11
Θεσσαλονίκη Αξιοθέατα

Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

  • Upload
    -

  • View
    250

  • Download
    2

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη

Αξιοθέατα

Page 2: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Λευκός Πύργος

Στην αρχή ονομαζόταν Πύργος του Λέοντος, όπως αναφέρει τουρκική επιγραφή του 1535-1536, η οποία υπήρχε στην είσοδό του εξωτερικού περιβόλου (τώρα κατεδαφισμένος) και η οποία μάλλον αναφερόταν στη χρονολογία κατασκευής του περιβόλου.

Page 3: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Ρωμαϊκή Αγορά Η ρωμαϊκή Αγορά (φόρουμ) είναι έργο

του 2ου- 3ου αιώνα μ. Χ. και η στοά της ήταν διπλή, με κίονες που είχαν ανάγλυφες παραστάσεις (σήμερα φυλάσσονται στο Λούβρο). Σήμερα διοργανώνονται εκθέσεις στην περιοχή της στοάς. Αξιόλογα είναι η πλατεία, τα λουτρά και το ωδείο, που χρησιμοποιείται ως θερινό θέατρο. Στην αγορά υπήρχε μια συστοιχία κιόνων που αποτελούνταν από οκτώ ειδώλεια. Τα αγάλματα αυτά ήταν της Μαινάδας, του Διονύσου, της Αριάδνης, της Λήδας, του Γανυμήδη, του Διόσκουρου, της Αύρας και της Νίκης και ήταν γνωστά στους Θεσσαλονικείς ως οι "μαγεμένες". Οι μαγεμένες (las incantadas στα ισπανοεβραϊκά) μεταφέρθηκαν στο μουσείο του Λούβρου το 1864 από τον Γάλλο παλαιογράφο Εμμανουέλ Μιλέρ, όπου βρίσκονται ακόμα.

Page 4: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Καμάρα Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία

της Θεσσαλονίκης είναι η Θριαμβική Αψίδα τουΓαλερίου, γνωστή και ως Καμάρα, που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή απόσταση από την Ροτόντα. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης.

Η Καμάρα είναι κτίσμα της εποχής της Ρωμαϊκής «Τετραρχίας» (αρχές 4ου μ.Χ. αιώνα) και αποτελεί το ένα σκέλος (δυτικό) μίας στεγασμένης στοάς, που σχηματιζόταν από αψίδες και τόξα. Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών. Η θριαμβική αυτή αψίδα ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) και αποτελούσε μέρος του λεγόμενου Γαλεριανού συγκροτήματος (Ρωμαϊκά Ανάκτορα), που αναπτύσσονταν κύρια νοτιοδυτικότερα, στις σημερινές πλατείες Ναυαρίνου και Ιπποδρομίου.

Page 5: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Ροτόντα H Ροτόντα είναι κτίσμα το οποίο

προοριζόταν για μαυσωλείο του Γαλέριου. Λόγω της μη χρήσης του αργότερα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό του Αγίου Γεωργίου και συμπεριλήφθηκε στα Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.[1] Πρόκειται για θολωτό στρογγυλό κτίσμα του 4ου αιώνα, όμοιο με τοΠάνθεον στη Ρώμη. Κτίστηκε στα χρόνια του ΚαίσαραΓαλέριου γύρω στο 304 μ.Χ. ενώ προοριζόταν ως ναός του Δία ή των Καβείρων, ή ως Μαυσωλείο του Γαλέριου. Ωστόσο, εξαιτίας του θανάτου του Γαλέριου το 311 μ.Χ., η Ροτόντα έμεινε κενή χωρίς χρήση.

Page 6: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Βυζαντινό Μουσείο Το Μουσείο Βυζαντινού

Πολιτισμού είναι μουσείο που βρίσκεται στη Λεωφόρο Στρατού, απέναντι από το Πεδίον του Άρεως, στη Θεσσαλονίκη. Αποτελεί ειδική περιφερειακή μονάδα[1] του Υπουργείου Πολιτισμού. Από την έναρξη λειτουργίας του Μουσείου, το 1994, εκδίδεται περιοδικό, το πρώτο στο είδος του που δημιουργήθηκε από ελληνικό κρατικό μουσείο. Οι 11 αίθουσες του μουσείου άνοιξαν σταδιακά ως το 2004. Το 2005, το μουσείο τιμήθηκε με το «Βραβείο Μουσείου» του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Page 7: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Πολεμικό Μουσείο Το Πολεμικό Μουσείο

Θεσσαλονίκης εγκαινιάστηκε στις 27 Οκτωβρίου του 2000 και βρίσκεται στο Πεδίον του Άρεως, κοντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης.

Στεγάζεται σε κτήριο που κατασκευάστηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα από τον Ιταλό Βιταλιάνο Ποσέλι. Στο πωλητήριο διατίθενται προς πώληση οι εκδόσεις του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, του Πολεμικού Μουσείου, ιστορικά βιβλία και αναμνηστικά. Παράλληλα, λειτουργεί βιβλιοθήκη με πλούσια βιβλιογραφία για τα στρατιωτικά θέματα και την ιστορία της Ελλάδας. Εξάλλου, τους χώρους του μουσείου συμπληρώνει ένα αμφιθέατρο με εξήντα θέσεις, καθώς και μία αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, εξοπλισμένα με όλα τα σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, στα οποία οργανώνονται συνέδρια, διαλέξεις και διάφορες εκδηλώσεις.

Page 8: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Άγιος Δημήτριος Ο ναός του Αγίου Δημητρίου αποτελεί

ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στην ομώνυμη οδό και είναι πεντάκλιτη βασιλική με εγκάρσιο κλίτος και με πλούσιο ζωγραφικό και μαρμάρινο διάκοσμο με περίτεχνα κιονόκρανα. Στο υπόγειο του ναού βρίσκεται ο χώρος μαρτυρίου του Αγίου. Από τα ψηφιδωτά του, ξεχωρίζει αυτό που απεικονίζει τον ίδιο τον άγιο με δύο μικρά παιδιά και ένα άλλο, που απεικονίζει τον άγιο ανάμεσα στον επίσκοπο και στον έπαρχο οι οποίοι ανακαίνισαν το ναό. Ο σημερινός ναός κτίστηκε από τον επίσκοπο Ιωάννη τον 7ο αιώνα, στα ερείπια παλαιότερου ναού.

Το σημερινό κτίσμα είναι ξυλόστεγο χωρίς θόλο και οι διαστάσεις κάτοψής του είναι 43,58 μ. (μήκος) και 33 μ. (πλάτος).[1]

Page 9: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Κάστρα Το Φρούριο του Επταπυργίου, γνωστό

και με την οθωμανική ονομασία Γεντί Κουλέ (Yedi Kule), βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης, εντός της Ακρόπολης. Αποτελείται από δύο ενότητες: το βυζαντινό φρούριο, το οποίο συνθέτουν δέκα πύργοι με τα μεταξύ τους μεσοπύργια διαστήματα και τον περίδρομο, καθώς και τα νεότερα κτίσματα των φυλακών, που έχουν κτιστεί εντός κι εκτός του φρουρίου. Οι πύργοι της βόρεια πλευράς αποτελούν τμήματα του παλαιοχριστιανικού τείχους της Ακρόπολης, ενώ αυτοί της νότιας προστέθηκαν πιθανότατα κατά τους μεταβυζαντινούς χρόνους, σχηματίζοντας τον κλειστό πυρήνα του φρουρίου.

Page 10: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

Βασιλικό Θέατρο Το Βασιλικό Θέατρο ιδρύθηκε το 1900 υπό τη

διεύθυνση του Άγγελου Βλάχου - ο οποίος όμως αποχώρησε πριν από την έναρξη των παραστάσεων - και λειτούργησε με προσκλήσεις . Στις 24 Νοεμβρίου του 1901 έγινε η πρεμιέρα του θεάτρου η οποία περιελάμβανε έναν μονόλογο από τη «Μαρία Δοξαπατρή» του Βερναρδάκη και τα κωμικά μονόπρακτα «Ο θάνατος του Περικλέους» (του Δ. Κορομηλά) και «Ζητείται υπηρέτης»» (του Χ. Αννίνου) υπό τη συνοδεία ζωντανής ορχήστρας. Παράλληλα, ιδρύθηκε και η Βασιλική Δραματική Σχολή με καθηγητές τους Θωμά Οικονόμου και Αριστοτέλη Κουρτίδη. Το θέατρο θα κλείσει το 1908, με τελευταία παράσταση στις 29 Απριλίου της χρονίας εκείνης, έχοντας ανεβάσει 144 έργα, και με 644 παραστάσεις. Από αυτά τα 28 ήταν νεελληνικά και τα 17 πρωτοπάιχτηκαν στη σκηνή του.

Το Βασιλικό θέατρο, με σκηνοθέτη τον Θωμα Οικονόμου και πρωταγωνίστριες την ΑικατερίνηΒερώνη,και τη Μαρίια Κοτοπούλη απότελεσε το αντίπαλο δέος στη «Νέα Σκηνή» του Χρηστομάνου. Το 1903 έγινε η αιτία ισχυρών παθών και διχονοιών, με την παράσταση της τριλογίας "Ορέστεια", που συνοδεύτηκε από θερμά επεισόδια τα οποία προκάλεσε η γλωσσική διαμάχη για την πεζή μετάφραση σε συντηρητική δημοτική του Γ. Σωτηριάδη, γνωστά και ως Ορεστειακά, (με δύο νεκρούς και επτά τραυματίες).

Page 11: Εργασία για τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης

ΤΕΛΟΣ

Τέλιος Θανάσης

Πληροφορίες: Βικιπαίδεια