Kreunend word Bram wakker van het luide getjirp, dan van buiten af komt. Hij was gisterenavond iets te laat naar bed gegaan, waardoor hij zich nu zo beroerd als een hond voelt. Het is maar goed dat hij nog even tijd heeft, voordat hij moet gaan werken. Hij wil vandaag nog wat schilderen om wat punten binnen te halen.

Bram kleed zich langzaam dan anders om en maakt het bed op. Het moet echt eens tijd worden om wat meer te verdienen, want hij is de kleine ruimte een beetje zat. Een aparte slaapkamer zou al voldoende zijn.

Vervolgens maakt Bram ontbijt voor zichzelf klaar en eet het op. Nadat hij heeft afgewassen, loopt hij naar buiten. De frisse ochtendlucht stemt hem al wat milder. Zo slecht is het hier nog niet, denkt hij. Bram gaat aan de slag en haalt zo zijn punt binnen.

Net voordat zijn carpool komt, kleed Bram zich nog snel even om in zijn werkkleding en loopt dan naar buiten. Zijn collega staat al op hem te wachten. Met een goed humeur gaat Bram naast hem zitten.“Die promotie laat niet lang meer op zich wachten,” grijnst Bram.

Helaas is Bram een stuk minder vrolijk als hij na zijn werk weer thuis komt. Zijn verrekte baas vond het perséé nodig om zijn beloofde promotie nog even uit te stellen. Hij had gehoopt dat het vandaag zijn geluksdag was én dat hij dan een reden had om Nada bij hem thuis uit te nodigen.

Reden te meer om nog harder te werken voor zijn promotie, dus gaat hij schilderen. Nada past perfect in zijn leven. Allebei willen ze een rustig bestaan opbouwen op het platteland, ver van de stad af. Ze hebben dezelfde interesses en ontzettend veel gemeen, dat het lijkt alsof ze voor elkaar gemaakt zijn.

Iets aan haar trok hem aan als een magneet. Hij wist dat zij het ook voelde, want ze was vaak bij hem in de buurt te vinden.Bram stopt met schilderen en loopt naar binnen. Hij heeft honger gekregen dus pakt hij iets te eten. Omdat hij eigenlijk ook wel moe was en niet veel zin had om op te ruimen, kruipt hij in bed. Hij hoopt maar dat hij morgen meer geluk had.

De volgende morgen belt Bram Nada op of ze vanavond langs wilt komen. Op goed geluk gokt hij dat hij vandaag toch de promotie krijgt. Gisteren is hij immers bijna de hele avond bezig geweest om de punten binnen te halen. En zo niet dan kan Nada zijn humeur wel opkrikken.

Gelukkig ziet ze het wel zitten om langs te komen, zoals altijd eigenlijk. Hij hoopt echt dat het iets kan worden tussen hen, maar hij weet dat hij haar dan moet beschermen tegen zijn werk. Ze mag absoluut niet weten wat hij uitvoert. Bram wordt uit zijn gedachten opgeschrikt door een luid getoeter. Gelukkig heeft hij zich al omgekleed en stapt in de auto.

En ja hoor, die middag heeft hij geluk! Hij heeft promotie gemaakt naar koerier. Het betekent niet heel veel in de onderwereld, maar hij heeft wel meer salaris gekregen.

Die avond, als Bram zich omgekleed heeft, belt Nada aan. Bram snelt meteen naar buiten toe om haar te omhelzen. Gewillig laat ze zich door hem in zijn armen nemen en hij snuift haar heerlijke zoete parfum op. Hij heeft haar gemist.

Gelukkig is het wederzijds.“Wat gaan we vandaag doen, schoonheid?” vraagt hij. Nada’s bleke wangen kleuren meteen rood.“Geen idee,” stamelt ze. Bram is gewend aan haar verlegen houding en hij weet dat het ongeveer een half uurtje duurt voordat ze aan hem gewend is.

Verder dan de stoep komen ze niet. Bram kan wel uren met haar kletsen over alledaagse dingen tot de serieuze onderwerpen. Ondertussen pakt hij haar zachte handen vast, wat een schok in zijn binnenste veroorzaakt. Dat gebeurt elke keer als hij haar aanraakt.

Zonder woorden kijken ze elkaar aan en allebei voelen ze wat er op het punt staat te gebeuren. Geen van beide kijkt weg of stopt de betovering. In plaats daarvan laat Nada zich gewillig door haar prins op het witte paard, zachtjes op de mond kussen.

De kus duurt eeuwen voordat ze die beëindigen. Bram kijkt diep in Nada’s ogen en ziet dezelfde blik die ook in zijn eigen ogen staat als hij in de spiegel kijkt. Hij is hoteldebotel verliefd op haar en Nada voelt hetzelfde. Bram weet het zeker; hij laat deze vrouw nooit meer gaan!

Ze kunnen allebei geen genoeg krijgen van elkaar en bijna wilt Bram vragen of ze vannacht bij hem blijft slapen. Alleen helaas moet hij nog wat punten behalen voor zijn promotie, dus zal het moeten wachten tot morgen.“Ik kan niet wachten om je morgen weer te zien,” zegt hij als ze afscheid moeten nemen.

Nada knikt.“Ik ook niet. Ik zal elke seconde tellen totdat ik weer bij je ben,” zegt ze. Bram kust haar weer totdat ze allebei geen adem meer kunnen halen. Dan is het toch echt tijd om te gaan.“Ik mis je nu al,” mompelt Bram. Ze nemen afscheid en hij wacht totdat Nada uit het zicht is verdwenen. Met een glimlach loopt hij weer naar binnen.

Omdat hij nog lang geen slaap heeft, besluit Bram om te schilderen. Vervolgens leest hij nog wat, omdat hij nog steeds niet moe is. Elke keer dwalen zijn gedachten weer af na een blonde schone met groene ogen.

Na een tijdje bergt Bram het boek om en kleed zich om. Hij wilt toch proberen om nog wat te kunnen slapen, omdat hij anders morgen geen cent waard is. Volkomen in de wolken stapt hij in bed en sluit zijn ogen. Nada verschijnt meteen voor zijn geestesoog en de rest van de nacht droomt hij alleen nog maar van haar.

De volgende dag maakt Bram fluitend het ontbijt voor zichzelf klaar. Hij heeft heel de nacht nagedacht en hij is tot een geweldig besluit gekomen. Na het eten zal hij Nada bellen met de vraag of ze hierheen wilt komen. Weken geleden heeft hij haar ontmoet, maar het voelt alsof ze elkaar al jaren kennen.

Buiten is de eerste sneeuw al gevallen waardoor het binnen één en al kilte en kou is. Nog een reden om Nada te laten komen, denkt Bram. De sneeuw zorgt voor een romantisch sfeertje, iets wat hij zeker waardeert.

Bram pakt de telefoon en toets Nada’s nummer in. Na een paar keer over laten gaan, neemt ze op. Haar stem loopt over van enthousiasme nu ze hem aan de lijn heeft. Bram vraagt of ze lang wilt komen.“Natuurlijk! Ik kleed me even om en dan kom ik eraan!”

Als Nada er aan komt, snelt Bram naar buiten en neemt hij haar meteen in zijn armen.“Ik heb je gemist,” fluistert hij in haar oor. Zijn warme adem is als een deken over haar huid.“Ik jou ook. Ik ben blij dat ik er weer ben.”

“Voorlopig laat ik je ook niet meer gaan,” mompelt Bram. Hij drukt zijn mond meteen op de hare voor een lange diepe kus. Nada nestelt zich dichter tegen hem aan. Bram voelt dat ze zachtjes rilt.“Heb je het koud?” vraagt hij bezorgd. Nada schudt haar hoofd.“Nee hoor. Ik krijg het juist warm van jou!”

“Ik weet nog wel iets om je warm te houden,” zegt hij met een veelbetekende blik. Nada bloost. Nu was het moment om het te vragen.“Lieve Nada, ik weet dat we elkaar nog maar heel kort kennen, maar voor mijn gevoel zijn dat al jaren. Daarom wil ik je vragen om bij me te komen wonen. Ik kan geen minuut meer zonder je!” Nada antwoord met een kus.“Ja natuurlijk!”