1

ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Σσσσσστ!!!… Επιλογές …

Επιλογές από τα ιστολόγιο http://namarizathema.blogspot.com/ και http://e-puzzle.blogspot.com/

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ : Εὐάγγελος ὁ Σάμιος

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Έτος 3ο – Τεύχος 34ο – ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013

2

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Σσσσσστ!!!… Επιλογές … ................................................................................................... 1

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ .................................................................................................................. 2

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ......................................................................................................................... 3

Iωάννης Βατάτζης: Πρότυπο για κάθε Έλληνα κυβερνήτη! .................................................. 3

1. Οι Άγγελοι κατά την Αγία Γραφή. Επί τη εορτή των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και

Μιχαήλ ................................................................................................................................. 4

2. Δεν είναι όλοι όργανα της Άγκυρας… ........................................................................ 5

3. Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, "Ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος,

ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία" ......................................................... 6

4. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ .................................................. 7

5. Υποσμηναγός Νίκος Παρούσης...Αθάνατος! Είδε το σχολείο, δεν εγκατέλειψε και

οδήγησε το Mirage εκτός Ωροπού όπου και συνετρίβη μαζί του... .................................... 11

6. ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΑ ΠΟΜΑΚΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΑ. ....................................................................................................................... 11

7. Ἡ Ρωμανία-Ρωμηοσύνη ........................................................................................... 12

8. Άγνωστοι Έλληνες: Οι Γκρεκίγια της Τυνησίας ........................................................ 13

9. ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΜΕΧΡΙ... ΓΡΑΙΚΟΙ Ιστορία & ονομασίες των ελληνικών φύλων ............ 14

10. Η λανθασμένη επιλογή της διάλυσης του ιστορικού Σώματος της Χωροφυλακής ... 17

11. Το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Κονγκρέσο ζητεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση να

κατασκοπεύει εκατομμύρια πολίτες που είναι ύποπτοι για «μη ανοχή»!............................ 18

12. Η Αγκυρα, το χρώμιο και ο χρυσός των Εβραίων και όχι μόνο (των Εβραίων) ........ 19

13. ” Η έκθεση του Κωνσταντίνου Δοξιάδη για τις πολεμικές αποζημιώσεις “ ................ 22

14. ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ Μέλος της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης ομολογεί

στη Ζαγάλισα: «Ο Πομάκος δεν μπορεί να είναι Τούρκος» ............................................... 26

15. Οι 75 δολοφονίες, από τις αριστερές παρθένες της μεταπολίτευσης (ντοκουμέντα) 27

16. ΔΗΜΑΡάτων έργα… ................................................................................................ 31

17. Έλληνας καθηγητής δημιουργεί νέο τύπο «αόρατου μανδύα» ................................. 32

18. Εκμεταλλευθείτε κάθε ευκαιρία! (απίστευτο…) ......................................................... 33

19. Μαραθωνοδρόμος με ράσα και αστέρια! ................................................................. 35

20. ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ................................... 35

21. Φθηνό σασί made in Greece μειώνει κατά 80% την τιμή των αυτοκινήτων ............. 36

22. Οι ελιές και το λάδι έχουν αντικαρκινική δράση ........................................................ 37

23. Αναρτήσεις μηνός Νοεμβρίου 2013 ......................................................................... 38

3

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αγαπητοί αναγνώστες

Τα ιστολόγια ¨Σσσσσσσστ !!!!!! Ησυχία ................... κοιμάται.¨ και ¨Παζλ Ενημέρωσης¨ σας παρουσιάζουν το τριακοστό τρίτο τεύχος με επιλογές αναρτήσεων. Θα αναρτηθεί στο ¨Παζλ Ενημέρω-σης, απ΄ όπου θα μπορείτε να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας, για ευκολότερη ανάγνωση. Προτεί-νουμε ¨ΠΛΗΡΗ ΟΘΟΝΗ¨ για μία σελίδα. Επίσης με κλικ επί ενός θέματος στα περιεχόμενα, μεταβαίνετε στην σελίδα που αντιστοιχεί, η εν λόγω ανάρτηση.

Αντί προλόγου σας παραθέτω την παρακάτω ανάρτηση:

Iωάννης Βατάτζης: Πρότυπο για κάθε Έλληνα κυβερνήτη!

Στις 4 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εόρτασε τη μνήμη του αγίου Ιωάννη Βατάτζη, αυτοκράτορα

της Νίκαιας από το 1222 έως το 1255. Ιδιαίτερες εκδηλώσεις, τα «Βατάτζεια», πραγματοποιή-

θηκαν στη γενέτειρά του, στο Διδυμότειχο, όπου λειτουργεί και ενοριακός ναός προς τιμήν του

αγίου. Εως το 1922 και τη Μικρασιατική Καταστροφή οι Ελληνες της Μαγνησίας, στα παράλια

της Ιωνίας, τιμούσαν τον άγιο αυτοκράτορα, ο οποίος είχε ταφεί εκεί κοντά, στη Μονή των

Σωσάνδρων. Ομως, εκτός από την Εκκλησία μας, καλό θα ήταν να τιμούν τον σπουδαίο αυτό

ορθόδοξο Ελληνα και η Πολιτεία και ο Στρατός και οι θεράποντες των φιλολογικών και πολιτι-

κών επιστημών. Θα εξηγήσω τους λόγους.

Ο Ιωάννης Γ’ Δούκας Βατάτζης διαδέχτηκε στον θρόνο τον πεθερό του Θεόδωρο Α’ Λάσκαρη.

Ηταν η περίοδος κατά την οποία οι δυτικοί Σταυροφόροι είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη

και είχαν διαμοιράσει μεταξύ τους τα ιμάτια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Ο νόμιμος διάδοχος του αυ-

τοκράτορα και ο κανονικός πατριάρχης μεταφέρθηκαν στη Νίκαια της Μικράς Ασίας. Η Νίκαια, η Τραπεζούντα και η

Ηπειρος αποτέλεσαν τα ελληνικά κράτη τα οποία διατήρησαν το ελληνορθόδοξο φρόνημα. Μάλιστα, η Αυτοκρατορία

της Νίκαιας είχε το προνόμιο να απελευθερώσει την Κωνσταντινούπολη το 1261 με τον Μιχαήλ Παλαιολόγο.

Ο Ιωάννης Βατάτζης διακρίθηκε ως ευσεβής και δίκαιος κυβερνήτης, ως στρατιωτικός που πολέμησε Τούρκους και

Σταυροφόρους, ως λόγιος, ως διπλωμάτης και ως γνήσιος Ελληνας με εθνική αξιοπρέπεια. Αποκλήθηκε ελεήμων, διότι

φρόντιζε με έργα και με νόμους να ελαφρύνει τα βάρη των φτωχών και να υπηρετεί πάντα τα δίκια του απλού λαού.

Μερίμνησε για τη συγκέντρωση πολλών διδασκάλων του Γένους στη Νίκαια, με επικεφαλής τον Νικηφόρο Βλεμμύδη.

Τους ζήτησε να περισυλλέξουν και να κωδικοποιήσουν όλα τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, τα οποία

είχαν διασωθεί, κι έτσι βοήθησε στην προβολή της συνέχειας του Ελληνισμού. Απαγόρευσε τις εισαγωγές αγαθών από

το εξωτερικό, πράγμα το οποίο σήμερα δεν είναι εφικτό λόγω της διεθνοποιήσεως του εμπορίου και της οικονομίας,

τότε όμως ήταν μια συνετή πράξη προστασίας της ελληνικής παραγωγής. Ενοχλείτο από τις πλούσιες ενδυμασίες και

επέπληττε όσους τις φορούσαν. Μεταξύ αυτών που δέχτηκαν τις επιπλήξεις του ήταν και ο γιος του Θεόδωρος Β’ Λάσ-

καρης.

Οταν ο Πάπας Γρηγόριος Θ’ του έστειλε μια θρασεία επιστολή και του ζητούσε να ξεχάσει το όνειρο της απελευθερώ-

σεως της Κωνσταντινουπόλεως, ο Βατάτζης απάντησε με απαράμιλλη αξιοπρέπεια συνδυασμένη με ελαφρά ειρωνεία.

Ο ηγέτης του τότε ηττημένου από τους Δυτικούς Ελληνισμού έγραψε στον πλανητάρχη της εποχής εκείνης ως ίσος

προς ίσον. Ο Ελληνας αυτοκράτορας τόνισε στον Πάπα ότι οι Βυζαντινοί μπορεί να αποκαλούνται Ρωμαίοι, αλλά είναι

απόγονοι του αρχαίου γένους των Ελλήνων, από το οποίο άνθησε και μεταδόθηκε η σοφία σε όλον τον κόσμο. Του

υπογράμμισε ότι και άλλοι αυτοκράτορες πριν από αυτόν είχαν ελληνική καταγωγή και ότι στο γένος των Ελλήνων δώ-

ρισε ο Μέγας Κωνσταντίνος τη Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη. Και κατέληγε με φράσεις που επαναλάμβαναν τον

παιάνα των Σαλαμινομάχων και τις αιώνιες παρακαταθήκες των αγωνιζόμενων Ελλήνων. «Δεν θα παύσουμε ποτέ να

πολεμούμε υπέρ των ιερών και των οσίων, δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε εναντίον εκείνων που κατέχουν την

Κωνσταντινούπολη», εννοώντας τον παράνομο αυτοκράτορα που έστεψαν οι Φράγκοι Σταυροφόροι.

Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε και να διδάσκουμε στους νέους μας τέτοια πρότυπα

ηγετών, οι οποίοι σεβάστηκαν τον Θεό και την πατρίδα, εφάρμοσαν την κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθέρωσαν ελληνικά

εδάφη, κατείχαν καλά την ελληνική παιδεία και στάθηκαν με αγέρωχο ύφος απέναντι σε αυθάδεις ξένους. Τιμώντας τον

Ιωάννη Βατάτζη διακηρύσσουμε τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Κωνσταντίνος Χολέβας

Πηγή: εφημερίδα Δημοκρατία

Το αλίευσα ΕΔΩ

Με εκτίμηση

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ο ΣΑΜΙΟΣ

Διαχειριστής

4

1. Οι Άγγελοι κατά την Αγία Γραφή. Επί τη εορτή των Αρχαγγέλων Γαβ-ριήλ και Μιχαήλ

του Κων. Α. Οικονόμου, δασκάλου

Η πρώτη σημασία της λέξης άγγελος στην Αγία Γραφή είναι αυτή του

αγγελιαφόρου (Μτθ. ια΄10, Λουκ. ζ΄24). Πολλές φορές σημαίνει τον φέροντα την

αγγελία (Ιώβ α΄14, Α΄ Βασ. ια΄3), άλλες τον Προφήτη (Ησ. μβ΄19, Αγγ. α΄13),

άλλες τον ιερέα (Εκκλ. ε΄6, Μαλαχ. β΄7), άλλες τον ιεροκήρυκα (Αποκ.β΄1,8,12)

και τέλος τον ίδιο τον Ιησού Χριστό ως μέγα άγγελο της Διαθήκης (Μαλαχ. γ΄1).

Κυρίως, όμως, με τη λέξη άγγελος η Αγία Γραφή εννοεί το πνευματι-

κό και λογικό ον, που είναι ανώτερο από τον άνθρωπο στο χαρακτήρα, στις δια-

θέσεις και τις δυνάμεις. Οι άγγελοι αυτοί του Θεού στέκονται πάντοτε ενώπιον του

Θεού, Τον υπηρετούν, μεταφέρουν στους ανθρώπους τις διαταγές Του: “ταύτα δὲ

αυτού ενθυμηθέντος ιδοὺ άγγελος Κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λέγων· Ιωσὴφ

υιὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθής παραλαβείν Μαριὰμ την γυναίκά σου, το γαρ εν αυτή

γεννηθὲν εκ πνεύματός εστιν αγίου” (Μτθ. α΄20), και ενεργούν υπέρ της ευημερίας και της σωτηρίας των ανθρώπων και

της ανθρωπότητας γενικά: “Καὶ πληρωθέντων ετών τεσσαράκοντα ώφθη αυτώ εν τη ερήμω του όρους Σινά άγγελος

Κυρίου εν φλογὶ πυρὸς βάτου.” (Πράξ. ζ΄30).

Ως πνευματικά όντα οι άγγελοι δεν έχουν διάκριση φύλου:”Εν γὰρ τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμί-

ζονται, αλλ' ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι.” (Μτθ. κβ΄30) Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πολύ προ της δημιουργίας του

ορατού κόσμου: “ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου.”, λέει ο Θεός στον Ιώβ, (Ιώβ

λη΄7). Στη Βίβλο οι άγγελοι παρουσιάζονται πολυπληθείς:” ποταμὸς πυρὸς είλκεν έμπροσθεν αυτού· χίλιαι χιλιάδες

ελειτούργουν αυτώ, και μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αυτώ· κριτήριον εκάθισε, και βίβλοι ηνεώχθησαν.“ (Δαν. ζ΄10)

και αλλού: (Μτθ. κστ΄53, Λουκ. β΄13, Εβρ. ιβ΄22,23), ως όντα μεγάλης ισχύος: “ ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι άγγε-

λοι αυτού, δυνατοὶ ισχύι ποιούντες τον λόγον αυτού του ακούσαι της φωνής των λόγων αυτού.” (Ψαλ. ρβ΄20) και αλλού

(Β΄Πέτρ. β΄11, Αποκ. ε΄2, ιη΄21, κ.α.), ως ενεργητικοί: “και εγένετο εν τω αναβήναι την φλόγα επάνω του θυσιαστηρίου

έως του ουρανού και ανέβη ο άγγελος Κυρίου εν τη φλογὶ του θυσιαστηρίου, και Μανωὲ και η γυνὴ αυτοῦ βλέποντες και

έπεσαν επὶ πρόσωπον αυτῶν επὶ την γην.” (Κριτ. ιγ΄20) και αλλού (Ησ. στ΄2-6, Δαν. θ΄21-23, Μτθ. ιγ΄49, Πράξ. κζ΄23,

Αποκ. η΄13), ως ομαδοποιημένοι σε τάξεις ή στρατιές, Χερουβίμ, Σεραφίμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες,

Αρχές, Άγγελοι, Αρχάγγελοι, (Ι.Κ.): (Ησ. στ΄1-6) και (Ιεζ. ι΄1, Κολοσ. α΄16, Αποκ. ιβ΄7), ως ενδιαφερόμενοι για την

ευημερία και τη σωτηρία των ανθρώπων: (Λουκ. Β΄9-12, κατά την κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου), αλλά και στο

Α΄Πέτρ. α΄12 και ως απολαμβάνοντες της ουρανίου μακαριότητος μαζί με τους αγίους: (σχετ. Εβρ. ιβ΄22,23).

Μια ομάδα αγγέλων αμαρτάνοντας από οίηση, δεν τήρησε τις αρχές της και αποπέμφθηκε από τον Θεό

στην Άβυσσο: καὶ παρεκάλει (το δαιμόνιο στο θαύμα της θεραπείας στα Γάδαρα) αυτὸν ίνα μη επιτάξη αυτοίς εις την

άβυσσον απελθείν.” (Λουκ. η΄29-31). Αυτοί ονομάστηκαν διάβολοι, δαίμονες ή πειρασμοί εξαιτίας της πορείας τους

εναντίον του θεού και της ανθρωπότητας. Ο αρχηγός τους ονομάζεται στην εβραϊκή γλώσσα Βεελζεβούλ (άρχων των

μυγών), Σατάν ή Αβαδδών: “έχουσι βασιλέα επ' αυτών τον άγγελον της αβύσσου· όνομα αυτώ Εβραϊστὶ Αβαδδὼν, εν δε

τη Ελληνική όνομα έχει Απολλύων.” (Αποκ. θ΄11), και Απολλύων ή Ολοθρεύων στην ελληνική, ενώ στη μετάφραση

των Εβδομήκοντα καλείται άγγελος της Αβύσσου. Από τους αγαθούς αγγέλους λέγεται ότι επτά είναι οι Αρχάγγελοι, εκ

των οποίων οι πιο γνωστοί στους ανθρώπους είναι ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ, οι και σήμερα εορτάζοντες, οι οποίοι βρίσ-

κονται μπροστά στο θρόνο του Θεού: “Και είδον τους επτὰ αγγέλους οι ενώπιον του Θεού εστήκασι, και εδόθησαν αυτο-

ίς επτὰ σάλπιγγες.”(Αποκ. η΄2) και έχουν εξουσία πάνω στους άλλους αγγέλους και προστατεύουν ορισμένα έθνη: “Και

εν τω καιρώ εκείνω αναστήσεται Μιχαὴλ ο άρχων ο μέγας, ο εστηκώς επὶ τους υιοὺς του λαού σου· καὶ έσται καιρὸς

θλίψεως, θλίψις οία ου γέγονεν αφ' ου γεγένηται έθνος εν τη γη έως του καιρού εκείνου· και εν τω καιρώ εκείνω σωθή-

σεται ο λαός σου, πας ο γεγραμμένος εν τη βίβλω”(Δαν. ιβ΄1).

Τέσσερα ονόματα Αρχαγγέλων γνωρίζουμε, από τους οποίους οι δύο αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη, ο

Μιχαήλ (Ιουδ. 9) και ο Γαβριήλ (Λουκ.__ α΄16), ο ένας στην Παλαιά Διαθήκη, ο Ραφαήλ (Τωβίτ ιβ΄15), ενώ σε εβραϊκά

συγγράματα άλλος ένας, ο Ουριήλ. Σε ένα από τα αρχαιότερα χριστιανικά συγγράμματα, στο έργο “Ο Ποιμήν” του

Ερμά, διαβάζουμε ότι ο εφεστώς του πιστού, δηλαδή ο φύλαξ άγγελος: “τρυφερός εστί και αισχυντηρός και πραϋς και

ησύχιος. Όταν μεν ουν επί την καρδία σου αναβή, ευθέως λαλεί μετά σου περί δικαιοσύνης, περί αγνείας, περί σεμνότη-

τος και περί αυταρκείας και περί παντός έργου δικαίου και περί πάσης αρετής ενδόξου”, ενώ προσθέτει πιο κάτω πως

όταν γεννιούνται στην καρδιά σου τέτοιες σκέψεις και αισθήματα, μάθε ότι ο άγγελος ο αγαθός είναι μαζί σου1. Ο Ιωάν-

νης ο Δαμασκηνός προσθέτει:

“Είναι ο άγγελος φύση λογική, πνευματικὴ και ελεύθερη, μεταβλητὴ σύμφωνα με την απόφασή της, δηλαδὴ

μεταβλητὴ μὲ τὴ θέλησή της· διότι καθετὶ που έχει δημιουργηθεί είναι και μετάβλητο και μόνο τὸ αδημιούργητο είναι αμε-

τάβλητο. Επίσης καθετὶ λογικὸ είναι ελεύθερο. Επειδὴ λοιπὸν ο άγγελος είναι λογικὴ και πνευματικὴ φύση, είναι ελεύθε-

ρη· επειδὴ όμως είναι φύση ποὺ έχει δημιουργηθεί, είναι μεταβλητή, με δυνατότητα να μένει σταθερὴ και να προοδεύει

5

στο αγαθό, αλλὰ και να κατευθύνεται στο κακό. Επίσης, δεν έχει τη δυνατότητα να μετανοήσει, διότι είναι και ασώματος.

Ο άνθρωπος δηλαδὴ μπορεί να μετανοήσει λόγω της ασθένειας του σώματός του. Είναι αθάνατος όχι εκ φύσεως, αλλὰ

κατά χάρη· διότι καθετὶ που έχει αρχή, έχει και τέλος σύμφωνα με τοὺς φυσικοὺς νόμους. Και μόνος ο Θεὸς είναι αιώνι-

ος, ή καλύτερα πέραν απὸ το αιώνιο· διότι ὁ Δημιουργὸς του κόσμου δεν εξαρτάται απὸ τὸ χρόνο, αλλὰ είναι πέραν απὸ

το χρόνο. Οι άγγελοι είναι δεύτερα πνευματικὰ φώτα, που παίρνουν το φωτισμὸ απὸ τὸ πρώτο και άναρχο φῶς και δεν

έχουν ανάγκη απὸ γλώσσα και ακοή, αλλὰ πληροφορούνται μεταξύ τους τα προσωπικὰ διανοήματα και τις αποφάσεις

τους χωρίς τον προφορικὸ λόγο.2”Αξίζει να αναφέρουμε ότι, εκτός της εορτής των Αγίων Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μι-

χαήλ, η Εκκλησία μας έχει αφιερώσει τη Δευτέρα κάθε εβδομάδας προς τιμήν των αγγέλων.

…………………………………………………..

1 Ερμάς, Ποιμήν, Εντολή ε΄11, 3-4., ΒΕΠΕΣ.

2 . Ιωάννης Δαμασκηνός, Περί Αγγέλων, Migne P.G.94, 865.

aktines

Το αλίευσα ΕΔΩ

2. Δεν είναι όλοι όργανα της Άγκυρας…

Εντυπωσιακή εξέλιξη η κατάργηση της τουρκικής γλώσσας από τις ανακοινώσεις της Διαχειριστικής Επιτρο-

πής Βακουφίων Κομοτηνής!

Το έχουμε ξαναγράψει και άλλοτε εδώ στο «Προξενείο-Στοπ» πως ό,τι κι αν κάνει ή Άγκυρα και ο εν Θράκη κολαού-

ζος της (δηλαδή ο εκάστοτε Τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή) μαζί με το ντόπιο χαφιεδολόι του, υπάρχουν (και πάν-

τα θα υπάρχουν) όχι μόνο πολλοί φιλήσυχοι μουσουλμάνοι που δεν νοιάζονται για τα σχέδιά τους (άσχετα που συνή-

θως δεν φαίνονται λόγω φόβου και δεδομένης της έλλειψης μηχανισμών προστασίας τους από την ψοφοδεή ελλαδίτικη

διοίκηση), αλλά και κάποιοι που πραγματικά δεν…χαμπαριάζουν τίποτε ούτε από δωροδοκίες, ούτε από πιέσεις, ούτε

κι από απειλές. Άνθρωποι π.χ. σαν τον Σεμπαεδήν Καραχότζα, τον Ιρφάν Μεμέτ Αλή ή τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν.

Αλλά και άνθρωποι σαν κι αυτούς που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη διοίκηση της Διαχειριστικής Επιτροπής Μου-

σουλμανικής Περιουσίας Κομοτηνής (των γνωστών Βακουφίων δηλαδή) και είναι προσκείμενοι στον νόμιμο μουφτή

Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή. Όσο για το τι έκαναν (και αφηνίασαν τους τουρκόφρονες), το είπαμε ήδη. Μέχρι τώρα οι

ανακοινώσεις της Επιτροπής ήταν δίγλωσσες, πλέον όμως βγαίνουν μόνο στα ελληνικά (βλ. τη φωτογραφία)! Οπότε

ενδεικτικό και το δημοσίευμα των (υπό την επήρεια του σοκ ακόμη τελούντων) εκδοτών του τουρκοπεριοδικού «Ρόν-

τοπ Ρουζγκαρί» στις 21/10/2013 (μετάφραση tourkikanea.gr) υπό τον τίτλο «Καταργήθηκαν τα τουρκικά στις ανα-

κοινώσεις της Διοίκησης Βακουφίων Κομοτηνής». Απολαύστε το:

«Η ελληνική κυβέρνηση που πολλά χρόνια τώρα διευθύνει με διορισμένες ηγεσίες τις πατροπαράδοτες περιουσίες μας,

δεν συναινεί για τη διενέργεια εκλογών για τη διοίκηση των βακουφίων. Οι άνθρωποι της μειονότητα δυστυχώς δεν έχο-

υν σταθερή πληροφόρηση για τις περιουσίες αξίας εκατομμυρίων, που διοικούνται από διορισμένα άτομα.

Μετά από την αλλαγή του προέδρου που έγινε, ένα ακόμη χτύπημα ήρθε στα βακούφια μέσω των τουρκικών. Οι αγγελί-

ες, που παλιά ήταν σε ελληνικά και τουρκικά, τώρα πια άρχισαν να γράφονται μόνο στα ελληνικά.

Η τουρκική μειονότητα, που καθημερινά δέχεται νέα χτυπήματα στο θέμα των μειονοτικών δικαιωμάτων, έπαθε σοκ από

την τελευταία αυτή εξέλιξη. Αυτού του είδους η στάση της Βακουφικής διοίκησης, σε ένα περιβάλλον όπου τα τουρκικά

διδάσκονται σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, είναι κάτι το ανησυχητικό. Αυτό το μέτρο που έρχεται πριν καν στεγνώσει

το μελάνι του νόμου των 240 ιμάμηδων, δείχνει πως η κυβέρνηση με επεμβάσεις σε πνευματικά και εθνικά θέματα

προσπαθεί να στήσει μια δική της μειονότητα».

6

Εμείς τι να πούμε, πέρα από ένα μεγάλο «μπράβο» προς τη Διοίκηση των Βακουφίων; Και επειδή βεβαίως τυχαίνει να

γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις, ειλικρινά ευχόμαστε και άλλοι φορείς να είχαν τα κότσια που έχουν κάποιοι

μέσα στην εν λόγω Επιτροπή. Και εννοείται (δυστυχώς) πως δεν αναφερόμαστε μόνο σε φορείς μουσουλμάνων…

Το αλίευσα ΕΔΩ

3. Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, "Ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι

μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία"

«ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ»

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Μοῦ ζητήθηκε νὰ δώσω κάποια στοιχεῖα, πού νὰ τεκμηριώνουν την καθιερωμένη ἀνθελληνική στάση τοῦ Βατικανοῦ καὶ

τῶν Λατίνων τοῦ Ἑλλαδικοῦ Χώρου. Διότι πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού μὴ γνωρίζοντας τὰ κείμενα, ρωτοῦν μὲ ἀπορία:

Ὑπάρχουν ἀποδείξεις; Ἡ ἀπάντηση, δυστυχῶς, εἶναι: Ναί, ὑπάρχουν! Μακάρι νὰ μὴ ὑπῆρχαν καὶ νὰ μὴ ἤμασθε

ἀναγκασμένοι νὰ ἀσχολούμεθα μὲ αὐτὸ τὸ θέμα. Δυστυχῶς ὅμως τὰ πράγματα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ

Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων, πού συνιστᾶ ριζικὴ ἀνατροπὴ

τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος.

Μένουμε ἐνδεικτικὰ σὲ κάποιες χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις:

Ὁ ἐκλεκτὸς συνάδελφος κ. Ἀντ.Παπαδόπουλος (Καθηγ. Παν/μίου Θεσσαλονίκης) στὴ μελέτη του «Ἡ στάση τῶν

Ἑλλήνων Καθολικῶν ἔναντι τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 (1971)» τεκμηριώνει τὴν ἀντίθεση, ἀπὸ τὴν ἀρχή, τῶν Λατίνων

τῆς Ἑλλάδος στοὺς στόχους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ δὲ συνάδελφός μας στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, Ἐπίκ.

Καθηγητής κ. Κων. Μανίκας στὴν διδακτορική του διατριβή προσάγει πλῆθος ἀρχειακῶν μαρτυριῶν γιὰ τὸ θέμα. Οἱ

ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος κατευθυνόμενοι ἀπὸ τὴ Ρώμη, ἀρνήθηκαν νὰ στηρίζουν τὸν Ἀγώνα, δείχνοντας παντελῆ

ἀνυποταξία καὶ προσφεύγοντας στὴν προστασία τῶν δυτικῶν (καθολικῶν) δυνάμεων (Βλ. Κ. Μεταξᾶ, Ἱστορικὰ

Ἀπομνημονεύματα..., Ἀθῆναι 1956, σ. 48 ἑ.ἑ.). «Προετίμων τὸν τουρκισμὸν ἀντὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ», σημειώνει καὶ ὁ Ἰ.

Φιλήμων (Δοκίμιον Ἱστορικὸν περὶ τῆς Ἑλλην. Ἐπαναστ., τ. Γ', Ἀθ. 1861, σ. 116 ἑ.). Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί της Ἑλλάδος

τελοῦσαν μόνιμα ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῆς Propaganda (Ρώμη), δηλαδὴ ὑπὸ ξένη ἐξάρτηση, κάτι πού συνιστᾶ κατ᾽

οὐσίαν τὸ πρόβλημα τῶν αἱρέσεων στὴν Ἑλλάδα μέχρι σήμερα (ἐξάρτηση ἀπὸ ξένα κέντρα). Παρὰ τὶς προτροπὲς τοῦ

ναυάρχου Δεριγνὺ οἱ Λατίνοι ἠρνοῦντο νὰ με- τάσχουν στὰ ἑλληνικὰ πράγματα, προτιμώντας, κατὰ τὸν ἴδιο, νὰ δοῦν

τὸν τουρκικὸ θρίαμβο (Ph. Argenti, The Expedition of the Colonel Fabvier…, 1953, σ. 72).

Αὐτὸ τὸ πνεῦμα δείχνει ἀνάγλυφα ἔγγραφο τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Γαλλίας στὴ Σμύρνη Pierre Etienne David (1η

Ἰουνίου 1828), στὸ ὁποῖο σημειώνεται: «... Γνωστοποιοῦμεν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ὁ Καθολικὸς Κλῆρος τῆς Ναξίας καὶ

ὅλη ἡ Καθολικὴ Κοινότης τῆς ἰδίας ταύτης Νήσου, ὡς καὶ αἱ Ἐκκλησίαι, τὰ Παρεκκλήσια, Φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα καὶ

ἄλλα Θρησκευτικὰ Ἱδρύματα εἶναι ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Βασιλέως τῆς Γαλλίας, καὶ ὅτι ἡ ἐλαχίστη ὕβρις κατ' αὐτῶν,

κατὰ τὰς παρούσας ταραχάς (sic) διὰ τὰς ὁποίας εἶναι ξένοι (sic), θὰ ἐθεωρεῖτο προσβολὴ διὰ τὸν Κραταιὸν Μονάρ-

χην...» (τὴν μαρτυρία ὀφείλω στὸν κ. Κ. Μανίκα). «Παροῦσαι ταραχαὶ» εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση! Οἱ Λατίνοι

«Ἕλληνες» μένουν «ξένοι» καὶ πιστοὶ στὸν «Κραταιὸν Μονάρχην», δηλαδὴ τὸν Σουλτάνο!

Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι οἱ συμποσούμενοι τότε σὲ 20-25.000 Ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος τὸ ἔκαναν

αὐτό, διότι ἀντιμετώπιζαν ἐχθρότητα ἀπό τους Ὀρθοδόξους καὶ αἰσθάνονταν ἀνετώτερα σὲ ὀθωμανικὸ περιβάλλον.

Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, διότι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, ὅπως π.χ. ὁ Θ. Νέγρης, ὄχι μόνο ἦσαν ἰδιαίτερα φιλικοὶ

ἀπέναντί τους, προβαίνοντας σὲ ἕνα σωρὸ γιὰ χάρη τους παραχωρήσεις, ἀλλά κατοχύρωναν συνταγματικὰ τὴν προσ-

τασία τους (ἦσαν οἱ μόνοι ἑτερόδοξοι στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο τότε), κάτι πού ἰσχύει ὥς σήμερα ἀμετακίνητα. Γιὰ νὰ μὴ

7

δυσαρεστηθοῦν, μάλιστα, οἱ δυτικοὶ προστάτες τους, σημειώθηκε στὸ Σύνταγμα ἤδη τὸ 1822: «Ὅσοι αὐτόχθονες κάτοι-

κοι τῆς Ἐπικρατείας τῆς Ἑλλάδος πιστεύουσιν εἰς Χριστόν, εἰσίν Ἕλληνες...», ὥστε νὰ συμπεριληφθοῦν καὶ οἱ

ἀντιτιθέμενοι στὴν Ἐπανάσταση Λατίνοι, καὶ ὄχι: «οἱ ὀρθόδοξοι». Καὶ αὐτὰ μὲν γιὰ τὴν Ἐπανάσταση. Ὑπάρχει ὅμως καὶ

συνέχεια.

Ἡ γαλλικὴ ἐφημερίδα «Univers», ὄργανο τοῦ Βατικανοῦ, χαρακτηρίζει τὸ 1868 ἀτύχημα τὴ Ναυμαχία τοῦ Ναυαρίνου καὶ

τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος, γράφοντας: «Τότε μόνο θὰ ἔχουμε ἀφορμὴ νὰ εὐχόμασθε τὴν πτώση τῆς Τουρκίας,

ἐὰν ἀντ' αὐτῆς ἱδρυόταν στὴν ἀνατολὴ ἕνα καθολικὸ κράτος» (Σ. Βουτυρᾶ, Ἡ παπικὴ μοναρχία καὶ ἡ Ὀρθόδοξος

Ἐκκλησία, Ἀθ. 1902, σ. 52 ἑ.). Ὅταν δὲ κατὰ τὸν Α' παγκόσμιο πόλεμο φάνηκε ἡ δυνατότητα νὰ ξαναπάρει τὸ Οἰκουμ.

Πατριαρχεῖο τὴν Ἁγία Σοφία, τὸ Βατικανὸ δήλωνε, ὅτι προτιμοῦσε «νὰ βλέπει τὴν ἡμισέληνον ἐπὶ τῆς Ἁγίας Σοφίας

παρὰ τὸν Ἑλληνικὸν (sic) Σταυρόν»! Καὶ κατὰ τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ Βατικανὸ ἔστελνε συγχαρητήρια τηλεγρα-

φήματα στὸν Κεμὰλ Ἀττατούρκ (Σεπτέμβριος 1922) (Βλ. Χρυσοστ. Παπαδοπούλου, ἀρχιεπ., Φύσις καὶ χαρακτήρ τῆς

Οὐνίας, Ἀθ. 1928, σ.45).

Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα! Ἡ ἔρευνα τῶν διαφόρων Κρατικῶν Ἀρχείων θὰ φανερώσει καὶ πολλὰ ἄλλα ἀνάλογα στοιχεῖα γιὰ

τὴν ἐποχή μας. Ἡ στάση, ἄλλωστε, τοῦ Βατικανοῦ στὸ «σκοπιανὸ» πρόβλημα, στὸ ὄνομα «Μακεδονία» καὶ στὰ

ἑλληνοτουρκικὰ βεβαιώνει, δυστυχῶς, συνέχεια τῆς πολιτικῆς τοῦ Βατικανοῦ. Δὲν ἀπορρίπτουμε, φυσικά, ὅλον τὸν

Ρωμαιοκαθολικὸ κόσμο, διότι ὑπάρχουν σ᾽ αὐτὸν κάποια ἐλεύθερα πνεύματα, πού διαφωνοῦν μὲ τὸ παπικὸ κέντρο

(κράτος). Τὸ Βατικανὸ δὲν θέλει νὰ δεχθεῖ Ἑλληνισμὸ ὀρθόδοξο, παρὰ μόνο Ἕλληνες-Οὐνίτες, ὑπηρέτες τῶν

πολιτικοοικονομικῶν σχεδίων του. Γι᾽ αὐτὸ ἔμεινε πλέον στὴν ἱστορία τὸ ρητορικὸ ἐρώτημα τοῦ Μακαριστοῦ

Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Σεραφείμ, ἂν «τὸ Βατικανὸ εἶναι Ἐκκλησία». Διότι, δυστυχῶς, δὲν εἶναι.

Ορθόδοξος Τύπος,12/10/2012

Το αλίευσα ΕΔΩ

4. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας θεωρείται πλέον ο τελευταίος αυτοκράτορας της

Τραπεζούντας Δαυίδ Κομνηνός καθώς και τα παιδιά του, Βασίλειος, Γεώργιος και

Μανουήλ μαζί με τον ανιψιό και διάδοχο του θρόνου του, Αλέξιο.

Την απόφαση της Αγιοκατατάξεως των νέων Αγίων της Εκκλησίας που πέθαναν μαρ-

τυρικά στην Κωνσταντινούπολη το 1463, αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενι-

κού Πατριαρχείου ύστερα από πρόταση του Μητροπολίτη Δράμας κ. Παύλου.

Ο φάκελος κατατέθηκε από τον Μητροπολίτη στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της

Ελλάδος, η οποία με τη σειρά της αφού έκρινε ότι συντρέχουν οι λόγοι, προώθησε

τον φάκελο στο Φανάρι.

Σύμφωνα με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο εξέδωσε σχετική

Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, η μνήμη των νέων Αγίων θα τιμάται κάθε χρόνο την

1η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την ιστορία μαρτύρησαν.

Διαβάστε τα ιστορικά γεγονότα και το τέλος των νέων πλέον Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως το έδωσε στη δημοσιότητα

η Μητρόπολη Δράμας:

Δαβίδ ο Μέγας Κομηνός Ο τελευαταίος Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας και το υπέρ του Χριστού Μαρτύριόν του.

15 Αὐγούστου 1461. Ὁ Μωάμεθ ὁ πορθητής μετά ἀπό σκληρή πολιορκία καταλαμβάνει τήν πρωτεύουσα τῶν Μεγάλων

8

Κομνηνῶν, τήν Τραπεζούντα. Ἡ ὕστατη ἰσχυρή ἔπαλξη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν Ἀνατολή ἔπαψε νά

φωτίζει. Ἡ αὐτοκρατορία ἐσβέσθη καί ἡ κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις.

Ὁ Ἑλληνισμός τοῦ Πόντου ἔζησε δύσκολες καί κρίσιμες στιγμές. Πολλές φορές αἰσθάνθηκε τήν ἀνάσα τοῦ θανάτου. Καί

αὐτός ὅμως ὁ θάνατος στό προπύργιο αὐτό τοῦ ἑλληνισμοῦ, πού ὀνομάζεται Πόντος, δέν ἀντίκρυσε τίποτε ἄλλο παρά

ψυχές ὄρθιες καί ἀκατάβλητη ἀπόφαση. Ὁ τελευταῖος αὐτοκράτορας Δαβίδ, ὁ Μέγας Κομνηνός, ὅμηρος στά χέρια τοῦ

πορθητή μαζί μέ τά τρία του παιδιά καί τόν ἀνεψιό του καί διάδοχο Ἀλέξιο τόν Ε΄ ἐκτοπίζεται στήν Ἀδριανούπολη. Ἡ

σωτηρία τῆς Τραπεζούντας εἶναι ἀσφαλῶς ἀδύνατη.

Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ἀγριότητα τῆς ἅλωσης ὑπῆρξε μικρότερη λόγω τῆς συνθηκολογήσεως. Συνήθεια ὑπάρχει γιά κάθε

καταστροφή νά ρίχνονται οἱ εὐθύνες μόνο στούς ἡγήτορες.

Τά πραγματικά ὅμως αἴτια ἐνυπάρχουν σέ σύνθετες καταστάσεις καί ἡ νηφάλια διάγνωση παραθεωρεῖται. Αὐτός πού

ἔχει τήν ἀτυχία νά κυβερνᾶ τίς τελευταῖες αὐτές ὧρες καί νά ὑφίσταται τούς κλονισμούς τῆς καταστροφῆς, αὐτός εἶναι καί

ὁ ἐκ τοῦ προχείρου ὑπεύθυνος, ὁ ἄνανδρος, ὁ προδότης. Τέτοιο διπλό θῦμα ὑπῆρξε καί ὁ αὐτοκράτορας Δαβίδ.

Ἐδῶ πρέπει νά τονίσουμε ὅτι πάρα πολλοί ἦσαν ἐκεῖνοι πού θεωροῦσαν τήν ἀντίσταση μάταιη καί ἐπίεζαν γιά τή λύση

τῆς συνθηκολογήσεως ἐλπίζοντας ὅτι θά ἐμετριάζετο τό κακό καί ἡ ὀργή τοῦ πορθητοῦ. Ἐμᾶς ὅμως μᾶς ἐνδιαφέρει τό

τέλος τοῦ αὐτοκράτορα.

Τό ἀνώνυμο συναξάριο τοῦ γένους μέ λιτές γραμμές ἀναφέρεται στό μαρτυρικό του τέλος.

«Κατά τήν 26ην τοῦ μηνός Μαρτίου τῆς ΙΑ΄ Ἰνδικτιῶνος τοῦ 1463 ἔτους, ἡμέρα Σαββάτω, πικροτάτη, ὥρα γ΄ ἐκρατήθη ὁ

Ἅγιος ἡμῶν Αὐθέντης καί Βασιλεύς Τραπεζοῦντος κύριος Δαβίδ ὁ Μέγας Κομνηνός ἐν Ἀνδριανουπόλει καθειρχθείς σύν

ἁλύσεσι ἐν τῷ Πύργῳ ».

1 «Ἐν δέ τῇ πρώτῃ Νοεμβρίου, ἡμέρα Κυριακή καί ὥρα τετάρτη τῆς νυκτός ἐτελειώθη τῷ ξίφει ὁ αὐτός σύν ἅμα τοῖς τρι-

σίν αὐτοῦ υἱοῖς καί τῷ ἀνεψιῷ, τῷ 1463 ἰνδικτιῶνος ΙΒ΄ ἐν Κωνσταντινουπόλει».

2 Οἱ παραπάνω συναξαριακές σημειώσεις βρίσκονται σέ μεμβράνινο χειρόγραφο εὐαγγελιστάριο τῆς Μονῆς τῆς Θεοτό-

κου στή νῆσο Χάλκη. Τώρα τό χειρόγραφο μέ τίς ἐνθυμίσεις βρίσκεται στό σκευοφυλάκειο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρ-

χείου.

Ὅταν ὁ Δαβίδ παρουσιάσθηκε στόν Μωάμεθ αὐτός τοῦ πρότεινε ἕνα ἀπό τά δυό, ἤ νά μείνει ζωντανός ἐφόσον

ἀπαρνηθεῖ τήν πίστη του ἤ νά θανατωθοῦν αὐτός καί ὅλη ἡ οἰκογένειά του. Ἀπό τήν τρομερή αὐτή πρόταση ὁ Δαβίδ

διάλεξε τή δεύτερη λύση λέγοντας μέ παρρησία στόν Μωάμεθ ὅτι: «Κανένα μαρτύριο δέν πρόκειται νά μέ φέρει στό

σημεῖο ν’ ἀπαρνηθῶ τήν πίστη τῶν πατέρων μου».

3 Ἔτσι πέρασε ὁ Δαβίδ στήν αἰωνιότητα ἀνταλλάσσοντας τή βασιλική ἁλουργίδα μέ τό φωτοστέφανο τοῦ μάρτυρα.

Ὅλοι ὅσοι ἀσχολήθηκαν μέ τό τραγικό τέλος τῆς Τραπεζουντιακῆς αὐτοκρατορίας κατατάσσουν τόν Δαβίδ στή χορεία

τῶν μαρτύρων, ἐκφράζοντας τήν κοινή συνείδηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος. Ὁ Σάββας Ἰωαννίδης στό ἔργο του

«Ἱστορία καί στατιστική Τραπεζοῦντος» γράφει: «Καί ὁ Ἑλληνισμός, πρός τιμή του, ἔχει νά ἐπιδείξει δυό αὐτοκράτορες,

ἕναν νά πεθαίνει μέ γενναιότητα πολεμώντας γιά τήν πατρίδα, τόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, καί ἕναν νά μαρτυρεῖ γιά

τήν πίστη του. Δηλαδή τόν τελευταῖο αὐτοκράτορα τῆς Τραπεζούντας Δαβίδ, τόν Μεγάλο Κομνηνό.

Καί ἔτσι καθώς δυό εἶναι τά στοιχεῖα τῆς ἐθνικῆς ὕπαρξης τοῦ ὅλου Ἑλληνισμοῦ, δηλαδή ἡ πίστη στήν πατρίδα καί ἡ

θρησκεία, ἡ Θεία πρόνοια συνεισφέρει σ’ αὐτόν μέ τόν Κωνσταντῖνο ὡς ἔφορο καί ἥρωα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί μέ τόν

Δαβίδ ὡς ἔφορο καί ἥρωα τοῦ χριστιανισμοῦ».

9

4 «Ἀλλά καί μάρτυρες τῆς πίστης ἔγιναν πολλοί σέ πολλά μέρη, ἀκόμα καί σήμερα ἀνάμεσα στά ἀπρόσιτα χριστιανικά

χωριά καί ἔχουν ὑποστεῖ μαρτυρικές διώξεις. Καί πρῶτος ἀπ’ ὅλους εἶναι δίκαιο νά μνημονευθεῖ ὁ τελευταῖος ἀπό τούς

Μεγάλους Κομνηνούς, ὁ Δαβίδ, μαζί μέ τά παιδιά καί τούς συγγενεῖς του, πού προτίμησε τό μαρτυρικό θάνατο ἀντί νά

ζήσει καί νά ἀπολαύσει τιμές, ὅπως ἔκαναν ἄλλοι πού εἴδαμε, οἱ ὁποῖοι ἐπιθύμησαν τά πρόσκαιρα ἀντίγιά τά αἰώνια καί

τήν ἐφήμερη ἐκτίμηση ἀντί γι’ αὐτήν πού προέρχεται ἀπό τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους».

5 Ὁ λόγιος ἀρχιμανδρίτης Πανάρετος Τοπαλίδης, ἡγούμενος τῆς ἱστορικῆς μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου Βαζελῶνος

στό περισπούδαστο ἔργο του «Ὁ Πόντος ἀνά τούς αἰῶνας», σχολιάζει ὡς ἑξῆς τό μαρτυρικό τέλος τοῦ αὐτοκράτορα:

«…. καί μετά τινας μῆνας τίθεται ὠμῶς ἀντιμέτωπος τοῦ διλήμματος, ἤ νά ἐξομόση, ἤ νά σφαγῆ μετά τῶν τέκνων του.

Προείλετο τό δεύτερον καί εἶδε σφαζομένους τούς υἱούς του καί τόν ἀνεψιόν του Ἀλέξιον καί μετ’ αὐτούς ἐσφάγη καί

αὐτός ἐπί λόφου καλουμένου «Πέγιογλου» ὑπό τῶν Τούρκων, καί κειμένου ἀντίπεραν τοῦ λόφου ἐφ’ οὗ μαχόμενος

ἔπεσε πρό δέκα ἐτῶν ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος. Καί οὕτω συνεπληρώθη τό μαρτύριον τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐν τῷ

προσώπῳ τῶν δυό αὐτοκρατόρων αὐτοῦ, τοῦ μέν πεσόντος ἐν μάχῃ ἀμύνης ὑπέρ ἐλευθερίας, τοῦ δέ σφαγέντος ἐν

μαρτυρίᾳ ὑπέρ τῆς ἀληθείας».

6 Ὁ ἐκλεκτός Πόντιος ἐπιστήμονας Ὀδυσσέας Λαμψίδης σχολιάζει: «Τραγικός ἥρως ὁ Δαβίδ, διά τοῦ θανάτου σφραγίζει

τήν ἱστορίαν τῶν Μεγάλων Κομνηνῶν. Ἡ μοῖρα δέν ἠθέλησε νά χορηγήση εἰς αὐτόν τόν θάνατον ἑνός πολεμιστοῦ, ἀλλά

ὥρισεν εἰς αὐτόν τό τέλος ἑνός μάρτυρος «ξίφει τελειοῦται» ».

7 Ἀπό τίς παραπάνω μαρτυρίες καί ἀπόψεις, ἀβίαστα συμπεραίνουμε ὅτι βρισκόμαστε μπροστά σ’ ἕναν μάρτυρα στε-

φανωμένο καί δικαιωμένο ἀπό τόν δικαιοκρίτη Θεό, ἀδικημένο ὅμως ἀπό ὁλόκληρο τόν ἑλληνισμό, ἀφοῦ δέν προβάλλε-

ται ἡ θυσία του καί δέν τιμᾶται τό μαρτύριό του. Πολλοί εἶναι οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους δέν τιμήθηκε πρεπόντως ὁ μάρ-

τυς Βασιλεύς. Ἦρθε ὅμως ἡ ὥρα ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοι καί κληρονόμοι τῆς Τραπεζουντιακῆς αὐτοκρατορίας νά ἀναδείξουμε

τήν κοινή συνείδηση περί τοῦ μαρτυρίου του ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ, νά ἀποδώσουμε πρός αὐτόν τά ὀφειλόμενα ὡς υἱοί

φιλοπάτορες καί νά ἐπαληθεύσουμε τήν χρυσοστομικήν ρῆσιν πού λέγει: «ὥσπερ γάρ τόν ἥλιον ἀμήχανον σβεσθῆναι,

οὕτω καί τήν μνήμην τῶν μαρτύρων».

8 Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης πρώην Λεοντοπόλεως Σωφρόνιος Εὐστρατιάδης στό ἐπιστημονικό του ἔργο: «Ἁγιολόγιο

τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας» γράφει τά ἑξῆς γιά τό χρέος μας ἔναντι τῶν μαρτύρων πού βρίσκονται στήν ἀφάνεια χωρίς

νά ἀποδίδονται σ’ αὐτούς οἱ νενομισμένες τιμές: «Διά τοῦτο ἔχομεν καθῆκον ἱερόν νά ἀναστήσωμεν τούς νεκρούς ἐπί

τῆς γῆς καί ζῶντας ἐν τοῖς οὐρανοῖς, νά ἀποδώσωμεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τήν δόξαν αὐτῆς καί τό κάλλος, τάς μορφάς καί

τά ὀνόματα τῶν ἡρώων τῆς πίστεως, οἵτινες διά τοῦ αἵματος αὐτῶν, καί διά τοῦ βίου αὐτῶν ἐστερέωσαν τά θεμέλια

αὐτῆς καί εἶναι μέρος τοῦ ἀκηράτου στεφάνου αὐτῆς, ἀδάμαντες ἐκπεσόντες ἐκ τοῦ πολυτίμου στέμματος, θησαυρός

ἱερός τῆς ἡμετέρας πίστεως. Ἔχομεν ἱερόν καθῆκον νά ἀναζητήσωμεν καί εὕρωμεν τούς κρυπτομένους ἀπό τά νέφη

ἀστέρας καί τοποθετήσωμεν εἰς τό ἡρῶον τῆς πίστεως.

Αἱ κατά ἀνατολάς Ἐκκλησίαι διά τάς περιπετείας αὐτῶν ἀπώλεσαν τόν ἴδιον αὐτῶν κώδικα καί τά δίπτυχα καί τάς περ-

γαμηνάς αὐτῶν˙ διεσκορπίσθησαν εἰς τούς τέσσαρας ἀνέμους ὑπό τῆς λύσσης τῶν ἐχθρῶν καί ἠφανίσθησαν πολλά

πολύτιμα τῆς κληρονομίας ἡμῶν μνημεῖα καί πειστήρια˙ ἐναπέμειναν ὅθεν γεραρά λείψανα καί ταῦτα ἀπόκεινται εἰς ἡμᾶς

νά περισυλλέξωμεν μετ’ εὐλαβείας».

9 Σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς ἐκκλησίας τόν πρῶτο λόγο στήν ἀναγνώριση ἑνός ἁγίου ἔχει

τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας. Ἡ αὐθόρμητη ἀναγνώριση ἀπό τήν συνείδηση τῶν πιστῶν εἶναι καθοριστικός πα-

ράγων. Εἰδικά γιά τήν τιμή στούς μάρτυρας ὁ πολυγραφώτατος Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης παρατηρεῖ: «τῶν μαρτύ-

10

ρων τά λείψανα προσκυνοῦνται ὡς ἅγια καί χωρίς θαυμάτων καί εὐωδίας, μέ τό νά γίνεται φανερόν εἰς ὅλους διά τῆς

ἐμπράκτου ἀποδείξεως τοῦ μαρτυρίου, ἡ εἰς Θεόν τελεία πίστις καί τελεία ἀγάπη αὐτῶν».

10 Καί ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος παρατηρεῖ τά ἑξῆς: « …. ἤ πού ἠκούσθη εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ οἱ Θεῖοι Μάρ-

τυρες νά καρτεροῦν τήν ἐπίγειον κρίσιν νά κυρώση τό μαρτύριόν τους, καί νά βεβαιώση ἐκείνους, ὅπου ἤδη ἐσφράγισαν

τό τέλος τους μέ τήν ὁμολογίαν τῆς θείας πίστεως, καί τούς ὁποίους εὐθύς ἐν τῷ ἅμα ὁ ἀγωνοθέτης Χριστός ἄνωθεν

ἐστεφάνωσεν ;

Τί ἄλλο εἶναι ἡ ἑορτή, παρά μακαρισμός καί δόξα καί τιμή, καί νά προβάλλωμεν εἰς τόν Θεόν πρέσβυν καί μεσίτην τόν

ἑορταζόμενον, διά νά λαμβάνωμεν δι’ αὐτοῦ παρά Θεοῦ τῶν ψυχικῶν μας παθῶν τήν ἴασιν ; Εἶναι ἄλλο τίποτας ἡ ἑορτή

παρά ταῦτα; Ἔπειτα …. δέν ἤκουσαν ποτέ τους, πώς εὐθύς ὁπού πέση εἰς τήν γῆν ἡ κεφαλή τοῦ Μάρτυρος, οἱ παρόν-

τες Χριστιανοί ἀπό ψυχῆς καί καρδίας χαίροντες, καί τόν Θεόν δοξάζουσι καί τόν Μάρτυρα μακαρίζουσι».

11 Ὁ Βασιλεύς Δαβίδ θυσίασε πρόθυμα τά πάντα, Πατρίδα, γένος, ὕπαρξη, οἰκογένεια, γιά τήν ἀγάπη τοῦ ἐπουρανίου

βασιλέως Χριστοῦ. Εἶναι ἡ καλή ἀπαρχή τῶν Νεομαρτύρων τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Γι’ αὐτό δέν πρέπει ἡ λήθη νά

καλύψει μέ τό σιωπηλό της πέπλο τό μαρτυρικό θάνατο τοῦ τελευταίου αὐτοκράτορα τῆς Τραπεζοῦντος Δαβίδ γιά πολ-

λούς σοβαρούς λόγους, πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἐθνική μας, τήν Ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία μας καί τό μέλλον μας στό

ἱστορικό γίγνεσθαι. Πρέπει νά τιμοῦμε τήν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του ἀποδεικνύοντας σέ ὅλους ἐκείνους, πού ἴσως συ-

νέφερε νά παραδοθεῖ στήν ἀφάνεια τό πρόσωπο αὐτό καί τό μαρτυρικό του τέλος, ὅτι τά παιδιά τῶν ξεριζωμένων, ὅσο

περνοῦν τά χρόνια, ὄχι μόνο δέν ξεχνοῦν˙ ἀλλά περισσότερο μέ ἱερό δέος ἐγκύπτουν στήν προγονική ἱστορία, τή σπου-

δάζουν καί ἀντλοῦν διδάγματα, ἀξίες καί δύναμη καί προχωροῦν καί διαπλέουν σ’ ὅλον τόν κόσμο μέ τήν «Ἀργώ» πού

δέν σταμάτησε τό ταξίδι της. Τά παιδιά τῶν ποντίων δέν ξεχνοῦν, διότι ἠχεῖ μέσα τούς ἡ φωνή τῶν Πατέρων τους, ὅπως

τήν διασάλπισε ὁ ἀείμνηστος Λεωνίδας Ἰασωνίδης: «Ξηρανθήτω ἡμῖν ὁ λάρυγξ, ἐάν ἐπιλαθόμεθά σου ὦ πάτριος ποντία

γῆ».

——————————————————————————————

1 Μητροπολίτου Τραπεζοῦντος Χρυσάνθου, «Ἡ ἐκκλησία Τραπεζοῦντος», Ἀθῆναι 1933, σ. 521. 2 ὅ.π., σ. 522 (Σκευο-

φυλάκειο Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμ. 8, φύλ. 294α). 3 WEISZ WELTGESCHICTE – GRAZ LEIPZIG 1892 VII

117. 4 Σάββα Ἰωαννίδη,«Ἱστορία καί στατιστική τῆς Τραπεζοῦντος», Θεσσαλονίκη 1988, σ. 95 (Α΄ ἔκδοσις Κωνσταντι-

νούπολις 1870). 5 ὅ.π., σ. 124. 6 Ἀρχιμ. Παναρέτου Τοπαλίδου, «Ὁ Πόντος ἀνά τούς αἰῶνας», Δράμα 1929, σ. 63-64.

7 Ἀρχεῖον Πόντου, Ἀθῆναι 1961, τόμος 24, σ. 28. 8 Ἰωάννου Χρυσοστόμου, εἰς τόν Ἅγιον Ἱερομάρτυρα Φωκᾶ, MIGNE,

P.G. 50,699. 9 Σωφρονίου Εὐστρατιάδου, Μητροπολίτου πρ. Λεοντοπόλεως, «Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας»,

Ἀθῆναι 1995, σ. ιε΄. 10 Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, «Νέον Μαρτυρολόγιον», Ἀθῆναι 1961, σ. 24. 11 Π.Β.Πάσχου, «Ἐν

ἀσκήσει καί μαρτυρίῳ», Ἀθῆναι 1996, (Ἀθανασίου Παρίου περί νεομαρτύρων), σ. 81-82.

Πηγή: Δόγμα

http://taxalia.blogspot.com/2013/08/blog-post_8757.html

enromiosini

Το αλίευσα ΕΔΩ

11

5. Υποσμηναγός Νίκος Παρούσης...Αθάνατος! Είδε το σχολείο, δεν εγκατέ-λειψε και οδήγησε το Mirage εκτός Ωροπού όπου και συνετρίβη μαζί του...

Το μοιραίο "MIRAZ 2000" μαζί ένα ακόμα αυτού του τύπου απογειώθηκαν

στις 11.20 το πρωί από το αεροδρόμιο της Τανάγρας με κατεύθυνση το

Αιγαίο για άσκηση αναχαίτισης, όπου το ένα θα έπαιζε ρόλο ελληνικού και

το άλλο τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους. Ηταν στις 4 Νοεμβρίου του

1998, ο 26χρονος τότε υποσμηναγός της 331 Μοίρας Παντός Καιρού,

Νίκος Παρούσης, διαπίστωσε ότι υπάρχει βλάβη στο σύστημα ελέγχου

του πηδαλίου, προφανώς ηλεκτρικό πρόβλημα. Ανέφερε αμέσως στον

αρχηγό του σχηματισμού που ήταν ο πιλότος του άλλου μαχητικού και

αυτός έδωσε εντολή να πάρει ανοιχτή στροφή για να ρίξει τα καύσιμα στη

θάλασσα ώστε να κάνει αναγκαστική προσγείωση. Ο άτυχος πιλότος Ν.

Παρούσης δήλωσε ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη και ξεκίνησε τη δια-

δικασία για προσέγγιση του διαδρόμου προσγείωσης της Τανάγρας.

Ενα τέταρτο της ώρας μετά την απογείωση και ενώ ήδη είχε είχε κατεβάσει το σύστημα προσγείωσης και βρισκόταν σε

ύψος 1.000 πόδια (330 μέτρα) και σε απόσταση 11 ναυτικών μιλίων νότια της Τανάγρας, στην περιοχή της Σκάλας

Ωρωπού, το αεροσκάφος έκανε μια ανεξέλεγκτη κίνηση ανόδου με ταυτόχρονη κλίση και περιστροφή. Ο υποσμηναγός

Παρούσης διαπιστώνοντας ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και βλέποντας μπροστα του ένα σχολείο, σύμφωνα με

αυτόπτες μάρτυρες, έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να το οδηγήσει και να συντριβεί σε μη κατοικημένη περιοχή.

Το παλικάρι αυτό δεν εγκατέλειψε το αεροσκάφος, και απέτρεψε την πτώση του σε σχολείο, οδηγώντας το εκτός πόλης

όπου και συνετρίβη μαζί του.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Υποσμηναγός Νικόλας Παρούσης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το Σεπτέμβριο του

1990 (67η σειρά) και αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1995 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού. Εκπαιδεύτηκε στο Σμήνος

Μετεκπαιδεύσεως Mirage 2000 της 114 Πτέρυγας Μάχης (Τανάγρα) και τοποθετήθηκε στην 331 Μοίρα της 114 ΠΜ ως

χειριστής στα αεροσκάφη αυτά.

Του απονεμήθη μετά θάνατον το Μετάλλιο Εξόχου Πράξεως με Προεδρικό Διάταγμα της 23ης Ιουλίου 1999.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.

OI KATOIKOI TOY ΩΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ

Πηγή: http://meklysma.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8346.html

Το αλίευσα ΕΔΩ

6. ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΑ ΠΟΜΑΚΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Όταν ζεις στην Ελλάδα και είσαι μουσουλμανική μειονότητα, πρέπει τα ελλη-

νικά σου να είναι καλύτερα και από αυτά των χριστιανών συμπολιτών σου.

Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα και είναι σοβαρό. Στον Έλληνα πολίτη επιβάλλε-

ται να μάθει μία γλώσσα που είναι ξένη στην ουσία. Ο μουσουλμάνος πολί-

της πρέπει να μάθει την τουρκική γλώσσα, διότι το επιβάλλει το σύστημα που

επικρατεί στην Ελληνική Θράκη μας.

Τώρα, γιατί πρέπει να μάθει ο Πομάκος τα Τουρκικά; Θέλει δεν θέλει ένας

Πομάκος, πρέπει να μάθει τα τουρκικά και δίπλα σ’ αυτά και τα αραβικά. Οι

Πομάκοι είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν από την γέννησή τους ξένες γλώσ-

σες. Πέραν από τη μητρική, τα πομακικά και πέραν από τα ελληνικά, τη γλώσσα του κράτους τους, πρέπει να μάθουν

τη θρησκευτική γλώσσα, δηλαδή τα αραβικά αλλά και μια ξένη γλώσσα, τα τουρκικά που τα επιβάλλουν με το ζόρι.

Γιατί; Διότι το Κοράνιο είναι στα αραβικά και δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο ένα βιβλίο εκπαιδευτικό ούτε στα πομάκικα,

αλλά ούτε στα ελληνικά για το Ισλάμ. Επομένως, θέλει δεν θέλει ο Πομάκος πρέπει να είναι γνώστης των άλλων δύο

γλωσσών, προκειμένου να μάθει το πιστεύω του.

12

Μετανάστες μουσουλμάνοι πήγαν στην Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλία και οι χώρες αυτές φρόντισαν τα θρησκευτι-

κά βιβλία να είναι στα Γερμανικά, στα Γαλλικά κλπ. Εμείς, εδώ και ένα αιώνα ως χώρα δεν μπορούμε να μεταφράσουμε

και να εκτυπώσουμε για τους άλλους Έλληνες πολίτες που είναι αλλόθρησκοι αυτά τα δέκα βιβλία στα Ελληνικά. Τι

περιμένουμε;

Άρθρο του Μεχμέτ Ιμάμ

Τεύχος 67. Ιούνιος - Ιούλιος 2013

Το αλίευσα ΕΔΩ

7. Ἡ Ρωμανία-Ρωμηοσύνη

Γράφει ὁ Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

«Μέ τήν Νέα Ρώμη (τήν Κωνσταντινούπολη) καί τήν ἀνανέωση τῆς Αὐτοκρατο-

ρίας (330μ.Χ. κ. ἑξῆς), συντελεῖται καί ἡ ὑπέρβαση τῆς πτωτικῆς κατατμήσεως

τοῦ κόσμου, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας, σέ «ἔθνη». Ἡ ὑπέρβαση αὐτή γίνεται μέ τήν

ὑπερεθνική ἕνωση ὅλων τῶν λαῶν, μέσα στήν Ὀρθοδοξία, σέ ἕνα οἰκουμενικό

«ἔθνος», τό «ἔθνος τό ἅγιον» (Α' Πετρ. 2, 9), στό θεονόμο καί ἀδελφοποιημένο

«Γένος τῶν Ρωμαίων», τῶν ὀρθοδόξων πολιτῶν τῆς Αὐτοκρατορίας, μέ

ὑπερφυλετικό χαρακτῆρα (πρβλ. Γαλ. 3, 28 - Κολ. 3, 11).

Ἡ ἀπέραντη Ρωμαίϊκη Αὐτοκρατορία μετασχηματίζεται σέ μία πολυεθνική Ὀρθόδοξη Αὐτοκρατορία, τήν Ρωμανία-

Ρωμηοσύνη, πού σκοπό ἔχει, νά φέρει τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ στήν γῆ. Τό οἰκουμενικό αὐτό ἔθνος διαμορφώνεται, μέ

τήν πάροδο τοῦ χρόνου, σε μία χριστιανική κοινοπολιτεία, στήν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία συνιστοῦσε τήν ἰθαγένεια ὅλων τῶν

πολιτῶν»70.

Οἱ ὀρθόδοξες Ἐνορίες καθώς καί τά Μοναστήρια συνεχίζουν νά λειτουργοῦν ὡς ἐργαστήρια θεώσεως τῶν πιστῶν,

ὅπως καί κατά τούς τρεῖς πρώτους αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Τώρα ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία διαμορφώνει καί τόν χαρακτῆρα

τῆς Αὐτοκρατορίας, ἡ ὁποία ἔχει ὡς κέντρο τόν Θεό καί τό Ἱερό Εὐαγγέλιο. Οἱ πολῖτες της εἶναι ἄνθρωποι πού ἀγαποῦν

πρό πάντων τόν Θεό καί τό νόμο Του γι' αὐτό καί μεγαλουργοῦν πνευματικά, ἑλκύοντας καί πλῆθος ἄλλων λαῶν στήν

Ὀρθοδοξία.

Ὅταν ἡ ὀρθόδοξη πίστη ἀλλοιώθηκε, λόγῳ τῆς ἐκκοσμικευμένης ζωῆς τῶν ὀρθοδόξων, μέ κορυφαία ὀδυνηρή κατάληξη

τήν συμφωνία -συλλειτουργία μέ Παπικούς στά 1452, τότε ἐπῆλθε καί ἡ πτώση τῆς ὀρθόδοξης Αὐτοκρατορίας τῆς Ρω-

μανίας(1453). Ἡ Ρωμηοσύνη ὅμως ἐπέζησε ὡς «κράτος ἐν κράτει» μέσα στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία μέ τήν

ἐθναρχία καί ἡγέτη της τόν Ὀρθόδοξη Πατριάρχη.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού σύν Θεῶ θά ἐκδοθεῖ σύν-

τομα

69 Βάζουμε τή λέξη «Βυζάντιο» σέ εἰσαγωγικά διότι δέν ἀποδίδει τήν ἱστορική πραγματικότητα. «Ὁ ὅρος «Βυζάντιο»

εἶναι νεολογισμός. Τὸν χρησιμοποίησε γιὰ πρώτη φορὰ ὁ Ἱερώνυμος Wolf (1516-80) στὰ 1562». Οἱ πολίτες τῆς Ρωμα-

νίας «Μόνο Ρωμαίους ὀνόμαζαν τοὺς ἑαυτούς τους, ἡ Αὐτοκρατορία τοὺς ἦταν «Ρωμαϊκὴ» καὶ ἡ πρωτεύουσά τους ἡ

Νέα Ρώμη…» [Ἰωάννης Καραγιαννόπουλος, Τό βυζαντινό Κράτος, , Τέταρτη ἔκδοση – Ἐκδόσεις Βάνιας Θεσσαλονίκη,

σελ 51 ] στό ἔργο τοῦ Θ. Δρίτσα: Ἡ παραχάραξη τῆς ἱστορίας. Οἱ Ἕλληνες τοῦ ’21 ἦταν οἱ συνεχιστές τῆς Ρωμηοσύνης.

Τό λεγόμενο «βυζαντινό Κράτος» ποτέ δέν ὑπῆρξε, http://www.romanity.oodegr.com/21-politismikh_synexeia.html.

13

Εἶναι τό γνωστό ψέμμα τῶν Φράγκων ἱστορικῶν, οἱ ὁποῖοι αὐθαίρετα τόν 16ο αἰῶνα ἀποκάλεσαν «βυζαντινούς» τούς

κατοίκους τῆς ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας γιά νά ἀποκόψουν τούς ὀρθόδοξους ἕλληνες- Ρωμηούς τῆς Δύσης

ἀπό τό κέντρο τῆς Ρωμηοσύνης, τήν Κωνσταντινούπολη καί τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τους τοῦ ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ

(καί ὀρθοδοξοποιημένου πλέον) κράτους. Ἀπώτερος σκοπός τους ἦταν νά ἐμφανισθοῦν αὐτοί (οἱ Φράγκοι δηλ.) ὡς

συνεχιστές τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καί τοῦ αὐθεντικοῦ χριστιανισμοῦ, ἐνῶ οἱ «Βυζαντινοί» (πού τούς

ἀποκαλοῦσαν ἐπίσης Γραικούς δηλ. σχισματικούς-αἱρετικούς), ὡς κατακτητές- ἐπιδρομεῖς πού ἔπρεπε νά

καταπολεμηθοῦν-ἐκδιωχθοῦν. Βλ. καί Θ. Δρίτσα, Ἡ παραχάραξη τῆς ἱστορίας, http://www.romanity.oodegr.com.

70 Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, πρώην Κοσμήτορος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Ἡ

Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης καί οἱ πολίτες της, Ἐκκλησιαστικόν Περιοδικόν Σύγγραμμα Νέα Σιών,Ἔκδοσις Ἱεροῦ

κοινοῦ τοῦ Παναγίου Τάφου,

http://www. impantokratoros. gr/3CD2F57D. el. Aspx,

http: //www. impantokratoros. gr/42AA8A66. el. Aspx,

http: //www. impantokratoros. gr/8AABE5F5. el. aspx

Το αλίευσα ΕΔΩ

8. Άγνωστοι Έλληνες: Οι Γκρεκίγια της Τυνησίας

Από ΠΥΓΜΗ.gr

Στο προηγούμενο άρθρο μας μιλήσαμε για τους σταθμούς των Ελλήνων στην Αφρικανική ήπειρο και την συνακόλουθη

επιρροή τους σε εκείνα τα μέρη.

Αφήσαμε εκτός του τμήμα της Βορείου Αφρικής, εξαιτίας του τεράστιου όγκου πληροφοριών για την ελληνική δράση σε

εκείνη την περιοχή.

Στην παρούσα μελέτη, επομένως, θα ασχοληθούμε με μία εκ των χωρών αυτών, που δεν είναι άλλη από την Τυνησία ή

Τυνίδα, όπως την καλούσαν κατά τα αρχαία χρόνια.

Η συγκεκριμένη χώρα, αν και η μικρότερη της Βορείου Αφρικής, έχει συνδέσει τον εαυτό της με την άνοδο και πτώση

των Αυτοκρατοριών με κέντρο την Μεσόγειο. Μαζί με το Μαρόκο και την Αλγερία αποτελούν την Μικρή Αφρική.

Η Τυνησία κατοικούνταν από τα αρχαία κιόλας χρόνια από ελληνικούς πληθυσμούς, κάτι που φαίνεται και από την γε-

νικότερη ελληνική κινητικότητα στην περιοχή της Λιβύης, όπου «Λιβύη» συνήθιζαν να ονομάζουν οι αρχαίοι Έλληνες

όλη την Βόρειο Αφρική.

Στην περιοχή Ντούγκα υπήρχε η αρχαία ελληνική πόλη «Άμμωνος πόλις» (=πόλη του Δία). Υπάρχει ακόμη το

νησί Τζέρμπα, που δεν πρόκειται για άλλο παρά για το νησί των Λωτοφάγων που περιγράφει ο Όμηρος στην

Οδύσσεια. Αλλά και η πόλη της Μπιζέρτα ονομαζόταν Ιπποδιάρυκτος, επειδή η θάλασσα που την περιβάλλει

είναι γεμάτη ιππόκαμπους.

14

Σύμφωνα με την παράδοση, και η σύγχρονη πόλη Ναμπέλ ήταν η αρχαία Νεάπολη, αποικία των Ελλήνων, με το επιχε-

ίρημα της παραφθοράς του ονόματος.

Το ελληνικό στοιχείο είναι διάχυτο παντού, γεγονός που μαρτυρούν τα πολυάριθμα μνημεία, τα οποία είναι διάσπαρτα

κατά μήκος ολόκληρης της Τυνησίας!

Χαρακτηριστικά παραδείγματα η πεδιάδα Μεντζέρντα στα Σαέλ, οι κοιλάδες Φεριάνα, Φουσάνα και Κασερίν, οι

οποίες παρόλο που σήμερα είναι ερημικές, πιστοποιούν μέσω των ερειπίων που βρίσκονται σε αυτές την

ύπαρξη μεγάλων ελληνικών διωρύγων, μύλων, δεξαμενών, πιεστηρίων και αρδευτικών έργων, που είχαν κα-

ταστήσει το έδαφος καλλιεργήσιμο.

Σημαντική είναι και η πεδιάδα της Ντάκλα, όπου κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, χτίστηκαν οικοδομήματα πάνω σε ελ-

ληνικούς οικισμούς αλλά και η Μπούλλα Ρέτζια, στην οποία έχουν ανακαλυφθεί θέρμες με ψηφιδωτά, αψίδες, κλπ.

Στην Τυνησία υπάρχει ακόμα το αρχαίο θέατρο κατά μίμηση του ελληνικού και σώζονται η ορχήστρα, το προσκήνιο και

σειρές καθισμάτων αριθμημένες με ελληνικά γράμματα!

Μεγάλος αριθμός ναών αφιερωμένων στο ελληνικό πάνθεον

ξεπροβάλλει σε πολλές γωνιές της εν λόγω χώρας. Μεταξύ άλ-

λων και ναός προς τιμήν του Απόλλωνα και του Δία.

Πολλές είναι ακόμη οι αρχαιότητες στην πόλη Σμπίτλα στην

νότια Τυνησία, μεταξύ αυτών αψίδες, τείχη, πύλες, ναοί, κ.α.

Τα χρόνια πέρασαν και οι Καρχηδόνιοι, που «έλυναν κι έδεναν» στην

περιοχή ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους. Μπορεί η χώρα να πέρασε

στα χέρια τους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αφανίστηκε ο ελληνικός

πληθυσμός της περιοχής. Μέχρι και τους μεταβυζαντινούς χρόνους οι

Έλληνες απάρτιζαν ένα σημαντικό τμήμα της εγχώριας κοινότητας.

Παράδειγμα οι μεγάλοι εκκλησιαστικοί πατέρες, Τερτυλιανός, Κυπρι-

ανός και Αυγουστίνος, που γεννήθηκαν εκεί.

Το σημείο, όμως, στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι το χωριό Ελ Μετλίν στην βόρεια Τυνησία. Ο λόγος;

Οι κάτοικοί του κατάγονται από τη Μυτιλήνη, από όπου έφυγαν μετά την κατάληψη του νησιού από τους Ο-

θωμανούς. Σε όλο το χωριό επικρατεί το γαλανόλευκο χρώμα.

Ισχυρίζονται μάλιστα πως τους αποκαλούν «Γκρεκίγια» (<Γραικοί) και όταν αναφέρονται στην πατρίδα τους,

κάνουν λόγο για ένα νησί κάπου βόρεια, όπως καταγράφει

στο βιβλίο του «Γκρεκίγια, οι Έλληνες της Τυνησίας», ο

Δημήτρης Αλεξάνδρου.

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι Έλληνες αριθμούσαν περί τις

60.000 ψυχές, ενώ σήμερα έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό…

Ας μην ξεχνάμε και το Μουσείο Μπαρντό, το οποίο στεγάζει τα

περισσότερα ελληνικά και παλαιοριστιανικά μωσαϊκά (1000

περίπου) από το σύνολο των μουσείων ανά τον κόσμο! Περιέ-

χει ακόμη εκθέματα από το ελληνικό ναυάγιο του 1980, πολλά

από τα οποία μεταφέρθηκαν στην Βόννη της Γερμανίας, με στόχο την καλύτερη αποκατάσταση και συντήρησή τους.

Τα μνημεία, όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί, είναι ακόμα εκεί και δεν θα σταματήσουν ποτέ να τραγουδούν την ιστο-

ρία των Ελλήνων σε εκείνα τα μέρη…

ΠΥΓΜΗ.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ

9. ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΜΕΧΡΙ... ΓΡΑΙΚΟΙ Ιστορία & ονομασίες των ελληνικών φύλων

Πελασγοί: Το κοινό όνομα όλων τών προϊστορικών καί προκατακλυσμιαίων Ελληνικών φύλων. Σύγχρονοι ιστορικοί,

αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους "Πελασγούς", έναν όρο με μάλλον ασαφές περι-

εχόμενο, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου "προβλήμα-

τος". Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών "α-

ναμνήσεων ιστορικών γεγονότων" και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς

για τους Πελασγούς. Περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατο-

ικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι

και παραδόσεις.

15

Αχαιοί: Ελληνικό φύλο πού ήλθε από τήν Ήπειρο. Τό όνομα προέρχεται

απ' τόν Αχαιό γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο του Δε-

υκαλίωνος. Στήν εκστρατεία κατά τής Τροίας περί τό 1200 π.Χ κατά τήν

συμβατική ιστορία έλαβαν μέρος 44 ηγεμόνες, από τήν Ήπειρο καί Θεσ-

σαλία μέχρι τήν Κρήτη, αυτόνομοι μέν αλλά στά μάτια τών ξένων φάντα-

ζαν ως έν έθνος, όπως άλλωστε ήταν αφού ίσχυε τό όμαιμον, τό ομόγ-

λωσσον τό ομόθρησκον καί κυρίως η κοινή συνείδησις. Τούς απέδιδαν δέ

διάφορα ονόματα, όπως Αργείοι, Δαναοί, Αχαιοί μέ κυρίαρχο τό Αχαιοί.

Ίωνες: Ελληνικό φύλο πού ήλθε κι αυτό από τήν Ήπειρο καί τά παράκτια

νησιά τού Ιονίου. Τό όνομα έλκει τήν καταγωγή του από τόν Ίωνα, αδελφό τού Αχαιού, γιό τού Ξούθου, εγγονό τού

Έλληνα καί δισέγγονο τού Δευκαλίωνος. Εγκαταστάθηκαν περί τό 1900 π.Χ. κατά τήν συμβατική πάντα ιστορία στήν

Αττική. Ήλθαν σέ επαφή μέ τούς ανατολικούς λαούς καί γι αυτό τόν λόγο οι τελευταίοι αποκαλούσαν όλους τούς Έλλη-

νες Ίωνες (Γιουνάν ), πράγμα πού εξακολουθεί νά ισχύει καί σήμερα καί μάλιστα καί η ίδια η Ελλάδα αποκαλείται Γιου-

νανιστάν.

Οι Ίωνες κατά την εποχή του Χαλκού ήταν εξαπλωμένοι μεταξύ της Εύβοιας, της Αττικής και της βορειοανατολικής Πε-

λοποννήσου. Το 1100 π.Χ. περίπου κατά την αρχή της γεωμετρικής περιόδου, που σηματοδοτήθηκε από την κάθοδο

των Δωριέων, οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό της Ελληνικής χερσονήσου τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν μεγάλο

μέρος της περιοχής στην οποία ζούσαν. Οι μετακινήσεις αυτές των αρχαίων ελληνικών φύλων ονομάζονται Α' Ελληνι-

κός αποικισμός. Οι Ίωνες λοιπόν μετακινήθηκαν προς τα ανατολικά δημιουργώντας αποικίες στα νησιά του Αιγαίου

(Χίος, Σάμος κ.α.) καθώς και στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή γνωστή ως Ιωνία. Το μεγαλύτερο μέρος των

νησιών του Αιγαίου, με εξαίρεση τη Λέσβο, την Τένεδο και τη Ρόδο αποικήθηκε από τους Ίωνες, ενώ οι σημαντικότερες

αποικίες στην Ιωνία ήταν η Μίλητος και η Έφεσος.

Η δημιουργία αποικιών στη Μικρά Ασία ήταν μια προοπτική που χρόνια απασχολούσε τα αρχαία ελληνικά φύλα και

κυρίως τους Αχαιούς, δεδομένου ότι ήταν πολύ πιο εύπορα από την ορεινή και σχετικά άγονη ελληνική χερσόνησο. Οι

Ίωνες μιλούσαν την ιωνική διάλεκτο. Η διάλεκτος αυτή αποτελεί τη γλώσσα της επικής ποίησης, καθώς το ομηρικό ιδί-

ωμα έχει ως βάση του την ιωνική εμπλουτισμένη με στοιχεία από την αιολική και την αρκαδοκυπριακή. Οι λυρικοί ποιη-

τές όπως ο Τυρταίος, ο Αρχίλοχος και άλλοι, χρησιμοποιούσαν την ιωνική διάλεκτο για τις ελεγείες τους. Επίσης ιστο-

ρικοί όπως ο Ηρόδοτος έγραφαν στην ιωνική. Χαρακτηριστικά τα α και ε μακρά γράφονται η και η εξάλειψη του συμ-

φώνου F (δίγαμμα).

Επίσης ο σχηματισμός των απαρεμφάτων σε -ναι είναι ιωνικό στοιχείο.Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. η Μίλητος και η Έφεσος

έγιναν κέντρα όσον αφορά τη σκέψη πάνω στο φυσικό κόσμο. Με βάση αυτή τη σκέψη δημιουργούνταν υποθέσεις που

εξηγούσαν τα φυσικά φαινόμενα χωρίς να αποδίδεται το αίτιό τους στο θείο, όπως γινόταν μέχρι τότε. Οι υποθέσεις

αυτές διαχέονταν από την έρευνα και από προσωπικές εμπειρίες. Οι εκπρόσωποι αυτού του κινήματος λέγονταν «Φυ-

σικοί» ή «Φυσιολόγοι». Κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο οποίος ήταν κι ένας από τους επτά σοφούς

της αρχαίας Ελλάδας. Και ο λεγόμενος "σκοτεινός" φιλόσοφος Ηρακλειτος από την Έφεσο.

Δωριείς: Οι Δωριείς ήταν ελληνικό φύλο, ένα από τα τέσσερα της αρχαιότητας, το οποίο καταγόταν σύμφωνα με τις

γραπτές παραδόσεις από την οροσειρά της Πίνδου. Κατά την παλαιά παραδοσιακή θεωρία και κάτω από αδιευκρίνισ-

τες συνθήκες, οι Δωριείς κατέβηκαν στη νότια Ελλάδα περίπου τον 12ο π.Χ. αιώνα και κατέλυσαν τον Μυκηναϊκό πολι-

τισμό, καθώς διέθεταν όπλα από σίδηρο, που ήταν ανώτερα από τα χάλκινα των Μυκηναίων. Νεώτερες όμως μελέτες

συνδυάζουν την έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων που να συνηγορούν σε μια τέτοια βίαιη εισβολή και γλωσσολογι-

κών στοιχείων από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β, και αμφισβητούν έντονα την εκδοχή αυτή.

Η μετακίνησή τους αυτή, που είναι γνωστή ως "Κάθοδος των Δωριέων", παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα σκοτεινό-

τερα σημεία της ελληνικής ιστορίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όταν βασίλευε ο Δευκαλίων, οι Δωριείς κατοικούσαν

στην Φθιώτιδα. Από εκεί, ενώ βασιλιάς τους ήταν ο Δώρος, από τον οποίο πήραν και το όνομά τους, πήγαν στις πλαγι-

ές της Όσσας και του Ολύμπου, στην περιοχή που ονομαζόταν Ιστιαιώτις. Οι Κάδμειοι τους ανάγκασαν να εγκαταλεί-

ψουν την περιοχή αυτή και να εγκατασταθούν στην Πίνδο, σε μια περιοχή που εκτείνεται από την περιφέρεια Καστορι-

άς, Γρεβενών έως και την επαρχία Μετσόβου, όπου ονομάστηκαν Μακεδνοί.

Από εκεί ξεκίνησε η λεγόμενη "Κάθοδος των Δωριέων" στα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ., μέσω του περάσματος της Δεσ-

κάτης, που αποτέλεσε ιστορικό γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας, και είχε το χαρακτήρα εγκατάστασης ενός λαού σε

πιο εύφορα και προσοδοφόρα εδάφη. Αυτή η εσωτερική μετανάστευση των Δωριέων αποτέλεσε τμήμα της γενικότερης

προσπάθειας των δυτικών φυλετικών ομάδων να κατακτήσουν νέες περιοχές. Οι ακριβείς συνθήκες της μετακίνησής

τους προς νότον παραμένουν άγνωστες.

Οι Δωριείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους τόπους εγκατάστασής τους, καθώς είτε δέχτηκαν την πίεση άλλων

φυλετικών ομάδων, είτε οι διαθέσιμοι φυσικοί πόροι δεν επαρκούσαν. Ενώ παλαιότερα εικάζοταν ότι η εξάπλωση των

Δωριέων ήταν το κυριότερο αίτιο κατάρρευσης του μυκηναϊκού κόσμου, οι ιστορικοί σήμερα τείνουν στην αντίθετη εκ-

δοχή, ότι η κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου των Αχαιών αποτέλεσε το κυριότερο αίτιο της γρήγορης εξάπλωσης

του δωρικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, υποστηρίζεται η άποψη ότι ότι οι Δωριείς ήταν ένα ελληνικό ποιμενικό και πρω-

16

τόγονο σχετικά φύλο που κατοικούσε στις ορεινές περιοχές της Ελλάδας, και το οποίο μετά τη διάλυση του μυκηναϊκού

κόσμου κατέλαβε πεδινές περιοχές.

Πέρα από τις μαρτυρίες των ιστορικών, υπάρχει και το αντίστοιχο μυθολογικό πλαίσιο. Οι Δωριείς κατάγονταν από τον

Δώρο, γιο του Έλληνα, ο οποίος είχε υπό την εξουσία του την ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτούς κατέφυγαν οι απόγονοι

του Ηρακλή, μετά το θάνατο του Ύλλου και τον διωγμό τους από την Πελοπόννησο. Ακόμη, αναφέρεται ότι, όταν οι

Ηρακλείδες έφθασαν στον Αιγιμιό, βασιλιά των Δωριέων, ο Ύλλος ζούσε. Ο Αιγιμιός υιοθέτησε τον Ύλλο και μαζί με

τους δυο γιους του, Πάμφυλο και Δυμάνα, τον έκανε συγκληρονόμο στο ένα τρίτο του βασιλείου του. Διωγμένοι από τα

γειτονικά φύλα οι Δωριείς κατέφυγαν, μετά από πολλές μετακινήσεις, στη Δωρίδα και από εκεί στην Πελοπόννησο. Τη

χώρα τη μοίρασαν οι δισέγγονοι του Ύλλου, Τήμενος, Κρεσφόντης και Αριστόδημος, μαζί με τους Πάμφυλο και Δυμά-

να. Την κατάκτηση της Πελοποννήσου και την κυριαρχία τους στους αχαϊκούς πληθυσμούς, οι Δωριείς την ερμήνευσαν

με το μύθο της "επανόδου των Ηρακλειδών", δηλαδή την επιστροφή των απογόνων του Ηρακλή στην αρχαία τους κοι-

τίδα.

Αιολείς: Ήλθαν από τήν Θεσσαλία περί τό 1900 π.Χ. εγκαταστάθηκαν στήν Πελοπόννησο καί συγχωνεύτηκαν μέ τούς

Αχαιούς. Τό όνομα ανατρέχει φυσικά στόν Αίολο τόν γιό τού Έλληνα καί εγγονό τού Δευκαλίωνος. Γιός τού Αιόλου ήταν

ο Αθάμας, ο οποίος μέ τήν Νεφέλη έκανε τόν Φρίξο καί τήν Έλλη, εξ ής καί ο Ελλήσποντος καλείται.

Γραικοί: Από τόν Γραικό πού όπως καί ο Έλλην γενεαλογείται απ' τόν Δευκαλίωνα ή κατ' άλλους θεωρείται αδελφός

τού Λατίνου. Τό όνομα ετυμολογείται από τό γηραιός καί γραία κι αυτό από τήν Γαία καί επομένως αντιλαμβάνεται κα-

νείς τό παμπάλαιον αφ' ενός τού ονόματος αφ' ετέρου δέ τό γηγενές αυτού. Επεκράτησε κατά τούς μέσους χρόνους

(ανασυρθέν φυσικά από τό βαθύτατο παρελθόν) ως εθνική ονομασία τών Ελλήνων ιδίως στήν ύπαιθρο, διότι τό Έλλη-

νες σήμαινε πλέον ειδωλολάτρες. Διά τών Λατίνων πού τό παρέλαβαν από τήν γειτονική Ήπειρο διαδόθηκε στήν Δύση

(παρεφθάρη φυσικά όπως άλλωστε καί η Ελληνική γλωσσα πού κατακρεουργημένη κατέληξε στίς διαφόρους διαλέ-

κτους), καί έχουμε τό γνωστό Graeci καί τά σημερινά ακατανόητα Greece, Grece, καί τά λοιπά παρόμοια.

Μετά μάλιστα τήν δημιουργία νέας αυτοκρατορίας απ' τούς Δυτικούς μέ φορέα τού αξιώματος τόν Κάρολο τό 800 μ.Χ.,

πού ήταν τό αποκορύφωμα τής διάστασης μεταξύ τής παπικής εξουσίας καί τής πολιτικής εξουσίας τής Κωνσταντινου-

πόλεως, έγινε κατασυκοφάντησις τών Ελλήνων, ώστε τό όνομα Γραικός νά σημαίνει αίρεση καί κατά τούς χρόνους τής

Φραγκοκρατίας μάλλιστα ενισχύθηκε εντονότατα ο μισελληνισμός. Γνωστή είναι η φράση τού " πρωθυπουργού" τού Κ.

Παλαιολόγου Λουκά Νοταρά " κρειττότερον ιδείν εν μέσει Πόλει φακιόλιον Τούρκου ή ρωμαϊκήν καλύπτραν". Νά σημε-

ιώσουμε μέ τήν ευκαιρία ότι ο Κάρολος ζήτησε σέ γάμο τήν 1η γυναίκα αυτοκράτειρα τήν Ειρήνη τήν Αθηναία. Μετά τήν

πτώση τής Πόλης, εκτός από τό ρεύμα λογίων πού συνέρευσε στήν Δύσι καί προκάλεσε τήν αναγέννηση, υπήρξαν καί

πολλοί δυστυχείς πρόσφυγες, πολλοί από τούς οποίους παρανομούσαν γιά νά καταφέρουν νά επιβιώσουν καί αυτό

συνέτεινε ώστε τό "Γραικός" νά σημαίνει καί "απατεών".

Δαναοί: Ελληνικό φύλο, πού προερχόμενο από τήν Ήπειρο, εγκαταστάθηκε κυρίως στήν Πελοπόννησο περί τό 2000

π.Χ. Timeo Danaos et dona ferentes (= φοβούμαι τούς Δαναούς καί δώρα φέροντας). Η φράση αυτή ανήκει στόν γαλά-

τη Βιργίλιο καί ασφαλώς εκφράζει τόν φθόνο κατά τών Ελλήνων αλλά καί τήν προσπάθεια υποτίμησης τού Ελληνικού

Πνεύματος πού ήταν κυρίαρχο ακόμα καί κατά τήν Ρωμαϊκή στρατιωτική κυριαρχία. Άλλωστε κατά τόν Οράτιο "η Ελλάς

ηττηθείσα τόν τραχύν νικητήν ενίκησε καί τάς τέχνας εισήγαγε εις τό αγροίκον Λάτιον".

Σελλοί: Κατά τόν Αριστοτέλη πανάρχαιοι κάτοικοι τής κεντρικής Ηπείρου πού καλούνταν τότε μέν Γραικοί, τώρα δέ

Έλληνες. Απ' τό όνομα αυτό κατά μία εκδοχή καί τό Έλληνες.

Έλληνες: Το ελληνικό φύλο τού Αχιλλέα πού κατοικούσε τήν Φθία. Εκαλούντο καί Μυρμιδόνες. Ήλθε από τήν Ήπειρο

καί επεκτάθηκε σέ ευρύτερη περιοχή. Τό όνομα προέρχεται από τον Έλληνα, γιό τού Δευκαλίωνος πού γεννήθηκε μέ

"σπέρμα Διός". Τόν 8ο π.Χ. αιώνα όλα τά Ελληνικά φύλα πήραν αυτό τό όνομα. Στά πρώτα χρόνια τής επικράτησης

τού Χριστιαννισμού τό όνομα Έλλην κατέληξε νά σημαίνει ειδωλολάτρης.

Απ' τόν 9ο αιώνα όμως μέ τόν Φώτιο καθηγητή καί μετέπειτα πατριάρχη, πού τό σπίτι του είχε μετατραπεί σέ κέντρο

φιλολογικών συναναστροφών, πού επανιδρύθηκε τό Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως καί συνεστήθη πλήθος άλ-

λων ιδιωτικών ανωτάτων σχολών έχουμε επανεμφάνιση τού ονόματος "Έλλην". Τόν 11ο αιώνα έχομε νέα ενίσχυση

τού ονόματος μέ τόν Μιχαήλ Ψελλό καί τήν Άννα Κομνηνή. Ο Θεόδωρος Β' Λάσκαρις αυτοκράτωρ Νίκαιας έλεγε: "

Πάσαν τοίνυν φιλοσοφίαν καί γνώσις Ελλήνων εύρεμα...Σύ δέ ώ Ιταλέ τίνος ένεκεν εγκαυχά; "Ο Γεώργιος Γε-

μιστός τόνιζε στόν Μανουήλ Παλαιολόγο, ότι οι άνθρωποι, τών οποίων ηγείται είναι "Έλληνες" τό γένος ως ή

τε φωνή καί η πάτριος παιδεία μαρτυρεί.

[Πηγή ellinikoarxeio.com]

Το αλίευσα ΕΔΩ

Σχόλιο Σσστ: Ξέχασε το ΡΩΜΗΟΙ. Σιωπηρά παραδέχεται ότι οι ¨Βυζαντινοί¨ δηλαδή οι

Ρωμηοί είναι Έλληνες.

17

10. Η λανθασμένη επιλογή της διάλυσης του ιστορικού Σώματος της Χω-ροφυλακής

Το 2006, πέντε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (Γαλλία, Ιταλία, Ισ-

πανία, Πορτογαλία, Ολλανδία), προχώρησαν στην συγκρότηση της “Ευ-

ρωπαϊκής Δύναμης Χωροφυλακής”. Η Πατρίδα μας, η οποία επί ενάμισυ

αιώνα διέθετε Χωροφυλακή, που δεν υστερούσε σε τίποτε έναντι των αν-

τιστοίχων Ευρωπαϊκών Σωμάτων, δεν συμμετείχε. Γιατί ν’ απέχει η χώρα

μας, από την Ευρωπαϊκή Χωροφυλακή, που συγκρότησαν όλες οι Μεσογε-

ιακές χώρες;

Δυστυχώς η απάντηση είναι απλή και πικρή:

“Το 1984, οι πολιτικοί της χώρας μας αποφάσισαν να διαλύσουν το ιστορι-

κό Σώμα της Χωροφυλακής, με το πρόσχημα της ενοποίησης των Σωμάτων

Ασφαλείας. Στην θέση της Ελληνικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας

Πόλεων, ιδρύθηκε ένα Σώμα, χωρίς θεσμική μνήμη, με την ονομασία

“ΕΛ.ΑΣ.”.

Τα επιχειρήματα που επιστρατεύθηκαν, για να δικαιολογήσουν εκείνο το έγκλημα κατά της Εθνικής μνήμης, ήταν σα-

φώς αβάσιμα και προσχηματικά, “Μερίδα του λαού”, συνέδεε συνειρμικά την Χωροφυλακή με τις επώδυνες φάσεις

της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας (εμφύλιο και δικτακτορία), κατά την διάρκεια της οποίας το Σώμα υποτίθεται ότι είχε

διαδραματίσει αρνητικό ρόλο.

Κανείς από τους αυτοσχεδιάζοντες και πειραματιζόμενους πολιτικούς, δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει τα παραδείγ-

ματα άλλων χωρών και ιδίως εκείνων με τις οποίες, έχουμε αξιοσημείωτες ομοιότητες ως προς την ιστορική διαδρομή

και την κοινωνικοπολιτική εξέλιξη.

Το σκεπτικό όσων προέβησαν στην κατάργηση της Χωροφυλακής, αλλά και όσων την ανέχθηκαν μετέπειτα, αδικούσε

κατάφωρα την Ελληνική Χωροφυλακή και περιφρονούσε ευθέως τις θυσίες του Σώματος στους εθνικοαπελευθερωτι-

κούς αγώνες του Έθνους (Ήπειρος, Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη, Μικρασία) και στον πόλεμο του 1940-41.

Ξεχάσθηκαν οι σκληρές καθημερινές μάχες της Χωροφυλακής με τις ξένες προπαγάνδες κατά της Πατρίδος μας και

την αντεθνική επιβουλή, καθ’ όλη την διάρκεια της κατοχής, ιδίως στις “ευαίσθητες περιοχές”, όπου καταβλήθηκε

συστηματική προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, από τους Βούλγαρους, τους Αλβανούς και τους Ιταλούς, οι οποί-

οι σε αντίθεση με τους Γερμανούς, είχαν και έχουν μόνιμες βλέψεις εις βάρος της Ελλάδος.

Σε ότι δε αφορά στον εμφύλιο,το Σώμα της Χωροφυλακής, σήκωσε το κύριο βάρος της καθημερινής αντιπαράθεσης,

με τους ενόπλους αντάρτες της άκρας αριστεράς. Οι διάσπαρτοι ανά την επικράτεια άνδρες της Χωροφυλακής, υφίσ-

ταντο, ιδίως στην ύπαιθρο, την καθημερινή απειλή κατά της ζωής τους, καθώς είχαν στοχοποιηθεί, ως το βασικό εμπό-

διο για την άλωση της εξουσίας και την επιτυχία της “επανάστασης”. Αναρίθμητοι ήταν οι άνδρες της Χωροφυλα-

κής,που φονεύθηκαν ή σφαγιάσθηκαν φρικωδώς την δραματική εκείνη περίοδο.

Οι αξιωματικοί και οι οπλίτες της Χωροφυλακής, δεν εστασίασαν κατά της Πατρίδος τους και των νομίμων

αρχών της, αλλά πολέμησαν όρθιοι στις επάλξεις ή έπεσαν μαχόμενοι, κατά διαταγήν των νομίμων κυβερνή-

σεων της Ελλάδος (Γ. Παπανδρέου, Θ. Σοφούλης, Ν. Πλαστήρας, Π. Τσαλδάρης). Αυτών των κυβερνήσεων και

αυτής της Πατρίδος, που σήμερα δεν θέλουν να τους ξέρουν.

Δεν είναι ορθό, ούτε πρέπον, αλλά ούτε και δίκαιον να λησμονείται παντελώς, να λοιδορείται και να κατασυκοφαντείται

άνευ αντιλόγου η τραγική θυσία και η ανδρεία των Αξιωματικών και των Οπλιτών της Ελληνικής Χωροφυλακής,

αλλά και των λοιπών Σωμάτων Ασφαλείας, όταν μάλιστα η τεράστια συμβολή της Χωροφυλακής στον τιτάνιο αγώνα

της Ελλάδος για να παραμείνει εδαφικά αρτιμελής και κράτος – μέλος του δυτικού κόσμου, αναγνωρίσθηκε τότε ρητά,

απ’ όλους τους εξέχοντες πολιτικούς και ακαδημαϊκούς άνδρες των εποχών, προεξάρχοντος του ιδίου του πρώτου

πρωθυπουργού της απελευθέρωσης Γεωργίου Παπανδρέου. Όσον για το επιχείρημα που προβλήθηκε για να δικαιο-

λογηθεί η κατάργηση του Σώματος – δηλαδή εκείνο της δήθεν εξοικονόμησης δυνάμεων- για την αποτελεσματικότε-

ρη πάταξη της εγκληματικότητας και μόνον η σημερινή κατάσταση της χώρας μας, βροντοφωνάζει πόσο λαν-

θασμένη ήτο εκείνη η επιλογή και πόσο έβλαψε την χώρα μας.[ Περιοδικό Defence net media].

Πηγή

Το αλίευσα ΕΔΩ

18

11. Το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Κονγκρέσο ζητεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση να κα-τασκοπεύει εκατομμύρια πολίτες που είναι ύποπτοι για «μη ανοχή»!

Σε μια κίνηση που περιγράφεται από μια κορυφαία ομάδα πολιτικών

δικαιωμάτων ως “μαύρη μέρα για την ευρωπαϊκή δημοκρατία”, ο

Μοσέ Κάντορ (Moshe Kantor), ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού

Κονγκρέσου (ECJ) και ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας, Αλεξάντερ

Κβασνιέφσκι

(Aleksander Kwaśniewski, που κάποιοι ισχυρίζονται ότι το πραγματικό

του όνομα ήταν Izaak Stoltzman), ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση

τη δημιουργία εθνικών μονάδων επιτήρησης για την παρακολούθη-

ση πολιτών των 27 κρατών μελών της ΕΕ υπόπτων για “μη-ανοχή”.

Σύμφωνα με άρθρο του The New Observer οι δύο ηγέτες του “EJC”, έκαναν την έκκληση για ένα «Ευρωπαϊκό Συμβού-

λιο για την Ανοχή και τη Συμφιλίωση» (European Council On Tolerance and Reconciliation - ECTR), το οποίο θα υπά-

γεται στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Πολιτικές Ελευθερίες, Δικαιοσύνη και Ε-

σωτερικές Υποθέσεις - LIBE).

Αυτές οι “ειδικές κυβερνητικές μονάδες”, αναφέρει η έκθεση, «θα πρέπει να λειτουργούν κατά προτίμηση εντός του

Υπουργείου Δικαιοσύνης».

«Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να υπάρχει ανοχή προς τους μη-ανεκτικούς», αναφέρει η έκθεση, ειδικά «όσον α-

φορά την ελευθερία της έκφρασης».

Το ‘Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Αξιοπρέπειας’ (‘European Dignity Watch’ - EDW), μια ομάδα που παρακολουθεί την

παραβίαση των πολιτικών δικαιωμάτων και εδρεύει στις Βρυξέλλες, έχει προειδοποιήσει ότι η οδηγία αυτή «αποσκο-

πεί στην επιβολή κυβερνητικού ελέγχου πάνω στην κοινωνική και οικονομική συμπεριφορά των πολιτών με

την ευρύτερη δυνατή έννοια».

Το EDW είπε ότι σύμφωνα με το τμήμα 1, ορίζει σε γενικές γραμμές την "ανο-

χή", ως "τον σεβασμό και την αποδοχή της έκφρασης, τη διατήρηση και την

ανάπτυξη της ξεχωριστής ταυτότητας της ομάδας".

Επιπλέον, το σχέδιο καταστατικού προχωράει και λέει ότι "δυσφημιστικά σχό-

λια που γίνονται δημόσια και στοχεύουν μια ομάδα ( ... ) με σκοπό να ( ... )

συκοφαντήσουν την ομάδα, εκθέτοντάς την σε γελοιοποίηση ή σε υποβολή

της σε ψευδείς κατηγορίες" μπορεί να θεωρηθεί συκοφάντηση και, ως εκ τού-

του, μπορούν να αντιμετωπίζονται σαν πράξεις μισαλλοδοξίας - καθώς και ως

‘εγκλήματα μίσους’.

«Οι συντάκτες του εγγράφου - η λεγόμενη ομάδα εμπειρογνωμόνων αποτελούμενη από τους Yoram Dinstein, Ugo

Genesio, Rein Müllerson, Daniel Thürer και Rüdiger Wolfrum – προχωρούν ακόμη περισσότερο δηλώνοντας ότι “η

ανοχή πρέπει να ασκείται όχι μόνο από κρατικούς φορείς, αλλά εξίσου από άτομα”.

«Αποκαλούν αυτή την προσέγγιση για την εξασφάλιση της ‘ανοχής’ μια οριζόντια σχέση, η οποία αναφέρεται στις σχέ-

σεις ομάδας - με - ομάδα ή προσώπου – με -πρόσωπο.

«Αυτό βρίσκεται σε αντίθεση με την πιο παραδοσιακή κάθετη σχέση μεταξύ της κυβέρνησης και των ατόμων. Το σχέδιο

καταστατικού, στη συνέχεια σταθερά ορίζει ότι: «Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να διασφαλίσει ότι η μισαλλοδοξία

δεν ασκείται είτε σε κάθετες είτε σε οριζόντιες σχέσεις».

«Ο βαθμός στον οποίο αυτή η σκέψη έχει ήδη βρει το δρόμο της σε πολιτική της ΕΕ καθίσταται εμφανής με την προτει-

νόμενη 5η κοινοτική οδηγία για την Ίση Μεταχείριση.

«Αυτή η πρόταση αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγματεύσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

για περισσότερα από τρία χρόνια, χωρίς να βρεθεί ένας τρόπος να προχωρήσει, ακριβώς

λόγω όλων των αμφιλεγόμενων ισχυρισμών που διατυπώνονται σε αυτό».

«Είναι σαφές ότι τέτοια γλώσσα θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστάσεις στις οποίες θα

απευθύνονται ασαφείς ή αδικαιολόγητες κατηγορίες κατά ατόμων και ομάδων.

«Τα θρησκευτικά σχολεία και ομάδες, οι οπαδοί μιας συγκεκριμένης θρησκείας ή ακόμα

και μόνο οι γονείς (!) που θα θέλουν να διδάξουν τα παιδιά τους ορισμένες ηθικές αξίες,

όλοι θα τεθούν κάτω από την γενική υποψία γενικά ότι είναι ‘μισαλλόδοξοι’».

«Ακόμα χειρότερα, εάν καθιερωθεί ως πολιτική της ΕΕ, μια τέτοια γλώσσα, θα μπορούσα-

19

με επίσης, να οδηγηθούμε στο ενδεχόμενο να απαγγελθούν ασαφείς κατηγορίες ή ακόμη κατηγορίες χωρίς κα-

μία νομική βάση.

«Το ανατριχιαστικό αποτέλεσμα αυτού θα είναι η δραματική μείωση (και η πιθανή εξαφάνιση) της θεμελιώδους

ελευθερίας της έκφρασης - τα άτομα και οι ομάδες θα αυτολογοκρίνονται, φοβούμενα ότι μπορεί να διωχθούν

για την έκφραση των προσωπικών τους ηθικών απόψεων.

«Οι συγγραφείς του παρόντος προτεινόμενου καταστατικού - υπό την αιγίδα μιας διεθνούς ΜΚΟ ‘για την ανοχή και τη

συμφιλίωση’ - έχουν καλέσει την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων να το

εγκρίνει ως νομικό έργο.

«Αλλά τυχόν υιοθέτηση αυτού του καταστατικού σε εθνικό επίπεδο των ευρωπαϊκών κρατών όχι μόνο θα ήταν είναι ένα

σημαντικό βήμα προς τα πίσω, αλλά θα υπονοούσε μια υπερεθνική εποπτεία, κάτι που θα αποτελούσε βεβαίως

μια μαύρη μέρα για την ευρωπαϊκή δημοκρατία», αναφέρει η EDW.

ΚΟ: Για το θέμα έχει γράψει σχετικά πρόσφατα ο ΚΟ. Βλέπε: Νομοσχέδιο οργουελικής έμπνευσης προτάθηκε στο Ευ-

ρωκοινοβούλιο από ΜΚΟ, που θέτει εκτός νόμου την ελευθερία του λόγου και στήνει γκουλάγκ για τους εγκληματίες

σκέψης (video)

ΥΓ. «Όλως τυχαίως», την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου στις 7:30μμ στο ACS Arts Center, θα διεξαχθεί ‘debate’ στην από τους

Συλλόγους Αποφοίτων των Πανεπιστημίων Cambridge, Harvard, Oxford, Princeton και Stanford με θέμα: «Κάποιες

φορές, οφείλουμε να περιορίσουμε την ελευθερία έκφρασης και δράσης ώστε να προστατευθεί η Δημοκρατί-

α»!

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Το αλίευσα ΕΔΩ

12. Η Αγκυρα, το χρώμιο και ο χρυσός των Εβραίων και όχι μόνο (των Εβ-ραίων)

Κουζινόπουλος Σπύρος

Ο Σπύρος Κουζινόπουλος εξηγεί πώς τα αποθέματα χρυσού 27 τόνων στις αρχές του Β'' Παγκοσμίου Πολέμου έφθα-

σαν στο τέλος τους 216 τόνους

Η έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα από το τμήμα Ιστορίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφορικά με τον εφοδι-

ασμό της χιτλερικής Γερμανίας από την Τουρκία κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με χρώμιο και

άλλα μέταλλα, γεγονός που συνέβαλε στην ενίσχυση της πολεμικής μηχανής των ναζιστών, φέρνει για μία

ακόμη φορά στην επιφάνεια την τουρκική στάση στον πόλεμο, αλλά και τη συμπεριφορά της γειτονικής μας

χώρας έναντι των Εβραίων. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, που συντάχθηκε υπό την εποπτεία του υφυπουρ-

γού Εξωτερικών των ΗΠΑ Στούαρτ Αϊζενστάτ και με βάση στοιχεία που δόθηκαν από τη CIA και τα υπουργεία

Εξωτερικών, Αμυνας, Δικαιοσύνης, Οικονομικών και Εμπορίου, τα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέ-

ταλλα οι Γερμανοί τα πλήρωναν στην Τουρκία με χρυσό που έκλεβαν από τις κατακτημένες χώρες. Ενα μέρος

δε του χρυσού αυτού προερχόταν από τα θύματα κυρίως Εβραίους της ναζιστικής βαρβαρότητας στα στρα-

τόπεδα συγκέντρωσης.

Στις καταγγελίες αντέδρασε η τουρκική κυβέρνηση. Και ο υπουργός Εσωτερικών και εκπρόσωπος Τύπου Σουκρού

Γκιουρέλ ισχυρίστηκε ότι όχι μόνο η χώρα του δεν συμμετείχε στη ρευστοποίηση του χρυσού που άρπαξαν οι ναζιστές

από τους Εβραίους, αλλά και ότι η Τουρκία «συγκαταλέγεται στις χώρες που αντιπαρατάχθηκαν στη ναζιστική Γερμα-

νία».

Οι κυβερνώντες στην Αγκυρα φαίνεται να «ξεχνούν» ποια ήταν η στάση της επίσημης Τουρκίας έναντι των χιτλερικών

καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Την ώρα δηλαδή που ο ελληνικός λαός μέσα από τις αντιστασιακές

του οργανώσεις, όπως και οι λαοί των υπόλοιπων υπόδουλων ευρωπαϊκών λαών, πολεμούσαν με νύχια και με δόντια

κατά των χιτλεροφασιστών κατακτητών. Ας θυμηθούμε σύντομα τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Γερμανία του Χίτλερ:

Οταν στις 6 Απριλίου 1941 τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν στα Βαλκάνια και η Αγγλία ζήτησε από την Αγκυρα να

διακόψει τουλάχιστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Αξονα, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Ελληνες, ο τούρ-

κος υπουργός Εξωτερικών Ρουστού Σαράτσογλου όχι μόνο αρνήθηκε να προσχωρήσει η χώρα του στον πόλεμο, στο

πλευρό των συμμάχων, αλλά απέρριψε ακόμη και μια απλή συμβολική διπλωματική αποδοκιμασία της επίθεσης κατά

της Ελλάδος.

20

Το σύμφωνο με τη Γερμανία

Αθετώντας τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει τόσο με το Βαλκανικό Σύμφωνο και το πλέγμα των ελληνοτουρκικών

συμφωνιών όσο και από την αγγλογαλλοτουρκική συνθήκη συμμαχίας του 1939, η Τουρκία υπέγραψε σύμφωνο φιλίας

με τη Γερμανία, τον Ιούλιο του 1941, σε μια εποχή δηλαδή που ολόκληρη η Ευρώπη αγωνιζόταν κατά των δυνάμεων

του Αξονα.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το διάστημα εκείνο, παρά τις περί «ουδετερότητας» διακηρύξεις της, η Τουρκία

διαπραγματευόταν την έξοδό της στον πόλεμο στο πλευρό των ναζιστών έναντι εδαφικών ανταλλαγμάτων. Τα ίδια αν-

ταλλάγματα η Αγκυρα ζητούσε κρυφά και από τη Βρετανία, παίζοντας ταυτόχρονα «σε δύο ταμπλό». Στις διαπραγμα-

τεύσεις οι Τούρκοι απαιτούσαν όχι μόνο εδάφη, όπως τη Θράκη, την Κριμαία, την Υπερκαυκασία, αλλά και δικαιώματα

με το αναχρονιστικό σύστημα των «εντολών» στη Συρία, στο Ιράκ, στην Αίγυπτο και στην Αλβανία. Επίσης, εξέφραζαν

την επιθυμία να αποκτήσουν ελληνοκατοικημένες περιοχές, όπως τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα, την

Κύπρο και επιπλέον το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, την ώρα ακριβώς που οι Ελληνες έδιναν ηρωικές μάχες κατά των

χιτλεροφασιστικών δυνάμεων.

Βλέποντας τις πρώτες επιτυχίες των στρατιών της Βέρμαχτ, οι τούρκοι ιθύνοντες αποφασίζουν να αγνοήσουν συμφω-

νίες και συμμαχίες που είχαν συνάψει, προσδοκώντας καιροσκοπικά οφέλη ανάλογα με την έκβαση του πολέμου. Η

βρετανική κυβέρνηση, δυσαρεστημένη έντονα από την τουρκική στάση, στέλνει τον Φεβρουάριο του 1941 στην Αγκυρα

τον υπουργό Εξωτερικών Αντονι Ιντεν. «Φυσικά, οι πιο ειλικρινείς συμπάθειές μας είναι με το μέρος της Αγγλίας, δυσ-

τυχώς όμως οι πρακτικές βάσεις της αγγλογαλλοτουρκικής συμφωνίας έχασαν την ισχύ τους. Η Γαλλία είναι κατεσ-

τραμμένη, ενώ η Βρετανία δεν είναι ισχυρή στον βαθμό που πρέπει για να μας προσφέρει βοήθεια, ακόμη και με την

προμήθεια όπλων και άλλου εξοπλισμού» δηλώνει ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ρ. Σαράτσογλου.

Οι σύμμαχοι διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να ελπίζουν σε βοήθεια της Τουρκίας για αντίσταση στη γερμανική εισβολή

στα Βαλκάνια. Αντίθετα, τέσσερις ημέρες πριν από την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ενωσης, και συγ-

κεκριμένα στις 18 Ιουνίου 1941, υπογράφτηκε μετά από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Φον Πάπεν και στην τουρκι-

κή κυβέρνηση γερμανοτουρκική συμφωνία «μη επιθέσεως». Με βάση τη συμφωνία που ακυρώνει την αγγλοτουρκική

συνθήκη του 1939, εξασφαλίζεται η νοτιοανατολική πτέρυγα της Γερμανίας, ενώ με το εμπορικό σύμφωνο, στις 9 Οκ-

τωβρίου 1941, η Τουρκία μετατρέπεται σε πηγή πρώτων υλών για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία, καθώς αναλαμ-

βάνει να εφοδιάσει τη Γερμανία με δεκάδες χιλιάδες τόνους χρωμίου και μερικές άλλες πρώτες ύλες την περίοδο 1943-

44.

Το φλερτ όμως Αγκυρας - Βερολίνου δεν σταματάει εκεί. Ετσι, κατά την επιδρομή των ναζιστικών ορδών στη Νοτιοανα-

τολική Ευρώπη, ο Αδόλφος Χίτλερ και ο τούρκος πρόεδρος Ισμέτ Ινονού ανταλλάσσουν μηνύματα. Στην απάντησή

του, με ημερομηνία 14 Νοεμβρίου 1941, ο Ινονού τονίζει ότι «δεν υπάρχουν αιτίες για οποιαδήποτε σύγκρουση ανάμε-

σα στον τουρκικό στρατό και στα στρατεύματα του Ράιχ».

Στις 15 Δεκεμβρίου 1941, κι ενώ ο ελληνικός λαός γνωρίζει το μαρτύριο της πείνας, λόγω της καταλήστευσης των ει-

δών διατροφής από τις αρχές κατοχής, καταφθάνει στο λιμάνι του Πειραιά το φορτηγό πλοίο «Κουρτουλούς», μεταφέ-

ροντας βοήθεια της τουρκικής «Ερυθράς Ημισελήνου», κυρίως σε τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Η ανθρω-

πιστική χειρονομία της Τουρκίας, που επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές και χαιρετίστηκε δεόντως από τους πεινασμέ-

νους Αθηναίους της εποχής, διακόπηκε ανεξήγητα από τις τουρκικές αρχές.

Τελικά, μόνο το ένα τρίτο των ειδών που συγκεντρώθηκαν μεταφέρθηκε στην Ελλάδα. Σύμφωνα δε με την «Ελληνική

Ενωση Κωνσταντινουπολιτών», από τους 50.000 τόνους της βοήθειας που είχε συγκεντρωθεί, χάρη κυρίως στην πρω-

τοβουλία των κοινοτικών, φιλανθρωπικών, πολιτικών και θρησκευτικών συλλόγων των Ελλήνων της Πόλης, μόνο οι

17.500 τόνοι μεταφέρθηκαν στην Αθήνα. Τον Δεκέμβριο του 1941 το τουρκικό υπουργικό συμβούλιο απαγόρευσε την

περαιτέρω μεταφορά τροφίμων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να περιέλθουν στο τουρκικό κράτος σημαντικές ποσότη-

τες σιταριού που είχαν συγκεντρωθεί στις αποθήκες της τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου και στο λιμάνι του Γαλατά.

Το επόμενο διάστημα οι τουρκικές αρχές, υιοθετώντας την άποψη των πιο ακραίων σοβινιστικών κύκλων ότι οι υπαίτιοι

της άθλιας οικονομικής κατάστασης της χώρας ήταν οι Ελληνες, οι Αρμένιοι και οι Εβραίοι έμποροι, επέβαλαν στις 11

Φεβρουαρίου 1942, με πρόσχημα την πάταξη της κερδοσκοπίας και την αντιμετώπιση των οικονομικών συνθηκών που

δημιούργησε ο πόλεμος, έκτακτο φόρο επί της περιουσίας, τον γνωστό φόρο «βαρλίκ βεργκισί».

Ο φόρος υπολογιζόταν αυθαίρετα με τρόπο κατάφωρα άδικο για τους Εβραίους, τους Ελληνες και τους Αρμένιους, που

κλήθηκαν να πληρώσουν ποσά πολλαπλάσια από όσα ζητήθηκαν από τους άλλους κατοίκους της χώρας. Στην πράξη,

σύμφωνα με τον ανώτατο λειτουργό του τουρκικού υπουργείου Οικονομικών εκείνης της εποχής Faik Okte, ο φόρος

αυτός έγινε όργανο φυλετικού κεφαλαίου, δεδομένου ότι καθοριστικό στοιχείο ήταν το θρήσκευμα και η εθνικότητα των

φορολογουμένων. Οσοι δεν κατέβαλλαν μέσα σε 15 ημέρες τον φόρο, στέλνονταν στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, στο

Askale, όπου απασχολούνταν καταναγκαστικά σε έργα οδοποιίας και εκχιονισμού. Οι μισοί περίπου από τους εκτο-

πισμένους ήταν Εβραίοι, ενώ οι Ντονμέδες, οι εξισλαμισμένοι από τον ΙΖ' αιώνα Εβραίοι, έτυχαν δυσμενέστερης μετα-

χείρισης από τους άλλους μουσουλμάνους.

Η περίπτωση του «Στρούμα»

Ακολουθώντας μια ρατσιστική πολιτική, οι τουρκικές αρχές δεν χορηγούσαν όπλα στους Εβραίους που επιστρατεύθη-

καν στα χρόνια του πολέμου (όπως και στους Ελληνες άλλωστε), ενώ αφαιρέθηκε η τουρκική υπηκοότητα από τούρ-

21

κους Εβραίους που ζούσαν εκτός της χώρας, με τραγικές συνέπειες για όσους κατοικούσαν σε χώρες υπό γερμανική

κατοχή. Επίσης, απαγορεύθηκε η διαμονή σε Εβραίους με ξένη υπηκοότητα που προσπάθησαν να καταφύγουν στο

τουρκικό έδαφος. Αναφέρεται χαρακτηριστικά η περίπτωση του πλοίου «Στρούμα», που έφτασε από τη Ρουμανία στην

Κωνσταντινούπολη τον Δεκέμβριο του 1941, μεταφέροντας πάνω από 760 Εβραίους. Οι αρχές απαγόρευσαν στους

επιβάτες να αποβιβαστούν και τον Φεβρουάριο του 1942 η τουρκική κυβέρνηση διέταξε να ρυμουλκηθεί με τη βία το

πλοίο έξω από τα χωρικά της ύδατα, στη Μαύρη Θάλασσα, όπου παρέμεινε ακυβέρνητο, για να βυθιστεί από έκρηξη,

με συνέπεια μόνο ένας από τους 760 επιβάτες του «Στρούμα» να σωθεί.

Μία από τις συνέπειες του νόμου «βαρλίκ» ήταν να υποστεί δεινό πλήγμα η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπο-

λης, δεδομένου ότι οι Ελληνες αναγκάστηκαν, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, να πληρώσουν 80 εκατ. τουρκικές λίρες

από το συνολικό ποσό των 435 εκατ. λιρών. Κι έτσι, ενώ οι 100.000 περίπου ομογενείς της Κωνσταντινούπολης απο-

τελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της Τουρκίας, πλήρωσαν γύρω στα 20% του συνολικού φόρου βαρλίκ.

Την 1η Ιουνίου 1942 υπογράφεται μία ακόμη εμπορική συμφωνία Βερολίνου - Αγκυρας: η Γερμανία παραλαμβάνει

45.000 τόνους χρωμίου και στέλνει σε αντάλλαγμα οπλισμό. Ενώ από το 1943 ως το 1944 θα εξαχθούν από την Τουρ-

κία στη ναζιστική Γερμανία άλλοι 90.000 τόνοι χρωμίου. Ο Χίτλερ, από τον οποίο δεν διαφεύγει η φασιστική τάση της

ηγεσίας της Αγκυρας, δηλώνει στον Μουσολίνι, στις 29 Απριλίου 1942 στο Σάλτζμπουργκ, ότι η Τουρκία πολύ γρήγορα

θα γίνει σύμμαχος και συζητείται να της παραχωρήσουν τα ελληνικά νησιά.

Ο εφοδιασμός των ναζιστών καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από την Τουρκία με χρώμιο και άλλα

απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα, θα οδηγήσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να δώσει στη δημοσιότητα με καθυσ-

τέρηση μισού και πλέον αιώνα την έκθεση που προαναφέραμε. Στην έκθεση σημειώνεται ότι η Τουρκία και άλλες τρεις

επίσης «ουδέτερες» εκείνη την εποχή χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία και Σουηδία) με τις εξαγωγές μετάλλων διαδραμάτι-

σαν καθοριστικό ρόλο στη συντήρηση της πολεμικής μηχανής του Χίτλερ. Παρατίθεται δε ένα μνημόνιο του υπευθύνου

του εξοπλιστικού προγράμματος των ναζιστών, Αλμπερτ Σπίερ, ο οποίος τον Νοέμβριο του 1943 ενημέρωνε τον Χίτλερ

ότι αν τερματιζόταν η παροχή χρωμίου από την Τουρκία, ο πόλεμος θα τελείωνε σε δέκα μήνες, δηλαδή τον Οκτώβριο

του 1944. Σχετικά δε με τον χρυσό, με τον οποίο πλήρωναν οι Γερμανοί τους Τούρκους για τις υπηρεσίες τους, στην

ίδια έκθεση αναφέρεται ότι τα αποθέματα χρυσού της Τουρκίας από 27 τόνοι που ήταν στην αρχή του πολέμου έφτα-

σαν στο τέλος του σε περισσότερους από 216 τόνους

.

Η πρόταση του φον Πάπεν

Ακολουθώντας πιστή φιλογερμανική πολιτική κατά το μεγαλύτερο μέρος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία επιτ-

ρέπει στα γερμανικά πολεμικά σκάφη να εισέρχονται στη Μαύρη Θάλασσα, σε αντίθεση με τη Συνθήκη του Μοντρέ για

το καθεστώς των Δαρδανελίων, που υπογράφτηκε στις 30 Ιουλίου 1935, απαγορεύοντας τη διέλευση από τα Στενά

πλοίων των εμπολέμων χωρών.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1942 η τουρκική κυβέρνηση, κάτω από την επίδραση της γερμανικής επίθεσης στον

Καύκασο, συμφωνεί με την πρόταση του Φον Πάπεν να συγκεντρώσει τουρκικά στρατεύματα στα νότια σύνορα της

Ρωσίας. «Καμία πίεση από την πλευρά των Αγγλοαμερικανών δεν θα είναι σε θέση να υποκινήσει την Τουρκία να κάνει

ακόμη και το πιο ασήμαντο βήμα προς ζημία των γερμανικών συμφερόντων» διαβεβαιώνει επίσημα ο πρόεδρος Ινο-

νού τον φον Πάπεν.

Παρά τις βρετανικές και αμερικανικές πιέσεις για εγκατάλειψη της φιλογερμανικής «ουδετερότητας» και έξοδο της Το-

υρκίας στο πλευρό των συμμάχων, η Αγκυρα κωλυσιεργεί επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο, αν και βλέπει ότι η Γερμα-

νία χάνει τον πόλεμο. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το Λονδίνο αναγκάζεται να διακόψει στις 4 Φεβρουαρίου 1944

τις σχετικές αγγλοτουρκικές διαπραγματεύσεις, ενώ τον Μάιο του ίδιου έτους ο Τσόρτσιλ δηλώνει: «... Διακόψαμε τη

βοήθεια αφού δώσαμε 20 εκατ. λίρες στερλίνες σε αγγλικά και αμερικανικά όπλα μόνο για το έτος 1943. Δεν ενθαρρύ-

νουμε πλέον την Τουρκία να βρίσκεται παρά τω πλευρώ των νικηφόρων εθνών».

Τελικά η Τουρκία θα εγκαταλείψει τη γερμανόφιλη «ουδετερότητα» και θα κηρύξει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και

της Ιαπωνίας μόλις στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν δηλαδή το βαριά λαβωμένο ναζιστικό θηρίο είναι έτοιμο να ξεψυ-

χήσει. Ενώ στο τέλος του πολέμου ο τότε πρωθυπουργός Σουκρού Σαράκιογλου αποφαίνεται με τη μεγαλύτερη σοβα-

ρότητα: «Η Τουρκική Δημοκρατία από τις πρώτες στιγμές, με τις δηλώσεις της, τα όπλα της και την καρδιά της ήταν στο

πλευρό των δημοκρατικών εθνών». Και όπως θα σχολιάσει μερικά χρόνια αργότερα ο διαπρεπής τούρκος εκδότης και

συγγραφέας Καμουράν Μπεκίρ Χαρπουτλού, «αν ο φασισμός ήταν νικητής είναι φανερό ότι η ίδια φράση θα είχε λεχθεί

υπέρ αυτού».

Ο κ. Σπύρος Κουζινόπουλος είναι γενικός διευθυντής του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Το αλίευσα ΕΔΩ

22

13. ” Η έκθεση του Κωνσταντίνου Δοξιάδη για τις πολεμικές αποζημιώσεις “

Λεπτομερή στοιχεία – Συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών οι καταστροφές κατά την Κατοχή

Στο συσσωρευμένο εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για 130 χρόνια (!) υπολόγι-

σε τις καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα από τη Γερμανία, τη Βουλγαρία και την Ιταλία κατά τη διάρκεια της

Κατοχής, ο αείμνηστος πολεοδόμος Κωνσταντίνος Δοξιάδης (1913-1975) στην ιστορική του έκθεση, την οποία

είχε συντάξει ως διευθυντής του υπουργείου Ανοικοδόμησης το 1946.

Και όμως από τα 17,8 δισ. προπολεμικά δολάρια ή αλλιώς

1,994 τρισ. προπολεμικές δραχμές που διεκδικούσε η χώρα, η

Ελλάδα δεν πήρε παρά μόνο «ψίχουλα» από τις δίκαιες απαι-

τήσεις της, λόγω της στάσης των συμμάχων. Ο Δοξιάδης, ως

κυβερνητικός συντονιστής όλων των συναρμόδιων υπουργεί-

ων, μέτρησε με ανατριχιαστική ακρίβεια το μέγεθος της ζημιάς

στη χώρα σε κάθε επίπεδο και, στη συνέχεια, υπολόγισε τις

αξιώσεις της Ελλάδας.

Η ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» εντόπισε την «έκθεση

Δοξιάδη», η οποία σώζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλά-

δος υπό τον τίτλο «Θυσίες της Ελλάδος: Αιτήματα και επανορθώσεις στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο» (Αθήναι, Υπουργείον

Ανοικοδομήσεως, 1947).

Η έκθεση σκιαγραφεί τόσο τα μεγέθη της καταστροφής που προκάλεσαν η Γερμανία, η Ιταλία και η Βουλγαρία στην

Ελλάδα της Κατοχής όσο και την πρωτοφανή αδικία που υπέστη η χώρα, μεταπολεμικά από τους συμμάχους.

Εξόντωση με όπλο την παύση των εισαγωγών

Σύμφωνα με την έκθεση, η ελάττωση της καλλιέργειας και της μέσης ετήσιας γεωργικής παραγωγής (1941-1944) έφτα-

σε σε σχέση με το 1938 το 40% στα δημητριακά, το 36% στα όσπρια, το 89% στον καπνό και το 75%, ενώ σε άλλα

είδη, όπως η σταφίδα και τα σταφύλια, μειώθηκε κατά 66%. Μέγα τίμημα πλήρωσε ο δασικός πλούτος της χώρας.

«Έπειτα ήρθε η Κατοχή, άρχισαν οι εμπρησμοί και η έντονη ξύλευση έγινε από τους κατακτητές με τρόπο πρωτόγονο

γιατί γνώριζαν ότι η παραμονή τους στην Ελλάδα θα ήταν σύντομη και έτσι αδιαφορώντας για τη μελλοντική παραγωγή

των δασών μας θέλησαν να τα καταστρέψουν για πολλά χρόνια» έγραφε ο Δοξιάδης.

Η μελέτη βρήκε ότι περί τα 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασών, δηλαδή το 25% του δασικού πλούτου της χώρας,

καταστράφηκε, ενώ η Αττική έχασε το 75% των δασών της. Αντίστοιχα, τα ζώα εργασίας ελαττώθηκαν κατά 60% σε

σχέση με το 1939, τα αιγοπρόβατα και τα πουλερικά κατά 50%, ενώ οι χοίροι κατά 80%.

Η εξορυκτική βιομηχανία (σίδερο, μαγγάνιο, νικέλιο, χρώμιο κ.ά.) καταστράφηκε, καθώς οι εξαγωγές μειώθηκαν το

1940 στο 29% των προπολεμικών μεγεθών, στο 6% το 1941 και στο 2% το 1942. Το ίδιο άλλωστε συνέβη στο εμπορι-

κό ισοζύγιο της χώρας, καθώς οι εισαγωγές κατέρρευσαν στο 6%, 10% και 12% αντίστοιχα την περίοδο 1941-1943,

ενώ οι εξαγωγές στο 8%, 6% και 3% αντίστοιχα.

«Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του τρόπου που χρησιμοποίησε ο Άξονας για να εξοντώσει τον ελληνι-

κό λαό ελαττώνοντας τις εισαγωγές τροφίμων είναι και το τι έγινε με τις εισαγωγές ζώων κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Η εισαγωγή κτηνών για τη διατροφή του πληθυσμού και την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών πέφτει στο μηδέν σχε-

δόν. Κι ενώ η εισαγωγή ζωντανών ζώων που γινόταν πριν από τον πόλεμο σχεδόν εντελώς από τις χώρες που ανήκαν

τώρα στον Άξονα έπεσε στο 0,05% του προπολεμικού επίπεδου, η εισαγωγή κρέατος νωπού ή συντηρημένου μηδενίσ-

θηκε εντελώς» έγραφε ο αείμνηστος πολεοδόμος.

Πλήρης καταστροφή των υποδομών

Τεράστιες ζημιές υπέστησαν οι υποδομές. Σύμφωνα με την έκθεση, στους Σιδηροδρόμους του Ελληνικού Κράτους

(ΣΕΚ) αχρηστεύθηκε το 75% της γραμμής Πειραιάς – Πλατύ, το 100% των γραμμών Θεσσαλονίκης – Φλώρινας και

Θεσσαλονίκης – Ειδομένης, και το 23% της γραμμής Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρούπολης. Επίσης καταστράφηκε το

80% των σιδηροδρομικών σταθμών, το 40% των γεφυρών, το 35% των σηράγγων, ενώ στους Σιδηροδρόμους Πειραι-

ώς – Αθηνών – Πελοποννήσου (ΣΠΑΠ) αχρηστεύθηκε το 97% της γραμμής.

«Από το σύνολο των 7.708 τεμαχίων τροχαίου υλικού που είχαν οι σιδηρόδρομοι της Ελλάδος αρπάχτηκαν ή κατασ-

τράφηκαν 7.101 τεμάχια και δεν έμειναν παρά μονάχα 607 και αυτά σε κακή κατάσταση από την υπερβολική τους χρή-

ση κατά την Κατοχή» έγραφε. Οι ζημιές που υπέστη η σιδηροδρομική υποδομή εκτιμήθηκαν σε 8 δισ. προπολεμικές

δραχμές ή 72 εκατ. προπολεμικά δολάρια.

23

Συστηματική καταστροφή διαπιστώνεται και στο οδικό δίκτυο και στις γέφυρες, όπου καταγράφονται ζημιές σε ολικό

μήκος οδοστρωμάτων 14.721 χλμ. και 5,5 χιλιάδες ημιτελείς δρόμους, αλλά και καταστροφή γεφυρών συνολικού μήκο-

υς 15 χλμ. Το μέγεθος αποτιμήθηκε σε 54,4 εκατ. προπολεμικά δολάρια.

Επίσης οι ζημιές σε τεχνικό εξοπλισμό (αυτοκίνητα, οδοστρωτήρες, μηχανήματα) του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα

αθροιστικά εκτιμήθηκαν σε 4,2 εκατ. προπολεμικά δολάρια. «Η μανία της καταστροφής έκανε ασυγκράτητους τους εχ-

θρούς μας. Γκρέμισαν ορεινές διαβάσεις, ανατίναξαν σήραγγες» έλεγε και σημείωνε σε τέσσερα χρόνια χάθηκε το 85%

των υποδομών και του τροχαίου υλικού που υπήρχε το 1940. Οι ολικές απώλειες των επιβατικών αυτοκινήτων έφτα-

σαν το 65%, των φορτηγών το 60% και των λεωφορείων το 80%, τόνιζε ο Δοξιάδης.

Κατέστρεψαν τη Διώρυγα της Κορίνθου

Πλήρης ήταν η καταστροφή και στα λιμάνια της χώρας. Η αξία των ζημιών σε προπολεμικά δολάρια έφτασε τα 4,7 ε-

κατ. για τον Πειραιά, το 1,3 εκατ. για τον Βόλο, το 1,2 εκατ. για τη Θεσσαλονίκη κτλ. Επίσης, μεγάλη ήταν η ζημιά που

έπαθε η Διώρυγα της Κορίνθου αφού οι Γερμανοί «στις παραμονές ακόμη της αποχώρησής τους ανατίναξαν τα πρανή

και τη μεγάλη σιδηροδρομική γέφυρα, βύθισαν πλοία και πλωτά γεφύρια, στα στόμια του ισθμού, έριξαν βαγόνια σιδη-

ροδρομικά, πόντισαν νάρκες, έκαμαν το παν για να αχρηστεύσουν για όσο περισσότερο καιρό ήταν δυνατόν τη μοναδι-

κή διώρυγα της χώρας», προκαλώντας ζημιές 860.000 δολαρίων, σημείωνε.

«Όλες οι εναέριες τηλεφωνικές και τηλεγραφικές γραμμές αποκόπτονται, τα υποβρύχια καλώδια καταστρέφονται. Όλες

οι εγκαταστάσεις αχρηστεύονται κατά 100%, ενώ τα ειδικά μηχανήματα διαβιβάσεων μεταφέρονται στη Γερμανία κατά

ποσοστό 70%. Η επικοινωνία με διάφορα διαμερίσματα της χώρας είναι αδύνατη. Το Ηράκλειο, η Πρέβεζα, η Άρτα, η

Κέρκυρα, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη απομονώνονται» εξηγούσε ο Δοξιάδης και συμπλήρωνε ότι καταστροφική ήταν η

Κατοχή και για τις αεροπορικές συγκοινωνίες.

Διέλυσαν το τεχνικό θαύμα του Μεσοπολέμου

Γερμανοί και Βούλγαροι κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τα μεγάλα υδραυλικά και αρδευτικά έργα των κάμπων της Θεσσα-

λονίκης και των Σερρών, που αποτελούσαν το μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα των Ελλήνων μηχανικών, καθώς η

δημιουργία τους είχε επιτύχει τη ραγδαία αύξηση της αγροτικής παραγωγής.

Η ζημιά έφτασε το 13,2% της υποδομής στη Θεσσαλονίκη και το 38,6% σε Δράμα και Σέρρες. Οι καταστροφές σε έργα

υδρονομικά, εγγειοβελτιωτικά, υδρεύσεων και υπονόμων ξεπέρασε τα 2 δισ. προπολεμικών δραχμών σε όλη τη χώρα,

τόνιζε ο Δοξιάδης.

Επίσης, μετρήθηκε ότι οι απώλειες σε φορτηγά πλοία έφτασαν το 74%, ενώ στα επιβατικά το 94,5%. «Το ελληνικό εμ-

πορικό ναυτικό διαλύεται. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία, που κρατούσε την έβδομη θέση ανάμεσα στην φορτηγό ναυτι-

λία όλου του κόσμου, πλήρωσε και αυτή τον βαρύτατο φόρο στον αγώνα των Ηνωμένων Εθνών. Από την πρώτη μέρα

που κηρύχθηκε ο πόλεμος, τα ελληνικά πλοία πέρασαν στην υπηρεσία των συμμαχικών στόλων, για να σκορπιστούν

αργότερα σ’ όλες τις συμμαχικές θάλασσες και σ’ όλους τους ωκεανούς για τη μεγάλη υπόθεση της Ελευθερίας. Από τα

583 εμπορικά πλοία που είχε η Ελλάς το 1939, χάθηκαν τα 434» έγραφε ο Δοξιάδης. Επίσης, χάθηκε το 66% των ιστι-

οφόρων και συνολικά το 73% της χωρητικότητας του εθνικού στόλου.

Καταστράφηκε το ένα τέταρτο του κτιριακού αποθέματος

Οι καταστροφές των οικοδομών ήταν τεράστιας αξίας κυρίως από τους Βούλγαρους, αλλά και από τους Ιταλούς και

τους Γερμανούς. Συνολικά η απώλεια έφτασε τις 409.000 οικοδομές, δηλαδή το 23,6% του προπολεμικού κτιριακού

αποθέματος, εκ των οποίων οι 111.000 καταστροφές αφορούσαν πυρπολήσεις και αντίποινα.

Την κύρια ευθύνη είχαν οι Γερμανοί, οι οποίοι κατέστρεψαν περί τις 208.500 οικοδομές αξίας 31 δισ. προπολεμικών

δραχμών. Η συνολική αξία των καταστροφών έφτασε τα 61 δισ. προπολεμικές δραχμές, τόνιζε.

Σύμφωνα με την «έκθεση Δοξιάδη»:

- 3.700 πόλεις και οικισμοί καταστράφηκαν από βομβαρδισμούς, λεηλασίες και πυρπολήσεις

- 1,2 εκατ. κάτοικοι, δηλαδή το 18% του πληθυσμού της χώρας έμειναν άστεγοι

- 88.000 αγροτικές οικογένειες ζούσαν σε ερείπια και 100.000 αστικές οικογένειες υπό άθλιες συνθήκες

- 15.000 καταστηματάρχες και βιοτέχνες έχασαν την επαγγελματική τους στέγη

- 80.000 οικογένειες πούλησαν τα σπίτια τους και έχασαν την περιουσία τους

- 5.000 σχολεία καταστράφηκαν

- 1,5 εκατ. οικογένειες ζούσαν σε σπίτια χωρίς τζάμια, φως ή θέρμανση.

24

Κλοπές και καταστροφές μουσείων και μνημείων

Η καταγραφή των υπουργείων εντόπισε καταστροφές μνημείων τέχνης, βυζαντινής και λαϊκής αρχιτεκτονικής, εκκλησι-

ών και αρχοντικών.

Πολλά μοναστήρια και επτά μεγάλες βυζαντινές εκκλησίες καταστράφηκαν εντελώς (οι έξι από τους Γερμανούς), ενώ

12 άλλες έπαθαν σοβαρές ζημιές. Καταστράφηκαν βενετικά κτίρια, βιβλιοθήκες και μουσεία. Ένα διαλύθηκε εντελώς,

τέσσερα υπέστησαν σοβαρές ζημιές, καθώς και μία βιβλιοθήκη (από τους Γερμανούς).

Ο Κ. Δοξιάδης έγραφε ότι οι Γερμανοί προκάλεσαν καταστροφές σε 87 αρχαιολογικούς χώρους, οι Ιταλοί σε 39 και οι

Βούλγαροι σε τρεις, με χαρακτηριστικότερες τις περιπτώσεις της Βάρης, της Δημητριάδας και του Παλαιοκάστρου Κρή-

της. Επίσης, εντοπίζονται ανασκαφές από τους Γερμανούς σε 24 σημεία και από τους Ιταλούς σε άλλα δύο.

Ακόμη, εντοπίζονται κλοπές αρχαιολογικές θησαυρών, με τους Γερμανούς να κλέβουν αρχαιότητες από 42 μουσεία ή

αρχαιολογικούς χώρους, τους Ιταλούς από 33 και τους Βουλγάρους από εννέα.

Μαζικός θάνατος δια του πληθωρισμού

«Οι εχθροί της χώρας εκτός από τις ανατινάξεις, τις πυρπολή-

σεις και τις κατεδαφίσεις, προχώρησαν και στη συστηματική

λεηλασία των όσων απόμεναν. Με το πρόσχημα της επίταξης,

έπαιρναν κάθε εφόδιο και μέσο παραγωγής, ζωοτροφίες, οχή-

ματα και μηχανήματα κάθε είδους. Μα η επίταξη δεν ήταν πάν-

τα εύκολη, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας, και δεν έφερνε

αποτελέσματα γιατί οι κάτοικοι έκρυβαν τα αγαθά τους. Κι έτσι

οι Γερμανοί για να καταφέρουν να μαζέψουν ό,τι ήταν δυνατόν

εφάρμοσαν μία νέα μέθοδο: τον πληθωρισμό» έγραφε ο Δοξι-

άδης.

Έτσι, εξηγούσε, οι Γερμανοί άφησαν να κυκλοφορούν μεγάλες ποσότητες χαρτονομίσματος και η νομισματική κυκλο-

φορία έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1944 τα 7,3 τετράκις εκατομμύρια δραχμές. Αποτέλεσμα; Η διατροφή της μέσης ερ-

γατικής οικογένειας στην Αθήνα μειώθηκε ραγδαία και έφτασε σε επίπεδα υποσιτισμού.

Σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, οι σκοποί των κατακτητών ήταν οι εξής: «Με τον πληθωρισμό είχαν την ευχέρεια να αποκ-

τούν ό,τι τους ήταν αναγκαίο πληρώνοντας με νόμισμα χωρίς εσωτερική αξία που δεν τους κόστιζε τίποτε και υποχρέω-

ναν τον ελληνικό λαό με τις άθλιες συνθήκες ζωής που δημιουργούσαν, αφού πουλήσει τα σπίτια του, τα κοσμήματά

του, τα υπάρχοντά του και να στραφεί προς τον κατακτητή ζητώντας δουλειά στα εργοστάσια της Γερμανίας».

Πέθαναν από την πείνα 300.000 άνθρωποι

Έτσι, η νομισματική κυκλοφορία από τα 11 δισ. δραχμές του 1940 είχε φτάσει τον Σεπτέμβριο του 1944 σε 7,3 τετράκις

εκατ. δραχμές. Μία οκά ψωμί κόστιζε 10 δρχ. το 1941, όμως τρία χρόνια μετά έφτασε τα 153 εκατ. δρχ. Η συνέπεια

ήταν η κακή διατροφή και η πτώση του επιπέδου της στο μηδέν. Προπολεμικά από τις 2.800 θερμίδες την ημέρα η κα-

τανάλωση έπεσε στις 930 το 1942, ενώ τον χειμώνα του 1941-1942 μόνο το 4% του λαού διατρέφονταν επαρκώς.

Ο Κ. Δοξιάδης έλεγε ότι οι ξένοι παρατηρητές «πάνω στα ορεινά μέρη αντίκρισαν κατάκοιτα, εξαντλημένα παιδιά που

ζούσαν σε μία κατάσταση αποχαύνωσης, τέλεια αποσκελετωμένα από την ασιτία, ανίκανα όχι μόνο να κινηθούν, αλλά

και να μιλήσουν ακόμα». «Η θνησιμότητα έφτασε στο εξαπλάσιο, ιδίως τον πρώτο χειμώνα της Κατοχής, ενώ οι νεκροί

από την πείνα γέμιζαν τους δρόμους» έγραφε.

Οι απώλειες που υπέστη η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Κ. Δοξιάδη, έφτασαν τον αριθμό των 390.700 νεκρών, εκ των

οποίων οι 300.000 από την πείνα, ενώ με τους άστεγους των ορέων ο αριθμός ξεπερνούσε το μισό εκατ. ανθρώπους,

έγραφε.

Παράλληλα, διαπιστώθηκαν μεγάλες αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών. Οι Βούλγαροι πήραν ομήρους 40.000

πολίτες, οι Ιταλοί 10.000 και οι ναζιστές 70.000, εκ των οποίων οι 60.000 έλληνες εβραίοι. Περί τους 140.000 πολίτες

συνολικά εκπατρίστηκαν, ενώ οι ισραηλίτες εξολοθρεύτηκαν ολοκληρωτικά από τους ναζί. Επίσης, οι Βούλγαροι εκδίω-

ξαν μαζικά χιλιάδες ανθρώπους από τη ζώνη κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και των Σερρών.

Πώς υπολογίστηκαν τα αιτήματα της Ελλάδας

«Τα αιτήματα της Ελλάδος είναι δίκαια, γιατί ζητάμε να καταβάλουν οι υπεύθυνοι για τις καταστροφές λαοί που ζουν

σήμερα πολύ καλύτερα από την Ελλάδα επανορθώσεις για την ανασυγκρότηση» σημειώνει και ανέφερε ότι, παρ’ όλο

που οι Αλβανοί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και προκάλεσαν ζημιές στη χώρα, «επειδή όμως ο αλβανικός λαός

ζει σε χαμηλότερο επίπεδο από τον ελληνικό, η Ελλάς δεν έθεσε ζήτημα επανορθώσεων από την Αλβανία».

25

Ο Κ. Δοξιάδης έγραφε ότι οι αξιώσεις της Ελλάδας στηρίχθηκαν όχι στο τι χάθηκε, αλλά στο τι αποδεικνύεται ότι χάθηκε

και μπορεί να εκτιμηθεί σε μονάδες. Έτσι, αξιολόγησε τις άμεσες ζημιές (θετικές), όπως «διαρπαγές, καταστροφές, απ-

λήρωτες υπηρεσίες, πληρωμές, δαπάνες του προϋπολογισμού, κλήριγκ, συντάξεις στα θύματα, διαρπαγές κρατικών

αποθηκών, πολεμικό υλικό και ποσά που καταβλήθηκαν σε εργάτες από εργοδότες». Οι έμμεσες ζημίες (αποθετικές)

της περιόδου 1940-1944 ήταν η πτώση του εθνικού εισοδήματος και η ελάττωση της απόδοσης της εργασίας, που εί-

χαν παρόμοιες συνέπειες και στη μεταπολεμική εποχή.

Ωστόσο, στις αξιώσεις δεν περιλαμβάνονται θυσίες του πληθυσμού (θάνατοι, ασθένειες, ελάττωση γεννήσεων), θυσίες

του πολιτισμού (απώλεια καλλιτεχνικών και πνευματικών αξιών, ιδιωτικών περιουσιών κτλ). «Μετά από συστηματική

δουλειά όλων των αρμοδίων», έγραφε, «οι συγκεκριμένες και σταθμητές θυσίες της χώρας ήσαν 17,8 δισ. δολάρια του

1938 ή 1,994 τρισ. δραχμές του 1938».

Το ΑΕΠ 33 ετών εξαφανίστηκε

Το 1938 το συνολικό εθνικό εισόδημα ήταν σχεδόν 60 δισ. δραχμές και ο προϋπολογισμός 15 δισ. δραχμές. Σύμφωνα

με τον Κ. Δοξιάδη, οι αξιώσεις της Ελλάδας έφταναν το εθνικό εισόδημα 33 ετών ή τον προϋπολογισμό του κράτους για

130 χρόνια.

Η κατανομή των αποζημιώσεων έγινε ως εξής:

- 60,9% από τη Γερμανία, δηλαδή 10,8 δισ. δολάρια ή 1,2 τρισ. δραχμές

- 33,6% από την Ιταλία, ήτοι 6 δισ. δολάρια ή 670 δισ. δραχμές

- 5,5% από τη Βουλγαρία, δηλαδή σχεδόν 1 δισ. δολάρια ή 198 δισ. δραχμές.

«Για την Γερμανία το ποσόν που θα έπρεπε να πληρώσει στην Ελλάδα είναι αντίστοιχο με το ένα τρίτον του εθνικού

εισοδήματος ενός έτους.

Για την Ιταλία είναι αντίστοιχο με ένα σχεδόν εθνικό εισόδημα ενός έτους. Για την Βουλγαρία το ποσόν είναι αντίστοιχο

με το εθνικό εισόδημα δύο ετών» έγραφε ο Δοξιάδης.

«Ενώ λοιπόν ο κάθε κάτοικος της Ελλάδος θα πρέπει να εργάζεται 33 χρόνια για να αποκαταστήσει όλες τις ζημιές, οι

υπεύθυνοι λαοί θα μπορούσαν να εργασθούν πολύ λιγότερο για να αποκαταστήσουν το ό,τι κατέστρεψαν» σημείωνε.

Συγκεκριμένα, οι Γερμανοί θα χρειάζονταν μόνον τέσσερις μήνες, οι Ιταλοί έναν χρόνο και οι Βούλγαροι δύο χρόνια.

«Το πρόβλημα λοιπόν για τον ελληνικό λαό είναι 66 φορές σημαντικότερο από ό,τι για τους Γερμανούς, 33 φορές για

τους Ιταλούς και 16 για τους Βουλγάρους» εξηγούσε.

Η Ελλάδα πήρε «ψίχουλα»

Σύμφωνα με τον πολεοδόμο, η Γερμανία προκάλεσε το 60,9% όλων των ζημιών και σχεδόν τις μισές από τις αποθετι-

κές ζημιές. Έτσι, οι συνέπειες των ζημιών χρεώνουν όλες τη Γερμανία ως κύριο υπεύθυνο του πολέμου και της κατασ-

τροφής. Ωστόσο, τα επιχειρήματα των συμμάχων ήταν τελείως διαφορετικά, έγραφε, αφού υποστήριζαν ότι «η Γερμα-

νία πρέπει να ανασυγκροτηθεί, η Ιταλία είναι πολύ πτωχή και η Βουλγαρία θυσιάστηκε για μας».

«Αυτά ήσαν τα νέα συνθήματα των μεγάλων δυνάμεων, ένα μόλις χρόνο μετά την ανακωχή στην Ευρώπη πριν συνταχ-

θούν και υπογραφούν οι συνθήκες με τις αξονικές χώρες. Έτσι τα ελληνικά αιτήματα παραμερίστηκαν και αντί για εκ-

πλήρωσή τους, τα διάφορα συνέδρια και οι συσκέψεις επιδίκασαν στην Ελλάδα συμβολικά και μόνον ένα ποσόν» τόνιζε

ο Δοξιάδης.

Το συμβολικό ποσό ήταν 300 εκατ. δολάρια (του 1946) έναντι ελληνικών αιτημάτων 17,8 δισ. δολαρίων (του 1938), τα

οποία δεν αντιστοιχούν παρά στο μισό ή τα δύο τρία της προπολεμικής τους αξίας, δηλαδή επιδικάσθηκε μόλις το 1%

των αξιώσεων της χώρας.

«Η απόφαση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και οφείλεται κυρίως στη διεθνή πολιτική που ασκήθηκε

από τις μεγάλες δυνάμεις μετά τον πόλεμο. Υπεύθυνες για την απόφαση αυτή είναι οι μεγάλες δυνάμεις και προς αυτές

πρέπει να απευθύνονται από εδώ κι εμπρός τα αιτήματά μας» σημείωνε.

Πήρε μόλις το 1%, παρά τις καταστροφές

«Η Ελλάς υπέφερε κατά τον πόλεμο και την Κατοχή όσο καμία άλλη χώρα του κόσμου. Είχε το μεγαλύτερο ποσοστό

ανθρώπινων θυσιών και τον μεγαλύτερο βαθμό υλικών φθορών μεταξύ όλων των συμμάχων χωρών και πιθανώς και

μεταξύ των ηττημένων. Τα αιτήματα της Ελλάδος ήταν δίκαια και λογικά. Δεν ζήτησε να αποζημιωθεί ούτε για τον πλη-

θυσμό που έχασε ούτε για τις ηθικές ή άλλες πνευματικές φθορές ούτε ακόμη για την προσπάθεια που πήγε χαμένη.

Ζήτησε απλώς να αποζημιωθεί για τις υλικές της φθορές» έγραφε ο Κ. Δοξιάδης.

26

«Από τα ηθικά και δίκαια αυτά ελληνικά αιτήματα δεν ικανοποιήθηκε, έστω θεωρητικά, με την αναγνώριση δικαιωμάτων

παρά ένα ποσοστό 1% από το σύνολο των θυσιών. Το ποσόν αυτό αντιπροσωπεύει μόλις το 1% των ζημιών που προ-

κάλεσαν οι Γερμανοί, το 1% των ζημιών που προκάλεσαν οι Ιταλοί και το 3% των ζημιών που προκάλεσαν οι Βούλγα-

ροι. Το αποτέλεσμα είναι ότι μόνο η Ελλάς καταδικάζεται τελικά σε ένα παθητικό 17,6 δισ. δολαρίων του 1938 που αν-

τιστοιχεί σε εθνικό εισόδημα 33 σχεδόν ετών» σημείωνε με λύπη.

«Για τις υπεύθυνες για τις καταστροφές χώρες το αποτέλεσμα είναι ότι η Γερμανία θα πληρώσει το 1/300 σχεδόν του

εθνικού της εισοδήματος, η Ιταλία θα πληρώσει το 1/100 του εθνικού της εισοδήματος και η Βουλγαρία το 6% του εθνι-

κού της εισοδήματος» συμπλήρωνε.

«Ενώ η Ελλάς που αγωνίσθηκε και δεν προκάλεσε ζημιές σε κανένα, θα χάση 33 φορές τις εθνικές της προσπάθειες, οι

υπεύθυνες χώρες, που θα μπορούσαν με προσπάθεια μικρότερη του ενός χρόνου να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις

τους στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να συμβάλουν παρά με ένα ελάχιστο ποσοστό της εθνικής τους προσπάθειας ενός

έτους, πράγμα που δημιουργεί όμως μίαν απόστασιν μεταξύ των θυσιών της Ελλάδος και των θυσιών των άλλων χω-

ρών σχεδόν 3.000 προς 1. Αυτή είναι συγκριτικά η ικανοποίηση της Ελλάδος για τις προσπάθειες που κατέβαλε για τον

αγώνα της Δημοκρατίας» σημείωνε ο Δοξιάδης.

Κατά κεφαλήν ζημιά 2.220 δολαρίων

«Ενώ οι συνολικές θυσίες της χώρας ήταν τόσες ώστε ο κάθε Έλληνας να έχει χάσει 2.550 δολάρια, οι επανορθώσεις

είναι ίσες προς 30 δολάρια, δηλαδή μένει κατά κεφαλήν παθητικό 2.220 δολάρια» τόνιζε και υπογράμμιζε ότι δόθηκαν

χώρες με μικρότερες ζημιές έλαβαν μεγαλύτερες αποζημιώσεις, ενώ σύμμαχοι του Άξονα κατέβαλαν μεγαλύτερες απο-

ζημιώσεις σε τρίτες χώρες από ό,τι οι Γερμανοί στην Ελλάδα.

«Η αιτία που έγιναν όλες αυτές οι αδικίες ήταν η πολιτική που ακολούθησαν οι μεγάλες δυνάμεις να εξασφαλίσουν η

κάθε μία τις χώρες που μένουν στην δική τους σφαίρα επιρροής και που ήταν προσκολλημένες στην πολιτική τους»

έγραφε.

«Ένα συμπέρασμα είναι βέβαια και ασφαλές και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβήτηση κανένας, γιατί αποδεικνύεται από

όλα τα στοιχεία που διατίθενται. Πως η Ελλάς που υπέστη τις μεγαλύτερες ζημιές στον πόλεμο πήρες τις μικρότερες

επανορθώσεις και επομένως η Ελλάς βγήκε δύο φορές κατεστραμμένη, μία από τους εχθρούς με την κολοσσιαία μείω-

ση του εθνικού της πλούτου και μία από τους συμμάχους της, με την αδικία που έγινε στην επανόρθωση των ζημιών

της» διαπίστωνε ο πολεοδόμος.

«Ενώ βρισκόταν μετά τον πόλεμο ορισμένους βαθμούς κάτω από το προπολεμικό της επίπεδο και κάτω από τις άλλες

χώρες, μετά την πληρωμή των επανορθώσεων θα βρίσκεται ακόμη χαμηλότερα, σχετικά με κάθε άλλη χώρα. Χάρη στις

επανορθώσεις, η απόσταση της Ελλάδος από τις άλλες χώρες, αντί να μικρύνει, θα μεγαλώσει» κατέληγε.

«Κωνσταντίνος Αποστόλου Δοξιάδης, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου,

Διδάκτωρ Μηχανικός του Πολυτεχνείου του Βερολίνου. 1940-1946 προϊστάμενος Γραφείου Χωροταξικών – Πολεοδομι-

κών Μελετών και Ερευνών Υπουργείου Δημοσίων έργων. 28.12.45 – 4.4.46 Υφυπουργός Ανοικοδομήσεως. Από

5.4.46 Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Ανοικοδομήσεως».

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=536525#.Um10DDIw1vY.blogger

http://geopolitics-gr.blogspot.gr/2013/10/online.html

Το αλίευσα ΕΔΩ

14. ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ Μέλος της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης ομολογεί στη Ζαγάλισα: «Ο Πομάκος δεν μπορεί να είναι Τούρκος»

Σε καταγγελίες εναντίον της παράνομης Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης προ-

βαίνει ο τουρκικής καταγωγής συμπολίτης μας, κ. Φεβζί Ογλού Χουσεΐν.

Σε δηλώσεις του προς τη Ζαγάλισα, με Ελληνικά φιλολογικού επιπέδου,

λέει πως αν και είναι μέλος της Τ.Ε.Ξ. από τα μαθητικά του χρόνια (1971),

όπως και βετεράνος του αθλητικού τμήματος και παρόλο που συμμετείχε

ενεργά σε δραστηριότητες του συλλόγου, σήμερα αντιμετωπίζεται με ανε-

ξήγητη εχθρότητα από τους επικεφαλής.

Με σοβαρά προβλήματα υγείας γνωστά σε όλους, ποτέ δε βοηθήθηκε

από την Τ.Ε.Ξ., παρ’ όλες τις υποσχέσεις που του έδωσαν: «Μήπως δεν

έγινα δικό τους όργανο και είμαι ανεπιθύμητος;» αναρωτιέται ο ίδιος.

27

Τα τελευταία χρόνια είναι άνεργος, ζήτησε δουλειά και πιο συγκεκριμένα να αναλάβει τον μπουφέ του κτηρίου, αλλά οι

επικεφαλής της Τ.Ε.Ξ., αρνήθηκαν επανειλημμένα να ικανοποιήσουν το αίτημά του και παραχωρούν τον μπουφέ σε

άλλα άτομα. Την τελευταία φορά που παρευρέθηκε για καφέ στο κτήριο, κάλεσαν την αστυνομία να τον βγάλει έξω και

να τον πάει στο αστυνομικό τμήμα! «Γιατί;» αναρωτιέται με οργή ο κ. Χουσεΐν που συμπληρώνει ότι «τόσα χρόνια έκα-

να αγώνα για την Τ.Ε.Ξ. έμεινα ανάπηρος και αυτοί καλέσαν την αστυνομία;»

«Για πολλά χρόνια οι παλιοί μας είχαν εκμεταλλευτεί» δηλώνει ο κ. Φεβζί Ογλού. Μας έλεγαν «προχώρα εσύ γαϊδούρι

μπροστά και εμείς εδώ είμαστε…όταν είχαν ανάγκη εμένα, εγώ έτρεχα …» Σήμερα όμως «ένας δεν θα πει, κ. Χουσεΐν τι

κάνεις;»

Παράλληλα, ομολογεί ενοχλημένως ότι οι επικεφαλής της Τ.Ε.Ξ. είναι πλέον Πομάκοι στην καταγωγή, σύγχρονοι γενίτ-

σαροι, που παριστάνουν τους Τούρκους.

«Τότε (το 1971), υπήρχε Τουρκική Ένωση Ξάνθης, τώρα δεν νομίζω να υπάρχει, τώρα υπάρχει Πομάκικη Ένωση

Ξάνθης…Ας μου αποδείξουν αυτοί οι κύριοι ότι είναι Τούρκοι. Μα δεν είναι Τούρκοι, Πομάκοι είναι!...Όπως παλιά, ήταν

ο Αχμέτ Καρά (πρόεδρος). Και αυτός Πομάκος είναι από τα βουνά. Αν είσαι πάνω από τα βουνά, Πομάκος είσαι, δεν

υπάρχει Τούρκος εκεί πέρα πάνω, από τα βουνά πάνω Πομάκος είσαι! Αυτό τελείωσε! Ποιος είναι Τούρκος πάνω στο

βουνό; Το παίζουν Τούρκοι;». «Και δηλώνω κατηγορηματικά είναι Πομάκικη Ένωση Ξάνθης, δεν είναι Τουρκική Ένωση

αυτή… Ο Πομάκος δεν γίνεται Τούρκος, Πομάκος είναι!»

Με πικρία δηλώνει πως «εγώ το χωράφι της ΤΕΞ το όργωσα, το έσπειρα και τώρα που μεγάλωσε τα καρπούζια θα τα

φάνε αυτοί! Γιατί; Και ποιοι είναι αυτοί, ποιοί τους διορίζουν;».

Ούτε η γνώμη του για τον ψευτομουφτή Ξάνθης είναι η καλύτερη δυνατή : «ποιος είναι ο Μετέ; Ποιος είναι ο Μετές;»

αναρωτιέται.

Τέλος, μας λέει πως τα παλιά μέλη δεν πηγαίνουν πλέον για καφέ στην Τ.Ε.Ξ., επειδή είναι αγανακτισμένοι. Εκεί μέσα

«όλοι κοιτάζουν τα δικά τους τα συμφέροντα».

Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε ότι είναι ντροπή να συμπεριφέρονται έτσι σε έναν ανήμπορο άνθρωπο. Εκτός από

γενίτσαροι, έχουν και έλλειψη ανθρωπιάς;

Τεύχος 67, Ιούνιος - Ιούλιος 2013

Το αλίευσα ΕΔΩ

15. Οι 75 δολοφονίες, από τις αριστερές παρθένες της μεταπολίτευσης (ντοκουμέντα)

Όταν ακούω τη λέξη δολοφόνος από τα χείλη των ακροαριστερών,

παρακρατικών, αναρχικών, τρομοκρατών, ΣΥΡΙΖΑίων και ΑΝΤΑΡ-

ΣΥΑ, γελάω πάρα πολύ γιατί δεκαετίες ολόκληρες, η αριστερή

προπαγάνδα, παρουσιάζει το δεξιό χαστούκι ως έγκλημα και

την αριστερή τρομοκρατία ως επανάσταση.

Η αποδόμηση των αριστερών παρθένων του πολιτικού σκηνικού,

γίνεται από τα μνήματα των αθώων θυμάτων τους, που ζητούν δικα-

ίωση χωρίς αντίκρισμα ακόμα και σήμερα. Πλην όμως η πολιτική –

αστυνομική – δικαστική ασυλία των αριστερών, τελείωσε οριστικά

γιατί πλέον η ζυγαριά, παραβάρυνε προς τα αριστερά και η πολιτεία

πρέπει οριστικά να τελειώνει με τα ανεξάντλητα φαινόμενα βίας που

υποθάλπει ή τελεί η αριστερά. Πρέπει να πάψουμε να κρυβόμαστε

πίσω από το δάχτυλο μας και τα στόματα να πάψουν να κλείνουν από φόβο.

Ας κάνουμε μία αρχή και μία προσεκτική καταγραφή των δολοφονημένων από την αριστερά. Μακρύς ο κατάλογος αλ-

λά αναγκαίος να αναγνωστεί. Ας ξεκινήσουμε από την πιο ακραία αριστερή έκφανση της «επανάστασης» με τους δε-

κάδες νεκρούς. Καταγράφουμε τις αριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις 17 Νοέμβρη, 1η Μάη, Επαναστατική Μαχητική

Αριστερά, Επαναστατική Αλληλεγγύη, Επαναστατικοί Πυρήνες, Συνομωσίες των πυρήνων της Φωτιάς, Σέχτα Επανασ-

τατών και τον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα, που ευθύνονται για συνολικά 73 δολοφονίες και 580 τραυματισμούς συ-

νανθρώπων μας. Ας καταγράψουμε αναλυτικά και ονομαστικά τα θύματα.

28

Από τη 17 Νοέμβρη έχουμε τους εξής δολοφονημένους. Μάλλιος Ε., Μπάμπαλης Π.,

Πέτρου Π., Σταμούλης Σωτ., Αθανασιάδης Τζώρτζης, Βελούτσος Ν., Μάτης Χ., Μομ-

φεράτος Ν., Ρουσέτης Π., Γεωργακόπουλος Ν., Θεοφανόπουλος Γ., Δουγένης Γ.,

Γεωργίου Γ., Μπούρας Β., Πανταζόπουλος Γ., Τσιμπούρης Μιχ., Αγγελόπουλος Δ.,

Αθανασιάδης-Μποδοσάκης Αλεξ., Ανδρουλιδάκης Κ., Βερνάρδος Αν., Μπακογιάννης

Παύλος, Μαράτος Μ., Βάρης Ι., Στρεγγαλινού Ολγα, Βέρα Γεωργία, Κυριακόπουλος

Βασίλειος, Σεϊτανίδης Δ., Καυκάς Ι., Παπασωτηρόπουλος Γ., Αξαρλιάν Θάνος, Βρα-

νόπουλος Μιχ., Βέλιος Απ., Περατικός Κωστής, Κωνσταντίνου Βιργινία. Και οι αλλο-

δαποί Γουέλς Ρ., Τσάντες Τζ., Νορντίν Γουίλ., Στιούαρτ Ρ., Τσετίν Γκ., Σιπαχιόγλου

Ομέρ και Σόντερς Στίβεν.

Επίσης, από την ίδια οργάνω- ση, τραυματίστηκαν ο αμερικανός

λοχίας Ρόμπερτ Τσαντ, ο Πα- ναγιώτης Ρουσέτης (οδηγός του

Μομφερράτου), ο γιατρός Ζα- χαρίας Καψαλάκης, ο εισαγγελέας

Παναγιώτης Ταρασουλέας, ο τότε βουλευτής του ΠαΣοΚ Γιώργος

Πέτσος, ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο οδη-

γός του, ο τούρκος επιτετραμ- μένος Ντενίζ Μπουλούκμπακσι, ο

οδηγός του, η ιδιαιτέρα του και μία διερχόμενη πολίτις, ο τότε υπο-

υργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς και ο τότε βουλευτής

της Νέας Δημοκρατίας Λευτέ- ρης Παπαδημητρίου.

Από την οργάνωση «1η Μάη» τραυματίστηκε ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος και ο αντεισαγγελέας του

Αρείου Πάγου Θεόδωρος Βερνάρδος. Από την «Αντικρατική Πάλη» δολοφονήθηκαν ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφα-

νόπουλος και οι συνοδοί χρηματαποστολής Γ. Πανταζόπουλος και Μ. Τσιμπούρης.

Από την «Επαναστατική Μαχητική Αριστερά» έχουμε τον τραυματισμό

39 επιβατών λεωφορείου από έκρηξη βόμβας (31.10.1985). Από την

«Επαναστατική Αλληλεγγύη» δολοφονήθηκε ο ψυχίατρος των φυλακών

Κορυδαλλού Μάριος Μαράτος (19.2.90).Από τους «Επαναστατικούς

Πυρήνες» δολοφονήθηκε η υπάλληλος Ασφαλιστικής Εταιρείας Βιργινία

Κωνσταντίνου, ενώ τραυματίστηκε και 30χρονος συνάδελφός της. Στον

«Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα» οφείλεται ο τραυματισμός τριών διερχο-

μένων πολιτών στην πλατεία Συντάγματος (12.12.2005).

Από τις Συνομωσίες

των πυρήνων της

Φωτιάς, έχουμε τη δολοφονία του Δημήτρη Μίχα, του 53χρονου

οδηγού ταξί που προσπάθησε να τους σταματήσει μετά από ληστεία

τράπεζας στις 19.08. 2012. Από τη Σέχτα των Επαναστατών έχουμε

τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια στις 19.07.2010 στο κατώφλι του

σπιτιού του.

Μία ξεχωριστή κατηγορία είναι οι ένστολοι αποδέκτες του μένους

της αριστερής δολοφονικής μανίας. Ο κατάλογος των δολοφονηθέν-

των αστυνομικών, μετά το

1981περιλαμβάνουν, τον αστυφύλακας Χρήστος Μάτη, φρουρό σε υποκατάσ-

τημα της Εθνικής στα Πετράλωνα, δολοφονήθηκε από τη «17 Νοέμβρη»

(24.12.1984). Οι αρχιφύλακες Βασίλειος Μπούρας και Γεώργιος Γεωργίου και

ο ανθυπαστυνόμος Γεώργιος Δουγένης τραυματίστηκαν θανάσιμα σε ένοπλη

συμπλοκή με μέλη της «Αντικρατικής Πάλης», όπου πρόλαβαν αμυνόμενοι να

σκοτώσουν τον διάσημο «ήρωα» των τρομοκρατών Χρ. Τσουτσουβή

(15.5.1985).Ο αρχιφύλακας Νικόλαος Γεωργακόπουλος τραυματίστηκε θανά-

σιμα σε υπηρεσιακό λεωφορείο από έκρηξη βόμβας, που πυροδότησε η «17

Νοέμβρη», (26.11.1985). Ο υπαστυνόμος β΄ Νικόλαος Τσιμπούρας δολοφο-

νήθηκε εν υπηρεσία (2.2.91).Ο αρχιφύλακας Ιωάννης Βάρης έχασε τη ζωή του σε υπηρεσιακό λεωφορείο από αντιαρ-

ματικό βλήμα που εκτόξευσε η «17 Νοέμβρη».

29

Ο αστυνομικός υποδιευθυντής Απόστολος Βέλλιος τραυματίσ-

τηκε θανάσιμα από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετήσει η

οργάνωση «ΕΛΑ» (19.9.94). Ο αστυφύλακας Κωνσταντίνος

Ζάμπαλας δολοφονήθηκε μέσα στο δικαστικό μέγαρο Ιωαννί-

νων (7.11.94).Ο ανθυπαστυνόμος Αναστάσιος Μηζύθρας δο-

λοφονήθηκε από άγνωστους μασκοφόρους στην πρεσβεία της

Ελλάδας στην Τιφλίδα Γεωργίας. Ο Χαράλαμπος Αμανατίδης,

σκοπός στην οικία του στρατιωτικού ακολούθου της βρετανικής

πρεσβείας, δολοφονήθηκε από άγνωστους τρομοκράτες, με

πυροβόλο όπλο. Ο αρχιφύλακας Αντώνιος-Νεκτάριος Σάββας δολοφονήθηκε στα Άνω Πατήσια, από τη Σέχτα Επα-

ναστατών, ενώ φρουρούσε οικία υπό προστασία μάρτυρος κατά τρομοκρατικής οργάνωσης και την Πέμπτη 24.6.2010

δολοφονήθηκε από βόμβα στο γραφείο του ο υπασπιστής του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιώργος Βασιλάκης.

Όσο για τους τρεις νεαρούς αστυνομικούς που τραυματίστηκαν από τα πυρά των μελών του «Επαναστατικού Αγώνα»

και της οργάνωσης Ο.Π.Λ.Α. στις 28.10.2009, ανεβαίνει ο καθένας τον δικό του Γολγοθά. Αν και έχει περάσει μεγάλο

χρονικό διάστημα, κανένας δεν δουλεύει, βρίσκονται όλοι σε αναρρωτική άδεια και κλεισμένοι στον εαυτό τους. Ο Δια-

μαντής Μαντζούνης, με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα καλοκαίρια ζει στο χωριό του στην Κυπαρισσία. Η ειδική φρου-

ρός Σοφία Ψυχογιού επέστρεψε προσωρινά στο χωριό της, το Αθαμάνιο Αρτας, καθώς η κίνηση στο ένα της χέρι δεν

έχει αποκατασταθεί πλήρως, ενώ ο ελαφρύτερα τραυματισμένος Γεώργιος Τζουμάνης αυτή την εποχή πηγαινοέρχεται

στο Κάστρο Βοιωτίας έχοντας αναρρωτική άδεια τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο.

Ας περάσουμε και στις στυγνές δολοφονίες από αναρχικούς –παρακρατικούς και κουκουλοφόρους που χαίρουν της

απόλυτης προστασίας και ασυλίας του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στις 11.01.1991 καίγονται ζωντανοί από ρίψη μο-

λότοφ μέσα στο μέγαρο που στέγαζε το πολυκατάστημα Κ. Μαρούσης οι Περικλής Ρεπαπής που είχε στον 6ο όροφο

γραφείο μηχανογράφησης, ο 60χρονος χρυσοχόος Γιάννης Μεμετζίδης, που εργαζόταν στον 1ο όροφο και ο 57χρονος

δικηγόρος Εμμανουήλ Κοντόπουλος που βρέθηκε εγκλωβισμένος στο ασανσέρ. Απανθρακωμένο βρέθηκε και το πτώ-

μα ενός ακόμη νεαρού, η ταυτότητα του οποίου δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Στις 05.05.2010, πέθαναν από ασφυξία μετά

από ρίψη βόμβας μολότοφ μέσα στην τράπεζα Μarfin, οι Αγγελική Παπαθανασοπούλου (και το αγέννητο παιδί της,

καθότι ήταν έγκυος), Παρασκευή Ζούλια και Επαμεινώνδας Τσάκαλης.

Έχουμε όμως και δολοφονικές πράξεις αριστερών συνδικαλιστών

μέσα στα Χημείο της Θεσσαλονίκης, όπως αυτή του Ανδρέα Λο-

βέρδου, ως μέλος της Πανσπουδαστικής (φοιτητική παράταξη του

ΚΚΕ) εκφραστή της Μαοϊκής τάσης μέσα στο πανεπιστήμιο ενάν-

τια στον Άρη Δεσλή στις 07.10.1974 , τον οποίο έδεσε πάνω στα

κάγκελα της περιβόλου, του έσπασε το σαγόνι και τον ξυλοκόπη-

σε μέχρι αναισθησίας ενώ απειλούσε ότι θα τον περάσει από Λαϊ-

κό δικαστήριο. Από τα χέρια του τον διέσωσε ο σημερινός Πρόεδ-

ρος του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας κος Κόκκαλης της και διεκο-

μίσθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Το επόμενο θύμα

ήταν ο Βασίλειος Παπαλεξάτος ο οποίος ήταν διερχόμενος έξω-

θεν του Πανεπιστημιακού χώρου. Οι αριστεροί συνδικαλιστές τον

γρονθοκόπησαν με αποτέλεσμα να τραυματισθεί πολύ σοβαρά στο κεφάλι και να διακομισθεί και αυτός στο νοσοκομείο

ΑΧΕΠΑ.

30

Πογκρόμ κατά της Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας με δολοφονικές επιθέσεις έχουμε τη δεκαετία του 80, από τη νεολα-

ία του ΚΚΕ και τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ… Διαδοχικές επιθέσεις με μαχαιρώματα σε Αγρίνιο, Πάτρα, Ηράκλειο και Πειρα-

ιά με 5 θύματα. Πυροβολισμούς στην Καλαμάτα με 34 θύματα και συνεχείς ξυλοδαρμούς σε όλες τις μεγάλες πόλεις

της Ελλάδας. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα πανεπιστήμια από τους αριστερούς κατά της ΔΑΠ ΝΔΦΚ. Ξυλο-

δαρμοί στο Πα.Πει το 2011 από πληρωμένος μπράβους. Άγριος προπηλακισμός από άτομα του αντιεξουσιαστικού

χώρου στις εστίες της Πανεπιστημιούπολης του Γάλλου στο Ρέθυμνο. Επιθέσεις με λοστούς της ΠΑΣΠ Μαθηματικού

στη Νομική. Η καθηγήτρια της Σχολής Χημικών Μηχανικών Δανάη Διακουλάκη, δέχεται επίθεση στο γραφείο της από

ομάδα κουκουλοφόρων, οι οποίοι της επιτέθηκαν πετώντας μπογιές στο γραφείο της και προκαλώντας υλικές ζημιές.

Μέλη της ΠΑΣΠ Θεσσαλονίκης με επικεφαλής το Γραμματέα της ΠΑΣΠ ΣΘΕ Αδαμόπουλο Ξάνθο εισέβαλαν στο χώρο

της Σχολής και επιτέθηκαν σε μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με τη συνοδεία «εξωπανεπιστημιακών», ένας εκ των οποίων επιτέ-

θηκε και τραυμάτισε στο κεφάλι με τη λαβή περιστρόφου όπλου μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. 100 περίπου μέλη της ΠΑΣΠ

ΑΣΟΕΕ μαζι με μπράβους και με εξωπανεπιστημιακά στοιχεία εμποδίζουν μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καθώς και μέλη του

φοιτητικού συλλόγου της ΑΣΟΕΕ να εισέλθουν στο χώρο του Πανεπιστημίου και πιο συγκεκριμένα στο υπόγειο της

Σχολής όπου βρίσκεται ο χώρος της ΔΑΠ. Εκεί τα μέλη της ΠΑΣΠ προπηλακίζουν και επιτίθενται εναντίον των φοιτη-

τών της ΔΑΠ με πέτρες και ξύλα. Ομάδα κουκουλοφόρων που βγήκε από την πολυτεχνική σχολή επιτίθενται και χτυ-

πάει ομάδα φοιτητών που βρίσκεται μπροστά στις εγκαταστάσεις ΤΕΦΑΑ. Τρεις φοιτητές και μια φοιτήτρια της παρά-

ταξης ΔΑΠ/ΝΔΦΚ τραυματίζονται. 60 κρανοφόροι και κουκουλοφόροι επιτίθενται με καρέκλες και μπουκάλια μπύρας

σε περίπου 15 φοιτητές της παράταξης ΔΑΠ/ΝΔΦΚ κατά την καταμέτρηση στις φοιτητικές εκλογές του ΤΕΦΑΑ. Πολλά

άλλα περιστατικά διαδραματίζονται σε όλη την Ελλάδα από τη Κομοτηνή μέχρι τη Κρήτη. Είναι μεγάλη τύχη που δεν

έχουμε θρηνήσει θύματα ανάμεσα στους φοιτητές.

Σε όλες τις παραπάνω αναφορές αξίζει να συνυπολογί-

σουμε τους ξυλοδαρμούς και τα λιντσαρίσματα πολιτι-

κών και δημοτικών αρχόντων από αριστερούς συνδικα-

λιστές. Την αυλαία ανοίγει ο Κωστής Χατζηδάκης στις

15.12.2010 στη πλατεία Συντάγματος, όπου λιντσάρεται

στη κυριολεξία από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και του

ΣΥΡΙΖΑ. Στις 29.06.2011 προπηλακίζεται ο βουλευτής

Αλέξανδρος Αθανασιάδης ενώ στις 18.05.2011 προπη-

λακίζεται ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος στο Κολωνάκι

από συνδικαλιστές και πάλι. Στις 17.11.2011 δέρνεται ο

Στέφανος Τζουμάκας μέσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο από

αριστερούς φοιτητοπατέρες. Στις 19.07.2013 ο Άδωνις Γεωργιάδης προπηλακίζεται από συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ

μέσα στο Αττικό Νοσοκομείο, ενώ έχει προηγηθεί ο προπηλακισμός του ιδίου και της συζύγου του ένα χρόνο νωρίτερα

σε εστιατόριο. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη έχει καεί 17 φορές από τους αριστε-

ρούς και αναρχικούς. Στις 07.07.2013 αριστεροί συνδικαλιστές προπηλακίζουν το Δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη

και στις 19.09.2013 αριστεροί και αναρχικοί διαδηλωτές τον Πάνο Καμμένο.

31

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό και αντιπροσωπευτικό δείγμα των

θυμάτων από την άσκηση βίας της αριστεράς κατά τη διάρκεια

της μεταπολίτευσης. Μετά βεβαιότητας έχουμε ξεχάσει να ανα-

φέρουμε πολλούς. Καλό είναι να κρατήσουμε αυτό το μακρύ κα-

τάλογο για να κατανοούμε μέσα από τα λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑ,

του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΚΚΕ και των άλλων αριστερών δυνάμεων, τι

εννοούν όταν μιλάνε για δημοκρατία και τι πρόκειται να κάνουν

αν αναλάβουν ποτέ την εξουσία.

Πηγή

Νεότερη Ενημέρωση (1/11/2013)

Η ανάρτησή μας είχε τίτλο οι "73 δολοφονίες από τις αριστερές παρθένες

της μεταπολίτευσης (ντοκουμέντα)"

Δυστυχώς ο τίτλος άλλαξε.

Οι 73 νεκροί, έγιναν 75 (φαίνεται δεν τους αρκούσε τόσο αίμα).

Στη λίστα με τους νεκρούς της αριστερής βίας (από τη μεταπολίτευση μέχρι

σήμερα), προστέθηκαν 2 ακόμη πρόσωπα:

Γεώργιος Φουντούλης και Μάνος Καπελώνης. Δολοφονήθηκαν την

Παρασκευή 1/11/2013, έξω από τα γραφεία της Χρ.Αυγής, στο Ν.Ηράκλειο.

Ένας ακόμη, ο Αλέξανδρος Γέροντας, βαριά τραυματισμένος

antiparakmi

Το αλίευσα ΕΔΩ

16. ΔΗΜΑΡάτων έργα…

Νέα φιλοτουρκική πρόκληση από βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και τα εύσημα των πρακτόρων της Άγκυρας!

Λίγες μέρες μετά απ’ όσα σάς γράφαμε στο «Προξενείο-Στοπ» για τα…ανδραγαθήματα του γραμματέα της ΔΗΜΑΡ

Ροδόπης, επανερχόμαστε σήμερα με μία άλλη είδηση, που αυτή τη φορά έχει να κάνει με τα…κεντρικά του μαγαζιού.

Ο λόγος για την ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή πριν από λίγες μέρες οι βουλευτές Μαρία Γιαννακάκη και Θω-

μάς Ψύρρας, ζητώντας να πληροφορηθούν για ποιο λόγο δεν άνοιξαν για προσευχή τα τζαμιά Ζιντζιρλί στις

Σέρρες και Κουρσουνλού στα Τρίκαλα! Συγκεκριμένα, το ερώτημα που απευθύνεται προς τους υπουργούς Παιδείας

και Πολιτισμού, διατυπώθηκε ως εξής:

«Θέμα: Απόρριψη χορήγησης άδειας προκειμένου να τελεστεί η προσευχή της Παρασκευής.

Το έτος 1997 ιδρύθηκε ο “Σύλλογος Θρησκευτικών Λειτουργών Ιερών Τεμενών Δυτικής Θράκης” ο οποίος αναγνωρίσ-

τηκε από το Δικαστήριο και καταχωρήθηκε νόμιμα στο βιβλίο σωματείων με αριθμό 596/2005. Ο σκοπός του σωματείου

όπως αναφέρεται στο καταστατικό, μεταξύ άλλων, είναι η συμβολή στην διατήρηση των θρησκευτικών τελετών, ηθών και

εθίμων στην κοινωνία, καθώς και η συμβολή στην πραγματοποίηση των ιερών θρησκευτικών τελετών της Μουσουλμα-

νικής Θρησκείας, όπως της Σουνέτ (περιτομής), Μεβλίτ (περιγραφής των έργων του Μωάμεθ) και Χατίμ (ανάγνωση

ολόκληρου του Κορανίου).

Στις 26 Οκτωβρίου 2012 και ημέρα Παρασκευή, προκειμένου να τελεστεί η προσευχή της Παρασκευής στην οποία όλοι

οι μουσουλμάνοι του κόσμου γιορτάζουν την πίστη στο Θεό και προσεύχονται στα τζαμιά, ζήτησαν από το αρμόδιο Υ-

πουργείο να δοθεί άδεια χορήγησης ελευθέρας εισόδου για να πραγματοποιήσουν πολιτιστική-θρησκευτική τελετή, ήτοι

την Προσευχή Παρασκευής, μέσα στο “Ζινζιρλί Τζαμί” των Σερρών μεταξύ των ωρών λειτουργίας, ήτοι 13:00 με 15:00.

Ο συγκεκριμένος χώρος είναι μνημείο του 16ου αιώνα και προστατεύεται από την 12η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων

σύμφωνα με το νόμο για ιστορικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς λόγους.

Το αίτημά τους αυτό απορρίφθηκε από το Υπουργείο χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολογία.

32

Κατόπιν ο άνω Σύλλογος ζήτησε σχετική άδεια ελευθέρας εισόδου προκειμένου να πραγματοποιήσουν την εκδήλωσή

θρησκευτικού περιεχομένου στο μνημείο “Μολυβένιο Τζαμί” που βρίσκεται στην πόλη των Τρικάλων και υπάγεται πλέον

στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού για την 26η Οκτωβρίου 2012 ημέρα Παρασκευή και περί

ώρες 13:00 με 15:00. Το αίτημα τους αυτό απορρίφθηκε εκ νέου αν και αφορούσε σε άλλο τζαμί.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός

1. Γιατί δεν δόθηκε άδεια χορήγησης ελευθέρας εισόδου, να πραγματοποιήσουν πολιτιστική-θρησκευτική τελετή στον

άνω Σύλλογο;

2. Προτίθεται το Υπουργείο να δώσει άδειες ελευθέρου εισόδου να πραγματοποιήσουν πολιτιστική-θρησκευτική τελετή

οι μουσουλμάνοι, σεβόμενο και την θρησκευτική πολιτιστική παράδοση αλλά και ενισχύοντας τον τοπικό Τουρισμό»;

Τοιαύτη πρεμούρα δηλαδή από τους ΔΗΜΑΡατους για την υποστήριξη ενός συλλόγου που διατηρεί στενές σχέσεις με

το τουρκικό προξενείο και κάνει ό,τι μπορεί για να εγείρει ζητήματα εκ του μη όντος (όπως π.χ. η απαίτηση για λατρευ-

τική χρήση οθωμανικών μνημείων και μάλιστα σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν καν μουσουλμάνοι). Τοιαύτη πρεμούρα

για την υποστήριξη άλλης μίας τυφλά τουρκόφιλης θέσης. Και τοιαύτη πρεμούρα για άλλη μία ένδειξη «περίεργου»

σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, ο οποίος ασφαλώς και πρέπει να υπάρχει, αλλά προς όλες τις κατευθύνσεις

και όχι μονόπατα και επιλεκτικά (όπω κάνουν δηλαδή κάποιοι που τυχαίνει να «σέβονται» όλες τις άλλες θρησκείες και

μόνο μία συγκεκριμένη την αντιμετωπίζουν με αβυσσαλέο μίσος και απίστευτη εκκλησιομαχική παράνοια)!

Και τα εύσημα των τουρκοφρόνων…

Και αμέσως μετά ήρθαν βέβαια και οι επευφημίες από τους σεσημασμένους τουρκόφρονες. Πολύ χαρακτηριστικό π.χ.

το σχόλιο στο Facebook «Μπράβο τους, έδρασαν σαν μειονοτικοί βουλευτές» (2η φωτογραφία) από τον τουρκο-

φασίστα εκδότη της ξανθιώτικης «Μιλλέτ» Τζεγκίζ Ομέρ στις 31/10, ενώ στο καπάκι ήρθε και ο «έτερος Καππαδόκης»

Αμπντουλχαλήμ Ντεντέ να εγκωμιάσει τους λεγάμενους, κατηγορώντας παράλληλα τους 3 μειονοτικούς βουλευτές.

Στην τουρκοφυλλαδίτσα του «Τρακιανί Σεσί» (στις 3/11) ο Ντεντέ, υπό τον τίτλο «Οι μειονοτικοί βουλευτές φοβήθη-

καν και δεν μπόρεσαν να ρωτήσουν» (3η φωτογραφία), γράφει επί λέξει (η μετάφραση είναι από το tourkikanea.gr):

«Βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. ρώτησαν για ποιο λόγο το υπουργείο απέρριψε το αίτημα του Συλλόγου Θρησκευτικών Λειτο-

υργών Δυτικής Θράκης να ανοίξουν για προσευχή τα τζαμιά σε Τρίκαλα και Σέρρες. Την σχετική ερώτηση στο υπουργε-

ίο Παιδείας και Θρησκευτικών Υποθέσεων υπέβαλλαν οι βουλευτές Μαρία Γιαννακάκη και Θωμάς Ψύρρας.

Η μειονότητα μας εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο με τρεις βουλευτές.

Ενώ όμως θα έπρεπε οι δικοί μας βουλευτές να τολμήσουν να κάνουν αυτό το ερώτημα, δυστυχώς το έκαναν οι δύο

βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ.

Τι να πούμε για την ατυχία της μειονότητας;

Τέτοιο κεφάλι, τέτοιο ξύρισμα.

Τέτοια μειονότητα, τέτοιοι βουλευτές»!

Εμείς φυσικά δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε εδώ με τον συντάκτη του δημοσιεύματος! Οι δύο ΔΗΜΑΡατοι

βουλευτές φέρθηκαν (για μια ακόμη φορά) πιο «τουρκικά» και από τους πλέον φανατικούς μειονοτικούς τουρκόψυ-

χους! Άξιοι λοιπόν και πάντα τέτοια!

Το αλίευσα ΕΔΩ

17. Έλληνας καθηγητής δημιουργεί νέο τύπο «αόρατου μανδύα»

User Rating: 0 (0 votes)

«Εξαφανίζει» αντικείμενα από τα ραδιοκύματα

33

Οι «αόρατοι μανδύες» αποτελούν τη νέα πρόκληση στο χώρο της επιστήμης, με διάφορους ερευνητές να παρουσιά-

ζουν τις προτάσεις τους για την «εξαφάνιση» αντικειμένων, κατ’ αρχήν στο πεδίο των ραδιοκυμάτων.

Ένα νέο τύπου λεπτό ηλεκτρομαγνητικό μανδύα με την ικανότητα να προσαρμόζεται σε διαφορετικά περιβάλλοντα

παρουσίασε ένας έλληνας ερευνητής από το πανεπιστήμιο του Τορόντο. Το νέο επίτευγμα είναι δημιούργημα της ερε-

υνητικής ομάδας υπό την επίβλεψη του Γιώργου Ελευθεριάδη, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό

«Physical Review X».

Η νέα μέθοδος προτείνει την περιβολή ενός αντικείμενου με

μικρές κεραίες, οι οποίες από κοινού εκπέμπουν ένα ηλεκ-

τρομαγνητικό πεδίο, το οποίο εξουδετερώνει τα κύματα που

ανακλώνται από το αντικείμενο, κάνοντάς το έτσι αόρατο.

Όπως είπε ο έλληνας ερευνητής, «ακολουθήσαμε μια διαφο-

ρετική προσέγγιση, εκείνη του ηλεκτρολόγου μηχανικού, και

είναι πολύ πρακτική και απλή. Αντί να περιβάλλουμε αυτό

που προσπαθούμε να κρύψουμε, με ένα παχύ κέλυφος μετα-

υλικού, το περιβάλλουμε με ένα στρώμα μικρών κεραιών και

αυτό το στρώμα εκπέμπει ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που

εξουδετερώνει τις ηλεκτρομαγνητικές ανακλάσεις από το ίδιο

το αντικείμενο».

Οι ερευνητές έκαναν το σχετικό πείραμα, «εξαφανίζοντας»

ένα μεταλλικό κύλινδρο από τα ραδιοκύματα. Όπως είπε ο

Ελευθεριάδης, η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε

μεγαλύτερη κλίμακα, καθιστώντας αόρατα μεγαλύτερα αντι-

κείμενα, εφόσον χρησιμοποιηθούν περισσότερες κεραίες.

Μάλιστα οι τελευταίες μπορούν να εκτυπωθούν και να είναι

επίπεδες, όπως μια κουβέρτα ή το δέρμα.

Προς το παρόν, οι κεραίες πρέπει να ρυθμιστούν χειροκίνητα στην κατάλληλη ηλεκτρομαγνητική συχνότητα, αλλά στο

μέλλον θα είναι δυνατό η τεχνική να βελτιωθεί, επιτρέποντας την προσαρμογή σε διαφορετικά μήκη κύματος σε πραγ-

ματικό χρόνο.

Οι μανδύες αορατότητας, πέρα από τις προφανείς στρατιωτικές χρήσεις τους, θα μπορούσαν να έχουν διάφορες άλλες

πρακτικές εφαρμογές, για παράδειγμα να «εξαφανίζουν» παρεμβαλλόμενα αντικείμενα που εμποδίζουν την απρόσ-

κοπτη μετάδοση των σημάτων από τους σταθμούς κινητής τηλεφωνίας.

Εξάλλου, πέρα από τα ραδιοκύματα, η ίδια τεχνική θα μπορούσε μελλοντικά να προσαρμοστεί για χρήση και με τα κύ-

ματα του ορατού φωτός. Σύμφωνα με τον Ελευθεριάδη, «υπάρχουν περισσότερες εφαρμογές για ραδιοκύματα παρά

για το φως. Είναι πάντως απλώς θέμα τεχνολογίας: μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει την ίδια αρχή και για το φως και η

σχετική τεχνολογία κεραιών αποτελεί μια άκρως “καυτή” περιοχή έρευνας σήμερα».

Το αλίευσα ΕΔΩ

18. Εκμεταλλευθείτε κάθε ευκαιρία! (απίστευτο…)

Από olympia.gr

Κορυφαίο άρθρο από την Σοφία

Επειδή ακούμε από πτυχιούχους Οικονομολόγους ότι δεν πρέπει να στε-ναχωριόμαστε, διότι σε κάθε οικονομική κρίση δημιουργούνται πολλές ευκαιρίες, μοιράζομαι μαζί σας κάποιες περιπτώσεις για να καταλάβετε τι είδους ευκαιρίες εννοούν:

Kατά τη διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας στην πόλη Γουανγκτσού στην Κίνα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες:

- Μην κινηθείτε, τα λεφτά ανήκουν στο Κράτος! “Η ζωή σας όμως ανήκει σε σας”!!! Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα.

Αυτή η μέθοδος ονομάζεται: “MIND CHANGING CONCEPT”

Ελληνιστί: “ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ”

34

Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν, ο μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στο μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:

- Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.

Ο μεγάλος αδελφός του Δημοτικού του λέει:

- Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις που θα ανακο-ινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη!

Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται “EXPERIENCE” (ΕΜΠΕΙΡΙΑ) και είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία Master.

Όμως στην Τράπεζα, μετά τη ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στο Διευθυντή να καλέσει την αστυνομία.

Ο πτυχιούχος Διευθυντής όμως του λέει:

- Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε άλλα 10 εμείς, συν τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100!

Αυτή η μέθοδος στα Πανεπιστήμια ονομάζεται: “SWIM WITH THE TIDE”

Ελληνιστί σε παράφραση: “ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ”

Ο ταμίας λέει:

- Μακάρι δηλαδή να ‘χουμε μια ληστεία κάθε μήνα!

Αυτό λέγεται: “ΚΙLLING BOREDOM” του λέει ο Διευθυντής.

Ελληνιστί σε παράφραση σημαίνει: “Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ”

Το βράδυ, στις ειδήσεις ανακοινώθηκε ότι εκλάπη το ποσό των 100 εκατομμυρίων. Οι καημένοι οι ληστές μετρούσαν και ξαναμετρούσαν, αλλά το ποσό που είχαν στα χέρια τους ήταν 20 εκατομμύρια. Θυμωμένος λοιπόν ο ένας ληστής λέει:

- Ρισκάραμε τις ζωές μας για 20 εκατομμύρια, ενώ ο Διευθυντής με το πάτημα ενός κουμπιού καθάρισε 80 εκατομμύρι-α! Φαίνεται τελικά ότι είναι πιο επικερδές και ακίνδυνο να είσαι Διευθυντής Τράπεζας παρά ληστής!

Αυτό λέγεται: “KNOWLEDGE IS WORTH AS MUCH AS GOLD!”Ελληνιστί: “Η ΓΝΩΣΗ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ Ο ΧΡΥΣΟΣ!”

Ο Διευθυντής ήταν πολύ χαρούμενος, που με τη ληστεία κάλυψε τις καταχρήσεις του.

Αυτό λέγεται: “SEIZING THE OPPORTUINITY and DARING TO TAKE RISKS!”Ελληνιστί σημαίνει: “ΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ και ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΡΙΣΚΟ!”

Συγγνώμη αν είστε πτυχιούχος Οικονομολόγος…

Κατά τα άλλα, φίλοι και φίλες ανησυχείτε!

Στις Βρυξέλλες ακόμη μας επαινούν, ώστε να προλάβουν να μας φορτώσουν και όλα τα δικά τους λάθη εν αναμονή μιας ευκαιρίας για να μας αδειάσουν… που σημαίνει: “EXPLOIT every OPPORTUNITY”

Ελληνιστί: “ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΕΙΤΕ κάθε ΕYΚΑΙΡΙA!”

Το αλίευσα ΕΔΩ

35

19. Μαραθωνοδρόμος με ράσα και αστέρια!

«Ηθελα να δείξω ότι η Εκκλησία είναι κοντά στον

λαό και παρίσταται σε όλες τις εκδηλώσεις από τις

κοινωνικές έως τις αθλητικές. Γι’ αυτό συμμετείχα

στον Μαραθώνιο. Είδα ότι στον κόσμο άρεσε η

συμμετοχή μου. Από όπου περνούσα με χειροκρο-

τούσαν πολύ περισσότερο από τους υπολοίπους.

Κάποιοι μάλιστα μου ζητούσαν την ευχή μου. Την

έδινα ενώ έτρεχα!» Ο 43χρονος πατέρας

Αθανάσιος είναι ίσως ο μοναδικός δρομέας που

ξεχώρισε όσο κανένας άλλος από τους συμμετέχον-

τες στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Αν και

δεν τερμάτισε με χρόνο ρεκόρ, κατάφερε να κάνει τη

διαφορά, τρέχοντας με τα ράσα!

Ο 43χρονος είναι ιερέας και ζει στην Πτολεμαΐδα. Εχει μάλιστα και τον βαθμό του λοχαγού, αφού είναι στρατιωτικός

ιερέας και υπηρετεί στο Α’ Σώμα Στρατού. Πατέρας πέντε παιδιών και ερασιτέχνης δρομέας, πήρε την απόφαση να

τρέξει τα 42 χιλιόμετρα του Μαραθωνίου για να περάσει ένα μήνυμα για την Εκκλησία. «Με ενδιέφερε η συμμετοχή

στον αγώνα για να περάσω το μήνυμα που ήθελα. Ο κόσμος με υποδέχτηκε θερμά. Δεν άκουσα ούτε ένα αρνητικό

σχόλιο, το αντίθετο. Ενας μόνο μου ευχήθηκε του χρόνου να τρέξω χωρίς τα ράσα. Μα έτσι δεν θα καταλάβαινες ότι

είμαι ιερέας, του απάντησα» λέει στη «δημοκρατία» ο πατήρ Αθανάσιος.

Για να μπορέσει να συμμετάσχει τον Μαραθώνιο ο ιερέας πήρε την ευχή του μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και

Εορδαίας, ο οποίος χάρηκε με την απόφασή του να τρέξει με τα ράσα, αν και δεν ήταν υποχρεωμένος. «Ετρεξα με τα

ράσα για να περάσω το μήνυμα που ήθελα. Αλλιώς, χωρίς τα ράσα, δεν θα περνούσα κανένα μήνυμα» εξηγεί. Ο πατέ-

ρας Αθανάσιος Βλαχοδήμος τερμάτισε τελικά σε τέσσερις ώρες και 16 λεπτά, αν και είχε προπονηθεί, όπως λέει, για να

καλύψει την απόσταση σε τρεις ώρες και 40 λεπτά. «Καθυστέρησα επειδή έπαθα κάποιες κράμπες. Δεν ήταν ευτυχώς

κάτι επικίνδυνο, απλά μειώθηκε ο χρόνος μου. Παρά το γεγονός ότι έκανα αυτόν τον χρόνο, το χάρηκα πολύ. Εξάλλου,

όσοι τερματίζουν παίρνουν μετάλλιο. Αυτό είναι το νόημα του Μαραθωνίου, ο τερματισμός» κατέληξε μιλώντας στη

«δημοκρατία». Δημοκρατία

Το αλίευσα ΕΔΩ

20. ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Υπάρχει ένα όμορφο χωριό της Πιερίας, από το οποίο φαί-

νεται η κορυφή του Ολύμπου, ιερού βουνού των Αρχαίων

Ελλήνων, και η κορυφή του Άθωνος, ιερού βουνού των

Ορθοδόξων Χριστιανών. Πρόκειται για τη Ράχη, 16 χιλιό-

μετρα από την Κατερίνη. Έχει 500 κατοίκους και είναι κτισ-

μένη σε μία ράχη ανάμεσα στον Όλυμπο και στα Πιέρια.

Βρέθηκα εκεί στις 18 και 19 Οκτωβρίου ως ομιλητής στις

εκδηλώσεις υπό τον γενικό τίτλο ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ και εντυπωσι-

άσθηκα. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού πανηγυρίζουν τον

Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή και επί τρεις ημέρες εργάζονται χαμογελαστοί και αγαπημένοι μεταξύ τους για την επιτυχία

των εορταστικών εκδηλώσεων.

Μήνυμα ελπίδας για την εποχή της οικονομικής και πνευματικής κρίσης παίρνει κάθε επισκέπτης του όμορφου και πα-

ραγωγικού χωριού. Νέοι και μεγαλύτεροι καλλιεργούν τη γη, αλλά πιο σημαντικούς καρπούς παράγει η πνευματική και

πολιτιστική προσπάθεια που καταβάλλει ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Τα Πάτρια». Εδώ και 26 χρόνια μία ομάδα φιλοπ-

ροόδων κατοίκων της Ράχης έχει ιδρύσει έναν σύλλογο, τον οποίο θα ζήλευαν αντίστοιχες προσπάθειες μεγάλων πό-

λεων. Οργανώνουν κάθε χρόνο αυτόν τον τριήμερο εορτασμό με επίκεντρο την εκκλησία του Αγίου Λουκά και την Ορ-

θόδοξη παράδοσή μας σε συνδυασμό με τριήμερο επιστημονικό συνέδριο και με αναφορά στην Ιστορία του έθνους. Τα

Πάτρια υποστηρίζονται από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Κατερίνης, στον οποίο ανήκει πλέον το χωριό. Η

θεματολογία του συνεδρίου αλλάζει κάθε χρόνο. Εφέτος μιλήσαμε για τις διαστρεβλώσεις που επιχειρούν οι ανιστόρη-

τοι σχετικά με την Επανάσταση του 1821. Του χρόνου το τριήμερο θα είναι αφιερωμένο στους Βαλκανικούς Πολέμους

του 1912-13 και στην Επανάσταση του Λιτοχώρου το 1878, η οποία κράτησε ελληνική την Μακεδονία από τα σχέδια

της Μεγάλης Βουλγαρίας.

36

Με πνεύμα συνεργασίας οι κάτοικοι της Ράχης κάνουν ό,τι μπορούν για να επιτύχει ο τριήμερος εορτασμός και για να

μείνουν ευχαριστημένοι οι προσκεκλημένοι. Στον Ναό εκκλησιάζονται όλοι καταδεικνύοντας τη δύναμη της Ορθόδοξης

πίστης ως συνεκτικού δεσμού των απανταχού Ελλήνων. Στα επιστημονικό συνέδριο παρακολουθούν με προσοχή και

θέτουν σοβαρές ερωτήσεις. Κάθε βράδυ πρωταγωνιστούν σε πολιτιστικά δρώμενα. Παρακολούθησα το έργο του Ιά-

κωβου Καμπανέλλη «Παραμύθι χωρίς όνομα» από τον ερασιτεχνικό θίασο του χωριού και νόμιζα ότι έβλεπα επαγγελ-

ματίες. Ο Σύλλογος «Τα Πάτρια» διαθέτει καλαίσθητο και ευρύχωρο συνεδριακό κέντρο και ημιυπαίθριο χώρο για καλ-

λιτεχνικές εκδηλώσεις. Στο μεσημεριανό τραπέζι με τη συμμετοχή κατοίκων και προσκεκλημένων νομίζαμε ότι ζούσαμε

τα γεύματα αγάπης των πρώτων Χριστιανικών χρόνων. Αυτός είναι ο ελληνορθόδοξος κοινοτισμός, το πνεύμα αλλη-

λεγγύης και συνεργασίας, το οποίο κράτησε όρθιο το Γένος μας επί Τουρκοκρατίας.

Η Ράχη Πιερίας και οι εκδηλώσεις των «Πατρίων» μου έδωσαν χαρά και αισιοδοξία. Αναλογίσθηκα ότι ο Ελληνισμός

πάντα είχε τρόπους να ξεπερνά τις δυσκολίες, τις καταπιέσεις, τα προβλήματα. Έχει ο λαός μας λύσεις και οδοδείκτες

αρκεί να μην αποκόπτεται από τις ρίζες του, την Ορθοδοξία, την ιστορική συνείδηση, την αγάπη στα γράμματα, τον

σεβασμό στα ήθη και στα έθιμα. Φυσικά όλα αυτά δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται μόνον σαν αναφορά στο παρελθόν,

αλλά με προοπτική μέλλοντος και με δημιουργικό, εποικοδομητικό τρόπο. Στα αλάνθαστα μονοπάτια της παραδόσεως

περπατούμε για να βρούμε ξέφωτο, για να ξεδιψάσουμε από τις πηγές των Αγίων και των Ηρώων. Και με τη δική μας

προσπάθεια ανοίγουμε νέα μονοπάτια και δρόμους φωτεινούς, αφήνοντας κατά μέρος την γκρίνια, τη μιζέρια, την απα-

ισιοδοξία. Το ξέρω δεν είναι εύκολο. Τα προβλήματα της οικονομίας, της επιβιώσεως, της καθημερινότητας είναι πολλά

Αλλά είμαστε ικανοί για το καλύτερο, το αξίζουμε

Η Ράχη Πιερίας και ο σύλλογος «Τα Πάτρια», δίπλα στα λημέρια των κλεφταρματολών Λαζαίων, χτίζουν το μέλλον

επάνω σε ελληνορθόδοξα θεμέλια.

Το αλίευσα ΕΔΩ

21. Φθηνό σασί made in Greece μειώνει κατά 80% την τιμή των αυτοκινή-των

Μια πρωτοποριακή μέθοδο σχεδιασμού, που μπορεί να μειώσει το

κόστος κατασκευής ηλεκτρικών και υβριδικών αυτοκινήτων κατά

50%-80%, επινόησε ο μηχανολόγος-μηχανικός δρ Δημήτρης Χατ-

ζηδακακίδης.

Η καινοτομία «κρύβεται» σε μια νέα διάταξη αναρτήσεως και πλαι-

σίου για ηλεκτρικά και υβριδικά οχήματα, που αποτελεί παγκόσμια

ευρεσιτεχνία και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε κά-

ποια συμβατικά αυτοκίνητα. Το όφελος για τις αυτοκινητοβιομηχανί-

ες και τον καταναλωτή προκύπτει από τη δημιουργία ενός πολύ

φτηνού σασί, που «χτίζεται» γύρω από τις μπαταρίες, έχει τέσσερα κοινά υποσυστήματα και μπορεί να αποτελέσει

βάση για την κατασκευή πολλών τύπων οχημάτων. «Αντίστοιχοι τύποι σασί μπορούν να σχηματίσουν από μικρό

500αράκι έως μεγάλο 5θυρο, πολυμορφικό, φορτηγάκι, βανάκι, σπορ ανοιχτό ή κλειστό αυτοκίνητο», λέει ο κ. Χατζη-

δακακίδης.

Κινητήρας

Αντί για τις τέσσερις διαφορετικές συμβατικές αναρτήσεις που χρησιμοποιούνται σήμερα σε κάθε γωνία του πλαισίου

τοποθετείται ο ίδιος τύπος ανάρτησης, εφοδιασμένος με έναν ηλεκτροκινητήρα. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια

ενιαία, ελαφριά και συμπαγής ενότητα, που επιτρέπει την αποθήκευση μπαταριών στο κέντρο του πλαισίου, του χαρίζει

ακαμψία και προσδίδει στο αυτοκίνητο ευελιξία και άνεση.

Το νέο, ευέλικτο και φτηνό πλαίσιο, με τις ηλεκτρονικές επεμβάσεις που μπορούν να γίνουν, εξασφαλίζει στο όχημα τα

πλεονεκτήματα και χαρακτηριστικά ενός πολύ ακριβότερου αυτοκινήτου, και «εξαφανίζει» το κύριο μειονέκτημά του, το

υψηλό κόστος. «Με αυτήν την τεχνική, ένα συμβατικό αυτοκίνητο που πωλείται σήμερα στην αγορά προς 15.000 ευρώ

θα μπορούσε να αντικατασταθεί από ένα ηλεκτρικό ή υβριδικό με τιμή πώλησης 8.000 ευρώ. Στην περίπτωση πιο ακ-

ριβών οχημάτων, που σήμερα πωλούνται προς 80.000 ευρώ, αυτή η τεχνική θα επέτρεπε την κατασκευή αυτοκινήτων

που θα πωλούνταν με 30.000 ευρώ (οχήματα με active springing, active damping, active handling)».

Η πρωτοποριακή διάταξη αναρτήσεως και πλαισίου για ηλεκτρικά και υβριδικά οχήματα δεν είναι πάντως η μοναδική

καινοτομία που «κοσμεί» το βιογραφικό του κ. Χατζηδακακίδη. Απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, συνέχισε τις σπουδές

του στο Imperial College, στο Λονδίνο, και ύστερα επιλέχθηκε από τον φημισμένο σχεδιαστή αυτοκινήτων Μπρούνο

Σάκο, για να εργαστεί στη Mercedes.

37

Σχεδιαστικές λύσεις

Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του, που υιοθετήθηκε από πολλούς κατασκευαστές, ήταν ο σχεδιασμός εξωτερικού καθρέφ-

τη με ενσωματωμένα φλας. Αργότερα άρχισε να συνεργάζεται με τη Fiat και πρότεινε εκατοντάδες σχεδιαστικές λύσεις.

Ανάμεσά τους, η κατασκευή τετράθυρου οχήματος με εμφανή χερούλια μόνο στις μπροστινές πόρτες, που υλοποιήθη-

κε στην Alfa Romeo 156.

Δραστηριοποιήθηκε στους τομείς ενεργού και προσαρμοστικής δυναμικής και αεροδυναμικής οχημάτων, προσκλήθηκε

από πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια για ομιλίες σε θέματα σχεδιασμού, ενώ το 1999 κέρδισε το πρώτο βραβείο του

Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος για τη μεταπτυχιακή/διδακτορική διατριβή του. Συμμετείχε σε πολύ σημαντικά

projects και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό καινοτόμων οχημάτων, με αποτέλεσμα την υποβολή σειράς

διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας παγκοσμίως.

Γεράσιμος Κόντος

"δημοκρατία"

Το αλίευσα ΕΔΩ

22. Οι ελιές και το λάδι έχουν αντικαρκινική δράση

ΜΕΛΕΤΗ ΟΜΟΓΕΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΑΒΕΥΤΕΙ

Καταναλώνοντας 3-4 ελιές τη μέρα ή 3 κουταλιές της σούπας

ωμό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο προστατεύετε τον οργανισμό

σας από τον καρκίνο. Μία πολυφαινόλη που περιέχει η ελιά, η

υδροξυτυροσόλη, καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και εμπο-

δίζει τον πολλαπλασιασμό τους.

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μελέτη του ομογενή επιστήμονα

Τομ Καραγιάννη, διευθυντή του Τμήματος Μοριακής και Γονιδιακής

Έρευνας του Ινστιτούτου Baker της Μελβούρνη. Συγκεκριμένα, ο κ.

Καραγιάννης τονίζει ότι για να υπάρξουν οφέλη στην υγεία από την

κατανάλωση λαδιού και ελιών θα πρέπει κανείς να καταναλώνει είτε 50 ml ωμού παρθένου ελαιολάδου, είτε 3-4

ελιών την ημέρα ή ακόμη και συνδυασμό αυτών.

Παράλληλα ο ομογενής επιστήμονας τονίζει ότι η αντικαρκινική επίδραση της υδροξυτυροσόλης in vitro και in vivo είναι

δύσκολο να αμφισβητηθεί λόγω του μεγάλου αριθμού των αποδείξεων που υπάρχουν.

Η υδροξυτυροσόλη εκτός από την ελιά υπάρχει και στο κρητικό δίκταμο, στη λεβάντα, στη λουίζα, στα σταφύλια,

στα χαρούπια και στην αγριομυρτιά.

Η μελέτη του κ. Καραγιάννη θα βραβευτεί αύριο στο πλαίσιο της 2ης Διεθνούς Ιατρικής Ολυμπιάδας, έδειξε ότι η

υδροξυτυροσόλη καταστρέφει τα καρκινικά ερυθρολευχαιμικά κύτταρα Κ562 αλλά όχι τα μονοπυρηνικά κύτ-

ταρα του περιφερικού αίματος.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ

38

23. Αναρτήσεις μηνός Νοεμβρίου 2013

Άγνωστοι Έλληνες: Η Ελλάδα υπό το Αιγαίο

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής (ΙΔ΄Λουκ...

΄Εκκληση της Χαράς Νικοπούλου για στήριξη στο έργο...

Δεν έκλεισαν την υπόθεση Βατοπαιδίου για λόγους πο...

ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ (ε-νημέρωση 2η)

Άγνωστοι Έλληνες: Οι Γκρεκίγια της Τυνησίας

” Ουρανός και Γη: Περιήγηση στην έκθεση Βυ-ζαντινής...

Συγκλονιστικό Βίντεο: Ο Άγιος Γεράσιμος καί-ει δαιμ...

Η Αγκυρα, το χρώμιο και ο χρυσός των Εβρα-ίων και ό...

Φιάσκο μεγατόνων η σύλληψη του "χρυσαυγί-τη" ταγματ...

ΔΗΜΑΡάτων έργα…

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής (ΙΓ΄ Λου...

Γιαγιά να με περιμένεις!

ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η λανθασμένη επιλογή της διάλυσης του ισ-τορικού Σώ...

Εορτή των Ενόπλων Δυνάμεων - Εορτή των Εισοδίων τη...

Περιστατικά που παραπέμπουν στον Μεσαί-ωνα - Νορβηγ...

Εξαιρετικό αφιέρωμα στον Ιωάννη Καποδίσ-τρια (εκπομ...

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝ-ΤΟΥ

Ποιός κάνει 'κουμάντο' μέσα στήν οἰκογένεια; (Γέρο...

Σκάνδαλα " ΠΑΣΟΚ-ΝΔ¨

Δεν είναι όλοι όργανα της Άγκυρας…

Ἡ Ρωμανία-Ρωμηοσύνη

Η παραβολή του άφρονος πλουσίου(Κυριακή Θ Λουκά)

Ἕλληνες βουλευτές ἀρνοῦνται τὴ χριστιανική πίστη!

Μαραθωνοδρόμος με ράσα και αστέρια!

Το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Κονγκρέσο ζητεί από την Ευρωπ...

Έλληνας καθηγητής δημιουργεί νέο τύπο «α-όρατου μαν...

ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΜΕΧΡΙ... ΓΡΑΙΚΟΙ Ιστορία & ονο-μασίες των ...

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής (Θ΄ Λουκ...

Εκμεταλλευθείτε κάθε ευκαιρία! (απίστευτο…)

Φθηνό σασί made in Greece μειώνει κατά 80% την τιμ...

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ! Ο μητροπολίτης Μόρφου μιλά για μία ...

ΤΟ 1925 ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ. «Γιατί επέτρεψε ...

Ο ηρωικός παπα-Αλέξανδρος Παπαλέξης (μια ιστορία τ...

ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΒΙΒ-ΛΙΑ ΣΤΑ ΠΟΜΑΚΙΚΑ...

Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναί-κα(Αγ.Γρηγόριος Θεολόγ...

1.743.806 Ευρωπαίοι πολίτες αντίθετοι στις έρευνες...

” Η έκθεση του Κωνσταντίνου Δοξιάδη για τις πολεμι...

Οι ελιές και το λάδι έχουν αντικαρκινική δράση

Άγνωστοι Έλληνες: Αφρικανικοί σταθμοί στο ταξίδι τ...

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής (Η΄ ΛΟΥΚ...

Ο π. Μάρκελλος Καρακαλληνός (†2006), μιλά για τον ...

ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑ-ΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΕΟΡΤΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ - ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟ-ΠΟΡΙΑΣ

Οι Άγγελοι κατά την Αγία Γραφή. Επί τη εορτή των Α...

Σσστ!!! Επιλογές 2013-3ο Έτος-33ο Τεύχος

Ἡ Διαθήκη τῆς Μάνας

Ιωάννης Βατάτζης: Πρότυπο για κάθε Έλληνα κυβερνήτ...

H ασκητική ζωή της οικογένειας (γέροντος Μάρκελλου...

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ Μέλος της Το-υρκικής Ένωση...

Άγνωστοι Έλληνες: «Οι ακρίτες του Ελληνισ-μού» στον...

Η χριστιανική συζυγία: Συμβουλές προς τον σύζυγο (...

Αικατερίνη Χατζηγεωργίου: η δασκάλα του Μακεδονικο...

Υποσμηναγός Νίκος Παρούσης...Αθάνατος! Είδε το σχο...

Οι 75 δολοφονίες, από τις αριστερές παρθένες της μ...

Nομοθετούν για να την γλυτώσουν! Ακυρώνο-υν τις μην...

"Άμεση έξοδος από τα Μνημόνιο γιατί αλλιώς θα ωχρι...

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής (Ε΄Λουκά...

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, "Ὁ

ἀνθελληνισμὸς τοῦ...

Θα ψωνίζουμε την εβδομάδα από τα καταστή-ματα που θ...

Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Η ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1912-...

Β.Πολύδωρας: "Θα έχουμε εξέγερση αν θελή-σετε να δη...