Ang Mapagbigay na Punong Kahoy
ni Shel Silverstein
Noon , may isang punong
kahoy…
na nagmah
al sa isang
batang paslit.
Araw-araw, dumarating ang bata
para pumulo
t ng mga
dahon
at gumawa ng korona at magkunwarina hari ng kagubatan.
Inaakyat niya
ang puno
at nagpaduyan-duyan
sa kanyang mga sanga
at nagpaduyan-
duyan sa kanyang
mga sanga
at namimitas ng
mga prutas.
Naglalaro sila ng taguan.
At kung siya’y napapagod,
nagpapahinga siya sa lilim
ng puno
Lubusang minahal ng bata
ang punong kahoy…
At ang puno’y naging masaya.
at ang bata’y lumaki.
Lumipas ang panahon
At ang puno’y
madalas na
naiwang mag-isa.
Ngunit isang araw dumating ang
bata“Halika, bata,
akyatin mo ako at magpaduyan-
duyan sa aking mga sanga…”.“at pitasin ang
aking mga prutas, at maglaro sa lilim
ko, at masiyahan.”
“Matanda na ako para
makipaglaro.”
“Gusto kong magpakasaya.Kailangan ko ng mga
kagamitan. Kailangan ko ng
pera.
“Gusto kong magpakasay
a.Kailangan ko
ng mga kagamitan.
Kailangan ko ng pera.
“Pasensya ka na,” sabi ng punong kahoy, “wala akong salapi. Meron lang
akong mga
prutas.”
“Kunin mo ang mga prutas ko at ibenta mo
sa bayan. Magkakaroon ka ng pera at
ikaw ay liligaya.”
Pinitas ng bata ang
lahat ng mga prutas at dinala sa malayo.
At ang puno ay nasiyahan.
Ngunit,Matagal na nawala ang bataAt ang puno ay
nalungkotNgunit isang
araw,nagbalik ang bata
At ang puno’y muling nasiyahan.
“Halika, bata.
Akyatin mo
ako at magpaduyan-duyan sa aking mga
sanga.”
“Wala akong panahon para umakyat ng
puno.”
“Gusto kong makapag-asawa.
Gusto kong magkapamily
a.”
“Kailangan ko ng bahay. Maari mo ba akong
tulungan?”
“Wala akong bahay,” sabi ng punong kahoy.
“Ang gubat ang aking bahay.”
“Kung gusto mo, putulin mo ang
aking mga sanga upang
makapagtayo ng bahay, at ikaw
ay liligaya.”
At gayon nga ang ginawa ng bata.
Muling lumayo ang bata at nagpatayo ng bahay. At ang puno ay nasiyahan.
At ang puno ay
nasiyahanMuling
lumayo ang bata at
nagpatayo ng bahay.
Matagal na nawala ang bata.
Sa kanyang pagbalik,lubos na
nasiyahan ang puno.
Halika bata. Tayo na at maglaro.”
“Matanda na ako at lubhang
nalulungkot para
makipaglaro.”
“ Nais ko magkaroon ng bangka para
lumayo.” “ Maari mo ba
akong tulungan?” “ Putulin mo ang aking katawan at gawing bangka.”
“ Ikaw ay makakapaglayag…at ikaw ay liligaya.”
Kaya’t pinutol ng bata ang puno…
gumawa siya ng bangka at naglayag.
Ang puno ay nasiyahan…
ngunit hindi nang lubusan.
Pagkalipas ng matagal na panahon, muling nagbalik ang bata. “ Pasensya na, bata. Wala na akong maibibigay sa iyo.” “ Ubos na ang mga prutas ko.” “ Mahina na ang mga ipin ko para sa mga prutas.” “ Wala na akong mga sanga.” “ Hindi na ako bata para dumuyan.” “ Wala na akong katawan.”
Pagkalipas ng matagal na panahon, muling
nagbalik ang bata.
“ Pasensya na, bata. Wala na akong maibibigay sa iyo.” “ Ubos na ang mga prutas ko.” “ Mahina na ang mga ipin ko para sa mga prutas.” “ Wala na akong mga sanga.” “ Hindi na ako bata para dumuyan.” “ Wala na akong katawan.”
“ Mahina na ang mga ipin ko para sa mga prutas.”
“ Wala na akong mga sanga.”
“ Hindi na ako bata
para dumuyan.”
“ Pasensya na. Sana mayroon pa akong maibibigay sa inyo
pero wala nang natira.” “ Ako’y isang matandang tuod
lamang. Pasensya na…”
“ Wala na akong kinakailangan ngayon,”
sabi ng bata, “ang nais ko lang ay isang tahimik na
lugar upang magpahinga.” “ Kung gayon, ang matandang tuod ay
magandang upuan at pahingahan.”
“ Halika, bata, at umupo. Umupo ka at magpahinga.” At gayon nga ang ginawa
ng bata. At ang puno ay nasiyahan.
References: www.google.com