Η Δ’ Τάξθ επιςκζπτεται το ελαιοτριβείο του

κ. Ξενάκθ

Αρχικά φτιάξαμε τθ γραμμι μασ ςτο ςχολείο.

Μετά βάλαμε πλϊρθ για το ελαιοτριβείο.

Ρερπατιςαμε …

… περπατιςαμε …

… είδαμε τα περιβόλια τθσ γειτονιάσ μασ…

…. είδαμε ζνα μαγγανοπιγαδο ςε γειτονικό κτιμα …

… και μετά από λίγθ ϊρα φτάςαμε ςτο ελαιοτριβείο!!! Εκεί μάσ υποδζχτθκε πολφ εγκάρδια ο

ιδιοκτιτθσ του ελαιοτριβείου ο κ. Γρθγόρθσ Ξενάκθσ και ξεκινιςαμε

τθν ξενάγθςθ.

Στθν είςοδο μασ περίμενε καμαρωτι θ «παλάντηα», μία παραδοςιακι ηυγαριά βαριϊν

αντικειμζνων, τθν οποία χρθςιμοποιοφν ακόμα και ςιμερα ςτο ελαιοτριβείο, για να ηυγίηουν τισ ελιζσ των ελαιοπαραγωγϊν.

Μετά το μάτι μασ ζπεςε ςτα μθχανιματα επεξεργαςίασ των ελιϊν και περάςαμε ςτο

«ηουμί» τθσ υπόκεςθσ. Εξερευνϊντασ μάκαμε πολλά!

Μάκαμε ότι αρχικά οι καρποί τθσ ελιάσ ςυγκεντρϊνονται ςε ζναν ειδικό

χϊρο ζξω από το ελαιοτριβείο.

Στθ ςυνζχεια προχωροφν ςε ζναν κλειςτό (για να μθν υπάρχουν

απϊλειεσ) κυλιόμενο διάδρομο ςτο εςωτερικό τμιμα του ελαοτριβείου.

Ζπειτα με τθ βοικεια ενόσ μθχανιματοσ παραγωγισ αζρα διαχωρίηονται τα φφλλα από

τουσ καρποφσ.

Ακολουκεί το πλφςιμο των καρπϊν και θ πολτοποίθςθ τουσ ςτον ςπαςτιρα.

Στον ςπαςτιρα πολτοποιείται και θ ψφχα και το κουκοφτςι τθσ ελιάσ.

Από εκεί και πζρα τα μθχανιματα αναλαμβάνουν τον διαχωριςμό.

Αλλοφ ςυγκεντρϊνεται θ πυρινα (οι πυρινεσ = τα κουκοφτςια των ελιϊν)

που είναι το ςτερεό μζροσ κι αλλοφ …

… το υγρό μζροσ (νερό και λάδι).

Πλα τα παραπάνω είχαμε τθ δυνατότθτα να τα παρατθριςουμε

από κοντά και με …

… υπότιτλουσ!!! Χι χι!!!

Ξαφνικά όμωσ μάσ δθμιουργικθκε μία απορία: «Τι γίνονται όλα αυτά τα κουκοφτςια που περιςςεφουν;»

Ο κ. Ξενάκθσ τότε μάσ εξιγθςε ότι από τθν πυρινα παράγεται το πυρθνζλαιο (που χρθςιμοποιείται κυρίωσ ςτισ καφςεισ).

Μάλιςτα μάσ ζδειξε και ζναν καυςτιρα ςτο ελαιοτριβείο του που …

… καίει κουκοφτςια!!! Δθλαδι πυρθνζλαιο!!!

Αν δε μασ πιςτεφετε ορίςτε και οι αποδείξεισ:

Στο τζλοσ τθσ ξενάγθςθσ πιραμε και μία ςυνζντευξθ από τον κ.

Ξενάκθ, με ερωτιςεισ που είχαμε καταγράψει από πριν ςτθν τάξθ μασ. Οι τρεισ εκπρόςωποι τον

ομάδων μασ ρωτοφςαν κι εκείνοσ απαντοφςε:

Ξανκι: «Μπορείτε να μασ πείτε πότε ιδρφκθκε το ελαιοτριβείο;»

Κ. Ξενάκθσ: «Το 1936.»

Ξανκι: «Από ποιουσ χτίςτθκε;»

Κ. Ξενάκθσ: «Από τον πατζρα μου, τον Στζφανο Ξενάκθ.»

Ξανκι: «Γιατί διαλζξατε αυτι τθν περιοχι; Υπιρχαν πολλοί ελαιϊνεσ τα παλαιότερα χρόνια ςτα Λιβάδια; Ρερίπου πόςοι;»

Κ. Ξενάκθσ: «Φτιάξαμε εδϊ το ελαιοτριβείο γιατί ιταν δικό μασ το κτιμα. Βζβαια υπιρχαν και πολλά περιβόλια με εςπεριδοειδι και ελιζσ τριγφρω.»

Κωνςταντίνοσ: «Υπιρχαν πολλοί ελαιοπαραγωγοί τα παλαιότερα χρόνια ςτα Λιβάδια; Ρερίπου πόςοι;»

Κ. Ξενάκθσ: «Υπιρχαν αρκετοί. Σχεδόν κάκε ςπίτι είχε τισ ελιζσ του και οι άνκρωποι ζφτιαχναν λάδι για να ικανοποιιςουν τισ κακθμερινζσ τουσ ανάγκεσ.»

Κωνςταντίνοσ: « Σιμερα υπάρχουν αρκετοί ελαιϊνεσ ςτθν περιοχι;

Ρερίπου πόςοι;»Κ. Ξενάκθσ: «Σιμερα ζχει λίγα κτιματα διάςπαρτα ςε όλθ τθν περιοχι. Είναι όςα ζχουν απομείνει και δεν ζχουν χτιςτεί ςπίτια.»

Κωνςταντίνοσ: « Ρόςουσ περίπου ελαιοπαραγωγοφσ από τθν περιοχι των Λιβαδίων γνωρίηετε ςιμερα, που είναι πελάτεσ ςασ;»

Κ. Ξενάκθσ: « Δεν μποροφμε να ποφμε ότι υπάρχουν ελαιοπαραγωγοί, γιατί δεν είναι αυτό το κφριο επάγγελμά τουσ. Υπάρχουν λίγοι που αςχολοφνται με κάτι άλλο και παράλλθλα, εάν ζχουν ελιζσ φτιάχνουν λίγο λάδι για τθν οικογζνειά τουσ. Σιμερα θ τιμι τθσ ελιάσ ζχει πζςει πολφ και δε φτάνει για να κρζψει κανείσ τθν οικογζνειά του.»

Βαςίλθσ: «Ρόςουσ εργάτεσ ζχετε ςτο ελαιοτριβείο;

Κ. Ξενάκθσ: «Δφο».

Βαςίλθσ: «Οι εργαηόμενοί ςασ είναι από τθν περιοχι των Λιβαδίων;»

Κ. Ξενάκθσ: « Και ναι και όχι. Δεν είναι μόνιμοι οι υπάλλθλοι. Εξαρτάται κι από τθ δουλειά…»

Βαςίλθσ: «Διαβάςαμε ςτθν τάξθ ςε ζνα άρκρο τθσ εφθμερίδασ «Αλικεια» ότι μαηεφετε χρθςιμοποιθμζνα μαγειρικά λάδια και τα ςτζλνετε ςε ειδικζσ μονάδεσ επεξεργαςίασ, για να μετατραποφν ςε βιοκαφςιμα, μιλιςτε μασ λίγο γι’ αυτι ςασ τθν πρωτοβουλία.»

Κ. Ξενάκθσ: « Ναι, ο γιοσ μου αςχολείται με αυτό. Το ζκανε για να μθν πετάγονται τα απόβλθτα ςτουσ υπονόμουσ και μολφνουν. Τϊρα αυτά ανακυκλϊνονται και επαναχρθςιμοποιοφνται.»

Βαςίλθσ: « Ωραία, εμείσ αυτά κζλαμε να ρωτιςουμε. Σασ

ευχαριςτοφμε πολφ για τον χρόνο που μασ αφιερϊςατε και για τθν

καλι ςασ διάκεςθ να μασ απαντιςετε. Για εμάσ αυτι θ

επίςκεψθ ιταν πολφ εποικοδομθτικι.»

Κ. Ξενάκθσ: «Κι εγϊ ςασ ευχαριςτϊ! Είναι πάντα χαρά μασ να δεχόμαςτε παιδιά και να τα ξεναγοφμε!»

Μετά από όλα αυτά αυξικθκε θ διάκεςι μασ για εξερεφνθςθ!

Ριγαμε ςτο κτιμα του κ. Ξενάκθ.

Είδαμε τα ελαιόδεντρα από κοντά.

Ψθλαφίςαμε τον κορμό τουσ.

Συγκρίναμε τα γζρικα με τα νεαρά κλαδιά του δζντρου.

Ρροςπακιςαμε να βροφμε ενδείξεισ (τυλιγμζνα ι δεμζνα κλαδάκια) πάνω ςτο δζντρο, που να

δείχνουν εάν ζχει μπολιαςτεί.

Μάσ ενκουςίαςε θ ιδζα να υπολογίςουμε τθν θλικία του δζντρου μετρϊντασ τουσ κφκλουσ

ςτο εςωτερικό του κορμοφ.

Ανακαλφψαμε και πιο γζρικα κομμάτια δζντρων, που κι αυτά είχαν τθ δικι τουσ

ιςτορία.

Και μετά από όλα αυτά ιρκε και θ ϊρα για λίγο διάλειμμα και πολφ …

…παιχνίδι!!!

Ραίξαμε κυνθγθτό!

«Μάνεσ» ιταν τα ελαιόδεντρα!

Φςτερα απ’ όοοοολα αυτά ζφταςε δυςτυχϊσ θ ϊρα να φφγουμε!