Ενώ τα χελιδόνιακι όλα τα πουλιά

Έχουν δικαίωμα στ’ ανεμπόδιστο πέταγμακαι στη χαρά τ’ ουρανού

Κατάφερε ο άνθρωπος

τα δικά του παιδιά

Να τα κλείνει σε σιδερένιους κύκλους χαμού

Κι ενώ τα μελισσάκιαμπορούν να πετούν

και να τρυγούν το νέκταρ της ζωής

Παιδιά και μάνες εμποδίζονταινα διαβούν το κατώφλι της

πόλης που γεννήθηκαν

Κι αυτό μάλλον συμβαίνει γιατί

τα πουλιά βλέπουν από ψηλά τη γη

Και γι’ αυτό φτιάχνουν το χάρτη της με βουνά, ποτάμια και

πεδιάδες

Ενώ ο άνθρωπος που την αντικρίζει από πολύ χαμηλά

Την έκοψε κομμάτια

Κάνει πολέμους

Στερώντας τη ζωήτην αρτιμέλεια

τη χαράκαι το τραγούδι

Φέρνοντας τη μάνα

σε απόγνωση

που δεν έχει να ταΐσει το παιδί της

Ενώ η μάνα γη έχει για όλους

Κόβει στα δυοτη στιγμή,

τη φύση, τη ζωή

Και ντύνει το ψέμαμε ηχηρούς λόγους

Πέφτοντας σαν ύαινα πάνω στους μικρούς κι ανίσχυρους

Φιμώνει την αλήθεια

Στρατεύει παιδιά,χρησιμοποιεί την παιδεία

Κλείνει σε φυλακή

Άλλοτε περίτεχνη (και τη λέει «μόδα»)

κι άλλοτε αποκρουστική

Τη γυναίκα

Τα παιδιά

Καταδικάζοντάς τα να βιώνουν φόβο

Πόνο και ανασφάλεια

Σύγχρονες ή και αρκετά παλιές μορφές δουλείας

Στερώντας τους το παιχνίδι

Και το δικαίωμα να σταθούν ανεξάρτητα, στα δικά τους

πόδια

Εμποδίζοντας να ανοίξουν τα φτερά τους

Στον κόσμο που τους ανήκει