
Dissolve colligationes impietatis, solve
fasciculos deprimentes, dimitte eos qui
confracti sunt liberos, et omne onus dirumpe
; 7 frange esurienti panem tuum, et egenos
vagosque induc in domum tuam ; cum
videris nudum, operi eum, et carnem tuam
ne despexeris. 8 Tunc erumpet quasi mane
lumen tuum ; et sanitas tua citius orietur, et
anteibit faciem tuam justitia tua, et gloria
Domini colliget te. 9 Tunc invocabis, et
Dominus exaudiet ; clamabis, et dicet : Ecce
adsum. Si abstuleris de medio tui catenam,
et desieris extendere digitum et loqui quod
non prodest ; 10 cum effuderis esurienti
animam tuam, et animam afflictam
repleveris, orietur in tenebris lux tua, et
tenebræ tuæ erunt sicut meridies. 11 Et
requiem tibi dabit Dominus semper, et
84
południe. 11 I da ci Pan odpocznienie
zawsze, i napełni jasnością duszę twoją, a
kości twoje wyzwoli; i będziesz jak ogród
zroszony i jak zdrój wodny, którego wody
nie ustaną. 12 - I będą zbudowane przez
ciebie pustki wieków, fundamenty pokolenia
i pokolenia wywiedziesz 1 będziesz nazwany
budownikiem płotów, odwracającym ścieżki
na odpocznienie. 13 Jeśli odwrócisz od
sabatu nogę twoją, od czynienia woli twojej
w dzień święty mój, i nazwiesz sabat
rozkosznym, a święto Pańskie chwalebnym, i
uczcisz go nie czyniąc dróg twoich ani nie
idąc za wolą twoją, 14 żebyś miał oddawać
się plotkom: wtedy się będziesz rozkoszował
w Panu i wyniosę cię na wysokości ziemi i
nakarmię cię dziedzictwem Jakuba, ojca
twego; bo usta Pańskie mówiły.
2. POWODY ODWŁOKI ZBAWIENIA;
DOKONA GO SAM BÓG (59,1-21).
59
1 Oto nie ukróciła się ręka Pańska, aby nie
mogła zbawić, ani nie jest obciążone ucho
jego, aby nie słyszało; 2 lecz nieprawości
wasze uczyniły przedział między wami a
między Bogiem waszym, i grzechy wasze
zakryły oblicze jego od was aby nie
wysłuchał. 3 - Bo ręce wasze są krwią
zmazane, a palce wasze nieprawością; wargi
wasze mówiły kłamstwo, a język wasz
nieprawość powiada. 4 Nie ma, kto by
wzywał sprawiedliwości ani kto by sądził
prawdziwie; ale ufają w nicości i mówią
próżność, poczęli trud; a zrodzili nieprawość.
5 Jaja żmijowe przełupali, a płócien
pajęczych natkali; kto będzie jadł jaja Ich,
umrze, a co się wylęgło, wykluje się w
bazyliszka. 6 Płótna ich nie zdadzą się na
szatę i nie nakryją się robotami swymi;
roboty ich, to roboty nieużyteczne a dzieło
nieprawości w ręku ich. 7 Nogi ich biegną
do złego i spieszą się, aby wylały krew
niewinną; myśli ich, to myśli nieużyteczne
spustoszenie i skruszenie na ścieżkach ich. 8
Drogi pokoju nie znali i nie masz sądu na
krokach ich, ścieżki ich pokrzywiły się im;
każdy, kto po nich chodzi, nie zna pokoju. 9
implebit splendoribus animam tuam, et ossa
tua liberabit ; et eris quasi hortus irriguus, et
sicut fons aquarum cujus non deficient
aquæ. 12 Et ædificabuntur in te deserta
sæculorum, fundamenta generationis et
generationis suscitabis ; et vocaberis
ædificator sepium, avertens semitas in
quietem. 13 Si averteris a sabbato pedem
tuum facere voluntatem tuam in die sancto
meo, et vocaveris sabbatum delicatum, et
sanctum Domini gloriosum, et glorificaveris
eum dum non facis vias tuas, et non
invenitur voluntas tua, ut loquaris sermonem
: 14 tunc delectaberis super Domino, et
sustollam te super altitudines terræ, et
cibabo te hæreditate Jacob patris tui : os
enim Domini locutum est.
59
1 Ecce non est abbreviata manus Domini, ut
salvare nequeat, neque aggravata est auris
ejus, ut non exaudiat. 2 Sed iniquitates
vestræ diviserunt inter vos et Deum vestrum
; et peccata vestra absconderunt faciem ejus
a vobis, ne exaudiret. 3 Manus enim vestræ
pollutæ sunt sanguine, et digiti vestri
iniquitate ; labia vestra locuta sunt
mendacium, et lingua vestra iniquitatem
fatur. 4 Non est qui invocet justitiam, neque
est qui judicet vere : sed confidunt in nihilo,
et loquuntur vanitates ; conceperunt
laborem, et pepererunt iniquitatem. 5 Ova
aspidum ruperunt, et telas araneæ texuerunt.
Qui comederit de ovis eorum, morietur ; et
quod confotum est, erumpet in regulum. 6
Telæ eorum non erunt in vestimentum,
neque operientur operibus suis ; opera
eorum opera inutilia, et opus iniquitatis in
manibus eorum. 7 Pedes eorum ad malum
currunt, et festinant ut effundant sanguinem
innocentem ; cogitationes eorum
cogitationes inutiles : vastitas et contritio in
viis eorum. 8 Viam pacis nescierunt, et non
est judicium in gressibus eorum ; semitæ
eorum incurvatæ sunt eis : omnis qui calcat
85
Dlatego oddalił się sąd od nas, i nie ima się
nas sprawiedliwość; czekaliśmy światłości" a
oto ciemność; jasności, a po ciemku
chodziliśmy. 10 Macaliśmy ścianę jak ślepi,
i jak bez oczu potykaliśmy się; potykaliśmy
się w południe jak w ciemności, w mroku jak
umarli. 11 Będziemy wszyscy ryczeć jak
niedźwiedzie, a jak gołębie stękając stękać
będziemy. Czekaliśmy sądu, a nie ma go,
zbawienia, a oddaliło się od nas. 12 Bo się
rozmnożyły nieprawości nasze przed tobą, a
grzechy nasze odpowiedziały nam; bo złości
nasze z nami są i poznaliśmy nieprawości
nasze: 13 grzeszyć i kłamać przeciw Panu, i
odwróciliśmy się, aby nie iść za Bogiem
naszym, żeby mówić o ucisku i
przewrotności, poczęliśmy i mówiliśmy z
serca słowa kłamstwa. 14 I wstecz się
obrócił sąd, a sprawiedliwość stanęła w
oddali; bo się powaliła na ulicy prawda, a
prawość nie mogła wejść. 15 I poszła
prawda w zapomnienie, a kto odstąpił od
złości, jest złupiony. I ujrzał Pan, i złem się
wydało 16 w oczach jego, że nie było sądu. I
widział, że nie ma męża, i zdumiał się, że nie
było, kto by zabiegł; i zbawił sobie ramię
swoje, a sprawiedliwość jego, ta go
utwierdziła. 17 Oblókł się w sprawiedliwość
jak w pancerz, a hełm zbawienia na głowie
jego; oblókł się w szaty pomsty, a odział się
jak płaszczem żarliwości, 18 jak na pomstę,
jak na odpłatę gniewu nieprzyjaciołom
swoim i nagrodę przeciwnikom swoim;
wyspom wzajem odda. 19 I będą się bać,
którzy od zachodu, imienia Pańskiego, a
którzy od wschodu słońca, sławy jego, gdy
przyjdzie jak rzeka gwałtowna, którą
tchnienie Pańskie pędzi, 20 i przyjdzie
Syjonowi odkupiciel, i tym, którzy się
wracają od nieprawości w Jakubie, mówi
Pan. 21-To przymierze moje z nimi, mówi
Pan: Duch mój, który jest na tobie, i słowa
moje, które położyłem w ustach twoich, nie
odstąpią od ust twoich i od ust potomków
twoich i od ust potomstwa potomków
twoich, mówi Pan, odtąd i aż na wieki.
in eis, ignorat pacem. 9 Propter hoc
elongatum est judicium a nobis, et non
apprehendet nos justitia. Exspectavimus
lucem, et ecce tenebræ ; splendorem, et in
tenebris ambulavimus. 10 Palpavimus sicut
cæci parietem, et quasi absque oculis
attrectavimus : impegimus meridie quasi in
tenebris ; in caliginosis quasi mortui. 11
Rugiemus quasi ursi omnes, et quasi
columbæ meditantes gememus :
exspectavimus judicium, et non est ;
salutem, et elongata est a nobis. 12
Multiplicatæ sunt enim iniquitates nostræ
coram te, et peccata nostra responderunt
nobis, quia scelera nostra nobiscum et
iniquitates nostras cognovimus. 13 Peccare et
mentiri contra Dominum, et aversi sumus ne
iremus post tergum Dei nostri, ut
loqueremur calumniam et transgressionem ;
concepimus et locuti sumus de corde verba
mendacii. 14 Et conversum est retrorsum
judicium, et justitia longe stetit, quia corruit
in platea veritas, et æquitas non potuit
ingredi. 15 Et facta est veritas in oblivionem,
et qui recessit a malo, prædæ patuit. Et vidit
Dominus, et malum apparuit in oculis ejus,
quia non est judicium. 16 Et vidit quia non
est vir, et aporiatus est, quia non est qui
occurrat ; et salvavit sibi brachium suum, et
justitia ejus ipsa confirmavit eum. 17 Indutus
est justitia ut lorica, et galea salutis in capite
ejus ; indutus est vestimentis ultionis, et
opertus est quasi pallio zeli : 18 sicut ad
vindictam quasi ad retributionem
indignationis hostibus suis, et vicissitudinem
inimicis suis ; insulis vicem reddet. 19 Et
timebunt qui ab occidente nomen Domini, et
qui ab ortu solis gloriam ejus, cum venerit
quasi fluvius violentus quem spiritus Domini
cogit ; 20 et venerit Sion redemptor, et eis
qui redeunt ab iniquitate in Jacob, dicit
Dominus. 21 Hoc fœdus meum cum eis,
dicit Dominus : spiritus meus qui est in te,
et verba mea quæ posui in ore tuo, non
recedent de ore tuo, et de ore seminis tui, et
de ore seminis seminis tui, dicit Dominus,
amodo et usque in sempiternum.
86
3. CHWAŁA NOWEJ JEROZOLIMY
(60,1-22).
60
1 Wstań, oświeć się, Jeruzalem, bo przyszła
światłość twoja, a chwała Pańska wzeszła
nad tobą. 2 Bo oto ciemności okryją ziemię i
mrok narody; ale nad tobą wzejdzie Pan, a
chwała jego nad tobą widziana będzie. 3 - I
będą chodzić narody w światłości twojej, a
królowie w jasności wzejścia twojego. 4
Podnieś wokoło oczy twoje i oglądaj: ci
wszyscy zgromadzili się, przyszli do ciebie;
synowie twoi z daleka przyjdą, a córki twoje
z boku powstaną. 5 Wtedy zobaczysz i
opływać będziesz; zadziwi się i rozszerzy się
serce twoje, gdy się obróci ku tobie
bogactwo morza, moc poganów przyjdzie do
ciebie. 6 Powódź wielbłądów okryje cię,
wielbłądy prędkie z Madianu i Efy; wszyscy
z Saby przyjdą, złoto i kadzidło przynosząc i
chwałę Pana rozgłaszając. 7 Wszystek
dobytek Kedaru zgromadzi się do ciebie,
barany Nabajotu służyć będą tobie, będą
ofiarowane na ubłagalnym ołtarzu moim, a
dom majestatu wsławię. 8 Którzyż to są, co
jak obłoki latają, a jak gołębie do okien
swoich? 9 Bo mnie wyspy oczekują i okręty
morskie na początku, abym przyprowadził
synów twoich z daleka; srebro ich i złoto ich
z nimi imieniu Pana, Boga twego, i
Świętemu Izraelowemu, bo cię wsławił. 10 -
I pobudują synowie obcych mury twoje, a
królowie ich służyć będą tobie; bo w
rozgniewaniu moim ubiłem cię, a w
pojednaniu moim zmiłowałem się nad tobą.
11 I będą otworzone bramy twoje
ustawicznie; we dnie i w nocy nie będą
zamknięte, aby noszono do ciebie moc
narodów i królów ich aby przywiedziono. 12
Bo naród i królestwo, które by tobie nie
służyło, zginie, a narody spustoszeniem
spustoszone będą. 13 Chwała Libanu do
ciebie przyjdzie, jodła i bukszpan i sosna
społem na ozdobienie miejsca świętości
mojej, i miejsce nóg moich uwielbię. 14 I
przyjdą do ciebie kłaniając się synowie tych,
którzy cię trapili, i będą się kłaniać stopom
60
1 Surge, illuminare, Jerusalem, quia venit
lumen tuum, et gloria Domini super te orta
est. 2 Quia ecce tenebræ operient terram, et
caligo populos ; super te autem orietur
Dominus, et gloria ejus in te videbitur. 3 Et
ambulabunt gentes in lumine tuo, et reges in
splendore ortus tui. 4 Leva in circuitu oculos
tuos, et vide : omnes isti congregati sunt,
venerunt tibi ; filii tui de longe venient et
filiæ tuæ de latere surgent. 5 Tunc videbis, et
afflues ; mirabitur et dilatabitur cor tuum :
quando conversa fuerit ad te multitudo maris
; fortitudo gentium venerit tibi. 6 Inundatio
camelorum operiet te, dromedarii Madian et
Epha ; omnes de Saba venient, aurum et
thus deferentes, et laudem Domino
annuntiantes. 7 Omne pecus Cedar
congregabitur tibi ; arietes Nabaioth
ministrabunt tibi : offerentur super placabili
altari meo, et domum majestatis meæ
glorificabo. 8 Qui sunt isti qui ut nubes
volant, et quasi columbæ ad fenestras suas ?
9 Me enim insulæ exspectant, et naves maris
in principio, ut adducam filios tuos de longe
; argentum eorum, et aurum eorum cum eis,
nomini Domini Dei tui, et Sancto Israël, quia
glorificavit te. 10 Et ædificabunt filii
peregrinorum muros tuos, et reges eorum
ministrabunt tibi ; in indignatione enim mea
percussi te, et in reconciliatione mea
misertus sum tui. 11 Et aperientur portæ tuæ
jugiter ; die ac nocte non claudentur, ut
afferatur ad te fortitudo gentium, et reges
earum adducantur. 12 Gens enim et regnum
quod non servierit tibi peribit, et gentes
solitudine vastabuntur. 13 Gloria Libani ad te
veniet, abies, et buxus, et pinus simul ad
ornandum locum sanctificationis meæ ; et
locum pedum meorum glorificabo. 14 Et
venient ad te curvi filii eorum qui
humiliaverunt te, et adorabunt vestigia
pedum tuorum omnes qui detrahebant tibi :
et vocabunt te civitatem Domini, Sion Sancti
Israël. 15 Pro eo quod fuisti derelicta et odio
87
nóg twoich wszyscy, którzy ci uwłaczali, i
nazwą cię miastem Pańskim, Syjonem
Świętego Izraelowego. 15 Za to żeś
opuszczona i w nienawiści była, a nie było,
kto by przez cię przechodził, uczynię cię
chlubą wieków i weselem od pokolenia do
pokolenia. 16 I będziesz ssać mleko
narodów, a piersiami królewskimi karmi ona
będziesz; i poznasz, żem ja Pan, zbawiający
ciebie i odkupiciel twój, mocarz Jakubów.-
17 Zamiast miedzi naniosę złota, a zamiast
żelaza naniosę srebra, a zamiast drzewa
miedzi, a zamiast kamieni żelaza; i uczynię
nawiedzeniem twoim pokój, a przełożonymi
twymi, sprawiedliwość. 18 Nie usłyszą
więcej nieprawości w ziemi twojej,
spustoszenia i plądrowania w granicach
twoich, i zbawienie osiądzie mury twoje, a
twoje bramy chwalenie. 19 Nie będzie u
ciebie więcej słońce światłością we dnie, ani
jasność księżyca oświeci cię; ale będzie tobie
Pan światłością wieczną, i Bóg twój chwałą
twoją. 20 Nie zajdzie więcej słońce twoje i
nie umniejszy się księżyc twój, bo Pan
będzie tobie światłością wieczną, i skończą
się dni smutku twego. 21 A lud twój,
wszyscy sprawiedliwi, na wieki odziedziczą
ziemię, płód szczepienia mego, dzieło rąk
moich ku wsławieniu. 22 Najmniejszy
rozmnoży się w tysiąc, a malutki w naród
najmocniejszy. Ja, Pan, czasu swego prędko
to uczynię.
4. ZWIASTUN ZBAWIENIA (61,1-11).
61
1 Duch Pański na mnie, przeto że mię Pan
pomazał; posłał mię, abym oznajmił cichym,
abym leczył skruszonych sercem i
opowiedział więźniom wyzwolenie, a
zamkniętym otwarcie; 2 abym opowiadał
rok miłościwy Pana i dzień pomsty Boga
naszego, abym pocieszył wszystkich
płaczących; abym położył płaczącym 3
Syjonu i dał im wieniec zamiast popiołu,
olejek wesela zamiast żałoby, płaszcz
chwały zamiast ducha żałości; i będą
nazwani w niej mocarzami sprawiedliwości,
szczepieniem Pańskim dla wsławienia. 4 I
habita, et non erat qui per te transiret :
ponam te in superbiam sæculorum, gaudium
in generationem et generationem : 16 et
suges lac gentium, et mamilla regum
lactaberis ; et scies quia ego Dominus
salvans te, et redemptor tuus, Fortis Jacob.
17 Pro ære afferam aurum, et pro ferro
afferam argentum, et pro lignis æs, et pro
lapidibus ferrum : et ponam visitationem
tuam pacem, et præpositos tuos justitiam. 18
Non audietur ultra iniquitas in terra tua ;
vastitas et contritio in terminis tuis : et
occupabit salus muros tuos, et portas tuas
laudatio. 19 Non erit tibi amplius sol ad
lucendum per diem, nec splendor lunæ
illuminabit te : sed erit tibi Dominus in
lucem sempiternam, et Deus tuus in gloriam
tuam. 20 Non occidet ultra sol tuus, et luna
tua non minuetur, quia erit tibi Dominus in
lucem sempiternam, et complebuntur dies
luctus tui. 21 Populus autem tuus omnes justi
; in perpetuum hæreditabunt terram :
germen plantationis meæ, opus manus meæ
ad glorificandum. 22 Minimus erit in mille,
et parvulus in gentem fortissimam. Ego
Dominus in tempore ejus subito faciam
istud.
61
1 Spiritus Domini super me, eo quod unxerit
Dominus me ; ad annuntiandum mansuetis
misit me, ut mederer contritis corde, et
prædicarem captivis indulgentiam, et clausis
apertionem ; 2 ut prædicarem annum
placabilem Domino, et diem ultionis Deo
nostro ; ut consolarer omnes lugentes, 3 ut
ponerem lugentibus Sion, et darem eis
coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu,
pallium laudis pro spiritu mœroris ; et
vocabuntur in ea fortes justitiæ, plantatio
Domini ad glorificandum. 4 Et ædificabunt
deserta a sæculo, et ruinas antiquas erigent,
88
zbudują pustki od wieku, i obalenia dawne
podniosą i naprawią miasta puste, rozwalone
od pokolenia w pokolenie. 5 I staną obcy, i
będą paść bydło wasze, a synowie obcych
będą oraczami i winiarzami waszymi. 6
Lecz wy kapłanami Pańskimi nazwani
będziecie, "słudzy Boga naszego" mówić o
was będą; bogactwa narodów jeść będziecie i
sławą ich pysznić się będziecie. 7 Zamiast
zawstydzenia waszego podwójnego i
zapłonienia będą chwalić dział ich; przeto w
ziemi swej posiądą dwa razy tyle, wesele
wieczne mieć będą. 8 Bo ja, Pan, miłuję sąd,
a mam w nienawiści łupiestwo w
całopaleniu; a dam dzieło ich w prawdzie i
przymierze wieczne z nimi zawrę. 9 I
poznają w narodach synów ich i potomstwo
ich pośród ludzi; wszyscy, którzy ich ujrzą,
poznają ich, że ci są potomstwem, któremu
Pan pobłogosławił. 10 - Weseląc się, będę
się weselił w Panu, i rozraduje się dusza
moja w Bogu moim, iż mię oblókł w szaty
zbawienia i ubiorem sprawiedliwości odział
mię, jak oblubieńca ozdobionego koroną i
jak oblubienicę ubraną klejnotami jej. 11 Bo
jak ziemia daje urodzaj swój i jak ogród
rodzi nasienie swe, tak Pan Bóg zrodzi
sprawiedliwość i chwałę przed wszystkimi
narodami.
5. PEWNOŚĆ I BLISKOŚĆ ZBAWIENIA
(62,1-12).
62
1 Dla Syjonu nie zamilczę, a dla Jeruzalem
nie uspokoję się, aż wyjdzie jak jasność
sprawiedliwy jego, a zbawiciel jego jak
kaganiec zapali się.-I ujrzą narody
sprawiedliwego twego, i wszyscy królowie
sławnego twego; i nazwą cię imieniem
nowym, które usta Pańskie wymienią. 3 I
będziesz koroną chwały w ręce Pańskiej i
koroną królestwa w ręce Boga twego. 4 Nie
będą cię więcej zwać "Opuszczoną" i ziemia
twoja nie będzie więcej zwana
"Spustoszoną"; ale cię będą zwać "Wola
moja w niej," a ziemię twoją "Zamieszkaną"
bo się Panu upodobało w tobie, a w ziemi
et instaurabunt civitates desertas, dissipatas
in generationem et generationem. 5 Et
stabunt alieni, et pascent pecora vestra, et
filii peregrinorum agricolæ et vinitores vestri
erunt. 6 Vos autem sacerdotes Domini
vocabimini : Ministri Dei nostri, dicetur
vobis, fortitudinem gentium comedetis, et in
gloria earum superbietis. 7 Pro confusione
vestra duplici et rubore, laudabunt partem
suam ; propter hoc in terra sua duplicia
possidebunt, lætitia sempiterna erit eis. 8
Quia ego Dominus diligens judicium, et odio
habens rapinam in holocausto ; et dabo opus
eorum in veritate, et fœdus perpetuum
feriam eis. 9 Et scient in gentibus semen
eorum, et germen eorum in medio
populorum ; omnes qui viderint eos
cognoscent illos, quia isti sunt semen cui
benedixit Dominus. 10 Gaudens gaudebo in
Domino, et exsultabit anima mea in Deo
meo, quia induit me vestimentis salutis, et
indumento justitiæ circumdedit me, quasi
sponsum decoratum corona, et quasi
sponsam ornatam monilibus suis. 11 Sicut
enim terra profert germen suum, et sicut
hortus semen suum germinat, sic Dominus
Deus germinabit justitiam et laudem coram
universis gentibus.
62
1 Propter Sion non tacebo, et propter
Jerusalem non quiescam, donec egrediatur ut
splendor justus ejus, et salvator ejus ut
lampas accendatur. 2 Et videbunt gentes
justum tuum, et cuncti reges inclytum tuum ;
et vocabitur tibi nomen novum, quod os
Domini nominabit. 3 Et eris corona gloriæ in
manu Domini, et diadema regni in manu Dei
tui. 4 Non vocaberis ultra Derelicta, et terra
tua non vocabitur amplius Desolata ; sed
vocaberis, Voluntas mea in ea, et terra tua
Inhabitata, quia complacuit Domino in te, et
terra tua inhabitabitur. 5 Habitabit enim
juvenis cum virgine, et habitabunt in te filii
89
twojej mieszkać będą. 5 Bo będzie mieszkał
młodzieniec z panną, i mieszkać będą w
tobie synowie twoi. I będzie się weselił
oblubieniec z oblubienicy, i będzie się
weselił z ciebie Bóg twój. 6 - Na murach
twoich, Jeruzalem, postawiłem stróżów, cały
dzień i całą noc na wieki nie umilkną. Którzy
wspominacie Pana, nie milczcie i nie dajcie
Mu milczenia, 7 aż umocni i aż uczyni
Jeruzalem chwałą na ziemi. 8 Przysiągł Pan
na prawicę swoją i na ramię mocy swej: "Nie
dam pszenicy twojej więcej ná pokarm
nieprzyjaciołom twoim, nie będą pić synowie
obcy wina twego, na któreś pracowało. 9 Bo
którzy je zbierają, jeść je będą i chwalić
Pana; i którzy je znoszą, pić będą w
dziedzińcach świętych moich." 10 -
Przechodźcie, przechodźcie przez bramy,
gotujcie drogę ludowi, równajcie drogę,
zbierajcie kamienie i podnieście chorągiew
na narody. 11 Oto Pan dał słyszeć na
krańcach ziemi: " Mówcie, córce Syjon: Oto
zbawiciel twój idzie, oto zapłata jego z nim,
a dzieło jego przed nim. 12 I nazwą ich
ludem świętym, odkupionymi od Pana, a
ciebie nazwą "Szukanym miastem, a nie
opuszczonym "
6. KRWAWY SĄD W EDOMIE (63,1-6).
63
1 Któż to jest, który idzie z domu, w
farbowanych szatach z Bosry? ten piękny w
szacie swojej, idący w mnóstwie mocy
swojej?-" Ja, który mówię sprawiedliwość, a
jestem obrońcą na zbawienie." 2 - Czemuż
tedy czerwone jest odzienie twoje, a szaty
twoje jak tłoczących w prasie?-" 3 Sam
tłoczyłem prasę, a z narodów nie ma męża ze
mną; tłoczyłem ich w zapalczywości mojej i
podeptałem ich w gniewie moim i pryskała
krew ich na szaty moje, i poplamiłem
wszystko odzienie moje. 4 Bo dzień pomsty
w sercu moim, rok odkupienia mego
przyszedł. 5 Oglądałem się, a nie było
pomocnika, szukałem, a nie było, kto by
wspomógł; i zbawiło mię ramię moje, a
rozgniewanie moje, to mię wspomogło.
tui ; et gaudebit sponsus super sponsam, et
gaudebit super te Deus tuus. 6 Super muros
tuos, Jerusalem, constitui custodes ; tota die
et tota nocte in perpetuum non tacebunt.
Qui reminiscimini Domini, ne taceatis, 7 et
ne detis silentium ei, donec stabiliat et donec
ponat Jerusalem laudem in terra. 8 Juravit
Dominus in dextera sua, et in brachio
fortitudinis suæ : Si dedero triticum tuum
ultra cibum inimicis tuis ; et si biberint filii
alieni vinum tuum in quo laborasti. 9 Quia
qui congregant illud, comedent, et laudabunt
Dominum ; et qui comportant illud, bibent
in atriis sanctis meis. 10 Transite, transite per
portas, præparate viam populo : planum
facite iter, eligite lapides, et elevate signum
ad populos. 11 Ecce Dominus auditum fecit
in extremis terræ : Dicite filiæ Sion : Ecce
Salvator tuus venit ; ecce merces ejus cum
eo, et opus ejus coram illo. 12 Et vocabunt
eos, Populus sanctus, redempti a Domino ;
tu autem vocaberis, Quæsita civitas, et non
Derelicta.
63
1 Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis
vestibus de Bosra ? iste formosus in stola
sua, gradiens in multitudine fortitudinis suæ
? Ego qui loquor justitiam, et propugnator
sum ad salvandum. 2 Quare ergo rubrum est
indumentum tuum, et vestimenta tua sicut
calcantium in torculari ? 3 Torcular calcavi
solus, et de gentibus non est vir mecum ;
calcavi eos in furore meo, et conculcavi eos
in ira mea : et aspersus est sanguis eorum
super vestimenta mea, et omnia indumenta
mea inquinavi. 4 Dies enim ultionis in corde
meo ; annus redemptionis meæ venit. 5
Circumspexi, et non erat auxiliator ;
quæsivi, et non fuit qui adjuvaret : et
salvavit mihi brachium meum, et indignatio
mea ipsa auxiliata est mihi.
90
6 I podeptałem narody w zapalczywości
mojej, i upoiłem je w rozgniewaniu moim, i
zrzuciłem moc ich na ziemię."
7. MODLITWA PROROKA W IMIENIU
IZRAELA O MIŁOSIERDZIE (63,7-64,12).
7 Zmiłowania Pańskie wspominać będę,
chwałę Pańską za wszystko, co nam Pan
oddał, i za mnóstwo dobra domowi
Izraelowemu, które im dał według
łaskawości swej i według wielkości
miłosierdzia swego. 8 I rzekł: "Wszakże lud
to mój, synowie nie sprzeniewierzający się,"
i stał się im zbawicielem. 9 W każdym
ucisku ich nie był uciśniony, i anioł oblicza
jego zbawiał ich; w miłości swej i w
łaskawości swej on ich odkupił i nosił ich, i
podwyższył ich po wszystkie dni wieku. 10
Ale oni do gniewu pobudzili i utrapili ducha
Świętego jego, i obrócił się im w
nieprzyjaciela i sam walczył przeciwko nim.
11 I wspomniał na dni wieku Mojżeszowego
i ludu swe- go: "Gdzie jest ten, który ich
wywiódł z morza z pasterzami trzody
swojej? Gdzie jest ten, który położył w
pośrodku niego ducha Świętego swego; 12
który wywiódł za prawicę Mojżesza
ramieniem majestatu swego, który przeciął
wody przed nimi, aby sobie uczynić imię
wieczne; który ich wywiódł przez głębię jak
konia w puszczy nie utykającego? 14 Jak
bydlęciem na polu zstępującym duch Pański
kierował nim; tak przywiodłeś lud twój, aby
sobie uczynić imię sławne. 15 Spojrzyj z
nieba i obacz z mieszkania twego świętego i
chwały twojej. Gdzie jest żarliwość twoja i
moc twoja, mnóstwo wnętrzności twoich i
litości twoich? Powściągnęły się ode mnie.
16 Bo ty ojcem naszym, jesteś, a Abraham o
nas nie wiedział i Izrael nie znał nas; ty,
Panie, jesteś ojcem naszym, Odkupiciel nasz
-to od wieku imię twoje. 17 Czemuś nam,
Panie, dopuścił zbłądzić z dróg twoich,
zatwardziłeś serce nasze, abyśmy się ciebie
nie bali? Zwróć się dla sług twoich, dla
pokolenia dziedzictwa twego. 18 Jak nic
posiedli lud twój święty, nieprzyjaciele nasi
podeptali świątynię twoją.
6 Et conculcavi populos in furore meo, et
inebriavi eos in indignatione mea, et detraxi
in terram virtutem eorum.
7 Miserationum Domini recordabor ; laudem
Domini super omnibus quæ reddidit nobis
Dominus, et super multitudinem bonorum
domui Israël, quæ largitus est eis secundum
indulgentiam suam, et secundum
multitudinem misericordiarum suarum. 8 Et
dixit : Verumtamen populus meus est, filii
non negantes ; et factus est eis salvator. 9 In
omni tribulatione eorum non est tribulatus,
et angelus faciei ejus salvavit eos : in
dilectione sua et in indulgentia sua ipse
redemit eos, et portavit eos, et elevavit eos
cunctis diebus sæculi. 10 Ipsi autem ad
iracundiam provocaverunt, et afflixerunt
spiritum Sancti ejus : et conversus est eis in
inimicum, et ipse debellavit eos. 11 Et
recordatus est dierum sæculi Moysi, et populi
sui. Ubi est qui eduxit eos de mari cum
pastoribus gregis sui ? Ubi est qui posuit in
medio ejus spiritum Sancti sui ; 12 qui
eduxit ad dexteram Moysen, brachio
majestatis suæ ; qui scidit aquas ante eos, ut
faceret sibi nomen sempiternum ; 13 qui
eduxit eos per abyssos, quasi equum in
deserto non impingentem ? 14 Quasi animal
in campo descendens, spiritus Domini
ductor ejus fuit. Sic adduxisti populum
tuum, ut faceres tibi nomen gloriæ. 15
Attende de cælo, et vide de habitaculo
sancto tuo, et gloriæ tuæ. Ubi est zelus tuus,
et fortitudo tua, multitudo viscerum tuorum
et miserationum tuarum ? Super me
continuerunt se. 16 Tu enim pater noster : et
Abraham nescivit nos, et Israël ignoravit nos
: tu, Domine, pater noster, redemptor noster,
a sæculo nomen tuum. 17 Quare errare nos
fecisti, Domine, de viis tuis ; indurasti cor
nostrum ne timeremus te ? Convertere
propter servos tuos, tribus hæreditatis tuæ.
18 Quasi nihilum possederunt populum
sanctum tuum : hostes nostri conculcaverunt
sanctificationem tuam.
91
19 Staliśmy się jak na początku, gdy nie
panowałeś nad nami i nie wzywano imienia
twego nad nami.
64
1 Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił! Od oblicza
twego spłynęłyby góry. 2 Uschłyby jak
wypalone od ognia, wody gorzałyby ogniem,
aby znajome było imię twoje
nieprzyjaciołom twoim; od oblicza twego
zatrwożyłyby się narody. 3 Gdy uczynisz
dziwy, nie wytrwamy; zstąpiłeś, a od oblicza
twego spłynęły. 4 Od wieku nie słyszano ani
do uszu nie doszło; oko nie widziało, Boże,
poza tobą, coś przygotował oczekującym
ciebie. 5 Zabiegłeś weselącemu się i
czyniącemu sprawiedliwość; na drogach
twoich będą cię wspominać. Otoś się ty
rozgniewał, i zgrzeszyliśmy; w nich zawsze
trwaliśmy, a będziemy zbawieni. 6 I
staliśmy się wszyscy jak nieczysty, a jak
szmata miesięcznej słabości wszystkie
sprawiedliwości nasze; i opadliśmy wszyscy
jak liście, a nieprawości nasze jak wiatr nas
uniosły. 7 Nie ma, kto by wzywał imienia
twego, kto by powstał i trzymał się ciebie;
zakryłeś twarz twoją od nas i roztrąciłeś nas
w ręce nieprawości naszej. 8 A teraz, Panie,
ty jesteś ojcem naszym, a myśmy błoto; ty
twórca nasz, a dziełem rąk twoich my
wszyscy. 9 Nie gniewaj się, Panie, bardzo i
nie pomnij więcej nieprawości naszej; oto
spojrzyj, myśmy wszyscy twój lud. 10
Miasto świętego twego stało się puste, Syjon
pustynią został, Jeruzalem opustoszało. 11
Dom poświęcenia naszego i chwały naszej,
gdzie cię chwalili ojcowie nasi, stał się
pogorzeliskiem ognia, i wszystko, co było
pożądaniem naszym, obróciło się w
rozwaliny. 12 Czyż przed tym
powstrzymasz się, Panie, zamilczysz i
utrapisz nas bardzo?
19 Facti sumus quasi in principio, cum non
dominareris nostri, neque invocaretur nomen
tuum super nos.
64
1 Utinam dirumperes cælos, et descenderes ;
a facie tua montes defluerent ; 2 sicut exustio
ignis tabescerent, aquæ arderent igni : ut
notum fieret nomen tuum inimicis tuis ; a
facie tua gentes turbarentur. 3 Cum feceris
mirabilia, non sustinebimus ; descendisti, et
a facie tua montes defluxerunt. 4 A sæculo
non audierunt, neque auribus perceperunt ;
oculus non vidit, Deus, absque te, quæ
præparasti exspectantibus te. 5 Occurristi
lætanti, et facienti justitiam ; in viis tuis
recordabuntur tui. Ecce tu iratus es, et
peccavimus ; in ipsis fuimus semper, et
salvabimur. 6 Et facti sumus ut immundus
omnes nos, et quasi pannus menstruatæ
universæ justitiæ nostræ ; et cecidimus quasi
folium universi, et iniquitates nostræ quasi
ventus abstulerunt nos. 7 Non est qui invocet
nomen tuum ; qui consurgat, et teneat te.
Abscondisti faciem tuam a nobis, et allisisti
nos in manu iniquitatis nostræ. 8 Et nunc,
Domine, pater noster es tu, nos vero lutum ;
et fictor noster tu, et opera manuum tuarum
omnes nos. 9 Ne irascaris, Domine, satis, et
ne ultra memineris iniquitatis nostræ ; ecce,
respice, populus tuus omnes nos. 10 Civitas
Sancti tui facta est deserta, Sion deserta
facta est, Jerusalem desolata est. 11 Domus
sanctificationis nostræ et gloriæ nostræ, ubi
laudaverunt te patres nostri, facta est in
exustionem ignis, et omnia desiderabilia
nostra versa sunt in ruinas. 12 Numquid
super his continebis te, Domine ; tacebis, et
affliges nos vehementer ?
92
8. ODPOWIEDŻ BOGA (65,1-25).
65
1 Szukali mię ci, którzy się pierwej nie
pytali, znaleźli ci, którzy mnie nie szukali.
Rzekłem: "Otom ja, otom ja!" do narodu,
który nie wzywał imienia mego. 2
Rozciągałem ręce moje przez cały dzień do
ludu niewiernego, który chodzi drogą
niedobrą za myślami swymi. 3 Lud, który
mię do gniewu przywodzi, przed obliczem
moim zawsze; którzy ofiary składają w
ogrodach i ofiarują na cegłach; 4 którzy
mieszkają w grobach, a w zborach bałwanów
sypiają; którzy jedzą mięso świni i polewka
obrzydła w naczyniach ich; 5 którzy mówią:
"Odstąp ode mnie, nie przystępuj do mnie,
bo jesteś nieczysty!" Ci będą dymem w
zapalczywości mojej, ogniem gorejącym
przez cały dzień. Oto napisane jest przede
mną; 6 nie zamilczę, ale oddam i odpłacę na
łono ich nieprawości wasze i 7 nieprawości
ojców waszych razem, mówi Pan, którzy
ofiarowali na górach i na pagórkach urągali
mi; i odmierzę dzieło ich pierwsze na łona
ich. 8 To mówi Pan: Jak gdyby znaleziono
ziarno w gronie wina, i rzeczono by: "Nie
psuj go, bo jest to błogosławieństwo," tak
uczynię dla sług moich, że nie zatracę
wszystkiego. 9 I wywiodę z Jakuba
potomstwo, a z Judy dzierżawcę gór moich; i
odziedziczą ją wybrani moi, a słudzy moi
będą tam mieszkać. 10 I będą pola stajniami
trzód, a dolina Achor legowiskiem bydła
ludowi memu, którzy mię szukali.- 11 A wy,
którzyście opuścili Pana, którzyście
zapomnieli o górze świętej mojej, którzy
stawiacie stół Fortunie i ofiarujecie na nim,
12 policzę was mieczem i wszyscy w
porażce padniecie, przeto że wołałem, a nie
odpowiedzieliście, mówiłem, a nie
słuchaliście i czyniliście zło w oczach moich,
a obraliście, czego ja nie chciałem. 13 Przeto
to mówi Pan Bóg: Oto słudzy moi jeść będą,
a wy łaknąć będziecie; oto słudzy moi pić
będą, a wy będziecie spragnieni; oto słudzy
moi weselić się będą, a wy się zawstydzicie;
14 oto słudzy moi wykrzykiwać będą z
radości serdecznej, a wy będziecie wołać z
65
1 Quæsierunt me qui ante non interrogabant ;
invenerunt qui non quæsierunt me. Dixi :
Ecce ego, ecce ego, ad gentem quæ non
invocabat nomen meum. 2 Expandi manus
meas tota die ad populum incredulum, qui
graditur in via non bona post cogitationes
suas. 3 Populus qui ad iracundiam provocat
me ante faciem meam semper ; qui
immolant in hortis, et sacrificant super
lateres ; 4 qui habitant in sepulchris, et in
delubris idolorum dormiunt ; qui comedunt
carnem suillam, et jus profanum in vasis
eorum ; 5 qui dicunt : Recede a me, non
appropinques mihi, quia immundus es. Isti
fumus erunt in furore meo, ignis ardens tota
die. 6 Ecce scriptum est coram me : Non
tacebo, sed reddam, et retribuam in sinum
eorum. 7 Iniquitates vestras, et iniquitates
patrum vestrorum simul, dicit Dominus ;
qui sacrificaverunt super montes, et super
colles exprobraverunt mihi ; et remetiar opus
eorum primum in sinu eorum. 8 Hæc dicit
Dominus : Quomodo si inveniatur granum in
botro, et dicatur : Ne dissipes illud,
quoniam benedictio est : sic faciam propter
servos meos, ut non disperdam totum. 9 Et
educam de Jacob semen, et de Juda
possidentem montes meos ; et hæreditabunt
eam electi mei, et servi mei habitabunt ibi.
10 Et erunt campestria in caulas gregum, et
vallis Achor in cubile armentorum, populo
meo qui requisierunt me. 11 Et vos qui
dereliquistis Dominum, qui obliti estis
montem sanctum meum, qui ponitis fortunæ
mensam, et libatis super eam : 12 numerabo
vos in gladio, et omnes in cæde corruetis :
pro eo quod vocavi, et non respondistis ;
locutus sum, et non audistis ; et faciebatis
malum in oculis meis, et quæ nolui elegistis.
13 Propter hoc hæc dicit Dominus Deus :
Ecce servi mei comedent, et vos esurietis ;
ecce servi mei bibent, et vos sitietis ; 14 ecce
servi mei lætabuntur, et vos confundemini ;
ecce servi mei laudabunt præ exsultatione
cordis, et vos clamabitis præ dolore cordis,
et præ contritione spiritus ululabitis, 15 et
93
boleści serca i ze skruszenia ducha wyć
będziecie. 15 I zostawicie imię swe na
przysięgę wybranym moim, a zabije cię Pan
Bóg, a sług swych nazwie innym imieniem.
16 Przeto kto błogosławiony jest na ziemi,
będzie błogosławiony w Bogu, Amen; a kto
przysięga na ziemi, będzie przysięgał w
Bogu, Amen; ponieważ zapomniane są
pierwsze uciski i zakryte są od oczu moich.
17 Bo oto ja stwarzam niebiosa nowe i
ziemię nową, a nie będą w pamięci rzeczy
poprzednie ani nie przyjdą na myśl. 18 Ale
się będziecie weselić i radować aż na wieki z
tego, co ja stworzę; bo oto ja stwarzam
Jeruzalem na radość, a lud jego na wesele.
19 I radować się będę w Jeruzalem, i weselić
się będę w ludzie moim, i nie będzie w nim
słychać więcej głosu płaczu i głosu wołania.
20 Nie będzie tam więcej niemowlęcia dni
ani starca, który by nie wypełnił dni swoich;
bo dziecię stuletnie umrze, a grzesznik
stuletni przeklęty będzie. 21 I pobudują
domy, i będą mieszkać; i nasadzą winnice, i
będą jeść owoce ich. 22 Nie będą budować,
a inny będzie mieszkał; nie będą sadzić, a
inny będzie jadł; bo jak dni drzewa będą dni
ludu mego, a dzieła rąk ich zestarzeją się. 23
Wybrani moi nie będą pracować próżno ani
nie będą rodzić w trwodze; bo potomstwem
błogosławionych Pańskich są, i wnukowie
ich z nimi. 24 I będzie: pierwej, nim
zawołają, ja wysłucham; jeszcze oni mówić
będą, a ja usłyszę. 25 Wilk i baranek będą
się paść razem, lew i wół będą jeść plewy, a
wężowi proch chlebem będzie; nie będą
szkodzić ani zabijać na wszystkiej górze
świętej mojej, mówi Pan.
9. OSTATECZNY ROZDZIAŁ DOBRYCH
I ZŁYCH, I DOPEŁNIENIE ZBAWIENIA
(66,1-24).
66
1 To mówi Pan: Niebo stolicą moją, a ziemia
podnóżkiem nóg moich; co to za dom, który
mi zbudujecie? i co to za miejsce
odpoczynku mego? 2 Wszystko to ręka moja
uczyniła i wszystko to stało się, mówi Pan.
dimittetis nomen vestrum in juramentum
electis meis ; et interficiet te Dominus Deus,
et servos suos vocabit nomine alio : 16 in
quo qui benedictus est super terram
benedicetur in Deo, amen, et qui jurat in
terra jurabit in Deo, amen : quia oblivioni
traditæ sunt angustiæ priores, et quia
absconditæ sunt ab oculis meis. 17 Ecce
enim ego creo cælos novos, et terram novam
; et non erunt in memoria priora, et non
ascendent super cor. 18 Sed gaudebitis et
exsultabitis usque in sempiternum in his quæ
ego creo : quia ecce ego creo Jerusalem
exsultationem, et populum ejus gaudium. 19
Et exsultabo in Jerusalem, et gaudebo in
populo meo, et non audietur in eo ultra vox
fletus et vox clamoris. 20 Non erit ibi
amplius infans dierum, et senex qui non
impleat dies suos, quoniam puer centum
annorum morietur, et peccator centum
annorum maledictus erit. 21 Et ædificabunt
domos, et habitabunt ; et plantabunt vineas,
et comedent fructus earum. 22 Non
ædificabunt, et alius habitabit ; non
plantabunt, et alius comedet : secundum
enim dies ligni erunt dies populi mei, et
opera manuum eorum inveterabunt. 23 Electi
mei non laborabunt frustra, neque
generabunt in conturbatione, quia semen
benedictorum Domini est, et nepotes eorum
cum eis. 24 Eritque antequam clament, ego
exaudiam ; adhuc illis loquentibus, ego
audiam. 25 Lupus et agnus pascentur simul,
leo et bos comedent paleas, et serpenti
pulvis panis ejus. Non nocebunt, neque
occident in omni monte sancto meo, dicit
Dominus.
66
1 Hæc dicit Dominus : Cælum sedes mea,
terra autem scabellum pedum meorum. Quæ
est ista domus quam ædificabitis mihi ? et
quis est iste locus quietis meæ ? 2 Omnia
hæc manus mea fecit, et facta sunt universa
94
Ale na kogóż wejrzę, jeno na ubożuchnego i
na skruszonego duchem, 3 a drżącego na
słowa moje? Kto ofiaruje wołu, jest jak ten,
co zabija człowieka; kto zabija bydlę, jakby
psu mózg wyjął; kto ofiaruje obiatę, jakby
krew świni ofiarował; kto wspomina
kadzidło, jakby bałwanowi błogosławił. To
wszystko obrali na drogach swoich, a w
obrzydliwościach swych kochała się dusza
ich. 4 Przeto i ja obiorę naigrawania się z
nich, a czego się bali, to przywiodę na nich:
ponieważ wołałem, a nie było, kto by
odpowiedział, mówiłem, a nie słuchali i
czynili zło w oczach moich, i obierali, czego
nie chciałem. 5 Słuchajcie słowa Pańskiego,
którzy drżycie na słowo jego ! Mówili bracia
wasi, nienawidzący was i wyganiający dla
imienia mego: "Niech będzie Pan wsławiony,
a ujrzymy w weseli waszym!" -ale się ci
zawstydzą. 6 Głos ludu z miasta, głos z
świątyni, głos Pana oddającego zapłatę nie
przyjaciołom swoim. 7 - Pierwej niźli
rodziła, porodziła; pierwej nim przy- szedł
czas porodzenia jej, urodziła mężczyznę. 8
Któż kiedy słyszał rzecz taką ? i kto widział
temu podobną ? Czyż będzie rodzić ziemia
za jeden dzień, albo się spłodzi naród za
jednym razem, iż rodziła i porodziła Syjon
synów swoich? 9 Czyż ja, który czynię, że
inni rodzą, rodzić nie będę ? mówi Pan. Czy
ja, który innym daję rodzenie, niepłodnym
będę? Mówi Pan, Bóg twój. 10 Weselcie się
z Jeruzalem i radujcie się w nim wszyscy,
którzy je miłujecie! Weselcie się w nim
weselem wszyscy, którzy się smucicie dla
niego, 11 abyście ssali i nasycili się z piersi
pociechy jego, abyście doili i rozkoszami
opływali z wszelakiej chwały jego. 12 Bo to
mówi Pan: Oto ja obrócę na nie jakby rzekę
pokoju i jakby strumień zalewający chwałę
narodów, którą ssać będziecie; przy piersiach
was poniosą, a na kolanach będą pieścić się z
wami. 13 Jak gdy kogo matka pieści, tak ja
was pocieszać będę, i w Jeruzalem
pocieszeni będziecie. 14 Ujrzycie, i
rozweseli się serce wasze, a kości wasze jak
trawa zakwitną; i poznana będzie ręka
Pańska sługom jego, i rozgniewa się na
nieprzyjaciół swoich. 15 Bo oto Pan w ogniu
przyjdzie, a jak wicher wozy jego, oddawać
ista, dicit Dominus ; ad quem autem
respiciam, nisi ad pauperculum, et contritum
spiritu, et trementem sermones meos ? 3 Qui
immolat bovem, quasi qui interficiat virum ;
qui mactat pecus, quasi qui excerebret canem
; qui offert oblationem, quasi qui sanguinem
suillum offerat ; qui recordatur thuris, quasi
qui benedicat idolo. Hæc omnia elegerunt in
viis suis, et in abominationibus suis anima
eorum delectata est. 4 Unde et ego eligam
illusiones eorum, et quæ timebant adducam
eis ; quia vocavi, et non erat qui responderet
; locutus sum, et non audierunt ;
feceruntque malum in oculis meis, et quæ
nolui elegerunt. 5 Audite verbum Domini,
qui tremitis ad verbum ejus. Dixerunt fratres
vestri odientes vos, et abjicientes propter
nomen meum : Glorificetur Dominus, et
videbimus in lætitia vestra ; ipsi autem
confundentur. 6 Vox populi de civitate, vox
de templo, vox Domini reddentis
retributionem inimicis suis. 7 Antequam
parturiret, peperit ; antequam veniret partus
ejus, peperit masculum. 8 Quis audivit
umquam tale ? et quis vidit huic simile ?
numquid parturiet terra in die una, aut
parietur gens simul, quia parturivit et peperit
Sion filios suos ? 9 Numquid ego qui alios
parere facio, ipse non pariam ? dicit
Dominus. Si ego, qui generationem ceteris
tribuo, sterilis ero ? ait Dominus Deus tuus.
10 Lætamini cum Jerusalem et exsultate in
ea, omnes qui diligitis eam ; gaudete cum ea
gaudio, universi qui lugetis super eam : 11 ut
sugatis et repleamini ab ubere consolationis
ejus ; ut mulgeatis et deliciis affluatis ab
omnimoda gloria ejus. 12 Quia hæc dicit
Dominus : Ecce ego declinabo super eam
quasi fluvium pacis, et quasi torrentem
inundantem gloriam gentium, quam sugetis :
ad ubera portabimini, et super genua
blandientur vobis. 13 Quomodo si cui mater
blandiatur, ita ego consolabor vos, et in
Jerusalem consolabimini. 14 Videbitis, et
gaudebit cor vestrum, et ossa vestra quasi
herba germinabunt : et cognoscetur manus
Domini servis ejus, et indignabitur inimicis
suis. 15 Quia ecce Dominus in igne veniet,
et quasi turbo quadrigæ ejus, reddere in
indignatione furorem suum et increpationem
95
w zagniewaniu zapalczywość swoją, a łajanie
swe w płomieniu ognia. 16 Bo ogniem Pan
sądzić będzie i mieczem swym. wszelkie
ciało, i namnożą się pobici od Pana. 17
Którzy się poświęcali i za czystych się mieli
w ogrodach za drzwiami wewnątrz, którzy
jedli mięso świni i obrzydłości i mysz, razem
zniszczeni będą, mówi Pan. 18 A ja idę, aby
uczynki ich i myśli ich zebrać ze wszystkimi
narodami i językami; i przyjdą, i będą
oglądać chwałę moją. 19-I włożę na nich
znamię, i poślę z tych, którzy zachowani
będą, do narodów na morze, do Afryki i do
Lidii, ciągnących strzały; do Włoch i do
Grecji, do wysp daleko, do tych, którzy nie
słyszeli o mnie i nie widzieli chwały mojej.
20 I będą głosili chwałę moją narodom, i
przywiodą wszystkich braci waszych ze
wszystkich narodów w darze Panu, na
koniach i na wozach, i na lektykach, i na,
mułach, i w pojazdach na górę świętą moją
Jeruzalem, mówi Pan, jak gdyby przynieśli
synowie Izraelowi dar w naczyniu czystym
do domu Pańskiego. 21 I nabiorę z nich
kapłanów i Lewitów, mówi Pan. 22 - Bo jak
niebiosa nowe i ziemia nowa, które ja czynię,
że stoją przede mną, mówi Pan, tak będzie
stać potomstwo wasze i imię wasze. 23 I
będzie, że z miesiąca na miesiąc, i z sabatu
na sabat będzie przychodziło wszelkie ciało,
aby się kłaniać przed obliczem moim, mówi
Pan. 24 I wyjdą, a ujrzą trupy mężów, którzy
wystąpili przeciwko mnie; robak ich nie
umrze, a ogień ich nie zagaśnie, i będą aż do
sytości widzenia wszelkiemu ciału.
suam in flamma ignis : 16 quia in igne
Dominus dijudicabit, et in gladio suo ad
omnem carnem ; et multiplicabuntur
interfecti a Domino, 17 qui sanctificabantur
et mundos se putabant in hortis post januam
intrinsecus, qui comedebant carnem suillam,
et abominationem et murem : simul
consumentur, dicit Dominus. 18 Ego autem
opera eorum et cogitationes eorum venio ut
congregem, cum omnibus gentibus et linguis
: et venient, et videbunt gloriam meam. 19
Et ponam in eis signum, et mittam ex eis qui
salvati fuerint, ad gentes in mare, in
Africam, et Lydiam, tendentes sagittam ; in
Italiam et Græciam, ad insulas longe, ad eos
qui non audierunt de me, et non viderunt
gloriam meam. Et annuntiabunt gloriam
meam gentibus ; 20 et adducent omnes
fratres vestros de cunctis gentibus donum
Domino, in equis, et in quadrigis, et in
lecticis, et in mulis, et in carrucis, ad
montem sanctum meum Jerusalem, dicit
Dominus : quomodo si inferant filii Israël
munus in vase mundo in domum Domini. 21
Et assumam ex eis in sacerdotes et Levitas,
dicit Dominus. 22 Quia sicut cæli novi et
terra nova, quæ ego facio stare coram me,
dicit Dominus, sic stabit semen vestrum et
nomen vestrum. 23 Et erit mensis ex mense,
et sabbatum ex sabbato : veniet omnis caro
ut adoret coram facie mea, dicit Dominus.
24 Et egredientur, et videbunt cadavera
virorum qui prævaricati sunt in me ; vermis
eorum non morietur, et ignis eorum non
extinguetur : et erunt usque ad satietatem
visionis omni carni.
96