Ραψωδίες κ, λ, μ, ν

Οι Αλκίνου Απόλογοι συνεχίζονται…

κΝησί του Αιόλου

Λαιστρυγόνες

Κίρκη

ΑίολοςΈνα μήνα στο πλωτό νησί του

Ασκός με ενάντιους ανέμους

Σε 9 μέρες αντικρίζουμε την Ιθάκη

Ενώ κοιμόμουν, οι σύντροφοί μου άνοιξαν τον ασκό νομίζοντας ότι έχει θησαυρό!

ΑίολοςΤρικυμία που μας γυρνά στον Αίολο.

Ο Αίολος με διώχνει αυτή τη φορά

ως θεομίσητο (κατάλαβε ότι κάποια θεϊκή κατάρα

κατέτρεχε τον Οδυσσέα)

ΛαιστρυγόνεςΜετά από έξι μέρες στη χώρα τους.

Λαιστρυγόνες: γίγαντες ανθρωποφάγοι

Κατέστρεψαν πετροβολώντας 11 καράβια μου με το πλήρωμά τους.

Το δικό μου σώθηκε, γιατί το είχα δέσει έξω από το λιμάνι προνοώντας.

ΚίρκηΆφιξη στην Αία

2 ομάδες των 22 αντρών η καθεμία.

επικεφαλής ομάδων: εγώ και ο Ευρύλοχος.

Η ομάδα του Ευρύλοχου κληρώθηκε για εξερεύνηση

ΚίρκηΠροσφορά από την Κίρκη μαγικού κυκεώνα.

Μεταμόρφωση των συντρόφων μου σε χοίρους!

Μόνος διασωθείς ο Ευρύλοχος, που με ενημερώνει σχετικά.

ΚίρκηΜαγικό αντιβότανο του Ερμή και

συμβουλές του για την αντιμετώπιση της μάγισσας.

Υποχρέωσα την Κίρκη να ξαναδώσει στους συντρόφους μου την ανθρώπινη μορφή τους.

Παραμονή στο παλάτι της για ένα χρόνο.

ΚίρκηΌταν θυμηθήκαμε τον νόστο, η

Κίρκη δεν έφερε αντιρρήσεις, αλλά

μου είπε ότι πρέπει να κατεβώ πρώτα στον Άδη,

για να πάρω πληροφορίες για το νόστο μου από τον μάντη Τειρεσία.

ΚίρκηΚατά την αναχώρηση ο Ελπήνορας ζαλισμένος από το πολύ κρασί έπεσε από το δώμα και σκοτώθηκε.

Στη βιασύνη μας τον αφήσαμε άταφο.

λ, Νέκυια: η περιπέτεια στον ΆδηΤην ομήρικη

εποχή θεωρούσαν τη Γη σαν έναν επίπεδο δίσκο περιβαλλόμενο από τον Ωκεανό.

Ο ουρανός υψωνόταν πάνω από τη Γη σαν αναποδογυρισμένη κούπα.

Ο Άδης ήταν κάτω από τη Γη.

λΟδηγίες Κίρκης.

Αία-Ωκεανός-Αχέροντας-είσοδος Κάτω Κόσμου

Χοές σους νεκρούς, θυσία προβάτων στον Πλούτωνα.

Πλήθος νεκρών γύρω από τα σφάγια, για να πιουν αίμα και να θυμηθούν τον Επάνω Κόσμο και να μιλήσουν.

λΠρώτη η ψυχή του Ελπήνορα.

Ζήτησε να κάψω το σώμα του (γεωμετρική συνήθεια, όχι μυκηναϊκή, αναχρονισμός) και

Να υψώσω τύμβο με καρφωμένο πάνω του το κουπί του.

λΈπειτα ο μάντης Τειρεσίας:

Τι μπορεί να συμβεί στο νησί του Ήλιου,

στην Ιθάκη,

τι πρέπει να κάνω μετά τον νόστο μου.

λ

Τρίτη η μητέρα μου η Αντίκλεια:

Πληροφορίες για τη γυναίκα μου, το γιο μου και τον πατέρα μου,

καθώς και για την αιτία του θανάτου της.

λΜετά πλήθος γυναικών (συζύγων

και θυγατέρων διάσημων ηρώων) έπινε αίμα και εξιστορούσε το γεγονός της.

Ας σταματήσω’ είναι ώρα για ύπνο!

Οι Φαίακες άκουγαν μαγεμένοι και ζήτησαν να συνεχίσει ο Οδυσσέας.

λΑγαμέμνονας

Αχιλλέας

Αίαντας

Ηρακλής

Τα πλήθη των νεκρών θορυβούσαν κι εμείς, φοβισμένοι, επιστρέψαμε στο καράβι.

Αχιλλέας: Mη θες να με παρηγορήσεις για τον

θάνατό μου, Oδυσσέα γενναίε·θα προτιμούσα πάνω στη γη να ζούσα, κι ας ξενοδούλευα σε κάποιον,άκληρο πια που να μην έχει και μεγάλο βιος, παρά να είμαι ο άρχοντας στον κάτω κόσμο των νεκρών.

μΣειρήνες

Σκύλλα

Χάρυβδη

Βόδια του Ήλιου

μΕπιστροφή στην Αία, ενταφιασμός

Ελπήνορα.

Προειδοποίηση και οδηγίες από Κίρκη για μελλοντικούς κινδύνους: Σειρήνες, Συμπληγάδες Πέτρες, Σκύλλα, Χάρυβδη, βόδια Ήλιου στη Θρινακία.

Σειρήνες: κερί στα αυτιά συντρόφων, δεμένος εγώ στο κατάρτι.

μΣυμπληγάδες Πέτρες.

Κοντά στη Σκύλλα, για να αποφύγουμε τη Χάρυβδη.

Απώλειες από Σκύλλα (6 κεφάλια): 6 σύντροφοι

μΘρινακία

Αντίθετος ο Ευρύλοχος με την πρότασή μου να μην αράξουμε εκεί.

Υποχώρησα μπροστά στη θέληση κι των υπολοίπων αλλά τους όρκισα να μην αγγίξουν τα ιερά ζώα του θεού.

μΈνας μήνας παραμονής στη Θρινακία λόγω

νοτιά.

Τα τρόφιμα τέλειωσαν.

Όταν αποκοιμήθηκα, με παρότρυνση του Ευρύλοχου οι σύντροφοί μου έσφαξαν τα καλύτερα βόδια του Ήλιου.

Ο Ήλιος αποσπά από τον Δία την υπόσχεση ότι θα κεραυνοβολήσει το καράβι μας.

μΜετά από φαγοπότι 6 ημερών, αποπλεύσαμε την 7η μέρα.

Ο Δίας σηκώνει θύελλα μεσοπέλαγα και κεραυνοβολεί το καράβι μας.

Όλοι οι σύντροφοι νεκροί.

Γ. ΣεφέρηςOι σύντροφοι στον Άδη

Aφού μας μέναν παξιμάδιατι κακοκεφαλιάνα φάμε στην ακρογιαλιά του ήλιου τ' αργά γελάδια που το καθένα κι ένα κάστρογια να το πολεμάςσαράντα χρόνους και να παςνα γίνεις ήρωας κι άστρο!Πεινούσαμε στης γης την πλάτη,σα φάγαμε καλάπέσαμε εδώ στα χαμηλάανίδεοι και χορτάτοι.

Γ. PίτσοςΣυγγνώμη

Tι να σου κάνουν; – άνθρωποι ήταν. Mόλις σώθηκεστου καραβιού τ' αμπάρι το κρασί και το αλεύρι, υπομονέψαν κάμποσο,κάτι ψαρέψαν με τ' αγκίστρια –ψιλοπράματα– πού να χορτάσεις; Tέλοςβάλαν τις πλατυμέτωπες γελάδες του Ήλιου στο μαχαίρι· κι ας βελάζανσα βόδια αληθινά τα κρέατα στις σούβλες, κι ας περπάταγαντα γδαρμένα τομάρια· ο Eυρύλοχος και οι άλλοι τα γλεντήσανε. O πολυμήχανος γλυκοκοιμόταν στο γρασίδι. Δεν τους πρόλαβε.Oι προειδοποιήσεις δε χρησίμεψαν σε τίποτε.Tα πάρα πέρα, τα μετά τη Θρινακία, τα ξέρουμε. Άλλωστεκι αυτά κι εκείνα ήταν της μοίρας – αναπόφευκτα, που λένε.Πήγανε, μια φορά, χορτάτοι – ποιος θα τους κατηγορήσει;

μΠιασμένος στην καρίνα

παρασύρθηκα προς τη Χάρυβδη την ώρα που ρουφούσε τη θάλασσα.

Γλίτωσα πιασμένος από μια αγριοσυκιά.

Μετά από 9 μέρες έφτασα στο νησί της Καλυψώς.

ν 1-20934η μέρα της Οδύσσειας.

Ετοιμασία του καραβιού.

Γεύμα αποχαιρετιστήριο στα ανάκτορα με σπονδές στους θεούς.

Απόπλους το βράδυ από τη Σχερία.

ν 1-209Την αυγή της 35ης ημέρας φτάνει το καράβι

στο λιμάνι του Φόρκυνα στην Ιθάκη.

Οι Φαίακες αποθέτουν τον Οδυσσέα κοιμισμένο στο λιμάνι, αφήνουν παράμερα τα δώρα και φεύγουν για τη Σχερία.

Ο Ποσειδώνας παραπονιέται στον Δία για τους απογόνους του Φαίακες που βοήθησαν τον Οδυσσέα και αποσπά το δικαίωμα να τους εκδικηθεί.

ν 1-209Πέτρωσε το καράβι τους τη στιγμή που

πλησίαζε τη Σχερία.

Ο Αλκίνοος θυμήθηκε μια παλιά μαντεία και ζήτησε από όλους να σταματήσουν στο εξής το προβάδισμα των ξένων.

Θυσία στον Ποσειδώνα για να μην περικλείσει την πόλη τους με βουνό.

Αιτιολογικοί μύθοιKάτω απ' το βουνό του Παντοκράτορα,

αντίκρυ στο μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας, είναι στην άκρη του πελάγου ένα καράβι μαρμαρωμένο με τα κατάρτια του και όλα του τα ξάρτια. Aυτό ήταν καράβι Aλτζερίνικο και ερχόταν να κουρσέψει το μοναστήρι. Σαν το είδαν από μακριά οι καλόγεροι, βγήκαν και τ' αγνάντευαν και ο Γούμενος με το θυμιατό και το σταυρό στα χέρια παρακάλεσε το Θεό κι είπε: «Θεέ μου, αν αυτό το καράβι έρχεται για καλό, καλώς να 'ρθει, αν για κακό, μάρμαρο εκεί να μείνει». Kαι ο Θεός τον άκουσε κι εμαρμάρωσε το καράβι και στέκεται κει από τότε.

(N. Πολίτης, Παραδόσεις, αρ. 286)